Glatiramer acetate Teva
Glatirameri acetas
Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce 20 mg/ml | Glatirameri acetas 20 mg/ml
Merckle GmbH Teva Pharmaceutical Europe B.V., Niemcy Holandia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Glatiramer acetate Teva, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Glatirameri acetas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Glatiramer acetate Teva jest lekiem wskazanym w leczeniu postaci rzutowych stwardnienia rozsianego. Lek Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego. Modyfikuje on sposób działania układu odpornościowego pacjenta i zaliczany jest do leków immunomodulujących. Uważa się, że objawy stwardnienia rozsianego są spowodowane przez zaburzenie układu odpornościowego organizmu. Powoduje to powstawanie zmian zapalnych w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Lek Glatiramer acetate Teva jest wskazany do zmniejszania częstości występowania napadów stwardnienia rozsianego (rzutów). Nie wykazano działania leku w przypadku innych postaci stwardnienia rozsianego, w których nie występują lub prawie nie występują rzuty choroby. Lek Glatiramer acetate Teva może nie mieć wpływu na czas trwania napadu stwardnienia rozsianego ani na nasilenie dolegliwości podczas tego napadu.
Jest on stosowany u pacjentów, którzy są w stanie chodzić bez pomocy.
Lek Glatiramer acetate Teva może być także stosowany u pacjentów, u których pierwszy raz wystąpiły objawy wskazujące na wysokie ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego. Przed zastosowaniem leczenia lekarz wykluczy wszelkie inne przyczyny, które mogły wywołać te objawy.
Kiedy nie stosować leku Glatiramer acetate Teva: • jeśli pacjent ma uczulenie na octan glatirameru lub którykolwiek z pozostałych składników tego
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Glatiramer acetate Teva należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:
• jeżeli u pacjenta występują choroby nerek lub serca, ponieważ lekarz może zlecić regularne
• jeśli u pacjenta występują lub występowały jakiekolwiek problemy z wątrobą (w tym
Dzieci i młodzież Leku Glatiramer acetate Teva nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 12 lat .
Pacjenci w wieku podeszłym Nie badano działania leku Glatiramer acetate Teva wśród pacjentów w podeszłym wieku. Należy poradzić się lekarza.
Lek Glatiramer acetate Teva a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża i karmienie piersią Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ograniczone dane u ludzi nie wykazały negatywnego wpływu leku Glatiramer acetate Teva na karmione piersią noworodki i (lub) niemowlęta. Lek Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie jest znany wpływ leku Glatiramer acetate Teva na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka dobowa u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat to jedna ampułko-strzykawka (20 mg octanu glatirameru), podawana we wstrzyknięciu podskórnym.
Kiedy pacjent otrzyma lek Glatiramer acetate Teva po raz pierwszy, lekarz lub pielęgniarka udzieli mu pełnych instrukcji i będzie nadzorować jego stan. Lekarz lub pielęgniarka będzie pozostawać z pacjentem w czasie samodzielnego wykonywania wstrzyknięcia i przez dalsze pół godziny, aby upewnić się, że nie występują żadne dolegliwości.
Instrukcja stosowania Przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva należy uważnie przeczytać te instrukcje.
Przed wstrzyknięciem leku należy upewnić się, że przygotowane są wszystkie niezbędne przedmioty: • Jeden blister z lekiem Glatiramer acetate Teva w ampułko-strzykawce. • Dla każdego wstrzyknięcia wyjmować z opakowania tylko jeden blister z jedną ampułko-
Jeśli strzykawki były przechowywane w lodówce, blister ze strzykawką umieścić w temperaturze pokojowej na co najmniej 20 minut przed wstrzyknięciem leku, żeby roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej. • Pojemnik na zużyte igły i strzykawki.
Umyć dokładnie ręce mydłem i wodą.
Jeśli pacjent chciałby używać wstrzykiwacza, może zastosować specjalne urządzenie CSYNC do wstrzyknięć Glatiramer acetate Teva. Wstrzykiwacz ten jest urządzeniem zatwierdzonym do stosowania Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi produktami. Należy zapoznać się z instrukcją używania dołączoną do wstrzykiwacza CSYNC.
Wybrać miejsce wstrzyknięcia, używając diagramów. Istnieje siedem okolic na ciele, w których można wykonać wstrzyknięcia:
• Okolica 1: Okolica brzucha wokół pępka. Unikać wstrzykiwania w promieniu 5 cm od pępka.
• Okolica 2 i 3: Uda (powyżej kolan),
• Okolica 4, 5, 6 i 7: Tył ramion i górne części bioder (poniżej talii).
W każdej okolicy wykonywania wstrzyknięć istnieje wiele miejsc wstrzykiwania leku. Codziennie należy wybrać inne miejsce do wykonania wstrzyknięcia, ponieważ zmniejsza to ryzyko podrażnienia lub bólu w miejscu wstrzyknięcia. Należy rotacyjnie zmieniać miejsca wstrzykiwania leku w danej okolicy. Nie należy wstrzykiwać leku za każdym razem w to samo miejsce.
Uwaga: nie należy wstrzykiwać leku w miejscu bolesnym albo ze zmianą barwy skóry, z wyczuwalnymi zgrubieniami lub guzami. Zaleca się opracować schemat rotacyjnego wybierania miejsc wstrzykiwania leku i zapisać go w dzienniczku. Istnieją pewne miejsca na ciele, w których trudno jest samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia (na przykład tylna część ramienia). W takich przypadkach potrzebna jest pomoc.
Jak wstrzykiwać lek: • Wyjąć strzykawkę z blistra ochronnego, zrywając folię zabezpieczającą blister. • Usunąć osłonkę z igły, nie usuwać osłonki ustami lub zębami. • Delikatnie chwycić fałd skóry między kciukiem a palcem wskazującym wolnej ręki (Rysunek 1). • Wbić igłę w skórę jak przedstawiono na Rysunku 2.
• Wstrzyknąć lek, naciskając w dół tłoczek przez dłuższy czas, aż do opróżnienia strzykawki. • Wyciągnąć strzykawkę i igłę ruchem prosto do góry. • Wyrzucić strzykawkę do specjalnego pojemnika.
Bardzo ważne jest właściwe podanie leku Glatiramer acetate Teva: • Podawać tylko we wstrzyknięciu podskórnym. • Stosować w dawce zaleconej przez lekarza. Należy stosować tylko dawkę przepisaną przez lekarza. • Nigdy nie wolno stosować tej samej ampułko-strzykawki więcej niż jeden raz. Niezużyty produkt lub odpady należy usunąć. • Leku Glatiramer acetate Teva, ampułko-strzykawki nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z innymi lekami. • Jeżeli roztwór zawiera widoczne strącenia, nie należy go użyć. Należy zastosować nową strzykawkę.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Glatiramer acetate Teva jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Glatiramer acetate Teva Należy natychmiast poinformować lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Glatiramer acetate Teva Należy podać dawkę natychmiast po przypomnieniu sobie o konieczności jej podania, ale nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Następną dawkę należy podać po
Przerwanie stosowania leku Glatiramer acetate Teva Nie przerywać stosowania leku Glatiramer acetate Teva bez porozumienia z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Reakcje alergiczne (nadwrażliwości) Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) może wystąpić ciężka reakcja alergiczna na podanie leku. Należy przerwać stosowanie leku Glatiramer acetate Teva i natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala, gdy wystąpią następujące objawy: • wysypka (czerwone plamki lub pokrzywka) • obrzęk powiek, twarzy lub warg • nagła duszność • drgawki (napady drgawkowe)
• omdlenie.
Inne reakcje po podaniu leku (reakcja natychmiast po wstrzyknięciu) U niektórych pacjentów, w ciągu kilku minut od wstrzyknięcia leku Glatiramer acetate Teva mogą wystąpić niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów) reakcje z co najmniej jednym z następujących objawów. Zwykle nie powodują one żadnych problemów i przemijają w ciągu pół godziny. Jednakże w przypadku, gdy następujące objawy utrzymują się dłużej niż 30 minut, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala: • uderzenie gorąca (zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca) w okolicy klatki piersiowej lub twarzy (rozszerzenie naczyń) • skrócony oddech (duszność) • ból w klatce piersiowej • kołatanie i szybkie uderzenia serca (mocne bicie serca, tachykardia).
Choroby wątroby Podczas leczenia lekiem Glatiramer acetate Teva rzadko mogą wystąpić choroby wątroby lub ich nasilenie, w tym niewydolność wątroby (w niektórych przypadkach prowadząca do przeszczepu wątroby). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów, takich jak: • nudności • utrata apetytu • ciemne zabarwienie moczu i jasne stolce • zażółcenie skóry lub białej części oka • zwiększona skłonność do krwawienia.
Zgłaszano następujące działania niepożądane po zastosowaniu leku Glatiramer acetate Teva:
Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów • zakażenie, grypa • lęk, depresja • ból głowy • mdłości • wysypka skórna • ból stawów lub pleców • osłabienie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym zaczerwienienie skóry, ból, tworzenie bąbli, swędzenie, obrzęk tkanek, zapalenie i nadwrażliwość (te reakcje w miejscu wstrzyknięcia występują często i zwykle zmniejszają się po pewnym czasie), nieswoisty ból.
Często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów • zapalenie układu oddechowego, grypa żołądkowa, opryszczka, zapalenie uszu, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, grzybica pochwy • rozrost niezłośliwy skóry (niezłośliwy nowotwór skóry), rozrost tkanek (nowotwór) • powiększenie węzłów chłonnych • reakcje alergiczne • utrata apetytu, zwiększenie masy ciała • nerwowość • zaburzenia smaku, zwiększenie napięcia mięśniowego, migrena, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie • podwójne widzenie, zaburzenia oczu • zaburzenia uszu • kaszel, katar sienny • zaburzenia odbytu lub odbytnicy, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności w połykaniu, nietrzymanie kału, wymioty • nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby • siniaki, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenia skóry, pokrzywka
• ból szyi • nagłe parcie na mocz, częste oddawanie moczu, brak możliwości odpowiedniego opróżnienia pęcherza • dreszcze, obrzęk twarzy, zanik tkanki podskórnej w miejscu wstrzyknięcia, reakcja miejscowa, obrzęk obwodowy z powodu nagromadzenia płynu, gorączka
Niezbyt często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów • ropień, zapalenie skóry i podskórnej tkanki miękkiej, czyraki, półpasiec, zapalenie nerek • rak skóry • zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby białych krwinek, powiększenie śledziony, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmiany w wyglądzie białych krwinek • powiększenie tarczycy, nadczynność tarczycy • zmniejszona tolerancja alkoholu, dna moczanowa, zwiększenie stężenia tłuszczów (lipidów) we krwi, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w osoczu krwi • dziwne sny, splątanie, euforyczny nastrój; widzenie, słyszenie, zapach i smak lub odczuwanie czegoś, co nie istnieje (omamy), wrogość, nadmiernie dobry nastrój, zaburzenia osobowości, zachowania samobójcze • drętwienie i ból rąk (zespół cieśni nadgarstka), zaburzenia psychiczne, napady drgawkowe (drgawki), niezdolność pisania i czytania, zaburzenia mięśni, zaburzenia ruchowe, skurcze mięśni, zapalenie nerwów, zaburzenia połączenia mięśniowo-nerwowego prowadzące do zaburzenia czynności mięśni, mimowolne szybkie ruchy gałek ocznych, paraliż, opadanie stop y (porażenie nerwu strzałkowego), stan nieświadomości (osłupienie), mroczki przed oczami • zaćma, uszkodzenie rogówki gałki ocznej, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powieki, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego prowadzący do zaburzeń widzenia • dodatkowe skurcze serca, zwolnienie akcji serca, sporadycznie szybkie bicie serca • żylaki • okresowe zatrzymanie oddechu, krwawienie z nosa, nienaturalnie szybkie lub głębokie oddechy (hiperwentylacja), uczucie skurczu w gardle, zaburzenia płuc, niezdolność oddychania z powodu ucisku w gardle (uczucie dławienia) • zapalenie jelit, polip okrężnicy, odbijanie się, wrzód przełyku, zapalenie dziąseł, krwawienie z odbytu, powiększenie ślinianek • kamica żółciowa, powiększenie wątroby • obrzęk skóry i tkanek miękkich, kontaktowa wysypka skórna, bolesne, czerwone guzki na skórze, guzki skóry • obrzmienie, zapalenie i ból stawów (zapalenie stawów lub zapalenie kości i stawów), zapalenie i ból torebki z płynem wyściełającej staw (występującej w niektórych stawach), ból w boku, zanik mięśni • krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia w układzie moczowym, nieprawidłowy mocz • obrzęk piersi, zaburzenia erekcji, obniżenie lub wypadanie z miejsca narządów miednicy, przedłużony wzwód prącia, zaburzenia prostaty, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny (nieprawidłowy rozmaz cytologiczny z szyjki macicy), zaburzenia jąder, krwawienie z pochwy, zaburzenia pochwy • torbiel, objawy nadużycia alkoholu, obniżenie temperatury ciała (hipotermia), nieokreślone dokładniej zapalenie, martwica tkanek w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błon śluzowych • zaburzenia poszczepienne.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych , Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać także podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, zamieszczonego na opakowaniu zewnętrznym i na opakowaniu bezpośrednim po: „Termin ważności (EXP):” lub „EXP:”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Lek Glatiramer acetate Teva w ampułko-strzykawce można jednorazowo przechowywać w temperaturze od 15 o C do 25 o C do 1 miesiąca. Po okresie 1 miesiąca, jeżeli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i nadal znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone w lodówce.
Nie zamrażać.
Ampułko-strzykawki należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Należy pozbyć się wszystkich strzykawek zawierających cząstki stałe.
Należy pozbyć się zużytych strzykawek ostrożnie, za pomocą specjalnego pojemnika odpornego na przekłucie, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Glatiramer acetate Teva • Substancją czynną leku jest glatirameru octan. 1 ml roztworu do wstrzykiwań (odpowiada zawartości jednej ampułko-strzykawki) zawiera 20 mg octanu glatirameru. • Pozostałe składniki to: mannitol i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Glatiramer acetate Teva i co zawiera opakowanie Lek Glatiramer acetate Teva roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce jest to przezroczysty roztwór.
Lek Glatiramer acetate Teva jest dostępny w opakowaniach po 7, 28 lub 30 ampułko-strzykawek, zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań, lub opakowaniu zbiorczym zawierającym 3 tekturowe pudełka, każde po 30 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca/importer
Podmiot odpowiedzialny Teva GmbH Graf-Arco-Str. 3
Niemcy
Wytwórca/Importer: Teva Pharmaceuticals Europe B.V. Swensweg 5 Holandia
Merckle GmbH Ludwig-Merckle-Strasse 3 Niemcy
Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 220, Hafnarfjörður Islandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Niemcy Glatirameracetat AbZ 20 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Austria Copaxobene 20 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Belgia Glataxon 20 mg/ml solution injectable en seringue préremplie / oplossing voor injectie in een voorgevulde spuit / Injektionslösung in einer Fertigspritze Luksemburg Glaxaton 20 mg/ml solution injectable en seringue préremplie Polska Glatiramer acetate Teva Portugalia Acetato de Glatirâmero Mepha Słowacja Glatirameracetát Teva 20 mg/ml injekčný roztok naplnený v injekčnej striekačke
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa tel.: (22) 345 93 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2023 r.
Glatiramer acetate Teva, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Glatirameri acetas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Glatiramer acetate Teva i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva
3. Jak stosować lek Glatiramer acetate Teva
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Glatiramer acetate Teva
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Glatiramer acetate Teva i w jakim celu się go stosuje
Glatiramer acetate Teva jest lekiem wskazanym w leczeniu postaci rzutowych stwardnienia rozsianego. Lek Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego. Modyfikuje on sposób działania układu odpornościowego pacjenta i zaliczany jest do leków immunomodulujących. Uważa się, że objawy stwardnienia rozsianego są spowodowane przez zaburzenie układu odpornościowego organizmu. Powoduje to powstawanie zmian zapalnych w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Lek Glatiramer acetate Teva jest wskazany do zmniejszania częstości występowania napadów stwardnienia rozsianego (rzutów). Nie wykazano działania leku w przypadku innych postaci stwardnienia rozsianego, w których nie występują lub prawie nie występują rzuty choroby. Lek Glatiramer acetate Teva może nie mieć wpływu na czas trwania napadu stwardnienia rozsianego ani na nasilenie dolegliwości podczas tego napadu.
Jest on stosowany u pacjentów, którzy są w stanie chodzić bez pomocy.
Lek Glatiramer acetate Teva może być także stosowany u pacjentów, u których pierwszy raz wystąpiły objawy wskazujące na wysokie ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego. Przed zastosowaniem leczenia lekarz wykluczy wszelkie inne przyczyny, które mogły wywołać te objawy.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva
Kiedy nie stosować leku Glatiramer acetate Teva: • jeśli pacjent ma uczulenie na octan glatirameru lub którykolwiek z pozostałych składników tego
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Glatiramer acetate Teva należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:
• jeżeli u pacjenta występują choroby nerek lub serca, ponieważ lekarz może zlecić regularne
• jeśli u pacjenta występują lub występowały jakiekolwiek problemy z wątrobą (w tym
Dzieci i młodzież Leku Glatiramer acetate Teva nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 12 lat .
Pacjenci w wieku podeszłym Nie badano działania leku Glatiramer acetate Teva wśród pacjentów w podeszłym wieku. Należy poradzić się lekarza.
Lek Glatiramer acetate Teva a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża i karmienie piersią Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ograniczone dane u ludzi nie wykazały negatywnego wpływu leku Glatiramer acetate Teva na karmione piersią noworodki i (lub) niemowlęta. Lek Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie jest znany wpływ leku Glatiramer acetate Teva na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
3. Jak stosować lek Glatiramer acetate Teva
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka dobowa u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat to jedna ampułko-strzykawka (20 mg octanu glatirameru), podawana we wstrzyknięciu podskórnym.
Kiedy pacjent otrzyma lek Glatiramer acetate Teva po raz pierwszy, lekarz lub pielęgniarka udzieli mu pełnych instrukcji i będzie nadzorować jego stan. Lekarz lub pielęgniarka będzie pozostawać z pacjentem w czasie samodzielnego wykonywania wstrzyknięcia i przez dalsze pół godziny, aby upewnić się, że nie występują żadne dolegliwości.
Instrukcja stosowania Przed zastosowaniem leku Glatiramer acetate Teva należy uważnie przeczytać te instrukcje.
Przed wstrzyknięciem leku należy upewnić się, że przygotowane są wszystkie niezbędne przedmioty: • Jeden blister z lekiem Glatiramer acetate Teva w ampułko-strzykawce. • Dla każdego wstrzyknięcia wyjmować z opakowania tylko jeden blister z jedną ampułko-
Jeśli strzykawki były przechowywane w lodówce, blister ze strzykawką umieścić w temperaturze pokojowej na co najmniej 20 minut przed wstrzyknięciem leku, żeby roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej. • Pojemnik na zużyte igły i strzykawki.
Umyć dokładnie ręce mydłem i wodą.
Jeśli pacjent chciałby używać wstrzykiwacza, może zastosować specjalne urządzenie CSYNC do wstrzyknięć Glatiramer acetate Teva. Wstrzykiwacz ten jest urządzeniem zatwierdzonym do stosowania Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi produktami. Należy zapoznać się z instrukcją używania dołączoną do wstrzykiwacza CSYNC.
Wybrać miejsce wstrzyknięcia, używając diagramów. Istnieje siedem okolic na ciele, w których można wykonać wstrzyknięcia:
• Okolica 1: Okolica brzucha wokół pępka. Unikać wstrzykiwania w promieniu 5 cm od pępka.
• Okolica 2 i 3: Uda (powyżej kolan),
• Okolica 4, 5, 6 i 7: Tył ramion i górne części bioder (poniżej talii).
W każdej okolicy wykonywania wstrzyknięć istnieje wiele miejsc wstrzykiwania leku. Codziennie należy wybrać inne miejsce do wykonania wstrzyknięcia, ponieważ zmniejsza to ryzyko podrażnienia lub bólu w miejscu wstrzyknięcia. Należy rotacyjnie zmieniać miejsca wstrzykiwania leku w danej okolicy. Nie należy wstrzykiwać leku za każdym razem w to samo miejsce.
Uwaga: nie należy wstrzykiwać leku w miejscu bolesnym albo ze zmianą barwy skóry, z wyczuwalnymi zgrubieniami lub guzami. Zaleca się opracować schemat rotacyjnego wybierania miejsc wstrzykiwania leku i zapisać go w dzienniczku. Istnieją pewne miejsca na ciele, w których trudno jest samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia (na przykład tylna część ramienia). W takich przypadkach potrzebna jest pomoc.
Jak wstrzykiwać lek: • Wyjąć strzykawkę z blistra ochronnego, zrywając folię zabezpieczającą blister. • Usunąć osłonkę z igły, nie usuwać osłonki ustami lub zębami. • Delikatnie chwycić fałd skóry między kciukiem a palcem wskazującym wolnej ręki (Rysunek 1). • Wbić igłę w skórę jak przedstawiono na Rysunku 2.
• Wstrzyknąć lek, naciskając w dół tłoczek przez dłuższy czas, aż do opróżnienia strzykawki. • Wyciągnąć strzykawkę i igłę ruchem prosto do góry. • Wyrzucić strzykawkę do specjalnego pojemnika.
Bardzo ważne jest właściwe podanie leku Glatiramer acetate Teva: • Podawać tylko we wstrzyknięciu podskórnym. • Stosować w dawce zaleconej przez lekarza. Należy stosować tylko dawkę przepisaną przez lekarza. • Nigdy nie wolno stosować tej samej ampułko-strzykawki więcej niż jeden raz. Niezużyty produkt lub odpady należy usunąć. • Leku Glatiramer acetate Teva, ampułko-strzykawki nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z innymi lekami. • Jeżeli roztwór zawiera widoczne strącenia, nie należy go użyć. Należy zastosować nową strzykawkę.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Glatiramer acetate Teva jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Glatiramer acetate Teva Należy natychmiast poinformować lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Glatiramer acetate Teva Należy podać dawkę natychmiast po przypomnieniu sobie o konieczności jej podania, ale nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Następną dawkę należy podać po
Przerwanie stosowania leku Glatiramer acetate Teva Nie przerywać stosowania leku Glatiramer acetate Teva bez porozumienia z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Reakcje alergiczne (nadwrażliwości) Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) może wystąpić ciężka reakcja alergiczna na podanie leku. Należy przerwać stosowanie leku Glatiramer acetate Teva i natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala, gdy wystąpią następujące objawy: • wysypka (czerwone plamki lub pokrzywka) • obrzęk powiek, twarzy lub warg • nagła duszność • drgawki (napady drgawkowe)
• omdlenie.
Inne reakcje po podaniu leku (reakcja natychmiast po wstrzyknięciu) U niektórych pacjentów, w ciągu kilku minut od wstrzyknięcia leku Glatiramer acetate Teva mogą wystąpić niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów) reakcje z co najmniej jednym z następujących objawów. Zwykle nie powodują one żadnych problemów i przemijają w ciągu pół godziny. Jednakże w przypadku, gdy następujące objawy utrzymują się dłużej niż 30 minut, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem albo udać się na oddział ratunkowy najbliższego szpitala: • uderzenie gorąca (zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca) w okolicy klatki piersiowej lub twarzy (rozszerzenie naczyń) • skrócony oddech (duszność) • ból w klatce piersiowej • kołatanie i szybkie uderzenia serca (mocne bicie serca, tachykardia).
Choroby wątroby Podczas leczenia lekiem Glatiramer acetate Teva rzadko mogą wystąpić choroby wątroby lub ich nasilenie, w tym niewydolność wątroby (w niektórych przypadkach prowadząca do przeszczepu wątroby). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów, takich jak: • nudności • utrata apetytu • ciemne zabarwienie moczu i jasne stolce • zażółcenie skóry lub białej części oka • zwiększona skłonność do krwawienia.
Zgłaszano następujące działania niepożądane po zastosowaniu leku Glatiramer acetate Teva:
Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów • zakażenie, grypa • lęk, depresja • ból głowy • mdłości • wysypka skórna • ból stawów lub pleców • osłabienie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym zaczerwienienie skóry, ból, tworzenie bąbli, swędzenie, obrzęk tkanek, zapalenie i nadwrażliwość (te reakcje w miejscu wstrzyknięcia występują często i zwykle zmniejszają się po pewnym czasie), nieswoisty ból.
Często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów • zapalenie układu oddechowego, grypa żołądkowa, opryszczka, zapalenie uszu, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, grzybica pochwy • rozrost niezłośliwy skóry (niezłośliwy nowotwór skóry), rozrost tkanek (nowotwór) • powiększenie węzłów chłonnych • reakcje alergiczne • utrata apetytu, zwiększenie masy ciała • nerwowość • zaburzenia smaku, zwiększenie napięcia mięśniowego, migrena, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie • podwójne widzenie, zaburzenia oczu • zaburzenia uszu • kaszel, katar sienny • zaburzenia odbytu lub odbytnicy, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności w połykaniu, nietrzymanie kału, wymioty • nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby • siniaki, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenia skóry, pokrzywka
• ból szyi • nagłe parcie na mocz, częste oddawanie moczu, brak możliwości odpowiedniego opróżnienia pęcherza • dreszcze, obrzęk twarzy, zanik tkanki podskórnej w miejscu wstrzyknięcia, reakcja miejscowa, obrzęk obwodowy z powodu nagromadzenia płynu, gorączka
Niezbyt często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów • ropień, zapalenie skóry i podskórnej tkanki miękkiej, czyraki, półpasiec, zapalenie nerek • rak skóry • zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby białych krwinek, powiększenie śledziony, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmiany w wyglądzie białych krwinek • powiększenie tarczycy, nadczynność tarczycy • zmniejszona tolerancja alkoholu, dna moczanowa, zwiększenie stężenia tłuszczów (lipidów) we krwi, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w osoczu krwi • dziwne sny, splątanie, euforyczny nastrój; widzenie, słyszenie, zapach i smak lub odczuwanie czegoś, co nie istnieje (omamy), wrogość, nadmiernie dobry nastrój, zaburzenia osobowości, zachowania samobójcze • drętwienie i ból rąk (zespół cieśni nadgarstka), zaburzenia psychiczne, napady drgawkowe (drgawki), niezdolność pisania i czytania, zaburzenia mięśni, zaburzenia ruchowe, skurcze mięśni, zapalenie nerwów, zaburzenia połączenia mięśniowo-nerwowego prowadzące do zaburzenia czynności mięśni, mimowolne szybkie ruchy gałek ocznych, paraliż, opadanie stop y (porażenie nerwu strzałkowego), stan nieświadomości (osłupienie), mroczki przed oczami • zaćma, uszkodzenie rogówki gałki ocznej, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powieki, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego prowadzący do zaburzeń widzenia • dodatkowe skurcze serca, zwolnienie akcji serca, sporadycznie szybkie bicie serca • żylaki • okresowe zatrzymanie oddechu, krwawienie z nosa, nienaturalnie szybkie lub głębokie oddechy (hiperwentylacja), uczucie skurczu w gardle, zaburzenia płuc, niezdolność oddychania z powodu ucisku w gardle (uczucie dławienia) • zapalenie jelit, polip okrężnicy, odbijanie się, wrzód przełyku, zapalenie dziąseł, krwawienie z odbytu, powiększenie ślinianek • kamica żółciowa, powiększenie wątroby • obrzęk skóry i tkanek miękkich, kontaktowa wysypka skórna, bolesne, czerwone guzki na skórze, guzki skóry • obrzmienie, zapalenie i ból stawów (zapalenie stawów lub zapalenie kości i stawów), zapalenie i ból torebki z płynem wyściełającej staw (występującej w niektórych stawach), ból w boku, zanik mięśni • krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia w układzie moczowym, nieprawidłowy mocz • obrzęk piersi, zaburzenia erekcji, obniżenie lub wypadanie z miejsca narządów miednicy, przedłużony wzwód prącia, zaburzenia prostaty, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny (nieprawidłowy rozmaz cytologiczny z szyjki macicy), zaburzenia jąder, krwawienie z pochwy, zaburzenia pochwy • torbiel, objawy nadużycia alkoholu, obniżenie temperatury ciała (hipotermia), nieokreślone dokładniej zapalenie, martwica tkanek w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błon śluzowych • zaburzenia poszczepienne.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych , Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać także podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Glatiramer acetate Teva
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, zamieszczonego na opakowaniu zewnętrznym i na opakowaniu bezpośrednim po: „Termin ważności (EXP):” lub „EXP:”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Lek Glatiramer acetate Teva w ampułko-strzykawce można jednorazowo przechowywać w temperaturze od 15 o C do 25 o C do 1 miesiąca. Po okresie 1 miesiąca, jeżeli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i nadal znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone w lodówce.
Nie zamrażać.
Ampułko-strzykawki należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Należy pozbyć się wszystkich strzykawek zawierających cząstki stałe.
Należy pozbyć się zużytych strzykawek ostrożnie, za pomocą specjalnego pojemnika odpornego na przekłucie, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Glatiramer acetate Teva • Substancją czynną leku jest glatirameru octan. 1 ml roztworu do wstrzykiwań (odpowiada zawartości jednej ampułko-strzykawki) zawiera 20 mg octanu glatirameru. • Pozostałe składniki to: mannitol i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Glatiramer acetate Teva i co zawiera opakowanie Lek Glatiramer acetate Teva roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce jest to przezroczysty roztwór.
Lek Glatiramer acetate Teva jest dostępny w opakowaniach po 7, 28 lub 30 ampułko-strzykawek, zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań, lub opakowaniu zbiorczym zawierającym 3 tekturowe pudełka, każde po 30 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca/importer
Podmiot odpowiedzialny Teva GmbH Graf-Arco-Str. 3
Niemcy
Wytwórca/Importer: Teva Pharmaceuticals Europe B.V. Swensweg 5 Holandia
Merckle GmbH Ludwig-Merckle-Strasse 3 Niemcy
Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 220, Hafnarfjörður Islandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Niemcy Glatirameracetat AbZ 20 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Austria Copaxobene 20 mg/ml Injektionslösung in einer Fertigspritze Belgia Glataxon 20 mg/ml solution injectable en seringue préremplie / oplossing voor injectie in een voorgevulde spuit / Injektionslösung in einer Fertigspritze Luksemburg Glaxaton 20 mg/ml solution injectable en seringue préremplie Polska Glatiramer acetate Teva Portugalia Acetato de Glatirâmero Mepha Słowacja Glatirameracetát Teva 20 mg/ml injekčný roztok naplnený v injekčnej striekačke
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa tel.: (22) 345 93 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2023 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Glatiramer acetate Teva, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
zasady na ampułko-strzykawkę.
* Octan glatirameru jest solą octanową syntetycznych polipeptydów, zawierającą cztery naturalnie występujące aminokwasy: kwas L -glutaminowy, L-alaninę, L-tyrozynę i L-lizynę w zakresach stosunków molowych, odpowiednio: 0,129-0,153; 0,392-0,462; 0,086-0,100 oraz 0,300-0,374. Średnia masa cząsteczkowa octanu glatirameru mieści się w zakresie 5000 - 9000 daltonów. Ze względu na jego złożoność kompozycyjną, nie można w pełni scharakteryzować żadnego specyficznego polipeptydu, w tym pod względem sekwencji aminokwasów, jednak końcowy skład octanu glatirameru nie jest całkowicie przypadkowy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do wstrzykiwań Przezroczysty roztwór Roztwór do wstrzykiwań o pH 5,5 – 7,0 i osmolarności około 265 mOsmol/L
Produkt Glatiramer acetate Teva jest wskazany w leczeniu pacjentów z postaciami rzutowymi stwardnienia rozsianego (ang. relapsing forms of multiple sclerosis [MS]) (patrz punkt 5.1 w celu uzyskania ważnych informacji na temat grupy pacjentów, dla której skuteczność została potwierdzona).
Produkt Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego.
Leczenie produktem Glatiramer acetate Teva powinno być nadzorowane przez lekarza neurologa lub lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu stwardnienia rozsianego.
