Moxifloxacin Genoptim

1 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane Moxifloxacinum Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. -Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. -W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. -Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. -Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki: 1.Co to jest lek Moxifloxacin Genoptim i w jakim celu się go stosuje 2.Informacje ważne przed zastosowaniem leku Moxifloxacin Genoptim 3.Jak stosować lek Moxifloxacin Genoptim 4.Możliwe działania niepożądane 5.Jak przechowywać lek Moxifloxacin Genoptim 6.Zawartość opakowania i inne informacje 1.Co to jest lek Moxifloxacin Genoptim i w jakim celu się go stosuje Moxifloxacin Genoptim zawiera substancję czynną moksyfloksacynę, która należy do grupy antybiotyków nazywanych fluorochinolonami. Moxifloxacin Genoptim działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia. Moxifloxacin Genoptim stosuje się u pacjentów w wieku 18 lat i starszych w leczeniu wymienionych niżej zakażeń bakteryjnych, jeżeli są wywołane przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę. Moksyfloksacynę należy stosować tylko wówczas, jeśli uzna się, że nie jest właściwe zastosowanie innych leków przeciwbakteryjnych zalecanych w poniższych zakażeniach jako leki pierwszego rzutu lub jeżeli po ich zastosowaniu zakażenie nie ustąpiło: –ostre bakteryjne zapalenie zatok (prawidłowo rozpoznane), –ostre zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (prawidłowo rozpoznane), –pozaszpitalne zapalenie płuc, oprócz ciężkich przypadków, –zapalenie narządów miednicy mniejszej o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu (m.in. zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, w tym zapalenie jajowodów i zapalenie błony śluzowej macicy), przebiegające bez ropnia jajowodowo-jajnikowego ani ropnia w miednicy mniejszej. Ze względu na narastającą opornośćNeisseria gonorrhoeae(dwoinki rzeżączki)na moksyfloksacynę lek Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane nie jest zalecany do leczenia zapalenia narządów miednicy mniejszej o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu w monoterapii; należy go stosować w skojarzeniu z innym odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym (np. cefalosporyną), chyba że jest pewne, że zakażenia nie wywołała oporna na moksyfloksacynęNeisseria gonorrhoeae(patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2). Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane można stosować w następujących wskazaniach, w celu zakończenia leczenia pacjentów, u których nastąpiła poprawa w początkowym etapie leczenia moksyfloksacyną podawaną dożylnie: –pozaszpitalne zapalenie płuc, –powikłane zakażenia skóry i tkanki podskórnej. Leku Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane nie należy stosować w celu rozpoczęcia leczenia jakiegokolwiek rodzaju zakażeń skóry i tkanki podskórnej ani ciężkiego pozaszpitalnego zapalenia płuc. 2 2.Informacje ważne przed zastosowaniem leku Moxifloxacin Genoptim Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy należy do którejś z opisanych poniżej grup, powinien skontaktować się z lekarzem. Kiedy nie stosować leku Moxifloxacin Genoptim −W razie uczulenia na substancję czynną moksyfloksacynę, inne leki z grupy chinolonów lub którykolwiek z pozostałych składników leku (patrz punkt 6). −W okresie ciąży i karmienia piersią. −U pacjentów w wieku poniżej 18 lat. −Jeśli u pacjenta w przeszłości występowała choroba ścięgien w związku z leczeniem innymi lekami z grupy chinolonów (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2 oraz punkt 4). −Jeśli u pacjenta występują: wrodzony lub nabyty nieprawidłowy rytm serca (widoczny w elektrokardiogramie (EKG) – zapisie czynności elektrycznej serca); zaburzenia równowagi elektrolitowej (zwłaszcza małe stężenie potasu lub magnezu we krwi); bardzo wolny rytm serca (bradykardia); osłabienie pracy serca (niewydolność serca); stwierdzone w przeszłości zaburzenia rytmu serca (arytmie) lub jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą powodować szczególne zmiany w zapisie EKG (patrz „Moxifloxacin Genoptim a inne leki”). Moxifloxacin Genoptim może bowiem powodować zmiany w zapisie EKG zwane wydłużeniem odstępu QT, co oznacza opóźnienie w przewodzeniu sygnałów elektrycznych w sercu. −Jeśli u pacjenta występuje choroba wątroby lub aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaz) przewyższa 5-krotnie górną granicę normy. Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Moxifloxacin Genoptim należy zwrócić się do lekarza, jeśli: −U pacjenta stwierdzono niedomykalność zastawek serca. −W rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty albo wrodzonej choroby zastawki serca, czy też inne czynniki ryzyka lub stany predysponujące (np. choroby tkanki łącznej takie jak zespół Marfana lub zespół Ehlersa-Danlosa, zespół Turnera, zespół Sjögrena [choroba zapalna o podłożu autoimmunologicznym] lub choroby naczyń krwionośnych takie jak zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic, reumatoidalne zapalenie stawów [choroba stawów] lub zapalenie wsierdzia [zakażenie serca]). −Moxifloxacin Genoptim możezmieniać zapis EKG serca, zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku. W przypadku jednoczesnego stosowania leków obniżających stężenie potasu we krwi przed rozpoczęciem stosowania leku Moxifloxacin Genoptim należy skonsultować się z lekarzem (patrz również „Kiedy nie stosować leku Moxifloxacin Genoptim” oraz „Moxifloxacin Genoptim a inne leki”). −Jeśli pacjent mapadaczkęlub występują u niego stany mogące wywoływaćdrgawki, należy poinformować o tym lekarza przed rozpoczęciem stosowania leku Moxifloxacin Genoptim. −Jeśli pacjent ma lub kiedykolwiek miałproblemy ze zdrowiem psychicznym, należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku Moxifloxacin Genoptim. −Jeśli pacjent choruje namiastenię (nużliwość mięśni), przyjmowanie leku Moxifloxacin Genoptim może prowadzić do nasilenia objawów choroby. Jeśli to nastąpi, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. −Jeśli u pacjenta lub u kogokolwiek w jego rodzinie występujeniedobór dehydrogenazy glukozo-6- fosforanowej(rzadka choroba dziedziczna), należy poinformować o tym lekarza, który oceni, czy Moxifloxacin Genoptim jest odpowiednim lekiem. −Jeśli u pacjentki występujepowikłane zakażenie górnej części dróg rodnych(np. kiedy występuje ropień jajowodu, jajnika lub w obrębie miednicy), lekarz może uznać, że konieczne jest dożylne podawanie leku, gdyż stosowanie leku Moxifloxacin Genoptim w postaci tabletek nie jest właściwe. 3 −W celu leczenialekkich lub umiarkowanych zakażeń górnego odcinka dróg rodnychlekarz powinien przepisać pacjentce oprócz leku Moxifloxacin Genoptim dodatkowo inny lek przeciwbakteryjny. Jeśli objawy nie zaczną ustępować w ciągu pierwszych 3 dni leczenia, pacjentka powinna zgłosić się do lekarza. W czasie stosowania leku Moxifloxacin Genoptim −W przypadku wystąpienia nagłego silnego bólu brzucha, pleców lub w klatce piersiowej, który może być objawem tętniaka i rozwarstwienia aorty, należy natychmiast zgłosić się do oddziału ratunkowego. Ryzyko wystąpienia tych zmian może być wyższe w przypadku leczenia układowymi kortykosteroidami. −W przypadku wystąpienia nagłych duszności, zwłaszcza po położeniu się do łóżka, lub zaobserwowaniu obrzęku kostek, stóp lub brzucha albo pojawienia się kołatania serca (uczucie przyspieszonego lub nieregularnego bicia serca) należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza. −Jeśli w okresie leczenia wystąpikołatanie serca lub nieregularne bicie serca, należy natychmiast poinformować o tym lekarza. Może on zlecić wykonanie badania EKG w celu sprawdzenia rytmu serca. −Ryzyko zaburzeń czynności sercamoże rosnąć wraz ze zwiększaniem dawki. Z tego powodu zalecane jest przestrzeganie zaleconego dawkowania leku. −Istnieje niewielkie ryzykociężkiej, nagłej reakcji alergicznej(reakcja anafilaktyczna lub wstrząs anafilaktyczny), nawet po przyjęciu pierwszej dawki leku, z następującymi objawami: ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy, nudności lub omdlenie oraz uczucie wirowania podczas wstawania.W razie wystąpienia takich objawów należy natychmiast przerwać stosowanie leku Moxifloxacin Genoptim i zasięgnąć porady lekarza. −Moxifloxacin Genoptim może wywoływaćzapalenie wątroby o szybkim i ciężkim przebiegu, które może prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (w tym ze skutkiem śmiertelnym, patrz punkt 4). Jeśli wystąpią takie objawy jak: szybkie pogorszenie się samopoczucia, zażółcenie białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, swędzenie skóry, skłonność do krwawień oraz zaburzenia myślenia lub bezsenność, należy skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem następnej dawki. −Jeżeli pojawią sięzmiany na skórze lub pęcherze i (lub) łuszczenie się skóry, i (lub) zmiany na błonach śluzowych(patrz punkt 4), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem następnej dawki. −Antybiotyki z grupy chinolonów, w tym Moxifloxacin Genoptim, mogą powodowaćdrgawki. W razie wystąpienia drgawek należy natychmiast przerwać stosowanie leku Moxifloxacin Genoptim i skonsultować się z lekarzem. −Jeżeli pojawią sięobjawy neuropatii(uszkodzenia nerwów)takie jak: ból, uczucie palenia, mrowienia, zdrętwienia i (lub) osłabienia, szczególnie w stopach i nogach lub dłoniach i ramionach, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem następnej dawki. −Mogą wystąpićproblemy ze zdrowiem psychicznym, nawet przy pierwszym stosowaniu antybiotyków z grupy chinolonów, w tym leku Moxifloxacin Genoptim. W bardzo rzadkich przypadkach depresja lub problemy ze zdrowiem psychicznym mogą prowadzić do myśli samobójczych i zachowań autodestrukcyjnych takich jak próby samobójcze (patrz punkt 4). Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Moxifloxacin Genoptim i skonsultować się z lekarzem. −Podczas lub po zakończeniu stosowania antybiotyków, w tym leku Moxifloxacin Genoptim, może wystąpićbiegunka. Jeśli nasili się ona lub będzie trwała dłuższy czas, lub stwierdzi się w kale zawartość krwi lub śluzu, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Moxifloxacin Genoptim i skonsultować się z lekarzem. W takiej sytuacji nie należy stosować leków zatrzymujących lub 4 spowalniających czynność ruchową (perystaltykę) jelit. −Moxifloxacin Genoptim może niekiedy powodowaćból i zapalenie ścięgien, nawet w ciągu 48 godzin po rozpoczęciu leczenia i do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia lekiem Moxifloxacin Genoptim. Ryzyko zapalenia i zerwanie ścięgien jest wyższe u osób w podeszłym wieku lub leczonych jednocześnie kortykosteroidami. W razie wystąpienia pierwszych objawów bólu lub zapalenia należy przerwać stosowanie leku Moxifloxacin Genoptim, odciążyć chorą kończynę (kończyny) i natychmiast skonsultować się z lekarzem. Należy unikać ćwiczeń, które nie są konieczne, gdyż mogą zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna. Zapalenie i zerwanie ścięgien może wystąpić nawet po siedmiu miesiącach od przerwania stosowania leku Moxifloxacin Genoptim (patrz „Kiedy nie stosować leku Moxifloxacin Genoptim” w punkcie 2 oraz punkt 4). −Pacjenci w podeszłym wieku zzaburzeniami czynności nerekpowinni pić odpowiednią ilość płynów, ponieważ odwodnienie może zwiększyć ryzyko niewydolności nerek. −Jeśli w trakcie stosowania leku Moxifloxacin Genoptim pogorszy się wzrok lub wystąpią inne zaburzenia widzenia, należy natychmiast zasięgnąć porady okulisty (patrz „Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn”w punkcie 2 oraz punkt 4). ‒Antybiotyki z grupy fluorochinolonów mogą powodowaćzaburzenia stężenia cukru we krwi, w tym zarówno zmniejszenie stężenia cukru (glukozy) we krwi poniżej prawidłowej wartości (hipoglikemia), jak i zwiększenie stężenia cukru we krwi powyżej wartości prawidłowej (hiperglikemia) (patrz punkt 4). U pacjentów leczonych moksyfloksacyną zaburzenia stężenia cukru we krwi występują głównie w podeszłym wieku przy jednoczasowym leczeniu doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi obniżającymi stężenie cukru (np. sulfonylomocznik) lub insuliną. U pacjentów z cukrzycą stężenie cukru we krwi należy uważnie kontrolować −Antybiotyki z grupy chinolonów mogą zwiększaćwrażliwość skóry na światło słoneczne i promieniowanie UV. W trakcie stosowania leku Moxifloxacin Genoptim należy unikać długotrwałego przebywania na słońcu, silnego światła słonecznego oraz korzystania z solarium lub innych źródeł promieniowania UV. −Nie określono skuteczności leku Moxifloxacin Genoptim w leczeniu ciężkich oparzeń, zakażeń tkanek głębokich i zakażeń stopy cukrzycowej z zapaleniem szpiku (zakażenie szpiku kostnego). Dzieci i młodzież Tego leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały ustalone dla tej grupy wiekowej (patrz „Kiedy nie stosować leku Moxifloxacin Genoptim”). Moxifloxacin Genoptim a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Stosując lek Moxifloxacin Genoptim, należy wiedzieć, że: −Podczas stosowania leku Moxifloxacin Genoptim z innymi lekami wpływającymi na czynność serca zwiększa się ryzyko zaburzeń rytmu serca. Z tego powodu nie należy stosować leku Moxifloxacin Genoptim jednocześnie z następującymi lekami: leki należące do grupy leków przeciwarytmicznych (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), leki przeciwpsychotyczne (np. fenotiazyny, pimozyd, sertindol, haloperydol, sultopryd), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sakwinawir, sparfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna) oraz inne leki (np. cyzapryd, winkamina podawana dożylnie, beprydyl i difemanil). −Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje inne leki, które mogą zmniejszać stężenie potasu we krwi (np. niektóre diuretyki, niektóre leki przeczyszczające i lewatywy (duże dawki) lub kortykosteroidy (leki przeciwzapalne), amfoterycyna B) lub spowalniać rytm serca, ponieważ podczas stosowania leku Moxifloxacin Genoptim mogą one zwiększać ryzyko poważnych zaburzeń rytmu 5 serca. −Wszystkie leki zawierające magnez lub glin, takie jak leki zobojętniające sok żołądkowy stosowane w zaburzeniach trawienia, oraz wszystkie leki zawierające żelazo lub cynk, leki zawierające dydanozynę oraz leki zawierające sukralfat stosowane w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych mogą zmniejszać działanie tabletek leku Moxifloxacin Genoptim. Z tego powodu należy zachować 6-godzinny odstęp między przyjmowaniem tabletek leku Moxifloxacin Genoptim oraz innych leków. −Jednoczesne podanie doustne węgla aktywowanego i tabletek leku Moxifloxacin Genoptim zmniejsza działanie leku Moxifloxacin Genoptim. Dlatego też nie zaleca się jednoczesnego stosowania obu leków. −W razie jednoczesnego przyjmowania doustnych leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryna) lekarz może zlecić badania czasu krzepnięcia krwi. Moxifloxacin Genoptim z jedzeniem i piciem Pokarmy, w tym produkty nabiałowe, nie mają wpływu na działanie leku Moxifloxacin Genoptim. Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Nie należy stosować leku Moxifloxacin Genoptim w okresie ciąży i karmienia piersią. Jeśli pacjentka jest w ciąży, karmi piersią, przypuszcza, że jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty. Badania na zwierzętach nie wykazują ujemnego wpływu tego leku na płodność. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Moxifloxacin Genoptim może wywoływać zawroty głowy i uczucie oszołomienia, nagłą, przemijającą utratę widzenia lub może spowodować krótkotrwałe omdlenie. W razie wystąpienia takich objawów nie należy kierować pojazdami ani obsługiwać żadnych maszyn. Moxifloxacin Genoptim zawiera sód. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. 3.Jak stosować lek Moxifloxacin Genoptim Lek ten należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się lekarzem lub farmaceutą. Zalecana dawka u osób dorosłych to 1 tabletka powlekana 400 mg raz na dobę. Tabletki leku Moxifloxacin Genoptim stosuje się doustnie. Tabletkę należy połknąć w całości (aby zamaskować gorzki smak), popijając dużą ilością płynu. Lek Moxifloxacin Genoptim można przyjmować niezależnie od posiłków. Zaleca się przyjmowanie tabletki leku o tej samej porze dnia. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, z małą masą ciała oraz zaburzeniami czynności nerek. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia. O ile lekarz nie zalecił inaczej, zalecany czas stosowania leku Moxifloxacin Genoptim tabletki powlekane wynosi: –nagłe nasilenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli) – 5 do –zapalenie płuc, kiedy do zakażenia nie doszło w szpitalu, oprócz ciężkich przypadków – 10 dni –ostre bakteryjne zapalenie zatok – 7 dni –lekkie lub umiarkowane zakażenia górnego odcinka dróg rodnych (zapalenie narządów miednicy mniejszej), w tym zakażenie jajowodów oraz zakażenie błony śluzowej macicy – 14 dni Poniżej podano zalecany całkowity czas leczenia u pacjentów, u których Moxifloxacin Genoptim w postaci tabletek powlekanych jest podawany w celu zakończenia leczenia rozpoczętego lekiem Moxifloxacin Genoptim w postaci roztworu do infuzji. -Pozaszpitalne zapalenie płuc7 – 14 dni 6 U większości pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc drogę podania leku z dożylnej na doustną zmieniono w ciągu 4 dni. -Zakażenia skóry i tkanek miękkich7 – 21 dni U większości pacjentów z zakażeniem skóry i tkanek miękkich drogę podania leku z dożylnej na doustną zmieniono w ciągu 6 dni. Ważne jest ukończenie pełnego cyklu leczenia, nawet jeśli po kilku dniach nastąpi poprawa samopoczucia. W razie zbyt wczesnego przerwania przyjmowania leku zakażenie może nie zostać całkowicie wyleczone, może dojść do nawrotu choroby lub pogorszenia samopoczucia, może również dojść do wytworzenia się oporności bakterii na antybiotyk. Nie należy przekraczać zalecanej dawki ani przedłużać czasu leczenia (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2). Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Moxifloxacin Genoptim W razie przyjęcia więcej niż jedna przepisana tabletka dziennie należy natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej i, jeśli to możliwe, zabrać wszystkie pozostałe tabletki, opakowanie leku oraz niniejszą ulotkę informacyjną w celu pokazania lekarzowi lub farmaceucie. Pominięcie zastosowania leku Moxifloxacin Genoptim Jeśli pacjent zapomni przyjąć tabletkę o zwykłej porze, powinien zażyć ją jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym tego samego dnia. W razie pominięcia przyjęcia leku jednego dnia należy przyjąć zwykłą dawkę (jedna tabletka) w następnym dniu. Nie należy stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Przerwanie stosowania leku Moxifloxacin Genoptim W przypadku zbyt wczesnego zaprzestania przyjmowania leku zakażenie może nie zostać całkowicie wyleczone. W razie konieczności wcześniejszego przerwania stosowania leku należy skonsultować się z lekarzem. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 4.Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. U pacjentów przyjmujących fluorochinolony zgłaszano przypadki poszerzenia i osłabienia ściany tętnicy lub rozerwania ściany tętnicy (tętniaka i rozwarstwienia), które mogą zakończyć się pęknięciem i doprowadzić do zgonu, a także przypadki niedomykalności zastawek serca. Patrz też punkt 2. Najcięższe działania niepożądaneobserwowane w trakcie stosowania moksyfloksacyny przedstawiono poniżej. Jeżeli wstąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych: · nieprawidłowo szybkie bicie serca (rzadkie działanie niepożądane), · szybkie pogorszenie samopoczucia, zażółcenie białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, swędzenie skóry, skłonność do krwawień oraz zaburzenia myślenia lub bezsenność [mogą to być objawy przedmiotowe i podmiotowe piorunującego zapalenia wątroby mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby, w tym ze skutkiem śmiertelnym (bardzo rzadkie działanie niepożądane)], · zmiany na skórze i błonach śluzowych, takie jak bolesne pęcherzyki w jamie ustnej lub nosie oraz na prąciu lub w pochwie, mogące zagrażać życiu - zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella] (bardzo rzadkie działanie niepożądane), · zapalenie naczyń krwionośnych (może objawiać się czerwonymi krostami na skórze, zwykle na łydkach, lub bólem stawów) (bardzo rzadkie działanie niepożądane), · ciężka, szybko uogólniająca się reakcja alergiczna, w tym bardzo rzadko wstrząs zagrażający życiu 7 (np. trudności w oddychaniu, spadek ciśnienia krwi, szybkie tętno) (rzadkie działanie niepożądane), · obrzęk, w tym obrzęk dróg oddechowych (rzadkie działanie niepożądane, mogące zagrażać życiu), · drgawki (rzadkie działanie niepożądane), · problemy związane z układem nerwowym, takie jak ból, uczucie pieczenia, mrowienia, drętwienia i (lub) osłabienia kończyn (rzadkie działanie niepożądane), · depresja (bardzo rzadko prowadząca do samookaleczenia, np. wyobrażenia lub myśli samobójcze lub próby samobójcze) (rzadkie działanie niepożądane), · zaburzenia psychiczne (mogące prowadzić do samookaleczenia, np. wyobrażenia lub myśli samobójcze lub próby samobójcze) (bardzo rzadkie działanie niepożądane), · ciężka biegunka z krwią i (lub) śluzem w kale (zapalenie jelita grubego związane z antybiotykoterapią, w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego), co bardzo rzadko może być związane z zagrażającymi życiu powikłaniami (rzadkie działania niepożądane), · ból i obrzęk ścięgien (zapalenie ścięgien) (rzadkie działanie niepożądane) lub zerwanie ścięgna (bardzo rzadkie działanie niepożądane) należy przerwać przyjmowanie lekuMoxifloxacin Genoptim i niezwłocznie poinformować lekarza, ponieważ może być konieczna natychmiastowa pomoc medyczna. W razie wystąpienia przemijającej utraty widzenia (bardzo rzadkie działanie niepożądane),należy natychmiast skontaktować się z okulistą. Jeżeli u pacjenta wystąpi zagrażające życiu nieregularne bicie serca (torsade de pointes) lub zatrzymanie czynności serca podczas przyjmowania leku Moxifloxacin Genoptim(bardzo rzadkie działanie niepożądane),należy natychmiast poinformować lekarza prowadzącego, że pacjent przyjmuje lek Moxifloxacin Genoptim i już nie podejmować ponownie leczenia. Bardzo rzadko obserwowano nasilenie objawów miastenii.Jeśli u pacjenta nasilą się objawy miastenii, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Jeżeli u pacjenta zwiększy się lub zmniejszy stężenie cukru we krwi (rzadkie lub bardzo rzadkie działania niepożądane),należy powiedzieć o tym lekarzowi (patrz też „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2). Jeżeli u pacjenta w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek wystąpi zmniejszenie objętości oddawanego moczu, obrzęk nóg, kostek lub stóp, zmęczenie, nudności, senność, duszność lub splatanie (mogą to być objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności nerek; rzadkie działanie niepożądane), należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Inne działania niepożądaneobserwowane podczas leczenia moksyfloksacyną przedstawiono poniżej, zgodnie z częstością ich występowania: Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób) · nudności · biegunka · zawroty głowy · ból żołądka i brzucha · wymioty · ból głowy · zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi (enzymy wątrobowe) · zakażenia wywołane przez oporne bakterie lub grzyby, np. zakażenia jamy ustnej (pleśniawki) i pochwy wywołane przez drożdżaki · zaburzenia rytmu serca (widoczne w EKG) u pacjentów z małym stężeniem potasu we krwi Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 osób) · wysypka · dolegliwości żołądkowe (niestrawność lub zgaga) · zaburzenia smaku (bardzo rzadko utrata smaku) · zaburzenia snu (głównie bezsenność) · zwiększenie we krwi aktywności: gamma-glutamylotransferazy i (lub) fosfatazy zasadowej (enzymy 8 wątrobowe) · mała liczba leukocytów (krwinek białych), neutrofilów (typ krwinek białych) · zaparcia · świąd · odczuwanie zawrotów głowy (wirowanie lub przewracanie się) · senność · wiatry · zaburzenia rytmu serca (widoczne w badaniu w EKG) · zaburzenia czynności wątroby, w tym zwiększenie aktywności LDH (enzym wątrobowy) we krwi · zmniejszony apetyt i przyjmowanie pokarmów · mała liczba krwinek białych · bóle pleców, w klatce piersiowej, miednicy i bóle kończyn · zmniejszenie lub zwiększenie liczby komórek krwi koniecznych do krzepnięcia krwi · pocenie się · zwiększona liczba eozynofilii (typ krwinek białych) · lęk · złe samopoczucie (głównie osłabienie lub zmęczenie), · drżenie · bóle stawów · kołatanie serca · nieregularna i szybka czynność serca · trudności w oddychaniu (w tym stany astmatyczne) · zwiększenie we krwi aktywności amylazy (enzym trawienny) · niepokój ruchowy lub pobudzenie · uczucie mrowienia i (lub) drętwienia · pokrzywka, · rozszerzenie naczyń krwionośnych · splątanie i dezorientacja · zmniejszenie liczby płytek krwi niezbędnych do krzepnięcia krwi · zaburzenia widzenia (w tym podwójne lub niewyraźne widzenie) · zmniejszenie krzepliwości krwi · zwiększone stężenie tłuszczów we krwi · mała liczba krwinek czerwonych · ból mięśni · reakcja uczuleniowa · zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi · zapalenie błony śluzowej żołądka · odwodnienie · ciężkie zaburzenia rytmu serca, · suchość skóry · dławica piersiowa Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) · drgania mięśni · kurcze mięśni · omamy · wysokie ciśnienie tętnicze krwi · obrzęk (rąk, stóp, kostek, warg, jamy ustnej lub gardła) · niskie ciśnienie tętnicze krwi · zaburzenia czynności nerek (w tym zwiększenie wyników pewnych badań czynności nerek, takich jak stężenie mocznika i kreatyniny · zapalenie wątroby · zapalenie błony śluzowej jamy ustnej · dzwonienie lub hałas w uszach, · żółtaczka (zażółcenie białkówek oczu lub skóry), · zaburzenia czucia skórnego · niezwykłe sny · zaburzenia koncentracji 9 · trudności w połykaniu · zmiany węchu (w tym utrata węchu) · zaburzenia równowagi i koordynacji (na skutek zawrotów głowy) · częściowa lub całkowita utrata pamięci · zaburzenia słuchu, w tym głuchota (zazwyczaj przemijająca) · zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi · chwiejność emocjonalna · zaburzenia mowy · omdlenie · osłabienie mięśni Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób) · zapalenie stawów · nieprawidłowy rytm serca, · zwiększona wrażliwość skóry · depersonalizacja (poczucie utraty własnej tożsamości) · zwiększona krzepliwość krwi, · sztywność mięśni · znaczące zmniejszenie liczby pewnych krwinek białych (agranulocytoza)
Ponadto w trakcie stosowania leku Moxifloxacin Genoptim występowały bardzo rzadko poniższe działania niepożądane, opisywane po leczeniu innymi antybiotykami chinolonowymi: zwiększenie stężenia sodu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia we krwi, nasilony rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna), reakcje mięśniowe z uszkodzeniem komórek mięśniowych, zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne i promieniowanie UV. Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa:https://smz.ezdrowie.gov.pl . Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5.Jak przechowywać lek Moxifloxacin Genoptim Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze po skrócie EXP i na pudełku tekturowym po Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6.Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Moxifloxacin Genoptim 10 −Substancją czynną leku jest moksyfloksacyna. Każda tabletka powlekana zawiera 400 mg moksyfloksacyny w postaci moksyfloksacyny chlorowodorku jednowodnego. −Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna, powidon (K-30), magnezu stearynian; otoczka tabletki: hypromeloza 6cPs, makrogol 400, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek czerwony (E172). Jak wygląda lek Moxifloxacin Genoptim i co zawiera opakowanie Różowe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane w kształcie kapsułki, o wymiarach 17,1 mm × 7,1 mm, z wytłoczonym napisem „T75” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Lek Moxifloxacin Genoptim jest pakowany w pudełka tekturowe zawierające blistry z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium. Moxifloxacin Genoptim jest dostępny w opakowaniach zawierających 5, 7 lub 10 tabletek powlekanych. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny Synoptis Pharma Sp. z o.o. ul. Krakowiaków 65 02-255 Warszawa Wytwórca/Importer Synoptis Industrial Sp. z o.o. ul. Rabowicka 15 62-020 Swarzędz Data ostatniej aktualizacji ulotki:

1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1.NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane 2.SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY chlorowodorku jednowodnego. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3.POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletka powlekana. Różowe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane w kształcie kapsułki, o wymiarach 17,1 mm × 7,1 mm, z wytłoczonym napisem „T75” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. 4.SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1.Wskazania do stosowania Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane stosuje się u pacjentów w wieku 18 lat i starszych w leczeniu wymienionych niżej zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1). Moksyfloksacynę należy stosować tylko wówczas, jeśli uzna się, że nie jest właściwe zastosowanie innych leków przeciwbakteryjnych zalecanych w poniższych zakażeniach jako leki pierwszego rzutu lub jeżeli po ich zastosowaniu zakażenie nie ustąpiło: –ostre bakteryjne zapalenie zatok (prawidłowo rozpoznane), –ostre zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (prawidłowo rozpoznane), –pozaszpitalne zapalenie płuc, oprócz ciężkich przypadków, –zapalenie narządów miednicy mniejszej o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu (m.in. zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, w tym zapalenie jajowodów i zapalenie błony śluzowej macicy), przebiegające bez ropnia jajowodowo-jajnikowego ani ropnia w miednicy mniejszej. Ze względu na narastającą opornośćNeisseria gonorrhoeaena moksyfloksacynę produkt Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane nie jest zalecany do leczenia zapalenia narządów miednicy mniejszej o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu w monoterapii; należy go stosować w skojarzeniu z innym odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym (np. cefalosporyną), chyba że jest pewne, że zakażenia nie wywołała oporna na moksyfloksacynęNeisseria gonorrhoeae(patrz punkty 4.4 oraz 5.1). Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane można stosować w następujących wskazaniach, w celu zakończenia leczenia pacjentów, u których nastąpiła poprawa w początkowym etapie leczenia moksyfloksacyną podawaną dożylnie: – pozaszpitalne zapalenie płuc, – powikłane zakażenia skóry i tkanki podskórnej. Produktu Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane nie należy stosować w celu rozpoczęcia leczenia jakiegokolwiek rodzaju zakażeń skóry i tkanki podskórnej ani ciężkiego pozaszpitalnego 2 zapalenia płuc. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. 4.2.Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie (dorośli) Zalecana dawka to jedna tabletka powlekana 400 mg raz na dobę. Niewydolność nerek lub wątroby Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek oraz u pacjentów poddawanych przewlekłej dializoterapii, np. hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (więcej szczegółów patrz punkt 5.2). Dane na temat stosowania leku u pacjentów z niewydolnością wątroby są niewystarczające (patrz punkt 4.3). Inne szczególne grupy pacjentów Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku ani u osób z małą masą ciała. Populacja dziecięca Stosowanie moksyfloksacyny u dzieci i młodzieży (<18 lat) jest przeciwwskazane. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności moksyfloksacyny w leczeniu dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.3). Sposób podawania Tabletkę należy połknąć w całości, popijając płynem. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. Czas trwania leczenia Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane należy stosować przez następujący czas: –zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 5-10 dni –pozaszpitalne zapalenie płuc 10 dni –ostre bakteryjne zapalenie zatok 7 dni –zapalenie narządów miednicy mniejszej o niewielkim i umiarkowanym nasileniu14 dni Moxifloxacin Genoptim, 400 mg, tabletki powlekane podczas badań klinicznych stosowano przez okres do 14 dni. Terapia sekwencyjna (leczenie dożylne, a następnie doustne) W badaniach klinicznych z terapią sekwencyjną u większości pacjentów zmieniono drogę podania leku z dożylnej na doustną w ciągu 4 dni (pozaszpitalne zapalenie płuc) lub 6 dni (powikłane zakażenia skóry i tkanki podskórnej). Zalecany całkowity czas trwania leczenia dożylnego i doustnego wynosi 7-14 dni u pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc oraz 7-21 dni u pacjentów z powikłanymi zakażeniami skóry i tkanki podskórnej. Nie należy zwiększać zalecanej dawki (400 mg raz na dobę) ani wydłużać czasu trwania leczenia. 4.3.Przeciwwskazania –Nadwrażliwość na moksyfloksacynę, inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu wymienioną w rozdziale 6.1. –Ciąża i okres karmienia piersią (patrz punkt 4.6). –Pacjenci w wieku poniżej 18 lat. –Pacjenci, u których w wywiadzie stwierdzono choroby ścięgien występujące w związku z leczeniem chinolonami. Zarówno w badaniach przedklinicznych, jak i u ludzi obserwowano po podawaniu moksyfloksacyny zmiany w elektrokardiogramie w postaci wydłużenia odstępu QT. W związku z tym, ze względów 3 bezpieczeństwa, moksyfloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z: –wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT, –zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza nieskorygowaną hipokaliemią, –bradykardią o znaczeniu klinicznym, –istotną klinicznie niewydolnością serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową lewej komory, –objawowymi zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie. Moksyfloksacyny nie należy stosować równocześnie z innymi lekami, które wydłużają odstęp QT (patrz także punkt 4.5). Ze względu na ograniczone dane kliniczne moksyfloksacyna jest także przeciwwskazana u pacjentów z niewydolnością wątroby (stopień C w klasyfikacji Child-Pugh) oraz u pacjentów, u których aktywność aminotransferaz przekracza pięciokrotnie górną granicę normy. 4.4.Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Rozwarstwienie aorty i tętniak oraz niedomykalność zastawki serca Badania epidemiologiczne wskazują, że stosowanie fluorochinolonów może zwiększać ryzyko wystąpienia tętniaka i rozwarstwienia aorty, zwłaszcza u osób starszych, oraz niedomykalności zastawki aortalnei i mitralnej. U pacjentów przyjmujących fluorochinolony zgłaszano przypadki tętniaka i rozwarstwienia aorty, często powikłane pęknięciem (w tym przypadki śmiertelne), a także przypadki niedomykalności zastawek serca (patrz punkt 4.8). Dlatego fluorochinolony należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka oraz po rozważeniu innych opcji terapeutycznych u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku tętniaka albo wrodzonej choroby zastawki serca lub u pacjentów z wcześniej zdiagnozowanym tętniakiem aorty i (lub) rozwarstwieniem aorty albo choroba zastawki serca lub w przypadku −występowania innych czynników predysponujących do wystąpienia zarówno tętniaka i rozwarstwienia aorty, jak i niedomykalności zastawki serca oraz narażonych na ich wystąpienie (np, zaburzenia tkanki łącznej, takie jak zespół Marfana lub zespół Ehlersa-Danlosa, zespól Turnera, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze, reumatoidalne zapalenie stawów) lub dodatkowo −występowania innych czynników ryzyka lub stanów predysponujących do wystąpienia tętniaka i rozwarstwienia aorty (np. zapalenie tętnic Takayasu lub olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, rozpoznana miażdżyca czy zespół Sjögrena), lub dodatkowo −występowania innych czynników ryzyka lub stanów predysponujących do wystąpienia niedomykalności zastawki serca (np. infekcyjne zapalenie wsierdzia). Ryzyko wystąpienia tętniaka i rozwarstwienia aorty oraz ich pęknięcia może być także wyższe u pacjentów leczonych jednocześnie układowymi kortykosteroidami. Pacjentów należy poinformować o konieczności niezwłocznego skontaktowania się z lekarzem na oddziale ratunkowym w przypadku nagłego wystąpienia bólu brzucha, klatki piersiowej lub pleców. Pacjentów należy poinformować o konieczności niezwłocznego zwrócenia się po pomoc medyczną w przypadku ostrych duszności, pojawienia się kołatania serca lub obrzęku jamv brzusznej czy kończyn dolnych. Wydłużenie odstępu QT c i objawy kliniczne potencjalnie z tym związane U niektórych pacjentów moksyfloksacyna powodowała wydłużenie odstępu QT c
Przeprowadzona analiza zapisów EKG wykonywanych w czasie trwania badań klinicznych wykazała po podaniu moksyfloksacyny wydłużenie odstępu QT c o 6 ms ±26 ms, 1,4% w porównaniu z wartością początkową. U kobiet jest tendencja do występowania dłuższego niż u mężczyzn odstępu QTc i w związku z tym mogą być one bardziej wrażliwe na produkty, które wydłużają odstęp QTc. Także pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej podatni na związane ze stosowaniem leków zmiany w długości odstępu QT. Należy zachować ostrożność, podając pacjentom przyjmującym moksyfloksacynę leki, które mogą 4 zmniejszać stężenie potasu we krwi (patrz również punkty 4.3 i 4.5). Moksyfloksacynę należy ostrożnie stosować u pacjentów z ryzykiem wystąpienia arytmii (szczególnie u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku), np. z ostrym niedokrwieniem mięśnia sercowego lub wydłużeniem odstępu QT, gdyż może to prowadzić do zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu (w tymtorsade de pointes) i zatrzymania akcji serca (patrz także punkt 4.3). Wydłużenie odstępu QT może zwiększać się wraz ze wzrostem stężenia moksyfloksacyny w surowicy. Dlatego też nie należy przekraczać zalecanej dawki leku. Przed rozpoczęciem leczenia moksyfloksacyną, szczególnie zakażeń o lżejszym przebiegu, należy rozważyć stosunek korzyści z zastosowania leku do ryzyka opisanego w niniejszym punkcie. Jeśli w czasie leczenia moksyfloksacyną wystąpią zaburzenia rytmu serca, należy przerwać podawanie leku i wykonać badanie EKG. Reakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne Opisywano wystąpienie reakcji nadwrażliwości i reakcji alergicznych po pierwszym podaniu fluorochinolonów, w tym moksyfloksacyny. Reakcje anafilaktyczne mogą prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu, nawet już po podaniu pierwszej dawki leku. W razie wystąpienia klinicznych objawów ciężkiej nadwrażliwości należy odstawić moksyfloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie (np. przeciwwstrząsowe). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby Po podaniu moksyfloksacyny notowano przypadki zapalenia wątroby o piorunującym przebiegu, mogącego prowadzić do niewydolności wątroby (w tym ze skutkiem śmiertelnym) (patrz punkt 4.8). Pacjentowi należy doradzić, aby przed zastosowaniem kolejnej dawki leku Moxifloxacin Genoptim skontaktował się z lekarzem, jeśli zaobserwuje u siebie objawy zapalenia wątroby o piorunującym przebiegu, takie jak szybko postępujące osłabienie organizmu połączone z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień i encefalopatia wątrobowa. Jeżeli pojawią się objawy nieprawidłowego funkcjonowania wątroby, należy wykonać badania (testy) oceniające czynność tego narządu. Ciężkie pęcherzowe reakcje skórne Podczas stosowania moksyfloksacyny notowano przypadki pęcherzowych reakcji skórnych, takich jak pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona) lub toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella] (patrz punkt 4.8). Należy poinformować pacjenta o konieczności kontaktu z lekarzem przed zastosowaniem kolejnej dawki produktu, jeśli pojawią się zmiany na skórze i (lub) błonach śluzowych. Pacjenci ze skłonnością do wystąpienia drgawek Wiadomo, że chinolony mogą wywoływać drgawki. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z zaburzeniami czynności ośrodkowego układu nerwowego lub jeśli występują inne czynniki ryzyka, które mogą predysponować do wystąpienia drgawek lub obniżać próg drgawkowy. Jeśli wystąpią drgawki, należy przerwać podawanie moksyfloksacyny i zastosować odpowiednie leczenie. Neuropatia obwodowa U pacjentów otrzymujących chinolony (w tym moksyfloksacynę) notowano przypadki polineuropatii czuciowej i czuciowo-ruchowej powodującej parestezje, niedoczulicę, zaburzenia czucia lub osłabienie. Pacjentom leczonym moksyfloksacyną należy doradzić, aby przed kontynuacją leczenia poinformowali swojego lekarza, jeżeli pojawią się u nich objawy neuropatii takie jak: ból, uczucie palenia, mrowienia, zdrętwienia lub osłabienia, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych stanów (patrz punkt 4.8). Reakcje psychiczne Reakcje psychiczne mogą wystąpić nawet po pierwszym podaniu chinolonów, w tym moksyfloksacyny. W bardzo rzadkich przypadkach depresja lub reakcje psychotyczne mogą prowadzić do myśli samobójczych i zachowań autoagresywnych takich jak próby samobójcze (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje, należy przerwać stosowanie moksyfloksacyny i zastosować 5 odpowiednie leczenie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania moksyfloksacyny u pacjentów, u których w wywiadzie występowały psychozy lub choroby psychiczne. Biegunka i zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem antybiotyków Podczas stosowania antybiotyków o szerokim zakresie działania, w tym moksyfloksacyny, notowano występowanie biegunki związanej ze stosowaniem antybiotyków (AAD, ang. antibiotic associated diarrhea) i zapalenia jelita grubego związanego ze stosowaniem antybiotyków (AAC, ang. antibiotic associated colitis), w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego i biegunka wywołana przez Clostridium difficile. Nasilenie tych stanów może obejmować zakres od lekkiej biegunki do zapalenia jelita grubego zakończonego zgonem. Należy to uwzględnić, przeprowadzając rozpoznanie różnicowe u pacjentów, u których w czasie lub po zakończeniu leczenia moksyfloksacyną wystąpiła ciężka biegunka. W przypadku podejrzenia AAD lub AAC, należy przerwać podawanie leku przeciwbakteryjnego, w tym moksyfloksacyny, i natychmiast wdrożyć właściwe postępowanie lecznicze. Ponadto należy przedsięwziąć stosowne środki kontroli zakażenia, żeby zmniejszyć ryzyko jego przeniesienia. U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka, stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest przeciwwskazane. Pacjenci z miastenią Należy zachować ostrożność, stosując moksyfloksacynę u pacjentów z miastenią, gdyż może dojść do nasilenia jej objawów. Zapalenie i zerwanie ścięgien W trakcie leczenia chinolonami, w tym moksyfloksacyną, może wystąpić zapalenie i zerwanie ścięgien (zwłaszcza ścięgna Achillesa), czasami obustronne, nawet w 48 godzin po rozpoczęciu leczenia i przypadki takie były zgłaszane nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Ryzyko zapalenia i zerwanie ścięgien jest wyższe szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz leczonych jednocześnie kortykosteroidami. W przypadku wystąpienia bólu lub innych objawów zapalenia pacjent powinien zaprzestać stosowania moksyfloksacyny, odciążyć chorą kończynę (kończyny) i skonsultować się z lekarzem w celu rozpoczęcia odpowiedniego leczenia chorego ścięgna (np. unieruchomienie). Zapalenie ścięgna i zerwanie może wystąpić nawet do kilku miesięcy po zaprzestaniu leczenia chinolonami, w tym moksyfloksacyną (patrz punkty 4.3 i 4.8). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów w podeszłym wieku, u których występują zaburzenia czynności nerek, należy stosować moksyfloksacynę z dużą ostrożnością, zwłaszcza jeśli nie można zapewnić odpowiedniej podaży płynów, gdyż odwodnienie zwiększa ryzyko wystąpienia niewydolności nerek. Zaburzenia widzenia Jeśli wystąpią zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek zmiany dotyczące oczu, należy natychmiast zasięgnąć porady okulisty (patrz punkty 4.7 i 4.8). Dysglikemia Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, podczas stosowania moksyfloksacyny obserwowano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, w tym hipoglikemię i hiperglikemię. Dysglikemia występowała głównie u pacjentów w podeszłym wieku z cukrzycą, leczonych moksyfloksacyną, jedocześnie przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe (np. sulfonylomocznik) lub insulinę. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8). Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło Chinolony wywołują reakcje nadwrażliwości na światło. Jednakże badania wykazały, że podczas stosowania moksyfloksacyny występuje małe ryzyko nadwrażliwości na światło. Niemniej jednak zaleca się, aby pacjenci przyjmujący moksyfloksacynę unikali zarówno naświetlania promieniami UV pochodzącymi ze sztucznych źródeł, jak i działania długotrwałego i (lub) silnego światła słonecznego. 6 Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej Pacjenci ze stwierdzonym w wywiadzie rodzinnym lub występującym aktualnie niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej są narażeni na wystąpienie reakcji hemolitycznej podczas leczenia chinolonami. Z tego powodu należy zachować ostrożność, stosując moksyfloksacynę w tej grupie pacjentów. Pacjenci z zapaleniem narządów miednicy mniejszej U pacjentek z powikłanym zapaleniem narządów miednicy mniejszej (np. związanych z ropniem jajowodowo-jajnikowym lub ropniem w miednicy mniejszej), u których rozważa się konieczność zastosowania leczenia dożylnego, nie zaleca się stosowania produktu Moxifloxacin Genoptim, Zapalenie narządów miednicy mniejszej może być wywołane przez oporny na fluorochinolony szczep Neisseria gonorrhoeae. Dlatego też leczenie empiryczne moksyfloksacyną należy stosować w skojarzeniu z innym odpowiednim antybiotykiem (np. cefalosporyną), chyba że można wykluczyć zakażenie opornym na moksyfloksacynę szczepemNeisseria gonorrhoeae.Jeśli po trzech dniach leczenia nie zaobserwuje się klinicznej poprawy, należy rozważyć inne sposoby leczenia. Ciężkie zakażenia skóry i tkanek miękkich Skuteczność kliniczna moksyfloksacyny w leczeniu ciężkich zakażeń pooparzeniowych, zapalenia powięzi i zakażeń stopy cukrzycowej z zapaleniem szpiku kostnego nie została ustalona. Wpływ na testy biologiczne Leczenie moksyfloksacyną może zaburzać badanie wykonywane w celu wykryciaMycobacterium spp., hamując wzrost prątków i powodując fałszywe ujemne wyniki posiewu próbek pobranych od pacjentów otrzymujących moksyfloksacynę. Pacjenci z zakażeniami wywołanymi przez wielooporne szczepy gronkowca złocistego Nie zaleca się stosowania moksyfloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez wielooporne szczepy gronkowca złocistego (MRSA, ang. multi-resistantStaphylococcus aureus). Jeśli podejrzewa się lub potwierdzi, że zakażenie wywołał szczep MRSA, należy rozpocząć leczenie odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym (patrz punkt 5.1). Dzieci i młodzież Ze względu na niepożądany wpływ na chrząstki u niedojrzałych zwierząt (patrz punkt 5.3) stosowanie moksyfloksacyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Lek zawiera sód. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”. 4.5.Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Interakcje z innymi lekami Nie można wykluczyć addycyjnego działania na wydłużenie odstępu QT przez moksyfloksacynę oraz innych produktów leczniczych, które mogą wydłużyć odstęp QT. Działanie to może prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym typutorsade de pointes. Dlatego też moksyfloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów przyjmujących którykolwiek z poniższych leków (patrz także punkt 4.3): –leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid), –leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), –leki przeciwpsychotyczne (np. fenotiazyny, pimozyd, sertindol, haloperydol, sultopryd), –trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, –niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sakwinawir, sparfloksacyna, erytromycynai.v., pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna), –niektóre leki przeciwhistaminowe (terfenadyna, astemizol, mizolastyna), –inne (cyzapryd, winkaminai.v., beprydyl, difemanil). 7 Moksyfloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki, które mogą zmniejszać stężenie potasu (np. diuretyki pętlowe i tiazydowe, leki przeczyszczające i wlewy doodbytnicze (duże dawki), kortykosteroidy, amfoterycyna B) lub leki, które związane są z wystąpieniem istotnej klinicznie bradykardii. Należy zachować około 6-godzinny odstęp między przyjmowaniem moksyfloksacyny i preparatów, w skład których wchodzą związki dwu- lub trójwartościowych kationów (np. środki zobojętniające sok żołądkowy zawierające magnez lub glin, didanozyna w postaci tabletek, sukralfat oraz preparaty zwierające żelazo lub cynk). Jednoczesne podanie węgla aktywowanego i moksyfloksacyny w postaci doustnej w dawce 400 mg prowadziło do wyraźnego ograniczenia wchłaniania leku i zmniejszenia jego dostępności o ponad 80%. Dlatego też nie zaleca się jednoczesnego stosowania obu leków (z wyjątkiem przypadków przedawkowania, patrz także punkt 4.9). Po wielokrotnym podawaniu zdrowym ochotnikom jednocześnie moksyfloksacyny i digoksyny zaobserwowano zwiększenie stężenia maksymalnego (C max ) digoksyny w osoczu (o około 30%), bez wpływu na wartości pola pod krzywą (AUC) lub najniższe stężenia występujące między dawkami. Szczególne środki ostrożności nie są konieczne podczas stosowania z digoksyną. W badaniach przeprowadzonych z udziałem chorych na cukrzycę ochotników jednoczesne podanie doustne moksyfloksacyny i glibenklamidu spowodowało zmniejszenie maksymalnego stężenia glibenklamidu w osoczu o około 21%. Skojarzone stosowanie glibenklamidu i moksyfloksacyny może teoretycznie doprowadzić do lekkiej i przemijającej hipoglikemii. Jednakże obserwowane zmiany w farmakokinetyce glibenklamidu nie miały wpływu na zmiany parametrów farmakodynamicznych (stężenie glukozy we krwi, insulina). Dlatego też nie obserwowano żadnych istotnych klinicznie interakcji pomiędzy glibenklamidem i moksyfloksacyną. Zmiany wskaźnika INR (ang. International Normalised Ratio) U pacjentów przyjmujących leki przeciwbakteryjne, a szczególnie fluorochinolony, makrolidy, tetracykliny, kotrimoksazol i niektóre cefalosporyny, opisano wiele przypadków wskazujących na zwiększenie aktywności doustnych leków przeciwzakrzepowych. Zakażenie, stan zapalny, wiek i ogólny stan pacjenta są prawdopodobnie czynnikami ryzyka. W tej sytuacji trudno jest określić, czy przyczyną zmian wskaźnika INR jest zakażenie czy leczenie. Jednym ze środków ostrożności powinno być zwiększenie częstości kontroli wskaźnika INR i jeśli to konieczne, dostosowanie dawki doustnych leków przeciwzakrzepowych. Badania kliniczne wykazały, że nie występują interakcje podczas jednoczesnego stosowania moksyfloksacyny z: ranitydyną, probenecydem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, preparatami wapnia, morfiną podawaną parenteralnie, teofiliną, cyklosporyną lub itrakonazolem. Dane z badańin vitronad układem ludzkich enzymów związanych z cytochromem P-450 potwierdzały powyższe obserwacje. Wyniki badań pokazują, że wystąpienie interakcji metabolicznych związanych z tym układem enzymatycznym jest mało prawdopodobne. Interakcje z żywnością Moksyfloksacyna nie wchodzi w istotne klinicznie interakcje z żywnością, w tym także z produktami nabiałowymi. 4.6.Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Bezpieczeństwo stosowania moksyfloksacyny podczas ciąży nie zostało określone. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. W związku z wykazanym doświadczalnie ryzykiem uszkodzenia chrząstek obciążonych stawów u niedojrzałych zwierząt i odwracalnego uszkodzenia stawu u dzieci leczonych niektórymi fluorochinolonami nie należy stosować moksyfloksacyny u kobiet w ciąży (patrz punkt 4.3). 8 Karmienie piersią Nie ma dostępnych danych dotyczących kobiet w okresie laktacji lub karmienia piersią. Dane przedkliniczne wskazują, że moksyfloksacyna w małych ilościach przenika do mleka matki. Brak danych dotyczących ludzi. W związku z wykazanym doświadczalnie ryzykiem uszkodzenia chrząstek obciążonych stawów u niedojrzałych zwierząt karmienie piersią jest przeciwwskazane w trakcie leczenia moksyfloksacyną (patrz punkt 4.3). Płodność Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazują ujemnego wpływu na płodność (patrz punkt 5.3). 4.7.Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie przeprowadzono badań nad wpływem moksyfloksacyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jednakże fluorochinolony, w tym również moksyfloksacyna, mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn i sprawność psychofizyczną ze względu na objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (np. zawroty głowy, ostra, przemijająca utrata widzenia – patrz punkt 4.8) lub wystąpienie nagłej i krótko trwającej utraty przytomności (omdlenie – patrz punkt 4.8). Należy doradzić pacjentowi, aby sprawdził reakcję swojego organizmu przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdu lub obsługiwania maszyn. 4.8.Działania niepożądane Objawy niepożądane obserwowane we wszystkich badaniach klinicznych i pochodzące z raportów po dopuszczeniu do obrotu moksyfloksacyny 400 mg (leczenie doustne i sekwencyjne), uszeregowane według częstości występowania, zebrano w poniższej tabeli. Z wyjątkiem nudności i biegunki, wszystkie działania niepożądane występowały z częstością poniżej 3%. W każdej grupie działania niepożądane zostały przedstawione zgodnie ze zmniejszająca się ciężkością. Częstości występowania zdefiniowano w następujący sposób: –często (≥1/100 do <1/10) –niezbyt często ( ≥1/1000 do <1/100) –rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) –bardzo rzadko (<1/10 000) Klasyfikacja układów i narządów (MedDRA) CzęstoNiezbyt częstoRzadkoBardzo rzadko Zakażenianadkażenia spowodowane opornymi bakteriami lub grzybami, np. kandydozy jamy ustnej lub pochwy i zarażenia pasożytnicze 9 Zaburzenia krwi i układu chłonnego niedokrwistość, leukopenia (leukopenie), neutropenia, trombocytopenia, trombocytoza, eozynofilia, wydłużenie czasu protrombinowego (zwiększenie wskaźnika INR) zwiększenie stężenia protrombiny (zmniejszenie wskaźnika INR), agranulocytoza Zaburzenia układu immuno- logicznego reakcje alergiczne (patrz punkt 4.4) anafilaksja, w tym bardzo rzadko występujący wstrząs zagrażający życiu (patrz punkt 4.4), obrzęki alergiczne, obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk krtani, mogący zagrażać życiu, patrz punkt 4.4) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania hiperlipidemia hiperglikemia, hiperurykemia hipoglikemia Zaburzenia psychiczne reakcje lękowe, nadaktywność psychoruchowa, pobudzenie chwiejność emocjonalna, depresja (bardzo rzadko mogąca prowadzić do zachowań autoagresywnych takich jak: wyobrażenia lub myśli samobójcze, lub próby samobójcze, patrz punkt 4.4), omamy depersonalizacja, reakcje psychotyczne (mogące prowadzić do zachowań autoagresywnych takich jak: wyobrażenia lub myśli samobójcze, lub próby samobójcze, patrz punkt 4.4) 10 Zaburzenia układu nerwowego ból głowy, zawroty głowy parestezje i dyzestezje, zaburzenia smaku (bardzo rzadko utrata smaku), splątanie i dezorientacja, zaburzenia snu (zazwyczaj bezsenność), drżenia, zawroty głowy, senność hipoestezje, zaburzenia węchu (w tym brak węchu), niezwykłe sny, zaburzenia koordynacji (w tym zaburzenia chodu, zwłaszcza na skutek zawrotów głowy, w tym pochodzenia błędnikowego), drgawki, w tym duży napad padaczkowy (patrz punkt 4.4), zaburzenia koncentracji, zaburzenia mowy, amnezja, neuropatia obwodowa i polineuropatia hiperestezje Zaburzenia oka zaburzenia widzenia, w tym podwójne widzenie oraz zamglone widzenie (szczególnie w powiązaniu z objawami ze strony OUN, patrz punkt 4.4) przemijająca utrata widzenia (szczególnie w przebiegu reakcji ze strony ośrodkowego układu nerwowego, patrz punkty 4.4 i 4.7) Zaburzenia ucha i błędnika szumy uszne, zaburzenia słuchu, w tym głuchota (zwykle przemijające) Zaburzenia serca** wydłużenie odstępu QT u pacjentów z hipokaliemią (patrz punkty

4.3 i 4.4)

wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4), kołatanie serca, tachykardia, migotanie przedsionków, dławica piersiowa tachyarytmie komorowe, omdlenie (tj. nagła i krótkotrwała utrata przytomności) niespecyficzne arytmie,torsade de pointes(patrz punkt 4.4), zatrzymanie akcji serca (patrz punkt 4.4) Zaburzenia naczyniowe ** rozszerzenie naczyń nadciśnienie, niedociśnienie zapalenie naczyń Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia duszność (w tym napady astmy) 11 Zaburzenia żołądka i jelit nudności, wymioty, bóle żołądkowo- -jelitowe, bóle brzucha, biegunka zmniejszenie łaknienia i ilości spożywanych pokarmów, zaparcia, niestrawność, wzdęcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, zwiększenie aktywności amylazy dysfagia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie jelita grubego związane z antybiotykotera- pią (w tym rzekomo- błoniaste zapalenie jelita grubego, bardzo rzadko z zagrażającymi życiu powikłaniami, patrz punkt 4.4) Zaburzeniazwiększeniezaburzenieżółtaczka,zapalenie wątroby wątroby i drógaktywnościczynności wątrobyzapalenie wątrobyo piorunującym żółciowychaminotransferaz(w tym(zwykleprzebiegu mogące zwiększeniez zastojem żółci)prowadzić do aktywnościzagrażającej życiu dehydrogenazyniewydolności mleczanowej),wątroby (w tym zwiększeniedo zgonu, patrz stężeniapunkt 4.4) bilirubiny, zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransfera- zy, zwiększenie aktywności fostafatazy zasadowej we krwi Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej świąd, wysypka, pokrzywka, sucha skóra pęcherzowe reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa- -Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella] (mogące zagrażać życiu, patrz punkt 4.4) Zaburzeniabóle stawów, bólezapalenieścięgienzerwanie ścięgna mięśniowo-mięśni(patrz punkt 4.4),(patrz punkt 4.4), -szkieletowekurcze mięśni,zapalenie stawów, i tkanki łącznejdrżenie mięśni,sztywność mięśni osłabienie mięśninasilenie objawów miastenii (patrz punkt 4.4) 12 Zaburzenia nerekodwodnieniezaburzenie i dróg moczowychczynności nerek (w tym zwiększenie stężenia azotu mocznika oraz kreatyniny), niewydolność nerek (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ogólnezłe samopoczucie obrzęki i stany w miejscu(spowodowane podaniagłównie osłabieniem lub zmęczeniem), stany bólowe (w tym bóle pleców, klatki piersiowej, miednicy i kończyn), nadmierne pocenie się ** U pacjentów przyjmujących fluorochinolony zgłaszano przypadki tętniaka i rozwarstwienia aorty, często powikłane pęknięciem (w tym przypadki śmiertelne), a także przypadki niedomykalności zastawek serca (patrz punkt 4.4). Podczas stosowania innych fluorochinolonów zanotowano bardzo rzadko następujące objawy niepożądane, które mogą również wystąpić podczas leczenia moksyfloksacyną, takie jak: hipernatremia, hiperkalcemia, niedokrwistość hemolityczna, rabdomioliza, reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych, Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa:https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9.Przedawkowanie Brak specyficznych środków zaradczych zalecanych po przypadkowym przedawkowaniu. W razie zatrucia należy stosować leczenie objawowe. Należy kontrolować EKG, w związku z prawdopodobieństwem wydłużenia odstępu QT. Jednoczesne podanie węgla aktywowanego i moksyfloksacyny w postaci doustnej w dawce 400 mg prowadzi do wyraźnego zmniejszenia jej biodostępności o ponad 80%. Wczesne zastosowanie węgla aktywowanego na etapie wchłaniania może być użyteczne, ponieważ zapobiega nadmiernemu wzrostowi narażenia na moksyfloksacynę po doustnym przedawkowaniu. 5.WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 13 5.1.Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: chinolony przeciwbakteryjne – fluorochinolony Kod ATC: J01MA14 Mechanizm działania Moksyfloksacynain vitrodziała na wiele drobnoustrojów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Działanie bakteriobójcze wynika z hamującego wpływu na obie topoizomerazy typu II (gyrazę DNA i topoizomerazę IV), niezbędne do prawidłowego przebiegu procesów replikacji, transkrypcji i naprawy bakteryjnego DNA. Wydaje się, że w wyniku podstawienia grupy metoksylowej w pozycji C8 lek działa silniej i powoduje mniejszą selekcję Gram-dodatnich szczepów opornych, niż wtedy, gdy w pozycji C8 znajduje się atom wodoru. Podstawienie w pozycji C7 dużej grupy bicykloaminowej zapobiega czynnemu usuwaniu cząsteczki moksyfloksacyny z komórki. Proces ten u niektórych Gram-dodatnich bakterii związany jest z aktywnością produktów ekspresji genównorAipmrA. Badania farmakodynamiki wykazały, że działanie bakteriobójcze zależy od stężenia moksyfloksacyny. Minimalne stężenia bakteriobójcze (MBC) mieszczą się w zakresie minimalnych stężeń hamujących (MIC). Wpływ na florę jelitową człowieka W badaniach przeprowadzonych u ochotników zaobserwowano następujące zmiany saprofitycznej flory jelitowej podczas podawania moksyfloksacyny: liczbaEscherichia coli, Bacillus spp., Enterococcus spp. iKlebsiella spp. zmniejszyła się, podobnie jak beztlenowcówBacteroides vulgatus, Bifidobacterium spp., Eubacterium spp.iPeptostreptococcus spp.Zanotowano zwiększenie liczbyBacteroides fragilis. Powrót do stanu początkowego nastąpił w ciągu 2 tygodni. Mechanizmy oporności Bakteryjne mechanizmy oporności, prowadzące do zaniku aktywności bakteriobójczej penicylin, cefalosporyn, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin, nie wpływają na aktywność moksyfloksacyny. Inne mechanizmy, takie jak zaburzenia barier przepuszczalności (bardzo częste np. uPseudomonas aeruginosa) oraz aktywne usuwanie z komórki, mogą wpływać na wrażliwość bakterii na moksyfloksacynę. W warunkach in vitrooporność na moksyfloksacynę rozwija się powoli w wyniku wielostopniowych mutacji punktowych w genach kodujących obie topoizomerazy II, gyrazę DNA i topoizomerazę IV. Moksyfloksacyna w nieznacznym jedynie stopniu podlega mechanizmom prowadzącym do czynnego usuwania antybiotyku w Gram-dodatnich patogenach. Zaobserwowano zjawisko krzyżowej oporności między fluorochinolonami. Tym niemniej ze względu na to, że w niektórych bakteriach Gram-dodatnich moksyfloksacyna z jednakową siłą hamuje topoizomerazę II i topoizomerazę IV, drobnoustroje te mogą być wrażliwe na moksyfloksacynę, mimo że wykazują oporność na inne fluorochinolony. Wartości graniczne Określone przez EUCAST dla moksyfloksacyny kliniczne graniczne wartości MIC oraz stref zahamowania wzrostu wokół krążków (stan na 1 stycznia 2012 r.): DrobnoustrójWrażliwyOporny Staphylococcus spp.≤0,5 mg/l ≥24 mm >1 mg/l <21 mm Streptococcuspneumoniae≤0,5 mg/l ≥22 mm >0,5 mg/l ≤22 mm Streptococcusz grupy A, B, C, G≤0,5 mg/l ≥18 mm >1 mg/l <15 mm 14 Haemophilusinfluenzae≤0,5 mg/l ≥25 mm ≥0,5 mg/l ≤25 mm Moraxella catarrhalis≤0,5 mg/l ≥23 mm >0,5 mg/l <23 mm Enterobacteriaceae≤0,5 mg/l ≥20 mm >1 mg/l <17 mm Stężenia graniczne niezwiązane z gatunkiem * ≤0,5 mg/l>1 mg/l *
farmakokinetycznych i farmakodynamicznych i są one niezależne od rozkładu MIC dla konkretnych gatunków. Wartości te można zastosować tylko do gatunków, dla których nie ustalono swoistych wartości stężeń granicznych. Nie należy ich odnosić do gatunków, dla których kryteria oceny muszą dopiero zostać ustalone. Wrażliwość mikrobiologiczna Oporność niektórych gatunków drobnoustrojów może być różna w zależności od rejonu geograficznego i czasu wyizolowania danego drobnoustroju. Dlatego też należy brać pod uwagę lokalne dane dotyczące oporności, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zwrócić się do eksperta, szczególnie wtedy, gdy ze względu na lokalną oporność bakterii przydatność tego leku w niektórych zakażeniach może budzić wątpliwość. Gatunki zwykle wrażliwe Bakterie tlenowe Gram-dodatnie Gardnerella vaginalis Staphylococcus aureus *
Streptococcus agalactiae(grupa B) GrupaStreptococcus milleri(S. anginosus, S. constellatusiS. intermedius) * Streptococcus pneumoniae * Streptococcus pyogenes(grupa A) * GrupaStreptococcus viridans (S. viridans, S. mutans, S. mitis, S. sanguinis, S. salivarius, S. thermophilus) Bakterie tlenowe Gram-ujemne Acinetobacter baumanii Haemophilus influenzae * Haemophilus parainfluenzae * Legionella pneumophila Moraxella(Branhamella)catarrhalis * Bakterie beztlenowe Fusobacterium spp. Prevotella spp. Inne Chlamydophila(Chlamydia)pneumoniae * Chlamydia trachomatis * Coxiella burnetii Mycoplasma genitalium Mycoplasma hominis Mycoplasma pneumoniae * Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej Bakterie tlenowe Gram-dodatnie 15 Enterococcus faecalis * Enterococcus faecium * Staphylococcus aureus(metycylinooporny) + Bakterie tlenowe Gram-ujemne Enterobacter cloacae * Escherichia coli *# Klebsiella pneumoniae *# Klebsiella oxytoca Neisseria gonorrhoeae *# Proteus mirabilis * Bakterie beztlenowe Bacteroides fragilis * Peptostreptococcus spp. * Gatunki z opornością wrodzoną Bakterie tlenowe Gram-ujemne Pseudomonas aeruginosa *
w zatwierdzonych wskazaniach. # Szczepy wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL) są zwykle oporne na fluorochinolony. +
5.2.Właściwości farmakokinetyczne Wchłanianie i biodostępność Po podaniu doustnym moksyfloksacyna wchłania się bardzo szybko i prawie całkowicie. Całkowita biodostępność wynosi około 91%. Farmakokinetyka po podaniu pojedynczej dawki w zakresie 50-800 mg oraz podczas podawania do maksymalne stężenie 3,1 mg/l jest osiągane w ciągu 0,5 do 4 godzin od podania. Najwyższe stężenie w osoczu i najniższe stężenie występujące między kolejnymi dawkami w stanie stacjonarnym (400 mg raz na dobę) wyniosło odpowiednio 3,2 i 0,6 mg/l. W stanie stacjonarnym narażenie występujące w okresie pomiędzy kolejnymi dawkami jest około 30% wyższe niż po podaniu pierwszej dawki. Dystrybucja Moksyfloksacyna szybko przedostaje się do przestrzeni pozanaczyniowej. Po podaniu 400 mg obserwuje się wartości AUC wynoszące 35 mg h/l. Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (V ss ) wynosi około 2 l/kg. W doświadczeniachin vitroiex vivostwierdzono, że wiązanie z białkami wynosi około 40-42% i nie zależy od stężenia leku. Moksyfloksacyna wiąże się głównie z albuminami surowicy. Po doustnym podaniu pojedynczej dawki 400 mg moksyfloksacyny zanotowano następujące stężenia maksymalne (średnie geometryczne): TkankaStężenie Stosunek stężenia leku w tkance do stężenia wosoczu Osocze3,1 mg/l─ Ślina3,6 mg/l0,75-1,3 16 Płyn pęcherzowy 1,6 1 mg/l1,7 1 Błona śluzowa oskrzeli5,4 mg/kg1,7-2,1 Makrofagi pęcherzykowe56,7 mg/kg18,6-70,0 Płyn powlekający nabłonek dróg oddechowych 20,7 mg/l5-7 Zatoka szczękowa7,5 mg/kg2,0 Zatoka sitowa8,2 mg/kg2,1 Polipy nosa9,1 mg/kg2,6 Płyn śródmiąższowy 1,0 2 mg/l0,8-1,4 2, 3 Żeńskie narządy płciowe * 10,2 4
4 * podanie dożylne pojedynczej dawki 400 mg 1 2 stężenie substancji niezwiązanej 3 od 3 do 36 godzin po podaniu dawki
na koniec infuzji Metabolizm Moksyfloksacyna bierze udział w reakcjach II fazy metabolizmu wątrobowego i jest wydalana przez nerki oraz z żółcią (kałem) w postaci niezmienionej, a także w postaci glukuronidu (M2) i siarczanu (M1). Metabolity M1 i M2 są jedynymi mającymi znaczenie metabolitami u człowieka; oba są nieczynne mikrobiologicznie. W badaniach klinicznych I fazy oraz badaniachin vitronie zaobserwowano żadnych interakcji farmakokinetycznych z lekami podlegającymi procesom metabolizmu I fazy, przebiegającym z udziałem układu enzymów związanych z cytochromem P450. Nie ma danych potwierdzających udział w szlaku oksydacyjnym. Eliminacja Średni okres półtrwania moksyfloksacyny w osoczu wynosi około 12 godzin. Klirens całkowity po podaniu dawki 400 mg wynosi od 179 do 246 ml/min. Klirens nerkowy wynosi 24-53 ml/min, co oznacza częściowe kanalikowe wchłanianie zwrotne leku w nerkach. Po podaniu 400 mg lek wykrywa się w moczu (około 19% w postaci niezmienionej, około 2,5% M1 i około 14% M2) oraz w kale (ok. 25% w postaci niezmienionej, ok. 36% M1; nie stwierdzono metabolitu M2); w sumie około 96%. Jednoczesne podawanie moksyfloksacyny z ranitydyną lub probenecydem nie zmieniło klirensu nerkowego leku. Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z małą masą ciała Wyższe stężenia w osoczu obserwuje się u zdrowych ochotników z małą masą ciała (np. u kobiet) oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Niewydolność nerek Nie ma istotnych różnic we właściwościach farmakokinetycznych leku u pacjentów z niewydolnością nerek (w tym u osób z klirensem kreatyniny >20 ml/min/1,73 m 2 pc.). Wraz ze stopniem niewydolności nerek zwiększa się stężenie metabolitu M2 (glukuronidu) − nawet 2,5-krotnie (klirens kreatyniny wynoszący <30 ml/min/1,73 m 2 pc.). Niewydolność wątroby Na podstawie badań farmakokinetycznych przeprowadzonych do tej pory u pacjentów z niewydolnością wątroby (stopień A lub B w klasyfikacji Childa-Pugha) nie można stwierdzić, czy występują jakiekolwiek różnice w zakresie mierzonych parametrów farmakokinetycznych w stosunku do osób zdrowych. W przypadku niewydolności wątroby zaobserwowano zwiększone stężenie metabolitu M1 17 w osoczu, zaś narażenie na lek macierzysty było porównywalne z obserwowanym u zdrowych ochotników. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania moksyfloksacyny u pacjentów z niewydolnością wątroby jest niewystarczające. 5.3.Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie U szczurów i małp zaobserwowano wpływ moksyfloksacyny na układ krwiotwórczy (niewielkie zmniejszenie liczby erytrocytów i płytek krwi). Podobnie jak po zastosowaniu innych chinolonów u szczurów, małp i psów zaobserwowano objawy hepatotoksyczności (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zwyrodnienie wodniczkowe). U małp wystąpiły objawy toksycznego działania na OUN (drgawki). Objawy te obserwowano wyłącznie po zastosowaniu wysokich dawek moksyfloksacyny lub po długotrwałym leczeniu. Moksyfloksacyna, podobnie jak inne chinolony, wykazała właściwości genotoksyczne w testach in vitro przeprowadzonych z użyciem bakterii lub komórek ssaków. Obserwowane efekty można wytłumaczyć oddziaływaniem na gyrazę bakteryjną, a w wysokich stężeniach − na topoizomerazę II w komórkach ssaków. Można więc przyjąć, że istnieje stężenie progowe decydujące o genotoksyczności. Testyin vivonie wykazały właściwości genotoksycznych moksyfloksacyny, mimo że stosowano bardzo duże dawki leku. Dlatego też można zapewnić wystarczający margines bezpieczeństwa dawki terapeutycznej stosowanej u ludzi. W badaniach inicjacja−promocja przeprowadzonych na szczurach nie wykazano kancerogennego działania moksyfloksacyny. Wiele chinolonów jest fotoreaktywnych i może działać fototoksycznie, fotomutagennie i fotokancerogennie. W badaniachin vitroiin vivo, prowadzonych w ramach obszernego programu badawczego, udowodniono, że moksyfloksacyna nie ma właściwości fototoksycznych i fotogenotoksycznych. W tych samych warunkach inne chinolony wykazywały takie właściwości. Moksyfloksacyna w wysokich dawkach hamuje szybką składową późnego prądu potasowego w mięśniu sercowym i dlatego może powodować wydłużenie odstępu QT. Badania toksykologiczne przeprowadzone na psach po doustnym zastosowaniu dawek wyższych niż 90 mg/kg mc. (odpowiadających stężeniom w osoczu powyżej 16 mg/l) spowodowały wydłużenie odstępu QT, jednak bez zaburzeń rytmu serca. Dopiero po dożylnym podaniu bardzo wysokich skumulowanych dawek, 50-krotnie większych niż dawki stosowane u ludzi (>300 mg/kg mc.), co odpowiada stężeniu w surowicy krwi³200 mg/l (stężenie 40-krotnie przekraczające stężenie terapeutyczne), zaobserwowano przemijające, niezagrażające życiu komorowe zaburzenia rytmu serca. Wiadomo, że chinolony powodują uszkodzenie chrząstek w dużych, obciążonych stawach u niedojrzałych zwierząt. Najniższe podawane doustnie dawki moksyfloksacyny, które działały toksycznie na stawy u szczeniąt, były 4-krotnie wyższe w przeliczeniu na mg/kg masy ciała od maksymalnej zalecanej dawki terapeutycznej wynoszącej 400 mg (zakładając masę ciała 50 kg). Odpowiada to stężeniu w surowicy 2-3-krotnie wyższemu niż maksymalne stężenie terapeutyczne. Badania toksykologiczne przeprowadzone na szczurach i małpach (powtarzana dawka podawana przez 6 miesięcy) dowiodły braku toksycznego wpływu moksyfloksacyny na struktury gałki ocznej. U psów podawane doustnie wysokie dawki (³60 mg/kg mc.), prowadzące do uzyskania w osoczu stężeń ≥20 mg/l, powodowały zmiany w elektroretinogramie i w odosobnionych przypadkach atrofię siatkówki. Badania dotyczące rozmnażania przeprowadzone na szczurach, królikach i małpach wskazują, że moksyfloksacyna przenika przez łożysko. Badania na szczurach (p.o.ii.v.) i małpach (p.o.) nie wykazały działań teratogennych ani zaburzeń płodności po podawaniu moksyfloksacyny. U króliczych płodów obserwowano nieznaczne zwiększenie przypadków występowania wad rozwojowych kręgów i żeber, ale tylko po podaniu dawki 20 mg/kg mc.i.v., która powodowała ciężką toksyczność u samicy. U małp i królików stężenia w surowicy, będące na poziomie stężeń terapeutycznych u ludzi, powodowały zwiększenie liczby poronień. U szczurów po podaniu w dawkach 63-krotnie większych niż zalecana maksymalna dawka terapeutyczna, wyrażona w mg/kg masy ciała, i w stężeniu w osoczu mieszczącym się w zakresie stężenia terapeutycznego 18 u ludzi, zaobserwowano zmniejszenie masy płodu, zwiększenie liczby przypadków utraty ciąży, nieznaczne wydłużenie czasu trwania ciąży, a także zwiększoną spontaniczną aktywność u potomstwa obu płci. 6.DANE FARMACEUTYCZNE 6.1.Wykaz substancji pomocniczych Celuloza mikrokrystaliczna Kroskarmeloza sodowa Krzemionka koloidalna bezwodna Powidon (K-30) Magnezu stearynian Otoczka Hypromeloza 6cPs Makrogol 400 Makrogol 6000 Tytanu dwutlenek (E171) Żelaza tlenek czerwony (E172) 6.2.Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3.Okres ważności 6.4.Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. 6.5.Rodzaj i zawartość opakowania Blister OPA/Aluminium/PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. Wielkość opakowań: blistry po 5, 7 lub 10 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6.Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Bez szczególnych wymagań. 7.PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Synoptis Pharma Sp. z o.o. ul. Krakowiaków 65 02-255 Warszawa 8.NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 25756 19 9.DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2020.02.21 10.DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO