Diazepam Genoptim

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta Diazepam Genoptim, 10 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań Diazepamum Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.  Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.  W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.  Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.  Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Diazepam Genoptim i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Diazepam Genoptim

3. Jak stosować lek Diazepam Genoptim

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Diazepam Genoptim

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Diazepam Genoptim i w jakim celu się go stosuje

Lek Diazepam Genoptim zawiera diazepam, który należy do grupy leków nazywanych benzodiazepinami, charakteryzujących się działaniem uspokajającym, przeciwlękowym, przeciwdrgawkowym, zmniejszającym napięcie mięśni szkieletowych; a także działaniem nasennym.
Lek Diazepam Genoptim stosowany jest:  w leczeniu stanów pobudzenia, lęku i napięcia psychicznego o stopniu nasilenia umiarkowanym do ciężkiego;  jako podstawowy środek uspokajający u pacjentów, u których występuje lęk lub stres; w indukcji znieczulenia i w celu uspokojenia przed zabiegami diagnostycznymi, procedurami chirurgicznymi i endoskopowymi (cewnikowanie serca) (leczenie przedoperacyjne);  w łagodzeniu pobudzenia, paniki, drżenia i omamów (objawów związanych z nagłym odstawieniem alkoholu);  w leczeniu ostrych stanów padaczkowych, ciężkich drgawek, tężca i ciężkiej choroby ciążowej (stanów przedrzucawkowych lub rzucawki);  w leczeniu odruchowych skurczów mięśni wywołanych miejscowym urazem (zranienie, stan zapalny); może być również stosowany do tłumienia spastyczności spowodowanej chorobami kręgosłupa i zespołem uogólnionej sztywności.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Diazepam Genoptim

Kiedy nie stosować leku Diazepam Genoptim: − jeśli pacjent ma uczulenie na diazepam, inne benzodiazepiny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); − jeśli pacjent choruje na miastenię (chorobę powodującą osłabienie mięśni
i nadmierne zmęczenie); − jeśli pacjent ma problemy ze złapaniem tchu lub z oddychaniem; − jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby; − jeśli pacjent ma bezdech senny (przerwy w oddychaniu podczas snu).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Diazepam Genoptim należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką: − jeśli pacjent w przeszłości nadużywał alkoholu lub był uzależniony od lekównarkotyków; − jeśli pacjent stosuje leki działające depresyjnie (uspokajająco) na ośrodkowy układ nerwowy (OUN); − jeśli pacjent jest w podeszłym wieku, jest osłabiony lub występuje u niego choroba serca lub płuc. Lekarz w takim przypadku dostosuje dawkę leku; − jeśli pacjent ma depresję; − jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek lub wątroby.
Reakcje psychiczne i paradoksalne Podczas stosowania tego leku mogą wystąpić reakcje paradoksalne, takie jak: niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, złość, koszmary senne, omamy, psychozy, niewłaściwe zachowanie i inne niepożądane efekty dotyczące zachowania. Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpią którekolwiek z powyższych objawów; należy także przerwać leczenie. Prawdopodobieństwo pojawienia się takich objawów jest większe u dzieci i osób w podeszłym wieku.
Uzależnienie Stosowanie benzodiazepin może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Ryzyko wzrasta u pacjentów leczonych przez długi czas i (lub) u których zastosowano duże dawki, szczególnie predysponowani są pacjenci, którzy w przeszłości nadużywali alkoholu lub byli uzależnieni od leków. W przypadku, gdy rozwinie się fizyczne uzależnienie od benzodiazepin, zaprzestanie stosowania leku może spowodować wystąpienie objawów z odstawienia. Mogą to być objawy takie jak: bóle głowy, bóle mięśniowe, skrajny lęk, napięcie, niepokój ruchowy, splątanie, drażliwość. W cięższych przypadkach mogą wystąpić następujące objawy: utrata poczucia rzeczywistości, depersonalizacja, drętwienie kończyn, nadwrażliwość na światło, dźwięk i dotyk, omamy lub napady padaczkowe. Jeśli podawanie dożylne leku będzie trwało dłuższy czas, lekarz będzie stopniowo zmniejszał dawkę.
Bezsenność i lęk z odbicia Po odstawieniu leku może wystąpić przemijający stan, kiedy objawy, które spowodowały konieczność leczenia benzodiazepiną, wracają nawet w nasilonej postaci. Mogą temu towarzyszyć zmiany nastroju, lęk lub zaburzenia snu i niepokój ruchowy. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia tego zespołu lekarz będzie stopniowo zmniejszał dawkę.
Amnezja (niepamięć następcza) Ten lek może powodować amnezję, a ryzyko jej wystąpienia jest większe, gdy stosowane są duże dawki. Efektowi niepamięci mogą towarzyszyć zaburzenia zachowania.
Dzieci Nie należy podawać leku Diazepam Genoptim dzieciom w wieku poniżej 6 miesięcy, gdyż nie jest to bezpieczne. Lekarz może go przepisać tylko wtedy, gdy inne metody leczenia nie są dostępne. Czas trwania leczenia udzieci powyżej 6 miesięcy powinien być jak najkrótszy.
Lek Diazepam Genoptim a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Jednoczesne stosowania diazepamu z innymi lekami wymienionymi poniżej, może spowodować nasilenie działania uspokajającego oraz wpływać na układ oddechowy i sercowo-naczyniowy.
Do leków tych należą: − leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne np. fluwoksamina, fluoksetyna (leki stosowane w leczeniu depresji i chorób lękowych); − leki przeciwlękowe i uspokajające (leki stosowane w leczeniu lęku); − leki nasenne (leki stosowane w leczeniu bezsenności); − leki przeciwdrgawkowe (leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych); − leki znieczulające (leki stosowane w leczeniu bólu i innych doznań); − barbiturany (leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych); − opioidowe leki przeciwbólowe (silne leki przeciwbólowe); − leki przeciwhistaminowe (leki stosowane w leczeniu alergii); − cymetydyna, omeprazol (leki stosowane w leczeniu wrzodów); − ketokonazol (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych);
− alkohol.
Leki, które wpływają hamująco na aktywność niektórych enzymów wątrobowych, mogą nasilać działanie leku Diazepam Genoptim.
Lek Diazepam Genoptim wpływa na usuwanie fenytoiny (leku stosowanego w leczeniu padaczki) z organizmu.
Jednoczesne stosowanie leku Diazepamu Genoptim i opioidów (silne leki przeciwbólowe, leki stosowane w terapii substytucyjnej uzależnień i niektóre leki na kaszel), zwiększa ryzyko wystąpienia senności, trudności w oddychaniu (depresja oddechowa), śpiączki i może zagrażać życiu. Z tego powodu jednoczesne stosowanie tych leków należy rozważyć tylko wtedy, gdy inne metody leczenia nie są możliwe. Jeśli jednak lekarz przepisał lek Diazepam Genoptim jednocześnie z lekami opioidowymi, lekarz prowadzący powinien zmniejszyć dawkę i zalecić możliwie krótki czas leczenia. Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach opioidowych i ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania. Pomocne może być poinformowanie znajomych lub krewnych, aby byli świadomi wyżej wymienionych objawów. W przypadku wystąpienia takich objawów należy skontaktować się z lekarzem. W sytuacjach zagrożenia całość lub część tych informacji może nie mieć zastosowania.
Lek Diazepam Genoptim z alkoholem Nie zaleca się stosowania leku Diazepam Genoptim z alkoholem, ponieważ może to nasilić działanie uspokajające.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Nie należy stosować tego leku w okresie ciąży. Jeśli przyjmowanie leku Diazepam Genoptim jest konieczne z powodów medycznych i ma ono miejsce w późnym okresie ciąży lub zastosowano dużą dawkę w trakcie porodu, u noworodka mogą wystąpić objawy, takie jak obniżona temperatura ciała, osłabienie napięcia mięśni i umiarkowane zaburzenia oddychania.
Diazepam przenika do mleka ludzkiego, dlatego nie należy stosować tego leku w okresie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Diazepam Genoptim może powodować uspokojenie, niepamięć, zaburzenia koncentracji i zaburzenie czynności mięśni, dlatego nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn podczas stosowania tego leku. W przypadku niedostatecznej ilości snu, prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń czujności może być zwiększone. Spożywanie alkoholu może nasilić powyższe efekty.

