Glatiramer acetate Teva
Glatirameri acetas
Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce 40 mg/ml | Glatirameri acetas 40 mg/ml
Merckle GmbH Teva Pharmaceutical Europe B.V., Niemcy Holandia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Glatiramer acetate Teva, 40 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Glatirameri acetas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Glatiramer acetate Teva jest lekiem wskazanym w leczeniu postaci rzutowych stwardnienia rozsianego podawanym trzy razy w tygodniu. Lek Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego. Modyfikuje on sposób działania układu odpornościowego pacjenta i zaliczany jest do leków immunomodulujących. Uważa się, że objawy stwardnienia rozsianego są spowodowane przez zaburzenie układu odpornościowego organizmu. Powoduje to powstawanie zmian zapalnych w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Lek Glatiramer acetate Teva jest wskazany do zmniejszania częstości występowania napadów stwardnienia rozsianego (rzutów). Nie wykazano działania leku w przypadku innych postaci stwardnienia rozsianego, w których nie występują lub prawie nie występują rzuty choroby. Lek Glatiramer acetate Teva może nie mieć wpływu na czas trwania napadu stwardnienia rozsianego ani na nasilenie dolegliwości podczas tego napadu.
Kiedy nie stosować leku Glatiramer acetate Teva: • jeśli pacjent ma uczulenie na octan glatirameru lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Glatiramer acetate Teva należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: • jeżeli u pacjenta występują choroby nerek lub serca, ponieważ lekarz może zlecić regularne
• jeśli u pacjenta występują lub występowały jakiekolwiek problemy z wątrobą (w tym spowodowane spożyciem alkoholu).
Dzieci i młodzież Leku Glatiramer acetate Teva nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat .
Pacjenci w wieku podeszłym Nie badano działania leku Glatiramer acetate Teva wśród pacjentów w podeszłym wieku. Należy poradzić się lekarza.
Lek Glatiramer acetate Teva a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża i karmienie piersią Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ograniczone dane u ludzi nie wykazały negatywnego wpływu leku Glatiramer acetate Teva na karmione piersią noworodki i (lub) niemowlęta. Lek Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie jest znany wpływ leku Glatiramer acetate Teva na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych, to jedna ampułko-strzykawka (40 mg octanu glatirameru), podawana we wstrzyknięciu podskórnym
Zaleca się podawanie leku w tych samych dniach każdego tygodnia.
Kiedy pacjent otrzyma lek Glatiramer acetate Teva po raz pierwszy, lekarz lub pielęgniarka udzieli mu pełnych instrukcji i będzie nadzorować jego stan. Lekarz lub pielęgniarka będzie pozostawać z pacjentem w czasie samodzielnego wykonywania wstrzyknięcia i przez dalsze pół godziny, aby upewnić się, że nie występują żadne dolegliwości.
Instrukcja stosowania Przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva należy uważnie przeczytać te instrukcje.
Przed wstrzyknięciem leku należy upewnić się, że przygotowane są wszystkie niezbędne przedmioty: • Jeden blister leku Glatiramer acetate Teva, ampułko-str zykawki Dla każdego wstrzyknięcia wyjmować z opakowania tylko jeden blister z jedną ampułko- strzykawką. Wszystkie pozostałe strzykawki przechowywać w opakowaniu. • Jeśli strzykawki były przechowywane w lodówce, blister ze strzykawką umieścić w temperaturze pokojowej na co najmniej 20 minut przed wstrzyknięciem leku, żeby roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej. • Pojemnik na zużyte igły i strzykawki.
Umyć dokładnie ręce mydłem i wodą.
Jeśli pacjent chciałby używać wstrzykiwacza, może zastosować specjalne urządzenie CSYNC do wstrzyknięć Glatiramer acetate Teva. Wstrzykiwacz ten jest urządzeniem zatwierdzonym do stosowania Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi produktami. Należy zapoznać się z instrukcją używania dołączoną do wstrzykiwacza CSYNC.
Wybrać miejsce wstrzyknięcia, używając diagramów. Istnieje siedem okolic na ciele, w których można wykonać wstrzyknięcia:
• Okolica 1: Okolica brzucha wokół pępka. Unikać wstrzykiwania w promieniu 5 cm od pępka.
• Okolica 2 i 3: Uda (powyżej kolan),
• Okolica 4, 5, 6 i 7: Tył ramion i górne części bioder (poniżej talii).
W każdej okolicy wykonywania wstrzyknięć istnieje wiele miejsc wstrzykiwania leku. Codziennie należy wybrać inne miejsce do wykonania wstrzyknięcia, ponieważ zmniejsza to ryzyko podrażnienia lub bólu w miejscu wstrzyknięcia. Należy rotacyjnie zmieniać miejsca wstrzykiwania leku w danej okolicy. Nie należy wstrzykiwać leku za każdym razem w to samo miejsce.
Uwaga: nie należy wstrzykiwać leku w miejscu bolesnym albo ze zmianą barwy skóry, z wyczuwalnymi zgrubieniami lub guzami. Zaleca się opracować schemat rotacyjnego wybierania miejsc wstrzykiwania leku i zapisać go w dzienniczku. Istnieją pewne miejsca na ciele, w których trudno jest samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia (na przykład tylna część ramienia). W takich przypadkach potrzebna jest pomoc.
Jak wstrzykiwać lek: • Wyjąć strzykawkę z blistra ochronnego, zrywając folię zabezpieczającą blister. • Usunąć osłonkę z igły, nie usuwać osłonki ustami lub zębami. • Delikatnie chwycić fałd skóry między kciukiem a palcem wskazującym wolnej ręki (Rysunek 1). • Wbić igłę w skórę jak przedstawiono na Rysunku 2. • Wstrzyknąć lek, naciskając w dół tłoczek przez dłuższy czas, aż do opróżnienia strzykawki. • Wyciągnąć strzykawkę i igłę ruchem prosto do góry. • Wyrzucić strzykawkę do specjalnego pojemnika.
Bardzo ważne jest właściwe podanie leku Glatiramer acetate Teva: • Podawać tylko we wstrzyknięciu podskórnym. • Stosować w dawce zaleconej przez lekarza. Należy stosować tylko dawkę przepisaną przez lekarza. • Nigdy nie wolno stosować tej samej ampułko-strzykawki więcej niż jeden raz. Niezużyty produkt lub odpady należy usunąć. • Leku Glatiramer acetate Teva, ampułko-strzykawki nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z innymi lekami. • Jeżeli roztwór zawiera widoczne strącenia, nie należy go użyć. Należy zastosować nową strzykawkę.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Glatiramer acetate Teva jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Glatiramer acetate Teva Należy natychmiast poinformować lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Glatiramer acetate Teva Należy podać dawkę natychmiast, gdy pacjent przypomni sobie o konieczności jej podania lub gdy tylko jest w stanie ją przyjąć, a kolejny dzień po podaniu należy pominąć. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W miarę możliwości należy powrócić do zwykłego schematu podawania w następnym tygodniu.
Przerwanie stosowania leku Glatiramer acetate Teva Nie przerywać stosowania leku Glatiramer acetate Teva bez porozumienia z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Reakcje alergiczne (nadwrażliwości) Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) może wystąpić ciężka reakcja alergiczna na podanie leku. Należy przerwać stosowanie leku Glatiramer acetate Teva i natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala, gdy wystąpią następujące objawy: • wysypka (czerwone plamki lub pokrzywka) • obrzęk powiek, twarzy lub warg • nagła duszność • drgawki (napady drgawkowe) • omdlenie.
Inne reakcje po podaniu leku (reakcja natychmiast po wstrzyknięciu)
U niektórych pacjentów, w ciągu kilku minut od wstrzyknięcia leku Glatiramer acetate Teva mogą wystąpić niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów) reakcje z co najmniej jednym z następujących objawów. Zwykle nie powodują one żadnych problemów i przemijają w ciągu pół godziny. Jednakże w przypadku, gdy następujące objawy utrzymują się dłużej niż 30 minut, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala: • uderzenie gorąca (zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca) w okolicy klatki piersiowej lub twarzy (rozszerzenie naczyń) • skrócony oddech (duszność) • ból w klatce piersiowej • kołatanie i szybkie uderzenia serca (mocne bicie serca, tachykardia).
Choroby wątroby Podczas leczenia lekiem Glatiramer acetate Teva rzadko mogą wystąpić choroby wątroby lub ich nasilenie, w tym niewydolność wątroby (w niektórych przypadkach prowadząca do przeszczepu wątroby). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów, takich jak: • nudności • utrata apetytu • ciemne zabarwienie moczu i jasne stolce • zażółcenie skóry lub biał ej części oka • zwiększona skłonność do krwawienia.
Ogólnie działania niepożądane zgłaszane przez pacjentów stosujących octan glatirameru octan glatirameru 20 mg/ml (patrz poniższa lista).
Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów • zakażenie, grypa • lęk, depresja • ból głowy • mdłości • wysypka skórna • ból stawów lub pleców • osłabienie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym zaczerwienienie skóry, ból, tworzenie bąbli, swędzenie, obrzęk tkanek, zapalenie i nadwrażliwość (te reakcje w miejscu wstrzyknięcia występują często i zwykle zmniejszają się po pewnym czasie), nieswoisty ból.
Często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów • zapalenie układu oddechowego, grypa żołądkowa, opryszczka, zapalenie uszu, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, grzybica pochwy • rozrost niezłośliwy skóry (niezłośliwy nowotwór skóry), rozrost tkanek (nowotwór) • powiększenie węzłów chłonnych • reakcje alergiczne • utrata apetytu, zwiększenie masy ciała • nerwowość • zaburzenia smaku, zwiększenie napięcia mięśniowego, migrena, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie • podwójne widzenie, zaburzenia oczu • zaburzenia uszu • kaszel, katar sienny • zaburzenia odbytu lub odbytnicy, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności w połykaniu, nietrzymanie kału, wymioty • nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby • siniaki, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenie skóry, pokrzywka • ból szyi
• nagłe parcie na mocz, częste oddawanie moczu, brak możliwości odpowiedniego opróżnienia pęcherza • dreszcze, obrzęk twarzy, zanik tkanki podskórnej w miejscu wstrzyknięcia, reakcja miejscowa, obrzęk obwodowy z powodu nagromadzenia płynu, gorączka
Niezbyt często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów • ropień, zapalenie skóry i podskórnej tkanki miękkiej, czyraki, półpasiec, zapalenie nerek • rak skóry • zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby białych krwinek, powiększenie śledziony, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmiana w wyglądzie białych krwinek • powiększenie tarczycy, nadczynność tarczycy • zmniejszona tolerancja alkoholu, dna moczanowa, zwiększenie stężenia tłuszczów (lipidów) we krwi, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi • dziwne sny, splątanie, euforyczny nastrój; widzenie, słyszenie, zapach i smak lub odczuwanie czegoś, co nie istnieje (omamy), wrogość, nadmiernie dobry nastrój, zaburzenia osobowości, zachowania samobójcze • drętwienie i ból rąk (zespół cieśni nadgarstka), zaburzenia psychiczne, napady drgawkowe (drgawki), niezdolność pisania i czytania, zaburzenia mięśni, zaburzenia ruchowe, skurcze mięśni, zapalenie nerwów, zaburzenia połączenia mięśniowo-nerwowego prowadzące do zaburzenia czynności mięśni, mimowolne szybkie ruchy gałek ocznych, paraliż, opadanie stop y (porażenie nerwu strzałkowego), stan nieświadomości (osłupienie), mroczki przed oczami • zaćma, uszkodzenie rogówki gałki ocznej, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powieki, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego prowadzący do zaburzeń widzenia • dodatkowe skurcze serca, zwolnienie akcji serca, sporadycznie szybkie bicie serca • żylaki • okresowe zatrzymanie oddechu, krwawienie z nosa, nienaturalnie szybkie lub głębokie oddechy (hiperwentylacja), uczucie skurczu w gardle, zaburzenia płuc, niezdolność oddychania z powodu ucisku w gardle (uczucie dławienia) • zapalenie jelit, polip okrężnicy, odbijanie się, wrzód przełyku, zapalenie dziąseł, krwawienie z odbytu, powiększenie ślinianek • kamica żółciowa, powiększenie wątroby • obrzęk skóry i tkanek miękkich, kontaktowa wysypka skórna, bolesne, czerwone guzki na skórze, guzki skóry • obrzmienie, zapalenie i ból stawów (zapalenie stawów lub zapalenie kości i stawów), zapalenie i ból torebki z płynem wyściełającej staw (występującej w niektórych stawach), ból w boku, zanik mięśni • krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia w układzie moczowym, nieprawidłowy mocz • obrzęk piersi, zaburzenia erekcji, obniżenie lub wypadanie z miejsca narządów miednicy, przedłużony wzwód prącia, zaburzenia prostaty, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny (nieprawidłowy rozmaz cytologiczny z szyjki macicy), zaburzenia jąder, krwawienie z pochwy, zaburzenia pochwy • torbiel, objawy nadużycia alkoholu, obniżenie temperatury ciała (hipotermia), nieokreślone dokładniej zapalenie, martwica tkanek w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błon śluzowych • zaburzenia poszczepienne.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać także podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, zamieszczonego na opakowaniu zewnętrznym i na opakowaniu bezpośrednim po: „Termin ważności (EXP):” lub „EXP:”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C). Lek Glatiramer acetate Teva w ampułko-strzykawce można jednorazowo przechowywać w temperaturze od 15°C do 25°C do 1 miesiąca. Po okresie 1 miesiąca, jeżeli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i nadal znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone w lodówce.
Nie zamrażać.
Ampułko-strzykawki należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Należy pozbyć się wszystkich strzykawek zawierających cząstki stałe.
Należy pozbyć się zużytych strzykawek ostrożnie, za pomocą specjalnego pojemnika odpornego na przekłucie, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Glatiramer acetate Teva • Substancją czynną leku jest glatirameru octan. 1 ml roztworu do wstrzykiwań (zawartość jednej ampułko-strzykawki) zawiera 40 mg octanu glatirameru. • Pozostałe składniki to: mannitol i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Glatiramer acetate Teva i co zawiera opakowanie Lek Glatiramer acetate Teva, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce jest to przezroczysty roztwór.
Lek Glatiramer acetate Teva jest dostępny w opakowaniach po 3 lub 12 ampułko-strzykawek, zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub opakowaniu zbiorczym zawierającym 3 tekturowe pudełka, każde po 12 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca/importer Podmiot odpowiedzialny Teva GmbH Graf-Arco-Str. 3 Niemcy
Wytwórca/Importer: Teva Pharmaceuticals Europe B.V.
Swensweg 5 Holandia
Merckle GmbH Ludwig-Merckle-Strasse 3 Niemcy
Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 220, Hafnarfjörður Islandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Niemcy Glatirameracetat AbZ 40 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Austria Copaxobene 40 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Belgia Glataxon 40 mg/ml solution injectable en seringue préremplie / oplossing voor injectie in een voor gevulde spuit / Injektionslösung in einer Fertigspritze Luksemburg Glaxaton 40 mg/ml solution injectable en seringue préremplie Polska Glatiramer acetate Teva Portugalia Acetato de Glatirâmero Mepha Słowacja Glatirameracetát Teva 40 mg/ml injekčný roztok naplnený v injekčnej striekačke
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa tel.: (22) 345 93 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2023 r.
Glatiramer acetate Teva, 40 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Glatirameri acetas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Glatiramer acetate Teva i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva
3. Jak stosować lek Glatiramer acetate Teva
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Glatiramer acetate Teva
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Glatiramer acetate Teva i w jakim celu się go stosuje
Glatiramer acetate Teva jest lekiem wskazanym w leczeniu postaci rzutowych stwardnienia rozsianego podawanym trzy razy w tygodniu. Lek Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego. Modyfikuje on sposób działania układu odpornościowego pacjenta i zaliczany jest do leków immunomodulujących. Uważa się, że objawy stwardnienia rozsianego są spowodowane przez zaburzenie układu odpornościowego organizmu. Powoduje to powstawanie zmian zapalnych w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Lek Glatiramer acetate Teva jest wskazany do zmniejszania częstości występowania napadów stwardnienia rozsianego (rzutów). Nie wykazano działania leku w przypadku innych postaci stwardnienia rozsianego, w których nie występują lub prawie nie występują rzuty choroby. Lek Glatiramer acetate Teva może nie mieć wpływu na czas trwania napadu stwardnienia rozsianego ani na nasilenie dolegliwości podczas tego napadu.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva
Kiedy nie stosować leku Glatiramer acetate Teva: • jeśli pacjent ma uczulenie na octan glatirameru lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Glatiramer acetate Teva należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: • jeżeli u pacjenta występują choroby nerek lub serca, ponieważ lekarz może zlecić regularne
• jeśli u pacjenta występują lub występowały jakiekolwiek problemy z wątrobą (w tym spowodowane spożyciem alkoholu).
Dzieci i młodzież Leku Glatiramer acetate Teva nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat .
Pacjenci w wieku podeszłym Nie badano działania leku Glatiramer acetate Teva wśród pacjentów w podeszłym wieku. Należy poradzić się lekarza.
Lek Glatiramer acetate Teva a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża i karmienie piersią Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ograniczone dane u ludzi nie wykazały negatywnego wpływu leku Glatiramer acetate Teva na karmione piersią noworodki i (lub) niemowlęta. Lek Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie jest znany wpływ leku Glatiramer acetate Teva na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
3. Jak stosować lek Glatiramer acetate Teva
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych, to jedna ampułko-strzykawka (40 mg octanu glatirameru), podawana we wstrzyknięciu podskórnym
Zaleca się podawanie leku w tych samych dniach każdego tygodnia.
Kiedy pacjent otrzyma lek Glatiramer acetate Teva po raz pierwszy, lekarz lub pielęgniarka udzieli mu pełnych instrukcji i będzie nadzorować jego stan. Lekarz lub pielęgniarka będzie pozostawać z pacjentem w czasie samodzielnego wykonywania wstrzyknięcia i przez dalsze pół godziny, aby upewnić się, że nie występują żadne dolegliwości.
Instrukcja stosowania Przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva należy uważnie przeczytać te instrukcje.
Przed wstrzyknięciem leku należy upewnić się, że przygotowane są wszystkie niezbędne przedmioty: • Jeden blister leku Glatiramer acetate Teva, ampułko-str zykawki Dla każdego wstrzyknięcia wyjmować z opakowania tylko jeden blister z jedną ampułko- strzykawką. Wszystkie pozostałe strzykawki przechowywać w opakowaniu. • Jeśli strzykawki były przechowywane w lodówce, blister ze strzykawką umieścić w temperaturze pokojowej na co najmniej 20 minut przed wstrzyknięciem leku, żeby roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej. • Pojemnik na zużyte igły i strzykawki.
Umyć dokładnie ręce mydłem i wodą.
Jeśli pacjent chciałby używać wstrzykiwacza, może zastosować specjalne urządzenie CSYNC do wstrzyknięć Glatiramer acetate Teva. Wstrzykiwacz ten jest urządzeniem zatwierdzonym do stosowania Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi produktami. Należy zapoznać się z instrukcją używania dołączoną do wstrzykiwacza CSYNC.
Wybrać miejsce wstrzyknięcia, używając diagramów. Istnieje siedem okolic na ciele, w których można wykonać wstrzyknięcia:
• Okolica 1: Okolica brzucha wokół pępka. Unikać wstrzykiwania w promieniu 5 cm od pępka.
• Okolica 2 i 3: Uda (powyżej kolan),
• Okolica 4, 5, 6 i 7: Tył ramion i górne części bioder (poniżej talii).
W każdej okolicy wykonywania wstrzyknięć istnieje wiele miejsc wstrzykiwania leku. Codziennie należy wybrać inne miejsce do wykonania wstrzyknięcia, ponieważ zmniejsza to ryzyko podrażnienia lub bólu w miejscu wstrzyknięcia. Należy rotacyjnie zmieniać miejsca wstrzykiwania leku w danej okolicy. Nie należy wstrzykiwać leku za każdym razem w to samo miejsce.
Uwaga: nie należy wstrzykiwać leku w miejscu bolesnym albo ze zmianą barwy skóry, z wyczuwalnymi zgrubieniami lub guzami. Zaleca się opracować schemat rotacyjnego wybierania miejsc wstrzykiwania leku i zapisać go w dzienniczku. Istnieją pewne miejsca na ciele, w których trudno jest samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia (na przykład tylna część ramienia). W takich przypadkach potrzebna jest pomoc.
Jak wstrzykiwać lek: • Wyjąć strzykawkę z blistra ochronnego, zrywając folię zabezpieczającą blister. • Usunąć osłonkę z igły, nie usuwać osłonki ustami lub zębami. • Delikatnie chwycić fałd skóry między kciukiem a palcem wskazującym wolnej ręki (Rysunek 1). • Wbić igłę w skórę jak przedstawiono na Rysunku 2. • Wstrzyknąć lek, naciskając w dół tłoczek przez dłuższy czas, aż do opróżnienia strzykawki. • Wyciągnąć strzykawkę i igłę ruchem prosto do góry. • Wyrzucić strzykawkę do specjalnego pojemnika.
