Irynotekan chlorowodorku QILU

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Irynotekan chlorowodorku QILU, Irinotecani hydrochloridum trihydricum
Nazwa tego leku to Irynotekan chlorowodorku QILU. W dalszej części ulotki lek ten będzie określany jako „Irynotekan” lub „roztwór leku Irynotekan”.
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Irynotekan i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Irynotekan

3. Jak stosować lek Irynotekan

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Irynotekan

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Irynotekan i w jakim celu się go stosuje

Lek Irynotekan należy do grupy leków określanych mianem cytostatyków (leki przeciwnowotworowe).
Jest stosowany w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego i odbytnicy u dorosłych, w skojarzeniu z innymi lekami (np. 5-fluorouracylem/kwasem folinowym, bewacyzumabem, cetuksymabem, kapecytabiną) lub w monoterapii.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Irynotekan

Kiedy nie stosować leku Irynotekan: - jeśli pacjent ma uczulenie na chlorowodorek irynotekanu trójwodny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjent ma jakiekolwiek inne choroby jelit lub miał niedrożność jelit, - jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią (patrz „Ciąża i karmienie piersią”), - jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby, - jeśli u pacjenta występuje bardzo mała liczba krwinek (ciężka niewydolność szpiku kostnego), - jeśli pacjent jest w złym stanie ogólnym (ocena w oparciu o standardy międzynarodowe), - jeśli pacjent przyjmuje preparaty zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum).
W przypadku otrzymywania leku Irynotekan w połączeniu z cetuksymabem, bewacyzumabem lub kapecytabiną należy zapoznać się również z ulotką dołączoną do każdego z tych leków. W przypadku połączeń tych leków mogą istnieć dodatkowe przeciwwskazania.

Ostrzeżenia i środki ostrożności U pacjentów w podeszłym wieku konieczny jest ściślejszy nadzór.
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Irynotekan należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje którakolwiek z wymienionych poniżej sytuacji: - pacjent ma problemy z wątrobą lub żółtaczkę; - u pacjenta występują problemy z nerkami; - pacjent ma astmę; - pacjent był kiedykolwiek poddawany radioterapii; - u pacjenta pojawiła się wcześniej ciężka biegunka lub gorączka po rozpoczęciu leczenia irynotekanem; - pacjent ma problemy z sercem; - pacjent pali papierosy, ma wysokie ciśnienie tętnicze lub duże stężenie cholesterolu, ponieważ te czynniki mogą zwiększać ryzyko chorób serca w trakcie leczenia lekiem Irynotekan; - pacjent niedawno otrzymał lub planowane jest, że otrzyma w najbliższym czasie szczepienie; - pacjent przyjmuje inne leki (patrz „Lek Irynotekan a inne leki”);
Nie zaleca się podawania żywych lub ż ywych atenuowanych szczepionek pacjentom otrzymującym lek Irynotekan, ponieważ może to prowadzić do ciężkich lub śmiertelnych zakażeń. Można podawać zabite lub inaktywowane szczepionki, jednak odpowiedź organizmu na takie szczepionki może być osłabiona. Ponieważ Irynotekan jest lekiem przeciwnowotworowym, będzie podawany pacjentowi na specjalnym oddziale i pod nadzorem lekarza wykwalifikowanego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Personel oddziału udzieli pacjentowi informacji, kiedy zachować szczególną ostrożność w trakcie i po leczeniu. Niniejsza ulotka może pomóc w zapamiętaniu tych informacji.
Należy dokładnie przeczytać poniższe informacje i przestrzegać instrukcji, jeśli u pacjenta wystąpił którykolwiek z wymienionych działań niepożądanych:
Pierwsze 24 godziny po podaniu leku Irynotekan Podczas podawania roztworu leku Irynotekan i w czasie 24 godzin po podaniu u pacjenta mogą wystąpić niektóre z następujących objawów: - biegunka, - pocenia się, - dreszcze, - ból brzucha, - łzawienie, - zaburzenia widzenia, - zawroty głowy, - uczucie osłabienia/złe samopoczucie, - nadmierne wydzielanie śliny.
Termin medyczny określający te objawy to „ostry zespół cholinergiczny”. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast poinformować lekarza lub pielęgniarkę, którzy zastosują konieczne leczenie.
Okres od dnia po zastosowaniu leczenia lekiem Irynotekan do kolejnego cyklu leczenia W tym okresie mogą wystąpić u pacjenta różne objawy, które mogą być poważne i mogą wymagać natychmiastowego leczenia i ścisłej obserwacji.
Biegunka Jeśli u pacjenta pojawi się biegunka po upływie ponad 24 godzin od podania leku Irynotekan („biegunka opóźniona”), jej przebieg może być ciężki. Biegunka często występuje po upływie około 5 dni po podaniu leku. Należy natychmiast rozpocząć leczenie biegunki, które powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem. Natychmiast po wystąpieniu pierwszych luźnych stolców należy:

1. Przyjąć leki przeciwbiegunkowe przepisane przez lekarza, ściśle przestrzegając jego zaleceń.

Leczenia nie wolno zmieniać bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.

2. Natychmiast rozpocząć picie dużych ilości wody i płynów nawadniających (np. woda, woda

sodowa, napoje gazowane, zupy lub doustne środki nawadniające).

3. Natychmiast poinformować lekarza nadzorującego leczenie o wystąpieniu biegunki. W przypadku

gdy kontakt z lekarzem jest niemożliwy, należy skontaktować się z oddziałem szpitalnym nadzorującym leczenie lekiem Irynotekan. Bardzo ważne jest, aby lekarz lub oddział nadzorujący leczenie zostali poinformowani o wystąpieniu biegunki.
Należy niezwłocznie poinformować lekarza lub oddział nadzorujący leczenie, jeśli: - u pacjenta wystąpi gorączka (powyżej 38°C) lub wymioty oraz biegunka; - po 48 godzinach od rozpoczęcia leczenia przeciwbiegunkowego biegunka będzie się nadal utrzymywać.
Uwaga: Nie wolno zażywać żadnych innych leków przeciwbiegunkowych niż zalecone przez lekarza ani przyjmować płynów innych niż wyżej wymienione. Należy postępować według wskazówek lekarza. Leki przeciwbiegunkowe nie powinny być stosowane w celach zapobiegawczych nawet, jeżeli opóźniona biegunka wystąpiła u pacjenta w poprzednich cyklach leczenia.
Nudności i wymioty W razie nudności i (lub) wymiotów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem szpitalnym.
Zmniejszenie liczby białych krwinek Irynotekan może powodować zmniejszenie liczby pewnych białych krwinek, które odgrywają ważną rolę w zwalczaniu zakażeń. Taki stan jest nazywany neutropenią. Neutropenia często występuje podczas leczenia lekiem Irynotekan i jest odwracalna. Lekarz zleci regularne badania krwi pacjenta w celu kontrolowania liczby białych krwinek.
Gorączka Zwiększenie temperatury ciała powyżej 38°C może być oznaką zakażenia, zwłaszcza je śli u pacjenta występuje również biegunka. W razie pojawienia się gorączki (ponad 38°C) należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką w celu zastosowania koniecznego leczenia.
Trudności w oddychaniu Jeśli u pacjenta wystąpią trudności w oddychaniu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Jeśli po powrocie do domu ze szpitala u pacjenta wystąpi jeden lub więcej z wyżej wymienionych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem szpitalnym nadzorującym leczenie lekiem Irynotekan.
Irynotekan a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty. Dotyczy to również leków ziołowych, silnych witamin i minerałów.
Na działanie leku Irynotekan mogą wpływać następujące leki: - karbamazepina, fenobarbital lub fenytoina (stosowana w leczeniu napadów drgawek/ padaczki) -
- ryfampicyna (stosowana w leczeniu gruźlicy) - siarczan atazanawiru (stosowany w leczeniu zakażeń HIV)
- ziele dziurawca (Hypericum perforatum), lek ziołowy. Leków tych nie wolno stosować podczas leczenia lub między cyklami leczenia lekiem Irynotekan, ponieważ może to osłabić działanie leku Irynotekan. - doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, stosowane w celu hamowania krzepnięcia krwi) - szczepionka przeciw żółtej febrze (nie wolno jej podawać, jeśli pacjent jest leczony lekiem Irynotekan) - cyklosporyna i takrolimus (stosowane w celu hamowania czynności układu odpornościowego, np. po przeszczepie narządu).
Jeśli u pacjenta konieczna jest operacja, należy poinformować lekarza lub anestezjologa o leczeniu omawianym lekiem, gdyż może on zmieniać działanie niektórych leków stosowanych podczas operacji.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Pacjentki nie powinny stosować leku Irynotekan w czasie ciąży, chyba że lekarz wyraźnie zaleci takie leczenie. Należy unikać zajścia w ciążę w trakcie leczenia tym lekiem. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety muszą stosować odpowiednie metody antykoncepcji w trakcie leczenia i przez co najmniej trzy miesiące po przyjęciu ostatniej dawki leku Irynotekan. Jeśli pacjentka zajdzie w tym czasie w ciążę, musi natychmiast poinformować o tym lekarza.
Nie wiadomo, czy lek Irynotekan przenika do mleka kobiecego. W trakcie leczenia lekiem Irynotekan nie należy karmić piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W czasie 24 godzin od podania leku Irynotekan u pacjenta mogą wystąpić zawroty głowy lub zaburzenia widzenia. W razie ich wystąpienia nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub maszyn. Lek ten może powodować również inne działania niepożądane wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania narzędzi oraz maszyn. W razie wątpliwości należ y skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Roztwór leku Irynotekan zawiera sorbitol Jeśli u pacjenta stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów, przed przyjęciem tego leku należy skontaktować się z lekarzem.
Lek ten zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Irynotekan

Irynotekan zostanie podany przez lekarza lub pielęgniarkę. Roztwór leku jest podawany we wlewie do żyły (w postaci kroplówki) trwającym od 30 do 90 minut.
Dawkowanie Ilość leku podanego we wlewie zależy od wieku, wzrostu, masy ciała pacjenta oraz jego stanu ogólnego. Zależy także od wszystkich leków, które pacjent przyjmuje w związku z chorobą nowotworową. Lekarz obliczy powierzchnię ciała pacjenta w metrach kwadratowych (m 2 ). Jeśli pacjent otrzymywał wcześniej chemioterapię, zwykle podaje się sam lek Irynotekan w dawce początkowej 350 mg/m 2