Lek Diazepam Genoptim zawiera kwas benzoesowy (E 210), sodu benzoesan (E 211), glikol propylenowy, alkohol benzylowy, etanol 96% Ten lek zawiera 16 mg kwasu benzoesowego i 196 mg sodu benzoesanu w każdej 2 mL ampułce, co odpowiada 8 mg/1 mL kwasu benzoesowego i 98 mg/1 mL sodu benzoesanu. Kwas benzoesowy i sodu benzoesan mogą zwiększać żółtaczkę (zażółcenie skóry i białkówek oczu) u noworodków (do 4 tygodnia życia).
Lek zawiera 900 mg glikolu propylenowego w każdej 2 mL ampułce, co odpowiada z lekarzem lub farmaceutą, zwłaszcza gdy dziecko przyjmuje inne leki zawierające glikol propylenowy lub alkohol. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, nie powinna przyjmować tego leku, chyba że tak zaleci lekarz. Lekarz może przeprowadzać dodatkowe kontrole podczas przyjmowania tego leku. Jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lub nerek, nie powinien przyjmować tego leku bez zalecenia lekarza. Lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań podczas przyjmowania tego leku.
Lek zawiera 30 mg alkoholu benzylowego w każdej 2 mL ampułce, co odpowiada 15 mg/mL. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Alkohol benzylowy wiąże się z ryzykiem wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, w tym zaburzeń oddychania (tzw. „gasping syndrome”) u małych dzieci. Nie podawać noworodkom (do 4 tygodnia życia) bez zalecenia lekarza. Leku nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 3 lat dłużej niż przez tydzień bez zalecenia lekarza. Kobiety w ciąży lub karmiące piersią, pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku. Wynika to z tego, że duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną).
Ten lek zawiera do 200 mg 12% alkoholu (etanolu) w każdej 2 mL ampułce co jest równoważne 100 mg/1 mL. Ilość alkoholu w 2 mL tego leku jest równoważna 5 mL piwa lub skutków.

3. Jak stosować lek Diazepam Genoptim

Lek ten zostanie podany przez lekarza lub pielęgniarkę we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Dawki leku Diazepam Genoptim są ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta z uwzględnieniem jego wieku i nasilenia choroby.
Zalecana dawka to:

W stanach lęku o stopniu nasilenia umiarkowanym do ciężkiego: zwykle stosowana dawka wynosi
Premedykacja: zwykle stosowana dawka wynosi od 10 - 20 mg domięśniowo jedną godzinę przed rozpoczęciem znieczulenia.
W zespole odstawienia alkoholowego: 10 mg domięśniowo lub dożylnie, w razie konieczności po co 8 godzin, aż do ustąpienia objawów), a następnie leczenie będzie kontynuowane lekami doustnymi.

W indukcji znieczulenia: 0,2 - 0,5 mg/kg masy ciała dożylnie.
W celu uspokojenia przed zabiegami: 10 - 20 mg dożylnie (dawka początkowa 5 mg, a następnie 2,5 mg i powtarzane co 30 sekund). U pacjentów z otyłością dawka wynosi 30 mg dożylnie.
W stanach padaczkowych: 0,15 - 0,25 mg/kg masy ciała dożylnie, powtarzane co 10-15 minut, w razie konieczności, lub w ciągłym wlewie dożylnym (w dawce maksymalnej 3 mg/kg masy ciała na 24 godziny).
W tężcu: 0,1 - 0,3 mg/kg masy ciała dożylnie, co 1 - 4 godziny, lub alternatywnie w ciągłym wlewie dożylnym lub za pomocą sondy żołądkowej (3 – 4 mg/kg masy ciała na 24 godziny).
W stanie przedrzucawkowym lub rzucawce: 10 - 20 mg dożylnie (mogą być wymagane dodatkowe dawki).
W skurczach mięśni: 5 - 10 mg, domięśniowo lub dożylnie, w razie konieczności powtarzane po 3-4 godzinach.
Jeśli to koniecznie, po ustąpieniu ostrych objawów, lekarz będzie kontynuował leczenie lekami doustnymi.

Lekarz dostosuje dawkę leku.

Lekarz dostosuje dawkę leku.
Stosowanie u dzieci Premedykacja: zwykle stosowana dawka wynosi 0,1 - 0,2 mg/kg masy ciała, domięśniowo. W celu uspokojenia przed zabiegami: zwykle stosowana dawka wynosi 0,1 - 0,2 mg/kg masy ciała dożylnie.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Diazepam Genoptim Lek podawany jest przez lekarza lub pielęgniarkę, dlatego przedawkowanie jest mało prawdopodobne. Przedawkowanie leku Diazepam Genoptim może spowodować spowolnienie czynności ośrodkowego układu nerwowego o różnym nasileniu od senności, poprzez brak koordynacji ruchowej, zaburzenia wymowy, a także wywołać śpiączkę. Depresyjne działanie benzodiazepin na układ oddechowy jest bardziej nasilone u pacjentów z chorobą układu oddechowego. Należy natychmiast poinformować lekarza w sytuacji, gdy lek zostanie podany przypadkowo. W sytuacji przedawkowania będą monitorowane istotne parametry życiowe pacjenta, a także, w zależności od stanu klinicznego pacjenta, wdrożone będzie odpowiednie leczenie. U niektórych pacjentów może być konieczne leczenie objawów ze strony serca, układu krwionośnego, układu oddechowego lub ośrodkowego układu nerwowego. W razie ciężkiej depresji ośrodkowego układu nerwowego należy rozważyć podanie leku o nazwie flumazenil (stosowanego w celu odwrócenia działania tego leku)). W takim przypadku konieczne jest monitorowanie stanu klinicznego pacjenta.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najczęściej występujące działania niepożądane to zmęczenie, senność i osłabienie mięśni, oraz zazwyczaj są one zależne od dawki. Działanie te zwykle pojawiają się na początku leczenia i ustępują po podaniu kolejnych dawek.
Uzależnienie Stosowanie leku przez dłuższy czas (nawet w dawkach terapeutycznych) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego i psychicznego, zaprzestanie leczenia może spowodować wystąpienie objawów zespołu odstawienia lub efektu z odbicia.
Możliwe działania niepożądane: − żółtaczka; − zwiększona aktywność enzymów wątrobowych w badaniach krwi; − dezorientacja, bierność emocjonalna, osłabienie czujności, depresja, zwiększone lub zmniejszone libido; − nieskoordynowane ruchy, zaburzenie wymowy, zmieniona wymowa (niewyraźna wymowa), bóle głowy, drżenia, zawroty głowy, niepamięć następcza (utrata zdolności do zapamiętywania, prowadząca do częściowej lub całkowitej niezdolności do przypomnienia sobie niedawnej przeszłości); − podwójne widzenie, nieostre widzenie; − niewydolność serca, w tym zatrzymanie akcji serca; − niskie ciśnienie krwi, depresja krążeniowa (znaczne spowolnienie akcji serca); − depresja oddechowa (bardzo poważne trudności z oddychaniem), w tym niewydolność oddechowa; − nudności, suchość w jamie ustnej lub nadmierna produkcja śliny, zaparcia i inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe; − wysypka skórna, pokrzywka, świąd, rumień; − nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu; − nieregularne bicie serca; − zakrzepica żylna, zapalenie żył, podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, miejscowy obrzęk lub rzadziej zmiany naczyniowe, zwłaszcza po szybkim podaniu dożylnym; − upadki i złamania. Podanie domięśniowe może wywołać ból.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301; faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Diazepam Genoptim

Przechowywać w lodówce (2 ̊C – 8 ̊C). Przechowywać ampułkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Po otwarciu ampułki roztwór do wstrzykiwań należy zużyć natychmiast. Roztwór do wstrzykiwań przygotowany do podania w postaci infuzji należy zużyć w ciągu
Niewykorzystane resztki należy usunąć.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Diazepam Genoptim  Substancją czynną leku jest diazepam. Jedna ampułka (2 mL) zawiera 10 mg diazepamu.  Pozostałe składniki to kwas benzoesowy (E 210), sodu benzoesan (E 211), glikol propylenowy, alkohol benzylowy, etanol 96%, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Diazepam Genoptim i co zawiera opakowanie Przezroczysty roztwór w kolorze od bezbarwnego do jasnożółtego z zielonkawym odcieniem.
tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca AS GRINDEKS. Krustpils iela 53, Ryga, LV-1057, Łotwa Tel.: +371 67083205 Faks: +371 67083505 E-mail: [email protected]
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego.
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Polska: Diazepam Genoptim Portugalia: Diazepam Grindeks 10 mg/2 ml, Solução injetável
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Diazepam Genoptim, 10 mg/2 mL, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna ampułka (2 mL) zawiera 10 mg diazepamu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: kwas benzoesowy (E 210), sodu benzoesan (E 211), glikol propylenowy, alkohol benzylowy, etanol 96%.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań. Przezroczysty roztwór w kolorze od bezbarwnego do jasnożółtego z zielonkawym odcieniem. pH roztworu wynosi od 6,2 do 6,9.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Benzodiazepiny są wskazane do stosowania tylko wtedy, gdy zaburzenie jest ciężkie, uniemożliwia lub skrajnie utrudnia funkcjonowanie pacjenta lub naraża go na silny stres.
Diazepam jest wskazany: - w leczeniu stanów pobudzenia, lęku i napięcia psychicznego o stopniu nasilenia umiarkowanym do ciężkiego; - jako podstawowy środek uspokajający u pacjentów, u których występuje lęk lub stres; w indukcji znieczulenia i w celu uspokojenia przed zabiegami diagnostycznymi, procedurami chirurgicznymi i endoskopowymi (cewnikowanie serca) (leczenie przedoperacyjne); - w łagodzeniu pobudzenia, paniki, drżenia i omamów (delirium tremens); - w leczeniu ostrych stanów padaczkowych, ciężkich drgawek, tężca i stanów przedrzucawkowych lub rzucawki; - w leczeniu odruchowych skurczów mięśni powodowanych miejscowym urazem (zranienie, stan zapalny); może być również stosowany do zmniejszenia spastyczności wynikającej z obrażeń rdzenia kręgowego lub neuronów wstawkowych z mięśnia nadgrzebieniowego, takich jak porażenie mózgowe, paraplegia, a także atetoza oraz zespół postępującej sztywności.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dawkowanie należy ustalić dla każdego pacjenta indywidualnie. Leczenie należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki, szczególnie u dzieci, osób w podeszłym wieku i osłabionych lub osób z chorobą wątroby lub z niską zawartością albuminy w surowicy. Czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy (patrz pkt. 4.4).
Dorośli
W stanach lęku o stopniu nasilenia umiarkowanym do ciężkiego: zwykle stosowana dawka wynosi 2 - 10 mg domięśniowo (im.) lub dożylnie (iv.). W razie konieczności dawkę można powtórzyć po 3 - 4 godzinach.
Premedykacja: zwykle stosowana dawka wynosi od 10 - 20 mg domięśniowo jedną godzinę przed indukcją znieczulenia.
W zespole odstawienia alkoholowego (delirium tremens): 10 mg domięśniowo lub dożylnie, w razie konieczności po 3 - 4 godzinach podać kolejne 5 - 10 mg, (wg innej wytycznej: 0,1 - 2,0 mg/kg mc., dożylnie, powtarzając cyklicznie, co 8 godzin, aż do ustąpienia objawów), a następnie kontynuować leczenie lekami doustnymi.
W indukcji znieczulenia: 0,2 - 0,5 mg/kg mc. dożylnie.
Sedacja przed zabiegami: 10 - 20 mg dożylnie (dawka początkowa 5 mg, a następnie 2,5 mg i powtarzać co 30 sekund dopóki powieki nie opadną do połowy źrenic). U pacjentów z otyłością dawka wynosi 30 mg dożylnie.
W stanach padaczkowych: 0,15 - 0,25 mg/kg mc. dożylnie, powtarzać co 10-15 minut, w razie konieczności lub podawać w ciągłym wlewie dożylnym (dawka maksymalna 3 mg/kg mc. na 24 godziny).
W tężcu: 0,1 - 0,3 mg/kg mc. dożylnie, powtarzać co 1 - 4 godziny, lub alternatywnie, podawać w ciągłym wlewie dożylnym lub za pomocą sondy żołądkowej (3 – 4 mg/kg mc. na 24 godziny).
W stanie przedrzucawkowym lub rzucawce: 10 - 20 mg dożylnie (jeśli wymagane są dodatkowe dawki, należy zwiększyć perfuzję do maksymalnie 100 mg na 24 godziny).
W skurczach mięśni: 5 - 10 mg, domięśniowo lub dożylnie, w razie konieczności powtórzyć po 3-4 godzinach.
Po ustąpieniu ostrych objawów leczenie należy kontynuować lekami doustnymi, jeśli konieczne.

Pacjenci w podeszłym wieku Należy stosować zmniejszoną dawkę. Na początku terapii pacjentów tych należy regularnie monitorować, w celu zmniejszenia dawki lub częstości podawania produktu leczniczego oraz zapobieżenia przedawkowaniu leku w wyniku jego kumulacji w organizmie. Zalecaną dawką u pacjentów w podeszłym wieku jest najmniejsza możliwa skuteczna dawka.
Pacjenci z zaburzeniami wątroby i (lub) nerek Należy stosować zmniejszoną dawkę u pacjentów z zaburzeniami wątroby. Zalecaną dawką u pacjentów z chorobami nerek i (lub) wątroby jest najmniejsza możliwa skuteczna dawka.
Dzieci i młodzież Benzodiazepin nie należy podawać dzieciom bez dokładnej oceny wskazania.
Premedykacja: zwykle stosowana dawka wynosi 0,1 - 0,2 mg/kg masy ciała domięśniowo.
Sedacja przed zabiegami: zwykle stosowana dawka wynosi 0,1 - 0,2 mg/kg masy ciała dożylnie. Sposób podawania
Podanie dożylne, domięśniowe. Zaleca się wykonywanie wstrzyknięć domięśniowych głęboko. Wstrzyknięcia dożylne należy dokonać bardzo powoli (mniej więcej 0,5-1 mL na minutę) w duże żyły. Zbyt szybkie podanie może doprowadzić do bezdechu. Zaleca się, aby podczas podawania dożylnego
dostępny był zestaw do resuscytacji. Należy unikać wykonywania wstrzyknięć dotętniczych.
Jeśli konieczna jest ciągła infuzja dożylna, zaleca się zmieszanie 2 mL diazepamu we wstrzyknięciu z nie mniej niż 500 mL roztworu do infuzji i natychmiastowe użycie końcowego roztworu (patrz punkt 6.6).

4.3 Przeciwwskazania

− Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. − Potwierdzona nadwrażliwość na benzodiazepiny w przeszłości − Miastenia − Ciężka niewydolność oddechowa − Ciężkie zaburzenia czynności wątroby − Zespół bezdechu sennego