Dawkowanie Zalecane dawkowanie u osób dorosłych wynosi 20 mg octanu glatirameru (jedna ampułko- strzykawka), podawane we wstrzyknięciu podskórnym, raz na dobę.
Obecnie nie wiadomo, jak długo należy leczyć pacjenta.
Decyzję o długotrwałym stosowaniu produktu lekarz prowadzący powinien podjąć indywidualnie.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności octanu glatirameru u dzieci i młodzieży. Jednakże ograniczone opublikowane dane wskazują , że profil bezpieczeństwa u młodzieży w wieku od 12 do 18 lat przyjmującej codziennie 20 mg octan glatirameru podskórnie jest podobny do obserwowanego u dorosłych. Brak jest wystarczających informacji dotyczących stosowania octanu glatirameru u dzieci w wieku poniżej 12 lat, koniecznych do opracowania zaleceń jego stosowania. Dlatego octan glatirameru nie powinien być stosowany w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva podaje się podskórnie. Pacjentów należy przeszkolić w zakresie techniki samodzielnego wstrzykiwania. Personel medyczny powinien nadzorować pierwsze samodzielne wstrzyknięcie oraz obserwować pacjenta przez okres
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia miejscowego podrażnienia lub bólu należy wybierać za każdym razem inne miejsce wstrzyknięcia. Miejscami, w które pacjent powinien samodzielnie dokonywać wstrzyknięć, są brzuch, ramiona, biodra oraz uda.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva jest przeznaczony do jednorazowego użycia.
Jeśli pacjent chciałby wykonać wstrzyknięcie za pomocą wstrzykiwacza, może zastosować urządzenie CSYNC. Urządzenie CSYNC jest automatycznym wstrzykiwaczem zatwierdzonym do stosowania z ampułko-strzykawkami Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi ampułko- strzykawkami. Wstrzykiwacz CSYNC powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami podanymi przez producenta urządzenia.
• Nadwrażliwość na substancję czynną (octan glatirameru) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva należy podawać jedynie podskórnie. Produktu Glatiramer acetate Teva nie wolno podawać dożylnie ani domięśniowo.
Lekarz prowadzący powinien objaśnić pacjentowi, że w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru mogą wystąpić następujące reakcje: rozszerzenie naczyń krwionośnych (uderzenie gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatania serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.8). Większość tych objawów trwa krótko i ustępuje samoistnie bez następstw. Jeżeli wystąpią ciężkie działania niepożądane, pacjent powinien natychmiast przerwać leczenie octanem glatirameru i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Może być zastosowane leczenie objawowe, jeżeli zadecyduje o tym lekarz.
Nie ma dowodów na to, że szczególne grupy pacjentów są bardziej narażone na wystąpienie wymienionych powyżej reakcji. Niemniej, należy zachować ostrożność podczas podawania octanu glatirameru pacjentom, u których wcześniej występowały zaburzenia serca. Należy tych pacjentów regularnie obserwować podczas leczenia.
W rzadkich przypadkach zgłaszano drgawki i (lub) reakcje anafilaktoidalne lub alergiczne.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne reakcje nadwrażliwości (np. skurcz oskrzeli, reakcja anafilaktyczna lub pokrzywka). Gdyby takie reakcje miały duże nasilenie, należy zastosować odpowiednie leczenie i przerwać podawanie produktu Glatiramer acetate Teva.
W surowicy krwi pacjentów otrzymujących długotrwale codzienne wstrzyknięcia octanu glatirameru wykryto przeciwciała reagujące z octanem glatirameru. Maksymalne ich miano stwierdzano po leczeniu przez średnio 3-4 miesiące. Następnie miano zmniejszało się i pozostawało na poziomie nieco wyższym niż początkowo.
Nie ma dowodów na to, że przeciwciała reagujące z octanem glatirameru są przeciwciałami neutralizującymi ani że ich powstawanie może wpływać na skuteczność kliniczną octanu glatirameru.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, czynność nerek powinna być kontrolowana w okresie podawania octanu glatirameru. Wprawdzie nie ma dowodów na odkładanie się kompleksów immunologicznych w kłębuszkach nerkowych u pacjentów, jednak nie można tego wykluczyć.
Zaobserwowano rzadkie przypadki ciężkiego uszkodzenia wątroby (w tym zapalenie wątroby z żółtaczką, niewydolność wątroby oraz pojedyncze przypadki przeszczepu wątroby). Uszkodzenie wątroby występowało od kilku dni do kilku lat po rozpoczęciu leczenia octanem glatirameru. Większość przypadków ciężkiego uszkodzenia wątroby ustępowała po przerwaniu leczenia. W niektórych przypadkach reakcje te wystąpiły przy występowaniu takich okoliczności jak nadmierne spożycie alkoholu, istniejące lub przebyte uszkodzenie wątroby oraz stosowanie innego potencjalnie hepatotoksycznego leczenia. Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem uszkodzenia wątroby oraz poinformować ich, aby natychmiast zwrócili się o pomoc lekarską w przypadku wystąpienia objawów uszkodzenia wątroby. W przypadku istotnego klinicznie uszkodzenia wątroby należy rozważyć przetrwanie stosowania octanu glatirameru.
Nie przeprowadzono szczególnych badań interakcji między octanem glatirameru a innymi produktami leczniczymi.
Obserwacje pochodzące z istniejących badań klinicznych i doświadczeń po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wskazują na występowanie istotnych interakcji między octanem glatirameru a lekami powszechnie stosowanymi u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, w tym jednocześnie przyjmowanymi kortykosteroidami przez okres do 28 dni.
Z badań in vitro wynika, że octan glatirameru we krwi jest w znacznym stopniu związany z białkami osocza, lecz fenytoina lub karbamazepina nie wypierają go z tych połączeń ani same nie są przez niego wypierane. Niemniej jednak, należy ściśle kontrolować pacjentów przyjmujących jednocześnie te produkty lecznicze, z uwagi na to, że teoretycznie octan glatirameru może wpływać na dystrybucję substancji wiążących się z białkami osocza.
Ciąża Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Aktualne dane dotyczące kobiet w ciąży wskazują, że octan glatirameru nie wywołuje wad rozwojowych ani nie działa toksycznie na płód/noworodka. Dotychczas brak jest istotnych danych epidemiologicznych. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania octanu glatirameru podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią Właściwości fizykochemiczne i niewielkie wchłanianie po podaniu doustnym wskazują, że ekspozycja noworodków i (lub) niemowląt na octan glatirameru poprzez mleko ludzkie jest nieistotna. Nieinterwencyjne retrospektywne badanie z udziałem 60 niemowląt karmionych piersią przez matki, które stosowały octan glatirameru, w porównaniu z 60 niemowlętami matek, które nie stosowały żadnej terapii modyfikującej przebieg choroby oraz ograniczone dane u ludzi uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wykazały negatywnego wpływu octanu glatirameru.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
We wszystkich badaniach klinicznych, reakcje w miejscu wstrzyknięcia były najczęstszymi reakcjami zgłaszanymi przez większość pacjentów przyjmujących octan glatirameru. W badaniach z grupą kontrolną, liczba pacjentów zgłaszających te reakcje co najmniej raz była większa wśród pacjentów przyjmujących octan glatirameru
(70%), w porównaniu do grupy placebo (37%). Do najczęstszych reakcji miejscowych, które były zgłaszane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu, należały: rumień, ból, stwardnienie tkanek, świąd, obrzęk, zapalenie, nadwrażliwość oraz rzadkie przypadki lipoatrofii i martwicy skóry.
Bezpośrednio po wstrzyknięciu opisywano reakcję związaną z wystąpieniem co najmniej jednego z wymienionych objawów: rozszerzenie naczyń (uderzenia gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatanie serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.4). Reakcja taka może wystąpić w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru. Wystąpienie przynajmniej jednej składowej tej reakcji bezpośrednio po wstrzyknięciu zgłaszało co najmniej raz 31% pacjentów przyjmujących octan glatirameru, w porównaniu do 13% w grupie placebo.
Działanie niepożądane zidentyfikowane w badaniach klinicznych i doświadczeniu po wprowadzeniu produktu do obrotu są opisane w poniższej tabeli. Dane z badań klinicznych uzyskano z czterech kluczowych badań klinicznych z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z całkowitą liczbą 512 pacjentów leczonych octanem glatirameru i 509 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy. Trzy badania dotyczące postaci nawracającej stwardnienia rozsianego (ang. relapsing remitting multiple sclerosis – RRMS) obejmowały ogółem 269 pacjentów leczonych octanem glatirameru oraz 271 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 35 miesięcy. Czwarte badanie dotyczyło pacjentów, u których wystąpił pierwszy kliniczny epizod i zostali oni zaliczeni do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia klinicznie jawnej postaci stwardnienia rozsianego (ang. clinically definite multiple sclerosis – CDMS) i obejmowało 243 pacjentów leczonych octanem glatirameru i 238 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenie, grypa Zapalenie oskrzeli, zapalenie żołądka i jelit, opryszczka Herpes simplex, zapalenie ucha środkowego, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, Ropień, zapalenie tkanki łącznej, czyraczność, półpasiec, odmiedniczkowe zapalenie nerek
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) kandydoza pochwy* Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
skóry, nowotwór
Rak skóry
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
powiększenie węzłów chłonnych*
Leukocytoza, leukopenia, powiększenie śledziony, małopłytkowość, nieprawidłowy obraz limfocytów
Zaburzenia układu immunologiczn ego
Zaburzenia endokrynologic zne
tarczycy, nadczynność tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zwiększenie masy ciała* Nietolerancja alkoholu, dna moczanowa, hi perlipidemia, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi
Zaburzenia psychiczne Niepokój*, depresja Nerwowość Dziwaczne sny, stany splątania, euforia, omamy, wrogość, stan pobudzenia maniakalnego, zaburzenia osobowości, próby samobójcze
Zaburzenia układu nerwowego Bóle głowy Zaburzenia smaku, wzmożone napięcie mięśniowe, migrena, zaburzenia mowy, omdlenie, drżenie* Zespół cieśni nadgarstka, zaburzenia poznawcze, drgawki, dysgrafia, dysleksja, dystonia, zaburzenia czynności ruchowej, drgawki kloniczne mięśni,
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) zapalenie nerwu, blokada nerwowo- mięśniowa, oczopląs, porażenie, porażenie nerwu strzałkowego, osłupienie, zaburzenia pola widzenia Zaburzenia oka Podwójne widzenie, zaburzenia oczu* Zaćma, uszkodzenie rogówki, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powiek, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia serca
Częstoskurcz*, Skurcze dodatkowe serca, bradykardia zatokowa, tachykardia napadowa
Zaburzenia naczyniowe Rozszerzenie naczyń*
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność* Kaszel, sezonowy nieżyt nosa Bezdech, krwawienie z nosa, hiperwentylacja, skurcz krtani, zaburzenia płuca, uczucie dławienia
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności* Zaburzenia odbytniczo - odbytowe, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności z przełykaniem, nietrzymanie kału, wymioty* Zapalenie okrężnicy, polip okrężnicy, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, wrzód przełyku, zapalenie ozębnej, krwotok z odbytu,
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) powiększenie gruczołu ślinowego Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
testy czynnościowe wątroby
Kamica żółciowa, powiększenie wątroby Toksyczne zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby Niewydolność wątroby #
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka* Wylew podskórny lub dotkankowy, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenia skóry*, pokrzywka Obrzęk naczynioruchowy, kontaktowe zapalenie skóry, rumień guzowaty, guzek skóry
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów, ból pleców* Ból szyi Zapalenie stawów, zapalenie kaletki stawowej, ból boku, zanik mięśni, zapalenie kości i stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
mocz, częstomocz, zatrzymanie moczu
Krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia dróg moczowych, nieprawidłowość moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
zaburzenia erekcji, opadanie narządów miednicy, priapizm, zaburzenia gruczołu krokowego, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny, zaburzenia jąder, krwotok z pochwy, zaburzenia sromu i pochwy
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Astenia, ból w klatce piersiowej*, reakcje w miejscu wstrzyknięcia* § , ból* Dreszcze*, obrzęk twarzy*, atrofia w miejscu wstrzyknięcia ♣ , reakcje miejscowe*, obrzęk obwodowy, obrzęk*, gorączka Torbiel, objawy nadużycia alkoholu, hipotermia, natychmiastowa reakcja po wstrzyknięciu, zapalenie, martwica w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błony śluzowej
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
poszczepienny
* Ponad 2% (>2/100) większa zapadalność w grupie osób leczonych octanem glatirameru niż w grupie osób przyjmujących placebo. Działanie niepożądane bez symbolu * oznacza różnicę mniej niż lub równą 2%. § Określenie „reakcje w miejscu wstrzyknięcia” (różne rodzaje) dotyczy wszystkich zdarzeń niepożądanych występujących w miejscu wstrzyknięcia, z wyłączeniem atrofii skóry w miejscu wstrzyknięcia i martwicy w miejscu wstrzyknięcia, które są przedstawione oddzielnie w tabeli. ♣ Obejmuje określenia, które są związane z miejscowym zanikiem tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia . # Zgłaszano kilka przypadków przeszczepu wątroby.
W czwartym badaniu opisanym powyżej, po okresie kontrolowanego podawania placebo nastąpiła faza otwarta leczenia (patrz punkt 5.1). Od czasu fazy otwartej do okresu 5 lat nie zaobserwowano zmian w znanym profilu ryzyka octanu glatirameru.
Poniższe zgłoszenia działań niepożądanych zostały zebrane od pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którym podawano octan glatirameru w niekontrolowanych badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu: reakcje nadwrażliwości (w tym rzadko występująca anafilaksja, >1/10 000 do <1/1 000).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Objawy Zgłoszono kilka przypadków przedawkowania octanu glatirameru (do 300 mg octanu glatirameru). Nie stwierdzono w tych przypadkach żadnych innych działań niepożądanych, niż wymienione w punkcie 4.8.
Postępowanie W razie przedawkowania należy obserwować pacjentów i zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące, inne leki immunostymulujące. kod ATC: L03AX13
Mechanizm działania Mechanizm (mechanizmy) działania octanu glatirameru u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym nie jest (nie są) w pełni wyjaśnione. Uważa się, że produkt działa poprzez modyfikację procesów odpornościowych, które obecnie uważa się za odpowiedzialne za patogenezę stwardnienia rozsianego. Hipotezę tę potwierdzają wyniki badań doświadczalnych na zwierzętach, u których wywołano eksperymentalnie alergiczne zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego (ang. Experimental Allergic Encephalomyelitis - EAE). Zaburzenie to można wywołać u zwierząt różnych gatunków poprzez immunizację przeciw materiałowi z ośrodkowego układu nerwowego, zawierającemu mielinę i stanowi ono model eksperymentalny stwardnienia rozsianego. Badania u zwierząt oraz u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym wskazują, że po podaniu octanu glatirameru dochodzi do indukcji swoistych supresorowych komórek T i ich aktywacji w tkankach obwodowych.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo Rzutowo - remisyjna postać stwardnienia rozsianego: Ogółem 269 pacjentów było leczonych octanem glatirameru w trzech badaniach z grupą kontrolną. Pierwsze badanie trwało dwa lata i brało w nim udział 50 pacjentów (octan glatirameru: n=25; placebo: n=25) z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego zdiagnozowaną według wtedy obowiązujących standardowych kryteriów, u których wystąpiły co najmniej dwa napady zaburzeń neurologicznych (zaostrzenia) w okresie poprzedzających dwóch lat. Drugie badanie miało te same kryteria włączenia i brało w nim udział 251 pacjentów, leczonych przez okres do 35 miesięcy (octan glatirameru: n=125; placebo: n=126). Trzecie badanie trwało 9 miesięcy, brało w nim udział 239 pacjentów, (octan glatirameru: n=119; placebo: n=120) i zastosowano w nim podobne kryteria włączenia jak w badaniu pierwszym i drugim, wraz z dodatkowym kryterium, gdzie pacjenci musieli mieć co najmniej jedną zmianę, która ulega wzmocnieniu gadolinem w badaniu metodą rezonansu magnetycznego (ang. Magnetic Resonance Imaging, MRI).
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którzy przyjmowali octan glatirameru, stwierdzono znamienne zmniejszenie liczby nawrotów, w porównaniu do grupy placebo.
W najbardziej liczebnym badaniu z grupą kontrolną wskaźnik nawrotów zmniejszył się o 32%: z 1,98 w grupie placebo do 1,34 w grupie octanu glatirameru.
Dostępne są dane o stosowaniu octanu glatirameru przez okres do dwunastu lat w grupie 103 pacjentów.
Wykazano korzystne działanie octanu glatirameru w porównaniu do placebo pod względem wyników badania MRI u pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego.
Niemniej jednak, nie stwierdzono korzystnego wpływu octanu glatirameru na progresję zaburzenia sprawności u pacjentów z postacią nawracającą stwardnienia rozsianego.
Nie ma dowodów na to, by octan glatirameru wpływał na czas trwania lub nasilenie nawrotu.
Obecnie nie ma danych wskazujących na celowość stosowania octan glatirameru u pacjentów z postacią pierwotnie lub wtórnie postępującą.
Pojedynczy kliniczny epizod wskazujący na stwardnienie rozsiane: Jedno badanie z grupą kontrolną obejmujące 481 pacjentów (octan glatirameru: n=243; placebo: n=238) zostało przeprowadzone u pacjentów ze zdefiniowaną, pojedynczą, jednoogniskową manifestacją neurologiczną i obrazem MRI wysoce sugerującymi występowanie stwardnienia rozsianego (wystąpienie co najmniej dwóch zmian w mózgu widocznych w obrazie MRI, T2- zależnych, o średnicy powyżej 6 mm). Jakakolwiek inna choroba niż stwardnienie rozsiane, która mogłaby lepiej wyjaśnić objawy przedmiotowe i podmiotowe występujące u pacjenta musiała zostać wykluczona. W otwartej fazie leczenia poprzedzonej okresem kontrolowanym placebo: pacjenci, którzy albo zgłaszali objawy stwardnienia rozsianego, a lbo nie zgłaszali objawów przez trzy lata, niezależnie od tego, które z powyższych pojawiło się jako pierwsze, zostali przydzieleni do leczenia substancją czynną w fazie otwartej przez dodatkowe dwa lata stosowania, jednak, nie przekraczając maksymalnego czasu trwania terapii 5 lat.
Spośród 243 pacjentów początkowo losowo przydzielonych do podawania octanu glatirameru, otrzymujących placebo, 211 włączono do leczenia octanem glatirameru w otwartej fazie.
W okresie 3 lat w badaniu z grupą kontrolną, stosowanie octanu glatirameru opóźniało rozwój choroby od pierwszego klinicznego epizodu do wystąpienia klinicznie jawnej postaci stwardnienia rozsianego (CDMS) według kryteriów Posera w statystycznie znamienny i klinicznie znaczący sposób, odpowiadający obniżeniu ryzyka o 45% (współczynnik ryzyka = 0,55; przedział ufności =95% [0,40; 0,77], wartość p=0,0005). Odsetek pacjentów, u których wystąpiła postać CDMS, wynosił 43% dla grupy kontrolnej i 25% dla pacjentów, którzy przyjmowali octan glatirameru.
Korzystne wyniki leczenia octanenm glatirameru w stosunku do placebo zostały również wykazane w dwóch drugorzędowych punktach końcowych opartych na obrazowaniu MRI, tj. liczba nowych zmian T2-zależnych i pula zmian T2-zależnych.
Przeprowadzono analizę post-hoc w podgrupach u pacjentów z różną wstępną charakterystyką, w celu określenia populacji wysokiego ryzyka wystąpienia drugiego rzutu. Dla pacjentów u których wstępnie stwierdzono w badaniu MRI obecność przynajmniej jednej zmiany T1- zależnej ulegającej wzmocnieniu gadolinem i 9 lub więcej zmian T2, potwierdzono wystąpienie postaci CDMS u 50% pacjentów przyjmujących placebo, w porównaniu do 28% pacjentów przyjmujących octan glatirameru, w ciągu 2,4 lat. U pacjentów, u których wstępnie stwierdzono obecność 9 lub więcej zmian T2 wystąpienie postaci CDMS potwierdzono u 45% pacjentów przyjmujących placebo w porównaniu do 26% pacjentów przyjmujących octan glatirameru w ciągu 2,4 lat. Jednakże wpływ wczesnego leczenia octanem glatirameru w długim okresie rozwoju choroby nie jest znany nawet w tej podgrupie bardzo wysokiego ryzyka, ponieważ badanie było głównie ukierunkowane na ocenę czasu, po jakim wystąpił drugi rzut choroby. W każdym przypadku, leczenie należy rozważyć jedynie u pacjentów uznanych za należących do grupy wysokiego ryzyka.
Efekt zaobserwowany w fazie kontrolowanej placebo utrzymywał się również w okresie długotrwałej obserwacji do 5 lat. Czas progresji od pierwszego zdarzenia klinicznego do konwersji do CDMS został wydłużony w przypadku wcześniejszego zastosowania terapii octanem glatirameru w porównaniu do leczenia opóźnionego, co odzwierciedla 41% redukcji ryzyka z wcześniejszym versus z późniejszym leczeniem (wskaźnik ryzyka: 0,59; 95% CI [0,44; 0,80], wartość p = 0,0005). Odsetek pacjentów z progresją w grupie opóźnionego rozpoczęcia był większy (49,6%), w porównaniu do tych w grupie wcześniejszego rozpoczęcia leczenia (32,9%).
W ciągu całego okresu badania odnotowano powtarzalny, korzystniejszy wpływ wczesnego leczenia, w porównaniu z leczeniem opóźnionym, na zannualizowaną liczbę zmian w obrazach T1-zależnych po wzmocnieniu gadolinem (zmniejszenie o 54%; p<0,0001), nowych zmian w obrazach T2- zależnych (zmniejszenie o 42%, p<0,0001) oraz nowych zmian hipointensywnych w obrazach T1- zależnych (zmniejszenie o 52%, p<0,0001). Obserwowano również korzystniejsze działanie wczesnego leczenia, w porównaniu z leczeniem opóźnionym, przejawiające się zmniejszeniem łącznej liczby nowych zmian w obrazach T1-zależnych po wzmocnieniu gadolinem (zmniejszenie o 46%; p=0,001), objętości nowych zmian w obrazach T1-zależnych po wzmocnieniu gadolinem (średnia różnica -0,06 ml; p<0,001), a także łącznej liczby nowych zmian hipointensywnych w obrazach T1- zależnych (zmniejszenie o 46%, p<0,001) w ciągu całego okresu badania.
W okresie 5 lat nie odnotowano znaczących różnic pomiędzy kohortami wczesnego rozpoczęcia leczenia i opóźnionego rozpoczęcia leczenia, dotyczących zarówno objętości zmian hipointensywnych w obrazach T1-zależnych jak i atrofii mózgu. Niemniej jednak, analiza ze wstawieniem ostatnio obserwowanej wartości (z uwzględnieniem ekspozycji na leczenie) wykazała korzystniejszy wpływ wczesnego leczenia octanem glatirameru, przejawiający się zmniejszeniem atrofii mózgu (średnia różnica zmiany procentowej w objętości mózgu wynosiła 0,28%; p=0,0209).
Nie przeprowadzono badań nad właściwościami farmakokinetycznymi octanu glatirameru u ludzi. Dane z badań in vitro oraz ograniczone dane z badań z udziałem zdrowych ochotników wskazują na to, że po podaniu octanu glatirameru podskórnie, substancja czynna produktu jest szybko wchłaniana, a duża część dawki jest szybko rozkładana do mniejszych fragmentów już w tkance podskórnej.
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, działania rakotwórczego, toksycznego wpływu na rozrodczość, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka, oprócz informacji zawartych w innych punktach Charakterystyki Produktu Leczniczego. Ze względu na brak danych o właściwościach farmakokinetycznych u ludzi, nie można ustalić stosunku marginesów bezpieczeństwa po ekspozycji u ludzi i zwierząt.
U małej liczby szczurów i małp, którym podawano produkt przez okres co najmniej 6 miesięcy, stwierdzono występowanie złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych. W badaniu na szczurach, którym podawano octan glatirameru przez okres 2 lat, nie stwierdzono cech złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych.
Opisywano reakcje anafilaktyczne po wstrzyknięciu octanu glatirameru uczulonym zwierzętom (świnki morskie lub myszy). Nie wiadomo, czy to stwierdzenie ma znaczenie dla ludzi.
Po wielokrotnym podawaniu zwierzętom często stwierdzano działanie toksyczne w miejscu wstrzyknięcia.
Mannitol Woda do wstrzykiwań
Nie wolno mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań zgodności.
Przechowywać ampułko-strzykawki w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Przechowywać w lodówce (2 o C – 8 o C).
Nie zamrażać.
Jeśli ampułko-strzykawki nie mogą być przechowywane w lodówce, jednorazowo można je przechowywać w temperaturze 15 o C – 25
C do 1 miesiąca.
Po tym okresie 1 miesiąca, jeśli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i wciąż znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone i przechowywane w lodówce (2 o C - 8 o C).
Ampułko-strzykawka z bezbarwnego szkła typu I, z tłokiem z polipropylenu lub polistyrenu, z korkiem z gumy bromobutylowej, z zamocowaną igłą i osłonką na igłę.
Każda ampułko-strzykawka umieszczona w blistrze PVC oraz tekturowym pudełku.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva dostępny jest w opakowaniach po 7, 28, 30 lub 90 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań, lub w opakowaniu zbiorczym zawierającym
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Teva GmbH Graf-Arco-Str. 3 Niemcy
Pozwolenie nr 25040
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21 grudnia 2018 r.
Listopad 2022 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Glatiramer acetate Teva, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
zasady na ampułko-strzykawkę.
* Octan glatirameru jest solą octanową syntetycznych polipeptydów, zawierającą cztery naturalnie występujące aminokwasy: kwas L -glutaminowy, L-alaninę, L-tyrozynę i L-lizynę w zakresach stosunków molowych, odpowiednio: 0,129-0,153; 0,392-0,462; 0,086-0,100 oraz 0,300-0,374. Średnia masa cząsteczkowa octanu glatirameru mieści się w zakresie 5000 - 9000 daltonów. Ze względu na jego złożoność kompozycyjną, nie można w pełni scharakteryzować żadnego specyficznego polipeptydu, w tym pod względem sekwencji aminokwasów, jednak końcowy skład octanu glatirameru nie jest całkowicie przypadkowy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań Przezroczysty roztwór Roztwór do wstrzykiwań o pH 5,5 – 7,0 i osmolarności około 265 mOsmol/L
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt Glatiramer acetate Teva jest wskazany w leczeniu pacjentów z postaciami rzutowymi stwardnienia rozsianego (ang. relapsing forms of multiple sclerosis [MS]) (patrz punkt 5.1 w celu uzyskania ważnych informacji na temat grupy pacjentów, dla której skuteczność została potwierdzona).
Produkt Glatiramer acetate Teva nie jest wskazany u pacjentów z pierwotnie lub wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie produktem Glatiramer acetate Teva powinno być nadzorowane przez lekarza neurologa lub lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu stwardnienia rozsianego.
Dawkowanie Zalecane dawkowanie u osób dorosłych wynosi 20 mg octanu glatirameru (jedna ampułko- strzykawka), podawane we wstrzyknięciu podskórnym, raz na dobę.
Obecnie nie wiadomo, jak długo należy leczyć pacjenta.
Decyzję o długotrwałym stosowaniu produktu lekarz prowadzący powinien podjąć indywidualnie.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących stosowania octanu glatirameru u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności octanu glatirameru u dzieci i młodzieży. Jednakże ograniczone opublikowane dane wskazują , że profil bezpieczeństwa u młodzieży w wieku od 12 do 18 lat przyjmującej codziennie 20 mg octan glatirameru podskórnie jest podobny do obserwowanego u dorosłych. Brak jest wystarczających informacji dotyczących stosowania octanu glatirameru u dzieci w wieku poniżej 12 lat, koniecznych do opracowania zaleceń jego stosowania. Dlatego octan glatirameru nie powinien być stosowany w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva podaje się podskórnie. Pacjentów należy przeszkolić w zakresie techniki samodzielnego wstrzykiwania. Personel medyczny powinien nadzorować pierwsze samodzielne wstrzyknięcie oraz obserwować pacjenta przez okres
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia miejscowego podrażnienia lub bólu należy wybierać za każdym razem inne miejsce wstrzyknięcia. Miejscami, w które pacjent powinien samodzielnie dokonywać wstrzyknięć, są brzuch, ramiona, biodra oraz uda.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva jest przeznaczony do jednorazowego użycia.
Jeśli pacjent chciałby wykonać wstrzyknięcie za pomocą wstrzykiwacza, może zastosować urządzenie CSYNC. Urządzenie CSYNC jest automatycznym wstrzykiwaczem zatwierdzonym do stosowania z ampułko-strzykawkami Glatiramer acetate Teva i nie został przetestowany z innymi ampułko- strzykawkami. Wstrzykiwacz CSYNC powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami podanymi przez producenta urządzenia.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną (octan glatirameru) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva należy podawać jedynie podskórnie. Produktu Glatiramer acetate Teva nie wolno podawać dożylnie ani domięśniowo.
Lekarz prowadzący powinien objaśnić pacjentowi, że w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru mogą wystąpić następujące reakcje: rozszerzenie naczyń krwionośnych (uderzenie gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatania serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.8). Większość tych objawów trwa krótko i ustępuje samoistnie bez następstw. Jeżeli wystąpią ciężkie działania niepożądane, pacjent powinien natychmiast przerwać leczenie octanem glatirameru i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Może być zastosowane leczenie objawowe, jeżeli zadecyduje o tym lekarz.
Nie ma dowodów na to, że szczególne grupy pacjentów są bardziej narażone na wystąpienie wymienionych powyżej reakcji. Niemniej, należy zachować ostrożność podczas podawania octanu glatirameru pacjentom, u których wcześniej występowały zaburzenia serca. Należy tych pacjentów regularnie obserwować podczas leczenia.
W rzadkich przypadkach zgłaszano drgawki i (lub) reakcje anafilaktoidalne lub alergiczne.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne reakcje nadwrażliwości (np. skurcz oskrzeli, reakcja anafilaktyczna lub pokrzywka). Gdyby takie reakcje miały duże nasilenie, należy zastosować odpowiednie leczenie i przerwać podawanie produktu Glatiramer acetate Teva.
W surowicy krwi pacjentów otrzymujących długotrwale codzienne wstrzyknięcia octanu glatirameru wykryto przeciwciała reagujące z octanem glatirameru. Maksymalne ich miano stwierdzano po leczeniu przez średnio 3-4 miesiące. Następnie miano zmniejszało się i pozostawało na poziomie nieco wyższym niż początkowo.
Nie ma dowodów na to, że przeciwciała reagujące z octanem glatirameru są przeciwciałami neutralizującymi ani że ich powstawanie może wpływać na skuteczność kliniczną octanu glatirameru.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, czynność nerek powinna być kontrolowana w okresie podawania octanu glatirameru. Wprawdzie nie ma dowodów na odkładanie się kompleksów immunologicznych w kłębuszkach nerkowych u pacjentów, jednak nie można tego wykluczyć.
Zaobserwowano rzadkie przypadki ciężkiego uszkodzenia wątroby (w tym zapalenie wątroby z żółtaczką, niewydolność wątroby oraz pojedyncze przypadki przeszczepu wątroby). Uszkodzenie wątroby występowało od kilku dni do kilku lat po rozpoczęciu leczenia octanem glatirameru. Większość przypadków ciężkiego uszkodzenia wątroby ustępowała po przerwaniu leczenia. W niektórych przypadkach reakcje te wystąpiły przy występowaniu takich okoliczności jak nadmierne spożycie alkoholu, istniejące lub przebyte uszkodzenie wątroby oraz stosowanie innego potencjalnie hepatotoksycznego leczenia. Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem uszkodzenia wątroby oraz poinformować ich, aby natychmiast zwrócili się o pomoc lekarską w przypadku wystąpienia objawów uszkodzenia wątroby. W przypadku istotnego klinicznie uszkodzenia wątroby należy rozważyć przetrwanie stosowania octanu glatirameru.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono szczególnych badań interakcji między octanem glatirameru a innymi produktami leczniczymi.
Obserwacje pochodzące z istniejących badań klinicznych i doświadczeń po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wskazują na występowanie istotnych interakcji między octanem glatirameru a lekami powszechnie stosowanymi u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, w tym jednocześnie przyjmowanymi kortykosteroidami przez okres do 28 dni.
Z badań in vitro wynika, że octan glatirameru we krwi jest w znacznym stopniu związany z białkami osocza, lecz fenytoina lub karbamazepina nie wypierają go z tych połączeń ani same nie są przez niego wypierane. Niemniej jednak, należy ściśle kontrolować pacjentów przyjmujących jednocześnie te produkty lecznicze, z uwagi na to, że teoretycznie octan glatirameru może wpływać na dystrybucję substancji wiążących się z białkami osocza.
4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację
Ciąża Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Aktualne dane dotyczące kobiet w ciąży wskazują, że octan glatirameru nie wywołuje wad rozwojowych ani nie działa toksycznie na płód/noworodka. Dotychczas brak jest istotnych danych epidemiologicznych. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania octanu glatirameru podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią Właściwości fizykochemiczne i niewielkie wchłanianie po podaniu doustnym wskazują, że ekspozycja noworodków i (lub) niemowląt na octan glatirameru poprzez mleko ludzkie jest nieistotna. Nieinterwencyjne retrospektywne badanie z udziałem 60 niemowląt karmionych piersią przez matki, które stosowały octan glatirameru, w porównaniu z 60 niemowlętami matek, które nie stosowały żadnej terapii modyfikującej przebieg choroby oraz ograniczone dane u ludzi uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu nie wykazały negatywnego wpływu octanu glatirameru.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva może być stosowany podczas karmienia piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
We wszystkich badaniach klinicznych, reakcje w miejscu wstrzyknięcia były najczęstszymi reakcjami zgłaszanymi przez większość pacjentów przyjmujących octan glatirameru. W badaniach z grupą kontrolną, liczba pacjentów zgłaszających te reakcje co najmniej raz była większa wśród pacjentów przyjmujących octan glatirameru
(70%), w porównaniu do grupy placebo (37%). Do najczęstszych reakcji miejscowych, które były zgłaszane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu, należały: rumień, ból, stwardnienie tkanek, świąd, obrzęk, zapalenie, nadwrażliwość oraz rzadkie przypadki lipoatrofii i martwicy skóry.
Bezpośrednio po wstrzyknięciu opisywano reakcję związaną z wystąpieniem co najmniej jednego z wymienionych objawów: rozszerzenie naczyń (uderzenia gorąca), ból w klatce piersiowej, duszność, kołatanie serca lub częstoskurcz (patrz punkt 4.4). Reakcja taka może wystąpić w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu octanu glatirameru. Wystąpienie przynajmniej jednej składowej tej reakcji bezpośrednio po wstrzyknięciu zgłaszało co najmniej raz 31% pacjentów przyjmujących octan glatirameru, w porównaniu do 13% w grupie placebo.
Działanie niepożądane zidentyfikowane w badaniach klinicznych i doświadczeniu po wprowadzeniu produktu do obrotu są opisane w poniższej tabeli. Dane z badań klinicznych uzyskano z czterech kluczowych badań klinicznych z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z całkowitą liczbą 512 pacjentów leczonych octanem glatirameru i 509 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy. Trzy badania dotyczące postaci nawracającej stwardnienia rozsianego (ang. relapsing remitting multiple sclerosis – RRMS) obejmowały ogółem 269 pacjentów leczonych octanem glatirameru oraz 271 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 35 miesięcy. Czwarte badanie dotyczyło pacjentów, u których wystąpił pierwszy kliniczny epizod i zostali oni zaliczeni do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia klinicznie jawnej postaci stwardnienia rozsianego (ang. clinically definite multiple sclerosis – CDMS) i obejmowało 243 pacjentów leczonych octanem glatirameru i 238 pacjentów przyjmujących placebo przez okres do 36 miesięcy.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenie, grypa Zapalenie oskrzeli, zapalenie żołądka i jelit, opryszczka Herpes simplex, zapalenie ucha środkowego, nieżyt nosa, ropień okołozębowy, Ropień, zapalenie tkanki łącznej, czyraczność, półpasiec, odmiedniczkowe zapalenie nerek
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) kandydoza pochwy* Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
skóry, nowotwór
Rak skóry
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
powiększenie węzłów chłonnych*
Leukocytoza, leukopenia, powiększenie śledziony, małopłytkowość, nieprawidłowy obraz limfocytów
Zaburzenia układu immunologiczn ego
Zaburzenia endokrynologic zne
tarczycy, nadczynność tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zwiększenie masy ciała* Nietolerancja alkoholu, dna moczanowa, hi perlipidemia, zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi
Zaburzenia psychiczne Niepokój*, depresja Nerwowość Dziwaczne sny, stany splątania, euforia, omamy, wrogość, stan pobudzenia maniakalnego, zaburzenia osobowości, próby samobójcze
Zaburzenia układu nerwowego Bóle głowy Zaburzenia smaku, wzmożone napięcie mięśniowe, migrena, zaburzenia mowy, omdlenie, drżenie* Zespół cieśni nadgarstka, zaburzenia poznawcze, drgawki, dysgrafia, dysleksja, dystonia, zaburzenia czynności ruchowej, drgawki kloniczne mięśni,
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) zapalenie nerwu, blokada nerwowo- mięśniowa, oczopląs, porażenie, porażenie nerwu strzałkowego, osłupienie, zaburzenia pola widzenia Zaburzenia oka Podwójne widzenie, zaburzenia oczu* Zaćma, uszkodzenie rogówki, uczucie suchego oka, krwawienie dotyczące gałki ocznej, opadanie powiek, rozszerzenie źrenicy, zanik nerwu wzrokowego
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia serca
Częstoskurcz*, Skurcze dodatkowe serca, bradykardia zatokowa, tachykardia napadowa
Zaburzenia naczyniowe Rozszerzenie naczyń*
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność* Kaszel, sezonowy nieżyt nosa Bezdech, krwawienie z nosa, hiperwentylacja, skurcz krtani, zaburzenia płuca, uczucie dławienia
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności* Zaburzenia odbytniczo - odbytowe, zaparcia, próchnica zębów, niestrawność, trudności z przełykaniem, nietrzymanie kału, wymioty* Zapalenie okrężnicy, polip okrężnicy, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, wrzód przełyku, zapalenie ozębnej, krwotok z odbytu,
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) powiększenie gruczołu ślinowego Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
testy czynnościowe wątroby
Kamica żółciowa, powiększenie wątroby Toksyczne zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby Niewydolność wątroby #
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka* Wylew podskórny lub dotkankowy, nadmierne pocenie się, świąd, zaburzenia skóry*, pokrzywka Obrzęk naczynioruchowy, kontaktowe zapalenie skóry, rumień guzowaty, guzek skóry
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów, ból pleców* Ból szyi Zapalenie stawów, zapalenie kaletki stawowej, ból boku, zanik mięśni, zapalenie kości i stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
mocz, częstomocz, zatrzymanie moczu
Krwiomocz, kamica nerkowa, zaburzenia dróg moczowych, nieprawidłowość moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
zaburzenia erekcji, opadanie narządów miednicy, priapizm, zaburzenia gruczołu krokowego, nieprawidłowy rozmaz cytologiczny, zaburzenia jąder, krwotok z pochwy, zaburzenia sromu i pochwy
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 do <1/10) Niezbyt często (>1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Astenia, ból w klatce piersiowej*, reakcje w miejscu wstrzyknięcia* § , ból* Dreszcze*, obrzęk twarzy*, atrofia w miejscu wstrzyknięcia ♣ , reakcje miejscowe*, obrzęk obwodowy, obrzęk*, gorączka Torbiel, objawy nadużycia alkoholu, hipotermia, natychmiastowa reakcja po wstrzyknięciu, zapalenie, martwica w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia błony śluzowej
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
poszczepienny
* Ponad 2% (>2/100) większa zapadalność w grupie osób leczonych octanem glatirameru niż w grupie osób przyjmujących placebo. Działanie niepożądane bez symbolu * oznacza różnicę mniej niż lub równą 2%. § Określenie „reakcje w miejscu wstrzyknięcia” (różne rodzaje) dotyczy wszystkich zdarzeń niepożądanych występujących w miejscu wstrzyknięcia, z wyłączeniem atrofii skóry w miejscu wstrzyknięcia i martwicy w miejscu wstrzyknięcia, które są przedstawione oddzielnie w tabeli. ♣ Obejmuje określenia, które są związane z miejscowym zanikiem tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia . # Zgłaszano kilka przypadków przeszczepu wątroby.
W czwartym badaniu opisanym powyżej, po okresie kontrolowanego podawania placebo nastąpiła faza otwarta leczenia (patrz punkt 5.1). Od czasu fazy otwartej do okresu 5 lat nie zaobserwowano zmian w znanym profilu ryzyka octanu glatirameru.
Poniższe zgłoszenia działań niepożądanych zostały zebrane od pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którym podawano octan glatirameru w niekontrolowanych badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu: reakcje nadwrażliwości (w tym rzadko występująca anafilaksja, >1/10 000 do <1/1 000).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Zgłoszono kilka przypadków przedawkowania octanu glatirameru (do 300 mg octanu glatirameru). Nie stwierdzono w tych przypadkach żadnych innych działań niepożądanych, niż wymienione w punkcie 4.8.
Postępowanie W razie przedawkowania należy obserwować pacjentów i zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące, inne leki immunostymulujące. kod ATC: L03AX13
Mechanizm działania Mechanizm (mechanizmy) działania octanu glatirameru u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym nie jest (nie są) w pełni wyjaśnione. Uważa się, że produkt działa poprzez modyfikację procesów odpornościowych, które obecnie uważa się za odpowiedzialne za patogenezę stwardnienia rozsianego. Hipotezę tę potwierdzają wyniki badań doświadczalnych na zwierzętach, u których wywołano eksperymentalnie alergiczne zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego (ang. Experimental Allergic Encephalomyelitis - EAE). Zaburzenie to można wywołać u zwierząt różnych gatunków poprzez immunizację przeciw materiałowi z ośrodkowego układu nerwowego, zawierającemu mielinę i stanowi ono model eksperymentalny stwardnienia rozsianego. Badania u zwierząt oraz u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym wskazują, że po podaniu octanu glatirameru dochodzi do indukcji swoistych supresorowych komórek T i ich aktywacji w tkankach obwodowych.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo Rzutowo - remisyjna postać stwardnienia rozsianego: Ogółem 269 pacjentów było leczonych octanem glatirameru w trzech badaniach z grupą kontrolną. Pierwsze badanie trwało dwa lata i brało w nim udział 50 pacjentów (octan glatirameru: n=25; placebo: n=25) z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego zdiagnozowaną według wtedy obowiązujących standardowych kryteriów, u których wystąpiły co najmniej dwa napady zaburzeń neurologicznych (zaostrzenia) w okresie poprzedzających dwóch lat. Drugie badanie miało te same kryteria włączenia i brało w nim udział 251 pacjentów, leczonych przez okres do 35 miesięcy (octan glatirameru: n=125; placebo: n=126). Trzecie badanie trwało 9 miesięcy, brało w nim udział 239 pacjentów, (octan glatirameru: n=119; placebo: n=120) i zastosowano w nim podobne kryteria włączenia jak w badaniu pierwszym i drugim, wraz z dodatkowym kryterium, gdzie pacjenci musieli mieć co najmniej jedną zmianę, która ulega wzmocnieniu gadolinem w badaniu metodą rezonansu magnetycznego (ang. Magnetic Resonance Imaging, MRI).
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którzy przyjmowali octan glatirameru, stwierdzono znamienne zmniejszenie liczby nawrotów, w porównaniu do grupy placebo.
W najbardziej liczebnym badaniu z grupą kontrolną wskaźnik nawrotów zmniejszył się o 32%: z 1,98 w grupie placebo do 1,34 w grupie octanu glatirameru.
Dostępne są dane o stosowaniu octanu glatirameru przez okres do dwunastu lat w grupie 103 pacjentów.
Wykazano korzystne działanie octanu glatirameru w porównaniu do placebo pod względem wyników badania MRI u pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego.
Niemniej jednak, nie stwierdzono korzystnego wpływu octanu glatirameru na progresję zaburzenia sprawności u pacjentów z postacią nawracającą stwardnienia rozsianego.
Nie ma dowodów na to, by octan glatirameru wpływał na czas trwania lub nasilenie nawrotu.
Obecnie nie ma danych wskazujących na celowość stosowania octan glatirameru u pacjentów z postacią pierwotnie lub wtórnie postępującą.
Pojedynczy kliniczny epizod wskazujący na stwardnienie rozsiane: Jedno badanie z grupą kontrolną obejmujące 481 pacjentów (octan glatirameru: n=243; placebo: n=238) zostało przeprowadzone u pacjentów ze zdefiniowaną, pojedynczą, jednoogniskową manifestacją neurologiczną i obrazem MRI wysoce sugerującymi występowanie stwardnienia rozsianego (wystąpienie co najmniej dwóch zmian w mózgu widocznych w obrazie MRI, T2- zależnych, o średnicy powyżej 6 mm). Jakakolwiek inna choroba niż stwardnienie rozsiane, która mogłaby lepiej wyjaśnić objawy przedmiotowe i podmiotowe występujące u pacjenta musiała zostać wykluczona. W otwartej fazie leczenia poprzedzonej okresem kontrolowanym placebo: pacjenci, którzy albo zgłaszali objawy stwardnienia rozsianego, a lbo nie zgłaszali objawów przez trzy lata, niezależnie od tego, które z powyższych pojawiło się jako pierwsze, zostali przydzieleni do leczenia substancją czynną w fazie otwartej przez dodatkowe dwa lata stosowania, jednak, nie przekraczając maksymalnego czasu trwania terapii 5 lat.
Spośród 243 pacjentów początkowo losowo przydzielonych do podawania octanu glatirameru, otrzymujących placebo, 211 włączono do leczenia octanem glatirameru w otwartej fazie.
W okresie 3 lat w badaniu z grupą kontrolną, stosowanie octanu glatirameru opóźniało rozwój choroby od pierwszego klinicznego epizodu do wystąpienia klinicznie jawnej postaci stwardnienia rozsianego (CDMS) według kryteriów Posera w statystycznie znamienny i klinicznie znaczący sposób, odpowiadający obniżeniu ryzyka o 45% (współczynnik ryzyka = 0,55; przedział ufności =95% [0,40; 0,77], wartość p=0,0005). Odsetek pacjentów, u których wystąpiła postać CDMS, wynosił 43% dla grupy kontrolnej i 25% dla pacjentów, którzy przyjmowali octan glatirameru.
Korzystne wyniki leczenia octanenm glatirameru w stosunku do placebo zostały również wykazane w dwóch drugorzędowych punktach końcowych opartych na obrazowaniu MRI, tj. liczba nowych zmian T2-zależnych i pula zmian T2-zależnych.
Przeprowadzono analizę post-hoc w podgrupach u pacjentów z różną wstępną charakterystyką, w celu określenia populacji wysokiego ryzyka wystąpienia drugiego rzutu. Dla pacjentów u których wstępnie stwierdzono w badaniu MRI obecność przynajmniej jednej zmiany T1- zależnej ulegającej wzmocnieniu gadolinem i 9 lub więcej zmian T2, potwierdzono wystąpienie postaci CDMS u 50% pacjentów przyjmujących placebo, w porównaniu do 28% pacjentów przyjmujących octan glatirameru, w ciągu 2,4 lat. U pacjentów, u których wstępnie stwierdzono obecność 9 lub więcej zmian T2 wystąpienie postaci CDMS potwierdzono u 45% pacjentów przyjmujących placebo w porównaniu do 26% pacjentów przyjmujących octan glatirameru w ciągu 2,4 lat. Jednakże wpływ wczesnego leczenia octanem glatirameru w długim okresie rozwoju choroby nie jest znany nawet w tej podgrupie bardzo wysokiego ryzyka, ponieważ badanie było głównie ukierunkowane na ocenę czasu, po jakim wystąpił drugi rzut choroby. W każdym przypadku, leczenie należy rozważyć jedynie u pacjentów uznanych za należących do grupy wysokiego ryzyka.
Efekt zaobserwowany w fazie kontrolowanej placebo utrzymywał się również w okresie długotrwałej obserwacji do 5 lat. Czas progresji od pierwszego zdarzenia klinicznego do konwersji do CDMS został wydłużony w przypadku wcześniejszego zastosowania terapii octanem glatirameru w porównaniu do leczenia opóźnionego, co odzwierciedla 41% redukcji ryzyka z wcześniejszym versus z późniejszym leczeniem (wskaźnik ryzyka: 0,59; 95% CI [0,44; 0,80], wartość p = 0,0005). Odsetek pacjentów z progresją w grupie opóźnionego rozpoczęcia był większy (49,6%), w porównaniu do tych w grupie wcześniejszego rozpoczęcia leczenia (32,9%).
W ciągu całego okresu badania odnotowano powtarzalny, korzystniejszy wpływ wczesnego leczenia, w porównaniu z leczeniem opóźnionym, na zannualizowaną liczbę zmian w obrazach T1-zależnych po wzmocnieniu gadolinem (zmniejszenie o 54%; p<0,0001), nowych zmian w obrazach T2- zależnych (zmniejszenie o 42%, p<0,0001) oraz nowych zmian hipointensywnych w obrazach T1- zależnych (zmniejszenie o 52%, p<0,0001). Obserwowano również korzystniejsze działanie wczesnego leczenia, w porównaniu z leczeniem opóźnionym, przejawiające się zmniejszeniem łącznej liczby nowych zmian w obrazach T1-zależnych po wzmocnieniu gadolinem (zmniejszenie o 46%; p=0,001), objętości nowych zmian w obrazach T1-zależnych po wzmocnieniu gadolinem (średnia różnica -0,06 ml; p<0,001), a także łącznej liczby nowych zmian hipointensywnych w obrazach T1- zależnych (zmniejszenie o 46%, p<0,001) w ciągu całego okresu badania.
W okresie 5 lat nie odnotowano znaczących różnic pomiędzy kohortami wczesnego rozpoczęcia leczenia i opóźnionego rozpoczęcia leczenia, dotyczących zarówno objętości zmian hipointensywnych w obrazach T1-zależnych jak i atrofii mózgu. Niemniej jednak, analiza ze wstawieniem ostatnio obserwowanej wartości (z uwzględnieniem ekspozycji na leczenie) wykazała korzystniejszy wpływ wczesnego leczenia octanem glatirameru, przejawiający się zmniejszeniem atrofii mózgu (średnia różnica zmiany procentowej w objętości mózgu wynosiła 0,28%; p=0,0209).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Nie przeprowadzono badań nad właściwościami farmakokinetycznymi octanu glatirameru u ludzi. Dane z badań in vitro oraz ograniczone dane z badań z udziałem zdrowych ochotników wskazują na to, że po podaniu octanu glatirameru podskórnie, substancja czynna produktu jest szybko wchłaniana, a duża część dawki jest szybko rozkładana do mniejszych fragmentów już w tkance podskórnej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, działania rakotwórczego, toksycznego wpływu na rozrodczość, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka, oprócz informacji zawartych w innych punktach Charakterystyki Produktu Leczniczego. Ze względu na brak danych o właściwościach farmakokinetycznych u ludzi, nie można ustalić stosunku marginesów bezpieczeństwa po ekspozycji u ludzi i zwierząt.
U małej liczby szczurów i małp, którym podawano produkt przez okres co najmniej 6 miesięcy, stwierdzono występowanie złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych. W badaniu na szczurach, którym podawano octan glatirameru przez okres 2 lat, nie stwierdzono cech złogów kompleksów odpornościowych w kłębuszkach nerkowych.
Opisywano reakcje anafilaktyczne po wstrzyknięciu octanu glatirameru uczulonym zwierzętom (świnki morskie lub myszy). Nie wiadomo, czy to stwierdzenie ma znaczenie dla ludzi.
Po wielokrotnym podawaniu zwierzętom często stwierdzano działanie toksyczne w miejscu wstrzyknięcia.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie wolno mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań zgodności.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać ampułko-strzykawki w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Przechowywać w lodówce (2 o C – 8 o C).
Nie zamrażać.
Jeśli ampułko-strzykawki nie mogą być przechowywane w lodówce, jednorazowo można je przechowywać w temperaturze 15 o C – 25
C do 1 miesiąca.
Po tym okresie 1 miesiąca, jeśli ampułko-strzykawki nie zostały zużyte i wciąż znajdują się w oryginalnym opakowaniu, muszą być ponownie umieszczone i przechowywane w lodówce (2 o C - 8 o C).
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Ampułko-strzykawka z bezbarwnego szkła typu I, z tłokiem z polipropylenu lub polistyrenu, z korkiem z gumy bromobutylowej, z zamocowaną igłą i osłonką na igłę.
Każda ampułko-strzykawka umieszczona w blistrze PVC oraz tekturowym pudełku.
Produkt leczniczy Glatiramer acetate Teva dostępny jest w opakowaniach po 7, 28, 30 lub 90 ampułko-strzykawek zawierających 1 ml roztworu do wstrzykiwań, lub w opakowaniu zbiorczym zawierającym
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUTeva GmbH Graf-Arco-Str. 3 Niemcy
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 25040
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21 grudnia 2018 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGOListopad 2022 r.