Deprilept
Escitalopramum
Tabletki powlekane 20 mg | Escitalopramum 20 mg
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Deprilept, 10 mg, tabletki powlekane Deprilept, 20 mg, tabletki powlekane
Escitalopramum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Deprilept i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Deprilept
3. Jak stosować lek Deprilept
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Deprilept
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Deprilept i w jakim celu się go stosuje
Lek Deprilept zawiera escytalopram i jest stosowany w leczeniu depresji (ciężkich epizodów depresji) oraz zaburzeń lękowych, takich jak: zaburzenie lękowe z napadami lęku (z agorafobią lub bez agorafobii), fobia społeczna, zaburzenie lękowe uogólnione oraz zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.
Deprilept należy do grupy leków przeciwdepresyjnych nazywanych wybiórczymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. Selective Serotonin Reuptake Inhibitors, SSRI). Leki te działają na układ serotoninergiczny w mózgu przez zwiększenie stężenia serotoniny. Zaburzenia czynności tego układu odgrywają istotną rolę w rozwoju depresji i związanych z nią chorób.
Aby pacjent poczuł się lepiej konieczne może być kilka tygodni leczenia. Ważne jest, aby kontynuować przyjmowanie leku Deprilept, mimo że może minąć trochę czasu zanim wystąpi jakakolwiek poprawa samopoczucia.
Należy porozmawiać z lekarzem, jeżeli pacjent nie czuje się lepiej lub jeśli czuje się gorzej.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Deprilept
Kiedy nie stosować leku Deprilept: - jeśli pacjent ma uczulenie na escytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent przyjmuje inne leki, należące do grupy nazywanej inhibitorami MAO, w tym selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid (stosowany w leczeniu depresji) oraz linezolid (antybiotyk); - jeśli pacjent ma wrodzone zaburzenia rytmu serca lub jeśli u pacjenta wystąpiły zaburzenia rytmu serca (widoczne w zapisie EKG - badaniu oceniającym pracę serca); - jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub leki mogące wpływać na rytm serca (patrz podpunkt „Deprilept a inne leki”).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta występują jakiekolwiek inne objawy lub choroby, ponieważ może być konieczne ich uwzględnienie. Przed rozpoczęciem stosowania leku Deprilept należy omówić z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - pacjent ma padaczkę - w razie wystąpienia napadów drgawkowych po raz pierwszy lub zwiększenia ich częstości, należy przerwać przyjmowanie leku Deprilept (patrz także punkt 4 „Możliwe działania niepożądane"); - u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub nerek - konieczne może być dostosowanie dawki przez lekarza; - pacjent ma cukrzycę - stosowanie leku Deprilept może wpływać na kontrolę stężenia glukozy we krwi. Konieczne może być dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych; - pacjent ma zmniejszone stężenie sodu we krwi; - pacjent ma zwiększoną skłonność do krwawień lub powstawania zasinień; - pacjent leczony jest elektrowstrząsami; - pacjent ma chorobę wieńcową; - u pacjenta występują lub występowały zaburzenia serca lub jeśli pacjent przebył niedawno zawał serca; - u pacjenta występuje wolna spoczynkowa czynność serca i (lub) jeśli pacjent może mieć niedobór elektrolitów z powodu przedłużającej się, ciężkiej biegunki i wymiotów albo stosowania leków moczopędnych; - u pacjenta występuje szybka lub nieregularna czynność serca, omdlenie, zapaść lub zawroty głowy podczas wstawania, które mogą wskazywać na zaburzenia rytmu serca; - pacjent ma lub miał choroby oczu, takie jak jaskra (zwiększone ciśnienie w oku).
Uwaga U niektórych pacjentów z zaburzeniami maniakalno-depresyjnymi może wystąpić faza maniakalna. Charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym uczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną. Należy wtedy zwrócić się do lekarza.
W pierwszych tygodniach leczenia mogą również wystąpić takie objawy, jak niepokój lub trudności w siedzeniu w bezruchu lub staniu w miejscu. W razie pojawienia się takich objawów należy natychmiast poinformować lekarza.
Myśli samobójcze oraz nasilenie objawów depresji lub zaburzeń lękowych Jeśli pacjent ma depresję i (lub) zaburzenia lękowe, może czasem miewać myśli dotyczące samookaleczenia lub myśli samobójcze. Objawy te mogą się nasilić na początku podawania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ wszystkie leki z tej grupy zaczynają działać po pewnym czasie, zazwyczaj po około dwóch tygodniach, choć czasem dłużej.
Prawdopodobieństwo, że myśli takie wystąpią jest większe, jeżeli:
- pacjent wcześniej miał myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu. - pacjent jest młodym dorosłym. Dane pochodzące z badań klinicznych wykazały zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat, z zaburzeniami psychicznymi, leczonych lekami przeciwdepresyjnymi.
Jeśli w którymkolwiek momencie leczenia pacjent ma myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie, powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
Pomocne może być poinformowanie krewnego lub przyjaciela o tym, że pacjent ma depresję lub zaburzenia lękowe oraz poproszenie ich o przeczytanie niniejszej ulotki. Pacjent może ich poprosić, aby powiedzieli mu, gdy zauważą, że objawy jego depresji lub lęku nasiliły się lub martwią się z powodu zmiany w jego zachowaniu.
Dzieci i młodzież Leku Deprilept nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Należy również podkreślić, że u pacjentów w wieku poniżej 18 lat przyjmujących leki z tej grupy, występuje zwiększone ryzyko działań niepożądanych, takich jak: próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Mimo tego, lekarz może przepisać lek Deprilept pacjentom w wieku poniżej 18 lat, gdy uzna, że jest to korzystne. Jeżeli lekarz przepisał lek Deprilept pacjentowi w wieku poniżej 18 lat i są z tym związane jakiekolwiek wątpliwości, należy ponownie skontaktować się z lekarzem. W razie wystąpienia lub nasilenia wyżej wymienionych objawów u pacjentów w wieku poniżej 18 lat przyjmujących lek Deprilept, należy poinformować o tym lekarza. Ponadto, brak danych dotyczących bezpieczeństwa długoterminowego stosowania leku Deprilept w tej grupie wiekowej dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Deprilept a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:
- leki zmniejszające stężenie potasu lub magnezu we krwi, ponieważ stany te zwiększają ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
- niewybiórcze inhibitory monoaminooksydazy (MAO) zawierające takie substancje czynne, jak fenelzyna, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid i tranylcypromina. Jeśli pacjent przyjmował któryś z tych leków, powinien odczekać 14 dni przed rozpoczęciem stosowania leku Deprilept. Po zakończeniu stosowania leku Deprilept należy odczekać 7 dni przed rozpoczęciem stosowania któregokolwiek z powyższych leków.
- odwracalne, wybiórcze inhibitory monoaminooksydazy A (MAO-A), w tym moklobemid (stosowany w leczeniu depresji).
- nieodwracalne inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B), w tym selegilina (stosowana w leczeniu choroby Parkinsona). Leki te zwiększają ryzyko działań niepożądanych.
- linezolid - antybiotyk.
- lit (stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych) i tryptofan.
- imipramina i dezypramina (stosowane w leczeniu depresji).
- sumatryptan i podobne leki (stosowane w leczeniu migreny) oraz tramadol (stosowany w leczeniu silnego bólu). Mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
- cymetydyna, lanzoprazol, ezomeprazol i omeprazol (stosowane w leczeniu choroby wrzodowej żołądka), fluwoksamina (lek przeciwdepresyjny) oraz tyklopidyna (stosowana w celu zmniejszenia ryzyka udaru). Leki te mogą spowodować zwiększenie stężenia escytalopramu we krwi.
- ziele dziurawca (Hypericum perforatum) - lek ziołowy stosowany w depresji.
- kwas acetylosalicylowy (aspiryna) i niesteroidowe leki przeciwzapalne (leki stosowane przeciwbólowo lub w celu „rozrzedzenia krwi” – tak zwane leki przeciwzakrzepowe). Mogą zwiększyć tendencję do krwawień.
- warfaryna, dipirydamol i fenprokumon (leki stosowane w celu „rozrzedzenia” krwi, nazywane lekami przeciwzakrzepowymi). Lekarz może zlecić oznaczenie czasu krzepnięcia krwi na
początku leczenia i po przerwaniu stosowania leku Deprilept w celu ustalenia, czy dawka leku przeciwzakrzepowego jest wciąż odpowiednia.
- meflochina (stosowana w leczeniu malarii), bupropion (stosowany w leczeniu depresji) oraz tramadol (stosowany w leczeniu silnego bólu) ze względu na ryzyko obniżenia progu drgawkowego.
- neuroleptyki (leki stosowane w leczeniu schizofrenii, psychozy) i leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI) ze względu na ryzyko obniżenia progu drgawkowego.
- flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w chorobach sercowo - naczyniowych), klomipramina i nortryptylina (leki przeciwdepresyjne) oraz rysperydon, tiorydazyna i haloperydol (leki przeciwpsychotyczne). Może być konieczne dostosowanie dawkowania leku Deprilept.
NIE WOLNO PRZYJMOWAĆ leku Deprilept jednocześnie z lekami stosowanymi w zaburzeniach rytmu serca lub lekami, które mogą wpływać na rytm serca, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe lekii przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne/ przeciwpierwotniakowe (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (np. astemizol, mizolastyna). Należy zwrócić się do lekarza w razie jakichkolwiek wątpliwości.
Deprilept z jedzeniem, piciem i alkoholem Lek Deprilept można przyjmować podczas posiłku lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 3 „Jak stosować lek Deprilept"). Tak jak w przypadku wielu leków, nie zaleca się przyjmowania leku Deprilept i spożywania alkoholu, choć oddziaływanie leku Deprilept z alkoholem nie jest spodziewane.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Nie należy stosować leku Deprilept, jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przed omówieniem z lekarzem zagrożeń i korzyści związanych z leczeniem.
Jeśli pacjentka stosuje lek Deprilept w ostatnich 3 miesiącach ciąży, powinna być świadoma, że u noworodka mogą wystąpić następujące objawy: trudności w oddychaniu, sina barwa skóry, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, małe stężenie cukru we krwi, sztywność lub wiotkość mięśni, wzmożone odruchy, drżenie, drżączka, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Jeśli u noworodka wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.
W okresie ciąży nie należy nagle przerywać stosowania leku Deprilept.
Należy poinformować lekarza i (lub) położną o stosowaniu leku Deprilept. Przyjmowanie podczas ciąży leków takich jak Deprilept, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań, nazywanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Objawia się on przyspieszonym oddechem i sinicą, i pojawia się zwykle w pierwszej dobie po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.
Należy się spodziewać przenikania leku Deprilept do mleka ludzkiego.
W badaniach na zwierzętach wykazano, że cytalopram, lek podobny do escytalopramu, pogarsza jakość nasienia. Teoretycznie może to wpływać na płodność, choć jak dotąd nie zaobserwowano oddziaływania na płodność u ludzi.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, do momentu poznania indywidualnej reakcji na lek Deprilept.
Lek Deprilept zawiera laktozę jednowodną Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Deprilept
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli
Depresja Zazwyczaj zalecana dawka to 10 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę maksymalnie do 20 mg na dobę.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia, następnie dawkę zwiększa się do 10 mg na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę maksymalnie do 20 mg na dobę.
Fobia społeczna Zazwyczaj zalecana dawka to 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zmniejszyć dawkę do 5 mg na dobę lub zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę.
Zaburzenie lękowe uogólnione Zazwyczaj zalecana dawka leku Deprilept wynosi 10 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę maksymalnie do 20 mg na dobę.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne Zazwyczaj zalecana dawka leku Deprilept wynosi 10 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę maksymalnie do 20 mg na dobę.
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat) Zalecana dawka początkowa leku Deprilept to 5 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do
Stosowanie u dzieci i młodzieży Leku Deprilept zazwyczaj nie stosuje się u dzieci i młodzieży. Dodatkowe informacje patrz punkt 2 „Informacje ważne przed zastosowaniem leku Deprilept".
Lek Deprilept można przyjmować podczas posiłku lub niezależnie od posiłków. Tabletkę należy połknąć popijając wodą; nie należy jej żuć, ponieważ jest gorzka.
W razie konieczności tabletki można podzielić na dwie części. W tym celu należy położyć tabletkę na płaskiej powierzchni rowkiem do góry i nacisnąć końce palcami wskazującymi obu rąk, tak jak to pokazano na rysunku.
Czas trwania leczenia
Pacjent może odczuwać poprawę dopiero po kilku tygodniach leczenia. Dlatego należy stosować lek Deprilept, nawet jeśli początkowo nie ma poprawy samopoczucia.
Nie należy zmieniać dawkowania bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.
Lek Deprilept należy stosować tak długo, jak zaleci lekarz. Jeśli pacjent przerwie leczenie za wcześnie, objawy mogą powrócić. Zaleca się kontynuowanie leczenia przez co najmniej 6 miesięcy po uzyskaniu poprawy.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Deprilept
W razie zażycia większej niż zalecana dawki leku Deprilept, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału pomocy doraźnej najbliższego szpitala, nawet gdy pacjent nie odczuwa żadnych dolegliwości. Objawy przedawkowania to: zawroty głowy, drżenie, pobudzenie, drgawki, śpiączka, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia krwi oraz zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Na wizytę u lekarza lub do szpitala należy zabrać opakowanie leku Deprilept.
Pominięcie zastosowania leku Deprilept
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeśli pacjent zapomniał przyjąć tabletkę i przypomniał sobie o tym przed zaśnięciem, powinien ją zastosować natychmiast. Następnego dnia należy przyjąć lek o zwykłej porze. Jeśli pacjent przypomni sobie w nocy lub następnego dnia o pominięciu dawki, należy zrezygnować z niej i przyjąć następną tabletkę o zwykłej porze.
Przerwanie stosowania leku Deprilept
Nie należy przerywać stosowania leku Deprilept bez zalecenia lekarza. Kiedy pacjent kończy leczenie, zazwyczaj zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez kilka tygodni.
Po zakończeniu stosowania leku Deprilept, zwłaszcza nagłym, pacjent może odczuwać objawy odstawienia. Objawy te występują często, gdy podawanie leku Deprilept jest przerwane. Ryzyko jest większe, gdy lek był stosowany przez długi czas albo w dużych dawkach lub gdy dawkę zbyt szybko zmniejszono. U większości pacjentów objawy są łagodne i ustępują samoistnie w ciągu dwóch tygodni. U niektórych pacjentów mogą być jednak ciężkie lub utrzymywać się dłużej (przez 2-3 miesiące lub dłużej). W razie wystąpienia ciężkich objawów odstawienia, należy skontaktować się z lekarzem. Lekarz może zalecić powtórne podanie leku, a następnie bardziej stopniowe odstawianie.
Do objawów odstawienia należą: zawroty głowy (chwiejność lub zaburzenia równowagi), uczucie mrowienia, pieczenie oraz (rzadziej) wrażenie porażenia prądem elektrycznym, również w głowie, zaburzenia snu (wyraziste sny, koszmary senne, bezsenność), uczucie niepokoju, ból głowy, nudności, wymioty, nadmierne pocenie (w tym poty nocne), niepokój ruchowy lub pobudzenie, drżenie, uczucie splątania lub dezorientacji, chwiejność emocjonalna lub drażliwość, biegunka, zaburzenia widzenia, trzepotanie serca lub silne bicie serca (kołatanie).
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zazwyczaj ustępują po kilku tygodniach leczenia. Należy pamiętać, że wiele z tych działań może być również objawami leczonej choroby i ustąpi wraz z poprawą samopoczucia.
W razie wystąpienia w czasie leczenia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala:
Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100 osób): nieprawidłowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego.
Rzadko (występują u mniej niż 1 na 1000 osób): obrzęk skóry, języka, warg lub twarzy albo trudności w oddychaniu lub połykaniu (reakcja alergiczna) wysoka gorączka, pobudzenie, dezorientacja, drżenie i gwałtowne skurcze mięśni - mogą to być objawy rzadko występującego zaburzenia nazywanego zespołem serotoninowym.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): trudności w oddawaniu moczu napady drgawkowe, patrz również punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności" żółte zabarwienie skóry i oczu, będące objawem zaburzenia czynności wątroby i (lub) zapalenia wątroby szybka, nieregularna czynność serca, omdlenie, które mogą być objawem zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca nazywanych torsades de pointes myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze, patrz także punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
Poza opisanymi powyżej, informowano również o następujących działaniach niepożądanych:
Bardzo często (występują u co najmniej 1 na 10 osób): - nudności - bóle głowy.
Często (występują u mniej niż 1 na 10 osób): - niedrożność lub wyciek z nosa (zapalenie zatok) - zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia - niepokój, niepokój ruchowy, nietypowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy, ziewanie, drżenie, uczucie kłucia w skórze - biegunka, zaparcie, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej - nasilone pocenie - ból mięśni i stawów - zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu płciowego, trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet) - uczucie zmęczenia, gorączka - zwiększenie masy ciała.
Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100 osób): - pokrzywka, wysypka, swędzenie (świąd) - zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napad paniki, stan splątania - zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenie
- rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szum uszny) - wypadanie włosów - nadmierne krwawienie miesiączkowe - nieregularne krwawienie miesiączkowe - zmniejszenie masy ciała - szybka czynność serca - obrzęk rąk lub nóg - krwawienie z nosa.
Rzadko (występują u mniej niż 1 na 1000 osób): - agresja, depersonalizacja (uczucie nierealności własnego ciała), omamy (widzenie, odczuwanie lub słyszenie rzeczy, których nie ma) - wolna czynność serca.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmniejszenie stężenia sodu we krwi (objawia się nudnościami i złym samopoczuciem z osłabieniem mięśni lub splątaniem) - zawroty głowy po przyjęciu pozycji stojącej z powodu obniżenia ciśnienia krwi (niedociśnienie ortostatyczne) - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi) - zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni) - bolesne utrzymujące się erekcje (priapizm) - zwiększona skłonność do krwawień, np. do skóry i błon śluzowych (wybroczyny) oraz mała liczba płytek krwi (małopłytkowość) - nagle występujący obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy) - zwiększenie ilości wydalanego moczu (nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego) - mlekotok u mężczyzn oraz kobiet, które nie karmią piersią - mania (stan psychiczny charakteryzujący się epizodami nadmiernej aktywności, podniecenia lub drażliwości) - zaburzenia rytmu serca (nazywane „wydłużeniem odstępu QT” widoczne w EKG, badaniu oceniającym aktywność elektryczną serca).
Ponadto znane są liczne działania niepożądane leków o podobnym mechanizmie działania do escytalopramu (substancji czynnej leku Deprilept). Są to: - niepokój ruchowy (akatyzja) - jadłowstręt.
U pacjentów przyjmujących leki z tej grupy stwierdzano zwiększone ryzyko wystąpienia złamań kości.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Deprilept
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku tekturowym. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Deprilept
Substancją czynną leku jest escytalopram (w postaci escytalopramu szczawianu). Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg lub 20 mg escytalopramu.
Pozostałe składniki to: - celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, kopowidon, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana (ProSolv HD 90), kroskarmeloza sodowa, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian - otoczka tabletki: Opadry OY-S-58910 White, w którego skład wchodzi hypromeloza 5 cPs, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, talk
Jak wygląda lek Deprilept i co zawiera opakowanie
jednej i „8" po drugiej stronie rowka na jednej stronie tabletki i gładkie na drugiej.
jednej i „9" po drugiej stronie rowka na jednej stronie tabletki i gładkie na drugiej.
Deprilept 10 mg jest dostępny w opakowaniach zawierających 28 lub 56 tabletek, w blistrach PA/Aluminium/PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. Deprilept 20 mg jest dostępny w opakowaniach zawierających 28 lub 56 tabletek, w blistrach PA/Aluminium/PVC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa Polska
Wytwórca/Importer Ranbaxy Ireland Ltd Spafield, Cork Road Cashel, Co. Tipperary Irlandia
Hemmelrather Weg 201 D-51377 Leverkusen Niemcy
Terapia SA Str. Fabrici nr.124 Rumunia
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Deprilept, 10 mg, tabletki powlekane Deprilept, 20 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Deprilept, 10 mg Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg escytalopramu, co odpowiada 12,77 mg escytalopramu szczawianu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 50,00 mg laktozy jednowodnej.
Deprilept, 20 mg Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg escytalopramu, co odpowiada 25,54 mg escytalopramu szczawianu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 100,00 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Deprilept, 10 mg: białe do białawych, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane. Jedna strona tabletki oznaczona jest literą „E" po jednej i „8" po drugiej stronie rowka dzielącego, druga strona tabletki jest gładka.
Deprilept, 20 mg: białe do białawych, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane. Jedna strona tabletki oznaczona jest literą „E" po jednej i „9" po drugiej stronie rowka dzielącego, druga strona tabletki jest gładka.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie epizodów depresji, ciężkich. Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku, z agorafobią lub bez agorafobii. Leczenie fobii społecznej. Leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego. Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 20 mg na dobę.
