Hydroxyzine Orion
Hydroxyzini hydrochloridum
Tabletki powlekane 10 mg | Hydroxyzini hydrochloridum 10 mg
Orion Corporation, Orion Pharma, Finlandia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Hydroxyzine Orion, 10 mg, tabletki powlekane Hydroxyzine Orion, 25 mg, tabletki powlekane
Hydroxyzini hydrochloridum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Hydroxyzine Orion i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Hydroxyzine Orion
3. Jak stosować lek Hydroxyzine Orion
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Hydroxyzine Orion
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Hydroxyzine Orion i w jakim celu się go stosuje
Lek Hydroxyzine Orion należy do grupy leków zwanych lekami przeciwhistaminowymi o działaniu uspokajającym. Hydroksyzyna hamuje pewne czynności mózgu, nie powodując uzależnienia. Hydroksyzyna blokuje także histaminę, substancję znajdującą się w tkankach organizmu. Jest skuteczna w leczeniu lęku, świądu i pokrzywki.
Lek Hydroxyzine Orion stosowany jest w leczeniu: - lęku u dorosłych, gdy inne leczenie jest nieodpowiednie; - świądu i pokrzywki na skutek reakcji alergicznej.
W przypadku lęku, działanie leku zauważalne jest po mniej więcej 30 - 45 minutach od podania. W przypadku świądu i pokrzywki, działanie leku osiągane jest po mniej więcej 1 godzinie od podania i utrzymuje się przez około 24 godziny.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Hydroxyzine Orion
Kiedy nie stosować leku Hydroxyzine Orion: - jeśli pacjent ma uczulenie na chlorowodorek hydroksyzyny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent ma uczulenie na cetyryzynę (lek stosowany w leczeniu alergii), aminofilinę (lek stosowany w leczeniu astmy lub innych chorób płuc), etylenodiaminę (składnik aminofiliny) lub pochodne piperazyny (podobne substancje czynne innych leków); - jeśli pacjent ma chorobę dziedziczną (porfiria), charakteryzującą się gromadzeniem toksycznych substancji (porfiryn) w organizmie; - jeśli EKG (elektrokardiogram) pacjenta wykazuje zaburzenia rytmu serca nazywane wydłużeniem odcinka QT;
- jeśli u pacjenta występuje lub występowała choroba układu krążenia, lub jeśli częstość akcji serca jest bardzo wolna; - jeśli pacjent ma małe stężenie elektrolitów we krwi (np. małe stężenie potasu lub magnezu); - jeśli pacjent przyjmuje niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub leki, które mogą wpływać na rytm serca (patrz „Lek Hydroxyzine Orion a inne leki”); - jeśli ktoś z rodziny pacjenta zmarł nagle z powodu choroby serca; - jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Hydroxyzine Orion należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: - jeśli pacjent ma chorobę nerek lub wątroby, może być konieczne zastosowanie mniejszej dawki; - jeśli u pacjenta występuje zwiększona skłonność do drgawek (napadów drgawkowych); - jeśli u pacjenta występują czynniki ryzyka udaru mózgu, takie jak wysokie ciśnienie tętnicze krwi, palenie tytoniu lub otyłość; - jeśli pacjent ma zwiększone ciśnienie w oku (jaskra); - jeśli pacjent ma trudności z oddawaniem moczu; - jeśli pacjent ma powolną czynność jelit; - jeśli pacjent ma ciężkie osłabienie mięśni (miastenia); - jeśli pacjent ma demencję.
Stosowanie leku Hydroxyzine Orion może być związane ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń rytmu serca, które mogą zagrażać życiu. Dlatego należy powiedzieć lekarzowi o wszelkich zaburzeniach serca oraz o przyjmowaniu jakichkolwiek innych leków, również tych, które wydawane są bez recepty. Jeśli podczas stosowania leku Hydroxyzine Orion wystąpią objawy ze strony serca, takie jak szybkie bicie serca (palpitacje), trudności z oddychaniem, utrata przytomności, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy także przerwać leczenie hydroksyzyną.
Działaniem niepożądanym leku Hydroxyzine Orion może być suchość w jamie ustnej. Dlatego ważne jest utrzymanie właściwej higieny jamy ustnej.
Jeśli u pacjenta przeprowadzane są testy na alergię, leczenie lekiem Hydroxyzine Orion należy przerwać na co najmniej 5 dni przed przeprowadzeniem tych testów. Należy zwrócić się do lekarza o poradę.
Osoby w podeszłym wieku Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Lek Hydroxyzine Orion a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków, które wydawane są bez recepty. Lek Hydroxyzine Orion może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą wpływać na działanie leku Hydroxyzine Orion.
Nie wolno stosować leku Hydroxyzine Orion, jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu: - zakażeń bakteryjnych (np. antybiotyki, takie jak erytromycyna, moksyfloksacyna, lewofloksacyna); - zakażeń grzybiczych (np. pentamidyna); - chorób serca lub wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (np. amiodaron, chinidyna, dyzopiramid, sotalol); - psychoz (np. haloperydol); - depresji (np. cytalopram, escytalopram); - chorób żołądka i jelit (np. prukalopryd);
- alergii; - malarii (np. meflochina, hydroksychlorochina); - raka (np. toremifen, wandetanib); - uzależnień od leków lub silnego bólu (np. metadon).
Należy także powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje: - betahistynę, stosowaną w leczeniu choroby Meniere'a (zaburzenia równowagi i słuchu); - fenytoinę, stosowaną w leczeniu napadów drgawkowych (drgawek); - adrenalinę, stosowaną w leczeniu ciężkich reakcji alergicznych; - leki stosowane w leczeniu lęku lub leki nasenne; - leki przeciwcholinergiczne, stosowane np. w leczeniu zespołu jelita drażliwego (choroba układu pokarmowego) lub astmy; - cymetydynę, stosowaną w leczeniu zaburzeń żołądka. Może ona zwiększać stężenie leku Hydroxyzine Orion we krwi; - inhibitory monoaminooksydazy, stosowane w leczeniu depresji i choroby Parkinsona; - tiazydowe leki moczopędne (stosowane np. w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi). Mogą one zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca.
Lek Hydroxyzine Orion z jedzeniem, piciem i alkoholem Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Należy unikać przyjmowania leku Hydroxyzine Orion jednocześnie z alkoholem, ponieważ takie połączenie może nasilać działanie leku Hydroxyzine Orion i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Ciąża Nie wolno stosować leku Hydroxyzine Orion, jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży. Należy poradzić się lekarza, gdy pacjentka planuje mieć dziecko. Hydroksyzyna, substancja czynna leku Hydroxyzine Orion, przenika do organizmu płodu. Istnieje ryzyko wystąpienia wpływu na płód.
Karmienie piersią Nie wolno stosować leku Hydroxyzine Orion w okresie karmienia piersią. Jeżeli leczenie lekiem Hydroxyzine Orion jest konieczne, karmienie piersią należy przerwać. Należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Hydroxyzine Orion może zaburzać zdolności do reakcji i koncentracji uwagi. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjent powinien sam ocenić, czy jest zdolny do wykonywania czynności wymagających czujności, takich jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.
Lek Hydroxyzine Orion zawiera laktozę Ten lek zawiera 53,3 mg i 133,2 mg laktozy (w postaci jednowodnej) na tabletkę, odpowiednio w tabletce 10 mg i 25 mg. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Inne substancje pomocnicze Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Hydroxyzine Orion
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Ważne: lekarz ustali odpowiednią dawkę dla pacjenta. Nie wolno zmieniać dawki bez porozumienia z lekarzem. Lek Hydroxyzine Orion należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Tabletka o mocy 25 mg: Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Zalecana dawka wynosi:
Pokrzywka i świąd: Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i powyżej: - Dawka początkowa wynosi 1 lub 2 tabletki o mocy 25 mg wieczorem.
Dzieci w wieku od 5 do 11 lat : - 1 tabletka o mocy 10 mg lub 1 tabletka o mocy 25 mg wieczorem. Lekarz poinformuje, jaka jest właściwa dawka.
Patrz poniżej „maksymalna dawka dobowa we wszystkich wskazaniach”.
Jeśli pacjent lub dziecko pacjenta wymaga dawki mniejszej niż 10 mg lub jeśli ma trudności z połykaniem tabletek, inne leki zawierające hydroksyzynę mogą być bardziej odpowiednie. Należy porozmawiać z lekarzem.
Lęk u dorosłych: Dorośli: zalecana dawka to 1 do 5 tabletek o mocy 10 mg 2 do 3 razy na dobę lub 1 do 2 tabletek o mocy 25 mg 2 do 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 tabletek o mocy 10 mg lub 4 tabletki o mocy 25 mg (100 mg na dobę). Patrz poniżej „maksymalna dawka dobowa we wszystkich wskazaniach”.
Maksymalna dawka dobowa we wszystkich wskazaniach: U dorosłych i dzieci o masie ciała 40 kg i powyżej, maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg. U dzieci o masie ciała do 40 kg, maksymalna dawka dobowa wynosi 2 mg/kg mc./dobę.
W przypadku leczenia lęku, ten lek należy stosować tylko jako leczenie uzupełniające. Leczenie powinno być rozpoczęte, prowadzone oraz zakończone przez tego samego lekarza.