Jeśli pacjent nie otrzymywał wcześniej chemioterapii, zwykle podaje się wlew leku w dawce 180 mg/m 2
co dwa tygodnie. Następnie podaje się wlew kwasu folinowego i 5-fluorouracylu (inne leki przeciwnowotworowe).
Jeśli pacjent otrzymuje lek Irynotekan w skojarzeniu z cetuksymabem, leku Irynotekan nie wolno podawać wcześniej niż po upływie 1 godziny od zakończenia wlewu cetuksymabu. Należy stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego dotyczących aktualnego leczenia.
Jeśli pacjent otrzymuje lek Irynotekan w skojarzeniu z bewacyzumabem i (lub) kapecytabiną, należy zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bewacyzumabu i (lub) kapecytabiny.
Podane dawki mogą być dostosowane przez lekarza w zależności od stanu pacjenta oraz występujących u niego działań niepożądanych.
Stosowanie w szczególnych grupach pacjentów Dawka zostanie starannie dobrana u pacjentów w podeszłym wieku i gdy wymagany jest ściślejszy nadzór.
Nie zaleca się stosowania leku Irynotekan u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje zaburzenie genetyczne związane ze zmniejszoną aktywnością enzymu UGT1A1 (transferazy urydyno-difosforano-glukuronozylowej 1A1).
Czas trwania leczenia Leczenie będzie kontynuowane tak długo jak to możliwe. Jeżeli przebieg choroby nowotworowej pogorszy się lub działania niepożądane będą nie do zaakceptowania, leczenie zostanie przerwane.
Kontrolowanie badań krwi W okresie przyjmowania leku Irynotekan u pacjenta będą wykonywane regularne badania krwi w celu kontrolowania leczenia oraz w kierunku działań niepożądanych.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Irynotekan Ponieważ lek Irynotekan podawany jest pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę, którzy mają doświadczenie w tym rodzaju leczenia, prawdopodobieństwo, że pacjent otrzyma za dużą dawkę leku, jest bardzo małe.
W razie jakichkolwiek dalszych pytań dotyczących stosowania tego leku, należy skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, Irynotekan może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Lekarz omówi z pacjentem możliwe działania niepożądane i wytłumaczy ryzyko i korzyści wynikające z leczenia.
Niektóre z działań niepożądanych wymagają zastosowania natychmiastowego leczenia (należy zapoznać się również z informacjami zawartymi w punkcie “Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Pacjent powinien natychmiast poinformować lekarza, jeśli po przyjęciu leku wystąpi u niego którykolwiek z poniższych działań niepożądanych: Jeśli pacjent nie jest w szpitalu, MUSI niezwłocznie zgłosić się do szpitala.  Reakcje alergiczne. Jeśli u pacjenta wystąpi świszczący oddech, trudności w oddychaniu, obrzęk,
wysypka lub świąd (zwłaszcza całego ciała), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką.  Ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne) mogą wystąpić najczęściej w przeciągu minut od wstrzyknięcia leku: wysypka skórna obejmująca zaczerwienienie i świąd skóry, obrzęk rąk, stóp, kostek, twarzy, warg, ust lub gardła (który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu) i pacjent może mieć uczucie, że zaraz zemdleje.
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) - Zmniejszona liczba pewnego rodzaju białych krwinek (neutropenia), która zwiększa ryzyko zakażeń; niedokrwistość - Zmniejszona liczba płytek krwi (ma łopłytkowość), która zwiększa ryzyko powstawania siniaków i występowania krwawień (w leczeniu skojarzonym) - Gorączka i zakażenia (w monoterapii) - Opóźniona ciężka biegunka - Nudności i wymioty - Ból brzucha (w monoterapii) - Brak apetytu, zapalenie błon śluzowych - Wypadanie włosów (włosy odrastają po zakończeniu leczenia) - Przejściowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT, fosfatazy alkalicznej) lub stężenia bilirubiny (w leczeniu skojarzonym)
Często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 pacjentów) - Ostry zespół cholinergiczny: główne objawy to wczesna biegunka i różne inne objawy, takie jak ból brzucha, zaczerwienienie, ból, swędzenie lub łzawienie oczu (zapalenie spojówek), katar (nieżyt nosa), niskie ciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionoś nych, pocenie się, dreszcze, uczucie ogólnego złego samopoczucia i choroby, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, łzawienie oczu i nasilone wydzielanie śliny, występujące podczas wlewu leku Irynotekan lub w ciągu pierwszych 24 godzin od jego zakończenia; - Zmniejszona liczba płytek krwi, co zwiększa ryzyko powstawania siniaków i występowania krwawień (w monoterapii) - Gorączka i zakażenia (w leczeniu skojarzonym) - Zakażenia związane z ciężkim zmniejszeniem liczby pewnego rodzaju białych krwinek - Gorączka związana z ciężkim zmniejszeniem liczby pewnego rodzaju białych krwinek (gorączka neutropeniczna) - Odwodnienie, często związane z biegunką i (lub )wymiotami - Zaparcie - Ból brzucha (w leczeniu skojarzonym) - Ciężkie osłabienie (astenia) - Przejściowe, łagodne do umiarkowanego zwiększenie aktywnoś ci niektórych enzymów wątrobowych (aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej) lub stężenia bilirubiny (podczas monoterapii) we krwi - Przejściowe zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi - Przejściowe bardzo duże zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy krwi (w leczeniu skojarzonym)
Niezbyt często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 pacjentów) - Łagodne reakcje alergiczne (wysypka skórna, obejmująca zaczerwienienie i świąd skóry, pokrzywka, zapalenie spojówek, nieżyt nosa) - Łagodne reakcje skórne, łagodne reakcje w miejscu podania infuzji - Choroba płuc objawiająca się dusznością, suchym kaszlem i trudnościami w oddychaniu - Częściowe lub całkowite zablokowanie jelita (zaczopowanie, niedrożność jelita) - Krwawienie z żołądka lub jelit
- Zapalenie jelita powodujące ból brzucha i (lub) biegunkę (choroba określana jako rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy) - Problemy z nerkami (niewydolność nerek), niskie ciśnienie tętnicze lub niewydolność sercowo- krążeniowa obserwowano u pacjentów z epizodami odwodnienia związanego z biegunką i (lub ) wymiotami lub posocznicą.
Rzadko (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 1000 pacjentów) - Ciężkie reakcje alergiczne powodujące obrzęk rąk, stóp, kostek, twarzy, warg, ust lub gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu (reakcja anafilaktyczna/anafilaktoidalna); - Kurcze mięśni lub skurcze i drętwienie (parestezje) - Zapalenie jelita grubego powodujące ból brzucha (zapalenie okrężnicy, w tym jelita ślepego, niedokrwienne i wrzodziejące zapalenie okrężnicy) - Perforacja jelita - Zapalenie trzustki, które może powodować ból brzucha - Zmniejszenie ciśnienia t ętniczego krwi podczas podawania i po podaniu leku - Zmniejszenie stężenia potasu i sodu we krwi, głównie spowodowane biegunką i wymiotami
Bardzo rzadko (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów) - Skłonność do powstawania siniaków i krwawienia z powodu niszczenia przez organizm własnych płytek krwi (jeden przypadek małopłytkowości obwodowej z obecnością przeciwciał przeciwpłytkowych) - Przemijające zaburzenia mowy - Zwiększenie aktywności niektórych enzymów trawiennych, rozkładających cukier i tłuszcze
Działania niepożądane wynikające z połączeń z innymi lekami Jeśli pacjent otrzymuje lek jednocześnie z pewnymi innymi lekami, niektóre z obserwowanych działań niepożądanych mogą być również spowodowane połączeniem tych leków.
Irynotekam w skojarzeniu z -
- kapecytabiną: tworzenie się zakrzepów krwi, zablokowanie naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi (bardzo często), ciężkie reakcje alergiczne, niewystarczający dopływ krwi do mięśnia sercowego powodujący ból w klatce piersiowej (niedokrwienie mięśnia sercowego), zawał mięśnia sercowego i gorączka związana z bardzo małą liczbą białych krwinek (gorączka neutropeniczna) (często) - kapecytabiną i bewacyzumabem: mała liczba białych krwinek (neutropenia), tworzenie się zakrzepów krwi, zablokowanie naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi (zatorowość), wysokie ciśnienie tętnicze, niewystarczający dopływ krwi do mięśnia sercowego powodujący ból w klatce piersiowej (niedokrwienie mięśnia sercowego) i zawał mięśnia sercowego (te działania niepożądane są częste).
Należy zapoznać się również z treścią ulotki dołączonej do opakowania cetuksymabu, kapecytabiny i bewacyzumabu.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzę du Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181 C PL-02222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Irynotekan

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na fiolce i na pudełku po skrócie „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Lek przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których si ę już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera roztwór leku Irynotekan - Substancją czynną leku jest chlorowodorek irynotekanu trójwodny. Każdy ml koncentratu zawiera Każda fiolka zawierająca 2 ml koncentratu zawiera 40 mg chlorowodorku irynotekanu trójwodnego. Każda fiolka zawierająca 5 ml koncentratu zawiera 100 mg chlorowodorku irynotekanu trójwodnego. - Pozostałe składniki to sorbitol (E420), kwas mlekowy, sodu wodorotlenek, kwas solny i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Irynotekan i co zawiera opakowanie Irynotekan w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji jest bladożółtym, przezroczystym roztworem wodnym.
Irynotekan 40 mg/2 ml i 100 mg/5 ml jest dostępny w pudełkach zawierających jedną fiolkę ze szkła brunatnego.
Wielkości opakowań

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny
QILU PHARMA SPAIN S.L.U
Paseo de la Castellana 40 Hiszpania

Wytwórca Wave Pharma Limited 4th Floor, Cavendish House, 369 Burnt Oak Broadway HA8 5AW Edgware Wielka Brytania
Kymos Pharma Services, S.L. Ronda de Can Fatjó, 7B (Parque Tecnológico del Vallès), Cerdanyola del Vallés Hiszpania
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Wielka Brytania Irinotecan Hydrochloride 20 mg/ml concentrate for solution for infusion Belgia Irinotecan Qilu Pharma Spain 20 mg/ml Konzentrat zur Herstellung einer Infusionslösung Niemcy  Irinotecan Hydrochlorid QILU 20 mg/ml Konzentrat zur Herstellung einer Infusionslösung Hiszpania Irinotecan clorhidrato QILU 20 mg/ml concentrado para solución para perfusión EFG Polska Irynotekan chlorowodorku QILU

Data ostatniej aktualizacji ulotki:
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia:
Irynotekan chlorowodorku QILU Chlorowodorek irynotekanu trójwodny

Instrukcja stosowania – lek cytotoksyczny
Postępowanie z lekiem Irynotekan Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnowotworowych, podczas przygotowywania leku Irynotekan należy zachować ostrożność. Rozcieńczanie należy wykonać w warunkach aseptycznych przez wyszkolony personel i w wyznaczonym do tego celu miejscu. Należy podjąć wszelkie środki ostrożności, aby nie dopuścić do kontaktu ze skórą i błonami śluzowymi.
Instrukcja bezpiecznego przygotowywania roztworu do infuzji leku Irynotekan:

1. Roztwór należy przygotowywać w komorze ochronnej, używając rękawiczek ochronnych,

jak również innej odzieży ochronnej. W przypadku braku możliwości przygotowania roztworu w komorze ochronnej należy używać maski ochronnej na twarz oraz okularów ochronnych.

2. Wszelkie otwarte pojemniki, takie jak fiolki do iniekcji i butelki do infuzji oraz zużyte kaniule,

strzykawki, cewniki, rurki oraz pozostałości leków cytostatycznych nale ży uznać za odpady niebezpieczne i usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami dotyczącymi postępowania z ODPADAMI NIEBEZPIECZNYMI.

3. W przypadku rozlania należy postępować zgodnie z poniższymi instrukcjami:

- należy założyć odzież ochronną - zebrać potłuczone szkło i umieścić w pojemniku przeznaczonym na ODPADY NIEBEZPIECZNE - skażone powierzchnie przemyć należycie dużą ilością zimnej wody - przemyte powierzchnie należy starannie wytrzeć, a materiały użyte do wytarcia należy usunąć do pojemnika przeznaczonego na ODPADY NIEBEZPIECZNE.

