InfectoFos
Fosfomycinum
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji 40 mg/ml | Fosfomycinum
Infectopharm Arzneimittel und Consilium GmbH, Niemcy
Ulotka
pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 1 ULOTKA DOŁĄCZONA DO OPAKOWANIA: INFORMACJA DLA UŻYTKOWNIKA InfectoFos, 40 mg/ml,proszek do sporządzania roztworu do infuzji Fosfomycinum Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek InfectoFos i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku InfectoFos
3. Jak stosować lek InfectoFos
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek InfectoFos
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1.Co to jest lek InfectoFos i w jakim celu się go stosuje Lek InfectoFos zawiera substancję czynną fosfomycynę. Należy ona do grupy leków zwanych antybiotykami. Jej działanie polega na zabijaniu drobnoustrojów (bakterii) wywołujących ciężkie choroby zakaźne. Lekarz zdecydował się podać lek InfectoFos, aby pomóc organizmowi pacjenta zwalczyć zakażenie Zastosowanie skutecznego leczenia choroby występującej u pacjenta ma duże znaczenie. Lek InfectoFos stosuje się u osób dorosłych, młodzieży i dzieci w celu leczenia zakażeń bakteryjnych: dróg moczowych; serca – zwanych czasami zapaleniem wsierdzia; kości i stawów; płuc – zwanych zapaleniem płuc; skóry i tkanki podskórnej; ośrodkowego układu nerwowego; jamy brzusznej; krwi, gdy są wywołane przez czynniki wymienione powyżej. 2.Informacje ważne przed zastosowaniem leku InfectoFos Kiedy nie stosować lekuInfectoFos pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 2 jeśli pacjent ma uczulenie na fosfomycynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku InfectoFos należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli u pacjenta występują: problemy z sercem (niewydolność serca), szczególnie w przypadku stosowania glikozydów naparstnicy (z uwagi na możliwą hipokaliemię); wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie); określone zaburzenia układu wewnątrzwydzielniczego (hiperaldosteronizm); wysokie stężenie sodu we krwi (hipernatremia); gromadzenie się płynu w płucach (obrzęk płuc); problemy z nerkami. W takim przypadku może być konieczna zmiana dawki przez lekarza (patrz punkt 3 tej ulotki); wcześniejsze występowanie biegunki po przyjęciu albo podaniu innych antybiotyków. Kwestie, które należy wziąć pod uwagę Lek InfectoFos może powodować ciężkie działania niepożądane. Mogą one obejmować reakcje alergiczne, stany zapalne jelita grubego i obniżenie liczby krwinek białych. Podczas przyjmowania leku należy zwracać uwagę na określone objawy, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia problemów. Patrz „Ciężkie działania niepożądane” w punkcie 4. Lek InfectoFos a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. leki przeciwzakrzepowe, z uwagi na to, że fosfomycyna i inne antybiotyki mogą wpłynąć na ich zdolność zapobiegania powstawaniu skrzepów. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Fosfomycyna może przedostać się do organizmu dziecka w macicy albo przez mleko matki. Lekarz poda ten lek pacjentce w ciąży albo karmiącej piersią wyłącznie jeżeli będzie to jednoznacznie konieczne. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podanie leku InfectoFos może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych takich jak splątanie czy astenia. Jeżeli wystąpią takie działania niepożądane, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Ważne informacje o niektórych składnikach leku InfectoFos Lek ten zawiera 14 mmol (320 mg) sodu na 1 g fosfomycyny. Odpowiada to 16% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Jedna butelka z 2 g fosfomycyny zawiera pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 3 butelka z 8 g fosfomycyny zawiera 111 mmol (2560 mg) sodu. Należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Podczas leczenia tym lekiem należy przestrzegać diety niskosodowej w celu zmniejszenia spożycia sodu. 3.Jak stosować lek InfectoFos Lek InfectoFos jest podawany pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę dożylnie (w postaci kroplówki dożylnej). Dawkowanie Wielkość i częstość podawania dawek zależy od: rodzaju i nasilenia zakażenia, czynności nerek. U dzieci dawkowanie zależy również od: masy ciała dziecka, wieku dziecka. W przypadku problemów z nerkami albo konieczności przeprowadzenia dializy, lekarz może musieć zmniejszyć dawkę leku. Sposób i droga podania Podanie dożylne. Lek InfectoFos jest podawany pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę dożylnie (w postaci kroplówki dożylnej). Infuzja trwa na ogół 15–60 minut, w zależności od dawki. Lek podawany jest zazwyczaj dwa, trzy albo cztery razy na dobę. Czas trwania leczenia Lekarz zdecyduje, jak długo powinno potrwać leczenie, w zależności od tego, jak szybko poprawi się stan zdrowia pacjenta. Podczas leczenia zakażeń bakteryjnych ważne jest ukończenie pełnego cyklu leczenia. Nawet po ustąpieniu gorączki i złagodzeniu objawów należy kontynuować leczenie przez kolejnych kilka dni. W przypadku niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia kości, może być wymagany nawet dłuższy okres leczenia po ustąpieniu objawów. Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku InfectoFos Jest mało prawdopodobne, że lekarz albo pielęgniarka podadzą pacjentowi zbyt dużą dawkę leku. Jeżeli pacjent uważa, że podano mu zbyt dużą dawkę leku, powinien natychmiast ich o to zapytać. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. 4.Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 4 Ciężkie działania niepożądane W przypadku zaobserwowania któregokolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych należy niezwłocznie powiadomić lekarza – może być konieczne pilne podjęcie leczenia: Objawy ciężkiej reakcji alergicznej (bardzo rzadko: może dotyczyć maksymalnie jednej na nagle świszczący oddech, zawroty głowy, obrzęk powiek, twarzy, ust albo języka, wysypkę albo świąd. Ciężka i utrzymująca się biegunka, której może towarzyszyć ból brzucha albo gorączka (częstość nieznana). Może być to objaw przedmiotowy ciężkiego zapalenia jelit. Nie wolno przyjmować leków przeciwbiegunkowych, które zmniejszają perystaltykę jelit (leków antyperystaltycznych). Zażółcenie skóry i białkówek oczu (żółtaczka, częstość nieznana). Może być to wczesny objaw przedmiotowy problemów z wątrobą. Splątanie, skurcze mięśniowe albo nieprawidłowy rytm serca. Może być to spowodowane podwyższonym stężeniem sodu albo obniżonym stężeniem potasu we krwi (często: mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 10 osób). W wypadku zaobserwowania któregokolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem albo pielęgniarką: Ból, pieczenie, zaczerwienienie albo obrzęk wzdłuż żyły, do której podaje się infuzję tego leku (często: mogą dotyczyć maksymalnie jednej na 10 osób). Częstsze niż zwykle występowanie krwawień, zasinień albo zakażeń. Może być to spowodowane przez obniżoną liczbę krwinek białych albo płytek krwi (częstość nieznana). Inne działania niepożądane mogą obejmować: Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 osoby na 10) Zaburzenia odczuwania smaku Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć maksymalnie 1 osoby na 100) Nudności, wymioty albo biegunka o łagodnym nasileniu Ból głowy Wysokie stężenie enzymów wątrobowych we krwi, potencjalnie związanych z problemami z wątrobą Wysypka Osłabienie Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Problemy z wątrobą (zapalenie wątroby) Świąd, pokrzywka Zgłaszanie działań niepożądanych pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 5 Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5.Jak przechowywać lek InfectoFos Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i etykiecie po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Po zmieszaniu z rozpuszczalnikiem lek ten należy natychmiast użyć lub przechowywać w lodówce (w temperaturze 28°C), chroniąc przed światłem, przez okres do 24 godzin. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6.Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek InfectoFos Substancją czynną leku jest fosfomycyna. Każdy ml roztworu do infuzji zawiera 40 mg fosfomycyny. Każda butelka leku InfectoFos 2 g z 2,69 g proszku do sporządzania roztworu w 50 ml rozpuszczalnika zawiera 2,64 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 2 g fosfomycyny i 0,64 g sodu. Każda butelka leku InfectoFos 4 g z 5,38 g proszku do sporządzania roztworu w 100 ml rozpuszczalnika zawiera 5,28 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 4 g fosfomycyny i 1,28 g sodu. Każda butelka leku InfectoFos 8 g z 10,76 g proszku do sporządzania roztworu w 200 ml rozpuszczalnika zawiera 10,56 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 8 g fosfomycyny i 2,56 g sodu. Pozostały składnik to kwas bursztynowy. Jak wygląda lek InfectoFos i co zawiera opakowanie Lek ten jest białym lub kremowym proszkiem do sporządzania roztworu do infuzji. Roztwór do infuzji jest przezroczysty i bezbarwny lub lekko żółtawy. Jest zapakowany w butelki z bezbarwnego szkła (typu I) z korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem typupull-off. Dostępne są trzy wielkości fiolek: butelki zawierające 2 g fosfomycyny, każde opakowanie zawiera 10 butelek, pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 6 butelki zawierające 4 g fosfomycyny, każde opakowanie zawiera 10 butelek, butelki zawierające 8 g fosfomycyny, każde opakowanie zawiera 1 lub 10 butelek. Podmiot odpowiedzialny i wytwórca InfectoPharm Arzneimittel und Consilium GmbH Von-Humboldt-Str. 1 Niemcy Przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego: Zakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A. ul. Pelplińska 19 83-200 Starogard Gdański Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Wielka Brytania (Irlandia Północna): Fomicyt 40 mg/ml Powder for solution for infusion Włochy:InfectoFos Polska:InfectoFos, 40 mg/ml, proszek do sporządzania roztworu do infuzji Irlandia:Fomicyt 40 mg/ml Powder for solution for infusion Holandia:Fomicyt 40 mg/ml Poeder voor oplossing voor infusie Grecja:Fomicyt 40 mg/ml Κόνις για διάλυμα προς έγχυση Chorwacja:Fomicyt 40 mg/ml prašak za otopinu za infuziju Dania/Finlandia/Norwegia/Szwecja:Fosfomycin Infectopharm Austria:Fomicyt 40 mg/ml Pulver zur Herstellung einer Infusionslösung Belgia:Fomicyt 40 mg/ml poeder voor oplossing voor infusie/ Fomicyt 40 mg/ml Poudre pour solution pour perfusion/ Fomicyt 40 mg/ml Pulver zur Herstellung einer Infusionslösung Republika Czeska:Fomicyt Węgry:Fomicyt 40 mg/ml por oldatos infúzióhoz Rumunia:Fomicyt 40 mg/ml pulbere pentru soluție perfuzabilă Słowacja:Fomicyt Data ostatniej aktualizacji ulotki: grudzień 2022. __________________________________________________________________________________ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia: Produkt InfectoFos 40 mg/ml proszek do sporządzania roztworu do infuzji jest przeznaczony do jednorazowego użycia. Niewykorzystany roztwór należy usunąć. Przygotowanie roztworu do infuzji Produkt leczniczy InfectoFos należy rozpuścić i rozcieńczyć przed podawanie. Jako rozpuszczalnik do rozpuszczenia i rozcieńczenia można stosować wodę do wstrzykiwań i 5 % roztwór glukozy do infuzji (50 mg/ml) lub 10% roztwór glukozy do infuzji (100 mg/ml). Nie wolno używać rozpuszczalników zawierających chlorek sodu. Rozpuszczenie Wstrząsnąć fiolkę przed rozpuszczeniem, aby rozluźnić proszek. Rozpuścić zawartość fiolki 2 g lub 4 g z 20 ml, a zawartość fiolki 8 g z 40 ml rozpuszczalnika. W celu rozpuszczenia silnie wstrząsnąć. Podczas rozpuszczania proszku następuje niewielkie podwyższenie temperatury. Uwaga:Ten pośredni roztwór nie jest przeznaczony do bezpośredniej infuzji. Pobrać cały roztwór z oryginalnej fiolki. Przenieść pobrany roztwór do worka infuzyjnego lub innego odpowiedniego pojemnika do infuzji w celu dalszego rozcieńczenia, jak podano poniżej. pal-fosfomycin13421000-pl-16-0 7 Rozcieńczenie Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 2 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe30 ml rozpuszczalnika. Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 4 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe80 ml rozpuszczalnika. Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 8 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Wartość przesunięcia Wartości przesunięcia dla roztworów to 1 ml w przypadku wielkości opakowania 2 g, 2 ml w przypadku wielkości opakowania 4 g i 4 ml w przypadku wielkości opakowania 8 g. Objętości te odpowiadają zwiększeniu objętości o 2%. Należy to uwzględnić w przypadku nieużywania całej objętości gotowego rozcieńczonego roztworu. Sposób podawania Lek InfectoFos jest przeznaczony do podania dożylnego. Czas trwania infuzji powinien wynosić co najmniej 15 minut w przypadku opakowania wielkości 2 g, co najmniej 30 minut w przypadku opakowania wielkości 4 g oraz co najmniej 60 minut w przypadku opakowania wielkości 8 g. Ponieważ niezamierzone podanie dotętnicze produktów niezalecanych konkretnie do podania dotętniczego może wywołać szkodliwe skutki, bardzo ważne jest podawanie fosfomycyny wyłącznie dożylnie. Okres ważności roztworu do infuzji Wykazano chemiczną i fizyczną trwałość przygotowanego w warunkach aseptycznych gotowego rozcieńczonego roztworu przez 24 godziny w temperaturze 25°C w przypadku ochrony przed światłem. Z mikrobiologicznego punktu widzenia roztwór należy natychmiast użyć. Jeśli produkt nie był użyty natychmiast, użytkownik ponosi odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed użyciem, które prawidłowo nie powinny przekraczać 24 godziny w temperaturze 2-8°C, o ile roztwór przygotowano w kontrolowanych i potwierdzonych warunkach aseptycznych.Charakterystyka
spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO InfectoFos, 40 mg/ml, proszek do sporządzania roztworu do infuzji 2SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 40 mg fosfomycyny. Każda butelka z 2,69 g proszku zawiera 2,64 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 2 g fosfomycyny i 0,64 g sodu, w przypadku roztworu w 50 ml rozpuszczalnika. Każda butelka z 5,38 g proszku zawiera 5,28 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 4 g fosfomycyny i 1,28 g sodu, w przypadku roztworu w 100 ml rozpuszczalnika. Każda butelka z 10,76 g proszku zawiera 10,56 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 8 g fosfomycyny i 2,56 g sodu, w przypadku roztworu w 200 ml rozpuszczalnika. Wykaz wszystkich substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Proszek do sporządzania roztworu do infuzji. Biały lub kremowy proszek. 4SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1Wskazania do stosowania InfectoFos jest wskazany do stosowania we wszystkich grupach wiekowych w leczeniu poniższych zakażeń, jeżeli zostanie uznane, że stosowanie produktów przeciwbakteryjnych często zalecanych jako lek pierwszego rzutu jest nieodpowiednie (patrz punkty 4.2, 4.4 i 5.1): powikłane zakażenia dróg moczowych; infekcyjne zapalenie wsierdzia; zakażenia kości i stawów; szpitalne zapalenie płuc, w tym zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną; powikłane zakażenie skóry i tkanek miękkich; bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne; bakteriemia występująca w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń albo bakteriemia, w przypadku której podejrzewa się taki związek; Należy uwzględniać oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania produktów przeciwbakteryjnych. 4.2Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 2 Dawkę dobową fosfomycyny określa się na podstawie wskazania, stopnia nasilenia i miejsca zakażenia, wrażliwości patogenów na fosfomycynę i czynności nerek. U dzieci określa się ją również według wieku i masy ciała. Dorośli i młodzież (wiek ≥12 lat) (≥40 kg): Ogólne wytyczne dotyczące dawki u osób dorosłych i młodzieży z szacunkowym klirensem kreatyniny > 80 ml/min są następujące: Tabela 1 – dawkowanie u osób dorosłych i młodzieży z wartością klirensu kreatyniny > WskazanieDawka dobowa Powikłane zakażenie dróg moczowych12–24 a g w 2–3 dawkach podzielonych Infekcyjne zapalenie wsierdzia12–24 a
