Ondansetron Kalceks
Ondansetronum
Roztwór do wstrzykiwań i infuzji 2 mg/ml | Ondansetronum 2 mg/ml
AS Kalceks, Łotwa
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
ONDANSETRON KALCEKS, 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Ondansetronum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. ‒ Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. ‒ W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty. ‒ Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. ‒ Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
ONDANSETRON KALCEKS zawiera substancję czynną o nazwie ondansetron. Należy ona do grupy leków przeciwwymiotnych, które łagodzą nudności i wymioty.
Dorośli Ondansetron jest stosowany w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią i radioterapią oraz w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów po operacji chirurgicznej.
Dzieci i młodzież Ondansetron jest stosowany w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i u młodzieży. Ondansetron jest stosowany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca i u młodzieży.
Kiedy nie stosować leku ONDANSETRON KALCEKS: ‒ jeśli pacjent ma uczulenie na ondansetron lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); ‒ jeśli pacjent przyjmuje apomorfinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona).
Pacjent nie otrzyma leku ONDANSETRON KALCEKS, jeśli którekolwiek z powyższych go dotyczy. Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką przed zastosowaniem tego leku.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku ONDANSETRON KALCEKS należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką, jeśli: ‒ pacjent ma objawy reakcji alergicznej, takie jak swędzenie, trudności w oddychaniu lub obrzęk twarzy, warg, gardła lub języka; ‒ pacjent miał kiedykolwiek uczulenie na inne leki przeciw nudnościom i wymiotom (np. granisetron lub palonosetron); ‒ pacjent ma problemy z sercem; może wystąpić tymczasowa zmiana w elektrokardiogramie (EKG); ‒ pacjent przyjmuje leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca (leki przeciwarytmiczne) lub leki obniżające ciśnienie krwi i tętno podczas spoczynku (beta-blokery); ‒ pacjent ma zaparcia lub chorobę jelit, która może prowadzić do zaparć; ‒ pacjent ma problemy z wątrobą lub przyjmuje jakiekolwiek leki, które mogą być szkodliwe dla wątroby (hepatotoksyczne leki stosowane w chemioterapii). W takich przypadkach czynność wątroby będzie ściśle monitorowana, szczególnie u dzieci i młodzieży; ‒ wykonano badanie krwi w celu sprawdzenia czynności wątroby (ondansetron może wpływać na wyniki); ‒ pacjent ma problemy z poziomem soli mineralnych we krwi, takich jak potas i magnez; ‒ pacjent planuje mieć operację migdałków. W takim przypadku pacjent musi być dokładnie monitorowany.
Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką przed zastosowaniem tego leku.
ONDANSETRON KALCEKS a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
W szczególności, należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków: apomorfinę (patrz „Kiedy nie stosować leku ONDANSETRON KALCEKS”); karbamazepinę lub fenytoinę (stosowane w leczeniu padaczki); ryfampicynę (stosowaną w leczeniu zakażeń, takich jak gruźlica); tramadol (lek przeciwbólowy); leki stosowane w leczeniu depresji i (lub) zaburzeń lękowych: ‒ leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRIs) w tym fluoksetyna, paroksetyna, sertralina, fluwoksamina, citalopram, escitalopram; ‒ leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. SNRIs) w tym wenlafaksyna i duloksetyna.
W przypadku jednoczesnego podawania z lekami na określone choroby serca, mogą wystąpić zmiany w obrazie EKG. Jednoczesne stosowanie leków uszkadzających serce (np. antracyklin (takich jak doksorubicyna, daunorubicyna) lub trastuzumab), antybiotyków (takich jak erytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (takich jak ketokonazol), leków przeciwarytmicznych (takich jak amiodaron) i beta-blokerów (takich jak atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Nie należy stosować leku ONDANSETRON KALCEKS podczas pierwszego trymestru ciąży. Wynika to z tego, że lek ONDANSETRON KALCEKS może nieznacznie zwiększyć ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi i (lub) podniebienia (otworu lub szczeliny w górnej wardze i (lub) podniebieniu). Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Kobiety w wieku rozrodczym Kobietom w wieku rozrodczym może być zalecone stosowanie skutecznej antykoncepcji.
Karmienie piersią Przed rozpoczęciem leczenia ondansetronem należy przerwać karmienie piersią.
Płodność Ondansetron nie ma wpływu na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Ondansetron nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
ONDANSETRON KALCEKS zawiera sód Ten lek zawiera 3,52 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) na ml roztworu. Odpowiada to 0,18% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Ondansetron jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę w powolnym wstrzyknięciu lub infuzji dożylnej lub jako wstrzyknięcie domięśniowe.
Ondansetron jest również dostępny w innych postaciach farmaceutycznych odpowiednich do podawania doodbytniczego i (lub) doustnego, co pozwala na indywidualne dostosowanie dawki. Jednak ONDANSETRON KALCEKS jest przeznaczony do podawania wyłącznie dożylnie lub domięśniowo.
Dorośli
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią lub radioterapią
W dniu stosowania chemioterapii lub radioterapii Ondansetron zostanie podany bezpośrednio przed chemioterapią lub radioterapią. Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych to 8 mg, podane w postaci powolnego wstrzyknięcia dożylnego lub domięśniowego, lub powolnej infuzji dożylnej.
W kolejnych dniach Po początkowym leczeniu, lekarz może zalecić, by ondansetron był przyjmowany doustnie lub doodbytniczo. W razie potrzeby należy postępować zgodnie z instrukcjami na odpowiedniej ulotce dołączonej do opakowania. Zawsze należy przyjmować ondansetron zgodnie z zaleceniami lekarza.
W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 32 mg na dobę.
Zapobieganie i leczenie nudności oraz wymiotów po operacji chirurgicznej
Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych to 4 mg podawane poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne lub domięśniowe.
Dzieci i młodzież
Zapobieganie nudnościom oraz wymiotom wywołanych chemioterapią u dzieci w wieku powyżej 6 miesiąca oraz u młodzieży
U dzieci, lek ten podaje się powoli do żyły (dożylnie) bezpośrednio przed chemioterapią (zalecana dawka: 5 mg/m 2
można rozpocząć 12 godzin później. To leczenie można kontynuować do 5 dni po chemioterapii. Dawkę doustną oblicza się na podstawie masy lub powierzchni ciała. Całkowita dawka dobowa nie może przekraczać dawki 32 mg dla dorosłych.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów po operacji chirurgicznej u dzieci w wieku powyżej
U dzieci, dawka jest obliczana na podstawie masy lub powierzchni ciała. Całkowita dawka dobowa nie może przekraczać dawki 32 mg dla osób dorosłych. Dawka jest podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym przed, w trakcie lub po indukcji znieczulenia.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia)
Ondansetron jest dobrze tolerowany u pacjentów powyżej 65. roku życia.
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią
U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych, wszystkie dawki dożylne należy rozcieńczyć i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut. Jeśli konieczne jest wielokrotne dawkowanie, należy je podawać w odstępie co najmniej 4 godzin.
U pacjentów w wieku od 65 do 74 lat, dawka początkowa wynosi 8 mg lub 16 mg. U pacjentów w wieku powyżej 75 lat, dawka początkowa nie powinna przekraczać 8 mg.
Zapobieganie i leczenie nudności oraz wymiotów po operacji chirurgicznej
Dane dotyczące stosowania u osób w podeszłym wieku są ograniczone.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 8 mg.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie jest wymagana modyfikacja dawki, częstości ani drogi podawania.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku ONDANSETRON KALCEKS Lekarz lub pielęgniarka poda pacjentowi dorosłemu lub dziecku zastrzyk leku ONDANSETRON KALCEKS, więc jest mało prawdopodobne, aby pacjent dorosły lub dziecko otrzymali zbyt dużą dawkę leku. Jeśli uważa się, że pacjent dorosły lub dziecko otrzymali zbyt dużą dawkę lub pominięto dawkę, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Mogą wystąpić następujące objawy: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niskie ciśnienie krwi i zwolnione bicie serca.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane u dzieci i młodzieży są podobne do tych u dorosłych.
Ciężkie reakcje alergiczne. Występują one rzadko u osób stosujących ondansetron. Objawy obejmują: Wypukła i swędząca wysypka skórna (pokrzywka) Obrzęk, czasami twarzy lub ust (obrzęk naczynioruchowy) z trudnościami w oddychaniu Krótkotrwała utrata przytomności
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy przerwać stosowanie leku.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) Ból głowy
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów) Uczucie gorąca lub zaczerwienienie skóry Zaparcia Zaczerwienienie Podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia (po wstrzyknięciu dożylnym)
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów) Drgawki Mimowolne ruchy lub drgania mięśni Nieregularne lub wolne bicie serca Ból w klatce piersiowej Niskie ciśnienie krwi Czkawka Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów) Zaburzenia rytmu serca (które czasami powodują nagłą utratę przytomności) Zawroty głowy Przejściowe niewyraźne widzenie lub zaburzenia widzenia
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów) Rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczaniem naskórka, obejmująca znaczną część ciała (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) Przemijający zanik widzenia
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Suchość w jamie ustnej Niedokrwienie mięśnia sercowego (do objawów należą: nagły ból w klatce piersiowej lub ucisk w klatce piersiowej)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych będzie można zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po otwarciu ampułki Po otwarciu lek powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana w okresie 7 dni w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2-8°C, jeśli rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonym na etykiecie ampułki po: „EXP” i na pudełku tekturowym po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera ONDANSETRON KALCEKS ‒ Substancją czynną jest ondansetron. Każdy ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej Każda ampułka z 2 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 4 mg ondansetronu. Każda ampułka z 4 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 8 mg ondansetronu.
‒ Pozostałe składniki to: sodu chlorek, kwas cytrynowy jednowodny, sodu cytrynian dwuwodny, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda ONDANSETRON KALCEKS i co zawiera opakowanie Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek.
obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonkę. Osłonka zapakowana jest w tekturowe pudełko.
Wielkości opakowań: 5, 10 lub 25 ampułek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Łotwa Ondansetron Kalceks 2 mg/ml šķīdums injekcijām/infūzijām Austria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Niemcy, Węgry, Islandia, Litwa, Norwegia, Słowacja, Szwecja: Ondansetron Kalceks Belgia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, solution injectable/pour perfusion Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, oplossing voor injectie/infusie Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, Injektions-/Infusionslösung Grecja ONDANSETRON/KALCEKS Irlandia, Wielka Brytania (Irlandia Północna): Ondansetron 2 mg/ml solution for injection/infusion Włochy Ondansetrone Kalceks Holandia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, oplossing voor injectie/infusie Polska ONDANSETRON KALCEKS Rumunia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml soluţie injectabilă/perfuzabilă Słowenia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml raztopina za injiciranje/infundiranje Hiszpania Ondansetron Kalceks 2 mg/ml soluciόn inyectable y para perfusiόn
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 02/2022
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Więcej informacji na temat tego leku znajduje się w Charakterystyce Produktu Leczniczego (ChPL).
Przedawkowanie Objawy i oznaki Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest ograniczone, ale w razie przypadkowego przedawkowania można spodziewać się następujących objawów zatrucia: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizod wazowagalny z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. We wszystkich przypadkach objawy ustąpiły całkowicie. Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki.
Dzieci i młodzież Po nieumyślnym doustnym przedawkowaniu ondansetronu (przekroczenie szacowanego spożycia wskazujące na zespół serotoninowy.
Postępowanie Nie ma specyficznego antidotum dla ondansetronu. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące. Zaleca się monitorowanie EKG. Dalsze leczenie powinno być zgodne ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami krajowego ośrodka ds. zatruć, jeśli jest to możliwe. Nie jest zalecane używanie ipekakuany do leczenia przedawkowania, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby pacjenci zareagowali ze względu na przeciwwymiotne działanie samego ondansetronu.
Niezgodności ONDANSETRON KALCEKS roztwór do wstrzykiwań/do infuzji nie powinien być podawany w tej samej strzykawce lub zestawie infuzyjnym co jakikolwiek inny lek. Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych poniżej.
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Wyłącznie do jednorazowego użytku.
Produkt leczniczy powinien być sprawdzony wzrokowo przed użyciem. Produktu leczniczego nie należy stosować, jeśli widoczne są jakiekolwiek oznaki rozkładu (np. cząstki lub zmiana barwy).
Produktu leczniczego ONDANSETRON KALCEKS nie należy sterylizować w autoklawie.
Produkt może być rozcieńczany z następującymi dożylnymi roztworami do infuzji: 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; 100 mg/ml (10%) roztwór mannitolu; płyn Ringera; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; płyn Ringera z mleczanami.
Wykazano, że ONDANSETRON KALCEKS jest zgodny ze strzykawkami polipropylenowymi (PP), butelkami z szkła typu I, workami infuzyjnymi z polietylenu (PE), polichlorku winylu (PVC) i octanu etylowinylu (EVA) oraz drenami z PVC i PE po rozcieńczeniu wyżej wymienionymi roztworami do infuzji. Wykazano, że nierozcieńczony roztwór ONDANSETRON KALCEKS do wstrzykiwań/do infuzji jest zgodny ze strzykawkami PP.
Zgodność z innymi lekami Ondansetron można podawać we wlewie dożylnym (1 mg na godzinę). Następujące produkty lecznicze mogą być podawane przez miejsce Y zestawu podającego ondansetron dla stężeń ondansetronu od 16 do 160 μg/ml (np. odpowiednio, 8 mg/500 ml i 8 mg/50 ml):
‒ Cisplatyna ‒ 5-Fluorouracyl ‒ Karboplatyna ‒ Etopozyd ‒ Ceftazydym ‒ Cyklofosfamid ‒ Doksorubicyna ‒ Deksametazon
Instrukcja otwierania ampułki 1) Obrócić ampułkę kolorowym punktem w górę. Jeśli w górnej części ampułki znajduje się roztwór, należy delikatnie stuknąć palcem, aby przenieść cały roztwór do dolnej części ampułki. 2) Użyć obu rąk, aby otworzyć ampułkę; trzymając dolną część ampułki w jednej ręce, drugą ręką odłamać górną część ampułki w kierunku od kolorowego punktu (patrz obrazek poniżej).
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
ONDANSETRON KALCEKS, 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Ondansetronum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. ‒ Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. ‒ W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty. ‒ Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. ‒ Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest ONDANSETRON KALCEKS i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku ONDANSETRON KALCEKS
3. Jak stosować ONDANSETRON KALCEKS
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać ONDANSETRON KALCEKS
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest ONDANSETRON KALCEKS i w jakim celu się go stosuje
ONDANSETRON KALCEKS zawiera substancję czynną o nazwie ondansetron. Należy ona do grupy leków przeciwwymiotnych, które łagodzą nudności i wymioty.
Dorośli Ondansetron jest stosowany w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią i radioterapią oraz w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów po operacji chirurgicznej.
Dzieci i młodzież Ondansetron jest stosowany w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i u młodzieży. Ondansetron jest stosowany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca i u młodzieży.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku ONDANSETRON KALCEKS
Kiedy nie stosować leku ONDANSETRON KALCEKS: ‒ jeśli pacjent ma uczulenie na ondansetron lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); ‒ jeśli pacjent przyjmuje apomorfinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona).
Pacjent nie otrzyma leku ONDANSETRON KALCEKS, jeśli którekolwiek z powyższych go dotyczy. Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką przed zastosowaniem tego leku.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku ONDANSETRON KALCEKS należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką, jeśli: ‒ pacjent ma objawy reakcji alergicznej, takie jak swędzenie, trudności w oddychaniu lub obrzęk twarzy, warg, gardła lub języka; ‒ pacjent miał kiedykolwiek uczulenie na inne leki przeciw nudnościom i wymiotom (np. granisetron lub palonosetron); ‒ pacjent ma problemy z sercem; może wystąpić tymczasowa zmiana w elektrokardiogramie (EKG); ‒ pacjent przyjmuje leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca (leki przeciwarytmiczne) lub leki obniżające ciśnienie krwi i tętno podczas spoczynku (beta-blokery); ‒ pacjent ma zaparcia lub chorobę jelit, która może prowadzić do zaparć; ‒ pacjent ma problemy z wątrobą lub przyjmuje jakiekolwiek leki, które mogą być szkodliwe dla wątroby (hepatotoksyczne leki stosowane w chemioterapii). W takich przypadkach czynność wątroby będzie ściśle monitorowana, szczególnie u dzieci i młodzieży; ‒ wykonano badanie krwi w celu sprawdzenia czynności wątroby (ondansetron może wpływać na wyniki); ‒ pacjent ma problemy z poziomem soli mineralnych we krwi, takich jak potas i magnez; ‒ pacjent planuje mieć operację migdałków. W takim przypadku pacjent musi być dokładnie monitorowany.
Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych go dotyczy, należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką przed zastosowaniem tego leku.
ONDANSETRON KALCEKS a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
W szczególności, należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków: apomorfinę (patrz „Kiedy nie stosować leku ONDANSETRON KALCEKS”); karbamazepinę lub fenytoinę (stosowane w leczeniu padaczki); ryfampicynę (stosowaną w leczeniu zakażeń, takich jak gruźlica); tramadol (lek przeciwbólowy); leki stosowane w leczeniu depresji i (lub) zaburzeń lękowych: ‒ leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRIs) w tym fluoksetyna, paroksetyna, sertralina, fluwoksamina, citalopram, escitalopram; ‒ leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. SNRIs) w tym wenlafaksyna i duloksetyna.
W przypadku jednoczesnego podawania z lekami na określone choroby serca, mogą wystąpić zmiany w obrazie EKG. Jednoczesne stosowanie leków uszkadzających serce (np. antracyklin (takich jak doksorubicyna, daunorubicyna) lub trastuzumab), antybiotyków (takich jak erytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (takich jak ketokonazol), leków przeciwarytmicznych (takich jak amiodaron) i beta-blokerów (takich jak atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Nie należy stosować leku ONDANSETRON KALCEKS podczas pierwszego trymestru ciąży. Wynika to z tego, że lek ONDANSETRON KALCEKS może nieznacznie zwiększyć ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi i (lub) podniebienia (otworu lub szczeliny w górnej wardze i (lub) podniebieniu). Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Kobiety w wieku rozrodczym Kobietom w wieku rozrodczym może być zalecone stosowanie skutecznej antykoncepcji.
Karmienie piersią Przed rozpoczęciem leczenia ondansetronem należy przerwać karmienie piersią.
Płodność Ondansetron nie ma wpływu na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Ondansetron nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
ONDANSETRON KALCEKS zawiera sód Ten lek zawiera 3,52 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) na ml roztworu. Odpowiada to 0,18% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować ONDANSETRON KALCEKS
Ondansetron jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę w powolnym wstrzyknięciu lub infuzji dożylnej lub jako wstrzyknięcie domięśniowe.
Ondansetron jest również dostępny w innych postaciach farmaceutycznych odpowiednich do podawania doodbytniczego i (lub) doustnego, co pozwala na indywidualne dostosowanie dawki. Jednak ONDANSETRON KALCEKS jest przeznaczony do podawania wyłącznie dożylnie lub domięśniowo.
Dorośli
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią lub radioterapią
W dniu stosowania chemioterapii lub radioterapii Ondansetron zostanie podany bezpośrednio przed chemioterapią lub radioterapią. Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych to 8 mg, podane w postaci powolnego wstrzyknięcia dożylnego lub domięśniowego, lub powolnej infuzji dożylnej.
W kolejnych dniach Po początkowym leczeniu, lekarz może zalecić, by ondansetron był przyjmowany doustnie lub doodbytniczo. W razie potrzeby należy postępować zgodnie z instrukcjami na odpowiedniej ulotce dołączonej do opakowania. Zawsze należy przyjmować ondansetron zgodnie z zaleceniami lekarza.
W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 32 mg na dobę.
Zapobieganie i leczenie nudności oraz wymiotów po operacji chirurgicznej
Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych to 4 mg podawane poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne lub domięśniowe.
Dzieci i młodzież
Zapobieganie nudnościom oraz wymiotom wywołanych chemioterapią u dzieci w wieku powyżej 6 miesiąca oraz u młodzieży
U dzieci, lek ten podaje się powoli do żyły (dożylnie) bezpośrednio przed chemioterapią (zalecana dawka: 5 mg/m 2
można rozpocząć 12 godzin później. To leczenie można kontynuować do 5 dni po chemioterapii. Dawkę doustną oblicza się na podstawie masy lub powierzchni ciała. Całkowita dawka dobowa nie może przekraczać dawki 32 mg dla dorosłych.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów po operacji chirurgicznej u dzieci w wieku powyżej
U dzieci, dawka jest obliczana na podstawie masy lub powierzchni ciała. Całkowita dawka dobowa nie może przekraczać dawki 32 mg dla osób dorosłych. Dawka jest podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym przed, w trakcie lub po indukcji znieczulenia.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia)
Ondansetron jest dobrze tolerowany u pacjentów powyżej 65. roku życia.
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią
U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych, wszystkie dawki dożylne należy rozcieńczyć i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut. Jeśli konieczne jest wielokrotne dawkowanie, należy je podawać w odstępie co najmniej 4 godzin.
U pacjentów w wieku od 65 do 74 lat, dawka początkowa wynosi 8 mg lub 16 mg. U pacjentów w wieku powyżej 75 lat, dawka początkowa nie powinna przekraczać 8 mg.
Zapobieganie i leczenie nudności oraz wymiotów po operacji chirurgicznej
Dane dotyczące stosowania u osób w podeszłym wieku są ograniczone.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 8 mg.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie jest wymagana modyfikacja dawki, częstości ani drogi podawania.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku ONDANSETRON KALCEKS Lekarz lub pielęgniarka poda pacjentowi dorosłemu lub dziecku zastrzyk leku ONDANSETRON KALCEKS, więc jest mało prawdopodobne, aby pacjent dorosły lub dziecko otrzymali zbyt dużą dawkę leku. Jeśli uważa się, że pacjent dorosły lub dziecko otrzymali zbyt dużą dawkę lub pominięto dawkę, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Mogą wystąpić następujące objawy: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niskie ciśnienie krwi i zwolnione bicie serca.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane u dzieci i młodzieży są podobne do tych u dorosłych.
Ciężkie reakcje alergiczne. Występują one rzadko u osób stosujących ondansetron. Objawy obejmują: Wypukła i swędząca wysypka skórna (pokrzywka) Obrzęk, czasami twarzy lub ust (obrzęk naczynioruchowy) z trudnościami w oddychaniu Krótkotrwała utrata przytomności
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy przerwać stosowanie leku.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) Ból głowy
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów) Uczucie gorąca lub zaczerwienienie skóry Zaparcia Zaczerwienienie Podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia (po wstrzyknięciu dożylnym)
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów) Drgawki Mimowolne ruchy lub drgania mięśni Nieregularne lub wolne bicie serca Ból w klatce piersiowej Niskie ciśnienie krwi Czkawka Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów) Zaburzenia rytmu serca (które czasami powodują nagłą utratę przytomności) Zawroty głowy Przejściowe niewyraźne widzenie lub zaburzenia widzenia
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów) Rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczaniem naskórka, obejmująca znaczną część ciała (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) Przemijający zanik widzenia
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Suchość w jamie ustnej Niedokrwienie mięśnia sercowego (do objawów należą: nagły ból w klatce piersiowej lub ucisk w klatce piersiowej)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych będzie można zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać ONDANSETRON KALCEKS
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po otwarciu ampułki Po otwarciu lek powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana w okresie 7 dni w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2-8°C, jeśli rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonym na etykiecie ampułki po: „EXP” i na pudełku tekturowym po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera ONDANSETRON KALCEKS ‒ Substancją czynną jest ondansetron. Każdy ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej Każda ampułka z 2 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 4 mg ondansetronu. Każda ampułka z 4 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 8 mg ondansetronu.
‒ Pozostałe składniki to: sodu chlorek, kwas cytrynowy jednowodny, sodu cytrynian dwuwodny, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda ONDANSETRON KALCEKS i co zawiera opakowanie Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek.
obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonkę. Osłonka zapakowana jest w tekturowe pudełko.
Wielkości opakowań: 5, 10 lub 25 ampułek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Łotwa Ondansetron Kalceks 2 mg/ml šķīdums injekcijām/infūzijām Austria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Niemcy, Węgry, Islandia, Litwa, Norwegia, Słowacja, Szwecja: Ondansetron Kalceks Belgia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, solution injectable/pour perfusion Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, oplossing voor injectie/infusie Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, Injektions-/Infusionslösung Grecja ONDANSETRON/KALCEKS Irlandia, Wielka Brytania (Irlandia Północna): Ondansetron 2 mg/ml solution for injection/infusion Włochy Ondansetrone Kalceks Holandia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml, oplossing voor injectie/infusie Polska ONDANSETRON KALCEKS Rumunia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml soluţie injectabilă/perfuzabilă Słowenia Ondansetron Kalceks 2 mg/ml raztopina za injiciranje/infundiranje Hiszpania Ondansetron Kalceks 2 mg/ml soluciόn inyectable y para perfusiόn
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 02/2022
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Więcej informacji na temat tego leku znajduje się w Charakterystyce Produktu Leczniczego (ChPL).
Przedawkowanie Objawy i oznaki Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest ograniczone, ale w razie przypadkowego przedawkowania można spodziewać się następujących objawów zatrucia: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizod wazowagalny z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. We wszystkich przypadkach objawy ustąpiły całkowicie. Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki.
Dzieci i młodzież Po nieumyślnym doustnym przedawkowaniu ondansetronu (przekroczenie szacowanego spożycia wskazujące na zespół serotoninowy.
Postępowanie Nie ma specyficznego antidotum dla ondansetronu. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące. Zaleca się monitorowanie EKG. Dalsze leczenie powinno być zgodne ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami krajowego ośrodka ds. zatruć, jeśli jest to możliwe. Nie jest zalecane używanie ipekakuany do leczenia przedawkowania, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby pacjenci zareagowali ze względu na przeciwwymiotne działanie samego ondansetronu.
Niezgodności ONDANSETRON KALCEKS roztwór do wstrzykiwań/do infuzji nie powinien być podawany w tej samej strzykawce lub zestawie infuzyjnym co jakikolwiek inny lek. Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych poniżej.
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Wyłącznie do jednorazowego użytku.
Produkt leczniczy powinien być sprawdzony wzrokowo przed użyciem. Produktu leczniczego nie należy stosować, jeśli widoczne są jakiekolwiek oznaki rozkładu (np. cząstki lub zmiana barwy).
Produktu leczniczego ONDANSETRON KALCEKS nie należy sterylizować w autoklawie.
Produkt może być rozcieńczany z następującymi dożylnymi roztworami do infuzji: 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; 100 mg/ml (10%) roztwór mannitolu; płyn Ringera; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; płyn Ringera z mleczanami.
Wykazano, że ONDANSETRON KALCEKS jest zgodny ze strzykawkami polipropylenowymi (PP), butelkami z szkła typu I, workami infuzyjnymi z polietylenu (PE), polichlorku winylu (PVC) i octanu etylowinylu (EVA) oraz drenami z PVC i PE po rozcieńczeniu wyżej wymienionymi roztworami do infuzji. Wykazano, że nierozcieńczony roztwór ONDANSETRON KALCEKS do wstrzykiwań/do infuzji jest zgodny ze strzykawkami PP.
Zgodność z innymi lekami Ondansetron można podawać we wlewie dożylnym (1 mg na godzinę). Następujące produkty lecznicze mogą być podawane przez miejsce Y zestawu podającego ondansetron dla stężeń ondansetronu od 16 do 160 μg/ml (np. odpowiednio, 8 mg/500 ml i 8 mg/50 ml):
‒ Cisplatyna ‒ 5-Fluorouracyl ‒ Karboplatyna ‒ Etopozyd ‒ Ceftazydym ‒ Cyklofosfamid ‒ Doksorubicyna ‒ Deksametazon
Instrukcja otwierania ampułki 1) Obrócić ampułkę kolorowym punktem w górę. Jeśli w górnej części ampułki znajduje się roztwór, należy delikatnie stuknąć palcem, aby przenieść cały roztwór do dolnej części ampułki. 2) Użyć obu rąk, aby otworzyć ampułkę; trzymając dolną część ampułki w jednej ręce, drugą ręką odłamać górną część ampułki w kierunku od kolorowego punktu (patrz obrazek poniżej).
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
ONDANSETRON KALCEKS, 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Każdy ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej Każda ampułka z 2 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 4 mg ondansetronu. Każda ampułka z 4 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 8 mg ondansetronu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu Każdy ml roztworu zawiera 3,52 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do wstrzykiwań/do infuzji (wstrzyknięcie/infuzja). Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek. Osmolalność od 270 do 310 mOsmol/kg pH roztworu wynosi od 3,0 do 4,0
Dorośli Ondansetron jest wskazany w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów wywołanych cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią oraz w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego.
Dzieci i młodzież U dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży ondansetron jest wskazany w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią. U dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca i młodzieży ondansetron jest wskazany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego.
Dawkowanie
Siła wymiotnego działania cytostatyków lub radioterapii różni się w zależności od poziomu dawki i schematu leczenia. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od ciężkości potencjału emetogennego.
Ondansetron jest również dostępny do podawania doodbytniczego i (lub) doustnego i umożliwia indywidualne dostosowanie dawki. W przypadku podawania doodbytniczego lub doustnego należy zapoznać się z odpowiednią informacją o produkcie.
Dorośli
Nudności oraz wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią
Zalecana dawka wynosi 8 mg ondansetronu dożylnie (iv.) lub domięśniowo (im.) bezpośrednio przed chemioterapią lub radioterapią.
W chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym, maksymalna dawka początkowa 16 mg może być podana we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 minut. Nie wolno podawać dawki pojedynczej większej niż 16 mg ze względu na zależne od dawki zwiększenie ryzyka wydłużenia odstępu QT (patrz punkt 4.4).
Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym można zwiększyć poprzez dodanie pojedynczej dawki 20 mg fosforanu sodowego deksametazonu, podanej przed chemioterapią.
Dawki dożylne większe niż 8 mg, do maksymalnej dawki 16 mg, należy rozcieńczyć w 50-100 ml 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku sodu lub 50 mg/ml (5%) roztworu glukozy do infuzji lub w innym zgodnym roztworze do infuzji (patrz punkt 6.6) i podawać w ciągu co najmniej
Dawki ondansetronu 8 mg lub mniejsze nie wymagają rozcieńczania i można je podawać w powolnym wstrzyknięciu domięśniowym lub w infuzji dożylnej przez co najmniej 30 sekund.
Po początkowej dawce ondansetronu można podać dwie dodatkowe dawki 8 mg dożylnie lub domięśniowo w odstępie od 2 do 4 godzin, lub zastosować ciągłą infuzję 1 mg na godzinę przez maksymalnie 24 godziny.
W celu ochrony przed opóźnionymi lub przedłużonymi wymiotami po pierwszych 24 godzinach, zaleca się doustne lub doodbytnicze leczenie ondansetronem.
Całkowita maksymalna dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi 32 mg.
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym
Aby zapobiec pooperacyjnym nudnościom i wymiotom, zalecana dawka to 4 mg ondansetronu w postaci pojedynczej dawki podanej domięśniowo lub poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne podczas indukcji znieczulenia. W leczeniu istniejących pooperacyjnych nudności i wymiotów, wskazane jest podanie pojedynczej dawki 4 mg w postaci wstrzyknięcia domięśniowego lub powolnego wstrzyknięcia dożylnego.
Dzieci i młodzież
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią u dzieci i młodzieży w wieku od 6 miesięcy do 17 lat
Dawkę można ustalić w przeliczeniu na pole powierzchni ciała albo na masę ciała. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży, ondansetron podawano w postaci infuzji dożylnej rozcieńczonej w od 25 do 50 ml roztworu chlorku sodu lub innego zgodnego roztworu do infuzji (patrz punkt 6.6). Infuzja nie może trwać krócej niż 15 minut.
Dawkowanie w przeliczeniu na pole powierzchni ciała
Ondansetron należy podawać bezpośrednio przed chemioterapią w pojedynczej dawce dożylnej 2 . Dawka dożylna nie może przekraczać 8 mg. Podawanie doustne można rozpocząć 12 godzin później i kontynuować przez okres do 5 dni (patrz Tabela 1). Nie wolno przekraczać dawki dla osób dorosłych.
Tabela 1: Dawkowanie, w przeliczeniu na pole powierzchni ciała dla dzieci i młodzieży w wieku powyżej 6 miesięcy do 17 lat
Pole powierzchni ciała Dzień 1 Dni 2-6 < 0,6 m 2
2
≥ 0,6 m 2
2
2
> 1,2 m 2
2
* Należy stosować odpowiednią dostępną doustną formę dawkowania (np. syrop, roztwór doustny, tabletki)
Dawkowanie w przeliczeniu na masę ciała
Ondansetron należy podawać bezpośrednio przed chemioterapią w pojedynczej dawce dożylnej 0,15 mg/kg. Dawka dożylna nie może przekraczać 8 mg. Pierwszego dnia można podać dwie kolejne dawki dożylne w 4-godzinnych odstępach. Podawanie doustne można rozpocząć 12 godzin później i kontynuować do 5 dni (patrz Tabela 2). Nie wolno przekraczać dawki dla osób dorosłych.
Tabela 2: Dawkowanie, w przeliczeniu na masę ciała dla dzieci i młodzieży w wieku powyżej
Masa ciała Dzień 1 Dni 2-6 ≤ 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg iv. co 4 godziny 2 mg doustnie* co 12 godzin > 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg iv. co 4 godziny 4 mg doustnie* co 12 godzin * Należy stosować odpowiednią dostępną doustną formę dawkowania (np. syrop, roztwór doustny, tabletki)
Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego u dzieci i młodzieży w wieku od 1 miesiąca do 17 lat
W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom pooperacyjnym u dzieci i młodzieży poddawanych zabiegowi chirurgicznemu w znieczuleniu ogólnym, pojedynczą dawkę ondansetronu można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (w czasie nie krótszym niż 30 sekund) w dawce 0,1 mg/kg (do dawki maksymalnej 4 mg) przed, w trakcie lub po indukcji znieczulenia lub po zabiegu chirurgicznym. W leczeniu istniejących pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci i młodzieży, zaleca się dawkę 0,1 mg/kg (do maksymalnej dawki 4 mg) ondansetronu podawanego w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.
Osoby w podeszłym wieku ≥ 65 lat
Nudności oraz wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią
U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych, wszystkie dawki dożylne powinny być rozcieńczone i podawane w postaci infuzji w czasie nie krótszym niż 15 minut. Jeśli konieczne jest wielokrotne dawkowanie, dawki należy podawać w odstępie co najmniej 4 godzin.
U pacjentów w wieku od 65 do 74 lat, dawka początkowa 8 mg lub 16 mg może być podawana w postaci infuzji przez w czasie nie krótszym niż 15 minut. Następnie można podać dwie kolejne dawki po 8 mg, w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, w odstępie nie krótszym niż 4 godziny.
U pacjentów w wieku 75 lat lub starszych, początkowa dawka ondansetronu, podawana w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, nie może przekraczać 8 mg. Następnie można podać dwie kolejne dawki dożylne po 8 mg, w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, w odstępie nie krótszym niż 4 godziny (patrz punkt 5.2).
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym
Doświadczenie w stosowaniu ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu pooperacyjnych nudności oraz wymiotów u osób w podeszłym wieku jest ograniczone. Jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Klirens ondasteronu jest znacznie zmniejszony, a okres półtrwania znacznie wydłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów nie wolno przekraczać całkowitej dawki dobowej 8 mg.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie jest wymagane dostosowanie dawki, częstości ani sposobu podawania.
Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny/debrizochiny Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie zmienia się u pacjentów, którzy wolno metabolizują sparteinę i debrizochinę. W konsekwencji, u tych pacjentów po podaniu wielokrotnych dawek poziom ekspozycji na produkt leczniczy nie będzie się różnił od poziomu ekspozycji na produkt leczniczy u pacjentów z populacji ogólnej. Nie ma konieczności dostosowywania dawki dobowej ani częstotliwości dawkowania.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi
Ondansetron może być podawany we wlewie dożylnym (1 mg na godzinę). Chociaż ondansetronu nie wolno mieszać w tym samym czasie z innymi produktami leczniczymi do infuzji, następujące produkty lecznicze mogą być podawane przez miejsce Y zestawu do podawania ondansetronu dla stężeń ondansetronu od 16 do 160 μg/ml (np. odpowiednio 8 mg/500 ml i 8 mg/50 ml).
‒ Cisplatyna: Roztwór o maksymalnym stężeniu do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml) podany w ciągu od 1 do 8 godzin. ‒ 5-Fluorouracyl: Roztwór o maksymalnym stężeniu do 0,8 mg/ml (np. 2,4 g w 3 litrach lub 400 mg w 500 ml) podawany z szybkością co najmniej 20 ml na godzinę (500 ml/24 godziny). Większe stężenia 5-fluorouracylu mogą powodować wytrącanie się ondansetronu. Infuzja 5-fluorouracylu może zawierać chlorek magnezu w stężeniu do 0,045% w odniesieniu do pozostałych składników roztworu, aby pozostać zgodna. ‒ Karboplatyna: Roztwór o stężeniu w zakresie od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w 100 ml), podawany w czasie od 10 minut do jednej godziny. ‒ Etopozyd: Roztwór o stężeniu w zakresie od 0,144 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do ‒ Ceftazydym: Dawki w zakresie od 250 mg do 2000 mg, rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań, zgodnie z zaleceniami producenta (np. 2,5 ml dla 250 mg i 10 ml dla 2 g ceftazydymu) i podawane we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) przez około 5 minut. ‒ Cyklofosfamid: Dawki w zakresie od 100 mg do 1 g, rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 100 mg cyklofosfamidu), zgodnie z zaleceniami producenta i podawane we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) przez około 5 minut. ‒ Doksorubicyna: Dawki w zakresie od 10 do 100 mg, rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 10 mg doksorubicyny), zgodnie z zaleceniami producenta i podawane we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) przez około 5 minut. ‒ Fosforan sodowy deksametazonu: Fosforan deksametazonu sodu 20 mg może być podawany jako powolne wstrzyknięcie dożylne trwające od 2 do 5 minut, przez miejsce Y zestawu infuzyjnego, dostarczające 8 mg lub 16 mg ondansetronu rozcieńczonego w od 50 do 100 ml zgodnego płynu infuzyjnego przez około 15 minut. Wykazano, że zgodność między fosforanem sodowym deksametazonu i ondansetronem pozwala na podawanie tych produktów leczniczych przez ten sam zestaw podający, pod warunkiem, że ich stężenia mieszczą się w zakresie od 32 μg/ml do 2,5 mg/ml dla fosforanu sodowego deksametazonu i od 8 μg/ml do
Sposób podawania
Do stosowania dożylnego lub domięśniowego. ONDANSETRON KALCEKS może być podawany w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w powolnym wlewie dożylnym, lub w wstrzyknięciu domięśniowym. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Zgłaszano przypadki ciężkiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności podczas jednoczesnego podawania ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
Zgłaszano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których występowała nadwrażliwość na innych selektywnych antagonistów receptora 5HT 3 .
Jeśli wystąpią trudności z oddychaniem, powinny one być leczone objawowo i uważnie monitorowane przez personel medyczny, ponieważ trudności z oddychaniem mogą być oznaką reakcji nadwrażliwości.
Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki (patrz punkt 5.1). Ponadto, po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes u pacjentów otrzymujących leczenie ondansetronem. Należy unikać ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas podawania ondansetronu pacjentom, u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QT, w tym u pacjentów z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią lub u pacjentów przyjmującym inne produkty lecznicze prowadzące do wydłużenia odstępu QT lub do zaburzeń gospodarki elektrolitowej.
U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego.
Należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię przed podaniem ondansetronu. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania ondansetronu pacjentom z zaburzeniami rytmu serca lub zaburzeniami przewodzenia w sercu, jak również pacjentom leczonym lekami przeciwarytmicznymi lub beta-adrenolitykami oraz pacjentom ze znacznym zaburzeniem równowagi elektrolitowej.
Opisano zespół serotoninowy po jednoczesnym podaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (patrz punkt 4.5). Jeżeli jednoczesne leczenie ondansetronem i innymi lekami serotoninergicznymi jest klinicznie uzasadnione, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta.
Ponieważ ondansetron może wydłużać czas pasażu jelita grubego, zaleca się ostrożność u pacjentów z zaburzeniami motoryki jelit (lub niedrożnością jelit). Pacjenci ci powinni być dokładnie monitorowani pod kątem czynności jelit.
U pacjentów po operacji migdałkowo-gardłowej, zapobieganie nudnościom i wymiotom za pomocą ondansetronu może maskować utajone krwawienie. W związku z tym, tacy pacjenci powinni być uważnie monitorowani po podaniu ondansetronu.
Dzieci i młodzież Dzieci i młodzież otrzymujące ondansetron wraz z hepatotoksycznymi środkami chemioterapeutycznymi należy ściśle monitorować pod kątem zaburzeń czynności wątroby.
Substancje pomocnicze Ten produkt leczniczy zawiera 3,52 mg sodu na ml roztworu, co odpowiada 0,18% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Nie ma dowodów na to, że ondansetron indukuje lub hamuje metabolizm innych powszechnie z nim podawanych leków. Specyficzne badania wykazały, że nie ma interakcji, gdy ondansetron jest podawany z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanylem, tramadolem, morfiną, lidokainą, tiopentalem lub propofolem.
Ondansetron jest metabolizowany przez wiele enzymów wątrobowych cytochromu P450 (CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2). Ponieważ w degradacji ondansetronu uczestniczy duża liczba enzymów wątrobowych, ryzyko konkurencyjnych interakcji metabolicznych jest niskie, a inhibicja enzymu lub zmniejszona aktywność układu enzymatycznego (np. genetyczny niedobór CYP2D6) jest kompensowany przez inne zaangażowane układy enzymatyczne; w rezultacie, nawet w tych przypadkach, całkowity klirens ondansetronu jest prawie niezmieniony.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania ondansetronu z produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT i (lub) prowadzą do zaburzeń równowagi elektrolitowej. Stosowanie ondansetronu z produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT może dodatkowo wydłużyć odstęp QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z lekami kardiotoksycznymi (np. antracyklinami (takimi jak doksorubicyna, daunorubicyna) lub trastuzumabem), antybiotykami (takimi jak erytromycyna), lekami przeciwgrzybiczymi (takimi jak ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (np. amiodaronem) i beta-blokerami (np. atenololem lub tymololem) może zwiększać ryzyko arytmii (patrz punkt 4.4).
Apomorfina Na podstawie doniesień o występowaniu ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz utraty przytomności podczas podawania ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny, jednoczesne stosowanie z apomorfiną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (tj. fenytoiną, karbamazepiną lub ryfampicyną), klirens ondansetronu po podaniu doustnym był zwiększony, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone.
Leki serotoninergiczne (np. SSRI i SNRI) Zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego (w tym zmienionego stanu psychicznego, niestabilności autonomicznej i zaburzeń nerwowo-mięśniowych) przy jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych produktów leczniczych, w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) (patrz punkt 4.4).
Tramadol Dwa małe badania interakcji wskazują, że ondansetron może zmniejszać przeciwbólowe działanie tramadolu.
Ciąża W oparciu o dane dotyczące stosowania u ludzi pochodzące z badań epidemiologicznych istnieje podejrzenie, że ondansetron wywołuje wady wrodzone twarzoczaszki, gdy jest podawany w pierwszym trymestrze ciąży.
W badaniu kohortowym, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w ciąży, stosowanie ondansteronu w pierwszym trymestrze powiązano ze zwiększonym ryzykiem rozszczepu wargi, szczęki i podniebienia (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet; skorygowane ryzyko względne, 1,24, (95% przedział ufności (CI) 1,03-1,48)). Dostępne badania epidemiologiczne w zakresie deformacji serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Nie należy stosować ondansetronu w pierwszym trymestrze ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy ondansetron przenika do mleka ludzkiego. Brak danych dotyczących wpływu ondansetronu na dziecko karmione piersią lub na wytwarzanie kobiecego mleka. Wykazano jednak, że ondansetron przenika do mleka zwierząt (szczurów) w trakcie laktacji. W związku z tym zaleca się przerwanie karmienia piersią przed leczeniem ondansetronem.
Płodność Ondansetron nie ma wpływu na płodność.
Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji.
ONDANSETRON KALCEKS nie ma wpływu lub wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W badaniach psychomotorycznych ondansetron nie wpływa negatywnie na sprawność, ani nie powoduje sedacji. Farmakologia ondansetronu nie przewiduje szkodliwego wpływu na takie aktywności.
Wymienione poniżej działania niepożądane przedstawiono z uwzględnieniem podziału na układy narządów (zgodnie z bazą danych MedDRA) oraz na częstość występowania (wszystkie zgłoszone przypadki). Częstość określono jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do <1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do <1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Kategorie częstości występowania działań niepożądanych określone jako: bardzo często, często i niezbyt często ustalono przede wszystkim na podstawie badań klinicznych; przy czym uwzględniono częstość występowania działań niepożądanych w grupach otrzymujących placebo. Dane dotyczące działań niepożądanych zgłaszanych rzadko i bardzo rzadko były na ogół określane na podstawie danych ze zgłoszeń spontanicznych.
Poniższe częstotliwości są szacowane dla standardowych, zalecanych dawek ondansetronu.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu natychmiastowego, niekiedy o ciężkim przebiegu, w tym również reakcje anafilaktyczne.
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: bóle głowy. Niezbyt często: drgawki, zaburzenia ruchowe (w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego takie jak reakcje dystoniczne, napadowe, przymusowe patrzenie w górę oraz dyskineza) obserwowane bez wyraźnych dowodów utrzymujących się następstw klinicznych. Rzadko: zawroty głowy, głównie przy zbyt szybkim podaniu produktu iv.
Zaburzenia oka Rzadko: przemijające zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie), głównie przy zbyt szybkim podaniu produktu iv. Bardzo rzadko: przemijający zanik widzenia, głównie przy zbyt szybkim podaniu produktu iv.
w ciągu 20 minut. Większość pacjentów otrzymywała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę. Niektóre przypadki przejściowej ślepoty miały pochodzenie korowe.
Zaburzenia serca Niezbyt często: bóle w klatce piersiowej z obniżeniem lub bez obniżenia odcinka ST w zapisie EKG, bradykardia oraz zaburzenia rytmu serca. Rzadko: wydłużenie odstępu QTc (w tym częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes). Częstość nieznana: niedokrwienie mięśnia sercowego (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia naczyniowe Często: uczucie ciepła lub uderzeń gorąca. Niezbyt często: hipotensja.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: zaparcia. Częstość nieznana: suchość w ustach.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Te objawy obserwowano często u pacjentów otrzymujących chemioterapię cisplatyną.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: zaczerwienienie. Bardzo rzadko: toksyczne wykwity skórne, w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: miejscowe podrażnienie po podaniu produktu iv.
Dzieci i młodzież Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży jest zgodny z opisanym u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy i oznaki Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest ograniczone. Jednak w razie przypadkowego przedawkowania można spodziewać się następujących objawów zatrucia: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizod wazowagalny z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. We wszystkich przypadkach objawy ustąpiły całkowicie. Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki. W przypadkach przedawkowania zaleca się monitorowanie EKG.
Dzieci i młodzież Po nieumyślnym doustnym przedawkowaniu ondansetronu (przekroczenie szacowanego spożycia przypadki wskazujące na zespół serotoninowy.
Postępowanie Nie ma specyficznego antidotum dla ondansetronu. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i wspomagające. Dalsze postępowanie powinno być zgodne ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami krajowego ośrodka ds. zatruć, jeśli jest to możliwe.
Nie jest zalecane używanie ipekakuany do leczenia przedawkowania, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby pacjenci zareagowali ze względu na przeciwwymiotne działanie samego ondansetronu.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwymiotne i przeciw nudnościom, antagoniści receptora serotoninowego (5-HT3), kod ATC: A04AA01
Mechanizm działania Ondansetron jest silnym, wysoce selektywnym antagonistą receptora 5HT 3 . Jego dokładny mechanizm działania w kontrolowaniu nudności i wymiotów nie jest znany. Chemioterapeutyki o działaniu cytotoksycznym i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT (serotoniny) w jelicie cienkim, inicjując odruch wymiotny poprzez aktywację doprowadzających włókien nerwu błędnego za pośrednictwem receptorów 5HT 3 . Ondansetron blokuje inicjację tego odruchu. Aktywacja doprowadzających włókien nerwu błędnego może również powodować uwalnianie 5HT (serotoniny) w area postrema, co dodatkowo stymuluje wymioty poprzez mechanizmy ośrodkowe. Zatem wpływ ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią cytotoksyczną i radioterapią jest prawdopodobnie spowodowany kompetycyjnym antagonizmem receptorów 5HT 3
nerwowym.
Mechanizm działania w przypadku nudności i wymiotów pooperacyjnych nie jest znany, ale zakłada się, że przebiega podobnie jak w przypadku nudności i wymiotów po chemioterapii.
Działanie farmakodynamiczne Ondansetron nie zmienia stężeń prolaktyny w osoczu.
Wydłużenie odstępu QT
Wpływ ondansetronu na odstęp QT oceniano w podwójnie ślepym, randomizowanym, kontrolowanym placebo i aktywną kontrolą (moksyfloksacyną) badaniu w układzie naprzemiennym obejmującym Dawki ondansetronu obejmowały 8 mg i 32 mg podawane we wlewie dożylnym w ciągu 15 minut. Przy najwyższej testowanej dawce 32 mg, maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności (CI)) różnica w odstępie QTcF w porównaniu z placebo po korekcji wartości początkowej wynosiła 19,6 (21,5) ms. Przy niższej badanej dawce 8 mg maksymalna średnia (górna granica 90% CI) różnica w odstępie QTcF w porównaniu z placebo po korekcji wartości początkowej wynosiła 5,8 (7,8) ms. W tym badaniu nie było pomiarów QTcF większych niż 480 ms i wydłużenia QTcF nie były większe niż 60 ms. Nie zaobserwowano istotnych zmian w zmierzonych odstępach PR i zespole QRS zapisu elektrokardiograficznego.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Dzieci i młodzież Nudności oraz wymioty wywołane chemioterapią Skuteczność ondansetronu w kontrolowaniu nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią oceniano w randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby u 415 pacjentów w wieku od 1 do 18 lat (S3AB3006). W dniach, w których podawano chemioterapię, pacjenci otrzymywali albo ondansetron w dawce 5 mg/m 2
godzinach, albo ondansetron w dawce 0,45 mg/kg masy ciała dożylnie i placebo doustnie po 8-12 godzinach. Po zakończeniu chemioterapii pacjenci z obu grup otrzymywali ondansetron w postaci syropu w dawce 4 mg dwa razy na dobę przez 3 dni. Całkowite zahamowanie wymiotów w dniu chemioterapii, w którym objawy były najbardziej nasilone, uzyskano w 49% (5 mg/m 2
ondansetron 4 mg doustnie) i 41% (0,45 mg/kg dożylnie plus placebo doustnie).
W randomizowanym badaniu kontrolowanym placebo, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby (S3AB4003) u 438 pacjentów w wieku od 1 do 17 lat, całkowite zahamowanie wymiotów w dniu chemioterapii, w którym objawy były najbardziej nasilone, stwierdzono u: 73% pacjentów otrzymujących ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m 2
w dawce 2-4 mg; 71% pacjentów otrzymujących ondansetron w postaci syropu w dawce 8 mg z deksametazonem w dawce 2-4 mg podawanym doustnie w dniach stosowania chemioterapii. Po zakończeniu chemioterapii pacjenci z obu grup otrzymywali ondansetron w postaci syropu w dawce 4 mg dwa razy na dobę przez 2 dni. Nie stwierdzono różnic w częstości występowania ani rodzaju działań niepożądanych w obu grupach.
Skuteczność ondansetronu w grupie 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy oceniano w otwartym, jednoramiennym badaniu bez grupy kontrolnej (S3A40320). Wszystkie dzieci otrzymały dożylnie trzy dawki (każda 0,15 mg/kg masy ciała), podane 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii, a kolejne dawki 4 i 8 godzin po podaniu pierwszej. Całkowite zahamowanie wymiotów uzyskano u 56% pacjentów.
W innym otwartym, jednoramiennym badaniu bez grupy kontrolnej (S3A239), u badanych 28 dzieci oceniano skuteczność ondansetronu, podając dzieciom dożylnie pojedynczą dawkę 0,15 mg/kg masy ciała, a następnie podając doustnie dzieciom w wieku poniżej 12 lat dwie dawki po 4 mg a dzieciom w wieku równym lub powyżej 12 lat - dwie dawki po 8 mg. Całkowite zahamowanie wymiotów uzyskano u 42% pacjentów
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu w zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym oceniano w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu, przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, u 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek z uwzględnieniem wieku ciążowego ≥44 tygodni, masa ciała ≥ 3 kg) (S3A40323). Pacjenci zakwalifikowani do badania mieli zaplanowany zabieg chirurgiczny w znieczuleniu ogólnym oraz uzyskali ocenę w klasyfikacji ASA ≤ III. Pojedynczą dawkę 0,1 mg/kg masy ciała ondansetronu podawano w ciągu pięciu minut od wprowadzenia do znieczulenia. Odsetek pacjentów, u których w ciągu okresu obserwacji trwającego 24 godziny wystąpił co najmniej jeden epizod wymiotów był większy w grupie pacjentów otrzymujących placebo w porównaniu z grupą pacjentów otrzymujących ondansetron (28% vs 11%, p<0,0001).
Przeprowadzono cztery badania metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowane placebo, w których brało udział 1469 pacjentów płci męskiej i żeńskiej (w wieku od 2 do 12 lat), poddawanych znieczuleniu ogólnemu. Pacjentów przydzielono losowo albo do grupy, w której podawano dożylnie jedną dawkę ondansetronu (0,1 mg/kg masy ciała w przypadku pacjentów z masą ciała 40 kg i mniejszą, 4 mg w przypadku pacjentów z masą ciała większą niż 40 kg; liczba pacjentów = 735), albo do grupy, w której podawano placebo (liczba pacjentów = 734). Badany produkt leczniczy podawano przez co najmniej 30 sekund, bezpośrednio przed albo po wprowadzeniu do znieczulenia. Ondansetron wykazał istotnie większą skuteczność w zapobieganiu nudnościom i wymiotom w porównaniu z placebo. Podsumowanie wyników tych badań przedstawiono w tabeli poniżej.
Badanie Punkt końcowy Ondansetron % Placebo % p S3A380 CR 68 39 ≤ 0,001 S3GT09 CR 61 35 ≤ 0,001 S3A381 CR 53 17 ≤ 0,001 S3GT11 bez nudności 64 51 0,004 S3GT11 bez wymiotów 60 47 0,004 CR = bez wymiotów, leczenia doraźnego lub odstawienia
Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu pozostają niezmienione po wielokrotnym podaniu.
Wchłanianie Maksymalne stężenie w osoczu wynoszące 30 ng/ml występuje po około 1,5 godziny po podaniu doustnym dawki 8 mg. Po pojedynczym podaniu domięśniowym lub dożylnym 4 mg ondansetronu, równoważne stężenie we krwi osiągane jest w ciągu 10 minut.
Dystrybucja Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi około 140 litrów. 70-76% ondansetronu wiąże się z białkami osocza.
Biotransformacja i eliminacja Ondansetron jest usuwany z krążenia ogólnego w wyniku metabolizmu wątrobowego wieloma drogami. Nieobecność enzymu CYP2D6 (polimorfizm debryzochiny) nie ma wpływu na farmakokinetykę ondansetronu. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 3 do 5 godzin.
Szczególne grupy pacjentów Wykazano różnice między płciami w dyspozycji ondansetronu, przy czym kobiety miały większą szybkość i stopień wchłaniania po podaniu doustnym i zmniejszony klirens ogólnoustrojowy oraz objętość dystrybucji (w przeliczeniu na masę ciała).
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat) U dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19) poddawanych zabiegom chirurgicznym klirens dostosowany do masy ciała był o około 30% wolniejszy niż u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22), ale porównywalny ze stwierdzonym u pacjentów w wieku od 3 do 12 lat. Średni okres półtrwania wynosił około 6,7 godzin u dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy w porównaniu do 2,9 godzin u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy i od 3 do 12 lat. Różnice parametrów farmakokinetycznych w grupie dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy można częściowo uzasadnić większą procentową zawartością wody w organizmie u noworodków i niemowląt oraz większą objętością dystrybucji leków rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.
W populacji pacjentów z grupy dzieci i młodzieży w wieku od 3 do 12 lat, poddawanych planowym zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości klirensu i objętości dystrybucji ondansetronu były zmniejszone w porównaniu do wartości u dorosłych pacjentów. Obydwa parametry zwiększały się w sposób liniowy wraz ze zwiększeniem masy ciała i u młodzieży w wieku 12 lat osiągały wartości stwierdzane u młodych osób dorosłych. Wartości klirensu i objętości dystrybucji dostosowane do masy ciała były podobne we wszystkich grupach wiekowych. Ustalanie dawki w przeliczeniu na masę ciała kompensuje różnice związane z wiekiem pacjentów i pozwala znormalizować ogólną ekspozycję u dzieci i młodzieży.
Przeprowadzono populacyjną analizę farmakokinetyczną po dożylnym podaniu ondansetronu u 428 osób (pacjentów z nowotworami, pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym, zdrowych ochotników) w wieku od 1 miesiąca do 44 lat. W oparciu o tę analizę stwierdzono, że całkowita ekspozycja (AUC) na ondansetron po podaniu doustnym lub dożylnym u dzieci i młodzieży, z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy, była porównywalna ze stwierdzoną u dorosłych. Objętość dystrybucji była uzależniona od wieku i była mniejsza u dorosłych niż u niemowląt i dzieci. Klirens był zależny od masy ciała, ale nie od wieku, z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Trudno jednoznacznie stwierdzić czy u niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy klirens był dodatkowo zmniejszony z powodu wieku, czy jedynie w wyniku zmienności spowodowanej małą liczbą przebadanych pacjentów w tej grupie wiekowej. Ponieważ pacjenci w wieku poniżej 6 miesięcy otrzymują tylko pojedynczą dawkę ondansetronu w przypadku zapobiegania nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym, jest mało prawdopodobne, aby zmniejszenie klirensu miało znaczenie kliniczne.
Pacjenci w podeszłym wieku Wczesne badania kliniczne I fazy przeprowadzone u zdrowych ochotników w podeszłym wieku wykazały nieznaczne, zależne od wieku zmniejszenie klirensu, oraz zwiększenie okresu półtrwania ondansetronu. Jednakże, duża zmienność osobnicza spowodowała znaczące nakładanie się parametrów farmakokinetycznych pomiędzy osobami młodymi (w wieku poniżej 65 lat) a osobami w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej). Nie zaobserwowano różnic w bezpieczeństwie i skuteczności pomiędzy młodymi pacjentami i pacjentami w podeszłym wieku z nowotworami włączonymi do badań klinicznych mających na celu zbadanie wymiotów i nudności wywołanych chemioterapią w celu uzasadnienia innych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.
Opierając się na nowszych danych dotyczących stężeń ondansetronu w osoczu oraz modelach opisujących zależność ekspozycji i odpowiedzi na leczenie, przewiduje się większy wpływ ondansetronu na odstęp QTcF u pacjentów w wieku 75 lat i starszych w porównaniu do młodych dorosłych pacjentów. Przedstawiono szczegółowe informacje dotyczące dawkowania dożylnego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat i powyżej 75 lat w przypadku podawania dożylnego (patrz punkt
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 15-60 ml/min), zarówno klirens ogólnoustrojowy, jak i objętość dystrybucji są zmniejszone po dożylnym podaniu ondansetronu, co skutkuje niewielkim, ale klinicznie nieistotnym wydłużeniem okresu półtrwania w fazie eliminacji (5,4 godziny). Badanie z udziałem pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy wymagali regularnej hemodializy (badano między dializami), wykazało, że farmakokinetyka ondansetronu po podaniu dożylnym zasadniczo nie zmieniła się.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby klirens ogólnoustrojowy ondansetronu jest znacznie zmniejszony, okres półtrwania w fazie eliminacji jest wydłużony (od 15 do 32 godzin), a biodostępność po podaniu doustnym wynosi prawie 100% z powodu zmniejszenia efektu pierwszego przejścia.
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym i rakotwórczości, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Badania dotyczące toksycznego wpływu reprodukcję Badania toksycznego wpływu na reprodukcję na szczurach i królikach nie wykazały jakiegokolwiek szkodliwego wpływu na płód, gdy ondansetron był podawany w okresie organogenezy w dawkach w przeliczeniu na powierzchnię ciała odpowiednio około 6 i 24-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę.
Podczas badań rozwoju zarodka i płodu u szczurów i królików, ciężarne zwierzęta otrzymywały doustnie dawki ondansetronu odpowiednio do 15 mg/kg/dobę i 30 mg/kg/dobę, w okresie organogenezy. Z wyjątkiem nieznacznego zmniejszenia przyrostu masy ciała matki u królików, nie zaobserwowano znaczącego wpływu ondansetronu na matkę lub rozwój potomstwa. Przy dawkach w przeliczeniu na powierzchnię ciała.
W badaniach toksycznego wpływu na rozwój przed i po urodzeniu, ciężarne szczury otrzymywały doustnie dawki ondansetronu wynoszące 15 mg/kg/dobę od 17. dnia ciąży do dnia porodu w 21. dniu. Z wyjątkiem nieznacznego zmniejszenia przyrostu masy ciała matki, nie stwierdzono toksycznego wpływu ondansetronu u ciężarnych szczurów ani na rozwój przed- i pourodzeniowy potomstwa, w tym na zachowania reprodukcyjne w powiązanym pokoleniu F1. Przy podawanej szczurom dawce u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę w przeliczeniu na powierzchnię ciała.
Ondansetron i jego metabolity kumulują się w mleku szczurów, stosunek mleko/osocze wynosił 5,2:1. Badanie na sklonowanych ludzkich kanałach jonowych serca wykazało, że ondansetron może wpływać na repolaryzację serca poprzez blokadę kanałów potasowych hERG w klinicznie istotnych stężeniach. Klinicznie zgłaszano przemijające zmiany EKG (patrz punkt 4.4).
Sodu chlorek Kwas cytrynowy jednowodny Sodu cytrynian dwuwodny Woda do wstrzykiwań
ONDANSETRON KALCEKS roztwór do wstrzykiwań/do infuzji nie powinien być podawany w tej samej strzykawce lub zestawie infuzyjnym co jakikolwiek inny lek. Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Po otwarciu ampułki Po otwarciu produkt leczniczy powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana w okresie 7 dni w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2-8 °C, jeśli rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonkę. Osłonka zapakowana jest w tekturowe pudełko.
Wielkości opakowań: 5, 10 lub 25 ampułek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wyłącznie do jednorazowego użytku.
Produkt leczniczy powinien być sprawdzony wzrokowo przed użyciem. Produktu leczniczego nie należy stosować, jeśli widoczne są jakiekolwiek oznaki rozkładu (np. cząstki lub zmiana barwy).
Po otwarciu ampułki produkt leczniczy powinien zostać natychmiast zużyty. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Produktu leczniczego ONDANSETRON KALCEKS nie należy sterylizować w autoklawie.
Produkt może być rozcieńczany z następującymi dożylnymi roztworami do infuzji: 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; 100 mg/ml (10%) roztwór mannitolu; płyn Ringera; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; płyn Ringera z mleczanami.
Wykazano, że ONDANSETRON KALCEKS jest zgodny ze strzykawkami polipropylenowymi (PP), butelkami z szkła typu I, workami infuzyjnymi z polietylenu (PE), polichlorku winylu (PVC) i octanu etylowinylu (EVA) oraz drenami z PVC i PE po rozcieńczeniu wyżej wymienionymi roztworami do infuzji. Wykazano, że nierozcieńczony roztwór ONDANSETRON KALCEKS do wstrzykiwań/do infuzji jest zgodny ze strzykawkami PP.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi Ondansetron można podawać we wlewie dożylnym (1 mg na godzinę). Następujące produkty lecznicze mogą być podawane przez miejsce Y zestawu podającego ondansetron dla stężeń ondansetronu od 16 do 160 μg/ml (np. odpowiednio, 8 mg/500 ml i 8 mg/50 ml) (patrz punkt 4.2):
‒ Cisplatyna ‒ 5-Fluorouracyl ‒ Karboplatyna ‒ Etopozyd ‒ Ceftazydym ‒ Cyklofosfamid ‒ Doksorubicyna ‒ Deksametazon
AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Pozwolenie nr 26630
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27 wrzesień 2021 r.
07/12/2022
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
ONDANSETRON KALCEKS, 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każdy ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej Każda ampułka z 2 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 4 mg ondansetronu. Każda ampułka z 4 ml roztworu zawiera ondansetronu chlorowodorek dwuwodny w ilości odpowiadającej 8 mg ondansetronu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu Każdy ml roztworu zawiera 3,52 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań/do infuzji (wstrzyknięcie/infuzja). Przezroczysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek. Osmolalność od 270 do 310 mOsmol/kg pH roztworu wynosi od 3,0 do 4,0
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Dorośli Ondansetron jest wskazany w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów wywołanych cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią oraz w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego.
Dzieci i młodzież U dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży ondansetron jest wskazany w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią. U dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca i młodzieży ondansetron jest wskazany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Siła wymiotnego działania cytostatyków lub radioterapii różni się w zależności od poziomu dawki i schematu leczenia. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od ciężkości potencjału emetogennego.
Ondansetron jest również dostępny do podawania doodbytniczego i (lub) doustnego i umożliwia indywidualne dostosowanie dawki. W przypadku podawania doodbytniczego lub doustnego należy zapoznać się z odpowiednią informacją o produkcie.
Dorośli
Nudności oraz wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią
Zalecana dawka wynosi 8 mg ondansetronu dożylnie (iv.) lub domięśniowo (im.) bezpośrednio przed chemioterapią lub radioterapią.
W chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym, maksymalna dawka początkowa 16 mg może być podana we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 minut. Nie wolno podawać dawki pojedynczej większej niż 16 mg ze względu na zależne od dawki zwiększenie ryzyka wydłużenia odstępu QT (patrz punkt 4.4).
Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym można zwiększyć poprzez dodanie pojedynczej dawki 20 mg fosforanu sodowego deksametazonu, podanej przed chemioterapią.
Dawki dożylne większe niż 8 mg, do maksymalnej dawki 16 mg, należy rozcieńczyć w 50-100 ml 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku sodu lub 50 mg/ml (5%) roztworu glukozy do infuzji lub w innym zgodnym roztworze do infuzji (patrz punkt 6.6) i podawać w ciągu co najmniej
Dawki ondansetronu 8 mg lub mniejsze nie wymagają rozcieńczania i można je podawać w powolnym wstrzyknięciu domięśniowym lub w infuzji dożylnej przez co najmniej 30 sekund.
Po początkowej dawce ondansetronu można podać dwie dodatkowe dawki 8 mg dożylnie lub domięśniowo w odstępie od 2 do 4 godzin, lub zastosować ciągłą infuzję 1 mg na godzinę przez maksymalnie 24 godziny.
W celu ochrony przed opóźnionymi lub przedłużonymi wymiotami po pierwszych 24 godzinach, zaleca się doustne lub doodbytnicze leczenie ondansetronem.
Całkowita maksymalna dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi 32 mg.
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym
Aby zapobiec pooperacyjnym nudnościom i wymiotom, zalecana dawka to 4 mg ondansetronu w postaci pojedynczej dawki podanej domięśniowo lub poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne podczas indukcji znieczulenia. W leczeniu istniejących pooperacyjnych nudności i wymiotów, wskazane jest podanie pojedynczej dawki 4 mg w postaci wstrzyknięcia domięśniowego lub powolnego wstrzyknięcia dożylnego.
Dzieci i młodzież
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią u dzieci i młodzieży w wieku od 6 miesięcy do 17 lat
Dawkę można ustalić w przeliczeniu na pole powierzchni ciała albo na masę ciała. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży, ondansetron podawano w postaci infuzji dożylnej rozcieńczonej w od 25 do 50 ml roztworu chlorku sodu lub innego zgodnego roztworu do infuzji (patrz punkt 6.6). Infuzja nie może trwać krócej niż 15 minut.
Dawkowanie w przeliczeniu na pole powierzchni ciała
Ondansetron należy podawać bezpośrednio przed chemioterapią w pojedynczej dawce dożylnej 2 . Dawka dożylna nie może przekraczać 8 mg. Podawanie doustne można rozpocząć 12 godzin później i kontynuować przez okres do 5 dni (patrz Tabela 1). Nie wolno przekraczać dawki dla osób dorosłych.
Tabela 1: Dawkowanie, w przeliczeniu na pole powierzchni ciała dla dzieci i młodzieży w wieku powyżej 6 miesięcy do 17 lat
Pole powierzchni ciała Dzień 1 Dni 2-6 < 0,6 m 2
2
≥ 0,6 m 2
2
2
> 1,2 m 2
2
* Należy stosować odpowiednią dostępną doustną formę dawkowania (np. syrop, roztwór doustny, tabletki)
Dawkowanie w przeliczeniu na masę ciała
Ondansetron należy podawać bezpośrednio przed chemioterapią w pojedynczej dawce dożylnej 0,15 mg/kg. Dawka dożylna nie może przekraczać 8 mg. Pierwszego dnia można podać dwie kolejne dawki dożylne w 4-godzinnych odstępach. Podawanie doustne można rozpocząć 12 godzin później i kontynuować do 5 dni (patrz Tabela 2). Nie wolno przekraczać dawki dla osób dorosłych.
Tabela 2: Dawkowanie, w przeliczeniu na masę ciała dla dzieci i młodzieży w wieku powyżej
Masa ciała Dzień 1 Dni 2-6 ≤ 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg iv. co 4 godziny 2 mg doustnie* co 12 godzin > 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg iv. co 4 godziny 4 mg doustnie* co 12 godzin * Należy stosować odpowiednią dostępną doustną formę dawkowania (np. syrop, roztwór doustny, tabletki)
Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego u dzieci i młodzieży w wieku od 1 miesiąca do 17 lat
W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom pooperacyjnym u dzieci i młodzieży poddawanych zabiegowi chirurgicznemu w znieczuleniu ogólnym, pojedynczą dawkę ondansetronu można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (w czasie nie krótszym niż 30 sekund) w dawce 0,1 mg/kg (do dawki maksymalnej 4 mg) przed, w trakcie lub po indukcji znieczulenia lub po zabiegu chirurgicznym. W leczeniu istniejących pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci i młodzieży, zaleca się dawkę 0,1 mg/kg (do maksymalnej dawki 4 mg) ondansetronu podawanego w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.
Osoby w podeszłym wieku ≥ 65 lat
Nudności oraz wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią
U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych, wszystkie dawki dożylne powinny być rozcieńczone i podawane w postaci infuzji w czasie nie krótszym niż 15 minut. Jeśli konieczne jest wielokrotne dawkowanie, dawki należy podawać w odstępie co najmniej 4 godzin.
U pacjentów w wieku od 65 do 74 lat, dawka początkowa 8 mg lub 16 mg może być podawana w postaci infuzji przez w czasie nie krótszym niż 15 minut. Następnie można podać dwie kolejne dawki po 8 mg, w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, w odstępie nie krótszym niż 4 godziny.
U pacjentów w wieku 75 lat lub starszych, początkowa dawka ondansetronu, podawana w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, nie może przekraczać 8 mg. Następnie można podać dwie kolejne dawki dożylne po 8 mg, w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, w odstępie nie krótszym niż 4 godziny (patrz punkt 5.2).
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym
Doświadczenie w stosowaniu ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu pooperacyjnych nudności oraz wymiotów u osób w podeszłym wieku jest ograniczone. Jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Klirens ondasteronu jest znacznie zmniejszony, a okres półtrwania znacznie wydłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów nie wolno przekraczać całkowitej dawki dobowej 8 mg.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie jest wymagane dostosowanie dawki, częstości ani sposobu podawania.
Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny/debrizochiny Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie zmienia się u pacjentów, którzy wolno metabolizują sparteinę i debrizochinę. W konsekwencji, u tych pacjentów po podaniu wielokrotnych dawek poziom ekspozycji na produkt leczniczy nie będzie się różnił od poziomu ekspozycji na produkt leczniczy u pacjentów z populacji ogólnej. Nie ma konieczności dostosowywania dawki dobowej ani częstotliwości dawkowania.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi
Ondansetron może być podawany we wlewie dożylnym (1 mg na godzinę). Chociaż ondansetronu nie wolno mieszać w tym samym czasie z innymi produktami leczniczymi do infuzji, następujące produkty lecznicze mogą być podawane przez miejsce Y zestawu do podawania ondansetronu dla stężeń ondansetronu od 16 do 160 μg/ml (np. odpowiednio 8 mg/500 ml i 8 mg/50 ml).
‒ Cisplatyna: Roztwór o maksymalnym stężeniu do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml) podany w ciągu od 1 do 8 godzin. ‒ 5-Fluorouracyl: Roztwór o maksymalnym stężeniu do 0,8 mg/ml (np. 2,4 g w 3 litrach lub 400 mg w 500 ml) podawany z szybkością co najmniej 20 ml na godzinę (500 ml/24 godziny). Większe stężenia 5-fluorouracylu mogą powodować wytrącanie się ondansetronu. Infuzja 5-fluorouracylu może zawierać chlorek magnezu w stężeniu do 0,045% w odniesieniu do pozostałych składników roztworu, aby pozostać zgodna. ‒ Karboplatyna: Roztwór o stężeniu w zakresie od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w 100 ml), podawany w czasie od 10 minut do jednej godziny. ‒ Etopozyd: Roztwór o stężeniu w zakresie od 0,144 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do ‒ Ceftazydym: Dawki w zakresie od 250 mg do 2000 mg, rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań, zgodnie z zaleceniami producenta (np. 2,5 ml dla 250 mg i 10 ml dla 2 g ceftazydymu) i podawane we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) przez około 5 minut. ‒ Cyklofosfamid: Dawki w zakresie od 100 mg do 1 g, rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 100 mg cyklofosfamidu), zgodnie z zaleceniami producenta i podawane we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) przez około 5 minut. ‒ Doksorubicyna: Dawki w zakresie od 10 do 100 mg, rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 10 mg doksorubicyny), zgodnie z zaleceniami producenta i podawane we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) przez około 5 minut. ‒ Fosforan sodowy deksametazonu: Fosforan deksametazonu sodu 20 mg może być podawany jako powolne wstrzyknięcie dożylne trwające od 2 do 5 minut, przez miejsce Y zestawu infuzyjnego, dostarczające 8 mg lub 16 mg ondansetronu rozcieńczonego w od 50 do 100 ml zgodnego płynu infuzyjnego przez około 15 minut. Wykazano, że zgodność między fosforanem sodowym deksametazonu i ondansetronem pozwala na podawanie tych produktów leczniczych przez ten sam zestaw podający, pod warunkiem, że ich stężenia mieszczą się w zakresie od 32 μg/ml do 2,5 mg/ml dla fosforanu sodowego deksametazonu i od 8 μg/ml do
Sposób podawania
Do stosowania dożylnego lub domięśniowego. ONDANSETRON KALCEKS może być podawany w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w powolnym wlewie dożylnym, lub w wstrzyknięciu domięśniowym. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
4.3 Przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Zgłaszano przypadki ciężkiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności podczas jednoczesnego podawania ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zgłaszano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których występowała nadwrażliwość na innych selektywnych antagonistów receptora 5HT 3 .
Jeśli wystąpią trudności z oddychaniem, powinny one być leczone objawowo i uważnie monitorowane przez personel medyczny, ponieważ trudności z oddychaniem mogą być oznaką reakcji nadwrażliwości.
Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki (patrz punkt 5.1). Ponadto, po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes u pacjentów otrzymujących leczenie ondansetronem. Należy unikać ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas podawania ondansetronu pacjentom, u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QT, w tym u pacjentów z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią lub u pacjentów przyjmującym inne produkty lecznicze prowadzące do wydłużenia odstępu QT lub do zaburzeń gospodarki elektrolitowej.
U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego.
Należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię przed podaniem ondansetronu. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania ondansetronu pacjentom z zaburzeniami rytmu serca lub zaburzeniami przewodzenia w sercu, jak również pacjentom leczonym lekami przeciwarytmicznymi lub beta-adrenolitykami oraz pacjentom ze znacznym zaburzeniem równowagi elektrolitowej.
Opisano zespół serotoninowy po jednoczesnym podaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (patrz punkt 4.5). Jeżeli jednoczesne leczenie ondansetronem i innymi lekami serotoninergicznymi jest klinicznie uzasadnione, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta.
Ponieważ ondansetron może wydłużać czas pasażu jelita grubego, zaleca się ostrożność u pacjentów z zaburzeniami motoryki jelit (lub niedrożnością jelit). Pacjenci ci powinni być dokładnie monitorowani pod kątem czynności jelit.
U pacjentów po operacji migdałkowo-gardłowej, zapobieganie nudnościom i wymiotom za pomocą ondansetronu może maskować utajone krwawienie. W związku z tym, tacy pacjenci powinni być uważnie monitorowani po podaniu ondansetronu.
Dzieci i młodzież Dzieci i młodzież otrzymujące ondansetron wraz z hepatotoksycznymi środkami chemioterapeutycznymi należy ściśle monitorować pod kątem zaburzeń czynności wątroby.
Substancje pomocnicze Ten produkt leczniczy zawiera 3,52 mg sodu na ml roztworu, co odpowiada 0,18% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie ma dowodów na to, że ondansetron indukuje lub hamuje metabolizm innych powszechnie z nim podawanych leków. Specyficzne badania wykazały, że nie ma interakcji, gdy ondansetron jest podawany z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanylem, tramadolem, morfiną, lidokainą, tiopentalem lub propofolem.
Ondansetron jest metabolizowany przez wiele enzymów wątrobowych cytochromu P450 (CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2). Ponieważ w degradacji ondansetronu uczestniczy duża liczba enzymów wątrobowych, ryzyko konkurencyjnych interakcji metabolicznych jest niskie, a inhibicja enzymu lub zmniejszona aktywność układu enzymatycznego (np. genetyczny niedobór CYP2D6) jest kompensowany przez inne zaangażowane układy enzymatyczne; w rezultacie, nawet w tych przypadkach, całkowity klirens ondansetronu jest prawie niezmieniony.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania ondansetronu z produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT i (lub) prowadzą do zaburzeń równowagi elektrolitowej. Stosowanie ondansetronu z produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT może dodatkowo wydłużyć odstęp QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z lekami kardiotoksycznymi (np. antracyklinami (takimi jak doksorubicyna, daunorubicyna) lub trastuzumabem), antybiotykami (takimi jak erytromycyna), lekami przeciwgrzybiczymi (takimi jak ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (np. amiodaronem) i beta-blokerami (np. atenololem lub tymololem) może zwiększać ryzyko arytmii (patrz punkt 4.4).
Apomorfina Na podstawie doniesień o występowaniu ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz utraty przytomności podczas podawania ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny, jednoczesne stosowanie z apomorfiną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (tj. fenytoiną, karbamazepiną lub ryfampicyną), klirens ondansetronu po podaniu doustnym był zwiększony, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone.
Leki serotoninergiczne (np. SSRI i SNRI) Zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego (w tym zmienionego stanu psychicznego, niestabilności autonomicznej i zaburzeń nerwowo-mięśniowych) przy jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych produktów leczniczych, w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) (patrz punkt 4.4).
Tramadol Dwa małe badania interakcji wskazują, że ondansetron może zmniejszać przeciwbólowe działanie tramadolu.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża W oparciu o dane dotyczące stosowania u ludzi pochodzące z badań epidemiologicznych istnieje podejrzenie, że ondansetron wywołuje wady wrodzone twarzoczaszki, gdy jest podawany w pierwszym trymestrze ciąży.
W badaniu kohortowym, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w ciąży, stosowanie ondansteronu w pierwszym trymestrze powiązano ze zwiększonym ryzykiem rozszczepu wargi, szczęki i podniebienia (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet; skorygowane ryzyko względne, 1,24, (95% przedział ufności (CI) 1,03-1,48)). Dostępne badania epidemiologiczne w zakresie deformacji serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Nie należy stosować ondansetronu w pierwszym trymestrze ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy ondansetron przenika do mleka ludzkiego. Brak danych dotyczących wpływu ondansetronu na dziecko karmione piersią lub na wytwarzanie kobiecego mleka. Wykazano jednak, że ondansetron przenika do mleka zwierząt (szczurów) w trakcie laktacji. W związku z tym zaleca się przerwanie karmienia piersią przed leczeniem ondansetronem.
Płodność Ondansetron nie ma wpływu na płodność.
Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
ONDANSETRON KALCEKS nie ma wpływu lub wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W badaniach psychomotorycznych ondansetron nie wpływa negatywnie na sprawność, ani nie powoduje sedacji. Farmakologia ondansetronu nie przewiduje szkodliwego wpływu na takie aktywności.
4.8 Działania niepożądane
Wymienione poniżej działania niepożądane przedstawiono z uwzględnieniem podziału na układy narządów (zgodnie z bazą danych MedDRA) oraz na częstość występowania (wszystkie zgłoszone przypadki). Częstość określono jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do <1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do <1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Kategorie częstości występowania działań niepożądanych określone jako: bardzo często, często i niezbyt często ustalono przede wszystkim na podstawie badań klinicznych; przy czym uwzględniono częstość występowania działań niepożądanych w grupach otrzymujących placebo. Dane dotyczące działań niepożądanych zgłaszanych rzadko i bardzo rzadko były na ogół określane na podstawie danych ze zgłoszeń spontanicznych.
Poniższe częstotliwości są szacowane dla standardowych, zalecanych dawek ondansetronu.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu natychmiastowego, niekiedy o ciężkim przebiegu, w tym również reakcje anafilaktyczne.
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: bóle głowy. Niezbyt często: drgawki, zaburzenia ruchowe (w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego takie jak reakcje dystoniczne, napadowe, przymusowe patrzenie w górę oraz dyskineza) obserwowane bez wyraźnych dowodów utrzymujących się następstw klinicznych. Rzadko: zawroty głowy, głównie przy zbyt szybkim podaniu produktu iv.
Zaburzenia oka Rzadko: przemijające zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie), głównie przy zbyt szybkim podaniu produktu iv. Bardzo rzadko: przemijający zanik widzenia, głównie przy zbyt szybkim podaniu produktu iv.
w ciągu 20 minut. Większość pacjentów otrzymywała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę. Niektóre przypadki przejściowej ślepoty miały pochodzenie korowe.
Zaburzenia serca Niezbyt często: bóle w klatce piersiowej z obniżeniem lub bez obniżenia odcinka ST w zapisie EKG, bradykardia oraz zaburzenia rytmu serca. Rzadko: wydłużenie odstępu QTc (w tym częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes). Częstość nieznana: niedokrwienie mięśnia sercowego (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia naczyniowe Często: uczucie ciepła lub uderzeń gorąca. Niezbyt często: hipotensja.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: zaparcia. Częstość nieznana: suchość w ustach.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Te objawy obserwowano często u pacjentów otrzymujących chemioterapię cisplatyną.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: zaczerwienienie. Bardzo rzadko: toksyczne wykwity skórne, w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: miejscowe podrażnienie po podaniu produktu iv.
Dzieci i młodzież Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży jest zgodny z opisanym u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy i oznaki Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest ograniczone. Jednak w razie przypadkowego przedawkowania można spodziewać się następujących objawów zatrucia: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizod wazowagalny z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. We wszystkich przypadkach objawy ustąpiły całkowicie. Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki. W przypadkach przedawkowania zaleca się monitorowanie EKG.
Dzieci i młodzież Po nieumyślnym doustnym przedawkowaniu ondansetronu (przekroczenie szacowanego spożycia przypadki wskazujące na zespół serotoninowy.
Postępowanie Nie ma specyficznego antidotum dla ondansetronu. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i wspomagające. Dalsze postępowanie powinno być zgodne ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami krajowego ośrodka ds. zatruć, jeśli jest to możliwe.
Nie jest zalecane używanie ipekakuany do leczenia przedawkowania, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby pacjenci zareagowali ze względu na przeciwwymiotne działanie samego ondansetronu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwymiotne i przeciw nudnościom, antagoniści receptora serotoninowego (5-HT3), kod ATC: A04AA01
Mechanizm działania Ondansetron jest silnym, wysoce selektywnym antagonistą receptora 5HT 3 . Jego dokładny mechanizm działania w kontrolowaniu nudności i wymiotów nie jest znany. Chemioterapeutyki o działaniu cytotoksycznym i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT (serotoniny) w jelicie cienkim, inicjując odruch wymiotny poprzez aktywację doprowadzających włókien nerwu błędnego za pośrednictwem receptorów 5HT 3 . Ondansetron blokuje inicjację tego odruchu. Aktywacja doprowadzających włókien nerwu błędnego może również powodować uwalnianie 5HT (serotoniny) w area postrema, co dodatkowo stymuluje wymioty poprzez mechanizmy ośrodkowe. Zatem wpływ ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią cytotoksyczną i radioterapią jest prawdopodobnie spowodowany kompetycyjnym antagonizmem receptorów 5HT 3
nerwowym.
Mechanizm działania w przypadku nudności i wymiotów pooperacyjnych nie jest znany, ale zakłada się, że przebiega podobnie jak w przypadku nudności i wymiotów po chemioterapii.
Działanie farmakodynamiczne Ondansetron nie zmienia stężeń prolaktyny w osoczu.
Wydłużenie odstępu QT
Wpływ ondansetronu na odstęp QT oceniano w podwójnie ślepym, randomizowanym, kontrolowanym placebo i aktywną kontrolą (moksyfloksacyną) badaniu w układzie naprzemiennym obejmującym Dawki ondansetronu obejmowały 8 mg i 32 mg podawane we wlewie dożylnym w ciągu 15 minut. Przy najwyższej testowanej dawce 32 mg, maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności (CI)) różnica w odstępie QTcF w porównaniu z placebo po korekcji wartości początkowej wynosiła 19,6 (21,5) ms. Przy niższej badanej dawce 8 mg maksymalna średnia (górna granica 90% CI) różnica w odstępie QTcF w porównaniu z placebo po korekcji wartości początkowej wynosiła 5,8 (7,8) ms. W tym badaniu nie było pomiarów QTcF większych niż 480 ms i wydłużenia QTcF nie były większe niż 60 ms. Nie zaobserwowano istotnych zmian w zmierzonych odstępach PR i zespole QRS zapisu elektrokardiograficznego.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Dzieci i młodzież Nudności oraz wymioty wywołane chemioterapią Skuteczność ondansetronu w kontrolowaniu nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią oceniano w randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby u 415 pacjentów w wieku od 1 do 18 lat (S3AB3006). W dniach, w których podawano chemioterapię, pacjenci otrzymywali albo ondansetron w dawce 5 mg/m 2
godzinach, albo ondansetron w dawce 0,45 mg/kg masy ciała dożylnie i placebo doustnie po 8-12 godzinach. Po zakończeniu chemioterapii pacjenci z obu grup otrzymywali ondansetron w postaci syropu w dawce 4 mg dwa razy na dobę przez 3 dni. Całkowite zahamowanie wymiotów w dniu chemioterapii, w którym objawy były najbardziej nasilone, uzyskano w 49% (5 mg/m 2
ondansetron 4 mg doustnie) i 41% (0,45 mg/kg dożylnie plus placebo doustnie).
W randomizowanym badaniu kontrolowanym placebo, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby (S3AB4003) u 438 pacjentów w wieku od 1 do 17 lat, całkowite zahamowanie wymiotów w dniu chemioterapii, w którym objawy były najbardziej nasilone, stwierdzono u: 73% pacjentów otrzymujących ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m 2
w dawce 2-4 mg; 71% pacjentów otrzymujących ondansetron w postaci syropu w dawce 8 mg z deksametazonem w dawce 2-4 mg podawanym doustnie w dniach stosowania chemioterapii. Po zakończeniu chemioterapii pacjenci z obu grup otrzymywali ondansetron w postaci syropu w dawce 4 mg dwa razy na dobę przez 2 dni. Nie stwierdzono różnic w częstości występowania ani rodzaju działań niepożądanych w obu grupach.
Skuteczność ondansetronu w grupie 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy oceniano w otwartym, jednoramiennym badaniu bez grupy kontrolnej (S3A40320). Wszystkie dzieci otrzymały dożylnie trzy dawki (każda 0,15 mg/kg masy ciała), podane 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii, a kolejne dawki 4 i 8 godzin po podaniu pierwszej. Całkowite zahamowanie wymiotów uzyskano u 56% pacjentów.
W innym otwartym, jednoramiennym badaniu bez grupy kontrolnej (S3A239), u badanych 28 dzieci oceniano skuteczność ondansetronu, podając dzieciom dożylnie pojedynczą dawkę 0,15 mg/kg masy ciała, a następnie podając doustnie dzieciom w wieku poniżej 12 lat dwie dawki po 4 mg a dzieciom w wieku równym lub powyżej 12 lat - dwie dawki po 8 mg. Całkowite zahamowanie wymiotów uzyskano u 42% pacjentów
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu w zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym oceniano w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu, przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, u 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek z uwzględnieniem wieku ciążowego ≥44 tygodni, masa ciała ≥ 3 kg) (S3A40323). Pacjenci zakwalifikowani do badania mieli zaplanowany zabieg chirurgiczny w znieczuleniu ogólnym oraz uzyskali ocenę w klasyfikacji ASA ≤ III. Pojedynczą dawkę 0,1 mg/kg masy ciała ondansetronu podawano w ciągu pięciu minut od wprowadzenia do znieczulenia. Odsetek pacjentów, u których w ciągu okresu obserwacji trwającego 24 godziny wystąpił co najmniej jeden epizod wymiotów był większy w grupie pacjentów otrzymujących placebo w porównaniu z grupą pacjentów otrzymujących ondansetron (28% vs 11%, p<0,0001).
Przeprowadzono cztery badania metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowane placebo, w których brało udział 1469 pacjentów płci męskiej i żeńskiej (w wieku od 2 do 12 lat), poddawanych znieczuleniu ogólnemu. Pacjentów przydzielono losowo albo do grupy, w której podawano dożylnie jedną dawkę ondansetronu (0,1 mg/kg masy ciała w przypadku pacjentów z masą ciała 40 kg i mniejszą, 4 mg w przypadku pacjentów z masą ciała większą niż 40 kg; liczba pacjentów = 735), albo do grupy, w której podawano placebo (liczba pacjentów = 734). Badany produkt leczniczy podawano przez co najmniej 30 sekund, bezpośrednio przed albo po wprowadzeniu do znieczulenia. Ondansetron wykazał istotnie większą skuteczność w zapobieganiu nudnościom i wymiotom w porównaniu z placebo. Podsumowanie wyników tych badań przedstawiono w tabeli poniżej.
Badanie Punkt końcowy Ondansetron % Placebo % p S3A380 CR 68 39 ≤ 0,001 S3GT09 CR 61 35 ≤ 0,001 S3A381 CR 53 17 ≤ 0,001 S3GT11 bez nudności 64 51 0,004 S3GT11 bez wymiotów 60 47 0,004 CR = bez wymiotów, leczenia doraźnego lub odstawienia
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu pozostają niezmienione po wielokrotnym podaniu.
Wchłanianie Maksymalne stężenie w osoczu wynoszące 30 ng/ml występuje po około 1,5 godziny po podaniu doustnym dawki 8 mg. Po pojedynczym podaniu domięśniowym lub dożylnym 4 mg ondansetronu, równoważne stężenie we krwi osiągane jest w ciągu 10 minut.
Dystrybucja Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi około 140 litrów. 70-76% ondansetronu wiąże się z białkami osocza.
Biotransformacja i eliminacja Ondansetron jest usuwany z krążenia ogólnego w wyniku metabolizmu wątrobowego wieloma drogami. Nieobecność enzymu CYP2D6 (polimorfizm debryzochiny) nie ma wpływu na farmakokinetykę ondansetronu. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 3 do 5 godzin.
Szczególne grupy pacjentów Wykazano różnice między płciami w dyspozycji ondansetronu, przy czym kobiety miały większą szybkość i stopień wchłaniania po podaniu doustnym i zmniejszony klirens ogólnoustrojowy oraz objętość dystrybucji (w przeliczeniu na masę ciała).
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat) U dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19) poddawanych zabiegom chirurgicznym klirens dostosowany do masy ciała był o około 30% wolniejszy niż u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22), ale porównywalny ze stwierdzonym u pacjentów w wieku od 3 do 12 lat. Średni okres półtrwania wynosił około 6,7 godzin u dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy w porównaniu do 2,9 godzin u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy i od 3 do 12 lat. Różnice parametrów farmakokinetycznych w grupie dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy można częściowo uzasadnić większą procentową zawartością wody w organizmie u noworodków i niemowląt oraz większą objętością dystrybucji leków rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.
W populacji pacjentów z grupy dzieci i młodzieży w wieku od 3 do 12 lat, poddawanych planowym zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości klirensu i objętości dystrybucji ondansetronu były zmniejszone w porównaniu do wartości u dorosłych pacjentów. Obydwa parametry zwiększały się w sposób liniowy wraz ze zwiększeniem masy ciała i u młodzieży w wieku 12 lat osiągały wartości stwierdzane u młodych osób dorosłych. Wartości klirensu i objętości dystrybucji dostosowane do masy ciała były podobne we wszystkich grupach wiekowych. Ustalanie dawki w przeliczeniu na masę ciała kompensuje różnice związane z wiekiem pacjentów i pozwala znormalizować ogólną ekspozycję u dzieci i młodzieży.
Przeprowadzono populacyjną analizę farmakokinetyczną po dożylnym podaniu ondansetronu u 428 osób (pacjentów z nowotworami, pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym, zdrowych ochotników) w wieku od 1 miesiąca do 44 lat. W oparciu o tę analizę stwierdzono, że całkowita ekspozycja (AUC) na ondansetron po podaniu doustnym lub dożylnym u dzieci i młodzieży, z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy, była porównywalna ze stwierdzoną u dorosłych. Objętość dystrybucji była uzależniona od wieku i była mniejsza u dorosłych niż u niemowląt i dzieci. Klirens był zależny od masy ciała, ale nie od wieku, z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Trudno jednoznacznie stwierdzić czy u niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy klirens był dodatkowo zmniejszony z powodu wieku, czy jedynie w wyniku zmienności spowodowanej małą liczbą przebadanych pacjentów w tej grupie wiekowej. Ponieważ pacjenci w wieku poniżej 6 miesięcy otrzymują tylko pojedynczą dawkę ondansetronu w przypadku zapobiegania nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym, jest mało prawdopodobne, aby zmniejszenie klirensu miało znaczenie kliniczne.
Pacjenci w podeszłym wieku Wczesne badania kliniczne I fazy przeprowadzone u zdrowych ochotników w podeszłym wieku wykazały nieznaczne, zależne od wieku zmniejszenie klirensu, oraz zwiększenie okresu półtrwania ondansetronu. Jednakże, duża zmienność osobnicza spowodowała znaczące nakładanie się parametrów farmakokinetycznych pomiędzy osobami młodymi (w wieku poniżej 65 lat) a osobami w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej). Nie zaobserwowano różnic w bezpieczeństwie i skuteczności pomiędzy młodymi pacjentami i pacjentami w podeszłym wieku z nowotworami włączonymi do badań klinicznych mających na celu zbadanie wymiotów i nudności wywołanych chemioterapią w celu uzasadnienia innych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.
Opierając się na nowszych danych dotyczących stężeń ondansetronu w osoczu oraz modelach opisujących zależność ekspozycji i odpowiedzi na leczenie, przewiduje się większy wpływ ondansetronu na odstęp QTcF u pacjentów w wieku 75 lat i starszych w porównaniu do młodych dorosłych pacjentów. Przedstawiono szczegółowe informacje dotyczące dawkowania dożylnego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat i powyżej 75 lat w przypadku podawania dożylnego (patrz punkt
4.2 „Osoby w podeszłym wieku ≥ 65 lat”).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 15-60 ml/min), zarówno klirens ogólnoustrojowy, jak i objętość dystrybucji są zmniejszone po dożylnym podaniu ondansetronu, co skutkuje niewielkim, ale klinicznie nieistotnym wydłużeniem okresu półtrwania w fazie eliminacji (5,4 godziny). Badanie z udziałem pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy wymagali regularnej hemodializy (badano między dializami), wykazało, że farmakokinetyka ondansetronu po podaniu dożylnym zasadniczo nie zmieniła się.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby klirens ogólnoustrojowy ondansetronu jest znacznie zmniejszony, okres półtrwania w fazie eliminacji jest wydłużony (od 15 do 32 godzin), a biodostępność po podaniu doustnym wynosi prawie 100% z powodu zmniejszenia efektu pierwszego przejścia.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym i rakotwórczości, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Badania dotyczące toksycznego wpływu reprodukcję Badania toksycznego wpływu na reprodukcję na szczurach i królikach nie wykazały jakiegokolwiek szkodliwego wpływu na płód, gdy ondansetron był podawany w okresie organogenezy w dawkach w przeliczeniu na powierzchnię ciała odpowiednio około 6 i 24-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę.
Podczas badań rozwoju zarodka i płodu u szczurów i królików, ciężarne zwierzęta otrzymywały doustnie dawki ondansetronu odpowiednio do 15 mg/kg/dobę i 30 mg/kg/dobę, w okresie organogenezy. Z wyjątkiem nieznacznego zmniejszenia przyrostu masy ciała matki u królików, nie zaobserwowano znaczącego wpływu ondansetronu na matkę lub rozwój potomstwa. Przy dawkach w przeliczeniu na powierzchnię ciała.
W badaniach toksycznego wpływu na rozwój przed i po urodzeniu, ciężarne szczury otrzymywały doustnie dawki ondansetronu wynoszące 15 mg/kg/dobę od 17. dnia ciąży do dnia porodu w 21. dniu. Z wyjątkiem nieznacznego zmniejszenia przyrostu masy ciała matki, nie stwierdzono toksycznego wpływu ondansetronu u ciężarnych szczurów ani na rozwój przed- i pourodzeniowy potomstwa, w tym na zachowania reprodukcyjne w powiązanym pokoleniu F1. Przy podawanej szczurom dawce u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę w przeliczeniu na powierzchnię ciała.
Ondansetron i jego metabolity kumulują się w mleku szczurów, stosunek mleko/osocze wynosił 5,2:1. Badanie na sklonowanych ludzkich kanałach jonowych serca wykazało, że ondansetron może wpływać na repolaryzację serca poprzez blokadę kanałów potasowych hERG w klinicznie istotnych stężeniach. Klinicznie zgłaszano przemijające zmiany EKG (patrz punkt 4.4).
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu chlorek Kwas cytrynowy jednowodny Sodu cytrynian dwuwodny Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
ONDANSETRON KALCEKS roztwór do wstrzykiwań/do infuzji nie powinien być podawany w tej samej strzykawce lub zestawie infuzyjnym co jakikolwiek inny lek. Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Po otwarciu ampułki Po otwarciu produkt leczniczy powinien być zużyty natychmiast.
Okres ważności po rozcieńczeniu Stabilność chemiczna i fizyczna podczas użycia została wykazana w okresie 7 dni w temperaturze Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli roztwór nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien być on dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2-8 °C, jeśli rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego. Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
obwódką. Ampułki zapakowane są w osłonkę. Osłonka zapakowana jest w tekturowe pudełko.
Wielkości opakowań: 5, 10 lub 25 ampułek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaWyłącznie do jednorazowego użytku.
Produkt leczniczy powinien być sprawdzony wzrokowo przed użyciem. Produktu leczniczego nie należy stosować, jeśli widoczne są jakiekolwiek oznaki rozkładu (np. cząstki lub zmiana barwy).
Po otwarciu ampułki produkt leczniczy powinien zostać natychmiast zużyty. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Produktu leczniczego ONDANSETRON KALCEKS nie należy sterylizować w autoklawie.
Produkt może być rozcieńczany z następującymi dożylnymi roztworami do infuzji: 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; 100 mg/ml (10%) roztwór mannitolu; płyn Ringera; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu; 3 mg/ml (0,3%) roztwór chlorku potasu i 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy; płyn Ringera z mleczanami.
Wykazano, że ONDANSETRON KALCEKS jest zgodny ze strzykawkami polipropylenowymi (PP), butelkami z szkła typu I, workami infuzyjnymi z polietylenu (PE), polichlorku winylu (PVC) i octanu etylowinylu (EVA) oraz drenami z PVC i PE po rozcieńczeniu wyżej wymienionymi roztworami do infuzji. Wykazano, że nierozcieńczony roztwór ONDANSETRON KALCEKS do wstrzykiwań/do infuzji jest zgodny ze strzykawkami PP.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi Ondansetron można podawać we wlewie dożylnym (1 mg na godzinę). Następujące produkty lecznicze mogą być podawane przez miejsce Y zestawu podającego ondansetron dla stężeń ondansetronu od 16 do 160 μg/ml (np. odpowiednio, 8 mg/500 ml i 8 mg/50 ml) (patrz punkt 4.2):
‒ Cisplatyna ‒ 5-Fluorouracyl ‒ Karboplatyna ‒ Etopozyd ‒ Ceftazydym ‒ Cyklofosfamid ‒ Doksorubicyna ‒ Deksametazon
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 26630
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27 wrzesień 2021 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO07/12/2022