Magnesium sulfate Kalceks

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Magnesium sulfate Kalceks, 200 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji
Magnesii sulfas heptahydricus
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.  Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.  W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.  Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.  Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Magnesium sulfate Kalceks i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Magnesium sulfate Kalceks

3. Jak stosować lek Magnesium sulfate Kalceks

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Magnesium sulfate Kalceks

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Magnesium sulfate Kalceks i w jakim celu się go stosuje

Lek Magnesium sulfate Kalceks zawiera magnez (w postaci magnezu siarczanu siedmiowodnego). Magnezu siarczan siedomiowodny (zwany dalej magnezu siarczanem) jest solą magnezu. Jest stosowany: • w leczeniu deficytu (niedoboru) magnezu; • w zapobieganiu oraz leczeniu niskiego stężenia magnezu we krwi u pacjentów żywionych wyłącznie pozajelitowo (składniki odżywcze są podawane bezpośrednio do krwiobiegu); • w leczeniu zaburzenia rytmu serca zwanego torsade de pointes; • w leczeniu i zapobieganiu napadom padaczkowym w ciężkim stanie przedrzucawkowym (ciężkie powikłanie ciąży charakteryzujące się wysokim ciśnieniem krwi i obecnością białka w moczu); • w leczeniu i zapobieganiu nawrotom drgawek w rzucawce (drgawki w wyniku stanu przedrzucawkowego).
Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Magnesium sulfate Kalceks

Kiedy nie przyjmować leku Magnesium sulfate Kalceks  jeśli pacjent ma nadwrażliwość na magnez, jego sole lub którąkolwiek substancję pomocniczą tego leku (wymienioną w punkcie 6);  jeśli pacjent ma wysokie stężenie magnezu we krwi;  jeśli u pacjenta występuje ciężkie zaburzenie czynności nerek lub niewydolność nerek (gdy dializa lub inne metody oczyszczania krwi są niedostępne).
W razie wątpliwości czy którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką przed przyjęciem leku Magnesium sulfate Kalceks.


Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Magnesium sulfate Kalceks należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:  jeśli u pacjenta występuje choroba powodująca osłabienie mięśni i zmęczenie, zwana myasthenia gravis;  jeśli pacjent ma zaburzenia nerek (prawdopodobnie potrzebne jest zastosowanie mniejszej dawki);  jeśli pacjent ma predyspozycje do powstawania kamieni nerkowych (skłonność do kamicy wapniowo-magnezowo-amonowo-fosforanowej);  jeśli pacjent ma zaburzenia wątroby;  jeśli pacjent ma zaburzenia serca.
Zbyt szybkie podawanie może prowadzić do szybko postępującego rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia krwi. Należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę, jeśli wystąpi zaczerwienienie skóry i pocenie się. W związku z podawaniem magnezu siarczanu w postaci wstrzykiwań opisano w literaturze ból, zaczerwienienie, obrzęk lub ciepło w miejscu wstrzyknięcia, wyciek w miejscu wstrzyknięcia, przedłużone krwawienie, zapalenie tkanki łącznej, ropień aseptyczny, objawy reakcji alergicznej, takie jak trudności w oddychaniu lub obrzęk twarzy, uszkodzenie pobliskich struktur (naczynia krwionośne, kości lub nerwy). Przypadkowe wstrzyknięcie donaczyniowe lub dokostne może spowodować martwicę tkanek; może wystąpić osłabienie wchłaniania związane z dużą objętością leku.
Jak wszystkie leki pozajelitowe, ten lek może działać drażniąco na żyły; przeciek leku z naczynia krwionośnego do otaczającej go tkanki może spowodować uszkodzenie tkanki.
Podczas leczenia będzie monitorowane stężenie magnezu i wapnia we krwi . Odruchy, oddech oraz wydalanie moczu będą również monitorowane podczas otrzymywania siarczanu magnezu.
Lek Magnesium sulfate Kalceks a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Do leków, które mogą oddziaływać z magnezu siarczanem, należą:  leki zwiotczające mięśnie, np. wekuronium;  nifedypina (stosowana w leczeniu nadciśnienia lub bólu w klatce piersiowej);  antagoniści wapnia (leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i bólu w klatce piersiowej);  leki moczopędne (leki zwiększające wydalanie moczu), takie jak tiazydy i furosemid;  sole wapnia;  glikozydy naparstnicy np. digoksyna (lek stosowany w leczeniu chorób serca);  antybiotyki aminoglikozydowe (leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych);  barbiturany (leki stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, bezsenności);  opioidy (leki stosowane w leczeniu przewlekłego bólu), takie jak morfina;  leki nasenne (leki stosowane w zaburzeniach snu).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Magnezu siarczan może być stosowany w leczeniu napadów związanych ze stanem przedrzucawkowym i rzucawką, poważnym powikłaniem ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży i otrzymuje magnezu siarczan, tętno dziecka będzie dokładnie monitorowane; należy unikać podawania magnezu siarczanu w ciągu 2 godzin przed porodem. Magnezu siarczan nie ma wpływu na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Jest mało prawdopodobne, aby magnezu siarczan wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak niektóre osoby mogą odczuwać zawroty głowy lub senność po otrzymaniu dawki magnezu siarczanu. Jeśli wystąpią takie działania niepożądane, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Lek Magnesium sulfate Kalceks zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 ml, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak przyjmować lek Magnesium sulfate Kalceks

Lek Magnesium sulfate Kalceks zostanie podany dożylnie przez powolne wstrzyknięcie lub infuzję, w mięsień lub tkankę podskórną. Lekarz zdecyduje, ile magnezu siarczanu należy podać pacjentowi. Dawka zależy od indywidualnych potrzeb i reakcji na leczenie.
Dorośli Leczenie niedoboru magnezu Zalecana dawka wynosi zwykle 8 do 12 g siarczanu magnezu w ciągu pierwszych 24 godzin, a następnie 4 do 6 g/dobę przez 3 lub 4 dni, aby uzupełnić niedobory w organizmie. Zazwyczaj podaje się 10 do 20 ml leku Magnesium sulfate Kalceks, 200 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji, wielokrotnie w razie potrzeby. U pacjentów otrzymujących całkowite żywienie pozajelitowe dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie, podaje się 1 do 3 g/dobę dożylnie.
Zapobieganie i leczenie napadów w ciężkim stanie przedrzucawkowym i rzucawce Po początkowej dawce nasycającej 4 g magnezu siarczanu, rozcieńczonej do odpowiedniej objętości, podawanej dożylnie, następuje albo wlew dożylny 1 do 2 g/godz., albo regularne wstrzyknięcia domięśniowe, aż do ustania napadów.
Torsade de pointes Pojedyncza dawka 2 g podawana przez 2-3 minuty. Wlew do żyły rozpoczyna się z szybkością 2 do zwiększa się do 6 do 8 mg/min.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek zwykle powinni otrzymywać zmniejszoną dawkę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie ma szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ w tej grupie wiekowej częściej występują choroby nerek i (lub) wątroby, a występowanie działań niepożądanych jest bardziej prawdopodobne.
Stosowanie u dzieci i młodzieży U dzieci magnezu siarczan w stężeniu 100 mg/ml można podawać dożylnie w celu uzupełnienia niedoborów w organizmie. U dzieci otrzymujących całkowite żywienie pozajelitowe dawkę dobiera się w zależności od wieku, masy ciała i indywidualnych potrzeb.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Magnesium sulfate Kalceks Ponieważ lek ten zostanie podany przez lekarza lub pielęgniarkę, jest mało prawdopodobne, aby pacjent otrzymał zbyt dużą dawkę. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, należy powiedzieć o nich lekarzowi prowadzącemu lub pielęgniarce.


Pominięcie przyjęcia leku Magnesium sulfate Kalceks Pominięcie dawki jest mało prawdopodobne, ponieważ zostanie ona podana przez lekarza lub pielęgniarkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy zapytać lekarza lub pielęgniarkę, kiedy będzie podana następna dawka.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)  Reakcje alergiczne  Wysokie stężenie magnezu we krwi  Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej  Trudności w oddychaniu  Nudności lub wymioty  Senność  Stan splątania  Niewyraźna mowa  Podwójne widzenie  Utrata odruchów ścięgnistych  Nieregularne bicie serca  Zatrzymanie akcji serca  Nieprawidłowy elektrokardiogram  Spowolnienie rytmu serca  Zaczerwienienie skóry i niskie ciśnienie krwi spowodowane rozszerzeniem naczyń krwionośnych  Osłabienie mięśni  Pragnienie  Śpiączka
Bardzo rzadko, w przypadku stosowania dużych dawek magnezu siarczanu zgłaszano niskie stężenie wapnia we krwi u kobiet w ciąży i ich nienarodzonych dzieci.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Magnesium sulfate Kalceks

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.


Nie zamrażać.
Okres ważności po pierwszym otwarciu Produkt leczniczy należy zużyć natychmiast po otwarciu ampułki.
Okres ważności po rozcieńczeniu Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną przez 72 godziny w temperaturze 30°C i temperaturze od 2°C do 8°C po rozcieńczeniu roztworem chlorku sodu 0,9% lub roztworem glukozy 5%.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie użyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania w trakcie użycia odpowiada użytkownik i normalnie czas ten nie powinien przekraczać 24 godzin w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie po „EXP” oraz pudełku po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się widoczne znaki zepsucia (np. widoczne cząstki).
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Magnesium sulfate Kalceks Substancją czynną leku jest magnezu siarczan siedmiowodny.
Magnesium sulfate Kalceks 200 mg/ml Każdy 1 ml roztworu zawiera 200 mg magnezu siarczanu siedmiowodnego. Każda ampułka 10 ml zawiera 2000 mg magnezu siarczanu siedmiowodnego.
Pozostałe składniki to: kwas siarkowy (do ustalenia pH), sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Magnesium sulfate Kalceks i co zawiera opakowanie Przejrzysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek. Ampułki pakowane są we wkładki z folii z polichlorku winylu. Wkładki umieszczone są w tekturowym pudełku.
Wielkość opakowania: 5, 10 lub 100 ampułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]
Wytwórca

Akciju sabiedrība “Kalceks” Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01/2022
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Dawkowanie
Stężenie terapeutyczne osiągane jest niemal natychmiast po podaniu odpowiednich dawek dożylnych oraz w ciągu 60 minut po wstrzyknięciu domięśniowym.
Dorośli Hipomagnezemia Dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie można przyjąć, że w ciągu pierwszych 24 godzin można podać 8 do 12 g magnezu siarczanu, natomiast przez kolejne 3 lub 4 dni zaleca się podawanie 4 do 6 g na dobę, aby uzupełnić niedobory w organizmie. Maksymalna szybkość infuzji nie powinna przekraczać 2 g/h. Celem powinno być utrzymanie stężenia magnezu w surowicy powyżej 0,4 mmol/l.
Zwykle 10 do 20 ml produktu leczniczego Magnesium sulfate Kalceks 200 mg/ml roztwór do wstrzykiwań/do infuzji podaje się powoli dożylnie (z szybkością 300 mg/min, tj. 1,5 ml/min), domięśniowo lub, w wyjątkowych sytuacjach, podskórnie (bolesne), wielokrotnie, jeśli to konieczne.
Zapobieganie i leczenie hipomagnezemii w całkowitym żywieniu pozajelitowym Dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie można podać 1 do 3 g/dobę magnezu siarczanu podawanego dożylnie.
Ciężki stan przedrzucawkowy lub rzucawka Dożylnie można podać we wlewie początkową dawkę nasycającą 4 g, rozcieńczoną do odpowiedniej objętości, np. wlew 4 g magnezu siarczanu w 250 ml roztworu glukozy 5% lub chlorku sodu 0,9%, z maksymalną szybkością 4 ml/min (= 64 mg/min). Następnie stosuje się schemat podtrzymujący albo wlew dożylny z szybkością 1 do 2 g/godzinę, np. 5 g magnezu siarczanu rozpuszczonego w 1 litrze roztworu glukozy 5% lub 0,9% chlorku sodu 0,9% z szybkością 200 ml/godzinę (= 1 g/godzinę) albo regularne wstrzyknięcia domięśniowe, w zależności od ciągłej obecności odruchu rzepkowego i odpowiednich funkcji oddechowych oraz oddawaniu moczu. Terapia powinna być kontynuowana aż do ustania napadów.
Ważne jest, aby przy podawaniu magnezu siarczanu według któregokolwiek z tych schematów, przed każdym wstrzyknięciem wykonać następujące obserwacje kliniczne:  muszą być obecne głębokie odruchy ścięgien;  ilość oddechów na minutę musi wynosić co najmniej 16; oraz  od poprzedniego wstrzyknięcia zostało wydalone 100 ml moczu.
Ponadto powinien być dostępny 1 g glukonianu wapnia jako antidotum na hipermagnezemię.
Zastrzyki domięśniowe są bolesne i mogą wystąpić powikłania w postaci miejscowego tworzenia się ropnia w 0,5% przypadków. Preferowana jest zatem droga dożylna. Jednakże, schemat domięśniowy staje się lepszym rozwiązaniem, gdy nie są dostępne dożylne pompy infuzyjne, ciągłe monitorowanie nie jest wykonalne lub gdy pacjent musi zostać przeniesiony do innej placówki.
Torsade de pointes

Jako ogólne zalecenie przyjmuje się, że pojedynczy dożylny bolus 2 g powinien być podawany przez nawrotu torsade de pointes, należy podać kolejną dawkę 2 g magnezu, a szybkość wlewu dożylnego należy zwiększyć do 6 do 8 mg/min. Rzadko wymagany jest trzeci bolus 2 g.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Hipomagnezemia Magnezu siarczan w stężeniu 100 mg/ml można podawać dzieciom dożylnie. W przypadku stosowania dożylnego u dzieci, szybkość podawania nie powinna przekraczać 0,1 ml/kg/min (10 mg/kg mc./min) roztworu siarczanu magnezu 100 mg/ml (co odpowiada 0,04 mmol/kg mc./min magnezu = 0,001 g/kg mc./min magnezu).
Zapobieganie i leczenie hipomagnezemii w całkowitym żywieniu pozajelitowym Dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie można podać następujące dożylne dawki magnezu siarczanu:
Wiek Magnez (mg/kg mc./dobę) Wcześniaki w pierwszych dniach życia 2,5 do 5 Wcześniaki w późniejszych dniach życia 5 do 7,5 0-6 miesięcy 2,4 do 5 7-12 miesięcy 4 1-18 lat 2,4
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Pacjenci z niewydolnością nerek powinni otrzymywać 25 do 50% dawki początkowej zalecanej dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Zaleca się monitorowanie EKG przy dużych dawkach oraz u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Z powodu niewystarczających danych nie ma zalecanych specjalnych instrukcji dotyczących dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konkretnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak magnezu siarczan do podania parenteralnego należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku, ponieważ zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby występują częściej w tej grupie wiekowej, a tolerancja na działania niepożądane może być mniejsza.
Droga podania Podanie dożylne, domięśniowe lub podskórne, zgodnie z informacjami podanymi dla każdego wskazania.
Leku nie należy podawać do mięśni wychudzonych lub atroficznych. W przypadku podawania domięśniowego należy unikać mięśni grzbietowo-pośladkowych i nerwu kulszowego. Jeśli całkowita dawka do podania przekracza 5 ml, objętość wstrzyknięcia należy podzielić na więcej niż jedno miejsce głębokiego wstrzyknięcia domięśniowego. Ból, zaczerwienienie, obrzęk lub ciepło w miejscu wstrzyknięcia, drenaż w miejscu wstrzyknięcia, przedłużone krwawienie, zapalenie tkanki łącznej, sterylny ropień, objawy reakcji alergicznej, takie jak trudności w oddychaniu lub obrzęk twarzy, uszkodzenie pobliskich struktur (naczynia krwionośne, kości, lub nerwy), nieumyślne wstrzyknięcie donaczyniowe lub dokostne, martwicę tkanek, słabe wchłanianie z powodu dużej objętości wstrzyknięcia opisano w literaturze w związku z wstrzykiwaniem magnezu siarczanu. Należy zachować ostrożność u starszych lub szczupłych pacjentów, którzy mogą tolerować do 2 ml w pojedynczym wstrzyknięciu. Nie należy używać miejsca wstrzyknięcia, w którym występują oznaki zakażenia lub urazu. W przypadku powtarzania dawki domięśniowej należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia, aby uniknąć uszkodzeń lub dyskomfortu mięśni.

Zbyt szybkie podawanie może prowadzić do szybko rozwijającego się rozszerzenia naczyń, obniżenia ciśnienia krwi. Jak wszystkie leki pozajelitowe, wstrzyknięcia magnezu siarczanu mogą podrażniać żyły; wynaczynienie może spowodować uszkodzenie tkanki.
Niezgodności Magnezu siarczan jest niezgodny z solami wapniowymi (glukoheptonian, glukonian), węglanami alkalicznymi (tworząc nierozpuszczalny magnezu węglan), wodorowęglanami, wodorotlenkami alkalicznymi (tworzącymi nierozpuszczalny magnezu wodorotlenek), fosforanami, salicylanami, polimyksyny B siarczanem, tobramycyny siarczanem, streptomycyny siarczanem, amfoterycyną B, tetracykliną, aminoglikozydami, klindamycyną, benzylopenicyliną, nafcyliną, dobutaminą, hydrokortyzonu sodu bursztynianem, prokainą, emulsjami lipidowymi.
Instrukcje użytkowania, utylizacji i innych czynności Do jednorazowego użytku. Można być rozcieńczać chlorkiem sodu 0,9% lub roztworem glukozy 5%. Lek należy zużyć natychmiast po otwarciu ampułki. Wszelkie niewykorzystane pozostałości należy wyrzucić.
Instrukcja otwarcia ampułki: 1) Obrócić ampułkę z kolorowym punktem do góry. Jeśli w górnej części ampułki znajduje się jakikolwiek roztwór, delikatnie stuknąć palcem, aby cały roztwór dostał się do dolnej części ampułki. 2) Użyć obu rąk, aby otworzyć; trzymając dolną część ampułki w jednej ręce, drugą ręką oderwać górną część ampułki, w kierunku od kolorowego punktu (patrz obrazki poniżej).

Antidotum w postaci roztworu wapnia glukonianu do wstrzykiwań powinno być natychmiast dostępne.
Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Magnesium sulfate Kalceks, 200 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każdy 1 ml roztworu zawiera 200 mg magnezu siarczanu siedmiowodnego. Każda ampułka 10 ml zawiera 2000 mg magnezu siarczanu siedmiowodnego.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań/do infuzji Przejrzysty, bezbarwny roztwór, wolny od widocznych cząstek. pH roztworu 5,5  7,0 Osmolalność: 875-925 mOsmol/kg

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Magnesium sulfate Kalceks, 200 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji jest wskazany: - w leczeniu niedoboru magnezu w potwierdzonej hipomagnezemii (np. u dzieci z pierwotną wrodzoną hipomagnezemią, u dorosłych z zespołem złego wchłaniania po uporczywej biegunce, przy przewlekłym alkoholizmie lub długotrwałym żywieniu pozajelitowym); - w zapobieganiu i leczeniu hipomagnezemii u pacjentów żywionych wyłącznie pozajelitowo; - w torsade de pointes; - w kontroli i zapobieganiu napadom w ciężkim stanie przedrzucawkowym; - w kontroli i zapobieganiu nawrotom napadów w rzucawce.
Produkt jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Stężenie terapeutyczne osiągane jest niemal natychmiast po podaniu odpowiednich dawek dożylnych oraz w ciągu 60 minut po wstrzyknięciu domięśniowym.
Dorośli
Hipomagnezemia Dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie można przyjąć, że w ciągu pierwszych 24 godzin można podać 8 do 12 g magnezu siarczanu , natomiast przez kolejne 3 lub 4 dni zaleca się podawanie 4 do 6 g na dobę, aby uzupełnić niedobory w organizmie. Maksymalna szybkość infuzji

nie powinna przekraczać 2 g/godz. Celem powinno być utrzymanie stężenia magnezu w surowicy powyżej 0,4 mmol/l.
Zwykle 10 do 20 ml produktu leczniczego Magnesium sulfate Kalceks, 200 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań/do infuzji podaje się powoli dożylnie (z szybkością 300 mg/min, tj. 1,5 ml/min), domięśniowo lub, w wyjątkowych sytuacjach, podskórnie (bolesne), wielokrotnie, jeśli to konieczne.
Zapobieganie i leczenie hipomagnezemii w całkowitym żywieniu pozajelitowym Dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie można przyjąć 1 do 3 g/dobę magnezu siarczanu podawanego dożylnie.
Ciężki stan przedrzucawkowy lub rzucawka Dożylnie można podać we wlewie początkową dawkę nasycającą 4 g, rozcieńczoną do odpowiedniej objętości, np. wlew 4 g magnezu siarczanu w 250 ml roztworu glukozy 5% lub chlorku sodu 0,9%, z maksymalną szybkością 4 ml/min (= 64 mg/min). Następnie stosuje się schemat podtrzymujący: albo wlew dożylny z szybkością 1 do 2 g/godzinę, np. 5 g magnezu siarczanu rozpuszczonego w albo regularne wstrzyknięcia domięśniowe (patrz punkt 4.4), w zależności od ciągłej obecności odruchu rzepkowego i odpowiednich funkcji oddechowych oraz oddawaniu moczu. Terapia powinna być kontynuowana aż do ustania napadów.
Ważne jest, aby przy podawaniu magnezu siarczanu według któregokolwiek z tych schematów, przed każdym wstrzyknięciem wykonać następujące obserwacje kliniczne: ‒ muszą być obecne głębokie odruchy ścięgien; ‒ ilość oddechów na minutę musi wynosić co najmniej 16; oraz ‒ od poprzedniego wstrzyknięcia zostało wydalone 100 ml moczu.
Ponadto powinien być dostępny 1 g glukonianu wapnia jako antidotum na hipermagnezemię.
Torsade de pointes Jako ogólne zalecenie przyjmuje się, że pojedynczy dożylny bolus 2 g powinien być podawany przez nawrotu torsade de pointes należy podać kolejną dawkę 2 g magnezu a szybkość wlewu dożylnego należy zwiększyć do 6 do 8 mg/min. Rzadko wymagany jest trzeci bolus 2 g.
Dzieci i młodzież
Hipomagnezemia Magnezu siarczan w stężeniu 100 mg/ml, można podawać dzieciom dożylnie. W przypadku stosowania dożylnego u dzieci, szybkość podawania nie powinna przekraczać 0,1 ml/kg mc./min (10 mg/kg mc./min) roztworu siarczanu magnezu 100 mg/ml (co odpowiada 0,04 mmol/kg mc./min magnezu = 0,001 g/kg mc./min magnezu).
Zapobieganie i leczenie hipomagnezemii w całkowitym żywieniu pozajelitowym Dawka jest ściśle indywidualna. Jako ogólne zalecenie można podać następujące dożylne dawki magnezu siarczanu:
Tabela 1 Dawkowanie w całkowitym żywieniu pozajelitowym u dzieci
Wiek Magnez (mg/kg mc. /dobę) Wcześniaki w pierwszych dniach życia 2,5 do 5 Wcześniaki w późniejszych dniach życia 5 do 7,5 0-6 miesięcy 2,4 do 5 7-12 miesięcy 4 1-18 lat 2,4


Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Pacjenci z niewydolnością nerek powinni otrzymywać 25 do 50% dawki początkowej zalecanej dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Zaleca się monitorowanie EKG przy dużych dawkach oraz u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Z powodu niewystarczających danych nie ma zaleconych specjalnych instrukcji dawkowania dla pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konkretnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak magnezu siarczan do podania parenteralnego należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku, ponieważ zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby występują częściej w tej grupie wiekowej, a tolerancja na działania niepożądane może być mniejsza.
Sposób podawania
Podanie dożylne, domięśniowe, podskórne, zgodnie z informacjami podanymi dla każdego wskazania.
Instrukcje dotyczące rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na magnez i jego sole lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Hipermagnezemia.  Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub niewydolność nerek, jeśli dializa lub inne metody oczyszczania krwi są niedostępne.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zwiększone ryzyko niedociśnienia i bradykardii Podczas podawania magnezu siarczanu konieczne jest monitorowanie czynności życiowych, ponieważ zwiększa się ryzyko głębokiego niedociśnienia i bradykardii. Powinno być natychmiast dostępne antidotum w postaci 1 g roztworu glukonianu wapnia do wstrzykiwań.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Sole magnezu należy podawać ostrożnie pacjentom z zaburzeniami czynności nerek. Należy też odpowiednio zmniejszyć dawkę (patrz punkt 4.2).
Skłonność do kamicy wapniowo-magnezowo-amonowo-fosforanowej W takich przypadkach produkt należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Myasthenia gravis Magnez do podania parenteralnego należy stosować ostrożnie u osób z miastenią, aby zapobiec zaostrzeniu stanu lub wywołaniu przełomu miastenicznego, oraz przed rozpoczęciem leczenia należy w poszczególnych przypadkach dokonać oceny stosunku ryzyka do korzyści .
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Chorobom wątroby często towarzyszy hipoalbuminemia, która może mieć wpływ na poziom całkowitego stężenia magnezu w surowicy. Jednakże u pacjentów z alkoholową chorobą wątroby, którym podawano dożylnie oraz doustnie normalne dawki siarczanu magnezu, nie obserwowano jakichkolwiek objawów przedawkowania magnezu.


Znane zwiększone ryzyko bloku serca Magnez może powodować blok serca, ryzyko jest wyższe u pacjentów, którym podawane są już leki będące antagonistami receptorów wapniowych lub receptorów beta. Produkt można podawać pacjentom z wcześniej występującym blokiem serca lub pacjentom ze zwiększonym ryzykiem bloku serca tylko po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, z dużą ostrożnością, przy zachowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa.
U pacjentów otrzymujących magnezu siarczan należy rutynowo monitorować stężenie wapnia w surowicy. Podczas leczenia należy monitorować stężenie magnezu w surowicy.
Monitorowanie braku depresji oddechowej: częstość oddechów nie powinna być mniejsza niż
Wydalanie moczu nie powinno być mniejsze niż 25 ml/godz., ponieważ może to prowadzić do hipermagnezemii.
Należy sprawdzić obecność odruchu rzepkowego.
Leki działające na ośrodkowy układ nerwowy Przy jednoczesnym podawanie barbituranów, leków narkotycznych lub innych leków nasennych (lub anestetyków ogólnoustrojowych) oraz magnezu, należy zachować ostrożność, ze względu na addytywne działanie magnezu i ryzyko depresji oddechowej (patrz punkt 4.5).
Monitorowanie braku depresji oddechowej: częstość oddechów nie powinna być mniejsza niż
Sposób podania Lek należy podawać ostrożnie, jeśli wystąpi zaczerwienienie oraz pocenie się. W związku z podawaniem magnezu siarczanu w postaci wstrzykiwań opisano w literaturze ból, zaczerwienienie, obrzęk lub ciepło w miejscu wstrzyknięcia, drenaż w miejscu wstrzyknięcia, przedłużone krwawienie, zapalenie tkanki łącznej, ropień aseptyczny, objawy reakcji alergicznej, takie jak trudności w oddychaniu lub obrzęk twarzy, uszkodzenie pobliskich struktur (naczynia krwionośne, kości lub nerwy), nieumyślne wstrzyknięcie donaczyniowe lub dokostne, martwicę tkanek, słabe wchłanianie z powodu dużej objętości wstrzyknięcia.
Zbyt szybkie podanie może prowadzić do szybko rozwijającego się rozszerzenia naczyń, obniżenia ciśnienia krwi. Jak wszystkie leki pozajelitowe, wstrzyknięcia magnezu siarczanu mogą podrażniać żyły; wynaczynienie może spowodować uszkodzenie tkanki.
Wstrzyknięcia domięśniowe Leku nie należy podawać do mięśni wychudzonych lub atroficznych. W przypadku podawania domięśniowego należy unikać mięśni grzbietowo-pośladkowych i nerwu kulszowego. Jeśli całkowita dawka do podania przekracza 5 ml, objętość wstrzyknięcia należy podzielić na więcej niż jedno miejsce głębokiego wstrzyknięcia domięśniowego.
Iniekcje domięśniowe są bolesne i w 0,5% przypadków prowadzą do komplikacji w postaci miejscowego powstawania ropnia. Z tego powodu preferowane jest podanie dożylne. Jednak podanie domięśniowe staje się dogodniejszą opcją, gdy nie są dostępne pompy infuzyjne, nie jest możliwe ciągłe monitorowanie pacjenta lub gdy pacjent musi zostać przeniesiony do innej placówki.
Należy zachować ostrożność u starszych lub szczupłych pacjentów, którzy mogą tolerować jedynie do 2 ml w pojedynczym wstrzyknięciu. Nie należy używać jako miejsca wstrzyknięcia obszaru, w którym występują oznaki zakażenia lub urazu. W przypadku powtarzania dawki domięśniowej, należy zmienić miejsce wstrzyknięcia, aby uniknąć uszkodzeń lub dyskomfortu mięśni.


Substancje pomocnicze Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 ml, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Środki zwiotczające mięśnie Działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie jest nasilane i przedłużane przez sole magnezu podawane pozajelitowo, oraz w badaniu in vitro na dorosłych komórkach mięśniowych, magnezu siarczan wzmaga działanie niedepolaryzującego środka zwiotczającego mięśnie, wekuronium, na nikotynowy receptor acetylocholiny, skutkujące zwiotczeniem mięśnia.
Nifedypina Zgłaszano głęboką hipotensję.
Antagoniści wapnia lub środki moczopędne Istnieje ryzyko zdarzeń sercowo-oddechowych podczas jednoczesnego stosowania dożylnego magnezu siarczanu z antagonistami wapnia lub środkami moczopędnymi (takimi jak tiazydy i furosemid).
Sole wapnia Sole wapnia mogą zmniejszać skuteczność magnezu. Kilka enzymów aktywowanych magnezem jest hamowanych przez wapń.
Glikozydy naparstnicy Sole magnezu należy również stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących glikozydy naparstnicy. Wykazano, że magnez blokuje przejściowy prąd dokomórkowy przenoszony przez wapń, generowany przez glikozydy naparstnicy. Jednakże, magnezu siarczan podawany dożylnie w odpowiednich ilościach (2 do 3 g w ciągu jednej minuty, a następnie 2 g/godz. przez 4 do 5 godzin) jest skuteczny w kontrolowaniu drażliwości komór spowodowanej toksycznymi poziomami preparatów naparstnicy.
Depolaryzujące środki zwiotczające Podawanie pozajelitowe soli magnezowych może nasilać działanie środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.
Środki antybakteryjne Hamowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego przez magnez podawany pozajelitowo i antybiotyki aminoglikozydowe może być addytywne.
Przy jednoczesnym podawanie barbituranów, leków narkotycznych lub innych leków nasennych (lub anestetyków ogólnoustrojowych) oraz magnezu, należy zachować ostrożność, ze względu na addytywne działanie magnezu i ryzyko depresji oddechowej (patrz punkt 4.5).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Dane otrzymane z dużej liczby (ponad 1000 kobiet w ciąży) zastosowań produktu w okresie ciąży wskazują, że magnezu siarczan nie wywołuje wad rozwojowych i nie działa szkodliwie na płód/noworodka. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Produkt Magnesium sulfate Kalceks może być stosowany w okresie ciąży, jeśli wymaga tego stan kliniczny. Magnez przenika przez łożysko u matek leczonych dużymi dawkami, np. w stanie przedrzucawkowym, wywołując hipotonię i depresję oddechową u noworodka. W przypadku stosowania u kobiet w ciąży należy monitorować tętno płodu i unikać podawania leku w ciągu 2 godzin przed porodem. Stężenie magnezu w surowicy u wcześniaków jest wyższe niż u dorosłych.

Karmienie piersią Magnezu siarczan przenika do mleka ludzkiego, ale przy dawkach leczniczych produktu Magnesium sulfate Kalceks nie przewiduje się wpływu na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią. Produkt Magnesium sulfate Kalceks możne być stosowany podczas karmienia piersią.
Płodność W oparciu o wieloletnie doświadczenie nie przewiduje się wpływu magnezu na płodność mężczyzn i kobiet.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Jest mało prawdopodobne, aby podawany pozajelitowo magnezu siarczan wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak, oceniając na podstawie możliwych działań niepożądanych, niektórzy pacjenci mogą mieć zawroty głowy lub odczuwać senność po otrzymaniu magnezu siarczanu. Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Częstość występowania działań niepożądanych nie jest znana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Hipermagnezemia (patrz punkt 4.9) Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (hipofosfatemia, odwodnienie hipertoniczne) Odnotowano pojedyncze doniesienia o hipokalcemii u matki i u płodu przy dużych dawkach magnezu siarczanu.
Zaburzenia układu nerwowego Depresja oddechowa Nudności, wymioty, senność i dezorientacja Śpiączka Niewyraźna mowa, podwójne widzenie Utrata odruchów ścięgien z powodu blokady nerwowo-mięśniowej
Zaburzenia serca Zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca Nieprawidłowe EKG (wydłużone odstępy PR, QRS i QT), bradykardia
Zaburzenia naczyniowe Zaczerwienienie skóry i niedociśnienie z powodu rozszerzenia naczyń obwodowych
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Pragnienie
Zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może kumulować się ilość magnezu siarczanu wystarczająca by wywołać skutki toksyczne.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy Dożylne wlewy magnezu mogą powodować hipermagnezemię nawet w przypadku prawidłowej czynności nerek. Klinicznymi objawami przedawkowania będą objawy hipermagnezemii. Pacjenci z niewydolnością nerek i zaburzeniami metabolicznymi rozwijają toksyczność przy niższych dawkach. Zanik głębokiego odruchu ścięgnistego jest użytecznym objawem klinicznym do wykrycia początku zatrucia magnezem. Zatrucie magnezem objawia się gwałtownym spadkiem ciśnienia krwi i porażeniem oddychania. Potencjalne objawy hipermagnezemii przedstawiono w Tabeli 2.
Tabela 2 Potencjalne objawy hipermagnezemii
Stężenia magnezu Manifestacja objawów przedawkowania mg/dl mEq/l mmol/l <1,2 <1 <0,5 Tężyczka Napady padaczkowe Arytmie 1,2-1,8 1,0-1,5 0,5-0,75 Drażliwość nerwowo-mięśniowa Hipokalcemia Hipokaliemia 1,8-2,5 1,5-2,1 0,75-1,05 Stężenie magnezu w normie 2,5-5,0 2,1-4,2 1,05-2,1 Zwykle bezobjawowo 5,0-7,0 4,2-5,8 2,1-2,9 Letarg Ospałość Zaczerwienienia Nudności i wymioty Zmniejszony odruch głębokiego ścięgna 7,0-12 5,8-10 2,9-5 Senność Utrata głębokich odruchów ścięgien Niedociśnienie Zmiany EKG >12 >10 >5 Całkowite zatrzymanie akcji serca Bezdech Paraliż Śpiączka


Leczenie U pacjentów z łagodną hipermagnezemią zakończenie terapii magnezem jest często wystarczające do przywrócenia normalnego stężenia magnezu. W ciężkiej hipermagnezemii sole wapnia mogą odwrócić niedociśnienie i depresję oddechową. Pacjentom podaje się dożylnie 100 do 200 mg wapnia pierwiastkowego (10 do 20 ml wapnia glukonianu 10%) przez 5 do 10 minut. Alternatywnie, pacjentom z ciężkim zatruciem magnezem można podać 1 g dożylnego glukonianu wapnia. Następnie należy podawać wlew 150 do 100 mg wapnia przez 5 do 10 minut. Jeśli czynność nerek jest wystarczająca, należy podawać płyny w celu pobudzenia klirensu nerkowego magnezu. Można ją zwiększyć poprzez zastosowanie furosemidu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów, u których inne metody okazały się nieskuteczne, dializa wolna od magnezu umożliwia szybkie oczyszczenie organizmu z nadmiaru magnezu. Zarówno dializa otrzewnowa, jak i hemodializa są skuteczne w obniżaniu stężenia magnezu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne preparaty uzupełniające niedobór składników mineralnych, magnezu siarczan, kod ATC: A12CC02.
Magnez jest kofaktorem ponad 300 reakcji enzymatycznych, działając zarówno na substrat (szczególnie w reakcjach z udziałem ATP, gdzie jego wiązanie z nukleotydem wywołuje odpowiednią konformację i pomaga osłabić końcowe wiązanie O–P ATP, ułatwiając w ten sposób transfer fosforanu), lub na sam enzym, jako składnik strukturalny lub katalityczny. Ponieważ wykorzystanie ATP dotyczy wielu szlaków metabolicznych, magnez jest niezbędny pośrednio w metabolizmie do syntezy węglowodanów, lipidów, kwasów nukleinowych i białek, jak również do określonych czynności w różnych narządach, takich jak układ nerwowo-mięśniowy lub sercowo-naczyniowy.
Magnez może wpływać na wapń na poziomie błony lub wiązać się z fosfolipidami błony, modulując w ten sposób przepuszczalność błony i parametry elektryczne. Magnez ma wpływ na zdrowie kości dzięki swojej roli w strukturze kryształów hydroksyapatytu w kości.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Przybliżona ilość magnezu: każdy 1g magnezu siarczanu siedmiowodnego zawiera 4,1 mmol magnezu.
Wchłanianie Podanie domięśniowe Dawka nasycająca 4 g dożylnie i 10 g domięśniowo, oraz dawka podtrzymująca 5 g domięśniowo co W badaniu, po podaniu dawki nasycającej stężenie magnezu w surowicy gwałtownie wzrosło od wartości wyjściowej do co najmniej dwukrotnie wyższej w ciągu ½ godziny. Po początkowym wzroście odnotowano niewielki spadek stężenia magnezu w surowicy po 1 godzinie, ale względnie stały poziom do 12 godzin od wstrzyknięcia podtrzymującego. Poziom w surowicy osiągnął szczyt po 1,5 godziny po rozpoczęciu leczenia. Ogólnie rzecz biorąc, dane dotyczące stężenia w surowicy wahały się znacznie bardziej przy tym schemacie niż przy ciągłym schemacie dożylnym.
Dawka nasycająca 10 g dożylnie i dawka podtrzymująca 5 g domięśniowo co 4 godziny: W badaniu zaobserwowano, że średnie stężenia magnezu w surowicy po 1, 2 i 4 godzinach wynoszą odpowiednio: 1,36, 1,56 i 1,48 mmol/l. Inne badanie wykazało jedynie stan równowagi dynamicznej przy wartości 1,83 mmol/l.


Tylko dawka nasycająca 3 g dożylnie i 10 g domięśniowo (13 g): W tym schemacie jedno badanie wykazało wyjściowe stężenie magnezu w surowicy wynoszące 2,10 mmol/l. Średnie stężenia magnezu wzrosły odpowiednio do 2,25 i 2,30 mmol/l po 1 i 2 godzinach po leczeniu. Inne badanie wykazało jedynie stan równowagi dynamicznej przy wartości 1,83 mmol/l.
Podanie podskórne Istnieje tylko jedno badanie przeprowadzone u ludzi, w którym farmakokinetykę ciągłego wlewu podskórnego (0,3 mmol/h magnezu siarczanu) porównano z krótką infuzją dożylną. Chociaż była to ciągła infuzja podskórna, w początkowej fazie leczenia nie było różnicy w szybkości wchłaniania między podskórnym i dożylnym wlewem magnezu siarczanu.
Dystrybucja Magnez jest w przybliżeniu po równo dystrybuowany do kości tkanek miękkich; mniej niż 1% występuje w kompartmencie krwi. Stężenia magnezu w komórkach są stałe w zakresie 17-20 mmol/l, pomimo szybkiego przemieszczania poprzez błony komórkowe przez wiele nośników i kanałów. Stwierdzono, że stężenia wewnątrzkomórkowe zmniejszają się liniowo wraz z wiekiem, bez równoległych zmian stężenia magnezu w osoczu.
Całkowita zawartość magnezu w ciele zdrowej osoby dorosłej wynosi około 20–28 g. Około 99% magnezu w organizmie znajduje się wewnątrz komórek. Z tego około 60% znajduje się w kościach, albo silnie związanego z apatytem, przez co jego mobilność jest ograniczona, lub też luźno adsorbowanego na powierzchni kryształów mineralnych, gdzie jego stężenia łatwo mogą ulec zmianie, w odpowiedzi na zmiany w diecie. Około 25% magnezu w organizmie znajduje się w mięśniach, gdzie uważa się, że jest magazynowany przez mitochondria.
Około 20-33% wiąże się z białkami, pozostałe około 80% jest niezwiązane. Tylko zjonizowany magnez jest fizjologicznie aktywny.
Analiza przedziałowa z użyciem stabilnych izotopów wykazała istnienie co najmniej dwóch głównych kompartmentów pozaosoczowych: pierwszy kompartment obejmuje 80% szybko wymienialnej puli, z szybkością wymiany 48 mg/godz.; szybkość wymiany drugiej puli wynosi 179 mg/godz. Suma tych szybko wymienialnych kompartmentów wynosi około 25% całkowitych zasobów magnezu w organizmie.
Najważniejszym układem transportowym do tkanek wydaje się być receptor przejściowego potencjału melastatyna 7 (ang. transient receptor potential melastatin 7, TRPM7).
Metabolizm Magnezu siarczan nie jest metabolizowany.
Eliminacja Nerki odgrywają główną rolę w homeostazie magnezu i utrzymywaniu stężeń w surowicy. Około 80% magnezu w surowicy jest ultrafiltrowane przez kłębuszki, ale tylko około 3% frakcji filtrowanej pojawia się w moczu, dzięki skutecznemu wchłanianiu zwrotnemu zachodzącemu głównie (60-70%) w grubym ramieniu wstępującym pętli Henlego. Głównymi bodźcami zwiększającymi wydalanie magnezu z moczem są: zwiększone wydalanie sodu z moczem, obciążenie osmotyczne i kwasica metaboliczna; zmniejszającymi natomiast są: zasadowica metaboliczna, hormon przytarczyc i być może kalcytonina. Pozostała część wchłaniania zwrotnego zachodzi w dystalnym kanaliku krętym, poprzez aktywny mechanizm transkomórkowy, który ostatecznie kontroluje ilość wydalaną z moczem.
Utrata z kałem jest bardzo ograniczona. Endogennymi drogami eliminacji wchłoniętego magnezu przez przewód pokarmowy są soki żółciowe, trzustkowe i jelitowe oraz komórki jelitowe; część tych endogennych strat może zostać ponownie wchłonięta. Przy użyciu stabilnych izotopów określono, że endogenne wydalanie z kałem wynosiło 49 ± 11 mg/dobę u sześciu zdrowych mężczyzn w wieku 26–41 lat, około 15 mg/dobę (0,1–0,9 mg/kg masy ciała/dobę) u chłopców i dziewcząt w wieku od 9

do 14 lat oraz od 4,7 do 21,7 mg/dobę u pięciu dziewcząt w wieku 12-14 lat, na co nie miało wpływu spożycia wapnia.
Straty magnezu z potem mogą być niewielkie, w zakresie 1-5 mg/dobę, na podstawie dziennej objętości potu wynoszącej w przybliżeniu 0,5 l/dobę.
Straty magnezu w wyniku miesiączki u kobiet są znikome.
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę dożylnego magnezu siarczanu badano u dzieci w wieku 2-14 lat. Analiza kowariancji wykazała, że tylko masa ciała jest istotnym predyktorem stężenia magnezu u dzieci. Szacowane parametry modelu wskazują, że magnez wykazuje krótki okres półtrwania w surowicy (2,7 godziny) u dzieci. Nie ma danych farmakokinetycznych o podaniu domięśniowym ani podskórnym u dzieci.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono specyficznych badań farmakokinetycznych magnezu siarczanu podawanego pozajelitowo (dożylnie, domięśniowo lub podskórnie) u osób w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Chorobom wątroby często towarzyszy hipoalbuminemia, która sama może mieć wpływ na poziom całkowitego stężenia magnezu w surowicy. Stosunek zjonizowanego/całkowitego magnezu w surowicy jest odwrotnie proporcjonalny do zawartości albumin w surowicy. Zgodnie z badaniami, u pacjentów z najniższą zawartością albumin w surowicy większa część magnezu występuje w surowicy w wolnej, aktywnej biologicznie postaci, takiej jak magnez zjonizowany. U pacjentów z hepatopatią alkoholową średnie stężenia zarówno całkowitego, jak i zjonizowanego magnezu były niższe niż normalnie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Przy zaburzeniach czynności nerek może wystąpić nagromadzenie magnezu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego, toksycznego wpływu na reprodukcję i rozwój, nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Kwas siarkowy (do ustalenia pH) Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Magnezu siarczan jest niezgodny z solami wapnia (glukoheptonian, glukonian), węglanami alkalicznymi (tworząc nierozpuszczalny magnezu węglan), wodorowęglanami, wodorotlenkami

alkalicznymi (tworząc nierozpuszczalny magnezu wodorotlenek), fosforanami, salicylanami, polimyksyny B siarczanem, tobramycyny siarczanem, streptomycyny siarczanem, amfoterycyną B, tetracykliną, aminoglikozydami, klindamycyną, benzylopenicyliną, nafcyliną, dobutaminą, hydrokortyzonu sodu bursztynianem, prokainą, emulsjami lipidowymi.

6.3 Okres ważności

Nieotwarta ampułka: 5 lat
Okres ważności po pierwszym otwarciu Produkt leczniczy należy zużyć natychmiast po otwarciu ampułki (patrz punkt 6.6).
Okres ważności po rozcieńczeniu Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną przez 72 godziny w temperaturze 30°C i temperaturze od 2°C do 8°C po rozcieńczeniu roztworem chlorku sodu 0,9% lub roztworem glukozy 5%.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie użyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania w trakcie użycia odpowiada użytkownik i normalnie czas ten nie powinien przekraczać 24 godzin w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczenie miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie zamrażać. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu lub pierwszym otwarciu, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

punktem cięcia. Ampułki pakowane są we wkładki z folii z polichlorku winylu. Wkładki umieszczane są w tekturowym pudełku.
Wielkość opakowania: 5, 10 lub 100 ampułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Tylko do jednorazowego użytku.
Można rozcieńczać roztworem chlorku sodu 0,9% lub roztworem glukozy 5% (patrz punkt 4.2).
Produkt leczniczy należy zużyć natychmiast po otwarciu ampułki. Wszelkie niewykorzystane pozostałości należy wyrzucić.
Nie należy stosować tego leku, jeśli widoczne są jakiekolwiek oznaki zepsucia (np. widoczne cząstki stałe).
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
AS KALCEKS Krustpils iela 71E LV-1057 Rīga Łotwa Tel.: +371 67083320 E-mail: [email protected]

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 25781

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06 marca 2020 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
11/07/2022