Furosemide Kalceks

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Furosemidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. ‒ Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. ‒ W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. ‒ Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. ‒ Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Furosemide Kalceks i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Furosemide Kalceks

3. Jak jest stosować lek Furosemide Kalceks

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Furosemide Kalceks

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Furosemide Kalceks i w jakim celu się go stosuje

Substancją czynną leku Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji jest furosemid. Furosemid należy do grupy leków moczopędnych. Ten lek działa poprzez zwiększenie ilości wytwarzanego moczu. Pomaga to złagodzić objawy spowodowane zbyt dużą ilością płynów w organizmie. Jest stosowany, jeśli po doustnym podaniu furosemidu nie uzyskano wystarczającego poziomu wydalanego moczu lub jeśli podawanie doustne nie jest możliwe.
Lek Furosemide Kalceks wskazany jest: ‒ w leczeniu zatrzymania płynów w tkankach (obrzęk) i (lub) nagromadzenia płynu w jamie brzusznej (wodobrzusze) spowodowanego przez choroby serca lub wątroby; ‒ w leczeniu gromadzenia się płynów w tkance (obrzęk) spowodowanego przez choroby nerek; ‒ w przypadku gromadzenie się płynu w tkance płucnej (obrzęk płuc) (np. w przypadku ostrej niewydolności serca); ‒ w przypadku bardzo wysokiego ciśnienia krwi (przełomu nadciśnieniowego), w skojarzeniu z innymi środkami terapeutycznymi.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Furosemide Kalceks

Kiedy nie stosować leku Furosemide Kalceks: ‒ jeśli pacjent ma uczulenie na furosemid lub którykolwiek z pozostałych składników leku (wymienionych w punkcie 6); ‒ jeśli pacjent jest uczulony na antybiotyki sulfonamidowe; ‒ w przypadku niewydolności nerek i braku oddawania moczu, pomimo podania furosemidu; ‒ w przypadku niewydolności nerek powstałej jako rezultat zatrucia substancjami toksycznymi dla nerek lub wątroby;

‒ w przypadku niewydolności nerek związanej ze stanem śpiączki spowodowanym niewydolnością wątroby; ‒ jeśli pacjent jest w śpiączce spowodowanej niewydolnością wątroby; ‒ jeśli u pacjenta występuje znaczne obniżenie stężenia potasu lub sodu we krwi; ‒ jeśli pacjent ma małą objętość krwi lub jest znacznie odwodniony (utracił znaczne ilości płynów np. z powodu silnej biegunki lub wymiotów); ‒ jeśli pacjentka karmi piersią. Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, powinien porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką przed zastosowaniem tego leku.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania tego leku należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką: ‒ jeśli pacjent ma niskie ciśnienie krwi; ‒ jeśli pacjent jest chory na cukrzycę (konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia cukru we krwi); ‒ jeśli u pacjenta występuje dna moczanowa (ból lub zapalenie stawów), spowodowana dużym stężeniem kwasu moczowego (produkt metabolizmu) we krwi (konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia kwasu moczowego we krwi); ‒ jeśli pacjent ma trudności w oddawaniu moczu (np. w przypadku powiększenia gruczołu krokowego (prostaty), wodonercza, zwężenia moczowodu); ‒ w przypadku zmniejszonego stężenia białka we krwi; ‒ jeśli u pacjenta występuje choroba wątroby; ‒ jeśli u pacjenta występuje szybko nasilające się zaburzenia czynności nerek związane z ciężką chorobą wątroby (np. z marskością wątroby); ‒ jeśli u pacjenta istnieje ryzyko niepożądanego znacznego spadku ciśnienia krwi (np. stwierdzono zaburzenia krążenia krwi w mózgu lub w naczyniach krwionośnych otaczających mięsień sercowy); ‒ jeśli pacjent jest odwodniony (utrata płynów z powodu ciężkiej biegunki, wymiotów lub nadmiernej potliwości); ‒ jeśli u pacjenta występuje choroba o podłożu zapalnym zwana „toczniem rumieniowatym” (SLE); ‒ jeśli pacjent ma zaburzenia słuchu; ‒ jeśli pacjent jest podeszłym wieku, zwłaszcza gdy ma demencję (powoduje problemy z pamięcią, mówieniem i rozumieniem, rozpoznawaniem ludzi, rzeczy i miejsc, w których się mieszka) oraz jeśli pacjent przyjmuje rysperydon (w leczeniu zaburzeń psychicznych); ‒ jeśli pacjent przyjmuje inne leki, które mogą powodować niskie ciśnienie krwi, lub w przypadku innych zaburzeń związanych z ryzykiem niskiego ciśnienia krwi. Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką przed zastosowaniem tego leku.
Szczególnie podczas długotrwałego stosowania leku lekarz powinien regularnie kontrolować stężenie potasu, sodu, wapnia, magnezu, wodorowęglanów, chloru, kreatyniny, mocznika i kwasu moczowego, a także stężenie cukru we krwi.
Zmniejszenie masy ciała spowodowane zwiększonym wydalaniem moczu nie powinno przekraczać
Dzieci Podanie furosemidu wcześniakom może być przyczyną powstania kamieni nerkowych lub wapnicy nerek. U wcześniaków, przewód pomiędzy tętnicą płucną a aortą, który jest otwarty u nienarodzonego dziecka, może pozostać otwarty po urodzeniu.
Lek Furosemide Kalceks a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Jest to ważne, ponieważ

niektórych leków nie należy stosować jednocześnie z Furosemide Kalceks, lub może być konieczne dostosowanie dawki furosemidu lub innego jednocześnie przyjmowanego leku.
Następujące leki mogą wpływać na działanie Furosemide Kalceks: • leki przeciwzapalne, w tym NLPZ (np. diklofenak, ibuprofen, indometacyna, celekoksyb) oraz duże dawki kwasu acetylosalicylowego (aspiryna); • probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej); • metotreksat (stosowany w leczeniu niektórych nowotworów lub ciężkiego zapalenia stawów); • fenytoina (stosowana w leczeniu padaczki); • sukralfat (stosowany w leczeniu wrzodów żołądka). Nie należy przyjmować furosemidu w ciągu dwóch godzin od przyjęcia sukralfatu, ponieważ działanie furosemidu może być osłabione.
Furosemide Kalceks może wpływać na działanie następujących leków: • leki stosowane w schorzeniach serca (np. digoksyna); • leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid); • terfenadyna (stosowana w leczeniu alergii); • lit (stosowany w leczeniu zaburzeń nastroju); • leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, tzw. „inhibitory ACE” (np. lizynopril) lub „antagoniści receptora angiotensyny II” (np. losartan); • inne leki moczopędne (np. bendroflumetazyd lub hydrochlorotiazyd); • teofilina (stosowana w leczeniu astmy); • leki podawane we wstrzyknięciach w czasie zabiegów chirurgicznych (np. tubokuraryna, sukcynylocholina); • leki stosowane w leczeniu cukrzycy (np. metformina i insulina); • leki zwiększające ciśnienie krwi (np. adrenalina, noradrenalina); • rysperydon (stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych); • lewotyroksyna (stosowana w leczeniu niedoczynności tarczycy).
Następujące leki nasilają działania niepożądane, gdy są stosowane z Furosemide Kalceks: • glikokortykoidy (stosowane w leczeniu stanu zapalnego lub alergii, np. prednizolon, deksametazon); • karbenoksolon (stosowany w leczeniu wrzodów żołądka); • antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń (aminoglikozydy, cefalosporyny, polimyksyny), ponieważ jednoczesne stosowanie z furosemidem może nasilać działania niepożądane dotyczące nerek lub powodować zaburzenia słuchu (czasami nieodwracalne); • cisplatyna (stosowana w leczeniu nowotworów); • leki hamujące układ odpornościowy organizmu (np. cyklosporyna stosowana aby zapobiegać odrzucaniu przeszczepów); • leki stosowane jako zastrzyki przed badaniem RTG (środek radiokontrastowy); • wodzian chloralu (w leczeniu problemów ze snem). Nie zaleca się podawania furosemidu jednocześnie z wodzianem chloralu, ponieważ działania niepożądane, takie jak uczucie gorąca, pocenie się, niepokój, nudności, podwyższone ciśnienie krwi i przyspieszone tętno mogą wystąpić w ciągu 24 godzin po przyjęciu wodzianu chloralu; • fenobarbital, karbamazepina (stosowane w leczeniu padaczki); • aminoglutetymid (stosowany w leczeniu choroby zwanej „zespołem Cushinga”); • leki stosowane w zaparciach (środki przeczyszczające).
Furosemide Kalceks z jedzeniem i piciem Duże dawki lukrecji w połączeniu z furosemidem mogą prowadzić do zwiększonej utraty potasu.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Furosemid może być

stosowany w czasie ciąży wyłącznie, jeśli lekarz uzna to za konieczne. Ten lek może stymulować wytwarzanie moczu u płodu. Furosemid przenika do mleka ludzkiego. Hamuje produkcję i wydzielanie mleka ludzkiego. Z tego powodu kobiety karmiące piersią nie powinny stosować furosemidu.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Ten lek może wpływać na zdolność reagowania, zaburzając zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub wykonywanie niebezpiecznych czynności. Ryzyko jest większe na początku leczenia, przy zwiększeniu dawki, podczas zamiany leku i w połączeniu z alkoholem.
Furosemide Kalceks zawiera sód Lek zawiera 3,686 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym ml roztworu. Odpowiada to v 0,18 % maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

3. Jak stosować lek Furosemide Kalceks

Lekarz określi wymaganą dawkę, czas podania oraz czas trwania leczenia.
Furosemide Kalceks jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę dożylnie w powolnym wstrzyknięciu lub infuzji (wlewie kroplowym), lub domięśniowo.
Terapia zostanie zmieniona na doustną tak szybko, jak będzie to możliwe.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Furosemide Kalceks Jeśli pacjent obawia się, że otrzymał zbyt dużą dawkę furosemidu, powinien natychmiast zwrócić się do lekarza. Objawy, które mogą wystąpić po podaniu zbyt dużej dawki zależą od stopnia utraty soli i płynów. Objawy przedawkowania to suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększone pragnienie, nieregularna czynność serca, zaburzenia nastroju, skurcze lub ból mięśni, nudności lub wymioty, wyjątkowe zmęczenie lub osłabienie, słabo wyczuwalne tętno lub utrata apetytu.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast powiadomić lekarza lub pielęgniarkę, jeśli pacjent zauważy którykolwiek z następujących objawów: • Ciężkie reakcje alergiczne, które mogą obejmować wysypkę, obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła, trudności w oddychaniu i utratę przytomności (reakcja anafilaktyczna lub anafilaktoidalna) (może wystąpić u mniej niż 1 osoby na 1 000) • Ciężkie reakcje skórne (mogą dotyczyć również błon śluzowych) np. pęcherze lub łuszczenie się skóry (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna rozpływna martwica naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), polekowa wysypka, która objawia się jako małe, swędzące, czerwonawo-fioletowe zmiany na skórze, narządach płciowych lub w jamie ustnej) (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • Uszkodzenie mięśni zwane „rabdomiolizą”. Mogą wystąpić nieustępujące bóle mięśni, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, mocz w kolorze coli i (lub) nudności (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• Duże zmniejszenie niektórych rodzajów białych krwinek zwane „agranulocytozą”. Objawy mogą obejmować gorączkę z dreszczami, zmiany błony śluzowej i ból gardła (mogą wystąpić u mniej niż 1 osoby na 10 000)
Inne działania niepożądane Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10) • Utrata płynów ustrojowych i związane z nią zaburzenia spowodowane utratą składników mineralnych (sodu, potasu, magnezu, wapnia), mała objętość krwi (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku) • Zwiększone stężenie niektórych lipidów we krwi (trójglicerydów) • Niskie ciśnienie krwi, zawroty głowy lub omdlenia, podczas wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej (w przypadku podania dożylnego) • Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi (wskazuje, jak działają nerki pacjenta)
Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 osoby na 10) • Zagęszczenie krwi (w przypadku, gdy pacjent oddaje mocz częściej niż normalnie) • Niskie stężenie sodu i chloru we krwi (szczególnie przy jednocześnie ograniczonej podaży chlorku sodu). Objawami niedoboru sodu we krwi, mogą być: się apatia, skurcze łydek, utrata apetytu, osłabienie, senność, wymioty i dezorientacja • Niskie stężenie potasu we krwi (szczególnie przy ograniczonej podaży potasu lub jego utracie poprzez wymioty lub biegunkę). Objawami niedoboru potasu mogą być: osłabienie mięśni, dyskomfort kończyn (np. mrowienie, drętwienie lub bolesne pieczenie), niemożność poruszenia częścią ciała (paraliż), wymioty, zaparcia, nadmierne gromadzenie się gazów w jelitach, nadmierne wydalanie moczu, patologicznie wzmożone pragnienie, wolny lub nieregularny puls. Duża utrata potasu może prowadzić do porażenia jelit (porażennej niedrożności jelit) lub zaburzeń świadomości, a nawet do śpiączki • Zwiększone stężenie cholesterolu we krwi • Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi • Napady dny moczanowej • Zaburzenia funkcjonowania mózgu jako skutek ciężkich zaburzeń wątroby (encefalopatia wątrobowa) • Oddawanie większej ilości moczu niż normalnie
Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 osoby na 100) • Mała ilość płytek krwi • Zwiększenie stężenia cukru we krwi. U pacjentów ze stwierdzoną cukrzycą może się to nasilać. U pacjentów z nierozpoznaną cukrzycą może prowadzić do jej ujawnienia • Zaburzenia słuchu, głównie przejściowe, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami dotyczącymi nerek lub w przypadku zbyt szybkiego wstrzyknięcia dożylnego • Głuchota (czasami nieodwracalna) • Nudności • Swędzenie, pokrzywka, wysypka, reakcje skórne i błon śluzowych z zaczerwienieniem, powstawaniem pęcherzy lub łuszczeniem (np. schorzenia takie jak pęcherzowe zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, pemfigoid, złuszczające zapalenie skóry, plamica), zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne
Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 osoby na 1 000) • Zwiększona liczba pewnego typu białych krwinek (eozynofilia) • Zmniejszona liczba białych krwinek (leukopenia) • Mrowienie, drętwienie lub bolesne pieczenie kończyn • Dzwonienie w uszach (szumy uszne) • Zapalenie naczyń krwionośnych • Wymioty, biegunka • Uszkodzenie nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek) • Gorączka

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 osoby na 10 000) • Niedobór czerwonych krwinek spowodowany ich nieprawidłowym rozpadem (niedokrwistość hemolityczna) • Stan, w którym szpik przestaje wytwarzać wystarczającą liczbę nowych komórek krwi (niedokrwistość aplastyczna) • Ostre zapalenie trzustki • Zaburzenia wątroby zwane „cholestazą wewnątrzwątrobową” i zwiększone aktywności enzymów wątrobowych we krwi, które mogą powodować żółtaczkę (żółta skóra, ciemne zabarwienie moczu, zmęczenie)
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • Zaostrzenie lub aktywacja tocznia rumieniowatego układowego (SLE) • Niskie stężenie wapnia we krwi (może spowodować tężyczkę – skurcze mięśni rąk i stóp, drganie mięśni, skurcze gardła z trudnościami w oddychaniu, nudności, wymioty, drgawki i ból w rzadkich przypadkach) • Niskie stężenie magnezu we krwi (może w rzadkich przypadkach spowodować tężyczkę lub zaburzenia rytmu serca) • Zawroty głowy, omdlenia i utrata przytomności, ból głowy • Niedrożność naczynia krwionośnego spowodowana przez zakrzepy (zakrzepica, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku) W przypadku nadmiernego oddawania moczu, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku i u dzieci, mogą wystąpić problemy z krążeniem (prowadzące aż do zapaści krążeniowej), głownie objawiające się bólem głowy, zawrotami głowy, niewyraźnym widzeniem, suchością w jamie ustnej i pragnieniem, niedociśnieniem • Zmniejszenie pH krwi (kwasica metaboliczna) • Zespół pseudo-Barttera (zaburzenia czynności nerek związane z nadużywaniem i (lub) długotrwałym stosowaniem furosemidu) • Zwiększenie stężenia sodu w moczu, zwiększenie stężenia chloru w moczu, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, objawy niedrożności dróg moczowych (np. u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego, wodonerczem, zwężeniem cewki moczowej) aż do zatrzymania moczu; wapnica nerek i (lub) kamica nerkowa u wcześniaków, niewydolność nerek • Przewód pomiędzy tętnicą płucną a aortą, który jest otwarty u nienarodzonych dzieci, może pozostać otwarty, jeśli wcześniaki leczone są furosemidem w pierwszych tygodniach życia • Ból po wstrzyknięciu domięśniowym
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks.: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Furosemide Kalceks

Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: Termin ważności (EXP) i ampułce po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Furosemide Kalceks  Substancją czynną leku jest furosemid. Każdy 1 ml roztworu zawiera 10 mg furosemidu. Każda ampułka z 2 ml roztworu zawiera 20 mg furosemidu. Każda ampułka z 4 ml roztworu zawiera 40 mg furosemidu. Każda ampułka z 5 ml roztworu zawiera 50 mg furosemidu. Każda ampułka z 25 ml roztworu zawiera 250 mg furosemidu.
 Pozostałe składniki to: sodu chlorek, sodu wodorotlenek, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Furosemide Kalceks i co zawiera opakowanie Klarowny, bezbarwny lub prawie bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek.
Ampułki ze szkła oranżowego typu I z jednym punktem OPC i kolorową obwódką w osłonce PVC w tekturowym pudełku zawierają 2 ml, 4 ml, 5 ml lub 25 ml roztworu.
Wielkości opakowań: 5, 10, 25 lub 50 ampułek po 2 ml 5, 10, 25 lub 50 ampułek po 4 ml 5, 10, 25 lub 50 ampułek po 5 ml 1, 5, 10 lub 50 ampułek po 25 ml
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Finlandia, Czechy, Dania, Norwegia, Polska, Szwecja Furosemide Kalceks Austria Furosemid Kalceks 10 mg/ml Injektions-/Infusionslösung Francja FUROSEMIDE KALCEKS 10 mg/mL, solution injectable/pour perfusion

Niemcy Furosemid Kalceks 10 mg/ml Injektions-/Infusionslösung Łotwa Furosemide Kalceks 10 mg/ml šķīdums injekcijām/infūzijām Litwa Furosemide Kalceks 10 mg/ml injekcinis ar infuzinis tirpalas Słowenia Furosemid Kalceks 10 mg/ml raztopina za injiciranje/infundiranje Holandia Furosemide Kalceks 10 mg/ml oplossing voor injectie/infusie Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Furosemide 10 mg/ml solution for injection/infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 04/2023
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Niezgodności farmaceutyczne Produktu leczniczego Furosemide Kalceks, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji nie należy mieszać z roztworami do wstrzykiwań/roztworami do infuzji, które mają odczyn kwaśny lub lekko kwaśny i wyraźną pojemność buforową w zakresie kwasowym. W przypadku tych mieszanin wartość pH zostaje przesunięta do zakresu kwasowego, a słabo rozpuszczalny furosemid wytrąca się w postaci krystalicznego osadu.
Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji, nie powinien być podawany razem z innymi lekami w tej samej strzykawce (rozpuszczalniki patrz „Instrukcja obsługi” poniżej).
Rurki silikonowe nie są odpowiednie do podawania produktu leczniczego.
Instrukcja obsługi Wyłącznie do jednorazowego użytku. Zużyć natychmiast po pierwszym otwarciu. Pozostałą zawartość należy usunąć. Przed użyciem należy obejrzeć roztwór w celu wykrycia obecności cząstek stałych. Nie należy go używać, jeśli widoczne są oznaki zepsucia (np. cząsteczki stałe lub przebarwienia).
Produkt może być rozcieńczany: ‒ chlorkiem sodu 9 mg/ml (0,9 %), roztwór do wstrzykiwań ‒ płynem Ringera ‒ płynem Ringera z mleczanami
Wykazano, że furosemid jest zgodny ze strzykawkami z polipropylenu (PP) lub poliwęglanu (PC), rurkami z polietylenu (PE) lub polichlorku winylu (PVC) oraz workami PE, PVC i octanu etylowinylu (EVA) po rozcieńczeniu do stężeń od 0,02 do 3 mg/ml z wyżej wymienionymi roztworami do wstrzykiwań.
Należy się upewnić, że pH używanych roztworów jest od słabo zasadowego do obojętnego (pH nie niższe niż 7). Nie należy używać kwasowych roztworów, ponieważ substancja czynna może się wytrącić (patrz „Niezgodności farmaceutyczne” powyżej).
Instrukcja otwarcia ampułki 1) Obrócić ampułkę, tak, aby kolorowy punkt znajdował się na górze. Jeśli w górnej części ampułki znajduje się roztwór, delikatnie postukać palcem, aby cały roztwór znalazł się w dolnej części ampułki. 2) Użyć obu dłoni, aby otworzyć ampułkę; trzymając dolną część ampułki w jednej dłoni, drugą dłonią odłamać górną część ampułki w kierunku od kolorowego punktu (patrz obrazki poniżej).


Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana w okresie 48 godzin po rozcieńczeniu w temperaturze 25 °C i oraz w temperaturze od 2 do 8 °C, w warunkach ochrony przed światłem. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania odpowiada użytkownik.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każdy 1 ml roztworu zawiera 10 mg furosemidu. Każda ampułka z 2 ml roztworu zawiera 20 mg furosemidu. Każda ampułka z 4 ml roztworu zawiera 40 mg furosemidu. Każda ampułka z 5 ml roztworu zawiera 50 mg furosemidu. Każda ampułka z 25 ml roztworu zawiera 250 mg furosemidu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sód. Każdy 1 ml roztworu zawiera 3,686 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań/do infuzji (płyn do wstrzykiwań / do infuzji). Przezroczysty, bezbarwny lub niemal bezbarwny roztwór, pozbawiony widocznych cząstek. pH pomiędzy 8,0 i 9,3. Osmolarność 260 - 310 mOsmol/kg.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji jest wskazany, jeśli po doustnym podaniu furosemidu nie uzyskano wystarczającej diurezy lub jeśli podawanie doustne nie jest możliwe: ‒ w obrzęku i (lub) wodobrzuszu spowodowanym przez choroby serca lub wątroby ‒ w obrzęku spowodowanym przez choroby nerek ‒ w obrzęku płuc (np. w przypadku ostrej niewydolności serca) ‒ w przełomie nadciśnieniowym (jako dodatek do innych środków terapeutycznych).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie należy ustalić dla każdego pacjenta indywidualnie, głównie w zależności od powodzenia terapii. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która pozwala osiągnąć zamierzony skutek terapeutyczny.
Dawkowanie
Dorośli
Obrzęk i (lub) wodobrzusze spowodowane przez choroby serca lub wątroby Dawka początkowa wynosi 2 do 4 ml (co odpowiada 20 do 40 mg furosemidu) przy podaniu dożylnym. W przypadku trudno ustępującego obrzęku, jeśli to konieczne, należy powtórzyć dawkę aż do uzyskania diurezy.


Obrzęk spowodowany zaburzeniami czynności nerek Dawka początkowa wynosi 2 do 4 ml (co odpowiada 20 do 40 mg furosemidu) przy podaniu dożylnym. W przypadku trudno ustępującego obrzęku, jeśli to konieczne, należy powtórzyć dawkę aż do uzyskania diurezy. U pacjentów z zespołem nerczycowym, dawka musi być dobierana ostrożnie, ze względu na możliwość nasilenia się działań niepożądanych.
Obrzęk płuc (np. w ostrej niewydolności serca) Stosować w połączeniu z innymi środkami terapeutycznymi. Dawka początkowa wynosi 2 do 4 ml (co odpowiada 20 do 40 mg furosemidu) przy podaniu dożylnym. Jeżeli nie wystąpi nasilenie się diurezy, należy powtórzyć dawkę po 30 do 60 minutach, w razie konieczności podwajając ją.
Przełom nadciśnieniowy Od 2 do 4 ml (co odpowiada 20 do 40 mg furosemidu), łącznie z innymi środkami leczniczymi.
U dorosłych, zalecana maksymalna dawka dobowa furosemidu nie powinna być większa niż 1500 mg.
Dzieci i młodzież W przypadku niemowląt i dzieci w wieku poniżej 15 lat furosemid należy podawać pozajelitowo tylko w wyjątkowych sytuacjach. Średnia dawka dobowa wynosi 0,5 mg furosemidu/kg masy ciała. W wyjątkowych przypadkach dawka ta może wynosić do 1 mg furosemidu/kg masy ciała przy podawaniu dożylnym.
Pacjenci w podeszłym wieku Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę. Dawka jest następnie stopniowo zwiększana, aż do uzyskania wymaganej odpowiedzi na leczenie.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy > 442 mikromoli/l [> 5 mg/dl]), zaleca się, aby nie przekraczać szybkości wstrzyknięcia lub infuzji 0,25 ml roztworu na minutę (co odpowiada 2,5 mg furosemidu na minutę).
Sposób podawania
Do stosowania dożylnego lub domięśniowego.
Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji, zwykle podaje się dożylnie. W wyjątkowych przypadkach, gdy nie jest możliwe podanie doustne ani dożylne, Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji, można podawać domięśniowo, ale nie jest to właściwe w stanach ostrych (w przypadku wystąpienia obrzęku płuc) oraz nie w dużych dawkach.
Pozajelitowe podanie furosemidu jest wskazane w przypadku, gdy podanie doustne jest niemożliwe lub nieskuteczne (np. w przypadku słabego wchłaniania jelitowego), lub gdy wymagane jest szybkie działanie. Aby osiągnąć optymalną skuteczność i zapobiec reakcjom wyrównawczym, na ogół preferowana jest ciągła infuzja furosemidu, zamiast wielokrotnego podawania we wstrzyknięciu. W przypadku, kiedy stosuje się podawanie pozajelitowe, zaleca się możliwie najszybsze przejście na podawanie doustne.
Furosemid należy podawać dożylnie w powolnym wstrzyknięciu. Nie należy przekraczać szybkości 0,4 ml roztworu na minutę (co odpowiada 4 mg furosemidu). W przypadku, gdy wymagane jest zwiększenie dawki do 25 ml (co odpowiada 250 mg furosemidu), dawkę tę należy podać pompą infuzyjną. W razie potrzeby, roztwór do wstrzykiwań można rozcieńczyć (patrz punkt 6.6).
Furosemide Kalceks, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji, nie powinien być podawany razem z innymi lekami w tej samej strzykawce.

Należy upewnić się, że pH gotowego do użycia roztworu do wstrzykiwań mieści się w zakresie od słabo zasadowego do obojętnego (pH nie mniejsze niż 7). Nie należy stosować roztworów kwasowych, ponieważ może dojść do wytrącenia się substancji czynnej.
Czas stosowania
Czas stosowania zależy od charakteru i ciężkości choroby.

4.3 Przeciwwskazania

‒ Nadwrażliwość na furosemid, sulfonamidy (możliwa alergia krzyżowa z furosemidem) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. ‒ Niewydolność nerek ze skąpomoczem, niereagująca na leczenie furosemidem. ‒ Niewydolność nerek w wyniku zatrucia środkami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi. ‒ Niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową. ‒ Śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy związany z encefalopatią wątrobową. ‒ Ciężka hipokaliemia (patrz punkt 4.8). ‒ Ciężka hiponatremia. ‒ Hipowolemia lub odwodnienie. ‒ Karmienie piersią.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Staranne monitorowanie jest wymagane w następujących przypadkach: ‒ niedociśnienie; ‒ jawna lub utajona cukrzyca (konieczne regularne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi); ‒ dna moczanowa (konieczne regularne kontrolowanie stężenia kawsu moczowego w surowicy); ‒ niedrożność dróg moczowych (np. pacjenci z rozrostem gruczołu krokowego, wodonerczem, zwężeniem moczowodu); ‒ hipoproteinemia, np. związana z zespołem nerczycowym (należy starannie dobrać dawkę); ‒ zespół wątrobowo-nerkowy (szybko postępujące zaburzenie czynności nerek związane z ciężką chorobą wątroby, np. z marskością wątroby); ‒ u pacjentów, którzy byliby szczególnie narażeni na ryzyko niepożądanego znacznego spadku ciśnienia krwi, np. pacjenci z zaburzeniami krążenia naczyniowo-mózgowego lub z chorobą niedokrwienną serca; ‒ u wcześniaków (ryzyko wystąpienia wapnicy nerek lub kamicy nerkowej; należy monitorować czynność nerek i przeprowadzać badania ultrasonograficzne nerek).
U wcześniaków z zespołem niewydolności oddechowej, leczenie z zastosowaniem furosemidu w pierwszych tygodniach życia może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego przewodu tętniczego.
U pacjentów przyjmujących furosemid może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze prowadzące do zawrotów głowy, omdlenia lub utraty przytomności. Dotyczy to w szczególności pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów przyjmujących inne leki mogące powodować niedociśnienie tętnicze oraz pacjentów z innymi stanami chorobowymi, z którymi wiąże się ryzyko niedociśnienia.
U pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu (np. z rozrostem gruczołu krokowego) furosemid należy stosować wyłącznie w przypadku zapewnienia swobodnego przepływu moczu, ponieważ nagły początek przepływu moczu może prowadzić do wywołania zatrzymania moczu, z nadmiernym rozszerzeniem pęcherza.
Furosemid powoduje zwiększone wydalanie sodu i chlorku, a w konsekwencji wody. Wydalanie innych elektrolitów (zwłaszcza potasu, wapnia i magnezu) jest zwiększone. Ponieważ podczas terapii furosemidem często obserwuje się zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej w wyniku

zwiększonego wydalania elektrolitów, wskazane jest regularne monitorowanie stężenia elektrolitów w surowicy. Podczas długotrwałego leczenia produktem Fursemide Kalceks należy regularnie kontrolować stężenie elektrolitówy w surowicy (zwłaszcza potasu, sodu i wapnia), wodorowęglanów, kreatyniny, mocznika i kwasu moczowego, a także stężenie glukozy we krwi. Szczególnie dokładne monitorowanie jest niezbędne konieczne u pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia zaburzeń równowagi elektrolitowej lub w przypadku zwiększonej utraty płynów (np. z powodu wymiotów, biegunki lub intensywnego pocenia się). Należy wyrównać hipowolemię lub odwodnienie, jak również wszelkie istotne oraz inne znaczące zaburzenia gospodarki elektrolitowej lub równowagii kwasowo-zasadowej. Może to wymagać tymczasowego przerwania podawania furosemidu. Na możliwy rozwój zaburzeń równowagi elektrolitowej wpływają choroby podstawowe (np. marskość wątroby, niewydolność serca), stosowane jednocześnie produkty lecznicze (patrz punkt 4.5) i dieta.
Zmniejszenie masy ciała spowodowane zwiększonym wydalaniem moczu nie powinno przekraczać
Jednoczesne stosowanie z rysperydonem: W kontrolowanych placebo badaniach z użyciem rysperydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, obserwowano wyższą śmiertelność u pacjentów leczonych równocześnie furosemidem i rysperydonem (7,3 %; średni wiek 89 lat, zakres 75 do 97 lat) w porównaniu do pacjentów leczonych samym rysperydonem (3,1 %, średni wiek 84 lata, zakres 70 do 96 lat) lub samym furosemidem (4,1 %; średni wiek 80 lat, zakres 67 do 90 lat). Jednoczesne stosowanie rysperydonu z innymi lekami moczopędnymi (głównie diuretykami tiazydowymi w małych dawkach) nie wiązało się z podobnymi wynikami. Nie zidentyfikowano mechanizmu patofizjologicznego tego zjawiska, a także nie zaobserwowano spójnego wzorca odnośnie przyczyny śmierci. Niemniej jednak, należy zachować ostrożność, a lekarz powinien rozważyć ryzyko oraz korzyści wynikające z takiego połączenia, przed podjęciem decyzji o leczeniu. Niezależnie od leczenia, ogólnym czynnikiem ryzyka zgonu było odwodnienie i dlatego należy go unikać u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem (patrz punkt 4.3).
Istnieje ryzyko zaostrzenia lub uaktywnienia tocznia rumieniowatego układowego.
Inne składniki Produkt leczniczy zawiera 3,686 mg sodu w każdym ml roztworu, co odpowiada v 0,18 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Glukokortykoidy, karbenoksolon, środki przeczyszczające i lukrecja Jednoczesne stosowanie furosemidu i glukokortykoidów, karbenoksolonu lub środków przeczyszczających może prowadzić do zwiększonej utraty potasu z jednoczesnym ryzykiem rozwoju hipokalemii. Duże dawki lukrecji wywierają taki sam wpływ jak karbenoksolon.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i wysokie dawki salicylanów Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. indometacyna i kwas acetosalicylowy) mogą osłabiać działanie furosemidu. U pacjentów, u których podczas leczenia furosemidem wystąpi hipowolemia lub odwodnienie, jednoczesne podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może wywołać ostrą niewydolność nerek. W przypadku jednoczesnego stosowania furosemidu z wysokimi dawkami salicylanów, toksyczność salicylanów może być zwiększona.
Produkty lecznicze, które podlegają istotnemu wydzielaniu kanalikowemu Probenecyd, metotreksat i inne produkty lecznicze, które, podobnie jak furosemid, ulegają znacznemu wydzielaniu kanalikowemu, mogą osłabiać działanie furosemidu. Z drugiej strony, furosemid może zmniejszać nerkową eliminację probenecydu, metotreksatu. W przypadku leczenia wysokimi dawkami (w szczególności zarówno furosemidu jak i innych

substancji), może to prowadzić do zwiększenia stężenia w surowicy oraz zwiększonego ryzyka działań niepożądanych spowodowanego przez furosemid lub jednocześnie podawany produkt leczniczy.
Fenytoina Zgłaszano, że jednoczesne podawanie fenytoiny zmniejsza działanie furosemidu.
Glikozydy nasercowe i inne produkty, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT Przy jednoczesnym leczeniu glikozydami nasercowymi należy zauważyć, że wrażliwość mięśnia sercowego na glikozydy nasercowe jest zwiększona u pacjentów z hipokaliemią i (lub) hipomagnezemią, które mogą rozwijać się podczas leczenia furosemidem. Istnieje zwiększone ryzyko arytmii komorowych (w tym torsade de pointes) przy jednoczesnym stosowaniu leków, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT (np. terfenadyna, niektóre leki przeciwarytmiczne klasy I i III) oraz w przy zaburzeniach elektrolitowych.
Leki nefrotoksyczne Furosemid może nasilać nefrotoksyczne działanie leków wykazujących toksyczny wpływ na nerki (np. antybiotyków takich jak aminoglikozydy, cefalosporyny, polimyksyny). U pacjentów otrzymujących jednocześnie furosemid i duże dawki niektórych cefalosporyn może wystąpić pogorszenie czynności nerek. W przypadku stosowania furosemidu w celu uzyskania wymuszonej diurezy w czasie leczenia cisplatyną, furosemid należy stosować tylko w małej dawce (np. 40 mg u pacjentów z prawidłową czynnością nerek) i utrzymywać dodatni bilans płynów. W przeciwnym razie nefrotoksyczność cisplatyny może ulec zwiększeniu. Leki ototoksyczne Ototoksyczność aminoglikozydów (np. kanamycyny, gentamycyny, tobramycyny) i innych ototoksycznych produktów leczniczych może być zwiększona podczas jednoczesnego podawania z furosemidem. Występujące zaburzenia słuchu mogą być nieodwracalne. Dlatego też należy unikać jednoczesnego stosowania wyżej wymienionych leków. Podczas jednoczesnego stosowania cisplatyny i furosemidu możliwe jest wystąpienie uszkodzeń słuchu.
Lit Jednoczesne podawanie furosemidu i litu prowadzi do zwiększenia kardiotoksycznego i neurotoksycznego działania litu z powodu zmniejszonego wydalania litu. Dlatego zaleca się, aby u pacjentów otrzymujących takie skojarzenie uważnie kontrolować stężenie litu w osoczu.
Inne leki przeciwnadciśnieniowe Jeśli jednocześnie z furosemidem stosuje się inne leki przeciwnadciśnieniowe, moczopędne lub leki o działaniu hipotensyjnym, należy spodziewać się zwiększonego spadku ciśnienia krwi. Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) i antagoniści receptora angiotensyny II Znaczne obniżenie ciśnienia krwi ze wstrząsem i pogorszenie czynności nerek (w niektórych przypadkach ostra niewydolność nerek) zaobserwowano szczególnie, gdy inhibitor ACE lub antagonista receptora angiotensyny II był podawany po raz pierwszy lub po raz pierwszy w wysokich dużych dawkach. Dlatego, jeśli to możliwe, leczenie furosemidem należy tymczasowo przerwać lub przynajmniej zmniejszyć dawkę na 3 dni przed rozpoczęciem podawania inhibitorów ACE bądź antagonistów receptora angiotensyny II, albo przed zwiększeniem ich dawki.
Teofilina i środki zwiotczające mięśnie typu kurary Działanie teofiliny lub środków zwiotczających mięśnie (pochodne typu kuraryny) może ulegać nasileniu podczas stosowania furosemidu.
Leki przeciwcukrzycowe Działanie leków przeciwcukrzycowych może być osłabione podczas jednoczesnego podawania furosemidu.
Sympatykomimetyki

Działanie sympatykomimetyków podwyższających ciśnienie krwi (np. epinefryny, noradrenaliny) może być osłabione podczas jednoczesnego podawania furosemidu. Rysperydon Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych rysperydonem, a przed podjęciem decyzji o leczeniu należy rozważyć ryzyko i korzyści wynikające ze skojarzonego lub równoczesnego leczenia rysperydonem z furosemidem lub innymi silnymi diuretykami. (patrz punkt 4.4., odnośnie zwiększonej śmiertelności u pacjentów w podeszłym wieku z demencją, którzy otrzymują jednocześnie rysperydon).
Lewotyroksyna Duże dawki furosemidu mogą hamować wiązanie hormonów tarczycy z białkami transportowymi. Może to spowodować początkowy, przejściowe zwiększenie stężenia wolnych hormonów tarczycy, a następnie ogólny spadek całkowitego stężenia hormonów tarczycy. Należy kontrolować stężenie hormonów tarczycy.
Inne interakcje Jednoczesne stosowanie cyklosporyny A i furosemidu jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia dny moczanowej w następstwie hiperurykemii indukowanej furosemidem i zaburzeniami wydalania kwasu moczowego przez cyklosporynę.
U pacjentów z wysokim ryzykiem uszkodzenia nerek związanych ze stosowaniem środków kontrastowych, pogorszenie czynności nerek występowało częściej po badaniu kontrastowym z wykorzystaniem promieniowana rentgenowskiego u pacjentów leczonych furosemidem niż u pacjentów z grupy ryzyka, którzy otrzymywali jedynie dożylnie płyny w celu nawodnienia przed badaniem kontrastowym. W pojedynczych przypadkach dożylne podawanie furosemidu może spowodować uczucie gorąca, pocenie się, niepokój, nudności, zwiększenie ciśnienia krwi i tachykardię w ciągu 24 godzin od przyjęcia chloralu wodzianu. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania furosemidu i chloralu wodzianu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Furosemid może być stosowany w czasie ciąży wyłącznie przez krótki czas, dopiero po szczególnie uważnej analizie wskazania do jego stosowania, ponieważ furosemid przenika przez barierę łożyskową. Diuretyki nie są odpowiednie do rutynowego leczenia nadciśnienia i obrzęków występujących w okresie ciąży, ponieważ zmniejszają przepływ łożyskowy i, w konsekwencji, hamują wzrost wewnątrzmaciczny płodu.
Jeżeli stosowanie furosemidu jest niezbędne w leczeniu niewydolności serca lub nerek u kobiet w ciąży, konieczne jest staranne monitorowanie hematokrytu, elektrolitów i wzrostu płodu. Podczas leczenia furosemidem możliwe jest wypieranie bilirubiny z wiązania z albuminami, a tym samym podwyższenie ryzyka wystąpienia żółtaczki jąder podkorowych w wyniku hiperbilirubinemii.
Furosemid przenika przez barierę łożyskową i we krwi pępowinowej osiąga 100 % stężenia w surowicy matki. Dotychczas nie opisywano zaburzeń rozwojowych u ludzi, które mogą być związane z narażeniem na furosemid. Jednakże doświadczenia są zbyt ograniczone, aby umożliwić jednoznaczną ocenę potencjalnego szkodliwego wpływu na zarodek/płód. U płodu wytwarzanie moczu może być stymulowane w macicy. U wcześniaków leczonych furosemidem obserwowano występowanie kamicy moczowej. Karmienie piersią

Furosemid przenika do mleka ludzkiego i może hamować laktację. Dlatego kobietom karmiącym piersią nie wolno podawać furosemidu. Jeśli jest to wskazane, podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią (patrz punkt 4.3).
Płodność Brak dostępnych danych.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nawet jeśli jest stosowany zgodnie z przeznaczeniem, ten produkt leczniczy może wpływać na zdolność reagowania, zaburzając zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub wykonywania niebezpiecznych czynności. Ryzyko jest większe na początku leczenia, przy zwiększeniu dawki, podczas zmian leku i w połączeniu z alkoholem.

4.8 Działania niepożądane

Ocena działań niepożądanych opiera się na następującej definicji częstotliwości: Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko (< 1/10 000) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Częstość występowania działań niepożądanych opiera się na danych literaturowych i dotyczy badań, w których łącznie 1 387 pacjentów przyjmujących różne dawki furosemidu było leczonych w różnych wskazaniach.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: hemokoncentracja (w przypadku nadmiernej diurezy). Niezbyt często: małopłykowość. Rzadko: eozynofilia, leukopenia. Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna, niedokrwostość aplastyczna, agranulocytoza. Oznakami agranulocytozy mogą być: gorączka z dreszczami, zmiany w błonie śluzowej i ból gardła.
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: alergiczne reakcje skórne i błon śluzowych (patrz “Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej”). Rzadko: ciężkie rekacje anafilaktyczne i anafilaktoidalne, takie jak wstrząs anafilaktyczny (leczenie: patrz punkt 4.9). Początkowe objawy wstrząsu obejmują reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie lub pokrzywka, niepokój, ból głowy, pocenie się, nudności, sinicę. Częstość nieznana: zaostrzenie lub aktywacja tocznia rumieniowatego.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (patrz punkt 4.4) Bardzo często: zaburzenia równowagi elektrolitowej (w tym objawowe), odwodnienie i hipowolemia (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku), zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi. Często: hiponatremia i hipochloremia (szczególnie jeśli podaż chlorku sodu jest ograniczona), hipokalemia (szczególnie w przypadku jednoczesnej zmniejszonej podaży potasu i (lub) zwiększonej utraty potasu, np. na skutek wymiotów lub przewlekłej biegunki), zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi oraz napady dny moczanowej. Typowe objawy hiponatremii to apatia, skurcze łydek, utrata apetytu, osłabienie, senność, wymioty i dezorientacja. Hipokalemia może przejawiać się objawami nerwowo-mięśniowymi (osłabienie mięśni, parastezje, niedowład), jelitowymi (wymioty, zaparcia, meteoryzm), nerkowymi (wielomocz, polidypsja) i objawami ze strony serca (zaburzenia w powstawaniu i przewodzeniu impulsów w sercu). Duże straty potasu mogą prowadzić do porażennej niedrożności jelit lub zaburzeń świadomości, a nawet śpiączki.

Niezbyt często: obniżona tolerancja glukozy i hiperglikemia. U pacjentów ze stwierdzoną cukrzycą może to prowadzić do pogorszenia kontroli metabolicznej oraz ujawnienia się utajonej cukrzycy (patrz punkt 4.4). Częstość nieznana: hipokalcemia, hipomagnezemia, kwasica metaboliczna, zespół pseudo-Barttera (związany z nadużywaniem i (lub) długotrwałym stosowaniem furosemidu). Hipokalcemia może w rzadkich przypadkachwywołać tężyczkę. Hipomagnezemia może w rzadkich przypadkach wywołać tężyczkę lub zaburzenia rytmu serca.
Zaburzenia układu nerwowego Często: encefalopatia wątrobowa u pacjentów z niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.3). Rzadko: parestezja. Częstość nieznana: zawroty głowy, omdlenie i utrata przytomności, ból głowy.
Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często: zaburzenia słuchu, głównie odwracalne, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub hipoproteinemią (np. zespołem nerczycowym) i (lub) w przypadku zbyt szybkiego wstrzyknięcia dożylnego. Głuchota (niekiedy nieodwracalna). Rzadko: szumy uszne.
Zaburzenia naczyniowe Bardzo często (w przypadku podania dożylnego): niedociśnienie, w tym zespół ortostatyczny (patrz punkt 4.4). Rzadko: zapalenie naczyń krwionośnych. Częstość nieznana: zakrzepica (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku). W przypadku nadmiernej diurezy mogą wystąpić problemy z krążeniem (włączając w to zapaść krażeniową), szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku i dzieci, które objawiają się głownie bólem głowy, zawrotami głowy, niewyraźnym widzeniem, suchością w jamie ustnej, niedociśnieniem i zaburzeniem regulacji ortostatycznej.
Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: nudności. Rzadko: wymioty, biegunka. Bardzo rzadko: ostre zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: cholestaza wewnątrzwątrobowa, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: świąd, pokrzywka, wysypki, zmiany pęcherzowe, rumień wielopostaciowy, pemfigoid, złuszczające zapalenie skóry, plamica, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana:zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, ostra uogólniona osutka krostowa (AGEP), osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (zespół DRESS), reakcje lichenoidowe.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Częstość nieznana: zgłaszano przypadki rabdomiolizy, często związane z cieżką hipokalemią (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często: zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Często: zwiększona objętość moczu. Rzadko: cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek. Częstość nieznana: zwiększnie stężenia sodu w moczu, zwiększenie stężenia chloru w moczu, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, objawy niedrożności dróg moczowych (np. u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego, wodonerczem, zwężeniem cewki moczowej), do zatrzymania moczu

z powikłaniami wtórnymi (patrz punkt 4.4), wapnica nerek i (lub) kamica nerkowa u wcześniaków (patrz punkt 4.4), niewydolność nerek (patrz punkt 4.5).
Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne Częstość nieznana: zwiększone ryzyko wystąpienia przetrwałego przewodu tętniczego u wcześniaków leczonych furosemidem w pierwszych tygodniach życia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Rzadko: gorączka. Częstość nieznana: po wstrzyknięciu domięśniowym mogą wystąpić reakcje miejscowe, takie jak ból.
Zgłaszanie działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

a) Objawy przedawkowania Obraz kliniczny ostrego lub przewlekłego przedawkowania zależy od stopnia utraty wody i elektrolitów. Przedawkowanie może powodować niedociśnienie, zaburzenia regulacji ortostatycznej, zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokalemia, hiponatremia, hipochloremia) lub zasadowicę. Znaczna hipowolemia, odwodnienie, zapaść krążeniowa i hemokoncentracja z zakrzepicą mogą wystąpić przy zwiększonych stratach płynów. Gwałtowna utrata wody i elektrolitów może powodować stan majaczeniowy. Rzadko może wystąpić wstrząs anafilaktyczny (objawy takie jak pocenie się, nudności, sinica, ciężkie niedociśnienie, zaburzenia świadomości, a nawet śpiączka). b) Środki terapeutyczne w przypadku przedawkowania W przypadku przedawkowania lub objawów hipowolemii (niedociśnienie, zaburzenia ortostatyczne), należy natychmiast przerwać podawania Furosemide Kalceks.
Oprócz monitorowania istotnych parametrów, należy wielokrotnie monitorować i odpowiednio korygować zaburzenia: wodno-elektrolitowe, równowagi kwasowo-zasadowej, glukozy we krwi i skład moczu.
U pacjentów z zaburzeniami mikcji (np. u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego) należy zapewnić swobodny przepływ moczu, ponieważ nagły początek przepływu moczu może prowadzić do niedrożności dróg moczowych z nadmiernym rozciągnięciem pęcherza.
Leczenie hipowolemii: zwiększenie objętości krwi.
Leczenie hipokalemii: suplementacja potasu.
Leczenie zapaści krążeniowej: pozycja przeciwwstrząsowa, w razie konieczności terapia wstrząsowa.
Działania ratunkowe w przypadku wstrząsu anafilaktycznego W razie wystąpienia pierwszych objawów (np. rekacje skórne, takie jak pokrzywka lub zaczerwienienie, niepokój, ból głowy, pocenie się, nudności, sinica):

‒ Przerwać iniekcję lub infuzję, pozostawić dostęp do żył. ‒ Oprócz innych standardowych działań ratunkowych, należy ułożyć pacjenta w pozycji Trendelenburga, utrzymując drożność dróg oddechowych, podać tlen. ‒ W razie konieczności, należy rozpoczać dalsze, być może także intensywne leczenie (podanie epinefryny, uzupełnienie objętości krwi i podanie glikokortykosteroidów, itp.).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: diuretyki o silnym działaniu, sulfonamidy, jednoskładnikowe, kod ATC: C03CA01
Furosemid należy do pętlowych leków moczopędnych, o bardzo silnym i szybkim działaniu, krótkodziałających. Działa we wstępującej części pętli Henlego, gdzie hamuje resorpcję zwrotną poprzez blokowanie przenośników jonów Na + /2Cl - /K + . Frakcja wydalanego sodu może wzrosnąć do 35 % filtracji kłębuszkowej sodu. W wyniku zwiększonej wtórnej eliminacji sodu do wody związanej osmotycznie dochodzi do zwiększonego wydalania moczu i podwyższonej sekrecji jonów K +
dystalnym. Zwiększone jest również wydalanie jonów Ca 2+
2+ . Ponadto, utrata wyżej wymienionych elektrolitów może prowadzić do zmniejszenia wydalania kwasu moczowego i zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej w kierunku zasadowicy metabolicznej.
Furosemid zakłóca tubuloglomerularny mechanizm sprzężenia zwrotnego w plamce gęstej, więc nie dochodzi do osłabienia działania saluretycznego.
Furosemid wywołuje zależną od dawki stymulację układu renina-angiotensyna-aldosteron. W przypadku ostrej niewydolności serca, furosemid powoduje zmniejszenie obciążenia wstępnego serca poprzez zwiększenie pojemności naczyń krwionośnych. Ten wczesny wpływ na naczynia jest prawdopodobnie wywierany za pośrednictwem prostaglandyn i wymaga prawidłowej czynności nerek z aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron i niezaburzonej syntezy prostaglandyn.
Furosemid wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe w związku ze zwiększonym wydalaniem chlorku sodu, osłabieniem reakcji mięśni gładkich naczyń krwionośnych na bodźce pobudzające do skurczu oraz zmniejszeniem objętości krwi.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po dożylnym podaniu furosemidu, działanie produktu leczniczego można zaobserwować w ciągu 2 do
Wiązanie furosemidu z białkami osocza wynosi około 95 %, którą w przypadku niewydolności nerek można ją zmniejszyć nawet o 10 %. Względna objętość dystrybucji wynosi 0,2 l/kg masy ciała (u noworodków 0,8 l/kg masy ciała).
Furosemid jest tylko nieznacznie metabolizowany w wątrobie (około 10 %) i wydalany w dużej mierze w postaci niezmienionej. Wydalanie odbywa się przez nerki (dwie trzecie) oraz żółć i kał (jedna trzecia). Okres półtrwania w fazie eliminacji dla prawidłowej czynności nerek wynosi około 1 godziny, natomiast w schyłkowej niewydolności nerek może trwać do 24 godzin.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Ostra toksyczność doustna była niska u wszystkich badanych gatunków. Badania toksyczności przewlekłej prowadzone na szczurach i psach wykazały zmiany w nerkach (w tym zwłóknienie i zwapnienie nerek).
Badania genotoksyczności w warunkach in vitro i in vivo nie dostarczyły klinicznie istotnych dowodów na działanie genotoksyczne furosemidu.
Długoterminowe badania przeprowadzone na szczurach i myszach nie dostarczyły dowodów na działanie rakotwórcze.
Badania toksyczności reprodukcyjnej u płodów szczurów po podaniu dużych dawek produktu leczniczego wykazały zmniejszenie ilości zróżnicowanych kłębuszków nerkowych, zaburzenia kostne w łopatce, kości ramieniowej i żebrach (spowodowane hipokaliemią) oraz wodonercze u płodów myszy i królików.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu chlorek Sodu wodorotlenek Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Roztworów do wstrzykiwań/do infuzji które mają odczyn kwaśny lub lekko kwaśny i wyraźną pojemność buforową w zakresie kwasowym, nie należy mieszać z produktem leczniczym Furosemide Kalceks, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji. W przypadku tych mieszanin wartość pH zostaje przesunięta do zakresu kwasowego, a słabo rozpuszczalny furosemid wytrąca się w postaci krystalicznego osadu.
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Rurki silkonowe nie są odpowiednie do podawania produktu leczniczego.

6.3 Okres ważności

Po pierwszym otwarciu: Po otwarciu produkt należy zużyć natychmiast.
Po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana w okresie 48 godzin w temperaturze 25 °C i od 2 do 8 °C, w warunkach ochrony przed światłem. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania odpowiada użytkownik.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Ampułki ze szkła oranżowego typu I z jednym punktem OPC i kolorową obwódką w osłonce z PVC w tekturowym pudełku zawierają 2 ml, 4 ml, 5 ml lub 25 ml roztworu.
Wielkości opakowań: 5, 10, 25 lub 50 ampułek po 2 ml 5, 10, 25 lub 50 ampułek po 4 ml 5, 10, 25 lub 50 ampułek po 5 ml 1, 5, 10 lub 50 ampułek po 25 ml
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wyłącznie do jednorazowego użytku.
Produkt leczniczy powinien zostać zużyty bepośrednio po otwarciu ampułki. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego należy usunąć.
Produkt leczniczy powinien być sprawdzony wzrokowo przed użyciem. Nie należy go używać, jeśli widoczne są oznaki zepsucia (np. cząsteczki stałe lub przebarwienia).
Produkt może być rozcieńczany: ‒ chlorkiem sodu 9 mg/ml (0,9 %), roztwór do wstrzykiwań ‒ płynem Ringera ‒ płynem Ringera z mleczanami
Wykazano, że furosemid jest zgodny ze strzykawkami z polipropylenu (PP) lub poliwęglanu (PC), rurkami z polietylenu (PE) lub polichlorku winylu (PVC) oraz workami PE, PVC i octanu etylowinylu (EVA) po rozcieńczeniu do stężeń od 0,02 do 3 mg/ml z wyżej wymienionymi roztworami do wstrzykiwań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 26339

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01 kwietnia 2021 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
13/04/2023