Willfact 500 j.m.
Factor humanus von Willebrandi
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 500 j.m./5 ml | Factor humanus von Willebrandi 500 j.m./fiolkę
LFB-Biomedicamensts LFB-Biomedicaments, Francja Francja
Ulotka
ULOTKA DOŁĄCZONA DO OPAKOWANIA: INFORMACJA DLA UŻYTKOWNIKA
Willfact 500 j.m. proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Willfact 1000 j.m. proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Willfact 2000 j.m. proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
ludzki czynnik von Willebranda
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Lek Willfact jest wytwarzany z ludzkiego osocza (płynnej części krwi) i zawiera substancję czynną o nazwie ludzki czynnik von Willebranda (vWF).
Czynnik vWF bierze udział w krzepnięciu krwi. Brak tego czynnika, jak ma to miejsce np. w przebiegu choroby von Willebranda, powoduje, że krew nie krzepnie tak szybko, jak powinna, a więc występuje zwiększona tendencja do krwawień. Zastąpienie vWF lekiem Willfact tymczasowo naprawia mechanizmy krzepnięcia krwi.
Lek Willfact jest wskazany w zapobieganiu krwawieniom związanym z zabiegami chirurgicznymi i innym krwawieniom oraz leczeniu ich u pacjentów z rozpoznaniem choroby von Willebranda, jeśli leczenie jedynie desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczne lub przeciwwskazane.
Lek Willfact może być stosowany we wszystkich grupach wiekowych.
Leku Willfact nie należy stosować w leczeniu hemofilii typu A.
Kiedy nie stosować leku Willfact • Jeśli pacjent ma uczulenie na ludzki czynnik von Willebranda lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). • Jeśli u pacjenta rozpoznano hemofilię typu A.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Leczenie lekiem Willfact powinien zawsze nadzorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.
Jeśli u pacjenta występują silne krwawienia, a badanie krwi potwierdzi zmniejszenie ilości czynnika VIII, pacjent otrzyma preparat czynnika krzepnięcia VIII i dodatkowo preparat vWF w ciągu pierwszych 12 godzin.
Reakcje alergiczne Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości o charakterze reakcji alergicznej, podobnie jak po podaniu innych białkowych dożylnych leków otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza.
Pacjent będzie monitorowany podczas wstrzyknięcia w celu wykrycia wczesnych objawów nadwrażliwości. Obejmują one wysypkę (pokrzywka bądź pokrzywka uogólniona), uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, zmniejszenie ciśnienia krwi (niedociśnienie) i ciężkie reakcje alergiczne (anafilaksja).
Lekarz poinformuje pacjenta o ostrzegawczych objawach świadczących o wystąpieniu reakcji alergicznej.
W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych nadwrażliwości należy przerwać leczenie i natychmiast zgłosić się po pomoc lekarską.
Bezpieczeństwo wirusowe W przypadku wytwarzania leków z ludzkiej krwi lub osocza stosowane są pewne środki zapobiegające przenoszeniu zakażeń na pacjentów. Zaliczają się do nich: • dokładny dobór dawców krwi i osocza, pozwalający wykluczyć osoby będące w grupie ryzyka zakażeń, • badanie każdej oddanej partii oraz puli osocza pod kątem występowania wirusa/zakażeń, • wprowadzenie w procesie przetwarzania krwi lub osocza kroków pozwalających inaktywować lub usunąć wirusy.
Pomimo stosowania tych środków podczas podawania leków wyprodukowanych z krwi lub osocza ludzkiego nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia zakażenia. Dotyczy to także nieznanych lub nowo pojawiających się wirusów bądź zakażeń innego typu.
Podejmowane środki uznawane są za skuteczne w przypadku wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV, powodujący AIDS), wirus zapalenia wątroby typu B i wirus zapalenia wątroby typu C.
Podejmowane środki mają ograniczoną wartość w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może być poważne w przypadku kobiet w ciąży (ponieważ występuje ryzyko zakażenia nienarodzonego dziecka) i pacjentów z osłabionym układem odpornościowym lub pewnego typu niedokrwistością (np. niedokrwistością sierpowatokrwinkową lub niedokrwistością hemolityczną).
Szczepienia Lekarz może zalecić pacjentowi przyjęcie szczepionek przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A oraz typu B, jeśli pacjent regularnie/powtarzalnie przyjmuje wytwarzany z osocza ludzki czynnik von Willebranda.
Rejestrowanie numeru serii Zdecydowanie zaleca się, by przy podawaniu każdej dawki leku Willfact zapisywać imię i nazwisko pacjenta oraz numer serii leku, aby udokumentować, jakie serie leku podano.
Ryzyko zakrzepicy Może dojść do zablokowania naczyń krwionośnych przez zakrzepy krwi (zakrzepica). Zagrożenie jest szczególnie duże, jeśli w wywiadzie lekarskim lub badaniach laboratoryjnych stwierdzono określone czynniki ryzyka. W takim przypadku stan pacjenta będzie bardzo dokładnie obserwowany w kierunku wczesnych objawów zakrzepicy. Należy również podać leki zapobiegające (profilaktyka) zablokowaniu naczyń krwionośnych przez zakrzepy krwi.
Lekarz stosujący czynnik krzepnięcia VIII zawierający czynnik von Willebranda powinien pamiętać, że kontynuacja leczenia może powodować nadmierne zwiększenie aktywności czynnika VIII. Jeśli pacjent otrzyma preparat vWF zawierający czynnik krzepnięcia VIII, lekarz powinien regularnie monitorować aktywność czynnika VIII w osoczu. Uchroni to pacjenta przed nadmierną aktywnością czynnika VIII w osoczu, która może zwiększyć ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowych.
Ograniczenie skuteczności U pacjentów z chorobą von Willebranda (szczególnie typu 3) mogą tworzyć się białka neutralizujące działanie czynnika von Willebranda. Takie białka nazywa się przeciwciałami neutralizującymi lub inhibitorami. Lekarz sprawdzi, czy w organizmie pacjenta powstają inhibitory vWF, jeśli wyniki badań laboratoryjnych wykażą brak prawidłowego przywrócenia stężeń vWF lub jeśli krwawienia nie zmniejszą się mimo stosowania odpowiedniej dawki leku Willfact. Jeśli występuje duże stężenie inhibitorów, wówczas leczenie vWF może nie być skuteczne. W takich przypadkach należy rozważyć inne metody leczenia. Nową terapię przeprowadzi lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.
Lek Willfact a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Ciąża i karmienie piersią Lek Willfact można stosować u kobiet w ciąży lub karmiących piersią wyłącznie, jeśli jest to jednoznacznie wskazane.
Nie prowadzono kontrolowanych badań klinicznych oceniających bezpieczeństwo stosowania leku Willfact u kobiet w ciąży i karmiących piersią, a badania na zwierzętach nie wystarczają do potwierdzenia bezpieczeństwa stosowania w kontekście płodności, ciąży i rozwoju dziecka podczas ciąży i po porodzie.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie obserwowano wpływu na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Willfact zawiera sód Jedna fiolka z 5 ml (500 j.m.) leku Willfact zawiera 0,15 mmol (3,4 mg) sodu. Odpowiada to 0,17% zalecanego maksymalnego dziennego spożycia sodu dla osoby dorosłej.
