Metamizole Kabi
Metamizolum natricum monohydricum
Roztwór do wstrzykiwań 500 mg/ml | Metamizolum natricum monohydricum 500 mg/ml
Labesfal, Laboratorios Almiro S.A., Portugalia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Metamizole Kabi, 500 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań
Metamizolum natricum monohydricum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Substancją czynną leku Metamizole Kabi jest metamizol. Metamizol jest pochodną pirazolonu o silnym działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i rozkurczającym, ale słabym działaniu przeciwzapalnym.
Wskazania do stosowania: Bóle różnego pochodzenia o dużym nasileniu. Gorączka, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne.
Metamizole Kabi należy stosować tylko w przypadku, kiedy podanie doustne nie jest wskazane.
Kiedy nie stosować leku Metamizole Kabi: − jeśli pacjent ma uczulenie na metamizol, inne pochodne pirazolonu lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); − jeśli u pacjenta wystąpiła w przeszłości agranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby niektórych białych krwinek) po zastosowaniu innych pochodnych pirazolonu; − jeśli pacjent ma zespół astmy analgetycznej lub nietolerancję na leki przeciwbólowe objawiające się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, tj. pacjenci, którzy reagują skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na salicylany, paracetamol lub inne nieopioidowe leki przeciwbólowe, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak: diklofenak, ibuprofen, indometacyna lub naproksen; − jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) nerek; − jeśli u pacjenta występuje ostra porfiria wątrobowa (dziedziczne zaburzenie tworzenia się czerwonych krwinek); IB nr C.I.z 2 − jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po leczeniu cytostatykami) lub zaburzenia procesu tworzenia się komórek krwi; − jeśli u pacjenta występuje wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (zaburzenie powodujące rozpad czerwonych krwinek); − jeśli pacjentka jest w ostatnich trzech miesiącach ciąży.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Metamizole Kabi należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych lub w przypadku, gdy inne metody leczenia są niedostępne lub nieodpowiednie.
Stosowanie leku Metamizole Kabi wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia rzadkich, ale zagrażających życiu działań niepożądanych np. agranulocytozy lub ciężkiej reakcji alergicznej - wstrząsu anafilaktycznego (patrz także punkt 4).
Agranulocytoza Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie, niezależnie od dawki leku, po podaniu pierwszej dawki lub po kolejnym podaniu leku. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i poinformować lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów: gorączka, dreszcze, ból gardła lub owrzodzenia w jamie ustnej. Długotrwałe stosowanie leku Metamizole Kabi zwiększa ryzyko wystąpienia agranulocytozy. Dlatego też lekarz zleci regularne wykonywanie badań krwi (szczególnie białych krwinek).
Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne Bardzo rzadko po dożylnym podaniu leku Metamizole Kabi mogą wystąpić ciężkie reakcje uczuleniowe (anafilaktyczne). Mogą one prowadzić do wystąpienia wstrząsu z zagrażającym życiu obniżeniem ciśnienia krwi, śpiączką, a nawet śmiercią.
Przed zastosowaniem leku należy powiedzieć lekarzowi, jeśli: − pacjent ma zespół astmy analgetycznej lub nietolerancję leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, w szczególności jeśli towarzyszy jej polipowate zapalenie błony śluzowej nosa i zatok; − u pacjenta występuje astma oskrzelowa, szczególnie podczas jednoczesnego występowania zapalenia zatok przynosowych i polipów w nosie; − u pacjenta występuje przewlekła pokrzywka; − pacjent nie toleruje alkoholu (co objawia się katarem, łzawieniem oczu i zaczerwienieniem twarzy w reakcji nawet na niewielkie ilości alkoholu; może to wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną); − pacjent ma alergię (nadwrażliwość) na barwniki (np. tartrazyna) lub konserwanty (np. benzoesany); − pacjent cierpi na choroby atopowe.
W razie wystąpienia objawów reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, np. duszności, obrzęku języka, obrzęku naczynioruchowego, wysypki czy pokrzywki należy natychmiast odstawić lek i wezwać pomoc lekarską, gdyż istnieje zagrożenie życia.
Pacjenci wykazujący reakcję anafilaktyczną lub inną immunologiczną reakcję na metamizol są także narażeni na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny oraz nieopioidowe leki przeciwbólowe.
Ciężkie reakcje skórne W związku z leczeniem metamizolem notowano występowanie ciężkich reakcji skórnych, w tym zespołu Stevensa-Johnsona, toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka i reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów związanych z ciężkimi reakcjami skórnymi wymienionymi w punkcie 4, należy przerwać stosowanie metamizolu i natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną.
IB nr C.I.z 3 Jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły ciężkie reakcje skórne, nie należy nigdy w przyszłości ponawiać leczenia lekiem Metamizole Kabi (patrz punkt 4).
Niskie ciśnienie krwi W niektórych przypadkach, podczas stosowania leku Metamizole Kabi może wystąpić obniżenie ciśnienia krwi (patrz także punkt 4). Reakcja ta zależy od dawki i może wystąpić: − w przypadku zbyt szybkiego podawania leku do żyły; − u pacjentów z niedociśnieniem, zmniejszoną objętością wodno-elektrolitową, odwodnieniem, niewydolnością krążenia (np. pacjenci z zawałem mięśnia sercowego lub urazem wielonarządowym); − u pacjentów z wysoką gorączką.
Przed podaniem leku Metamizole Kabi należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta występują: − choroby serca; − zwężenie naczyń domózgowych; − choroby nerek lub wątroby.
Stosowanie leku Metamizole Kabi wiąże się z wystąpieniem ostrych ataków porfirii. Leku Metamizole Kabi nie wolno stosować u pacjentów z porfirią (patrz Kiedy nie stosować leku Metamizole Kabi).
Podczas stosowania leku Metamizole Kabi obserwowano wystąpienie niedokrwistości hemolitycznej i aplastycznej (patrz punkt 4).
Nie mieszać leku Metamizole Kabi z innymi lekami w tej samej strzykawce, oprócz leków zawierających tramadol (50 mg/mL).
Dolegliwości dotyczące wątroby U pacjentów przyjmujących metamizol występowały przypadki zapalenia wątroby, którego objawy pojawiały się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia.
Należy przerwać stosowanie leku Metamizole Kabi i skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią dolegliwości dotyczące wątroby, takie jak: złe samopoczucie (nudności lub wymioty), gorączka, uczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, jasno zabarwione stolce, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, swędzenie, wysypka lub ból w górnej części brzucha. Lekarz skontroluje u pacjenta prawidłowość funkcjonowania wątroby.
Pacjent nie powinien przyjmować leku Metamizole Kabi, jeśli stosował wcześniej jakiekolwiek leki zawierające metamizol i miał dolegliwości ze strony wątroby.
Metamizole Kabi zawiera sód Ten lek zawiera 32,7 mg mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mL roztworu. Odpowiada to 1,64% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Metamizole Kabi a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
W szczególności należy powiedzieć lekarzowi o stosowaniu następujących leków: − leków przeciwzakrzepowych (pochodnych kumaryny); − doustnych leków przeciwcukrzycowych; − cyklosporyny (stosowana u pacjentów po przeszczepach); − leków indukujących enzymy (np. glutetymid, stosowany w zaburzeniach snu); − chlorpromazyny (stosowana m.in. w leczeniu schizofrenii); − oleandomycyny (antybiotyk, stosowany w leczeniu zakażeń); IB nr C.I.z 4 − kaptoprylu (stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego); − metotreksatu (stosowany w leczeniu chorób nowotworowych); − bupropionu (stosowany w leczeniu depresji albo wspomagająco podczas rzucania palenia); − efawirenzu (stosowany w leczeniu zakażenia HIV (AIDS)); − metadonu (stosowany w leczeniu uzależnienia od niedozwolonych środków odurzających tzw. opioidów); − walproinianu (stosowany w leczeniu padaczki lub zaburzenia afektywnego dwubiegunowego); − takrolimusu (stosowany w zapobieganiu odrzucenia narządu u pacjentów po przeszczepieniu); − sertraliny (stosowana w leczeniu depresji).
Metamizol może zmniejszać działanie kwasu acetylosalicylowego na płytki krwi. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania tego leku i kwasu acetylosalicylowego, stosowanego w zapobieganiu zawałowi serca.
Metamizole Kabi z alkoholem Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Dostępne dane na temat stosowania metamizolu w czasie pierwszych 3 miesięcy ciąży są ograniczone, ale nie wskazują na szkodliwe oddziaływanie na zarodek. W wybranych przypadkach, jeśli brak jest innych opcji leczenia, po konsultacji z lekarzem lub farmaceutą pacjentka może przyjmować pojedyncze dawki metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze, pod warunkiem starannego rozważenia korzyści i zagrożeń związanych z przyjmowaniem leku. Co do zasady podawanie metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze nie jest wskazane.
Nie wolno przyjmować leku Metamizole Kabi w okresie ostatnich trzech miesięcy ciąży ze względu na zwiększenie ryzyka powikłań u matki i dziecka (krwotoki, przedwczesne zamknięcie ważnego naczynia, tak zwanego przewodu tętniczego Botalla, u nienarodzonego dziecka, które w sposób naturalny zamyka się dopiero po urodzeniu).
Karmienie piersią Produkty rozkładu metamizolu przenikają do mleka ludzkiego w znaczących ilościach i nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią. Z tego względu należy w szczególności unikać wielokrotnego stosowania metamizolu w okresie karmienia piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu, należy zalecić matkom zbieranie i wylewanie pokarmu przez 48 godzin od podania leku.
Płodność Brak danych dotyczących wpływu metamizolu na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Metamizole Kabi może powodować senność, zmęczenie i niskie ciśnienie krwi (objawiające się uczuciem pustki w głowie, zawrotami głowy, kołataniem serca, niewyraźnym widzeniem). Nie wolno prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać czynności wymagających uwagi, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów.
Dawka zależy od nasilenia bólu lub gorączki oraz reakcji danej osoby na Metamizole Kabi. Metamizole Kabi podaje się we wstrzyknięciach dożylnych lub domięśniowych.
IB nr C.I.z 5 Jeśli pojedyncza dawka działa niewystarczająco skutecznie lub gdy działanie przeciwbólowe osłabnie z upływem czasu, lekarz może podać kolejną dawkę, nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej wyszczególnionej poniżej.
Dorośli i młodzież w wieku 15 lat i więcej Dorosłym i młodzieży w wieku 15 lat lub więcej (o masie ciała przekraczającej 53 kg) można podać dożylnie lub domięśniowo 1–2 mL w dawce pojedynczej; w razie potrzeby dawkę pojedynczą można zwiększyć maksymalnie do 5 mL (co odpowiada 2500 mg metamizolu). Maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mL; w razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć maksymalnie do 10 mL (co odpowiada 5000 mg metamizolu).
Niemowlęta i dzieci Należy kierować się podanym niżej schematem dawkowania w przypadku pojedynczych dawek dożylnych lub domięśniowych:
Przedział wiekowy u dzieci (masa ciała) Pojedyncza dawka Maksymalna dawka dobowa Niemowlęta w wieku 3–11 miesięcy (ok. 5–8 kg) 0,1 – 0,2 mL 0,4 – 0,8 mL 1–3 lata (ok. 9–15 kg) 0,2 – 0,5 mL 0,8 – 2,0 mL 4–6 lat (ok. 16–23 kg) 0,3 – 0,8 mL 1,2 – 3,2 mL 7–9 lat (ok. 24–30 kg) 0,4 – 1,0 mL 1,6 – 4,0 mL 10–12 lat (ok. 31–45 kg) 0,5 – 1,4 mL 2,0 – 5,6 mL 13–14 lat (ok. 46–53 kg) 0,8 – 1,8 mL 3,2 – 7,2 mL
Osoby w podeszłym wieku i pacjenci w złym ogólnym stanie zdrowia lub z niewydolnością nerek U osób w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów z pogorszeniem czynności nerek dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu wydalania produktów rozkładu metamizolu.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby Ze względu na zmniejszenie szybkości eliminacji u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. W przypadku krótkotrwałego stosowania zmniejszenie dawki nie jest wymagane. Brak jest doświadczeń związanych z długotrwałym stosowaniem.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Metamizole Kabi W przypadku podania większej niż zalecana dawki leku mogą wystąpić nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, ból brzucha, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, wysypka, niskie ciśnienie krwi (czasami prowadzące do wstrząsu), osłabienie, ból głowy, gorączka i pokrzywka. W przypadku ostrego przedawkowania mogą wystąpić również zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek (np. wskutek śródmiąższowego zapalenia nerek), objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, senność, śpiączka, drgawki) oraz przyspieszenie rytmu serca. W przypadku otrzymania większej niż zalecana dawki leku lub wrażenia, że otrzymano większą dawkę niż zalecano, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.
Pominięcie zastosowania leku Metamizole Kabi Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
IB nr C.I.z 6
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać stosowanie leku Metamizole Kabi i natychmiast zwrócić się po pomoc lekarską, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów: − złe samopoczucie (nudności lub wymioty), gorączka, uczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, jasno zabarwione stolce, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, swędzenie, wysypka lub ból w górnej części brzucha. Mogą to być objawy uszkodzenia wątroby. Patrz też punkt 2 Ostrzeżenia i środki ostrożności.
Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:
Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów): reakcje alergiczne (anafilaktyczne lub anafilaktoidalne), wstrząs anafilaktyczny (z możliwym skutkiem śmiertelnym). Reakcje te mogą wystąpić w trakcie wstrzyknięcia lub w ciągu kilku godzin po podaniu. Zwykle występują w ciągu godziny po podaniu. Mniej nasilone reakcje alergiczne występują w postaci zmian na skórze lub błonach śluzowych (np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka i obrzęk) lub rzadziej w postaci zaburzeń żołądka i jelit. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić reakcje ogólne, w tym ciężki obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła, powodujący trudności w przełykaniu i oddychaniu), ciężki skurcz oskrzeli, duszność, zaburzenia rytmu serca i niedociśnienie tętnicze, które mogą prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, z możliwym skutkiem śmiertelnym.
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): agranulocytoza objawiająca się: gorączką, dreszczami, bólem gardła, trudnościami w połykaniu, owrzodzeniami jamy ustnej i uszkodzeniami błon śluzowych (np. nosa, narządów płciowych i odbytnicy), powiększeniem węzłów chłonnych (bardzo rzadko). Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie również u pacjentów, u których wcześniej stosowano ten lek bez żadnych powikłań. Agranulocytoza jest działaniem niepożądanym zagrażającym życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz także Ostrzeżenia i środki ostrożności).
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Ciężkie reakcje skórne Należy przerwać stosowanie metamizolu i natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną, jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych: czerwonawe, płaskie plamy na tułowiu w kształcie tarczy celowniczej lub okrągłe, często z pęcherzami w środku, łuszczenie się skóry, owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i w obrębie oczu. Występowanie takich poważnych wysypek skórnych może poprzedzać gorączka i objawy grypopodobne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka); rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne (zespół DRESS lub zespół nadwrażliwości na lek).
Pozostałe działania niepożądane:
Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów): − wysypka.
Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów): − leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek).
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): − małopłytkowość (zmniejszona liczba płytek krwi).
IB nr C.I.z 7 Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): − niedokrwistość hemolityczna (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co powoduje blady lub żółtawy kolor skóry, osłabienie lub duszność); − niedokrwistość aplastyczna i pancytopenia (znaczne zmniejszenie liczby wszystkich rodzajów krwinek, co powoduje krwawienia, sinienie skóry, wybroczyny lub zakażenie); − niskie ciśnienie krwi (patrz także Ostrzeżenia i środki ostrożności); szybkie podawanie do żyły może zwiększać ryzyko wystąpienia tej reakcji; − nudności lub wymioty; − podrażnienie żołądka; − suchość w jamie ustnej; − ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek (choroba nerek, w której dochodzi do stanu zapalnego w przestrzeniach pomiędzy kanalikami nerkowymi); − nadmierne pocenie się; − senność; − zmęczenie; − ból głowy; − pęcherzyca zwykła (zaburzenie skóry z wiotkimi, łatwo pękającymi pęcherzami na skórze lub błonach śluzowych, które mogą powodować reakcję ogólną); − zapalenie wątroby, zażółcenie skóry i białkówek oczu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi.
Podczas stosowania leku Metamizole Kabi może wystąpić skurcz oskrzeli lub porfiria. Podczas stosowania leku Metamizole Kabi we wstrzyknięciu mogą wystąpić ból i reakcje w miejscu podania.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
IB nr C.I.z 8
Co zawiera Metamizole Kabi − Substancją czynną leku jest metamizol sodu. Każdy mL roztworu do wstrzykiwań zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Każda ampułka (2 mL) zawiera 1000 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Każda ampułka (5 mL) zawiera 2500 mg metamizolu sodowego jednowodnego.
− Pozostałe składniki to: kwas solny (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Metamizole Kabi i co zawiera opakowanie Metamizole Kabi to przezroczysty roztwór, prawie bezbarwny do barwy brązowawożółtej, bez widocznych cząstek stałych. Metamizole Kabi dostępny jest w ampułkach z oranżowego szkła, zawierających po 2 mL lub 5 mL roztworu.
Wielkości opakowań:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Labesfal - Laboratórios Almiro, S.A. Zona Industrial do Lagedo 3465-157 Santiago de Besteiros Portugalia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
IB nr C.I.z 9 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, metamizol należy podawać dożylnie pod ścisłym nadzorem lekarza i w razie konieczności zapewnić dostęp do natychmiastowej pomocy medycznej.
Sposób podawania i środki ostrożności Podanie leku powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza.
Konieczność podania dawki metamizolu większej niż zalecana powyżej w pkt. 3 należy wnikliwie rozważyć, ponieważ ryzyko niebezpiecznego spadku ciśnienia tętniczego prawdopodobnie rośnie wraz ze zwiększaniem dawki.
Podanie dożylne Aby zmniejszyć ryzyko wstrząsu anafilaktycznego oraz reakcji hipotensyjnych w czasie podawania leku drogą dożylną, należy zachować następujące środki ostrożności: - przed podaniem roztwór należy ogrzać do temperatury ciała; - wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać bardzo powoli (500 mg/min); - lek podaje się przygotowany w stosunku masowym 1:10, po rozcieńczeniu w jednym z poniższych roztworów: 0,9% roztworze chlorku sodu, roztworze płynu Ringera z mleczanami lub 5% roztworze glukozy. Zatem zawartość ampułki 2 mL należy rozcieńczyć w 20 mL, a zawartość ampułki 5 mL w 50 mL jednego z ww. roztworów.
Mieszanie z tramadolem Wykazano, że Metamizole Kabi można mieszać z roztworami do wstrzykiwań zawierającymi tramadol 50 mg/mL oraz substancje pomocnicze: woda do wstrzykiwań i sodu octan. Mieszaninę tramadolu i metamizolu podaje się przygotowaną w stosunku masowym 1:10, po rozcieńczeniu w podanych wyżej roztworach, tj. przykładowo 2 mL leku Metamizole Kabi (o mocy mieszaninę rozcieńcza się w 20 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy. Gotowa mieszanina metamizolu i tramadolu po rozcieńczeniu może przybierać kolor żółtawy.
Nie mieszać leku Metamizole Kabi z innymi lekami w tej samej strzykawce, oprócz wymienionych wyżej.
Leżąca pozycja pacjenta i stałe kontrolowanie ciśnienia krwi, częstości bicia serca oraz częstości oddechu ułatwiają wczesne rozpoznanie reakcji anafilaktycznych i anafilaktoidalnych oraz reakcji hipotensyjnych.
Okres ważności po pierwszym otwarciu Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po otwarciu.
Okres ważności po rozcieńczeniu Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po rozcieńczeniu.
Ze względów mikrobiologicznych lek należy zużyć natychmiast. Jeżeli lek nie zostanie zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik.
Czas stosowania Czas stosowania jest uzależniony od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. W przypadku długotrwałego leczenia z użyciem leku Metamizole Kabi niezbędne są regularne kontrolne badania krwi, w tym morfologii krwi z rozmazem.
Metamizole Kabi, 500 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań
Metamizolum natricum monohydricum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Metamizole Kabi i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Metamizole Kabi
3. Jak stosować Metamizole Kabi
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Metamizole Kabi
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Metamizole Kabi i w jakim celu się go stosuje
Substancją czynną leku Metamizole Kabi jest metamizol. Metamizol jest pochodną pirazolonu o silnym działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i rozkurczającym, ale słabym działaniu przeciwzapalnym.
Wskazania do stosowania: Bóle różnego pochodzenia o dużym nasileniu. Gorączka, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne.
Metamizole Kabi należy stosować tylko w przypadku, kiedy podanie doustne nie jest wskazane.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Metamizole Kabi
Kiedy nie stosować leku Metamizole Kabi: − jeśli pacjent ma uczulenie na metamizol, inne pochodne pirazolonu lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); − jeśli u pacjenta wystąpiła w przeszłości agranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby niektórych białych krwinek) po zastosowaniu innych pochodnych pirazolonu; − jeśli pacjent ma zespół astmy analgetycznej lub nietolerancję na leki przeciwbólowe objawiające się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, tj. pacjenci, którzy reagują skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na salicylany, paracetamol lub inne nieopioidowe leki przeciwbólowe, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak: diklofenak, ibuprofen, indometacyna lub naproksen; − jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) nerek; − jeśli u pacjenta występuje ostra porfiria wątrobowa (dziedziczne zaburzenie tworzenia się czerwonych krwinek); IB nr C.I.z 2 − jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po leczeniu cytostatykami) lub zaburzenia procesu tworzenia się komórek krwi; − jeśli u pacjenta występuje wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (zaburzenie powodujące rozpad czerwonych krwinek); − jeśli pacjentka jest w ostatnich trzech miesiącach ciąży.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Metamizole Kabi należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych lub w przypadku, gdy inne metody leczenia są niedostępne lub nieodpowiednie.
Stosowanie leku Metamizole Kabi wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia rzadkich, ale zagrażających życiu działań niepożądanych np. agranulocytozy lub ciężkiej reakcji alergicznej - wstrząsu anafilaktycznego (patrz także punkt 4).
Agranulocytoza Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie, niezależnie od dawki leku, po podaniu pierwszej dawki lub po kolejnym podaniu leku. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i poinformować lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów: gorączka, dreszcze, ból gardła lub owrzodzenia w jamie ustnej. Długotrwałe stosowanie leku Metamizole Kabi zwiększa ryzyko wystąpienia agranulocytozy. Dlatego też lekarz zleci regularne wykonywanie badań krwi (szczególnie białych krwinek).
Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne Bardzo rzadko po dożylnym podaniu leku Metamizole Kabi mogą wystąpić ciężkie reakcje uczuleniowe (anafilaktyczne). Mogą one prowadzić do wystąpienia wstrząsu z zagrażającym życiu obniżeniem ciśnienia krwi, śpiączką, a nawet śmiercią.
Przed zastosowaniem leku należy powiedzieć lekarzowi, jeśli: − pacjent ma zespół astmy analgetycznej lub nietolerancję leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, w szczególności jeśli towarzyszy jej polipowate zapalenie błony śluzowej nosa i zatok; − u pacjenta występuje astma oskrzelowa, szczególnie podczas jednoczesnego występowania zapalenia zatok przynosowych i polipów w nosie; − u pacjenta występuje przewlekła pokrzywka; − pacjent nie toleruje alkoholu (co objawia się katarem, łzawieniem oczu i zaczerwienieniem twarzy w reakcji nawet na niewielkie ilości alkoholu; może to wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną); − pacjent ma alergię (nadwrażliwość) na barwniki (np. tartrazyna) lub konserwanty (np. benzoesany); − pacjent cierpi na choroby atopowe.
W razie wystąpienia objawów reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, np. duszności, obrzęku języka, obrzęku naczynioruchowego, wysypki czy pokrzywki należy natychmiast odstawić lek i wezwać pomoc lekarską, gdyż istnieje zagrożenie życia.
Pacjenci wykazujący reakcję anafilaktyczną lub inną immunologiczną reakcję na metamizol są także narażeni na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny oraz nieopioidowe leki przeciwbólowe.
Ciężkie reakcje skórne W związku z leczeniem metamizolem notowano występowanie ciężkich reakcji skórnych, w tym zespołu Stevensa-Johnsona, toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka i reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów związanych z ciężkimi reakcjami skórnymi wymienionymi w punkcie 4, należy przerwać stosowanie metamizolu i natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną.
IB nr C.I.z 3 Jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły ciężkie reakcje skórne, nie należy nigdy w przyszłości ponawiać leczenia lekiem Metamizole Kabi (patrz punkt 4).
Niskie ciśnienie krwi W niektórych przypadkach, podczas stosowania leku Metamizole Kabi może wystąpić obniżenie ciśnienia krwi (patrz także punkt 4). Reakcja ta zależy od dawki i może wystąpić: − w przypadku zbyt szybkiego podawania leku do żyły; − u pacjentów z niedociśnieniem, zmniejszoną objętością wodno-elektrolitową, odwodnieniem, niewydolnością krążenia (np. pacjenci z zawałem mięśnia sercowego lub urazem wielonarządowym); − u pacjentów z wysoką gorączką.
Przed podaniem leku Metamizole Kabi należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta występują: − choroby serca; − zwężenie naczyń domózgowych; − choroby nerek lub wątroby.
Stosowanie leku Metamizole Kabi wiąże się z wystąpieniem ostrych ataków porfirii. Leku Metamizole Kabi nie wolno stosować u pacjentów z porfirią (patrz Kiedy nie stosować leku Metamizole Kabi).
Podczas stosowania leku Metamizole Kabi obserwowano wystąpienie niedokrwistości hemolitycznej i aplastycznej (patrz punkt 4).
Nie mieszać leku Metamizole Kabi z innymi lekami w tej samej strzykawce, oprócz leków zawierających tramadol (50 mg/mL).
Dolegliwości dotyczące wątroby U pacjentów przyjmujących metamizol występowały przypadki zapalenia wątroby, którego objawy pojawiały się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia.
Należy przerwać stosowanie leku Metamizole Kabi i skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią dolegliwości dotyczące wątroby, takie jak: złe samopoczucie (nudności lub wymioty), gorączka, uczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, jasno zabarwione stolce, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, swędzenie, wysypka lub ból w górnej części brzucha. Lekarz skontroluje u pacjenta prawidłowość funkcjonowania wątroby.
Pacjent nie powinien przyjmować leku Metamizole Kabi, jeśli stosował wcześniej jakiekolwiek leki zawierające metamizol i miał dolegliwości ze strony wątroby.
Metamizole Kabi zawiera sód Ten lek zawiera 32,7 mg mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mL roztworu. Odpowiada to 1,64% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Metamizole Kabi a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
W szczególności należy powiedzieć lekarzowi o stosowaniu następujących leków: − leków przeciwzakrzepowych (pochodnych kumaryny); − doustnych leków przeciwcukrzycowych; − cyklosporyny (stosowana u pacjentów po przeszczepach); − leków indukujących enzymy (np. glutetymid, stosowany w zaburzeniach snu); − chlorpromazyny (stosowana m.in. w leczeniu schizofrenii); − oleandomycyny (antybiotyk, stosowany w leczeniu zakażeń); IB nr C.I.z 4 − kaptoprylu (stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego); − metotreksatu (stosowany w leczeniu chorób nowotworowych); − bupropionu (stosowany w leczeniu depresji albo wspomagająco podczas rzucania palenia); − efawirenzu (stosowany w leczeniu zakażenia HIV (AIDS)); − metadonu (stosowany w leczeniu uzależnienia od niedozwolonych środków odurzających tzw. opioidów); − walproinianu (stosowany w leczeniu padaczki lub zaburzenia afektywnego dwubiegunowego); − takrolimusu (stosowany w zapobieganiu odrzucenia narządu u pacjentów po przeszczepieniu); − sertraliny (stosowana w leczeniu depresji).
Metamizol może zmniejszać działanie kwasu acetylosalicylowego na płytki krwi. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania tego leku i kwasu acetylosalicylowego, stosowanego w zapobieganiu zawałowi serca.
Metamizole Kabi z alkoholem Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Dostępne dane na temat stosowania metamizolu w czasie pierwszych 3 miesięcy ciąży są ograniczone, ale nie wskazują na szkodliwe oddziaływanie na zarodek. W wybranych przypadkach, jeśli brak jest innych opcji leczenia, po konsultacji z lekarzem lub farmaceutą pacjentka może przyjmować pojedyncze dawki metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze, pod warunkiem starannego rozważenia korzyści i zagrożeń związanych z przyjmowaniem leku. Co do zasady podawanie metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze nie jest wskazane.
Nie wolno przyjmować leku Metamizole Kabi w okresie ostatnich trzech miesięcy ciąży ze względu na zwiększenie ryzyka powikłań u matki i dziecka (krwotoki, przedwczesne zamknięcie ważnego naczynia, tak zwanego przewodu tętniczego Botalla, u nienarodzonego dziecka, które w sposób naturalny zamyka się dopiero po urodzeniu).
Karmienie piersią Produkty rozkładu metamizolu przenikają do mleka ludzkiego w znaczących ilościach i nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią. Z tego względu należy w szczególności unikać wielokrotnego stosowania metamizolu w okresie karmienia piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu, należy zalecić matkom zbieranie i wylewanie pokarmu przez 48 godzin od podania leku.
Płodność Brak danych dotyczących wpływu metamizolu na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Metamizole Kabi może powodować senność, zmęczenie i niskie ciśnienie krwi (objawiające się uczuciem pustki w głowie, zawrotami głowy, kołataniem serca, niewyraźnym widzeniem). Nie wolno prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać czynności wymagających uwagi, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów.
3. Jak stosować Metamizole Kabi
Dawka zależy od nasilenia bólu lub gorączki oraz reakcji danej osoby na Metamizole Kabi. Metamizole Kabi podaje się we wstrzyknięciach dożylnych lub domięśniowych.
IB nr C.I.z 5 Jeśli pojedyncza dawka działa niewystarczająco skutecznie lub gdy działanie przeciwbólowe osłabnie z upływem czasu, lekarz może podać kolejną dawkę, nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej wyszczególnionej poniżej.
Dorośli i młodzież w wieku 15 lat i więcej Dorosłym i młodzieży w wieku 15 lat lub więcej (o masie ciała przekraczającej 53 kg) można podać dożylnie lub domięśniowo 1–2 mL w dawce pojedynczej; w razie potrzeby dawkę pojedynczą można zwiększyć maksymalnie do 5 mL (co odpowiada 2500 mg metamizolu). Maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mL; w razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć maksymalnie do 10 mL (co odpowiada 5000 mg metamizolu).
Niemowlęta i dzieci Należy kierować się podanym niżej schematem dawkowania w przypadku pojedynczych dawek dożylnych lub domięśniowych:
Przedział wiekowy u dzieci (masa ciała) Pojedyncza dawka Maksymalna dawka dobowa Niemowlęta w wieku 3–11 miesięcy (ok. 5–8 kg) 0,1 – 0,2 mL 0,4 – 0,8 mL 1–3 lata (ok. 9–15 kg) 0,2 – 0,5 mL 0,8 – 2,0 mL 4–6 lat (ok. 16–23 kg) 0,3 – 0,8 mL 1,2 – 3,2 mL 7–9 lat (ok. 24–30 kg) 0,4 – 1,0 mL 1,6 – 4,0 mL 10–12 lat (ok. 31–45 kg) 0,5 – 1,4 mL 2,0 – 5,6 mL 13–14 lat (ok. 46–53 kg) 0,8 – 1,8 mL 3,2 – 7,2 mL
Osoby w podeszłym wieku i pacjenci w złym ogólnym stanie zdrowia lub z niewydolnością nerek U osób w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów z pogorszeniem czynności nerek dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu wydalania produktów rozkładu metamizolu.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby Ze względu na zmniejszenie szybkości eliminacji u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. W przypadku krótkotrwałego stosowania zmniejszenie dawki nie jest wymagane. Brak jest doświadczeń związanych z długotrwałym stosowaniem.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Metamizole Kabi W przypadku podania większej niż zalecana dawki leku mogą wystąpić nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, ból brzucha, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, wysypka, niskie ciśnienie krwi (czasami prowadzące do wstrząsu), osłabienie, ból głowy, gorączka i pokrzywka. W przypadku ostrego przedawkowania mogą wystąpić również zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek (np. wskutek śródmiąższowego zapalenia nerek), objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, senność, śpiączka, drgawki) oraz przyspieszenie rytmu serca. W przypadku otrzymania większej niż zalecana dawki leku lub wrażenia, że otrzymano większą dawkę niż zalecano, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.
Pominięcie zastosowania leku Metamizole Kabi Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
IB nr C.I.z 6
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać stosowanie leku Metamizole Kabi i natychmiast zwrócić się po pomoc lekarską, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów: − złe samopoczucie (nudności lub wymioty), gorączka, uczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, jasno zabarwione stolce, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, swędzenie, wysypka lub ból w górnej części brzucha. Mogą to być objawy uszkodzenia wątroby. Patrz też punkt 2 Ostrzeżenia i środki ostrożności.
Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:
Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów): reakcje alergiczne (anafilaktyczne lub anafilaktoidalne), wstrząs anafilaktyczny (z możliwym skutkiem śmiertelnym). Reakcje te mogą wystąpić w trakcie wstrzyknięcia lub w ciągu kilku godzin po podaniu. Zwykle występują w ciągu godziny po podaniu. Mniej nasilone reakcje alergiczne występują w postaci zmian na skórze lub błonach śluzowych (np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka i obrzęk) lub rzadziej w postaci zaburzeń żołądka i jelit. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić reakcje ogólne, w tym ciężki obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła, powodujący trudności w przełykaniu i oddychaniu), ciężki skurcz oskrzeli, duszność, zaburzenia rytmu serca i niedociśnienie tętnicze, które mogą prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, z możliwym skutkiem śmiertelnym.
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): agranulocytoza objawiająca się: gorączką, dreszczami, bólem gardła, trudnościami w połykaniu, owrzodzeniami jamy ustnej i uszkodzeniami błon śluzowych (np. nosa, narządów płciowych i odbytnicy), powiększeniem węzłów chłonnych (bardzo rzadko). Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie również u pacjentów, u których wcześniej stosowano ten lek bez żadnych powikłań. Agranulocytoza jest działaniem niepożądanym zagrażającym życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz także Ostrzeżenia i środki ostrożności).
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Ciężkie reakcje skórne Należy przerwać stosowanie metamizolu i natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną, jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych: czerwonawe, płaskie plamy na tułowiu w kształcie tarczy celowniczej lub okrągłe, często z pęcherzami w środku, łuszczenie się skóry, owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i w obrębie oczu. Występowanie takich poważnych wysypek skórnych może poprzedzać gorączka i objawy grypopodobne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka); rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne (zespół DRESS lub zespół nadwrażliwości na lek).
Pozostałe działania niepożądane:
Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów): − wysypka.
Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów): − leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek).
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): − małopłytkowość (zmniejszona liczba płytek krwi).
IB nr C.I.z 7 Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): − niedokrwistość hemolityczna (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co powoduje blady lub żółtawy kolor skóry, osłabienie lub duszność); − niedokrwistość aplastyczna i pancytopenia (znaczne zmniejszenie liczby wszystkich rodzajów krwinek, co powoduje krwawienia, sinienie skóry, wybroczyny lub zakażenie); − niskie ciśnienie krwi (patrz także Ostrzeżenia i środki ostrożności); szybkie podawanie do żyły może zwiększać ryzyko wystąpienia tej reakcji; − nudności lub wymioty; − podrażnienie żołądka; − suchość w jamie ustnej; − ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek (choroba nerek, w której dochodzi do stanu zapalnego w przestrzeniach pomiędzy kanalikami nerkowymi); − nadmierne pocenie się; − senność; − zmęczenie; − ból głowy; − pęcherzyca zwykła (zaburzenie skóry z wiotkimi, łatwo pękającymi pęcherzami na skórze lub błonach śluzowych, które mogą powodować reakcję ogólną); − zapalenie wątroby, zażółcenie skóry i białkówek oczu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi.
Podczas stosowania leku Metamizole Kabi może wystąpić skurcz oskrzeli lub porfiria. Podczas stosowania leku Metamizole Kabi we wstrzyknięciu mogą wystąpić ból i reakcje w miejscu podania.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Metamizole Kabi
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
IB nr C.I.z 8
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Metamizole Kabi − Substancją czynną leku jest metamizol sodu. Każdy mL roztworu do wstrzykiwań zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Każda ampułka (2 mL) zawiera 1000 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Każda ampułka (5 mL) zawiera 2500 mg metamizolu sodowego jednowodnego.
− Pozostałe składniki to: kwas solny (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Metamizole Kabi i co zawiera opakowanie Metamizole Kabi to przezroczysty roztwór, prawie bezbarwny do barwy brązowawożółtej, bez widocznych cząstek stałych. Metamizole Kabi dostępny jest w ampułkach z oranżowego szkła, zawierających po 2 mL lub 5 mL roztworu.
Wielkości opakowań:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Labesfal - Laboratórios Almiro, S.A. Zona Industrial do Lagedo 3465-157 Santiago de Besteiros Portugalia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
IB nr C.I.z 9 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, metamizol należy podawać dożylnie pod ścisłym nadzorem lekarza i w razie konieczności zapewnić dostęp do natychmiastowej pomocy medycznej.
Sposób podawania i środki ostrożności Podanie leku powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza.
Konieczność podania dawki metamizolu większej niż zalecana powyżej w pkt. 3 należy wnikliwie rozważyć, ponieważ ryzyko niebezpiecznego spadku ciśnienia tętniczego prawdopodobnie rośnie wraz ze zwiększaniem dawki.
