Sedaconda

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta Sedaconda, 100 % V/V, płyn do sporządzania inhalacji parowej Isofluranum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Sedaconda i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sedaconda

3. Jak stosować lek Sedaconda

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Sedaconda

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Sedaconda i w jakim celu się go stosuje

Lek Sedaconda zawiera substancję czynną zwaną izofluranem, która należy do grupy leków zwanych lekami znieczulającymi. Służy do zapewnienia uspokojenia (stanu wyciszenia, senności lub snu) u dorosłych pacjentów, którzy wymagają wentylacji mechanicznej (zabieg z użyciem specjalnego aparatu, który ułatwia oddychanie) w trakcie intensywnej opieki medycznej.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sedaconda

Kiedy nie stosować leku Sedaconda  Jeśli pacjent jest uczulony na izofluran lub na inne halogenowe leki znieczulające.  Jeśli u pacjenta lub kogokolwiek z jego rodziny wystąpił wcześniej gwałtowny wzrost temperatury ciała podczas sedacji lub znieczulenia (rzadki stan nazywany hipertermią złośliwą). Więcej informacji znajduje się w części „Możliwe działania niepożądane”.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Sedaconda należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką, jeśli: - u pacjenta wystąpiło wcześniej wydłużenie odstępu QT (nieprawidłowy odczyt w elektrokardiogramie) lub zaburzenia rytmu typu torsade de pointes (zagrażające życiu nieregularne bicie serca). Wiadomo, że czasami powoduje je izofluran. - pacjent cierpi na chorobę mitochondrialną. Choroby mitochondrialne to grupa rzadkich chorób genetycznych, które występują, gdy mitochondria (małe struktury w komórkach) nie wytwarzają wystarczającej ilości energii, aby organizm mógł prawidłowo funkcjonować. - u pacjenta występuje choroba serca (np. choroba niedokrwienna serca). - pacjent otrzymywał wcześniej wziewny lek znieczulający, szczególnie w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Może być narażony na zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby. - pacjent ma podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (ciśnienie wokół mózgu) z powodu urazu głowy, guza mózgu lub innej choroby. Sedaconda może dodatkowo podnieść ciśnienie wewnątrz czaszki. - pacjent ma niskie ciśnienie krwi, małą objętość krwi lub jest osłabiony. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku Sedaconda. - pacjent cierpi na chorobę wątroby. - u pacjenta występuje stan, który ma wpływ na nerwy i mięśnie (choroba nerwowo-mięśniowa, np. dystrofia mięśniowa Duchenne'a lub miastenia). - pacjent przyjmuje leki zwiotczające mięśnie (patrz punkt „Lek Sedaconda a inne leki”).
Lek Sedaconda może powodować hipertermię złośliwą, która polega na szybkim i znacznym wzroście temperatury ciała, któremu towarzyszy sztywność mięśni i inne objawy (patrz punkt 4).
Lek Sedaconda może w rzadkich przypadkach powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu w surowicy) (patrz punkt 4). Wydaje się, że najbardziej narażeni są pacjenci z chorobami nerwowo- mięśniowymi.
Lek Sedaconda może powodować trudności w oddychaniu (depresję oddechową) (patrz punkt 4).
Dzieci i młodzież Tego leku nie należy podawać dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ doświadczenie w jego stosowaniu w tej grupie wiekowej jest ograniczone.
Lek Sedaconda a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Jest to szczególnie ważne, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: - Niektóre leki na depresję, zwane nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy [MAO], takie jak izokarboksazyd, nialamid, fenelzyna, itp. Lekarz nie poda leku Sedaconda przez co najmniej 15 dni po przyjęciu inhibitora MAO. - Leki zwane beta-sympatykomimetykami (szeroka grupa leków oddziałujących na część układu nerwowego, która działa automatycznie), np. izoprenalina, adrenalina, noradrenalina. Przyjmowanie tych leków z lekiem Sedaconda może powodować nieregularne bicie serca. - Leki zwane sympatykomimetykami o działaniu pośrednim, takie jak amfetaminy i ich pochodne, leki psychostymulujące, leki zmniejszające apetyt, efedryna i jej pochodne. Przyjmowanie tych leków z lekiem Sedaconda może powodować nadciśnienie tętnicze. - Beta-adrenolityki (grupa leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i niektórych chorób serca). Przyjmowanie tych leków z lekiem Sedaconda może osłabiać tak zwane reakcje kompensacji serca (reakcje, które pomagają organizmowi nadrobić zmniejszenie dopływu krwi i tlenu spowodowane niewydolnością serca). - Izoniazyd (antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy), który może zwiększać ryzyko uszkodzenia wątroby. - Blokery kanału wapniowego (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i niektórych chorób serca), takie jak amplodypina, diltiazem, nifedypina, werapamil. - Opioidy (np. morfina, fentanyl), benzodiazepiny (np. midazolam, diazepam) i inne leki uspokajające, które mogą powodować spowolnienie i nieefektywne oddychanie. - Leki rozluźniające mięśnie (np. suksametonium, pankuronium, atrakurium, wekuronium). Lek Sedaconda może nasilać ich działanie.
Ciąża, karmienie piersią i płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub pielęgniarki przed zastosowaniem tego leku.
Lek Sedaconda może powodować zwiększoną utratę krwi, na przykład w przypadku konieczności operacji macicy lub porodu. Lekarz nie poda tego leku, chyba że potencjalne korzyści przeważają potencjalne ryzyko dla matki i dziecka.
Jeśli pacjentka karmiła piersią przed podaniem leku Sedaconda, powinna przerwać karmienie piersią do czasu usunięcia leku z organizmu. Twój lekarz poinformuje Cię, kiedy będzie można bezpiecznie kontynuować karmienie piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Sedaconda może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn do 6 dni. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, dopóki lekarz nie zaleci, że jest to bezpieczne.

3. Jak stosować lek Sedaconda

Lek Sedaconda może być podawany wyłącznie przez wykwalifikowany i doświadczony personel medyczny. Lekarz zadecyduje, jaka dawka będzie odpowiednia dla pacjenta w zależności od jego wieku, stanu zdrowia i poziomu uspokojenia (senności), jakiej potrzebuje. Lekarz poda właściwą dawkę początkową, aby osiągnąć wymagany poziom uspokojenia, uważnie obserwując reakcje pacjenta i parametry życiowe (takie jak tętno, ciśnienie krwi, oddychanie, itp.). Lek Sedaconda to ciecz zamieniana na parę (gaz) za pomocą parownika. Lek jest do stosowania wziewnego, co oznacza, że pacjent wdycha go jako parę.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Sedaconda W przypadku podania zbyt dużej dawki leku Sedaconda i głębokiej sedacji ciśnienie krwi może spaść (niedociśnienie), a oddech może być powolny i nieskuteczny. Lekarz zastosuje środki wspomagające w celu skorygowania ciśnienia krwi i oddychania.
W przypadku dalszych pytań dotyczących stosowania tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane, których częstość nie jest znana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):  reakcja anafilaktyczna (ciężka, potencjalnie zagrażająca życiu reakcja alergiczna), inne reakcje alergiczne (objawiające się zaczerwienieniem, swędzeniem, pęcherzami, suchością lub pękaniem skóry, wysypką, dusznością, świszczącym oddechem, dyskomfortem w klatce piersiowej, obrzękiem twarzy),  podwyższony poziom cukru lub potasu we krwi,  zmiany nastroju,  zaburzenie czynności umysłowych i konwulsje, które są stanem chorobowym, w którym mięśnie ciała kurczą się i rozluźniają szybko i wielokrotnie, powodując niekontrolowane działania organizmu,  nieregularne bicie serca, wolne bicie serca, zatrzymanie akcji serca (stan, w którym serce nagle przestaje bić), wydłużenie odstępu QT (nieprawidłowy odczyt w elektrokardiogramie) i zaburzenia rytmu typu torsade de pointes (zagrażające życiu nieregularne bicie serca),  skurcz oskrzeli (skurcz mięśni dróg oddechowych powodujący problemy z oddychaniem), duszność, świszczący oddech, powolny, płytki oddech, skurcz krtani (skurcz strun głosowych, który chwilowo utrudnia mówienie lub oddychanie),  niedrożność jelit, wymioty, nudności,  śmierć lub uszkodzenie komórek wątroby (martwica wątroby), podwyższony poziom bilirubiny (produktu rozpadu czerwonych krwinek) we krwi,  wyniki badań krwi wskazujące na zmianę czynności nerek: podwyższony poziom kreatyniny i obniżony poziom mocznika,  szybki i znaczny wzrost temperatury ciała (hipertermia złośliwa). Jest to poważny stan, który będzie natychmiast leczony przez lekarza,  dyskomfort odczuwany w klatce piersiowej, dreszcze,  zmiany w wynikach badań krwi: nieprawidłowe poziomy niektórych enzymów wątrobowych, zwiększona liczba białych krwinek, zwiększone stężenie fluoru i obniżone stężenie cholesterolu,  nieprawidłowe wyniki w elektroencefalogramie (badaniu oceniającym aktywność elektryczną mózgu),  obecność mioglobiny (białka mięśniowego) w moczu, rabdomioliza (ciężkie uszkodzenie mięśni).
Zgłaszane działania niepożądane jako często (mogą wystapić u 1 na 10 osób) w badaniach klinicznych:  szybkie bicie serca,  pobudzenie, majaczenie (nagła zmiana stanu psychicznego, która może obejmować splątanie,
 niskie ciśnienie krwi,  zwiększone stężenie fosfokinazy kreatynowej (substancji pochodzącej z mięśni) we krwi,  nudności, wymioty.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Sedaconda

Lek ten należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i etykiecie butelki po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Okres przechowywania leku Sedaconda po podłączeniu Adaptera do Napełniania Sedaconda wynosi 14 dni.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Przechowywać butelkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Wszelkie niewykorzystane lekarstwa lub odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

6. Jak przechowywać lek Sedaconda

Co zawiera lek Sedaconda Substancją czynną leku jest isofluran 100 % V/V. Nie zawiera substancji pomocniczych.
Jak wygląda lek Sedaconda i co zawiera opakowanie Lek Sadaconda przeznaczony jest do stosowania wziewengo. Jest to przezroczysty, bezbarwny płyn dostępny w butelkach ze szkła oranżowego o pojemności 100 ml lub 250 ml.
Wielkość opakowania:
Nie wszystkie wielkości opakowań mogą być dostępne na rynku.
Podmiot odpowiedzialny Sedana Medical AB Svärdvägen 3A SE-182 33 Danderyd Szwecja
Wytwórca/Importer Piramal Critical Care B.V. Rouboslaan 32 (ground floor) Holandia
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Sedaconda: Belgia, Chorwacja, Dania, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Słowenia, Szwecja i Włochy Cedaconda: Austria i Francja
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 04/2024

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla pracowników służby zdrowia:
Sedaconda, 100 % V/V, płyn do sporządzania inhalacji parowej
Podawanie
Produkt leczniczy Sedaconda należy podawać i inhalować wyłącznie za pośrednictwem wyrobu medycznego Sedaconda ACD (Anaesthetic Conserving Device), z wykorzystaniem Adaptera do Napełniania Sedaconda; należy go stosować wyłącznie u pacjentów zaintubowanych lub po tracheotomii z zabezpieczonymi drogami oddechowymi. Produkt leczniczy Sedaconda powinien być podawany wyłącznie przez personel medyczny zaznajomiony z postępowaniem z pacjentami wentylowanymi mechanicznie, urządzeniem Sedaconda ACD i farmakodynamiką izofluranu.
Izofluran powinien być podawany wyłącznie w odpowiednio wyposażonym środowisku przez personel przeszkolony w obchodzeniu się z wziewnymi lekami znieczulającymi.
Wyrób medyczny Sedaconda ACD to zmodyfikowany pasywny Wymiennik Ciepła i Wilgoci (HME - Heat and Moisture Exchanger ) i jako taki dodaje martwą przestrzeń do obwodu oddechowego. Przy wyborze rozmiaru wyrobu medycznego Sedaconda ACD należy wziąć pod uwagę stan wentylacji pacjenta, patrz Instrukcja użycia dostarczona razem z wyrobem medycznym Sedaconda ACD.
Pełne informacje na temat korzystania z Adaptera do Napełniania Sedaconda ACD i Sedaconda znajdują się w instrukcji obsługi dołączonej do urządzeń.
Przed skonfigurowaniem systemu podawania Sedaconda ACD i rozpoczęciem sedacji należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego Sedaconda oraz instrukcją użycia dostarczoną wraz z Adapterem do Napełniania Sedaconda ACD i Sedaconda.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Sedaconda, 100 % V/V, płyn do sporządzania inhalacji parowej

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Izofluran 100 % V/V

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Płyn do sporządzania inhalacji parowej
Klarowny i bezbarwny roztwór.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Sedaconda jest wskazany do sedacji u dorosłych pacjentów wentylowanych mechanicznie w trakcie intensywnej opieki medycznej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Produkt leczniczy Sedaconda powinien być podawany wyłącznie przez fachowy personel medyczny z doświadczeniem w postępowaniu z pacjentami wentylowanymi mechanicznie za pomocą urządzenia Sedaconda ACD (ang. Anesthetic Conserving Device) i farmakodynamice izofluranu.
Izofluran powinien być podawany wyłącznie w oddziale wyposażonym w odpowiedni sprzęt oraz przez personel przeszkolony w postępowaniu z wziewnymi lekami znieczulającymi (patrz punkt 6.6).
Produkt leczniczy Sedaconda należy podawać wyłącznie za pośrednictwem urządzenia Sedaconda ACD, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo sedacji wziewnej izofluranem określono wyłącznie podając za pomocą urządzenia Sedaconda ACD. Produkt leczniczy Sedaconda należy stosować wyłącznie u pacjentów zaintubowanych lub po tracheotomii z zabezpieczonymi drogami oddechowymi.
Podczas sedacji do ustalania dawkowania należy stosować kliniczną ocenę głębokości sedacji za pomocą zwalidowanej klinicznej skali sedacji, takiej jak skala RASS (ang. Richmond Agitation- Sedation Scale). Powinien być dostępny sprzęt do pomiaru dostarczanego i końcowo-wydechowego stężenia izofluranu.
Dawki „wprowadzającej” (priming) i bolusa nigdy nie wolno podawać ręcznie, patrz Instrukcja użycia (ang. Instructions for Use, IFU) dostarczona razem z urządzeniem Sedaconda ACD.
Dawkowanie
Wprowadzenie „Priming” Rozpoczynając leczenie, należy wypełnić przewód doprowadzający środek znieczulający do urządzenia Sedaconda ACD, podając ze strzykawki bolus automatyczny produktu leczniczego Sedaconda o objętości 1,2 mL.