Jedna fiolka z 10 ml (1000 j.m.) leku Willfact zawiera 0,3 mmol (6,9 mg) sodu. Odpowiada to 0,35% zalecanego maksymalnego dziennego spożycia sodu dla osoby dorosłej.
Jedna fiolka z 20 ml (2000 j.m.) leku Willfact zawiera 0,6 mmol (13,8 mg) sodu. Odpowiada to 0,69% zalecanego maksymalnego dziennego spożycia sodu dla osoby dorosłej.
Leczenie powinien rozpoczynać i monitorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krwotocznych.
Jeśli lekarz uzna, że pacjent może podawać lek w domu, odpowiednio poinstruuje on pacjenta.
Dawkowanie Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Najlepiej, gdy lek Willfact podaje lekarz lub pielęgniarka. Jeśli jednak pacjent otrzymał lek Willfact do stosowania w domu, lekarz upewni się, że pacjent zostanie poinformowany o sposobie wykonywania wstrzyknięcia i właściwej dawce leku. Należy przestrzegać zaleceń lekarza i poprosić o pomoc w przypadku problemów z używaniem strzykawki. Strzykawka może być używana wyłącznie przez przeszkoloną do tego osobę.
Lekarz wyliczy właściwą dawkę leku Willfact (wyrażoną w jednostkach międzynarodowych — j.m.). Dawka zależy od: • masy ciała, • miejsca krwawienia, • nasilenia krwawienia, • stanu klinicznego pacjenta, • konieczności przeprowadzenia zabiegu, • aktywności vWF we krwi po przeprowadzeniu zabiegu, • nasilenia choroby.
Dawka zawiera się w zakresie 40–80 j.m./kg mc.
Lekarz zaleci wykonywanie w trakcie leczenia badań krwi pod kątem: • stężenia czynnika VIII (FVIII:C), • stężenia czynnika von Willebranda (vWF:RCo), • obecności inhibitorów, • początkowych objawów powstawania skrzepów — u pacjentów w grupie ryzyka wystąpienia takich powikłań.
Na podstawie wyników tych badań lekarz może dostosować częstość wykonywania wstrzyknięć i podawaną dawkę.
W pewnych przypadkach niezbędne może być zastosowanie preparatu czynnika VIII (innego białka o działaniu koagulacyjnym) w dodatku do leku Willfact, aby umożliwić szybsze leczenie lub zapobiegnięcie krwawieniu (w sytuacjach nagłych lub w przypadku ostrego krwawienia). Lek Willfact można również stosować w długotrwałej profilaktyce, wówczas dawkę tak że ustala się indywidualnie. Podawanie leku Willfact w dawce 40–60 j.m./kg mc. od dwóch do trzech razy w tygodniu zmniejsza liczbę epizodów krwawienia.
Jeż eli pacjent uważa, że lek Willfact działa zbyt mocno lub zbyt słabo, należy zwrócić się do lekarza.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawkowanie u dzieci i młodzieży opiera się na masie ciała. W niektórych przypadkach, szczególnie u młodszych pacjentów (poniżej 6 lat), konieczne może być zastosowanie wyższych dawek (maksymalnie do
Sposób podawania Szczegółowe instrukcje dotyczące rekonstytucji i podawania produktu leczniczego zamieszczono na końcu ulotki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Willfact Nie zgłaszano objawów przedawkowania leku Willfact, jednak w przypadku podania dużej ilości nie można wykluczyć ryzyka zakrzepicy.
Pominięcie zastosowania leku Willfact W przypadku pominięcia zastosowania leku Willfact należy zwrócić się do lekarza. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w następujących przypadkach: • Wystąpienie objawów nadwrażliwości lub reakcji alergicznych (obserwowane niezbyt często, mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów). W niektórych przypadkach takie reakcje mogą przekształcić się w ciężką reakcję alergiczną (anafilaksję), w tym we wstrząs anafilaktyczny (obserwowany z nieznaną częstością).
Ostrzegawcze objawy świadczące o wystąpieniu reakcji alergicznej to: • trudności z oddychaniem i przełykaniem, • świszczący oddech, • ucisk w klatce piersiowej, • przyspieszenie akcji serca, • spadek ciśnienia krwi, • omdlenie, • skrajne zmęczenie, • niepokój, nerwowość, • ból głowy, • dreszcze, uczucie zimna, • uderzenia gorąca, • obrzęk różnych części ciała, • wysypka skórna, pokrzywka uogólniona, • uczucie pieczenia i kłucia w miejscu podania, • mrowienie, • wymioty, • nudności.
Jeśli wystąpi jeden z tych objawów, należy natychmiast przerwać leczenie i powiadomić lekarza, aby rozpocząć odpowiednie leczenie, w zależności od rodzaju i stopnia nasilenia reakcji.
• Zauważenie zaniku właściwego działania leku (brak kontroli krwawienia). Może to wynikać z hamowania czynnika von Willebranda (obserwowane z nieznaną częstością).
U pacjentów z chorobą von Willebranda, zwłaszcza typu 3, możliwe jest powstawanie białek neutralizujących działanie vWF. Białka takie nazywa się przeciwciałami neutralizującymi lub inhibitorami. Pacjenci leczeni vWF powinni być dokładnie monitorowani przez lekarza pod kątem wystąpienia inhibitorów na drodze odpowiedniej obserwacji klinicznej i wykonywania badań laboratoryjnych. W przypadku pojawienia się inhibitorów stan taki może objawiać się występowaniem niewystarczającej odpowiedzi klinicznej. Może on też współwystępować z ciężkimi reakcjami alergicznymi.
• Zauważenie objawów zaburzeń krążenia w kończynach (np. zimne i blade kończyny) lub ważnych narządach (np. dotkliwy ból w klatce piersiowej). Może to wynikać z tworzenia się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych (obserwowane z nieznaną częstością).
Istnieje ryzyko powstawania skrzepów krwi (zakrzepicy), zwłaszcza u pacjentów w grupie ryzyka. Po skorygowaniu niedoboru czynnika von Willebranda pacjentów należy monitorować pod kątem wczesnych objawów zakrzepicy lub rozsianego wykrzepiania naczyniowego i zastosować leczenie zapobiegające zakrzepicy w sytuacjach, w których ryzyko jej wystąpienia jest podwyższone (po zabiegach, w przypadku pacjentów leżących, w przypadku niedoboru inhibitora koagulacji lub enzymu fibrynolitycznego).
Jeżeli pacjent przyjmuje preparaty vWF zawierające FVIII, ryzyko zakrzepicy może być wyższe ze względu na trwale podwyższone stężenia FVIII w osoczu.
Poniższe działania niepożądane obserwowano często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów): • reakcje w miejscu podania wlewu.
