Icatibant Fresenius
Icatibantum
Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce 30 mg | Icatibantum 30 mg
Fresenius Kabi Austria GmbH, Austria
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Icatibant Fresenius, 30 mg, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Icatibantum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Icatibant Fresenius zawiera substancję czynną ikatybant.
Icatibant Fresenius jest przeznaczony do leczenia objawów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE, ang. Hereditary Angioedema) u pacjentów dorosłych oraz młodzieży i dzieci w wieku 2 lat i starszych. W przebiegu HAE dochodzi do zwiększenia stężenia we krwi substancji o nazwie bradykinina, co prowadzi do wystąpienia objawów takich jak obrzęk, ból, nudności i biegunka. Icatibant Fresenius blokuje aktywność bradykininy, w związku z czym przerywa rozwój objawów napadu HAE.
Kiedy nie stosować leku Icatibant Fresenius: - jeśli pacjent ma uczulenie na ikatybant lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Icatibant Fresenius należy omówić to z lekarzem: - jeśli u pacjenta występuje dusznica bolesna (zmniejszony dopływ krwi do mięśnia sercowego); - jeśli u pacjenta niedawno wystąpił udar.
Niektóre z działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku Icatibant Fresenius są podobne do objawów choroby. W przypadku zauważenia nasilenia objawów napadu po otrzymaniu leku Icatibant Fresenius, należy natychmiast powiadomić lekarza. DK/H/3184/001/IA/004
Ponadto: - Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Icatibant Fresenius lub przed podaniem leku Icatibant Fresenius przez opiekuna, pacjent lub opiekun powinien być przeszkolony w wykonywaniu wstrzyknięć podskórnych. - Pacjent z napadem w obrębie krtani (niedrożność górnych dróg oddechowych), który sam wstrzykuje sobie Icatibant Fresenius lub któremu opiekun wstrzykuje Icatibant Fresenius, powinien niezwłocznie zgłosić się po pomoc lekarską do fachowej placówki medycznej. - Jeśli po jednorazowym samodzielnym wstrzyknięciu leku Icatibant Fresenius lub jednorazowym podaniu leku Icatibant Fresenius przez opiekuna objawy nie ustąpiły, pacjent powinien zgłosić się lub opiekun powinien zgłosić pacjenta do lekarza celem wykonania następnego wstrzyknięcia leku Icatibant Fresenius. Dorosłym pacjentom nie należy podawać więcej niż dwa dodatkowe wstrzyknięcia w ciągu 24 godzin.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Icatibant Fresenius u dzieci w wieku poniżej 2 lat lub ważących mniej niż 12 kg, ponieważ nie przebadano go w tej grupie wiekowej.
Icatibant Fresenius a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Nie są znane interakcje leku Icatibant Fresenius z innymi lekami. Jeżeli pacjent stosuje lek określany jako inhibitor konwertazy (inhibitor ACE) (np. kaptopril, enalapril, ramipril, chinapril, lizynopril), w celu obniżenia ciśnienia tętniczego lub z jakiegokolwiek innego powodu, przed zastosowaniem leku Icatibant Fresenius należy poinformować o tym lekarza.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku.
Pacjentka nie powinna karmić piersią przez 12 godzin po zastosowaniu leku Icatibant Fresenius.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli u pacjenta występuje uczucie zmęczenia lub zawroty głowy w wyniku napadu HAE lub po zastosowaniu leku Icatibant Fresenius.
Icatibant Fresenius zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Jeśli pacjent otrzymuje Icatibant Fresenius po raz pierwszy, pierwszą dawkę leku zawsze podaje lekarz lub pielęgniarka. Lekarz powie pacjentowi, kiedy może on bezpiecznie wrócić do domu. Po rozmowie z lekarzem lub pielęgniarką i przeszkoleniu w wykonywaniu wstrzyknięć podskórnych, pacjent może sam wstrzykiwać sobie Icatibant Fresenius lub opiekun może wstrzykiwać pacjentowi Icatibant Fresenius, jeśli u pacjenta wystąpi napad dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE). Ważne jest wstrzyknięcie podskórne leku Icatibant Fresenius jak najszybciej po zauważeniu napadu obrzęku naczynioruchowego. Lekarz prowadzący nauczy pacjenta i jego opiekuna, jak bezpiecznie wstrzykiwać Icatibant Fresenius, zgodnie z instrukcjami podanymi w ulotce dla pacjenta.
DK/H/3184/001/IA/004 Kiedy i jak często należy stosować Icatibant Fresenius Lekarz określi dokładną dawkę leku Icatibant Fresenius i powie pacjentowi, jak często należy go stosować.
Dorośli - Zalecana dawka leku Icatibant Fresenius to jedno wstrzyknięcie (3 ml, 30 mg), podawane podskórnie niezwłocznie po zauważeniu napadu obrzęku naczynioruchowego (np. nasilony obrzęk skóry, szczególnie w obrębie twarzy i szyi, nasilenie bólu brzucha).
- Jeżeli po 6 godzinach objawy nie ustąpią, należy zwrócić się do lekarza w celu wykonania następnego wstrzyknięcia leku Icatibant Fresenius. Dorosłym pacjentom nie należy podawać więcej niż dwa dodatkowe wstrzyknięcia w ciągu 24 godzin.
- Nie należy przyjmować więcej niż 3 wstrzyknięcia w ciągu 24 godzin. Jeśli pacjent wymaga więcej niż 8 wstrzyknięć w miesiącu, należy skontaktować się z lekarzem.
Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 17 lat - Zalecana dawka leku Icatibant Fresenius to jedno wstrzyknięcie 1 ml do maksymalnie 3 ml, w zależności od masy ciała, podawane podskórnie niezwłocznie po zauważeniu objawów napadu obrzęku naczynioruchowego (np. nasilony obrzęk skóry, szczególnie w obrębie twarzy i szyi, nasilenie bólu brzucha).
- Więcej informacji dotyczących podawania dawki, patrz „Szczegółowa instrukcja wstrzykiwania”.
- Jeżeli pacjent nie wie, jaką dawkę podać, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
- Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią, należy niezwłocznie zasięgnąć pomocy lekarskiej.
Jak podawać Icatibant Fresenius Icatibant Fresenius jest przeznaczony do podawania podskórnego. Każdą ampułko-strzykawkę należy użyć wyłącznie jeden raz. Icatibant Fresenius wstrzykuje się za pomocą krótkiej igły do tkanki tłuszczowej pod skórą brzucha.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Poniższa szczegółowa instrukcja dotyczy: - podawania samodzielnego (dorośli); - podawania przez opiekuna lub fachowy personel medyczny dorosłym, młodzieży i dzieciom w wieku powyżej 2 lat (o masie ciała nie mniejszej niż 12 kg).
Instrukcja obejmuje następujące główne kroki: 1) Informacje ogólne 2a) Przygotowanie ampułko-strzykawki dla dzieci i młodzieży (w wieku od 2 do 17 lat) o masie ciała 65 kg lub mniejszej 2b) Przygotowanie ampułko-strzykawki i igły do wstrzyknięcia (wszyscy pacjenci) 3) Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia 4) Wstrzyknięcie roztworu 5) Usuwanie sprzętu do wstrzykiwań
DK/H/3184/001/IA/004 Szczegółowa instrukcja wstrzykiwania
1) Informacje ogólne - Przed rozpoczęciem pracy należy oczyścić używaną powierzchnię. - Umyć ręce wodą i mydłem. - Otworzyć opakowanie, odrywając warstwę uszczelniającą. - Wyjąć ampułko-strzykawkę z opakowania. - Odkręcić i zdjąć zakrętkę z końcówki ampułko-strzykawki. - Po odkręceniu zakrętki odłożyć ampułko-strzykawkę. 2a) Przygotowanie ampułko-strzykawki dla dzieci i młodzieży (w wieku od 2 do 17 lat) o masie ciała 65 kg lub mniejszej Ważne informacje dla fachowego personelu medycznego i opiekunów:
W przypadku gdy dawka jest mniejsza niż 30 mg (3 ml), do uzyskania odpowiedniej dawki z ampułko-strzykawki potrzebne będą (patrz poniżej): a) ampułko-strzykawka z lekiem Icatibant Fresenius (zawierającym roztwór ikatybantu), b) adapter (łącznik), c) strzykawka 3 ml z podziałką.
Potrzebną objętość roztworu w mililitrach należy pobrać do pustej strzykawki o pojemności 3 ml z podziałką (patrz tabela poniżej).
Tabela 1. Schemat podawania dla dzieci i młodzieży Masa ciała Objętość roztworu Pacjentom o masie ciała powyżej 65 kg podaje się całą zawartość ampułko-strzykawki (3 ml).
Jeśli pacjent nie ma pewności, jaką objętość roztworu pobrać, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
1) Zdjąć zakrętki po obydwu stronach adaptera.
Należy unikać dotykania końcówki i czubka adaptera oraz strzykawki, aby zapobiec skażeniu.
2) Przykręcić adapter do ampułko-strzykawki. DK/H/3184/001/IA/004 3) Przymocować strzykawkę z podziałką do drugiego końca adaptera tak, aby obie końcówki były ściśle połączone.
Pobieranie roztworu ikatybantu do strzykawki z podziałką:
1) Aby rozpocząć pobieranie roztworu ikatybantu, należy wcisnąć tłok ampułko-strzykawki (po lewej na ilustracji poniżej).
2) Jeżeli roztwór ikatybantu nie zaczął przepływać do strzykawki z podziałką, należy delikatnie ciągnąć tłok strzykawki, aż roztwór ikatybantu zacznie do niej napływać (patrz ilustracja poniżej). 3) Należy kontynuować wciskanie tłoka ampułko-strzykawki, aż wymagana objętość roztworu do wstrzyknięcia (dawka) przepłynie do strzykawki z podziałką. Informacje dotyczące dawkowania znajdują się w tabeli 1.
DK/H/3184/001/IA/004 Jeżeli w strzykawce z podziałką znajduje się powietrze, należy: - Obrócić połączone ze sobą strzykawki tak, aby ampułko-strzykawka znalazła się na górze (patrz ilustracja).
- Wcisnąć tłok strzykawki z podziałką tak, aby powietrze wróciło do ampułko-strzykawki (może być konieczne powtórzenie tego kroku kilka razy). - Pobrać potrzebną objętość roztworu ikatybantu.
4) Odłączyć ampułko-strzykawkę z adapterem od strzykawki z podziałką. 5) Umieścić ampułko-strzykawkę z adapterem w specjalnym pojemniku na ostre narzędzia.
2b) Przygotowanie ampułko-strzykawki i igły do wstrzyknięcia Wszyscy pacjenci (dorośli, młodzież i dzieci)
- Wyjąć z opakowania igłę z zabezpieczeniem. - Zdjąć warstwę uszczelniającą z igły (igła nadal powinna pozostawać w osłonce). DK/H/3184/001/IA/004
- Chwycić pewnie strzykawkę. Ostrożnie założyć igłę na strzykawkę, zawierającą bezbarwny roztwór. Wcisnąć mocno przekręcając strzykawkę zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
- Odciągnąć zabezpieczenie igły w kierunku strzykawki, z dala od igły.
- Wyjąć igłę z osłonki, pociągając za korpus strzykawki. Nie ciągnąć za tłok strzykawki.
- Strzykawka jest już gotowa do wstrzyknięcia.
3) Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia
DK/H/3184/001/IA/004
- Wybrać miejsce wstrzyknięcia. Miejscem wstrzyknięcia powinien być fałd skóry na brzuchu, około 5-10 cm poniżej pępka, po dowolnej stronie. Ten obszar skóry powinien znajdować się w odległości co najmniej 5 cm od jakichkolwiek blizn. Nie wybierać do wstrzyknięcia powierzchni skóry z wybroczynami, obrzękami lub bolesnej. - Oczyścić miejsce wstrzyknięcia, przecierając je płatkiem gazy nasączonym alkoholem i pozostawić do wyschnięcia.
4) Wstrzyknięcie roztworu
- Strzykawkę należy trzymać jedną ręką, pomiędzy dwoma palcami, z kciukiem na końcówce tłoka. - Upewnić się, że w strzykawce nie ma pęcherzyków powietrza, poprzez naciśnięcie tłoka do pojawienia się pierwszej kropli na końcu igły.