4. W przypadku kontaktu leku Irynotekan ze skórą powierzchnię skóry należy przemyć dużą ilością

bie żącej wody, a następnie umyć wodą i mydłem. W przypadku kontaktu z błonami śluzowymi dokładnie przemyć skażone miejsce wodą. W przypadku jakiegokolwiek dyskomfortu, należy skontaktować się z lekarzem.

5. W przypadku kontaktu leku Irynotekan z oczami należy je dokładnie przemyć dużą ilością wody

i niezwłocznie skontaktować się z okulistą.
Przygotowanie roztworu do infuzji
Irynotekan w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji jest przeznaczony do podania dożylnego jedynie po rozcieńczeniu przed podaniem z użyciem zalecanych roztworów, tj. 0,9% roztworu chlorku sodu do infuzji lub 5% roztworu glukozy do infuzji. Zachowując warunki aseptyki, za pomocą skalibrowanej strzykawki należy pobrać wymaganą ilość koncentratu leku Irynotekan do sporządzania roztworu z fiolki i wstrzyknąć do 250 ml worka infuzyjnego lub butelki. Płyn infuzyjny należy następnie dokładnie wymieszać ręcznie obracając.
Jeśli w fiolkach lub po odtworzeniu stwierdzi się jakikolwiek osad, produkt leczniczy należy usunąć zgodnie ze standardowymi procedurami postępowania z lekami cytotoksycznymi.
Leku Irynotekan nie należy podawać w postaci szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus) lub dożylnej infuzji trwającej krócej niż 30 minut lub dłużej niż 90 minut.


Usuwanie
Wszystkie materiały zastosowane do przygotowania, podania lub mające jakikolwiek kontakt z lekiem Irynotekan powinny być usunięte w sposób zgodny z lokalnymi przepisami dotyczącymi postępowania ze związkami cytotoksycznymi.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO


Irynotekan chlorowodorku QILU,


Każdy ml koncentratu zawiera 20 mg chlorowodorku irynotekanu trójwodnego (co odpowiada 17,33 mg irynotekanu). Każda fiolka o pojemności 2 ml zawiera 40 mg chlorowodorku irynotekanu trójwodnego. Każda fiolka o pojemności 5 ml zawiera 100 mg chlorowodorku irynotekanu trójwodnego.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każdy ml koncentratu zawiera 45,0 mg sorbitolu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji.
Bladożółty, przejrzysty roztwór wodny o pH od 3,0 do 3,8.

4.1 Wskazania do stosowania

Irynotekan jest wskazany do stosowania u dorosłych. Irynotekan jest wskazany w leczeniu pacjentów z zaawansowanym rakiem jelita grubego i odbytnicy.  w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym (FA) u pacjentów, którzy nie otrzymywali uprzednio chemioterapii w leczeniu zaawansowanej choroby,  w monoterapii u pacjentów, których leczenie ustalonym schematem zawierającym 5-fluorouracyl nie powiodło się.
Irynotekan w skojarzeniu z cetuksymabem jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami, wykazującym ekspresję receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang. epidermal growth factor receptor, EGFR), bez mutacji genu (typ dziki) u chorych, którzy nie otrzymywali wcześniejszego leczenia z powodu choroby przerzutowej i u chorych po niepowodzeniu terapii cytotoksycznej zawierającej irynotekan (patrz punkt 5.1).
Irynotekan w skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym i bewacyzumabem jest wskazany w leczeniu pierwszej linii u pacjentów z rakiem jelita grubego lub odbytnicy z przerzutami.
Irynotekan w skojarzeniu z kapecytabiną z bewacyzumabem lub bez bewacyzumabu jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Do stosowania wyłącznie u dorosłych. Irynotekan w postaci roztworu do infuzji należy podawać w infuzji do żyły obwodowej lub głównej.

Zalecane dawkowanie
W monoterapii (u pacjentów wcześniej leczonych) Zalecana dawka irynotekanu wynosi 350 mg/m 2
minut co trzy tygodnie (patrz punkt 4.4 i 6.6).
W leczeniu skojarzonym (u pacjentów wcześniej nieleczonych) Bezpieczeństwo i skuteczność irynotekanu w skojarzeniu z 5-fluorouracylem (5-FU) i kwasem folinowym (FA) zostały ocenione w następującym schemacie (patrz punkt 5.1):  Irynotekan plus 5FU/FA w schemacie co dwa tygodnie
Zalecana dawka irynotekanu wynosi 180 mg/m 2
trwającej 30 do 90 minut, po czym podaje się w infuzji kwas folinowy i 5-fluorouracyl.
Informacje na temat dawkowania i sposobu jednoczesnego podawania cetuksymabu zamieszczono w drukach informacyjnych dotyczących tego produktu leczniczego.
Zazwyczaj stosuje się taką samą dawkę irynotekanu jak w ostatnim cyklu wcześniejszego schematu zawierającego irynotekan. Irynotekanu nie wolno podawać wcześniej niż po upływie 1 godziny od zakończenia infuzji cetuksymabu.
Informacje na temat dawkowania i sposobu podawania bewacyzumabu zamieszczono w Charakterystyce Produktu Leczniczego dotyczącej bewacyzumabu.
Informacje na temat dawkowania i sposobu podawania kapecytabiny w leczeniu skojarzonym, patrz punkt 5.1 oraz odpowiednie punkty Charakterystyki Produktu Leczniczego dotyczącej kapecytabiny.
Modyfikacje dawkowania
Irynotekan należy podawać po odpowiednim wyleczeniu wszystkich działań niepożądanych do stopnia 0 lub 1 według klasyfikacji NCI-CTC (National Cancer Institute Common Toxicity Criteria) oraz po całkowitym ustąpieniu biegunki związanej z leczeniem.
Na początku kolejnej infuzji w ramach terapii dawka irynotekanu oraz 5FU (jeśli jest stosowany) powinna być zmniejszona odpowiednio do najcięższego stopnia nasilenia działań niepożądanych obserwowanych przy poprzedniej infuzji. Leczenie należy opóźnić o 1 do 2 tygodni, aby umożliwić wyleczenie działań niepożądanych związanych z zastosowanym leczeniem.
W przypadku wystąpienia wymienionych niżej zdarzeń niepożądanych dawkę irynotekanu i/lub 5FU (jeśli jest stosowany) należy zmniejszyć o 15 do 20%:  toksyczność hematologiczna (neutropenia stopnia 4, neutropenia z gorączką [(neutropenia stopnia 3-4 i gorączka stopnia 2-4), małopłytkowość i leukopenia (stopnia 4)],  toksyczność niehematologiczna (stopień 3-4).
W przypadku skojarzonego stosowania cetuksymabu z irynotekanem należy przestrzegać zaleceń dotyczących modyfikacji dawkowania cetuksymabu zawartych w drukach informacyjnych dotyczących cetuksymabu.
W przypadku stosowania bewacyzumabu w skojarzeniu z irynotekanem/5FU/FA należy zapoznać się z informacjami dotyczącymi modyfikacji dawkowania bewacyzumabu zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla bewacuzymabu.
Zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego kapecytabiny w przypadku leczenia skojarzonego z kapecytabiną u pacjentów w wieku 65 lat lub starszych zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 800 mg/m 2
dotyczącymi modyfikacji dawkowania w schemacie leczenia skojarzonego znajdującymi się

w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla kapecytabiny.
Czas trwania leczenia Leczenie irynotekanem należy kontynuować do czasu stwierdzenia obiektywnej progresji choroby lub wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych.
Szczególne populacje pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
W monoterapii: U pacjentów o stanie sprawności ≤ 2 według klasyfikacji WHO dawkę początkową irynotekanu należy ustalić w zależności od stężenia bilirubiny we krwi (do 3-krotnej wartości górnej granicy normy – GGN). U pacjentów z hiperbilirubinemią i czasem protrombinowym większym niż 50% klirens irynotekanu jest zmniejszony (patrz punkt 5.2), w związku z czym zwiększone jest ryzyko wystąpienia toksyczności hematologicznej. W tej populacji pacjentów należy w związku z tym co tydzień kontrolować morfologię krwi obwodowej.
 U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest do 1,5 razy większe niż górna granica normy (GGN), zalecana dawka irynotekanu wynosi 350 mg/m 2 .  U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest od 1,5 do 3 razy większe niż GGN, zalecana dawka irynotekanu wynosi 200 mg/m 2 .  Pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest większe niż 3-krotna wartość GGN, nie należy leczyć irynotekanem (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczonych irynotekanem w terapii skojarzonej.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie zaleca się stosowania irynotekanu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ nie prowadzono badań w tej populacji (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono specjalnych badań farmakokinetycznych u pacjentów w podeszłym wieku. Niemniej jednak w tej populacji dawkę należy dobierać ostrożnie ze względu na większą częstość zaburzeń funkcji biologicznych. Populacja ta wymaga intensywniejszego nadzoru (patrz punkt 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

 Przewlekłe zapalenie jelit i (lub) niedrożność jelit (patrz punkt 4.4).  Ciężkie reakcje nadwrażliwości w wywiadzie na chlorowodorek irynotekanu trójwodny lub na inne substancje pomocnicze.  Laktacja (patrz punkty 4.4 i 4.6)  Stężenie bilirubiny ponad 3-krotnie większe niż górna granica normy (patrz punkt 4.4).  Ciężka niewydolność szpiku kostnego.  Stan sprawności pacjenta >2 według klasyfikacji WHO.  Jednoczesne stosowanie ziela dziurawca (patrz punkt 4.5).
Informacje na temat dodatkowych przeciwwskazań dotyczących cetuksymabu, bewacyzumabu lub kapecytabiny zamieszczono w drukach informacyjnych tych produktów leczniczych.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Irynotekan powinien być stosowany wyłącznie w placówkach wyspecjalizowanych w podawaniu chemioterapii cytotoksycznej i powinien być podawany wyłącznie pod nadzorem lekarza wykwalifikowanego w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.
Ze względu na rodzaj i częstość występowania zdarzeń niepożądanych irynotekan należy przepisywać w przypadkach opisanych poniżej wyłącznie po rozważeniu spodziewanych korzyści w odniesieniu do możliwego ryzyka:  u pacjentów z czynnikiem ryzyka, szczególnie u pacjentów ze stanem sprawności = 2 według klasyfikacji WHO.  w nielicznych przypadkach, w których uznaje się za mało prawdopodobne, że pacjenci będą przestrzegać zaleceń dotyczących postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych (konieczność natychmiastowego i przedłużonego leczenia przeciwbiegunkowego połączonego z przyjmowaniem dużych ilości płynów w momencie wystąpienia biegunki opóźnionej). U tych pacjentów zaleca się ścisły nadzór szpitalny.
Gdy irynotekan jest stosowany w monoterapii, jest on zwykle przepisywany w schemacie leczenia co trzy tygodnie. Niemniej u pacjentów, którzy mogą
szczególnie narażonych na ryzyko ciężkiej neutropenii można rozważyć zastosowanie schematu dawkowania co tydzień (patrz punkt 5).
Opóźniona biegunka Pacjentów należy poinformować o ryzyku wystąpienia opóźnionej biegunki po upływie więcej niż W monoterapii mediana czasu wystąpienia pierwszego płynnego stolca przypadała w 5. dniu po infuzji irynotekanu. Pacjenci powinni niezwłocznie poinformować lekarza o wystąpieniu biegunki i natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie.
Zwiększone ryzyko biegunki występuje u pacjentów, u których wcześniej przeprowadzano radioterapię jamy brzusznej/miednicy, u pacjentów z hiperleukocytozą w momencie rozpoczynania leczenia, u pacjentów o stanie sprawności ≥ 2 oraz u kobiet. Niewłaściwie leczona biegunka może stanowić zagrożenie życia, zwłaszcza, jeśli u pacjenta jednocześnie występuje neutropenia.
Natychmiast po wystąpieniu pierwszego płynnego stolca pacjent powinien rozpocząć przyjmowanie dużych ilości napojów zawierających elektrolity i należy natychmiast zastosować odpowiednie leczenie przeciwbiegunkowe. Leczenie przeciwbiegunkowe przepisuje oddział, na którym podano irynotekan. Po wypisaniu ze szpitala pacjenci powinni zaopatrzyć się w przepisane leki, tak aby mogli rozpocząć leczenie biegunki bezpośrednio po jej wystąpieniu. Ponadto muszą poinformować swojego lekarza lub oddział, na którym otrzymują irynotekan, o wystąpieniu biegunki.
Aktualnie zalecanym leczeniem przeciwbiegunkowym są duże dawki loperamidu (dawka początkowa ostatniego płynnego stolca i nie należy jej modyfikować. W żadnym wypadku nie należy podawać loperamidu w tych dawkach dłużej niż przez 48 kolejnych godzin z uwagi na niebezpieczeństwo wystąpienia porażennej niedrożności jelit, ani przez okres krótszy niż 12 godzin.
Jeśli biegunce towarzyszy ciężka neutropenia (liczba neutrofili <500 komórek/mm 3 ), wówczas oprócz leczenia przeciwbiegunkowego należy podawać profilaktycznie antybiotyk o szerokim spektrum działania.
W wymienionych poniżej przypadkach, oprócz antybiotykoterapii, zaleca się w celu leczenia biegunki hospitalizowanie pacjenta:  jeśli biegunce towarzyszy gorączka,  w przypadku ciężkiej biegunki (wymagającej nawadniania dożylnego),  w przypadku biegunki utrzymującej się ponad 48 godzin od rozpoczęcia leczenia dużymi dawkami loperamidu.

Loperamidu nie należy stosować profilaktycznie, nawet u pacjentów, u których opóźniona biegunka pojawiała się w poprzednich cyklach leczenia.
U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka, zaleca się w kolejnych cyklach zmniejszenie dawki produktu leczniczego (patrz punkt 4.2).
Hematologia W trakcie leczenia irynotekanem zaleca się cotygodniowe kontrolowanie morfologii krwi obwodowej. Pacjentów należy poinformować o ryzyku wystąpienia neutropenii i o znaczeniu gorączki. Gorączka neutropeniczna (temperatura >38°C oraz liczba neutrofili ≤ 1000 komórek/mm 3 ) powinna być leczona w trybie pilnym w szpitalu antybiotykami o szerokim spektrum działania, podawanymi dożylnie.
U pacjentów, u których wystąpiły ciężkie zdarzenia hematologiczne, zaleca się zmniejszenie dawki podczas kolejnego podania produktu leczniczego (patrz punkt 4.2).
Pacjenci z ciężką biegunką narażeni są na zwiększone ryzyko zakażeń i toksyczności hematologicznej. U pacjentów z ciężką biegunką należy wykonać badanie morfologii krwi obwodowej.
Zaburzenia czynności wątroby Przed rozpoczęciem leczenia oraz przed każdym kolejnym cyklem terapii należy wykonać badania czynnościowe wątroby.
U pacjentów ze stężeniem bilirubiny w zakresie od 1,5 do 3 razy większym niż GGN należy co tydzień monitorować morfologię krwi obwodowej ze względu na zmniejszony klirens irynotekanu (patrz punkt 5.2) i zwiększone w związku z tym ryzyko wystąpienia toksyczności hematologicznej w tej populacji pacjentów. Irynotekanu nie należy podawać pacjentom ze stężeniem bilirubiny >3 razy większym niż GGN (patrz punkt 4.3).
Nudności i wymioty Przed każdorazowym podaniem irynotekanu zaleca się profilaktyczne podawanie leków przeciwwymiotnych. Nudności i wymioty zgłaszane są często. Pacjenci, u których wystąpią wymioty, którym towarzyszy opóźniona biegunka, powinni być jak najszybciej hospitalizowani w celu leczenia.
Ostry zespół cholinergiczny Jeśli wystąpi ostry zespół cholinergiczny (definiowany jako wczesna biegunka i różne inne objawy przedmiotowe i podmiotowe, takie jak: pocenie się, skurcze brzucha, zwężenie źrenic i nadmierne wydzielanie śliny), należy podać siarczan atropiny (w dawce 0,25 mg podskórnie), o ile nie ma ku temu przeciwwskazań klinicznych (patrz punkt 4.8).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą. U pacjentów, u których wystąpił ostry i ciężki zespół cholinergiczny, przy podawaniu kolejnych dawek irynotekanu zaleca się profilaktyczne podawanie siarczanu atropiny.
Zaburzenia układu oddechowego Śródmiąższowa choroba płuc, której objawami są nacieki tkanki płucnej, występuje niezbyt często podczas leczenia irynotekanem. Śródmiąższowa choroba płuc może prowadzić do zgonu. Do czynników ryzyka prawdopodobnie związanych z rozwojem śródmiąższowej choroby płuc należy stosowanie leków działających toksycznie na płuca, radioterapia oraz stosowanie czynników stymulujących powstawanie kolonii. Pacjentów, u których występują czynniki ryzyka, należy uważnie obserwować przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia irynotekanem w kierunku objawów ze strony układu oddechowego.
Wynaczynienie Choć irynotekan nie jest uważany za lek o działaniu drażniącym, należy zachować ostrożność, by nie dopuścić do wynaczynienia leku, oraz kontrolować miejsce wlewu w kierunku występowania objawów zapalenia. W przypadku wynaczynienia leku zaleca się przepłukanie miejsca podania i przyłożenie kompresu lodowego.

Pacjenci w podeszłym wieku Ze względu na częstsze występowanie zaburzeń funkcji biologicznych, w szczególności czynności wątroby, u pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność przy doborze dawki irynotekanu (patrz punkt 4.2).
Pacjenci z przewlekłym zapaleniem jelit i (lub) niedrożnością jelit Pacjentów nie wolno leczyć irynotekanem, dopóki nie ustąpi niedrożność jelit (patrz punkt 4.3).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie prowadzono badań w tej populacji pacjentów (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Zaburzenia czynności serca Po zastosowaniu leczenia irynotekanem obserwowano incydenty niedokrwienia mięśnia sercowego, głównie u pacjentów z chorobami serca, z obecnością innych znanych czynników ryzyka chorób serca lub uprzednio poddawanych chemioterapii cytotoksycznej (patrz punkt 4.8).
Pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka należy zatem dokładnie kontrolować oraz podjąć działania mające na celu zminimalizowanie wszystkich modyfikowalnych czynników ryzyka (np. palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze i hiperlipidemia).
Działanie immunosupresyjne / zwiększona podatność na zakażenia Podanie żywych lub żywych atenuowanych szczepionek pacjentom z zaburzoną odpornością w wyniku stosowania chemioterapeutyków, w tym irynotekanu, może prowadzić do rozwoju ciężkich lub prowadzących do zgonu zakażeń. U pacjentów otrzymujących irynotekan należy unikać podawania żywych szczepionek. Można podawać zabite lub inaktywowane szczepionki, jednak odpowiedź organizmu na takie szczepionki może być osłabiona.
Inne Ten produkt leczniczy zawiera sorbitol, z tego względu nie jest odpowiedni do stosowania u pacjentów z dziedziczną nietolerancją fruktozy. Niezbyt często obserwowano niewydolność nerek, niedociśnienie lub niewydolność krążeniową u pacjentów, u których wystąpiły epizody odwodnienia związane z biegunką i (lub) wymiotami bądź z posocznicą.
Podczas leczenia i przez co najmniej trzy miesiące po jego zakończeniu kobiety w wieku rozrodczym i mężczyźni muszą stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży (patrz punkt 4.6).
Jednoczesne podawanie irynotekanu z silnym inhibitorem (np. ketokonazol) lub induktorem (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ziele dziurawca) cytochromu P-450 3A4 (CYP3A4) może zmieniać metabolizm irynotekanu, w związku z czym należy unikać takich połączeń (patrz punkt 4.5).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie można wykluczyć interakcji irynotekanu z lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo- mięśniowe. Ponieważ irynotekan wykazuje działanie hamujące aktywność cholinesterazy, może on wydłużać czas trwania blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywo łanej przez suksametonium i antagonizować działanie blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie.
W kilku badaniach wykazano, że jednoczesne podawanie leków przeciwdrgawkowych indukujących CYP3A (np. karbamazepina. fenobarbital lub fenytoina) prowadzi do zmniejszenia ekspozycji na irynotekan, SN-38 i glukuronid SN-38 i osłabienia działania farmakodynamicznego. Wpływ tego rodzaju leków przeciwdrgawkowych odzwierciedlał spadek wartości AUC dla SN-38 i SN-38G o 50% lub więcej. Oprócz indukcji enzymów cytochromu P450 3A, pewną rolę w zmniejszaniu ekspozycji na irynotekan i jego metabolity może odgrywać wzmożona glukuronidacja i wzmożone wydalanie z żółcią.

W jednym z badań wykazano, że jednoczesne podawanie ketokonazolu prowadzi do zmniejszenia wartości AUC dla głównego metabolitu powstającego w procesach oksydacyjnych APC o 87% i zwiększenia wartości AUC dla SN-38 o 109% w porównaniu do stosowania irynotekanu w monoterapii.
Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki wykazujące działanie hamujące (np. ketokonazol) lub indukujące (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna) metabolizm leku przez cytochrom P450 3A4. Jednoczesne stosowanie irynotekanu z inhibitorem lub induktorem tego szlaku metabolicznego może zmieniać metabolizm irynotekanu, w związku z czym należy unikać takich połączeń (patrz punkt 4.4).
W małym badaniu farmakokinetycznym (n=5), w którym stosowano jednocześnie irynotekan w dawce 2
zmniejszenie o 42% stężenia aktywnego metabolitu irynotekanu, SN-38, w osoczu. Ziele dziurawca zmniejsza stężenie SN-38 w osoczu. W związku z powyższym nie należy podawać ziela dziurawca jednocześnie z irynotekanem (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne podawanie 5-fluorouracylu/kwasu folinowego w schemacie leczenia skojarzonego nie wpływa na farmakokinetykę irynotekanu.
Jednoczesne podawanie siarczanu atazanawiru, który jest inhibitorem CYP3A4 i UGT1A1, może zwiększać ekspozycję układową na czynny metabolit irynotekanu — SN-38. Fakt ten lekarz powinien brać pod uwagę przy jednoczesnym podawaniu tych leków.
Interakcje wspólne dla wszystkich leków cytotoksycznych: Stosowanie leków przeciwzakrzepowych w przebiegu chorób nowotworowych jest powszechne ze względu na zwiększone ryzyko epizodów zakrzepowych. Jeśli wskazane jest stosowanie leków przeciwzakrzepowych z grupy antagonistów witaminy K, konieczne jest częstsze oznaczanie INR (międzynarodowego współczynnika znormalizowanego) ze względu na wąski indeks terapeutyczny tych leków, dużą zmienność wewnątrzosobniczą trombogenności krwi i możliwości wystąpienia interakcji między doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi a chemioterapią przeciwnowotworową.
Jednoczesne stosowanie przeciwwskazane Szczepionka przeciwko żó łtej febrze: ryzyko wystąpienia uogólnionej reakcji na tę szczepionkę prowadzącej do zgonu
Jednoczesne stosowanie niezalecane - Żywe szczepionki atenuowane (z wyjątkiem szczepionki przeciwko żółtej febrze): ryzyko rozwoju układowych, potencjalnie prowadzących do zgonu chorób (np. zakażeń). Ryzyko to jest zwiększone u osób, u których z powodu choroby podstawowej doszło już do immunosupresji. Należy stosować szczepionki inaktywowane, jeśli istnieją (poliomyelitis).
- Fenytoina: ryzyko zaostrzenia drgawek wynikających ze zmniejszonego wchłaniania fenytoiny w przewodzie pokarmowym na skutek podawania leków cytotoksycznych bądź ze względu na ryzyko nasilenia działań toksycznych z powodu zwiększonego przez fenytoinę metabolizmu wątrobowego.
Jednoczesne stosowanie do rozważenia - Cyklosporyna, takrolimus: nadmierna immunosupresja z ryzykiem wystąpienia limfoproliferacji.
Nie ma dowodów na wpływ cetuksymabu na profil bezpieczeństwa irynotekanu i vice versa.
Wyniki uzyskane w dedykowanym badaniu interakcji lek-lek nie wykazały żadnego istotnego wpływu bewacyzumabu na farmakokinetykę irynotekanu i jego aktywnego metabolitu SN-38. Jednak nie wyklucza to zwiększenia toksycznoś ci ze względu na ich właściwości farmakologiczne.
U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka, leukopenia lub neutropenia przy skojarzonym stosowaniu bewacyzumabu i irynotekanu, dawkę irynotekanu należy modyfikować w sposób opisany w punkcie 4.2.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym / antykoncepcja: Mężczyźni i kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w czasie leczenia i przez co najmniej trzy miesiące po jego zakończeniu (patrz punkt 4.4).
Ciąża Brak danych dotyczących stosowania irynotekanu u kobiet w ciąży. Wykazano, że irynotekan ma działanie embriotoksyczne i teratogenne u zwierząt. W oparciu o wyniki badań na zwierzętach i mechanizm działania irynotekanu stwierdza się, że substancji tej nie należy stosować w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy irynotekan przenika do mleka kobiecego. U karmiących samic szczurów irynotekan znakowany 14 C przenikał do mleka. Dlatego ze względu na możliwość wystąpienia reakcji niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas leczenia irynotekamem (patrz punkt 4.3).
Płodność Brak danych dotyczących wpływu irynotekanu na płodność u ludzi. U zwierząt udokumentowano niekorzystne działanie irynotekanu na płodność potomstwa (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pacjentów należy ostrzec o możliwości wystąpienia zawrotów głowy lub zaburzeń widzenia, które mogą wystąpić w ciągu 24 godzin od podania irynotekamu, oraz poradzić im, by nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn w przypadku wystąpienia tych objawów.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Działania niepożądane opisane w tym punkcie dotyczą irynotekanu. Nie ma dowodów na wpływ cetuksymabu na profil bezpieczeństwa irynotekanu i vice versa. W skojarzeniu z cetuksymabem dodatkowo zgłaszane były działania niepożądane, spodziewane w przypadku stosowaniu cetuksymabu (takie jak wysypka trądzikowata w 88%). Informacje na temat działań niepożądanych irynotekanu w skojarzeniu z cetuksymabem znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego dotyczącej cetuksymabu.
Informacje na temat działań niepożądanych irynotekanu w skojarzeniu z bewacyzumabem znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego dotyczącej bewacyzumabu.
Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów leczonych kapecytabiną w skojarzeniu z irynotekanem dodatkowo w stosunku do działań niepożądanych odnotowanych podczas monoterapii kapecytabiną lub kwalifikujących się do wyższej grupy pod względem częstości występowania w porównaniu z monoterapią kapecytabiną obejmują: Bardzo często, dział ania niepożądane wszystkich stopni ciężkości: zakrzepica/zatorowość; Często, działania niepożądane wszystkich stopni ciężkości: reakcja nadwrażliwości, niedokrwienie/zawał mięśnia sercowego; Często, działania niepożądane 3. i 4. stopnia: gorączka neutropeniczna. W celu uzyskania pełnych informacji na temat działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kapecytabiny należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego dotyczącą kapecytabiny.

Działania niepożądane 3. i 4. stopnia zgłaszane u pacjentów leczonych kapecytabiną w skojarzeniu z irynotekanem i bewacyzumabem dodatkowo w stosunku do działań niepożądanych odnotowanych podczas monoterapii kapecytabiną lub kwalifikujących się do wyższej grupy pod względem częstości występowania w porównaniu z monoterapią kapecytabiną obejmują: Często, działania niepożądane 3. i 4. stopnia: neutropenia, zakrzepica/zatorowość, nadciśnienie tętnicze oraz niedokrwienie/zawał mięśnia sercowego. W celu uzyskania pełnych informacji na temat działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kapecytabiny i bewacyzumabu należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego dotyczącą kapecytabiny oraz bewacyzumabu.
Lista działań niepożądanych przedstawiona w postaci tabelarycznej Wymienione poniżej działania niepożądane uznane za możliwie lub prawdopodobnie związane z podaniem irynotekanu stwierdzono u 765 pacjentów otrzymujących irynotekan w zalecanej dawce 2
w schemacie co dwa tygodnie w zalecanej dawce 180 mg/m 2 .
Najczęściej występujące działania niepożądane (≥ 1/10) ograniczające dawkę irynotekanu to opóźniona biegunka (występująca po ponad 24 godzinach od podania) oraz zaburzenia krwi, w tym neutropenia.
Często obserwowano ciężki, przemijający, ostry zespół cholinergiczny.
W tabeli poniżej działania niepożądane podsumowano zgodnie z częstością występowania według klasyfikacji MedDRA. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Bardzo często: ≥1/10 Często: ≥1/100 do <1/10 Niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100 Rzadko: ≥1/10 000 do <1/1000 Bardzo rzadko: <1/10 000; Częstość

Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Zakażenie Niezbyt często Posocznica Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często Neutropenia, niedokrwistość Małopłytkowość b Zakażenie z neutropenią a
Często Gorączka neutropeniczna Zakażenie z neutropenią b
Neutropenia z posocznicą, w niektórych przypadkach prowadząca do zgonu Małopłytkowość a
Bardzo rzadko Małopłytkowość immunologiczna Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Łagodne reakcje alergiczne
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często Łysienie (odwracalne) Niezbyt często Łagodne reakcje skórne Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Rzadko
Kurcze
Rzadko Reakcje anafilaktyczne / anafilaktoidalne Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Zespół cholinergiczny Rzadko Parestezje Bardzo rzadko Przemijające zaburzenia mowy Zaburzenia serca Rzadko Nadciśnienie tętnicze podczas infuzji lub po jej zakończeniu Częstość nieznana Niewydolność sercowo-krążeniowa (u pacjentów z odwodnieniem lub posocznicą), zaburzenia sercowo- naczyniowe (dławica piersiowa, zatrzymanie akcji serca, zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie mięśnia sercowego) Zaburzenia naczyniowe Częstość nieznana Niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, zdarzenia zakrzepowo-zatorowe Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Śródmiąższowa choroba płuc (nacieki tkanki płucnej) Duszność Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Ciężka opóźniona biegunka Silne nudności i wymioty, ból brzucha a
Jadłowstręt Zapalenie błon śluzowych Często Silne nudności i wymioty, ból brzucha b
Odwodnienie (spowodowane biegunką i (lub) wymiotami) Zaparcie związane z przyjmowaniem irynotekanu i (lub) loperamidu Niezbyt często Odwodnienie prowadzące do niewydolności nerek, niedociśnienia tętniczego lub niewydolności sercowo- krążeniowej Blokada jelita Niedrożność jelit Krwotok z przewodu pokarmowego
Rzadko Zapalenie okrężnicy, w tym zapalenie jelita ślepego, niedokrwienne i wrzodziejące zapalenie okrężnicy Perforacja jelita
Zapalenie trzustki (objawowe lub bezobjawowe)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Gorączka a
Często Ciężka astenia Gorączka b
Niezbyt często Łagodne reakcje w miejscu infuzji Badania diagnostyczne Bardzo często Zwiększona (stopnia 1 i 2) aktywność aminotransferaz (AlAT, AspAT), fosfatazy alkalicznej lub zwiększone stężenie bilirubiny b
Często Zwiększona aktywność aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej lub zwiększone stężenie bilirubiny a
Zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy Zwiększone stężenie bilirubiny (stopień 3) b
Rzadko Hipokaliemia Hiponatremia Bardzo rzadko Zwiększona aktywność amylazy i (lub) lipazy
a
b

Opis wybranych działań niepożądanych
Opóźniona biegunka Biegunka (występująca po ponad 24 godzinach od podania) jest objawem toksyczności irynotekanu ograniczającym jego dawkę.
W monoterapii: Ciężką biegunkę obserwowano u 20% pacjentów, którzy przestrzegali zaleceń dotyczących postępowania podczas biegunki. Ciężka biegunka wystąpiła w 14% kwalifikujących się do oceny cykli leczenia. Mediana czasu wystąpienia pierwszego płynnego stolca przypadała w 5. dniu po infuzji irynotekanu.
W leczeniu skojarzonym: Ciężką biegunkę obserwowano u 13,1% pacjentów, którzy przestrzegali zaleceń dotyczących postępowania podczas biegunki. Ciężka biegunka wystąpiła w 3,9% kwalifikujących się do oceny cykli leczenia.
Zaburzenia krwi
Neutropenia Neutropenia jest działaniem toksycznym ograniczającym dawkę. Neutropenia była odwracalna i nie nasilała się przy kolejnych dawkach. Mediana czasu do osiągnięcia nadiru wynosiła 8 dni, bez względu na to, czy produkt leczniczy podawano w monoterapii czy w terapii skojarzonej.
W monoterapii: Neutropenię stwierdzono u 78,7% pacjentów, przy czym u 22,6% pacjentów była ona ciężka (liczba neutrofili <500 komórek/mm 3 ). W 18% kwalifikujących się do oceny cykli stwierdzono liczbę neutrofili <1000 komórek/mm 3 , w tym w 7,6% cykli liczba neutrofili wynosiła <500 komórek/mm 3 . Całkowite wyleczenie uzyskiwano zwykle do dnia 22. Gorączkę z ciężką neutropenią zgłaszano u 6,2% pacjentów oraz w 1,7% cykli. Epizody zakażenia wystąpiły u około 10,3% pacjentów (2,5% cykli) i były związane z ciężką neutropenią u około 5,3% pacjentów (1,1% cykli), a w 2 przypadkach doprowadziły do zgonu.
W leczeniu skojarzonym: Neutropenię stwierdzono u 82,5% pacjentów, przy czym u 9,8 % pacjentów była ona ciężka (liczba neutrofili <500 komórek/mm 3 ). W 67,3% kwalifikujących się do oceny
cyklach liczba neutrofili osiągała wartości <1000 komórek/mm 3 , z czego w 2,7% liczba neutrofili wynosiła <500 komórek/mm 3 . Całkowite wyleczenie uzyskiwano zazwyczaj w ciągu 7 do 8 dni. Gorączkę z ciężką neutropenią zgłaszano u 3,4% pacjentów oraz w 0,9% cykli. Epizody zakażenia wystąpiły u około 2% pacjentów (0,5% cykli) i były związane z ciężką neutropenią u około 2,1% pacjentów (0,5% cykli), a w 1 przypadku doprowadziły do zgonu.
Niedokrwistość W monoterapii: Niedokrwistość zgłaszano u około 58,7% pacjentów (8% z hemoglobiną <8 g/dl i 0,9% z hemoglobiną <6,5 g/dl).
W leczeniu skojarzonym: Niedokrwistość zgłaszano u 97,2% pacjentów (2,1% z hemoglobiną <8 g/dl).
Małopłytkowość W monoterapii: Małopłytkowość (<100 000 komórek/mm 3 ) obserwowano u 7,4% pacjentów i w 1,8% cykli, przy czym u 0,9% pacjentów liczba płytek krwi wynosiła ≤ 50 000 komórek/mm 3
Niemal u wszystkich pacjentów wyleczenie uzyskiwano do dnia 22.
W leczeniu skojarzonym: Małopłytkowość (<100 000 komórek/mm³) obserwowano u 32,6% pacjentów i w 21,8% cykli. Nie obserwowano ciężkiej małopłytkowości (<50 000 komórek/mm³).
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłoszono jeden przypadek małopłytkowości obwodowej z obecnością przeciwciał przeciwpłytkowych.
Ostry zespół cholinergiczny Ciężki, przemijający, ostry zespół cholinergiczny obserwowano u 9% pacjentów leczonych monoterapią oraz u 1,4% pacjentów leczonych terapią skojarzoną. Główne objawy zdefiniowano jako wczesną biegunkę i różne inne objawy, takie jak: ból brzucha, zapalenie spojówek, nieżyt nosa, niedociśnienie, rozszerzenie naczyń, pocenie się, dreszcze, złe samopoczucie, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, łzawienie i zwiększone wydzielanie śliny, występujące podczas infuzji irynotekanu lub w ciągu 24 godzin od jej zakończenia. Objawy te ustępują po podaniu atropiny (patrz punkt 4.4).
Badania laboratoryjne W monoterapii: Przemijające łagodne do umiarkowanego zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej lub zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy obserwowano odpowiednio u 9,2%, 8,1% i 1,8% pacjentów, przy nieobecności postępujących przerzutów do wątroby.
W leczeniu skojarzonym: W surowicy stwierdzano przemijające zwiększenie (stopnia 1 i 2) aktywności AlAT, AspAT, fosfatazy alkalicznej lub zwiększenie stężenia bilirubiny odpowiednio u 15%, 11%, 11% i 10% pacjentów, przy nieobecności postępujących przerzutów do wątroby. Zwiększenie 3. stopnia obserwowano u odpowiednio 0%, 0%, 0 % i 1% pacjentów. Nie stwierdzono zwiększenia 4. stopnia.


Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C PL- 02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Zgłaszano przypadki przedawkowania w dawkach stanowiących maksymalnie dwukrotność zalecanej dawki terapeutycznej. Przedawkowania takie mogą być zakończyć się zgonem. Najbardziej istotnymi zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były ciężka neutropenia i ciężka biegunka. Nie jest znane antidotum dla irynotekanu. Należy wprowadzić jak najszerszy zakres leczenia podtrzymującego, aby zapobiec odwodnieniu wskutek biegunki oraz leczyć wszelkie powikłania związane z zakażeniami.

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwnowotworowe Kod ATC: L01XX19
Dane doświadczalne Irynotekan jest półsyntetyczną pochodną kamptotecyny. Jest lekiem przeciwnowotworowym, działającym jako specyficzny inhibitor topoizomerazy I DNA. Jest metabolizowany przez karboksyesterazę w wi ększości tkanek do SN-38. Stwierdzono, że SN-38 jest bardziej aktywny niż irynotekan w stosunku do oczyszczonej topoizomerazy I oraz że jest bardziej cytotoksyczny niż irynotekan w stosunku do kilku linii komórkowych guzów mysich i ludzkich. Hamowanie topoizomerazy I DNA przez irynotekan lub SN-38 indukuje zmiany w pojedynczej nici DNA, które blokują widełki replikacyjne DNA i odpowiadają za cytotoksyczność. Stwierdzono, że takie działanie cytotoksyczne zależy od czasu i jest specyficzne dla fazy S.
W warunkach in vitro nie stwierdzono, by irynotekan oraz SN-38 były w znaczącym stopniu rozpoznawane przez glikoproteinę P (MDR) oraz by wykazywały działanie cytotoksyczne w stosunku do linii komórkowych opornych na doksorubicynę i winblastynę.
Ponadto irynotekan wykazuje szerokie działanie przeciwnowotworowe w warunkach in vivo na modelach guza mysiego (gruczolak przewodów trzustkowych P03, gruczolakorak sutka MA16/C, gruczolakoraki okrężnicy C38 i C51) oraz w stosunku do heteroprzeszczepów ludzkich (gruczolakorak okrężnicy Co-4, gruczolakorak sutka MX-1, gruczolakoraki żołądka ST-15 i SC-16). Irynotekan działa także na guzy wykazujące ekspresję glikoproteiny-P (MDR) (białaczki P388 oporne na winkrystynę i doksorubicynę).
Poza działaniem przeciwnowotworowym najbardziej istotnym działaniem farmakologicznym irynotekanu jest hamowanie aktywności acetylocholinesterazy.

Dane kliniczne
W leczeniu skojarzonym w ramach terapii pierwszego rzutu raka jelita grubego i odbytnicy z przerzutami
W leczeniu skojarzonym z kwasem folinowym i 5-fluorouracylem U 385 wcześniej nieleczonych pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami przeprowadzono badanie III fazy. Pacjenci leczeni byli w schemacie z podawaniem produktu leczniczego co 2 tygodnie (patrz punkt 4.2) lub co tydzień. W przypadku schematu podawania co 2 tygodnie w dniu 1. podawano irynotekan w dawce 180 mg/m 2
podawano kwas folinowy w infuzji (w dawce 200 mg/m 2
dożylnej) oraz 5-fluorouracyl (w dawce 400 mg/m 2
a następnie w dawce 600 mg/m 2
i 5-fluorouracyl podawano w takich samych dawkach i według tego samego schematu dawkowania. W przypadku schematu podawania co tydzień po podaniu irynotekanu w dawce 80 mg/m 2
wykonywano infuzję kwasu folinowego (w dawce 500 mg/m 2
dożylnej), a następnie 5-fluorouracylu (w dawce 2300 mg/m 2
przez okres 6 tygodni.
W badaniu leczenia skojarzonego z zastosowaniem opisanych powyżej 2 schematów dawkowania skuteczność irynotekanu oceniano u 198 leczonych pacjentów:

Schematy leczenia skojarzonego (n=198) Schemat z podawaniem co tydzień (n=50) Schemat z podawaniem co 2 tygodnie (n=148) Irynotekan + 5-FU/FA 5-FU/FA Irynot ekan + 5- FU/F A 5- FU/F A Irynotekan + 5-FU/FA 5-FU/FA Odsetek odpowiedzi (%)
Wartość p 40,8 * 23,1 * 51,2 * 28,6 * 37,5 * 21,6 * p<0,001 p=0,045 p=0,005 Mediana czasu do progresji (miesiące)
Wartość p 6,7 4,4 7,2 6,5 6,5 3,7 p<0,001 NZ p=0,001 Mediana czasu trwania odpowiedzi (miesiące)
Wartość p 9,3 8,8 8,9 6,7 9,3 9,5 NZ p=0,043 NZ Mediana czasu trwania odpowiedzi i stabilizacji (miesiące)
Wartość p 8,6 6,2 8,3 6,7 8,5 5,6 p<0,001 NZ p=0,003 Mediana czasu do niepowodzenia leczenia 5,3 3,8 5,4 5,0 5,1 3,0
(miesiące)
Wartośćp p=0,0014 NZ p<0,001 Mediana przeżycia (miesiące)
Wartość p 16,8 14,0 19,2 14,1 15,6 13,0 p=0,028 NZ p=0,041
5-FU: 5-fluorouracyl FA: kwas folinowy, NZ: nieznamienne, *: według analizy populacji zgodnej z protokołem badań
W schemacie z podawaniem cotygodniowym ciężka biegunka wystąpiła u 44,4% pacjentów leczonych irynotekanem w skojarzeniu z 5-FU/FA oraz u 25,6% pacjentów leczonych tylko 5-FU/FA. Ciężka neutropenia (liczba neutrofili <500 komórek/mm 3 ) wystąpiła u 5,8% pacjentów leczonych irynotekanem w skojarzeniu z 5-FU/FA oraz u 2,4% pacjentów leczonych jedynie 5-FU/FA.
Ponadto mediana czasu do trwałego pogorszenia stanu sprawności pacjenta była znacząco wyższa w grupie otrzymującej irynotekan w leczeniu skojarzonym niż w grupie pacjentów otrzymujących tylko 5-FU/FA (p=0,046).
Jakość życia w tym badaniu klinicznym III fazy oceniono za pomocą kwestionariusza EORTC QLQ- C30. Czas do ostatecznego pogorszenia występował konsekwentnie później w grupach otrzymujących irynotekan. Ewolucja ogólnego stanu zdrowia/jakości życia była nieznacznie korzystniejsza w grupie leczenia skojarzonego z irynotekanem, chociaż wynik nie był istotnie statystyczny. Oznacza to, że skuteczność irynotekanu w leczeniu skojarzonym można osiągnąć bez pogorszenia jakości życia.
W monoterapii w ramach terapii drugiego rzutu raka jelita grubego i odbytnicy z przerzutami: Badania kliniczne II/III fazy przeprowadzono u ponad 980 pacjentów chorych na raka jelita grubego i odbytnicy z przerzutami, leczonych w schemacie dawkowania co 3 tygodnie, u których wcześniejsze leczenie 5-FU zakończyło się niepowodzeniem. Skuteczność irynotekanu oceniono u 765 pacjentów, u których w momencie rozpoczęcia badania udokumentowano postęp choroby przy stosowaniu 5-FU.

