Vardenafil Aristo

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Vardenafil Aristo, 5 mg, tabletki powlekane Vardenafil Aristo, 10 mg, tabletki powlekane Vardenafil Aristo, 20 mg, tabletki powlekane
(Vardenafilum)

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Vardenafil Aristo i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vardenafil Aristo

3. Jak przyjmować lek Vardenafil Aristo

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Vardenafil Aristo

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Vardenafil Aristo i w jakim celu się go stosuje

Lek Vardenafil Aristo zawiera wardenafil, substancję czynną należącą do grupy leków zwanych inhibitorami fosfodiesterazy typu 5. Leki te są stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji u dorosłych mężczyzn, czyli stanu, w którym występują trudności w uzyskaniu lub utrzymaniu erekcji.
Co najmniej jeden na dziesięciu mężczyzn ma problemy z uzyskaniem lub utrzymaniem erekcji. Może to być spowodowane przez czynniki fizyczne lub psychologiczne, lub ich kombinację. Jednak bez względu na przyczynę, skutek jest ten sam: z powodu zmian w mięśniach i naczyniach krwionośnych zbyt mało krwi dopływa do prącia, by zapewnić i utrzymać odpowiednią jego sztywność.
Lek Vardenafil Aristo działa tylko wtedy, gdy mężczyzna jest seksualnie pobudzony. Lek obniża aktywność substancji chemicznej, naturalnie występującej w organizmie, powodującej ustąpienie erekcji. Lek Vardenafil Aristo pozwala na uzyskanie erekcji wystarczająco długiej, by pacjent osiągnął pełną satysfakcję ze stosunku płciowego.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vardenafil Aristo

Kiedy nie stosować leku Vardenafil Aristo - jeśli pacjent ma uczulenie na wardenafil lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6). Do objawów reakcji alergicznej należą: wysypka, swędzenie, obrzęk twarzy lub warg, trudności w oddychaniu. - jeśli pacjent przyjmuje leki zawierające azotany nitraty, takie jak trójnitroglicerynę stosowaną w dławicy piersiowej lub leki uwalniające tlenek azotu, taki jak azotyn amylu. Przyjmowanie tych leków jednocześnie z lekiem Vardenafil Aristo może poważnie wpłynąć na ciśnienie tętnicze krwi - jeśli pacjent przyjmuje rytonawir lub indynawir, leki stosowane w leczeniu zakażenia wirusem ludzkiego niedoboru odporności (HIV) - jeśli pacjent jest w wieku powyżej 75 lat i przyjmuje leki przeciwgrzybicze – ketokonazol lub itrakonazol - jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką chorobę serca lub wątroby - jeśli pacjent jest poddawany dializie nerek - jeśli pacjent niedawno przebył udar mózgu lub zawał serca - jeśli u pacjenta stwierdzono obecnie lub w przeszłości niskie ciśnienie tętnicze krwi - jeśli w rodzinie pacjenta stwierdzono zwyrodnieniowe choroby oczu (takie jak barwnikowe zwyrodnienie siatkówki) - jeśli u pacjenta stwierdzono kiedykolwiek stan objawiający się utratą wzroku w wyniku uszkodzenia nerwu wzrokowego z powodu niedostatecznego dopływu krwi, znany jako nietętnicza przednia niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego - jeśli pacjent przyjmuje riocyguat. To lek stosowany w leczeniu nadciśnienia płucnego (tj. wysokiego ciśnienia krwi w płucach) i przewlekłego zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego (tj. wysokiego ciśnienia w płucach spowodowanego przez zakrzepy krwi). Wykazano, że inhibitory PDE5, takie jak Vardenafil Aristo, nasilają działanie obniżające ciśnienie krwi przez ten lek. Jeśli pacjent przyjmuje riocyguat lub nie jest pewien, należy poinformować o tym lekarza.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Vardenafil Aristo należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Vardenafil Aristo - jeśli pacjent ma problemy z sercem. W takiej sytuacji seks może być niebezpieczny. - jeśli u pacjenta stwierdzono nieregularny rytm serca (arytmię serca) lub jakąkolwiek wrodzoną chorobę serca, która wpływa na zapis EKG. - jeśli u pacjenta stwierdzono schorzenia wpływające na kształt członka. To obejmuje takie nieprawidłowości jak: skrzywienie prącia, choroba Peyroniego, zwłóknienie ciał jamistych. - jeśli u pacjenta stwierdzono choroby, które mogą spowodować nieustępujący wzwód (priapizm). Obejmuje to: niedokrwistość sierpowatokrwinkową, szpiczaka mnogi ego , białaczkę. - jeśli u pacjenta stwierdzono wrzód żołądka (zwany również wrzodem trawiennym). - jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia krzepnięcia krwi (takie jak hemofilia). - jeśli u pacjenta stosowano jakiekolwiek inne leczenie zaburzeń erekcji, w tym lek zawierający wardenafil w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej (patrz punkt Inne leki i Vardenafil Aristo). - jeśli u pacjenta wystąpi nagłe pogorszenie widzenia lub nagła utrata wzroku, należy przerwać stosowanie leku Vardenafil Aristo i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Dzieci i młodzież Lek Vardenafil Aristo nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Inne leki i Vardenafil Aristo Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Niektóre leki mogą powodować problemy, a w szczególności: - leki stosowane w leczeniu dławicy piersiowej: azotany (nitraty) lub uwalniające tlenek azotu, takie jak azotyn amylu. Jednoczesne stosowanie tych leków z lekiem Vardenafil Aristo może bardzo niekorzystnie wpłynąć na ciśnienie tętnicze krwi. Należy porozmawiać z lekarzem przed przyjęciem leku Vardenafil Aristo. - leki stosowane w leczeniu arytmii serca, takie jak: chinidyna, prokainamid, amiodaron lub sotalol - leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV, takie jak rytonawir lub indynawir. Należy porozmawiać z lekarzem przed przyjęciem leku Vardenafil Aristo. - ketokonazol lub itrakonazol, leki przeciwgrzybicze - erytromycyna lub klarytromycyna, antybiotyki makrolidowe - leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego i powiększenia gruczołu krokowego (łagodnego przerostu gruczołu krokowego) - riocyguat
Nie przyjmować leku Vardenafil Aristo w postaci tabletek powlekanych z jakimikolwiek innymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń erekcji, w tym z lekiem zawierającym wardenafil, w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej.
Lek Vardenafil Ari sto z jedzeniem, piciem i alkoholem - lek Vardenafil Aristo można przyjmować razem z posiłkiem lub niezależnie od niego – ale, kiedy przyjmuje się go z jedzeniem, to lepiej jest unikać posiłków obfitych i tłustych, ponieważ mogą one opóźnić działanie leku - podczas stosowania leku Vardenafil Aristo nie należy pić soku grejpfrutowego. Może on niekorzystnie wpłynąć na działanie leku - napoje alkoholowe mogą nasilać problemy z uzyskaniem erekcji.
Ciąża i karmienie piersią Vardenafil Aristo nie jest lekiem dla kobiet.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Vardenafil Aristo może u niektórych osób spowodować zawroty głowy lub zaburzenia widzenia. Jeśli po zażyciu leku Vardenafil Aristo wystąpią zawroty głowy lub zaburzenia widzenia, to nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi i maszyn.
Lek Vardenafil Aristo, tabletki powlekane zawiera tart razynę (E102) i żółcień pomarańczową FCF (E110), które mogą powodować reakcje alergiczne.