Zakażenia kości i stawów12–24 a
Szpitalne zapalenie płuc, w tym zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną 12–24 a
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 12–24 a
Bakteryjne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych 16–24 a
Powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne12–24 a
Bakteriemia występująca w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń albo bakteriemia, w przypadku której podejrzewa się taki związek 12–24 a
Poszczególne dawki nie mogą przekraczać 8 g. a
przypadku ciężkich zakażeń, co do których oczekuje się albo wiadomo, że zostały wywołane przez mniej wrażliwe bakterie. Dane dotyczące bezpieczeństwa, w szczególności w przypadku dawek przekraczających 16 g/dobę, są ograniczone. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku przepisywania takich dawek. Czas trwania leczenia Czas trwania leczenia powinien uwzględniać rodzaj zakażenia, stopień nasilenia zakażenia, a także odpowiedź kliniczną pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować dawki zalecane dla osób dorosłych. Zaleca się zachowanie ostrożności przy rozważaniu stosowania dawek zbliżonych do górnej granicy zalecanego zakresu (patrz również zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 3 Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z szacunkowym klirensem kreatyniny od 40 do 80 ml/min. Jednak w tych przypadkach należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku rozważania dawek zbliżonych do górnej granicy zalecanego zakresu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować dawkę fosfomycyny do stopnia zaburzenia czynności nerek. Dawkę należy dostosowywać w oparciu o wartości klirensu kreatyniny. W Tabeli 2 przedstawiono zalecany sposób dostosowania dawki u pacjentów z wartością CrCl poniżej 40 ml/min: Tabela 2 – Przedstawiono zalecany sposób dostosowania dawki u pacjentów z wartością CrCl poniżej 40 ml/min CL CR pacjenta CL CR pacjenta /CL CR prawidłowy Zalecana dawka dobowa a a
nerek pacjenta obliczona według wzoru Cockcrofta-Gaulta była prawidłowa. Pierwszą dawkę (dawkę nasycającą) należy zwiększyć o 100%, lecz nie może ona przekraczać Pacjenci poddawani terapii nerkozastępczej Pacjenci poddawani przewlekłym dializom przerywanym (co 48 godzin) powinni otrzymywać Fosfomycyna jest skutecznie eliminowana w trakcie ciągłej żylno-żylnej hemofiltracji (continuous veno-venous hemofiltration, CVVHF z postdylucją). W przypadku pacjentów poddawanych CVVHF z postdylucją nie jest wymagane dostosowywanie dawki (patrz punkt 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczne. Dzieci i młodzież Zalecenia dotyczące dawki opierają się na bardzo ograniczonych danych. Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku <12 lat (<40 kg) Dawkowanie fosfomycyny u dzieci powinno być oparte na wieku i masie ciała (m.c.): Tabela 3 – Dawkowanie u dzieci i noworodków Wiek/masa ciałaDawka dobowa spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 4 Wcześniaki (wiek a
podzielonych Noworodki (wiek a
podzielonych Niemowlęta w wieku 1–12 miesięcy (maksymalna m.c. do 10 kg) 200–300 b
dawkach podzielonych Niemowlęta i dzieci w wieku od 1 do ≤12 lat (m.c. od 10 do ≤40 kg) 200–400 b
podzielonych a
b
(takich jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), w szczególności jeżeli wiadomo albo podejrzewa się, że zostały one wywołane przez organizmy o umiarkowanej wrażliwości. Brak zaleceń dotyczących dawki u dzieci z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podawania InfectoFos jest przeznaczony do podania dożylnego. Czas trwania infuzji powinien wynosić co najmniej 15 minut w przypadku opakowania wielkości 2 g, co najmniej 30 minut w przypadku opakowania wielkości 4 g oraz co najmniej Ponieważ niezamierzone podanie dotętnicze produktów niezalecanych konkretnie do podania dotętniczego może wywołać szkodliwe skutki, bardzo ważne jest podawanie fosfomycyny wyłącznie dożylnie. Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6. 4.3Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 4.4Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Ryzyko selekcji w kierunku oporności i konieczność stosowania leczenia skojarzonego Stwierdzono, że fosfomycyna powoduje szybką selekcję mutantów opornych w warunkachin vitro. Ponadto w badaniach klinicznych powiązano stosowanie fosfomycyny podawanej dożylnie w monoterapii z selekcją oporności. Gdy tylko jest to możliwe, zaleca się podawanie fosfomycyny w ramach schematu skojarzonego leczenia przeciwbakteryjnego w celu zmniejszenia ryzyka selekcji w kierunku oporności. Ograniczenia dotyczące danych klinicznych Dane kliniczne na poparcie stosowania fosfomycyny podawanej dożylnie w leczeniu niektórych z wymienionych wskazań są ograniczone z powodu braku odpowiednich badań randomizowanych z grupą kontrolną. Ponadto stosowano różne schematy dawkowania, a dane z badań klinicznych nie przemawiają zdecydowanie za żadnym konkretnym schematem dawkowania dożylnego. Zaleca się wybieranie fosfomycyny w celu leczenia wymienionych spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 5 wskazań, wyłącznie jeżeli uznano, że zastosowanie produktów przeciwbakteryjnych często zalecanych do leczenia wstępnego jest nieodpowiednie. Reakcje nadwrażliwości Podczas leczenia fosfomycyną mogą wystąpić ciężkie, a czasami śmiertelne reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja i wstrząs anafilaktyczny (patrz punkty 4.3 i 4.8). W przypadku wystąpienia takich reakcji należy natychmiast przerwać leczenie fosfomycyną i podjąć odpowiednie działania doraźne. Biegunka wywołana przezClostridioides difficile Podczas stosowania fosfomycyny zgłaszano przypadki zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego wywołane przezClostridioides difficile o nasileniu od łagodnego do zagrażającego życiu (patrz punkt 4.8). W związku z tym ważne jest rozważenie tego rozpoznania u pacjentów, u których w trakcie podawania fosfomycyny albo po zakończeniu leczenia wystąpi biegunka. Należy rozważyć przerwanie leczenia fosfomycyną i zastosowanie odpowiedniego leczenia zakażeniaClostridioides difficile. Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę. Stężenia sodu i potasu oraz ryzyko przeładowania sodem Należy regularnie monitorować stężenia sodu u pacjentów przyjmujących fosfomycynę, szczególnie w przypadku długotrwałego leczenia. Ze względu na wysoką zawartość sodu (0,32 g) na gram fosfomycyny przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić ryzyko wystąpienia hipernatremii i przewodnienia, szczególnie u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie zastoinową niewydolnością serca albo z chorobami współistniejącymi, takimi jak zespół nerczycowy, marskość wątroby, nadciśnienie, hiperaldosteronizm, obrzęk płuc albo hipoalbuminemia, a także u noworodków, w przypadku których konieczne jest ograniczenie spożycia sodu. Podczas leczenia zalecana jest dieta niskosodowa. Można również rozważyć wydłużenie czasu trwania infuzji lub zmniejszenie pojedynczej dawki (i częstsze podawanie dawek). Fosfomycyna może spowodować obniżenie stężenia potasu w surowicy albo osoczu, zatem zawsze należy rozważyć suplementację potasu. Reakcje hematologiczne (w tym agranulocytoza) U pacjentów przyjmujących fosfomycynę drogą dożylną występowały reakcje hematologiczne, w tym neutropenia albo agranulocytoza (patrz punkt 4.8). Należy zatem monitorować liczbę leukocytów w regularnych odstępach czasu, a w przypadku wystąpienia takich reakcji należy rozpocząć odpowiednie leczenie. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować dawkę do stopnia niewydolności nerek (patrz punkt 4.2). Substancje pomocnicze sodu, co odpowiada 16% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Jedna butelka z 2 g fosfomycyny zawiera 28 mmol (640 mg) sodu, jedna butelka z 4.5Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 6 Szczególne obawy dotyczące zaburzenia równowagi INR: U pacjentów leczonych antybiotykami zgłaszano liczne przypadki zwiększonej aktywności doustnych leków przeciwzakrzepowych. Czynnikami ryzyka wydają się być stopień nasilenia zakażenia albo stanu zapalnego, wiek pacjenta i ogólny stan zdrowia. W tych okolicznościach trudno ustalić, w jakim stopniu samo zakażenie albo jego leczenie ma znaczenie dla zaburzenia równowagi INR. Jednak określone klasy antybiotyków mają większy wpływ, w szczególności: fluorochinolony, makrolidy, cykliny, kotrimoksazol i niektóre cefalosporyny. 