Produkt leczniczy Deprilept podaje się w jeden raz na dobę i może być przyjmowany z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
Epizod depresji, ciężki Zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę.
Działanie przeciwdepresyjne występuje zazwyczaj po 2 - 4 tygodniach stosowania produktu. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy, w celu utrwalenia reakcji na leczenie.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku, z agorafobią lub bez agorafobii W pierwszym tygodniu leczenia zaleca się początkowo 5 mg, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę.
Największą skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach stosowania produktu. Leczenie trwa kilka miesięcy.
Fobia społeczna Zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę. Poprawa stanu klinicznego następuje zazwyczaj po 2 - 4 tygodniach leczenia. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę można następnie zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę.
Fobia społeczna jest chorobą o przebiegu przewlekłym i zalecane jest podawanie escytalopramu przez podawanie leku oceniano przez 6 miesięcy i można je rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby; korzyści z leczenia należy regularnie oceniać.
Fobia społeczna jest ściśle zdefiniowaną jednostką chorobową i nie należy jej mylić z nadmierną nieśmiałością. Farmakoterapia jest wskazana wyłącznie wtedy, gdy zaburzenie to w istotny sposób utrudnia wykonywanie pracy zawodowej i kontakty społeczne.
Nie oceniano znaczenia omawianego leczenia w porównaniu do terapii poznawczo - behawioralnej. Farmakoterapia jest częścią kompleksowego postępowania terapeutycznego.
Zaburzenie lękowe uogólnione Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę.
Długoterminowe leczenie osób reagujących na lek oceniano przez co najmniej 6 miesięcy u pacjentów otrzymujących 20 mg na dobę. Należy regularnie oceniać korzyści z leczenia i stosowaną dawkę (patrz punkt 5.1)
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę.
Ponieważ zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZOK) jest chorobą przewlekłą, pacjenci powinni być leczeni przez odpowiedni długi okres, aby istniała pewność, że objawy choroby ustąpiły.
Należy regularnie oceniać korzyści z leczenia i stosowaną dawkę (patrz punkt 5.1).
Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat) Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2).
Nie badano skuteczności produktu leczniczego Deprilept w leczeniu fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Escytalopramu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych dwóch tygodniach leczenia zaleca się stosowanie dawki 5 mg na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, zwłaszcza podczas dostosowywania dawkowania (patrz punkt 5.2).
Osoby ze słabym metabolizmem z udziałem CYP2C19 Pacjentom, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19, zaleca się dawkę dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2).
Objawy odstawienia obserwowane po zaprzestaniu leczenia Należy unikać nagłego odstawienia produktu. Podczas kończenia leczenia escytalopramem dawkę należy stopniowo zmniejszać przez co najmniej jeden do dwóch tygodni, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). Jeżeli wystąpią objawy uciążliwe dla pacjenta, będące następstwem zmniejszania dawki lub odstawienia produktu, należy rozważyć wznowienie podawania poprzednio stosowanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki w bardziej stopniowy sposób.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jednoczesne leczenie niewybiórczymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) jest przeciwwskazane z powodu ryzyka zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drżeniem, hipertermią, itd. (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne leczenie escytalopramem oraz odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemidem) lub odwracalnym niewybiórczym inhibitorem MAO - linezolidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5).
Escytalopram jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT.
Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone escytalopramem z innymi produktami leczniczymi powodującymi wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Wymienione poniżej specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności odnoszą się do grupy wybiórczych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, ang. Selective Serotonin Re-uptake Inhibitors).
Dzieci i młodzież Escytalopramu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W trakcie badań klinicznych zachowania związane z samobójstwem (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli, ze względów klinicznych, podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjenta należy uważnie obserwować, czy nie występują skłonności samobójcze. Ponadto, brak danych dotyczących bezpieczeństwa długoterminowego stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Lęk paradoksalny U niektórych pacjentów z zaburzeniem lękowym z napadami lęku w początkowym okresie leczenia lekami przeciwdepresyjnymi może nastąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja zazwyczaj ustępuje w ciągu dwóch tygodni kontynuowanego leczenia. Zaleca się stosowanie małej dawki początkowej, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia stanów lękowych (patrz punkt 4.2).
Napady drgawkowe Stosowanie escytalopramu należy przerwać, jeśli u pacjent po raz pierwszy wystąpi napad drgawkowy lub w razie zwiększenia częstości napadów drgawkowych (u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną padaczką). U pacjentów z niekontrolowaną padaczką należy unikać stosowania SSRI, a pacjentów z kontrolowaną padaczką należy uważnie obserwować.
Mania Należy zachować ostrożność podczas stosowania SSRI u pacjentów z manią/ hipomanią w wywiadzie. SSRI należy odstawić, jeśli wystąpi faza maniakalna.
Cukrzyca U pacjentów z cukrzycą leczenie SSRI może wpływać na kontrolę stężenia glukozy (hipoglikemia lub hiperglikemia). Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków hipoglikemizujących.
Samobójstwo/ myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do czasu osiągnięcia znaczącej poprawy. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy wnikliwie obserwować do czasu jej uzyskania. Zgodnie z powszechnym doświadczeniem klinicznym, ryzyko samobójstwa może zwiększać się w początkowym okresie powrotu do zdrowia.
Inne zaburzenia psychiczne, w przypadku których stosuje się escytalopram mogą również wiązać się ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto, zaburzenia te mogą występować jednocześnie z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego też lecząc pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak w przypadku leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub pacjenci ze znacznym stopniem wyobrażeń samobójczych przed rozpoczęciem leczenia wykazują większe ryzyko myśli lub prób samobójczych, dlatego w trakcie leczenia należy ich wnikliwie obserwować. Metaanaliza badań klinicznych z użyciem placebo, dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone ryzyko występowania zachowań samobójczych w trakcie stosowania leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów, zwłaszcza osoby z grupy dużego ryzyka, w szczególności na początku leczenia oraz po zmianie dawki. Pacjentów oraz ich opiekunów należy poinformować o konieczności obserwacji, aby nie przeoczyć pogorszenia stanu klinicznego, zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian zachowania, a w razie ich wystąpienia należy natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną.
Akatyzja/ niepokój psychoruchowy Stosowanie leków z grupy SSRI/ SNRI (inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny ang. Serotonin-Norepinephrine Reuptake Inhibitors) wiąże się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się nieprzyjemnie odczuwanym stanem niepokoju i potrzebą poruszania się, którym często towarzyszy niezdolność siedzenia lub stania bez ruchu. Wystąpienie akatyzji jest najbardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. Zwiększenie dawki może być szkodliwe u pacjentów, u których wystąpią te objawy.
Hiponatremia W rzadkich przypadkach informowano o występowaniu hiponatremii podczas leczenia SSRI, prawdopodobnie spowodowanej przez zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH, ang. Syndrome of Inappropriate Antiduretic Hormone Secretion) i na ogół ustępującej po odstawieniu produktu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka, tzn. osób w podeszłym wieku, z marskością wątroby lub jednocześnie leczonych lekami, które powodują hiponatremię.
Krwotoki Podczas stosowania SSRI informowano o krwawieniach do skóry, takich jak wybroczyny i plamica. Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących SSRI, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych lub leków wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne oraz pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), tyklopidyna oraz dipirydamol) oraz u pacjentów z rozpoznaną tendencją do występowania krwawień.
EW (leczenie elektrowstrząsami) Doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania SSRI i leczenia EW jest ograniczone, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności.
Zespół serotoninowy Należy zachować ostrożność stosując escytalopram jednocześnie z produktami leczniczymi o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan lub inne tryptany, tramadol i tryptofan. Rzadko informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego u pacjentów stosujących jednocześnie SSRI oraz produkty lecznicze o działaniu serotoninergicznym. Na rozwój tego zespołu może wskazywać jednoczesne wystąpienie takich objawów, jak pobudzenie, drżenie mięśni, drgawki kloniczne mięśni i hipertermia. W razie wystąpienia takiego zespołu należy natychmiast odstawić SSRI i produkt leczniczy o działaniu serotoninergicznym oraz rozpocząć leczenie objawowe.
Ziele dziurawca Jednoczesne stosowanie SSRI i produktów roślinnych zawierających ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych (patrz punkt 4.5).
Objawy odstawienia obserwowane podczas kończenia leczenia Objawy odstawienia podczas kończenia leczenia występują często, zwłaszcza jeśli nagle przerwano podawanie leku (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych objawy niepożądane obserwowano podczas odstawiania produktu u około 25% pacjentów leczonych escytalopramem i 15% pacjentów przyjmujących placebo.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od wielu czynników, takich jak czas trwania leczenia i wielkość dawki oraz szybkość zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszanymi objawami są zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezja i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają niewielkie lub umiarkowane nasilenie, choć u niektórych pacjentów mogą być ciężkie.
Zazwyczaj występują one w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu produktu, choć istnieją bardzo rzadkie doniesienia o takich objawach u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę produktu. Na ogół objawy te są samoograniczające się i ustępują zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, choć u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2 do 3 miesięcy lub dłużej). W przypadku odstawiania produktu zaleca się zatem stopniowe zmniejszanie dawki przez okres kilku tygodni lub miesięcy, w zależności od reakcji pacjenta („Objawy odstawienia obserwowane po zaprzestaniu leczenia", patrz punkt 4.2).
Choroba wieńcowa Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z chorobą wieńcową (patrz punkt 5.3).
Wydłużenie odstępu QT Stwierdzono, że escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes, głównie u kobiet, u osób z hipokaliemią oraz u pacjentów z wcześniejszym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.5, 4.8, 4.9 oraz 5.1).
Należy zachować ostrożność stosując escytalopram u pacjentów ze znaczną bradykardią, po niedawno przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego lub z niewyrównaną niewydolnością serca.
Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwej arytmii i powinny być wyrównane przed rozpoczęciem stosowania escytalopramu.
U pacjentów ze stabilną chorobą serca należy wykonać badanie EKG przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem.
Jeżeli podczas stosowania escytalopramu wystąpią zaburzenia rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG.
Jaskra z zamkniętym kątem przesączania SSRI, w tym escytalopram, mogą wpływać na rozmiar źrenicy, powodując jej rozszerzenie. Działanie to może prowadzić do zwężenia kąta oka i skutkować zwiększeniem ciśnienia wewnątrzgałkowego oraz jaskrą z zamkniętym kątem przesączania, szczególnie u pacjentów predysponowanych. Dlatego escytalopram należy stosować z ostrożnością u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie.
Produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakodynamiczne
Przeciwwskazane leczenie skojarzone:
Nieodwracalne niewybiórcze inhibitory MAO U pacjentów otrzymujących SSRI w skojarzeniu z niewybiórczym, nieodwracalnym inhibitorem monoaminooksydazy (MAO) oraz u pacjentów, którzy niedawno przerwali leczenie SSRI i rozpoczęli leczenie takim inhibitorem MAO, donoszono o występowaniu ciężkich reakcji (patrz punkt 4.3). W niektórych przypadkach u pacjentów wystąpił zespół serotoninowy (patrz punkt 4.8).
Przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z niewybiórczymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Stosowanie escytalopramu można rozpocząć 14 dni po odstawieniu nieodwracalnego inhibitora MAO. Między odstawieniem escytalopramu a rozpoczęciem leczenia niewybiórczym, nieodwracalnym inhibitorem MAO należy zachować co najmniej 7-dniową przerwę.
Odwracalny, wybiórczy inhibitor MAO-A (moklobemid) Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z inhibitorem MAO-A, takim jak moklobemid (patrz punkt 4.3). Jeśli takie leczenie skojarzone jest konieczne, należy je rozpocząć podając najmniejszą zalecaną dawkę, a pacjent powinien pozostawać pod stałą kontrolą kliniczną.
Odwracalny, niewybiórczy inhibitor MAO (linezolid) Antybiotyk linezolid jest odwracalnym niewybiórczym inhibitorem MAO i nie należy stosować go u pacjentów leczonych escytalopramem. Jeśli takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, należy stosować najmniejsze zalecane dawki oraz podawać je pod ścisłą kontrolą kliniczną (patrz punkt 4.3).
Nieodwracalny, wybiórczy inhibitor MAO-B (selegilina) Należy zachować ostrożność stosując produkt jednocześnie z selegiliną (nieodwracalny inhibitor MAO-B), ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Selegilinę w dawkach do 10 mg/dobę stosowano bezpiecznie w skojarzeniu z mieszaniną racemiczną cytalopramu.
Wydłużenie odstępu QT Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych i farmakodynamicznych dotyczących stosowania escytalopramu w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi powodującymi wydłużenie odstępu QT. Nie można wykluczyć działania addytywnego escytalopramu i tych leków. W związku z tym przeciwwskazane jest leczenie skojarzone escytalopramem z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna).
Leczenie skojarzone wymagające zachowania ostrożności:
Produkty lecznicze o działaniu serotoninergicznym Jednoczesne podawanie z produktami leczniczymi o działaniu serotoninergicznym (np. tramadol, sumatryptan oraz inne tryptany) może prowadzić do zespołu serotoninowego.
Produkty lecznicze obniżające próg drgawkowy SSRI mogą obniżać próg drgawkowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi, które mogą obniżać próg drgawkowy [np. lekami przeciwdepresyjnymi (trójpierścieniowymi, SSRI), lekami neuroleptycznymi (pochodnymi fenotiazyny, pochodnymi tioksantenu i pochodnymi butyrofenonu), meflochiną, bupropionem i tramadolem].
Lit, tryptofan Informowano o nasileniu działania w przypadkach stosowania SSRI w skojarzeniu z litem lub tryptofanem, dlatego należy zachować ostrożność stosując jednocześnie SSRI oraz wymienione produkty lecznicze.
Ziele dziurawca Jednoczesne stosowanie SSRI i produktów roślinnych zawierających dziurawiec (Hypericum perforatum) może prowadzić do zwiększenia częstości działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).
Krwotoki Stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może wpływać na ich działanie przeciwzakrzepowe. W czasie rozpoczynania lub kończenia leczenia escytalopramem należy monitorować parametry krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (patrz punkt 4.4). Skojarzone stosowanie escytalopramu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NSAID Non- Steroidal Anti-Inflammatory Drugs) może zwiększyć tendencję do krwawień (patrz punkt 4.4).
Alkohol Nie należy oczekiwać interakcji farmakodynamicznych ani farmakokinetycznych escytalopramu z alkoholem. Jednakże, podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych o działaniu psychotropowym, nie zaleca się spożywania alkoholu podczas leczenia.
Produkty lecznicze powodujące hipokaliemię/ hipomagnezemię
Wymagana jest ostrożność podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z lekami powodującymi zmniejszenie stężenia sodu i (lub) magnezu, ponieważ stany takie zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwej arytmii (patrz punkt 4.4).
Interakcje farmakokinetyczne
Wpływ innych produktów leczniczych na właściwości farmakokinetyczne escytalopramu Metabolizm escytalopramu zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. CYP3A4 i CYP2D6 mogą również brać udział w metabolizowaniu escytalopramu, choć w mniejszym stopniu. Wydaje się, że metabolizm głównego metabolitu S-DCT (demetylowanego escytalopramu) jest częściowo katalizowany przez CYP2D6.
Podawanie escytalopramu jednocześnie z 30 mg omeprazolu raz na dobę (inhibitor CYP2C19) spowodowało umiarkowane (o około 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu.
Podawanie escytalopramu w skojarzeniu z 400 mg cymetydyny dwa razy na dobę (umiarkowanie silny inhibitor enzymów) spowodowało umiarkowane (o około 70%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia skojarzonego escytalopramem z cymetydyną. Konieczne może być dostosowanie dawki.
Należy zatem zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazolem, ezomeprazolem, fluwoksaminą, lanzoprazolem, tyklopidyną) lub cymetydyną. Konieczne może być zmniejszenie dawki escytalopramu na podstawie obserwacji działań niepożądanych podczas leczenia skojarzonego.
Wpływ escytalopramu na właściwości farmakokinetyczne innych produktów leczniczych Escytalopram jest inhibitorem enzymu CYP2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania escytalopramu jednocześnie z produktami leczniczymi, które są metabolizowane głównie z udziałem tego enzymu i mają mały indeks terapeutyczny, takimi jak flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w niewydolności serca) lub z niektórymi produktami leczniczymi działającymi na OUN, metabolizowanymi głównie z udziałem CYP2D6, takimi jak leki przeciwdepresyjne (dezypramina, klomipramina i nortryptylina) lub leki przeciwpsychotyczne (rysperydon, tiorydazyna i haloperydol). Może być konieczne dostosowanie dawkowania.
Stosowanie skojarzone z dezypraminą lub metoprololem spowodowało w obydwu przypadkach dwukrotne zwiększenie stężenia w osoczu tych dwóch substratów CYP2D6. W badaniach in vitro wykazano, że escytalopram może również wykazywać słabe działanie hamujące CYP2C19. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP2C19.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Istnieją tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania escytalopramu w okresie ciąży.
W badaniach na zwierzętach wykazano szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Nie należy stosować escytalopramu w okresie ciąży, chyba że jest to konieczne i starannie rozważono stosunek korzyści do ryzyka.
Należy obserwować noworodka, jeśli kobieta kontynuowała stosowanie produktu leczniczego Deprilept w późniejszym okresie ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze. W okresie ciąży należy unikać nagłego odstawienia produktu.
W przypadku stosowania przez kobietę SSRI/ SNRI w późniejszych okresach ciąży, u noworodka mogą wystąpić następujące objawy: niewydolność oddechowa, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, zwiększone napięcie mięśniowe, zmniejszone napięcie mięśniowe, hiperrefleksja, drżenie mięśni, nerwowość, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być spowodowane zarówno działaniem serotoninergicznym, jak i odstawieniem produktu. W większości przypadków pojawiają się bezpośrednio lub wkrótce (<24 h) po porodzie.
Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny u kobiet w ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze, może zwiększać ryzyko występowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Zaobserwowano 5 takich przypadków na nadciśnienia płucnego noworodka na 1000 kobiet w ciąży.
Karmienie piersią Należy się spodziewać, że escytalopram przenika do mleka ludzkiego. Z tego względu nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania produktu.
Płodność Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia (patrz punkt 5.3). Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Chociaż nie wykazano, aby escytalopram wpływał na sprawność intelektualną ani psychoruchową, jednak wszelkie produkty lecznicze o działaniu psychoaktywnym mogą zaburzać zdolność osądu lub sprawność. Pacjentów należy ostrzec o możliwości wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane występują najczęściej w pierwszym lub drugim tygodniu leczenia, a ich nasilenie i częstość na ogół ulegają zmniejszeniu wraz z kontynuacją leczenia.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Działania niepożądane związane ze stosowaniem SSRI, zgłaszane również w przypadku stosowania escytalopramu, zarówno w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, jak i spontanicznie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, przedstawiono poniżej według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Dane o częstości występowania pochodzą z badań klinicznych, nie skorygowano ich względem placebo. Częstość występowania określono jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000) lub nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układowo - narządowa Częstość występowania Działanie niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznana Małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Reakcja anafilaktyczna
Zaburzenia endokrynologiczne Nieznana Nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Zmniejszenie łaknienia, Zwiększenie łaknienia Zwiększenie masy ciała Niezbyt często Zmniejszenie masy ciała Nieznana Hiponatremia Anoreksja 2
Zaburzenia psychiczne Często Niepokój Niepokój ruchowy Nietypowe sny Kobiety i mężczyźni: zmniejszenie popędu płciowego Kobiety: brak orgazmu Niezbyt często Bruksizm Pobudzenie Nerwowość Napady paniki Stany splątania Rzadko Agresja Depersonalizacja Omamy Nieznana Mania Myśli samobójcze Zachowanie samobójcze 1
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Ból głowy Często Bezsenność Senność Zawroty głowy Parestezja Drżenie mięśniowe Niezbyt często Zaburzenia smaku Zaburzenia snu Omdlenie Rzadko Zespół serotoninowy Nieznana Dyskineza Zaburzenia poruszania Drgawki Niepokój psychoruchowy/ akatyzja 2
Zaburzenia oka Niezbyt często Rozszerzenie źrenic Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szum uszny Zaburzenia serca Niezbyt często Tachykardia Rzadko Bradykardia Nieznana Wydłużenie odstępu QT Komorowe zaburzenia rytmu, w tym torsade de pointes Zaburzenia naczyniowe Nieznana Niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Zapalenie zatok Ziewanie Niezbyt często Krwawienie z nosa Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Nudności Często Biegunka Zaparcie Wymioty
Suchość błony śluzowej jamy ustnej Niezbyt często Krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytu) Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieznana Zapalenie wątroby Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Nasilone pocenie Niezbyt często Pokrzywka Łysienie Wysypka Świąd Nieznana Wybroczyny Obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często Ból stawów Ból mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana Zatrzymanie moczu Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często Mężczyźni: Zaburzenia wytrysku Impotencja Niezbyt często Kobiety: Krwotok maciczny Krwotok miesiączkowy Nieznana Mlekotok Mężczyźni: Priapizm Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często Zmęczenie Gorączka Niezbyt często Obrzęk 1 Zgłaszano przypadki myśli oraz zachowań samobójczych podczas leczenia escytalopramem lub krótko po odstawieniu produktu (patrz punkt 4.4). 2 Takie
objawy zgłaszano dla SSRI jako grupy.
Wydłużenie odstępu QT Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym typu torsade de pointes, głównie u kobiet, osób z hipokaliemią lub pacjentów z występującym wcześniej wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.9 i 5.1).
Działanie grupy Wyniki badań epidemiologicznych przeprowadzonych głównie wśród pacjentów w wieku 50 lat i więcej wskazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Mechanizm tego działania nie jest znany.
Objawy odstawienia obserwowane podczas kończenia leczenia Odstawienie SSRI/SNRI (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do występowania objawów odstawienia. Najczęściej zgłaszane objawy to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezja i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie mięśni, splątanie, nasilone pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają niewielkie lub umiarkowane nasilenie i są samoograniczające się, chociaż u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się dłużej. W przypadku, gdy stosowanie escytalopramu nie jest dłużej wymagane, zaleca się stopniowe odstawianie produktu przez zmniejszanie dawki (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]
4.9 Przedawkowanie
Toksyczność Dane kliniczne dotyczące przedawkowania escytalopramu są ograniczone i w wielu przypadkach dotyczą jednoczesnego przedawkowania innych leków. W większości przypadków informowano o małym nasileniu objawów lub niewystępowaniu objawów. Rzadko informowano o zgonach w wyniku przedawkowania samego escytalopramu; w większości przypadków dochodziło do jednoczesnego przedawkowania innych leków. Dawki od 400 mg do 800 mg samego escytalopramu nie powodowały ciężkich objawów.
Objawy Objawy obserwowane w zgłaszanych przypadkach przedawkowania escytalopramu to głównie objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (od zawrotów głowy, drżenia mięśni i pobudzenia po rzadko występujące przypadki zespołu serotoninowego, drgawek i śpiączki), układu pokarmowego (nudności i (lub) wymioty) i układu sercowo-naczyniowego (niedociśnienie tętnicze, tachykardia, wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca) oraz zaburzenia gospodarki wodno - elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia).
Postępowanie Nie ma swoistej odtrutki. Należy udrożnić i utrzymywać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednią podaż tlenu i czynność układu oddechowego. Należy rozważyć płukanie żołądka oraz podanie węgla aktywnego. Płukanie żołądka należy wykonać jak najszybciej po doustnym przyjęciu produktu. Zaleca się monitorowanie czynności serca i parametrów życiowych oraz stosowanie objawowego leczenia podtrzymującego. W przypadku przedawkowania u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca/bradyarytmią, u pacjentów stosujących skojarzone leczenie produktami leczniczymi powodującymi wydłużenie odstępu QT lub u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu, np. z niewydolnością wątroby, zaleca się monitorowanie EKG.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwdepresyjne, wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny; Kod ATC: N06AB10
Mechanizm działania Escytalopram jest wybiórczym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się również z allosterycznym miejscem na transporterze serotoniny, ale powinowactwo jest 1000 razy mniejsze.
Escytalopram nie ma powinowactwa lub ma niewielkie powinowactwo do wielu receptorów, w tym 5-HT 1A , 5-HT 2 , DA D 1
2 , receptorów adrenergicznych α 1 , α 2
1 , muskarynowych cholinergicznych, benzodiazepinowych i opioidowych.
Hamowanie wychwytu zwrotnego 5-HT jest jedynie prawdopodobnym mechanizmem działania, wyjaśniającym farmakologiczne i kliniczne działanie escytalopramu.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Epizody depresji, ciężkie Escytalopram okazał się skuteczny w krótkoterminowym leczeniu ciężkich epizodów depresji w trzech z czterech krótkoterminowych (8-tygodniowych) badań z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo. W długoterminowym badaniu dotyczącym profilaktyki nawrotów, 274 pacjentów, którzy zareagowali na escytalopram w dawce 10 mg lub 20 mg na dobę, w początkowej 8- tygodniowej fazie otwartej, zostało losowo przydzielonych do kontynuacji leczenia escytalopramem w tej samej dawce lub placebo, przez okres do 36 tygodni. W tym badaniu u pacjentów, u których kontynuowano podawanie escytalopramu, czas do nawrotu choroby w kolejnych 36 tygodniach był znacząco dłuższy, w porównaniu do osób otrzymujących placebo.
Fobia społeczna Escytalopram okazał się skuteczny zarówno w trzech krótkoterminowych (12-tygodniowych) badaniach, jak i u osób reagujących na leczenie w 6-miesięcznym badaniu dotyczącym zapobiegania nawrotom fobii społecznej. W 24-tygodniowym badaniu, którego celem było ustalenie sposobu dawkowania, wykazano skuteczność escytalopramu w dawce 5 mg, 10 mg i 20 mg.
Zaburzenie lękowe uogólnione Escytalopram w dawce 10 mg i 20 mg na dobę okazał się skuteczny we wszystkich czterech badaniach, kontrolowanych placebo. W danych zbiorczych uzyskanych z trzech podobnych badań, w których uczestniczyło 421 pacjentów leczonych escytalopramem i 419 pacjentów otrzymujących placebo - odpowiednio 47,5% i 28,9% pacjentów zareagowało na leczenie, a u 37,1% i 20,8% uzyskano remisję. Nieprzerwane działanie było obserwowane od 1. tygodnia. Utrzymywanie się skuteczności escytalopramu w dawce 20 mg na dobę wykazano w 24 do 76 tygodniowym randomizowanym badaniu, oceniającym utrzymywanie się skuteczności u 373 pacjentów, którzy zareagowali na leczenie podczas początkowej, 12 tygodniowej otwartej fazy badania.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne W randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu klinicznym, pacjenci otrzymujący escytalopram w dawce 20 mg na dobę wyodrębnili się względem grupy placebo w odniesieniu do całkowitego wyniku skali Y-BOCS, po 12 tygodniach. Po 24 tygodniach, pacjenci otrzymujący escytalopram w dawkach 10 i 20 mg na dobę wykazywali przewagę w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo.
Zapobieganie nawrotom wykazano dla escytalopramu w dawkach 10 i 20 mg na dobę u pacjentów, którzy zareagowali na escytalopram w trwającej 16 tygodni fazie otwartej badania i którzy rozpoczęli
Działanie farmakodynamiczne W podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu EKG u zdrowych osób, zmiana odstępu QTc (skorygowanego wg wzoru Fridericia) w stosunku do wartości wyjściowych wyniosła 4,3 milisekund (90% CI: 2,2; 6,4) po dawce 10 mg na dobę i 10,7 milisekund (90% CI: 8,6; 12,8) po dawce 30 mg na dobę (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.8 i 4.9).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Escytalopram wchłania się prawie całkowicie i niezależnie od spożycia pokarmu. Średni czas do uzyskania maksymalnego stężenia (średni T max ) wynosi 4 godziny po wielokrotnym podaniu dawki. Należy się spodziewać, że bezwzględna biodostępność escytalopramu wyniesie około 80%, podobnie jak mieszaniny racemicznej cytalopramu.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji (V d, β/F) po podaniu doustnym wynosi około 12 do 26 l/kg mc. Escytalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%.
Metabolizm Escytalopram jest metabolizowany w wątrobie do metabolitu demetylowanego oraz didemetylowanego. Obydwa metabolity są farmakologicznie czynne. Jest również możliwe, że azot ulega utlenieniu tworząc metabolit w postaci N-tlenku. Zarówno substancja macierzysta jak i metabolity są częściowo wydalane w postaci glukuronidów. Po wielokrotnym podaniu dawki średnie stężenia metabolitu demetylowanego i didemetylowanego wynoszą zazwyczaj odpowiednio 28-31% i <5% stężenia escytalopramu. Przemiana escytalopramu do metabolitu demetylowanego zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. Możliwy jest również pewien udział enzymów CYP3A4 oraz CYP2D6.
Eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji (t ½ β) po wielokrotnym podaniu dawki wynosi około 30 godzin, a klirens osoczowy po podaniu doustnym (Cl oral ) wynosi około 0,6 l/min. Okres półtrwania głównych metabolitów jest znacznie dłuższy. Przypuszcza się, że escytalopram i jego główne metabolity są wydalane zarówno drogą wątrobową (metaboliczną) jak i nerkową, ale większość dawki wydalana jest w postaci metabolitów z moczem. Farmakokinetyka jest liniowa. Stan stacjonarny stężenia w osoczu osiągany jest po około tygodniu. Średnie stężenia w stanie stacjonarnym wynoszące 50 nmol/1 (zakres od 20 do 125 nmol/1) osiągane są podczas podawania dawki dobowej wynoszącej 10 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat) Wydaje się, że eliminacja escytalopramu zachodzi wolniej u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu z młodszymi pacjentami. Narażenie układowe (AUC) jest o około 50 % większe u osób w podeszłym wieku w porównaniu z młodymi zdrowymi ochotnikami (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (klasa A i B według skali Childa-Pugha) okres półtrwania escytalopramu był około dwa razy dłuższy, a narażenie około 60% większe niż u osób z prawidłową czynnością wątroby (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności nerek Podając racemiczną mieszaninę cytalopramu pacjentom z zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 10-53 ml/min) obserwowano dłuższy okres półtrwania oraz nieznaczne zwiększenie narażenia. Nie badano stężeń w osoczu metabolitów, ale mogą być one zwiększone (patrz punkt 4.2).
Polimorfizm Zaobserwowano, że u osób wolno metabolizujących leki z udziałem CYP2C19, stężenie escytalopramu w osoczu było dwa razy większe niż u osób o szybkim metabolizmie. U osób z wolnym metabolizmem leków z udziałem CYP2D6 nie zaobserwowano istotnej zmiany narażenia (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W przypadku escytalopramu nie wykonano pełnego zestawu badań przedklinicznych, ponieważ pomostowe badania toksykologiczno-kinetyczne i toksykologiczne przeprowadzone na szczurach wykazały podobny profil escytalopramu i cytalopramu. Wszystkie informacje dotyczące cytalopramu można zatem odnieść do escytalopramu. W porównawczych badaniach toksykologicznych przeprowadzonych na szczurach escytalopram i cytalopram powodowały toksyczne działanie na serce, w tym zastoinową niewydolność serca, po trwającym kilka tygodni podawaniu dawek wywołujących ogólne działanie toksyczne. Toksyczne działanie na serce wydaje się mieć raczej związek z maksymalnymi stężeniami w osoczu niż z ogólnym narażeniem (AUC). Maksymalne stężenia w osoczu, które nie powodowały działań
niepożądanych, były większe (8 razy) od występujących podczas stosowania klinicznego, a wartość AUC escytalopramu była zaledwie 3 do 4 razy większa niż narażenie podczas stosowania klinicznego. W przypadku cytalopramu wartości AUC S-enancjomeru były 6 do 7 razy większe niż narażenie podczas stosowania klinicznego. Wyniki te są prawdopodobnie związane z silnym wpływem na aminy biogenne, tzn. wtórne do pierwotnego działania farmakologicznego, skutkując działaniem hemodynamicznym (zmniejszenie przepływu krwi w naczyniach wieńcowych) oraz niedokrwieniem. Jednakże dokładny mechanizm toksycznego działania na serce u szczurów nie jest jasny. Doświadczenia kliniczne w stosowaniu cytalopramu oraz doświadczenia uzyskane na podstawie badań klinicznych z escytalopramem nie wskazują, aby wyniki te miały znaczenie podczas stosowania klinicznego. Po długotrwałym podawaniu escytalopramu i cytalopramu u szczurów obserwowano zwiększenie stężenia fosfolipidów w niektórych tkankach, np. płucach, najądrzach i wątrobie. Zwiększenie stężenia fosfolipidów w najądrzach i wątrobie stwierdzono podczas narażenia na produkt podobnego jak u ludzi. Działanie to przemijało po zaprzestaniu podawania produktu. Kumulację fosfolipidów (fosfolipidozę) u zwierząt obserwowano w związku z wieloma lekami o właściwościach amfifilnych kationów. Nie wiadomo, czy zjawisko to ma jakieś znaczenie u człowieka. W badaniu toksycznego wpływu na rozwój u szczurów działanie embriotoksyczne (zmniejszenie masy ciała płodów i przemijające opóźnienie kostnienia) obserwowano w przypadku narażenia (wyrażonego wartością AUC) większego od narażenia obserwowanego podczas zastosowania klinicznego. Nie stwierdzono zwiększonej częstości występowania wad rozwojowych. Badania w okresie przed- i pourodzeniowym wykazały zmniejszenie przeżywalności w okresie laktacji w przypadku narażenia (wyrażonego wartością AUC) większego od narażenia obserwowanego podczas zastosowania klinicznego.
Dane dotyczące zwierząt wykazały, że cytalopram wywołuje zmniejszenie wskaźnika płodności i ciążowego, zmniejszenie liczby implantacji oraz nieprawidłowości nasienia po narażeniu znacznie przekraczającym uzyskiwane u ludzi. Brak danych z badań na zwierzętach dotyczących powyższych zagadnień dla escytalopramu.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza jednowodna Kopowidon Skrobia kukurydziana Celuloza mikrokrystaliczna krzemowana (ProSolv HD 90) Kroskarmeloza sodowa Talk Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka tabletki Opadry OY-S-58910 White: Hypromeloza 5 cPs Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400 Talk
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister PA/Aluminium/PVC/Aluminium: 14, 20, 28, 30, 50, 56, 100 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaNie ma szczególnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTURanbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11