Podanie dożylne Aby zmniejszyć ryzyko wstrząsu anafilaktycznego oraz reakcji hipotensyjnych w czasie podawania leku drogą dożylną, należy zachować następujące środki ostrożności: - przed podaniem roztwór należy ogrzać do temperatury ciała; - wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać bardzo powoli (500 mg/min); - lek podaje się przygotowany w stosunku masowym 1:10, po rozcieńczeniu w jednym z poniższych roztworów: 0,9% roztworze chlorku sodu, roztworze płynu Ringera z mleczanami lub 5% roztworze glukozy. Zatem zawartość ampułki 2 mL należy rozcieńczyć w 20 mL, a zawartość ampułki 5 mL w 50 mL jednego z ww. roztworów.
Mieszanie z tramadolem Wykazano, że Metamizole Kabi można mieszać z roztworami do wstrzykiwań zawierającymi tramadol 50 mg/mL oraz substancje pomocnicze: woda do wstrzykiwań i sodu octan. Mieszaninę tramadolu i metamizolu podaje się przygotowaną w stosunku masowym 1:10, po rozcieńczeniu w podanych wyżej roztworach, tj. przykładowo 2 mL leku Metamizole Kabi (o mocy mieszaninę rozcieńcza się w 20 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy. Gotowa mieszanina metamizolu i tramadolu po rozcieńczeniu może przybierać kolor żółtawy.
Nie mieszać leku Metamizole Kabi z innymi lekami w tej samej strzykawce, oprócz wymienionych wyżej.
Leżąca pozycja pacjenta i stałe kontrolowanie ciśnienia krwi, częstości bicia serca oraz częstości oddechu ułatwiają wczesne rozpoznanie reakcji anafilaktycznych i anafilaktoidalnych oraz reakcji hipotensyjnych.
Okres ważności po pierwszym otwarciu Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po otwarciu.
Okres ważności po rozcieńczeniu Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po rozcieńczeniu.
Ze względów mikrobiologicznych lek należy zużyć natychmiast. Jeżeli lek nie zostanie zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik.
Czas stosowania Czas stosowania jest uzależniony od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. W przypadku długotrwałego leczenia z użyciem leku Metamizole Kabi niezbędne są regularne kontrolne badania krwi, w tym morfologii krwi z rozmazem.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metamizole Kabi, 500 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań
Każdy mL roztworu do wstrzykiwań zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego (Metamizolum natricum monohydricum).
Każda ampułka (2 mL) zawiera 1000 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Każda ampułka (5 mL) zawiera 2500 mg metamizolu sodowego jednowodnego.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do wstrzykiwań Przezroczysty roztwór, prawie bezbarwny do barwy brązowawożółtej, bez widocznych cząstek stałych. pH 6,0-7,5 Osmolalność: 550-750 mOsmol/kg
Bóle różnego pochodzenia o dużym nasileniu. Gorączka, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne.
Metamizol w postaci roztworu do wstrzykiwań należy stosować tylko w przypadku, kiedy podanie doustne nie jest wskazane.
Podanie dożylne lub domięśniowe.
Dawkowanie O dawce decyduje nasilenie bólu lub gorączki oraz indywidualna reakcja na Metamizole Kabi. Zasadnicze znaczenie ma wybór najmniejszej dawki umożliwiającej opanowanie bólu i gorączki.
U dzieci i młodzieży w wieku do 14 lat można podawać metamizol w pojedynczej dawce wynoszącej 8–16 mg na kg masy ciała. W przypadku gorączki u dzieci na ogół wystarcza dawka metamizolu wynosząca 10 mg na kilogram masy ciała. Dorosłym pacjentom i młodzieży w wieku od 15 lat (>53 kg) można podać maksymalnie 1000 mg w dawce pojedynczej.
W zależności od maksymalnej dawki dobowej pojedynczą dawkę można przyjmować nie częściej niż
IB nr C.I.z 2 Wyraźnego działania można spodziewać się w ciągu 30 minut od podania pozajelitowego.
Aby zminimalizować ryzyko reakcji hipotensyjnej, wstrzyknięcia dożylne muszą być podawane bardzo wolno.
W tabeli poniżej podano zalecane dawki pojedyncze oraz maksymalne dawki dobowe zależne od masy ciała lub wieku: Masa ciała Pojedyncza dawka Maksymalna dawka dobowa kg wiek mL mg mL mg 5–8 3–11 miesięcy 0,1–0,2 50–100 0,4–0,8 200–400 9–15 1–3 lata 0,2–0,5 100–250 0,8–2,0 400–1000 16–23 4–6 lat 0,3–0,8 150–400 1,2–3,2 600–1600 24–30 7–9 lat 0,4–1,0 200–500 1,6–4,0 800–2000 31–45 10–12 lat 0,5–1,4 250–700 2,0–5,6 1000–2800 46–53 13–14 lat 0,8–1,8 400–900 3,2–7,2 1600–3600 >53 ≥15 lat 1,0–2,0* 500–1000* 4,0–8,0* 2000–4000* *W razie potrzeby dawkę pojedynczą można zwiększyć do 5 mL (co odpowiada 2500 mg metamizolu), a dawkę dobową do 10 mL (co odpowiada 5000 mg metamizolu).
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci osłabieni oraz pacjenci ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu eliminacji z organizmu produktów metabolizmu metamizolu.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek W przypadku zaburzenia czynności nerek lub wątroby szybkość eliminacji jest zmniejszona, dlatego należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy produkt leczniczy stosowany jest przez krótki czas. Dotychczasowe doświadczenia związane z długotrwałym stosowaniem metamizolu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem wątroby i nerek są niewystarczające.
Sposób podawania i środki ostrożności Podanie produktu leczniczego powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza.
Konieczność podania dawki metamizolu większej niż zalecana powyżej w dawkowaniu należy wnikliwie rozważyć, ponieważ ryzyko niebezpiecznego spadku ciśnienia tętniczego prawdopodobnie rośnie wraz ze zwiększaniem dawki.
Podanie dożylne Aby zmniejszyć ryzyko wstrząsu anafilaktycznego oraz reakcji hipotensyjnych w czasie podawania produktu leczniczego drogą dożylną należy zachować następujące środki ostrożności: − przed podaniem roztwór należy ogrzać do temperatury ciała; − wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać bardzo powoli (500 mg/min); − przed podaniem produkt leczniczy należy rozcieńczyć - patrz punkt 6.6 i 6.3.
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi w tej samej strzykawce, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
IB nr C.I.z 3
Leżąca pozycja pacjenta i stałe kontrolowanie ciśnienia krwi, częstości bicia serca oraz częstości oddechu ułatwiają wczesne rozpoznanie reakcji anafilaktycznych i anafilaktoidalnych oraz reakcji hipotensyjnych.
Czas stosowania Czas stosowania jest uzależniony od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. W przypadku długotrwałego stosowania produktu leczniczego Metamizole Kabi niezbędne są regularne kontrolne badania krwi, w tym morfologia krwi z rozmazem.
− Nadwrażliwość na substancję czynną, inne pochodne pirazolonu (dotyczy to także pacjentów, u których wystąpiła w przeszłości agranulocytoza po zastosowaniu tych substancji) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. − Pacjenci z rozpoznanym zespołem astmy analgetycznej lub znaną nietolerancją na leki przeciwbólowe objawiające się pokrzywką, obrzękiem naczynioworuchowym, tj. pacjenci, którzy reagują skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na salicylany, paracetamol lub inne nieopioidowe leki przeciwbólowe, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak: diklofenak, ibuprofen, indometacyna lub naproksen. − Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 mL/min). − Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. − Ostra porfiria wątrobowa. − Zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po leczeniu cytostatykami) lub hematopoezy. − Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (ryzyko wystąpienia hemolizy). − Trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).
Metamizol należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych lub w przypadku, gdy inne metody leczenia są niedostępne lub nieodpowiednie.
Stosowanie metamizolu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia rzadkich, ale zagrażających życiu działań niepożądanych np. agranulocytozy lub wstrząsu anafilaktycznego, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz także punkt 4.8).
Agranulocytoza Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie na każdym etapie leczenia i niezależnie od dawki produktu leczniczego. Należy poinformować pacjenta, aby natychmiast przerwał stosowanie produktu leczniczego i poinformował lekarza w przypadku zaobserwowania objawów mogących świadczyć o wystąpieniu agranulocytozy, np. gorączki, dreszczy, bólu gardła lub owrzodzeń w jamie ustnej. W przypadku wystąpienia neutropenii należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego i zlecić regularne wykonywanie morfologii krwi aż do uzyskania prawidłowych wyników. W przypadku długotrwałego podawania metamizolu, należy regularnie wykonywać morfologię krwi z rozmazem białych krwinek.
Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne Należy poinformować pacjenta o tym, aby w przypadku wystąpienia objawów reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, np. duszności, obrzęku języka, obrzęku naczynioruchowego, wysypki czy pokrzywki natychmiast odstawił produkt leczniczy i wezwał pomoc lekarską, gdyż istnieje zagrożenie życia.
Pacjenci wykazujący reakcję anafilaktyczną lub inną immunologiczną reakcję na metamizol są także narażeni na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny.
Pacjenci wykazujący reakcję anafilaktoidalną na metamizol są także szczególnie narażeni na podobną IB nr C.I.z 4 reakcję na nieopioidowe leki przeciwbólowe.
Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych po przyjęciu produktu leczniczego zawierającego metamizol jest znacznie podwyższone u pacjentów: − z zespołem astmy analgetycznej lub nietolerancją leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym (patrz punkt 4.3), w szczególności jeśli towarzyszy jej polipowate zapalenie błony śluzowej nosa i zatok; − z astmą oskrzelową, szczególnie przy jednoczesnym występowaniu zapalenia zatok przynosowych i polipów w nosie; − z przewlekłą pokrzywką; − z nietolerancją niektórych barwników (np. tartrazyna) lub konserwantów (np. benzoesany); − z nietolerancją alkoholu objawiającą się kichaniem, łzawieniem oczu i silnym zaczerwienieniem twarzy w reakcji nawet na niewielkie ilości alkoholu; może to wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną (patrz punkt 4.3).
U pacjentów z uczuleniem może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. Dlatego podczas stosowania metamizolu zaleca się zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą lub atopią.
Pacjentom z podwyższonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych metamizol wolno podawać tylko po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Jeśli zajdzie taka konieczność należy podawać go w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej, z zapewnieniem możliwości udzielenia pomocy w nagłym przypadku.
Ciężkie reakcje skórne Podczas leczenia metamizolem notowano występowanie ciężkich niepożądanych reakcji skórnych (SCAR, ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) i reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), mogących zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu.
Należy poinformować pacjenta o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle obserwować, czy nie występują u niego reakcje skórne.
W przypadku pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych świadczących o wystąpieniu tych reakcji, należy natychmiast odstawić leczenie metamizolem — ponowne stosowanie leczenia metamizolem w przyszłości jest niedopuszczone (patrz punkt 4.3).
Niedociśnienie tętnicze W niektórych przypadkach, podczas podawania metamizolu mogą wystąpić reakcje hipotensyjne (patrz także punkt 4.8). Reakcje te są zależne od dawki i występują częściej po podaniu pozajelitowym niż doustnym.
Ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego jest wyższe w następujących sytuacjach: − w przypadku szybkiego podawania dożylnego; − u pacjentów z niedociśnieniem, zmniejszoną objętością wodno-elektrolitową lub odwodnieniem, niestabilnych hemodynamicznie lub z niewydolnością krążenia (np. pacjenci z zawałem mięśnia sercowego lub urazem wielonarządowym); − u pacjentów z wysoką gorączką.
U tych pacjentów należy bardzo dokładnie rozważyć konieczność stosowania metamizolu i podawać go pod uważnym nadzorem lekarza ze szczególnym kontrolowaniem stanu pacjenta. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji hipotensyjnych można zastosować odpowiednie środki zapobiegające, np. wyrównanie zaburzeń krążenia.
Podczas stosowania metamizolu obserwowano wystąpienie niedokrwistości hemolitycznej i aplastycznej (patrz punkt 4.8).
IB nr C.I.z 5 Metamizol należy podawać pacjentom z ciężką chorobą wieńcową lub istotnym zwężeniem naczyń domózgowych tylko pod ścisłą kontrolą czynności układu krążenia.
Metamizol należy podawać powoli w celu wczesnego rozpoznania reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych oraz uniknięcia nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi (patrz punkt 4.2).
Metamizol należy podawać pacjentom z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka i zastosowaniu odpowiednich środków zapobiegających (patrz punkty 4.2 i 5.3). Metamizol jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 mL/min) i (lub) ciężkimi zaburzeniami wątroby (patrz punkt 4.3).
Stosowanie metamizolu wiąże się z wystąpieniem ostrych ataków porfirii. Metamizol jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z porfirią (patrz punkt 4.3).
Polekowe uszkodzenie wątroby U pacjentów leczonych metamizolem notowano przypadki ostrego zapalenia wątroby, przebiegającego głównie z uszkodzeniem komórek wątrobowych i pojawiającego się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, w tym z żółtaczką, często w kontekście reakcji nadwrażliwości na inne leki (np. wysypka skórna, dyskrazje komórek krwi, gorączka i eozynofilia) lub z jednoczesnymi cechami zapalenia wątroby na podłożu autoimmunologicznym. U większości pacjentów objawy ustępowały po przerwaniu leczenia metamizolem, jednak w pojedynczych przypadkach notowano progresję do ostrej niewydolności wątroby z koniecznością przeszczepienia tego narządu.
Mechanizm powstawania uszkodzenia wątroby na skutek stosowania metamizolu nie jest jasno określony, ale dane wskazują na występowanie mechanizmu immunologiczno-alergicznego. Pacjentów należy informować o konieczności kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów świadczących o uszkodzeniu wątroby. U takiego pacjenta należy przerwać leczenie metamizolem i wykonać badania czynności wątroby.
Jeśli u pacjenta nastąpiło uszkodzenie wątroby podczas stosowania metamizolu, nie należy ponownie wdrażać leczenia metamizolem, jeśli nie stwierdzono innych przyczyn uszkodzenia wątroby.
Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczej Ten produkt leczniczy zawiera 32,7 mg sodu w 1 mL roztworu do wstrzykiwań, co odpowiada 1,64% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Metamizol nasila działanie przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny i doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Produkty lecznicze indukujące enzymy (np. glutetymid) mogą zmniejszać efekt działania metamizolu.
Jednoczesne stosowanie metamizolu i chlorpromazyny może wywołać ciężką hipotermię.
Jednoczesne stosowanie z metamizolem może zmniejszać stężenie oleandomycyny w osoczu, ale zwiększać jej średni czas wchłaniania.
Istnieją doniesienia o interakcjach metamizolu z kaptoprylem i metotreksatem. Stopień, w jakim metamizol zmienia działanie tych leków pozostaje nieznany.
Jednoczesne stosowanie metamizolu z kwasem acetylosalicylowym może zmniejszać skuteczność kwasu acetylosalicylowego w hamowaniu agregacji płytek krwi. Z tego względu należy zachować IB nr C.I.z 6 ostrożność u pacjentów stosujących małe dawki kwasu acetylosalicylowego w celu profilaktyki wystąpienia zawału serca.
Farmakokinetyczna indukcja enzymów metabolizujących Metamizol może indukować enzymy metabolizujące, w tym CYP2B6 i CYP3A4. Jednoczesne podawanie metamizolu i bupropionu, efawirenzu, metadonu, walproinianu, cyklosporyny, takrolimusu lub sertraliny może zmniejszyć stężenie tych leków w osoczu i ograniczyć ich skuteczność kliniczną. Dlatego też zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego podawania z metamizolem; w stosownych przypadkach należy monitorować odpowiedź kliniczną i (lub) stężenie produktu leczniczego.
Ciąża Dostępna jest jedynie ograniczona ilość danych dotyczących stosowania metamizolu u kobiet w ciąży.
Na podstawie opublikowanych danych pochodzących od kobiet w ciąży otrzymujących metamizol w pierwszym trymestrze (n=568) nie zidentyfikowano żadnych dowodów świadczących o działaniu teratogennym lub embriotoksycznym. W wybranych przypadkach dopuszczalne może być podanie metamizolu w pojedynczych dawkach w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, gdy nie ma innej możliwości leczenia. Zasadniczo jednak nie zaleca się stosowania metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze ciąży. Stosowanie w trzecim trymestrze ciąży wiąże się ze szkodliwym wpływem na płód (zaburzenie czynności nerek i zwężenie przewodu tętniczego), a zatem metamizol jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3). W razie nieumyślnego podania metamizolu w trzecim trymestrze ciąży należy skontrolować płyn owodniowy i przewód tętniczy w badaniu ultrasonograficznym i echokardiograficznym.
Metamizol przechodzi przez barierę łożyskową.
Wykazano, że metamizol hamuje podział komórek łożyska w początkowym etapie jego rozwoju. Wyniki badania klinicznego wykazują, że stosowanie metamizolu w okresie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia guza Wilmsa u potomstwa. Tak jak w przypadku innych inhibitorów syntezy prostaglandyn, stosowanie metamizolu w okresie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia małowodzia i przedwczesnego zamknięcia przewodu tętniczego (przewodu Botalla). Nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia agranulocytozy u noworodków.
U zwierząt metamizol miał szkodliwy wpływ na rozrodczość, ale nie działał teratogennie (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią Produkty rozkładu metamizolu przenikają do mleka ludzkiego w znaczących ilościach i nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią. Z tego względu należy w szczególności unikać wielokrotnego stosowania metamizolu w okresie karmienia piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu należy zalecić matkom zbieranie i wylewanie pokarmu przez 48 godzin od podania produktu leczniczego.
Płodność Brak danych dotyczących wpływu metamizolu na płodność u ludzi. Badania nad płodnością na zwierzętach wykazały nieznacznie obniżoną częstość zachodzenia w ciążę w pokoleniu rodziców przy dawce powyżej 250 mg/kg mc. na dobę. Płodność pokolenia F1 nie została upośledzona (patrz punkt 5.3).
IB nr C.I.z 7
Metamizol może powodować senność, zmęczenie i niedociśnienie tętnicze. Należy poinformować pacjenta, że nie wolno mu prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać czynności wymagających uwagi, jeśli wystąpią u niego którekolwiek z wymienionych objawów.
Działania niepożądane pogrupowano według klasyfikacji układów i narządów MedDRA, a częstość występowania działań niepożądanych określono następująco: często (≥1/100 do <1/10), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko: leukopenia. Bardzo rzadko: agranulocytoza, małopłytkowość. Nieznana: niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia.
Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie oraz u pacjentów, u których wcześniej stosowano metamizol bez żadnych powikłań. Agranulocytoza jest działaniem niepożądanym zagrażającym życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz także punkt 4.4). Do typowych jej objawów należą gorączka, dreszcze, ból gardła, trudności w połykaniu, owrzodzenia jamy ustnej i uszkodzenia błon śluzowych (np. nosa, narządów płciowych i odbytnicy). Bardzo rzadko obserwowano wystąpienie powiększonych węzłów chłonnych. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych działań niepożądanych należy natychmiast przerwać podawanie metamizolu, nie czekając na wyniki badań laboratoryjnych.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, wstrząs anafilaktyczny (z możliwym skutkiem śmiertelnym).
Reakcje te mogą wystąpić w trakcie podawania lub w ciągu kilku godzin po podaniu. Zwykle występują w ciągu godziny po podaniu. Mniej nasilone reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne występują w postaci zmian na skórze lub błonach śluzowych (np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka, obrzęk) lub rzadziej w postaci zaburzeń żołądka i jelit. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić reakcje ogólne, w tym ciężki obrzęk naczynioruchowy, ciężki skurcz oskrzeli, duszność, zaburzenia rytmu serca i niedociśnienie tętnicze, które mogą prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, z możliwym skutkiem śmiertelnym.
Zaburzenia naczyniowe Nieznana: niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4). Szybkie podawanie dożylne zwiększa ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnej.
Zaburzenia żołądka i jelit Nieznana: nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, suchość w jamie ustnej.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana: ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypka. Nieznana: pokrzywka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS).
W związku z leczeniem metamizolem zgłaszano ciężkie niepożądane reakcje skórne (SCAR), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczną nekrolizę naskórka (TEN) i reakcję polekową z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS) (patrz punkt 4.4).
IB nr C.I.z 8 Zaburzenia endokrynologiczne Podczas podawania metamizolu może wystąpić porfiria.
Zaburzenia układu nerwowego Nieznana: senność, zmęczenie, ból głowy.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Podczas podawania metamizolu może wystąpić skurcz oskrzeli.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Podczas podawania metamizolu we wstrzyknięciu mogą wystąpić ból i reakcje w miejscu podania.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieznana: polekowe uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy przedawkowania Po dożylnym podaniu metamizolu mogą wystąpić nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, ból brzucha, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, wysypka i niedociśnienie tętnicze (czasami prowadzące do wstrząsu). Do innych objawów przedawkowania należą: osłabienie, ból głowy, gorączka i pokrzywka. W przypadku ostrego przedawkowania mogą wystąpić również zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek (np. wskutek śródmiąższowego zapalenia nerek), objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, senność, śpiączka, drgawki) oraz tachykardia.
Leczenie przedawkowania Brak specyficznego antidotum dla metamizolu. Należy stosować leczenie objawowe. Wydalanie głównego metabolitu metamizolu, 4-N-metyloaminoantypiryny (MAA) można przyspieszyć przez zastosowanie hemodializy, hemofiltracji lub hemoperfuzji.
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe; pirazolony. Kod ATC: N02BB02.
Metamizol jest pochodną pirazolonu o silnym działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i spazmolitycznym, ale słabym działaniu przeciwzapalnym. IB nr C.I.z 9 Metamizol zmniejsza syntezę prostaglandyn, zarówno w obwodowym, jak i ośrodkowym układzie nerwowym poprzez hamowanie aktywności cyklooksygenazy-1 (COX-1) i cyklooksygenazy-2 (COX-2). Metamizol stymuluje wydzielanie ß-endorfin przez przysadkę i podwzgórze, zmniejsza poziom endogennych pirogenów i bezpośrednio wpływa na ośrodek termoregulacji w podwzgórzu. Sugeruje się, że antynocyceptywne działanie metamizolu wiąże się z jego wpływem na działanie ośrodkowego układu nerwowego. Metamizol, podobnie jak morfina, ale w przeciwieństwie do pochodnych kwasu acetylosalicylowego, wywiera bezpośredni wpływ na przesyłanie sygnałów bólowych. Przypuszcza się również, że metamizol wywiera działanie bezpośrednio na nocyceptywny szlak bodźców nerwowych wywołując efekt przeciwbólowy. Metamizol wykazuje silniejsze działanie przeciwbólowe niż kwas acetylosalicylowy lub paracetamol. Działanie przeciwgorączkowe metamizolu wiąże się z jego działaniem na ośrodkowy układ nerwowy. Przypuszcza się, że metamizol hamuje syntezę prostaglandyn także poza barierą krew-mózg. Inna hipoteza dotyczy zróżnicowanej wrażliwości tkanek na działanie prostaglandyn. Działanie spazmolityczne metamizolu wynika z hamowania przez niego uwalniania wewnątrzkomórkowych jonów Ca 2+ . Ten efekt metamizolu jest prawdopodobnie związany z hamowaniem odpowiedzi inozytolofosforanu (IP) na ATP w komórkach LTK8. Hamowanie przez metamizol gromadzenia się IP może wynikać z jego bezpośredniego działania hamującego aktywność fosfolipazy C (PLC) lub też zaburzenia aktywacji PLC przez receptory sprzężone z białkami G (GPCR).
Wchłanianie Po podaniu domięśniowym metamizolu biodostępność jego aktywnego metabolitu, 4-N-metyloaminoantipyriny (MAA) wynosi około 87%. Po podaniu domięśniowym dawki jednorazowej 1 g maksymalne stężenia w osoczu (C max ) metabolitów MAA i 4-N-aminoantipyriny (AA) wynosiły odpowiednio 11,4 mg/l i 1,6 mg/l. Maksymalne stężenia w osoczu (t max ) tych metabolitów osiągane są odpowiednio po 1,7 godz. i 5,5 godz.
Dystrybucja Metabolity metamizolu wiążą się z białkami osocza w następującym stopniu: MAA w 58%, AA w 48%, 4-N-formyloaminoantipyrina (FAA) w 18%, a 4-N-acetyloaminoantipyrina (AAA) w 14%. Okres półtrwania w osoczu in vitro wynosi 16 minut. Po podaniu dożylnym metamizolu średnia objętość dystrybucji MAA wynosi 33,5 l. Metamizol przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. W dawkach terapeutycznych wszystkie aktywne metabolity metamizolu przenikają do mleka ludzkiego.
Metabolizm Metamizol podlega intensywnej biotransformacji w wątrobie, a jego główny metabolit jest aktywny farmakologicznie. Działanie kliniczne wykazuje głównie 4-N-metyloaminoantipyrina (MAA), w pewnym stopniu także 4-aminoantypiryna (AA). Metabolity AAA i FAA są farmakologicznie nieaktywne.
Eliminacja Metamizol wydalany jest z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów AAA i FAA. Po podaniu dożylnym metamizolu, ponad 90% znakowanej dawki wykryto w moczu i mniej niż 10% w kale. Okresy półtrwania w fazie eliminacji metabolitów wynoszą odpowiednio około 3 i 6 godz.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Pole powierzchni pod krzywą (AUC) jest większe 2-3-krotnie. U tych pacjentów należy unikać stosowania dużych dawek metamizolu.
IB nr C.I.z 10 Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Dostępne dane wskazują na zmniejszoną szybkość eliminacji niektórych metabolitów (AAA i FAA). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy unikać wielokrotnego stosowania dużych dawek metamizolu (patrz również punkt 4.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Okres półtrwania w fazie eliminacji metabolitu MAA jest około trzykrotnie dłuższy niż u zdrowych pacjentów. Należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy produkt leczniczy stosowany jest przez krótki czas (patrz również punkt 4.2).
Toksyczność po podaniu wielokrotnym Dostępne są badania na temat toksyczności po podaniu wielokrotnym przeprowadzane na różnych gatunkach zwierząt.
W badaniu toksyczności podprzewlekłej metamizolu przeprowadzonym na szczurach nie zaobserwowano widocznych zmian w przewodzie pokarmowym. Liczby czerwonych krwinek i leukocytów pozostawały w zakresie wartości prawidłowych. Jednak stwierdzono znaczne zmniejszenie wartości hematokrytu, hemoglobiny oraz objętości krwinek czerwonych. Po zakończeniu podawania metamizolu nie zaobserwowano znaczących zmian w wartościach parametrów hematologicznych. W jednym z badań szczury otrzymywały metamizol przez 6 miesięcy doustnie po 100-900 mg/kg mc. Po 13 tygodniach stosowania największej dawki (900 mg/kg mc.) zaobserwowano zwiększenie liczby retikulocytów oraz ciałek Heinza. Psy otrzymywały przez 6 miesięcy metamizol w dawkach od 30 do 600 mg/kg mc. W zależności od dawki od 300 mg/kg mc., obserwowano niedokrwistość hemolityczną oraz zaburzenia czynności nerek i wątroby. W badaniu histologicznym w wielu narządach zaobserwowano oznaki hemosyderozy, a nasilenie tych zmian było zależne od dawki.
W badaniu toksyczności podostrej szczurom i psom przez 4 tygodnie podawano dożylnie lub podskórnie metamizol w dawkach 50, 150 i 450 mg/kg mc. Metamizol podawany podskórnie był dobrze tolerowany przez szczury we wszystkich stosowanych dawkach, jedyną nieprawidłowością była obecność ciałek Heinza w erytrocytach. W grupie tej podobnie jak w grupie metamizolu podawanego dożylnie w dawce 450 mg/kg mc. obserwowano wzrost liczby retikulocytów. Metamizol podawany podskórnie i dożylnie w dawce 450 mg/kg mc. powodował u psów rasy beagle spadek masy ciała, wzrost liczby ciałek Heinza i retikulocytów, a także spadek wartości hematokrytu, hemoglobiny, liczby erytrocytów i leukocytów. Pod koniec 4-tygodniowego badania odnotowano wzrost stężenia bilirubiny, azotu mocznikowego i fosfatazy alkalicznej we krwi.
Działanie mutagenne i rakotwórcze Dostępne są badania in vitro i in vivo dla metamizolu ze sprzecznymi wynikami w identycznych systemach testowych. Badania rakotwórczości wykazały, że metamizol nasila indukowane przez N'-nitrozodietyloaminę (DEN) zmiany nowotworowe w wątrobach szczurów, ale sam nie inicjuje tych zmian i nie jest kompletnym czynnikiem rakotwórczym. Po 25 do 72 tygodniach podawania metamizolu odnotowano wzrost stężenia S-transferazy glutationowej (GST-P+) i zaobserwowano powstawanie zmian przednowotworowych. W średniookresowych testach biologicznych obie postacie metamizolu (o podobnej czystości A i B) wykazywały prawie takie samo działanie rakotwórcze na komórki wątroby. W dwóch z trzech badań długookresowych na myszach przy podawaniu dużych dawek zaobserwowano liczne gruczolaki komórek wątroby.
Podawanie dużych dawek metamizolu jednocześnie z azotynem sodu lub podawanie produktu reakcji nitrowania metamizolu nie wykazało jego przezłożyskowego działania rakotwórczego.
IB nr C.I.z 11 Toksyczny wpływ na reprodukcję Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne metamizolu po podaniu dużych dawek. Śmierć zarodków zaobserwowano u królików już przy dawce dobowej 100 mg/kg mc., która nie jest śmiertelna dla matki. U szczurów obserwowano śmierć zarodków po podaniu dawek z zakresu śmiertelnego dla matki. Dawki dobowe powyżej 100 mg/kg mc. prowadziły u szczurów do wydłużenia czasu trwania ciąży i upośledzenia przebiegu porodu ze zwiększoną śmiertelnością matki i młodych. W badaniu łożyska szczurów wykazano, że działanie metamizolu jest bardziej nasilone na początku ciąży, głównie na etapie rozwoju i różnicowania się łożyska.
Badania nad płodnością na zwierzętach wykazały nieznacznie obniżoną częstość zachodzenia w ciążę w pokoleniu rodziców przy dawce powyżej 250 mg/kg mc. na dobę. Płodność pokolenia F1 nie została upośledzona.
Tolerancja Wykazano, że podawanie ogólne metamizolu indukuje antynocycepcję u młodych i dorosłych szczurów. W przypadku wielokrotnego podawania rozwija się tolerancja na antynocyceptywne działanie metamizolu, jak również tolerancja krzyżowa na takie działanie morfiny. Aktualne dane potwierdzają, że działanie przeciwbólowe wiąże się z działaniem endogennych systemów opioidowych.
Kwas solny (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6, w tej samej strzykawce, ze względu na ryzyko wystąpienia niezgodności.
Okres ważności po pierwszym otwarciu Produkt leczniczy Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po otwarciu.
Okres ważności po rozcieńczeniu Produkt leczniczy Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po rozcieńczeniu.
Ze względów mikrobiologicznych produkt leczniczy należy użyć natychmiast. Jeżeli produkt leczniczy nie zostanie użyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po pierwszym otwarciu i rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
IB nr C.I.z 12
Ampułka z oranżowego szkła typu I zawierająca 2 mL lub 5 mL roztworu.
Wielkości opakowań:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podanie dożylne: Przed podaniem produkt leczniczy należy rozcieńczyć w proporcji 1:10. Zawartość ampułki 2 mL należy rozcieńczyć w 20 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy. Zawartość ampułki 5 mL należy rozcieńczyć w 50 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy (patrz też 6.3).
Wygląd roztworu po rozcieńczeniu: Po rozcieńczeniu może nastąpić zmiana i (lub) pogłębienie zabarwienia w kierunku barwy żółtej, bez zmiany właściwości produktu leczniczego.
Mieszanie z tramadolem Wykazano, że Metamizole Kabi, 500 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań można mieszać z roztworami do wstrzykiwań zawierającymi tramadolu chlorowodorek 50 mg/mL oraz substancje pomocnicze: woda do wstrzykiwań i sodu octan. Mieszaninę tramadolu i metamizolu podaje się przygotowaną w stosunku masowym 1:10, po rozcieńczeniu w podanych wyżej roztworach, tj. przykładowo 2 mL produktu leczniczego Metamizole Kabi (o mocy 500 mg/mL) miesza się z 2 mL produktu leczniczego zawierającego tramadol (o mocy 50 mg/mL), a następnie mieszaninę rozcieńcza się w 20 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy (patrz też 6.3).
Gotowa mieszanina metamizolu i tramadolu po rozcieńczeniu może przybierać kolor żółtawy.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Pozwolenie nr 24221
IB nr C.I.z 13
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 22 sierpnia 2017 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25 maja 2022 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metamizole Kabi, 500 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każdy mL roztworu do wstrzykiwań zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego (Metamizolum natricum monohydricum).
Każda ampułka (2 mL) zawiera 1000 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Każda ampułka (5 mL) zawiera 2500 mg metamizolu sodowego jednowodnego.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań Przezroczysty roztwór, prawie bezbarwny do barwy brązowawożółtej, bez widocznych cząstek stałych. pH 6,0-7,5 Osmolalność: 550-750 mOsmol/kg
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Bóle różnego pochodzenia o dużym nasileniu. Gorączka, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne.
Metamizol w postaci roztworu do wstrzykiwań należy stosować tylko w przypadku, kiedy podanie doustne nie jest wskazane.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podanie dożylne lub domięśniowe.
Dawkowanie O dawce decyduje nasilenie bólu lub gorączki oraz indywidualna reakcja na Metamizole Kabi. Zasadnicze znaczenie ma wybór najmniejszej dawki umożliwiającej opanowanie bólu i gorączki.
U dzieci i młodzieży w wieku do 14 lat można podawać metamizol w pojedynczej dawce wynoszącej 8–16 mg na kg masy ciała. W przypadku gorączki u dzieci na ogół wystarcza dawka metamizolu wynosząca 10 mg na kilogram masy ciała. Dorosłym pacjentom i młodzieży w wieku od 15 lat (>53 kg) można podać maksymalnie 1000 mg w dawce pojedynczej.
W zależności od maksymalnej dawki dobowej pojedynczą dawkę można przyjmować nie częściej niż
IB nr C.I.z 2 Wyraźnego działania można spodziewać się w ciągu 30 minut od podania pozajelitowego.
Aby zminimalizować ryzyko reakcji hipotensyjnej, wstrzyknięcia dożylne muszą być podawane bardzo wolno.
W tabeli poniżej podano zalecane dawki pojedyncze oraz maksymalne dawki dobowe zależne od masy ciała lub wieku: Masa ciała Pojedyncza dawka Maksymalna dawka dobowa kg wiek mL mg mL mg 5–8 3–11 miesięcy 0,1–0,2 50–100 0,4–0,8 200–400 9–15 1–3 lata 0,2–0,5 100–250 0,8–2,0 400–1000 16–23 4–6 lat 0,3–0,8 150–400 1,2–3,2 600–1600 24–30 7–9 lat 0,4–1,0 200–500 1,6–4,0 800–2000 31–45 10–12 lat 0,5–1,4 250–700 2,0–5,6 1000–2800 46–53 13–14 lat 0,8–1,8 400–900 3,2–7,2 1600–3600 >53 ≥15 lat 1,0–2,0* 500–1000* 4,0–8,0* 2000–4000* *W razie potrzeby dawkę pojedynczą można zwiększyć do 5 mL (co odpowiada 2500 mg metamizolu), a dawkę dobową do 10 mL (co odpowiada 5000 mg metamizolu).
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci osłabieni oraz pacjenci ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu eliminacji z organizmu produktów metabolizmu metamizolu.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek W przypadku zaburzenia czynności nerek lub wątroby szybkość eliminacji jest zmniejszona, dlatego należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy produkt leczniczy stosowany jest przez krótki czas. Dotychczasowe doświadczenia związane z długotrwałym stosowaniem metamizolu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem wątroby i nerek są niewystarczające.
Sposób podawania i środki ostrożności Podanie produktu leczniczego powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza.
Konieczność podania dawki metamizolu większej niż zalecana powyżej w dawkowaniu należy wnikliwie rozważyć, ponieważ ryzyko niebezpiecznego spadku ciśnienia tętniczego prawdopodobnie rośnie wraz ze zwiększaniem dawki.
Podanie dożylne Aby zmniejszyć ryzyko wstrząsu anafilaktycznego oraz reakcji hipotensyjnych w czasie podawania produktu leczniczego drogą dożylną należy zachować następujące środki ostrożności: − przed podaniem roztwór należy ogrzać do temperatury ciała; − wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać bardzo powoli (500 mg/min); − przed podaniem produkt leczniczy należy rozcieńczyć - patrz punkt 6.6 i 6.3.
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi w tej samej strzykawce, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
IB nr C.I.z 3
Leżąca pozycja pacjenta i stałe kontrolowanie ciśnienia krwi, częstości bicia serca oraz częstości oddechu ułatwiają wczesne rozpoznanie reakcji anafilaktycznych i anafilaktoidalnych oraz reakcji hipotensyjnych.
Czas stosowania Czas stosowania jest uzależniony od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. W przypadku długotrwałego stosowania produktu leczniczego Metamizole Kabi niezbędne są regularne kontrolne badania krwi, w tym morfologia krwi z rozmazem.
4.3 Przeciwwskazania
− Nadwrażliwość na substancję czynną, inne pochodne pirazolonu (dotyczy to także pacjentów, u których wystąpiła w przeszłości agranulocytoza po zastosowaniu tych substancji) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. − Pacjenci z rozpoznanym zespołem astmy analgetycznej lub znaną nietolerancją na leki przeciwbólowe objawiające się pokrzywką, obrzękiem naczynioworuchowym, tj. pacjenci, którzy reagują skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na salicylany, paracetamol lub inne nieopioidowe leki przeciwbólowe, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak: diklofenak, ibuprofen, indometacyna lub naproksen. − Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 mL/min). − Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. − Ostra porfiria wątrobowa. − Zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po leczeniu cytostatykami) lub hematopoezy. − Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (ryzyko wystąpienia hemolizy). − Trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Metamizol należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych lub w przypadku, gdy inne metody leczenia są niedostępne lub nieodpowiednie.
Stosowanie metamizolu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia rzadkich, ale zagrażających życiu działań niepożądanych np. agranulocytozy lub wstrząsu anafilaktycznego, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz także punkt 4.8).
Agranulocytoza Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie na każdym etapie leczenia i niezależnie od dawki produktu leczniczego. Należy poinformować pacjenta, aby natychmiast przerwał stosowanie produktu leczniczego i poinformował lekarza w przypadku zaobserwowania objawów mogących świadczyć o wystąpieniu agranulocytozy, np. gorączki, dreszczy, bólu gardła lub owrzodzeń w jamie ustnej. W przypadku wystąpienia neutropenii należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego i zlecić regularne wykonywanie morfologii krwi aż do uzyskania prawidłowych wyników. W przypadku długotrwałego podawania metamizolu, należy regularnie wykonywać morfologię krwi z rozmazem białych krwinek.
Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne Należy poinformować pacjenta o tym, aby w przypadku wystąpienia objawów reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, np. duszności, obrzęku języka, obrzęku naczynioruchowego, wysypki czy pokrzywki natychmiast odstawił produkt leczniczy i wezwał pomoc lekarską, gdyż istnieje zagrożenie życia.
Pacjenci wykazujący reakcję anafilaktyczną lub inną immunologiczną reakcję na metamizol są także narażeni na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny.
Pacjenci wykazujący reakcję anafilaktoidalną na metamizol są także szczególnie narażeni na podobną IB nr C.I.z 4 reakcję na nieopioidowe leki przeciwbólowe.
Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych po przyjęciu produktu leczniczego zawierającego metamizol jest znacznie podwyższone u pacjentów: − z zespołem astmy analgetycznej lub nietolerancją leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym (patrz punkt 4.3), w szczególności jeśli towarzyszy jej polipowate zapalenie błony śluzowej nosa i zatok; − z astmą oskrzelową, szczególnie przy jednoczesnym występowaniu zapalenia zatok przynosowych i polipów w nosie; − z przewlekłą pokrzywką; − z nietolerancją niektórych barwników (np. tartrazyna) lub konserwantów (np. benzoesany); − z nietolerancją alkoholu objawiającą się kichaniem, łzawieniem oczu i silnym zaczerwienieniem twarzy w reakcji nawet na niewielkie ilości alkoholu; może to wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną (patrz punkt 4.3).
U pacjentów z uczuleniem może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. Dlatego podczas stosowania metamizolu zaleca się zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą lub atopią.
Pacjentom z podwyższonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych metamizol wolno podawać tylko po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Jeśli zajdzie taka konieczność należy podawać go w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej, z zapewnieniem możliwości udzielenia pomocy w nagłym przypadku.
Ciężkie reakcje skórne Podczas leczenia metamizolem notowano występowanie ciężkich niepożądanych reakcji skórnych (SCAR, ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) i reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), mogących zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu.
Należy poinformować pacjenta o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle obserwować, czy nie występują u niego reakcje skórne.
W przypadku pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych świadczących o wystąpieniu tych reakcji, należy natychmiast odstawić leczenie metamizolem — ponowne stosowanie leczenia metamizolem w przyszłości jest niedopuszczone (patrz punkt 4.3).
Niedociśnienie tętnicze W niektórych przypadkach, podczas podawania metamizolu mogą wystąpić reakcje hipotensyjne (patrz także punkt 4.8). Reakcje te są zależne od dawki i występują częściej po podaniu pozajelitowym niż doustnym.
Ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego jest wyższe w następujących sytuacjach: − w przypadku szybkiego podawania dożylnego; − u pacjentów z niedociśnieniem, zmniejszoną objętością wodno-elektrolitową lub odwodnieniem, niestabilnych hemodynamicznie lub z niewydolnością krążenia (np. pacjenci z zawałem mięśnia sercowego lub urazem wielonarządowym); − u pacjentów z wysoką gorączką.
U tych pacjentów należy bardzo dokładnie rozważyć konieczność stosowania metamizolu i podawać go pod uważnym nadzorem lekarza ze szczególnym kontrolowaniem stanu pacjenta. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji hipotensyjnych można zastosować odpowiednie środki zapobiegające, np. wyrównanie zaburzeń krążenia.
Podczas stosowania metamizolu obserwowano wystąpienie niedokrwistości hemolitycznej i aplastycznej (patrz punkt 4.8).
IB nr C.I.z 5 Metamizol należy podawać pacjentom z ciężką chorobą wieńcową lub istotnym zwężeniem naczyń domózgowych tylko pod ścisłą kontrolą czynności układu krążenia.
Metamizol należy podawać powoli w celu wczesnego rozpoznania reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych oraz uniknięcia nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi (patrz punkt 4.2).
Metamizol należy podawać pacjentom z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka i zastosowaniu odpowiednich środków zapobiegających (patrz punkty 4.2 i 5.3). Metamizol jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 mL/min) i (lub) ciężkimi zaburzeniami wątroby (patrz punkt 4.3).
Stosowanie metamizolu wiąże się z wystąpieniem ostrych ataków porfirii. Metamizol jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z porfirią (patrz punkt 4.3).
Polekowe uszkodzenie wątroby U pacjentów leczonych metamizolem notowano przypadki ostrego zapalenia wątroby, przebiegającego głównie z uszkodzeniem komórek wątrobowych i pojawiającego się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, w tym z żółtaczką, często w kontekście reakcji nadwrażliwości na inne leki (np. wysypka skórna, dyskrazje komórek krwi, gorączka i eozynofilia) lub z jednoczesnymi cechami zapalenia wątroby na podłożu autoimmunologicznym. U większości pacjentów objawy ustępowały po przerwaniu leczenia metamizolem, jednak w pojedynczych przypadkach notowano progresję do ostrej niewydolności wątroby z koniecznością przeszczepienia tego narządu.
Mechanizm powstawania uszkodzenia wątroby na skutek stosowania metamizolu nie jest jasno określony, ale dane wskazują na występowanie mechanizmu immunologiczno-alergicznego. Pacjentów należy informować o konieczności kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów świadczących o uszkodzeniu wątroby. U takiego pacjenta należy przerwać leczenie metamizolem i wykonać badania czynności wątroby.
Jeśli u pacjenta nastąpiło uszkodzenie wątroby podczas stosowania metamizolu, nie należy ponownie wdrażać leczenia metamizolem, jeśli nie stwierdzono innych przyczyn uszkodzenia wątroby.
Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczej Ten produkt leczniczy zawiera 32,7 mg sodu w 1 mL roztworu do wstrzykiwań, co odpowiada 1,64% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Metamizol nasila działanie przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny i doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Produkty lecznicze indukujące enzymy (np. glutetymid) mogą zmniejszać efekt działania metamizolu.
Jednoczesne stosowanie metamizolu i chlorpromazyny może wywołać ciężką hipotermię.
Jednoczesne stosowanie z metamizolem może zmniejszać stężenie oleandomycyny w osoczu, ale zwiększać jej średni czas wchłaniania.
Istnieją doniesienia o interakcjach metamizolu z kaptoprylem i metotreksatem. Stopień, w jakim metamizol zmienia działanie tych leków pozostaje nieznany.
Jednoczesne stosowanie metamizolu z kwasem acetylosalicylowym może zmniejszać skuteczność kwasu acetylosalicylowego w hamowaniu agregacji płytek krwi. Z tego względu należy zachować IB nr C.I.z 6 ostrożność u pacjentów stosujących małe dawki kwasu acetylosalicylowego w celu profilaktyki wystąpienia zawału serca.
Farmakokinetyczna indukcja enzymów metabolizujących Metamizol może indukować enzymy metabolizujące, w tym CYP2B6 i CYP3A4. Jednoczesne podawanie metamizolu i bupropionu, efawirenzu, metadonu, walproinianu, cyklosporyny, takrolimusu lub sertraliny może zmniejszyć stężenie tych leków w osoczu i ograniczyć ich skuteczność kliniczną. Dlatego też zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego podawania z metamizolem; w stosownych przypadkach należy monitorować odpowiedź kliniczną i (lub) stężenie produktu leczniczego.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Dostępna jest jedynie ograniczona ilość danych dotyczących stosowania metamizolu u kobiet w ciąży.
Na podstawie opublikowanych danych pochodzących od kobiet w ciąży otrzymujących metamizol w pierwszym trymestrze (n=568) nie zidentyfikowano żadnych dowodów świadczących o działaniu teratogennym lub embriotoksycznym. W wybranych przypadkach dopuszczalne może być podanie metamizolu w pojedynczych dawkach w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, gdy nie ma innej możliwości leczenia. Zasadniczo jednak nie zaleca się stosowania metamizolu w pierwszym i drugim trymestrze ciąży. Stosowanie w trzecim trymestrze ciąży wiąże się ze szkodliwym wpływem na płód (zaburzenie czynności nerek i zwężenie przewodu tętniczego), a zatem metamizol jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3). W razie nieumyślnego podania metamizolu w trzecim trymestrze ciąży należy skontrolować płyn owodniowy i przewód tętniczy w badaniu ultrasonograficznym i echokardiograficznym.
Metamizol przechodzi przez barierę łożyskową.
Wykazano, że metamizol hamuje podział komórek łożyska w początkowym etapie jego rozwoju. Wyniki badania klinicznego wykazują, że stosowanie metamizolu w okresie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia guza Wilmsa u potomstwa. Tak jak w przypadku innych inhibitorów syntezy prostaglandyn, stosowanie metamizolu w okresie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia małowodzia i przedwczesnego zamknięcia przewodu tętniczego (przewodu Botalla). Nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia agranulocytozy u noworodków.
U zwierząt metamizol miał szkodliwy wpływ na rozrodczość, ale nie działał teratogennie (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią Produkty rozkładu metamizolu przenikają do mleka ludzkiego w znaczących ilościach i nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią. Z tego względu należy w szczególności unikać wielokrotnego stosowania metamizolu w okresie karmienia piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu należy zalecić matkom zbieranie i wylewanie pokarmu przez 48 godzin od podania produktu leczniczego.
Płodność Brak danych dotyczących wpływu metamizolu na płodność u ludzi. Badania nad płodnością na zwierzętach wykazały nieznacznie obniżoną częstość zachodzenia w ciążę w pokoleniu rodziców przy dawce powyżej 250 mg/kg mc. na dobę. Płodność pokolenia F1 nie została upośledzona (patrz punkt 5.3).
IB nr C.I.z 7
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Metamizol może powodować senność, zmęczenie i niedociśnienie tętnicze. Należy poinformować pacjenta, że nie wolno mu prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać czynności wymagających uwagi, jeśli wystąpią u niego którekolwiek z wymienionych objawów.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane pogrupowano według klasyfikacji układów i narządów MedDRA, a częstość występowania działań niepożądanych określono następująco: często (≥1/100 do <1/10), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko: leukopenia. Bardzo rzadko: agranulocytoza, małopłytkowość. Nieznana: niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia.
Agranulocytoza może wystąpić niespodziewanie oraz u pacjentów, u których wcześniej stosowano metamizol bez żadnych powikłań. Agranulocytoza jest działaniem niepożądanym zagrażającym życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz także punkt 4.4). Do typowych jej objawów należą gorączka, dreszcze, ból gardła, trudności w połykaniu, owrzodzenia jamy ustnej i uszkodzenia błon śluzowych (np. nosa, narządów płciowych i odbytnicy). Bardzo rzadko obserwowano wystąpienie powiększonych węzłów chłonnych. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych działań niepożądanych należy natychmiast przerwać podawanie metamizolu, nie czekając na wyniki badań laboratoryjnych.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, wstrząs anafilaktyczny (z możliwym skutkiem śmiertelnym).
Reakcje te mogą wystąpić w trakcie podawania lub w ciągu kilku godzin po podaniu. Zwykle występują w ciągu godziny po podaniu. Mniej nasilone reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne występują w postaci zmian na skórze lub błonach śluzowych (np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka, obrzęk) lub rzadziej w postaci zaburzeń żołądka i jelit. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić reakcje ogólne, w tym ciężki obrzęk naczynioruchowy, ciężki skurcz oskrzeli, duszność, zaburzenia rytmu serca i niedociśnienie tętnicze, które mogą prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, z możliwym skutkiem śmiertelnym.
Zaburzenia naczyniowe Nieznana: niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4). Szybkie podawanie dożylne zwiększa ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnej.
Zaburzenia żołądka i jelit Nieznana: nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, suchość w jamie ustnej.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana: ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypka. Nieznana: pokrzywka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS).
W związku z leczeniem metamizolem zgłaszano ciężkie niepożądane reakcje skórne (SCAR), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczną nekrolizę naskórka (TEN) i reakcję polekową z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS) (patrz punkt 4.4).
IB nr C.I.z 8 Zaburzenia endokrynologiczne Podczas podawania metamizolu może wystąpić porfiria.
Zaburzenia układu nerwowego Nieznana: senność, zmęczenie, ból głowy.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Podczas podawania metamizolu może wystąpić skurcz oskrzeli.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Podczas podawania metamizolu we wstrzyknięciu mogą wystąpić ból i reakcje w miejscu podania.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieznana: polekowe uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy przedawkowania Po dożylnym podaniu metamizolu mogą wystąpić nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, ból brzucha, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, wysypka i niedociśnienie tętnicze (czasami prowadzące do wstrząsu). Do innych objawów przedawkowania należą: osłabienie, ból głowy, gorączka i pokrzywka. W przypadku ostrego przedawkowania mogą wystąpić również zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek (np. wskutek śródmiąższowego zapalenia nerek), objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, senność, śpiączka, drgawki) oraz tachykardia.
Leczenie przedawkowania Brak specyficznego antidotum dla metamizolu. Należy stosować leczenie objawowe. Wydalanie głównego metabolitu metamizolu, 4-N-metyloaminoantypiryny (MAA) można przyspieszyć przez zastosowanie hemodializy, hemofiltracji lub hemoperfuzji.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe; pirazolony. Kod ATC: N02BB02.
Metamizol jest pochodną pirazolonu o silnym działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i spazmolitycznym, ale słabym działaniu przeciwzapalnym. IB nr C.I.z 9 Metamizol zmniejsza syntezę prostaglandyn, zarówno w obwodowym, jak i ośrodkowym układzie nerwowym poprzez hamowanie aktywności cyklooksygenazy-1 (COX-1) i cyklooksygenazy-2 (COX-2). Metamizol stymuluje wydzielanie ß-endorfin przez przysadkę i podwzgórze, zmniejsza poziom endogennych pirogenów i bezpośrednio wpływa na ośrodek termoregulacji w podwzgórzu. Sugeruje się, że antynocyceptywne działanie metamizolu wiąże się z jego wpływem na działanie ośrodkowego układu nerwowego. Metamizol, podobnie jak morfina, ale w przeciwieństwie do pochodnych kwasu acetylosalicylowego, wywiera bezpośredni wpływ na przesyłanie sygnałów bólowych. Przypuszcza się również, że metamizol wywiera działanie bezpośrednio na nocyceptywny szlak bodźców nerwowych wywołując efekt przeciwbólowy. Metamizol wykazuje silniejsze działanie przeciwbólowe niż kwas acetylosalicylowy lub paracetamol. Działanie przeciwgorączkowe metamizolu wiąże się z jego działaniem na ośrodkowy układ nerwowy. Przypuszcza się, że metamizol hamuje syntezę prostaglandyn także poza barierą krew-mózg. Inna hipoteza dotyczy zróżnicowanej wrażliwości tkanek na działanie prostaglandyn. Działanie spazmolityczne metamizolu wynika z hamowania przez niego uwalniania wewnątrzkomórkowych jonów Ca 2+ . Ten efekt metamizolu jest prawdopodobnie związany z hamowaniem odpowiedzi inozytolofosforanu (IP) na ATP w komórkach LTK8. Hamowanie przez metamizol gromadzenia się IP może wynikać z jego bezpośredniego działania hamującego aktywność fosfolipazy C (PLC) lub też zaburzenia aktywacji PLC przez receptory sprzężone z białkami G (GPCR).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu domięśniowym metamizolu biodostępność jego aktywnego metabolitu, 4-N-metyloaminoantipyriny (MAA) wynosi około 87%. Po podaniu domięśniowym dawki jednorazowej 1 g maksymalne stężenia w osoczu (C max ) metabolitów MAA i 4-N-aminoantipyriny (AA) wynosiły odpowiednio 11,4 mg/l i 1,6 mg/l. Maksymalne stężenia w osoczu (t max ) tych metabolitów osiągane są odpowiednio po 1,7 godz. i 5,5 godz.
Dystrybucja Metabolity metamizolu wiążą się z białkami osocza w następującym stopniu: MAA w 58%, AA w 48%, 4-N-formyloaminoantipyrina (FAA) w 18%, a 4-N-acetyloaminoantipyrina (AAA) w 14%. Okres półtrwania w osoczu in vitro wynosi 16 minut. Po podaniu dożylnym metamizolu średnia objętość dystrybucji MAA wynosi 33,5 l. Metamizol przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. W dawkach terapeutycznych wszystkie aktywne metabolity metamizolu przenikają do mleka ludzkiego.
Metabolizm Metamizol podlega intensywnej biotransformacji w wątrobie, a jego główny metabolit jest aktywny farmakologicznie. Działanie kliniczne wykazuje głównie 4-N-metyloaminoantipyrina (MAA), w pewnym stopniu także 4-aminoantypiryna (AA). Metabolity AAA i FAA są farmakologicznie nieaktywne.
Eliminacja Metamizol wydalany jest z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów AAA i FAA. Po podaniu dożylnym metamizolu, ponad 90% znakowanej dawki wykryto w moczu i mniej niż 10% w kale. Okresy półtrwania w fazie eliminacji metabolitów wynoszą odpowiednio około 3 i 6 godz.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Pole powierzchni pod krzywą (AUC) jest większe 2-3-krotnie. U tych pacjentów należy unikać stosowania dużych dawek metamizolu.
IB nr C.I.z 10 Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Dostępne dane wskazują na zmniejszoną szybkość eliminacji niektórych metabolitów (AAA i FAA). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy unikać wielokrotnego stosowania dużych dawek metamizolu (patrz również punkt 4.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Okres półtrwania w fazie eliminacji metabolitu MAA jest około trzykrotnie dłuższy niż u zdrowych pacjentów. Należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy produkt leczniczy stosowany jest przez krótki czas (patrz również punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność po podaniu wielokrotnym Dostępne są badania na temat toksyczności po podaniu wielokrotnym przeprowadzane na różnych gatunkach zwierząt.
W badaniu toksyczności podprzewlekłej metamizolu przeprowadzonym na szczurach nie zaobserwowano widocznych zmian w przewodzie pokarmowym. Liczby czerwonych krwinek i leukocytów pozostawały w zakresie wartości prawidłowych. Jednak stwierdzono znaczne zmniejszenie wartości hematokrytu, hemoglobiny oraz objętości krwinek czerwonych. Po zakończeniu podawania metamizolu nie zaobserwowano znaczących zmian w wartościach parametrów hematologicznych. W jednym z badań szczury otrzymywały metamizol przez 6 miesięcy doustnie po 100-900 mg/kg mc. Po 13 tygodniach stosowania największej dawki (900 mg/kg mc.) zaobserwowano zwiększenie liczby retikulocytów oraz ciałek Heinza. Psy otrzymywały przez 6 miesięcy metamizol w dawkach od 30 do 600 mg/kg mc. W zależności od dawki od 300 mg/kg mc., obserwowano niedokrwistość hemolityczną oraz zaburzenia czynności nerek i wątroby. W badaniu histologicznym w wielu narządach zaobserwowano oznaki hemosyderozy, a nasilenie tych zmian było zależne od dawki.
W badaniu toksyczności podostrej szczurom i psom przez 4 tygodnie podawano dożylnie lub podskórnie metamizol w dawkach 50, 150 i 450 mg/kg mc. Metamizol podawany podskórnie był dobrze tolerowany przez szczury we wszystkich stosowanych dawkach, jedyną nieprawidłowością była obecność ciałek Heinza w erytrocytach. W grupie tej podobnie jak w grupie metamizolu podawanego dożylnie w dawce 450 mg/kg mc. obserwowano wzrost liczby retikulocytów. Metamizol podawany podskórnie i dożylnie w dawce 450 mg/kg mc. powodował u psów rasy beagle spadek masy ciała, wzrost liczby ciałek Heinza i retikulocytów, a także spadek wartości hematokrytu, hemoglobiny, liczby erytrocytów i leukocytów. Pod koniec 4-tygodniowego badania odnotowano wzrost stężenia bilirubiny, azotu mocznikowego i fosfatazy alkalicznej we krwi.
Działanie mutagenne i rakotwórcze Dostępne są badania in vitro i in vivo dla metamizolu ze sprzecznymi wynikami w identycznych systemach testowych. Badania rakotwórczości wykazały, że metamizol nasila indukowane przez N'-nitrozodietyloaminę (DEN) zmiany nowotworowe w wątrobach szczurów, ale sam nie inicjuje tych zmian i nie jest kompletnym czynnikiem rakotwórczym. Po 25 do 72 tygodniach podawania metamizolu odnotowano wzrost stężenia S-transferazy glutationowej (GST-P+) i zaobserwowano powstawanie zmian przednowotworowych. W średniookresowych testach biologicznych obie postacie metamizolu (o podobnej czystości A i B) wykazywały prawie takie samo działanie rakotwórcze na komórki wątroby. W dwóch z trzech badań długookresowych na myszach przy podawaniu dużych dawek zaobserwowano liczne gruczolaki komórek wątroby.
Podawanie dużych dawek metamizolu jednocześnie z azotynem sodu lub podawanie produktu reakcji nitrowania metamizolu nie wykazało jego przezłożyskowego działania rakotwórczego.
IB nr C.I.z 11 Toksyczny wpływ na reprodukcję Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne metamizolu po podaniu dużych dawek. Śmierć zarodków zaobserwowano u królików już przy dawce dobowej 100 mg/kg mc., która nie jest śmiertelna dla matki. U szczurów obserwowano śmierć zarodków po podaniu dawek z zakresu śmiertelnego dla matki. Dawki dobowe powyżej 100 mg/kg mc. prowadziły u szczurów do wydłużenia czasu trwania ciąży i upośledzenia przebiegu porodu ze zwiększoną śmiertelnością matki i młodych. W badaniu łożyska szczurów wykazano, że działanie metamizolu jest bardziej nasilone na początku ciąży, głównie na etapie rozwoju i różnicowania się łożyska.
Badania nad płodnością na zwierzętach wykazały nieznacznie obniżoną częstość zachodzenia w ciążę w pokoleniu rodziców przy dawce powyżej 250 mg/kg mc. na dobę. Płodność pokolenia F1 nie została upośledzona.
Tolerancja Wykazano, że podawanie ogólne metamizolu indukuje antynocycepcję u młodych i dorosłych szczurów. W przypadku wielokrotnego podawania rozwija się tolerancja na antynocyceptywne działanie metamizolu, jak również tolerancja krzyżowa na takie działanie morfiny. Aktualne dane potwierdzają, że działanie przeciwbólowe wiąże się z działaniem endogennych systemów opioidowych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Kwas solny (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6, w tej samej strzykawce, ze względu na ryzyko wystąpienia niezgodności.
6.3 Okres ważności
Okres ważności po pierwszym otwarciu Produkt leczniczy Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po otwarciu.
Okres ważności po rozcieńczeniu Produkt leczniczy Metamizole Kabi należy użyć natychmiast po rozcieńczeniu.
Ze względów mikrobiologicznych produkt leczniczy należy użyć natychmiast. Jeżeli produkt leczniczy nie zostanie użyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po pierwszym otwarciu i rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
IB nr C.I.z 12
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Ampułka z oranżowego szkła typu I zawierająca 2 mL lub 5 mL roztworu.
Wielkości opakowań:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaPodanie dożylne: Przed podaniem produkt leczniczy należy rozcieńczyć w proporcji 1:10. Zawartość ampułki 2 mL należy rozcieńczyć w 20 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy. Zawartość ampułki 5 mL należy rozcieńczyć w 50 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy (patrz też 6.3).
Wygląd roztworu po rozcieńczeniu: Po rozcieńczeniu może nastąpić zmiana i (lub) pogłębienie zabarwienia w kierunku barwy żółtej, bez zmiany właściwości produktu leczniczego.
Mieszanie z tramadolem Wykazano, że Metamizole Kabi, 500 mg/mL, roztwór do wstrzykiwań można mieszać z roztworami do wstrzykiwań zawierającymi tramadolu chlorowodorek 50 mg/mL oraz substancje pomocnicze: woda do wstrzykiwań i sodu octan. Mieszaninę tramadolu i metamizolu podaje się przygotowaną w stosunku masowym 1:10, po rozcieńczeniu w podanych wyżej roztworach, tj. przykładowo 2 mL produktu leczniczego Metamizole Kabi (o mocy 500 mg/mL) miesza się z 2 mL produktu leczniczego zawierającego tramadol (o mocy 50 mg/mL), a następnie mieszaninę rozcieńcza się w 20 mL 0,9% roztworu chlorku sodu lub roztworu płynu Ringera z mleczanami, lub 5% roztworu glukozy (patrz też 6.3).
Gotowa mieszanina metamizolu i tramadolu po rozcieńczeniu może przybierać kolor żółtawy.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUFresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 24221
IB nr C.I.z 13
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 22 sierpnia 2017 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25 maja 2022 r.