3. Jak przyjmować lek Vardenafil Aristo

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Zalecana dawka to 10 mg.
Tabletkę leku Vardenafil Aristo należy przyjąć około 25 minut do 60 minut przed rozpoczęciem aktywności seksualnej. Po pobudzeniu seksualnym pacjent, kiedy tylko tego chce, może uzyskać erekcję w czasie od 25 minut do 4-5 godzin po przyjęciu leku. Tabletkę należy połknąć i popić szklanką wody.
Nie należy przyjmować leku Vardenafil Aristo częściej niż raz na dobę.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Vardenafil Aristo jest za mocne lub za słabe, należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Vardenafil Aristo U mężczyzn, którzy przyjęli zbyt dużą dawkę leku Vardenafil Aristo może wystąpić więcej działań niepożądanych i może wystąpić silny ból pleców. W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Vardenafil Aristo należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Większość z tych działań jest łagodna lub umiarkowana.
U niektórych pacjentów wystąpiło nagłe, częściowe, przemijające lub trwałe pogorszenie lub utrata wzroku w jednym lub obu oczach. Należy przerwać stosowanie leku Vardenafil Aristo i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Zgłaszano przypadki nagłego pogorszenia lub utraty słuchu.
U mężczyzn przyjmujących wardenafil odnotowano przypadki nagłego zgonu, przyspieszonego lub zaburzonego bicia serca, zawału serca, bólu w klatce piersiowej oraz problemów z krążeniem mózgowym (w tym przemijające zmniejszenie dopływu krwi do części mózgu i krwotok do mózgu). U większości mężczyzn, u których wystąpiły te działania niepożądane, problemy z sercem występowały przed przyjęciem tego leku. Nie można ustalić, czy zdarzenia te były bezpośrednio związane z przyjęciem wardenafilu.
Ryzyko wystąpienia działania niepożądanego opisane jest poniższymi kategoriami:
Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów) - ból głowy
Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów) - zawroty głowy - zaczerwienienie twarzy - katar lub uczucie zatkanego nosa - niestrawność
Niezbyt często ( mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów) - obrzęk skóry i błon śluzowych, tkanek, w tym obrzęk twarzy, warg lub gardła - zaburzenia snu - drętwienie i zaburzenia odczuwania dotyku - senność - wpływ na widzenie, zaczerwienienie oczu, wpływ na widzenie kolorów, ból oka oraz dyskomfort w oku, wrażliwość na światło - dzwonienie w uszach, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego - szybkie bicie serca lub kołatanie serca - duszność - uczucie zatkanego nosa - kwaśne odbijanie, zapalenie żołądka, ból brzucha, biegunka, wymioty, mdłości, suchość w jamie ustnej - zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi - wysypka, zaczerwienienie skóry - ból pleców lub mięśni, zwiększona aktywność we krwi enzymu występującego w mięśniach (fosfokinazy kreatynowej), sztywność mięśni - przedłużone erekcje - złe samopoczucie.
Rzadko ( mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów) - stan zapalny w oku (zapalenie spojówek) - reakcja alergiczna - niepokój - omdlenie - utrata pamięci (amnezja) - napad drgawek - zwiększone ciśnienie w gałce ocznej (jaskra), nasilone łzawienie - wpływ na serce (tj. zawał serca, zmienione bicie serca lub dławica) - zwiększone lub zmniejszone ciśnienie tętnicze krwi - krwawienie z nosa - wpływ na wyniki testów kontrolujących czynność wątroby - wrażliwość skóry na słońce - bolesne erekcje - ból w klatce piersiowej - przemijające zmniejszenie dopływu krwi do części mózgu
Bardzo rzadko lub częstość nieznana (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 000 pacjentów lub częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - krew w moczu (krwiomocz) - krwawienie z prącia - obecność krwi w nasieniu (hematospermia) - nagły zgon - krwotok do mózgu
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak pr zechowywać lek Vardenafil Aristo

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Ten lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Ten lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Vardenafil Aristo - Substancją czynną jest wardenafil. Każda tabletka zawiera 5 mg lub 10 mg, lub 20 mg wardenafilu (w postaci wardenafilu chlorowodorku trójwodnego). - Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna, h ydroksypropyloceluloza, krospowidon, typ B, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian Otoczka: Opadry beige 03F570025 Skład materiału powlekającego (otoczki): Hypromeloza (6 mPas), t ytanu dwutlenek (E 171) , makrogol 6000, żelaza tlenek żółty (E 172) , tartrazyna (E 102), żółcień pomarańczowa FCF (E 110), żelaza tlenek czerwony (E 172)
Jak wygląda lek Vardenafil Aristo i co zawiera opakowanie Vardenafil Aristo, 5 mg, to jasnopomarańczowe do pomarańczowych okrągłe tabletki powlekane, z wytłoczonym “L” po jednej stronie i “05” po drugiej stronie.
Vardenafil Aristo, 10 mg, to jasnopomarańczowe do pomarańczowych okrągłe tabletki powlekane, z wytłoczonym “480” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.
Vardenafil Aristo, 20 mg, to jasnopomarańczowe do pomarańczowych okrągłe tabletki powlekane, z wytłoczonym “481” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.
Vardenafil Aristo, 5 mg jest dostępny w blistrach zawierających po 4 tabletki.
Vardenafil Aristo, 10 mg i 20 mg jest dostępny w blistrach zawierających po 4 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Aristo Pharma Sp. z o.o. ul. Baletowa 30 02-867 Warszawa
Wytwórca Aristo Pharma GmbH Wallenroder Straße 8–10 Niemcy
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria VARDENARISTO Czechy Estonia Vardenafil Aristo Vardenafil Alembic Hiszpania Vardenafilo Aristo Niemcy VARDENARISTO Polska Vardenafil Aristo Portugalia Vardenafil Aristo Wielka Brytania Vardenafil Aristo Włochy Vardenafil Aristo

