Symbicort
Budesonidum + Formoteroli fumaras dihydricus
Aerozol inhalacyjny, zawiesina (80 mcg + 2,25 mcg)/dawkę | Budesonidum 80 mcg + Formoteroli fumaras dihydricus 2.25 mcg
ASTRAZENECA DUNKERQUE PRODUCTION, Francja
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Symbicort, (80 mikrogramów + 2,25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina budezonid + formoterolu fumaran dwuwodny
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Co to jest lek Symbicort Lek Symbicort jest lekiem w inhalatorze, który jest stosowany w leczeniu astmy u osób dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat. Symbicort zawiera dwie różne substancje lecznicze: budezonid oraz formoterolu fumaran dwuwodny. • Budezonid należy do grupy leków nazywanych „kortykosteroidami”. • Formoterolu fumaran dwuwodny należy do grupy leków nazywanych „długo działającymi agonistami receptorów beta 2 -adrenergicznych” lub „lekami rozszerzającymi oskrzela”.
W leczeniu jakich chorób stosuje się lek Symbicort Symbicort jest stosowany w leczeniu astmy i może być przepisywany jako jedyny lek lub wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania:
Niektórym osobom przepisuje się dwa inhalatory w celu leczenia astmy: inhalator z lekiem Symbicort i oddzielny inhalator do doraźnego stosowania • Pacjenci ci stosują Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy. • Jeśli u tych pacjentów wystąpią objawy astmy, korzystają z inhalatora do stosowania doraźnego, aby ułatwić sobie oddychanie. U niektórych osób Symbicort jest przepisywany jako jedyny inhalator do stosowania w astmie • Pacjenci ci stosują Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy. • Symbicort jest przez nich także używany, gdy odczuwają potrzebę przyjęcia dodatkowych inhalacji leku w celu złagodzenia obj awów astmy i przywrócenia normalnego oddychania oraz jeśli tak zostało to ustalone z lekarzem prowadzącym także w zapobieganiu objawom astmy (na przykład, podczas ćwiczeń fizycznych lub narażenia na alergeny). Pacjenci ci nie muszą stosować oddzielnego inhalatora w takich sytuacjach.
Jak działa lek Symbicort • Budezonid działa przez zmniejszanie i zapobieganie obrzękowi i stanowi zapalnemu w płucach. • Formoterolu fumaran dwuwodny działa przez rozkurczenie mięśni w drogach oddechowych, co umożliwia łatwiejsze oddychanie.
Kiedy nie stosować leku Symbicort: • jeśli pacjent ma uczulenie na budezonid, formoterol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Symbicort należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli u pacjenta występuje: • cukrzyca • zakażenie układu oddechowego • wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub jeśli kiedykolwiek w przeszłości występowały choroby serca (w tym zaburzenia rytmu serca, bardzo szybka akcja serca, zwężenie tętnic lub niewydolność serca) • zaburzenia czynności tarczycy lub nadnerczy • małe stężenie potasu we krwi • ciężkie choroby wątroby. Jeśli podczas stosowania leku Symbicort u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Dzieci Nie należy stosować tego leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Lek Symbicort a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Szczególnie należy poinformować lekarza lub farmaceutę o stosowaniu któregokolwiek z następujących leków: • Leki blokujące receptory β-adrenergiczne stosowane w nadciśnieniu - takie jak atenolol lub propranolol • Krople do oczu – takie jak tymolol stosowany w leczeniu jaskry • Leki stosowane w przypadku przyspieszonej lub niemiarowej czynności serca - takie jak chinidyna • Leki takie jak digoksyna - często stosowane w leczeniu niewydolności serca • Leki moczopędne (diuretyki) stosowane w nadciśnieniu – takie jak furosemid • Steroidy stosowane doustnie - takie jak prednizolon • Pochodne ksantyny – takie jak teofilina lub aminofilina. Są to leki często stosowane w leczeniu astmy • Inne leki rozszerzające oskrzela - takie jak salbutamol. • Leki przeciwdepresyjne – takie jak amitryptylina i nefazodon • Leki z grupy fenotiazyny - takie jak chloropromazyna i prochloroperazyna • Leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV – takie jak rytonawir • Leki stosowane w zakażeniach - takie jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna i telitromycyna • Leki stosowane w chorobie Parkinsona - takie jak lewodopa • Leki stosowane w chorobach tarczycy - takie jak lewotyroksyna. Jeżeli którykolwiek z wymienionych punktów dotyczy pacjenta lub jeżeli pacjent ma wątpliwości, należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem leku Symbicort.
Należy także poinformować lekarza lub farmaceutę o planowanym poddaniu się znieczuleniu ogólnemu w związku z zabiegiem chirurgicznym lub stomatologicznym.
Ciąża i karmienie piersią • Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Symbicort - nie należy stosować leku Symbicort bez konsultacji z lekarzem. • Jeżeli pacjentka leczona lekiem Symbicort zajdzie w ciążę, nie powinna przerywać przyjmowania leku Symbicort, lecz powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym. • Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna porozmawiać z lekarzem prowadzącym przed zastosowaniem leku Symbicort.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Symbicort nie ma wpływu lub wywiera bardzo mały wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów, posługiwania się narzędziami i obsługiwania maszyn.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Ważne jest, aby stosować lek Symbicort codziennie, nawet jeśli w danym czasie nie występują u pacjenta objawy astmy. • Lekarz będzie regularnie sprawdzał występowanie u pacjenta objawów astmy. • Lekarz może rozważyć dodanie steroidów w postaci tabletek do zwykle stosowanego leczenia w okresach stresu (np. podczas zakażenia układu oddechowego lub przed zabiegiem chirurgicznym).
Symbicort może być przepisany w leczeniu astmy jako jedyny lek lub wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania. Należy przyjąć dwa rozpylenia (inhalacje) leku Symbicort, aby otrzymać pełną dawkę. Ilość leku Symbicort, jaką należy przyjmować i czas stosowania leku zależy od przepisu lekarza. a) Jeśli Symbicort został przepisany pacjentowi wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania, należy przeczytać punkt „a) Stosowanie leku Symbicort wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania”. b) Jeśli Symbicort został przepisany pacjentowi jako jedyny inhalator, należy przeczytać punkt „b) Stosowanie leku Symbicort jako jedynego inhalatora w leczeniu astmy”.
a) Stosowanie leku Symbicort wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania Należy stosować Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy.
Dorośli (w wieku od 18 lat) • Zazwyczaj stosuje się 2-4 inhalacje, dwa razy na dobę. • Lekarz prowadzący może zwiększyć dawkowanie do 8 inhalacji, dwa razy na dobę. • Jeśli objawy astmy są dobrze kontrolowane, lekarz prowadzący może zalecić pacjentowi przyjmowanie leku raz na dobę.
Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat) • Zazwyczaj stosuje się 2-4 inhalacje, dwa razy na dobę. • Jeśli objawy astmy są dobrze kontrolowane, lekarz prowadzący może zalecić pacjentowi przyjmowanie leku raz na dobę.
Lekarz prowadzący (lub pielęgniarka) pomogą pacjentowi w opanowaniu objawów astmy. Dostosują dawkę leku do najmniejszej ilości zapewniającej kontrolę objawów astmy. Nie należy jednak samodzielnie dostosowywać dawki ani przerywać leczenia bez uprzedniej konsultacji z lekarzem (lub pielęgniarką).
Jeśli wystąpią objawy astmy, do ich leczenia należy użyć oddzielnego inhalatora do doraźnego stosowania • Należy zawsze nosić przy sobie inhalator do doraźnego stosowania, aby można było go użyć zawsze, gdy będzie to konieczne. • Nie należy stosować leku Symbicort w leczeniu objawów astmy – należy użyć inhalatora do doraźnego stosowania.
b) Stosowanie leku Symbicort jako jedynego inhalatora w leczeniu astmy Lek Symbicort należy stosować w ten sposób, jeśli tak zalecił lekarz i jeśli pacjent jest w wieku 12 lat lub powyżej.
Należy stosować Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy. Pacjent może stosować lek wybierając jeden z następujących schematów dawkowania: • 2 inhalacje rano i 2 inhalacje wieczorem lub • 4 inhalacje rano lub • 4 wieczorem
Lekarz prowadzący może zwiększyć dawkowanie do 4 inhalacji dwa razy na dobę.
Symbicort należy stosować także jako lek doraźny w leczeniu objawów astmy po ich wystąpieniu oraz w zapobieganiu objawom astmy (na przykład podczas ćwiczeń fizycznych lub narażenia na alergeny). • Jeśli u pacjenta wystąpią objawy astmy, należy przyjąć 2 inhalacje i odczekać kilka minut. • Jeśli pacjent nie poczuje się lepiej, należy przyjąć kolejne 2 inhalacje. • Nie należy jednorazowo przyjmować więcej niż 12 inhalacji leku .
Należy zawsze nosić przy sobie inhalator z lekiem Symbicort, aby można było go użyć zawsze, gdy będzie to konieczne.
Zazwyczaj nie ma potrzeby stosowania całkowitej dawki dobowej większej niż 16 inhalacji. Jednak lekarz prowadzący może pozwolić pacjentowi na przyjmowanie do 24 inhalacji leku na dobę przez ograniczony czas.
Jeśli pacjent musi regularne stosować 16 lub więcej inhalacji, powinien umówić się na wizytę z lekarzem prowadzącym lub pielęgniarką. Może być konieczna zmiana leczenia.
Nie należy stosować więcej niż 24 inhalacji leku w ciągu doby.
Jeśli u pacjenta wystąpią objawy astmy podczas wysiłku fizycznego, należy stosować lek Symbicort w sposób tu opisany. Ważne jest, by omówić z lekarzem prowadzącym stosowanie leku Symbicort w celu zapobiegania objawom astmy; często ść wykonywania ćwiczeń fizycznych i narażenia na alergeny może wpływać na leczenie przepisane pacjentowi.
Symbicort a steroidy w postaci tabletek Jeśli pacjent stosuje steroidy w postaci tabletek na astmę, wprowadzając lek Symbicort lekarz może zmniejszyć liczbę przyjmowanych tabletek doustnych steroidów. Jeśli pacjent stosuje doustne steroidy w postaci tabletek przez dłuższy czas, lekarz może od czasu do czasu zalecić wykonanie badań krwi. Po zmniejszeniu dawki doustnych steroidów, samopoczucie ogólne pacjenta może się pogorszyć, mimo, iż objawy w obrębie układu oddechowego mogą być mniejsze. Mogą wystąpić takie objawy jak: • zatkany nos lub wodnista wydzielina z nosa • osłabienie • ból stawów lub mięśni • wysypka (wyprysk). Należy natychmiast porozmawiać z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak: • ból głowy • zmęczenie • nudności • wymioty. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem – konieczne może być zastosowanie innych leków. Jeśli pacjent ma wątpliwości dotyczące dalszego stosowania leku Symbicort, powinien skonsultować się z lekarzem.
Stosowanie u dzieci Do stosowania u dzieci odpowiednie są inne postaci tego leku; należy zapytać o to lekarza lub farmaceutę.
Ważne informacje dotyczące objawów astmy Jeżeli podczas stosowania leku Symbicort u pacjenta wystąpi duszność lub świszczący oddech, należy kontynuować stosowanie leku Symbicort, ale należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne zastosowanie dodatkowego leczenia.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeżeli: • Trudności z oddychaniem nasilają się lub pacjent często budzi się w nocy z powodu astmy. • Pacjent ma uczucie ucisku w klatce piersiowej rano po wstaniu lub uczucie ucisku w klatce piersiowej utrzymuje się dłużej niż zwykle. • Wymienione objawy mogą oznaczać niedostateczną kontrolę astmy i może być konieczne natychmiastowe zastosowanie innego lub dodatkowego leczenia.
Informacje na temat leku Symbicort • Przed rozpoczęciem stosowania leku Symbicort należy go wyjąć z opakowania foliowego. Wyrzucić opakowanie foliowe oraz znajdujący się wewnątrz pochłaniacz wilgoci. Jeżeli pochłaniacz wilgoci wydostał się na zewnątrz woreczka, w którym się znajduje, nie używać inhalatora. • Po wyjęciu inhalatora z folii można go używać przez 3 miesiące. Wpisać termin ważności (3 miesiące po otwarciu opakowania foliowego) na etykiecie inhalatora, co pomoże zapamiętać, kiedy konieczne będzie zaprzestanie używania inhalatora. • Części inhalatora są pokazane na rysunku. Inhalator jest już zmontowany w opakowaniu. Jeżeli pojemnik się poluzuje, zamocować go z powrotem w inhalatorze i dalej używać inhalatora.
Przygotowywanie inhalatora Symbicort do użycia Inhalator należy przygotować do użycia w następujących sytuacjach: • W przypadku używania nowego inhalatora Symbicort po raz pierwszy. • Jeżeli inhalator nie był używany przez więcej niż 7 dni. • Jeżeli inhalator został upuszczony.
W celu przygotowania inhalatora do użycia należy postępować według poniższej instrukcji:
Używanie inhalatora W celu wykonania inhalacji należy za każdym razem postępować zgodnie z poniższymi poleceniami:
Używanie komory inhalacyjnej Lekarz, pielęgniarka lub farmaceuta może zasugerować użycie komory inhalacyjnej (np. AeroChamber Plus Flow Vu lub AeroChamber Plus). Należy postępować zgodnie z instrukcjami zawartymi w ulotce dołączonej do opakowania komory inhalacyjnej.
Czyszczenie inhalatora Symbicort • Należy przecierać wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnię ustnika suchą ściereczką co najmniej raz na tydzień. • Nie należy stosować wody lub innych płynów. • Nie należy odłączać pojemnika z lekiem od inhalatora.
Skąd wiadomo, kiedy należy wymienić lek Symbicort na nowy • Licznik u góry inhalatora pokazuje, ile inhalacji zostało w inhalatorze Symbicort. Na początku pokazuje 60 lub 120 inhalacji, gdy pojemnik jest pełny.
• Za każdym razem, gdy pacjent przyjmuje inhalację lub wykonuje rozpylenie w powietrze, strzałka przesuwa się, odliczając do zera („0”). • Gdy strzałka znajdzie się w części zaznaczonej na żółto, oznacza to, że pozostało około 20 inhalacji.
• Gdy strzałka dojdzie do „0”, należy zaprzestać stosowania inhalatora Symbicort. Może się wydawać, że inhalator nie jest pusty i że dalej działa. Jednak w przypadku kontynuacji jego stosowania pacjent nie otrzyma prawidłowej dawki leku .
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Symbicort Ważne jest, by przyjmować lek zgodnie z przepisanym dawkowaniem lub z zaleceniem lekarza prowadzącego. Nie należy przekraczać przepisanej dawki bez porozumienia z lekarzem.
W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Symbicort należy zwrócić się o poradę do lekarza lub farmaceuty. Mogą się pojawić następujące objawy: drżenia, bóle głowy lub przyspieszenie akcji serca.
Pominięcie zastosowania leku Symbicort • W przypadku pominięcia inhal acji leku należy przyjąć ją natychmiast po przypomnieniu sobie o niej. Jeżeli jednak zbliża się czas przyjęcia kolejnej inhalacji, należy pominąć opuszczoną inhalację. • Nie należy stosować inhalacji podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej inhalacji.
Przerwanie stosowania leku Symbicort Przed przerwaniem stosowania leku Symbicort należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Przerwanie stosowania leku Symbicort może spowodować nasilenie objawów astmy.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast przerwać stosowanie leku Symbicort i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy: • Obrzęk twarzy, zwłaszcza wokół ust (języka i (lub) gardła i (lub) trudności w przełykaniu), wysypka lub pokrzywka występująca jednocześnie z trudnościami w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy) i (lub) nagle występujące uczucie osłabienia (zasłabnięcie). Może to wskazywać na wystąpienie reakcji uczuleniowej. Występuje ona rzadko, rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów. • Nagłe nasilenie świstów oskrzelowych lub duszności występujące natychmiast po inhalacji leku Symbicort. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Symbicort i zastosować inhalator doraźny, jeśli dostępny. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczna zmiana leczenia. Objawy takie występują bardzo rzadko, rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów.
Inne możliwe działania niepożądane: Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) • Kołatanie serca (uczucie odczuwania bicia serca), drżenia. Jeżeli wystąpią takie objawy, są one zazwyczaj łagodne i zwykle ustępują w czasie dalszego stosowania leku Symbicort. • Pleśniawki (zakażenie grzybicze) w jamie ustnej. Wystąpienie pleśniawek jest mniej prawdopodobne, jeśli pacjent po porannym i wieczornym zastosowaniu leku Symbicort wypłucze jamę ustną wodą. • Lekki ból gardła, kaszel i chrypka. • Ból głowy.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów) • Niepokój, nerwowość lub pobudzenie. • Zaburzenia snu. • Uczucie zawrotów głowy. • Nudności (mdłości). • Przyspieszone bicie serca. • Siniaki na skórze. • Kurcze mięśni. • Nieostre widzenie.
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów) • Wysypka, świąd. • Skurcz oskrzeli (skurcz mięśni dróg oddechowych objawiający się świszczącym oddechem). Jeśli świszczący oddech wystąpi bezpośrednio po zastosowaniu leku, należy przerwać stosowanie leku Symbicort i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. • Małe stężenie potasu we krwi. • Nierówne bicie serca.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów) • Depresja. • Zmiany zachowania, szczególnie u dzieci. • Ból lub uczucie ucisku w klatce piersiowej (objawy dławicy piersiowej). • Zwiększone stężenie cukru (glukozy) we krwi. • Zaburzenia smaku, takie jak nieprzyjemny smak w ustach. • Zmiany ciśnienia krwi.
