Oriram

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Oriram, 2,5 mg, tabletki Oriram, 5 mg, tabletki Oriram, 10 mg, tabletki
Ramiprilum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Oriram i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Oriram

3. Jak stosować lek Oriram

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Oriram

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Oriram i w jakim celu się go stosuje

Lek Oriram zawiera substancję o nazwie ramipryl. Należy on do grupy leków nazywanych inhibitorami ACE (inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę).
Lek Oriram działa poprzez: − zmniejszanie wytwarzania w organizmie substancji podwyższających ciśnienie tętnicze, − zmniejszanie napięcia i rozszerzanie naczyń krwionośnych, − ułatwianie sercu pompowania krwi w organizmie.
Lek Oriram może być stosowany w celu: − leczenia wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia tętniczego), − zmniejszenia ryzyka zawału serca lub udaru mózgu, − zmniejszenia ryzyka lub opóźnienia pogorszenia czynności nerek (u pacjentów z cukrzycą, jak i bez cukrzycy), − leczenia serca, gdy nie pompuje ono wystarczającej ilości krwi do reszty ciała (niewydolność serca), − leczenia po zawale serca powikłanym niewydolnością serca.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Oriram

Kiedy nie stosować leku Oriram
− Jeśli pacjent ma uczulenie na ramipryl, inne inhibitory ACE lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Objawami reakcji uczuleniowej mogą być: wysypka, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka.
− Jeśli u pacjenta wystąpiła kiedykolwiek ciężka reakcja alergiczna nazywana obrzękiem naczynioruchowym. Do jej objawów należą: świąd, pokrzywka, czerwone plamy na rękach, stopach i gardle, obrzęk gardła i języka, obrzęki w okolicy oczu i warg, trudności w oddychaniu i połykaniu. − Jeśli pacjent poddawany jest dializoterapii lub filtracji krwi innego typu. W zależności od używanego aparatu, stosowanie leku Oriram może nie być odpowiednie. − Jeśli pacjent ma zaburzenia nerek związane ze zmniejszonym dopływem krwi do nerek (zwężenie tętnicy nerkowej). − Jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren. − W czasie ostatnich 6 miesięcy ciąży (patrz punkt „Ciąża i karmienie piersią”). − Jeśli pacjent ma bardzo niskie lub niestabilne ciśnienie tętnicze - lekarz dokona oceny ciśnienia. − Jeśli pacjent przyjął lub obecnie stosuje sakubitryl z walsartanem, lek stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło). − Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ryzyko obrzęku naczynioruchowego może się zwiększyć: • Racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki; • Leki stosowane w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus); • Wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy.
Nie wolno stosować leku Oriram, jeśli którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjenta. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oriram.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Oriram należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: − u pacjenta występują choroby serca, wątroby lub nerek. − u pacjenta nastąpiła utrata znacznej ilości elektrolitów lub płynów na skutek wymiotów, biegunki, nasilonego pocenia się, stosowania diety zawierającej mało sodu, przyjmowania diuretyków (leków moczopędnych) przez długi czas lub dializoterapii. − pacjent ma być poddany leczeniu zmniejszającemu reakcje alergiczne na jad pszczół lub os (odczulanie). − planowane jest podanie znieczulenia, w celu wykonania zabiegu chirurgicznego lub stomatologicznego. Konieczne może być zaprzestanie stosowania leku Oriram na dzień przed zabiegiem - należy skontaktować się z lekarzem. − pacjent ma duże stężenie potasu we krwi (stwierdzone w wynikach badań krwi). − pacjent przyjmuje leki lub ma zaburzenia, które mogą zmniejszać stężenie sodu we krwi. Lekarz może zlecić regularne badania krwi, w szczególności w celu sprawdzenia stężenia sodu we krwi, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. − pacjent przyjmuje leki nazywane inhibitorami mTOR (stosowane, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu, np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus) lub wildagliptynę, lub inhibitor neprylizyny, np. lek zawierający sakubitryl i walsartan, stosowany w leczeniu niewydolności serca, ponieważ zwiększają one ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (gwałtowny obrzęk tkanki podskórnej, np. w okolicy gardła). − u pacjenta występuje kolagenoza, na przykład twardzina lub toczeń rumieniowaty układowy. − pacjentka jest w ciąży, podejrzewa lub planuje ciążę. Nie zaleca się stosowania leku Oriram w pierwszych trzech miesiącach ciąży, a po 3 miesiącu ciąży ten lek może wywoływać szkodliwe działanie na dziecko (patrz punkt „Ciąża i karmienie piersią”). − pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi: • antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA), nazywanego również sartanem – na przykład walsartan, telmisartan, irbesartan, szczególnie jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą,
• aliskiren. − suplementy potasu (w tym substytuty soli), leki moczopędne oszczędzające potas i inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi (np. trimetoprym i ko-trimoksazol, stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie; cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom).
Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi. Patrz także podpunkt „Kiedy nie stosować leku Oriram”.
Jeżeli którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjenta (lub istnieją co do tego wątpliwości), przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oriram należy skontaktować się z lekarzem.
Dzieci Nie zaleca się stosowania leku Oriram u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa i skuteczności ramiprylu w tej grupie wiekowej.
Lek Oriram a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lek Oriram może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą wpływać na działanie leku Oriram.
Lekarz może zalecić zmianę dawki i (lub) zastosować inne środki ostrożności, jeśli pacjent przyjmuje antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskiren, w celu obniżenia ciśnienia tętniczego (patrz również podpunkty „Kiedy nie stosować leku Oriram” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zwłaszcza należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu któregokolwiek z poniższych leków:
Następujące leki mogą osłabiać działanie leku Oriram: − Leki stosowane przeciwbólowo i przeciwzapalnie (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne - NLPZ, takie jak ibuprofen, indometacyna i aspiryna). − Leki stosowane w leczeniu niskiego ciśnienia tętniczego, wstrząsu, niewydolności serca, astmy lub alergii, takie jak efedryna, noradrenalina lub adrenalina. Lekarz zaleci kontrolę ciśnienia tętniczego.
Poniższe leki mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych w przypadku jednoczesnego stosowania z lekiem Oriram: − leki stosowane przeciwbólowo i przeciwzapalnie (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne - NLPZ, takie jak: ibuprofen, indometacyna i aspiryna), − leki stosowane w leczeniu nowotworów (chemioterapia), − leki zapobiegające odrzuceniu przeszczepionego narządu, takie jak cyklosporyna, − diuretyki (leki moczopędne), takie jak furosemid, − leki zwiększające stężenie potasu we krwi, takie jak spironolakton, triamteren, amiloryd, sole potasu oraz heparyna (lek rozrzedzający krew), − steroidowe leki przeciwzapalne, takie jak prednizolon, − allopurynol (stosowany w celu zmniejszenia stężenia kwasu moczowego we krwi), − prokainamid (stosowany w zaburzeniach rytmu serca), − trimetoprim i kotrimoksazol (trimetoprim w skojarzeniu sulfametoksazolem), stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych, − temsyrolimus (stosowany w leczeniu raka), − sirolimus, ewerolimus (stosowane, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu), − takrolimus (stosowany do kontrolowania reakcji immunologicznej organizmu, aby umożliwić przyjęcie przeszczepionego narządu), − wildagliptyna (stosowana w leczeniu cukrzycy typu 2.), − klarytromycyna (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych).