4.6Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania fosfomycyny podawanej dożylnie u kobiet w ciąży. Fosfomycyna przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Nie należy zatem przepisywać fosfomycyny kobietom w ciąży, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. Karmienie piersią: Po podaniu fosfomycyny stwierdzano występowanie niewielkich jej ilości w mleku kobiecym. Dostępnych są niewiele informacji dotyczących stosowania fosfomycyny w trakcie karmienia piersią, dlatego też lek ten nie jest zalecany jako lek pierwszego wyboru w przypadku kobiety karmiącej piersią, szczególnie jeśli karmi ona piersią wcześniaka albo noworodka. Nie wykazano istnienia żadnego szczególnego zagrożenia dla dziecka karmionego piersią, jednak tak jak w przypadku każdego innego antybiotyku należy wziąć pod uwagę potencjalne ryzyko zmian we florze jelitowej niemowlęcia. Płodność: Nie są dostępne żadne dane dotyczące ludzi. Fosfomycyna podawana doustnie samcom i samicom szczurów w dawce wynoszącej maksymalnie 1000 mg/kg/dobę nie powodowała upośledzenia płodności (patrz punkt 5.3). 4.7Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie prowadzono konkretnych badań na ten temat, ale należy poinformować pacjentów, że zgłaszano przypadki splątania i osłabienia. Może to wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w przypadku niektórych pacjentów (patrz punkt 4.8). 4.8Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi występującymi podczas leczenia są rumieniowe wykwity skórne, zaburzenia równowagi jonowej (patrz punkt 4.4), reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia smaku i zaburzenia przewodu pokarmowego. Do innych istotnych działań niepożądanych należą wstrząs anafilaktyczny, poantybiotykowe zapalenie jelita grubego i obniżenie liczby krwinek białych (patrz punkt 4.4). Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych Działania niepożądane zostały zestawione według klasyfikacji układów narządów i częstości występowania według następującej konwencji: spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 7 bardzo często: ≥1/10 często: ≥1/100 do <1/10 niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100 rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000 bardzo rzadko: <1/10 000 nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Klasyfikacja układów i narządów CzęstośćDziałanie niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznana Agranulocytoza (przemijająca), leukopenia, trombocytopenia, neutropenia Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadkoReakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs anafilaktyczny i nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu nerwowego CzęstoZaburzenia smaku Niezbyt częstoBól głowy Badania diagnostyczneCzęstoHipernatremia, hipokaliemia* (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelitNiezbyt częstoNudności, wymioty, biegunka Nieznana Poantybiotykowe zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt częstoZwiększenie poziomu fosfatazy zasadowej we krwi (przemijające), podwyższony poziom transaminaz (ALAT, ASPAT), podwyższony poziom gamma- glutamylotransferazy NieznanaZapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej CzęstoWykwity rumieniowe Niezbyt częstoWysypka NieznanaObrzęk naczynioruchowy, świąd, pokrzywka spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 8 Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania CzęstoZapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia Niezbyt częstoAstenia * patrz punkt poniżej (Opis wybranych działań niepożądanych) Opis wybranych działań niepożądanych: Hipokaliemia może wywoływać objawy uogólnione takie jak osłabienie, zmęczenie albo obrzęk i (lub) skurcze mięśni. Ciężkie postacie mogą powodować osłabienie odruchów i zaburzenia rytmu serca. Hipernatremia może być związana z pragnieniem, nadciśnieniem i objawami przedmiotowymi przewodnienia, takimi jak obrzęk (patrz punkt 4.4). Ciężkie postacie mogą powodować splątanie, hiperrefleksję, napady drgawkowe i śpiączkę. Dzieci i młodzież Dostępne są ograniczone informacje dotyczące bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży. Można spodziewać się, że częstość występowania, rodzaj i stopień nasilenia działań niepożądanych są podobne, jak w populacji osób dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa:https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9Przedawkowanie Doświadczenia dotyczące przedawkowania fosfomycyny są ograniczone. Po pozajelitowym podaniu fosfomycyny zgłaszano przypadki hipotonii, senności, zaburzeń równowagi elektrolitowej, małopłytkowości i hipoprotrombinemii. W przypadku przedawkowania należy monitorować pacjenta (szczególnie pod kątem stężeń elektrolitów w osoczu/surowicy krwi) oraz zastosować leczenie objawowe i wspomagające. Zaleca się nawadnianie organizmu w celu zwiększenia wydalania substancji czynnej z moczem. Fosfomycyna jest skutecznie wydalana z organizmu na drodze hemodializy, ze średnim okresem półtrwania w fazie eliminacji wynoszącym około czterech godzin. 5WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwbakteryjne stosowane ogólnie; inne leki przeciwbakteryjne Kod ATC: J01XX01 Mechanizm działania Fosfomycyna wywiera działanie bakteriobójcze na namnażające się drobnoustroje spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 9 chorobotwórcze poprzez zapobieganie syntezie enzymatycznej ściany komórkowej bakterii. Fosfomycyna hamuje pierwszy etap wewnątrzkomórkowej syntezy ściany komórkowej bakterii poprzez hamowanie syntezy peptydoglikanu. Fosfomycyna jest aktywnie transportowana do komórki bakterii z wykorzystaniem dwóch różnych systemów transportu (systemy transportu sn-glicerolo-3-fosforanu i heksozy-6). Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne Ograniczone dostępne dane wskazują, że działanie fosfomycyny jest zależne od czasu. Mechanizm oporności Główny mechanizm oporności stanowi mutacja chromosomowa, powodująca zmianę w systemach transportu fosfomycyny przez bakterie. Dodatkowe mechanizmy oporności, oparte na plazmidach albo transpozonach, powodują odpowiednio inaktywację enzymatyczną fosfomycyny poprzez wiązanie jej cząsteczki z glutationem albo rozpad wiązania węgiel-fosfor w cząsteczce fosfomycyny. Oporność krzyżowa Nie są znane przypadki wykształcenia się oporności krzyżowej między fosfomycyną a innymi klasami antybiotyków. Wartości graniczne badania wrażliwości Kryteria interpretacyjne MIC (minimalnego stężenia hamującego) dla badania wrażliwości zostały ustanowione przez Europejski Komitet ds. Oceny Wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe (EUCAST) dla fosfomycyny dożylnej. Są one wymienione tutaj: https://www.ema.europa.eu/documents/other/minimum-inhibitory-concentration-mic- breakpoints_en.xlsx Wrażliwość Występowanie oporności nabytej u poszczególnych gatunków może być zróżnicowane geograficznie i zmieniać się w czasie. Niezbędne jest więc gromadzenie informacji na poziomie lokalnym na temat oporności, w szczególności w celu zapewnienia odpowiedniego leczenia ciężkich zakażeń. Poniższe informacje stanowią jedynie przybliżone wskazówki dotyczące prawdopodobieństwa wrażliwości danego mikroorganizmu na fosfomycynę. Gatunki powszechnie wrażliwe Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus aureus Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Citrobacter freundii Citrobacter koseri Escherichia coli Haemophilus influenzae Neisseria meningitidis Salmonella enterica Drobnoustroje beztlenowe spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 10 Fusobacteriumspp. Peptococcusspp. Peptostreptococcusspp. Gatunki, których oporność nabyta może stanowić problem Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus epidermidis Streptococcus pneumoniae Enterococcusspp. Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Enterobacter cloacae Klebsiella aerogenes Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Proteus mirabilis Pseudomonas aeruginosa Serratia marcescens Gram-dodatnie drobnoustroje beztlenowe Clostridiumspp. Szczepy o oporności pierwotnej Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus saprophyticus Streptococcus pyogenes Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Legionella pneumophila Morganella morganii Stenotrophomonas maltophilia Gram-ujemne drobnoustroje beztlenowe Bacteroidesspp. Inne drobnoustroje Chlamydiaspp. Chlamydophilaspp. Mycoplasmaspp. 5.2Właściwości farmakokinetyczne Farmakokinetyka Po podaniu zdrowym, młodym mężczyznom pojedynczej infuzji dożylnej w dawce 4 g i 8 g fosfomycyny uzyskano maksymalne stężenia w surowicy (C max ) wynoszące odpowiednio około 200 i 400 μg/ml. Okres półtrwania w surowicy wynosił około dwóch godzin. Po podaniu osobom w starszym wieku lub uczestnikom i uczestniczkom w stanie krytycznym pojedynczych dawek dożylnych 8 g fosfomycyny uzyskano średnią wartość C max
półtrwania w osoczu odpowiednio na poziomie około 350–380 μg/ml oraz 3,6–3,8 godzin. Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji fosfomycyny to około 0,30 l/kg masy ciała. Fosfomycyna jest dobrze dystrybuowana do tkanek. Wysokie stężenia występują w gałkach ocznych, kościach, wysięku z ran, mięśniach, skórze, tkance podskórnej, płucach i żółci. U pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym osiąga około 20–50% wartości odpowiednich stężeń w surowicy. Fosfomycyna przenika przez barierę spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 11 łożyska. Niskie stężenia wykryto również w ludzkim mleku (około 8% wartości stężenia w surowicy). Wiązanie z białkami osocza jest minimalne. Metabolizm Fosfomycyna nie jest metabolizowana w wątrobie i nie bierze udziału w krążeniu wątrobowo- jelitowym. Nie oczekuje się zatem kumulacji u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Eliminacja 80–90% fosfomycyny podanej zdrowym osobom dorosłym jest wydalana przez nerki w ciągu kale (0,075%). Fosfomycyna nie jest metabolizowana tj. wydalana jest biologicznie czynna substancja. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek albo z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego (klirens kreatyniny ≥40 ml/min), około 50–60% łącznej dawki jest wydalane w ciągu pierwszych 3–4 godzin. Liniowość Fosfomycyna wykazuje liniową farmakokinetykę po podaniu infuzji dożylnej dawek terapeutycznych. Szczególne grupy pacjentów Dostępna jest bardzo ograniczona ilość danych dotyczących szczególnych grup pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku Nie jest konieczne dostosowywanie dawki wyłącznie na podstawie wieku. Należy jednak ocenić czynność nerek i zmniejszyć dawkę w przypadku stwierdzenia zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2). Dzieci i młodzież Farmakokinetyka fosfomycyny u dzieci i młodzieży w wieku 3–15 lat, jak również u noworodków bez zaburzeń czynności nerek, z zasady odpowiada farmakokinetyce fosfomycyny u zdrowych dorosłych uczestników. U niemowląt w wieku do 12 miesięcy i noworodków bez zaburzeń czynności nerek współczynnik przesączania kłębuszkowego jest jednak fizjologicznie obniżony w porównaniu do starszych dzieci i dorosłych. Wiąże się to z wydłużonym okresem półtrwania fosfomycyny w fazie eliminacji zależnym od stopnia dojrzałości nerek. Niewydolność nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek okres półtrwania w fazie eliminacji wydłuża się proporcjonalnie do stopnia niewydolności nerek. Pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym „Zaburzenia czynności nerek”). W badaniu z udziałem 12 pacjentów poddawanych CVVHF zastosowano tradycyjnyną polisulfonową błonę dializacyjną o powierzchni 1,2 m 2
ultrafiltracji 25 ml/min. W tych warunkach klinicznych wartości średnie klirensu osoczowego i okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu wynosiły odpowiednio 100 ml/min. i 12 godzin. Zaburzenia czynności wątroby spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 12 Dostosowanie dawki w przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby nie jest wymagane z uwagi na to, że farmakokinetyka fosfomycyny nie ulega zmianie w tej grupie pacjentów. 5.3Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności oraz toksycznego wpływu na rozród, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Brak jest dostępnych danych dotyczących rakotwórczego działania fosfomycyny. 6DANE FARMACEUTYCZNE 6.1Wykaz substancji pomocniczych Kwas bursztynowy. 6.2Niezgodności farmaceutyczne Chociaż nie wykazano niezgodności chemicznych i (lub) farmaceutycznych, nie mieszać roztworów produktu InfectoFos z innymi produktami pozajelitowymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6. 6.3Okres ważności Wykazano chemiczną i fizyczną trwałość przygotowanego w warunkach aseptycznych gotowego rozcieńczonego roztworu przez 24 godziny w temperaturze 25 °C w przypadku ochrony przed światłem. Z mikrobiologicznego punktu widzenia roztwór należy natychmiast użyć. Jeśli nie zostanie użyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiedzialna jest osoba podająca lek. Czas przechowywania roztworu nie powinien przekraczać 24 godzin w temp. 2ºC - 8ºC (lodówka), o ile roztwór przygotowano w kontrolowanych i potwierdzonych warunkach aseptycznych. 6.4Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Warunki przechowywania roztworu do infuzji, patrz punkt 6.3. 6.5Rodzaj i zawartość opakowania Butelki z bezbarwnego szkła typu I z korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem typupull-off, zawierające •2 g (w butelce 30 ml), każde opakowanie zawiera 10 butelek, •4 g (w butelce 30 ml), każde opakowanie zawiera 10 butelek, •8 g (w butelce 50 ml), każde opakowanie zawiera 1 lub 10 butelek. spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 13 Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Tylko do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Przygotowanie roztworu do infuzji Produkt leczniczy InfectoFos należy rozpuścić i rozcieńczyć przed podawanie. Jako rozpuszczalnik do rozpuszczenia i rozcieńczenia można stosować wodę do wstrzykiwań i 5 % roztwór glukozy do infuzji (50 mg/ml) lub 10 % roztwór glukozy do infuzji (100 mg/ml). Nie wolno stosować roztworów zawierających chlorek sodu (patrz punkt 4.4). Rozpuszczenie Wstrząsnąć fiolkę przed rozpuszczeniem, aby rozluźnić proszek. Rozpuścić zawartość fiolki 2 g lub 4 g z 20 ml, a zawartość fiolki 8 g z 40 ml rozpuszczalnika. W celu rozpuszczenia silnie wstrząsnąć. Podczas rozpuszczania proszku następuje niewielkie podwyższenie temperatury. Uwaga: Ten pośredni roztwór nie jest przeznaczony do bezpośredniej infuzji. Pobrać cały roztwór z oryginalnej fiolki. Przenieść pobrany roztwór do worka infuzyjnego lub innego odpowiedniego pojemnika do infuzji w celu dalszego rozcieńczenia, jak podano poniżej. Rozcieńczenie Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 2 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 4 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 8 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Otrzymany roztwór do infuzji jest przejrzysty i bezbarwny lub lekko żółtawy. Wartość przesunięcia Wartości przesunięcia dla roztworów to 1 ml w przypadku wielkości opakowania 2 g, 2 ml w przypadku wielkości opakowania 4 g i 4 ml w przypadku wielkości opakowania 8 g. Objętości te odpowiadają zwiększeniu objętości o 2%. Należy to uwzględnić w przypadku nieużywania całej objętości gotowego rozcieńczonego roztworu. 7PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU InfectoPharm Arzneimittel und Consilium GmbH Von-Humboldt-Str. 1 Niemcy spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 14 8NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 23243 9DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 01.06.2016 r. / 07.01.2020 10DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 14.08.2024.
Zakażenia kości i stawów12–24 a
Szpitalne zapalenie płuc, w tym zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną 12–24 a
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 12–24 a
Bakteryjne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych 16–24 a
Powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne12–24 a
Bakteriemia występująca w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń albo bakteriemia, w przypadku której podejrzewa się taki związek 12–24 a
Poszczególne dawki nie mogą przekraczać 8 g. a
przypadku ciężkich zakażeń, co do których oczekuje się albo wiadomo, że zostały wywołane przez mniej wrażliwe bakterie. Dane dotyczące bezpieczeństwa, w szczególności w przypadku dawek przekraczających 16 g/dobę, są ograniczone. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku przepisywania takich dawek. Czas trwania leczenia Czas trwania leczenia powinien uwzględniać rodzaj zakażenia, stopień nasilenia zakażenia, a także odpowiedź kliniczną pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować dawki zalecane dla osób dorosłych. Zaleca się zachowanie ostrożności przy rozważaniu stosowania dawek zbliżonych do górnej granicy zalecanego zakresu (patrz również zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 3 Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z szacunkowym klirensem kreatyniny od 40 do 80 ml/min. Jednak w tych przypadkach należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku rozważania dawek zbliżonych do górnej granicy zalecanego zakresu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować dawkę fosfomycyny do stopnia zaburzenia czynności nerek. Dawkę należy dostosowywać w oparciu o wartości klirensu kreatyniny. W Tabeli 2 przedstawiono zalecany sposób dostosowania dawki u pacjentów z wartością CrCl poniżej 40 ml/min: Tabela 2 – Przedstawiono zalecany sposób dostosowania dawki u pacjentów z wartością CrCl poniżej 40 ml/min CL CR pacjenta CL CR pacjenta /CL CR prawidłowy Zalecana dawka dobowa a a
nerek pacjenta obliczona według wzoru Cockcrofta-Gaulta była prawidłowa. Pierwszą dawkę (dawkę nasycającą) należy zwiększyć o 100%, lecz nie może ona przekraczać Pacjenci poddawani terapii nerkozastępczej Pacjenci poddawani przewlekłym dializom przerywanym (co 48 godzin) powinni otrzymywać Fosfomycyna jest skutecznie eliminowana w trakcie ciągłej żylno-żylnej hemofiltracji (continuous veno-venous hemofiltration, CVVHF z postdylucją). W przypadku pacjentów poddawanych CVVHF z postdylucją nie jest wymagane dostosowywanie dawki (patrz punkt 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczne. Dzieci i młodzież Zalecenia dotyczące dawki opierają się na bardzo ograniczonych danych. Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku <12 lat (<40 kg) Dawkowanie fosfomycyny u dzieci powinno być oparte na wieku i masie ciała (m.c.): Tabela 3 – Dawkowanie u dzieci i noworodków Wiek/masa ciałaDawka dobowa spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 4 Wcześniaki (wiek a
podzielonych Noworodki (wiek a
podzielonych Niemowlęta w wieku 1–12 miesięcy (maksymalna m.c. do 10 kg) 200–300 b
dawkach podzielonych Niemowlęta i dzieci w wieku od 1 do ≤12 lat (m.c. od 10 do ≤40 kg) 200–400 b
podzielonych a
b
(takich jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), w szczególności jeżeli wiadomo albo podejrzewa się, że zostały one wywołane przez organizmy o umiarkowanej wrażliwości. Brak zaleceń dotyczących dawki u dzieci z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podawania InfectoFos jest przeznaczony do podania dożylnego. Czas trwania infuzji powinien wynosić co najmniej 15 minut w przypadku opakowania wielkości 2 g, co najmniej 30 minut w przypadku opakowania wielkości 4 g oraz co najmniej Ponieważ niezamierzone podanie dotętnicze produktów niezalecanych konkretnie do podania dotętniczego może wywołać szkodliwe skutki, bardzo ważne jest podawanie fosfomycyny wyłącznie dożylnie. Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6. 4.3Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 4.4Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Ryzyko selekcji w kierunku oporności i konieczność stosowania leczenia skojarzonego Stwierdzono, że fosfomycyna powoduje szybką selekcję mutantów opornych w warunkachin vitro. Ponadto w badaniach klinicznych powiązano stosowanie fosfomycyny podawanej dożylnie w monoterapii z selekcją oporności. Gdy tylko jest to możliwe, zaleca się podawanie fosfomycyny w ramach schematu skojarzonego leczenia przeciwbakteryjnego w celu zmniejszenia ryzyka selekcji w kierunku oporności. Ograniczenia dotyczące danych klinicznych Dane kliniczne na poparcie stosowania fosfomycyny podawanej dożylnie w leczeniu niektórych z wymienionych wskazań są ograniczone z powodu braku odpowiednich badań randomizowanych z grupą kontrolną. Ponadto stosowano różne schematy dawkowania, a dane z badań klinicznych nie przemawiają zdecydowanie za żadnym konkretnym schematem dawkowania dożylnego. Zaleca się wybieranie fosfomycyny w celu leczenia wymienionych spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 5 wskazań, wyłącznie jeżeli uznano, że zastosowanie produktów przeciwbakteryjnych często zalecanych do leczenia wstępnego jest nieodpowiednie. Reakcje nadwrażliwości Podczas leczenia fosfomycyną mogą wystąpić ciężkie, a czasami śmiertelne reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja i wstrząs anafilaktyczny (patrz punkty 4.3 i 4.8). W przypadku wystąpienia takich reakcji należy natychmiast przerwać leczenie fosfomycyną i podjąć odpowiednie działania doraźne. Biegunka wywołana przezClostridioides difficile Podczas stosowania fosfomycyny zgłaszano przypadki zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego wywołane przezClostridioides difficile o nasileniu od łagodnego do zagrażającego życiu (patrz punkt 4.8). W związku z tym ważne jest rozważenie tego rozpoznania u pacjentów, u których w trakcie podawania fosfomycyny albo po zakończeniu leczenia wystąpi biegunka. Należy rozważyć przerwanie leczenia fosfomycyną i zastosowanie odpowiedniego leczenia zakażeniaClostridioides difficile. Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę. Stężenia sodu i potasu oraz ryzyko przeładowania sodem Należy regularnie monitorować stężenia sodu u pacjentów przyjmujących fosfomycynę, szczególnie w przypadku długotrwałego leczenia. Ze względu na wysoką zawartość sodu (0,32 g) na gram fosfomycyny przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić ryzyko wystąpienia hipernatremii i przewodnienia, szczególnie u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie zastoinową niewydolnością serca albo z chorobami współistniejącymi, takimi jak zespół nerczycowy, marskość wątroby, nadciśnienie, hiperaldosteronizm, obrzęk płuc albo hipoalbuminemia, a także u noworodków, w przypadku których konieczne jest ograniczenie spożycia sodu. Podczas leczenia zalecana jest dieta niskosodowa. Można również rozważyć wydłużenie czasu trwania infuzji lub zmniejszenie pojedynczej dawki (i częstsze podawanie dawek). Fosfomycyna może spowodować obniżenie stężenia potasu w surowicy albo osoczu, zatem zawsze należy rozważyć suplementację potasu. Reakcje hematologiczne (w tym agranulocytoza) U pacjentów przyjmujących fosfomycynę drogą dożylną występowały reakcje hematologiczne, w tym neutropenia albo agranulocytoza (patrz punkt 4.8). Należy zatem monitorować liczbę leukocytów w regularnych odstępach czasu, a w przypadku wystąpienia takich reakcji należy rozpocząć odpowiednie leczenie. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować dawkę do stopnia niewydolności nerek (patrz punkt 4.2). Substancje pomocnicze sodu, co odpowiada 16% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Jedna butelka z 2 g fosfomycyny zawiera 28 mmol (640 mg) sodu, jedna butelka z 4.5Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 6 Szczególne obawy dotyczące zaburzenia równowagi INR: U pacjentów leczonych antybiotykami zgłaszano liczne przypadki zwiększonej aktywności doustnych leków przeciwzakrzepowych. Czynnikami ryzyka wydają się być stopień nasilenia zakażenia albo stanu zapalnego, wiek pacjenta i ogólny stan zdrowia. W tych okolicznościach trudno ustalić, w jakim stopniu samo zakażenie albo jego leczenie ma znaczenie dla zaburzenia równowagi INR. Jednak określone klasy antybiotyków mają większy wpływ, w szczególności: fluorochinolony, makrolidy, cykliny, kotrimoksazol i niektóre cefalosporyny. 4.6Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania fosfomycyny podawanej dożylnie u kobiet w ciąży. Fosfomycyna przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Nie należy zatem przepisywać fosfomycyny kobietom w ciąży, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. Karmienie piersią: Po podaniu fosfomycyny stwierdzano występowanie niewielkich jej ilości w mleku kobiecym. Dostępnych są niewiele informacji dotyczących stosowania fosfomycyny w trakcie karmienia piersią, dlatego też lek ten nie jest zalecany jako lek pierwszego wyboru w przypadku kobiety karmiącej piersią, szczególnie jeśli karmi ona piersią wcześniaka albo noworodka. Nie wykazano istnienia żadnego szczególnego zagrożenia dla dziecka karmionego piersią, jednak tak jak w przypadku każdego innego antybiotyku należy wziąć pod uwagę potencjalne ryzyko zmian we florze jelitowej niemowlęcia. Płodność: Nie są dostępne żadne dane dotyczące ludzi. Fosfomycyna podawana doustnie samcom i samicom szczurów w dawce wynoszącej maksymalnie 1000 mg/kg/dobę nie powodowała upośledzenia płodności (patrz punkt 5.3). 4.7Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie prowadzono konkretnych badań na ten temat, ale należy poinformować pacjentów, że zgłaszano przypadki splątania i osłabienia. Może to wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w przypadku niektórych pacjentów (patrz punkt 4.8). 4.8Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi występującymi podczas leczenia są rumieniowe wykwity skórne, zaburzenia równowagi jonowej (patrz punkt 4.4), reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia smaku i zaburzenia przewodu pokarmowego. Do innych istotnych działań niepożądanych należą wstrząs anafilaktyczny, poantybiotykowe zapalenie jelita grubego i obniżenie liczby krwinek białych (patrz punkt 4.4). Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych Działania niepożądane zostały zestawione według klasyfikacji układów narządów i częstości występowania według następującej konwencji: spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 7 bardzo często: ≥1/10 często: ≥1/100 do <1/10 niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100 rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000 bardzo rzadko: <1/10 000 nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Klasyfikacja układów i narządów CzęstośćDziałanie niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznana Agranulocytoza (przemijająca), leukopenia, trombocytopenia, neutropenia Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadkoReakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs anafilaktyczny i nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu nerwowego CzęstoZaburzenia smaku Niezbyt częstoBól głowy Badania diagnostyczneCzęstoHipernatremia, hipokaliemia* (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelitNiezbyt częstoNudności, wymioty, biegunka Nieznana Poantybiotykowe zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt częstoZwiększenie poziomu fosfatazy zasadowej we krwi (przemijające), podwyższony poziom transaminaz (ALAT, ASPAT), podwyższony poziom gamma- glutamylotransferazy NieznanaZapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej CzęstoWykwity rumieniowe Niezbyt częstoWysypka NieznanaObrzęk naczynioruchowy, świąd, pokrzywka spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 8 Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania CzęstoZapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia Niezbyt częstoAstenia * patrz punkt poniżej (Opis wybranych działań niepożądanych) Opis wybranych działań niepożądanych: Hipokaliemia może wywoływać objawy uogólnione takie jak osłabienie, zmęczenie albo obrzęk i (lub) skurcze mięśni. Ciężkie postacie mogą powodować osłabienie odruchów i zaburzenia rytmu serca. Hipernatremia może być związana z pragnieniem, nadciśnieniem i objawami przedmiotowymi przewodnienia, takimi jak obrzęk (patrz punkt 4.4). Ciężkie postacie mogą powodować splątanie, hiperrefleksję, napady drgawkowe i śpiączkę. Dzieci i młodzież Dostępne są ograniczone informacje dotyczące bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży. Można spodziewać się, że częstość występowania, rodzaj i stopień nasilenia działań niepożądanych są podobne, jak w populacji osób dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa:https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9Przedawkowanie Doświadczenia dotyczące przedawkowania fosfomycyny są ograniczone. Po pozajelitowym podaniu fosfomycyny zgłaszano przypadki hipotonii, senności, zaburzeń równowagi elektrolitowej, małopłytkowości i hipoprotrombinemii. W przypadku przedawkowania należy monitorować pacjenta (szczególnie pod kątem stężeń elektrolitów w osoczu/surowicy krwi) oraz zastosować leczenie objawowe i wspomagające. Zaleca się nawadnianie organizmu w celu zwiększenia wydalania substancji czynnej z moczem. Fosfomycyna jest skutecznie wydalana z organizmu na drodze hemodializy, ze średnim okresem półtrwania w fazie eliminacji wynoszącym około czterech godzin. 5WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwbakteryjne stosowane ogólnie; inne leki przeciwbakteryjne Kod ATC: J01XX01 Mechanizm działania Fosfomycyna wywiera działanie bakteriobójcze na namnażające się drobnoustroje spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 9 chorobotwórcze poprzez zapobieganie syntezie enzymatycznej ściany komórkowej bakterii. Fosfomycyna hamuje pierwszy etap wewnątrzkomórkowej syntezy ściany komórkowej bakterii poprzez hamowanie syntezy peptydoglikanu. Fosfomycyna jest aktywnie transportowana do komórki bakterii z wykorzystaniem dwóch różnych systemów transportu (systemy transportu sn-glicerolo-3-fosforanu i heksozy-6). Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne Ograniczone dostępne dane wskazują, że działanie fosfomycyny jest zależne od czasu. Mechanizm oporności Główny mechanizm oporności stanowi mutacja chromosomowa, powodująca zmianę w systemach transportu fosfomycyny przez bakterie. Dodatkowe mechanizmy oporności, oparte na plazmidach albo transpozonach, powodują odpowiednio inaktywację enzymatyczną fosfomycyny poprzez wiązanie jej cząsteczki z glutationem albo rozpad wiązania węgiel-fosfor w cząsteczce fosfomycyny. Oporność krzyżowa Nie są znane przypadki wykształcenia się oporności krzyżowej między fosfomycyną a innymi klasami antybiotyków. Wartości graniczne badania wrażliwości Kryteria interpretacyjne MIC (minimalnego stężenia hamującego) dla badania wrażliwości zostały ustanowione przez Europejski Komitet ds. Oceny Wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe (EUCAST) dla fosfomycyny dożylnej. Są one wymienione tutaj: https://www.ema.europa.eu/documents/other/minimum-inhibitory-concentration-mic- breakpoints_en.xlsx Wrażliwość Występowanie oporności nabytej u poszczególnych gatunków może być zróżnicowane geograficznie i zmieniać się w czasie. Niezbędne jest więc gromadzenie informacji na poziomie lokalnym na temat oporności, w szczególności w celu zapewnienia odpowiedniego leczenia ciężkich zakażeń. Poniższe informacje stanowią jedynie przybliżone wskazówki dotyczące prawdopodobieństwa wrażliwości danego mikroorganizmu na fosfomycynę. Gatunki powszechnie wrażliwe Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus aureus Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Citrobacter freundii Citrobacter koseri Escherichia coli Haemophilus influenzae Neisseria meningitidis Salmonella enterica Drobnoustroje beztlenowe spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 10 Fusobacteriumspp. Peptococcusspp. Peptostreptococcusspp. Gatunki, których oporność nabyta może stanowić problem Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus epidermidis Streptococcus pneumoniae Enterococcusspp. Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Enterobacter cloacae Klebsiella aerogenes Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Proteus mirabilis Pseudomonas aeruginosa Serratia marcescens Gram-dodatnie drobnoustroje beztlenowe Clostridiumspp. Szczepy o oporności pierwotnej Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus saprophyticus Streptococcus pyogenes Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Legionella pneumophila Morganella morganii Stenotrophomonas maltophilia Gram-ujemne drobnoustroje beztlenowe Bacteroidesspp. Inne drobnoustroje Chlamydiaspp. Chlamydophilaspp. Mycoplasmaspp. 5.2Właściwości farmakokinetyczne Farmakokinetyka Po podaniu zdrowym, młodym mężczyznom pojedynczej infuzji dożylnej w dawce 4 g i 8 g fosfomycyny uzyskano maksymalne stężenia w surowicy (C max ) wynoszące odpowiednio około 200 i 400 μg/ml. Okres półtrwania w surowicy wynosił około dwóch godzin. Po podaniu osobom w starszym wieku lub uczestnikom i uczestniczkom w stanie krytycznym pojedynczych dawek dożylnych 8 g fosfomycyny uzyskano średnią wartość C max
półtrwania w osoczu odpowiednio na poziomie około 350–380 μg/ml oraz 3,6–3,8 godzin. Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji fosfomycyny to około 0,30 l/kg masy ciała. Fosfomycyna jest dobrze dystrybuowana do tkanek. Wysokie stężenia występują w gałkach ocznych, kościach, wysięku z ran, mięśniach, skórze, tkance podskórnej, płucach i żółci. U pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym osiąga około 20–50% wartości odpowiednich stężeń w surowicy. Fosfomycyna przenika przez barierę spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 11 łożyska. Niskie stężenia wykryto również w ludzkim mleku (około 8% wartości stężenia w surowicy). Wiązanie z białkami osocza jest minimalne. Metabolizm Fosfomycyna nie jest metabolizowana w wątrobie i nie bierze udziału w krążeniu wątrobowo- jelitowym. Nie oczekuje się zatem kumulacji u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Eliminacja 80–90% fosfomycyny podanej zdrowym osobom dorosłym jest wydalana przez nerki w ciągu kale (0,075%). Fosfomycyna nie jest metabolizowana tj. wydalana jest biologicznie czynna substancja. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek albo z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego (klirens kreatyniny ≥40 ml/min), około 50–60% łącznej dawki jest wydalane w ciągu pierwszych 3–4 godzin. Liniowość Fosfomycyna wykazuje liniową farmakokinetykę po podaniu infuzji dożylnej dawek terapeutycznych. Szczególne grupy pacjentów Dostępna jest bardzo ograniczona ilość danych dotyczących szczególnych grup pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku Nie jest konieczne dostosowywanie dawki wyłącznie na podstawie wieku. Należy jednak ocenić czynność nerek i zmniejszyć dawkę w przypadku stwierdzenia zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2). Dzieci i młodzież Farmakokinetyka fosfomycyny u dzieci i młodzieży w wieku 3–15 lat, jak również u noworodków bez zaburzeń czynności nerek, z zasady odpowiada farmakokinetyce fosfomycyny u zdrowych dorosłych uczestników. U niemowląt w wieku do 12 miesięcy i noworodków bez zaburzeń czynności nerek współczynnik przesączania kłębuszkowego jest jednak fizjologicznie obniżony w porównaniu do starszych dzieci i dorosłych. Wiąże się to z wydłużonym okresem półtrwania fosfomycyny w fazie eliminacji zależnym od stopnia dojrzałości nerek. Niewydolność nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek okres półtrwania w fazie eliminacji wydłuża się proporcjonalnie do stopnia niewydolności nerek. Pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym „Zaburzenia czynności nerek”). W badaniu z udziałem 12 pacjentów poddawanych CVVHF zastosowano tradycyjnyną polisulfonową błonę dializacyjną o powierzchni 1,2 m 2
ultrafiltracji 25 ml/min. W tych warunkach klinicznych wartości średnie klirensu osoczowego i okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu wynosiły odpowiednio 100 ml/min. i 12 godzin. Zaburzenia czynności wątroby spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 12 Dostosowanie dawki w przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby nie jest wymagane z uwagi na to, że farmakokinetyka fosfomycyny nie ulega zmianie w tej grupie pacjentów. 5.3Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności oraz toksycznego wpływu na rozród, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Brak jest dostępnych danych dotyczących rakotwórczego działania fosfomycyny. 6DANE FARMACEUTYCZNE 6.1Wykaz substancji pomocniczych Kwas bursztynowy. 6.2Niezgodności farmaceutyczne Chociaż nie wykazano niezgodności chemicznych i (lub) farmaceutycznych, nie mieszać roztworów produktu InfectoFos z innymi produktami pozajelitowymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6. 6.3Okres ważności Wykazano chemiczną i fizyczną trwałość przygotowanego w warunkach aseptycznych gotowego rozcieńczonego roztworu przez 24 godziny w temperaturze 25 °C w przypadku ochrony przed światłem. Z mikrobiologicznego punktu widzenia roztwór należy natychmiast użyć. Jeśli nie zostanie użyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiedzialna jest osoba podająca lek. Czas przechowywania roztworu nie powinien przekraczać 24 godzin w temp. 2ºC - 8ºC (lodówka), o ile roztwór przygotowano w kontrolowanych i potwierdzonych warunkach aseptycznych. 6.4Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Warunki przechowywania roztworu do infuzji, patrz punkt 6.3. 6.5Rodzaj i zawartość opakowania Butelki z bezbarwnego szkła typu I z korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym wieczkiem typupull-off, zawierające •2 g (w butelce 30 ml), każde opakowanie zawiera 10 butelek, •4 g (w butelce 30 ml), każde opakowanie zawiera 10 butelek, •8 g (w butelce 50 ml), każde opakowanie zawiera 1 lub 10 butelek. spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 13 Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Tylko do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Przygotowanie roztworu do infuzji Produkt leczniczy InfectoFos należy rozpuścić i rozcieńczyć przed podawanie. Jako rozpuszczalnik do rozpuszczenia i rozcieńczenia można stosować wodę do wstrzykiwań i 5 % roztwór glukozy do infuzji (50 mg/ml) lub 10 % roztwór glukozy do infuzji (100 mg/ml). Nie wolno stosować roztworów zawierających chlorek sodu (patrz punkt 4.4). Rozpuszczenie Wstrząsnąć fiolkę przed rozpuszczeniem, aby rozluźnić proszek. Rozpuścić zawartość fiolki 2 g lub 4 g z 20 ml, a zawartość fiolki 8 g z 40 ml rozpuszczalnika. W celu rozpuszczenia silnie wstrząsnąć. Podczas rozpuszczania proszku następuje niewielkie podwyższenie temperatury. Uwaga: Ten pośredni roztwór nie jest przeznaczony do bezpośredniej infuzji. Pobrać cały roztwór z oryginalnej fiolki. Przenieść pobrany roztwór do worka infuzyjnego lub innego odpowiedniego pojemnika do infuzji w celu dalszego rozcieńczenia, jak podano poniżej. Rozcieńczenie Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 2 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 4 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Przenieść rozpuszczoną zawartośćfiolki 8 g do pojemnika do infuzji zawierającego dodatkowe Otrzymany roztwór do infuzji jest przejrzysty i bezbarwny lub lekko żółtawy. Wartość przesunięcia Wartości przesunięcia dla roztworów to 1 ml w przypadku wielkości opakowania 2 g, 2 ml w przypadku wielkości opakowania 4 g i 4 ml w przypadku wielkości opakowania 8 g. Objętości te odpowiadają zwiększeniu objętości o 2%. Należy to uwzględnić w przypadku nieużywania całej objętości gotowego rozcieńczonego roztworu. 7PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU InfectoPharm Arzneimittel und Consilium GmbH Von-Humboldt-Str. 1 Niemcy spc-fosfomycin13421000-pl-17-0 14 8NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 23243 9DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 01.06.2016 r. / 07.01.2020 10DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 14.08.2024.