Ismian
Spironolactonum
Tabletki powlekane 25 mg | Spironolactonum 25 mg
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Spironolactonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócic się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Substancją czynną leku jest spironolakton. Spironolakton należy do określonej grupy leków znanych jako antagoniści aldosteronu; hamuje on działanie hormonu aldosteronu. Jedną z funkcji aldosteronu jest zatrzymanie sodu o organizmie. Jest on częścią układu, który reguluje równowagę płynów i soli w organizmie ("RAAS” układ renina-angiotensyna-aldosteron). Spironolakton wywiera działanie moczopędne u pacjentów, u których występuje nagromadzenie płynu w tkankach (obrzęk) lub w jamie brzusznej (wodobrzusze) przez zwiększenie ilości sodu (soli) wydalanego z moczem. Utrata potasu, jako możliwy skutek stosowania leków moczopednych jest ograniczona. Działanie przeciwnadciśnieniowe zależy od stopnia wydzielania wody i soli.
Ismian może być przepisany przez lekarza w leczeniu: • kumulacji płynu w tkankach na skutek choroby serca; • ciężkiej niewydolności serca (klasa NYHA III-IV) • podwyższonego ciśnienia tętniczego; jako uzupełnienie diety o niskiej zawartości sodu i terapii lekami moczopednymi; • niektórych zaburzeń czynnosci nerek; • kumulacji płynu w tkankach w obrębie jamy brzusznej.
Ismian może być również stosowany w trakcie badań medycznych (diagnostyka) w celu potwierdzenia i leczenia zaburzeń wydzielania aldosteronu przez korę nadnerczy (choroba Conna).
Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod opieką lekarza pediatry.
Kiedy nie stosować leku Ismian: - jeśli pacjent ma uczulenie na spironolakton lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjent ma ciężką niewydolność nerek lub ostrą, postępującą chorobę nerek z towarzyszącym bezmoczem lub skąpomoczem, - jeśli pacjent ma małe stężenie sodu we krwi (hiponatremia), - jeśli pacjent ma hiperkaliemię (podwyższone stężenie potasu we krwi) lub odczuwa inne dolegliwości związane z hiperkaliemią, - jeśli pacjent przyjmuje leki moczopędne oszczędzające potas (w tym eplerenon), suplementy potasu lub podwójną blokadę układu RAA z zastosowaniem leczenia skojarzonego inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonisty receptora angiotensyny (ARB).
Dzieci Ismian jest przeciwwskazany u dzieci z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Ismian: jeśli u pacjenta występują choroby nerek; zwłaszcza u dzieci z nadciśnieniem tętniczym. Lekarz będzie regularnie oceniał stan pacjenta.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ismian należy omówić to z lekarzem. jeśli wymagane jest długotrwałe stosowanie leku Ismian lekarz powinien zlecić regularne badania kontrolne (na przykład oznaczenie stężenia sodu i potasu we krwi); szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli pacjent ma niewydoloność wątroby, lekarz powinien zachować ostrożność w trakcie leczenia, jeśli pacjent ma niewydolnośc nerek, lekarz powinien zachować ostrożność w trakcie leczenia, jeśli pacjent ma podwyższone stężenie potasu we krwi lub zaburzenia czynności nerek stosowanie leku Ismian nie jest zalecane (patrz także punkt „Kiedy nie stosować leku Ismian”), jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolnośc nerek i przyjmuje on jednocześnie suplementy potasu, ponieważ może wystapić ciężka hiperkaliemia prowadząca do zatrzymania akcji serca (czasami zakończonego zgonem), jeśli pacjent przyjmuje niektóre leki moczopędne, w tym leki moczopędne oszczędzajace potas (takie jak amiloryd i triamteren); jedoczesne stosowanie tych leków z lekiem Ismian jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystapienia podwyzszonego stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), w przypadku długotrwałego stosowania leku Ismian u młodych pacjentów lekarz powinien starannie rozważyć negatywne skutki takiego leczenia.
Stosowanie leku Ismian razem z określonymi lekami, suplementami potasu lub produktami spożywczymi bogatymi w potas może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii (zwiększone stężenie potasu we krwi). Objawy ciężkiej hiperkaliemii mogą obejmować skurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca, biegunkę, nudności, zawroty głowy lub ból głowy.
Należy poinformować lekarza jeśli jedno z powyższych ostrzeżeń dotyczy pacjenta obecnie lub dotyczyło w przeszłości.
Ismian a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, atakże o lekach, które pacjent planuje stosować, w tym także o lekach dostępnych bez recepty. Lekarz dostosuje dawkę leku Ismian, jeśli pacjent przyjmuje którykowiek z poniżej wymienionych leków: - leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, w tym inhibitory ACE, leki blokujące zwoje nerwowe, - inne leki moczopędne, - niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak aspiryna lub ibuprofen, - suplementy potasu, - heparyna lub heparyna drobnocząsteczkowa (stosowane w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi), - leki zapobiegające krzepnięciu krwi (antykoagulanty, leki przeciwzakrzepowe), noradrenalina (lek o działaniu pobudzającym określone części układu nerwowego (sympatykomimetyk)), - lit (stosowany w leczeniu depresji), - digoksyna (stosowana w leczeniu różnych chorób serca), - alkohol, barbiturany lub narkotyki, - leki mogące wywołać hiperkaliemię (podwyższone stężenie potasu we krwi), - cholestyramina (stosowana w celu obniżenia poziomu cholesterolu we krwi), - kortykosteroidy, ACTH (stosowane w leczeniu stanów padaczkowych), - chlorek amonu (zawarty np. w lukrecji), - cyklosporyna. - trimetoprimu i trimetoprimu z sulfametoksazolem.
Ismian z jedzeniem i piciem Pokarm nie ma wpływu na działanie leku Ismian.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza ze może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Spironolaktonu nie należy stosować w czasie ciąży. Spironolaktonu nie należy stosować w okresie karmienia piersią, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Należy skonsultować z lekarzem stosowanie leku Ismian, lekarz doradzi alternatywna metodę karmienia dziecka w trakcie stosowania tego leku. Spironolakton może powodować impotencję i zaburzenia miesiączkowania.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W trakcie stosowania leku Ismian mogą czasami wystapić takie działania niepożadane jak zawroty głowy, ból głowy, dezorientacja. W takich przypadkach nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.
Ismian zawiera laktozę Ten lek zawiera laktozę. Jeślu u pacjneta stwierdzono nietolerancje niektórych cukrów, należy skonsultowac się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecane dawkowanie:
Dorośli Zalecana dawka wynosi 100 mg na dobę, podawane w jednej lub kilku dawkach. Dawka dla dorosłych wynosi od 25 mg do 400 mg spironolaktonu na dobę. Jeśli pacjent ma wątpliwości, jaka dawkę należy przyjąć, powinien zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Tabletki należy przyjmować z posiłkiem. Jeśli dawka całkowita jest większa niż 100 mg na dobę, dawka może być podawana w kilku dawkach podzielonych.
Dzieci Zalecana dawka dobowa spironolaktonu powinna wynosić 3 mg/kg mc. w dawkach podzielonych. Tabletka może być rozdrobniona lub rozgnieciona, a następnie rozpuszczona w wodzie, co ułatwia przyjęcie.
Pacjenci w podeszłym wieku Zaleca się rozpoczynanie leczenia od możliwie najmniejszej dawki, a następnie stopniowe zwiększanie do uzyskania optymalnego działania. Należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku zaburzeń czynności nerek.
Należy pamiętać o przyjmowaniu leku. Stosowania leku w tym samym czasie każdego dnia daje najlepszy efekt. Pomaga również zapamiętać, kiedy należy przyjmować tabletki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ismian W razie zażycia zbyt dużej ilości tabletek należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku, tak by lekarz wiedział jaki lek jest stosowany. Objawy przedawkowania obejmują nudności i wymioty i (rzadziej) senność, dezorientacja, wysypka skórna i biegunka. Mogą wystąpić zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i odwodnienie.
Pominięcie zastosowania leku Ismian W przypadku pominięcia dawki leku, należy przyjąć ją jak najszybciej, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, w takim przypadku nie należy przyjmować pominiętej dawki, ale stosować lek zgodnie z ustalonym harmonogramem. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Przerwanie stosowania leku Ismian Przerwanie stosowania leku Ismian, może powodować nawrót objawów choroby. Zawsze należy skontaktować się z lekarzem, jeśli pacjent chce przerwać stosowanie tego leku.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zależą od dawki i czasu trwania leczenia. Najczęstsze działania niepożądane to hiperkaliemia, zaburzenia układu rozrodczego i piersi, w tym ginekomastia. Ginekomastia wydaje się być związana zarówno z wielkością dawki jak i czasem trwania leczenia i zazwyczaj jest odwracalna po zaprzestaniu leczenia. Inne bardzo częste działania niepożądane to bóle głowy, zaburzenia układu pokarmowego, biegunka, zmęczenie i senność.
Bardzo często (występujące częściej niż u 1 na 10 osób): - hiperkaliemia u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy jednocześnie przyjmują suplementy potasu, - ból głowy, - niestrawność, biegunka, - Mężczyźni: zmniejszone libido, zaburzenia erekcji, impotencja, powiększenie gruczołów piersiowych (ginekomastia), - Kobiety: Zaburzenia piersi, tkliwość piersi, zaburzenia miesiączkowania, obniżenie głosu (w wielu przypadkach nieodwracalne), - zmęczenie, senność.