Lek Oriram może wpływać na działanie następujących leków: − leki przeciwcukrzycowe, takie jak doustne leki zmniejszające stężenie glukozy i insulina. Ramipryl może zmniejszać stężenie glukozy we krwi, dlatego w czasie stosowania leku Oriram należy regularnie oznaczać stężenie glukozy we krwi. − lit (stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych). Lek Oriram może zwiększać stężenie litu we krwi. Lekarz zleci kontrolowanie stężenia litu we krwi.
Jeżeli którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjenta (lub istnieją co do tego wątpliwości), przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oriram należy skontaktować się z lekarzem.
Oriram z jedzeniem, piciem i alkoholem
− Picie alkoholu w czasie przyjmowania leku Oriram może wywoływać zawroty głowy i uczucie oszołomienia. W razie wątpliwości dotyczących ilości alkoholu dozwolonych podczas przyjmowania leku Oriram należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ leki obniżające ciśnienie tętnicze i alkohol wzajemnie nasilają swoje działanie. − Lek Oriram można przyjmować podczas posiłku lub niezależnie od posiłków.
Ciąża i karmienie piersią
Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Nie należy stosować leku Oriram w czasie pierwszych 12 tygodni ciąży i nie wolno go stosować po pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie stosowania leku Oriram, należy natychmiast poinformować lekarza. W przypadku planowania ciąży lekarz zastosuje inne, odpowiednie leczenie.
Karmienie piersią Nie należy stosować leku Oriram podczas karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podczas stosowania leku Oriram mogą wystąpić zawroty głowy. Ryzyko ich wystąpienia jest większe na początku przyjmowania leku Oriram oraz po zwiększeniu dawki. Jeżeli wystąpią takie objawy nie należy prowadzić pojazdów, używać narzędzi ani obsługiwać maszyn.
Lek Oriram zawiera laktozę jednowodną Lek zawiera 10,3 mg (tabletka o mocy 2,5 mg), 20,6 mg (tabletka o mocy 5 mg) lub 41, 2 mg (tabletka o mocy 10 mg) laktozy jednowodnej. Jeśli u pacjenta stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów, należy skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku.
Inne substancje pomocnicze Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Oriram

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Przyjmowanie leku − Ten lek należy przyjmować doustnie, codziennie o tej samej porze. − Tabletki należy połykać popijając płynem. − Nie należy rozkruszać ani żuć tabletek.
− W razie potrzeby, tabletkę można podzielić na 2 równe dawki, w celu otrzymania zalecanej dawki.
Dawkowanie Leczenie nadciśnienia tętniczego − Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 1,25 mg lub 2,5 mg raz na dobę. − Lekarz będzie dostosowywać dawkę leku, aż do uzyskania kontroli ciśnienia tętniczego. − Dawka maksymalna wynosi 10 mg raz na dobę. − Jeśli pacjent stosuje diuretyki (leki moczopędne), lekarz może je odstawić bądź zmniejszyć ich dawkę przed rozpoczęciem stosowania leku Oriram.
Zmniejszenie ryzyka wystąpienia zawału serca lub udaru mózgu − Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 2,5 mg raz na dobę. − Następnie lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki. − Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę.
Leczenie w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia lub opóźnienia pogorszenia czynności nerek − Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 1,25 mg lub 2,5 mg raz na dobę. − Lekarz dostosuje dawkę leku. − Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 5 mg lub 10 mg raz na dobę.
Leczenie niewydolności serca − Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 1,25 mg raz na dobę. − Lekarz dostosuje dawkę leku. − Dawka maksymalna wynosi 10 mg na dobę. Zaleca się podawanie leku w dwóch dawkach podzielonych.
Leczenie po zawale serca − Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 1,25 mg raz na dobę do 2,5 mg dwa razy na dobę. − Lekarz dostosuje dawkę leku. Zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg na dobę. − Zaleca się podawanie leku w dwóch dawkach podzielonych.
Pacjenci w podeszłym wieku Lekarz zastosuje mniejszą dawkę początkową i będzie ją dostosowywał wolniej.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Oriram Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala. Nie wolno samemu prowadzić pojazdu, należy poprosić kogoś o zawiezienie do szpitala lub wezwać karetkę pogotowia. Należy zabrać ze sobą opakowanie po leku, aby lekarz wiedział, jaki lek został przyjęty.
Pominięcie zastosowania leku Oriram − W razie pominięcia dawki leku należy przyjąć kolejną dawkę o zwykłej porze. − Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpi którekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać leczenie lekiem Oriram i natychmiast skontaktować się z lekarzem – może być konieczna pilna pomoc medyczna:
− Obrzęk twarzy, warg lub gardła utrudniający połykanie lub oddychanie oraz świąd i wysypka. Mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej na lek Oriram. − Ciężkie zmiany skórne, w tym wysypka, owrzodzenie jamy ustnej, nasilenie wcześniej istniejących chorób skóry, zaczerwienienie, powstawanie pęcherzy lub oddzielanie się skóry (zespół Stevensa–Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka lub rumień wielopostaciowy).
Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią następujące objawy: − Przyspieszona czynność serca, nierówna lub mocniejsza czynność serca (kołatanie serca), ból w klatce piersiowej, wrażenie ucisku w klatce piersiowej lub cięższe zaburzenia, w tym zawał serca i udar mózgu. − Duszność lub kaszel, które mogą być objawem zaburzeń dotyczących płuc. − Łatwe powstawanie siniaków, wydłużenie czasu krwawienia, jakiekolwiek objawy krwawienia (np. krwawienie z dziąseł), purpurowe plamki na skórze lub częstsze zakażenia, ból gardła i gorączka, zmęczenie, omdlenie, zawroty głowy lub bladość skóry. Mogą to być objawy zaburzeń krwi lub szpiku kostnego. − Silny ból w nadbrzuszu, który może promieniować do pleców, mogący być objawem zapalenia trzustki. − Gorączka, dreszcze, zmęczenie, utrata apetytu, ból żołądka, nudności, zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka). Mogą to być objawy zaburzeń wątroby, takich jak zapalenie lub uszkodzenie wątroby.
Inne działania niepożądane: Jeśli którykolwiek z poniżej wymienionych objawów nasili się lub utrzymuje się dłużej niż kilka dni należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 osób) − ból głowy lub uczucie zmęczenia, − zawroty głowy - ryzyko jest większe na początku stosowania leku Oriram oraz po zwiększeniu dawki, − omdlenie, niedociśnienie (nieprawidłowo niskie ciśnienie tętnicze), zwłaszcza podczas szybkiego wstawania lub siadania, − suchy, męczący kaszel, zapalenie zatok lub oskrzeli, duszność, − ból żołądka lub brzucha, biegunka, niestrawność, nudności lub wymioty, − wysypka z uniesionymi wykwitami lub bez, − ból w klatce piersiowej, − kurcze lub ból mięśni, − zwiększenie stężenia potasu we krwi, stwierdzane w badaniach laboratoryjnych.
Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób) − zaburzenia równowagi (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego), − świąd skóry i zaburzenia czucia, takie jak drętwienie, mrowienie, kłucie, uczucie pieczenia lub cierpnięcia skóry (parestezja), − utrata lub zaburzenia smaku, − zaburzenia snu, − depresja, lęk, nerwowość lub niepokój, − niedrożność nosa, trudności w oddychaniu lub nasilenie astmy, − obrzęk jelit nazywany obrzękiem naczynioruchowym jelit, którego objawami są bóle brzucha, wymioty i biegunka, − zgaga, zaparcie lub suchość błony śluzowej jamy ustnej, − zwiększone wydalanie moczu w ciągu dnia, − nasilone pocenie się, − utrata lub zmniejszenie apetytu (jadłowstręt), − przyspieszona lub nieregularna czynność serca, − obrzęki rąk i nóg, które mogą być objawem gromadzenia wody w organizmie,
− nagłe zaczerwienienie twarzy, − niewyraźne widzenie, − ból stawów, − gorączka, − impotencja, zmniejszenie popędu płciowego u mężczyzn i kobiet, − zwiększenie ilości pewnych krwinek białych (eozynofilia), stwierdzane w badaniach krwi, − zaburzenia czynności wątroby, trzustki lub nerek, stwierdzane w badaniach krwi.
Rzadko (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 1 000 osób) − uczucie rozedrgania lub splątanie, − zaczerwienienie i obrzęk języka, − ciężkie łuszczenie się skóry, swędząca grudkowa wysypka, − zaburzenia paznokci (np. rozluźnienie lub oddzielenie paznokcia od łożyska), − wysypka lub siniaczenie skóry, − plamy na skórze i zimne kończyny, − zaczerwienienie, świąd, obrzęk i łzawienie oczu, − zaburzenia słuchu i dzwonienie w uszach, − osłabienie, − zmniejszenie ilości krwinek czerwonych, krwinek białych, płytek krwi lub stężenia hemoglobiny, stwierdzane w badaniach krwi.
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 000 osób) − nadwrażliwość na światło słoneczne.
Inne zgłaszane działania niepożądane (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): − trudności w koncentracji, − obrzęk błony śluzowej jamy ustnej, − zmniejszenie ilości krwinek, stwierdzane w badaniach krwi, − zmniejszenie stężenia sodu, stwierdzane w badaniach krwi, − zmiany koloru palców po wychłodzeniu oraz uczucie mrowienia lub ból po rozgrzaniu (objaw Raynauda), − powiększenie piersi u mężczyzn, − spowolnienie lub zaburzenie reakcji, − uczucie pieczenia, − zaburzenia węchu, − wypadanie włosów, − stężony mocz (o ciemnym zabarwieniu), nudności lub wymioty, kurcze mięśni, uczucie splątania i napady drgawkowe, które mogą być wynikiem nieprawidłowego wydzielania ADH (wazopresyna, hormon antydiuretyczny) - jeśli wystąpią takie objawy, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, − Drżenie, usztywnienie postawy, maskowatość twarzy, spowolnienie ruchów i powłóczenie nogami, chwiejny chód.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 E-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Oriram

− Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. − Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. − Przechowywać w temperaturze poniżej 25 ̊C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. − Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Oriram − Substancją czynną leku jest ramipryl. Każda tabletka zawiera odpowiednio 2,5 mg, 5 mg, 10 mg ramiprylu. − Pozostałe składniki to skrobia żelowana kukurydziana, laktoza jednowodna, sodu wodorowęglan , kroskarmeloza sodowa ,sodu stearylofumaran. Ponadto tabletki 2,5 mg zawierają żelaza tlenek żółty (E172), a tabletki 5 mg żelaza tlenek czerwony (E172).
Jak wygląda lek Oriram i co zawiera opakowanie
Tabletka Oriram 2,5 mg: jasnożółta do żółtej, płaska o skośnych krawędziach, zaokrąglona, niepowlekana tabletka z wytłoczonym napisem „H” i „18”, przedzielona linią podziału po jednej stronie i gładka po drugiej. Średnica – 5,0 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Tabletka Oriram 5 mg: jasnoróżowa, nakrapiana, płaska o skośnych krawędziach, zaokrąglona, niepowlekana tabletka z wytłoczonym napisem „H” i „19”, przedzielona linią podziału po jednej stronie i gładka po drugiej. Średnica – 6,0 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Tabletka Oriram 10 mg: biała lub prawie biała, płaska, o skośnych krawędziach, zaokrąglona, niepowlekana tabletka z wytłoczonym napisem „H” i „20”, przedzielona linią podziału po jednej stronie i gładka po drugiej. Średnica – 8,0 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Wielkości opakowań: 2,5 mg: 10, 14, 20, 28, 30, 42, 50, 90, 98 i 100 tabletek w blistrach
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca / importer Orion Corporation Orion Pharma Orionintie 1
FI-02200 Espoo Finlandia
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 21.12.2018

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Oriram, 2,5 mg, tabletki Oriram, 5 mg, tabletki Oriram, 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Oriram, 2,5 mg Każda tabletka zawiera 2,5 mg ramiprylu. Oriram, 5 mg Każda tabletka zawiera 5 mg ramiprylu. Oriram, 10 mg Każda tabletka zawiera 10 mg ramiprylu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Oriram, 2,5 mg Każda tabletka zawiera 10,3 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej). Oriram, 5 mg Każda tabletka zawiera 20,6 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej). Oriram, 10 mg Każda tabletka zawiera 41,2 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka
Oriram, 2,5 mg Jasnożółta do żółtej, płaska o skośnych krawędziach, okrągła tabletka niepowlekana z wytłoczonymi oznaczeniami „H” i „18”, oddzielonymi linią podziału po jednej stronie i gładka po drugiej. Średnica – 5,0 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Oriram, 5 mg Jasnoróżowa, nakrapiana, płaska o skośnych krawędziach, okrągła tabletka niepowlekana z wytłoczonymi oznaczeniami „H” i „19”, oddzielonymi linią podziału po jednej stronie i gładka po drugiej. Średnica – 6,0 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Oriram, 10 mg Biała lub prawie biała, płaska o skośnych krawędziach, okrągła tabletka niepowlekana z wytłoczonymi oznaczeniami „H” i „20”, oddzielonymi linią podziału po jednej stronie i gładka po drugiej. Średnica – 8,0 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie nadciśnienia tętniczego.

Profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego: zmniejszenie chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z: − jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (choroba niedokrwienna serca, udar lub choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) − cukrzycą i przynajmniej jednym sercowo-naczyniowym czynnikiem ryzyka (patrz punkt 5.1).
Leczenie chorób nerek: − początkowe stadium cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej, stwierdzone na podstawie obecności mikroalbuminurii − jawna cukrzycowa nefropatia kłębuszkowa, stwierdzona na podstawie białkomoczu u pacjentów z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego (patrz punkt 5.1) − jawna nefropatia kłębuszkowa o etiologii innej niż cukrzycowa, stwierdzona na podstawie białkomoczu ≥3 g na dobę (patrz punkt 5.1).
Leczenie objawowej niewydolności serca.
Prewencja wtórna u pacjentów po ostrym zawale serca: zmniejszenie śmiertelności w ostrej fazie zawału u pacjentów z objawami klinicznymi niewydolności serca - produkt leczniczy należy włączyć do leczenia w okresie > 48 godzin od wystąpienia ostrego zawału serca.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dorośli
Pacjenci leczeni lekami moczopędnymi Po rozpoczęciu stosowania produktu leczniczego Oriram może wystąpić niedociśnienie; jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów leczonych jednocześnie lekami moczopędnymi. Należy zachować ostrożność, ponieważ w tej grupie pacjentów może występować odwodnienie i (lub) hiponatremia.
Jeśli jest to możliwe, leki moczopędne należy odstawić 2 do 3 dni przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Oriram (patrz punkt 4.4).
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie zaprzestano stosowania diuretyków, leczenie produktem leczniczym Oriram należy rozpocząć od dawki 1,25 mg. Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Dalsze dawkowanie produktu leczniczego Oriram należy ustalać w zależności od docelowych wartości ciśnienia tętniczego.
Nadciśnienie tętnicze Dawkę należy dostosować indywidualnie, zgodnie ze stanem klinicznym pacjenta (patrz punkt 4.4) i uzyskaną kontrolą ciśnienia tętniczego.
Produkt leczniczy Oriram może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi z innych grup (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).
Dawka początkowa Dawkę produktu leczniczego Oriram należy zwiększać stopniowo, zalecana dawka początkowa to 2,5 mg na dobę.
U pacjentów ze znaczną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron może wystąpić znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. U tych pacjentów zalecane jest rozpoczynanie leczenia od dawki 1,25 mg, pod nadzorem lekarza (patrz punkt 4.4).


Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę można podwajać w odstępie dwóch do czterech tygodni w celu stopniowego osiągnięcia docelowych wartości ciśnienia tętniczego. Maksymalna dawka produktu leczniczego Oriram wynosi
Profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego Dawka początkowa Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego Oriram wynosi 2,5 mg raz na dobę.
Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę należy stopniowo zwiększać, w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta. Zaleca się podwojenie dawki po jednym do dwóch tygodni leczenia, a po kolejnych dwóch do trzech tygodni zwiększenie do docelowej dawki podtrzymującej, wynoszącej 10 mg raz na dobę.
Patrz także wyżej – dawkowanie u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi.
Leczenie choroby nerek Pacjenci z cukrzycą i mikroalbuminurią Dawka początkowa Zalecana dawka początkowa ramiprylu to 1,25 mg raz na dobę.
Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę należy stopniowo zwiększać w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta. Zaleca się podwojenie dawki dobowej do 2,5 mg po dwóch tygodniach leczenia, a następnie do 5 mg po kolejnych dwóch tygodniach.
Pacjenci z cukrzycą i z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego Dawka początkowa Zalecana dawka początkowa ramiprylu to 2,5 mg raz na dobę.
Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę należy stopniowo zwiększać, w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta. Zaleca się podwojenie dawki dobowej do 5 mg po jednym do dwóch tygodni leczenia, a następnie do
Pacjenci z nefropatią o etiologii innej niż cukrzycowa, określonej na podstawie białkomoczu ≥3 g na dobę Dawka początkowa Zalecana dawka początkowa ramiprylu to 1,25 mg raz na dobę.
Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę należy stopniowo zwiększać, w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta. Zaleca się podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę po dwóch tygodniach leczenia, a następnie do 5 mg po kolejnych dwóch tygodniach.
Objawowa niewydolność serca Dawka początkowa U pacjentów w stanie stabilnym po zastosowaniu leku moczopędnego zalecana dawka początkowa wynosi 1,25 mg raz na dobę.
Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę ramiprylu należy zwiększać stopniowo, podwajając ją, co jeden do dwóch tygodni, do osiągnięcia maksymalnej dawki 10 mg na dobę. Zaleca się podawanie dawki dobowej w dwóch dawkach podzielonych.


Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego z niewydolnością serca Dawka początkowa U pacjenta w stanie stabilnym klinicznie i hemodynamicznie, po 48 godzinach od ostrego zawału mięśnia sercowego, należy podać dawkę początkową wynosząca 2,5 mg dwa razy na dobę przez trzy doby. Jeśli dawka 2,5 mg jest źle tolerowana, należy podawać 1,25 mg dwa razy na dobę przez dwie doby przed zwiększeniem dawki do 2,5 mg, a następnie 5 mg dwa razy na dobę. Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg dwa razy na dobę, należy zaprzestać leczenia.
Patrz także wyżej – dawkowanie u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi.
Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca Dawkę dobową należy stopniowo zwiększać, podwajając ją w odstępach od jednej do trzech dób, aż do osiągnięcia docelowej dawki podtrzymującej 5 mg dwa razy na dobę.
Jeśli jest to możliwe dawkę podtrzymującą należy podawać w dwóch dawkach podzielonych.
Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg dwa razy na dobę, należy zaprzestać leczenia. Nadal brakuje wystarczających danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką (klasy IV wg NYHA) niewydolnością serca, bezpośrednio po zawale serca. W przypadku podjęcia decyzji dotyczącej leczenia pacjentów z tej grupy, zalecane jest rozpoczynanie od dawki 1,25 mg raz na dobę. Należy zachować szczególną ostrożność podczas zwiększania dawki.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Dawkę dobową u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny (patrz punkt 5.2): − jeżeli klirens kreatyniny wynosi ≥60 ml/min, nie ma potrzeby dostosowywania dawki początkowej (2,5 mg na dobę); maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg; − jeżeli klirens kreatyniny wynosi 30–60 ml/min, nie ma potrzeby dostosowywania dawki początkowej (2,5 mg na dobę); maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg; − jeżeli klirens kreatyniny wynosi 10–30 ml/min, dawka początkowa wynosi 1,25 mg na dobę a maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg; − pacjenci z nadciśnieniem tętniczym poddawani hemodializoterapii: ramipryl jest usuwany przez dializę w niewielkim stopniu; dawka początkowa wynosi 1,25 mg na dobę, a maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg; produkt leczniczy należy podawać kilka godzin po zakończeniu hemodializy.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2) U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem należy rozpoczynać tylko pod ścisłym nadzorem lekarza, a maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg ramiprylu.
Pacjenci w podeszłym wieku Należy zastosować mniejszą dawkę początkową, którą należy zwiększać bardziej stopniowo ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza u pacjentów w bardzo podeszłym wieku i wyniszczonych. Należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej wynoszącej 1,25 mg.
Dzieci i młodzież Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności ramiprylu u dzieci i młodzieży. Obecnie dostępne dane dotyczące ramiprylu są opisane w punktach 4.8, 5.1, 5.2 i 5.3, jednakże nie można ustalić zaleceń dotyczących dawkowania.
Sposób podawania
Podanie doustne. Zaleca się przyjmowanie produktu leczniczego Oriram codziennie o tej samej porze.
Produkt leczniczy Oriram może być stosowany przed, w trakcie lub po posiłku, ponieważ przyjmowanie posiłków nie wpływa na jego biodostępność (patrz punkt 5.2). Tabletki należy połykać popijając płynem, nie wolno ich kruszyć ani żuć.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, lub inny inhibitor ACE (enzymu konwertującego angiotensynę).
Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub wywołany uprzednim stosowaniem inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II - AIIRA).
Pozaustrojowe procedury lecznicze prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym (patrz punkt 4.5).
Istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki.
Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).
Nie wolno stosować ramiprylu u pacjentów z niedociśnieniem lub w stanie niestabilnym hemodynamicznie.
Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Oriram z produktami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego, GFR<60 ml/min/1,73 m 2 ) (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Oriram wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz także punkt 4.4 i 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Szczególne grupy pacjentów
Ciąża Nie należy rozpoczynać stosowania inhibitorów ACE, takich jak ramipryl lub AIIRA w okresie ciąży. Jeżeli kontynuacja leczenia inhibitorem ACE lub AIIRA nie jest konieczna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o potwierdzonym profilu bezpieczeństwa stosowania w okresie ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży stosowanie inhibitorów ACE lub AIIRA należy natychmiast przerwać, a jeśli jest to konieczne, należy rozpocząć inne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Pacjenci szczególnie narażeni na niedociśnienie Pacjenci ze znacznym pobudzeniem układu renina–angiotensyna–aldosteron U pacjentów ze znacznym pobudzeniem układu renina–angiotensyna–aldosteron istnieje zwiększone ryzyko nagłego, znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego i pogorszenia czynności nerek w przebiegu zahamowania ACE, szczególnie, jeśli inhibitor ACE lub stosowany jednocześnie diuretyk jest podawany po raz pierwszy, a także podczas pierwszego zwiększenia dawki.
Znaczne pobudzenie układu renina–angiotensyna–aldosteron, wymagające nadzoru medycznego, w tym monitorowania ciśnienia tętniczego, występuje w przypadku: − pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym, − pacjentów z niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca, − pacjentów z hemodynamicznie istotnym utrudnieniem napływu bądź odpływu z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej), − pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej, z drugą czynną nerką,
− pacjentów, u których występuje lub może wystąpić odwodnienie lub hiponatremia (w tym pacjentów leczonych diuretykami), − pacjentów z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem, − pacjentów poddawanych rozległym zabiegom chirurgicznym lub znieczulanych środkami mogącymi wywoływać niedociśnienie. Zazwyczaj przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wyrównanie odwodnienia, hipowolemii lub hiponatremii (jakkolwiek u pacjentów z niewydolnością serca należy starannie rozważyć podjęcie powyższych działań, uwzględniając ryzyko przeciążenia objętościowego).
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) Istnieją dowody na to, że jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jeśli podwójna blokada układu RAA jest bezwzględnie konieczna, należy ją stosować wyłącznie pod nadzorem specjalisty oraz często kontrolować czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie tętnicze.
U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Przemijająca lub przewlekła niewydolność serca po zawale mięśnia sercowego
Pacjenci zagrożeni niedokrwieniem mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ostrego niedociśnienia Rozpoczynanie leczenia wymaga ścisłego nadzoru lekarza.
Pacjenci w podeszłym wieku Patrz punkt 4.2.
Zabiegi chirurgiczne W miarę możliwości wskazane jest odstawienie inhibitorów konwertazy angiotensyny, takich jak ramipryl, na dzień przed zabiegiem chirurgicznym.
Monitorowanie czynności nerek Czynność nerek należy oceniać przed i w trakcie leczenia, a dawkowanie należy dostosowywać zwłaszcza w początkowych tygodniach leczenia. Szczególnie dokładne monitorowanie jest wymagane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2). Istnieje ryzyko zaburzenia czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po przeszczepieniu nerki.
Nadwrażliwość/Obrzęk naczynioruchowy U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem, obserwowano obrzęk naczynioruchowy (patrz punkt 4.8).
U pacjentów przyjmujących jednocześnie inhibitory mTOR (np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus) lub wildagliptynę istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęk dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez takich zaburzeń) (patrz punkt 4.5).
W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego należy przerwać leczenie ramiprylem.
Należy natychmiast zastosować leczenie ratunkowe oraz obserwować pacjenta przez przynajmniej

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem, obserwowano przypadki obrzęku naczynioruchowego jelit (patrz punkt 4.8). U tych pacjentów występował ból brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu leczniczego Oriram. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Oriram wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz punkt 4.3 i 4.5).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez) (patrz punkt 4.5). Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) lub wildagliptyną.
Reakcje anafilaktyczne podczas odczulania Prawdopodobieństwo i nasilenie reakcji anafilaktycznych i rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny zwiększa się pod wpływem zahamowania ACE. Należy rozważyć czasowe zaprzestanie stosowania ramiprylu przed odczulaniem.
Hiperkaliemia U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem odnotowano przypadki hiperkaliemii. Do czynników ryzyka wystąpienia hiperkaliemii należą: niewydolnością nerek, wiek >70 lat, niekontrolowana cukrzyca, przyjmowanie soli potasu, diuretyków oszczędzających potas i innych substancji czynnych zwiększających stężenie potasu w osoczu (np. heparyna, kotrimoksazol, będący skojarzeniem trimetoprimu i sulfametoksazolu), a także zaburzenia, takie jak odwodnienie, ostra dekompensacja serca i kwasica metaboliczna. Jeżeli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych substancji jest wskazane, należy regularnie monitorować stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).
Stężenie potasu w surowicy Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie to jest zazwyczaj nieistotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym substytuty soli), leki moczopędne oszczędzające potas, trimetoprym lub ko-trimoksazol (znany także jako trimetoprim z sulfametoksazolem), a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub blokerami receptora angiotensyny, może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas i blokery receptora angiotensyny należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE oraz należy kontrolować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek (patrz punkt 4.5).
Hiponatremia U niektórych pacjentów leczonych ramiprylem obserwowano występowanie zespołu niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) z następczą hiponatremią. U pacjentów w podeszłym wieku oraz innych pacjentów z grupy ryzyka hiponatremii zaleca się regularne monitorowanie stężenia sodu w surowicy.
Neutropenia i (lub) agranulocytoza Do rzadko obserwowanych zaburzeń należą neutropenia i (lub) agranulocytoza, jak również małopłytkowość i niedokrwistość. Opisywano także zahamowanie czynności szpiku kostnego. Należy regularnie oznaczać liczbę leukocytów w celu wykrycia ewentualnej leukopenii. Częstsze oznaczanie jest zalecane na początku leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ze współistniejącą kolagenozą (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz u pacjentów otrzymujących inne produkty lecznicze, które mogą wywoływać zmiany w morfologii krwi (patrz punkty 4.5 i 4.8).
Różnice etniczne Obrzęk naczynioruchowy wywołany inhibitorami ACE występuje częściej w grupie pacjentów rasy czarnej niż w pozostałych grupach etnicznych. Tak jak pozostałe inhibitory ACE, ramipryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż w pozostałych grupach etnicznych, prawdopodobnie ze względu na większą częstość występowania nadciśnienia tętniczego z małą aktywnością reninową osocza w populacji osób rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.
Kaszel W trakcie stosowania inhibitorów ACE opisywano występowanie kaszlu. Typowy kaszel jest nieproduktywny, uporczywy i ustępuje po zaprzestaniu leczenia. Kaszel wywołany inhibitorami ACE należy brać pod uwagę w diagnostyce różnicowej kaszlu.
Substancje pomocnicze Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Przeciwwskazane leczenie skojarzone Pozaustrojowe zabiegi prowadzące do kontaktu krwi z ujemnie naładowanymi powierzchniami, takie jak hemodializa lub hemofiltracja, z zastosowaniem niektórych błon o dużej przepuszczalności (np. błony poliakrylonitrylowe) oraz afereza lipoprotein o małej gęstości (LDL) z użyciem siarczanu dekstranu ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych (patrz punkt 4.3). Jeśli przeprowadzenie powyższych zabiegów jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie błon dializacyjnych innego typu lub leków przeciwnadciśnieniowych z innej grupy.
Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
Leki zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.3 i 4.4).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas Mimo że stężenie potasu w surowicy zazwyczaj utrzymuje się w granicach normy, u niektórych pacjentów leczonych produktem leczniczym Oriram może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas mogą prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Należy również zachować ostrożność podając produkt leczniczy Oriram jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprym i ko-trimoksazol (trimetoprym z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Z tego względu, leczenie skojarzone produktem leczniczym Oriram i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane. Jeśli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, należy je podawać z zachowaniem ostrożności i często kontrolować stężenie potasu w surowicy.


Cyklosporyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Heparyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Środki ostrożności dotyczące stosowania
Leki przeciwnadciśnieniowe (np. diuretyki) i inne substancje mogące obniżać ciśnienie krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, ostre zatrucie alkoholem, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulosyna, terazosyna): Zwiększone ryzyko niedociśnienia (patrz punkt 4.2 Pacjenci leczeni lekami moczopędnymi).
Sympatykomimetyki zwężające naczynia i inne substancje (np. izoproterenol, dobutamina, dopamina, epinefryna), które mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu: Należy kontrolować ciśnienie tętnicze.
Allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki i inne substancje mogące wpływać na liczbę krwinek: Zwiększenie prawdopodobieństwa reakcji hematologicznych (patrz punkt 4.4).
Sole litu: Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu, co może spowodować nasilenie toksyczności litu. Należy kontrolować stężenie litu.
Leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina: Mogą występować objawy hipoglikemii. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy: Może wystąpić osłabienie przeciwnadciśnieniowego działania ramiprylu. Dodatkowo, jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek i hiperkaliemii.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Nie zaleca się stosowania ramiprylu w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie ramiprylu jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3).
Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego po narażeniu na inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyć nieznacznego zwiększenia ryzyka. Jeżeli kontynuacja leczenia inhibitorami ACE nie konieczna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w okresie ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży stosowanie inhibitorów ACE należy natychmiast przerwać i, jeśli jest to konieczne, należy rozpocząć inne leczenie.
Narażenie na inhibitor ACE lub AIIRA w czasie drugiego i trzeciego trymestru ciąży prowadzi do toksycznego działania na płód ludzki (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia; patrz również punkt 5.3). W przypadku narażenia na inhibitor ACE od drugiego trymestru ciąży, należy przeprowadzić badanie ultrasonograficzne oceniające czynność nerek i budowę czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy uważnie obserwować, ponieważ może wystąpić niedociśnienie, skąpomocz i hiperkaliemii (patrz też punkty 4.3 i 4.4).


Karmienie piersią Nie zaleca się podawania produktu Oriram podczas karmienia piersią (patrz punkt 5.2), ponieważ brak wystarczających danych dotyczących stosowania ramiprylu w tym okresie. Wskazane jest stosowanie innych leków, o lepiej określonym profilu bezpieczeństwa w okresie karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku karmienia noworodków i wcześniaków.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Niektóre działania niepożądane (np. objawy obniżenia ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy) mogą zaburzać zdolność pacjentów do koncentracji i reagowania, stanowiąc zagrożenie w sytuacjach, gdy te zdolności są szczególnie istotne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).
Objawy niepożądane mogą wystąpić szczególnie na początku leczenia oraz podczas zmiany leczenia. Przez kilka godzin po przyjęciu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki leku nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Profil bezpieczeństwa ramiprylu obejmuje uporczywy suchy kaszel i reakcje wywołane niedociśnieniem. Do ciężkich działań niepożądanych należą: obrzęk naczynioruchowy, hiperkaliemia, zaburzenia czynności nerek lub wątroby, zapalenie trzustki, ciężkie reakcje skórne oraz neutropenia i (lub) agranulocytoza.
Częstość występowania działań niepożądanych została określona następująco:
bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

rzadko Częstość nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego

leukopenia (w tym neutropenia lub agranulocytoza), zmniejszenie liczby erytrocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi
szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna
Zaburzenia układu immunolo- gicznego

anafilaktyczne i rzekomoanafilak- tyczne, zwiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych Zaburzenia endokrynolo- giczne
niewłaściwego wydzielania

antydiuretycznego (SIADH) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zwiększenie stężenia potasu we krwi jadłowstręt, zmniejszenie apetytu

stężenia sodu we krwi
Zaburzenia psychiczne

nastroju, zaburzenia lękowe, nerwowość, niepokój, zaburzenia snu, w tym senność splątanie

Zaburzenia układu nerwowego
ból głowy, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego
parestezja, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, brak czucia smaku, zaburzenia smaku drżenie, zaburzenia równowagi
mózgu, w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny (TIA), zaburzenia psychoruchowe, uczucie pieczenia, zaburzenia węchu Zaburzenia oka

widzenia, w tym niewyraźne widzenie zapalenie spojówek

Zaburzenia ucha i błędnika

słuchu, szum uszny
Zaburzenia serca

mięśnia sercowego, w tym dusznica bolesna lub zawał mięśnia sercowego, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, obrzęki obwodowe
Zaburzenia naczyniowe
niedociśnie- nie, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenie
nagłe zaczerwienie- nie twarzy
zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja, zapalenie naczyń krwionośnych

Zaburzenia suchy, skurcz
układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
drażniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynoso- wych, duszność oskrzeli, w tym zaostrzenie objawów astmy, obrzęk błony śluzowej nosa Zaburzenia żołądka i jelit
zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, zaburzenia trawienia, dyskomfort w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty
zapalenie trzustki (w sporadycznych przypadkach zakończone zgonem podczas stosowania inhibitorów ACE), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioru- chowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu, w tym zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej zapalenie języka

jamy ustnej
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

aktywności transaminaz i (lub) stężenia bilirubiny sprzężonej
żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie hepatocytów

niewydolność wątroby, cholestatyczne lub cytolityczne zapalenie wątroby (sporadycznie zakończone zgonem) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
wysypka, zwłaszcza plamkowo- grudkowa
obrzęk naczynioru- chowy - w wyjątkowych przypadkach zwężenie dróg oddechowych wywołane obrzękiem naczynioru- chowym może zakończyć się złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, onycholiza (oddzielenie się płytki paznokcia od łożyska)
reakcje nadwra- żliwości na światło
toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa– Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, zapalenie skóry o typie łuszczycy,
zgonem; świąd, nadmierne pocenie się wysypka o typie pęcherzycy lub liszaja na skórze lub błonach śluzowych, łysienie Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej kurcze mięśni, ból mięśni
ból stawów

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek, wielomocz, nasilenie uprzednio istniejącego białkomoczu, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
impotencja, obniżenie libido

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania ból w klatce piersiowej, zmęczenie
gorączka
osłabienie

Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo stosowania ramiprylu było monitorowane w dwóch badaniach klinicznych z udziałem jest podobne do obserwowanych u dorosłych, częstość występowania następujących działań niepożądanych jest większa u dzieci:
Tachykardia, przekrwienie błony śluzowej nosa i zapalenie błony śluzowej nosa - często (≥1/100 do <1/10) u dzieci i młodzieży oraz niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) u dorosłych.
Zapalenie spojówek – często (≥1/100 do <1/10) u dzieci i młodzieży oraz rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) u dorosłych.
Drżenie i pokrzywka - niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) u dzieci i młodzieży oraz rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) u dorosłych.
Ogólny profil bezpieczeństwa ramiprylu u dzieci i młodzieży nie różni się znacząco od profilu bezpieczeństwa u dorosłych.


Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 E-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Do objawów przedawkowania inhibitorów ACE należą: nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych (ze znacznym niedociśnieniem, wstrząsem), bradykardia, zaburzenia elektrolitowe oraz niewydolność nerek. Należy monitorować stan pacjenta oraz wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące. Zalecane postępowanie to przede wszystkim usunięcie substancji czynnej z organizmu (płukanie żołądka, podawanie adsorbentów) oraz przywrócenie stabilności hemodynamicznej, w tym podanie alfa 1 - adrenomimetyków lub angiotensyny II (angiotensynamid). Ramiprylat, czynny metabolit ramiprylu jest w niewielkim stopniu usuwany z krążenia ogólnego za pomocą hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki działające na układ renina-angiotensyna, inhibitory ACE, preparaty proste, kod ATC: C09AA05
Mechanizm działania Ramiprylat, czynny metabolit proleku ramiprylu, hamuje enzym karboksypeptydazę dipeptydylową I (synonimy: konwertaza angiotensyny, kininaza II). Enzym ten katalizuje w osoczu i tkankach przekształcenie angiotensyny I do czynnej substancji zwężającej naczynia – angiotensyny II, jak również rozpad bradykininy, substancji o działaniu rozkurczającym naczynia. Zmniejszone tworzenie angiotensyny II i zahamowanie rozpadu bradykininy prowadzi do rozkurczu naczyń krwionośnych. Angiotensyna II pobudza również uwalnianie aldosteronu, dlatego ramiprylat wywołuje zmniejszenie wydzielania aldosteronu. Średnia reakcja na monoterapię inhibitorem ACE jest słabsza u osób rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym (zwykle populacja z nadciśnieniem tętniczym i małą aktywnością reninową osocza) niż u pacjentów pozostałych ras.
Działanie farmakodynamiczne Właściwości przeciwnadciśnieniowe: Podawanie ramiprylu prowadzi do znacznego zmniejszenia oporu w tętnicach obwodowych. Nie stwierdza się dużych zmian przepływu osocza przez nerki ani współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR). Podawanie ramiprylu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego w pozycji leżącej, jak i stojącej, bez wyrównawczego przyspieszenia czynności serca.
U większości pacjentów działanie przeciwnadciśnieniowe staje się wyraźne po upływie 1 do 2 godzin od doustnego przyjęcia pojedynczej dawki leku. Maksymalne działanie występuje zwykle w ciągu 3 do 6 godzin od doustnego przyjęcia pojedynczej dawki leku. Działanie przeciwnadciśnieniowe pojedynczej dawki utrzymuje się zazwyczaj przez 24 godziny.

Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe w przypadku ciągłego podawania ramiprylu występuje zazwyczaj w ciągu 3 do 4 tygodni. Wykazano, że działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się podczas leczenia długotrwałego (trwającego 2 lata).
Nagłe zaprzestanie przyjmowania ramiprylu nie wywołuje nagłego i znacznego zwiększenia ciśnienia tętniczego (działanie z odbicia).
Niewydolność serca: Wykazano skuteczność ramiprylu stosowanego jako leczenie uzupełniające u pacjentów z niewydolnością serca klasy II–IV wg NYHA, leczonych diuretykami i opcjonalnie glikozydami nasercowymi. Stwierdzono korzystny wpływ leku na hemodynamikę serca (zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej i prawej komory, zmniejszenie całkowitego obwodowego oporu naczyniowego, zwiększenie pojemności minutowej serca oraz poprawa wskaźnika sercowego). Ramipryl zmniejsza również pobudzenie neuroendokrynne.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Profilaktyka sercowo-naczyniowa i (lub) działanie ochronne na nerki Przeprowadzono badanie kontrolowane placebo, dotyczące profilaktyki (badanie HOPE), w którym dodawano ramipryl do standardowego leczenia u ponad 9200 pacjentów. Do badania włączano pacjentów ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym z powodu choroby sercowo-naczyniowej o etiologii miażdżycowej (choroba wieńcowa, udar lub choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) albo cukrzycy z przynajmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka (udokumentowana mikroalbuminuria, nadciśnienie tętnicze, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego, zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL lub palenie papierosów).
W badaniu wykazano, że ramipryl istotnie statystycznie zmniejsza częstość występowania zawału mięśnia sercowego, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i udaru, pojedynczo i łącznie (pierwszorzędowe złożone punkty końcowe).
Badanie HOPE: Główne wyniki

(95% przedział ufności) Wartość współczynnika p % % Wszyscy pacjenci n=4 645 n=4 652 Pierwszorzędowe złożone punkty końcowe 14,0 17,8 0,78 (0,70-0,86) <0,001 Zawał mięśnia sercowego 9,9 12,3 0,80 (0,70-0,90) <0,001 Zgon z przyczyn sercowo- naczyniowych 6,1 8,1 0,74 (0,64-0,87) <0,001 Udar 3,4 4,9 0,68 (0,56-0,84) <0,001 Drugorzędowe punkty końcowe
Zgon ze wszystkich przyczyn 10,4 12,2 0,84 (0,75-0,95) 0,005

Konieczność rewaskularyzacji 16,0 18,3 0,85 (0,77-0,94) 0,002

Hospitalizacja z powodu niestabilnej 12,1 12,3 0,98 (0,87-1,10) NS
dławicy piersiowej Hospitalizacja z powodu niewydolności serca 3,2
3,5 0,88 (0,70-1,10) 0,25
Powikłania związane z cukrzycą 6,4 7,6 0,84 (0,72-0,98) 0,03
W badaniu MICRO-HOPE, stanowiącym uprzednio zdefiniowane badanie cząstkowe HOPE, oceniano wpływ dołączenia 10 mg ramiprylu do stosowanego schematu leczniczego wobec placebo u przynajmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego), z prawidłowym lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym.
W pierwotnej analizie stwierdzono, że u 117 (6,5%) uczestników przyjmujących ramipryl i 149 (8,4%) przyjmujących placebo wystąpiła jawna nefropatia, co odpowiada względnej redukcji ryzyka RRR 24%; 95%CI [3-40], p = 0,027. W wieloośrodkowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu REIN, prowadzonym w grupach równoległych, kontrolowanym placebo oceniano wpływ leczenia ramiprylem na szybkość zmniejszania się współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR) u 352 pacjentów (w wieku 18–70 lat) z prawidłowym lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym, z łagodnym (tj. średnie wydalanie białka z moczem >1 i <3 g/24h) lub ciężkim białkomoczem (≥3 g/24h) wywołanym przewlekłą nefropatią o etiologii innej niż cukrzycowa. W obu podgrupach pacjentów przeprowadzono następnie stratyfikację.
Podstawowa analiza w grupie pacjentów z najcięższym białkomoczem (podgrupa z badaniem zakończonym wcześniej ze względu na korzyści z leczenia ramiprylem) wykazała, iż średnie tempo zmniejszania GFR w ciągu miesiąca było mniejsze u pacjentów leczonych ramiprylem niż w grupie placebo: -0,54 (0,66) wobec –0.88 (1,03) ml/min/miesiąc, p = 0,038. Różnica między grupami wynosiła zatem 0,34 [0,03–0,65] na miesiąc i około 4 ml/min/rok; 23,1% pacjentów w grupie leczonej ramiprylem osiągnęło drugorzędowy, złożony punkt końcowy (podwojenie początkowego stężenia kreatyniny w surowicy i (lub) schyłkowa niewydolność nerek - konieczność hemodializy lub przeszczepienia nerki), wobec 45,5% w grupie otrzymującej placebo (p = 0,02).
Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego Do badania AIRE włączono ponad 2 000 pacjentów z przemijającymi lub stałymi objawami klinicznymi niewydolności serca po udokumentowanym zawale mięśnia sercowego. Leczenie ramiprylem było rozpoczynane po 3 do 10 dni po wystąpieniu ostrego zawału mięśnia sercowego. W badaniu wykazano, że po średnim okresie obserwacji wynoszącym 15 miesięcy, śmiertelność w grupie pacjentów leczonych ramiprylem wynosiła 16,9%, a w grupie pacjentów otrzymujących placebo 22,6%. Oznacza to bezwzględne zmniejszenie śmiertelności o 5,7% oraz względne zmniejszenie ryzyka o 27% (95% CI, [11-40%]).
Inne badania W dwóch dużych, randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych ONTARGET (ang. ONgoing Telmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes) oceniano jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II. Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo- naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.

Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki mają również znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Dlatego u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz (lub) z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.
Dzieci i młodzież W randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, z udziałem 244 dzieci w wieku 6 do 16 lat z nadciśnieniem tętniczym (w 73% pierwotnym) pacjenci otrzymywali małą, średnią lub dużą dawkę ramiprylu, tak aby uzyskać stężenie ramiprylatu w osoczu odpowiadające zakresowi dawek u dorosłych: 1,25 mg, 5 mg i 20 mg w przeliczeniu na masę ciała. Po tętniczego, natomiast obniżał rozkurczowe ciśnienie tętnicze w grupie największej dawki. Średnia i duża dawka ramiprylu powodowały istotne zmniejszenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego u dzieci z udokumentowanym nadciśnieniem.
Takiego działania leku nie stwierdzano w trwającym 4 tygodnie randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu, w którym odstawiano lek, z udziałem 218 dzieci w wieku 6 do 16 lat (w 75% z pierwotnym nadciśnieniem), w którym rozkurczowe i skurczowe wartości ciśnienia tętniczego wykazywały umiarkowane zwiększenie „z odbicia”, jednak bez istotnego statystycznie powrotu do wartości początkowych, w przypadku wszystkich trzech badanych dawek (mała dawka [0,625 mg - 2,5 mg], średnia dawka [2,5 mg - 10 mg] lub duża dawka [5 mg - 20 mg] ramiprylu w przeliczeniu na masę ciała). Ramipryl nie wykazywał liniowej zależności reakcji od dawki w badanej populacji dzieci.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Farmakokinetyka i metabolizm
Wchłanianie Po podaniu doustnym ramipryl jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego; maksymalne stężenie ramiprylu w osoczu osiągane jest w ciągu jednej godziny. Stopień wchłaniania, określony na podstawie odzysku z moczu, wynosi przynajmniej 56%, a obecność pokarmu w przewodzie pokarmowym nie wpływa istotnie na jego wartość. Biodostępność czynnego metabolitu - ramiprylatu po doustnym podaniu 2,5 mg i 5 mg ramiprylu wynosi 45%.
Maksymalne stężenie ramiprylatu w osoczu, jedynego czynnego metabolitu ramiprylu, jest osiągane po 2 do 4 godzinach od przyjęcia ramiprylu. Stężenie ramiprylatu w osoczu w stanie stacjonarnym, w przypadku stosowania standardowych dawek ramiprylu raz na dobę, jest osiągane około 4. dnia leczenia.
Dystrybucja Wiązanie ramiprylu z białkami osocza wynosi 73%, a ramiprylatu około 56%.

Metabolizm Ramipryl jest niemal całkowicie metabolizowany do ramiprylatu oraz do estru diektopiperazynowego, kwasu diektopiperazynowego i glukuronidów ramiprylu i ramiprylatu.
Eliminacja Metabolity są wydalane głównie przez nerki.
Stężenie ramiprylatu w osoczu zmniejsza się w sposób wielofazowy. Ramiprylat, ze względu na silne, wysycalne wiązanie z ACE oraz powolną dysocjację od enzymu, cechuje się przedłużoną fazą końcowej eliminacji, z bardzo małym stężeniem w osoczu. Po wielokrotnym podaniu ramiprylu raz na dobę, efektywny okres półtrwania ramiprylatu wynosi 13 do 17 godzin dla dawek 5 do 10 mg i jest dłuższy w przypadku mniejszych dawek 1,25 do 2,5 mg. Różnica jest związana z ulegającą wysyceniu zdolnością enzymu do wiązania ramiprylatu.
Po podaniu pojedynczej dawki doustnej ramiprylu nie wykrywa się ramiprylu ani jego metabolitu w mleku kobiecym. Tym niemniej wpływ wielokrotnego podawania nie jest znany.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2) Nerkowe wydalanie ramiprylatu jest zmniejszone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a klirens nerkowy ramiprylatu jest proporcjonalny do klirensu kreatyniny. Prowadzi to do zwiększenia stężenia ramiprylatu w osoczu, które zmniejsza się wolniej niż u osób z prawidłową czynnością nerek.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2) U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm ramiprylu do ramiprylatu jest opóźniony, ze względu na zmniejszoną aktywność esteraz wątrobowych. Stężenie ramiprylu w osoczu w tej grupie pacjentów zwiększa się. Maksymalne stężenie ramiprylatu w tej grupie pacjentów nie różni się od stężenia stwierdzanego u osób z prawidłową czynnością wątroby.
Karmienie piersią Pojedyncza doustna dawka 10 mg ramiprylu powoduje niewykrywalne stężenie w mleku matki. Nie jest jednak znany wpływ dawek wielokrotnych.
Dzieci i młodzież Właściwości farmakokinetyczne ramiprylu badano w grupie 30 dzieci w wieku 2 do 16 lat, o masie ciała ≥10 kg, z nadciśnieniem tętniczym. Po dawkach od 0,05 do 0,2 mg/kg mc. ramipryl był szybko i w dużym stopniu metabolizowany do ramiprylatu. Ramiprylat osiągał maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 2 do 3 godzin. Klirens ramiprylatu wykazywał istotną korelację z logarytmem masy ciała (p<0,01) oraz z dawką (p<0,001). Klirens i objętość dystrybucji zwiększały się, wraz ze zwiększaniem się wieku dzieci w grupie każdej dawki. Dawka 0,05 mg/kg mc. u dzieci powodowała całkowity wpływ leku na organizm porównywalny z osiąganym u dorosłych leczonych ramiprylem w dawce 5 mg. Dawka 0,2 mg/kg mc. u dzieci prowadziła do całkowitego wpływu leku na organizm, większego niż maksymalna zalecana dawka 10 mg na dobę u dorosłych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie stwierdzono ostrej toksyczności po doustnym podawaniu ramiprylu u gryzoni i psów. Przeprowadzono badania dotyczące przewlekłego doustnego podawania ramiprylu na szczurach, psach i małpach. U trzech gatunków stwierdzano zaburzenia równowagi elektrolitowej i zmiany w morfologii krwi. U psów i małp zaobserwowano znaczne powiększenie aparatu przykłębuszkowego, podczas stosowania dawek dobowych 250 mg/kg mc./dobę, będące wyrazem aktywności farmakodynamicznej ramiprylu. Szczury, psy i małpy tolerowały dobowe dawki ramiprylu odpowiednio 2,0; 2,5 i 8 mg/kg mc./dobę, bez szkodliwego wpływu. U bardzo młodych szczurów po podaniu pojedynczej dawki ramiprylu obserwowano nieodwracalne uszkodzenie nerek.
W badaniach toksyczności reprodukcyjnej na szczurach, królikach i małpach nie stwierdzono żadnych właściwości teratogennych.

U szczurów obu płci nie doszło do zaburzenia płodności.
Podawanie ramiprylu samicom szczura w czasie ciąży i laktacji prowadziło do nieodwracalnego uszkodzenia nerek (poszerzenie miedniczek nerkowych) u potomstwa w przypadku dawek dobowych większych lub równych 50 mg/kg mc.
Rozszerzone badania mutagenności z zastosowaniem różnych systemów testowych nie wykazały właściwości mutagennych ani genotoksycznych ramiprylu.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

2,5 mg Skrobia żelowana, kukurydziana Laktoza jednowodna Sodu wodorowęglan Kroskarmeloza sodowa Żelaza tlenek żółty (E172) Sodu stearylofumaran
Skrobia żelowana, kukurydziana Laktoza jednowodna Sodu wodorowęglan Kroskarmeloza sodowa Żelaza tlenek czerwony (E172) Sodu stearylofumaran
Skrobia żelowana, kukurydziana Laktoza jednowodna Sodu wodorowęglan Kroskarmeloza sodowa Sodu stearylofumaran

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25 ̊C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/Aluminium.
Wielkości opakowań: 2,5 mg: 10, 14, 20, 28, 30, 42, 50, 90, 98 i 100 tabletek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Oriram 2,5 mg: 24243 Oriram 5 mg: 24244 Oriram 10 mg: 24245

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05/09/2017

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
21.12.2018