Wziewne glikokortykosteroidy mogą wpływać na wytwarzanie hormonów steroidowych w organizmie, szczególnie jeśli są stosowane długotrwale w dużych dawkach. Do objawów należą: • zmiany gęstości mineralnej kości (rozrzedzenie kości) • zaćma (zmętnienie soczewki w oku) • jaskra (podwyższenie ciśnienia w oku) • spowolnienie tempa wzrostu u dzieci i młodzieży • działanie na nadnercza (małe gruczoły położone w pobliżu nerek). Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów jest znacznie mniejsze podczas stosowania glikokortykosteroidów wziewnych niż podczas zażywania glikokortykosteroidów w tabletkach.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie pojemnika, pudełku i opakowaniu foliowym po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. • Po wyjęciu inhalatora z folii można go używać przez 3 miesiące. Wpisać termin ważności (3 miesiące po otwarciu opakowania foliowego) na etykiecie inhalatora, co pomoże zapamiętać, kiedy konieczne będzie zaprzestanie używania urządzenia. • Podobnie jak w przypadku większości leków wziewnych w pojemnikach pod ciśnieniem, działanie tego leku może zmniejszyć się, gdy pojemnik jest zimny. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, lek ten powinien być przechowywany przed użyciem w temperaturze pokojowej. • Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać. Chronić przed mrozem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. • Po użyciu inhalatora należy zawsze ponownie założyć mocno wieczko ochronne na ustnik i zatrzasnąć we właściwej pozycji. • Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. Ostrzeżenie: Pojemnik zawiera płyn pod ciśnieniem. Nie wystawiać na działanie temperatury powyżej 50°C. Nie przedziurawiać pojemnika. Nawet, jeśli pojemnik wydaje się pusty, nie należy go zgniatać, dziurawić czy palić.
Co zawiera lek Symbicort Substancjami czynnymi leku są budezonid i formoterolu fumaran dwuwodny. Każda inhalacja leku Symbicort zawiera 80 mikrogramów budezonidu i 2,25 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego. Pozostałe składniki to: apafluran (HFA 227), powidon K 25 i makrogol 1000. Inhalator nie zawiera chlorofluorowęglanów.
Jak wygląda lek Symbicort i co zawiera opakowanie Symbicort to lek w inhalatorze. Pojemnik ciśnieniowy, z dołączonym licznikiem inhalacji, zawiera białą zawiesinę do inhalacji. Pojemnik jest wyposażony w czerwony plastikowy zawór dozujący z białym plastikowym ustnikiem i zintegrowanym szarym plastikowym zamknięciem. Każdy inhalator zawiera 60 lub foliowe zawierające pochłaniacz wilgoci.
Symbicort (80 mikrogramów + 2,25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina (budezonid + formoterolu fumaran dwuwodny) jest dostępny w opakowaniach zawierających jeden inhalator. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny:
AstraZeneca AB Szwecja
Wytwórca: AstraZeneca Dunkerque Production Francja
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Austria: Symbicort 80 Mikrogramm/2,25 Mikrogramm/Inhalation Druckgasinhalation, Suspension; Belgia: Symbicort 80 microgram/2,25 microgram/inhalatie, aërosol, suspensie; Symbicort 80 microgrammes/2,25 microgrammes/inhalation, suspension pour inhalation en flacon pressurisé; Symbicort 80 Mikrogramm/2,25 Mikrogramm/Inhalation, Druckgasinhalation, Suspension; Buł garia: Симбикорт 80 микрограма/2,25 микрограма/впръскване Суспензия под налягане за инхалация; Chorwacja: Symbicort 80 mikrograma/2,25 mikrograma po potisku, stlačeni inhalat, suspenzija; Cypr: Symbicort 80 μικρογραμμάρια/2,25 μικρογραμμάρια/ψεκασμό; Czechy: Symbicort 80 micrograms/2,25 micrograms/inhalation, suspension in pMDI; Dania: Symbicort 80 mikrogram/2.25 mikrogram/inhalation; Estonia: Symbicort; Finlandia: Symbicort 80 mikrog/2.25 mikrog/inhalaatio; Franc ja: Symbicort 100/3 microgrammes par inhalation, suspension pour inhalation en flacon préssurisé; Grecja: Symbicort 80 μικρογραμμάρια/2,25 μικρογραμμάρια/ψεκασμό; Węgry: Symbicort 2,25 mikrogramm/80 mikrogramm/ adag túlnyomásos inhalációs szuszpenzió; Islandia: Symbicort 80 míkrógrömm/2,25 míkrógrömm/ inhalation; Włochy: Symbicort; Łotwa: Symbicort 80 mikrogrami/2.25 mikrogrami/ inhalācijā, izsmidzinājumā, aerosols inhalācijām zem spiediena; Litwa: Symbicort 80 mikrogramų/2,25 mikrogramo/išpurškime suslėgtoji įkvepiamoji suspensija; Luksemburg: Symbicort 80 microgrammes/2,25 microgrammes/inhalation, suspension pour inhalation en flacon pressurisé; Malta: Symbicort 100 micrograms/3 micrograms/inhalation, pressurised inhalation, suspension; Holandia: Symbicort aërosol 100/3, 100 microgram/3 microgram per dosis, aërosol, suspensie; Norwegia: Symbicort 80 mikrogram/2.25 mikrogram/ inhalasjon; Polska: Symbicort; Portugalia: Symbicort 80 microgramas/2,25 microgramas/inalação Suspensão pressurizada para inalação; Rumunia: Symbicort 80 micrograme/2,25 micrograme/inhalație, suspensie de inhalat presurizată; Słowacja: Symbicort 80 mikrogramov/2,25 mikrogramov/inhalačná dávka, inhalačná suspenzia v tlakovom obale; Słowenia: Symbicort 80 mikrogramov/2,25 mikrograma na vdih, inhalacijska suspenzija pod tlakom; Hiszpania: Symbicort 80 microgramos/2,25 microgramos/inhalación suspensión para inhalación en envase a presión; Szwecja: Symbicort 80 mikrogram/2.25 mikrogram/inhalation; Wielka Brytania: Symbicort 100 micrograms/3 micr ograms actuation pressurised inhalation, suspension
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Symbicort, (80 mikrogramów + 2,25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina budezonid + formoterolu fumaran dwuwodny
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Symbicort i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Symbicort
3. Jak stosować lek Symbicort
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Symbicort
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Symbicort i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Symbicort Lek Symbicort jest lekiem w inhalatorze, który jest stosowany w leczeniu astmy u osób dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat. Symbicort zawiera dwie różne substancje lecznicze: budezonid oraz formoterolu fumaran dwuwodny. • Budezonid należy do grupy leków nazywanych „kortykosteroidami”. • Formoterolu fumaran dwuwodny należy do grupy leków nazywanych „długo działającymi agonistami receptorów beta 2 -adrenergicznych” lub „lekami rozszerzającymi oskrzela”.
W leczeniu jakich chorób stosuje się lek Symbicort Symbicort jest stosowany w leczeniu astmy i może być przepisywany jako jedyny lek lub wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania:
Niektórym osobom przepisuje się dwa inhalatory w celu leczenia astmy: inhalator z lekiem Symbicort i oddzielny inhalator do doraźnego stosowania • Pacjenci ci stosują Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy. • Jeśli u tych pacjentów wystąpią objawy astmy, korzystają z inhalatora do stosowania doraźnego, aby ułatwić sobie oddychanie. U niektórych osób Symbicort jest przepisywany jako jedyny inhalator do stosowania w astmie • Pacjenci ci stosują Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy. • Symbicort jest przez nich także używany, gdy odczuwają potrzebę przyjęcia dodatkowych inhalacji leku w celu złagodzenia obj awów astmy i przywrócenia normalnego oddychania oraz jeśli tak zostało to ustalone z lekarzem prowadzącym także w zapobieganiu objawom astmy (na przykład, podczas ćwiczeń fizycznych lub narażenia na alergeny). Pacjenci ci nie muszą stosować oddzielnego inhalatora w takich sytuacjach.
Jak działa lek Symbicort • Budezonid działa przez zmniejszanie i zapobieganie obrzękowi i stanowi zapalnemu w płucach. • Formoterolu fumaran dwuwodny działa przez rozkurczenie mięśni w drogach oddechowych, co umożliwia łatwiejsze oddychanie.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Symbicort
Kiedy nie stosować leku Symbicort: • jeśli pacjent ma uczulenie na budezonid, formoterol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Symbicort należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli u pacjenta występuje: • cukrzyca • zakażenie układu oddechowego • wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub jeśli kiedykolwiek w przeszłości występowały choroby serca (w tym zaburzenia rytmu serca, bardzo szybka akcja serca, zwężenie tętnic lub niewydolność serca) • zaburzenia czynności tarczycy lub nadnerczy • małe stężenie potasu we krwi • ciężkie choroby wątroby. Jeśli podczas stosowania leku Symbicort u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Dzieci Nie należy stosować tego leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Lek Symbicort a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Szczególnie należy poinformować lekarza lub farmaceutę o stosowaniu któregokolwiek z następujących leków: • Leki blokujące receptory β-adrenergiczne stosowane w nadciśnieniu - takie jak atenolol lub propranolol • Krople do oczu – takie jak tymolol stosowany w leczeniu jaskry • Leki stosowane w przypadku przyspieszonej lub niemiarowej czynności serca - takie jak chinidyna • Leki takie jak digoksyna - często stosowane w leczeniu niewydolności serca • Leki moczopędne (diuretyki) stosowane w nadciśnieniu – takie jak furosemid • Steroidy stosowane doustnie - takie jak prednizolon • Pochodne ksantyny – takie jak teofilina lub aminofilina. Są to leki często stosowane w leczeniu astmy • Inne leki rozszerzające oskrzela - takie jak salbutamol. • Leki przeciwdepresyjne – takie jak amitryptylina i nefazodon • Leki z grupy fenotiazyny - takie jak chloropromazyna i prochloroperazyna • Leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV – takie jak rytonawir • Leki stosowane w zakażeniach - takie jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna i telitromycyna • Leki stosowane w chorobie Parkinsona - takie jak lewodopa • Leki stosowane w chorobach tarczycy - takie jak lewotyroksyna. Jeżeli którykolwiek z wymienionych punktów dotyczy pacjenta lub jeżeli pacjent ma wątpliwości, należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem leku Symbicort.
Należy także poinformować lekarza lub farmaceutę o planowanym poddaniu się znieczuleniu ogólnemu w związku z zabiegiem chirurgicznym lub stomatologicznym.
Ciąża i karmienie piersią • Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Symbicort - nie należy stosować leku Symbicort bez konsultacji z lekarzem. • Jeżeli pacjentka leczona lekiem Symbicort zajdzie w ciążę, nie powinna przerywać przyjmowania leku Symbicort, lecz powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym. • Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna porozmawiać z lekarzem prowadzącym przed zastosowaniem leku Symbicort.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Symbicort nie ma wpływu lub wywiera bardzo mały wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów, posługiwania się narzędziami i obsługiwania maszyn.
3. Jak stosować lek Symbicort
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Ważne jest, aby stosować lek Symbicort codziennie, nawet jeśli w danym czasie nie występują u pacjenta objawy astmy. • Lekarz będzie regularnie sprawdzał występowanie u pacjenta objawów astmy. • Lekarz może rozważyć dodanie steroidów w postaci tabletek do zwykle stosowanego leczenia w okresach stresu (np. podczas zakażenia układu oddechowego lub przed zabiegiem chirurgicznym).
Symbicort może być przepisany w leczeniu astmy jako jedyny lek lub wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania. Należy przyjąć dwa rozpylenia (inhalacje) leku Symbicort, aby otrzymać pełną dawkę. Ilość leku Symbicort, jaką należy przyjmować i czas stosowania leku zależy od przepisu lekarza. a) Jeśli Symbicort został przepisany pacjentowi wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania, należy przeczytać punkt „a) Stosowanie leku Symbicort wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania”. b) Jeśli Symbicort został przepisany pacjentowi jako jedyny inhalator, należy przeczytać punkt „b) Stosowanie leku Symbicort jako jedynego inhalatora w leczeniu astmy”.
a) Stosowanie leku Symbicort wraz z oddzielnym inhalatorem do doraźnego stosowania Należy stosować Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy.
Dorośli (w wieku od 18 lat) • Zazwyczaj stosuje się 2-4 inhalacje, dwa razy na dobę. • Lekarz prowadzący może zwiększyć dawkowanie do 8 inhalacji, dwa razy na dobę. • Jeśli objawy astmy są dobrze kontrolowane, lekarz prowadzący może zalecić pacjentowi przyjmowanie leku raz na dobę.
Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat) • Zazwyczaj stosuje się 2-4 inhalacje, dwa razy na dobę. • Jeśli objawy astmy są dobrze kontrolowane, lekarz prowadzący może zalecić pacjentowi przyjmowanie leku raz na dobę.
Lekarz prowadzący (lub pielęgniarka) pomogą pacjentowi w opanowaniu objawów astmy. Dostosują dawkę leku do najmniejszej ilości zapewniającej kontrolę objawów astmy. Nie należy jednak samodzielnie dostosowywać dawki ani przerywać leczenia bez uprzedniej konsultacji z lekarzem (lub pielęgniarką).
Jeśli wystąpią objawy astmy, do ich leczenia należy użyć oddzielnego inhalatora do doraźnego stosowania • Należy zawsze nosić przy sobie inhalator do doraźnego stosowania, aby można było go użyć zawsze, gdy będzie to konieczne. • Nie należy stosować leku Symbicort w leczeniu objawów astmy – należy użyć inhalatora do doraźnego stosowania.
b) Stosowanie leku Symbicort jako jedynego inhalatora w leczeniu astmy Lek Symbicort należy stosować w ten sposób, jeśli tak zalecił lekarz i jeśli pacjent jest w wieku 12 lat lub powyżej.
Należy stosować Symbicort codziennie. Pomaga to zapobiegać objawom astmy. Pacjent może stosować lek wybierając jeden z następujących schematów dawkowania: • 2 inhalacje rano i 2 inhalacje wieczorem lub • 4 inhalacje rano lub • 4 wieczorem
Lekarz prowadzący może zwiększyć dawkowanie do 4 inhalacji dwa razy na dobę.
Symbicort należy stosować także jako lek doraźny w leczeniu objawów astmy po ich wystąpieniu oraz w zapobieganiu objawom astmy (na przykład podczas ćwiczeń fizycznych lub narażenia na alergeny). • Jeśli u pacjenta wystąpią objawy astmy, należy przyjąć 2 inhalacje i odczekać kilka minut. • Jeśli pacjent nie poczuje się lepiej, należy przyjąć kolejne 2 inhalacje. • Nie należy jednorazowo przyjmować więcej niż 12 inhalacji leku .
Należy zawsze nosić przy sobie inhalator z lekiem Symbicort, aby można było go użyć zawsze, gdy będzie to konieczne.
Zazwyczaj nie ma potrzeby stosowania całkowitej dawki dobowej większej niż 16 inhalacji. Jednak lekarz prowadzący może pozwolić pacjentowi na przyjmowanie do 24 inhalacji leku na dobę przez ograniczony czas.
Jeśli pacjent musi regularne stosować 16 lub więcej inhalacji, powinien umówić się na wizytę z lekarzem prowadzącym lub pielęgniarką. Może być konieczna zmiana leczenia.
Nie należy stosować więcej niż 24 inhalacji leku w ciągu doby.
Jeśli u pacjenta wystąpią objawy astmy podczas wysiłku fizycznego, należy stosować lek Symbicort w sposób tu opisany. Ważne jest, by omówić z lekarzem prowadzącym stosowanie leku Symbicort w celu zapobiegania objawom astmy; często ść wykonywania ćwiczeń fizycznych i narażenia na alergeny może wpływać na leczenie przepisane pacjentowi.
Symbicort a steroidy w postaci tabletek Jeśli pacjent stosuje steroidy w postaci tabletek na astmę, wprowadzając lek Symbicort lekarz może zmniejszyć liczbę przyjmowanych tabletek doustnych steroidów. Jeśli pacjent stosuje doustne steroidy w postaci tabletek przez dłuższy czas, lekarz może od czasu do czasu zalecić wykonanie badań krwi. Po zmniejszeniu dawki doustnych steroidów, samopoczucie ogólne pacjenta może się pogorszyć, mimo, iż objawy w obrębie układu oddechowego mogą być mniejsze. Mogą wystąpić takie objawy jak: • zatkany nos lub wodnista wydzielina z nosa • osłabienie • ból stawów lub mięśni • wysypka (wyprysk). Należy natychmiast porozmawiać z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak: • ból głowy • zmęczenie • nudności • wymioty. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem – konieczne może być zastosowanie innych leków. Jeśli pacjent ma wątpliwości dotyczące dalszego stosowania leku Symbicort, powinien skonsultować się z lekarzem.
Stosowanie u dzieci Do stosowania u dzieci odpowiednie są inne postaci tego leku; należy zapytać o to lekarza lub farmaceutę.
Ważne informacje dotyczące objawów astmy Jeżeli podczas stosowania leku Symbicort u pacjenta wystąpi duszność lub świszczący oddech, należy kontynuować stosowanie leku Symbicort, ale należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne zastosowanie dodatkowego leczenia.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeżeli: • Trudności z oddychaniem nasilają się lub pacjent często budzi się w nocy z powodu astmy. • Pacjent ma uczucie ucisku w klatce piersiowej rano po wstaniu lub uczucie ucisku w klatce piersiowej utrzymuje się dłużej niż zwykle. • Wymienione objawy mogą oznaczać niedostateczną kontrolę astmy i może być konieczne natychmiastowe zastosowanie innego lub dodatkowego leczenia.
Informacje na temat leku Symbicort • Przed rozpoczęciem stosowania leku Symbicort należy go wyjąć z opakowania foliowego. Wyrzucić opakowanie foliowe oraz znajdujący się wewnątrz pochłaniacz wilgoci. Jeżeli pochłaniacz wilgoci wydostał się na zewnątrz woreczka, w którym się znajduje, nie używać inhalatora. • Po wyjęciu inhalatora z folii można go używać przez 3 miesiące. Wpisać termin ważności (3 miesiące po otwarciu opakowania foliowego) na etykiecie inhalatora, co pomoże zapamiętać, kiedy konieczne będzie zaprzestanie używania inhalatora. • Części inhalatora są pokazane na rysunku. Inhalator jest już zmontowany w opakowaniu. Jeżeli pojemnik się poluzuje, zamocować go z powrotem w inhalatorze i dalej używać inhalatora.
Przygotowywanie inhalatora Symbicort do użycia Inhalator należy przygotować do użycia w następujących sytuacjach: • W przypadku używania nowego inhalatora Symbicort po raz pierwszy. • Jeżeli inhalator nie był używany przez więcej niż 7 dni. • Jeżeli inhalator został upuszczony.
W celu przygotowania inhalatora do użycia należy postępować według poniższej instrukcji:
1. Energicznie wstrząsnąć inhalatorem przez co najmniej 5 sekund, aby wymieszać zawartość pojemnika
z aerozolem.2. Zdjąć wieczko ochronne z ustnika, lekko naciskając na wypustki z boku. Pasek na wieczku pozostanie
połączony z inhalatorem.3. Trzymać inhalator pionowo. Następnie wcisnąć licznik (u góry inhalatora), aby wykonać jedno
rozpylenie w powietrze. Można używać jednej lub obu rąk, jak pokazano na rysunkach.4. Zwolnić nacisk palca lub palców na licznik.
5. Odczekać 10 sekund, energicznie wstrząsnąć urządzeniem i powtórzyć czynności 3 i 4.
6. Inhalator jest teraz gotowy do użycia.
Używanie inhalatora W celu wykonania inhalacji należy za każdym razem postępować zgodnie z poniższymi poleceniami:
1. Energicznie wstrząsnąć inhalatorem przez co najmniej 5 sekund, aby wymieszać zawartość pojemnika
z aerozolem.2. Zdjąć wieczko ochronne z ustnika, lekko naciskając na wypustki z boku. Sprawdzić, czy ustnik nie
jest zatkany.3. Trzymać inhalator pionowo (jedną lub obiema rękami). Wykonać spokojny
wydech.4. Umieścić ustnik inhalatora delikatnie między zębami. Zamknąć usta (objąć
ustni k wargami).5. Zacząć powoli i głęboko oddychać przez usta. Mocno wcisnąć licznik (u góry
inhalatora), aby uwolnić inhalację. Kontynuować wdech jeszcze przez jakiś czas po wciśnięciu licznika. Wdech wykonywany w tym samym czasie, co wciskanie licznika zapewnia, że lek dociera do płuc.6. Wstrzymać oddech przez 10 sekund lub tak długo, jak to możliwe bez odczucia dyskomfortu.
7. Przed wykonaniem wydechu zwolnić nacisk palca na licznik i wyjąć inhalator z ust. Trzymać inhalator
pionowo.8. Następnie wykonać powolny wydech. Aby wykonać kolejną inhalację, energicznie wstrząsnąć
inhalatorem przez co najmniej 5 sekund, a następnie powtórzyć czynności od 3 do 7.9. Nałożyć wieczko ochronne na ustnik.
10. Wypłukać usta wodą po przyjęciu inhalacji leku rano i wieczorem. Nie połykać wody.
Używanie komory inhalacyjnej Lekarz, pielęgniarka lub farmaceuta może zasugerować użycie komory inhalacyjnej (np. AeroChamber Plus Flow Vu lub AeroChamber Plus). Należy postępować zgodnie z instrukcjami zawartymi w ulotce dołączonej do opakowania komory inhalacyjnej.
Czyszczenie inhalatora Symbicort • Należy przecierać wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnię ustnika suchą ściereczką co najmniej raz na tydzień. • Nie należy stosować wody lub innych płynów. • Nie należy odłączać pojemnika z lekiem od inhalatora.
Skąd wiadomo, kiedy należy wymienić lek Symbicort na nowy • Licznik u góry inhalatora pokazuje, ile inhalacji zostało w inhalatorze Symbicort. Na początku pokazuje 60 lub 120 inhalacji, gdy pojemnik jest pełny.
• Za każdym razem, gdy pacjent przyjmuje inhalację lub wykonuje rozpylenie w powietrze, strzałka przesuwa się, odliczając do zera („0”). • Gdy strzałka znajdzie się w części zaznaczonej na żółto, oznacza to, że pozostało około 20 inhalacji.
• Gdy strzałka dojdzie do „0”, należy zaprzestać stosowania inhalatora Symbicort. Może się wydawać, że inhalator nie jest pusty i że dalej działa. Jednak w przypadku kontynuacji jego stosowania pacjent nie otrzyma prawidłowej dawki leku .
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Symbicort Ważne jest, by przyjmować lek zgodnie z przepisanym dawkowaniem lub z zaleceniem lekarza prowadzącego. Nie należy przekraczać przepisanej dawki bez porozumienia z lekarzem.
W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Symbicort należy zwrócić się o poradę do lekarza lub farmaceuty. Mogą się pojawić następujące objawy: drżenia, bóle głowy lub przyspieszenie akcji serca.
Pominięcie zastosowania leku Symbicort • W przypadku pominięcia inhal acji leku należy przyjąć ją natychmiast po przypomnieniu sobie o niej. Jeżeli jednak zbliża się czas przyjęcia kolejnej inhalacji, należy pominąć opuszczoną inhalację. • Nie należy stosować inhalacji podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej inhalacji.
Przerwanie stosowania leku Symbicort Przed przerwaniem stosowania leku Symbicort należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Przerwanie stosowania leku Symbicort może spowodować nasilenie objawów astmy.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast przerwać stosowanie leku Symbicort i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy: • Obrzęk twarzy, zwłaszcza wokół ust (języka i (lub) gardła i (lub) trudności w przełykaniu), wysypka lub pokrzywka występująca jednocześnie z trudnościami w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy) i (lub) nagle występujące uczucie osłabienia (zasłabnięcie). Może to wskazywać na wystąpienie reakcji uczuleniowej. Występuje ona rzadko, rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów. • Nagłe nasilenie świstów oskrzelowych lub duszności występujące natychmiast po inhalacji leku Symbicort. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Symbicort i zastosować inhalator doraźny, jeśli dostępny. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczna zmiana leczenia. Objawy takie występują bardzo rzadko, rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów.
Inne możliwe działania niepożądane: Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) • Kołatanie serca (uczucie odczuwania bicia serca), drżenia. Jeżeli wystąpią takie objawy, są one zazwyczaj łagodne i zwykle ustępują w czasie dalszego stosowania leku Symbicort. • Pleśniawki (zakażenie grzybicze) w jamie ustnej. Wystąpienie pleśniawek jest mniej prawdopodobne, jeśli pacjent po porannym i wieczornym zastosowaniu leku Symbicort wypłucze jamę ustną wodą. • Lekki ból gardła, kaszel i chrypka. • Ból głowy.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów) • Niepokój, nerwowość lub pobudzenie. • Zaburzenia snu. • Uczucie zawrotów głowy. • Nudności (mdłości). • Przyspieszone bicie serca. • Siniaki na skórze. • Kurcze mięśni. • Nieostre widzenie.
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów) • Wysypka, świąd. • Skurcz oskrzeli (skurcz mięśni dróg oddechowych objawiający się świszczącym oddechem). Jeśli świszczący oddech wystąpi bezpośrednio po zastosowaniu leku, należy przerwać stosowanie leku Symbicort i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. • Małe stężenie potasu we krwi. • Nierówne bicie serca.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów) • Depresja. • Zmiany zachowania, szczególnie u dzieci. • Ból lub uczucie ucisku w klatce piersiowej (objawy dławicy piersiowej). • Zwiększone stężenie cukru (glukozy) we krwi. • Zaburzenia smaku, takie jak nieprzyjemny smak w ustach. • Zmiany ciśnienia krwi.
Wziewne glikokortykosteroidy mogą wpływać na wytwarzanie hormonów steroidowych w organizmie, szczególnie jeśli są stosowane długotrwale w dużych dawkach. Do objawów należą: • zmiany gęstości mineralnej kości (rozrzedzenie kości) • zaćma (zmętnienie soczewki w oku) • jaskra (podwyższenie ciśnienia w oku) • spowolnienie tempa wzrostu u dzieci i młodzieży • działanie na nadnercza (małe gruczoły położone w pobliżu nerek). Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów jest znacznie mniejsze podczas stosowania glikokortykosteroidów wziewnych niż podczas zażywania glikokortykosteroidów w tabletkach.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Symbicort
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie pojemnika, pudełku i opakowaniu foliowym po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. • Po wyjęciu inhalatora z folii można go używać przez 3 miesiące. Wpisać termin ważności (3 miesiące po otwarciu opakowania foliowego) na etykiecie inhalatora, co pomoże zapamiętać, kiedy konieczne będzie zaprzestanie używania urządzenia. • Podobnie jak w przypadku większości leków wziewnych w pojemnikach pod ciśnieniem, działanie tego leku może zmniejszyć się, gdy pojemnik jest zimny. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, lek ten powinien być przechowywany przed użyciem w temperaturze pokojowej. • Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać. Chronić przed mrozem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. • Po użyciu inhalatora należy zawsze ponownie założyć mocno wieczko ochronne na ustnik i zatrzasnąć we właściwej pozycji. • Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. Ostrzeżenie: Pojemnik zawiera płyn pod ciśnieniem. Nie wystawiać na działanie temperatury powyżej 50°C. Nie przedziurawiać pojemnika. Nawet, jeśli pojemnik wydaje się pusty, nie należy go zgniatać, dziurawić czy palić.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Symbicort Substancjami czynnymi leku są budezonid i formoterolu fumaran dwuwodny. Każda inhalacja leku Symbicort zawiera 80 mikrogramów budezonidu i 2,25 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego. Pozostałe składniki to: apafluran (HFA 227), powidon K 25 i makrogol 1000. Inhalator nie zawiera chlorofluorowęglanów.
Jak wygląda lek Symbicort i co zawiera opakowanie Symbicort to lek w inhalatorze. Pojemnik ciśnieniowy, z dołączonym licznikiem inhalacji, zawiera białą zawiesinę do inhalacji. Pojemnik jest wyposażony w czerwony plastikowy zawór dozujący z białym plastikowym ustnikiem i zintegrowanym szarym plastikowym zamknięciem. Każdy inhalator zawiera 60 lub foliowe zawierające pochłaniacz wilgoci.
Symbicort (80 mikrogramów + 2,25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina (budezonid + formoterolu fumaran dwuwodny) jest dostępny w opakowaniach zawierających jeden inhalator. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny:
AstraZeneca AB Szwecja
Wytwórca: AstraZeneca Dunkerque Production Francja
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Austria: Symbicort 80 Mikrogramm/2,25 Mikrogramm/Inhalation Druckgasinhalation, Suspension; Belgia: Symbicort 80 microgram/2,25 microgram/inhalatie, aërosol, suspensie; Symbicort 80 microgrammes/2,25 microgrammes/inhalation, suspension pour inhalation en flacon pressurisé; Symbicort 80 Mikrogramm/2,25 Mikrogramm/Inhalation, Druckgasinhalation, Suspension; Buł garia: Симбикорт 80 микрограма/2,25 микрограма/впръскване Суспензия под налягане за инхалация; Chorwacja: Symbicort 80 mikrograma/2,25 mikrograma po potisku, stlačeni inhalat, suspenzija; Cypr: Symbicort 80 μικρογραμμάρια/2,25 μικρογραμμάρια/ψεκασμό; Czechy: Symbicort 80 micrograms/2,25 micrograms/inhalation, suspension in pMDI; Dania: Symbicort 80 mikrogram/2.25 mikrogram/inhalation; Estonia: Symbicort; Finlandia: Symbicort 80 mikrog/2.25 mikrog/inhalaatio; Franc ja: Symbicort 100/3 microgrammes par inhalation, suspension pour inhalation en flacon préssurisé; Grecja: Symbicort 80 μικρογραμμάρια/2,25 μικρογραμμάρια/ψεκασμό; Węgry: Symbicort 2,25 mikrogramm/80 mikrogramm/ adag túlnyomásos inhalációs szuszpenzió; Islandia: Symbicort 80 míkrógrömm/2,25 míkrógrömm/ inhalation; Włochy: Symbicort; Łotwa: Symbicort 80 mikrogrami/2.25 mikrogrami/ inhalācijā, izsmidzinājumā, aerosols inhalācijām zem spiediena; Litwa: Symbicort 80 mikrogramų/2,25 mikrogramo/išpurškime suslėgtoji įkvepiamoji suspensija; Luksemburg: Symbicort 80 microgrammes/2,25 microgrammes/inhalation, suspension pour inhalation en flacon pressurisé; Malta: Symbicort 100 micrograms/3 micrograms/inhalation, pressurised inhalation, suspension; Holandia: Symbicort aërosol 100/3, 100 microgram/3 microgram per dosis, aërosol, suspensie; Norwegia: Symbicort 80 mikrogram/2.25 mikrogram/ inhalasjon; Polska: Symbicort; Portugalia: Symbicort 80 microgramas/2,25 microgramas/inalação Suspensão pressurizada para inalação; Rumunia: Symbicort 80 micrograme/2,25 micrograme/inhalație, suspensie de inhalat presurizată; Słowacja: Symbicort 80 mikrogramov/2,25 mikrogramov/inhalačná dávka, inhalačná suspenzia v tlakovom obale; Słowenia: Symbicort 80 mikrogramov/2,25 mikrograma na vdih, inhalacijska suspenzija pod tlakom; Hiszpania: Symbicort 80 microgramos/2,25 microgramos/inhalación suspensión para inhalación en envase a presión; Szwecja: Symbicort 80 mikrogram/2.25 mikrogram/inhalation; Wielka Brytania: Symbicort 100 micrograms/3 micr ograms actuation pressurised inhalation, suspension
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Symbicort, (80 mikrogramów + 2, 25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina.
Każda inhalacja zawiera: 80 mikrogramów budezonidu i 2,25 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego (dawka dostarczona, która wydostaje się z dozownika). Jest to równoważne ze 100 mikrogramami budezonidu i 3 mikrogramami formoterolu fumaranu dwuwodnego (dawki odmierzone).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Aerozol inhalacyjny, zawiesina. Biała zawiesina w aluminiowym pojemniku połączonym z czerwonym zaworem dozującym z szarym zamknięciem.
Astma Produkt leczniczy Symbicort jest wskazany do stosowania w regularnym leczeniu astmy u osób dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 lat), u których właściwe jest leczenie skojarzone (glikokortykosteroidami wziewnymi i długo działającymi lekami z grupy agonistów receptora β 2
- u pacjentów bez odpowiedniej kontroli objawów choroby w wyniku leczenia glikokortykosteroidami wziewnymi oraz doraźnego stosowania wziewnych krótko działających leków z grupy agonistów receptora β 2
lub - u pacjentów z odpowiednią kontrolą objawów choroby za pomocą zarówno wziewnych glikokortykosteroidów, jak i długo działających leków z grupy agonistów receptora β 2
adrenergicznego.
Droga podania: podanie wziewne
Dawkowanie Astma Produkt leczniczy Symbicort nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia astmy oskrzelowej. Dawkowanie składników produktu leczniczego Symbicort jest indywidualne i powinno być dostosowane do nasilenia choroby. Należy wziąć to pod uwagę nie tylko rozpoczynając leczenie produktami złożonymi, ale także dostosowując dawkę stosowaną w leczeniu podtrzymującym. Jeśli dany pacjent będzie wymagał leczenia skojarzonego innymi dawkami niż te dostępne w inhalatorze zawierającym skojarzenie dawek, należy przepisać odpowiednie dawki leków z grupy agonistów receptora β 2
kortykosteroidów podawanych w oddzielnych inhalatorach.
Dawkę należy dostosowywać stopniowo aż do osiągnięcia najmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie skutecznej kontroli objawów choroby. Lekarz powinien regularnie oceniać stan pacjentów, co pozwoli na utrzymanie optymalnego dawkowania produktu leczniczego Symbicort. Gdy długotrwała kontrola objawów choroby będzie się utrzymywać po zastosowaniu najmniejszej zalecanej dawki, kolejnym krokiem może być sprawdzenie skuteczności samego gliko kortykosteroidu wziewnego.
W przypadku produktu leczniczego Symbicort istnieją dwa sposoby leczenia:
A. Symbicort w leczeniu podtrzymującym: produkt leczniczy Symbicort jest przyjmowany w regularnym leczeniu podtrzymującym z oddzielnym szybko działającym lekiem rozszerzającym oskrzela jako lek doraźny.
B. Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym: produkt leczniczy Symbicort jest przyjmowany jako regularne leczenie podtrzymujące oraz doraźnie w odpowiedzi na wystąpienie objawów.
A. Symbicort w leczeniu podtrzymującym Należy doradzić pacjentom, by zawsze mieli przy sobie oddzielny szybko działający lek rozszerzający oskrzela do doraźnego stosowania.
Zalecana dawka: Dorośli (w wieku od 18 lat): 2-4 inhalacje dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą wymagać podania maksymalnie do 8 inhalacji dwa razy na dobę. Młodzież (w wieku 12-17 lat): 2-4 inhalac je dwa razy na dobę.
Zazwyczaj po osiągnięciu kontroli objawów choroby w wyniku schematu dawkowania dwa razy na dobę, stopniowe zmniejszenie dawki do najmniejszej dawki skutecznej może obejmować podawanie produktu leczniczego Symbicort raz na dobę, gdy w opinii lekarza długo działający lek rozszerzający oskrzela w skojarzeniu z glikokortykosteroidem wziewnym jest konieczny do utrzymania kontroli objawów choroby.
Zwiększające się użycie oddzielnego szybko działającego leku rozszerzającego oskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu choroby podstawowej i uzasadnia ponowną ocenę leczenia astmy.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Z uwagi na ograniczone dane dotyczące produktu leczniczego Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) (80 mikrogramów + 2,25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, nie zaleca się leczenia podtrzymującego produktem leczniczym Symbicort u dzieci.
B. Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym Pacjenci przyjmują dobową dawkę podtrzymującą produktu leczniczego Symbicort, a dodatkowo przyjmują produkt leczniczy Symbicort doraźnie, w odpowiedzi na objawy choroby. Należy doradzić pacjentom, by zawsze mieli przy sobie produkt leczniczy Symbicort do doraźnego stosowania.
U pacjentów przyjmujących Symbicort doraźnie lekarz powinien omówić z pacjentem profilaktyczne stosowanie produktu leczniczego Symbicort w leczeniu zwężenia oskrzeli wywołanego alergenem lub wysiłkiem fizycznym; zalecane stosowanie powinno uwzględniać częstość potrzeby stosowania. W przypadku częstej potrzeby rozszerzenia oskrzeli bez towarzyszącej jej potrzeby zwiększenia dawki glikokortykosteroidów wziewnych, należy użyć alternatywnego leku doraźnego.
Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym należy szczególnie rozważyć u pacjentów z: • niewystarczającą kontrolą objawów astmy i częstą potrzebą stosowania leku doraźnego • zaostrzeniami astmy występującymi w przeszłości, wymagającymi interwencji medycznej
Konieczne jest ścisłe monitorowanie działań niepożądanych związanych z podawaniem leku u pacjentów często przyjmujących dużą liczbę doraźnych inh alacji produktu leczniczego Symbicort.
Zalecane dawki: Dorośli i młodzież (w wieku od 12 lat): Zalecana dawka podtrzymująca to 4 inhalacje na dobę, podawane albo jako 2 inhalacje rano i wieczorem lub jako 4 inhalacje rano lub wieczorem. U niektórych pacjentów właściwe może być zastosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej 4 inhalacje dwa razy na dobę. Pacjenci powinni przyjmować 2 dodatkowe inhalacje w razie potrzeby, w odpowiedzi na wystąpienie objawów choroby. Jeśli objawy choroby utrzymują się po kilku minutach, należy przyjąć 2 dodatkowe inhalacje. Nie należy jednorazowo przyjmować więcej niż 12 inhalac ji.
Zazwyczaj nie ma potrzeby stosowania całkowitej dawki dobowej przekraczającej 16 inhalacji; jednak całkowitą dawkę dobową wynoszącą do 24 inhalacji można stosować przez ograniczony czas. Pacjentom stosującym więcej niż 16 inhalacji na dobę należy zdecydowanie zalecić zgłoszenie się po poradę medyczną. Należy ponownie ocenić ich stan i rozważyć zmianę leczenia podtrzymującego.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym nie jest zalecany u dzieci.
Informacje ogólne Szczególne grupy pacjentów: Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Symbicort u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia ekspozycji na formoterol i budezonid, ponieważ obie substancje są metabolizowane głównie w wątrobie.
Instrukcja prawidłowego stosowania produktu leczniczego Symbicort W momencie wyzwolenia inhalacji produktu leczniczego Symbicort z pojemnika, lek w postaci zawiesiny uwalniany jest z dużą prędkością. Gdy pacjent wykona wdech przez ustnik równocześnie z uruchomieniem inhalatora, substancja lecznicza jest przenoszona z wdychanym powietrzem do dróg oddechowych. Zazwyczaj z produktem leczniczym Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) zaleca się stosowanie komory inhalacyjnej (np. AeroChamber Plus Flow Vu lub AeroChamber Plus), szczególnie u pacjentów, którzy mają lub mogą mieć trudności z koordynacją uruchomienia inhalatora i wdechu (patrz punkt 5.2).
Uwaga: Pacjentów należy poinstruować, jak prawidłowo używać i dbać o inhalator i komorę inhalacyjną, a technikę inhalacji należy sprawdzić w celu zapewnienia optymalnego dostarczania leków wziewnych do płuc. Ważne jest, aby poinformować pacjenta aby:
− Uważnie przeczytał instrukcję użycia inhalatora zawartą w ulotce dołączonej do każdego inhalatora. − Jeśli pacjent chce zastosować komorę inhalacyjną, powinien przeczytać uważnie instrukcję użycia znajdującą się w ulotce dołączonej do każdego opakowania komory inhalacyjnej. − Nie używał inhalatora, jeżeli pochłaniacz wilgoci znajdujący się wewnątrz opakowania foliowego wysunął się na zewnątrz woreczka, w którym się znajdował. − Energicznie wstrząsał inhalatorem przez co najmniej 5 sekund przed każdym użyciem, aby dobrze wymieszać jego zawartość. − Przygotował inhalator do użycia poprzez wykonanie dwóch rozpyleń w powietrze, gdy inhalator jest nowy, albo nie był używany przez więcej niż tydzień lub został upuszczony. − Zdjął pokrywę ustnika. − Trzymał inhalator pionowo. − Włożył ustnik do ust. Wykonując powolny, głęboki wdech, mocno nacisnął inhalator, aby uwolnić dawkę leku . Pacjent powinien kontynuować wdech i wstrzymać go na około 10 sekund lub przynajmniej tak długo, jak to możliwe. Wykonanie wdechu w tym samym czasie, kiedy wyzwalana jest inhalacja leku zapewnia dotarcie substancji czynnych do płuc. − Ponownie wstrząsnął inhalatorem i powtórzył wykonywane czynności. − Nałożył pokrywę na ustnik po zakończonej inhalacji. − Wypłukał jamę ustną wodą po wykonaniu inhalacji dawki podtrzymującej, aby ograniczyć ryzyko rozwoju pleśniawek w jamie ustnej i gardle. Jeśli wystąpią pleśniawki w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien także płukać jamę ustną wodą po doraźnej inhalacji leku. − Czyścić regularnie ustnik inhalatora, co najmniej raz na tydzień, przy użyciu czystej, suchej ściereczki. − Nie wkładać inhalatora do wody.
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Porady dotyczące dawkowania Po opanowaniu objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszenie dawki produktu leczniczego Symbicort. Ważna jest regularna ocena stanu pacjentów podczas zmniejszania dawki. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę produktu leczniczego Symbicort (patrz punkt 4.2).
Pacjentom należy zalecić, aby zawsze mieli przy sobie inhalator z lekiem do stosowania doraźnego, czyli produkt leczniczy Symbicort (u pacjentów stosujących Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym) lub oddzielny szybko działający lek rozszerzający oskrzela (w przypadku pacjentów stosujących Symbicort tylko w leczeniu podtrzymującym).
Pacjentom należy przypomnieć, że dawkę podtrzymującą produktu leczniczego Symbicort należy stosować zgodnie z zaleceniami, nawet w okresie bez objawów choroby.
W celu ograniczenia ryzyka wystąpienia zakażeń drożdżakowych w obrębie jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8) należy polecić pacjentowi, aby płukał usta wodą po wykonaniu inhalacji dawki podtrzymującej. Jeśli wystąpią pleśniawki w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien także płukać jamę ustną wodą po doraźnej inhalacji leku.
Zaleca się, by kończąc leczenie dawka leku była zmniejszana stopniowo, a leczenie nie było przerywane w sposób nagły. Nie należy brać pod uwagę całkowitego odstawienia glikokortykosteroidów wziewnych, chyba, że jest to przejściowo konieczne w celu potwierdzenia rozpoznania astmy.
Nasilenie choroby Podczas leczenia produktem leczniczym Symbicort mogą wystąpić ciężkie zdarzenia niepożądane związane z astmą i zaostrzenia astmy. Należy zalecić pacjentom, by kontynuowali leczenie, ale zasięgnęli porady lekarza, jeśli objawy astmy nadal nie będą kontrolowane lub nasilą się po rozpoczęciu leczenia produktem leczniczym Symbicort.
Jeśli pacjent uważa leczenie za nieskuteczne lub przekracza największą zalecaną dawkę produktu leczniczego Symbicort, powinien zasięgnąć porady lekarza (patrz punkt 4.2). Coraz częstsze użycie doraźnych leków rozszerzających oskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu choroby podstawowej i uzasadnia dokonanie ponownej oceny leczenia astmy. Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli objawów astmy stanowi potencjalne zagrożenie życia, a pacjent wymaga pilnej oceny medycznej. W takiej sytuacji należy rozważyć potrzebę zintensyfikowania terapii kortykosteroidami, np. zastosowanie kuracji kortykosteroidami doustnymi lub antybiotykoterapii w przypadku obecności zakażenia.
Nie należy rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Symbicort podczas zaostrzenia choroby lub u pacjentów z istotnym lub ostrym pogorszeniem astmy.
Zmiana z leczenia doustnego Należy zachować szczególną ostrożność podczas zmiany leczenia steroidami podawanymi ogólnie na leczenie produktem Symbicort w przypadku jakichkolwiek podstaw do podejrzeń, że wskutek wcześniejszego leczenia steroidami o działaniu ogólnym mogło dojść do zaburzenia czynności nadnerczy.
Zastosowanie leczenia budezonidem stosowanym wziewnie zwykle zmniejsza zapotrzebowanie pacjenta na steroidy podawane doustnie, jednak u pacjentów, u których dokonywana jest zmiana leczenia ze steroidów stosowanych doustnie na stosowane wziewnie, istnieje ryzyko utrzymywania się przez dość długi czas zmniejszonej rezerwy nadnerczowej. Powrót do właściwego stanu może nastąpić po znacznym upływie czasu po przerwaniu terapii doustnymi steroidami i dlatego zmiana terapii z doustnych steroidów na wziewny budezonid może być związana z ryzykiem wynikającym z zaburzeń czynności nadnerczy przez dłuższy czas. W związku z tym należy regularnie kontrolować czynność osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej.
Podczas zmiany terapii z doustnej na produkt leczniczy Symbicort zazwyczaj występuje zmniejszenie działania ogólnoustrojowego steroidów, co może skutkować wystąpieniem objawów alergii i zapalenia stawów, takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk i ból mięśni i stawów. Należy wówczas rozpocząć leczenie objawowe. Należy podejrzewać możliwość niewystarczającego działania glikokortykosteroidów, jeśli w rzadkich przypadkach wystąpią objawy, takie jak: zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty. W takich przypadkach niekiedy konieczne jest tymczasowe zwiększenie dawki doustnych glikokortykosteroidów.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Symbicort z itrakonazolem, rytonawirem, jak również z innymi lekami, które są silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (patrz punkt 4.5). Jeżeli nie możn a uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków, przerwa między zastosowaniem leków wchodzących w interakcje a przyjęciem produktu leczniczego Symbicort powinna być jak najdłuższa. U pacjentów stosujących silne inhibitory CYP3A4 nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym.
Ostrożność u pacjentów ze szczególnymi chorobami Produkt leczniczy Symbicort należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy, guzem chromochłonnym nadnerczy, cukrzycą, niewyrównaną hipokaliemią, kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, podzastawkowym zwężeniem aorty nieznanego pochodzenia, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, tętniakiem i innymi ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak choroba niedokrwienna serca, tachyarytmie czy ciężka niewydolność serca.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc. Sam formoterol może powodować wydłużenie odstępu QTc.
Podczas stosowania dużych dawek agonistów receptorów beta 2
ciężka hipokaliemia. Jednoczesne stosowanie agonistów receptorów β 2
zmniejszających stężenie potasu w surowicy lub zwiększających ich działanie hipokaliemiczne, np. pochodnych ksantynowych, steroidów lub leków moczopędnych, może powodować sumowanie się tych działań. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku nieustabilizowanej astmy wymagającej zmiennego użycia doraźnych leków rozszerzających oskrzela, w przypadku ostrej ciężkiej astmy, ponieważ powiązane z nią ryzyko może nasilić się w wyniku niedotlenienia narządów i tkanek oraz w innych stanach ze zwiększonym ryzykiem hipokaliemii. W tych okolicznościach zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
U pacjentów z cukrzycą należy rozważyć dodatkowe kontrole stężenia glukozy we krwi, podobnie jak w przypadku leczenia innymi agonistami receptorów β adrenergicznych.
U pacjentów z czynną lub utajoną gruźlicą płuc bądź też grzybiczym lub wirusowym zakażeniem dróg oddechowych należy ponownie rozważyć potrzebę stosowania i dawkę glikokortykosteroidów wziewnych.
Objawy ogólnoustrojowe Objawy ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania jakichkolwiek wziewnych kortykosteroidów, szczególnie, gdy są one stosowane długotrwale w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych kortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu kortykosteroidów doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę oraz rzadziej szereg zaburzeń psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadpobudliwość psychoruchową, zaburzenia snu, niepokój, depresję lub agresję (szczególnie u dzieci) (patrz punkt 4.8).
Potencjalne oddziaływanie na gęstość mineralną kości należy brać pod uwagę szczególnie u pacjentów przyjmujących długotrwale duże dawki leku, u których współistnieją czynniki ryzyka rozwoju osteoporozy. Długotrwałe badania z wziewnym budezonidem u dzieci stosujących średnio 400 mikrogramów na dobę (dawki odmierzonej) lub z udziałem dorosłych stosujących wziewnie budezonid w dawce dobowej Nie ma danych dotyczących skutków stosowania produktu leczniczego Symbicort w większych dawkach.
Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (ang. central serous chorioretinopathy, CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.
Czynność nadnerczy Leczenia uzupełniającego steroidami ogólnoustrojowymi lub budezonidem podawanym wziewnie nie należy nagle przerywać.
Długotrwałe leczenie dużymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów, szczególnie dawkami większymi niż zalecane, może również powodować klinicznie znaczące zahamowanie czynności nadnerczy. Dlatego należy rozważyć dodatkowe zastosowanie kortykosteroidów podawanych ogólnie w okresach stresu, takich jak ostre infekcje lub zabiegi chirurgiczne. Nagłe zmniejszenie dawki steroidów może spowodować ostry przełom nadnerczowy. Objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o wystąpieniu ostrego przełomu nadnerczowego mogą być w pewnym stopniu maskowane, ale mogą to być: jadłowstręt, ból brzucha, utrata masy ciała, zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty, obniżony poziom świadomości, drgawki, niedociśnienie tętnicze i hipoglikemia.
Paradoksalny skurcz oskrzeli Tak jak w przypadku innych leków podawanych wziewnie, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, co objawia się nasileniem świstów oskrzelowych i duszności bezpośrednio po przyjęciu inhalacji produktu leczniczego. Jeśli u pacjenta wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Symbicort, ocenić stan pacjenta i wdrożyć leczenie alternatywne, jeśli jest to konieczne. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy go leczyć natychmiast (patrz punkt 4.8).
Dzieci i młodzież Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami wziewnymi. Jeśli wzrost będzie spowolniony, należy ponownie ocenić leczenie w celu zmniejszenia dawki glikokortykosteroidu wziewnego do najmniejszej wielkości pozwalającej utrzymać skuteczną kontrolę objawów astmy, jeśli jest to możliwe. Należy starannie rozważyć korzyści z leczenia kortykosteroidami względem możliwego ryzyka zahamowania wzrostu. Ponadto, należy rozważyć skierowanie pacjenta do pulmonologa dziecięcego.
Ograniczone dane z długotrwałych badań sugerują, że większość dzieci i młodzieży leczonych budezonidem w postaci wziewnej ostatecznie osiągnie swój docelowy wzrost w wieku dorosłym. Obserwowano jednak początkowe niewielkie, ale przemijające zahamowanie tempa wzrostu (o około 1 cm). Zazwyczaj występuje ono w pierwszym roku leczenia.
Interakcje farmakokinetyczne Silne inhibitory izoenzymu CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon i inhibitory proteazy HIV) mogą w znacznym stopniu zwiększać stężenie budezonidu w osoczu i należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków. Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między podaniem inhibitora i budezonidu powinna być tak długa, jak to możliwe (patrz punkt 4.4). U pacjentów przyjmujących silne inhibitory izoenzymu CYP3A4 nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym.
Ketokonazol, silny inhibitor izoenzymu CYP3A4, w dawce 200 mg raz na dobę spowodował w przybliżeniu sześciokrotne zwiększenie stężenia w osoczu przyjętego jednocześnie, doustnie budezonidu (pojedyncza dawka 3 mg). Kiedy ketokonazol podano po 12 godzinach od zastosowania budezonidu, stężenie w osoczu zwiększyło się średnio tylko trzykrotnie, co wskazuje, że przerwa między zastosowaniem leków może zmniejszyć wzrost stężenia w osoczu. Ograniczone dane na temat tej interakcji dla dużych dawek budezonidu podawanego wziewnie wskazują, że znaczące zwiększenie stężenia w osoczu (przeciętnie 4-krotne) może wystąpić, jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz na dobę zostanie przyjęty jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka 1000 mikrogramów).
Interakcje farmakodynamiczne Działanie formoterolu może być osłabione lub zahamowane przez beta-adrenolityki. Dlatego produktu leczniczego Symbicort nie należy stosować jednocześnie z beta-adrenolitykami (również w postaci kropli do oczu), chyba że istnieją bezwzględne wskazania.
Jednoczesne leczenie chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekami antyhistaminowymi (terfenadyną) i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może spowodować wydłużenie odstępu QTc oraz zwiększać ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu.
Dodatkowo lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zmniejszyć tolerancję mięśnia sercowego na β 2 -sympatykomimetyki.
Jednoczesne leczenie inhibitorami oksydazy monoaminowej lub lekami wykazującymi podobne właściwości, np. furazolidonem i prokarbazyną, może powodować wzrost ciśnienia tętniczego.
Zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca występuje u pacjentów poddawanych jednocześnie znieczuleniu ogólnemu z użyciem halogenowanych węglowodorów.
Jednoczesne stosowanie innych leków beta-adrenergicznych lub leków przeciwcholinergicznych może mieć potencjalnie addytywne działanie rozszerzające oskrzela.
Hipokaliemia może zwiększać skłonność do występowania zaburzeń rytmu serca u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy.
Hipokaliemia może być skutkiem leczenia agonistami receptorów β 2 -adrenergicznych i może nasilać się pod wpływem jednoczesnego leczenia pochodnymi ksantyny, kortykosteroidami i lekami moczopędnymi (patrz punkt 4.4).
Nie obserwowano interakcji pomiędzy budezonidem i formoterolem a innymi lekami stosowanymi w leczeniu astmy.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
Ciąża Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży produktu leczniczego Symbicort lub jednocześnie formoterolu i budezonidu. Dane pochodzące z badania nad rozwojem zarodka i płodu przeprowadzonego na szczurach nie wykazały dodatkowego wpływu skojarzenia tych leków.
Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały, że formoterol powodował działania niepożądane w badaniach nad rozrodczością przy bardzo dużej ekspozycji ogólnoustrojowej (patrz punkt 5.3).
Dane dotyczące przebiegu ciąży u około 2000 kobiet stosujących wziewnie budezonid wskazują na brak zwiększonego ryzyka działania teratogennego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że glikokortykosteroidy powodują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Wydaje się, że dane te nie mają znaczenia u ludzi, jeżeli budezonid podaje się w zalecanych dawkach.
Badania na zwierzętach wykazały również związek pomiędzy ekspozycją na zbyt wysokie, choć jeszcze nie teratogenne, dawki glikokortykosteroidów w okresie prenatalnym a zwiększonym ryzykiem opóźnienia rozwoju wewnątrzmacicznego, chorób układu krążenia w wieku dorosłym, trwałych zmian wysycenia receptora glikokortykosteroidowego oraz zmian w metabolizmie i działaniu neuroprzekaźników.
Produkt leczniczy Symbicort można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu potrzebną do utrzymania wystarczającej kontroli objawów astmy.
Karmienie piersią Budezonid przenika do mleka kobiecego, jednak stosowany w dawkach terapeutycznych nie powinien mieć wpływu na dziecko karmione piersią. Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mleka kobiecego. U szczurów wykazano małe stężenie formoterolu w mleku karmiących samic. Zastosowanie produktu leczniczego Symbicort u kobiet karmiących piersią można rozważyć tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.
Płodność Nie ma dostępnych danych dotyczących potencjalnego wpływu budezonidu na płodność. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na reprodukcję wykazały zmniejszenie płodności u samców szczurów podczas ekspozycji ogólnoustrojowej na duże dawki formoterolu (patrz punkt 5.3).
Symbicort nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ze względu na to, że produkt leczniczy Symbicort zawiera zarówno budezonid, jak i formoterol, po jego zastosowaniu możliwe jest wystąpienie tego samego rodzaju działań niepożądanych, jakie były obserwowane po zastosowaniu budezonidu i formoterolu. Jednoczesne podanie tych dwóch substancji nie powoduje zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi leku są farmakologicznie przewidywalne działania niepożądane typowe dla agonistów receptorów β 2
ustępują po kilku dniach od rozpoczęcia leczenia.
Wymienione poniżej działania niepożądane związane ze stosowaniem budezonidu i formoterolu pogrupowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000).
Tabela 1 Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Zakażenia drożdżakowe (kandydoza) jamy ustnej i gardła Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Natychmiastowe i opóźnione reakcje nadwrażliwości, np. wysypka, pokrzywka, świąd, zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna Zaburzenia endokrynologiczne Bardzo rzadko Zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu, zmniejszenie gęstości mineralnej kości Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko Hipokaliemia Bardzo rzadko Hiperglikemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Agresja, nadpobudliwość psychoruchowa, niepokój, zaburzenia snu Bardzo rzadko Depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci) Zaburzenia układu nerwowego Często Bóle głowy, drżenia mięśni Niezbyt często Zawroty głowy Bardzo rzadko Zaburzenia smaku Zaburzenia oka Niezbyt często Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4) Bardzo rzadko Zaćma i jaskra Zaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Tachykardia Rzadko Zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, tachykardia nadkomorowa, skurcze dodatkowe Bardzo rzadko Dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QTc Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko Zmiany ciśnienia tętniczego Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Łagodne podrażnienie gardła, kaszel, dysfonia w tym chrypka Rzadko Skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Łatwe siniaczenie Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Kurcze mięśni
Zakażenia drożdżakowe (kandydoza) jamy ustnej i gardła spowodowane są osadzaniem się leku. W celu zminimalizowania ryzyka takich zakażeń należy poradzić pacjentom płukanie jamy ustnej wodą po przyjęciu każdej inhalacji w ramach leczenia podtrzymującego. Zakażenia drożdżakowe jamy ustnej i gardła reagują zwykle na miejscowe leczenie przeciwgrzybicze bez potrzeby przerywania stosowania wziewnego steroidu. Jeśli wystąpią pleśniawki w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien także płukać jamę ustną wodą po doraźnej inhalacji leku.
Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, bardzo rzadko, u mniej niż 1 na 10 000 osób, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, co objawia się nasileniem świstów oskrzelowych i duszności bezpośrednio po przyjęciu inhalacji produktu leczniczego. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy leczyć go od razu po wystąpieniu. Należy wówczas natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Symbicort, ocenić stan pacjenta i wprowadzić leczenie alternatywne, jeśli konieczne (patrz punkt 4.4).
Mogą wystąpić objawy związane z ogólnoustrojowym działaniem wziewnych kortykosteroidów, szczególnie, gdy leki te są stosowane długotrwale i w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych kortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu kortykosteroidów doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę. Może wystąpić także zwiększona wrażliwość na infekcje oraz zaburzenie zdolności przystosowania się do sytuacji stresowych. Działania takie prawdopodobnie zależne są od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej ekspozycji na działanie steroidów oraz od indywidualnej wrażliwości.
Leczenie agonistami receptorów β 2 -adrenergicznych może powodować zwiększenie stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i związków ketonowych.
Dzieci i młodzież Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami wziewnymi (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Fax.: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Przedawkowanie formoterolu może prowadzić do objawów typowych dla agonistów receptorów β 2 -adrenergicznych, takich jak: drżenia mięśni, bóle głowy, uczucie kołatania serca. Zgłaszano pojedyncze przypadki tachykardii, hiperglikemii, hipokaliemii, wydłużenia odstępu QTc, arytmii, nudności oraz wymiotów. Może być wskazane leczenie objawowe i podtrzymujące. Po podaniu dawki 90 mikrogramów formoterolu w ciągu 3 godzin u pacjentów z ostrym skurczem oskrzeli nie obserwowano problemów świadczących o zagrożeniu bezpieczeństwa.
Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet przy zastosowaniu nadmiernych dawek, nie powinno stanowić problemu klinicznego. Budezonid stosowany długotrwale w zbyt dużych dawkach może powodować występowanie ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów, takich jak podwyższone stężenie tych hormonów we krwi i zahamowanie czynności nadnerczy.
W razie konieczności przerwania leczenia produktem Symbicort z powodu przedawkowania jego składnika, formoterolu, należy rozważyć zapewnienie odpowiedniego leczenia tylko kortykosteroidem wziewnym.
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: adrenomimetyki, środki wziewne.
Kod ATC: R03AK07
Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne Produkt leczniczy Symbicort zawiera formoterol i budezonid, które wykazują różne mechanizmy działania i w sposób addycyjny powodują redukcję zaostrzeń astmy. Specyficzne właściwości budezonidu i formoterolu umożliwiają stosowanie skojarzenia tych substancji w leczeniu podtrzymującym i doraźnym lub tylko w leczeniu podtrzymującym astmy.
Budezonid Budezonid jest glikokortykosteroidem, który po podaniu wziewnym wykazuje zależne od dawki działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co skutkuje zmniejszeniem nasilenia objawów i zmniejszeniem liczby zaostrzeń astmy. Po podaniu budezonidu wziewnie obserwuje się mniejsze nasilenie działań niepożądanych w porównaniu z ogólnoustrojowym podawaniem kortykosteroidów. Dokładny mechanizm działania przeciwzapalnego glikokortykosteroidów nie został poznany.
Formoterol Formoterol jest selektywnym agonistą receptora β 2 -adrenergicznego, który po podaniu wziewnym powoduje szybki i długo utrzymujący się rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli u pacjentów z odwracalną obturacją dróg oddechowych. Działanie rozszerzające oskrzela jest zależne od dawki, występuje w ciągu 1-3 minut po inhalacji i utrzymuje się co najmniej 12 godzin po pojedynczej inhalacji.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Działanie kliniczne produktu Symbicort w dawce 80 mikrogramów + 2,25 mikrograma zostały udokumentowane przy użyciu strategii pomostowej, w której danych z badań in vitro użyto do wykazania podobieństwa do większej dawki podawanej przez inhalator pMDI (ang. pressurized metered dose inhaler) (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma) i w której wykorzystano dane farmakokinetyczne do porównania inhalatora pMDI z produktem Symbicort Turbuhaler, wykazując dostarczenie porównywalnej ilości substancji czynnych do krążenia ogólnego (patrz punkt 5.2).
W jednym randomizowanym, wieloośrodkowym badaniu III fazy prowadzonym w grupach równoległych metodą podwójnie ślepej próby porównywano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu Symbicort podawanego przez inhalator pMDI (160 + 4,5 mikrograma, 2 inhalacje dwa razy na dobę, dawka dostarczona) ze skutecznością i bezpieczeństwem stosowania produktu Pulmicort podawanego przez inhalator pMDI (budezonid 200 mikrogramów, 2 inhalacje dwa razy na dobę, dawka odmierzona) oraz z produktem Symbicort Turbuhaler (budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma, 2 inhalacje dwa razy na dobę, dawka dostarczona) u młodzieży i osób dorosłych z astmą. Produkt leczniczy Symbicort podawany przez pMDI wykazywał przewagę nad budezonidem podawanym przez pMDI w odni esieniu do wartości porannego PEF (średnia różnica wyniosła 28,6 l/min; 95% CI: 20,9 do 36,4 l/min; p<0,001). Wyniki uzyskane dla różnych postaci produktu leczniczego Symbicort (inhalator pMDI i Turbuhaler) były porównywalne, a szacunkowa różnica między nimi wyniosła -2,8 l/min; 95% (CI: -10,4 do 4,9 l/min).
Skuteczność kliniczna leczenia podtrzymującego budezonidem w skojarzeniu z formoterolem Badania kliniczne przeprowadzone z udziałem osób dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do leczenia budezonidem spowodowało zmniejszenie nasilenia objawów astmy i poprawę czynności płuc oraz zmniejszyło liczbę zaostrzeń. W dwóch 12-tygodniowych badaniach wpływ budezonidu w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) na czynność płuc był taki sam, jak po zastosowaniu skojarzenia budezonidu z formoterolem jako odrębnych leków, a w porównaniu z samym budezonidem działania te były większe. We wszystkich grupach terapeutycznych stosowano doraźnie krótko działający lek z grupy agonistów receptorów β 2
w miarę upływu czasu.
Dwa badania kliniczne z udziałem 1107 pacjentów dorosłych i młodzieży z astm ą wykazały większą skuteczność produktu leczniczego Symbicort (w dawce 80 + 4, 5 oraz 160 + 4,5 mikrograma/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina) w porównaniu z każdym z jego składników stosowanych w monoterapii w zakresie poprawy czynności płuc (wartość FEV 1
1
i określonych a priori zdarzeń astmy po zastosowaniu produktu leczniczego Symbicort w porównaniu z budezonidem i formoterolem.
Długoterminowe bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu Symbicort (80 + 4,5 i 160 + 4, 5 mikrograma/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina) w porównaniu z budezonidem (80 i 160 mikrograma/dawkę inhalacyjną) oceniano w 26-tygodniowym badaniu bezpieczeństwa stosowania i skuteczności z udziałem 11 963 osób dorosłych i młodzieży z astmą. Współczynnik ryzyka porównujący ryzyko wystąpienia ciężkich zdarzeń związanych z astmą pomiędzy produktem Symbicort a budezonidem, ocenianych na podstawie złożonego punktu końcowego obejmującego zgony, intubacje i hospitalizacje związane z astmą, wyniósł 1,07 (95% CI: 0,70 do 1,70). Statystyczną równoważność wykazano w oparciu o górną granicę 95% CI dla współczynnika ryzyka wynoszącego <2. Produkt leczniczy Symbicort był statystycznie lepszy od budezonidu, co oceniano w oparciu o czas do wystąpienia pierwszego ciężkiego zaost rzenia astmy oraz miary kontroli objawów.
Skuteczność kliniczna podtrzymującego i doraźnego leczenia budezonidem w skojarzeniu z formoterolem Łącznie 12 076 pacjentów z astmą zostało włączonych do 5 badań skuteczności i bezpieczeństwa stosowania prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby. Z tej grupy 4 447 pacjentów zostało losowo przydzielonych do podtrzymującego i doraźnego leczenia skojarzonego budezonidem z formoterolem (Turbuhaler) trwającego 6 lub 12 miesięcy. U pacjentów musiały występować objawy choroby pomimo stosowania wziewnych glikokortykosteroidów.
Leczenie podtrzymujące i doraźne budezonidem w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) spowodowało statystycznie znamienne i klinicznie znaczące zmniejszenie odsetka ciężkich zaostrzeń we wszystkich porównaniach, we wszystkich 5 badaniach. Obejmowało to porównanie z leczeniem budezonidem w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) w większej dawce podtrzymującej i terbutaliną stosowaną jako lek doraźny (badanie 735) oraz z leczeniem budezonidem w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) w takiej samej dawce podtrzymującej z formoterolem lub terbutaliną jako lek doraźny (badanie 734) ( Tabela 2). W badaniu 735 czynność płuc, kontrola objawów i stosowanie leków doraźnych były podobne we wszystkich grupach terapeutycznych. W badaniu 734 objawy zostały złagodzone, zużycie leków doraźnych zmniejszone, a czynność płuc poprawiła się w porównaniu z obiema terapiami porównawczymi. Łącznie w tych 5 badaniach pacjenci otrzymujący budezonid w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) w leczeniu podtrzymującym i doraźnym przeciętnie nie stosowali żadnych inhalacji doraźnych przez 57% dni leczenia. Nie obserwowano oznak rozwoju tolerancji wraz z upływem czasu.
Tabela 2 Przegląd ciężkich zaostrzeń występujących w badaniach klinicznych Nr badania Czas trwania Grupy terapeutyczne n Ciężkie zaostrzenia a
Zdarze nia Zdarzenia/ pacjento- rok Badanie 735 Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + w razie potrzeby b
Budezonid + formoterol 320 + 0,4 mg w razie potrzeby
Salmeterol + flutykazon 2 x 25 + 0,4 mg w razie potrzeby
Badanie 734 Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + w razie potrzeby b
Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + formoterol 4,5 mikrograma w razie potrzeby
Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + terbutalina 0,4 mg w razie potrzeby a
b
Porównywalną skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u młodzieży i pacjentów dorosłych wykazano w 6 badaniach prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby, obejmujących 5 badań wspomnianych wyżej i jedno dodatkowe badanie z użyciem dużej dawki podtrzymującej wynoszącej 160 + 4,5 mikrograma, dwie inhalacje dwa razy na dobę. Oceny te opierały się na łącznej liczbie 14 385 pacjentów z astmą, z których jednym dniu w ramach leczenia podtrzymującego i doraźnego budezonidem w skojarzeniu z formoterolem była ograniczona, a takie stosowanie nie było częste.
W 2 innych badaniach z udziałem pacjentów zgłaszających się po pomoc medyczną z powodu ostrych objawów astmy skojarzenie budezonidu z formoterolem (Turbuhaler) zapewniało szybkie i skuteczne złagodzenie zwężenia oskrzeli, a efekt ten był podobny jak po zastosowaniu salbutamolu i formoterolu.
Informacje o stosowaniu u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2.
Wchłanianie W badaniu oceniającym pojedynczą dawkę, 8 inhalacji produktu leczniczego Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) 160 mikrogramów + 4,5 mikrograma (całkowita dawka 1280 mikrogramów + 36 mikrogramów) podano zdrowym ochotnikom. Budezonid i formoterol były szybko wchłaniane, a maksymalne stężenie w osoczu zostało osiągnięte po odpowiednio 15 i 6 minutach od inhalacji. Produkt leczniczy Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) dostarczał porównywalną ilość aktywnego leku do krążenia ogólnoustrojowego, co produkt leczniczy Symbicort Turbuhaler (całkowita dawka 1280 + 36 mikrogramów). Wielkość AUC dla budezonidu zawartego w produkcie leczniczym Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) wynosiła 90% wartości AUC leku porównawczego – produktu leczniczego Symbicort Turbuhaler. Wielkość AUC formoterolu zawartego w produkcie leczniczym Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) wynosiła 116% wartości AUC leku porównawczego – produktu leczniczego Symbicort Turbuhaler.
Ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid i formoterol z produktu leczniczego Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) 160 mikrogramów + 4,5 mikrograma, z komorą inhalacyjną lub bez komory inhalacyjnej AeroChamber Plus Flow Vu, oceniono w badaniu przeprowadzonym u zdrowych ochotników.
Całkowita ogólnoustrojowa ekspozycja na produkt leczniczy Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) w dawce 160 mikrogramów + 4,5 mikrograma, podawany przez komorę inhalacyjną AeroChamber Plus Flow Vu była zwiększona w porównaniu do podania bez użycia komory, ze średnią wartością AUC o 68% i 77% większą, odpowiednio dla budezonidu i formoterolu. Jednak największe zwiększenie ekspozycji po podaniu z zastosowaniem komory inhalacyjnej obserwowano u osób z małą ekspozycją po podaniu bez zastosowania komory (najprawdopodobniej z powodu niewłaściwej techniki inhalacji).
Nie stwierdzono, aby istniały interakcje farmakokinetyczne pomiędzy budezonidem a formoterolem.
Dystrybucja i metabolizm Formoterol wiąże się z białkami osocza w około 50%, a budezonid w około 90%. Objętość dystrybucji wynosi około 4 l/kg w przypadku formoterolu i 3 l/kg w przypadku budezonidu. Formoterol jest unieczynniany w procesie sprzęgania (powstają czynne O-demetylowane i deformylowane metabolity, które są obserwowane głównie w nieczynnej postaci sprzężonej). Budezonid w znacznym stopniu (około 90%) podlega biotransformacji podczas pierwszego przejścia przez wątrobę, do metabolitów o małej aktywności glikokortykosteroidowej. Aktywność glikokortykosteroidowa głównych metabolitów (6-beta-hydroksybudezonidu i 16-alfa-hydroksyprednizolonu) wynosi mniej niż 1% aktywności budezonidu. Nie obserwowano jakichkolwiek reakcji metabolicznych, ani jakichkolwiek reakcji wypierania pomiędzy formoterolem a budezonidem.
Eliminacja Większa część dawki formoterolu jest metabolizowana w wątrobie, a następnie wydalana przez nerki. Po inhalacji od 8 do 13% dostarczonej dawki formoterolu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Formoterol ma duży klirens ogólnoustrojowy wynoszący około 1,4 l/min, a okres półtrwania końcowej fazy eliminacji wynosi średnio 17 godzin.
Budezonid jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP3A4. Metabolity budezonidu są wydalane z moczem w postaci niezmienionej lub sprzężonej. Tylko nieistotna ilość budezonidu wykrywana jest w postaci niezmienionej w moczu. Budezonid charakteryzuje się dużym klirensem ogólnoustrojowym, (wynoszącym około 1,2 l/min), a jego okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu po podaniu dożylnym wynosi średnio 4 godziny.
Farmakokinetyka budezonidu i formoterolu u pacjentów z niewydolnością nerek jest nieznana. U pacjentów z chorobami wątroby możliwe jest zwiększenie ekspozycji na budezonid i formoterol.
Liniowość lub nieliniowość Ekspozycja ogólnoustrojowa na budezonid i formoterol wykazuje liniową zależność od zastosowanej dawki.
Obserwowane w badaniach na zwierzętach objawy toksyczności budezonidu i formoterolu, podawanych w skojarzeniu lub oddzielnie, były związane ze zwiększeniem aktywności farmakologicznej.
Badania wpływu na rozrodczość zwierząt wykazały, że kortykosteroidy, takie jak budezonid, mogą powodować wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, zniekształcenia układu kostnego). Jednakże nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miały znaczenie dla ludzi, gdy lek jest stosowany w zalecanych dawkach. Badania wpływu formoterolu na rozrodczość zwierząt wykazują nieznaczne zmniejszenie płodności u samców szczurów przy większej ekspozycji ogólnoustrojowej oraz mniejszą liczbę implantacji zarodków, jak również zmniejszenie przeżywalności okołoporodowej płodów i zmniejszenie masy urodzeniowej przy znacznie większych ekspozycjach ogólnoustrojowych niż te osiągane podczas stosowania klinicznego. Jednakże nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miały znaczenie dla ludzi.
Apafluran (HFA 227) Powidon K 25 Makrogol 1000
Nie dotyczy.
Okres ważności produktu leczniczego Symbicort zapakowanego do sprzedaży wynosi 2 lata. Okres ważności po pierwszym otwarciu wynosi 3 miesiące.
W celu osiągnięcia najlepszych wyników, ten lek powinien być przechowywany przed użyciem w temperaturze pokojowej. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać. Chronić przed mrozem oraz bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Nałożyć mocno pokrywę na ustnik i zatrzasnąć we właściwej pozycji po użyciu.
Podobnie jak w przypadku większości produktów wziewnych w pojemnikach pod ciśnieniem, działanie terapeutyczne tego produktu leczniczego zmniejsza się, gdy pojemnik jest zimny. Przed użyciem produkt powinien znajdować się w temperaturze pokojowej. Pojemnik zawiera płyn pod ciśnieniem. Nie wystawiać na działanie temperatury powyżej 50°C. Nie przedziurawiać pojemnika. Nawet, jeśli pojemnik wydaje się pusty nie należy go zgniatać, dziurawić czy palić.
Aluminiowy pojemnik ciśnieniowy z zaworem dozującym wraz z dołączonym licznikiem inhalacji. Pojemnik jest ściśle połączony z czerwonym plastikowym zaworem dozującym, białym plastikowym ustnikiem i szarym plastikowym zamknięciem. Każdy inhalator dostarcza 60 lub 120 inhalacji budezonidu + formoterolu fumaranu dwuwodnego 80 mikrogramów + 2,25 mikrograma, po przygotowaniu urządzenia do użycia. Każdy inhalator jest pojedynczo zapakowany w laminowaną torebkę foliową zawierającą środek pochłaniający wilgoć.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
AstraZeneca AB Szwecja
Pozwolenie nr
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Symbicort, (80 mikrogramów + 2, 25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina.
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda inhalacja zawiera: 80 mikrogramów budezonidu i 2,25 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego (dawka dostarczona, która wydostaje się z dozownika). Jest to równoważne ze 100 mikrogramami budezonidu i 3 mikrogramami formoterolu fumaranu dwuwodnego (dawki odmierzone).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Aerozol inhalacyjny, zawiesina. Biała zawiesina w aluminiowym pojemniku połączonym z czerwonym zaworem dozującym z szarym zamknięciem.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Astma Produkt leczniczy Symbicort jest wskazany do stosowania w regularnym leczeniu astmy u osób dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 lat), u których właściwe jest leczenie skojarzone (glikokortykosteroidami wziewnymi i długo działającymi lekami z grupy agonistów receptora β 2
- u pacjentów bez odpowiedniej kontroli objawów choroby w wyniku leczenia glikokortykosteroidami wziewnymi oraz doraźnego stosowania wziewnych krótko działających leków z grupy agonistów receptora β 2
lub - u pacjentów z odpowiednią kontrolą objawów choroby za pomocą zarówno wziewnych glikokortykosteroidów, jak i długo działających leków z grupy agonistów receptora β 2
adrenergicznego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Droga podania: podanie wziewne
Dawkowanie Astma Produkt leczniczy Symbicort nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia astmy oskrzelowej. Dawkowanie składników produktu leczniczego Symbicort jest indywidualne i powinno być dostosowane do nasilenia choroby. Należy wziąć to pod uwagę nie tylko rozpoczynając leczenie produktami złożonymi, ale także dostosowując dawkę stosowaną w leczeniu podtrzymującym. Jeśli dany pacjent będzie wymagał leczenia skojarzonego innymi dawkami niż te dostępne w inhalatorze zawierającym skojarzenie dawek, należy przepisać odpowiednie dawki leków z grupy agonistów receptora β 2
kortykosteroidów podawanych w oddzielnych inhalatorach.
Dawkę należy dostosowywać stopniowo aż do osiągnięcia najmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie skutecznej kontroli objawów choroby. Lekarz powinien regularnie oceniać stan pacjentów, co pozwoli na utrzymanie optymalnego dawkowania produktu leczniczego Symbicort. Gdy długotrwała kontrola objawów choroby będzie się utrzymywać po zastosowaniu najmniejszej zalecanej dawki, kolejnym krokiem może być sprawdzenie skuteczności samego gliko kortykosteroidu wziewnego.
W przypadku produktu leczniczego Symbicort istnieją dwa sposoby leczenia:
A. Symbicort w leczeniu podtrzymującym: produkt leczniczy Symbicort jest przyjmowany w regularnym leczeniu podtrzymującym z oddzielnym szybko działającym lekiem rozszerzającym oskrzela jako lek doraźny.
B. Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym: produkt leczniczy Symbicort jest przyjmowany jako regularne leczenie podtrzymujące oraz doraźnie w odpowiedzi na wystąpienie objawów.
A. Symbicort w leczeniu podtrzymującym Należy doradzić pacjentom, by zawsze mieli przy sobie oddzielny szybko działający lek rozszerzający oskrzela do doraźnego stosowania.
Zalecana dawka: Dorośli (w wieku od 18 lat): 2-4 inhalacje dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą wymagać podania maksymalnie do 8 inhalacji dwa razy na dobę. Młodzież (w wieku 12-17 lat): 2-4 inhalac je dwa razy na dobę.
Zazwyczaj po osiągnięciu kontroli objawów choroby w wyniku schematu dawkowania dwa razy na dobę, stopniowe zmniejszenie dawki do najmniejszej dawki skutecznej może obejmować podawanie produktu leczniczego Symbicort raz na dobę, gdy w opinii lekarza długo działający lek rozszerzający oskrzela w skojarzeniu z glikokortykosteroidem wziewnym jest konieczny do utrzymania kontroli objawów choroby.
Zwiększające się użycie oddzielnego szybko działającego leku rozszerzającego oskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu choroby podstawowej i uzasadnia ponowną ocenę leczenia astmy.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Z uwagi na ograniczone dane dotyczące produktu leczniczego Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) (80 mikrogramów + 2,25 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, nie zaleca się leczenia podtrzymującego produktem leczniczym Symbicort u dzieci.
B. Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym Pacjenci przyjmują dobową dawkę podtrzymującą produktu leczniczego Symbicort, a dodatkowo przyjmują produkt leczniczy Symbicort doraźnie, w odpowiedzi na objawy choroby. Należy doradzić pacjentom, by zawsze mieli przy sobie produkt leczniczy Symbicort do doraźnego stosowania.
U pacjentów przyjmujących Symbicort doraźnie lekarz powinien omówić z pacjentem profilaktyczne stosowanie produktu leczniczego Symbicort w leczeniu zwężenia oskrzeli wywołanego alergenem lub wysiłkiem fizycznym; zalecane stosowanie powinno uwzględniać częstość potrzeby stosowania. W przypadku częstej potrzeby rozszerzenia oskrzeli bez towarzyszącej jej potrzeby zwiększenia dawki glikokortykosteroidów wziewnych, należy użyć alternatywnego leku doraźnego.
Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym należy szczególnie rozważyć u pacjentów z: • niewystarczającą kontrolą objawów astmy i częstą potrzebą stosowania leku doraźnego • zaostrzeniami astmy występującymi w przeszłości, wymagającymi interwencji medycznej
Konieczne jest ścisłe monitorowanie działań niepożądanych związanych z podawaniem leku u pacjentów często przyjmujących dużą liczbę doraźnych inh alacji produktu leczniczego Symbicort.
Zalecane dawki: Dorośli i młodzież (w wieku od 12 lat): Zalecana dawka podtrzymująca to 4 inhalacje na dobę, podawane albo jako 2 inhalacje rano i wieczorem lub jako 4 inhalacje rano lub wieczorem. U niektórych pacjentów właściwe może być zastosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej 4 inhalacje dwa razy na dobę. Pacjenci powinni przyjmować 2 dodatkowe inhalacje w razie potrzeby, w odpowiedzi na wystąpienie objawów choroby. Jeśli objawy choroby utrzymują się po kilku minutach, należy przyjąć 2 dodatkowe inhalacje. Nie należy jednorazowo przyjmować więcej niż 12 inhalac ji.
Zazwyczaj nie ma potrzeby stosowania całkowitej dawki dobowej przekraczającej 16 inhalacji; jednak całkowitą dawkę dobową wynoszącą do 24 inhalacji można stosować przez ograniczony czas. Pacjentom stosującym więcej niż 16 inhalacji na dobę należy zdecydowanie zalecić zgłoszenie się po poradę medyczną. Należy ponownie ocenić ich stan i rozważyć zmianę leczenia podtrzymującego.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym nie jest zalecany u dzieci.
Informacje ogólne Szczególne grupy pacjentów: Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Symbicort u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia ekspozycji na formoterol i budezonid, ponieważ obie substancje są metabolizowane głównie w wątrobie.
Instrukcja prawidłowego stosowania produktu leczniczego Symbicort W momencie wyzwolenia inhalacji produktu leczniczego Symbicort z pojemnika, lek w postaci zawiesiny uwalniany jest z dużą prędkością. Gdy pacjent wykona wdech przez ustnik równocześnie z uruchomieniem inhalatora, substancja lecznicza jest przenoszona z wdychanym powietrzem do dróg oddechowych. Zazwyczaj z produktem leczniczym Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) zaleca się stosowanie komory inhalacyjnej (np. AeroChamber Plus Flow Vu lub AeroChamber Plus), szczególnie u pacjentów, którzy mają lub mogą mieć trudności z koordynacją uruchomienia inhalatora i wdechu (patrz punkt 5.2).
Uwaga: Pacjentów należy poinstruować, jak prawidłowo używać i dbać o inhalator i komorę inhalacyjną, a technikę inhalacji należy sprawdzić w celu zapewnienia optymalnego dostarczania leków wziewnych do płuc. Ważne jest, aby poinformować pacjenta aby:
− Uważnie przeczytał instrukcję użycia inhalatora zawartą w ulotce dołączonej do każdego inhalatora. − Jeśli pacjent chce zastosować komorę inhalacyjną, powinien przeczytać uważnie instrukcję użycia znajdującą się w ulotce dołączonej do każdego opakowania komory inhalacyjnej. − Nie używał inhalatora, jeżeli pochłaniacz wilgoci znajdujący się wewnątrz opakowania foliowego wysunął się na zewnątrz woreczka, w którym się znajdował. − Energicznie wstrząsał inhalatorem przez co najmniej 5 sekund przed każdym użyciem, aby dobrze wymieszać jego zawartość. − Przygotował inhalator do użycia poprzez wykonanie dwóch rozpyleń w powietrze, gdy inhalator jest nowy, albo nie był używany przez więcej niż tydzień lub został upuszczony. − Zdjął pokrywę ustnika. − Trzymał inhalator pionowo. − Włożył ustnik do ust. Wykonując powolny, głęboki wdech, mocno nacisnął inhalator, aby uwolnić dawkę leku . Pacjent powinien kontynuować wdech i wstrzymać go na około 10 sekund lub przynajmniej tak długo, jak to możliwe. Wykonanie wdechu w tym samym czasie, kiedy wyzwalana jest inhalacja leku zapewnia dotarcie substancji czynnych do płuc. − Ponownie wstrząsnął inhalatorem i powtórzył wykonywane czynności. − Nałożył pokrywę na ustnik po zakończonej inhalacji. − Wypłukał jamę ustną wodą po wykonaniu inhalacji dawki podtrzymującej, aby ograniczyć ryzyko rozwoju pleśniawek w jamie ustnej i gardle. Jeśli wystąpią pleśniawki w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien także płukać jamę ustną wodą po doraźnej inhalacji leku. − Czyścić regularnie ustnik inhalatora, co najmniej raz na tydzień, przy użyciu czystej, suchej ściereczki. − Nie wkładać inhalatora do wody.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Porady dotyczące dawkowania Po opanowaniu objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszenie dawki produktu leczniczego Symbicort. Ważna jest regularna ocena stanu pacjentów podczas zmniejszania dawki. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę produktu leczniczego Symbicort (patrz punkt 4.2).
Pacjentom należy zalecić, aby zawsze mieli przy sobie inhalator z lekiem do stosowania doraźnego, czyli produkt leczniczy Symbicort (u pacjentów stosujących Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym) lub oddzielny szybko działający lek rozszerzający oskrzela (w przypadku pacjentów stosujących Symbicort tylko w leczeniu podtrzymującym).
Pacjentom należy przypomnieć, że dawkę podtrzymującą produktu leczniczego Symbicort należy stosować zgodnie z zaleceniami, nawet w okresie bez objawów choroby.
W celu ograniczenia ryzyka wystąpienia zakażeń drożdżakowych w obrębie jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8) należy polecić pacjentowi, aby płukał usta wodą po wykonaniu inhalacji dawki podtrzymującej. Jeśli wystąpią pleśniawki w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien także płukać jamę ustną wodą po doraźnej inhalacji leku.
Zaleca się, by kończąc leczenie dawka leku była zmniejszana stopniowo, a leczenie nie było przerywane w sposób nagły. Nie należy brać pod uwagę całkowitego odstawienia glikokortykosteroidów wziewnych, chyba, że jest to przejściowo konieczne w celu potwierdzenia rozpoznania astmy.
Nasilenie choroby Podczas leczenia produktem leczniczym Symbicort mogą wystąpić ciężkie zdarzenia niepożądane związane z astmą i zaostrzenia astmy. Należy zalecić pacjentom, by kontynuowali leczenie, ale zasięgnęli porady lekarza, jeśli objawy astmy nadal nie będą kontrolowane lub nasilą się po rozpoczęciu leczenia produktem leczniczym Symbicort.
Jeśli pacjent uważa leczenie za nieskuteczne lub przekracza największą zalecaną dawkę produktu leczniczego Symbicort, powinien zasięgnąć porady lekarza (patrz punkt 4.2). Coraz częstsze użycie doraźnych leków rozszerzających oskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu choroby podstawowej i uzasadnia dokonanie ponownej oceny leczenia astmy. Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli objawów astmy stanowi potencjalne zagrożenie życia, a pacjent wymaga pilnej oceny medycznej. W takiej sytuacji należy rozważyć potrzebę zintensyfikowania terapii kortykosteroidami, np. zastosowanie kuracji kortykosteroidami doustnymi lub antybiotykoterapii w przypadku obecności zakażenia.
Nie należy rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Symbicort podczas zaostrzenia choroby lub u pacjentów z istotnym lub ostrym pogorszeniem astmy.
Zmiana z leczenia doustnego Należy zachować szczególną ostrożność podczas zmiany leczenia steroidami podawanymi ogólnie na leczenie produktem Symbicort w przypadku jakichkolwiek podstaw do podejrzeń, że wskutek wcześniejszego leczenia steroidami o działaniu ogólnym mogło dojść do zaburzenia czynności nadnerczy.
Zastosowanie leczenia budezonidem stosowanym wziewnie zwykle zmniejsza zapotrzebowanie pacjenta na steroidy podawane doustnie, jednak u pacjentów, u których dokonywana jest zmiana leczenia ze steroidów stosowanych doustnie na stosowane wziewnie, istnieje ryzyko utrzymywania się przez dość długi czas zmniejszonej rezerwy nadnerczowej. Powrót do właściwego stanu może nastąpić po znacznym upływie czasu po przerwaniu terapii doustnymi steroidami i dlatego zmiana terapii z doustnych steroidów na wziewny budezonid może być związana z ryzykiem wynikającym z zaburzeń czynności nadnerczy przez dłuższy czas. W związku z tym należy regularnie kontrolować czynność osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej.
Podczas zmiany terapii z doustnej na produkt leczniczy Symbicort zazwyczaj występuje zmniejszenie działania ogólnoustrojowego steroidów, co może skutkować wystąpieniem objawów alergii i zapalenia stawów, takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk i ból mięśni i stawów. Należy wówczas rozpocząć leczenie objawowe. Należy podejrzewać możliwość niewystarczającego działania glikokortykosteroidów, jeśli w rzadkich przypadkach wystąpią objawy, takie jak: zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty. W takich przypadkach niekiedy konieczne jest tymczasowe zwiększenie dawki doustnych glikokortykosteroidów.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Symbicort z itrakonazolem, rytonawirem, jak również z innymi lekami, które są silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (patrz punkt 4.5). Jeżeli nie możn a uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków, przerwa między zastosowaniem leków wchodzących w interakcje a przyjęciem produktu leczniczego Symbicort powinna być jak najdłuższa. U pacjentów stosujących silne inhibitory CYP3A4 nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym.
Ostrożność u pacjentów ze szczególnymi chorobami Produkt leczniczy Symbicort należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy, guzem chromochłonnym nadnerczy, cukrzycą, niewyrównaną hipokaliemią, kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, podzastawkowym zwężeniem aorty nieznanego pochodzenia, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, tętniakiem i innymi ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak choroba niedokrwienna serca, tachyarytmie czy ciężka niewydolność serca.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc. Sam formoterol może powodować wydłużenie odstępu QTc.
Podczas stosowania dużych dawek agonistów receptorów beta 2
ciężka hipokaliemia. Jednoczesne stosowanie agonistów receptorów β 2
zmniejszających stężenie potasu w surowicy lub zwiększających ich działanie hipokaliemiczne, np. pochodnych ksantynowych, steroidów lub leków moczopędnych, może powodować sumowanie się tych działań. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku nieustabilizowanej astmy wymagającej zmiennego użycia doraźnych leków rozszerzających oskrzela, w przypadku ostrej ciężkiej astmy, ponieważ powiązane z nią ryzyko może nasilić się w wyniku niedotlenienia narządów i tkanek oraz w innych stanach ze zwiększonym ryzykiem hipokaliemii. W tych okolicznościach zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
U pacjentów z cukrzycą należy rozważyć dodatkowe kontrole stężenia glukozy we krwi, podobnie jak w przypadku leczenia innymi agonistami receptorów β adrenergicznych.
U pacjentów z czynną lub utajoną gruźlicą płuc bądź też grzybiczym lub wirusowym zakażeniem dróg oddechowych należy ponownie rozważyć potrzebę stosowania i dawkę glikokortykosteroidów wziewnych.
Objawy ogólnoustrojowe Objawy ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania jakichkolwiek wziewnych kortykosteroidów, szczególnie, gdy są one stosowane długotrwale w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych kortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu kortykosteroidów doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę oraz rzadziej szereg zaburzeń psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadpobudliwość psychoruchową, zaburzenia snu, niepokój, depresję lub agresję (szczególnie u dzieci) (patrz punkt 4.8).
Potencjalne oddziaływanie na gęstość mineralną kości należy brać pod uwagę szczególnie u pacjentów przyjmujących długotrwale duże dawki leku, u których współistnieją czynniki ryzyka rozwoju osteoporozy. Długotrwałe badania z wziewnym budezonidem u dzieci stosujących średnio 400 mikrogramów na dobę (dawki odmierzonej) lub z udziałem dorosłych stosujących wziewnie budezonid w dawce dobowej Nie ma danych dotyczących skutków stosowania produktu leczniczego Symbicort w większych dawkach.
Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (ang. central serous chorioretinopathy, CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.
Czynność nadnerczy Leczenia uzupełniającego steroidami ogólnoustrojowymi lub budezonidem podawanym wziewnie nie należy nagle przerywać.
Długotrwałe leczenie dużymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów, szczególnie dawkami większymi niż zalecane, może również powodować klinicznie znaczące zahamowanie czynności nadnerczy. Dlatego należy rozważyć dodatkowe zastosowanie kortykosteroidów podawanych ogólnie w okresach stresu, takich jak ostre infekcje lub zabiegi chirurgiczne. Nagłe zmniejszenie dawki steroidów może spowodować ostry przełom nadnerczowy. Objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o wystąpieniu ostrego przełomu nadnerczowego mogą być w pewnym stopniu maskowane, ale mogą to być: jadłowstręt, ból brzucha, utrata masy ciała, zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty, obniżony poziom świadomości, drgawki, niedociśnienie tętnicze i hipoglikemia.
Paradoksalny skurcz oskrzeli Tak jak w przypadku innych leków podawanych wziewnie, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, co objawia się nasileniem świstów oskrzelowych i duszności bezpośrednio po przyjęciu inhalacji produktu leczniczego. Jeśli u pacjenta wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Symbicort, ocenić stan pacjenta i wdrożyć leczenie alternatywne, jeśli jest to konieczne. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy go leczyć natychmiast (patrz punkt 4.8).
Dzieci i młodzież Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami wziewnymi. Jeśli wzrost będzie spowolniony, należy ponownie ocenić leczenie w celu zmniejszenia dawki glikokortykosteroidu wziewnego do najmniejszej wielkości pozwalającej utrzymać skuteczną kontrolę objawów astmy, jeśli jest to możliwe. Należy starannie rozważyć korzyści z leczenia kortykosteroidami względem możliwego ryzyka zahamowania wzrostu. Ponadto, należy rozważyć skierowanie pacjenta do pulmonologa dziecięcego.
Ograniczone dane z długotrwałych badań sugerują, że większość dzieci i młodzieży leczonych budezonidem w postaci wziewnej ostatecznie osiągnie swój docelowy wzrost w wieku dorosłym. Obserwowano jednak początkowe niewielkie, ale przemijające zahamowanie tempa wzrostu (o około 1 cm). Zazwyczaj występuje ono w pierwszym roku leczenia.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakokinetyczne Silne inhibitory izoenzymu CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon i inhibitory proteazy HIV) mogą w znacznym stopniu zwiększać stężenie budezonidu w osoczu i należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków. Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między podaniem inhibitora i budezonidu powinna być tak długa, jak to możliwe (patrz punkt 4.4). U pacjentów przyjmujących silne inhibitory izoenzymu CYP3A4 nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym.
Ketokonazol, silny inhibitor izoenzymu CYP3A4, w dawce 200 mg raz na dobę spowodował w przybliżeniu sześciokrotne zwiększenie stężenia w osoczu przyjętego jednocześnie, doustnie budezonidu (pojedyncza dawka 3 mg). Kiedy ketokonazol podano po 12 godzinach od zastosowania budezonidu, stężenie w osoczu zwiększyło się średnio tylko trzykrotnie, co wskazuje, że przerwa między zastosowaniem leków może zmniejszyć wzrost stężenia w osoczu. Ograniczone dane na temat tej interakcji dla dużych dawek budezonidu podawanego wziewnie wskazują, że znaczące zwiększenie stężenia w osoczu (przeciętnie 4-krotne) może wystąpić, jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz na dobę zostanie przyjęty jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka 1000 mikrogramów).
Interakcje farmakodynamiczne Działanie formoterolu może być osłabione lub zahamowane przez beta-adrenolityki. Dlatego produktu leczniczego Symbicort nie należy stosować jednocześnie z beta-adrenolitykami (również w postaci kropli do oczu), chyba że istnieją bezwzględne wskazania.
Jednoczesne leczenie chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekami antyhistaminowymi (terfenadyną) i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może spowodować wydłużenie odstępu QTc oraz zwiększać ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu.
Dodatkowo lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zmniejszyć tolerancję mięśnia sercowego na β 2 -sympatykomimetyki.
Jednoczesne leczenie inhibitorami oksydazy monoaminowej lub lekami wykazującymi podobne właściwości, np. furazolidonem i prokarbazyną, może powodować wzrost ciśnienia tętniczego.
Zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca występuje u pacjentów poddawanych jednocześnie znieczuleniu ogólnemu z użyciem halogenowanych węglowodorów.
Jednoczesne stosowanie innych leków beta-adrenergicznych lub leków przeciwcholinergicznych może mieć potencjalnie addytywne działanie rozszerzające oskrzela.
Hipokaliemia może zwiększać skłonność do występowania zaburzeń rytmu serca u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy.
Hipokaliemia może być skutkiem leczenia agonistami receptorów β 2 -adrenergicznych i może nasilać się pod wpływem jednoczesnego leczenia pochodnymi ksantyny, kortykosteroidami i lekami moczopędnymi (patrz punkt 4.4).
Nie obserwowano interakcji pomiędzy budezonidem i formoterolem a innymi lekami stosowanymi w leczeniu astmy.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży produktu leczniczego Symbicort lub jednocześnie formoterolu i budezonidu. Dane pochodzące z badania nad rozwojem zarodka i płodu przeprowadzonego na szczurach nie wykazały dodatkowego wpływu skojarzenia tych leków.
Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały, że formoterol powodował działania niepożądane w badaniach nad rozrodczością przy bardzo dużej ekspozycji ogólnoustrojowej (patrz punkt 5.3).
Dane dotyczące przebiegu ciąży u około 2000 kobiet stosujących wziewnie budezonid wskazują na brak zwiększonego ryzyka działania teratogennego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że glikokortykosteroidy powodują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Wydaje się, że dane te nie mają znaczenia u ludzi, jeżeli budezonid podaje się w zalecanych dawkach.
Badania na zwierzętach wykazały również związek pomiędzy ekspozycją na zbyt wysokie, choć jeszcze nie teratogenne, dawki glikokortykosteroidów w okresie prenatalnym a zwiększonym ryzykiem opóźnienia rozwoju wewnątrzmacicznego, chorób układu krążenia w wieku dorosłym, trwałych zmian wysycenia receptora glikokortykosteroidowego oraz zmian w metabolizmie i działaniu neuroprzekaźników.
Produkt leczniczy Symbicort można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu potrzebną do utrzymania wystarczającej kontroli objawów astmy.
Karmienie piersią Budezonid przenika do mleka kobiecego, jednak stosowany w dawkach terapeutycznych nie powinien mieć wpływu na dziecko karmione piersią. Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mleka kobiecego. U szczurów wykazano małe stężenie formoterolu w mleku karmiących samic. Zastosowanie produktu leczniczego Symbicort u kobiet karmiących piersią można rozważyć tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.
Płodność Nie ma dostępnych danych dotyczących potencjalnego wpływu budezonidu na płodność. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na reprodukcję wykazały zmniejszenie płodności u samców szczurów podczas ekspozycji ogólnoustrojowej na duże dawki formoterolu (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Symbicort nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Ze względu na to, że produkt leczniczy Symbicort zawiera zarówno budezonid, jak i formoterol, po jego zastosowaniu możliwe jest wystąpienie tego samego rodzaju działań niepożądanych, jakie były obserwowane po zastosowaniu budezonidu i formoterolu. Jednoczesne podanie tych dwóch substancji nie powoduje zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi leku są farmakologicznie przewidywalne działania niepożądane typowe dla agonistów receptorów β 2
ustępują po kilku dniach od rozpoczęcia leczenia.
Wymienione poniżej działania niepożądane związane ze stosowaniem budezonidu i formoterolu pogrupowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000).
Tabela 1 Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Zakażenia drożdżakowe (kandydoza) jamy ustnej i gardła Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Natychmiastowe i opóźnione reakcje nadwrażliwości, np. wysypka, pokrzywka, świąd, zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna Zaburzenia endokrynologiczne Bardzo rzadko Zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu, zmniejszenie gęstości mineralnej kości Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko Hipokaliemia Bardzo rzadko Hiperglikemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Agresja, nadpobudliwość psychoruchowa, niepokój, zaburzenia snu Bardzo rzadko Depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci) Zaburzenia układu nerwowego Często Bóle głowy, drżenia mięśni Niezbyt często Zawroty głowy Bardzo rzadko Zaburzenia smaku Zaburzenia oka Niezbyt często Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4) Bardzo rzadko Zaćma i jaskra Zaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Tachykardia Rzadko Zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, tachykardia nadkomorowa, skurcze dodatkowe Bardzo rzadko Dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QTc Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko Zmiany ciśnienia tętniczego Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Łagodne podrażnienie gardła, kaszel, dysfonia w tym chrypka Rzadko Skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Łatwe siniaczenie Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Kurcze mięśni
Zakażenia drożdżakowe (kandydoza) jamy ustnej i gardła spowodowane są osadzaniem się leku. W celu zminimalizowania ryzyka takich zakażeń należy poradzić pacjentom płukanie jamy ustnej wodą po przyjęciu każdej inhalacji w ramach leczenia podtrzymującego. Zakażenia drożdżakowe jamy ustnej i gardła reagują zwykle na miejscowe leczenie przeciwgrzybicze bez potrzeby przerywania stosowania wziewnego steroidu. Jeśli wystąpią pleśniawki w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien także płukać jamę ustną wodą po doraźnej inhalacji leku.
Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, bardzo rzadko, u mniej niż 1 na 10 000 osób, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, co objawia się nasileniem świstów oskrzelowych i duszności bezpośrednio po przyjęciu inhalacji produktu leczniczego. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy leczyć go od razu po wystąpieniu. Należy wówczas natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Symbicort, ocenić stan pacjenta i wprowadzić leczenie alternatywne, jeśli konieczne (patrz punkt 4.4).
Mogą wystąpić objawy związane z ogólnoustrojowym działaniem wziewnych kortykosteroidów, szczególnie, gdy leki te są stosowane długotrwale i w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych kortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu kortykosteroidów doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę. Może wystąpić także zwiększona wrażliwość na infekcje oraz zaburzenie zdolności przystosowania się do sytuacji stresowych. Działania takie prawdopodobnie zależne są od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej ekspozycji na działanie steroidów oraz od indywidualnej wrażliwości.
Leczenie agonistami receptorów β 2 -adrenergicznych może powodować zwiększenie stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i związków ketonowych.
Dzieci i młodzież Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami wziewnymi (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Fax.: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie formoterolu może prowadzić do objawów typowych dla agonistów receptorów β 2 -adrenergicznych, takich jak: drżenia mięśni, bóle głowy, uczucie kołatania serca. Zgłaszano pojedyncze przypadki tachykardii, hiperglikemii, hipokaliemii, wydłużenia odstępu QTc, arytmii, nudności oraz wymiotów. Może być wskazane leczenie objawowe i podtrzymujące. Po podaniu dawki 90 mikrogramów formoterolu w ciągu 3 godzin u pacjentów z ostrym skurczem oskrzeli nie obserwowano problemów świadczących o zagrożeniu bezpieczeństwa.
Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet przy zastosowaniu nadmiernych dawek, nie powinno stanowić problemu klinicznego. Budezonid stosowany długotrwale w zbyt dużych dawkach może powodować występowanie ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów, takich jak podwyższone stężenie tych hormonów we krwi i zahamowanie czynności nadnerczy.
W razie konieczności przerwania leczenia produktem Symbicort z powodu przedawkowania jego składnika, formoterolu, należy rozważyć zapewnienie odpowiedniego leczenia tylko kortykosteroidem wziewnym.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: adrenomimetyki, środki wziewne.
Kod ATC: R03AK07
Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne Produkt leczniczy Symbicort zawiera formoterol i budezonid, które wykazują różne mechanizmy działania i w sposób addycyjny powodują redukcję zaostrzeń astmy. Specyficzne właściwości budezonidu i formoterolu umożliwiają stosowanie skojarzenia tych substancji w leczeniu podtrzymującym i doraźnym lub tylko w leczeniu podtrzymującym astmy.
Budezonid Budezonid jest glikokortykosteroidem, który po podaniu wziewnym wykazuje zależne od dawki działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co skutkuje zmniejszeniem nasilenia objawów i zmniejszeniem liczby zaostrzeń astmy. Po podaniu budezonidu wziewnie obserwuje się mniejsze nasilenie działań niepożądanych w porównaniu z ogólnoustrojowym podawaniem kortykosteroidów. Dokładny mechanizm działania przeciwzapalnego glikokortykosteroidów nie został poznany.
Formoterol Formoterol jest selektywnym agonistą receptora β 2 -adrenergicznego, który po podaniu wziewnym powoduje szybki i długo utrzymujący się rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli u pacjentów z odwracalną obturacją dróg oddechowych. Działanie rozszerzające oskrzela jest zależne od dawki, występuje w ciągu 1-3 minut po inhalacji i utrzymuje się co najmniej 12 godzin po pojedynczej inhalacji.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Działanie kliniczne produktu Symbicort w dawce 80 mikrogramów + 2,25 mikrograma zostały udokumentowane przy użyciu strategii pomostowej, w której danych z badań in vitro użyto do wykazania podobieństwa do większej dawki podawanej przez inhalator pMDI (ang. pressurized metered dose inhaler) (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma) i w której wykorzystano dane farmakokinetyczne do porównania inhalatora pMDI z produktem Symbicort Turbuhaler, wykazując dostarczenie porównywalnej ilości substancji czynnych do krążenia ogólnego (patrz punkt 5.2).
W jednym randomizowanym, wieloośrodkowym badaniu III fazy prowadzonym w grupach równoległych metodą podwójnie ślepej próby porównywano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu Symbicort podawanego przez inhalator pMDI (160 + 4,5 mikrograma, 2 inhalacje dwa razy na dobę, dawka dostarczona) ze skutecznością i bezpieczeństwem stosowania produktu Pulmicort podawanego przez inhalator pMDI (budezonid 200 mikrogramów, 2 inhalacje dwa razy na dobę, dawka odmierzona) oraz z produktem Symbicort Turbuhaler (budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma, 2 inhalacje dwa razy na dobę, dawka dostarczona) u młodzieży i osób dorosłych z astmą. Produkt leczniczy Symbicort podawany przez pMDI wykazywał przewagę nad budezonidem podawanym przez pMDI w odni esieniu do wartości porannego PEF (średnia różnica wyniosła 28,6 l/min; 95% CI: 20,9 do 36,4 l/min; p<0,001). Wyniki uzyskane dla różnych postaci produktu leczniczego Symbicort (inhalator pMDI i Turbuhaler) były porównywalne, a szacunkowa różnica między nimi wyniosła -2,8 l/min; 95% (CI: -10,4 do 4,9 l/min).
Skuteczność kliniczna leczenia podtrzymującego budezonidem w skojarzeniu z formoterolem Badania kliniczne przeprowadzone z udziałem osób dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do leczenia budezonidem spowodowało zmniejszenie nasilenia objawów astmy i poprawę czynności płuc oraz zmniejszyło liczbę zaostrzeń. W dwóch 12-tygodniowych badaniach wpływ budezonidu w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) na czynność płuc był taki sam, jak po zastosowaniu skojarzenia budezonidu z formoterolem jako odrębnych leków, a w porównaniu z samym budezonidem działania te były większe. We wszystkich grupach terapeutycznych stosowano doraźnie krótko działający lek z grupy agonistów receptorów β 2
w miarę upływu czasu.
Dwa badania kliniczne z udziałem 1107 pacjentów dorosłych i młodzieży z astm ą wykazały większą skuteczność produktu leczniczego Symbicort (w dawce 80 + 4, 5 oraz 160 + 4,5 mikrograma/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina) w porównaniu z każdym z jego składników stosowanych w monoterapii w zakresie poprawy czynności płuc (wartość FEV 1
1
i określonych a priori zdarzeń astmy po zastosowaniu produktu leczniczego Symbicort w porównaniu z budezonidem i formoterolem.
Długoterminowe bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu Symbicort (80 + 4,5 i 160 + 4, 5 mikrograma/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina) w porównaniu z budezonidem (80 i 160 mikrograma/dawkę inhalacyjną) oceniano w 26-tygodniowym badaniu bezpieczeństwa stosowania i skuteczności z udziałem 11 963 osób dorosłych i młodzieży z astmą. Współczynnik ryzyka porównujący ryzyko wystąpienia ciężkich zdarzeń związanych z astmą pomiędzy produktem Symbicort a budezonidem, ocenianych na podstawie złożonego punktu końcowego obejmującego zgony, intubacje i hospitalizacje związane z astmą, wyniósł 1,07 (95% CI: 0,70 do 1,70). Statystyczną równoważność wykazano w oparciu o górną granicę 95% CI dla współczynnika ryzyka wynoszącego <2. Produkt leczniczy Symbicort był statystycznie lepszy od budezonidu, co oceniano w oparciu o czas do wystąpienia pierwszego ciężkiego zaost rzenia astmy oraz miary kontroli objawów.
Skuteczność kliniczna podtrzymującego i doraźnego leczenia budezonidem w skojarzeniu z formoterolem Łącznie 12 076 pacjentów z astmą zostało włączonych do 5 badań skuteczności i bezpieczeństwa stosowania prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby. Z tej grupy 4 447 pacjentów zostało losowo przydzielonych do podtrzymującego i doraźnego leczenia skojarzonego budezonidem z formoterolem (Turbuhaler) trwającego 6 lub 12 miesięcy. U pacjentów musiały występować objawy choroby pomimo stosowania wziewnych glikokortykosteroidów.
Leczenie podtrzymujące i doraźne budezonidem w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) spowodowało statystycznie znamienne i klinicznie znaczące zmniejszenie odsetka ciężkich zaostrzeń we wszystkich porównaniach, we wszystkich 5 badaniach. Obejmowało to porównanie z leczeniem budezonidem w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) w większej dawce podtrzymującej i terbutaliną stosowaną jako lek doraźny (badanie 735) oraz z leczeniem budezonidem w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) w takiej samej dawce podtrzymującej z formoterolem lub terbutaliną jako lek doraźny (badanie 734) ( Tabela 2). W badaniu 735 czynność płuc, kontrola objawów i stosowanie leków doraźnych były podobne we wszystkich grupach terapeutycznych. W badaniu 734 objawy zostały złagodzone, zużycie leków doraźnych zmniejszone, a czynność płuc poprawiła się w porównaniu z obiema terapiami porównawczymi. Łącznie w tych 5 badaniach pacjenci otrzymujący budezonid w skojarzeniu z formoterolem (Turbuhaler) w leczeniu podtrzymującym i doraźnym przeciętnie nie stosowali żadnych inhalacji doraźnych przez 57% dni leczenia. Nie obserwowano oznak rozwoju tolerancji wraz z upływem czasu.
Tabela 2 Przegląd ciężkich zaostrzeń występujących w badaniach klinicznych Nr badania Czas trwania Grupy terapeutyczne n Ciężkie zaostrzenia a
Zdarze nia Zdarzenia/ pacjento- rok Badanie 735 Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + w razie potrzeby b
Budezonid + formoterol 320 + 0,4 mg w razie potrzeby
Salmeterol + flutykazon 2 x 25 + 0,4 mg w razie potrzeby
Badanie 734 Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + w razie potrzeby b
Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + formoterol 4,5 mikrograma w razie potrzeby
Budezonid + formoterol 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę + terbutalina 0,4 mg w razie potrzeby a
b
Porównywalną skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u młodzieży i pacjentów dorosłych wykazano w 6 badaniach prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby, obejmujących 5 badań wspomnianych wyżej i jedno dodatkowe badanie z użyciem dużej dawki podtrzymującej wynoszącej 160 + 4,5 mikrograma, dwie inhalacje dwa razy na dobę. Oceny te opierały się na łącznej liczbie 14 385 pacjentów z astmą, z których jednym dniu w ramach leczenia podtrzymującego i doraźnego budezonidem w skojarzeniu z formoterolem była ograniczona, a takie stosowanie nie było częste.
W 2 innych badaniach z udziałem pacjentów zgłaszających się po pomoc medyczną z powodu ostrych objawów astmy skojarzenie budezonidu z formoterolem (Turbuhaler) zapewniało szybkie i skuteczne złagodzenie zwężenia oskrzeli, a efekt ten był podobny jak po zastosowaniu salbutamolu i formoterolu.
Informacje o stosowaniu u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie W badaniu oceniającym pojedynczą dawkę, 8 inhalacji produktu leczniczego Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) 160 mikrogramów + 4,5 mikrograma (całkowita dawka 1280 mikrogramów + 36 mikrogramów) podano zdrowym ochotnikom. Budezonid i formoterol były szybko wchłaniane, a maksymalne stężenie w osoczu zostało osiągnięte po odpowiednio 15 i 6 minutach od inhalacji. Produkt leczniczy Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) dostarczał porównywalną ilość aktywnego leku do krążenia ogólnoustrojowego, co produkt leczniczy Symbicort Turbuhaler (całkowita dawka 1280 + 36 mikrogramów). Wielkość AUC dla budezonidu zawartego w produkcie leczniczym Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) wynosiła 90% wartości AUC leku porównawczego – produktu leczniczego Symbicort Turbuhaler. Wielkość AUC formoterolu zawartego w produkcie leczniczym Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) wynosiła 116% wartości AUC leku porównawczego – produktu leczniczego Symbicort Turbuhaler.
Ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid i formoterol z produktu leczniczego Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) 160 mikrogramów + 4,5 mikrograma, z komorą inhalacyjną lub bez komory inhalacyjnej AeroChamber Plus Flow Vu, oceniono w badaniu przeprowadzonym u zdrowych ochotników.
Całkowita ogólnoustrojowa ekspozycja na produkt leczniczy Symbicort (aerozol inhalacyjny, zawiesina) w dawce 160 mikrogramów + 4,5 mikrograma, podawany przez komorę inhalacyjną AeroChamber Plus Flow Vu była zwiększona w porównaniu do podania bez użycia komory, ze średnią wartością AUC o 68% i 77% większą, odpowiednio dla budezonidu i formoterolu. Jednak największe zwiększenie ekspozycji po podaniu z zastosowaniem komory inhalacyjnej obserwowano u osób z małą ekspozycją po podaniu bez zastosowania komory (najprawdopodobniej z powodu niewłaściwej techniki inhalacji).
Nie stwierdzono, aby istniały interakcje farmakokinetyczne pomiędzy budezonidem a formoterolem.
Dystrybucja i metabolizm Formoterol wiąże się z białkami osocza w około 50%, a budezonid w około 90%. Objętość dystrybucji wynosi około 4 l/kg w przypadku formoterolu i 3 l/kg w przypadku budezonidu. Formoterol jest unieczynniany w procesie sprzęgania (powstają czynne O-demetylowane i deformylowane metabolity, które są obserwowane głównie w nieczynnej postaci sprzężonej). Budezonid w znacznym stopniu (około 90%) podlega biotransformacji podczas pierwszego przejścia przez wątrobę, do metabolitów o małej aktywności glikokortykosteroidowej. Aktywność glikokortykosteroidowa głównych metabolitów (6-beta-hydroksybudezonidu i 16-alfa-hydroksyprednizolonu) wynosi mniej niż 1% aktywności budezonidu. Nie obserwowano jakichkolwiek reakcji metabolicznych, ani jakichkolwiek reakcji wypierania pomiędzy formoterolem a budezonidem.
Eliminacja Większa część dawki formoterolu jest metabolizowana w wątrobie, a następnie wydalana przez nerki. Po inhalacji od 8 do 13% dostarczonej dawki formoterolu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Formoterol ma duży klirens ogólnoustrojowy wynoszący około 1,4 l/min, a okres półtrwania końcowej fazy eliminacji wynosi średnio 17 godzin.
Budezonid jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP3A4. Metabolity budezonidu są wydalane z moczem w postaci niezmienionej lub sprzężonej. Tylko nieistotna ilość budezonidu wykrywana jest w postaci niezmienionej w moczu. Budezonid charakteryzuje się dużym klirensem ogólnoustrojowym, (wynoszącym około 1,2 l/min), a jego okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu po podaniu dożylnym wynosi średnio 4 godziny.
Farmakokinetyka budezonidu i formoterolu u pacjentów z niewydolnością nerek jest nieznana. U pacjentów z chorobami wątroby możliwe jest zwiększenie ekspozycji na budezonid i formoterol.
Liniowość lub nieliniowość Ekspozycja ogólnoustrojowa na budezonid i formoterol wykazuje liniową zależność od zastosowanej dawki.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Obserwowane w badaniach na zwierzętach objawy toksyczności budezonidu i formoterolu, podawanych w skojarzeniu lub oddzielnie, były związane ze zwiększeniem aktywności farmakologicznej.
Badania wpływu na rozrodczość zwierząt wykazały, że kortykosteroidy, takie jak budezonid, mogą powodować wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, zniekształcenia układu kostnego). Jednakże nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miały znaczenie dla ludzi, gdy lek jest stosowany w zalecanych dawkach. Badania wpływu formoterolu na rozrodczość zwierząt wykazują nieznaczne zmniejszenie płodności u samców szczurów przy większej ekspozycji ogólnoustrojowej oraz mniejszą liczbę implantacji zarodków, jak również zmniejszenie przeżywalności okołoporodowej płodów i zmniejszenie masy urodzeniowej przy znacznie większych ekspozycjach ogólnoustrojowych niż te osiągane podczas stosowania klinicznego. Jednakże nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miały znaczenie dla ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Apafluran (HFA 227) Powidon K 25 Makrogol 1000
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Okres ważności produktu leczniczego Symbicort zapakowanego do sprzedaży wynosi 2 lata. Okres ważności po pierwszym otwarciu wynosi 3 miesiące.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
W celu osiągnięcia najlepszych wyników, ten lek powinien być przechowywany przed użyciem w temperaturze pokojowej. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać. Chronić przed mrozem oraz bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Nałożyć mocno pokrywę na ustnik i zatrzasnąć we właściwej pozycji po użyciu.
Podobnie jak w przypadku większości produktów wziewnych w pojemnikach pod ciśnieniem, działanie terapeutyczne tego produktu leczniczego zmniejsza się, gdy pojemnik jest zimny. Przed użyciem produkt powinien znajdować się w temperaturze pokojowej. Pojemnik zawiera płyn pod ciśnieniem. Nie wystawiać na działanie temperatury powyżej 50°C. Nie przedziurawiać pojemnika. Nawet, jeśli pojemnik wydaje się pusty nie należy go zgniatać, dziurawić czy palić.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Aluminiowy pojemnik ciśnieniowy z zaworem dozującym wraz z dołączonym licznikiem inhalacji. Pojemnik jest ściśle połączony z czerwonym plastikowym zaworem dozującym, białym plastikowym ustnikiem i szarym plastikowym zamknięciem. Każdy inhalator dostarcza 60 lub 120 inhalacji budezonidu + formoterolu fumaranu dwuwodnego 80 mikrogramów + 2,25 mikrograma, po przygotowaniu urządzenia do użycia. Każdy inhalator jest pojedynczo zapakowany w laminowaną torebkę foliową zawierającą środek pochłaniający wilgoć.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTUAstraZeneca AB Szwecja
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: