Hydroquenin
Hydroxychloroquini sulfas
Tabletki powlekane 200 mg | Hydroksychlorochina 155 mg
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Hydroquenin, 200 mg, tabletki powlekane Hydroxychloroquini sulphas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
Spis treści ulotki
Hydroquenin zawiera substancję czynną hydroksychlorochiny siarczan, jest lekiem przeciwmalarycznym i ma działanie przeciwzapalne i przeciwreumatyczne.
Lek Hydroquenin stosuje się u dorosłych w: - zapobieganiu i leczeniu malarii, - leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, - leczeniu chorób skóry spowodowanych lub zaostrzonych przez światło słoneczne (fotodermatozy), - leczeniu chorób tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy).
Lek Hydroquenin stosuje się u dzieci i młodzieży w: - leczeniu młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w skojarzeniu z innymi terapiami), - leczeniu chorób tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy).
Kiedy nie przyjmować leku Hydroquenin - jeśli pacjent ma uczulenie na hydroksychlorochinę lub którykolwiek z pozostałych składników leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent ma uczulenie na inne związki 4-aminochinoliny (leki przeciwmalaryczne); - jeśli pacjent ma łuszczycę; - jeśli pacjent ma pewne choroby oczu w obrębie siatkówki oka (retinopatia), wewnątrz oka (makulopatia) lub inne zaburzenia widzenia; - jeśli pacjent ma ubytek słuchu spowodowany zaburzeniem nerwów.
Nie należy podawać leku Hydroquenin dzieciom o masie ciała mniejszej niż 35 kg.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Należy zachować ostrożność przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydroquenin i omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent ma: - zaburzenia czynności wątroby lub nerek oraz jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą wpływać na wątrobę i (lub) nerki (może być konieczne zmniejszenie dawki); - ciężkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe; - zaburzenia układu nerwowego; - choroby krwi; - nadwrażliwość na chininę; - zaburzenia przewodzenia w sercu; - niedokrwistość spowodowaną niedoborem enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (choroba dziedziczna); - porfirię (dziedziczna choroba metaboliczna); - nieaktywne przewlekłe zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B.
Przyjmując lek Hydroquenin, należy unikać bezpośredniego działania promieni słonecznych.
Nie należy jednocześnie przyjmować leków zawierających sole złota lub fenylobutazon (leki stosowane w reumatoidalnym zapaleniu stawów i dnie moczanowej).
Hydroksychlorochina może powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia). Lekarz powinien poinformować pacjenta jakie są oznaki i objawy niskiego poziomu cukru we krwi. Konieczne może być monitorowanie stężenia glukozy we krwi i w razie potrzeby zweryfikowanie leczenia.
Hydroksychlorochina może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca z szybkim, nieregularnym biciem serca (wydłużenie odstępu QTc). Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydroquenin należy porozmawiać z lekarzem: - jeśli pacjent ma niewydolność serca lub przebył w przeszłości zawał mięśnia sercowego; - jeśli u pacjenta występują lub występowały zaburzenia rytmu serca, np. nieregularna praca serca
- jeśli u pacjenta występują zaburzenia równowagi elektrolitowej we krwi (szczególnie niskie stężenie potasu (hipokaliemia) i (lub) magnezu (hipomagnezemia); - jeśli pacjent przyjmuje leki, o których wiadomo, że wpływają na rytm serca (patrz punkt 2: „Lek Hydroquenin a inne leki”); - jeśli u pacjenta lub członka jego rodziny występują zaburzenia rytmu serca z szybkim,
U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną zgłaszano przypadki kardiomiopatii, niektóre z nich zakończone zgonem. Lekarz będzie monitorował objawy podmiotowe i przedmiotowe kardiomiopatii. Należy przerwać leczenie lekiem Hydroquenin, jeśli wystąpi kardiomiopatia. Jeśli u pacjenta zdiagnozowano zaburzenia przewodzenia serca (blok odnogi pęczka Hisa, blok przedsionkowo- komorowy) i przerost dwukomorowy, można podejrzewać toksyczność przewlekłą.
Czas leczenia nie powinien przekraczać 3 lat.
Przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia, należy wykonać dokładne badanie wzroku, a w trakcie leczenia należy badać wzrok co 12 miesięcy. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia, należy przerwać przyjmowanie leku Hydroquenin i skontaktować się z lekarzem, który ponownie zbada wzrok.
Dzieci przed rozpoczęciem leczenia powinny być zawsze zbadane przez okulistę. Pacjenci z ostrością wzroku poniżej 0,8, a także pacjenci w wieku powyżej 65 lat powinni zostać zbadani przez okulistę przed rozpoczęciem leczenia.
Podczas długotrwałego leczenia, należy regularnie wykonywać badania krwi, a także badania mięśni i ścięgien. Jeśli występują nieprawidłowości (np. zmiany we krwi lub osłabienie mięśni), lekarz zdecyduje o przerwaniu stosowania leku Hydroquenin.
Podczas leczenia mogą wystąpić zaburzenia ruchu, ruchy mimowolne i (lub) drżenia (patrz punkt 4).
U niektórych osób leczonych lekiem Hydroquenin mogą wystąpić dolegliwości związane ze zdrowiem psychicznym, takie jak: irracjonalne myśli, omamy, uczucie dezorientacji lub przygnębienia (depresji), w tym myśli autodestrukcyjne lub samobójcze, nawet w przypadku osób, u których takie problemy nie występowały wcześniej. Jeżeli pacjent lub osoba z jego otoczenia zauważy wystąpienie takich działań niepożądanych (patrz punkt 4), należy niezwłocznie zgłosić się po pomoc medyczną.
W związku ze stosowaniem hydroksychlorochiny notowano występowanie poważnych wysypek skórnych (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Często wysypka może obejmować owrzodzenie jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i zapalenie spojówek (zaczerwienienie i obrzęk oczu). Występowanie takich poważnych wysypek skórnych często poprzedzają objawy grypopodobne, takie jak: gorączka, ból głowy i ból ciała. Wysypka może przekształcić się w rozległe pęcherze i łuszczenie się skóry. Jeśli takie objawy skórne wystąpią, należy przerwać przyjmowanie tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Dzieci Leku Hydroquenin nie należy podawać dzieciom o masie ciała mniejszej niż 35 kg. Małe dzieci są bardzo wrażliwe na grupę leków, do których należy Hydroquenin. Należy zachować szczególną ostrożność i przechowywać lek Hydroquenin w miejscu niedostępnym dla dzieci, aby uniknąć zatrucia.
Lek Hydroquenin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Niektóre leki mogą wchodzić w interakcje z hydroksychlorochiną.
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków wpływających na rytm serca, takich jak: - leki stosowane w leczeniu zaburzeń pracy serca (leki przeciwarytmiczne); - leki stosowane w leczeniu depresji (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne); - leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych (leki przeciwpsychotyczne); - leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (np. moksyfloksacyna, azytromycyna); - leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV (np. sakwinawir); - leki stosowane w zakażeniach grzybiczych (np. flukonazol); - leki stosowane w zakażeniach pasożytniczych (np. pentamidyna); - leki stosowane w leczeniu malarii (np. halofantryna).
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: - insulina lub inne leki przeciwcukrzycowe; - leki stosowane w leczeniu malarii, takie jak meflochina (ponieważ może zwiększać ryzyko drgawek); - leki przeciwpadaczkowe (stosowane w leczeniu padaczki), zwłaszcza fenobarbital, fenytoina, karbamazepina; - leki wpływające na skórę, krew lub oczy; - tamoksyfen – lek stosowany w leczeniu raka piersi; - agalzydaza – lek stosowany w rzadkiej chorobie zwanej „chorobą Fabry’ego”; - leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (takie jak: ryfampicyna, klarytromycyna); - leki, które mogą wpływać na czynność nerek lub wątrobę; - leki zobojętniające sok żołądkowy (na zgagę) oraz leki zawierające kaolin (glinkę białą). Należy zachować co najmniej 2 godziny odstępu pomiędzy przyjmowaniem leku Hydroquenin, a tymi lekami; - cymetydyna – lek stosowany w leczeniu wrzodów żołądka; - leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (itrakonazol); - leki stosowane w leczeniu zaburzeń lipidowych (gemfibrozyl);
- leki stosowane w leczeniu AIDS (rytonawir); - leki stosowane po przeszczepach narządów lub w leczeniu chorób układu odpornościowego (cyklosporyna); - leki przeciwzakrzepowe (dabigatran, klopidogrel); - leki stosowane w chorobach serca (digoksyna, flekainid, propafenon i metoprolol); - lek stosowany w zakażeniach pasożytniczych (prazykwantel); - roślinne leki stosowane w leczeniu depresji zawierające ziele dziurawca.
Hydroquenin z jedzeniem i piciem Nie należy pić soku grejfrutowego podczas przyjmowania leku, gdyż może to spowodować wystąpienie działań niepożądanych.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, przed zastosowaniem tego leku powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty. Lekarz omówi z pacjentką czy lek Hydroquenin jest dla niej odpowiedni.
Ciąża Stosowanie leku Hydroquenin może wiązać się z niewielkim zwiększeniem ryzyka poważnych wad rozwojowych i nie należy stosować tego leku w okresie ciąży, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają ryzyko stosowania.
Karmienie piersią Lek Hydroquenin przenika do mleka kobiecego. Leku Hydroquenin nie należy stosować w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają ryzyko.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W niektórych przypadkach lek może powodować działania niepożądane, które mogą wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lek może osłabiać widzenie i powodować niewyraźne widzenie. Może być konieczne tymczasowe zmniejszenie dawki, jeśli wyżej wymienione działania niepożądane nie znikną samoistnie.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecane dawki:
Profilaktyka malarii: Dorośli: 400 mg (2 tabletki) raz w tygodniu. Zapobiegawcze leczenie należy rozpocząć na tydzień przed datą przyjazdu na obszar, na którym występuje malaria, kontynuować w trakcie pobytu i przez Dawkę leku należy przyjmować w tym samym dniu każdego tygodnia. W przypadku innych zastosowań dawkę ustala lekarz, który dostosuje ją indywidualnie dla pacjenta, zgodnie z następującymi wytycznymi:
Leczenie malarii: Dorośli: początkowo 800 mg (4 tabletki), po 6 godzinach 400 mg (2 tabletki), następnie 400 mg (2 tabletki) na dobę przez 2 dni, a dla osób o masie ciała powyżej 60 kg przez 3 dni.
Fotodermatozy: Dorośli: 200 do 400 mg (1-2 tabletki) na dobę, zaczynając 14 dni przed przewidywaną ekspozycją na promieniowanie słoneczne.
Toczeń rumieniowaty krążkowy: Dorośli: początkowo 400 do 800 mg (2-4 tabletki), a następnie 200 do 400 mg (1-2 tabletki) na dobę.
Choroby tkanki łącznej: Dorośli: 200 do 400 mg (1-2 tabletki) na dobę.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawkowanie leku ustala lekarz. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg na kg masy ciała na dobę w oparciu o idealną masę ciała. Ten lek nie jest odpowiedni dla dzieci o idealnej masie ciała poniżej 31 kg.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Hydroquenin W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, pogotowiem ratunkowym lub farmaceutą.
W przypadku przedawkowania leku mogą wystąpić następujące objawy: ból głowy, zaburzenia widzenia, drgawki, zaburzenia pracy serca z nieregularnym tętnem, wpływające na ciśnienie krwi i oddychanie, a następnie może wystąpić zawał serca. W przypadku wystąpienia takich objawów, należy natychmiast udać się do najbliższego szpitala i zabrać ze sobą lek.
Pominięcie przyjęcia leku Hydroquenin W razie pominięcia dawki należy przyjąć lek tak szybko jak to jest możliwe, a następnie powrócić do regularnego schematu dawkowania. Nie należy przyjmować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
Przerwanie przyjmowania leku Hydroquenin Przerwanie przyjmowania leku Hydroquenin może odbyć się wyłącznie w porozumieniu z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku Hydroquenin i zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej poważnych działań niepożądanych – pacjent może potrzebować pilnego leczenia:
Ciężkie reakcje skórne (patrz punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”), takie jak: - wysypka z objawami grypopodobnymi i gorączką oraz powiększone węzły chłonne. Mogą to być objawy choroby zwane polekową reakcją z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS); - pęcherze, rozległe łuszczenie się skóry, punkty wypełnione ropą, występujące wraz z gorączką. Mogą to być objawy choroby zwanej ostrą uogólnioną osutką krostkową (AGEP); - pęcherze lub łuszczenie się skóry wokół warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych, objawy grypopodobne i gorączka. Mogą to być objawy choroby zwanej zespołem Stevensa-Johnsona (SJS); - rozległe zmiany skórne, swędzenie skóry, bóle stawów, gorączka i ogólne złe samopoczucie. Może to być choroba o nazwie toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN); - reakcje skórne (w tym barwy śliwkowej, wypukłe, bolesne rany, szczególnie na ramionach, dłoniach, palcach, twarzy i szyi) z mogącą występować jednocześnie gorączką. Może to być schorzenie zwane zespołem Sweeta;
- zmęczenie, krwawienie ze skóry i błon śluzowych, a także infekcje i gorączka spowodowane hamowaniem tworzenia nowych naczyń krwionośnych (zahamowanie czynności szpiku kostnego); - nieprawidłowy rytm serca, ciężka arytmia serca z szybką, nieregularną częstością akcji serca (wydłużenie odstępu QT); - choroby sercowo-naczyniowe (kardiomiopatia), które mogą powodować niewydolność serca, która w niektórych przypadkach może zakończyć się zgonem (patrz punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”); - piorunująca niewydolność wątroby; - problemy z watrobą, objawy mogą obejmować ogólne złe samopoczucie, z żółtaczką lub bez (zażółcenie skóry i oczu), ciemne zabarwienie moczu, nudności, wymioty i (lub) ból brzucha. Obserwowano rzadkie przypadki niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne);wysypka (pokrzywka) i obrzęk (obrzęk naczynioruchowy). Jeśli wystąpi obrzęk twarzy, ust i języka, może to zagrażać życiu.
Najczęstsze działania niepożądane (występujące u 10-20% pacjentów) to zaburzenia żołądkowo- jelitowe, takie jak: nudności, ból brzucha, biegunka i wymioty. Działania niepożądane mogą ustąpić samoistnie lub po zmniejszeniu dawki.
Inne działania niepożądane
Bardzo często (występują u więcej niż 1 osoby na 10): - nudności; - ból brzucha.
Często (występują u 1 do 10 osób na 100): - anoreksja (jadłowstręt psychiczny); - chwiejność emocjonalna; - ból głowy; - niewyraźne widzenie spowodowane zaburzeniami akomodacji (zależy od dawki i ustępuje po przerwaniu leczenia); - biegunka, wymioty; - wysypka i swędzenie skóry (występuje u około 40% pacjentów z toczniem rumieniowatym).
Niezbyt często (występuje u 1 do 10 osób na 1000): - nerwowość; - zawroty głowy; - zmiany w siatkówce powodujące zmiany pola widzenia, nieregularne zabarwienie siatkówki i nieprawidłowe widzenie kolorów; - zmiany w rogówce, które powodują zaburzenia widzenia, takie jak: widzenie z poświatą, niewyraźne widzenie, nadwrażliwość na światło (mogą zniknąć, jeśli leczenie zostanie przerwane); - szumy uszne; - nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby; - łysienie; - zmiany zabarwienia skóry i błon śluzowych; - rozjaśnienie włosów; - zaburzenia czuciowo-ruchowe, takie jak: osłabienie mięśni, skurcze, sztywność lub zaburzenia czucia, np. mrowienie.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmiany we krwi, takie jak: zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia i agranulocytoza), zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) oraz niedokrwistość (niedokrwistość i niedokrwistość aplastyczna); - porfiria (dziedziczna choroba metaboliczna); - u pacjentów z łuszczycą może wystąpić zaostrzenie choroby; - skurcz oskrzeli;
- zimny pot, uczucie głodu, splątanie, utrata przytomności i drgawki spowodowane niskim poziomem cukru we krwi (hipoglikemia); - zwiększona wrażliwość skóry na światło; - utrata słuchu (nieodwracalna); - wysypka z powodu zażywania leków (zwana wysypką polekową); - zapalenie skóry z pęcherzami (wysypka pęcherzowa); - gorączka, wysypka na twarzy, rękach i nogach (rumień wielopostaciowy); - drgawki; - zaburzenia napięcia mięśniowego, spontaniczne gesty, niemożność spokojnego siedzenia,
- zaburzenia czucia spowodowane zapaleniem nerwów (neuropatia); - osłabienie mięśni (miopatia), które może ustąpić po przerwaniu leczenia; - osłabione odruchy ścięgniste; - makulopatia i zwyrodnienia plamki żółtej, które mogą być nieodwracalne; - uczucie przygnębienia (depresji), myśli autodestrukcyjne lub samobójcze, omamy, uczucie nerwowości lub lękliwości, uczucie dezorientacji, pobudzenie, zaburzenia snu, uczucie uniesienia lub nadmiernego podekscytowania (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Hydroquenin - Substancją czynną leku jest hydroksychlorochiny siarczan. Każda tabletka powlekana zawiera - Pozostałe składniki to: skrobia kukurydziana, wapnia wodorofosforan dwuwodny, krzemionka koloidalna bezwodna, polisorbat 80, skrobia kukurydziana suszona, talk, magnezu stearynian,
otoczka o składzie: (hypromeloza, typ 2910, 15 cps, talk, tytanu dwutlenek E171, makrogol 6000).
Jak wygląda lek Hydroquenin i co zawiera opakowanie Lek Hydroquenin to tabletki powlekane, okrągłe, o średnicy 9,5 mm, dwuwypukłe, o barwie białej, z wytłoczonym napisem „200” po jednej stronie, gładkie po drugiej stronie. Opakowanie leku zawiera 30 tabletek powlekanych. Opakowanie leku to blistry Aluminium/PVC w tekturowym pudełku wraz z ulotką.
Podmiot odpowiedzialny Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. ul. Partyzancka 133/151 95-200 Pabianice tel. (42) 22-53-100
Importer Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. ul. Szkolna 31 95-054 Ksawerów
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Hydroquenin, 200 mg, tabletki powlekane Hydroxychloroquini sulphas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Hydroquenin i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Hydroquenin
3. Jak przyjmować lek Hydroquenin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Hydroquenin
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Hydroquenin i w jakim celu się go stosuje
Hydroquenin zawiera substancję czynną hydroksychlorochiny siarczan, jest lekiem przeciwmalarycznym i ma działanie przeciwzapalne i przeciwreumatyczne.
Lek Hydroquenin stosuje się u dorosłych w: - zapobieganiu i leczeniu malarii, - leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, - leczeniu chorób skóry spowodowanych lub zaostrzonych przez światło słoneczne (fotodermatozy), - leczeniu chorób tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy).
Lek Hydroquenin stosuje się u dzieci i młodzieży w: - leczeniu młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w skojarzeniu z innymi terapiami), - leczeniu chorób tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy).
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Hydroquenin
Kiedy nie przyjmować leku Hydroquenin - jeśli pacjent ma uczulenie na hydroksychlorochinę lub którykolwiek z pozostałych składników leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent ma uczulenie na inne związki 4-aminochinoliny (leki przeciwmalaryczne); - jeśli pacjent ma łuszczycę; - jeśli pacjent ma pewne choroby oczu w obrębie siatkówki oka (retinopatia), wewnątrz oka (makulopatia) lub inne zaburzenia widzenia; - jeśli pacjent ma ubytek słuchu spowodowany zaburzeniem nerwów.
Nie należy podawać leku Hydroquenin dzieciom o masie ciała mniejszej niż 35 kg.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Należy zachować ostrożność przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydroquenin i omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent ma: - zaburzenia czynności wątroby lub nerek oraz jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą wpływać na wątrobę i (lub) nerki (może być konieczne zmniejszenie dawki); - ciężkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe; - zaburzenia układu nerwowego; - choroby krwi; - nadwrażliwość na chininę; - zaburzenia przewodzenia w sercu; - niedokrwistość spowodowaną niedoborem enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (choroba dziedziczna); - porfirię (dziedziczna choroba metaboliczna); - nieaktywne przewlekłe zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B.
Przyjmując lek Hydroquenin, należy unikać bezpośredniego działania promieni słonecznych.
Nie należy jednocześnie przyjmować leków zawierających sole złota lub fenylobutazon (leki stosowane w reumatoidalnym zapaleniu stawów i dnie moczanowej).
Hydroksychlorochina może powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia). Lekarz powinien poinformować pacjenta jakie są oznaki i objawy niskiego poziomu cukru we krwi. Konieczne może być monitorowanie stężenia glukozy we krwi i w razie potrzeby zweryfikowanie leczenia.
Hydroksychlorochina może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca z szybkim, nieregularnym biciem serca (wydłużenie odstępu QTc). Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydroquenin należy porozmawiać z lekarzem: - jeśli pacjent ma niewydolność serca lub przebył w przeszłości zawał mięśnia sercowego; - jeśli u pacjenta występują lub występowały zaburzenia rytmu serca, np. nieregularna praca serca
- jeśli u pacjenta występują zaburzenia równowagi elektrolitowej we krwi (szczególnie niskie stężenie potasu (hipokaliemia) i (lub) magnezu (hipomagnezemia); - jeśli pacjent przyjmuje leki, o których wiadomo, że wpływają na rytm serca (patrz punkt 2: „Lek Hydroquenin a inne leki”); - jeśli u pacjenta lub członka jego rodziny występują zaburzenia rytmu serca z szybkim,
U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną zgłaszano przypadki kardiomiopatii, niektóre z nich zakończone zgonem. Lekarz będzie monitorował objawy podmiotowe i przedmiotowe kardiomiopatii. Należy przerwać leczenie lekiem Hydroquenin, jeśli wystąpi kardiomiopatia. Jeśli u pacjenta zdiagnozowano zaburzenia przewodzenia serca (blok odnogi pęczka Hisa, blok przedsionkowo- komorowy) i przerost dwukomorowy, można podejrzewać toksyczność przewlekłą.
Czas leczenia nie powinien przekraczać 3 lat.
Przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia, należy wykonać dokładne badanie wzroku, a w trakcie leczenia należy badać wzrok co 12 miesięcy. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia, należy przerwać przyjmowanie leku Hydroquenin i skontaktować się z lekarzem, który ponownie zbada wzrok.
Dzieci przed rozpoczęciem leczenia powinny być zawsze zbadane przez okulistę. Pacjenci z ostrością wzroku poniżej 0,8, a także pacjenci w wieku powyżej 65 lat powinni zostać zbadani przez okulistę przed rozpoczęciem leczenia.
Podczas długotrwałego leczenia, należy regularnie wykonywać badania krwi, a także badania mięśni i ścięgien. Jeśli występują nieprawidłowości (np. zmiany we krwi lub osłabienie mięśni), lekarz zdecyduje o przerwaniu stosowania leku Hydroquenin.
Podczas leczenia mogą wystąpić zaburzenia ruchu, ruchy mimowolne i (lub) drżenia (patrz punkt 4).
U niektórych osób leczonych lekiem Hydroquenin mogą wystąpić dolegliwości związane ze zdrowiem psychicznym, takie jak: irracjonalne myśli, omamy, uczucie dezorientacji lub przygnębienia (depresji), w tym myśli autodestrukcyjne lub samobójcze, nawet w przypadku osób, u których takie problemy nie występowały wcześniej. Jeżeli pacjent lub osoba z jego otoczenia zauważy wystąpienie takich działań niepożądanych (patrz punkt 4), należy niezwłocznie zgłosić się po pomoc medyczną.
W związku ze stosowaniem hydroksychlorochiny notowano występowanie poważnych wysypek skórnych (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Często wysypka może obejmować owrzodzenie jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i zapalenie spojówek (zaczerwienienie i obrzęk oczu). Występowanie takich poważnych wysypek skórnych często poprzedzają objawy grypopodobne, takie jak: gorączka, ból głowy i ból ciała. Wysypka może przekształcić się w rozległe pęcherze i łuszczenie się skóry. Jeśli takie objawy skórne wystąpią, należy przerwać przyjmowanie tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Dzieci Leku Hydroquenin nie należy podawać dzieciom o masie ciała mniejszej niż 35 kg. Małe dzieci są bardzo wrażliwe na grupę leków, do których należy Hydroquenin. Należy zachować szczególną ostrożność i przechowywać lek Hydroquenin w miejscu niedostępnym dla dzieci, aby uniknąć zatrucia.
Lek Hydroquenin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Niektóre leki mogą wchodzić w interakcje z hydroksychlorochiną.
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków wpływających na rytm serca, takich jak: - leki stosowane w leczeniu zaburzeń pracy serca (leki przeciwarytmiczne); - leki stosowane w leczeniu depresji (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne); - leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych (leki przeciwpsychotyczne); - leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (np. moksyfloksacyna, azytromycyna); - leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV (np. sakwinawir); - leki stosowane w zakażeniach grzybiczych (np. flukonazol); - leki stosowane w zakażeniach pasożytniczych (np. pentamidyna); - leki stosowane w leczeniu malarii (np. halofantryna).
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: - insulina lub inne leki przeciwcukrzycowe; - leki stosowane w leczeniu malarii, takie jak meflochina (ponieważ może zwiększać ryzyko drgawek); - leki przeciwpadaczkowe (stosowane w leczeniu padaczki), zwłaszcza fenobarbital, fenytoina, karbamazepina; - leki wpływające na skórę, krew lub oczy; - tamoksyfen – lek stosowany w leczeniu raka piersi; - agalzydaza – lek stosowany w rzadkiej chorobie zwanej „chorobą Fabry’ego”; - leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (takie jak: ryfampicyna, klarytromycyna); - leki, które mogą wpływać na czynność nerek lub wątrobę; - leki zobojętniające sok żołądkowy (na zgagę) oraz leki zawierające kaolin (glinkę białą). Należy zachować co najmniej 2 godziny odstępu pomiędzy przyjmowaniem leku Hydroquenin, a tymi lekami; - cymetydyna – lek stosowany w leczeniu wrzodów żołądka; - leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (itrakonazol); - leki stosowane w leczeniu zaburzeń lipidowych (gemfibrozyl);
- leki stosowane w leczeniu AIDS (rytonawir); - leki stosowane po przeszczepach narządów lub w leczeniu chorób układu odpornościowego (cyklosporyna); - leki przeciwzakrzepowe (dabigatran, klopidogrel); - leki stosowane w chorobach serca (digoksyna, flekainid, propafenon i metoprolol); - lek stosowany w zakażeniach pasożytniczych (prazykwantel); - roślinne leki stosowane w leczeniu depresji zawierające ziele dziurawca.
Hydroquenin z jedzeniem i piciem Nie należy pić soku grejfrutowego podczas przyjmowania leku, gdyż może to spowodować wystąpienie działań niepożądanych.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, przed zastosowaniem tego leku powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty. Lekarz omówi z pacjentką czy lek Hydroquenin jest dla niej odpowiedni.
Ciąża Stosowanie leku Hydroquenin może wiązać się z niewielkim zwiększeniem ryzyka poważnych wad rozwojowych i nie należy stosować tego leku w okresie ciąży, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają ryzyko stosowania.
Karmienie piersią Lek Hydroquenin przenika do mleka kobiecego. Leku Hydroquenin nie należy stosować w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają ryzyko.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W niektórych przypadkach lek może powodować działania niepożądane, które mogą wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lek może osłabiać widzenie i powodować niewyraźne widzenie. Może być konieczne tymczasowe zmniejszenie dawki, jeśli wyżej wymienione działania niepożądane nie znikną samoistnie.
3. Jak przyjmować lek Hydroquenin
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecane dawki:
Profilaktyka malarii: Dorośli: 400 mg (2 tabletki) raz w tygodniu. Zapobiegawcze leczenie należy rozpocząć na tydzień przed datą przyjazdu na obszar, na którym występuje malaria, kontynuować w trakcie pobytu i przez Dawkę leku należy przyjmować w tym samym dniu każdego tygodnia. W przypadku innych zastosowań dawkę ustala lekarz, który dostosuje ją indywidualnie dla pacjenta, zgodnie z następującymi wytycznymi:
Leczenie malarii: Dorośli: początkowo 800 mg (4 tabletki), po 6 godzinach 400 mg (2 tabletki), następnie 400 mg (2 tabletki) na dobę przez 2 dni, a dla osób o masie ciała powyżej 60 kg przez 3 dni.
Fotodermatozy: Dorośli: 200 do 400 mg (1-2 tabletki) na dobę, zaczynając 14 dni przed przewidywaną ekspozycją na promieniowanie słoneczne.
Toczeń rumieniowaty krążkowy: Dorośli: początkowo 400 do 800 mg (2-4 tabletki), a następnie 200 do 400 mg (1-2 tabletki) na dobę.
Choroby tkanki łącznej: Dorośli: 200 do 400 mg (1-2 tabletki) na dobę.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawkowanie leku ustala lekarz. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg na kg masy ciała na dobę w oparciu o idealną masę ciała. Ten lek nie jest odpowiedni dla dzieci o idealnej masie ciała poniżej 31 kg.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Hydroquenin W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, pogotowiem ratunkowym lub farmaceutą.
W przypadku przedawkowania leku mogą wystąpić następujące objawy: ból głowy, zaburzenia widzenia, drgawki, zaburzenia pracy serca z nieregularnym tętnem, wpływające na ciśnienie krwi i oddychanie, a następnie może wystąpić zawał serca. W przypadku wystąpienia takich objawów, należy natychmiast udać się do najbliższego szpitala i zabrać ze sobą lek.
Pominięcie przyjęcia leku Hydroquenin W razie pominięcia dawki należy przyjąć lek tak szybko jak to jest możliwe, a następnie powrócić do regularnego schematu dawkowania. Nie należy przyjmować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
Przerwanie przyjmowania leku Hydroquenin Przerwanie przyjmowania leku Hydroquenin może odbyć się wyłącznie w porozumieniu z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku Hydroquenin i zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej poważnych działań niepożądanych – pacjent może potrzebować pilnego leczenia:
Ciężkie reakcje skórne (patrz punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”), takie jak: - wysypka z objawami grypopodobnymi i gorączką oraz powiększone węzły chłonne. Mogą to być objawy choroby zwane polekową reakcją z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS); - pęcherze, rozległe łuszczenie się skóry, punkty wypełnione ropą, występujące wraz z gorączką. Mogą to być objawy choroby zwanej ostrą uogólnioną osutką krostkową (AGEP); - pęcherze lub łuszczenie się skóry wokół warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych, objawy grypopodobne i gorączka. Mogą to być objawy choroby zwanej zespołem Stevensa-Johnsona (SJS); - rozległe zmiany skórne, swędzenie skóry, bóle stawów, gorączka i ogólne złe samopoczucie. Może to być choroba o nazwie toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN); - reakcje skórne (w tym barwy śliwkowej, wypukłe, bolesne rany, szczególnie na ramionach, dłoniach, palcach, twarzy i szyi) z mogącą występować jednocześnie gorączką. Może to być schorzenie zwane zespołem Sweeta;
- zmęczenie, krwawienie ze skóry i błon śluzowych, a także infekcje i gorączka spowodowane hamowaniem tworzenia nowych naczyń krwionośnych (zahamowanie czynności szpiku kostnego); - nieprawidłowy rytm serca, ciężka arytmia serca z szybką, nieregularną częstością akcji serca (wydłużenie odstępu QT); - choroby sercowo-naczyniowe (kardiomiopatia), które mogą powodować niewydolność serca, która w niektórych przypadkach może zakończyć się zgonem (patrz punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”); - piorunująca niewydolność wątroby; - problemy z watrobą, objawy mogą obejmować ogólne złe samopoczucie, z żółtaczką lub bez (zażółcenie skóry i oczu), ciemne zabarwienie moczu, nudności, wymioty i (lub) ból brzucha. Obserwowano rzadkie przypadki niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne);wysypka (pokrzywka) i obrzęk (obrzęk naczynioruchowy). Jeśli wystąpi obrzęk twarzy, ust i języka, może to zagrażać życiu.
Najczęstsze działania niepożądane (występujące u 10-20% pacjentów) to zaburzenia żołądkowo- jelitowe, takie jak: nudności, ból brzucha, biegunka i wymioty. Działania niepożądane mogą ustąpić samoistnie lub po zmniejszeniu dawki.
Inne działania niepożądane
Bardzo często (występują u więcej niż 1 osoby na 10): - nudności; - ból brzucha.
Często (występują u 1 do 10 osób na 100): - anoreksja (jadłowstręt psychiczny); - chwiejność emocjonalna; - ból głowy; - niewyraźne widzenie spowodowane zaburzeniami akomodacji (zależy od dawki i ustępuje po przerwaniu leczenia); - biegunka, wymioty; - wysypka i swędzenie skóry (występuje u około 40% pacjentów z toczniem rumieniowatym).
Niezbyt często (występuje u 1 do 10 osób na 1000): - nerwowość; - zawroty głowy; - zmiany w siatkówce powodujące zmiany pola widzenia, nieregularne zabarwienie siatkówki i nieprawidłowe widzenie kolorów; - zmiany w rogówce, które powodują zaburzenia widzenia, takie jak: widzenie z poświatą, niewyraźne widzenie, nadwrażliwość na światło (mogą zniknąć, jeśli leczenie zostanie przerwane); - szumy uszne; - nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby; - łysienie; - zmiany zabarwienia skóry i błon śluzowych; - rozjaśnienie włosów; - zaburzenia czuciowo-ruchowe, takie jak: osłabienie mięśni, skurcze, sztywność lub zaburzenia czucia, np. mrowienie.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmiany we krwi, takie jak: zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia i agranulocytoza), zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) oraz niedokrwistość (niedokrwistość i niedokrwistość aplastyczna); - porfiria (dziedziczna choroba metaboliczna); - u pacjentów z łuszczycą może wystąpić zaostrzenie choroby; - skurcz oskrzeli;
- zimny pot, uczucie głodu, splątanie, utrata przytomności i drgawki spowodowane niskim poziomem cukru we krwi (hipoglikemia); - zwiększona wrażliwość skóry na światło; - utrata słuchu (nieodwracalna); - wysypka z powodu zażywania leków (zwana wysypką polekową); - zapalenie skóry z pęcherzami (wysypka pęcherzowa); - gorączka, wysypka na twarzy, rękach i nogach (rumień wielopostaciowy); - drgawki; - zaburzenia napięcia mięśniowego, spontaniczne gesty, niemożność spokojnego siedzenia,
- zaburzenia czucia spowodowane zapaleniem nerwów (neuropatia); - osłabienie mięśni (miopatia), które może ustąpić po przerwaniu leczenia; - osłabione odruchy ścięgniste; - makulopatia i zwyrodnienia plamki żółtej, które mogą być nieodwracalne; - uczucie przygnębienia (depresji), myśli autodestrukcyjne lub samobójcze, omamy, uczucie nerwowości lub lękliwości, uczucie dezorientacji, pobudzenie, zaburzenia snu, uczucie uniesienia lub nadmiernego podekscytowania (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Hydroquenin
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Hydroquenin - Substancją czynną leku jest hydroksychlorochiny siarczan. Każda tabletka powlekana zawiera - Pozostałe składniki to: skrobia kukurydziana, wapnia wodorofosforan dwuwodny, krzemionka koloidalna bezwodna, polisorbat 80, skrobia kukurydziana suszona, talk, magnezu stearynian,
otoczka o składzie: (hypromeloza, typ 2910, 15 cps, talk, tytanu dwutlenek E171, makrogol 6000).
Jak wygląda lek Hydroquenin i co zawiera opakowanie Lek Hydroquenin to tabletki powlekane, okrągłe, o średnicy 9,5 mm, dwuwypukłe, o barwie białej, z wytłoczonym napisem „200” po jednej stronie, gładkie po drugiej stronie. Opakowanie leku zawiera 30 tabletek powlekanych. Opakowanie leku to blistry Aluminium/PVC w tekturowym pudełku wraz z ulotką.
Podmiot odpowiedzialny Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. ul. Partyzancka 133/151 95-200 Pabianice tel. (42) 22-53-100
Importer Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. ul. Szkolna 31 95-054 Ksawerów
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg hydroksychlorochiny siarczanu (Hydroxychloroquini sulphas)
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana Tabletki powlekane, okrągłe, o średnicy 9,5 mm, dwuwypukłe, o barwie białej, z wytłoczonym napisem „200” po jednej stronie, gładkie po drugiej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Dorośli: - Profilaktyka i leczenie malarii, - Reumatoidalne zapalenie stawów, - Zaburzenia dermatologiczne spowodowane lub zaostrzone przez światło słoneczne (fotodermatozy), - Toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy.
Dzieci i młodzież: - Leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w skojarzeniu z innymi terapiami), - Toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Malaria Profilaktyka malarii Dawkę należy podawać w tym samym dniu każdego tygodnia. Profilaktykę należy rozpocząć na tydzień przed przybyciem na obszar, na którym występuje malaria i kontynuować przez 4 tygodnie po opuszczeniu tego obszaru. Dorośli: 400 mg (2 tabletki) raz w tygodniu.
Leczenie malarii Dorośli: początkowo 800 mg (4 tabletki), po upływie 6 godzin 400 mg (2 tabletki), a następnie 400 mg (2 tabletki) na dobę przez 2 dni, a przez 3 dni dla osób o masie ciała powyżej 60 kg.
Fotodermatozy Dorośli: 200–400 mg (1–2 tabletki) na dobę, zaczynając 14 dni przed przewidywanym początkiem ekspozycji na światło.
Toczeń rumieniowaty krążkowy Dorośli: początkowo 400–800 mg (2–4 tabletki) na dobę. Dawka podtrzymująca 200–400 mg (1–2 tabletki) na dobę.
Choroby tkanki łącznej Dorośli: 200–400 mg (1–2 tabletki) na dobę.
Dzieci i młodzież Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg/dobę w oparciu o idealną masę ciała. Tabletka 200 mg nie jest zatem odpowiednia do stosowania u dzieci o idealnej masie ciała mniejszej niż 31 kg.
Sposób podawania Podanie doustne. Nie należy pić soku grejfrutowego podczas przyjmowania leku.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na hydroksychlorochinę, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Łuszczyca. - Retinopatia, makulopatia. Zmiany pola widzenia, niezależnie od pochodzenia. - Neurogenny ubytek słuchu.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy przestrzegać oficjalnych wytycznych dotyczących zapobiegania i leczenia malarii.
Okres leczenia nie powinien przekraczać 3 lat, chyba że korzyści z leczenia przewyższają ryzyko.
Malaria: Hydroksychlorochina nie jest skuteczna przeciwko opornym na chlorochinę szczepom P. falciparum i P. vivax , a także nie działa na pozaerytrocytowe formy P. vivax, P. ovale i P. malariae. Dlatego hydroksychlorochina nie może zapobiegać infekcjom spowodowanym przez te mikroorganizmy, gdy jest podawana profilaktycznie, ani zapobiegać nawrotom zakażeń wywołanych przez te mikroorganizmy.
Ze względu na ryzyko przedawkowania, dzieci o masie ciała <35 kg nie powinny być leczone tym produktem leczniczym. Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na zatrucie 4-aminochinolinami, dlatego należy ostrzec pacjentów, aby trzymali produkt leczniczy poza zasięgiem dzieci.
Należy poinformować pacjentów, aby w trakcie przyjmowania produktu leczniczego unikali bezpośredniego działania promieni słonecznych.
Kardiotoksyczność przewlekła U pacjentów leczonych produktem leczniczym Hydroquenin zgłaszano przypadki kardiomiopatii, prowadzącej do niewydolności serca, niekiedy zakończonej zgonem (patrz punkty 4.8 i 4.9). Zaleca się okresową obserwację kliniczną pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów kardiomiopatii. Jeżeli podczas leczenia produktem leczniczym Hydroquenin wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy kardiomiopatii, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. W razie rozpoznania zaburzeń przewodzenia serca (blok odnogi pęczka Hisa i (lub) blok przedsionkowo- komorowy serca) oraz przerostu dwukomorowego, należy wziąć pod uwagę przewlekłą toksyczność (patrz punkt 4.8).
• u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, a także u pacjentów przyjmujących leki,
które mogą wpływać na te czynności, może być konieczne zmniejszenie dawki. Nie można określić stałych wytycznych dotyczących takiego zmniejszenia dawki. • w przypadku ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych; • w przypadku zaburzeń neurologicznych; • w przypadku zaburzeń hematologicznych; • w przypadku nadwrażliwości na chininę; • w przypadku zaburzeń przewodzenia w sercu; • w przypadku niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; • w przypadku porfirii.
Nie należy stosować z preparatami zawierającymi sole złota lub fenylobutazonem ze względu na ryzyko zapalenia skóry wywołanego przez produkt leczniczy.
Hepatotoksyczność Ciężkie przypadki polekowego uszkodzenia wątroby (DILI, ang. drug-induced liver injury), obejmujące typ wątrobowokomórkowy, typ cholestatyczny, ostre zapalenie wątroby, typ mieszany wątrobowokomórkowy i (lub) cholestatyczny oraz piorunująca niewydolność wątroby (w tym przypadki śmiertelne) były zgłaszane podczas stosowania hydroksychlorochiny. Czynniki ryzyka mogą obejmować istniejącą wcześniej chorobę wątroby lub czynniki predysponujące do niej takie jak: niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu lub jednoczesne stosowanie leków działających hepatotoksycznie. Bezzwłoczne przeprowadzenie oceny klinicznej i wykonanie testów czynności wątrobowych powinno być wykonane u pacjentów, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na uszkodzenie wątroby. W przypadku pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.8) lekarz powinni ocenić stosunek korzyści do ryzyka dla kontynuacji leczenia.
Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi zgłaszano reaktywację wirusa zapalenia wątroby typu B.
Hipoglikemia Wykazano, że hydroksychlorochina może wywołać ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, która może zagrażać życiu pacjentów leczonych lub nieleczonych lekami przeciwcukrzycowymi (patrz punkty 4.5 i 4.8). Pacjenci leczeni hydroksychlorochiną powinni zostać poinformowani o tym ryzyku oraz o przedmiotowych i podmiotowych objawach klinicznych związanych z hipoglikemią. U pacjentów z objawami klinicznymi sugerującymi hipoglikemię podczas leczenia hydroksychlorochiną należy sprawdzić stężenie glukozy we krwi i w razie potrzeby zweryfikować leczenie.
Wydłużenie odstępu QT Hydroksychlorochina może potencjalnie wydłużać odstęp QTc u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka. Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT i (lub) ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak np.: - choroby serca, np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego - zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (<50 uderzeń/min) - arytmia komorowa w wywiadzie - niewyrównana hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia - jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (patrz punkt 4.5), ponieważ może to powodować zwiększenie ryzyka arytmii komorowych. Poziom wydłużenia odstępu QT może się zwiększyć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej. Dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki (patrz także punkty 4.5 i 4.9).
Retinopatia Należy przeprowadzić dokładne badanie okulistyczne obu oczu, w tym badanie oftalmoskopowe w zakresie ostrości widzenia, centralnego pola widzenia i widzenia barw oraz dna oka przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia, a następnie co najmniej 1 raz w roku w trakcie leczenia.
Dzieci powinny być zawsze zbadane przez okulistę. Pacjenci z ostrością wzroku poniżej 0,8 oraz pacjenci w wieku powyżej 65 lat powinni zostać zbadani przez okulistę przed rozpoczęciem leczenia.
Regularne kontrole wzroku (co 3-6 miesięcy) należy wykonywać w następujących sytuacjach: • dawka dobowa przekracza 6,5 mg/kg idealnej masy ciała (lean body mass). Stosowanie bezwzględnej masy ciała do ustalenia dawki może prowadzić do przedawkowania u pacjentów otyłych • dawka skumulowana przekraczająca 200 g • u pacjentów z niewydolnością nerek • u osób starszych • u pacjentów z pogorszoną ostrością widzenia.
Zgłaszano zwiększone ryzyko toksycznej retinopatii podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną w połączeniu z tamoksyfenu cytrynianem. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i leków o znanym działaniu toksycznym na siatkówkę oka, np. tamoksyfenu.
W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia (ostrości i barw) należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i uważnie obserwować pacjenta pod kątem ewentualnego pogorszenia. Zmiany siatkówki oka (i zaburzenia widzenia) mogą ulec pogorszeniu nawet po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8).
Działanie toksyczne na siatkówkę zależy głównie od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest niewielkie przy dobowych dawkach nieprzekraczających 6,5 mg/kg masy ciała. Przekroczenie zalecanej dawki dobowej znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia toksycznego działania na siatkówkę. W przypadku wystąpienia retinopatii należy natychmiast przerwać leczenie.
Inne monitorowanie przy długotrwałym stosowaniu W przypadku długotrwałego stosowania należy wykonywać regularne badania krwi, nieprawidłowość należy oceniać na wizycie kontrolnej pacjenta. W przypadku wystąpienia nieprawidłowości, leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.8).
W przypadku długotrwałego stosowania podczas każdej wizyty u lekarza należy sprawdzić czynność mięśni i odruchy ścięgniste. W przypadku wystąpienia osłabienia należy przerwać leczenie (patrz punkt 4.8).
Zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną zgłaszano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne (patrz punkt 4.8). Zaburzenia psychiczne, stanowiące działania niepożądane, zwykle występowały w ciągu miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną i występowały także u pacjentów, u których w wywiadzie nie stwierdzono takich zaburzeń. Należy zalecić pacjentowi, aby niezwłocznie zgłosił się po pomoc medyczną, jeśli w trakcie leczenia wystąpią u niego objawy zaburzeń psychicznych.
Zaburzenia pozapiramidowe Podczas leczenia hydroksychlorochiną mogą wystąpić zaburzenia pozapiramidowe (patrz punkt 4.8).
Ciężkie skórne działania niepożądane (SCARs) W trakcie leczenia hydroksychlorochiną notowano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCARs, ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN). Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ te choroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o ciężkich reakcjach skórnych, należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną i rozważyć inne leczenie.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakodynamiczne
Leki wydłużające odstęp QT i (lub) mogące wywoływać arytmię serca Należy zachować ostrożność podczas stosowania hydroksychlorochiny u pacjentów przyjmujących leki wydłużające odstęp QT, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwinfekcyjne (przeciwbakteryjne, takie jak fluorochinolony, np.: moksyfloksacyna, makrolidy, np. azytromycyna, przeciwretrowirusowe, takie jak sakwinawir, przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol, przeciwpasożytnicze takie jak pentamidyna), ze względu na zwiększone ryzyko arytmii komorowych (patrz punkty 4.4, 4.8 i 4.9). Halofantryny nie należy stosować jednocześnie z hydroksychlorochiną.
Leki przeciwcukrzycowe Ponieważ hydroksychlorochina może nasilać efekt leczenia hipoglikemicznego, konieczne może być zmniejszenie dawki insuliny lub leków przeciwcukrzycowych (patrz również punkt 4.4 „Hipoglikemia” i punkt 4.8).
Leki przeciw malarii Stosowanie hydroksychlorochiny jednocześnie z lekami przeciwmalarycznymi, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy (np. z meflochiną), może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek (patrz punkt 4.8).
Leki przeciwpadaczkowe Działanie leków przeciwpadaczkowych może być zmniejszone w przypadku równoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną.
W miarę możliwości należy unikać równoczesnego stosowania produktów leczniczych o potencjale okulotoksycznym (patrz także punkt 4.4 „Retinopatia”) lub hemotoksycznym ze względu na potencjalne działanie addycyjne (patrz punkt 4.8).
Inne Istnieje teoretyczne ryzyko zahamowania aktywności wewnątrzkomórkowej α-galaktozydazy podczas równoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z agalzydazą.
Interakcje farmakokinetyczne
Wpływ innych produktów leczniczych na hydroksychlorochinę
Leki zobojętniające kwas żołądkowy i kaolin Jednoczesne stosowanie z zawierającymi magnez lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy lub kaolinem może spowodować zmniejszenie wchłaniania chlorochiny. W związku z tym, na podstawie ekstrapolacji, hydroksychlorochinę należy stosować co najmniej dwie godziny po przyjęciu leków zobojętniających kwas żołądkowy lub kaolinu.
Inhibitory lub induktory CYP Jednoczesne stosowanie cymetydyny, słabego lub umiarkowanego inhibitora kilku substratów CYP, w tym CYP2C8 i CYP3A4, powodowało 2-krotne zwiększenie ekspozycji na chlorochinę. Na podstawie ekstrapolacji, z uwagi na podobieństwo budowy i szlaków eliminacji metabolicznej pomiędzy hydroksychlorochiną i chlorochiną, można spodziewać się podobnego efektu w przypadku hydroksychlorochiny. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działań niepożądanych) w przypadku jednoczesnego stosowania silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP2C8 i CYP3A4 (takich jak gemfibrozyl, klopidogrel, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, sok grejpfrutowy). Zaobserwowano brak skuteczności hydroksychlorochiny w przypadku jednoczesnego stosowania ryfampicyny – silnego induktora CYP2C8 i CYP3A4. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działania) w przypadku jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP2C8
i CYP3A4 (takich jak ryfampicyna, ziele dziurawca, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina).
Wpływ hydroksychlorochiny na inne produkty lecznicze
Substraty P-glikoproteiny Nie oceniano hamującego wpływu hydroksychlorochiny na substraty P-gp. Obserwacje in vitro pokazują, że wszystkie inne badane aminochinoliny mają działanie hamujące na P-gp. W związku z tym istnieje możliwość zwiększenia stężenia substratów P-gp w przypadku jednoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną. Zgłaszano przypadki zwiększonego stężenia cyklosporyny w osoczu w przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i hydroksychlorochiny. Zgłaszano zwiększone stężenie digoksyny w surowicy podczas jednoczesnego stosowania digoksyny i hydroksychlorochiny. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) w przypadku jednoczesnego stosowania substratów P-gp o wąskim indeksie terapeutycznym (takich jak digoksyna, cyklosporyna, dabigatran).
Substraty CYP2D6 U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną i pojedynczą dawką metoprololu, substratu testowego CYP2D6, zaobserwowano dla metoprololu 1,7-krotny wzrost C max
hydroksychlorochina jest słabym inhibitorem CYP2D6. Zaleca się ostrożność (np. monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) podczas równoczesnego stosowania substratów CYP2D6 o wąskim indeksie terapeutycznym (takich jak flekainid, propafenon).
Prazykwantel W badaniu interakcji pojedynczej dawki stwierdzono, że chlorochina zmniejsza biodostępność prazykwantelu. Nie wiadomo, czy podobny efekt występuje w przypadku jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i prazykwantelu. Na podstawie ekstrapolacji, z uwagi na podobieństwo budowy i parametrów farmakokinetycznych pomiędzy hydroksychlorochiną i chlorochiną, można spodziewać się podobnego efektu w przypadku hydroksychlorochiny.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Dane populacyjne z badania kohortowego obejmującego 2045 ciąż narażonych na ekspozycję hydroksychlorochiną sugerują niewielki wzrost względnego ryzyka (RR, ang. Relative Risk) wrodzonych wad rozwojowych związanych z ekspozycją na hydroksychlorochinę w pierwszym trymestrze ciąży (n = 112 zdarzeń). Dla dawki dobowej ≥ 400 mg RR wynosił 1,33 (95% CI, 1,08 – 1,65). Dla dawki dobowej < 400 mg RR wynosił 0,95 (95% CI, 0,60 – 1,50). Badania na zwierzętach z zastosowaniem chlorochiny, która jest strukturalnie powiązana z hydroksychlorochiną, wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję przy dużej ekspozycji matki (patrz punkt 5.3). U ludzi hydroksychlorochina przenika przez łożysko, a jej stężenie w osoczu płodu odpowiada stężeniu w osoczu matki. Należy unikać stosowania siarczanu hydroksychlorochiny w okresie ciąży, z wyjątkiem przypadków, gdy w ocenie lekarza indywidualne potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnymi zagrożeniami. Jeśli leczenie hydroksychlorochiną jest konieczne w czasie ciąży, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. W przypadku przedłużonego leczenia w okresie ciąży, profil bezpieczeństwa hydroksychlorochiny, w szczególności okulistyczne działania niepożądane, powinien być brany pod uwagę przy monitorowaniu dziecka.
Profilaktyka i leczenie malarii Po analizie ryzyka/korzyści hydroksychlorochinę można stosować w profilaktyce i leczeniu malarii na wszystkich etapach ciąży, ponieważ samo zakażenie malarią powoduje uszkodzenie płodu.
Reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń rumieniowaty układowy Należy unikać stosowania hydroksychlorochiny w czasie ciąży, chyba że lekarz oceni, iż indywidualne potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.
Jeśli leczenie hydroksychlorochiną jest konieczne w czasie ciąży, należy zastosować możliwie najniższą skuteczną dawkę. W przypadku długotrwałego leczenia w czasie ciąży, podczas monitorowania dziecka należy wziąć pod uwagę profil bezpieczeństwa hydroksychlorochiny, zwłaszcza okulistyczne działania niepożądane.
Karmienie piersią Hydroksychlorochina przenika do mleka kobiecego (mniej niż 2% dawki dla matki po dostosowaniu do masy ciała).
W przypadku stosowania w leczeniu malarii możliwe jest karmienie piersią. Chociaż hydroksychlorochina przenika w niewielkich ilościach do mleka matki, jej ilość w mleku matki jest niewystarczająca do ochrony dziecka przed malarią w profilaktyce malarii. Konieczna jest oddzielna chemioprofilaktyka dla niemowlęcia. Dane dotyczące bezpieczeństwa dziecka karmionego piersią podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną są bardzo ograniczone. Lekarz powinien wziąć pod uwagę korzyści z karmienia piersią w stosunku do potencjalnego ryzyka dla dziecka, uwzględniając wskazania i czas trwania leczenia.
Płodność Badania na zwierzętach dotyczące chlorochiny wykazały zmniejszenie płodności samców (patrz punkt 5.3). Brak dostępnych danych dotyczących wpływu hydroksychlorochiny na płodność ludzi.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak badań. Hydroksychlorochina z powodu działań niepożądanych (zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie) może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w niewielkim lub umiarkowanym stopniu. Jeśli powyższe działania niepożądane nie znikną samoistnie, może być konieczne tymczasowe zmniejszenie dawki.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane są wymienione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA i są uszeregowane według częstości występowania. Kategorie częstości dla każdego działania niepożądanego oparte są na następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego występują najczęściej i występują u 10– 20% pacjentów. Działania niepożądane mogą ustąpić samoistnie lub po zmniejszeniu dawki i zwykle można im zapobiec za pomocą zalecanych kontroli.
Działania niepożądane są zwykle odwracalne, ale zaobserwowano nieodwracalne działania niepożądane (np. utrata słuchu, zmiany pola widzenia).
Wydaje się, że pacjenci z łuszczycą są narażeni na zwiększone ryzyko ciężkich reakcji skórnych.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Zahamowanie czynności szpiku kostnego, leukopenia, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość i niedokrwistość aplastyczna.
Zaburzenia układu immunologicznego Częstość nieznana (nie można oszacować na
Pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz
podstawie dostępnych danych) oskrzeli.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często (≥ 1/100 do <1/10)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Jadłowstręt.
Hipoglikemia. Hydroksychlorochina może nasilać porfirię.
Zaburzenia psychiczne Często (≥ 1/100 do <1/10)
Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Chwiejność emocjonalna.
Nerwowość.
Zachowania samobójcze, psychoza, depresja, omamy, niepokój, pobudzenie, splątanie, urojenia, mania i zaburzenia snu.
Zaburzenia układu nerwowego Często (≥ 1/100 do <1/10)
Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Ból głowy.
Zawroty głowy.
Skurcze, zaburzenia pozapiramidowe, takie jak dystonia, dyskineza, drżenie (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia oka Często (≥ 1/100 do <1/10)
Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Niewyraźne widzenie spowodowane zaburzeniami akomodacji (zależne od dawki i odwracalne).
Retinopatia ze zwiększoną pigmentacją i ubytkami pola widzenia. W swojej wczesnej postaci retinopatia jest zwykle odwracalna po natychmiastowym odstawieniu. Jeśli ulegnie rozwinięciu, może wystąpić ryzyko progresji, nawet po odstawieniu leku. U pacjentów ze zmianami w siatkówce początkowo brak objawów lub mroczki z pierścieniami paracentralnymi, pericentralnymi, przemijające mroczki i nieprawidłowe widzenie kolorów.
Zmiany rogówki, takie jak zmętnienie rogówki i obrzęk rogówki; mogą być bezobjawowe lub mogą powodować zaburzenia, takie jak widzenie z poświatą, niewyraźne widzenie lub światłowstręt. Mogą być przemijające lub odwracalne po zakończeniu leczenia.
Zgłaszano przypadki makulopatii i zwyrodnienia plamki żółtej, które mogą być nieodwracalne.
Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Zawroty głowy, szumy uszne.
Utrata słuchu (nieodwracalna).
Zaburzenia serca Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Wydłużenie odstępu QT u pacjentów z grupy ryzyka, które może powodować arytmię (torsade de pointes, częstoskurcz komorowy), (patrz punkt 4.4) Kardiomiopatia, która może prowadzić do niewydolności serca, a w niektórych przypadkach zakończyć się zgonem (patrz punkty 4.4 i 4.9). Przewlekłe zatrucie należy rozważyć, jeśli wystąpią zaburzenia przewodzenia (blok odnogi pęczka Hisa/blok przedsionkowo-komorowy) lub przerost obu komór.
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często (≥ 1/10)
Często (≥ 1/100 do <1/10)
Nudności, ból brzucha.
Biegunka, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby.
Polekowe uszkodzenie wątroby (DILI ang.), w tym uszkodzenie komórek wątrobowych, zastoinowe uszkodzenie wątroby, ostre zapalenie wątroby, mieszane uszkodzenie wątrobokomórkowo-cholestatyczne i piorunująca niewydolność wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często (≥ 1/100 do <1/10)
Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Wysypka, świąd (występujący u około 40% pacjentów z toczniem rumieniowatym).
Łysienie, zmiany pigmentacyjne skóry i błon śluzowych, rozjaśnienie włosów.
Rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, zespół Sweeta i ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR) w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), patrz punkt 4.4. Należy odróżnić AGEP od łuszczycy, choć hydroksychlorochina może wywoływać napady łuszczycy. Stosowanie produktu może wiązać się z występowaniem gorączki i hiperleukocytozy. Pozytywny skutek przynosi zazwyczaj odstawienie hydroksychlorochiny. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia sensomotoryczne.
Miopatia lub neuromiopatia z postępującym osłabieniem mięśni i zanikiem proksymalnych grup mięśniowych. Miopatia może być
odwracalna po odstawieniu hydroksychlorochiny, ale powrót do zdrowia może potrwać wiele miesięcy. Osłabione odruchy ścięgniste i nieprawidłowe przewodnictwo nerwowe.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Toksyczna dawka Dorośli: ponad 20 mg chlorochiny/kg masy ciała. Dzieci: ponad 10 mg chlorochiny/kg masy ciała.
Przedawkowanie 4-aminochinolin jest niebezpieczne, szczególnie u niemowląt. Przyjęcie 1-2 g substancji było śmiertelne.
Objawy Przedawkowanie może spowodować wstrząs z zapaścią oddechową i krążeniową. Objawy mogą obejmować ból głowy, zaburzenia widzenia, zapaść sercowo-naczyniową, drgawki, hipokaliemię, zaburzenia rytmu i przewodzenia, w tym wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes, częstoskurcz komorowy i migotanie komór, poszerzenie zespołów QRS, bradyarytmie, rytm węzłowy, blok przedsionkowo-komorowy, a następnie nagłe i potencjalnie śmiertelne zatrzymanie oddechu i akcji serca. Konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska, ponieważ objawy te mogą wystąpić wkrótce po przedawkowaniu.
Postępowanie Bezzwłocznie opróżnić żołądek, poprzez wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka. Węgiel aktywny w dawce co najmniej pięć razy większej niż przyjęta dawka substancji leczniczej może zatrzymać dalsze wchłanianie, jeśli zostanie wprowadzony do żołądka przez zgłębnik po płukaniu. Jeśli to możliwe, należy go podać nie później niż 30 minut po przedawkowaniu.
Zastosować leczenie objawowe. W przypadkach przedawkowania należy rozważyć pozajelitowe podanie diazepamu, ponieważ wykazano, że może odwrócić kardiotoksyczność powodowaną przez chlorochinę. W razie potrzeby należy rozpocząć wspomaganie oddychania i leczenie wstrząsowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwmalaryczne pochodne aminochinoliny, hydroksychlorochina, kod ATC: P01BA02
Hydroksychlorochina jest skuteczna w leczeniu i (lub) profilaktyce malarii wywołanej przez P. vivax i P. ovale lub P. malariae i jest wolno działającym środkiem przeciwzapalnym i (lub) przeciwreumatycznym. Hydroksychlorochina (4-aminochinolina) jest lekiem przeciwmalarycznym, który łączy szybkie działanie schizontobójcze we krwi z pewną aktywnością gametocytobójczą.
Mechanizm działania Hydroksychlorochina ma kilka działań farmakologicznych, które mogą przyczyniać się do ich efektu terapeutycznego. Należą do nich: interakcja z grupami sulfhydrylowymi, modulowanie aktywności enzymów (w tym fosfolipazy, reduktazy NADH-cytochromu C, cholinesterazy, proteaz i hydrolaz), wiązanie z DNA, stabilizacja błon lizosomalnych, hamowanie tworzenia prostaglandyn, hamowanie chemotaksji komórek wielojądrzastych i fagocytozy, możliwe zaburzenia wytwarzania interleukiny 1 przez monocyty i hamowanie uwalniania nadtlenku przez neutrofile. Jest prawdopodobne, że zarówno wpływ na malarię, jak i działanie przeciwreumatyczne mogą wynikać ze stężenia preparatu i podwyższonego pH w pęcherzykach wewnątrzkomórkowych.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym maksymalne stężenie w osoczu i krwi osiąga się po ok. 3 do 4 godzinach. Średnia bezwzględna biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 79% (SD 12%).
Dystrybucja Hydroksychlorochina ulega rozległej dystrybucji z powodu znacznej akumulacji w tkankach (5500 L na podstawie stężeń we krwi, 44 000 L na podstawie stężeń w osoczu) i wykazano, że gromadzi się w krwinkach, przy stosunku krwi do osocza wynoszącym 7,2. Około 50% hydroksychlorochiny wiąże się z białkami osocza.
Metabolizm Hydroksychlorochina jest metabolizowana głównie do N-desetylohydroksychlorochiny i dwóch innych metabolitów, wraz z chlorochiną, desetylochlorochiną i bidesetylochlorochiną. Można ekstrapolować z chlorochiny, że hydroksychlorochina może być metabolizowana in vitro przez te same substraty CYP, co w przypadku chlorochiny, tj. CYP2C8 i CYP3A oraz w mniejszym stopniu CYP2D6.
W przypadku wielokrotnego stosowania doustnego 200 mg i 400 mg hydroksychlorochiny siarczanu raz na dobę u dorosłych pacjentów z toczniem lub reumatoidalnym zapaleniem stawów średnie stężenia w stanie stacjonarnym we krwi wynosiły odpowiednio 450-490 ng/mL i 870-970 ng/mL.
Badania farmakokinetyczne pojedynczej dawki wskazują, że stężenia we krwi w stanie stacjonarnym są osiągane w ciągu 4 miesięcy od rozpoczęcia leczenia.
Eliminacja Hydroksychlorochina ma wielofazowy profil eliminacji z długim końcowym okresem półtrwania wynoszącym od 30 do 50 dni. Około 20-25% dawki hydroksychlorochiny jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Genotoksyczność/rakotwórczość Na podstawie przeprowadzonych badań nie stwierdzono genotoksycznego działania hydroksychlorochiny. Brak odpowiednich badań nieklinicznych dotyczących rakotwórczości hydroksychlorochiny.
Toksyczność reprodukcyjna i rozwojowa Brak danych dotyczących wpływu hydroksychlorochiny na płodność.
Po 30 dniach doustnego leczenia chlorochiną w dawce 5 mg/dobę badanie przeprowadzone na samcach szczurów wykazało spadek poziomu testosteronu, masy jąder, najądrzy, pęcherzyków nasiennych i prostaty. W innym badaniu przeprowadzonym na szczurach wskaźnik płodności również zmniejszył się po 14 dniach dootrzewnowego leczenia chlorochiną w dawce 10 mg/kg/dobę.
Hydroksychlorochina przenika przez łożysko. Istnieją ograniczone dane dotyczące teratogenności hydroksychlorochiny. Badania rozwoju przed- i pourodzeniowego na zwierzętach są niejednoznaczne.
Chlorochina ma działanie teratogenne u szczurów po podaniu w dawkach od 250 do 1500 mg/kg (jako odniesienie, dawka zalecana u ludzi wynosi 250 mg/dobę, co odpowiada dawce 4 mg/kg), wykazując śmiertelność płodów na poziomie 25% i wady rozwojowe u 45% płodów przy dawce 1000 mg/kg. Nie opisano grupy bez działania teratogennego.
Badania autoradiograficzne wykazały, że chlorochina gromadzi się w oczach i uszach w przypadku stosowania na początku lub pod koniec ciąży.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Skrobia kukurydziana Wapnia wodorofosforan dwuwodny Krzemionka koloidalna bezwodna Polisorbat 80 Skrobia kukurydziana suszona Talk Magnezu stearynian
Otoczka o składzie: - Hypromeloza, typ 2910, 15 cps - Talk - Tytanu dwutlenek E171 - Makrogol 6000
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister Aluminium/PVC w tekturowym pudełku.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. ul. Partyzancka 133/151 95-200 Pabianice tel. (42) 22-53-100 e-mail: [email protected]
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 27607
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 25 stycznia 2023 r