Bardzo ważne jest właściwe podanie leku Glatiramer acetate Teva: • Podawać tylko we wstrzyknięciu podskórnym. • Stosować w dawce zaleconej przez lekarza. Należy stosować tylko dawkę przepisaną przez lekarza. • Nigdy nie wolno stosować tej samej ampułko-strzykawki więcej niż jeden raz. Niezużyty produkt lub odpady należy usunąć. • Leku Glatiramer acetate Teva, ampułko-strzykawki nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z innymi lekami. • Jeżeli roztwór zawiera widoczne strącenia, nie należy go użyć. Należy zastosować nową strzykawkę.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Glatiramer acetate Teva jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Glatiramer acetate Teva Należy natychmiast poinformować lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Glatiramer acetate Teva Należy podać dawkę natychmiast, gdy pacjent przypomni sobie o konieczności jej podania lub gdy tylko jest w stanie ją przyjąć, a kolejny dzień po podaniu należy pominąć. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W miarę możliwości należy powrócić do zwykłego schematu podawania w następnym tygodniu.
Przerwanie stosowania leku Glatiramer acetate Teva Nie przerywać stosowania leku Glatiramer acetate Teva bez porozumienia z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Reakcje alergiczne (nadwrażliwości) Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) może wystąpić ciężka reakcja alergiczna na podanie leku. Należy przerwać stosowanie leku Glatiramer acetate Teva i natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala, gdy wystąpią następujące objawy: • wysypka (czerwone plamki lub pokrzywka) • obrzęk powiek, twarzy lub warg • nagła duszność • drgawki (napady drgawkowe) • omdlenie.
Inne reakcje po podaniu leku (reakcja natychmiast po wstrzyknięciu)
U niektórych pacjentów, w ciągu kilku minut od wstrzyknięcia leku Glatiramer acetate Teva mogą wystąpić niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów) reakcje z co najmniej jednym z następujących objawów. Zwykle nie powodują one żadnych problemów i przemijają w ciągu pół godziny. Jednakże w przypadku, gdy następujące objawy utrzymują się dłużej niż 30 minut, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala: • uderzenie gorąca (zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca) w okolicy klatki piersiowej lub twarzy (rozszerzenie naczyń) • skrócony oddech (duszność) • ból w klatce piersiowej • kołatanie i szybkie uderzenia serca (mocne bicie serca, tachykardia).
Choroby wątroby Podczas leczenia lekiem Glatiramer acetate Teva rzadko mogą wystąpić choroby wątroby lub ich nasilenie, w tym niewydolność wątroby (w niektórych przypadkach prowadząca do przeszczepu wątroby). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów, takich jak: • nudności • utrata apetytu • ciemne zabarwienie moczu i jasne stolce • zażółcenie skóry lub biał ej części oka • zwiększona skłonność do krwawienia.
Ogólnie działania niepożądane zgłaszane przez pacjentów stosujących octan glatirameru octan glatirameru 20 mg/ml (patrz poniższa lista).
Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów • zakażenie, grypa • lęk, depresja • ból głowy • mdłości • wysypka skórna • ból stawów lub pleców • osłabienie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym zaczerwienienie skóry, ból, tworzenie bąbli, swędzenie, obrzęk tkanek, zapalenie i nadwrażliwość (te reakcje w miejscu wstrzyknięcia występują często i zwykle zmniejszają się po pewnym czasie), nieswoisty ból.
Często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów • zapalenie układu oddechowego, grypa żołądkowa, opryszczka, zapalenie uszu, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, grzybica pochwy • rozrost niezłośliwy skóry (niezłośliwy nowotwór skóry), rozrost tkanek (nowotwór) • powiększenie węzłów chłonnych • reakcje alergiczne • utrata apetytu, zwiększenie masy ciała • nerwowość • zaburzenia smaku, zwiększenie napięcia mięśniowego, migrena, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie • podwójne widzenie, zaburzenia oczu • zaburzenia uszu • kaszel, katar sienny • zaburzenia odbytu lub odbytnicy, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności w połykaniu, nietrzymanie kału, wymioty • nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby • siniaki, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenie skóry, pokrzywka • ból szyi
• nagłe parcie na mocz, częste oddawanie moczu, brak możliwości odpowiedniego opróżnienia pęcherza • dreszcze, obrzęk twarzy, zanik tkanki podskórnej w miejscu wstrzyknięcia, reakcja miejscowa, obrzęk obwodowy z powodu nagromadzenia płynu, gorączka
Niezbyt często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów • ropień, zapalenie skóry i podskórnej tkanki miękkiej, czyraki, półpasiec, zapalenie nerek • rak skóry • zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby białych krwinek, powiększenie śledziony, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmiana w wyglądzie białych krwinek • powiększenie tarczycy, nadczynność tarczycy • zmniejszona tolerancja alkoholu, dna moczanowa, zwiększenie stężenia tłuszczów (lipidów) we krwi, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi • dziwne sny, splątanie, euforyczny nastrój; widzenie, słyszenie, zapach i smak lub odczuwanie czegoś, co nie istnieje (omamy), wrogość, nadmiernie dobry nastrój, zaburzenia osobowości, zachowania samobójcze • drętwienie i ból rąk (zespół cieśni nadgarstka), zaburzenia psychiczne, napady drgawkowe (drgawki), niezdolność pisania i czytania, zaburzenia mięśni, zaburzenia ruchowe, skurcze mięśni, zapalenie nerwów, zaburzenia połączenia mięśniowo-nerwowego prowadzące do zaburzenia czynności mięśni, mimowolne szybkie ruchy gałek ocznych, paraliż, opadanie stop y (porażenie nerwu strzałkowego), stan nieświadomości (osłupienie), mroczki przed oczami • zaćma, uszkodzenie rogówki gałki ocznej, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powieki, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego prowadzący do zaburzeń widzenia • dodatkowe skurcze serca, zwolnienie akcji serca, sporadycznie szybkie bicie serca • żylaki • okresowe zatrzymanie oddechu, krwawienie z nosa, nienaturalnie szybkie lub głębokie oddechy (hiperwentylacja), uczucie skurczu w gardle, zaburzenia płuc, niezdolność oddychania z powodu ucisku w gardle (uczucie dławienia) • zapalenie jelit, polip okrężnicy, odbijanie się, wrzód przełyku, zapalenie dziąseł, krwawienie z odbytu, powiększenie ślinianek • kamica żółciowa, powiększenie wątroby • obrzęk skóry i tkanek miękkich, kontaktowa wysypka skórna, bolesne, czerwone guzki na skórze, guzki skóry • obrzmienie, zapalenie i ból stawów (zapalenie stawów lub zapalenie kości i stawów), zapalenie i ból torebki z płynem wyściełającej staw (występującej w niektórych stawach), ból w boku, zanik mięśni • krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia w układzie moczowym, nieprawidłowy mocz • obrzęk piersi, zaburzenia erekcji, obniżenie lub wypadanie z miejsca narządów miednicy, przedłużony wzwód prącia, zaburzenia prostaty, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny (nieprawidłowy rozmaz cytologiczny z szyjki macicy), zaburzenia jąder, krwawienie z pochwy, zaburzenia pochwy • torbiel, objawy nadużycia alkoholu, obniżenie temperatury ciała (hipotermia), nieokreślone dokładniej zapalenie, martwica tkanek w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błon śluzowych • zaburzenia poszczepienne.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać także podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Glatiramer acetate Teva
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, zamieszczonego na opakowaniu zewnętrznym i na opakowaniu bezpośrednim po: „Termin ważności (EXP):” lub „EXP:”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C). Lek Glatiramer acetate Teva w ampułko-strzykawce można jednorazowo przechowywać w temperaturze od 15°C do 25°C do 1 miesiąca. Po okresie 1 miesiąca, jeżeli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i nadal znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone w lodówce.
Nie zamrażać.
Ampułko-strzykawki należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Należy pozbyć się wszystkich strzykawek zawierających cząstki stałe.
Należy pozbyć się zużytych strzykawek ostrożnie, za pomocą specjalnego pojemnika odpornego na przekłucie, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Glatiramer acetate Teva • Substancją czynną leku jest glatirameru octan. 1 ml roztworu do wstrzykiwań (zawartość jednej ampułko-strzykawki) zawiera 40 mg octanu glatirameru. • Pozostałe składniki to: mannitol i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Glatiramer acetate Teva i co zawiera opakowanie Lek Glatiramer acetate Teva, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce jest to przezroczysty roztwór.
Lek Glatiramer acetate Teva jest dostępny w opakowaniach po 3 lub 12 ampułko-strzykawek, zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub opakowaniu zbiorczym zawierającym 3 tekturowe pudełka, każde po 12 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca/importer Podmiot odpowiedzialny Teva GmbH Graf-Arco-Str. 3 Niemcy
Wytwórca/Importer: Teva Pharmaceuticals Europe B.V.
Swensweg 5 Holandia
Merckle GmbH Ludwig-Merckle-Strasse 3 Niemcy
Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 220, Hafnarfjörður Islandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Niemcy Glatirameracetat AbZ 40 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Austria Copaxobene 40 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Belgia Glataxon 40 mg/ml solution injectable en seringue préremplie / oplossing voor injectie in een voor gevulde spuit / Injektionslösung in einer Fertigspritze Luksemburg Glaxaton 40 mg/ml solution injectable en seringue préremplie Polska Glatiramer acetate Teva Portugalia Acetato de Glatirâmero Mepha Słowacja Glatirameracetát Teva 40 mg/ml injekčný roztok naplnený v injekčnej striekačke
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa tel.: (22) 345 93 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2023 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Glatiramer acetate Teva, 40 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
na ampułko-strzykawkę.
* Octan glatirameru jest solą octanową syntetycznych polipeptydów, zawierającą cztery naturalnie występujące aminokwasy: kwas L-glutaminowy, L-alaninę, L-tyrozynę i L-lizynę w zakresach stosunków molowych, odpowiednio: 0,129-0,153; 0,392-0,462; 0,086-0,100 oraz 0,300-0,374. Średnia masa cząsteczkowa octanu glatirameru mieści się w zakresie 5000 – 9000 daltonów.
jego złożoność kompozycyjną, nie można w pełni scharakteryzować żadnego specyficznego polipeptydu, w tym pod względem sekwencji aminokwasów, jednak końcowy skład octanu glatirameru nie jest całkowicie przypadkowy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do wstrzykiwań
Przezroczysty roztwór Roztwór do wstrzykiwań o pH 5,5 – 7,0 i osmolarności około 300 mOsmol/L
Produkt Glatiramer acetate Teva jest wskazany w leczeniu pacjentów z postaciami rzutowymi stwardnienia rozsianego (ang. relapsing forms of multiple sclerosis [MS]) (patrz punkt 5.1 w celu uzyskania ważnych informacji na temat grupy pacjentów, dla której skuteczność została potwierdzona).
Produkt Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego.
Leczenie produktem Glatiramer acetate Teva powinno być nadzorowane przez lekarza neurologa lub lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu stwardnienia rozsianego.
Dawkowanie Zalecane dawkowanie u osób dorosłych wynosi 40 mg octanu glatirameru (jedna ampułko-strzykawka), podawane we wstrzyknięciu podskórnym trzy razy w tygodniu w odstępach co najmniej 48 godzin.
Obecnie nie jest wiadomo, jak długo należy leczyć pacjenta.
Decyzję o długotrwałym stosowaniu produktu lekarz prowadzący powinien podjąć indywidualnie.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności octanu glatirameru u dzieci i młodzieży. Brak jest wystarczających informacji dotyczących stosowania octanu glatirameru u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, koniecznych do opracowania zaleceń jego stosowania. Dlatego octanu glati rameru nie powinien być stosowany w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva podaje się podskórnie. Pacjentów należy przeszkolić w zakresie techniki samodzielnego wstrzykiwania. Personel medyczny powinien nadzorować pierwsze samodzielne wstrzyknięcie oraz obserwować pacjenta przez okres 30 minut po wstrzyknięciu.
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia miejscowego podrażnienia lub bólu należy wybierać za każdym razem inne miejsce wstrzyknięcia. Miejscami, w które pacjent powinien samodzielnie dokonywać wstrzyknięć, są brzuch, ramiona, biodra oraz uda.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva jest przeznaczony do jednorazowego użycia.
Jeśli pacjent chciałby wykonać wstrzyknięcie za pomocą wstrzykiwacza, może zastosować urządzenie CSYNC. Urządzenie CSYNC jest automatycznym wstrzykiwaczem zatwierdzonym do stosowania z ampułko-strzykawkami Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi ampułko-strzykawkami. Wstrzykiwacz CSYNC powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami podanymi przez producenta urządzenia.
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Produkt Glatiramer acetate Teva należy podawać jedynie podskórnie. Produktu Glatiramer acetate Teva nie wolno podawać dożylnie ani domięśniowo.
Lekarz prowadzący powinien objaśnić pacjentowi, że w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru mogą wystąpić następujące reakcje: rozszerzenie naczyń krwionośnych (uderzenie gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatania serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.8). Większość tych objawów trwa krótko i ustępuje samoistnie bez następstw. Jeżeli wystąpią ciężkie działania niepożądane, pacjent powinien natychmiast przerwać leczenie octanem glatirameru i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Może być zastosowane leczenie objawowe, jeżeli zadecyduje o tym lekarz.
Nie ma dowodów na to, że szczególne grupy pacjentów są bardziej narażone na wystąpienie wymienionych powyżej reakcji. Niemniej, należy zachować ostrożność podczas podawania octanu glatirameru pacjentom, u których wcześniej występowały zaburzenia ze strony serca. Należy tych pacjentów regularnie obserwować podczas leczenia.
W rzadkich przypadkach zgłaszano drgawki i (lub) reakcje anafilaktoidalne lub alergiczne.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne reakcje nadwrażliwości (np. skurcz oskrzeli, reakcja anafilaktyczna lub pokrzywka). Gdyby takie reakcje miały duże nasilenie, należy zastosować odpowiednie leczenie i przerwać podawanie produktu Glatiramer acetate Teva.
W surowicy krwi pacjentów otrzymujących długotrwale codzienne wstrzyknięcia octanu glatirameru wykryto przeciwciała reagujące z octanem glatirameru. Maksymalne ich miano stwierdzano po leczeniu przez średnio 3-4 miesiące. Następnie miano zmniejszało się i pozostawało na poziomie nieco wyższym niż początkowo.
Nie ma dowodów na to, że przeciwciała reagujące z octanem glatirameru są przeciwciałami neutralizującymi ani, że ich powstawanie może wpływać na skuteczność kliniczną o ctanu glatirameru.
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, czynność nerek powinna być kontrolowana w okresie podawania octanu glatirameru. Wprawdzie nie ma dowodów na odkładanie się kompleksów immunologicznych w kłębuszkach nerkowych u pacjentów, jednak nie można tego wykluczyć.
Zaobserwowano rzadkie przypadki ciężkiego uszkodzenia wątroby (w tym zapalenie wątroby z żółtaczką, niewydolność wątroby oraz pojedyncze przypadki przeszczepu wątroby). Uszkodzenie wątroby występowało od kilku dni do kilku lat po rozpoczęciu leczenia octanem glatirameru. Większość przypadków ciężkiego uszkodzenia wątroby ustępowała po przerwaniu leczenia. W niektórych przypadkach reakcje te wystąpiły przy występowaniu takich okoliczności jak nadmierne spożycie alkoholu, istniejące lub przebyte uszkodzenie wątroby oraz stosowanie innego potencjalnie hepatotoksycznego leczenia. Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem uszkodzenia wątroby oraz poinformować ich, aby natychmiast zwrócili się o pomoc lekarską w przypadku wystąpienia objawów uszkodzenia wątroby. W przypadku istotnego klinicznie uszkodzenia wątroby należy rozważyć przetrwanie stosowania octanu glatirameru.
Nie przeprowadzono szczególnych badań interakcji między octanem glatirameru a innymi produktami leczniczymi.
Obserwacje pochodzące z istniejących badań klinicznych i doświadczeń po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wskazują na występowanie istotnych interakcji między octanem glatirameru a lekami powszechnie stosowanymi u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, w tym jednocześnie przyjmowanymi kortykosteroidami przez okres do 28 dni.
Z badań in vitro wynika, że octan glatirameru we krwi jest w znacznym stopniu związany z białkami osocza, lecz fenytoina lub karbamazepina nie wypierają go z tych połączeń ani same nie są przez niego wypierane. Niemniej jednak, należy ściśle kontrolować pacjentów przyjmujących jednocześnie te produkty lecznicze, z uwagi na to, że teoretycznie octan glatirameru może wpływać na dystrybucję substancji wiążących się z białkami osocza.
Ciąża Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Aktualne dane dotyczące kobiet w ciąży wskazują, że octan glatirameru nie wywołuje wad rozwojowych ani nie działa toksycznie na płód/noworodka. Dotychczas brak jest istotnych danych epidemiologicznych. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania octanu glatirameru podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią Właściwości fizykochemiczne i niewielkie wchłanianie po podaniu doustnym wskazują, że ekspozycja noworodków i (lub) niemowląt na octan glatirameru poprzez mleko ludzkie jest nieistotna. Nieinterwencyjne retrospektywne badanie z udziałem 60 niemowląt karmionych piersią przez matki, które stosowały octan glatirameru, w porównaniu z 60 niemowlętami matek, które nie stosowały żadnej terapii modyfikującej przebieg choroby oraz ograniczone dane u ludzi uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wykazały negatywnego wpływu octanu glatirameru.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Większość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania octanu glatirameru zgromadzono przy zastosowaniu octan glatirameru 20 mg/ml podawanego we wstrzyknięciu podskórnym raz na dobę. Niniejszy punkt przedstawia zgromadzone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania, uzyskane w czterech kontrolowanych placebo badaniach z zastosowaniem octanu glatirameru 20 mg/ml podawanego raz na dobę i w jednym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem octanu glatirameru 40 mg/ml podawanego trzy razy w tygodniu.
Nie przeprowadzono w tym samym badaniu bezpośredniego porównania bezpieczeństwa stosowania między octanem glatirameru 20 mg/ml (podawanym codziennie) a 40 mg/ml (podawanym trzy razy w tygodniu).
Octan glatirameru 20 mg/ml (podawany raz na dobę) We wszystkich badaniach klinicznych z zastosowaniem octan glatirameru 20 mg/ml, reakcje w miejscu wstrzyknięcia były najczęstszymi reakcjami zgłaszanymi przez większość pacjentów przyjmujących octan glatirameru. W badaniach z grupą kontrolną liczba pacjentów zgłaszających te reakcje co najmniej raz była większa wśród pacjentów przyjmujących octan glatirameru 20 mg/ml
(70%) w porównaniu do grupy placebo (37%). Do najczęstszych reakcji miejscowych, które były częściej zgłaszane u pacjentów przyjmujących octan glatirameru 20 mg/ml w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, należały: rumień, ból, stwardnienie tkanek, św iąd, obrzęk, zapalenie i nadwrażliwość.
Bezpośrednio po wstrzyknięciu opisywano reakcję związaną z wystąpieniem co najmniej jednego z wymienionych objawów: rozszerzenie naczyń (uderzenia gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatanie serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.4). Reakcja taka może wystąpić w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru. Wystąpienie przynajmniej jednej składowej tej reakcji bezpośrednio po wstrzyknięciu zgłaszało co najmniej raz 31% pacjentów przyjmujących octan glatirameru 20 mg/ml w porównaniu do 13% w grupie placebo.
Działanie niepożądane zidentyfikowane w badaniach klinicznych i doświadczeniu po wprowadzeniu produktu do obrotu są opisane w poniższej tabeli. Dane z badań klinicznych uzyskano z czterech kluczowych badań klinicznych z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z całkowitą liczbą 512 pacjentów leczonych octanem glatirameru 20 mg/dobę i 509 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy. Trzy badania dotyczące postaci nawracającej stwardnienia rozsianego (ang. relapsing remitting multiple sclerosis – RRMS) obejmowały ogółem 269 pacjentów leczonych octanem glatirameru 20 mg/dobę oraz 271 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 35 miesięcy. Czwarte badanie dotyczyło pacjentów, u których wystąpił pierwszy kliniczny epizod i zostali oni zaliczeni do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia klinicznie jawnej postaci stwardnienia rozsianego (ang. clinically definite multiple sclerosis – CDMS) i obejmowało 243 pacjentów leczonych octanem glatirameru 20 mg/dobę i 238 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenie, grypa Zapalenie oskrzeli, zapalenie żołądka i jelit, opryszczka Herpes simplex, zapalenie ucha środkowego, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, kandydoza pochwy* Ropień, zapalenie tkanki łącznej, czyraczność, półpasiec, odmiedniczkowe zapalenie nerek
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
skóry, nowotwór
Rak skóry
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
powiększenie węzłów chłonnych*
Leukocytoza, leukopenia, powiększenie śledziony, małopłytkowość, nieprawidłowy obraz limfocytów
Zaburzenia układu immunologiczne go
Zaburzenia endokrynologicz ne
tarczycy, nadczynność tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zwiększenie masy ciała* Nietolerancja alkoholu, dna moczanowa, hi perlipidemia, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi
Zaburzenia psychiczne Niepokój*, depresja Nerwowość Dziwaczne sny, stany splątania, euforia, omamy, wrogość, stan pobudzenia maniakalnego, zaburzenia osobowości, próby samobójcze
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu nerwowego Bóle głowy Zaburzenia smaku, wzmożone napięcie mięśniowe, migrena, zaburzenia mowy, omdlenie, drżenie* Zespół cieśni nadgarstka, zaburzenia poznawcze, drgawki, dysgrafia, dysleksja, dystonia, zaburzenia czynności ruchowej, drgawki kloniczne mięśni, zapalenie nerwu, blokada nerwowo- mięśniowa, oczopląs, porażenie, porażenie nerwu strzałkowego, osłupienie, zaburzenia pola widzenia
Zaburzenia oka Podwójne widzenie, zaburzenia oczu* Zaćma, uszkodzenie rogówki, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powiek, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia serca Kołatania serca*, Częstoskurcz* Skurcze dodatkowe serca, bradykardia zatokowa, tachykardia napadowa
Zaburzenia naczyniowe Rozszerzenie naczyń*
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność* Kaszel, sezonowy nieżyt nosa Bezdech, krwawienie z nosa, hiperwentylacja, skurcz krtani, zaburzenia płuca, uczucie dławienia
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności* Zaburzenia odbytniczo - odbytowe, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności z przełykaniem, nietrzymanie kału, wymioty* Zapalenie okrężnicy, polip okrężnicy, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, wrzód przełyku, zapalenie ozębnej, krwotok z odbytu, powiększenie gruczołu ślinowego
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
testy czynnościowe wątroby
Kamica żółciowa, powiększenie wątroby, uszkodzenie wątroby, toksyczne zapalenie wątroby Toksyczne zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby Niewydolność wątroby #
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka* Wylew podskórny lub dotkankowy, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenia skóry*, pokrzywka Obrzęk naczynioruchowy, kontaktowe zapalenie skóry, rumień guzowaty, guzek skóry
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów, ból pleców* Ból szyi Zapalenie stawów, zapalenie kaletki stawowej, ból boku, zanik mięśni, zapalenie kości i stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
mocz, częstomocz, zatrzymanie moczu
Krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia dróg moczowych, nieprawidłowość moczu
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
zaburzenia erekcji, opadanie narządów miednicy, priapizm, zaburzenia gruczołu krokowego, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny, zaburzenia jąder, krwotok z pochwy, zaburzenia sromu i pochwy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Astenia, ból w klatce piersiowej*, reakcje w miejscu wstrzyknięcia* § , ból* Dreszcze*, obrzęk twarzy*, atrofia w miejscu wstrzyknięcia ♣ , reakcje miejscowe*, obrzęk obwodowy, obrzęk*, gorączka Torbiel, objawy nadużycia alkoholu, hipotermia, natychmiastowa reakcja po wstrzyknięciu, zapalenie, martwica w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błony śluzowej
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
poszczepienny
* Ponad 2% (>2/100) większa zapadalność w grupie osób leczonych octanem glatirameru niż w grupie osób przyjmujących placebo. Działanie niepożądane bez symbolu * oznacza różnicę mniej niż lub równą 2%. § Określenie „reakcje w miejscu wstrzyknięcia” (różne rodzaje) dotyczy wszystkich zdarzeń niepożądanych występujących w miejscu wstrzyknięcia, z wyłączeniem atrofii skóry w miejscu wstrzyknięcia i martwicy w miejscu wstrzyknięcia, które są przedstawione oddzielnie w tabeli. ♣ Obejmuje określenia, które są związane z miejscowym zanikiem tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia. # Zgłaszano kilka przypadków przeszczepu wątroby.
W czwartym badaniu opisanym powyżej, po okresie kontrolowanego podawania placebo nastąpiła faza otwarta leczenia. Od czasu fazy otwartej do okresu 5 lat nie zaobserwowano zmian w znanym profilu ryzyka octanu glatirameru 20 mg/ml.
Rzadkie (≥1/10 000 do <1/1 000) doniesienia o występowaniu reakcji anafilaktoidalnych były zebrane od pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którym podawano octan glatirameru w niekontrolowanych badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Octan glatirameru 40 mg/ml (podawany trzy razy w tygodniu) Bezpieczeństwo stosowania octanu glatirameru 40 mg/ml było poddane ocenie na podstawie przeprowadzonego metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanego placebo badania klinicznego obejmującego pacjentów z RRMS w łącznej liczbie 943 pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml podawanym trzy razy w tygodniu i 461 pacjentów przyjmujących placebo przez 12 miesięcy.
Na ogół, rodzaj działań niepożądanych u pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml podawanym trzy razy w tygodniu był ten sam, który jest już znany i udokumentowany w związku z octanem glatirameru injection site reactions – ISR) i natychmiastowe reakcje po wstrzyknięciu (ang. immediate post-injection reactions – IPIR) odnotowano w niższej częstotliwości dla octanu glatirameru 40 mg/ml podawanego trzy razy w tygodniu niż
w porównaniu z 70% odnośnie ISR i 7,8% w porównaniu z 31% odnośnie IPIR).
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były zgłaszane przez 36% pacjentów leczonych octanem glatirameru zgłaszana przez 8% pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml w porównaniu z 2% przyjmujących placebo.
Odnotowano kilka szczególnych działań niepożądanych: • Występowanie reakcji anafilaktycznej odnotowano rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym leczonych octanem glatirameru 20 mg/ml w niekontrolowanych badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu. Reakcję tą zgłosiło 0,3% pacjentów
octanem glatirameru 40 mg/ml (niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100). • Nie zgłoszono martwicy w miejscu wstrzyknięcia. • Rumień skóry i ból kończyny, których nie udokumentowano w związku z octanem glatirameru (często: ≥1/100 do <1/10). • Polekowe uszkodzenie wątroby i toksyczne zapalenie wątroby zostały zgłoszone każde przez jednego pacjenta (0,1%) leczonego octanem glatirameru 40 mg/ml (niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100).
Zgłas zanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Objawy Zgłoszono kilka przypadków przedawkowania octanu glatirameru (do 300 mg octanu glatirameru). Nie stwierdzono w tych przypadkach żadnych innych działań niepożądanych, niż wymienione w punkcie 4.8.
Postępowanie W razie przedawkowania należy obserwować pacjentów i zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące, inne leki immunostymulujące, kod ATC: L03AX13
Mechanizm działania Mechanizm, dzięki któremu octanu glatirameru wywiera działanie terapeutyczne w rzutowych postaciach stwardnienia rozsianego nie jest w pełni wyjaśnione ale przypuszcza się, że obejmuje modulację procesów immunologicznych. Badania na zwierzętach oraz na pacjentach ze stwardnieniem rozsianym wskazują na to, że octan glatirameru oddziałuje na komórki wrodzonego układu immunologicznego, w tym na monocyty, komórki dendrytyczne i komórki B, które z kolei modulują funkcje adaptacyjne komórek B i T, pobudzając wydzielanie cytokin przeciwzapalnych i regulacyjnych. Nie wiadomo, czy działanie lecznicze spowodowane jest przez opisane powyżej efekty komórkowe, ponieważ patofizjologia stwardnienia rozsianego nie została jeszcze w pełni poznana.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo Rzutowo - remisyjna postać stwardnienia rozsianego Dowody potwierdzające skuteczność octanu glatirameru 40 mg/ml podawanego we wstrzyknięciu podskórnym trzy razy w tygodniu w zmniejszeniu częstości nawrotów wywodzą się z jednego kontrolowanego placebo badania trwającego 12 miesięcy.
W kluczowym badaniu klinicznym rzutowo – remisyjna postać stwardnienia rozsianego charakteryzowała się wystąpieniem co najmniej jednego udokumentowanego rzutu w ciągu ostatnich 12 miesięcy, co najmniej dwóch udokumentowanych rzutów w ciągu ostatnich 24 miesięcy lub jednego udokumentowanego rzutu w okresie pomiędzy ostatnimi 12 a 24 miesiącami z przynajmniej jedną udokumentowaną zmianą, która ulega wzmocnieniu gadolinem w obrazach T1-zależnych w badaniu metodą rezonansu magnetycznego wykonanym w ciągu ostatnich 12 miesięcy.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była całkowita liczba potwierdzonych rzutów. Drugorzędowe wyniki stwierdzone metodą rezonansu magnetycznego stanowiły skumulowana liczba nowych/powiększających się zmian w obrazach T2-zależnych oraz
wzmocnieniu w obrazach T1-zależnych, w obydwu przypadkach mierzone w miesiącach 6 i 12.
Łącznie 1 404 pacjentów przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grup otrzymujących octan glatirameru wyjściowych danych demograficznych, charakterystyki stwardnienia rozsianego i parametrów badania metodą rezonansu magnetycznego.
przesiewowym.
W porównaniu z grupą otrzymującą placebo, u pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml podawanym trzy razy w tygodniu wystąpiło znaczące i statystycznie
pierwszorzędowych i drugorzędowych punktów końcowych, co odpowiada efektowi leczenia octanem glatirameru 20 mg/ml podawanym codziennie.
Poniższa tabela przedstawia wartości pierwszorzędowych i drugorzędowych punktów końcowych dotyczących populacji przewidzianej do leczenia (intent-to-treat):
Punkt końcowy Skorygowana uśredniona wartość szacunkowa Wartość p octan glatirameru (40 mg/ml) (N=943) Placebo (N=461) Roczny wskaźnik rzutów (ARR) 0,331 0,505 p<0,0001 Bezwzględna różnica ryzyka* (95% przedziały ufności) -0,174 [-0,2841 do -0,0639] Skumulowana liczba nowych/powiększających się zmian w obrazach T2-zależnych w miesiącach 6 i 12 3,650 5,592 p<0,0001 Wskaźnik częstości** (95% przedziały ufności) 0,653 [0,546 do 0,780] Skumulowana liczba zmian ulegających wzmocnieniu w obrazach T1-zależnych 0,905 1,639 p<0,0001 w miesiącach 6 i 12 Wskaźnik częstości** (95% przedziały ufności) 0,552 [0,436 do 0,699] * Bezwzględna różnica ryzyka jest zdefiniowana jako różnica pomiędzy skorygowanym średnim ARR (ang. annualized relapse rate) octanu glatirameru 40 mg podawanego trzy razy w tygodniu i skorygowanym średnim ARR w grupie placebo. ** Wskaźnik częstości (ang. rate ratio) jest zdefiniowany jako stosunek pomiędzy skorygowaną uśrednioną wartością dotyczącą octanu glatirameru 40 mg podawanego trzy razy w tygodniu oraz placebo.
Nie przeprowadzono w tym samym badaniu bezpośredniego porównania skuteczności i bezpieczeństwa stosowania między octanem glatirameru 20 mg/ml (podawanym codziennie) a 40 mg/ml (podawanym trzy razy w tygodniu).
Octan glatirameru 40 mg/ml: odsetek pacjentów z 3-miesięcznym potwierdzonym postępem niesprawności (ang. confirmed disability progression – CDP) był badanym punktem końcowym w 12-miesięcznym badaniu kontrolowanym placebo (GALA). 3-miesięcznego potwierdzonego postępu niesprawności (CDP ) doświadczyło odpowiednio 3% pacjentów z grupy kontrolnej i 3,5% z grupy leczonej octanem glatirameru (iloraz szans, OR [przedział ufności =95%]: 1,182 [0,661, 2,117]) (p=0,5726). Łącznie z przedłużoną fazą otwartą badania (do 7 lat), czas do 6-miesięcznego potwierdzonego postępu niesprawności (CDP) stanowił badany punkt końcowy. Współczynnik ryzyka (HR) [przedział ufności =95%] dla kohorty z zamiarem leczenia (intent-to-treat), porównując grupę z wcześniej rozpoczętym leczeniem z użyciem octanu glatirameru do grupy z później rozpoczętym leczeniem, wynosił 0,892 [0,688, 1,157]
Obecnie nie ma danych wskazujących na celowość stosowania octanu glatirameru u pacjentów z postacią pierwotnie lub wtórnie postępującą (ang. primary/secondary progressive multiple sclerosis).
Nie przeprowadzono badań nad właściwościami farmakokinetycznymi octanu glatirameru u ludzi. Dane z badań in vitro oraz ograniczone dane z badań z udziałem zdrowych ochotników wskazują na to, że po podaniu octanu glatirameru podskórnie, substancja czynna produktu jest szybko wchłaniana, a duża część dawki jest szybko rozkładana do mniejszych fragmentów już w tkance podskórnej.
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, działania rakotwórczego, toksycznego wpływu na rozrodczość, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka, oprócz informacji zawartych w innych punktach Charakterystyki Produktu Leczniczego. Ze względu na brak danych o właściwościach farmakokinetycznych u ludzi, nie można ustalić stosunku marginesów bezpieczeństwa po ekspozycji u ludzi i zwierząt.
U małej liczby szczurów i małp, którym podawano produkt przez okres co najmniej 6 miesięcy, stwierdzono występowanie złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych. W badaniu na szczurach, którym podawano octan glatirameru przez okres 2 lat, nie stwierdzono cech złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych.
Opisywano reakcje anafilaktyczne po wstrzyknięciu octanu glatirameru uczulonym zwierzętom (świnki morskie lub myszy). Nie wiadomo, czy to stwierdzenie ma znaczenie dla ludzi.
Po wielokrotnym podawaniu zwierzętom często stwierdzano działanie toksyczne w miejscu wstrzyknięcia.
U szczurów obserwowano niewielkie, ale statystycznie istotne zmniejszenie przyrostu masy ciała potomstwa urodzonego przez matki leczone podczas ciąży i podczas laktacji dawkami podskórnymi ≥ 6 mg/kg mc./dobę (2,83-krotność maksymalnej zalecanej dawki dobowej u człowieka dla dorosłego
2)
skutków dla wzrostu i rozwoju behawioralnego potomstwa.
Mannitol Woda do wstrzykiwań
Nie wolno mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań zgodności.
Przechowywać ampułko-strzykawki w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C).
Nie zamrażać.
Jeśli ampułko-strzykawki nie mogą być przechowywane w lodówce, jednorazowo można je przechowywać w temperaturze pomiędzy 15°C – 25°C do 1 miesiąca.
Po tym okresie 1 miesiąca, jeśli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i wciąż znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone i przechowywane w lodówce (2°C - 8°C).
Ampułko-strzykawka z bezbarwnego szkła typu I, z tłokiem z polipropylenu lub polistyrenu, z korkiem z gumy bromobutylowej, z zamocowaną igłą i osłonką na igłę.
Każda ampułko-strzykawka umieszczona w blistrze PVC oraz tekturowym pudełku.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva dostępny jest w opakowaniach po 3 lub 12 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub w opakowaniu zbiorczym zawierającym 36 (3 opakowania po 12) ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Teva GmbH Graf-Arco-Str. 3 Niemcy
Pozwolenie nr 25041
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21 grudnia 2018 r.
Listopad 2022 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Glatiramer acetate Teva, 40 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
na ampułko-strzykawkę.
* Octan glatirameru jest solą octanową syntetycznych polipeptydów, zawierającą cztery naturalnie występujące aminokwasy: kwas L-glutaminowy, L-alaninę, L-tyrozynę i L-lizynę w zakresach stosunków molowych, odpowiednio: 0,129-0,153; 0,392-0,462; 0,086-0,100 oraz 0,300-0,374. Średnia masa cząsteczkowa octanu glatirameru mieści się w zakresie 5000 – 9000 daltonów.
jego złożoność kompozycyjną, nie można w pełni scharakteryzować żadnego specyficznego polipeptydu, w tym pod względem sekwencji aminokwasów, jednak końcowy skład octanu glatirameru nie jest całkowicie przypadkowy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań
Przezroczysty roztwór Roztwór do wstrzykiwań o pH 5,5 – 7,0 i osmolarności około 300 mOsmol/L
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt Glatiramer acetate Teva jest wskazany w leczeniu pacjentów z postaciami rzutowymi stwardnienia rozsianego (ang. relapsing forms of multiple sclerosis [MS]) (patrz punkt 5.1 w celu uzyskania ważnych informacji na temat grupy pacjentów, dla której skuteczność została potwierdzona).
Produkt Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie produktem Glatiramer acetate Teva powinno być nadzorowane przez lekarza neurologa lub lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu stwardnienia rozsianego.
Dawkowanie Zalecane dawkowanie u osób dorosłych wynosi 40 mg octanu glatirameru (jedna ampułko-strzykawka), podawane we wstrzyknięciu podskórnym trzy razy w tygodniu w odstępach co najmniej 48 godzin.
Obecnie nie jest wiadomo, jak długo należy leczyć pacjenta.
Decyzję o długotrwałym stosowaniu produktu lekarz prowadzący powinien podjąć indywidualnie.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności octanu glatirameru u dzieci i młodzieży. Brak jest wystarczających informacji dotyczących stosowania octanu glatirameru u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, koniecznych do opracowania zaleceń jego stosowania. Dlatego octanu glati rameru nie powinien być stosowany w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva podaje się podskórnie. Pacjentów należy przeszkolić w zakresie techniki samodzielnego wstrzykiwania. Personel medyczny powinien nadzorować pierwsze samodzielne wstrzyknięcie oraz obserwować pacjenta przez okres 30 minut po wstrzyknięciu.
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia miejscowego podrażnienia lub bólu należy wybierać za każdym razem inne miejsce wstrzyknięcia. Miejscami, w które pacjent powinien samodzielnie dokonywać wstrzyknięć, są brzuch, ramiona, biodra oraz uda.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva jest przeznaczony do jednorazowego użycia.
Jeśli pacjent chciałby wykonać wstrzyknięcie za pomocą wstrzykiwacza, może zastosować urządzenie CSYNC. Urządzenie CSYNC jest automatycznym wstrzykiwaczem zatwierdzonym do stosowania z ampułko-strzykawkami Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi ampułko-strzykawkami. Wstrzykiwacz CSYNC powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami podanymi przez producenta urządzenia.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Produkt Glatiramer acetate Teva należy podawać jedynie podskórnie. Produktu Glatiramer acetate Teva nie wolno podawać dożylnie ani domięśniowo.
Lekarz prowadzący powinien objaśnić pacjentowi, że w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru mogą wystąpić następujące reakcje: rozszerzenie naczyń krwionośnych (uderzenie gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatania serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.8). Większość tych objawów trwa krótko i ustępuje samoistnie bez następstw. Jeżeli wystąpią ciężkie działania niepożądane, pacjent powinien natychmiast przerwać leczenie octanem glatirameru i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Może być zastosowane leczenie objawowe, jeżeli zadecyduje o tym lekarz.
Nie ma dowodów na to, że szczególne grupy pacjentów są bardziej narażone na wystąpienie wymienionych powyżej reakcji. Niemniej, należy zachować ostrożność podczas podawania octanu glatirameru pacjentom, u których wcześniej występowały zaburzenia ze strony serca. Należy tych pacjentów regularnie obserwować podczas leczenia.
W rzadkich przypadkach zgłaszano drgawki i (lub) reakcje anafilaktoidalne lub alergiczne.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne reakcje nadwrażliwości (np. skurcz oskrzeli, reakcja anafilaktyczna lub pokrzywka). Gdyby takie reakcje miały duże nasilenie, należy zastosować odpowiednie leczenie i przerwać podawanie produktu Glatiramer acetate Teva.
W surowicy krwi pacjentów otrzymujących długotrwale codzienne wstrzyknięcia octanu glatirameru wykryto przeciwciała reagujące z octanem glatirameru. Maksymalne ich miano stwierdzano po leczeniu przez średnio 3-4 miesiące. Następnie miano zmniejszało się i pozostawało na poziomie nieco wyższym niż początkowo.
Nie ma dowodów na to, że przeciwciała reagujące z octanem glatirameru są przeciwciałami neutralizującymi ani, że ich powstawanie może wpływać na skuteczność kliniczną o ctanu glatirameru.
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, czynność nerek powinna być kontrolowana w okresie podawania octanu glatirameru. Wprawdzie nie ma dowodów na odkładanie się kompleksów immunologicznych w kłębuszkach nerkowych u pacjentów, jednak nie można tego wykluczyć.
