Doksylamina Geiser
Doxylamini hydrogenosuccinas
Tabletki powlekane 12,5 mg | Doxylamini hydrogenosuccinas 12,5 mg
Industria Quimica y Farmaceutica VIR S.A., Hiszpania
Ulotka
ULOTKA DOŁĄCZONA DO OPAKOWANIA: Informacja dla użytkownika Doksylamina Geiser, 12,5 mg, tabletki powlekane Doxylamini hydrogenosuccinas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera informacje ważne dla pacjenta. Lek należy stosować ściśle według wskazówek zawartych w ulotce bądź zaleceń farmaceuty. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Jeśli potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja, należy zwrócić się do farmaceuty. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym farmaceucie (patrz punkt 4). - Jeśli po upływie 7 dni nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy zwrócić się do lekarza. Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Doksylamina Geiser i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doksylamina Geiser
3. Jak stosować lek Doksylamina Geiser
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Doksylamina Geiser
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Doksylamina Geiser i w jakim celu się go stosuje
Doksylamina Geiser jest produktem leczniczym zawierającym wodorobursztynian doksylaminy jako substancję czynną. Lek jest wskazany do krótkotrwałego, objawowego leczenia sporadycznie występującej bezsenności u osób dorosłych. Pacjenci z uporczywymi zaburzeniami snu powinni zwrócić się do lekarza. Jeśli po upływie 7 dni nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy zwrócić się do lekarza.2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doksylamina Geiser
Kiedy nie stosować leku Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane:
- Jeśli pacjent jest uczulony na substancję czynną lub którykolwiek inny składnik leku (wymieniony w punkcie 6). - Jeśli pacjent jest uczulony na inne leki przeciwhistaminowe. - Jeśli pacjentka karmi piersią. - Jeśli pacjent choruje na schorzenia układu oddechowego takie jak astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli (uporczywy kaszel, któremu towarzyszy odkrztuszanie wydzieliny i śluzu) lub rozedma płuc (trudności w oddychaniu). - Jeśli pacjent ma jaskrę (podwyższone ciśnienie w oku). - Jeśli pacjent ma rozrost prostaty (nadmierne powiększenie gruczołu krokowego), utrudniony odpływ moczu z pęcherza moczowego (chorobę układu moczowego) lub trudności z oddawaniem moczu. - Jeśli pacjent ma nadżerkę żołądka lub ściany początkowego odcinka jelita cienkiego bądź zwężenie odźwiernikowo-dwunastnicze (trudności z przechodzeniem pokarmu z żołądka do jelita). - Ciężka niewydolność wątroby lub nerek; - Jeśli pacjent jednocześnie przyjmuje inhibitory monoaminooksydazy. - Jeśli pacjent przyjmuje określone leki, np. leki przeciwdepresyjne, niektóre antybiotyki, leki nasercowe, m.in. stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca, niektóre leki przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze, niektóre leki obniżające poziom lipidów (tłuszczów) we krwi lub chinidynę (lek przeciwdrgawkowy).
Przed rozpoczęciem przyjmowania doksylaminy należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: - Jeśli pacjent choruje na padaczkę. - W przypadku uczucia senności w ciągu dnia konieczne może być zmniejszenie dawki lub wcześniejsze przyjmowanie leku, aby zapewnić co najmniej 8-godzinny odstęp od przyjęcia leku do przebudzenia. - W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu. - Pacjenci w wieku powyżej 65 lat mogą być bardziej narażeni na występowanie działań niepożądanych. - Doksylamina może nasilać objawy odwodnienia i udaru cieplnego na skutek zmniejszonego wydzielania potu. - Jeśli u pacjenta występuje zespół wydłużonego odstępu QT (zaburzenie rytmu serca). - Leku nie należy stosować przez okres dłuższy niż 7 dni bez nadzoru lekarza. Jeśli objawy utrzymują się nadal, należy zwrócić się do lekarza.
Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, w tym lekach wydawanych bez recepty. Należy w szczególności powiadomić lekarza o przyjmowaniu następujących leków: - Epinefryna (lek stosowany w leczeniu niskiego ciśnienia krwi). - Leki nasercowe, m.in. leków przeciwarytmicznych, niektórych antybiotyków, niektórych leków przeciwmalarycznych, niektórych leków przeciwhistaminowych, niektórych leków obniżających poziom lipidów (tłuszczów) we krwi oraz niektórych środków przeciwpsychotycznych (stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych). - Leki ograniczające eliminację innych leków, m.in. pochodnych azolowych lub makrolidów, ponieważ mogą one nasilać efekt działania doksylaminy.
- Niektóre diuretyki (leków zwiększających wydalanie moczu). - Leki działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (barbituranów, leków nasennych, leków uspokajających, leków przeciwlękowych, opioidowych leków przeciwbólowych, leków przeciwpsychotycznych lub prokarbazyny). - Leki przeciwnadciśnieniowe (obniżające ciśnienie krwi) działających na ośrodkowy układ nerwowy, takich jak guanabenz, klonidyna lub alfa-metyldopa. - Inne leke przeciwcholinergiczne, w tym leków stosowane w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona, inhibitorów monoaminooksydazy (stosowanych w leczeniu depresji), leków przeciwpsychotycznych (stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych), leków przeciwskurczowych (atropiny) lub dyzopiramidu (stosowanego w leczeniu niektórych chorób serca). - Inne leki działające toksycznie na ucho, takich jak karboplatyna lub cisplatyna (stosowane w leczeniu nowotworów), chlorchinina (w leczeniu lub zapobieganiu malarii) oraz niektóre antybiotyki (stosowane w leczeniu zakażeń), takie jak erytromycyna lub aminoglikozydy w postaci iniekcji. Doksylamina może maskować toksyczne działanie tych leków, dlatego należy okresowo kontrolować stan narządu słuchu.
Wpływ na wyniki testów diagnostycznych Doksylamina może wpływać na wyniki alergicznych testów skórnych wykorzystujących alergeny. Zaleca się odstawienie doksylaminy na co najmniej trzy dni przed poddaniem się takim testom. Stosowanie leku Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane z jedzeniem, piciem i alkoholem W trakcie leczenia doksylaminą należy unikać spożywania alkoholu.
Ciąża, karmienie piersią, płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Ponieważ doksylamina może przenikać przez łożysko, w ramach środków ostrożności nie zaleca się przyjmowania leku Doksylamina Geiser w okresie ciąży, chyba że potencjalna korzyść z leczenia dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla rozwijającego się płodu. Ze względu na przenikanie bursztynianu doksylaminy do mleka kobiecego oraz ryzyko związane ze stosowaniem leków przeciwhistaminowych u małych dzieci lek Doksylamina Geiser 12,5 mg jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Brak danych odnośnie wpływu leku Doksylamina Geiser 12,5 mg na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Doksylamina wywiera wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania urządzeń w okresie stosowania leku, co najmniej przez kilka pierwszych dni leczenia, aby dowiedzieć się, w jaki sposób lek wpływa na organizm.
3. Jak stosować lek Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane
Lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.Dorośli (w wieku powyżej 18 lat) Zalecana dawka wynosi od 1 do 2 tabletek (odpowiednio od 12,5 mg do 25 mg) na dobę. W przypadku uczucia senności w ciągu dnia zaleca się zmniejszenie dawki z 25 mg do 12,5 mg lub wcześniejsze przyjmowanie dawki w celu zapewnienia przynajmniej 8- godzinnego odstępu czasu od przyjęcia leku do momentu przebudzenia. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 tabletek (co odpowiada 25 mg).
Stosowanie u osób w podeszłym wieku Pacjenci w wieku powyżej 65 lat są bardziej podatni na inne choroby, które mogą wymagać zmniejszenia dawki leki. Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg (1 tabletka 12,5 mg), podawana 30 minut przed snem. Dawkę można zwiększyć do 25 mg (2 tabletki), jeżeli dawka początkowa okaże się nieskuteczna do zniesienia bezsenności. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych dawkę należy zmniejszyć do 12,5 mg na dobę.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek Pacjenci z tymi schorzeniami wymagają indywidualnego dostosowania dawki przez lekarza w zależności od stopnia niewydolności.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania doksylaminy u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Lek nie powinien być stosowany w tej grupie pacjentów.
Droga i sposób podawania Podanie doustne.
Tabletki należy przyjmować 30 minut przed udaniem się na spoczynek, popijając odpowiednią ilością płynu (najlepiej wody).
Doksylaminę można przyjmować przed posiłkiem lub po posiłku.
Rowek dzielący ma na celu wyłącznie ułatwienie przełamania tabletki w celu jej łatwiejszego połknięcia.
Okres leczenia Okres leczenia powinien być jak najkrótszy. Leczenie trwa zwykle od kilku dni do jednego tygodnia. Leku nie należy przyjmować przez okres dłuższy niż 7 dni bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane Objawy przedawkowania obejmują senność, zahamowanie lub pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego, działanie przeciwcholinergiczne (rozszerzone źrenice, gorączkę, suchość w ustach, zmniejszone napięcie jelit), uderzenia gorąca, zmiany częstości akcji serca, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, pobudzenie, chwiejny chód, zawroty głowy, rozdrażnienie, sedację, splątanie i omamy. U pacjentów może wystąpić majaczenie, zaburzenia psychotyczne, obniżone ciśnienie krwi, drgawki,
duszność, utrata przytomności, śpiączka i śmierć. Ciężkim powikłaniem może być rabdomioliza (uszkodzenie mięśni), po której następuje niewydolność nerek.
Brak swoistej odtrutki w razie przedawkowania leków przeciwhistaminowych oznacza, że leczenie ma charakter objawowy i podtrzymujący. Lekarz decyduje o ewentualnym wywołaniu wymiotów, płukaniu żołądka lub przepisaniu leków podwyższających ciśnienie krwi w razie takiej konieczności.
Pominięcie zastosowania leku Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy przyjąć kolejną dawkę o zwykłej porze następnego dnia.
Przerwanie stosowania leku Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane wywoływane przez doksylaminę mają na ogół przebieg łagodny i przemijający. Występują częściej w okresie pierwszych kilku dni leczenia.
Często (u 1 pacjenta na 10): senność oraz objawy takie jak suchość w ustach, zaparcia, ból w nadbrzuszu, niewyraźne widzenie, zatrzymanie moczu, nasilenie wydzielania oskrzelowego, zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie, bezsenność i poddenerwowanie.
Niezbyt często (u 1 pacjenta na 100): astenia (zmęczenie), obrzęki obwodowe (rąk i nóg), nudności, wymioty, biegunka, wysypka, szum uszny, hipotensja ortostatyczna (obniżenie ciśnienia w następstwie zmiany pozycji ciała), podwójne widzenie, niestrawność (zaburzenia żołądkowe), uczucie odprężenia, koszmary senne i duszności (trudności z oddychaniem).
Rzadko (u 1 pacjenta na 1 000): pobudzenie (zwłaszcza u dzieci i osób w podeszłym wieku), drżenie, napady drgawkowe, zaburzenia krwi takie jak niedokrwistość hemolityczna, trombocytopenia, leukopenia lub agranulocytoza (spadek liczby niektórych rodzajów krwinek).
Inne działania niepożądane o nieznanej częstotliwości występowania: złe samopoczucie Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Dotyczy to także ewentualnych działań niepożądanych niewymienionych w ulotce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa
tel. (22) 49 21 301, faks (22) 49 21 309 e-mail:[email protected] Działania niepożądane można zglaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować leku Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane po upływie terminu ważności zamieszczonego na pojemniku. Termin ważności (EXP) oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Doksylamina Geiser Substancją czynną leku jest 12,5 mg doksylaminy wodorobursztynianu .
Pozostałe składniki leku to: Substancje pomocnicze rdzenia: Mannitol (E421) Celuloza mikrokrystaliczna Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Krzemionka koloidalna bezwodna (E551) Magnezu stearynian (E572)
Substancje pomocnicze otoczki: Hypromeloza 5mPas (E464) Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 400 (E1521) Erytrozyna, lak (E127) Żelaza tlenek czerwony (E172) Indygotyna, lak (E132)
Jak wygląda lek Doksylamina Geiser i co zawiera opakowanie
Lek Doksylamina Geiser ma postać różowy, cylindrycznych, obustronnie wypukłych tabletek powlekanych z rowkiem dzielącym.
Lek pakowany jest w aluminiowe blistry zawierające 7, 10, 14 lub 20 tabletek, całość w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Geiser Pharma S.L Camino Labiano 45B Hiszpania
Wytwórca: Industria Química y Farmacéutica Vir S.A c/ Laguna 66-68-70.Pol-Industrial Urtinsa II. Hiszpania
Data ostatniej aktualizacji ulotki {MM/RRRR}
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ciąża Badania epidemiologiczne produktów leczniczych zawierających doksylaminę nie dowiodły działania teratogennego u ludzi. Nie można wykluczyć oddziaływania farmakologicznego na płód. Badania eksperymentalne na zwierzętach nie wykazały klinicznie istotnego toksycznego działania na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Ponieważ jednak wiadomo, że doksylamina przenika przez łożysko, w ramach środków ostrożności zaleca się unikanie stosowania doksylaminy w okresie ciąży, chyba że potencjalna korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla rozwijającego się płodu.
Karmienie piersią Dane fizykochemiczne sugerują przenikanie doksylaminy do mleka kobiecego Wydalanie doksolaminy mleka nie badano na zwierzętach. Jednak wiadomo, że inne leki przeciwhistaminowe H1 są wydzielane do mleka kobiecego. Ponieważ noworodki mogą być bardziej wrażliwe na oddziaływanie leków przeciwhistaminowych oraz bardziej podatne na reakcje paradoksalne takie jak rozdrażnienie i pobudliwość, nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka w okresie karmienia piersią. Doksylamina jest w związku z tym przeciwwskazana w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.3).
Płodność Brak dostępnych danych na temat potencjalnego oddziaływania doksylaminy na płodność u ludzi. Badania prowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność nawet przy dawkach o wiele większych niż zalecane w praktyce klinicznej (patrz punkt 5.3).
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Działania niepożądane wywoływane przez doksylaminę są na ogół łagodne i przemijające oraz częściej występują w okresie pierwszych kilku dni leczenia.
Do najczęstszych działań niepożądanych należy senność i działanie przeciwcholinergiczne (1–9%): suchość w ustach, zaparcia, niewyraźne widzenie, zatrzymanie moczu, nasilenie wydzielania oskrzelowego oraz zawroty głowy.
Lista działań niepożądanych Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu są przedstawione w kolejności malejącej według częstości występowania: - Bardzo często (≥1/10); - Często (≥1/100 do <1/10); - Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); - Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); - Bardzo rzadko (<1/10 000), w tym pojedyncze przypadki.
Często: Zaburzenia ze strony układu nerwowego: senność, zawroty głowy, bóle głowy Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w ustach, zaparcia, ból w nadbrzuszu Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: zmęczenie Zaburzenia narządu wzroku: niewyraźne widzenie Zaburzenia narządu słuchu: zawroty głowy Zaburzenia nerek i układu moczowego: zatrzymanie moczu Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: nasilenie wydzielania oskrzelowego Zaburzenia psychiczne: bezsenność, nerwowość
Niezbyt często: Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: osłabienie, obrzęki obwodowe, uczucie odprężenia Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunki, niestrawność Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka Zaburzenia narządu słuchu i błędnika: szumy uszne Zaburzenia naczyniowe: hipotensja ortostatyczna Zaburzenia narządu wzroku: podwójne widzenie Zaburzenia psychiczne: koszmary senne Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: duszność
Rzadko: Zaburzenia psychiczne: pobudzenie (zwłaszcza u dzieci i osób w podeszłym wieku) Zaburzenia ze strony układu nerwowego: drżenie, napady drgawkowe Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza
Inne działania niepożądane o nieznanej częstości występowania, zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu: Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel. + 48 22 / 492-13-01, fax + 48 22 / 492-13-09, e-mail: [email protected]. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Nie przeprowadzono badań nad wykorzystaniem hemodializy, dializy otrzewnowej ani hemofiltracji przy przedawkowaniu doksylaminy. Metody te mogą mieć jednak ograniczoną skuteczność ze względu na znaczny stopień dystrybucji leku. Jeśli jednak nie można wykluczyć zatrucia kilkoma substancjami, hemodializa i dializa otrzewnowa mogą być zalecane. Wymuszona diureza jest skuteczna tylko w ograniczonym zakresie.
5.2. Właściwości farmakodynamiczne Wchłanianie Doksylamina jest dobrze rozpuszczalna, a badania in vitro w komórkach Caco-2 sugerują wysoki stopień przenikalności. Po doustnym przyjęciu leku wchłanianie następuje w ciągu 2–3 godzin (Tmax). Dystrybucja Dystrybucja ogólna leku zachodzi szybko. Wiązanie z białkami osocza w porównaniu z innymi lekami przeciwhistaminowymi jest niewielkie (24% z albuminą ludzką). Doksylamina przenika przez barierę krew-mózg. Metabolizm lub biotransformacja Choć nie przeprowadzono dokładnych badań dotyczących metabolizmu doksylaminy, wydaje się, że lek jest szybko metabolizowany w wątrobie. U ludzi, małp i szczurów doksylamina przekształca się w metabolity demetylowane i N-acetylowane. U szczurów doksylamina jest metabolizowana na drodze N-oksydacji, aromatycznej hydroksylacji i innych procesów. Doksylamina (podobnie jak fenobarbital) jest induktorem cytochromu P450 u myszy, jednak u ludzi nie stwierdzono analogicznego działania indukcyjnego. Eliminacja Okres półtrwania w osoczu wynosi ok. 13 godzin. Lek wydalany jest głównie z moczem. Farmakokinetyka/farmakodynamika Efekt senności osiągany jest w ciągu 30 minut i jest najsilniejszy w okresie 1–3 godzin po podaniu. Działanie utrzymuje się w okresie 6–8 godzin.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Dane niekliniczne uzyskane w konwencjonalnych badaniach genotoksyczności, toksyczności przewlekłej, toksycznego wpływu na reprodukcję i rozwój nie wykazały szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badania toksyczności po podaniu wielokrotnym wykazały, że doustne podawanie doksylaminy powoduje uszkodzenie wątroby u gryzoni. Doksylamina (podobnie jak fenobarbital) jest silnym induktorem cytochromu wątrobowego P450 u myszy, jednak u ludzi nie stwierdzono takiego działania indukcyjnego (patrz punkt 5.2).
W badaniach rakotwórczości (104 tygodnie) stwierdzono, iż doksylamina wywołuje powstawanie guzów wątroby u myszy i szczurów oraz guzów tarczycy u myszy. Indukcja enzymu CYP450 oraz glukuronidacja tyroksyny wraz ze zmniejszeniem stężenia tyroksyny w surowicy oraz zwiększeniem ilości hormonów stymulujących tarczycę to najbardziej prawdopodobne mechanizmy powstawania tych nowotworów u zwierząt. Uważa się, że mechanizm ten nie ma znaczenia w przypadku ludzi. W opisanych powyżej badaniach brak jest danych dotyczących ekspozycji układowej. Badania na myszach wykazały, że doksylamina przenika przez barierę łożyskową, a lek jest wykrywalny w płodach w stężeniach przekraczających poziom odnotowywany w osoczu ciężarnych samic. Nie prowadzono badań na zwierzętach dotyczących przenikania doksylaminy do mleka. Badania prowadzone na szczurach nie wykazały wpływu na płodność nawet po znacznie większych dawkach niż zalecane w praktyce klinicznej. Doksylamina wywołuje działanie toksykologiczne na rozrodczość i rozwój u szczurów, myszy i naczelnych (schorzenia kości, śmierć zarodków i płodów oraz teratogenność) wyłącznie w dawkach wyższych niż terapeutyczne.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Doksylamina Geiser, 12,5 mg, tabletki powlekane2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka powlekana zawiera 12,5 mg doksylaminy wodorobursztynianu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana. Różowe, cylindryczne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z rowkiem dzielącym. Rowek dzielący ułatwia przełamanie tabletki w celu łatwiejszego połknięcia – nie umożliwia natomiast podziału tabletki na dwie równe dawki.4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Lek Doksylamina Geiser jest wskazany do krótkotrwałego, objawowego leczenia sporadycznie występującej bezsenności u osób dorosłych.4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Dorośli (w wieku powyżej 18 lat): Podanie doustne. Zalecana dawka wynosi od 12,5 do 25 mg (1 tabletka lub 2 tabletki). W przypadku uczucia senności w ciągu dnia zaleca się zmniejszenie dawki z 25 mg do 12,5 mg lub wcześniejsze przyjęcie dawki w celu zapewnienia przynajmniej 8- godzinnego odstępu czasu od przyjęcia leku do momentu przebudzenia. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 25 mg (2 tabletki). Okres leczenia powinien być jak najkrótszy. Leczenie trwa zwykle od kilku dni do jednego tygodnia. Leku nie należy podawać przez okres dłuższy niż 7 dni, chyba że w opinii lekarza jest to zalecane. Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania doksylaminy u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Z tego względu leku nie należy stosować w tej grupie. Osoby w wieku podeszłym (powyżej 65 lat): Osoby w wieku powyżej 65 lat są bardziej narażone na występowanie innych schorzeń, które mogą wymagać zmniejszenia dawki leku (patrz punkt 4.4). Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg (1 tabletka 12,5 mg), podawane 30 minut przed udaniem się na spoczynek. Dawkę można zwiększyć do 25 mg (2 tabletki), jeżeli dawka początkowa okaże się nieskuteczna do zniesienia bezsenności. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych dawkę należy zmniejszyć do 12,5 mg na dobę. Skuteczność leczenia należy poddawać ciągłej ocenie. Niewydolność wątroby Ponieważ lek jest metabolizowany głównie w wątrobie, dawkę należy zmniejszyć, dostosowując ją do stopnia upośledzenia czynności wątroby. Zalecane jest zmniejszenie dobowej dawki do 12,5 mg. Niewydolność nerek U pacjentów z niewydolnością nerek istnieje ryzyko akumulacji doksylaminy i jej metabolitów. W związku z tym zalecane jest zmniejszenie dawki do 12,5 mg lub kontrolowanie odstępu między przyjęciem leku a momentem przebudzenia u pacjentów z upośledzeniem czynności nerek w stopniu umiarkowanym do ciężkiego. W przypadku kontrolowania odstępu dawkę należy przesunąć, aby uniknąć porannej senności, uwzględniając stopień upośledzenia czynności nerek u danego pacjenta oraz właściwości farmakokinetyczne leku (patrz punkt 5.2). Sposób podawania Podanie doustne. Tabletki należy przyjmować 30 minut przed udaniem się na spoczynek, popijając odpowiednią ilością płynu (najlepiej wody). Doksylamina Geiser można przyjmować z posiłkiem lub po posiłku, ponieważ nie powoduje to różnic w dostępności biologicznej (patrz punkt 5.2). Podczas przyjmowania produktu leczniczego Doksylamina Geiser nie należy spożywać napojów alkoholowych (patrz punkt 4.5).4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na doksylaminę lub którąkolwiek z substancji pomocniczych wymienionych w punkcie 6.1. - Nadwrażliwość na inne leki przeciwhistaminowe. - Lek Doksylamina Geiser jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.6); - Ostry stan astmatyczny; - Przewlekłe zapalenie oskrzeli; - Rozedma płuc; - Jaskra; - Przerost gruczołu krokowego; - Choroba wrzodowa powodująca zwężenie przewodu pokarmowego; - Zwężenie odźwiernikowo-dwunastnicze; - Zwężenie ujścia pęcherza moczowego; - Ciężka niewydolność wątroby lub nerek; - Jednoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO); - Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów izoenzymów CYP450. Należą do nich selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna), antybiotyki makrolidowe (klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), leki przeciwarytmiczne (amiodaron), przeciwwirusowe inhibitory proteazy (indynawir, rytonawir, telaprewir) i związki przeciwgrzybicze z grupy azoli (flukonazol, ketokonazol, itrakonazol, worykonazol), terbinafina, chinidyna, nefazodon, bupropion i gemfibrozyl.4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Okres leczenia powinien być jak najkrótszy. Leczenie trwa zwykle od kilku dni do jednego tygodnia. Leku nie należy podawać przez okres dłuższy niż 7 dni, chyba że w opinii lekarza jest to zalecane. W przypadku uczucia senności w ciągu dnia zaleca się zmniejszenie dawki (patrz punkt 4.2) lub wcześniejsze przyjmowanie leku, aby zapewnić co najmniej 8- godzinny odstęp od przyjęcia leku do przebudzenia. Jednoczesne stosowanie innych leków o działaniu hamującym na OUN W trakcie leczenia należy unikać spożywania alkoholu (patrz punkt 4.5). Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek Zaleca się ostrożność w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Dawkę dobową leku należy zmniejszyć do 12,5 mg (patrz punkt 4.2). Zaburzenia pracy serca Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z wydłużonym odstępem QT, ponieważ, o ile działań tego rodzaju nie zaobserwowano przy podawaniu doksylaminy, inne leki przeciwhistaminowe mogą powodować wydłużenie tego odstępu. Napady drgawkowe Zaleca się ostrożność u pacjentów chorych na padaczkę, ponieważ leki przeciwhistaminowe mogą czasem powodować nadpobudliwość, nawet w dawkach terapeutycznych, a w rezultacie obniżać próg drgawkowy. Słuch Leki przeciwhistaminowe mogą maskować ototoksyczne działanie niektórych leków (m.in. aminoglikozydów podawanych pozajelitowo, karboplatyny, cisplatyny, chlorochiny i etrytromycyny). Z tego względu należy okresowo przeprowadzać badania słuchu. Odwodnienie Leki przeciwhistaminowe z grupy antagonistów receptora H1 mogą nasilać objawy odwodnienia i udaru cieplnego na skutek zmniejszonego wydzielania potu w wyniku działania przeciwcholinergicznego. Osoby w podeszłym wieku W przypadku osób w wieku powyżej 65 lat zalecana jest ostrożność z powodu większej wrażliwości na występowanie działań niepożądanych. Skuteczność leczenia należy poddawać ciągłej ocenie (patrz punkt 4.2). U osób starszych opisywano również większe ryzyko upadków (patrz punkt 4.8). Inne stany, które mogą wymagać zachowania ostrożności - Działanie przeciwcholinergiczne wodorobursztynianu doksylaminy objawia się zwykle suchością w ustach, zaparciami, zatrzymaniem moczu i niewyraźnym widzeniem, ale może również powodować nasilenie senności w ciągu dnia oraz zaburzenia błędnika. Z tego względu należy zachować ostrożność u pacjentów z zatrzymaniem lub utrudnionym odpływem moczu, jaskrą z zamkniętym kątem, nieleczonym nadciśnieniem wewnątrzgałkowym lub niekontrolowaną jaskrą pierwotną z otwartym kątem oraz niedrożnością żołądkowo-jelitową. - Należy zachować ostrożność u pacjentów z hipokaliemią lub innymi zaburzeniami gospodarki elektrolitowej.4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
W trakcie leczenia doksylaminą nie należy spożywać alkoholu, ponieważ może to w nieprzewidywalny sposób nasilić działanie leku. Epinefryny nie należy stosować w leczeniu niedociśnienia tętniczego u pacjentów przyjmujących doksylaminę , ponieważ epinefryna może wywołać jeszcze większy spadek ciśnienia krwi. Norepinefryna może być jednak wykorzystywana w leczeniu ciężkiego wstrząsu (patrz punkt 4.9). Niektóre leki przeciwhistaminowe mogą wydłużać odstęp QT, należy unikać jednoczesnego stosowania doksylaminy z lekami wydłużającymi odstęp QT (leki przeciwarytmiczne, niektóre antybiotyki, niektóre leki przeciwmalaryczne, niektóre leki przeciwhistaminowe, niektóre leki obniżające stężenie lipidów oraz niektóre leków neuroleptyczne), choć oddziaływania tego nie zaobserwowano w przypadku doksylaminy. Leki przeciwhistaminowe wykazują działanie addytywne w przypadku stosowania z alkoholem oraz innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN (barbituranami, lekami nasennymi, lekami uspokajającymi, anksjolitykami, opioidowymi lekami przeciwbólowymi, lekami przeciwpsychotycznymi, prokarbazyną). Leki przeciwnadciśnieniowe działające na OUN, takie jak guanabenz, klonidyna lub alfa-metyldopa, w połączeniu z lekami przeciwhistaminowymi mogą nasilać działanie uspokajające. Działanie przeciwcholinergiczne innych leków przeciwcholinergicznych (leki przeciwdepresyjne, leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, inhibitory MAO, leki neuroleptyczne lub atropinowymi lekami rozkurczowymi, dizopiramid) może ulegać nasileniu podczas jednoczesnego stosowania doksylaminy. Interakcje z żywnością Badanie dostępności biologicznej przeprowadzone na zdrowych ochotnikach nie wykazało różnic między dostępnością biologiczną leku podawanego na czczo a leku podawanego z posiłkiem. Wpływ na wyniki badań diagnostycznych Doksylamina może zaburzać wyniki alergicznych testów skórnych wykorzystujących alergeny. Zaleca się odstawienie leku na co najmniej trzy dni przed poddaniem się takim testom. Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę doksylaminy Enzymy odpowiedzialne za metabolizowanie doksylaminy nie są znane. W związku z tym nie należy stosować silnych inhibitorów CYP450 jednocześnie z doksylaminą – ze względu na ryzyko zwiększonej ekspozycji na te leki, a tym samym większe ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych i sedacji w ciągu dnia. Należą do nich selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna), antybiotyki makrolidowe (klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), leki przeciwarytmiczne (amiodaron), przeciwwirusowe inhibitory proteazy (indynawir, rytonawir, telaprewir) i związki przeciwgrzybicze z grupy azoli (flukonazol, ketokonazol, itrakonazol), bupropion i gemfibrozyl (patrz punkt 4.3). Wpływ doksylaminy na farmakokinetykę innych produktów leczniczych Wiedza na temat potencjału hamowania metabolizmu innych leków przez doksylaminę jest ograniczona. Z tego względu nie należy stosować produktów leczniczych o wąskim indeksie terapeutycznym w skojarzeniu z doksylaminą z powodu ryzyka zwiększonej ekspozycji na te leki.4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Badania epidemiologiczne produktów leczniczych zawierających doksylaminę nie dowiodły działania teratogennego u ludzi. Nie można wykluczyć oddziaływania farmakologicznego na płód. Badania eksperymentalne na zwierzętach nie wykazały klinicznie istotnego toksycznego działania na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Ponieważ jednak wiadomo, że doksylamina przenika przez łożysko, w ramach środków ostrożności zaleca się unikanie stosowania doksylaminy w okresie ciąży, chyba że potencjalna korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla rozwijającego się płodu.
Karmienie piersią Dane fizykochemiczne sugerują przenikanie doksylaminy do mleka kobiecego Wydalanie doksolaminy mleka nie badano na zwierzętach. Jednak wiadomo, że inne leki przeciwhistaminowe H1 są wydzielane do mleka kobiecego. Ponieważ noworodki mogą być bardziej wrażliwe na oddziaływanie leków przeciwhistaminowych oraz bardziej podatne na reakcje paradoksalne takie jak rozdrażnienie i pobudliwość, nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka w okresie karmienia piersią. Doksylamina jest w związku z tym przeciwwskazana w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.3).
Płodność Brak dostępnych danych na temat potencjalnego oddziaływania doksylaminy na płodność u ludzi. Badania prowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność nawet przy dawkach o wiele większych niż zalecane w praktyce klinicznej (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lek Doksylamina Geiser 12,5 mg tabletki powlekane ma istotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Ponieważ doksylamina powoduje senność, może osłabiać czujność i zaburzać zdolność reagowania. Z tego względu w okresie stosowania leku należy unikać prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn, przynajmniej w ciągu pierwszych kilku dni stosowania leku, do czasu stwierdzenia, w jaki sposób lek wpływa na zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn, w zależności od przyjętej dawki oraz czasu, jaki upłynął od jej przyjęcia.4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Działania niepożądane wywoływane przez doksylaminę są na ogół łagodne i przemijające oraz częściej występują w okresie pierwszych kilku dni leczenia.
Do najczęstszych działań niepożądanych należy senność i działanie przeciwcholinergiczne (1–9%): suchość w ustach, zaparcia, niewyraźne widzenie, zatrzymanie moczu, nasilenie wydzielania oskrzelowego oraz zawroty głowy.
Lista działań niepożądanych Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu są przedstawione w kolejności malejącej według częstości występowania: - Bardzo często (≥1/10); - Często (≥1/100 do <1/10); - Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); - Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); - Bardzo rzadko (<1/10 000), w tym pojedyncze przypadki.
Często: Zaburzenia ze strony układu nerwowego: senność, zawroty głowy, bóle głowy Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w ustach, zaparcia, ból w nadbrzuszu Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: zmęczenie Zaburzenia narządu wzroku: niewyraźne widzenie Zaburzenia narządu słuchu: zawroty głowy Zaburzenia nerek i układu moczowego: zatrzymanie moczu Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: nasilenie wydzielania oskrzelowego Zaburzenia psychiczne: bezsenność, nerwowość
Niezbyt często: Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: osłabienie, obrzęki obwodowe, uczucie odprężenia Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunki, niestrawność Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka Zaburzenia narządu słuchu i błędnika: szumy uszne Zaburzenia naczyniowe: hipotensja ortostatyczna Zaburzenia narządu wzroku: podwójne widzenie Zaburzenia psychiczne: koszmary senne Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: duszność
Rzadko: Zaburzenia psychiczne: pobudzenie (zwłaszcza u dzieci i osób w podeszłym wieku) Zaburzenia ze strony układu nerwowego: drżenie, napady drgawkowe Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza
Inne działania niepożądane o nieznanej częstości występowania, zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu: Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel. + 48 22 / 492-13-01, fax + 48 22 / 492-13-09, e-mail: [email protected]. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie doksylaminy rzadko stanowi zagrożenie dla życia pacjenta. Objawy zazwyczaj ustępują całkowicie w ciągu 24-48 godzin po zażyciu leku. Należy zazwyczaj rozważać możliwość zatrucia kilkoma lekami (tj. spożycia kilku różnych leków). Objawy przedawkowania obejmują senność, zahamowanie lub pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego, działanie przeciwcholinergiczne (rozszerzone źrenice, gorączkę, suchość w ustach, zmniejszone napięcie jelit), uderzenia gorąca, tachykardię, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, pobudzenie, chwiejny chód, zawroty głowy, rozdrażnienie, sedację, arytmię, splątanie i omamy. U pacjentów może wystąpić majaczenie, zaburzenia psychotyczne, niedociśnienie, drgawki, zmniejszona częstość oddechów, utrata przytomności, śpiączka i śmierć. Ciężkim powikłaniem może być rabdomioliza, po której następuje niewydolność nerek. W związku z tym uzasadnione jest przeprowadzanie systematycznej oceny stanu na podstawie aktywności kinazy kreatynowej (CPK). Brak swoistej odtrutki w razie przedawkowania leków przeciwhistaminowych oznacza, że leczenie ma charakter objawowy i podtrzymujący oraz może obejmować: - wywołanie wymiotów - płukanie żołądka - leczenie niedociśnienia lekami obkurczającymi naczynia, takimi jak norepinefryna lub fenylefryna; nie należy stosować epinefryny ze względu na ryzyko dalszego obniżenia ciśnienia tętniczego.Nie przeprowadzono badań nad wykorzystaniem hemodializy, dializy otrzewnowej ani hemofiltracji przy przedawkowaniu doksylaminy. Metody te mogą mieć jednak ograniczoną skuteczność ze względu na znaczny stopień dystrybucji leku. Jeśli jednak nie można wykluczyć zatrucia kilkoma substancjami, hemodializa i dializa otrzewnowa mogą być zalecane. Wymuszona diureza jest skuteczna tylko w ograniczonym zakresie.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwhistaminowe do stosowania wewnętrznego, etery alkiloaminowe. Kod ATC: R06AA09. Mechanizm działania Doksylamina jest lekiem przeciwhistaminowym, pochodną etanoloaminy wykazującą konkurencyjne, odwracalne i nieswoiste działanie antagonistyczne w stosunku do receptorów histaminowych H1. Działanie farmakodynamiczne Doksylamina wykazuje działanie nasenne i uspokajające, jak również przeciwwymiotne i przeciwcholinergiczne. Doksylamina przenika przez barierę krew-mózg, oddziałując na receptory H1 i wywołując efekt uspokajający. Wydaje się, że działanie uspokajające może być również wywołane antagonizmem receptorów serotonergicznych i muskarynowych. Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Doksylamina skutecznie skraca czas do zaśnięcia, zwiększa głębokość snu i wydłuża czas jego trwania.5.2. Właściwości farmakodynamiczne Wchłanianie Doksylamina jest dobrze rozpuszczalna, a badania in vitro w komórkach Caco-2 sugerują wysoki stopień przenikalności. Po doustnym przyjęciu leku wchłanianie następuje w ciągu 2–3 godzin (Tmax). Dystrybucja Dystrybucja ogólna leku zachodzi szybko. Wiązanie z białkami osocza w porównaniu z innymi lekami przeciwhistaminowymi jest niewielkie (24% z albuminą ludzką). Doksylamina przenika przez barierę krew-mózg. Metabolizm lub biotransformacja Choć nie przeprowadzono dokładnych badań dotyczących metabolizmu doksylaminy, wydaje się, że lek jest szybko metabolizowany w wątrobie. U ludzi, małp i szczurów doksylamina przekształca się w metabolity demetylowane i N-acetylowane. U szczurów doksylamina jest metabolizowana na drodze N-oksydacji, aromatycznej hydroksylacji i innych procesów. Doksylamina (podobnie jak fenobarbital) jest induktorem cytochromu P450 u myszy, jednak u ludzi nie stwierdzono analogicznego działania indukcyjnego. Eliminacja Okres półtrwania w osoczu wynosi ok. 13 godzin. Lek wydalany jest głównie z moczem. Farmakokinetyka/farmakodynamika Efekt senności osiągany jest w ciągu 30 minut i jest najsilniejszy w okresie 1–3 godzin po podaniu. Działanie utrzymuje się w okresie 6–8 godzin.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Dane niekliniczne uzyskane w konwencjonalnych badaniach genotoksyczności, toksyczności przewlekłej, toksycznego wpływu na reprodukcję i rozwój nie wykazały szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badania toksyczności po podaniu wielokrotnym wykazały, że doustne podawanie doksylaminy powoduje uszkodzenie wątroby u gryzoni. Doksylamina (podobnie jak fenobarbital) jest silnym induktorem cytochromu wątrobowego P450 u myszy, jednak u ludzi nie stwierdzono takiego działania indukcyjnego (patrz punkt 5.2).
W badaniach rakotwórczości (104 tygodnie) stwierdzono, iż doksylamina wywołuje powstawanie guzów wątroby u myszy i szczurów oraz guzów tarczycy u myszy. Indukcja enzymu CYP450 oraz glukuronidacja tyroksyny wraz ze zmniejszeniem stężenia tyroksyny w surowicy oraz zwiększeniem ilości hormonów stymulujących tarczycę to najbardziej prawdopodobne mechanizmy powstawania tych nowotworów u zwierząt. Uważa się, że mechanizm ten nie ma znaczenia w przypadku ludzi. W opisanych powyżej badaniach brak jest danych dotyczących ekspozycji układowej. Badania na myszach wykazały, że doksylamina przenika przez barierę łożyskową, a lek jest wykrywalny w płodach w stężeniach przekraczających poziom odnotowywany w osoczu ciężarnych samic. Nie prowadzono badań na zwierzętach dotyczących przenikania doksylaminy do mleka. Badania prowadzone na szczurach nie wykazały wpływu na płodność nawet po znacznie większych dawkach niż zalecane w praktyce klinicznej. Doksylamina wywołuje działanie toksykologiczne na rozrodczość i rozwój u szczurów, myszy i naczelnych (schorzenia kości, śmierć zarodków i płodów oraz teratogenność) wyłącznie w dawkach wyższych niż terapeutyczne.