Sidarso
Silodosinum
Kapsułki twarde 4 mg | Silodosinum 4 mg
Krka, d.d., Novo mesto, Słowenia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Sidarso, 4 mg, kapsułki, twarde Sidarso, 8 mg, kapsułki, twarde
Silodosinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Sidarso i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sidarso
3. Jak stosować lek Sidarso
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Sidarso
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Sidarso i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Sidarso
Sidarso należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora alfa 1A -adrenergicznego. Lek Sidarso działa wybiórczo na receptory zlokalizowane w gruczole krokowym, pęcherzu moczowym i cewce moczowej. Poprzez blokowanie tych receptorów powoduje on rozluźnienie mięśnia gładkiego w tych tkankach. Ułatwia to pacjentowi oddawanie moczu i łagodzi objawy choroby.
W jakim celu stosuje się lek Sidarso
Lek Sidarso jest stosowany u dorosłych mężczyzn w leczeniu objawów ze strony układu moczowego, związanych z łagodnym powiększeniem gruczołu krokowego (rozrostem gruczołu krokowego), takich jak: - trudności z rozpoczęciem oddawania moczu, - uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza, - częstsza potrzeba oddawania moczu, nawet w nocy.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sidarso
Kiedy nie stosować leku Sidarso - jeśli pacjent ma uczulenie na sylodosynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Sidarso należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:
- Jeśli pacjent ma być poddany operacji oczu z powodu zmętnienia soczewki (operacja zaćmy), ważne jest, aby niezwłocznie poinformował lekarza okulistę o stosowaniu obecnie lub w przeszłości leku Sidarso, ponieważ u niektórych pacjentów leczonych lekami tego rodzaju występowała utrata napięcia mięśniowego w tęczówce (barwnej, okrągłej części oka) podczas takiej operacji. Lekarz specjalista może przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności dotyczące stosowanych leków i technik chirurgicznych. Należy zapytać się lekarza, czy pacjent powinien odroczyć lub tymczasowo przerwać przyjmowanie leku Sidarso w przypadku poddawania się operacji zaćmy.
- Jeśli pacjent kiedykolwiek zemdlał lub miał zawroty głowy podczas gwałtownego wstawania, powinien poinformować o tym lekarza przed przyjęciem leku Sidarso. Podczas przyjmowania leku Sidarso mogą wystąpić zawroty głowy podczas wstawania i sporadycznie omdlenia, zwłaszcza na początku leczenia lub w przypadku przyjmowania innych leków obniżających ciśnienie krwi. Jeśli wystąpią takie objawy, należy niezwłocznie usiąść lub położyć się aż do ustąpienia objawów i jak najszybciej poinformować lekarza (patrz także punkt „Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn”).
- Jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby, nie należy przyjmować leku Sidarso, ponieważ nie był on badany w takiej chorobie.
- Jeśli u pacjenta występuje choroba nerek, należy poprosić lekarza o poradę. Jeśli u pacjenta występuje choroba nerek o umiarkowanym nasileniu lekarz rozpocznie leczenie lekiem Sidarso z zachowaniem ostrożności i prawdopodobnie zastosuje mniejszą dawkę (patrz punkt 3 „Jak stosować lek Sidarso”). Jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek, pacjent nie powinien przyjmować leku Sidarso.
- Ponieważ łagodny rozrost gruczołu krokowego i rak gruczołu krokowego mogą dawać takie same objawy, przed rozpoczęciem leczenia lekiem Sidarso lekarz wykona badania w celu wykluczenia raka gruczołu krokowego. Lek Sidarso nie leczy raka gruczołu krokowego.
- Stosowanie leku Sidarso może prowadzić do nieprawidłowej ejakulacji (zmniejszenia ilości nasienia podczas stosunku płciowego), co może mieć tymczasowy wpływ na męską płodność. Działanie to ustępuje po przerwaniu stosowania leku Sidarso. Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent planuje posiadanie dzieci.
Dzieci i młodzież Nie należy podawać leku dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ w tej grupie wiekowej nie ma wskazań do stosowania tego leku.
Sidarso a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Należy powiedzieć lekarzowi szczególnie o przyjmowaniu następujących leków: - leki obniżające ciśnienie krwi (zwłaszcza leki zwane alfa 1 -adrenolitykami, takie jak prazosyna lub doksazosyna), ponieważ istnieje ryzyko, że działanie tych leków będzie nasilone podczas przyjmowania leku Sidarso. - leki przeciwgrzybicze (takie jak ketokonazol lub itrakonazol), leki stosowane w zakażeniach HIV i (lub) AIDS (takie jak rytonawir) lub leki stosowane po przeszczepach w celu zapobiegania odrzuceniu narządu (takie jak cyklosporyna), ponieważ leki takie mogą zwiększać stężenie leku Sidarso we krwi.