Dawka początkowa i dostosowywanie dawki Zalecana początkowa prędkość pompy strzykawkowej wynosi 3 mL/godzinę. Regulacja szybkości przepływu powinna odbywać się stopniowo co 0,5-1,0 mL/godzinę. Aby szybko zwiększyć poziom sedacji, można podać zaprogramowany bolus 0,3-0,5 mL za pomocą pompy. Rozpoczynając podawanie produktu leczniczego Sedaconda można zwykle odstawić inne leki uspokajające.
Dawka podtrzymująca Szybkość pompy strzykawkowej dla danego docelowego poziomu sedacji należy dostosować, aby odpowiadała minutowej wentylacji pacjenta (ang. minute ventilation, MV). Zwiększenie MV zwykle wymaga zwiększenia szybkości przepływu w celu utrzymania wymaganych końcowo-wydechowych stężeń izofluranu i poziomu sedacji.
W przypadku braku innych leków uspokajających, ale przy ciągłym dożylnym podawaniu leków opioidowych, typowa prędkość podtrzymująca pomp w celu osiągnięcia RASS -1 do -4 wynosi około 0,4 mL/godzinę na litr MV, co przekłada się na szybkość przepływu około 3 mL/godzinę dla pacjenta z MV równą 7 L. Szybkość przepływu należy dostosować do konkretnego celu sedacji, biorąc pod uwagę wiek i stan zdrowia pacjenta, jak również stosowane leki uspokajające działające ośrodkowo. Może być wymagana prędkość przepływu do 14 mL/godzinę. Wymagana dawka zwykle nie zwiększa się z upływem czasu, chyba że w trakcie postępowania zostaną wyeliminowane stosowane jednocześnie leki uspokajające działające ośrodkowo.
Maksymalne zalecane długoterminowe stężenie końcowo-wydechowe izofluranu podczas sedacji wynosi 1,0%, chociaż można stosować krótkie okresy do 1,5%, na przykład podczas krótkich zabiegów (np. zmiana pozycji pacjenta), które wymagają nieco głębszej sedacji. W przypadku krótkich zabiegów - lub w celu szybkiego zwiększenia stopnia sedacji - można podać zaprogramowany bolus 0,3-0,5 mL za pomocą pompy.
Podczas zabiegów związanych z użyciem sprzętu w obrębie dróg oddechowych, takich jak bronchoskopia, w celu utrzymania odpowiedniej sedacji mogą być potrzebne inne krótko działające leki uspokajające.
Kliniczna ocena głębokości sedacji W ciągu pierwszych dwóch godzin lub do chwili osiągnięcia docelowej głębokości sedacji i jej stabilności, do momentu dostosowania dawki zaleca się częste oceny poziomu sedacji przy użyciu zwalidowanej skali sedacji. Potem głębokość sedacji należy oceniać co najmniej co 4 godziny.
Podczas ciągłej blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego nie można łatwo ocenić klinicznej głębokości sedacji. U tych pacjentów wartość stężenia końcowo-wydechowego izofluranu ma charakter informacyjny.
Szczególne populacje
Pacjenci w podeszłym wieku U dorosłych proces starzenia się wiąże się z większą wrażliwością na izofluran, dlatego u pacjentów w podeszłym wieku wymagane dawki mogą być mniejsze.
Zaburzenia czynności nerek Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, patrz punkt 5.2.
Zaburzenia czynności wątroby Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, patrz punkt 5.2. Izofluran należy stosować ostrożnie u pacjentów z marskością wątroby, wirusowym zapaleniem wątroby lub inną istniejącą wcześniej chorobą wątroby (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwo stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Sedaconda u dzieci
w wieku od 0 do 18 lat. Aktualne dane przedstawiono w punkcie 5.1, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania.
Sposób podawania Produkt leczniczy Sedaconda jest przeznaczony do podania wziewnego.
Produkt leczniczy Sedaconda powinien być podawany wyłącznie z pomocą urządzenia Sedaconda ACD oraz dostarczany ze strzykawki Sedaconda, napełnianej za pomocą Adaptera do Napełniania Sedaconda. Urządzenie Sedaconda ACD jest zmodyfikowanym Wymiennikiem Ciepła i Wilgoci (ang. Heat and Moisture Exchanger, HME) i jako taki dodaje martwą przestrzeń do obiegu oddechowego. Przy wyborze rozmiaru urządzenia Sedaconda ACD należy wziąć pod uwagę stan wentylacji pacjenta, patrz Instrukcja użycia dostarczona razem z urządzeniem Sedaconda ACD.
Podczas stosowania produktu leczniczego Sedaconda powinien on mieć temperaturę pokojową. Więcej informacji na temat używania Adaptera do Napełniania Sedaconda znajduje się w punkcie 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Produkt leczniczy Sedaconda jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na izofluran lub inne halogenowe leki znieczulające.
Produkt leczniczy jest także przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznaniem lub podejrzeniem genetycznie uwarunkowanej hipertermii złośliwej.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W miarę zwiększania dawki izofluranu i pogłębiania sedacji może wystąpić niedociśnienie i depresja oddechowa.
Stosowanie izofluranu u pacjentów z hipowolemią, niedociśnieniem i osłabieniem nie zostało szczegółowo zbadane. Należy zachować ostrożność podając izofluran takim pacjentom. U tych pacjentów można rozważyć mniejszą dawkę. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciężkim wstrząsem, którzy nie reagują na leczenie lekami wazopresyjnymi.
Doświadczenie dotyczące ciągłego podawania przez okres dłuższy niż 48 godzin jest ograniczone. Izofluran należy stosować przez okres dłuższy niż 48 godzin tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.
Podczas sedacji izofluranem ciśnienie wewnątrzczaszkowe (ang. intracranial pressure, ICP) może nieznacznie wzrosnąć, patrz punkt 5.1. Należy zachować ostrożność podając izofluran pacjentom z podwyższonym ICP i u tych pacjentów ICP powinno być monitorowane.
Hipertermia złośliwa U podatnych osób sedacja izofluranem może wywołać stan hipermetaboliczny mięśni szkieletowych prowadzący do dużego zapotrzebowania na tlen i zespołu klinicznego zwanego hipertermią złośliwą. Zespół obejmuje niespecyficzne cechy, takie jak sztywność mięśni, tachykardia, tachypnoe, sinica, arytmia i wahania ciśnienia krwi. Należy również zauważyć, że wiele z tych niespecyficznych objawów może pojawić się podczas lekkiego znieczulenia, ostrej hipoksji, posocznicy, itp . Zwiększenie ogólnego metabolizmu może objawiać się podwyższoną temperaturą (która może gwałtownie wzrosnąć wcześniej lub później zależnie od przypadku, ale zwykle nie jest pierwszą oznaką przyspieszonego metabolizmu). Może dojść do zwiększenia wartości PCO 2 , a zmniejszenia PaO 2
leków wyzwalających (np. izofluranu), dożylne podanie soli sodowej dantrolenu i zastosowanie leczenia wspomagającego. Taka terapia obejmuje energiczne wysiłki w celu przywrócenia normalnej temperatury ciała, wspomaganie oddychania i krążenia, zgodnie ze wskazaniami, oraz leczenie
zaburzeń równowagi elektrolitowo-płynowo-kwasowo-zasadowej. Aby uzyskać dodatkowe informacje na temat prowadzenia pacjenta, należy zapoznać się z drukami informacyjnymi dotyczącymi soli sodowej dantrolenu do podawania dożylnego. W późniejszym okresie może wystąpić niewydolność nerek.
Hiperkaliemia Stosowanie wziewnych leków znieczulających wiąże się z rzadkim zwiększeniem stężenia potasu w surowicy krwi, co powodowało zaburzenia rytmu serca i zgonu u dzieci w okresie pooperacyjnym. Wydaje się, że największe zagrożenie występuje u pacjentów z utajoną i jawną chorobą nerwowo- mięśniową, zwłaszcza dystrofią mięśniową Duchenne'a. Z większością tych przypadków, ale nie ze wszystkimi, związane było jednoczesne stosowanie sukcynylocholiny. Pacjenci ci doświadczyli również znacznego zwiększenia poziomu kinazy kreatynowej w surowicy oraz - w niektórych przypadkach - zmian w moczu wskazujących na mioglobinurię. Pomimo podobieństwa objawów do obserwowanych w hipertermii złośliwej, żaden z tych pacjentów nie wykazywał oznak lub objawów przedmiotowych i podmiotowych sztywności mięśni lub stanu hipermetabolicznego. Zaleca się wczesną i agresywną interwencję w celu leczenia hiperkaliemii i opornych arytmii, a następnie przeprowadzenie oceny w kierunku utajonej choroby nerwowo-mięśniowej.
Ogólne
Izofluran może powodować depresję oddechową, którą może nasilać premedykacja narkotyczna lub inne leki powodujące depresję oddechową; patrz punkt 4.8. Izofluran znacznie nasila działanie wszystkich powszechnie stosowanych leków zwiotczających mięśnie, przy czym działanie to jest najsilniejsze w przypadku niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie. U pacjentów z chorobami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak miastenia rzekomoporaźna można zaobserwować nasilenie zmęczenia nerwowo-mięśniowego. U tych pacjentów izofluran należy stosować ostrożnie. Należy zachować ostrożność podając leki znieczulające ogólnie, w tym izofluran, pacjentom z zaburzeniami mitochondrialnymi. Utrzymanie prawidłowej hemodynamiki jest ważne dla uniknięcia niedokrwienia mięśnia sercowego u pacjentów z chorobą wieńcową. Informowano o wydłużeniu odstępu QT związanego z zaburzeniami rytmu typu torsade de pointes (w wyjątkowych przypadkach powodującego zgon). Należy zachować ostrożność podając izofluran pacjentom z ryzykiem wydłużenia odstępu QT. Informowano, że izofluran może powodować uszkodzenie wątroby, od łagodnego przemijającego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych do, w bardzo rzadkich przypadkach, martwicy wątroby powodującej zgon. Informowano, że wcześniejsza ekspozycja na halogenowe węglowodory znieczulające, zwłaszcza jeśli przerwa jest krótsza niż 3 miesiące, może zwiększać ryzyko uszkodzenia wątroby. Marskość wątroby, wirusowe zapalenie wątroby lub inna istniejąca wcześniej choroba wątroby może stanowić powód do wybrania innej metody sedacji niż izofluran.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania Nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO): Ryzyko sytuacji kryzysowej podczas sedacji. Należy unikać stosowania izofluranu przez 15 dni po ostatnim przyjęciu inhibitora MAO.
Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania Leki beta-sympatykomimetyczne, takie jak izoprenalina oraz leki alfa- i beta-sympatykomimetyczne,
takie jak adrenalina i noradrenalina:Należy je stosować ostrożnie podczas sedacji izofluranem ze względu na potencjalne ryzyko arytmii komorowej. W randomizowanym, kontrolowanym badaniu, w którym izofluran w porównaniu z propofolem stosowano w sedacji u pacjentów wentylowanych mechanicznie, w którym ponad 80% pacjentów w obu grupach otrzymywało noradrenalinę, komorowe zaburzenia rytmu wystąpiły u 1 na 150 pacjentów poddanych sedacji izofluranem. Sympatykomimetyki o działaniu pośrednim (amfetaminy i ich pochodne, psychostymulanty, leki zmniejszające apetyt, efedryna i jej pochodne):Ryzyko nadciśnienia. Najlepiej byłoby unikać stosowania izofluranu przez kilka dni po ostatnim przyjęciu sympatykomimetyków o działaniu pośrednim. Adrenalina po podaniu podskórnym lub po podaniu na dziąsłaRyzyko poważnej arytmii komorowej w następstwie przyspieszonego tętna. Ograniczone dane sugerują, że podanie podskórne do 0,25 mg (50 ml roztworu 1:200 000) adrenaliny osobie dorosłej o masie ciała 70 kg nie wywołuje komorowych zaburzeń rytmu, pod warunkiem, że nie występuje współistniejąca hipoksja mięśnia sercowego. Beta-adrenolitykiBeta-adrenolityki mogą osłabiać reakcje kompensacji sercowo-naczyniowej. Antagoniści wapnia, w szczególności pochodne dihydropirydyny: Izofluran może prowadzić do znacznego niedociśnienia u pacjentów leczonych antagonistami wapnia. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania antagonistów wapnia i wziewnych leków znieczulających, w tym izofluranu, ze względu na ryzyko dodatkowego ujemnego efektu inotropowego. Opioidy, benzodiazepiny i inne leki uspokajające: Opioidy, benzodiazepiny i inne leki uspokajające są związane z depresją oddechową, dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z izofluranem.
Leki zwiotczające mięśnie: Izofluran znacznie nasila działanie wszystkich powszechnie stosowanych leków zwiotczających mięśnie, przy czym działanie to jest najsilniejsze w przypadku leków niedepolaryzujących. Neostygmina będzie antagonizować działanie niedepolaryzujących lek ów zwiotczających, ale nie ma wpływu na zwiotczenie mięśni z powodu działania samego izofluranu.
Izoniazyd: Stosowanie izofluranu i izoniazydu może prowadzić do nasilenia działania hepatotoksycznego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Brak lub istnieje ograniczona liczba danych dotyczących stosowania izofluranu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, patrz punkt 5.3. Izofluran działa rozkurczająco na macicę z potencjalnym ryzykiem krwawienia z macicy. Produktu leczniczego Sedaconda nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że jest to absolutnie konieczne.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy izofluran i (lub) jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Wiele substancji czynnych przenika do mleka ludzkiego, dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania izofluranu kobiecie karmiącej piersią.
Płodność Brak danych dotyczących płodności w przypadku stosowania u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność samców ani samic, patrz punkt 5.3.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Ten produkt leczniczy może mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn przez co najmniej 24 godziny
po sedacji izofluranem. Zmiany w zachowaniu i sprawności intelektualnej mogą utrzymywać się do 6 dni po zastosowaniu izofluranu jako leku znieczulającego. Należy to wziąć pod uwagę, gdy pacjenci powracają do normalnych codziennych czynności, w tym prowadzenia pojazdów lub obsługiwania ciężkich maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Działania niepożądane występujące podczas podawania izofluranu są na ogół zależnym od dawki nasileniem działania farmako-fizjologicznego oraz obejmują depresję oddechową, niedociśnienie i arytmie. Potencjalne ciężkie działania niepożądane obejmują hipertermię złośliwą, reakcje anafilaktyczne i działania niepożądane dotyczące wątroby (patrz punkty 4.4 i 4.8). Po zastosowaniu wziewnych leków znieczulających, w tym izofluranu, obserwowano zatrzymanie pracy serca.
Tabularyczne listy działań niepożądanych
W klasyfikacji układów i narządów działania niepożądane są wymienione w grupach o określonej częstości występowania według następujących kategorii: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W tabeli 1 przedstawiono działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu wziewnego izofluranu do znieczulenia ogólnego. Częstości nie można oszacować na podstawie dostępnych danych, dlatego jest klasyfikowana jako „Nieznana”.
Tabela 1. Podsumowanie najczęściej występujących działań niepożądanych
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działania niepożądane Zaburzenia układu immunologicznego Nieznana Nieznana Reakcja anafilaktyczna 1
Nadwrażliwość Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Nieznana Nieznana Hiperkaliemia 2
Zwiększenie stężenia glukozy we krwi Zaburzenia psychiczne Nieznana Nieznana Nieznana Pobudzenie Majaczenie Zmiana nastroju Zaburzenia układu nerwowego Nieznana Nieznana Drgawki Zaburzenia sprawności intelektualnej Zaburzenia serca Nieznana Nieznana Nieznana Nieznana Nieznana Nieznana Zaburzenia rytmu serca Bradykardia Zatrzymanie akcji serca Wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG Tachykardia Zaburzenia rytmu typu torsade de pointes Zaburzenia naczyniowe Nieznana Niedociśnienie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Nieznana Nieznana Nieznana Nieznana Nieznana Skurcz oskrzeli Duszność Świszczący oddech 1
Depresja oddechowa Skurcz krtani
Zaburzenia żołądka i jelit Nieznana Nieznana Nieznana Niedrożność jelit Wymioty Nudności Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieznana Nieznana Nieznana Martwica wątroby Uszkodzenie wątroby 2
Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Nieznana Nieznana Nieznana Obrzęk twarzy

