Aviorexan

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Aviorexan, 50 mg + 50 mg, tabletki powlekane
Dimenhydrinatum + Coffeinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Lek ten należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w tej ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Jeśli potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja, należy zwrócić się do farmaceuty. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. - Jeśli nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy skontaktować się z lekarzem.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Aviorexan i w jakim celu się go przyjmuje

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Aviorexan

3. Jak przyjmować lek Aviorexan

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Aviorexan

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Aviorexan i w jakim celu się go stosuje

Aviorexan jest lekiem złożonym, zawierającym dwie substancje czynne: dimenhydraminę i kofeinę. Dimenhydramina należy do grupy leków przeciwhistaminowych. Kofeina działa pobudzająco na układ ner wowy. Obie substancje wpływają na zmniejszenie objawów w przebiegu choroby lokomocyjnej. Kofeina łagodzi działanie uspokajające dimenhydraminy.
Lek jest wskazany w zapobieganiu i leczeniu objawów w przebiegu choroby lokomocyjnej (nudności, wymioty, zawroty głowy).
Początek działania występuje po 15 – 30 minutach. Efekty lecznicze obserwowane są przez 3 do 6 godzin po podaniu leku.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Aviorexan

Kiedy nie przyjmować leku Aviorexan: - jeśli pacjent ma uczulenie na dimenhydraminę, kofeinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). - jeśli u pacjenta występują: - porfiria, - ostry atak astmy, - ciężkie zaburzenia sercowo-naczyniowe, - niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, - bezsenność i stany lękowe, - padaczka, - wrzody żołądka i (lub) dwunastnicy, - ciężkie zaburzenia wątroby, - jaskra z wąskim kątem przesączania, - guz chromochłonny nadnerczy.

Aviorexan nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 12 lat.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Aviorexan należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z nadwrażliwością na inne leki przeciwhistaminowe, ponieważ może wystąpić reakcja krzyżowa.
Należy zachować ostrożność, u pacjentów: - z nadwrażliwością na leki stosowane w łagodzeniu alergii (leki przeciwhistaminowe) lub leki z grupy pochodnych ksantyny (m.in. teofilina i aminofilina stosowane w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc), - z rozrostem gruczołu krokowego, - z trudnościami w oddawaniu moczu, - ze zwężającym wrzodem trawiennym lub zwężeniem odźwiernika, - z nadczynnością tarczycy, - z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania, - z chorobami oskrzeli i (lub) płuc: przewlekłym zapaleniem oskrzeli, astmą oskrzelową, obturacyjną chorobą płuc, rozedmą płuc, - z zaburzeniami rytmu serca, - z chorobą niedokrwienną serca, - z cukrzycą.
Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej narażeni na wystąpienie działań niepożądanych spowodowanych przez dimenhydraminę.
Aviorexan a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Leku Aviorexan nie należy stosować w poniższymi lekami: - barbiturany (leki często stosowane jako środki uspokajające), środki uspokajające i kojące (leki stosowane w leczeniu napięcia nerwowego, depresji i lęków), atropina (lek zwiotczający mięśnie, często stosowany podczas badań okulistycznych) - równoczesne stosowanie może powodować uczucie zmęczenia lub senność; - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (stosowane w leczeniu depresji i lęków) – lek Aviorexan może nasilać ich działanie; - leki o działaniu fotouczulającym (leki zwiększające wrażliwość skóry na słońce i powodujące reakcje alergiczne w wyniku ekspozycji na słońce) – lek Aviorexan może nasilać ich działanie; - aminoglikozydy (rodzaj antybiotyków) – mogą one uszkadzać ucho wewnętrzne, a podczas stosowania leku Aviorexan takie uszkodzenie może być maskowane; - disulfiram (stosowany w leczeniu choroby alkoholowej) – kofeina może powodować nasilenie zespołu odst awienia alkoholu; - inhibitory MAO (stosowane w leczeniu depresji) – równoczesne stosowanie może powodować wzrost ciśnienia tętniczego i przyspieszenie rytmu serca (tachykardię); - lit (stosowany w leczeniu zaburzenia dwubiegunowego) – kofeina może nasilać wydalanie litu przez nerki; - teofilina (stosowana w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc) - kofeina może zmniejszać jej wydalanie.
Leki antykoncepcyjne spowalniają metabolizm kofeiny w wątrobie.
Ponadto lek Aviorexan może zmieniać reakcje skórne na alergeny podczas testów skórnych. Nie należy stosować leku Aviorexan przynajmniej przez trzy dni przed planowanymi testami alergicznymi.
Aviorexan z jedzeniem i piciem Przyjmowanie leku Aviorexan z posiłkiem może zmniejszać ryzyko podrażnienia przewodu pokarmowego. Podczas stosowania leku Aviorexan należy unikać spożywania alkoholu, gdyż może on zmieniać i nasilać
działanie składników leku.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Nie należy stosować leku Aviorexan w trzecim trymestrze ciąży. W pierwszym i drugim trymestrze ciąży, a także w trakcie karmienia piersią lek można stosować tylko, gdy w opinii lekarza korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka. Lek przenika do mleka kobiecego, należy stosować go ostrożnie, tylko po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści dla matki do ryzyka dla karmionego dziecka.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Dimenhydramina ogranicza sprawność psychofizyczną, dlatego nie należy jej stosować u osób prowadzących pojazdy i obsługujących maszyny.

3. Jak przyjmować lek Aviorexan

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w tej ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat Zalecana dawka wynosi 1-2 tabletki. W razie konieczności dawkę można powtórzyć po 4-6 godzinach.
Nie należy przekraczać dawki 8 tabletek na dobę. W profilaktyce objawów choroby lokomocyjnej pierwszą dawkę należy zażyć nie później niż 30 minut przed planowaną podróżą.
Stosowanie u dzieci w wieku poniżej 12 lat Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek i pacjenci w podeszłym wieku Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby.
Sposób przyjmowania leku Podanie doustne. Tabletkę należy połykać w całości, popijając wodą lub mlekiem.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Aviorexan W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Aviorexan lub przypadkowego przyjęcia leku przez dziecko, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Pominięcie przyjęcia dawki leku Aviorexan W razie pominięcia przyjęcia dawki leku Aviorexan należy kontynuować jego przyjmowanie zgodnie z regularnym schematem dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie przyjmowania leku Aviorexan W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas leczenia lekiem Aviorexan mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Działania niepożądane związane ze stosowaniem dimenhydraminy:
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób) - niedokrwistość, - leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych), - trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi), - pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich rodzajów krwinek tj. białych, czerwonych i płytek krwi), - ag ranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych - granulocytów lub brak granulocytów we krwi).
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób) - paradoksalne pobudzenie (szczególnie u dzieci mogą wystąpić reakcje paradoksalne, takie jak bezsenność, nerwowość, zmieszanie, drgawki, drażliwość, euforię, delirium, kołatanie serca i drgawki), - tachykardia (przyspieszone bicie serca)*, - zaburzenia rytmu serca* (m.in. esktrasystolie – dodatkowe skurcze serca, blok serca), - zwiększenie ciśnienia tętniczego, - obniżenie ciśnienia tętniczego, - nasilenie wydzielania wydzieliny oskrzelowej mogące prowadzić do trudności w oddychaniu.
*reakcje zazwyczaj związane z przedawkowaniem dimenhydraminy
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - reakcje anafilaktyczne, - reakcje alergiczne, - zmniejszenie apetytu, - pobudzenie, - zaburzenia snu, - niepokój, - drżenie, - senność, - uspokojenie (sedacja), - zawroty głowy, - bóle głowy, - zaburzenia widzenia, - zwiększenie ciśnienia w oku, - nudności, - wymioty, - biegunka, - zaparcia, - ból brzucha, - suchość w ustach, - skórne reakcje alergiczne, - nadwrażliwość skóry na światło słoneczne, - zapalenie skóry, - świąd, - wysypka, - rumień, - trudności w oddawaniu moczu, - zaburzenia funkcji seksualnych, - nasilenie porfirii, - uczucie zmęczenia.
Działania niepożądane związane ze stosowaniem kofeiny:

Częs to (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób) - bezsenność, - pobudzenie, - zwiększenie ciśnienia tętniczego, - obniżenie ciśnienia tętniczego,
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób) - z mniejszenie poziomu glukozy we krwi, - zwiększenie poziomu glukozy we krwi, - niepokój (stosowanie dużych dawek może powodować nerwicę i lęk), - drażliwość, - bóle głowy, - szumy uszne, - uderzenia gorąca, - tachykardia (przyspieszone bicie serca), - zaburzenia rytmu serca, - kołatanie serca (nieprzyjemne uczucie nieregularnego i (lub) mocnego bicia serca), - przyspieszona częstość oddechów, - nudności, - wymioty, - biegunka, - ból brzucha, - częstomocz (konieczność oddawania moczu częściej niż zwykle).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Aviorexan

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Aviorexan Substancją czynną leku są dimenhydramina i kofeina. Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg dimenhydraminy (Dimenhydrinatum) i 50 mg kofeiny (Coffeinum).

- Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon Typ A, powidon K 29/32, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka tabletki: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 6000, talk.
Jak wygląda lek Aviorexan i co zawiera opakowanie Lek Aviorexan to białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym „NC” po jednej stronie. Blistry PA/Aluminium/PVC/Aluminium umieszczone w tekturowym pudełku.
O pakowanie zawiera: 10 tabletek powlekanych.

Podmiot odpowiedzialny Biofarm Sp. z o.o. ul. Wałbrzyska 13 60-198 Poznań Tel. + 48 61 66 51 500 e-mail: [email protected]
Wytwórca Laboratorios Normon, S.A. Ronda de Valdecarrizo 6 H iszpania
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Aviorexan, 50 mg + 50 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg dimenhydraminy (Dimenhydrinatum) i 50 mg kofeiny (Coffeinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane.
Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym „NC” po jednej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Zapobieganie i leczenie objawów w przebiegu choroby lokomocyjnej (nudności, wymioty, zawroty głowy).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat Zalecana dawka wynosi 50-100 mg dimenhydraminy i 50-100 mg kofeiny (1-2 tabletki). W razie konieczności dawkę można powtórzyć po 4-6 godzinach.
Nie należy przekraczać dawki 8 tabletek na dobę.
W profilaktyce objawów choroby lokomocyjnej pierwszą dawkę należy zażyć nie później niż 30 minut przed planowaną podróżą.
Szczególne grupy pacjentów Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Produkt nie jest zalecany dla dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Sposób podawania Podanie doustne. Tabletkę należy połykać w całości, popijając wodą lub mlekiem. Przyjmowanie produktu leczniczego Aviorexan z posiłkiem zmniejsza podrażnienie przewodu pokarmowego.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Porfiria.  Ostry atak astmy.  Ciężkie zaburzenia sercowo-naczyniowe.  Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze.  Bezsenność i stany lękowe.  Padaczka.  Wrzody żołądka i (lub) dwunastnicy.  Ciężkie zaburzenia wątroby.  Jaskra z wąskim kątem przesączania.  Guz chromochłonny nadnerczy.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z nadwrażliwością na inne leki przeciwhistaminowe, ponieważ może wystąpić reakcja krzyżowa.
Należy zachować ostrożność, u pacjentów z: rozrostem gruczołu krokowego, zatrzymaniem moczu, zwężającym wrzodem trawiennym, zwężeniem odźwiernika, zwężeniem szyi pęcherza, nadczynnością tarczycy, jaskrą z zamkniętym kątem przesączania, astmą oskrzelową, obturacyjną chorobą płuc, rozedmą płuc, przewlekłym zapaleniem oskrzeli czy zaburzeniami rytmu serca. Działanie przeciwcholinergiczne dimenhydraminy może nasilać objawy wymienionych chorób.
Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej narażeni na działanie przeciwcholinergiczne dimenhydraminy.
U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie produkt leczniczy należy stosować ostrożnie, szczególnie podczas wysiłku fizycznego czy przebywania na dużych wysokościach.
Kofeina może powodować zwiększenie poziomu glukozy we krwi, dlatego produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z cukrzycą.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania produktu leczniczego Aviorexan, gdyż może on zmieniać i nasilać działanie dimenhydraminy.
Dimenhydramina może nasilić działanie przeciwcholinergiczne innych leków przeciwcholinergicznych (np.: atropiny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych) oraz działanie hamujące na OUN barbituranów, środków nasennych, uspokajających i kojących.
Dimenhydramina może nasilać działanie substancji działających depresyjnie na układ nerwowy.
Dimenhydramina może nasilać działanie fotouczulające innych leków.
Dimenhydramina może maskować działanie ototoksyczne podczas leczenia antybiotykami aminoglikozydowymi.
Stosowanie dimenhydraminy należy przerwać przynajmniej trzy dni przed planowanymi testami alergicznymi, ze względu na możliwość otrzymania wyników fałszywie ujemnych.
Pacjentów z chorobą alkoholową, którzy powracają do zdrowia w wyniku leczenia disulfiramem, należy przestrzec, aby unikali stosowania kofeiny w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia pogorszenia zespołu odstawienia alkoholu wskutek pobudzenia sercowo-naczyniowego oraz mózgowego wywołanego kofeiną.
Równoczesne przyjmowanie inhibitorów MAO i kofeiny może powodować wzrost ciśnienia tętniczego i tachykardię.
Odstawienie kofeiny zwiększa stężenie litu w surowicy, ponieważ kofeina może zwiększać klirens nerkowy litu; w związku z tym w przypadku odstawienia kofeiny konieczna może być redukcja dawki litu. W związku z tym nie zaleca się jednoczesnego stosowania.
U pacjentów z nadwrażliwością na pochodne ksantyny (m.in. teofilina, aminofilina) może występować również nadwrażliwość na kofeinę. Kofeina może zmniejszać wydalanie teofiliny.
Leki antykoncepcyjne spowalniają metabolizm kofeiny w wątrobie.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Dimenhydramina podawana w ostatnich tygodniach ciąży oraz podczas porodu, może wywołać hiperstymulację macicy i bradykardię u płodu, niekiedy zagrażającą życiu, dlatego nie należy jej stosować w trzecim trymestrze ciąży. Stosowanie dimenhydraminy w pierwszym i drugim trymestrze ciąży jest dozwolone jedynie, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią Dimenhydramina przenika do mleka kobiecego. U kobiet karmiących piersią, produkt należy stosować ostrożnie, tylko po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści dla matki do ryzyka dla karmionego dziecka.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Dimenhydramina ogranicza sprawność psychofizyczną, dlatego nie należy jej stosować u osób prowadzących pojazdy i obsługujących maszyny.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zostały uszeregowane według terminologii MedDRA, zgodnie z następującą klasyfikacją częstości występowania: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (≤1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane obserwowane po stosowaniu dimenhydraminy: Działania niepożądane najczęściej były łagodne i miały charakter przejściowy – ustępowały po kilku dniach stosowania.
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza, leukopenia, trombocytoza, pancytopenia
Zaburzenia układu immunologicznego
reakcje alergiczne Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zaburzenia psychiczne Pobudzenie, zaburzenia snu, niepokój, drżenie Zaburzenia układu nerwowego
pobudzenie 1
Senność, sedacja, zawroty głowy, bóle głowy Zaburzenia oka Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zaburzenia widzenia 2
Zaburzenia serca Tachykardia 2,3 , zaburzenia rytmu serca (m.in. ekstrasystolie, blok serca) 2,3 , niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
wydzieliny oskrzelowej mogące prowadzić do trudności w oddychaniu
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej 4
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
alergiczne, nadwrażliwość skóry na światło słoneczne, zapalenie skóry, świąd, wysypka, rumień Zaburzenia nerek i dróg moczowych
moczu 2
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
seksualnych 2
Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Długotrwałe stosowanie dimenhydraminy może prowadzić do zależności lekowej.
1
(bezsenność, nerwowość, zmieszanie, drgawki, drażliwość, euforię, delirium, kołatanie serca i drgawki). 2
3
4

Działania niepożądane obserwowane po stosowaniu kofeiny:
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Często Niezbyt często Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zmniejszenie poziomu glukozy we krwi, zwiększenie poziomu glukozy we krwi Zaburzenia psychiczne Bezsenność, pobudzenie Niepokój (duże dawki mogą powodować nerwicę i lęk), drażliwość Zaburzenia układu nerwowego Bóle głowy Zaburzenia ucha i błędnika Szumy uszne Zaburzenia naczyniowe Uderzenia gorąca Zaburzenia serca Niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze Tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha Zaburzenia nerek i dróg moczowych Częstomocz
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Pierwsze objawy przedawkowania występują po około 30 minut do 2 godzin od przyjęcia dawki toksycznej dimenhydraminy (25 mg/kg mc.) i polegają głównie na: bólach i zawrotach głowy, narastającym uczuciu zmęczenia i senności. Po pewnym czasie mogą wystąpić dodatkowo: świąd skóry, rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry, rozszerzenie źrenic z ich zwolnioną reakcją na światło i porażeniem akomodacji, oczopląs, osłabienie siły mięśniowej, odruchów ścięgnistych i zatrzymanie moczu. Czynność serca jest wyraźnie przyśpieszona, ciśnienie krwi podwyższone lub obniżone. W dalszym przebiegu stopniowo narastają objawy zahamowania czynności OUN (zaburzenia mowy, zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni, ataksja i śpiączka) lub pobudzenia czynności OUN (napady drgawkowe, omamy). Wyżej wymienione objawy są typowe dla zespołu cholinolitycznego.
Przedawkowanie kofeiny może skutkować bólem w okolicy nadbrzusza, wymiotami, diurezą, tachykardią lub zaburzeniami rytmu serca, pobudzeniem OUN (bezsenność, niepokój, podniecenie, pobudzenie, drżączka, drżenie oraz napady drgawek). Nie jest dostępne żadne swoiste antidotum, ale można stosować środki wspomagające, takie jak antagoniści beta adrenoreceptorów, w celu odwrócenia działania kardiotoksycznego.
W przypadku przedawkowania, należy zastosować intensywne leczenie objawowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwymiotne, kod ATC: A04AD
Dimenhydramina Dimenhydramina należy do leków o działaniu przeciwhistaminowym z grupy pochodnych etanoloaminy. Oprócz działania przeciwhistaminowego leki tej grupy wykazują działanie przeciwwymiotne, parasympatykolityczne i przeciwdepresyjne.
Dimenhydramina działa silnie hamująco na ośrodek wymiotny w rdzeniu przedłużonym i odruchy b łędnikowe. Działanie to jest nasilone przez właściwości parasympatykolityczne.
Dimenhydramina działa parasympatykolitycznie, konkurując z acetylocholiną o dostęp do receptorów cholinergicznych M (muskarynowych). Dochodzi do połączenia z receptorem, ale dimenhydramina, nie mając wewnętrznej aktywności przekaźnika, powoduje blokadę receptora.
Działanie przeciwwymiotne preparatu polega na hamowaniu czynności ośrodka wymiotnego i dodatkowo na działaniu parasympatykolitycznym, tzn. dochodzi do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich i ruchów perystaltycznych przewodu pokarmowego, zostaje zahamowana czynność wydzielnicza ślinianek, w mniejszym stopniu czynność wydzielnicza żołądka.
Dimenhydramina jest antagonistą receptorów H 1 , osłabia lub całkowicie usuwa działanie endogennej histaminy. Najsilniej hamuje zwiększoną przepuszczalność naczyń włosowatych.
Kofeina Kofeina łagodzi działanie sedacyjne dimenhydraminy.
Kofeina działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy poprzez blokowanie receptorów adenozyny A1 i A2A, co powoduje subiektywne odczucie ustępowania zmęczenia, poprawy koordynacji i szybkości kojarzenia.
Kofeina działa na mięsień sercowy powodując wzrost pojemności minutowej oraz przepływu krwi w naczyniach wieńcowych oraz nasila diurezę prawdopodobnie poprzez rozszerzenie doprowadzających naczyń krwionośnych w kłębuszku nerkowym i wzrost filtracji kłębkowej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Dimenhydramina po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Działanie przeciwwymiotne dimenhydraminy rozpoczyna się po ok. 15-30 minutach od podania doustnego i trwa od 3 do 6 godzin.
Kofeina wchłania się bardzo dobrze z przewodu pokarmowego. Osiąga maksymalne stężenie po 50-75 minutach. Jej okres półtrwania jest zmienny osobniczo i wynosi od 3 do 7 godzin.
Dystrybucja Dimenhydramina wiąże się z białkami osocza w 98-99%. Dystrybuowana jest do wszystkich tkanek, przenika do łożyska i do ośrodkowego układu nerwowego. Niewielka ilość dimenhydraminy jest wydzielana do mleka ludzkiego.
Kofeina szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Kofeina jest szybko dystrybuowana do wszystkich kompartmentów, przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, łożyska i mleka ludzkiego. Wiąże się z białkami osocza w 25-36%.
Metabolizm Dimenhydramina i kofeina są metabolizowane w wątrobie.
Metabolizm kofeiny jest nasilony u osób palących papierosy i po wysiłku fizycznym, natomiast jest osłabiony u pacjentów z marskością wątroby, u kobiet w ciąży i u noworodków.
Eliminacja Dimenhydramina jest w całości wydalana przez nerki w ciągu 24 godzin od chwili podania pojedynczej dawki leku. Okres półtrwania dimenhydraminy wynosi około 3,5 godziny.
Metabolity kofeiny są wydalane przez nerki. Jej okres półtrwania u dorosłych wynosi 3-6 godzin, natomiast u noworodków sięga 80-100 godzin.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dostępne w piśmiennictwie przedkliniczne dane o bezpieczeństwie stosowania dimenhydraminy nie zawierają informacji, które mają znaczenie dla zalecanego dawkowania oraz stosowania leku.
Badania niekliniczne nie ujawniły żadnego dużego ryzyka dla człowieka na podstawie badań toksyczności kofeiny po podaniu wielokrotnym. Niemniej jednak u gryzoni po podaniu dużych dawek obserwowano drgawki. Podanie dawek terapeutycznych powodowało zmiany w zachowaniu u noworodków szczurów, najprawdopodobniej w wyniku zwiększenia ekspresji receptora adenozyny, które utrzymywało się do wieku dorosłego. Wykazano, że kofeina nie wywiera działania mutagennego ani onkogennego. Możliwe działania teratogenne i wpływ na reprodukcję obserwowane u zwierząt nie mają znaczenia dla wskazania do stosowania kofeiny u niemowląt urodzonych przedwcześnie.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krospowidon Typ A Powidon K 29/32 Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka tabletki: Hypromeloza Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 6000 Talk

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

4

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PA/Aluminium/PVC/Aluminium umieszczone w tekturowym pudełku.
Wielkość opakowania:

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Bez specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE

N A DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Biofarm Sp. z o.o. ul. Wałbrzyska 13 60-198 Poznań

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr:

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY

TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO