Duloxetine Actavis
Duloxetinum
Kapsułki dojelitowe, twarde 20 mg | Duloxetini hydrochloridum 22.4 mg
Balkanpharma-Dupnitsa AD, Bułgaria
Ulotka
2021.02.01
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Duloxetine Actavis, 20 mg, kapsułki dojelitowe, twarde Duloxetine Actavis, 40 mg, kapsułki dojelitowe, twarde
Duloxetinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Lek Duloxetine Actavis zawiera substancję czynną duloksetynę. Duloxetine Actavis zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym.
Duloxetine Actavis jest doustnym lekiem stosowanym w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) u kobiet.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest problemem zdrowotnym charakteryzującym się mimowolnym popuszczaniem lub wyciekaniem moczu w czasie wykonywania wysiłku fizycznego lub takich czynności jak śmiech, kaszel, kichanie, podnoszenie przedmiotów i ćwiczenia fizyczne.
Uważa się, że działanie leku Duloxetine Actavis polega na wzmacnianiu siły mięśni zapobiegających wyciekowi moczu podczas śmiechu, kichania lub wysiłku fizycznego.
Skuteczność Duloxetine Actavis jest większa, jeżeli lek jest stosowany jednocześnie z programem ćwiczeń mięśni dna miednicy.
Kiedy nie stosować leku Duloxetine Actavis jeśli pacjentka ma uczulenie na duloksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) jeśli u pacjentki występuje choroba wątroby jeśli u pacjentki występuje ciężka choroba nerek jeśli pacjentka przyjmuje lub przyjmowała w ciągu ostatnich 14 dni inny lek z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) (patrz „Lek Duloxetine Actavis a inne leki”) jeśli pacjentka przyjmuje fluwoksaminę, która jest zwykle stosowana w leczeniu depresji, cyprofloksacynę lub enoksacynę, które są stosowane w leczeniu niektórych zakażeń.
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjentki występuje wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub choroba serca. Lekarz zdecyduje, czy pacjentka może przyjmować lek Duloxetine Actavis.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Duloxetine Actavis należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Poniżej wymieniono kilka przyczyn, z powodu których nie można zastosować leku Duloxetine Actavis. Przed przyjęciem leku Duloxetine Actavis należy poinformować lekarza, jeżeli: pacjent przyjmuje leki przeciwdepresyjne (patrz „Lek Duloxetine Actavis a inne leki”) pacjent przyjmuje leki ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) u pacjenta występuje choroba nerek u pacjenta występowały w przeszłości napady padaczkowe u pacjenta występowały w przeszłości epizody manii u pacjenta występuje choroba afektywna dwubiegunowa u pacjenta występują choroby oczu, takie jak określone rodzaje jaskry (podwyższone ciśnienie w oku)u pacjenta występowały w przeszłości zaburzenia krzepnięcia (skłonność do powstawania siniaków), w szczególności jeżeli pacjentka jest w ciąży (patrz „Ciąża i karmienie piersią”) u pacjenta występuje ryzyko zmniejszonego stężenia sodu (na przykład podczas przyjmowania leków moczopędnych, zwłaszcza przez osoby w podeszłym wieku) pacjent przyjmuje inne leki, które mogą powodować uszkodzenie wątroby pacjent przyjmuje inne leki zawierające duloksetynę (patrz „Lek Duloxetine Actavis a inne leki”).
Duloxetine Actavis może wywoływać uczucie niepokoju lub niemożność spokojnego siedzenia lub ustania w miejscu. Jeśli wystąpią takie objawy, należy poinformować o tym lekarza.
Leki takie, jak Duloxetine Actavis (tak zwane SSRI lub SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.
Myśli samobójcze i pogłębiająca się depresja lub stany lękowe Pomimo, że lek Duloxetine Actavis nie jest wskazany do leczenia depresji, zawarta w nim substancja czynna (duloksetyna) jest też stosowana jako lek przeciwdepresyjny. W depresji i (lub) stanach lękowych u chorego mogą występować myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Mogą się one nasilić po rozpoczęciu przyjmowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ musi upłynąć trochę czasu, zazwyczaj dwa tygodnie lub dłużej, zanim leki zaczną działać. Myśli te mogą nasilić się: u pacjentek, u których wcześniej występowały myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu. u młodych dorosłych. Dane z badań klinicznych wykazały zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u dorosłych w wieku poniżej 25 lat z chorobami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.
W razie wystąpienia myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się bezpośrednio do szpitala. Pomocne może okazać się powiadomienie krewnego lub przyjaciela o stanie depresyjnym lub lękowym i poproszenie o przeczytanie tej ulotki. Można również poprosić ich o informację, gdy zauważą, że stan depresyjny lub lękowy nasilił się lub niepokoją ich zmiany w zachowaniu chorego.
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat Lek Duloxetine Actavis nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. U pacjentów w wieku poniżej 18 lat, którzy przyjmują leki z tej grupy, istnieje większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość (przeważnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Ponadto, brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie stosowania leku Duloxetine Actavis w tej grupie wiekowej, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Lek Duloxetine Actavis a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o lekach dostępnych bez recepty.
Duloksetyna, główny składnik leku Duloxetine Actavis, występuje także w innych lekach stosowanych w różnych wskazaniach: bólu w neuropatii cukrzycowej, depresji, lęku i nietrzymaniu moczu.
Należy unikać jednoczesnego stosowania więcej niż jednego z tych leków. Pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli przyjmuje inne leki zawierające duloksetynę.
Lekarz zdecyduje, czy można przyjmować lek Duloxetine Actavis jednocześnie z innymi lekami. Nie należy zaczynać lub przerywać stosowania innych leków, w tym leków sprzedawanych bez recepty i produktów ziołowych, bez skontaktowania się z lekarzem.
Należy poinformować lekarza w przypadku przyjmowania któregokolwiek z wymienionych poniżej leków:
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): Nie wolno przyjmować leku Duloxetine Actavis jednocześnie z innym lekiem przeciwdepresyjnym, zwanym inhibitorem monoaminooksydazy (IMAO), lub w krótkim odstępie czasu (w ciągu 14 dni) po zaprzestaniu stosowania IMAO. Do leków z grupy IMAO należy na przykład moklobemid (lek przeciwdepresyjny) oraz linezolid (antybiotyk). Jednoczesne przyjmowanie IMAO z wieloma lekami wydawanymi na receptę, w tym z lekiem Duloxetine Actavis, może powodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane. Po odstawieniu IMAO musi upłynąć przynajmniej 14 dni zanim rozpocznie się przyjmowanie leku Duloxetine Actavis. Zanim zacznie się przyjmowanie IMAO musi upłynąć przynajmniej 5 dni od odstawienia leku Duloxetine Actavis.
Leki powodujące senność: Do tych leków należą leki wydawane na receptę, np. benzodiazepiny, silne leki przeciwbólowe, leki przeciwpsychotyczne, fenobarbital i leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym.
Leki zwiększające poziom serotoniny: Tryptany, tramadol, buprenorfina, tryptofan, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. paroksetyna i fluoksetyna), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (np. wenlafaksyna), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. klomipramina, amitryptylina), petydyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) i IMAO (np. moklobemid i linezolid). Leki te zwiększają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W razie wystąpienia jakichkolwiek niecodziennych objawów podczas stosowania tych leków, jednocześnie z lekiem Duloxetine Actavis, należy skontaktować się z lekarzem.
Doustne leki przeciwzakrzepowe lub leki przeciwpłytkowe: Leki, które rozrzedzają krew lub zapobiegają krzepnięciu krwi. Leki te mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia.
Duloxetine Actavis z alkoholem Należy zachować szczególną ostrożność, spożywając alkohol podczas przyjmowania leku Duloxetine Actavis.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeżeli podczas stosowania leku Duloxetine Actavis zajdzie w ciążę lub planuje zajść w ciążę. Pacjentka może przyjmować lek Duloxetine Actavis dopiero po omówieniu z lekarzem spodziewanych korzyści z leczenia i możliwego zagrożenia dla nienarodzonego dziecka. Pacjentka powinna poinformować położną i (lub) lekarza o przyjmowaniu leku Duloxetine Actavis. Stosowanie w trakcie ciąży podobnych leków (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny) może zwiększać ryzyko ciężkiego stanu u dzieci, nazywanego przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodków, powodującego szybszy oddech u dziecka i sinicę. Takie objawy występują zwykle w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu. Jeśli pacjentka stwierdzi ich wystąpienie u swojego dziecka, powinna natychmiast skontaktować się z położną i (lub) lekarzem. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Duloxetine Actavis pod koniec ciąży, jej dziecko może wykazywać niepokojące objawy. Zwykle występują one w chwili urodzenia lub w ciągu kilku dni po urodzeniu. Objawy mogą obejmować wiotkość mięśni, drżenie, drżączkę, trudności w karmieniu, problemy z oddychaniem i napady drgawek. Jeśli pacjentka stwierdzi wystąpienie któregokolwiek z tych objawów lub martwi ją stan zdrowia dziecka, powinna zwrócić się do lekarza lub położnej z prośbą o pomoc. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Duloxetine Actavis pod koniec trwania ciąży, jest zwiększone ryzyko nadmiernego krwawienia z pochwy krótko po porodzie, szczególnie w przypadku występowania w przeszłości zaburzeń krzepnięcia. Należy poinformować lekarza lub położną o przyjmowaniu duloksetyny, aby mogli zalecić odpowiednie postępowanie. Dostępne dane dotyczące stosowania duloksetyny w pierwszych trzech miesiącach ciąży nie wykazują zwiększonego ryzyka ogólnych wad wrodzonych u dziecka. Jeśli lek Duloxetine Actavis jest przyjmowany w drugiej połowie ciąży, może wystąpić zwiększone ryzyko, że dziecko urodzi się przedwcześnie (6 dodatkowych wcześniaków na każde 100 kobiet przyjmujących lek Duloxetine Actavis w drugiej połowie ciąży), głównie między 35. i 36. tygodniem ciąży.
Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeśli karmi piersią. Nie jest zalecane stosowanie leku Duloxetine Actavis w okresie karmienia piersią. Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty po poradę.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Duloxetine Actavis może powodować senność lub zawroty głowy. Pacjentka nie powinna prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, zanim nie pozna swojej reakcji na lek Duloxetine Actavis.
Lek Duloxetine Actavis zawiera sacharozę Jeśli lekarz wcześniej stwierdził u pacjentki nietolerancję na niektóre cukry, przed rozpoczęciem stosowania leku należy skontaktować się z lekarzem.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka leku to 40 mg przyjmowane dwa razy na dobę (rano i późnym popołudniem lub wieczorem). Lekarz może zdecydować o rozpoczęciu leczenia od dawki 20 mg dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, a następnie zwiększyć dawkę do 40 mg dwa razy na dobę.
Lek Duloxetine Actavis przyjmuje się doustnie. Kapsułkę należy połykać w całości, popijając wodą. Lek Duloxetine Actavis można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Przyjmowanie leku Duloxetine Actavis codziennie o tej samej porze dnia pomoże pamiętać o jego stosowaniu.
Nie należy przerywać stosowania leku Duloxetine Actavis ani zmieniać dawki bez konsultacji z lekarzem. Aby pacjentka poczuła się lepiej, ważne jest aby była prawidłowo leczona. Bez leczenia nie nastąpi poprawa, a także stan pacjentki może się pogorszyć i stać się trudny do leczenia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Duloxetine Actavis W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Duloxetine Actavis należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Objawy przedawkowania to: senność, śpiączka, zespół serotoninowy (rzadka reakcja, która może powodować uczucie nadmiernego zadowolenia, senność, nieporadność, niepokój ruchowy, wrażenie upojenia alkoholowego, gorączkę, pocenie się lub sztywność mięśni), drgawki, wymioty i szybka akcja serca.
Pominięcie zastosowania leku Duloxetine Actavis W przypadku pominięcia dawki należy zażyć ją tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jednak nadejdzie pora przyjęcia następnej dawki, należy pominąć opuszczoną dawkę i przyjąć pojedynczą dawkę, jak zazwyczaj. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Nie należy stosować większej dawki dobowej leku Duloxetine Actavis niż zalecił lekarz.
Przerwanie stosowania leku Duloxetine Actavis Nawet w przypadku odczucia poprawy, NIE NALEŻY przerywać stosowania kapsułek bez porozumienia z lekarzem. Jeśli lekarz zdecyduje, że pacjentka nie musi już stosować leku Duloxetine Actavis, zaleci zmniejszanie stosowanej dawki przez co najmniej 2 tygodnie.
U niektórych pacjentek, które nagle przerywają stosowanie leku Duloxetine Actavis, po okresie leczenia dłuższym niż 1 tydzień, mogą wystąpić objawy, takie jak: zawroty głowy, uczucie mrowienia podobne do kłucia szpilkami lub igłami lub wrażenie porażenia prądem (szczególnie w obrębie głowy), zaburzenia snu (realistyczne sny, koszmary senne, trudności w zasypianiu), zmęczenie, senność, niepokój lub pobudzenie, lęk, nudności lub wymioty, drżenie, bóle głowy, ból mięśni, drażliwość, biegunka, nadmierna potliwość lub zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Objawy te zazwyczaj nie są poważne i ustępują w ciągu kilku dni. Jeśli jednak są uciążliwe, należy skontaktować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania te są zwykle łagodne lub umiarkowane i zazwyczaj szybko ustępują.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób) nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia zmęczenie.
Częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób) brak apetytu zaburzenia snu, pobudzenie, zmniejszony popęd płciowy, lęk, trudności z zasypianiem ból głowy, zawroty głowy, uczucie spowolnienia, senność, drżenie, drętwienie, w tym uczucie kłucia lub mrowienia skóry niewyraźne widzenie zawroty głowy lub uczucie wirowania zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zaczerwienienie twarzy biegunka, ból brzucha, wymioty, zgaga lub niestrawność zwiększona potliwość osłabienie, dreszcze.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób ) zapalenie gardła powodujące chrypkę reakcje alergiczne zmniejszenie czynności tarczycy, które może powodować zmęczenie lub zwiększenie masy ciała odwodnienie zgrzytanie lub zaciskanie zębów, dezorientacja, brak motywacji, trudność lub niemożność osiągnięcia orgazmu, nietypowe sny nerwowość, trudności z koncentracją, zmieniony smak, zła jakość snu rozszerzenie źrenic (ciemny środkowy punkt oka), problemy ze wzrokiem, uczucie suchości w oczach szumy w uszach (słyszenie dźwięku w uszach przy braku zewnętrznego źródła dźwięku), ból ucha uczucie kołatania serca, szybkie i (lub) niemiarowe bicie serca omdlenia nasilone ziewanie wymioty z krwią lub czarne, smoliste stolce, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie jamy ustnej, odbijanie, trudności w połykaniu, wiatry, nieprzyjemny oddech zapalenie wątroby, które może powodować ból brzucha i zażółcenie skóry lub białkówek oka wysypka (swędząca), nocne poty, pokrzywka, zimne poty, zwiększona tendencja do powstawania siniaków ból mięśni, sztywność mięśni, skurcz mięśni, skurcz mięśni żuchwy trudność w rozpoczęciu oddawania moczu, bolesne oddawanie moczu, potrzeba oddawania moczu w nocy, częste oddawanie moczu, nieprawidłowy zapach moczu nieprawidłowe krwawienie z pochwy, objawy menopauzy ból w klatce piersiowej, uczucie zimna, pragnienie, uczucie gorąca zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała Lek Duloxetine Actavis może powodować działania niepożądane, których nie jest się świadomym, takie jak zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub stężenia potasu we krwi, zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej, stężenia glukozy, czy cholesterolu we krwi.
Rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób) ciężka reakcja alergiczna powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy z opuchniętym językiem lub wargami małe stężenie sodu we krwi (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; objawami mogą być: zawroty głowy, osłabienie, stany splątania, uczucie senności, nadmiernego zmęczenia lub nudności, lub wymioty, cięższe objawy to omdlenia, drgawki oraz upadki), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) zachowania samobójcze, myśli samobójcze, stan pobudzenia maniakalnego (nadmierna aktywność, gonitwa myśli i zmniejszona potrzeba snu), omamy, agresja i gniew „zespół serotoninowy” (rzadko występująca reakcja, która może powodować wrażenie nadmiernego zadowolenia, senność, nieporadność, niepokój ruchowy, wrażenie upojenia alkoholowego, gorączkę, pocenie się lub sztywność mięśni), drgawki, nagłe mimowolne ruchy lub drganie mięśni, uczucie niepokoju lub niemożność spokojnego usiedzenia lub ustania w miejscu, trudności w kontrolowaniu ruchów, np. brak koordynacji lub niezamierzone ruchy mięśni, zespół niespokojnych nóg zwiększenie ciśnienia w oku (jaskra) zamroczenie lub omdlenia przy wstawaniu, uczucie zimna w palcach rąk i (lub) stóp ucisk w gardle, krwawienie z nosa kaszel, świsty oddechowe i duszność, z mogącą wystąpić jednocześnie gorączką jasnoczerwona krew w kale, zapalenie jelita grubego (prowadzące do biegunki) niewydolność wątroby, zażółcenie skóry lub białkówek oka (żółtaczka) zespół Stevensa-Johnsona (ciężka choroba z pęcherzami pojawiającymi się na skórze, w jamie ustnej, na oczach i na narządach płciowych), ciężka reakcja alergiczna powodująca obrzęk twarzy lub gardła (obrzęk naczynioruchowy), wrażliwość na światło słoneczne drganie mięśni trudność lub niemożność oddawania moczu, potrzeba oddawania moczu w ilości większej niż zazwyczaj, zmniejszenie ilości wydzielanego moczu zaburzenia miesiączkowania, w tym nasilone, bolesne, nieregularne lub przedłużające się miesiączki, skąpe miesiączki lub ich brak, nieprawidłowe wytwarzanie mleka w gruczołach piersiowych kaszel, świsty oddechowe i duszność, z mogącą wystąpić jednocześnie gorączką upadki (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku), nieprawidłowy chód.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób) zapalenie naczyń krwionośnych skóry.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i etykiecie po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Duloxetine Actavis - Substancją czynną leku jest duloksetyna. Każda kapsułka zawiera 20 mg lub 40 mg duloksetyny (w postaci chlorowodorku). - Pozostałe składniki to:
(HP-55), hypromeloza (E15 LV), trietylu cytrynian, hydroksypropyloceluloza, talk Osłonka kapsułki 20 mg: błękit brylantowy FCF (E133), tytanu dwutlenek (E171), hypromeloza (E464). Osłonka kapsułki 40 mg: tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek żółty (E172), hypromeloza (E464). Tusz: szelak, glikol propylenowy, żelaza tlenek czarny (E172), potasu wodorotlenek.
Jak wygląda lek Duloxetine Actavis i co zawiera opakowanie Lek Duloxetine Actavis ma postać kapsułek dojelitowych, twardych. Każda kapsułka leku Duloxetine Actavis zawiera peletki chlorowodorku duloksetyny pokryte warstwą chroniącą je przed działaniem soku żołądkowego.
Lek Duloxetine Actavis dostępny jest w dwóch dawkach: 20 mg i 40 mg. Kapsułki dojelitowe, twarde, 20 mg, mają nieprzezroczysty, niebieski korpus z nadrukiem „DLX 20” i nieprzezroczyste, niebieskie wieczko z nadrukiem „DLX 20”; długość kapsułki 15,9 mm.
Kapsułki dojelitowe, twarde, 40 mg, mają nieprzezroczysty, żółty korpus z nadrukiem „DLX 40” i nieprzezroczyste, żółte wieczko z nadrukiem „DLX 40”; długość kapsułki 19,4 mm.
Lek Duloxetine Actavis jest dostępny w: - Pojemniku z HDPE z wieczkiem z PP zawierającym środek pochłaniający wilgoć (żel krzemionkowy), w opakowaniach zawierających 28, 30, 56, 60, 84, 90, 98 i 100 kapsułek dojelitowych, twardych. - Blistrach OPA/Aluminium/PVC/Aluminium, w opakowaniach zawierających 7, 28, 30, 56 i 100 kapsułek dojelitowych, twardych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Actavis Group PTC ehf. Reykjavíkurvegi 76-78 Islandia
Wytwórca Balkanpharma-Dupnitsa AD Dupnitsa 2600 Bułgaria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Actavis Export International Limited, BLB 016 Bulebel Industrial Estate, ZTN3000, Zejtun, Malta. Kontakt w Polsce: tel. (+48 22) 512 29 00.
Data ostatniej aktualizacji ulotki: marzec 2021
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Duloxetine Actavis, 20 mg, kapsułki dojelitowe, twarde Duloxetine Actavis, 40 mg, kapsułki dojelitowe, twarde
Duloxetinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Duloxetine Actavis i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Duloxetine Actavis
3. Jak stosować lek Duloxetine Actavis
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Duloxetine Actavis
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Duloxetine Actavis i w jakim celu się go stosuje
Lek Duloxetine Actavis zawiera substancję czynną duloksetynę. Duloxetine Actavis zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym.
Duloxetine Actavis jest doustnym lekiem stosowanym w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) u kobiet.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest problemem zdrowotnym charakteryzującym się mimowolnym popuszczaniem lub wyciekaniem moczu w czasie wykonywania wysiłku fizycznego lub takich czynności jak śmiech, kaszel, kichanie, podnoszenie przedmiotów i ćwiczenia fizyczne.
Uważa się, że działanie leku Duloxetine Actavis polega na wzmacnianiu siły mięśni zapobiegających wyciekowi moczu podczas śmiechu, kichania lub wysiłku fizycznego.
Skuteczność Duloxetine Actavis jest większa, jeżeli lek jest stosowany jednocześnie z programem ćwiczeń mięśni dna miednicy.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Duloxetine Actavis
Kiedy nie stosować leku Duloxetine Actavis jeśli pacjentka ma uczulenie na duloksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) jeśli u pacjentki występuje choroba wątroby jeśli u pacjentki występuje ciężka choroba nerek jeśli pacjentka przyjmuje lub przyjmowała w ciągu ostatnich 14 dni inny lek z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) (patrz „Lek Duloxetine Actavis a inne leki”) jeśli pacjentka przyjmuje fluwoksaminę, która jest zwykle stosowana w leczeniu depresji, cyprofloksacynę lub enoksacynę, które są stosowane w leczeniu niektórych zakażeń.
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjentki występuje wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub choroba serca. Lekarz zdecyduje, czy pacjentka może przyjmować lek Duloxetine Actavis.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Duloxetine Actavis należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Poniżej wymieniono kilka przyczyn, z powodu których nie można zastosować leku Duloxetine Actavis. Przed przyjęciem leku Duloxetine Actavis należy poinformować lekarza, jeżeli: pacjent przyjmuje leki przeciwdepresyjne (patrz „Lek Duloxetine Actavis a inne leki”) pacjent przyjmuje leki ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) u pacjenta występuje choroba nerek u pacjenta występowały w przeszłości napady padaczkowe u pacjenta występowały w przeszłości epizody manii u pacjenta występuje choroba afektywna dwubiegunowa u pacjenta występują choroby oczu, takie jak określone rodzaje jaskry (podwyższone ciśnienie w oku)u pacjenta występowały w przeszłości zaburzenia krzepnięcia (skłonność do powstawania siniaków), w szczególności jeżeli pacjentka jest w ciąży (patrz „Ciąża i karmienie piersią”) u pacjenta występuje ryzyko zmniejszonego stężenia sodu (na przykład podczas przyjmowania leków moczopędnych, zwłaszcza przez osoby w podeszłym wieku) pacjent przyjmuje inne leki, które mogą powodować uszkodzenie wątroby pacjent przyjmuje inne leki zawierające duloksetynę (patrz „Lek Duloxetine Actavis a inne leki”).
Duloxetine Actavis może wywoływać uczucie niepokoju lub niemożność spokojnego siedzenia lub ustania w miejscu. Jeśli wystąpią takie objawy, należy poinformować o tym lekarza.
Leki takie, jak Duloxetine Actavis (tak zwane SSRI lub SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.
Myśli samobójcze i pogłębiająca się depresja lub stany lękowe Pomimo, że lek Duloxetine Actavis nie jest wskazany do leczenia depresji, zawarta w nim substancja czynna (duloksetyna) jest też stosowana jako lek przeciwdepresyjny. W depresji i (lub) stanach lękowych u chorego mogą występować myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Mogą się one nasilić po rozpoczęciu przyjmowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ musi upłynąć trochę czasu, zazwyczaj dwa tygodnie lub dłużej, zanim leki zaczną działać. Myśli te mogą nasilić się: u pacjentek, u których wcześniej występowały myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu. u młodych dorosłych. Dane z badań klinicznych wykazały zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u dorosłych w wieku poniżej 25 lat z chorobami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.
W razie wystąpienia myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się bezpośrednio do szpitala. Pomocne może okazać się powiadomienie krewnego lub przyjaciela o stanie depresyjnym lub lękowym i poproszenie o przeczytanie tej ulotki. Można również poprosić ich o informację, gdy zauważą, że stan depresyjny lub lękowy nasilił się lub niepokoją ich zmiany w zachowaniu chorego.
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat Lek Duloxetine Actavis nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. U pacjentów w wieku poniżej 18 lat, którzy przyjmują leki z tej grupy, istnieje większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość (przeważnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Ponadto, brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie stosowania leku Duloxetine Actavis w tej grupie wiekowej, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Lek Duloxetine Actavis a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o lekach dostępnych bez recepty.
Duloksetyna, główny składnik leku Duloxetine Actavis, występuje także w innych lekach stosowanych w różnych wskazaniach: bólu w neuropatii cukrzycowej, depresji, lęku i nietrzymaniu moczu.
Należy unikać jednoczesnego stosowania więcej niż jednego z tych leków. Pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli przyjmuje inne leki zawierające duloksetynę.
Lekarz zdecyduje, czy można przyjmować lek Duloxetine Actavis jednocześnie z innymi lekami. Nie należy zaczynać lub przerywać stosowania innych leków, w tym leków sprzedawanych bez recepty i produktów ziołowych, bez skontaktowania się z lekarzem.
Należy poinformować lekarza w przypadku przyjmowania któregokolwiek z wymienionych poniżej leków:
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): Nie wolno przyjmować leku Duloxetine Actavis jednocześnie z innym lekiem przeciwdepresyjnym, zwanym inhibitorem monoaminooksydazy (IMAO), lub w krótkim odstępie czasu (w ciągu 14 dni) po zaprzestaniu stosowania IMAO. Do leków z grupy IMAO należy na przykład moklobemid (lek przeciwdepresyjny) oraz linezolid (antybiotyk). Jednoczesne przyjmowanie IMAO z wieloma lekami wydawanymi na receptę, w tym z lekiem Duloxetine Actavis, może powodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane. Po odstawieniu IMAO musi upłynąć przynajmniej 14 dni zanim rozpocznie się przyjmowanie leku Duloxetine Actavis. Zanim zacznie się przyjmowanie IMAO musi upłynąć przynajmniej 5 dni od odstawienia leku Duloxetine Actavis.
Leki powodujące senność: Do tych leków należą leki wydawane na receptę, np. benzodiazepiny, silne leki przeciwbólowe, leki przeciwpsychotyczne, fenobarbital i leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym.
Leki zwiększające poziom serotoniny: Tryptany, tramadol, buprenorfina, tryptofan, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. paroksetyna i fluoksetyna), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (np. wenlafaksyna), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. klomipramina, amitryptylina), petydyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) i IMAO (np. moklobemid i linezolid). Leki te zwiększają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W razie wystąpienia jakichkolwiek niecodziennych objawów podczas stosowania tych leków, jednocześnie z lekiem Duloxetine Actavis, należy skontaktować się z lekarzem.
Doustne leki przeciwzakrzepowe lub leki przeciwpłytkowe: Leki, które rozrzedzają krew lub zapobiegają krzepnięciu krwi. Leki te mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia.
Duloxetine Actavis z alkoholem Należy zachować szczególną ostrożność, spożywając alkohol podczas przyjmowania leku Duloxetine Actavis.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeżeli podczas stosowania leku Duloxetine Actavis zajdzie w ciążę lub planuje zajść w ciążę. Pacjentka może przyjmować lek Duloxetine Actavis dopiero po omówieniu z lekarzem spodziewanych korzyści z leczenia i możliwego zagrożenia dla nienarodzonego dziecka. Pacjentka powinna poinformować położną i (lub) lekarza o przyjmowaniu leku Duloxetine Actavis. Stosowanie w trakcie ciąży podobnych leków (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny) może zwiększać ryzyko ciężkiego stanu u dzieci, nazywanego przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodków, powodującego szybszy oddech u dziecka i sinicę. Takie objawy występują zwykle w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu. Jeśli pacjentka stwierdzi ich wystąpienie u swojego dziecka, powinna natychmiast skontaktować się z położną i (lub) lekarzem. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Duloxetine Actavis pod koniec ciąży, jej dziecko może wykazywać niepokojące objawy. Zwykle występują one w chwili urodzenia lub w ciągu kilku dni po urodzeniu. Objawy mogą obejmować wiotkość mięśni, drżenie, drżączkę, trudności w karmieniu, problemy z oddychaniem i napady drgawek. Jeśli pacjentka stwierdzi wystąpienie któregokolwiek z tych objawów lub martwi ją stan zdrowia dziecka, powinna zwrócić się do lekarza lub położnej z prośbą o pomoc. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Duloxetine Actavis pod koniec trwania ciąży, jest zwiększone ryzyko nadmiernego krwawienia z pochwy krótko po porodzie, szczególnie w przypadku występowania w przeszłości zaburzeń krzepnięcia. Należy poinformować lekarza lub położną o przyjmowaniu duloksetyny, aby mogli zalecić odpowiednie postępowanie. Dostępne dane dotyczące stosowania duloksetyny w pierwszych trzech miesiącach ciąży nie wykazują zwiększonego ryzyka ogólnych wad wrodzonych u dziecka. Jeśli lek Duloxetine Actavis jest przyjmowany w drugiej połowie ciąży, może wystąpić zwiększone ryzyko, że dziecko urodzi się przedwcześnie (6 dodatkowych wcześniaków na każde 100 kobiet przyjmujących lek Duloxetine Actavis w drugiej połowie ciąży), głównie między 35. i 36. tygodniem ciąży.
Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeśli karmi piersią. Nie jest zalecane stosowanie leku Duloxetine Actavis w okresie karmienia piersią. Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty po poradę.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Duloxetine Actavis może powodować senność lub zawroty głowy. Pacjentka nie powinna prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, zanim nie pozna swojej reakcji na lek Duloxetine Actavis.
Lek Duloxetine Actavis zawiera sacharozę Jeśli lekarz wcześniej stwierdził u pacjentki nietolerancję na niektóre cukry, przed rozpoczęciem stosowania leku należy skontaktować się z lekarzem.
3. Jak stosować lek Duloxetine Actavis
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka leku to 40 mg przyjmowane dwa razy na dobę (rano i późnym popołudniem lub wieczorem). Lekarz może zdecydować o rozpoczęciu leczenia od dawki 20 mg dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, a następnie zwiększyć dawkę do 40 mg dwa razy na dobę.
Lek Duloxetine Actavis przyjmuje się doustnie. Kapsułkę należy połykać w całości, popijając wodą. Lek Duloxetine Actavis można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Przyjmowanie leku Duloxetine Actavis codziennie o tej samej porze dnia pomoże pamiętać o jego stosowaniu.
