Amikacin Kabi

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Amikacin Kabi, 5 mg/mL, roztwór do infuzji
Amikacinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. – Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. – W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. – Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Amikacin Kabi i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Amikacin Kabi

3. Jak stosować Amikacin Kabi

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać Amikacin Kabi

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Amikacin Kabi i w jakim celu się go stosuje

Amikacin Kabi zawiera substancję czynną amikacynę. Należy ona do grupy leków nazywanych antybiotykami. Są one stosowane do leczenia ciężkich zakażeń wywołanych bakteriami wrażliwymi na amikacynę. Amikacyna należy do grupy substancji zwanych aminoglikozydami.
Pacjent może otrzymać amikacynę w celu leczenia następujących chorób: – zakażenia płuc i dolnych dróg oddechowych występujące podczas leczenia szpitalnego, w tym szpitalne zapalenie płuc (HAP) i zapalenie płuc związane ze sztuczną wentylacją (VAP); – powikłane zakażenia nerek, dróg moczowych i pęcherza moczowego; – powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, w tym zapalenie otrzewnej; – zakażenia skóry i tkanek miękkich, w tym ciężkie oparzenia; – bakteryjne zapalenie wsierdzia (błony wyściełającej wewnętrzne powierzchnie jam serca) (tylko w terapii skojarzonej z innymi antybiotykami). Amikacin Kabi można również stosować do leczenia pacjentów, u których występuje stan zapalny narządów wewnętrznych związany z którymkolwiek z zakażeń wymienionych powyżej lub u których podejrzewa się związek z którymkolwiek z zakażeń wymienionych powyżej.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Amikacin Kabi

Kiedy nie stosować leku Amikacin Kabi: – jeśli pacjent ma uczulenie na amikacynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); – jeśli pacjent ma uczulenie na podobne substancje (inne antybiotyki aminoglikozydowe).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Amikacin Kabi należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
DE/H/5638/001/IB/006 2 Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent: – ma zaburzenia czynności nerek; – ma zaburzenia słuchu; – ma zaburzenia nerwowo-mięśniowe, takie jak szczególny rodzaj osłabienia mięśni zwany miastenią; – choruje na chorobę Parkinsona; – był wcześniej leczony innym antybiotykiem podobnym do amikacyny. W każdej z tych sytuacji lekarz zachowa szczególną ostrożność.
Jeśli u pacjenta lub członków jego rodziny występuje choroba związana z mutacją mitochondrialną (choroba genetyczna) lub utrata słuchu spowodowana stosowaniem antybiotyków, zaleca się poinformowanie o tym lekarza lub farmaceuty przed przyjęciem antybiotyków aminoglikozydowych; niektóre mutacje mitochondrialne mogą zwiększać ryzyko utraty słuchu po zastosowaniu tego leku. Przed podaniem leku Amikacin Kabi lekarz może zalecić wykonanie badań genetycznych.
Lekarz również zachowa szczególną ostrożność w sytuacji, gdy pacjent ma 60 lat lub więcej lub w sytuacji, gdy pacjent jest odwodniony (ma niedobór wody w organizmie).
Podczas leczenia lekarz będzie monitorował stan pacjenta, w tym: – stan czynności nerek, szczególnie w sytuacji, gdy pacjent jest w wieku 60 lat lub starszy lub ma zaburzenia czynności nerek; – słuch; – stężenie amikacyny we krwi, jeśli będzie to konieczne.
Jeśli u pacjenta wystąpią lub nasilą się objawy zaburzenia czynności nerek, należy zmniejszyć dawki dobowe i (lub) wydłużyć przerwy pomiędzy poszczególnymi dawkami. Jeśli wystąpią ciężkie zaburzenia czynności nerek, podawanie amikacyny zostanie wstrzymane.
Leczenie amikacyną należy przerwać również wtedy, gdy wystąpią szumy uszne lub niedosłuch.
W celu uniknięcia ryzyka uszkodzenia nerek, nerwu słuchowego oraz czynności mięśni, nie należy stosować leku Amikacin Kabi dłużej niż 10 dni, chyba że lekarz uzna to za konieczne.
Podczas leczenia należy zapewnić odpowiednią podaż płynów pacjentowi.
Jeśli w trakcie operacji pacjent miał przepłukiwane rany roztworami zawierającymi amikacynę lub podobny antybiotyk, należy to uwzględnić podczas obliczania dawki amikacyny.
Dzieci Należy zachować ostrożność podczas podawania tego leku wcześniakom i noworodkom z uwagi na niedojrzałość nerek u tych pacjentów.
Amikacin Kabi a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Szkodliwy wpływ leku Amikacin Kabi na nerki i nerw słuchowy może się nasilić w wyniku stosowania następujących leków: – innych antybiotyków podobnych do amikacyny; – innych substancji stosowanych do leczenia zakażeń, jak bacytracyna, amfoterycyna B, antybiotyki z grupy penicylin lub cefalosporyn, wankomycyna, kanamycyna, paromomycyna, polimyksyna B, kolistyna; – przeciwnowotworowych: karboplatyna (w dużych dawkach), cisplatyna, oksaliplatyna (szczególnie, jeśli wcześniej u pacjenta występowały zaburzenia czynności nerek); – substancji hamujących niepożądane reakcje immunologiczne: cyklosporyna, takrolimus; – szybko działających leków moczopędnych: furosemid lub kwas etakrynowy (może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia słuchu); DE/H/5638/001/IB/006 3 – bisfosfonianów (stosowanych w leczeniu osteoporozy i podobnych chorób); – tiaminy (witaminy B 1 ), ponieważ może obniżyć swoją skuteczność; – indometacyny (leku przeciwzapalnego stosowanego w celu obniżenia gorączki, bólu oraz obrzęku i sztywności stawów). Może to prowadzić do zwiększenia stężenia leku Amikacin Kabi u noworodków.
Należy unikać podawania wyżej wymienionych leków jednocześnie lub po podaniu leku Amikacin Kabi, jeśli jest to możliwe.
Jeśli konieczne jest stosowanie amikacyny razem z wyżej wymienionymi substancjami, będą przeprowadzane częste i dokładne kontrole stanu słuchu i czynności nerek. Jeśli amikacyna jest stosowana razem z szybko działającymi lekami moczopędnymi, będzie kontrolowany bilans płynów.
Należy również zachować ostrożność podczas: – Znieczulenia metoksyfluranem Przed rozpoczęciem znieczulenia metoksyfluranem (gazem znieczulającym) anestezjolog powinien sprawdzić, czy pacjent otrzymał lub otrzymuje amikacynę lub podobny antybiotyk. Należy tego unikać ze względu na zwiększone ryzyko ciężkiego uszkodzenia nerek i nerwów.
– Jednoczesnego stosowania amikacyny z lekami zwiotczającymi mięśnie (np. d-tubokuraryną), innymi środkami działającymi jak kurara, toksynami botulinowymi lub gazami narkotycznymi np. halotanem Jeśli pacjent jest leczony amikacyną, należy poinformować o tym anestezjologa przed operacją, ze względu na ryzyko znacznego nasilenia blokady nerwowo-mięśniowej. Jeśli aminoglikozydy spowodują blokadę nerwowo-mięśniową, możliwe jest jej odwrócenie za pomocą soli wapnia. U noworodków otrzymujących jednocześnie Amikacin Kabi i indometacynę (lek przeciwzapalny i przeciwbólowy), stężenie amikacyny we krwi będzie dokładnie kontrolowane. Indometacyna może spowodować zwiększenie stężenia amikacyny we krwi.
– Stosowania z innymi antybiotykami Terapia skojarzona z odpowiednimi antybiotykami może znacząco wzmocnić efekty leczenia.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży, otrzyma ten lek tylko wtedy, gdy w opinii lekarza będzie to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Chociaż mało prawdopodobne jest, aby amikacyna wchłaniała się z jelita dziecka karmionego piersią, lekarz starannie rozważy, czy przerwać karmienie piersią czy leczenie amikacyną.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie przeprowadzono badań nad wpływem amikacyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli pacjent otrzymuje amikacynę w warunkach ambulatoryjnych, powinien zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ze względu na możliwe działania niepożądane, takie jak zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego lub błędnikowego.
Amikacin Kabi zawiera sód Ten lek zawiera 177 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 50 mL. Odpowiada to 8,85% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Ten lek zawiera 354 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 100 mL. Odpowiada to 17,7% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
DE/H/5638/001/IB/006 4 Ten lek zawiera 708 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 200 mL. Odpowiada to 35,4% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

3. Jak stosować Amikacin Kabi

Amikacin Kabi podaje się w kroplówce, bezpośrednio do żyły (infuzja dożylna). Czas trwania infuzji może wynosić pomiędzy 30 a 60 minut.
Dawkę odpowiednią dla danego pacjenta dobiera lekarz. Poniżej podano zwykle stosowane dawki.
Pacjenci z prawidłową czynnością nerek
Dorośli oraz młodzież w wieku 12 lat i starsi (masa ciała powyżej 33 kg) Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 15 mg amikacyny na kg masy ciała (mc.) na 24 godziny, podawana w dawce pojedynczej lub podzielona na dwie równe dawki: 7,5 mg na kg mc. co 12 godzin. Maksymalnie pacjent może otrzymać do 1,5 grama na dobę przez krótki czas, jeśli bezwzględnie konieczne jest podawanie tak dużych dawek (np. zakażenia zagrażające życiu i (lub) zakażenia wywołane pewnymi bakteriami, tj. Pseudomonas, Acinetobacter lub Enterobacteriales) i jeśli możliwe jest staranne i stałe kontrolowanie pacjenta podczas leczenia.
Całkowita ilość amikacyny, którą pacjent może otrzymać w ciągu całego leczenia nie będzie przekraczać 15 g.
Niemowlęta, małe dzieci i dzieci (w wieku od 4 tygodni do 11 lat) Pojedyncza dawka dobowa amikacyny wynosząca od 15 do 20 mg/kg mc. lub dawka wynosząca 7,5 mg/kg mc. podawana co 12 godzin.
Noworodki (w wieku od 0 do 27 dni) Dawka początkowa wynosi 10 mg amikacyny na kg mc., a po upływie 12 godzin należy podać 7,5 mg amikacyny na kg mc. Leczenie należy kontynuować, podając 7,5 mg amikacyny na kg mc. co 12 godzin.
Wcześniaki 7,5 mg amikacyny na kg mc. co 12 godzin.
Szczególne grupy pacjentów Nie zaleca się podawania w pojedynczej dawce dobowej u pacjentów z osłabioną odpornością, niewydolnością nerek, mukowiscydozą, wodobrzuszem, zapaleniem wsierdzia, rozległymi oparzeniami (obejmującymi ponad 20% skóry) oraz u kobiet w ciąży.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek, stężenie amikacyny we krwi oraz czynność nerek będą co pewien czas dokładnie kontrolowane w celu odpowiedniego dostosowania dawki. Lekarz wie, jak wyliczyć dawkę, którą należy podać.
Pacjenci poddawani hemodializie lub dializie otrzewnowej Pacjenci tej grupy otrzymują połowę normalnej dawki pod koniec dializy.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być obniżona. Gdy tylko to będzie możliwe, będzie oceniana czynność nerek i w razie konieczności dawka będzie dostosowywana.
Pacjenci z nadwagą U tych pacjentów dawkę wylicza się na podstawie idealnej masy ciała z dodaniem 40% nadmiaru masy. Później dawkę można dostosować w zależności od stężenia amikacyny we krwi. Maksymalna dawka to 1,5 g amikacyny na dobę. Czas trwania leczenia wynosi zazwyczaj 7-10 dni. DE/H/5638/001/IB/006 5
Pacjenci z wodobrzuszem Konieczne jest podawanie wyższych dawek w celu uzyskania odpowiednich poziomów leku we krwi.
Czas trwania leczenia Czas trwania leczenia wynosi zazwyczaj 7-10 dni. Może być dłuższy jedynie w przypadku ciężkich i skomplikowanych zakażeń. Efekty leczenia pojawiają się u pacjenta zazwyczaj w przeciągu 24-48 godzin, w przeciwnym razie może być konieczna zmiana leku.
Stężenie amikacyny we krwi będzie dokładnie kontrolowane u wszystkich pacjentów, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów w podeszłym wieku, noworodków, pacjentów otyłych oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub mukowiscydozą, a dawka ostrożnie dostosowywana w trakcie leczenia.
Podanie większej niż zalecana dawki leku Amikacin Kabi Jeśli pacjent uważa, że podano mu dawkę większą niż zalecana, powinien natychmiast zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. Przedawkowanie może spowodować uszkodzenie nerek i nerwów słuchowych lub porażenie mięśni (paraliż). W takim przypadku infuzja amikacyny zostanie wstrzymana.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
U pacjentów leczonych amikacyną obserwowano toksyczne działanie na nerw słuchowy i nerki. Tym działaniom niepożądanym można zapobiec poprzez ścisłe przestrzeganie przeciwwskazań i ostrożne ustalanie dawkowania przez lekarza, zgodnie z zaleceniami. Lekarz będzie kontrolował oznaki wystąpienia działań niepożądanych.
W przypadku zauważenia któregokolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem: Bardzo rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów): – obrzęk twarzy, warg lub języka, wysypka skórna, trudności w oddychaniu, mogą to być objawy reakcji alergicznej; – dzwonienie w uszach lub utrata słuchu (głuchota); – porażenie mięśni oddechowych; – zaburzenia czynności nerek, w tym zmniejszenie ilości wydalanego moczu (ostra niewydolność nerek).
Inne działania niepożądane: Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów): – zawroty głowy, zaburzenia równowagi; – mimowolne ruchy gałek ocznych (oczopląs); – dodatkowe zakażenie lub kolonizacja (drożdżakami - opornymi komórkami grzybów, zwanymi Candida); – szum w uszach, uczucie ciśnienia w uszach, zaburzenia słuchu; – nudności; – uszkodzenie określonych części nerek, zaburzenia czynności nerek.
Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów): – nieprawidłowo niska liczba białych lub czerwonych krwinek lub płytek krwi, zwiększona liczba niektórych białych krwinek (eozynofili); – reakcje alergiczne, wysypka skórna, świąd, pokrzywka; DE/H/5638/001/IB/006 6 – małe stężenie magnezu we krwi; – ból głowy, migreny, drętwienie, drżenia; – ślepota lub inne zaburzenia widzenia; – niskie ciśnienie tętnicze krwi; – zahamowanie oddechu; – wymioty; – ból stawów; – gorączka polekowa; – zwiększona aktywność niektórych enzymów wątrobowych we krwi.
Bardzo rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów): – blokada mięśniowa; – ostra niewydolność nerek.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): – reakcje alergiczne na antybiotyki podobne do amikacyny (aminoglikozydy).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Amikacin Kabi

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na butelce i pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Okres ważności po pierwszym otwarciu/rozcieńczeniu: Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną leku przez 24 godziny, w temperaturze 25°C i od 2°C do 8°C.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia, lek należy zużyć natychmiast. Jeśli lek nie zostanie zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik i zwykle czas ten nie powinien być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że otwarcie/rozcieńczenie przeprowadzono w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. DE/H/5638/001/IB/006 7