- leki stosowane w leczeniu trudności z uzyskaniem lub utrzymaniem erekcji (takie jak syldenafil lub tadalafil), ponieważ równoczesne stosowanie z lekiem Sidarso może prowadzić do nieznacznego obniżenia ciśnienia krwi. - leki stosowane w padaczce lub ryfampicyna (lek przeciwgruźliczy), ponieważ działanie leku Sidarso może być osłabione.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Ciąża i karmienie piersią Nie dotyczy, ze względu na to, że lek Sidarso jest stosowany u mężczyzn z łagodnym powiększeniem prostaty, zatem nie jest przeznaczony do stosowania u kobiet.
Płodność Lek Sidarso może zmniejszyć ilość nasienia, prowadząc do tymczasowego zmniejszenia płodności u mężczyzn.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli czuje, że może zemdleć, ma zawroty głowy, czuje się śpiący lub nieostro widzi.
Lek Sidarso zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Sidarso
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka to jedna kapsułka leku Sidarso o mocy 8 mg na dobę, przyjmowana doustnie.
Kapsułkę należy zawsze przyjmować z posiłkiem, najlepiej o stałej porze każdego dnia. Nie przełamywać ani nie gryźć kapsułki, lecz połykać ją w całości, najlepiej popijając szklanką wody.
Pacjenci z chorobami nerek Jeśli pacjent ma chorobę nerek o umiarkowanym nasileniu, lekarz może przepisać inną dawkę. W tym celu dostępne są kapsułki twarde Sidarso o mocy 4 mg.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Sidarso W przypadku przyjęcia więcej niż jednej kapsułki należy jak najszybciej poinformować o tym lekarza. Jeśli pacjent ma zawroty głowy lub czuje się słabo, powinien niezwłocznie poinformować o tym lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Sidarso Jeśli pacjent zapomniał o przyjęciu kapsułki, może przyjąć ją później tego samego dnia. Jeśli zbliża się czas przyjęcia następnej dawki, nie należy przyjmować pominiętej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej kapsułki.
Przerwanie stosowania leku Sidarso W przypadku przerwania leczenia objawy choroby mogą się ponownie pojawić.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Pacjent powinien natychmiast zwrócić się do lekarza, jeśli zauważy którąkolwiek z następujących reakcji alergicznych: obrzęk twarzy lub gardła, trudności z oddychaniem, omdlenie, swędzenie lub pokrzywka, ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich następstw.
Najczęstszym działaniem niepożądanym jest zmniejszenie ilości nasienia podczas stosunku płciowego. Działanie to ustępuje po przerwaniu stosowania leku Sidarso. Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent planuje posiadanie dzieci.
Mogą wystąpić zawroty głowy, w tym zawroty głowy podczas wstawania i sporadycznie omdlenia. Jeśli pacjent czuje się słabo lub ma zawroty głowy, powinien niezwłocznie usiąść lub położyć się i leżeć aż do ustąpienia objawów. Jeśli wystąpią zawroty głowy podczas wstawania lub omdlenie, należy jak najszybciej poinformować o tym lekarza.
Lek Sidarso może powodować powikłania podczas operacji zaćmy (operacji oka z powodu zmętnienia soczewki, patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). Ważne jest, aby pacjent niezwłocznie poinformował lekarza okulistę o stosowaniu obecnie lub w przeszłości leku Sidarso.