Nie należy przerywać stosowania leku Duloxetine Actavis ani zmieniać dawki bez konsultacji z lekarzem. Aby pacjentka poczuła się lepiej, ważne jest aby była prawidłowo leczona. Bez leczenia nie nastąpi poprawa, a także stan pacjentki może się pogorszyć i stać się trudny do leczenia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Duloxetine Actavis W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Duloxetine Actavis należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Objawy przedawkowania to: senność, śpiączka, zespół serotoninowy (rzadka reakcja, która może powodować uczucie nadmiernego zadowolenia, senność, nieporadność, niepokój ruchowy, wrażenie upojenia alkoholowego, gorączkę, pocenie się lub sztywność mięśni), drgawki, wymioty i szybka akcja serca.
Pominięcie zastosowania leku Duloxetine Actavis W przypadku pominięcia dawki należy zażyć ją tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jednak nadejdzie pora przyjęcia następnej dawki, należy pominąć opuszczoną dawkę i przyjąć pojedynczą dawkę, jak zazwyczaj. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Nie należy stosować większej dawki dobowej leku Duloxetine Actavis niż zalecił lekarz.
Przerwanie stosowania leku Duloxetine Actavis Nawet w przypadku odczucia poprawy, NIE NALEŻY przerywać stosowania kapsułek bez porozumienia z lekarzem. Jeśli lekarz zdecyduje, że pacjentka nie musi już stosować leku Duloxetine Actavis, zaleci zmniejszanie stosowanej dawki przez co najmniej 2 tygodnie.
U niektórych pacjentek, które nagle przerywają stosowanie leku Duloxetine Actavis, po okresie leczenia dłuższym niż 1 tydzień, mogą wystąpić objawy, takie jak: zawroty głowy, uczucie mrowienia podobne do kłucia szpilkami lub igłami lub wrażenie porażenia prądem (szczególnie w obrębie głowy), zaburzenia snu (realistyczne sny, koszmary senne, trudności w zasypianiu), zmęczenie, senność, niepokój lub pobudzenie, lęk, nudności lub wymioty, drżenie, bóle głowy, ból mięśni, drażliwość, biegunka, nadmierna potliwość lub zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Objawy te zazwyczaj nie są poważne i ustępują w ciągu kilku dni. Jeśli jednak są uciążliwe, należy skontaktować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania te są zwykle łagodne lub umiarkowane i zazwyczaj szybko ustępują.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób) nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia zmęczenie.
Częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób) brak apetytu zaburzenia snu, pobudzenie, zmniejszony popęd płciowy, lęk, trudności z zasypianiem ból głowy, zawroty głowy, uczucie spowolnienia, senność, drżenie, drętwienie, w tym uczucie kłucia lub mrowienia skóry niewyraźne widzenie zawroty głowy lub uczucie wirowania zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zaczerwienienie twarzy biegunka, ból brzucha, wymioty, zgaga lub niestrawność zwiększona potliwość osłabienie, dreszcze.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób ) zapalenie gardła powodujące chrypkę reakcje alergiczne zmniejszenie czynności tarczycy, które może powodować zmęczenie lub zwiększenie masy ciała odwodnienie zgrzytanie lub zaciskanie zębów, dezorientacja, brak motywacji, trudność lub niemożność osiągnięcia orgazmu, nietypowe sny nerwowość, trudności z koncentracją, zmieniony smak, zła jakość snu rozszerzenie źrenic (ciemny środkowy punkt oka), problemy ze wzrokiem, uczucie suchości w oczach szumy w uszach (słyszenie dźwięku w uszach przy braku zewnętrznego źródła dźwięku), ból ucha uczucie kołatania serca, szybkie i (lub) niemiarowe bicie serca omdlenia nasilone ziewanie wymioty z krwią lub czarne, smoliste stolce, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie jamy ustnej, odbijanie, trudności w połykaniu, wiatry, nieprzyjemny oddech zapalenie wątroby, które może powodować ból brzucha i zażółcenie skóry lub białkówek oka wysypka (swędząca), nocne poty, pokrzywka, zimne poty, zwiększona tendencja do powstawania siniaków ból mięśni, sztywność mięśni, skurcz mięśni, skurcz mięśni żuchwy trudność w rozpoczęciu oddawania moczu, bolesne oddawanie moczu, potrzeba oddawania moczu w nocy, częste oddawanie moczu, nieprawidłowy zapach moczu nieprawidłowe krwawienie z pochwy, objawy menopauzy ból w klatce piersiowej, uczucie zimna, pragnienie, uczucie gorąca zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała Lek Duloxetine Actavis może powodować działania niepożądane, których nie jest się świadomym, takie jak zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub stężenia potasu we krwi, zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej, stężenia glukozy, czy cholesterolu we krwi.
Rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób) ciężka reakcja alergiczna powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy z opuchniętym językiem lub wargami małe stężenie sodu we krwi (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; objawami mogą być: zawroty głowy, osłabienie, stany splątania, uczucie senności, nadmiernego zmęczenia lub nudności, lub wymioty, cięższe objawy to omdlenia, drgawki oraz upadki), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) zachowania samobójcze, myśli samobójcze, stan pobudzenia maniakalnego (nadmierna aktywność, gonitwa myśli i zmniejszona potrzeba snu), omamy, agresja i gniew „zespół serotoninowy” (rzadko występująca reakcja, która może powodować wrażenie nadmiernego zadowolenia, senność, nieporadność, niepokój ruchowy, wrażenie upojenia alkoholowego, gorączkę, pocenie się lub sztywność mięśni), drgawki, nagłe mimowolne ruchy lub drganie mięśni, uczucie niepokoju lub niemożność spokojnego usiedzenia lub ustania w miejscu, trudności w kontrolowaniu ruchów, np. brak koordynacji lub niezamierzone ruchy mięśni, zespół niespokojnych nóg zwiększenie ciśnienia w oku (jaskra) zamroczenie lub omdlenia przy wstawaniu, uczucie zimna w palcach rąk i (lub) stóp ucisk w gardle, krwawienie z nosa kaszel, świsty oddechowe i duszność, z mogącą wystąpić jednocześnie gorączką jasnoczerwona krew w kale, zapalenie jelita grubego (prowadzące do biegunki) niewydolność wątroby, zażółcenie skóry lub białkówek oka (żółtaczka) zespół Stevensa-Johnsona (ciężka choroba z pęcherzami pojawiającymi się na skórze, w jamie ustnej, na oczach i na narządach płciowych), ciężka reakcja alergiczna powodująca obrzęk twarzy lub gardła (obrzęk naczynioruchowy), wrażliwość na światło słoneczne drganie mięśni trudność lub niemożność oddawania moczu, potrzeba oddawania moczu w ilości większej niż zazwyczaj, zmniejszenie ilości wydzielanego moczu zaburzenia miesiączkowania, w tym nasilone, bolesne, nieregularne lub przedłużające się miesiączki, skąpe miesiączki lub ich brak, nieprawidłowe wytwarzanie mleka w gruczołach piersiowych kaszel, świsty oddechowe i duszność, z mogącą wystąpić jednocześnie gorączką upadki (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku), nieprawidłowy chód.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób) zapalenie naczyń krwionośnych skóry.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Duloxetine Actavis
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i etykiecie po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Duloxetine Actavis - Substancją czynną leku jest duloksetyna. Każda kapsułka zawiera 20 mg lub 40 mg duloksetyny (w postaci chlorowodorku). - Pozostałe składniki to:
(HP-55), hypromeloza (E15 LV), trietylu cytrynian, hydroksypropyloceluloza, talk Osłonka kapsułki 20 mg: błękit brylantowy FCF (E133), tytanu dwutlenek (E171), hypromeloza (E464). Osłonka kapsułki 40 mg: tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek żółty (E172), hypromeloza (E464). Tusz: szelak, glikol propylenowy, żelaza tlenek czarny (E172), potasu wodorotlenek.
Jak wygląda lek Duloxetine Actavis i co zawiera opakowanie Lek Duloxetine Actavis ma postać kapsułek dojelitowych, twardych. Każda kapsułka leku Duloxetine Actavis zawiera peletki chlorowodorku duloksetyny pokryte warstwą chroniącą je przed działaniem soku żołądkowego.
Lek Duloxetine Actavis dostępny jest w dwóch dawkach: 20 mg i 40 mg. Kapsułki dojelitowe, twarde, 20 mg, mają nieprzezroczysty, niebieski korpus z nadrukiem „DLX 20” i nieprzezroczyste, niebieskie wieczko z nadrukiem „DLX 20”; długość kapsułki 15,9 mm.
Kapsułki dojelitowe, twarde, 40 mg, mają nieprzezroczysty, żółty korpus z nadrukiem „DLX 40” i nieprzezroczyste, żółte wieczko z nadrukiem „DLX 40”; długość kapsułki 19,4 mm.
Lek Duloxetine Actavis jest dostępny w: - Pojemniku z HDPE z wieczkiem z PP zawierającym środek pochłaniający wilgoć (żel krzemionkowy), w opakowaniach zawierających 28, 30, 56, 60, 84, 90, 98 i 100 kapsułek dojelitowych, twardych. - Blistrach OPA/Aluminium/PVC/Aluminium, w opakowaniach zawierających 7, 28, 30, 56 i 100 kapsułek dojelitowych, twardych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Actavis Group PTC ehf. Reykjavíkurvegi 76-78 Islandia
Wytwórca Balkanpharma-Dupnitsa AD Dupnitsa 2600 Bułgaria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Actavis Export International Limited, BLB 016 Bulebel Industrial Estate, ZTN3000, Zejtun, Malta. Kontakt w Polsce: tel. (+48 22) 512 29 00.
Data ostatniej aktualizacji ulotki: marzec 2021
Charakterystyka
2019-07-29
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Duloxetine Actavis, 20 mg, kapsułki dojelitowe, twarde Duloxetine Actavis, 40 mg, kapsułki dojelitowe, twarde
Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 20 mg, zawiera 20 mg duloksetyny (w postaci chlorowodorku). Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 40 mg, zawiera 40 mg duloksetyny (w postaci chlorowodorku).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 20 mg, zawiera 67,1 mg sacharozy. Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 40 mg, zawiera 134,2 mg sacharozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Kapsułka dojelitowa, twarda.
Duloxetine Actavis, 20 mg Nieprzezroczysty, niebieski korpus z nadrukiem „DLX 20” i nieprzezroczyste, niebieskie wieczko z nadrukiem „DLX 20”; kapsułka o długości 15,9 mm.
Duloxetine Actavis, 40 mg Nieprzezroczysty, żółty korpus z nadrukiem „DLX 40” i nieprzezroczyste, żółte wieczko z nadrukiem „DLX 40”; kapsułka o długości 19,4 mm.
Produkt leczniczy Duloxetine Actavis jest przeznaczony do leczenia kobiet z umiarkowanym lub ciężkim wysiłkowym nietrzymaniem moczu (WNM).
Produkt leczniczy Duloxetine Actavis jest wskazany do stosowania u dorosłych.
Dodatkowe informacje, patrz punkt 5.1.
Dawkowanie Zalecana dawka duloksetyny wynosi 40 mg dwa razy na dobę, przyjmowana niezależnie od posiłków. Po 2–4 tygodniach leczenia pacjentki należy powtórnie zbadać, aby ocenić skuteczność i tolerancję leczenia. U niektórych pacjentek korzystne może być rozpoczęcie terapii od dawki 20 mg dwa razy na dobę przyjmowanej przez dwa tygodnie, a następnie zwiększenie dawki do dawki zalecanej wynoszącej 40 mg dwa razy na dobę. Zwiększanie dawki może zmniejszać ryzyko nudności i zawrotów głowy, lecz go nie eliminuje.
Produkt leczniczy Duloxetine Actavis jest dostępny w kapsułkach o mocy 20 mg i 40 mg. Dane dotyczące skuteczności duloksetyny w dawce 20 mg dwa razy na dobę są jednak ograniczone.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych duloksetyny nie była badana w okresie dłuższym niż 3 miesiące. Należy regularnie prowadzić kontrolę korzyści wynikających z leczenia.
Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Duloxetine Actavis oraz programu ćwiczeń mięśni dna miednicy (ang. Pelvic Floor Muscle Training, PFMT) może być bardziej skuteczne niż którakolwiek z tych terapii stosowana osobno. Zalecane jest rozważenie jednoczesnego stosowania ćwiczeń mięśni dna miednicy.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności wątroby Nie wolno stosować produktu leczniczego Duloxetine Actavis u pacjentek z chorobami wątroby powodującymi zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 5.2).
Zaburzenia czynności nerek Nie jest konieczne dostosowanie dawki leku u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30–80 ml/min). Nie wolno stosować produktu leczniczego Duloxetine Actavis u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min; patrz punkt 4.3).
Dzieci i młodzież Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności duloksetyny w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu w tej grupie wiekowej. Dane nie są dostępne.
Pacjenci w podeszłym wieku Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia pacjentów w podeszłym wieku.
Przerwanie leczenia Należy unikać nagłego przerwania stosowania produktu leczniczego. W przypadku kończenia leczenia produktem leczniczym Duloxetine Actavis, dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres przynajmniej 1 do 2 tygodni, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). Jeżeli w wyniku zmniejszenia dawki lub przerwania leczenia wystąpią objawy, których pacjentka nie akceptuje, można rozważyć wznowienie leczenia we wcześniej stosowanej dawce. Następnie lekarz może zalecić dalsze, stopniowe zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie.
Sposób podawania Do stosowania doustnego. Kapsułki należy połykać w całości.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Choroba wątroby powodująca zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Duloxetine Actavis z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) (patrz punkt 4.5).
Nie należy stosować produktu leczniczego Duloxetine Actavis w skojarzeniu z inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksaminą, cyprofloksacyną lub enoksacyną), ponieważ jednoczesne stosowanie tych produktów leczniczych powoduje zwiększenie stężenia duloksetyny w osoczu (patrz punkt 4.5).
Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Przeciwwskazane jest rozpoczynanie leczenia produktem leczniczym Duloxetine Actavis u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym ze względu na ryzyko wystąpienia przełomu nadciśnieniowego (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Epizody manii i napady padaczkowe Produkt leczniczy Duloxetine Actavis należy stosować ostrożnie u pacjentek z epizodami manii w wywiadzie, z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej i (lub) napadami padaczkowymi.
Zespół serotoninowy Podobnie jak w przypadku innych leków serotoninergicznych, podczas stosowania duloksetyny, zwłaszcza jednocześnie z innymi lekami serotoninergicznymi (w tym selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego noradrenaliny (SNRI), trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi lub z tryptanami), z lekami zaburzającymi metabolizm serotoniny, takimi jak inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), z lekami przeciwpsychotycznymi lub innymi antagonistami dopaminy, które mogą wpływać na neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne, może wystąpić zespół serotoninowy, który jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Objawami zespołu serotoninowego mogą być: zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka), niestabilność układu autonomicznego (np. tachykardia, zmienne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, zaburzenia koordynacji) i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka).
Jeśli jednoczesne stosowanie duloksetyny i innych leków serotoninergicznych, które mogą wpływać na neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne i (lub) dopaminergiczne, jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważną obserwację pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i w okresie zwiększania dawki.
Ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis z produktami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) mogą częściej występować działania niepożądane.
Rozszerzenie źrenic (mydriaza) Zgłaszano przypadki rozszerzenia źrenic w związku ze stosowaniem duloksetyny, dlatego należy zachować ostrożność, zalecając produkt leczniczy pacjentkom ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub zagrożonym wystąpieniem ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania.
Ciśnienie tętnicze i częstość akcji serca U niektórych pacjentek stosowanie duloksetyny powodowało zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi i klinicznie istotne nadciśnienie tętnicze. Może być to spowodowane noradrenergicznym wpływem duloksetyny. Zgłaszano przypadki przełomu nadciśnieniowego podczas stosowania duloksetyny, zwłaszcza u pacjentek, u których występowało nadciśnienie. Dlatego u pacjentek ze stwierdzonym nadciśnieniem i (lub) innymi chorobami serca zaleca się kontrolowanie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w pierwszym miesiącu leczenia. Duloksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentek, których stan może się pogorszyć w następstwie zwiększenia częstości akcji serca lub wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania duloksetyny i produktów leczniczych, które mogą zaburzać jej metabolizm (patrz punkt 4.5). U pacjentek, u których utrzymuje się wysokie ciśnienie tętnicze krwi podczas stosowania duloksetyny, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stopniowe odstawienie produktu leczniczego (patrz punkt 4.8). U pacjentek z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym krwi nie należy rozpoczynać leczenia duloksetyną (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności nerek U pacjentek z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, poddawanych hemodializie (klirens kreatyniny <30 ml/min), występowało zwiększone stężenie duloksetyny w osoczu. Pacjentki z ciężkim zaburzeniem czynności nerek - patrz punkt 4.3. Informacje dotyczące pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek podano w punkcie 4.2.
Krwotok Zgłaszano występowanie objawów zaburzeń krzepnięcia, takich jak wybroczyny, plamica i krwawienie z przewodu pokarmowego u pacjentek przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) i inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin/noradrenaline reuptake inhibitors, SNRI), w tym duloksetynę. Duloksetyna może zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego (patrz punkt 4.6). Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentek przyjmujących leki przeciwzakrzepowe i (lub) leki wpływające na czynność płytek krwi (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne lub kwas acetylosalicylowy) oraz u pacjentek ze stwierdzoną skłonnością do krwawień.
Przerwanie leczenia Objawy odstawienia po zakończeniu leczenia występują często, zwłaszcza w przypadku nagłego przerwania leczenia (patrz punkt 4.8). Podczas badania klinicznego, objawy niepożądane po nagłym przerwaniu leczenia wystąpiły u około 44% pacjentów leczonych duloksetyną i u 24% pacjentów otrzymujących placebo.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia w przypadku stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin/noradrenaline reuptake inhibitors, SNRI) może zależeć od kilku czynników, w tym od czasu leczenia i stosowanej dawki produktu leczniczego, a także od tempa zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszane objawy przedstawiono w punkcie 4.8. Zazwyczaj objawy te są łagodne lub umiarkowane, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Objawy występują zazwyczaj w ciągu pierwszych kilku dni po przerwaniu leczenia, choć istnieją bardzo rzadkie zgłoszenia o wystąpieniu objawów u pacjentów, którzy nieumyślnie pominęli dawkę produktu leczniczego. Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zwykle w ciągu dłużej). Z tego powodu, w przypadku przerywania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki duloksetyny w okresie nie krótszym niż 2 tygodnie, w zależności od potrzeb pacjenta (patrz punkt 4.2).
Hiponatremia Podczas stosowania duloksetyny zgłaszano występowanie hiponatremii, w tym przypadki zmniejszenia stężenia sodu w surowicy poniżej 110 mmol/l. Hiponatremia może być spowodowana zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH). Większość tych przypadków wystąpiła u osób w podeszłym wieku, zwłaszcza u osób z zaburzoną równowagą płynów ustrojowych w wywiadzie lub ze współistniejącymi chorobami predysponującymi do zaburzeń równowagi płynów. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko hiponatremii, tj. u pacjentów w podeszłym wieku, z marskością wątroby, pacjentów odwodnionych lub przyjmujących leki moczopędne.
Depresja, myśli i zachowania samobójcze Pomimo, że produkt leczniczy Duloxetine Actavis nie jest wskazany w leczeniu depresji, zawarta w nim substancja czynna (duloksetyna) jest stosowana jako lek przeciwdepresyjny. Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, prób samookaleczenia i samobójstw (zachowania samobójcze). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawy stanu pacjenta. Poprawa może nie wystąpić w czasie pierwszych kilku tygodni leczenia lub dłużej, dlatego należy dokładnie kontrolować stan pacjentów do czasu uzyskania poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne pokazuje, że ryzyko popełnienia samobójstw przez pacjentów może się zwiększać we wczesnych etapach uzyskiwania poprawy. U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono zachowania samobójcze oraz u pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia występowały myśli samobójcze o znacznym nasileniu, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia myśli lub zachowań samobójczych. Pacjenci z tej grupy powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia. Metaanaliza badań klinicznych kontrolowanych placebo dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych w leczeniu zaburzeń psychicznych wykazała istnienie zwiększonego ryzyka zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu do osób otrzymujących placebo.
Odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych u pacjentów w trakcie leczenia duloksetyną lub wkrótce po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8). Lekarze powinni zachęcać pacjentów do zgłaszania każdego przypadku wystąpienia u nich niepokojących myśli czy uczuć lub objawów depresji. Jeśli podczas stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis u pacjentki wystąpi pobudzenie lub objawy depresji, należy zwrócić się po specjalistyczną pomoc medyczną, ponieważ depresja jest chorobą bardzo poważną. W razie podjęcia decyzji o rozpoczęciu farmakologicznej terapii przeciwdepresyjnej zaleca się stopniowe odstawienie produktu leczniczego Duloxetine Actavis (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież Produktu leczniczego Duloxetine Actavis nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze), wrogość (przeważnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) były częściej obserwowane u dzieci i młodzieży stosujących leki przeciwdepresyjne niż w grupie otrzymującej placebo. Jeżeli, ze względu na potrzebę kliniczną, zostanie podjęta decyzja o leczeniu, należy uważnie sprawdzać, czy u pacjenta nie występują objawy zachowań samobójczych. Ponadto brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Produkty lecznicze zawierające duloksetynę Duloksetyna jest stosowana pod różnymi nazwami handlowymi w różnych wskazaniach (w leczeniu bólu w neuropatii cukrzycowej, leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych, leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych i wysiłkowego nietrzymania moczu). Należy unikać jednoczesnego stosowania więcej niż jednego z tych produktów leczniczych.
Zapalenie wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Podczas stosowania duloksetyny obserwowano uszkodzenia wątroby, w tym znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (>10-krotnie przekraczające górną granicę normy), zapalenie wątroby i żółtaczkę (patrz punkt 4.8). Większość z tych zdarzeń wystąpiła w pierwszych miesiącach leczenia. Uszkodzenie wątroby występowało głównie na poziomie hepatocytów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania duloksetyny u pacjentów stosujących inne produkty lecznicze, które mogą powodować uszkodzenia wątroby.
Akatyzja,niepokój psychoruchowy Stosowanie duloksetyny wiązało się z występowaniem akatyzji, charakteryzującej się uczuciem niepokoju subiektywnie odczuwanego jako nieprzyjemny lub przygnębiający oraz koniecznością poruszania się, często połączoną z niemożnością spokojnego siedzenia lub ustania w miejscu. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia tego objawu zachodzi w okresie pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły takie objawy, zwiększanie dawki może być szkodliwe.
Zaburzenia czynności seksualnych Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.
Substancje pomocnicze Sacharoza Produkt leczniczy Duloxetine Actavis, kapsułki dojelitowe, twarde zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, nie należy stosować duloksetyny jednocześnie z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) lub w okresie przynajmniej 14 dni po odstawieniu IMAO. Ze względu na okres półtrwania duloksetyny, powinno upłynąć przynajmniej 5 dni od odstawienia produktu leczniczego Duloxetine Actavis przed rozpoczęciem stosowania IMAO (patrz punkt 4.3).
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis i selektywnych, odwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO), takich jak moklobemid (patrz punkt 4.4). Antybiotyk linezolid jest odwracalnym, nieselektywnym IMAO i nie należy go stosować u pacjentów leczonych produktem leczniczym Duloxetine Actavis (patrz punkt 4.4).
Inhibitory CYP1A2 Duloksetyna jest metabolizowana przez CYP1A2, dlatego jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Duloxetine Actavis i silnych inhibitorów CYP1A2 może spowodować zwiększenie stężenia duloksetyny. Fluwoksamina (w dawce 100 mg raz na dobę), silny inhibitor CYP1A2, zmniejszała pozorny klirens osoczowy duloksetyny o około 77% i zwiększała pole pod krzywą AUC o-t
sześciokrotnie. Z tego powodu nie należy podawać produktu leczniczego Duloxetine Actavis w skojarzeniu z silnymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak fluwoksamina (patrz punkt 4.3).
Produkty lecznicze działające na ośrodkowy układ nerwowy (OUN)) Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis z innymi produktami leczniczymi lub substancjami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy, w tym z alkoholem i lekami uspokajającymi (np. benzodiazepiny, opioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwpsychotyczne, fenobarbital, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym).
Substancje działające na receptory serotoninergiczne W rzadkich przypadkach zgłaszano wystąpienie zespołu serotoninowego u pacjentów stosujących jednocześnie selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) lub noradrenaliny (SNRI) i leki działające na receptory serotoninergiczne. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis i leków serotoninergicznych, takich jak: SSRI, SNRI, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, np. klomipramina i amitryptylina, IMAO, takich jak moklobemid lub linezolid, produktów leczniczych zawierających ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) lub tryptanów, tramadolu buprenorfinę, petydyny i tryptofanu (patrz punkt 4.4).
Wpływ duloksetyny na inne produkty lecznicze Leki metabolizowane przez CYP1A2: Jednoczesne stosowanie duloksetyny (60 mg dwa razy na dobę) nie wpływało znacząco na farmakokinetykę teofiliny, substratu enzymu CYP1A2.
Leki metabolizowane przez CYP2D6: Duloksetyna jest umiarkowanym inhibitorem CYP2D6. Po podaniu duloksetyny w dawce 60 mg dwa razy na dobę i pojedynczej dawki dezypraminy, substratu CYP2D6, pole pod krzywą AUC dezypraminy zwiększyło się trzykrotnie. Jednoczesne stosowanie duloksetyny (40 mg dwa razy na dobę) zwiększa pole pod krzywą AUC tolterodyny (podawanej w dawce 2 mg dwa razy na dobę) w stanie równowagi o 71%, lecz nie wpływa na farmakokinetykę jej aktywnego metabolitu 5-hydroksylowego. Nie jest zalecane dostosowanie dawki. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania produktu leczniczego Duloxetine Actavis z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP2D6 (rysperydon, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak nortryptylina, amitryptylina i imipramina), w szczególności gdy mają wąski indeks terapeutyczny (np. flekainid, propafenon i metoprolol).
Doustne środki antykoncepcyjne i inne leki steroidowe Wyniki badań in vitro wskazują, że duloksetyna nie indukuje katalitycznego działania CYP3A. Nie przeprowadzono szczegółowych badań interakcji in vivo.
Przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe produkty lecznicze Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania duloksetyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych lub przeciwpłytkowych, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia wynikającego z interakcji farmakodynamicznej. Ponadto zgłaszano zwiększenie wartości współczynnika INR (ang. International Normalized Ratio) w przypadku jednoczesnego stosowania u pacjentów duloksetyny i warfaryny. Skojarzone stosowanie duloksetyny i warfaryny w ustalonych warunkach, u zdrowych ochotników, podczas klinicznego badania farmakologicznego, nie powodowało klinicznie istotnej zmiany współczynnika INR w stosunku do wartości początkowej, ani zmiany w farmakokinetyce R- lub S-warfaryny.
Wpływ innych produktów leczniczych na duloksetynę Leki zobojętniające sok żołądkowy i antagoniści receptora histaminowego H 2 : Jednoczesne stosowanie duloksetyny z lekami zobojętniającymi zawierającymi glin i magnez lub duloksetyny z famotydyną nie wpływało w sposób istotny na szybkość ani na stopień wchłaniania duloksetyny po doustnym podaniu dawki 40 mg.
Substancje zwiększające aktywność CYP1A2: Populacyjne analizy farmakokinetyczne wykazały, że u osób palących stężenie duloksetyny w osoczu jest prawie o 50% mniejsze niż u osób niepalących.
Płodność Duloksetyna nie ma wpływu na płodność mężczyzn, a wpływ u kobiet był widoczny tylko przy dawkach, które powodowały toksyczność matczyną.
Ciąża Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozmnażanie w przypadku, gdy poziom narażenia układowego (pole pod krzywą AUC) duloksetyny był mniejszy niż maksymalna ekspozycja kliniczna (patrz punkt 5.3).
Dwa duże badania obserwacyjne nie wskazały na ogólne zwiększone ryzyko poważnych wrodzonych wad rozwojowych (jedno badanie z USA, w tym 2500 osób narażonych na duloksetynę w pierwszym trymestrze i jedno z UE, w tym 1500 narażonych na duloksetynę w pierwszym trymestrze). Analiza specyficznych wad rozwojowych, takich jak wady rozwojowe serca, nie daje jednoznacznych wyników. W badaniu na terenie UE, narażenie matki na duloksetynę w późnym okresie ciąży (w dowolnym momencie od 20 tygodnia ciąży do porodu) wiązało się ze zwiększonym ryzykiem przedwczesnego porodu (mniej niż 2-krotnie, co odpowiada około 6 dodatkowym porodom przedwczesnym na 100 kobiet leczonych duloksetyną w późnym okresie ciąży). Większość wystąpiła między 35 a 36 tygodniem ciąży. Opisanego związku nie zaobserwowano w badaniu w USA. Dane obserwacyjne z USA dostarczyły dowodów na zwiększone ryzyko (mniej niż dwukrotne) krwotoku poporodowego w następstwie narażenia na duloksetynę w ciągu miesiąca poprzedzającego poród.
Dane epidemiologiczne sugerują, że stosowanie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w ciąży, szczególnie w ciąży zaawansowanej, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (ang. Persistent Pulmonary Hypertension in the Newborn, PPHN). Chociaż brak badań oceniających związek PPHN ze stosowaniem inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), nie można wykluczyć ryzyka jego wystąpienia podczas przyjmowania duloksetyny, biorąc pod uwagę jej mechanizm działania (zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny). Tak jak w przypadku innych leków działających na receptory serotoninergiczne, u noworodków, których matki przyjmowały duloksetynę w okresie przedporodowym, mogą wystąpić objawy odstawienia. Objawy odstawienia duloksetyny mogą obejmować hipotonię, drżenie, drżączkę, trudności w karmieniu, zaburzenia oddechowe i drgawki. Większość przypadków obserwowano w chwili urodzenia lub w ciągu kilku dni po urodzeniu. Produkt leczniczy Duloxetine Actavis można stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają zagrożenie dla płodu. Kobietom należy zalecić, aby poinformowały lekarza, jeżeli w trakcie leczenia zajdą w ciążę bądź zamierzają zajść w ciążę.
Karmienie piersią W badaniu obejmującym 6 pacjentek, które w okresie laktacji nie karmiły dzieci piersią, stwierdzono, że duloksetyna bardzo słabo przenika do mleka kobiecego. Szacowana dawka dobowa w przeliczeniu na kilogram masy ciała dla niemowląt wynosi około 0,14% dawki stosowanej u matki (patrz punkt 5.2). Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis podczas karmienia piersią, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania duloksetyny u niemowląt.
Płodność Stosowanie duloksetyny nie miało wpływu na płodność u mężczyzn, natomiast u kobiet skutki były widoczne tylko w przypadku stosowania dawek, które powodowały toksyczność u matek.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas stosowania duloksetyny może wystąpić sedacja i zawroty głowy. Należy poinformować pacjentów, aby unikali potencjalnie niebezpiecznych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn, jeśli wystąpi sedacja lub zawroty głowy.
a. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi u pacjentek przyjmujących duloksetynę w badaniach klinicznych dotyczących wysiłkowego nietrzymania moczu i innych zaburzeń dolnego odcinka układu moczowego były: nudności, suchość w jamie ustnej, zmęczenie i zaparcia. Analiza danych z czterech 12-tygodniowych badań klinicznych kontrolowanych placebo, przeprowadzonych z udziałem pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, w tym 958 pacjentek leczonych duloksetyną i 955 pacjentek przyjmujących placebo, wykazała, że zgłaszane zdarzenia niepożądane zwykle pojawiały się w pierwszym tygodniu leczenia. Większość najczęściej zgłaszanych zdarzeń niepożądanych miała łagodne lub umiarkowane nasilenie i przemijała w ciągu 30 dni (np. nudności).
b. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych W tabeli 1 przedstawiono działania niepożądane ze zgłoszeń spontanicznych oraz obserwowane podczas badań klinicznych kontrolowanych placebo.
Tabela 1: Działania niepożądane
Ocena częstości występowania: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie z malejącym nasileniem.
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Zapalenie krtani
Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko
Zespół nadwrażliwości Reakcja anafilaktyczna
Zaburzenia endokrynologiczne
tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zmniejszenie łaknienia Odwodnienie Hiperglikemia (zgłaszana głównie u pacjentów chorych na cukrzycę) Hiponatremia Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) 6
Zaburzenia psychiczne
Bezsenność Pobudzenie Zmniejszenie libido Lęk Zaburzenia snu Bruksizm Dezorientacja Apatia Zaburzenia orgazmu Nietypowe sny Zachowania samobójcze 5,6
Myśli samobójcze 5,7
Mania 6
Omamy Agresja i gniew 4,6
Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Letarg Senność Drżenie Parestezje Nerwowość Zaburzenia uwagi Zaburzenia smaku Pogorszenie jakości snu Zespół serotoninowy 6
Drgawki 1,6
Drgawki kloniczne mięśni Akatyzja 6
Niepokój psychoruchowy 6
Objawy pozapiramidowe 6
Dyskineza Zespół niespokojnych nóg
Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie Rozszerzenie źrenic Zaburzenia widzenia Suchość oka Jaskra
Zaburzenia ucha i błędnika
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Szumy w uszach 1
Ból ucha
Zaburzenia serca
Tachykardia Arytmia nadkomorowa, głównie migotanie przedsionków 6
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia naczyniowe
Nadciśnienie tętnicze 3,7
Zaczerwienienie twarzy Omdlenia 2
Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi 3
Przełom nadciśnieniowy 3
Niedociśnienie ortostatyczne 2
Uczucie zimna w kończynach
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Ziewanie Ucisk w gardle Krwawienie z nosa Śródmiąższowa choroba płuc
Eozynofilowe zapalenie płuc
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności Suchość w jamie ustnej Zaparcia Biegunka Ból brzucha Wymioty Niestrawność Krwotok z przewodu pokarmowego 7
Zapalenie żołądka i jelit Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej Odbijanie się Zapalenie błony śluzowej żołądka Zaburzenia połykania Wzdęcia Nieprzyjemny oddech Obecność świeżej krwi w kale Mikroskopowe zapalenie jelita grubego 9
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Zapalenie wątroby 3
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfataza alkaliczna) Ostre uszkodzenie wątroby Niewydolność wątroby 6
Żółtaczka 6
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Zwiększona potliwość Wysypka Nocne poty Pokrzywka Kontaktowe zapalenie skóry Zimne poty Zwiększona tendencja do powstawania siniaków Zespół Stevensa- Johnsona 6
Obrzęk naczynioruchowy 6
Nadwrażliwość na światło Zapalenie naczyń krwionośnych skóry Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko
Ból mięśniowo- szkieletowy Sztywność mięśni Kurcze mięśni Szczękościsk Drżenie mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Utrudnione oddawanie moczu Dyzuria Oddawanie moczu w nocy Częstomocz Nieprawidłowy zapach moczu Zatrzymanie moczu 6
Wielomocz Zmniejszenie diurezy
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Krwotok w obrębie dróg rodnych Objawy menopauzy Zaburzenia miesiączkowania Mlekotok Hiperprolaktynemia Krwotok poporodowy6
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zmęczenie Osłabienie Dreszcze Ból w klatce piersiowej 7
Upadki 8
Zmienione samopoczucie Uczucie zimna Pragnienie Złe samopoczucie Uczucie gorąca Zaburzenia chodu
Badania diagnostyczne
Zmniejszenie masy ciała Zwiększenie masy ciała Zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi Zwiększenie stężenia potasu we krwi
1
2
leczenia. 3
4
lub po zakończeniu leczenia. 5
po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.4).
Szacowana częstość występowania działań niepożądanych w obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu; nie obserwowane podczas badań klinicznych z kontrolą placebo 7
8
Szacunkowa częstość występowania na podstawie danych z wszystkich badań klinicznych. 10
c. Opis wybranych działań niepożądanych Przerwanie stosowania duloksetyny (zwłaszcza nagłe) często wywołuje objawy odstawienia. Do najczęściej zgłaszanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezja lub wrażenie porażenia prądem, szczególnie w obrębie głowy), zaburzenia snu (w tym bezsenność i nasilone marzenia senne), zmęczenie, senność, pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, bóle głowy, bóle mięśni, drażliwość, biegunka, nadmierna potliwość i zawroty głowy pochodzenia błędnikowego.
Zazwyczaj, w przypadku stosowania leków z grupy SSRI oraz SNRI, objawy te są łagodne lub umiarkowane, przemijające, jednak u niektórych pacjentów mogą być one ciężkie i (lub) utrzymywać się przez dłuższy czas. Z tego powodu zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu leczniczego, kiedy kontynuacja leczenia duloksetyną nie jest już konieczna (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Skorygowany odstęp QT u pacjentów leczonych duloksetyną nie różnił się od obserwowanego u pacjentów otrzymujących placebo. Nie obserwowano klinicznie istotnych różnic w pomiarach QT, PR, QRS i QTcB u pacjentów leczonych duloksetyną i pacjentów otrzymujących placebo.
W 12-tygodniowej fazie ostrej trzech badań klinicznych, w których stosowano duloksetynę u pacjentów z bólem w neuropatii cukrzycowej, obserwowano niewielkie, lecz istotne statystycznie zwiększenie stężenia glukozy we krwi na czczo u pacjentów leczonych duloksetyną. Zarówno u pacjentów leczonych duloksetyną, jak i u pacjentów otrzymujących placebo, poziom HbA 1c
stały. W fazie rozszerzenia tych badań trwającej do 52 tygodni stwierdzono zwiększenie poziomu HbA 1c
zwiększenie wartości było o 0,3% większe w grupie leczonej duloksetyną. Zaobserwowano także niewielkie zwiększenie stężenia glukozy na czczo oraz cholesterolu całkowitego u pacjentów leczonych duloksetyną. W grupie leczonej standardowo wyniki badań laboratoryjnych wykazały nieznaczne obniżenie tych parametrów.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. . Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Zgłaszano przypadki przedawkowania samej duloksetyny lub duloksetyny przyjętej w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi, gdy dawka duloksetyny wynosiła 5400 mg. Wystąpiło kilka przypadków śmiertelnych, głównie po przedawkowaniu kilku produktów leczniczych, lecz także po przyjęciu samej duloksetyny w dawce około 1000 mg. Objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania (samej duloksetyny lub przyjętej w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi) to: senność, śpiączka, zespół serotoninowy, drgawki, wymioty i tachykardia.
Nie jest znane swoiste antidotum na duloksetynę, lecz jeśli wystąpi zespół serotoninowy można rozważyć zastosowanie specyficznego leczenia (na przykład podanie cyproheptadyny i (lub) kontrolę temperatury ciała). Należy zapewnić drożność dróg oddechowych. Zaleca się monitorowanie czynności serca i parametrów życiowych oraz podjęcie stosownego postępowania objawowego i wspomagającego. Płukanie żołądka może być wskazane, jeśli będzie wykonane niedługo po przyjęciu produktu leczniczego lub u pacjentów, u których wystąpiły objawy. Podanie węgla aktywnego może być pomocne w celu zmniejszenia wchłaniania. Objętość dystrybucji duloksetyny jest duża, dlatego jest mało prawdopodobne, by wymuszona diureza, hemoperfuzja i transfuzja wymienna były korzystne.
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwdepresyjne, kod ATC: N06AX21.
Mechanizm działania Duloksetyna jest inhibitorem zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA). Słabo hamuje zwrotny wychwyt dopaminy i nie wykazuje istotnego powinowactwa do receptorów histaminowych, dopaminergicznych, cholinergicznych ani adrenergicznych.
Działanie farmakodynamiczne W badaniach na zwierzętach wykazano, że zwiększenie stężenia 5-HT i NA w odcinku krzyżowym rdzenia kręgowego prowadzi do zwiększenia napięcia cewki moczowej przez nasilenie stymulacji mięśnia poprzecznie prążkowanego cewki moczowej przez nerw sromowy, tylko podczas fazy gromadzenia moczu. Uważa się, że u kobiet analogiczny mechanizm powoduje silniejsze zamknięcie cewki moczowej podczas gromadzenia moczu w czasie wysiłku fizycznego, co mogłoby wyjaśniać skuteczność duloksetyny w leczeniu kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Skuteczność duloksetyny w dawce 40 mg podawanej dwa razy na dobę w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu analizowano w czterech randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach z zastosowaniem podwójnie ślepej próby. W badaniu wzięło udział 1913 kobiet (w wieku 22–83 lat) z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, spośród których do grupy przyjmującej duloksetynę zrandomizowano 958, a do grupy przyjmującej placebo 955 pacjentek. Pierwotnymi parametrami w ocenie skuteczności były częstość epizodów nietrzymania moczu (ang. Incontinence Episode Frequency - IEF) określona na podstawie zapisów w dzienniczkach oraz wyników uzyskanych w kwestionariuszu jakości życia związanej z nietrzymaniem moczu (ang. Incontinence Quality of Life - I-QOL).
Częstość epizodów nietrzymania moczu: We wszystkich czterech badaniach w grupie otrzymującej duloksetynę mediana zmniejszenia częstości epizodów nietrzymania moczu (IEF) wyniosła 50% lub więcej wobec 33% w grupie otrzymującej placebo. Różnice były obserwowane podczas wszystkich wizyt kontrolnych: po 4 tygodniach (duloksetyna 54% i placebo 22%), po 8 tygodniach (52% i 29%) oraz po 12 tygodniach (52% i 33%).
W dodatkowym badaniu, obejmującym tylko pacjentki z ciężkim wysiłkowym nietrzymaniem moczu, odpowiedź na leczenie osiągano w ciągu 2 tygodni.
W badaniach kontrolowanych placebo skuteczność duloksetyny nie była oceniana w okresie dłuższym niż 3 miesiące. U kobiet z łagodnym wysiłkowym nietrzymaniem moczu (określanych w randomizowanych badaniach jako kobiety, u których występuje mniej niż 14 epizodów nietrzymania moczu w ciągu tygodnia) nie wykazano klinicznych korzyści ze stosowania duloksetyny w porównaniu do placebo. U tych kobiet, stosowanie duloksetyny może nie przynieść większych korzyści niż zachowawcze postępowanie behawioralne.
Jakość życia: Wyniki uzyskane w kwestionariuszu jakości życia I-QOL uległy znacznej poprawie w grupie pacjentek otrzymujących duloksetynę w porównaniu do grupy otrzymującej placebo (odpowiednio poprawa wyniku o 9,2 w grupie otrzymującej duloksetynę i 5,9 w grupie placebo, p<0,001). Stosując skalę całkowitej poprawy (PGI), istotnie większa liczba kobiet przyjmujących duloksetynę w porównaniu do kobiet przyjmujących placebo, stwierdziła poprawę objawów wysiłkowego nietrzymania moczu (odpowiednio 64,6% i 50,1%, p<0,001).
Duloksetyna a uprzednie leczenie operacyjne nietrzymania moczu: Istnieją ograniczone dane sugerujące, że u pacjentek, które wcześniej przeszły leczenie operacyjne nietrzymania moczu, korzyści kliniczne wynikające ze stosowania duloksetyny nie są zmniejszone.
Duloksetyna a ćwiczenia mięśni dna miednicy (ang. Pelvic Floor Muscle Training - PFMT): W 12-tygodniowym randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem ślepej próby, duloksetyna powodowała większe zmniejszenie częstości występowania epizodów nietrzymania moczu (IEF) niż zastosowanie samego placebo lub PFMT. Leczenie skojarzone (duloksetyna + PFMT) powodowało większą poprawę zarówno pod względem użycia wkładek, jak i parametrów jakości życia zależnych od choroby, niż stosowanie tylko duloksetyny lub tylko PFMT.
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań referencyjnego produktu leczniczego zawierającego duloksetynę we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
Duloksetyna jest podawana w postaci pojedynczego enancjomeru. Duloksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana przez enzymy utleniające (CYP1A2 i polimorficzny CYP2D6), a następnie sprzęgana. Farmakokinetyka duloksetyny wskazuje na dużą zmienność osobniczą (ogólnie 50–60%), częściowo ze względu na płeć, wiek, palenie tytoniu i aktywność enzymu CYP2D6.
Wchłanianie Duloksetyna dobrze wchłania się po podaniu doustnym, a C max
przyjęciu dawki. Całkowita dostępność biologiczna duloksetyny po podaniu doustnym wynosi od 32% do 80% (średnio 50%). Pokarm wydłuża czas osiągnięcia stężenia maksymalnego z 6 do 10 godzin oraz nieznacznie zmniejsza stopień wchłaniania (o około 11%). Zmiany te nie są znaczące klinicznie.
Dystrybucja U ludzi, duloksetyna wiąże się z białkami osocza w około 96%. Duloksetyna wiąże się zarówno z albuminą, jak i z alfa-1-kwaśną glikoproteiną. Zaburzenie czynności nerek lub wątroby nie wpływa na wiązanie z białkami.
Metabolizm Duloksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana, a jej metabolity są wydalane głównie w moczu. Zarówno cytochrom P450-2D6, jak i 1A2 katalizują powstawanie dwóch głównych metabolitów: glukuronidu sprzężonego z 4-hydroksyduloksetyną i siarczanu sprzężonego z 5-hydroksy-6-metoksy duloksetyną. Na podstawie badań in vitro uważa się, że metabolity duloksetyny obecne w krwiobiegu są farmakologicznie nieaktywne. Nie przeprowadzano szczegółowych badań farmakokinetyki duloksetyny u pacjentów, u których występuje mała aktywność enzymu CYP2D6. Ograniczone dane wskazują, że u tych pacjentów stężenie duloksetyny we krwi jest większe.
Eliminacja Okres półtrwania duloksetyny wynosi od 8 do 17 godzin (średnio 12 godzin). Po podaniu dożylnym klirens osoczowy duloksetyny wynosi od 22 l/h do 46 l/h (średnio 36 l/h). Po podaniu doustnym pozorny klirens osoczowy duloksetyny wynosi od 33 do 261 l/h (średnio 101 l/h).
Szczególne grupy pacjentów Płeć: Stwierdzono różnice w farmakokinetyce produktu leczniczego u mężczyzn i kobiet (u kobiet pozorny klirens osoczowy jest o około 50% mniejszy). Ze względu na nakładanie się zakresów klirensu u obu płci, zależne od płci różnice w farmakokinetyce produktu leczniczego nie uzasadniają w wystarczający sposób zalecania pacjentkom mniejszych dawek.
Wiek: Stwierdzono różnice w farmakokinetyce produktu leczniczego u kobiet młodych i w podeszłym wieku (≥65 lat) (pole pod krzywą AUC większe o około 25%, a okres półtrwania dłuższy o około 25% u kobiet w podeszłym wieku), choć wielkość tych zmian nie jest wystarczająca, żeby uzasadniać dostosowanie dawki. Ogólnie zalecane jest zachowanie ostrożności w przypadku leczenia pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Zaburzenia czynności nerek: U pacjentów z krańcową niewydolnością nerek (ang. End Stage Renal Disease - ESRD) poddawanych dializie, wartość C max
niż u osób zdrowych. Istnieją ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki duloksetyny u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek.
Zaburzenia czynności wątroby: Choroba wątroby o umiarkowanym nasileniu (stopnia B w klasyfikacji Child-Pugha) miała wpływ na farmakokinetykę duloksetyny. W porównaniu z osobami zdrowymi, pozorny klirens osoczowy duloksetyny był o 79% mniejszy, pozorny okres półtrwania był 2,3 razy dłuższy, a wartość AUC była 3,7 razy większa u pacjentów z chorobą wątroby o umiarkowanym nasileniu. Nie badano farmakokinetyki duloksetyny ani jej metabolitów u pacjentów z łagodną lub ciężką niewydolnością wątroby.
Matki karmiące piersią: Dystrybucję duloksetyny w organizmie badano u 6 kobiet karmiących piersią będących co najmniej 12 tygodni po porodzie. W mleku kobiecym wykryto duloksetynę, a jej stężenie w stanie stacjonarnym stanowiło około jedną czwartą stężenia leku w osoczu. Ilość duloksetyny w mleku wynosi około 7 μg/dobę w przypadku stosowania leku w dawce 40 mg dwa razy na dobę. Laktacja nie wpływa na farmakokinetykę duloksetyny.
Duloksetyna nie wykazała genotoksyczności w standardowej serii testów ani działania rakotwórczego u szczurów. W badaniach rakotwórczości u szczurów obserwowano w wątrobie wielojądrzaste komórki, którym nie towarzyszyły inne zmiany histopatologiczne. Nie jest znany mechanizm powstawania zmian ani ich znaczenie kliniczne. U samic myszy, otrzymujących duloksetynę przez podawania dużej dawki (144 mg/kg/dobę), lecz uważano to za skutek indukcji wątrobowych enzymów mikrosomalnych. Znaczenie danych uzyskanych z badań na myszach dla człowieka nie jest znane. U samic szczurów, otrzymujących duloksetynę przed oraz podczas kojarzenia się i wczesnej ciąży, wystąpiło zmniejszenie spożycia pokarmu i masy ciała, zaburzenia cyklu rujowego, zmniejszenie wskaźnika żywych urodzeń i przeżycia potomstwa oraz opóźnienie wzrostu potomstwa w przypadku układowego narażenia odpowiadającego maksymalnej ekspozycji klinicznej (AUC). Podczas badań embriotoksyczności u królików obserwowano większą częstość występowania wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego i układu kostnego w przypadku układowego narażenia mniejszego niż maksymalna ekspozycja kliniczna (AUC). W innym badaniu, w którym stosowano większą dawkę duloksetyny w postaci innej soli, nie stwierdzono żadnych wad rozwojowych. Podczas badań toksyczności w okresie przed- i poporodowym u szczura, duloksetyna wywoływała objawy niepożądane w zachowaniu potomstwa, w przypadku układowego narażenia mniejszego niż maksymalna ekspozycja kliniczna (AUC).
W badaniach przeprowadzonych na młodych szczurach obserwowano przemijające działania neurobehawioralne, jak również istotne zmniejszenie masy ciała oraz spożycia pokarmu, indukcję enzymów wątrobowych oraz wakuolizację wątrobowokomórkową po zastosowaniu dawki do tego, jaki występuje u dorosłych szczurów. Dawkę niepowodującą działań niepożądanych określono jako 20 mg/kg mc. na dobę.
Zawartość kapsułki: Sacharoza, ziarenka (sacharoza, skrobia kukurydziana) Hypromelozy ftalan (HP-55) Hypromeloza (E15 LV) Trietylu cytrynian Hydroksypropyloceluloza Talk
Osłonka kapsułki: Błękit brylantowy FCF (E133) Tytanu dwutlenek (E171) Hypromeloza (E464)
Tytanu dwutlenek (E 171) Żelaza tlenek żółty (E172) Hypromeloza (E464)
Tusz: Szelak Glikol propylenowy Żelaza tlenek czarny (E172) Potasu wodorotlenek
Nie dotyczy.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Pojemnik z HDPE z wieczkiem z PP zawierającym środek pochłaniający wilgoć (żel krzemionkowy), w tekturowym pudełku: - Wielkości opakowań: 28, 30, 56, 60, 84, 90, 98 i 100 kapsułek.
Blistry OPA/Aluminium/PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku: - Wielkości opakowań: 7, 10, 28, 30, 56 i 100 kapsułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań.
Actavis Group PTC ehf. Reykjavíkurvegi 76-78 Islandia
Duloxetine Actavis, 20 mg: 22840 Duloxetine Actavis, 40 mg: 22841
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 07.12.2015
12.06.2017, 17.01.2019, 15.07.2019, 21.11. 2019, 11.12.2020, 26.03.2021
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Duloxetine Actavis, 20 mg, kapsułki dojelitowe, twarde Duloxetine Actavis, 40 mg, kapsułki dojelitowe, twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 20 mg, zawiera 20 mg duloksetyny (w postaci chlorowodorku). Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 40 mg, zawiera 40 mg duloksetyny (w postaci chlorowodorku).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 20 mg, zawiera 67,1 mg sacharozy. Każda kapsułka Duloxetine Actavis, 40 mg, zawiera 134,2 mg sacharozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułka dojelitowa, twarda.
Duloxetine Actavis, 20 mg Nieprzezroczysty, niebieski korpus z nadrukiem „DLX 20” i nieprzezroczyste, niebieskie wieczko z nadrukiem „DLX 20”; kapsułka o długości 15,9 mm.
Duloxetine Actavis, 40 mg Nieprzezroczysty, żółty korpus z nadrukiem „DLX 40” i nieprzezroczyste, żółte wieczko z nadrukiem „DLX 40”; kapsułka o długości 19,4 mm.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Duloxetine Actavis jest przeznaczony do leczenia kobiet z umiarkowanym lub ciężkim wysiłkowym nietrzymaniem moczu (WNM).
Produkt leczniczy Duloxetine Actavis jest wskazany do stosowania u dorosłych.
Dodatkowe informacje, patrz punkt 5.1.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Zalecana dawka duloksetyny wynosi 40 mg dwa razy na dobę, przyjmowana niezależnie od posiłków. Po 2–4 tygodniach leczenia pacjentki należy powtórnie zbadać, aby ocenić skuteczność i tolerancję leczenia. U niektórych pacjentek korzystne może być rozpoczęcie terapii od dawki 20 mg dwa razy na dobę przyjmowanej przez dwa tygodnie, a następnie zwiększenie dawki do dawki zalecanej wynoszącej 40 mg dwa razy na dobę. Zwiększanie dawki może zmniejszać ryzyko nudności i zawrotów głowy, lecz go nie eliminuje.
Produkt leczniczy Duloxetine Actavis jest dostępny w kapsułkach o mocy 20 mg i 40 mg. Dane dotyczące skuteczności duloksetyny w dawce 20 mg dwa razy na dobę są jednak ograniczone.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych duloksetyny nie była badana w okresie dłuższym niż 3 miesiące. Należy regularnie prowadzić kontrolę korzyści wynikających z leczenia.
Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Duloxetine Actavis oraz programu ćwiczeń mięśni dna miednicy (ang. Pelvic Floor Muscle Training, PFMT) może być bardziej skuteczne niż którakolwiek z tych terapii stosowana osobno. Zalecane jest rozważenie jednoczesnego stosowania ćwiczeń mięśni dna miednicy.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności wątroby Nie wolno stosować produktu leczniczego Duloxetine Actavis u pacjentek z chorobami wątroby powodującymi zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 5.2).
Zaburzenia czynności nerek Nie jest konieczne dostosowanie dawki leku u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30–80 ml/min). Nie wolno stosować produktu leczniczego Duloxetine Actavis u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min; patrz punkt 4.3).
Dzieci i młodzież Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności duloksetyny w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu w tej grupie wiekowej. Dane nie są dostępne.
Pacjenci w podeszłym wieku Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia pacjentów w podeszłym wieku.
Przerwanie leczenia Należy unikać nagłego przerwania stosowania produktu leczniczego. W przypadku kończenia leczenia produktem leczniczym Duloxetine Actavis, dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres przynajmniej 1 do 2 tygodni, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). Jeżeli w wyniku zmniejszenia dawki lub przerwania leczenia wystąpią objawy, których pacjentka nie akceptuje, można rozważyć wznowienie leczenia we wcześniej stosowanej dawce. Następnie lekarz może zalecić dalsze, stopniowe zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie.
Sposób podawania Do stosowania doustnego. Kapsułki należy połykać w całości.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Choroba wątroby powodująca zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Duloxetine Actavis z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) (patrz punkt 4.5).
Nie należy stosować produktu leczniczego Duloxetine Actavis w skojarzeniu z inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksaminą, cyprofloksacyną lub enoksacyną), ponieważ jednoczesne stosowanie tych produktów leczniczych powoduje zwiększenie stężenia duloksetyny w osoczu (patrz punkt 4.5).
Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Przeciwwskazane jest rozpoczynanie leczenia produktem leczniczym Duloxetine Actavis u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym ze względu na ryzyko wystąpienia przełomu nadciśnieniowego (patrz punkty 4.4 i 4.8).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Epizody manii i napady padaczkowe Produkt leczniczy Duloxetine Actavis należy stosować ostrożnie u pacjentek z epizodami manii w wywiadzie, z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej i (lub) napadami padaczkowymi.
Zespół serotoninowy Podobnie jak w przypadku innych leków serotoninergicznych, podczas stosowania duloksetyny, zwłaszcza jednocześnie z innymi lekami serotoninergicznymi (w tym selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego noradrenaliny (SNRI), trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi lub z tryptanami), z lekami zaburzającymi metabolizm serotoniny, takimi jak inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), z lekami przeciwpsychotycznymi lub innymi antagonistami dopaminy, które mogą wpływać na neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne, może wystąpić zespół serotoninowy, który jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Objawami zespołu serotoninowego mogą być: zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka), niestabilność układu autonomicznego (np. tachykardia, zmienne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, zaburzenia koordynacji) i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka).
Jeśli jednoczesne stosowanie duloksetyny i innych leków serotoninergicznych, które mogą wpływać na neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne i (lub) dopaminergiczne, jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważną obserwację pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i w okresie zwiększania dawki.
Ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis z produktami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) mogą częściej występować działania niepożądane.
Rozszerzenie źrenic (mydriaza) Zgłaszano przypadki rozszerzenia źrenic w związku ze stosowaniem duloksetyny, dlatego należy zachować ostrożność, zalecając produkt leczniczy pacjentkom ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub zagrożonym wystąpieniem ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania.
Ciśnienie tętnicze i częstość akcji serca U niektórych pacjentek stosowanie duloksetyny powodowało zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi i klinicznie istotne nadciśnienie tętnicze. Może być to spowodowane noradrenergicznym wpływem duloksetyny. Zgłaszano przypadki przełomu nadciśnieniowego podczas stosowania duloksetyny, zwłaszcza u pacjentek, u których występowało nadciśnienie. Dlatego u pacjentek ze stwierdzonym nadciśnieniem i (lub) innymi chorobami serca zaleca się kontrolowanie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w pierwszym miesiącu leczenia. Duloksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentek, których stan może się pogorszyć w następstwie zwiększenia częstości akcji serca lub wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania duloksetyny i produktów leczniczych, które mogą zaburzać jej metabolizm (patrz punkt 4.5). U pacjentek, u których utrzymuje się wysokie ciśnienie tętnicze krwi podczas stosowania duloksetyny, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stopniowe odstawienie produktu leczniczego (patrz punkt 4.8). U pacjentek z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym krwi nie należy rozpoczynać leczenia duloksetyną (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności nerek U pacjentek z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, poddawanych hemodializie (klirens kreatyniny <30 ml/min), występowało zwiększone stężenie duloksetyny w osoczu. Pacjentki z ciężkim zaburzeniem czynności nerek - patrz punkt 4.3. Informacje dotyczące pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek podano w punkcie 4.2.
Krwotok Zgłaszano występowanie objawów zaburzeń krzepnięcia, takich jak wybroczyny, plamica i krwawienie z przewodu pokarmowego u pacjentek przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) i inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin/noradrenaline reuptake inhibitors, SNRI), w tym duloksetynę. Duloksetyna może zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego (patrz punkt 4.6). Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentek przyjmujących leki przeciwzakrzepowe i (lub) leki wpływające na czynność płytek krwi (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne lub kwas acetylosalicylowy) oraz u pacjentek ze stwierdzoną skłonnością do krwawień.
Przerwanie leczenia Objawy odstawienia po zakończeniu leczenia występują często, zwłaszcza w przypadku nagłego przerwania leczenia (patrz punkt 4.8). Podczas badania klinicznego, objawy niepożądane po nagłym przerwaniu leczenia wystąpiły u około 44% pacjentów leczonych duloksetyną i u 24% pacjentów otrzymujących placebo.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia w przypadku stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin/noradrenaline reuptake inhibitors, SNRI) może zależeć od kilku czynników, w tym od czasu leczenia i stosowanej dawki produktu leczniczego, a także od tempa zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszane objawy przedstawiono w punkcie 4.8. Zazwyczaj objawy te są łagodne lub umiarkowane, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Objawy występują zazwyczaj w ciągu pierwszych kilku dni po przerwaniu leczenia, choć istnieją bardzo rzadkie zgłoszenia o wystąpieniu objawów u pacjentów, którzy nieumyślnie pominęli dawkę produktu leczniczego. Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zwykle w ciągu dłużej). Z tego powodu, w przypadku przerywania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki duloksetyny w okresie nie krótszym niż 2 tygodnie, w zależności od potrzeb pacjenta (patrz punkt 4.2).
Hiponatremia Podczas stosowania duloksetyny zgłaszano występowanie hiponatremii, w tym przypadki zmniejszenia stężenia sodu w surowicy poniżej 110 mmol/l. Hiponatremia może być spowodowana zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH). Większość tych przypadków wystąpiła u osób w podeszłym wieku, zwłaszcza u osób z zaburzoną równowagą płynów ustrojowych w wywiadzie lub ze współistniejącymi chorobami predysponującymi do zaburzeń równowagi płynów. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko hiponatremii, tj. u pacjentów w podeszłym wieku, z marskością wątroby, pacjentów odwodnionych lub przyjmujących leki moczopędne.
Depresja, myśli i zachowania samobójcze Pomimo, że produkt leczniczy Duloxetine Actavis nie jest wskazany w leczeniu depresji, zawarta w nim substancja czynna (duloksetyna) jest stosowana jako lek przeciwdepresyjny. Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, prób samookaleczenia i samobójstw (zachowania samobójcze). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawy stanu pacjenta. Poprawa może nie wystąpić w czasie pierwszych kilku tygodni leczenia lub dłużej, dlatego należy dokładnie kontrolować stan pacjentów do czasu uzyskania poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne pokazuje, że ryzyko popełnienia samobójstw przez pacjentów może się zwiększać we wczesnych etapach uzyskiwania poprawy. U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono zachowania samobójcze oraz u pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia występowały myśli samobójcze o znacznym nasileniu, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia myśli lub zachowań samobójczych. Pacjenci z tej grupy powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia. Metaanaliza badań klinicznych kontrolowanych placebo dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych w leczeniu zaburzeń psychicznych wykazała istnienie zwiększonego ryzyka zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu do osób otrzymujących placebo.
Odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych u pacjentów w trakcie leczenia duloksetyną lub wkrótce po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8). Lekarze powinni zachęcać pacjentów do zgłaszania każdego przypadku wystąpienia u nich niepokojących myśli czy uczuć lub objawów depresji. Jeśli podczas stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis u pacjentki wystąpi pobudzenie lub objawy depresji, należy zwrócić się po specjalistyczną pomoc medyczną, ponieważ depresja jest chorobą bardzo poważną. W razie podjęcia decyzji o rozpoczęciu farmakologicznej terapii przeciwdepresyjnej zaleca się stopniowe odstawienie produktu leczniczego Duloxetine Actavis (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież Produktu leczniczego Duloxetine Actavis nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze), wrogość (przeważnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) były częściej obserwowane u dzieci i młodzieży stosujących leki przeciwdepresyjne niż w grupie otrzymującej placebo. Jeżeli, ze względu na potrzebę kliniczną, zostanie podjęta decyzja o leczeniu, należy uważnie sprawdzać, czy u pacjenta nie występują objawy zachowań samobójczych. Ponadto brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
Produkty lecznicze zawierające duloksetynę Duloksetyna jest stosowana pod różnymi nazwami handlowymi w różnych wskazaniach (w leczeniu bólu w neuropatii cukrzycowej, leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych, leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych i wysiłkowego nietrzymania moczu). Należy unikać jednoczesnego stosowania więcej niż jednego z tych produktów leczniczych.
Zapalenie wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Podczas stosowania duloksetyny obserwowano uszkodzenia wątroby, w tym znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (>10-krotnie przekraczające górną granicę normy), zapalenie wątroby i żółtaczkę (patrz punkt 4.8). Większość z tych zdarzeń wystąpiła w pierwszych miesiącach leczenia. Uszkodzenie wątroby występowało głównie na poziomie hepatocytów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania duloksetyny u pacjentów stosujących inne produkty lecznicze, które mogą powodować uszkodzenia wątroby.
Akatyzja,niepokój psychoruchowy Stosowanie duloksetyny wiązało się z występowaniem akatyzji, charakteryzującej się uczuciem niepokoju subiektywnie odczuwanego jako nieprzyjemny lub przygnębiający oraz koniecznością poruszania się, często połączoną z niemożnością spokojnego siedzenia lub ustania w miejscu. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia tego objawu zachodzi w okresie pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły takie objawy, zwiększanie dawki może być szkodliwe.
Zaburzenia czynności seksualnych Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.
Substancje pomocnicze Sacharoza Produkt leczniczy Duloxetine Actavis, kapsułki dojelitowe, twarde zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, nie należy stosować duloksetyny jednocześnie z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) lub w okresie przynajmniej 14 dni po odstawieniu IMAO. Ze względu na okres półtrwania duloksetyny, powinno upłynąć przynajmniej 5 dni od odstawienia produktu leczniczego Duloxetine Actavis przed rozpoczęciem stosowania IMAO (patrz punkt 4.3).
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis i selektywnych, odwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO), takich jak moklobemid (patrz punkt 4.4). Antybiotyk linezolid jest odwracalnym, nieselektywnym IMAO i nie należy go stosować u pacjentów leczonych produktem leczniczym Duloxetine Actavis (patrz punkt 4.4).
Inhibitory CYP1A2 Duloksetyna jest metabolizowana przez CYP1A2, dlatego jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Duloxetine Actavis i silnych inhibitorów CYP1A2 może spowodować zwiększenie stężenia duloksetyny. Fluwoksamina (w dawce 100 mg raz na dobę), silny inhibitor CYP1A2, zmniejszała pozorny klirens osoczowy duloksetyny o około 77% i zwiększała pole pod krzywą AUC o-t
sześciokrotnie. Z tego powodu nie należy podawać produktu leczniczego Duloxetine Actavis w skojarzeniu z silnymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak fluwoksamina (patrz punkt 4.3).
Produkty lecznicze działające na ośrodkowy układ nerwowy (OUN)) Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis z innymi produktami leczniczymi lub substancjami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy, w tym z alkoholem i lekami uspokajającymi (np. benzodiazepiny, opioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwpsychotyczne, fenobarbital, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym).
Substancje działające na receptory serotoninergiczne W rzadkich przypadkach zgłaszano wystąpienie zespołu serotoninowego u pacjentów stosujących jednocześnie selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) lub noradrenaliny (SNRI) i leki działające na receptory serotoninergiczne. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis i leków serotoninergicznych, takich jak: SSRI, SNRI, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, np. klomipramina i amitryptylina, IMAO, takich jak moklobemid lub linezolid, produktów leczniczych zawierających ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) lub tryptanów, tramadolu buprenorfinę, petydyny i tryptofanu (patrz punkt 4.4).
Wpływ duloksetyny na inne produkty lecznicze Leki metabolizowane przez CYP1A2: Jednoczesne stosowanie duloksetyny (60 mg dwa razy na dobę) nie wpływało znacząco na farmakokinetykę teofiliny, substratu enzymu CYP1A2.
Leki metabolizowane przez CYP2D6: Duloksetyna jest umiarkowanym inhibitorem CYP2D6. Po podaniu duloksetyny w dawce 60 mg dwa razy na dobę i pojedynczej dawki dezypraminy, substratu CYP2D6, pole pod krzywą AUC dezypraminy zwiększyło się trzykrotnie. Jednoczesne stosowanie duloksetyny (40 mg dwa razy na dobę) zwiększa pole pod krzywą AUC tolterodyny (podawanej w dawce 2 mg dwa razy na dobę) w stanie równowagi o 71%, lecz nie wpływa na farmakokinetykę jej aktywnego metabolitu 5-hydroksylowego. Nie jest zalecane dostosowanie dawki. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania produktu leczniczego Duloxetine Actavis z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP2D6 (rysperydon, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak nortryptylina, amitryptylina i imipramina), w szczególności gdy mają wąski indeks terapeutyczny (np. flekainid, propafenon i metoprolol).
Doustne środki antykoncepcyjne i inne leki steroidowe Wyniki badań in vitro wskazują, że duloksetyna nie indukuje katalitycznego działania CYP3A. Nie przeprowadzono szczegółowych badań interakcji in vivo.
Przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe produkty lecznicze Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania duloksetyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych lub przeciwpłytkowych, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia wynikającego z interakcji farmakodynamicznej. Ponadto zgłaszano zwiększenie wartości współczynnika INR (ang. International Normalized Ratio) w przypadku jednoczesnego stosowania u pacjentów duloksetyny i warfaryny. Skojarzone stosowanie duloksetyny i warfaryny w ustalonych warunkach, u zdrowych ochotników, podczas klinicznego badania farmakologicznego, nie powodowało klinicznie istotnej zmiany współczynnika INR w stosunku do wartości początkowej, ani zmiany w farmakokinetyce R- lub S-warfaryny.
Wpływ innych produktów leczniczych na duloksetynę Leki zobojętniające sok żołądkowy i antagoniści receptora histaminowego H 2 : Jednoczesne stosowanie duloksetyny z lekami zobojętniającymi zawierającymi glin i magnez lub duloksetyny z famotydyną nie wpływało w sposób istotny na szybkość ani na stopień wchłaniania duloksetyny po doustnym podaniu dawki 40 mg.
Substancje zwiększające aktywność CYP1A2: Populacyjne analizy farmakokinetyczne wykazały, że u osób palących stężenie duloksetyny w osoczu jest prawie o 50% mniejsze niż u osób niepalących.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Płodność Duloksetyna nie ma wpływu na płodność mężczyzn, a wpływ u kobiet był widoczny tylko przy dawkach, które powodowały toksyczność matczyną.
Ciąża Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozmnażanie w przypadku, gdy poziom narażenia układowego (pole pod krzywą AUC) duloksetyny był mniejszy niż maksymalna ekspozycja kliniczna (patrz punkt 5.3).
Dwa duże badania obserwacyjne nie wskazały na ogólne zwiększone ryzyko poważnych wrodzonych wad rozwojowych (jedno badanie z USA, w tym 2500 osób narażonych na duloksetynę w pierwszym trymestrze i jedno z UE, w tym 1500 narażonych na duloksetynę w pierwszym trymestrze). Analiza specyficznych wad rozwojowych, takich jak wady rozwojowe serca, nie daje jednoznacznych wyników. W badaniu na terenie UE, narażenie matki na duloksetynę w późnym okresie ciąży (w dowolnym momencie od 20 tygodnia ciąży do porodu) wiązało się ze zwiększonym ryzykiem przedwczesnego porodu (mniej niż 2-krotnie, co odpowiada około 6 dodatkowym porodom przedwczesnym na 100 kobiet leczonych duloksetyną w późnym okresie ciąży). Większość wystąpiła między 35 a 36 tygodniem ciąży. Opisanego związku nie zaobserwowano w badaniu w USA. Dane obserwacyjne z USA dostarczyły dowodów na zwiększone ryzyko (mniej niż dwukrotne) krwotoku poporodowego w następstwie narażenia na duloksetynę w ciągu miesiąca poprzedzającego poród.
Dane epidemiologiczne sugerują, że stosowanie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w ciąży, szczególnie w ciąży zaawansowanej, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (ang. Persistent Pulmonary Hypertension in the Newborn, PPHN). Chociaż brak badań oceniających związek PPHN ze stosowaniem inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), nie można wykluczyć ryzyka jego wystąpienia podczas przyjmowania duloksetyny, biorąc pod uwagę jej mechanizm działania (zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny). Tak jak w przypadku innych leków działających na receptory serotoninergiczne, u noworodków, których matki przyjmowały duloksetynę w okresie przedporodowym, mogą wystąpić objawy odstawienia. Objawy odstawienia duloksetyny mogą obejmować hipotonię, drżenie, drżączkę, trudności w karmieniu, zaburzenia oddechowe i drgawki. Większość przypadków obserwowano w chwili urodzenia lub w ciągu kilku dni po urodzeniu. Produkt leczniczy Duloxetine Actavis można stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają zagrożenie dla płodu. Kobietom należy zalecić, aby poinformowały lekarza, jeżeli w trakcie leczenia zajdą w ciążę bądź zamierzają zajść w ciążę.
Karmienie piersią W badaniu obejmującym 6 pacjentek, które w okresie laktacji nie karmiły dzieci piersią, stwierdzono, że duloksetyna bardzo słabo przenika do mleka kobiecego. Szacowana dawka dobowa w przeliczeniu na kilogram masy ciała dla niemowląt wynosi około 0,14% dawki stosowanej u matki (patrz punkt 5.2). Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Duloxetine Actavis podczas karmienia piersią, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania duloksetyny u niemowląt.
Płodność Stosowanie duloksetyny nie miało wpływu na płodność u mężczyzn, natomiast u kobiet skutki były widoczne tylko w przypadku stosowania dawek, które powodowały toksyczność u matek.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas stosowania duloksetyny może wystąpić sedacja i zawroty głowy. Należy poinformować pacjentów, aby unikali potencjalnie niebezpiecznych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn, jeśli wystąpi sedacja lub zawroty głowy.
4.8 Działania niepożądane
a. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi u pacjentek przyjmujących duloksetynę w badaniach klinicznych dotyczących wysiłkowego nietrzymania moczu i innych zaburzeń dolnego odcinka układu moczowego były: nudności, suchość w jamie ustnej, zmęczenie i zaparcia. Analiza danych z czterech 12-tygodniowych badań klinicznych kontrolowanych placebo, przeprowadzonych z udziałem pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, w tym 958 pacjentek leczonych duloksetyną i 955 pacjentek przyjmujących placebo, wykazała, że zgłaszane zdarzenia niepożądane zwykle pojawiały się w pierwszym tygodniu leczenia. Większość najczęściej zgłaszanych zdarzeń niepożądanych miała łagodne lub umiarkowane nasilenie i przemijała w ciągu 30 dni (np. nudności).
b. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych W tabeli 1 przedstawiono działania niepożądane ze zgłoszeń spontanicznych oraz obserwowane podczas badań klinicznych kontrolowanych placebo.
Tabela 1: Działania niepożądane
Ocena częstości występowania: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie z malejącym nasileniem.
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Zapalenie krtani
Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko
Zespół nadwrażliwości Reakcja anafilaktyczna
Zaburzenia endokrynologiczne
tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zmniejszenie łaknienia Odwodnienie Hiperglikemia (zgłaszana głównie u pacjentów chorych na cukrzycę) Hiponatremia Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) 6
Zaburzenia psychiczne
Bezsenność Pobudzenie Zmniejszenie libido Lęk Zaburzenia snu Bruksizm Dezorientacja Apatia Zaburzenia orgazmu Nietypowe sny Zachowania samobójcze 5,6
Myśli samobójcze 5,7
Mania 6
Omamy Agresja i gniew 4,6
Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Letarg Senność Drżenie Parestezje Nerwowość Zaburzenia uwagi Zaburzenia smaku Pogorszenie jakości snu Zespół serotoninowy 6
Drgawki 1,6
Drgawki kloniczne mięśni Akatyzja 6
Niepokój psychoruchowy 6
Objawy pozapiramidowe 6
Dyskineza Zespół niespokojnych nóg
Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie Rozszerzenie źrenic Zaburzenia widzenia Suchość oka Jaskra
Zaburzenia ucha i błędnika
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Szumy w uszach 1
Ból ucha
Zaburzenia serca
Tachykardia Arytmia nadkomorowa, głównie migotanie przedsionków 6
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia naczyniowe
Nadciśnienie tętnicze 3,7
Zaczerwienienie twarzy Omdlenia 2
Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi 3
Przełom nadciśnieniowy 3
Niedociśnienie ortostatyczne 2
Uczucie zimna w kończynach
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Ziewanie Ucisk w gardle Krwawienie z nosa Śródmiąższowa choroba płuc
Eozynofilowe zapalenie płuc
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności Suchość w jamie ustnej Zaparcia Biegunka Ból brzucha Wymioty Niestrawność Krwotok z przewodu pokarmowego 7
Zapalenie żołądka i jelit Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej Odbijanie się Zapalenie błony śluzowej żołądka Zaburzenia połykania Wzdęcia Nieprzyjemny oddech Obecność świeżej krwi w kale Mikroskopowe zapalenie jelita grubego 9
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Zapalenie wątroby 3
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfataza alkaliczna) Ostre uszkodzenie wątroby Niewydolność wątroby 6
Żółtaczka 6
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Zwiększona potliwość Wysypka Nocne poty Pokrzywka Kontaktowe zapalenie skóry Zimne poty Zwiększona tendencja do powstawania siniaków Zespół Stevensa- Johnsona 6
Obrzęk naczynioruchowy 6
Nadwrażliwość na światło Zapalenie naczyń krwionośnych skóry Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko
Ból mięśniowo- szkieletowy Sztywność mięśni Kurcze mięśni Szczękościsk Drżenie mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Utrudnione oddawanie moczu Dyzuria Oddawanie moczu w nocy Częstomocz Nieprawidłowy zapach moczu Zatrzymanie moczu 6
Wielomocz Zmniejszenie diurezy
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Krwotok w obrębie dróg rodnych Objawy menopauzy Zaburzenia miesiączkowania Mlekotok Hiperprolaktynemia Krwotok poporodowy6
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zmęczenie Osłabienie Dreszcze Ból w klatce piersiowej 7
Upadki 8
Zmienione samopoczucie Uczucie zimna Pragnienie Złe samopoczucie Uczucie gorąca Zaburzenia chodu
Badania diagnostyczne
Zmniejszenie masy ciała Zwiększenie masy ciała Zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi Zwiększenie stężenia potasu we krwi
1
2
leczenia. 3
4
lub po zakończeniu leczenia. 5
po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.4).
Szacowana częstość występowania działań niepożądanych w obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu; nie obserwowane podczas badań klinicznych z kontrolą placebo 7
8
Szacunkowa częstość występowania na podstawie danych z wszystkich badań klinicznych. 10
c. Opis wybranych działań niepożądanych Przerwanie stosowania duloksetyny (zwłaszcza nagłe) często wywołuje objawy odstawienia. Do najczęściej zgłaszanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezja lub wrażenie porażenia prądem, szczególnie w obrębie głowy), zaburzenia snu (w tym bezsenność i nasilone marzenia senne), zmęczenie, senność, pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, bóle głowy, bóle mięśni, drażliwość, biegunka, nadmierna potliwość i zawroty głowy pochodzenia błędnikowego.
Zazwyczaj, w przypadku stosowania leków z grupy SSRI oraz SNRI, objawy te są łagodne lub umiarkowane, przemijające, jednak u niektórych pacjentów mogą być one ciężkie i (lub) utrzymywać się przez dłuższy czas. Z tego powodu zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu leczniczego, kiedy kontynuacja leczenia duloksetyną nie jest już konieczna (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Skorygowany odstęp QT u pacjentów leczonych duloksetyną nie różnił się od obserwowanego u pacjentów otrzymujących placebo. Nie obserwowano klinicznie istotnych różnic w pomiarach QT, PR, QRS i QTcB u pacjentów leczonych duloksetyną i pacjentów otrzymujących placebo.
W 12-tygodniowej fazie ostrej trzech badań klinicznych, w których stosowano duloksetynę u pacjentów z bólem w neuropatii cukrzycowej, obserwowano niewielkie, lecz istotne statystycznie zwiększenie stężenia glukozy we krwi na czczo u pacjentów leczonych duloksetyną. Zarówno u pacjentów leczonych duloksetyną, jak i u pacjentów otrzymujących placebo, poziom HbA 1c
stały. W fazie rozszerzenia tych badań trwającej do 52 tygodni stwierdzono zwiększenie poziomu HbA 1c
zwiększenie wartości było o 0,3% większe w grupie leczonej duloksetyną. Zaobserwowano także niewielkie zwiększenie stężenia glukozy na czczo oraz cholesterolu całkowitego u pacjentów leczonych duloksetyną. W grupie leczonej standardowo wyniki badań laboratoryjnych wykazały nieznaczne obniżenie tych parametrów.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. . Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Zgłaszano przypadki przedawkowania samej duloksetyny lub duloksetyny przyjętej w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi, gdy dawka duloksetyny wynosiła 5400 mg. Wystąpiło kilka przypadków śmiertelnych, głównie po przedawkowaniu kilku produktów leczniczych, lecz także po przyjęciu samej duloksetyny w dawce około 1000 mg. Objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania (samej duloksetyny lub przyjętej w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi) to: senność, śpiączka, zespół serotoninowy, drgawki, wymioty i tachykardia.
Nie jest znane swoiste antidotum na duloksetynę, lecz jeśli wystąpi zespół serotoninowy można rozważyć zastosowanie specyficznego leczenia (na przykład podanie cyproheptadyny i (lub) kontrolę temperatury ciała). Należy zapewnić drożność dróg oddechowych. Zaleca się monitorowanie czynności serca i parametrów życiowych oraz podjęcie stosownego postępowania objawowego i wspomagającego. Płukanie żołądka może być wskazane, jeśli będzie wykonane niedługo po przyjęciu produktu leczniczego lub u pacjentów, u których wystąpiły objawy. Podanie węgla aktywnego może być pomocne w celu zmniejszenia wchłaniania. Objętość dystrybucji duloksetyny jest duża, dlatego jest mało prawdopodobne, by wymuszona diureza, hemoperfuzja i transfuzja wymienna były korzystne.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwdepresyjne, kod ATC: N06AX21.
Mechanizm działania Duloksetyna jest inhibitorem zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA). Słabo hamuje zwrotny wychwyt dopaminy i nie wykazuje istotnego powinowactwa do receptorów histaminowych, dopaminergicznych, cholinergicznych ani adrenergicznych.
Działanie farmakodynamiczne W badaniach na zwierzętach wykazano, że zwiększenie stężenia 5-HT i NA w odcinku krzyżowym rdzenia kręgowego prowadzi do zwiększenia napięcia cewki moczowej przez nasilenie stymulacji mięśnia poprzecznie prążkowanego cewki moczowej przez nerw sromowy, tylko podczas fazy gromadzenia moczu. Uważa się, że u kobiet analogiczny mechanizm powoduje silniejsze zamknięcie cewki moczowej podczas gromadzenia moczu w czasie wysiłku fizycznego, co mogłoby wyjaśniać skuteczność duloksetyny w leczeniu kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Skuteczność duloksetyny w dawce 40 mg podawanej dwa razy na dobę w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu analizowano w czterech randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach z zastosowaniem podwójnie ślepej próby. W badaniu wzięło udział 1913 kobiet (w wieku 22–83 lat) z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, spośród których do grupy przyjmującej duloksetynę zrandomizowano 958, a do grupy przyjmującej placebo 955 pacjentek. Pierwotnymi parametrami w ocenie skuteczności były częstość epizodów nietrzymania moczu (ang. Incontinence Episode Frequency - IEF) określona na podstawie zapisów w dzienniczkach oraz wyników uzyskanych w kwestionariuszu jakości życia związanej z nietrzymaniem moczu (ang. Incontinence Quality of Life - I-QOL).
Częstość epizodów nietrzymania moczu: We wszystkich czterech badaniach w grupie otrzymującej duloksetynę mediana zmniejszenia częstości epizodów nietrzymania moczu (IEF) wyniosła 50% lub więcej wobec 33% w grupie otrzymującej placebo. Różnice były obserwowane podczas wszystkich wizyt kontrolnych: po 4 tygodniach (duloksetyna 54% i placebo 22%), po 8 tygodniach (52% i 29%) oraz po 12 tygodniach (52% i 33%).
W dodatkowym badaniu, obejmującym tylko pacjentki z ciężkim wysiłkowym nietrzymaniem moczu, odpowiedź na leczenie osiągano w ciągu 2 tygodni.
W badaniach kontrolowanych placebo skuteczność duloksetyny nie była oceniana w okresie dłuższym niż 3 miesiące. U kobiet z łagodnym wysiłkowym nietrzymaniem moczu (określanych w randomizowanych badaniach jako kobiety, u których występuje mniej niż 14 epizodów nietrzymania moczu w ciągu tygodnia) nie wykazano klinicznych korzyści ze stosowania duloksetyny w porównaniu do placebo. U tych kobiet, stosowanie duloksetyny może nie przynieść większych korzyści niż zachowawcze postępowanie behawioralne.
Jakość życia: Wyniki uzyskane w kwestionariuszu jakości życia I-QOL uległy znacznej poprawie w grupie pacjentek otrzymujących duloksetynę w porównaniu do grupy otrzymującej placebo (odpowiednio poprawa wyniku o 9,2 w grupie otrzymującej duloksetynę i 5,9 w grupie placebo, p<0,001). Stosując skalę całkowitej poprawy (PGI), istotnie większa liczba kobiet przyjmujących duloksetynę w porównaniu do kobiet przyjmujących placebo, stwierdziła poprawę objawów wysiłkowego nietrzymania moczu (odpowiednio 64,6% i 50,1%, p<0,001).
Duloksetyna a uprzednie leczenie operacyjne nietrzymania moczu: Istnieją ograniczone dane sugerujące, że u pacjentek, które wcześniej przeszły leczenie operacyjne nietrzymania moczu, korzyści kliniczne wynikające ze stosowania duloksetyny nie są zmniejszone.
Duloksetyna a ćwiczenia mięśni dna miednicy (ang. Pelvic Floor Muscle Training - PFMT): W 12-tygodniowym randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem ślepej próby, duloksetyna powodowała większe zmniejszenie częstości występowania epizodów nietrzymania moczu (IEF) niż zastosowanie samego placebo lub PFMT. Leczenie skojarzone (duloksetyna + PFMT) powodowało większą poprawę zarówno pod względem użycia wkładek, jak i parametrów jakości życia zależnych od choroby, niż stosowanie tylko duloksetyny lub tylko PFMT.
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań referencyjnego produktu leczniczego zawierającego duloksetynę we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Duloksetyna jest podawana w postaci pojedynczego enancjomeru. Duloksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana przez enzymy utleniające (CYP1A2 i polimorficzny CYP2D6), a następnie sprzęgana. Farmakokinetyka duloksetyny wskazuje na dużą zmienność osobniczą (ogólnie 50–60%), częściowo ze względu na płeć, wiek, palenie tytoniu i aktywność enzymu CYP2D6.
Wchłanianie Duloksetyna dobrze wchłania się po podaniu doustnym, a C max
przyjęciu dawki. Całkowita dostępność biologiczna duloksetyny po podaniu doustnym wynosi od 32% do 80% (średnio 50%). Pokarm wydłuża czas osiągnięcia stężenia maksymalnego z 6 do 10 godzin oraz nieznacznie zmniejsza stopień wchłaniania (o około 11%). Zmiany te nie są znaczące klinicznie.
Dystrybucja U ludzi, duloksetyna wiąże się z białkami osocza w około 96%. Duloksetyna wiąże się zarówno z albuminą, jak i z alfa-1-kwaśną glikoproteiną. Zaburzenie czynności nerek lub wątroby nie wpływa na wiązanie z białkami.
Metabolizm Duloksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana, a jej metabolity są wydalane głównie w moczu. Zarówno cytochrom P450-2D6, jak i 1A2 katalizują powstawanie dwóch głównych metabolitów: glukuronidu sprzężonego z 4-hydroksyduloksetyną i siarczanu sprzężonego z 5-hydroksy-6-metoksy duloksetyną. Na podstawie badań in vitro uważa się, że metabolity duloksetyny obecne w krwiobiegu są farmakologicznie nieaktywne. Nie przeprowadzano szczegółowych badań farmakokinetyki duloksetyny u pacjentów, u których występuje mała aktywność enzymu CYP2D6. Ograniczone dane wskazują, że u tych pacjentów stężenie duloksetyny we krwi jest większe.
Eliminacja Okres półtrwania duloksetyny wynosi od 8 do 17 godzin (średnio 12 godzin). Po podaniu dożylnym klirens osoczowy duloksetyny wynosi od 22 l/h do 46 l/h (średnio 36 l/h). Po podaniu doustnym pozorny klirens osoczowy duloksetyny wynosi od 33 do 261 l/h (średnio 101 l/h).
Szczególne grupy pacjentów Płeć: Stwierdzono różnice w farmakokinetyce produktu leczniczego u mężczyzn i kobiet (u kobiet pozorny klirens osoczowy jest o około 50% mniejszy). Ze względu na nakładanie się zakresów klirensu u obu płci, zależne od płci różnice w farmakokinetyce produktu leczniczego nie uzasadniają w wystarczający sposób zalecania pacjentkom mniejszych dawek.
Wiek: Stwierdzono różnice w farmakokinetyce produktu leczniczego u kobiet młodych i w podeszłym wieku (≥65 lat) (pole pod krzywą AUC większe o około 25%, a okres półtrwania dłuższy o około 25% u kobiet w podeszłym wieku), choć wielkość tych zmian nie jest wystarczająca, żeby uzasadniać dostosowanie dawki. Ogólnie zalecane jest zachowanie ostrożności w przypadku leczenia pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Zaburzenia czynności nerek: U pacjentów z krańcową niewydolnością nerek (ang. End Stage Renal Disease - ESRD) poddawanych dializie, wartość C max
niż u osób zdrowych. Istnieją ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki duloksetyny u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek.
Zaburzenia czynności wątroby: Choroba wątroby o umiarkowanym nasileniu (stopnia B w klasyfikacji Child-Pugha) miała wpływ na farmakokinetykę duloksetyny. W porównaniu z osobami zdrowymi, pozorny klirens osoczowy duloksetyny był o 79% mniejszy, pozorny okres półtrwania był 2,3 razy dłuższy, a wartość AUC była 3,7 razy większa u pacjentów z chorobą wątroby o umiarkowanym nasileniu. Nie badano farmakokinetyki duloksetyny ani jej metabolitów u pacjentów z łagodną lub ciężką niewydolnością wątroby.
Matki karmiące piersią: Dystrybucję duloksetyny w organizmie badano u 6 kobiet karmiących piersią będących co najmniej 12 tygodni po porodzie. W mleku kobiecym wykryto duloksetynę, a jej stężenie w stanie stacjonarnym stanowiło około jedną czwartą stężenia leku w osoczu. Ilość duloksetyny w mleku wynosi około 7 μg/dobę w przypadku stosowania leku w dawce 40 mg dwa razy na dobę. Laktacja nie wpływa na farmakokinetykę duloksetyny.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Duloksetyna nie wykazała genotoksyczności w standardowej serii testów ani działania rakotwórczego u szczurów. W badaniach rakotwórczości u szczurów obserwowano w wątrobie wielojądrzaste komórki, którym nie towarzyszyły inne zmiany histopatologiczne. Nie jest znany mechanizm powstawania zmian ani ich znaczenie kliniczne. U samic myszy, otrzymujących duloksetynę przez podawania dużej dawki (144 mg/kg/dobę), lecz uważano to za skutek indukcji wątrobowych enzymów mikrosomalnych. Znaczenie danych uzyskanych z badań na myszach dla człowieka nie jest znane. U samic szczurów, otrzymujących duloksetynę przed oraz podczas kojarzenia się i wczesnej ciąży, wystąpiło zmniejszenie spożycia pokarmu i masy ciała, zaburzenia cyklu rujowego, zmniejszenie wskaźnika żywych urodzeń i przeżycia potomstwa oraz opóźnienie wzrostu potomstwa w przypadku układowego narażenia odpowiadającego maksymalnej ekspozycji klinicznej (AUC). Podczas badań embriotoksyczności u królików obserwowano większą częstość występowania wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego i układu kostnego w przypadku układowego narażenia mniejszego niż maksymalna ekspozycja kliniczna (AUC). W innym badaniu, w którym stosowano większą dawkę duloksetyny w postaci innej soli, nie stwierdzono żadnych wad rozwojowych. Podczas badań toksyczności w okresie przed- i poporodowym u szczura, duloksetyna wywoływała objawy niepożądane w zachowaniu potomstwa, w przypadku układowego narażenia mniejszego niż maksymalna ekspozycja kliniczna (AUC).
W badaniach przeprowadzonych na młodych szczurach obserwowano przemijające działania neurobehawioralne, jak również istotne zmniejszenie masy ciała oraz spożycia pokarmu, indukcję enzymów wątrobowych oraz wakuolizację wątrobowokomórkową po zastosowaniu dawki do tego, jaki występuje u dorosłych szczurów. Dawkę niepowodującą działań niepożądanych określono jako 20 mg/kg mc. na dobę.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Zawartość kapsułki: Sacharoza, ziarenka (sacharoza, skrobia kukurydziana) Hypromelozy ftalan (HP-55) Hypromeloza (E15 LV) Trietylu cytrynian Hydroksypropyloceluloza Talk
Osłonka kapsułki: Błękit brylantowy FCF (E133) Tytanu dwutlenek (E171) Hypromeloza (E464)
Tytanu dwutlenek (E 171) Żelaza tlenek żółty (E172) Hypromeloza (E464)
Tusz: Szelak Glikol propylenowy Żelaza tlenek czarny (E172) Potasu wodorotlenek
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Pojemnik z HDPE z wieczkiem z PP zawierającym środek pochłaniający wilgoć (żel krzemionkowy), w tekturowym pudełku: - Wielkości opakowań: 28, 30, 56, 60, 84, 90, 98 i 100 kapsułek.
Blistry OPA/Aluminium/PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku: - Wielkości opakowań: 7, 10, 28, 30, 56 i 100 kapsułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUActavis Group PTC ehf. Reykjavíkurvegi 76-78 Islandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Duloxetine Actavis, 20 mg: 22840 Duloxetine Actavis, 40 mg: 22841
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 07.12.2015
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO12.06.2017, 17.01.2019, 15.07.2019, 21.11. 2019, 11.12.2020, 26.03.2021