Indywidualny Zestaw Autostrzykawek przeciwko Bojowym Środkom Trującym IZAS-05

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Indywidualny Zestaw Autostrzykawek przeciwko Bojowym Środkom Trującym

Autostrzykawka ATROPINA,
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA, (Pralidoksymu chlorek + Atropiny siarczan)
Autostrzykawka DIAZEPAM,

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest zestaw IZAS-05 i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem zestawu IZAS-05

3. Jak stosować zestaw IZAS-05

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać zestaw IZAS-05

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest zestaw IZAS-05 i w jakim celu się go stosuje

IZAS-05 jest zestawem trzech autostrzykawek (autostrzykawka ATROPINA, autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA, autostrzykawka DIAZEPAM), przeznaczonych do stosowania w przypadku zatrucia bojowymi środkami trującymi z grupy środków paralityczno-drgawkowych. Zestaw IZAS-05 stosowany jest w celu łagodzenia objawów i przeciwdziałania skutkom zatrucia.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem zestawu IZAS-05

Kiedy nie stosować składników zestawu IZAS-05
Autostrzykawka ATROPINA • jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego
• jeśli pacjent ma jaskrę z wąskim kątem, • jeśli u pacjenta występują choroby powodujące zaburzenia drożności dróg moczowych (np. przerost

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA • nie są znane bezwzględne przeciwwskazania wobec stosowania pralidoksymu chlorku, • nie stosować jeśli pacjent ma uczulenie na pralidoksymu chlorek, lub którykolwiek z pozostałych
składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) oraz w innych sytuacjach, w których ryzyko w

Autostrzykawka DIAZEPAM • jeśli pacjent ma uczulenie na diazepam, inny lek z grupy leków zwanych benzodiazepinami lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), • jeśli u pacjenta stwierdzono miastenię (choroba powodującą osłabienie mięśni i nadmierne
• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność oddechowa, • jeśli u pacjenta występuje zespół bezdechu podczas snu, • jeśli pacjent choruje na ciężką niewydolność wątroby.
W przypadku zatrucia bojowymi środkami trującymi o działaniu paralityczno-drgawkowym, należy ocenić zasadność wymienionych przeciwwskazań, rozważając zarówno możliwe ryzyko jak i korzyści dla pacjenta wynikające z użycia autostrzykawek wchodzących w skład zestawu IZAS-05.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania zestawu IZAS-05 należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką, jeśli istnieje taka możliwość.
Autostrzykawka ATROPINA Atropinę należy podawać ostrożnie pacjentom: • w wieku powyżej 40 lat, ze względu na możliwość przerostu gruczołu krokowego i wystąpienia zaburzeń drożności dróg moczowych; • z chorobami układu oddechowego, ponieważ atropina może nasilić duszność; • z nadczynnością tarczycy, nadciśnieniem tętniczym, tachyarytmią, zastoinową niewydolnością

• z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby.
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA • Pralidoksymu chlorek nie jest skuteczny w leczeniu zatrucia fosforem, fosforanami nieorganicznymi lub środkami fosforoorganicznymi nie mającymi działania antycholinoesterazowego. • Pralidoksymu chlorek nie jest wskazany jako odtrutka w przypadku zatrucia pestycydami należącymi do klasy karbaminianów, ponieważ może wzmacniać ich działanie toksyczne.
Autostrzykawka DIAZEPAM Należy zachować szczególna ostrożność podczas stosowania diazepamu u pacjentów: • w podeszłym wieku, • z niewydolnością wątroby, • z przewlekłą niewydolnością płuc, • z uszkodzeniem mózgu będącym wynikiem np. urazu, miażdżycy naczyń krwionośnych, udaru, • w stanie ciężkim, zwłaszcza z zaburzeniami serca i oddychania, • z przewlekłą niewydolnością oddechową, • uzależnionych od leków lub alkoholu, • którzy utracili bliskie osoby i są w okresie żałoby, • chorujących na fobie i natręctwa, • chorujących na przewlekłe psychozy.
Tolerancja
Po stosowaniu diazepamu przez kilka tygodni, jego skuteczność może się zmniejszyć.
Uzależnienie Stosowanie diazepamu przez dłuższy czas może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Ryzyko rozwoju uzależnienia rośnie wraz ze zwiększeniem dawki oraz czasu leczenia i jest większe u pacjentów uzależnionych od alkoholu lub leków a także u pacjentów z zaburzeniami osobowości.
Objawy odstawienne
W przypadku nagłego odstawienia leku mogą wystąpić u pacjenta objawy odstawienne, takie jak: bóle głowy, bóle mięśniowe, zwiększony niepokój, napięcie, podniecenie, niepokój ruchowy, dezorientacja, zaburzenia snu, drażliwość. W cięższych przypadkach mogą wystąpić: utrata poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowości, nadwrażliwość na dźwięk, dotyk, światło, hałas, uczucie mrowienia i drętwienie kończyn, omamy i urojenia, drgawki padaczkowe.
Zjawisko „z odbicia” i niepokój Podczas odstawiania diazepamu może wystąpić przejściowy nawrót nasilonych objawów, które były przyczyna stosowania leku (tzw. zjawisko „z odbicia”). Objawom tym często towarzyszą zmiany nastroju, niepokój, zaburzenia snu i bezsenność. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia tych objawów zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku.
Amnezja następcza (niezdolność do pamiętania zdarzeń po zastosowaniu leku) Diazepam może powodować niepamięć następczą (trudność uczenia się i zapamiętywania nowych informacji – nowe dane nie są trwale zapamiętywane). Stan taki pojawia się najczęściej w ciągu kilku godzin od podania leku, szczególnie w dużej dawce.
Reakcje psychotyczne i paradoksalne Przy stosowaniu benzodiazepin opisywano reakcje takie jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, ataki furii, koszmary senne, omamy, psychozy, niewłaściwe zachowanie i inne zaburzenia zachowania. W razie wystąpienia takich objawów należy przerwać stosowanie leku. Ryzyko wystąpienia wspomnianych powyżej działań niepożądanych jest większe u dzieci i u osób w wieku podeszłym.
Stosowanie w depresji Przed zastosowaniem diazepamu należy poinformować lekarza o wszelkich chorobach psychicznych. Pacjenci z objawami depresji lub lęku związanego z depresją powinni stosować jednocześnie kilka leków. Podawanie pacjentom z depresją jedynie diazepamu może spowodować nasilenie objawów depresji, w tym myśli samobójczych.
Dzieci i młodzież
Indywidualny Zestaw Autostrzykawek przeciwko Bojowym Środkom Trującym IZAS-05 nie jest przewidziany do stosowania u dzieci.
IZAS-05 a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Autostrzykawka ATROPINA Leki, które nasilają skutki działania atropiny:
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, - leki przeciwskurczowe (stosowane np. w zespole jelita drażliwego), - leki stosowane w chorobie Parkinsona, - niektóre leki przeciwhistaminowe (zaliczane do I generacji), - fenotiazyny (leki stosowane w chorobach umysłowych), - dyzopiramid, chinidyna (leki stosowane w chorobach serca).
Atropina poprzez opóźnianie opróżniania żołądka może powodować zwolnienie lub przyspieszenie wchłaniania niektórych leków przyjętych doustnie.
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA Stosowanie pralidoksymu w połączeniu z atropiną może spowodować przyspieszenie oznak działania atropiny (zaczerwienienie twarzy, rozszerzenie źrenic, przyspieszone bicie serca, suchość w ustach i nosie). Należy unikać jednoczesnego stosowania morfiny, teofiliny, aminofiliny, reserpiny i leków uspokajających typu fenotiazyny u pacjentów z zatruciem organicznymi związkami fosforu. Sukcynylocholinę w połączeniu z pralidoksymu chlorkiem należy stosować z zachowaniem ostrożności, ze względu na możliwość wystąpienia przedłużającego się porażenia.
Autostrzykawka DIAZEPAM Diazepam oraz inne stosowane jednocześnie leki mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie. W szczególności dotyczy to następujących leków: • fluwoksamina, fluoksetyna oraz inne leki stosowane w
• leki stosowane w bezsenności; • leki stosowane w chorobach alergicznych, które mogą powodować senność; • leki stosowane w padaczce (np. karbamazepina, fenytoina, hydantoina); • leki zwiotczające mięśnie szkieletowe; • lewodopa (lek stosowany w chorobie Parkinsona); • leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy
• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy); • silne leki przeciwbólowe (zwane opioidowymi lekami przeciwbólowymi, np. morfina,
• ryfampicyna (antybiotyk).
Teofilina i palenie tytoniu przyśpieszają metabolizm diazepamu.
Autostrzykawka DIAZEPAM z alkoholem Stosowanie leku w połączeniu z alkoholem może nasilać działanie uspokajające. Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania diazepamu i alkoholu.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Autostrzykawka ATROPINA Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA
Pralidoksymu chlorek można podawać kobietom w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności, kiedy potencjalne ryzyko jest akceptowalne ze względu na rozważane kliniczne korzyści.
Autostrzykawka DIAZEPAM Nie należy stosować diazepamu u kobiet w ciąży, szczególnie podczas pierwszego i trzeciego trymestru oraz w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz stwierdzi, że zastosowanie leku jest konieczne.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Atropiny siarczan wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas stosowania leku oraz 24 godziny po jego zastosowaniu nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać prac wymagających dobrej sprawności psychofizycznej.
Diazepam wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas stosowania leku oraz 24 godziny po jego zastosowaniu nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać prac wymagających dobrej sprawności psychofizycznej. Zestaw IZAS-05 zawiera alkohol benzylowy, dlatego nie należy go podawać wcześniakom lub noworodkom. Alkohol benzylowy znajdujący się w leku może powodować zatrucia i reakcje alergiczne u niemowląt i dzieci do 3 lat.
Zestaw IZAS-05 zawiera etanol. Należy wziąć to pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby, z padaczką lub z chorobą alkoholową.
Zestaw IZAS-05 zawiera sodu benzoesan, który może zwiększać ryzyko wystąpienia żółtaczki u noworodków.