Przeżycie wolne od progresji choroby (%) po 6 miesiącach

Przeżycie po miesiącach Faza III Irynotekan vs. najlepsze leczenie podtrzymujące (best supportive care – BSC) Irynotekan vs. 5-FU Irynotekan Leczenie wspoma gające Wartość p Irynotekan 5-FU Wartość p n=183 n=90 n=127 n=129 ND ND
33,5* 26,7 p=0,03 36,2* 13,8 p=0,0001 44,8* 32,4 p=0,0351
(%)
Mediana przeżycia (miesiące) 9,2* 6,5 p=0,0001 10,8* 8,5 p=0,0351 ND: nie dotyczy *: różnica statystycznie znamienna
W badaniu II fazy z udziałem 455 pacjentów poddawanych leczeniu w schemacie co 3 tygodnie przeżycie wolne od progresji choroby w 6. miesiącu wynosiło 30%, a mediana czasu przeżycia wynosiła 9 miesięcy. Mediana czasu do progresji choroby wyniosła 18 tygodni.
Ponadto przeprowadzono badanie nieporównawcze II fazy u 304 pacjentów leczonych w schemacie raz w tygodniu dawką 125 mg/m 2
tygodnie, po czym następował okres 2 tygodni przerwy. W badaniach tych mediana czasu do progresji choroby wyniosła 17 tygodni, a mediana czasu przeżycia wyniosła 10 miesięcy. Podobny profil bezpieczeństwa stwierdzono w badaniu porównującym u 193 pacjentów schemat z dawkowaniem raz w tygodniu przy dawce początkowej 125 mg/m 2
czasu wystąpienia pierwszego płynnego stolca wyniosła 11 dni.
W leczeniu skojarzonym z cetuksymabem EMR 62 202-013: Było to badanie randomizowane z udziałem pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami niepoddawanych wcześniejszemu leczeniu z powodu choroby przerzutowej, w którym porównywano połączenie cetuksymabu, irynotekanu i podawanego w infuzji 5-fluorouracylu/kwasu folinowego (5-FU/FA) (599 pacjentów) z taką samą chemioterapią bez cetuksymabu (599 pacjentów). Odsetek pacjentów z nowotworem z obecnością genu KRAS typu dzikiego w całej populacji pacjentów ocenianych w kierunku występowania tej mutacji wynosił 64%.
Uzyskane w tym badaniu dane dotyczące skuteczności zestawiono w poniższej tabeli:

Populacja ogólna Populacja z obecnością genu KRAS typu dzikiego Zmienna/statystyka Cetuksymab plus FOLFIRI (N=599) FOLFIRI
(N=599) Cetuksymab plus FOLFIRI (N=172) FOLFIRI
ORR % (95%CI) 46,9 (42,9; 51,0) 38,7 (34,8; 42,8) 59,3 (51,6; 66,7) 43,2 (35,8; 50,9) Wartość p 0,0038 0,0025 PFS Współczynnik ryzyka (95% CI) 0,85 (0,726; 0,998) 0,68 (0,501; 0,934) Wartość p 0,0479 0,0167 CI: przedział ufności, FOLFIRI: irynotekan plus podawany w infuzji 5-FU/FA, ORR: odsetek odpowiedzi obiektywnych (pacjenci z całkowitą odpowiedzią lub częściową odpowiedzią), PFS: przeżycie wolne od progresji choroby
W leczeniu skojarzonym z cetuksymabem po niepowodzeniu terapią cytotoksyczną irynotekanem Skuteczność leczenia skojarzonego cetuksymabem i irynotekanem oceniano w dwóch badaniach klinicznych. Leczeniu skojarzonemu poddano łącznie 356 pacjentów z rakiem jelita grubego
i odbytnicy z przerzutami wykazującym ekspresję EGFR, u których niedawno stwierdzono niepowodzenie terapii cytotoksycznej irynotekanem i u których stan sprawności oceniono na co najmniej 60 w skali Karnofsky’ego, przy czym stan sprawności większości pacjentów oceniono na co najmniej 80 w skali Karnofsky’ego.
EMR 62 202-007: W tym randomizowanym badaniu porównywano połączenie cetuksymabu i irynotekanu (218 pacjentów) z cetuksymabem stosowanym w monoterapii (111 pacjentów).
IMCL CP02-9923: W tym jednoramiennym badaniu prowadzonym metodą otwartej próby oceniano leczenie skojarzone u 138 pacjentów.
Uzyskane w tych badaniach dane dotyczące skuteczności zestawiono w poniższej tabeli.
Badanie n ORR DCR PFS (miesiące) OS (miesiące)
n[%] 95% CI n[%] 95% CI Mediana a Cetuksymab + irynotekan EMR 202- (22,9) 17,5; 29,1 (55,5) 48,6; 62,2 4,1 2,8; 4,3 8,6 7,6; 9,6 IMCL CP02- (15,2) 9,7; 22,3 (60,9) 52,2; 69,1 2,9 2,6; 4,1 8,4 7,2; 10,3 Cetuksymab EMR 202- (10,8) 5,7; 18,1 (32,4) 23,9; 42,0 1,5 1,4; 2,0 6,9 5,6; 9,1 CI: przedział ufności; DCR: odsetek kontroli choroby (pacjenci z całkowitą odpowiedzią, częściową odpowiedzią lub stabilizacją choroby przez okres co najmniej 6 tygodni); ORR: odsetek odpowiedzi obiektywnych (pacjenci z całkowitą odpowiedzią lub częściową odpowiedzią); OS: całkowity czas przeżycia; PFS: przeżycie wolne od progresji choroby
Skuteczność skojarzenia cetuksymabu z irynotekanem była większa niż skuteczność cetuksymabu w monoterapii pod względem odsetka odpowiedzi obiektywnych (ORR), odsetka kontroli choroby (DCR) i przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS). W badaniu randomizowanym nie wykazano wpływu na przeżycie całkowite (współczynnik ryzyka 0,91; p=0,48).
W leczeniu skojarzonym z bewacyzumabem W randomizowanym badaniu klinicznym III fazy prowadzonym z zastosowaniem podwójnie ślepej próby i grupy kontrolnej poddawanej aktywnemu leczeniu oceniano bewacyzumab w skojarzeniu z irynotekanem/5-FU/FA w leczeniu pierwszego rzutu raka jelita grubego lub odbytnicy z przerzutami (badanie AVF2107g). Dodanie bewacyzumabu do połączenia irynotekanu/5-FU/FA prowadziło do znamiennej statystycznie poprawy w zakresie całkowitego czasu przeżycia. Korzyść kliniczną, której miarą był cał kowity czas przeżycia, stwierdzono we wszystkich określonych wcześniej podgrupach pacjentów, w tym w podgrupach wyodrębnionych ze względu na wiek, płeć, stopień sprawności, lokalizację guza pierwotnego, liczbę narządów objętych procesem chorobowym oraz czas trwania choroby przerzutowej. Należy zapoznać się także z Charakterystyką Produktu Leczniczego dotyczącą
bewacyzumabu. Uzyskane w badaniu AVF2107g wyniki dotyczące skuteczności zestawiono w poniższej tabeli.

Ramię 1 Irynotekan/5- FU/FA/placebo Ramię 2 Irynotekan/5-FU/FA/bewacyzumab a
Liczba pacjentów Całkowity czas przeżycia
Mediana czasu [miesiące] 15,6 20,3 95% przedział ufności 14,29 – 16,99 18,46 – 24,18 Współczynnik ryzyka b
0,660 Wartość p 0,00004 Przeżycie wolne od progresji choroby
Mediana czasu [miesiące] 6,2 10,6 Współczynnik ryzyka b
0,54 Wartość p <0,0001 Całkowity odsetek odpowiedzi
Odsetek [%] 34,8 44,8 95% przedział ufności 30,2 – 39,6 39,9 – 49,8 Wartość p 0,0036 Czas trwania odpowiedzi
Mediana czasu [miesiące] 7,1 10,4 [miesiące] 4,7 – 11,8 6,7 – 15,0 a b w stosunku do ramienia kontrolnego.
W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną Dane z randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego III fazy (CAIRO) potwierdzają zasadność stosowania kapecytabiny w dawce początkowej 1000 mg/m 2
w skojarzeniu z irynotekanem w leczeniu pierwszego rzutu pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami. 820 pacjentów zrandomizowano do grupy otrzymującej leczenie sekwencyjne (n=410) lub grupy otrzymującej leczenie skojarzone (n=410). Leczenie sekwencyjne składało się z leczenia pierwszej linii kapecytabiną (1250 mg/m 2

leczenia drugiej linii irynotekanem (350 mg/m 2
(1000 mg/m 2
2
Leczenie skojarzone składało się z leczenia pierwszej linii kapecytabiną (1000 mg/m 2
na dobę przez 14 dni) w skojarzeniu z irynotekanem (250 mg/m 2
leczenia drugiej linii kapecytabiną (1000 mg/m 2
z oksaliplatyną (130 mg/m 2
W leczeniu pierwszej linii mediana czasu przeżycia wolnego progresji choroby w populacji zgodnej z zamiarem leczenia (ang. intent-to-treat) wynosiła 5,8 miesięcy (95% CI; 5,1-6,2 miesiąca) w przypadku monoterapii kapecytabiną i 7,8 miesiąca (95% CI; 7,0-8,3 miesiąca) w przypadku schematu XELIRI (p=0,0002).
Dane z analizy okresowej wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego II fazy (AIO KRK 0604) potwierdzają zasadność stosowania kapecytabiny w dawce początkowej 800 mg/m 2
i bewacyzumabem w leczeniu pierwszego rzutu pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami. 115 pacjentów zrandomizowano do grupy leczonej kapecytabiną w skojarzeniu z irynotekanem (schemat XELIRI) i bewacyzumabem: kapecytabina (800 mg/m 2
przez dwa tygodnie, a następnie 7-dniowy okres przerwy), irynotekan (200 mg/m 2
infuzji dnia 1. co 3 tygodnie) oraz bewacyzumab (7,5 mg/kg w trwającej od 30 do 90 minut infuzji dnia 1. co 3 tygodnie); łącznie 118 pacjentów zrandomizowano do grupy leczonej kapecytabiną w skojarzeniu z oksaliplatyną i bewacyzumabem: kapecytabina (1000 mg/m 2
dwa tygodnie, a następnie 7-dniowy okres przerwy), oksaliplatyna (130 mg/m 2
dnia 1. co 3 tygodnie) i bewacyzumab (7,5 mg/kg w trwającej od 30 do 90 minut infuzji dnia 1. co 3 tygodnie). Odsetek przeżyć wolnych od progresji choroby po 6 miesiącach w populacji zgodnej z zamiarem leczenia (ang. intent-to-treat) wynosił 80% (XELIRI plus bewacyzumab) w porównaniu z 74% (XELOX plus bewacyzumab). Całkowity odsetek odpowiedzi (całkowita odpowiedź i częściowa odpowiedź) wynosił 45% (XELOX plus bewacyzumab) w porównaniu z 47% (XELIRI plus bewacyzumab).
Dane farmakokinetyczne/farmakodynamiczne
Nasilenie głównych działań toksycznych stwierdzanych przy podawaniu irynotekanu (np. leukoneutropenii i biegunki) jest związane z ekspozycją (AUC) na lek macierzysty i metabolit SN-38. Stwierdzono znaczącą korelację między nasileniem toksyczności hematologicznej (zmniejszenie liczby białych krwinek i neutrofili w nadirze) lub nasileniem biegunki a wartościami AUC zarówno dla irynotekanu, jak i dla metabolitu SN-38 w monoterapii.

Pacjenci ze zmniejszoną aktywnością UGT1A1: Metaboliczne przekształcenie aktywnego metabolitu irynotekanu SN-38 do nieaktywnego glukuronidu SN-38 (SN-38G) odbywa się przy udziale transferazy urydyno-difosforano-glukuronozylowej 1A1 (UGT1A1). Gen UGT1A1 wykazuje duży polimorfizm, prowadząc do dużej zmienności międzyosobniczej w zakresie zdolności metabolicznych. Jedna swoista odmiana genu UGT1A1 obejmuje polimorfizm w regionie promotora określany mianem wariantu allelu UGT1A1*28. Wariant ten oraz inne wrodzone niedobory ekspresji UGT1A1 (takie jak zespół Criglera-Najjara i zespół Gilberta) wiążą się ze zmniejszoną aktywnością tego enzymu. Dane z przeprowadzonej metaanalizy wskazują, że osoby z zespołem Criglera-Najjara (typu

1. i 2.) i osoby będące homozygotami pod względem allelu UGT1A1*28 (zespół Gilberta) narażone są

na zwiększone ryzyko wystąpienia toksyczności hematologicznej (stopnia 3. i 4.) wskutek podawania irynotekanu w umiarkowanych lub dużych dawkach (>150 mg/m 2 ). Nie ustalono, czy istnieje związek między genotypem UGT1A1 a występowaniem biegunki wywołanej przez irynotekan.
U pacjentów będących homozygotami pod względem allelu UGT1A1*28 należy stosować zwykle zalecaną dawkę początkową irynotekanu. Jednak pacjentów tych należy uważnie obserwować w kierunku wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej. Zmniejszenie dawki początkowej irynotekanu należy rozważyć u pacjentów, u których podczas poprzedniego leczenia wystąpiła toksyczność hematologiczna. Nie ustalono, jak bardzo należy zmniejszyć dawkę początkową w tej
populacji pacjentów, w związku z czym wszelkie kolejne modyfikacje dawkowania powinny opierać się na tolerancji leczenia przez pacjenta (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Obecnie brak jest wystarczających danych do określenia przydatności klinicznej genotypowania UGT1A1.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

W badaniu I fazy z udziałem 60 pacjentów, w którym stosowano schemat dawkowania polegający na podawaniu dawek od 100 do 750 mg/m² w infuzji dożylnej trwającej 30 minut powtarzanej co trzy tygodnie, irynotekan wykazywał dwufazowy lub trójfazowy profil eliminacji. Średnia wartość klirensu osoczowego wynosiła 15 L/h/m², a objętość dystrybucji w stanie równowagi dynamicznej (Vss) wynosiła 157 l/m². Średni okres półtrwania produktu leczniczego w osoczu w pierwszej fazie modelu trójfazowego wynosił 12 minut, w drugiej fazie - 2,5 godziny, a w fazie końcowej okres półtrwania wyniósł 14,2 godziny. SN-38 wykazywał dwufazowy profil eliminacji ze średnim okresem półtrwania w fazie końcowej trwającym 13,8 godzin. Na koniec infuzji przy zalecanej dawce 350 mg/m 2
maksymalne stężenie irynotekanu w osoczu wyniosło 7,7 μg/ml, a dla SN-38 wyniosło 56 ng/ml, a średnie pole pod krzywą (AUC) dla irynotekanu wynosiło 34 μg.h/ml, natomiast dla SN-38 wartość ta wyniosła 451 ng.h/ml. Dla SN-38 na ogół obserwuje się większe międzyosobnicze zróżnicowanie parametrów farmakokinetycznych.
U 148 pacjentów chorych na raka jelita grubego i odbytnicy z przerzutami, leczonych różnymi schematami i w różnych dawkach przeprowadzono populacyjną analizę farmakokinetyki irynotekanu w ramach badań II fazy. Parametry farmakokinetyczne oszacowane dla modelu trójkompartmentowego były podobne do parametrów stwierdzanych w badaniach I fazy. We wszystkich badaniach wykazano, że ekspozycja na irynotekan (CPT-11) oraz SN-38 wzrasta proporcjonalnie do podawanej dawki CPT-11, ich farmakokinetyka nie zależy od liczby wcześniejszych cykli ani od schematu podawania produktu leczniczego.
W warunkach in vitro, wiązanie irynotekanu z białkami osocza wyniosło około 65%, a wiązanie SN-38 95%.
Na podstawie bilansu masy oraz badań metabolizmu z wykorzystaniem produktu leczniczego znakowanego 14-C wykazano, że ponad 50% dożylnie podanej dawki irynotekanu jest wydalane w postaci niezmienionego produktu leczniczego, z czego 33% wydalane jest z kałem (głównie poprzez żółć), a 22% w moczu.
Każdy z następujących dwóch szlaków metabolicznych odpowiada za co najmniej 12% dawki:  Hydroliza za pomocą karboksyloesterazy do metabolitu czynnego SN-38; SN-38 jest głównie eliminowany przez glukuronidację, a następnie wydalany z żółcią i przez nerki (mniej niż 0,5% dawki irynotekanu). Następnie glukuronid SN-38 jest prawdopodobnie hydrolizowany w jelitach.  Utlenianie zależne od enzymów cytochromu CYP3A powodujące otwarcie zewnętrznego pierścienia piperydyny z utworzeniem pochodnej kwasu aminopentanowego (APC) oraz pochodnej aminy pierwszorzędowej (NPC) (patrz punkt 4.5).
W osoczu występuje głównie niezmieniona postać irynotekanu, a następnie APC, glukuronid SN-38 oraz SN-38. Jedynie SN-38 wykazuje znaczące działanie cytotoksyczne.
Klirens irynotekanu jest obniżony o około 40% u pacjentów ze stężeniem bilirubiny we krwi od 1,5 do 2
na uzyskanie ekspozycji osocza na produkt leczniczy porównywalnej do ekspozycji stwierdzanej po dawce 350 mg/m 2

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W warunkach in vitro w badaniu aberracji chromosomalnych na komórkach CHO oraz w warunkach
in vivo w teście mikrojądrowym u myszy wykazano mutagenne działanie irynotekanu oraz SN-38. Jednakże w teście Amesa wykazano brak jakiegokolwiek potencjału mutagennego.
U szczurów leczonych raz w tygodniu przez 13 tygodni przy maksymalnej dawce 150 mg/m (stanowiącej mniej niż połowę dawki zalecanej u ludzi) w ciągu 91 tygodni po zakończeniu leczenia nie stwierdzono obecności guzów będących następstwem leczenia.
Badania toksyczności po podaniu pojedynczej dawki i podaniu wielokrotnym przeprowadzono u myszy, szczurów i psów. Główne działania toksyczne obserwowano w układzie krwiotwórczym i limfatycznym. U psów zgłaszano opóźnioną biegunkę z towarzyszącą atrofią i martwicą ogniskową błony śluzowej jelit. U psów obserwowano również łysienie. Nasilenie tych działań zależało od dawki i działania te były odwracalne.
Reprodukcja Irynotekan wykazywał działanie teratogenne u szczurów i królików w dawkach mniejszych od dawki leczniczej stosowanej u ludzi. U szczurów, którym podawano irynotekan, potomstwo, które urodziło się z nieprawidłowościami w zewnętrznej budowie ciała, wykazywało zmniejszoną płodność. Objawu tego nie obserwowano u morfologicznie prawidłowego potomstwa. U ciężarnych samic szczura stwierdzono zmniejszenie masy łożyska, a u potomstwa zmniejszenie żywotności płodów i zwiększenie częstości występowania zaburzeń zachowania.

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sorbitol (E 420) Kwas mlekowy Sodu wodorotlenek i/lub kwas solny (do dostosowania pH) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.

6.3 Okres ważności

Przed otwarciem: 2 lata
Roztwór chlorowodorku irynotekanu wykazuje stabilność fizyczną i chemiczną po rozcieńczeniu w roztworach do infuzji (0,9% (w/v) roztwór chlorku sodu i 5% (w/v) roztwór glukozy) przez okres do 28 dni, jeśli jest przechowywany w pojemnikach z LDPE lub PVC w temperaturze 5°C lub 30°C i chroniony przed światłem. W przypadku ekspozycji na świat ło roztwór wykazuje stabilność chemiczną i fizyczną przez okres do 3 dni.
Niemniej jednak, aby zmniejszyć ryzyko mikrobiologiczne, zaleca się, by roztwory do infuzji były przygotowywane bezpośrednio przed zastosowaniem oraz aby rozpoczynać infuzję tak szybko, jak jest to praktycznie możliwe po przygotowaniu. Jeżeli produkt leczniczy nie zostanie wykorzystany natychmiast, wówczas użytkownik ponosi odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania produktu leczniczego przed jego zastosowaniem. Produktu leczniczego nie należy przechowywać dłużej niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że został rozcieńczony w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Fiolka o pojemności 2 ml z brunatnego szkła typu I, zamknięta korkiem o średnicy 13 mm wykonanym z gumy butylowej powlekanej ETFE (etylen-tetrafluoroetylen) i aluminiowym uszczelnieniem z plastikowym wieczkiem typu „flip-off”.
Fiolka o pojemności 6 ml z brunatnego szkła typu I, zamknięta korkiem o średnicy 20 mm wykonanym z gumy chlorobutylowej powlekanej ETFE (etylen-tetrafluoroetylen) i aluminiowym uszczelnieniem z plastikowym wieczkiem typu „flip-off”.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego

do stosowania
Wyłącznie do jednorazowego użytku.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnowotworowych, podczas przygotowywania i stosowania roztworu irynotekanu do infuzji należy zachować ostrożność. Wymagane jest stosowanie okularów ochronnych, maski oraz rękawic. Jeśli dojdzie do kontaktu koncentratu irynotekanu lub roztworu do infuzji ze skórą, miejsce to należy natychmiast dokładnie przemyć wodą z mydłem. Jeśli dojdzie do kontaktu koncentratu irynotekanu lub roztworu do infuzji z b łonami śluzowymi, należy je natychmiast przemyć wodą.
Przygotowanie roztworu do infuzji dożylnej: Podobnie jak inne produkty lecznicze do wstrzykiwań, roztwór irynotekanu do infuzji MUSI BYĆ PRZYGOTOWANY Z ZACHOWANIEM ZASAD ASEPTYKI (patrz punkt 6.3).
Jeśli w fiolkach lub po odtworzeniu stwierdzi się jakikolwiek osad, produkt leczniczy należy usunąć zgodnie ze standardowymi procedurami postępowania z lekami cytotoksycznymi.
Aseptycznie pobrać wymaganą ilość koncentratu irynotekanu z fiolki za pomocą skalibrowanej strzykawki i wstrzyknąć do worka lub butelki z płynem infuzyjnym o pojemności 250 ml zawierającej wyłącznie 0,9% roztwór chlorku sodu lub 5% roztwór glukozy. Następnie roztwór do infuzji należy dokładnie wymieszać ręcznie obracając.
Usuwanie: Wszystkie materiały używane do rozcieńczenia i podania należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami dotyczącymi usuwania leków cytotoksycznych.

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
QILU PHARMA SPAIN S.L.U Paseo de la Castellana 40 Hiszpania







CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO