Aciclovir Hikma
Aciclovirum
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji 250 mg | Aciclovirum 250 mg
Hikma Farmaceutica S.A. Hikma Italia S.p.A., Portugalia Włochy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Aciclovir Hikma, 250 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji Aciclovir Hikma, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
Aciclovirum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lub pielęgniarki. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Lek Aciclovir Hikma zawiera substancję czynną o nazwie acyklowir. Należy on do grupy leków zwanych lekami przeciwwirusowymi. Jego mechanizm działania polega na zabijaniu wirusów lub hamowaniu ich rozwoju.
Lek Aciclovir Hikma może być stosowany do: • leczenia zakażeń wywołanych przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca (ospa wietrzna); • leczenia ciężkich przypadków opryszczki narządów płciowych; • zapobiegania i leczenia zakażeń wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej (opryszczki wargowej i opryszczki narządów płciowych) u osób ze zmniejszoną odpornością, co oznacza, że ich organizm słabiej zwalcza zakażenia; • leczenia zakażeń wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej u dzieci w wieku do 3 miesiąca. Tego rodzaju zakażenia w rzadko występujących przypadkach może wywoł ywać wirus odpowiedzialny za opryszczkę wargową i opryszczkę narządów płciowych.; • leczenia opryszczkowego zapalenia mózgu (tego rodzaju zakażenia w rzadko występujących przypadkach może wywoływać wirus odpowiedzialny za opryszczkę wargową i opryszczkę narządów płciowych).
Kiedy nie stosować leku Aciclovir Hikma: - jeżeli pacjent ma uczulenie na acyklowir lub walacyklowir, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania Aciclovir Hikma należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką.
Należy zasięgnąć porady lekarza lub pielęgniarki przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma, jeżeli: • pacjent ma zaburzenia czynności nerek, • pacjent jest w wieku powyżej 65 lat. Jeżeli nie wiadomo, czy powyższe dotyczą pacjenta, należy przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma porozmawiać ze swoim lekarzem lub pielęgniarką.
Lek Aciclovir Hikma a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
W szczególności należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeżeli pacjent przyjmuje którekolwiek z następujących leków: • probenecyd stosowany w leczeniu dny moczanowej; • cymetydynę stosowaną w leczeniu wrzodów żołądka; • takrolimus, cyklosporynę lub mykofenolan mofetylu stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionych narządów przez organizm;
• lit stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych; • teofilinę stosowaną w leczeniu niektórych zaburzeń oddychania.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Lek Aciclovir Hikma zawiera sód Lek Aciclovir Hikma zawiera 37,8 mg sodu na dawkę. Informację tę powinni wziąć pod uwagę pacjenci kontrolujący zawartość sodu w diecie.
Pacjent nigdy nie będzie podawał sobie samodzielnie tego leku. Jest on zawsze podawany pacjentowi przez osobę odpowiednio do tego przeszkoloną.
Przed podaniem pacjentowi lek ten zostanie rozcieńczony.
Lek Aciclovir Hikma jest podawany w formie ciągłego wlewu do żyły pacjenta. Lek ten jest podawany powoli dożylnie przez 1 godzinę. Lek Aciclovir Hikma jest zwykle podawany co 8 godzin.
Pacjent może otrzymywać płyny, aby nie dopuścić do odwodnienia organizmu.
Otrzymywana dawka, częstość podawania i czas, przez który lek będzie podawany, będą zależeć od: • rodzaju występującego u pacjenta zakażenia, • masy ciała pacjenta, • wieku pacjenta.
Lekarz może zmienić dawkę leku Aciclovir Hikma, jeżeli: • pacjent ma zaburzenia czynności nerek. Jeżeli pacjent ma problemy z nerkami, ważne jest, aby przyjmował duże ilości płynów w trakcie stosowania leku Aciclovir Hikma; • pacjent ma nadwagę lub jest otyły; • pacjent jest w podeszłym wieku. Jeżeli pacjenta dotyczą powyższe, przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma należy najpierw zasięgnąć porady lekarza.
Stosowanie u dzieci Dawka leku Aciclovir Hikma podawana: • dzieciom w wieku od 3 miesięcy do 12 lat jest obliczana na podstawie powierzchni ciała, • noworodkom i niemowlętom w wieku do 3 miesiąca jest obliczana na podstawie masy ciała. Jeżeli dziecko ma problemy z nerkami, dawka leku może zostać zmniejszona.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Aciclovir Hikma Jeżeli przypuszcza się, że pacjent przyjął zbyt dużą dawkę leku Aciclovir Hikma, należy natychmiast poinformować lekarza lub pielęgniarkę.
Jeżeli pacjent przyjął zbyt dużą dawkę leku Aciclovir Hikma, może: • odczuwać splątanie lub pobudzenie; • mieć omamy (widzieć lub słyszeć rzeczy, które nie istnieją); • mieć napady drgawkowe, • stracić przytomność (śpiączka).
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku stosowania tego leku mogą wystąpić wymienione niżej działania niepożądane:
Reakcje alergiczne (u mniej niż 1 na 10 000 osób) Jeżeli u pacjenta wystąpiła reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Aciclovir Hikma i natychmiast udać się do lekarza. Do objawów mogą należeć: • wysypka, świąd lub pokrzywka na skórze; • obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała; • płytki oddech, oddech świszczący lub trudności z oddychaniem; • gorączka (wysoka temperatura ciała) o niewyjaśnionej przyczynie oraz wrażenie omdlewania, zwłaszcza w pozycji stojącej.
Do pozostałych działań niepożądanych należą:
Często (u mniej niż 1 na 10 osób) • nudności lub wymioty; • swędząca wysypka, która przypomina pokrzywkę; • reakcja skórna po ekspozycji na światło (nadwrażliwość na światło); • świąd; • obrzęk; zaczerwienienie i tkliwość w miejscu podania.
Niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 osób) • częstsze niż zwykle krwawienie z nosa i tworzenie się siniaków.
Bardzo rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 osób) • ból głowy lub zawroty głowy; • biegunka lub bóle brzucha; • uczucie zmęczenia; • gorączka; • wpływ na niektóre wyniki badań krwi i moczu; • osłabienie; • pobudzenie lub splątanie; • dreszcze lub drżenia; • omamy (widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją); • napady drgawkowe; • wrażenie nietypowej senności; • zaburzenia równowagi podczas chodzenia i brak koordynacji ruchowej; • trudności z mówieniem; • niemożność logicznego myślenia lub oceny sytuacji; • utrata przytomności (śpiączka); • paraliż części lub całego ciała; • zaburzenia zachowania, mowy lub ruchu gałek ocznych; • sztywność karku i nadwrażliwość na światło; • zapalenie wątroby; • zażółcenie skóry i białek oczu (żółtaczka); • problemy z nerkami związane z oddawaniem małej ilości moczu lub całkowitą niemożnością oddania moczu; • ból w dolnej części pleców, w okolicy nerek lub nad biodrem (ból nerek).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do:
Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Lek należy przygotować bezpośrednio przed użyciem. Lek, którego się już nie używa, należy wyrzucić.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku po: Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Co zawiera lek Aciclovir Hikma
- Substancją czynną leku jest acyklowir. Każda fiolka zawiera 250 mg acyklowiru w postaci soli sodowej. Każda fiolka zawiera 500 mg acyklowiru w postaci soli sodowej. - Pozostały składnik to sodu wodorotlenek.
Jak wygląda lek Aciclovir Hikma i co zawiera opakowanie
Lek Aciclovir Hikma jest dostępny we fiolkach ze szkła typu I zawierających biały proszek, z korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem. Lek o mocy 250 mg dostępny jest w fiolkach o pojemności 10 ml, w pudełku zawierającym 5 lub 10 fiolek. Lek o mocy 500 mg dostępny jest w fiolkach o pojemności 20 ml, w pudełku zawierającym 5 lub 10 fiolek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań mogą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Hikma Farmacêutica (Portugal), S.A. Estrada do Rio da Mó, 8, 8A e 8B – Fervença 2705-906 Terrugem SNT Portugalia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Włochy: Aciclovir Hikma 250 mg e 500 mg Polvere per soluzione per infusione Niemcy: Aciclovir Hikma 250 mg und 500 mg, Pulver zur Herstellung einer Infusionslösung Portugalia: Aciclovir Hikma, 250 mg e 500 mg, Pó para solução para perfusão
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03/2017.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Okres ważności roztworu po rekonstytucji i rozcieńczeniu
Pod względem chemicznym i fizycznym roztwór zachowuje stabilność przez 12 godzin w temperaturze od 15º do 25ºC.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy zużyć natychmiast. Jeśli lek nie zostanie zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas przechowywania po rozcieńczeniu i warunki przechowywania ponosi użytkownik.
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Rekonstytucja: Roztwór leku Aciclovir Hikma zawierający 25 mg acyklowiru na ml należy przygotować, dodając niżej podane objętości wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań dożylnych (0,9%):
Postać leku Objętość roztworu rekonstytucji Fiolka zawierająca 250 mg 10 ml Fiolka zawierająca 500 mg 20 ml
Na podstawie wyliczonej dawki należy ustalić odpowiednią liczbę i wielkość potrzebnych fiolek przeznaczonych do użycia. W celu rekonstytucji zawartości poszczególnych fiolek należy dodać do każdej z nich zalecaną objętość roztworu do infuzji i delikatnie wstrząsać fiolką, aż zawartość ulegnie całkowitemu rozpuszczeniu.
Sposób podawania: Wymaganą dawkę leku Aciclovir Hikma należy podawać w formie powolnej infuzji dożylnej trwającej co najmniej jedną godzinę.
Po zrekonstutuowaniu roztworu lek Aciclovir Hikma można podawać za pomocą pompy infuzyjnej o kontrolowanej szybkości infuzji. Ponadto istnieje możliwość dalszego rozcieńczenia zrekonstytuowanego roztworu w celu podania acyklowiru w infuzji dożylnej w stężeniu nieprzekraczającym 5 mg/ml (0,5% w/v).
Należy dodać wymaganą objętość rekonstytuowanego roztworu do wybranego roztworu infuzyjnego zgodnie z poniższymi zaleceniami i mocno wstrząsać, aby zapewnić całkowite wymieszanie zawartości.
W przypadku dzieci i noworodków, gdy wskazana jest jak najmniejsza objętość roztworu infuzyjnego, zaleca się, wykonać rozcieńczenie w taki sposób, aby 4 ml zrekonstytuowanego roztworu (100 mg acyklowiru) dodać do 20 ml roztworu infuzyjnego.
W przypadku dorosłych zaleca się używanie worków infuzyjnych zawierających 100 ml roztworu infuzyjnego, nawet jeżeli uzyskiwałoby się wówczas stężenie acyklowiru znacznie poniżej 5 mg/ml (0,5% w/v). Zatem jeden worek infuzyjny o objetości 100 ml może być używany dla dowolnej dawki pomiędzy 250 mg a 500 mg acyklowiru (10 ml do 20 ml zrekonstytuowanego roztworu), natomiast dla dawek 500 mg do 1000 mg musi zostać użyty drugi worek.
Po rozcieńczeniu według zalecanego schematu lek Aciclovir Hikma wykazuje zgodność farmaceutyczną z następującymi roztworami do infuzji i pozostaje stabilny przez maksymalnie 12 godzin w temperaturze pokojowej (15°C-25°C): • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i o stężeniu 9 mg/ml (0,9% w/v) w postaci roztworu do infuzji • roztwór chlorku sodu o stężeniu 1,8 mg/ml (0,18% w/v) i glukozy (4% w/v) w postaci roztworu do infuzji • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i glukozy (2,5% w/v) w postaci roztworu do infuzji • wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu (roztwór Hartmanna) do infuzji dożylnych
Lek Aciclovir Hikma po rozcieńczeniu według powyższego schematu zapewni stężenie akcyklowiru nie większe niż 5 mg/ml (0,5% w/v).
Z uwagi na brak przeciwdrobnonoustrojowym substancji konserwujących, rekonstytucja i rozcieńczanie leku należy wykonać z zachowaniem zasad aseptyki bezpośrednio przed użyciem, a wszelkie pozostałości niewykorzystanego roztworu należy usunąć. Roztworów zrekonstytuowanych ani rozcieńczonych nie wolno przechowywać w lodówce.
Gdyby przed rozpoczęciem lub podczas infuzji pojawiły się w roztworze jakiekolwiek widocznego zmętnienia lub kryształki, roztworu nie wolno używać.
Aciclovir Hikma, 250 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji Aciclovir Hikma, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
Aciclovirum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lub pielęgniarki. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Aciclovir Hikma i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma
3. Jak stosować lek Aciclovir Hikma
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Aciclovir Hikma
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Aciclovir Hikma i w jakim celu się go stosuje
Lek Aciclovir Hikma zawiera substancję czynną o nazwie acyklowir. Należy on do grupy leków zwanych lekami przeciwwirusowymi. Jego mechanizm działania polega na zabijaniu wirusów lub hamowaniu ich rozwoju.
Lek Aciclovir Hikma może być stosowany do: • leczenia zakażeń wywołanych przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca (ospa wietrzna); • leczenia ciężkich przypadków opryszczki narządów płciowych; • zapobiegania i leczenia zakażeń wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej (opryszczki wargowej i opryszczki narządów płciowych) u osób ze zmniejszoną odpornością, co oznacza, że ich organizm słabiej zwalcza zakażenia; • leczenia zakażeń wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej u dzieci w wieku do 3 miesiąca. Tego rodzaju zakażenia w rzadko występujących przypadkach może wywoł ywać wirus odpowiedzialny za opryszczkę wargową i opryszczkę narządów płciowych.; • leczenia opryszczkowego zapalenia mózgu (tego rodzaju zakażenia w rzadko występujących przypadkach może wywoływać wirus odpowiedzialny za opryszczkę wargową i opryszczkę narządów płciowych).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma
Kiedy nie stosować leku Aciclovir Hikma: - jeżeli pacjent ma uczulenie na acyklowir lub walacyklowir, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania Aciclovir Hikma należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką.
Należy zasięgnąć porady lekarza lub pielęgniarki przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma, jeżeli: • pacjent ma zaburzenia czynności nerek, • pacjent jest w wieku powyżej 65 lat. Jeżeli nie wiadomo, czy powyższe dotyczą pacjenta, należy przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma porozmawiać ze swoim lekarzem lub pielęgniarką.
Lek Aciclovir Hikma a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
W szczególności należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeżeli pacjent przyjmuje którekolwiek z następujących leków: • probenecyd stosowany w leczeniu dny moczanowej; • cymetydynę stosowaną w leczeniu wrzodów żołądka; • takrolimus, cyklosporynę lub mykofenolan mofetylu stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionych narządów przez organizm;
• lit stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych; • teofilinę stosowaną w leczeniu niektórych zaburzeń oddychania.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Lek Aciclovir Hikma zawiera sód Lek Aciclovir Hikma zawiera 37,8 mg sodu na dawkę. Informację tę powinni wziąć pod uwagę pacjenci kontrolujący zawartość sodu w diecie.
3. Jak stosować lek Aciclovir Hikma
Pacjent nigdy nie będzie podawał sobie samodzielnie tego leku. Jest on zawsze podawany pacjentowi przez osobę odpowiednio do tego przeszkoloną.
Przed podaniem pacjentowi lek ten zostanie rozcieńczony.
Lek Aciclovir Hikma jest podawany w formie ciągłego wlewu do żyły pacjenta. Lek ten jest podawany powoli dożylnie przez 1 godzinę. Lek Aciclovir Hikma jest zwykle podawany co 8 godzin.
Pacjent może otrzymywać płyny, aby nie dopuścić do odwodnienia organizmu.
Otrzymywana dawka, częstość podawania i czas, przez który lek będzie podawany, będą zależeć od: • rodzaju występującego u pacjenta zakażenia, • masy ciała pacjenta, • wieku pacjenta.
Lekarz może zmienić dawkę leku Aciclovir Hikma, jeżeli: • pacjent ma zaburzenia czynności nerek. Jeżeli pacjent ma problemy z nerkami, ważne jest, aby przyjmował duże ilości płynów w trakcie stosowania leku Aciclovir Hikma; • pacjent ma nadwagę lub jest otyły; • pacjent jest w podeszłym wieku. Jeżeli pacjenta dotyczą powyższe, przed zastosowaniem leku Aciclovir Hikma należy najpierw zasięgnąć porady lekarza.
Stosowanie u dzieci Dawka leku Aciclovir Hikma podawana: • dzieciom w wieku od 3 miesięcy do 12 lat jest obliczana na podstawie powierzchni ciała, • noworodkom i niemowlętom w wieku do 3 miesiąca jest obliczana na podstawie masy ciała. Jeżeli dziecko ma problemy z nerkami, dawka leku może zostać zmniejszona.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Aciclovir Hikma Jeżeli przypuszcza się, że pacjent przyjął zbyt dużą dawkę leku Aciclovir Hikma, należy natychmiast poinformować lekarza lub pielęgniarkę.
Jeżeli pacjent przyjął zbyt dużą dawkę leku Aciclovir Hikma, może: • odczuwać splątanie lub pobudzenie; • mieć omamy (widzieć lub słyszeć rzeczy, które nie istnieją); • mieć napady drgawkowe, • stracić przytomność (śpiączka).
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku stosowania tego leku mogą wystąpić wymienione niżej działania niepożądane:
Reakcje alergiczne (u mniej niż 1 na 10 000 osób) Jeżeli u pacjenta wystąpiła reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Aciclovir Hikma i natychmiast udać się do lekarza. Do objawów mogą należeć: • wysypka, świąd lub pokrzywka na skórze; • obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała; • płytki oddech, oddech świszczący lub trudności z oddychaniem; • gorączka (wysoka temperatura ciała) o niewyjaśnionej przyczynie oraz wrażenie omdlewania, zwłaszcza w pozycji stojącej.
Do pozostałych działań niepożądanych należą:
Często (u mniej niż 1 na 10 osób) • nudności lub wymioty; • swędząca wysypka, która przypomina pokrzywkę; • reakcja skórna po ekspozycji na światło (nadwrażliwość na światło); • świąd; • obrzęk; zaczerwienienie i tkliwość w miejscu podania.
Niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 osób) • częstsze niż zwykle krwawienie z nosa i tworzenie się siniaków.
Bardzo rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 osób) • ból głowy lub zawroty głowy; • biegunka lub bóle brzucha; • uczucie zmęczenia; • gorączka; • wpływ na niektóre wyniki badań krwi i moczu; • osłabienie; • pobudzenie lub splątanie; • dreszcze lub drżenia; • omamy (widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją); • napady drgawkowe; • wrażenie nietypowej senności; • zaburzenia równowagi podczas chodzenia i brak koordynacji ruchowej; • trudności z mówieniem; • niemożność logicznego myślenia lub oceny sytuacji; • utrata przytomności (śpiączka); • paraliż części lub całego ciała; • zaburzenia zachowania, mowy lub ruchu gałek ocznych; • sztywność karku i nadwrażliwość na światło; • zapalenie wątroby; • zażółcenie skóry i białek oczu (żółtaczka); • problemy z nerkami związane z oddawaniem małej ilości moczu lub całkowitą niemożnością oddania moczu; • ból w dolnej części pleców, w okolicy nerek lub nad biodrem (ból nerek).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do:
Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Aciclovir Hikma
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Lek należy przygotować bezpośrednio przed użyciem. Lek, którego się już nie używa, należy wyrzucić.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku po: Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Aciclovir Hikma
- Substancją czynną leku jest acyklowir. Każda fiolka zawiera 250 mg acyklowiru w postaci soli sodowej. Każda fiolka zawiera 500 mg acyklowiru w postaci soli sodowej. - Pozostały składnik to sodu wodorotlenek.