Poniższe działania niepożądane obserwowano niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów): • zawroty głowy, • parestezja, niedoczulica, • uderzenia gorąca, • świąd, • uczucie ucisku w klatce piersiowej, • dreszcze, uczucie zimna.
Poniższe działania niepożądane obserwowano z nieznaną częstością występowania: • gorączka.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie fiolki i pudełku. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
W celu zachowania jałowości produkt zużyć bezpośrednio po rekonstytucji. Wykazano jednak stabilność chemiczną i fizyczną produktu po przechowywaniu przez 24 godz. w 25°C.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się zmętnienie lub cząstki stałe w roztworze.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Willfact Substancją czynną jest ludzki czynnik von Willebranda (500 j.m., 1000 j.m., 2000 j.m.) wyrażony w jednostkach międzynarodowych aktywności kofaktora rystocetyny (vWF:RCo).
Po rekonstytucji z 5 ml (500 j.m.), 10 ml (1000 j.m.) albo 20 ml (2000 j.m.) wody do wstrzykiwań, jedna fiolka zawiera w przybliżeniu 100 j.m. /ml ludzkiego czynnika von Willebranda.
Przed dodaniem albuminy aktywność swoista roztworu wynosi co najmniej 60 j.m. vWF:RCo na 1 mg białka całkowitego.
Pozostałe składniki: Proszek: albumina ludzka, argininy chlorowodorek, glicyna, sodu cytrynian i wapnia chlorek dwuwodny. Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Willfact i co zawiera opakowanie Lek Willfact jest dostarczany w postaci białego lub bladożółtego proszku albo kruchego ciała stałego i przejrzystego, bezbarwnego rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do wstrzykiwań po rekonstytucji za pomocą systemu do przenoszenia. Dostępne wielkości opakowań leku Willfact to 500 j.m./5 ml, 1000 j.m./10 ml, 2000 j.m./20 ml.
Roztwór po rekonstytucji powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, bezbarwny do nieznacznie żółtawego.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
LFB-BIOMEDICAMENTS 3, avenue des Tropiques, ZA de Courtaboeuf, FRANCJA [email protected]
Wytwórcy
LFB-BIOMEDICAMENTS 3, avenue des Tropiques, ZA de Courtaboeuf, FRANCJA
LFB-BIOMEDICAMENTS FRANCJA
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Austria Willfact Czechy WILLFACT Dania Willfact Hiszpania Willfact
Niemcy WILLFACT Norwegia Willfact Polska Willfact Słowacja Willfact Szwecja Willfact Węgry Willfact Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Willfact
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
INSTRUKCJA UŻYTKOWANIA: Dawkowanie W ogólności podanie 1 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda powoduje wzrost aktywności krążącego vWF:RCo o około 0,02 j.m./ml (2%).
Należy dążyć do uzyskania stężeń vWF:RCo wynoszącego >0,6 j.m./ml (60%) i FVIII:C wynoszącego >0,4 j.m./ml (40%).
Uzyskanie hemostazy jest niepewne do momentu uzyskania aktywności koagulacyjnej czynnika VIII (FVIII:C) wynoszącej 0,4 j.m./ml (40%). Wstrzyknięcie samego czynnika von Willebranda nie powoduje maksymalnego zwiększenia aktywności FVIII:C przez co najmniej 6–12 godz. Nie wystarcza ono do natychmiastowej normalizacji aktywności FVIII:C. Z tego względu jeśli więc wyjściowa aktywność FVIII:C u pacjenta jest poniżej wartości krytycznej, a konieczne jest szybkie skorygowanie hemostazy — jak np. w ramach leczenia krwotoku, ciężkiego urazu lub podczas przeprowadzania nagłego zabiegu operacyjnego — z pierwszym wstrzyknięciem czynnika von Willebranda należy podać czynnik VIII, aby móc uzyskać aktywność FVIII:C w osoczu zapewniającą hemostazę.
Jeśli jednak natychmiastowe zwiększenie aktywności FVIII:C nie jest konieczne — np. w przypadku planowego zabiegu operacyjnego — lub jeśli wyjściowa aktywność FVIII:C pozwala na utrzymanie hemostazy, lekarz może podjąć decyzję o pominięciu podania FVIII wraz z pierwszym wstrzyknięciem czynnika von Willebranda.
• Rozpoczęcie leczenia: Pierwsza dawka leku Willfact wynosi 40–80 j.m./kg mc. w przypadku leczenia krwawienia lub urazu. Jest ona podawana w skojarzeniu z wymaganą ilością produktu zawierającego czynnik VIII, wyliczoną na podstawie wyjściowej aktywności FVIII:C w osoczu pacjenta, pozwalającą uzyskać właściwą aktywność FVIII:C w osoczu, bezpośrednio przed zabiegiem lub tak szybko, jak to tylko możliwe po rozpoczęciu epizodu krwawienia lub wystąpienia ciężkiego urazu. W przypadku zabiegu operacyjnego pierwsze wstrzyknięcie należy podać na godzinę przed zabiegiem. Podanie początkowej dawki 80 j.m./kg mc. leku Willfact może być konieczne zwłaszcza u pacjentów z chorobą von Willebranda typu 3, w przypadku której utrzymanie właściwej aktywności może wymagać dawek wyższych niż w przypadku pozostałych typów vWD.
W przypadku planowego zabiegu operacyjnego pierwsze wstrzyknięcie leku Willfact powinno być podane na 12–24 godz. przed zabiegiem, a drugie wstrzyknięcie — bezpośrednio przed zabiegiem. W takich przypadkach jednoczesne podawanie preparatu czynnika VIII nie jest konieczne, ponieważ przed zabiegiem stężenie endogennego FVIII:C zwykle osiąga krytyczną wartość 0,4 j.m./ml (40%). Należy to jednak potwierdzić u każdego z pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia: W razie potrzeby należy kontynuować leczenie lekiem Willfact w monoterapii w dawce 40–80 j.m./kg mc. na dobę w 1 albo 2 wstrzyknięciach dziennie przez jeden do kilku dni. Dawka i częstość podawania wstrzyknięć powinny być zawsze dostosowane do typu zabiegu, stanu klinicznego i biologicznego (vWF:RCo i FVIII:C) pacjenta oraz rodzaju i nasilenia epizodu krwawienia.
• Profilaktyka długoterminowa: Lek Willfact może być podawany w ramach profilaktyki długoterminowej w dawce dostosowanej indywidualnie do każdego pacjenta. Lek Willfact w dawce 40–60 j.m./kg mc. podawanej 2–3 razy w tygodniu ogranicza liczbę epizodów krwawienia.
• Leczenie ambulatoryjne: Za zgodą lekarza, zwłaszcza w przypadku pomniejszego lub umiarkowanego krwawienia lub długoterminowej profilaktyki krwawień można rozpocząć leczenie domowe.
