Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 1, 25 mg , kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 10 mg, kapsułki twarde
Ramiprilum + Bisoprololi fumaras
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

3. Jak stosować lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo i w jakim celu się go stosuje

Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo zawiera dwie substancje czynne: bisoprololu fumaran i ramipryl w jednej kapsułce: • Ramipryl jest inhbitorem konwertazy angiotensyny (ACE). Działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co sprawia, że serce łatwiej przez nie pompuje krew. • Bisoprololu fumaran należy do grupy leków nazywanych beta-blokerami (beta-adrenolitykami). Beta-adrenolityki spowalniają tętno i zwiększają wydajność serca w pompowaniu krwi w organizmie.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego) i (lub) przewlekłej niewydolności serca z dysfunkcją lewej komory serca (jest to stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi w celu zaspokojenia potrzeb organizmu, co powoduje duszność i obrzęk) i ( lub ) zmniejsza ryzyko zdarzeń sercowych, takich jak zawał mięśnia sercowego, u pacjentów z przewlekłą chorobą wieńcową (to jest stan, w którym dopływ krwi do serca jest zmniejszony lub zablokowany) i którzy przebyli wcześniej zawał mięśnia sercowego i (lub) operację poszerzenia naczyń krwionośnych, co poprawia dopływ krwi do serca, lub u pacjentów z cukrzycą z co najmniej jednym sercowo-naczyniowym czynnikiem ryzyka.
Zamiast przyjmowania bisoprololu fumaranu i ramiprylu w osobnych kapsułkach, pacjent będzie przyjmować tylko jedną kapsułkę leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, która zawiera obie substancje czynne o tej samej mocy jak w osobnych kapsułkach.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

Kiedy nie stosować leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo: − jeśli pacjent ma uczulenie na bisoprolol lub inny beta-bloker, ramipryl lub inny lek z grupy inhibitorów ACE lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli u pacjenta występuje niewydolność serca, która nagle nasili się i (lub) może wymagać leczenia szpitalnego; - jeśli pacjent ma wstrząs kardiogenny (poważna choroba serca spowodowana bardzo niskim ciśnieniem krwi); - jeśli p acjent choruje na chorobę serca charakteryzującą się wolnym lub nieregularnym biciem serca (blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorej zatoki); - jeśli u pacjenta występuje wolne tętno; - jeśli p acjent ma bardzo niskie ciśnienie krwi; - jeśli p acjent choruje na ciężką astmę lub ciężką przewlekłą chorobę płuc; - jeśli u pacjenta występują poważne problemy dotyczące krążenia krwi w kończynach (takie jak zespół Raynauda), które mogą powodować mrowienie lub blednięcie albo sinienie palców rąk i nóg; - jeśli pacjent ma nieleczonego guza chromochłonnego, który jest rzadkim guzem nadnerczy (rdzenia nadnerczy); - jeśli pacjent ma kwasicę metaboliczną, stan, w którym krew zawiera zbyt dużo kwasu; - jeśli u pacjenta podczas wcześniejszego leczenia inhibitorem ACE wystąpiły objawy, takie jak: świszczący oddech, obrzęk twarzy, języka lub gardła, intensywny świąd lub ciężkie wysypki skórne lub jeśli u pacjenta lub członka jego rodziny występowały takie objawy w jakichkolwiek innych okolicznościach (stan zwany obrzękiem naczynioruchowym); - jeśli pacjentki są w ciąży dłużej niż 3 miesiące (nie zaleca się także stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo we wczesnej ciąży – patrz punkt „Ciąża”); - jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren; - jeśli pacjent poddawany jest dializie lub innemu rodzaj owi filtracji krwi. W zależności od używanego urządzenia, lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo może nie być odpowiedni dla pacjenta; - jeśli pacjent ma problemy dotyczące nerek, gdy dopływ krwi do nerek jest zmniejszony (zwężenie tętnicy nerkowej); - jeśli pacjent przyjmuje lek złożony zawierający sakubitryl + walsartan, lek stosowany w niewydolności serca (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” oraz „Inne leki i Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: • jeśli pacjent choruje na cukrzycę; • jeśli pacjent ma problemy dotyczące nerek (włączając przeszczepienie nerki) lub jest poddawany dializie; • jeśli pacjent ma problemy dotyczace wątrob y; • jeśli pacjent ma zwężenie aorty i zastawki mitralnej (zwężenie głównego naczynia krwionośnego wychodzącego z serca) lub kardiomiopatię przerostową (choroba mięśnia sercowego) lub zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie tętnicy zaopatrującej nerki w krew); • jeśli pacjent ma nieprawidłowo podwyższone stężenie hormonu zwanego aldosteronem we krwi (pierwotny aldosteronizm); • jeśli pacjent ma niewydolność serca lub jakiekolwiek inne problemy z sercem, takie jak: niewielkie zaburzenia rytmu serca lub silny ból w klatce piersiowej podczas spoczynku (dławica Prinzmetala), • jeśli pacjent ma kolagenową chorobę naczyniową (choroba tkanki łącznej), taką jak toczeń rumieniowaty układowy lub twardzina skóry; • jeśli pacjent jest na diec ie niskosolnej lub przyjmuje zamienniki soli zawierające potas (zbyt
dużo potasu we krwi może powodować zmiany częstości akcji serca); • jeśli ostatnio u pacjenta wystąpiła biegunka lub wymioty, lub pacjent jest odwodniony (Ramipril + Bisoprolol fumarate Ari sto może powodować spadek ciśnienia krwi), • jeśli pacjent jest poddawany aferezie LDL (czyli usuwaniu cholesterolu z krwi przez urządzenie medyczne), • jeśli pacjent jest lecz ony przeciwalergicznie lub planowane jest leczenie odczulające w celu zmniejszenia skutków alergii na użądlenia pszczół lub os; • jeśli pacjent jest w trakcie ścisłego postu lub diety; • jeśli wobec pacjenta planowane jest znieczulenie i (lub) poważny zabieg chirurgiczny; • jeśli pacjent ma problemy z krążeniem w kończynach; • jeśli pacjent ma astmę lub przewlekłą chorobę płuc; • jeśli pacjent ma (lub miał) łuszczycę, • jeśli pacjent ma guza nadnercza (guz chromochłonny); • jeśli pacjent ma zaburzenia tarczycy (lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo może ukrywać objawy nadczynności tarczycy); • jeśli u pacjenta występuje obrzęk naczynioruchowy (ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem twarzy, warg, języka lub gardła z trudnościami w połykaniu lub oddychaniu). Może to nas tąpić w dowolnym momencie leczenia. W przypadku wystąpienia takich objawów należy przerwać stosowanie leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo i natychmiast skontaktować się z lekarzem; • jeśli pacjent jest rasy czarnej, ponieważ u pacjenta może występować większe ryzyko obrzęku naczy nioruchowego, a lek ten może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia krwi niż u pacjentów innych ras, • jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi: − „anatgonista receptora angiotensyny II” (ARB) (znany również jako sartan – na przykład walsartan, telmisartan, irbesartan), zwłaszcza jeśli u pacjenta występują problemy dotycz ące nerek związane z cukrzycą; − aliskiren. Lekarz może kontrolować czynność nerek, ciśnienie krwi i ilość elektrolitów (np. potasu) we krwi w regularnych odstępach czasu. Proszę zapoznać się również z informacjami pod punktem „Nie przyjmować leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo”.
• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego: − racekadotryl (stosowany w leczeniu biegunki); − syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus i inne leki należące do klasy tzw. inhibitorów mTor (stosowanych w celu uniknięcia odrzucenia przeszczepionych narządów); − sakubitryl (dostępny w postaci złożonej z walsartanem), stosowany w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.
Nie należy nagle przerywać stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, ponieważ może to spowodować poważne pogorszenie stanu serca. Nie należy nagle przerywać leczenia, zwłaszcza u pacjentów z chorobą wieńcową.
Pacjentka musi powiedzieć lekarzowi, jeśli uważa, że jest w ciąży (albo może zajść w ciążę). Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo nie jest zalecany we wczesnej ciąży i nie wolno go stosować po okresie (patrz punkt „Ciąża”).
Dzieci i młodzież Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Istnieją pewne leki, które mogą zmienić działanie leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo lub ich działanie może zostać zmienione przez lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo . Ten rodzaj interakcji może spowodować, że jeden lub oba leki będą mniej skuteczne. Alternatywnie może to zwiększyć ryzyko lub nasilenie działań niepożądanych.
Należy pamiętać, aby poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: • leki stosowane w celu kontrolowania ciśnienia krwi lub leki stosowane w chorobach serca (takie jak: amiodaron, amlodypina, klonidyna, glikozydy naparstnicy, diltiazem, dyzopiramid, felodypina, flekainid, lidokaina, metylodopa, moksonidyna, prokainamid, propafenon, chinidyna, rylmenidyna, werapamil ); • inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, w tym anatgonista receptora angiotensyny II (ARB), aliskiren (należy zapoznać się z informacjami w punkcie „Kiedy nie stosować leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo ” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”) lub leki moczopędne (leki które zwiększają ilość moczu produkowanego przez nerki); • leki oszczędzające potas (np. triamteren, amiloryd), suplementy potasu lub zamienniki soli zawierające potas, inne leki, które mogą zwiększać stężenie potasu w organizmie (takie jak: heparyna i kotrimoksazol, znane również jako trimetoprym/sulfametoksazol); • leki oszczędzające potas stosowane w leczeniu niewydolności serca: eplerenon i spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę; • leki sympatykomimetyczne stosowane w leczeni u wstrząsu klinicznego (adrenalina, noradrenalina, dobutamina, izoprenalina, efedryna); • estramustyna, która jest stosowana w terapii onkologicznej; • leki, które są najczęściej stosowane w leczeniu biegunki (racekadotryl) lub zapobiegają odrzuceniu przeszczepionych narządów (syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus i inne leki należące do klasy tzw. inhibitorów mTor). Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”; • sakubitryl/walsartan (stosowane w leczeniu przewlekłej niewydolności serca). Patrz punkt „Nie przyjmować leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo” i "Ostrzeżenia i środki ostrożności". • lit stosowany w leczeniu manii lub depresji; • niektóre leki stosowane w leczeniu depresji, takie jak: imipramina, amitryptylina, inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B); • niektóre leki stosowane w leczeniu schizofrenii (leki przeciwpsychotyczne); • niektóre leki stosowane w leczeniu padaczki (fenytoina, barbiturany, takie jak fenobarbital); • środki znieczulające stosowane w zabiegach chirurgicznych, • środki rozszerzające naczynia krwionośne, w tym azotany (produkty rozszerzające naczynia krwionośne), • trimetoprym, który jest stosowany w leczeniu zakażeń; • leki immunosupresyjne (leki osłabiające mechanizmy obronne organizmu), takie jak: cyklosporyna, takrolimus, stosowane w leczeniu zaburzeń autoimmunologicznych lub po przeszczepie; • allopurynol, który jest stosowany w leczeniu dny moczanowej; • leki parasympatykomimetyczne, które są stosowane w leczeniu chorób, takich jak choroba Alzheimera lub jaskra; • beta-adrenolityki stosowane miejscowo w leczeniu jaskry (zwiększenie ciśnienia w oku); • meflochina, która jest stosowana w zapobieganiu lub leczeniu malarii; • baklofen, który jest stosowany w leczeniu sztywności mięśni w chorobach takich jak stwardnienie rozsiane; • sole złota, zwłaszcza te podawane dożylnie (stosowane w leczeniu objawów reumatoidalnego zapalenia stawów); • leki stosowane w leczeniu cukrzycy, takie jak: insulina, metformina, linagliptyna, saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna; • niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) takie jak : ibuprofen lub diklofenak lub duże dawki aspiryny stosowane w leczeniu zapalenia stawów, bólu głowy, bólu lub stanu zapalnego.

Stosowanie leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo z jedzeniem, piciem i alkoholem Zaleca się przyjmowanie leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo przed posiłkiem.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Pacjentka musi poinformować lekarza, jeśli uważa, że jest (lub może zajść) w ciążę. Lekarz zazwyczaj zaleci przerwanie stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo przed zajściem w ciążę lub natychmiast po stwierdzeniu ciąży i zaleci inny lek zamiast leku Ramipril + Bisoprolol fuma rate Aristo . Nie zaleca się stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ może poważnie zaszkodzić dziecku, jeśli zostanie zastosowany po trzecim miesiącu ciąży.
Karmienie piersią Należy poinformować lekarza, jeśli pacjentka karmi piersią lub zamierza karmi ć piersią. Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo nie jest zalecany dla matek karmiących piersią, a lekarz może wybrać dla pacjentki inne leczenie, jeśli pacjentka chce karmić piersią, zwłaszcza jeśli dziecko jest noworodkiem lub urodziło się przedwcześnie.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo zwykle nie wpływa na czujność, ale u niektórych pacjentów mogą wystąpić zawroty głowy lub osłabienie spowodowane niskim ciśnieniem krwi, szczególnie na początku leczenia lub po zmianie leku, a także przy jednoczesnym piciu alkoholu. Jeśli to dotyczy pacjenta, zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn może być zaburzona.
Laktoza Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo 2,5 mg + 1,25 mg zawiera 40,97 mg laktozy (20,49 mg glukozy i 20,49 mg galaktozy) na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo 2,5 mg + 2,5 mg zawiera 40,97 mg laktozy (20,49 mg glukozy i 20,49 mg galaktozy) na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo 5 mg + 2,5 mg zawiera 81,94 mg laktozy (40,47 mg glukozy i 40,97 mg galaktozy) na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo 5 mg + 5 mg zawiera 81,94 mg laktozy (40,97 mg glukozy i 40,97 mg galaktozy) na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo 10 mg + 5 mg zawiera 163,88 mg laktozy (81,94 mg glukozy i 81,94 mg galaktozy) na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo 10 mg + 10 mg zawiera 163,88 mg laktozy (81,94 mg glukozy i 81,94 mg galaktozy) na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Sód Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo zawiera mniej niż 1 milimol sodu (23 mg) na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka to jedna kapsułka raz na dobę. Kapsułkę należy połknąć, popijając szklanką wody, rano przed jedzeniem.
Pacjenci z chorobami nerek Lekarz prowadzący dostosuje dawkę leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, jeśli pacjent ma chorobę nerek o umiarkowanym nasileniu. Nie zaleca się stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo u pacjentów z ciężką chorobą nerek.
Pacjent z chorobami wątroby Lekarz będzie bardzo dokładnie kontrolował pacjentów z łagodną lub umiarkowaną chorobą wątroby podczas rozpoczynania leczenia lekiem Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Ari sto u dzieci i młodzieży.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo Jeśli pacjent przyjął więcej kapsułek niż zostało przepisane, należy niezwłocznie skontaktować się lekarzem lub farmaceutą. Najbardziej prawdopodobne objawy przedawkowania to: niskie ciśnienie tętnicze, które może powodować uczucie zawrotów głowy lub omdlenie (jeśli taki problem wystąpi, może pomóc ułożenie się w pozycji leżącej z nogami uniesionymi do góry), nasilone trudności w oddychaniu, drżenia (z powodu obniżenia stężenia cukru we krwi) i spowolniony rytm serca.
Pominięcie zastosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo Ważne jest, aby lek przyjmować codziennie, ponieważ regularne leczenie działa lepiej. Jednak w przypadku pominięcia dawki leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo , następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo Nie należy nagle przerywać leczenia lekiem Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo ani zmieniać dawki bez konsultacji z lekarzem prowadzącym, ponieważ może to spowodować pogorszenie stanu serca. Leczenia nie powinno się przerywać nagle , zwłaszcza u pacjentów z chorobą wieńcową serca.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać stosowanie tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych: • silne zawroty głowy lub omdlenia z powodu niskiego ciśnienia krwi (często – mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów); • nasilenie niewydolności serca powodujące nasiloną duszność i (lub) zatrzymanie płynów (często – może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów); • obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, trudności w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy) (niezbyt często – może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów); • nagły świszczący oddech, ból w klatce piersiowej, duszność lub trudności w oddychaniu (skurcz oskrzeli) (niezbyt często – może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów); • nietypowe szybkie lub nieregularne bicie serca, ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa) lub zawał serca (niezbyt często – może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów); • osłabienie rąk lub nóg lub problemy z mówieniem, które mogą być oznaką możliwego udaru (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych); • zapalenie trzustki, które może powodować silny ból brzucha i pleców z towarzyszącym bardzo zły m samopoczuciem (bardzo rzadko - może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów);
• zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka), które może być oznaką zapalenia wątroby (rzadko - może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów); • wysypka skórna, która często zaczyna się od czerwonych, swędzących plam na twarzy, rękach lub nogach (rumień wielopostaciowy) (nieznana - częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo jest zwykle dobrze tolerowany, ale jak w przypadku każdego leku, u pacjentów mogą wystąpić różne działania niepożądane, szczególnie na początku leczenia.
W przypadku zauważenia któregokolwiek z wymienionych lub niewymienionych poniżej działań niepożądanych, należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub farmaceutę:
Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): • wolne bicie serca.
Często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): • bół głowy, • zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, • omdlenia, niedociśnienie (nieprawidłowo niskie ciśnienie krwi), zwłaszcza podczas szybkiego wstawania lub siadania, • drętwienie dłoni lub stóp, • uczucie zimna w dłoniach lub stopach, • kaszel, • duszność, • zapalenie zatok lub zapalenie oskrzeli, • ból w klatce piersiowej, • zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak: nudności, wymioty, ból brzucha, trudności w trawieniu lub niestrawność, biegunka, zaparcia, • reakcje alergiczne takie jak wysypki skórne, swędzenie, • skurcze mięśni, bóle mięśni (mialgia), • uczucie zmęczenia, • zmęczenie, • badania krwi wskazujące na większe stężenie potasu we krwi niż zwykle.
Niezbyt często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów): • zawroty głowy pochodzenia obwodowego, • zaburzenia smaku, • mrowienie (parestezje), • zaburzenia widzenia, • szum w uszach (uczucie szumów w uszach), • zatkany nos, trudności w oddychaniu lub nasilenie astmy, • katar, przekrwienie błony śluzowej nosa, • nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), • wahania nastroju, • zaburzenia snu, • depresja, • suchość w jamie ust nej , • pocenie się, • problemy dotyczące nerek, • oddawanie większej ilości wody (moczu) niż zwykle w ciągu dnia, • impotencja, • nadmiar eozynofili (rodzaj białych krwinek), • senność, • kołatanie serca,
• częstoskurcz, • nieregularne bicie serca (zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego), • osłabienie mięśni, • bóle stawów, • obrzęki miejscowe (obrzęki obwodowe), • gorączka, • utrata lub zmniejszenie apetytu (anoreksja), • zmiany wyników badań laboratoryjnych: zwiększenie liczby niektórych krwinek białych (eozynofilia), zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy, • podwyższone stężenia białka w moczu, • owrzodzenia jamy ustnej, • powiększenie piersi u mężczyzn.
Rzadko (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów): • koszmary senne, omamy, • zmniejszone wydzielanie łez ( suchość oczu), • zaczerwienieni e, swędzenie, opuchnięcie lub łzawienie oczu, • problemy ze słuchem, • zapalenie wątroby, które może powodować zażółcenie skóry lub białek oczu, • zapalenie naczyń krwionośnych, • zmiany w wynikach badań laboratoryjnych: stężenia tłuszczu we krwi odbiegające od normy, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, białych krwinek lub płytek krwi, lub stężenia hemoglobiny.
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów): • dezorientacja, • zapalenie trzustki (który powoduje silny ból promieniujący do brzucha i pleców), • wypadanie włosów, • pojawienie się lub nasilenie łuskowatej wysypki skórnej (łuszczyca), wysypki łuszczycopodobnej, • zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne (reakcja nadwrażliwości na światło).
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • przebarwienie, drętwienie i ból palców rąk lub nóg (objaw Raynauda), • niski poziom sodu, bardzo małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) u pacjentów z cukrzycą, • zapalenie języka.
Podczas stosowania inhibitorów ACE mogą wystąpić: zagęszczony mocz (ciemny kolor), nudności lub wymioty, skurcze mięśni, splątanie i drgawki, które mogą być spowodowane nieprawidłowym wydzielaniem ADH (hormonu antydiuretycznego). W przypadku wystąpienia takich objawów należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.
Zgłasz anie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie p rzechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo - Substancjami czynnymi leku są ramipryl i bisoprololu fumaran - Pozostałe składniki leku to: Zawartość kapsułki: laktoza jednowodna, a lkohol poliwinylowy, kroskarmeloza sodowa, sodu stearylofumaran, c eluloza mikrokrystaliczna, wapnia wodorofosforan bezwodny, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Otoczka Aqua Polish P yellow: hypromeloza, hydroksypropyloceluloza, t riglicerydy kwasów tłuszczowych o średniej długości łańcucha, t alk , tytanu dwutlenek (E 171) , żelaza tlenek żółty (E 172) .
Osłonka kapsułki: t ytanu dwutlenek (E 171, ż elatyna, tlenek żelaza czerwony (E 172) – [w kapsułkach [w kapsułkach 10 mg + 5 mg; 5 mg + 5 mg; 5 mg + 2,5 mg; 2,5 mg + 2,5 mg; 2,5 mg + 1,25 mg], żółcień chinolinowa (E 104) - [w kapsułkach 5 mg + 2,5 mg; 2,5 mg + 2,5 mg; 2,5 mg + 1,25 mg]
Tusz nadruku: s zelak , żelaza tlenek czarny (E 172) , glikol propylenowy, amonowy wodorotlenek stężony, potasu w odorotlenek.
Jak wygląda lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo i co zawiera opakowanie Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 1,25 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma żółte wieczko z czarnym nadrukiem ‘2,5 mg’ oraz biały korpus z czarnym nadrukiem ‘1,25 mg’. Zawartość kapsułki 2,5 mg + 1,25 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma żółte wieczko z czarnym nadrukiem ‘2,5 mg’ oraz żółty korpus z czarnym nadrukiem’2,5 mg’. Zawartość kapsułki 2,5 mg + 2,5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma pomarańczowe wieczko z czarnym nadrukiem ‘5 mg’ oraz żółty korpus z czarnym nadrukiem ‘2,5 mg’. Zawartość kapsułki 5 mg + 2,5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma pomarańczowe wieczko z czarnym nadrukiem ‘5 mg’ oraz pomarańczowy korpus z czarnym nadrukiem ‘5 mg’.
Zawartość kapsułki 5 mg + 5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 5 mg, kapsułki twarde Kapsułka ma czerwonawobrązowe wieczko z czarnym nadrukiem ’10 mg’ oraz pomarańczowy korpus z czarnym nadrukiem ‘5 mg’. Zawartość kapsułki 10 mg + 5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma czerwonawobrązowe wieczko z czarnym nadrukiem ’10 mg’ oraz czerwonawobrązowy korpus z czarnym nadrukiem ’10 mg’. Zawartość kapsułki 10 mg + 10 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Blistry BOPA/Aluminium/PVC/Aluminium Blistry i ulotka dla pacjenta są zapakowane w tekturowe pudełko.
Lek Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo jest dostępny w opakowaniach zawierających 10, 30, 60 lub 100 kapsułek, twardych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Aristo Pharma Sp. z o.o. ul. Baletowa 30 02-867 Warszawa tel. +48 22 855 40 95
Wytwórca Adamed Pharma S.A. ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 5 95-200 Pabianice

Ten produkt leczniczy został dopuszczony do obrotu w państwach członkowskich EOG pod następującymi nazwami:
Niemcy Ramiprolol 2.5 mg/1.25 mg Hartkapseln

Polska Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2023

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 1,25 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 5 mg, kapsułki twarde Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 1,25 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 2,5 mg ramiprylu i 1,25 mg bisoprololu fumaranu.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 2,5 mg ramiprylu i 2,5 mg bisoprololu fumaranu.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 5 mg ramiprylu i 2,5 mg bisoprololu fumaranu.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 5 mg ramiprylu i 5 mg bisoprololu fumaranu.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 5 mg, kapsułki twarde Każda kapsułka twarda zawiera 10 mg ramiprylu i 5 mg bisoprololu fumaranu.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 10 mg ramiprylu i 10 mg bisoprololu fumaranu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 1,25 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 40,97 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 40,97 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 81,94 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 81,94 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 5 mg, kapsułki twarde Każda kapsułka twarda zawiera 163,88 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde Każda kapsułka twarda zawiera 163,88 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 1,25 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma żółte wieczko z czarnym nadrukiem ‘2,5 mg’ oraz biały korpus z czarnym nadrukiem ‘1,25 mg’. Rozmiar kapsułki to ‘2’ (wymiary 18 x 6,4 mm). Zawartość kapsułki 2,5 mg + 1,25 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 2,5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma żółte wieczko z czarnym nadrukiem ‘2,5 mg’ oraz żółty korpus z czarnym nadrukiem ’2,5 mg’. Rozmiar kapsułki to ‘2’ (wymiary 18 x 6,4 mm). Zawartość kapsułki 2,5 mg + 2,5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 2,5 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma pomarańczowe wieczko z czarnym nadrukiem ‘5 mg’ oraz żółty korpus z czarnym nadrukiem ‘2,5 mg’. Rozmiar kapsułki to ‘2’ (wymiary 18 x 6,4 mm). Zawartość kapsułki 5 mg + 2,5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma pomarańczowe wieczko z czarnym nadrukiem ‘5 mg’oraz pomarańczowy korpus z czarnym nadrukiem ‘5 mg’. Rozmiar kapsułki to ‘0’ (wymiary 21,7 x 7,6 mm). Zawartość kapsułki 5 mg + 5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 5 mg, kapsułki twarde Kapsułka ma czerwonawobrązowe wieczko z czarnym nadrukiem ’10 mg’ oraz pomarańczowy korpus z czarnym nadrukiem ‘5 mg’. Rozmiar kapsułki to ‘0’ (wymiary 21,7 x 7,6 mm). Zawartość kapsułki 10 mg + 5 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.
Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde Kapsułka ma czerwonawobrązowe wieczko z czarnym nadrukiem ’10 mg’ oraz czerwonawobrązowym korpusem z czarnym nadrukiem ’10 mg’. Rozmiar kapsułki to ’0’ (wymiary 21,7 x 7,6 mm). Zawartość kapsułki 10 mg + 10 mg: ramipryl w postaci białego lub prawie białego proszku i bisoprololu fumaran w postaci jednej żółtej, obustronnie wypukłej, powlekanej, okrągłej tabletki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Moce: 2,5 mg + 2,5 mg; 5 mg + 2,5 mg; 5 mg + 5 mg; 10 mg + 5 mg; 10 mg + 10 mg Produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo jest wskazany jako terapia substytucyjna w leczeniu nadciśnienia tętniczego, nadciśnienia tętniczego ze współistniejącym przewlekłym zespołem wieńcowym: (u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego i (lub) rewaskularyzacji) - u pacjenta z jawną miażdżycową chorobą zakrzepową układu krążenia (choroba niedokrwienna serca lub udar, lub choroba naczyń obwodowych w wywiadzie), lub

- cukrzyca z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego i (lub) przewlekła niewydolność serca ze zmniejszoną czynnością skurczową lewej komory serca (profilaktyka wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego: zmniejszenie śmiertelności z powodu ostrej fazy zawału mięśnia sercowego u pacjentów z klinicznymi objawami niewydolności serca – należy rozpocząć leczenie >48 godzin od wystąpienia ostrego zawału mięśnia sercowego).
U dorosłych pacjentów odpowiednio kontrolowanych ramiprylem i bisoprololem podczas jednoczesnego stosowania w takich samych dawkach.
Moc: 2,5 mg + 1,25 mg Produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo jest wskazany jako terapia substytucyjna w leczeniu przewlekłego zespołu wieńcowego: (u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie) i (lub) przewlekłej niewydolności serca ze zmniejszoną czynnością skurczową lewej komory serca u dorosłych pacjentów odpowiednio kontrolowanych ramiprylem i bisoprololem podczas jednoczesnego stosowania w takich samych dawkach.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Zwykle stosowane dawkowanie to jedna kapsułka raz na dobę. Pacjentów należy ustabilizować za pomocą takich samych dawek ramiprylu i bisoprololu przez co najmniej 4 tygodnie. Skojarzenie leków o ustalonej dawce nie jest odpowiednie w leczeniu początkowym.
Jeśli wymagana jest zmiana dawkowania, dostosowanie dawkowania należy przeprowadzić oddzielnie dla każdej substancji czynnej.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek (patrz punkty 4.4 i 5.2) Aby określić optymalną dawkę początkową i dawkę podtrzymującą u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, należy oddzielnie dostosowywać dawkę poszczególnych substancji czynnych ramiprylu i bisoprololu. Dobową dawkę ramiprylu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny, jak przedstawiono poniżej:
Klirens kreatyniny (ml/min) Zalecana dawka dobowa Cl cr ≥60 Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej (2,5 mg na dobę), maksymalna dawka dobowa ramiprylu to 10 mg Cl cr 30-60 Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej (2,5 mg na dobę), maksymalna dawka dobowa ramiprylu to 5 mg Cl cr 10-30 Nieodpowiedni. Zalecane indywidualne dostosowanie dawki poszczególnych substancji czynnych.
Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.4 i 5.2) U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby leczenie skojarzone ramiprylem i bisoprololem musi być rozpoczynane pod ścisłym nadzorem medycznym i z maksymalną dawką 2,5 mg ramiprylu. Ramipryl + bisoprolol zaleca się wyłącznie pacjentom, którzy zmienili leczenie na dawkę 2,5 mg ramiprylu jako optymalną dawkę podtrzymującą uzyskaną podczas dostosowania dawki ramiprylu.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się stosowanie mniejszej dawki początkowej i zwiększanie
dawki powinno być bardziej stopniowe, ponieważ istnieje większe ryzyko występowania działań niepożądanych zwłaszcza u bardzo starych i osłabionych pacjentów.
Dzieci i młodzież Nie określono jak dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol f umarate Aristo u dzieci i młodzieży. Dane nie są dostępne. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo należy przyjmować w dawce pojedynczej, raz na dobę rano, przed jedzeniem.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 lub inne inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE). • Ostra niewydolność serca lub podczas epizodów zaostrzenia niewydolności serca (dekompensacji) wymagających dożylnego podawania leków inotropowych. • Wstrząs kardiogenny. • Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez stymulatora serca). • Zespół chorej zatoki. • Blok zatokowo-przedsionkowy. • Objawowa bradykardia. • Objawowe niedociśnienie tętnicze krwi. • Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. • Ciężkie postacie choroby zarostowej tętnic obwodowych lub ciężkie postacie zespołu Raynauda. • Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy (patrz punkt 4.4). • Kwasica metaboliczna. • Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie po uprzednim leczeniu inhibitorami ACE (patrz punkt 4.4). • Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. • Drugi lub trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). • Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo z produktami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73 m 2 ) (patrz punkty 4.4, 4.5 i 5.1). • Jednoczesne stosowanie z produktem złożonym sakubitryl + walsartan (patrz punkty 4.4 i 4.5). • Zabiegi pozaustrojowe prowadzące do styczności krwi z powierzchniami ujemnie naładowanymi (patrz punkt 4.5). • Istotne obustronne zwężenie tętnicy nerkowej lub zwężenie tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki (patrz punkt 4. 4).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wszystkie ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania związane z każdą substancją czynną odnoszą się produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo
Szczególne grupy pacjentów
Ciąża Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE takich jak ramipryl oraz antagonistów receptorów angiotensyny II (Angiotensin II Receptor Antagonists, AIIRA) w czasie ciąży. Jeśli leczenie inhibitorami ACE/antagonistami receptorów angiotensyny AIIRA zostanie uznane za niezbędne, pacjentkom planującym zajście w ciążę należy podawać inne leki przeciwnadciśnieniowe, których profil bezpieczeństwa pozwala na podawanie w okresie ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast zaprzestać leczenie inhibitorami ACE/antagonistami receptorów
angiotensyny AIIRA i w razie konieczności rozpocząć inne alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Pacjenci narażeni na szczególne ryzyko niedociśnienia tętniczego
• Pacjenci z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron
Pacjenci z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron są narażeni na ostry, znaczący spadek ciśnienia tętniczego i pogorszenie czynności nerek na skutek hamowania ACE, zwłaszcza jeżeli inhibitor ACE lub stosowany jednocześnie lek moczopędny podaje się po raz pierwszy lub przy pierwszym zwiększeniu dawki. Należy spodziewać się znacznej aktywacji układu renina- angiotensyna-aldosteron i poddać nadzorowi lekarskiemu, w tym obserwacji ciśnienia tętniczego, na przykład: − u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym; − u pacjentów z niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca; − u pacjentów z istotnym hemodynamicznie zaburzeniami napływu lub odpływu krwi z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki mitralnej lub aortalnej); − u pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej przy drugiej czynnej nerce; − u pacjentów, u których występuje lub może wystąpić niedobór płynów lub soli (w tym pacjentów lecz onych lekami moczopędnymi); − u pacjentów z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem; − u pacjentów poddawanych poważnym zabiegom chirurgicznym lub w trakcie znieczulenia środkami wywołującymi niedociśnienie tętnicze.
Ogólnie, zaleca się skorygowanie odwodnienia, hipowolemii lub niedoboru soli przed rozpoczęciem leczenia (należy jednak rozważyć zasadność takiego postępowania korygującego względem ryzyka hiperwolemii u pacjentów z niewydolnością serca).
• Podwójna blokada układu renina-angio tensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-Angiotensin- Aldosterone-system, RAAS)
Istnieją dowody, że jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1). Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi, powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
• Przemijająca lub utrzymująca się niewydolność serca po zawale mięśnia sercowego
• Pacjenci narażeni na ryzyko niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ostrego niedociśnienia tętniczego
Początkowa faza leczenia wymaga szczególnego nadzoru lekarza.
• Pacjenci w podeszłym wieku
Patrz punkt 4.2.
Monitorowanie czynności nerek Przed leczeniem oraz w jego trakcie należy kontrolować czynność nerek i dostosować dawkę,
w szczególności w ciągu pierwszych tygodni leczenia. Szczególnie ścisłej kontroli wymagają pacjenci z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.2). Występuje ryzyko zaburzenia czynności nerek, szczególnie u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po przeszczepie nerki.
Obrzęk naczynioruchowy U pacjentów, którym podawano inhibitory ACE, w tym ramipryl, obserwowano występowanie obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.8). Jednoczesne stosowanie ramiprylu z produktem złożonym zawierającym sakubitryl i walsartan jest przeciwskazane ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Nie wolno rozpoczynać leczenia produktem złożonym sakubitryl i walsartan wcześniej niż 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki ramiprylu. Nie wolno rozpoczynać leczenia ramiprylem wcześniej niż i 4.5). Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z racekadotrylem, inhibitorami kinazy mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) i wildagliptyną może prowadzić do zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęk dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez) (patrz punkt 4.5). Należy zachować szczególną ostrożność podczas rozpoczynania leczenia racekadotrylem, inhibitorami kinazy mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsirolimus) i wildagliptyną u pacjentów przyjmujących już inhibitor ACE. Odnotowano przypadki obrzęku naczynioruchowego jelit u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem (patrz punkt 4.8). U tych pacjentów występował ból brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez takich objawów). Należy odstawić ramipryl w przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego.
Należy niezwłocznie rozpocząć leczenie doraźne. Pacjent powinien pozostać pod obserwacją przez co najmniej 12 do 24 godzin i zostać wypisany ze szpitala dopiero po całkowitym ustąpieniu objawów.
Reakcje anafilaktyczne podczas odczulania W przypadku hamowania ACE zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji anafilaktycznych i rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny. Należy rozważyć czasowe odstawienie ramiprylu przed odczulaniem.
Kontrolowanie stężenia elektrolitów: hiperkalemia U niektórych chorych leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem, obserwuje się hiperkaliemię. Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie to jest zazwyczaj nieistotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Niemniej jednak hiperkalemia może wystąpić u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w wieku >70 lat, z niekontrolowaną cukrzycą, w stanach takich jak: odwodnienie, ostra dekompensacja niewydolności serca, kwasica metaboliczna i (lub) u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym zamienniki soli kuchennej), diuretyki oszczędzające potas, trimetoprym lub ko-trimoksazol (znany także jako trimetoprym z sulfametoksazolem), a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub antagonistami receptora angiotensyny. Leki moczopędne oszczędzające potas i antagonistów receptora angiotensyny należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE oraz należy kontrolować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek (patrz punkt 4.5).
Kontrolowanie stężenia elektrolitów: hiponatremia U niektórych pacjentów leczonych ramiprylem obserwowano występowanie zespołu niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) z późniejszą hiponatremią. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u innych pacjentów z grupy ryzyka wystąpienia hiponatremii zaleca się regularne oznaczanie stężenia sodu w surowicy.
Neutropenia i (lub) agranulocytoza Rzadko stwierdzano neutropenię i (lub) agranulocytozę, a także trombocytopenię i niedokrwistość, podobnie jak zahamowanie czynności szpiku kostnego. Należy kontrolować liczbę białych krwinek, aby wykryć ewentualnie występującą leukopenię. Kontrola powinna być częstsza w początkowej fazie leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, ze współistniejącą kolagenozą naczyń (np. toczeń rumieniowaty i twardzina) oraz podczas jednoczesnego stosowania innych produktów
leczniczych, które mogą powodować zmiany w morfologii krwi (patrz punkt 4. 8).
Różnice etniczne Inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u innych ras. Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, ramipryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia krwi u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras, prawdopodobnie wskutek częstszego występowania nadciśnienia tętniczego z niskim stężeniem reniny w populacji osób rasy czarnej.
Kaszel Podczas stosowania inhibitorów ACE donoszono o występowaniu kaszlu. Charakterystyczne jest, że kaszel ten jest suchy, uporczywy oraz ustępuje po zakończeniu leczenia. W trakcie diagnostyki różnicowej kaszlu należy rozważyć możliwość występowania kaszlu wywołanego leczeniem inhibitorem ACE.
Jednoczesne stosowanie z antagonistami kanału wapniowego, leki przewciwarytmiczne klasy I i ośrodkowo działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi Leczenie skojarzone bisoprololem z antagonistami kanału wapniowego, takimi jak werapamil lub diltiazem, z lekami przeciwarytmicznymi klasy I i ośrodkowo działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, jest zasadniczo niezalecane (patrz punkt 4.5).
Przerwanie leczenia Należy unikać nagłego przerywania leczenia beta-adrenolitykami, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, ponieważ może to prowadzić do przejściowego pogorszenia stanu serca. Dawkowanie należy zmniejszać stopniowo, stosując pojedyncze substancje czynne, najlepiej przez okres dwóch tygodni i jednocześnie, jeśli to konieczne, rozpoczynając terapię zastępczą.
Bradykardia Jeśli w trakcie leczenia częstość akcji serca w spoczynku spadnie poniżej 50-55 uderzeń na minutę, a u pacjenta wystąpią objawy związane z bradykardią, dawkę produktu Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo należy zmniejszyć, stosując poszczególne substancje czynne z odpowiednią dawką bisoprololu.
Blok przedsionkowo-komorowy I stopnia Beta-adrenolityki należy podawać z ostrożnością pacjentom z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia, z uwagi na ich negatywne działanie dromotropowe.
Dławica piersiowa Prinzmetala Beta-adrenolityki mogą zwiększać liczbę i czas trwania epizodów dławicy piersiowej u pacjentów z dławicą piersiową Prinzmetala. Stosowanie selektywnych leków blokujacych receptory beta 1-adrenergiczne jest możliwe w łagodnych przypadkach i tylko w połączeniu z lekami rozszerzającymi naczynia.
Skurcz oskrzeli (astma oskrzelowa, obturacyjne choroby dróg oddechowych) W astmie oskrzelowej lub innych przewlekłych obturacyjnych chorobach płuc, które mogą powodować objawy, należy jednocześnie stosować leczenie rozszerzające oskrzela. W przypadku stosowania beta-adrenolityków u pacjentów z astmą sporadycznie może wystąpić zwiększenie oporu dróg oddechowych, dlatego też konieczne może być zwiększenie dawki beta-2 adrenomimetyków.
Pacjenci z cukrzycą Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo u pacjentów z cukrzycą i znacznymi wahaniami stężenia glukozy we krwi. Beta-adrenolityki mogą maskować objawy hipoglikemii.
Ścisła dieta Zaleca się ostrożność u pacjentów stosujących ścisłą dietę.

Choroba zarostowa tętnic obwodowych Beta-adrenolityki mogą zaostrzyć objawy choroby, zwłaszcza podczas rozpoczynania leczenia.
Znieczulenie ogólne U pacjentów poddawanych znieczuleniu ogólnemu blokada receptorów beta zmniejsza częstość występowania arytmii i niedokrwienia mięśnia sercowego podczas wprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji, jak również w okresie pooperacyjnym. Obecnie zaleca się, by podtrzymującą blokadę receptorów beta stosować w całym okresie okołooperacyjnym. Anestezjolog musi zdawać sobie z tego sprawę, ze względu na możliwość interakcji z innymi produktami leczniczymi, mogącą prowadzić do bradyarytmii, osłabienia odruchowej tachykardii i zmniejszenia możliwości kompensacji utraty krwi. Jeśli odstawienie leku beta-adrenolitycznego przed operacją okaże się konieczne, należy to przeprowadzić stopniowo, a odstawianie leku zakończyć na około 48 godzin przed znieczuleniem. U pacjentów poddawanych poważnym zabiegom chirurgicznym lub podczas znieczulenia środkami wywołującymi niedociśnienie, ramipryl może blokować tworzenie angiotensyny II wtórnie do kompensacyjnego uwalniania reniny. Leczenie należy przerwać dzień przed zabiegiem. Jeśli wystąpi niedociśnienie, które uważa się za spowodowane tym mechanizmem, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości.
Łuszczyca Pacjenci z łuszczycą lub z łuszczycą w wywiadzie powinni otrzymywać beta-adrenolityki dopiero po uważnym przeanalizowaniu korzyści i ryzyka.
Guz chromochłonny nadnerczy U pacjentów z rozpoznanym lub podejrzewanym guzem chromochłonnym bisoprolol należy zawsze podawać w skojarzeniu z lekami blokującymi receptory alfa.
Tyreotoksykoza Podczas leczenia bisoprololem objawy tyreotoksykozy mogą być maskowane.
Niewydolność serca Brak doświadczenia terapeutycznego dotyczącego leczenia niewydolności serca bisoprololem u pacjentów z następującymi chorobami i stanami: • cukrzyca insulinozależna (typu I) • ciężkie zaburzenia czynności nerek • ciężkie zaburzenia czynności wątroby • kardiomiopatia restrykcyjna • wrodzona wada serca • hemodynamicznie istotna organiczna wada zastawek • zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 3 miesięcy.
Laktoza Produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Sód Produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

Sakubitryl + walsartan Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z produktem złożonym zawierającym sakubitryl i walsartan jest przeciwskazane ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkty 4.3 i 4.4). Nie wolno rozpoczynać leczenia produktem złożonym sakubitryl i walsartan wcześniej niż wcześniej niż 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu złożonego sakubitryl i walsartan.
Zabiegi pozaustrojowe Zabiegi pozaustrojowe prowadzące do styczności krwi z powierzchniami ujemnie naładowanymi, takie jak: dializa i hemofiltracja z użyciem niektórych błon o dużej przepuszczalności (np. błony poliakrylonitrylowe) oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu wskutek zwiększonego zagrożenia ciężkimi reakcjami rzekomoanafilaktycznymi (patrz punkt 4.3). Jeśli takie leczenie jest niezbędne, należy uwzględnić możliwość zastosowania innego rodzaju błony dializacyjnej lub środka przeciwnadciśnieniowego innej klasy.
Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas. Mimo że stężenie potasu w surowicy zazwyczaj utrzymuje się w granicach normy, u niektórych pacjentów leczonych ramiprylem może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas mogą prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Należy również zachować ostrożność, podając ramipryl jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprym i kotrimoksazol (trimetoprym z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Dlatego też, leczenie skojarzone ramiprylem i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane. Jeśli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, należy je podawać z zachowaniem ostrożności i często kontrolować stężenie potasu w surowicy.
Cyklosporyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Heparyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Produkty przeciwnadciśnieniowe (np. leki moczopędne) oraz inne substancje, które mogą obniżać ciśnienie tętnicze (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, środki znieczulające, spożywanie dużych ilości alkoholu, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna) Można spodziewać się zwiększenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia tętniczego.
Allopurynol, środki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, leki cytostatyczne i inne substancje mogące zmieniać liczbę krwinek Zwiększone ryzyko reakcji hematologicznych.
Sole litu Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu i może to zwiększyć toksyczność litu. Stężenie litu musi być kontrolowane.
Leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i leków przeciwcukrzycowych może powodować nasilone działanie obniżające stężenie glukozy we krwi z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii. Wystąpienie tego zjawiska jest bardziej prawdopodobne podczas pierwszych tygodni leczenia złożonym produktem leczniczym i u pacjentów z niewydolnością nerek. Jednoczesne podawanie bisoprololu z insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowym może nasilić działanie obniżające stężenie glukozy we krwi. Blokada receptorów beta-adrenergicznych może maskować objawy hipoglikemii. Zaleca się stałą
kontrolę stężenia glukozy we krwi.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz kwas acetylosalicylowy Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (tj. kwas acetylosalicylowy w dawkach przeciwzapalnych, inhibitory COX-2 i nieselektywne NLPZ) może osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie bisoprololu i ramiprylu. Ponadto jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i NLPZ może zwiększać ryzyko zaburzeń czynności nerek oraz wzrostu stężenia potasu we krwi. Należy ostrożnie stosować to skojarzenie leków u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni i należy rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego i następnie okresowo.
Racekadotryl, inhibitory mTOR Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) i wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne/przeciwpsychotyczne/środki znieczulające Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z niektórymi środkami znieczulającymi, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi i przeciwpsychotycznymi może spowodować dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Jednoczesne stosowanie bisoprololu ze środkami znieczulającymi może prowadzić do zmniejszenia odruchowej tachykardii i zwiększonego ryzyka niedociśnienia.
Sympatykomimetyki Leki beta-sympatykomimetyczne (np. izoprenalina, dobutamina) w skojarzeniu z bisoprololem mogą osłabiać działanie obu leków. Leki sympatykomimetyczne aktywujące receptory alfa i beta-adrenergiczne (np. norepinefryna, epinefryna): jednoczesne stosowanie z bisoprololem może ujawnić działanie zwężające naczynia tych leków poprzez receptory alfa-adrenergiczne, prowadząc do zwiększenia ciśnienia tętniczego i zaostrzenia chromania przestankowego. Uważa się, że takie interakcje są bardziej prawdopodobne w przypadku niewybiórczych leków beta-adrenolitycznych. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE.
Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo, takie jak: klonidyna i inne (np. metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna) Jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych działających ośrodkowo może nasilić niewydolność serca poprzez obniżenie ośrodkowego napięcia współczulnego (zmniejszenie częstości akcji serca i pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń krwionośnych). Nagłe przerwanie leczenia, zwłaszcza przed zmniejszeniem dawki beta-adrenolityków, może zwiększyć ryzyko nadciśnienia z odbicia.
Leki przeciwarytmiczne klasy I (np. chinidyna, dyzopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) Może nasilić się wpływ na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i ujemne działanie inotropowe.
Antagoniści wapnia typu werapamilu i w mniejszym stopniu typu diltiazemu Negatywny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentom leczonym beta-adrenolitykami może prowadzić do głębokiego niedociśnienia i bloku przedsionkowo-komorowego.
Antagoniści wapnia typu dihydropirydyny, tak jak: felodypina i amlodypina Nie jest wykluczone, że jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko niedociśnienia krwi oraz ryzyko dalszego pogorszenia czynności komorowej serca u pacjentów z niewydolnością serca.
Leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron)
Nasilony wpływ na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Leki parasympatykomimetyczne Jednoczesne stosowanie może wydłużyć czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i ryzyko bradykardii.
Beta-adrenolityki stosowane miejscowo (np. krople do oczu w leczeniu jaskry) Jednoczesne stosowanie może nasilać ogólnoustrojowe działanie bisoprololu.
Glikozydy naparstnicy Zmniejszenie częstości akcji serca, wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Meflochina Zwiększone ryzyko bradykardii.
Inhibitory monoaminooksydazy (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) Nasilone działanie hipotensyjne beta-adrenolityków, ale także ryzyko przełomu nadciśnieniowego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża W oparciu o dane dotyczące pojedynczych substancji czynnych, produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo nie jest zalecany do stosowania w pierwszym trymestrze i jest przeciwwskazany w drugim i trzecim trymestrze ciąży.
Bisoprolol Bisoprolol wywiera działania farmakologiczne, które mogą mieć szkodliwy wpływ na ciążę i (lub) płód/noworodka (zmniejsza perfuzję łożyska, co może wiązać się z opóźnieniem wzrostu, śmiercią wewnątrzmaciczną, samoistnym poronieniem i przedwczesnym porodem, a u płodu i noworodka mogą wystąpić działania niepożądane (np. hipoglikemia i bradykardia). Jeśli leczenie lekiem beta- adrenolitycznym jest konieczne, preferowane są leki selektywnie blokujące receptory beta 1-adrenergiczne. Nie należy stosować bisoprololu w czasie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli leczenie bisoprololem z ostanie uznane za konieczne, należy starannie monitorować maciczno-łożyskowy przepływ krwi i rozwój płodu. W razie szkodliwego wpływu na ciążę lub płód należy rozważyć zastosowanie innego leczenia. Noworodek musi być ściśle monitorowany. Objawy hipoglikemii i bradykardia występują zwykle w ciągu pierwszych 3 dni życia.
Ramipryl Brakuje jednoznacznych danych epidemiologicznych dotyczących ryzyka teratogennego działania ekspozycji na inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży; tym niemniej nie można wykluczyć niewielkiego wzrostu ryzyka. O ile kontynuacja leczenia inhibitorami ACE nie jest uznawana za niezbędną, u pacjentek planujących ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia hipotensyjnego na taki, którego bezpieczeństwo stosowania w czasie ciąży zostało potwierdzone. W przypadku rozpoznania ciąży, stosowanie inhibitorów ACE powinno natychmiast zostać przerwane, a w razie konieczności należy włączyć alternatywny schemat leczenia. Ekspozycja na leczenie inhibitorami ACE w czasie drugiego i trzeciego trymestru ciąży prowadzi do toksycznego działania na płód ludzki (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia kości pokrywy czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3). Jeśli w okresie od początku drugiego trymestru ciąży dojdzie do ekspozycji na inhibitory ACE, zalecana jest ultrasonograficzna kontrola czynności nerek i czaszki. Noworodki matek przyjmujących inhibitory ACE powinny być starannie obserwowane w kierunku hipotonii (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Karmienie piersią Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo podczas karmienia piersią.

Nie wiadomo, czy bisoprolol przenika do mleka matki. Z tego względu nie zaleca się stosowania bisoprololu w czasie karmienia piersią. Ponieważ nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania ramiprylu podczas karmienia piersią, nie zaleca się jego podawania i preferowane są inne leki, których profil bezpieczeństwa podczas karmienia piersią jest lepiej określony, w szczególności w przypadku karmienia noworodków lub wcześniaków.
Wpływ na płodność Brak danych klinicznych dotyczących wpływu produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo nie wywiera bezpośredniego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ale mogą wystąpić indywidualne reakcje na lek związane z niskim ciśnieniem tętniczym krwi, zwłaszcza na początku leczenia oraz po zmianie stosowanych leków czy też w połączeniu z alkoholem. W rezultacie zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej występujące działania niepożądane związane z bisoprololem to: ból głowy, zawroty głowy, nasilenie niewydolności serca, niedociśnienie, zimne kończyny, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, zaparcia, osłabienie i zmęczenie. Profil bezpieczeństwa ramiprylu obejmuje uporczywy suchy kaszel i reakcje spowodowane niedociśnieniem. Ciężkie działania niepożądane to: obrzęk naczynioruchowy, hiperkaliemia, zaburzenia czynności nerek lub wątroby, zapalenie trzustki, ciężkie reakcje skórne i neutropenia i (lub) agranulocytoza.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu do obrotu bisoprololu lub ramiprylu podawanych oddzielnie obserwowano następujące działania niepożądane sklasyfikowane według klasygikacji układów i narządów MedDRA i z następującą częstością: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, <1/10), niezbyt często (≥1/1 000, <1/100), rzadko (≥1/10 000, <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
MedDRA Działanie niepożądane Częstość Klasyfikacja układów i narządów
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zapalenie błony śluzowej nosa Rzadko Niezbyt często Zaburzenia krwi i układu chłonnego Eozynofilia - Niezbyt często Agranulocytoza (patrz punkt 4.4) - Rzadko Pancytopenia - Częstość nieznana Leukopenia - Rzadko Neutropenia (patrz punkt 4.4) - Rzadko Trombocytopenia (patrz punkt 4.4) - Rzadko
MedDRA Działanie niepożądane Częstość Niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z wrodzonym niedoborem G-6PDH - Częstość nieznana Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Hipoglikemia (patrz punkt 4.5) - Częstość nieznana Hiperkalemia, odwracalna po przerwaniu leczenia - Często Hiponatremia - Częstość nieznana Jadłowstręt, zmniejszony apetyt - Niezbyt często Zaburzenia psychiczne Zaburzenia nastroju - Niezbyt często Zaburzenia snu Niezbyt często Niezbyt często Depresja Niezbyt często - Koszmary senne, omamy Rzadko - Dezorientacja - Bardzo rzadko Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Często Często Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego Często Często Zawroty głowy pochodzenia obwodowego - Niezbyt często Zaburzenia smaku - Niezbyt często Parestezja - Niezbyt często Senność - Niezbyt często Niedokrwienie mózgu obejmujące udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny - Częstość nieznana Omdlenie Rzadko Często Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia - Niezbyt często Zmniejszone wydzielanie łez (należy rozważyć, jeśli pacjent używa soczewek kontaktowych) Rzadko - Zapalenie spojówek Bardzo rzadko Rzadko Zaburzenia ucha i błędnika Szumy uszne - Rzadko Zaburzenia słyszenia Rzadko Rzadko Zaburzenia serca Kołatanie serca - Niezbyt często Tachykardia - Niezbyt często Bradykardia Bardzo często - Zaostrzenie niewydolności serca Często - Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo- komorowego Niezbyt często -
Dławica piersiowa - Niezbyt często
MedDRA Działanie niepożądane Częstość Zawał mięśnia sercowego, prawdopodobnie wtórny do nasilonego niedociśnienia u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka (patrz punkt 4.4) - Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie i stany związane z niedociśnieniem Często Często Uczucie chłodu lub drętwienia kończyn Często - Niedociśnienie ortostatyczne Niezbyt często Często Zapalenie naczyń - Rzadko Nagłe zaczerwienie (zwł. twarzy) - Niezbyt często Zespół Raynauda - Częstość nieznana Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Kaszel - Często Duszność - Często Skurcz oskrzeli, w tym nasilenie astmy Niezbyt często Niezbyt często Zapalenie oskrzeli - Często Zapalenie zatok - Często Przekrwienie błony śluzowej nosa - Niezbyt często Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha Często Często Zaparcie Często Niezbyt często Biegunka Często Często Nudności Często Często Wymioty Często Często Niestrawność - Często Suchość w jamie ustnej - Niezbyt często Zapalenie trzustki - Bardzo rzadko Zapalenie jamy ustnej z aftami - Częstość nieznana Zapalenie języka - Rzadko Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zapalenie wątroby cytolityczne lub cholestatyczne Rzadko Częstość nieznana Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) stężenia bilirubiny sprzężonej - Niezbyt często Żółtaczka cholestatyczna - Rzadko Uszkodzenie komórek wątrobowych - Rzadko Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka - Często Świąd - Niezbyt często
MedDRA Działanie niepożądane Częstość Obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.4) - Niezbyt często Pokrzywka - Rzadko Reakcje nadwrażliwości na światło - Bardzo rzadko Nasilona potliwość - Niezbyt często Reakcje nadwrażliwości (świąd, zaczerwienienie, wysypka) Rzadko - Zaostrzenie łuszczycy - Częstość nieznana Rumień wielopostaciowy - Częstość nieznana Toksyczna rozpływna martwica naskórka, Zespół Stevensa-Johnsona - Częstość nieznana Łuszczyca, wykwity pęcherzowe lub liszajowate lub wysypka na błonach śluzowych, łysienie Bardzo rzadko Częstość nieznana Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Skurcze mięśni Niezbyt często Często Osłabienie mięśni Niezbyt często - Bóle stawów - Niezbyt często Bóle mięśni - Często Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niewydolność nerek - Niezbyt często Ostra niewydolność nerek - Niezbyt często Zwiększone oddawanie moczu - Niezbyt często Nasilenie wcześniej istniejącego białkomoczu - Niezbyt często Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenie erekcji - Niezbyt często Zaburzenia potencji Rzadko - Zmniejszone libido - Niezbyt często Ginekomastia - Częstość nieznana Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Astenia Często Często Zmęczenie Często Często Ból w klatce piersiowej - Często Obrzęk obwodowy - Niezbyt często Gorączka - Niezbyt często Badania diagnostyczne Zwiększone stężenie mocznika we krwi - Niezbyt często Zwiększone stężenie kreatyniny we krwi - Niezbyt często Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych Rzadko Niezbyt często
MedDRA Działanie niepożądane Częstość Zwiększone stężenie bilirubiny we krwi - Niezbyt często Zwiększone stężenie triglicerydów Rzadko - Zmniejszenie stężenia hemoglobiny i zmniejszenie wartości hematokrytu (patrz punkt 4.4) - Rzadko Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych
- Częstość nieznana Zaburzenia endokrynologiczne Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)
- Częstość nieznana
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: + 48 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Brak informacji dotyczących przedawkowania produktu leczniczego Ramipril + Bisoprolol fumarate Aristo u ludzi.
Bisoprolol
Objawy Ogólnie, do najczęściej występujących objawów związanych z przedawkowaniem beta-adrenolityków należą: bradykardia, niedociśnienie, skurcz oskrzeli, ostra niewydolność serca i hipoglikemia. Do tej pory zgłoszono kilka przypadków przedawkowania bisoprololu (maksymalnie: 2 000 mg) u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym krwi i (lub) chorobą wieńcową serca z objawami bradykardii i (lub) niedociśnieniem tętniczym krwi; wszyscy pacjenci wyzdrowieli. Istnieje duża zmienność międzyosobnicza w zakresie wrażliwości i reakcji organizmu na pojedynczą dawkę bisoprololu, a pacjenci z niewydolnością serca są prawdopodobnie bardziej wrażliwi na działanie bisoprololu.
Leczenie Jeśli dojdzie do przedawkowania, należy zaprzestać podawania bisoprololu i zastosować leczenie podtrzymujące i objawowe. Ograniczone dane wskazują, że bisoprolol prawie zupełnie nie poddaje się dializie. Na podstawie oczekiwanych działań farmakologicznych i zaleceń dla innych beta- adrenolityków, w klinicznie uzasadnionych sytuacjach należy rozważyć zastosowanie następujących środków.
Bradykardia: Podać dożylnie atropinę. Jeśli reakcja jest niewystarczająca, można ostrożnie podać izoprenalinę lub inny lek o dodatnim działaniu chronotropowym. W niektórych przypadkach konieczne może być przezżylne wszczepienie stymulatora serca.
Niedociśnienie: Należy podać dożylnie płyny i leki o działaniu zwężającym naczynia. Przydatne może być dożylne podanie glukagonu.

Blok przedsionkowo-komorowy (II lub III stopnia): Należy starannie monitorować stan pacjenta oraz podać izoprenalinę we wlewie dożylnym lub wszczepić przezżylnie stymulator serca.
Zaostrzenie niewydolności serca: Należy podać dożylnie diuretyki, leki działające inotropowo dodatnio, leki rozszerzające naczynia.
Skurcz oskrzeli: należy podawać leki rozszerzające oskrzela, takie jak: izoprenalina, beta 2-sympatykomimetyki i (lub) aminofilina.
Hipoglikemia: Należy podać dożylnie glukozę.
Ramipryl
Objawy Objawami związanymi z przedawkowaniem inhibitorów ACE mogą być: nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych (ze znacznym niedociśnieniem tętniczym i wstrząsem), bradykardia, zaburzenia stężenia elektrolitów i niewydolność nerek.
Leczenie Pacjenta należy objąć dokładną obserwacją, a leczenie powinno być objawowe i wspomagające. Do zalecanych sposobów postępowania należą odtruwanie pierwotne (płukanie żołądka, podawanie adsorbentów) oraz środki przywracające równowagę hemodynamiczną, w tym podawanie agonistów receptorów alfa 1-adrenergicznych lub podawanie angiotensyny II (angiotensynamidu). Ramiprylat, czyli aktywny metabolit ramiprylu, jest w niewielkim stopniu usuwany z krążenia ogólnego za pomocą hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory ACE, inne leki złożone, kod ATC: C09BX05
Mechanizm działania
Bisoprolol Bisoprolol jest wysoce selektywnym lekiem beta 1 -adrenolitycznym, pozbawionym wewnętrznego działania agonistycznego i znaczącego działania stabilizującego błony komórkowe. Wykazuje jedynie niewielkie powinowactwo do receptorów β 2
uczestniczących w regulacji metabolizmu. Dlatego też zasadniczo nie oczekuje się, że bisoprolol ma wpływ na opór w drogach oddechowych ani na procesy metaboliczne z udziałem receptorów β 2 . Jego selektywność względem receptorów beta 1

Ramipryl Ramiprylat, czyli aktywny metabolit proleku ramiprylu, hamuje enzym dipeptydylokarboksypeptydazę I (synonimy: konwertaza angiotensyny, kininaza II). W osoczu i tkankach enzym ten katalizuje przekształcanie angiotensyny I w angiotensynę II – aktywną substancję zwężającą naczynia krwionośne, a także rozkład bradykininy – aktywnej substancji rozszerzającej naczynia krwionośne. Zmniejszone wytwarzanie angiotensyny II i hamowanie rozkładu bradykininy prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych.
Ponieważ angiotensyna II pobudza także uwalnianie aldosteronu, ramiprylat powoduje zmniejszenie wydzielania aldosteronu. Zazwyczaj odpowiedź na monoterapię inhibitorem ACE była mniejsza u pacjentów rasy czarnej (afro-karaibskiej) z nadciśnieniem tętniczym – jest to populacja osób z nadciśnieniem (zazwyczaj niską aktywnością reniny) niż u pacjentów innych ras.
Działanie farmakodynamiczne

Bisoprolol
Bisoprolol nie ma znaczącego działania inotropowego ujemnego. Bisoprolol osiąga swoje maksymalne działanie 3 - 4 godziny po podaniu. Ze względu na okres półtrwania wynoszący 10 do 12 godzin, bisoprolol działa przez 24 godziny. Maksymalne działanie obniżające ciśnienie krwi bisoprololu osiąga się zwykle po 2 tygodniach leczenia.
Po doraźnym podaniu u chorych z chorobą niedokrwienną serca bez przewlekłej niewydolności serca, bisoprolol zwalnia częstość pracy serca i zmniejsza objętość wyrzutową, a tym samym pojemność minutową serca i zużycie tlenu. Podczas długotrwałego podawania początkowy zwiększony opór obwodowy ulega zmniejszeniu. Uważa się, że przeciwnadciśnieniowe działanie leków beta- adrenolitycznych wynika między innymi ze zmniejszenia aktywności reninowej osocza.
Bisoprolol hamuje odpowiedź na pobudzenie układu współczulnego poprzez blokowanie receptorów beta-adrenergicznych. Powoduje to zmniejszenie częstości akcji serca i jego kurczliwości, powodując zmniejszenie zużycia tlenu przez mięsień sercowy, co jest pożądanym efektem w przypadku dławicy piersiowej związanej z chorobą wieńcową.
Ramipryl Nadciśnienie tętnicze Podawanie ramiprylu powoduje znaczne obniżenie obwodowego oporu tętniczego. Zasadniczo nie występują większe zmiany przepływu osocza przez nerki i szybkości przesączania kłębuszkowego. Podanie ramiprylu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej bez wyrównawczego wzrostu częstości akcji serca.
U większości pacjentów początek działania przeciwnadciśnieniowego dawki pojedynczej występuje w ciągu 1 do 2 godzin po podaniu doustnym. Maksymalne działanie dawki pojedynczej występuje zazwyczaj w ciągu 3 do 6 godzin po podaniu doustnym. Działanie przeciwnadciśnieniowe dawki pojedynczej utrzymuje się zazwyczaj przez 24 godziny.
Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe w przypadku dłuższego stosowania ramiprylu uwidacznia się zazwyczaj po 3 do 4 tygodniach. Wykazano, że działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się przy długotrwałym leczeniu trwającym 2 lata.
Nagłe odstawienie ramiprylu nie powoduje szybkiego i nasilonego wzrostu ciśnienia tętniczego z odbicia.
Niewydolność serca Oprócz typowego leczenia polegającego na podawaniu leków moczopędnych i ewentualnie glikozydów nasercowych wykazano, że ramipryl jest skuteczny u pacjentów z niewydolnością serca klasy II do IV według Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego (NYHA). Lek miał korzystne działanie na hemodynamikę serca (obniżenie ciśnienia napełniania komory lewej i prawej, obniżenie całkowitego obwodowego oporu naczyniowego, zwiększona pojemność minutowa serca i poprawa wskaźnika sercowego). Zmniejsza ponadto aktywację neuroendokrynną.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Bisoprolol
Do badania CIBIS II włączono ogółem 2647 pacjentów. 83% (n = 2202) miało niewydolność serca klasy II wg NYHA a 17% (n = 445) klasy IV wg NYHA. Mieli oni stabilną objawową niewydolność serca (frakcja wyrzutowa określona w echokardiografii wynosiła <35%). Całkowita śmiertelność zmniejszyła się z 17,3% do 11,8% (względne zmniejszenie 34%). Zaobserwowano zmniejszenie liczby nagłych zgonów (3,6% w porównaniu z 6,3%, względne zmniejszenie 44%) oraz zmniejszenie liczby epizodów nasilenia niewydolności serca wymagających hospitalizacji (12% w porównaniu
z 17,6%, względne zmniejszenie 36%). Ostatecznie obserwowano znaczącą poprawę sprawności funkcjonalnej według klasyfikacji NYHA. W okresie włączania bisoprololu i zwiększania dawki pacjenci byli przyjmowani do szpitala z powodu bradykardii (0,53%), niedociśnienia (0,23%) i zaostrzenia niewydolności serca (4,97%), ale częstość hospitalizacji nie była większa niż w grupie placebo (0%, 0,3% i 6,74%). W całym okresie trwania badania u 20 chorych w grupie bisoprololu i u 15 pacjentów w grupie placebo doszło do udaru mózgu zakończonego zgonem lub inwalidztwem.
Badanie CIBIS III obejmowało 1010 pacjentów w wieku ≥65 lat z przewlekłą niewydolnością serca o nasileniu łagodnym do umiarkowanego (PNS; klasa II lub III NYHA ) i frakcją wyrzutową lewej komory ≤35%, którzy nie byli uprzednio leczeni inhibitorami konwertazy angiotensyny, beta-adrenolitykami lub antagonistami receptora angiotensyny. Pacjenci byli leczeni bisoprololem w skojarzeniu z enalaprylem przez 6 do 24 miesięcy, po 6-miesięcznym okresie leczenia bisoprololem lub enalaprylem. Zauważono tendencję do częstszego nasilania przewlekłej niewydolności serca w grupie, w której stosowano bisoprolol w ramach początkowej 6-miesięcznej terapii. W analizie per-protocol nie udowodniono równoważności początkowej terapii bisopropolem w porównaniu do początkowej terapii enalaprylem, choć obie strategie rozpoczynania leczenia przewlekłej niewydolności serca wykazały po zakończeniu badania podobny odsetek występowania złożonego punktu końcowego w postaci zgonu i hospitalizacji (32,4% w grupie leczonej początkowo bisoprololem w porównaniu do 33,1% w grupie leczonej początkowo enalaprylem, populacja per-protocol). Wyniki badania wskazują, że bisoprolol może być stosowany również u osób w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca o niewielkim lub średnim nasileniu.
Ramipryl
Nadciśnienie tętnicze Skuteczność przeciwnadciśnieniowa ramiprylu została potwierdzona w badaniach nieporównawczych przeprowadzonych na dużą skalę w praktyce ogólnej, jak również w ściślej kontrolowanych badaniach klinicznych. Około 85% pacjentów z łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniem pierwotnym skutecznie odpowiedziało na leczenie ramiprylem w dawce 2,5 lub 5 mg/dobę. Odsetek odpowiedzi na monoterapię ramiprylem jest niższy u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem (około 40%), chociaż działanie obniżające ciśnienie krwi można wzmocnić, dodając lek moczopędny. Połączenie inhibitora ACE i tiazydu zmniejsza również ryzyko hipokaliemii wywołanej leczeniem diuretykami. Po podaniu pacjentom z samoistnym nadciśnieniem pojedynczej dawki doustnej od 2,5 do 20 mg ramiprylu obniżyło skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi w sposób zależny od dawki bez wpływu na normalne dobowe wahania ciśnienia krwi lub rytm serca. Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe wystąpiło po 4 do 8 godzinach i utrzymywała się po 24 godzinach od podania. Skuteczność przeciwnadciśnieniowa ramiprylu utrzymuje się u pacjentów z cukrzycą, a dane wskazują, że lek ma korzystny wpływ na zmniejszenie wydalania albumin z moczem u pacjentów z cukrzycą i nefropatią. Ramipryl zmniejsza przerost lewej komory. Ramipryl jest dobrze tolerowany w praktyce ogólnej, a leczenie z powodu nietolerancji leku przerywa nie więcej niż 5% pacjentów.
Niewydolność serca Korzyści z działania ramiprylu w niewydolności serca obejmują: − zmniejszone obciążenie następcze, co zwiększa objętość wyrzutową komór i poprawia frakcję wyrzutową, − zmniejszone obciążenie wstępne, co zmniejsza przekrwienie płucne i ogólnoustrojowe oraz obrzęki, − poprawa stosunku podaży do zapotrzebowania na tlen głównie poprzez zmniejszenie zapotrzebowania, poprzez redukcję obciążenia następczego i wstępnego, − zapobieganie wywoływaniu przez angiotensynę II szkodliwej przebudowy serca. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką zastoinową niewydolnością serca pojedyncza doustna dawka ramiprylu 5 mg lub 10 mg miała korzystny wpływ na zmniejszenie obciążenia wstępnego i następczego z odruchowym wzrostem pojemności minutowej serca. Wykazano, że ramipryl jest skuteczny u pacjentów po zawale mięśnia sercowego, ponieważ pomaga
zmniejszyć szkodliwą przebudowę serca występującą po zawale serca. Zakrojone na dużą skalę badanie Acute Infarction Ramipril Efficacy (AIRE) wykazało, że ramipryl w dawce 5 mg lub 10 mg na dobę istotnie zmniejszał ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny o 27% u pacjentów z klinicznymi objawami niewydolności serca po ostrym zawale mięśnia sercowego. Korzystny wpływ ramiprylu był widoczny po 30 dniach leczenia i wydawał się być największy u pacjentów z cięższym uszkodzeniem komór po zawale.
Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym i (lub) działanie ochronne na nerki Przeprowadzono badanie kontrolowane placebo (badanie HOPE), w którym dołączano ramipryl do standardowej terapii u ponad 9 200 pacjentów. Do badania włączano pacjentów ze zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych z powodu choroby sercowo-naczyniowej o etiologii miażdżycowej (choroba wieńcowa, udar lub choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) albo cukrzycy z przynajmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka (udokumentowana mikroalbuminuria, nadciśnienie tętnicze, zwiększone stężenie cholesterolu całkowitego, zmniejszone stężenie lipoprotein o dużej gęstości lub palenie papierosów).
W badaniu wykazano, że ramipryl istotnie statystycznie zmniejsza częstość występowania zawału mięśnia sercowego, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i udaru, pojedynczo i łącznie (złożone pierwszorzędowe punkty końcowe).
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-Angiotensin- Aldosterone-system, RAAS) W dwóch dużych randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych ONTARGET (ang. ONgoing Telmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badano jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z antagonistami receptora angiotensyny II. Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo- naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową. Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II i dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz (lub) z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.
Dzieci i młodzież W randomizowanym, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby badaniu klinicznym z udziałem w wieku 6-16 lat pacjenci otrzymywali niską, średnią lub wysoką dawkę ramiprylu w celu uzyskania osoczowego stężenia ramiprylatu odpowiadającego zakresowi dawek dla pacjentów dorosłych, wynoszących 1,25 mg, 5 mg i 20 mg, obliczonych na podstawie masy ciała. Po upływie 4 tygodni ramipryl okazał się nieskuteczny w zakresie punktu końcowego badania w postaci obniżenia skurczowego ciśnienia tętniczego, natomiast powodował redukcję rozkurczowego ciśnienia
tętniczego, gdy podawany był w najwyższej dawce. W przypadku zarówno średniej, jak i wysokiej dawki ramiprylu stwierdzono znaczącą redukcję skurczowego i rozkurczowego BP u dzieci z potwierdzonym nadciśnieniem tętniczym.
Tego działania nie zaobserwowano w 4-tygodniowym, randomizowanym badaniu ze zwiększaniem dawki, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby i oceniającym skutki odstawienia leku, z udziałem 218 dzieci w wieku 6-16 lat (75% przypadków nadciśnienia tętniczego pierwotnego), gdzie zarówno w zakresie rozkurczowego, jak i skurczowego ciśnienia tętniczego odnotowano niewielki ponowny wzrost, ale nieistotny statystycznie powrót do wartości wyjściowych, w przypadku wszystkich trzech badanych dawek ramiprylu: niskiej (0,625 mg – 2,5 mg), średniej (2,5 mg – 10 mg) i wysokiej (5 mg – 20 mg), obliczonych na podstawie masy ciała. W przypadku ramiprylu nie odnotowano liniowej zależności odpowiedzi na leczenie od dawki u dzieci.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Bisoprolol
Wchłanianie
Po podaniu doustnym bisoprolol wchłania się prawie całkowicie (>90%) z przewodu pokarmowego, ze względu na bardzo mały efekt pierwszego przejścia (około 10%-15%) jego całkowita biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 85%-90%. Pokarm nie wpływa na biodostępność. Maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu 2-3 godzin. Nie mniej jednak, stwierdzono również, że szybkość/zakres wchłaniania jelitowego bisoprololu są silnie zależne od pH i mogą być zmienne. Po doustnym podaniu na czczo 10 mg bisoprololu fumaranu zdrowym ochotnikom, średnie maksymalne stężenie bisoprololu w osoczu (C max ) wynoszące około 31,86 ng/ml osiągnięto w ciągu około 2 godzin (T max ).
Dystrybucja Objętość dystrybucji wynosi 3,5 l/kg mc. Biosprolol wiąże się z białkami osocza w około 30% ze stosunkiem 1:1 metabolizmu wątrobowego do wydalania przez nerki. Badania na zwierzętach wskazują, że bisoprolol jest szybko i szeroko dystrybuowany, ale w niewielkim stopniu przenika przez łożysko i w porównaniu z metoprololem i propranololem również tylko w niewielkim stopniu przenika przez barierę krew-mózg.
Metabolizm Bisoprolol jest umiarkowanie rozpuszczalny w tłuszczach. Podlega jedynie umiarkowanemu metabolizmowi wątrobowemu. W metabolizmie bisoprololu wykryto tylko szlaki oksydacyjne bez późniejszej koniugacji. Bisoprolol jest metabolizowany głównie przez CYP3A4 do nieaktywnych metabolitów, a także jest metabolizowany przez CYP2D6, co nie wydaje się mieć znaczenia klinicznego. Po O-dealkilacji następuje utlenienie do 3 metabolitów kwasu karboksylowego. Te u człowieka. Lek nie jest również metabolizowany stereoselektywnie u człowieka i nie podlega genetycznemu polimorfizmowi oksydacji typu debryzochiny. Około 50% dawki bisoprololu jest wydalana w postaci niezmienionej a druga połowa jest metabolizowana w wątrobie; ponadto, ponieważ bisoprolol nie jest lekiem o wysokim klirensie wątrobowym, po podaniu doustnym wykazuje jedynie umiarkowany klirens wątrobowy, a zatem także niewielki efekt pierwszego przejścia przez wątrobę (≤10%).
Wydalanie Bisoprolol jest wydalany z organizmu dwoma drogami. W 50% jest metabolizowany w wątrobie do nieczynnych metabolitów wydalanych z organizmu przez nerki. Pozostałe 50% jest wydalane przez nerki w postaci niezmienionej. Mniej niż 2% wykrywane jest w kale. Klirens całkowity wynosi około podaniu raz na dobę. Okres półtrwania w fazie eliminacji jest wydłużony do 18 godzin u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i do około 13 godzin u pacjentów z marskością wątroby.