Specjalne grupy pacjentów Osoby w podeszłym wieku Ze względu na przedłużone działanie zaleca się, aby u osób w podeszłym wieku rozpocząć leczenie od połowy zalecanej dawki. W leczeniu osób w podeszłym wieku należy stosować najmniejszą możliwą dawkę. U osób w podeszłym wieku maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z zmniejszoną czynnością wątroby należy zmniejszyć dawkę dobową.
Sposób podawania Tabletki należy połykać, popijając odpowiednią ilością wody. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Tabletki o mocy 25 mg można podzielić na dwie równe dawki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Hydroxyzine Orion Jeśli pacjent zastosował zbyt dużą dawkę leku Hydroxyzine Orion, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, szczególnie jeśli dotyczy to dziecka. W razie przedawkowania można zastosować
leczenie objawowe. Należy monitorować EKG, ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca, takich jak wydłużenie odstępu QT czy torsade de pointes.
Pominięcie zastosowania leku Hydroxyzine Orion Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki. To, czy należy zastosować pominiętą dawkę lub przyjąć następną dawkę o zwykłej porze będzie zależało od zaleconej dawki. Należy poradzić się lekarza.
Przerwanie stosowania leku Hydroxyzine Orion Jeśli pacjent przerwie stosowanie leku, choroba może się pogorszyć. Należy porozmawiać z lekarzem przed przerwaniem stosowania leku Hydroxyzine Orion.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast poszukać pomocy medycznej, jeśli u pacjenta wystąpią: - jakiekolwiek zaburzenia rytmu serca, takie jak szybkie bicie serca (palpitacje), trudności z oddychaniem, utrata przytomności (częstość nieznana, nie może być określona na podstawie dostępnych danych), - obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, powodujący czasem trudności w oddychaniu lub przełykaniu (obrzęk naczynioruchowy) (Bardzo rzadkie działania niepożądane, które mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób), - uogólniona wysypka z pęcherzami (ostra uogólniona osutka krostkowa), czerwona wysypka w kształcie pierścienia, często z pęcherzami, głównie na dłoniach i stopach (rumień wielopostaciowy), zapalenie błon śluzowych i skóry, w połączeniu z wysoką gorączką (zespół Stevensa-Johnsona) (Bardzo rzadkie działania niepożądane, które mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób), - silne łuszczenie się i oddzielanie skóry (toksyczna nekroliza naskórka) (częstość nieznana, nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Inne możliwe działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób): - senność.
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): - ból głowy, - zmęczenie, - suchość błony śluzowej jamy ustnej, - uspokojenie.
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): - pobudzenie, splątanie, - zawroty głowy, bezsenność, drżenie, - mdłości (nudności), - złe samopoczucie, gorączka.
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób): - reakcje alergiczne (nadwrażliwość), - dezorientacja, omamy (widzenie/słyszenie rzeczy, które nie istnieją),
- napady drgawkowe (drgawki), zaburzenia ruchowe, - zaburzenia akomodacji oczu (trudności w ogniskowaniu oka), zamazane widzenie, - zatrzymanie akcji serca, wpływ na rytm serca, nieregularny rytm serca, - niskie ciśnienie tętnicze krwi, - zaparcia, wymioty, - zmiany wartości enzymów wątrobowych (widoczne w badaniach krwi), - świąd, wysypka z zaczerwienieniem, plamy lub pęcherze na skórze, zapalenie skóry, - trudności z oddawaniem moczu.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): - anafilaksja (potencjalnie śmiertelna reakcja alergiczna), - zwężenie dróg oddechowych (skurcz oskrzeli).
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość), - zapalenie wątroby, - agresja, depresja, powtarzające się, mimowolne skurcze mięśni (tiki), - nieprawidłowe, długotrwałe skurcze mięśni (dystonia), uczucie łaskotania, mrowienia lub drętwienia, - nieregularny rytm serca i związane z tym zmiany w elektrokardiogramie (wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes), - niekontrolowane, kołowe ruchy oczu, - biegunka, - moczenie nocne, - skrajne osłabienie (astenia), obrzęk tkanek spowodowany zatrzymaniem wody (obrzęki), - zwiększenie masy ciała, - omdlenia, - pemfigoid (pęcherze na rękach, nogach, brzuchu i błonach śluzowych).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Hydroxyzine Orion
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Hydroxyzine Orion - Substancją czynną leku jest hydroksyzyny chlorowodorek. - Tabletki 10 mg: każda tabletka powlekana zawiera 10 mg hydroksyzyny chlorowodorku. - Tabletki 25 mg: każda tabletka powlekana zawiera 25 mg hydroksyzyny chlorowodorku. - Pozostałe składniki to: - Rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, wapnia fosforan, skrobia żelowana kukurydziana, sodu laurylosiarczan, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. - Otoczka: tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza, makrogol.
Jak wygląda lek Hydroxyzine Orion i co zawiera opakowanie
Tabletki 10 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy 5,5 mm, gładkie po obu stronach.
Tabletki 25 mg: białe lub prawie białe, obustronnie wypukłe, okrągłe tabletki powlekane o średnicy
Tabletkę o mocy 25 mg można podzielić na równe dawki.
Blistry:
Podmiot odpowiedzialny Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca Orion Corporation Orion Pharma Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finlandia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01/10/2022
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Hydroxyzine Orion, 10 mg, tabletki powlekane Hydroxyzine Orion, 25 mg, tabletki powlekane
Tabletki 10 mg Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg hydroks yz yny chlorowodorku.
Tabletki 25 mg Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg hydroks yz yny chlorowodorku.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Tabletki 10 mg Każda 10 mg tabletka powlekana zawiera 53,3 mg laktozy (w postaci jednowodnej).
Tabletki 25 mg Każda 25 mg tabletka powlekana zawiera 133,2 mg laktozy (w postaci jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka powlekana
Tabletki 10 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy 5,5 mm, gładkie po obu stronach.
Tabletki 25 mg: białe lub prawie białe, obustronnie wypukłe, okrągłe tabletki powlekane o średnicy
Tabletkę o mocy 25 mg można podzielić na równe dawki.
Objawowe leczenie lęku u dorosłych, gdy zastosowanie alternatywnych leków nie jest wskazane.
Objawowe leczenie świądu i pokrzywki.
Dawkowanie
Dawkę produktu leczniczego Hydroxyzine Orion należy dostosować indywidualnie do potrzeby pacjenta i stosować produkt w najmniejszej skutecznej dawce, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Świąd i pokrzywka
Dorośli i młodzież (w wieku ≥12 lat): Dawka początkowa: 25 mg do 50 mg wieczorem. Dzieci (w wieku ≥5 do 11 lat):
Objawowe leczenie lęku u dorosłych
Dorośli:
Wszystkie wskazania: Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci korzystne może być podzielenie dawki dobowej na 2 lub 3 dawki. Ponieważ tabletek o mocy 10 mg nie można podzielić na dwie równe dawki, jeśli konieczne jest podanie dawki mniejszej niż 10 mg, lub gdy pacjent nie może połknąć tabletki, należy zastosować inne odpowiednie moce i postaci farmaceutyczne produktów leczniczych zawierających hydroksyzynę.
U dorosłych i u dzieci o masie ciała 40 kg lub powyżej, maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa u dzieci o masie ciała do 40 kg wynosi 2 mg/kg mc./dobę.
Farmakoterapię lęku i niepokoju należy zawsze traktować jako leczenie uzupełniające. Jeśli to możliwe, leczenie powinno być rozpoczęte, prowadzone oraz zakończone przez tego samego lekarza.
Specjalne grupy pacjentów
Dawkę należy dostosować w podanym zakresie dawek, zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie.
Osoby w podeszłym wieku Ze względu na przedłużone działanie zaleca się, aby u osób w podeszłym wieku rozpocząć leczenie od połowy zalecanej dawki. U osób w podeszłym wieku należy zastosować najmniejszą możliwą dawkę. Maksymalna dawka dobowa u osób w podeszłym wieku wynosi 50 mg na dobę (patrz punkt 4.4). Należy stale oceniać wyniki oraz potrzebę leczenia.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę hydroksyzyny, ze względu na zmniejszone wydalanie jej metabolitu, cetyryzyny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność oraz rozważyć zmniejszenie dawki.
Sposób podawania Tabletki należy połykać, popijając odpowiednią ilością wody. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
Produktu leczniczego Hydroxyzine Orion nie należy stosować u pacjentów z: - nadwrażliwością na substancję czynną, cetyryzynę lub inne pochodne piperazyny, aminofilinę, etylenodiaminę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - porfirią. - u kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią (patrz punkt 4.6). - pacjentów ze znanym nabytym lub wrodzonym wydłużeniem odstępu QT. - pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym ze stwierdzoną chorobą układu krążenia, znaczącymi zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), nagłą śmiercią sercową w rodzinie, znaczącą bradykardią, stosujący jednocześnie leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Należy zachować ostrożność podając produkt leczniczy Hydroxyzine Orion pacjentom ze zwiększonym ryzykiem występowania drgawek.
Młodsze dzieci są bardziej narażone na występowanie działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) (patrz punkt 4.8). U dzieci częściej niż u osób dorosłych zgłaszano występowanie drgawek.