3. Jak stosować zestaw IZAS-05

Leki należy stosować w przypadku narażenia na działanie bojowych środków trujących pochodnych związków fosforoorganicznych z grupy środków paralityczno-drgawkowych.

do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (samopomoc).
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA: należy wyjąć z opakowania zewnętrznego, przycisnąć żółty koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (samopomoc).
Autostrzykawka DIAZEPAM: należy wyjąć z opakowania zewnętrznego, przycisnąć szary koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (pomoc wzajemna).

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, leki występujące w zestawie IZAS-05 mogą powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Autostrzykawka ATROPINA
Działania niepożądane zależą od wielkości zastosowanej dawki i zazwyczaj przemijają po zaprzestaniu podawania leku.
Po zastosowaniu względnie niedużych dawek: Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób): • zmniejszone wydzielanie śliny i suchość w jamie ustnej • zaparcia • refluks • utrata smaku • nudności • wymioty • wzdęcia • zmniejszone wydzielanie wydzieliny oskrzelowej, co może spowodować zagęszczenie zalegającej wydzieliny i powstania czopu oskrzelowego, trudnego do usunięcia z dróg oddechowych • zmniejszone wydzielanie potu (anhidrosis) • pokrzywka i wysypka, niekiedy ze złuszczaniem naskórka • zaburzenia widzenia (rozszerzenie źrenic, zaburzenia akomodacji oka, światłowstręt, widzenie
- działania te nasilają się wraz ze zwiększeniem dawki atropiny.
Po zastosowaniu dużych dawek atropiny odnotowywano: Częste działania niepożądane (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób): • zahamowanie nadmiernej stymulacji nerwu błędnego, a w konsekwencji przyspieszenie czynności serca z możliwością wystąpienia trzepotania lub migotania przedsionków, rozkojarzenia przedsionkowo-komorowego i dodatkowych skurczów komorowych • zatrzymanie moczu i zaparcie • hamowanie wydzielania żołądkowego • omamy lub podniecenie, splątanie i brak koordynacji ruchów, dezorientacja- zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku • hipertermia • zaczerwienienie twarzy
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób): • reakcje psychotyczne
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób): • reakcje alergiczne • senność, zmęczenie
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób): • anafilaksja • arytmia przedsionkowa z migotaniem komór • dusznica bolesna • przełom nadciśnieniowy • podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • bóle głowy • nerwowość • zawroty głowy
• bezsenność • ataksja
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA Gdy pralidoksym i atropina są podawane razem, oznaki zastosowania atropiny mogą wystąpić wcześniej niż przy zastosowaniu atropiny jako pojedynczego leku. Donoszono o przypadkach występowania podniecenia i zachowań maniakalnych po odzyskaniu przytomności. Po wstrzyknięciu domięśniowym leku mogą wystąpić: • zwiększenie częstości bicia serca, • suchość w ustach • niewyraźne widzenie • mroczki w polu widzenia • niepokój • ból głowy • trudności w oddawaniu moczu

Autostrzykawka DIAZEPAM Po wstrzyknięciu domięśniowym leku mogą wystąpić: • bolesność w miejscu podania, • rumień w miejscu wstrzyknięcia.
Mogą wystąpić: uczucie zmęczenia, senność i osłabienie mięśni. Stosowanie leku (nawet w dawkach leczniczych) może prowadzić do uzależnienia. Obserwowano nadużywanie leków z grupy benzodiazepin.
Rzadko (u 1 do 10 osób na 10 000) obserwowano inne działania niepożądane, takie jak: • splątanie, osłabienie reakcji emocjonalnych, obniżenie poziomu czuwania, niezborność ruchów, drżenia, • niepamięć następcza (pacjent nie pamięta zdarzeń, które wystąpiły po kilku godzinach od zastosowania diazepamu) • depresja, • podwójne lub niewyraźne widzenie, • zaburzenia mowy lub niewyraźna mowa, • zaburzenia ze strony układu pokarmowego, nudności, suchość w ustach lub nadmierne wydzielanie śliny, zaparcia, zwiększenie łaknienia, • ból głowy, zawroty głowy, • spadek ciśnienia krwi, zmiany częstości tętna, depresja krążeniowa (znaczne spowolnienie akcji serca), zmiany w obrazie krwi (widoczne w tzw. badaniu morfologii), • nietrzymanie lub zatrzymanie moczu, • zwiększenie bądź zmniejszenie popędu płciowego, • skórne odczyny uczuleniowe.
Bardzo rzadko (u mniej niż 1 osoby na 10 000) obserwowano: • zwiększenie aktywności pewnych enzymów (transaminaz i fosfatazy zasadowej) • żółtaczkę • przypadki zatrzymania czynności serca.
Po zastosowaniu diazepamu (szczególnie u dzieci oraz pacjentów w podeszłym wieku) mogą wystąpić: niepokój, pobudzenie, omamy, zmiany w zachowaniu, agresywność, koszmary nocne, psychozy (tzw. reakcje paradoksalne). U pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych mogą wystąpić nasilone działania niepożądane. Po zastosowaniu diazepamu może ujawnić się utajona depresja.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, lub pielęgniarki.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C,02-222 Warszawa Tel.:+ 48 22 49-21-301 Faks: + 48 22 49-21-309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać zestaw IZAS-05

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i etykiecie po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Nie zamrażać.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera zestaw IZAS-05
Autostrzykawka ATROPINA Substancją czynną jest atropiny siarczan, 2 mL roztworu do wstrzykiwań zawierają 2 mg atropiny siarczanu. Pozostałe składniki to: kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA Komora pierwsza: Substancją czynną jest atropiny siarczan, 2 mL roztworu do wstrzykiwań zawierają 2 mg atropiny siarczanu. Pozostałe składniki to: kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań. Komora druga: Substancją czynną jest pralidoksymu chlorek, 2 mL roztworu do wstrzykiwań zawierają wstrzykiwań.
Autostrzykawka DIAZEPAM Substancją czynną leku jest diazepam, 2 mL roztworu do wstrzykiwań zawierają 10 mg diazepamu. Pozostałe składniki to: alkohol benzylowy, etanol, glikol propylenowy, sodu benzoesan (E 211), kwas octowy lodowaty, kwas octowy 10%, woda do wstrzykiwań. Jak wygląda zestaw IZAS-05 i co zawiera opakowanie Indywidualny Zestaw Autostrzykawek przeciwko Bojowym Środkom Trującym IZAS-05 zawiera trzy autostrzykawki: Autostrzykawka ATROPINA (mała) – długości 115 mm, składa się z żółtego korpusu i żółtej nakrętki oraz czerwonego bezpiecznika.
Autostrzykawka DIAZEPAM (mała) – długości 115 mm, składa się z szarego korpusu i szarej nakrętki oraz czerwonego bezpiecznika. Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA (duża) – długości 142 mm, składa się z brązowego korpusu i żółtej nakrętki oraz czerwonego bezpiecznika.
Postępować zgodnie z instrukcją poniżej:

Autostrzykawki stanowiące zestaw IZAS-05 umieszczone są w zielonym etui z tworzywa sztucznego.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Zakład Produkcji Sprzętu Medycznego Ravimed Sp. z o.o. ul. Polna 54 05-119 Łajski
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Indywidualny Zestaw Autostrzykawek przeciwko Bojowym Środkom Trującym IZAS-05 Autostrzykawka ATROPINA, 2 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań Autostrzykawka DIAZEPAM, 10 mg/ 2 mL, roztwór do wstrzykiwań Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA, 600 mg/ 2 mL + 2 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Autostrzykawka ATROPINA, 2 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań
Autostrzykawka DIAZEPAM, 10 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: sodu benzoesanu (E 211), 450 mg glikolu propylenowego. Produkt zawiera 7,8 mg sodu w 1 mL.
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA, 600 mg/2 mL + 2 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań (Pralidoximi chloridum + Atropini sulfas)
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA składa się z dwóch oddzielonych komór: komora z pralidoksymem: 2 mL roztworu zawierają 600 mg pralidoksymu chlorku; komora z atropiną: 2 mL roztworu zawierają 2 mg atropiny siarczanu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań
Autostrzykawka ATROPINA, 2 mg/2 mL – klarowny, bezbarwny płyn Wartość pH roztworu wynosi 2,8-4,5.
Autostrzykawka DIAZEPAM, 10 mg/2 mL – bezbarwny lub żółtozielony, przezroczysty płyn Wartość pH roztworu wynosi 6,0-7,5.

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA, 600 mg/2 mL + 2 mg/2 mL
Komora z roztworem atropiny - klarowny, bezbarwny płyn Wartość pH roztworu wynosi 2,8-4,5.
Komora z roztworem pralidoksymu – żółtobrązowy płyn Wartość pH roztworu wynosi 2,0-3,0.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania
Zatrucie bojowymi środkami trującymi pochodnymi związków fosforoorganicznych o działaniu paralityczno-drgawkowym.
4.2. Dawkowanie i sposób podania
Dawkowanie Autostrzykawka ATROPINA: zawiera dawkę 2 mg atropiny siarczanu; przeznaczona jest do jednorazowego zastosowania, dostarcza stałą dawkę, dawkę można powtarzać do zaniku objawów zatrucia; nie przekraczać maksymalnej dawki 100 mg w ciągu pierwszych 24 godzin.
Podanie domięśniowe
Autostrzykawka DIAZEPAM: zawiera dawkę 10 mg diazepamu, przeznaczona jest do jednorazowego zastosowania, dostarcza stałą dawkę 10 mg diazepamu, nie może być stosowana w sytuacjach wymagających niższej dawki całkowitej.
Podanie domięśniowe Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA: zawiera dawkę 600 mg pralidoksymu chlorku i wymagających niższej dawki całkowitej.
Podanie domięśniowe

Dzieci i młodzież
Produkt nie jest przewidziany do stosowania u dzieci.
4.3. Przeciwwskazania
Atropiny siarczan
Zamieszczone poniżej przeciwwskazania nie odnoszą się do stosowania atropiny w stanach zagrożenia życia.
Najczęściej występujące przeciwwskazania przy podaniu domięśniowym: • nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych leku; • jaskra z wąskim kątem przesączania; • schorzenia powodujące zaburzenia drożności dróg moczowych (np. przerost gruczołu krokowego) lub przewodu pokarmowego. W przypadku zatrucia bojowymi środkami trującymi o działaniu paralityczno-drgawkowym, należy ocenić zasadność wymienionych przeciwwskazań, rozważając akceptowalne potencjalne ryzyko względem korzyści klinicznych.
Diazepam Najczęściej występujące przeciwwskazania przy podaniu domięśniowym: • nadwrażliwość na diazepam, benzodiazepiny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą • nużliwość mięśni (myasthenia gravis)

• ciężka niewydolność oddechowa • zespół bezdechu podczas snu • ciężka niewydolność wątroby • fobie lub natręctwa • przewlekłe psychozy Zasadność wymienionych przeciwwskazań należy uwzględnić rozważając akceptowalne potencjalne ryzyko względem klinicznych korzyści w przypadku zatrucia bojowymi środkami trującymi o działaniu paralityczno-drgawkowym.
Pralidoksymu chlorek Nie są znane bezwzględne przeciwwskazania wobec stosowania pralidoksymu chlorku. Przeciwwskazania względne obejmują nadwrażliwość na lek oraz inne sytuacje, w których w sposób oczywisty korzyści związane ze stosowaniem leku przewyższają możliwe ryzyko.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Atropiny siarczan Ostrożnie podawać pacjentom w wieku powyżej 40 lat ze względu na możliwość przerostu gruczołu krokowego i wystąpienia zaburzeń drożności dróg moczowych. Podanie atropiny może spowodować ostry atak jaskry u osób podatnych, przyspieszyć wystąpienie całkowitej niedrożności w przypadku zwężenia odźwiernika i zatrzymania moczu u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego. W przebiegu chorób układu oddechowego, zablokowanie wydzielania gruczołowego będące skutkiem działania atropiny może na skutek zagęszczenia wydzieliny pogorszyć wentylację i nasilić duszność.
Atropinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów ze zwiększoną temperaturą ciała (może dojść do zwiększenia temperatury), z nadczynnością tarczycy, chorobami wątroby lub nerek, z nadciśnieniem tętniczym. Podczas stosowania atropiny, pacjent nie powinien przebywać w pomieszczeniach, gdzie panują wysokie temperatury. Ostrożnie stosować u pacjentów z tachyarytmią, zastoinową niewydolnością serca, dławicą piersiową. Podczas stosowania leków cholinolitycznych u pacjentów z neuropatią autonomicznego układu nerwowego należy zachować szczególną ostrożność. Leki cholinolityczne działają rozkurczająco na mięśniówkę gładką przewodu pokarmowego i mogą opóźnić opróżnianie zawartości żołądka. Leki te należy stosować z zachowaniem ostrożności u osób z chorobą wrzodową żołądka, chorobą refluksową przełyku lub przepukliną rozworu przełykowego, związanego z zapaleniem przełyku, biegunką lub zakażeniem przewodu pokarmowego.
Diazepam Diazepam należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, przewlekłą niewydolnością płuc, jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub zaburzeniami organicznymi mózgowia, szczególnie z miażdżycą. Diazepam może nasilać działanie innych leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy i dlatego należy unikać ich jednoczesnego stosowania. Podobnie jak po zastosowaniu innych benzodiazepin, po zastosowaniu diazepamu może wystąpić niepamięć następowa. Nie zaleca się stosowania diazepamu w leczeniu podstawowym chorób psychicznych. Diazepamu nie należy stosować u pacjentów ze stanami fobii lub natręctw ani w monoterapii u pacjentów z depresją lub lękiem skojarzonym z depresją, ze względu na nasilenie ryzyka samobójstwa w tej grupie pacjentów. Diazepam należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów nadużywających alkoholu lub leków w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych benzodiazepin, należy maksymalnie ostrożnie stosować diazepam u pacjentów z zaburzeniami osobowości. U pacjentów z depresją lub ujawniających zachowania agresywne, w tym autoagresywne, wpływ benzodiazepin na procesy hamowania może zagrażać próbą samobójczą.

Zaleca się zmniejszenie dawek u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową z uwagi na zagrożenie depresją oddechową. Diazepam nie jest wskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ może wywołać objawy encefalopatii. Ryzyko uzależnienia w przypadku krótkotrwałego stosowania diazepamu jest małe. Objawy odstawienia benzodiazepin mogą wystąpić po krótkotrwałym stosowaniu w dawkach terapeutycznych, w postaci bólów głowy, bólów mięśni, nasilonych stanów lękowych, napięcia emocjonalnego, niepokoju, splątania i drażliwości. W ciężkich przypadkach może wystąpić odrealnienie, depersonalizacja, nadwrażliwość na bodźce słuchowe, światło i dotyk, uczucie mrowienia i drętwienia kończyn, halucynacje lub napady padaczkowe. Możliwość wystąpienia tych objawów należy brać pod uwagę, gdy leczenie trwa dłużej niż kilka dni. Po odstawieniu leku może wystąpić nasilenie bezsenności i lęku, które to objawy były wskazaniami do zastosowania diazepamu. Mogą temu towarzyszyć inne zaburzenia, w tym zmiany nastroju, zaburzenia snu i niepokój. Po wielokrotnym podaniu w okresie kilku tygodni może dojść do zmniejszenia skuteczności działania nasennego benzodiazepin. Jeżeli pacjent przyjmował lek z grupy benzodiazepin o długim czasie działania, należy zachować ostrożność przy zmianie leku na benzodiazepinę o krótkim czasie działania, ponieważ mogą wystąpić objawy odstawienia.
Zaburzenia pamięci Benzodiazepiny mogą wywołać niepamięć następową. Stan ten występuje najczęściej po kilku godzinach od przyjęcia leku.
Reakcje psychotyczne i paradoksalne Przy stosowaniu benzodiazepin opisywano reakcje takie jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, ataki furii, koszmary senne, omamy, psychozy, niewłaściwe zachowanie i inne zaburzenia zachowania. W razie wystąpienia takich objawów należy przerwać stosowanie leku. Ryzyko wystąpienia wspomnianych powyżej działań niepożądanych jest większe u dzieci i u osób w wieku podeszłym.
Pralidoksymu chlorek Pralidoksymu chlorek nie jest skuteczny w leczeniu zatrucia fosforem, fosforanami nieorganicznymi lub środkami fosforoorganicznymi nie mającymi działania antycholinoesterazowego. Pralidoksymu chlorek nie jest wskazany jako odtrutka w przypadku zatrucia pestycydami należącymi do klasy karbaminianów, ponieważ może wzmacniać ich działanie toksyczne.
Zestaw IZAS-05 zawiera: Alkohol benzylowy, będący substancją pomocniczą produktu, jest przeciwwskazany u wcześniaków i noworodków. Jeden wkład autostrzykawki z diazepamem zawiera 30 mg alkoholu benzylowego a jeden wkład autostrzykawki z pralidoksymem zawiera 40 mg. Mogą one powodować zatrucia i reakcje rzekomoanafilaktyczne u niemowląt i dzieci w wieku do lat 3.
Etanol. Produkt zawiera 200 mg etanolu w dozie. Należy wziąć to pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grupy dużego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub padaczką. Szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową.
Sodu benzoesan. Ze względu na zawartość sodu benzoesanu, produkt leczniczy może zwiększać ryzyko wystąpienia żółtaczki u noworodków.
Glikol propylenowy. Może wywołać objawy podobne jak po spożyciu alkoholu.

Dzieci i młodzież
Produkt nie jest przewidziany do stosowania u dzieci.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Atropiny siarczan Leki wykazujące działanie cholinolityczne podawane z atropiną nasilają jej efekty, np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwskurczowe, leki stosowane w chorobie Parkinsona, niektóre leki przeciwhistaminowe, pochodne fenotiazyny, dyzopiramid, chinidyna. Atropina poprzez opóźnianie opróżniania żołądka może powodować zwolnienie lub przyspieszenie wchłaniania niektórych leków przyjętych doustnie.
Diazepam Stosowanie diazepamu w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwlękowe, sedatywne, przeciwdepresyjne, nasenne, przeciwbólowe zwane opioidowymi, leki stosowane do znieczulenia ogólnego, przeciwpadaczkowe, leki przeciwhistaminowe o działaniu sedatywnym) albo z lekami wpływającymi na metabolizm z udziałem enzymów wątrobowych (np. izoniazyd, disulfiram, cymetydyna, omeprazol, doustne środki antykoncepcyjne) może nasilać działanie sedatywne lub zahamować oddychanie albo krążenie. W razie jednoczesnego stosowania z narkotycznymi lekami przeciwbólowymi może dojść do euforii, która prowadzi do nasilenia uzależnienia psychicznego. Wykazano, że cymetydyna i omeprazol zmniejszają klirens benzodiazepin i mogą nasilać ich działanie. Natomiast leki pobudzające enzymy wątrobowe, np. ryfampicyna, mogą zwiększać klirens benzodiazepin. Stosowanie leku w skojarzeniu z alkoholem może nasilać działanie sedatywne. Ma to wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługę maszyn. Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania diazepamu i alkoholu. Teofilina i palenie tytoniu przyśpieszają metabolizm diazepamu. Diazepam może wykazywać interakcje z innymi lekami metabolizowanymi przez wątrobę, powodując zahamowanie ich działania (lewodopa) lub jego nasilenie (fenytoina, środki zwiotczające mięśnie szkieletowe).
Pralidoksymu chlorek + Atropiny siarczan Stosowanie pralidoksymu w skojarzeniu ze stosowaniem atropiny może spowodować przyspieszenie oznak atropinizacji (zaczerwienienie twarzy, rozszerzenie źrenic, częstoskurcz, suchość w ustach i nosie). Działanie barbituranów ulega wzmocnieniu pod wpływem reaktywatorów acetylocholinoesterazy, należy unikać jednoczesnego stosowania morfiny, teofiliny, aminofiliny, reserpiny i środków uspokajających typu fenotiazyny u pacjentów z zatruciem pochodnymi związków fosforoorganicznych. Opisywano przedłużające się porażenie u pacjentów, u których sukcynylocholinę podawano wraz z lekami mającymi działanie antycholinoesterazowe, z tego względu środki te należy stosować z zachowaniem ostrożności.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża: Stosowanie produktu u kobiet w ciąży wymaga zachowania szczególnej ostrożności. Produkt leczniczy IZAS-05 może być stosowany w przypadku zdecydowanej konieczności, kiedy potencjalne ryzyko jest akceptowalne ze względu na rozważane korzyści kliniczne.
Atropiny siarczan Atropina przenika przez łożysko. Nie przeprowadzono badań u ludzi, natomiast badań przeprowadzonych na zwierzętach jest niewiele. Produkt leczniczy może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Diazepam

Podawanie leków z grupy benzodiazepin w ciąży może powodować uszkodzenia płodu, dlatego stosowanie leku u kobiet w ciąży jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy jego zastosowanie u matki jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane. Diazepam przenika przez łożysko. Stwierdzono, że jego przyjmowanie w pierwszym trymestrze ciąży powoduje wzrost ryzyka wystąpienia wad wrodzonych. U noworodków, których matkom krótko przed porodem podano jednorazowo diazepam, obserwowano wystąpienie hipotonii, zaburzenie wrażliwości na zimno, braku odruchu ssania, zmniejszenie aktywności, ciśnienia i wystąpienie niewydolności oddechowej. U dzieci matek, które przyjmowały długotrwale diazepam w okresie ciąży, stwierdzono objawy zespołu odstawiennego.
Pralidoksymu chlorek Nie prowadzono badań dotyczących wpływu pralidoksymu chlorku na reprodukcję u zwierząt. Nie przeprowadzono badań oceniających wpływ stosowania pralidoksymu chlorku na płód. Pralidoksym należy podawać kobietom w ciąży jedynie w sytuacji, kiedy jego zastosowanie jest w sposób oczywisty konieczne.

Karmienie piersią
Atropiny siarczan Niewielkie ilości atropiny przenikają do mleka kobiecego i mogą wywołać działania niepożądane u dziecka. Stosowanie atropiny u kobiet karmiących piersią wymaga zachowania ostrożności. Może dojść do zahamowania wydzielania mleka.
Diazepam Diazepam przenika do mleka kobiecego. Nie należy stosować diazepamu w okresie karmienia piersią. W przypadku konieczności podawania leku należy przerwać karmienie.
Pralidoksymu chlorek Nie wiadomo, czy pralidoksym przenika do mleka kobiecego. Należy zachować ostrożność podając pralidoksymu chlorek kobietom karmiącym.
Płodność
Atropiny siarczan Nie wiadomo, czy podawanie atropiny siarczanu ma wpływ na płodność u ludzi. Atropiny siarczan zmniejsza płodność u samców szczurów.
Diazepam Nie wiadomo, czy podawanie diazepamu ma wpływ na płodność u ludzi.
Pralidoksymu chlorek Nie przeprowadzano badań na ludziach i nie wiadomo, czy pralidoksymu chlorek wpływa na procesy rozrodcze. Nie prowadzono badań dotyczących wpływu pralidoksymu chlorku na reprodukcję u zwierząt.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Atropiny siarczan Produkt leczniczy wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Atropina może powodować światłowstręt lub niewyraźne widzenie.
Diazepam Diazepam wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas stosowania leku oraz 24 godziny po jego zastosowaniu nie należy prowadzić pojazdów oraz wykonywać prac wymagających dobrej sprawności psychofizycznej.
Pralidoksymu chlorek Lek zaburza zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
4.8. Działania niepożądane
Częstość działań niepożądanych wymienionych poniżej określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) lub bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Atropiny siarczan Najczęściej zgłaszanymi działaniami są spowodowane działaniem atropiny na receptory muskarynowe, a przy wysokich dawkach, receptory nikotynowe. Działania niepożądane zależą od wielkości zastosowanej dawki i zazwyczaj przemijają po zaprzestaniu podawania leku.

Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania bardzo często ≥ 1/ 10 często
<1/10 niezbyt często ≥ 1/ 1000 do <1/100 rzadko ≥ 1/ 10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1 / 10 000 nieznana Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia zmniejszenie wydzielania wydzieliny oskrzelowej, co może powodować zagęszczanie zalegającej wydzieliny i powstanie czopu oskrzelowego (trudnego do usunięcia z dróg oddechowych) --------- --------- ------------ ----------- ---------- Zaburzenia żołądka i jelit zmniejszenie wydzielania śliny, suchość w jamie ustnej, zaparcia, --------- -------- --------- ----------- ---------

nudności, wymioty, hamowanie wydzielania żołądkowego, zamostkowy ból spowodowany refluksem żołądka, utrata smaku, uczucie pełności Zaburzenia układu nerwowego ------- podniecenie, brak koordynacji ruchów, splątanie i (lub) omamy (szczególnie przy większych dawkach), hipertermia -------- senność, zmęczenie
bóle głowy, niepokój, ataksja, bezsenność

Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania bardzo często ≥ 1/ 10 często
<1/10 niezbyt często ≥ 1/ 1000 do <1/100 rzadko ≥ 1/ 10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1 / 10 000 nieznana Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania ------- ------- ------- ------- ------- Zmniejszenie wydzielania potu, pragnienie, gorączka
Po zastosowaniu dużych dawek Zaburzenia oka rozszerzenie źrenic, zaburzenia akomodacji oka, podwyższone ciśnienie wewnątrz- gałkowe ------- ------- ------- ------- ------- Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej pokrzywka i wysypka, niekiedy ze złuszczaniem naskórka, ------- ------- ------- ------- -------

suchość skóry Zaburzenia naczyniowe zaczerwienie- nie twarzy ------- ------- ------- ------- ------- Zaburzenia serca ------- przyspieszenie czynności serca z możliwością wystąpienia trzepotania i migotania przedsionków, ------- ------- arytmie przedsionkowe, migotanie komór, dusznica bolesna, przełom nadciśnieniowy ------- Zaburzenia układu immunologicz nego ------- ------- ------- reakcje alergiczne anafilaksja ------- Zaburzenie nerek i dróg moczowych ------- Zatrzymanie moczu, trudności w oddawaniu moczu ------- ------- ------- -------

Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania bardzo często ≥ 1/ 10 często
<1/10 niezbyt często ≥ 1/ 1000 do <1/100 rzadko ≥ 1/ 10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1 / 10 000 nie znana Zaburzenia psychiczne ------- ------- stan splątania (szczególnie u osób starszych); w wyższych dawkach halucynacje, niepokój, majaczenie ------- ------- -------

Diazepam Działania niepożądane pogrupowane są według częstości występowania. Rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000).
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania bardzo często ≥ 1/ 10 często
<1/10 niezbyt często ≥ 1/ 1000 do <1/100 rzadko ≥ 1/ 10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1 / 10 000 nie znana
Zaburzenia krwi i układu chłonnego ------- ------- --------- zmiany w obrazie krwi ------- -------

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej ------ ----- ------ reakcje skórne ---- ---- Zaburzenia psychiczne ------- ------ ------- reakcje paradoksalne, takie jak niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, napady furii, koszmary nocne, omamy (niektóre o typie seksualnym), psychozy, niewłaściwe zachowanie ----- ------
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania bardzo często ≥ 1/ 10 często
<1/10 niezbyt często ≥ 1/ 1000 do <1/100 rzadko ≥ 1/ 10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1 / 10 000 nie znana

oraz inne zaburzenia zachowania, ujawnienie istniejącej wcześniej depresji
Zaburzenia układu nerwowego -------- ---------

---------- splątanie, osłabienie reakcji emocjonalnych, obniżenie poziomu czuwania, niepamięć następcza, ataksja, drżenia, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia mowy lub niewyraźna mowa, ----- -------

senność Zaburzenia oka
------- -------
------ podwójne lub niewyraźne widzenie ------ ------- Zaburzenia serca i zaburzenia naczyniowe ------ -------
------ nadciśnienie tętnicze, zmiany częstości tętna zatrzymanie czynności serca ----- Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia ------- ------

-------- zaburzenia oddychania, bezdech, depresja oddechowa (po szybkim podaniu dożylnym produktu) ------ ------

Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania bardzo często ≥ 1/ 10 często
<1/10 niezbyt często ≥ 1/ 1000 do <1/100 rzadko ≥ 1/ 10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1 / 10 000 nie znana Zaburzenia żołądka i jelit
------ -----

------ nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej lub nadmierne wydzielanie śliny, zwiększenie łaknienia, zaparcia ------ ------- Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych ----- ------

------- ------- zwiększanie aktywności transaminaz i fosfatazy zasadowej, żółtaczka ----- Zaburzenia mięśniowo – szkieletowe i tkanki łącznej ------ ------

---- osłabienie mięśni – zależy zazwyczaj od zastosowania dawki ---- ----- Zaburzenia nerek i dróg ----- -----
----- nietrzymanie lub zatrzymanie ---- ----

moczowych moczu Zaburzenia układu rozrodczego i piersi ------ ------

----- zwiększenie bądź zmniejszenie popędu płciowego ----- ---- Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania ----- ----

----- zmęczenie (występuje najczęściej na początku leczenia i zazwyczaj ustępuje w trakcie dalszego leczenia); ból, a w niektórych przypadkach rumień po podaniu domięśniowym produktu, bolesność w miejscu podania ---- ---- Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie wrażliwi na działanie leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy i może u nich wystąpić splątanie, szczególnie w przypadku zmian organicznych w mózgu. Dawka produktu w tej grupie pacjentów nie powinna być większa niż połowa dawki zalecanej innym osobom dorosłym.
Może wystąpić depresja krążeniowa (po szybkim podaniu dożylnym produktu). Zakrzepowe zapalnie żył i zakrzepica żylna może wystąpić po dożylnym podaniu produktu. W szczególności należy bezwzględnie unikać podawania dotętniczego oraz wynaczynienia leku.
Częstość występowania takich powikłań, jak zaburzenia oddychania, bezdech, depresja oddechowa
szybkości podawania produktu. Przez cały czas trwania wstrzyknięcia lub wlewu należy zawsze utrzymywać pacjenta w pozycji leżącej na plecach.
Osoby w podeszłym wieku oraz pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby są szczególnie narażeni na wystąpienie wymienionych powyżej działań niepożądanych. Zaleca się regularne kontrolowanie przebiegu leczenia i odstawienie leku tak szybko, jak to możliwe. Obserwowano nadużywanie leków z grupy benzodiazepin.
Stosowanie produktu (nawet w dawkach leczniczych) może prowadzić do rozwoju zależności fizycznej i psychicznej (patrz punkt 4.4).
Pralidoksymu chlorek + Atropiny siarczan Po jednoczesnym podaniu pralidoksymu i atropiny, oznaki atropinizacji mogą wystąpić wcześniej niż po zastosowaniu atropiny jako pojedynczego leku. Ma to szczególne znaczenie w sytuacji, gdy całkowita dawka atropiny jest duża, a podanie pralidoksymu zostało opóźnione. W kilku przypadkach donoszono o występowaniu podniecenia i zachowań maniakalnych po odzyskaniu przytomności. W badaniu na 24 zdrowych ochotnikach przy podanej dawce 600 mg pralidoksymu chlorku i 2 mg atropiny siarczanu wystąpiły następujące działania niepożądane:

• wzrost tętna • suchość w ustach • nieostre widzenie • mroczki w polu widzenia • niepokój • ból głowy • trudności w oddawaniu moczu
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al.Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9. Przedawkowanie
Atropiny siarczan Objawy Suchość w jamie ustnej z towarzyszącym uczuciem pieczenia, trudności w przełykaniu, światłowstręt, zaczerwienienie i suchość skóry, podwyższenie temperatury ciała, wysypka, nudności i wymioty, tachykardia oraz podwyższenie ciśnienia tętniczego. Wskutek pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego mogą wystąpić: nerwowość, drżenia, zmieszanie, pobudzenie, omamy, delirium. Objawy te mogą przekształcić się w senność, stupor, niewydolność układu oddechowego i krążenia niekiedy prowadzącą do zgonu. Leczenie W ciężkich przypadkach należy podać dożylnie, domięśniowo lub podskórnie od 1 mg do 4 mg fizostygminy. W razie konieczności dawkę fizostygminy można powtórzyć, ponieważ jest ona szybko eliminowana z organizmu. W celu uzyskania sedacji u majaczących pacjentów może być podany diazepam, jednak z uwagi na ryzyko wystąpienia zahamowania ośrodkowego występującego po zatruciu atropiną, stosowanie dużych dawek leku uspokajającego jest przeciwwskazane. Należy utrzymywać prawidłową wentylację dróg oddechowych, a w przypadku wystąpienia niewydolności oddechowej należy zastosować inhalacje z tlenem i dwutlenkiem węgla. Gorączkę należy zmniejszać za pomocą okładów z lodu lub chłodnej wody. Należy podać pacjentowi odpowiednią ilość płynów. Może być konieczne cewnikowanie pacjenta. W przypadku wystąpienia światłowstrętu, pacjent powinien być przeniesiony do zaciemnionego pokoju.
Diazepam Objawy Po przedawkowaniu mogą wystąpić objawy zatrucia, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie, zaburzenia oddychania, narastająca senność, splątanie (dezorientacja), spowolnienie ruchowe, dyzartia (zaburzenia mowy), podwójne widzenie, niekiedy podniecenie ruchowe; w okresie pobudzenia stwierdza się wygórowanie odruchów, występować mogą napady drgawkowe, w ciężkich zatruciach

śpiączka. Po długotrwałym przedawkowaniu dużymi dawkami może dojść do alergicznych zmian skórnych, zmniejszenia popędu płciowego, zaburzeń miesiączkowania, wyjątkowo do ataksji (niezborności ruchów).
Postępowanie w przypadku przedawkowania: W przypadku przedawkowania należy odstawić produkt leczniczy. W razie przyjęcia dawki większej niż zalecana, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza. W przypadku przedawkowania lekarz może zalecić: monitorowanie czynności układu krążenia i oddechowego, podtrzymywanie podstawowych czynności życiowych; w ciężkich zatruciach: flumazenil dożylnie 0,2 do 1 mg z szybkością 0,2 mg/min. (dawkę można powtórzyć po 20 min, nie przekraczać 1 mg w jednej dawce 3 mg w ciągu 1 godz.); w bardzo ciężkich zatruciach hemoperfuzję z użyciem kolumn z węglem aktywnym.
Pralidoksymu chlorek Objawy Obserwowane wyłącznie u osób zdrowych: zawroty głowy, zamazane widzenie, podwójne widzenie, ból głowy, zaburzenia akomodacji oka, nudności, lekki częstoskurcz. Podczas prowadzenia terapii jest ciężko rozróżnić działania uboczne leku od objawów wynikających z działania trucizny.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Atropiny siarczan Grupa farmakoterapeutyczna: różne; odtrutki; alkaloidy Atropa belladonna, aminy trzeciorzędowe. Kod ATC: V03AB. Atropina jest konkurencyjnym antagonistą receptorów muskarynowych w obrębie układu przywspółczulnego. Działa na receptory występujące w gruczołach zewnątrzwydzielniczych, mięśniach gładkich, mięśniu sercowym i ośrodkowym układzie nerwowym. Skutki obwodowe działania atropiny obejmują: tachykardię, zmniejszenie wytwarzania śliny, potu, zmniejszenie wydzielania oskrzelowego, wydzieliny nosa, płynu łzowego i żołądkowego, zmniejszenie perystaltyki jelit i zahamowanie oddawania moczu. Atropina przyspiesza rytm zatokowy oraz zwiększa szybkość przewodnictwa między przedsionkami i komorami mięśnia sercowego. Zwykle czynność serca ulega przyspieszeniu, ale początkowo może wystąpić bradykardia. Atropina hamuje wydzielanie oskrzelowe poprzez działanie na układ oddechowy, polegające na zwiotczeniu mięśni gładkich oskrzeli i wywołaniu rozszerzenia oskrzeli.
Diazepam Grupa farmakoterapeutyczna: różne; odtrutki. Kod ATC: V03AB. Diazepam jest substancją psychotropową, pochodną 1,4-benzodiazepiny. U ludzi wykazuje silne działanie hamujące na wzgórze, podwzgórze i układ limbiczny, co manifestuje się poprzez działanie uspokajające i przeciwlękowe, ułatwia zasypianie. Diazepam obniża napięcie mięśniowe i działa przeciwdrgawkowo. Stosowany w krótkotrwałym leczeniu lęku i napięcia emocjonalnego, jako lek sedatywny i do premedykacji, w celu zwalczaniu skurczów mięśni oraz w leczeniu objawów po odstawieniu alkoholu. Diazepam łączy się ze swoistymi receptorami w ośrodkowym układzie nerwowym i szczególnymi narządami obwodowymi. Receptory dla benzodiazepin w ośrodkowym układzie nerwowym wykazują ścisłe powiązanie czynnościowe z receptorami GABAergicznymi. Po związaniu się z receptorem benzodiazepinowym, diazepam nasila hamujące działanie przekaźnictwa GABA-ergicznego.


Pralidoksymu chlorek Grupa farmakoterapeutyczna: różne; odtrutki. Kod ATC: V03AB. Podstawowym działaniem pralidoksymu jest reaktywacja acetylocholinesterazy (głównie poza ośrodkowym układem nerwowym), która ulega inaktywacji w wyniku fosforylacji pod wpływem działania fosforu organicznego. Dzięki temu może postępować rozkład nagromadzonej acetylocholiny, nastąpić może powrót połączeń nerwowo – mięśniowych do normalnego działania. Pralidoksym spowalnia proces starzenia się fosforyzowanej cholinoesterazy do formy nieaktywnej oraz zapewnia detoksyfikację określonych związków fosforoorganicznych w bezpośredniej reakcji chemicznej. Najistotniejszym działaniem jest łagodzenie porażenia mięśni oddechowych. Ponieważ pralidoksym jest mniej skuteczny w łagodzeniu zapaści ośrodka oddechowego, zawsze jest konieczne jednoczesne podanie atropiny, mającej na celu blokowanie wpływu nagromadzonej acetylocholiny na ten ośrodek.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Atropiny siarczan Maksymalne stężenie w osoczu po podaniu domięśniowym pojawia się w ciągu 30 minut, jednak wpływ na czynność serca, wydzielanie potu i wydzielanie śliny występuje po około 60 minutach. W przypadku podania atropiny domięśniowo i dożylnie stężenie w osoczu jest porównywalne po upływie 60 minut. Atropina ulega dystrybucji do tkanek organizmu i przenika przez barierę krew/mózg. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 2 do 5 godzin. 50% dawki ulega wiązaniu z białkami. Atropina ulega metabolizmowi w wątrobie na drodze utleniania i sprzęgania do nieaktywnych metabolitów. Jest wydalana głównie przez nerki – z moczem jest wydalane około 50% dawki w ciągu 4 godzin, 90% w ciągu doby, około 30% do 50% dawki wydalane jest w postaci niezmienionej.

Diazepam Badania przeprowadzone na 24 zdrowych mężczyznach wykazują, że po wstrzyknięciu domięśniowo leku (10 mg diazepamu) z autostrzykawki w okolicę uda nie zaobserwowano różnicy w dostępności leku w porównaniu ze wstrzyknięciem domięśniowym leku (10 mg diazepamu) ze strzykawki. Średnia wartość stężenia maksymalnego uzyskana z autostrzykiwki była 314 ng/mL (zakres od 185 do Podając tę samą dawkę leku ze strzykawki uzyskano następujące wartości 287 ng/mL (zakres 174 do Maksymalne stężenie było osiągane po czasie 1,47 godziny (zakres od 0,8 do 6 godzin) dla diazepamu i 61 godzin (zakres od 24 do 144 godzin) dla demetylodiazepamu po podaniu 10 mg diazepamu z autostrzykawki. Natomiast po podaniu 10 mg diazepamu ze strzykawki uzyskano nastepujące wartości 1,31 godziny (zakres od 0,7 do 2 godzin) dla diazepamu i 54,5 godzin (zakres od
Pralidoksymu chlorek Badania na zwierzętach wskazują, że minimalne terapeutyczne stężenie w osoczu wynosi 4 μg/mL: poziom ten jest osiągany po około 16 minutach od chwili pojedynczego wstrzyknięcia 600 mg pralidoksymu . W jednym badaniu z udziałem zdrowych dorosłych ochotników i pacjentów po samozatruciu związkami fosforoorganicznymi, po podaniu domięśniowym 1000 mg pralidoksymu chlorku stwierdzono najwyższe stężenie leku w osoczu wynoszące odpowiednio 7,5 ± ,.7 μg/mL oraz 9,9 ± 2,4 μg/mL. Czas w którym zostało osiągnięte najwyższe stężenie wynosił odpowiedni: 34 minuty u zdrowych ochotników i 33 minuty u pacjentów z zatruciem. Średni okres półtrwania wynosił w obu grupach około 3 godzin. Pralidoksymu chlorek ulega dystrybucji do płynu zewnątrzkomórkowego, według doniesień jego pozorna objętość dystrybucji w stanie stabilnym waha się od 0,6 do 2,7 l/kg. Pralidoksymu chlorek nie wiąże się z białkami osocza.

Pralidoksymu chlorek ma stosunkowo krótkie działanie i konieczne może być podawanie kolejnych dawek szczególnie w takich sytuacjach, w których istnieją dowody na ciągłe wchłanianie trucizny. Pozorny czas półtrwania pralidoksymu wynosi 74 – 77 minut. Lek jest szybko usuwany z moczem w wyniku wydzielania w kanalikach nerkowych, częściowo w niezmienionej postaci, a częściowo jako metabolit powstały w wątrobie. Po podaniu domięśniowym 1000 mg pralidoksymu chlorku opisywany klirens nerkowy wynosi 7,2 ± 2,9 mL/min/kg u zdrowych ochotników oraz 3,6 ±1,5 mL/min/kg u pacjentów z zatruciem środkiem fosforoorganicznym.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Atropina Atropina jest lekiem stosowanym w medycynie od wielu lat i jej wpływ na organizm ludzki jest dobrze znany.
Diazepam Przeprowadzone badania na zwierzętach nad toksycznością przewlekłą, nie wykazały cech zmian wywołanych przez lek. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach z długotrwałym podawaniem leku w celu określenia jego właściwości rakotwórczych. Na podstawie wielu badań stwierdzono słabe działanie mutagenne w dawkach znacznie większych od dawki leczniczej w stosunku do dawki stosowanej u ludzi. Zbadano tolerancję miejscową po podaniu dawki jednokrotnej i dawek wielokrotnych do worka spojówkowego u królików oraz doodbytniczo u psów. Obserwowano jedynie minimalne podrażnienie. Nie stwierdzono zmian układowych.

Pralidoksymu chlorek Działanie rakotwórcze i mutagenne Pralidoskymu chlorek jest wskazany wyłącznie do krótkookresowego celowego stosowania w nagłych sytuacjach, nie przeprowadzono badań jego wpływu rakotwórczego oraz mutagennego.

Nie prowadzono badań dotyczących wpływu pralidoksymu chlorku na reprodukcję u zwierząt.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Autostrzykawka ATROPINA Kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań
Autostrzykawka DIAZEPAM Alkohol benzylowy Etanol 96% Glikol propylenowy Sodu benzoesan (E 211) Kwas octowy lodowaty Kwas octowy 10% Woda do wstrzykiwań
Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA

1. Komora z pralidoksymu chlorkiem:

2. Komora z atropiny siarczanem:

6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25 o C. Nie zamrażać.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Zielone pudełko z tworzywa sztucznego (etui) zawiera trzy pojedyncze autostrzykawki z wkładem: • Autostrzykawka ATROPINA • Autostrzykawka DIAZEPAM • Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA
Żółta autostrzykawka ATROPINA z wkładem jednokomorowym z PP zamkniętym z jednej strony korkiem z elastomeru, z drugiej strony tłoczkiem z elastomeru oraz umieszczoną wewnątrz stalową igłą.
Szara autostrzykawka DIAZEPAM z wkładem jednokomorowym z PP zamkniętym z jednej strony korkiem z elastomeru, z drugiej strony tłoczkiem z elastomeru oraz umieszczoną wewnątrz stalową igłą.
Brązowa autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA z żółtą nakrętką z wkładem dwukomorowym z PP zamkniętym z jednej strony korkiem z elastomeru, z drugiej strony tłoczkiem z elastomeru oraz umieszczoną wewnątrz stalową igłą.

6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Autostrzykawka ATROPINA (mała, koloru żółtego): należy wyjąć z opakowania zewnętrznego (etui), przycisnąć żółty koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (samopomoc).
Autostrzykawka DIAZEPAM (mała, koloru szarego): należy wyjąć z opakowania zewnętrznego (etui), przycisnąć szary koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (pomoc koleżeńska).


Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA (duża, koloru brązowego, z żółtą nakrętką): należy wyjąć z opakowania zewnętrznego (etui), przycisnąć żółty koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (samopomoc).

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zakład Produkcji Sprzętu Medycznego Ravimed Sp. z o.o. ul. Polna 54 05-119 Łajski

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO