Airbufo Forspiro
Budesonidum + Formoteroli fumaras dihydricus
Proszek do inhalacji, podzielony (160 mcg + 4,5 mcg)/dawkę inh. | Budesonidum 160 mcg/1 dawka + Formoteroli fumaras dihydricus 4.5 mcg/1 dawka
Aeropharm GmbH Lek Pharmaceuticals d.d. Salutas Pharma GmbH, Niemcy Słowenia Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Airbufo Forspiro, (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji, podzielony Budesonidum + Formoteroli fumaras dihydricus
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce , należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Airbufo Forspiro jest lekiem w inhalatorze stosowanym w leczeniu: astmy u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat. objawów przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) u dorosłych w wieku co najmniej
Airbufo Forspiro zawiera dwa leki: budezonid i formoterolu fumaran dwuwodny.
Budezonid należy do grupy leków nazywanych kortykosteroid ami . Działa poprzez zmniejszenie i zapobieganie obrzękowi i stanowi zapalnemu w płuc ach . Formoterolu fumaran dwuwodny należy do grupy leków nazywanych długo działającymi agonistami receptorów beta-2-adrenergicznych lub lekami rozszerzającymi oskrzela. Jego działanie polega na rozkurczaniu mięśni w drogach oddechowych. Lek ułatwia oddychanie.
Astma Lek Airbufo Forspiro może być zalecony do leczenia astmy na dwa różne sposoby:
a) niektórym osobom lekarz przepisuje do leczenia astmy dwa leki w inhalatorach: Airbufo Forspiro oraz oddzielny lek do zastosowania doraźnego. Lek Airbufo Forspiro stosuje się codziennie. Lek pomaga zapobiegać wystąpieniu objawów astmy. Inhalator do doraźnego użycia stosuje się w razie wystąpienia objawów astmy, w celu ułatwienia oddychania.
b) niektórym osobom lekarz przepisuje Airbufo Forspiro jako jedyny lek w inhalatorze do leczenia astmy. Lek Airbufo Forspiro stosuje się codziennie. Lek pomaga zapobiegać wystąpieniu objawów astmy. Lek Airbufo Forspiro stosuje się również w sytuacjach, gdy konieczne jest przyjęcie dodatkowych dawek w celu złagodzenia objawów astmy i ułatwienia oddychania. Osoby te nie potrzebują osobnego inhalatora do doraźnego użycia.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) Lek Airbufo Forspiro można również stosować u dorosłych w leczeniu objawów POChP. POChP jest przewlekłą chorobą, która charakteryzuje się stałymi trudnościami w oddychaniu spowodowanymi zwężeniem dróg oddechowych w płucach, często z kaszlem i odkrztuszaniem plwociny. POChP często spowodowana jest paleniem tytoniu.
Kiedy nie stosować leku Airbufo Forspiro: jeśli pacjent ma uczulenie na budezonid, formoterol lub na pozostały składnik tego leku - laktozę (która zawiera małe ilości białek mleka).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Airbufo Forspiro należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent: choruje na cukrzycę, ma zakażenie płuc, ma wysokie ciśnienie krwi lub kiedykolwiek miał chorobę serca (w tym zaburzenia rytmu serca, bardzo szybką czynność serca, zwężenie tętnic lub niewydolność serca), ma chorobę tarczycy lub nadnerczy, ma małe stężenie potasu we krwi, ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Airbufo Forspiro a inne lek i Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obec nie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o stosowaniu następujących leków: leki beta-adrenolityczne (takie jak atenolol lub propranolol stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi ), również w kroplach do oczu (takie jak tymolol stosowany w leczeniu jaskry); leki stosowane w leczeniu przyspieszonego lub nie miarowego rytmu serca (takie jak chinidyna, dyzopiramid, prokainamid); leki stosowane w leczeniu alergii , tzw. leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna); oksytocyna (lek stosowany w celu przyspieszenia porodu); prokarbazyna (lek stosowany w leczeniu raka); leki takie , jak digoksyna, często stosowane w leczeniu niewydolności serca; leki moczopędne (takie jak furosemid) stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi; kortykosteroidy (takie jak prednizolon) stosowane w leczeniu stanu zapalnego lub zapobiegające odrzuceniu przeszczepionego narządu; pochodne ksantyny (takie jak teofilina lub aminofilina) stosowane często w leczeniu astmy; inne leki stosowane w celu rozszerzenia oskrzeli (takie jak salbutamol); leki stosowane w celu leczenia depresji, tzw. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (takie jak amitryptylina) oraz lek przeciwdepresyjny nefazodon; leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych, nudności lub wymiotów, tzw. leki z grupy fenotiazyny (takie jak chloropromazyna i prochloroperazyna); leki stosowane w leczen iu zakaże ń grzybiczych (takie jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol) i bakteryjnych (takie jak klarytromycyna, telitromycyna, furazolidon); leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona (takie jak lewodopa); leki stosowane w leczeniu chor ób tarczycy (takie jak lewotyroksyna); rytonawir, kobicystat (leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV). Działanie leku Airbufo Forspiro może być nasilone i lekarz może dokładnie kontrolować stan pacjenta.
Jeśli którakolwiek sytuacja dotyczy pacjenta lub pacjent nie jest pewny, czy przyjmuje wymienione leki, powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro.
Należy również powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o planowanym znieczuleniu ogólnym z powodu operacji lub zabiegu dentystycznego.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro. Nie należy stosować leku Airbufo Forspiro w okresie ciąży, chyba że zalecił to lekarz . Jeśli pacjentka zaszła w ciążę w trakcie leczenia lekiem Airbufo Forspiro, nie powinna przerywać jego stosowania, tylko powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Jeśli pacjentka karmi piersią, przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro powinna poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Airbufo Forspiro nie ma wpływ u lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania narzędzi albo maszyn.
Lek Airbufo Forspiro zawiera laktozę Lek Airbufo Forspiro zawiera laktozę, rodzaj cukru. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Ilość laktozy w tym leku nie powinna zazwyczaj stanowić problemu dla ludzi z nietolerancją laktozy.
Laktoza, substancja pomocnicza leku, zawiera niewielkie ilości białek mleka, które mogą wywołać reakcje alergiczne.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Ważne, aby stosować lek Airbufo Forspiro codziennie, nawet jeśli pacjent nie ma w tym czasie objawów astmy lub POChP. Jeśli pacjent stosuje lek Airbufo Forspiro w leczeniu astmy, lekarz będzie regularnie kontrolował objawy choroby.
Jeśli pacjent przyjmuje tabletki zawierające kortykosteroidy w leczeniu astmy lub POChP, lekarz może zmniejszyć ich liczbę po rozpoczęciu stosowania leku Airbufo Forspiro. Jeśli pacjent przyjmuje doustne kortykosteroidy przez dłuższy czas, lekarz może od czasu do czasu zalecić wykonanie badań krwi. Po zmniejszeniu dawki doustnych kortykosteroidów samopoczucie pacjenta może być złe , nawet mimo możliwej poprawy objawów oddechowych. Mogą wystąpić takie objawy, jak odczucie zatkan ia nosa albo katar, osłabienie lub ból mięśni albo stawów i wysypka (wyprysk). Jeśli którykolwiek z t ych objawów niepokoi pacjenta lub wystąpią takie objawy, jak ból głowy, zmęczenie, nudności lub wymioty, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. W razie wystąpienia objawów alergii lub zapalenia stawów może być konieczne zastosowanie innych leków. Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy kontynuować stosowanie leku Airbufo Forspiro, powinien skonsultować się z lekarzem.
W okresach stresu (związanego np. zakażeniem w obrębie klatki piersiowej lub przed zabiegiem chirurgicznym) lekarz może rozważyć dodanie tabletek zawierających kortykosteroidy do zwykle stosowanego leczenia.
Ważne informacje o objawach astmy lub POChP Jeżeli podczas stosowania leku Airbufo Forspiro u pacjenta wystąpi duszność lub świszczący oddech, należy kontynuować stosowanie leku Airbufo Forspiro oraz jak najszybciej zwróci ć się do lekarza, gdyż może być konieczne dodatkowe leczenie. Należy niezwłocznie zwróci ć się do lekar za, je śli: zaburzenia oddychania u pacjenta nasilają się lub objawy astmy budzą go często w nocy; pacjent zaczyna odczuwać uci sk w klatce piersiowej rano lub odczucie ucisku w klatce piersiowej utrzymuje się dłużej niż zwykle. Wymienione objawy mogą wskazywać na niedostateczną kontrolę astmy lub POChP i może być konieczne natychmiastowe zastosowanie innego lub dodatkowego leczenia.
Astma W leczeniu astmy lekarz może zalecić stosowanie leku Airbufo Forspiro na dwa różne sposoby. Dawka oraz czas stosowania leku Airbufo Forspiro zależy od zaleconego sposobu stosowania leku.
a) Jeś li lekarz przepisał lek Airbufo Forspiro oraz osobny inhalator do stosowania doraźnego, należy przeczytać zalecenia przedstawione niżej w punkcie „a) Stosowanie leku Airbufo Forspiro i dodatkowego inhalatora używanego doraźnie”. b) Jeś li lekarz przepisał Airbufo Forspiro jako jedyny lek wziewny, należy przeczytać zalecenia przedstawione niżej w punkcie „b) Stosowanie leku Airbufo Forspiro jako jedynego inhalatora w leczeniu astm y”.
a) Stosowanie leku Airbufo Forspiro i dodatkowego inhalatora używanego doraźnie
Lek Airbufo Forspiro należy stosować codziennie. Pomaga to zapobiegać wystąpie niu objawów astmy. Dorośli (w wieku co najmniej 18 lat) Zwykle stosowana dawka to 1 lub 2 inhalacje dwa razy na dobę. Lekarz może zwiększyć tę dawkę do 4 inhalacji dwa razy na dobę. Po uzyskaniu kontroli objawów lekarz może zalecić stosowanie leku raz na dobę.
Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat) Zwykle stosowana dawka to 1 lub 2 inhalacje dwa razy na dobę. Po uzyskaniu kontroli objawów lekarz może zalecić stosowanie leku raz na dobę.
Nie zaleca się stosowania leku Airbufo Forspiro u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Lekarz będzie pomagał pacjentowi właściwie kontrolować objawy astmy i ustali najmniejszą dawkę, która zapewni opanowanie objawów choroby. Nie należy zmieniać dawki leku bez uprzedniego omówienia tego z lekarzem.
W leczeniu objawów astmy należy stosować osobny „inhalator do stosowania doraźnego”. Inhalator ten należy zawsze mieć przy sobie, by móc go zastosować w razie potrzeby. Nie należy stosować leku Airbufo Forspiro w leczeniu objawów astmy – służy do tego dodatkowy inhalator do stosowania doraźnego.
b) Stosowanie leku Airbufo Forspiro jako jedynego inhalatora w leczeniu astm y
Lek Airbufo Forspiro należy stosować wyłącznie w sposób zalecony przez lekarza i tylko u osób w wieku od 12 lat. Lek Airbufo Forspiro należy stosować codziennie. Pomaga to zapobiegać wystąpieniu objawów astmy. Można stosować: 1 inhalację rano i 1 inhalację wieczorem lub 2 inhalacje rano lub 2 inhalacje wieczorem.
Lekarz może zwiększyć tę dawkę do 2 inhalacji dwa razy na dobę.
Lek Airbufo Forspiro należy stosować również jako „inhalator doraźny” w celu leczenia objawów astmy. W razie wystąpienia objawów astmy należy wykonać 1 inhalację i odczekać kilka minut. Jeśli nie nastąpi poprawa samopoczucia, należy wykonać jeszcze jedną inhalację. Nie należy stosować jednorazowo więcej niż 6 inhalacji.
Inhalator Airbufo Forspiro należy zawsze mieć przy sobie, aby móc go zastosować w razie potrzeby.
Zazwyczaj nie jest konieczna całkowita dawka dobowa większa niż 8 inhalacji. Jednak lekarz może zezwolić na stosowanie do 12 inhalacji na dobę przez określony czas.
Jeś li pacjent regularnie wymaga stosowania 8 lub więcej inhalacji na dobę, należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Może być konieczna zmiana leczenia.
Nie należy stosować więcej niż 12 inhalacji na dobę.
Jeśli objaw y astmy występują podczas wysiłku fizycznego, należy zastosować lek Airbufo Forspiro w wyżej opisa ny sposób. Nie należy jednak stosować tego leku przed wysiłkiem fizycznym w celu zapobiegania wystąpieniu objawów astmy.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) Lek należy stosować tylko u dorosłych (w wieku 18 lat i starszych). Zazwyczaj stosowana dawka to 2 inhalacje dwa razy na dobę.
W leczeniu POChP lekarz może przepisać również inne leki rozszerzające oskrzela, takie jak tiotropium i bromek ipratropiowy.
Instrukcja stosowania Lekarz, pielęgniarka lub farmaceuta powinni zademonstrować pacjentowi sposób stosowania inhalatora i systematycznie kontrolować, czy używany jest prawidłowo.
W inhalatorze znajduje się 60 dawek leku w zwiniętym pasku foliowym. Inhalator ma licznik dawek, który wskazuje, ile dawek pozostało (od 60 do 0). Oznakowanie ostatnich 10 dawek pojawia się na czerwonym tle.
Inhalator nie jest przeznaczony do wielokrotnego napełniania. Zużyty inhalator należy usunąć i zastąpić nowym.
Nasadka ochronna Komora boczna: tu gromadzi się folia bez proszku (do usunięcia). Licznik dawek: po zdjęciu nasadki ochronnej widać, ile dawek pozostało. Wloty powietrza: po obu stronach ustnika. Biała dźwignia: tej dźwigni można użyć tylko wtedy, gdy pacjent jest gotowy do przyjęcia dawki leku. Przed użyciem inhalatora Otworzyć przezroczystą pokrywę komory bocznej. Całą długość paska należy ostrożnie oderwać, wykorzystując ząbkowaną krawędź (jak pokazano na rysunku). Paska nie należy ciągnąć ani szarpać.
Zamknąć pokrywę komory bocznej i wyrzucić oderwany pasek folii.
Uwaga: W miarę używania inhalatora, komora boczna stopniowo wypełnia się zużytymi paskami folii. Paski folii z czarnymi kreskami nie zawierają leku. Na końcu w komorze pojawią się numerowane odcinki paska. Nie należy dopuszczać, aby w komorze bocznej znajdowało się więcej niż 2 paski, gdyż może to spowodować zatkanie inhalatora. Należy oderwać delikatnie pasek folii (jak pokazano wyżej) i w bezpieczny sposób go usunąć.
Stosowanie inhalatora Inhalator należy trzymać w dłoniach w sposób pokazany na rysunkach.
Odsłonić ustnik, pociągając w dół nasadkę ochronną. Sprawdzić w okienku licznika, ile dawek leku pozostało.
Unieść krawędź białej dźwigni. Upewnić się, że komora boczna jest zamknięta.
Uwaga: białej dźwigni należy użyć wtedy, gdy pacjent jest już gotowy do przyjęcia dawki leku . Niepotrzebne jej używanie powoduje utratę dawek.
Otwarcie: białą dźwignię pociągnąć do oporu (aż do słyszalnego kliknięcia), co spowoduje załadowanie dawki leku i ukazanie się jej numeru w liczniku dawek.
Zamknięcie: białą dźwignię dokładnie zamknąć tak, aby słyszalne było kliknięcie. Inhalator jest gotowy do natychmiastowego użycia.
Z dala od ustnika wykonać możliwie głęboki wydech. Nigdy nie należy wydychać powietrza bezpośrednio do wnętrza inhalatora, gdyż może to zmienić wielkość dawki leku. Inhalator trzymać nasadką ochronną skierowaną do dołu. Ustami ściśle objąć ustnik. Wykonać tak głęboki i moc ny wdech ustami (nie nosem), jak to możliwe.
Wyjąć inhalator z ust i wstrzymać oddech na 5-10 sekund lub na tak długo, jak to jest możliwe bez odczucia dyskomfortu. Po tym czasie zrobić powolny wydech nie w kierunku inhalatora. Zamknąć nasadkę chroniącą ustnik. Jamę ustną wypłukać wodą (wodę należy wypluć), co pomoże zapobiec rozwojowi zakażenia grzybiczego w jamie ustnej i wystąpieniu chrypki.
Czyszczenie W razie konieczności zewnętrzną część ustnika wytrzeć czystą, suchą chusteczką. Inhalatora nie wolno rozkładać ani do czyszczenia, ani w żadnym innym celu! Części inhalatora nie wolno czyścić wodą lub wilgotnymi chusteczkami, gdyż wilgoć może zmienić wielkość dawki leku! Nigdy nie wkładać igły lub innych ostrych narzędzi do ustnika bądź innej części inhalatora, gdyż może to spowodować jego uszkodzenie!
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Airbufo Forspiro Ważne, aby pacjent stosował lek zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie n ależy zwiększać przepisanej dawki bez zasięgnięcia porady lekarza.
Najczęstsze objaw y, które mogą wystąpić po przyjęciu większej niż zalecana dawki leku Airbufo Forspiro, to: drżenia, ból głowy, szybkie lub nieregularne bicie serca.
Pominięcie zastosowania leku Airbufo Forspiro W razie pominięcia dawki należy ją zastosować możliwie szybko po przypomnieniu sobie o tym. Jeśli jednak zbliża się pora następnej dawki, pominiętą dawkę należy opuścić. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W razie wystąpienia któregokolwiek z wymienionych objawów należy natychmiast przerwać stosowanie leku Airbufo Forspiro i zwrócić się do lekarza: Obrzęk twarzy, zwłaszcza w okolicy jamy ustnej (obrzęk języka i (lub) gardła i (lub) trudności w połykaniu) lub pokrzywka z trudnościami w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy) i (lub) nagłe odczucie omdle wania. Objawy te mogą wskazywać na rzadko występującą reakcję alergiczną (może występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób). Nagł e wystąpienie świszczącego oddechu lub duszności bezpośrednio po inhalacji. Jeśli wystąpi któr ykolwiek z tych objawów, należy przerwać stosowanie leku Airbufo Forspiro i natychmiast użyć inhalator do stosowania doraźnego. Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, gdyż może być konieczna zmiana leczenia. Sytuacja taka zdarza się bardzo rzadko (może występować rza dziej niż u 1 na 10 000 osób).
Inne możliwe działania niepożądane:
Częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób) kołatanie serca (odczu wan ie bicia serca), drganie mięśni, drżenie (zwykle łagodne i ustępujące w trakcie dalszego stosowania leku Airbufo Forspiro) pleśniawki (zakażenie grzybicze) w jamie ustnej (ryzyko ich rozwoju jest mniejsze, jeśli po wykonaniu inhalacji pacjent wypłucze jamę ustną wodą) lekki ból gardła, kaszel i chrypka ból głowy zapalenie płuc (zakażenie płuc) u pacjentów z POChP
Jeśli podczas stosowania leku Airbufo Forspiro wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy zwrócić się do lekarza – mogą to być objawy zakażenia płuc: gorączka lub dreszcze zwiększone wytwarzanie wydzieliny oskrzelowej, zmiana jej zabarwienia nasi lony kaszel lub zwiększone trudności w oddychaniu
Niezbyt częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób) uczucie niepokoju, nerwowości lub pobudzenia zaburzenia snu zawroty głowy nieostre widzenie nudności przyspieszone bicie serca obecność siniaków na skórze kurcze mięśni agresja lęk
Rzadkie (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) wysypka, świąd skurcz oskrzeli (skurcz mięśni w drogach oddechowych powodujący świszczący oddech). Jeśli bezpośrednio po inhalacji wystąpi nagle u pacjenta świszczący oddech, należy przerwać stosowanie leku Airbufo Forspiro i niezwłocznie zwrócić się do lekarza. małe stężenie potasu we krwi nie miarowe bicie serca
Bardzo rzadkie (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób) depresja zmiany zachowania, zwłaszcza u dzieci ból lub ucisk w klatce piersiowej (dławica piersiowa) zwiększenie stężenia glukozy (cukru) we krwi zmiany smaku, takie jak nieprzyjemny smak w ustach zmiany ciśnienia krwi zwiększenie masy ciała, twarz księżycowata, osłabienie, otyłość brzuszna (zespół Cushinga).
Wziewne kortykosteroidy, zwłaszcza stosowane długotrwale w dużych dawkach, mogą wpływać na prawidłowe wytwarzanie hormonów steroidowych w organizmie. Do objawów należą: zmiany gęstości mineralnej kości (ścieńczenie kości) zaćma (zmętnienie soczewki w oku) jaskra (zwiększone ciśnienie w oku) spowolnienie tempa wzr ostu u dzieci i młodzieży działanie na nadnercza (małe gruczoły położone w pobliżu nerek) cechy cushingoidalne zwiększona podatność na zakażenia i mniejsza zdolność przystosowania się do sytuacji stresowych.
Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów jest znacznie mniejsze podczas stosowania kortykosteroidów wziewnych niż podczas przyjmowania kortykosteroidów w tabletkach.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu lub etykiecie inhalatora po EXP. Ter min ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, któr ych się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Airb ufo Forspiro - Substancjami cz ynnymi są budezonid i formoterolu fumaran dwuwodny. Każda dawka dostarczona (dawka inhalacyjna ) zawiera 160 mikrogramów budezonidu i 4,5 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego. Każda dawka odmierzona (dawka leku w blistrze przed podaniem) zawiera 194,7 mikrograma budezonidu i 6,1 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego. - Pozostał y składnik to laktoza jednowodna (zawiera białka mleka).
Jak wygląda lek Airbufo Forspiro i co zawiera opakowanie Airbufo Forspiro to czerwono-biały plastikowy inhalator zawierający lek, w tekturowym pudełku. Każdy inhalator zawiera blister z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium z 60 podzielonymi dawkami proszku do inhalacji. Proszek do inhalacji jest jednorodny, biały, białawy lub jasnożółty.
Opakowa nie zawiera 1 lub 2 inhalator y (z 60 podzielonymi dawkami każdy).
