Amlodipine + Valsartan+ Hydrochlorothiazide Polpharma
Amlodipinum + Valsartanum + Hydrochlorothiazidum
Tabletki powlekane 10 mg + 320 mg + 25 mg | Amlodipinum 10 mg + Valsartanum 320 mg + Hydrochlorothiazidum 25 mg
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A., Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+320 mg+25 mg, tabletki powlekane
Amlodipinum + Valsartanum + Hydrochlorothiazidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Tabletki Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma zawierają trzy substancje: amlodypinę, walsartan oraz hydrochlorotiazyd. Wszystkie te substancje pomagają kontrolować podwyższone ciśnienie tętnicze. - Amlodypina należy do grupy substancji zwanych „antagonistami wapnia”. Amlodypina powstrzymuje wapń przed przedostaniem się do ścian naczyń krwionośnych, co hamuje skurcz naczyń krwionośnych. - Walsartan należy do grupy substancji zwanych „antagonistami receptora angiotensyny II”. Angiotensyna II jest wytwarzana w organizmie człowieka i powoduje skurcz naczyń krwionośnych, podwyższając ciśnienie krwi. Walsartan działa poprzez zablokowanie działania angiotensyny II. - Hydrochlorotiazyd należy do grupy substancji zwanych „tiazydowymi lekami moczopędnymi”. Hydrochlorotiazyd zwiększa ilość wydalanego moczu, co również obniża ciśnienie tętnicze. W rezultacie wszystkich trzech mechanizmów, naczynia krwionośne rozkurczają się, a ciśnienie tętnicze zostaje obniżone.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi u dorosłych pacjentów, których ciśnienie krwi jest kontrolowane poprzez przyjmowanie amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu i dla których korzystne może być przyjmowanie jednej tabletki zawierającej wszystkie trzy substancje.
Kiedy nie przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma: - po trzecim miesiącu ciąży (zaleca się również unikać stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma we wczesnym okresie ciąży - patrz pod punkt „Ciąża”); - jeśli pacjent ma uczulenie na amlodypinę lub inne leki z grupy antagonistów wapnia, walsartan, hydrochlorotiazyd, pochodne sulfonamidów (leki stosowane w leczeniu zakażeń układu oddechowego lub układu moczowego), lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Jeśli pacjent uważa, że może być uczulony, nie powinien przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i powinien porozmawiać o tym z lekarzem; - jeśli pacjent ma chorobę wątroby, uszkodzenie drobnych przewodów żółciowych w obrębie wątroby (marskość żółciowa) prowadzące do gromadzenia się żółci w wątrobie (zastój żółci); - jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek lub jeśli jest poddawany dializie; - jeśli pacjent nie może oddawać moczu (bezmocz); - jeśli pacjent ma za małe stężenie potasu lub sodu we krwi, pomimo leczenia mającego na celu zwiększenie stężenia potasu lub sodu we krwi; - jeśli p acjent ma zbyt duże stężenie wapnia we krwi, pomimo leczenia mającego na celu zmniejszenie stężenia wapnia we krwi; - jeśli pacjent ma dnę moczanową (kryształy kwasu moczowego w stawach); - jeśli pacjent ma znacznie obniżone ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie); - jeśli pacjent ma zwężenie zastawki aorty (stenoza aortalna) lub wstrząs kardiogenny (stan, w którym serce nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości krwi do komórek organizmu); - jeśli pacjent ma niewydolność serca po przebytym zawale mięśnia sercowego; - jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi zawierającym aliskiren. Jeżeli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, nie należy stosować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i należy porozmawiać o tym z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: - jeśli pacjent ma małe stężenie potasu lub magnezu we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak osłabienie mięśni, kurcze mięśni, nieprawidłowy rytm serca); - jeśli pacjent ma małe stężenie sodu we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak zmęczenie, splątanie, drżenie mięśni, drgawki); - jeśli pacjent ma duże stężenie wapnia we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, częste oddawanie moczu, uczucie pragnienia, osłabienie mięśni i drżenie mięśni); - jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek, pacjentowi w ostatnim czasie przeszczepiono nerkę lub jeśli u pacjenta stwierdzono zwężenie tętnicy nerkowej; - jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby; - jeśli u pacjenta występuje lub występowała niewydolność serca lub choroba niedokrwienna serca, szczególnie jeśli pacjentowi przepisano maksymalną dawkę leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma (10 mg+320 mg+25 mg); - jeśli pacjent przebył zawał mięśnia sercowego. Należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza w odniesieniu do dawki początkowej. Lekarz może również sprawdzić czynność nerek; - jeśli pacjent został poinformowany przez lekarza, że występuje u niego zwężenie zastawek serca (zwane stenozą aortalną lub mitralną) lub znacznie zwiększona grubość mięśnia sercowego (zwana kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu); - jeśli u pacjenta stwierdzono hiperaldosteronizm; jest to choroba, w której nadnercza wytwarzają zbyt duże ilości hormonu o nazwie aldosteron. Jeśli dotyczy to pacjenta, stosowanie leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie jest zalecane; - jeśli u pacjenta występuje choroba zwana toczniem rumieniowatym układowym (zwana także liszajem rumieniowatym lub SLE); - jeśli u pacjenta występuje cukrzyca (duże stężenie cukru we krwi); - jeśli pacjent ma duże stężenie cholesterolu lub triglicerydów we krwi; - jeśli u pacjenta wystąpią reakcje skórne, takie jak wysypka po ekspozycji na słońce; - jeśli u pacjenta w przeszłości występowały reakcje alergiczne po podaniu innych leków obniżających ciśnienie krwi lub leków moczopędnych (zwanych również diuretykami), szczególnie u pacjentów z astmą lub alergią; - jeśli u pacjenta występują wymioty lub biegunka; - jeśli u pacjenta wystąpił obrzęk, szczególnie twarzy i gardła w czasie stosowania innych leków (w tym inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę – ACE). Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i skontaktować się z lekarzem. Pacjent nie powinien już nigdy stosować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma; - jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy i (lub) omdlenie podczas stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy o tym powiadomić lekarza tak szybko, jak tylko jest to możliwe; - jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma. Nieleczone mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów; - jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi: - inhibitor ACE (na przykład enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą; - aliskiren; - jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas przyjmowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV; - jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.
Lekarz prowadzący może monitorować czynność nerek, ciśnienie krwi oraz stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi w regularnych odstępach czasu.
Patrz także informacje pod nagłówkiem „Kiedy nie przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma”.
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, należy o tym porozmawiać z lekarzem.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starsi) Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma mo gą przyjmować pacjenci w wieku przyjmowali wcześniej trzy leki zawierające amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd. U pacjentów w podeszłym wieku należy regularnie sprawdzać ciśnienie tętnicze krwi, szczególnie jeśli przyjmują oni maksymalną dawkę leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma (10 mg+320 mg +25 mg).
Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lekarz prowadzący być może będzie musiał zmienić dawkę i (lub) zastosować inne środki ostrożności. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność zaprzestania zażywania jednego z leków. Jest to szczególnie ważne, jeśli pacjent przyjmuje któryś z leków wymienionych poniżej.
Nie należy stosować jednocześnie z: • litem (lekiem stosowanym w leczeniu niektórych rodzajów depresji); • lekami lub substancjami zwiększającymi stężenie potasu we krwi. Należą do nich leki uzupełniające potas lub substytuty soli zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparyna; • inhibitory ACE lub aliskiren (patrz także informacje pod nagłówkiem „Kiedy nie stosować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”);
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania: • alkoholu, leków nasennych i środków znieczulających (leki stosowane podczas operacji i innych zabiegów); • amantadyny (lek przeciwko chorobie Parkinsona, stosowany także w leczeniu lub zapobieganiu niektórym chorobom wywołanym przez wirusy); • leków przeciwcholinergicznych (stosowanych w leczeniu różnych zaburzeń, takich jak skurcze żołądka i jelit, skurcze pęcherza moczowego, astma, choroba lokomocyjna, skurcze mięśni, choroba Parkinsona oraz jako środki wspomagające w znieczuleniu); • leków przeciwdrgawkowych i leków stabilizujących nastrój stosowanych w leczeniu padaczki i zaburzeń dwubiegunowych (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon); • kolestyraminy, kolestypolu i innych żywic (substancje stosowane głównie w leczeniu dużego stężenia lipidów we krwi); • symwastatyny (lek stosowany do zmniejszenia nadmiernego stężenia cholesterolu we krwi); • cyklosporyny (lek stosowany po przeszczepach, zapobiegający odrzuceniu narządu, lub w innych chorobach, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i atopowe zapalenie skóry); • leków cytotoksycznych (stosowanych w leczeniu raka), takich jak metotreksat lub cyklofosfamid; • digoksyny lub innych glikozydów naparstnicy (leki stosowane w chorobach serca); • werapamilu, diltiazemu (leki stosowane w chorobach serca); • jodowanych środków kontrastowych (leki stosowane do badań obrazowych); • leków stosowanych w leczeniu cukrzycy (środki doustne takie jak metformina, lub insuliny); • leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej, takich jak allopurynol; • leków, które mogą zwiększyć stężenie cukru we krwi (leki beta-adrenolityczne, diazoksyd); • leków, które mogą wywołać „torsades de pointes” (nieregularne bicie serca), takich jak leki przeciwarytmiczne (stosowane w chorobach serca) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne; • leków, które mogą zmniejszać ilość sodu we krwi, takich jak leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe; • leków, które mogą zmniejszać ilość potasu we krwi; takich jak diuretyki (leki moczopędne), kortykosteroidy, leki przeczyszczające, amfoterycyna lub penicylina G; • leków zwiększających ciśnienie tętnicze krwi, takich jak adrenalina lub noradrenalina; • leków stosowanych w przypadku HIV/AIDS (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir); • leków stosowanych w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, itrakonazol); • leków stosowanych w leczeniu owrzodzenia i zapalenia przełyku (karbenoksolon); • leków stosowanych w łagodzeniu bólu i zapalenia, zwłaszcza niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2 (inhibitorów COX-2); • leków zwiotczających mięśnie (leków rozluźniających mięśnie, stosowanych w trakcie zabiegów chirurgicznych); • nitrogliceryny i innych azotanów, lub innych substancji rozszerzających naczynia krwionośne; • innych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, w tym metylodopy; • ryfampicyny (stosowana np. w leczeniu gruźlicy) erytromycyny, klarytromycyna (antybiotyki); • ziela dziurawca; • dantrolenu (wlew stosowany w przypadku ciężkich zaburzeń temperatury ciała); • witaminy D i soli wapnia.
Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma z jedzeniem i piciem i alkoholem Pacjenci, którym przepisano lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie powinni jeść grejpfrutów ani pić soku grejpfrutowego, gdyż grejpfruty i sok grejpfrutowy mogą prowadzić do zwiększenia stężenia substancji czynnej - amlodypiny we krwi, co może wywołać nieprzewidywalne nasilenie działania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma polegające na obniżeniu ciśnienia krwi. Przed spożyciem alkoholu należy porozmawiać z lekarzem. Alkohol może spowodować nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego i (lub) zwiększyć ryzyko zawrotów głowy lub omdleń.
Ciąża i karmienie piersią Ciąża Należy poinformować lekarza o podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Zazwyczaj lekarz zaleci zaprzestanie stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma przed planowaną ciążą lub natychmiast po stwierdzeniu ciąży i przepisze inny lek zamiast niego. Nie zaleca się stosowania leku Aml odipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ przyjmowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.
Karmienie piersią Należy powiedzieć lekarzowi o karmieniu piersią lub zamiarze karmienia piersią. Wykazano, że małe ilości amlodypiny przenikają do mleka ludzkiego. Leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie zaleca się podczas karmienia piersią. Lekarz może wybrać inne leczenie w trakcie karmienia piersią, zwłaszcza podczas karmienia noworodków i wcześniaków. Przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek ten może powodować zawroty głowy, senność, nudności lub ból głowy. Jeśli u pacjenta wystąpią te objawy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub maszyn.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. To pomoże uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych.
Zazwyczaj zalecana dawka leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma to - Zaleca się zażywać lek codziennie o tej samej porze, najlepiej rano. - Tabletkę należy połykać w całości, popijając szklanką wody. - Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można zażywać z jedzeniem lub bez. Nie należy przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma razem z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym.
W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zalecić większą lub mniejszą dawkę leku.
Nie należy przekraczać przepisanej dawki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Nawet do 24-48 godzin po przyjęciu leku może wystąpić duszność spowodowana nadmiarem płynu gromadzącym się w płucach (obrzęk płuc). W razie przypadkowego zażycia zbyt wielu tabletek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy natychmiast porozumieć się z lekarzem. Pacjent może wymagać opieki lekarskiej.
Pominięcie zastosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją zażyć zaraz po przypomnieniu sobie. Następną dawkę należ y przyjąć o zwykłej porze. Jeśli zbliża się pora zażycia kolejnej dawki, należy przyjąć ją o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch tabletek jednocześnie) w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
Przerwanie stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Przerwanie stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może spowodować zaostrzenie choroby. Nie należy przerywać stosowania leku, chyba że tak zaleci lekarz.
Należy zawsze przyjmować lek, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze Pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi zazwyczaj nie zauważają żadnych objawów choroby. Wielu z nich czuje się zupełnie normalnie. Ważne jest, by przyjmować ten lek dokładnie według wskazówek lekarza, aby uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Należy zgłaszać się na umówione wizyty lekarskie, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Tak jak w przypadku jakichkolwiek leków złożonych zawierających trzy substancje czynne, nie można wykluczyć działań niepożądanych związanych z każdą z substancji czynn ych . Działania niepożądane zgłoszone dla leku zawierającego amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd lub jednej z tych trzech substancji czynnych zamieszczono poniżej; mogą one wystąpić podczas stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma.
Niektóre działania niepożądane mogą być poważne i wymagać natychmiastowej pomocy lekars kiej . Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia po przyjęciu leku któregokolwiek z poniższych poważnych działań niepożądanych: Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): • zawroty głowy • niskie ciśnienie tętnicze (uczucie omdlenia, uczucie „pustki” w głowie, nagła utrata przytomności
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): • znaczne zmniejszenie ilości wydalanego moczu (osłabiona czynność nerek)
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób): • krwawienie samoistne • nieregularna czynność serca • zaburzenia czynności wątroby
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): • nagłe wystąpienie świszczącego oddechu, bólu w klatce piersiowej, skrócenia oddechu lub trudności w oddychaniu • obrzęk powiek, twarzy oraz ust • obrzęk języka oraz gardła powodujący znaczne trudności w oddychaniu • ciężkie reakcje skórne obejmujące intensywną wysypkę, pokrzywkę, zaczerwienienie skóry całego ciała, silny świąd, pęcherze, złuszczanie oraz obrzęk skóry, zapalenie błony śluzowej (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) lub inne reakcje alergiczne • zawał serca • zapalenie trzustki, które może wywołać ostry ból brzucha oraz pleców z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem • osłabienie, skłonność do powstawania siniaków, gorączka i częste infekcje • sztywność
Inne działania niepożądane leku mogą obejmować Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób): • małe stężenie potasu we krwi • zwiększenie stężenia lipidów we krwi
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): • senność • kołatanie serca (odczuwanie bicia serca) • zaczerwienienie • obrzęk kostek (obrzęk) • ból brzucha • uczucie dyskomfortu w żołądku po posiłku • zmęczenie • ból głowy • częste oddawanie moczu • duże stężenie kwasu moczowego we krwi • małe stężenie magnezu we krwi • małe stężenie sodu we krwi • zawroty głowy, omdlenia przy wstawaniu • zmniejszony apetyt • nudności i wymioty • swędząca wysypka i inne rodzaje wysypki • niemożność wystąpienia lub utrzymania erekcji
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): • szybka czynność serca • uczucie wirowania • zaburzenia widzenia • uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej • ból w klatce piersiowej • zwiększenie stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny i kwasu moczowego we krwi • duże stężenie wapnia, lipidów lub sodu we krwi • zmniejszenie stężenia potasu we krwi • nieprzyjemny zapach z ust • biegunka • suchość błony śluzowej jamy ustnej • zwiększenie masy ciała • utrata apetytu • zaburzenia odczuwania smaku • ból pleców • obrzęk stawów • skurcze/osłabienie/ból mięśni • ból kończyn • trudności w utrzymaniu prawidłowej pozycji podczas stania lub chodzenia • osłabienie • zaburzenia koordynacji • zawroty głowy podczas wstawania lub po wysiłku • brak energii • zaburzenia snu • uczucie mrowienia lub drętwienia • neuropatia • nagła przemijająca utrata przytomności • niskie ciśnienie krwi po wstaniu • kaszel • duszność • podrażnienie gardła • nadmierne pocenie się • swędzenie • obrzęk, zaczerwienienie i ból wzdłuż przebiegu żyły • zaczerwienienie skóry • drżenie • zmiany nastroju • lęk • depresja • bezsenność • zaburzenia smaku • omdlenia • brak odczuwania bólu • zaburzenia widzenia • pogorszenie widzenia • szum uszny • kichanie/katar spowodowane zapaleniem błony śluzowej nosa (nieżyt nosa) • zmiana rytmu wypróżnień • niestrawność • utrata włosów • swędzenie skóry • zmiana koloru skóry • zaburzenia oddawania moczu • wzmożona potrzeba oddawania moczu w nocy • zwiększona częstość oddawania moczu • dyskomfort lub powiększenie piersi u mężczyzn • ból • złe samopoczucie • zmniejszenie masy ciała
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób): • mała liczba płytek krwi (niekiedy z towarzyszącym krwawieniem lub powstawaniem siniaków pod skórą) • obecność cukru w moczu • duże stężenie cukru we krwi • pogorszenie cukrzycowej równowagi metabolicznej • uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej • zaparcie • zaburzenia czynności wątroby, którym może towarzyszyć zażółcenie skóry i oczu lub ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna) • zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne • fioletowe plamy na skórze • zaburzenia czynności nerek • stan splątania
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): • zmniejszenie liczby białych krwinek • zmniejszenie liczby płytek krwi, co może prowadzić do wystąpienia nietypowych sinień oraz łatwiejszego krwawienia (uszkodzenie czerwonych krwinek) • obrzęk dziąseł • wzdęcia brzucha (nieżyt żołądka) • zapalenie wątroby • zażółcenie skóry (żółtaczka) • zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, co może mieć wpływ na niektóre wyniki badań • zwiększenie napięcia mięśniowego • zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną • wrażliwość na światło • zaburzenia obejmujące sztywność, drżenie i (lub) trudności w poruszaniu się • gorączka, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej, częstsze występowanie infekcji (brak lub mała liczba krwinek białych) • bladość skóry, zmęczenie, brak tchu, ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych w naczyniach krwionośnych lub w innych częścia ch ciała) • stan splątania, zmęczenie, drżenie mięśni i skurcze mięśni, przyspieszony oddech (zasadowica hipochloremiczna) • ostry ból w górnej okolicy brzucha (zapalenie trzustki) • wysypka, świąd, pokrzywka, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, zawroty głowy (reakcje nadwrażliwości) • trudności w oddychaniu z gorączką, kaszlem, świszczącym oddechem, dusznością, osłabieniem i splątaniem (zespół zaburzeń oddechowych, obrzęk płucny, zapalenie płuc, ostra niewydolność oddechowa); • wysypka na twarzy, ból stawów, choroby mięśni, gorączka (toczeń rumieniowaty) • zapalenie naczyń krwionośnych z objawami, takimi jak wysypka, purpurowo-czerwone plamy, gorączka (zapalenie naczyń) • ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • zmiany w wynikach testów czynnościowych nerek, zwiększenie stężenia potasu we krwi, mała liczba krwinek czerwonych • nieprawidłowe parametry dotyczące krwinek czerwonych • mała liczba pewnego rodzaju krwinek białych i płytek krwi • zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi • nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby • znaczne zmniejszenie ilości wydalanego moczu • zapalenie naczyń krwionośnych • osłabienie, łatwe powstawanie siniaków i częste infekcje (niedokrwistość aplastyczna) • osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką - lub ostrej jaskry zamkniętego kąta) • brak tchu • znacznie zmniejszona ilość wydalanego moczu (możliwe objawy zaburzeń czynności nerek lub niewydolności nerek) • ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączkę (rumień wielopostaciowy) • kurcz mięśni • gorączka • pęcherze skórne (objaw choroby zwanej pęcherzowym zapaleniem skóry) • nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry)
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po EXP . Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot/LOT oznacza numer serii.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, Substancjami czynnymi leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma są amlod ypina (w pos taci amlod ypiny maleinianu), walsartan oraz hydrochlorotia zyd. Każda t abletka powle kana zawiera 5 mg amlod ypiny (w pos taci amlod ypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 m g hy drochlorotia zydu. Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza 2910, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 6000.
Co zawiera lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, Substancjami czynnymi leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma są amlod ypina (w pos taci amlod ypiny maleinianu), walsartan oraz hydrochlorotia zyd. Każda t abletka powle kana zawiera 10 m g amlod ypiny (w pos taci amlod ypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 m g hy drochlorotia zydu. Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza 2910, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 6000, żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172).
Co zawiera lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, Substancjami czynnymi leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma są amlod ypina (w pos taci amlod ypiny maleinianu), walsartan oraz hydrochlorotia zyd. Każda t abletka powle kana zawiera 10 m g amlod ypiny (w pos taci amlod ypiny maleinianu), 320 mg walsartanu oraz Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza 2910, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 8000, żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172).
Jak wygląda lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i co zawiera opakowanie Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane to białe lub prawie białe, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 m m ± 0 ,2 mm x 8,1 mm ± 0,2 mm ); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały . Wielkości opakowania: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide, 10 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane to żółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 mm ± 0,2 mm x 8,1 mm ± 0,2 mm) ; po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały. Wielkości opakowania: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+320 mg+25 mg tabletki powlekane to ciemnożółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (18,2 mm ± 0,2 mm x 8,2 mm ± 0,2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały . Wielkości opakowania: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański tel. + 48 22 364 61 01
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2022 r.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+320 mg+25 mg, tabletki powlekane
Amlodipinum + Valsartanum + Hydrochlorothiazidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i w jakim celu się go
stosuje2. Informacje ważne przed przyjęciem lek u Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide
Polpharma3. Jak przyjmować lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i w jakim celu
się go stosujeTabletki Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma zawierają trzy substancje: amlodypinę, walsartan oraz hydrochlorotiazyd. Wszystkie te substancje pomagają kontrolować podwyższone ciśnienie tętnicze. - Amlodypina należy do grupy substancji zwanych „antagonistami wapnia”. Amlodypina powstrzymuje wapń przed przedostaniem się do ścian naczyń krwionośnych, co hamuje skurcz naczyń krwionośnych. - Walsartan należy do grupy substancji zwanych „antagonistami receptora angiotensyny II”. Angiotensyna II jest wytwarzana w organizmie człowieka i powoduje skurcz naczyń krwionośnych, podwyższając ciśnienie krwi. Walsartan działa poprzez zablokowanie działania angiotensyny II. - Hydrochlorotiazyd należy do grupy substancji zwanych „tiazydowymi lekami moczopędnymi”. Hydrochlorotiazyd zwiększa ilość wydalanego moczu, co również obniża ciśnienie tętnicze. W rezultacie wszystkich trzech mechanizmów, naczynia krwionośne rozkurczają się, a ciśnienie tętnicze zostaje obniżone.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi u dorosłych pacjentów, których ciśnienie krwi jest kontrolowane poprzez przyjmowanie amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu i dla których korzystne może być przyjmowanie jednej tabletki zawierającej wszystkie trzy substancje.
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide
PolpharmaKiedy nie przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma: - po trzecim miesiącu ciąży (zaleca się również unikać stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma we wczesnym okresie ciąży - patrz pod punkt „Ciąża”); - jeśli pacjent ma uczulenie na amlodypinę lub inne leki z grupy antagonistów wapnia, walsartan, hydrochlorotiazyd, pochodne sulfonamidów (leki stosowane w leczeniu zakażeń układu oddechowego lub układu moczowego), lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Jeśli pacjent uważa, że może być uczulony, nie powinien przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i powinien porozmawiać o tym z lekarzem; - jeśli pacjent ma chorobę wątroby, uszkodzenie drobnych przewodów żółciowych w obrębie wątroby (marskość żółciowa) prowadzące do gromadzenia się żółci w wątrobie (zastój żółci); - jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek lub jeśli jest poddawany dializie; - jeśli pacjent nie może oddawać moczu (bezmocz); - jeśli pacjent ma za małe stężenie potasu lub sodu we krwi, pomimo leczenia mającego na celu zwiększenie stężenia potasu lub sodu we krwi; - jeśli p acjent ma zbyt duże stężenie wapnia we krwi, pomimo leczenia mającego na celu zmniejszenie stężenia wapnia we krwi; - jeśli pacjent ma dnę moczanową (kryształy kwasu moczowego w stawach); - jeśli pacjent ma znacznie obniżone ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie); - jeśli pacjent ma zwężenie zastawki aorty (stenoza aortalna) lub wstrząs kardiogenny (stan, w którym serce nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości krwi do komórek organizmu); - jeśli pacjent ma niewydolność serca po przebytym zawale mięśnia sercowego; - jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi zawierającym aliskiren. Jeżeli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, nie należy stosować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i należy porozmawiać o tym z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: - jeśli pacjent ma małe stężenie potasu lub magnezu we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak osłabienie mięśni, kurcze mięśni, nieprawidłowy rytm serca); - jeśli pacjent ma małe stężenie sodu we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak zmęczenie, splątanie, drżenie mięśni, drgawki); - jeśli pacjent ma duże stężenie wapnia we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, częste oddawanie moczu, uczucie pragnienia, osłabienie mięśni i drżenie mięśni); - jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek, pacjentowi w ostatnim czasie przeszczepiono nerkę lub jeśli u pacjenta stwierdzono zwężenie tętnicy nerkowej; - jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby; - jeśli u pacjenta występuje lub występowała niewydolność serca lub choroba niedokrwienna serca, szczególnie jeśli pacjentowi przepisano maksymalną dawkę leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma (10 mg+320 mg+25 mg); - jeśli pacjent przebył zawał mięśnia sercowego. Należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza w odniesieniu do dawki początkowej. Lekarz może również sprawdzić czynność nerek; - jeśli pacjent został poinformowany przez lekarza, że występuje u niego zwężenie zastawek serca (zwane stenozą aortalną lub mitralną) lub znacznie zwiększona grubość mięśnia sercowego (zwana kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu); - jeśli u pacjenta stwierdzono hiperaldosteronizm; jest to choroba, w której nadnercza wytwarzają zbyt duże ilości hormonu o nazwie aldosteron. Jeśli dotyczy to pacjenta, stosowanie leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie jest zalecane; - jeśli u pacjenta występuje choroba zwana toczniem rumieniowatym układowym (zwana także liszajem rumieniowatym lub SLE); - jeśli u pacjenta występuje cukrzyca (duże stężenie cukru we krwi); - jeśli pacjent ma duże stężenie cholesterolu lub triglicerydów we krwi; - jeśli u pacjenta wystąpią reakcje skórne, takie jak wysypka po ekspozycji na słońce; - jeśli u pacjenta w przeszłości występowały reakcje alergiczne po podaniu innych leków obniżających ciśnienie krwi lub leków moczopędnych (zwanych również diuretykami), szczególnie u pacjentów z astmą lub alergią; - jeśli u pacjenta występują wymioty lub biegunka; - jeśli u pacjenta wystąpił obrzęk, szczególnie twarzy i gardła w czasie stosowania innych leków (w tym inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę – ACE). Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i skontaktować się z lekarzem. Pacjent nie powinien już nigdy stosować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma; - jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy i (lub) omdlenie podczas stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy o tym powiadomić lekarza tak szybko, jak tylko jest to możliwe; - jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma. Nieleczone mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów; - jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi: - inhibitor ACE (na przykład enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą; - aliskiren; - jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas przyjmowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV; - jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.
Lekarz prowadzący może monitorować czynność nerek, ciśnienie krwi oraz stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi w regularnych odstępach czasu.
Patrz także informacje pod nagłówkiem „Kiedy nie przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma”.
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, należy o tym porozmawiać z lekarzem.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starsi) Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma mo gą przyjmować pacjenci w wieku przyjmowali wcześniej trzy leki zawierające amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd. U pacjentów w podeszłym wieku należy regularnie sprawdzać ciśnienie tętnicze krwi, szczególnie jeśli przyjmują oni maksymalną dawkę leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma (10 mg+320 mg +25 mg).
Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lekarz prowadzący być może będzie musiał zmienić dawkę i (lub) zastosować inne środki ostrożności. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność zaprzestania zażywania jednego z leków. Jest to szczególnie ważne, jeśli pacjent przyjmuje któryś z leków wymienionych poniżej.
Nie należy stosować jednocześnie z: • litem (lekiem stosowanym w leczeniu niektórych rodzajów depresji); • lekami lub substancjami zwiększającymi stężenie potasu we krwi. Należą do nich leki uzupełniające potas lub substytuty soli zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparyna; • inhibitory ACE lub aliskiren (patrz także informacje pod nagłówkiem „Kiedy nie stosować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”);
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania: • alkoholu, leków nasennych i środków znieczulających (leki stosowane podczas operacji i innych zabiegów); • amantadyny (lek przeciwko chorobie Parkinsona, stosowany także w leczeniu lub zapobieganiu niektórym chorobom wywołanym przez wirusy); • leków przeciwcholinergicznych (stosowanych w leczeniu różnych zaburzeń, takich jak skurcze żołądka i jelit, skurcze pęcherza moczowego, astma, choroba lokomocyjna, skurcze mięśni, choroba Parkinsona oraz jako środki wspomagające w znieczuleniu); • leków przeciwdrgawkowych i leków stabilizujących nastrój stosowanych w leczeniu padaczki i zaburzeń dwubiegunowych (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon); • kolestyraminy, kolestypolu i innych żywic (substancje stosowane głównie w leczeniu dużego stężenia lipidów we krwi); • symwastatyny (lek stosowany do zmniejszenia nadmiernego stężenia cholesterolu we krwi); • cyklosporyny (lek stosowany po przeszczepach, zapobiegający odrzuceniu narządu, lub w innych chorobach, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i atopowe zapalenie skóry); • leków cytotoksycznych (stosowanych w leczeniu raka), takich jak metotreksat lub cyklofosfamid; • digoksyny lub innych glikozydów naparstnicy (leki stosowane w chorobach serca); • werapamilu, diltiazemu (leki stosowane w chorobach serca); • jodowanych środków kontrastowych (leki stosowane do badań obrazowych); • leków stosowanych w leczeniu cukrzycy (środki doustne takie jak metformina, lub insuliny); • leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej, takich jak allopurynol; • leków, które mogą zwiększyć stężenie cukru we krwi (leki beta-adrenolityczne, diazoksyd); • leków, które mogą wywołać „torsades de pointes” (nieregularne bicie serca), takich jak leki przeciwarytmiczne (stosowane w chorobach serca) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne; • leków, które mogą zmniejszać ilość sodu we krwi, takich jak leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe; • leków, które mogą zmniejszać ilość potasu we krwi; takich jak diuretyki (leki moczopędne), kortykosteroidy, leki przeczyszczające, amfoterycyna lub penicylina G; • leków zwiększających ciśnienie tętnicze krwi, takich jak adrenalina lub noradrenalina; • leków stosowanych w przypadku HIV/AIDS (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir); • leków stosowanych w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, itrakonazol); • leków stosowanych w leczeniu owrzodzenia i zapalenia przełyku (karbenoksolon); • leków stosowanych w łagodzeniu bólu i zapalenia, zwłaszcza niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2 (inhibitorów COX-2); • leków zwiotczających mięśnie (leków rozluźniających mięśnie, stosowanych w trakcie zabiegów chirurgicznych); • nitrogliceryny i innych azotanów, lub innych substancji rozszerzających naczynia krwionośne; • innych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, w tym metylodopy; • ryfampicyny (stosowana np. w leczeniu gruźlicy) erytromycyny, klarytromycyna (antybiotyki); • ziela dziurawca; • dantrolenu (wlew stosowany w przypadku ciężkich zaburzeń temperatury ciała); • witaminy D i soli wapnia.
Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma z jedzeniem i piciem i alkoholem Pacjenci, którym przepisano lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie powinni jeść grejpfrutów ani pić soku grejpfrutowego, gdyż grejpfruty i sok grejpfrutowy mogą prowadzić do zwiększenia stężenia substancji czynnej - amlodypiny we krwi, co może wywołać nieprzewidywalne nasilenie działania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma polegające na obniżeniu ciśnienia krwi. Przed spożyciem alkoholu należy porozmawiać z lekarzem. Alkohol może spowodować nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego i (lub) zwiększyć ryzyko zawrotów głowy lub omdleń.
Ciąża i karmienie piersią Ciąża Należy poinformować lekarza o podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Zazwyczaj lekarz zaleci zaprzestanie stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma przed planowaną ciążą lub natychmiast po stwierdzeniu ciąży i przepisze inny lek zamiast niego. Nie zaleca się stosowania leku Aml odipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ przyjmowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.
Karmienie piersią Należy powiedzieć lekarzowi o karmieniu piersią lub zamiarze karmienia piersią. Wykazano, że małe ilości amlodypiny przenikają do mleka ludzkiego. Leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie zaleca się podczas karmienia piersią. Lekarz może wybrać inne leczenie w trakcie karmienia piersią, zwłaszcza podczas karmienia noworodków i wcześniaków. Przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek ten może powodować zawroty głowy, senność, nudności lub ból głowy. Jeśli u pacjenta wystąpią te objawy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub maszyn.
3. Jak przyjmować lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. To pomoże uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych.
Zazwyczaj zalecana dawka leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma to - Zaleca się zażywać lek codziennie o tej samej porze, najlepiej rano. - Tabletkę należy połykać w całości, popijając szklanką wody. - Lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można zażywać z jedzeniem lub bez. Nie należy przyjmować leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma razem z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym.
W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zalecić większą lub mniejszą dawkę leku.
Nie należy przekraczać przepisanej dawki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Nawet do 24-48 godzin po przyjęciu leku może wystąpić duszność spowodowana nadmiarem płynu gromadzącym się w płucach (obrzęk płuc). W razie przypadkowego zażycia zbyt wielu tabletek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy natychmiast porozumieć się z lekarzem. Pacjent może wymagać opieki lekarskiej.
Pominięcie zastosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją zażyć zaraz po przypomnieniu sobie. Następną dawkę należ y przyjąć o zwykłej porze. Jeśli zbliża się pora zażycia kolejnej dawki, należy przyjąć ją o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch tabletek jednocześnie) w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
Przerwanie stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Przerwanie stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może spowodować zaostrzenie choroby. Nie należy przerywać stosowania leku, chyba że tak zaleci lekarz.
Należy zawsze przyjmować lek, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze Pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi zazwyczaj nie zauważają żadnych objawów choroby. Wielu z nich czuje się zupełnie normalnie. Ważne jest, by przyjmować ten lek dokładnie według wskazówek lekarza, aby uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Należy zgłaszać się na umówione wizyty lekarskie, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Tak jak w przypadku jakichkolwiek leków złożonych zawierających trzy substancje czynne, nie można wykluczyć działań niepożądanych związanych z każdą z substancji czynn ych . Działania niepożądane zgłoszone dla leku zawierającego amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd lub jednej z tych trzech substancji czynnych zamieszczono poniżej; mogą one wystąpić podczas stosowania leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma.
Niektóre działania niepożądane mogą być poważne i wymagać natychmiastowej pomocy lekars kiej . Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia po przyjęciu leku któregokolwiek z poniższych poważnych działań niepożądanych: Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): • zawroty głowy • niskie ciśnienie tętnicze (uczucie omdlenia, uczucie „pustki” w głowie, nagła utrata przytomności
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): • znaczne zmniejszenie ilości wydalanego moczu (osłabiona czynność nerek)
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób): • krwawienie samoistne • nieregularna czynność serca • zaburzenia czynności wątroby
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): • nagłe wystąpienie świszczącego oddechu, bólu w klatce piersiowej, skrócenia oddechu lub trudności w oddychaniu • obrzęk powiek, twarzy oraz ust • obrzęk języka oraz gardła powodujący znaczne trudności w oddychaniu • ciężkie reakcje skórne obejmujące intensywną wysypkę, pokrzywkę, zaczerwienienie skóry całego ciała, silny świąd, pęcherze, złuszczanie oraz obrzęk skóry, zapalenie błony śluzowej (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) lub inne reakcje alergiczne • zawał serca • zapalenie trzustki, które może wywołać ostry ból brzucha oraz pleców z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem • osłabienie, skłonność do powstawania siniaków, gorączka i częste infekcje • sztywność
Inne działania niepożądane leku mogą obejmować Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób): • małe stężenie potasu we krwi • zwiększenie stężenia lipidów we krwi
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): • senność • kołatanie serca (odczuwanie bicia serca) • zaczerwienienie • obrzęk kostek (obrzęk) • ból brzucha • uczucie dyskomfortu w żołądku po posiłku • zmęczenie • ból głowy • częste oddawanie moczu • duże stężenie kwasu moczowego we krwi • małe stężenie magnezu we krwi • małe stężenie sodu we krwi • zawroty głowy, omdlenia przy wstawaniu • zmniejszony apetyt • nudności i wymioty • swędząca wysypka i inne rodzaje wysypki • niemożność wystąpienia lub utrzymania erekcji
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): • szybka czynność serca • uczucie wirowania • zaburzenia widzenia • uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej • ból w klatce piersiowej • zwiększenie stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny i kwasu moczowego we krwi • duże stężenie wapnia, lipidów lub sodu we krwi • zmniejszenie stężenia potasu we krwi • nieprzyjemny zapach z ust • biegunka • suchość błony śluzowej jamy ustnej • zwiększenie masy ciała • utrata apetytu • zaburzenia odczuwania smaku • ból pleców • obrzęk stawów • skurcze/osłabienie/ból mięśni • ból kończyn • trudności w utrzymaniu prawidłowej pozycji podczas stania lub chodzenia • osłabienie • zaburzenia koordynacji • zawroty głowy podczas wstawania lub po wysiłku • brak energii • zaburzenia snu • uczucie mrowienia lub drętwienia • neuropatia • nagła przemijająca utrata przytomności • niskie ciśnienie krwi po wstaniu • kaszel • duszność • podrażnienie gardła • nadmierne pocenie się • swędzenie • obrzęk, zaczerwienienie i ból wzdłuż przebiegu żyły • zaczerwienienie skóry • drżenie • zmiany nastroju • lęk • depresja • bezsenność • zaburzenia smaku • omdlenia • brak odczuwania bólu • zaburzenia widzenia • pogorszenie widzenia • szum uszny • kichanie/katar spowodowane zapaleniem błony śluzowej nosa (nieżyt nosa) • zmiana rytmu wypróżnień • niestrawność • utrata włosów • swędzenie skóry • zmiana koloru skóry • zaburzenia oddawania moczu • wzmożona potrzeba oddawania moczu w nocy • zwiększona częstość oddawania moczu • dyskomfort lub powiększenie piersi u mężczyzn • ból • złe samopoczucie • zmniejszenie masy ciała
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób): • mała liczba płytek krwi (niekiedy z towarzyszącym krwawieniem lub powstawaniem siniaków pod skórą) • obecność cukru w moczu • duże stężenie cukru we krwi • pogorszenie cukrzycowej równowagi metabolicznej • uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej • zaparcie • zaburzenia czynności wątroby, którym może towarzyszyć zażółcenie skóry i oczu lub ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna) • zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne • fioletowe plamy na skórze • zaburzenia czynności nerek • stan splątania
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): • zmniejszenie liczby białych krwinek • zmniejszenie liczby płytek krwi, co może prowadzić do wystąpienia nietypowych sinień oraz łatwiejszego krwawienia (uszkodzenie czerwonych krwinek) • obrzęk dziąseł • wzdęcia brzucha (nieżyt żołądka) • zapalenie wątroby • zażółcenie skóry (żółtaczka) • zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, co może mieć wpływ na niektóre wyniki badań • zwiększenie napięcia mięśniowego • zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną • wrażliwość na światło • zaburzenia obejmujące sztywność, drżenie i (lub) trudności w poruszaniu się • gorączka, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej, częstsze występowanie infekcji (brak lub mała liczba krwinek białych) • bladość skóry, zmęczenie, brak tchu, ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych w naczyniach krwionośnych lub w innych częścia ch ciała) • stan splątania, zmęczenie, drżenie mięśni i skurcze mięśni, przyspieszony oddech (zasadowica hipochloremiczna) • ostry ból w górnej okolicy brzucha (zapalenie trzustki) • wysypka, świąd, pokrzywka, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, zawroty głowy (reakcje nadwrażliwości) • trudności w oddychaniu z gorączką, kaszlem, świszczącym oddechem, dusznością, osłabieniem i splątaniem (zespół zaburzeń oddechowych, obrzęk płucny, zapalenie płuc, ostra niewydolność oddechowa); • wysypka na twarzy, ból stawów, choroby mięśni, gorączka (toczeń rumieniowaty) • zapalenie naczyń krwionośnych z objawami, takimi jak wysypka, purpurowo-czerwone plamy, gorączka (zapalenie naczyń) • ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • zmiany w wynikach testów czynnościowych nerek, zwiększenie stężenia potasu we krwi, mała liczba krwinek czerwonych • nieprawidłowe parametry dotyczące krwinek czerwonych • mała liczba pewnego rodzaju krwinek białych i płytek krwi • zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi • nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby • znaczne zmniejszenie ilości wydalanego moczu • zapalenie naczyń krwionośnych • osłabienie, łatwe powstawanie siniaków i częste infekcje (niedokrwistość aplastyczna) • osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką - lub ostrej jaskry zamkniętego kąta) • brak tchu • znacznie zmniejszona ilość wydalanego moczu (możliwe objawy zaburzeń czynności nerek lub niewydolności nerek) • ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączkę (rumień wielopostaciowy) • kurcz mięśni • gorączka • pęcherze skórne (objaw choroby zwanej pęcherzowym zapaleniem skóry) • nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry)
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po EXP . Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot/LOT oznacza numer serii.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, Substancjami czynnymi leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma są amlod ypina (w pos taci amlod ypiny maleinianu), walsartan oraz hydrochlorotia zyd. Każda t abletka powle kana zawiera 5 mg amlod ypiny (w pos taci amlod ypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 m g hy drochlorotia zydu. Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza 2910, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 6000.
Co zawiera lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, Substancjami czynnymi leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma są amlod ypina (w pos taci amlod ypiny maleinianu), walsartan oraz hydrochlorotia zyd. Każda t abletka powle kana zawiera 10 m g amlod ypiny (w pos taci amlod ypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 m g hy drochlorotia zydu. Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza 2910, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 6000, żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172).
Co zawiera lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, Substancjami czynnymi leku Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma są amlod ypina (w pos taci amlod ypiny maleinianu), walsartan oraz hydrochlorotia zyd. Każda t abletka powle kana zawiera 10 m g amlod ypiny (w pos taci amlod ypiny maleinianu), 320 mg walsartanu oraz Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza 2910, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 8000, żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172).
Jak wygląda lek Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i co zawiera opakowanie Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane to białe lub prawie białe, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 m m ± 0 ,2 mm x 8,1 mm ± 0,2 mm ); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały . Wielkości opakowania: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide, 10 mg+160 mg+12,5 mg, tabletki powlekane to żółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 mm ± 0,2 mm x 8,1 mm ± 0,2 mm) ; po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały. Wielkości opakowania: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+320 mg+25 mg tabletki powlekane to ciemnożółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (18,2 mm ± 0,2 mm x 8,2 mm ± 0,2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały . Wielkości opakowania: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański tel. + 48 22 364 61 01
Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2022 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny maleinianu), 320 mg walsartanu oraz 25 mg hydrochlorotiazydu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka powlekana (tabletka)
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Białe lub prawie białe, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 mm ± 0,2 mm x 8.1 mm ± 0.2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Żółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 mm ± 0,2 mm x 8,1 mm ± 0,2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane Ciemnożółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (18,2 mm ± 0,2 mm x 8,2 mm ± 0,2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały.
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, których ciśnienie krwi jest odpowiednio kontrolowane podczas leczenia skojarzonego amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem (HCTZ), jako leczenie zastępujące przyjmowanie tych substancji czynnych w trzech oddzielnych produktach lub w dwóch produktach, z których jeden zawiera dwie substancje czynne, a drugi pozostałą substancję czynną.
Dawkowanie
Zalecana dawka produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma to 1 tabletka na dobę, przyjmowana najlepiej rano.
Przed rozpoczęciem leczenia produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy kontrolować stan pacjentów za pomocą ustalonych dawek poszczególnych substancji czynnych, stosowanych jednocześnie. Dawkę produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy określić na podstawie dawek poszczególnych substancji czynnych przyjmowanych przed zmianą leczenia.
Maksymalna zalecana dawka produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynosi 10 mg+320 mg+25 mg.
Szczególne populacje
Zaburzenia czynności nerek Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów, u których występuje bezmocz (patrz punkt 4.3) oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (szybkość przesączania kłębuszkowego (GFR) <30 ml/min/1,73 m 2 ) (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby Ze względu na składnik produktu - walsartan, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3). U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby przebiegającymi bez cholestazy, maksymalna zalecana dawka wynosi 80 mg walsartanu, dlatego nie należy stosować produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2). Nie ustalono schematu dawkowania amlodypiny u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i współtowarzyszącymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.1), u których rozważana jest zmiana leczenia na produkt leczniczy Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy zastosować najniższą dostępną dawkę amlodypiny jako składnika leku złożonego.
Niewydolność serca i choroba niedokrwienna serca Doświadczenie dotyczące stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, szczególnie w maksymalnej dawce, u pacjentów z niewydolnością serca i chorobą niedokrwienną serca jest ograniczone. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca i chorobą niedokrwienną serca, szczególnie stosując maksymalną dawkę produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynoszącą 10 mg+320 mg+25 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej) U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność, w tym częstsze monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi, szczególnie podczas stosowania maksymalnej dawki produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynoszącej 10 mg+320 mg+25 mg, ze względu na ograniczoną ilość danych odnośnie tej grupy pacjentów. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4), u których rozważana jest zmiana leczenia na produkt leczniczy Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy zastosować najniższą dostępną dawkę amlodypiny jako składnika leku złożonego.
Dzieci i młodzież Stosowanie produktu leczniczego Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u dzieci i młodzieży (pacjenci w wieku poniżej 18 lat) nie jest właściwe w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego.
Sposób podawania Podanie doustne. Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, o tej samej porze w ciągu dnia, najlepiej rano.
- Nadwrażliwość na substancje czynne, inne pochodne sulfonamidów, pochodne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). - Zaburzenia czynności wątroby, marskość żółciowa wątroby lub cholestaza. - Ciężkie zaburzenia czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m 2 ), bezmocz oraz pacjenci poddawani dializie. - Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma z produktami zawierającymi aliskiren, u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73m 2 ) (patrz punkty
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni Znaczne niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne obserwowano u 1,7% pacjentów leczonych maksymalną dawką amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu (10 mg/320 mg/25 mg) w porównaniu do 1,8% pacjentów leczonych walsartanem i hydrochlorotiazydem (320 mg/25 mg), 0,4% pacjentów leczonych amlodypiną i walsartanem (10 mg/320 mg), oraz 0,2% pacjentów leczonych hydrochlorotiazydem i amlodypiną (25 mg/10 mg) w kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego nadciśnieniem bez powikłań.
U pacjentów z niedoborem sodu i (lub) odwodnionych, takich jak otrzymujący duże dawki leków moczopędnych, po rozpoczęciu leczenia produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może wystąpić objawowe niedociśnienie. Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można stosować jedynie po wyrównaniu wcześniej występującego niedoboru sodu i (lub) niedoboru płynów.
Jeśli wystąpi znaczne niedociśnienie związane z leczeniem produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach i, w razie potrzeby podać dożylnie 0,9% roztwór NaCl. Leczenie można kontynuować po ustabilizowaniu ciśnienia krwi.
Zmiany stężenia elektrolitów w surowicy krwi Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd W kontrolowanym badaniu klinicznym z użyciem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu, u wielu pacjentów walsartan w dawce 320 mg i hydrochlorotiazyd w dawce 25 mg w przybliżeniu równoważyły swoje przeciwstawne działanie na stężenie potasu w surowicy krwi. U pozostałych pacjentów, jedno lub drugie działanie może być dominujące. Okresowo należy oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy krwi w celu wykrycia potencjalnych zaburzeń równowagi elektrolitów.
Okresowe oznaczenia stężenia elektrolitów w surowicy krwi należy przeprowadzać w odpowiednich odstępach czasu w celu wykrycia potencjalnych zaburzeń równowagi elektrolitów, szczególnie u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka, takimi jak zaburzona czynność nerek, leczenie innymi produktami leczniczymi lub zaburzenia równowagi elektrolitów w wywiadzie.
Walsartan Produkt nie jest zalecany w przypadku jednoczesnego stosowania suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas, substytutów soli zawierających potas lub innych leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia potasu (heparyna itp.). Należy zapewnić odpowiednie kontrolowanie stężenia potasu.
Hydrochlorotiazyd Leczenie produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można rozpocząć dopiero po wyrównaniu hipokaliemii i występującej jed nocześnie hipomagnezemii. Tiazydowe leki moczopędne mogą doprowadzić do wystąpienia hipokaliemii lub nasilić wcześniej występującą hipokaliemię. Tiazydowe leki moczopędne należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami, którym towarzyszy zwiększona utrata potasu, na przykład w przypadku nefropatii z utratą soli lub przednerkowym (kardiogennym) upośledzeniem czynności nerek. Jeśli podczas stosowania hydrochlorotiazydu rozwinie się hipokaliemia, należy przerwać stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma do czasu uzyskania stabilnej równowagi potasowej.
Tiazydowe leki moczopędne mogą doprowadzić do wystąpienia hiponatremii i zasadowicy hipochloremicznej lub nasilić wcześniej występującą hiponatremię. Obserwowano hiponatremię, której towarzyszyły objawy neurologiczne (nudności, postępująca dezorientacja, apatia). Stosowanie hydrochlorotiazydu można rozpocząć dopiero po wyrównaniu występującej wcześniej hiponatremii. Jeśli podczas stosowania hydrochlorotiazydu rozwinie się ciężka lub nagła hiponatremia, należy przerwać jego stosowanie do czasu normalizacji stężenia sodu we krwi.
Wszystkich pacjentów otrzymujących tiazydowe leki moczopędne należy okresowo monitorować celem wykrycia zaburzeń równowagi elektrolitowej, szczególnie potasu, sodu i magnezu.
Zaburzenia czynności nerek Tiazydowe leki moczopędne mogą przyspieszać wystąpienie azotemii u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. W przypadku stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zaleca się okresowe monitorowanie stężenia elektrolitów w surowicy krwi (w tym potasu), kreatyniny i kwasu moczowego. Stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, anurią lub poddawanych dializie (patrz punkt 4.3).
Nie ma konieczności dostosowania dawkowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (GFR ≥30 ml/min/1,73 m 2 ).
Zwężenie tętnicy nerkowej Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy stosować ostrożnie w leczeniu nadciśnienia u pacjentów z jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, gdyż u takich pacjentów może się zwiększyć stężenie mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy.
Przeszczepienie nerki Do chwili obecnej brak doświadczenia związanego z bezpieczeństwem stosowania amlodipiny + walsartanu + hydrochlorotiazydu u pacjentów po niedawno przeprowadzonym przeszczepieniu nerki.
Zaburzenia czynności wątroby Walsartan jest głównie wydalany w postaci niezmienionej z żółcią. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwania amlodypiny jest przedłużony a wartości AUC są większe. Nie opracowano dotychczas zaleceń dotyczących dawkowania amlodypiny. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby bez cholestazy, maksymalna zalecana dawka walsartanu wynosi 80 mg, dlatego też produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie jest odpowiedni dla tej grupy pacjentów (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).
Obrzęk naczynioruchowy U pacjentów, u których stosowano walsartan, zgłaszano obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęk krtani i głośni powodujący niedrożność dróg oddechowych i (lub) obrzęk twarzy, ust, gardła i (lub) języka. U niektórych spośród tych pacjentów obrzęk naczynioruchowy występował wcześniej po zastosowaniu innych produktów leczniczych, w tym inhibitorów ACE. U pacjentów, u których wystąpi obrzęk naczynioruchowy, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i nie należy go podawać ponownie.
Niewydolność serca i choroba niedokrwienna serca/stan po zawale mięśnia sercowego W wyniku zahamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron, można oczekiwać zmian czynności nerek u osób podatnych. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca, u których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, leczenie inhibitorami ACE i antagonistami receptora angiotensyny było związane z występowaniem skąpomoczu i (lub) postępującej azotemii oraz (rzadko) z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Podobne wyniki zgłaszano odnośnie walsartanu. Ocena pacjentów z niewydolnością serca lub po przebytym zawale mięśnia sercowego powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek.
W długoterminowym badaniu kontrolowanym placebo (PRAISE-2) z amlodypiną podawaną pacjentom z niewydolnością serca stopnia III i IV według klasyfikacji NYHA (New York Heart Association Classification) o etiologii innej niż niedokrwienna, stosowanie amlodypiny było związane z częstszymi zgłoszeniami obrzęku płuc, pomimo braku istotnych różnic w częstości występowania pogorszenia niewydolności serca w porównaniu z grupą placebo. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypinę, należy stosować z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.
U pacjentów z niewydolnością serca i chorobą niedokrwienną serca należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku stosowania maksymalnej dawki produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+320 mg+25 mg, ze względu na ograniczoną ilość danych dotyczących stosowania leku w tych populacjach pacjentów.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów ze stenozą mitralną lub znaczącą stenozą aortalną, która nie jest wysokiego stopnia.
Ciąża Nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami receptora angiotensyny II u pacjentek w ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia antagonistą receptora angiotensyny II, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Po stwierdzeniu ciąży leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiast przerwać i w razie potrzeby rozpocząć inne leczenie (patrz punkty
Hiperaldosteronizm pierwotny Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem nie powinni być leczeni antagonistą angiotensyny II, walsartanem, ponieważ ich układ renina-angiotensyna nie jest aktywny. Dlatego też nie zaleca się stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w tej populacji pacjentów.
Toczeń rumieniowaty układowy Zgłaszano przypadki nasilenia lub uaktywnienia układowego tocznia rumieniowatego pod wpływem tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu.
Inne zaburzenia metaboliczne Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zmieniać tolerancję glukozy oraz zwiększać stężenie cholesterolu, triglicerydów i kwasu moczowego w surowicy. Pacjenci z cukrzycą mogą wymagać dostosowania dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane w przypadku występowania objawowej hiperurykemii. Hydrochlorotiazyd może zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi ze względu na zmniejszony klirens kwasu moczowego oraz powodować lub nasilać hiperurykemię, jak również prowadzić do wystąpienia dny moczanowej u podatnych pacjentów.
Tiazydy zmniejszają wydalanie wapnia z moczem oraz mogą spowodować okresowe i nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia w surowicy krwi przy braku stwierdzonych zaburzeń w metabolizmie wapnia. Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z hiperkalcemią i można go stosować jedynie po wyrównaniu występującej wcześniej hiperkalcemii. Jeśli podczas stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wystąpi hiperkalcemia, należy przerwać leczenie. Podczas stosowania tiazydów należy okresowo monitorować stężenie wapnia w surowicy krwi. Znaczna hiperkalcemia może być oznaką ukrytej nadczynności przytarczyc. Przed przystąpieniem do badań sprawdzających czynność przytarczyc należy przerwać stosowanie tiazydów.
Nadwrażliwość na światło Po zastosowaniu tiazydowych leków moczopędnych zgłaszano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Jeśli podczas leczenia produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wystąpi reakcja nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest wznowienie terapii lekiem moczopędnym, zaleca się ochronę narażonej powierzchni ciała przed działaniem promieni słonecznych lub przed sztucznym promieniowaniem UVA.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta Hydrochlorotiazyd, będący sulfonamidem, kojarzono z reakcją idiosynkratyczną powodującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, ostrą przemijającą miopię oraz jaskrę ostrą zamykającego się kąta. Do objawów należą: nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka. Objawy te występują zazwyczaj w ciągu kilku godzin do tygodnia po rozpoczęciu leczenia. Nieleczona jaskra ostra zamykającego się kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku.
Głównym sposobem leczenia jest przerwanie stosowania hydrochlorotiazydu tak szybko jak to jest możliwe. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niewyrównane należy rozważyć szybkie leczenie lub interwencję chirurgiczną. Do czynników ryzyka sprzyjających wystąpieniu jaskry ostrej zamykającego się kąta może należeć alergia na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie.
Ogólne Należy zachować ostrożność u pacjentów, którzy już wcześniej doświadczyli reakcji nadwrażliwości na innych antagonistów receptora angiotensyny II. Wystąpienie reakcji nadwrażliwości na hydrochlorotiazyd jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z alergią i astmą.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej) U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność, w tym częstsze monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi, szczególnie podczas stosowania maksymalnej dawki produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynoszącej 10 mg+320 mg+25 mg, ze względu na ograniczoną ilość danych odnośnie tej grupy pacjentów.
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny (ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, leków z grupy ARB lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz leków z grupy ARB.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC, ang. non-melanoma skin cancer) [raka podstawnokomórkowego (BCC, ang. basal cell carcinoma) i raka kolczystokomórkowego (SCC, ang. squamous cell carcinoma)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMSC mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ.
Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie ekspozycji na światło słoneczne i promieniowanie UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ (patrz również punkt 4.8).
Ostra toksyczność na układ oddechowy Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS, ang. acute respiratory distress syndrome). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS.
Nie przeprowadzono oficjalnych badań dotyczących interakcji z innymi produktami leczniczymi dla amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu. Z tego względu, w punkcie tym przedstawiono jedynie informacje dotyczące interakcji z innymi produktami leczniczymi, które znane są dla poszczególnych substancji czynnych.
Istotne jest jednak, aby wziąć pod uwagę, że produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie innych leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania
Poszczególny składnik produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Znane interakcje z następującymi środkami
Wynik interakcji z innymi produktami leczniczymi
Walsartan i hydrochlorotiazyd
Lit Odnotowano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i jego toksyczności podczas jednoczesnego podawania litu z inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, w tym walsartanu, oraz tiazydami. Ponieważ tiazydowe leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może prawdopodobnie zwiększyć ryzyko wystąpienia działania toksycznego litu. W związku z tym, podczas jednoczesnego stosowania leków zaleca się staranne monitorowanie stężenia litu w surowicy. Walsartan Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu, substytuty soli zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu Jeżeli konieczne jest zastosowanie produktu leczniczego wpływającego na stężenie potasu w połączeniu z walsartanem, zaleca się monitorowanie stężenia potasu w osoczu. Amlodypina Grejpfrut lub sok grejpfrutowy Nie zaleca się przyjmowania amlodypiny z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym, gdyż u niektórych pacjentów może zwiększyć się biodostępność, czego skutkiem może być nasilone działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi.
Ostrożność konieczna podczas jednoczesnego stosowania
Poszczególny składnik produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Znane interakcje z następującymi środkami
Wynik interakcji z innymi produktami leczniczymi
Amlodypina Inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, rytonawir) Jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) może powodować znaczne zwiększenie ekspozycji na amlodypinę. Znaczenie kliniczne tych zmian w farmakokinetyce może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku. Konieczne może być monitorowanie stanu klinicznego oraz dostosowanie dawki.
przeciwdrgawkowe [np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon], ryfampicyna, Hypericum perforatum [ziele dziurawca zwyczajnego]) Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 może zmieniać jej stężenie w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem z induktorami CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca), jak i po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki.
dawek amlodypiny 10 mg z symwastatyną 80 mg powodowało zwiększenie ekspozycji na symwastatynę o 77%, w porównaniu z symwastatyną stosowaną w monoterapii. U pacjentów przyjmujących amlodypinę zaleca się zmniejszenie dawki symwastatyny do 20 mg na dobę.
i dożylnie dantrolenu obserwowano prowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą oraz podczas leczenia hipertermii złośliwej. Walsartan i hydrochlorotiazyd Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2 (inhibitory COX-2), kwas acetylosalicylowy (>3 g na dobę) i nieselektywne NLPZ Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe zarówno antagonistów angiotensyny II jak i hydrochlorotiazydu, jeśli są przyjmowane jednocześnie. Ponadto, jednoczesne stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek i zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Dlatego zaleca się monitorowanie czynności nerek na początku leczenia, jak również odpowiednie nawodnienie pacjenta. Walsartan Inhibitory białek wychwytujących (ryfampicyna, Wyniki badania metodą in vitro na komórkach wątroby ludzkiej wskazują, że walsartan jest substratem cyklosporyna) lub białek wypierających (rytonawir) wątrobowego nośnika wychwytu OATP1B1 i wątrobowego nośnika wypływu MRP2. Jednoczesne stosowanie inhibitorów nośnika wychwytu (ryfampicyny, cyklosporyny) lub nośnika wypływu (rytonawir) może zwiększać wpływ walsartanu na organizm. Hydrochlorotiazyd Alkohol, barbiturany i leki narkotyczne Stosowanie tiazydowych leków moczopędnych jednocześnie z substancjami, które również wywierają działanie obniżające ciśnienie krwi (np. poprzez zmniejszenie aktywności sympatykomimetycznej ośrodkowego układu nerwowego lub poprzez bezpośrednie rozszerzenie naczyń) może nasilać niedociśnienie ortostatyczne.
Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych amantadyny.
i inne produkty lecznicze, które mogą wpływać na motorykę przewodu pokarmowego Dostępność biologiczna tiazydowych leków moczopędnych może się zwiększyć pod wpływem leków przeciwcholinergicznych (np. atropina, biperyden), najprawdopodobniej w wyniku spowolnienia perystaltyki przewodu pokarmowego i opóźnienia opróżniania żołądka z treści pokarmowej. Odwrotnie, można oczekiwać, że substancje prokinetyczne, takie jak cyzapryd mogą zmniejszać dostępność biologiczną leków moczopędnych z grupy tiazydów.
przeciwcukrzycowym (np. insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe) Tiazydy mogą zmieniać tolerancję glukozy. Może zajść konieczność dostosowania dawki produktów leczniczych o działaniu przeciwcukrzycowym. Metformina Należy zachować ostrożność podając metforminę, ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej wywołanej przez ewentualną czynnościową niewydolność nerek, związaną ze stosowaniem hydrochlorotiazydu.
i diazoksyd
Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, z lekami beta- adrenolitycznymi może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, mogą nasilać działanie diazoksydu.
może zwiększyć ryzyko hiperurykemii i powikłań typu dny.
mogą zmniejszać wydalanie leków cytotoksycznych (np. cyklofosfamidu i metotreksatu) przez nerki i nasilać ich działanie supresyjne na szpik kostny.
hipomagnezemia wywołana przez tiazydowe leki moczopędne, jako działanie niepożądane sprzyjające zaburzeniom rytmu serca spowodowanym stosowaniem glikozydów naparstnicy.
kontrastujące
U pacjentów z odwodnieniem wywołanym lekami moczopędnymi istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza po podaniu dużych dawek produktów zawierających jod. Przed podaniem tych leków pacjenta należy ponownie nawodnić.
zmniejszają wchłanianie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, czego skutkiem może być niepełne działanie terapeutyczne tiazydowych leków moczopędnych. Jednak rozłożenie w czasie dawkowania hydrochlorotiazydu i żywicy, np. poprzez podanie hydrochlorotiazydu przynajmniej 4 godziny przed lub 4- potencjalnie zminimalizować interakcję.
wpływające na stężenie potasu w surowicy krwi
Działanie hydrochlorotiazydu zmniejszające stężenie potasu w surowicy krwi mogą nasilać jednocześnie podawane leki moczopędne zwiększające wydalanie potasu z moczem, kortykosteroidy, leki przeczyszczające, hormon adrenokortykotropowy (ACTH), amfoterycyna, karbenoksolon, penicylina G i pochodne kwasu salicylowego lub leki przeciwarytmiczne. W przypadku konieczności podawania wymienionych produktów leczniczych razem z amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem stosowanymi w połączeniu, zaleca się monitorowanie stężenia potasu w osoczu.
wpływające na stężenie sodu w surowicy krwi
Działanie leków moczopędnych polegające na zmniejszaniu stężenia sodu mogą nasilać następujące jednocześnie podawane produkty lecznicze: leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe itp. W razie długotrwałego podawania tych produktów leczniczych należy zachować ostrożność.
mogą wywołać torsade de pointes
Ze względu na ryzyko wystąpienia hipokaliemii, należy zachować ostrożność stosując hydrochlorotiazyd w połączeniu z produktami leczniczymi, które mogą wywołać torsade de pointes, szczególnie z lekami przeciwarytmicznymi klasy Ia i III oraz z niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi.
dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon i allopurynol) Hydrochlorotiazyd może zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy i z tego powodu może wystąpić konieczność dostosowania dawki produktów leczniczych nasilających wydalanie kwasu moczowego z moczem. Konieczne może okazać się zwiększenie dawki probenecydu lub sulfinpirazonu. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
niedokrwistości hemolitycznej występującej w przypadku leczenia skojarzonego metylodopą i hydrochlorotiazydem.
zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna) Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, nasilają działanie pochodnych kurary.
przeciwnadciśnieniowe
Tiazydowe leki moczopędne nasilają działanie hipotensyjne innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. guanetydyny, metylodopy, leków beta- adrenolitycznych, leków rozszerzających naczynia, leków blokujących kanały wapniowe, inhibitorów konwertazy angiotensyny, leków blokujących receptory angiotensyny i bezpośrednich inhibitorów reniny).
noradrenalina, adrenalina)
Hydrochlorotiazyd może osłabiać odpowiedź na aminy presyjne, takie jak noradrenalina. Znaczenie kliniczne tego działania jest wątpliwe i nie jest wystarczające do wykluczenia ich stosowania.
Podawanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, z witaminą D lub solami wapnia może nasilić zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych może prowadzić do hiperkalcemii u pacjentów z czynnikami predysponującymi do jej wystąpienia (np. nadczynność przytarczyc, guzy o charakterze nowotworowym lub stany zależne od witaminy D) poprzez zwiększenie zwrotnego wchłaniania wapnia w kanalikach nerkowych.
Podwójna blokada układu RAA lekami z grupy ARB, inhibitorami ACE lub aliskirenem Dane badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, leków z grupy ARB lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
Ciąża
Amlodypina Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek (patrz punkt 5.3). Stosowanie amlodypiny w ciąży zaleca się tylko w przypadkach, gdy nie ma bezpieczniejszego leku oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i płodu.
Walsartan
Nie zaleca się stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs) w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie AIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są ostateczne; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Mimo że nie ma danych z kontrolowanych badań epidemiologicznych dotyczących ryzyka związanego z antagonistami receptora angiotensyny II, z tą grupą leków mogą wiązać się podobne zagrożenia. O ile kontynuacja leczenia za pomocą antagonisty receptora angiotensyny II nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Po stwierdzeniu ciąży leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiast przerwać i w razie potrzeby rozpocząć inne leczenie.
Wiadomo, że narażenie na działanie antagonistów receptora angiotensyny II w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje działanie toksyczne na płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3).
Jeżeli do narażenia na działanie antagonistów receptora angiotensyny II doszło od drugiego trymestru ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki.
Noworodki, których matki przyjmowały leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II, należy ściśle obserwować za względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz punkty
Hydrochlorotiazyd Doświadczenie ze stosowaniem hydrochlorotiazydu podczas ciąży, a zwłaszcza w pierwszym trymestrze, jest ograniczone. Brak wystarczających badań na zwierzętach.
Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Na podstawie mechanizmu działania farmakologicznego hydrochlorotiazydu można stwierdzić, że jego stosowanie w drugim i trzecim trymestrze ciąży może niekorzystnie wpływać na perfuzję płodowo-łożyskową oraz może powodować takie działania u płodu i noworodka, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej oraz małopłytkowość.
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Brak doświadczenia odnośnie stosowania amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu u kobiet w ciąży. Na podstawie dostępnych danych dotyczących poszczególnych składników, nie zaleca się stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w czasie pierwszego trymestru ciąży, a jego stosowanie w czasie drugiego i trzeciego trymestru ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Karmienie piersią Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, przy czym wartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Brak informacji dotyczących stosowania walsartanu w trakcie karmienia piersią. Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Tiazydy stosowane w dużych dawkach powodując znaczną diurezę mogą hamować laktację. Nie zaleca się stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w czasie karmienia piersią. W przypadku stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w czasie karmienia piersią, należy stosować jak najmniejsze dawki. Zaleca się podawanie innych preparatów, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią, zwłaszcza noworodka lub wcześniaka.
Płodność Brak badań klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania amlodypiny/walsartanu/ hydrochlorotiazydu.
Walsartan Walsartan nie wpływał niekorzystnie na sprawność reprodukcyjną samców i samic szczura po podaniu doustnym dawek do 200 mg/kg mc. na dobę. Dawka ta stanowi 6-krotność maksymalnej dawki zalecanej u ludzi, podanej w mg/m 2
i pacjenta o masie ciała 60 kg).
Amlodypina U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych obserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu na szczurach obserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz punkt 5.3).
Pacjenci stosujący produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma powinni wziąć pod uwagę możliwość sporadycznego wystąpienia zawrotów głowy i znużenia podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Amlodypina wywiera mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjent przyjmujący produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma odczuwa zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności.
Profil bezpieczeństwa stosowania amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu przedstawiony poniżej powstał na podstawie badań klinicznych z zastosowaniem mieszaniny amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd i znanego profilu bezpieczeństwa stosowania poszczególnych składników: amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Bezpieczeństwo stosowania amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu oceniano stosując maksymalną dawkę wynoszącą 10 mg+320 mg+25 mg w jednym kontrolowanym krótkotrwałym (trwającym 8 tygodni) badaniu klinicznym z udziałem 2 271 pacjentów, spośród których niepożądane były z reguły łagodne i przemijające i tylko w nielicznych przypadkach wymagały przerwania leczenia. W tym badaniu klinicznym z grupą kontrolną poddawaną aktywnemu leczeniu, najczęstszą przyczyną przerwania leczenia amlodypiną/walsartanem/hydrochlorotiazydem były zawroty głowy i niedociśnienie (0,7%).
W trwającym 8 tygodni kontrolowanym badaniu klinicznym, w którym stosowano skojarzone leczenie trójskładnikowe nie zaobserwowano znaczących, nowych lub niespodziewanych działań niepożądanych w porównaniu z działaniami niepożądanymi znanymi dla monoterapii lub terapii skojarzonej dwuskładnikowej.
Zmiany zaobserwowane w wynikach badań laboratoryjnych w trwającym 8 tygodni kontrolowanym badaniu klinicznym z użyciem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu, były łagodne i zgodne z mechanizmem farmakologicznym leków stosowanych w monoterapii. Obecność walsartanu w leczeniu skojarzonym trzema lekami osłabiła hipokaliemiczne działanie hydrochlorotiazydu.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Następujące działania niepożądane, wymienione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz konwencją MedDRA dotyczącą częstości, dotyczą mieszaniny amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd oraz amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu stosowanych osobno. Bardzo często: ≥1/10; często: ≥1/100 do <1/10; niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100; rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000; bardzo rzadko: <1/10 000, nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane Częstość Amlodypina/ walsartan/hydr ochlorotiazyd Amlodypina Walsartan Hydrochloro- tiazyd Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy skóry) -- -- -- Nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego Agranulocytoza, niewydolność szpiku kostnego -- -- -- Bardzo rzadko Zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu -- -- Nieznana -- Niedokrwistość hemolityczna -- -- -- Bardzo rzadko Leukopenia -- Bardzo rzadko -- Bardzo rzadko Neutropenia -- -- Nieznana -- Małopłytkowość, występująca niekiedy z plamicą -- Bardzo rzadko Nieznana Rzadko Niedokrwistość aplastyczna -- -- -- Nieznana Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość -- Bardzo rzadko Nieznana Bardzo rzadko Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Brak łaknienia Niezbyt często -- -- -- Hiperkalcemia Niezbyt często -- -- Rzadko Hiperglikemia -- Bardzo rzadko -- Rzadko Hiperlipidemia Niezbyt często -- -- -- Hiperurykemia Niezbyt często -- -- Często Zasadowica hipochloremiczna -- -- -- Bardzo rzadko Hipokaliemia Często -- -- Bardzo często Hipomagnezemia -- -- -- Często Hiponatremia Niezbyt często -- -- Często Pogorszenie cukrzycowej równowagi metabolicznej -- -- -- Rzadko Zaburzenia psychiczne Depresja -- Niezbyt często -- Rzadko Bezsenność/zaburzenia snu Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Zmiany nastroju -- Niezbyt często -- Dezorientacja -- Rzadko -- -- Zaburzenia układu nerwowego Zaburzona koordynacja ruchów Niezbyt często -- -- -- Zawroty głowy Często Często -- Rzadko Zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała, zawroty głowy związane z wysiłkiem Niezbyt często -- -- -- Zaburzenia smaku Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zespół pozapiramidowy -- Nieznana -- -- Ból głowy Często Często -- Rzadko Wzmożone napięcie -- Bardzo rzadko -- -- Letarg Niezbyt często -- -- -- Parestezje Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Neuropatia obwodowa, neuropatia Niezbyt często Bardzo rzadko -- -- Senność Niezbyt często Często -- -- Omdlenia Niezbyt często Niezbyt często -- -- Drżenie -- Niezbyt często -- -- Niedoczulica -- Niezbyt często -- -- Zaburzenia oka Jaskra ostra zamykającego się kąta -- -- -- Nieznana Zaburzenia widzenia -- Niezbyt często -- -- Pogorszenie widzenia Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką
Zaburzenia ucha i błędnika Szum uszny -- Niezbyt często -- -- Zawroty głowy Niezbyt często -- Niezbyt często -- Zaburzenia serca Kołatanie serca -- Często -- -- Tachykardia Niezbyt często -- -- -- Arytmie (w tym bradykardia, częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków) -- Bardzo rzadko -- Rzadko Zawał mięśnia sercowego -- Bardzo rzadko -- -- Zaburzenia naczyniowe Nagłe zaczerwienienie twarzy -- Często -- -- Niedociśnienie Często Niezbyt często -- -- Niedociśnienie ortostatyczne Niezbyt często -- -- Często Zapalenie żył, zakrzepica żylna Niezbyt często -- -- -- Zapalenie naczyń -- Bardzo rzadko Nieznana
-- Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Kaszel Niezbyt często Bardzo rzadko Niezbyt często
-- Duszność Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zespół zaburzeń oddechowych, obrzęk płuc, zapalenie płuc -- -- -- Bardzo rzadko Zapalenie błony śluzowej nosa -- Niezbyt często -- -- Podrażnienie gardła Niezbyt często -- -- -- Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia żołądka i jelit Uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, ból w nadbrzuszu Niezbyt często Często Niezbyt często
Rzadko Nieprzyjemny zapach z ust Niezbyt często -- -- -- Zmiana rytmu wypróżnień -- Niezbyt często -- -- Zaparcie -- -- -- Rzadko Zmniejszony apetyt -- -- -- Często Biegunka Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Suchość błony śluzowej jamy ustnej Niezbyt często Niezbyt często -- -- Niestrawność Często Niezbyt często -- -- Nieżyt błony śluzowej żołądka -- Bardzo rzadko -- -- Rozrost dziąseł -- Bardzo rzadko -- -- Nudności Niezbyt często Często -- Często Zapalenie trzustki -- Bardzo rzadko -- Bardzo rzadko Wymioty Niezbyt często Niezbyt często -- Często Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, łącznie ze zwiększeniem stężenia bilirubiny we krwi -- Bardzo rzadko** Nieznana -- Zapalenie wątroby -- Bardzo rzadko -- -- Cholestaza wewnątrzwątrobowa, żółtaczka -- Bardzo rzadko -- Rzadko Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Łysienie -- Niezbyt często -- -- Obrzęk naczynioruchowy -- Bardzo rzadko Nieznana -- Pęcherzowe zapalenie skóry -- -- Nieznana -- Skórne reakcje tocznio- podobne, uaktywnienie skórnej postaci tocznia rumieniowatego -- -- -- Bardzo rzadko Rumień wielopostaciowy -- Bardzo rzadko -- Nieznana Wykwit -- Niezbyt często -- -- Nadmierne pocenie się Niezbyt często Niezbyt często -- -- Reakcje nadwrażliwości na światło* -- Bardzo rzadko -- Rzadko Świąd Niezbyt często Niezbyt często Nieznana -- Plamica -- Niezbyt często -- Rzadko Wysypka -- Niezbyt często Nieznana Często Odbarwienie skóry -- Niezbyt często -- -- Pokrzywka i inne formy wysypki -- Bardzo rzadko -- Często Martwicze zapalenie naczyń krwionośnych i toksyczna martwica naskórka -- -- -- Bardzo rzadko Złuszczające zapalenie skóry -- Bardzo rzadko -- -- Zespół Stevensa- Johnsona -- Bardzo rzadko -- -- Obrzęk Quinckego -- Bardzo rzadko -- -- Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów -- Niezbyt często -- -- Ból pleców Niezbyt często Niezbyt często -- -- Obrzęk stawów Niezbyt często -- -- -- Skurcz mięśni Niezbyt często Niezbyt często -- Nieznana Osłabienie mięśni Niezbyt często -- -- -- Ból mięśniowy Niezbyt często Niezbyt często Nieznana -- Ból kończyn Niezbyt często -- -- -- Obrzęk kostek -- Często -- -- Zaburzenia nerek i dróg moczowych we krwi Zwiększenie stężenia keratyniny
Niezbyt często -- Nieznana -- Zaburzenia mikcji Niezbyt często -- -- Oddawanie moczu w nocy -- Niezbyt często -- -- Częstomocz Często Niezbyt często -- -- Zaburzenia czynności nerek -- -- -- Nieznana Ostra niewydolność nerek Niezbyt często -- -- Nieznana Niewydolność nerek i zaburz enie
-- -- Nieznana Rzadko Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Impotencja Niezbyt często Niezbyt często -- Często Ginekomastia -- Niezbyt często -- -- Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Abazja, zaburzenia chodu Niezbyt często -- -- -- Osłabienie Niezbyt często Niezbyt często -- Nieznana Niepokój, złe samopoczucie Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zmęczenie Często Często Niezbyt często -- Ból w klatce piersiowej nie związany z sercem Niezbyt często Niezbyt często -- -- Obrzęk Często Często -- -- Ból -- Niezbyt często -- -- Gorączka -- -- -- Nieznana Badania diagnostyczne Zwiększenie stężenia lipidów -- -- -- Bardzo często Zwiększenie stę żenia azotu mocznikowego we krwi Niezbyt często -- -- -- Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi Niezbyt często -- -- -- Cukromocz -- -- -- Rzadko Zmniejszenie stężenia potasu we krwi Niezbyt często -- -- -- Zwiększenie stężenia potasu we krwi -- -- Nieznana -- Zwiększenie masy ciała Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zmniejszenie masy ciała -- Niezbyt często -- -- * Patrz punkt 4.4 Nadwrażliwość na światło ** W większości przypadków odpowiadające cholestazie
Opis wybranych działań niepożądanych
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC (patrz również punkty 4.4 i 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy Brak doświadczeń z przedawkowaniem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu. Głównym objawem przedawkowania walsartanu jest znaczne niedociśnienie z zawrotami głowy. Przedawkowanie amlodypiny może objawiać się nadmiernym rozszerzeniem naczyń obwodowych i, ewentualnie, częstoskurczem odruchowym. Opisywano znaczne i potencjalnie przedłużające się niedociśnienie układowe, w tym wstrząs zakończony zgonem.
Rzadko notowano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny, mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami) mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności minutowej serca.
Leczenie Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Klinicznie istotne niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu wymaga aktywnego leczenia wspomagającego układ sercowo-naczyniowy, w tym częstego monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn oraz kontroli objętości wewnątrznaczyniowej i ilości oddawanego moczu. W celu przywrócenia napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczego, można zastosować lek zwężający naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie ma dla niego przeciwwskazań. Glukonian wapnia podany dożylnie może być korzystny dla odwrócenia skutków blokady kanału wapniowego.
Amlodypina Jeśli zażycie nastąpiło niedawno, można wywołać wymioty lub przeprowadzić płukanie żołądka. Podanie węgla aktywnego zdrowym ochotnikom bezpośrednio lub 2 godziny po zażyciu amlodypiny wykazało znaczne zmniejszenie wchłaniania tej substancji. Usu nięcie amlodypiny za pomocą hemodializy jest mało prawdopodobne.
Walsartan Usunięcie walsartanu za pomocą hemodializy jest mało prawdopodobne.
Hydrochlorotiazyd Przedawkowanie hydrochlorotiazydu związane jest z niedoborem elektrolitów (hipokaliemią, hipochloremią) oraz odwodnieniem spowodowanym wzmożoną diurezą. Do najczęściej występujących objawów przedmiotowych i podmiotowych przedawkowania należą nudności i senność. Hipokaliemia może spowodować skurcze mięśni i (lub) wyraźne zaburzenia rytmu serca zwią zane z jednoczesnym przyjmowaniem glikozydów naparstnicy lub pewnych leków przeciwarytmicznych. Nie ustalono stopnia w jakim hydrochlorotiazyd jest usuwany za pomocą hemodializy.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki działające na układ renina-angiotensyna, antagoniści angiotensyny II, inne leki złożone, kod ATC: C09DX01
Mechanizm działania Produkt leczniczy Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma zawiera trzy składniki przeciwnadciśnieniowe o uzupełniających się mechanizmach kontrolowania ciśnienia krwi u pacjentów z samoistnym nadciśnieniem tętniczym: amlodypina należy do grupy antagonistów wapnia, walsartan do grupy leków będących antagonistami angiotensyny II, a hydrochlorotiazyd należy do grupy tiazydowych leków moczopędnych. Skojarzenie tych substancji powoduje addytywne działanie przeciwnadciśnieniowe.
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd był analizowany w podwójnie zaślepionym badaniu kontrolowanym substancją czynną z udziałem pacjentów z nadciśnieniem. Łącznie w badaniu wzięło udział 2 271 pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem (średnie wyjściowe skurczowe/rozkurczowe ciśnienie krwi wynosiło 170/107 mmHg), którym podawano amlodypinę/walsartan/hydrochlorotiazyd w dawkach 10 mg/320 mg/25 mg; walsartan/hydrochlorotiazyd w dawkach 320 mg/25 mg; amlodypinę/walsartan w dawkach badania pacjentom przepisywano mniejsze dawki w leczeniu skojarzonym, a następnie dawki stopniowo zwiększano, tak by w tygodniu 2 uzyskać dawki w pełnej wysokości.
W tygodniu 8 średnie zmniejszenie skurczowego/rozkurczowego ciśnienia krwi wyniosło 39,7/24,7 mmHg po zastosowaniu amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu; 32,0/19,7 mmHg w grupie walsartanu/hydrochlorotiazydu; 33,5/21,5 mmHg w grupie amlodypiny/walsartanu oraz 31,5/19,5 mmHg w grupie amlodypiny/hydrochlorotiazydu. Potrójna terapia skojarzona była statystycznie bardziej skuteczna od każdej z trzech podwójnych terapii skojarzonych w obniżaniu rozkurczowego i skurczowego ciśnienia krwi. Spadek skurczowego/rozkurczowego ciśnienia krwi pod wpływem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu był o 7,6/5,0 mmHg większy niż po zastosowaniu walsartanu z hydrochlorotiazydem, o 6,2/3,3 mmHg większy w porównaniu z leczeniem amlodypiną z walsartanem oraz o 8,2/5,3 mmHg większy niż po zastosowaniu amlodypiny z hydrochlorotiazydem. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskiwano po 2 tygodniach leczenia maksymalnymi da wkami amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu. U statystycznie większego odsetka pacjentów uzyskano kontrolę ciśnienia krwi (<140/90 mmHg) w grupie leczonej amlodypiną/walsartanem/hydrochlorotiazydem (71%) w porównaniu z każdą z trzech dwuskładnikowych terapii skojarzonych (45-54%) (p<0,0001).
W podgrupie 283 pacjentów, w której dokonano całodobowego ambulatoryjnego pomiaru ciśnienia krwi, klinicznie i statystycznie większy spadek skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi w ciągu z hydrochlorotiazydem, walsartanu z amlodypiną oraz hydrochlorotiazydu z amlodypiną.
Amlodypina Mechanizm działania Amlodypina - składnik produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma hamuje wejście jonów wapnia przez błony komórkowe do komórek mięśnia sercowego oraz mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny polega na bezpośrednim działaniu rozkurczającym mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, powodującym zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego i ciśnienia krwi.
Działanie farmakodynamiczne Dane doświadczalne wskazują, że amlodypina przyłącza się zarówno w miejscach wiązania pochodnych dihydropirydyny, jak i pochodnych nie-dihydropirydynowych. Kurczliwość mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń krwionośnych zależy od przemieszczania się zewnątrzkomórkowych jonów wapnia do komórek mięśni poprzez specjalne kanały jonowe.
Po podaniu dawek terapeutycznych pacjentom z nadciśnieniem, amlodypina powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, skutkujące zmniejszeniem ciśnienia krwi w pozycji leżącej i stojącej. Obniżeniu ciśnienia krwi podczas przedłużonego podawania nie towarzyszy istotna zmiana częstości skurczów serca ani stężeń katecholamin w osoczu.
Stężenia w osoczu korelują ze skutecznością zarówno u pacjentów młodych, jak i u pacjentów w podeszłym wieku.
U pacjentów z nadciśnieniem i z prawidłową czynnością nerek, dawki terapeutyczne amlodypiny skutkowały zmniejszeniem nerkowego oporu naczyniowego i zwiększeniem współczynnika przesączania kłębuszkowego oraz efektywnego nerkowego przepływu osocza, bez zmiany frakcji przesączania lub występowania białkomoczu.
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących kanały wapniowe, pomiary hemodynamiczne czynności serca w spoczynku i podczas ćwiczeń fizycznych (lub marszu) u pacjentów z prawidłową czynnością komór, leczonych amlodypiną na ogół wykazywały niewielkie zwiększenie wskaźnika sercowego bez istotnego wpływu na dP/dt lub na ciśnienie końcoworozkurczowe i pojemność końcoworozkurczową lewej komory. W badaniach hemodynamicznych, amlodypina podawana w zakresie dawek terapeutycznych zdrowym zwierzętom i ludziom nie wykazywała ujemnego działania inotropowego, u ludzi nawet po podaniu łącznie z beta-adrenolitykami.
Amlodypina nie zmienia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego ani przewodzenia przedsionkowo-komorowego u zdrowych zwierząt i ludzi. W badaniach klinicznych, w których amlodypinę podawano łącznie z beta-adrenolitykami pacjentom z nadciśnieniem lub dusznicą bolesną, nie obserwowano działań niepożądanych w badaniach elektrokardiograficznych.
Amlodypinę badano u pacjentów z przewlekłą stabilną dusznicą bolesną, dusznicą naczynioskurczową i udokumentowaną angiograficznie chorobą wieńcową.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Stosowanie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym Podczas randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania chorobowości i śmiertelności prowadzonego pod nazwą ALLHAT (Antihypertensive and Lipid-Lowering treatment to prevent Heart Attack Trial) dokonano porównania nowszych terapii: amlodypiny w dawce 2,5-10 mg na dobę (antagonisty kanałów wapniowych) lub lizynoprylu w dawce 10-40 mg na dobę (inhibitora ACE) jako leczenia pierwszego rzutu, z podawaniem diuretyku tiazydowego, chlorotalidonu w dawce 12,5-25 mg na dobę pacjentom z nadciśnieniem w stopniu od łagodnego do umiarkowanego.
Do badania zrandomizowano łącznie 33 357 pacjentów z nadciśnieniem w wieku 55 lat i starszych, których następnie poddano obserwacji trwającej średnio 4,9 lat. U pacjentów występował co najmniej jeden dodatkowy czynnik ryzyka choroby niedokrwiennej serca, w tym: przebyty zawał mięśnia sercowego lub udar (>6 miesięcy przed włączeniem do badania) albo udokumentowane rozpoznanie innej sercowo-naczyniowej choroby miażdżycowej (łącznie 51,5%), cukrzyca typu II (36,1%), stęż enie cholesterolu HDL <35 mg/dl lub <0,906 mmol/l (11,6%), przerost lewej komory serca rozpoznany w badaniu EKG lub w badaniu echokardiograficznym (20,9%), czynne palenie tytoniu (21,9%).
Pierwszorzędowy punkt końcowy był złożony z choroby niedokrwiennej serca zakończonej zgonem lub zawału serca niepowodującego zgonu pacjenta. Nie stwierdzono istotnej różnicy w odniesieniu do pierwszorzędowego punktu końcowego pomiędzy leczeniem opartym na podawaniu amlodypiny a terapią z użyciem chlorotalidonu: wskaźnik ryzyka (RR) 0,98 95% CI (0,90-1,07) p=0,65. Wśród drugorzędowych punktów końcowych częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była istotnie większa w grupie amlodypiny w porównaniu z grupą chlorotalidonu (10,2% w porównaniu z 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Nie obserwowano jednak istotnej różnicy w śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny pomiędzy leczeniem amlodypiną a terapią chlorotalidonem RR 0,96 95% CI [0,89-1,02] p=0,20.
Walsartan Mechanizm działania Walsartan jest doustnym, silnym, swoistym antagonistą receptora angiotensyny II. Działa wybiórczo na odpowiedzialny za znane działanie angiotensyny II podtyp receptora AT1.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Podanie walsartanu pacjentom z nadciśnieniem prowadziło do spadku ciśnienia krwi bez wpływu na częstość tętna.
U większości pacjentów po podaniu pojedynczej dawki doustnej, początek działania przeciwnadciśnieniowego występuje w ciągu 2 godzin, a maksymalny spadek ciśnienia krwi jest osiągany w ciągu 4-6 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu leku. Podczas wielokrotnego podawania, maksymalne obniżenie ciśnienia krwi przy jakiejkolwiek dawce jest na ogół osiągane w ciągu 2-4 tygodni.
Hydrochlorotiazyd Mechanizm działania Tiazydowe leki moczopędne działają głównie w dystalnych nerkowych kanalikach krętych. Wykazano, że w korze nerki znajduje się receptor o dużym powinowactwie będący głównym miejscem wiązania dla moczopędnego działania tiazydów oraz hamowania transportu NaCl w dystalnych nerkowych kanalikach krętych. Mechanizm działania tiazydowych leków moczopędnych polega na hamowaniu transportu błonowego Na + Cl - , prawdopodobnie w drodze konkurowania o miejsca Cl - , wpływając na proces wchłaniania zwrotnego elektrolitów: działanie bezpośrednie polega na zwiększeniu wydalania sodu i chlorków w przybliżeniu w równym stopniu, a działanie pośrednie to działanie moczopędne, zmniejszające objętość osocza, a w rezultacie zwiększające aktywność reninową osocza, zwiększające wydzielanie aldosteronu, zwiększające wydalanie potasu z moczem i zmniejszające stężenie potasu w surowicy.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC. W jednym z badań uczestniczyło 71 533 osób z BCC i 8 629 osób z SCC, które porównywano z grupami kontrolnymi z tej samej populacji obejmującymi odpowiednio 1 430 833 i 172 462 osoby. Duży stopień narażenia na HCTZ (łączna dawka ≥50 000 mg) wiązał się ze skorygowanym OR dla BCC rzędu 1,29 (95 % CI: 1,23-1,35), a dla SCC rzędu 3,98 (95 % CI: 3,68-4,31). Stwierdzono wyraźną zależność między łączną dawką a skutkiem zarówno w przypadku BCC, jak i SCC. W innym badaniu wykazano możliwy związek stopnia narażenia na HCTZ z występowaniem nowotworów złośliwych warg (SCC): w badaniu porównywano kontrolną z zastosowaniem strategii jednoczesnego zbioru ryzyka. Stwierdzono zależność między łączną dawką a odpowiedzią ze skorygowanym OR rzędu 2,1 (95 % CI: 1,7-2,6), które wzrastało do OR 3,9 (3,0-4,9) w przypadku dużego stopnia narażenia (~25 000 mg) i OR 7,7 (5,7-10,5) dla największych łącznych dawek (~100 000 mg) (patrz również punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w samoistnym nadciśnieniu tętniczym (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
Inne: podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. Ongoing Telmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z lekami z grupy ARB.
Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo- naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.
Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz leków z grupy ARB.
Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz leków z grupy ARB (patrz punkt 4.4).
Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub leku z grupy ARB u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz/lub z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo- naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.
Liniowość Amlodypina, walsartan i hydrochlorotiazyd charakteryzują się farmakokinetyką liniową.
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Po doustnym podaniu amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu zdrowym osobom dorosłym maksymalne stężenia amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu w osoczu osiągane są odpowiednio po 6-8 godzinach, 3 godzinach i 2 godzinach. Szybkość i intensywność wchłaniania amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu z mieszaniny amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd są takie same jak po podaniu w postaci pojedynczych substancji.
Amlodypina Wchłanianie Po podaniu doustnym dawek terapeutycznych samej amlodypiny, maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 6-12 godzinach. Całkowita biodostępność wynosi od 64% do 80%. Przyjmowanie pokarmu nie ma wpływu na biodostępność amlodypiny.
Dystrybucja Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. Badania in vitro z amlodypiną wykazały, że około 97,5% leku znajdującego się w krwiobiegu wiąże się z białkami osocza.
Metabolizm Amlodypina jest w znacznym stopniu (około 90%) metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów.
Eliminacja Eliminacja amlodypiny z osocza przebiega dwufazowo, z okresem półtrwania w fazie eliminacji wynoszącym około 30 do 50 godzin. Stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są po stałym podawaniu przez 7-8 dni. Dziesięć procent wyjściowej amlodypiny i 60% jej metabolitów zostaje wydalone z moczem.
Walsartan Wchłanianie Po podaniu doustnym samego walsartanu, maksymalne stężenia w osoczu osiągane są po 2-4 godzinach. Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 23%. Pokarm zmniejsza całkowity wpływ walsartanu na organizm (mierzony jako pole pod krzywą, AUC) o około 40%, a maksymalne stężenie w osoczu (C max ) o około 50%, chociaż od około 8 godzin po podaniu stężenie walsartanu w osoczu jest podobne w grupie pacjentów po posiłku i w grupie pacjentów na czczo. Zmniejszeniu AUC nie towarzyszy jednak klinicznie istotne osłabienie działania terapeutycznego, i dlatego walsartan może być podawany zarówno z pokarmem, jak i bez.
Dystrybucja Objętość dystrybucji walsartanu w stanie stacjonarnym po podaniu dożylnym wynosi około 17 litrów, co wskazuje, że walsartan nie przedostaje się w dużym stopniu do tkanek. Walsartan w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza (94-97%), głównie z albuminami surowicy.
Metabolizm Walsartan nie ulega znacznym przekształceniom, tylko około 20% dawki jest wydalane w postaci metabolitów. W osoczu zidentyfikowano hydroksymetabolit w małych stężeniach (mniej niż 10% AUC walsartanu). Metabolit ten jest nieaktywny farmakologicznie.
Eliminacja Walsartan charakteryzuje się wielowykładniczą kinetyką rozpadu (t ½α
½ß
walsartanu jest wydalana z kałem (około 83% dawki) i w moczu (około 13% dawki), głównie w postaci niezmienionej. Po podaniu dożylnym, klirens osoczowy walsartanu wynosi około 2 l/h, a klirens nerkowy - 0,62 l/h (około 30% klirensu całkowitego). Okres półtrwania walsartanu wynosi
Hydrochlorotiazyd Wchłanianie Wchłanianie hydrochlorotiazydu po podaniu dawki doustnej następuje szybko (t max
Zwiększenie średniego pola powierzchni pod krzywą jest liniowe i proporcjonalne do dawki w zakresie dawek terapeutycznych.
Wpływ pokarmu na wchłanianie hydrochlorotiazydu, jeśli istnieje, ma minimalne znaczenie kliniczne. Bezwzględna dostępność biologiczna hydrochlorotiazydu po podaniu doustnym wynosi 70%.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji wynosi 4–8 l/kg. Hydrochlorotiazyd znajdujący się w układzie krążenia wiąże się z białkami osocza (40–70%), głównie z albuminami. Hydrochlorotiazyd ulega również kumulacji w erytrocytach w ilości stanowiącej około 3-krotność kumulacji w osoczu.
Metabolizm Hydrochlorotiazyd jest wydalany głównie w postaci niezmienionej.
Eli minacja Hydrochlorotiazyd jest usuwany z osocza a jego okres półtrwania wynosi średnio od 6 do 15 godzin w końcowej fazie eliminacji. Wielokrotne podawanie hydrochlorotiazydu nie powoduje zmian jego właściwości farmakokinetycznych, a dawkowanie raz na dobę skutkuje minimalną kumulacją leku. Ponad 95% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy polega na biernej filtracji i czynnym wydzielaniu do kanalików nerkowych.
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież (poniżej 18 lat) Brak danych farmakokinetycznych w populacji pediatrycznej.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej) Czas do uzyskania maksymalnego stężenia amlodypiny w osoczu jest podobny u młodych pacjentów i u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku, klirens amlodypiny ma tendencję do zmniejszania się, powodując zwiększenie pola pod krzywą (AUC) i wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji. Średnie ogólnoustrojowe AUC dla walsartanu jest większe o 70% u pacjentów w podeszłym wieku niż u młodych pacjentów, dlatego też w przypadku zwiększania dawki zaleca się zachowanie ostrożności.
Pole pod krzywą AUC walsartanu jest nieznacznie zwiększone u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu z pacjentami młodymi, jednak nie wykazano, by różnice te miały jakiekolwiek znaczenie kliniczne.
Ograniczone dane wskazują, że układowy klirens hydrochlorotiazydu jest zmniejszony u pacjentów w podeszłym wieku, zarówno zdrowych jak i chorujących na nadciśnienie, w porównaniu ze zdrowymi młodymi ochotnikami.
Trzy składniki produktu są równie dobrze tolerowane przez pacjentów młodych, jak przez osoby w podeszłym wieku, dlatego zaleca się stosowanie zwykłego dawkowania (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności nerek Zaburzenia czynności nerek nie wpływają w sposób istotny na farmakokinetykę amlodypiny. Zgodnie z oczekiwaniami w przypadku produktu, którego klirens nerkowy wynosi tylko 30% całkowitego klirensu osoczowego, nie zauważono korelacji pomiędzy czynnością nerek a całkowitym wpływem walsartanu na organizm.
Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek mogą zatem otrzymywać zazwyczaj stosowaną dawkę początkową leku (patrz punkt 4.2 i 4.4).
W przypadku zaburzeń czynności nerek średnie szczytowe stężenia i wartości AUC hydrochlorotiazydu są zwiększone a szybkość wydalania z moczem jest zmniejszona. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek, obserwowano 3-krotne zwiększenie wartości AUC hydrochlorotiazydu. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, obserwowano 8-krotne zwiększenie wartości AUC. Stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, anurią lub poddawanych dializie (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności wątroby Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby klirens amlodypiny jest zmniejszony, co powoduje zwiększenie AUC o około 40-60%. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej przewlekłą chorobą wątroby, całkowity wpływ walsartanu na organizm (mierzony wartością AUC) jest przeciętnie dwukrotnie większy niż u zdrowych ochotników (dobranych według wieku, płci i masy ciała). Ze względu na zawartość walsartanu, produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 4.3).
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd W szeregu przedklinicznych badań dotyczących bezpieczeństwa prowadzonych na kilku gatunkach zwierząt, którym podawano amlodypinę, walsartan, hydrochlorotiazyd, a także skojarzenie walsartanu z hydrochlorotiazydem, amlodypiny z walsartanem oraz amlodypiny z walsartanem i hydrochlorotiazydem nie stwierdzono toksycznego działania ogólnoustrojowego lub toksycznego wpływu na narządy docelowe, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na kliniczne zastosowanie amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu u ludzi.
Przedkliniczne badania nad bezpieczeństwem, trwające do 13 tygodni prowadzono na szczurach, którym podawano amlodypinę z walsartanem i hydrochlorotiazydem. Leczenie skojarzone spowodowało przewidywane zmniejszenie masy czerwonokrwinkowej (erytrocytów, hemoglobiny, hematokrytu i retykulocytów), zwiększenie stężenia mocznika w surowicy, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia potasu w surowicy, zwiększenie liczby komórek przykłębuszkowych (JG) w nerkach oraz miejscowe nadżerki w żołądku gruczołowym szczura. Wszystkie te zmiany były odwracalne po 4-tygodniowym okresie zdrowienia i są uważane za nasilenie działań farmakologicznych.
Leczenie skojarzone amlodypiną z walsartanem i hydrochlorotiazydem nie było badane w kierunku ewentualnego działania genotoksycznego lub rakotwórczego z uwagi na brak dowodów na występowanie jakichkolwiek interakcji pomiędzy tymi substancjami, które od dawna znajdują się w obrocie. Amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd badano jednak osobno pod kątem działania genotoksycznego i rakotwórczego, uzyskując wynik negatywny.
Amlodypina Toksyczny wpływ na płodność Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniu amlodypiny w dawkach około 50-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, w mg/kg masy ciała.
Zaburzenia płodności Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg na dobę (w przeliczeniu na mg/m powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu na szczurach, w którym samcom podawano bezylan amlodypiny w dawce porównywalnej do stosowanej u ludzi, w mg/kg, przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu w osoczu, jak i zmniejszenie gęstości nasienia, liczby dojrzałych spermatyd i komórek Sertoliego.
Rakotwórczość, mutageneza U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg na dobę, nie stwierdzono oznak działania rakotwórczego. Największa dawka (u myszy zbliżona, a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w mg/m 2
zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.
W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomie genów ani chromosomów.
*W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg.
Walsartan Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, farmakologii, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego, oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają występowania szczególnego zagrożenia dla człowieka.
U szczurów dawki toksyczne u matki (600 mg/kg mc. na dobę) w trakcie ostatnich dni ciąży i laktacji prowadziły do mniejszego wskaźnika przeżywalności, mniejszego przyrostu masy ciała i opóźnienia rozwoju (oddzielnie małżowiny usznej i otwór w kanale słuchowym) u potomstwa (patrz punkt 4.6). Takie dawki u szczurów (600 mg/kg mc. na dobę) są około 18-krotnie większe od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi, w mg/m 2
i pacjenta o masie ciała 60 kg).
W przedklinicznych badaniach bezpieczeństwa duże dawki walsartanu (od 200 do 600 mg/kg mc.) powodowały u szczurów obniżenie parametrów czerwonych krwinek (erytrocyty, hemoglobina, hematokryt) i zmiany w hemodynamice nerek (nieznacznie zwiększone stężenie azotu mocznika we krwi, rozrost kanalików nerkowych i bazofilię u samców). Takie dawki u szczurów (200 do 600 mg/kg mc. na dobę) są około 6-krotnie i 18-krotnie większe od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi wyrażonej w mg/m 2
i pacjenta o masie ciała 60 kg).
U marmozet przy stosowaniu porównywalnych dawek zmiany były zbliżone, choć cięższe, szczególnie w nerkach, gdzie zmiany rozwinęły się w nefropatię, obejmującą również zwiększone stężenie azotu mocznika i kreatyniny we krwi.
W obu gatunkach zaobserwowano również przerost komórek aparatu przykłębuszkowego. Uznano, że wszystkie zmiany zostały spowodowane farmakologicznym działaniem walsartanu, który wywołuje długo utrzymujące się niedociśnienie tętnicze, szczególnie u marmozet. W przypadku stosowania walsartanu u ludzi w dawkach terapeutycznych wydaje się, że przerost komórek aparatu przykłębuszkowego nie ma odniesienia.
Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krospowidon typ A Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 5 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Otoczka: Hypromeloza 2910 Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 6000
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Otoczka: Hypromeloza 2910 Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 6000 Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172)
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 320 mg + 25 mg tabletki powlekane Otoczka: Hypromeloza 2910 Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 8000 Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172)
Nie dotyczy.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Blister Aluminium/PVC/PCTFE.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 5 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Wielkość opakowań: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Wielkość opakowań: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 320 mg + 25 mg tabletki powlekane Wielkość opakowań: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań.
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 5 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Pozwolenie nr 25459
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Pozwolenie nr 25460
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 320 mg + 25 mg tabletki powlekane Pozwolenie nr 25461
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 16.07.2019 r.
01.07.2022 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny maleinianu), 160 mg walsartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny maleinianu), 320 mg walsartanu oraz 25 mg hydrochlorotiazydu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana (tabletka)
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Białe lub prawie białe, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 mm ± 0,2 mm x 8.1 mm ± 0.2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Żółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (14,1 mm ± 0,2 mm x 8,1 mm ± 0,2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg + 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane Ciemnożółte, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane (18,2 mm ± 0,2 mm x 8,2 mm ± 0,2 mm); po przełamaniu tabletki rdzeń jest biały lub prawie biały.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, których ciśnienie krwi jest odpowiednio kontrolowane podczas leczenia skojarzonego amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem (HCTZ), jako leczenie zastępujące przyjmowanie tych substancji czynnych w trzech oddzielnych produktach lub w dwóch produktach, z których jeden zawiera dwie substancje czynne, a drugi pozostałą substancję czynną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Zalecana dawka produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma to 1 tabletka na dobę, przyjmowana najlepiej rano.
Przed rozpoczęciem leczenia produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy kontrolować stan pacjentów za pomocą ustalonych dawek poszczególnych substancji czynnych, stosowanych jednocześnie. Dawkę produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy określić na podstawie dawek poszczególnych substancji czynnych przyjmowanych przed zmianą leczenia.
Maksymalna zalecana dawka produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynosi 10 mg+320 mg+25 mg.
Szczególne populacje
Zaburzenia czynności nerek Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów, u których występuje bezmocz (patrz punkt 4.3) oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (szybkość przesączania kłębuszkowego (GFR) <30 ml/min/1,73 m 2 ) (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby Ze względu na składnik produktu - walsartan, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3). U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby przebiegającymi bez cholestazy, maksymalna zalecana dawka wynosi 80 mg walsartanu, dlatego nie należy stosować produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2). Nie ustalono schematu dawkowania amlodypiny u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i współtowarzyszącymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.1), u których rozważana jest zmiana leczenia na produkt leczniczy Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy zastosować najniższą dostępną dawkę amlodypiny jako składnika leku złożonego.
Niewydolność serca i choroba niedokrwienna serca Doświadczenie dotyczące stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, szczególnie w maksymalnej dawce, u pacjentów z niewydolnością serca i chorobą niedokrwienną serca jest ograniczone. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca i chorobą niedokrwienną serca, szczególnie stosując maksymalną dawkę produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynoszącą 10 mg+320 mg+25 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej) U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność, w tym częstsze monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi, szczególnie podczas stosowania maksymalnej dawki produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynoszącej 10 mg+320 mg+25 mg, ze względu na ograniczoną ilość danych odnośnie tej grupy pacjentów. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4), u których rozważana jest zmiana leczenia na produkt leczniczy Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, należy zastosować najniższą dostępną dawkę amlodypiny jako składnika leku złożonego.
Dzieci i młodzież Stosowanie produktu leczniczego Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u dzieci i młodzieży (pacjenci w wieku poniżej 18 lat) nie jest właściwe w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego.
Sposób podawania Podanie doustne. Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, o tej samej porze w ciągu dnia, najlepiej rano.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancje czynne, inne pochodne sulfonamidów, pochodne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). - Zaburzenia czynności wątroby, marskość żółciowa wątroby lub cholestaza. - Ciężkie zaburzenia czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m 2 ), bezmocz oraz pacjenci poddawani dializie. - Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma z produktami zawierającymi aliskiren, u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73m 2 ) (patrz punkty
4.5 i 5.1).
- Oporna na leczenie hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia i objawowa hiperurykemia. - Ciężkie niedociśnienie. - Wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny). - Zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem odpływu komory lewej, stenoza aortalna wysokiego stopnia). - Hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po przebyciu ostrego zawału serca.4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni Znaczne niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne obserwowano u 1,7% pacjentów leczonych maksymalną dawką amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu (10 mg/320 mg/25 mg) w porównaniu do 1,8% pacjentów leczonych walsartanem i hydrochlorotiazydem (320 mg/25 mg), 0,4% pacjentów leczonych amlodypiną i walsartanem (10 mg/320 mg), oraz 0,2% pacjentów leczonych hydrochlorotiazydem i amlodypiną (25 mg/10 mg) w kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego nadciśnieniem bez powikłań.
U pacjentów z niedoborem sodu i (lub) odwodnionych, takich jak otrzymujący duże dawki leków moczopędnych, po rozpoczęciu leczenia produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może wystąpić objawowe niedociśnienie. Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można stosować jedynie po wyrównaniu wcześniej występującego niedoboru sodu i (lub) niedoboru płynów.
Jeśli wystąpi znaczne niedociśnienie związane z leczeniem produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach i, w razie potrzeby podać dożylnie 0,9% roztwór NaCl. Leczenie można kontynuować po ustabilizowaniu ciśnienia krwi.
Zmiany stężenia elektrolitów w surowicy krwi Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd W kontrolowanym badaniu klinicznym z użyciem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu, u wielu pacjentów walsartan w dawce 320 mg i hydrochlorotiazyd w dawce 25 mg w przybliżeniu równoważyły swoje przeciwstawne działanie na stężenie potasu w surowicy krwi. U pozostałych pacjentów, jedno lub drugie działanie może być dominujące. Okresowo należy oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy krwi w celu wykrycia potencjalnych zaburzeń równowagi elektrolitów.
Okresowe oznaczenia stężenia elektrolitów w surowicy krwi należy przeprowadzać w odpowiednich odstępach czasu w celu wykrycia potencjalnych zaburzeń równowagi elektrolitów, szczególnie u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka, takimi jak zaburzona czynność nerek, leczenie innymi produktami leczniczymi lub zaburzenia równowagi elektrolitów w wywiadzie.
Walsartan Produkt nie jest zalecany w przypadku jednoczesnego stosowania suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas, substytutów soli zawierających potas lub innych leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia potasu (heparyna itp.). Należy zapewnić odpowiednie kontrolowanie stężenia potasu.
Hydrochlorotiazyd Leczenie produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma można rozpocząć dopiero po wyrównaniu hipokaliemii i występującej jed nocześnie hipomagnezemii. Tiazydowe leki moczopędne mogą doprowadzić do wystąpienia hipokaliemii lub nasilić wcześniej występującą hipokaliemię. Tiazydowe leki moczopędne należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami, którym towarzyszy zwiększona utrata potasu, na przykład w przypadku nefropatii z utratą soli lub przednerkowym (kardiogennym) upośledzeniem czynności nerek. Jeśli podczas stosowania hydrochlorotiazydu rozwinie się hipokaliemia, należy przerwać stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma do czasu uzyskania stabilnej równowagi potasowej.
Tiazydowe leki moczopędne mogą doprowadzić do wystąpienia hiponatremii i zasadowicy hipochloremicznej lub nasilić wcześniej występującą hiponatremię. Obserwowano hiponatremię, której towarzyszyły objawy neurologiczne (nudności, postępująca dezorientacja, apatia). Stosowanie hydrochlorotiazydu można rozpocząć dopiero po wyrównaniu występującej wcześniej hiponatremii. Jeśli podczas stosowania hydrochlorotiazydu rozwinie się ciężka lub nagła hiponatremia, należy przerwać jego stosowanie do czasu normalizacji stężenia sodu we krwi.
Wszystkich pacjentów otrzymujących tiazydowe leki moczopędne należy okresowo monitorować celem wykrycia zaburzeń równowagi elektrolitowej, szczególnie potasu, sodu i magnezu.
Zaburzenia czynności nerek Tiazydowe leki moczopędne mogą przyspieszać wystąpienie azotemii u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. W przypadku stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zaleca się okresowe monitorowanie stężenia elektrolitów w surowicy krwi (w tym potasu), kreatyniny i kwasu moczowego. Stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, anurią lub poddawanych dializie (patrz punkt 4.3).
Nie ma konieczności dostosowania dawkowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (GFR ≥30 ml/min/1,73 m 2 ).
Zwężenie tętnicy nerkowej Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma należy stosować ostrożnie w leczeniu nadciśnienia u pacjentów z jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, gdyż u takich pacjentów może się zwiększyć stężenie mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy.
Przeszczepienie nerki Do chwili obecnej brak doświadczenia związanego z bezpieczeństwem stosowania amlodipiny + walsartanu + hydrochlorotiazydu u pacjentów po niedawno przeprowadzonym przeszczepieniu nerki.
Zaburzenia czynności wątroby Walsartan jest głównie wydalany w postaci niezmienionej z żółcią. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwania amlodypiny jest przedłużony a wartości AUC są większe. Nie opracowano dotychczas zaleceń dotyczących dawkowania amlodypiny. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby bez cholestazy, maksymalna zalecana dawka walsartanu wynosi 80 mg, dlatego też produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma nie jest odpowiedni dla tej grupy pacjentów (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).
Obrzęk naczynioruchowy U pacjentów, u których stosowano walsartan, zgłaszano obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęk krtani i głośni powodujący niedrożność dróg oddechowych i (lub) obrzęk twarzy, ust, gardła i (lub) języka. U niektórych spośród tych pacjentów obrzęk naczynioruchowy występował wcześniej po zastosowaniu innych produktów leczniczych, w tym inhibitorów ACE. U pacjentów, u których wystąpi obrzęk naczynioruchowy, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i nie należy go podawać ponownie.
Niewydolność serca i choroba niedokrwienna serca/stan po zawale mięśnia sercowego W wyniku zahamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron, można oczekiwać zmian czynności nerek u osób podatnych. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca, u których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, leczenie inhibitorami ACE i antagonistami receptora angiotensyny było związane z występowaniem skąpomoczu i (lub) postępującej azotemii oraz (rzadko) z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Podobne wyniki zgłaszano odnośnie walsartanu. Ocena pacjentów z niewydolnością serca lub po przebytym zawale mięśnia sercowego powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek.
W długoterminowym badaniu kontrolowanym placebo (PRAISE-2) z amlodypiną podawaną pacjentom z niewydolnością serca stopnia III i IV według klasyfikacji NYHA (New York Heart Association Classification) o etiologii innej niż niedokrwienna, stosowanie amlodypiny było związane z częstszymi zgłoszeniami obrzęku płuc, pomimo braku istotnych różnic w częstości występowania pogorszenia niewydolności serca w porównaniu z grupą placebo. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypinę, należy stosować z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.
U pacjentów z niewydolnością serca i chorobą niedokrwienną serca należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku stosowania maksymalnej dawki produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma, 10 mg+320 mg+25 mg, ze względu na ograniczoną ilość danych dotyczących stosowania leku w tych populacjach pacjentów.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów ze stenozą mitralną lub znaczącą stenozą aortalną, która nie jest wysokiego stopnia.
Ciąża Nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami receptora angiotensyny II u pacjentek w ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia antagonistą receptora angiotensyny II, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Po stwierdzeniu ciąży leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiast przerwać i w razie potrzeby rozpocząć inne leczenie (patrz punkty
4.3 i 4.6).
Hiperaldosteronizm pierwotny Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem nie powinni być leczeni antagonistą angiotensyny II, walsartanem, ponieważ ich układ renina-angiotensyna nie jest aktywny. Dlatego też nie zaleca się stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w tej populacji pacjentów.
Toczeń rumieniowaty układowy Zgłaszano przypadki nasilenia lub uaktywnienia układowego tocznia rumieniowatego pod wpływem tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu.
Inne zaburzenia metaboliczne Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zmieniać tolerancję glukozy oraz zwiększać stężenie cholesterolu, triglicerydów i kwasu moczowego w surowicy. Pacjenci z cukrzycą mogą wymagać dostosowania dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane w przypadku występowania objawowej hiperurykemii. Hydrochlorotiazyd może zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi ze względu na zmniejszony klirens kwasu moczowego oraz powodować lub nasilać hiperurykemię, jak również prowadzić do wystąpienia dny moczanowej u podatnych pacjentów.
Tiazydy zmniejszają wydalanie wapnia z moczem oraz mogą spowodować okresowe i nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia w surowicy krwi przy braku stwierdzonych zaburzeń w metabolizmie wapnia. Produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z hiperkalcemią i można go stosować jedynie po wyrównaniu występującej wcześniej hiperkalcemii. Jeśli podczas stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wystąpi hiperkalcemia, należy przerwać leczenie. Podczas stosowania tiazydów należy okresowo monitorować stężenie wapnia w surowicy krwi. Znaczna hiperkalcemia może być oznaką ukrytej nadczynności przytarczyc. Przed przystąpieniem do badań sprawdzających czynność przytarczyc należy przerwać stosowanie tiazydów.
Nadwrażliwość na światło Po zastosowaniu tiazydowych leków moczopędnych zgłaszano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Jeśli podczas leczenia produktem Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wystąpi reakcja nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest wznowienie terapii lekiem moczopędnym, zaleca się ochronę narażonej powierzchni ciała przed działaniem promieni słonecznych lub przed sztucznym promieniowaniem UVA.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta Hydrochlorotiazyd, będący sulfonamidem, kojarzono z reakcją idiosynkratyczną powodującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, ostrą przemijającą miopię oraz jaskrę ostrą zamykającego się kąta. Do objawów należą: nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka. Objawy te występują zazwyczaj w ciągu kilku godzin do tygodnia po rozpoczęciu leczenia. Nieleczona jaskra ostra zamykającego się kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku.
Głównym sposobem leczenia jest przerwanie stosowania hydrochlorotiazydu tak szybko jak to jest możliwe. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niewyrównane należy rozważyć szybkie leczenie lub interwencję chirurgiczną. Do czynników ryzyka sprzyjających wystąpieniu jaskry ostrej zamykającego się kąta może należeć alergia na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie.
Ogólne Należy zachować ostrożność u pacjentów, którzy już wcześniej doświadczyli reakcji nadwrażliwości na innych antagonistów receptora angiotensyny II. Wystąpienie reakcji nadwrażliwości na hydrochlorotiazyd jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z alergią i astmą.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej) U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność, w tym częstsze monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi, szczególnie podczas stosowania maksymalnej dawki produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma wynoszącej 10 mg+320 mg+25 mg, ze względu na ograniczoną ilość danych odnośnie tej grupy pacjentów.
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny (ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, leków z grupy ARB lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz leków z grupy ARB.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC, ang. non-melanoma skin cancer) [raka podstawnokomórkowego (BCC, ang. basal cell carcinoma) i raka kolczystokomórkowego (SCC, ang. squamous cell carcinoma)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMSC mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ.
Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie ekspozycji na światło słoneczne i promieniowanie UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ (patrz również punkt 4.8).
Ostra toksyczność na układ oddechowy Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS, ang. acute respiratory distress syndrome). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono oficjalnych badań dotyczących interakcji z innymi produktami leczniczymi dla amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu. Z tego względu, w punkcie tym przedstawiono jedynie informacje dotyczące interakcji z innymi produktami leczniczymi, które znane są dla poszczególnych substancji czynnych.
Istotne jest jednak, aby wziąć pod uwagę, że produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie innych leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania
Poszczególny składnik produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Znane interakcje z następującymi środkami
Wynik interakcji z innymi produktami leczniczymi
Walsartan i hydrochlorotiazyd
Lit Odnotowano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i jego toksyczności podczas jednoczesnego podawania litu z inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, w tym walsartanu, oraz tiazydami. Ponieważ tiazydowe leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu, stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma może prawdopodobnie zwiększyć ryzyko wystąpienia działania toksycznego litu. W związku z tym, podczas jednoczesnego stosowania leków zaleca się staranne monitorowanie stężenia litu w surowicy. Walsartan Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu, substytuty soli zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu Jeżeli konieczne jest zastosowanie produktu leczniczego wpływającego na stężenie potasu w połączeniu z walsartanem, zaleca się monitorowanie stężenia potasu w osoczu. Amlodypina Grejpfrut lub sok grejpfrutowy Nie zaleca się przyjmowania amlodypiny z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym, gdyż u niektórych pacjentów może zwiększyć się biodostępność, czego skutkiem może być nasilone działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi.
Ostrożność konieczna podczas jednoczesnego stosowania
Poszczególny składnik produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma Znane interakcje z następującymi środkami
Wynik interakcji z innymi produktami leczniczymi
Amlodypina Inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, rytonawir) Jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) może powodować znaczne zwiększenie ekspozycji na amlodypinę. Znaczenie kliniczne tych zmian w farmakokinetyce może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku. Konieczne może być monitorowanie stanu klinicznego oraz dostosowanie dawki.
przeciwdrgawkowe [np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon], ryfampicyna, Hypericum perforatum [ziele dziurawca zwyczajnego]) Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 może zmieniać jej stężenie w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem z induktorami CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca), jak i po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki.
dawek amlodypiny 10 mg z symwastatyną 80 mg powodowało zwiększenie ekspozycji na symwastatynę o 77%, w porównaniu z symwastatyną stosowaną w monoterapii. U pacjentów przyjmujących amlodypinę zaleca się zmniejszenie dawki symwastatyny do 20 mg na dobę.
i dożylnie dantrolenu obserwowano prowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą oraz podczas leczenia hipertermii złośliwej. Walsartan i hydrochlorotiazyd Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2 (inhibitory COX-2), kwas acetylosalicylowy (>3 g na dobę) i nieselektywne NLPZ Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe zarówno antagonistów angiotensyny II jak i hydrochlorotiazydu, jeśli są przyjmowane jednocześnie. Ponadto, jednoczesne stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek i zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Dlatego zaleca się monitorowanie czynności nerek na początku leczenia, jak również odpowiednie nawodnienie pacjenta. Walsartan Inhibitory białek wychwytujących (ryfampicyna, Wyniki badania metodą in vitro na komórkach wątroby ludzkiej wskazują, że walsartan jest substratem cyklosporyna) lub białek wypierających (rytonawir) wątrobowego nośnika wychwytu OATP1B1 i wątrobowego nośnika wypływu MRP2. Jednoczesne stosowanie inhibitorów nośnika wychwytu (ryfampicyny, cyklosporyny) lub nośnika wypływu (rytonawir) może zwiększać wpływ walsartanu na organizm. Hydrochlorotiazyd Alkohol, barbiturany i leki narkotyczne Stosowanie tiazydowych leków moczopędnych jednocześnie z substancjami, które również wywierają działanie obniżające ciśnienie krwi (np. poprzez zmniejszenie aktywności sympatykomimetycznej ośrodkowego układu nerwowego lub poprzez bezpośrednie rozszerzenie naczyń) może nasilać niedociśnienie ortostatyczne.
Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych amantadyny.
i inne produkty lecznicze, które mogą wpływać na motorykę przewodu pokarmowego Dostępność biologiczna tiazydowych leków moczopędnych może się zwiększyć pod wpływem leków przeciwcholinergicznych (np. atropina, biperyden), najprawdopodobniej w wyniku spowolnienia perystaltyki przewodu pokarmowego i opóźnienia opróżniania żołądka z treści pokarmowej. Odwrotnie, można oczekiwać, że substancje prokinetyczne, takie jak cyzapryd mogą zmniejszać dostępność biologiczną leków moczopędnych z grupy tiazydów.
przeciwcukrzycowym (np. insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe) Tiazydy mogą zmieniać tolerancję glukozy. Może zajść konieczność dostosowania dawki produktów leczniczych o działaniu przeciwcukrzycowym. Metformina Należy zachować ostrożność podając metforminę, ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej wywołanej przez ewentualną czynnościową niewydolność nerek, związaną ze stosowaniem hydrochlorotiazydu.
i diazoksyd
Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, z lekami beta- adrenolitycznymi może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, mogą nasilać działanie diazoksydu.
może zwiększyć ryzyko hiperurykemii i powikłań typu dny.
mogą zmniejszać wydalanie leków cytotoksycznych (np. cyklofosfamidu i metotreksatu) przez nerki i nasilać ich działanie supresyjne na szpik kostny.
hipomagnezemia wywołana przez tiazydowe leki moczopędne, jako działanie niepożądane sprzyjające zaburzeniom rytmu serca spowodowanym stosowaniem glikozydów naparstnicy.
kontrastujące
U pacjentów z odwodnieniem wywołanym lekami moczopędnymi istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza po podaniu dużych dawek produktów zawierających jod. Przed podaniem tych leków pacjenta należy ponownie nawodnić.
zmniejszają wchłanianie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, czego skutkiem może być niepełne działanie terapeutyczne tiazydowych leków moczopędnych. Jednak rozłożenie w czasie dawkowania hydrochlorotiazydu i żywicy, np. poprzez podanie hydrochlorotiazydu przynajmniej 4 godziny przed lub 4- potencjalnie zminimalizować interakcję.
wpływające na stężenie potasu w surowicy krwi
Działanie hydrochlorotiazydu zmniejszające stężenie potasu w surowicy krwi mogą nasilać jednocześnie podawane leki moczopędne zwiększające wydalanie potasu z moczem, kortykosteroidy, leki przeczyszczające, hormon adrenokortykotropowy (ACTH), amfoterycyna, karbenoksolon, penicylina G i pochodne kwasu salicylowego lub leki przeciwarytmiczne. W przypadku konieczności podawania wymienionych produktów leczniczych razem z amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem stosowanymi w połączeniu, zaleca się monitorowanie stężenia potasu w osoczu.
wpływające na stężenie sodu w surowicy krwi
Działanie leków moczopędnych polegające na zmniejszaniu stężenia sodu mogą nasilać następujące jednocześnie podawane produkty lecznicze: leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe itp. W razie długotrwałego podawania tych produktów leczniczych należy zachować ostrożność.
mogą wywołać torsade de pointes
Ze względu na ryzyko wystąpienia hipokaliemii, należy zachować ostrożność stosując hydrochlorotiazyd w połączeniu z produktami leczniczymi, które mogą wywołać torsade de pointes, szczególnie z lekami przeciwarytmicznymi klasy Ia i III oraz z niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi.
dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon i allopurynol) Hydrochlorotiazyd może zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy i z tego powodu może wystąpić konieczność dostosowania dawki produktów leczniczych nasilających wydalanie kwasu moczowego z moczem. Konieczne może okazać się zwiększenie dawki probenecydu lub sulfinpirazonu. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
niedokrwistości hemolitycznej występującej w przypadku leczenia skojarzonego metylodopą i hydrochlorotiazydem.
zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna) Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, nasilają działanie pochodnych kurary.
przeciwnadciśnieniowe
Tiazydowe leki moczopędne nasilają działanie hipotensyjne innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. guanetydyny, metylodopy, leków beta- adrenolitycznych, leków rozszerzających naczynia, leków blokujących kanały wapniowe, inhibitorów konwertazy angiotensyny, leków blokujących receptory angiotensyny i bezpośrednich inhibitorów reniny).
noradrenalina, adrenalina)
Hydrochlorotiazyd może osłabiać odpowiedź na aminy presyjne, takie jak noradrenalina. Znaczenie kliniczne tego działania jest wątpliwe i nie jest wystarczające do wykluczenia ich stosowania.
Podawanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, z witaminą D lub solami wapnia może nasilić zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych może prowadzić do hiperkalcemii u pacjentów z czynnikami predysponującymi do jej wystąpienia (np. nadczynność przytarczyc, guzy o charakterze nowotworowym lub stany zależne od witaminy D) poprzez zwiększenie zwrotnego wchłaniania wapnia w kanalikach nerkowych.
Podwójna blokada układu RAA lekami z grupy ARB, inhibitorami ACE lub aliskirenem Dane badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, leków z grupy ARB lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Amlodypina Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek (patrz punkt 5.3). Stosowanie amlodypiny w ciąży zaleca się tylko w przypadkach, gdy nie ma bezpieczniejszego leku oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i płodu.
Walsartan
Nie zaleca się stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs) w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie AIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są ostateczne; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Mimo że nie ma danych z kontrolowanych badań epidemiologicznych dotyczących ryzyka związanego z antagonistami receptora angiotensyny II, z tą grupą leków mogą wiązać się podobne zagrożenia. O ile kontynuacja leczenia za pomocą antagonisty receptora angiotensyny II nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Po stwierdzeniu ciąży leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiast przerwać i w razie potrzeby rozpocząć inne leczenie.
Wiadomo, że narażenie na działanie antagonistów receptora angiotensyny II w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje działanie toksyczne na płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3).
Jeżeli do narażenia na działanie antagonistów receptora angiotensyny II doszło od drugiego trymestru ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki.
Noworodki, których matki przyjmowały leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II, należy ściśle obserwować za względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz punkty
4.3 i 4.4).
Hydrochlorotiazyd Doświadczenie ze stosowaniem hydrochlorotiazydu podczas ciąży, a zwłaszcza w pierwszym trymestrze, jest ograniczone. Brak wystarczających badań na zwierzętach.
Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Na podstawie mechanizmu działania farmakologicznego hydrochlorotiazydu można stwierdzić, że jego stosowanie w drugim i trzecim trymestrze ciąży może niekorzystnie wpływać na perfuzję płodowo-łożyskową oraz może powodować takie działania u płodu i noworodka, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej oraz małopłytkowość.
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Brak doświadczenia odnośnie stosowania amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu u kobiet w ciąży. Na podstawie dostępnych danych dotyczących poszczególnych składników, nie zaleca się stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w czasie pierwszego trymestru ciąży, a jego stosowanie w czasie drugiego i trzeciego trymestru ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Karmienie piersią Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, przy czym wartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Brak informacji dotyczących stosowania walsartanu w trakcie karmienia piersią. Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Tiazydy stosowane w dużych dawkach powodując znaczną diurezę mogą hamować laktację. Nie zaleca się stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w czasie karmienia piersią. W przypadku stosowania produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma w czasie karmienia piersią, należy stosować jak najmniejsze dawki. Zaleca się podawanie innych preparatów, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią, zwłaszcza noworodka lub wcześniaka.
Płodność Brak badań klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania amlodypiny/walsartanu/ hydrochlorotiazydu.
Walsartan Walsartan nie wpływał niekorzystnie na sprawność reprodukcyjną samców i samic szczura po podaniu doustnym dawek do 200 mg/kg mc. na dobę. Dawka ta stanowi 6-krotność maksymalnej dawki zalecanej u ludzi, podanej w mg/m 2
i pacjenta o masie ciała 60 kg).
Amlodypina U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych obserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu na szczurach obserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Pacjenci stosujący produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma powinni wziąć pod uwagę możliwość sporadycznego wystąpienia zawrotów głowy i znużenia podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Amlodypina wywiera mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjent przyjmujący produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma odczuwa zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności.
4.8 Działania niepożądane
Profil bezpieczeństwa stosowania amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu przedstawiony poniżej powstał na podstawie badań klinicznych z zastosowaniem mieszaniny amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd i znanego profilu bezpieczeństwa stosowania poszczególnych składników: amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Bezpieczeństwo stosowania amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu oceniano stosując maksymalną dawkę wynoszącą 10 mg+320 mg+25 mg w jednym kontrolowanym krótkotrwałym (trwającym 8 tygodni) badaniu klinicznym z udziałem 2 271 pacjentów, spośród których niepożądane były z reguły łagodne i przemijające i tylko w nielicznych przypadkach wymagały przerwania leczenia. W tym badaniu klinicznym z grupą kontrolną poddawaną aktywnemu leczeniu, najczęstszą przyczyną przerwania leczenia amlodypiną/walsartanem/hydrochlorotiazydem były zawroty głowy i niedociśnienie (0,7%).
W trwającym 8 tygodni kontrolowanym badaniu klinicznym, w którym stosowano skojarzone leczenie trójskładnikowe nie zaobserwowano znaczących, nowych lub niespodziewanych działań niepożądanych w porównaniu z działaniami niepożądanymi znanymi dla monoterapii lub terapii skojarzonej dwuskładnikowej.
Zmiany zaobserwowane w wynikach badań laboratoryjnych w trwającym 8 tygodni kontrolowanym badaniu klinicznym z użyciem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu, były łagodne i zgodne z mechanizmem farmakologicznym leków stosowanych w monoterapii. Obecność walsartanu w leczeniu skojarzonym trzema lekami osłabiła hipokaliemiczne działanie hydrochlorotiazydu.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Następujące działania niepożądane, wymienione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz konwencją MedDRA dotyczącą częstości, dotyczą mieszaniny amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd oraz amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu stosowanych osobno. Bardzo często: ≥1/10; często: ≥1/100 do <1/10; niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100; rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000; bardzo rzadko: <1/10 000, nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane Częstość Amlodypina/ walsartan/hydr ochlorotiazyd Amlodypina Walsartan Hydrochloro- tiazyd Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy skóry) -- -- -- Nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego Agranulocytoza, niewydolność szpiku kostnego -- -- -- Bardzo rzadko Zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu -- -- Nieznana -- Niedokrwistość hemolityczna -- -- -- Bardzo rzadko Leukopenia -- Bardzo rzadko -- Bardzo rzadko Neutropenia -- -- Nieznana -- Małopłytkowość, występująca niekiedy z plamicą -- Bardzo rzadko Nieznana Rzadko Niedokrwistość aplastyczna -- -- -- Nieznana Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość -- Bardzo rzadko Nieznana Bardzo rzadko Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Brak łaknienia Niezbyt często -- -- -- Hiperkalcemia Niezbyt często -- -- Rzadko Hiperglikemia -- Bardzo rzadko -- Rzadko Hiperlipidemia Niezbyt często -- -- -- Hiperurykemia Niezbyt często -- -- Często Zasadowica hipochloremiczna -- -- -- Bardzo rzadko Hipokaliemia Często -- -- Bardzo często Hipomagnezemia -- -- -- Często Hiponatremia Niezbyt często -- -- Często Pogorszenie cukrzycowej równowagi metabolicznej -- -- -- Rzadko Zaburzenia psychiczne Depresja -- Niezbyt często -- Rzadko Bezsenność/zaburzenia snu Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Zmiany nastroju -- Niezbyt często -- Dezorientacja -- Rzadko -- -- Zaburzenia układu nerwowego Zaburzona koordynacja ruchów Niezbyt często -- -- -- Zawroty głowy Często Często -- Rzadko Zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała, zawroty głowy związane z wysiłkiem Niezbyt często -- -- -- Zaburzenia smaku Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zespół pozapiramidowy -- Nieznana -- -- Ból głowy Często Często -- Rzadko Wzmożone napięcie -- Bardzo rzadko -- -- Letarg Niezbyt często -- -- -- Parestezje Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Neuropatia obwodowa, neuropatia Niezbyt często Bardzo rzadko -- -- Senność Niezbyt często Często -- -- Omdlenia Niezbyt często Niezbyt często -- -- Drżenie -- Niezbyt często -- -- Niedoczulica -- Niezbyt często -- -- Zaburzenia oka Jaskra ostra zamykającego się kąta -- -- -- Nieznana Zaburzenia widzenia -- Niezbyt często -- -- Pogorszenie widzenia Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką
Zaburzenia ucha i błędnika Szum uszny -- Niezbyt często -- -- Zawroty głowy Niezbyt często -- Niezbyt często -- Zaburzenia serca Kołatanie serca -- Często -- -- Tachykardia Niezbyt często -- -- -- Arytmie (w tym bradykardia, częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków) -- Bardzo rzadko -- Rzadko Zawał mięśnia sercowego -- Bardzo rzadko -- -- Zaburzenia naczyniowe Nagłe zaczerwienienie twarzy -- Często -- -- Niedociśnienie Często Niezbyt często -- -- Niedociśnienie ortostatyczne Niezbyt często -- -- Często Zapalenie żył, zakrzepica żylna Niezbyt często -- -- -- Zapalenie naczyń -- Bardzo rzadko Nieznana
-- Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Kaszel Niezbyt często Bardzo rzadko Niezbyt często
-- Duszność Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zespół zaburzeń oddechowych, obrzęk płuc, zapalenie płuc -- -- -- Bardzo rzadko Zapalenie błony śluzowej nosa -- Niezbyt często -- -- Podrażnienie gardła Niezbyt często -- -- -- Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia żołądka i jelit Uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, ból w nadbrzuszu Niezbyt często Często Niezbyt często
Rzadko Nieprzyjemny zapach z ust Niezbyt często -- -- -- Zmiana rytmu wypróżnień -- Niezbyt często -- -- Zaparcie -- -- -- Rzadko Zmniejszony apetyt -- -- -- Często Biegunka Niezbyt często Niezbyt często -- Rzadko Suchość błony śluzowej jamy ustnej Niezbyt często Niezbyt często -- -- Niestrawność Często Niezbyt często -- -- Nieżyt błony śluzowej żołądka -- Bardzo rzadko -- -- Rozrost dziąseł -- Bardzo rzadko -- -- Nudności Niezbyt często Często -- Często Zapalenie trzustki -- Bardzo rzadko -- Bardzo rzadko Wymioty Niezbyt często Niezbyt często -- Często Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, łącznie ze zwiększeniem stężenia bilirubiny we krwi -- Bardzo rzadko** Nieznana -- Zapalenie wątroby -- Bardzo rzadko -- -- Cholestaza wewnątrzwątrobowa, żółtaczka -- Bardzo rzadko -- Rzadko Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Łysienie -- Niezbyt często -- -- Obrzęk naczynioruchowy -- Bardzo rzadko Nieznana -- Pęcherzowe zapalenie skóry -- -- Nieznana -- Skórne reakcje tocznio- podobne, uaktywnienie skórnej postaci tocznia rumieniowatego -- -- -- Bardzo rzadko Rumień wielopostaciowy -- Bardzo rzadko -- Nieznana Wykwit -- Niezbyt często -- -- Nadmierne pocenie się Niezbyt często Niezbyt często -- -- Reakcje nadwrażliwości na światło* -- Bardzo rzadko -- Rzadko Świąd Niezbyt często Niezbyt często Nieznana -- Plamica -- Niezbyt często -- Rzadko Wysypka -- Niezbyt często Nieznana Często Odbarwienie skóry -- Niezbyt często -- -- Pokrzywka i inne formy wysypki -- Bardzo rzadko -- Często Martwicze zapalenie naczyń krwionośnych i toksyczna martwica naskórka -- -- -- Bardzo rzadko Złuszczające zapalenie skóry -- Bardzo rzadko -- -- Zespół Stevensa- Johnsona -- Bardzo rzadko -- -- Obrzęk Quinckego -- Bardzo rzadko -- -- Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów -- Niezbyt często -- -- Ból pleców Niezbyt często Niezbyt często -- -- Obrzęk stawów Niezbyt często -- -- -- Skurcz mięśni Niezbyt często Niezbyt często -- Nieznana Osłabienie mięśni Niezbyt często -- -- -- Ból mięśniowy Niezbyt często Niezbyt często Nieznana -- Ból kończyn Niezbyt często -- -- -- Obrzęk kostek -- Często -- -- Zaburzenia nerek i dróg moczowych we krwi Zwiększenie stężenia keratyniny
Niezbyt często -- Nieznana -- Zaburzenia mikcji Niezbyt często -- -- Oddawanie moczu w nocy -- Niezbyt często -- -- Częstomocz Często Niezbyt często -- -- Zaburzenia czynności nerek -- -- -- Nieznana Ostra niewydolność nerek Niezbyt często -- -- Nieznana Niewydolność nerek i zaburz enie
-- -- Nieznana Rzadko Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Impotencja Niezbyt często Niezbyt często -- Często Ginekomastia -- Niezbyt często -- -- Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Abazja, zaburzenia chodu Niezbyt często -- -- -- Osłabienie Niezbyt często Niezbyt często -- Nieznana Niepokój, złe samopoczucie Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zmęczenie Często Często Niezbyt często -- Ból w klatce piersiowej nie związany z sercem Niezbyt często Niezbyt często -- -- Obrzęk Często Często -- -- Ból -- Niezbyt często -- -- Gorączka -- -- -- Nieznana Badania diagnostyczne Zwiększenie stężenia lipidów -- -- -- Bardzo często Zwiększenie stę żenia azotu mocznikowego we krwi Niezbyt często -- -- -- Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi Niezbyt często -- -- -- Cukromocz -- -- -- Rzadko Zmniejszenie stężenia potasu we krwi Niezbyt często -- -- -- Zwiększenie stężenia potasu we krwi -- -- Nieznana -- Zwiększenie masy ciała Niezbyt często Niezbyt często -- -- Zmniejszenie masy ciała -- Niezbyt często -- -- * Patrz punkt 4.4 Nadwrażliwość na światło ** W większości przypadków odpowiadające cholestazie
Opis wybranych działań niepożądanych
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC (patrz również punkty 4.4 i 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Brak doświadczeń z przedawkowaniem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu. Głównym objawem przedawkowania walsartanu jest znaczne niedociśnienie z zawrotami głowy. Przedawkowanie amlodypiny może objawiać się nadmiernym rozszerzeniem naczyń obwodowych i, ewentualnie, częstoskurczem odruchowym. Opisywano znaczne i potencjalnie przedłużające się niedociśnienie układowe, w tym wstrząs zakończony zgonem.
Rzadko notowano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny, mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami) mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności minutowej serca.
Leczenie Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Klinicznie istotne niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu wymaga aktywnego leczenia wspomagającego układ sercowo-naczyniowy, w tym częstego monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn oraz kontroli objętości wewnątrznaczyniowej i ilości oddawanego moczu. W celu przywrócenia napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczego, można zastosować lek zwężający naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie ma dla niego przeciwwskazań. Glukonian wapnia podany dożylnie może być korzystny dla odwrócenia skutków blokady kanału wapniowego.
Amlodypina Jeśli zażycie nastąpiło niedawno, można wywołać wymioty lub przeprowadzić płukanie żołądka. Podanie węgla aktywnego zdrowym ochotnikom bezpośrednio lub 2 godziny po zażyciu amlodypiny wykazało znaczne zmniejszenie wchłaniania tej substancji. Usu nięcie amlodypiny za pomocą hemodializy jest mało prawdopodobne.
Walsartan Usunięcie walsartanu za pomocą hemodializy jest mało prawdopodobne.
Hydrochlorotiazyd Przedawkowanie hydrochlorotiazydu związane jest z niedoborem elektrolitów (hipokaliemią, hipochloremią) oraz odwodnieniem spowodowanym wzmożoną diurezą. Do najczęściej występujących objawów przedmiotowych i podmiotowych przedawkowania należą nudności i senność. Hipokaliemia może spowodować skurcze mięśni i (lub) wyraźne zaburzenia rytmu serca zwią zane z jednoczesnym przyjmowaniem glikozydów naparstnicy lub pewnych leków przeciwarytmicznych. Nie ustalono stopnia w jakim hydrochlorotiazyd jest usuwany za pomocą hemodializy.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki działające na układ renina-angiotensyna, antagoniści angiotensyny II, inne leki złożone, kod ATC: C09DX01
Mechanizm działania Produkt leczniczy Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma zawiera trzy składniki przeciwnadciśnieniowe o uzupełniających się mechanizmach kontrolowania ciśnienia krwi u pacjentów z samoistnym nadciśnieniem tętniczym: amlodypina należy do grupy antagonistów wapnia, walsartan do grupy leków będących antagonistami angiotensyny II, a hydrochlorotiazyd należy do grupy tiazydowych leków moczopędnych. Skojarzenie tych substancji powoduje addytywne działanie przeciwnadciśnieniowe.
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd był analizowany w podwójnie zaślepionym badaniu kontrolowanym substancją czynną z udziałem pacjentów z nadciśnieniem. Łącznie w badaniu wzięło udział 2 271 pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem (średnie wyjściowe skurczowe/rozkurczowe ciśnienie krwi wynosiło 170/107 mmHg), którym podawano amlodypinę/walsartan/hydrochlorotiazyd w dawkach 10 mg/320 mg/25 mg; walsartan/hydrochlorotiazyd w dawkach 320 mg/25 mg; amlodypinę/walsartan w dawkach badania pacjentom przepisywano mniejsze dawki w leczeniu skojarzonym, a następnie dawki stopniowo zwiększano, tak by w tygodniu 2 uzyskać dawki w pełnej wysokości.
W tygodniu 8 średnie zmniejszenie skurczowego/rozkurczowego ciśnienia krwi wyniosło 39,7/24,7 mmHg po zastosowaniu amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu; 32,0/19,7 mmHg w grupie walsartanu/hydrochlorotiazydu; 33,5/21,5 mmHg w grupie amlodypiny/walsartanu oraz 31,5/19,5 mmHg w grupie amlodypiny/hydrochlorotiazydu. Potrójna terapia skojarzona była statystycznie bardziej skuteczna od każdej z trzech podwójnych terapii skojarzonych w obniżaniu rozkurczowego i skurczowego ciśnienia krwi. Spadek skurczowego/rozkurczowego ciśnienia krwi pod wpływem amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu był o 7,6/5,0 mmHg większy niż po zastosowaniu walsartanu z hydrochlorotiazydem, o 6,2/3,3 mmHg większy w porównaniu z leczeniem amlodypiną z walsartanem oraz o 8,2/5,3 mmHg większy niż po zastosowaniu amlodypiny z hydrochlorotiazydem. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskiwano po 2 tygodniach leczenia maksymalnymi da wkami amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu. U statystycznie większego odsetka pacjentów uzyskano kontrolę ciśnienia krwi (<140/90 mmHg) w grupie leczonej amlodypiną/walsartanem/hydrochlorotiazydem (71%) w porównaniu z każdą z trzech dwuskładnikowych terapii skojarzonych (45-54%) (p<0,0001).
W podgrupie 283 pacjentów, w której dokonano całodobowego ambulatoryjnego pomiaru ciśnienia krwi, klinicznie i statystycznie większy spadek skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi w ciągu z hydrochlorotiazydem, walsartanu z amlodypiną oraz hydrochlorotiazydu z amlodypiną.
Amlodypina Mechanizm działania Amlodypina - składnik produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma hamuje wejście jonów wapnia przez błony komórkowe do komórek mięśnia sercowego oraz mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny polega na bezpośrednim działaniu rozkurczającym mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, powodującym zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego i ciśnienia krwi.
Działanie farmakodynamiczne Dane doświadczalne wskazują, że amlodypina przyłącza się zarówno w miejscach wiązania pochodnych dihydropirydyny, jak i pochodnych nie-dihydropirydynowych. Kurczliwość mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń krwionośnych zależy od przemieszczania się zewnątrzkomórkowych jonów wapnia do komórek mięśni poprzez specjalne kanały jonowe.
Po podaniu dawek terapeutycznych pacjentom z nadciśnieniem, amlodypina powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, skutkujące zmniejszeniem ciśnienia krwi w pozycji leżącej i stojącej. Obniżeniu ciśnienia krwi podczas przedłużonego podawania nie towarzyszy istotna zmiana częstości skurczów serca ani stężeń katecholamin w osoczu.
Stężenia w osoczu korelują ze skutecznością zarówno u pacjentów młodych, jak i u pacjentów w podeszłym wieku.
U pacjentów z nadciśnieniem i z prawidłową czynnością nerek, dawki terapeutyczne amlodypiny skutkowały zmniejszeniem nerkowego oporu naczyniowego i zwiększeniem współczynnika przesączania kłębuszkowego oraz efektywnego nerkowego przepływu osocza, bez zmiany frakcji przesączania lub występowania białkomoczu.
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących kanały wapniowe, pomiary hemodynamiczne czynności serca w spoczynku i podczas ćwiczeń fizycznych (lub marszu) u pacjentów z prawidłową czynnością komór, leczonych amlodypiną na ogół wykazywały niewielkie zwiększenie wskaźnika sercowego bez istotnego wpływu na dP/dt lub na ciśnienie końcoworozkurczowe i pojemność końcoworozkurczową lewej komory. W badaniach hemodynamicznych, amlodypina podawana w zakresie dawek terapeutycznych zdrowym zwierzętom i ludziom nie wykazywała ujemnego działania inotropowego, u ludzi nawet po podaniu łącznie z beta-adrenolitykami.
Amlodypina nie zmienia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego ani przewodzenia przedsionkowo-komorowego u zdrowych zwierząt i ludzi. W badaniach klinicznych, w których amlodypinę podawano łącznie z beta-adrenolitykami pacjentom z nadciśnieniem lub dusznicą bolesną, nie obserwowano działań niepożądanych w badaniach elektrokardiograficznych.
Amlodypinę badano u pacjentów z przewlekłą stabilną dusznicą bolesną, dusznicą naczynioskurczową i udokumentowaną angiograficznie chorobą wieńcową.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Stosowanie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym Podczas randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania chorobowości i śmiertelności prowadzonego pod nazwą ALLHAT (Antihypertensive and Lipid-Lowering treatment to prevent Heart Attack Trial) dokonano porównania nowszych terapii: amlodypiny w dawce 2,5-10 mg na dobę (antagonisty kanałów wapniowych) lub lizynoprylu w dawce 10-40 mg na dobę (inhibitora ACE) jako leczenia pierwszego rzutu, z podawaniem diuretyku tiazydowego, chlorotalidonu w dawce 12,5-25 mg na dobę pacjentom z nadciśnieniem w stopniu od łagodnego do umiarkowanego.
Do badania zrandomizowano łącznie 33 357 pacjentów z nadciśnieniem w wieku 55 lat i starszych, których następnie poddano obserwacji trwającej średnio 4,9 lat. U pacjentów występował co najmniej jeden dodatkowy czynnik ryzyka choroby niedokrwiennej serca, w tym: przebyty zawał mięśnia sercowego lub udar (>6 miesięcy przed włączeniem do badania) albo udokumentowane rozpoznanie innej sercowo-naczyniowej choroby miażdżycowej (łącznie 51,5%), cukrzyca typu II (36,1%), stęż enie cholesterolu HDL <35 mg/dl lub <0,906 mmol/l (11,6%), przerost lewej komory serca rozpoznany w badaniu EKG lub w badaniu echokardiograficznym (20,9%), czynne palenie tytoniu (21,9%).
Pierwszorzędowy punkt końcowy był złożony z choroby niedokrwiennej serca zakończonej zgonem lub zawału serca niepowodującego zgonu pacjenta. Nie stwierdzono istotnej różnicy w odniesieniu do pierwszorzędowego punktu końcowego pomiędzy leczeniem opartym na podawaniu amlodypiny a terapią z użyciem chlorotalidonu: wskaźnik ryzyka (RR) 0,98 95% CI (0,90-1,07) p=0,65. Wśród drugorzędowych punktów końcowych częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była istotnie większa w grupie amlodypiny w porównaniu z grupą chlorotalidonu (10,2% w porównaniu z 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Nie obserwowano jednak istotnej różnicy w śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny pomiędzy leczeniem amlodypiną a terapią chlorotalidonem RR 0,96 95% CI [0,89-1,02] p=0,20.
Walsartan Mechanizm działania Walsartan jest doustnym, silnym, swoistym antagonistą receptora angiotensyny II. Działa wybiórczo na odpowiedzialny za znane działanie angiotensyny II podtyp receptora AT1.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Podanie walsartanu pacjentom z nadciśnieniem prowadziło do spadku ciśnienia krwi bez wpływu na częstość tętna.
U większości pacjentów po podaniu pojedynczej dawki doustnej, początek działania przeciwnadciśnieniowego występuje w ciągu 2 godzin, a maksymalny spadek ciśnienia krwi jest osiągany w ciągu 4-6 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu leku. Podczas wielokrotnego podawania, maksymalne obniżenie ciśnienia krwi przy jakiejkolwiek dawce jest na ogół osiągane w ciągu 2-4 tygodni.
Hydrochlorotiazyd Mechanizm działania Tiazydowe leki moczopędne działają głównie w dystalnych nerkowych kanalikach krętych. Wykazano, że w korze nerki znajduje się receptor o dużym powinowactwie będący głównym miejscem wiązania dla moczopędnego działania tiazydów oraz hamowania transportu NaCl w dystalnych nerkowych kanalikach krętych. Mechanizm działania tiazydowych leków moczopędnych polega na hamowaniu transportu błonowego Na + Cl - , prawdopodobnie w drodze konkurowania o miejsca Cl - , wpływając na proces wchłaniania zwrotnego elektrolitów: działanie bezpośrednie polega na zwiększeniu wydalania sodu i chlorków w przybliżeniu w równym stopniu, a działanie pośrednie to działanie moczopędne, zmniejszające objętość osocza, a w rezultacie zwiększające aktywność reninową osocza, zwiększające wydzielanie aldosteronu, zwiększające wydalanie potasu z moczem i zmniejszające stężenie potasu w surowicy.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC. W jednym z badań uczestniczyło 71 533 osób z BCC i 8 629 osób z SCC, które porównywano z grupami kontrolnymi z tej samej populacji obejmującymi odpowiednio 1 430 833 i 172 462 osoby. Duży stopień narażenia na HCTZ (łączna dawka ≥50 000 mg) wiązał się ze skorygowanym OR dla BCC rzędu 1,29 (95 % CI: 1,23-1,35), a dla SCC rzędu 3,98 (95 % CI: 3,68-4,31). Stwierdzono wyraźną zależność między łączną dawką a skutkiem zarówno w przypadku BCC, jak i SCC. W innym badaniu wykazano możliwy związek stopnia narażenia na HCTZ z występowaniem nowotworów złośliwych warg (SCC): w badaniu porównywano kontrolną z zastosowaniem strategii jednoczesnego zbioru ryzyka. Stwierdzono zależność między łączną dawką a odpowiedzią ze skorygowanym OR rzędu 2,1 (95 % CI: 1,7-2,6), które wzrastało do OR 3,9 (3,0-4,9) w przypadku dużego stopnia narażenia (~25 000 mg) i OR 7,7 (5,7-10,5) dla największych łącznych dawek (~100 000 mg) (patrz również punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w samoistnym nadciśnieniu tętniczym (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
Inne: podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. Ongoing Telmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z lekami z grupy ARB.
Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo- naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.
Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz leków z grupy ARB.
Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz leków z grupy ARB (patrz punkt 4.4).
Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub leku z grupy ARB u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz/lub z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo- naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Liniowość Amlodypina, walsartan i hydrochlorotiazyd charakteryzują się farmakokinetyką liniową.
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd Po doustnym podaniu amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu zdrowym osobom dorosłym maksymalne stężenia amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu w osoczu osiągane są odpowiednio po 6-8 godzinach, 3 godzinach i 2 godzinach. Szybkość i intensywność wchłaniania amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu z mieszaniny amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd są takie same jak po podaniu w postaci pojedynczych substancji.
Amlodypina Wchłanianie Po podaniu doustnym dawek terapeutycznych samej amlodypiny, maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 6-12 godzinach. Całkowita biodostępność wynosi od 64% do 80%. Przyjmowanie pokarmu nie ma wpływu na biodostępność amlodypiny.
Dystrybucja Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. Badania in vitro z amlodypiną wykazały, że około 97,5% leku znajdującego się w krwiobiegu wiąże się z białkami osocza.
Metabolizm Amlodypina jest w znacznym stopniu (około 90%) metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów.
Eliminacja Eliminacja amlodypiny z osocza przebiega dwufazowo, z okresem półtrwania w fazie eliminacji wynoszącym około 30 do 50 godzin. Stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są po stałym podawaniu przez 7-8 dni. Dziesięć procent wyjściowej amlodypiny i 60% jej metabolitów zostaje wydalone z moczem.
Walsartan Wchłanianie Po podaniu doustnym samego walsartanu, maksymalne stężenia w osoczu osiągane są po 2-4 godzinach. Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 23%. Pokarm zmniejsza całkowity wpływ walsartanu na organizm (mierzony jako pole pod krzywą, AUC) o około 40%, a maksymalne stężenie w osoczu (C max ) o około 50%, chociaż od około 8 godzin po podaniu stężenie walsartanu w osoczu jest podobne w grupie pacjentów po posiłku i w grupie pacjentów na czczo. Zmniejszeniu AUC nie towarzyszy jednak klinicznie istotne osłabienie działania terapeutycznego, i dlatego walsartan może być podawany zarówno z pokarmem, jak i bez.
Dystrybucja Objętość dystrybucji walsartanu w stanie stacjonarnym po podaniu dożylnym wynosi około 17 litrów, co wskazuje, że walsartan nie przedostaje się w dużym stopniu do tkanek. Walsartan w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza (94-97%), głównie z albuminami surowicy.
Metabolizm Walsartan nie ulega znacznym przekształceniom, tylko około 20% dawki jest wydalane w postaci metabolitów. W osoczu zidentyfikowano hydroksymetabolit w małych stężeniach (mniej niż 10% AUC walsartanu). Metabolit ten jest nieaktywny farmakologicznie.
Eliminacja Walsartan charakteryzuje się wielowykładniczą kinetyką rozpadu (t ½α
½ß
walsartanu jest wydalana z kałem (około 83% dawki) i w moczu (około 13% dawki), głównie w postaci niezmienionej. Po podaniu dożylnym, klirens osoczowy walsartanu wynosi około 2 l/h, a klirens nerkowy - 0,62 l/h (około 30% klirensu całkowitego). Okres półtrwania walsartanu wynosi
Hydrochlorotiazyd Wchłanianie Wchłanianie hydrochlorotiazydu po podaniu dawki doustnej następuje szybko (t max
Zwiększenie średniego pola powierzchni pod krzywą jest liniowe i proporcjonalne do dawki w zakresie dawek terapeutycznych.
Wpływ pokarmu na wchłanianie hydrochlorotiazydu, jeśli istnieje, ma minimalne znaczenie kliniczne. Bezwzględna dostępność biologiczna hydrochlorotiazydu po podaniu doustnym wynosi 70%.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji wynosi 4–8 l/kg. Hydrochlorotiazyd znajdujący się w układzie krążenia wiąże się z białkami osocza (40–70%), głównie z albuminami. Hydrochlorotiazyd ulega również kumulacji w erytrocytach w ilości stanowiącej około 3-krotność kumulacji w osoczu.
Metabolizm Hydrochlorotiazyd jest wydalany głównie w postaci niezmienionej.
Eli minacja Hydrochlorotiazyd jest usuwany z osocza a jego okres półtrwania wynosi średnio od 6 do 15 godzin w końcowej fazie eliminacji. Wielokrotne podawanie hydrochlorotiazydu nie powoduje zmian jego właściwości farmakokinetycznych, a dawkowanie raz na dobę skutkuje minimalną kumulacją leku. Ponad 95% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy polega na biernej filtracji i czynnym wydzielaniu do kanalików nerkowych.
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież (poniżej 18 lat) Brak danych farmakokinetycznych w populacji pediatrycznej.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej) Czas do uzyskania maksymalnego stężenia amlodypiny w osoczu jest podobny u młodych pacjentów i u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku, klirens amlodypiny ma tendencję do zmniejszania się, powodując zwiększenie pola pod krzywą (AUC) i wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji. Średnie ogólnoustrojowe AUC dla walsartanu jest większe o 70% u pacjentów w podeszłym wieku niż u młodych pacjentów, dlatego też w przypadku zwiększania dawki zaleca się zachowanie ostrożności.
Pole pod krzywą AUC walsartanu jest nieznacznie zwiększone u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu z pacjentami młodymi, jednak nie wykazano, by różnice te miały jakiekolwiek znaczenie kliniczne.
Ograniczone dane wskazują, że układowy klirens hydrochlorotiazydu jest zmniejszony u pacjentów w podeszłym wieku, zarówno zdrowych jak i chorujących na nadciśnienie, w porównaniu ze zdrowymi młodymi ochotnikami.
Trzy składniki produktu są równie dobrze tolerowane przez pacjentów młodych, jak przez osoby w podeszłym wieku, dlatego zaleca się stosowanie zwykłego dawkowania (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności nerek Zaburzenia czynności nerek nie wpływają w sposób istotny na farmakokinetykę amlodypiny. Zgodnie z oczekiwaniami w przypadku produktu, którego klirens nerkowy wynosi tylko 30% całkowitego klirensu osoczowego, nie zauważono korelacji pomiędzy czynnością nerek a całkowitym wpływem walsartanu na organizm.
Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek mogą zatem otrzymywać zazwyczaj stosowaną dawkę początkową leku (patrz punkt 4.2 i 4.4).
W przypadku zaburzeń czynności nerek średnie szczytowe stężenia i wartości AUC hydrochlorotiazydu są zwiększone a szybkość wydalania z moczem jest zmniejszona. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek, obserwowano 3-krotne zwiększenie wartości AUC hydrochlorotiazydu. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, obserwowano 8-krotne zwiększenie wartości AUC. Stosowanie produktu Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, anurią lub poddawanych dializie (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności wątroby Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby klirens amlodypiny jest zmniejszony, co powoduje zwiększenie AUC o około 40-60%. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej przewlekłą chorobą wątroby, całkowity wpływ walsartanu na organizm (mierzony wartością AUC) jest przeciętnie dwukrotnie większy niż u zdrowych ochotników (dobranych według wieku, płci i masy ciała). Ze względu na zawartość walsartanu, produkt Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 4.3).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Amlodypina/walsartan/hydrochlorotiazyd W szeregu przedklinicznych badań dotyczących bezpieczeństwa prowadzonych na kilku gatunkach zwierząt, którym podawano amlodypinę, walsartan, hydrochlorotiazyd, a także skojarzenie walsartanu z hydrochlorotiazydem, amlodypiny z walsartanem oraz amlodypiny z walsartanem i hydrochlorotiazydem nie stwierdzono toksycznego działania ogólnoustrojowego lub toksycznego wpływu na narządy docelowe, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na kliniczne zastosowanie amlodypiny/walsartanu/hydrochlorotiazydu u ludzi.
Przedkliniczne badania nad bezpieczeństwem, trwające do 13 tygodni prowadzono na szczurach, którym podawano amlodypinę z walsartanem i hydrochlorotiazydem. Leczenie skojarzone spowodowało przewidywane zmniejszenie masy czerwonokrwinkowej (erytrocytów, hemoglobiny, hematokrytu i retykulocytów), zwiększenie stężenia mocznika w surowicy, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia potasu w surowicy, zwiększenie liczby komórek przykłębuszkowych (JG) w nerkach oraz miejscowe nadżerki w żołądku gruczołowym szczura. Wszystkie te zmiany były odwracalne po 4-tygodniowym okresie zdrowienia i są uważane za nasilenie działań farmakologicznych.
Leczenie skojarzone amlodypiną z walsartanem i hydrochlorotiazydem nie było badane w kierunku ewentualnego działania genotoksycznego lub rakotwórczego z uwagi na brak dowodów na występowanie jakichkolwiek interakcji pomiędzy tymi substancjami, które od dawna znajdują się w obrocie. Amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd badano jednak osobno pod kątem działania genotoksycznego i rakotwórczego, uzyskując wynik negatywny.
Amlodypina Toksyczny wpływ na płodność Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniu amlodypiny w dawkach około 50-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, w mg/kg masy ciała.
Zaburzenia płodności Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg na dobę (w przeliczeniu na mg/m powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu na szczurach, w którym samcom podawano bezylan amlodypiny w dawce porównywalnej do stosowanej u ludzi, w mg/kg, przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu w osoczu, jak i zmniejszenie gęstości nasienia, liczby dojrzałych spermatyd i komórek Sertoliego.
Rakotwórczość, mutageneza U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg na dobę, nie stwierdzono oznak działania rakotwórczego. Największa dawka (u myszy zbliżona, a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w mg/m 2
zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.
W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomie genów ani chromosomów.
*W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg.
Walsartan Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, farmakologii, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego, oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają występowania szczególnego zagrożenia dla człowieka.
U szczurów dawki toksyczne u matki (600 mg/kg mc. na dobę) w trakcie ostatnich dni ciąży i laktacji prowadziły do mniejszego wskaźnika przeżywalności, mniejszego przyrostu masy ciała i opóźnienia rozwoju (oddzielnie małżowiny usznej i otwór w kanale słuchowym) u potomstwa (patrz punkt 4.6). Takie dawki u szczurów (600 mg/kg mc. na dobę) są około 18-krotnie większe od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi, w mg/m 2
i pacjenta o masie ciała 60 kg).
W przedklinicznych badaniach bezpieczeństwa duże dawki walsartanu (od 200 do 600 mg/kg mc.) powodowały u szczurów obniżenie parametrów czerwonych krwinek (erytrocyty, hemoglobina, hematokryt) i zmiany w hemodynamice nerek (nieznacznie zwiększone stężenie azotu mocznika we krwi, rozrost kanalików nerkowych i bazofilię u samców). Takie dawki u szczurów (200 do 600 mg/kg mc. na dobę) są około 6-krotnie i 18-krotnie większe od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi wyrażonej w mg/m 2
i pacjenta o masie ciała 60 kg).
U marmozet przy stosowaniu porównywalnych dawek zmiany były zbliżone, choć cięższe, szczególnie w nerkach, gdzie zmiany rozwinęły się w nefropatię, obejmującą również zwiększone stężenie azotu mocznika i kreatyniny we krwi.
W obu gatunkach zaobserwowano również przerost komórek aparatu przykłębuszkowego. Uznano, że wszystkie zmiany zostały spowodowane farmakologicznym działaniem walsartanu, który wywołuje długo utrzymujące się niedociśnienie tętnicze, szczególnie u marmozet. W przypadku stosowania walsartanu u ludzi w dawkach terapeutycznych wydaje się, że przerost komórek aparatu przykłębuszkowego nie ma odniesienia.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krospowidon typ A Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 5 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Otoczka: Hypromeloza 2910 Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 6000
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Otoczka: Hypromeloza 2910 Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 6000 Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172)
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 320 mg + 25 mg tabletki powlekane Otoczka: Hypromeloza 2910 Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 8000 Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister Aluminium/PVC/PCTFE.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 5 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Wielkość opakowań: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Wielkość opakowań: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 320 mg + 25 mg tabletki powlekane Wielkość opakowań: 14, 28, 30, 56, 90, 98 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUZakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 5 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Pozwolenie nr 25459
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane Pozwolenie nr 25460
Amlodipine + Valsartan + Hydrochlorothiazide Polpharma 10 mg + 320 mg + 25 mg tabletki powlekane Pozwolenie nr 25461
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 16.07.2019 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO01.07.2022 r.