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Jednoczesne stosowanie z alkoholem / innymi lekami wywołującymi depresję ośrodkowego układu nerwowego (OUN) Należy unikać jednoczesnego stosowania diazepamu z alkoholem i (lub) innymi lekami wywołującymi depresję OUN. Jednoczesne stosowanie może spotęgować efekt kliniczny diazepamu, w tym nasilić działanie sedacyjne, klinicznie istotną depresję oddechową i (lub) krążeniową (patrz punkt 4.5).
Uzależnienie pacjentów od alkoholu lub leków w przeszłości Diazepam należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów, którzy w przeszłości nadużywali alkoholu lub byli uzależnieni od leków.
Wyjątkiem jest leczenie ostrych objawów odstawienia.
Należy zachować szczególną ostrożność, stosując diazepam we wstrzyknięciu dożylnym, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów osłabionych i u pacjentów z ograniczoną rezerwą sercową lub płucną, ze względu na możliwość wystąpienia bezdechu i (lub) zatrzymania akcji serca.
Nie wolno podawać leku do mniejszych żył. W szczególności należy bezwzględnie unikać podawania produktu dotętniczo lub pozanaczyniowo, ze względu na możliwość wystąpienia zakrzepicy żył, zapalenia żył, miejscowych podrażnień, obrzęku lub, rzadziej, zmian naczyniowych, zwłaszcza w wyniku szybkiego podania dożylnego.
U pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych należy stosować zmniejszoną dawkę.
Należy zachować typowe środki ostrożności podczas leczenia pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub wątroby.
Tolerancja U pacjentów leczonych diazepamem przez długi czas może rozwinąć się osłabienie odpowiedzi na działanie benzodiazepin.
Uzależnienie Stosowanie benzodiazepin może doprowadzić do rozwoju uzależnienia psychicznego lub fizycznego (patrz punkt 4.8). Ryzyko uzależnienia wzrasta ze zwiększeniem dawki i wydłużeniem czasu trwania leczenia. Jest ono także większe u pacjentów nadużywających alkoholu i (lub) leków w wywiadzie.
Jeśli rozwinie się uzależnienie fizyczne, nagłe przerwanie leczenia może wywołać objawy odstawienia, takie jak: bóle głowy, bóle mięśniowe, skrajny lęk, napięcie, niepokój ruchowy, splątanie, drażliwość. W cięższych przypadkach mogą wystąpić następujące objawy: utrata poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowości, nadwrażliwość słuchowa, drętwienie
i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i dotyk, omamy lub napady padaczkowe (patrz punkt. 4.8)
Bezsenność i lęk z odbicia Po zakończeniu leczenia może wystąpić przemijający zespół, w którym objawy, które spowodowały konieczność leczenia benzodiazepiną, wracają w nasilonej postaci. Mogą temu towarzyszyć inne objawy, takie jak: zmiany nastroju, lęk, zaburzenia snu i niepokój ruchowy. Ryzyko wystąpienia zespołu odstawienia/efektu odbicia jest większe po nagłym przerwaniu leczenia, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.
Czas trwania leczenia Czas leczenia powinien być jak najkrótszy (patrz punkt 4.2). Leczenie nie powinno być nigdy przedłużone bez ponownej oceny stanu zdrowia pacjenta. Na początku leczenia należy poinformować pacjenta, że czas trwania leczenia jest ograniczony i dokładnie wyjaśnić, w jaki sposób dawka będzie stopniowo zmniejszana. Pacjent powinien być świadomy możliwości wystąpienia „efektu z odbicia”, zdarzającego się podczas stopniowego zmniejszania dawki, co zminimalizuje lęk związany z tym zjawiskiem.
Niepamięć Benzodiazepiny mogą powodować niepamięć następczą, nawet po zastosowaniu terapeutycznego zakresu dawek, chociaż efekt ten obserwuje się przede wszystkim po podaniu dużych dawek. Objawom niepamięci może towarzyszyć niewłaściwe zachowanie.
Reakcje psychiczne i paradoksalne Podczas stosowania benzodiazepin obserwowano reakcje paradoksalne, takie jak: niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, złość, koszmary senne, omamy, psychozy, zachowanie nieadekwatne do sytuacji i inne działania niepożądane dotyczące zachowania. Gdy wystąpi którekolwiek z objawów, należy przerwać leczenie. Występowanie takich objawów jest częstsze u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów w podeszłym wieku.
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem z opioidami: Jednoczesne stosowanie produktu Diazepam Genoptim z opioidami może prowadzić do sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu. Z powodu tych zagrożeń przepisywanie leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, takich jak Diazepam Genoptim, z opioidami powinno ograniczać się tylko do pacjentów, u których zastosowanie alternatywnego leczenia nie jest możliwe. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu produktu Diazepam Genoptim równocześnie z opioidami, należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być jak najkrótszy (patrz również ogólne zalecenia dotyczące dawkowania w punkcie 4.2). Pacjentów należy ściśle obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów depresji oddechowej oraz sedacji. W związku z tym zdecydowanie zaleca się informowanie pacjentów i ich opiekunów (jeżeli dotyczy) o możliwości wystąpienia tych objawów (patrz punkt 4.5).W sytuacjach zagrożenia całość lub część tych informacji może nie mieć zastosowania.
Szczególne grupy pacjentów U pacjentów w podeszłym wieku należy zmniejszyć dawkę. Zaleca się również stosowanie mniejszych dawek u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową ze względu na ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. Benzodiazepiny są przeciwskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ze względu na ryzyko wystąpienia encefalopatii.
Benzodiazepiny nie są rekomendowane, jako leki pierwszego wyboru w leczeniu chorób psychotycznych.
Benzodiazepin nie należy stosować w monoterapii w leczeniu depresji ani lęku związanego z depresją, ponieważ u pacjentów może dojść do nasilenia tendencji samobójczych.
U pacjentów z depresją, diazepam oddziałuje jedynie na komponent lękowy, a więc nie może być stosowany w leczeniu depresji, bo jedynie będzie maskował pewne jej objawy.

U pacjentów chorych na padaczkę, leczonych przez długi czas diazepamem (lub inną benzodiazepiną) nie zaleca się stosowania flumazenilu (antagonisty benzodiazepin), ze względu na fakt, że nagłe zaprzestanie działania ochronnego agonisty benzodiazepinowego może wywołać napad padaczkowy, chociaż wymieniony antagonista wywiera niewielki efekt przeciwdrgawkowy.

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania diazepamu u dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy nie zostały ustalone, dlatego nie należy go stosować w tej grupie wiekowej. Może być stosowany wyłącznie, jeśli inne leczenie jest niedostępne Czas trwania leczenia u dzieci wieku powyżej 6 miesięcy powinien być jak najkrótszy.
Substancje pomocnicze Ten produkt leczniczy zawiera do 200 mg alkoholu 12% obj. (etanolu) w każdej ampułce 2 mL co jest równoważne 100 mg/1 mL. Ilość alkoholu w 2 mL tego produktu leczniczego jest równoważna mniej niż 5 mL piwa lub 2 mL wina. Niewielka ilość alkoholu w tym produkcie leczniczym nie będzie powodowała zauważalnych skutków.

Produkt leczniczy zawiera 30 mg alkoholu benzylowego w każdej ampułce, co odpowiada Dożylne podawanie alkoholu benzylowego noworodkom wiąże się z ryzykiem ciężkich działań niepożądanych i śmierci (tzw. „gasping syndrome”). Minimalna ilość alkoholu benzylowego, po której mogą wystąpić objawy toksyczności nie jest znana. Zwiększone ryzyko związane z kumulacją u małych dzieci. Produktu leczniczego nie należy podawać noworodkom (w wieku do 4 tygodni) i nie należy go stosować dłużej niż tydzień u małych dzieci (w wieku poniżej 3 lat).Duże objętości należy podawać ostrożnie i tylko w razie konieczności, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek ze względu na ryzyko kumulacji i toksyczności (kwasica metaboliczna).
Produkt leczniczy zawiera 900 mg glikolu propylenowego w każdej ampułce, co odpowiada etanol, może powodować działania niepożądane u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Chociaż nie wykazano toksycznego wpływu glikolu propylenowego na rozród i rozwój potomstwa u zwierząt lub ludzi, może on przenikać do płodu i do mleka ludzkiego. W konsekwencji podawanie glikolu propylenowego pacjentce w ciąży lub karmiącej piersią należy w każdym przypadku rozważyć indywidualnie. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby powinni pozostawać pod kontrolą lekarza z powodu różnych działań niepożądanych przypisywanych glikolowi propylenowemu, takich jak zaburzenia czynności nerek (ostra martwica kanalików nerkowych), ostra niewydolność nerek i zaburzenia czynności wątroby.
Produkt leczniczy zawiera 16 mg kwasu benzoesowego i 196 mL sodu benzoesanu. Zwiększona bilirubinemia występująca w następstwie wypierania z albuminy może zwiększać ryzyko wystąpienia żółtaczki u noworodków, która może rozwinąć się w żółtaczkę jąder podkorowych (złogi niesprzężonej bilirubiny w tkance mózgowej).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakokinetyczne
Oksydacyjny metabolizm diazepamu, w którym pośredniczą izoenzymy cytochromu P450: CYP3A i CYP2C19, prowadzi do powstania metabolitów: N-desmetylodiazepamu, temazepamu i oksazepamu. Jak wykazano w badaniach in vitro, reakcja hydroksylacji przeprowadzana jest głównie przez izoformę CYP3A, podczas gdy, w rekacji N-demetylowania uczestniczą zarówno CYP2C19 jak i CYP3A. Wyniki badań in vivo, przeprowadzonych z udziałem ochotników, potwierdziły wyniki badań in vitro. W związku z tym substancje, które wpływają na aktywność izoenzymów CYP3A i (lub) CYP2C19
mogą wpłynąć na zmianę farmakokinetyki diazepamu. Leki takie jak cymetydyna, ketokonazol, fluwoksamina, fluoksetyna i omeprazol, które są inhibitorami CYP3A i CYP2C19 mogą nasilać i wydłużać działanie uspokajające diazepamu. Istnieją także doniesienia wykazujące, że diazepam zmienia metaboliczną eliminację fenytoiny.
Związki, które hamują aktywność określonych enzymów wątrobowych (zwłaszcza cytochromu P450), mogą zwiększać aktywność benzodiazepin. W mniejszym stopniu dotyczy to również tych benzodiazepin, które są metabolizowane wyłącznie przez koniugację.
Interakcje farmakodynamiczne
Podczas jednoczesnego stosowania diazepamu z lekami wywołującymi depresję ośrodkowego układu nerwowego, takimi jak: leki przeciwpsychotyczne, przeciwlękowe/uspokajające, nasenne, opioidowe leki przeciwbólowe, przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, leki do znieczulenia ogólnego lub alkoholem, obserwuje się nasilenie działania uspokajającego oraz wpływ na układ oddechowy oraz parametry hemodynamiczne.
W przypadku stosowania opioidowych leków przeciwbólowych może wystąpić zwiększenie uczucia euforii, co może zwiększać uzależnienie psychiczne. Stosowanie diazepamu w połączeniu z alkoholem może nasilić działanie uspokajające i niekorzystnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Należy unikać jednoczesnego stosowania diazepamu z alkoholem i (lub) innymi lekami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (patrz punkt 4.4).
Ostrzeżenia dotyczące stosowania diazepamu z innymi lekami wywołującymi depresję ośrodkowego układu nerwowego oraz z alkoholem, patrz punkt 4.9.
Istnieją dowody na to, że diazepam może zostać zaadsorbowany przez plastikowe torby do infuzji i zestawy infuzyjne, które zawierają PVC. Ta adsorpcja prowadzi do zmniejszenia stężenia diazepamu o 50% lub więcej, zwłaszcza gdy przygotowana torba do infuzji jest przechowywana w cieple przez unikać podawania diazepamu z użyciem toreb do infuzji i zestawów do infuzji, które zawierają PVC. Należy zachować ostrożność podczas zmieniania torebek i zestawów infuzyjnych zawierających PVC i bez PVC.
Opioidy: Jednoczesne stosowanie leków uspokajających, np. benzodiazepin, lub leków pochodnych, takich jak Diazepam Genoptim z opioidami, zwiększa ryzyko wystąpienia sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu ze względu na addytywne działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy. Należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym podczas leczenia muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji. Jeśli lek jest przepisywany kobiecie w wieku rozrodczym, należy poinformować pacjentkę, aby planując ciążę bądź podejrzewając, że jest w ciąży, skontaktowała się z lekarzem w celu zaprzestania leczenia.
Stosowanie produktu leczniczego, ze szczególnych wskazań medycznych, w późnym okresie ciąży lub w dużych dawkach podczas porodu, może spowodować pojawienie się u noworodka objawów, takich jak hipotermia, niedociśnienie tętnicze i umiarkowana niewydolność oddechowa.
U niemowląt urodzonych przez matki, które stosowały benzodiazepiny przez dłuższy czas w późnym okresie ciąży, może rozwinąć się uzależnienie fizyczne oraz mogą wystąpić po urodzeniu objawy odstawienia. Konieczne jest podejmowanie szczególnych środków ostrożności przed podaniem diazepamu w trakcie porodu, ponieważ zastosowanie dużych pojedynczych dawek, może spowodować
wystąpienie u noworodka nieprawidłowości w tętnie, niedociśnienie tętnicze, osłabienie odruchu ssania, hipotermię i umiarkowaną niewydolność oddechową. Ponadto należy pamiętać, że u noworodków układ enzymatyczny odpowiedzialny za rozkład produktu leczniczego nie jest jeszcze całkowicie wykształcony (zwłaszcza u wcześniaków).

Diazepam przenika do mleka ludzkiego, dlatego nie należy go stosować w okresie karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona w związku z objawami, które mogą wystąpić podczas leczenia, takimi jak: nasilenie działania sedacyjnego, amnezja, zaburzenia koncentracji i zaburzenia czynności mięśni. W przypadku niedostatecznej ilości snu, prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń czujności może być zwiększone (patrz punkt 4.5).
Należy podkreślić, że spożywanie alkoholu nasila powyższe efekty.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane to: zmęczenie, senność i osłabienie (działania te są zwykle zależne od dawki), które zwykle pojawiają się na początku leczenia i ustępują po podaniu kolejnych dawek.
Uzależnienie Stosowanie tego produktu leczniczego przez dłuższy czas (nawet w dawkach terapeutycznych) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego: zaprzestanie stosowania leku może spowodować wystąpienie objawów odstawienia lub efektu odbicia (patrz punkt 4.4). Zgłaszano również przypadki nadużywania benzodiazepin (patrz punkt 4.4).
Działania niepożądane przedstawiono poniżej zgodnie z klasyfikacją układów i narządów wg systemu MedDRA:
Zaburzenia psychiczne Opisywano reakcje paradoksalne, takie jak niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, atak furii, koszmary senne, omamy, psychozy, niewłaściwe zachowania i inne zaburzenia zachowania związane z podawaniem benzodiazepin. Jeśli wystąpią powyższe objawy, należy przerwać leczenie. Objawy te częściej pojawiają się u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Mogą wystąpić również: dezorientacja, bierność emocjonalna, osłabienie czujności, depresja, zwiększone lub zmniejszone libido.

Ataksja, dyzartria, zaburzenia wymowy (niewyraźna mowa), ból głowy, drżenia, zawroty głowy. Niepamięć następcza może wystąpić po zastosowaniu dawek terapeutycznych, a ryzyko wystąpienia tej reakcji wzrasta ze wzrostem dawki. Objawom niepamięci może towarzyszyć niewłaściwe zachowanie.
Zaburzenia oka Podwójne widzenie, nieostre widzenie.

Zawroty głowy pochodzenia obwodowego.
Zaburzenia serca Niewydolność serca, w tym zatrzymanie akcji serca.
Zaburzenia naczyniowe
Niedociśnienie tętnicze, zapaść krążeniowa.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersi owej i śródpiersi a Depresja oddechowa w tym niewydolność oddechowa. Zgłaszano przypadki wystąpienia niewydolności krążeniowo-oddechowej, jeśli diazepam był podawany doodbytniczo.

Nudności, suchość w jamie ustnej lub nadmierne wydzielanie śliny, zaparcia i inne zaburzenia żołądka i jelit.

Żółtaczka

Wysypka skórna, pokrzywka, świąd, rumień. Większość przypadków nie była ciężka. W większości przypadków powiązanych z ciężkimi reakcjami skórnymi (zespół Steven-Johnsona, toksyczna martwica naskórka i rumień wielopostaciowy) pacjent stosował jednocześnie inne leki i wykazywał ogólne zaburzenia stanu zdrowia, co uznano za istotne czynniki uniemożliwiające właściwą klasyfikację reakcji niepożądanej.

Nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu.

Zakrzepica żylna, zapalenie żył, podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, miejscowy obrzęk lub, rzadziej, zmiany naczyniowe, zwłaszcza po szybkim podaniu dożylnym.
Badania diagnostyczne Podwyższone stężenia transaminaz i fosfatazy alkalicznej we krwi, nieregularne bicie serca.
Podanie domięśniowe może spowodować miejscowy ból, któremu czasem towarzyszy rumień w miejscu podania. Często w miejscu podania pacjent odczuwa ból. Nie należy podawać leku do bardzo małych żył, a zwłaszcza należy bezwzględnie unikać podawania leku dotętniczo oraz wynaczynienia leku.

Zgłaszano przypadki upadków i złamań u pacjentów stosujących benzodiazepiny. Ryzyko wystąpienia tych działań niepożądanych jest większe u pacjentów, którzy jednocześnie przyjmują inne leki uspokajające (w tym napoje alkoholowe) oraz u pacjentów w podeszłym wieku.

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49-21-301 faks: +48 22 49-21-309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Benzodiazepiny często powodują senność, ataksję, zaburzenia wymowy i oczopląs. Przedawkowanie diazepamu rzadko zagraża życiu, jeśli produkt leczniczy był przyjmowany w monoterapii, ale może prowadzić do arefleksji (braku odruchów), bezdechu, obniżenia ciśnienia, depresji krążeniowej oraz śpiączki. Jeśli wystąpi śpiączka, utrzymuje się zwykle przez kilka godzin, ale może też trwać dłużej lub występować cyklicznie, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Depresyjne działanie benzodiazepin na układ oddechowy jest bardziej nasilone u pacjentów z chorobami układu oddechowego.
Benzodiazepiny nasilają działanie innych substancji o działaniu depresyjnym na OUN, w tym alkoholu.
Leczenie W zależności od stanu klinicznego pacjenta należy monitorować jego parametry życiowe i wdrożyć leczenie podtrzymujące. Niektórzy pacjenci mogą wymagać objawowego leczenia skutków sercowo- naczyniowych, oddechowych lub wpływu na ośrodkowy układ nerwowy spowodowanego przedawkowaniem.
Aby zapobiec dalszemu wchłanianiu produktu leczniczego, należy zastosować odpowiednią metodę, np. leczenie węglem aktywowanym w ciągu pierwszych 1-2 godzin. W przypadku zastosowania węgla aktywowanego konieczne jest utrzymanie drożności dróg oddechowych u śpiących pacjentów. W wyjątkowych przypadkach przedawkowania spowodowanego jednoczesnym przyjęciem różnych leków można rozważyć płukanie żołądka.
W razie ciężkiej depresji ośrodkowego układu nerwowego można rozważyć podanie flumazenilu, specyficznego antagonisty receptora benzodiazepinowego. Flumazenil można podać tylko w ściśle monitorowanych warunkach. Ma bardzo krótki okres półtrwania (około godziny), dlatego pacjenci, którym podano flumazenil, powinni być monitorowani po ustąpieniu tych efektów. Flumazenil należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania leków, które obniżają próg wystąpienia drgawek (np. trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: anksjolityki, pochodne benzodiazepiny, kod ATC: N05BA01
Diazepam jest benzodiazepinowym środkiem uspokajającym o działaniu przeciwlękowym, uspakajającym, rozluźniającym mięśnie, przeciwdrgawkowym i wywołującym amnezję, który zwiększa efekt hamujący kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), najważniejszego hamującego neuroprzekaźnika w mózgu.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Diazepam podany domięśniowo absorbowany jest całkowicie, aczkolwiek nie zawsze szybciej niż po podaniu doustnym.
Dystrybucja Diazepam i jego metabolity wiążą się w znacznym stopniu z białkami osocza (98%). Diazepam i jego metabolity przenikają barierę krew/mózg, barierę łożyskową oraz są wykrywane w mLeku ludzkim w stężeniach wynoszących około jedną dziesiątą wartości obserwowanych w osoczu matki (patrz punkt 4.6). Objętość dystrybucji diazepamu w fazie stacjonarnej wynosi 0,8–1 L/kg mc. Okres półtrwania w fazie dystrybucji wynosi 3 godziny.
Metabolizm Diazepam jest głównie metabolizowany do farmakologicznie czynnych metabolitów:
N-desmetylodiazepamu, temazepamu i oksazepamu. W oksydacyjnych przemianach diazepamu uczestniczą izoenzymy CYP2C19 i CYP3A. Oksazepam i temazepam są dalej sprzęgane z kwasem glukuronowym.
Eliminacja Spadek stężenia diazepamu w osoczu ma przebieg dwufazowy, gdy podawany jest dożylnie: po wstępnej, szybkiej i intensywnej fazie dystrybucji, następuje długotrwała faza eliminacji końcowej. Okres półtrwania czynnego metabolitu N-desmetylodiazepamu wynosi do 100 godzin. Diazepam i jego metabolity są wydalane przede wszystkim w moczu, głównie w postaci sprzężonej. Klirens diazepamu wynosi 20–30 mL/min.
Specjalne grupy pacjentów Okres półtrwania w fazie eliminacji może być wydłużony u noworodków, u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z chorobami wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek okres półtrwania diazepamu nie ulega znaczącym zmianom.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania dotyczące płodności przeprowadzone na szczurach wykazały zmniejszenie liczby ciąż i żywego potomstwa po doustnym podaniu diazepamu w dawce 100 mg/kg mc./dobę.
Badania przeprowadzone na szczurach i królikach nie wykazały teratogennego wpływu na potomstwo po podaniu diazepamu w dawce, odpowiednio, 80–300 mg/kg mc./dobę i 20–50 mg/kg mc./dobę (patrz punkt 4.6). Jednakże diazepam wykazywał działanie teratogenne u myszy w dawkach 45–50 mg/kg mc, 100 mg/kg mc i 140 mg/kg mc/dobę, a także u chomików w dawce 280 mg/kg mc.
Wyniki badań dotyczących mutagenezy są sprzeczne. U samców myszy po podaniu diazepamu w diecie zaobserwowano wzrost liczby przypadków nowotworów wątroby. W innych badaniach wykazano brak działania karcynogennego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Kwas benzoesowy (E 210) Sodu benzoesan (E 211) Glikol propylenowy Alkohol benzylowy Etanol (96%) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Roztworu diazepamu do wstrzykiwań nie należy mieszać ani rozpuszczać z innymi roztworami lub lekami w strzykawce lub butelce do infuzji. Używanie torby do infuzji lub zestawów infuzyjnych, które zawierają PVC, może spowodować zmniejszenie stężenia diazepamu (patrz punkt 4.5).

6.3 Okres ważności

Po otwarciu ampułki roztwór do wstrzykiwań należy zużyć natychmiast. Roztwór do wstrzykiwań przygotowany do podania w postaci infuzji należy zużyć w ciągu 48 godzin, przechowując przez ten czas w temperaturze otoczenia około 25 ̊C. Niewykorzystane resztki należy usunąć.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w lodówce (2 ̊C – 8 ̊C). Przechowywać ampułkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
W razie nieprawidłowego przechowywania roztwór może ulec zmętnieniu lub nastąpi oddzielenie poszczególnych faz. W takim przypadku ampułka nie powinna być wykorzystana.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia, ponieważ sposób otwierania/rekonstytucji/rozcieńczenia nie wyklucza ryzyka skażenia mikrobiologicznego, produkt należy zużyć natychmiast.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Jeśli konieczna jest ciągła infuzja dożylna, sugeruje się zmieszanie 2 mL diazepamu we wstrzyknięciu z nie mniej niż 500 mL 0,9% chlorku sodu we wlewie dożylnym lub 5,5% dekstrozy lub 10% dekstrozy we wlewie, a roztwory końcowe należy zużyć natychmiast. Stosowanie mniejszych objętości roztworów do infuzji może spowodować opalizację roztworu końcowego.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
AS GRINDEKS. Krustpils iela 53,Ryga, LV-1057,Łotwa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 24 listopada 2017 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO