Pixalzina
Metamizolum natricum monohydricum
Tabletki powlekane 500 mg | Metamizolum natricum monohydricum 500 mg
S.C. Zentiva S.A., Rumunia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Pixalzina, 500 mg, tabletki powlekane
Metamizolum natricum monohydricum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Lek ten należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Jeśli potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja, należy zwrócić się do farmaceuty. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. - Jeśli po upływie 3-5 dni nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy skontaktować się z lekarzem.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Pixalzina i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Pixalzina
3. Jak stosować lek Pixalzina
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Pixalzina
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Pixalzina i w jakim celu się go stosuje
Pixalzina jest lekiem przeciwbólowym i zawiera metamizol sodowy jednowodny, należący do grupy leków zwanych pirazolonami. Oprócz działania przeciwbólowego lek Pixalzina ma działanie przeciwskurczowe (przeciwdrgawkowe) i przeciwgorączkowe (zmniejsza gorączkę). Stosuje się go w leczeniu ostrego, silnego lub przewlekłego bólu (takiego jak ból głowy, migrena, ból zęba, ból mięśni i stawów, ból pourazowy i pooperacyjny, ból wywołany kolką nerkową lub żółciową, ból w chorobach nowotworowych) oraz wysokiej gorączki, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne. Ten lek jest przeznaczony dla osób dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Pixalzina
Kiedy nie stosować leku Pixalzina − jeśli pacjent ma uczulenie na metamizol lub inne pirazolony (np. fenazon, propyfenazon), lub pirazolidyny (np. fenylobutazon, oksyfenylobutazon) - dotyczy to również pacjentów, u których wystąpiła reakcja, np. agranulocytoza, po zastosowaniu tych substancji czynnych lub któregokolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). − jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności szpiku kostnego, np. po leczeniu cytostatykami (leki stosowane w leczeniu nowotworów). − jeśli u pacjenta występują zaburzenia wytwarzania krwi (choroby układu krwiotwórczego). − jeśli u pacjenta występuje stwierdzona nietolerancja na leki przeciwbólowe (zespół astmy analgetycznej lub nietolerancja leków przeciwbólowych objawiająca się pokrzywką i (lub) obrzękiem naczynioruchowym). Dotyczy to pacjentów, u których występuje skurcz oskrzeli (nagłe zwężenie dolnych dróg oddechowych) lub inne reakcje alergiczne, takie jak swędzenie, katar i obrzęk (pokrzywka, nieżyt nosa, obrzęk naczynioruchowy) po ekspozycji na działanie leków przeciwbólowych, takich jak salicylany, paracetamol, diklofenak, ibuprofen,
indometacyna lub naproksen. − jeśli u pacjenta występuje wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (wada wrodzona wiążąca się z ryzykiem rozpadu krwinek czerwonych). − jeśli u pacjenta występuje ostra przerywana porfiria wątrobowa (choroba dziedziczna wiążąca się z zaburzeniami syntezy hemoglobiny). − jeśli pacjentka jest w ostatnim trymestrze ciąży.
Ostrze żenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Pixalzina należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - pacjent ma gorączkę, dreszcze, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, natychmiast należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem. Objawy te mogą być związane z neutropenią (brakiem pewnego rodzaju krwinek białych zwanych neutrofilami ) lub agranulocytozą (zmniejszeniem liczby lub całkowitym zanik iem jednego rodzaju krwinek białych we krwi zwan ych granulocytami ). Agranulocytoza indukowana metamizolem jest zaburzeniem pochodzenia immunoalergicznego trwającym co najmniej 1 tydzień. Obie te reakcje są bardzo rzadkie, mogą być poważne i mogą zagrażać życiu pacjenta. Nie są zależne od dawki i mogą wystąpić w dowolnym momencie leczenia. W przypadku neutropenii (liczba neutrofili poniżej 1500 komórek/mm 3 ) leczenie należy natychmiast przerwać. Lekarz będzie monitorował morfologię krwi, aż powróci do pierwotnego poziomu, - u pacjenta występują oznaki i objawy wskazujące na zaburzenia krwi (np. ogólne osłabienie, infekcja, utrzymująca się gorączka, siniaki, krwawienie, bladość), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Stan taki można nazwać pancytopenią (zmniejszeniem liczby wszystkich rodzajów komórek krwi), - u pacjenta występuje którakolwiek z poniższych chorób, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko ciężkich reakcji nadwrażliwości na metamizol: • astma oskrzelowa i jednocześnie zapalenie błony śluzowej nosa, • długotrwała i (lub) przewlekła pokrzywka, • nadwrażliwość na barwniki (np. tartrazyna) lub na konserwanty (np. benzoesany), • nadwrażliwość na alkohol, tj. jeśli już na niewielką ilość napojów alkoholowych pacjent reaguje kichaniem, łzawieniem i wyraźnym zaczerwienieniem twarzy, - u pacjenta występuje niskie ciśnienie krwi, odwodnienie, niestabilna objętość płynów ustrojowych lub rozpoczynająca się niewydolność krążenia lub wysoka gorączka. W takich przypadkach istnieje zwiększone ryzyko ciężkich reakcji hipotensyjnych (reakcji związanych ze spadkiem ciśnienia krwi). Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania metamizolu, a jeśli metamizol jest podawany w takich okolicznościach, wymagany jest ścisły nadzór lekarski. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ciężkiej reakcji hipotensyjnej konieczne jest zastosowanie środków zapobiegawczych. Podawanie metamizolu może wywołać reakcje hipotensyjne niezwiązane z powyższymi chorobami. Reakcje te, wydają się być zależne od dawki, - u pacjenta występuje ciężka choroba wieńcowa serca lub pacjent ma znacznie zwężone naczynia krwionośne dostarczające krew do mózgu. W takich przypadkach bezwzględnie konieczne jest unikanie obniżenia ciśnienia krwi, dlatego metamizol należy podawać wyłącznie przy ścisłym monitorowaniu funkcji krążenia, - pacjent ma chorobę nerek lub wątroby. W takim przypadku nie należy podawać dużych dawek metamizolu, ponieważ jego eliminacja z organizmu jest zmniejszona, - lekarz przeprowadzi wszelkie badania laboratoryjne, ponieważ metamizol może wpływać na wyniki niektórych badań (np. poziom kreatyniny we krwi, tłuszczy, cholesterolu HDL czy kwas u moczowego).