Kontaktowe zapalenie skóry Wysypka Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Nieznana Nieznana Mioglobinuria Rabdomioliza Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana Nieznana Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Zmniejszenie stężenia mocznika we krwi Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Nieznana Nieznana Nieznana Hipertermia złośliwa Dyskomfort w klatce piersiowej Dreszcze Badania diagnostyczne Nieznana Nieznana
Nieznana
Nieznana Nieznana
Nieznana
Nieznana Zwiększenie liczby białych krwinek Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych 2
Zwiększenie stężenia fluoru nieorganicznego 1
Nieprawidłowy zapis elektroencefalogramu Zmniejszenie stężenia cholesterolu we krwi Zmniejszenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi Zwiększenie aktywność fosfokinazy kreatynowej we krwi 1
2

Skuteczność i bezpieczeństwo produktu leczniczego Sedaconda w sedacji u pacjentów wentylowanych mechanicznie za pomocą urządzenia Sedaconda ACD oceniano w randomizowanym, kontrolowanym, otwartym, wieloośrodkowym badaniu klinicznym SED001. Uwzględniono mieszaną kohortę pacjentów chirurgicznych i medycznych wymagających mechanicznej wentylacji oraz sedacji. Pacjenci byli losowo przydzielani do grupy izofluranu (n = 150) lub grupy propofolu (n = 151) jako jedynych leków uspokajających na okres do 48 ± 6 godzin lub do ekstubacji. Tabela 2 przedstawia częstość zgłaszania działań niepożądanych w tym badaniu u pacjentów poddawanych sedacji stosując produkt leczniczy Sedaconda.
Tabela 2. Częstość działań niepożądanych podczas sedacji produktem leczniczym Sedaconda (n = 150) w badaniu SED001 z wyłączeniem zdarzeń zgłaszanych przez pojedynczych pacjentów
Klasyfikacja układów i narządów Preferowany termin Częstość Zaburzenia serca Tachykardia Tachykardia zatokowa
Często Często Zaburzenia psychiczne Majaczenie Pobudzenie
Często Często Zaburzenia naczyniowe