Data ostatniej aktualizacji ulotki: sierpień 2021

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Vardenafil Aristo, 5 mg, tabletki powlekane Vardenafil Aristo, 10 mg, tabletki powlekane Vardenafil Aristo, 20 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana 5 mg z awiera 5 mg wardenafilu (Vardenafilum) (w postaci wardenafilu chlorowodorku trójwodnego). Każda tabletka powlekana 10 mg zawiera 10 mg wardenafilu (Vardenafilum) (w postaci wardenafilu chlorowodorku trójwodnego). Każda tabletka powlekana 20 mg zawiera 20 mg wardenafilu (Vardenafilum) (w postaci wardenafilu chlorowodorku trójwodnego).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka powlekana 5 mg zawiera 0,015 mg tartrazyny (E102) i 0,0075 mg żółcieni pomarańczowej FCF (E110). Każda tabletka powlekana 10 mg zawiera 0,03 mg tartrazyny (E102) i 0,015 mg żółcieni pomarańczowej FCF (E110). Każda tabletka powlekana 20 mg zawiera 0,06 mg tartrazyny (E102) i 0,03 mg żółcieni pomarańczowej FCF (E110)
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane
Vardenafil Aristo, 5 mg, to jasnopomarańczowe do pomarańczowych okrągłe tabletki powlekane, z wytłoczonym “L” po jednej stronie i “05” po drugiej stronie. Średnica wynosi około 5,35 mm.
Vardenafil Aristo, 10 mg, to jasnopomarańczowe do pomarańczowych okrągłe tabletki powlekane, z wytłoczonym “480” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Średnica wynosi około 6,1 mm.
Vardenafil Aristo, 20 mg, to jasnopomarańczowe do pomarańczowych okrągłe tabletki powlekane, z wytłoczonym “481” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Średnica wynosi około 8,1 mm.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie zaburzeń erekcji u dorosłych mężczyzn. Zaburzenie erekcji to niezdolność uzyskania lub utrzymania wzwodu prącia w stopniu wystarczającym do osiągnięcia satysfakcjonującego stosunku płciowego.
Aby produkt leczniczy Vardenafil Aristo był skuteczny, konieczna jest stymulacja seksualna.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Stosowanie u dorosłych mężczyzn Zalecana dawka to 10 mg, przyjmowana w razie potrzeby na około 25 do 60 minut przed rozpoczęciem
aktywności seksualnej. W zależności od skuteczności i tolerancji produktu leczniczego, dawkę można zwiększyć do 20 mg lub zmniejszyć do 5 mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg. Maksymalna zalecana częstość stosowania to 1 raz na dobę. Produkt leczniczy Vardenafil Aristo można przyjmować razem z pokarmem lub bez niego. Początek działania może być opóźniony, jeżeli produkt leczniczy przyjmuje się razem z posiłkiem o wysokiej zawartości tłuszczu (patrz punkt 5.2).
Szczególne grupy pacjentów Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat) Nie ma konieczności d ostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Niemniej jednak, zwiększenie do dawki maksymalnej 20 mg, należy uważnie rozważyć w zależności od indywidualnej tolerancji na lek (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (A-B wg skali Childa-Pugha) należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 5 mg. W zależności od tolerancji i skuteczności produktu leczniczego, dawkę można następnie zwiększyć. Maksymalna zalecana dawka u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (B wg skali Childa-Pugha) wynosi 10 mg (patrz punkty 4.3 i 5.2).
Zaburzenia czynności nerek Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 5 mg. W zależności od tolerancji i skuteczności produktu leczniczego, dawkę można zwiększyć do 10 mg i 20 mg.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Vardenafil Aristo nie jest wskazany do stosowania u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Nie ma właściwego wskazania do stosowania produktu leczniczego Vardenafil Aristo u dzieci.
Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP 3A4 W przypadku jednoczesnego stosowania wardenafilu i inhibitorów cytochromu CYP 3A4, takich jak erytromycyna lub klarytromycyna, dawka wardenafilu nie powinna być większa niż 5 mg (patrz punkt 4.5).
Sposób podawania Do podawania doustnego.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jednoczesne stosowanie wardenafilu i azotanów (nitratów) lub donorów tlenku azotu (takich jak azotyn amylu) w jakiejkolwiek postaci jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Produkt leczniczy Vardenafil Aristo jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (ang. non-arteritic anterior ischemic optic neuropathy, NAION) niezależnie od tego, czy miało, czy nie miało to związku z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor fosfodiesterazy 5 (PDE5) (patrz punkt 4.4).
Produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń erekcji nie należy zazwyczaj stosować u mężczyzn, u których nie jest wskazana aktywność seksualna (np. u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, takimi jak: niestabilna dławica piersiowa lub ciężka niewydolność serca [III lub IV stopień zaawansowania w skali New York Heart Association]).
W następujących podgrupach pacjentów nie badano bezpieczeństwa stosowania wardenafilu i dlatego, do czasu uzyskania dalszych informacji, jego stosowanie jest przeciwwskazane: - ciężka niewydolność wątroby (C wg skali Childa-Pugha), - schyłkowa niewydolność nerek wymagająca leczenia dializami,
- niedociśnienie (ciśnienie tętnicze <90/50 mmHg), - niedawno przebyty (w ciągu ostatnich 6 miesięcy) udar mózgu lub zawał mięśnia sercowego, - niestabilna dławica piersiowa oraz stwierdzone wrodzone choroby zwyrodnieniowe siatkówki, takie jak barwnikowe zwyrodnienie siatkówki (retinitis pigmentosa).
Jednoczesne stosowanie wardenafilu i silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4: ketokonazolu i itrakonazolu (postać doustna) jest przeciwwskazane u mężczyzn w wieku powyżej 75 lat.
Jednoczesne stosowanie wardenafilu z inhibitorami proteazy wirusa HIV, takimi jak: rytonawir i indynawir jest przeciwwskazane, ponieważ są one silnymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu, i leków pobudzających cyklazę guanylową, takich jak riocyguat, jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym należy przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne w celu rozpoznania zaburzenia erekcji oraz ustalenia potencjalnych przyczyn tego schorzenia.
Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji, lekarz powinien wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności serca (patrz punkt 4.3). Wardenafil ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (patrz punkt 5.1). Pacjenci z zaburzonym odpływem z lewej komory serca, np. ze zwężeniem aorty lub samoistnym przerostowym podzastawkowym zwężeniem aorty mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia, w tym na inhibitory fosfodiesterazy 5.
Odnotowano ciężkie zdarzenia sercowo-naczyniowe, w tym: nagły zgon, tachykardię, zawał mięśnia sercowego, tachyarytmię komorową, dławicę piersiową oraz zaburzenia naczyniowo-mózgowe (w tym przemijający napad niedokrwienny i krwotok mózgowy), występujące w związku czasowym przyjmowaniem wardenafilu. U większości pacjentów, u których wystąpiły te zdarzenia, stwierdzono wcześniej obecność czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Nie jest jednak możliwe ostateczne ustalenie czy zdarzenia te mają bezpośredni związek z czynnikami ryzyka, z przyjęciem wardenafilu, z aktywnością seksualną czy z połączeniem tych lub innych czynników.
Produkty lecznicze stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak: skrzywienie prącia, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego) lub u pacjentów ze schorzeniami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak: niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi lub białaczka).
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania wardenafilu w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej, w połączeniu z wardenafilem w postaci tabletek powlekanych lub z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się stosowania takich połączeń.
Tolerancja na dawkę maksymalną 20 mg może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat lub więcej) (patrz punkty 4.2 i 4.8).
Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych blokujących receptory α-adrenergiczne Jednoczesne stosowanie wardenafilu z produktami leczniczymi blokującymi receptory α-adrenergiczne może u niektórych pacjentów doprowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ obydwa leki rozszerzają naczynia krwionośne. Jednoczesne leczenie wardenafilem można rozpocząć dopiero po ustabilizowaniu leczenia produktami leczniczymi blokującymi receptory α-adrenergiczne. U pacjentów z ustalonym leczeniem produktami leczniczymi blokującymi receptory α-adrenergiczne leczenie wardenafilem należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg, w postaci tabletek powlekanych. Wardenafil może być stosowany w dowolnym momencie, niezależnie od przyjmowanej tamsulozyny lub alfuzosyny. W przypadku jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych blokujących receptory α-adrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp między podaniem leków (patrz punkt 4.5). U pacjentów, którzy już
przyjmują optymalną dawkę wardenafilu, leczenie produktami leczniczymi blokującymi receptory α-adrenergiczne należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki produktów leczniczych blokujących receptory α-adrenergiczne może powodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów stosujących wardenafil.
Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu CYP3A4 Należy unikać jednoczesnego stosowania wardenafilu z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (postacie do podawania doustnego), ponieważ dochodzi wówczas do znacznego zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu (patrz punkty 4.5 i 4.3).
Może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu, jeżeli jednocześnie stosuje się leki, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność enzymu CYP3A4, takie jak: erytromycyna i klarytromycyna (patrz punkty 4.5 i 4.2).
Należy oczekiwać, że jednoczesne przyjmowanie wardenafilu z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym doprowadzi do zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu. Dlatego należy unikać takiego skojarzenia (patrz punkt 4.5).
Wpływ na odstęp QTc Wykazano, że doustne podanie wardenafilu w pojedynczej dawce 10 mg lub 80 mg powoduje wydłużenie odstępu QTc odpowiednio o średnio 8 milisekund i 10 milisekund. Podanie pojedynczej dawki 10 mg wardenafilu jednocześnie z 400 mg gatyfloksacyny, substancji czynnej o porównywalnym wpływie na odstęp QT, prowadziło do wydłużenia o dodatkowe 4 milisekundy odstępu QTc, w porównaniu do którejkolwiek z tych substancji czynnych podawanej osobno. Wpływ tych zmian QT na obraz kliniczny nie jest znany (patrz punkt 5.1).
Znaczenie kliniczne tego odkrycia nie jest znane i nie można go uogólniać na wszystkich pacjentów w każdych warunkach, ponieważ jego wystąpienie będzie uzależnione od indywidualnych czynników ryzyka i stanów predysponujących, które mogą wystąpić w dowolnym czasie i u każdego pacjenta. Najlepiej jest unikać stosowania produktów leczniczych, które mogą wydłużyć odstęp QTc, w tym wardenafilu, u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka, np. z hipokaliemią, wrodzonym zespołem wydłużonego QT, stosujących jednocześnie produkty lecznicze przeciwarytmiczne z klasy Ia (np. chinidyna, prokainamid) lub klasy III (np. amiodaron, sotalol).
Wpływ na wzrok W związku z przyjmowaniem wardenafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano zaburzenia widzenia i przypadki nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (NAION). Ponieważ może to być istotne dla wszystkich pacjentów stosujących wardenafil, pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał przyjmowanie produktu leczniczego Vardenafil Aristo i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem (patrz punkt 4.3).
Wpływ na krwawienie Badania in vitro na ludzkich płytkach krwi wskazują, że wardenafil nie wykazuje działania przeciwagregacyjnego, jednakże w dużych stężeniach (przewyższających stężenia terapeutyczne) nasila przeciwagregacyjne działanie donora tlenku azotu - nitroprusydku sodowego. U ludzi wardenafil ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym, nie wpływa na czas krwawienia (patrz punkt 4.5). Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania wardenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka. Dlatego zastosowanie wardenafilu u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku ryzyka do korzyści wynikających z terapii.
Vardenafil Aristo, tabletki powlekane, zawierają tartrazynę (E102) i żółcień pomarańczową FCF (E110), które mogą powodować reakcje alergiczne.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na wardenafil
Badania in vitro Wardenafil jest metabolizowany głównie w wątrobie przez enzymy cytochromu P-450 - izoformę CYP3A4 przy pewnym udziale izoform CYP3A5 i CYP2C. Z tego względu inhibitory tych izoenzymów mogą zmniejszać
klirens wardenafilu.
Badania in vivo Jednoczesne podawanie wardenafilu (10 mg w postaci tabletek powlekanych) z inhibitorem proteazy wirusa HIV - indynawirem (800 mg trzy razy na dobę), który jest silnym inhibitorem CYP3A4, spowodowało 16-krotne zwiększenie AUC wardenafilu i 7-krotne zwiększenie C max
wardenafilu w osoczu zmniejszyło się do około 4% wartości maksymalnego stężenia wardenafilu (C max ).
Jednoczesne podawanie wardenafilu (5 mg) z rytonawirem (600 mg dwa razy na dobę) spowodowało 13-krotne zwiększenie C max
0- 24
z zahamowania wątrobowego metabolizmu wardenafilu przez rytonawir, który jest bardzo silnym inhibitorem CYP3A4, hamującym także CYP2C9. Rytonawir znamiennie wydłużył okres półtrwania wardenafilu do 25,7 godziny (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne podawanie wardenafilu (5 mg) i ketokonazolu (200 mg), silnego inhibitora CYP3A4, spowodowało 10-krotne zwiększenie AUC wardenafilu oraz 4-krotne zwiększenie C max

Mimo, że nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji, można oczekiwać, że jednoczesne stosowanie wardenafilu z innymi silnymi inhibitorami CYP 3A4 (takimi jak itrakonazol), spowoduje zwiększenie stężenia wardenafilu w osoczu krwi, porównywalne do wartości uzyskanych w badaniach z zastosowaniem ketokonazolu. Należy unikać jednoczesnego podawania wardenafilu z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (do podania doustnego) (patrz punkty 4.3 i 4.4). Jednoczesne stosowanie wardenafilu i itrakonazolu lub ketokonazolu jest przeciwwskazane u mężczyzn w wieku powyżej 75 lat (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne podawanie wardenafilu (5 mg) z erytromycyną (500 mg trzy razy na dobę), inhibitorem CYP3A4, spowodowało 4-krotne zwiększenie AUC wardenafilu oraz 3-krotne zwiększenie C max
przeprowadzono specyficznego badania dotyczącego takiej interakcji, podobnych wartości AUC i C max
wardenafilu można oczekiwać, jeśli jednocześnie stosowana jest klarytromycyna. W przypadku jednoczesnego podawania wardenafilu z produktami, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność enzymów cytochromu CYP 3A4, takimi jak: erytromycyna lub klarytromycyna, może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu (patrz punkty 4.2 i 4.4). Jednoczesne podawanie cymetydyny (400 mg, 2 razy na dobę) - niespecyficznego inhibitora cytochromu P-450 i wardenafilu (20 mg), nie miało wpływu na AUC i C max
ochotników.
Sok grejpfrutowy, słaby inhibitor CYP3A4 w ścianie jelit, może powodować niewielkie zwiększenie stężenia wardenafilu w osoczu krwi (patrz punkt 4.4).
Jednoczesne podawanie wardenafilu (20 mg) z antagonistą receptora H 2
digoksyną, warfaryną, glibenklamidem, alkoholem (średnie maksymalne stężenie alkoholu we krwi 73 mg/dl) lub z pojedynczymi dawkami leków zobojętniających kwas solny w żołądku (wodorotlenek magnezu/wodorotlenek glinu) nie miało wpływu na farmakokinetykę wardenafilu.
Mimo, że nie przeprowadzono specyficznych badań interakcji dla wszystkich produktów leczniczych, analiza farmakokinetyki populacyjnej wykazała brak wpływu na farmakokinetykę wardenafilu następujących produktów leczniczych: kwas acetylosalicylowy, inhibitory konwertazy angiotensyny, leki α-adrenolityczne, słabe inhibitory CYP3A4, leki moczopędne i leki stosowane w leczeniu cukrzycy (pochodne sulfonylomocznika i metformina).
Wpływ wardenafilu na inne produkty lecznicze Nie ma danych dotyczących interakcji pomiędzy wardenafilem a niespecyficznymi inhibitorami fosfodiesterazy, takimi jak: teofilina i dipirydamol.
Badania in vivo Badanie przeprowadzone u 18 zdrowych mężczyzn wykazało, że wardenafil (10 mg) podawany w różnych odstępach czasu (1 godz. do 24 godz.) przed zażyciem dawki nitrogliceryny (0,4 mg podjęzykowo) nie nasilał obniżenia ciśnienia tętniczego, wywołanego przez nitroglicerynę. U zdrowych mężczyzn w średnim wieku wardenafil, 20 mg, w postaci tabletek powlekanych nasilał działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi wywołane przez nitroglicerynę (0,4 mg), podaną podjęzykowo w 1 i 4 godziny po zastosowaniu wardenafilu. Nie zaobserwowano wpływu na ciśnienie krwi, jeżeli nitroglicerynę podawano
danych dotyczących możliwego nasilania hipotensyjnego działania azotanów (nitratów) przez wardenafil u pacjentów, jednoczesne stosowanie tych leków jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Nikorandyl jest połączeniem aktywatora kanału potasowego i azotanu. Ze względu na zawartość azotanu może powodować poważne interakcje z wardenafilem.
Ze względu na fakt, że lek blokujący receptory α-adrenergiczne stosowany w monoterapii może powodować znaczące zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza niedociśnienie ortostatyczne, oraz omdlenia, przeprowadzono badania interakcji z wardenafilem. W dwóch badaniach interakcji z udziałem zdrowych ochotników z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi, którym podawano stopniowo zwiększające się dawki leków blokujących receptory α-adrenergiczne, tamsulozynę lub terazosynę, jednocześnie z wardenafilem, wykazano, że u znaczącej liczby badanych wystąpiło niedociśnienie tętnicze krwi (w niektórych przypadkach objawowe). U osób, którym podawano terazosynę częściej obserwowano wystąpienie niedociśnienia tętniczego, jeżeli wardenafil i terazosynę podawano jednocześnie w porównaniu z sytuacją, gdy pomiędzy podaniem obu leków zachowano sześciogodzinny odstęp.
Na podstawie wyników badań interakcji z zastosowaniem wardenafilu przeprowadzonych u pacjentów z łagodnym przerostem gruczołu krokowego, z ustalonym leczeniem tamsulozyną, terazosyną lub alfuzosyną zaobserwowano, że:
− gdy wardenafil (tabletki powlekane) był podawany w dawkach 5 mg, 10 mg lub 20 mg z ustalonym leczeniem tamsulozyną, nie występowało objawowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, jednakże u trzech z 21 osób leczonych tamsulozyną wystąpiło przemijające obniżenie ciśnienia skurczowego, mierzonego w pozycji stojącej, poniżej 85 mmHg. − gdy wardenafil (tabletki powlekane) był podawany w dawce 5 mg jednocześnie z terazosyną w dawce 5 mg lub 10 mg, u jednego z 21 pacjentów wystąpiło objawowe niedociśnienie ortostatyczne. Nie zaobserwowano wystąpienia niedociśnienia tętniczego, gdy wardenafil w dawce 5 mg i terazosyna były podawane w odstępie 6 godzin. − gdy wardenafil (tabletki powlekane) był podawany w dawkach 5 mg lub 10 mg z ustalonym leczeniem alfuzosyną, w porównaniu z placebo, nie występowało objawowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Dlatego jednoczesne stosowanie wardenafilu i leków blokujących receptory α-adrenergiczne można rozpocząć tylko wówczas, gdy pacjent ma ustalone leczenie lekami blokującymi receptory α-adrenergiczne. U tych pacjentów, którzy mają już ustalone leczenie lekami blokującymi receptory α-adrenergiczne, leczenie wardenafilem należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg. Produkt leczniczy Vardenafil Aristo można zastosować w dowolnym momencie, niezależnie od przyjmowania tamsulozyny lub alfuzosyny. W przypadku jednoczesnego stosowania innych leków blokujących receptory α-adrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp pomiędzy podaniem obu leków (patrz punkt 4.4).
Nie wykazano występowania znaczących interakcji w przypadku jednoczesnego podawania wardenafilu (20 mg w postaci tabletek powlekanych) z warfaryną (25 mg), która metabolizowana jest przez CYP2C9, lub digoksyną (0,375 mg). Podawanie wardenafilu (20 mg) nie miało wpływu na względną biodostępność jednocześnie przyjmowanego glibenklamidu (3,5 mg). W specyficznym badaniu, przeprowadzonym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie wardenafilu (20 mg) jednocześnie z nifedypiną w postaci o przedłużonym uwalnianiu (30 mg lub 60 mg) spowodowało dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego (mierzonego w pozycji leżącej): skurczowego o 6 mmHg i rozkurczowego o 5 mmHg, z czym związane było zwiększenie częstości rytmu serca o 4 uderzenia na minutę.
Podczas jednoczesnego przyjmowania wardenafilu (20 mg w postaci tabletek powlekanych) i alkoholu etylowego (średnie maksymalne stężenie we krwi 73 mg/dl) wardenafil nie nasilał wpływu alkoholu na ciśnienie tętnicze i rytm serca. Także farmakokinetyka wardenafilu nie uległa zmianie.
Wardenafil (10 mg) nie nasilał wydłużenia czasu krwawienia wywołanego zastosowaniem kwasu acetylosalicylowego (w dawce 81 mg podawanej 2 razy na dobę).
Riocyguat
Badania przedkliniczne wykazały nasilone działanie obniżające ciśnienie krwi w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów PDE5 i riocyguatu. W badaniach klinicznych wykazano nasilanie działania hipotensyjnego inhibitorów PDE5 przez riocyguat. W badanej populacji nie wykazano korzystnego działania klinicznego takiego skojarzenia. Jednoczesne stosowanie riocyguatu i inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu, jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Produkt leczniczy Vardenafil Aristo nie jest wskazany do stosowania u kobiet. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania wardenafilu u kobiet w ciąży. Nie ma danych dotyczących wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ponieważ w badaniach klinicznych wardenafilu donoszono o występowaniu zawrotów głowy oraz zaburzeń widzenia, pacjenci przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn powinni poznać swoją reakcję na wardenafil.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych z zastosowaniem wardenafilu w postaci tabletek powlekanych były zazwyczaj przemijające i miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym, występującym u ≥ 10% pacjentów jest ból głowy.
Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z konwencją MedDRA, dotyczącą częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) oraz częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Zgłoszono następujące działania niepożądane:
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Zaburzenia układu immunologicznego
i obrzęk naczynioruchowy Reakcje alergiczne Zaburzenia psychiczne
Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Zawroty głowy Senność Parestezja i zaburzenia czucia Omdlenie Napad drgawkowy Amnezja Przemijający napad niedokrwienny Krwotok mózgowy
Zaburzenia oka Nieprawidłowe widzenie Przekrwienie oczu Nieprawidłowe rozróżnianie barw Ból oka i dyskomfort oka Światłowstręt Zwiększone ciśnienie śródgałkowe Nasilone łzawienie Nietętnicza przednia niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika
Zawroty głowy
Zaburzenia serca Kołatanie serca Tachykardia Zawał serca Tachyarytmia komorowa Dławica piersiowa Nagły zgon Zaburzenia naczyniowe
zaczerwienienie
Niedociśnienie tętnicze
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
błony śluzowej nosa Duszność Uczucie zatkanego nosa Krwawienie z nosa Zaburzenia żołądka i jelit
żołądkowo- przełykowy Zapalenie żołądka Ból brzucha, żołądka i jelit Biegunka Wymioty Nudności Suchość w jamie ustnej
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
aktywności aminotransferaz Zwiększona aktywność gamma- glutamylotransferazy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Wysypka Nadwrażliwość na światło
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
Zwiększona aktywność we krwi fosfokinazy kreatynowej Ból mięśni Zwiększona sztywność i skurcz mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
z prącia Hematospermia
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
piersiowej

W badaniach klinicznych i spontanicznych raportach po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu podczas stosowania wszystkich inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu zgłaszano: krwawienie z prącia, hematospermię i krwiomocz.
U pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat), po podaniu wardenafilu, tabletki powlekane w dawce 20 mg, częściej niż u pacjentów młodszych (<65 lat) występowały: bóle głowy (16,2% do 11,8%) i zawroty głowy (3,7% do 0,7%). Wykazano, że częstość występowania działań niepożądanych (szczególnie „zawrotów głowy”) jest nieznacznie większa u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: + 48 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

W badaniach na ochotnikach wardenafil podawany w pojedynczych dawkach do 80 mg na dobę (tabletki powlekane) był dobrze tolerowany i nie powodował ciężkich objawów niepożądanych.
W przypadku podawania wardenafilu w większych dawkach i częściej niż jest to zalecane (40 mg, tabletki powlekane dwa razy na dobę) zgłaszano przypadki silnego bólu pleców. Nie było to związane z toksycznym wpływem wardenafilu na mięśnie lub układ nerwowy.
W przypadkach przedawkowania, jeśli konieczne, należy zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Nie oczekuje się aby dializa nerkowa zwiększała klirens, ponieważ wardenafil w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza i wydala się z moczem w nieistotnym stopniu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki urologiczne, leki stosowane w zaburzeniach erekcji, kod ATC: G04BE09.
Wardenafil stosuje się doustnie w celu poprawy erekcji u mężczyzn z zaburzeniami wzwodu. W warunkach naturalnych, tj. z pobudzeniem seksualnym, wardenafil przywraca prawidłowy wzwód w wyniku zwiększenia napływu krwi do prącia.
Erekcja prącia jest procesem hemodynamicznym. Podczas pobudzenia seksualnego dochodzi do uwalniania tlenku azotu. Związek ten aktywuje enzym cyklazę guanylową, co prowadzi do zwiększenia stężenia cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP) w ciałach jamistych. Powoduje to z kolei rozkurcz mięśni gładkich, który pozwala na większy napływ krwi do prącia. Stężenie cGMP zależy od szybkości jego syntezy z udziałem cyklazy guanylowej oraz od szybkości jego rozpadu przez hydrolizujące cGMP fosfodiesterazy (PDE).
Wardenafil jest silnym i selektywnym inhibitorem fosfodiesterazy 5 (PDE5), specyficznej wobec cGMP i mającej największe znaczenie wśród pozostałych fosfodiesteraz w ciałach jamistych. Wardenafil znacznie nasila działanie endogennego tlenku azotu w ciałach jamistych wskutek hamowania PDE5. Kiedy dochodzi do uwolnienia tlenku azotu, które jest wynikiem pobudzenia seksualnego, hamowanie PDE5 przez wardenafil powoduje zwiększenie stężenia cGMP w ciałach jamistych. Pobudzenie seksualne jest zatem
konieczne do wystąpienia korzystnych efektów leczniczych wardenafilu.
Badania in vitro wykazały, że wardenafil silniej hamuje PDE5 niż inne znane fosfodiesterazy (>15-krotnie silniej niż PDE6, >130-krotnie silniej niż PDE1, >300-krotnie silniej niż PDE11 i ponad 1000-krotnie silniej niż PDE2, PDE3, PDE4, PDE7, PDE8, PDE9 i PDE10).
U niektórych mężczyzn uczestniczących w badaniu pletyzmograficznym prącia (RigiScan), wardenafil (20 mg) powodował erekcję uznaną za wystarczającą do penetracji (60% sztywności w oznaczeniu Rigi Scan) już po z placebo, po 25 minutach od jego zastosowania.
Wardenafil powoduje łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego, które w większości przypadków nie ma znaczenia klinicznego. Średnie maksymalne obniżenia ciśnienia skurczowego w pozycji leżącej wynosiły – 6,9 mmHg (dawka 20 mg) i – 4,3 mmHg (dawka 40 mg), w porównaniu z wynikami uzyskanymi w grupie placebo. Wyniki te są zgodne z działaniem rozkurczającym naczynia inhibitorów PDE5 i prawdopodobnie wynikają ze zwiększenia stężenia cGMP w komórkach mięśni gładkich naczyń. Pojedyncze lub wielokrotne, doustne dawki wardenafilu (do 40 mg) nie powodowały klinicznie istotnych zmian elektrokardiograficznych u zdrowych mężczyzn ochotników.
W randomizowanym, skrzyżowanym, z podwójnie ślepą próbą, badaniu po podaniu dawki pojedynczej, z udziałem 59 zdrowych mężczyzn, porównano wpływ wardenafilu (10 mg i 80 mg), syldenafilu (50 mg i 400 mg) oraz placebo na odstęp QT. Jako aktywną kontrolę wewnętrzną włączono moksyfloksacynę (400 mg). Efekty na odstęp QT były mierzone w godzinę po podaniu (średni t max
wykluczenie wpływu na odstęp QTc, większego niż 10 milisekund (tj. wykazanie braku wpływu) po jednorazowym podaniu doustnym 80 mg wardenafilu w porównaniu do placebo. Wyniki oceniano na podstawie zmian w wartościach wyliczonych zgodnie ze wzorem przeliczeniowym Fridericia (QTcF=QT/RR1/3) w 1 godzinę po podaniu w stosunku do wartości początkowych. Wyniki dla wardenafilu mierzone po upływie CI: 8-11) dla dawek 10 i 80 mg w porównaniu do placebo oraz zwiększenie QTci o 4 milisekundy (90% CI: 3-6) i 6 milisekund (90% CI: 4-7) dla dawek 10 i 80 mg w porównaniu do placebo. Przy wartościach t max , tylko średnia zmiana w QTc dla wardenafilu 80 mg przekroczyła ustaloną dla badania granicę (średnio 10 milisekund, 90% CI (8-11)). W przypadku zastosowania indywidualnych wzorów przeliczeniowych żadna z wartości nie przekraczała granicy.
W oddzielnym badaniu, przeprowadzonym po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, 44 zdrowym ochotnikom podawano pojedyncze dawki 10 mg wardenafilu lub 50 mg syldenafilu jednocześnie z 400 mg gatyfloksacyny (lek o porównywalnym wpływie na odstęp QT). W obu przypadkach po zastosowaniu wardenafilu, jak i syldenafilu stwierdzono zwiększenie QTc (Fridericia), o odpowiednio 4 milisekundy (wardenafil) i o 5 milisekund (syldenafil), w porównaniu do któregokolwiek z tych leków podawanego osobno. Rzeczywisty wpływ tych zmian QT na obraz kliniczny jest nieznany.
Dodatkowe informacje z badań klinicznych W badaniach klinicznych wardenafil podano ponad 17 000 mężczyznom w wieku 18 - 89 lat z zaburzeniami erekcji, z których wielu miało liczne choroby współistniejące. Ponad 2 500 pacjentów było leczonych wardenafilem przez 6 miesięcy lub dłużej. Ponad 900 osób z tej grupy było leczonych przez rok lub dłużej.
Badania objęły następujące grupy pacjentów: pacjenci w podeszłym wieku (22%), pacjenci z nadciśnieniem tętniczym (35%), cukrzycą (29%), chorobą niedokrwienną serca i innymi chorobami układu krążenia (7%), przewlekłymi chorobami płuc (5%), hiperlipidemią (22%), depresją (5%), pacjenci po radykalnej prostatektomii (9%). W badaniach tych, następujące grupy pacjentów nie były wystarczająco reprezentowane: pacjenci w podeszłym wieku (>75 lat, 2,4%) oraz pacjenci z niektórymi chorobami układu krążenia (patrz punkt 4.3). Nie przeprowadzono badań klinicznych u pacjentów z chorobami ośrodkowego układu nerwowego (z wyjątkiem pacjentów z uszkodzonym rdzeniem kręgowym), u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek lub wątroby, u pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie miednicy mniejszej (z wyjątkiem prostatektomii oszczędzającej unerwienie), urazach miednicy lub radioterapii, u pacjentów z obniżonym popędem seksualnym lub z anatomicznymi zniekształceniami prącia.
W głównych badaniach klinicznych leczenie wardenafilem (w postaci tabletek powlekanych) prowadziło do
poprawy erekcji w porównaniu z placebo. U niewielkiej liczby pacjentów, którzy podejmowali stosunek płciowy po upływie 4 do 5 godzin od przyjęcia produktu leczniczego, stosunek udanych penetracji i utrzymania erekcji był zgodnie większy niż w grupie przyjmującej placebo.
W badaniach przeprowadzonych w szerokiej populacji mężczyzn z zaburzeniami erekcji z zastosowaniem ustalonych dawek leku w postaci tabletek powlekanych, w ciągu 3-miesięcznej obserwacji 68% (po dawce 5 mg), 76% (po dawce 10 mg) i 80% (po dawce 20 mg) pacjentów uzyskiwało skuteczne penetracje (SEP2) w porównaniu z 49% pacjentów w grupie placebo. Zdolność do utrzymania erekcji (SEP3) w tej zróżnicowanej populacji z zaburzeniami erekcji występowała z częstością 53% (po dawce 5 mg), 63% (po dawce 10 mg) i 65% (po dawce 20 mg) w porównaniu z 29% w grupie placebo.
W puli danych z głównych badań dotyczących skuteczności proporcje pacjentów uzyskujących satysfakcjonującą penetrację po przyjęciu wardenafilu kształtowały się następująco: w psychogennych zaburzeniach erekcji (77-87%), w zaburzeniach erekcji o podłożu mieszanym (69-83%), w zaburzeniach erekcji o podłożu organicznym (64-75%), u pacjentów w podeszłym wieku (52-75%), u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (70-73%), u pacjentów z hiperlipidemią (62-73%), u pacjentów z przewlekłymi chorobami płuc (74-78%), u pacjentów z depresją (59-69%), u pacjentów jednocześnie przyjmujących leki przeciwnadciśnieniowe (62-73%).
W badaniach klinicznych u pacjentów z cukrzycą wardenafil w dawkach 10 mg i 20 mg znamiennie w stosunku do placebo poprawiał wyniki w zakresie jakości erekcji, zdolności do uzyskania i utrzymania erekcji wystarczająco długo, aby odbyć satysfakcjonujący stosunek płciowy, i sztywności członka. Współczynniki odpowiedzi dotyczące uzyskiwania i utrzymywania erekcji po zakończeniu 3-miesięcznego leczenia wynosiły odpowiednio 61% i 49% (po dawce 10 mg) oraz 64% i 54% (po dawce 20 mg) w porównaniu z 36% i 23% w grupie placebo.
W badaniach klinicznych u pacjentów po prostatektomii, wardenafil w dawkach 10 mg i 20 mg znamiennie w porównaniu z placebo poprawiał wyniki w zakresie jakości erekcji, zdolności do uzyskania i utrzymania erekcji wystarczająco długo, aby odbyć satysfakcjonujący stosunek płciowy i sztywności członka. Współczynniki odpowiedzi dotyczące uzyskiwania i utrzymywania erekcji po zakończeniu 3-miesięcznego leczenia wynosiły odpowiednio 47% i 37% (po dawce 10 mg) oraz 48% i 34% (po dawce 20 mg) w porównaniu z 22% i 10% w grupie placebo.
W badaniu klinicznym u pacjentów z uszkodzeniem rdzenia kręgowego, wardenafil zastosowany w zmiennych dawkach znamiennie w porównaniu z placebo poprawiał wyniki w zakresie jakości erekcji, zdolności do uzyskania i utrzymania erekcji wystarczająco długo, aby odbyć satysfakcjonujący stosunek płciowy, i sztywności członka. Liczba pacjentów, u których wartość wskaźnika w domenie funkcji erekcyjnej IIEF powróciła do normy (>26) wynosiła 53% u pacjentów stosujących wardenafil w porównaniu z 9% w grupie placebo. Współczynniki odpowiedzi dotyczące uzyskiwania i utrzymywania erekcji po zakończeniu 3-miesięcznego leczenia wynosiły odpowiednio 76% i 59% u pacjentów stosujących wardenafil w porównaniu z 41% i 22% w grupie placebo oraz były znamienne klinicznie i statystycznie (p<0,001).
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania wardenafilu zostały potwierdzone w badaniach długotrwałych.
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyla obowiązek dołączania wyników badań produktu leczniczego zawierającego wardenafil we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w leczeniu zaburzeń erekcji (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Badania biorównoważności wykazały, że wardenafil 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej, nie jest biorównoważny z produktem leczniczym wardenafil 10 mg tabletki powlekane. Dlatego postać ulegająca rozpadowi w jamie ustnej nie powinna być stosowana jako równoważna do produktu leczniczego wardenafil
Wchłanianie W odniesieniu do wardenafilu w postaci tabletek powlekanych, wardenafil wchłania się szybko i u niektórych mężczyzn uzyskuje maksymalne stężenie w osoczu już po 15 minutach po podaniu doustnym. Nie mniej jednak
w 90% przypadków maksymalne stężenie leku w osoczu uzyskiwane jest w ciągu 30 do 120 minut (mediana Po podaniu doustnym AUC oraz C max
w zalecanym przedziale dawek (5-20 mg).
W przypadku przyjmowania wardenafilu w postaci tabletek powlekanych z posiłkiem wysokotłuszczowym (zawierającym 57% tłuszczu) szybkość wchłaniania leku jest zmniejszona i towarzyszy jej zwiększenie mediany t max
max
30% tłuszczu, stopień i szybkość wchłaniania wardenafilu (t max,
max
w porównaniu ze stosowaniem wardenafilu na czczo.
Dystrybucja Średnia objętość dystrybucji wardenafilu w stanie równowagi wynosi 208 l, co wskazuje na jego przenikanie do tkanek. Wardenafil oraz jego główny metabolit w krążeniu (M1) w znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza (w około 95% wardenafilu i M1). Zarówno dla wardenafilu, jak i dla jego metabolitu M1 wiązanie z białkami osocza nie zależy od całkowitych stężeń leku.
Pomiary stężeń wardenafilu w nasieniu zdrowych ochotników, 90 minut po przyjęciu leku wykazały, że do nasienia pacjentów może przeniknąć nie więcej niż 0,00012% podanej dawki.
Metabolizm Wardenafil w postaci tabletek powlekanych jest metabolizowany głównie w wątrobie przez enzymy cytochromu P-450 (CYP): izoformę CYP3A4 przy pewnym udziale izoform CYP3A5 i CYP2C.
U ludzi jeden z głównych metabolitów w krążeniu (M1) powstaje w wyniku deetylacji wardenafilu. Metabolit M1 jest dalej metabolizowany, a jego okres półtrwania wynosi około 4 godzin. Część M1 w układzie krążenia występuje w postaci glukuronidu. Metabolit M1 wykazuje podobny do wardenafilu profil selektywności wobec fosfodiesteraz, a jego zdolność do hamowania PDE5 in vitro odpowiada około 28% zdolności wardenafilu, co oznacza, że M1 ma około 7% udział w całkowitej skuteczności.
Eliminacja Ogólnoustrojowy klirens wardenafilu wynosi 56 l/godz., czego wynikiem jest końcowy okres półtrwania wynoszący około 4-5 godzin. Po podaniu doustnym wardenafil jest wydalany w postaci metabolitów, głównie z kałem (około 91-95% podanej dawki) i w mniejszym stopniu z moczem (około 2-6% podanej dawki).
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów Pacjenci w podeszłym wieku U zdrowych ochotników w podeszłym wieku (65 lat i starszych) wątrobowy klirens wardenafilu był zmniejszony w porównaniu z wartościami uzyskanymi u zdrowych młodszych ochotników (od 18 do 45 lat). Przeciętnie u mężczyzn w podeszłym wieku przyjmujących wardenafil w postaci tabletek powlekanych AUC było większe średnio o 52%, a C max

Zaburzenia czynności nerek U ochotników z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30 - 80 ml/min) farmakokinetyka wardenafilu była podobna, jak w grupie kontrolnej z prawidłową czynnością nerek. U ochotników z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/minutę) średnie wartości AUC były o 21% większe, a średnie wartości C max
zaburzeń czynności nerek. Nie wykazano istotnej statystycznie zależności pomiędzy klirensem kreatyniny a ekspozycją na wardenafil (AUC i C max ) (patrz punkt 4.2). Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych wardenafilu u pacjentów wymagających dializowania (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby (A i B wg skali Child-Pugh) klirens wardenafilu był zmniejszony proporcjonalnie do stopnia zaburzeń czynności wątroby. U pacjentów z ł agodnymi zaburzeniami czynności wątroby (A wg skali Child-Pugh) średnie wartości AUC i C max
odpowiednio o 17% i 22% w porównaniu z wynikami otrzymanymi w grupie kontrolnej u osób zdrowych. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (B wg skali Child-Pugh) średnie wartości AUC
i C max
(patrz punkt 4.2). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (C wg skali Child-Pugh) nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych wardenafilu (patrz punkt 4.3).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki Celuloza mikrokrystaliczna Hydroksypropyloceluloza Krospowidon, typ B Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka Opadry beige 03F570025
Skład materiału powlekającego (otoczki) Hypromeloza (6 mPas) Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 6000 Żelaza tlenek żółty (E 172) Tartrazyna (E 102) Żółcień pomarańczowa FCF (E 110) Żelaza tlenek czerwony (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Vardenafil Aristo, 5 mg, tabletki powlekane :
2, 4, 8, 12 i 20 tabletek w blistrach z folii Aluminium/OPA/Aluminium/PVC, Aluminium-PVC i Aluminium- PVC/PVdC w tekturowym pudełku.
Vardenafil Aristo, 10 mg i 20 mg, tabletki powlekane: 2, 4, 8, 12, 20 i 30 tabletek w blistrach z folii Aluminium/OPA/Aluminium/PVC, Aluminium-PVC i Aluminium- PVC/PVdC w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

Aristo Pharma Sp. z o.o. ul. Baletowa 30 02-867 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

26587, 26588, 26589

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA

PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
17.08.2021

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

PRODUKTU LECZNICZEGO
sierpień 2021