Dolegliwości dotyczące wątroby U pacjentów przyjmujących metamizol zgłaszano zapalenie wątroby z objawami pojawiającymi się w ciągu kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Należy przerwać stosowanie leku Pixalzina i skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią
dolegliwości dotyczące wątroby, takie jak złe samopoczucie (nudności lub wymioty), gorączka, uczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, jasno zabarwione stolce , zażółcenie skóry lub białkówek oczu, świąd, wysypka lub ból w górnej części brzucha. Lekarz skontroluje u pacjenta prawidłowość funkcjonowania wątroby. Pacjent nie powinien przyjmować leku Pixalzina, jeśli stosował wcześniej jakikolwiek produkt leczniczy zawierający metamizol i miał dolegliwości ze strony wątroby.
Cię żkie reakcje skórne W związku z leczeniem metamizolem zgłaszano występowanie ciężkich reakcj i skórn ych, w tym zespół Stevensa-Johnsona, toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka, reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS). Należy przerwać stosowanie metamizolu i natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy związane z tymi ciężkimi reakcjami skórnymi, opisanymi w punkcie 4. Jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły ciężkie reakcje skórne, nie należy nigdy w przyszłości ponawiać leczenia lekiem Pixalzina (patrz punkt 4).
Dzieci i młodzież Leku Pixalzina nie należy podawać dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 15 lat.
Lek Pixalzina a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w szczególności: - Metotreksat (lek stosowany w leczeniu chorób nowotworowych lub niektórych schorzeń reumatycznych). Połączenie z metamizolem może nasilać potencjalne ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego przez metotreksat, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Dlatego należy unikać tego połączenia. - Cyklosporyna (lek obniżający odporność organizmu). Lek Pixazina może obniżać poziom cyklosporyny we krwi. W przypadku przyjmowania cyklosporyny w tym samym czasie, może być konieczne zwiększenie dawki cyklosporyny. - Efawirenz (lek stosowany w leczeniu HIV/AIDS). - Metadonu (lek stosowany w leczeniu uzależnienia od leków narkotycznych (tzw. opioidów). - Walproinian (lek stosowany w leczeniu padaczki lub zaburzenia afektywnego dwubiegunowego). - Takrolimus (lek stosowany w zapobieganiu odrzucenia narządu u pacjentów po przeszczepieniu ). - Sertralina (lek stosowany w leczeniu depresji). - Kwas acetylosalicylowy. Metamizol może zmniejszać wpływ kwasu acetylosalicylowego na płytki krwi. W przypadku stosowania kwasu acetylosalicylowego w małych dawkach w celu ochrony serca należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Pixalzina. - Bupropion (lek stosowany w leczeniu depresji albo wspomagająco podczas rzucania palenia).
Lek Pixalzina z alkoholem Podczas przyjmowania leku Pixalzina nie wolno spożywać alkoholu.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Nie zaleca się stosowania metamizolu w pierwszych 6 miesiącach ciąży. Dostępne dane dotyczące stosowania metamizolu w pierwszych 3 miesiącach ciąży są ograniczone, ale nie wskazują na szkodliwy wpływ na płód. W wybranych przypadkach, gdy nie ma innych możliwości leczenia, pojedyncze dawki metamizolu w ciągu pierwszych 6 miesięcy ciąży mogą być dopuszczalne, po konsultacji z lekarzem lub farmaceutą oraz po dokładnym rozważeniu korzyści i zagrożeń związanych ze stosowaniem metamizolu.
Nie wolno przyjmować leku Pixazina w okresie ostatnich 3 miesięcy ciąży ze względu na zwiększone ryzyko powikłań dla matki i dziecka (krwotok, przedwczesne zamknięcie ważnego naczynia krwionośnego tzw. przewodu tętniczego Botalla u nienarodzonego dziecka, które w sposób naturalny zamyka się dopiero po urodzeniu).
Karmienie piersią Nie należy karmić piersią, jeśli pacjentka wielokrotnie przyjmuje ten lek. Produkty rozpadu metamizolu mogą w znacznych ilościach przenikać do mleka matki i stanowić zagrożenie dla dziecka karmionego piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu należy zalecić matkom odciąganie i wy lewanie pokarmu przez 48 godzin od podania leku .
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W zalecanym zakresie dawkowania nie są znane żadne działania niepożądane związane z reagowaniem i zdolnością koncentracji. Jednak przy wyższych dawkach należy unikać obsługi maszyn, prowadzenia pojazdów i wykonywania innych niebezpiecznych czynności, ponieważ istnieje możliwość wystąpienia działań niepożądanych. Dotyczy to szczególnie osób spożywających alkohol.
Lek Pixalzina zawiera laktozę i sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera 32,7 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej tabletce. Odpowiada to 1,6% maksymalnej zalecanej dobowej d awki sodu w diecie u os ób dorosłych .
3. Jak stosować Pixalzina
Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka Dawkowanie zależy od natężenia bólu lub gorączki oraz indywidualnej odpowiedzi na lek Pixalzina. Zawsze należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną w łagodzeniu bólu i (lub) gorączki. Lekarz poinformuje pacjenta, jaką dawkę i jak długo należy przyjmować lek Pixalzina. Zalecana dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat (o masie ciała powyżej 53 kg) to od 1 do 2 tabletek (co odpowiada od 500 do 1000 mg metamizolu), które można przyjmować do 4 razy na dobę w odstępach co 6 do 8 godzin. Maksymalna dawka dobowa to 8 tabletek (co odpowiada Działania leku Pixalzina należy spodziewać się w ciągu 30 – 60 minut i utrzymuje się przez około 4 godziny. Tabletki zaleca się połykać w całości, bez rozgryzania, popijając dostateczną ilością wody (około pół szklanki). Lek Pixalzina można przyjmować z jedzeniem lub bez.
Nie należy przyjmować leku Pixalzina dłużej niż 3 – 5 dni.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Lek Pixalzina nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat. Dla młodszych dzieci i młodzieży dostępne są inne postacie farmaceutyczne i (lub) moce tego leku. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Osoby w podeszłym wieku, pacjenci w słabym stanie ogólnym lub z zaburzeniami nerek Dawkę należy zmniejszyć u osób w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych oraz z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ wydalanie produktów rozkładu metamizolu może być opóźnione.
Pacjenci z zaburzeniami nerek lub wątroby Ponieważ tempo wydalania z organizmu jest wolniejsze u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie jest konieczne obniżanie dawki tylko przy krótkotrwałym stosowaniu. Brak jest doświadczeń związanych z długotrwałym stosowaniem.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Pixalzina W przypadku przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, aby można było podjąć odpowiednie środki zaradcze. Objawami przedawkowania są nudności (złe samopoczucie), wymioty (mdłości), ból brzucha, zaburzenia czynności nerek i rzadziej objawy nerwowe (zawroty głowy, senność, utrata przytomności, drgawki). Znaczne przedawkowanie może również prowadzić do spadku ciśnienia krwi (czasami do wstrząsu) i przyspieszonego tętna. Po przyjęciu bardzo dużych dawek może zostać wydalony nieszkodliwy metabolit, powodujący czerwone zabarwienie moczu, które znika po przerwaniu leczenia.
Pominięcie zastosowania leku Pixalzina Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące działania niepożądane mogą być poważne; należy przerwać stosowanie leku Pixalzina i niezwłocznie powiadomić lekarza: Jeśli którykolwiek z poniższych działań niepożądanych pojawią się nagle lub rozwiną się szybko, gdyż niektóre reakcje (np. ciężkie reakcje nadwrażliwości, ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa – Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, agranulocytoza, pancytopenia) mogą zagrażać życiu. W takich przypadkach, nie wolno stosować leku Pixalzina bez nadzoru lekarza. Natychmiastowe odstawienie leku może być kluczowe dla wyzdrowienia. − Reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne) – rzadkie działania niepożądane. Typowe oznaki łagodnych reakcji obejmują objawy takie jak: pieczenie oczu, kaszel, katar, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból w klatce piersiowej, zaczerwienienie skóry (zwłaszcza twarzy i głowy), pokrzywka i obrzęk twarzy oraz – rzadko – nudności i skurcze żołądka. Objawy ostrzegawcze to uczucie pieczenia, swędzenie i zaczerwienienie na powierzchni lub pod językiem, oraz na dłoniach i podeszwach stóp. Takie łagodne reakcje mogą przechodzić w cięższe z ciężką pokrzywką, ciężki m obrzękiem naczynioruchowym (obrzęk, w tym krtani), ciężkim skurcz em oskrzeli (skurczowe zwężenie dolnych dróg oddechowych), przyspieszoną częstością akcji serca (czasami zbyt niskie tętno), arytmi ą serca, spadkiem ciśnienia krwi (czasem z wcześniejszym zwiększeniem ciśnienia krwi), utratę przytomności i wstrząsem krążeniowym. Reakcje te mogą również wystąpić nawet wtedy, gdy metamizol był wcześniej stosowany bez powikłań i mogą mieć ciężkie lub zagrażające życiu nasilenie, a w pewnych przypadkach nawet śmiertelne skutki . U pacjentów z zespołem astmy analgetycznej, reakcje nadwrażliwości zwykle objawiają się atakami astmy (patrz punkt 2 „Kiedy nie stosować leku Pixalzina”). − Czerwonawe, płaskie, podobne do tarczy lub okrągłe plamy na tułowiu, często z pęcherzami w środku , łu szczeniem się skóry, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu. Występowanie takich poważnych wysypek skórnych może być poprzedzać gorączka i objaw y grypopodobne (zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) – częstość nieznana. − Rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne (zespół DRESS lub
zespół nadwrażliwości na leki). − Złe samopoczucie (nudności lub wymioty), gorączka, uczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, wypróżnienia o jasn ym zabarwieniu, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, świąd, wysypka lub ból w górnej części brzucha. Te objawy mogą być oznakami uszkodzenia wątroby. Patrz również punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”. − Znaczne obniżenie liczby niektórych białych krwinek (agranulocytoza), w tym przypadki zakończone zgonem lub zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość) – rzadkie działania niepożądane . Reakcje te prawdopodobnie zależą od układu odpornościowego. Mogą również wystąpić, gdy metamizol był podawany wcześniej bez powikłań. Istnieją pojedyncze dowody wskazujące na to, że ryzyko agranulocytozy zwiększa się, jeśli lek Pixalzina jest przyjmowany przez okres dłuższy niż 1 tydzień. W razie wystąpienia objawów agranulocytozy, pancytopenii (patrz poniżej) lub małopłytkowości, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Pixalzina, nie czekając na wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki morfologii (z rozmazem) muszą być kontrolowane przez lekarza. Nie stosować leku Pixazina, jeśli wystąpią następujące objawy, które mogą wskazywać na możliwą agranulocytozę: ‒ Nieoczekiwane pogorszenie stanu ogólnego (np. gorączka, dreszcze, ból gardła, trudności w połykaniu). ‒ Jeśli gorączka nie spadnie lub pojawi się ponownie. ‒ Jeśli wystąpią bolesne zmiany w błonie śluzowej, zwłaszcza w jamie ustnej, nosie i gardle lub w okolicy narządów płciowych lub odbytu.
Objawami małopłytkowości są m.in. zwiększone krwawienie i wybroczyny (punktowe krwawienie w skórze i błonach śluzowych).
Zmniejszona objętość krwi z towarzyszącymi zaburzeniami czynności szpiku kostnego (niedokrwistość aplastyczna), zmniejszenie liczby białych i czerwonych krwinek oraz płytek krwi (pancytopeania), w tym przypadki ze skutkiem śmiertelnym. Objawy pancytopenii i niedokrwistości aplastycznej to ogólne złe samopoczucie (osłabienie), infekcja, uporczywa gorączka, siniaki, krwawienie i bladość.
Inne działania niepożądane
Niezbyt częste (mogą dotyczyć do 1 na 100 osób): • Spadek ciśnienia krwi (izolowana reakcja hipotensyjna), która prawdopodobnie jest spowodowana bezpośrednim działaniem leku i nie towarzyszą mu inne objawy reakcji nadwrażliwości. Tylko w rzadkich przypadkach taka reakcja powoduje silny spadek ciśnienia krwi. Ryzyko wystąpienia spadku ciśnienia krwi może być zwiększone u pacjentów z bardzo wysoką gorączką (hiperpyreksja). Typowe objawy znacznego spadku ciśnienia krwi to: prz yspieszenie akcji serca, bladość, drżenie, zawroty głowy, nudności i utrata przytomności.
Rzadk o (mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób): • Zmniejszenie liczby krwinek białych we krwi (leukopenia) lub czerwonych krwinek (niedokrwistość aplastyczna). • Wysypka skórna .
Bardzo rzadk o (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób): • Zaburzenie czynności nerek, w niektórych przypadkach objawiające się brakiem lub małą objętością moczu (oligo- lub bezmocz), wydalaniem białek krwi z moczem (białkomocz) lub rozwojem ostrej niewydolności nerek.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • Zawał serca, jako część reakcji alergicznej (zespół Kounisa). • Zgłaszano przypadki występowania krwawienia żołądkowo-jelitowego. • Zapalenie wątroby, zażółcenie skóry i biał kówek oczu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi. • Fioletowa do ciemnoczerwonej wysypka skórna, czasami z pęcherzykami (wysypka polekowa). • Niewydolność nerek (ostre śródmiąższowe zapalenie nerek).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpi eczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Pixalzina
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Pixalzina - Substancją czynną leku jest metamizol sodowy jednowodny.
- Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: skrobia kukurydziana; laktoza jednowodna; makrogol 6000; powidon (K 25); magnezu stearynian; skrobia ziemniaczana. Otoczka: talk; kopoli mer metakrylanu butylu zasadowy; tytanu dwutlenek (E171); magnezu stearynian, olej rycynowy oczyszczony.
Jak wygląda lek Pixalzina i co zawiera opakowanie
Tabletka powlekana.
Lek Pixalzina to podłużna tabletka powlekana o barwie białej do lekko żółtawej, o wymiarach około 16,2×8,2 mm z jedną linią podziału. Linia podziału ma jedynie ułatwić przełamanie tabletki w celu łatwie jszego połknięcia, nie jest przeznaczona do podziału na równe dawki.
Lek Pixalzina jest pakowany w nieprzezroczysty blister z folii PVC/Aluminium i pudełko tekturowe. Lek Pixalzina jest dostępny w opakowaniach po 12, 20, 30, 50 tabletek powlekanych. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Zentiva, k.s., U kabelovny 130, Dolní Měcholupy, Republika Czeska
Wytwórca S.C. Zentiva S.A. B-dul Theodor Pallady, Nr. 50 032266, Sector 3, Bukareszt Rumunia
G.L. Pharma GmbH Industriestraße 1
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Republika Czeska Afexil Austria Metagelan 500 mg Filmtabletten Pol ska Pixalzina Rumunia Algocalmin 500 mg comprimate filmate Słowacja Nofebran 500 mg filmom obalené tablety Węgry Nofebran 500 mg filmtabletta
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego w Polsce:
Zentiva Polska Sp. z o.o. ul. Bonifraterska 17 00-203 Warszawa tel.: +48 22 375 92 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: grudzień 2023
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Pixalzina, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego (Metamizolum natricum monohydricum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 40 mg laktozy (w postaci jednowodnej) oraz 32,7 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana. Podłużne, białe lub lekko żółtawe tabletki powlekane o wymiarach około 16,2×8,2 mm z jedną linią podziału. Linia podziału ma ułatwić przełamanie tabletki w celu łatwiejszego połknięcia, nie jest przeznaczona do podziału na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Pixalzina jest wskazany w leczeniu: - ostrego, silnego i przewlekłego bólu, - wysokiej gorączki, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne.
Produkt leczniczy Pixalzina jest wskazany do stosowania u dorosłych i młodzieży w wieku 15 lat lub starszej.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Dawkowanie zależy od natężenia bólu lub gorączki oraz indywidualnej odpowiedzi na produkt leczniczy Pixalzina. Zawsze należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną w łagodzeniu bólu i (lub) gorączki. W wielu przypadkach podanie doustne jest wystarczające do osiągnięcia zadowalającego złagodzenia bólu. Jeżeli wymagany jest szybki początek działania przeciwbólowego lub jeśli podanie doustne nie jest wskazane (np. w przypadku wymiotów, zaburzeń połykania itp.), zaleca się podanie dożylne lub domięśniowe. Należy jednak wziąć pod uwagę, że podawanie pozajelitowe wiąże się z wysokim ryzykiem reakcji anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych.
Dorosłym i młodzieży w wieku powyżej 15 lat (>53 kg) można podawać maksymalnie 1000 mg metamizolu w dawce pojedynczej, którą można przyjmować do 4 razy na dobę w odstępach co 6-8 godzin, co odpowiada maksymalnej dawce dobowej 4000 mg. Wyraźnego działania produktu leczniczego można spodziewać się po 30 - 60 minutach po podaniu doustnym i zwykle utrzymuje się ono około 4 godzin.
Jeżeli działanie pojedynczej dawki jest niewystarczające lub opóźnione, lub gdy działanie przeciwbólowe ustąpi, możliwe jest ponowne zastosowanie do maksymalnych dawek dobowych wymienionych w poniższej tabeli.
Poniższa tabela przedstawia zalecane dawki pojedyncze oraz maksymalne dawki dobowe w zależności od masy ciała lub wieku:
Masa ciała Wiek Dawka pojedyncza Maksymalna dawka dobowa kg miesiące/lata tabletki mg tabletki mg > 53 ≥ 15 lat 1-2 500-1000 8 4000
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek W przypadku zaburzenia czynności nerek lub wątroby szybkość eliminacji jest zmniejszona, dlatego należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy produkt stosowany jest przez krótki czas. Dotychczasowe doświadczenie związane z długotrwałym stosowaniem metamizolu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby i nerek są niewystarczające.
Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci osłabieni i pacjenci ze zmniejszym wartością klirensem kreatyniny U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu eliminacji z organizmu produktów metabolizmu metamizolu.
Dzieci i młodzież Dawkowanie, patrz tabela powyżej. Produkt leczniczy Pixalzina nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 15 lat ze względu na stałą zawartość 500 mg metamizolu w każdej tabletce. Dostępne są inne postacie farmaceutyczne i (lub) moce produktów leczniczych, których dawkę można odpowiednio dostosować dla młodszych dzieci.
Czas trwania leczenia Czas trwania leczenia zależy od rodzaju i ciężkości choroby. W przypadku długotrwałego stosowania produktu leczniczego Pixalzina wymagane są regularne badania krwi, w tym morfologia z rozmazem.
Sposób podawania Podanie doustne. Tabletki zaleca się połykać w całości, bez rozgryzania, popijając dostateczną ilością wody (około pół szklanki). Produkt leczniczy Pixalzina można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku (patrz punkt 5.2).
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną, inne pirazolony (np. fenazon, propyfenazon) lub pirazolidyny (np. fenylobutazon, oksybutazon), dotyczy to również pacjentów, u których po zastosowaniu tych substancji wystąpiła np. agranulocytoza; lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po leczeniu cytostatykami) lub zaburzenia układu krwiotwórczego. - Pacjenci z rozpoznanym zespołem astmy analgetycznej lub znaną nietolerancją na leki przeciwbólowe objawiające się pokrzywką, obrzękiem naczynioworuchowym, tj. pacjenci, którzy
reagują skurczem oskrzeli lub inną reakcją rzekomoanafilaktyczne (np. pokrzywka, nieżyt nosa, obrzęk naczynioruchowy) na salicylany, paracetamol lub inne nieopioidowe leki przeciwbólowe, takie jak: diklofenak, ibuprofen, indometacyna lub naproksen. - Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (zagrożenie hemolizą). - Ostra przerywana porfiria wątrobowa (ryzyko wywołania napadu porfirii). - Trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Agranulocytoza Agranulocytoza wywołana metamizolem jest zaburzeniem pochodzenia immunoalergicznego, trwającym co najmniej 1 tydzień. Reakcje te są bardzo rzadkie, mogą być poważne i zagrażać życiu, a nawet mogą być śmiertelne. Nie są zależne od dawki i mogą wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Należy poinformować pacjentów, aby natychmiast przerwali leczenie i skontaktowali się z lekarzem, jeśli wystąpią u nich którekolwiek z następujących objawów, które mogą być związane z neutropenią: gorączka, dreszcze, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej. W przypadku neutropenii (< 1500 neutrofili/mm 3 ) leczenie należy natychmiast przerwać i natychmiast wykonać pełną morfologię krwi. Należy monitorować morfologię krwi aż do powrotu do pierwotnych wartości. W przypadku długotrwałego leczenia metamizolem wymagana jest również regularna morfologia krwi (w tym morfologia krwi z rozmazem) (patrz także punkt 4.2).
Pancytopenia W przypadku wystąpienia pancytopenii leczenie należy natychmiast przerwać, a morfologię krwi należy kontrolować do czasu jej unormowania. Należy poinformować wszystkich pacjentów, aby zgłosili się do lekarza, jeżeli podczas leczenia wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe, (np. pogorszenie stanu ogólnego, infekcja, utrzymująca się gorączka, krwiaki, krwawienia, nudności) wskazujące na dyskrazję krwi.
Ciężkie reakcje skórne Podczas leczenia metamizolem zgłaszano występowanie ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN) oraz reakcji na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), które mogą zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Pacjentów należy poinformować na temat objawów przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle monitorować pod kątem reakcji skórnych. Jeśli wystąpią oznaki i objawy sugerujące te reakcje, metamizol należy natychmiast odstawić i w żadnym momencie nie należy go ponownie stosować (patrz punkt 4.3).
Reakcje anafilaktyczne i (lub) anafilaktoidalne Potencjalne ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych po przyjęciu produktu leczniczego zawierającego metamizol wyraźnie wzrasta u pacjentów z: - zespołem astmy przeciwbólowej lub nietolerancją leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką i obrzękiem naczynioruchowym (patrz punkt 4.3). - astmą oskrzelową, szczególnie u pacjentów z współistniejącym zapaleniem zatok przynosowych i polipami nosa. - przewlekłą pokrzywką. - nietolerancją i (lub) nadwrażliwością na barwniki (np. tartrazynę) lub konserwanty (np. benzoesany). - nietolerancją alkoholu objawiająca się kichaniem, łzawieniem oczu i silnym uderzeniem gorąca w reakcji nawet na minimalne ilości alkoholu. Taka nietolerancja alkoholu może wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną (patrz punkt 4.3).
Przed podaniem metamizolu należy przeprowadzić odpowiedni wywiad z pacjentem. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych metamizol można stosować wyłącznie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Jeżeli zajdzie konieczność podania metamizolu w tych przypadkach należy podawać go w warunkach ści słej kontroli lekarskiej, z zapewnieniem możliwości udzielenia pomocy w nagłym przypadku na oddziale ratunkowym.
szczególną ostrożność u pacjentów z astmą lub atopią (patrz punkt 4.3).
Pojedyncze reakcje hipotensyjne Metamizol może wywoływać reakcje hipotensyjne (patrz punkt 4.8). Reakcje te mogą zależeć od dawki. Wystąpienie ich jest bardziej prawdopodobne podczas podawania pozajelitowego, niż przy podaniu doustnym. Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest również zwiększone u: - pacjentów z istniejącym wcześniej niedociśnieniem, hipowolemią lub odwodnieniem, niestabilnym krążeniem lub początkową niewydolnością krążenia. - pacjentów z wysoką gorączką. Z tego względu należy starannie rozważyć potrzebę podania produktu leczniczego takim pacjentom, a w razie jego zastosowania prowadzić ści sły nadzór. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnych, konieczne może okazać się podjęcie działań zapobiegawczych (np. wyrównanie zaburzeń krążenia). U pacjentów, u których należy unikać obniżenia ciśnienia krwi, np. w przypadku ciężkiej choroby wieńcowej lub istotnych zwężeń naczyń domózgowych metamizol można podawać tylko pod ścisłą kontrolą parametrów hemodynamicznych. W przypadku zaburzenia czynności nerek lub wątroby szybkość eliminacji jest zmniejszona, dlatego należy unikać podawania dużych dawek.
Polekowe uszkodzenie wątroby U pacjentów leczonych metamizolem zgłaszano przypadki ostrego zapalenia wątroby, przebiegającego głównie z uszkodzeniem komórek wątrobowych i pojawiającego się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, z żółtaczką lub bez, często w kontekście reakcji nadwrażliwości na inne leki (np. wysypka skórna, dyskrazje komórek krwi, gorączka i eozynofilia) lub z jednoczesnymi cechami zapalenia wątroby na podłożu autoimmunologicznym. U większości pacjentów objawy ustępowały po przerwaniu leczenia metamizolem, jednak w pojedynczych przypadkach zgłaszano progresję do ostrej niewydolności wątroby z koniecznością przeszczepienia tego narządu. Mechanizm powstawania uszkodzenia wątroby na skutek stosowania metamizolu nie jest jasno określony, ale dane wskazują na występowanie mechanizmu immunologiczno-alergicznego. Pacjentów należy informować o konieczności kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów świadczących o uszkodzeniu wątroby. U takich pacjentów należy przerwać leczenie metamizolem i wykonać badania czynności wątroby. Metamizolu nie należy ponownie wprowadzać u pacjentów z epizodem uszkodzenia wątroby podczas leczenia metamizolem, u których nie ustalono innej przyczyny uszkodzenia wątroby.
Wpływ na badania laboratoryjne U pacjentów leczonych metamizolem zgłaszano nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych i diagnostycznych opartych na reakcji Trindera lub podobnych reakcjach (np. oznaczanie stężenia kreatyniny, triglicerydów, cholesterolu HDL lub kwasu moczowego w surowicy).
Produkt leczniczy Pixalzina zawiera laktozę i sód Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Ten produkt leczniczy zawiera 32,7 mg sodu na tabletkę, co odpowiada 1,6% zalecanej przez WHO maksymalnej dawki dobowej sodu u osób dorosłych, która wynosi 2 g.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Podawanie dodatkowo metamizolu wraz z metotreksatem może nasilać toksyczność hematologiczną metotreksatu, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Dlatego należy unikać tego połączenia. Metamizol może zmniejszać wpływ kwasu acetylosalicylowego (ASA) na agregację trombocytów. Dlatego metamizol należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących małe dawki kwasu acetylosalicylowego w celu kardioprotekcji.
Farmakokinetyczna indukcja enzymów metabolizujących: Metamizol może indukować enzymy metabolizujące, w tym CYP2B6 i CYP3A4. Jednoczesne podawanie metamizolu i bupropionu, efawirenzu, metadonu, walproinianu, cyklosporyny, takrolimusu lub sertraliny może zmniejszyć stężenie tych leków w osoczu i potencjalnie zmniejszać ich skuteczność kliniczną. Dlatego zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego podawania z metamizolem; odpowiednio należy monitorować odpowiedź kliniczną i (lub) stężenie leku.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Dostępna jest ograniczona ilość danych dotyczących stosowania metamizolu u kobiet w ciąży.
Na podstawie publikowanych danych dotyczących kobiet w ciąży narażonych na działanie metamizolu w pierwszym trymestrze (n=568), nie zidentyfikowano dowodów na występowania działania teratogennego lub toksycznego na zarodek. W wybranych przypadkach, pojedyncze dawki metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze mogą być dopuszczalne, w razie braku innych możliwości leczenia. Jednak, z zasady, stosowanie metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze ciąży nie jest wskazane. Stosowanie w trzecim trymestrze powiązane jest z ryzykiem toksycznego działania na płód (zaburzenia czynności nerek i zwężenie przewodu tętniczego), dlatego stosowanie metamizolu jest przeciwwskazane w trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3). W przypadku nieumyślnego przyjęcia metamizolu w trzecim trymestrze ciąży, należy kontrolować wody płodowe i przewód tętniczy w badaniach ultrasonograficznych i echokardiograficznych.
Metamizol przenika przez barierę łożyska. W badaniach na zwierzętach metamizol miał szkodliwy wpływ na rozrodczość, ale nie działał teratogennie (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią Produkty rozkładu metamizolu przenikają do mleka matki w znaczących ilościach i nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią. Z tego względu należy w szczególności unikać wielokrotnego stosowania metamizolu w okresie karmienia piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu należy zalecić matkom odciąganie i wylewanie pokarmu przez 48 godzin od przyjęcia dawki.
Płodność Brak danych klinicznych.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
W zalecanym zakresie dawkowania nie zaobserwowano zaburzeń zdolności koncentracji lub reagowania. Ze względów ostrożności należy jednak, przynajmniej w razie stosowania większych dawek, uwzględnić możliwość zaburzenia tych zdolności i zrezygnować z obsługi maszyn, prowadzenia pojazdów lub wykonywania czynności obciążonych ryzykiem. Dotyczy to szczególnie połączenia z alkoholem.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane uszeregowano według częstości występowania, stosując następującą konwencję: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥ 1/10
dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów Częstotliwość Działanie niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko Niedokrwistość aplastyczna 1
Agranulocytoza i pancytopenia, w tym przypadki śmiertelne 1
Leukopenia 1
Małopłytkowość 1
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Wstrząs anafilaktyczny 2
Reakcje anafilaktoidalne lub anafilaktyczne 2
Reakcje skórne i błon śluzowych (świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka, obrzęk), duszność i rzadziej dolegliwości żołądkowo-jelitowe 3
Zaburzenia serca Częstość nieznana Zespół Kounisa Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Reakcje hipotensyjne 4
Zaburzenia żołądkowo- jelitowe Częstość nieznana Krwawienia żołądkowo-jelitowego Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana Polekowe uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (patrz punkt 4.4) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko Wysypka Częstość nieznana Inne wysypki polekowe Zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka TEN 5
DRESS 5
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo rzadko Pogorszenie niewydolności nerek 6
Częstość nieznana Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek
1
nawet jeśli wcześniejsze podanie metamizolu przebiegało bez powikłań. Pojedyncze przypadki dowodzą, że ryzyko agranulocytozy może być potencjalnie wyższe, jeśli metamizol jest podawany dłużej niż 1 tydzień. Ta reakcja nie jest zależna od dawki i może wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Charakteryzuje się wysoką gorączką, dreszczami, bólami gardła, trudnościami w połykaniu oraz stanami zapalnymi jamy ustnej, nosa, gardła i narządów płciowych lub odbytu. U pacjentów otrzymujących antybiotyki objawy te mogą jednak być minimalne. Obrzęk węzłów chłonnych lub śledziony jest niewielki lub nie ma go w ogóle. Szybkość sedymentacji erytrocytów jest znacznie przyspieszona, granulocyty są znacznie zmniejszone lub całkowicie nieobecne. Zwykle, ale nie w każdym przypadku, wartości hemoglobiny, erytrocytów i płytek krwi są prawidłowe (patrz punkt 4.4). Typowe objawy małopłytkowości to zwiększona skłonność do krwawień oraz występowanie wybroczyn na skórze lub błonach śluzowych. 2
śmiertelne. Mogą również wystąpić w przypadku gdy poprzednie wielokrotne podawanie metamizolu przebiegło bez powikłań. Mogą rozwinąć się natychmiast lub kilka godzin po podaniu metamizolu; jednak zwykle pojawiają się w ciągu pierwszej godziny po użyciu.
3
naczynioruchowym (w tym obrzękiem krtani), ciężkim skurczem oskrzeli, zaburzeniami rytmu serca, spadkiem ciśnienia krwi (czasami również z wcześniejszym wzrostem ciśnienia krwi) i wstrząsem krążeniowym. U pacjentów z zespołem astmy przeciwbólowej nietolerancja zwykle objawia się atakiem astmy. 4
anafilaktoidalnej lub anafilaktycznej. Taka reakcja rzadko prowadzi do poważnego spadku ciśnienia krwi. 5
niepożądanych, w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) oraz reakcji na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS) (patrz punkt 4.4). 6
wystąpić ciężkie zaburzenie czynności nerek (ostra niewydolność nerek), w niektórych przypadkach ze skąpomoczem, bezmoczem lub białkomoczem.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy W przypadku ostrego przedawkowania zgłaszane objawy obejmowały nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenie czynności nerek i (lub) ostrą niewydolność nerek (np. w postaci śródmiąższowego zapalenia nerek) oraz rzadziej objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, senność, śpiączka, drgawki) i spadek ciśnienia krwi, który może przejść we wstrząs i częstoskurcz. Po przyjęciu bardzo dużych dawek, eliminacja kwasu rubazonowego może powodować czerwone zabarwienie moczu.
Leczenie Nie jest znana specyficzna odtrutka na metamizol. Jeśli przyjęcie metamizolu nastąpiło niedawno, można podjąć próbę zmniejszenia wchłaniania do organizmu poprzez zastosowanie podstawowych środków detoksykacji (np. płukanie żołądka) lub środków zmniejszających wchłanianie (np. węgiel aktywowany). Główny metabolit (4-N-metyloaminoantypiryna (MAA)) moż e być eliminowany drogą hemodializy, hemofiltracji, hemoperfuzji lub filtracji osocza. Leczenie zatrucia i zapobieganie ciężkim powikłaniom może wymagać ogólnego i specjalistycznego monitorowania i leczenia na oddziale intensywnej terapii.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe; pirazolony kod ATC: N02BB02
Mechanizm działania Metamizol jest pochodną pirazolonu o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym oraz rozkurczowym. Mechanizm jego działania nie jest do końca poznany. Niektóre wyniki badań wskazują, że metamizol i jego główny metabolit MAA (4-N-metyloaminoantypiryna) mogą mieć zarówno ośrodkowy, jak i obwodowy mechanizm działania.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym metamizol ulega całkowitej hydrolizie do farmakologicznie aktywnego metabolitu MAA (4-metyloaminoantypiryny). Biodostępność MAA wynosi około 90% i jest nieco większa po podaniu doustnym niż pozajelitowym. Równoczesne przyjęcie pokarmu nie ma istotnego wpływu na kinetykę metamizolu.
Dystrybucja Metamizol przenika przez barierę łożyskową. Metamizol przenika do mleka matki. Wiązanie z białkami osocza wynosi 58% dla MAA, 48% dla AA (4-aminoantypiryna ), 18% dla FAA (4- N-formyloaminoantypiryna) i 14% dla AAA (4-N-acetyloaminoantypiryna).
Metabolizm Działanie kliniczne wykazuje głównie MAA, w pewnym stopniu także jej metabolit 4 aminoantypiryny (AA). Wartości pola pod krzywą (AUC) dla AA wynosi około 25% wartości AUC dla MAA. Metabolity 4-N-acetyloaminoantypiryna (AAA) i 4-N-formyloaminoantypiryna (FAA) są prawdopodobnie farmakologicznie nieaktywne.
Eliminacja Po doustnym podaniu pojedynczej dawki można było zidentyfikować 85% metabolitów wydalonych z moczem. Z tego 3±1% stanowiła MAA, 6±3% AA, 26±8% AAA i 23±4% FAA. Klirens nerkowy po pojedynczej doustnej dawce 1 g metamizolu wynosił dla MAA 5±2, dla AA 38±13, AAA 61±8 i FAA 49±5 ml/min. Okres półtrwania w fazie eliminacji z surowicy wynosił odpowiednio 2,7±0,5 godziny dla MAA, 3,7±1,3 godziny dla AA, 9,5±1,5 godziny dla AAA i 11,2±1,5 godziny dla FAA.
Liniowość lub nieliniowość Należy zauważyć, że farmakokinetyka wszystkich metabolitów metamizolu ma charakter nieliniowy. Kliniczne znaczenie tego zjawiska nie jest dotychczas poznane. Podczas krótkotrwałego leczenia kumulacja metabolitów ma niewielkie znaczenie.
Osoby w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku AUC wzrasta 2-3 krotnie.
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z marskością wątroby okres półtrwania w fazie eliminacji MAA i FAA po podaniu pojedynczej dawki doustnej zwiększa się około trzykrotnie, natomiast w przypadku AA i AAA okres półtrwania nie wzrósł w tym samym stopniu. U tych pacjentów należy unikać stosowania dużych dawek.
Zaburzenia czynności nerek Dostępne dane na temat pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wskazują na zmniejszoną szybkość eliminacji niektórych metabolitów (AAA i FAA). Dlatego u tych pacjentów należy unikać stosowania dużych dawek.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra Minimalna LD metamizolu u myszy i szczurów: około 4000 mg/kg masy ciała doustnie. Oznakami zatrucia były: przyspieszony oddech, uspokojenie polekowe i drgawki przedśmiertne.
Toksyczność przewlekła Po 4 tygodniach dożylne iniekcje metamizolu były tolerowane u szczurów (150 mg/kg masy ciała na dobę) i psów (50 mg/kg masy ciała na dobę). Badania przewlekłej toksyczności doustnej przeprowadzono na szczurach i psach przez okres 6 miesięcy. Dawki dobowe do 300 mg/kg masy ciała u szczurów i do 100 mg/kg masy ciała u psów nie powodowały żadnych objawów zatrucia. Wyższe dawki u obu gatunków powodowały zmiany chemiczne w surowicy i hemosyderozę w wątrobie i śledzionie; zgłaszano również objawy niedokrwistości i toksyczne działanie na szpik kostny.
Mutagenność W literaturze opisano zarówno pozytywne, jak i negatywne wyniki. Jednak badania in vitro i in vivo z określonym materiałem sortowanym Hoechst nie wykazały żadnych dowodów na zdolność mutagenną.
Rakotwórczość Nie wykazano działania rakotwórczego metamizolu w badaniach dotyczących życia szczurów i szczurów NMRI.
Toksyczność reprodukcyjna Badania na szczurach i królikach nie wskazują na potencjał teratogenny.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki Skrobia kukurydziana Laktoza jednowodna Makrogol 6000 Powidon (K 25) Magnezu stearynian Skrobia ziemniaczana
Otoczka Talk Kopolimer metakrylanu butylu zasadowy Tytanu dwutlenek (E171) Magnezu stearynian Olej rycynowy oczyszczony
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z nieprzezroczystej folii PVC/Aluminium pakowane w tekturowe pudełko. Wielkości opakowań: 12, 20, 30, 50 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
DO OBROTU
Zentiva k.s. U kabelovny 130 Dolní Měcholupy Republika Czeska
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: