Anidulafungin Sandoz

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Anidulafungin Sandoz, 100 mg, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji Anidulafunginum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.  Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.  W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.  Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Anidulafungin Sandoz i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Anidulafungin Sandoz

3. Jak stosować Anidulafungin Sandoz

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak p rzechowywać Anidulafungin Sandoz

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Anidulafungin Sandoz i w jakim celu się go stosuje

Lek Anidulafungin Sandoz zawiera substancję czynną anidulafunginę i jest przepisywany dorosłym oraz dzieciom i młodzieży w wieku od 1 miesiąca do poniżej 18 lat w leczeniu zakażenia grzybiczego krwi lub narządów wewnętrznych, tzw. kandydozy inwazyjnej. Zakażenie to wywołują komórki grzyba (drożdżaki) o nazwie Candida. Anidulafungin Sandoz należy do grupy leków nazwanych echinokandynami. Leki z tej grupy stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń grzybiczych. Lek Anidulafungin Sandoz hamuje prawidłowy proces wytwarzania ściany komórkowej grzyba. W obecności tego leku ściany komórkowe grzyba są niepełne lub uszkodzone, co powoduje, że stają się kruche lub niezdolne do wzrost u.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Anidulafungin Sandoz

Kiedy nie stoso wać leku Anidulafungin Sandoz  jeśli pacjent ma uczulenie na anidulafunginę, inne echinokandyny (np. kaspofunginy octan) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Anidulafungin Sandoz należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Lekarz może zadecydować o kontrolowaniu:  czynności wątroby, szczególnie uważnie u pacjentów, u których zaburzenia czynności wątroby wystąpiły w trakcie leczenia;  objawów reakcji alergicznej (takich jak świąd, świszczący oddech, pojawienie się plam na skórze) u pacjentów, którzy podczas leczenia lekiem Anidulafungin Sandoz otrzymują leki znieczulające;  objawów reakcji związanych z infuzją, takich jak wysypka, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie;  skrócenia oddechu/trudności w oddychaniu, zawrotów głowy lub oszołomienia.
Dzieci i młodzież Lek u Anidulafungin Sandoz nie należy stosować u pacjentów w wieku poniżej 1 miesiąca życia.
Anidulafungin Sandoz a inn e leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez dorosłego pacjenta lub dziecko obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Ciąża i karmienie piersią Działanie leku Anidulafungin Sandoz u kobiet w ciąży nie jest znane. Dlatego nie zaleca się jego stosowaniu w czasie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania leku Anidulafungin Sandoz, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Działanie leku Anidulafungin Sandoz u kobiet karmiących piersią nie jest znane. Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Anidulafungin Sandoz w czasie karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Anidulafungin Sandoz zawiera fruktozę i sód Lek Anidulafungin Sandoz zawiera 100 mg fruktozy w każdej fiolce. Jeżeli stwierdzono wcześniej u dorosłego pacjenta (lub dziecka) dziedziczną nietolerancję fruktozy, rzadką chorobę genetyczną, dorosły pacjent (lub dziecko) nie może przyjmować tego leku. U pacjentów z dziedziczną nietolerancją fruktozy organizm nie rozkłada fruktozy zawartej w tym leku, co może spowodować ciężkie działania niepożądane. Należy poinformować lekarza przed przyjęciem tego leku o tym, że dorosły pacjent (lub dziecko) ma dziedziczną nietolerancję fruktozy lub nie powinien przyjmować słodkich pokarmów lub napojów z powodu nudności, wymiotów lub nieprzyjemnych działań niepożądanych, tj. wzdęcia, skurcze żołądka lub biegunka.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Anidulafungin Sandoz

Lek Anidulafungin Sandoz jest zawsze przygotowywany i podawany przez lekarza lub inny personel medyczny (więcej informacji o sposobie przygotowania leku znajduje się na końcu ulotki, w części przeznaczonej wyłącznie dla fachowego personelu medycznego).
U dorosłych leczenie rozpoczyna się od dawki 200 mg podawanej w pierwszej dobie (dawka nasycająca). Następnie podaje się dawkę dobową 100 mg (dawka podtrzymująca).
U dzieci i młodzieży (w wieku od 1 miesiąca do poniżej 18 lat) leczenie rozpoczyna się od dawki 3,0 mg/kg mc. (dawka nieprzekraczająca 200 mg) w pierwszym dniu (dawka nasycająca). Następnie podawana jest dawka 1,5 mg/kg mc./dobę (dawka nieprzekraczająca 100 mg) (dawka podtrzymująca). Podawana dawka zależy od masy ciała pacjenta.
Lek Anidulafungin Sandoz powinien być podawany raz na dobę w powolnej infuzji dożylnej (kroplówce). U dorosłychdawkę podtrzymującą podaje się w infuzji trwającej co najmniej 1,5 godziny, a dawkę nasycającą przez 3 godziny. U dzieci i młodzieży podawanie wlewu może trwać krócej, w zależności od masy ciała pacjenta.
Lekarz określi czas trwania leczenia oraz dawkę leku podawaną każdego dnia i będzie kontrolował reakcję pacjenta na leczenie oraz jego stan.
Na ogół leczenie trwa co najmniej 14 dni po ostatnim dniu, w którym stwierdzono obecność drożdżaków Candida we krwi pacjenta.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Anidulafungin Sandoz Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy nie otrzymał za dużej dawki leku Anidulafungin Sandoz, powinien niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub innego personelu medycznego.
Pominięcie przyjęcia leku Anidulafungin Sandoz Lek podawany jest pacjentowi pod ścisłym nadzorem medycznym, dlatego pominięcie dawki jest mało prawdopodobne. Jeśli jednak pacjent ma wątpliwości, czy otrzymał dawkę leku, powinien powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Lekarz nie powinien podawać podwójnej dawki leku .
Przerwanie stosowania leku Anidulafungin Sandoz Przerwanie przez lekarza stosowania leku Anidulafungin Sandoz nie powinno wywołać u pacjenta żadnych objawów.
Po zakończeniu stosowania leku Anidulafungin Sandoz lekarz może przepisać inny lek w celu kontynuacji leczenia zakażenia grzybiczego lub zapobiegania jego nawrotom.
W razie nawrotu pierwotnych objawów należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub fachowy personel medyczny.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre z tych działań niepożądanych zostaną zaobserwowane przez lekarza podczas kontrolowania odpowiedzi pacjenta na leczenie oraz jego stanu.
Podczas podawania leku anidulafunginy rzadko zgłaszano przypadki zagrażających życiu reakcji alergicznych, np. takich jak trudności w oddychaniu ze świszczącym oddechem lub zaostrz enie istniejącej wysypki.
Jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z wymienionych ciężki ch działa ń niepożądanych, należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub fachowy personel medyczny:  drgawki  nagłe zaczerwienienie skóry, zwł aszcza twarzy  wysypka, świąd  uderzenia gorąca  pokrzywka  nagł y skurcz mięśni otaczających drogi oddechowe, powodujący świszczący oddech lub kaszel  trudności w oddychaniu
Inne działa nia niepożądane:
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)  małe stężenie potasu we krwi (hipokaliemia)  biegunka  nudności
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób)  drgawki  ból głowy  wymioty  zmiany wyników badań krwi oceniających czynność wątroby  wysypka, świąd  zmiany wyników badań krwi oceniających czynność nerek  zaburzenia przepływu żółci z pęcherzyka żółciowego do jelita (zastój żółci)  duże stężenie cukru we krwi  wysokie ciśnienie krwi  niskie ciśnienie krwi  nagły skurcz mięśni otaczających drogi oddechowe, powodujący świszczący oddech lub kaszel  trudności w oddychaniu
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób)  zaburzenia krzepnięcia krwi  nagłe zaczerwienienie skóry, zwłaszcza twarzy  uderzenia gorąca  ból brzucha  pokrzywka  ból w miejscu wstrzyknięcia
Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych)  zagrażające życiu reakcje alergiczne
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309 , strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Anidulafungin Sandoz

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność koncentratu roztworu do infuzji przez 24 godziny w temperaturze 25ºC.
Roztwór do infuzji może być przechowywany w temperaturze 25ºC (temperatura pokojowa) przez 48 godzin (nie zamrażać) i powinien być podany w temperaturze 25ºC w ciągu 48 godzin. .
Ze względu na czystość mikrobiologiczną produkt leczniczy należy natychmiast zużyć. W przeciwnym razie za warunki i czas przechowywania przed podaniem odpowiedzialność ponosi użytkownik. Roztwór może być przechowywany nie dłużej niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że odtworzenia i rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach z zachowaniem aseptyki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Anidulafungin Sandoz  Substancją czynną jest anidulafungina. Jedna fiolka zawiera 100 mg anidulafunginy. Przygotowany koncentrat roztworu do infuzji zawiera 3,33 mg/ml anidulafunginy, a rozcieńczony roztwór do infuzji zawiera 0,77 mg/ml anidulafunginy.  Pozostałe składniki to: fruktoza, mannitol, polisorbat 80, kwas (S)-mlekowy, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), kwas solny stężony (do ustalenia pH).
Jak wygląda lek Anidulafungin Sandoz i co zawiera opakowanie Lek Anidulafungin to biały lub białawy krążek lub proszek.
Lek dostępny jest w tekturowych pudełkach zawierających 1 fiolkę z proszkiem do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji.
Wielkość opakowań: 1 fiolka
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca PHARMIDEA SIA Rūpnīcu iela 4, Olaine, Olaine novads LV-2114, Łotwa
LYOCONTRACT GmbH Pulverwiese 1
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1 Sachsen-Anhalt
LABORATORIOS ALCALÁ FARMA, S.L. Avenida de Madrid, 82 Alcalá de Henares, 28802 Madryt, Hiszpania

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Logo Sandoz
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 04/2024

Poniższe informacje przeznaczone są wyłącznie dla fachowego personelu medycznego i dotyczą wyłącznie pojedynczej fiolki leku Anidulafungin Sandoz.
Produkt leczniczy Anidulafungin Sandoz należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań, a uzyskany koncentrat rozcieńczyć WYŁĄCZNIE 9 mg/ml (0,9%) roztworem sodu chlorku do infuzji lub Anidulafungin Sandoz z lekami, substancjami pomocniczymi ani roztworami do podawania dożylnego innymi niż 9 mg/ml (0,9%) roztwór sodu chlorku do infuzji lub 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy do infuzji.
Rozpuszczenie proszku (odtworzenie) Zawartość każdej fiolki należy rozpuścić z zachowaniem zasad aseptyki w 30 ml wody do wstrzykiwań w celu uzyskania koncentratu o stężeniu 3,33 mg/ml. Rozpuszczenie może trwać do widocznych cząstek. Jeśli po rozcieńczeniu widoczne są stałe cząstki lub zmiana zabarwienia, roztwór należy usunąć.
Przygotowany koncentrat roztworu do infuzji można przechowywać przed rozcieńczeniem do
Rozcieńczenie i infuzja Przenieść z zachowaniem zasad aseptyki zawartość fiolki (fiolek) po odtworzeniu do worka infuzyjnego (lub butelki) zawierającego 9 mg/ml (0,9%) roztwór sodu chlorku do infuzji lub 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy do infuzji w celu uzyskania końcowego
stężeniu 0,77 mg/ml. U dzieci i młodzieży objętość roztworu do infuzji potrzebna do podania odpowiedniej dawki będzie się różnić w zależności od masy ciała pacjenta. Poniższa tabela przedstawia odpowiednie objętości dla każdej dawki.
Rozcieńczenia konieczne do podania produktu Anidulafungin Sandoz
Dawka Liczba fiolek z proszkiem Całkowita objętość koncentratu Objętość roztworu do rozcieńczenia A
Całkowita objętość roztworu do infuzji B
Szybkość infuzji Minimalny czas trwania infuzji A
infuzji. B

Szybkość infuzji nie powinna być większa niż 1,1 mg/min (co odpowiada 1,4 ml/min, jeśli odtworzenie i rozcieńczenie przeprowadzono zgodnie z instrukcją), patrz punkty 4.2, 4.4 i 4.8.
Produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy przed podaniem obejrzeć, czy nie zawierają nierozpuszczonych cząstek i czy nie nastąpiła zmiana zabarwienia, jeśli tylko roztwór i pojemnik na to pozwalają. W razie stwierdzenia obecności stałych cząstek lub zmiany zabarwienia, roztwór należy usunąć.
Lek przeznaczony jest do jednorazowego użycia. Odpady leku należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Anidulafungin Sandoz, 100 mg, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna fiolka zawiera 100 mg anidulafunginy (Anidulafunginum). Przygotowany koncentrat roztworu do infuzji zawiera 3,33 mg/ml anidulafunginy, a rozcieńczony roztwór do infuzji zawiera 0,77 mg/ml anidulafunginy.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu : Każda fiolka zawiera 100 mg fruktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji
Biały lub białawy krążek lub proszek. Przygotowany roztwór ma pH od 3,5 do 5,5.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie inwazyjnej kandydozy u dorosłych pacjentów oraz u dzieci i młodzieży w wieku od

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie produktem Anidulafungin Sandoz powinien rozpoczynać lekarz z doświadczeniem w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych.
Dawkowanie Przed rozpoczęciem leczenia należy pobrać materiał do posiewu na obecność grzybów. Leczenie można rozpocząć przed otrzymaniem wyników posiewu i dostosować je odpowiednio, gdy wyniki będą dostępne.
Dorośli pacjenci (dawkowanie i czas trwania leczenia) W pierwszej dobie należy podać pojedynczą dawkę nasycającą 200 mg, a następnie stosować 100 mg na dobę. Czas trwania leczenia należy ustalić na podstawie reakcji klinicznej pacjenta. Leczenie przeciwgrzybicze należy zazwyczaj kontynuować przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim posiewie. Brak wystarczających danych, które uzasadniałyby stosowanie dawki 100 mg dłużej niż przez 35 dni.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby U pacjentów z lekkimi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna. Modyfikacja dawki nie jest konieczna u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jakiegokolwiek stopnia, w tym u pacjentów dializowanych. Produkt Anidulafungin Sandoz moż na podawać niezależnie od czasu hemodializy (patrz punkt 5.2).
Inne szczególne grupy pacjentów Zmiana dawki u pacjentów dorosłych ze względu na płeć, masę ciała, pochodzenie etniczne, obecność zakażenia HIV lub wiek nie jest konieczna (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do < 18 lat, dawkowanie i czas trwania leczenia) W 1. dniu należy podać pojedynczą dawkę nasycającą 3,0 mg/kg mc. (nieprzekraczająca 200 mg), a następnie dawkę podtrzymującą 1,5 mg/kg mc. na dobę (nieprzekraczającą 100 mg).
Czas trwania leczenia należy ustalić na podstawie odpowiedzi klinicznej pacjenta.
Leczenie przeciwgrzybicze należy zazwyczaj kontynuować przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim posiewie.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu Anidulafungin Sandoz u noworodków (w wieku poniżej 1 miesiąca życia), patrz punkt 4.4.
Sposób stosowania Tylko podanie dożylne.
Produkt Anidulafungin Sandoz należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań do stężenia 3,33 mg/ml, a uzyskany koncentrat należy następnie rozcieńczyć do stężenia 0,77 mg/ml w celu uzyskania końcowego roztworu do infuzji. U pacjentów w wieku dziecięcym i młodzieńczym objętość roztworu do infuzji potrzebna do podania odpowiedniej dawki będzie różnić się w zależności od masy ciała dziecka. Instrukcja przygotowania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Produkt leczniczy Anidulafungin Sandoz należy podawać w infuzji z szybkością nie większą niż 1,1 mg/min (co odpowiada 1,4 ml/min, jeśli produkt rozpuszczono i rozcieńczono zgodnie z instrukcją). Przy takiej szybkości podawania działania niepożądane anidulafunginy związane z infuzją występują rzadko (patrz punkt 4.4).
Produktu Anidulafungin Sandoz nie wolno podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus).

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Nadwrażliwość na inne produkty lecznicze z grupy echinokandyn.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie przeprowadzono badań produktu Anidulafungin Sandoz u pacjentów z zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku lub zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, wywołanymi przez drożdżaki Candida.
Skuteczność produktu Anidulafungin Sandoz oceniono tylko u ograniczonej liczby pacjentów z neutropenią (patrz punkt 5.1).
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu Anidulafungin Sandoz u noworodków (w wieku < 1 miesiąca życia). Przy leczeniu noworodków należy wziąć pod uwagę zakres rozprzestrzeniania się kandydozy rozsianej w organizmie, w tym w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN); na podstawie nieklinicznych modeli zakażeń wykazano, że aby uzyskać odpowiednią penetrację leku do OUN, potrzebne są większe dawki anidulafunginy (patrz punkt 5.3), co w konsekwencji zwiększa podawane dawki polisorbatu 80, tj. substancji pomocniczej niniejszego produktu leczniczego. Jak podano w piśmiennictwie, stosowanie dużych dawek polisorbatu może wiązać się z potencjalnie zagrażającą życiu toksycznością u noworodków.
Brak jest danych klinicznych, które potwierdzałyby skuteczność i bezpieczeństwo stosowania większych dawek anidulafunginy niż zalecane w punkcie 4.2.
Wpływ na wątrobę U zdrowych ochotników i u pacjentów otrzymujących anidulafunginę obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. U niektórych pacjentów z ciężką chorobą podstawową, otrzymujących jednocześnie z anidulafunginą również inne leki, występowały istotne klinicznie zaburzenia czynności wątroby. W badaniach klinicznych notowano niezbyt częste przypadki znaczących zaburzeń czynności wątroby, zapalenia wątroby i niewydolności wątroby. U pacjentów, u których podczas leczenia anidulafunginą zwiększy się aktywność enzymów wątrobowych, należy kontrolować, czy nie występują objawy pogorszenia czynności wątroby oraz oceniać stosunek ryzyka do korzyści z dalszego leczenia anidulafunginą.
Reakcje anafilaktyczne Podczas stosowania anidulafunginy zgłaszano reakcje anafilaktyczne, włącznie ze wstrząsem. W razie ich wystąpienia należy przerwać stosowanie anidulafunginy i zastosować odpowiednie leczenie.
Reakcje związane z podaniem infuzji Po podaniu anidulafunginy zgłaszano działania niepożądane związane z podaniem infuzji, w tym wysypkę, pokrzywkę, zaczerwienienie, świąd, duszność, skurcz oskrzeli i niedociśnienie tętnicze. Reakcje te występują rzadko, jeśli infuzja podawana jest z szybkością nie większą niż 1,1 mg/minutę (patrz punkt 4.8).
W badaniach nieklinicznych (na szczurach) obserwowano nasilenie działań niepożądanych związanych z podaniem infuzji podczas jednoczesnego podawania środków znieczulających (patrz punkt 5.3). Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane. Należy jednak zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania anidulafunginy i środków znieczulających.
Anidulafungin Sandoz zawiera fruktozę i sód Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie mogą przyjmować tego produktu leczniczego, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.
Dziedziczna nietolerancja fruktozy może nie być jeszcze zdiagnozowana u niemowląt i małych dzieci (w wieku poniżej 2 lat). Produkty lecznicze (zawierające fruktozę) podawane dożylnie mogą stanowić zagrożenie dla życia takich dzieci. Są one przeciwwskazane u tych dzieci, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i brak jest alternatywnych produktów leczniczych. Przed zastosowaniem tego produktu leczniczego u pacjentów z objawami z dziedzicznej nietolerancji fruktozy należy przeprowadzić szczegółowy wywiad. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Anidulafungina nie jest klinicznie istotnym substratem, induktorem ani inhibitorem izoenzymów układu cytochromu P450 (1A2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 3A). Warto jednak odnotować, że badania in vitro nie wykluczają w pełni możliwości interakcji in vivo.
Przeprowadzono badania interakcji anidulafunginy z innymi produktami leczniczymi, których jednoczesne stosowanie jest prawdopodobne. Jeśli anidulafungina podawana jest jednocześnie z cyklosporyną, worykonazolem lub takrolimusem, nie jest konieczna zmiana dawki żadnego z wymienionych leków. Zmiana dawki anidulafunginy nie jest konieczna podczas jednoczesnego podawania z amfoterycyną B lub ryfampicyną.
Dzieci i młodzież Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację

Ciąża Brak danych dotyczących stosowania anidulafunginy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Nie zaleca się stosowania produktu Anidulafungin Sandoz podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki zdecydowanie przewyższa ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy anidulafungina przenika do mleka kobiecego. Pochodzące z badań na zwierzętach dostępne dane farmakodynamiczne i (lub) toksykologiczne wykazały przenikanie anidulafunginy do mleka. Nie można wykluczyć ryzyka u dziecka karmionego piersią. Decyzję o przerwaniu karmienia piersią albo przerwaniu/niepodejmowaniu leczenia anidulafunginą należy podjąć biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
Płodność Wyniki badań na samcach i samicach szczura nie wskazują, aby anidulafungina wpływała na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie dotyczy.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Podczas podawania anidulafunginy w ramach badań klinicznych zgłaszane działania niepożądane związane z infuzją obejmowały: wysypkę, świąd, duszność, skurcz oskrzeli, niedociśnienie tętnicze (częste zdarzenia), nagłe zaczerwienienie skóry, zwłaszcza twarzy, uderzenia gorąca i pokrzywkę (niezbyt częste zdarzenia). Wymieniono je w tabeli 1 (patrz punkt 4.4).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane (terminologia wg MedDRA), które występowały z dowolnej przyczyny u 840 osób otrzymujących 100 mg anidulafunginy z następującą częstością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) lub bardzo rzadko (<1/10 000), a także działania ze spontanicznych zgłoszeń, występujące z nieznaną częstością (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości działania niepożądane wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często ≥1/10 Często ≥1/100 do <1/10 Niezbyt często ≥1/1000 do <1/100 Rzadko ≥1/10 000 do <1/1000 Bardzo rzadko <1/10 000
Częstość nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Zaburzenia układu immunologicznego
anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna* Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Hipokaliemia Hiperglikemia Zaburzenia układu nerwowego
ból głowy
Zaburzenia Niedociśnienie Nagłe naczyniowe tętnicze, nadciśnienie tętnicze zaczerwienie- nie skóry, zwłaszcza twarzy, uderzenia gorąca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
duszność
Zaburzenia żołądka i jelit Biegunka, nudności Wymioty Ból w nadbrzuszu
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zwiększone stężenie bilirubiny we krwi, zastój żółci Zwiększona aktywność gamma- glutamylo- transferazy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
świąd Pokrzywka Zaburzenia nerek i dróg moczowych
stężenie kreatyniny we krwi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
wkłucia
* Patrz punkt 4.4
Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo stosowania anidulafunginy oceniano w prospektywnym, otwartym, nieporównawczym badaniu klinicznym z udziałem 68 pacjentów w wieku dziecięcym i młodzieńczym (w wieku od 1 miesiąca do < 18 lat) z inwazyjną kandydozą, w tym kandydemią (ang. invasive candidosis, including candidemia, ICC), patrz punkt 5.1. Określone działania niepożądane ze strony wątroby i dróg żółciowych, w tym zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (AlAT) i zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), występowały w tej grupie dzieci młodzieży z większą częstością (7–10%) niż u pacjentów dorosłych (2%). Mimo, iż mogło być to przypadkowe lub spowodowane różnicami w nasileniu choroby podstawowej, nie można wykluczyć, że działania niepożądane ze strony wątroby i dróg żółciowych występują u dzieci i młodzieży częściej niż u pacjentów dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Tak jak w przypadku każdego przedawkowania, należy zastosować w razie konieczności leczenie podtrzymujące. Przedawkowanie może spowodować wystąpienie działań niepożądanych wymienionych w punkcie 4.8.
W trakcie badań klinicznych nieumyślnie podano pojedynczą dawkę 400 mg anidulafunginy, jako dawkę nasycającą. Nie zgłoszono żadnych działań niepożądanych. W badaniu z udziałem w dawce 130 mg na dobę, nie zaobserwowano objawów toksyczności ograniczającej dawkę. U 3 z 10 osób wystąpiło przemijające, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (≤3 x górna granica normy, GGN).
Podczas badania klinicznego z udziałem dzieci i młodzieży jeden pacjent otrzymał dwie dawki anidulafunginy, które stanowiły 143% oczekiwanej dawki. Nie zgłoszono żadnych klinicznych działań niepożądanych.
Anidulafunginy nie można usunąć z organizmu metodą dializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: L eki przeciwgrzybicze do stosowania wewnętrznego, inne leki przeciwgrzybicze do stosowania wewnętrznego. Kod ATC: J02AX06
Mechanizm działania Anidulafungina jest półsyntetyczną echinokandyną, lipopeptydem syntetyzowanym z produktu fermentacji kropidlaka Aspergillus nidulans.
Anidulafungina wybiórczo hamuje syntazę beta-(1,3)-D-glukanu, enzymu obecnego komórkach grzybów, ale nie ssaków. Działanie anidulafunginy hamuje powstawania beta-(1,3)-D-glukanu, istotnego składnika ściany komórkowej grzybów. Wykazano grzybobójcze działanie anidulafunginy na drożdżaki z rodzaju Candida oraz działanie przeciwko obszarom aktywnego wzrostu komórek grzybni Aspergillus fumigatus.
Aktywność in vitro W warunkach in vitro anidulafungina wykazuje aktywność wobec grzybów C. albicans, C. glabrata, C. parapsilosis, C. krusei i C. tropicalis. Znaczenie kliniczne tych wyników, patrz punkt „Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania”.
Izolowane szczepy z mutacjami w kluczowych obszarach genu docelowego powiązano z przypadkami niepowodzeń klinicznych lub występowaniem zakażeń z przełamania. W większości tych przypadków pacjenci otrzymywali kaspofunginę, ale w badaniach na zwierzętach mutacje te powodowały oporność krzyżową na wszystkie trzy echinokandyny. Dlatego do czasu uzyskania większego doświadczenia klinicznego dotyczącego anidulafunginy izolaty te określa się mianem „opornych na echinokandyny”.
Aktywność anidulafunginy in vitro wobec gatunków Candida nie jest jednakowa. Zwłaszcza w odniesieniu do C. parapsilosis wartości MIC anidulafunginy są większe niż dla innych drożdżaków z rodzaju Candida. Europejski Komitet ds. Oznaczania Lekowrażliwości (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST) opracował standaryzowaną technikę badania wrażliwości grzybów z rodzaju Candida na anidulafunginę oraz odpowiednią interpretację stężeń granicznych.
Tabela 2 Stężenia graniczne wg EUCAST
Gatunki Candida Stężenie graniczne MIC (mg/l) ≤W (wrażliwe) >O (oporne) Candida albicans 0,03 0,03 Candida glabrata 0,06 0,06 Candida tropicalis 0,06 0,06 Candida krusei 0,06 0,06 Candida parapsilosis 4 4
Inne Candida spp. 1
Wartości stężeń granicznych niezwiązanych z gatunkami zostały określone głównie na podstawie danych PK/PD i są niezależne od rozkładów MIC określonych gatunków Candida. Należy je stosować wyłącznie w przypadku organizmów, które nie mają określonych wartości stężeń granicznych.

Aktywność in vivo Anidulafungina podawana drogą pozajelitową wykazywała skuteczność wobec drożdżaków z rodzaju Candida u myszy i królików immunokompetentnych oraz z niedoborem odporności. Anidulafungina przedłużała przeżycie i ograniczała zajęcie narządów przez Candida, co obserwowano w odstępach od
Zakażenia w warunkach eksperymentalnych obejmowały rozsianą grzybicę wywołaną przez C. albicans u królików z neutropenią, zakażenie przełyku/jamy ustno-gardłowej wywołane przez oporne na flukonazol drożdżaki C. albicans u królików z neutropenią oraz grzybicę rozsianą wywołaną przez C. glabrata oporne na flukonazol u myszy z neutropenią.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Kandydemia oraz inne formy inwazyjnych kandydoz Bezpieczeństwo i skuteczność anidulafunginy oceniano w kluczowym randomizowanym, wieloośrodkowym, wielonarodowym badaniu fazy 3 z podwójnie ślepą próbą, w którym uczestniczyli pacjenci z kandydemią pierwotnie bez neutropenii oraz ograniczona liczba pacjentów z zakażeniami tkanek głębokich lub ropniami wywołanymi przez Candida. Z badania wykluczono szczególnie pacjentów z wywołanym przez Candida zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku lub zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, a także pacjentów z zakażeniami wywołanymi przez C. krusei. Pacjentów przydzielono losowo do grup otrzymujących anidulafunginę (dożylna dawka nasycająca 200 mg, następnie dożylna dawka 100 mg na dobę) lub flukonazol (dożylna dawka nasycająca 800 mg, a następnie dożylna dawka 400 mg na dobę), następnie poddano stratyfikacji według skali APACHE II (≤20 i >20) i według obecności lub braku neutropenii. Leczenie trwało co najmniej 14 dni, ale nie dłużej niż 42 dni. Zmiana leczenia w obu grupach na doustnie podawany flukonazol była dozwolona po co najmniej 10 dniach dożylnego podawania leku, pod warunkiem, że pacjenci dobrze tolerowali produkty lecznicze podawane doustnie, nie mieli gorączki przez co najmniej 24 godziny i w ostatnim posiewie nie stwierdzono obecności Candida.
Pacjentów, którzy przed rozpoczęciem badania uzyskali pozytywny wynik posiewu na Candida z miejsca prawidłowo jałowego i otrzymali co najmniej jedną dawkę badanegoproduktu leczniczego, włączono do grupy wyodrębnionej zgodnie ze zmodyfikowanym planem leczenia (ang. Modified Intention To Treat, MITT). W głównej analizie skuteczności oceniano ogólną odpowiedź na leczenie w populacji MITT po zakończeniu leczenia dożylnego i porównywano anidulafunginę z flukonazolem stosując ustalony wcześniej, dwuetapowy schemat (warunek nie gorszej skuteczności, a w razie jego spełnienia warunek większej skuteczności leku badanego). Za korzystną ogólną odpowiedź uznawano jednoczesną poprawę kliniczną i eradykację mikrobiologiczną. Okres obserwacji po zakończeniu leczenia wynosił sześć tygodni.
Dwustu pięćdziesięciu sześciu pacjentów w wieku od 16 do 91 lat przydzielono losowo do danej grupy terapeutycznej i podano im co najmniej jedną dawkę badanego leku. Najczęściej izolowanymi gatunkami na początku badania były C. albicans (63,8% otrzymujących anidulafunginę, 59,3% otrzymujących flukonazol), następnie C. glabrata (15,7%, 25,4%), C. parapsilosis (10,2%, 13,6%) oraz C. tropicalis (11,8%, 9,3%) z, odpowiednio, 20, 13 i 15 izolatami ostatnich 3 gatunków w grupie przyjmującej anidulafunginę. U większości pacjentów wynik w skali Apache II wynosił ≤20, a u bardzo niewielu pacjentów występowała neutropenia.
Dane dotyczące skuteczności (ogólne i w poszczególnych podgrupach) przedstawiono w tabeli 3.
Tabela 3 Skuteczność całkowita w populacji MITT: pierwszorzędowe i drugorzędowe punkty końcowe

grupami a
(95% CI) Zakończenie leczenia dożylnego (pierwszorzędowy punkt końcowy) 96/127 (75,6%) 71/118 (60,2%) 15,42 (3,9, 27,0) Tylko kandydemia 88/116 (75,9%) 63/103 (61,2%) 14,7 (2,5, 26,9) Zakażenie innych, prawidłowo jałowych miejsc b
8/11 (72,7%) 8/15 (53,3%) - Zakażony płyn w jamie otrzewnej/ ropień wewnątrzbrzuszny c
6/8 5/8 Inne 2/3 3/7
C. albicans d
Gatunki inne niż C. albicans d

Wynik w skali Apache II ≤20 82/101 (81,2%) 60/98 (61,2%) - Wynik w skali Apache II >20 14/26 (53,8%) 11/20 (55,0%) -
Bez neutropenii (ANC >500 komórek/mm 3 ) 94/124 (75,8%) 69/114 (60,5%) - Z neutropenią (ANC ≤500 komórek/mm 3 ) 2/3 2/4 - Inne punkty końcowe
Zakończenie leczenia 94/127 (74,0%) 67/118 (56,8%) 17,24 (2,9, 31,6) e

82/127 (64,6%) 58/118 (49,2%) 15,41 (0,4, 30,4) e
e
a
b
c
d
e
punktów czasowych
ANC = bezwzględna liczba neutrofilów (ang. absolute neutrophil count)
W tabeli 4 przedstawiono częstości przypadków zgonów w grupie otrzymującej anidulafunginę i grupie otrzymującej flukonazol.
Tabela 4 Śmiertelność

Ogólna śmiertelność w trakcie badania 29/127 (22,8%) 37/118 (31,4%) Śmiertelność w trakcie badania 10/127 (7,9%) 17/118 (14,4%) Śmiertelność przypisywana zakażeniom wywołanym przez Candida
2/127 (1,6%) 5/118 (4,2%)
Dodatkowe dane u pacjentów z neutropenią
Skuteczność anidulafunginy (dożylna dawka nasycająca 200 mg, następnie dawka dożylna 100 mg na dobę) u dorosłych pacjentów z neutropenią (definiowaną jako bezwzględna liczba neutrofilów ≤500 komórek/mm 3 , liczba krwinek białych ≤500 komórek/mm 3
neutropenia na początku badania) i z potwierdzoną w badaniu mikrobiologicznym inwazyjną kandydozą oceniano w analizie zbiorczej danych z 5 prospektywnych badań (1 badanie porównawcze z kaspofunginą i 4 otwarte badania nieporównawcze). Pacjenci byli leczeni przez co najmniej 14 dni. U pacjentów w stabilnym stanie klinicznym dozwolona była zmiana leczenie na podawany doustnie lek azolowy po upływie co najmniej 5 do 10 dni leczenia anidulafunginą. Do analizy włączono ogółem 46 pacjentów. U większości z nich występowała wyłącznie kandydemia (84,8%; 39/46). Najczęstszymi patogenami izolowanymi na początku badań były C. tropicalis (34,8%; 16/46), C. krusei (19,6%; 9/46), C. parapsilosis (17,4%; 8/46), C. albicans (15,2%; 7/46) i C. glabrata (15,2%; 7/46). Częstość pozytywnych odpowiedzi na leczenie po zakończeniu leczenia dożylnego (pierwszorzędowy punkt końcowy) wynosiła 26/46 (56,5%), a po całkowitym zakończeniu leczenia wynosiła 24/46 (52,2%). Śmiertelność z dowolnej przyczyny do czasu zakończenia badania (wizyta kontrolna po 6 tygodniach) wyniosła 21/46 (45,7%).
Skuteczność anidulafunginy u dorosłych pacjentów z neutropenią (definiowaną jako bezwzględna liczba neutrofilów ≤ 500 komórek/mm 3
w prospektywnym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą. Pacjenci spełniający kryteria włączenia otrzymywali anidulafunginę (dożylna dawka nasycająca 200 mg, następnie dożylna dawka 100 mg na dobę) lub kaspofunginę (dożylna dawka nasycająca 70 mg, następnie dożylna dawka 50 mg na dobę) (randomizacja 2:1). Pacjenci byli leczeni przez co najmniej doustnie lek azolowy po co najmniej 10 dniach leczenia w ramach badania. Do badania włączono ogółem 14 pacjentów z neutropenią (11 otrzymujących anidulafunginę i 3 otrzymujących kaspofunginę), z potwierdzoną w badaniach mikrobiologicznych inwazyjną kandydozą (populacja MITT). U większości pacjentów występowała tylko kandydemia. Najczęściej izolowanymi patogenami na początku badania były C. tropicalis (4 z grupy anidulafunginy, 0 z grupy kaspofunginy), C. parapsilosis (2 z grupy anidulafunginy, 1 z grupy kaspofunginy), C. krusei (2 z grupy anidulafunginy, 1 z grupy kaspofunginy) i C. ciferrii (2 z grupy anidulafunginy, 0 z grupy kaspofunginy). Częstość pozytywnych ogólnych odpowiedzi na leczenie po zakończeniu leczenia dożylnego (pierwszorzędowy punkt końcowy) wynosiła 8/11 (72,7%) w grupie przyjmującej anidulafunginę i 3/3 (100,0%) w grupie przyjmującej kaspofunginę (różnica: - 27,3; 95% CI: - 80,9; 40,3); częstość pozytywnych ogólnych odpowiedzi na leczenie po całkowitym zakończeniu leczenia wynosiła 8/11 (72,7%) w grupie przyjmującej anidulafunginę i 3/3 (100,0%) w grupie przyjmującej kaspofunginę (różnica: - 27,3; 95% CI: -80,9; 40,3). Śmiertelność z dowolnej przyczyny do czasu wizyty kontrolnej po 6 tygodniach wynosiła 4/11 (36,4%) w grupie przyjmującej anidulafunginę (populacja MITT) i 2/3 (66,7%) w grupie przyjmującej kaspofunginę.
W analizie zbiorczej danych z 4 podobnie zaprojektowanych prospektywnych, otwartych, nieporównawczych badań wyselekcjonowano pacjentów z potwierdzoną w badaniach mikrobiologicznych inwazyjną kandydozą (populacja MITT) i neutropenią. Skuteczność anidulafunginy (dożylna dawka nasycająca 200 mg, następnie dożylna dawka 100 mg na dobę) oceniono u 35 dorosłych pacjentów z neutropenią (definiowaną u 22 pacjentów jako bezwzględna liczba neutrofilów ≤500 komórek/mm 3
3 , zaś u 13 pacjentów zakwalifikowaną jako neutropenia na początku badania). Wszyscy pacjenci byli leczeni przez co najmniej 14 dni. U pacjentów w stabilnym stanie klinicznym dozwolona była zmiana leczenie na podawany doustnie lek azolowy po upływie co najmniej 5 do 10 dni leczenia anidulafunginą. U większości pacjentów występowała tylko kandydemia (85,7%). Najczęściej izolowanymi patogenami na początku badań były C. tropicalis (12 pacjentów), C. albicans (7 pacjentów), C. glabrata (7 pacjentów), C. krusei (7 pacjentów) i C. parapsilosis (6 pacjentów). Częstość pozytywnych ogólnych odpowiedzi po zakończeniu leczenia dożylnego (pierwszorzędowy punkt końcowy) wynosiła 18/35 (51,4%), a po całkowitym zakończeniu leczenia 16/35 (45,7%). Śmiertelność z dowolnej przyczyny do dnia 28. wynosiła 10/35 (28,6%). U 13 pacjentów, zakwalifikowanych przez lekarza jako osoby z neutropenią częstość pozytywnych ogólnych odpowiedzi na leczenie w momencie zakończenia leczenia dożylnego i w momencie całkowitego zakończenia leczenia wynosiła 7/13 (53,8%).
Dodatkowe dane uzyskane u pacjentów z zakażeniami tkanek głębokich
Skuteczność anidulafunginy (w dożylnej dawce nasycającej 200 mg, następnie w dożylnej dawce dobowej 100 mg) u dorosłych pacjentów z potwierdzoną w badaniu mikrobiologicznym kandydozą tkanek głębokich oceniano w analizie zbiorczych danych z 5 badań prospektywnych (1 badanie porównawcze i 4 badania otwarte). Pacjenci byli leczeni przez co najmniej 14 dni. W 4 badaniach otwartych dozwolona była zmiana leczenia na doustny lek azolowy po upływie co najmniej 5 do pacjentów występowała jednocześnie kandydemia. Średni wynik w skali APACHE II wynosił 14,9 (zakres 2 - 44). Do najczęstszych lokalizacji zakażenia należały: jama otrzewnej (54,3%; 70/129), drogi żółciowe (7,0%; 9/129), jama opłucnej (5,4%; 7/129) i nerki (3,1%; 4/129). Najczęściej izolowanymi patogenami z tkanek głębokich na początku badań były C. albicans (64,3%; 83/129), C. glabrata (31,0%; 40/129), C. tropicalis (11,6%; 15/129) i C. krusei (5,4%; 7/129). Częstość pozytywnych całkowitych odpowiedzi na leczenie w momencie zakończenia leczenia dożylnego (pierwszorzędowy punkt końcowy) i w momencie całkowitego zakończenia leczenia oraz śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny do wizyty kontrolnej po 6 tygodniach przedstawiono w tabeli 5.
Tabela 5 Częstość pozytywnych ogólnych odpowiedzi na leczenie a
przyczyny u pacjentów z kandydozą tkanek głębokich – analiza zbiorcza

Populacja MITT n/N (%) Pozytywna ogólna odpowiedź na leczenie w momencie EOIVT b
Ogółem Zakażenie jamy otrzewnej Zakażenie dróg żółciowych Zakażenie jamy opłucnej Zakażenie nerek Pozytywna ogólna odpowiedź w momencie EOT b
Śmiertelność z dowolnej przyczyny
102/129 (79,1) 51/70 (72,9) 7/9 (77,8) 6/7 (85,7) 3/4 (75,0) 94/129 (72,9) 40/129 (31,0) a
b
EOT = całkowite zakończenie leczenia (ang. End of All Treatment)
Dzieci i młodzież W prospektywnym, otwartym, nieporównawczym, międzynarodowym badaniu klinicznym oceniano bezpieczeństwo i skuteczność stosowania anidulafunginy u 68 pacjentów w wieku dziecięcym i młodzieńczym od 1 miesiąca do < 18 lat z kandydozą inwazyjną, w tym kandydemią (ICC). Pacjentów poddano stratyfikacji według wieku (od 1 miesiąca do < 2 lat, od 2 do < 5 lat i od 5 do < 18 lat) i podawano im anidulafunginę w postaci dożylnej raz na dobę (w dawce nasycającej 3,0 mg/kg mc. w 1. dniu a następnie w dawce podtrzymującej 1,5 mg/kg mc./dobę) przez okres do 35 dni, po czym pacjenci mogli zmienić lek na doustnie podawany flukonazol (w dawce 6‒12 mg/kg mc./dobę, maksymalnie 800 mg/dobę). Pacjenci odbyli wizytę kontrolną po 2 i 6 tygodniach po całkowitym zakończeniu leczenia.
Spośród 68 pacjentów, którzy otrzymywali anidulafunginę, u 64 osób występowało potwierdzone mikrobiologicznie zakażenie drobnoustrojami chorobotwórczymi rodzaju Candida. Pacjentów tych oceniano pod kątem skuteczności stosowania leku w zmodyfikowanej populacji intention-to-treat (ang. modified intention-to-treat, MITT). Ogółem u 61 pacjentów (92,2%) patogen Candida był izolowany wyłącznie z krwi. Najczęściej izolowanymi patogenami były Candida albicans [u 25 (39,1%) pacjentów], Candida parapsilosis [u 17 (26,6%) pacjentów] i Candida tropicalis [u 9 (14,1%) pacjentów]. Ogólną pozytywną odpowiedź na leczenie zdefiniowano jako pozytywną odpowiedź zarówno kliniczną (wyleczenie lub poprawę), jak i mikrobiologiczną (eradykacja lub domniemana eradykacja). Odsetki ogólnej pozytywnej odpowiedzi na leczenie w populacji MITT przedstawiono w tabeli 6.
Tabela 6 Podsumowanie ogólnej pozytywnej odpowiedzi na leczenie w podziale na grupy wiekowe, populacja MITT

Ogólna pozytywna odpowiedź, n (%) Punkt czasowy Ogólna odpowiedź (N = 16) n (n/N, %) (N = 18) n (n/N, %) (N = 30) n (n/N, %) Ogółem
n (n/N, %) EOIVT Pozytywna 11 (68,8) 14 (77,8) 20 (66,7) 45 (70,3) 95% CI (41,3, 89,0) (52,4, 93,6) (47,2, 82,7) (57,6, 81,1) EOT Pozytywna 11 (68,8) 14 (77,8) 21 (70,0) 46 (71,9) 95% CI (41,3, 89,0) (52,4, 93,6) (50,6, 85,3) (59,2, 82,4) Wizyta kontrolna zakończeniu leczenia Pozytywna 11 (68,8) 13 (72,2) 22 (73,3) 46 (71,9) 95% CI (41,3, 89,0) (46,5, 90,3) (54,1, 87,7) (59,2, 82,4) Wizyta kontrolna zakończeniu leczenia Pozytywna 11 (68,8) 12 (66,7) 20 (66,7) 43 (67,2) 95% CI (41,3, 89,0) (41,0, 86,7) (47,2, 82,7) (54,3, 78,4) 95% CI = 95% przedział ufności z dokładnym rozkładem dwumianowym obliczony za pomocą metody Cloppera-Pearsona; EOIVT = zakończenie leczenia dożylnego (ang. end of intravenous treatment); EOT = całkowite zakończenie leczenia (ang. end of all treatment); MITT = zmodyfikowana populacja ITT, N = liczba pacjentów w populacji; n = liczba pacjentów, u których uzyskano odpowiedź

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Ogólna charakterystyka farmakokinetyczna Farmakokinetykę anidulafunginy określono u osób zdrowych, w szczególnych populacjach i u pacjentów. Zaobserwowano niewielką zmienność międzyosobniczą ekspozycji układowej (współczynnik zmienności około 25%). Stan stacjonarny uzyskiwano w pierwszym dniu po podaniu dawki nasycającej (dwukrotność dobowej dawki podtrzymującej).
Dystrybucja Farmakokinetyka anidulafunginy charakteryzuje się krótkim okresem półtrwania w fazie dystrybucji (0,5-1 godzina), a objętość dystrybucji wynosząca 30-50 l jest zbliżona do całkowitej objętości płynów ustrojowych. Anidulafungina u ludzi wiąże się w znacznym stopniu (>99%) z białkami osocza. Nie przeprowadzono szczególnych badań dystrybucji anidulafunginy do tkanek u ludzi. Z tego względu niedostępna jest informacja dotycząca jego przenikania do płynu mózgowo-rdzeniowego i (lub) przez barierę krew-mózg.
Metabolizm Nie obserwowano metabolizmu anidulafunginy w wątrobie. Anidulafungina nie jest klinicznie znaczącym substratem, induktorem lub inhibitorem izoenzymów układu cytochromu P450. Jest mało prawdopodobne, aby miała ona klinicznie istotny wpływ na metabolizm leków metabolizowanych z udziałem enzymów układu cytochromu P450.
Przy fizjologicznej temperaturze i wartości pH anidulafungina podlega powolnej degradacji chemicznej do peptydu z otwartym pierścieniem niewykazującego aktywności przeciwgrzybiczej. Okres połowicznego rozpadu anidulafunginy w fizjologicznych warunkach in vitro wynosi około przekształcany do związków peptydowych i wydalany głównie z żółcią.
Wydalanie Klirens anidulafunginy wynosi około 1 l/h. Główny okres półtrwania anidulafunginy wynosi około okres półtrwania wynosi 40-50 godzin i charakteryzuje końcową fazę eliminacji. W badaniu klinicznym z zastosowaniem dawki pojedynczej zdrowym ochotnikom podawano
znakowaną
C anidulafunginę (około 88 mg). Około 30% podanej dawki było wydalane z kałem w ciągu 9 dni; mniej niż 10% stanowiła substancja czynna w postaci niezmienionej. Mniej niż 1% podanej dawki wydalany był w moczu, co wskazuje na nieznaczny klirens nerkowy. Po 6 dniach od podania dawki stężenie anidulafunginy zmniejszało się do wartości nieoznaczalnych ilościowo. Śladową radioaktywność wykazano we krwi, moczu i kale po 8 tygodniach po podaniu dawki.
Liniowość Farmakokinetyka anidulafunginy jest liniowa w szerokim zakresie pojedynczych dawek dobowych (15-130 mg).
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zakażeniami grzybiczymi Zgodnie z wynikami populacyjnych analiz farmakokinetycznych parametry farmakokinetyczne anidulafunginy u pacjentów z zakażeniami grzybiczymi są podobne do obserwowanych u zdrowych osób. Przy schemacie dawkowania 200 mg (dawka nasycająca)/100 mg (dawka podtrzymująca) na dobę w infuzji podawanej z szybkością 1,1 mg/min wartości w stanie stacjonarnym C max , C min
wynosiły, odpowiednio 7 mg/l, 3 mg/l i około 110 mgh/l.
Masa ciała Wprawdzie w populacyjnej analizie farmakokinetycznej stwierdzono, że masa ciała jest źródłem zmienności klirensu, ale miała ona niewielkie kliniczne znaczenie dla farmakokinetyki anidulafunginy.
Płeć Stężenie anidulafunginy w osoczu u zdrowych kobiet i mężczyzn była podobna. W badaniach z zastosowaniem dawek wielokrotnych klirens leku był nieco szybszy (o około 22%) u mężczyzn.
Osoby w podeszłym wieku Populacyjna analiza farmakokinetyczna wykazała, że mediana klirensu różni się w nieznacznie u osób w wieku ≥65 lat (mediana CL = 1,07 l/h) i osób młodszych (<65 lat, mediana CL = 1,22 l/h ), a zakres klirensu jest podobny.
Grupy etniczne Farmakokinetyka anidulafunginy jest podobna u osób rasy kaukaskiej, czarnej, azjatyckiej i latynoskiej.
Nosicielstwo HIV U osób z dodatnim wynikiem na obecność HIV modyfikacja dawki nie jest konieczna, niezależnie od jednoczesnej terapii przeciwretrowirusowej.
Niewydolność wątroby Anidulafungina nie podlega metabolizmowi w wątrobie. Farmakokinetykę anidulafunginy badano u osób z niewydolnością wątroby klasy A, B lub C wg klasyfikacji Childa-Pugha. Zwiększenia stężenia anidulafunginy nie stwierdzono u pacjentów z niewydolnością wątroby dowolnego stopnia. Wprawdzie u pacjentów z niewydolnością wątroby klasy C wg Childa-Pugha obserwowano nieznaczne zmniejszenie wartości AUC, ale zmniejszenie to znajdowało się w zakresie wartości notowanych u osób zdrowych.
Niewydolność nerek Klirens nerkowy anidulafunginy jest nieznaczący (<1%). W badaniu klinicznym u pacjentów z łagodną, umiarkowaną, ciężką lub schyłkową (wymagającą dializoterapii) niewydolnością nerek farmakokinetyka anidulafunginy była podobna do obserwowanej u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Anidulafungina nie jest usuwana z organizmu metodą dializy i można ją podawać niezależnie od sesji hemodializy.
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę anidulafunginy po podaniu co najmniej 5 dawek dobowych badano u 24 dzieci (w wieku od 2 do 17 lat) z osłabioną czynnością układu odpornościowego i neutropenią. Stan stacjonarny uzyskano w pierwszym dniu po podaniu dawki nasycającej (dwukrotność dawki podtrzymującej), a wartości C max
dawki. Ekspozycja ogólnoustrojowa w tej populacji po podaniu dobowej dawki podtrzymującej 0,75 i 1,5 mg/kg mc./dobę była porównywalna ekspozycją obserwowaną u dorosłych po podaniu dawek dobowych, odpowiednio, 50 mg i 100 mg. Oba schematy leczenia były dobrze tolerowane przez tych pacjentów.
Farmakokinetykę anidulafunginy analizowano w prospektywnym, otwartym, nieporównawczym badaniu klinicznym z udziałem 66 pacjentów w wieku dziecięcym i młodzieńczym (w wieku od 1 miesiąca do < 18 lat) z ICC, którym podano dawkę nasycającą 3,0 mg/kg mc., a następnie dawkę podtrzymującą 1,5 mg/kg mc./dobę (patrz punkt 5.1). W oparciu o populacyjną analizę farmakokinetyczną połączonych danych z populacji dorosłych pacjentów oraz dzieci i młodzieży z ICC, średnie wartości parametrów ekspozycji (AUC 0- 24,ss i C min,ss ) w stanie stacjonarnym u wszystkich pacjentów w wieku dziecięcym i młodzieńczym we wszystkich grupach wiekowych (od 1 miesiąca do < 2 lat, od 2 do < 5 lat i od 5 do < 18 lat) były porównywalne do wartości uzyskanych u pacjentów dorosłych, którzy otrzymali dawkę nasycającą 200 mg, a następnie dawkę podtrzymującą 100 mg/dobę. Klirens skorygowany względem masy ciała (l/h/kg) i objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (l/kg) były podobne we wszystkich grupach wiekowych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W 3-miesięcznych badaniach wykazano, że anidulafungina w dawkach 4- do 6-krotnie większych niż przewidywane kliniczne dawki lecznicze wywoływała objawy hepatotoksyczności u szczurów i małp, w tym zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych oraz zmiany morfologiczne. Badania in vitro i n vivo nie dostarczyły żadnych dowodów na genotoksyczne działanie anidulafunginy. Nie prowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny jej działania rakotwórczego.
Anidulafungina podawana szczurom nie wpływała na reprodukcję, w tym na płodność samców i samic.
Anidulafungina przenikała przez łożysko u szczurów i była wykrywalna w osoczu płodu.
Przeprowadzono badania dotyczące rozwoju zarodków i płodów z zastosowaniem dawek stanowiących od 0,2- do 2-krotności (szczury) i od 1- do 4-krotności (króliki) proponowanej dawki podtrzymującej 100 mg/dobę. Nie stwierdzono, aby anidulafungina w największej badanej dawce wykazywała szkodliwe działanie na rozwój u szczurów. Wpływ na rozwój u królików (niewielkie zmniejszenie masy ciała płodów) odnotowano tylko po zastosowaniu największej badanej dawki, która była również toksyczna dla matek.
Anidulafungina podana w pojedynczej dawce niezakażonym dorosłym oraz nowo urodzonym szczurom osiągała małe stężenie w mózgu (stosunek stężeń mózg/osocze około 0,2). Stężenie w mózgu zwiększało się jednak u niezakażonych noworodków szczura po podaniu pięciu dawek dobowych (stosunek stężeń mózg/osocze około 0,7). W badaniach na królikach z rozsianą kandydozą i na myszach z zakażeniem drożdżakowym ośrodkowego układu nerwowego (OUN) wykazano, że anidulafungina w dawkach wielokrotnych ogranicza zakażenie grzybicze w mózgu. Wyniki badań farmakokinetyczno-farmakodynamicznych na modelach kandydozy rozsianej i krwiopochodnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez Candida u królików wykazały, że aby uzyskać optymalne wyniki leczenia zakażeń tkanek OUN, istnieje konieczność stosowania większych dawek anidulafunginy niż w przypadku leczenia tkanek innych niż OUN (patrz punkt 4.4).
Szczurom podawano anidulafunginę w trzech różnych dawkach, a następnie w ciągu godziny podawano im środki znieczulające: ketaminę i ksylazynę. U szczurów otrzymujących duż ą dawkę występowały reakcje związane z podaniem infuzji, które nasilały się pod wpływem środków znieczulających. U niektórych szczurów otrzymujących średnią dawkę występowały podobne reakcje, ale tylko po podaniu środków znieczulających. U szczurów otrzymujących małą dawkę nie zaobserwowano działań niepożądanych niezależnie od tego czy podano im środki znieczulające, czy nie. Reakcje związane z infuzją nie wystąpiły również u zwierząt otrzymujących średnią dawkę bez środków znieczulających.
W badaniach przeprowadzonych na młodych szczurach nie wykazano większej podatności na hepatotoksyczność anidulafunginy niż u osobników dorosłych.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Fruktoza Mannitol Polisorbat 80 Kwas (S)-mlekowy Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Kwas solny stężony (do ustalenia pH)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi lub elektrolitami, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.

6.3 Okres ważności

Dozwolone jest przechowywanie fiolki przez 96 godzin w temperaturze do 25°C, a następnie ponowne umieszczenie fiolki z proszkiem w lodówce.
Koncentrat do infuzji uzyskany po rozpuszczeniu proszku (po odtworzeniu) Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność koncentratu roztworu do infuzji przez 24 godziny w temperaturze 25ºC.
Roztwór do infuzji (po rozcieńczeniu koncentratu) Roztwór do infuzji może być przechowywany w temperaturze 25ºC przez 48 godzin.
Nie zamrażać.
Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność roztworu do infuzji przez 48 godzin w temperaturze 25ºC.
Ze względu na czystość mikrobiologiczną produkt leczniczy należy natychmiast zużyć. W przeciwnym razie za warunki i czas przechowywania przed podaniem odpowiedzialność ponosi użytkownik. Roztwór może być przechowywany nie dłużej niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że odtworzenia i rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach z zachowaniem aseptyki.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C). Warunki przechowywania po odtworzeniu i rozcieńczeniu produktu leczniczego, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Bezbarwne szklane fiolki typu I o pojemności 30 ml z korkiem z gumy bromobutylowej pokrytym fluorowanym polimerem, z aluminiowym wieczkiem z plastikową nakładką typu flip-off, w tekturowym pudełku.
Wielkość opakowań: 1 fiolka.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Produkt leczniczy Anidulafungin Sandoz należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań, a uzyskany koncentrat rozcieńczyć WYŁĄCZNIE 9 mg/ml (0,9%) roztworem sodu chlorku do infuzji lub Anidulafungin Sandoz z lekami, substancjami pomocniczymi ani roztworami do podawania dożylnego innymi niż 9 mg/ml (0,9%) roztwór sodu chlorku do wstrzykiwań lub 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy do infuzji.
Rozpuszczenie proszku (odtworzenie) Zawartość każdej fiolki należy rozpuścić z zachowaniem zasad aseptyki w 30 ml wody do wstrzykiwań w celu uzyskania koncentratu o stężeniu 3,33 mg/ml. Rozpuszczenie może trwać do widocznych cząstek. Jeśli po rozcieńczeniu widoczne są stałe cząstki lub zmiana zabarwienia, roztwór należy usunąć.
Rozcieńczenie i infuzja Przenieść z zachowaniem zasad aseptyki zawartość fiolki (fiolek) po odtworzeniu do worka infuzyjnego (lub butelki) zawierającego 9 mg/ml (0,9%) roztwór sodu chlorku do infuzji lub 50 mg/ml (5%) roztwór glukozy do infuzji w celu uzyskania roztworu z anidulafunginą o stężeniu 0,77 mg/ml. Poniższa tabela przedstawia odpowiednie objętości dla każdej dawki.
Rozcieńczenia konieczne do podania produktu Anidulafungin Sandoz
Dawka Liczba fiolek z proszkiem Całkowita objętość koncentratu Objętość roztworu do rozcieńczania A
Całkowita objętość roztworu do infuzji B
Szybkość infuzji Minimalny czas trwania infuzji A
infuzji. B

Zawartość fiolki po rekonstytucji należy rozcieńczyć zgodnie z powyższą tabelą, aby uzyskać końcowe stężenie roztworu do infuzji wynoszące 0,77 mg/ml. W przypadku dzieci i młodzieży w wieku od 1 miesiąca do < 18 lat objętość roztworu do infuzji wymagana do podania odpowiedniej dawki będzie się różnić w zależności od masy ciała pacjenta (patrz punkt 4.2).
Szybkość infuzji nie powinna być większa niż 1,1 mg/min (co odpowiada 1,4 ml/min, jeśli odtworzenie i rozcieńczenie przeprowadzono zgodnie z instrukcją), patrz punkty 4.2, 4.4 i 4.8.
Produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy przed podaniem obejrzeć, czy nie zawierają nierozpuszczonych cząstek i czy nie nastąpiła zmiana zabarwienia, jeśli tylko roztwór i pojemnik na to pozwalają. W razie stwierdzenia obecności stałych cząstek lub zmiany zabarwienia, roztwór należy usunąć.
Wszelkie niewykorzystane pozostałości produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 25159

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21.02.2019

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
03.12.2020 r.