Zaobserwowano rzadkie przypadki ciężkiego uszkodzenia wątroby (w tym zapalenie wątroby z żółtaczką, niewydolność wątroby oraz pojedyncze przypadki przeszczepu wątroby). Uszkodzenie wątroby występowało od kilku dni do kilku lat po rozpoczęciu leczenia octanem glatirameru. Większość przypadków ciężkiego uszkodzenia wątroby ustępowała po przerwaniu leczenia. W niektórych przypadkach reakcje te wystąpiły przy występowaniu takich okoliczności jak nadmierne spożycie alkoholu, istniejące lub przebyte uszkodzenie wątroby oraz stosowanie innego potencjalnie hepatotoksycznego leczenia. Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem uszkodzenia wątroby oraz poinformować ich, aby natychmiast zwrócili się o pomoc lekarską w przypadku wystąpienia objawów uszkodzenia wątroby. W przypadku istotnego klinicznie uszkodzenia wątroby należy rozważyć przetrwanie stosowania octanu glatirameru.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono szczególnych badań interakcji między octanem glatirameru a innymi produktami leczniczymi.
Obserwacje pochodzące z istniejących badań klinicznych i doświadczeń po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wskazują na występowanie istotnych interakcji między octanem glatirameru a lekami powszechnie stosowanymi u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, w tym jednocześnie przyjmowanymi kortykosteroidami przez okres do 28 dni.
Z badań in vitro wynika, że octan glatirameru we krwi jest w znacznym stopniu związany z białkami osocza, lecz fenytoina lub karbamazepina nie wypierają go z tych połączeń ani same nie są przez niego wypierane. Niemniej jednak, należy ściśle kontrolować pacjentów przyjmujących jednocześnie te produkty lecznicze, z uwagi na to, że teoretycznie octan glatirameru może wpływać na dystrybucję substancji wiążących się z białkami osocza.
4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację
Ciąża Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Aktualne dane dotyczące kobiet w ciąży wskazują, że octan glatirameru nie wywołuje wad rozwojowych ani nie działa toksycznie na płód/noworodka. Dotychczas brak jest istotnych danych epidemiologicznych. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania octanu glatirameru podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią Właściwości fizykochemiczne i niewielkie wchłanianie po podaniu doustnym wskazują, że ekspozycja noworodków i (lub) niemowląt na octan glatirameru poprzez mleko ludzkie jest nieistotna. Nieinterwencyjne retrospektywne badanie z udziałem 60 niemowląt karmionych piersią przez matki, które stosowały octan glatirameru, w porównaniu z 60 niemowlętami matek, które nie stosowały żadnej terapii modyfikującej przebieg choroby oraz ograniczone dane u ludzi uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wykazały negatywnego wpływu octanu glatirameru.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Większość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania octanu glatirameru zgromadzono przy zastosowaniu octan glatirameru 20 mg/ml podawanego we wstrzyknięciu podskórnym raz na dobę. Niniejszy punkt przedstawia zgromadzone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania, uzyskane w czterech kontrolowanych placebo badaniach z zastosowaniem octanu glatirameru 20 mg/ml podawanego raz na dobę i w jednym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem octanu glatirameru 40 mg/ml podawanego trzy razy w tygodniu.
Nie przeprowadzono w tym samym badaniu bezpośredniego porównania bezpieczeństwa stosowania między octanem glatirameru 20 mg/ml (podawanym codziennie) a 40 mg/ml (podawanym trzy razy w tygodniu).
Octan glatirameru 20 mg/ml (podawany raz na dobę) We wszystkich badaniach klinicznych z zastosowaniem octan glatirameru 20 mg/ml, reakcje w miejscu wstrzyknięcia były najczęstszymi reakcjami zgłaszanymi przez większość pacjentów przyjmujących octan glatirameru. W badaniach z grupą kontrolną liczba pacjentów zgłaszających te reakcje co najmniej raz była większa wśród pacjentów przyjmujących octan glatirameru 20 mg/ml
(70%) w porównaniu do grupy placebo (37%). Do najczęstszych reakcji miejscowych, które były częściej zgłaszane u pacjentów przyjmujących octan glatirameru 20 mg/ml w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, należały: rumień, ból, stwardnienie tkanek, św iąd, obrzęk, zapalenie i nadwrażliwość.
Bezpośrednio po wstrzyknięciu opisywano reakcję związaną z wystąpieniem co najmniej jednego z wymienionych objawów: rozszerzenie naczyń (uderzenia gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatanie serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.4). Reakcja taka może wystąpić w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru. Wystąpienie przynajmniej jednej składowej tej reakcji bezpośrednio po wstrzyknięciu zgłaszało co najmniej raz 31% pacjentów przyjmujących octan glatirameru 20 mg/ml w porównaniu do 13% w grupie placebo.
Działanie niepożądane zidentyfikowane w badaniach klinicznych i doświadczeniu po wprowadzeniu produktu do obrotu są opisane w poniższej tabeli. Dane z badań klinicznych uzyskano z czterech kluczowych badań klinicznych z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z całkowitą liczbą 512 pacjentów leczonych octanem glatirameru 20 mg/dobę i 509 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy. Trzy badania dotyczące postaci nawracającej stwardnienia rozsianego (ang. relapsing remitting multiple sclerosis – RRMS) obejmowały ogółem 269 pacjentów leczonych octanem glatirameru 20 mg/dobę oraz 271 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 35 miesięcy. Czwarte badanie dotyczyło pacjentów, u których wystąpił pierwszy kliniczny epizod i zostali oni zaliczeni do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia klinicznie jawnej postaci stwardnienia rozsianego (ang. clinically definite multiple sclerosis – CDMS) i obejmowało 243 pacjentów leczonych octanem glatirameru 20 mg/dobę i 238 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenie, grypa Zapalenie oskrzeli, zapalenie żołądka i jelit, opryszczka Herpes simplex, zapalenie ucha środkowego, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, kandydoza pochwy* Ropień, zapalenie tkanki łącznej, czyraczność, półpasiec, odmiedniczkowe zapalenie nerek
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
skóry, nowotwór
Rak skóry
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
powiększenie węzłów chłonnych*
Leukocytoza, leukopenia, powiększenie śledziony, małopłytkowość, nieprawidłowy obraz limfocytów
Zaburzenia układu immunologiczne go
Zaburzenia endokrynologicz ne
tarczycy, nadczynność tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zwiększenie masy ciała* Nietolerancja alkoholu, dna moczanowa, hi perlipidemia, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi
Zaburzenia psychiczne Niepokój*, depresja Nerwowość Dziwaczne sny, stany splątania, euforia, omamy, wrogość, stan pobudzenia maniakalnego, zaburzenia osobowości, próby samobójcze
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu nerwowego Bóle głowy Zaburzenia smaku, wzmożone napięcie mięśniowe, migrena, zaburzenia mowy, omdlenie, drżenie* Zespół cieśni nadgarstka, zaburzenia poznawcze, drgawki, dysgrafia, dysleksja, dystonia, zaburzenia czynności ruchowej, drgawki kloniczne mięśni, zapalenie nerwu, blokada nerwowo- mięśniowa, oczopląs, porażenie, porażenie nerwu strzałkowego, osłupienie, zaburzenia pola widzenia
Zaburzenia oka Podwójne widzenie, zaburzenia oczu* Zaćma, uszkodzenie rogówki, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powiek, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia serca Kołatania serca*, Częstoskurcz* Skurcze dodatkowe serca, bradykardia zatokowa, tachykardia napadowa
Zaburzenia naczyniowe Rozszerzenie naczyń*
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność* Kaszel, sezonowy nieżyt nosa Bezdech, krwawienie z nosa, hiperwentylacja, skurcz krtani, zaburzenia płuca, uczucie dławienia
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności* Zaburzenia odbytniczo - odbytowe, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności z przełykaniem, nietrzymanie kału, wymioty* Zapalenie okrężnicy, polip okrężnicy, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, wrzód przełyku, zapalenie ozębnej, krwotok z odbytu, powiększenie gruczołu ślinowego
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
testy czynnościowe wątroby
Kamica żółciowa, powiększenie wątroby, uszkodzenie wątroby, toksyczne zapalenie wątroby Toksyczne zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby Niewydolność wątroby #
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka* Wylew podskórny lub dotkankowy, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenia skóry*, pokrzywka Obrzęk naczynioruchowy, kontaktowe zapalenie skóry, rumień guzowaty, guzek skóry
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów, ból pleców* Ból szyi Zapalenie stawów, zapalenie kaletki stawowej, ból boku, zanik mięśni, zapalenie kości i stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
mocz, częstomocz, zatrzymanie moczu
Krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia dróg moczowych, nieprawidłowość moczu
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1 000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
zaburzenia erekcji, opadanie narządów miednicy, priapizm, zaburzenia gruczołu krokowego, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny, zaburzenia jąder, krwotok z pochwy, zaburzenia sromu i pochwy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Astenia, ból w klatce piersiowej*, reakcje w miejscu wstrzyknięcia* § , ból* Dreszcze*, obrzęk twarzy*, atrofia w miejscu wstrzyknięcia ♣ , reakcje miejscowe*, obrzęk obwodowy, obrzęk*, gorączka Torbiel, objawy nadużycia alkoholu, hipotermia, natychmiastowa reakcja po wstrzyknięciu, zapalenie, martwica w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błony śluzowej
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
poszczepienny
* Ponad 2% (>2/100) większa zapadalność w grupie osób leczonych octanem glatirameru niż w grupie osób przyjmujących placebo. Działanie niepożądane bez symbolu * oznacza różnicę mniej niż lub równą 2%. § Określenie „reakcje w miejscu wstrzyknięcia” (różne rodzaje) dotyczy wszystkich zdarzeń niepożądanych występujących w miejscu wstrzyknięcia, z wyłączeniem atrofii skóry w miejscu wstrzyknięcia i martwicy w miejscu wstrzyknięcia, które są przedstawione oddzielnie w tabeli. ♣ Obejmuje określenia, które są związane z miejscowym zanikiem tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia. # Zgłaszano kilka przypadków przeszczepu wątroby.
W czwartym badaniu opisanym powyżej, po okresie kontrolowanego podawania placebo nastąpiła faza otwarta leczenia. Od czasu fazy otwartej do okresu 5 lat nie zaobserwowano zmian w znanym profilu ryzyka octanu glatirameru 20 mg/ml.
Rzadkie (≥1/10 000 do <1/1 000) doniesienia o występowaniu reakcji anafilaktoidalnych były zebrane od pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którym podawano octan glatirameru w niekontrolowanych badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Octan glatirameru 40 mg/ml (podawany trzy razy w tygodniu) Bezpieczeństwo stosowania octanu glatirameru 40 mg/ml było poddane ocenie na podstawie przeprowadzonego metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanego placebo badania klinicznego obejmującego pacjentów z RRMS w łącznej liczbie 943 pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml podawanym trzy razy w tygodniu i 461 pacjentów przyjmujących placebo przez 12 miesięcy.
Na ogół, rodzaj działań niepożądanych u pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml podawanym trzy razy w tygodniu był ten sam, który jest już znany i udokumentowany w związku z octanem glatirameru injection site reactions – ISR) i natychmiastowe reakcje po wstrzyknięciu (ang. immediate post-injection reactions – IPIR) odnotowano w niższej częstotliwości dla octanu glatirameru 40 mg/ml podawanego trzy razy w tygodniu niż
w porównaniu z 70% odnośnie ISR i 7,8% w porównaniu z 31% odnośnie IPIR).
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były zgłaszane przez 36% pacjentów leczonych octanem glatirameru zgłaszana przez 8% pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml w porównaniu z 2% przyjmujących placebo.
Odnotowano kilka szczególnych działań niepożądanych: • Występowanie reakcji anafilaktycznej odnotowano rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym leczonych octanem glatirameru 20 mg/ml w niekontrolowanych badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu. Reakcję tą zgłosiło 0,3% pacjentów
octanem glatirameru 40 mg/ml (niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100). • Nie zgłoszono martwicy w miejscu wstrzyknięcia. • Rumień skóry i ból kończyny, których nie udokumentowano w związku z octanem glatirameru (często: ≥1/100 do <1/10). • Polekowe uszkodzenie wątroby i toksyczne zapalenie wątroby zostały zgłoszone każde przez jednego pacjenta (0,1%) leczonego octanem glatirameru 40 mg/ml (niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100).
Zgłas zanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Zgłoszono kilka przypadków przedawkowania octanu glatirameru (do 300 mg octanu glatirameru). Nie stwierdzono w tych przypadkach żadnych innych działań niepożądanych, niż wymienione w punkcie 4.8.
Postępowanie W razie przedawkowania należy obserwować pacjentów i zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące, inne leki immunostymulujące, kod ATC: L03AX13
Mechanizm działania Mechanizm, dzięki któremu octanu glatirameru wywiera działanie terapeutyczne w rzutowych postaciach stwardnienia rozsianego nie jest w pełni wyjaśnione ale przypuszcza się, że obejmuje modulację procesów immunologicznych. Badania na zwierzętach oraz na pacjentach ze stwardnieniem rozsianym wskazują na to, że octan glatirameru oddziałuje na komórki wrodzonego układu immunologicznego, w tym na monocyty, komórki dendrytyczne i komórki B, które z kolei modulują funkcje adaptacyjne komórek B i T, pobudzając wydzielanie cytokin przeciwzapalnych i regulacyjnych. Nie wiadomo, czy działanie lecznicze spowodowane jest przez opisane powyżej efekty komórkowe, ponieważ patofizjologia stwardnienia rozsianego nie została jeszcze w pełni poznana.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo Rzutowo - remisyjna postać stwardnienia rozsianego Dowody potwierdzające skuteczność octanu glatirameru 40 mg/ml podawanego we wstrzyknięciu podskórnym trzy razy w tygodniu w zmniejszeniu częstości nawrotów wywodzą się z jednego kontrolowanego placebo badania trwającego 12 miesięcy.
W kluczowym badaniu klinicznym rzutowo – remisyjna postać stwardnienia rozsianego charakteryzowała się wystąpieniem co najmniej jednego udokumentowanego rzutu w ciągu ostatnich 12 miesięcy, co najmniej dwóch udokumentowanych rzutów w ciągu ostatnich 24 miesięcy lub jednego udokumentowanego rzutu w okresie pomiędzy ostatnimi 12 a 24 miesiącami z przynajmniej jedną udokumentowaną zmianą, która ulega wzmocnieniu gadolinem w obrazach T1-zależnych w badaniu metodą rezonansu magnetycznego wykonanym w ciągu ostatnich 12 miesięcy.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była całkowita liczba potwierdzonych rzutów. Drugorzędowe wyniki stwierdzone metodą rezonansu magnetycznego stanowiły skumulowana liczba nowych/powiększających się zmian w obrazach T2-zależnych oraz
wzmocnieniu w obrazach T1-zależnych, w obydwu przypadkach mierzone w miesiącach 6 i 12.
Łącznie 1 404 pacjentów przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grup otrzymujących octan glatirameru wyjściowych danych demograficznych, charakterystyki stwardnienia rozsianego i parametrów badania metodą rezonansu magnetycznego.
przesiewowym.
W porównaniu z grupą otrzymującą placebo, u pacjentów leczonych octanem glatirameru 40 mg/ml podawanym trzy razy w tygodniu wystąpiło znaczące i statystycznie
pierwszorzędowych i drugorzędowych punktów końcowych, co odpowiada efektowi leczenia octanem glatirameru 20 mg/ml podawanym codziennie.
Poniższa tabela przedstawia wartości pierwszorzędowych i drugorzędowych punktów końcowych dotyczących populacji przewidzianej do leczenia (intent-to-treat):
Punkt końcowy Skorygowana uśredniona wartość szacunkowa Wartość p octan glatirameru (40 mg/ml) (N=943) Placebo (N=461) Roczny wskaźnik rzutów (ARR) 0,331 0,505 p<0,0001 Bezwzględna różnica ryzyka* (95% przedziały ufności) -0,174 [-0,2841 do -0,0639] Skumulowana liczba nowych/powiększających się zmian w obrazach T2-zależnych w miesiącach 6 i 12 3,650 5,592 p<0,0001 Wskaźnik częstości** (95% przedziały ufności) 0,653 [0,546 do 0,780] Skumulowana liczba zmian ulegających wzmocnieniu w obrazach T1-zależnych 0,905 1,639 p<0,0001 w miesiącach 6 i 12 Wskaźnik częstości** (95% przedziały ufności) 0,552 [0,436 do 0,699] * Bezwzględna różnica ryzyka jest zdefiniowana jako różnica pomiędzy skorygowanym średnim ARR (ang. annualized relapse rate) octanu glatirameru 40 mg podawanego trzy razy w tygodniu i skorygowanym średnim ARR w grupie placebo. ** Wskaźnik częstości (ang. rate ratio) jest zdefiniowany jako stosunek pomiędzy skorygowaną uśrednioną wartością dotyczącą octanu glatirameru 40 mg podawanego trzy razy w tygodniu oraz placebo.
Nie przeprowadzono w tym samym badaniu bezpośredniego porównania skuteczności i bezpieczeństwa stosowania między octanem glatirameru 20 mg/ml (podawanym codziennie) a 40 mg/ml (podawanym trzy razy w tygodniu).
Octan glatirameru 40 mg/ml: odsetek pacjentów z 3-miesięcznym potwierdzonym postępem niesprawności (ang. confirmed disability progression – CDP) był badanym punktem końcowym w 12-miesięcznym badaniu kontrolowanym placebo (GALA). 3-miesięcznego potwierdzonego postępu niesprawności (CDP ) doświadczyło odpowiednio 3% pacjentów z grupy kontrolnej i 3,5% z grupy leczonej octanem glatirameru (iloraz szans, OR [przedział ufności =95%]: 1,182 [0,661, 2,117]) (p=0,5726). Łącznie z przedłużoną fazą otwartą badania (do 7 lat), czas do 6-miesięcznego potwierdzonego postępu niesprawności (CDP) stanowił badany punkt końcowy. Współczynnik ryzyka (HR) [przedział ufności =95%] dla kohorty z zamiarem leczenia (intent-to-treat), porównując grupę z wcześniej rozpoczętym leczeniem z użyciem octanu glatirameru do grupy z później rozpoczętym leczeniem, wynosił 0,892 [0,688, 1,157]
Obecnie nie ma danych wskazujących na celowość stosowania octanu glatirameru u pacjentów z postacią pierwotnie lub wtórnie postępującą (ang. primary/secondary progressive multiple sclerosis).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Nie przeprowadzono badań nad właściwościami farmakokinetycznymi octanu glatirameru u ludzi. Dane z badań in vitro oraz ograniczone dane z badań z udziałem zdrowych ochotników wskazują na to, że po podaniu octanu glatirameru podskórnie, substancja czynna produktu jest szybko wchłaniana, a duża część dawki jest szybko rozkładana do mniejszych fragmentów już w tkance podskórnej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, działania rakotwórczego, toksycznego wpływu na rozrodczość, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka, oprócz informacji zawartych w innych punktach Charakterystyki Produktu Leczniczego. Ze względu na brak danych o właściwościach farmakokinetycznych u ludzi, nie można ustalić stosunku marginesów bezpieczeństwa po ekspozycji u ludzi i zwierząt.
U małej liczby szczurów i małp, którym podawano produkt przez okres co najmniej 6 miesięcy, stwierdzono występowanie złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych. W badaniu na szczurach, którym podawano octan glatirameru przez okres 2 lat, nie stwierdzono cech złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych.
Opisywano reakcje anafilaktyczne po wstrzyknięciu octanu glatirameru uczulonym zwierzętom (świnki morskie lub myszy). Nie wiadomo, czy to stwierdzenie ma znaczenie dla ludzi.
Po wielokrotnym podawaniu zwierzętom często stwierdzano działanie toksyczne w miejscu wstrzyknięcia.
U szczurów obserwowano niewielkie, ale statystycznie istotne zmniejszenie przyrostu masy ciała potomstwa urodzonego przez matki leczone podczas ciąży i podczas laktacji dawkami podskórnymi ≥ 6 mg/kg mc./dobę (2,83-krotność maksymalnej zalecanej dawki dobowej u człowieka dla dorosłego
2)
skutków dla wzrostu i rozwoju behawioralnego potomstwa.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie wolno mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań zgodności.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać ampułko-strzykawki w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C).
Nie zamrażać.
Jeśli ampułko-strzykawki nie mogą być przechowywane w lodówce, jednorazowo można je przechowywać w temperaturze pomiędzy 15°C – 25°C do 1 miesiąca.
Po tym okresie 1 miesiąca, jeśli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i wciąż znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone i przechowywane w lodówce (2°C - 8°C).
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Ampułko-strzykawka z bezbarwnego szkła typu I, z tłokiem z polipropylenu lub polistyrenu, z korkiem z gumy bromobutylowej, z zamocowaną igłą i osłonką na igłę.
Każda ampułko-strzykawka umieszczona w blistrze PVC oraz tekturowym pudełku.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva dostępny jest w opakowaniach po 3 lub 12 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub w opakowaniu zbiorczym zawierającym 36 (3 opakowania po 12) ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTUTeva GmbH Graf-Arco-Str. 3 Niemcy
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 25041
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21 grudnia 2018 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGOListopad 2022 r.