Możliwe działania niepożądane wymieniono poniżej:
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) - nieprawidłowa ejakulacja (mniejsza ilość lub brak nasienia podczas stosunku płciowego, patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”)
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów) - zawroty głowy, w tym zawroty głowy podczas wstawania (patrz także powyżej, w tym punkcie) - katar lub uczucie zatkanego nosa - biegunka
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów) - zmniejszenie popędu seksualnego - nudności - suchość w jamie ustnej - trudności w uzyskaniu lub utrzymaniu erekcji - szybsze bicie serca - objawy reakcji alergicznej na skórze, takie jak wysypka, świąd, pokrzywka i wysypka polekowa - nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby - niskie ciśnienie krwi
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów) - szybkie lub nieregularne bicie serca (tzw. kołatanie serca) - omdlenie i (lub) utrata przytomności
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów) - inne reakcje alergiczne z obrzękiem twarzy lub gardła
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- wiotka źrenica podczas operacji zaćmy (patrz także powyżej, w tym punkcie)
Jeśli pacjent odczuwa wpływ na życie seksualne, powinien powiadomić lekarza.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Sidarso
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku po skrócie EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Sidarso - Substancją czynną leku jest sylodosyna. Każda kapsułka, twarda zawiera 4 mg lub 8 mg sylodosyny. - Pozostałe składniki to: mannitol, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), sodu laurylosiarczan, talk we wnętrzu kapsułki. - Pozostałe składniki to (korpus i wieczko): tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172) (tylko w kapsułce o mocy 4 mg) i żelatyna w otoczce kapsułki oraz tusz (żelaza tlenek czarny (E 172), szelak, potasu wodorotlenek). Patrz punkt 2 „Lek Sidarso zawiera sód”.
Jak wygląda lek Sidarso i co zawiera opakowanie Kapsułka, twarda (kapsułka)
wieczko mają kolor brązowo-żółty. Na wieczku nadrukowany jest czarny znak „S 4 mg”. Kapsułka wypełniona jest białym proszkiem.
wieczko mają kolor biały. Na wieczku nadrukowany jest czarny znak „S 8 mg”. Kapsułka wypełniona jest białym proszkiem.
Lek Sidarso dla obu mocy jest dostępny w pudełkach zawierających: - 30 kapsułek, twardych w blistrach nieperforowanych.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do lokalnego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Krka Polska Sp. z o.o. ul. Równoległa 5 02-235 Warszawa telefon: + 48 22 573 75 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Sidarso, 4 mg, kapsułki, twarde Sidarso, 8 mg, kapsułki, twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Sidarso, 4 mg, kapsułki, twarde: Każda kapsułka, twarda zawiera 4 mg sylodosyny.
Sidarso, 8 mg, kapsułki, twarde: Każda kapsułka, twarda zawiera 8 mg sylodosyny.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułka, twarda (kapsułka)
Sidarso, 4 mg, kapsułki, twarde: Twarda, żelatynowa kapsułka, rozmiar 3. Korpus kapsułki i wieczko mają kolor brązowo-żółty. Na wieczku nadrukowany jest czarny znak „S 4 mg”. Kapsułka wypełniona jest białym proszkiem.
Sidarso, 8 mg, kapsułki, twarde: Twarda, żelatynowa kapsułka, rozmiar 0. Korpus kapsułki i wieczko mają kolor biały. Na wieczku nadrukowany jest czarny znak „S 8 mg”. Kapsułka wypełniona jest białym proszkiem.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie objawów przedmiotowych i podmiotowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ang. Benign Prostatic Hyperplasia, BPH) u dorosłych mężczyzn.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Zalecana dawka to jedna kapsułka produktu leczniczego Sidarso o mocy 8 mg na dobę. Dla szczególnych grup pacjentów zalecana jest jedna kapsułka produktu Sidarso o mocy 4 mg na dobę (patrz poniżej).
Osoby w podeszłym wieku Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CL CR
U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CL CR
jest dawka początkowa 4 mg raz na dobę, którą można zwiększyć do 8 mg raz na dobę po tygodniu leczenia, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CL CR
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie jest wymagane dostosowanie dawkowania. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, ze względu na brak danych (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Dzieci i młodzież Stosowanie produktu leczniczego Sidarso u dzieci i młodzieży nie jest właściwe.
Sposób podawania Podanie doustne. Kapsułkę należy przyjmować z posiłkiem, najlepiej o stałej porze każdego dnia. Kapsułki nie należy przełamywać ani gryźć, lecz połykać w całości, najlepiej popijając szklanką wody.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome, IFIS) Podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących α1-adrenolityki, lub uprzednio leczonych α1-adrenolitykami, obserwowano IFIS (odmianę zespołu małej źrenicy). Może to prowadzić do nasilonych powikłań w przebiegu operacji. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia sylodosyną u pacjentów planujących operację zaćmy. Zaleca się przerwanie leczenia α1-adrenolitykiem 1-2 tygodnie przed operacją zaćmy, ale nie ustalono jeszcze korzyści wynikających z przerwania leczenia ani optymalnej długości przerwy w leczeniu przed operacją zaćmy. W czasie oceny przedoperacyjnej zespół chirurgów i okulistów powinien ustalić, czy pacjenci zakwalifikowani do operacji zaćmy są lub byli leczeni sylodosyną, aby zapewnić dostępność odpowiednich środków do opanowania IFIS podczas operacji.
Działania ortostatyczne Częstość występowania działań ortostatycznych podczas stosowania sylodosyny jest bardzo mała. Jednak u pojedynczych pacjentów może wystąpić obniżenie ciśnienia tętniczego, w rzadkich przypadkach prowadzące do omdlenia. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów niedociśnienia ortostatycznego (takich jak zawroty głowy po pionizacji ciała) pacjent powinien usiąść lub położyć się aż do ustąpienia objawów. Nie zaleca się leczenia sylodosyną pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym.
Zaburzenia czynności nerek Nie zaleca się stosowania sylodosyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CL CR <30 ml/min) (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby Ze względu na brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie zaleca się stosowania sylodosyny u tych pacjentów (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Rak gruczołu krokowego Ponieważ BPH i rak gruczołu krokowego mogą dawać takie same objawy i występować równocześnie, przed rozpoczęciem leczenia sylodosyną należy zbadać pacjentów z podejrzeniem BPH w celu wykluczenia obecności raka gruczołu krokowego. Przed leczeniem, a następnie w regularnych odstępach czasu należy wykonywać badanie gruczołu krokowego palcem przez odbytnicę i, w razie potrzeby, oznaczać stężenie swoistego antygenu sterczowego (ang. Prostate Specific Antigen, PSA).
Leczenie sylodosyną prowadzi do zmniejszenia ilości nasienia podczas orgazmu, co może mieć tymczasowy wpływ na męską płodność. Działanie to ustępuje po przerwaniu przyjmowania sylodosyny (patrz punkt 4.8).
Sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Sylodosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana, głównie przez izoenzym CYP3A4, dehydrogenazę alkoholową i UGT2B7. Sylodosyna jest również substratem glikoproteiny P. Substancje hamujące (takie jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir lub cyklosporyna) lub indukujące (takie jak ryfampicyna, barbiturany, karbamazepina, fenytoina) te enzymy i transportery mogą mieć wpływ na stężenia sylodosyny i jej aktywnego metabolitu w osoczu.
Alfa-adrenolityki Brak wystarczających informacji dotyczących bezpiecznego stosowania sylodosyny w połączeniu z innymi antagonistami receptora α-adrenergicznego. W związku z tym nie zaleca się równoczesnego stosowania innych antagonistów receptora α-adrenergicznego.
Inhibitory CYP3A4 W badaniu interakcji zaobserwowano 3,7-krotne zwiększenie maksymalnego stężenia sylodosyny w osoczu i 3,1-krotne zwiększenie ekspozycji na sylodosynę (tzn. AUC) podczas równoczesnego podawania silnego inhibitora izoenzymu CYP3A4 (ketokonazol w dawce 400 mg). Nie zaleca się równoczesnego stosowania sylodosyny z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (takimi jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir lub cyklosporyna). W przypadku równoczesnego podawania sylodosyny z inhibitorem izoenzymu CYP3A4 o umiarkowanej mocy, takim jak diltiazem, obserwowano zwiększenie AUC sylodosyny o około 30%, ale nie odnotowano wpływu na C max
nie powoduje konieczności dostosowania dawki.
Inhibitory PDE-5 Obserwowano bardzo niewielkie interakcje farmakodynamiczne między sylodosyną a maksymalnymi dawkami syldenafilu lub tadalafilu. W kontrolowanym badaniu z użyciem placebo z udziałem dawce 100 mg lub tadalafilu w dawce 20 mg wywoływało nieistotne klinicznie średnie obniżenie skurczowego lub rozkurczowego ciśnienia tętniczego, oceniane w testach ortostatycznych (pozycja stojąca wobec pozycji leżącej na plecach). U pacjentów w wieku powyżej 65 lat średnie obniżenie w różnych punktach czasu wynosiło między 5 a 15 mmHg (skurczowe) oraz 0 a 10 mmHg (rozkurczowe). Pozytywne testy ortostatyczne były tylko nieznacznie częstsze podczas równoczesnego podawania, jednak nie wystąpiły objawy niedociśnienia ortostatycznego ani zawroty głowy. Pacjentów przyjmujących inhibitory PDE-5 równocześnie z sylodosyną należy obserwować pod względem możliwych działań niepożądanych.
Leki przeciwnadciśnieniowe W programie badań klinicznych wielu pacjentów było równocześnie poddawanych leczeniu przeciwnadciśnieniowemu (przeważnie lekami działającymi na układ renina-angiotensyna, beta-
adrenolitykami, antagonistami wapnia i lekami moczopędnymi), ale nie stwierdzono zwiększenia częstości występowania niedociśnienia ortostatycznego u tych pacjentów. Należy jednak zachować ostrożność podczas rozpoczynania równoczesnego stosowania leków przeciwnadciśnieniowych oraz obserwować pacjentów pod względem możliwych działań niepożądanych.
Digoksyna Równoczesne podawanie sylodosyny w dawce 8 mg raz na dobę nie miało istotnego wpływu na stężenia digoksyny (substratu glikoproteiny P) w stanie stacjonarnym. Nie jest konieczne dostosowanie dawki.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża i karmienie piersią Nie dotyczy, ponieważ sylodosyna jest przeznaczona tylko dla pacjentów płci męskiej.
Płodność W badaniach klinicznych podczas leczenia sylodosyną obserwowano występowanie wytrysku z mniejszą ilością nasienia lub bez nasienia (patrz punkt 4.8) z powodu farmakodynamicznych właściwości sylodosyny. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia takiego działania, mającego tymczasowo wpływ na męską płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Produkt leczniczy Sidarso wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia objawów związanych z niedociśnieniem ortostatycznym (takich jak zawroty głowy) oraz przestrzec ich przed prowadzeniem pojazdów lub obsługiwaniem maszyn, zanim nie poznają, jak sylodosyna na nich wpływa.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Bezpieczeństwo stosowania sylodosyny badano w czterech kontrolowanych badaniach klinicznych fazy II-III przeprowadzanych metodą podwójnie ślepej próby (z udziałem 931 pacjentów przyjmujących sylodosynę w dawce 8 mg raz na dobę i 733 pacjentów przyjmujących placebo) i w dwóch długookresowych otwartych badaniach fazy obserwacyjnej. Łącznie 1 581 pacjentów przyjmowało sylodosynę w dawce 8 mg raz na dobę, w tym 961 pacjentów przez okres co najmniej 6 miesięcy, a 384 pacjentów przez 1 rok.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi zgłaszanymi podczas stosowania sylodosyny w kontrolowanych badaniach klinicznych z użyciem placebo i podczas długotrwałego stosowania były zaburzenia wytrysku, takie jak wytrysk wsteczny i anejakulacja (zmniejszona objętość wytrysku lub brak wytrysku), z częstością występowania wynoszącą 23%. Może to tymczasowo wpływać na męską płodność. Działanie to jest odwracalne w ciągu kilku dni po przerwaniu leczenia sylodosyną (patrz punkt 4.4).
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych Działania niepożądane, zgłaszane we wszystkich badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu, mające uzasadniony związek przyczynowy, są wymienione w tabeli poniżej według klasyfikacji układów i narządów MedDRA i częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania obserwowane działania niepożądane wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Nieznana Zaburzenia układu immunologi- cznego
alergicznego, w tym obrzęk twarzy, obrzęk języka i obrzęk gardła
Zaburzenia psychiczne
libido
Zaburzenia układu nerwowego
utrata przytomno- ści
Zaburzenia serca
kołatanie serca
Zaburzenia naczyniowe
ortostatyczne niedociśnienie
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
błony śluzowej nosa
Zaburzenia żołądka i jelit
w jamie ustnej
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
wyniki testów czynnościowych wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
1 , świąd 1 , pokrzywka 1 , wysypka polekowa
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi zaburzenia wytrysku, w tym wytrysk wsteczny, anejakulacja
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
zespół wiotkiej tęczówki 1
występowania obliczona na podstawie zdarzeń zgłaszanych w badaniach klinicznych fazy I-IV i badaniach nieinterwencyjnych).
Opis wybranych działań niepożądanych
Niedociśnienie ortostatyczne Częstość występowania niedociśnienia ortostatycznego w badaniach klinicznych kontrolowanych z użyciem placebo wynosiła 1,2% z sylodosyną i 1,0% z placebo. Niedociśnienie ortostatyczne może sporadycznie prowadzić do omdlenia (patrz punkt 4.4).
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) IFIS zgłaszano podczas operacji zaćmy (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Objawy Sylodosynę oceniano przy dawkach do 48 mg/dobę u zdrowych mężczyzn. Działaniem niepożądanym ograniczającym wielkość dawki było niedociśnienie ortostatyczne.
Leczenie W przypadku niedawnego zażycia, można rozważyć wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka. Jeśli przedawkowanie sylodosyny prowadzi do niedociśnienia, należy zapewnić leczenie wspomagające układ krążenia. Dializa nie daje prawdopodobnie istotnych korzyści, ponieważ sylodosyna wiąże się w znacznym stopniu (96,6%) z białkami.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki urologiczne, antagoniści receptorów α-adrenergicznych, kod ATC: G04CA04.
Mechanizm działania Sylodosyna jest wysoce selektywna wobec receptorów α 1A -adrenergicznych zlokalizowanych głównie w ludzkim gruczole krokowym, podstawie pęcherza, szyjce pęcherza, torebce stercza i części sterczowej moczowodu. Blokada tych receptorów α 1A -adrenergicznych powoduje rozluźnienie mięśni gładkich w tych tkankach, co zmniejsza opór podpęcherzowy, bez wpływu na kurczliwość mięśni gładkich wypieracza. Powoduje to poprawę objawów w fazie gromadzenia moczu (podrażnieniowych) i fazie wydalania moczu (zaporowych), powiązanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (objawy ze strony dolnych dróg moczowych, ang. Lower Urinary Tract Symptoms, LUTS). Sylodosyna wykazuje istotnie mniejsze powinowactwo do receptorów α 1B -adrenergicznych, zlokalizowanych głównie w układzie krążenia. Wykazano in vitro, że stosunek wiązania α 1A :α 1B
sylodosyny (162:1) jest niezwykle wysoki.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania W badaniu klinicznym fazy II nad optymalną dawką, przeprowadzanym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym z użyciem placebo, dotyczącym sylodosyny w dawce 4 mg lub 8 mg raz na dobę, zaobserwowano większą poprawę wskaźnika objawów według Amerykańskiego Towarzystwa Urologicznego (ang. American Urologic Association, AUA) podczas stosowania sylodosyny w dawce 8 mg (-6,8±5,8, n=90; p=0,0018) i sylodosyny w dawce 4 mg (-5,7±5,5, n=88; p=0,0355) w porównaniu z placebo (-4,0±5,5, n=83).
Ponad 800 pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi objawami BPH (międzynarodowa skala objawów ze strony gruczołu krokowego, ang. International Prostate Symptom Score, IPSS,
wartość początkowa ≥13) przyjmowało sylodosynę w dawce 8 mg raz na dobę w dwóch badaniach klinicznych fazy III, kontrolowanych z użyciem placebo, przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych oraz w jednym badaniu kontrolowanym z użyciem placebo i aktywnego leczenia, przeprowadzonym w Europie. We wszystkich badaniach pacjenci, którzy nie reagowali na placebo w ciągu 4-tygodniowego okresu wstępnego badania z placebo (ang. run-in), byli przyporządkowani losowo do danego leczenia. We wszystkich badaniach pacjenci leczeni sylodosyną osiągnęli znaczniejsze zmniejszenie objawów BPH w fazie gromadzenia moczu (podrażnieniowych) i fazie wydalania moczu (zaporowych) w porównaniu z placebo według oceny po 12 tygodniach leczenia. Dane uzyskane w populacjach zgodnych z zaplanowanym leczeniem (ang. Intent-to-treat) wszystkich badań przedstawiono poniżej:
Badanie
Grupa pacjentów leczonych
Licz- ba pac- jen- tów IPSS Punktacja łączna IPSS Objawy podrażnieniowe IPSS Objawy zaporowe Wartość począt- kowa (±SD) Zmiana w porów- naniu do wartości począt- kowej Różnica (95% CI) wobec placebo Zmiana w porów- naniu do wartoś- ci począt- kowej Różnica (95% CI) wobec placebo Zmiana w porów- naniu do wartości począt- kowej Różnica (95% CI) wobec placebo US - 1
Sylodosyna 233 22 ± 5 -6,5 -2,8* (-3,9,- 1,7) -2,3 -0,9* (-1,4,- 0,4) -4,2 -1,9* (-2,6,-1,2)
Placebo
-3,6
-1,4
-2,2 US - 2
Sylodosyna 233 21 ± 5 -6,3 -2,9* (-4,0,- 1,8) -2,4 -1,0* (-1,5,- 0,6) -3,9 -1,8* (-2,5,-1,1)
Placebo
-3,4
-1,3
-2,1 Europ a
Sylodosyna 371 19 ± 4 -7,0 -2,3* (-3,2,- 1,4) -2,5 -0,7° (-1,1,- 0,2) -4,5 -1,7* (-2,2,-1,1)
Tamsulosyna
-6,7
-2,0* (-2,9,- 1,1)
-2,4
-0,6° (-1,1,- 0,2)
-4,2
-1,4* (-2,0,-0,8)
Placebo
-4,7
-1,8
-2,9
* p<0,001 wobec placebo; ° p =0,002 wobec placebo
W badaniu klinicznym kontrolowanym z aktywnym leczeniem, przeprowadzanym w Europie, wykazano, że sylodosyna w dawce 8 mg raz na dobę nie jest gorsza niż tamsulosyna w dawce 0,4 mg raz na dobę: skorygowana średnia różnica (95% CI) w punktacji łącznej IPSS między leczeniami w populacji zgodnej z protokołem badania wynosiła 0,4 (-0,4 do 1,1). Odpowiedź na leczenie (tzn. poprawa dla punktacji łącznej IPSS wynosząca co najmniej 25%) była istotnie częstsza w grupie sylodosyny (68%) i tamsulosyny (65%) w porównaniu z placebo (53%).
W długookresowej, otwartej fazie obserwacyjnej tych badań kontrolowanych wszyscy pacjenci przyjmowali sylodosynę przez okres do 1 roku, poprawa objawów wywołana sylodosyną w
12. tygodniu leczenia utrzymywała się przez 1 rok.
W europejskim badaniu klinicznym IV fazy, gdzie średnia łączna wartość początkowa IPSS wynosiła 18,9 punktów, w 77,1% odnotowano odpowiedź na sylodosynę (na podstawie zmiany łącznego wyniku IPSS o co najmniej 25% w stosunku do wartości początkowych). Na podstawie
oceny kwestionariusza ICS stwierdzono, że około połowa pacjentów zauważyła poprawę w zakresie najbardziej uciążliwych objawów zgłaszanych na początku badania (np. oddawanie moczu w nocy, częste oddawanie moczu, zmniejszenie strumienia moczu, nagłe parcie na mocz, wykapywanie moczu po mikcji, uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza).
We wszystkich badaniach klinicznych sylodosyny nie zaobserwowano istotnego obniżenia ciśnienia tętniczego w pozycji leżącej na plecach.
Sylodosyna w dawkach 8 mg i 24 mg na dobę nie miała statystycznie istotnego wpływu na odstępy w EKG lub repolaryzację serca w stosunku do placebo.
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań sylodosyny we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w BPH (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetykę sylodosyny i jej głównych metabolitów oceniano u dorosłych mężczyzn z BPH lub bez BPH po pojedynczym i wielokrotnym podaniu dawek w zakresie od 0,1 mg do 48 mg na dobę. Farmakokinetyka sylodosyny jest liniowa w tym zakresie dawek. Ekspozycja na główny metabolit w osoczu, glukuronid sylodosyny (KMD-3213G), w stanie stacjonarnym jest około 3-krotnie większa niż na substancję macierzystą. Sylodosyna i jej glukuronid osiągają stan stacjonarny odpowiednio po 3 dniach i 5 dniach leczenia.
Wchłanianie Podawana doustnie sylodosyna jest dobrze wchłaniana, a wchłanianie jest proporcjonalne do dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna wynosi około 32%. Badanie in vitro z użyciem komórek Caco-2 wykazało, że sylodosyna jest substratem glikoproteiny P. Pokarm zmniejsza C max
max
wpływ na AUC. U zdrowych mężczyzn w docelowym przedziale wiekowym (n=16, średni wiek 55±8 lat) uzyskano następujące parametry farmakokinetyczne po podawaniu doustnym raz na dobę dawki 8 mg natychmiast po śniadaniu przez 7 dni: C max
max
(zakres 1,0-3,0), AUC 433±286 ng • h/ml.
Dystrybucja Sylodosyna wykazuje objętość dystrybucji 0,81 l/kg i wiąże się w 96,6% z białkami osocza. Nie zachodzi dystrybucja do krwinek. Stopień wiązania glukuronidu sylodosyny z białkami wynosi 91%.
Metabolizm Sylodosyna ulega znacznemu metabolizmowi szlakami glukuronidacji (UGT2B7), dehydrogenazy alkoholowej i aldehydowej oraz utleniania, głównie poprzez CYP3A4. Główny metabolit w osoczu, glukuronidowy koniugat sylodosyny (KMD-3213G), dla którego wykazano aktywność in vitro, ma przedłużony okres półtrwania (około 24 godzin) i osiąga około czterokrotnie wyższe stężenia w osoczu niż sylodosyna. Dane in vitro wskazują, że sylodosyna nie ma potencjału hamującego ani indukującego enzymów układów cytochromu P450.
Eliminacja Po podaniu doustnym sylodosyny znakowanej izotopem 14 C odzysk radioaktywności po 7 dniach wynosił około 33,5% w moczu i 54,9% w kale. Klirens sylodosyny w organizmie wynosił około 0,28 l/h/kg. Sylodosyna jest wydalana głównie w postaci metabolitów, bardzo małe ilości niezmienionego leku są odzyskiwane w moczu. Końcowy okres półtrwania leku macierzystego i jego glukuronidu wynosi odpowiednio około 11 godzin i 18 godzin.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Ekspozycja na sylodosynę i jej główne metabolity nie zmienia się istotnie wraz z wiekiem, nawet u pacjentów w wieku powyżej 75 lat.
Dzieci i młodzież Sylodosyny nie oceniano u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Zaburzenia czynności wątroby W badaniu dawki pojedynczej farmakokinetyka sylodosyny nie zmieniła się u dziewięciu pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7 do 9 według skali Child-Pugh) w porównaniu do dziewięciu zdrowych ochotników. Wyniki tego badania należy interpretować z zachowaniem ostrożności, ponieważ włączeni pacjenci mieli normalne wartości biochemiczne, wskazujące na prawidłową funkcję metaboliczną, i byli sklasyfikowani jako pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby na podstawie wodobrzusza i encefalopatii wątrobowej. Nie badano farmakokinetyki sylodosyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Zaburzenia czynności nerek W badaniu dawki pojedynczej ekspozycja na sylodosynę (niezwiązaną) u pacjentów z łagodnymi (n=8) i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (n=8) prowadziła przeciętnie do zwiększenia C max
czynnością nerek (n=8). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (n=5) zwiększenie ekspozycji było 2,2-krotne dla C max
glukuronid sylodosyny i KMD-3293, była również zwiększona. Kontrola stężenia w osoczu w badaniu klinicznym fazy III wykazała, że stężenia całkowitej sylodosyny nie zmieniły się po 4 tygodniach leczenia u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności (n=70) w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością nerek (n=155), zaś stężenia były przeciętnie dwukrotnie większe u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności (n=7). Przegląd danych dotyczących bezpieczeństwa pacjentów włączonych do wszystkich badań klinicznych nie wskazuje, aby łagodne zaburzenia czynności nerek (n=487) stanowiły dodatkowe zagrożenie dla bezpieczeństwa podczas leczenia sylodosyną (takie jak zwiększenie występowania zawrotów głowy lub niedociśnienia ortostatycznego), w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością nerek (n=955). W związku z tym nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na ograniczone doświadczenie dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (n=35), zaleca się niższą dawkę początkową wynoszącą 4 mg. Nie zaleca się podawania sylodosyny pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, rakotwórczości, potencjalnego działania mutagennego i teratogennego, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Działanie toksyczne na zwierzęta (dotyczące tarczycy gryzoni) obserwowano jedynie w przypadku narażenia przekraczającego maksymalną ekspozycję u człowieka, co wskazuje na niewielkie znaczenie tych obserwacji w praktyce klinicznej. U samców szczurów obserwowano obniżoną płodność przy narażeniu na dawki przekraczające średnio dwukrotnie narażenie obecne przy maksymalnej zalecanej dawce dla ludzi. Zaobserwowane działanie było odwracalne.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Zawartość kapsułki Mannitol Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Sodu laurylosiarczan Talk
Otoczka kaspułki Tytanu dwutlenek (E 171) Żelatyna Tusz (żelaza tlenek czarny (E 172), szelak, potasu wodorotlenek) Żelaza tlenek żółty (E 172) – tylko w kapsułkach o mocy 4 mg
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Sidarso, 4 mg i 8 mg, kapsułki, twarde: Blister (PVC/PVDC/Aluminium): 10, 30, 50, 60, 90 lub 100 kapsułek, twardych, w tekturowym pudełku.
Blister perforowany jednodawkowy (PVC/PVDC/Aluminium): 10 x 1, 30 x 1, 50 x 1, 60 x 1, 90 x 1 lub 100 x 1 kapsułek, twardych, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań musza znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak specjalnych wymagań dotyczących usuwania.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUKRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sidarso, 4 mg, kapsułki, twarde
Pozwolenie nr
Sidarso, 8 mg, kapsułki, twarde Pozwolenie nr
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: