Dexamethasone Kalceks
Dexamethasoni phosphas
Roztwór do wstrzykiwań i infuzji 4 mg/ml | Dexamethasoni phosphas 4 mg/ml
AS Kalceks, Łotwa
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Dexamethasone Kalceks, 4 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Dexamethasoni phosphas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. ‒ Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. ‒ W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. ‒ Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. ‒ Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Dexamethasone Kalceks zawiera substancję czynną deksametazonu fosforan (dalej określany jako deksametazon). Deksametazon jest syntetycznym glukokortykoidem (hormonem kory nadnerczy). Zmniejsza objawy zapalne i wpływa na istotne procesy metaboliczne.
Podanie ogólnoustrojowe (dotyczy całego organizm)
Dexamethasone Kalceks jest często używany w następujących nagłych przypadkach zaczynając od dużej dawki: − Leczenie i profilaktyka obrzęku mózgu wywołanego guzem mózgu (po zabiegu chirurgicznym i po naświetleniu rentgenowskim) oraz po urazie rdzenia kręgowego. − Stan wstrząsu spowodowany ciężką reakcją alergiczną nazywaną „wstrząsem anafilaktycznym” (np. reakcja na środek kontrastowy). − Stany wstrząsu po ciężkich urazach, zapobieganie pourazowemu „płucu wstrząsowemu” (ostrej niewydolności oddechowej). − Utrzymujące się ciężkie objawy napadu astmy. − Początkowe leczenie rozległych, ostrych chorób skóry o ciężkim przebiegu (np. pęcherzyca zwykła (łac. pemphigus vulgaris), erytrodermia (łac. erythrodermia)). − Ciężkie choroby krwi (np. ostra plamica małopłytkowa, niedokrwistość hemolityczna, jako lek towarzyszący w leczeniu białaczki). − Jako leczenie drugiego rzutu u pacjentów z upośledzoną czynnością kory nadnerczy lub jej brakiem (niewydolność kory nadnerczy, przełom Addisona).
Dexamethasone Kalceks jest stosowany w leczeniu COVID-19 u pacjentów dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych, o masie ciała wynoszącej co najmniej 40 kg), z trudnościami w oddychaniu i wymagających tlenoterapii.
Podanie miejscowe (dotyczy określonych części ciała)
− Wstrzyknięcie w okolice stawów (okołostawowe) oraz leczenie penetrujące tkankę (naciekowe), np. w zapaleniu stawu barkowego (łac. periarthritis scapulohumeralis), stawu łokciowego (łac. epicondylitis), worków amortyzujących stawy (ang. bursitis), pochewki ścięgna (łac. tendovaginitis) i nadgarstka (łac. styloiditis). − Wstrzyknięcie do stawu (wstrzyknięcie dostawowe), np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów, gdy poszczególne stawy są zajęte lub niewystarczająco reagują na leczenie ogólnoustrojowe; towarzyszące reakcje zapalne w chorobie zwyrodnieniowej stawów (ang. rheumatoid arthritis).
Kiedy nie stosować Dexamethasone Kalceks − Jeśli pacjent ma uczulenie na deksametazon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). − Zakażenie obejmujące cały organizm, w tym takie, które mogło być wywołane przez grzybice (np. pleśniawki), które nie są leczone antybiotykami. − Wstrzyknięcie dostawowe jest przeciwskazane w następujących przypadkach: zakażeń w obrębie lub w bezpośrednim sąsiedztwie leczonego stawu; zapalenia stawów wywołanego bakteriami (ang. bacterial arthritis); niestabilności stawu wymagającego leczenia; skłonności do krwawień (samoistnej lub spowodowanej przez leki przeciwzakrzepowe); zwapnień w okolicy stawu (ang. periarticular calcification); miejscowej martwicy tkanki kostnej, zwłaszcza głowy kości ramiennej i udowej (jałowa martwica kości); zerwania ścięgna; choroby stawu wywołanej kiłą (staw Charcota). − Przeciwskazane jest nasączanie iniekcyjne bez dodatkowego leczenia przyczynowego w przypadku występowania zakażeń w miejscu podania.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, ponieważ zalecana jest szczególna ostrożność, jeśli: • U pacjenta występuje ostre lub przewlekłe zakażenie bakteryjne • Pacjent chorował na gruźlicę • U pacjenta występuje zakażenie grzybicze z zajęciem narządów wewnętrznych • U pacjenta występuje choroba pasożytnicza (np. zarażanie amebą, owsikami) • U pacjenta występuje ostre zakażenie wirusowe (zapalenie wątroby typu B, zakażenie wirusem opryszczki, ospa wietrzna) • Pacjent (lub jego dziecko) był lub musi być zaszczepiony (patrz „Dexamethasone Kalceks a inne leki”). W szczególności należy powiedzieć lekarzowi prowadzącemu, jeśli pacjent nie chorował jeszcze na odrę lub ospę wietrzną, lub jeśli układ odpornościowy dziecka jest osłabiony • U pacjenta występują wrzody żołądka lub jelit • U pacjenta występuje osteoporoza (ubytek masy kostnej). Lekarz prowadzący może chcieć określić gęstość kości przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia. W razie potrzeby lekarz prowadzący może przepisać suplementację w wapń, witaminę D i (lub) leki na zmniejszoną gęstość kości. U pacjentów z ciężką osteoporozą lek ten będzie stosowany wyłącznie z przyczyn zagrażających życiu lub krótkotrwale • Pacjent ma trudności w kontrolowaniu wysokiego ciśnienia krwi • U pacjenta występuje cukrzyca • U pacjenta w przeszłości występowały zaburzenia psychiczne w tym skłonności samobójcze • Pacjent ma podwyższone ciśnienie wewnątrz oka (jaskra z zamkniętym i otwartym kątem), uszkodzenie rogówki lub owrzodzenie oka (ponieważ wymagane jest ścisłe monitorowanie i leczenie przez okulistę) • U pacjenta występują zaburzenia serca lub nerek • U pacjenta występuje miastenia (choroba mięśni), ponieważ jej objawy mogą się początkowo nasilić po podaniu deksametazonu; dawka początkowa powinna być dobierana ostrożnie • U pacjenta występuje guz nadnerczy (łac. pheochromocytoma). Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, powinien poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Pacjent powinien poinformować lekarza jeśli zauważy którykolwiek z następujących objawów podczas leczenia tym lekiem: • Kurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, zaburzenia widzenia lub utrata wzroku i płytki oddech, w przypadku gdy pacjent ma nowotwór układu krwiotwórczego. To mogą być objawy zespołu rozpadu guza. • Niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia.
Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów Nie należy przerywać przyjmowania innych leków steroidowych, chyba że tak zalecił lekarz prowadzący. Ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania steroidów w określonych chorobach, maskowania zakażenia, leków towarzyszących itp. powinny być zgodne z aktualnymi zaleceniami.
Ciężkie reakcje alergiczne Mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, a nawet anafilaksja (reakcja potencjalnie zagrażająca życiu) z objawami, takimi jak nieregularne bicie serca, skurcz mięśni oddechowych, spadek lub wzrost ciśnienia krwi, niewydolność krążenia lub zatrzymanie akcji serca.
Niewydolność kory nadnerczy Nagłe przerwanie leczenia, które trwało dłużej niż 10 dni, może spowodować rozwój ostrej niewydolności kory nadnerczy. W związku z tym dawkę należy powoli zmniejszać, jeśli planowane jest przerwanie leczenia. W zależności od dawki i czasu trwania leczenia, niewydolność kory nadnerczy spowodowana terapią glikokortykosteroidami może utrzymywać się przez kilka miesięcy, a w indywidualnych przypadkach nawet przez ponad rok po zakończeniu leczenia.
Jeśli w trakcie leczenia wystąpią szczególne sytuacje stresu fizycznego, takie jak choroba z gorączką, wypadki lub zabieg chirurgiczny, należy natychmiast poinformować lekarza lub lekarza medycyny ratunkowej o trwającym leczeniu deksametazonem. Może być konieczne tymczasowe zwiększenie dobowej dawki deksametazonu. Podawanie glikokortykosteroidów może być również wymagane w sytuacjach stresu fizycznego, jeśli niewydolność kory nadnerczy utrzymuje się po zakończeniu leczenia.
Ryzyko zakażenia Podanie deksametazonu w dawkach większych niż wymagane do leczenia podtrzymującego wiąże się z wyższym ryzykiem zakażenia, możliwym pogorszeniem już istniejącego zakażenia i możliwą aktywacją ukrytego zakażenia. Działanie przeciwzapalne może maskować objawy zakażenia, dopóki zakażenie się nie rozwinie.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe Ze względu na ryzyko perforacji ściany jelita z zapaleniem otrzewnej (łac. peritonitis) lek ten będzie stosowany, wraz z odpowiednim monitorowaniem, jeśli istnieją ku temu bezwzględne przesłanki medyczne, w następujących przypadkach: • ciężkie zapalenie okrężnicy (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z nieuchronną perforacją; • ropnie lub zakażenia ropne (wypełnione ropą); • zapalenie uchyłków (zapalenie wybrzuszeń [znane jako uchyłki] na ścianie okrężnicy); • po niektórych rodzajach operacji jelit (zespolenia jelit) bezpośrednio po operacji. Objawy podrażnienia otrzewnej po perforacji wrzodu żołądka lub jelit mogą nie występować u pacjentów otrzymujących duże dawki glikokortykosteroidów.
Leczenie długotrwałe W terapii długotrwałej wskazane są regularne kontrole lekarskie (w tym kontrolne badania wzroku co warzywa, banany) i ograniczone spożycie sodu (soli) oraz monitorować stężenie potasu we krwi. Uważne monitorowanie jest również wskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (niezdolność serca do dostarczania wymaganej ilości wyrzucanej krwi do metabolizmu, podczas wysiłku lub nawet w spoczynku).
Ostrzeżenia związane z określonymi sposobami podania • Do żyły lek będzie wstrzykiwany powoli (2–3 minuty), ponieważ zbyt szybkie wstrzyknięcie może spowodować przemijające nieprzyjemne mrowienie lub nietypowe odczucia skórne trwające do 3 minut. Te objawy są same w sobie nieszkodliwe. • Wstrzyknięcie glikokortykosteroidów do stawu zwiększa ryzyko zakażenia stawów. Długotrwałe i wielokrotne stosowanie glikokortykosteroidów w stawach obciążonych może prowadzić do nasilenia zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawu. Jedną z możliwych przyczyn jest przeciążenie dotkniętego stawu po ustąpieniu bólu lub innych objawów.
Inne ostrzeżenia • Po dużych dawkach może wystąpić spowolnienie akcji serca. • Ryzyko wystąpienia zaburzeń ścięgien, zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna wzrasta, gdy jednocześnie z deksametazonem stosuje się fluorochinolony (antybiotyki). • Zasadniczo możliwe są szczepienia zabitymi (inaktywowanymi) szczepionkami. Należy jednak pamiętać, że odpowiedź immunologiczna, a tym samym skuteczne szczepienie, może być osłabiona przy wyższych dawkach. • U pacjentów w podeszłym wieku lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i zwróci uwagę na działania niepożądane, takie jak osteoporoza (rozpad tkanki kostnej). • Jeśli deksametazon jest podawany przedwcześnie urodzonemu niemowlęciu, konieczne jest kontrolowanie czynności i struktury serca.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się rutynowego stosowania deksametazonu u wcześniaków, u których występują zaburzenia oddychania. U dzieci i młodzieży lek ten można stosować jedynie, gdy jest to konieczne, ze względu na ryzyko spowolnienia wzrostu. W miarę możliwości, podczas długotrwałego leczenia należy dążyć do terapii przerywanej.
Dexamethasone Kalceks a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Niektóre leki mogą zwiększać działanie deksametazonu i lekarz prowadzący może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta, jeśli stosuje te leki (w tym leki stosowane w leczeniu HIV: rytonawir, kobicystat).
