Megalotect CP
Cytomegalovirus immunoglobulinum humanum
Roztwór do infuzji 100 U/ml | Cytomegalovirus immunoglobulinum humanum 100 U/ml
Biotest Pharma GmbH, Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Megalotect CP, 100 U/ml, roztwór do infuzji Immunoglobulina ludzka przeciw wirusowi cytomegalii
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Megalotect CP i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Megalotect CP
3. Jak stosować lek Megalotect CP
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Megalotect CP
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Megalotect CP i w jakim celu się go stosuje
Megalotect CP • należy do grupy immunoglobulin. Leki te zawierają przeciwciała (przeciwciała są częścią składową układu immunologicznego organizmu). • zawiera przeciwciała przeciwko wirusowi cytomegalii. • jest roztworem do infuzji, podawanym w „kroplówce” (we wlewie) do żyły.
Lek Megalotect CP podaje się pacjentom otrzymującym leczenie immunosupresyjne (leczenie w celu zahamowania układu immunologicznego), aby zapobiec objawom klinicznym zakażenia wirusem cytomegalii, zwłaszcza u pacjentów po przeszczepach narządów.
Lekarz rozważy jednoczesne stosowanie odpowiednich leków wirusostatycznych podczas podawania leku Megalotect CP.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Megalotect CP
Kiedy nie stosować leku Megalotect CP • jeśli pacjent ma uczulenie na immunoglobulinę ludzką lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). • jeśli pacjent ma uczulenie na immunoglobulinę ludzką, szczególnie jeśli występują u niego przeciwciała przeciwko immunoglobulinie A (IgA).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed otrzymaniem leku Megalotect CP należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, • jeśli pacjent otrzymuje immunoglobulinę ludzką po raz pierwszy lub po długiej przerwie, lub jeśli u pacjenta zmieniany jest lek zawierający immunoglobuliny. W takich przypadkach lekarz będzie uważnie obserwował pacjenta.
• jeśli pacjent ma uczulenie na immunoglobuliny (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Megalotect CP“). • jeśli pacjent - ma dużą nadwagę lub jest w podeszłym wieku, - ma wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie), cukrzycę lub choroby naczyń, - ma większą skłonność do krzepnięcia krwi w naczyniach, - przez dłuższy czas był unieruchomiony w łóżku, - ma małą objętość krwi (hipowolemia) lub jeśli krew pacjenta jest zagęszczona, - ma chorobę nerek lub stosuje leki, które mogą mieć szkodliwy wpływ na czynność nerek. W takich przypadkach może wystąpić więcej działań niepożądanych. W razie potrzeby lekarz zakończy leczenie lekiem Megalotect CP lub podejmie inne środki ostrożności (np. zmniejszy szybkość infuzji).
Reakcje nadwrażliwości Pacjent może być uczulony na immunoglobuliny i nie wiedzieć o tym. Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić nawet, jeśli pacjent uprzednio otrzymywał ludzkie immunoglobuliny i dobrze je tolerował. Jednak prawdziwe reakcje nadwrażliwości są rzadkie. W takich rzadkich przypadkach mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne), takie jak nagły spadek ciśnienia krwi lub wstrząs (patrz również punkt 4 „Możliwe działania niepożądane“). Jeśli podczas podawania leku Megalotect CP pacjent zauważy takie reakcje, należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi. Lekarz podejmie decyzję, czy należy zmniejszyć szybkość infuzji, czy przerwać infuzję i podjąć konieczne działania medyczne w celu ich leczenia.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa w odniesieniu do zakażeń Lek Megalotect CP jest wytwarzany z osocza ludzkiego (płynnej części krwi). Kiedy leki wytwarzane są z ludzkiej krwi lub osocza, podejmowane są określone środki ostrożności, aby zapobiec przenoszeniu zakażeń na pacjentów. Wszyscy dawcy krwi są badani w kierunku obecności wirusów i chorób zakaźnych. Ponadto podejmowane są działania w celu inaktywacji lub usunięcia wirusów.
Pomimo tych środków ostrożności podczas podawania leków otrzymanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych.
Podejmowane środki są uważane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak: • ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), • wirus zapalenia wątroby typu A (HAV), • wirus zapalenia wątroby typu B (HBV), • wirus zapalenia wątroby typu C (HCV).
Skuteczność tych środków może być ograniczona w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak: • parwowirus B19.
Nie stwierdzono związku immunoglobulin z wirusowym zapaleniem wątroby typu A lub zakażeniem parwowirusem B19. Przypuszczalnie dlatego, że zawarte w leku Megalotect CP przeciwciała przeciwko tym zakażeniom mają działanie ochronne.
Zdecydowanie zaleca się, aby w każdym przypadku otrzymywania przez pacjenta dawki leku Megalotect CP lekarz odnotowywał nazwę i numer serii leku. Numer serii informuje o materiałach wyjściowych zastosowanych w leku. W razie potrzeby można w ten sposób powiązać pacjenta ze stosowanym materiałem wyjściowym.
Dzieci i młodzież Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania wymienione dla dorosłych należy uwzględnić również dla dzieci i młodzieży.
Lek Megalotect CP a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Lek Megalotect CP może zmniejszać skuteczność niektórych szczepionek, np. skuteczność szczepionek przeciwko • odrze • różyczce • śwince • ospie wietrznej (varicella) Po otrzymaniu leku Megalotect CP konieczne może być odczekanie do 3 miesięcy przed przyjęciem niektórych szczepionek oraz do 1 roku przed przyjęciem szczepionki przeciwko odrze.
Dzieci i młodzież Oczekuje się, że interakcje wymienione dla dorosłych mogą wystąpić również u dzieci i młodzieży.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lekarz podejmie decyzję, czy pacjentka może być leczona lekiem Megalotect CP w okresie ciąży i karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Niektóre działania niepożądane związane z podawaniem leku Megalotect CP mogą pogarszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli u pacjenta wystąpią działania niepożądane podczas leczenia, powinien poczekać na ich ustąpienie przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
3. Jak stosować lek Megalotect CP
Lek Megalotect CP jest podawany przez lekarza. Zalecana dawka to 1 ml na kg masy ciała i dobę dla dorosłych, dzieci i młodzieży.
Pacjent otrzyma ten lek łącznie co najmniej 6 razy w odstępach co 2-3 tygodnie. Lekarz podejmie decyzję, ile dokładnie infuzji pacjent będzie potrzebować oraz kiedy zacząć leczenie.
Lek Megalotect CP jest podawany w „kroplówce” (we wlewie) do żyły. Produkt leczniczy powinien osiągnąć przed użyciem temperaturę pokojową lub temperaturę ciała.