Ze względu na możliwe działanie przeciwcholinergiczne, należy zachować ostrożność podczas leczenia w następujących przypadkach: - osoby w podeszłym wieku, - pacjenci z jaskrą, - pacjenci z zatrzymaniem moczu, - osoby z osłabioną perystaltyką przewodu pokarmowego, - nużliwość mięśni, - otępienie.
Wpływ na układ krążenia Stosowanie hydroksyzyny było związane z wydłużeniem odstępu QT w elektrokardiogramie. W okresie po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentów przyjmujących hydroksyzynę zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. U większości tych pacjentów występowały inne czynniki ryzyka, takie jak zaburzenia elektrolitowe oraz jednoczesne stosowanie innych leków, które mogły przyczynić się do wystąpienia tych zdarzeń (patrz punkt 4.8). Hydroksyzynę należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Leczenie hydroksyzyną należy przerwać, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe, które mogą być związane z zaburzeniami rytmu serca. Pacjenci powinni natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy poinstruować pacjentów, by niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy związane z sercem.
Wpływ na układ naczyniowo-mózgowy W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych przeprowadzonych u pacjentów z otępieniem, stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, obserwowano około 3-krotne zwiększenie ryzyka wystąpienia zdarzeń naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka dla innych leków przeciwpsychotycznych ani innych populacji pacjentów. Hydroksyzynę należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie zaleca się stosowania hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszoną eliminację hydroksyzyny w tej grupie pacjentów, w porównaniu do pacjentów dorosłych, oraz ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (np. działanie przeciwcholinergiczne) (patrz punkty 4.2 i 4.8).
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Hydroxyzine Orion (patrz punkt 4.2).
Po zastosowaniu dużych dawek może wystąpić suchość błony śluzowej jamy ustnej. Należy uprzedzić pacjentów o tym ryzyku i zalecić dbałość o higienę jamy ustnej i zębów.
Może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania produktu leczniczego Hydroxyzine Orion, jeśli podaje się go razem z innymi lekami wpływającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) lub z lekami o właściwościach przeciwcholinergicznych (patrz punkt 4.5). Podczas stosowania hydroksyzyny należy unikać picia alkoholu (patrz punkt 4.5).
Leczenie należy przerwać na co najmniej 5 dni przed wykonaniem skórnych testów alergicznych lub testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, aby uniknąć wpływu hydroksyzyny na wyniki tych badań (patrz punkt 4.5).
Substancje pomocnicze Produkt leczniczy Hydroxyzine Orion zawiera laktozę (patrz punkt 6.1). Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Połączenia przeciwwskazane:
Jednoczesne stosowanie hydroksyzyny z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np. z lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid), klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi (np. haloperydol), niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. cytalopram, escytalopram), niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina, hydroksychlorochina), niektórymi antybiotykami (np. erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna), niektórymi lekami przeciwgrzybiczymi (np. pentamidyna), niektórymi lekami stosowanymi w chorobach układu pokarmowego (np. prukalopryd), niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu raka (np. toremifen, wandetanib), metadonem, zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca. Z tego względu jednoczesne stosowanie tych leków jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Połączenia niezalecane:
Betahistyna i inhibitory cholinoesterazy Hydroksyzyna działa antagonistycznie do betahistyny oraz inhibitorów cholinoesterazy.
Testy alergiczne Leczenie należy przerwać na co najmniej 5 dni przed wykonaniem testów alergicznych lub testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, aby uniknąć wpływu hydroksyzyny na wyniki tych badań.
Inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO) Należy unikać równoczesnego podawania hydroksyzyny z inhibitorami MAO.
Połączenia wymagające zachowania ostrożności:
Leki wywołujące bradykardię i hipokaliemię Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami wywołującymi bradykardię i hipokaliemię.
Leki wpływające depresyjnie na OUN Należy poinformować pacjenta, że hydroksyzyna może nasilać działanie leków wpływających depresyjnie na OUN lub leków wykazujących działanie przeciwcholinergiczne. Dawkę należy dostosować indywidualnie do reakcji pacjenta.
Alkohol Alkohol nasila działanie hydroksyzyny.
Adrenalina Hydroksyzyna przeciwdziała wzrostowi ciśnienia krwi, wywołanemu działaniem adrenaliny.
Fenytoina U szczurów hydroksyzyna zmniejszała przeciwdrgawkowe działanie fenytoiny.
Cymetydyna Wykazano, że podanie 600 mg cymetydyny dwa razy na dobę powodowało zwiększenie stężenia hydroksyzyny w osoczu o 36% oraz zmniejszenie maksymalnego stężenia
cetyryzyny o 20%.
Substraty izoenzymu CYP2D6 Hydroksyzyna jest inhibitorem CYP2D6 (Ki: 3,9 μM: 1,7 μg/ml) i w dużych dawkach może powodować interakcje z substratami izoenzymu CYP2D6: - beta-adrenolitykami (metoprolol, propafenon, tymolol); - selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny, SSRI (fluoksetyna, fluwoksamina); - lekami przeciwdepresyjnymi (amitryptylina, klomipramina, dezypramina, duloksetyna, imipramina, paroksetyna, wenlafaksyna); - lekami przeciwpsychotycznymi (arypiprazol, haloperydol, rysperydon, tiorydazyna); - kodeiną, dekstrometorfanem, flekainidem, meksyletyną, ondasetronem, tamoksyfenem, tramadolem.
UDP-glukuronylotransferaza i cytochrom P450 Jest mało prawdopodobne, aby hydroksyzyna wpływała niekorzystnie na metabolizm leków, które są substratami dla izoenzymów 2C9, 2C19 i 3A4 cytochromu P450 oraz dla UDP-glukuronylotransferazy.
Inhibitory CYP3A4/5 Hydroksyzyna jest metabolizowana przez dehydrogenazę alkoholową oraz CYP3A4/5. Podczas jednoczesnego stosowania leków, o których wiadomo, że są silnymi inhibitorami tych enzymów, można spodziewać się zwiększenia stężenia hydroksyzyny we krwi. Przykładami silnych inhibitorów CYP3A4/5 są: telitromycyna, klarytromycyna, delawirdyna, styrypentol, ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol i niektóre inhibitory proteazy HIV, w tym atazanawir, indynawir, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, lopinawir/rytonawir, sakwinawir/rytonawir i typranawir/rytonawir. Przykładami silnych inhibitorów dehydrogenazy alkoholowej są disulfiram i metronidazol. Nie oczekuje się interakcji hydroksyzyny z substratami CYP3A4/5.
Tiazydowe leki moczopędne Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe, takimi jak tiazydowe leki moczopędne (hipokaliemia), ponieważ mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia opornych na leczenie zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).
Ciąża
Produkt leczniczy Hydroxyzine Orion jest przeciwwskazany w okresie ciąży.
Nie ma lub istnieją ograniczone dane, dotyczące stosowania hydroksyzyny u kobiet w ciąży. Hydroksyzyna przenika przez barierę łożyskową, osiągając większe stężenie w organizmie płodu, niż u matki. U noworodków, których matki otrzymywały hydroksyzynę w ciąży i (lub) podczas porodu, obserwowano następujące objawy bezpośrednio lub kilka godzin po urodzeniu: hipotonię, zaburzenia ruchowe, w tym zaburzenia pozapiramidowe, ruchy kloniczne, depresję OUN, niedotlenienie noworodka lub zatrzymanie moczu. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią
Jeżeli leczenie produktem leczniczym Hydroxyzine Orion jest konieczne, karmienie piersią należy przerwać.
Cetyryzyna, główny metabolit hydroksyzyny, przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono standardowych badań dotyczących przenikania hydroksyzyny do mleka kobiecego, jednak obserwowano ciężkie działania niepożądane u noworodków i niemowląt karmionych piersią przez matki leczone hydroksyzyną. Dlatego też, produkt leczniczy Hydroxyzine Orion jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią.
Płodność
Nie ma informacji, dotyczących wpływu hydroksyzyny na płodność.
Hydroksyzyna wywiera umiarkowany do znacznego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy uprzedzić pacjentów, że ich zdolność do wykonywania czynności wymagających koncentracji uwagi lub koordynacji fizycznej, takich jak prowadzenie pojazdów oraz obsługiwanie maszyn, może być zaburzona.
Najczęstszym działaniem niepożądanym leków przeciwhistaminowych jest depresja ośrodkowego układu nerwowego. Objawy wahają się od niewielkiej senności do głębokiego snu i obejmują znużenie, zawroty głowy i brak koordynacji. W pojedynczych przypadkach może wystąpić paradoksalne pobudzenie, zwłaszcza po zastosowaniu dużych dawek u dzieci i osób w podeszłym wieku. Jeśli wystąpią działania niepożądane typu uspokojenia, mogą one zmniejszyć się po kilku dniach leczenia. Inne, częste działania niepożądane obejmują działanie przeciwcholinergiczne, reakcje nadwrażliwości, ból głowy, zaburzenia aktywności psychomotorycznej i działanie przeciwmuskarynowe.
A Badania kliniczne
Doustne podanie hydroksyzyny: Poniższa tabela zawiera działania niepożądane, które wystąpiły u co najmniej 1% pacjentów, zgłoszone w badaniach klinicznych nad hydroksyzyną, kontrolowanych placebo. W badaniach uczestniczyło 735 pacjentów przyjmujących hydroksyzynę w dawce 50 mg/dobę oraz 630 osób przyjmujących placebo.
Działanie niepożądane Działanie niepożądane po zastosowaniu hydroksyzyny (%) Działanie niepożądane po zastosowaniu placebo (%) Senność 13,74 2,70 Ból głowy 1,63 1,90 Zmęczenie 1,36 0,63 Suchość w jamie ustnej 1,22 0,63
B Doświadczenia po wprowadzeniu do obrotu
Poniższa lista zawiera działania niepożądane, zgłoszone po wprowadzeniu hydroksyzyny do obrotu.
Działania niepożądane wymieniono według klasyfikacji układów i narządów MedDRA - W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie z malejącym nasileniem. Ocena działań niepożądanych oparta jest na następujących kategoriach częstości występowania.
Bardzo często ( ≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działania niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznana Małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Reakcje nadwrażliwości Bardzo rzadko Anafilaksja Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Pobudzenie, splątanie Rzadko Dezorientacja, omamy Nieznana Agresja, depresja, tiki Zaburzenia układu nerwowego Często Sedacja Niezbyt często Zawroty głowy, bezsenność, drżenie Rzadko Drgawki, dyskineza Nieznana Dystonia, parestezje, omdlenia Zaburzenia oka Rzadko Zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie Nieznana Napad przymusowego patrzenia w górę z rotacją gałek ocznych Zaburzenia serca Rzadko Zatrzymanie akcji serca, migotanie komór, częstoskurcz komorowy Nieznana Wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4), komorowe zaburzenia rytmu serca (np. torsade de pointes) Zaburzenia naczyniowe Rzadko Niedociśnienie tętnicze Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko Skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności Rzadko Zaparcia, wymioty Nieznana Biegunka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Zwiększenie stężenia transaminaz, fosfatazy alkalicznej, bilirubiny i glutamylu Nieznana Zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko Świąd, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowo plamkowa, pokrzywka, zapalenie skóry Bardzo rzadko Obrzęk naczynioworuchowy, wzmożona potliwość, utrwalona wysypka polekowa, ostra uogólniona osutka krostkowa, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa Johnsona Nieznana Zmiany pęcherzowe, np. toksyczna nekroliza naskórka, pemfigoid Zaburzenia nerek i dróg moczowych Rzadko Zatrzymanie moczu Nieznana Trudności w oddawaniu moczu, moczenie mimowolne Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Złe samopoczucie, gorączka Nieznana Astenia, obrzęki Badania diagnostyczne Nieznana Zwiększenie masy ciała
Leczenie lekami przeciwpsychotycznymi może powodować wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca. Podczas leczenia tymi lekami zgłaszano przypadki nagłej śmierci, która mogła wynikać z przyczyn sercowych (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Toksyczność Podanie 60-100 mg hydroksyzyny dziecku w wieku 2 lat nie powodowało zatrucia lub zatrucie było łagodne. Podanie 300 mg hydroksyzyny dziecku w wieku 2 lat spowodowało ciężkie zatrucie. Podanie 1- 1,5 g hydroksyzyny dorosłej osobie spowodowało łagodne zatrucie. Podanie 1,5-2,5 g hydroksyzyny dorosłej osobie spowodowało umiarkowane zatrucie.
Objawy Objawy obserwowane po znacznym przedawkowaniu wiążą się głównie z nadmiernym działaniem przeciwcholinergicznym, depresją lub paradoksalnym pobudzeniem OUN. Należą do nich nudności, wymioty, tachykardia, gorączka, senność, zaburzenia odruchu źrenicznego, drżenie, splątanie lub omamy. Następnie może wystąpić obniżony poziom świadomości, depresja oddechowa, drgawki, niedociśnienie tętnicze lub zaburzenia rytmu serca, w tym bradykardię. Może wystąpić śpiączka i zapaść krążeniowo-oddechowa. Opisywano wydłużenie odstępu QT i poważne zaburzenia rytmu serca ze skutkiem śmiertelnym, w związku z przedawkowaniem neuroleptyków.
Leczenie Wskazane jest leczenie objawowe i podtrzymujące. Jeżeli przyjęta została klinicznie znacząca ilość produktu, można wykonać płukanie żołądka z uprzednią intubacją dotchawiczą. Należy rozważyć podanie węgla aktywnego, jednakże istnieje niewiele danych potwierdzających skuteczność takiego działania. Konieczne jest ścisłe kontrolowanie drożności dróg oddechowych, oddychania i krążenia poprzez ciągły zapis EKG, oraz zapewnienie odpowiedniej podaży tlenu. Monitorowanie akcji serca i ciśnienia tętniczego krwi należy kontynuować przez 24 godziny, do ustąpienia objawów przedawkowania. Wątpliwe jest, by hemodializa lub hemoperfuzja miały jakiekolwiek istotne znaczenie.
Nie istnieje swoista odtrutka. Dane literaturowe wskazują, że podanie fizostygminy w dawce terapeutycznej może prowadzić do silnego, zagrażającego życiu działania przeciwcholinergicznego, opornego na stosowanie innych leków. Nie należy stosować fizostygminy w celu niedopuszczenia do zapadnięcia pacjenta w sen. Jeśli doszło do jednoczesnego zażycia pierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, stosowanie fizostygminy może wywołać drgawki i oporne na leczenie zatrzymanie akcji serca. Fizostygminy należy również unikać u pacjentów z zaburzeniami przewodnictwa w sercu.
U pacjentów z zaburzeniami świadomości należy ustalić, czy nie przyjmowali jednocześnie innych leków lub alkoholu oraz podać im tlen, nalokson, glukozę i tiaminę, jeśli zaistnieje taka konieczność.
Jeśli konieczne jest zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, należy zastosować noradrenalinę lub metaraminol. Nie należy stosować adrenaliny.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki psycholeptyczne, anksjolityki, pochodne difenylometanu, kod ATC: N05BB01
Substancja czynna, chlorowodorek hydroksyzyny, jest pochodną difenylometanu, chemicznie niezwiązaną z fenotiazynami, rezerpiną, meprobamatem czy benzodiazepinami.
Mechanizm działania Chlorowodorek hydroksyzyny nie hamuje czynności kory mózgu. Jego działanie może polegać na hamowaniu aktywności niektórych głównych obszarów podkorowych OUN.
Działanie farmakodynamiczne, skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Silne działanie przeciwhistaminowe i rozszerzające oskrzela chlorowodorku hydroksyzyny zostało udowodnione doświadczalnie i potwierdzone klinicznie. Dodatkowo, wykazano działanie przeciwwymiotne zarówno w próbie apomorfinowej, jak i w próbie veriloidowej. Badania farmakologiczne i kliniczne wskazują, że chlorowodorek hydroksyzyny w dawkach terapeutycznych nie zwiększa wydzielania kwasu żołądkowego ani jego kwasowości, oraz w większości przypadków wykazuje łagodne działanie przeciwwydzielnicze. Wykazano zmniejszenie odczynu bąbel-rumień u zdrowych dorosłych ochotników oraz u dzieci po śródskórnym podaniu histaminy lub antygenów. Wykazano również skuteczność chlorowodorku hydroksyzyny w zmniejszaniu świądu w różnych postaciach pokrzywki, wyprysku i zapalenia skóry.
W niewydolności wątroby, działanie przeciwhistaminowe pojedynczej dawki może się wydłużyć do
Badania zapisów EEG u zdrowych ochotników wykazują działanie anksjolityczno-sedacyjne produktu leczniczego. Działanie anksjolityczne zostało potwierdzone u pacjentów w różnych klasycznych testach psychometrycznych. Polisomnograficzny zapis snu u pacjentów z zaburzeniami lękowymi i bezsennością wykazał wydłużenie całkowitego czasu snu, skrócenie całkowitego czasu przebudzeń w nocy oraz skrócenie czasu zasypiania po podaniu 50 mg w jednej lub kilku dawkach na dobę. U pacjentów z zaburzeniami lękowymi odnotowano zmniejszenie napięcia mięśniowego po zastosowaniu dawki dobowej 3 x 50 mg.
Nie zaobserwowano zaburzeń pamięci. Po 4 tygodniach leczenia pacjentów z zaburzeniami lękowymi nie wystąpiły objawy odstawienia.
Początek działania Działanie przeciwhistaminowe rozpoczyna się mniej więcej po 1 godzinie od podania produktu w postaci doustnej. Działanie sedacyjne rozpoczyna się po 30-45 minutach od podania tabletek. Chl orowodorek hydroksyzyny wykazuje również działanie spazmolityczne i sympatykolityczne. Ma słabe powinowactwo do receptorów muskarynowych. Chl orowodorek hydroksyzyny wykazuje łagodne działanie przeciwbólowe.
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę i przeciwświądowe działanie chlorowodorku hydroksyzyny badano u 12 dzieci (średnia wieku 6,1 ± 4,6 lat) z ciężkim atopowym zapaleniem skóry. Każdemu dziecku podano pojedynczą dawkę doustną 0,7 mg/kg mc. Świąd zmniejszył się znacznie w ciągu 1 do 24 godzin po podaniu dawki, zmniejszenie o ponad 85% trwało od 2 do 12 godzin. Silne działanie przeciwświądowe utrzymuje się nawet wtedy, gdy stężenia substancji czynnej w surowicy są małe (tylko 10% maksymalnych uzyskanych stężeń). U dzieci, działanie biologiczne chlorowodorku hydroksyzyny wydaje się znacznie dłuższe, niż można by przewidzieć na podstawie wartości okresu półtrwania.