Często (występujące u mniej niż 1 na 10 osób): - hiponatremia (w szczególności podczas skojarzonej intensywnej terapii przy użyciu diuretyków tiazydowych), hiperkaliemia (1) u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, (2) u pacjentów otrzymujących leczenie inhibitorami ACE lub chlorkiem potasu, (3) u pacjentów w podeszłym wieku oraz (4) u pacjentów z cukrzycą, - nudności, wymioty, - Kobiety: zmiany wydzieliny pochwowej, zmniejszone libido, brak miesiączki, krwawienie po menopauzie, - osłabienie, ospałość u pacjentów z marskością wątroby, uczucie drętwienia i mrowienia (parestezje), - złe samopoczucie.
Niezbyt często (występujące u mniej niż 1 na 100 osób): - kwasica u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, - dezorientacja (uczucie splątania), - wysypka, pokrzywka, rumień, ostuda, świąd całego ciała, - skurcze mięśni, - skurcze mięśni nóg, - podwyższone stężenie kreatyniny we krwi.
Rzadko (występujące u mniej niż 1 na 1000 osób): - bardzo ciężkie zaburzenia dotyczące krwi (niedobór białych krwinek) z towarzyszącą nagłą wysoką gorączką, silnym bólem gardła i owrzodzeniem jamy ustnej (agranulocytoza), nieprawidłowości dotyczące krwi (niedobór płytek krwi) z towarzyszącymi siniakami i skłonnością do krwawień (małopłytkowość), - reakcje alergiczne, - niedostateczna ilość płynu w tkankach (odwodnienie), porfiria, przejściowe zwiększenie stężenia azotu we krwi i moczu, zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) co może prowadzić do dny moczanowej u predysponowanych pacjentów), - paraliż, paraplegia (porażenie) kończyn z powodu hiperkaliemii.
Bardzo rzadko (występujące u mniej niż 1 na 10 000 osób): - rak piersi, - zapalenie ściany naczyń (zapalenie naczyń), - zapalenie żołądka, wrzody żołądka, krwawienie z żołądkowo-jelitowe, skurcze, - zapalenie wątroby, - łysienie, wyprysk, rumień obrączkowaty odśrodkowy (ang. erythema annulare centrifugum, EAC), - toczeń rumieniowaty układowy (ang. systemic lupus erythematosus SLE), - ostra niewydolność nerek, - nadmierne owłosienie, - rozmiękanie kości (osteomalacja).
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - niewielkie działanie androgenne, w tym nadmierne owłosienie, - odwracalna hiperchloremiczna kwasica metaboliczna, zwykle z towarzyszącą hiperkaliemią, występowała u niektórych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby, nawet wówczas, gdy czynność nerek była prawidłowa, - zawroty głowy, ataksja (niezborność ruchów), - łagodne niedociśnienie, - świąd oraz pęcherze skórne w okolicy ust i na pozostałej powierzchni ciała
- oddzielanie się górnych warstw skóry na całym ciele (martwica toksyczna rozpływna naskórka), - wysypka skórna, gorączka i obrzęk (które mogą być objawami poważniejszych zaburzeń,
- pemfigoid (choroba objawiająca się wystąpieniem na skórze pęcherzy wypełnionych płynem).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku
- Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. - Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. - Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. - Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Ismian
- Substancją czynną leku jest spironolakton. Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg, 50 mg lub 100 mg spironolaktonu. - Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, skrobia żelowana kukurydziana , wapnia wodorofosforan bezwodny, powidon K25, olejek eteryczny miętowy, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian Otoczka: hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171)
Jak wygląda lek Ismian i co zawiera opakowanie
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 8,1 mm z nadrukiem „AD” po jednej stronie.
Ismian, 50 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 10,1 mm, z nadrukiem „AE” po jednej stronie.
Ismian, 100 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 11,2 mm, z nadrukiem „AF” po jednej stronie.
Lek Ismian dostępny jest w blistrach PVC/Aluminium lub butelkach HDPE zapakowanych w tekturowe pudełka.
Dostępne wielkości opakowań: Blistry: 20, 28, 30, 50, 60, 90 lub 100 tabletek powlekanych. Butelka HDPE: 250, 500 lub 1000 tabletek powlekanych (opakowania szpitalne lub do dozowania dawki). . Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdowac się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny: Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa
Wytwórca/importer: Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Lutomierska 50 95-200 Pabianice
Accord Healthcare B.V. Winthontlaan 200 Holandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Name of the Member State Name of the medicinal product Bułgaria Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg film-coated tablets Cypr Spironolactone Accord 25 mg/100 mg film-coated tablets Dania Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg filmovertrukne tabletter Estonia Spironolactone Accord Hiszpania Spironolactone Accord 25 mg/100 mg comprimidos recubiertos con película Holandia Spironolacton Accord 25mg/50 mg/100 mg filmomhulde tabletten Irlandia Spironolactone 25 mg/50 mg/100 mg film-coated tablets Litwa Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg plėvele dengtos tabletės Łotwa Spironolactone Accord 25 mg/50mg/100 mg apvalkotās tabletes Malta Spironolactone 25 mg/100 mg film-coated tablets Niemcy Spironolacton Accord 25 mg/50 mg/100 mg Filmtabletten Polska Ismian Słowacja Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg filmom obalené tablety Szwecja Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg filmdragerad tablet Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Spironolactone 25 mg/50 mg/100 mg film-coated tablets
Data ostatniej aktualizacji ulotki: grudzień 2021
Spironolactonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócic się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Ismian i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ismian
3. Jak stosować lek Ismian
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Ismian
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Ismian i w jakim celu się go stosuje
Substancją czynną leku jest spironolakton. Spironolakton należy do określonej grupy leków znanych jako antagoniści aldosteronu; hamuje on działanie hormonu aldosteronu. Jedną z funkcji aldosteronu jest zatrzymanie sodu o organizmie. Jest on częścią układu, który reguluje równowagę płynów i soli w organizmie ("RAAS” układ renina-angiotensyna-aldosteron). Spironolakton wywiera działanie moczopędne u pacjentów, u których występuje nagromadzenie płynu w tkankach (obrzęk) lub w jamie brzusznej (wodobrzusze) przez zwiększenie ilości sodu (soli) wydalanego z moczem. Utrata potasu, jako możliwy skutek stosowania leków moczopednych jest ograniczona. Działanie przeciwnadciśnieniowe zależy od stopnia wydzielania wody i soli.
Ismian może być przepisany przez lekarza w leczeniu: • kumulacji płynu w tkankach na skutek choroby serca; • ciężkiej niewydolności serca (klasa NYHA III-IV) • podwyższonego ciśnienia tętniczego; jako uzupełnienie diety o niskiej zawartości sodu i terapii lekami moczopednymi; • niektórych zaburzeń czynnosci nerek; • kumulacji płynu w tkankach w obrębie jamy brzusznej.
Ismian może być również stosowany w trakcie badań medycznych (diagnostyka) w celu potwierdzenia i leczenia zaburzeń wydzielania aldosteronu przez korę nadnerczy (choroba Conna).
Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod opieką lekarza pediatry.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ismian
Kiedy nie stosować leku Ismian: - jeśli pacjent ma uczulenie na spironolakton lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjent ma ciężką niewydolność nerek lub ostrą, postępującą chorobę nerek z towarzyszącym bezmoczem lub skąpomoczem, - jeśli pacjent ma małe stężenie sodu we krwi (hiponatremia), - jeśli pacjent ma hiperkaliemię (podwyższone stężenie potasu we krwi) lub odczuwa inne dolegliwości związane z hiperkaliemią, - jeśli pacjent przyjmuje leki moczopędne oszczędzające potas (w tym eplerenon), suplementy potasu lub podwójną blokadę układu RAA z zastosowaniem leczenia skojarzonego inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonisty receptora angiotensyny (ARB).
Dzieci Ismian jest przeciwwskazany u dzieci z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Ismian: jeśli u pacjenta występują choroby nerek; zwłaszcza u dzieci z nadciśnieniem tętniczym. Lekarz będzie regularnie oceniał stan pacjenta.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ismian należy omówić to z lekarzem. jeśli wymagane jest długotrwałe stosowanie leku Ismian lekarz powinien zlecić regularne badania kontrolne (na przykład oznaczenie stężenia sodu i potasu we krwi); szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli pacjent ma niewydoloność wątroby, lekarz powinien zachować ostrożność w trakcie leczenia, jeśli pacjent ma niewydolnośc nerek, lekarz powinien zachować ostrożność w trakcie leczenia, jeśli pacjent ma podwyższone stężenie potasu we krwi lub zaburzenia czynności nerek stosowanie leku Ismian nie jest zalecane (patrz także punkt „Kiedy nie stosować leku Ismian”), jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolnośc nerek i przyjmuje on jednocześnie suplementy potasu, ponieważ może wystapić ciężka hiperkaliemia prowadząca do zatrzymania akcji serca (czasami zakończonego zgonem), jeśli pacjent przyjmuje niektóre leki moczopędne, w tym leki moczopędne oszczędzajace potas (takie jak amiloryd i triamteren); jedoczesne stosowanie tych leków z lekiem Ismian jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystapienia podwyzszonego stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), w przypadku długotrwałego stosowania leku Ismian u młodych pacjentów lekarz powinien starannie rozważyć negatywne skutki takiego leczenia.
Stosowanie leku Ismian razem z określonymi lekami, suplementami potasu lub produktami spożywczymi bogatymi w potas może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii (zwiększone stężenie potasu we krwi). Objawy ciężkiej hiperkaliemii mogą obejmować skurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca, biegunkę, nudności, zawroty głowy lub ból głowy.
Należy poinformować lekarza jeśli jedno z powyższych ostrzeżeń dotyczy pacjenta obecnie lub dotyczyło w przeszłości.
Ismian a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, atakże o lekach, które pacjent planuje stosować, w tym także o lekach dostępnych bez recepty. Lekarz dostosuje dawkę leku Ismian, jeśli pacjent przyjmuje którykowiek z poniżej wymienionych leków: - leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, w tym inhibitory ACE, leki blokujące zwoje nerwowe, - inne leki moczopędne, - niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak aspiryna lub ibuprofen, - suplementy potasu, - heparyna lub heparyna drobnocząsteczkowa (stosowane w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi), - leki zapobiegające krzepnięciu krwi (antykoagulanty, leki przeciwzakrzepowe), noradrenalina (lek o działaniu pobudzającym określone części układu nerwowego (sympatykomimetyk)), - lit (stosowany w leczeniu depresji), - digoksyna (stosowana w leczeniu różnych chorób serca), - alkohol, barbiturany lub narkotyki, - leki mogące wywołać hiperkaliemię (podwyższone stężenie potasu we krwi), - cholestyramina (stosowana w celu obniżenia poziomu cholesterolu we krwi), - kortykosteroidy, ACTH (stosowane w leczeniu stanów padaczkowych), - chlorek amonu (zawarty np. w lukrecji), - cyklosporyna. - trimetoprimu i trimetoprimu z sulfametoksazolem.
Ismian z jedzeniem i piciem Pokarm nie ma wpływu na działanie leku Ismian.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza ze może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Spironolaktonu nie należy stosować w czasie ciąży. Spironolaktonu nie należy stosować w okresie karmienia piersią, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Należy skonsultować z lekarzem stosowanie leku Ismian, lekarz doradzi alternatywna metodę karmienia dziecka w trakcie stosowania tego leku. Spironolakton może powodować impotencję i zaburzenia miesiączkowania.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W trakcie stosowania leku Ismian mogą czasami wystapić takie działania niepożadane jak zawroty głowy, ból głowy, dezorientacja. W takich przypadkach nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.
Ismian zawiera laktozę Ten lek zawiera laktozę. Jeślu u pacjneta stwierdzono nietolerancje niektórych cukrów, należy skonsultowac się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku.
3. Jak stosować lek Ismian
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecane dawkowanie:
Dorośli Zalecana dawka wynosi 100 mg na dobę, podawane w jednej lub kilku dawkach. Dawka dla dorosłych wynosi od 25 mg do 400 mg spironolaktonu na dobę. Jeśli pacjent ma wątpliwości, jaka dawkę należy przyjąć, powinien zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Tabletki należy przyjmować z posiłkiem. Jeśli dawka całkowita jest większa niż 100 mg na dobę, dawka może być podawana w kilku dawkach podzielonych.
Dzieci Zalecana dawka dobowa spironolaktonu powinna wynosić 3 mg/kg mc. w dawkach podzielonych. Tabletka może być rozdrobniona lub rozgnieciona, a następnie rozpuszczona w wodzie, co ułatwia przyjęcie.
Pacjenci w podeszłym wieku Zaleca się rozpoczynanie leczenia od możliwie najmniejszej dawki, a następnie stopniowe zwiększanie do uzyskania optymalnego działania. Należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku zaburzeń czynności nerek.
Należy pamiętać o przyjmowaniu leku. Stosowania leku w tym samym czasie każdego dnia daje najlepszy efekt. Pomaga również zapamiętać, kiedy należy przyjmować tabletki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ismian W razie zażycia zbyt dużej ilości tabletek należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku, tak by lekarz wiedział jaki lek jest stosowany. Objawy przedawkowania obejmują nudności i wymioty i (rzadziej) senność, dezorientacja, wysypka skórna i biegunka. Mogą wystąpić zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i odwodnienie.
Pominięcie zastosowania leku Ismian W przypadku pominięcia dawki leku, należy przyjąć ją jak najszybciej, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, w takim przypadku nie należy przyjmować pominiętej dawki, ale stosować lek zgodnie z ustalonym harmonogramem. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Przerwanie stosowania leku Ismian Przerwanie stosowania leku Ismian, może powodować nawrót objawów choroby. Zawsze należy skontaktować się z lekarzem, jeśli pacjent chce przerwać stosowanie tego leku.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zależą od dawki i czasu trwania leczenia. Najczęstsze działania niepożądane to hiperkaliemia, zaburzenia układu rozrodczego i piersi, w tym ginekomastia. Ginekomastia wydaje się być związana zarówno z wielkością dawki jak i czasem trwania leczenia i zazwyczaj jest odwracalna po zaprzestaniu leczenia. Inne bardzo częste działania niepożądane to bóle głowy, zaburzenia układu pokarmowego, biegunka, zmęczenie i senność.
Bardzo często (występujące częściej niż u 1 na 10 osób): - hiperkaliemia u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy jednocześnie przyjmują suplementy potasu, - ból głowy, - niestrawność, biegunka, - Mężczyźni: zmniejszone libido, zaburzenia erekcji, impotencja, powiększenie gruczołów piersiowych (ginekomastia), - Kobiety: Zaburzenia piersi, tkliwość piersi, zaburzenia miesiączkowania, obniżenie głosu (w wielu przypadkach nieodwracalne), - zmęczenie, senność.
Często (występujące u mniej niż 1 na 10 osób): - hiponatremia (w szczególności podczas skojarzonej intensywnej terapii przy użyciu diuretyków tiazydowych), hiperkaliemia (1) u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, (2) u pacjentów otrzymujących leczenie inhibitorami ACE lub chlorkiem potasu, (3) u pacjentów w podeszłym wieku oraz (4) u pacjentów z cukrzycą, - nudności, wymioty, - Kobiety: zmiany wydzieliny pochwowej, zmniejszone libido, brak miesiączki, krwawienie po menopauzie, - osłabienie, ospałość u pacjentów z marskością wątroby, uczucie drętwienia i mrowienia (parestezje), - złe samopoczucie.
Niezbyt często (występujące u mniej niż 1 na 100 osób): - kwasica u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, - dezorientacja (uczucie splątania), - wysypka, pokrzywka, rumień, ostuda, świąd całego ciała, - skurcze mięśni, - skurcze mięśni nóg, - podwyższone stężenie kreatyniny we krwi.
Rzadko (występujące u mniej niż 1 na 1000 osób): - bardzo ciężkie zaburzenia dotyczące krwi (niedobór białych krwinek) z towarzyszącą nagłą wysoką gorączką, silnym bólem gardła i owrzodzeniem jamy ustnej (agranulocytoza), nieprawidłowości dotyczące krwi (niedobór płytek krwi) z towarzyszącymi siniakami i skłonnością do krwawień (małopłytkowość), - reakcje alergiczne, - niedostateczna ilość płynu w tkankach (odwodnienie), porfiria, przejściowe zwiększenie stężenia azotu we krwi i moczu, zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) co może prowadzić do dny moczanowej u predysponowanych pacjentów), - paraliż, paraplegia (porażenie) kończyn z powodu hiperkaliemii.
Bardzo rzadko (występujące u mniej niż 1 na 10 000 osób): - rak piersi, - zapalenie ściany naczyń (zapalenie naczyń), - zapalenie żołądka, wrzody żołądka, krwawienie z żołądkowo-jelitowe, skurcze, - zapalenie wątroby, - łysienie, wyprysk, rumień obrączkowaty odśrodkowy (ang. erythema annulare centrifugum, EAC), - toczeń rumieniowaty układowy (ang. systemic lupus erythematosus SLE), - ostra niewydolność nerek, - nadmierne owłosienie, - rozmiękanie kości (osteomalacja).
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - niewielkie działanie androgenne, w tym nadmierne owłosienie, - odwracalna hiperchloremiczna kwasica metaboliczna, zwykle z towarzyszącą hiperkaliemią, występowała u niektórych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby, nawet wówczas, gdy czynność nerek była prawidłowa, - zawroty głowy, ataksja (niezborność ruchów), - łagodne niedociśnienie, - świąd oraz pęcherze skórne w okolicy ust i na pozostałej powierzchni ciała
- oddzielanie się górnych warstw skóry na całym ciele (martwica toksyczna rozpływna naskórka), - wysypka skórna, gorączka i obrzęk (które mogą być objawami poważniejszych zaburzeń,
- pemfigoid (choroba objawiająca się wystąpieniem na skórze pęcherzy wypełnionych płynem).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku
5. Jak przechowywać lek Ismian
- Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. - Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. - Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. - Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Ismian
- Substancją czynną leku jest spironolakton. Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg, 50 mg lub 100 mg spironolaktonu. - Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, skrobia żelowana kukurydziana , wapnia wodorofosforan bezwodny, powidon K25, olejek eteryczny miętowy, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian Otoczka: hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171)
Jak wygląda lek Ismian i co zawiera opakowanie
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 8,1 mm z nadrukiem „AD” po jednej stronie.
Ismian, 50 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 10,1 mm, z nadrukiem „AE” po jednej stronie.
Ismian, 100 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 11,2 mm, z nadrukiem „AF” po jednej stronie.
Lek Ismian dostępny jest w blistrach PVC/Aluminium lub butelkach HDPE zapakowanych w tekturowe pudełka.
Dostępne wielkości opakowań: Blistry: 20, 28, 30, 50, 60, 90 lub 100 tabletek powlekanych. Butelka HDPE: 250, 500 lub 1000 tabletek powlekanych (opakowania szpitalne lub do dozowania dawki). . Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdowac się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny: Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa
Wytwórca/importer: Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Lutomierska 50 95-200 Pabianice
Accord Healthcare B.V. Winthontlaan 200 Holandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Name of the Member State Name of the medicinal product Bułgaria Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg film-coated tablets Cypr Spironolactone Accord 25 mg/100 mg film-coated tablets Dania Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg filmovertrukne tabletter Estonia Spironolactone Accord Hiszpania Spironolactone Accord 25 mg/100 mg comprimidos recubiertos con película Holandia Spironolacton Accord 25mg/50 mg/100 mg filmomhulde tabletten Irlandia Spironolactone 25 mg/50 mg/100 mg film-coated tablets Litwa Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg plėvele dengtos tabletės Łotwa Spironolactone Accord 25 mg/50mg/100 mg apvalkotās tabletes Malta Spironolactone 25 mg/100 mg film-coated tablets Niemcy Spironolacton Accord 25 mg/50 mg/100 mg Filmtabletten Polska Ismian Słowacja Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg filmom obalené tablety Szwecja Spironolactone Accord 25 mg/50 mg/100 mg filmdragerad tablet Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Spironolactone 25 mg/50 mg/100 mg film-coated tablets
Data ostatniej aktualizacji ulotki: grudzień 2021
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane Ismian, 50 mg, tabletki powlekane Ismian, 100 mg, tabletki powlekane
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg spironolaktonu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 75 mg laktozy jednowodnej.
Ismian, 50 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg spironolaktonu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 150 mg laktozy jednowodnej.
Ismian, 100 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg spironolaktonu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 300 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka powlekana
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 8,1 mm z nadrukiem „AD” po jednej stronie.
Ismian, 50 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 10,1 mm, z nadrukiem „AE” po jednej stronie.
Ismian, 100 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 11,2 mm, z nadrukiem „AF” po jednej stronie.
• Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca • Ciężka niewydolność serca (NYHA III-IV) • Jako środek wspomagający w leczeniu opornego nadciśnienia tętniczego • Zespół nerczycowy • Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękami • Diagnostyka i leczenie hiperaldosteronizmu pierwotnego (zespół Conna)
Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod kontrolą lekarza pediatry. Dane dotyczące stosowania w pediatrii są ograniczone (patrz punkt 5.1 i 5.2).
Dawkowanie
Dorośli Dawka powinna być ustalana indywidualnie w zależności od stanu pacjenta oraz wymaganego poziomu diurezy. Dawka do 100 mg na dobę może być podawana jednorazowo lub w dawkach podzielonych.
Obrzęk związany z zastoinową niewydolnością serca W leczeniu obrzęków zaleca się dawkę początkową spironolaktonu wynoszącą 100 mg, podawaną jednorazowo lub w dawkach podzielonych; dawka początkowa może jednak wahać się od 25 do 200 mg na dobę. Dawka podtrzymująca należy ustalić indywidualnie.
Ciężka niewydolność serca (klasa NYHA III-IV) Leczenie w skojarzeniu z terapią standardową należy rozpoczynać od dawki 25 mg spironolaktonu raz na dobę, jeśli stężenie potasu w surowicy wynosi ≤ 5,0 mEq/l, a stężenie kreatyniny w surowicy wynosi ≤ 2,5 mg /dl (221 μmol/l). U pacjentów, którzy tolerują dawkę 25 mg raz na dobę, można zwiększyć dawkę do 50 mg raz na dobę, jeśli jest to wskazane klinicznie. U pacjentów, którzy nie tolerują 25 mg raz na dobę można zmniejszyć dawkę do 25 mg co drugi dzień. W celu uzyskania informacji dotyczących kontrolowania stężenia potasu i kreatyniny w surowicy - patrz punkt 4.4
Oporne nadciśnienie tętnicze Dawka początkowa spironolaktonu powinna wynosić 25 mg na dobę, jednorazowo; należy ustalić najmniejszą skuteczną dawkę i stopniowo zwiększać ją do dawki 100 mg na dobę lub większej.
Zespół nerczycowy Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 100-200/dobę. Spironolakton nie wykazuje działania przeciwzapalnego oraz nie wpływa na podstawowy proces chorobowy. Jest zalecany tylko wtedy, gdy monoterapia glikokortykosteroidami jest nieskuteczna.
Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękami Dawka początkowa wynosi 100-200 mg na dobę, w oparciu o stosunek Na+/ K+. Jeśli odpowiedź na dawkę spironolaktonu 200 mg w ciągu pierwszych dwóch tygodni nie jest wystarczająca dodawany jest furosemid, a w razie konieczności dawka spironolaktonu jest stopniowo zwiększana do 400 mg na dobę. Dawkę podtrzymującą należy ustalać indywidualnie.
Diagnostyka i leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu Przy podejrzeniu hiperaldosteronizmu pierwotnego, spironolakton podawany jest w dawce 100 - 150 mg lub do 400 mg na dobę. Gwałtowne wystąpienie silnego działania moczopędnego i przeciwnadciśnieniowego stanowi wyraźny objaw podwyższonej produkcji aldosteronu. W takim przypadku podaje się 100 - 150 mg na dobę przez 3 - 5 tygodni przed zabiegiem. Jeśli zabieg chirurgiczny nie jest przewidziany, taka dawka jest często wystarczająca do utrzymania prawidłowego ciśnienia krwi i stężenia potasu. W wyjątkowych przypadkach konieczne są większe dawki, jednakże należy ustalić najmniejszą możliwą dawkę.
Dzieci i młodzież Początkowa dawka dobowa spironolaktonu powinna wynosić 1-3 mg/kg mc. w dawkach podzielonych. Dawkowanie należy dostosować na podstawie odpowiedzi i tolerancji (patrz punkt 4.3 i 4.4). Tabletka może być rozdrobniona lub rozgnieciona, a następnie rozpuszczona w wodzie, co ułatwia przyjęcie. Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod kontrolą lekarza pediatry. Dane dotyczące stosowania w pediatrii są ograniczone (patrz punkt 5.1 i 5.2).
Osoby w podeszłym wieku Zaleca się rozpoczynanie leczenia od możliwie najmniejszej dawki, a następnie stopniowe zwiększanie do uzyskania optymalnego działania. Należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku zaburzeń czynności nerek.
Sposób podawania Tabletki należy przyjmować z posiłkiem. Dawki dobowe większe niż 100 mg należy podawać w kilku dawkach podzielonych.
• Nadwrażliwość na substancję czynną/substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Ciężka niewydolność nerek (eGFR < 30 ml/min./1,73 m 2 ), ostra lub postępująca choroba nerek (z towarzyszącym bezmoczem lub bez) • Hiponatremia • Hiperkaliemia (stężenie potasu w surowicy > 5,0 mmol/l) stwierdzona wyjściowo • Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas (w tym eplerenonu), suplementów potasu lub podwójnej blokady układu RAA z zastosowaniem leczenia skojarzonego inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonisty receptora angiotensyny (ARB).
Spironolakton jest przeciwwskazany u dzieci z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.
Równowaga wodno-elektrolitowa Podczas długotrwałego leczenia spironolaktonem należy regularnie kontrolować gospodarkę wodno- elektrolitową, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Nie zaleca się podawania spironolaktonu, jeśli stężenie potasu w osoczu jest podwyższone, a przeciwwskazane w ciężkiej niewydolności nerek (patrz punkt 4.3). Podczas leczenia spironolaktonem może wystąpić ciężka hiperkaliemia, która może doprowadzić do zatrzymania akcji serca (czasami zakończonego zgonem) u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy przyjmują jednocześnie suplementy potasu.
Hiperkaliemii mogą towarzyszyć parestezje, osłabienie, łagodny paraliż lub skurcze mięśni, toteż klinicznie trudno ją odróżnić od hipokaliemii. Zmiany w EKG mogą być pierwszym objawem zaburzeń gospodarki potasowej, chociaż hiperkaliemii nie zawsze towarzyszy nieprawidłowy zapis EKG.
Połączenie z silnymi diuretykami oszczędzającymi potas, takimi jak triamteren i amiloryd jest przeciwwskazane w celu zapobieżenia hiperkaliemii; należy unikać podawania dodatkowego potasu.
Zaburzenia czynności nerek Stężenie potasu należy regularnie kontrolować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym z mikroalbuminurią cukrzycową. Ryzyko hiperkaliemii wzrasta wraz ze zmniejszaniem się czynności nerek. Dlatego podczas leczenia tych pacjentów należy zachować ostrożność.
Ciężka niewydolność wątroby Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami wątroby ze względu na ryzyko śpiączki wątrobowej.
Działanie rakotwórcze Badania na zwierzętach wykazały, że duże dawki i długotrwałe stosowanie spironolaktonu stymuluje rozwój guzów. Znaczenie tych danych w odniesieniu do zastosowania klinicznego nie jest jasne. Jednak przed rozpoczęciem długotrwałego stosowania spironolaktonu u młodych pacjentów należy rozważyć korzyści płynące z leczenia względem możliwości długoterminowych szkodliwych działań.
Laktoza Lek zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego leku.
Dzieci i młodzież Leki moczopędne oszczędzające potas należy stosować ostrożnie u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym oraz łagodnymi zaburzeniami czynności nerek ze względu na ryzyko hiperkaliemii. (Spironolakton jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych mogących powodować hiperkaliemię ze spironolaktonem może doprowadzić do ciężkiej hiperkaliemii.
Interakcje wpływające na spironolakton
Połączenia powodujące hiperkaliemię Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas (w tym eplerenonu), suplementów potasu lub podwójnej blokady układu RAA z zastosowaniem leczenia skojarzonego inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonistą receptora angiotensyny (ARB) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko hiperkaliemii (patrz punkt 4.3).
Stosowaniu inhibitorów ACE w połączeniu ze spironolaktonem może towarzyszyć hiperkaliemia, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednoczesne stosowanie wymaga starannego dawkowania i dokładnej kontroli równowagi elektrolitowej.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania spironolaktonu i cyklosporyny, ponieważ oba leki zwiększają stężenie potasu w surowicy oraz ryzyko wystąpienia ciężkich, zagrażających życiu interakcji.
Heparyna, heparyna drobnocząsteczkowa Jednoczesne stosowanie spironolaktonu z heparyną lub heparyną drobnocząsteczkową może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii. Zwiększoną diurezę obserwowano podczas jednoczesnego stosowania spironolaktonu i heparyny.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne Kwas acetylosalicylowy i indometacyna mogą osłabiać działanie moczopędne spironolaktonu ze względu na hamowanie wewnątrznerkowej syntezy prostaglandyn. Hiperkaliemia jest związana ze stosowaniem indometacyny w połączeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas.
Interakcje wpływające na inne produkty lecznicze
Leki przeciwzakrzepowe Spironolakton zmniejsza działanie leków przeciwzakrzepowych.
Noradrenalina Spironolakton zmniejsza obkurczające naczynia działanie noradrenaliny.
Leki przeciwnadciśnieniowe Spironolakton może nasilać działanie leków przeciwnadciśnieniowych. W przypadku włączenia spironolaktonu dawki tych leków, a w szczególności leków blokujących zwoje nerwowe, można często zmniejszyć o połowę.
Lit Leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu i zwiększają ryzyko toksyczności litu.
Digoksyna Wykazano, że spironolakton wydłuża okres półtrwania digoksyny. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy oraz działania toksycznego glikozydów naparstnicy.
Alkohol, barbiturany i narkotyki Może wystąpić nasilenie hipotonii ortostatycznej.
Cholestyramina Kwasica metaboliczna hiperchloremiczna, często związana z hiperkaliemią, występowała u pacjentów otrzymujących spironolakton jednocześnie z cholestyraminą.
Kortykosteroidy, ACTH Może wystąpić nasilenie niedoboru elektrolitów, szczególnie hipokaliemia.
Inne rodzaje interakcji
Chlorek amonu Kwasica metaboliczna hiperchloremiczna, często związana z hiperkaliemią, występowała u pacjentów otrzymujących spironolakton jednocześnie z chlorkiem amonu (obecnym np. w wyrobach z lukrecji).
Stężenie kortyzonu w osoczu Spironolakton zaburza oznaczanie stężenia kortyzonu w osoczu przy użyciu metody fluorymetrycznej (Mattingly).
Oprócz innych produktów leczniczych, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię, trimetoprim z sulfametoksazolem (kotrimoksazol) stosowany równocześnie ze spironolaktonem może powodować istotną klinicznie hiperkaliemię.
Ciąża Istnieją bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania spironolaktonu u kobiet w ciąży. Badania eksperymentalne na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję, związany z antyandrogennym działaniem spironolaktonu (patrz punkt 5.3). Nie należy stosować spironolaktonu w czasie ciąży. Diuretyki mogą powodować zmniejszenie perfuzji łożyska, a tym samym zaburzenie wzrostu wewnątrzmacicznego i dlatego nie są zalecane w standardowym leczeniu nadciśnienia i obrzęków podczas ciąży.
Karmienie piersią Kanrenon, główny aktywny metabolit spironolaktonu, występuje w niewielkich ilościach w mleku kobiet. Nie należy stosować spironolaktonu w okresie karmienia piersią. Przy podejmowaniu decyzji odnośnie przerwania karmienia piersią lub przerwania/powstrzymania się od stosowania spironolaktonu, należy wziąć pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla kobiety.
Płodność Spironolakton może powodować impotencję i zaburzenia miesiączkowania (patrz punkt 4.8).
Nie ma danych dotyczących zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych. Mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, dezorientacja i ból głowy. Możliwość wystąpienia tych działań niepożądanych należy wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
Działania niepożądane zależą od dawki i czasu trwania leczenia. Najczęstsze działania niepożądane to hiperkaliemia (9%), zaburzenia układu rozrodczego i piersi, w tym ginekomastia, które zgłaszano u 13% pacjentów przy dawce mniejszej niż 100 mg). Ginekomastia wydaje się być związana zarówno z wielkością dawki jak i czasem trwania leczenia i zazwyczaj jest odwracalna po zaprzestaniu leczenia. Inne bardzo częste działania niepożądane to bóle głowy, zaburzenia dotyczące układu pokarmowego, biegunka, zmęczenie i senność.
Poniższe działania niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie z częstością występowania: bardzo często ( 1/10), często ( 1/100, <1/10) niezbyt często (1/1000, <1/100), rzadko ( 1/10 000, <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Bardzo rzadko: rak piersi
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko: trombocytopenia, eozynofilia, leukopenia (w tym agranulocytoza)
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: wyprysk (reakcja alergiczna typu 1), nadwrażliwość
Zaburzenia endokrynologiczne Częstość nieznana: niewielkie działanie androgenne, w tym nadmierne owłosienie
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo często: hiperkaliemia u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy jednocześnie przyjmują suplementy potasu (patrz punkt 4.4) Często: hiponatremia (w szczególności podczas skojarzonej intensywnej terapii przy użyciu diuretyków tiazydowych), hiperkaliemia (1) u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, (2) u pacjentów otrzymujących leczenie inhibitorami ACE lub chlorkiem potasu, (3) u pacjentów w podeszłym wieku oraz (4) u pacjentów z cukrzycą Niezbyt często: kwasica u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Rzadko: niedostateczna ilość płynu w tkankach (odwodnienie), porfiria, przejściowe zwiększenie stężenia azotu we krwi i moczu, hiperurykemia (może prowadzić do dny moczanowej u predysponowanych pacjentów) Częstość nieznana: odwracalna hiperchloremiczna kwasica metaboliczna, zwykle z towarzyszącą hiperkaliemią, występowała u niektórych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby, nawet wówczas, gdy czynność nerek była prawidłowa.
Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: splątanie
Zaburzenia układ nerwowego Bardzo często: bóle głowy Często: osłabienie, ospałość u pacjentów z marskością wątroby, uczucie mrowienia (parestezje) Rzadko: paraliż, paraplegia kończyn z powodu hiperkaliemii Częstość nieznana: zawroty głowy, ataksja
Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko: zapalenie ściany naczyń (zapalenie naczyń) Częstość nieznana: łagodne niedociśnienie
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: niestrawność, biegunka Często: nudności, wymioty Bardzo rzadko: zapalenie żołądka, wrzody żołądka, krwawienie z jelit, skurcze
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka, pokrzywka, rumień, ostuda, świąd, osutka Bardzo rzadko: łysienie, wyprysk, rumień obrączkowaty odśrodkowy, nadmierne owłosienie Częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. drug rash with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS), pemfigoid
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: skurcze mięśni, skurcze mięśni nóg Bardzo rzadko: toczeń rumieniowaty układowy (ang. systemic lupus erythematosus, SLE), osteomalacja
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: podwyższone stężenie kreatyniny w surowicy Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często: Mężczyźni: zmniejszone libido, zaburzenia erekcji, impotencja, powiększenie gruczołów piersiowych (ginekomastia); Kobiety: Zaburzenia piersi, tkliwość piersi, zaburzenia miesiączkowania, obniżenie głosu (w wielu przypadkach nieodwracalne) Często: Kobiety: zmiany wydzieliny pochwowej, zmniejszone libido, brak miesiączki, krwawienie po menopauzie
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: zmęczenie, senność Często: złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Przedawkowanie może objawiać się w postaci nudności i wymiotów oraz (rzadziej) senności, splątania, wysypki skórnej lub biegunki. Ponadto, podczas stosowania bardzo dużych dawek (450 mg/dobę) może występować niepłodność. Może wystąpić hiponatremia lub hiperkaliemia, jednakże jest mało prawdopodobne, aby działania te były związane z ostrym przedawkowaniem. Objawy hiperkaliemii mogą obejmować parestezje, osłabienie, porażenie wiotkie lub skurcze mięśni i mogą być klinicznie trudne do odróżnienia od hipokaliemii. Zmiany elektrokardiograficzne są najwcześniejszymi swoistymi objawami zaburzeń gospodarki potasowej. Nie ma swoistego antidotum. Po odstawieniu leku można oczekiwać poprawy.
Jeśli występują zaburzenia równowagi elektrolitowej i odwodnienie, leczenie ma charakter objawowy i podtrzymujący; może być wskazana wymiana płynów i elektrolitów. W przypadku hiperkaliemii wskazane jest zmniejszenie spożycia potasu, podanie leków moczopędnych powodujących wydalanie potasu, dożylne podanie glukozy z regularnym dawkowaniem insuliny lub doustne stosowanie żywic jonowymiennych.
Grupa farmakoterapeutyczna: układ krążenia, leki moczopędne, leki moczopędne oszczędzające potas, antagoniści aldosteronu.
Kod ATC: C 03 DA 01
Spironolakton wpływa nerki i nadnercza (jako antagonista aldosteronu w kanalikach nerkowych i jako inhibitor syntezy aldosteronu w dużych stężeniach). Spironolakton stymuluje diurezę u pacjentów z obrzękami lub wodobrzuszem poprzez zwiększenie wydalania sodu w moczu. Utrata potasu spowodowana przez diuretyki tiazydowe ulega zmniejszeniu. Spironolakton wykazuje stopniowe i długotrwałe działanie. Działanie przeciwnadciśnieniowe spironolaktonu jest oparte na utracie wody i soli.
Ciężka niewydolność serca: RALES Badanie RALES (ang. Randomized Aldactone Evaluation Study) było międzynarodowym, podwójnie zaślepionym badaniem z udziałem 1663 pacjentów z frakcją wyrzutową ≤ 35%, z niewydolnością serca klasy IV wg NYHA w ciągu 6 miesięcy i niewydolności serca III- IV w czasie randomizacji. Wszyscy pacjenci przyjmowali diuretyk pętlowy, 97% przyjmowało inhibitor ACE, a 78% stosowało digoksynę (w tym czasie prowadzenia badania beta-adrenolityki nie były powszechnie stosowane w leczeniu niewydolności serca; jedynie 15% pacjentów było leczonych beta-adrenolitykiem). Pacjenci z wyjściowym stężeniem kreatyniny w surowicy > 2,5 mg/dl lub z niedawnym zwiększeniem o 25%, lub z wyjściowym stężeniem potasu w surowicy > 5,0 mEq/l zostali wykluczeni. Chorych randomizowano w stosunku 1: 1 do grupy otrzymującej spironolakton 25 mg doustnie raz na dobę lub placebo. U pacjentów, którzy tolerowali 25 mg raz na dobę zwiększano dawkę do 50 mg raz na dobę, jeśli było to wskazane klinicznie. U pacjentów, którzy nie tolerowali 25 mg raz na dobę zmniejszano dawkę do 25 mg co drugi dzień. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania RALES był czas do wystąpienia zgonu z jakiejkolwiek przyczyny. Badanie RALES zostało ukończone wcześniej, po średnim okresie obserwacji wynoszącym 24 miesiące, z uwagi na znaczne korzyści odnośnie śmiertelności stwierdzone podczas zaplanowanej analizy okresowej. Spironolakton zmniejszał ryzyko zgonu w porównaniu z placebo (śmiertelność w grupie otrzymującej spironolakton 284/841 (35%); w grupie placebo 386/822 (46%), zmniejszenie ryzyka o 30%; 95% przedział ufności 18% do 40%; p < 0,001). Spironolakton również znacznie zmniejszał ryzyko zgonu sercowego, głównie nagłej śmierci i śmierci wskutek postępującej niewydolności serca oraz ryzyko hospitalizacji z przyczyn sercowych.
Dzieci i młodzież Brak jest istotnych informacji z badań klinicznych nad stosowaniem spironolaktonu u dzieci. Wynika to z kilku czynników: niewielu badań w populacji pediatrycznej, stosowania spironolaktonu w połączeniu z innymi czynnikami, małej liczby pacjentów ocenianych w każdym badaniu oraz badania różnych wskazań. Zalecane dawkowanie u dzieci i młodzieży opiera się na doświadczeniach klinicznych i analizach przypadków udokumentowanych w literaturze naukowej.
Wchłanianie Około 70% spironolaktonu ulega wchłonięciu po podaniu doustnym. Biodostępność spironolaktonu można zwiększyć, jeśli jest on przyjmowany z pokarmem. Znaczenie kliniczne tego zjawiska nie jest jednak do końca jasne. Po podaniu 100 mg spironolaktonu codziennie przez 15 dni zdrowym ochotnikom nie będącym na czczo, czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu (t max ), maksymalne stężenie w osoczu (C max ) i okres półtrwania (t 1/2 ) spironolaktonu wynosiły odpowiednio: 2,6 godz., 80 ng/ml i około 1,4 godz. W przypadku metabolitów, tj. 7-α-tiometylo- spironolaktonu i kanrenonu, wartości te wynosiły odpowiednio: t max
max
ng/ml oraz t 1/2 13,8 i 16,5 godz.
Dystrybucja Zarówno spironolakton jak i kanrenon wiążą się z białkami osocza w ponad 90%.
Metabolizm Spironolakton jest metabolizowany do czynnych metabolitów: tiometylospironolaktonu i kanrenonu.
Wydalanie Okres półtrwania spironolaktonu w osoczu wynosi około 1,5 godziny, 7-α-tiometylospironolaktonu około 9-12 godzin, a kanrenonu 10-35 godzin. Wydalanie metabolitów odbywa się głównie z moczem, a w drugiej kolejności z żółcią w kale. Wpływ na nerki pojedynczej dawki spironolaktonu osiąga swój szczyt po 7 godzinach, a działanie utrzymuje się przez co najmniej 24 godziny.
Dzieci i młodzież Nie ma danych farmakokinetycznych dotyczących stosowania u dzieci i młodzieży. Zalecane dawkowanie u dzieci i młodzieży opiera się na doświadczeniach klinicznych i analizach przypadków udokumentowanych w literaturze naukowej.
Dane przedkliniczne nie wnoszą istotnych informacji do tych wspomnianych w innych częściach niniejszej ChPL.
Wykazano, że spironolakton powoduje rozwój nowotworów u szczurów przy podawaniu w dużych dawkach w ciągu długiego okresu. Znaczenie tych obserwacji w odniesieniu do stosowania klinicznego nie jest znane.
Badania dotyczące toksycznego wpływu na reprodukcję nie wskazują na zwiększone ryzyko wad wrodzonych, jednak antyandrogenne działanie u potomstwa szczurów wzbudziło obawy dotyczące niekorzystnego wpływu na rozwój męskich narządów płciowych. Nie ma potwierdzenia odnośnie tych potencjalnych działań niepożądanych u ludzi.
Rdzeń tabletki: Laktoza jednowodna Skrobia żelowana kukurydziana Wapnia wodorofosforan bezwodny Powidon K25 Olejek eteryczny miętowy Talk Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka: Hypromeloza 6 mPa∙s Makrogol 400 Tytanu dwutlenek
Nie dotyczy.
Blister: 3 lata Butelka HDPE: 24 miesiące Po pierwszym otwarciu butelki: 3 miesiące
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Tabletki dostępne są w blistrach PVC/Aluminium lub butelki HDPE zapakowanych w tekturowe pudełka. Dostępne wielkości opakowań: Blistry: 20, 28, 30, 50, 60, 90 lub 100 tabletek powlekanych. Butelka HDPE: 250, 500 lub 1000 tabletek powlekanych (opakowania szpitalne lub do dozowania dawki).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa
23217-23219
23.05.2016
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane Ismian, 50 mg, tabletki powlekane Ismian, 100 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg spironolaktonu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 75 mg laktozy jednowodnej.
Ismian, 50 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg spironolaktonu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 150 mg laktozy jednowodnej.
Ismian, 100 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg spironolaktonu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 300 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Ismian, 25 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 8,1 mm z nadrukiem „AD” po jednej stronie.
Ismian, 50 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 10,1 mm, z nadrukiem „AE” po jednej stronie.
Ismian, 100 mg, tabletki powlekane: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o średnicy około 11,2 mm, z nadrukiem „AF” po jednej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
• Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca • Ciężka niewydolność serca (NYHA III-IV) • Jako środek wspomagający w leczeniu opornego nadciśnienia tętniczego • Zespół nerczycowy • Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękami • Diagnostyka i leczenie hiperaldosteronizmu pierwotnego (zespół Conna)
Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod kontrolą lekarza pediatry. Dane dotyczące stosowania w pediatrii są ograniczone (patrz punkt 5.1 i 5.2).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli Dawka powinna być ustalana indywidualnie w zależności od stanu pacjenta oraz wymaganego poziomu diurezy. Dawka do 100 mg na dobę może być podawana jednorazowo lub w dawkach podzielonych.
Obrzęk związany z zastoinową niewydolnością serca W leczeniu obrzęków zaleca się dawkę początkową spironolaktonu wynoszącą 100 mg, podawaną jednorazowo lub w dawkach podzielonych; dawka początkowa może jednak wahać się od 25 do 200 mg na dobę. Dawka podtrzymująca należy ustalić indywidualnie.
Ciężka niewydolność serca (klasa NYHA III-IV) Leczenie w skojarzeniu z terapią standardową należy rozpoczynać od dawki 25 mg spironolaktonu raz na dobę, jeśli stężenie potasu w surowicy wynosi ≤ 5,0 mEq/l, a stężenie kreatyniny w surowicy wynosi ≤ 2,5 mg /dl (221 μmol/l). U pacjentów, którzy tolerują dawkę 25 mg raz na dobę, można zwiększyć dawkę do 50 mg raz na dobę, jeśli jest to wskazane klinicznie. U pacjentów, którzy nie tolerują 25 mg raz na dobę można zmniejszyć dawkę do 25 mg co drugi dzień. W celu uzyskania informacji dotyczących kontrolowania stężenia potasu i kreatyniny w surowicy - patrz punkt 4.4
Oporne nadciśnienie tętnicze Dawka początkowa spironolaktonu powinna wynosić 25 mg na dobę, jednorazowo; należy ustalić najmniejszą skuteczną dawkę i stopniowo zwiększać ją do dawki 100 mg na dobę lub większej.
Zespół nerczycowy Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 100-200/dobę. Spironolakton nie wykazuje działania przeciwzapalnego oraz nie wpływa na podstawowy proces chorobowy. Jest zalecany tylko wtedy, gdy monoterapia glikokortykosteroidami jest nieskuteczna.
Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękami Dawka początkowa wynosi 100-200 mg na dobę, w oparciu o stosunek Na+/ K+. Jeśli odpowiedź na dawkę spironolaktonu 200 mg w ciągu pierwszych dwóch tygodni nie jest wystarczająca dodawany jest furosemid, a w razie konieczności dawka spironolaktonu jest stopniowo zwiększana do 400 mg na dobę. Dawkę podtrzymującą należy ustalać indywidualnie.
Diagnostyka i leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu Przy podejrzeniu hiperaldosteronizmu pierwotnego, spironolakton podawany jest w dawce 100 - 150 mg lub do 400 mg na dobę. Gwałtowne wystąpienie silnego działania moczopędnego i przeciwnadciśnieniowego stanowi wyraźny objaw podwyższonej produkcji aldosteronu. W takim przypadku podaje się 100 - 150 mg na dobę przez 3 - 5 tygodni przed zabiegiem. Jeśli zabieg chirurgiczny nie jest przewidziany, taka dawka jest często wystarczająca do utrzymania prawidłowego ciśnienia krwi i stężenia potasu. W wyjątkowych przypadkach konieczne są większe dawki, jednakże należy ustalić najmniejszą możliwą dawkę.
Dzieci i młodzież Początkowa dawka dobowa spironolaktonu powinna wynosić 1-3 mg/kg mc. w dawkach podzielonych. Dawkowanie należy dostosować na podstawie odpowiedzi i tolerancji (patrz punkt 4.3 i 4.4). Tabletka może być rozdrobniona lub rozgnieciona, a następnie rozpuszczona w wodzie, co ułatwia przyjęcie. Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod kontrolą lekarza pediatry. Dane dotyczące stosowania w pediatrii są ograniczone (patrz punkt 5.1 i 5.2).
Osoby w podeszłym wieku Zaleca się rozpoczynanie leczenia od możliwie najmniejszej dawki, a następnie stopniowe zwiększanie do uzyskania optymalnego działania. Należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku zaburzeń czynności nerek.
Sposób podawania Tabletki należy przyjmować z posiłkiem. Dawki dobowe większe niż 100 mg należy podawać w kilku dawkach podzielonych.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną/substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Ciężka niewydolność nerek (eGFR < 30 ml/min./1,73 m 2 ), ostra lub postępująca choroba nerek (z towarzyszącym bezmoczem lub bez) • Hiponatremia • Hiperkaliemia (stężenie potasu w surowicy > 5,0 mmol/l) stwierdzona wyjściowo • Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas (w tym eplerenonu), suplementów potasu lub podwójnej blokady układu RAA z zastosowaniem leczenia skojarzonego inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonisty receptora angiotensyny (ARB).
Spironolakton jest przeciwwskazany u dzieci z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Równowaga wodno-elektrolitowa Podczas długotrwałego leczenia spironolaktonem należy regularnie kontrolować gospodarkę wodno- elektrolitową, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Nie zaleca się podawania spironolaktonu, jeśli stężenie potasu w osoczu jest podwyższone, a przeciwwskazane w ciężkiej niewydolności nerek (patrz punkt 4.3). Podczas leczenia spironolaktonem może wystąpić ciężka hiperkaliemia, która może doprowadzić do zatrzymania akcji serca (czasami zakończonego zgonem) u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy przyjmują jednocześnie suplementy potasu.
Hiperkaliemii mogą towarzyszyć parestezje, osłabienie, łagodny paraliż lub skurcze mięśni, toteż klinicznie trudno ją odróżnić od hipokaliemii. Zmiany w EKG mogą być pierwszym objawem zaburzeń gospodarki potasowej, chociaż hiperkaliemii nie zawsze towarzyszy nieprawidłowy zapis EKG.
Połączenie z silnymi diuretykami oszczędzającymi potas, takimi jak triamteren i amiloryd jest przeciwwskazane w celu zapobieżenia hiperkaliemii; należy unikać podawania dodatkowego potasu.
Zaburzenia czynności nerek Stężenie potasu należy regularnie kontrolować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym z mikroalbuminurią cukrzycową. Ryzyko hiperkaliemii wzrasta wraz ze zmniejszaniem się czynności nerek. Dlatego podczas leczenia tych pacjentów należy zachować ostrożność.
Ciężka niewydolność wątroby Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami wątroby ze względu na ryzyko śpiączki wątrobowej.
Działanie rakotwórcze Badania na zwierzętach wykazały, że duże dawki i długotrwałe stosowanie spironolaktonu stymuluje rozwój guzów. Znaczenie tych danych w odniesieniu do zastosowania klinicznego nie jest jasne. Jednak przed rozpoczęciem długotrwałego stosowania spironolaktonu u młodych pacjentów należy rozważyć korzyści płynące z leczenia względem możliwości długoterminowych szkodliwych działań.
Laktoza Lek zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego leku.
Dzieci i młodzież Leki moczopędne oszczędzające potas należy stosować ostrożnie u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym oraz łagodnymi zaburzeniami czynności nerek ze względu na ryzyko hiperkaliemii. (Spironolakton jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych mogących powodować hiperkaliemię ze spironolaktonem może doprowadzić do ciężkiej hiperkaliemii.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje wpływające na spironolakton
Połączenia powodujące hiperkaliemię Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas (w tym eplerenonu), suplementów potasu lub podwójnej blokady układu RAA z zastosowaniem leczenia skojarzonego inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonistą receptora angiotensyny (ARB) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko hiperkaliemii (patrz punkt 4.3).
Stosowaniu inhibitorów ACE w połączeniu ze spironolaktonem może towarzyszyć hiperkaliemia, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednoczesne stosowanie wymaga starannego dawkowania i dokładnej kontroli równowagi elektrolitowej.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania spironolaktonu i cyklosporyny, ponieważ oba leki zwiększają stężenie potasu w surowicy oraz ryzyko wystąpienia ciężkich, zagrażających życiu interakcji.
Heparyna, heparyna drobnocząsteczkowa Jednoczesne stosowanie spironolaktonu z heparyną lub heparyną drobnocząsteczkową może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii. Zwiększoną diurezę obserwowano podczas jednoczesnego stosowania spironolaktonu i heparyny.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne Kwas acetylosalicylowy i indometacyna mogą osłabiać działanie moczopędne spironolaktonu ze względu na hamowanie wewnątrznerkowej syntezy prostaglandyn. Hiperkaliemia jest związana ze stosowaniem indometacyny w połączeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas.
Interakcje wpływające na inne produkty lecznicze
Leki przeciwzakrzepowe Spironolakton zmniejsza działanie leków przeciwzakrzepowych.
Noradrenalina Spironolakton zmniejsza obkurczające naczynia działanie noradrenaliny.
Leki przeciwnadciśnieniowe Spironolakton może nasilać działanie leków przeciwnadciśnieniowych. W przypadku włączenia spironolaktonu dawki tych leków, a w szczególności leków blokujących zwoje nerwowe, można często zmniejszyć o połowę.
Lit Leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu i zwiększają ryzyko toksyczności litu.
Digoksyna Wykazano, że spironolakton wydłuża okres półtrwania digoksyny. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy oraz działania toksycznego glikozydów naparstnicy.
Alkohol, barbiturany i narkotyki Może wystąpić nasilenie hipotonii ortostatycznej.
Cholestyramina Kwasica metaboliczna hiperchloremiczna, często związana z hiperkaliemią, występowała u pacjentów otrzymujących spironolakton jednocześnie z cholestyraminą.
Kortykosteroidy, ACTH Może wystąpić nasilenie niedoboru elektrolitów, szczególnie hipokaliemia.
Inne rodzaje interakcji
Chlorek amonu Kwasica metaboliczna hiperchloremiczna, często związana z hiperkaliemią, występowała u pacjentów otrzymujących spironolakton jednocześnie z chlorkiem amonu (obecnym np. w wyrobach z lukrecji).
Stężenie kortyzonu w osoczu Spironolakton zaburza oznaczanie stężenia kortyzonu w osoczu przy użyciu metody fluorymetrycznej (Mattingly).
Oprócz innych produktów leczniczych, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię, trimetoprim z sulfametoksazolem (kotrimoksazol) stosowany równocześnie ze spironolaktonem może powodować istotną klinicznie hiperkaliemię.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Istnieją bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania spironolaktonu u kobiet w ciąży. Badania eksperymentalne na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję, związany z antyandrogennym działaniem spironolaktonu (patrz punkt 5.3). Nie należy stosować spironolaktonu w czasie ciąży. Diuretyki mogą powodować zmniejszenie perfuzji łożyska, a tym samym zaburzenie wzrostu wewnątrzmacicznego i dlatego nie są zalecane w standardowym leczeniu nadciśnienia i obrzęków podczas ciąży.
Karmienie piersią Kanrenon, główny aktywny metabolit spironolaktonu, występuje w niewielkich ilościach w mleku kobiet. Nie należy stosować spironolaktonu w okresie karmienia piersią. Przy podejmowaniu decyzji odnośnie przerwania karmienia piersią lub przerwania/powstrzymania się od stosowania spironolaktonu, należy wziąć pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla kobiety.
Płodność Spironolakton może powodować impotencję i zaburzenia miesiączkowania (patrz punkt 4.8).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie ma danych dotyczących zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych. Mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, dezorientacja i ból głowy. Możliwość wystąpienia tych działań niepożądanych należy wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane zależą od dawki i czasu trwania leczenia. Najczęstsze działania niepożądane to hiperkaliemia (9%), zaburzenia układu rozrodczego i piersi, w tym ginekomastia, które zgłaszano u 13% pacjentów przy dawce mniejszej niż 100 mg). Ginekomastia wydaje się być związana zarówno z wielkością dawki jak i czasem trwania leczenia i zazwyczaj jest odwracalna po zaprzestaniu leczenia. Inne bardzo częste działania niepożądane to bóle głowy, zaburzenia dotyczące układu pokarmowego, biegunka, zmęczenie i senność.
Poniższe działania niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie z częstością występowania: bardzo często ( 1/10), często ( 1/100, <1/10) niezbyt często (1/1000, <1/100), rzadko ( 1/10 000, <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Bardzo rzadko: rak piersi
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko: trombocytopenia, eozynofilia, leukopenia (w tym agranulocytoza)
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: wyprysk (reakcja alergiczna typu 1), nadwrażliwość
Zaburzenia endokrynologiczne Częstość nieznana: niewielkie działanie androgenne, w tym nadmierne owłosienie
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo często: hiperkaliemia u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy jednocześnie przyjmują suplementy potasu (patrz punkt 4.4) Często: hiponatremia (w szczególności podczas skojarzonej intensywnej terapii przy użyciu diuretyków tiazydowych), hiperkaliemia (1) u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, (2) u pacjentów otrzymujących leczenie inhibitorami ACE lub chlorkiem potasu, (3) u pacjentów w podeszłym wieku oraz (4) u pacjentów z cukrzycą Niezbyt często: kwasica u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Rzadko: niedostateczna ilość płynu w tkankach (odwodnienie), porfiria, przejściowe zwiększenie stężenia azotu we krwi i moczu, hiperurykemia (może prowadzić do dny moczanowej u predysponowanych pacjentów) Częstość nieznana: odwracalna hiperchloremiczna kwasica metaboliczna, zwykle z towarzyszącą hiperkaliemią, występowała u niektórych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby, nawet wówczas, gdy czynność nerek była prawidłowa.
Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: splątanie
Zaburzenia układ nerwowego Bardzo często: bóle głowy Często: osłabienie, ospałość u pacjentów z marskością wątroby, uczucie mrowienia (parestezje) Rzadko: paraliż, paraplegia kończyn z powodu hiperkaliemii Częstość nieznana: zawroty głowy, ataksja
Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko: zapalenie ściany naczyń (zapalenie naczyń) Częstość nieznana: łagodne niedociśnienie
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: niestrawność, biegunka Często: nudności, wymioty Bardzo rzadko: zapalenie żołądka, wrzody żołądka, krwawienie z jelit, skurcze
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka, pokrzywka, rumień, ostuda, świąd, osutka Bardzo rzadko: łysienie, wyprysk, rumień obrączkowaty odśrodkowy, nadmierne owłosienie Częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. drug rash with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS), pemfigoid
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: skurcze mięśni, skurcze mięśni nóg Bardzo rzadko: toczeń rumieniowaty układowy (ang. systemic lupus erythematosus, SLE), osteomalacja
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: podwyższone stężenie kreatyniny w surowicy Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często: Mężczyźni: zmniejszone libido, zaburzenia erekcji, impotencja, powiększenie gruczołów piersiowych (ginekomastia); Kobiety: Zaburzenia piersi, tkliwość piersi, zaburzenia miesiączkowania, obniżenie głosu (w wielu przypadkach nieodwracalne) Często: Kobiety: zmiany wydzieliny pochwowej, zmniejszone libido, brak miesiączki, krwawienie po menopauzie
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: zmęczenie, senność Często: złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie może objawiać się w postaci nudności i wymiotów oraz (rzadziej) senności, splątania, wysypki skórnej lub biegunki. Ponadto, podczas stosowania bardzo dużych dawek (450 mg/dobę) może występować niepłodność. Może wystąpić hiponatremia lub hiperkaliemia, jednakże jest mało prawdopodobne, aby działania te były związane z ostrym przedawkowaniem. Objawy hiperkaliemii mogą obejmować parestezje, osłabienie, porażenie wiotkie lub skurcze mięśni i mogą być klinicznie trudne do odróżnienia od hipokaliemii. Zmiany elektrokardiograficzne są najwcześniejszymi swoistymi objawami zaburzeń gospodarki potasowej. Nie ma swoistego antidotum. Po odstawieniu leku można oczekiwać poprawy.
Jeśli występują zaburzenia równowagi elektrolitowej i odwodnienie, leczenie ma charakter objawowy i podtrzymujący; może być wskazana wymiana płynów i elektrolitów. W przypadku hiperkaliemii wskazane jest zmniejszenie spożycia potasu, podanie leków moczopędnych powodujących wydalanie potasu, dożylne podanie glukozy z regularnym dawkowaniem insuliny lub doustne stosowanie żywic jonowymiennych.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: układ krążenia, leki moczopędne, leki moczopędne oszczędzające potas, antagoniści aldosteronu.
Kod ATC: C 03 DA 01
Spironolakton wpływa nerki i nadnercza (jako antagonista aldosteronu w kanalikach nerkowych i jako inhibitor syntezy aldosteronu w dużych stężeniach). Spironolakton stymuluje diurezę u pacjentów z obrzękami lub wodobrzuszem poprzez zwiększenie wydalania sodu w moczu. Utrata potasu spowodowana przez diuretyki tiazydowe ulega zmniejszeniu. Spironolakton wykazuje stopniowe i długotrwałe działanie. Działanie przeciwnadciśnieniowe spironolaktonu jest oparte na utracie wody i soli.
Ciężka niewydolność serca: RALES Badanie RALES (ang. Randomized Aldactone Evaluation Study) było międzynarodowym, podwójnie zaślepionym badaniem z udziałem 1663 pacjentów z frakcją wyrzutową ≤ 35%, z niewydolnością serca klasy IV wg NYHA w ciągu 6 miesięcy i niewydolności serca III- IV w czasie randomizacji. Wszyscy pacjenci przyjmowali diuretyk pętlowy, 97% przyjmowało inhibitor ACE, a 78% stosowało digoksynę (w tym czasie prowadzenia badania beta-adrenolityki nie były powszechnie stosowane w leczeniu niewydolności serca; jedynie 15% pacjentów było leczonych beta-adrenolitykiem). Pacjenci z wyjściowym stężeniem kreatyniny w surowicy > 2,5 mg/dl lub z niedawnym zwiększeniem o 25%, lub z wyjściowym stężeniem potasu w surowicy > 5,0 mEq/l zostali wykluczeni. Chorych randomizowano w stosunku 1: 1 do grupy otrzymującej spironolakton 25 mg doustnie raz na dobę lub placebo. U pacjentów, którzy tolerowali 25 mg raz na dobę zwiększano dawkę do 50 mg raz na dobę, jeśli było to wskazane klinicznie. U pacjentów, którzy nie tolerowali 25 mg raz na dobę zmniejszano dawkę do 25 mg co drugi dzień. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania RALES był czas do wystąpienia zgonu z jakiejkolwiek przyczyny. Badanie RALES zostało ukończone wcześniej, po średnim okresie obserwacji wynoszącym 24 miesiące, z uwagi na znaczne korzyści odnośnie śmiertelności stwierdzone podczas zaplanowanej analizy okresowej. Spironolakton zmniejszał ryzyko zgonu w porównaniu z placebo (śmiertelność w grupie otrzymującej spironolakton 284/841 (35%); w grupie placebo 386/822 (46%), zmniejszenie ryzyka o 30%; 95% przedział ufności 18% do 40%; p < 0,001). Spironolakton również znacznie zmniejszał ryzyko zgonu sercowego, głównie nagłej śmierci i śmierci wskutek postępującej niewydolności serca oraz ryzyko hospitalizacji z przyczyn sercowych.
Dzieci i młodzież Brak jest istotnych informacji z badań klinicznych nad stosowaniem spironolaktonu u dzieci. Wynika to z kilku czynników: niewielu badań w populacji pediatrycznej, stosowania spironolaktonu w połączeniu z innymi czynnikami, małej liczby pacjentów ocenianych w każdym badaniu oraz badania różnych wskazań. Zalecane dawkowanie u dzieci i młodzieży opiera się na doświadczeniach klinicznych i analizach przypadków udokumentowanych w literaturze naukowej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Około 70% spironolaktonu ulega wchłonięciu po podaniu doustnym. Biodostępność spironolaktonu można zwiększyć, jeśli jest on przyjmowany z pokarmem. Znaczenie kliniczne tego zjawiska nie jest jednak do końca jasne. Po podaniu 100 mg spironolaktonu codziennie przez 15 dni zdrowym ochotnikom nie będącym na czczo, czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu (t max ), maksymalne stężenie w osoczu (C max ) i okres półtrwania (t 1/2 ) spironolaktonu wynosiły odpowiednio: 2,6 godz., 80 ng/ml i około 1,4 godz. W przypadku metabolitów, tj. 7-α-tiometylo- spironolaktonu i kanrenonu, wartości te wynosiły odpowiednio: t max
max
ng/ml oraz t 1/2 13,8 i 16,5 godz.
Dystrybucja Zarówno spironolakton jak i kanrenon wiążą się z białkami osocza w ponad 90%.
Metabolizm Spironolakton jest metabolizowany do czynnych metabolitów: tiometylospironolaktonu i kanrenonu.
Wydalanie Okres półtrwania spironolaktonu w osoczu wynosi około 1,5 godziny, 7-α-tiometylospironolaktonu około 9-12 godzin, a kanrenonu 10-35 godzin. Wydalanie metabolitów odbywa się głównie z moczem, a w drugiej kolejności z żółcią w kale. Wpływ na nerki pojedynczej dawki spironolaktonu osiąga swój szczyt po 7 godzinach, a działanie utrzymuje się przez co najmniej 24 godziny.
Dzieci i młodzież Nie ma danych farmakokinetycznych dotyczących stosowania u dzieci i młodzieży. Zalecane dawkowanie u dzieci i młodzieży opiera się na doświadczeniach klinicznych i analizach przypadków udokumentowanych w literaturze naukowej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne nie wnoszą istotnych informacji do tych wspomnianych w innych częściach niniejszej ChPL.
Wykazano, że spironolakton powoduje rozwój nowotworów u szczurów przy podawaniu w dużych dawkach w ciągu długiego okresu. Znaczenie tych obserwacji w odniesieniu do stosowania klinicznego nie jest znane.
Badania dotyczące toksycznego wpływu na reprodukcję nie wskazują na zwiększone ryzyko wad wrodzonych, jednak antyandrogenne działanie u potomstwa szczurów wzbudziło obawy dotyczące niekorzystnego wpływu na rozwój męskich narządów płciowych. Nie ma potwierdzenia odnośnie tych potencjalnych działań niepożądanych u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki: Laktoza jednowodna Skrobia żelowana kukurydziana Wapnia wodorofosforan bezwodny Powidon K25 Olejek eteryczny miętowy Talk Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka: Hypromeloza 6 mPa∙s Makrogol 400 Tytanu dwutlenek
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Blister: 3 lata Butelka HDPE: 24 miesiące Po pierwszym otwarciu butelki: 3 miesiące
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki dostępne są w blistrach PVC/Aluminium lub butelki HDPE zapakowanych w tekturowe pudełka. Dostępne wielkości opakowań: Blistry: 20, 28, 30, 50, 60, 90 lub 100 tabletek powlekanych. Butelka HDPE: 250, 500 lub 1000 tabletek powlekanych (opakowania szpitalne lub do dozowania dawki).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego do stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAccord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
23217-23219
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA23.05.2016