Otrzymanie większej niż zalecana dawki leku Megalotect CP Zbyt duża ilość leku Megalotect CP może prowadzić do przeciążenia płynem i wzrostu lepkości krwi (zagęszczenia), szczególnie u pacjentów w wieku powyżej 65 lat i (lub) pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jeśli pacjent uważa, że otrzymał zbyt dużą ilość leku Megalotect CP, powinien jak najszybciej omówić to z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Wymienione poniżej działania niepożądane zgłaszano spontanicznie po stosowaniu leku Megalotect CP: Nieznana: częstoś nie może być określona na podstawie dostępnych danych • czasowa niedokrwistość (odwracalna niedokrwistość hemolityczna), • reakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne (np. reakcje skórne, uczucie gorąca, dreszcze, swędzenie, duszność) z nagłym spadkiem ciśnienia krwi, w pojedynczych przypadkach ze wstrząsem anafilaktycznym, nawet jeśli przy poprzednim podaniu leku nie występowały żadne reakcje (patrz też punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”, reakcje anafilaktyczne, • ból głowy, • wymioty, • reakcje skórne, • ból stawów • wyniki badań krwi wskazujące na upośledzenie czynności nerek (wzrost stężenia kreatyniny we krwi) i (lub) ostra niewydolność nerek, • dreszcze, gorączka
Preparaty ludzkich immunoglobulin na ogół mogą powodować występowanie wymienionych poniżej działań niepożądanych: Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 użytkownika na 100): • ból głowy, zawroty głowy • nudności, wymioty • ból stawów, łagodny ból pleców • niskie ciśnienie tętnicze krwi • dreszcze, gorączka • reakcje alergiczne
Rzadko (mogą wystąpić u 1 użytkownika na 1000): • przemijające przypadki reakcji skórnych • reakcje nadwrażliwości z nagłym obniżeniem ciśnienia krwi oraz w odosobnionych przypadkach ze wstrząsem anafilaktycznym, również wtedy, gdy pacjent nie wykazywał reakcji przy wcześniejszym leczeniu (patrz również punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 użytkownika na 10 000): • reakcje zakrzepowo-zatorowe, takie jak - zawał serca, - udar mózgu, - zatkanie naczyń krwionośnych w płucach zakrzepem krwi (zatorowość płucna) - zakrzep krwi w żyle (zakrzepica żył głębokich)
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • tymczasowa niedokrwistość • rozpad czerwonych krwinek (hemoliza) • wyniki analiz krwi wskazujące na zaburzenia czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy) i (lub) ostrą niewydolność nerek • przejściowe zapalenie opon mózgowych (odwracalne aseptyczne zapalenie opon)
Dzieci i młodzież Przewiduje się, że częstość, typ i nasilenie działań niepożądanych w populacji dzieci i młodzieży będą podobne jak u dorosłych.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Megalotect CP
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i fiolce po „Termin ważności”.
Przechowywać w lodówce (2°C-8°C). Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
Lek należy obejrzeć przed zastosowaniem. Roztwór musi być przejrzysty lub lekko opalizujący (mleczno-połyskujący) oraz bezbarwny lub bladożółty. Nie stosować leku Megalotect CP, jeśli roztwór jest mętny lub zawiera osad.
Produkt leczniczy należy zużyć niezwłocznie po pierwszym otwarciu opakowania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Megalotect CP Substancją czynną jest immunoglobulina ludzka przeciwko wirusowi cytomegalii (CMVIG). o zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii (CMV) 100 U*.
Każda fiolka z 10 ml leku zawiera: 500 mg białka osocza ludzkiego (w tym co najmniej 96 % stanowi immunoglobulina G), o zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi CMV 1000 U. Każda fiolka z 50 ml leku zawiera: 2500 mg białka osocza ludzkiego (w tym co najmniej 96 % stanowi immunoglobulina G), o zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi CMV 5000 U.
Rozkład podklas IgG to w przybliżeniu: 65% IgG1, 30% IgG2, 3% IgG3, 2% IgG4. Maksymalna zawartość immunoglobuliny A (IgA) wynosi 2 000 mikrogramów/ml.
Pozostałe składniki leku to glicyna i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Megalotect CP i co zawiera opakowanie
Megalotect CP jest roztworem przejrzystym lub lekko opalizującym (mleczno-połyskującym), bezbarwnym lub lekko żółtawym w fiolkach ze szkła bezbarwnego.
Lek Megalotect CP jest dostępny w następujących wielkościach opakowań: Jedno pudełko zawierające 1 fiolkę z 10 ml (1 000 U) roztworu do infuzji. Jedno pudełko zawierające 1 fiolkę z 50 ml (5 000 U) roztworu do infuzji.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Biotest Pharma GmbH Landsteinerstraße 5 Niemcy
Tel.: + 49 6103 801-0 Faks: + 49 6103 801-150 Email: [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Chorwacja, Niemcy, Węgry, Hiszpania: Cytotect CP Biotest Austria: Cytotect CP Biotest 100 E/ml Infusionslösung Włochy: Cytomegatect Grecja, Polska, Portugalia: Megalotect CP Belgia, Holandia: Megalotect 100 E/ml Słowenia: Megalotect 100 e./ml raztopina za infundiranje
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 07/2018.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Dawkowanie i sposób podawania Podawanie należy rozpoczynać w dniu przeszczepu. W przypadku przeszczepu szpiku kostnego można również rozpatrzyć rozpoczęcie profilaktyki do 10 dni przed przeszczepem, zwłaszcza u pacjentów CMV-seropozytywnych. Należy podać łącznie co najmniej 6 dawek pojedynczych w odstępach co 2-3 tygodnie.
Sposób podawania Produkt leczniczy Megalotect CP należy podawać w postaci infuzji dożylnej z początkową szybkością 0,08 ml/kg mc./godz. przez 10 minut. Przy dobrej tolerancji szybkość podawania można stopniowo zwiększać maksymalnie do 0,8 ml/kg mc./godz. aż do zakończenia infuzji.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Niektóre ciężkie działania leku mogą być spowodowane szybkością infuzji. Należy dokładnie przestrzegać zalecanej szybkości infuzji. W czasie trwania infuzji należy uważnie kontrolować i dokładnie obserwować pacjentów w kierunku występowania jakichkolwiek objawów.
Niektóre działania niepożądane mogą występować częściej • w przypadku dużej szybkości infuzji, • u pacjentów, którzy otrzymują immunoglobulinę ludzką normalną po raz pierwszy lub w rzadkich przypadkach u pacjentów, którym zmieniono produkt zawierający immunoglobulinę na inny lub u pacjentów, u których występuje długa przerwa w leczeniu.
Możliwych powikłań można uniknąć poprzez zapewnienie, że pacjenci:
• nie wykazują nadwrażliwości na immunoglobulinę ludzką poprzez początkowe powolne (0,08 ml/kg masy ciała/godz.) wstrzykiwanie produktu, • są uważnie kontrolowani podczas infuzji w kierunku wystąpienia jakichkolwiek objawów. Szczególnie pacjenci nieleczeni wcześniej normalną immunoglobuliną ludzką, pacjenci otrzymujący dotychczas alternatywny produkt zawierający immunoglobuliny oraz ci, u których od poprzedniej infuzji upłynął długi okres, powinni być kontrolowani podczas podawania pierwszej infuzji i jedną godzinę po pierwszej infuzji w celu wykrycia możliwych działań niepożądanych. Wszystkich pozostałych pacjentów należy obserwować przez co najmniej
W przypadku wystąpienia działania niepożądanego należy zmniejszyć szybkość infuzji lub przerwać infuzję. Wymagane leczenie zależy od rodzaju i ciężkości działania niepożądanego.
W przypadku wstrząsu należy zastosować aktualne standardowe postępowanie medyczne do leczenia wstrząsu.
U wszystkich pacjentów podawanie immunoglobulin wymaga: • odpowiedniego nawodnienia przed rozpoczęciem infuzji immunoglobulin, • monitorowania diurezy, • monitorowania stężenia kreatyniny w surowicy, • unikania jednoczesnego stosowania diuretyków pętlowych.
Nadwrażliwość Rzeczywiste reakcje nadwrażliwości występują rzadko. Mogą one wystąpić u pacjentów z przeciwciałami przeciwko IgA.
Stosowanie immunoglobulin nie jest wskazane u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, jeśli niedobór IgA jest jedynym nieprawidłowym wynikiem.
Podanie immunoglobuliny może rzadko spowodować spadek ciśnienia tętniczego krwi z reakcją anafilaktyczną, nawet u tych pacjentów, którzy dobrze tolerowali wcześniejsze leczenie immunoglobulinami.
Powikłania zakrzepowo-zatorowe Istnieją dowody kliniczne wskazujące na związek pomiędzy podawaniem dożylnych immunoglobulin (IVIg) i zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zawał mięśnia sercowego, epizod naczyniowo-mózgowy (udar mózgu), zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich. Przyjmuje się, że podanie wysokich dawek immunoglobuliny pacjentom z grup ryzyka prowadzi do względnego zwiększenia lepkości krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku zalecania i infuzji immunoglobulin dożylnych pacjentom otyłym i pacjentom z istniejącymi czynnikami ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowych (takimi jak podeszły wiek, nadciśnienie, cukrzyca, choroba naczyniowa lub epizody zakrzepowe w wywiadzie, pacjenci z nabytymi lub wrodzonymi predyspozycjami do zakrzepicy, pacjenci po długotrwałym okresie unieruchomienia, pacjenci z ciężką hipowolemią oraz pacjenci z chorobami objawiającymi się wzrostem lepkości krwi).
U pacjentów z istniejącym ryzykiem wystąpienia zakrzepowo-zatorowych działań niepożądanych produkty zawierające immunoglobuliny dożylne należy podawać z najmniejszą możliwą szybkością infuzji i w możliwie najmniejszej dawce.
Ostra niewydolność nerek Przypadki ostrej niewydolności nerek zgłaszano u pacjentów, którzy otrzymywali leczenie immunoglobulinami dożylnymi. W większości przypadków rozpoznano czynniki ryzyka, np. istniejącą wcześniej niewydolność nerek, cukrzycę, hipowolemię, nadwagę, jednoczesne przyjmowanie produktów leczniczych o działaniu nefrotoksycznym lub wiek pacjenta powyżej 65 lat.
W przypadku wystąpienia zaburzeń czynności nerek należy rozważyć przerwanie podawania produktu zawierającego immunoglobuliny.
Przypadki występowania zaburzeń czynności nerek i ostrej niewydolności nerek obserwowano po podaniu wielu zarejestrowanych produktów immunoglobulin dożylnych, zawierających różne substancje pomocnicze, takie jak sacharoza, glukoza i maltoza, a produkty zawierające sacharozę jako stabilizator stanowiły największą część takich przypadków. U pacjentów z grup ryzyka można rozważyć stosowanie produktów immunoglobulin niezawierających tych składników. Produkt leczniczy Megalotect CP nie zawiera sacharozy, glukozy ani maltozy.
U pacjentów z istniejącym ryzykiem wystąpienia ostrej niewydolności nerek produkty zawierające immunoglobuliny dożylne należy podawać z najmniejszą możliwą szybkością infuzji i w możliwie najmniejszej dawce.
Zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowych (AMS) W związku z leczeniem immunoglobulinami dożylnymi (produkty IVIg) zgłaszano występowanie zespołu aseptycznego zapalenia opon mózgowych (ang. aseptic meningitis syndrome, AMS). Przerwanie leczenia immunoglobulinami dożylnymi powodowało remisję AMS w ciągu kilku dni bez następstw. Zespół występuje zwykle w ciągu kilku godzin do 2 dni po rozpoczęciu leczenia immunoglobulinami dożylnymi. W badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdza się pleocytozę w liczbie do kilku tysięcy komórek na mm 3 , głównie serii granulocytowej, i zwiększone stężenia białka do kilkuset mg/dl. AMS może występować częściej w związku z leczeniem immunoglobulinami dożylnymi w dużych dawkach (2 g/kg).
Niedokrwistość hemolityczna Immunoglobuliny dożylne (produkty IVIg) mogą zawierać przeciwciała grup krwi, mogące działać jako hemolizyny i powodować in vivo opłaszczanie krwinek czerwonych immunoglobulinami, powodując pozytywną bezpośrednią reakcję antyglobulinową (test Coombsa) i rzadko hemolizę. Niedokrwistość hemolityczna może rozwijać się po leczeniu immunoglobulinami dożylnymi z powodu nasilonej sekwestracji krwinek czerwonych. Osoby otrzymujące immunoglobuliny dożylne należy obserwować w kierunku klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych hemolizy.
Wpływ na wyniki testów serologicznych Przemijające zwiększenie zawartości różnorodnych, biernie przeniesionych przeciwciał w krwi pacjenta po wstrzyknięciu immunoglobuliny może prowadzić do fałszywie dodatnich wyników testów serologicznych.
Bierne przeniesienie przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytarnym, np. A, B i D, może zakłócać wyniki niektórych badań serologicznych w kierunku obecności przeciwciał przeciwko krwinkom czerwonym, na przykład bezpośredniego testu antyglobulinowego (DAT, bezpośredni test Coombsa).
Niezgodności farmaceutyczne i specjalne środki ostrożności Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi.
Produkt leczniczy należy zużyć niezwłocznie po pierwszym otwarciu opakowania.
Produkt leczniczy powinien osiągnąć przed użyciem temperaturę pokojową lub temperaturę ciała.
Produkty należy sprawdzić wzrokowo przed podaniem. Roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący oraz bezbarwny lub bladożółty. Nie używać roztworów, które są mętne lub zawierają osady.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Megalotect CP, 100 U/ml, roztwór do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Immunoglobulina ludzka przeciw wirusowi cytomegalii (CMVIG)
Jeden ml zawiera: Białko osocza ludzkiego 50 mg (w tym co najmniej 96% stanowi immunoglobulina G), o zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii (CMVIG) 100 U*
Każda fiolka z 10 ml produktu leczniczego zawiera: 500 mg białka osocza ludzkiego (w tym co najmniej 96% stanowi immunoglobulina G), o zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi CMV Każda fiolka z 50 ml produktu leczniczego zawiera: 2500 mg białka osocza ludzkiego (w tym co najmniej 96% stanowi immunoglobulina G), o zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi CMV
Rozkład podklas IgG (wartości przybliżone): IgG1 65% IgG2 30% IgG3 3% IgG4 2%
Zawartość immunoglobuliny A (IgA) jest ograniczona do 2000 mikrogramów/ml.
Produkt otrzymywany z osocza dawców krwi.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do infuzji
Przejrzysty lub lekko opalizujący i bezbarwny lub jasnożółty roztwór o pH 5,0–5,6 oraz osmolalności 250–350 mOsm/kg.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Zapobieganie objawom klinicznym zakażenia wirusem cytomegalii u pacjentów poddanych leczeniu immunosupresyjnemu, zwłaszcza u biorców przeszczepów.
W profilaktyce zakażenia wirusem cytomegalii (CMV) należy rozważyć jednoczesne stosowanie odpowiednich leków wirusostatycznych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Dawka pojedyncza to 1 ml na kg masy ciała.
Podawanie należy rozpoczynać w dniu przeszczepu. W przypadku przeszczepu szpiku kostnego można również rozpatrzyć rozpoczęcie profilaktyki do 10 dni przed przeszczepem, zwłaszcza u pacjentów CMV-seropozytywnych. Należy podać łącznie co najmniej 6 dawek pojedynczych w odstępach co 2-3 tygodnie.
Dzieci i młodzież Dawkowanie u dzieci i młodzieży (0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ dawka dla każdego wskazania jest podawana na podstawie masy ciała i dostosowywana do odpowiedzi klinicznej w stanach wymienionych powyżej.
Zaburzenia czynności wątroby Nie ma dostępnych dowodów potwierdzających konieczność dostosowania dawki.
Zaburzenia czynności nerek Nie jest wymagane dostosowanie dawki, chyba że istnieją ku temu wskazania kliniczne, patrz punkt 4.4.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie jest wymagane dostosowanie dawki, chyba że istnieją ku temu wskazania kliniczne, patrz punkt 4.4.
Sposób podawania Podanie dożylne. Produkt leczniczy Megalotect CP należy podawać w postaci infuzji dożylnej z początkową szybkością 0,08 ml/kg mc./godz. przez 10 minut. Patrz punkt 4.4. W przypadku wystąpienia działania niepożądanego należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać infuzję. Przy dobrej tolerancji szybkość podawania można stopniowo zwiększać maksymalnie do 0,8 ml/kg mc./godz. aż do zakończenia infuzji.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną (ludzka immunoglobulina przeciwko wirusowi cytomegalii) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Pacjenci z selektywnym niedoborem IgA, u których wytworzyły się przeciwciała przeciwko IgA, ponieważ podanie produktu zawierającego IgA może spowodować anafilaksję.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Możliwość identyfikacji W celu poprawy identyfikacji biologicznych produktów leczniczych należy wyraźnie zapisać nazwę i numer serii podanego produktu.
Środki ostrożności dotyczące stosowania Potencjalnych powikłań często można uniknąć poprzez zapewnienie, że pacjenci: • nie wykazują nadwrażliwości na immunoglobulinę ludzką poprzez początkowe powolne (0,08 ml/kg masy ciała/godz.) podawanie produktu, • są uważnie kontrolowani podczas infuzji w kierunku wystąpienia jakichkolwiek objawów. Szczególnie pacjenci nieleczeni wcześniej immunoglobuliną ludzką, pacjenci którym zmieniono produkt zawierający ludzkie immunoglobuliny dożylne (IVIg) oraz ci, u których od poprzedniej infuzji upłynął długi okres, powinni być kontrolowani w szpitalu podczas podawania pierwszej
infuzji i jedną godzinę po pierwszej infuzji w celu wykrycia możliwych działań niepożądanych. Wszystkich pozostałych pacjentów należy obserwować przez co najmniej 20 minut po podaniu.
U wszystkich pacjentów podawanie immunoglobulin dożylnych wymaga: • odpowiedniego nawodnienia przed rozpoczęciem infuzji immunoglobulin dożylnych, • monitorowania diurezy, • monitorowania stężenia kreatyniny w surowicy, • unikania jednoczesnego stosowania diuretyków pętlowych (patrz punkt 4.5).
W przypadku wystąpienia działania niepożądanego należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać infuzję. Wymagane leczenie zależy od rodzaju i ciężkości działania niepożądanego.
Reakcja związana z infuzją Niektóre działania niepożądane (np. ból głowy, nagłe zaczerwienienie skóry, dreszcze, ból mięśni, świszczący oddech, tachykardia, ból dolnej części pleców, nudności i niedociśnienie tętnicze) mogą być związane z szybkością infuzji. Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości infuzji podanej w punkcie 4.2. W czasie trwania infuzji należy uważnie kontrolować i dokładnie obserwować pacjentów w kierunku występowania jakichkolwiek objawów.
Działania niepożądane mogą występować częściej • u pacjentów, którzy otrzymują immunoglobulinę ludzką po raz pierwszy lub w rzadkich przypadkach u pacjentów, którym zmieniono podawany wcześniej produkt leczniczy zawierający ludzką immunoglobulinę na inny lub u pacjentów, u których występuje długa przerwa od poprzedniej infuzji. • u pacjentów z nieleczonym zakażeniem lub współistniejącym przewlekłym stanem zapalnym
Nadwrażliwość Reakcje nadwrażliwości występują rzadko.
Anafilaksja może rozwinąć się u pacjentów • z niewykrywalnym IgA, u których występują przeciwciała przeciwko IgA • którzy dobrze tolerowali wcześniejsze leczenie immunoglobuliną ludzką
W przypadku wstrząsu należy zastosować standardowe postępowanie medyczne do leczenia wstrząsu.
Powikłania zakrzepowo-zatorowe Istnieją dowody kliniczne wskazujące na związek pomiędzy podawaniem immunoglobulin dożylnych i zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zawał mięśnia sercowego, epizod naczyniowo-mózgowy (w tym udar mózgu), zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich. Przyjmuje się, że podanie wysokich dawek immunoglobuliny pacjentom z grup ryzyka prowadzi do względnego zwiększenia lepkości krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku zalecania i infuzji immunoglobulin dożylnych pacjentom otyłym i pacjentom z istniejącymi czynnikami ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowych (takimi jak podeszły wiek, nadciśnienie, cukrzyca, choroba naczyniowa lub epizody zakrzepowe w wywiadzie, pacjenci z nabytymi lub wrodzonymi predyspozycjami do zakrzepicy, pacjenci po długotrwałym okresie unieruchomienia, pacjenci z ciężką hipowolemią oraz pacjenci z chorobami objawiającymi się wzrostem lepkości krwi).
U pacjentów z istniejącym ryzykiem wystąpienia zakrzepowo-zatorowych działań niepożądanych produkty zawierające immunoglobuliny dożylne należy podawać z najmniejszą możliwą szybkością infuzji i w możliwie najmniejszej dawce.
Ostra niewydolność nerek Przypadki ostrej niewydolności nerek zgłaszano u pacjentów, którzy otrzymywali leczenie immunoglobulinami dożylnymi. W większości przypadków rozpoznano czynniki ryzyka,
np. istniejącą wcześniej niewydolność nerek, cukrzycę, hipowolemię, nadwagę, jednoczesne przyjmowanie produktów leczniczych o działaniu nefrotoksycznym lub wiek pacjenta powyżej 65 lat.