Wchłanianie Chl orowodorek hydroksyzyny jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Stężenie maksymalne w osoczu (C max ) jest osiągane w ciągu około dwóch godzin po podaniu doustnym (t max ). Po doustnym podaniu pojedynczych dawek 25 mg i 50 mg u dorosłych, C max
odpowiednio 30 i 70 ng/ml. Szybkość i zakres ekspozycji na chlorowodorek hydroksyzyny są bardzo podobne po podawaniu produktu w postaci tabletek i syropu. Po kolejnej dawce podawanej raz na dobę stężenie wzrasta o 30%. Biodostępność chlorowodorku hydroksyzyny po podaniu doustnym w stosunku do podania domięśniowego wynosi około 80%.
Dystrybucja Chl orowodorek hydroksyzyny jest szeroko dystrybuowany w organizmie i na ogół osiąga większe stężenia w tkankach niż w osoczu. Pozorna objętość dystrybucji u dorosłych wynosi 7 do 16 l/kg mc. Chl orowodorek hydroksyzyny przenika do skóry po podaniu doustnym. Stężenie hydroksyzyny w skórze jest większe niż w surowicy, zarówno po pojedynczym, jak i po wielokrotnym podaniu. Chl orowodorek hydroksyzyny przechodzi przez barierę krew-mózg oraz barierę łożyskową, osiągając większe stężenie w organizmie płodu niż u matki.
Metabolizm Chl orowodorek hydroksyzyny jest w znacznym stopniu metabolizowany. W powstawaniu głównego metabolitu - cetyryzyny , będącej kwasem karboksylowym (45% dawki doustnej), bierze udział dehydrogenaza alkoholowa. Metabolit ten wywiera istotne działanie blokujące na obwodowe receptory H 1 . Zidentyfikowano kilka innych metabolitów, w tym metabolit N-dealkilowany oraz metabolit O-dealkilowany o 59-godzinnym okresie półtrwania w osoczu. Ich metabolizm zachodzi głównie przy udziale CYP3A4/5.
Eliminacja Okres półtrwania hydroksyzyny u dorosłych wynosi około 14 godzin (zakres: 7 - 20 godzin). Okres półtrwania głównego metabolitu, cetyryzyny, u dorosłych wynosi około 10 godzin. Klirens osoczowy (CL/F) po podaniu doustnym, określony w badaniach, wynosi 13 ml/min/kg mc. Jedynie 0,8% doustnej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Cetyryzyna jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej (25% dawki doustnej chlorowodorku hydroksyzyny).
Populacje szczególne
Osoby w podeszłym wieku Farmakokinetykę hydroksyzyny badano u 9 zdrowych osób w podeszłym wieku (69,5 ± 3,7 lat) po doustnym podaniu pojedynczej dawki 0,7 mg/kg mc. Okres półtrwania w fazie eliminacji hydroksyzyny był wydłużony do 29 godzin, a pozorna objętość dystrybucji była zwiększona do 22,5 l/kg mc. Zaleca się zmniejszenie dawki dobowej hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę hydroksyzyny oceniano u 12 dzieci (6,1 ± 4,6 lat; 22,0 ± 12,0 kg mc.) po podaniu pojedynczej dawki 0,7 mg/kg mc. Klirens osoczowy, wyliczony na kg mc., był około 2,5 razy większy niż u dorosłych. Okres półtrwania był krótszy niż u dorosłych. Wynosił on około 4 godzin u rocznych niemowląt oraz 11 godzin u czternastolatków. U dzieci konieczne jest dostosowanie dawki (patrz punkt 4.2).
Zaburzenie czynności wątroby U pacjentów z wtórną niewydolnością wątroby spowodowaną pierwotną żółciową marskością wątroby, klirens osoczowy produktu leczniczego wynosił 66% klirensu osób zdrowych. Okres półtrwania był wydłużony do 37 godzin, a stężenie metabolitu, cetyryzyny, w surowicy było większe niż u młodych osób z prawidłową czynnością wątroby.
Zaburzenie czynności nerek Farmakokinetykę hydroksyzyny badano u 8 pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny: 24 ± 7 ml/min). Zakres ekspozycji (AUC) na hydroksyzynę nie uległ istotnej zmianie, natomiast na metabolit, cetyryzynę, zwiększył się około 5-krotnie. Metabolit ten nie jest skutecznie usuwany za pomocą hemodializy. Aby uniknąć znacznego gromadzenia się metabolitu po podaniu wielokrotnym dawek chlorowodorku hydroksyzyny, należy zmniejszyć dawkę dobową produktu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.2).
U szczurów i królików, obserwowano wady rozwojowe płodu i poronienia po zastosowaniu hydroksyzyny dawkach 50 mg/kg mc.
W wyizolowanych włóknach Purkiniego psa hydroksyzyna w stężeniu 3 μM wydłużała czas trwania potencjału czynnościowego, co wskazuje na istnienie interakcji z kanałami potasowymi zaangażowanymi w fazę repolaryzacji. Dla większego stężenia, 30 μM, stwierdzono znaczne skrócenie czasu trwania potencjału czynnościowego, co wskazuje na możliwość interakcji z prądami wapniowymi (lub) sodowymi. Chlorowodorek hydroksyzyny powodował hamowanie prądu potasowego (IKr) w kanałach hERG wyizolowanych z komórek ssaków, w stężeniu IC50 wynoszącym 0,62 μM, co stanowi stężenie od 10 do 60 razy większe niż stężenia terapeutyczne. Dodatkowo, stężenia chlorowodorku hydroksyzyny konieczne do wywołania wpływu na elektrofizjologię mięśnia sercowego są od 10 do 100 razy większe niż stężenia konieczne do blokowania receptorów H telemetrii, chlorowodorek hydroksyzyny i jego enancjomery wywoływały podobne profile objawów sercowych, chociaż występowały pewne drobne różnice. W pierwszym badaniu telemetrycznym u psów, chlorowodorek hydroksyzyny (21 mg/kg mc. doustnie) nieznacznie zwiększał ciśnienie tętnicze, przyspieszał akcję serca oraz powodował skrócenie odstępów PR i QT. Nie stwierdzono, by wpływał na zespół QRS czy odstęp QTc, w związku z czym podczas stosowania normalnych dawek terapeutycznych jest mało prawdopodobne, by te niewielkie zmiany miały jakiekolwiek znaczenie kliniczne.
Podobny wpływ na częstość akcji serca i odstęp PR obserwowano w drugim badaniu telemetrycznym u psów, w którym potwierdzono brak wpływu chlorowodorku hydroksyzyny na odstęp QTc po podaniu pojedynczej doustnej dawki do 36 mg/kg mc.
Rdzeń tabletki: Laktoza jednowodna Wapnia fosforan Skrobia żelowana kukurydziana Sodu laurylosiarczan Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka: Tytanu dwutlenek (E 171) Hypromeloza 5 mPas Makrogol 400
Nie dotyczy.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
25, 30 lub 100 tabletek: blistry z PVDC/PVC/Aluminium.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Hydroxyzine Orion, 10 mg: Pozwolenie nr: 23689 Hydroxyzine Orion, 20 mg: Pozwolenie nr: 23690
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.01.2017
26.05.2021
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Hydroxyzine Orion, 10 mg, tabletki powlekane Hydroxyzine Orion, 25 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Tabletki 10 mg Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg hydroks yz yny chlorowodorku.
Tabletki 25 mg Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg hydroks yz yny chlorowodorku.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Tabletki 10 mg Każda 10 mg tabletka powlekana zawiera 53,3 mg laktozy (w postaci jednowodnej).
Tabletki 25 mg Każda 25 mg tabletka powlekana zawiera 133,2 mg laktozy (w postaci jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Tabletki 10 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy 5,5 mm, gładkie po obu stronach.
Tabletki 25 mg: białe lub prawie białe, obustronnie wypukłe, okrągłe tabletki powlekane o średnicy
Tabletkę o mocy 25 mg można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Objawowe leczenie lęku u dorosłych, gdy zastosowanie alternatywnych leków nie jest wskazane.
Objawowe leczenie świądu i pokrzywki.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawkę produktu leczniczego Hydroxyzine Orion należy dostosować indywidualnie do potrzeby pacjenta i stosować produkt w najmniejszej skutecznej dawce, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Świąd i pokrzywka
Dorośli i młodzież (w wieku ≥12 lat): Dawka początkowa: 25 mg do 50 mg wieczorem. Dzieci (w wieku ≥5 do 11 lat):
Objawowe leczenie lęku u dorosłych
Dorośli:
Wszystkie wskazania: Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci korzystne może być podzielenie dawki dobowej na 2 lub 3 dawki. Ponieważ tabletek o mocy 10 mg nie można podzielić na dwie równe dawki, jeśli konieczne jest podanie dawki mniejszej niż 10 mg, lub gdy pacjent nie może połknąć tabletki, należy zastosować inne odpowiednie moce i postaci farmaceutyczne produktów leczniczych zawierających hydroksyzynę.
U dorosłych i u dzieci o masie ciała 40 kg lub powyżej, maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa u dzieci o masie ciała do 40 kg wynosi 2 mg/kg mc./dobę.
Farmakoterapię lęku i niepokoju należy zawsze traktować jako leczenie uzupełniające. Jeśli to możliwe, leczenie powinno być rozpoczęte, prowadzone oraz zakończone przez tego samego lekarza.
Specjalne grupy pacjentów
Dawkę należy dostosować w podanym zakresie dawek, zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie.
Osoby w podeszłym wieku Ze względu na przedłużone działanie zaleca się, aby u osób w podeszłym wieku rozpocząć leczenie od połowy zalecanej dawki. U osób w podeszłym wieku należy zastosować najmniejszą możliwą dawkę. Maksymalna dawka dobowa u osób w podeszłym wieku wynosi 50 mg na dobę (patrz punkt 4.4). Należy stale oceniać wyniki oraz potrzebę leczenia.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę hydroksyzyny, ze względu na zmniejszone wydalanie jej metabolitu, cetyryzyny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność oraz rozważyć zmniejszenie dawki.
Sposób podawania Tabletki należy połykać, popijając odpowiednią ilością wody. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
4.3 Przeciwwskazania
Produktu leczniczego Hydroxyzine Orion nie należy stosować u pacjentów z: - nadwrażliwością na substancję czynną, cetyryzynę lub inne pochodne piperazyny, aminofilinę, etylenodiaminę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - porfirią. - u kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią (patrz punkt 4.6). - pacjentów ze znanym nabytym lub wrodzonym wydłużeniem odstępu QT. - pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym ze stwierdzoną chorobą układu krążenia, znaczącymi zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), nagłą śmiercią sercową w rodzinie, znaczącą bradykardią, stosujący jednocześnie leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkty 4.4 i 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy zachować ostrożność podając produkt leczniczy Hydroxyzine Orion pacjentom ze zwiększonym ryzykiem występowania drgawek.
Młodsze dzieci są bardziej narażone na występowanie działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) (patrz punkt 4.8). U dzieci częściej niż u osób dorosłych zgłaszano występowanie drgawek.
Ze względu na możliwe działanie przeciwcholinergiczne, należy zachować ostrożność podczas leczenia w następujących przypadkach: - osoby w podeszłym wieku, - pacjenci z jaskrą, - pacjenci z zatrzymaniem moczu, - osoby z osłabioną perystaltyką przewodu pokarmowego, - nużliwość mięśni, - otępienie.
Wpływ na układ krążenia Stosowanie hydroksyzyny było związane z wydłużeniem odstępu QT w elektrokardiogramie. W okresie po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentów przyjmujących hydroksyzynę zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. U większości tych pacjentów występowały inne czynniki ryzyka, takie jak zaburzenia elektrolitowe oraz jednoczesne stosowanie innych leków, które mogły przyczynić się do wystąpienia tych zdarzeń (patrz punkt 4.8). Hydroksyzynę należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Leczenie hydroksyzyną należy przerwać, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe, które mogą być związane z zaburzeniami rytmu serca. Pacjenci powinni natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy poinstruować pacjentów, by niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy związane z sercem.
Wpływ na układ naczyniowo-mózgowy W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych przeprowadzonych u pacjentów z otępieniem, stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, obserwowano około 3-krotne zwiększenie ryzyka wystąpienia zdarzeń naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka dla innych leków przeciwpsychotycznych ani innych populacji pacjentów. Hydroksyzynę należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie zaleca się stosowania hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszoną eliminację hydroksyzyny w tej grupie pacjentów, w porównaniu do pacjentów dorosłych, oraz ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (np. działanie przeciwcholinergiczne) (patrz punkty 4.2 i 4.8).
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Hydroxyzine Orion (patrz punkt 4.2).
Po zastosowaniu dużych dawek może wystąpić suchość błony śluzowej jamy ustnej. Należy uprzedzić pacjentów o tym ryzyku i zalecić dbałość o higienę jamy ustnej i zębów.
Może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania produktu leczniczego Hydroxyzine Orion, jeśli podaje się go razem z innymi lekami wpływającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) lub z lekami o właściwościach przeciwcholinergicznych (patrz punkt 4.5). Podczas stosowania hydroksyzyny należy unikać picia alkoholu (patrz punkt 4.5).
Leczenie należy przerwać na co najmniej 5 dni przed wykonaniem skórnych testów alergicznych lub testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, aby uniknąć wpływu hydroksyzyny na wyniki tych badań (patrz punkt 4.5).
Substancje pomocnicze Produkt leczniczy Hydroxyzine Orion zawiera laktozę (patrz punkt 6.1). Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Połączenia przeciwwskazane:
Jednoczesne stosowanie hydroksyzyny z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np. z lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid), klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi (np. haloperydol), niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. cytalopram, escytalopram), niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina, hydroksychlorochina), niektórymi antybiotykami (np. erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna), niektórymi lekami przeciwgrzybiczymi (np. pentamidyna), niektórymi lekami stosowanymi w chorobach układu pokarmowego (np. prukalopryd), niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu raka (np. toremifen, wandetanib), metadonem, zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca. Z tego względu jednoczesne stosowanie tych leków jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Połączenia niezalecane:
Betahistyna i inhibitory cholinoesterazy Hydroksyzyna działa antagonistycznie do betahistyny oraz inhibitorów cholinoesterazy.
Testy alergiczne Leczenie należy przerwać na co najmniej 5 dni przed wykonaniem testów alergicznych lub testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, aby uniknąć wpływu hydroksyzyny na wyniki tych badań.
Inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO) Należy unikać równoczesnego podawania hydroksyzyny z inhibitorami MAO.
Połączenia wymagające zachowania ostrożności:
Leki wywołujące bradykardię i hipokaliemię Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami wywołującymi bradykardię i hipokaliemię.
Leki wpływające depresyjnie na OUN Należy poinformować pacjenta, że hydroksyzyna może nasilać działanie leków wpływających depresyjnie na OUN lub leków wykazujących działanie przeciwcholinergiczne. Dawkę należy dostosować indywidualnie do reakcji pacjenta.
Alkohol Alkohol nasila działanie hydroksyzyny.
Adrenalina Hydroksyzyna przeciwdziała wzrostowi ciśnienia krwi, wywołanemu działaniem adrenaliny.
Fenytoina U szczurów hydroksyzyna zmniejszała przeciwdrgawkowe działanie fenytoiny.
Cymetydyna Wykazano, że podanie 600 mg cymetydyny dwa razy na dobę powodowało zwiększenie stężenia hydroksyzyny w osoczu o 36% oraz zmniejszenie maksymalnego stężenia
cetyryzyny o 20%.
Substraty izoenzymu CYP2D6 Hydroksyzyna jest inhibitorem CYP2D6 (Ki: 3,9 μM: 1,7 μg/ml) i w dużych dawkach może powodować interakcje z substratami izoenzymu CYP2D6: - beta-adrenolitykami (metoprolol, propafenon, tymolol); - selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny, SSRI (fluoksetyna, fluwoksamina); - lekami przeciwdepresyjnymi (amitryptylina, klomipramina, dezypramina, duloksetyna, imipramina, paroksetyna, wenlafaksyna); - lekami przeciwpsychotycznymi (arypiprazol, haloperydol, rysperydon, tiorydazyna); - kodeiną, dekstrometorfanem, flekainidem, meksyletyną, ondasetronem, tamoksyfenem, tramadolem.
UDP-glukuronylotransferaza i cytochrom P450 Jest mało prawdopodobne, aby hydroksyzyna wpływała niekorzystnie na metabolizm leków, które są substratami dla izoenzymów 2C9, 2C19 i 3A4 cytochromu P450 oraz dla UDP-glukuronylotransferazy.
Inhibitory CYP3A4/5 Hydroksyzyna jest metabolizowana przez dehydrogenazę alkoholową oraz CYP3A4/5. Podczas jednoczesnego stosowania leków, o których wiadomo, że są silnymi inhibitorami tych enzymów, można spodziewać się zwiększenia stężenia hydroksyzyny we krwi. Przykładami silnych inhibitorów CYP3A4/5 są: telitromycyna, klarytromycyna, delawirdyna, styrypentol, ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol i niektóre inhibitory proteazy HIV, w tym atazanawir, indynawir, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, lopinawir/rytonawir, sakwinawir/rytonawir i typranawir/rytonawir. Przykładami silnych inhibitorów dehydrogenazy alkoholowej są disulfiram i metronidazol. Nie oczekuje się interakcji hydroksyzyny z substratami CYP3A4/5.
Tiazydowe leki moczopędne Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe, takimi jak tiazydowe leki moczopędne (hipokaliemia), ponieważ mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia opornych na leczenie zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Produkt leczniczy Hydroxyzine Orion jest przeciwwskazany w okresie ciąży.
Nie ma lub istnieją ograniczone dane, dotyczące stosowania hydroksyzyny u kobiet w ciąży. Hydroksyzyna przenika przez barierę łożyskową, osiągając większe stężenie w organizmie płodu, niż u matki. U noworodków, których matki otrzymywały hydroksyzynę w ciąży i (lub) podczas porodu, obserwowano następujące objawy bezpośrednio lub kilka godzin po urodzeniu: hipotonię, zaburzenia ruchowe, w tym zaburzenia pozapiramidowe, ruchy kloniczne, depresję OUN, niedotlenienie noworodka lub zatrzymanie moczu. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią
Jeżeli leczenie produktem leczniczym Hydroxyzine Orion jest konieczne, karmienie piersią należy przerwać.
Cetyryzyna, główny metabolit hydroksyzyny, przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono standardowych badań dotyczących przenikania hydroksyzyny do mleka kobiecego, jednak obserwowano ciężkie działania niepożądane u noworodków i niemowląt karmionych piersią przez matki leczone hydroksyzyną. Dlatego też, produkt leczniczy Hydroxyzine Orion jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią.
Płodność
Nie ma informacji, dotyczących wpływu hydroksyzyny na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Hydroksyzyna wywiera umiarkowany do znacznego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy uprzedzić pacjentów, że ich zdolność do wykonywania czynności wymagających koncentracji uwagi lub koordynacji fizycznej, takich jak prowadzenie pojazdów oraz obsługiwanie maszyn, może być zaburzona.
4.8 Działania niepożądane
Najczęstszym działaniem niepożądanym leków przeciwhistaminowych jest depresja ośrodkowego układu nerwowego. Objawy wahają się od niewielkiej senności do głębokiego snu i obejmują znużenie, zawroty głowy i brak koordynacji. W pojedynczych przypadkach może wystąpić paradoksalne pobudzenie, zwłaszcza po zastosowaniu dużych dawek u dzieci i osób w podeszłym wieku. Jeśli wystąpią działania niepożądane typu uspokojenia, mogą one zmniejszyć się po kilku dniach leczenia. Inne, częste działania niepożądane obejmują działanie przeciwcholinergiczne, reakcje nadwrażliwości, ból głowy, zaburzenia aktywności psychomotorycznej i działanie przeciwmuskarynowe.
A Badania kliniczne
Doustne podanie hydroksyzyny: Poniższa tabela zawiera działania niepożądane, które wystąpiły u co najmniej 1% pacjentów, zgłoszone w badaniach klinicznych nad hydroksyzyną, kontrolowanych placebo. W badaniach uczestniczyło 735 pacjentów przyjmujących hydroksyzynę w dawce 50 mg/dobę oraz 630 osób przyjmujących placebo.
Działanie niepożądane Działanie niepożądane po zastosowaniu hydroksyzyny (%) Działanie niepożądane po zastosowaniu placebo (%) Senność 13,74 2,70 Ból głowy 1,63 1,90 Zmęczenie 1,36 0,63 Suchość w jamie ustnej 1,22 0,63
B Doświadczenia po wprowadzeniu do obrotu
Poniższa lista zawiera działania niepożądane, zgłoszone po wprowadzeniu hydroksyzyny do obrotu.
Działania niepożądane wymieniono według klasyfikacji układów i narządów MedDRA - W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie z malejącym nasileniem. Ocena działań niepożądanych oparta jest na następujących kategoriach częstości występowania.
Bardzo często ( ≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często ( ≥1/1000 do <1/100) Rzadko ( ≥1/10 000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działania niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznana Małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Reakcje nadwrażliwości Bardzo rzadko Anafilaksja Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Pobudzenie, splątanie Rzadko Dezorientacja, omamy Nieznana Agresja, depresja, tiki Zaburzenia układu nerwowego Często Sedacja Niezbyt często Zawroty głowy, bezsenność, drżenie Rzadko Drgawki, dyskineza Nieznana Dystonia, parestezje, omdlenia Zaburzenia oka Rzadko Zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie Nieznana Napad przymusowego patrzenia w górę z rotacją gałek ocznych Zaburzenia serca Rzadko Zatrzymanie akcji serca, migotanie komór, częstoskurcz komorowy Nieznana Wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4), komorowe zaburzenia rytmu serca (np. torsade de pointes) Zaburzenia naczyniowe Rzadko Niedociśnienie tętnicze Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko Skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności Rzadko Zaparcia, wymioty Nieznana Biegunka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Zwiększenie stężenia transaminaz, fosfatazy alkalicznej, bilirubiny i glutamylu Nieznana Zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko Świąd, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowo plamkowa, pokrzywka, zapalenie skóry Bardzo rzadko Obrzęk naczynioworuchowy, wzmożona potliwość, utrwalona wysypka polekowa, ostra uogólniona osutka krostkowa, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa Johnsona Nieznana Zmiany pęcherzowe, np. toksyczna nekroliza naskórka, pemfigoid Zaburzenia nerek i dróg moczowych Rzadko Zatrzymanie moczu Nieznana Trudności w oddawaniu moczu, moczenie mimowolne Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Złe samopoczucie, gorączka Nieznana Astenia, obrzęki Badania diagnostyczne Nieznana Zwiększenie masy ciała
Leczenie lekami przeciwpsychotycznymi może powodować wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca. Podczas leczenia tymi lekami zgłaszano przypadki nagłej śmierci, która mogła wynikać z przyczyn sercowych (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Toksyczność Podanie 60-100 mg hydroksyzyny dziecku w wieku 2 lat nie powodowało zatrucia lub zatrucie było łagodne. Podanie 300 mg hydroksyzyny dziecku w wieku 2 lat spowodowało ciężkie zatrucie. Podanie 1- 1,5 g hydroksyzyny dorosłej osobie spowodowało łagodne zatrucie. Podanie 1,5-2,5 g hydroksyzyny dorosłej osobie spowodowało umiarkowane zatrucie.
Objawy Objawy obserwowane po znacznym przedawkowaniu wiążą się głównie z nadmiernym działaniem przeciwcholinergicznym, depresją lub paradoksalnym pobudzeniem OUN. Należą do nich nudności, wymioty, tachykardia, gorączka, senność, zaburzenia odruchu źrenicznego, drżenie, splątanie lub omamy. Następnie może wystąpić obniżony poziom świadomości, depresja oddechowa, drgawki, niedociśnienie tętnicze lub zaburzenia rytmu serca, w tym bradykardię. Może wystąpić śpiączka i zapaść krążeniowo-oddechowa. Opisywano wydłużenie odstępu QT i poważne zaburzenia rytmu serca ze skutkiem śmiertelnym, w związku z przedawkowaniem neuroleptyków.
Leczenie Wskazane jest leczenie objawowe i podtrzymujące. Jeżeli przyjęta została klinicznie znacząca ilość produktu, można wykonać płukanie żołądka z uprzednią intubacją dotchawiczą. Należy rozważyć podanie węgla aktywnego, jednakże istnieje niewiele danych potwierdzających skuteczność takiego działania. Konieczne jest ścisłe kontrolowanie drożności dróg oddechowych, oddychania i krążenia poprzez ciągły zapis EKG, oraz zapewnienie odpowiedniej podaży tlenu. Monitorowanie akcji serca i ciśnienia tętniczego krwi należy kontynuować przez 24 godziny, do ustąpienia objawów przedawkowania. Wątpliwe jest, by hemodializa lub hemoperfuzja miały jakiekolwiek istotne znaczenie.
Nie istnieje swoista odtrutka. Dane literaturowe wskazują, że podanie fizostygminy w dawce terapeutycznej może prowadzić do silnego, zagrażającego życiu działania przeciwcholinergicznego, opornego na stosowanie innych leków. Nie należy stosować fizostygminy w celu niedopuszczenia do zapadnięcia pacjenta w sen. Jeśli doszło do jednoczesnego zażycia pierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, stosowanie fizostygminy może wywołać drgawki i oporne na leczenie zatrzymanie akcji serca. Fizostygminy należy również unikać u pacjentów z zaburzeniami przewodnictwa w sercu.
U pacjentów z zaburzeniami świadomości należy ustalić, czy nie przyjmowali jednocześnie innych leków lub alkoholu oraz podać im tlen, nalokson, glukozę i tiaminę, jeśli zaistnieje taka konieczność.
Jeśli konieczne jest zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, należy zastosować noradrenalinę lub metaraminol. Nie należy stosować adrenaliny.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki psycholeptyczne, anksjolityki, pochodne difenylometanu, kod ATC: N05BB01
Substancja czynna, chlorowodorek hydroksyzyny, jest pochodną difenylometanu, chemicznie niezwiązaną z fenotiazynami, rezerpiną, meprobamatem czy benzodiazepinami.
Mechanizm działania Chlorowodorek hydroksyzyny nie hamuje czynności kory mózgu. Jego działanie może polegać na hamowaniu aktywności niektórych głównych obszarów podkorowych OUN.
Działanie farmakodynamiczne, skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Silne działanie przeciwhistaminowe i rozszerzające oskrzela chlorowodorku hydroksyzyny zostało udowodnione doświadczalnie i potwierdzone klinicznie. Dodatkowo, wykazano działanie przeciwwymiotne zarówno w próbie apomorfinowej, jak i w próbie veriloidowej. Badania farmakologiczne i kliniczne wskazują, że chlorowodorek hydroksyzyny w dawkach terapeutycznych nie zwiększa wydzielania kwasu żołądkowego ani jego kwasowości, oraz w większości przypadków wykazuje łagodne działanie przeciwwydzielnicze. Wykazano zmniejszenie odczynu bąbel-rumień u zdrowych dorosłych ochotników oraz u dzieci po śródskórnym podaniu histaminy lub antygenów. Wykazano również skuteczność chlorowodorku hydroksyzyny w zmniejszaniu świądu w różnych postaciach pokrzywki, wyprysku i zapalenia skóry.
W niewydolności wątroby, działanie przeciwhistaminowe pojedynczej dawki może się wydłużyć do
Badania zapisów EEG u zdrowych ochotników wykazują działanie anksjolityczno-sedacyjne produktu leczniczego. Działanie anksjolityczne zostało potwierdzone u pacjentów w różnych klasycznych testach psychometrycznych. Polisomnograficzny zapis snu u pacjentów z zaburzeniami lękowymi i bezsennością wykazał wydłużenie całkowitego czasu snu, skrócenie całkowitego czasu przebudzeń w nocy oraz skrócenie czasu zasypiania po podaniu 50 mg w jednej lub kilku dawkach na dobę. U pacjentów z zaburzeniami lękowymi odnotowano zmniejszenie napięcia mięśniowego po zastosowaniu dawki dobowej 3 x 50 mg.
Nie zaobserwowano zaburzeń pamięci. Po 4 tygodniach leczenia pacjentów z zaburzeniami lękowymi nie wystąpiły objawy odstawienia.
Początek działania Działanie przeciwhistaminowe rozpoczyna się mniej więcej po 1 godzinie od podania produktu w postaci doustnej. Działanie sedacyjne rozpoczyna się po 30-45 minutach od podania tabletek. Chl orowodorek hydroksyzyny wykazuje również działanie spazmolityczne i sympatykolityczne. Ma słabe powinowactwo do receptorów muskarynowych. Chl orowodorek hydroksyzyny wykazuje łagodne działanie przeciwbólowe.
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę i przeciwświądowe działanie chlorowodorku hydroksyzyny badano u 12 dzieci (średnia wieku 6,1 ± 4,6 lat) z ciężkim atopowym zapaleniem skóry. Każdemu dziecku podano pojedynczą dawkę doustną 0,7 mg/kg mc. Świąd zmniejszył się znacznie w ciągu 1 do 24 godzin po podaniu dawki, zmniejszenie o ponad 85% trwało od 2 do 12 godzin. Silne działanie przeciwświądowe utrzymuje się nawet wtedy, gdy stężenia substancji czynnej w surowicy są małe (tylko 10% maksymalnych uzyskanych stężeń). U dzieci, działanie biologiczne chlorowodorku hydroksyzyny wydaje się znacznie dłuższe, niż można by przewidzieć na podstawie wartości okresu półtrwania.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Chl orowodorek hydroksyzyny jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Stężenie maksymalne w osoczu (C max ) jest osiągane w ciągu około dwóch godzin po podaniu doustnym (t max ). Po doustnym podaniu pojedynczych dawek 25 mg i 50 mg u dorosłych, C max
odpowiednio 30 i 70 ng/ml. Szybkość i zakres ekspozycji na chlorowodorek hydroksyzyny są bardzo podobne po podawaniu produktu w postaci tabletek i syropu. Po kolejnej dawce podawanej raz na dobę stężenie wzrasta o 30%. Biodostępność chlorowodorku hydroksyzyny po podaniu doustnym w stosunku do podania domięśniowego wynosi około 80%.
Dystrybucja Chl orowodorek hydroksyzyny jest szeroko dystrybuowany w organizmie i na ogół osiąga większe stężenia w tkankach niż w osoczu. Pozorna objętość dystrybucji u dorosłych wynosi 7 do 16 l/kg mc. Chl orowodorek hydroksyzyny przenika do skóry po podaniu doustnym. Stężenie hydroksyzyny w skórze jest większe niż w surowicy, zarówno po pojedynczym, jak i po wielokrotnym podaniu. Chl orowodorek hydroksyzyny przechodzi przez barierę krew-mózg oraz barierę łożyskową, osiągając większe stężenie w organizmie płodu niż u matki.
Metabolizm Chl orowodorek hydroksyzyny jest w znacznym stopniu metabolizowany. W powstawaniu głównego metabolitu - cetyryzyny , będącej kwasem karboksylowym (45% dawki doustnej), bierze udział dehydrogenaza alkoholowa. Metabolit ten wywiera istotne działanie blokujące na obwodowe receptory H 1 . Zidentyfikowano kilka innych metabolitów, w tym metabolit N-dealkilowany oraz metabolit O-dealkilowany o 59-godzinnym okresie półtrwania w osoczu. Ich metabolizm zachodzi głównie przy udziale CYP3A4/5.
Eliminacja Okres półtrwania hydroksyzyny u dorosłych wynosi około 14 godzin (zakres: 7 - 20 godzin). Okres półtrwania głównego metabolitu, cetyryzyny, u dorosłych wynosi około 10 godzin. Klirens osoczowy (CL/F) po podaniu doustnym, określony w badaniach, wynosi 13 ml/min/kg mc. Jedynie 0,8% doustnej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Cetyryzyna jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej (25% dawki doustnej chlorowodorku hydroksyzyny).
Populacje szczególne
Osoby w podeszłym wieku Farmakokinetykę hydroksyzyny badano u 9 zdrowych osób w podeszłym wieku (69,5 ± 3,7 lat) po doustnym podaniu pojedynczej dawki 0,7 mg/kg mc. Okres półtrwania w fazie eliminacji hydroksyzyny był wydłużony do 29 godzin, a pozorna objętość dystrybucji była zwiększona do 22,5 l/kg mc. Zaleca się zmniejszenie dawki dobowej hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę hydroksyzyny oceniano u 12 dzieci (6,1 ± 4,6 lat; 22,0 ± 12,0 kg mc.) po podaniu pojedynczej dawki 0,7 mg/kg mc. Klirens osoczowy, wyliczony na kg mc., był około 2,5 razy większy niż u dorosłych. Okres półtrwania był krótszy niż u dorosłych. Wynosił on około 4 godzin u rocznych niemowląt oraz 11 godzin u czternastolatków. U dzieci konieczne jest dostosowanie dawki (patrz punkt 4.2).
Zaburzenie czynności wątroby U pacjentów z wtórną niewydolnością wątroby spowodowaną pierwotną żółciową marskością wątroby, klirens osoczowy produktu leczniczego wynosił 66% klirensu osób zdrowych. Okres półtrwania był wydłużony do 37 godzin, a stężenie metabolitu, cetyryzyny, w surowicy było większe niż u młodych osób z prawidłową czynnością wątroby.
Zaburzenie czynności nerek Farmakokinetykę hydroksyzyny badano u 8 pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny: 24 ± 7 ml/min). Zakres ekspozycji (AUC) na hydroksyzynę nie uległ istotnej zmianie, natomiast na metabolit, cetyryzynę, zwiększył się około 5-krotnie. Metabolit ten nie jest skutecznie usuwany za pomocą hemodializy. Aby uniknąć znacznego gromadzenia się metabolitu po podaniu wielokrotnym dawek chlorowodorku hydroksyzyny, należy zmniejszyć dawkę dobową produktu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
U szczurów i królików, obserwowano wady rozwojowe płodu i poronienia po zastosowaniu hydroksyzyny dawkach 50 mg/kg mc.
W wyizolowanych włóknach Purkiniego psa hydroksyzyna w stężeniu 3 μM wydłużała czas trwania potencjału czynnościowego, co wskazuje na istnienie interakcji z kanałami potasowymi zaangażowanymi w fazę repolaryzacji. Dla większego stężenia, 30 μM, stwierdzono znaczne skrócenie czasu trwania potencjału czynnościowego, co wskazuje na możliwość interakcji z prądami wapniowymi (lub) sodowymi. Chlorowodorek hydroksyzyny powodował hamowanie prądu potasowego (IKr) w kanałach hERG wyizolowanych z komórek ssaków, w stężeniu IC50 wynoszącym 0,62 μM, co stanowi stężenie od 10 do 60 razy większe niż stężenia terapeutyczne. Dodatkowo, stężenia chlorowodorku hydroksyzyny konieczne do wywołania wpływu na elektrofizjologię mięśnia sercowego są od 10 do 100 razy większe niż stężenia konieczne do blokowania receptorów H telemetrii, chlorowodorek hydroksyzyny i jego enancjomery wywoływały podobne profile objawów sercowych, chociaż występowały pewne drobne różnice. W pierwszym badaniu telemetrycznym u psów, chlorowodorek hydroksyzyny (21 mg/kg mc. doustnie) nieznacznie zwiększał ciśnienie tętnicze, przyspieszał akcję serca oraz powodował skrócenie odstępów PR i QT. Nie stwierdzono, by wpływał na zespół QRS czy odstęp QTc, w związku z czym podczas stosowania normalnych dawek terapeutycznych jest mało prawdopodobne, by te niewielkie zmiany miały jakiekolwiek znaczenie kliniczne.
Podobny wpływ na częstość akcji serca i odstęp PR obserwowano w drugim badaniu telemetrycznym u psów, w którym potwierdzono brak wpływu chlorowodorku hydroksyzyny na odstęp QTc po podaniu pojedynczej doustnej dawki do 36 mg/kg mc.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki: Laktoza jednowodna Wapnia fosforan Skrobia żelowana kukurydziana Sodu laurylosiarczan Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka: Tytanu dwutlenek (E 171) Hypromeloza 5 mPas Makrogol 400
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
25, 30 lub 100 tabletek: blistry z PVDC/PVC/Aluminium.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUOrion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Hydroxyzine Orion, 10 mg: Pozwolenie nr: 23689 Hydroxyzine Orion, 20 mg: Pozwolenie nr: 23690
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.01.2017
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO26.05.2021