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków: • leki stosowane w leczeniu niewydolności serca (glikozydy nasercowe); • leki stosowane w celu zwiększenia wydalania moczu; • leki obniżające poziom cukru we krwi (leki przeciwcukrzycowe); • leki zapobiegające powstawaniu zakrzepów krwi/rozrzedzające krew (pochodne kumaryny); • efedryna (stosowana w astmie i podczas słabego krążenia); • ryfampicyna (stosowana w leczeniu gruźlicy); • leki stosowane w leczeniu drgawek i padaczki (fenytoina, karbamazepina, prymidon); • barbiturany (leki ułatwiające zasypianie); • ketokonazol, itrakonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych); • leki stosowane w leczeniu zakażeń (antybiotyki makrolidowe, np. erytromycyna, lub fluorochinolony, np. cyprofloksacyna); • leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwreumatyczne (np. salicylany i indometacyna); • leki antykoncepcyjne zawierające estrogen; • lek stosowane w celu zwalczania pasożytów jelitowych (prazykwantel); • leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i niektórych chorób serca (inhibitory ACE); • leki przeciwmalaryczne (chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina); • somatropina (hormon wzrostu); • leki przeczyszczające; • atropina i inne leki antycholinergiczne (leki blokujące działanie określonego neuroprzekaźnika mózgowego); • leki zwiotczające mięśnie; • leki osłabiające układ odpornościowy (cyklosporyna); • bupropion (stosowany w odzwyczajaniu palenia tytoniu).
Wpływ na metody badawcze: Reakcje skórne na testy alergiczne mogą być stłumione. Możliwe są interakcje z lekiem stosowanym w badaniach tarczycy (protyrelina: wzrost tyreotropiny (TSH) po podaniu protyreliny może być zmniejszony).
Jeśli leczenie deksametazonem jest wdrożone od około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po profilaktycznych szczepieniach z użyciem żywej szczepionki, można oczekiwać, że skuteczność takiego szczepienia może być zmniejszona lub nie wystąpić.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Deksametazon przenika przez łożysko. W czasie ciąży, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach, lek należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. W związku z tym, jeśli pacjentka jest w ciąży albo zajdzie w ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. W razie długotrwałego stosowania glikokortykosteroidów podczas ciąży, nie można wykluczyć wystąpienia zaburzeń wzrostu u nienarodzonego dziecka. W przypadku stosowania glikokortykosteroidów w końcowym okresie ciąży, u noworodka może wystąpić niedoczynność kory nadnerczy, która może wymagać leczenia zastępczego, które należy stopniowo odstawiać. U noworodków matek, którym podano lek Dexamethasone Kalceks pod koniec ciąży, może po urodzeniu występować we krwi małe stężenie cukru.
Karmienie piersią Glikokortykosteroidy przenikają do mleka ludzkiego. Dotychczas nie zgłaszano szkodliwego działania na niemowlę. Niemniej jednak, powinny być one stosowane jedynie wtedy, gdy jest to ściśle wskazane w okresie karmienia piersią. Jeżeli konieczne jest zastosowanie większych dawek, należy przerwać karmienie piersią.
Płodność Nie przeprowadzono badań dotyczących płodności.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Dexamethasone Kalceks zawiera sód Lek zawiera około 3 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mL roztworu. Odpowiada to 0,15% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Lekarz zdecyduje jak długo pacjent powinien stosować deksametazon. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek ten może być podawany do żyły, do mięśnia, do stawu lub poprzez nasączanie iniekcyjne tkanek miękkich.
Dawkowanie zależy od wskazania, nasilenia objawów, indywidualnej reakcji pacjenta oraz, w przypadku wstrzyknięcia do stawu, od wielkości stawu.
Glikokortykosteroidy należy stosować tylko tak długo – i tylko w tak małych dawkach – jak jest to absolutnie konieczne do osiągnięcia i utrzymania pożądanego działania. Czas stosowania zależy od wskazania. Długotrwałe stosowanie deksametazonu nie może być nagle przerwane, należy stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Leczenie COVID-19 Pacjenci dorośli zalecana dawka to 6 mg dożylnie raz na dobę, przez maksymalnie 10 dni.
Stosowanie u młodzieży: Pacjentom pediatrycznym (młodzieży w wieku 12 lat lub starszym o masie ciała co najmniej 40 kg) zaleca się podawanie dożylne 6 mg raz na dobę przez maksymalnie 10 dni.
Zaburzenia czynności nerek Nie ma potrzeby modyfikacji dawki.
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne modyfikacja dawki.
Dzieci i młodzież U dzieci w wieku do 14 lat, w trakcie długotrwałego leczenia, po każdej 3-dniowej kuracji należy wprowadzić 4-dniową przerwę w leczeniu, ze względu na ryzyko zaburzeń wzrostu.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Dexamethasone Kalceks Nie są znane przypadki ostrego zatrucia deksametazonem. W przypadku przedawkowania, należy spodziewać się zwiększonych skutków ubocznych. Jeśli pacjent uważa, że otrzymał zbyt dużą dawkę, należy powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu.
Przerwanie stosowania Dexamethasone Kalceks Leczenia nie zakłócać ani przerywać nagle, chyba że zaleci to lekarz. Niemniej jednak, jeśli pacjent zdecyduje się przerwać kurację, np. ze względu na występujące skutki uboczne lub lepsze samopoczucie, nie tylko naraża powodzenie leczenia, ale także naraża się na znaczne ryzyko. W szczególności, pacjent po długotrwałym leczeniu nie powinien samodzielnie odstawiać tego leku. Pacjent powinien zawsze najpierw skonsultować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas krótkotrwałego leczenia deksametazonem ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest niskie. Możliwe są następujące działania niepożądane: • wrzody żołądka lub dwunastnicy; • zmniejszenie zdolności obronnych organizmu przed zakażeniami; • podwyższony poziom cukru we krwi (spadek tolerancji glukozy).
Mogą wystąpić następujące działania niepożądane, które w dużym stopniu zależą od dawki i czasu trwania leczenia, a zatem ich częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Maskowanie zakażeń, grzybiczych, wirusowych i innych (zakażenia oportunistyczne) sprzyjające ich rozwojowi lub pogorszeniu, aktywacja owsików (patrz punkt 2, „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zmiany w morfologii krwi (umiarkowana leukocytoza, limfocytopenia, eozynopenia, czerwienica).
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości (np. wysypka), osłabienie układu odpornościowego, reakcje alergiczne i nawet anafilaksja (ostra reakcja alergiczna zagrażająca życiu), z objawami takimi jak nieregularne bicie serca, skurcz mięśni oddechowych, spadek lub wzrost ciśnienia krwi, niewydolność krążenia, zatrzymanie akcji serca.
Zaburzenia układu hormonalnego Zespół Cushinga (np. twarz księżycowata, otyłość górnej części ciała), nieaktywność lub skurcz (zanik) kory nadnerczy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zatrzymanie sodu w organizmie z gromadzeniem się wody w tkankach, zwiększone wydalanie potasu (uwaga: możliwe zaburzenia rytmu serca), przyrost masy ciała, podwyższony poziom cukru we krwi (obniżona tolerancja glukozy), cukrzyca, podwyższony poziom tłuszczów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów), zwiększony apetyt.
Zaburzenia psychiczne Psychoza, depresja, drażliwość, euforia (nadmierne szczęście), zaburzenia snu, labilność, lęk, mania, halucynacje, myśli samobójcze.
Zaburzenia układu nerwowego Guz rzekomy mózgu („fałszywy” guz w mózgu), pierwszorazowe pojawienie się epilepsji promowane u pacjentów z epilepsją utajoną (wcześniej „uśpioną”) i zwiększoną podatnością na drgawki w wcześniej rozpoznanej epilepsji (napady).
Zaburzenia oka Jaskra, zaćma, nasilenie objawów wrzodu rogówki, promowanie wirusowego, grzybiczego i bakteryjnego zapalenia oka; nasilenie bakteryjnego zapalenia rogówki, opadanie powieki (łac. ptosis), rozszerzenie źrenic, obrzęk spojówki w oku, jatrogenna perforacja twardówki (uraz twardówki spowodowany przez lekarza [biała ściana oka]), zaburzenia lub utrata widzenia, rozmazany obraz. W rzadkich przypadkach odwracalne wysunięcie gałki ocznej (łac. exophthalmos).
Zaburzenia serca Pogrubienie mięśnia sercowego (kardiomiopatia przerostowa) u niemowląt przedwcześnie urodzonych, co zazwyczaj wraca do normy po zaprzestaniu leczenia.
Zaburzenia naczyniowe Wysokie ciśnienie krwi, zwiększone ryzyko miażdżycy (zmiana w ścianie naczyń krwionośnych) i zakrzepicy (zablokowanie naczyń krwionośnych przez zakrzep), zapalenie naczyń krwionośnych i limfatycznych (zapalenie naczyń, również jako zespół odstawienny po długotrwałym leczeniu), kruchość ściany naczynia krwionośnego (kruchość naczyń włosowatych).
Zaburzenia żołądka i jelit Dolegliwości żołądkowe, wrzody żołądkowo-jelitowe, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, ryzyko perforacji jelit we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (ciężkie zapalenie jelita grubego).
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy, ścieńczenie skóry, punktowe krwawienia pod skórą, siniaki, trądzik steroidowy, stany zapalne skóry wokół ust, rozszerzenie powierzchownych naczyń krwionośnych, nadmierne owłosienie ciała, zmiany w pigmentacji skóry.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni, zanik mięśni, choroba zapalna mięśni, choroby ścięgien, zapalenie ścięgna, zerwanie ścięgna, utrata tkanki kostnej (osteoporoza), opóźniony wzrost u dzieci, aseptyczna martwica kości (martwica tkanki kostnej bez zajęcia drobnoustrojami), zwiększenie ilości tkanki tłuszczowej w kanale kręgowym.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia wydzielania hormonów płciowych, takie jak brak miesiączki, nadmierne owłosienie typu męskiego u kobiet, impotencja.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Wolniejsze gojenie się ran.
Podanie miejscowe Możliwe wystąpienie miejscowego podrażnienia i oznak nadwrażliwości (uczucie pieczenia, uporczywy ból), szczególnie po podaniu do oka. Nie można wykluczyć wystąpienia zaniku tkanek, jeśli deksametazon nie zostanie właściwie wstrzyknięty do jamy stawowej.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych będzie można zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30 °C. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po otwarciu ampułki: Po otwarciu, lek powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana przez 48 godzin w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2 do -8 °C, chyba że rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonym na etykiecie ampułki po: „EXP” i na pudełku tekturowym po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Dexamethasone Kalceks − Substancją czynną jest deksametazonu fosforan. Każda 1 mL ampułka zawiera deksametazonu sodu fosforan, w ilości odpowiadającej 4 mg deksametazonu fosforanu. Każda 2 mL ampułka zawiera deksametazonu sodu fosforan, w ilości odpowiadającej 8 mg deksametazonu fosforanu.
− Pozostałe składniki to: kreatynina, sodu cytrynian, disodu edetynian, sodu wodorotlenek, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Dexamethasone Kalceks i co zawiera opakowanie Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek.
Ampułki oznaczone są kolorową obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonki. Osłonki zapakowane są w tekturowe pudełka.
Wielkości opakowań: 3, 10, 25, 50 lub 100 ampułek po 1 mL 5, 10, 25, 50 lub 100 ampułek po 2 mL
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Estonia Dexamethasone Kalceks Austria, Niemcy Dexamethason Kalceks 4 mg/ml Injektions-/Infusionslösung Chorwacja Deksametazon Kalceks 4 mg/ml otopina za injekciju/infuziju Republika Czeska, Polska Dexamethasone Kalceks Dania, Norwegia Dexamethasone phosphate Kalceks Finlandia Dexalcex 4 mg/ml injektio-/infuusioneste, liuos Francja DEXAMETHASONE KALCEKS 4 mg/1 mL, solution injectable/pour perfusion Węgry Dexamethasone Kalceks 4 mg/ml oldatos injekció vagy infúzió Irlandia Dexamethasone phosphate 4 mg/ml solution for injection/infusion Włochy Desametasone Kalceks Łotwa Dexamethasone Kalceks 4 mg/ml šķīdums injekcijām/infūzijām Litwa Dexamethasone Kalceks 4 mg/ml injekcinis ar infuzinis tirpalas Holandia Dexamethasonfosfaat Kalceks 4 mg/ml oplossing voor injectie/infusie Portugalia Dexametasona Kalceks Słowenia Deksametazon Kalceks 4 mg/ml raztopina za injiciranje/infundiranje Hiszpania Dexametasona Kalceks 4 mg/ml soluciόn inyectable y para perfusiόn EFG Szwecja Dexalcex
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01/2022
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Dawkowanie i sposób podawania
W przypadku, gdy wymagane jest podawanie dużych dawek jednorazowo, należy rozważyć zastosowanie produktu leczniczego zawierającego deksametazon o większej mocy na jednostkę objętości.
W leczeniu i profilaktyce obrzęku mózgu w guzach mózgu (pooperacyjnie i po naświetleniu) oraz po urazach rdzenia kręgowego W zależności od przyczyny i ciężkości dawka początkowa wynosi 8-10 mg (do 80 mg) dożylnie (łac. iv.), następnie 16-24 mg (do 48 mg)/dobę podzielona na 3-4 (6) pojedyncze dawki iv. przez 4-8 dni. Długotrwałe podawanie mniejszych dawek fosforanu deksametazonu może być konieczne podczas radioterapii oraz w leczeniu zachowawczym nieoperacyjnych guzów mózgu.
W przypadku wstrząsu anafilaktycznego, najpierw zastrzyk adrenaliny iv., następnie 40-100 mg (dzieci 40 mg) iv. wstrzyknięcie, powtarzane w razie potrzeby.
Wstrząs po ciężkim urazie / profilaktyka pourazowego płuca wstrząsowego Początkowo 40-100 mg (dzieci 40 mg) iv., powtórzenie dawki po 12 godzinach, lub co 6 godzin 16-40 mg przez 2-3 dni.
W przypadku ciężkich zaostrzeń astmy 8-40 mg iv. tak wcześnie, jak to możliwe; w razie potrzeby powtarzane wstrzyknięcia 8 mg co 4 godziny.
W przypadku ostrej, ciężkiej dermatozy i ciężkich chorób krwi, początkowe leczenie 20-40 mg deksametazonu fosforanu iv. i dalsze leczenie, w zależności od ciężkości przypadku, taką samą dawką dobową lub mniejszymi dawkami w ciągu pierwszych kilku dni i przejście na terapię doustną.
W leczeniu ostrej niewydolności kory nadnerczy (przełom Addisona), rozpoczęcie leczenia 4-8 mg deksametazonu fosforanu iv.
W leczeniu COVID-19 Pacjenci dorośli: 6 mg iv., raz na dobę, do 10 dni.
Osoby w podeszłym wieku, zaburzenia czynności nerek, zaburzenia czynności wątroby (w małych dawkach (6 mg na dobę) i przez krótki czas stosowania): Nie jest konieczne dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież: Pacjentom pediatrycznym (młodzież w wieku 12 lat lub starszym o masie ciała co najmniej 40 kg) jest zalecane stosowanie 6 mg iv., raz na dobę przez maksymalnie 10 dni. Czas trwania leczenia powinien być uzależniony od odpowiedzi klinicznej i indywidualnych wymagań pacjenta.
W przypadku miejscowego leczenia naciekowego, okołostawowego i dostawowego w ściśle aseptycznych warunkach, wstrzyknięcia 4 mg lub 8 mg fosforanu deksametazonu. Do wstrzyknięcia do małego stawu wystarczy 2 mg fosforanu deksametazonu. W zależności od ciężkości schorzenia, nie należy wykonywać więcej niż 3-4 nacieki lub 3-4 wstrzyknięcia na staw. Odstęp między wstrzyknięciami nie powinien być krótszy niż 3-4 tygodnie.
Sposób podawania Do podania dożylnego, domięśniowego, dostawowego lub miejscowego (nasączanie iniekcyjne). Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/do infuzji jest zwykle podawany dożylnie powoli (2-3 minuty) w ostrych stanach chorobowych, poprzez wstrzyknięcie lub infuzję. Można go jednak podawać również domięśniowo (tylko w wyjątkowych przypadkach), jako miejscowe nasączanie iniekcyjny lub dostawowo.
Instrukcje dotyczące użytkowania i usuwania Wyłącznie do jednorazowego użytku. Po otwarciu produkt leczniczy powinien być zużyty natychmiast. Należy wyrzucić wszystkie niewykorzystane pozostałości.
Ampułka powinna być sprawdzona wizualnie przed użyciem. Można podać tylko przezroczysty i wolny od cząsteczek roztwór. pH roztworu wynosi od 7,0 do 8,5
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych poniżej.
Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/do infuzji najlepiej podawać w postaci bezpośredniego wstrzyknięcia dożylnego lub wstrzyknięcia do rurki infuzyjnej. Jednakże, roztwory do wstrzykiwań są zgodne z następującymi roztworami do infuzji (250 mL i 500 mL): − 9 mg/mL (0,9%) roztwór chlorku sodu − 50 mg/mL (5%) roztwór glukozy − płyn Ringera.
Podczas łączenia z roztworami do infuzji należy wziąć pod uwagę informacje od odpowiednich wytwórców dotyczące ich roztworów do infuzji, w tym dane dotyczące zgodności, przeciwwskazań, działań niepożądanych i interakcji.
Instrukcja otwierania ampułki 1) Obrócić ampułkę kolorowym punktem w górę. Jeśli w górnej części ampułki znajduje się roztwór, należy delikatnie stuknąć palcem, aby przenieść cały roztwór do dolnej części ampułki. 2) Użyć obu rąk, aby otworzyć ampułkę; trzymając dolną część ampułki w jednej ręce, drugą ręką odłamać górną część ampułki w kierunku od kolorowego punktu (patrz obrazek poniżej).
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Dexamethasone Kalceks, 4 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Dexamethasoni phosphas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. ‒ Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. ‒ W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. ‒ Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. ‒ Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Dexamethasone Kalceks i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Dexamethasone Kalceks
3. Jak stosować Dexamethasone Kalceks
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Dexamethasone Kalceks
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Dexamethasone Kalceks i w jakim celu się go stosuje
Dexamethasone Kalceks zawiera substancję czynną deksametazonu fosforan (dalej określany jako deksametazon). Deksametazon jest syntetycznym glukokortykoidem (hormonem kory nadnerczy). Zmniejsza objawy zapalne i wpływa na istotne procesy metaboliczne.
Podanie ogólnoustrojowe (dotyczy całego organizm)
Dexamethasone Kalceks jest często używany w następujących nagłych przypadkach zaczynając od dużej dawki: − Leczenie i profilaktyka obrzęku mózgu wywołanego guzem mózgu (po zabiegu chirurgicznym i po naświetleniu rentgenowskim) oraz po urazie rdzenia kręgowego. − Stan wstrząsu spowodowany ciężką reakcją alergiczną nazywaną „wstrząsem anafilaktycznym” (np. reakcja na środek kontrastowy). − Stany wstrząsu po ciężkich urazach, zapobieganie pourazowemu „płucu wstrząsowemu” (ostrej niewydolności oddechowej). − Utrzymujące się ciężkie objawy napadu astmy. − Początkowe leczenie rozległych, ostrych chorób skóry o ciężkim przebiegu (np. pęcherzyca zwykła (łac. pemphigus vulgaris), erytrodermia (łac. erythrodermia)). − Ciężkie choroby krwi (np. ostra plamica małopłytkowa, niedokrwistość hemolityczna, jako lek towarzyszący w leczeniu białaczki). − Jako leczenie drugiego rzutu u pacjentów z upośledzoną czynnością kory nadnerczy lub jej brakiem (niewydolność kory nadnerczy, przełom Addisona).
Dexamethasone Kalceks jest stosowany w leczeniu COVID-19 u pacjentów dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych, o masie ciała wynoszącej co najmniej 40 kg), z trudnościami w oddychaniu i wymagających tlenoterapii.
Podanie miejscowe (dotyczy określonych części ciała)
− Wstrzyknięcie w okolice stawów (okołostawowe) oraz leczenie penetrujące tkankę (naciekowe), np. w zapaleniu stawu barkowego (łac. periarthritis scapulohumeralis), stawu łokciowego (łac. epicondylitis), worków amortyzujących stawy (ang. bursitis), pochewki ścięgna (łac. tendovaginitis) i nadgarstka (łac. styloiditis). − Wstrzyknięcie do stawu (wstrzyknięcie dostawowe), np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów, gdy poszczególne stawy są zajęte lub niewystarczająco reagują na leczenie ogólnoustrojowe; towarzyszące reakcje zapalne w chorobie zwyrodnieniowej stawów (ang. rheumatoid arthritis).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Dexamethasone Kalceks
Kiedy nie stosować Dexamethasone Kalceks − Jeśli pacjent ma uczulenie na deksametazon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). − Zakażenie obejmujące cały organizm, w tym takie, które mogło być wywołane przez grzybice (np. pleśniawki), które nie są leczone antybiotykami. − Wstrzyknięcie dostawowe jest przeciwskazane w następujących przypadkach: zakażeń w obrębie lub w bezpośrednim sąsiedztwie leczonego stawu; zapalenia stawów wywołanego bakteriami (ang. bacterial arthritis); niestabilności stawu wymagającego leczenia; skłonności do krwawień (samoistnej lub spowodowanej przez leki przeciwzakrzepowe); zwapnień w okolicy stawu (ang. periarticular calcification); miejscowej martwicy tkanki kostnej, zwłaszcza głowy kości ramiennej i udowej (jałowa martwica kości); zerwania ścięgna; choroby stawu wywołanej kiłą (staw Charcota). − Przeciwskazane jest nasączanie iniekcyjne bez dodatkowego leczenia przyczynowego w przypadku występowania zakażeń w miejscu podania.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, ponieważ zalecana jest szczególna ostrożność, jeśli: • U pacjenta występuje ostre lub przewlekłe zakażenie bakteryjne • Pacjent chorował na gruźlicę • U pacjenta występuje zakażenie grzybicze z zajęciem narządów wewnętrznych • U pacjenta występuje choroba pasożytnicza (np. zarażanie amebą, owsikami) • U pacjenta występuje ostre zakażenie wirusowe (zapalenie wątroby typu B, zakażenie wirusem opryszczki, ospa wietrzna) • Pacjent (lub jego dziecko) był lub musi być zaszczepiony (patrz „Dexamethasone Kalceks a inne leki”). W szczególności należy powiedzieć lekarzowi prowadzącemu, jeśli pacjent nie chorował jeszcze na odrę lub ospę wietrzną, lub jeśli układ odpornościowy dziecka jest osłabiony • U pacjenta występują wrzody żołądka lub jelit • U pacjenta występuje osteoporoza (ubytek masy kostnej). Lekarz prowadzący może chcieć określić gęstość kości przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia. W razie potrzeby lekarz prowadzący może przepisać suplementację w wapń, witaminę D i (lub) leki na zmniejszoną gęstość kości. U pacjentów z ciężką osteoporozą lek ten będzie stosowany wyłącznie z przyczyn zagrażających życiu lub krótkotrwale • Pacjent ma trudności w kontrolowaniu wysokiego ciśnienia krwi • U pacjenta występuje cukrzyca • U pacjenta w przeszłości występowały zaburzenia psychiczne w tym skłonności samobójcze • Pacjent ma podwyższone ciśnienie wewnątrz oka (jaskra z zamkniętym i otwartym kątem), uszkodzenie rogówki lub owrzodzenie oka (ponieważ wymagane jest ścisłe monitorowanie i leczenie przez okulistę) • U pacjenta występują zaburzenia serca lub nerek • U pacjenta występuje miastenia (choroba mięśni), ponieważ jej objawy mogą się początkowo nasilić po podaniu deksametazonu; dawka początkowa powinna być dobierana ostrożnie • U pacjenta występuje guz nadnerczy (łac. pheochromocytoma). Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, powinien poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Pacjent powinien poinformować lekarza jeśli zauważy którykolwiek z następujących objawów podczas leczenia tym lekiem: • Kurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, zaburzenia widzenia lub utrata wzroku i płytki oddech, w przypadku gdy pacjent ma nowotwór układu krwiotwórczego. To mogą być objawy zespołu rozpadu guza. • Niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia.
Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów Nie należy przerywać przyjmowania innych leków steroidowych, chyba że tak zalecił lekarz prowadzący. Ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania steroidów w określonych chorobach, maskowania zakażenia, leków towarzyszących itp. powinny być zgodne z aktualnymi zaleceniami.
Ciężkie reakcje alergiczne Mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, a nawet anafilaksja (reakcja potencjalnie zagrażająca życiu) z objawami, takimi jak nieregularne bicie serca, skurcz mięśni oddechowych, spadek lub wzrost ciśnienia krwi, niewydolność krążenia lub zatrzymanie akcji serca.
Niewydolność kory nadnerczy Nagłe przerwanie leczenia, które trwało dłużej niż 10 dni, może spowodować rozwój ostrej niewydolności kory nadnerczy. W związku z tym dawkę należy powoli zmniejszać, jeśli planowane jest przerwanie leczenia. W zależności od dawki i czasu trwania leczenia, niewydolność kory nadnerczy spowodowana terapią glikokortykosteroidami może utrzymywać się przez kilka miesięcy, a w indywidualnych przypadkach nawet przez ponad rok po zakończeniu leczenia.
Jeśli w trakcie leczenia wystąpią szczególne sytuacje stresu fizycznego, takie jak choroba z gorączką, wypadki lub zabieg chirurgiczny, należy natychmiast poinformować lekarza lub lekarza medycyny ratunkowej o trwającym leczeniu deksametazonem. Może być konieczne tymczasowe zwiększenie dobowej dawki deksametazonu. Podawanie glikokortykosteroidów może być również wymagane w sytuacjach stresu fizycznego, jeśli niewydolność kory nadnerczy utrzymuje się po zakończeniu leczenia.
Ryzyko zakażenia Podanie deksametazonu w dawkach większych niż wymagane do leczenia podtrzymującego wiąże się z wyższym ryzykiem zakażenia, możliwym pogorszeniem już istniejącego zakażenia i możliwą aktywacją ukrytego zakażenia. Działanie przeciwzapalne może maskować objawy zakażenia, dopóki zakażenie się nie rozwinie.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe Ze względu na ryzyko perforacji ściany jelita z zapaleniem otrzewnej (łac. peritonitis) lek ten będzie stosowany, wraz z odpowiednim monitorowaniem, jeśli istnieją ku temu bezwzględne przesłanki medyczne, w następujących przypadkach: • ciężkie zapalenie okrężnicy (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z nieuchronną perforacją; • ropnie lub zakażenia ropne (wypełnione ropą); • zapalenie uchyłków (zapalenie wybrzuszeń [znane jako uchyłki] na ścianie okrężnicy); • po niektórych rodzajach operacji jelit (zespolenia jelit) bezpośrednio po operacji. Objawy podrażnienia otrzewnej po perforacji wrzodu żołądka lub jelit mogą nie występować u pacjentów otrzymujących duże dawki glikokortykosteroidów.
Leczenie długotrwałe W terapii długotrwałej wskazane są regularne kontrole lekarskie (w tym kontrolne badania wzroku co warzywa, banany) i ograniczone spożycie sodu (soli) oraz monitorować stężenie potasu we krwi. Uważne monitorowanie jest również wskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (niezdolność serca do dostarczania wymaganej ilości wyrzucanej krwi do metabolizmu, podczas wysiłku lub nawet w spoczynku).
Ostrzeżenia związane z określonymi sposobami podania • Do żyły lek będzie wstrzykiwany powoli (2–3 minuty), ponieważ zbyt szybkie wstrzyknięcie może spowodować przemijające nieprzyjemne mrowienie lub nietypowe odczucia skórne trwające do 3 minut. Te objawy są same w sobie nieszkodliwe. • Wstrzyknięcie glikokortykosteroidów do stawu zwiększa ryzyko zakażenia stawów. Długotrwałe i wielokrotne stosowanie glikokortykosteroidów w stawach obciążonych może prowadzić do nasilenia zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawu. Jedną z możliwych przyczyn jest przeciążenie dotkniętego stawu po ustąpieniu bólu lub innych objawów.
Inne ostrzeżenia • Po dużych dawkach może wystąpić spowolnienie akcji serca. • Ryzyko wystąpienia zaburzeń ścięgien, zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna wzrasta, gdy jednocześnie z deksametazonem stosuje się fluorochinolony (antybiotyki). • Zasadniczo możliwe są szczepienia zabitymi (inaktywowanymi) szczepionkami. Należy jednak pamiętać, że odpowiedź immunologiczna, a tym samym skuteczne szczepienie, może być osłabiona przy wyższych dawkach. • U pacjentów w podeszłym wieku lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i zwróci uwagę na działania niepożądane, takie jak osteoporoza (rozpad tkanki kostnej). • Jeśli deksametazon jest podawany przedwcześnie urodzonemu niemowlęciu, konieczne jest kontrolowanie czynności i struktury serca.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się rutynowego stosowania deksametazonu u wcześniaków, u których występują zaburzenia oddychania. U dzieci i młodzieży lek ten można stosować jedynie, gdy jest to konieczne, ze względu na ryzyko spowolnienia wzrostu. W miarę możliwości, podczas długotrwałego leczenia należy dążyć do terapii przerywanej.
Dexamethasone Kalceks a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Niektóre leki mogą zwiększać działanie deksametazonu i lekarz prowadzący może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta, jeśli stosuje te leki (w tym leki stosowane w leczeniu HIV: rytonawir, kobicystat).
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków: • leki stosowane w leczeniu niewydolności serca (glikozydy nasercowe); • leki stosowane w celu zwiększenia wydalania moczu; • leki obniżające poziom cukru we krwi (leki przeciwcukrzycowe); • leki zapobiegające powstawaniu zakrzepów krwi/rozrzedzające krew (pochodne kumaryny); • efedryna (stosowana w astmie i podczas słabego krążenia); • ryfampicyna (stosowana w leczeniu gruźlicy); • leki stosowane w leczeniu drgawek i padaczki (fenytoina, karbamazepina, prymidon); • barbiturany (leki ułatwiające zasypianie); • ketokonazol, itrakonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych); • leki stosowane w leczeniu zakażeń (antybiotyki makrolidowe, np. erytromycyna, lub fluorochinolony, np. cyprofloksacyna); • leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwreumatyczne (np. salicylany i indometacyna); • leki antykoncepcyjne zawierające estrogen; • lek stosowane w celu zwalczania pasożytów jelitowych (prazykwantel); • leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i niektórych chorób serca (inhibitory ACE); • leki przeciwmalaryczne (chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina); • somatropina (hormon wzrostu); • leki przeczyszczające; • atropina i inne leki antycholinergiczne (leki blokujące działanie określonego neuroprzekaźnika mózgowego); • leki zwiotczające mięśnie; • leki osłabiające układ odpornościowy (cyklosporyna); • bupropion (stosowany w odzwyczajaniu palenia tytoniu).
Wpływ na metody badawcze: Reakcje skórne na testy alergiczne mogą być stłumione. Możliwe są interakcje z lekiem stosowanym w badaniach tarczycy (protyrelina: wzrost tyreotropiny (TSH) po podaniu protyreliny może być zmniejszony).
Jeśli leczenie deksametazonem jest wdrożone od około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po profilaktycznych szczepieniach z użyciem żywej szczepionki, można oczekiwać, że skuteczność takiego szczepienia może być zmniejszona lub nie wystąpić.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Deksametazon przenika przez łożysko. W czasie ciąży, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach, lek należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. W związku z tym, jeśli pacjentka jest w ciąży albo zajdzie w ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. W razie długotrwałego stosowania glikokortykosteroidów podczas ciąży, nie można wykluczyć wystąpienia zaburzeń wzrostu u nienarodzonego dziecka. W przypadku stosowania glikokortykosteroidów w końcowym okresie ciąży, u noworodka może wystąpić niedoczynność kory nadnerczy, która może wymagać leczenia zastępczego, które należy stopniowo odstawiać. U noworodków matek, którym podano lek Dexamethasone Kalceks pod koniec ciąży, może po urodzeniu występować we krwi małe stężenie cukru.
Karmienie piersią Glikokortykosteroidy przenikają do mleka ludzkiego. Dotychczas nie zgłaszano szkodliwego działania na niemowlę. Niemniej jednak, powinny być one stosowane jedynie wtedy, gdy jest to ściśle wskazane w okresie karmienia piersią. Jeżeli konieczne jest zastosowanie większych dawek, należy przerwać karmienie piersią.
Płodność Nie przeprowadzono badań dotyczących płodności.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Dexamethasone Kalceks zawiera sód Lek zawiera około 3 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mL roztworu. Odpowiada to 0,15% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować Dexamethasone Kalceks
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Lekarz zdecyduje jak długo pacjent powinien stosować deksametazon. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek ten może być podawany do żyły, do mięśnia, do stawu lub poprzez nasączanie iniekcyjne tkanek miękkich.
Dawkowanie zależy od wskazania, nasilenia objawów, indywidualnej reakcji pacjenta oraz, w przypadku wstrzyknięcia do stawu, od wielkości stawu.
Glikokortykosteroidy należy stosować tylko tak długo – i tylko w tak małych dawkach – jak jest to absolutnie konieczne do osiągnięcia i utrzymania pożądanego działania. Czas stosowania zależy od wskazania. Długotrwałe stosowanie deksametazonu nie może być nagle przerwane, należy stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Leczenie COVID-19 Pacjenci dorośli zalecana dawka to 6 mg dożylnie raz na dobę, przez maksymalnie 10 dni.
Stosowanie u młodzieży: Pacjentom pediatrycznym (młodzieży w wieku 12 lat lub starszym o masie ciała co najmniej 40 kg) zaleca się podawanie dożylne 6 mg raz na dobę przez maksymalnie 10 dni.
Zaburzenia czynności nerek Nie ma potrzeby modyfikacji dawki.
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne modyfikacja dawki.
Dzieci i młodzież U dzieci w wieku do 14 lat, w trakcie długotrwałego leczenia, po każdej 3-dniowej kuracji należy wprowadzić 4-dniową przerwę w leczeniu, ze względu na ryzyko zaburzeń wzrostu.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Dexamethasone Kalceks Nie są znane przypadki ostrego zatrucia deksametazonem. W przypadku przedawkowania, należy spodziewać się zwiększonych skutków ubocznych. Jeśli pacjent uważa, że otrzymał zbyt dużą dawkę, należy powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu.
Przerwanie stosowania Dexamethasone Kalceks Leczenia nie zakłócać ani przerywać nagle, chyba że zaleci to lekarz. Niemniej jednak, jeśli pacjent zdecyduje się przerwać kurację, np. ze względu na występujące skutki uboczne lub lepsze samopoczucie, nie tylko naraża powodzenie leczenia, ale także naraża się na znaczne ryzyko. W szczególności, pacjent po długotrwałym leczeniu nie powinien samodzielnie odstawiać tego leku. Pacjent powinien zawsze najpierw skonsultować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas krótkotrwałego leczenia deksametazonem ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest niskie. Możliwe są następujące działania niepożądane: • wrzody żołądka lub dwunastnicy; • zmniejszenie zdolności obronnych organizmu przed zakażeniami; • podwyższony poziom cukru we krwi (spadek tolerancji glukozy).
Mogą wystąpić następujące działania niepożądane, które w dużym stopniu zależą od dawki i czasu trwania leczenia, a zatem ich częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Maskowanie zakażeń, grzybiczych, wirusowych i innych (zakażenia oportunistyczne) sprzyjające ich rozwojowi lub pogorszeniu, aktywacja owsików (patrz punkt 2, „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zmiany w morfologii krwi (umiarkowana leukocytoza, limfocytopenia, eozynopenia, czerwienica).
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości (np. wysypka), osłabienie układu odpornościowego, reakcje alergiczne i nawet anafilaksja (ostra reakcja alergiczna zagrażająca życiu), z objawami takimi jak nieregularne bicie serca, skurcz mięśni oddechowych, spadek lub wzrost ciśnienia krwi, niewydolność krążenia, zatrzymanie akcji serca.
Zaburzenia układu hormonalnego Zespół Cushinga (np. twarz księżycowata, otyłość górnej części ciała), nieaktywność lub skurcz (zanik) kory nadnerczy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zatrzymanie sodu w organizmie z gromadzeniem się wody w tkankach, zwiększone wydalanie potasu (uwaga: możliwe zaburzenia rytmu serca), przyrost masy ciała, podwyższony poziom cukru we krwi (obniżona tolerancja glukozy), cukrzyca, podwyższony poziom tłuszczów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów), zwiększony apetyt.
Zaburzenia psychiczne Psychoza, depresja, drażliwość, euforia (nadmierne szczęście), zaburzenia snu, labilność, lęk, mania, halucynacje, myśli samobójcze.
Zaburzenia układu nerwowego Guz rzekomy mózgu („fałszywy” guz w mózgu), pierwszorazowe pojawienie się epilepsji promowane u pacjentów z epilepsją utajoną (wcześniej „uśpioną”) i zwiększoną podatnością na drgawki w wcześniej rozpoznanej epilepsji (napady).
Zaburzenia oka Jaskra, zaćma, nasilenie objawów wrzodu rogówki, promowanie wirusowego, grzybiczego i bakteryjnego zapalenia oka; nasilenie bakteryjnego zapalenia rogówki, opadanie powieki (łac. ptosis), rozszerzenie źrenic, obrzęk spojówki w oku, jatrogenna perforacja twardówki (uraz twardówki spowodowany przez lekarza [biała ściana oka]), zaburzenia lub utrata widzenia, rozmazany obraz. W rzadkich przypadkach odwracalne wysunięcie gałki ocznej (łac. exophthalmos).
Zaburzenia serca Pogrubienie mięśnia sercowego (kardiomiopatia przerostowa) u niemowląt przedwcześnie urodzonych, co zazwyczaj wraca do normy po zaprzestaniu leczenia.
Zaburzenia naczyniowe Wysokie ciśnienie krwi, zwiększone ryzyko miażdżycy (zmiana w ścianie naczyń krwionośnych) i zakrzepicy (zablokowanie naczyń krwionośnych przez zakrzep), zapalenie naczyń krwionośnych i limfatycznych (zapalenie naczyń, również jako zespół odstawienny po długotrwałym leczeniu), kruchość ściany naczynia krwionośnego (kruchość naczyń włosowatych).
Zaburzenia żołądka i jelit Dolegliwości żołądkowe, wrzody żołądkowo-jelitowe, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, ryzyko perforacji jelit we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (ciężkie zapalenie jelita grubego).
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy, ścieńczenie skóry, punktowe krwawienia pod skórą, siniaki, trądzik steroidowy, stany zapalne skóry wokół ust, rozszerzenie powierzchownych naczyń krwionośnych, nadmierne owłosienie ciała, zmiany w pigmentacji skóry.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni, zanik mięśni, choroba zapalna mięśni, choroby ścięgien, zapalenie ścięgna, zerwanie ścięgna, utrata tkanki kostnej (osteoporoza), opóźniony wzrost u dzieci, aseptyczna martwica kości (martwica tkanki kostnej bez zajęcia drobnoustrojami), zwiększenie ilości tkanki tłuszczowej w kanale kręgowym.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia wydzielania hormonów płciowych, takie jak brak miesiączki, nadmierne owłosienie typu męskiego u kobiet, impotencja.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Wolniejsze gojenie się ran.
Podanie miejscowe Możliwe wystąpienie miejscowego podrażnienia i oznak nadwrażliwości (uczucie pieczenia, uporczywy ból), szczególnie po podaniu do oka. Nie można wykluczyć wystąpienia zaniku tkanek, jeśli deksametazon nie zostanie właściwie wstrzyknięty do jamy stawowej.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych będzie można zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Dexamethasone Kalceks
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30 °C. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po otwarciu ampułki: Po otwarciu, lek powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana przez 48 godzin w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2 do -8 °C, chyba że rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonym na etykiecie ampułki po: „EXP” i na pudełku tekturowym po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Dexamethasone Kalceks − Substancją czynną jest deksametazonu fosforan. Każda 1 mL ampułka zawiera deksametazonu sodu fosforan, w ilości odpowiadającej 4 mg deksametazonu fosforanu. Każda 2 mL ampułka zawiera deksametazonu sodu fosforan, w ilości odpowiadającej 8 mg deksametazonu fosforanu.
− Pozostałe składniki to: kreatynina, sodu cytrynian, disodu edetynian, sodu wodorotlenek, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Dexamethasone Kalceks i co zawiera opakowanie Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek.
Ampułki oznaczone są kolorową obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonki. Osłonki zapakowane są w tekturowe pudełka.
Wielkości opakowań: 3, 10, 25, 50 lub 100 ampułek po 1 mL 5, 10, 25, 50 lub 100 ampułek po 2 mL
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Estonia Dexamethasone Kalceks Austria, Niemcy Dexamethason Kalceks 4 mg/ml Injektions-/Infusionslösung Chorwacja Deksametazon Kalceks 4 mg/ml otopina za injekciju/infuziju Republika Czeska, Polska Dexamethasone Kalceks Dania, Norwegia Dexamethasone phosphate Kalceks Finlandia Dexalcex 4 mg/ml injektio-/infuusioneste, liuos Francja DEXAMETHASONE KALCEKS 4 mg/1 mL, solution injectable/pour perfusion Węgry Dexamethasone Kalceks 4 mg/ml oldatos injekció vagy infúzió Irlandia Dexamethasone phosphate 4 mg/ml solution for injection/infusion Włochy Desametasone Kalceks Łotwa Dexamethasone Kalceks 4 mg/ml šķīdums injekcijām/infūzijām Litwa Dexamethasone Kalceks 4 mg/ml injekcinis ar infuzinis tirpalas Holandia Dexamethasonfosfaat Kalceks 4 mg/ml oplossing voor injectie/infusie Portugalia Dexametasona Kalceks Słowenia Deksametazon Kalceks 4 mg/ml raztopina za injiciranje/infundiranje Hiszpania Dexametasona Kalceks 4 mg/ml soluciόn inyectable y para perfusiόn EFG Szwecja Dexalcex
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01/2022
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Dawkowanie i sposób podawania
W przypadku, gdy wymagane jest podawanie dużych dawek jednorazowo, należy rozważyć zastosowanie produktu leczniczego zawierającego deksametazon o większej mocy na jednostkę objętości.
1. Podanie ogólnoustrojowe
W leczeniu i profilaktyce obrzęku mózgu w guzach mózgu (pooperacyjnie i po naświetleniu) oraz po urazach rdzenia kręgowego W zależności od przyczyny i ciężkości dawka początkowa wynosi 8-10 mg (do 80 mg) dożylnie (łac. iv.), następnie 16-24 mg (do 48 mg)/dobę podzielona na 3-4 (6) pojedyncze dawki iv. przez 4-8 dni. Długotrwałe podawanie mniejszych dawek fosforanu deksametazonu może być konieczne podczas radioterapii oraz w leczeniu zachowawczym nieoperacyjnych guzów mózgu.
W przypadku wstrząsu anafilaktycznego, najpierw zastrzyk adrenaliny iv., następnie 40-100 mg (dzieci 40 mg) iv. wstrzyknięcie, powtarzane w razie potrzeby.
Wstrząs po ciężkim urazie / profilaktyka pourazowego płuca wstrząsowego Początkowo 40-100 mg (dzieci 40 mg) iv., powtórzenie dawki po 12 godzinach, lub co 6 godzin 16-40 mg przez 2-3 dni.
W przypadku ciężkich zaostrzeń astmy 8-40 mg iv. tak wcześnie, jak to możliwe; w razie potrzeby powtarzane wstrzyknięcia 8 mg co 4 godziny.
W przypadku ostrej, ciężkiej dermatozy i ciężkich chorób krwi, początkowe leczenie 20-40 mg deksametazonu fosforanu iv. i dalsze leczenie, w zależności od ciężkości przypadku, taką samą dawką dobową lub mniejszymi dawkami w ciągu pierwszych kilku dni i przejście na terapię doustną.
W leczeniu ostrej niewydolności kory nadnerczy (przełom Addisona), rozpoczęcie leczenia 4-8 mg deksametazonu fosforanu iv.
W leczeniu COVID-19 Pacjenci dorośli: 6 mg iv., raz na dobę, do 10 dni.
Osoby w podeszłym wieku, zaburzenia czynności nerek, zaburzenia czynności wątroby (w małych dawkach (6 mg na dobę) i przez krótki czas stosowania): Nie jest konieczne dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież: Pacjentom pediatrycznym (młodzież w wieku 12 lat lub starszym o masie ciała co najmniej 40 kg) jest zalecane stosowanie 6 mg iv., raz na dobę przez maksymalnie 10 dni. Czas trwania leczenia powinien być uzależniony od odpowiedzi klinicznej i indywidualnych wymagań pacjenta.
2. Podanie miejscowe
W przypadku miejscowego leczenia naciekowego, okołostawowego i dostawowego w ściśle aseptycznych warunkach, wstrzyknięcia 4 mg lub 8 mg fosforanu deksametazonu. Do wstrzyknięcia do małego stawu wystarczy 2 mg fosforanu deksametazonu. W zależności od ciężkości schorzenia, nie należy wykonywać więcej niż 3-4 nacieki lub 3-4 wstrzyknięcia na staw. Odstęp między wstrzyknięciami nie powinien być krótszy niż 3-4 tygodnie.
Sposób podawania Do podania dożylnego, domięśniowego, dostawowego lub miejscowego (nasączanie iniekcyjne). Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/do infuzji jest zwykle podawany dożylnie powoli (2-3 minuty) w ostrych stanach chorobowych, poprzez wstrzyknięcie lub infuzję. Można go jednak podawać również domięśniowo (tylko w wyjątkowych przypadkach), jako miejscowe nasączanie iniekcyjny lub dostawowo.
Instrukcje dotyczące użytkowania i usuwania Wyłącznie do jednorazowego użytku. Po otwarciu produkt leczniczy powinien być zużyty natychmiast. Należy wyrzucić wszystkie niewykorzystane pozostałości.
Ampułka powinna być sprawdzona wizualnie przed użyciem. Można podać tylko przezroczysty i wolny od cząsteczek roztwór. pH roztworu wynosi od 7,0 do 8,5
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych poniżej.
Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/do infuzji najlepiej podawać w postaci bezpośredniego wstrzyknięcia dożylnego lub wstrzyknięcia do rurki infuzyjnej. Jednakże, roztwory do wstrzykiwań są zgodne z następującymi roztworami do infuzji (250 mL i 500 mL): − 9 mg/mL (0,9%) roztwór chlorku sodu − 50 mg/mL (5%) roztwór glukozy − płyn Ringera.
Podczas łączenia z roztworami do infuzji należy wziąć pod uwagę informacje od odpowiednich wytwórców dotyczące ich roztworów do infuzji, w tym dane dotyczące zgodności, przeciwwskazań, działań niepożądanych i interakcji.
Instrukcja otwierania ampułki 1) Obrócić ampułkę kolorowym punktem w górę. Jeśli w górnej części ampułki znajduje się roztwór, należy delikatnie stuknąć palcem, aby przenieść cały roztwór do dolnej części ampułki. 2) Użyć obu rąk, aby otworzyć ampułkę; trzymając dolną część ampułki w jednej ręce, drugą ręką odłamać górną część ampułki w kierunku od kolorowego punktu (patrz obrazek poniżej).
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Dexamethasone Kalceks, 4 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda 1 mL ampułka zawiera deksametazonu sodu fosforan, w ilości odpowiadającej 4 mg deksametazonu fosforanu. Każda 2 mL ampułka zawiera deksametazonu sodu fosforan, w ilości odpowiadającej 8 mg deksametazonu fosforanu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu Każdy mL roztworu zawiera około 3 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań/do infuzji. Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek. pH roztworu wynosi od 7,0 do 8,5 Osmolalność 270 do 310 mOsmol/kg.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
1. Podanie ogólnoustrojowe
Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/infuzji jest często używany w następujących nagłych przypadkach zaczynając od wysokiej dawki: − Leczenie i profilaktyka obrzęku mózgu w guzach mózgu (po zabiegu chirurgicznym i po naświetleniu rentgenowskim) oraz po urazie rdzenia kręgowego. − Stan wstrząsu anafilaktycznego (np. reakcja na środek kontrastowy), w połączeniu z adrenaliną, produktami leczniczymi przeciwhistaminowymi i właściwym uzupełnieniem objętości (uwaga: strzykawki mieszane). − Wstrząs pourazowy / profilaktyka pourazowego „płuca wstrząsowego”. − Ciężkie zaostrzenia astmy (tylko z jednocześnie stosowanymi sympatykomimetykami). − Ostre, ciężkie dermatozy (np. pęcherzyca zwykła (łac. pemphigus vulgaris), erytrodermia (łac. erythrodermia)). − Ciężkie choroby krwi (np. ostra plamica małopłytkowa, niedokrwistość hemolityczna, jako produkt leczniczy towarzyszący w leczeniu białaczki). − Jako leczenie drugiego rzutu w ostrej niewydolności kory nadnerczy (przełom Addisona).
Dexamethasone Kalceks jest stosowany w leczeniu COVID-19 u pacjentów dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych, o masie ciała wynoszącej co najmniej 40 kg), którzy wymagają tlenoterapii.
2. Podanie miejscowe
– Terapia okołostawowa i naciekowa np. w zapaleniu okołostawowym barku, zapaleniu
nadkłykcia, zapaleniu kaletki maziowej, zapaleniu pochewek ścięgnistych, zapaleniu wyrostka rylcowatego. – Iniekcje dostawowe, np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów, jeśli poszczególne stawy są zajęte lub niewystarczająco reagują na leczenie ogólnoustrojowe, towarzyszące reakcjom zapalnym w reumatoidalnym zapaleniu stawów.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawkowanie zależy od nasilenia objawów patologicznych, indywidualnej odpowiedzi pacjenta oraz od wielkości stawu podczas stosowania dostawowego.
Glikokortykosteroidy należy stosować tylko tak długo – i tylko w tak małych dawkach – jak jest to absolutnie konieczne do osiągnięcia i utrzymania pożądanego działania.
W przypadku, gdy wymagane jest podawanie dużych dawek jednorazowo, należy rozważyć zastosowanie produktu leczniczego zawierającego deksametazon o większej mocy na jednostkę objętości.
1. Podanie ogólnoustrojowe
W leczeniu i profilaktyce obrzęku mózgu w guzach mózgu (pooperacyjnie i po naświetleniu) oraz po urazach rdzenia kręgowego W zależności od przyczyny i ciężkości dawka początkowa wynosi 8-10 mg (do 80 mg) dożylnie (łac. iv.), następnie 16-24 mg (do 48 mg)/dobę podzielona na 3-4 (6) pojedyncze dawki iv. przez 4-8 dni. Długotrwałe podawanie mniejszych dawek fosforanu deksametazonu może być konieczne podczas radioterapii oraz w leczeniu zachowawczym nieoperacyjnych guzów mózgu.
W przypadku wstrząsu anafilaktycznego, najpierw zastrzyk adrenaliny iv., następnie 40-100 mg (dzieci 40 mg) iv. wstrzyknięcie, powtarzane w razie potrzeby.
Wstrząs po ciężkim urazie / profilaktyka pourazowego płuca wstrząsowego Początkowo 40-100 mg (dzieci 40 mg) iv., powtórzenie dawki po 12 godzinach, lub co 6 godzin 16-40 mg przez 2-3 dni.
W przypadku ciężkich zaostrzeń astmy, 8-40 mg iv. tak wcześnie, jak to możliwe; w razie potrzeby powtarzane wstrzyknięcia 8 mg co 4 godziny.
W przypadku ostrej, ciężkiej dermatozy i ciężkich chorób krwi, początkowe leczenie 20-40 mg deksametazonu fosforanu iv. i dalsze leczenie, w zależności od ciężkości przypadku, taką samą dawką dobową lub mniejszymi dawkami w ciągu pierwszych kilku dni i przejście na terapię doustną.
W leczeniu ostrej niewydolności kory nadnerczy (przełom Addisona), rozpoczęcie leczenia 4-8 mg deksametazonu fosforanu iv.
W leczeniu COVID-19 Pacjenci dorośli: 6 mg iv., raz na dobę do 10 dni.
Osoby w podeszłym wieku, zaburzenia czynności nerek, zaburzenia czynności wątroby (w małych dawkach (6 mg na dobę) i przez krótki czas stosowania): Nie jest konieczne dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież: Pacjentom pediatrycznym (młodzież w wieku 12 lat lub starszym o masie ciała co najmniej 40 kg) jest zalecane stosowanie 6 mg iv., raz na dobę przez maksymalnie 10 dni. Czas trwania leczenia powinien być uzależniony od odpowiedzi klinicznej i indywidualnych wymagań pacjenta.
2. Podanie miejscowe
W przypadku miejscowego leczenia naciekowego, okołostawowego i dostawowego w ściśle aseptycznych warunkach, wstrzyknięcia 4 mg lub 8 mg fosforanu deksametazonu. Do wstrzyknięcia do małego stawu wystarczy 2 mg fosforanu deksametazonu. W zależności od ciężkości schorzenia, nie należy wykonywać więcej niż 3-4 nacieki lub 3-4 wstrzyknięcia na staw. Odstęp między wstrzyknięciami nie powinien być krótszy niż 3-4 tygodnie.
Zaburzenia czynności nerek
Nie ma potrzeby modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz również punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne modyfikacja dawki (patrz również punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
U dzieci w wieku do 14 lat, w trakcie długotrwałego leczenia, po każdej 3-dniowej kuracji należy wprowadzić 4-dniową przerwę w leczeniu (terapia przerywana), ze względu na ryzyko zaburzeń wzrostu.
Sposób podawania
Podanie dożylne, domięśniowe, dostawowe lub miejscowe (nasączanie iniekcyjne). Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/do infuzji jest zwykle podawany dożylnie powoli (2-3 minuty) w ostrych stanach chorobowych, poprzez wstrzyknięcie lub infuzję. Można go jednak podawać również domięśniowo (tylko w wyjątkowych przypadkach), jako miejscowe nasączanie iniekcyjny lub dostawowo.
4.3 Przeciwskazania
– Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. – Układowe zakażenia grzybicze; układowe zakażeniai, chyba że zastosowano swoistą terapię przeciwzakażeniową.
Wstrzyknięcie dostawowe jest przeciwwskazane w przypadkach: – zakażenia w obrębie lub w bezpośrednim sąsiedztwie stawu wymagającego leczenia; – bakteryjnego zapalenia stawów; – niestabilności stawu wymagającego leczenia; – skłonności do krwawień (samoistnej lub spowodowanej przez leki przeciwzakrzepowe); – zwapnienia okołostawowego; – pozanaczyniowej martwicy kości; – zerwania ścięgna; – stawu Charcota.
Podanie nasiękowe bez dodatkowego leczenia przyczynowego jest przeciwwskazane w przypadku występowania zakażeń w miejscu podania.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ostra niewydolność kory nadnerczy Nagłe przerwanie leczenia, które trwało dłużej niż 10 dni, może spowodować rozwój ostrej niewydolności kory nadnerczy. W związku z tym dawkę należy powoli zmniejszać, jeśli planowane
jest przerwanie leczenia. W zależności od dawki i czasu trwania leczenia, niewydolność kory nadnerczy spowodowana terapią glikokortykosteroidami może utrzymywać się przez kilka miesięcy, a w indywidualnych przypadkach nawet przez ponad rok po zakończeniu leczenia.
Jeśli w trakcie leczenia wystąpią szczególne sytuacje stresu fizycznego (np. wypadek, zabieg chirurgiczny, poród) może być konieczne tymczasowe zwiększenie dobowej dawki fosforanu deksametazonu. Podawanie glikokortykosteroidów może być również wymagane w sytuacjach stresu fizycznego, jeśli niewydolność kory nadnerczy utrzymuje się po zakończeniu leczenia.
Ryzyko zakażeń bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych, pasożytniczych i oportunistycznych Leczenie fosforanem deksametazonu, ze względu na działanie immunosupresyjne może prowadzić do wzrostu ryzyka zakażeń bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych, pasożytniczych i oportunistycznych. Objawy istniejącego lub rozwijającego się zakażenia mogą być maskowane, co utrudnia diagnozę. Szczególna ostrożność jest wymagana w ostrych zakażeniach wirusowych (wirusowe zapalenie wątroby typu B, Herpes zoster, Herpes simplex, Varicella, opryszczkowe zapalenie rogówki). W przypadku ostrych i przewlekłych zakażeń bakteryjnych należy zastosować celowaną antybiotykoterapię. Utajone zakażenia, takie jak gruźlica lub wirusowe zapalenie wątroby typu B, mogą ulec reaktywacji. U pacjentów z gruźlicą w wywiadzie, deksametazon należy stosować wyłącznie z profilaktyką gruźlicy. W przypadku grzybic układowych należy jednocześnie zastosować leczenie przeciwgrzybicze. W przypadku niektórych chorób pasożytniczych (zakażenie amebą, nicieniami) należy stosować jednocześnie terapię przeciwpasożytniczą. U pacjentów z rozpoznaną lub podejrzewaną infekcją owsików glikokortykosteroidy mogą prowadzić do jej aktywacji i proliferacji.
Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów Nie należy odstawiać kortykosteroidów ogólnoustrojowych u pacjentów, którzy są już leczeni kortykosteroidami ogólnoustrojowymi (doustnymi) z innych powodów (np. pacjenci z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc), ale nie wymagają suplementacji tlenem.
Przełom w postaci guza chromochłonnego Po podaniu ogólnoustrojowych kortykosteroidów zgłaszano przełom w postaci guza chromochłonnego, który może być śmiertelny. Kortykosteroidy powinny być podawane wyłącznie pacjentom z podejrzeniem lub rozpoznaniem guza chromochłonnego nadnerczy po przeprowadzeniu odpowiedniej oceny stosunku ryzyka do korzyści.
Szczególna ostrożność jest wskazana w następujących sytuacjach: • Od około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po profilaktycznych szczepieniach z użyciem żywych szczepionek: Przebieg chorób wirusowych może być szczególnie ciężki u pacjentów leczonych deksametazonem. Szczególnie zagrożone są dzieci z upośledzoną odpornością (z obniżoną odpornością), a także osoby, które jeszcze nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu takich osób z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną podczas leczenia deksametazonem należy natychmiast skonsultować się z lekarzem prowadzącym, który w razie potrzeby może zastosować leczenie zapobiegawcze. Zobacz także „Szczepienia” poniżej. • Osteoporoza: W zależności od dawkowania i czasu trwania leczenia należy spodziewać się negatywnego wpływu na metabolizm wapnia; stąd konieczne jest dodatkowe podawanie wapnia i zaleca się witaminę D. Należy rozważyć dodatkowe leczenie u pacjentów z istniejącą wcześniej osteoporozą. U pacjentów z ciężką osteoporozą stosować tylko w sytuacjach zagrażających życiu lub przez krótkie okresy. U pacjentów w podeszłym wieku należy przeprowadzić szczegółową analizę korzyści/ryzyka oraz trzeba zachować czujność pod kątem działań niepożądanych, takich jak osteoporoza. • Cukrzyca: Nadzór kliniczny i dostosowanie leczenia przeciwcukrzycowego. • Wywiad psychiatryczny, w tym ryzyko samobójstwa (zarówno w przeszłości lub obecnie): Proponowany jest nadzór neurologiczny lub psychiatryczny. • Zaburzenia czynności nerek: Jednoczesne skuteczne leczenie choroby podstawowej i ciągłe monitorowanie.
• Myasthenia gravis: możliwe jest początkowe nasilenie objawów po podaniu kortykosteroidów; stąd staranny i ostrożny dobór dawki początkowej.
Zaburzenia żołądka i jelit U pacjentów z wrzodami przewodu pokarmowego, wskazane jest jednoczesne leczenie lekami przeciwwrzodowymi, a także uważna obserwacja (w tym monitorowanie rentgenowskie lub gastroskopia).
Ze względu na ryzyko perforacji jelita, fosforan deksametazonu może być stosowany wyłącznie w ścisłych wskazaniach i pod odpowiednią kontrolą, u pacjentów z: • ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego z ryzykiem perforacji, • powstawanie ropni lub zakażenia ropne, • zapaleniem uchyłków, • zespoleniem jelitowo-jelitowym (bezpośrednio po operacji). Oznaki podrażnienia otrzewnej po perforacji przewodu pokarmowego mogą nie wystąpić u pacjentów otrzymujących duże dawki glikokortykosteroidów.
Ryzyko zaburzeń ścięgien Ryzyko zaburzeń ścięgien, zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna wzrasta po jednoczesnym stosowaniu doustnych fluorochinolonów i kortykosteroidów.
Szczepienia Zasadniczo, szczepienia z użyciem szczepionek inaktywowanych są możliwe. Jednakże należy pamiętać, że w przypadku podawania dużych dawek kortykosteroidów odpowiedź immunologiczna i w konsekwencji skuteczność szczepienia może być osłabiona.
Ryzyko reakcji anafilaktycznych Mogą wystąpić ciężkie reakcje anafilaktyczne.
Terapia długotrwała W terapii długotrwałej, wskazane są regularne kontrole lekarskie (w tym kontrole okulistyczne w odstępach trzymiesięcznych); po stosunkowo dużych dawkach należy zachować ostrożność, aby zapewnić odpowiednią podaż potasu i ograniczenie sodu, a także monitorować stężenie potasu w surowicy.
Ciąża Kobiety powinny powiadomić lekarza prowadzącego, jeśli są w ciąży lub zajdą w ciążę.
Zaburzenia serca i naczyniowe Wskazana jest uważna obserwacja pacjentów z ciężką niewydolnością serca. W przypadku trudnego do kontrolowania nadciśnienia tętniczego, konieczne jest skojarzone leczenie hipotensyjne i regularna kontrola. Bradykardia może wystąpić po dużych dawkach deksametazonu. U pacjentów z niewydolnością serca konieczne jest jednoczesne skuteczne leczenie choroby podstawowej oraz stała kontrola.
Kardiomiopatia przerostowa Występowanie kardiomiopatii przerostowej notowano po ogólnoustrojowym podaniu niemowlętom przedwcześnie urodzonym kortykosteroidów, w tym deksametazonu. W większości zgłoszonych przypadków było to działanie przemijające po odstawieniu leku. U niemowląt przedwcześnie urodzonych leczonych ogólnoustrojowo deksametazonem, należy wykonać ocenę diagnostyczną i monitorować czynność i strukturę serca (patrz punkt 4.8).
Obrzęk mózgu lub zwiększone ciśnienie śródczaszkowe Kortykosteroidów nie należy stosować u pacjentów z urazem głowy lub udarem, ponieważ prawdopodobnie nie przyniosą korzyści lub mogą nawet zaszkodzić.
Zespół rozpadu guza (TLS, ang. tumor lysis syndrome)
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano zespół rozpadu guza (TLS) u pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego, leczonych deksametazonem w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami. Pacjenci z wysokim ryzykiem TLS, tacy jak pacjenci z wysokim wskaźnikiem proliferacji, dużą masą guza i dużą wrażliwością na cytostatyki, powinni być ściśle kontrolowani i leczeni z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności.
Zaburzenia widzenia Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy takie jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn; może do nich należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, np. centralna chorioretinopatia surowicza (CSC, ang. central serous chorioretinopathy), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z jaskrą zamkniętego i otwartego kąta. W przypadku owrzodzenia i urazu rogówki konieczna jest ścisła kontrola i leczenie okulistyczne.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku, wymagana jest dokładna ocena stosunku korzyści do ryzyka oraz zachowanie ostrożności ze względu na działania niepożądane takie jak osteoporoza.
Dzieci i młodzież Wcześniaki: Dostępne dane wskazują na występowanie długotrwałych zdarzeń niepożądanych na rozwój neurologiczny wcześniaków z przewlekłą chorobą płuc po rozpoczęciu wczesnego leczenia (<96 godzin) w dawce początkowej 0,25 mg/kg dwa razy na dobę. Dzieci i młodzież w fazie wzrostu, nie powinny być leczone, chyba że jest to ściśle wskazane.
Informacje związane z określonymi sposobami podawania Podanie domięśniowe Dexamethasone Kalceks należy podawać domięśniowo tylko w wyjątkowych przypadkach, z następujących powodów: – możliwa miejscowa nietolerancja i wyniszczenie tkanek (zanik tkanki tłuszczowej i mięśni); – niedokładność w dawkowaniu: początkowo zbyt duża dawka, później niewystarczające działanie.
Podanie dożylne Podczas podawania dożylnego, fosforan deksametazonu należy wstrzykiwać powoli (2–3 minuty), ponieważ zbyt szybkie podanie może skutkować krótkotrwałymi skutkami ubocznymi w postaci nieprzyjemnego mrowienia lub parestezji, które same w sobie są nieszkodliwe i trwają do 3 minut.
Podanie dostawowe Dostawowe podawanie glikokortykosteroidów zwiększa ryzyko zakażenia stawów. Przedłużone i powtarzane stosowanie glikokortykosteroidów w obrębie obciążonych stawów może prowadzić do pogorszenia zmian degeneracyjnych stawów. Jedną z możliwych przyczyn jest przeciążenie objętego chorobą stawu po ustąpieniu bólu lub innych objawów.
Podanie miejscowe W przypadku stosowania miejscowego, wymagana jest czujność pod kątem możliwych ogólnoustrojowych działań niepożądanych i interakcji.
Substancje pomocnicze Produkt leczniczy zawiera około 3 mg sodu na mL roztworu, co odpowiada 0,15% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Ponieważ ten produkt leczniczy może być rozcieńczany roztworami zawierającymi sód (patrz punkt 6.6), należy to rozpatrywać w odniesieniu do całkowitej zawartości sodu ze wszystkich źródeł, które zostaną podane pacjentowi.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Glikozydy naparstnicy: Nasilenie działania glikozydów ze względu na niedobór potasu Saluretyki: Nasilenie wydalania potasu Leki przeciwcukrzycowe: Zmniejszona redukcja glikemii Pochodne kumaryny: Działanie przeciwzakrzepowe może być osłabione lub nasilone. Podczas jednoczesnego stosowania konieczne jest dostosowanie dawki Efedryna: Osłabienie działania kortykosteroidów Ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbiturany, prymidon i inne produkty lecznicze indukujące CYP3A4: Osłabienie działania kortykosteroidów Ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, kobicystat, antybiotyki makrolidowe i inne produkty lecznicze, które hamują CYP3A4: Podczas jednoczesnego leczenia inhibitorami CYP3A, w tym produktami zawierającymi kobicystat, można spodziewać się zwiększonego ryzyka ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać takich połączeń, chyba że korzyści przewyższają zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów; w takim przypadku pacjenci powinni być monitorowani pod kątem ogólnoustrojowego działań kortykosteroidów Niesteroidowe leki przeciwzapalne/leki przeciwreumatyczne (np. salicylany i indometacyna): Zwiększenie ryzyka owrzodzenia i krwawienia z przewodu pokarmowego Leki antykoncepcyjne zawierające estrogen: Nasilenie działania kortykosteroidów Prazykwantel:
Możliwe zmniejszenie stężenia prazykwantelu we krwi Inhibitory ACE: Zwiększone ryzyko zmian w morfologii krwi Chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina: Zwiększone ryzyko wystąpienia miopatii i kardiomiopatii. Somatropina: Osłabienie działania somatropiny po długotrwałym podawaniu Leki przeczyszczające: Nasilona utrata potasu Atropina, inne leki przeciwcholinergiczne: Niewykluczony dodatkowy wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie: Rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej Leki immunosupresyjne (cyklosporyna): Zwiększona podatność na infekcje i zaostrzenie lub ujawnienie się nieaktywnych infekcji. W przypadku cyklosporyny dodatkowo zwiększa się ryzyko wystąpienia drgawek mózgowych Bupropion: Jednoczesne podawanie z ogólnoustrojowymi glikokortykosteroidami może zwiększać ryzyko drgawek Fluorochinolony: Zwiększone ryzyko zaburzeń ścięgien, zapalenia i zerwania ścięgien
Wpływ na badania diagnostyczne: Reakcje skórne na testy alergiczne mogą być hamowane. Protyrelina: Możliwe jest osłabione zwiększanie aktywności TSH po podaniu protyreliny.
Jeśli leczenie glikokortykosteroidami jest podawane 8 tygodni przed lub do 2 tygodni po szczepieniu z użyciem żywej szczepionki, można spodziewać się osłabienia lub braku immunizacji.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Deksametazon przenika przez łożysko. W czasie ciąży, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach, produkt leczniczy należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Dexamethasone Kalceks należy stosować w okresie ciąży wyłącznie w sytuacjach zagrożenia życia. W przypadku długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami w czasie ciąży, nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu płodu. Podawanie kortykosteroidów ciężarnym zwierzętom może powodować wady rozwojowe płodu, w tym rozszczep podniebienia, opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego oraz może wpływać na wzrost i rozwój mózgu. Nic nie wskazuje na to, by kortykosteroidy prowadziły do zwiększonej częstości występowania wad wrodzonych, takich jak rozszczep podniebienia/rozszczep warg u ludzi. Patrz także punkt 5.3. Jeśli glikokortykosteroidy podaje się pod koniec ciąży, istnieje ryzyko wystąpienia atrofii kory nadnerczy u płodu, co może wymagać zastosowania leczenia substytucyjnego u noworodka, które należy stopniowo odstawiać. W badaniach wykazano zwiększone ryzyko hipoglikemii u noworodka, występujące po krótkim cyklu leczenia przed porodem kortykosteroidami, w tym deksametazonem, kobiet narażonych na wystąpienie późnego przedwczesnego porodu.
Karmienie piersią Glikokortykosteroidy przenikają do mleka ludzkiego. Dotychczas nie zgłaszano szkodliwego działania na niemowlę. Niemniej jednak, powinny być one stosowane jedynie wtedy, gdy jest to ściśle wskazane w okresie karmienia piersią. Jeżeli konieczne jest zastosowanie większych dawek, należy przerwać karmienie piersią.
Płodność Nie przeprowadzono badań dotyczących płodności.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podczas krótkotrwałego leczenia deksametazonem ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest małe. Należy jednak zwracać uwagę na wrzody żołądka i dwunastnicy (często związane ze stresem), które w wyniku leczenia kortykosteroidami mogą dawać nieliczne objawy, jak również objawiać się zmniejszoną tolerancją glukozy i odporności na zakażenia.
Szczególnie podczas długotrwałego leczenia (dłuższym niż około 2 tygodnie), mogą wystąpić reakcje niepożądane na glikokortykosteroidy, które jako nasilone oddziaływania hormonalne, są podobne do zespołu Cushinga.
Mogą wystąpić następujące działania niepożądane, które są wysoce zależne od dawki i czasu trwania leczenia, a zatem ich częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Maskowanie zakażenia, wystąpienie, proliferacja lub reaktywacja zakażeń (bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych oraz pasożytniczych i oportunistycznych), aktywacja owsików (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zmiany w morfologii krwi (umiarkowana leukocytoza, limfopenia, eozynopenia, policytemia).
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości (np. wysypka), ciężkie reakcje anafilaktyczne, takie jak arytmie, skurcz oskrzeli, obniżenie lub podwyższenie ciśnienia tętniczego, zapaść krążeniowa, zatrzymanie akcji serca, osłabienie układu odpornościowego.
Zaburzenia endokrynologiczne
Zespół Cushinga (np. księżycowa twarz, otyłość tułowia), inaktywacja lub atrofia kory nadnerczy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zatrzymanie sodu z powstawaniem obrzęków, zwiększone wydalanie potasu (uwaga: arytmie), przyrost masy ciała, zmniejszona tolerancja glukozy, cukrzyca, zwiększony apetyt, hipercholesterolemia i hipertriglicerydemia.
Zaburzenia psychiczne Psychoza, depresja, drażliwość, euforia, zaburzenia snu, labilność, lęk, mania, halucynacje, myśli samobójcze.
Zaburzenia układu nerwowego Guz rzekomy mózgu, manifestacja padaczki utajonej i zwiększona podatność na drgawki w przypadkach rozpoznanej padaczki.
Zaburzenia oka Zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe (jaskra), zmętnienie soczewki (zaćma). Nasilenie objawów owrzodzenia rogówki, nasilenie wirusowego, grzybiczego i bakteryjnego zapalenia oka, nasilenie bakteryjnego zapalenia rogówki, opadanie powiek, rozszerzenie źrenic, chemoza, jatrogenna perforacja twardówki, chorioretinopatia. W bardzo rzadkich przypadkach odwracalny wytrzeszcz (patrz również punkt 4.4).
Zaburzenia serca Kardiomiopatia przerostowa u niemowląt przedwcześnie urodzonych (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze, zwiększone ryzyko miażdżycy i zakrzepicy, zapalenie naczyń (łac. vasculitis, także jako zespół odstawienia po długotrwałym leczeniu), zwiększona łamliwość naczyń włosowatych.
Zaburzenia żołądka i jelit Niestrawność, aktywacja i rozwój wrzodów żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki (u pacjentów predysponowanych, np. z powodu alkoholizmu), krwawienie z przewodu pokarmowego, ryzyko perforacji we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy (łac. striae rubra), ścieńczenie skóry (atrofia), punktowe krwawienia pod skórą (wybroczyny), siniaki (ang. ecchymosis), trądzik steroidowy, okołoustne zapalenie skóry, teleangiektazje, nadmierne owłosienie, zmiany pigmentacji skóry.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni, zanik mięśni (atrofia), miopatia, zaburzenia ścięgien, zapalenie ścięgna, zerwanie ścięgna, osteoporoza, aseptyczna martwica kości, opóźnienie wzrostu u dzieci, tłuszczakowatość nadtwardówkowa.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (brak miesiączki, hirsutyzm, impotencja).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Wolniejsze gojenie się ran.
Podanie miejscowe: Możliwe miejscowe podrażnienie i oznaki nadwrażliwości (uczucie pieczenia, uporczywy ból), szczególnie po podaniu do oka. Nie można wykluczyć wystąpienia zaniku skóry i tkanki podskórnej, jeśli kortykosteroidy nie są ostrożnie wstrzykiwane do jamy stawowej.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Nie są znane przypadki ostrego zatrucia deksametazonem. W przypadku przedawkowania można oczekiwać nasilenia działań niepożądanych (patrz punkt 4.8), zwłaszcza zaburzeń endokrynologicznych, metabolizmu i równowagi elektrolitowej. Nie jest znane antidotum.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Kortykosteroidy do stosowania ogólnoustrojowego; kortykosteroidy do stosowania ogólnoustrojowego, zwykłe, glikokortykosteroidy, kod ATC: H02AB02
Deksametazon jest monofluorowanym glikokortykosteroidem o znacznych właściwościach przeciwalergicznych, przeciwzapalnych i stabilizujących błony komórkowe, jak również wpływa również na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów.
Z powodu długiego biologicznego okresu półtrwania, wynoszącego ponad 36 godzin, deksametazon należy do bardzo długo działających glikokortykoidów. W związku z jego długim czasem działania, codzienne stosowanie deksametazonu może prowadzić do kumulacji i przedawkowania.
Deksametazon wykazuje działanie glikokortykosteroidowe 7,5 razy silniejsze niż prednizolon i prednizon; w porównaniu do hydrokortyzonu jest 30 razy silniejszy; nie wykazuje działania mineralokortykosteroidowego.
Glikokortykosteroidy, takie jak deksametazon wywierają biologiczne działanie przez aktywację transkrypcji genów zależnych od kortykosteroidów. Działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne i antyproliferacyjne jest spowodowane przez czynniki takie jak zmniejszone powstawanie, uwalnianie i aktywność mediatorów zapalnych oraz przez hamowanie czynności i migracji specyficznych komórek zapalnych. Dodatkowo, kortykosteroidy mogą zapobiegać oddziaływaniu aktywowanych limfocytów T i makrofagów na komórki docelowe.
Leczenie COVID 19
Badanie RECOVERY (ang. Randomised Evaluation of COVid-19 thERapY) 1
badacza, indywidualnie randomizowane, kontrolowane, otwarte adaptacyjne badanie platformowe, prowadzonym w celu oceny wpływu potencjalnych metod leczenia u pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19.
Badanie zostało przeprowadzone w 176 szpitalach w Wielkiej Brytanii.
1
grupy otrzymującej tylko standardową opiekę medyczną (4321 pacjentów). 89% pacjentów miało potwierdzone laboratoryjnie zakażenie wirusem SARS-CoV-2.
W trakcie randomizacji, 16% pacjentów poddawanych było inwazyjnej wentylacji mechanicznej lub pozaustrojowemu utlenowaniu krwi, 60% otrzymywało tylko tlen (z lub bez wentylacji nieinwazyjnej), a 24% w żaden sposób nie wspomagano oddychania.
Średni wiek pacjentów wynosił 66,1 +/- 15,7 lat. Kobiety stanowiły 36% badanych pacjentów. U 24% pacjentów stwierdzono występowanie cukrzycy, u 27% choroby serca, a u 21% przewlekłej choroby płuc, w wywiadzie.
Pierwszorzędowy punkt końcowy Śmiertelność po 28 dniach była istotnie niższa w grupie leczonej deksametazonem niż w grupie podlegającej standardowej opiece medycznej, odnotowano odpowiednio 482 zgony w grupie 2104 pacjentów (22,9%) i 1110 zgonów w grupie 4321 pacjentów (25,7%) (współczynnik częstości, 0,83; 95% przedział ufności [CI], 0,75 do 0,93; P<0,001).
W grupie otrzymującej deksametazon częstość zgonów była niższa w porównaniu do grupy otrzymującej standardową opiekę medyczną wśród pacjentów poddawanych inwazyjnej wentylacji mechanicznej (29,3% vs. 41,4%; współczynnik częstości, 0,64; 95% CI, 0,51 do 0,81) oraz otrzymujących tlen bez inwazyjnej wentylacji mechanicznej (23,3% vs. 26,2%; współczynnik częstości, 0,82; 95% CI, 0,72 do 0,94).
Brak wyraźnego wpływu deksametazonu u pacjentów, u których nie stosowano wsparcia oddechowego w czasie randomizacji (17,8% vs. 14,0%; współczynnik częstości, 1,19; 95% CI, 0,91 do 1,55).
Drugorzędowe punkty końcowe Pacjenci w grupie otrzymującej deksametazon byli hospitalizowani krócej w porównaniu do pacjentów z grupy otrzymującej standardową opiekę medyczną (mediana, 12 dni vs. 13 dni) i mieli większe prawdopodobieństwo wypisu ze szpitala przy życiu w ciągu 28 dni (współczynnik częstości, 1,10; 95% CI, 1,03 do 1,17).
Zgodnie z pierwszorzędowym punktem końcowym, największy wpływ stosowania deksametazonu na wypisanie ze szpitala w ciągu 28 dni zaobserwowano u pacjentów, których poddawano inwazyjnej wentylacji mechanicznej w czasie randomizacji (współczynnik częstości, 1,48; 95% CI, 1,16 do 1,90), a następnie wśród pacjentów otrzymujących tylko tlen (współczynnik częstości, 1,15; 95% CI, 1,06-1,24), nie obserwowano korzyści ze stosowania u pacjentów, których nie poddawano tlenoterapii (współczynnik częstości, 0,96; 95% CI, 0,85-1,08).
Wynik Deksametazon (N=2104) Standardowa opieka medyczna (N=4321) Współczynnik częstości lub ryzyka (95% CI) * liczba/całkowita liczba pacjentów (%) Pierwszorzędowy wynik
Śmiertelność po 28 dniach 482/2104 (22,9) 1110/4321 (25,7) 0,83 (0,75-0,93) Drugorzędowe wyniki
Wypisanie ze szpitala w ciągu 28 dni 1413/2104 (67,2) 2745/4321 (63,5) 1,10 (1,03-1,17) Inwazyjna wentylacja mechaniczna lub zgon † 456/1780 (25,6) 994/3638 (27,3) 0,92 (0,84-1,01) Inwazyjna wentylacja mechaniczna 102/1780 (5,7) 285/3638 (7,8) 0,77 (0,62-0,95) Zgon 387/1780 (21,7) 827/3638 (22,7) 0,93 (0,84-1,03) * Wskaźniki częstości zostały dostosowane do wieku w odniesieniu do wyników śmiertelności
w ciągu 28 dni i wypisu ze szpitala. Współczynniki ryzyka zostały dostosowane do wieku w odniesieniu do wyniku zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej lub zgonu i jej elementów składowych. † Z tej kategorii wykluczeni są pacjenci, którzy byli poddawani inwazyjnej wentylacji mechanicznej w trakcie randomizacji.
Bezpieczeństwo Wystąpiły cztery ciężkie zdarzenia niepożądane (ang, serious adverse events, SAE) związane z badanym leczeniem: dwa związane z hiperglikemią, jedno związane z psychozą wywołaną steroidami oraz jedno ciężkie zdarzenie niepożądane związane z krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wszystkie zdarzenia ustąpiły.
Analizy podgrup
Wpływ alokacji do grupy otrzymującej DEKSAMETAZON na śmiertelność w ciągu 28 dni, w zależności od wieku i wsparcia oddechowego w czasie randomizacji 2
2
https://doi.org/10.1101/2020.06.22.20137273)
Wpływ alokacji do grupy otrzymującej DEKSAMETAZON na śmiertelność w ciągu 28 dni, w zależności od wsparcia oddechowego w czasie randomizacji i występowania jakiejkolwiek choroby przewlekłej w wywiadzie 3
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Dystrybucja Deksametazon jest wiązany z albuminami w osoczu w zależności od dawki. Po bardzo dużych Dawkach, większość krąży niezwiązana we krwi, tj. niezwiązana z białkami. Frakcja niezwiązana (aktywna) kortykosteroidów wzrasta w przypadku hipoalbuminemii.
Przenikanie płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) U ludzi, w cztery godziny po podaniu dożylnym deksametazonu znakowanego radioaktywnie maksymalne stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym odpowiada około 1/6 stężenia w surowicy.
Transfer łożyskowy Jak wszystkie glikokortykosteroidy, deksametazon może przenikać przez barierę łożyskową, ale w przeciwieństwie do większości innych kortykosteroidów nie jest metabolizowany.
Przenikanie do mleka ludzkiego Brak danych dotyczących deksametazonu. Niewielkie ilości glikokortykosteroidów przenikają do mleka ludzkiego, przy zasadniczym narażeniu niemowląt na poniżej 1/100 dawki dostępnej ogólnoustrojowo u matki karmiącej piersią. Niemniej jednak w przypadku stosowania większych dawek lub podczas długotrwałego leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Biotransformacja Po dożylnym wstrzyknięciu fosforanu deksametazonu rozszczepienie estru jest bardzo szybkie. Wartości szczytowe wolnego alkoholu deksametazonowego są mierzone po 10 minutach. Deksametazon jest częściowo metabolizowany przez sprzęganie z kwasem glukuronowym lub siarkowym w wątrobie, a następnie wydalany głównie przez nerki.
Eliminacja Średni okres półtrwania deksametazonu w osoczu w fazie eliminacji u osób dorosłych wynosi 4,1±1,3 godziny. Deksametazon jest w dużej mierze wydalany przez nerki z moczem w postaci
3
https://doi.org/10.1101/2020.06.22.20137273)
wolnego alkoholu deksametazonowego. Uszkodzenie czynności nerek nie wpływa znacząco na eliminację deksametazonu. W ciężkich chorobach wątroby, np. zapaleniu wątroby, marskości wątroby, a także w czasie ciąży i podawania estrogenów wydłuża się okres półtrwania glikokortykosteroidów w fazie eliminacji. U ludzi, fosforan deksametazonu jest wydalany głównie w postaci deksametazonu. W niewielkim stopniu cząsteczki ulegają uwodornieniu lub hydroksylacji, w wyniku czego powstają główne metabolity 6-hydroksydeksametazon i 20-dihydrodeksametazon. U ludzi, 30-40% ilości wydalanej z moczem wiąże się z kwasem glukuronowym lub siarkowym.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność po podaniu jednorazowym Po podaniu pojedynczej dawki doustnej, LD dla deksametazonu w ciągu pierwszych 7 dni wynosi 50
u myszy wynosi więcej niż 700 mg/kg mc. oraz około 120 mg/kg mc. u szczurów, w ciągu pierwszych jako konsekwencję ciężkich schorzeń infekcyjnych spowodowanych immunosupresją hormonalną.
Toksyczność po podaniu wielokrotnym Brak danych dotyczących przewlekłej toksyczności u ludzi i zwierząt. Zatrucia wywołane kortykosteroidami nie są znane. W przypadku długotrwałego leczenia dawkami powyżej 1,5 mg/dobę, można spodziewać się wyraźnych działań niepożądanych (patrz punkt 4.8).
Potencjalna genotoksyczność i rakotwórczość Dostępne wyniki badań z zastosowaniem glikokortykosteroidów nie wykazują jakichkolwiek klinicznie znaczących właściwości genotoksycznych.
Toksyczny wpływ na reprodukcję W badaniach na zwierzętach, obserwowano rozszczepienie podniebienia u szczurów, myszy, chomików, królików, psów i naczelnych; nie u koni i owiec. W niektórych przypadkach te wady łączyły się z wadami ośrodkowego układu nerwowego i serca. U naczelnych, efekty w mózgu obserwowano po ekspozycji. Ponadto wzrost wewnątrzmaciczny może być opóźniony. Wszystkie te efekty były widoczne przy wysokich dawkach.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Kreatynina Sodu cytrynian (do ustalenia pH) Disodu edetynian Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Po otwarciu ampułki: Po otwarciu produkt leczniczy powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu
Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana przez 48 godzin w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2 do 8 °C, chyba że rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30 °C. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po otwarciu ampułki, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Roztwór do wstrzykiwań jest zawarty w 1 mL lub 2 mL ampułkach z przezroczystego, bezbarwnego szkła typu I z jednym punktem przełamania. Ampułki oznaczone są kolorową obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonkę. Osłonki zapakowane są w tekturowe pudełka.
Wielkości opakowań: 3, 10, 25, 50 lub 100 ampułek po 1 mL 5, 10, 25, 50 lub 100 ampułek po 2 mL
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaWyłącznie do jednorazowego użytku.
Po otwarciu produkt leczniczy powinien być zużyty natychmiast. Należy wyrzucić wszystkie niewykorzystane pozostałości.
Ten produkt leczniczy powinien być sprawdzony wizualnie przed użyciem. Można podać tylko przezroczysty i wolny od cząsteczek roztwór.
Dexamethasone Kalceks roztwór do wstrzykiwań/do infuzji najlepiej podawać w postaci bezpośredniego wstrzyknięcia dożylnego lub wstrzyknięcia do rurki infuzyjnej. Jednakże, roztwory do wstrzykiwań są zgodne z następującymi roztworami do infuzji (250 mL i 500 mL): − 9 mg/mL (0,9%) roztwór chlorku sodu − 50 mg/mL (5%) roztwór glukozy − płyn Ringera.
Podczas łączenia z roztworami do infuzji należy wziąć pod uwagę informacje od odpowiednich wytwórców dotyczące ich roztworów do infuzji, w tym dane dotyczące zgodności, przeciwwskazań, działań niepożądanych i interakcji.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAS KALCEKS Krustpils iela 71E
LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 26779
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10 grudzień 2021 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO01/03/2023