Przed infuzją immunoglobulin dożylnych oraz następnie w odpowiednich odstępach czasu należy oceniać parametry nerkowe, zwłaszcza u pacjentów, u których istnieje potencjalne zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek. U pacjentów z istniejącym ryzykiem wystąpienia ostrej niewydolności nerek produkty immunoglobulin dożylnych należy podawać z najmniejszą możliwą szybkością infuzji i w możliwie najmniejszej dawce.
W przypadku wystąpienia zaburzeń czynności nerek należy rozważyć przerwanie podawania immunoglobulin dożylnych.
Przypadki występowania zaburzeń czynności nerek i ostrej niewydolności nerek obserwowano po podaniu wielu zarejestrowanych produktów immunoglobulin dożylnych, zawierających różne substancje pomocnicze, takie jak sacharoza, glukoza i maltoza, a produkty zawierające sacharozę jako stabilizator stanowiły największą część takich przypadków. U pacjentów z grup ryzyka można rozważyć stosowanie produktów immunoglobulin dożylnych niezawierających sacharozy. Produkt leczniczy Megalotect CP nie zawiera sacharozy, glukozy ani maltozy.
Zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (AMS) W związku z leczeniem immunoglobulinami dożylnymi zgłaszano występowanie zespołu aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (ang. aseptic meningitis syndrome, AMS). Zespół występuje zwykle w ciągu kilku godzin do 2 dni po podaniu immunoglobuliny dożylnej. W badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdza się pleocytozę w liczbie do kilku tysięcy komórek na mm3, głównie serii granulocytowej, i zwiększone stężenia białka do kilkuset mg/dl. AMS może występować częściej w związku z leczeniem immunoglobulinami dożylnymi w dużych dawkach (2 g/kg). Pacjenci wykazujący takie objawy przedmiotowe i podmiotowe powinni być poddani pełnemu badaniu neurologicznemu, w tym badaniom płynu mózgowo-rdzeniowego, aby wykluczyć inne przyczyny zapalenia opon.
Przerwanie leczenia immunoglobulinami dożylnymi powodowało remisję AMS w ciągu kilku dni bez następstw.
Niedokrwistość hemolityczna Produkty immunoglobulin dożylnych mogą zawierać przeciwciała grup krwi, mogące działać jako hemolizyny i powodować in vivo opłaszczanie krwinek czerwonych immunoglobulinami, powodując pozytywną bezpośrednią reakcję antyglobulinową (test Coombsa) i rzadko hemolizę. Niedokrwistość hemolityczna może rozwijać się po leczeniu immunoglobulinami dożylnymi z powodu nasilonej sekwestracji krwinek czerwonych. Pacjentów otrzymujących immunoglobuliny dożylne należy obserwować w kierunku wystąpienia klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych hemolizy (patrz punkt 4.8).
Neutropenia/leukopenia Po leczeniu produktami immunoglobulin dożylnych zgłaszano przejściowe zmniejszenie liczby neutrofili i (lub) epizody neutropenii, czasami poważne. Zazwyczaj występuje to w ciągu godzin lub dni po podaniu produktu immunoglobulin dozylnych i ustępuje samoistnie w ciągu 7-14 dni.
Ostre potransfuzyjne uszkodzenie płuc (ang. Transfusion Related Acute Lung Injury, TRALI) U pacjentów otrzymujących immunoglobuliny dożylne zgłaszano występowanie ostrego niekardiogennego obrzęku płuc [ostrego potransfuzyjnego uszkodzenia płuc (TRALI)]. TRALI charakteryzuje się ciężką hipoksją, dusznością, przyspieszonym oddechem, sinicą, gorączką i niedociśnieniem tętniczym. Objawy TRALI zazwyczaj występują w czasie lub w ciągu 6 godzin od transfuzji, często w ciągu 1-2 godzin. Z tego powodu należy monitorować pacjentów otrzymujących immunoglobuliny dożylne w kierunku działań niepożądanych ze strony płuc i należy natychmiast przerwać infuzję w przypadku ich wystąpienia. TRALI jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu wymagającym natychmiastowego leczenia na oddziale intensywnej opieki medycznej.
Wpływ na wyniki testów serologicznych Po podaniu immunoglobuliny może nastąpić przemijające zwiększenie poziomu różnych, biernie przeniesionych przeciwciał we krwi pacjenta, co może powodować fałszywie dodatnie wyniki badań serologicznych. Bierne przeniesienie przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytarnym, np. A, B i D, może zakłócać wyniki niektórych badań serologicznych w kierunku obecności przeciwciał przeciwko krwinkom czerwonym, na przykład bezpośredniego testu antyglobulinowego (DAT, bezpośredni test Coombsa).
Czynniki zakaźne Standardowe środki ostrożności stosowane w celu zapobiegania zakażeniom w związku ze stosowaniem produktów leczniczych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe poszczególnych pobranych próbek lub całych pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz wprowadzenie skutecznych etapów procesu wytwarzania w celu inaktywacji/usunięcia wirusów. Mimo to w przypadku podawania produktów leczniczych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych. Dotyczy to również nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych patogenów.
Podejmowane działania są uważane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), jak również bezotoczkowego wirusa zapalenia wątroby typu A (HAV). Podejmowane działania mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak parwowirus B19.
Istnieją wystarczające doświadczenia kliniczne potwierdzające brak przypadków przeniesienia wirusa zapalenia wątroby typu A lub parwowirusa B19 wraz z immunoglobulinami, ponadto uważa się, że zawartość przeciwciał w preparatach immunoglobulin znacząco podnosi bezpieczeństwo wirusologiczne produktów leczniczych.
Dzieci i młodzież Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania wymienione dla dorosłych należy uwzględnić również dla dzieci i młodzieży.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Szczepionki zawierające żywe atenuowane wirusy Podanie immunoglobuliny może osłabić w okresie co najmniej 6 tygodni do 3 miesięcy skuteczność szczepionek zawierających żywe atenuowane wirusy, takie jak szczepionki przeciwko odrze, różyczce, śwince i ospie wietrznej. Po podaniu produktu leczniczego Megalotect CP należy zachować 3-miesięczną przerwę przed zastosowaniem szczepionki zawierającej żywe atenuowane wirusy. W przypadku szczepienia przeciwko odrze zmniejszenie skuteczności szczepionki może utrzymywać się do 1 roku. Z tego powodu zaleca się oznaczenie miana przeciwciał u pacjentów szczepionych przeciwko odrze.
Diuretyki pętlowe Należy unikać jednoczesnego stosowania diuretyków pętlowych.
Dzieci i młodzież Oczekuje się, że interakcje wymienione dla dorosłych mogą wystąpić również u dzieci i młodzieży.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Bezpieczeństwa stosowania tego produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży nie określono w kontrolowanych badaniach klinicznych. W związku z tym należy go stosować u kobiet w okresie
ciąży i karmienia piersią z zachowaniem ostrożności. Wykazano, że produkty zawierające immunoglobuliny dożylne przenikają przez łożysko, co nasila się w trzecim trymestrze. Doświadczenie kliniczne wynikające ze stosowania immunoglobulin, dodatkowo potwierdzone danymi dotyczącymi podawania immunoglobuliny ludzkiej przeciw wirusowi cytomegalii, wskazuje na to, że nie należy spodziewać się szkodliwego wpływu CMVIG na przebieg ciąży, na płód ani noworodka.
Karmienie piersią Immunoglobuliny przenikają do mleka ludzkiego. Nie przewiduje się negatywnego wpływu na karmione piersią noworodki/niemowlęta.
Płodność Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin wskazują, że nie należy spodziewać się szkodliwego wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Megalotect CP może wywierać niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których wystąpiły działania niepożądane podczas leczenia, powinni poczekać na ich ustąpienie przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Do działań niepożądanych spowodowanych ludzkimi normalnymi immunoglobulinami należą (wymieniono według malejącej częstości występowania; patrz również punkt 4.4.): • dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, ból stawów, niskie ciśnienie tętnicze krwi i umiarkowany ból dolnej części pleców • odwracalne reakcje hemolityczne; zwłaszcza u pacjentów z grupą krwi A, B i AB oraz (rzadko) niedokrwistość hemolityczna wymagająca transfuzji • (rzadko) nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz w odosobnionych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet jeśli po poprzednim podaniu produktu pacjent nie wykazywał nadwrażliwości • (rzadko) przejściowe reakcje skórne (w tym toczeń rumieniowaty skórny - częstość nieznana) • (bardzo rzadko) reakcje zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał mięśnia sercowego, udar, zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich • przypadki odwracalnego aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych • przypadki zwiększenia stężenia kreatyniny w surowicy i (lub) występowanie ostrej niewydolności nerek • przypadki ostrego potransfuzyjnego uszkodzenia płuc (ang. Transfusion Related Acute Lung Injury, TRALI)
Informacje dotyczące bezpieczeństwa w odniesieniu do czynników zakaźnych, patrz punkt 4.4.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Przedstawiona poniżej tabela została utworzona zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz poziomem terminów zalecanych. Częstości określono zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Niepożądane działania zaobserwowane w badaniach klinicznych
W programie badań klinicznych (3 badania kliniczne, pojedyncza dawka) przeprowadzonym z użyciem preparatów CMVIG firmy Biotest, w którym wzięło udział ogółem 33 pacjentów, nie zidentyfikowano żadnych działań niepożądanych związanych z produktami leczniczymi firmy Biotest zawierającymi CMVIG.
Działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu (częstość nieznana – nie można ocenić częstości na podstawie dostępnych danych):
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego wstrząs anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna, reakcja rzekomoanafilaktyczna, nadwrażliwość
Zaburzenia układu nerwowego ból głowy, zawroty głowy Zaburzenia żołądka i jelit wymioty Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej wysypka, rumień, wysypka polekowa, świąd Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej ból stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych ostra niewydolność nerek Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
dreszcze, gorączka, zmęczenie
Badania diagnostyczne wzrost stężenia kreatyniny w surowicy krwi
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie może prowadzić do nadmiernej ilości płynu w organizmie oraz zwiększonej lepkości krwi, szczególnie u pacjentów z grup ryzyka, w tym pacjentów w podeszłym wieku lub z zaburzeniami kardiologicznymi lub czynności nerek (patrz punkt 4.4).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: surowice odpornościowe i immunoglobuliny, immunoglobuliny specyficzne, kod ATC: J06BB09.
Megalotect CP jest preparatem immunoglobulinowym z osocza dawców, o wysokim mianie przeciwciał przeciwko wirusowi CMV. Posiada zdefiniowane i wysokie miano przeciwciał przeciw wirusowi CMV o wysokiej awidności. Zawiera też przeciwciała w klasie IgG przeciw innym patogenom reprezentatywnym dla dużej liczby zdrowych osób, których osocze weszło w skład pul osocza, z których uzyskano produkt leczniczy. Rozkład podklas IgG jest ściśle proporcjonalny do rozkładu w naturalnym osoczu ludzkim.
Mechanizm działania Biotest CMVIG jest preparatem zawierającym swoiste poliklonalne immunologlobuliny przeciw wirusowi CMV, które wiążą się z antygenami powierzchniowymi wirusa CMV, tym samym neutralizując potencjalne wnikanie CMV do komórki gospodarza i prezentując czastkę CMV do fagocytozy. Przeciwciała zawarte w produkcie leczniczym Biotest CMVIG modulują też komórki układu odpornościowego i wchodzą z nimi w interakcje (komórki dendrytyczne, monocyty, limfocyty B i T), nasilając pozytywną równowagę immunologiczną oprócz hamowania replikacji wirusa CMV skutkującego działaniem wirusostatycznym.
Działanie farmakodynamiczne Głównym mechanizmem działania produktu leczniczego Biotest CMVIG jest wiązanie krążącego wirusa. Swoiste przeciwciała przeciw wirusowi CMV blokują zakażenie różnych typów komórek wirusem CMV o wszystkich genotypach oraz wariantami wirusa, które są oporne na wirusostatyki. Oprócz tego produkt leczniczy Biotest CMVIG może aktywować komórki układu odpornościowego reagujące z wirusem CMV, powodując powstawanie długotrwałych reakcji ze strony układu odpornościowego, skierowanych swoiście przeciw wirusowi CMV. Wykazuje też dodatkowe właściwości immunomodulujące, niezależnie od CMV, które przyczyniają się do redukcji odrzucenia przeszczepu.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Skuteczność kliniczną CMVIG badano w różnych warunkach, również w odniesieniu do pacjentów poddawanych przeszczepom narządów litych i komórek macierzystych. W przypadku przeszczepów nerek CMVIG zmniejszyła częstość występowania zakażenia wirusem CMV z 41,7 % (grupa kontrolna) do 21,1 % (grupa otrzymująca produkt leczniczy Biotest CMVIG). Inne przykłady obejmują przeszczep płuc, gdzie częstość występowania zachorowań spowodowanych wirusem CMV zmniejszyła się z 43,3 % (grupa kontrolna) do 13,2 % (grupa otrzymująca produkt leczniczy Biotest CMVIG) oraz przeszczep szpiku kostnego, gdzie częstość występowania śródmiąższowego zapalenia płuc zmniejszyła się z 26,1 % do 3,8 %.
Przeszczep nerki W prospektywnym, randomizowanym badaniu kontrolnym badano skuteczność profilaktyki hiperimmunoglobulinowej zakażeń CMV u pacjentów po przeszczepie nerki. Do badania włączono wynosił 45 miesięcy. Pacjenci otrzymywali schemat leczenia immunosupresyjnego obejmujący metyloprednizolon i cyklosporynę A. W grupie terapeutycznej 38 pacjentów otrzymało dawkę 2 ml/kg Biotest CMVIG dożylnie bezpośrednio przed przeszczepem i następnie w dniach 1, 2, 4, 18, 32, 46, 60, 74 i 88 po przeszczepie. Grupa kontrolna składała się z 36 pacjentów, którzy nie otrzymywali produktu Biotest CMVIG. W grupie terapeutycznej u łącznie 8 na 38 pacjentów (21,1 %) występowało zakażenie CMV, a u 5 na 38 pacjentów (13,2 %) występowała choroba CMV, podczas gdy w grupie kontrolnej u łącznie 15 na 36 pacjentów (41,7 %) występowało zakażenie CMV, a u 6 na
Dzieci i młodzież
W badaniu retrospektywnym badano skuteczność i bezpieczeństwo wczesnej profilaktyki acyklowirem i produktem Biotest CMVIG oraz wczesnego leczenia gancyklowirem u pacjentów pediatrycznych po przeszczepie nerki i z wysokim ryzykiem CMV (79 pacjentów, średnia wieku 14,1 ± 4,9 lat, zakres 2,5-20). Minimalny okres obserwacji wynosił 12 miesięcy. Schemat leczenia immunosupresyjnego obejmował cyklosporynę A i steroidy, z dodatkiem azatiopryny u 4 pacjentów, którzy otrzymali nerkę od żyjącego spokrewnionego dawcy. Ostre epizody odrzucenia leczono dożylnymi pulsami metyloprednizolonu. 39 pacjentów R- otrzymało 150 mg/kg produktu Biotest CMVIG w pierwszym dniu po operacji, 100 mg/kg w dniach 15 i 30 oraz 50 mg/kg w dniach 45, 60 i w takiej samej dawce jak pacjenci R-. W przypadku występowania zakażenia CMV podawano dożylnie gancyklowir w dawce 10 mg/kg masy ciała na dobę przez co najmniej 2 tygodnie lub do uzyskania ujemnej antygenemii. W grupie R- otrzymującej leczenie produktem Biotest CMVIG spośród 33 biorców CMV-seronegatywnych (R-), którzy otrzymali przeszczep od dawców CMV-seropozytywnych (D+), u 18 (54,4 %) wystąpiło zakażenie CMV, a u 6 biorców CMV-seronegatywnych (R-), którzy otrzymali przeszczep od dawcy CMV-negatywnego, nie wystąpiło zakażenie. W grupie R+ otrzymującej tylko acyklowir spośród 28 biorców CMV R+, którzy otrzymali przeszczep od dawcy CMV D+, u 11 (39,3 %) wystąpiło zakażenie CMV, a spośród zakażenie CMV (8,3 %).
Przeszczep serca Otwarte, porównawcze, retrospektywne badanie oceniało skojarzoną profilaktykę produktem Biotest CMVIG i gancyklowirem w porównaniu z produktem Biotest CMVIG w monoterapii u 207 dorosłych biorców przeszczepu serca z grupy wysokiego ryzyka (średnia wieku 52,2 lata), otrzymujących allogeniczny przeszczep od seropozytywnych dawców (D+/R-). Wszyscy pacjenci otrzymali poliklonalną króliczą globulinę antytymocytową jako leczenie indukcyjne. Cyklosporynę A, azatioprynę i prednizon stosowano jako podtrzymujące leczenie immunosupresyjne. Ostre epizody odrzucenia przeszczepu allogenicznego leczono codziennym bolusem prednizonu przez 3 kolejne dni. W grupie A 96 pacjentów otrzymywało tylko produkt Biotest CMVIG, a w grupie B 111 pacjentów otrzymywało produkt Biotest CMVIG i gancyklowir. Produkt Biotest CMVIG był podawany dożylnie w dawce 100 mg/kg przed przeszczepem i po operacji w dniach 1, 7, 14, 21 i 28. Pacjentów z chorobą CMV leczono gancyklowirem przez 21 dni, w połączeniu z redukcją leczenia immunosupresyjnego. Dodatkowy produkt Biotest CMVIG podawano w odstępach tygodniowych. W grupie A zakażenie CMV wystąpiło u 53,1 %, a choroba CMV wystąpiła u 32,3 % (31/96 pacjentów). W grupie B zakażenie CMV wystąpiło u 65,8 %, a choroba CMV wystąpiła u 11,7% (13/111 pacjentów). W grupie A zaobserwowano cztery zgony związane z CMV, 3 pacjentów zmarło wskutek ciężkiej sepsy CMV, a jeden pacjent zmarł wskutek zapalenia mózgu CMV. W grupie B nie obserwowano zgonów związanych z CMV, co odzwierciedla statystycznie istotną korzyść skojarzonej profilaktyki produktem Biotest CMVIG i gancyklowirem w porównaniu z samym produktem Biotest CMVIG (P=0,0326).
W otwartym, jednoośrodkowym badaniu oceniano bierną immunizację przeciwko CMV u dorosłych biorców przeszczepów allogenicznych (146 pacjentów, u których przeprowadzano przeszczep serca w latach 1984-1991, średnia wieku 47 lat). Okres obserwacji wynosił 13-73 miesięcy (mediana Azatioprynę dodano do tego schematu u 11 pacjentów z powodu nawracającego odrzucenia w ciągu pierwszego roku. W grupie terapeutycznej 65 pacjentów CMV (R-) otrzymało 150 mg/kg produktu Biotest CMVIG podczas operacji i 100 mg/kg produktu Biotest CMVIG w dniach 2, 7, 14, 28, 42, 56 i 72 po przeszczepie, a grupa kontrolna składała się z 81 pacjentów CMV (R+), którzy nie otrzymali profilaktyki CMV. W grupie terapeutycznej u 21 na 65 pacjentów (R-) (32,3 %) występowało zakażenie CMV, a u 11 na 65 pacjentów (R-) (16,9%) występowała choroba CMV. W grupie kontrolnej u 40 na 81 pacjentów (R+) (49,4 %) występowało zakażenie CMV, a u 10 na 81 pacjentów (R+) (12,3 %) występowała choroba CMV.
Przeszczep płuc
W retrospektywnym, jednoośrodkowym badaniu oceniano immunoglobulinę CMV do zapobiegania i leczenia zakażenia CMV (analizowano 156 dorosłych pacjentów, którzy otrzymali przeszczep serca w latach 2007-2011, średnia wieku 52 lata (zakres 17-67 lat)). Mediana czasu trwania obserwacji wynosiła 19,2 miesięcy. Wszyscy pacjenci otrzymali indukcję bazyliksymabem i potrójną immunosupresję (takrolimus, mykofenolan mofetylu, metyloprednizolon, a następnie prednizolon), podawanie dożylne gancyklowiru rozpoczęto u wszystkich pacjentów z grupy ryzyka (D+/R– lub R+) w pierwszym tygodniu po przeszczepie. W grupie terapeutycznej 23 pacjentów D+/R– otrzymywało produkt Biotest CMVIG w dniach 1, 4, 8, 15 i 30 po przeszczepie, a następnie co miesiąc przez kolejny rok oraz walgancyklowir przez 6 miesięcy. W grupie kontrolnej 133 pacjentów R+ otrzymywało walgancyklowir przez 3 miesiące. W grupie terapeutycznej u 14 na 23 pacjentów (D+/R- ) (61 %) występowało zakażenie CMV, a u 4 na 23 pacjentów (D+/R-) (17,4 %) występowała choroba CMV, podczas gdy w grupie kontrolnej u 46 na 133 pacjentów (R+) (35 %) występowało zakażenie CMV, a u 6 na 133 pacjentów (R+) (4 %) występowała choroba CMV. Śmiertelność wynosiła 4 na kontrolnej.
W porównawczym, retrospektywnym badaniu oceniano skojarzoną profilaktykę CMV po przeszczepie płuc u 68 dorosłych pacjentów poddanych transplantacji płuc (średnia wieku 55,8 lat w grupie terapeutycznej i 49,2 lat w grupie kontrolnej) z CMV-seropozytywnym, allogenicznym przeszczepem. Mediana okresu obserwacji wynosiła 16,5 miesięcy w grupie kontrolnej (5,3-69,5 miesięcy) i 23,8 miesięcy w badanej grupie (11,9-35 miesięcy). W grupie kontrolnej 30 pacjentów (przeszczep w latach 1994-2000) otrzymywało sam gancyklowir przez pierwsze 3 miesiące po operacji, a w grupie terapeutycznej 38 pacjentów (przeszczep w latach 2000-2004) otrzymywało dodatkowe leczenie
Tabela 1: Wyniki badania
terapeutyczna (gancyklowir + Biotest CMVIG) (N=38) Grupa kontrolna (gancyklowir w monoterapii) (N=30) 1-roczne przeżycie 81,6 % 63,3 % 3-letnie przeżycie 71,5 % 40 % 1-roczny okres bez reaktywacji CMV lub zakażenia de novo 71,5 % 51,1 % 3-letni okres bez reaktywacji CMV lub zakażenia de novo 66,4 % 30 % Rozwój choroby CMV podczas obserwacji 13,2 % 43,3 % Rozwój zapalenia płuc CMV 13,2 % 33,3 % Występowanie zespołu CMV 0 % 10 % 1-roczny okres bez zespołu zarostowego zapalenia oskrzelików (BOS) 91,0 % 69,7 % 3-letni okres bez BOS 82 % 54,3 % Zgon związany z CMV 0 % 16,7 %
Przeszczep szpiku kostnego W randomizowanym, porównawczym badaniu oceniano stosowanie dożylnej hiperimmunoglobuliny do zapobiegania zakażeniu CMV u 49 dorosłych pacjentów z białaczką, którzy otrzymali allogeniczny przeszczep szpiku kostnego od rodzeństwa dopasowanego w zakresie HLA (średnia wieku 22 lata (Biotest CMVIG) i 22,5 lat (grupa kontrolna)). Okres obserwacji wynosił 110 dni. Wszystkich pacjentów poddano kondycjonowaniu poprzez zastosowanie cyklofosfamidu i napromieniania całego ciała. W grupie terapeutycznej 26 pacjentów otrzymało 1 ml/kg Biotest CMVIG, a w grupie kontrolnej
po przeszczepie szpiku kostnego. W ciągu pierwszych 110 dni po przeszczepie szpiku kostnego u jednego pacjenta na 26 pacjentów (4 %) wystąpiło związane z CMV śródmiąższowe zapalenie płuc, a w grupie kontrolnej u 6 na 23 pacjentów (26 %). W grupie leczonej produktem Biotest CMVIG u dwóch pacjentów po przerwaniu leczenia wystąpiło związane z CMV śródmiąższowe zapalenie płuc (dni 143 i 153).
W otwartym, nie-porównawczym badaniu oceniano redukcję choroby CMV poprzez profilaktykę hiperimmunoglobuliną CMV i doustnym acyklowirem u 93 dorosłych biorców przeszczepu szpiku kostnego (mediana wieku 22 lata, zakres 1-49 lat). Ostrą GVHD zgłoszono u 43 (48,3 %) (stopnia
Tabela 2: Wyniki metaanaliz:
n/N % Grupa kontrolna n/N % Metaanaliza (wszystkie wskazania) 422/1137 37,1 % 34,3 %-40,0 % 286/637 44,9% 41,0%-48,9% 2-stronny test chi-kwadrat: wartość p = 0,001 Metaanaliza (przeszczepy nerek, serca i płuc) 390/969 40,2 % 37,1 %-43,4 % 283/603 46,9 % 42,9 %-51,0 % 2-stronny test chi-kwadrat: wartość p = 0,009
W obu analizach obserwowano znaczące zmniejszenie częstości występowania zakażeń wirusem CMV u pacjentów leczonych produktem leczniczym Biotest CMVIG. Biorąc pod uwagę wszystkie wskazania, częstość zakażeń wirusem CMV zmniejszyła się z 44,9 % pacjentów w grupie kontrolnej do 37,1 % pacjentów w grupie otrzymującej produkt Biotest CMVIG (p = 0,001). W odniesieniu do wyłącznie przeszczepów nerek, serca i płuc, częstość ta zmniejszyła się z 46,9 % do 40,2 % wszystkich pacjentów (p = 0,009).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Produkt leczniczy Megalotect CP jest natychmiast i całkowicie biodostępny w krążeniu biorcy po podaniu dożylnym. Zostaje rozdzielony względnie szybko pomiędzy osocze i płyn
zewnątrznaczyniowy. Po 3-5 dniach zostaje osiągnięta równowaga pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową.
Okres półtrwania produktu leczniczego Megalotect CP wynosi 25 dni. Okres półtrwania może być inny u różnych pacjentów i jest zależny od stanu klinicznego pacjenta.
IgG i kompleksy IgG ulegają rozpadowi w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Immunoglobuliny są naturalnymi składnikami organizmu ludzkiego. Badania toksyczności dawki wielokrotnej oraz badania toksyczności na embrionach są w praktyce niewykonalne z powodu indukcji przeciwciał i interferencji między przeciwciałami.
Ponieważ obserwacje kliniczne nie dostarczają danych o działaniu onkogennym i mutagennym immunoglobulin, dlatego nie ma potrzeby prowadzenia badań eksperymentalnych na zwierzętach.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Glicyna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi ani z żadnymi innymi produktami immunoglobulin dożylnych.
6.3 Okres ważności
Produkt leczniczy należy zużyć niezwłocznie po pierwszym otwarciu opakowania.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w lodówce (2°C-8°C). Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
(bromobutyl) i wieczkiem (aluminium).
Jedno pudełko zawierające:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaProdukt leczniczy należy przed podaniem doprowadzić do temperatury pokojowej lub temperatury ciała.
Produkty należy przed podaniem sprawdzić wzrokowo na obecność cząstek i odbarwienia. Roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący oraz bezbarwny lub bladożółty. Nie używać roztworów, które są mętne lub zawierają osady.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUBiotest Pharma GmbH Landsteinerstraße 5 Niemcy Tel.: +49 6103 801-0 Telefax: +49 6103 801-150 Email: [email protected]
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA2020-01-21
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO28.05.2022