- Trzymać strzykawkę pod kątem 45-90 stopni do skóry, z igłą skierowaną do skóry. - Trzymając strzykawkę jedną ręką, drugą ręką chwycić delikatnie fałd skóry pomiędzy kciuk i palce w miejscu, które zostało wcześniej zdezynfekowane. - Przytrzymać fałd skóry, zbliżyć strzykawkę do skóry i szybko wkłuć igłę w fałd skóry. - Powoli wciskać tłok strzykawki trzymając rękę nieruchomo, aż do wstrzyknięcia całego płynu do skóry i całkowitego opróżnienia strzykawki. DK/H/3184/001/IA/004 - Tłok wciskać powoli, przez około 30 sekund. - Puścić fałd skóry i delikatnie wyciągnąć igłę.
5) Usuwanie sprzętu do wstrzykiwań
- Przesuwać zabezpieczenie igły do przodu, na igłę, do momentu usłyszenia i poczucia zablokowania. - Umieścić strzykawkę, igłę i osłonkę igły w pojemniku na ostre przedmioty, przeznaczonym do usuwania odpadów, które mogą powodować skaleczenia.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niemal u wszystkich pacjentów otrzymujących Icatibant Fresenius występuje reakcja w miejscu wstrzyknięcia (podrażnienie, obrzęk, ból, świąd, zaczerwienienie skóry i uczucie pieczenia). Działania te są zwykle łagodne i ustępują bez konieczności stosowania dodatkowego leczenia.
Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): Dodatkowe reakcje w miejscu wstrzyknięcia (uczucie ucisku, zasinienie, upośledzenie czucia i (lub) drętwienie, wypukła, swędząca wysypka na skórze oraz uczucie ciepła).
Często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): - nudności; - bóle głowy; - zawroty głowy; - gorączka; - świąd; - wysypka; - zaczerwienienie skóry; - nieprawidłowy wynik testów wątrobowych.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - pokrzywka.
Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli pacjent zauważy nasilenie objawów lub zaostrzenie napadu choroby po zastosowaniu leku Icatibant Fresenius.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy zwrócić się do lekarza.
Zgłaszanie działań niepożądanych DK/H/3184/001/IA/004 Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i ampułko- strzykawce po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie zamrażać.
Zużyć natychmiast po otwarciu i stosować tylko nieuszkodzone opakowania. Wyłącznie do jednorazowego użycia.
Nie stosować tego leku, jeśli ampułko-strzykawka lub opakowanie igły są uszkodzone, lub gdy występują jakiekolwiek widoczne oznaki zepsucia, na przykład jeżeli roztwór jest mętny, występują w nim cząstki stałe lub gdy jego zabarwienie ulegnie zmianie.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Icatibant Fresenius - Substancją czynną jest ikatybant. Każda ampułko-strzykawka zawiera 30 mg ikatybantu (w postaci octanu). Każdy ml roztworu zawiera 10 mg ikatybantu. - Pozostałe składniki to: sodu chlorek, kwas octowy lodowaty (do ustalenia pH), sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Icatibant Fresenius i co zawiera opakowanie Icatibant Fresenius jest przezroczystym, bezbarwnym roztworem do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce (z bezbarwnego szkła typu I) o pojemności 3 ml z tłokiem zakończonym korkiem bromobutylowym powlekanym polimerem fluorowęglowym, w tekturowym pudełku. Do opakowania dołączona jest igła podskórna z zabezpieczeniem (25G; 16 mm).
Icatibant Fresenius jest dostępny w opakowaniu zawierającym jedną ampułko-strzykawkę z jedną igłą z zabezpieczeniem lub trzy ampułko-strzykawki z trzema igłami z zabezpieczeniem.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
DK/H/3184/001/IA/004 Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Fresenius Kabi Austria GmbH Hafnerstraße 36 A-8055 Graz Austria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Nazwa Państwa Członkowskiego Nazwa leku Austria Icatibant Fresenius 30 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze Belgia Icatibant Fresenius 30 mg oplossing voor injectie in een voorgevulde spuit, solution injectable en seringue pré-remplie, Injektionslösung in einer Fertigspritze Chorwacja Ikatibant Fresenius 30 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki Czechy Icatibant Fresenius Dania Icatibant Fresenius Estonia Icatibant Fresenius Finlandia Icatibant Fresenius 30 mg injektioneste, liuos, esitäytetty ruisku Francja ICATIBANT FRESENIUS 30 mg, solution injectable en seringue préremplie Niemcy Icatibant Fresenius 30 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze Węgry Icatibant Fresenius 30 mg oldatos injekció előretöltött fecskendőben Irlandia Icatibant 30 mg solution for injection in pre-filled syringe Włochy Icatibant Fresenius Łotwa Icatibant Fresenius 30 mg šķīdums injekcijām pilnšļircē Litwa Icatibant Fresenius 30 mg injekcinis tirpalas užpildytame švirkšte Holandia Icatibant Fresenius 30 mg, oplossing voor injectie in een voorgevulde spuit Norwegia Icatibant Fresenius Polska Icatibant Fresenius Portugalia Icatibant Fresenius Słowacja Icatibant Fresenius 30 mg Hiszpania Icatibanto Fresenius 30 mg solución inyectable en jeringa precargada EFG Szwecja Icatibant Fresenius 30 mg injektionsvätska, lösning i förfylld spruta Zjednoczone Królestwo (Irlandia Pólnocna) Icatibant 30 mg solution for injection in pre-filled syringe
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 15.04.2024 r.
Icatibant Fresenius, 30 mg, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Icatibantum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Icatibant Fresenius i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Icatibant Fresenius
3. Jak stosować Icatibant Fresenius
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Icatibant Fresenius
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Icatibant Fresenius i w jakim celu się go stosuje
Icatibant Fresenius zawiera substancję czynną ikatybant.
Icatibant Fresenius jest przeznaczony do leczenia objawów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE, ang. Hereditary Angioedema) u pacjentów dorosłych oraz młodzieży i dzieci w wieku 2 lat i starszych. W przebiegu HAE dochodzi do zwiększenia stężenia we krwi substancji o nazwie bradykinina, co prowadzi do wystąpienia objawów takich jak obrzęk, ból, nudności i biegunka. Icatibant Fresenius blokuje aktywność bradykininy, w związku z czym przerywa rozwój objawów napadu HAE.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Icatibant Fresenius
Kiedy nie stosować leku Icatibant Fresenius: - jeśli pacjent ma uczulenie na ikatybant lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Icatibant Fresenius należy omówić to z lekarzem: - jeśli u pacjenta występuje dusznica bolesna (zmniejszony dopływ krwi do mięśnia sercowego); - jeśli u pacjenta niedawno wystąpił udar.
Niektóre z działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku Icatibant Fresenius są podobne do objawów choroby. W przypadku zauważenia nasilenia objawów napadu po otrzymaniu leku Icatibant Fresenius, należy natychmiast powiadomić lekarza. DK/H/3184/001/IA/004
Ponadto: - Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Icatibant Fresenius lub przed podaniem leku Icatibant Fresenius przez opiekuna, pacjent lub opiekun powinien być przeszkolony w wykonywaniu wstrzyknięć podskórnych. - Pacjent z napadem w obrębie krtani (niedrożność górnych dróg oddechowych), który sam wstrzykuje sobie Icatibant Fresenius lub któremu opiekun wstrzykuje Icatibant Fresenius, powinien niezwłocznie zgłosić się po pomoc lekarską do fachowej placówki medycznej. - Jeśli po jednorazowym samodzielnym wstrzyknięciu leku Icatibant Fresenius lub jednorazowym podaniu leku Icatibant Fresenius przez opiekuna objawy nie ustąpiły, pacjent powinien zgłosić się lub opiekun powinien zgłosić pacjenta do lekarza celem wykonania następnego wstrzyknięcia leku Icatibant Fresenius. Dorosłym pacjentom nie należy podawać więcej niż dwa dodatkowe wstrzyknięcia w ciągu 24 godzin.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Icatibant Fresenius u dzieci w wieku poniżej 2 lat lub ważących mniej niż 12 kg, ponieważ nie przebadano go w tej grupie wiekowej.
Icatibant Fresenius a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Nie są znane interakcje leku Icatibant Fresenius z innymi lekami. Jeżeli pacjent stosuje lek określany jako inhibitor konwertazy (inhibitor ACE) (np. kaptopril, enalapril, ramipril, chinapril, lizynopril), w celu obniżenia ciśnienia tętniczego lub z jakiegokolwiek innego powodu, przed zastosowaniem leku Icatibant Fresenius należy poinformować o tym lekarza.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku.
Pacjentka nie powinna karmić piersią przez 12 godzin po zastosowaniu leku Icatibant Fresenius.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli u pacjenta występuje uczucie zmęczenia lub zawroty głowy w wyniku napadu HAE lub po zastosowaniu leku Icatibant Fresenius.
Icatibant Fresenius zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować Icatibant Fresenius
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Jeśli pacjent otrzymuje Icatibant Fresenius po raz pierwszy, pierwszą dawkę leku zawsze podaje lekarz lub pielęgniarka. Lekarz powie pacjentowi, kiedy może on bezpiecznie wrócić do domu. Po rozmowie z lekarzem lub pielęgniarką i przeszkoleniu w wykonywaniu wstrzyknięć podskórnych, pacjent może sam wstrzykiwać sobie Icatibant Fresenius lub opiekun może wstrzykiwać pacjentowi Icatibant Fresenius, jeśli u pacjenta wystąpi napad dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE). Ważne jest wstrzyknięcie podskórne leku Icatibant Fresenius jak najszybciej po zauważeniu napadu obrzęku naczynioruchowego. Lekarz prowadzący nauczy pacjenta i jego opiekuna, jak bezpiecznie wstrzykiwać Icatibant Fresenius, zgodnie z instrukcjami podanymi w ulotce dla pacjenta.
DK/H/3184/001/IA/004 Kiedy i jak często należy stosować Icatibant Fresenius Lekarz określi dokładną dawkę leku Icatibant Fresenius i powie pacjentowi, jak często należy go stosować.
Dorośli - Zalecana dawka leku Icatibant Fresenius to jedno wstrzyknięcie (3 ml, 30 mg), podawane podskórnie niezwłocznie po zauważeniu napadu obrzęku naczynioruchowego (np. nasilony obrzęk skóry, szczególnie w obrębie twarzy i szyi, nasilenie bólu brzucha).
- Jeżeli po 6 godzinach objawy nie ustąpią, należy zwrócić się do lekarza w celu wykonania następnego wstrzyknięcia leku Icatibant Fresenius. Dorosłym pacjentom nie należy podawać więcej niż dwa dodatkowe wstrzyknięcia w ciągu 24 godzin.
- Nie należy przyjmować więcej niż 3 wstrzyknięcia w ciągu 24 godzin. Jeśli pacjent wymaga więcej niż 8 wstrzyknięć w miesiącu, należy skontaktować się z lekarzem.
Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 17 lat - Zalecana dawka leku Icatibant Fresenius to jedno wstrzyknięcie 1 ml do maksymalnie 3 ml, w zależności od masy ciała, podawane podskórnie niezwłocznie po zauważeniu objawów napadu obrzęku naczynioruchowego (np. nasilony obrzęk skóry, szczególnie w obrębie twarzy i szyi, nasilenie bólu brzucha).
- Więcej informacji dotyczących podawania dawki, patrz „Szczegółowa instrukcja wstrzykiwania”.
- Jeżeli pacjent nie wie, jaką dawkę podać, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
- Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią, należy niezwłocznie zasięgnąć pomocy lekarskiej.
Jak podawać Icatibant Fresenius Icatibant Fresenius jest przeznaczony do podawania podskórnego. Każdą ampułko-strzykawkę należy użyć wyłącznie jeden raz. Icatibant Fresenius wstrzykuje się za pomocą krótkiej igły do tkanki tłuszczowej pod skórą brzucha.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Poniższa szczegółowa instrukcja dotyczy: - podawania samodzielnego (dorośli); - podawania przez opiekuna lub fachowy personel medyczny dorosłym, młodzieży i dzieciom w wieku powyżej 2 lat (o masie ciała nie mniejszej niż 12 kg).
Instrukcja obejmuje następujące główne kroki: 1) Informacje ogólne 2a) Przygotowanie ampułko-strzykawki dla dzieci i młodzieży (w wieku od 2 do 17 lat) o masie ciała 65 kg lub mniejszej 2b) Przygotowanie ampułko-strzykawki i igły do wstrzyknięcia (wszyscy pacjenci) 3) Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia 4) Wstrzyknięcie roztworu 5) Usuwanie sprzętu do wstrzykiwań
DK/H/3184/001/IA/004 Szczegółowa instrukcja wstrzykiwania
1) Informacje ogólne - Przed rozpoczęciem pracy należy oczyścić używaną powierzchnię. - Umyć ręce wodą i mydłem. - Otworzyć opakowanie, odrywając warstwę uszczelniającą. - Wyjąć ampułko-strzykawkę z opakowania. - Odkręcić i zdjąć zakrętkę z końcówki ampułko-strzykawki. - Po odkręceniu zakrętki odłożyć ampułko-strzykawkę. 2a) Przygotowanie ampułko-strzykawki dla dzieci i młodzieży (w wieku od 2 do 17 lat) o masie ciała 65 kg lub mniejszej Ważne informacje dla fachowego personelu medycznego i opiekunów:
W przypadku gdy dawka jest mniejsza niż 30 mg (3 ml), do uzyskania odpowiedniej dawki z ampułko-strzykawki potrzebne będą (patrz poniżej): a) ampułko-strzykawka z lekiem Icatibant Fresenius (zawierającym roztwór ikatybantu), b) adapter (łącznik), c) strzykawka 3 ml z podziałką.
Potrzebną objętość roztworu w mililitrach należy pobrać do pustej strzykawki o pojemności 3 ml z podziałką (patrz tabela poniżej).
Tabela 1. Schemat podawania dla dzieci i młodzieży Masa ciała Objętość roztworu Pacjentom o masie ciała powyżej 65 kg podaje się całą zawartość ampułko-strzykawki (3 ml).
Jeśli pacjent nie ma pewności, jaką objętość roztworu pobrać, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
1) Zdjąć zakrętki po obydwu stronach adaptera.
Należy unikać dotykania końcówki i czubka adaptera oraz strzykawki, aby zapobiec skażeniu.
2) Przykręcić adapter do ampułko-strzykawki. DK/H/3184/001/IA/004 3) Przymocować strzykawkę z podziałką do drugiego końca adaptera tak, aby obie końcówki były ściśle połączone.
Pobieranie roztworu ikatybantu do strzykawki z podziałką:
1) Aby rozpocząć pobieranie roztworu ikatybantu, należy wcisnąć tłok ampułko-strzykawki (po lewej na ilustracji poniżej).
2) Jeżeli roztwór ikatybantu nie zaczął przepływać do strzykawki z podziałką, należy delikatnie ciągnąć tłok strzykawki, aż roztwór ikatybantu zacznie do niej napływać (patrz ilustracja poniżej). 3) Należy kontynuować wciskanie tłoka ampułko-strzykawki, aż wymagana objętość roztworu do wstrzyknięcia (dawka) przepłynie do strzykawki z podziałką. Informacje dotyczące dawkowania znajdują się w tabeli 1.
DK/H/3184/001/IA/004 Jeżeli w strzykawce z podziałką znajduje się powietrze, należy: - Obrócić połączone ze sobą strzykawki tak, aby ampułko-strzykawka znalazła się na górze (patrz ilustracja).
- Wcisnąć tłok strzykawki z podziałką tak, aby powietrze wróciło do ampułko-strzykawki (może być konieczne powtórzenie tego kroku kilka razy). - Pobrać potrzebną objętość roztworu ikatybantu.
4) Odłączyć ampułko-strzykawkę z adapterem od strzykawki z podziałką. 5) Umieścić ampułko-strzykawkę z adapterem w specjalnym pojemniku na ostre narzędzia.
2b) Przygotowanie ampułko-strzykawki i igły do wstrzyknięcia Wszyscy pacjenci (dorośli, młodzież i dzieci)
- Wyjąć z opakowania igłę z zabezpieczeniem. - Zdjąć warstwę uszczelniającą z igły (igła nadal powinna pozostawać w osłonce). DK/H/3184/001/IA/004
- Chwycić pewnie strzykawkę. Ostrożnie założyć igłę na strzykawkę, zawierającą bezbarwny roztwór. Wcisnąć mocno przekręcając strzykawkę zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
- Odciągnąć zabezpieczenie igły w kierunku strzykawki, z dala od igły.
- Wyjąć igłę z osłonki, pociągając za korpus strzykawki. Nie ciągnąć za tłok strzykawki.
- Strzykawka jest już gotowa do wstrzyknięcia.
3) Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia
DK/H/3184/001/IA/004
- Wybrać miejsce wstrzyknięcia. Miejscem wstrzyknięcia powinien być fałd skóry na brzuchu, około 5-10 cm poniżej pępka, po dowolnej stronie. Ten obszar skóry powinien znajdować się w odległości co najmniej 5 cm od jakichkolwiek blizn. Nie wybierać do wstrzyknięcia powierzchni skóry z wybroczynami, obrzękami lub bolesnej. - Oczyścić miejsce wstrzyknięcia, przecierając je płatkiem gazy nasączonym alkoholem i pozostawić do wyschnięcia.
4) Wstrzyknięcie roztworu
- Strzykawkę należy trzymać jedną ręką, pomiędzy dwoma palcami, z kciukiem na końcówce tłoka. - Upewnić się, że w strzykawce nie ma pęcherzyków powietrza, poprzez naciśnięcie tłoka do pojawienia się pierwszej kropli na końcu igły.
- Trzymać strzykawkę pod kątem 45-90 stopni do skóry, z igłą skierowaną do skóry. - Trzymając strzykawkę jedną ręką, drugą ręką chwycić delikatnie fałd skóry pomiędzy kciuk i palce w miejscu, które zostało wcześniej zdezynfekowane. - Przytrzymać fałd skóry, zbliżyć strzykawkę do skóry i szybko wkłuć igłę w fałd skóry. - Powoli wciskać tłok strzykawki trzymając rękę nieruchomo, aż do wstrzyknięcia całego płynu do skóry i całkowitego opróżnienia strzykawki. DK/H/3184/001/IA/004 - Tłok wciskać powoli, przez około 30 sekund. - Puścić fałd skóry i delikatnie wyciągnąć igłę.
5) Usuwanie sprzętu do wstrzykiwań
- Przesuwać zabezpieczenie igły do przodu, na igłę, do momentu usłyszenia i poczucia zablokowania. - Umieścić strzykawkę, igłę i osłonkę igły w pojemniku na ostre przedmioty, przeznaczonym do usuwania odpadów, które mogą powodować skaleczenia.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niemal u wszystkich pacjentów otrzymujących Icatibant Fresenius występuje reakcja w miejscu wstrzyknięcia (podrażnienie, obrzęk, ból, świąd, zaczerwienienie skóry i uczucie pieczenia). Działania te są zwykle łagodne i ustępują bez konieczności stosowania dodatkowego leczenia.
Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): Dodatkowe reakcje w miejscu wstrzyknięcia (uczucie ucisku, zasinienie, upośledzenie czucia i (lub) drętwienie, wypukła, swędząca wysypka na skórze oraz uczucie ciepła).
Często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): - nudności; - bóle głowy; - zawroty głowy; - gorączka; - świąd; - wysypka; - zaczerwienienie skóry; - nieprawidłowy wynik testów wątrobowych.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - pokrzywka.
Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli pacjent zauważy nasilenie objawów lub zaostrzenie napadu choroby po zastosowaniu leku Icatibant Fresenius.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy zwrócić się do lekarza.
Zgłaszanie działań niepożądanych DK/H/3184/001/IA/004 Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Icatibant Fresenius
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i ampułko- strzykawce po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie zamrażać.
Zużyć natychmiast po otwarciu i stosować tylko nieuszkodzone opakowania. Wyłącznie do jednorazowego użycia.
Nie stosować tego leku, jeśli ampułko-strzykawka lub opakowanie igły są uszkodzone, lub gdy występują jakiekolwiek widoczne oznaki zepsucia, na przykład jeżeli roztwór jest mętny, występują w nim cząstki stałe lub gdy jego zabarwienie ulegnie zmianie.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Icatibant Fresenius - Substancją czynną jest ikatybant. Każda ampułko-strzykawka zawiera 30 mg ikatybantu (w postaci octanu). Każdy ml roztworu zawiera 10 mg ikatybantu. - Pozostałe składniki to: sodu chlorek, kwas octowy lodowaty (do ustalenia pH), sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Icatibant Fresenius i co zawiera opakowanie Icatibant Fresenius jest przezroczystym, bezbarwnym roztworem do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce (z bezbarwnego szkła typu I) o pojemności 3 ml z tłokiem zakończonym korkiem bromobutylowym powlekanym polimerem fluorowęglowym, w tekturowym pudełku. Do opakowania dołączona jest igła podskórna z zabezpieczeniem (25G; 16 mm).
Icatibant Fresenius jest dostępny w opakowaniu zawierającym jedną ampułko-strzykawkę z jedną igłą z zabezpieczeniem lub trzy ampułko-strzykawki z trzema igłami z zabezpieczeniem.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
DK/H/3184/001/IA/004 Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Fresenius Kabi Austria GmbH Hafnerstraße 36 A-8055 Graz Austria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Nazwa Państwa Członkowskiego Nazwa leku Austria Icatibant Fresenius 30 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze Belgia Icatibant Fresenius 30 mg oplossing voor injectie in een voorgevulde spuit, solution injectable en seringue pré-remplie, Injektionslösung in einer Fertigspritze Chorwacja Ikatibant Fresenius 30 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki Czechy Icatibant Fresenius Dania Icatibant Fresenius Estonia Icatibant Fresenius Finlandia Icatibant Fresenius 30 mg injektioneste, liuos, esitäytetty ruisku Francja ICATIBANT FRESENIUS 30 mg, solution injectable en seringue préremplie Niemcy Icatibant Fresenius 30 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze Węgry Icatibant Fresenius 30 mg oldatos injekció előretöltött fecskendőben Irlandia Icatibant 30 mg solution for injection in pre-filled syringe Włochy Icatibant Fresenius Łotwa Icatibant Fresenius 30 mg šķīdums injekcijām pilnšļircē Litwa Icatibant Fresenius 30 mg injekcinis tirpalas užpildytame švirkšte Holandia Icatibant Fresenius 30 mg, oplossing voor injectie in een voorgevulde spuit Norwegia Icatibant Fresenius Polska Icatibant Fresenius Portugalia Icatibant Fresenius Słowacja Icatibant Fresenius 30 mg Hiszpania Icatibanto Fresenius 30 mg solución inyectable en jeringa precargada EFG Szwecja Icatibant Fresenius 30 mg injektionsvätska, lösning i förfylld spruta Zjednoczone Królestwo (Irlandia Pólnocna) Icatibant 30 mg solution for injection in pre-filled syringe
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 15.04.2024 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Icatibant Fresenius, 30 mg, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Każda ampułko-strzykawka o pojemności 3 ml zawiera ikatybantu octan w ilości odpowiadającej Każdy ml roztworu zawiera 10 mg ikatybantu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce. Roztwór jest przezroczystym i bezbarwnym płynem. pH roztworu wynosi 5,0‒6,0. Osmolalność roztworu wynosi od 270 do 330 mOsm.
Icatibant Fresenius jest wskazany w leczeniu objawowym ostrych napadów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE, ang. hereditary angioedema) u pacjentów dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku 2 lat i starszych, z niedoborem inhibitora esterazy C1.
Icatibant Fresenius jest przeznaczony do stosowania pod nadzorem fachowego personelu medycznego.
Dawkowanie
Dorośli Zalecana dawka dla dorosłych pacjentów to jedno wstrzyknięcie podskórne produktu leczniczego Icatibant Fresenius, 30 mg.
W większości przypadków jedno wstrzyknięcie produktu leczniczego Icatibant Fresenius jest wystarczające do leczenia napadu. W przypadku niewystarczającego ustąpienia lub nawrotu objawów, po 6 godzinach można wykonać drugie wstrzyknięcie produktu leczniczego Icatibant Fresenius. Jeżeli drugie wstrzyknięcie nie spowoduje wystarczającego ustąpienia objawów lub w przypadku zaobserwowania nawrotu objawów, po dalszych 6 godzinach można wykonać trzecie wstrzyknięcie produktu leczniczego Icatibant Fresenius. Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia produktu leczniczego Icatibant Fresenius w ciągu 24 godzin.
W badaniach klinicznych nie podawano więcej niż 8 wstrzyknięć ikatybantu na miesiąc.
Dzieci i młodzież Zalecaną dawkę produktu leczniczego Icatibant Fresenius na podstawie masy ciała dla dzieci DK/H/3184/001/IA/004 2
i młodzieży (w wieku od 2 do 17 lat) podano w tabeli 1., poniżej.
Tabela 1. Schemat dawkowania dla dzieci i młodzieży Masa ciała Dawka (Objętość roztworu) >65 kg 30 mg (3,0 ml)
W badaniu klinicznym podawano nie więcej niż jedno wstrzyknięcie ikatybantu na jeden napad HAE.
Brak zaleceń dotyczących schematu dawkowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 2 lat lub o masie ciała mniejszej niż 12 kg, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności w tej grupie pacjentów.
Pacjenci w podeszłym wieku Informacje na temat stosowania produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat są ograniczone.
U pacjentów w podeszłym wieku wykazano wzrost ekspozycji systemowej na ikatybant. Znaczenie tej obserwacji dla bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Icatibant Fresenius jest nieznane (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Zaburzenia czynności nerek Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Sposób podawania
Icatibant Fresenius jest przeznaczony do podawania podskórnego, najlepiej w okolicy brzucha.
Icatibant Fresenius należy wstrzykiwać powoli ze względu na podawaną objętość.
Każda ampułko-strzykawka z produktem leczniczym Icatibant Fresenius jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użycia.
Więcej informacji dotyczących podawania produktu leczniczego znajduje się w ulotce dla pacjenta.
Podanie przez opiekuna lub samodzielne podanie Decyzję o rozpoczęciu podawania przez opiekuna lub samodzielnego podawania produktu leczniczego Icatibant Fresenius powinien podejmować wyłącznie lekarz mający doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
Dorośli Icatibant Fresenius może być podawany samodzielnie lub przez opiekuna wyłącznie po przeszkoleniu w technice wykonywania wstrzyknięć podskórnych, przeprowadzonym przez fachowy personel DK/H/3184/001/IA/004 3
medyczny.
Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 17 lat Icatibant Fresenius może być podawany przez opiekuna wyłącznie po przeszkoleniu w technice wykonywania wstrzyknięć podskórnych, przeprowadzonym przez fachowy personel medyczny.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Napady w obrębie krtani Pacjenci z napadami w obrębie krtani, po wstrzyknięciu powinni być leczeni w fachowej placówce medycznej, dopóki lekarz prowadzący nie uzna, że wypisanie pacjenta do domu jest bezpieczne.
Choroba niedokrwienna serca W warunkach niedokrwienia, może teoretycznie wystąpić pogorszenie czynności serca i zmniejszenie przepływu wieńcowego na skutek antagonistycznego działania produktu leczniczego na receptor bradykininy typu 2. Dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego Icatibant Fresenius pacjentom z ostrą chorobą niedokrwienną serca lub niestabilną dusznicą bolesną (patrz punkt 5.3).
Udar Choć istnieją dowody na korzystny wpływ blokady receptora B2 bezpośrednio po udarze, to jednak istnieje teoretyczna możliwość, że ikatybant może osłabiać korzystne w późnej fazie neuroprotekcyjnej działanie bradykininy. W związku z tym, należy zachować ostrożność podczas podawania ikatybantu pacjentom w okresie kilku tygodni po udarze.
Podanie przez opiekuna lub samodzielne podanie U pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie otrzymywali produktu leczniczego Icatibant Fresenius, pierwsze podanie należy wykonać w placówce medycznej lub pod kontrolą lekarza.
W przypadku niedostatecznego złagodzenia lub nawrotu objawów po samodzielnym podaniu lub podaniu przez opiekuna zaleca się, aby pacjent zgłosił się lub opiekun zgłosił pacjenta do lekarza. Pacjentom dorosłym kolejne dawki, które mogą być konieczne przy tym samym napadzie należy podawać w placówce medycznej (patrz punkt 4.2). Brak danych dotyczących podawania kolejnych dawek u młodzieży lub dzieci w przypadku, gdy napad nie ustąpił po pierwszej dawce.
Pacjenci, u których wystąpił napad w obrębie krtani, powinni zawsze zgłaszać się do lekarza i należy ich obserwować w fachowej placówce medycznej, także po wstrzyknięciu produktu leczniczego w domu.
Dzieci i młodzież Istnieją ograniczone dane dotyczące leczenia ikatybantem więcej niż jednego napadu HAE u dzieci i młodzieży.
Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych
Sód Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
DK/H/3184/001/IA/004 4
Nie przewiduje się interakcji farmakokinetycznych pomiędzy produktami leczniczymi, dotyczących cytochromu CYP450 (patrz punkt 5.2).
Nie badano równoczesnego podawania ikatybantu i inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Inhibitory ACE są przeciwwskazane u pacjentów z HAE ze względu na możliwość nasilenia działania bradykininy.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u osób dorosłych.
Ciąża Brak danych klinicznych dotyczących stosowania ikatybantu w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały wpływ na implantację w macicy i poród (patrz punkt 5.3), lecz potencjalne zagrożenie dla ludzi jest nieznane.
Icatibant Fresenius można stosować w okresie ciąży tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne zagrożenie dla płodu (np. w leczeniu potencjalnie zagrażających życiu napadów w obrębie krtani).
Karmienie piersią Ikatybant przenika do mleka szczurów podczas laktacji w stężeniach podobnych do stężeń występujących we krwi matki. Nie wykryto skutków w rozwoju pourodzeniowym młodych szczurów.
Nie wiadomo, czy ikatybant przenika do mleka ludzkiego, lecz zaleca się, aby kobiety karmiące piersią, które zamierzają przyjąć Icatibant Fresenius, powstrzymały się od karmienia piersią przez
Płodność Zarówno u szczurów jak i u psów, wielokrotne zastosowanie ikatybantu skutkowało wpływem na narządy płciowe. Ikatybant nie wykazuje wpływu na płodność samców myszy i szczurów (patrz punkt 5.3). W badaniu z udziałem 39 zdrowych mężczyzn i kobiet otrzymujących 30 mg ikatybantu co 6 godzin, istotnych zmian w porównaniu do pomiaru początkowego w zakresie podstawowych aktywności hormonów układu rozrodczego i ich aktywności po stymulacji przez hormon uwalniający gonadotropinę. Nie obserwowano istotnego działania ikatybantu na aktywność progesteronu w fazie lutealnej i na funkcję lutealną oraz na długość cyklu miesiączkowego u kobiet oraz nie obserwowano istotnego działania ikatybantu na liczbę, ruchliwość i morfologię plemników u mężczyzn. Jest mało prawdopodobne, aby schemat dawkowania zastosowany w tym badaniu był utrzymany w warunkach klinicznych.
Ikatybant wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po zastosowaniu ikatybantu obserwowano zmęczenie, letarg, senność i zawroty głowy. Objawy te mogą wystąpić w wyniku napadu HAE. Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn, jeżeli odczuwają zmęczenie lub zawroty głowy. DK/H/3184/001/IA/004 5
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa stosowania
W badaniach klinicznych prowadzonych w celu rejestracji ikatybantu, 999 napadów HAE leczono ikatybantem w dawce 30 mg, podawanym podskórnie przez fachowy personel medyczny. Fachowy personel medyczny podawał podskórnie ikatybant w dawce 30 mg 129 zdrowym ochotnikom i 236 pacjentom z HAE.
Niemal u wszystkich pacjentów, którzy byli leczeni ikatybantem, podawanym podskórnie w badaniach klinicznych, wystąpiły reakcje w miejscu wstrzyknięcia (obejmujące podrażnienie skóry, obrzęk, ból, świąd, rumień, uczucie pieczenia). Reakcje te były zazwyczaj łagodne lub umiarkowane, przemijające i ustępowały bez dodatkowych interwencji.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Częstość występowania działań niepożądanych wymienionych w tabeli 2. zdefiniowano następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Wszystkie działania niepożądane odnotowane po wprowadzeniu ikatybantu do obrotu zapisane są kursywą.
Tabela 2. Działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu ikatybantu Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania
nieznana Zaburzenia układu nerwowwego
Zaburzenia żołądka i jelit nudności
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania reakcje w miejscu wstrzyknięcia* gorączka Badania diagnostyczne zwiększenie aktywności aminotransferaz
* Zasinienie w miejscu wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia, pieczenie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, niedoczulica w miejscu wstrzyknięcia, podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, drętwienie w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, uczucie ucisku w miejscu wstrzyknięcia, świąd w miejscu wstrzyknięcia, opuchlizna w miejscu wstrzyknięcia, pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia oraz uczucie ciepła w miejscu wstrzyknięcia.
Dzieci i młodzież Łącznie 32 pacjentów pediatrycznych (8 dzieci w wieku od 2 do 11 lat i 24 nastolatków w wieku od pacjentów otrzymało pojedynczą dawkę ikatybantu, a jeden z pacjentów (nastolatek) otrzymał ikatybant na dwa napady (łącznie dwie dawki). Ikatybant podano we wstrzyknięciu podskórnym w dawce 0,4 mg na kg masy ciała i nie więcej niż 30 mg w dawce.
U większości pacjentów tej populacji leczonych ikatybantem, podawanym podskórnie wystąpiły reakcje w miejscu podania, takie jak: rumień, obrzęk, pieczenie, ból i świąd skóry. Reakcje te były DK/H/3184/001/IA/004 6
łagodne lub umiarkowanie ciężkie oraz odpowiadały reakcjom obserwowanym u pacjentów dorosłych. U dwóch pacjentów z tej populacji wystąpiły ciężkie reakcje w miejscu podania, które całkowicie ustąpiły w ciągu 6 godzin. Reakcje te to rumień, obrzęk, pieczenie i uczucie ciepła.
Podczas badań klinicznych nie obserwowano istotnych klinicznie zmian w hormonach płciowych.
Opis wybranych działań niepożądanych
Immunogenność W rzadkich przypadkach, obserwowano przejściową obecność przeciwciał przeciwko ikatybantowi w kontrolowanych badaniach fazy III po wielokrotnym podawaniu produktu leczniczego u osób dorosłych. U wszystkich pacjentów utrzymywała się skuteczność leczenia. U jednego pacjenta leczonego ikatybantem stwierdzono obecność przeciwciał przeciwko ikatybantowi przed rozpoczęciem leczenia i po jego zakończeniu. Pacjenta poddawano obserwacji przez 5 miesięcy, a w kolejnych próbkach nie wykazano obecności przeciwciał przeciw ikatybantowi. Nie zgłaszano przypadków nadwrażliwości i reakcji anafilaktycznych podczas leczenia ikatybantem
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Brak danych klinicznych dotyczących przedawkowania.
Dawka 3,2 mg/kg mc. podana dożylnie (około 8-krotnie przekraczająca dawkę terapeutyczną) powodowała przemijający rumień, świąd, uderzenia gorąca lub hipotonię u zdrowych osób. Interwencja terapeutyczna nie była konieczna.
Grupa farmakoterapeutyczna: pozostałe leki hematologiczne; leki stosowane w dziedzicznym obrzęku naczynioruchowym; kod ATC: B06AC02.
Mechanizm działania HAE (choroba autosomalna dominująca) jest wywołany przez brak lub zaburzenia czynności inhibitora esterazy C1. Napadom HAE towarzyszy wzrost uwalniania bradykininy, która jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych.
HAE przejawia się w postaci przemijających napadów obrzęku podskórnego i (lub) podśluzówkowego, obejmującego górne drogi oddechowe, skórę i przewód pokarmowy. Napad zwykle trwa od 2 do 5 dni. DK/H/3184/001/IA/004 7
Ikatybant jest selektywnym, kompetycyjnym antagonistą receptora bradykininy typu 2 (B2). Jest to syntetyczny dekapeptyd o strukturze podobnej do bradykininy, lecz zawierający 5 aminokwasów niebiałkogennych. W przebiegu HAE bradykinina występująca w zwiększonym stężeniu jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych.
Działanie farmakodynamiczne U zdrowych, młodych osób, ikatybant podawany w dawkach 0,8 mg/kg mc. przez 4 godziny, 1,5 mg/kg mc./dobę lub 0,15 mg/kg mc./dobę przez 3 dni zapobiegał indukowanej bradykininą hipotonii, rozszerzeniu naczyń i odruchowej tachykardii. Wykazano, że ikatybant jest kompetycyjnym antagonistą w warunkach, gdy dawkę bradykininy w teście prowokacji zwiększono 4-krotnie.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Dane na temat skuteczności uzyskano we wstępnym, otwartym badaniu fazy II oraz w trzech kontrolowanych, badaniach fazy III.
Badania kliniczne FAST-1 i FAST-2 były randomizowanymi, kontrolowanymi badaniami fazy III, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, przy użyciu identycznego schematu badania, z wyjątkiem porównawczego produktu leczniczego (w jednym z badań stosowano kwas traneksamowy podawany doustnie jako porównawczy produkt leczniczy i w jednym z badań grupa kontrolna otrzymywała placebo). Łącznie 130 pacjentów zrandomizowano do grup otrzymujących dawkę 30 mg ikatybantu (63 pacjentów) lub porównawczy produkt leczniczy (kwas traneksamowy – 38 pacjentów albo placebo – 29 pacjentów). Kolejne epizody HAE leczono w badaniu dodatkowym prowadzonym metodą otwartą. Pacjenci z objawami obrzęku naczynioruchowego krtani otrzymywali ikatybant w sposób niezaślepiony. W badaniach fazy III, pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do zmniejszenia nasilenia objawów oceniany na wizualnej skali analogowej (VAS). Wyniki skuteczności tych badań przedstawiono w tabeli 3.
Badanie FAST-3 było randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniem, prowadzonym w grupach równoległych z udziałem 98 dorosłych pacjentów z medianą wieku wynoszącą 36 lat. Pacjentów zrandomizowano do grup otrzymujących 30 mg ikatybantu lub placebo, podawane we wstrzyknięciu podskórnym. W podgrupie pacjentów w tym badaniu wystąpiły ostre napady HAE podczas przyjmowania androgenów, leków przeciwfibrynolitycznych lub inhibitorów C1. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do zmniejszenia nasilenia objawów, oceniany przy użyciu 3-stopniowej złożonej wizualnej skali analogowej (VAS-3), składającej się z oceny obrzęku skóry, bólu skóry i bólu brzucha. Wyniki skuteczności badania FAST-3 przedstawiono w tabeli 4.
W tych badaniach u pacjentów otrzymujących ikatybant odnotowano krótszą medianę czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (odpowiednio 2,0, 2,5 i 2,0 godziny) w porównaniu z kwasem traneksamowym (12,0 godzin) i placebo (4,6 i 19,8 godziny). Efekt leczenia ikatybantem potwierdzono w drugorzędowych punktach końcowych.
W zintegrowanej analizie powyższych kontrolowanych badań fazy III, czas do zmniejszenia nasilenia objawów i czas do zmniejszenia nasilenia głównego objawu był podobny, niezależnie od grupy wiekowej, płci, rasy, masy ciała lub stosowania androgenów czy leków przeciwfibrynolitycznych przez pacjentów.
Odpowiedź na leczenie utrzymywała się na stałym poziomie również w przypadku powtarzających się napadów w kontrolowanych badaniach fazy III. Łącznie 237 pacjentów leczono 1386 dawkami ikatybantu 30 mg z powodu 1278 napadów ostrego HAE. W pierwszych 15 napadach leczonych ikatybantem (1114 dawek dla 1030 napadów), średni czas do zmniejszenia nasilenia objawów był podobny we wszystkich napadach (od 2,0 do 2,5 godziny). W 92,4% takich napadów podawano jedną dawkę ikatybantu.
DK/H/3184/001/IA/004 8
Tabela 3. Wyniki skuteczności badań FAST-1 i FAST-2 Kontrolowane badanie kliniczne ikatybantu w porównaniu z kwasem traneksamowym lub placebo: wyniki skuteczności FAST-2 FAST-1
Kwas traneksa- mowy
Liczba pacjentów w populacji ITT Liczba pacjentów w populacji ITT Poziom wyjściowy – skala VAS (mm) 63,7 61,5 Poziom wyjściowy – skala VAS (mm) 69,3 67,7 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -41,6 -14,6 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -44,8 -23,5 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -27,8 (-39,4; -16,2) p <0,001 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -23,3 (-37,1; -9,4) p =0,002 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -54,0 -30,3 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -54,2 -42,4 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -24,1 (-33,6; -14,6) p <0,001 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -15,2 (-28,6; -1,7) p =0,028 Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (godziny)
Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (godziny)
Wszystkie epizody (N = 74) 2,0 12,0 Wszystkie epizody (N = 56) 2,5 4,6 Częstość odpowiedzi (%, CI) po rozpoczęcia leczenia
Częstość odpowiedzi (%, CI) po rozpoczęcia leczenia
Wszystkie epizody (N = 74) 80,0 (63,1; 91,6) 30,6 (16,3; 48,1) Wszystkie epizody (N = 56) 66,7 (46,0; 83,5) 46,4 (27,5; 66,1) Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów: wszystkie objawy (godziny) Ból brzucha Obrzęk skóry Ból skóry
1,6 2,6 1,5
3,5 18,1 12,0 Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów: wszystkie objawy (godziny) Ból brzucha Obrzęk skóry Ból skóry
2,0 3,1 1,6
3,3 10,2 9,0 Mediana czasu do niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny)
niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny)
Wszystkie epizody (N = 74) 10,0 51,0 Wszystkie epizody
8,5 19,4 Mediana czasu do ustąpienia objawów według pacjenta (godziny)
ustąpienia objawów według pacjenta (godziny)
DK/H/3184/001/IA/004 9
Kontrolowane badanie kliniczne ikatybantu w porównaniu z kwasem traneksamowym lub placebo: wyniki skuteczności FAST-2 FAST-1
Kwas traneksa- mowy
Wszystkie epizody (N = 74) 0,8 7,9 Wszystkie epizody (N = 56) 0,8 16,9 Mediana czasu do ogólnej poprawy stanu pacjenta, według lekarza (godziny)
ogólnej poprawy stanu pacjenta, według lekarza (godziny)
Wszystkie epizody (N = 74) 1,5 6,9 Wszystkie epizody (N=56) 1,0 5,7
Tabela 4. Wyniki skuteczności badania FAST-3 Wyniki skuteczności: FAST-3; faza kontrolowana – populacja ITT Kryterium Statystyka Ikatybant Placebo Wartość p
Pierwszorzędowy punkt końcowy Czas do zmniejszenia nasilenia objawów -- złożona VAS (godziny) Mediana 2,0 19,8 <0,001 Inne punkty końcowe Czas do zmniejszenia nasilenia pierwotnych objawów - złożona VAS (godziny) Mediana 1,5 18,5 <0,001 Zmiana wyniku w złożonej skali VAS 2 h po podaniu produktu leczniczego Średnia -19,74 -7,49 <0,001 Zmiana złożonego wskaźnika nasilenia objawów po 2 godzinach w ocenie pacjenta Średnia -0,53 -0,22 <0,001 Zmiana złożonego wskaźnika nasilenia objawów po 2 godzinach w ocenie badacza Średnia -0,44 -0,19 <0,001 Czas do niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny) Mediana 8,0 36,0 0,012 Czas do początkowej poprawy objawów w ocenie pacjenta (godziny) Mediana 0,8 3,5 <0,001 Czas do początkowej widocznej poprawy objawów w ocenie badacza (godziny) Mediana 0,8 3,4 <0,001
Łącznie w powyższych kontrolowanych badaniach klinicznych fazy III leczono 66 pacjentów z napadami HAE dotyczącymi krtani. Wyniki były podobne jak u pacjentów z niekrtaniowymi napadami HAE pod względem czasu do zmniejszenia nasilenia objawów.
Dzieci i młodzież Przeprowadzono otwarte, nierandomizowane badanie kliniczne z jedną grupą pacjentów (HGT-FIR 086), do którego włączono 32 pacjentów. Wszyscy pacjenci otrzymali co najmniej jedną dawkę ikatybantu (0,4 mg/kg mc. do maksymalnie 30 mg w dawce) i większość z nich była monitorowana przez co najmniej 6 miesięcy. Jedenastu pacjentów było w fazie prepubertalnej, a 21 pacjentów było DK/H/3184/001/IA/004 10
w fazie pubertalnej lub postpubertalnej.
Skuteczność produktu leczniczego obserwowano w grupie 22 pacjentów leczonych ikatybantem (11 pacjentów w fazie prepubertalnej i 11 w fazie pubertalnej lub postpubertalnej) podczas napadu HAE.
Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do zmniejszenia nasilenia objawów (TOSR, ang. time to onset of symptom relief) mierzony przy użyciu złożonego wskaźnika nasilenia objawów w ocenie badacza. Czas zmniejszenia nasilenia objawów określano jako czas (w godzinach), w jakim nastąpiła poprawa objawów o 20%.
Ogółem mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów wynosiła 1 godzinę (przedział ufności 95%, 1,0–1,1 godziny). W pierwszej godzinie po leczeniu, nasilenie objawów zmniejszyło się u około 50% pacjentów, a w drugiej godzinie po leczeniu u około 90% pacjentów.
Ogółem mediana czasu do minimalnych objawów (najwcześniejszy czas po leczeniu, w którym objawy były łagodne lub nieobecne) wynosiła 1,1 godziny (przedział ufności 95%, 1,0–2,0 godzin).
Farmakokinetyka ikatybantu została określona w badaniach z zastosowaniem produktu leczniczego podawanego zdrowym ochotnikom i pacjentom zarówno dożylnie, jak i podskórnie. Profil farmakokinetyczny ikatybantu u pacjentów z HAE jest podobny jak u zdrowych ochotników.
Wchłanianie Po podaniu podskórnym bezwzględna biodostępność ikatybantu wynosi 97%. Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia wynosi około 30 minut.
Dystrybucja Objętość dystrybucji ikatybantu (V ss ) wynosi około 20-25 l. Substancja wiąże się z białkami osocza w 44%.
Eliminacja Ikatybant jest eliminowany głównie przez metabolizm, przy czym mniej niż 10% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Klirens wynosi około 15-20 l/h i jest niezależny od dawki. Okres półtrwania w fazie eliminacji końcowej w osoczu wynosi około 1-2 godzin.
Metabolizm Ikatybant jest intensywnie metabolizowany przez enzymy proteolityczne do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane głównie z moczem.
Badania in vitro potwierdziły, że ikatybant nie jest rozkładany w oksydacyjnych szlakach metabolicznych i nie jest inhibitorem głównych izoenzymów cytochromu P450 (CYP) (CYP 1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4) oraz nie indukuje CYP 1A2 ani 3A4.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Dane sugerują występowanie związanego z wiekiem spadku klirensu prowadzącego do około 50-60% większej ekspozycji w grupie pacjentów w podeszłym wieku (75-80 lat), w porównaniu z pacjentami w wieku 40 lat.
Płeć Dane sugerują, że nie ma różnicy w klirensie między kobietami a mężczyznami, po uwzględnieniu różnic w masie ciała. DK/H/3184/001/IA/004 11
Zaburzenia czynności wątroby i nerek Ograniczone dane sugerują, że ekspozycja na ikatybant nie jest uzależniona od zaburzeń czynności wątroby lub nerek.
Rasa Istnieją ograniczone dane dotyczące skuteczności ikatybantu dla danej rasy. Dostępne dane dotyczące ekspozycji nie wykazują różnic pomiędzy rasą inną niż biała (n=40) i białą (n=132).
Dzieci i młodzież Właściwości farmakokinetyczne ikatybantu określono u dzieci i młodzieży z HAE w badaniu HGT- FIR-086 (patrz punkt 5.1). Po pojedynczym podaniu podskórnym (0,4 mg/kg mc. do maksymalnie okres półtrwania około 2 godzin. Nie obserwowano różnic w ekspozycji na ikatybant między pacjentami z HAE, u których wystąpił napad, a pacjentami z HAE, u których napad nie wystąpił. Populacyjne modelowanie farmakokinetyczne przy użyciu danych dotyczących osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży wykazało, że klirens ikatybantu związany jest z masą ciała. U dzieci i młodzieży z HAE odnotowano mniejsze wartości dla klirensu przy mniejszej masie ciała. Na podstawie modelowania w zakresie grupy wagowej przewidywana ekspozycja na ikatybant u dzieci i młodzieży z HAE (patrz punkt 4.2) jest mniejsza niż ekspozycja obserwowana w badaniach z udziałem dorosłych pacjentów z HAE.
Przeprowadzono badania z podaniem wielokrotnych dawek, trwające do 6 miesięcy u szczurów i do stężeń krążących hormonów płciowych a wielokrotne podawanie ikatybantu powodowało odwracalne opóźnienie dojrzewania.
W trwającym 9 miesięcy badaniu na psach maksymalna ekspozycja dobowa (AUC) przy poziomie bez widocznych działań niepożądanych (NOAEL, ang. No Observed Adverse Effect Levels) wynosiła 2,3 razy więcej, niż AUC u dorosłych ludzi po podaniu dawki podskórnej 30 mg. Wartość NOAEL nie była mierzalna w badaniu na szczurach, jednak wszystkie wyniki z tego badania wykazywały albo całkowicie, albo częściowo odwracalne działania u szczurów otrzymujących ikatybant. W przypadku wszystkich dawek badanych u szczurów obserwowano przerost nadnerczy. Po przerwaniu podawania ikatybantu obserwowano cofnięcie przerostu nadnerczy. Kliniczne znaczenie działania na nadnercza nie jest znane.
Ikatybant nie miał wpływu na płodność samców myszy (największa dawka 80,8 mg/kg mc./dobę) ani szczurów (największa dawka 10 mg/kg mc./dobę).
W 2-letnim badaniu, mającym na celu ocenę działań rakotwórczych ikatybantu u szczurów, dobowe dawki dające poziom ekspozycji około dwukrotnie wyższy niż uzyskiwany po dawce terapeutycznej u ludzi, nie miały wpływu na częstość występowania ani morfologię guzów. Wyniki nie wskazują na rakotwórcze działanie ikatybantu.
Ikatybant nie wykazywał genotoksyczności w standardowym zestawie testów in vitro oraz in vivo.
Ikatybant nie wykazywał działania teratogennego po podaniu we wstrzyknięciu podskórnym we wczesnej fazie rozwoju zarodkowego lub płodowego u szczurów (największa dawka 25 mg/kg mc./dobę) i u królików (największa dawka 10 mg/kg mc./dobę). Ikatybant jest silnym antagonistą bradykininy, w związku z czym leczenie z zastosowaniem dużych dawek może mieć wpływ na proces implantacji w macicy oraz późniejszą stabilność macicy we wczesnej fazie ciąży. Te działania dotyczące macicy przejawiają się także w późnej fazie ciąży, gdzie ikatybant wykazuje działanie tokolityczne, powodując opóźnienie porodu u szczurów, zwiększenie częstości zaburzeń u płodów DK/H/3184/001/IA/004 12
oraz zgony okołoporodowe po zastosowaniu dużych dawek (10 mg/kg mc./dobę).
W trwającym 2 tygodnie badaniu dotyczącym zakresu dawek podawanych podskórnie u młodych szczurów określono 25 mg/kg mc./dobę, jako dawkę maksymalnie tolerowaną. W kluczowym badaniu toksyczności na młodych osobnikach szczurów przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, którym podawano 3 mg/kg mc./dobę przez 7 tygodni, obserwowano atrofię jąder i najądrzy; obserwowane wyniki badania mikroskopowego były częściowo odwracalne. Podobne działania ikatybantu na tkankę narządów płciowych obserwowano u dojrzałych płciowo szczurów i psów. Obserwowane działania na tkankę były zgodne ze zgłoszonym działaniem na gonadotropiny i okazały się odwracalne podczas następującego okresu wolnego od podawania.
Ikatybant nie powoduje żadnych zmian przewodzenia sercowego w warunkach in vitro (kanał hERG) ani in vivo u zdrowych psów oraz w różnych modelach psich (stymulacja komór, wysiłek fizyczny i podwiązanie naczyń wieńcowych), przy czym nie zaobserwowano żadnych zmian hemodynamicznych. W kilku modelach nieklinicznych wykazano, że ikatybant nasila indukowane niedokrwienie serca, choć nie wykazano w sposób spójny szkodliwego działania w przebiegu ostrego niedokrwienia.
Sodu chlorek Kwas octowy lodowaty (do ustalenia pH) Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań
Nie dotyczy.
Okres ważności produktu leczniczego w oryginalnym opakowaniu przed otwarciem
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie zamrażać.
zakończonym korkiem bromobutylowym, powlekanym polimerem fluorowęglowym, w tekturowym pudełku. Do opakowania dołączona jest igła podskórna z zabezpieczeniem (25G; 16 mm).
Opakowanie zawiera 1 ampułko-strzykawkę z jedną igłą z zabezpieczeniem lub 3 ampułko-strzykawki z trzema igłami z zabezpieczeniem.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
DK/H/3184/001/IA/004 13
Użyć natychmiast po otwarciu. Wyłącznie do jednorazowego użycia. Nie używać, jeśli strzykawka jest zniszczona lub uszkodzona. Roztwór powinien być przezroczysty, bezbarwny i wolny od widocznych cząstek.
Zastosowanie u dzieci i młodzieży Właściwa dawka do podania zależy od masy ciała (patrz punkt 4.2).
Jeżeli wymagana dawka jest mniejsza, niż 30 mg (3 ml), do pobrania i podania odpowiedniej dawki wymagany jest następujący sprzęt: − adapter (proksymalne i (lub) dystalne żeńskie złącze/złącze typu luer lock), − 3 ml (zalecana) strzykawka z podziałką.
Ampułko-strzykawka z ikatybantem i wszystkie inne części są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użycia.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Wszystkie igły i strzykawki należy umieścić w specjalnym pojemniku na ostre odpady medyczne.
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Pozwolenie nr 27117
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10 czerwca 2022 r.
15.04.2024 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Icatibant Fresenius, 30 mg, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda ampułko-strzykawka o pojemności 3 ml zawiera ikatybantu octan w ilości odpowiadającej Każdy ml roztworu zawiera 10 mg ikatybantu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce. Roztwór jest przezroczystym i bezbarwnym płynem. pH roztworu wynosi 5,0‒6,0. Osmolalność roztworu wynosi od 270 do 330 mOsm.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Icatibant Fresenius jest wskazany w leczeniu objawowym ostrych napadów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE, ang. hereditary angioedema) u pacjentów dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku 2 lat i starszych, z niedoborem inhibitora esterazy C1.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Icatibant Fresenius jest przeznaczony do stosowania pod nadzorem fachowego personelu medycznego.
Dawkowanie
Dorośli Zalecana dawka dla dorosłych pacjentów to jedno wstrzyknięcie podskórne produktu leczniczego Icatibant Fresenius, 30 mg.
W większości przypadków jedno wstrzyknięcie produktu leczniczego Icatibant Fresenius jest wystarczające do leczenia napadu. W przypadku niewystarczającego ustąpienia lub nawrotu objawów, po 6 godzinach można wykonać drugie wstrzyknięcie produktu leczniczego Icatibant Fresenius. Jeżeli drugie wstrzyknięcie nie spowoduje wystarczającego ustąpienia objawów lub w przypadku zaobserwowania nawrotu objawów, po dalszych 6 godzinach można wykonać trzecie wstrzyknięcie produktu leczniczego Icatibant Fresenius. Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia produktu leczniczego Icatibant Fresenius w ciągu 24 godzin.
W badaniach klinicznych nie podawano więcej niż 8 wstrzyknięć ikatybantu na miesiąc.
Dzieci i młodzież Zalecaną dawkę produktu leczniczego Icatibant Fresenius na podstawie masy ciała dla dzieci DK/H/3184/001/IA/004 2
i młodzieży (w wieku od 2 do 17 lat) podano w tabeli 1., poniżej.
Tabela 1. Schemat dawkowania dla dzieci i młodzieży Masa ciała Dawka (Objętość roztworu) >65 kg 30 mg (3,0 ml)
W badaniu klinicznym podawano nie więcej niż jedno wstrzyknięcie ikatybantu na jeden napad HAE.
Brak zaleceń dotyczących schematu dawkowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 2 lat lub o masie ciała mniejszej niż 12 kg, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności w tej grupie pacjentów.
Pacjenci w podeszłym wieku Informacje na temat stosowania produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat są ograniczone.
U pacjentów w podeszłym wieku wykazano wzrost ekspozycji systemowej na ikatybant. Znaczenie tej obserwacji dla bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Icatibant Fresenius jest nieznane (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Zaburzenia czynności nerek Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Sposób podawania
Icatibant Fresenius jest przeznaczony do podawania podskórnego, najlepiej w okolicy brzucha.
Icatibant Fresenius należy wstrzykiwać powoli ze względu na podawaną objętość.
Każda ampułko-strzykawka z produktem leczniczym Icatibant Fresenius jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użycia.
Więcej informacji dotyczących podawania produktu leczniczego znajduje się w ulotce dla pacjenta.
Podanie przez opiekuna lub samodzielne podanie Decyzję o rozpoczęciu podawania przez opiekuna lub samodzielnego podawania produktu leczniczego Icatibant Fresenius powinien podejmować wyłącznie lekarz mający doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
Dorośli Icatibant Fresenius może być podawany samodzielnie lub przez opiekuna wyłącznie po przeszkoleniu w technice wykonywania wstrzyknięć podskórnych, przeprowadzonym przez fachowy personel DK/H/3184/001/IA/004 3
medyczny.
Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 17 lat Icatibant Fresenius może być podawany przez opiekuna wyłącznie po przeszkoleniu w technice wykonywania wstrzyknięć podskórnych, przeprowadzonym przez fachowy personel medyczny.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Napady w obrębie krtani Pacjenci z napadami w obrębie krtani, po wstrzyknięciu powinni być leczeni w fachowej placówce medycznej, dopóki lekarz prowadzący nie uzna, że wypisanie pacjenta do domu jest bezpieczne.
Choroba niedokrwienna serca W warunkach niedokrwienia, może teoretycznie wystąpić pogorszenie czynności serca i zmniejszenie przepływu wieńcowego na skutek antagonistycznego działania produktu leczniczego na receptor bradykininy typu 2. Dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego Icatibant Fresenius pacjentom z ostrą chorobą niedokrwienną serca lub niestabilną dusznicą bolesną (patrz punkt 5.3).
Udar Choć istnieją dowody na korzystny wpływ blokady receptora B2 bezpośrednio po udarze, to jednak istnieje teoretyczna możliwość, że ikatybant może osłabiać korzystne w późnej fazie neuroprotekcyjnej działanie bradykininy. W związku z tym, należy zachować ostrożność podczas podawania ikatybantu pacjentom w okresie kilku tygodni po udarze.
Podanie przez opiekuna lub samodzielne podanie U pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie otrzymywali produktu leczniczego Icatibant Fresenius, pierwsze podanie należy wykonać w placówce medycznej lub pod kontrolą lekarza.
W przypadku niedostatecznego złagodzenia lub nawrotu objawów po samodzielnym podaniu lub podaniu przez opiekuna zaleca się, aby pacjent zgłosił się lub opiekun zgłosił pacjenta do lekarza. Pacjentom dorosłym kolejne dawki, które mogą być konieczne przy tym samym napadzie należy podawać w placówce medycznej (patrz punkt 4.2). Brak danych dotyczących podawania kolejnych dawek u młodzieży lub dzieci w przypadku, gdy napad nie ustąpił po pierwszej dawce.
Pacjenci, u których wystąpił napad w obrębie krtani, powinni zawsze zgłaszać się do lekarza i należy ich obserwować w fachowej placówce medycznej, także po wstrzyknięciu produktu leczniczego w domu.
Dzieci i młodzież Istnieją ograniczone dane dotyczące leczenia ikatybantem więcej niż jednego napadu HAE u dzieci i młodzieży.
Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych
Sód Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
DK/H/3184/001/IA/004 4
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przewiduje się interakcji farmakokinetycznych pomiędzy produktami leczniczymi, dotyczących cytochromu CYP450 (patrz punkt 5.2).
Nie badano równoczesnego podawania ikatybantu i inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Inhibitory ACE są przeciwwskazane u pacjentów z HAE ze względu na możliwość nasilenia działania bradykininy.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u osób dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak danych klinicznych dotyczących stosowania ikatybantu w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały wpływ na implantację w macicy i poród (patrz punkt 5.3), lecz potencjalne zagrożenie dla ludzi jest nieznane.
Icatibant Fresenius można stosować w okresie ciąży tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne zagrożenie dla płodu (np. w leczeniu potencjalnie zagrażających życiu napadów w obrębie krtani).
Karmienie piersią Ikatybant przenika do mleka szczurów podczas laktacji w stężeniach podobnych do stężeń występujących we krwi matki. Nie wykryto skutków w rozwoju pourodzeniowym młodych szczurów.
Nie wiadomo, czy ikatybant przenika do mleka ludzkiego, lecz zaleca się, aby kobiety karmiące piersią, które zamierzają przyjąć Icatibant Fresenius, powstrzymały się od karmienia piersią przez
Płodność Zarówno u szczurów jak i u psów, wielokrotne zastosowanie ikatybantu skutkowało wpływem na narządy płciowe. Ikatybant nie wykazuje wpływu na płodność samców myszy i szczurów (patrz punkt 5.3). W badaniu z udziałem 39 zdrowych mężczyzn i kobiet otrzymujących 30 mg ikatybantu co 6 godzin, istotnych zmian w porównaniu do pomiaru początkowego w zakresie podstawowych aktywności hormonów układu rozrodczego i ich aktywności po stymulacji przez hormon uwalniający gonadotropinę. Nie obserwowano istotnego działania ikatybantu na aktywność progesteronu w fazie lutealnej i na funkcję lutealną oraz na długość cyklu miesiączkowego u kobiet oraz nie obserwowano istotnego działania ikatybantu na liczbę, ruchliwość i morfologię plemników u mężczyzn. Jest mało prawdopodobne, aby schemat dawkowania zastosowany w tym badaniu był utrzymany w warunkach klinicznych.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ikatybant wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po zastosowaniu ikatybantu obserwowano zmęczenie, letarg, senność i zawroty głowy. Objawy te mogą wystąpić w wyniku napadu HAE. Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn, jeżeli odczuwają zmęczenie lub zawroty głowy. DK/H/3184/001/IA/004 5
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa stosowania
W badaniach klinicznych prowadzonych w celu rejestracji ikatybantu, 999 napadów HAE leczono ikatybantem w dawce 30 mg, podawanym podskórnie przez fachowy personel medyczny. Fachowy personel medyczny podawał podskórnie ikatybant w dawce 30 mg 129 zdrowym ochotnikom i 236 pacjentom z HAE.
Niemal u wszystkich pacjentów, którzy byli leczeni ikatybantem, podawanym podskórnie w badaniach klinicznych, wystąpiły reakcje w miejscu wstrzyknięcia (obejmujące podrażnienie skóry, obrzęk, ból, świąd, rumień, uczucie pieczenia). Reakcje te były zazwyczaj łagodne lub umiarkowane, przemijające i ustępowały bez dodatkowych interwencji.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Częstość występowania działań niepożądanych wymienionych w tabeli 2. zdefiniowano następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Wszystkie działania niepożądane odnotowane po wprowadzeniu ikatybantu do obrotu zapisane są kursywą.
Tabela 2. Działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu ikatybantu Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania
nieznana Zaburzenia układu nerwowwego
Zaburzenia żołądka i jelit nudności
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania reakcje w miejscu wstrzyknięcia* gorączka Badania diagnostyczne zwiększenie aktywności aminotransferaz
* Zasinienie w miejscu wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia, pieczenie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, niedoczulica w miejscu wstrzyknięcia, podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, drętwienie w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, uczucie ucisku w miejscu wstrzyknięcia, świąd w miejscu wstrzyknięcia, opuchlizna w miejscu wstrzyknięcia, pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia oraz uczucie ciepła w miejscu wstrzyknięcia.
Dzieci i młodzież Łącznie 32 pacjentów pediatrycznych (8 dzieci w wieku od 2 do 11 lat i 24 nastolatków w wieku od pacjentów otrzymało pojedynczą dawkę ikatybantu, a jeden z pacjentów (nastolatek) otrzymał ikatybant na dwa napady (łącznie dwie dawki). Ikatybant podano we wstrzyknięciu podskórnym w dawce 0,4 mg na kg masy ciała i nie więcej niż 30 mg w dawce.
U większości pacjentów tej populacji leczonych ikatybantem, podawanym podskórnie wystąpiły reakcje w miejscu podania, takie jak: rumień, obrzęk, pieczenie, ból i świąd skóry. Reakcje te były DK/H/3184/001/IA/004 6
łagodne lub umiarkowanie ciężkie oraz odpowiadały reakcjom obserwowanym u pacjentów dorosłych. U dwóch pacjentów z tej populacji wystąpiły ciężkie reakcje w miejscu podania, które całkowicie ustąpiły w ciągu 6 godzin. Reakcje te to rumień, obrzęk, pieczenie i uczucie ciepła.
Podczas badań klinicznych nie obserwowano istotnych klinicznie zmian w hormonach płciowych.
Opis wybranych działań niepożądanych
Immunogenność W rzadkich przypadkach, obserwowano przejściową obecność przeciwciał przeciwko ikatybantowi w kontrolowanych badaniach fazy III po wielokrotnym podawaniu produktu leczniczego u osób dorosłych. U wszystkich pacjentów utrzymywała się skuteczność leczenia. U jednego pacjenta leczonego ikatybantem stwierdzono obecność przeciwciał przeciwko ikatybantowi przed rozpoczęciem leczenia i po jego zakończeniu. Pacjenta poddawano obserwacji przez 5 miesięcy, a w kolejnych próbkach nie wykazano obecności przeciwciał przeciw ikatybantowi. Nie zgłaszano przypadków nadwrażliwości i reakcji anafilaktycznych podczas leczenia ikatybantem
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Brak danych klinicznych dotyczących przedawkowania.
Dawka 3,2 mg/kg mc. podana dożylnie (około 8-krotnie przekraczająca dawkę terapeutyczną) powodowała przemijający rumień, świąd, uderzenia gorąca lub hipotonię u zdrowych osób. Interwencja terapeutyczna nie była konieczna.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: pozostałe leki hematologiczne; leki stosowane w dziedzicznym obrzęku naczynioruchowym; kod ATC: B06AC02.
Mechanizm działania HAE (choroba autosomalna dominująca) jest wywołany przez brak lub zaburzenia czynności inhibitora esterazy C1. Napadom HAE towarzyszy wzrost uwalniania bradykininy, która jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych.
HAE przejawia się w postaci przemijających napadów obrzęku podskórnego i (lub) podśluzówkowego, obejmującego górne drogi oddechowe, skórę i przewód pokarmowy. Napad zwykle trwa od 2 do 5 dni. DK/H/3184/001/IA/004 7
Ikatybant jest selektywnym, kompetycyjnym antagonistą receptora bradykininy typu 2 (B2). Jest to syntetyczny dekapeptyd o strukturze podobnej do bradykininy, lecz zawierający 5 aminokwasów niebiałkogennych. W przebiegu HAE bradykinina występująca w zwiększonym stężeniu jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych.
Działanie farmakodynamiczne U zdrowych, młodych osób, ikatybant podawany w dawkach 0,8 mg/kg mc. przez 4 godziny, 1,5 mg/kg mc./dobę lub 0,15 mg/kg mc./dobę przez 3 dni zapobiegał indukowanej bradykininą hipotonii, rozszerzeniu naczyń i odruchowej tachykardii. Wykazano, że ikatybant jest kompetycyjnym antagonistą w warunkach, gdy dawkę bradykininy w teście prowokacji zwiększono 4-krotnie.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Dane na temat skuteczności uzyskano we wstępnym, otwartym badaniu fazy II oraz w trzech kontrolowanych, badaniach fazy III.
Badania kliniczne FAST-1 i FAST-2 były randomizowanymi, kontrolowanymi badaniami fazy III, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, przy użyciu identycznego schematu badania, z wyjątkiem porównawczego produktu leczniczego (w jednym z badań stosowano kwas traneksamowy podawany doustnie jako porównawczy produkt leczniczy i w jednym z badań grupa kontrolna otrzymywała placebo). Łącznie 130 pacjentów zrandomizowano do grup otrzymujących dawkę 30 mg ikatybantu (63 pacjentów) lub porównawczy produkt leczniczy (kwas traneksamowy – 38 pacjentów albo placebo – 29 pacjentów). Kolejne epizody HAE leczono w badaniu dodatkowym prowadzonym metodą otwartą. Pacjenci z objawami obrzęku naczynioruchowego krtani otrzymywali ikatybant w sposób niezaślepiony. W badaniach fazy III, pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do zmniejszenia nasilenia objawów oceniany na wizualnej skali analogowej (VAS). Wyniki skuteczności tych badań przedstawiono w tabeli 3.
Badanie FAST-3 było randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniem, prowadzonym w grupach równoległych z udziałem 98 dorosłych pacjentów z medianą wieku wynoszącą 36 lat. Pacjentów zrandomizowano do grup otrzymujących 30 mg ikatybantu lub placebo, podawane we wstrzyknięciu podskórnym. W podgrupie pacjentów w tym badaniu wystąpiły ostre napady HAE podczas przyjmowania androgenów, leków przeciwfibrynolitycznych lub inhibitorów C1. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do zmniejszenia nasilenia objawów, oceniany przy użyciu 3-stopniowej złożonej wizualnej skali analogowej (VAS-3), składającej się z oceny obrzęku skóry, bólu skóry i bólu brzucha. Wyniki skuteczności badania FAST-3 przedstawiono w tabeli 4.
W tych badaniach u pacjentów otrzymujących ikatybant odnotowano krótszą medianę czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (odpowiednio 2,0, 2,5 i 2,0 godziny) w porównaniu z kwasem traneksamowym (12,0 godzin) i placebo (4,6 i 19,8 godziny). Efekt leczenia ikatybantem potwierdzono w drugorzędowych punktach końcowych.
W zintegrowanej analizie powyższych kontrolowanych badań fazy III, czas do zmniejszenia nasilenia objawów i czas do zmniejszenia nasilenia głównego objawu był podobny, niezależnie od grupy wiekowej, płci, rasy, masy ciała lub stosowania androgenów czy leków przeciwfibrynolitycznych przez pacjentów.
Odpowiedź na leczenie utrzymywała się na stałym poziomie również w przypadku powtarzających się napadów w kontrolowanych badaniach fazy III. Łącznie 237 pacjentów leczono 1386 dawkami ikatybantu 30 mg z powodu 1278 napadów ostrego HAE. W pierwszych 15 napadach leczonych ikatybantem (1114 dawek dla 1030 napadów), średni czas do zmniejszenia nasilenia objawów był podobny we wszystkich napadach (od 2,0 do 2,5 godziny). W 92,4% takich napadów podawano jedną dawkę ikatybantu.
DK/H/3184/001/IA/004 8
Tabela 3. Wyniki skuteczności badań FAST-1 i FAST-2 Kontrolowane badanie kliniczne ikatybantu w porównaniu z kwasem traneksamowym lub placebo: wyniki skuteczności FAST-2 FAST-1
Kwas traneksa- mowy
Liczba pacjentów w populacji ITT Liczba pacjentów w populacji ITT Poziom wyjściowy – skala VAS (mm) 63,7 61,5 Poziom wyjściowy – skala VAS (mm) 69,3 67,7 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -41,6 -14,6 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -44,8 -23,5 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -27,8 (-39,4; -16,2) p <0,001 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -23,3 (-37,1; -9,4) p =0,002 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -54,0 -30,3 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu -54,2 -42,4 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -24,1 (-33,6; -14,6) p <0,001 Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) -15,2 (-28,6; -1,7) p =0,028 Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (godziny)
Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (godziny)
Wszystkie epizody (N = 74) 2,0 12,0 Wszystkie epizody (N = 56) 2,5 4,6 Częstość odpowiedzi (%, CI) po rozpoczęcia leczenia
Częstość odpowiedzi (%, CI) po rozpoczęcia leczenia
Wszystkie epizody (N = 74) 80,0 (63,1; 91,6) 30,6 (16,3; 48,1) Wszystkie epizody (N = 56) 66,7 (46,0; 83,5) 46,4 (27,5; 66,1) Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów: wszystkie objawy (godziny) Ból brzucha Obrzęk skóry Ból skóry
1,6 2,6 1,5
3,5 18,1 12,0 Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów: wszystkie objawy (godziny) Ból brzucha Obrzęk skóry Ból skóry
2,0 3,1 1,6
3,3 10,2 9,0 Mediana czasu do niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny)
niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny)
Wszystkie epizody (N = 74) 10,0 51,0 Wszystkie epizody
8,5 19,4 Mediana czasu do ustąpienia objawów według pacjenta (godziny)
ustąpienia objawów według pacjenta (godziny)
DK/H/3184/001/IA/004 9
Kontrolowane badanie kliniczne ikatybantu w porównaniu z kwasem traneksamowym lub placebo: wyniki skuteczności FAST-2 FAST-1
Kwas traneksa- mowy
Wszystkie epizody (N = 74) 0,8 7,9 Wszystkie epizody (N = 56) 0,8 16,9 Mediana czasu do ogólnej poprawy stanu pacjenta, według lekarza (godziny)
ogólnej poprawy stanu pacjenta, według lekarza (godziny)
Wszystkie epizody (N = 74) 1,5 6,9 Wszystkie epizody (N=56) 1,0 5,7
Tabela 4. Wyniki skuteczności badania FAST-3 Wyniki skuteczności: FAST-3; faza kontrolowana – populacja ITT Kryterium Statystyka Ikatybant Placebo Wartość p
Pierwszorzędowy punkt końcowy Czas do zmniejszenia nasilenia objawów -- złożona VAS (godziny) Mediana 2,0 19,8 <0,001 Inne punkty końcowe Czas do zmniejszenia nasilenia pierwotnych objawów - złożona VAS (godziny) Mediana 1,5 18,5 <0,001 Zmiana wyniku w złożonej skali VAS 2 h po podaniu produktu leczniczego Średnia -19,74 -7,49 <0,001 Zmiana złożonego wskaźnika nasilenia objawów po 2 godzinach w ocenie pacjenta Średnia -0,53 -0,22 <0,001 Zmiana złożonego wskaźnika nasilenia objawów po 2 godzinach w ocenie badacza Średnia -0,44 -0,19 <0,001 Czas do niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny) Mediana 8,0 36,0 0,012 Czas do początkowej poprawy objawów w ocenie pacjenta (godziny) Mediana 0,8 3,5 <0,001 Czas do początkowej widocznej poprawy objawów w ocenie badacza (godziny) Mediana 0,8 3,4 <0,001
Łącznie w powyższych kontrolowanych badaniach klinicznych fazy III leczono 66 pacjentów z napadami HAE dotyczącymi krtani. Wyniki były podobne jak u pacjentów z niekrtaniowymi napadami HAE pod względem czasu do zmniejszenia nasilenia objawów.
Dzieci i młodzież Przeprowadzono otwarte, nierandomizowane badanie kliniczne z jedną grupą pacjentów (HGT-FIR 086), do którego włączono 32 pacjentów. Wszyscy pacjenci otrzymali co najmniej jedną dawkę ikatybantu (0,4 mg/kg mc. do maksymalnie 30 mg w dawce) i większość z nich była monitorowana przez co najmniej 6 miesięcy. Jedenastu pacjentów było w fazie prepubertalnej, a 21 pacjentów było DK/H/3184/001/IA/004 10
w fazie pubertalnej lub postpubertalnej.
Skuteczność produktu leczniczego obserwowano w grupie 22 pacjentów leczonych ikatybantem (11 pacjentów w fazie prepubertalnej i 11 w fazie pubertalnej lub postpubertalnej) podczas napadu HAE.
Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do zmniejszenia nasilenia objawów (TOSR, ang. time to onset of symptom relief) mierzony przy użyciu złożonego wskaźnika nasilenia objawów w ocenie badacza. Czas zmniejszenia nasilenia objawów określano jako czas (w godzinach), w jakim nastąpiła poprawa objawów o 20%.
Ogółem mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów wynosiła 1 godzinę (przedział ufności 95%, 1,0–1,1 godziny). W pierwszej godzinie po leczeniu, nasilenie objawów zmniejszyło się u około 50% pacjentów, a w drugiej godzinie po leczeniu u około 90% pacjentów.
Ogółem mediana czasu do minimalnych objawów (najwcześniejszy czas po leczeniu, w którym objawy były łagodne lub nieobecne) wynosiła 1,1 godziny (przedział ufności 95%, 1,0–2,0 godzin).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetyka ikatybantu została określona w badaniach z zastosowaniem produktu leczniczego podawanego zdrowym ochotnikom i pacjentom zarówno dożylnie, jak i podskórnie. Profil farmakokinetyczny ikatybantu u pacjentów z HAE jest podobny jak u zdrowych ochotników.
Wchłanianie Po podaniu podskórnym bezwzględna biodostępność ikatybantu wynosi 97%. Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia wynosi około 30 minut.
Dystrybucja Objętość dystrybucji ikatybantu (V ss ) wynosi około 20-25 l. Substancja wiąże się z białkami osocza w 44%.
Eliminacja Ikatybant jest eliminowany głównie przez metabolizm, przy czym mniej niż 10% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Klirens wynosi około 15-20 l/h i jest niezależny od dawki. Okres półtrwania w fazie eliminacji końcowej w osoczu wynosi około 1-2 godzin.
Metabolizm Ikatybant jest intensywnie metabolizowany przez enzymy proteolityczne do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane głównie z moczem.
Badania in vitro potwierdziły, że ikatybant nie jest rozkładany w oksydacyjnych szlakach metabolicznych i nie jest inhibitorem głównych izoenzymów cytochromu P450 (CYP) (CYP 1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4) oraz nie indukuje CYP 1A2 ani 3A4.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Dane sugerują występowanie związanego z wiekiem spadku klirensu prowadzącego do około 50-60% większej ekspozycji w grupie pacjentów w podeszłym wieku (75-80 lat), w porównaniu z pacjentami w wieku 40 lat.
Płeć Dane sugerują, że nie ma różnicy w klirensie między kobietami a mężczyznami, po uwzględnieniu różnic w masie ciała. DK/H/3184/001/IA/004 11
Zaburzenia czynności wątroby i nerek Ograniczone dane sugerują, że ekspozycja na ikatybant nie jest uzależniona od zaburzeń czynności wątroby lub nerek.
Rasa Istnieją ograniczone dane dotyczące skuteczności ikatybantu dla danej rasy. Dostępne dane dotyczące ekspozycji nie wykazują różnic pomiędzy rasą inną niż biała (n=40) i białą (n=132).
Dzieci i młodzież Właściwości farmakokinetyczne ikatybantu określono u dzieci i młodzieży z HAE w badaniu HGT- FIR-086 (patrz punkt 5.1). Po pojedynczym podaniu podskórnym (0,4 mg/kg mc. do maksymalnie okres półtrwania około 2 godzin. Nie obserwowano różnic w ekspozycji na ikatybant między pacjentami z HAE, u których wystąpił napad, a pacjentami z HAE, u których napad nie wystąpił. Populacyjne modelowanie farmakokinetyczne przy użyciu danych dotyczących osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży wykazało, że klirens ikatybantu związany jest z masą ciała. U dzieci i młodzieży z HAE odnotowano mniejsze wartości dla klirensu przy mniejszej masie ciała. Na podstawie modelowania w zakresie grupy wagowej przewidywana ekspozycja na ikatybant u dzieci i młodzieży z HAE (patrz punkt 4.2) jest mniejsza niż ekspozycja obserwowana w badaniach z udziałem dorosłych pacjentów z HAE.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Przeprowadzono badania z podaniem wielokrotnych dawek, trwające do 6 miesięcy u szczurów i do stężeń krążących hormonów płciowych a wielokrotne podawanie ikatybantu powodowało odwracalne opóźnienie dojrzewania.
W trwającym 9 miesięcy badaniu na psach maksymalna ekspozycja dobowa (AUC) przy poziomie bez widocznych działań niepożądanych (NOAEL, ang. No Observed Adverse Effect Levels) wynosiła 2,3 razy więcej, niż AUC u dorosłych ludzi po podaniu dawki podskórnej 30 mg. Wartość NOAEL nie była mierzalna w badaniu na szczurach, jednak wszystkie wyniki z tego badania wykazywały albo całkowicie, albo częściowo odwracalne działania u szczurów otrzymujących ikatybant. W przypadku wszystkich dawek badanych u szczurów obserwowano przerost nadnerczy. Po przerwaniu podawania ikatybantu obserwowano cofnięcie przerostu nadnerczy. Kliniczne znaczenie działania na nadnercza nie jest znane.
Ikatybant nie miał wpływu na płodność samców myszy (największa dawka 80,8 mg/kg mc./dobę) ani szczurów (największa dawka 10 mg/kg mc./dobę).
W 2-letnim badaniu, mającym na celu ocenę działań rakotwórczych ikatybantu u szczurów, dobowe dawki dające poziom ekspozycji około dwukrotnie wyższy niż uzyskiwany po dawce terapeutycznej u ludzi, nie miały wpływu na częstość występowania ani morfologię guzów. Wyniki nie wskazują na rakotwórcze działanie ikatybantu.
Ikatybant nie wykazywał genotoksyczności w standardowym zestawie testów in vitro oraz in vivo.
Ikatybant nie wykazywał działania teratogennego po podaniu we wstrzyknięciu podskórnym we wczesnej fazie rozwoju zarodkowego lub płodowego u szczurów (największa dawka 25 mg/kg mc./dobę) i u królików (największa dawka 10 mg/kg mc./dobę). Ikatybant jest silnym antagonistą bradykininy, w związku z czym leczenie z zastosowaniem dużych dawek może mieć wpływ na proces implantacji w macicy oraz późniejszą stabilność macicy we wczesnej fazie ciąży. Te działania dotyczące macicy przejawiają się także w późnej fazie ciąży, gdzie ikatybant wykazuje działanie tokolityczne, powodując opóźnienie porodu u szczurów, zwiększenie częstości zaburzeń u płodów DK/H/3184/001/IA/004 12
oraz zgony okołoporodowe po zastosowaniu dużych dawek (10 mg/kg mc./dobę).
W trwającym 2 tygodnie badaniu dotyczącym zakresu dawek podawanych podskórnie u młodych szczurów określono 25 mg/kg mc./dobę, jako dawkę maksymalnie tolerowaną. W kluczowym badaniu toksyczności na młodych osobnikach szczurów przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, którym podawano 3 mg/kg mc./dobę przez 7 tygodni, obserwowano atrofię jąder i najądrzy; obserwowane wyniki badania mikroskopowego były częściowo odwracalne. Podobne działania ikatybantu na tkankę narządów płciowych obserwowano u dojrzałych płciowo szczurów i psów. Obserwowane działania na tkankę były zgodne ze zgłoszonym działaniem na gonadotropiny i okazały się odwracalne podczas następującego okresu wolnego od podawania.
Ikatybant nie powoduje żadnych zmian przewodzenia sercowego w warunkach in vitro (kanał hERG) ani in vivo u zdrowych psów oraz w różnych modelach psich (stymulacja komór, wysiłek fizyczny i podwiązanie naczyń wieńcowych), przy czym nie zaobserwowano żadnych zmian hemodynamicznych. W kilku modelach nieklinicznych wykazano, że ikatybant nasila indukowane niedokrwienie serca, choć nie wykazano w sposób spójny szkodliwego działania w przebiegu ostrego niedokrwienia.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu chlorek Kwas octowy lodowaty (do ustalenia pH) Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Okres ważności produktu leczniczego w oryginalnym opakowaniu przed otwarciem
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie zamrażać.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
zakończonym korkiem bromobutylowym, powlekanym polimerem fluorowęglowym, w tekturowym pudełku. Do opakowania dołączona jest igła podskórna z zabezpieczeniem (25G; 16 mm).
Opakowanie zawiera 1 ampułko-strzykawkę z jedną igłą z zabezpieczeniem lub 3 ampułko-strzykawki z trzema igłami z zabezpieczeniem.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaDK/H/3184/001/IA/004 13
Użyć natychmiast po otwarciu. Wyłącznie do jednorazowego użycia. Nie używać, jeśli strzykawka jest zniszczona lub uszkodzona. Roztwór powinien być przezroczysty, bezbarwny i wolny od widocznych cząstek.
Zastosowanie u dzieci i młodzieży Właściwa dawka do podania zależy od masy ciała (patrz punkt 4.2).
Jeżeli wymagana dawka jest mniejsza, niż 30 mg (3 ml), do pobrania i podania odpowiedniej dawki wymagany jest następujący sprzęt: − adapter (proksymalne i (lub) dystalne żeńskie złącze/złącze typu luer lock), − 3 ml (zalecana) strzykawka z podziałką.
Ampułko-strzykawka z ikatybantem i wszystkie inne części są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użycia.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Wszystkie igły i strzykawki należy umieścić w specjalnym pojemniku na ostre odpady medyczne.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUFresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 27117
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTUData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10 czerwca 2022 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO15.04.2024 r.