Liniowość lub nieliniowość Kinetyka bisoprololu jest liniowa i nie zależy od wieku. Stężenia w osoczu są proporcjonalne do podanej dawki w zakresie dawki od 5-20 mg.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w zaburzeniami czynności wątroby Parametry farmakokinetyczne przebadano u 18 pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym z marskością wątroby. Okres półtrwania T 1/2 w fazie eliminacji po 7 dniach leczenia dawką 10 mg bisoprololu na dobę wynosił 13,5 godziny, a maksymalne stężenie w surowicy wynosiło 62 g/l (u zdrowych ochotników 36 g/l), co nie prowadziło do klinicznie istotnych zmian parametrów farmakodynamicznych.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek W ciągu 12 tygodni skontrolowano pacjentów poddawanych dializie i otrzymujących 2,5 mg lub 5 mg bisoprololu na dobę z powodu nadciśnienia tętniczego. Parametry farmakokinetyczne porównano z grupą kontrolną zdrowych ochotników. Okres półtrwania w fazie eliminacji T 1/2
wydłużony w dniach bez dializy w porównaniu z grupą ochotników. C max
dawkę 2,5 mg bisoprololu było prawie równe C max u zdrowych ochotników otrzymujących 5 mg bisoprololu. Klirens po podaniu doustnym (CL/F) bisoprololu jest dodatnio skorelowany z klirensem kreatyniny (CL cr ), co wskazuje, że czynność nerek jest częściowo odpowiedzialna za zmienność międzyosobniczą farmakokinetyki bisoprololu.
Pacjenci w podeszłym wieku Farmakokinetyka bisoprololu nie zmienia się w sposób istotny klinicznie u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawki ze względu na wiek pacjenta.
Pacjenci z niewydolnością serca U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (klasa III wg NYHA) stężenie bisoprololu w osoczu jest wyższe, a okres półtrwania wydłużony w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Maksymalne stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym wynosi 64±21 ng/ml przy dawce dobowej 10 mg, a okres półtrwania wynosi 17±5 godzin.
Ramipryl
Wchłanianie Ramipryl po podaniu doustnym szybko wchłania się z układu pokarmowego: maksymalne stężenie ramiprylu w osoczu występuje w ciągu jednej godziny. W oparciu o odzysk z moczu wyznaczono stopień wchłaniania na co najmniej 56%, przy czym spożycie posiłku nie miało istotnego wpływu na wchłanianie. Dostępność biologiczna aktywnego metabolitu ramiprylatu po podaniu doustnym 2,5 mg i 5 mg ramiprylu wynosi 45%. Maksymalne stężenie w osoczu ramiprylatu, jedynego aktywnego metabolitu ramiprylatu, występuje 2-4 godzin po podaniu ramiprylu. Stężenie ramiprylatu w osoczu w stanie stacjonarnym po podaniu raz na dobę przeciętnie stosowanych dawek ramiprylu występuje zazwyczaj około czwartego dnia leczenia.
Dystrybucja Około 73% ramiprylu i około 56% ramiprylatu wiąże się z białkami surowicy. Ramiprylat wiąże się z enzymem konwertującym angiotensynę z dużym powinowactwem, w stężeniach podobnych do enzymu i powoli ustala równowagę. Ramipryl jest szybko usuwany z krwi i rozprowadzany do różnych tkanek organizmu, przy czym stężenie ramiprylu w wątrobie, nerkach i płucach jest znacznie wyższe niż we krwi. Objętość dystrybucji wynosi około 90 l, względna objętość dystrybucji ramiprylatu około 500 l.
Metabolizm
Ramipryl jest niemal całkowicie metabolizowany do ramiprylatu przez karboksyloesterazy oraz do estru diketopiperazyny, kwasu diketopiperazynowego oraz glukuronidów ramiprylu i ramiprylatu, z których wszystkie są nieaktywne.
Eliminacja Po podaniu doustnym ramiprylu około 60% leku macierzystego i jego metabolitów jest wydalane z moczem, a około 40% z kałem. Lek odzyskany z kałem może stanowić zarówno wydalanie metabolitów z żółcią, jak i (lub) lek niewchłonięty. Mniej niż 2% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionego ramiprylu. Metabolity są wydalane głównie przez nerki. Stężenia ramiprylatu w osoczu zmniejszają się w sposób trójfazowy. Początkowy szybki spadek, który reprezentuje dystrybucję leku, ma okres półtrwania wynoszący 2-4 godziny. Ze względu na silne wiązanie z ACE i powolną dysocjację od enzymu ramiprylat wykazuje dwie fazy eliminacji. Pozorna faza eliminacji ma okres półtrwania 9-18 godzin, a faza końcowej eliminacji ma wydłużony okres półtrwania wynoszący >50 godzin. Oszacowano, że okres półtrwania ramiprylatu po podaniu pojedynczej dawki 10 mg ramiprylu zdrowym ochotnikom wynosi od 1,1 do 4,5 godziny w fazie szybkiej początkowej dystrybucji i około 110 godzin w fazie wolnej eliminacji. Po podaniu wielokrotnym dawek ramiprylu raz na dobę efektywny okres półtrwania stężenia ramiprylatu wynosił 13-17 godzin dla dawek 5-10 mg tj. dłużej dla niższych dawek tj. 1,25-2,5 mg. Różnica ta wynika z wysycenia zdolności enzymu do wiązania ramiprylatu. Stężenia ramiprylu i ramiprylatu w osoczu w stanie stacjonarnym po podaniu zwykłych dawek ramiprylu raz na dobę są osiągane około drugiego do czwartego dnia leczenia. Nie przewiduje się znaczącej kumulacji ramiprylatu przy wielokrotnych dawkach raz na dobę u pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
Liniowość lub nieliniowość Badania wykazały, że maksymalne stężenie ramiprylatu w surowicy jest bezpośrednio związane z dawką. Stopień wchłaniania i hydrolizy ramiprylu do ramiprylatu wydaje się być podobny w zakresie dawek od 5 do 50 mg, ponieważ maksymalne stężenie ramiprylatu w osoczu było liniowo zależne od dawki ramiprylu w tym zakresie. Niewielka nieliniowość w zależności pomiędzy dawką a stężeniami ramiprylu i ramiprylatu w osoczu, po dawkach 10 i 20 mg u zdrowych ochotników, była zbyt mała, aby wskazywać na jakiekolwiek prawdopodobne znaczenie kliniczne.
Szczególne grupy pacjentów Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.2) U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm ramiprylu do ramiprylatu opóźnia się wskutek zmniejszonej aktywności esteraz wątrobowych, zaś stężenie ramiprylu w osoczu u tych pacjentów zwiększa się. Maksymalne stężenie ramiprylatu u tych pacjentów nie zmienia się jednak w porównaniu z pacjentami, u których czynność wątroby jest prawidłowa.
Pacjenci z zaburzenami czynności nerek (patrz punkt 4.2) Wydalanie ramiprylatu przez nerki zmniejsza się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zaś klirens nerkowy ramiprylatu jest proporcjonalny do klirensu kreatyniny. Prowadzi to do zwiększenia stężenia ramiprylatu w osoczu, które obniża się wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zaleca się dostosowanie dawkowania w oparciu o klirens kreatyniny.
Karmienie piersią Po podaniu pojedynczej dawki doustnej ramiprylu nie wykryto go ani jego metabolitów w mleku kobiecym. Jednak wpływ dawek wielokrotnych nie jest znany.
Pacjenci w podeszłym wieku Badanie farmakokinetyczne pojedynczej dawki przeprowadzone na ograniczonej liczbie pacjentów w podeszłym wieku wykazało, że maksymalne stężenia ramiprylatu i AUC ramiprylatu są wyższe u pacjentów w podeszłym wieku. Średnie stężenie maksymalne i okres półtrwania ramiprylu w surowicy były nieznacznie wyższe u osób w podeszłym wieku niż u młodszych ochotników. Również odzysk leku z moczu nie różnił się od młodszych ochotników. Zatem dane
farmakokinetyczne ramiprylu i ramiprylatu u pacjentów w podeszłym wieku (65-76 lat) były podobne do odpowiednich danych u młodszych, zdrowych osób. Jednak zgłaszano również wyższe stężenia krążącego ramiprylatu u ochotników w podeszłym wieku (średnia wieku 77 lat, zakres od 61 do 84 lat), pomimo pozornie prawidłowej czynności nerek w porównaniu z młodszymi ochotnikami (w wieku od 21 do 30 lat).
Dzieci i młodzież Profil farmakokinetyczny ramiprylu przebadano u 30 dzieci z nadciśnieniem tętniczym, w wieku 2-16 lat, o masie ciała ≥10 kg. Po podaniu dawek wynoszących od 0,05 do 0,2 mg/kg ramipryl był szybko i w dużym stopniu metabolizowany do ramiprylatu. Maksymalne stężenie ramiprylatu w osoczu występowało w ciągu 2-3 godzin. Klirens ramiprylatu wysoce korelował z logarytmem masy ciała (p<0,01), jak również dawki (p<0,001). Klirens i objętość dystrybucji zwiększały się wraz z rosnącym wiekiem dzieci w każdej grupie dawkowania. Stosowanie dawki wynoszącej 0,05 mg/kg u dzieci pozwalało osiągnąć poziom ekspozycji porównywalny ze stopniem ekspozycji u osób dorosłych leczonych ramiprylem w dawce 5 mg. Stosowanie dawki wynoszącej 0,2 mg/kg u dzieci pozwalało uzyskać poziom ekspozycji wyższy niż po zastosowaniu maksymalnej zalecanej dawki wynoszącej 10 mg na dobę u osób dorosłych.
Pacjenci z niewydolnością serca Farmakokinetykę ramiprylu przebadano po doustnym podaniu pojedynczej dawki 5 mg u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasy III-IV wg NYHA). Maksymalne stężenie ramiprylu w osoczu wynosiło 57 ± 26,8 ng/ml po 1,4 h; t 1/2 wynosił 2,4 ± 1,2 godz. Maksymalne stężenie ramiprylatu wynosiło 27,9 ± 24 ng/ml po 4,6 godz.; t 1/2
odzysk ramiprylu i metabolitów w moczu wynosił średnio 39 ± 17,5% w ciągu 96 godzin. U wszystkich pacjentów zaobserwowano zahamowanie aktywności ACE w 95%, a zahamowanie w 80% trwało 24 godziny. Stężenia leku i aktywnego metabolitu w osoczu były wyższe i pozostawały mierzalne dłużej, z bardziej trwałym hamowaniem aktywności ACE niż zgłaszane u zdrowych ochotników. Tworzenie aktywnego metabolitu ramiprylatu nie uległo zmniejszeniu, ale było opóźnione. Wyniki te wskazują, że dla tych pacjentów może być odpowiednia niska dawka, z zastosowaniem indywidualnego schematu dostosowania dawki, z niższymi dawkami (1,25-2,5 mg) na początku oraz że dawki powyżej 5 mg mogą być konieczne rzad ziej.
Rasa U pacjentów rasy czarnej działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów konwertazy angiotensyny jest na ogół słabsze niż u pacjentów innych ras (patrz punkt 4.4).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Bisoprolol Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności lub potencjalnego działania rakotwórczego nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję bisoprolol nie miał wpływu na płodność ani inne ogólne wyniki reprodukcji. Podobnie jak inne leki beta-adrenolityczne, bisoprolol podawany w dużych dawkach powodował u ciężarnych samic działania toksyczne (zmniejszenie ilości przyjmowanego pokarmu i zmniejszenie masy ciała) oraz działania toksyczne u zarodka i płodu (zwiększenie częstości resorpcji płodu, zmniejszenie masy urodzeniowej, opóźnienie rozwoju fizycznego), ale nie wykazywał działania teratogennego.
Ramipryl Stwierdzono, że doustne podawanie ramiprylu nie wywołuje ostrej toksyczności u gryzoni i psów. W badaniach na szczurach, psach i małpach ramipryl podawano długotrwale doustnie. U tych U psów i małp po podaniu dawek dobowych 250 mg/kg/d stwierdzono znaczne powiększenie aparatu przykłębuszkowego, co jest wyrazem aktywności farmakodynamicznej ramiprylu. Szczury, psy i małpy tolerowały dawki dobowe wynoszące odpowiednio 2, 2,5 i 8 mg/kg/d bez szkodliwych
objawów. Nieodwracalne uszkodzenie nerek zaobserwowano u bardzo młodych szczurów, którym podano pojedynczą dawkę ramiprylu. Badania toksyczności reprodukcyjnej u szczurów, królików i małp nie wykazały żadnych właściwości teratogennych. U samców i samic szczurów nie stwierdzono zmniejszenia płodności.
Podawanie ramiprylu szczurom płci żeńskiej w czasie ciąży i laktacji prowadziło do nieodwracalnego uszkodzenia nerek (poszerzenie miedniczek nerkowych) u potomstwa przy dawkach dobowych większych bądź równych 50 mg/kg masy ciała.
Obszerne badania mutagenności z zastosowaniem szeregu układów testowych nie dały żadnych dowodów na właściwości mutagenne lub genotoksyczne ramiprylu.
Ocena ryzyka środowiskowego Ramipri + Bisoprolol fumarate Aristo zawiera znane substancje czynne, bisoprolol i ramipryl. Ramipri + Bisoprolol fumarate Aristo zostanie przepisany jako bezpośredni zamiennik indywidualnych dawek bisoprololu i ramiprylu, dzięki czemu nie nastąpi zwiększenie narażenia środowiska.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Zawartość kapsułki: Laktoza jednowodna Alkohol poliwinylowy Kroskarmeloza sodowa Sodu stearylofumaran Celuloza mikrokrystaliczna Wapnia wodorofosforan bezwodny Krospowidon typ A Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka Aqua Polish P yellow: Hypromeloza Hydroksypropyloceluloza Triglicerydy kwasów tłuszczowych o średniej długości łańcucha Talk Tytanu dwutlenek (E 171) Żelaza tlenek żółty (E 172)
Osłonka kapsułki: Tytanu dwutlenek (E 171) Żelatyna Tlenek żelaza czerwony (E 172) – [w kapsułkach 10 mg+10 mg; 10 mg+5 mg; 5 mg+5 mg; Tlenek żelaza żółty (E 172) – [w kapsułkach 10 mg+5 mg; 5 mg+5 mg; 5 mg+2,5 mg; 2,5 mg+2,5 mg; 2,5 mg+1,25 mg] Żółci eń chinolinowa (E 104) - [w kapsułkach 5 mg+2,5 mg; 2,5 mg+2,5 mg; 2,5 mg+1,25 mg]
Tusz : Szelak Żelaza tlenek czarny (E 172) Glikol propylenowy Amonowy wodorotlenek stężony
Potasu wodorotlenek

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

Kapsułki 5 mg + 2,5 mg; 2,5 mg + 2,5 mg; 2,5 mg + 1,25 mg – 2 lata Kapsułki 10 mg + 10 mg; 10 mg + 5 mg; 5 mg + 5 mg – 30 miesięcy.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry BOPA/Aluminium/PVC/Aluminium Blistry i ulotka dla pacjenta są zapakowane w pudełko tekturowe.
Wielkość opakowań: 10, 30, 60 i 100 kapsułek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Aristo Pharma Sp. z o.o. ul. Baletowa 30 02-867 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

2,5 mg + 1,25 mg pozwolenie nr 27264 2,5 mg + 2,5 mg pozwolenie nr 27265

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 08.08.2022

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

lipiec 2023