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny: Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca: AEROPHARM GmbH François-Mitterrand-Allee 1
Lek Pharmaceuticals d.d Verovškova ulica 57
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10/2021
(logo podmiotu odpowiedzialnego)
Airbufo Forspiro, (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji, podzielony Budesonidum + Formoteroli fumaras dihydricus
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce , należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Airbufo Forspiro i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem lek u Airbufo Forspiro
3. Jak stosować lek Airbufo Forspiro
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Airbufo Forspiro
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Airbufo Forspiro i w jakim celu się go stosuje
Airbufo Forspiro jest lekiem w inhalatorze stosowanym w leczeniu: astmy u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat. objawów przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) u dorosłych w wieku co najmniej
Airbufo Forspiro zawiera dwa leki: budezonid i formoterolu fumaran dwuwodny.
Budezonid należy do grupy leków nazywanych kortykosteroid ami . Działa poprzez zmniejszenie i zapobieganie obrzękowi i stanowi zapalnemu w płuc ach . Formoterolu fumaran dwuwodny należy do grupy leków nazywanych długo działającymi agonistami receptorów beta-2-adrenergicznych lub lekami rozszerzającymi oskrzela. Jego działanie polega na rozkurczaniu mięśni w drogach oddechowych. Lek ułatwia oddychanie.
Astma Lek Airbufo Forspiro może być zalecony do leczenia astmy na dwa różne sposoby:
a) niektórym osobom lekarz przepisuje do leczenia astmy dwa leki w inhalatorach: Airbufo Forspiro oraz oddzielny lek do zastosowania doraźnego. Lek Airbufo Forspiro stosuje się codziennie. Lek pomaga zapobiegać wystąpieniu objawów astmy. Inhalator do doraźnego użycia stosuje się w razie wystąpienia objawów astmy, w celu ułatwienia oddychania.
b) niektórym osobom lekarz przepisuje Airbufo Forspiro jako jedyny lek w inhalatorze do leczenia astmy. Lek Airbufo Forspiro stosuje się codziennie. Lek pomaga zapobiegać wystąpieniu objawów astmy. Lek Airbufo Forspiro stosuje się również w sytuacjach, gdy konieczne jest przyjęcie dodatkowych dawek w celu złagodzenia objawów astmy i ułatwienia oddychania. Osoby te nie potrzebują osobnego inhalatora do doraźnego użycia.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) Lek Airbufo Forspiro można również stosować u dorosłych w leczeniu objawów POChP. POChP jest przewlekłą chorobą, która charakteryzuje się stałymi trudnościami w oddychaniu spowodowanymi zwężeniem dróg oddechowych w płucach, często z kaszlem i odkrztuszaniem plwociny. POChP często spowodowana jest paleniem tytoniu.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro
Kiedy nie stosować leku Airbufo Forspiro: jeśli pacjent ma uczulenie na budezonid, formoterol lub na pozostały składnik tego leku - laktozę (która zawiera małe ilości białek mleka).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Airbufo Forspiro należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent: choruje na cukrzycę, ma zakażenie płuc, ma wysokie ciśnienie krwi lub kiedykolwiek miał chorobę serca (w tym zaburzenia rytmu serca, bardzo szybką czynność serca, zwężenie tętnic lub niewydolność serca), ma chorobę tarczycy lub nadnerczy, ma małe stężenie potasu we krwi, ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Airbufo Forspiro a inne lek i Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obec nie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o stosowaniu następujących leków: leki beta-adrenolityczne (takie jak atenolol lub propranolol stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi ), również w kroplach do oczu (takie jak tymolol stosowany w leczeniu jaskry); leki stosowane w leczeniu przyspieszonego lub nie miarowego rytmu serca (takie jak chinidyna, dyzopiramid, prokainamid); leki stosowane w leczeniu alergii , tzw. leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna); oksytocyna (lek stosowany w celu przyspieszenia porodu); prokarbazyna (lek stosowany w leczeniu raka); leki takie , jak digoksyna, często stosowane w leczeniu niewydolności serca; leki moczopędne (takie jak furosemid) stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi; kortykosteroidy (takie jak prednizolon) stosowane w leczeniu stanu zapalnego lub zapobiegające odrzuceniu przeszczepionego narządu; pochodne ksantyny (takie jak teofilina lub aminofilina) stosowane często w leczeniu astmy; inne leki stosowane w celu rozszerzenia oskrzeli (takie jak salbutamol); leki stosowane w celu leczenia depresji, tzw. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (takie jak amitryptylina) oraz lek przeciwdepresyjny nefazodon; leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych, nudności lub wymiotów, tzw. leki z grupy fenotiazyny (takie jak chloropromazyna i prochloroperazyna); leki stosowane w leczen iu zakaże ń grzybiczych (takie jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol) i bakteryjnych (takie jak klarytromycyna, telitromycyna, furazolidon); leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona (takie jak lewodopa); leki stosowane w leczeniu chor ób tarczycy (takie jak lewotyroksyna); rytonawir, kobicystat (leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV). Działanie leku Airbufo Forspiro może być nasilone i lekarz może dokładnie kontrolować stan pacjenta.
Jeśli którakolwiek sytuacja dotyczy pacjenta lub pacjent nie jest pewny, czy przyjmuje wymienione leki, powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro.
Należy również powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o planowanym znieczuleniu ogólnym z powodu operacji lub zabiegu dentystycznego.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro. Nie należy stosować leku Airbufo Forspiro w okresie ciąży, chyba że zalecił to lekarz . Jeśli pacjentka zaszła w ciążę w trakcie leczenia lekiem Airbufo Forspiro, nie powinna przerywać jego stosowania, tylko powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Jeśli pacjentka karmi piersią, przed zastosowaniem leku Airbufo Forspiro powinna poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Airbufo Forspiro nie ma wpływ u lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania narzędzi albo maszyn.
Lek Airbufo Forspiro zawiera laktozę Lek Airbufo Forspiro zawiera laktozę, rodzaj cukru. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Ilość laktozy w tym leku nie powinna zazwyczaj stanowić problemu dla ludzi z nietolerancją laktozy.
Laktoza, substancja pomocnicza leku, zawiera niewielkie ilości białek mleka, które mogą wywołać reakcje alergiczne.
3. Jak stosować lek Airbufo Forspiro
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Ważne, aby stosować lek Airbufo Forspiro codziennie, nawet jeśli pacjent nie ma w tym czasie objawów astmy lub POChP. Jeśli pacjent stosuje lek Airbufo Forspiro w leczeniu astmy, lekarz będzie regularnie kontrolował objawy choroby.
Jeśli pacjent przyjmuje tabletki zawierające kortykosteroidy w leczeniu astmy lub POChP, lekarz może zmniejszyć ich liczbę po rozpoczęciu stosowania leku Airbufo Forspiro. Jeśli pacjent przyjmuje doustne kortykosteroidy przez dłuższy czas, lekarz może od czasu do czasu zalecić wykonanie badań krwi. Po zmniejszeniu dawki doustnych kortykosteroidów samopoczucie pacjenta może być złe , nawet mimo możliwej poprawy objawów oddechowych. Mogą wystąpić takie objawy, jak odczucie zatkan ia nosa albo katar, osłabienie lub ból mięśni albo stawów i wysypka (wyprysk). Jeśli którykolwiek z t ych objawów niepokoi pacjenta lub wystąpią takie objawy, jak ból głowy, zmęczenie, nudności lub wymioty, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. W razie wystąpienia objawów alergii lub zapalenia stawów może być konieczne zastosowanie innych leków. Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy kontynuować stosowanie leku Airbufo Forspiro, powinien skonsultować się z lekarzem.
W okresach stresu (związanego np. zakażeniem w obrębie klatki piersiowej lub przed zabiegiem chirurgicznym) lekarz może rozważyć dodanie tabletek zawierających kortykosteroidy do zwykle stosowanego leczenia.
Ważne informacje o objawach astmy lub POChP Jeżeli podczas stosowania leku Airbufo Forspiro u pacjenta wystąpi duszność lub świszczący oddech, należy kontynuować stosowanie leku Airbufo Forspiro oraz jak najszybciej zwróci ć się do lekarza, gdyż może być konieczne dodatkowe leczenie. Należy niezwłocznie zwróci ć się do lekar za, je śli: zaburzenia oddychania u pacjenta nasilają się lub objawy astmy budzą go często w nocy; pacjent zaczyna odczuwać uci sk w klatce piersiowej rano lub odczucie ucisku w klatce piersiowej utrzymuje się dłużej niż zwykle. Wymienione objawy mogą wskazywać na niedostateczną kontrolę astmy lub POChP i może być konieczne natychmiastowe zastosowanie innego lub dodatkowego leczenia.
Astma W leczeniu astmy lekarz może zalecić stosowanie leku Airbufo Forspiro na dwa różne sposoby. Dawka oraz czas stosowania leku Airbufo Forspiro zależy od zaleconego sposobu stosowania leku.
a) Jeś li lekarz przepisał lek Airbufo Forspiro oraz osobny inhalator do stosowania doraźnego, należy przeczytać zalecenia przedstawione niżej w punkcie „a) Stosowanie leku Airbufo Forspiro i dodatkowego inhalatora używanego doraźnie”. b) Jeś li lekarz przepisał Airbufo Forspiro jako jedyny lek wziewny, należy przeczytać zalecenia przedstawione niżej w punkcie „b) Stosowanie leku Airbufo Forspiro jako jedynego inhalatora w leczeniu astm y”.
a) Stosowanie leku Airbufo Forspiro i dodatkowego inhalatora używanego doraźnie
Lek Airbufo Forspiro należy stosować codziennie. Pomaga to zapobiegać wystąpie niu objawów astmy. Dorośli (w wieku co najmniej 18 lat) Zwykle stosowana dawka to 1 lub 2 inhalacje dwa razy na dobę. Lekarz może zwiększyć tę dawkę do 4 inhalacji dwa razy na dobę. Po uzyskaniu kontroli objawów lekarz może zalecić stosowanie leku raz na dobę.
Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat) Zwykle stosowana dawka to 1 lub 2 inhalacje dwa razy na dobę. Po uzyskaniu kontroli objawów lekarz może zalecić stosowanie leku raz na dobę.
Nie zaleca się stosowania leku Airbufo Forspiro u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Lekarz będzie pomagał pacjentowi właściwie kontrolować objawy astmy i ustali najmniejszą dawkę, która zapewni opanowanie objawów choroby. Nie należy zmieniać dawki leku bez uprzedniego omówienia tego z lekarzem.
W leczeniu objawów astmy należy stosować osobny „inhalator do stosowania doraźnego”. Inhalator ten należy zawsze mieć przy sobie, by móc go zastosować w razie potrzeby. Nie należy stosować leku Airbufo Forspiro w leczeniu objawów astmy – służy do tego dodatkowy inhalator do stosowania doraźnego.
b) Stosowanie leku Airbufo Forspiro jako jedynego inhalatora w leczeniu astm y
Lek Airbufo Forspiro należy stosować wyłącznie w sposób zalecony przez lekarza i tylko u osób w wieku od 12 lat. Lek Airbufo Forspiro należy stosować codziennie. Pomaga to zapobiegać wystąpieniu objawów astmy. Można stosować: 1 inhalację rano i 1 inhalację wieczorem lub 2 inhalacje rano lub 2 inhalacje wieczorem.
Lekarz może zwiększyć tę dawkę do 2 inhalacji dwa razy na dobę.
Lek Airbufo Forspiro należy stosować również jako „inhalator doraźny” w celu leczenia objawów astmy. W razie wystąpienia objawów astmy należy wykonać 1 inhalację i odczekać kilka minut. Jeśli nie nastąpi poprawa samopoczucia, należy wykonać jeszcze jedną inhalację. Nie należy stosować jednorazowo więcej niż 6 inhalacji.
Inhalator Airbufo Forspiro należy zawsze mieć przy sobie, aby móc go zastosować w razie potrzeby.
Zazwyczaj nie jest konieczna całkowita dawka dobowa większa niż 8 inhalacji. Jednak lekarz może zezwolić na stosowanie do 12 inhalacji na dobę przez określony czas.
Jeś li pacjent regularnie wymaga stosowania 8 lub więcej inhalacji na dobę, należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Może być konieczna zmiana leczenia.
Nie należy stosować więcej niż 12 inhalacji na dobę.
Jeśli objaw y astmy występują podczas wysiłku fizycznego, należy zastosować lek Airbufo Forspiro w wyżej opisa ny sposób. Nie należy jednak stosować tego leku przed wysiłkiem fizycznym w celu zapobiegania wystąpieniu objawów astmy.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) Lek należy stosować tylko u dorosłych (w wieku 18 lat i starszych). Zazwyczaj stosowana dawka to 2 inhalacje dwa razy na dobę.
W leczeniu POChP lekarz może przepisać również inne leki rozszerzające oskrzela, takie jak tiotropium i bromek ipratropiowy.
Instrukcja stosowania Lekarz, pielęgniarka lub farmaceuta powinni zademonstrować pacjentowi sposób stosowania inhalatora i systematycznie kontrolować, czy używany jest prawidłowo.
W inhalatorze znajduje się 60 dawek leku w zwiniętym pasku foliowym. Inhalator ma licznik dawek, który wskazuje, ile dawek pozostało (od 60 do 0). Oznakowanie ostatnich 10 dawek pojawia się na czerwonym tle.
Inhalator nie jest przeznaczony do wielokrotnego napełniania. Zużyty inhalator należy usunąć i zastąpić nowym.
Nasadka ochronna Komora boczna: tu gromadzi się folia bez proszku (do usunięcia). Licznik dawek: po zdjęciu nasadki ochronnej widać, ile dawek pozostało. Wloty powietrza: po obu stronach ustnika. Biała dźwignia: tej dźwigni można użyć tylko wtedy, gdy pacjent jest gotowy do przyjęcia dawki leku. Przed użyciem inhalatora Otworzyć przezroczystą pokrywę komory bocznej. Całą długość paska należy ostrożnie oderwać, wykorzystując ząbkowaną krawędź (jak pokazano na rysunku). Paska nie należy ciągnąć ani szarpać.
Zamknąć pokrywę komory bocznej i wyrzucić oderwany pasek folii.
Uwaga: W miarę używania inhalatora, komora boczna stopniowo wypełnia się zużytymi paskami folii. Paski folii z czarnymi kreskami nie zawierają leku. Na końcu w komorze pojawią się numerowane odcinki paska. Nie należy dopuszczać, aby w komorze bocznej znajdowało się więcej niż 2 paski, gdyż może to spowodować zatkanie inhalatora. Należy oderwać delikatnie pasek folii (jak pokazano wyżej) i w bezpieczny sposób go usunąć.
Stosowanie inhalatora Inhalator należy trzymać w dłoniach w sposób pokazany na rysunkach.
1. Otwarcie
Odsłonić ustnik, pociągając w dół nasadkę ochronną. Sprawdzić w okienku licznika, ile dawek leku pozostało.
2. Przygotowanie dawki leku
Unieść krawędź białej dźwigni. Upewnić się, że komora boczna jest zamknięta.
Uwaga: białej dźwigni należy użyć wtedy, gdy pacjent jest już gotowy do przyjęcia dawki leku . Niepotrzebne jej używanie powoduje utratę dawek.
Otwarcie: białą dźwignię pociągnąć do oporu (aż do słyszalnego kliknięcia), co spowoduje załadowanie dawki leku i ukazanie się jej numeru w liczniku dawek.
Zamknięcie: białą dźwignię dokładnie zamknąć tak, aby słyszalne było kliknięcie. Inhalator jest gotowy do natychmiastowego użycia.
3. Inhalacja dawki leku
Z dala od ustnika wykonać możliwie głęboki wydech. Nigdy nie należy wydychać powietrza bezpośrednio do wnętrza inhalatora, gdyż może to zmienić wielkość dawki leku. Inhalator trzymać nasadką ochronną skierowaną do dołu. Ustami ściśle objąć ustnik. Wykonać tak głęboki i moc ny wdech ustami (nie nosem), jak to możliwe.
Wyjąć inhalator z ust i wstrzymać oddech na 5-10 sekund lub na tak długo, jak to jest możliwe bez odczucia dyskomfortu. Po tym czasie zrobić powolny wydech nie w kierunku inhalatora. Zamknąć nasadkę chroniącą ustnik. Jamę ustną wypłukać wodą (wodę należy wypluć), co pomoże zapobiec rozwojowi zakażenia grzybiczego w jamie ustnej i wystąpieniu chrypki.
Czyszczenie W razie konieczności zewnętrzną część ustnika wytrzeć czystą, suchą chusteczką. Inhalatora nie wolno rozkładać ani do czyszczenia, ani w żadnym innym celu! Części inhalatora nie wolno czyścić wodą lub wilgotnymi chusteczkami, gdyż wilgoć może zmienić wielkość dawki leku! Nigdy nie wkładać igły lub innych ostrych narzędzi do ustnika bądź innej części inhalatora, gdyż może to spowodować jego uszkodzenie!
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Airbufo Forspiro Ważne, aby pacjent stosował lek zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie n ależy zwiększać przepisanej dawki bez zasięgnięcia porady lekarza.
Najczęstsze objaw y, które mogą wystąpić po przyjęciu większej niż zalecana dawki leku Airbufo Forspiro, to: drżenia, ból głowy, szybkie lub nieregularne bicie serca.
Pominięcie zastosowania leku Airbufo Forspiro W razie pominięcia dawki należy ją zastosować możliwie szybko po przypomnieniu sobie o tym. Jeśli jednak zbliża się pora następnej dawki, pominiętą dawkę należy opuścić. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W razie wystąpienia któregokolwiek z wymienionych objawów należy natychmiast przerwać stosowanie leku Airbufo Forspiro i zwrócić się do lekarza: Obrzęk twarzy, zwłaszcza w okolicy jamy ustnej (obrzęk języka i (lub) gardła i (lub) trudności w połykaniu) lub pokrzywka z trudnościami w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy) i (lub) nagłe odczucie omdle wania. Objawy te mogą wskazywać na rzadko występującą reakcję alergiczną (może występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób). Nagł e wystąpienie świszczącego oddechu lub duszności bezpośrednio po inhalacji. Jeśli wystąpi któr ykolwiek z tych objawów, należy przerwać stosowanie leku Airbufo Forspiro i natychmiast użyć inhalator do stosowania doraźnego. Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, gdyż może być konieczna zmiana leczenia. Sytuacja taka zdarza się bardzo rzadko (może występować rza dziej niż u 1 na 10 000 osób).
Inne możliwe działania niepożądane:
Częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób) kołatanie serca (odczu wan ie bicia serca), drganie mięśni, drżenie (zwykle łagodne i ustępujące w trakcie dalszego stosowania leku Airbufo Forspiro) pleśniawki (zakażenie grzybicze) w jamie ustnej (ryzyko ich rozwoju jest mniejsze, jeśli po wykonaniu inhalacji pacjent wypłucze jamę ustną wodą) lekki ból gardła, kaszel i chrypka ból głowy zapalenie płuc (zakażenie płuc) u pacjentów z POChP
Jeśli podczas stosowania leku Airbufo Forspiro wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy zwrócić się do lekarza – mogą to być objawy zakażenia płuc: gorączka lub dreszcze zwiększone wytwarzanie wydzieliny oskrzelowej, zmiana jej zabarwienia nasi lony kaszel lub zwiększone trudności w oddychaniu
Niezbyt częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób) uczucie niepokoju, nerwowości lub pobudzenia zaburzenia snu zawroty głowy nieostre widzenie nudności przyspieszone bicie serca obecność siniaków na skórze kurcze mięśni agresja lęk
Rzadkie (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) wysypka, świąd skurcz oskrzeli (skurcz mięśni w drogach oddechowych powodujący świszczący oddech). Jeśli bezpośrednio po inhalacji wystąpi nagle u pacjenta świszczący oddech, należy przerwać stosowanie leku Airbufo Forspiro i niezwłocznie zwrócić się do lekarza. małe stężenie potasu we krwi nie miarowe bicie serca
Bardzo rzadkie (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób) depresja zmiany zachowania, zwłaszcza u dzieci ból lub ucisk w klatce piersiowej (dławica piersiowa) zwiększenie stężenia glukozy (cukru) we krwi zmiany smaku, takie jak nieprzyjemny smak w ustach zmiany ciśnienia krwi zwiększenie masy ciała, twarz księżycowata, osłabienie, otyłość brzuszna (zespół Cushinga).
Wziewne kortykosteroidy, zwłaszcza stosowane długotrwale w dużych dawkach, mogą wpływać na prawidłowe wytwarzanie hormonów steroidowych w organizmie. Do objawów należą: zmiany gęstości mineralnej kości (ścieńczenie kości) zaćma (zmętnienie soczewki w oku) jaskra (zwiększone ciśnienie w oku) spowolnienie tempa wzr ostu u dzieci i młodzieży działanie na nadnercza (małe gruczoły położone w pobliżu nerek) cechy cushingoidalne zwiększona podatność na zakażenia i mniejsza zdolność przystosowania się do sytuacji stresowych.
Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów jest znacznie mniejsze podczas stosowania kortykosteroidów wziewnych niż podczas przyjmowania kortykosteroidów w tabletkach.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Airbufo Forspiro
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu lub etykiecie inhalatora po EXP. Ter min ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, któr ych się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Airb ufo Forspiro - Substancjami cz ynnymi są budezonid i formoterolu fumaran dwuwodny. Każda dawka dostarczona (dawka inhalacyjna ) zawiera 160 mikrogramów budezonidu i 4,5 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego. Każda dawka odmierzona (dawka leku w blistrze przed podaniem) zawiera 194,7 mikrograma budezonidu i 6,1 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego. - Pozostał y składnik to laktoza jednowodna (zawiera białka mleka).
Jak wygląda lek Airbufo Forspiro i co zawiera opakowanie Airbufo Forspiro to czerwono-biały plastikowy inhalator zawierający lek, w tekturowym pudełku. Każdy inhalator zawiera blister z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium z 60 podzielonymi dawkami proszku do inhalacji. Proszek do inhalacji jest jednorodny, biały, białawy lub jasnożółty.
Opakowa nie zawiera 1 lub 2 inhalator y (z 60 podzielonymi dawkami każdy).
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny: Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca: AEROPHARM GmbH François-Mitterrand-Allee 1
Lek Pharmaceuticals d.d Verovškova ulica 57
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10/2021
(logo podmiotu odpowiedzialnego)
Charakterystyka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Airbu fo Forspiro, (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji, podzielony
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda dawka dostarczona (dawka inhalacyj na) zawiera 160 mikrogramów budezonidu (Budesonidum) i 4,5 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego (Formoteroli fumaras dihydricus).
Każda dawka odmierzona (dawka produktu w blistrze przed podaniem) zawiera 194,7 mikrograma budezonidu i 6,1 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu Laktoza jednowodna: 5,4 mg na dawkę odmierzoną i 4,4 mg na dawkę dostarczoną.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do inhalacji, podzielony.
Biał y, białawy lub jasnożółty jednorodny proszek.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Astma Produkt leczniczy Airbufo Forspiro jest wskazany w systematycznym leczeniu astmy u dorosłych i młodzieży (w wieku co najmniej 12 lat), u których właściwe jest jednoczesne stosowanie wziewnego glikokortykosteroidu i długo działającego agonisty receptorów β 2 -adrenergicznych, gdy: - leczenie wziewnymi glikokortykosteroidami i stosowanymi doraźnie krótko działającymi wziewnymi agonistami receptorów β 2 -adrenergicznych nie zapewniło odpowiedniej kontroli objawów choroby lub - stosowane osobno wziewne glikokortykosteroidy i długo działający agoniści receptorów
2 -adrenergicznych zapewniły odpowiednią kontrolę objawów choroby.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) Stosowanie produktu Airbufo Forspiro jest wskazane w objawowym leczeniu dorosłych (w wieku co najmniej 18 lat) z POChP z natężoną objętością wydechową pierwszosekundową (FEV 1 ) <70% wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela) i zaostrzeniem choroby w wywiadzie mimo systematycznej terapii lekami rozszerzającymi oskrzela (patrz także punkt 4.4).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Droga podawania: podanie wziewne.
Dawkowanie
Astma Produkt Airbufo Forspiro nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia astmy. Wymaganą dawkę każdego ze składników wchodzących w skład produktu Airbufo Forspiro należy ustalać indywidualnie, zależnie od ciężkości choroby. Należy to brać pod uwagę nie tylko podczas rozpoczynania leczenia złożonym produktem leczniczym, ale również podczas ustalania dawki podtrzymującej. Jeśli u danego pacjenta konieczne jest zastosowanie produktu złożonego w dawkach innych niż dostępne w inhalatorze z produktem Airbufo Forspiro, należy uzupełnić dawki przepisując wziewnych agonistów receptorów β 2 -adrenergicznych i (lub) glikokortykosteroidów w osobnych inhalatorach.
Dawkę należy ustal ać tak, aby uzyskać najmniejszą dawkę zapewniając ą skuteczną kontrolę objawów. Lekarz prowadzący powinien systematycznie oceniać stan pacjenta, aby sprawdzić, czy dawka budezonidu z formoterolem pozostaje optymalna. Jeśli najmniejsza zalecana dawka pozwoliła na długotrwałe opanowanie objawów choroby, następnym krokiem może być próba leczenia samym wziewnym glikokortykosteroidem.
Jeśli wskazane jest zmniejszenie dawki lub przepisanie dawki większej niż dostarczona przez produkt Airbufo Forspiro, konieczna jest zmiana na inne połączenie budezonidu i formoterolu fumaranu o ustalonej dawce zawierające odpowiednio mni ejszą lub większą dawkę wziewnego glikokortykosteroidu.
Produkt leczniczy Airbufo Forspiro moż na stosować na dwa sposoby:
A. Airbufo Forspiro w leczeni u podtrzymującym Produkt Airbufo Forspiro stosowany jest regularnie jako leczenie podtrzymujące, a doraźnie podawany jest osobno szybko działający lek rozszerzający oskrzela.
B. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym Produkt Airbufo Forspiro stosowany jest regularnie jako leczenie podtrzymujące oraz doraźnie w odpowiedzi na występujące objawy.
A. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym Należy zalecić pacjentowi, aby zawsze miał przy sobie osobny, szybko działający lek rozszerzający oskrzela do zastosowania w razie konieczności.
Zalecane dawki:
Dorośli (w wieku co najmniej 18 lat): 1-2 inhalacje dwa razy na dobę. U niektórych pacjentów może być konieczne zwiększenie dawki maksymalnie do 4 inhalacji dwa razy na dobę.
Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat): 1-2 inhalacje dwa razy na dobę.
W praktyce, jeśli dawkowanie dwa razy na dobę zapewniło kontrolę objawów, w ramach ustalania najmniejszej skutecznej dawki można zastosować produkt Airbufo Forspiro raz na dobę, jeśli w opinii lekarza utrzymanie kontroli objawów wymaga podawania długo działającego leku rozszerzającego oskrzela w skojarzeniu z wziewnym glikokortykosteroidem. Zwiększenie zapotrzebowania na stosowanie doraźne szybko działającego leku rozszerzającego oskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu choroby i wymaga ponownej oceny leczenia astmy.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Ze względu na brak danych, nie zaleca się stosowania produktu Airbufo Forspiro u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
B. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym Pacjent przyjmuje produkt Airbufo Forspiro codziennie w leczeniu podtrzymującym oraz dodatkowo w razie potrzeby, w odpowiedzi na występujące objawy. Należy zalecić pacjentowi, aby zawsze miał przy sobie produkt Airbufo Forspiro do zastosowania w razie konieczności.
Podawanie produktu Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym należy rozważyć szczególnie u pacjentów z: niewystarczającą kontrol ą objawów astmy i częstą potrzebą stosowania leku rozszerzającego oskrzela, zaostrzeniami objawów astmy w przeszłości, które wymagały interwencji medycznej.
U pacjentów, którzy często stosują doraźnie dużą ilość inhalacji produktu Airbufo Forspiro, należy ściśle kontrolować występowanie działań niepożądanych zależnych od dawki.
Zalecane dawki:
Dorośli i młodzież (w wieku co najmniej 12 lat): Zalecana dawka podtrzymująca to 2 inhalacje na dobę, podawane jako 1 inhalacja rano i 1 inhalacja wieczorem lub jako 2 inhalacje podawane albo rano, albo wieczorem. U niektórych pacjentów odpowiednia może być dawka podtrzymująca w postaci 2 inhalacji dwa razy na dobę. W razie wystąpienia objawów pacjent powinien przyjąć doraźnie 1 dodatkową inhalację. Jeśli po kilku minutach objawy nie ustąpią, należy przyjąć dodatkową inhalację. Nie wolno przyjmować jednorazowo więcej niż 6 inhalacji.
Zazwyczaj nie jest konieczne przyjmowanie więcej niż 8 inhalacji na dobę, ale przez ograniczony czas można stosować do 12 inhalacji na dobę. Pacjentom, którzy stosują więcej niż 8 inhalacji na dobę, należy zdecydowanie zalecić skontaktowanie się z lekarzem prowadzącym. Należy ponownie ocenić stan pacjenta i rozważyć zmianę leczenia podtrzymującego.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: nie zaleca się stosowania produktu Airbufo Forspiro u dzieci w leczeniu podtrzymującym i doraźnym.
POChP
Zalecane dawki: Dorośli: 2 inhalacje dwa razy na dobę.
Informacje ogólne
Szczególne grupy pacjentów Nie ma szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania u osób w podeszłym wieku. Nie ma danych dotyczących stosowania produktu Airbufo Forspiro u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Ponieważ budezonid i formoterol eliminowane są z organizmu głównie poprzez metabolizm wątrobowy, u pacjentów z ciężką marskością wątroby spodziewane jest zwiększenie ekspozycji na obie substancje czynne.
Sposób podawania
Instrukcja stosowania Pacjentowi należy zademonstrować sposób stosowania inhalatora i systematycznie kontrolować, czy używany jest prawidłowo.
W inhalatorze znajduje się 60 dawek produktu leczniczego w zwiniętym pasku foliowym. Inhalator ma licznik dawek, który wskazuje, ile dawek pozostało (od 60 do 0). Oznakowanie ostatnich 10 dawek pojawia się na czerwonym tle.
Inhalator nie jest przeznaczony do wielokrotnego napełniania. Zużyty inhalator należy usunąć i zastąpić nowym.
Przed użyciem inhalatora Otworzyć przezroczystą pokrywę komory bocznej. Całą długość paska należy ostrożnie oderwać, wykorzystując ząbkowaną krawędź (jak pokazano na rysunku). Paska nie należy ciągnąć ani szarpać.
Zamknąć pokrywę komory bocznej i wyrzucić oderwany pasek folii.
Uwaga: W miarę używania inhalatora, komora boczna stopniowo wypełnia się zużytymi paskami folii. Paski folii z czarnymi kreskami nie zawierają produktu leczniczego. Na końcu w komorze pojawią się numerowane odcinki paska. Nie należy dopuszczać, aby w komorze bocznej znajdowało się więcej niż 2 paski, gdyż może to spowodować zatkanie inhalatora. Należy oderwać delikatnie pasek folii (jak pokazano wyżej) i w bezpieczny sposób go usunąć.
Stosowanie inhalatora Inhalator należy trzymać w dłoniach w sposób pokazany na rysunkach.
1. Otwarcie
Odsłonić ustnik, pociągając w dół nasadkę ochronną. Sprawdzić w okienku licznika, ile dawek leku pozostało.
Nasadka ochronna Komora boczna: tu gromadzi się folia bez proszku (do usunięcia). Licznik dawek: po zdjęciu nasadki ochronnej widać, ile dawek pozostało. Wloty powietrza: po obu stronach ustnika. Biała dźwignia: tej dźwigni można użyć tylko wtedy, gdy pacjent jest gotowy do przyjęcia dawki leku.
2. Przygotowanie dawki leku
Unieść krawędź białej dźwigni. Upewnić się, że komora boczna jest zamknięta.
Uwaga: białej dźwigni należy użyć wtedy, gdy pacjent jest już gotowy do przyjęcia dawki produktu leczniczego. Niepotrzebne jej używanie powoduje utratę dawek.
Otwarcie: białą dźwignię pociągnąć do oporu (aż do słyszalnego kliknięcia), co spowoduje załadowanie dawki produktu leczniczego i ukazanie się jej numeru w liczniku dawek.
Zamknięcie: białą dźwignię dokładnie zamknąć tak, aby słyszalne było kliknięcie. Inhalator jest gotowy do natychmiastowego użycia.
3. Inhalacja dawki produktu leczniczego
Z dala od ustnika wykonać możliwie głęboki wydech. Nigdy nie należy wydychać powietrza bezpośrednio do wnętrza inhalatora, gdyż może to zmienić wielkość dawki produktu leczniczego. Inhalator trzymać nasadką ochronną skierowaną do dołu. Ustami ściśle objąć ustnik. Wykonać tak głęboki i mocny wdech ustami (nie nosem), jak to możliwe.
Wyjąć inhalator z ust i wstrzymać oddech na 5-10 sekund lub na tak długo, jak to jest możliwe bez odczucia dyskomfortu. Po tym czasie zrobić powolny wydech nie w kierunku inhalatora. Zamknąć nasadkę chroniącą ustnik. Jamę ustną wypłukać wodą (wodę należy wypluć), co pomoże zapobiec rozwojowi zakażenia grzybiczego w jamie ustnej i wystąpieniu chrypki.
Czyszczenie W razie konieczności zewnętrzną część ustnika wytrzeć czystą, suchą chusteczką. Inhalatora nie wolno rozkładać ani do czyszczenia, ani w żadnym innym celu! Części inhalatora nie wolno czyścić wodą lub wilgotnymi chusteczkami, gdyż wilgoć może zmienić wielkość dawki leku! Nigdy nie wkładać igły lub innych ostrych narzędzi do ustnika bądź innej części inhalatora, gdyż może to spowodować jego uszkodzenie!
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
W razie przerywania leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Leczenia nie należy przerywać w sposób nagły.
Jeśli pacjent stwierdzi brak skuteczności leczenia lub jeśli przekracza największą zalecaną dawkę produktu Airbufo Forspiro, powinien zwrócić się do lekarza (patrz punkt 4.2). Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli astmy lub POChP może zagrażać życiu, dlatego należy pilnie zbadać stan pacjenta. W takiej sytuacji należy brać pod uwagę konieczność intensywnej terapii kortykosteroidami (np. cykl leczenia doustnymi kortykosteroidami) lub antybiotykami (w przypadku zakażenia).
Pacjentom należy zalecić, aby przez cały czas mieli przy sobie wziewny lek rozszerzający oskrzela do stosowania doraźnego, albo produkt leczniczy Airbufo Forspiro (pacjenci z astmą stosujący produkt Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym) lub osobny szybko działający lek rozszerzający oskrzela (wszyscy pacjenci stosujący produkt Airbufo Forspiro wyłącznie w leczeniu podtrzymującym).
Pacjentom należy przypominać o konieczności stosowania dawki podtrzymującej produktu Airbufo Forspiro zgodnie z zaleceniami, nawet przy braku objawów astmy. Nie badano stosowania produktu leczniczego Airbufo Forspiro w zapobieganiu objawom, np. przed wysiłkiem. Dodatkowe inhalacje produktu Airbufo Forspiro należy stosować w razie wystąpienia objawów astmy, lecz nie są one przeznaczone do regularnego stosowania profilaktycznego, np. przed wysiłkiem. Do tego celu należy rozważyć zastosowanie szybko działającego leku rozszerzającego oskrzela.
Po opanowaniu objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki produktu Airbufo Forspiro. Podczas stopniowego zmniejszania dawki ważne jest regularne kontrolowanie stanu pacjentów. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę (patrz punkt 4.2).
Nie należy rozpoczynać stosowania produktu Airbufo Forspiro podczas zaostrzenia, znacznego lub ostrego pogorszenia przebiegu astmy.
Podczas leczenia produktem Airbufo Forspiro mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane związane z astmą oraz jej zaostrzenia. Pacjentom należy zalecić kontynuowanie leczenia i zwrócenie się do lekarza w razie nieuzyskania kontroli objawów astmy lub nasilenia jej objawów po rozpoczęciu stosowania produktu Airbufo Forspiro.
Nie ma danych z badań klinicznych dotyczących stosowania budezonidu z formoterolem u pacjentów z POChP, u których wartość FEV 1
wartości należnej, a po podaniu leku rozszerzającego oskrzela wynosiła <70% wartości należnej (patrz punkt 5.1).
Tak jak podczas stosowania innych wziewnych produktów leczniczych, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli z nasileniem świs zczącego oddechu i duszności bezpośrednio po przyjęciu dawki produktu leczniczego. U pacjenta, u którego wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, stosowanie produktu Airbufo Forspiro należy natychmiast przerwać, ocenić stan pacjenta i w razie konieczności wdrożyć inne leczenie. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy go leczyć natychmiast (patrz punkt 4.8).
Podczas stosowania wszystkich wziewnych kortykosteroidów, zwłaszcza w dużych dawkach przez długi czas, mogą wystąpić objawy ogólne. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia po zastosowaniu wziewnych kortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po podaniu kortykosteroidów doustnych. Do możliwych działań ogólnoustrojowych należą: zespół Cushinga, wystąpienie cech cushingoidalnych, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie tempa wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra oraz znacznie rzadziej szereg zaburzeń psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, depresja lub agresja (szczególnie u dzieci), patrz punkt 4.8.
Możliwość wpływu na gęstość mineralną kości należy brać pod uwagę szczególnie u pacjentów stosujących długotrwale duże dawki leku, u których współistnieją czynniki ryzyka rozwoju osteoporozy. Długoterminowe badania z zastosowaniem u dzieci wziewnego budezonidu w średniej dawce dobowej 400 mikrogramów (dawka odmierzona) lub u dorosłych w dawce dobowej Brak dostępnych informacji dotyczących działania budezonidu z formoterolem w większych dawkach.
W razie jakichkolwiek przypuszczeń, że wcześniejsze leczenie steroidami o działaniu ogólnym spowodowało zaburzenia czynności nadnerczy, należy zachować ostrożność podczas zmiany leczenia na produkt Airbufo Forspiro.
Korzystne działanie wziewnego budezonidu minimalizuje zwykle zapotrzebowanie pacjenta na steroidy doustne, ale u pacjentów zmieniających leczenie z steroidów doustnych na wziewnie istnieje nadal ryzyko utrzymywania się przez dłuższy czas zmniejszonej rezerwy nadnerczowej. Powrót do właściwego stanu może nastąpić po długim czasie od przerwania leczenia doustnymi steroidami, dlatego zmiana terapii z doustnych steroidów na wziewny budezonid może wiązać się z ryzykiem wynikającym z zaburzeń czynności nadnerczy przez dłuższy czas. W takiej sytuacji należy regularnie kontrolować czynność osi HPA (podwzgórze-przysadka-nadnercza).
Długotrwałe stosowanie wziewnych kortykosteroidów w dużych dawkach, zwłaszcza większych niż zalecane, może również powodować klinicznie znaczące zahamowanie czynności nadnerczy. Dlatego w okresach stresu (takiego jak ostre zakażenie lub zabieg chirurgiczny w trybie planowym) należy rozważyć dodatkowe zastosowanie kortykosteroidów o działaniu ogóln ym. Szybkie zmniejszenie dawki steroidów może spowodować ostry przełom nadnerczowy. Podmiotowe i przedmiotowe objawy występujące podczas ostrego przełomu nadnerczowego mogą być w pewnym stopniu maskowane, ale mogą to być: jadłowstręt, ból brzucha, zmniejszenie masy c iała, zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia świadomości, drgawki, niedociśnienie tętnicze i hipoglikemia.
Nie należy przerywać w sposób nagły leczenia uzupełniającego steroidami ogólnoustrojowymi lub wziewnym budezonidem.
Podczas zmiany terapii z doustnej na Airbufo Forspiro występuje zwykle osłabi enie działania ogólnego steroidów, co może być przyczyną pojawienia się objawów alergii lub zapalenia stawów, takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk oraz ból mięśni i stawów.
Należy rozpocząć leczenie objawowe. Należy podejrzewać możliwość niewystarczającego działania glikokortykosteroidów, jeśli (rzadko) wystąpią takie objawy, jak zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty. W takich przypadkach niekiedy konieczne jest czasowe zwiększenie dawki doustnych glikokortykosteroidów.
W celu zminimalizowania ryzyka zakażeń grzybiczych jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8) należy zaleci ć pacjentowi wypłukanie jamy ustnej wodą po każdej inhalacji dawki podtrzymującej. W razie wystąpienia pleśniawek w obrębie jamy ustnej i gardła pacjent powinien wypłukać jamę ustną wodą także po przyjęciu dawki stosowanej doraźnie.
Należy unikać jednoczesnego stosowania z itrakonazolem, rytonawirem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5). Jeśli nie jest to moż liwe, należy zachować jak najdłuższą przerwę między zastosowaniem produktów leczniczych, które mogą na siebie oddziaływać. Nie zaleca się stosowania produktu Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym u pacjentów stosujących silne inhibitory CYP3A4.
Spodziewane jest, że jednoczesne leczenie inhibitorami CYP3A (w tym produktami leczniczymi zawierającymi kobicystat) zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać takiego połączenia, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów.
Produkt leczniczy Airbufo Forspiro należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy, guzem chromochłonnym nadnerczy, cukrzycą, nieleczoną hipokaliemią, kardiomiopatią przerostową zawęż ającą, idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, tętniakiem lub innymi ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak choroba niedokrwienna serca, tachyarytmie lub ciężka niewydolność serca.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc, gdyż sam formoterol może powodować wydłużenie odstępu QTc.
U pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc, grzybiczymi lub wirusowymi zakażeniami dróg oddechowych należy ponownie rozważyć konieczność stosowania kortykosteroidów wziewnych oraz ich dawkę.
Stosowanie dużych dawek agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych może spowodować wystąpienie ciężk iej hipokaliemii. Jeśli agonista receptorów beta-2-adrene rgicznych i produkty lecznicze, które mogą spowodować hipokaliemię lub nasilić działanie hipokaliemiczne (tj. pochodne ksantyny, steroidy i leki moczopędne) stosowane są jednocześnie, możliwe jest zwiększenie hipokaliemicznego działania agonisty receptorów beta-2- adrenergicznych. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z niestabilną astmą, którzy stosują zmienne dawki leków rozszerzających oskrzela, u pacjentów z ostrą, ciężką astmą, gdyż ryzyko może być zwiększone przez niedotlenienie i inne stany, w których prawdopodobne jest wystąpienie hipokaliemii. W tych przypadkach zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Tak jak podczas stosowania innych agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych, u pacjentów z cukrzycą należy rozważyć dodatkowe kontrole stężenia glukozy w surowicy.
Zaburzenia widzenia Podczas ogólnego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których należą zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą zgłasz ano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.
Produkt leczniczy Airbufo Forspiro zawiera laktozę jednowodną (4,4 mg/dawkę inhalacyjną). Taka ilość laktozy nie stanowi zwykle problemu u pacjentów z nietolerancją laktozy. Laktoza, substancja pomocnicza, zawiera małe ilości białek mleka, które mogą wywoływać reakcje alergiczne.
Dzieci i młodzież Zaleca się regularne kontrolowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwale wziewne gliko kortykosteroidy. W razie spowolnienia tempa wzrostu należy zweryfikować leczenie w celu zmniejszenia dawki wziewnego glikokortykosteroidu, jeśli to możliwe do najmniejszej dawki zapewniającej kontrolę objawów astmy. Należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści ze stosowania gliko kortykosteroidu do możliwego ryzyka zahamowania tempa wzrostu. Ponadto należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry pulmonologa.
Ograniczone dane z długotrwałych badań wskazują, że większość dzieci i młodzieży leczonych wziewnym budezonidem osiąga spodziewany wzrost w wieku dorosłym. Obserwowano jednak na początku leczenia niewielkie, przemijające spowolnienie tempa wzrostu (około 1 cm), które występuje zazwyczaj w pierwszym roku leczenia.
Zapalenie płuc u pacjentów z POChP U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy obserwowano zwiększoną częstość zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększenie ryzyka zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie wykazano tego jednoznacznie we wszystkich badaniach.
Nie ma rozstrzygających dowodów klinicznych na istnienie różn ic między wziewnymi kortykosteroidami w odniesieniu do ryzyka zapalenia płuc.
Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować, czy u pacjentów z POChP nie rozwija się zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakła dają.
Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą: aktualne palenie tytoniu, podeszły wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Inte rakcje farmakokinetyczne Silne inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon, kobicystat i inhibitory proteazy HIV) mogą znacząco zwiększać stężenie budezonidu w osoczu, dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania. Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między podaniem inhibitora i budezonidu powinna być możliwie najdłuższa (patrz punkt 4.4). Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym u pacjentów przyjmujących silne inhibitory CYP3A4.
Ketokonazol (silny inhibitor izoenzymu CYP3A4) w dawce 200 mg raz na dobę zwiększał około 6-krotnie stężenie jednocześnie przyjętego doustnie budezonidu (w pojedynczej dawce 3 mg). Gdy ketokonazol podawany był po 12 godzinach od zastosowania budezonidu, stężenie w osoczu zwiększało się średnio tylko 3-krotnie, co wskazuje, że odstęp między zastosowaniem obu produktów leczniczych może zredukować zwiększenie stężenia w osoczu. Ograniczona liczba danych na temat tej interakcji w odniesieniu do dużych dawek wziewnego budezonidu wskazuje, że znaczące zwiększenie stężenia w osoczu (przeciętnie 4-krotne) może wystąpić, jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz na dobę podaje się jednocześnie z wziewnym budezonidem (w pojedy ncz ej dawce 1000 μg).
Interakcje farmakodynamiczne Beta-adrenolityki mogą zmniejszać lub hamować działanie formoterolu, dlatego produktu leczniczego Airbufo Forspiro nie należy stosować razem z beta-adrenolitykami (również w kroplach do oczu), chyba że istnieją bardzo istotne przyczyny.
Jednoczesne leczenie chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekami przeciwhistaminowymi (terfenadyną) oraz trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może spowodować wydłużenie odstępu QTc i zwiększać ryzyko komorowych zaburzeń rytmu.
Ponadto lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zmniejszyć tolerancję mięśnia sercowego na beta-2-sympatykomimetyki.
Jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy, w tym z lekami o podobnych właściwościach (tj . furazolidon i prokarbazyna), może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego.
Istnieje zwiększone ryzyko arytmii u pacjentów poddawanych jednocześnie znieczuleniu ogólnemu z zastosowaniem węglowodorów halogenowych.
Jednoczesne stosowanie innych produktów leczniczych o działaniu beta-adren olity cznym lub cholinolitycznym może mieć addytywne działanie rozszerzające oskrzela.
Hipokaliemia może zwiększać skłonność do zaburzeń rytmu serca u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy.
Hipokaliemia może być skutkiem leczenia agonistą receptorów beta-2-adrenergicznych i mogą ją nasilać jednocześnie stosowane pochodne ksantyny, kortykosteroidy i leki moczopędne (patrz punkt 4.4).
Nie obserwowano interakcji budezonidu i formoterolu z innymi produktami leczniczymi stosowanymi w leczeniu astmy oskrzelowej.
Dzieci i młodzież Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania złożonego produktu leczniczego zawierającego budezonid i formoterol lub jednoczesnego stosowania budezonidu i formoterolu u kobiet w ciąży. Dane z badania dotyczącego rozwoju zarodka i płodu szczura nie wykazały dodatkowego wpływu połączenia budezonidu z formoterolem.
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. U zwierząt formoterol wywoływał działania niepożądane w badaniach nad rozrodczością przy bardzo dużej ekspozycji ogólnoustrojowej (patrz punkt 5.3).
Dane dotyczące około 2000 kobiet stosujących wziewnie budezonid w czasie ciąży nie wskazują na zwiększone ryzyko działania teratogennego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że gliko kortykosteroidy powodują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Jest mało prawdopodobne, aby dane te miały znaczenie u ludzi stosujących budezonid w zalecanych dawkach.
Badania na zwierzętach wykazały również wpływ nadmiernej (ale przy ekspozycjach poniżej zakresu dawek o działaniu teratogennym) dawki glikokortykosteroidów w okresie prenatalnym na zwiększone ryzyko opóźnienia rozwoju wewnątrzmacicznego, wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych w wieku dorosłym, trwałych zmian wysycenia receptora glikokortykosteroidowego oraz zmian w obrocie i działaniu neuroprzekaźników.
Produkt Airbufo Forspiro można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu, która zapewnia odpowiednią kontrolę astmy.
Karmienie piersią Budezonid przenika do mleka kobiecego, jednak stosowany w dawkach leczniczych nie powinien mieć wpływu na dziecko karmione piersią. Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mleka kobiecego. U szczurów wykazano małe stężenie formoterolu w mleku karmiących samic. Stosowanie produktu leczniczego Airbufo Forspiro u kobiet karmiących piersią można rozważać tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają jakiekolwiek ryzyko dla dziecka.
Płodność Nie ma dostępnych danych na temat możliwego wpływu budezonidu na płodność. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu formoterolu na reprodukcję wykazały niewielkie zmniejszenie płodności u samców szczurów przy ekspozycji ogólnoustrojowej na duże dawki (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Produkt Airbufo Forspiro nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Ponieważ produkt Airbufo Forspiro zawiera zarówno budezonid, jak i formoterol, mogą wystąpić tego samego rodzaju działania niepożądane, jakie zgłaszano po zastosowaniu tych substancji czynnych. Nie odnotowano zwiększonej częstości działań niepożądanych po jednoczesnym podaniu obu tych substancji. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi leku są farmakologicznie przewidywalne działania niepożądane typowe dla agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych, takie jak drżenie i kołatanie serca. Są one łagodne i zwykle ustępują w ciągu kilku dni leczenia.
Poniższe działania niepożądane związane z budezonidem lub formoterolem wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością. Częstości zdefiniowano następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Częstości ustalono na podstawie danych z badań klinicznych. Nie brano pod uwagę częstości po podaniu placebo.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Kandydoza jamy ustnej i gardła Zapalenie płuc (u pacjentów z POChP) Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Natychmiastowa lub opóźniona reakcja nadwrażliwości, np. wykwity skórne, pokrzywka, świąd, zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna Zaburzenia endokrynologiczne Bardzo rzadko Zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie tempa wzrostu, zmniejszenie gęstości mineralnej kości Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko Hipokaliemia Bardzo rzadko Hiperglikemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Agresja, nadmierna aktywność psychoruchowa, niepokój, zaburzenia snu Bardzo rzadko Depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci) Zaburzenia układu nerwowego Często Ból głowy, drżenie Niezbyt często Zawroty głowy Bardzo rzadko Zaburzenia smaku Zaburzenia oka Niezbyt często Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4) Bardzo rzadko Zaćma i jaskra Zaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Tachykardia Rzadko Zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, skurcze dodatkowe Bardzo rzadko Dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QTc Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko Zmiany ciśnienia tętniczego Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Niewielkie podrażnienie gardła, kaszel, dysfonia, w tym chrypka Rzadko Skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Łatwe powstawanie siniaków Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Kurcze mięśni
Osadzanie się produktu leczniczego powoduje zakażenia drożdżakowe (kandydozę) jamy ustnej i gardła. Należy doradzić pacjentom, aby po zastosowaniu każdej dawki podtrzymującej przepłukiwali jamę ustną wodą, co pozwoli zminimalizować ryzyko takich zakażeń. Zakażenia drożdżakowe jamy ustnej i gardła ustępują zwykle po miejscowym zastosowaniu leków przeciwgrzybiczych bez konieczności przerywania stosowania wziewnego kortykosteroidu. W razie wystąpienia pleśniawek w jamie ustnej i gardle, pacjent powinien płukać jamę ustną wodą także po inhalacjach doraźnych.
Tak jak w przypadku innych wziewnych produktów leczniczych, bardzo rzadko (u mniej niż 1 na i dusznością bezpośrednio po przyjęciu dawki leku. Paradoksalny skurcz oskrzeli ustępuje po zastosowaniu krótko działającego wziewnego leku rozszerzającego oskrzela i należy go leczyć natychmiast. Należy natychmiast przerwać stosowanie produktu Airbufo Forspiro, ocenić stan pacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie (patrz punkt 4.4).
Po zastosowaniu wziewnych glikokortykosteroidów, zwłaszcza w dużych dawkach i przez długi czas, mogą wystąpić objawy ogólnoustrojowe. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest znacznie mniejsze po zastosowaniu glikokortykosteroidów wziewnych niż doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych należą: zespół Cushinga, cechy cushingoidalne, zahamowanie czynności kory nadnerczy, spowolnienie tempa wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra. Może też wystąpić zwiększona podatność na zakażenia oraz mniejsza zdolność przystosowania się do sytuacji stresowych. Działania takie zależą prawdopodobnie od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej ekspozycji na steroidy oraz od indywidualnej wrażliwości.
Leczenie agonistami receptorów beta-2-adrenergicznych może powodować zwiększenie stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi.
Dzieci i młodzież U dzieci otrzymujących przez długi czas wziewnie kortykosteroidy zaleca się regularne kontrolowanie wzrostu (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie formoterolu może prawdopodobnie wywołać objaw y typowe dla agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych, takie jak drżenie, ból głowy i kołatanie serca. Sporadycznie zgłaszano przypadki tachykardii, hiperglikemii, hipokaliemii, wydłużenia odstępu QTc, zaburzeń rytmu serca, nudności i wymiotów. Wskazane może być leczenie podtrzymujące i objawowe. Podanie zagrożenia dla bezpieczeństwa pacjenta.
Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet po zastosowaniu nadmiernych dawek, nie powinno stanowić problemu klinicznego. Budezonid stosowany długotrwale w zbyt dużych dawkach może spowodować wystąpienie ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów, takich jak hiperkortycyzm i zahamowanie czynności nadnerczy.
Jeśli przerwanie stosowania produktu Airbufo Forspiro jest konieczne ze względu na przedawkowanie formoterolu (składnika tego produktu leczniczego), należy rozważyć zapewnienie odpowiedniego leczenia samym glikokortykosteroidem wziewnym.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: leki adrenergiczne, wziewne. Kod ATC: R03AK07
Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne Ten produkt leczniczy zawiera formoterol i budezonid, substancje, które mają różny mechanizm działania i działają addycyjnie w odniesieniu do zmniejszenia liczby zaostrzeń astmy. Szczególne właściwości budezonidu i formoterolu pozwalają na stosowanie ich połączenia w leczeniu podtrzymującym i doraźnym lub w podtrzymującym leczeniu astmy.
Budezonid Budezonid jest glikokortykosteroidem, który po podaniu wziewnym wykazuje zależne od dawki działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, powodując złagodzenie objawów astmy i zmniejszenie liczb y jej zaostrzeń. Budezonid podawany wziewnie wywołuje słabsze działania niepożądane niż kortykosteroidy o działaniu ogólnym. Dokładny mechanizm przeciwzapalnego działania glikokortykosteroidów nie jest znany.
Formoterol Formoterol jest wybiórczym agonistą receptora beta-2-adrenergicznego, który po podaniu wziewnym powoduje szybki i długo utrzymujący się rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli u pacjentów z odwracalnym zwężeniem dróg oddechowych. Działanie rozszerzające oskrzela jest zależne od dawki, a jego początek następuje w ciągu 1 do 3 minut i po inhalacji pojedynczej dawki utrzymuje się przez co najmniej 12 godzin.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Astma
Skuteczność kliniczna budezonidu z formoterolem w leczeniu podtrzymującym Badania kliniczne u dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do budezonidu powoduje poprawę objawów astmy i czynności płuc oraz zmniejszenie liczby zaostrzeń choroby. W d wóch 12-tygodniowych badaniach klinicznych wpływ budezonidu z formoterolem na czynność płuc był taki sam, jak wpływ jednocześnie podanych, osobnych produktów leczniczych zawierających formoterol i budezonid oraz większy niż samego budezonidu. Pacjenci we wszystkich grupach badań stosowali w razie konieczności krótko działający lek z grupy agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych. Nie odnotowano osłabienia działania przeciwastmatycznego z upływem czasu. Przeprowadzono dwa 12-tygodniowe badania kliniczne, w których 265 dzieci w wieku od 6 do 11 lat otrzymywało dawki podtrzymujące budezonidu z formoterolem [2 inhalacje po (80 μg + 4,5 μg) na dawkę inhalacyjną dwa razy na dobę] i w razie konieczności krótko działający lek z grupy agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych. W obu badaniach nastąpiła poprawa czynności płuc, a lec zenie było dobrze tolerowane w porównaniu ze stosowaniem równoważnej dawki budezonidu w monoterapii.
Skuteczność kliniczna budezonidu z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym W 5 oceniających skuteczność i bezpieczeństwo badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą, które trwały 6 lub 12 miesięcy, uczestniczyło łącznie 12 076 pacjentów (4447 z nich przydzielono losowo do grupy otrzymującej budezonid z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym). Warunkiem włączenia do badania było występowanie u pacjenta objawów klinicznych mimo stosowania wziewnych glikokortykosteroidów.
Jak wskazują wszystkie porównania danych ze wszystkich 5 badań, podtrzymujące i doraźne leczenie budezonidem z formoterolem powodowało znaczące statystycznie i klinic znie zmniejszenie liczby ciężkich zaostrzeń. Dotyczyło to porównania połączenia budezonidu z formoterolem stosowanego w większej dawce podtrzymującej i terbutaliny stosowanej doraźnie (badanie 735) oraz połączenia budezonidu z formoterolem w tej samej dawce podtrzymującej i formoterolu albo terbutaliny stosowanych doraźnie (badanie 734) (tabela 2). W badaniu 735 czynność płuc, kontrola objawów i zużycie leków stosowanych doraźnie były podobne we wszystkich badanych grupach. W badaniu w porównaniu z obiema grupami otrzymującymi leki porównawcze. Łączne wyniki 5 badań wskazują, że p acjenci otrzymujący budezonid z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym nie stosowali dawek doraźnych średnio przez 57% dni leczenia. Nie stwierdzono oznak rozwoju tolerancji wraz z upływem czasu.
Tabela 2 Przegląd ciężkich zaostrzeń odnotowanych w badaniach klinicznych
Nr badania Czas trwania Grupy terapeutyczne n Ciężkie zaostrzenia a
Zdarzenia Zdarzenia/ pacjentolata Badanie 735 Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa razy na dobę + doraźnie b
Budezonid + formoterol 320 μg + 9 μg dwa razy na dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie Salmeterol + flutykazon 2 x 25 μg + 125 μg dwa razy na dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie Badanie 734 Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa razy na dobę + doraźnie
Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa razy na dobę + formoterol 4,5 μg doraźnie Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa razy na dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie
a Hospitalizacja lub leczenie na oddziale ratunkowym, lub leczenie doustnymi steroidami. b
W 6 badaniach z podwójnie ślepą próbą (na które składało się 5 wymienionych wyżej badań oraz dodatkowe badanie z zastosowaniem większej dawki podtrzymującej 160 μg + 4,5 μg wziewnie dwa razy na dobę) wykazano porównywalną skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u młodzieży i u dorosłych. Podstawą oceny były dane od łącznie 14 385 pacjentów z astmą, z których 1847 należało do grupy młodzieży. Ograniczona była liczba pacjentów z grupy młodzieży stosujących więcej niż 8 inhalacji w co najmniej jednym dniu w ramach podtrzymującego i doraźnego leczenia budezonidem z formoterolem, a stosowanie takie było rzadkie.
W innych 2 badaniach z udziałem pacjentów zgłaszających się do lekarza z powodu objawów ostrego napadu astmy budezonid z formoterolem szybko i skutecznie zmniejszał skurcz oskrzeli, w sposób zbliżony do działania salbutamolu i formoterolu.
POChP
W dwóch trwających 12 miesięcy badaniach oceniano wpływ na czynność płuc i częstość zaostrzeń choroby (definiowanych jako cykle leczenia doustnymi steroidami i (lub) antybiotykami i (lub) hospitalizacja) u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią POChP. Kryterium włączenia do obu badań była wartość FEV 1
Mediana wartości FEV 1
wynosiła 42% wartości należnej.
Średnia liczba zaostrzeń w roku (zgodnie z powyższą definicją) była istotnie mniejsza po zastosowaniu budezonidu z formoterolem w porównaniu z grupą stosującą sam formoterol lub placebo (średnio 1,4 w porównaniu z 1,8-1,9 w grupie placebo lub formoterolu). Średnia liczba dni przyjmowania doustnych kortykosteroidów w przeliczeniu na 1 pacjenta podczas 12 miesięcy badania była nieznacznie mniejsza w grupie stosującej budezonid z formoterolem (7-8 dni/pacjenta/rok w porównaniu z 11-12 dniami w grupie otrzymującej placebo i 9-12 dniami w grupie formoterolu). Nie wykazano przewagi budezonidu z formoterolem nad samym tylko formoterolem w odniesieniu do zmian parametrów czynności płuc, takich jak FEV 1 .
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Wykazano biorównoważność połączenia stałych dawek budezonidu i formoterolu oraz produktów leczniczych zawierających te pojedyncze substancje czynne w odniesieniu do ogólnoustrojowej ekspozycji na budezonid i formoterol. Mimo to nieco większe zahamowanie wytwarzania kortyzolu obserwowano po podaniu złożonego produktu leczniczego niż po jednoczesnym podaniu produktów leczniczych zawierających pojedyncze substancje czynne. Uważa się, że różnica ta nie wpływa na bezpieczeństwo kliniczne pacjenta.
Nie dowiedziono interak cji farmakokinetycznych między budezonidem a formoterolem.
Parametry farmakokinetyczne poszczególnych substancji czynnych były porównywalne po podaniu budezonidu i formoterolu w osobnych produktach leczniczych oraz po podaniu w postaci produktu złożonego. Po podaniu produktu złożonego odnotowano nieznacznie większą wartość AUC dla budezonidu, jego szybsze wchłanianie oraz większe maksymalne stężenie w osoczu. W przypadku formoterolu maksymalne stężenie w osoczu było podobne po podaniu pojedynczego leku i po podaniu produktu złożonego. Podany wziewnie budezonid jest szybko wchłaniany i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 30 minut. W badaniach klinicznych średnia depozycja budezonidu w płucach po podaniu wziewnym z użyciem inhalatora proszkowego wynosiła od 32% do 44% dostarczonej dawki. Biodostępność ogólnoustrojowa wynosi około 49% dostarczonej dawki. U dzieci w wieku od 6 do 16 lat depozycja w płucach zmniejsza się w tym samym stopniu, co u pacjentów dorosłych po podaniu takiej samej dawki. Nie określono uzyskanego stężenia w osoczu.
Podany wziewnie formoterol jest szybko wchłaniany i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu wziewnym z użyciem inhalatora proszkowego wynosiła od 28% do 49% dostarczonej dawki, a jego biodostępność ogólnoustrojowa około 61% dostarczonej dawki.
Dystrybucja i metabolizm Formoterol wiąże się z białkami osocza w około 50%, a budezonid w 90%. Objętość dystrybucji formoterolu wynosi około 4 l/kg, a budezonidu 3 l/kg. Formoterol jest unieczynniany w procesie sprzęgania (powstają czynne metabolity O-demetylowane i deformylowane, ale stwierdza się je głównie jako nieaktywne związki sprzężone). Budezonid podlega znacznemu (około 90%) metabolizmowi pierwszego przejścia przez wątrobę, z wytworzeniem związków o małej aktywności glikokortykosteroidowej. Aktywność glikokortykosteroidowa głównych metabolitów (6- beta- hydroksybudezonidu i 16-alfa-hydroksyprednizolonu) wynosi mniej niż 1% aktywności budezonidu. Nie stwierdzono żadnych reakcji metabolicznych ani reakcji wypierania pomiędzy formoterolem a budezonidem.
Eliminacja Większa część dawki formoterolu jest metabolizowana w wątrobie, a następnie wydalana przez nerki. Po inhalacji od 8% do 13% dostarczonej dawki formoterolu jest wydalane w moczu w niezmienionej postaci. Formoterol ma duży klirens ogólnoustrojowy (około 1,4 l/min), a końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi średnio 17 godzin.
Budezonid jest eliminowany w procesie metabolizmu głównie z udziałem izoenzymu CYP3A4. Metabolity budezonidu są wydalane w moczu w postaci niezmienionej lub sprzężonej. Tylko nie znacz na ilość budezonidu wykrywana jest w moczu w postaci niezmienionej. Budezonid ma duży klirens ogólnoustrojowy (około 1,2 l/min), a okres półtrwania w osoczu w fazie eliminacji po podaniu dożyl nym wynosi średnio 4 godziny. Nieznana jest farmakokinetyka budezonidu i formoterolu u pacjentów z niewydolnością nerek. Ekspozycja na budezonid i formoterol może być zwiększona u pacjentów z chorobami wątroby.
Liniowość lub nieliniowość Ogólnoustrojowa ekspozycja zarówno na budezonid, jak i formoterol jest proporcjonalna do zastosowanej dawki.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność obserwowana w badaniach na zwierzętach po zastosowaniu budezonidu i formoterolu (podawanych w skojarzeniu lub oddzielnie) wynikała ze skutków nasilonego działania farmakologicznego.
Badania na zwierzętach dotyczące reprodukcji wykazały, że kortykosteroidy (takie jak budezonid) powodują wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, zniekształcenia układu kostnego). Nie wydaje się jednak, aby wynik i tych doświadczeń na zwierzętach można było odnieść do ludzi otrzymujących zalecane dawki. Badania wpływu formoterolu na rozrodczość zwierząt wykazały nie co zmniejszoną płodność u samców szczura przy dużej ekspozycji ogólnoustrojowej, mniejszą liczbę implantacji zarodków, zmniejszenie przeżywalności młodych we wczesnym okresie po urodzeniu i zmniejszenie masy urodzeniowej przy ekspozycjach ogólnoustrojowych znacznie większych niż osiągane w warunkach klinicznych. Jednak nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miały znaczenie dla ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna (zawiera białka mleka)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Czerwono-biały plastikowy inhalator zawierający blister z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium z 60 podzielonymi dawkami proszku do inhalacji w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: 1, 2, 3, 4 lub 6 inhalatorów (każdy z 60 podzielonymi dawkami).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaWszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lok alnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUSandoz GmbH Biochemiestrasse 10
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 24872
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21.08.2018
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO21.10.2021 r.