Nimodipine Altan
Nimodipinum
Roztwór do infuzji 0,2 mg/ml | Nimodipinum 10 mg
Laboratorio Reig Jofré S.A., Hiszpania
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
NIMODIPINE ALTAN, 0,2 mg/ml, roztwór do infuzji Nimodipinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. - Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek NIMODIPINE ALTAN i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku NIMODIPINE ALTAN
3. Jak stosować lek NIMODIPINE ALTAN
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek NIMODIPINE ALTAN
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek NIMODIPINE ALTAN i w jakim celu się go stosuje
Nimodypina należy do grupy leków zwanych antagonistami kanałów wapniowych, obwodowymi środkami rozszerzającymi naczynia krwionośne i zasadniczo ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne (rozszerza tętnice serca) i mózgowe działanie przeciw niedokrwieniu (poprawia dopływ tlenu do mózgu). Badania przeprowadzone na pacjentach z zaburzeniami krążenia mózgowego wykazały, że nimodypina zwiększa mózgowy przepływ krwi.
Lek ten jest wskazany w zapobieganiu zaburzeniom neurologicznym spowodowanym skurczem naczyń mózgowych wtórnym do krwotoku podpajęczynówkowego, rodzaju krwotoku mózgowego, spowodowanego pękniętym tętniakiem (nieprawidłowe poszerzenie lub balonowate rozszerzenie części tętnicy, prowadzące do osłabienia ściany naczynia krwionośnego).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku NIMODIPINE ALTAN
Kiedy nie stosować leku NIMODIPINE ALTAN: - jeśli pacjent ma uczulenie na nimodypinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6)
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku NIMODIPINE ALTAN należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. - jeśli pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze - jeśli u pacjenta występuje zatrzymanie wody w tkance mózgowej (uogólniony obrzęk mózgu) lub jeśli występuje znaczne zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego, chociaż leczenie nimodypiną nie było związane ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego - jeśli u pacjenta występuje choroba nerek. - jeśli u pacjenta wystąpił uraz tkanki mózgowej powodujący krwawienie wewnątrzczaszkowe. - jeśli u pacjenta występuje niestabilna dławica piersiowa (stan, w którym serce nie otrzymuje wystarczającej ilości krwi i tlenu i może prowadzić do zawału mięśnia sercowego) lub jeśli
pacjent przebył ostry zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich czterech tygodni, w takich okolicznościach lekarz dokona oceny możliwej korzyści w stosunku do ryzyka. - jeśli u pacjenta występują problemy z sercem, takie jak zaburzenia rytmu serca i niewydolność serca (stan, w którym serce nie jest w stanie pompować krwi w ilości wystarczającej do zaspokojenia potrzeb organizmu), w takich przypadkach lekarz będzie regularnie kontrolował stan pacjenta.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności nimodypiny u pacjentów w wieku poniżej
Lek NIMODIPINE ALTAN a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Niektóre leki mogą wchodzić w interakcje z tym lekiem; w takich przypadkach lekarz będzie musiał dostosować dawkę lub zalecić przerwanie leczenia jednym z leków. Jest to szczególnie ważne, jeśli pacjent przyjmuje:
- Cymetydynę (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka) i walproinian sodu (lek stosowany w leczeniu padaczki), ponieważ mogą nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi nimodypiny. - Leki przeciwnadciśnieniowe (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego), ponieważ mogą nasilać hipotensyjne działanie nimodypiny. Należą do nich inni antagoniści wapnia (np. nifedypina, diltiazem lub werapamil) lub alfa-metylodopa lub jednoczesne dożylne podawanie beta-adrenolityków (stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego i chorób serca, np. atenolol, propanolol, karwedylol). Lek NIMODIPINE ALTAN może nasilać działanie tych leków. - Leki przeciwretrowirusowe (stosowane w leczeniu zakażenia wirusem HIV), takie jak zydowudyna. - Leki potencjalnie nefrotoksyczne (uszkadzające nerki, np. aminoglikozydy, cefalosporyny, furosemid) mogą prowadzić do zaburzeń czynności nerek. W takich przypadkach należy uważnie monitorować czynność nerek, a w przypadku stwierdzenia pogorszenia należy rozważyć przerwanie leczenia. - Leki, które są przeciwwskazane z alkoholem, ponieważ ten lek zawiera 24% objętościowych alkoholu
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Jeśli konieczne jest podanie nimodypiny w czasie ciąży, lekarz dokładnie rozważy potencjalne korzyści i zagrożenia w zależności od stopnia ciężkości choroby.
Nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia nimodypiną.
Nie wiadomo, czy krótkotrwałe podawanie leku NIMODIPINE ALTAN wpływa na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nimodypina może wywoływać zawroty głowy. Jednak jest mało prawdopodobne, aby pacjent miał możliwość prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn podczas leczenia tym lekiem.
Lek NIMODIPINE ALTAN zawiera etanol i sód Ten lek zawiera 24% objętościowych etanolu 96% (alkohol), co odpowiada ilości 12,5 ml na dawkę
Ten lek jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową.
Zawartość etanolu należy wziąć pod uwagę u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, dzieci i osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką.
Ilość alkoholu w tym leku może wpływać na działanie innych leków.
Ilość alkoholu w tym leku może zaburzać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na 1 ml roztworu, to znaczy lek uznaje się „za wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek NIMODIPINE ALTAN
Lek NIMODIPINE ALTAN jest lekiem do użytku szpitalnego, dlatego będzie podawany w szpitalu przez wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia w postaci powolnego wlewu dożylnego.
Zwykle roztwór do infuzji podaje się przez 5-14 dni, a następnie podaje się 2 tabletki 30 mg nimodypiny 6 razy na dobę (6 x 60 mg nimodypiny) przez kolejne 7 dni.
Jeśli pacjent waży mniej niż 70 kg lub ma niestabilne ciśnienie krwi, lekarz zaleci wymaganą dla pacjenta dawkę leku NIMODIPINE ALTAN.
W przypadku choroby wątroby lub nerek lekarz rozważy konieczność zmniejszenia dawki.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania nimodypiny u dzieci w wieku poniżej 18 lat, ponieważ jej bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone.
Zażycie większej niż zalecana dawki leku NIMODIPINE ALTAN Objawy, które mogą wystąpić, to: wyraźne obniżenie ciśnienia krwi, przyspieszenie lub spowolnienie akcji serca.
Pominięcie przyjęcia leku NIMODIPINE ALTAN Ze względu na wskazania ten lek jest przeznaczony do użytku szpitalnego, informacje te nie mają zastosowania.
Przerwanie stosowania leku NIMODIPINE ALTAN W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące działania niepożądane opisano z następującą częstością: Często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób Niezbyt często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób Rzadko: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób Bardzo rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10000 osób
Zaburzenia krwi i układu chłonnego • Małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi) występuje niezbyt często.
Zaburzenia układu immunologicznego
• Ostre reakcje nadwrażliwości, do których należą łagodne lub umiarkowane reakcje alergiczne, występują niezbyt często. • Objawy kliniczne dotyczące skóry (niezbyt często wysypka).
Zaburzenia układu nerwowego • Nieswoiste objawy naczyniowo-mózgowe do których należą niezbyt częste bóle głowy.
Zaburzenia serca • Zmiany częstości akcji serca (niespecyficzne zaburzenia rytmu serca): tachykardia (przyspieszenie akcji serca) występuje niezbyt często, a bradykardia (zwolnienie akcji serca) występuje rzadko.
Zaburzenia naczyniowe • Nieswoiste objawy sercowo-naczyniowe, takie jak niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi) i rozszerzenie naczyń, są niezbyt częste.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe • Nieswoiste objawy żołądkowo-jelitowe i brzuszne do których należą nudności, które są niezbyt częste. • Rzadko zgłaszano niedrożność jelit.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych • Przejściowy i rzadko występujący wzrost aktywności enzymów wątrobowych.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania • Reakcje w miejscu wlewu i wstrzyknięcia występują rzadko (w tym (zakrzepowe) zapalenie żył w miejscu wlewu, gdy w żyle tworzy się skrzep).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek NIMODIPINE ALTAN
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek NIMODIPINE ALTAN
- Substancją czynną leku jest nimodypina. Jeden ml roztworu zawiera 0,2 mg nimodypiny. Każda fiolka roztworu do infuzji po 50 ml zawiera 10 mg nimodypiny. - Pozostałe składniki to: etanol 96%, makrogol 400, roztwór buforujący pH 7,0 o składzie: sodu cytrynian, kwas cytrynowy bezwodny, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek NIMODIPINE ALTAN i co zawiera opakowanie
Lek NIMODIPINE ALTAN ma postać roztworu do infuzji.
Fiolka 50 ml ze szkła oranżowego typu II, zamknięta korkiem z gumy chlorobutylowej, pokrytej fluoropolimerem i z aluminiową nakładką typu „flip-off”.
Wielkości opakowań fiolek 50 ml:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca:
Podmiot odpowiedzialny Altan Pharma Limited The Lennox Building, 50 South Richmond street Dublin 2, D02FK02 Irlandia
Wytwórca Laboratorio Reig Jofré, S.A. Gran Capitá 10 Sant Joan Despí Hiszpania
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Hiszpania: Nimodipino Altan 0.2 mg/ml solución para perfusión EFG Francja: Nimodipine Altan 10 MG/50 ML solution injectable/pour perfusion Niemcy: Nimodipin Altan 200 Mikrogramm/ml Infusionslösung Włochy: Nimodipine Altan Polska: Nimodipine Altan Wielka Brytania: Nimodipine 0.2 mg/ml solution for infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
NIMODIPINE ALTAN, 0,2 mg/ml, roztwór do infuzji
Instrukcje użytkowania i obsługi
• Ciągła infuzja dożylna:
Roztwór do infuzji NIMODIPINE ALTAN należy podawać za pomocą kranika trójkanałowego w ciągłym wlewie dożylnym przez wkłucie do żyły centralnej z zastosowaniem pompy infuzyjnej. Produkt należy podawać przez kranik trójkanałowy z jednym z następujących roztworów do wlewów: 5% roztwór glukozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, płyn Ringera z dodatkiem mleczanu, płyn Ringera z dodatkiem mleczanu i magnezu, roztwór dekstranu 40 lub 6% roztwór poli-(O-2-hydroksy-etylo)- skrobi (HAES). Roztwory należy zmieszać w stosunku 1:4, tj. 1 część roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN i 4 części odpowiedniego roztworu do wlewów. Wraz z roztworem do infuzji NIMODIPINE ALTAN można podawać również roztwór mannitolu, albuminę ludzką lub krew.
Roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN nie należy dodawać do worka lub butelki z innymi roztworami do wlewów nie należy go także mieszać z roztworami innych leków (patrz punkt 6.2). Roztwór należy pobrać z fiolki za pomocą strzykawki. Następnie umieścić bezigłową strzykawkę w pompie infuzyjnej i połączyć ją z kranikiem trójkanałowym za pomocą polietylenowego cewnika dostarczonego wraz z opakowaniem produktu leczniczego. Nie używać standardowego cewnika PVC (patrz punkt 6.2). Polietylenowy cewnik doprowadzający nimodypinę i linię infuzyjną podawanego jednocześnie roztworu należy połączyć z cewnikiem żylnym za pomocą kranika trójkanałowego.
U pacjentów, u których podanie dodatkowej objętości płynu nie jest zalecane lub może być przeciwwskazane, roztwór do infuzji można podawać przez cewnik centralny, bez jednoczesnej koinfuzji.
Dawkowanie
Z reguły leczenie rozpoczyna się podaniem nimodypiny w powolnym wlewie dożylnym, po którym następuje doustne podanie, według schematu określonego poniżej: Leczenie rozpoczyna się ciągłym wlewem dożylnym 1 mg/godz. nimodypiny (5 ml leku NIMODIPINE ALTAN/godzinę), około 15 mikrogramów/kg/godz. przez 2 godziny. Jeżeli dawka ta jest dobrze tolerowana przez pacjenta, szczególnie jeśli nie obserwuje się znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, po dwóch godzinach dawkę zwiększa się do 2 mg (czyli 10 ml roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN/godzinę), około 30 μg/kg mc./godz. U pacjentów o masie ciała znacznie mniejszej niż 70 kg lub mających niestabilne ciśnienie tętnicze krwi, leczenie należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg nimodypiny (czyli 2,5 ml roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN/ godzinę) lub mniejszej, jeśli to konieczne.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
NIMODIPINE ALTAN, 0,2 mg/ml, roztwór do infuzji
Fiolka 50 ml zawiera 10 mg nimodypiny.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Fiolka 50 ml zawiera 10 g etanolu 96%.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do infuzji. Przejrzysty, lekko żółty roztwór o pH od 6,0 do 7,5.
Profilaktyka i leczenie niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń krwionośnych mózgu po krwotoku podpajęczynówkowym w następstwie pęknięcia tętniaka.
Dawkowanie
Wlew dożylny: Leczenie rozpoczyna się ciągłym wlewem dożylnym 1 mg/godz. nimodypiny (5 ml leku NIMODIPINE ALTAN/godzinę), około 15 mikrogramów/kg/godz. przez 2 godziny. Jeżeli dawka ta jest dobrze tolerowana przez pacjenta, szczególnie jeśli nie obserwuje się znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, po dwóch godzinach dawkę zwiększa się do 2 mg (czyli 10 ml roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN/godzinę), około 30 μg/kg mc./godz. U pacjentów o masie ciała znacznie mniejszej niż 70 kg lub mających niestabilne ciśnienie tętnicze krwi, leczenie należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg nimodypiny (czyli 2,5 ml roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN/ godzinę) lub mniejszej, jeśli to konieczne.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min.): Należy go stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z urazowym krwotokiem podpajęczynówkowym Stosowanie produktu leczniczego nie jest wskazanae, ze względu na brak ustalonego pozytywnego stosunku korzyści do ryzyka (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzeż Bezpieczeństwo i skuteczność nimodypiny u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie zostały ustalone.
Sposób podawania
• Ciągły wlew dożylny:
Roztwór do infuzji NIMODIPINE ALTAN należy podawać za pomocą kranika trójkanałowego w ciągłym wlewie dożylnym przez wkłucie do żyły centralnej z zastosowaniem pompy infuzyjnej. Produkt należy podawać przez kranik trójkanałowy wraz z jednym z następujących roztworów do wlewów: 5% roztwór glukozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, płyn Ringera z dodatkiem mleczanu, płyn Ringera z dodatkiem mleczanu i magnezu, roztwór dekstranu 40 lub 6% roztwór poli-(O-2-hydroksy- etylo)-skrobi (HAES). Roztwory należy zmieszać w stosunku 1:4, tj. 1 część roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN i 4 części odpowiedniego roztworu do wlewów. Wraz z roztworem do infuzji NIMODIPINE ALTAN można podawać również roztwór mannitolu, albuminę ludzką lub krew.
Roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN nie należy dodawać do worka lub butelki z innymi roztworami do wlewówm nie należy go także mieszać z roztworami innych leków (patrz punkt 6.2). Roztwór należy pobrać z fiolki za pomocą strzykawki. Następnie umieścić bezigłową strzykawkę w pompie infuzyjnej i połączyć ją z kranikiem trójkanałowym za pomocą polietylenowego cewnika dostarczonego wraz z opakowaniem produktu leczniczego. Nie używać standardowego cewnika PVC (patrz punkt 6.2). Polietylenowy cewnik doprowadzający nimodypinę i linię infuzyjną podawanego jednocześnie roztworu należy połączyć z cewnikiem żylnym za pomocą kranika trójkanałowego.
U pacjentów, u których podanie dodatkowej objętości płynu nie jest zalecane lub może być przeciwwskazane, roztwór do infuzji można podawać przez cewnik centralny, bez jednoczesnej koinfuzji.
Czas trwania leczenia
Leczenie za pomocą wlewu dożylnego należy rozpocząć nie później niż 4 dni po wystąpieniu krwotoku podpajęczynówkowego oraz kontynuować przez cały okres zwiększonego ryzyka skurczu naczyń, to znaczy przez 5-14 dni po krwotoku.
Jeśli w trakcie leczenia profilaktycznego istnieje konieczność ingerencji chirurgicznej w obrębie źródła krwotoku podawanie roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN należy kontynuować przez co najmniej 5 dni po zabiegu.
Po zakończeniu leczenia dożylnego zaleca się kontynuowanie leczenia, podając nimodypinę w postaci doustnej w dawce 60 mg na dobę, co 4 godziny (6 x 60 mg nimodypiny na dobę), przez kolejnych 7 dni.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znacznie obniżonym ciśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe mniejsze niż 100 mm Hg).
Mimo że nie wykazano zależności pomiędzy leczeniem produktem NIMODIPINE ALTAN a zwiększeniem ciśnienia śródczaszkowego, zaleca się monitorowanie stanu pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym lub ze zwiększoną zawartością wody w tkance mózgowej (uogólniony obrzęk mózgu).
Nimodypiny nie należy stosować u pacjentów z pourazowym krwotokiem podpajęczynówkowym, ponieważ nie ustalono korzystnego stosunku korzyści do ryzyka i nie można zidentyfikować konkretnych grup pacjentów, które mogą odnieść korzyści ze stosowania nimodypiny w tym wskazaniu.
Zaburzenia czynności wątroby mogą zwiększyć biodostępność nimodypiny z powodu zmniejszonego klirensu metabolicznego. Dlatego zarówno jego działanie farmakologiczne, jak i działania niepożądane (np. obniżenie ciśnienia krwi) mogą być wyraźniejsze. W takich przypadkach należy odpowiednio dostosować dawkę, jeśli uzna się to za stosowne, w zależności od ciśnienia krwi, a jeśli to konieczne, rozważyć przerwanie leczenia (patrz punkt 4.2).
Czynność nerek może być zaburzona, jeśli roztwór nimodypiny do infuzji jest podawany jednocześnie z lekami potencjalnie neurotoksycznymi (np. aminoglikozydami, cefalosporynami, furosemidem), a także u pacjentów z już zaburzoną czynnością nerek. W takich przypadkach należy kontrolować czynność nerek, a jeśli wystąpią zaburzenia czynności nerek, należy rozważyć przerwanie leczenia (patrz punkt 4.5).
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego <20 ml/min) należy dokładnie ocenić konieczność leczenia i regularnie kontrolować czynność nerek (patrz punkt 4.2).
U pacjentów z niestabilną dławicą piersiową lub w ciągu pierwszych 4 tygodni po ostrym zawale mięśnia sercowego lekarz powinien rozważyć stosunek potencjalnego ryzyka (np. zmniejszenie perfuzji tętnicy wieńcowej i niedokrwienie mięśnia sercowego) do korzyści (np. poprawa perfuzji mózgu). Należy przeprowadzić badanie kliniczne i elektrokardiograficzne, jeśli produkt jest przepisywany pacjentom z zaawansowaną niewydolnością serca lub zaburzeniami układu bodźco-przewodzącego serca.
Substancje pomocnicze Ten produkt leczniczy zawiera 24% objętościowych etanolu (alkoholu), co odpowiada ilości 200 mg na ml. Ten produkt leczniczy może być szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową lub z zaburzeniami metabolizmu alkoholu. Zawartość alkoholu należy wziąć pod uwagę u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, dzieci i osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Ilość alkoholu w tym produkcie leczniczym może wywierać wpływ na działanie innych produktów leczniczych (patrz punkt 4.5). Ilość alkoholu w tym produkcie leczniczym może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w dawce, to znaczy lek uznaje się „za wolny od sodu”.
Produkty lecznicze wpływające na działanie nimodypiny Jednoczesne podawanie cymetydyny - agonisty receptora H2 lub przeciwdrgawkowego walproinianu sodu zwiększa maksymalne stężenie w osoczu i biodostępność nimodypiny.
Jednoczesne podawanie nimodypiny z fluoksetyną zwiększało stężenie nimodypiny w osoczu do 50%. Ekspozycja na fluoksetynę była znacznie zmniejszona, podczas gdy na jej aktywny metabolit, norfluoksetynę, nie uległa zmianie.
Jednoczesne podawanie nimodypiny i nortryptyliny prowadziło do niewielkiego zmniejszenia ekspozycji na nimodypinę przy niezmienionym stężeniu nortryptyliny w osoczu.
Wpływ nimodypiny na inne leki Nimodypina może nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi jednocześnie stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak: diuretyki, beta-adrenolityki, inhibitory ACE, antagoniści receptora A1, inni antagoniści wapnia, leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne, inhibitory PDE5, alfa-metylodopa.
Jeśli jednak połączenie tego typu okaże się nieuniknione, konieczne jest szczególnie uważne monitorowanie pacjenta.
Jednoczesne dożylne podanie beta-adrenolityków może spowodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego i wzajemne nasilenie ujemnego działania inotropowego, co może prowadzić do dekompensacji wcześniejszej niewydolności serca.
Czynność nerek może ulec pogorszeniu, jeśli roztwór nimodypiny do infuzji jest podawany jednocześnie z lekami potencjalnie nefrotoksycznymi (np. aminoglikozydy, cefalosporyny, furosemid), a także u pacjentów z już zaburzoną czynnością nerek. W takich przypadkach należy uważnie kontrolować czynność nerek, a jeśli stwierdzi się pogorszenie, należy rozważyć przerwanie podawania leku (patrz punkt 4.4).
W badaniu przeprowadzonym na naczelnych jednoczesne dożylne podanie leku przeciw wirusowi HIV zydowudyny i nimodypiny spowodowało istotne zwiększenie wartości AUC dla zydowudyny oraz znaczne zmniejszenie objętości dystrybucji i klirensu.
Ponieważ produkt leczniczy NIMODIPINE ALTAN zawiera 24% objętościowych alkoholu (200 mg/ml), należy zwrócić uwagę na możliwe interakcje z lekami, których stosowanie jest przeciwwskazane z alkoholem (patrz punkt 4.4).
Ciąża Brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. W razie konieczności podania nimodypiny kobiecie w cięży należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka, uwzględniając stan kliniczny pacjentki.
Laktacja Wykazano, że nimodypina i jej metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących w stężeniu odpowiadającym stężeniu w surowicy matki. Zaleca się zaprzestania karmienia piersią w trakcie terapii nimodypiną.
Płodność W pojedynczych przypadkach zapłodnień in vitro zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główce plemników pod wpływem antagonistów wapnia, które mogą skutkować zaburzeniami nasienia. Znaczenie tego odkrycia dla krótkotrwałego leczenia nie jest znane.
Teoretycznie możliwość wystąpienia zawrotów głowy jako działania niepożądanego może zaburzać zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak jest mało prawdopodobne, aby miało to znaczenie kliniczne u pacjentów otrzymujących roztwór nimodypiny do infuzji.
Działania niepożądane są klasyfikowane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz pogrupowane według częstości występowania.
Do klasyfikacji częstości działań niepożądanych zastosowano następującą konwencję: Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10000 do < 1/1000) Bardzo rzadko (<1/10000)
Związane z lekiem działania niepożądane, opisywane w badaniach klinicznych z zastosowaniem nimodypiny we wskazaniu „krwotok podpajęczynówkowy w następstwie tętniaka” podzielone wg kategorii CIOMS III co do częstości zestawiono w poniższej tabeli (kontrolowane badania z placebo: nimodypina N=703; placebo N=692; niekontrolowane badania: nimodypina N=2496, stan na 31.08.2005):
Układ/narząd wg MedDRA Niezbyt często (> 1/1,000 do <1/100) Rzadko (> 1/10,000 do <1/1,000) Zaburzenia krwi i układu chłonnego małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego reakcje alergiczne, wysypka
Zaburzenia układu nerwowego ból głowy Zaburzenia serca tachykardia bradykardia Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia żołądka i jelit nudności niedrożność jelit Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
wstrzyknięcia, zakrzepowe zapalenie żył w miejscu wlewu
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy Objawami zatrucia, występującego w wyniku ostrego przedawkowania, są: znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego, tachykardia lub bradykardia a po podaniu doustnym zaburzenia żołądkowo- jelitowe i nudności.
Leczenie W przypadku ostrego przedawkowania należy natychmiast odstawić nimodypinę. Postępowanie w nagłych wypadkach powinno zależeć od objawów. Jeśli doszło do znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego można podać dożylnie dopaminę lub noradrenalinę. Ponieważ brak specyficznego antidotum, należy wdrożyć leczenie objawowe w przypadku wystąpienia innych działań niepożądanych, zależnie od ich nasilenia.
Grupa farmakoterapeutyczna: wybiórczy antagoniści wapnia o dominującym działaniu naczyniowym; pochodne dihydropirydyny; Kod ATC: C08CA06
Nimodypina wykazuje szczególne działanie zapobiegające zwężeniu naczyń mózgowych oraz niedokrwieniu tkanki mózgowej. Może też zapobiegać lub eliminować efekt zwężenia naczyń wywoływany in vitro przez różne substancje wykazujące takie działanie (np. serotonina, prostaglandyny i histamina) a także przez krew i produkty jej rozpadu. Nimodypina ma także właściwości neurofarmakologiczne i psychofarmakologiczne.
Badania przeprowadzone u pacjentów z ostrymi zaburzeniami przepływu krwi w mózgu wykazały, że nimodypina rozszerza mózgowe naczynia krwionośne. Wzrost perfuzji jest z reguły większy w obszarach mózgu uprzednio uszkodzonych lub niedostatecznie ukrwionych niż w regionach zdrowych.
Nimodypina znacząco zmniejsza niedokrwienne uszkodzenie neurologiczne u pacjentów ze skurczem naczyń wtórnym do krwotoku podpajęczynówkowego, łagodzi objawy kliniczne i zmniejsza śmiertelność.
Badania farmakologiczne potwierdziły istnienie wrażliwych na dihydropirydynę kanałów wapniowych w neuronach i dostarczyły dodatkowych dowodów na bezpośrednie działanie neuronalne nimodypiny.
Nimodypina blokuje wolne, zależne od napięcia kanały wapniowe typu L, co w konsekwencji chroni neuron przed przeciążeniem wapniem obserwowanym w stanach niedokrwienia oraz w neuronalnych procesach degeneracyjnych.
Wchłanianie Ze względu na intensywny metabolizm pierwszego przejścia (około 85 - 95%) bezwzględna biodostępność wynosi 5 - 15%.
W przypadku ciągłych wlewów 0,03 mg/kg/godzinę średnie stężenia w osoczu osiągane są w stanie stacjonarnym na poziomie 17,6 - 26,6 ng/ml. Po dożylnym wstrzyknięciu bolusa stężenie nimodypiny w osoczu zmniejsza się dwufazowo z okresem półtrwania wynoszącym 5–10 minut i ok. 60 minut.
Dystrybucja Obliczono, że dla podania iv. objętość dystrybucji (VSS, model dwuprzedziałowy) wynosi 0,9 - 1,6 l/kg masy ciała. Całkowity klirens (ogólnoustrojowy) wynosi 0,6 - 1,9 l/godzinę/kg.
Nimodypina wiąże się w 97-99% z białkami osocza. W doświadczeniach na zwierzętach nimodypina znakowana węglem radioaktywnym 14 C – przechodziła przez barierę łożyskową. Jest prawdopodobne, że podobne zjawisko występuje u ludzi, chociaż brakuje dowodów eksperymentalnych w tym zakresie. Na szczurach wykazano, że nimodypina i (lub) jej metabolity pojawiają się w mleku w znacznie większym stężeniu niż w osoczu matki. Pierwotne stężenia leku określone w mleku ludzkim były ilościowo podobne do odpowiadających im stężeń w osoczu matki.
Po podaniu doustnym i iv. nimodypinę można wykryć w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) w stężeniach około 0,5% zmierzonych stężeń w osoczu. Odpowiada to w przybliżeniu stężeniu wolnej frakcji w osoczu.
Biotransformacja Nimodypina jest metabolizowana przez układ cytochromu P450 3A4, głównie poprzez odwodornienie pierścienia dihydropirydynowego i oksydacyjną O-demetylację. Utleniające rozszczepienie estru, hydroksylacja grup 2- i 6-metylowych oraz glukuronidacja jako reakcja sprzęgania to kolejne ważne etapy metabolizmu. Trzy główne metabolity występujące w osoczu nie wykazują aktywności resztkowej lub wykazują jedynie nieistotną terapeutycznie.
Wpływ na enzymy wątrobowe przez indukcję lub hamowanie nie jest znany. U ludzi metabolity wydalane są w około 50% przez nerki i 30% z żółcią.
Eliminacja Okres półtrwania nimodypiny wynosi od 1,1 do 1,7 godziny. Końcowy okres półtrwania wynoszący 5–10 godzin nie ma znaczenia dla ustalenia zalecanych odstępów między dawkami produktu leczniczego.
Liniowość / nieliniowość Kinetyka eliminacji jest liniowa.
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, rakotwórczości, toksycznego wpływu na rozrodczość, nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.
U ciężarnych szczurów dawki 30 mg/kg/dobę i większe hamowały wzrost płodu i powodowały zmniejszenie masy ciała płodów. Przy dawce 100 mg/kg/dobę wystąpiło obumieranie zarodków. Nie zaobserwowano dowodów teratogenności. U królików po dawkach do 10 mg/kg/dobę nie wystąpiło działanie embriotoksyczne ani teratogenne. W jednym badaniu około- i poporodowym na szczurach obserwowano śmiertelność i opóźniony rozwój fizyczny przy dawkach 10 mg/kg/dobę i większych. Wyniki nie zostały potwierdzone w kolejnych badaniach
Etanol (96%) Makrogol 400 Roztwór buforujący o składzie: - kwas cytrynowy bezwodny - sodu cytrynian - woda do wstrzykiwań
Nimodypina, substancja czynna produktu leczniczego, jest wchłaniana przez polichlorek winylu (PVC), więc można stosować tylko rurki infuzyjne z polietylenu (PE).
Produktu leczniczego NIMODIPINE ALTAN nie wolno dodawać do worka infuzyjnego ani fiolki i nie wolno go mieszać z innymi lekami.
Ponieważ produkt leczniczy NIMODIPINE ALTAN zawiera 24% objętościowych alkoholu (200 mg/ml), należy zwrócić uwagę na możliwe interakcje z lekami, które są przeciwwskazane z alkoholem.
Patrz również punkt 6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Fiolka 50 ml ze szkła oranżowego typu II, zamknięta korkiem z gumy chlorobutylowej, pokrytej fluoropolimerem i z aluminiową nakładką typu „flip-off”.
Nimodypina jest lekko światłoczuła, więc unika się jej stosowania w bezpośrednim świetle słonecznym. Jeśli nie można uniknąć bezpośredniego wystawienia na działanie promieni słonecznych podczas infuzji, należy zastosować rurki łączące i strzykawki z czerwonego, żółtego, brązowego lub czarnego szkła lub zabezpieczyć pompę infuzyjną i rurki nieprzezroczystymi opakowaniami. Jednak żadne specjalne środki ochronne nie są potrzebne do 10 godzin, jeśli lek jest podawany przy rozproszonym świetle dziennym lub sztucznym.
Pozajelitowe produkty lecznicze należy sprawdzić przed podaniem pod kątem obecności cząstek stałych lub zmiany koloru. Pozostałego roztworu nie można używać w żadnym innym czasie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Altan Pharma Limited The Lennox Building, 50 South Richmond Street Dublin 2, D02FK02 Irlandia
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
NIMODIPINE ALTAN, 0,2 mg/ml, roztwór do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Fiolka 50 ml zawiera 10 mg nimodypiny.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Fiolka 50 ml zawiera 10 g etanolu 96%.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do infuzji. Przejrzysty, lekko żółty roztwór o pH od 6,0 do 7,5.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Profilaktyka i leczenie niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń krwionośnych mózgu po krwotoku podpajęczynówkowym w następstwie pęknięcia tętniaka.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Wlew dożylny: Leczenie rozpoczyna się ciągłym wlewem dożylnym 1 mg/godz. nimodypiny (5 ml leku NIMODIPINE ALTAN/godzinę), około 15 mikrogramów/kg/godz. przez 2 godziny. Jeżeli dawka ta jest dobrze tolerowana przez pacjenta, szczególnie jeśli nie obserwuje się znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, po dwóch godzinach dawkę zwiększa się do 2 mg (czyli 10 ml roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN/godzinę), około 30 μg/kg mc./godz. U pacjentów o masie ciała znacznie mniejszej niż 70 kg lub mających niestabilne ciśnienie tętnicze krwi, leczenie należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg nimodypiny (czyli 2,5 ml roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN/ godzinę) lub mniejszej, jeśli to konieczne.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min.): Należy go stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z urazowym krwotokiem podpajęczynówkowym Stosowanie produktu leczniczego nie jest wskazanae, ze względu na brak ustalonego pozytywnego stosunku korzyści do ryzyka (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzeż Bezpieczeństwo i skuteczność nimodypiny u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie zostały ustalone.
Sposób podawania
• Ciągły wlew dożylny:
Roztwór do infuzji NIMODIPINE ALTAN należy podawać za pomocą kranika trójkanałowego w ciągłym wlewie dożylnym przez wkłucie do żyły centralnej z zastosowaniem pompy infuzyjnej. Produkt należy podawać przez kranik trójkanałowy wraz z jednym z następujących roztworów do wlewów: 5% roztwór glukozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, płyn Ringera z dodatkiem mleczanu, płyn Ringera z dodatkiem mleczanu i magnezu, roztwór dekstranu 40 lub 6% roztwór poli-(O-2-hydroksy- etylo)-skrobi (HAES). Roztwory należy zmieszać w stosunku 1:4, tj. 1 część roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN i 4 części odpowiedniego roztworu do wlewów. Wraz z roztworem do infuzji NIMODIPINE ALTAN można podawać również roztwór mannitolu, albuminę ludzką lub krew.
Roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN nie należy dodawać do worka lub butelki z innymi roztworami do wlewówm nie należy go także mieszać z roztworami innych leków (patrz punkt 6.2). Roztwór należy pobrać z fiolki za pomocą strzykawki. Następnie umieścić bezigłową strzykawkę w pompie infuzyjnej i połączyć ją z kranikiem trójkanałowym za pomocą polietylenowego cewnika dostarczonego wraz z opakowaniem produktu leczniczego. Nie używać standardowego cewnika PVC (patrz punkt 6.2). Polietylenowy cewnik doprowadzający nimodypinę i linię infuzyjną podawanego jednocześnie roztworu należy połączyć z cewnikiem żylnym za pomocą kranika trójkanałowego.
U pacjentów, u których podanie dodatkowej objętości płynu nie jest zalecane lub może być przeciwwskazane, roztwór do infuzji można podawać przez cewnik centralny, bez jednoczesnej koinfuzji.
Czas trwania leczenia
Leczenie za pomocą wlewu dożylnego należy rozpocząć nie później niż 4 dni po wystąpieniu krwotoku podpajęczynówkowego oraz kontynuować przez cały okres zwiększonego ryzyka skurczu naczyń, to znaczy przez 5-14 dni po krwotoku.
Jeśli w trakcie leczenia profilaktycznego istnieje konieczność ingerencji chirurgicznej w obrębie źródła krwotoku podawanie roztworu do infuzji NIMODIPINE ALTAN należy kontynuować przez co najmniej 5 dni po zabiegu.
Po zakończeniu leczenia dożylnego zaleca się kontynuowanie leczenia, podając nimodypinę w postaci doustnej w dawce 60 mg na dobę, co 4 godziny (6 x 60 mg nimodypiny na dobę), przez kolejnych 7 dni.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znacznie obniżonym ciśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe mniejsze niż 100 mm Hg).
Mimo że nie wykazano zależności pomiędzy leczeniem produktem NIMODIPINE ALTAN a zwiększeniem ciśnienia śródczaszkowego, zaleca się monitorowanie stanu pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym lub ze zwiększoną zawartością wody w tkance mózgowej (uogólniony obrzęk mózgu).
Nimodypiny nie należy stosować u pacjentów z pourazowym krwotokiem podpajęczynówkowym, ponieważ nie ustalono korzystnego stosunku korzyści do ryzyka i nie można zidentyfikować konkretnych grup pacjentów, które mogą odnieść korzyści ze stosowania nimodypiny w tym wskazaniu.
Zaburzenia czynności wątroby mogą zwiększyć biodostępność nimodypiny z powodu zmniejszonego klirensu metabolicznego. Dlatego zarówno jego działanie farmakologiczne, jak i działania niepożądane (np. obniżenie ciśnienia krwi) mogą być wyraźniejsze. W takich przypadkach należy odpowiednio dostosować dawkę, jeśli uzna się to za stosowne, w zależności od ciśnienia krwi, a jeśli to konieczne, rozważyć przerwanie leczenia (patrz punkt 4.2).
Czynność nerek może być zaburzona, jeśli roztwór nimodypiny do infuzji jest podawany jednocześnie z lekami potencjalnie neurotoksycznymi (np. aminoglikozydami, cefalosporynami, furosemidem), a także u pacjentów z już zaburzoną czynnością nerek. W takich przypadkach należy kontrolować czynność nerek, a jeśli wystąpią zaburzenia czynności nerek, należy rozważyć przerwanie leczenia (patrz punkt 4.5).
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego <20 ml/min) należy dokładnie ocenić konieczność leczenia i regularnie kontrolować czynność nerek (patrz punkt 4.2).
U pacjentów z niestabilną dławicą piersiową lub w ciągu pierwszych 4 tygodni po ostrym zawale mięśnia sercowego lekarz powinien rozważyć stosunek potencjalnego ryzyka (np. zmniejszenie perfuzji tętnicy wieńcowej i niedokrwienie mięśnia sercowego) do korzyści (np. poprawa perfuzji mózgu). Należy przeprowadzić badanie kliniczne i elektrokardiograficzne, jeśli produkt jest przepisywany pacjentom z zaawansowaną niewydolnością serca lub zaburzeniami układu bodźco-przewodzącego serca.
Substancje pomocnicze Ten produkt leczniczy zawiera 24% objętościowych etanolu (alkoholu), co odpowiada ilości 200 mg na ml. Ten produkt leczniczy może być szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową lub z zaburzeniami metabolizmu alkoholu. Zawartość alkoholu należy wziąć pod uwagę u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, dzieci i osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Ilość alkoholu w tym produkcie leczniczym może wywierać wpływ na działanie innych produktów leczniczych (patrz punkt 4.5). Ilość alkoholu w tym produkcie leczniczym może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w dawce, to znaczy lek uznaje się „za wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Produkty lecznicze wpływające na działanie nimodypiny Jednoczesne podawanie cymetydyny - agonisty receptora H2 lub przeciwdrgawkowego walproinianu sodu zwiększa maksymalne stężenie w osoczu i biodostępność nimodypiny.
Jednoczesne podawanie nimodypiny z fluoksetyną zwiększało stężenie nimodypiny w osoczu do 50%. Ekspozycja na fluoksetynę była znacznie zmniejszona, podczas gdy na jej aktywny metabolit, norfluoksetynę, nie uległa zmianie.
Jednoczesne podawanie nimodypiny i nortryptyliny prowadziło do niewielkiego zmniejszenia ekspozycji na nimodypinę przy niezmienionym stężeniu nortryptyliny w osoczu.
Wpływ nimodypiny na inne leki Nimodypina może nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi jednocześnie stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak: diuretyki, beta-adrenolityki, inhibitory ACE, antagoniści receptora A1, inni antagoniści wapnia, leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne, inhibitory PDE5, alfa-metylodopa.
Jeśli jednak połączenie tego typu okaże się nieuniknione, konieczne jest szczególnie uważne monitorowanie pacjenta.
Jednoczesne dożylne podanie beta-adrenolityków może spowodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego i wzajemne nasilenie ujemnego działania inotropowego, co może prowadzić do dekompensacji wcześniejszej niewydolności serca.
Czynność nerek może ulec pogorszeniu, jeśli roztwór nimodypiny do infuzji jest podawany jednocześnie z lekami potencjalnie nefrotoksycznymi (np. aminoglikozydy, cefalosporyny, furosemid), a także u pacjentów z już zaburzoną czynnością nerek. W takich przypadkach należy uważnie kontrolować czynność nerek, a jeśli stwierdzi się pogorszenie, należy rozważyć przerwanie podawania leku (patrz punkt 4.4).
W badaniu przeprowadzonym na naczelnych jednoczesne dożylne podanie leku przeciw wirusowi HIV zydowudyny i nimodypiny spowodowało istotne zwiększenie wartości AUC dla zydowudyny oraz znaczne zmniejszenie objętości dystrybucji i klirensu.
Ponieważ produkt leczniczy NIMODIPINE ALTAN zawiera 24% objętościowych alkoholu (200 mg/ml), należy zwrócić uwagę na możliwe interakcje z lekami, których stosowanie jest przeciwwskazane z alkoholem (patrz punkt 4.4).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. W razie konieczności podania nimodypiny kobiecie w cięży należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka, uwzględniając stan kliniczny pacjentki.
Laktacja Wykazano, że nimodypina i jej metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących w stężeniu odpowiadającym stężeniu w surowicy matki. Zaleca się zaprzestania karmienia piersią w trakcie terapii nimodypiną.
Płodność W pojedynczych przypadkach zapłodnień in vitro zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główce plemników pod wpływem antagonistów wapnia, które mogą skutkować zaburzeniami nasienia. Znaczenie tego odkrycia dla krótkotrwałego leczenia nie jest znane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Teoretycznie możliwość wystąpienia zawrotów głowy jako działania niepożądanego może zaburzać zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak jest mało prawdopodobne, aby miało to znaczenie kliniczne u pacjentów otrzymujących roztwór nimodypiny do infuzji.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane są klasyfikowane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz pogrupowane według częstości występowania.
Do klasyfikacji częstości działań niepożądanych zastosowano następującą konwencję: Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10000 do < 1/1000) Bardzo rzadko (<1/10000)
Związane z lekiem działania niepożądane, opisywane w badaniach klinicznych z zastosowaniem nimodypiny we wskazaniu „krwotok podpajęczynówkowy w następstwie tętniaka” podzielone wg kategorii CIOMS III co do częstości zestawiono w poniższej tabeli (kontrolowane badania z placebo: nimodypina N=703; placebo N=692; niekontrolowane badania: nimodypina N=2496, stan na 31.08.2005):
Układ/narząd wg MedDRA Niezbyt często (> 1/1,000 do <1/100) Rzadko (> 1/10,000 do <1/1,000) Zaburzenia krwi i układu chłonnego małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego reakcje alergiczne, wysypka
Zaburzenia układu nerwowego ból głowy Zaburzenia serca tachykardia bradykardia Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia żołądka i jelit nudności niedrożność jelit Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
wstrzyknięcia, zakrzepowe zapalenie żył w miejscu wlewu
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Objawami zatrucia, występującego w wyniku ostrego przedawkowania, są: znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego, tachykardia lub bradykardia a po podaniu doustnym zaburzenia żołądkowo- jelitowe i nudności.
Leczenie W przypadku ostrego przedawkowania należy natychmiast odstawić nimodypinę. Postępowanie w nagłych wypadkach powinno zależeć od objawów. Jeśli doszło do znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego można podać dożylnie dopaminę lub noradrenalinę. Ponieważ brak specyficznego antidotum, należy wdrożyć leczenie objawowe w przypadku wystąpienia innych działań niepożądanych, zależnie od ich nasilenia.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: wybiórczy antagoniści wapnia o dominującym działaniu naczyniowym; pochodne dihydropirydyny; Kod ATC: C08CA06
Nimodypina wykazuje szczególne działanie zapobiegające zwężeniu naczyń mózgowych oraz niedokrwieniu tkanki mózgowej. Może też zapobiegać lub eliminować efekt zwężenia naczyń wywoływany in vitro przez różne substancje wykazujące takie działanie (np. serotonina, prostaglandyny i histamina) a także przez krew i produkty jej rozpadu. Nimodypina ma także właściwości neurofarmakologiczne i psychofarmakologiczne.
Badania przeprowadzone u pacjentów z ostrymi zaburzeniami przepływu krwi w mózgu wykazały, że nimodypina rozszerza mózgowe naczynia krwionośne. Wzrost perfuzji jest z reguły większy w obszarach mózgu uprzednio uszkodzonych lub niedostatecznie ukrwionych niż w regionach zdrowych.
Nimodypina znacząco zmniejsza niedokrwienne uszkodzenie neurologiczne u pacjentów ze skurczem naczyń wtórnym do krwotoku podpajęczynówkowego, łagodzi objawy kliniczne i zmniejsza śmiertelność.
Badania farmakologiczne potwierdziły istnienie wrażliwych na dihydropirydynę kanałów wapniowych w neuronach i dostarczyły dodatkowych dowodów na bezpośrednie działanie neuronalne nimodypiny.
Nimodypina blokuje wolne, zależne od napięcia kanały wapniowe typu L, co w konsekwencji chroni neuron przed przeciążeniem wapniem obserwowanym w stanach niedokrwienia oraz w neuronalnych procesach degeneracyjnych.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Ze względu na intensywny metabolizm pierwszego przejścia (około 85 - 95%) bezwzględna biodostępność wynosi 5 - 15%.
W przypadku ciągłych wlewów 0,03 mg/kg/godzinę średnie stężenia w osoczu osiągane są w stanie stacjonarnym na poziomie 17,6 - 26,6 ng/ml. Po dożylnym wstrzyknięciu bolusa stężenie nimodypiny w osoczu zmniejsza się dwufazowo z okresem półtrwania wynoszącym 5–10 minut i ok. 60 minut.
Dystrybucja Obliczono, że dla podania iv. objętość dystrybucji (VSS, model dwuprzedziałowy) wynosi 0,9 - 1,6 l/kg masy ciała. Całkowity klirens (ogólnoustrojowy) wynosi 0,6 - 1,9 l/godzinę/kg.
Nimodypina wiąże się w 97-99% z białkami osocza. W doświadczeniach na zwierzętach nimodypina znakowana węglem radioaktywnym 14 C – przechodziła przez barierę łożyskową. Jest prawdopodobne, że podobne zjawisko występuje u ludzi, chociaż brakuje dowodów eksperymentalnych w tym zakresie. Na szczurach wykazano, że nimodypina i (lub) jej metabolity pojawiają się w mleku w znacznie większym stężeniu niż w osoczu matki. Pierwotne stężenia leku określone w mleku ludzkim były ilościowo podobne do odpowiadających im stężeń w osoczu matki.
Po podaniu doustnym i iv. nimodypinę można wykryć w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) w stężeniach około 0,5% zmierzonych stężeń w osoczu. Odpowiada to w przybliżeniu stężeniu wolnej frakcji w osoczu.
Biotransformacja Nimodypina jest metabolizowana przez układ cytochromu P450 3A4, głównie poprzez odwodornienie pierścienia dihydropirydynowego i oksydacyjną O-demetylację. Utleniające rozszczepienie estru, hydroksylacja grup 2- i 6-metylowych oraz glukuronidacja jako reakcja sprzęgania to kolejne ważne etapy metabolizmu. Trzy główne metabolity występujące w osoczu nie wykazują aktywności resztkowej lub wykazują jedynie nieistotną terapeutycznie.
Wpływ na enzymy wątrobowe przez indukcję lub hamowanie nie jest znany. U ludzi metabolity wydalane są w około 50% przez nerki i 30% z żółcią.
Eliminacja Okres półtrwania nimodypiny wynosi od 1,1 do 1,7 godziny. Końcowy okres półtrwania wynoszący 5–10 godzin nie ma znaczenia dla ustalenia zalecanych odstępów między dawkami produktu leczniczego.
Liniowość / nieliniowość Kinetyka eliminacji jest liniowa.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, rakotwórczości, toksycznego wpływu na rozrodczość, nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.
U ciężarnych szczurów dawki 30 mg/kg/dobę i większe hamowały wzrost płodu i powodowały zmniejszenie masy ciała płodów. Przy dawce 100 mg/kg/dobę wystąpiło obumieranie zarodków. Nie zaobserwowano dowodów teratogenności. U królików po dawkach do 10 mg/kg/dobę nie wystąpiło działanie embriotoksyczne ani teratogenne. W jednym badaniu około- i poporodowym na szczurach obserwowano śmiertelność i opóźniony rozwój fizyczny przy dawkach 10 mg/kg/dobę i większych. Wyniki nie zostały potwierdzone w kolejnych badaniach
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Etanol (96%) Makrogol 400 Roztwór buforujący o składzie: - kwas cytrynowy bezwodny - sodu cytrynian - woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nimodypina, substancja czynna produktu leczniczego, jest wchłaniana przez polichlorek winylu (PVC), więc można stosować tylko rurki infuzyjne z polietylenu (PE).
Produktu leczniczego NIMODIPINE ALTAN nie wolno dodawać do worka infuzyjnego ani fiolki i nie wolno go mieszać z innymi lekami.
Ponieważ produkt leczniczy NIMODIPINE ALTAN zawiera 24% objętościowych alkoholu (200 mg/ml), należy zwrócić uwagę na możliwe interakcje z lekami, które są przeciwwskazane z alkoholem.
Patrz również punkt 6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolka 50 ml ze szkła oranżowego typu II, zamknięta korkiem z gumy chlorobutylowej, pokrytej fluoropolimerem i z aluminiową nakładką typu „flip-off”.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Nimodypina jest lekko światłoczuła, więc unika się jej stosowania w bezpośrednim świetle słonecznym. Jeśli nie można uniknąć bezpośredniego wystawienia na działanie promieni słonecznych podczas infuzji, należy zastosować rurki łączące i strzykawki z czerwonego, żółtego, brązowego lub czarnego szkła lub zabezpieczyć pompę infuzyjną i rurki nieprzezroczystymi opakowaniami. Jednak żadne specjalne środki ochronne nie są potrzebne do 10 godzin, jeśli lek jest podawany przy rozproszonym świetle dziennym lub sztucznym.
Pozajelitowe produkty lecznicze należy sprawdzić przed podaniem pod kątem obecności cząstek stałych lub zmiany koloru. Pozostałego roztworu nie można używać w żadnym innym czasie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAltan Pharma Limited The Lennox Building, 50 South Richmond Street Dublin 2, D02FK02 Irlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: