Symex
Exemestanum
Tabletki drażowane 25 mg | Exemestanum 25 mg
Symphar Sp. z o.o., Polska
Ulotka
PL/H/0508/001/R/001 1 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Symex, 25 mg, tabletki drażowane Exemestanum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Lek ten zawiera substancję czynną eksemestan. Eksemestan należy do grupy leków znanych jako inhibitory aromatazy. Leki te oddziałują z substancją zwaną aromatazą, która jest niezbędna do wytworzenia żeńskich hormonów płciowych, estrogenów, zwłaszcza u kobiet po menopauzie. Redukcja stężenia estrogenów w organizmie jest metodą leczenia hormonozależnego raka piersi.
Eksemestan jest stosowany: - w leczeniu wczesnego hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie, które zakończyły 2 - 3 letnią terapię tamoksyfenem. - w leczeniu zaawansowanego hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie, u których inne leczenie lekami hormonalnymi nie przyniosło wystarczającego rezultatu.
Kiedy nie stosować leku Symex - jeśli pacjentka ma uczulenie na eksemestan lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjentka nie jest jeszcze „po menopauzie”, np. nie ustała jeszcze menstruacja, - jeżeli pacjentka jest w ciąży lub może być w ciąży, - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Symex należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
- Przed zastosowaniem leku Symex lekarz może wykonać badania krwi potwierdzające, że pacjentka jest po menopauzie. - Przed rozpoczęciem leczenia lekarz może zalecić rutynowe oznaczenie stężenia witaminy D, ponieważ jej stężenie może być bardzo małe we wczesnym stadium raka piersi. Kobiety z niedoborem witaminy D powinny otrzymywać leczenie uzupełniające niedobór tej witaminy. PL/H/0508/001/R/001 2 - Przed zastosowaniem leku Symex należy powiedzieć lekarzowi o istniejących zaburzeniach wątroby lub nerek. - Należy poinformować lekarza jeżeli w przeszłości lub obecnie wystąpił stan wpływający na wytrzymałość kości. Lekarz może zlecić wykonanie badania oceny gęstości kości przed lub w trakcie leczenia lekiem Symex. Spowodowane jest to wpływem leków z tej grupy na zmniejszenie aktywności żeńskich hormonów płciowych, co może prowadzić do utraty minerałów zawartych w kościach i zmniejszenia ich wytrzymałości.
Lek Symex a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentkę obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjentka planuje przyjmować.
Lek Symex nie powinien być stosowany równocześnie z hormonalną terapią zastępczą (ang. HRT).
Poniższe leki należy stosować ostrożnie w trakcie leczenia lekiem Symex. Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeżeli przyjmuje leki takie jak: - ryfampicyna (antybiotyk), - karbamazepina lub fenytoina (leki przeciwpadaczkowe stosowane w leczeniu padaczki), - leki ziołowe z dziurawca (Hypericum perforatum) lub preparaty zawierające dziurawiec.
Lek Symex z jedzeniem Lek Symex powinien być przyjmowany najlepiej po posiłku.
Ciąża i karmienie piersią Nie należy przyjmować leku Symex jeżeli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Należy omówić z lekarzem kwestię antykoncepcji jeżeli istnieje prawdopodobieństwo zajścia w ciążę.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Jeżeli pacjentka odczuwa senność, zawroty głowy lub osłabienie podczas przyjmowania leku Symex nie należy podejmować próby prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Symex zawiera sacharozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjentki nietolerancję niektórych cukrów, pacjentka powinna skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Dawkowanie Zalecaną dawką jest jedna tabletka 25 mg na dobę.
Sposób podawania Lek Symex należy stosować doustnie, po posiłku, mniej więcej o tej samej porze dnia.
Lekarz poinformuje pacjentkę w jaki sposób i jak długo należy stosować lek. Jeżeli konieczna jest hospitalizacja podczas leczenia eksemestanem należy poinformować personel medyczny w szpitalu o przyjmowanych obecnie lekach.
PL/H/0508/001/R/001 3 Stosowanie u dzieci Lek Symex nie jest wskazany do stosowania u dzieci.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Symex W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku Symex.
Pominięcie zastosowania leku Symex Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki. Należy przyjąć pominiętą dawkę możliwie jak najszybciej. Jeżeli zbliża się godzina przyjęcia kolejnej dawki leku, należy przyjąć ją o zwykłej porze.
Przerwanie stosowania leku Symex Nie należy przerywać stosowania leku nawet jeżeli pacjentka czuje się dobrze, chyba, że zaleci to lekarz.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Zazwyczaj, lek Symex jest dobrze tolerowany, a poniższe działania niepożądane obserwowane u pacjentek leczonych lekiem Symex są w większości o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Większość działań niepożądanych związana jest z niedoborem estrogenu (np. uderzenia gorąca).
Mogą wystąpić następujące działania niepożądane: nadwrażliwość, zapalenie wątroby i zapalenie przewodów żółciowych, które powoduje zażółcenie skóry (zapalenie wątroby z cholestazą). Objawy obejmują: ogólne złe samopoczucie, nudności, żółtaczkę (zażółcenie skóry i oczu), świąd, ból brzucha po prawej stronie i utratę apetytu. Jeżeli pacjentka zaobserwuje którykolwiek z tych objawów powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania pomocy medycznej.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentek): - Depresja - Bezsenność - Bóle głowy - Uderzenia gorąca - Zawroty głowy - Nudności - Zwiększona potliwość - Bóle mięśni i stawów (w tym zapalenie kości i stawów, ból pleców, zapalenie i sztywność stawów) - Zmęczenie - Zmniejszenie liczby białych komórek krwi - Ból brzucha - Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych - Zwiększenie stężenia produktów rozkładu hemoglobiny we krwi - Zwiększenie stężenia enzymów we krwi z powodu uszkodzenia wątroby - Ból
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentek): - Utrata apetytu - Zespół cieśni nadgarstka (jednoczesne mrowienie, drętwienie i ból całej dłoni poza małym palcem) lub mrowienie/pieczenie skóry - Ból brzucha, wymioty, zaparcia, niestrawność, biegunka - Utrata włosów - Wysypka, pokrzywka i swędzenie PL/H/0508/001/R/001 4 - Rozrzedzenie struktury kości, które może powodować ich mniejszą wytrzymałość (osteoporoza), prowadzące w niektórych przypadkach do złamań (złamania lub pęknięcia) - Ból, obrzęk dłoni i stóp - Zmniejszenie liczby płytek krwi - Osłabienie mięśni
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentek): - Nadwrażliwość
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentek): - Przekształcenie małych pęcherzy na powierzchni skóry w wysypkę - Senność - Zapalenie wątroby - Zapalenie przewodów żółciowych powodujące zażółcenie skóry
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - Mała liczba niektórych krwinek białych
Mogą również wystąpić zmiany we krwi obwodowej: w ilości niektórych krwinek (limfocytów) oraz płytek krwi, szczególnie u pacjentek, u których przed rozpoczęciem leczenia występowała limfopenia (zmniejszona liczba limfocytów we krwi).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na blistrach po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Symex
- Substancją czynną leku jest eksemestan. Każda tabletka drażowana zawiera 25 mg eksemestanu. - Ponadto lek zawiera: celulozę mikrokrystaliczną, krospowidon XL 10, polisorbat 80, mannitol, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, sacharoza, guma arabska suszona rozpyłowo, talk, tytanu dwutlenek (E 171), opaglos 6000: etanol bezwodny, szelak, wosk biały, wosk Carnauba. PL/H/0508/001/R/001 5
Jak wygląda lek Symex i co zawiera opakowanie
Lek Symex to białe lub białawe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki drażowane bez wytłoczenia. Lek Symex dostępny jest w blistrach PVC/PVDC/Aluminium/PVDC zawierających 10, 15, 20, 30, 90, 100, 105 i 120 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Symphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa tel.: +48 22 822 93 06 e-mail: [email protected]
Wytwórca/Importer Symphar Sp. z o.o. ul. Chełmżyńska 249 04-458 Warszawa
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Symex, 25 mg, tabletki drażowane Exemestanum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Symex i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Symex
3. Jak stosować lek Symex
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Symex
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Symex i w jakim celu się go stosuje
Lek ten zawiera substancję czynną eksemestan. Eksemestan należy do grupy leków znanych jako inhibitory aromatazy. Leki te oddziałują z substancją zwaną aromatazą, która jest niezbędna do wytworzenia żeńskich hormonów płciowych, estrogenów, zwłaszcza u kobiet po menopauzie. Redukcja stężenia estrogenów w organizmie jest metodą leczenia hormonozależnego raka piersi.
Eksemestan jest stosowany: - w leczeniu wczesnego hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie, które zakończyły 2 - 3 letnią terapię tamoksyfenem. - w leczeniu zaawansowanego hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie, u których inne leczenie lekami hormonalnymi nie przyniosło wystarczającego rezultatu.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Symex
Kiedy nie stosować leku Symex - jeśli pacjentka ma uczulenie na eksemestan lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjentka nie jest jeszcze „po menopauzie”, np. nie ustała jeszcze menstruacja, - jeżeli pacjentka jest w ciąży lub może być w ciąży, - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Symex należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
- Przed zastosowaniem leku Symex lekarz może wykonać badania krwi potwierdzające, że pacjentka jest po menopauzie. - Przed rozpoczęciem leczenia lekarz może zalecić rutynowe oznaczenie stężenia witaminy D, ponieważ jej stężenie może być bardzo małe we wczesnym stadium raka piersi. Kobiety z niedoborem witaminy D powinny otrzymywać leczenie uzupełniające niedobór tej witaminy. PL/H/0508/001/R/001 2 - Przed zastosowaniem leku Symex należy powiedzieć lekarzowi o istniejących zaburzeniach wątroby lub nerek. - Należy poinformować lekarza jeżeli w przeszłości lub obecnie wystąpił stan wpływający na wytrzymałość kości. Lekarz może zlecić wykonanie badania oceny gęstości kości przed lub w trakcie leczenia lekiem Symex. Spowodowane jest to wpływem leków z tej grupy na zmniejszenie aktywności żeńskich hormonów płciowych, co może prowadzić do utraty minerałów zawartych w kościach i zmniejszenia ich wytrzymałości.
Lek Symex a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentkę obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjentka planuje przyjmować.
Lek Symex nie powinien być stosowany równocześnie z hormonalną terapią zastępczą (ang. HRT).
Poniższe leki należy stosować ostrożnie w trakcie leczenia lekiem Symex. Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeżeli przyjmuje leki takie jak: - ryfampicyna (antybiotyk), - karbamazepina lub fenytoina (leki przeciwpadaczkowe stosowane w leczeniu padaczki), - leki ziołowe z dziurawca (Hypericum perforatum) lub preparaty zawierające dziurawiec.
Lek Symex z jedzeniem Lek Symex powinien być przyjmowany najlepiej po posiłku.
Ciąża i karmienie piersią Nie należy przyjmować leku Symex jeżeli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Należy omówić z lekarzem kwestię antykoncepcji jeżeli istnieje prawdopodobieństwo zajścia w ciążę.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Jeżeli pacjentka odczuwa senność, zawroty głowy lub osłabienie podczas przyjmowania leku Symex nie należy podejmować próby prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Symex zawiera sacharozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjentki nietolerancję niektórych cukrów, pacjentka powinna skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Symex
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Dawkowanie Zalecaną dawką jest jedna tabletka 25 mg na dobę.
Sposób podawania Lek Symex należy stosować doustnie, po posiłku, mniej więcej o tej samej porze dnia.
Lekarz poinformuje pacjentkę w jaki sposób i jak długo należy stosować lek. Jeżeli konieczna jest hospitalizacja podczas leczenia eksemestanem należy poinformować personel medyczny w szpitalu o przyjmowanych obecnie lekach.
PL/H/0508/001/R/001 3 Stosowanie u dzieci Lek Symex nie jest wskazany do stosowania u dzieci.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Symex W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku Symex.
Pominięcie zastosowania leku Symex Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki. Należy przyjąć pominiętą dawkę możliwie jak najszybciej. Jeżeli zbliża się godzina przyjęcia kolejnej dawki leku, należy przyjąć ją o zwykłej porze.
Przerwanie stosowania leku Symex Nie należy przerywać stosowania leku nawet jeżeli pacjentka czuje się dobrze, chyba, że zaleci to lekarz.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Zazwyczaj, lek Symex jest dobrze tolerowany, a poniższe działania niepożądane obserwowane u pacjentek leczonych lekiem Symex są w większości o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Większość działań niepożądanych związana jest z niedoborem estrogenu (np. uderzenia gorąca).
Mogą wystąpić następujące działania niepożądane: nadwrażliwość, zapalenie wątroby i zapalenie przewodów żółciowych, które powoduje zażółcenie skóry (zapalenie wątroby z cholestazą). Objawy obejmują: ogólne złe samopoczucie, nudności, żółtaczkę (zażółcenie skóry i oczu), świąd, ból brzucha po prawej stronie i utratę apetytu. Jeżeli pacjentka zaobserwuje którykolwiek z tych objawów powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania pomocy medycznej.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentek): - Depresja - Bezsenność - Bóle głowy - Uderzenia gorąca - Zawroty głowy - Nudności - Zwiększona potliwość - Bóle mięśni i stawów (w tym zapalenie kości i stawów, ból pleców, zapalenie i sztywność stawów) - Zmęczenie - Zmniejszenie liczby białych komórek krwi - Ból brzucha - Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych - Zwiększenie stężenia produktów rozkładu hemoglobiny we krwi - Zwiększenie stężenia enzymów we krwi z powodu uszkodzenia wątroby - Ból
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentek): - Utrata apetytu - Zespół cieśni nadgarstka (jednoczesne mrowienie, drętwienie i ból całej dłoni poza małym palcem) lub mrowienie/pieczenie skóry - Ból brzucha, wymioty, zaparcia, niestrawność, biegunka - Utrata włosów - Wysypka, pokrzywka i swędzenie PL/H/0508/001/R/001 4 - Rozrzedzenie struktury kości, które może powodować ich mniejszą wytrzymałość (osteoporoza), prowadzące w niektórych przypadkach do złamań (złamania lub pęknięcia) - Ból, obrzęk dłoni i stóp - Zmniejszenie liczby płytek krwi - Osłabienie mięśni
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentek): - Nadwrażliwość
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentek): - Przekształcenie małych pęcherzy na powierzchni skóry w wysypkę - Senność - Zapalenie wątroby - Zapalenie przewodów żółciowych powodujące zażółcenie skóry
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - Mała liczba niektórych krwinek białych
Mogą również wystąpić zmiany we krwi obwodowej: w ilości niektórych krwinek (limfocytów) oraz płytek krwi, szczególnie u pacjentek, u których przed rozpoczęciem leczenia występowała limfopenia (zmniejszona liczba limfocytów we krwi).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Symex
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na blistrach po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Symex
- Substancją czynną leku jest eksemestan. Każda tabletka drażowana zawiera 25 mg eksemestanu. - Ponadto lek zawiera: celulozę mikrokrystaliczną, krospowidon XL 10, polisorbat 80, mannitol, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, sacharoza, guma arabska suszona rozpyłowo, talk, tytanu dwutlenek (E 171), opaglos 6000: etanol bezwodny, szelak, wosk biały, wosk Carnauba. PL/H/0508/001/R/001 5
Jak wygląda lek Symex i co zawiera opakowanie
Lek Symex to białe lub białawe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki drażowane bez wytłoczenia. Lek Symex dostępny jest w blistrach PVC/PVDC/Aluminium/PVDC zawierających 10, 15, 20, 30, 90, 100, 105 i 120 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Symphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa tel.: +48 22 822 93 06 e-mail: [email protected]
Wytwórca/Importer Symphar Sp. z o.o. ul. Chełmżyńska 249 04-458 Warszawa
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
PL/H/0508/001/R/001 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Symex, 25 mg, tabletki drażowane
Substancja czynna: eksemestan Każda tabletka drażowana zawiera 25 mg eksemestanu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka drażowana zawiera 31,628 mg sacharozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Tabletka drażowana. Białe lub białawe, okrągłe, obustronnie wypukłe, tabletki drażowane cukrem bez wytłoczeń. Średnica tabletek: 5,90 mm do 6,30 mm Grubość tabletek: 3,60 mm do 4,20 mm
Eksemestan jest wskazany w leczeniu uzupełniającym u kobiet po menopauzie z inwazyjnym wczesnym rakiem piersi z obecnością receptorów estrogenowych, po 2-3 latach początkowego leczenia uzupełniającego tamoksyfenem.
Eksemestan jest wskazany w leczeniu zaawansowanego raka piersi u kobiet w okresie naturalnego lub wywołanego leczeniem stanu po menopauzie, u których choroba uległa postępowi po zastosowaniu terapii przeciwestrogenowej. Nie wykazano skuteczności eksemestanu u pacjentek, u których nie wykryto receptorów estrogenowych w komórkach guza.
Dawkowanie
Pacjentki dorosłe i w podeszłym wieku Zalecana dawka eksemestanu to jedna tabletka 25 mg raz na dobę, najlepiej po posiłku.
U pacjentek z wczesnym rakiem piersi leczenie eksemestanem należy prowadzić do ukończenia 5-letniej skojarzonej, hormonalnej terapii uzupełniającej (tamoksyfen a następnie eksemestan) lub zakończyć je wcześniej, jeżeli dojdzie do nawrotu guza.
U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi leczenie eksemestanem należy kontynuować do czasu stwierdzenia wyraźnej progresji guza.
Nie są wymagane zmiany dawkowania u pacjentek z niewydolnością nerek lub wątroby (patrz punkt 5.2).
PL/H/0508/001/R/001 Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Tabletkę należy przyjmować raz na dobę, najlepiej po posiłku.
Eksemestan jest przeciwwskazany u pacjentek ze stwierdzoną nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, u kobiet przed menopauzą, jak również u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.
Eksemestanu nie należy podawać kobietom przed menopauzą. Dlatego też przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć aktywność LH, FSH oraz stężenie estradiolu w surowicy, aby upewnić się, że pacjentka jest po menopauzie.
Eksemestan należy stosować ostrożnie u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.
Eksemestan jest związkiem silnie obniżającym stężenie estrogenów, dlatego też podczas stosowania zaobserwowano u pacjentek zmniejszenie gęstości mineralnej kości (BMD, ang. Bone Mineral Density) oraz zwiększenie częstości złamań (patrz punkt 5.1). Na początku leczenia uzupełniającego eksemestanem u kobiet z osteoporozą lub z grupy dużego ryzyka wystąpienia osteoporozy, należy ocenić gęstość mineralną kości na podstawie aktualnych wytycznych klinicznych oraz doświadczenia. U pacjentek z zaawansowaną chorobą należy indywidualnie oznaczać gęstość mineralną kości. Chociaż nie są dostępne pełne dane, które potwierdzałyby wpływ leczenia eksemestanem na utratę gęstości mineralnej kości, pacjentki leczone eksemestanem należy uważnie monitorować i wdrożyć leczenie lub profilaktykę osteoporozy u pacjentek z grupy ryzyka.
Przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem aromatazy należy rozważyć przeprowadzenie rutynowego oznaczenia stężenia 25-hydroksycholekalcyferolu (witaminy D 3 ) ze względu na dużą częstość występowania ciężkiego niedoboru u kobiet z wczesnym rakiem piersi (EBC). U kobiet z niedoborem witaminy D należy stosować suplementację tej witaminy.
Symex zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.
Dane z badań in vitro wykazują, że produkt jest metabolizowany przez cytochrom P 450 CYP3A4 oraz aldoketoreduktazy (patrz punkt 5.2) i nie hamuje działania żadnego z głównych izoenzymów CYP. W klinicznym badaniu farmakokinetyki produktu, wybiórcze hamowanie CYP3A4 przez ketokonazol nie wywarło istotnego wpływu na farmakokinetykę eksemestanu.
W badaniach interakcji z ryfampicyną, silnym induktorem izoenzymu CYP450, jej zastosowanie w dawce 600 mg na dobę razem z pojedynczą dawką 25 mg eksemestanu doprowadziło do obniżenia AUC tego ostatniego o 54%, a C max
interakcji, wydaje się, iż równoczesne podawanie takich leków, jak ryfampicyna, leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina i karbamazepina), produkty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) o stwierdzonym działaniu indukującym izoenzym CYP3A4, może powodować zmniejszenie skuteczności eksemestanu.
Należy zachować ostrożność stosując eksemestan równocześnie z lekami, które są metabolizowane PL/H/0508/001/R/001 za pośrednictwem izoenzymu CYP3A4 i mają wąski indeks terapeutyczny. Nie ma doświadczenia klinicznego z jednoczesnym stosowaniem eksemestanu i innych leków przeciwnowotworowych.
Eksemestanu nie należy stosować jednocześnie z lekami zawierającymi estrogeny, ponieważ mogą osłabić jego działanie farmakologiczne.
Ciąża Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących stosowania eksemestanu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W związku z tym stosowanie eksemestanu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy eksemestan przenika do mleka ludzkiego. Eksemestanu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Kobiety w okresie okołomenopauzalnym i w wieku rozrodczym Lekarz powinien przedyskutować konieczność stosowania odpowiedniej antykoncepcji u pacjentki, która może zajść w ciążę, włączając kobiety w okresie okołomenopauzalnym lub kobiety, które od niedawna są po menopauzie, do czasu całkowitego upewnienia się, że pacjentka jest po menopauzie (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Istnieją doniesienia o wystąpieniu senności, astenii oraz zawrotów głowy po zastosowaniu eksemestanu. Należy poinformować pacjentki, że wystąpienie tego typu objawów może zmniejszyć sprawność fizyczną i (lub) umysłową niezbędną do obsługiwania maszyn lub prowadzenia pojazdów.
Eksemestan był ogólnie dobrze tolerowany we wszystkich badaniach klinicznych w zazwyczaj stosowanej dawce 25 mg na dobę, a występujące działania niepożądane miały nasilenie łagodne do umiarkowanego.
Z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 7,4% pacjentek z wczesnym rakiem piersi, otrzymujących leczenie uzupełniające eksemestanem po początkowym leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi u pacjentek z wczesnym rakiem piersi były: uderzenia gorąca (22%), bóle stawów (18%) i zmęczenie (16%).
Z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 2,8% pacjentek z populacji kobiet z zaawansowanym rakiem piersi. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u chorych z zaawansowanym rakiem piersi były: uderzenia gorąca (14%) i nudności (12%).
Większość działań niepożądanych można przypisać zmniejszeniu stężenia estrogenów (np. uderzenia gorąca).
Działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego zawierającego eksemestan do obrotu wymieniono poniżej wg klasyfikacji układów i narządów oraz zgodnie z częstością występowania.
Częstość występowania jest zdefiniowana jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) oraz nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często Leukopenia (**)
PL/H/0508/001/R/001 Często Trombocytopenia (**)
Częstość nieznana Zmniejszenie liczby limfocytów (**)
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Nadwrażliwość Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Jadłowstręt Zaburzenia psychiczne Bardzo często Depresja, bezsenność Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Bóle głowy, zawroty głowy Często Zespół cieśni nadgarstka, parestezje Rzadko Senność Zaburzenia naczyniowe Bardzo często Uderzenia gorąca Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Bóle brzucha, nudności Często Wymioty, biegunka, zaparcia, dyspepsja Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi Rzadko Zapalenie wątroby (†) , zapalenie wątroby z cholestazą (†)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często Zwiększona potliwość Często Wysypka, łysienie, pokrzywka, świąd Rzadko Ostra uogólniona osutka krostkowa (†)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często Bóle stawów i bóle mięśniowo-szkieletowe (*)
Często Osteoporoza, złamania kości Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Ból, uczucie zmęczenia Często Obrzęki obwodowe, osłabienie (*)
stawów, bóle mięśniowe i sztywność stawów. (**) U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi rzadko stwierdzano trombocytopenię i leukopenię. U około 20% pacjentek otrzymujących eksemestan sporadycznie obserwowano zmniejszenie liczby limfocytów we krwi, szczególnie nasilone u pacjentek z limfopenią występującą przed leczeniem. Średnia liczba limfocytów u tych pacjentek nie zmieniała się jednak znacząco w czasie i nie odnotowano też zwiększenia częstości współwystępujących zakażeń wirusowych. Tego typu działań nie obserwowano w badaniach z udziałem pacjentek leczonych we wczesnych stadiach rozwoju raka piersi. (†) Częstość oznaczona według reguły 3/X.
W tabeli poniżej przedstawiono częstość określonych zdarzeń niepożądanych i chorób, bez względu na ich przyczyny, w badaniu wczesnego raka piersi (IES, ang. Intergroup Exemestane study), stwierdzonych u pacjentek w trakcie leczenia i do 30 dni po jego zakończeniu.
Działania niepożądane i choroby Eksemestan (N = 2249) Tamoksyfen (N = 2279) Uderzenia gorąca 491 (21,8%) 457 (20,1%) Uczucie nadmiernego zmęczenia 367 (16,3%) 344 (15,1%) Bóle głowy 305 (13,6%) 255 (11,2%) Bezsenność 290 (12,9%) 204 (9,0%) Zwiększona potliwość 270 (12,0%) 242 (10,6%) PL/H/0508/001/R/001 Inne ginekologiczne 235 (10,5%) 340 (14,9%) Zawroty głowy 224 (10,0%) 200 (8,8%) Nudności 200 (8,9%) 208 (9,1%) Osteoporoza 116 (5,2%) 66 (2,9%) Krwotok z pochwy 90 (4,0%) 121 (5,3%) Inny nowotwór pierwotny 84 (3,6%) 125 (5,3%) Wymioty 50 (2,2%) 54 (2,4%) Zaburzenia widzenia 45 (2,0%) 53 (2,3%) Powikłania zakrzepowo-zatorowe 16 (0,7%) 42 (1,8%) Złamania osteoporotyczne 14 (0,6%) 12 (0,5%) Zawał mięśnia sercowego 13 (0,6%) 4 (0,2%)
W badaniu wczesnego raka piersi (ang. IES) częstość zmian niedokrwiennych serca w ramionach z eksemestanem oraz z tamoksyfenem wynosiła odpowiednio 4,5% vs. 4,2%. Nie zaobserwowano znaczących różnic w zakresie częstości występowania powikłań kardiologicznych włączając w to nadciśnienie tętnicze (9,9% vs. 8,4%), zawał mięśnia sercowego (0,6% vs. 0,2%) i niewydolności serca (1,1% vs. 0,7%).
W badaniu wczesnego raka piersi (ang. IES) terapia eksemestanem była związana z częstszym występowaniem hipercholesterolemii w porównaniu do terapii tamoksyfenem (3,7% vs. 2,1%).
W oddzielnym, randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą obejmującym kobiety po menopauzie z wczesnym rakiem piersi z grupy niskiego ryzyka, leczone eksemestanem (N=73) lub otrzymujące placebo (N=73) przez 24 miesiące, stosowanie eksemestanu było związane ze zmniejszeniem stężenia cholesterolu HDL w surowicy wynoszącym średnio 7-9%, w porównaniu z jego zwiększeniem o 1% w grupie otrzymującej placebo. Stwierdzono również zmniejszenie stężenia apolipoproteiny A1 o 5-6% w grupie otrzymującej eksemestan, w porównaniu z jego zmniejszeniem o 0-2% w grupie otrzymującej placebo. W obu grupach wpływ na inne analizowane parametry lipidowe (cholesterol całkowity, cholesterol LDL, triglicerydy, apolipoproteina B i lipoproteina A) był bardzo podobny. Znaczenie kliniczne tych wyników nie jest wyjaśnione.
W badaniu wczesnego raka piersi (ang. IES) zaobserwowano większą częstość występowania wrzodów żołądka w ramieniu z eksemestanem w porównaniu do ramienia z tamoksyfenem (odpowiednio 0,7% i < 0,1% ). Większość pacjentów otrzymujących eksemestan, u których stwierdzono wrzód żołądka, przyjmowała niesteroidowe leki przeciwzapalne lub zgłaszała wcześniej przebytą chorobę wrzodową żołądka.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Przeprowadzono badania kliniczne eksemestanu podawanego w pojedynczej dawce do 800 mg zdrowym ochotniczkom oraz w dawce do 600 mg na dobę kobietom po menopauzie, PL/H/0508/001/R/001 z zaawansowanym rakiem piersi; dawkowanie to było dobrze tolerowane. Wielkość pojedynczej dawki eksemestanu, która mogłaby wywołać objawy zagrażające życiu, jest nieznana. Pojedyncza doustna dawka śmiertelna dla szczurów i psów była większa odpowiednio o 2000 i 4000 od dawki zalecanej u ludzi w przeliczeniu mg/m 2
stosuje się leczenie objawowe. Wskazane jest ogólne leczenie podtrzymujące i dokładna obserwacja pacjenta z częstym monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych.
Grupa farmakoterapeutyczna: steroidowy inhibitor aromatazy, lek przeciwnowotworowy, kod ATC: L02BG06
Mechanizm działania Eksemestan jest nieodwracalnym steroidowym inhibitorem aromatazy, zbliżonym strukturalnie do naturalnie występującego androstendionu. U kobiet po menopauzie estrogeny są wytwarzane głównie w tkankach obwodowych z androgenów w wyniku ich konwersji z udziałem enzymu aromatazy. Zmniejszenie stężenia estrogenów przez hamowanie aromatazy, stanowi skuteczny i wybiórczy sposób leczenia hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie. U kobiet po menopauzie eksemestan podawany doustnie już od dawki 5 mg istotnie zmniejsza stężenie estrogenów w surowicy, powodując maksymalną supresję (>90%) po podaniu w dawce 10-25 mg. W organizmie kobiet po menopauzie z rakiem piersi, leczonych dawką 25 mg na dobę całkowita aromatyzacja uległa zmniejszeniu o 98%.
Eksemestan nie wykazuje żadnej aktywności estrogenowej lub progestagenowej. Po podaniu dużych dawek leku obserwowano niewielką aktywność androgenową, związaną prawdopodobnie z działaniem 17-hydro-pochodnej eksemestanu. W badaniach klinicznych, w których podawano eksemestan wielokrotnie w ciągu doby, nie wykazywał on wykrywalnego wpływu na nadnerczową syntezę kortyzolu lub aldosteronu, mierzoną przed i po teście prowokacji ACTH; świadczy to o wybiórczym działaniu w odniesieniu do innych enzymów uczestniczących w procesie steroidogenezy.
W związku z powyższym nie jest konieczna substytucja glikokortykosteroidów i mineralokortykosteroidów. Nawet po małych dawkach produktu obserwowano niezależne od dawki, niewielkie zwiększenie aktywności LH i FSH w surowicy, jednakże dla produktów tej grupy farmakologicznej jest to spodziewane działanie, wynikające prawdopodobnie z pętli sprzężenia zwrotnego na poziomie przysadki, kiedy to zmniejszenie stężenia estrogenów stymuluje wydzielanie gonadotropin, również u kobiet po menopauzie.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Leczenie uzupełniające wczesnego raka piersi W wieloośrodkowym randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą (IES), przeprowadzonym w grupie 4724 pacjentek po menopauzie z pierwotnym rakiem piersi z potwierdzoną lub nieznaną obecnością receptorów estrogenowych, u których nie stwierdzono objawów choroby po leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem przez okres 2 do 3 lat, podawano w sposób randomizowany eksemestan (w dawce 25 mg na dobę) przez 2 do 3 lat lub tamoksyfen (w dawce 20 lub 30 mg na dobę) tak, aby łączny okres leczenia hormonalnego wynosił 5 lat.
Po około 30 miesięcznym (mediana) okresie leczenia i około 52 miesięcznym (mediana) okresie obserwacji stwierdzono, że sekwencyjne leczenie eksemestanem po 2 do 3 latach leczenia uzupełniającego tamoksyfenem wiązało się z klinicznie i statystycznie istotnym wydłużeniem okresu przeżycia bez objawów chorobowych (DFS, ang. Disease-Free Survival)) w porównaniu do leczenia wyłącznie tamoksyfenem. Analiza wykazała, że w objętym badaniem okresie obserwacji stosowanie eksemestanu zmniejszało ryzyko nawrotu raka piersi o 24 % w porównaniu z tamoksyfenem PL/H/0508/001/R/001 (współczynnik ryzyka: 0,76; p=0,00015). Korzystny wpływ eksemestanu na DFS w porównaniu z tamoksyfenem był widoczny niezależnie od tego, czy i w jakim stopniu zajęte były węzły chłonne oraz czy pacjentka otrzymywała wcześniej chemioterapię, czy nie.
Eksemestan zmniejszał również istotnie ryzyko rozwoju raka w drugiej piersi (współczynnik ryzyka: 0,57, p=0,04158).
W całkowitej badanej populacji zaobserwowano trend w kierunku poprawy przeżyć całkowitych w ramieniu z eksemestanem (222 zgony) w porównaniu do grupy leczonej tamoksyfenem (262 zgonów), ze współczynnikiem ryzyka wynoszącym 0,85 (test log-rank : p=0,07362) co stanowi 15% redukcję ryzyka zgonu na korzyść eksemestanu. Zaobserwowano wynoszącą 23% statystycznie znamienną redukcję ryzyka zgonu ( współczynnik ryzyka dla całkowitych przeżyć 0,77; test zgodności Wald chi-kwadrat: p= 0,0069) dla eksemestanu w porównaniu z tamoksyfenem po uwzględnieniu wcześniej wyszczególnionych czynników prognostycznych (tj. status receptorów estrogenowych, stan zajęcia węzłów chłonnych, wcześniejsza chemioterapia, stosowanie hormonoterapii i bisfosfonianów).
z zamiarem leczenia - ITT) i pacjentek ze stwierdzoną obecnością receptorów estrogenowych: Punkt końcowy Populacja Eksemestan Zdarzenia/N (%) Tamoksyfen Zdarzenia/N (%) Współczynnik ryzyka (95% CI) Poziom istotności (p)* Przeżycie bez objawów choroby a
Wszystkie pacjentki 354/2352 (15,1%) 453/2372 (19,1%) 0,76 (0,67-0,88) 0,00015 Pacjentki ER+ 289/2023 (14,3%) 370/2021 (18,3%) 0,75 (0,65-0,88) 0,00030 Rak drugiej piersi Wszystkie pacjentki 20/2352 (0,9%) 35/2372(1,5%) 0,57(0,33-0,99) 0,04158 Pacjentki ER+ 18/2023 (0,9%) 33/2021 (1,6%) 0,54 (0,30-0,95) 0,03048 Przeżycie bez raka piersi b
Wszystkie pacjentki 289/2352 (12,3%) 373/2372 (15,7%) 0,76 (0,65-0,89) 0,00041 Pacjentki ER+ 232/2023 (11,5%) 305/2021 (15,1%) 073(0,62-0,87) 0,00038 Przeżycie bez nawrotów odległych c
Wszystkie pacjentki 248/2352 (10,5%) 297/2372 (12,5%) 0,83 (0,70-0,98) 0,02621 Pacjentki ER+ 194/2023(9,6%) 242/2021 (12,0%) 0,78 (0,65-0,95) 0,01123 Ogólne przeżycie d
Wszystkie pacjentki 222/2352(9,4%) 262/2372(11,0%) 0,85(0,71-1,02) 0,07362 Pacjentki ER+ 178/2023(8,8%) 211/2021(10,4%) 0,84(0,68-1,02) 0,07569 *test logarytmiczny rank; pacjentki ER+ = pacjentki z guzem ze stwierdzoną obecnością receptorów estrogenowych; a
nawrotu choroby miejscowego lub odległego, raka drugiej piersi lub zgonu z dowolnej przyczyny. b
nawrotu miejscowego lub odległego, raka drugiej piersi lub zgonu z powodu raka piersi. c
pierwszego nawrotu odległego lub do zgonu z powodu raka piersi. PL/H/0508/001/R/001 d
przyczyny.
W dodatkowej analizie wykonanej dla podgrupy pacjentek z dodatnim receptorem estrogenowym lub o nieznanym statusie receptorów estrogenowych, współczynnik ryzyka dla nieskorygowanych całkowitych przeżyć wyniósł 0,83 (test log-rank: p= 0,04250), co stanowi klinicznie i statystycznie znamienną redukcję ryzyka zgonu o 17%.
Wyniki uzyskane w podgrupie badania IES, w której oceniano wpływ leku na stan kości, wykazały u kobiet leczonych eksemestanem po wcześniejszym 2-3 letnim stosowaniu tamoksyfenu umiarkowane zmniejszenie gęstości mineralnej kości. W podstawowym badaniu u pacjentek po 30 miesiącach leczenia częstość złamań kostnych związanych z zastosowaną terapią była większa u pacjentek leczonych eksemestanem w porównaniu do grupy przyjmującej tamoksyfen (wynosiła odpowiednio 4,5% i 3,3%, p=0,038).
Wyniki uzyskane w podgrupie badania IES, w której oceniano wpływ leku na stan błony śluzowej macicy, wskazują na zmniejszenie się jej grubości po 2 latach leczenia o medianę redukcji grubości błony śluzowej wynoszącą 33 % u pacjentek leczonych eksemestanem, w porównaniu z pacjentkami leczonymi tamoksifenem, u których nie stwierdzono zmian grubości endometrium. U 54% pacjentek leczonych eksemestanem doszło do normalizacji grubości błony śluzowej macicy (<5 mm) po jej wstępnym pogrubieniu stwierdzonym na początku badania.
Po około 30 miesięcznym (mediana) okresie leczenia i około 87 miesięcznym (mediana) okresie obserwacji stwierdzono, że sekwencyjne leczenie eksemestanem po 2 do 3 latach leczenia uzupełniającego tamoksyfenem wiązało się z klinicznie i statystycznie istotnym wydłużeniem okresu przeżycia bez objawów chorobowych (DFS) w porównaniu do leczenia wyłącznie tamoksyfenem. Analiza wykazała, że w okresie obserwacji stosowanie eksemestanu znacząco zmniejszało ryzyko nawrotu raka piersi (o 16%) w porównaniu z tamoksyfenem (współczynnik ryzyka: 0,84; p=0,002).
Korzystny wpływ eksemestanu na DFS w porównaniu z tamoksyfenem był widoczny niezależnie od tego, czy i w jakim stopniu zajęte były węzły chłonne oraz czy pacjentka otrzymywała lub nie wcześniej chemioterapię lub terapię hormonalną. Nie wykazano statystycznego znaczenia tego działania w kilku podgrupach biorących udział w badaniu z uwagi na małą liczebność próby. Wyniki te pokazują tendencję do korzystniejszego działania eksemestanu u pacjentek z więcej niż 9 zajętymi węzłami chłonnymi lub po wcześniej przebytej chemioterapii w schemacie CMF. U pacjentek, u których stopień zajęcia węzłów chłonnych jest nieznany lub nie wiadomo też czy przechodziły chemioterapię lub terapię hormonalną, obserwowano statystycznie nieistotną tendencję do korzystniejszego działania tamoksyfenu.
Ponadto eksemestan również znacząco wydłużał przeżycie bez raka piersi (ang. Breast Cancer Free Survival) (współczynnik ryzyka: 0,82, p=0,00263) oraz przeżycie bez nawrotów odległych (ang. Distant Recurrence Free Survival) (współczynnik ryzyka: 0,85, p=0,02425).
Eksemestan zmniejszał również ryzyko raka drugiej piersi, jednakże działanie to było statystycznie nieistotne w czasie okresu obserwacji podczas tego badania (współczynnik ryzyka: 0,74, p=0,12983). W całkowitej populacji badania, zaobserwowano trend w kierunku poprawy przeżycia całkowitego w grupie leczonej eksemestanem (373 zgony) w porównaniu do tamoksyfenu (420 zgonów) ze współczynnikiem ryzyka wynoszącym 0,89 (test logarytmiczny rank: p=0,08972), co stanowi zmniejszenie ryzyka zgonu o 11% na korzyść eksemestanu. Zaobserwowano również statystycznie istotne zmniejszenie ryzyka zgonu o 18% (współczynnik ryzyka dla całkowitego przeżycia: 0,82; test Walda chi-kwadrat: p=0,0082) dla eksemestanu w porównaniu do tamoksyfenu, po uwzględnieniu czynników prognostycznych (tj. status receptorów estrogenowych, stan zajęcia węzłów chłonnych, wcześniejsza chemioterapia, stosowanie hormonalnej terapii zastępczej oraz stosowanie bisfosfonianów).
PL/H/0508/001/R/001 W dodatkowej analizie dotyczącej podgrupy pacjentek z potwierdzoną lub nieznaną obecnością receptorów estrogenowych, nieskorygowany współczynnik ryzyka dla całkowitego przeżycia wynosił 0,86 (test logarytmiczny rank: p=0,04262), co stanowiło klinicznie i statystycznie znaczące zmniejszenie ryzyka zgonu o 14%.
Wyniki uzyskane w podgrupie badania w którym oceniano wpływ eksemestanu na stan kośćca, wykazały, że u kobiet leczonych eksemestanem przez 2 do 3 lat, po wcześniejszym 2-3 letnim stosowaniu tamoksyfenu, zmniejszenie gęstości mineralnej kości (BMD) podczas leczenia (średnia zmiana BMD w % w porównaniu do wartości wyjściowych w 36 miesiącu: -3,37 [kręgosłup], -2,96 [biodra] dla eksemestanu oraz -1,29 [kręgosłup], -2,02 [biodra] dla tamoksyfenu). Jednakże pod koniec 24 miesiąca okresu obserwacji po zakończeniu leczenia zauważono minimalne różnice w BMD w stosunki do wartości początkowych dla obu grup, grupa leczona tamoksyfenem wykazywała nieznacznie większe zmniejszenie BMD we wszystkich miejscach (średnia zmiana BMD w % w odniesieniu do wartości wyjściowych w 24 miesiącu okresu obserwacji po zakończeniu leczenia: -2,17 [kręgosłup], -3,06 [biodra] dla eksemestanu oraz -3,44 [kręgosłup], -4,15 [biodra] dla tamoksyfenu).
Liczba zgłoszonych złamań w czasie leczenia i podczas okresu obserwacji była znacząco wyższa w grupie pacjentek leczonych eksemestanem niż tamoksyfenem (169 [7,3%] vs 122 [5,2%]; p=0,004), jednakże nie zauważono żadnej różnicy w liczbie złamań zgłaszanych jako osteoporotyczne.
Leczenie zaawansowanego raka piersi W randomizowanym, kontrolowanym, recenzowanym badaniu klinicznym wykazano, że eksemestan w dawce dobowej 25 mg statystycznie istotnie wydłużał okres przeżycia, czas do wystąpienia progresji choroby (TTP, ang. Time to Progression) i czas do stwierdzenia niepowodzenia leczenia (TTF, ang. Time to Treatment Failure), w porównaniu ze standardowym leczeniem hormonalnym octanem megestrolu u kobiet po menopauzie z zaawansowanym rakiem piersi, który uległ progresji po lub w trakcie leczenia tamoksyfenem stosowanym jako leczenie uzupełniające lub jako leczenie pierwszego rzutu zaawansowanej choroby.
Wchłanianie Po podaniu doustnym eksemestan jest szybko wchłaniany. Z przewodu pokarmowego wchłania się znaczna część podanej dawki. Całkowita dostępność biologiczna u ludzi jest nieznana, chociaż najprawdopodobniej ogranicza ją silny efekt pierwszego przejścia. W rezultacie u szczurów i psów bezwzględna biodostępność biologiczna eksemestanu wynosi jedynie 5%. Lek podany w pojedynczej dawce 25 mg osiąga po 2 godzinach maksymalne stężenie w osoczu wynoszące
Dystrybucja Objętość dystrybucji eksemestanu, bez korekty uwzględniającej dostępność biologiczną po podaniu doustnym, wynosi ok. 20 000 l. Kinetyka ma przebieg liniowy, okres półtrwania wynosi 24 godziny. Lek wiąże się z białkami osocza w 90% niezależnie od stężenia. Eksemestan i jego metabolity nie wiążą się z czerwonymi krwinkami.
Eksemestan nie kumuluje się w organizmie w niespodziewany sposób po wielokrotnym podaniu.
Metabolizm i eliminacja Eksemestan jest metabolizowany przez utlenienie grupy metylenowej w pozycji 6 w wyniku działania izoenzymu CYP3A4 i (lub) redukcję grupy ketonowej w pozycji 17 przez aldoketoreduktazę, po czym następuje proces sprzęgania. Klirens eksemestanu bez korekty uwzględniającej dostępność biologiczną po podaniu doustnym wynosi 500 l/h. Metabolity eksemestanu są nieaktywne lub słabiej hamują działanie aromatazy niż związek macierzysty. Jeden procent podanej dawki leku jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej. W ciągu tygodnia po podaniu, równe ilości eksemestanu znakowanego izotopem węgla 14 C (40%) zostały usunięte z organizmu z moczem i kałem. PL/H/0508/001/R/001
Szczególne populacje
Wiek Nie zaobserwowano istotnej zależności między ekspozycją ogólnoustrojową na eksemestan, a wiekiem pacjentek.
Niewydolność nerek U pacjentek z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) ogólnoustrojowe działanie eksemestanu było 2 razy większe niż u zdrowych ochotników. Biorąc pod uwagę profil bezpieczeństwa eksemestanu nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u tych pacjentek.
Niewydolność wątroby U pacjentek z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby ogólnoustrojowe działanie eksemestanu jest 2-3 razy większe niż u zdrowych ochotniczek. Biorąc pod uwagę profil bezpieczeństwa eksemestanu nie jest konieczne dostosowanie dawkowania.
Badania toksykologiczne Wyniki przeprowadzonych na szczurach i psach badań toksykologicznych dawek wielokrotnych przypisywane są głównie działaniu farmakologicznemu eksemestanu oraz dotyczą wpływu na narządy rozrodcze i narządy dodatkowe. Inne działania toksyczne (na wątrobę, nerki lub ośrodkowy układ nerwowy) obserwowano wyłącznie dla dawek znacznie przekraczających maksymalne ekspozycje u ludzi, co wskazuje na niewielkie znaczenie dla stosowania klinicznego produktu.
Mutagenność Eksemestan nie wykazywał działania genotoksycznego na bakterie (test Amesa), na komórki V79 chińskich chomików, hepatocyty szczurów ani w teście jąderkowym u myszy. Chociaż eksemestan działał klastogennie na limfocyty in vitro, nie stwierdzono takiego działania w dwóch badaniach in vivo.
Toksyczny wpływ na reprodukcję Eksemestan działał embriotoksycznie u szczurów i królików podany w dawce odpowiadającej
Rakotwórczość W dwuletnim badaniu rakotwórczości u samic szczurów nie zaobserwowano nowotworów związanych z leczeniem. U samców szczurów badanie zakończono po 92 tygodniach z powodu wczesnych zgonów na skutek przewlekłej nefropatii. W dwuletnim badaniu działania rakotwórczego u myszy stwierdzono zwiększenie częstości nowotworów wątroby u samic i samców po średnich i dużych dawkach (150 i 450 mg/kg mc. na dobę). Uważa się, że było to związane z indukcją wątrobowych enzymów mikrosomalnych. Działanie takie obserwowano u myszy, ale nie w badaniach klinicznych. Po zastosowaniu dużych dawek (450 mg/kg mc. na dobę) zaobserwowano też u samców myszy zwiększoną częstość gruczolaka nerki. Uważa się, że ta zmiana jest zależna od płci oraz gatunku i występuje po dawce stanowiącej 63-krotność dawki stosowanej w leczeniu ludzi. Żadne z zaobserwowanych działań nie ma znaczenia klinicznego w stosowaniu eksemestanu u ludzi.
Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krospowidon XL 10 Polisorbat 80 PL/H/0508/001/R/001 Mannitol Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka: Sacharoza Guma arabska suszona rozpyłowo Talk Tytanu dwutlenek (E 171) Opaglos 6000 (etanol bezwodny, szelak, wosk biały, wosk Carnauba)
Nie dotyczy.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC.
Blister PVC/PVDC/Aluminium/PVDC. Wielkości opakowań: 10, 15, 20, 30, 90, 100, 105 lub 120 tabletek drażowanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Symphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 14/07/2017 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: PL/H/0508/001/R/001
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Symex, 25 mg, tabletki drażowane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Substancja czynna: eksemestan Każda tabletka drażowana zawiera 25 mg eksemestanu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka drażowana zawiera 31,628 mg sacharozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka drażowana. Białe lub białawe, okrągłe, obustronnie wypukłe, tabletki drażowane cukrem bez wytłoczeń. Średnica tabletek: 5,90 mm do 6,30 mm Grubość tabletek: 3,60 mm do 4,20 mm
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Eksemestan jest wskazany w leczeniu uzupełniającym u kobiet po menopauzie z inwazyjnym wczesnym rakiem piersi z obecnością receptorów estrogenowych, po 2-3 latach początkowego leczenia uzupełniającego tamoksyfenem.
Eksemestan jest wskazany w leczeniu zaawansowanego raka piersi u kobiet w okresie naturalnego lub wywołanego leczeniem stanu po menopauzie, u których choroba uległa postępowi po zastosowaniu terapii przeciwestrogenowej. Nie wykazano skuteczności eksemestanu u pacjentek, u których nie wykryto receptorów estrogenowych w komórkach guza.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Pacjentki dorosłe i w podeszłym wieku Zalecana dawka eksemestanu to jedna tabletka 25 mg raz na dobę, najlepiej po posiłku.
U pacjentek z wczesnym rakiem piersi leczenie eksemestanem należy prowadzić do ukończenia 5-letniej skojarzonej, hormonalnej terapii uzupełniającej (tamoksyfen a następnie eksemestan) lub zakończyć je wcześniej, jeżeli dojdzie do nawrotu guza.
U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi leczenie eksemestanem należy kontynuować do czasu stwierdzenia wyraźnej progresji guza.
Nie są wymagane zmiany dawkowania u pacjentek z niewydolnością nerek lub wątroby (patrz punkt 5.2).
PL/H/0508/001/R/001 Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Tabletkę należy przyjmować raz na dobę, najlepiej po posiłku.
4.3 Przeciwwskazania
Eksemestan jest przeciwwskazany u pacjentek ze stwierdzoną nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, u kobiet przed menopauzą, jak również u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Eksemestanu nie należy podawać kobietom przed menopauzą. Dlatego też przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć aktywność LH, FSH oraz stężenie estradiolu w surowicy, aby upewnić się, że pacjentka jest po menopauzie.
Eksemestan należy stosować ostrożnie u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.
Eksemestan jest związkiem silnie obniżającym stężenie estrogenów, dlatego też podczas stosowania zaobserwowano u pacjentek zmniejszenie gęstości mineralnej kości (BMD, ang. Bone Mineral Density) oraz zwiększenie częstości złamań (patrz punkt 5.1). Na początku leczenia uzupełniającego eksemestanem u kobiet z osteoporozą lub z grupy dużego ryzyka wystąpienia osteoporozy, należy ocenić gęstość mineralną kości na podstawie aktualnych wytycznych klinicznych oraz doświadczenia. U pacjentek z zaawansowaną chorobą należy indywidualnie oznaczać gęstość mineralną kości. Chociaż nie są dostępne pełne dane, które potwierdzałyby wpływ leczenia eksemestanem na utratę gęstości mineralnej kości, pacjentki leczone eksemestanem należy uważnie monitorować i wdrożyć leczenie lub profilaktykę osteoporozy u pacjentek z grupy ryzyka.
Przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem aromatazy należy rozważyć przeprowadzenie rutynowego oznaczenia stężenia 25-hydroksycholekalcyferolu (witaminy D 3 ) ze względu na dużą częstość występowania ciężkiego niedoboru u kobiet z wczesnym rakiem piersi (EBC). U kobiet z niedoborem witaminy D należy stosować suplementację tej witaminy.
Symex zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Dane z badań in vitro wykazują, że produkt jest metabolizowany przez cytochrom P 450 CYP3A4 oraz aldoketoreduktazy (patrz punkt 5.2) i nie hamuje działania żadnego z głównych izoenzymów CYP. W klinicznym badaniu farmakokinetyki produktu, wybiórcze hamowanie CYP3A4 przez ketokonazol nie wywarło istotnego wpływu na farmakokinetykę eksemestanu.
W badaniach interakcji z ryfampicyną, silnym induktorem izoenzymu CYP450, jej zastosowanie w dawce 600 mg na dobę razem z pojedynczą dawką 25 mg eksemestanu doprowadziło do obniżenia AUC tego ostatniego o 54%, a C max
interakcji, wydaje się, iż równoczesne podawanie takich leków, jak ryfampicyna, leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina i karbamazepina), produkty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) o stwierdzonym działaniu indukującym izoenzym CYP3A4, może powodować zmniejszenie skuteczności eksemestanu.
Należy zachować ostrożność stosując eksemestan równocześnie z lekami, które są metabolizowane PL/H/0508/001/R/001 za pośrednictwem izoenzymu CYP3A4 i mają wąski indeks terapeutyczny. Nie ma doświadczenia klinicznego z jednoczesnym stosowaniem eksemestanu i innych leków przeciwnowotworowych.
Eksemestanu nie należy stosować jednocześnie z lekami zawierającymi estrogeny, ponieważ mogą osłabić jego działanie farmakologiczne.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących stosowania eksemestanu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W związku z tym stosowanie eksemestanu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy eksemestan przenika do mleka ludzkiego. Eksemestanu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Kobiety w okresie okołomenopauzalnym i w wieku rozrodczym Lekarz powinien przedyskutować konieczność stosowania odpowiedniej antykoncepcji u pacjentki, która może zajść w ciążę, włączając kobiety w okresie okołomenopauzalnym lub kobiety, które od niedawna są po menopauzie, do czasu całkowitego upewnienia się, że pacjentka jest po menopauzie (patrz punkty 4.3 i 4.4).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Istnieją doniesienia o wystąpieniu senności, astenii oraz zawrotów głowy po zastosowaniu eksemestanu. Należy poinformować pacjentki, że wystąpienie tego typu objawów może zmniejszyć sprawność fizyczną i (lub) umysłową niezbędną do obsługiwania maszyn lub prowadzenia pojazdów.
4.8 Działania niepożądane
Eksemestan był ogólnie dobrze tolerowany we wszystkich badaniach klinicznych w zazwyczaj stosowanej dawce 25 mg na dobę, a występujące działania niepożądane miały nasilenie łagodne do umiarkowanego.
Z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 7,4% pacjentek z wczesnym rakiem piersi, otrzymujących leczenie uzupełniające eksemestanem po początkowym leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi u pacjentek z wczesnym rakiem piersi były: uderzenia gorąca (22%), bóle stawów (18%) i zmęczenie (16%).
Z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 2,8% pacjentek z populacji kobiet z zaawansowanym rakiem piersi. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u chorych z zaawansowanym rakiem piersi były: uderzenia gorąca (14%) i nudności (12%).
Większość działań niepożądanych można przypisać zmniejszeniu stężenia estrogenów (np. uderzenia gorąca).
Działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego zawierającego eksemestan do obrotu wymieniono poniżej wg klasyfikacji układów i narządów oraz zgodnie z częstością występowania.
Częstość występowania jest zdefiniowana jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) oraz nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często Leukopenia (**)
PL/H/0508/001/R/001 Często Trombocytopenia (**)
Częstość nieznana Zmniejszenie liczby limfocytów (**)
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Nadwrażliwość Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Jadłowstręt Zaburzenia psychiczne Bardzo często Depresja, bezsenność Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Bóle głowy, zawroty głowy Często Zespół cieśni nadgarstka, parestezje Rzadko Senność Zaburzenia naczyniowe Bardzo często Uderzenia gorąca Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Bóle brzucha, nudności Często Wymioty, biegunka, zaparcia, dyspepsja Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi Rzadko Zapalenie wątroby (†) , zapalenie wątroby z cholestazą (†)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często Zwiększona potliwość Często Wysypka, łysienie, pokrzywka, świąd Rzadko Ostra uogólniona osutka krostkowa (†)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często Bóle stawów i bóle mięśniowo-szkieletowe (*)
Często Osteoporoza, złamania kości Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Ból, uczucie zmęczenia Często Obrzęki obwodowe, osłabienie (*)
stawów, bóle mięśniowe i sztywność stawów. (**) U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi rzadko stwierdzano trombocytopenię i leukopenię. U około 20% pacjentek otrzymujących eksemestan sporadycznie obserwowano zmniejszenie liczby limfocytów we krwi, szczególnie nasilone u pacjentek z limfopenią występującą przed leczeniem. Średnia liczba limfocytów u tych pacjentek nie zmieniała się jednak znacząco w czasie i nie odnotowano też zwiększenia częstości współwystępujących zakażeń wirusowych. Tego typu działań nie obserwowano w badaniach z udziałem pacjentek leczonych we wczesnych stadiach rozwoju raka piersi. (†) Częstość oznaczona według reguły 3/X.
W tabeli poniżej przedstawiono częstość określonych zdarzeń niepożądanych i chorób, bez względu na ich przyczyny, w badaniu wczesnego raka piersi (IES, ang. Intergroup Exemestane study), stwierdzonych u pacjentek w trakcie leczenia i do 30 dni po jego zakończeniu.
Działania niepożądane i choroby Eksemestan (N = 2249) Tamoksyfen (N = 2279) Uderzenia gorąca 491 (21,8%) 457 (20,1%) Uczucie nadmiernego zmęczenia 367 (16,3%) 344 (15,1%) Bóle głowy 305 (13,6%) 255 (11,2%) Bezsenność 290 (12,9%) 204 (9,0%) Zwiększona potliwość 270 (12,0%) 242 (10,6%) PL/H/0508/001/R/001 Inne ginekologiczne 235 (10,5%) 340 (14,9%) Zawroty głowy 224 (10,0%) 200 (8,8%) Nudności 200 (8,9%) 208 (9,1%) Osteoporoza 116 (5,2%) 66 (2,9%) Krwotok z pochwy 90 (4,0%) 121 (5,3%) Inny nowotwór pierwotny 84 (3,6%) 125 (5,3%) Wymioty 50 (2,2%) 54 (2,4%) Zaburzenia widzenia 45 (2,0%) 53 (2,3%) Powikłania zakrzepowo-zatorowe 16 (0,7%) 42 (1,8%) Złamania osteoporotyczne 14 (0,6%) 12 (0,5%) Zawał mięśnia sercowego 13 (0,6%) 4 (0,2%)
W badaniu wczesnego raka piersi (ang. IES) częstość zmian niedokrwiennych serca w ramionach z eksemestanem oraz z tamoksyfenem wynosiła odpowiednio 4,5% vs. 4,2%. Nie zaobserwowano znaczących różnic w zakresie częstości występowania powikłań kardiologicznych włączając w to nadciśnienie tętnicze (9,9% vs. 8,4%), zawał mięśnia sercowego (0,6% vs. 0,2%) i niewydolności serca (1,1% vs. 0,7%).
W badaniu wczesnego raka piersi (ang. IES) terapia eksemestanem była związana z częstszym występowaniem hipercholesterolemii w porównaniu do terapii tamoksyfenem (3,7% vs. 2,1%).
W oddzielnym, randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą obejmującym kobiety po menopauzie z wczesnym rakiem piersi z grupy niskiego ryzyka, leczone eksemestanem (N=73) lub otrzymujące placebo (N=73) przez 24 miesiące, stosowanie eksemestanu było związane ze zmniejszeniem stężenia cholesterolu HDL w surowicy wynoszącym średnio 7-9%, w porównaniu z jego zwiększeniem o 1% w grupie otrzymującej placebo. Stwierdzono również zmniejszenie stężenia apolipoproteiny A1 o 5-6% w grupie otrzymującej eksemestan, w porównaniu z jego zmniejszeniem o 0-2% w grupie otrzymującej placebo. W obu grupach wpływ na inne analizowane parametry lipidowe (cholesterol całkowity, cholesterol LDL, triglicerydy, apolipoproteina B i lipoproteina A) był bardzo podobny. Znaczenie kliniczne tych wyników nie jest wyjaśnione.
W badaniu wczesnego raka piersi (ang. IES) zaobserwowano większą częstość występowania wrzodów żołądka w ramieniu z eksemestanem w porównaniu do ramienia z tamoksyfenem (odpowiednio 0,7% i < 0,1% ). Większość pacjentów otrzymujących eksemestan, u których stwierdzono wrzód żołądka, przyjmowała niesteroidowe leki przeciwzapalne lub zgłaszała wcześniej przebytą chorobę wrzodową żołądka.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przeprowadzono badania kliniczne eksemestanu podawanego w pojedynczej dawce do 800 mg zdrowym ochotniczkom oraz w dawce do 600 mg na dobę kobietom po menopauzie, PL/H/0508/001/R/001 z zaawansowanym rakiem piersi; dawkowanie to było dobrze tolerowane. Wielkość pojedynczej dawki eksemestanu, która mogłaby wywołać objawy zagrażające życiu, jest nieznana. Pojedyncza doustna dawka śmiertelna dla szczurów i psów była większa odpowiednio o 2000 i 4000 od dawki zalecanej u ludzi w przeliczeniu mg/m 2
stosuje się leczenie objawowe. Wskazane jest ogólne leczenie podtrzymujące i dokładna obserwacja pacjenta z częstym monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: steroidowy inhibitor aromatazy, lek przeciwnowotworowy, kod ATC: L02BG06
Mechanizm działania Eksemestan jest nieodwracalnym steroidowym inhibitorem aromatazy, zbliżonym strukturalnie do naturalnie występującego androstendionu. U kobiet po menopauzie estrogeny są wytwarzane głównie w tkankach obwodowych z androgenów w wyniku ich konwersji z udziałem enzymu aromatazy. Zmniejszenie stężenia estrogenów przez hamowanie aromatazy, stanowi skuteczny i wybiórczy sposób leczenia hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie. U kobiet po menopauzie eksemestan podawany doustnie już od dawki 5 mg istotnie zmniejsza stężenie estrogenów w surowicy, powodując maksymalną supresję (>90%) po podaniu w dawce 10-25 mg. W organizmie kobiet po menopauzie z rakiem piersi, leczonych dawką 25 mg na dobę całkowita aromatyzacja uległa zmniejszeniu o 98%.
Eksemestan nie wykazuje żadnej aktywności estrogenowej lub progestagenowej. Po podaniu dużych dawek leku obserwowano niewielką aktywność androgenową, związaną prawdopodobnie z działaniem 17-hydro-pochodnej eksemestanu. W badaniach klinicznych, w których podawano eksemestan wielokrotnie w ciągu doby, nie wykazywał on wykrywalnego wpływu na nadnerczową syntezę kortyzolu lub aldosteronu, mierzoną przed i po teście prowokacji ACTH; świadczy to o wybiórczym działaniu w odniesieniu do innych enzymów uczestniczących w procesie steroidogenezy.
W związku z powyższym nie jest konieczna substytucja glikokortykosteroidów i mineralokortykosteroidów. Nawet po małych dawkach produktu obserwowano niezależne od dawki, niewielkie zwiększenie aktywności LH i FSH w surowicy, jednakże dla produktów tej grupy farmakologicznej jest to spodziewane działanie, wynikające prawdopodobnie z pętli sprzężenia zwrotnego na poziomie przysadki, kiedy to zmniejszenie stężenia estrogenów stymuluje wydzielanie gonadotropin, również u kobiet po menopauzie.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Leczenie uzupełniające wczesnego raka piersi W wieloośrodkowym randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą (IES), przeprowadzonym w grupie 4724 pacjentek po menopauzie z pierwotnym rakiem piersi z potwierdzoną lub nieznaną obecnością receptorów estrogenowych, u których nie stwierdzono objawów choroby po leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem przez okres 2 do 3 lat, podawano w sposób randomizowany eksemestan (w dawce 25 mg na dobę) przez 2 do 3 lat lub tamoksyfen (w dawce 20 lub 30 mg na dobę) tak, aby łączny okres leczenia hormonalnego wynosił 5 lat.
Po około 30 miesięcznym (mediana) okresie leczenia i około 52 miesięcznym (mediana) okresie obserwacji stwierdzono, że sekwencyjne leczenie eksemestanem po 2 do 3 latach leczenia uzupełniającego tamoksyfenem wiązało się z klinicznie i statystycznie istotnym wydłużeniem okresu przeżycia bez objawów chorobowych (DFS, ang. Disease-Free Survival)) w porównaniu do leczenia wyłącznie tamoksyfenem. Analiza wykazała, że w objętym badaniem okresie obserwacji stosowanie eksemestanu zmniejszało ryzyko nawrotu raka piersi o 24 % w porównaniu z tamoksyfenem PL/H/0508/001/R/001 (współczynnik ryzyka: 0,76; p=0,00015). Korzystny wpływ eksemestanu na DFS w porównaniu z tamoksyfenem był widoczny niezależnie od tego, czy i w jakim stopniu zajęte były węzły chłonne oraz czy pacjentka otrzymywała wcześniej chemioterapię, czy nie.
Eksemestan zmniejszał również istotnie ryzyko rozwoju raka w drugiej piersi (współczynnik ryzyka: 0,57, p=0,04158).
W całkowitej badanej populacji zaobserwowano trend w kierunku poprawy przeżyć całkowitych w ramieniu z eksemestanem (222 zgony) w porównaniu do grupy leczonej tamoksyfenem (262 zgonów), ze współczynnikiem ryzyka wynoszącym 0,85 (test log-rank : p=0,07362) co stanowi 15% redukcję ryzyka zgonu na korzyść eksemestanu. Zaobserwowano wynoszącą 23% statystycznie znamienną redukcję ryzyka zgonu ( współczynnik ryzyka dla całkowitych przeżyć 0,77; test zgodności Wald chi-kwadrat: p= 0,0069) dla eksemestanu w porównaniu z tamoksyfenem po uwzględnieniu wcześniej wyszczególnionych czynników prognostycznych (tj. status receptorów estrogenowych, stan zajęcia węzłów chłonnych, wcześniejsza chemioterapia, stosowanie hormonoterapii i bisfosfonianów).
z zamiarem leczenia - ITT) i pacjentek ze stwierdzoną obecnością receptorów estrogenowych: Punkt końcowy Populacja Eksemestan Zdarzenia/N (%) Tamoksyfen Zdarzenia/N (%) Współczynnik ryzyka (95% CI) Poziom istotności (p)* Przeżycie bez objawów choroby a
Wszystkie pacjentki 354/2352 (15,1%) 453/2372 (19,1%) 0,76 (0,67-0,88) 0,00015 Pacjentki ER+ 289/2023 (14,3%) 370/2021 (18,3%) 0,75 (0,65-0,88) 0,00030 Rak drugiej piersi Wszystkie pacjentki 20/2352 (0,9%) 35/2372(1,5%) 0,57(0,33-0,99) 0,04158 Pacjentki ER+ 18/2023 (0,9%) 33/2021 (1,6%) 0,54 (0,30-0,95) 0,03048 Przeżycie bez raka piersi b
Wszystkie pacjentki 289/2352 (12,3%) 373/2372 (15,7%) 0,76 (0,65-0,89) 0,00041 Pacjentki ER+ 232/2023 (11,5%) 305/2021 (15,1%) 073(0,62-0,87) 0,00038 Przeżycie bez nawrotów odległych c
Wszystkie pacjentki 248/2352 (10,5%) 297/2372 (12,5%) 0,83 (0,70-0,98) 0,02621 Pacjentki ER+ 194/2023(9,6%) 242/2021 (12,0%) 0,78 (0,65-0,95) 0,01123 Ogólne przeżycie d
Wszystkie pacjentki 222/2352(9,4%) 262/2372(11,0%) 0,85(0,71-1,02) 0,07362 Pacjentki ER+ 178/2023(8,8%) 211/2021(10,4%) 0,84(0,68-1,02) 0,07569 *test logarytmiczny rank; pacjentki ER+ = pacjentki z guzem ze stwierdzoną obecnością receptorów estrogenowych; a
nawrotu choroby miejscowego lub odległego, raka drugiej piersi lub zgonu z dowolnej przyczyny. b
nawrotu miejscowego lub odległego, raka drugiej piersi lub zgonu z powodu raka piersi. c
pierwszego nawrotu odległego lub do zgonu z powodu raka piersi. PL/H/0508/001/R/001 d
przyczyny.
W dodatkowej analizie wykonanej dla podgrupy pacjentek z dodatnim receptorem estrogenowym lub o nieznanym statusie receptorów estrogenowych, współczynnik ryzyka dla nieskorygowanych całkowitych przeżyć wyniósł 0,83 (test log-rank: p= 0,04250), co stanowi klinicznie i statystycznie znamienną redukcję ryzyka zgonu o 17%.
Wyniki uzyskane w podgrupie badania IES, w której oceniano wpływ leku na stan kości, wykazały u kobiet leczonych eksemestanem po wcześniejszym 2-3 letnim stosowaniu tamoksyfenu umiarkowane zmniejszenie gęstości mineralnej kości. W podstawowym badaniu u pacjentek po 30 miesiącach leczenia częstość złamań kostnych związanych z zastosowaną terapią była większa u pacjentek leczonych eksemestanem w porównaniu do grupy przyjmującej tamoksyfen (wynosiła odpowiednio 4,5% i 3,3%, p=0,038).
Wyniki uzyskane w podgrupie badania IES, w której oceniano wpływ leku na stan błony śluzowej macicy, wskazują na zmniejszenie się jej grubości po 2 latach leczenia o medianę redukcji grubości błony śluzowej wynoszącą 33 % u pacjentek leczonych eksemestanem, w porównaniu z pacjentkami leczonymi tamoksifenem, u których nie stwierdzono zmian grubości endometrium. U 54% pacjentek leczonych eksemestanem doszło do normalizacji grubości błony śluzowej macicy (<5 mm) po jej wstępnym pogrubieniu stwierdzonym na początku badania.
Po około 30 miesięcznym (mediana) okresie leczenia i około 87 miesięcznym (mediana) okresie obserwacji stwierdzono, że sekwencyjne leczenie eksemestanem po 2 do 3 latach leczenia uzupełniającego tamoksyfenem wiązało się z klinicznie i statystycznie istotnym wydłużeniem okresu przeżycia bez objawów chorobowych (DFS) w porównaniu do leczenia wyłącznie tamoksyfenem. Analiza wykazała, że w okresie obserwacji stosowanie eksemestanu znacząco zmniejszało ryzyko nawrotu raka piersi (o 16%) w porównaniu z tamoksyfenem (współczynnik ryzyka: 0,84; p=0,002).
Korzystny wpływ eksemestanu na DFS w porównaniu z tamoksyfenem był widoczny niezależnie od tego, czy i w jakim stopniu zajęte były węzły chłonne oraz czy pacjentka otrzymywała lub nie wcześniej chemioterapię lub terapię hormonalną. Nie wykazano statystycznego znaczenia tego działania w kilku podgrupach biorących udział w badaniu z uwagi na małą liczebność próby. Wyniki te pokazują tendencję do korzystniejszego działania eksemestanu u pacjentek z więcej niż 9 zajętymi węzłami chłonnymi lub po wcześniej przebytej chemioterapii w schemacie CMF. U pacjentek, u których stopień zajęcia węzłów chłonnych jest nieznany lub nie wiadomo też czy przechodziły chemioterapię lub terapię hormonalną, obserwowano statystycznie nieistotną tendencję do korzystniejszego działania tamoksyfenu.
Ponadto eksemestan również znacząco wydłużał przeżycie bez raka piersi (ang. Breast Cancer Free Survival) (współczynnik ryzyka: 0,82, p=0,00263) oraz przeżycie bez nawrotów odległych (ang. Distant Recurrence Free Survival) (współczynnik ryzyka: 0,85, p=0,02425).
Eksemestan zmniejszał również ryzyko raka drugiej piersi, jednakże działanie to było statystycznie nieistotne w czasie okresu obserwacji podczas tego badania (współczynnik ryzyka: 0,74, p=0,12983). W całkowitej populacji badania, zaobserwowano trend w kierunku poprawy przeżycia całkowitego w grupie leczonej eksemestanem (373 zgony) w porównaniu do tamoksyfenu (420 zgonów) ze współczynnikiem ryzyka wynoszącym 0,89 (test logarytmiczny rank: p=0,08972), co stanowi zmniejszenie ryzyka zgonu o 11% na korzyść eksemestanu. Zaobserwowano również statystycznie istotne zmniejszenie ryzyka zgonu o 18% (współczynnik ryzyka dla całkowitego przeżycia: 0,82; test Walda chi-kwadrat: p=0,0082) dla eksemestanu w porównaniu do tamoksyfenu, po uwzględnieniu czynników prognostycznych (tj. status receptorów estrogenowych, stan zajęcia węzłów chłonnych, wcześniejsza chemioterapia, stosowanie hormonalnej terapii zastępczej oraz stosowanie bisfosfonianów).
PL/H/0508/001/R/001 W dodatkowej analizie dotyczącej podgrupy pacjentek z potwierdzoną lub nieznaną obecnością receptorów estrogenowych, nieskorygowany współczynnik ryzyka dla całkowitego przeżycia wynosił 0,86 (test logarytmiczny rank: p=0,04262), co stanowiło klinicznie i statystycznie znaczące zmniejszenie ryzyka zgonu o 14%.
Wyniki uzyskane w podgrupie badania w którym oceniano wpływ eksemestanu na stan kośćca, wykazały, że u kobiet leczonych eksemestanem przez 2 do 3 lat, po wcześniejszym 2-3 letnim stosowaniu tamoksyfenu, zmniejszenie gęstości mineralnej kości (BMD) podczas leczenia (średnia zmiana BMD w % w porównaniu do wartości wyjściowych w 36 miesiącu: -3,37 [kręgosłup], -2,96 [biodra] dla eksemestanu oraz -1,29 [kręgosłup], -2,02 [biodra] dla tamoksyfenu). Jednakże pod koniec 24 miesiąca okresu obserwacji po zakończeniu leczenia zauważono minimalne różnice w BMD w stosunki do wartości początkowych dla obu grup, grupa leczona tamoksyfenem wykazywała nieznacznie większe zmniejszenie BMD we wszystkich miejscach (średnia zmiana BMD w % w odniesieniu do wartości wyjściowych w 24 miesiącu okresu obserwacji po zakończeniu leczenia: -2,17 [kręgosłup], -3,06 [biodra] dla eksemestanu oraz -3,44 [kręgosłup], -4,15 [biodra] dla tamoksyfenu).
Liczba zgłoszonych złamań w czasie leczenia i podczas okresu obserwacji była znacząco wyższa w grupie pacjentek leczonych eksemestanem niż tamoksyfenem (169 [7,3%] vs 122 [5,2%]; p=0,004), jednakże nie zauważono żadnej różnicy w liczbie złamań zgłaszanych jako osteoporotyczne.
Leczenie zaawansowanego raka piersi W randomizowanym, kontrolowanym, recenzowanym badaniu klinicznym wykazano, że eksemestan w dawce dobowej 25 mg statystycznie istotnie wydłużał okres przeżycia, czas do wystąpienia progresji choroby (TTP, ang. Time to Progression) i czas do stwierdzenia niepowodzenia leczenia (TTF, ang. Time to Treatment Failure), w porównaniu ze standardowym leczeniem hormonalnym octanem megestrolu u kobiet po menopauzie z zaawansowanym rakiem piersi, który uległ progresji po lub w trakcie leczenia tamoksyfenem stosowanym jako leczenie uzupełniające lub jako leczenie pierwszego rzutu zaawansowanej choroby.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym eksemestan jest szybko wchłaniany. Z przewodu pokarmowego wchłania się znaczna część podanej dawki. Całkowita dostępność biologiczna u ludzi jest nieznana, chociaż najprawdopodobniej ogranicza ją silny efekt pierwszego przejścia. W rezultacie u szczurów i psów bezwzględna biodostępność biologiczna eksemestanu wynosi jedynie 5%. Lek podany w pojedynczej dawce 25 mg osiąga po 2 godzinach maksymalne stężenie w osoczu wynoszące
Dystrybucja Objętość dystrybucji eksemestanu, bez korekty uwzględniającej dostępność biologiczną po podaniu doustnym, wynosi ok. 20 000 l. Kinetyka ma przebieg liniowy, okres półtrwania wynosi 24 godziny. Lek wiąże się z białkami osocza w 90% niezależnie od stężenia. Eksemestan i jego metabolity nie wiążą się z czerwonymi krwinkami.
Eksemestan nie kumuluje się w organizmie w niespodziewany sposób po wielokrotnym podaniu.
Metabolizm i eliminacja Eksemestan jest metabolizowany przez utlenienie grupy metylenowej w pozycji 6 w wyniku działania izoenzymu CYP3A4 i (lub) redukcję grupy ketonowej w pozycji 17 przez aldoketoreduktazę, po czym następuje proces sprzęgania. Klirens eksemestanu bez korekty uwzględniającej dostępność biologiczną po podaniu doustnym wynosi 500 l/h. Metabolity eksemestanu są nieaktywne lub słabiej hamują działanie aromatazy niż związek macierzysty. Jeden procent podanej dawki leku jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej. W ciągu tygodnia po podaniu, równe ilości eksemestanu znakowanego izotopem węgla 14 C (40%) zostały usunięte z organizmu z moczem i kałem. PL/H/0508/001/R/001
Szczególne populacje
Wiek Nie zaobserwowano istotnej zależności między ekspozycją ogólnoustrojową na eksemestan, a wiekiem pacjentek.
Niewydolność nerek U pacjentek z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) ogólnoustrojowe działanie eksemestanu było 2 razy większe niż u zdrowych ochotników. Biorąc pod uwagę profil bezpieczeństwa eksemestanu nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u tych pacjentek.
Niewydolność wątroby U pacjentek z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby ogólnoustrojowe działanie eksemestanu jest 2-3 razy większe niż u zdrowych ochotniczek. Biorąc pod uwagę profil bezpieczeństwa eksemestanu nie jest konieczne dostosowanie dawkowania.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania toksykologiczne Wyniki przeprowadzonych na szczurach i psach badań toksykologicznych dawek wielokrotnych przypisywane są głównie działaniu farmakologicznemu eksemestanu oraz dotyczą wpływu na narządy rozrodcze i narządy dodatkowe. Inne działania toksyczne (na wątrobę, nerki lub ośrodkowy układ nerwowy) obserwowano wyłącznie dla dawek znacznie przekraczających maksymalne ekspozycje u ludzi, co wskazuje na niewielkie znaczenie dla stosowania klinicznego produktu.
Mutagenność Eksemestan nie wykazywał działania genotoksycznego na bakterie (test Amesa), na komórki V79 chińskich chomików, hepatocyty szczurów ani w teście jąderkowym u myszy. Chociaż eksemestan działał klastogennie na limfocyty in vitro, nie stwierdzono takiego działania w dwóch badaniach in vivo.
Toksyczny wpływ na reprodukcję Eksemestan działał embriotoksycznie u szczurów i królików podany w dawce odpowiadającej
Rakotwórczość W dwuletnim badaniu rakotwórczości u samic szczurów nie zaobserwowano nowotworów związanych z leczeniem. U samców szczurów badanie zakończono po 92 tygodniach z powodu wczesnych zgonów na skutek przewlekłej nefropatii. W dwuletnim badaniu działania rakotwórczego u myszy stwierdzono zwiększenie częstości nowotworów wątroby u samic i samców po średnich i dużych dawkach (150 i 450 mg/kg mc. na dobę). Uważa się, że było to związane z indukcją wątrobowych enzymów mikrosomalnych. Działanie takie obserwowano u myszy, ale nie w badaniach klinicznych. Po zastosowaniu dużych dawek (450 mg/kg mc. na dobę) zaobserwowano też u samców myszy zwiększoną częstość gruczolaka nerki. Uważa się, że ta zmiana jest zależna od płci oraz gatunku i występuje po dawce stanowiącej 63-krotność dawki stosowanej w leczeniu ludzi. Żadne z zaobserwowanych działań nie ma znaczenia klinicznego w stosowaniu eksemestanu u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krospowidon XL 10 Polisorbat 80 PL/H/0508/001/R/001 Mannitol Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka: Sacharoza Guma arabska suszona rozpyłowo Talk Tytanu dwutlenek (E 171) Opaglos 6000 (etanol bezwodny, szelak, wosk biały, wosk Carnauba)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywaniu
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister PVC/PVDC/Aluminium/PVDC. Wielkości opakowań: 10, 15, 20, 30, 90, 100, 105 lub 120 tabletek drażowanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego
pozostałościBez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUSymphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 14/07/2017 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: PL/H/0508/001/R/001