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Amikacin Kabi – Substancją czynną leku jest amikacyna.
Jeden mL roztworu do infuzji zawiera 5 mg amikacyny (w postaci amikacyny siarczanu). Jedna butelka z 50 mL roztworu zawiera 250 mg amikacyny. Jedna butelka z 100 mL roztworu zawiera 500 mg amikacyny. Jedna butelka z 200 mL roztworu zawiera 1000 mg amikacyny.
– Pozostałe składniki to: sodu chlorek, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), kwas solny (do ustalenia pH) i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Amikacin Kabi i co zawiera opakowanie Amikacin Kabi to roztwór do infuzji, podawany w postaci kroplówki przez małą rurkę lub kaniulę umieszczoną w żyle. Jest klarownym, bezbarwnym, wodnym roztworem. Amikacin Kabi znajduje się w butelce KabiPac z LDPE, zamkniętej wieczkiem z PP lub PE/PP z gumowymi dyskami umożliwiającymi wprowadzenie igły, w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: 10 x 50 mL, 10 x 100 mL i 10 x 200 mL roztworu do infuzji. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. ul. Sienkiewicza 25 99-300 Kutno
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Nazwa kraju członkowskiego Nazwa produktu leczniczego Belgia Amikacine Fresenius Kabi 5 mg/ml oplossing voor infusie Amikacine Fresenius Kabi 5 mg/ml solution pour perfusion Amikacine Fresenius Kabi 5 mg/ml Infusionslösung Bułgaria Амикацин Каби 5 mg/ml инфузионен разтвор Cypr Amikacin/Kabi Republika Czeska Amikacin Fresenius Kabi Niemcy Amikacin Kabi 5 mg/ml Infusionslösung Grecja Amikacin/Kabi DE/H/5638/001/IB/006 8 Finlandia Amikacin Fresenius Kabi 5 mg/ml infuusioneste, liuos Francja AMIKACINE KABI 5 mg/ml, solution pour perfusion Węgry Amikacin 5 mg/ml oldatos infúzió Irlandia Amikacin 5mg/ml solution for infusion Polska Amikacin Kabi Portugalia Amicacina Kabi Słowenia Amikacin Kabi 5 mg/ml raztopina za infundiranje Słowacja Amikacin Fresenius Kabi5 mg/ml Hiszpania Amikacina Kabi 5 mg/ml solución para perfusión Szwecja Amikacin Fresenius Kabi Wielka Brytania Amikacin 5mg/ml solution for infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10.04.2024 r.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Niezgodności
Amikacin Kabi jest lekiem gotowym do użycia i nie można go mieszać z żadnymi innymi lekami (z wyjątkiem tych wymienionych poniżej), należy go podawać oddzielnie, zgodnie z zalecaną dawką i sposobem podawania. W żadnym wypadku nie można mieszać aminoglikozydów w roztworze do infuzji z antybiotykami beta-laktamowymi (np. penicylinami, cefalosporynami), ponieważ może to spowodować fizykochemiczną inaktywację drugiego leku.
Znane są niezgodności chemiczne z amfoterycyną, chlorotiazydami, erytromycyną, heparyną, nitrofurantoiną, nowobiocyną, fenytoiną, sulfadiazyną, tiopentonem, chlortetracykliną, witaminą B i witaminą C. Nie wolno mieszać amikacyny z tymi lekami.
Inaktywacja występująca podczas mieszania aminoglikozydów i antybiotyków beta-laktamowych może utrzymywać się również wtedy, gdy pobiera się próbki do oznaczenia stężeń antybiotyków w surowicy i może doprowadzić do znacznego niedoszacowania oraz błędów w dawkowaniu, a w konsekwencji do ryzyka toksyczności. Próbki te należy szybko poddawać badaniu i umieszczać na lodzie albo dodawać beta-laktamazę.
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania pozostałości leku
Wyłącznie do jednorazowego użycia.
Wszelkie niewykorzystane resztki leku należy usunąć.
Rozcieńczanie należy wykonywać w warunkach aseptycznych. Przed podaniem należy obejrzeć, czy roztwór nie zawiera cząstek stałych lub przebarwień. Należy używać wyłącznie klarownego roztworu, wolnego od cząstek stałych.
Amikacin Kabi wykazuje zgodność z następującymi roztworami do infuzji: – roztworem Ringera; – roztworem Ringera z mLeczanami; – roztworem chlorku sodu 9 mg/mL (0,9%) do wstrzykiwań; – roztworem glukozy 5 mg/mL (5%) do wstrzykiwań; – roztworem glukozy 10 mg/mL (10%) do wstrzykiwań.
Informacje dotyczące przechowywania Patrz punkt 5: „Jak przechowywać Amikacin Kabi”. DE/H/5638/001/IB/006 9
Sposób podawania Patrz punkt 3: „Jak stosować Amikacin Kabi”.
Dawkowanie Patrz punkt 3: „Jak stosować Amikacin Kabi”.
Amikacin Kabi należy podawać wyłącznie w infuzji dożylnej, czas trwania infuzji wynosi od 30 do
Objętości roztworu do infuzji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek:
Dawkowanie w mg na kg masy ciała Amikacyna 5 mg/mL Dawka amikacyny w mg Masa ciała 2,5 kg 5 kg 10 kg 12,5 kg 20 kg 30 kg 40 kg 50 kg 60 kg 70 kg 80 kg 90 kg 100 kg
7,5 3,75 7,50 15,00 18,75 30,00 45,00 60,00 75,00 90,00 105,00 120,00 135,00 150,00 mL
Dokładność dawkowania leku Amikacin Kabi jest większa, jeśli zastosuje się pompę infuzyjną.
Instrukcja dotycząca rozcieńczania Przed podaniem leku Amikacin Kabi dzieciom i młodzieży, zaleca się jego rozcieńczenie. W celu otrzymania amikacyny o stężeniu 2,5 mg/mL, odpowiednią dla wybranej dawki ilość (w mL) leku Amikacin Kabi, 5 mg/mL, należy zmieszać z identyczną ilością jednego z wyżej wymienionych roztworów do infuzji.
Dzieci i młodzież powinny otrzymywać infuzję trwającą 1 do 2 godzin.
Objętości rozcieńczonego roztworu do infuzji 2,5 mg/mL amikacyny:
Dawkowanie w mg na kg masy ciała Roztwór amikacyny rozcieńczony do 2,5 mg/mL Dawka amikacyny w mg Masa ciała 2,5 kg 5 kg 10 kg 12,5 kg 20 kg 30 kg 40 kg 50 kg 60 kg 70 kg 80 kg 90 kg 100 kg 7,5 7,50 15,00 30,00 37,50 60,00 90,00 120,00 150,00 180,00 210,00 240,00 270,00 300,00 mL
Leczenie przedawkowania W razie przedawkowania lub wystąpienia objawów toksyczności, należy przerwać podawanie amikacyny w infuzji, można zastosować wymuszoną diurezę w celu przyspieszenia usuwania amikacyny z krwi. Dializa otrzewnowa i hemodializa mogą przyczynić się do eliminacji amikacyny, która kumuluje się we krwi. Hemodializa jest skuteczniejsza w usuwaniu amikacyny z krwi niż dializa otrzewnowa. U noworodków można rozważyć transfuzję wymienną, jednak przed zastosowaniem takiego środka konieczne jest zasięgnięcie porady specjalisty. W celu zneutralizowania efektu zwiotczającego wskazane jest podanie soli wapnia. Jeśli nastąpiło porażenie czynności oddechowej, konieczne może być mechaniczne wspomaganie oddychania.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Amikacin Kabi, 5 mg/mL, roztwór do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jeden mL roztworu do infuzji zawiera 5 mg amikacyny (w postaci amikacyny siarczanu).
Jedna butelka z 50 mL roztworu zawiera 250 mg amikacyny. Jedna butelka z 100 mL roztworu zawiera 500 mg amikacyny. Jedna butelka z 200 mL roztworu zawiera 1000 mg amikacyny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Jeden mL roztworu zawiera także 3,54 mg sodu (co odpowiada 0,154 mmol sodu).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do infuzji.
Klarowny, bezbarwny, wodny roztwór pH roztworu: 3,5-5,5 Osmolalność roztworu: 270-330 mOsmol/kg

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Amikacin Kabi jest wskazany w leczeniu następujących ciężkich zakażeń u pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży (w tym noworodków), gdy inne leki przeciwbakteryjne nie są właściwe (patrz punkt 5.1): – zakażenia szpitalne dolnych dróg oddechowych, w tym szpitalne zapalenie płuc (HAP, ang. hospital-acquired pneumonia) i zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną (VAP, ang. ventilator-associated pneumonia); – powikłane i nawracające zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek; – powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, w tym zapalenie otrzewnej; – ostre bakteryjne zakażenia skóry i struktur skóry, w tym zakażenia ran po oparzeniach; – bakteryjne zapalenie wsierdzia (tylko w skojarzeniu z innymi antybiotykami).
Amikacin Kabi jest wskazany również w leczeniu pacjentów z bakteremią występującą w związku z którymkolwiek z zakażeń wymienionych powyżej lub jeśli podejrzewa się jej związek z którymkolwiek z zakażeń wymienionych powyżej.
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
DE/H/5638/001/IB/006 2

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Amikacin Kabi jest stosowany zwykle w połączeniu z innymi odpowiednimi antybiotykami, obejmującymi swoim spektrum bakterie wywołujące dane zakażenie.
Dawkowanie oraz zastosowanie amikacyny zależy szczególnie od rodzaju zakażenia i stanu pacjenta. Należy uwzględnić lokalne wytyczne terapetyczne.
Pacjenci z prawidłową czynnością nerek Dorośli i młodzież w wieku ≥12 lat (o masie ciała powyżej 33 kg) Zalecana dawka podawana dożylnie dorosłym i młodzieży z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥50 mL/min) wynosi 15 mg/kg mc./dobę i można ją podawać w postaci pojedynczej dawki dobowej lub podzielić na dwie równe dawki po 7,5 mg/kg mc. podawane co 12 godzin. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 1,5 g. W leczeniu zapalenia wsierdzia oraz gorączkujących pacjentów z neutropenią, produkt leczniczy należy podawać dwa razy na dobę, ze względu na brak wystarczających danych przemawiających za podawaniem raz na dobę.
Niemowlęta, małe dzieci i dzieci (w wieku od 4 tygodni do 11 lat) Zalecana dawka dożylna (powolna infuzja dożylna) u dzieci z prawidłową czynnością nerek wynosi 15-20 mg/kg mc./dobę i można ją podawać w postaci pojedynczej dawki dobowej 15-20 mg/kg mc. lub co 12 godzin w dawce 7,5 mg/kg mc. W leczeniu zapalenia wsierdzia oraz gorączkujących pacjentów z neutropenią, produkt leczniczy należy podawać dwa razy na dobę, ze względu na brak wystarczających danych przemawiających za podawaniem raz na dobę.
Noworodki (w wieku od 0 do 27. dni) Początkowa dawka nasycająca wynosi 10 mg/kg mc., a następnie podaje się 7,5 mg/kg mc. co
Wcześniaki Zalecana dawka u wcześniaków wynosi 7,5 mg/kg mc. co 12 godzin (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Objętości roztworu do infuzji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek:
Dawkowanie w mg na kg masy ciała Amikacyna 5 mg/mL Dawka amikacyny w mg Masa ciała 2,5 kg 5 kg 10 kg 12,5 kg 20 kg 30 kg 40 kg 50 kg 60 kg 70 kg 80 kg 90 kg 100 kg
7,5 3,75 7,50 15,00 18,75 30,00 45,00 60,00 75,00 90,00 105,00 120,00 135,00 150,00 mL Dokładność dawkowania produktu leczniczego Amikacin Kabi, 5 mg/mL roztwór do infuzji jest większa, jeśli jest on podawany za pomocą pompy infuzyjnej.
Maksymalna dawka dobowa Dawka dobowa amikacyny zależy od masy ciała, w związku z czym maksymalną dawkę należy wyliczyć na podstawie masy ciała, chyba że uzasadniono inaczej. W przypadku zakażeń zagrażających życiu i (lub) zakażeń Pseudomonas, Acinetobacter lub Enterobacteriales dawka dobowa może być zwiększona do 1,5 g na dobę, podawana jedynie pod ciągłym nadzorem i nie dłużej niż przez 10 dni. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dla dorosłych wynoszącej 15 g, należy wliczyć w to uprzednio stosowane leczenie innymi aminoglikozydami.
DE/H/5638/001/IB/006 3 Ze względu na wymogi dotyczące dostosowania dawki, podawanie amikacyny raz na dobę u pacjentów z gorączką neutropeniczną i (lub) niewydolnością nerek nie jest zalecane.
Czas trwania leczenia Całkowity czas trwania leczenia należy ograniczyć do 7-10 dni, w zależności od ciężkości zakażenia. W ciężkich i powikłanych zakażeniach, gdy okres leczenia amikacyną przekracza 10 dni, należy ponownie ocenić przydatność amikacyny; jeśli leczenie będzie kontynuowane, konieczna jest kontrola stężenia amikacyny w surowicy, a także kontrola czynności nerek, słuchu i narządu równowagi. Pacjenci z zakażeniami wywołanymi przez wrażliwe bakterie, leczeni zgodnie z zalecanym schematem, reagują zwykle na leczenie w ciągu 24-48 godzin. Jeżeli w ciągu 3-5 dni nie obserwuje się odpowiedzi klinicznej, należy rozważyć zmianę leczenia.
Zalecenia dotyczące monitorowania Stan czynności nerek należy ocenić na początku leczenia oraz sprawdzać go w regularnych odstępach czasu podczas leczenia. Należy monitorować stężenia amikacyny w osoczu u wszystkich pacjentów, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku, noworodków, pacjentów otyłych oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i mukowiscydozą. Stężenie amikacyny w surowicy krwi należy monitorować w drugim lub trzecim dniu po rozpoczęciu leczenia, a następnie dwa razy w tygodniu oraz po każdej zmianie dawki (patrz punkt 4.4). Próbki krwi należy pobierać bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki (stężenie minimalne) oraz 30-90 minut po zakończeniu infuzji (stężenie maksymalne). W przypadku schematu wielokrotnych dawek na dobę, stężenie maksymalne nie powinno przekroczyć 30-35 μg/mL. Stężenie minimalne powinno być mniejsze niż 10 μg/mL. W przypadku schematów dawkowania raz na dobę, należy wziąć pod uwagę lokalne wytyczne dotyczące monitorowania stężenia w surowicy.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Ocena stanu czynności nerek powinna być prowadzona u wszystkich pacjentów i jest obowiązkowa u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Uwaga: U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <50 mL/min) podawanie amikacyny raz na dobę nie jest zalecane.
W przypadku zaburzeń czynności nerek z wartością przesączania kłębuszkowego poniżej 70 mL/min, zaleca się zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między kolejnymi dawkami, ze względu na akumulację amikacyny. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dawka nasycająca amikacyny wynosi 7,5 mg/kg mc. Odstęp między dawkami u poszczególnych pacjentów oblicza się jako 9-krotność poziomu kreatyniny w surowicy. Na przykład, jeśli stężenie kreatyniny wynosi co 2 x 9 = 18 godzin. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek oraz znaną wartością klirensu kreatyniny, dawka podtrzymująca podawana co 12 godzin, powinna być obliczana według wzoru: (klirens kreatyniny pacjenta w mL/min ÷ wartość prawidłowa klirensu kreatyniny w mL/min) x dawka amikacyny 7,5 mg/kg mc. Wartości podane w poniższej tabeli można traktować jako wytyczne.
Klirens kreatyniny Dawka dobowa amikacyny Dawka amikacyny co 12 godzin dla pacjenta o masie ciała 70 kg [mL/min] [mg/kg mc./dobę] [mg] DE/H/5638/001/IB/006 4 Pacjenci poddawani hemodializie lub dializie otrzewnowej powinni otrzymywać połowę normalnej dawki pod koniec dializy.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być zaburzona. Ze względu na to, że amikacyna jest wydalana przez nerki, należy jak najczęściej oceniać czynność nerek i odpowiednio dostosować dawkę w razie potrzeby.
Pacjenci otyli Amikacyna słabo rozpuszcza się w tkance tłuszczowej. Właściwą dawkę wylicza się na podstawie szacunkowej idealnej masy ciała powiększonej o 40% nadmiaru, która jest podstawą do określenia dawki mg/kg mc. Dawkę należy dostosować na podstawie wyników monitorowania stężenia w osoczu. Nie można przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 1,5 g. Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 7-10 dni.
Pacjenci z wodobrzuszem Konieczne jest podawanie większych dawek w celu uzyskania odpowiednich stężeń w surowicy, ze względu na stosunkowo większą dystrybucję amikacyny w płynie zewnątrzkomórkowym.
Sposób podawania Wyłącznie do podania dożylnego. Amikacin Kabi należy podawać wyłącznie w infuzji dożylnej. Preferowany czas podawania jednej infuzji wynosi 30 minut, ale można go wydłużyć do 60 minut.
Szczegółowe zalecenia dotyczące stosowania dożylnego u dzieci i młodzieży U dzieci i młodzieży, objętość użytego rozcieńczalnika zależy od ilości amikacyny, jaka jest tolerowana przez pacjenta. Roztwór należy podawać w infuzji trwającej 30 do 60 minut. Niemowlęta powinny otrzymywać infuzję trwającą od 1 do 2 godzin.
W przypadku, gdy u dzieci i młodzieży jest zalecane rozcieńczanie, roztwór do infuzji przygotowuje się poprzez dodanie pożądanej dawki do identycznej ilości (rozcieńczenie 1 + 1) rozcieńczalnika wymienionego w punkcie 6.6, w celu otrzymania 0,25% roztworu amikacyny (2,5 mg/mL) (patrz punkt 6.6).
Objętości rozcieńczonego roztworu do infuzji 2,5 mg/mL amikacyny:
Dawkowanie w mg na kg masy ciała Roztwór amikacyny rozcieńczony do 2,5 mg/mL Dawka amikacyny w mg Masa ciała 2,5 kg 5 kg 10 kg 12,5 kg 20 kg 30 kg 40 kg 50 kg 60 kg 70 kg 80 kg 90 kg 100 kg 7,5 7,50 15,00 30,00 37,50 60,00 90,00 120,00 150,00 180,00 210,00 240,00 270,00 300,00 mL

4.3 Przeciwwskazania

­ Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. ­ Nadwrażliwość na inne aminoglikozydy.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego pacjentom z zaburzeniami czynności nerek, z uszkodzeniem narządu słuchu lub równowagi, z zaburzeniami nerwowo- DE/H/5638/001/IB/006 5 mięśniowymi oraz pacjentom, którzy bezpośrednio przed amikacyną otrzymywali inny antybiotyk aminoglikozydowy.
Neurotoksyczność i (lub) ototoksyczność U pacjentów leczonych antybiotykami aminoglikozydowymi może dojść do toksycznego działania na układ nerwowy, objawiającego się działaniem na nerw przedsionkowy i (lub) obustronnym działaniem na nerw słuchowy. Ryzyko ototoksyczności związanej z działaniem aminoglikozydów jest większe u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów leczonych dłużej niż 5-7 dni, nawet u pacjentów już wyleczonych. Jako pierwszy występuje niedosłuch wysokich częstotliwości, który można wykryć tylko w badaniu audiometrycznym. Mogą wystąpić zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego) i utrata równowagi, które mogą wskazywać na uszkodzenie nerwu przedsionkowego. Inne objawy toksycznego działania na układ nerwowy mogą obejmować uczucie drętwienia i kłucia skóry, skurcze mięśni i drgawki. U pacjentów z rozwijającym się uszkodzeniem nerwu przedsionkowo-ślimakowego podczas leczenia mogą nie wystąpić objawy ostrzegające o toksycznym działaniu na VIII nerw czaszkowy, natomiast po zakończeniu leczenia może wystąpić całkowita lub częściowa obustronna głuchota lub zawroty głowy powodujące niepełnosprawność. Ototoksyczne działanie aminoglikozydów jest zwykle nieodwracalne. Należy zachować ostrożność u pacjentów nadwrażliwości na aminoglikozydy w wywiadzie oraz u pacjentów z bezobjawowym uszkodzeniem nerek lub VIII nerwu czaszkowego wywołanym uprzednim podawaniem substancji nefro i (lub) ototoksycznych, gdyż działanie toksyczne może być addytywne. U tych pacjentów, amikacynę można podawać jedynie, jeśli w opinii lekarza korzyści wynikające z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko.
Zwiększone ryzyko ototoksyczności występuje u pacjentów z mutacjami mitochondrialnymi DNA (zwłaszcza z zastąpieniem nukleotydu od 1555 A do G w genie rRNA 12S), nawet jeśli stężenie aminoglikozydów w surowicy podczas leczenia mieści się w zalecanym zakresie. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie alternatywnych metod leczenia.
U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono istotne mutacje lub głuchotę wywołaną przez aminoglikozydy, należy rozważyć zastosowanie alternatywnych metod leczenia lub badań genetycznych przed podaniem.
Toksyczne działanie na nerki Aminoglikozydy mogą działać nefrotoksycznie. Toksyczne działanie na nerki jest niezależne od maksymalnego stężenia osiągniętego w osoczu (C maks ).
Toksyczne działanie aminoglikozydów, w tym amikacyny, występuje częściej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w przypadku zastosowania dawek większych niż zalecane oraz u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy przez czas dłuższy niż zalecany. Bezpieczeństwo stosowania przez okres dłuższy niż 14 dni nie zostało ustalone. Inne czynniki zwiększające ryzyko toksyczności spowodowanej przez aminoglikozydy obejmują zaawansowany wiek oraz odwodnienie. Dawkę dobową należy zmniejszyć i (lub) wydłużyć przerwy między dawkami, jeśli wystąpią przedmiotowe objawy zaburzenia czynności nerek, takie jak: wałeczkomocz, występowanie leukocytów lub krwinek czerwonych w moczu, albuminuria, zmniejszenie klirensu kreatyniny, zmniejszenie ciężaru właściwego moczu, hiperazotemia, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi oraz skąpomocz. Jeśli narasta azotemia lub stopniowo zmniejsza się objętość oddawanego moczu, leczenie należy przerwać.
Pacjenci w podeszłym wieku mogą mieć zaburzoną czynność nerek, co może nie być widoczne w rutynowych testach przesiewowych, takich jak oznaczenie wartości stężenia azotu mocznikowego we krwi (BUN, ang. blood urea nitrogen) lub stężenia kreatyniny w surowicy. Bardziej użytecznym wskaźnikiem może być klirens kreatyniny. Kontrolowanie czynności nerek podczas leczenia aminoglikozydami jest szczególnie istotne u pacjentów w podeszłym wieku.
Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić czynność nerek, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenta podczas leczenia należy koniecznie dobrze nawodnić. Czynność nerek należy również monitorować podczas trwania leczenia. DE/H/5638/001/IB/006 6 Zaleca się wykonanie serii badań audiometrycznych, zwłaszcza u pacjentów wysokiego ryzyka. W miarę możliwości należy kontrolować stężenie amikacyny w surowicy, dwa razy w tygodniu, w celu uniknięcia dużych stężeń, które mogą być toksyczne (patrz punkt 4.2). Jeśli wystąpią objawy ototoksyczności (zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego lub błędnikowego, szumy uszne lub ostre dźwięki w uszach, utrata słuchu) lub nefrotoksyczności, konieczne jest przerwanie leczenia lub modyfikacja dawkowania.
Unieczynnienie antybiotyku aminoglikozydowego ma znaczenie kliniczne tylko u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Unieczynnienie może zachodzić w próbkach płynów ustrojowych pobranych do badań, co prowadzi do błędnych odczytów stężenia aminoglikozydów. W związku z tym, należy się odpowiednio obchodzić z próbkami (bezzwłocznie oznaczać, mrozić lub dodawać beta-laktamazy).
Toksyczne działanie na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe Zgłaszano przypadki blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego i porażenia mięśni oddechowych po podawaniu aminoglikozydów we wstrzyknięciu pozajelitowym, podaniu miejscowym (w ortopedii, irygacji jamy brzusznej i miejscowym leczeniu ropniaka) lub po podaniu doustnym. Podczas leczenia aminoglikozydami, niezależnie od drogi podania, należy wziąć pod uwagę możliwość porażenia mięśni oddechowych, zwłaszcza u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki znieczulające lub leki blokujące przewodnictwa nerwowo-mięśniowe (patrz punkt 4.5). W razie wystąpienia blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, podanie soli wapnia może usunąć porażenie mięśni oddechowych, ale konieczne może być mechaniczne wspomaganie oddychania. Wykazano występowanie blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego i porażenia mięśni u zwierząt laboratoryjnych, którym podawano duże dawki amikacyny. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania aminoglikozydów pacjentom z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak miastenia lub parkinsonizm, ze względu na możliwe kuraropodobne działanie aminoglikozydów na złącze nerwowo-mięśniowe, mogące dodatkowo osłabiać mięśnie.
Aminoglikozydy podawane miejscowo podczas zabiegu chirurgicznego wchłaniają się szybko i niemal całkowicie (z wyjątkiem podania do pęcherza moczowego). Zgłaszano przypadki występowania nieodwracalnej głuchoty, niewydolności nerek oraz zgonu spowodowanego blokadą nerwowo-mięśniową po przepłukiwaniu preparatami aminoglikozydów pola operacyjnego (niezależnie od jego rozległości).
Dzieci i młodzież U wcześniaków i noworodków aminoglikozydy należy stosować ostrożnie, ze względu na niedojrzałość nerek oraz wynikające z niej wydłużenie okresu półtrwania tych substancji w surowicy.
Ten produkt leczniczy zawiera 177 mg sodu na 50 mL, co odpowiada 8,85% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Ten produkt leczniczy zawiera 354 mg sodu na 100 mL, co odpowiada 17,7% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Ten produkt leczniczy zawiera 708 mg sodu na 200 mL, co odpowiada 35,4% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Synergiczne działanie przeciwbakteryjne wynika z połączenia z antybiotykami beta-laktamowymi.
Ze względu na możliwość sumowania się działań niepożądanych, należy unikać zarówno podawania ogólnoustrojowego, jak i miejscowego innych substancji neurotoksycznych, ototoksycznych lub nefrotoksycznych jednocześnie z amikacyną lub wkrótce po jej podaniu. Toksyczność amikacyny może się zwiększać pod wpływem następujących substancji neuro-, oto- i (lub) nefrotoksycznych: DE/H/5638/001/IB/006 7 ­ inne aminoglikozydy; ­ inne chemioterapeutyki zakaźne, np. bacytracyna, amfoterycyna B, cefalosporyny, wankomycyna, kanamycyna, paromomycyna, polimyksyna B, kolistyna; ­ istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia nefro- oraz prawdopodobnie ototoksyczności w przypadku jednoczesnego podawania aminoglikozydów z cytostatykami zawierającymi związki platyny: karboplatyna (w dużych dawkach), cisplatyna, oksaliplatyna (szczególnie jeśli wcześniej występowała niewydolność nerek); ­ leki immunosupresyjne: cyklosporyna, takrolimus; ­ leki moczopędne o szybkim działaniu, np.: furosemid lub kwas etakrynowy (czynnościowa niewydolność nerek w wyniku odwodnienia, potencjalne działanie ototoksyczne samych leków). Może skutkować nieodwracalną głuchotą.
Podczas stosowania amikacyny razem z substancjami o potencjalnym działaniu nefro- lub ototoksycznym, konieczne jest bardzo uważne kontrolowanie stanu słuchu i czynności nerek. Podczas stosowania z szybko działającym lekiem moczopędnym należy kontrolować stan nawodnienia pacjenta.
Amikacyna a znieczulenie metoksyfluranem Aminoglikozydy mogą nasilać działanie uszkadzające nerki metoksyfluranu. Podczas jednoczesnego stosowania, możliwe jest wystąpienie wyjątkowo ciężkich neuropatii.
Amikacyna a środki zwiotczające mięśnie i inne substancje Podczas stosowania amikacyny razem ze środkami zwiotczającymi mięśnie (np. d-tubokuraryną), kurarynami, toksyną botulinową, polimyksynami, prokainamidem, z przetoczeniem dużych ilości krwi konserwowanej cytrynianem lub podczas znieczulenia wziewnego (np. halotanem) należy się spodziewać nasilenia blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez te substancje. Przed zabiegiem chirurgicznym należy poinformować anestezjologa, że pacjent otrzymuje ten produkt leczniczy. Wstrzyknięcie soli wapnia może odwrócić blokadę nerwowo-mięśniową spowodowaną aminoglikozydami (patrz punkt 4.9).
In vivo może dojść do zmniejszenia aktywności amikacyny w surowicy, jeśli jednocześnie podawany jest antybiotyk aminoglikozydowy lub antybiotyk z grupy penicylin, nawet różnymi drogami podania.
Podawanie aminoglikozydów jednocześnie z bisfosfonianami wiąże się ze zwiększonym ryzykiem hipokalcemii.
Tiamina (witamina B 1 ), podawana jednocześnie, może zostać zniszczona przez reaktywny składnik wodorosiarczynu sodu w produkcie leczniczym zawierającym siarczan amikacyny.
Indometacyna może zwiększać stężenie amikacyny w osoczu u noworodków.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Dane dotyczące stosowania aminoglikozydów u kobiet w okresie ciąży są ograniczone. Aminoglikozydy mogą powodować uszkodzenie płodu. Aminoglikozydy przenikają przez łożysko, donoszono o całkowitej, nieodwracalnej, obustronnej wrodzonej głuchocie u dzieci, których matki otrzymywały streptomycynę w okresie ciąży. Chociaż u kobiet leczonych w okresie ciąży innymi aminoglikozydami nie opisywano działań niepożądanych na płód ani na noworodka, występuje możliwość uszkodzenia. Jeśli pacjentka stosuje amikacynę w okresie ciąży lub zaszła w ciążę podczas stosowania tego produktu leczniczego, należy ją poinformować o potencjalnym ryzyku dla płodu. Produktu leczniczego Amikacin Kabi nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to konieczne ze względu na stan kliniczny kobiety. Jeśli uzna się, że leczenie jest konieczne, może ono być prowadzone tylko pod nadzorem medycznym (patrz punkt 4.4).
Karmienie piersią DE/H/5638/001/IB/006 8 Nie wiadomo, czy amikacyna i (lub) jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Biorąc pod uwagę korzyści wynikające z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki, konieczne jest podjęcie decyzji, czy należy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie i (lub) wstrzymać się od podawania produktu leczniczego Amikacin Kabi.
Amikacynę można podawać kobietom w okresie ciąży i noworodkom tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie koniecznie, pod nadzorem medycznym (patrz punkt 4.4).
Płodność W badaniach rozrodczości u myszy i szczurów nie notowano żadnego wpływu na płodność ani toksycznego działania na płód.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem amikacyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Jeśli amikacynę podaje się pacjentom w warunkach ambulatoryjnych, zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ze względu na możliwe działania niepożądane, takie jak zaburzenia równowagi.

4.8 Działania niepożądane

W pewnych warunkach amikacyna wykazuje działanie ototoksyczne i (lub) nefrotoksyczne. Zaburzenia czynności nerek są rzadko obserwowane u pacjentów leczonych amikacyną i zwykle ustępują po odstawieniu produktu leczniczego.
Ważna uwaga dotycząca leczenia Zaburzeniom czynności nerek i słuchu spowodowanym działaniem neurologicznym można w większości zapobiec dzięki przestrzeganiu środków ostrożności. Należy kontrolować stan nerek oraz zmysłów słuchu i równowagi przed, w trakcie oraz po zakończeniu leczenia. Należy utrzymywać odpowiedni stan nawodnienia pacjenta oraz odpowiednią produkcję moczu. Należy kontrolować stężenie substancji czynnej w surowicy oraz odpowiednio dopasować dawkę u pacjentów z grup szczególnego ryzyka (patrz punkt 4.2). Działania niepożądane uznane za co najmniej prawdopodobnie związane z leczeniem, wymieniono poniżej według klasyfikacji układów i narządów oraz bezwzględnej częstości występowania. Poniżej podano klasyfikację działań niepożądanych na podstawie częstości ich występowania: ­ bardzo często (≥1/10); ­ często (≥1/100 do <1/10); ­ niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); ­ rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); ­ bardzo rzadko (<1/10 000); ­ częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: Niezbyt często: Nadkażenia lub kolonizacja (przez lekooporne bakterie lub drożdżaki) Zaburzenia krwi i i układu chłonnego: Rzadko: Niedokrwistość, leukopenia, granulocytopenia, małopłytkowość, eozynofilia Zaburzenia układu immunologcznego: Rzadko: Reakcje nadwrażliwości 3
Bardzo rzadko: Wstrząs anafilaktyczny Częstość nieznana: Alergia krzyżowa pomiędzy aminoglikozydami Zaburzenia metabolizmu i i odżywiania: Rzadko: Hipomagnezemia DE/H/5638/001/IB/006 9 Zaburzenia układu nerwowego: Niezbyt często: Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego 1 , Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego 1
Rzadko: Ból głowy, migreny, parestezje, drżenie Zaburzenia oka: Niezbyt często: Oczopląs 1
Rzadko: Ślepota 5 , zawał siatkówki 5

Zaburzenia ucha i błędnika: Niezbyt często: Szumy uszne 1 , uczucie ciśnienia w uszach 1 , zaburzenia słuchu 1
Bardzo rzadko: Głuchota 1
Zaburzenia naczyniowe: Rzadko: Niedociśnienie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Rzadko: Depresja funkcji oddechowych Bardzo rzadko: Porażenie czynności oddechowej 4
Częstość nieznana: Bezdech, skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit: Niezbyt często: Nudności Rzadko: Wymioty Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Rzadko: Wysypka skórna, osutka, świąd, pokrzywka (reakcje nadwrażliwości) 3
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i i tkanki łącznej: Rzadko: Ból stawów Bardzo rzadko: Blokada nerwowo-mięśniowa Zaburzenia nerek i dróg moczowych: Niezbyt często: Uszkodzenie kanalików nerkowych 2 , zaburzenia czynności nerek 2
Bardzo rzadko: Toksyczna nefropatia, ostra niewydolność nerek Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Rzadko: Gorączka polekowa 3
Badania diagnostyczne: Rzadko: Zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej (nieznaczne i przemijające)
Informacje dotyczące poszczególnych działań niepożądanych (1) Działania niepożądane były obserwowane w szczególności w sytuacji przekroczenia rekomendowanego dawkowania, jeśli leczenie trwało powyżej 10 dni lub w przypadku niewłaściwego doboru dawki u pacjentów z dysfunkcją nerek. Początkowymi objawami zaburzeń przedsionkowych są zawroty głowy, mdłości i wymioty. Badanie często ujawnia oczopląs. Niemal zawsze zaburzenia przedsionkowe są odwracalne. Pierwsze objawy zaburzeń ślimakowych często obejmują utratę odbierania wysokich tonów (≥4000 Hz), które poprzedzają utratę słuchu i mogą być wykryte jedynie w badaniu audiometrycznym. (2) Kolejnym niezbyt częstym działaniem niepożądanym jest uszkodzenie kanalików nerkowych z upośledzeniem czynności nerek. Mechanizm uszkadzania nerek obejmuje akumulację w lizosomach, zahamowanie aktywności fosfolipazy i nekrozę komórek kanalików nerkowych po wielokrotnych podaniach amikacyny. Jednorazowe dzienne podanie może zmniejszyć ryzyko nefrotoksyczności. Uszkodzenie nerek jest do pewnego stopnia odwracalne, ale zwiększa ryzyko akumulacji, która może spowodować lub zwiększyć działanie ototoksyczne. Może wystąpić zwiększenie stężenia kreatyniny, obecność albumin, czerwonych i białych krwinek krwi oraz wałeczków w moczu, mocznica i skąpomocz. DE/H/5638/001/IB/006 10 (3) Rzadkimi działaniami niepożądanymi są reakcje nadwrażliwości, takie jak osutka, swędzenie, pokrzywka i gorączka polekowa. (4) W rzadkich przypadkach, gdy infuzja dożylna jest zbyt szybka, może wystąpić poważne obniżenie czynności oddechowej. W pojedynczych przypadkach może to prowadzić do porażenia czynności oddechowej, ryzyko istnieje również w przypadku jednoczesnego stosowania znieczulenia i środków zwiotczających mięśnie (patrz punkt 4.5). (5) Amikacyna nie jest przeznaczona do podania do ciała szklistego. Zgłaszano przypadki ślepoty i zawału siatkówki po podaniu amikacyny do ciała szklistego (wstrzyknięcie do oka).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie może spowodować działanie nefrotoksyczne, ototoksyczne lub zwiotczające (blokada nerwowo-mięśniowa).
Leczenie W razie przedawkowania lub wystąpienia objawów toksyczności, należy przerwać podawanie amikacyny w infuzji, można zastosować wymuszoną diurezę w celu przyspieszenia usuwania amikacyny z krwi. Dializa otrzewnowa i hemodializa mogą przyczynić się do eliminacji amikacyny, która akumuluje się we krwi. Hemodializa jest skuteczniejsza w usuwaniu amikacyny z krwi niż dializa otrzewnowa. U noworodków można rozważyć transfuzję wymienną, jednak przed zastosowaniem takiego środka konieczne jest zasięgnięcie porady specjalisty. W celu zneutralizowania efektu zwiotczającego, wskazane jest podanie soli wapnia. Jeśli nastąpiło porażenie czynności oddechowej, konieczne może być mechaniczne wspomaganie oddychania.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, aminoglikozydy, inne aminoglikozydy, kod ATC: J01GB06. Amikacyna jest półsyntetycznym antybiotykiem aminoglikozydowym, pochodną kanamycyny. Uzyskiwana jest w wyniku acylacji kwasem aminohydroksymasłowym grupy aminowej C-1 fragmentu 2-deoksystreptaminy.
Mechanizm działania Działanie amikacyny polega na hamowaniu syntezy białek w rybosomach bakteryjnych w wyniku interakcji z rybosomalnym RNA, w następstwie czego zostaje zahamowany proces translacji w komórkach wrażliwych drobnoustrojów. Powoduje to działanie bakteriobójcze.
DE/H/5638/001/IB/006 11 Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Najważniejszym parametrem PK/PD umożliwiającym prognozowanie bakteriobójczego działania amikacyny jest stosunek maksymalnego stężenia w surowicy (C max ) do minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla danego patogenu. Uważa się, że stosunek C max : MIC wynoszący 8:1 lub 10:1 zapewnia skuteczne zabijanie bakterii i zapobieganie ich ponownemu wzrostowi. Amikacyna wykazuje efekt poantybiotykowy w warunkach in vitro i in vivo. Dzięki temu efektowi poantybiotykowemu jest możliwe wydłużenie okresu pomiędzy poszczególnymi dawkami bez utraty skuteczności działania na większość laseczek Gram-ujemnych.
Mechanizmy oporności Oporność na amikacynę może wynikać z opisanych niżej mechanizmów: – Inaktywacji enzymatyczna. Najczęściej występującym mechanizmem oporności jest modyfikacja enzymatyczna cząsteczek aminoglikozydów. Pośredniczą w nim acetylotransferazy, fosfotransferazy lub nukleotydylotransferazy, kodowane głównie przez plazmidy. Wykazano, że amikacyna działa skutecznie na wiele szczepów opornych na aminoglikozydy, ze względu na swoją zdolność opierania się rozkładowi przez enzymy unieczynniające aminoglikozydy. – Zmniejszone przenikanie i aktywny wypływ. Te mechanizmy oporności obserwuje się u Pseudomonas aeruginosa. Niedawno uzyskane dane wskazują na pojawianie się podobnego mechanizmu oporności u Acinetobacter spp. – Zmiana struktury docelowej. Obserwuje się, że modyfikacje w obrębie rybosomów tylko sporadycznie powodują oporność. Pojawienie się oporności podczas terapii jest rzadkie. Występuje częściowa oporność krzyżowa pomiędzy amikacyną i innymi aminoglikozydami.
Wartości graniczne Według komitetu EUCAST (wersja 10.0, obowiązująca od 2020-01-01), do amikacyny stosują się następujące wartości graniczne: Drobnoustrój Wartości graniczne wg. EUCAST* (mg/L) S R> Enterobacteriales - zakażenia ogólnoustrojowe - zakażenia wywodzące się z układu moczowego Pseudomonas spp.

- zakażenia ogólnoustrojowe - zakażenia wywodzące się z układu moczowego Acinetobacter spp.

- zakażenia ogólnoustrojowe - zakażenia wywodzące się z układu moczowego
- S. aureus 3
- Gronkowce koagulazoujemne
8 2

16 2

8
8 8
8 2

16 2

8
8 8 Wartości graniczne niezwiązane z gatunkiem 1 1 Wartości graniczne nie mają zastosowania dla Plesiomonas shigelloides, ponieważ aminoglikozydy naturalnie wykazują obniżoną aktywność względem tego gatunku. W zakażeniach układowych aminoglikozydy muszą być stosowane w terapii skojarzonej. W takich sytuacjach wartości graniczne/ECOFF w nawiasach można wykorzystać do rozróżnienia drobnoustrojów z nabytymi mechanizmami oporności od szczepów dzikich, bez mechanizmów oporności. W przypadku izolatów bez mechanizmów oporności na wyniku należy zamieścić komentarz: “Aminoglikozydy często są podawane w skojarzeniu z innymi antybiotykami w celu wzmocnienia działania aminoglikozydów lub poszerzenia spektrum terapii. W zakażenia układowych aminoglikozydy muszą być stosowane w terapii skojarzonej.” Więcej informacji na stronie EUCAST www.eucast.org w zakładce Guidance Documents. Najbardziej wiarygodnym sposobem wykrywania oporności na amikacynę jest zastosowanie krążka z kanamycyną (MIC >8 mg/L). Wielkość strefy zahamowania wzrostu wokół krążka DE/H/5638/001/IB/006 12 z kanamycyną 30 μg dla S. aureus wynosi R<18 mm i R<22 mm dla gronkowców koagulazo- ujemnych.
Spektrum działania amikacyny Częstość występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków może różnić się w zależności od rejonu geograficznego oraz w czasie. Wskazane jest uzyskanie informacji o występującej lokalnie oporności, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. Jeśli to konieczne, należy zasięgnąć porady specjalisty, gdy lokalna częstość występowania oporności sprawia, że użyteczność tego produktu leczniczego jest wątpliwa co najmniej w niektórych rodzajach zakażeń.
Gatunki zwykle wrażliwe Drobnoustroje tlenowe Gram-dodatnie Staphylococcus aureus Staphylococcus haemolyticus Staphylococcus hominis° Drobnoustroje tlenowe Gram-ujemne Acinetobacter pittii Citrobacter freundii Citrobacter koseri Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Proteus mirabilis Proteus vulgaris° Pseudomonas aeruginosa 1
Salmonella enterica (Enteritis-Salmonellen)° Serratia liquefaciens° Serratia marcescens Shigella spp. Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej Drobnoustroje tlenowe Gram-dodatnie Staphylococcus epidermidis Drobnoustroje tlenowe Gram-ujemne Acinetobacter baumannii Drobnoustroje o oporności naturalnej Drobnoustroje tlenowe Gram-dodatnie Enterococcus spp. Streptococcus spp. Drobnoustroje tlenowe Gram-ujemne Burkholderia cepacia Stenotrophomonas maltophila Beztlenowce Bacteroides spp. Prevotella spp. Inne mikroorganizmy Chlamydia spp. Chlamydophila spp. Mycoplasma spp. Ureaplasma urealyticum DE/H/5638/001/IB/006 13 ° Podczas opracowywania tych tabel dla produktu leczniczego Amikacin Kabi aktualne dane nie były dostępne. W literaturze oryginalnej, podręcznikach z normami i zaleceniach dotyczących leczenia zakłada się występowanie wrażliwości. Wskaźnik oporności szczepów wyodrębnionych od szczególnych grup pacjentów, np. pacjentów z mukowiscydozą wynosi ≥10%.
Inne informacje Aminoglikozydy są odpowiednie do stosowania w skojarzeniu z innymi antybiotykami działającymi na ziarenkowce Gram-dodatnie.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Amikacyna praktycznie nie wchłania się po podaniu doustnym. Można ją podawać tylko pozajelitowo. Maksymalne stężenie w surowicy występuje po 1-2 godzinach po infuzji. Okres półtrwania w surowicy wynosi 2,2-2,4 godziny. Dłuższego okresu półtrwania można się spodziewać u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u wcześniaków i noworodków. Po podaniu dawki 7,5 mg/kg mc. w ciągłej infuzji dożylnej trwającej 30 minut, stężenie amikacyny w surowicy w chwili zakończenia infuzji wynosi 38 μg/mL. U zdrowych ochotników, po podaniu dawki 15 mg/kg mc. w ciągłej infuzji dożylnej trwającej 30 minut, stężenie amikacyny w surowicy w chwili zakończenia infuzji wynosiło około 77 μg/mL oraz 47 μg/mL i 1 μg/mL po upływie odpowiednio 1 godziny i 12 godzin od zakończenia infuzji. U osób w podeszłym wieku ze średnim klirensem kreatyniny wynoszącym 64 mL/min, po podaniu dawki 15 mg/kg mc. w infuzji dożylnej trwającej 30 minut, stężenie amikacyny w surowicy w chwili zakończenia infuzji wynosiło 55 μg/mL oraz 5,4 μg/mL i 1,3 μg/mL po upływie odpowiednio 12 i 24 godzin od zakończenia infuzji. W badaniach oceniających wielokrotne podawanie nie obserwowano akumulacji u osób z prawidłową czynnością nerek, otrzymujących pojedyncze dawki dobowe wynoszące od 15 do 20 mg/kg mc.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji amikacyny wynosi około 24 l (28% masy ciała). Wskaźnik wiązania z białkami osocza określono na 4-10%. Po podaniu zalecanej dawki, terapeutyczne stężenie amikacyny stwierdza się w kościach, sercu, pęcherzyku żółciowym, tkance płucnej, moczu, żółci, wydzielinie oskrzelowej, plwocinie, płynie śródmiąższowym, płynie opłucnowym oraz płynie maziowym. Przenikanie do płynu mózgowo-rdzeniowego jest wystarczające w stanie zapalnym opon mózgowych. Amikacyna przenika przez zdrowe opony mózgowe i osiąga około 10-20% stężenia występującego w surowicy. W stanie zapalnym opon mózgowych odsetek ten zwiększa się do 50%. Substancja ta gromadzi się w korze nerek i płynie ucha wewnętrznego, a jej eliminacja z tych głębokich przedziałów przebiega powoli. Amikacyna przenika przez barierę łożyska i do mleka ludzkiego. Stężenia sięgające 20% stężeń występujących u matki stwierdzano we krwi płodu oraz płynie owodniowym.
Metabolizm Amikacyna nie jest metabolizowana w organizmie ludzkim.
Wydalanie U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, średni klirens amikacyny w surowicy wynosi szlak w eliminacji amikacyny. Większość amikacyny (60-82%) jest wydalana w postaci niezmienionej w moczu, w ciągu pierwszych 6 godzin. Tylko bardzo małe ilości wydalane są z żółcią. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, 91% i 95% dawki amikacyny (po podaniu domięśniowym) jest wydalane z moczem w ciągu odpowiednio 8 i 24 godzin. Amikacynę można usunąć poprzez hemodializę oraz w wolniejszym tempie poprzez dializę otrzewnową. W zależności od rodzaju dializy, 50% (zakres 29-81%) lub 40-80% podanej dawki może być usunięta odpowiednio w ciągu 4 lub 8 godzin.
DE/H/5638/001/IB/006 14 Dzieci i młodzież Dane uzyskane w badaniach oceniających wielokrotne podawanie amikacyny wykazują, że stężenia w płynie mózgowo-rdzeniowym u zdrowych niemowląt wynoszą około 10-20% stężeń w surowicy i mogą sięgać 50% w stanie zapalnym opon mózgowych.
Podanie dożylne U noworodków, a szczególnie u wcześniaków, wydalanie amikacyny przez nerki jest zmniejszone.
W pojedynczym badaniu z udziałem noworodków (w wieku 1.-6. doba życia), podzielonych na grupy w zależności od masy urodzeniowej (<2000 g, 2000-3000 g i >3000 g), amikacynę podawano domięśniowo i (lub) dożylnie w dawce 7,5 mg/kg mc. Klirens u noworodków o masie ciała >3000 g wynosił 0,84 mL/min/kg mc., a końcowy okres półtrwania wynosił około 7 godzin. W tej grupie, początkowa objętość dystrybucji oraz objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosiły odpowiednio 0,3 mL/kg mc. i 0,5 mL/kg mc. W grupach z mniejszą masą urodzeniową, klirens/kg był mniejszy, a okres półtrwania był dłuższy. We wszystkich powyższych grupach, po 5 dniach, nie wykazano akumulacji amikacyny w wyniku wielokrotnego podawania dawek co 12 godzin.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności po podaniu wielokrotnym głównymi skutkami była nefrotoksyczność i ototoksyczność. Nie przeprowadzono badań dotyczących działania mutagennego ani rakotwórczego amikacyny. W badaniach toksycznego wpływu na rozród, amikacyna powodowała zależną od dawki nefrotoksyczność u ciężarnych samic szczura i ich płodów, a badania toksycznego wpływu na rozród, oceniające potomstwo myszy, szczurów i królików, wykazały zwiększone wskaźniki zgonów płodów. Występuje potencjalne ryzyko uszkodzenia ucha wewnętrznego i nerek płodów, które stwierdzono w grupie antybiotyków aminoglikozydowych.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu chlorek Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Kwas solny (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Amikacin Kabi jest produktem leczniczym gotowym do użycia i nie można go mieszać z żadnymi innymi produktami leczniczymi (z wyjątkiem tych wymienionych w punkcie 6.6), należy go podawać oddzielnie, zgodnie z zalecaną dawką i sposobem podawania. W żadnym wypadku nie można mieszać aminoglikozydów w roztworze do infuzji z antybiotykami beta-laktamowymi (np. penicylinami, cefalosporynami), ponieważ może to spowodować fizykochemiczną inaktywację drugiego produktu leczniczego.
Znane są niezgodności chemiczne z amfoterycyną, chlorotiazydami, erytromycyną, heparyną, nitrofurantoiną, nowobiocyną, fenytoiną, sulfadiazyną, tiopentonem, chlortetracykliną, witaminą B i witaminą C. Nie wolno mieszać amikacyny z tymi produktami leczniczymi.
Inaktywacja występująca podczas mieszania aminoglikozydów i antybiotyków beta-laktamowych może utrzymywać się również wtedy, gdy pobiera się próbki do oznaczenia stężeń antybiotyków w surowicy i może doprowadzić do znacznego niedoszacowania oraz błędów w dawkowaniu, a w konsekwencji do ryzyka toksyczności. Próbki te należy szybko poddawać badaniu i umieszczać na lodzie albo dodawać beta-laktamazę.
DE/H/5638/001/IB/006 15

6.3 Okres ważności

Okres ważności po pierwszym otwarciu/rozcieńczeniu: Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną produktu leczniczego przez 24 godziny, w temperaturze 25°C i od 2°C do 8°C.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt leczniczy należy zużyć natychmiast. Jeśli produkt leczniczy nie zostanie zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik i zwykle czas ten nie powinien być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że otwarcie/rozcieńczenie przeprowadzono w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po pierwszym otwarciu i rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Roztwór do infuzji znajduje się w butelce KabiPac z LDPE, zamkniętej wieczkiem z PP lub PE/PP z gumowymi dyskami umożliwiającymi wprowadzenie igły, w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: 10 x 50 mL, 10 x 100 mL i 10 x 200 mL roztworu do infuzji.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Przed podaniem należy obejrzeć, czy roztwór nie zawiera cząstek stałych lub przebarwień. Należy używać wyłącznie klarownego roztworu, wolnego od cząstek stałych. Roztwór należy podawać za pomocą jałowego sprzętu, z zastosowaniem techniki aseptycznej. Sprzęt należy wstępnie napełnić roztworem, aby uniknąć dostania się powietrza do systemu. Niewykorzystany roztwór należy usunąć. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami, natychmiast po użyciu.
Amikacin Kabi wykazuje zgodność z następującymi roztworami do infuzji: – roztworem Ringera; – roztworem Ringera z mleczanami; – roztworem chlorku sodu 9 mg/mL (0,9%) do wstrzykiwań; – roztworem glukozy 5 mg/mL (5%) do wstrzykiwań; – roztworem glukozy 10 mg/mL (10%) do wstrzykiwań.
Instrukcja dotycząca rozcieńczania W celu otrzymania amikacyny o stężeniu 2,5 mg/mL, odpowiednią dla wybranej dawki ilość (w mL) produktu leczniczego Amikacin Kabi, 5 mg/mL, należy zmieszać z identyczną ilością jednego z wyżej wymienionych roztworów do infuzji. W celu uzyskania dalszych informacji należy zapoznać się z punktem 4.2.

DE/H/5638/001/IB/006 16

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 25995

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28.08.2020 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
10.04.2024 r.