Często Badania diagnostyczne

Często Zaburzenia żołądka i jelit

Często

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Często
Opis wybranych działań niepożądanych
Liczba białych krwinek Przemijające zwiększenie liczby białych krwinek obserwowano nawet przy braku stresu okołooperacyjnego.
Nadwrażliwość Rzadko zgłaszano nadwrażliwość (w tym kontaktowe zapalenie skóry, wysypkę, duszność, świszczący oddech, dyskomfort w klatce piersiowej, obrzęk twarzy lub reakcje anafilaktyczne), szczególnie w związku z długotrwałym narażeniem zawodowym na wziewne leki znieczulające, w tym izofluran. Reakcje te zostały potwierdzone badaniami klinicznymi (np. prowokacja metacholiną). Etiologia reakcji anafilaktycznych występujących podczas wziewnego narażenia na znieczulenie jest jednak niejasna ze względu na mylące narażenie na wiele jednocześnie stosowanych leków, z których wiele powoduje takie reakcje.
Nieorganiczny fluorek w surowicy Nieznacznie zwiększone stężenia nieorganicznego fluorku w surowicy mogą wystąpić podczas i po sedacji izofluranem ze względu na niski stopień biodegradacji produktu leczniczego. Brak danych wskazujących na to, że obserwowane stężenia nieorganicznego fluorku w surowicy (średnio z podobną lub dłuższą ekspozycją) powodują nefrotoksyczność.
Szczególne populacje
Schorzenia nerwowo-mięśniowe Stosowanie wziewnych leków znieczulających wiąże się z rzadko występującym zwiększeniem stężenia potasu w surowicy, co doprowadziło do zaburzeń rytmu serca i zgonu u dzieci w okresie pooperacyjnym. Wydaje się, że najbardziej narażeni są pacjenci z utajoną i jawną chorobą nerwowo- mięśniową, zwłaszcza dystrofią mięśniową Duchenne'a (patrz punkt 4.4.).
Pacjenci w podeszłym wieku Do utrzymania sedacji u pacjentów w podeszłym wieku wymagane są zwykle niższe stężenia izofluranu (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież Stosowanie wziewnych leków znieczulających wiązało się z rzadko występującym zwiększeniem stężenia potasu w surowicy, które powodowało zaburzenia rytmu serca i zgony u dzieci i młodzieży w okresie pooperacyjnym, patrz punkt 4.4.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49-21-301 faks: +48 22 49-21-309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Większe stężenia izofluranu mogą powodować niedociśnienie i depresję oddechową. Zaleca się ścisłe monitorowanie ciśnienia krwi i oddychania. W przypadku ciężkiego przedawkowania odłączenie urządzenia Sedaconda ACD z obiegu oddechowego umożliwia najszybszą eliminację leku . W mniej ciężkich przypadkach pompa strzykawkowa jest zatrzymywana do czasu obniżenia się stężenia izofluranu. Konieczne może być leczenie wspomagające, aby skorygować niedociśnienie i depresję oddechową wynikające ze zbyt głębokiego poziomu sedacji.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: układ nerwowy, leki do znieczulenia ogólnego, węglowodory chlorowcowane Kod ATC: N01AB06
Mechanizm działania
Izofluran ma właściwości uspokajające i znieczulające. Chociaż dokładny mechanizm działania znieczulającego nie jest w pełni poznany, ogólnie przyjmuje się, że wziewne leki znieczulające zmieniają funkcję neuronów poprzez modulację pobudzającej i hamującej transmisji synaptycznej. Uważa się, że działanie znieczulające izofluranu odbywa się za pośrednictwem wielu mechanizmów, w tym działania agonistycznego na kanały jonowe bramkowane neuroprzekaźnikami, takie jak receptory kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) i glicyny, oraz działanie antagonistyczne na N-metylo-D-asparaginian (NMDA) receptorów w ośrodkowym układzie nerwowym w celu wywołania amnezji i uśpienia. Ogólnie rzecz biorąc, wziewne leki znieczulające działają również w obrębie rdzenia kręgowego, i tym samym przyczyniają się do zwiotczenia mięśni szkieletowych i hamowania aferentnego sygnału nocyceptywnego.
Działanie farmakodynamiczne
U pacjentów wentylowanych mechanicznie izofluran - zależnie od dawki - indukuje zwiększającą się głębokość sedacji przy końcowo-wydechowych stężeniach około 0,2% do 1,0%. Izofluran ma niską rozpuszczalność (współczynnik podziału krew/gaz równy 1,4), umożliwiając szybki i przewidywalny początek sedacji i powrót do stanu normalnego. Powrót do stanu wybudzenia jako czas do powrotu do RASS ≥0 (spokój i czujność) oraz regeneracja funkcji poznawczych, oceniana jako zdolność do wykonywania poleceń werbalnych, zwykle występuje między 10 a 60 minutami po zakończeniu podawania izofluranu. Zmniejszenie ciśnienia tętniczego jest bezpośrednio związane ze zwiększeniem stężenia izofluranu, głównie z powodu rozszerzenia naczyń obwodowych; patrz punkt 4.4. Izofluran w stężeniach końcowo-wydechowych równych 0,6% i większych wywołuje rozszerzenie oskrzeli poprzez zmniejszenie napięcia mięśni gładkich dróg oddechowych u pacjentów opornych na działanie beta-agonistów. Mechanizm może obejmować działanie tlenku azotu i prostaglandyn uwalnianych rzez śródbłonek.
Działanie przeciwpadaczkowe obserwowano przy końcowo-wydechowych stężeniach równych około 0,8-0,9%.
Izofluran ma działanie rozszerzające naczynia mózgowe, patrz punkt 4.4.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Skuteczność i bezpieczeństwo produktu leczniczego Sedaconda do sedacji pacjentów wentylowanych mechanicznie przy użyciu urządzenia Sedaconda ACD oceniono w randomizowanym, kontrolowanym, otwartym, wieloośrodkowym badaniu klinicznym SED001. Uwzględniono mieszaną kohortę pacjentów chirurgicznych i medycznych ze średnim (SD) uproszczonym wynikiem w skali SAPS II (ang. Simplified Acute Physiology Score II) 43,1 (17,7), wymagających wentylacji mechanicznej oraz docelowej głębokości sedacji w skali RASS od –1 do –4. Pacjenci byli losowo przydzielani do grupy izofluranu (n = 150) lub grupy propofolu (n = 151) jako jedynych leków uspokajających na okres do 48 ± 6 godzin lub do ekstubacji, w zależności od tego, co było pierwsze. Leki opioidowe dożylne podawano w razie potrzeby zgodnie ze skalą bólu behawioralnego (ang. Behavioural Pain Scale, BPS). Pacjenci nadal intubowani po 48 ± 6 godzinach zostali przeniesieni do grupy leczenia standardowego.
Punkty końcowe w ocenie skuteczności
Skuteczność sedacji w badaniu SED001 Wykazano, że produkt leczniczy Sedaconda nie jest gorszy od propofolu pod względem stosunku czasu docelowej głębokości sedacji (RASS –1 do –4) (różnica w proporcjach między izofluranem a propofolem średnio -0,452%, 95% CI -2,996 do 2,093). Dla izofluranu i propofolu pacjenci znajdowali się w docelowej głębokości sedacji przez ponad 90% czasu. Średni wynik RASS dla dnia 1 i dnia 2 odpowiedniego leczenia był porównywalny. W przypadku pacjentów leczonych izofluranem średnia (SD) szybkość przepływu wynosiła 0,4 (0,2) mL/godzinę na minutę wentylacji. Dało to średnie (SD) końcowo-wydechowe stężenie izofluranu na poziomie 0,45 (0,2)%.
Sytuacja awaryjna i czas potrzebny do ekstubacji W badaniu SED001 mediana (IQR) czasu do osiągnięcia RASS ≥0 (czujność i spokój) po zakończeniu sedacji po 48 godzinach wyniosła 20 (10, 30) minut dla izofluranu i 30 (11, 120) minut w grupie propofolu.
Czas do ekstubacji był krótki u większości pacjentów w obu grupach badania. U pacjentów z grupy izofluranu mediana (IQR) czasu do ekstubacji wynosiła 30 (10, 136) minut, a u pacjentów z grupy propofol mediana (IQR) czasu do ekstubacji wynosiła 40 (18, 125) minut. W ciągu dwóch godzin ekstubowano około 75% wszystkich pacjentów.
Wymagania dotyczące leków opioidowych i wyniki BPS w badaniu SED001 Ponad 98% pacjentów otrzymało analgezję opioidową podczas sedacji w badaniu, a większość otrzymywała sufentanyl. Zapotrzebowanie na leki opioidowe było istotnie mniejsze w grupie izofluranu w porównaniu z grupą propofolu w całym okresie sedacji, p = 0,004. Średnie wyniki BPS pozostały niskie i były porównywalne między dwoma grupami leczonych pacjentów w badaniu z medianą 3,1 w każdej grupie.
Dzieci i młodzież
Nie ma danych dotyczących skuteczności u dzieci pochodzących z kontrolowanych badań klinicznych, ale izofluran był stosowany jako lek uspokajający u dzieci. W kilku małych badaniach podawano dawki uspokajające podobnie jak w badaniach u dorosłych, w zakresie od 0,3 do 0,9% końcowo- wydechowego stężenia izofluranu. W kilku badaniach obserwowano odwracalne zaburzenia neurologiczne u dzieci, głównie po uśpieniu izofluranem przez > 24 godziny. Zwykle nie obserwowano zaburzeń neurologicznych podczas sedacji izofluranem przez 12 godzin lub krócej. Zgłaszane objawy neurologiczne obejmowały ataksję, pobudzenie, niezamierzone ruchy, omamy i splątanie utrzymujące się do 72 godzin. W jednym badaniu wszyscy pacjenci wykazujący zaburzenia neurologiczne otrzymali co najmniej 70 MAC- godzin izofluranu. Objawy ustąpiły w ciągu 2 godzin od odstawienia izofluranu i odpowiadały na leczenie farmakologiczne związane z odstawieniem opioidów.
Europejska Agencja Leków wstrzymała obowiązek przedstawiania wyników badań produktu leczniczego Sedaconda w jednej lub kilku podgrupach populacji dzieci i młodzieży podczas sedacji pacjentów wentylowanych mechanicznie. Stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Ogólnie wchłanianie wziewnych leków znieczulających zależy od ich rozpuszczalności, rzutu serca pacjenta oraz ciśnień parcjalnych pęcherzykowo-żylnych. Po inhalacji izofluranu wchłanianie przez pęcherzyki płucne jest szybkie.
Dystrybucja
Izofluran jest silnie lipofilowy i szybko przenika przez błony biologiczne. Współczynnik krew/gaz wynosi 1,4 a współczynnik mózg/krew 1,6. Po szybkim wchłonięciu do pęcherzyków płucnych podczas wdychania izofluran przenoszony przez krew dociera do różnych narządów, przy czym głównym narządem docelowym jest mózg.
Metabolizm
Izofluran ulega minimalnemu metabolizmowi w ciele człowieka. Mniej niż 0,2% wchłoniętego izofluranu jest odzyskiwane w postaci nieaktywnych metabolitów w moczu. Metabolizm zachodzi za pośrednictwem CYP2E1 i rozpoczyna się od utleniania, prowadząc do powstania kwasu trifluorooctowego (TFA) i difluorometanolu. Difluorometanol jest dalej metabolizowany do jonów fluorkowych. Średni poziom nieorganicznego fluorku w surowicy pacjentów, którym podawano izofluran w celu sedacji do 48 godzin, wynosi od 20 do 25 mikromoli/L. Po podaniu izofluranu nie zgłaszano żadnych objawów uszkodzenia nerek.
Eliminacja
Eliminacja izofluranu zachodzi prawie wyłącznie w postaci niezmienionej przez drogi oddechowe. Tą drogą usuwane jest średnio 95% izofluranu.
Zaburzenia czynności nerek Nie przeprowadzono badań farmakokinetyki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednak, ponieważ wydalanie izofluranu przez nerki jest minimalne, nie przewiduje się jego wpływu na ekspozycję na izofluran u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności wątroby Nie przeprowadzono badań farmakokinetyki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Jednakże, ponieważ metabolizm izofluranu jest minimalny, nie przewiduje się wpływu na ekspozycję na izofluran u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 4.4).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W opublikowanych badania na zwierzętach (w tym naczelnych) z zastosowaniem daw ek wywołujących znieczulenie płytkie do umiarkowanego wykazano, że stosowanie leków znieczulających w okresie szybkiego wzrostu mózgowia lub synaptogenezy prowadzi do obumierania komórek w rozwijającym się mózgu, co może wiązać się z długotrwałymi deficytami poznawczymi. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nieklinicznych nie jest znane.
Wpływ na płodność zbadano u samców i samic szczurów narażonych na stężenia powodujące działanie anestetyczne izofluranu przed kryciem. Izofluran nie miał wpływu na płodność samców ani samic. Badania prowadzone na samicach myszy narażonych na izofluran przed ciążą i podczas ciąży oraz na samcach myszy narażonych na izofluran podczas spermatogenezy i podczas krycia
nie wykazały niekorzystnego wpływu na reprodukcję.
W badaniach na szczurach z 48-godzinną ciągłą ekspozycją na izofluran, jak również wielokrotną ekspozycją przez 6 godzin na dobę w ciągu 28 dni, zaobserwowano zróżnicowane stopnie histologicznych zmian w jądrach. Przy czym u szczurów, u których po ekspozycji na izofluran zastosowano 14-dniowy okres rekonwalescencji bez narażenia, zaobserwowano wyraźne oznaki powrotu do stanu prawidłowego. U psów nie zaobserwowano żadnych zmian histologicznych w jądrach ani po 48-godzinnej ciągłej ekspozycji na izofluran, ani po wielokrotnej ekspozycji przez

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Nie zawiera.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak znanych niezgodności.

6.3 Okres ważności

Po zamocowaniu adaptera do napełniania Sedaconda: 14 dni

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Przechowywać butelkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Butelka o pojemności 100 mL lub 250 mL ze szkła oranżowego typu III z czarną zakrętką z PP i stożkiem polietylenowym oraz pierścieniem z LDPE. Wielkość opakowania:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Adapter do Napełniania Sedaconda Zdejmij zakrętkę z butelki produktu leczniczego Sedaconda i zamocuj adapter do napełniania Sedaconda, jak pokazano w instrukcji konfiguracji, która jest dostarczana razem z adapterem do napełniania. Po przymocowaniu do butelki, adapter do napełniania i dołączona nasadka przeciwpyłowa zastępują zakrętkę. Pomiędzy użyciami umieść nasadkę przeciwpyłową adaptera na adapterze. Środowisko pracy Należy podjąć środki ostrożności w celu uniknięcia rozlania i zanieczyszczenia pomieszczenia podczas stosowania produktu leczniczego Sedaconda. Takie środki ostrożności obejmują odpowiednią wentylację ogólną w sali intensywnej opieki medycznej, stosowanie dobrze zaprojektowanego
systemu usuwania zanieczyszczeń, praktyki robocze minimalizujące wycieki i rozlew podczas stosowania produktu leczniczego Sedaconda oraz rutynową konserwację sprzętu w celu zminimalizowania wycieków. Wykazano, że takie środki ostrożności są skuteczne w utrzymywaniu narażenia zawodowego na niskim poziomie.
Usuwanie Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usuwać zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sedana Medical AB Svärdvägen 3A Szwecja

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29.11.2022

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZE
22.04.2024