Jak wygląda lek Aciclovir Hikma i co zawiera opakowanie
Lek Aciclovir Hikma jest dostępny we fiolkach ze szkła typu I zawierających biały proszek, z korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem. Lek o mocy 250 mg dostępny jest w fiolkach o pojemności 10 ml, w pudełku zawierającym 5 lub 10 fiolek. Lek o mocy 500 mg dostępny jest w fiolkach o pojemności 20 ml, w pudełku zawierającym 5 lub 10 fiolek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań mogą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Hikma Farmacêutica (Portugal), S.A. Estrada do Rio da Mó, 8, 8A e 8B – Fervença 2705-906 Terrugem SNT Portugalia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Włochy: Aciclovir Hikma 250 mg e 500 mg Polvere per soluzione per infusione Niemcy: Aciclovir Hikma 250 mg und 500 mg, Pulver zur Herstellung einer Infusionslösung Portugalia: Aciclovir Hikma, 250 mg e 500 mg, Pó para solução para perfusão
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03/2017.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Okres ważności roztworu po rekonstytucji i rozcieńczeniu
Pod względem chemicznym i fizycznym roztwór zachowuje stabilność przez 12 godzin w temperaturze od 15º do 25ºC.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy zużyć natychmiast. Jeśli lek nie zostanie zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas przechowywania po rozcieńczeniu i warunki przechowywania ponosi użytkownik.
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Rekonstytucja: Roztwór leku Aciclovir Hikma zawierający 25 mg acyklowiru na ml należy przygotować, dodając niżej podane objętości wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań dożylnych (0,9%):
Postać leku Objętość roztworu rekonstytucji Fiolka zawierająca 250 mg 10 ml Fiolka zawierająca 500 mg 20 ml
Na podstawie wyliczonej dawki należy ustalić odpowiednią liczbę i wielkość potrzebnych fiolek przeznaczonych do użycia. W celu rekonstytucji zawartości poszczególnych fiolek należy dodać do każdej z nich zalecaną objętość roztworu do infuzji i delikatnie wstrząsać fiolką, aż zawartość ulegnie całkowitemu rozpuszczeniu.
Sposób podawania: Wymaganą dawkę leku Aciclovir Hikma należy podawać w formie powolnej infuzji dożylnej trwającej co najmniej jedną godzinę.
Po zrekonstutuowaniu roztworu lek Aciclovir Hikma można podawać za pomocą pompy infuzyjnej o kontrolowanej szybkości infuzji. Ponadto istnieje możliwość dalszego rozcieńczenia zrekonstytuowanego roztworu w celu podania acyklowiru w infuzji dożylnej w stężeniu nieprzekraczającym 5 mg/ml (0,5% w/v).
Należy dodać wymaganą objętość rekonstytuowanego roztworu do wybranego roztworu infuzyjnego zgodnie z poniższymi zaleceniami i mocno wstrząsać, aby zapewnić całkowite wymieszanie zawartości.
W przypadku dzieci i noworodków, gdy wskazana jest jak najmniejsza objętość roztworu infuzyjnego, zaleca się, wykonać rozcieńczenie w taki sposób, aby 4 ml zrekonstytuowanego roztworu (100 mg acyklowiru) dodać do 20 ml roztworu infuzyjnego.
W przypadku dorosłych zaleca się używanie worków infuzyjnych zawierających 100 ml roztworu infuzyjnego, nawet jeżeli uzyskiwałoby się wówczas stężenie acyklowiru znacznie poniżej 5 mg/ml (0,5% w/v). Zatem jeden worek infuzyjny o objetości 100 ml może być używany dla dowolnej dawki pomiędzy 250 mg a 500 mg acyklowiru (10 ml do 20 ml zrekonstytuowanego roztworu), natomiast dla dawek 500 mg do 1000 mg musi zostać użyty drugi worek.
Po rozcieńczeniu według zalecanego schematu lek Aciclovir Hikma wykazuje zgodność farmaceutyczną z następującymi roztworami do infuzji i pozostaje stabilny przez maksymalnie 12 godzin w temperaturze pokojowej (15°C-25°C): • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i o stężeniu 9 mg/ml (0,9% w/v) w postaci roztworu do infuzji • roztwór chlorku sodu o stężeniu 1,8 mg/ml (0,18% w/v) i glukozy (4% w/v) w postaci roztworu do infuzji • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i glukozy (2,5% w/v) w postaci roztworu do infuzji • wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu (roztwór Hartmanna) do infuzji dożylnych
Lek Aciclovir Hikma po rozcieńczeniu według powyższego schematu zapewni stężenie akcyklowiru nie większe niż 5 mg/ml (0,5% w/v).
Z uwagi na brak przeciwdrobnonoustrojowym substancji konserwujących, rekonstytucja i rozcieńczanie leku należy wykonać z zachowaniem zasad aseptyki bezpośrednio przed użyciem, a wszelkie pozostałości niewykorzystanego roztworu należy usunąć. Roztworów zrekonstytuowanych ani rozcieńczonych nie wolno przechowywać w lodówce.
Gdyby przed rozpoczęciem lub podczas infuzji pojawiły się w roztworze jakiekolwiek widocznego zmętnienia lub kryształki, roztworu nie wolno używać.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Aciclovir Hikma, 250 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji Aciclovir Hikma, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
Każda fiolka zawiera 250 mg acyklowiru w postaci soli sodowej. Każda fiolka zawiera 500 mg acyklowiru w postaci soli sodowej.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: zawiera sód (37,8 mg, ok. 1,64 mmol).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji Biały proszek.
Aciclovir Hikma jest wskazany w następujących przypadkach: - leczenie zakażeń wirusem opryszczki pospolitej (Herpes simplex) u pacjentów z zaburzoną odpornością oraz leczenie pierwotnego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych o ciężkim przebiegu klinicznym u pacjentów z prawidłową odpornością, - zapobieganie zakażeniom wirusem opryszczki pospolitej (Herpes simplex) u pacjentów z zaburzoną odpornością, - leczenie półpaśca (zakażenia wirusem Varicella-zoster) u pacjentów bez zaburzenia odporności, u których można spodziewać się ciężkiego przebiegu choroby, - leczenie pierwotnych i nawracających zakażeń wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster) u pacjentów z zaburzoną odpornością, - leczenie opryszczkowego zapalenia mózgu, - leczenie zakażeń wirusem opryszczki pospolitej (Herpes simplex) u noworodków i niemowląt w wieku do 3 miesięcy.
Dawkowanie
Dorośli: Pacjentom z zakażeniem wywołanym przez wirusa opryszczki pospolitej (z wyjątkiem pacjentów z opryszczkowym zapaleniem mózgu) lub z zakażeniem wywołanym przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca należy stosować produkt leczniczy Aciclovir Hikma w dawce (patrz: „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek”).
Pacjentom z zaburzoną odpornością i z zakażeniami wywołanymi przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca oraz pacjentom z opryszczkowym zapaleniem mózgu produkt leczniczy Aciclovir Hikma należy podawać w dawce 10 mg/kg mc. co 8 godzin, jeśli nie występuje u tych pacjentów zaburzenie czynności nerek (patrz: „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek”).
U pacjentów otyłych, którym acyklowir podawano dożylnie w dawkach wyliczonych na podstawie rzeczywistej masy ciała, można obserwować zwiększenie stężenia produktu leczniczego w osoczu (patrz punkt 5.2). W przypadku pacjentów otyłych, a w szczególności tych z zaburzeniem czynności nerek bądź w wieku podeszłym, należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież: Dawkę produktu leczniczego Aciclovir Hikma przeznaczoną dla dzieci w wieku od 3 miesięcy do 12 lat należy wyliczać na podstawie pola powierzchni ciała (pc.).
Dzieciom w wieku 3 miesięcy lub starszym z zakażeniem wywołanym przez wirusa opryszczki pospolitej (z wyjątkiem dzieci z opryszczkowym zapaleniem mózgu) lub zakażeniem wywołanym przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca należy podawać produkt leczniczy Aciclovir Hikma w dawkach 250 mg/m 2
zaburzenie czynności nerek.
Dzieciom z zaburzoną odpornością i z zakażeniami wywołanymi przez wirus ospy wietrznej i półpaśca oraz dzieciom z opryszczkowym zapaleniem mózgu produkt leczniczy Aciclovir Hikma należy podawać w dawkach 500 mg/m 2
pacjentów zaburzenie czynności nerek.
Dawkę produktu leczniczego Aciclovir Hikma przeznaczonego dla noworodków i niemowląt do 3. miesiąca życia należy wyliczać na podstawie masy ciała.
Zalecany schemat dawkowania w przypadku niemowląt leczonych z powodu stwierdzonego lub podejrzewanego zakażenia wirusem opryszczki polega na podawaniu acyklowiru w infuzji dożylnej w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin przez 21 dni w przypadku zakażenia rozsianego lub zakażenia ośrodkowego układu nerwowego albo przez 14 dni w przypadku choroby ograniczonej do skóry i błon śluzowych.
dawkowania uzależniona od stopnia zaburzenia czynności nerek (patrz „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek”).
Pacjenci w podeszłym wieku: U osób w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość występowania zaburzenia czynności nerek i wynikającą z tego konieczność odpowiedniego dostosowania dawki (patrz „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek” poniżej). Należy utrzymywać odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Podczas stosowania produktu leczniczego Aciclovir Hikma pacjentom z zaburzeniem czynności nerek należy zachować ostrożność. Należy utrzymywać odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta.
Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek modyfikuje się na podstawie klirensu kreatyniny wyrażonego w ml/min u dorosłych i młodzieży oraz w ml/min/1,73 m 2
dawkowania:
Dostosowanie dawki u dorosłych i młodzieży:
Klirens kreatyniny Dawka należy podawać co 12 godzin. należy podawać co 24 godziny. ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (ang. continuous ambulatory peritoneal dialysis, CAPD) dawkę zalecaną powyżej (5 lub i podawać co 24 godziny. Pacjentom poddawanych hemodializie należy podawać dawkę zalecaną powyżej (5 lub 10 mg/kg mc.) należy zmniejszyć o połowę i podawać co 24 godziny oraz po cyklu dializy.
Dostosowanie dawki u niemowląt i dzieci
Klirens kreatyniny Dawka 2
Dawkę zalecaną powyżej (250 lub 2
podawać co 12 godzin. 2
Dawkę zalecaną powyżej (250 lub 2
podawać co 24 godziny. 2
W przypadku pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (ang. continuous ambulatory peritoneal dialysis, CAPD) dawkę zalecaną powyżej (250 lub 2
zmniejszyć o połowę i podawać co W przypadku pacjentów poddawanych hemodializie dawkę zalecaną powyżej (250 lub 500 mg/m 2
należy zmniejszyć o połowę i podawać co
Sposób podawania: Podanie dożylne Powolny jednogodzinny infuzja dożylna.
Stosowanie produktu leczniczego Aciclovir Hikma trwa zwykle 5 dni, ale czas ten może ulec zmianie w zależności od stanu pacjenta i reakcji na leczenie. Leczenie w przypadku opryszczkowego zapalenia mózgu trwa zwykle 10 dni. Leczenie zakażenia wirusem opryszczki pospolitej u noworodków trwa zwykle 14 dni w przypadku zakażeń skóry i błon śluzowych oraz 21 dni w przypadku choroby rozsianej lub choroby obejmującej ośrodkowy układ nerwowy.
Czas trwania zapobiegawczego stosowania produktu leczniczego Aciclovir Hikma określa długość okresu zagrożenia zakażeniem.
Instrukcje dotyczące rekonsytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Nadwrażliwość na substancję czynną, tj. acyklowir lub walacyklowir, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
W przypadku pacjentów otrzymujących acyklowir dożylnie lub w dużych dawkach doustnie utrzymać odpowiednie nawodnienie organizmu.
Dawki podawane drogą dożylną należy podawać w postaci infuzji trwającej jedną godzinę w celu uniknięcia wytrącania się acyklowiru w nerkach. Należy unikać szybkiego podawania produktu leczniczego ani nie podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus).
Ryzyko zaburzenia czynności nerek zwiększa się wraz z jednoczesnym stosowaniem innych leków nefrotoksycznych. Wymagane jest zachowanie ostrożności w przypadku podawania dożylnego acyklowiru łącznie z innymi lekami nefrotoksycznymi.
Należy unikać kontaktu produktu leczniczego z oczami i niezabezpieczoną skórą.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku: Acyklowir jest usuwany z organizmu poprzez nerki, stąd też pacjenci z zaburzeniem czynności nerek wymagają zmniejszenia dawki (patrz punkt 4.2). Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku: u pacjentów w podeszłym wieku wskaźnik całkowitego oczyszczania organizmu z acyklowiru zmniejsza się wraz z klirensem kreatyniny. Należy zwrócić szczególną uwagę na zmniejszenie dawki u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzonym klirensem kreatyniny. Zaleca się, aby przed podaniem dużych dawek acyklowiru ocenić stan nawodnienia organizmu pacjenta oraz oznaczyć u niego klirens kreatyniny. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku, u których może występować zaburzenie czynności nerek pomimo normalnego stężenia kreatyniny w surowicy krwi. Zarówno u pacjentów w podeszłym wieku, jak i pacjentów z zaburzeniem czynności nerek istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia neurologicznych działań niepożądanych. W związku z tym wymagają oni uważnego monitorowania pod względem pojawienia się objawów wskazujących na wystąpienie tych działań niepożądanych. W zgłaszanych przypadkach reakcje te ustępowały na ogół po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.8).
Pacjentom otrzymującym produkt leczniczy Aciclovir Hikma w dużych dawkach (np. w przypadku opryszczkowego zapalenia mózgu) należy zapewnić specjalistyczną opiekę nefrologiczną, zwłaszcza w przypadku pacjentów odwodnionych lub mających jakiekolwiek zaburzenie czynności nerek.
Po rekonstytucji produkt leczniczy Aciclovir Hikma ma pH wynoszące ok. 11 i nie powinien być podawany doustnie.
Długotrwałe lub wielokrotne stosowanie acyklowiru u pacjentów ze znacznie zaburzoną odporności może powodować wyselekcjonowanie szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować na dalsze leczenie acyklowirem (patrz punkt 5.1).
Acyklowir jest usuwany z organizmu głównie w postaci niezmienionej z moczem poprzez mechanizm aktywnego wydzielania w kanalikach nerkowych. Każdy stosowany jednocześnie lek, który współzawodniczy o ten mechanizm, może zwiększyć stężenie acyklowiru w osoczu. Probenecyd i cymetydyna poprzez ten mechanizm zwiększają wartość AUC acyklowiru i zmniejszają jego wydalanie nerkowy. Jednak z uwagi na szeroki indeks terapeutyczny acyklowiru nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Aciclovir Hikma drogą dożylną należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które współzawodniczą z acyklowirem o mechanizm wydalania, ze względu na możliwość zwiększenia stężenia osoczowego jednego lub obu leków bądź ich metabolitów. W przypadku jednoczesnego podawania acyklowiru i mykofenolanu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepieniu narządu, wykazano zwiększenie wartości AUC acyklowiru i nieczynnego metabolitu mykofenolanu mofetylu.
W przypadku jednoczesnego podawania litu wraz z dużymi dożylnymi dawkami acyklowiru należy dokładnie monitorować stężenie litu w surowicy krwi ze względu na ryzyko jego toksyczności. Należy ponadto zachować ostrożność (i monitorować czynność nerek), podczas jednoczesnego stosowania dożylnie produktu leczniczego Aciclovir Hikma z lekami, które wpływają na inne aspekty czynności nerek (np. cyklosporyną, takrolimusem).
Badanie eksperymentalne przeprowadzone z udziałem pięciu mężczyzn wykazało, że jednocześnie stosowanie acyklowiru zwiększa wartość AUC całkowitej podawanej teofiliny o ok. 50%. Zaleca się oznaczanie stężenia teofiliny w osoczu podczas leczenia skojarzonego z acyklowirem.
Ciąża: Leczenie acyklowirem należy starannie rozważyć i stosować tylko w przypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają możliwość wystąpienia nieznanego ryzyka. Rejestry ciąż z okresu po wprowadzeniu acyklowiru do obrotu przedstawiają dane dotyczące kobiet, którym w okresie ciąży podawano acyklowir w jakiejkolwiek postaci farmaceutycznej. Dane te nie wskazują na większą liczbę wad wrodzonych w porównaniu z populacją ogólną. Ponadto nie wykazano, aby któraś z wad wrodzonych była swoista dla acyklowiru. Nie wykazano też spójności w odniesieniu do ich wspólnej przyczyny. Badania prowadzone na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego toksycznego wpływu produktu leczniczego na rozród.
Karmienie piersią: Po podaniu doustnym acyklowiru w dawce 200 mg pięć razy na dobę wykryto obecność acyklowiru w mleku kobiecym w stężeniu od 0,6 do 4,1 razy większym niż stężenie w osoczu. Takie stężenie w mleku matki mogłoby spowodować przyjmowanie acyklowiru przez karmione piersią niemowlę w dawkach do 0,3 mg/kg mc. na dobę. W związku z tym zaleca się ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Aciclovir Hikma u kobiet karmiących piersią.
Płodność: Brak informacji dotyczących wpływu acyklowiru na płodność u kobiet. W badaniu przeprowadzonym z udziałem 20 pacjentów płci męskiej z prawidłową liczbą plemników w nasieniu wykazano, że acyklowir podawany doustnie przez maksymalnie plemników, ich budowę lub ruchliwość.
Acyklowir podawany w postaci infuzji dożylnych jest zwykle stosowany u pacjentów hospitalizowanych, toteż informacja o wpływie produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn nie ma tu zazwyczaj zastosowania.. Nie przeprowadzono żadnych badań mających na celu ocenę wpływu acyklowiru na wykonywanie tych czynności.
Częstości występowania wymienionych działań niepożądanych są jedynie przybliżone. W większości przypadków dokładne dane umożliwiające określenie częstości występowania nie są dostępne. Ponadto częstość występowania działań niepożądanych może różnić się w zależności od wskazania.
W ocenie częstości działań niepożądanych przyjęto następującą klasyfikację: bardzo często: ≥1/10 często: ≥1/100 do <1/10 niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100 rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000 bardzo rzadko: <1/10 000.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: zmniejszenie wartości wskaźników hematologicznych (niedokrwistość, trombocytopenia, leukopenia).
Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny.
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego Bardzo rzadko: ból głowy, zawroty głowy, pobudzenie, splątanie, drżenie, niezborność ruchowa, zaburzenia mowy, omamy, objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka. Powyższe objawy mają na ogół charakter przemijający i zwykle stwierdzane są u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub innymi czynnikami sprzyjającymi (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia naczyniowe Często: zapalenie żył.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko: duszność.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: nudności, wymioty. Bardzo rzadko: biegunka, ból brzucha.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często: przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Bardzo rzadko: przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny, żółtaczka, zapalenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: świąd, pokrzywka, wysypka (w tym nadwrażliwość na światło). Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często: zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy.
Uważa się, że szybkie zwiększenie stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy jest powiązane z maksymalnym stężeniem produktu leczniczego w osoczu oraz z stanem nawodnienia organizmu pacjenta. Aby uniknąć takiego działania, sporządzony roztwór do infuzji nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym, ale w powolnej infuzji dożylnej trwającej co najmniej jedną godzinę.
Bardzo rzadko: zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, ból nerek.
Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta. Zaburzenia czynności nerek zazwyczaj szybko przemijają po uzupełnieniu płynów u pacjenta i (lub) zmniejszeniu dawki bądź całkowitym odstawieniu produktu leczniczego. W wyjątkowych przypadkach może jednak rozwinąć się ostra niewydolność nerek.
Ból nerek może wiązać się z niewydolnością nerek oraz obecnością kryształów w moczu.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo rzadko: uczucie zmęczenia, gorączka, miejscowe reakcje zapalne.
Ciężkie miejscowe reakcje zapalne, prowadzące niekiedy do martwicy tkanek, występowały po wynaczynieniu acyklowiru wskutek nieprawidłowego podawania dożylnego.
Zgłaszanie podejrzenia działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Przedawkowanie acyklowiru podawanego dożylnie powoduje zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, azotu mocznikowego we krwi i następnie niewydolność nerek. Opisywano również związane z przedawkowaniem objawy ze strony układu nerwowego, w tym splątanie, omamy, pobudzenie, napady drgawek i śpiączkę.
Postępowanie: Pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy zatrucia. Hemodializa w znacznym stopniu usuwa acyklowir z krwi i może być brana pod uwagę jako metoda postępowania w przypadku objawów przedawkowania.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwirusowe do stosowania ogólnego; nukleozydy i nukleotydy, z wyjątkiem inhibitorów odwrotnej transkryptazy, kod ATC: J05AB01.
Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, który w warunkach in vitro i in vivo hamuje namnażanie się wirusów typu herpes, w tym Herpes simplex (HSV) typu 1 i 2, wirusa Varicella-zoster (VZV), wirusa Epsteina-Barr (EBV), a także wirusa cytomegalii (CMV). W hodowlach komórkowych acyklowir wykazuje najsilniejsze działanie przeciwwirusowe na wirusa HSV-1, a następnie (wg. malejącej aktywności) na wirusa HSV-2, VZV, EBV oraz CMV.
Hamujące działanie acyklowiru na wirusy HSV-1, HSV-2, VZV i EBV jest wysoce wybiórcze. Acyklowir nie stanowi substratu enzymu kinazy tymidynowej (TK) w zdrowych, niezakażonych komórkach, dlatego jego toksyczność w odniesieniu do komórek ssaków jako gospodarzy jest niewielka, jednak TK kodowana przez HSV, VZV i EBV konwertuje acyklowiru do monofosforanu acyklowiru, analogu nukleozydu, który w dalszej kolejności podlega przekształceniu do difosforanu, a następnie trifosforanu wskutek działania enzymów komórkowych. Trifosforan acyklowiru stanowi substrat wirusowej polimerazy DNA. Jest przez nią wbudowywany w wirusowe DNA i hamuje jego replikację, wskutek czego powoduje przerwanie syntezy łańcucha DNA.
Oporność na acyklowir zwykle spowodowana jest fenotypem wykazującym niedobór kinazy tymidynowej, co prowadzi do powstania wirusa, który ma niewielkie szanse na rozwój w komórkach naturalnego gospodarza. Opisywano zmniejszoną wrażliwość na acyklowir będącą wynikiem subtelnych zmian dotyczących kinazy tymidynowej lub polimerazy DNA wirusa. Zjadliwość takich odmian zbliżona jest do wykazywanej przez wirusa typu dzikiego. Monitorowanie klinicznych izolatów HSV i VZV pochodzących od pacjentów leczonych acyklowirem wykazało, że wirus o zmniejszonej wrażliwości na acyklowir niezwykle rzadko występuje u pacjentów immunokompetentnegou (tzn. o prawidłowej odporności). Wirus taki jest częściej wykrywany u pacjentów ze znacznie zaburzoną odpornością, np. pacjentów, którym przeszczepiono narząd lub szpik kostny, pacjentów w trakcie chemioterapii z powodu choroby nowotworowej, a także osób zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV).
Wchłanianie
U dorosłych średnie największe stężenia w stanie stacjonarnym (Css max ) po trwającej jedną godzinę infuzji dożylnej acyklowiru w dawce 2,5 mg/kg mc., 5 mg/kg mc. i 10 mg/kg mc. wynosiły odpowiednio 22,7 μmol (5,1 μg/ml), 43,6 μmol (9,8 μg/ml) i 92 μmol (20,7 μg/ml). Korespondujące z podanymi wartości (Css min ) po 7 godzinach wynosiły odpowiednio 2,2 μmol (0,5 μg/ml), 3,1 μmol (0,7 μg/ml) oraz 10,2 μmol (2,3 μg/ml). U dzieci w wieku powyżej max
min , gdy dawkę 250 mg/m 2
zastąpiono dawką 5 mg/kg mc., a dawkę 500 mg/m 2
W przypadku noworodków i niemowląt (0 do 3 miesiąc życia) leczonych dawkami acyklowiru wynoszącymi 10 mg/kg mc. i podawanej w jednogodzinnej infuzji dożylnej co 8 godzin wartość Css max
min
(2,3 μg/ml). W przypadku odrębnej grupy noworodków leczonych dawkami 15 mg/kg mc. co max
83,5 μmol (18,8 μg/ml), a wartość C min
Dystrybucja
W badaniu klinicznym z udziałem kobiet z otyłością patologiczną (n=7), którym podawano dożylnie acyklowir w dawce wyliczonej na podstawie ich masy ciała, stężenie acyklowiru w osoczu było około dwukrotnie większe niż u pacjentek (n=5) z prawidłową masą ciała, z czego wynika, że różnica w stężeniu acyklowiru odpowiadała różnicy w masie ciała pomiędzy obiema grupami uczestniczek.
Stężenie acyklowiru w płynie mózgowo-rdzeniowych stanowi około 50% stężenia w osoczu.
Acyklowir wiąże się w niewielkim stopniu z białkami osocza (od 9 do 33%). Mało prawdopodobne są interakcje związane z wypieraniem acyklowiru przez inne leki z miejsc wiązania.
Eliminacja
U dorosłych okres półtrwania acyklowiru w końcowej fazie eliminacji po podaniu acyklowiru wynosi około 2,9 godziny. Lek w większości jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy acyklowiru jest znacznie większy niż klirens kreatyniny. Wskazuje to na fakt, że w wydalaniu leku oprócz przesączania kłębuszkowego bierze udział wydzielanie kanalikowe. 9-karboksymetoksymetyloguanina stanowiąca 10 do 15% dawki wydalanej w moczu jest jedynym znaczącym metabolitem acyklowiru.
Podanie 1 g probenecydu na godzinę przed acyklowirem powoduje wydłużenie okresu półtrwania acyklowiru w końcowej fazie eliminacji o 18% i zwiększa wartość AUC o 40%.
Okres półtrwania u tych pacjentów wynosił 3,8 godziny. U pacjentów w podeszłym wieku całkowity klirens ustrojowy acyklowiru zmniejsza się z wiekiem i jest powiązany ze zmniejszeniem klirensu kreatyniny, chociaż zmiana okresu półtrwania acyklowiru w osoczu jest nieduża.
Ustalono, że w przypadku pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek średni okres półtrwania acyklowiru wynosi 19,5 godziny. Podczas hemodializy średni okres półtrwania acyklowiru wynosi 5,7 godziny. Podczas dializy stężenie acyklowiru w osoczu zmniejszyło się o około 60%.
Mutagenność Wyniki licznych badań dotyczących mutagenności przeprowadzanych w warunkach in vitro i in vivo wskazują na małe prawdopodobieństwo tego, że acyklowir stanowi jakiekolwiek zagrożenia genetycznego dla człowieka.
Rakotwórczość W długookresowych badaniach na szczurach i na myszach nie stwierdzono, aby acyklowir wywierał działanie rakotwórcze.
Działanie teratogenne Ogólnoustrojowe podawanie acyklowiru, w uznanych międzynarodowo standardowych testach, nie powodowało działania embriotoksycznego ani teratogennego u królików, szczurów i myszy.
W badaniach niestandardowych na szczurach występowanie wad płodów odnotowano jedynie po podaniu podskórnym acyklowiru w tak dużych dawkach, że były toksyczne dla matek. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest znane.
Wpływ na płodność Po podaniu acyklowiru szczurom i psom w dawkach znacząco przekraczających dawki terapeutyczne odnotowano przemijające w znacznym stopniu działania niepożądane na proces spermatogenezy związane z ogólną toksycznością. Badanie obejmujące dwa pokolenia myszy nie wykazało wpływu acyklowiru (podawanego doustnie) na płodność.
Sodu wodorotlenek (stosowany do ustalenia pH).
Nie dotyczy.
Pod względem chemicznym i fizycznym roztwór zachowuje stabilność przez 12 godzin w temperaturze 15º-25ºC.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania roztworu spoczywa na użytkowniku.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji i rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
Fiolki ze szkła typu I z korkami z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem. Fiolka o pojemności 10 ml zawierająca 250 mg acyklowiru. Fiolka o pojemności 20 ml zawierająca 500 mg acyklowiru.
Wielkości opakowań: 5 i 10 fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Przygotowanie roztworu Produkt leczniczy Aciclovir Hikma należy rekonstytuować przy użyciu podanych objętości wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań dożylnych, tak aby uzyskać roztwór zawierający 25 mg acyklowiru na ml:
Postać produktu Objętość roztworu do rekonstytucji Fiolka zawierająca 250 mg 10 ml Fiolka zawierająca 500 mg 20 ml
Na podstawie wyliczonej dawki należy ustalić odpowiednią liczbę i wielkość potrzebnych fiolek W celu rekonstytucji zawartości poszczególnych fiolek należy dodać do każdej z nich zalecaną objętość roztworu do infuzji i delikatnie wstrząsać fiolką, aż zawartość ulegnie całkowitemu rozpuszczeniu.
Sposób podawania: Wymaganą dawkę produktu leczniczego Aciclovir Hikma należy podawać w formie powolnej infuzji dożylnej trwającej co najmniej jedną godzinę.
Po zrekonstytuowaniu produktu leczniczego Aciclovir Hikma można podawać za pomocą pompy infuzyjnej o kontrolowanej szybkości infuzji. Ponadto istnieje możliwość dalszego rozcieńczenia zrekonstytuowanego roztworu w celu podania acyklowiru w infuzji dożylnej w stężeniu nieprzekraczającym 5 mg/ml (0,5% w/v).
Należy dodać wymaganą objętość zrekonstytuowanego roztworu do wybranego roztworu infuzyjnego zgodnie z poniższymi zaleceniami i mocno wstrząsać, aby zapewnić całkowite wymieszanie zawartości.
W przypadku dzieci i noworodków, gdy wskazana jest jak najmniejsza objętość roztworu infuzyjnego, zaleca się, wykonać rozcieńczenie w taki sposób, aby 4 ml zrekonstytuowanego roztworu (100 mg acyklowiru) dodać do 20 ml roztworu infuzyjnego.
W przypadku dorosłych zaleca się używanie worków infuzyjnych zawierających 100 ml roztworu infuzyjnego, nawet jeżeli uzyskiwałoby się wówczas stężenie acyklowiru znacznie poniżej 5 mg/ml (0,5% w/v). Zatem jeden worek infuzyjny o objętości 100 ml może być używany dla dowolnej dawki pomiędzy 250 mg a 500 mg acyklowiru (10 ml do 20 ml zrekonstytuowanego roztworu), natomiast dla dawek 500 mg do 1000 mg musi zostać użyty drugi worek.
Po rozcieńczeniu według zalecanego schematu produkt leczniczy Aciclovir Hikma wykazuje zgodność farmaceutyczną z następującymi roztworami do infuzji i pozostaje stabilny przez maksymalnie 12 godzin w temperaturze pokojowej (15°C-25°C): • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i o stężeniu 9 mg/ml
• roztwór chlorku sodu o stężeniu 1,8 mg/ml (0,18% w/v) i glukozy (4% w/v) w postaci roztworu do infuzji • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i glukozy (2,5% w/v) w postaci roztworu do infuzji • wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu (roztwór Hartmanna) do infuzji dożylnych
Produkt leczniczy Aciclovir Hikma po rozcieńczeniu według powyższego schematu zapewni stężenie acyklowiru nie większe niż 5 mg/ml (0,5% w/v).
Z uwagi na brak przeciwdrobnonoustrojowych substancji konserwujących, rekonstytucja i rozcieńczanie produktu leczniczego należy wykonać z zachowaniem zasad aseptyki bezpośrednio przed użyciem, a wszelkie pozostałości niewykorzystanego roztworu należy usunąć. Roztworów zrekonstytuowanych ani rozcieńczonych nie wolno przechowywać w lodówce.
Gdyby przed rozpoczęciem lub podczas infuzji pojawiły się w roztworze jakiekolwiek widocznego zmętnienia lub kryształki, roztworu nie wolno używać.
Hikma Farmacêutica (Portugal), S.A. Estrada do Rio da Mó, Nº 8, 8A e 8B Fervença 2705-906 Terrugem SNT Portugalia
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
03/2017
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Aciclovir Hikma, 250 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji Aciclovir Hikma, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda fiolka zawiera 250 mg acyklowiru w postaci soli sodowej. Każda fiolka zawiera 500 mg acyklowiru w postaci soli sodowej.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: zawiera sód (37,8 mg, ok. 1,64 mmol).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji Biały proszek.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Aciclovir Hikma jest wskazany w następujących przypadkach: - leczenie zakażeń wirusem opryszczki pospolitej (Herpes simplex) u pacjentów z zaburzoną odpornością oraz leczenie pierwotnego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych o ciężkim przebiegu klinicznym u pacjentów z prawidłową odpornością, - zapobieganie zakażeniom wirusem opryszczki pospolitej (Herpes simplex) u pacjentów z zaburzoną odpornością, - leczenie półpaśca (zakażenia wirusem Varicella-zoster) u pacjentów bez zaburzenia odporności, u których można spodziewać się ciężkiego przebiegu choroby, - leczenie pierwotnych i nawracających zakażeń wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster) u pacjentów z zaburzoną odpornością, - leczenie opryszczkowego zapalenia mózgu, - leczenie zakażeń wirusem opryszczki pospolitej (Herpes simplex) u noworodków i niemowląt w wieku do 3 miesięcy.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli: Pacjentom z zakażeniem wywołanym przez wirusa opryszczki pospolitej (z wyjątkiem pacjentów z opryszczkowym zapaleniem mózgu) lub z zakażeniem wywołanym przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca należy stosować produkt leczniczy Aciclovir Hikma w dawce (patrz: „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek”).
Pacjentom z zaburzoną odpornością i z zakażeniami wywołanymi przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca oraz pacjentom z opryszczkowym zapaleniem mózgu produkt leczniczy Aciclovir Hikma należy podawać w dawce 10 mg/kg mc. co 8 godzin, jeśli nie występuje u tych pacjentów zaburzenie czynności nerek (patrz: „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek”).
U pacjentów otyłych, którym acyklowir podawano dożylnie w dawkach wyliczonych na podstawie rzeczywistej masy ciała, można obserwować zwiększenie stężenia produktu leczniczego w osoczu (patrz punkt 5.2). W przypadku pacjentów otyłych, a w szczególności tych z zaburzeniem czynności nerek bądź w wieku podeszłym, należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież: Dawkę produktu leczniczego Aciclovir Hikma przeznaczoną dla dzieci w wieku od 3 miesięcy do 12 lat należy wyliczać na podstawie pola powierzchni ciała (pc.).
Dzieciom w wieku 3 miesięcy lub starszym z zakażeniem wywołanym przez wirusa opryszczki pospolitej (z wyjątkiem dzieci z opryszczkowym zapaleniem mózgu) lub zakażeniem wywołanym przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca należy podawać produkt leczniczy Aciclovir Hikma w dawkach 250 mg/m 2
zaburzenie czynności nerek.
Dzieciom z zaburzoną odpornością i z zakażeniami wywołanymi przez wirus ospy wietrznej i półpaśca oraz dzieciom z opryszczkowym zapaleniem mózgu produkt leczniczy Aciclovir Hikma należy podawać w dawkach 500 mg/m 2
pacjentów zaburzenie czynności nerek.
Dawkę produktu leczniczego Aciclovir Hikma przeznaczonego dla noworodków i niemowląt do 3. miesiąca życia należy wyliczać na podstawie masy ciała.
Zalecany schemat dawkowania w przypadku niemowląt leczonych z powodu stwierdzonego lub podejrzewanego zakażenia wirusem opryszczki polega na podawaniu acyklowiru w infuzji dożylnej w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin przez 21 dni w przypadku zakażenia rozsianego lub zakażenia ośrodkowego układu nerwowego albo przez 14 dni w przypadku choroby ograniczonej do skóry i błon śluzowych.
dawkowania uzależniona od stopnia zaburzenia czynności nerek (patrz „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek”).
Pacjenci w podeszłym wieku: U osób w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość występowania zaburzenia czynności nerek i wynikającą z tego konieczność odpowiedniego dostosowania dawki (patrz „Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek” poniżej). Należy utrzymywać odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Podczas stosowania produktu leczniczego Aciclovir Hikma pacjentom z zaburzeniem czynności nerek należy zachować ostrożność. Należy utrzymywać odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta.
Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek modyfikuje się na podstawie klirensu kreatyniny wyrażonego w ml/min u dorosłych i młodzieży oraz w ml/min/1,73 m 2
dawkowania:
Dostosowanie dawki u dorosłych i młodzieży:
Klirens kreatyniny Dawka należy podawać co 12 godzin. należy podawać co 24 godziny. ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (ang. continuous ambulatory peritoneal dialysis, CAPD) dawkę zalecaną powyżej (5 lub i podawać co 24 godziny. Pacjentom poddawanych hemodializie należy podawać dawkę zalecaną powyżej (5 lub 10 mg/kg mc.) należy zmniejszyć o połowę i podawać co 24 godziny oraz po cyklu dializy.
Dostosowanie dawki u niemowląt i dzieci
Klirens kreatyniny Dawka 2
Dawkę zalecaną powyżej (250 lub 2
podawać co 12 godzin. 2
Dawkę zalecaną powyżej (250 lub 2
podawać co 24 godziny. 2
W przypadku pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (ang. continuous ambulatory peritoneal dialysis, CAPD) dawkę zalecaną powyżej (250 lub 2
zmniejszyć o połowę i podawać co W przypadku pacjentów poddawanych hemodializie dawkę zalecaną powyżej (250 lub 500 mg/m 2
należy zmniejszyć o połowę i podawać co
Sposób podawania: Podanie dożylne Powolny jednogodzinny infuzja dożylna.
Stosowanie produktu leczniczego Aciclovir Hikma trwa zwykle 5 dni, ale czas ten może ulec zmianie w zależności od stanu pacjenta i reakcji na leczenie. Leczenie w przypadku opryszczkowego zapalenia mózgu trwa zwykle 10 dni. Leczenie zakażenia wirusem opryszczki pospolitej u noworodków trwa zwykle 14 dni w przypadku zakażeń skóry i błon śluzowych oraz 21 dni w przypadku choroby rozsianej lub choroby obejmującej ośrodkowy układ nerwowy.
Czas trwania zapobiegawczego stosowania produktu leczniczego Aciclovir Hikma określa długość okresu zagrożenia zakażeniem.
Instrukcje dotyczące rekonsytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, tj. acyklowir lub walacyklowir, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
W przypadku pacjentów otrzymujących acyklowir dożylnie lub w dużych dawkach doustnie utrzymać odpowiednie nawodnienie organizmu.
Dawki podawane drogą dożylną należy podawać w postaci infuzji trwającej jedną godzinę w celu uniknięcia wytrącania się acyklowiru w nerkach. Należy unikać szybkiego podawania produktu leczniczego ani nie podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus).
Ryzyko zaburzenia czynności nerek zwiększa się wraz z jednoczesnym stosowaniem innych leków nefrotoksycznych. Wymagane jest zachowanie ostrożności w przypadku podawania dożylnego acyklowiru łącznie z innymi lekami nefrotoksycznymi.
Należy unikać kontaktu produktu leczniczego z oczami i niezabezpieczoną skórą.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku: Acyklowir jest usuwany z organizmu poprzez nerki, stąd też pacjenci z zaburzeniem czynności nerek wymagają zmniejszenia dawki (patrz punkt 4.2). Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku: u pacjentów w podeszłym wieku wskaźnik całkowitego oczyszczania organizmu z acyklowiru zmniejsza się wraz z klirensem kreatyniny. Należy zwrócić szczególną uwagę na zmniejszenie dawki u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzonym klirensem kreatyniny. Zaleca się, aby przed podaniem dużych dawek acyklowiru ocenić stan nawodnienia organizmu pacjenta oraz oznaczyć u niego klirens kreatyniny. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku, u których może występować zaburzenie czynności nerek pomimo normalnego stężenia kreatyniny w surowicy krwi. Zarówno u pacjentów w podeszłym wieku, jak i pacjentów z zaburzeniem czynności nerek istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia neurologicznych działań niepożądanych. W związku z tym wymagają oni uważnego monitorowania pod względem pojawienia się objawów wskazujących na wystąpienie tych działań niepożądanych. W zgłaszanych przypadkach reakcje te ustępowały na ogół po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.8).
Pacjentom otrzymującym produkt leczniczy Aciclovir Hikma w dużych dawkach (np. w przypadku opryszczkowego zapalenia mózgu) należy zapewnić specjalistyczną opiekę nefrologiczną, zwłaszcza w przypadku pacjentów odwodnionych lub mających jakiekolwiek zaburzenie czynności nerek.
Po rekonstytucji produkt leczniczy Aciclovir Hikma ma pH wynoszące ok. 11 i nie powinien być podawany doustnie.
Długotrwałe lub wielokrotne stosowanie acyklowiru u pacjentów ze znacznie zaburzoną odporności może powodować wyselekcjonowanie szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować na dalsze leczenie acyklowirem (patrz punkt 5.1).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Acyklowir jest usuwany z organizmu głównie w postaci niezmienionej z moczem poprzez mechanizm aktywnego wydzielania w kanalikach nerkowych. Każdy stosowany jednocześnie lek, który współzawodniczy o ten mechanizm, może zwiększyć stężenie acyklowiru w osoczu. Probenecyd i cymetydyna poprzez ten mechanizm zwiększają wartość AUC acyklowiru i zmniejszają jego wydalanie nerkowy. Jednak z uwagi na szeroki indeks terapeutyczny acyklowiru nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Aciclovir Hikma drogą dożylną należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które współzawodniczą z acyklowirem o mechanizm wydalania, ze względu na możliwość zwiększenia stężenia osoczowego jednego lub obu leków bądź ich metabolitów. W przypadku jednoczesnego podawania acyklowiru i mykofenolanu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepieniu narządu, wykazano zwiększenie wartości AUC acyklowiru i nieczynnego metabolitu mykofenolanu mofetylu.
W przypadku jednoczesnego podawania litu wraz z dużymi dożylnymi dawkami acyklowiru należy dokładnie monitorować stężenie litu w surowicy krwi ze względu na ryzyko jego toksyczności. Należy ponadto zachować ostrożność (i monitorować czynność nerek), podczas jednoczesnego stosowania dożylnie produktu leczniczego Aciclovir Hikma z lekami, które wpływają na inne aspekty czynności nerek (np. cyklosporyną, takrolimusem).
Badanie eksperymentalne przeprowadzone z udziałem pięciu mężczyzn wykazało, że jednocześnie stosowanie acyklowiru zwiększa wartość AUC całkowitej podawanej teofiliny o ok. 50%. Zaleca się oznaczanie stężenia teofiliny w osoczu podczas leczenia skojarzonego z acyklowirem.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża: Leczenie acyklowirem należy starannie rozważyć i stosować tylko w przypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają możliwość wystąpienia nieznanego ryzyka. Rejestry ciąż z okresu po wprowadzeniu acyklowiru do obrotu przedstawiają dane dotyczące kobiet, którym w okresie ciąży podawano acyklowir w jakiejkolwiek postaci farmaceutycznej. Dane te nie wskazują na większą liczbę wad wrodzonych w porównaniu z populacją ogólną. Ponadto nie wykazano, aby któraś z wad wrodzonych była swoista dla acyklowiru. Nie wykazano też spójności w odniesieniu do ich wspólnej przyczyny. Badania prowadzone na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego toksycznego wpływu produktu leczniczego na rozród.
Karmienie piersią: Po podaniu doustnym acyklowiru w dawce 200 mg pięć razy na dobę wykryto obecność acyklowiru w mleku kobiecym w stężeniu od 0,6 do 4,1 razy większym niż stężenie w osoczu. Takie stężenie w mleku matki mogłoby spowodować przyjmowanie acyklowiru przez karmione piersią niemowlę w dawkach do 0,3 mg/kg mc. na dobę. W związku z tym zaleca się ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Aciclovir Hikma u kobiet karmiących piersią.
Płodność: Brak informacji dotyczących wpływu acyklowiru na płodność u kobiet. W badaniu przeprowadzonym z udziałem 20 pacjentów płci męskiej z prawidłową liczbą plemników w nasieniu wykazano, że acyklowir podawany doustnie przez maksymalnie plemników, ich budowę lub ruchliwość.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Acyklowir podawany w postaci infuzji dożylnych jest zwykle stosowany u pacjentów hospitalizowanych, toteż informacja o wpływie produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn nie ma tu zazwyczaj zastosowania.. Nie przeprowadzono żadnych badań mających na celu ocenę wpływu acyklowiru na wykonywanie tych czynności.
4.8 Działania niepożądane
Częstości występowania wymienionych działań niepożądanych są jedynie przybliżone. W większości przypadków dokładne dane umożliwiające określenie częstości występowania nie są dostępne. Ponadto częstość występowania działań niepożądanych może różnić się w zależności od wskazania.
W ocenie częstości działań niepożądanych przyjęto następującą klasyfikację: bardzo często: ≥1/10 często: ≥1/100 do <1/10 niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100 rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000 bardzo rzadko: <1/10 000.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: zmniejszenie wartości wskaźników hematologicznych (niedokrwistość, trombocytopenia, leukopenia).
Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny.
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego Bardzo rzadko: ból głowy, zawroty głowy, pobudzenie, splątanie, drżenie, niezborność ruchowa, zaburzenia mowy, omamy, objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka. Powyższe objawy mają na ogół charakter przemijający i zwykle stwierdzane są u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub innymi czynnikami sprzyjającymi (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia naczyniowe Często: zapalenie żył.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko: duszność.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: nudności, wymioty. Bardzo rzadko: biegunka, ból brzucha.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często: przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Bardzo rzadko: przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny, żółtaczka, zapalenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: świąd, pokrzywka, wysypka (w tym nadwrażliwość na światło). Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często: zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy.
Uważa się, że szybkie zwiększenie stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy jest powiązane z maksymalnym stężeniem produktu leczniczego w osoczu oraz z stanem nawodnienia organizmu pacjenta. Aby uniknąć takiego działania, sporządzony roztwór do infuzji nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym, ale w powolnej infuzji dożylnej trwającej co najmniej jedną godzinę.
Bardzo rzadko: zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, ból nerek.
Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta. Zaburzenia czynności nerek zazwyczaj szybko przemijają po uzupełnieniu płynów u pacjenta i (lub) zmniejszeniu dawki bądź całkowitym odstawieniu produktu leczniczego. W wyjątkowych przypadkach może jednak rozwinąć się ostra niewydolność nerek.
Ból nerek może wiązać się z niewydolnością nerek oraz obecnością kryształów w moczu.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo rzadko: uczucie zmęczenia, gorączka, miejscowe reakcje zapalne.
Ciężkie miejscowe reakcje zapalne, prowadzące niekiedy do martwicy tkanek, występowały po wynaczynieniu acyklowiru wskutek nieprawidłowego podawania dożylnego.
Zgłaszanie podejrzenia działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie acyklowiru podawanego dożylnie powoduje zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, azotu mocznikowego we krwi i następnie niewydolność nerek. Opisywano również związane z przedawkowaniem objawy ze strony układu nerwowego, w tym splątanie, omamy, pobudzenie, napady drgawek i śpiączkę.
Postępowanie: Pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy zatrucia. Hemodializa w znacznym stopniu usuwa acyklowir z krwi i może być brana pod uwagę jako metoda postępowania w przypadku objawów przedawkowania.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwirusowe do stosowania ogólnego; nukleozydy i nukleotydy, z wyjątkiem inhibitorów odwrotnej transkryptazy, kod ATC: J05AB01.
Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, który w warunkach in vitro i in vivo hamuje namnażanie się wirusów typu herpes, w tym Herpes simplex (HSV) typu 1 i 2, wirusa Varicella-zoster (VZV), wirusa Epsteina-Barr (EBV), a także wirusa cytomegalii (CMV). W hodowlach komórkowych acyklowir wykazuje najsilniejsze działanie przeciwwirusowe na wirusa HSV-1, a następnie (wg. malejącej aktywności) na wirusa HSV-2, VZV, EBV oraz CMV.
Hamujące działanie acyklowiru na wirusy HSV-1, HSV-2, VZV i EBV jest wysoce wybiórcze. Acyklowir nie stanowi substratu enzymu kinazy tymidynowej (TK) w zdrowych, niezakażonych komórkach, dlatego jego toksyczność w odniesieniu do komórek ssaków jako gospodarzy jest niewielka, jednak TK kodowana przez HSV, VZV i EBV konwertuje acyklowiru do monofosforanu acyklowiru, analogu nukleozydu, który w dalszej kolejności podlega przekształceniu do difosforanu, a następnie trifosforanu wskutek działania enzymów komórkowych. Trifosforan acyklowiru stanowi substrat wirusowej polimerazy DNA. Jest przez nią wbudowywany w wirusowe DNA i hamuje jego replikację, wskutek czego powoduje przerwanie syntezy łańcucha DNA.
Oporność na acyklowir zwykle spowodowana jest fenotypem wykazującym niedobór kinazy tymidynowej, co prowadzi do powstania wirusa, który ma niewielkie szanse na rozwój w komórkach naturalnego gospodarza. Opisywano zmniejszoną wrażliwość na acyklowir będącą wynikiem subtelnych zmian dotyczących kinazy tymidynowej lub polimerazy DNA wirusa. Zjadliwość takich odmian zbliżona jest do wykazywanej przez wirusa typu dzikiego. Monitorowanie klinicznych izolatów HSV i VZV pochodzących od pacjentów leczonych acyklowirem wykazało, że wirus o zmniejszonej wrażliwości na acyklowir niezwykle rzadko występuje u pacjentów immunokompetentnegou (tzn. o prawidłowej odporności). Wirus taki jest częściej wykrywany u pacjentów ze znacznie zaburzoną odpornością, np. pacjentów, którym przeszczepiono narząd lub szpik kostny, pacjentów w trakcie chemioterapii z powodu choroby nowotworowej, a także osób zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
U dorosłych średnie największe stężenia w stanie stacjonarnym (Css max ) po trwającej jedną godzinę infuzji dożylnej acyklowiru w dawce 2,5 mg/kg mc., 5 mg/kg mc. i 10 mg/kg mc. wynosiły odpowiednio 22,7 μmol (5,1 μg/ml), 43,6 μmol (9,8 μg/ml) i 92 μmol (20,7 μg/ml). Korespondujące z podanymi wartości (Css min ) po 7 godzinach wynosiły odpowiednio 2,2 μmol (0,5 μg/ml), 3,1 μmol (0,7 μg/ml) oraz 10,2 μmol (2,3 μg/ml). U dzieci w wieku powyżej max
min , gdy dawkę 250 mg/m 2
zastąpiono dawką 5 mg/kg mc., a dawkę 500 mg/m 2
W przypadku noworodków i niemowląt (0 do 3 miesiąc życia) leczonych dawkami acyklowiru wynoszącymi 10 mg/kg mc. i podawanej w jednogodzinnej infuzji dożylnej co 8 godzin wartość Css max
min
(2,3 μg/ml). W przypadku odrębnej grupy noworodków leczonych dawkami 15 mg/kg mc. co max
83,5 μmol (18,8 μg/ml), a wartość C min
Dystrybucja
W badaniu klinicznym z udziałem kobiet z otyłością patologiczną (n=7), którym podawano dożylnie acyklowir w dawce wyliczonej na podstawie ich masy ciała, stężenie acyklowiru w osoczu było około dwukrotnie większe niż u pacjentek (n=5) z prawidłową masą ciała, z czego wynika, że różnica w stężeniu acyklowiru odpowiadała różnicy w masie ciała pomiędzy obiema grupami uczestniczek.
Stężenie acyklowiru w płynie mózgowo-rdzeniowych stanowi około 50% stężenia w osoczu.
Acyklowir wiąże się w niewielkim stopniu z białkami osocza (od 9 do 33%). Mało prawdopodobne są interakcje związane z wypieraniem acyklowiru przez inne leki z miejsc wiązania.
Eliminacja
U dorosłych okres półtrwania acyklowiru w końcowej fazie eliminacji po podaniu acyklowiru wynosi około 2,9 godziny. Lek w większości jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy acyklowiru jest znacznie większy niż klirens kreatyniny. Wskazuje to na fakt, że w wydalaniu leku oprócz przesączania kłębuszkowego bierze udział wydzielanie kanalikowe. 9-karboksymetoksymetyloguanina stanowiąca 10 do 15% dawki wydalanej w moczu jest jedynym znaczącym metabolitem acyklowiru.
Podanie 1 g probenecydu na godzinę przed acyklowirem powoduje wydłużenie okresu półtrwania acyklowiru w końcowej fazie eliminacji o 18% i zwiększa wartość AUC o 40%.
Okres półtrwania u tych pacjentów wynosił 3,8 godziny. U pacjentów w podeszłym wieku całkowity klirens ustrojowy acyklowiru zmniejsza się z wiekiem i jest powiązany ze zmniejszeniem klirensu kreatyniny, chociaż zmiana okresu półtrwania acyklowiru w osoczu jest nieduża.
Ustalono, że w przypadku pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek średni okres półtrwania acyklowiru wynosi 19,5 godziny. Podczas hemodializy średni okres półtrwania acyklowiru wynosi 5,7 godziny. Podczas dializy stężenie acyklowiru w osoczu zmniejszyło się o około 60%.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Mutagenność Wyniki licznych badań dotyczących mutagenności przeprowadzanych w warunkach in vitro i in vivo wskazują na małe prawdopodobieństwo tego, że acyklowir stanowi jakiekolwiek zagrożenia genetycznego dla człowieka.
Rakotwórczość W długookresowych badaniach na szczurach i na myszach nie stwierdzono, aby acyklowir wywierał działanie rakotwórcze.
Działanie teratogenne Ogólnoustrojowe podawanie acyklowiru, w uznanych międzynarodowo standardowych testach, nie powodowało działania embriotoksycznego ani teratogennego u królików, szczurów i myszy.
W badaniach niestandardowych na szczurach występowanie wad płodów odnotowano jedynie po podaniu podskórnym acyklowiru w tak dużych dawkach, że były toksyczne dla matek. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest znane.
Wpływ na płodność Po podaniu acyklowiru szczurom i psom w dawkach znacząco przekraczających dawki terapeutyczne odnotowano przemijające w znacznym stopniu działania niepożądane na proces spermatogenezy związane z ogólną toksycznością. Badanie obejmujące dwa pokolenia myszy nie wykazało wpływu acyklowiru (podawanego doustnie) na płodność.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu wodorotlenek (stosowany do ustalenia pH).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Pod względem chemicznym i fizycznym roztwór zachowuje stabilność przez 12 godzin w temperaturze 15º-25ºC.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania roztworu spoczywa na użytkowniku.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji i rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolki ze szkła typu I z korkami z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem. Fiolka o pojemności 10 ml zawierająca 250 mg acyklowiru. Fiolka o pojemności 20 ml zawierająca 500 mg acyklowiru.
Wielkości opakowań: 5 i 10 fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu
leczniczego do stosowaniaPrzygotowanie roztworu Produkt leczniczy Aciclovir Hikma należy rekonstytuować przy użyciu podanych objętości wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań dożylnych, tak aby uzyskać roztwór zawierający 25 mg acyklowiru na ml:
Postać produktu Objętość roztworu do rekonstytucji Fiolka zawierająca 250 mg 10 ml Fiolka zawierająca 500 mg 20 ml
Na podstawie wyliczonej dawki należy ustalić odpowiednią liczbę i wielkość potrzebnych fiolek W celu rekonstytucji zawartości poszczególnych fiolek należy dodać do każdej z nich zalecaną objętość roztworu do infuzji i delikatnie wstrząsać fiolką, aż zawartość ulegnie całkowitemu rozpuszczeniu.
Sposób podawania: Wymaganą dawkę produktu leczniczego Aciclovir Hikma należy podawać w formie powolnej infuzji dożylnej trwającej co najmniej jedną godzinę.
Po zrekonstytuowaniu produktu leczniczego Aciclovir Hikma można podawać za pomocą pompy infuzyjnej o kontrolowanej szybkości infuzji. Ponadto istnieje możliwość dalszego rozcieńczenia zrekonstytuowanego roztworu w celu podania acyklowiru w infuzji dożylnej w stężeniu nieprzekraczającym 5 mg/ml (0,5% w/v).
Należy dodać wymaganą objętość zrekonstytuowanego roztworu do wybranego roztworu infuzyjnego zgodnie z poniższymi zaleceniami i mocno wstrząsać, aby zapewnić całkowite wymieszanie zawartości.
W przypadku dzieci i noworodków, gdy wskazana jest jak najmniejsza objętość roztworu infuzyjnego, zaleca się, wykonać rozcieńczenie w taki sposób, aby 4 ml zrekonstytuowanego roztworu (100 mg acyklowiru) dodać do 20 ml roztworu infuzyjnego.
W przypadku dorosłych zaleca się używanie worków infuzyjnych zawierających 100 ml roztworu infuzyjnego, nawet jeżeli uzyskiwałoby się wówczas stężenie acyklowiru znacznie poniżej 5 mg/ml (0,5% w/v). Zatem jeden worek infuzyjny o objętości 100 ml może być używany dla dowolnej dawki pomiędzy 250 mg a 500 mg acyklowiru (10 ml do 20 ml zrekonstytuowanego roztworu), natomiast dla dawek 500 mg do 1000 mg musi zostać użyty drugi worek.
Po rozcieńczeniu według zalecanego schematu produkt leczniczy Aciclovir Hikma wykazuje zgodność farmaceutyczną z następującymi roztworami do infuzji i pozostaje stabilny przez maksymalnie 12 godzin w temperaturze pokojowej (15°C-25°C): • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i o stężeniu 9 mg/ml
• roztwór chlorku sodu o stężeniu 1,8 mg/ml (0,18% w/v) i glukozy (4% w/v) w postaci roztworu do infuzji • roztwór chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45% w/v) i glukozy (2,5% w/v) w postaci roztworu do infuzji • wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu (roztwór Hartmanna) do infuzji dożylnych
Produkt leczniczy Aciclovir Hikma po rozcieńczeniu według powyższego schematu zapewni stężenie acyklowiru nie większe niż 5 mg/ml (0,5% w/v).
Z uwagi na brak przeciwdrobnonoustrojowych substancji konserwujących, rekonstytucja i rozcieńczanie produktu leczniczego należy wykonać z zachowaniem zasad aseptyki bezpośrednio przed użyciem, a wszelkie pozostałości niewykorzystanego roztworu należy usunąć. Roztworów zrekonstytuowanych ani rozcieńczonych nie wolno przechowywać w lodówce.
Gdyby przed rozpoczęciem lub podczas infuzji pojawiły się w roztworze jakiekolwiek widocznego zmętnienia lub kryształki, roztworu nie wolno używać.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUHikma Farmacêutica (Portugal), S.A. Estrada do Rio da Mó, Nº 8, 8A e 8B Fervença 2705-906 Terrugem SNT Portugalia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO03/2017