Dzieci i młodzież
Wielkość dawki w przypadku każdego wskazania opiera się na masie ciała. Dawkę i długość leczenia należy dostosować do stanu klinicznego pacjenta oraz stężeń vWF:RCo i FVIII:C w osoczu.
• Rozpoczęcie leczenia • U dzieci w wieku poniżej 6 lat dawka początkowa może być ustalana na podstawie odzysku przyrostowego (IR) u pacjenta albo, w przyp adku gdy dane IR nie są dostępne, konieczna może być dawka początkowa równa od 60 do 100 j.m./kg mc. w celu zwiększenia stężenia vWF:RCo u pacjenta do 100 j.m./dl. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia U dzieci i młodzieży kolejne dawki należy ustalać indywidualnie w zależności od stanu klinicznego i stężenia vWF:RCo oraz dostosować je do odpowiedzi klinicznej.
Zabieg operacyjny w trybie planowym • U dzieci w wieku poniżej 6 lat po pierwszej dawce podanej 12 do 24 godzin przed zabiegiem powtórną dawkę można podać 30 minut przed zabiegiem. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Profilaktyka U dzieci i młodzieży dawkę i częstość ponownego podawania należy ustalić indywidualnie w zależności od odzysku przyrostowego i stężenia vWF:RCo u pacjenta oraz dostosować do odpowiedzi klinicznej.
Sposób i droga podania Podanie dożylne
Rekonstytucja
Należy przestrzegać aktualnych zaleceń dotyczących aseptycznej techniki pracy. System do przenoszenia stosuje się wyłącznie do rekonstytucji leku, zgodnie z opisem poniżej. System nie jest przeznaczony do podawania leku pacjentowi.
• Ogrzać obie fiolki (proszek i rozpuszczalnik) do temperatury nie wyższej niż 25°C.
• Zdjąć ochronny kołpak z fiolki z rozpuszczalnikiem (woda do wstrzykiwań) i z fiolki z proszkiem.
• Odkazić powierzchnie obu korków.
• Usunąć wieczko z opakowania zawierającego łącznik Mix2Vial. Bez wyjmowania łącznika z jego opakowania, przyłączyć niebieski koniec łącznika Mix2Vial do korka fiolki z rozpuszczalnikiem.
• Usunąć i wyrzucić opakowanie łącznika. Uważać, aby nie dotknąć odsłoniętej części łącznika.
• Odwrócić do góry dnem fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym do niej łącznikiem i przyłączyć je do fiolki z proszkiem za pomocą przezroczystej części łącznika. Rozpuszczalnik samoczynnie spłynie do fiolki z proszkiem. Przytrzymać system i łagodnie mieszać ruchem wirowym do całkowitego rozpuszczenia leku.
• Następnie, trzymając jedną ręką część łącznika od strony fiolki z lekiem po rekonstytucji, a drugą ręką część łącznika od strony fiolki po rozpuszczalniku, odkręcić łącznik Mix2Vial w celu oddzielenia fiolek.
Proszek powinien rozpuścić się w czasie krótszym niż 5 min ut, na ogół rozpuszcza się natychmiast.
Powsta ły roztwór powinien być przezroczysty lub lekko opalizujący, bezbarwny lub lekko żółty. Przed podaniem zrekonstytuowany produkt należy skontrolować wizualnie pod kątem występowania cząstek stałych i przebarwień. Nie używać roztworu mętnego lub zawierającego osad. Nie mieszać z innymi lekami. Nie rozcieńczać produktu po rekonstytucji.
Podawanie
• Trzymać fiolkę z lekiem po rekonstytucji pionowo podczas przykręcania jałowej strzykawki do łącznika Mix2Vial. Następnie powoli pobrać produkt do strzykawki. • Po przeniesieniu produktu do strzykawki, mocno trzymając strzykawkę (tłokiem strzykawki skierowanym ku dołowi), odkręcić łącznik Mix2Vial, zastępując go igłą do wstrzyknięć dożylnych lub igłą typu motylek. • Odpowietrzyć strzykawkę, odkazić skórę i wprowadzić igłę do żyły. • Podawać powoli drogą dożylną bezpośrednio po rekonstytucji w pojedynczej dawce z szybkością podawania nieprzekraczającą 4 ml/min.
Przechowywanie po rekonstytucji W celu zachowania jałowości produkt zużyć bezpośrednio po rekonstytucji. Wykazano jednak stabilność chemiczną i fizyczną produktu po przechowywaniu przez 24 godz. w 25°C. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Willfact 500 j.m. proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Willfact 1000 j.m. proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Willfact 2000 j.m. proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
ludzki czynnik von Willebranda
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Willfact i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Willfact
3. Jak stosować lek Willfact
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Willfact
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Willfact i w jakim celu się go stosuje
Lek Willfact jest wytwarzany z ludzkiego osocza (płynnej części krwi) i zawiera substancję czynną o nazwie ludzki czynnik von Willebranda (vWF).
Czynnik vWF bierze udział w krzepnięciu krwi. Brak tego czynnika, jak ma to miejsce np. w przebiegu choroby von Willebranda, powoduje, że krew nie krzepnie tak szybko, jak powinna, a więc występuje zwiększona tendencja do krwawień. Zastąpienie vWF lekiem Willfact tymczasowo naprawia mechanizmy krzepnięcia krwi.
Lek Willfact jest wskazany w zapobieganiu krwawieniom związanym z zabiegami chirurgicznymi i innym krwawieniom oraz leczeniu ich u pacjentów z rozpoznaniem choroby von Willebranda, jeśli leczenie jedynie desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczne lub przeciwwskazane.
Lek Willfact może być stosowany we wszystkich grupach wiekowych.
Leku Willfact nie należy stosować w leczeniu hemofilii typu A.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Willfact
Kiedy nie stosować leku Willfact • Jeśli pacjent ma uczulenie na ludzki czynnik von Willebranda lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). • Jeśli u pacjenta rozpoznano hemofilię typu A.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Leczenie lekiem Willfact powinien zawsze nadzorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.
Jeśli u pacjenta występują silne krwawienia, a badanie krwi potwierdzi zmniejszenie ilości czynnika VIII, pacjent otrzyma preparat czynnika krzepnięcia VIII i dodatkowo preparat vWF w ciągu pierwszych 12 godzin.
Reakcje alergiczne Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości o charakterze reakcji alergicznej, podobnie jak po podaniu innych białkowych dożylnych leków otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza.
Pacjent będzie monitorowany podczas wstrzyknięcia w celu wykrycia wczesnych objawów nadwrażliwości. Obejmują one wysypkę (pokrzywka bądź pokrzywka uogólniona), uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, zmniejszenie ciśnienia krwi (niedociśnienie) i ciężkie reakcje alergiczne (anafilaksja).
Lekarz poinformuje pacjenta o ostrzegawczych objawach świadczących o wystąpieniu reakcji alergicznej.
W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych nadwrażliwości należy przerwać leczenie i natychmiast zgłosić się po pomoc lekarską.
Bezpieczeństwo wirusowe W przypadku wytwarzania leków z ludzkiej krwi lub osocza stosowane są pewne środki zapobiegające przenoszeniu zakażeń na pacjentów. Zaliczają się do nich: • dokładny dobór dawców krwi i osocza, pozwalający wykluczyć osoby będące w grupie ryzyka zakażeń, • badanie każdej oddanej partii oraz puli osocza pod kątem występowania wirusa/zakażeń, • wprowadzenie w procesie przetwarzania krwi lub osocza kroków pozwalających inaktywować lub usunąć wirusy.
Pomimo stosowania tych środków podczas podawania leków wyprodukowanych z krwi lub osocza ludzkiego nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia zakażenia. Dotyczy to także nieznanych lub nowo pojawiających się wirusów bądź zakażeń innego typu.
Podejmowane środki uznawane są za skuteczne w przypadku wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV, powodujący AIDS), wirus zapalenia wątroby typu B i wirus zapalenia wątroby typu C.
Podejmowane środki mają ograniczoną wartość w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może być poważne w przypadku kobiet w ciąży (ponieważ występuje ryzyko zakażenia nienarodzonego dziecka) i pacjentów z osłabionym układem odpornościowym lub pewnego typu niedokrwistością (np. niedokrwistością sierpowatokrwinkową lub niedokrwistością hemolityczną).
Szczepienia Lekarz może zalecić pacjentowi przyjęcie szczepionek przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A oraz typu B, jeśli pacjent regularnie/powtarzalnie przyjmuje wytwarzany z osocza ludzki czynnik von Willebranda.
Rejestrowanie numeru serii Zdecydowanie zaleca się, by przy podawaniu każdej dawki leku Willfact zapisywać imię i nazwisko pacjenta oraz numer serii leku, aby udokumentować, jakie serie leku podano.
Ryzyko zakrzepicy Może dojść do zablokowania naczyń krwionośnych przez zakrzepy krwi (zakrzepica). Zagrożenie jest szczególnie duże, jeśli w wywiadzie lekarskim lub badaniach laboratoryjnych stwierdzono określone czynniki ryzyka. W takim przypadku stan pacjenta będzie bardzo dokładnie obserwowany w kierunku wczesnych objawów zakrzepicy. Należy również podać leki zapobiegające (profilaktyka) zablokowaniu naczyń krwionośnych przez zakrzepy krwi.
Lekarz stosujący czynnik krzepnięcia VIII zawierający czynnik von Willebranda powinien pamiętać, że kontynuacja leczenia może powodować nadmierne zwiększenie aktywności czynnika VIII. Jeśli pacjent otrzyma preparat vWF zawierający czynnik krzepnięcia VIII, lekarz powinien regularnie monitorować aktywność czynnika VIII w osoczu. Uchroni to pacjenta przed nadmierną aktywnością czynnika VIII w osoczu, która może zwiększyć ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowych.
Ograniczenie skuteczności U pacjentów z chorobą von Willebranda (szczególnie typu 3) mogą tworzyć się białka neutralizujące działanie czynnika von Willebranda. Takie białka nazywa się przeciwciałami neutralizującymi lub inhibitorami. Lekarz sprawdzi, czy w organizmie pacjenta powstają inhibitory vWF, jeśli wyniki badań laboratoryjnych wykażą brak prawidłowego przywrócenia stężeń vWF lub jeśli krwawienia nie zmniejszą się mimo stosowania odpowiedniej dawki leku Willfact. Jeśli występuje duże stężenie inhibitorów, wówczas leczenie vWF może nie być skuteczne. W takich przypadkach należy rozważyć inne metody leczenia. Nową terapię przeprowadzi lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.
Lek Willfact a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Ciąża i karmienie piersią Lek Willfact można stosować u kobiet w ciąży lub karmiących piersią wyłącznie, jeśli jest to jednoznacznie wskazane.
Nie prowadzono kontrolowanych badań klinicznych oceniających bezpieczeństwo stosowania leku Willfact u kobiet w ciąży i karmiących piersią, a badania na zwierzętach nie wystarczają do potwierdzenia bezpieczeństwa stosowania w kontekście płodności, ciąży i rozwoju dziecka podczas ciąży i po porodzie.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie obserwowano wpływu na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Willfact zawiera sód Jedna fiolka z 5 ml (500 j.m.) leku Willfact zawiera 0,15 mmol (3,4 mg) sodu. Odpowiada to 0,17% zalecanego maksymalnego dziennego spożycia sodu dla osoby dorosłej.
Jedna fiolka z 10 ml (1000 j.m.) leku Willfact zawiera 0,3 mmol (6,9 mg) sodu. Odpowiada to 0,35% zalecanego maksymalnego dziennego spożycia sodu dla osoby dorosłej.
Jedna fiolka z 20 ml (2000 j.m.) leku Willfact zawiera 0,6 mmol (13,8 mg) sodu. Odpowiada to 0,69% zalecanego maksymalnego dziennego spożycia sodu dla osoby dorosłej.
3. Jak stosować lek Willfact
Leczenie powinien rozpoczynać i monitorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krwotocznych.
Jeśli lekarz uzna, że pacjent może podawać lek w domu, odpowiednio poinstruuje on pacjenta.
Dawkowanie Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Najlepiej, gdy lek Willfact podaje lekarz lub pielęgniarka. Jeśli jednak pacjent otrzymał lek Willfact do stosowania w domu, lekarz upewni się, że pacjent zostanie poinformowany o sposobie wykonywania wstrzyknięcia i właściwej dawce leku. Należy przestrzegać zaleceń lekarza i poprosić o pomoc w przypadku problemów z używaniem strzykawki. Strzykawka może być używana wyłącznie przez przeszkoloną do tego osobę.
Lekarz wyliczy właściwą dawkę leku Willfact (wyrażoną w jednostkach międzynarodowych — j.m.). Dawka zależy od: • masy ciała, • miejsca krwawienia, • nasilenia krwawienia, • stanu klinicznego pacjenta, • konieczności przeprowadzenia zabiegu, • aktywności vWF we krwi po przeprowadzeniu zabiegu, • nasilenia choroby.
Dawka zawiera się w zakresie 40–80 j.m./kg mc.
Lekarz zaleci wykonywanie w trakcie leczenia badań krwi pod kątem: • stężenia czynnika VIII (FVIII:C), • stężenia czynnika von Willebranda (vWF:RCo), • obecności inhibitorów, • początkowych objawów powstawania skrzepów — u pacjentów w grupie ryzyka wystąpienia takich powikłań.
Na podstawie wyników tych badań lekarz może dostosować częstość wykonywania wstrzyknięć i podawaną dawkę.
W pewnych przypadkach niezbędne może być zastosowanie preparatu czynnika VIII (innego białka o działaniu koagulacyjnym) w dodatku do leku Willfact, aby umożliwić szybsze leczenie lub zapobiegnięcie krwawieniu (w sytuacjach nagłych lub w przypadku ostrego krwawienia). Lek Willfact można również stosować w długotrwałej profilaktyce, wówczas dawkę tak że ustala się indywidualnie. Podawanie leku Willfact w dawce 40–60 j.m./kg mc. od dwóch do trzech razy w tygodniu zmniejsza liczbę epizodów krwawienia.
Jeż eli pacjent uważa, że lek Willfact działa zbyt mocno lub zbyt słabo, należy zwrócić się do lekarza.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawkowanie u dzieci i młodzieży opiera się na masie ciała. W niektórych przypadkach, szczególnie u młodszych pacjentów (poniżej 6 lat), konieczne może być zastosowanie wyższych dawek (maksymalnie do
Sposób podawania Szczegółowe instrukcje dotyczące rekonstytucji i podawania produktu leczniczego zamieszczono na końcu ulotki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Willfact Nie zgłaszano objawów przedawkowania leku Willfact, jednak w przypadku podania dużej ilości nie można wykluczyć ryzyka zakrzepicy.
Pominięcie zastosowania leku Willfact W przypadku pominięcia zastosowania leku Willfact należy zwrócić się do lekarza. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w następujących przypadkach: • Wystąpienie objawów nadwrażliwości lub reakcji alergicznych (obserwowane niezbyt często, mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów). W niektórych przypadkach takie reakcje mogą przekształcić się w ciężką reakcję alergiczną (anafilaksję), w tym we wstrząs anafilaktyczny (obserwowany z nieznaną częstością).
Ostrzegawcze objawy świadczące o wystąpieniu reakcji alergicznej to: • trudności z oddychaniem i przełykaniem, • świszczący oddech, • ucisk w klatce piersiowej, • przyspieszenie akcji serca, • spadek ciśnienia krwi, • omdlenie, • skrajne zmęczenie, • niepokój, nerwowość, • ból głowy, • dreszcze, uczucie zimna, • uderzenia gorąca, • obrzęk różnych części ciała, • wysypka skórna, pokrzywka uogólniona, • uczucie pieczenia i kłucia w miejscu podania, • mrowienie, • wymioty, • nudności.
Jeśli wystąpi jeden z tych objawów, należy natychmiast przerwać leczenie i powiadomić lekarza, aby rozpocząć odpowiednie leczenie, w zależności od rodzaju i stopnia nasilenia reakcji.
• Zauważenie zaniku właściwego działania leku (brak kontroli krwawienia). Może to wynikać z hamowania czynnika von Willebranda (obserwowane z nieznaną częstością).
U pacjentów z chorobą von Willebranda, zwłaszcza typu 3, możliwe jest powstawanie białek neutralizujących działanie vWF. Białka takie nazywa się przeciwciałami neutralizującymi lub inhibitorami. Pacjenci leczeni vWF powinni być dokładnie monitorowani przez lekarza pod kątem wystąpienia inhibitorów na drodze odpowiedniej obserwacji klinicznej i wykonywania badań laboratoryjnych. W przypadku pojawienia się inhibitorów stan taki może objawiać się występowaniem niewystarczającej odpowiedzi klinicznej. Może on też współwystępować z ciężkimi reakcjami alergicznymi.
• Zauważenie objawów zaburzeń krążenia w kończynach (np. zimne i blade kończyny) lub ważnych narządach (np. dotkliwy ból w klatce piersiowej). Może to wynikać z tworzenia się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych (obserwowane z nieznaną częstością).
Istnieje ryzyko powstawania skrzepów krwi (zakrzepicy), zwłaszcza u pacjentów w grupie ryzyka. Po skorygowaniu niedoboru czynnika von Willebranda pacjentów należy monitorować pod kątem wczesnych objawów zakrzepicy lub rozsianego wykrzepiania naczyniowego i zastosować leczenie zapobiegające zakrzepicy w sytuacjach, w których ryzyko jej wystąpienia jest podwyższone (po zabiegach, w przypadku pacjentów leżących, w przypadku niedoboru inhibitora koagulacji lub enzymu fibrynolitycznego).
Jeżeli pacjent przyjmuje preparaty vWF zawierające FVIII, ryzyko zakrzepicy może być wyższe ze względu na trwale podwyższone stężenia FVIII w osoczu.
Poniższe działania niepożądane obserwowano często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów): • reakcje w miejscu podania wlewu.
Poniższe działania niepożądane obserwowano niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów): • zawroty głowy, • parestezja, niedoczulica, • uderzenia gorąca, • świąd, • uczucie ucisku w klatce piersiowej, • dreszcze, uczucie zimna.
Poniższe działania niepożądane obserwowano z nieznaną częstością występowania: • gorączka.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Willfact
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie fiolki i pudełku. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
W celu zachowania jałowości produkt zużyć bezpośrednio po rekonstytucji. Wykazano jednak stabilność chemiczną i fizyczną produktu po przechowywaniu przez 24 godz. w 25°C.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się zmętnienie lub cząstki stałe w roztworze.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Willfact Substancją czynną jest ludzki czynnik von Willebranda (500 j.m., 1000 j.m., 2000 j.m.) wyrażony w jednostkach międzynarodowych aktywności kofaktora rystocetyny (vWF:RCo).
Po rekonstytucji z 5 ml (500 j.m.), 10 ml (1000 j.m.) albo 20 ml (2000 j.m.) wody do wstrzykiwań, jedna fiolka zawiera w przybliżeniu 100 j.m. /ml ludzkiego czynnika von Willebranda.
Przed dodaniem albuminy aktywność swoista roztworu wynosi co najmniej 60 j.m. vWF:RCo na 1 mg białka całkowitego.
Pozostałe składniki: Proszek: albumina ludzka, argininy chlorowodorek, glicyna, sodu cytrynian i wapnia chlorek dwuwodny. Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Willfact i co zawiera opakowanie Lek Willfact jest dostarczany w postaci białego lub bladożółtego proszku albo kruchego ciała stałego i przejrzystego, bezbarwnego rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do wstrzykiwań po rekonstytucji za pomocą systemu do przenoszenia. Dostępne wielkości opakowań leku Willfact to 500 j.m./5 ml, 1000 j.m./10 ml, 2000 j.m./20 ml.
Roztwór po rekonstytucji powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, bezbarwny do nieznacznie żółtawego.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
LFB-BIOMEDICAMENTS 3, avenue des Tropiques, ZA de Courtaboeuf, FRANCJA [email protected]
Wytwórcy
LFB-BIOMEDICAMENTS 3, avenue des Tropiques, ZA de Courtaboeuf, FRANCJA
LFB-BIOMEDICAMENTS FRANCJA
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Austria Willfact Czechy WILLFACT Dania Willfact Hiszpania Willfact
Niemcy WILLFACT Norwegia Willfact Polska Willfact Słowacja Willfact Szwecja Willfact Węgry Willfact Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Willfact
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
01.2024
________________________________________________________________________________________INSTRUKCJA UŻYTKOWANIA: Dawkowanie W ogólności podanie 1 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda powoduje wzrost aktywności krążącego vWF:RCo o około 0,02 j.m./ml (2%).
Należy dążyć do uzyskania stężeń vWF:RCo wynoszącego >0,6 j.m./ml (60%) i FVIII:C wynoszącego >0,4 j.m./ml (40%).
Uzyskanie hemostazy jest niepewne do momentu uzyskania aktywności koagulacyjnej czynnika VIII (FVIII:C) wynoszącej 0,4 j.m./ml (40%). Wstrzyknięcie samego czynnika von Willebranda nie powoduje maksymalnego zwiększenia aktywności FVIII:C przez co najmniej 6–12 godz. Nie wystarcza ono do natychmiastowej normalizacji aktywności FVIII:C. Z tego względu jeśli więc wyjściowa aktywność FVIII:C u pacjenta jest poniżej wartości krytycznej, a konieczne jest szybkie skorygowanie hemostazy — jak np. w ramach leczenia krwotoku, ciężkiego urazu lub podczas przeprowadzania nagłego zabiegu operacyjnego — z pierwszym wstrzyknięciem czynnika von Willebranda należy podać czynnik VIII, aby móc uzyskać aktywność FVIII:C w osoczu zapewniającą hemostazę.
Jeśli jednak natychmiastowe zwiększenie aktywności FVIII:C nie jest konieczne — np. w przypadku planowego zabiegu operacyjnego — lub jeśli wyjściowa aktywność FVIII:C pozwala na utrzymanie hemostazy, lekarz może podjąć decyzję o pominięciu podania FVIII wraz z pierwszym wstrzyknięciem czynnika von Willebranda.
• Rozpoczęcie leczenia: Pierwsza dawka leku Willfact wynosi 40–80 j.m./kg mc. w przypadku leczenia krwawienia lub urazu. Jest ona podawana w skojarzeniu z wymaganą ilością produktu zawierającego czynnik VIII, wyliczoną na podstawie wyjściowej aktywności FVIII:C w osoczu pacjenta, pozwalającą uzyskać właściwą aktywność FVIII:C w osoczu, bezpośrednio przed zabiegiem lub tak szybko, jak to tylko możliwe po rozpoczęciu epizodu krwawienia lub wystąpienia ciężkiego urazu. W przypadku zabiegu operacyjnego pierwsze wstrzyknięcie należy podać na godzinę przed zabiegiem. Podanie początkowej dawki 80 j.m./kg mc. leku Willfact może być konieczne zwłaszcza u pacjentów z chorobą von Willebranda typu 3, w przypadku której utrzymanie właściwej aktywności może wymagać dawek wyższych niż w przypadku pozostałych typów vWD.
W przypadku planowego zabiegu operacyjnego pierwsze wstrzyknięcie leku Willfact powinno być podane na 12–24 godz. przed zabiegiem, a drugie wstrzyknięcie — bezpośrednio przed zabiegiem. W takich przypadkach jednoczesne podawanie preparatu czynnika VIII nie jest konieczne, ponieważ przed zabiegiem stężenie endogennego FVIII:C zwykle osiąga krytyczną wartość 0,4 j.m./ml (40%). Należy to jednak potwierdzić u każdego z pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia: W razie potrzeby należy kontynuować leczenie lekiem Willfact w monoterapii w dawce 40–80 j.m./kg mc. na dobę w 1 albo 2 wstrzyknięciach dziennie przez jeden do kilku dni. Dawka i częstość podawania wstrzyknięć powinny być zawsze dostosowane do typu zabiegu, stanu klinicznego i biologicznego (vWF:RCo i FVIII:C) pacjenta oraz rodzaju i nasilenia epizodu krwawienia.
• Profilaktyka długoterminowa: Lek Willfact może być podawany w ramach profilaktyki długoterminowej w dawce dostosowanej indywidualnie do każdego pacjenta. Lek Willfact w dawce 40–60 j.m./kg mc. podawanej 2–3 razy w tygodniu ogranicza liczbę epizodów krwawienia.
• Leczenie ambulatoryjne: Za zgodą lekarza, zwłaszcza w przypadku pomniejszego lub umiarkowanego krwawienia lub długoterminowej profilaktyki krwawień można rozpocząć leczenie domowe.
Dzieci i młodzież
Wielkość dawki w przypadku każdego wskazania opiera się na masie ciała. Dawkę i długość leczenia należy dostosować do stanu klinicznego pacjenta oraz stężeń vWF:RCo i FVIII:C w osoczu.
• Rozpoczęcie leczenia • U dzieci w wieku poniżej 6 lat dawka początkowa może być ustalana na podstawie odzysku przyrostowego (IR) u pacjenta albo, w przyp adku gdy dane IR nie są dostępne, konieczna może być dawka początkowa równa od 60 do 100 j.m./kg mc. w celu zwiększenia stężenia vWF:RCo u pacjenta do 100 j.m./dl. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia U dzieci i młodzieży kolejne dawki należy ustalać indywidualnie w zależności od stanu klinicznego i stężenia vWF:RCo oraz dostosować je do odpowiedzi klinicznej.
Zabieg operacyjny w trybie planowym • U dzieci w wieku poniżej 6 lat po pierwszej dawce podanej 12 do 24 godzin przed zabiegiem powtórną dawkę można podać 30 minut przed zabiegiem. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Profilaktyka U dzieci i młodzieży dawkę i częstość ponownego podawania należy ustalić indywidualnie w zależności od odzysku przyrostowego i stężenia vWF:RCo u pacjenta oraz dostosować do odpowiedzi klinicznej.
Sposób i droga podania Podanie dożylne
Rekonstytucja
Należy przestrzegać aktualnych zaleceń dotyczących aseptycznej techniki pracy. System do przenoszenia stosuje się wyłącznie do rekonstytucji leku, zgodnie z opisem poniżej. System nie jest przeznaczony do podawania leku pacjentowi.
• Ogrzać obie fiolki (proszek i rozpuszczalnik) do temperatury nie wyższej niż 25°C.
• Zdjąć ochronny kołpak z fiolki z rozpuszczalnikiem (woda do wstrzykiwań) i z fiolki z proszkiem.
• Odkazić powierzchnie obu korków.
• Usunąć wieczko z opakowania zawierającego łącznik Mix2Vial. Bez wyjmowania łącznika z jego opakowania, przyłączyć niebieski koniec łącznika Mix2Vial do korka fiolki z rozpuszczalnikiem.
• Usunąć i wyrzucić opakowanie łącznika. Uważać, aby nie dotknąć odsłoniętej części łącznika.
• Odwrócić do góry dnem fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym do niej łącznikiem i przyłączyć je do fiolki z proszkiem za pomocą przezroczystej części łącznika. Rozpuszczalnik samoczynnie spłynie do fiolki z proszkiem. Przytrzymać system i łagodnie mieszać ruchem wirowym do całkowitego rozpuszczenia leku.
• Następnie, trzymając jedną ręką część łącznika od strony fiolki z lekiem po rekonstytucji, a drugą ręką część łącznika od strony fiolki po rozpuszczalniku, odkręcić łącznik Mix2Vial w celu oddzielenia fiolek.
Proszek powinien rozpuścić się w czasie krótszym niż 5 min ut, na ogół rozpuszcza się natychmiast.
Powsta ły roztwór powinien być przezroczysty lub lekko opalizujący, bezbarwny lub lekko żółty. Przed podaniem zrekonstytuowany produkt należy skontrolować wizualnie pod kątem występowania cząstek stałych i przebarwień. Nie używać roztworu mętnego lub zawierającego osad. Nie mieszać z innymi lekami. Nie rozcieńczać produktu po rekonstytucji.
Podawanie
• Trzymać fiolkę z lekiem po rekonstytucji pionowo podczas przykręcania jałowej strzykawki do łącznika Mix2Vial. Następnie powoli pobrać produkt do strzykawki. • Po przeniesieniu produktu do strzykawki, mocno trzymając strzykawkę (tłokiem strzykawki skierowanym ku dołowi), odkręcić łącznik Mix2Vial, zastępując go igłą do wstrzyknięć dożylnych lub igłą typu motylek. • Odpowietrzyć strzykawkę, odkazić skórę i wprowadzić igłę do żyły. • Podawać powoli drogą dożylną bezpośrednio po rekonstytucji w pojedynczej dawce z szybkością podawania nieprzekraczającą 4 ml/min.
Przechowywanie po rekonstytucji W celu zachowania jałowości produkt zużyć bezpośrednio po rekonstytucji. Wykazano jednak stabilność chemiczną i fizyczną produktu po przechowywaniu przez 24 godz. w 25°C. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Willfact 500 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Willfact 1000 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Willfact 2000 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Produkt Willfact jest dostarczany jako proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, zawierający nominalnie 500 j.m., 1000 j.m. albo 2000 j.m. ludzkiego czynnika von Willebranda (vWF) w każdej fiolce.
Po rekonstytucji w 5 ml (500 j.m.), 10 ml (1000 j.m.) albo 20 ml (2000 j.m.) wody do wstrzykiwań produkt zawiera w przybliżeniu 100 j.m./ml ludzkiego czynnika von Willebranda.
Przed dodaniem albuminy aktywność swoista produktu Willfact wynosi ≥60 j.m. vWF:RCo/mg białka.
Moc (j.m.) vWF jest mierzona w badaniu aktywności kofaktora rystocetyny (vWF:RCo) w odniesieniu do międzynarodowego wzorca koncentratu czynnika von Willebranda (WHO).
Zawartość ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII (FVIII) w produkcie Willfact wynosi ≤10 j.m./100 j.m. vWF:RCo.
Moc (j.m.) FVIII określa się na podstawie oznaczenia metodą chromogenną zgodną z Farmakopeą Europejską.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Ten produkt leczniczy zawiera sód: - Jedna fiolka z 5 ml (500 j.m.) roztworu po rekonstytucji zawiera 0,15 mmol (3,4 mg) sodu. - Jedna fiolka z 10 ml (1000 j.m.) roztworu po rekonstytucji zawiera 0,3 mmol (6,9 mg) sodu. - Jedna fiolka z 20 ml (2000 j.m.) roztworu po rekonstytucji zawiera 0,6 mmol (13,8 mg) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Proszek: biały do jasnożółtego, liofilizowany proszek lub krucha stała masa. Rozpuszczalnik: przezroczysty i bezbarwny.
Produkt Willfact jest wskazany do zapobiegania krwotokom lub krwawieniom związanym z zabiegami chirurgicznymi i leczenia ich u pacjentów z rozpoznaniem choroby von Willebranda ( vWD) , jeśli monoterapia desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczna lub przeciwwskazana.
Produkt Willfact można stosować we wszystkich grupach wiekowych.
Nie należy stosować produktu Willfact w leczeniu hemofilii typu A.
Leczenie produktem Willfact powinien nadzorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.
Dawkowanie
Można przyjąć, że 1 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda zwiększa aktywność krążącego vWF:RCo o 0,02 j.m./ml (2%).
Należy dążyć do uzyskania stężęń vWF:RCo >0,6 j.m./ml (60%) i FVIII:C >0,4 j.m./ml (40%).
Hemostaza jest nieskuteczna, jeśli aktywność koagulacyjna czynnika VIII (FVIII:C) wynosi mniej niż 0,4 j.m./ml (40%). Po jednokrotnym wstrzyknięciu samego vWF nie powoduje maksymalnego zwiększenia aktywności FVIII:C przez co najmniej 6–12 godz. Nie wystarcza ono do uzyskania bezpośredniej normalizacji aktywności FVIII:C. Jeśli więc wyjściowa aktywność FVIII:C w osoczu pacjenta znajduje się poniżej krytycznego poziomu, a konieczne jest szybkie skorygowanie hemostazy (np. w związku z leczeniem krwotoku, ciężkiego urazu lub przeprowadzeniem zabiegu operacyjnego w trybie nagłym), wówczas wraz z pierwszą dawką vWF należy podać produkt zawierający FVIII, aby uzyskać stężenie FVIII:C w osoczu zapewniającą hemostazę.
Jednak jeśli nie ma potrzeby uzyskania szybkiego wzrostu stężenia FVIII:C (np. w przypadku przeprowadzenia zabiegu operacyjnego w trybie planowym) lub jeśli wyjściowa aktywność FVIII:C pozwala na utrzymanie hemostazy, lekarz może zrezygnować z jednoczesnego podania FVIII wraz z pierwszym wstrzyknięciem vWF.
• Rozpoczęcie leczenia W leczeniu krwotoku lub urazu pierwsza dawka produktu Willfact wynosi 40 do 80 j.m./kg mc. Jest ona podawana w skojarzeniu z wymaganą ilością produktu zawierającego czynnik VIII, wyliczoną na podstawie wyjściowego stężenia FVIII:C w osoczu pacjenta, pozwalającą uzyskać właściwą aktywność FVIII:C w osoczu, bezpośrednio przed zabiegiem lub możliwie jak najszybciej po wystąpieniu epizodu krwawienia lub ciężkiego urazu. W przypadku zabiegów operacyjnych produkt należy podać na godzinę przed rozpoczęciem procedury.
Podanie początkowej dawki 80 j.m./kg mc. produktu Willfact może być konieczne szczególnie w przypadku choroby von Willebranda typu 3, w której utrzymanie prawidłowego stężenia może wymagać stosowania większych dawek niż w przypadku pozostałych typów choroby.
Zabieg operacyjny w trybie planowym: produkt Willfact należy podać na 12–24 godz., a następnie ponownie na 1 godz. przed rozpoczęciem zabiegu. W takim przypadku nie ma potrzeby skojarzonego podawania FVIII, ponieważ na ogół stężenie endogennego FVIII:C osiąga krytyczną wartość 0,4 j.m./ml (40%) przed rozpoczęciem zabiegu — należy to jednak potwierdzić u każdego z pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia W razie potrzeby należy kontynuować leczenie kolejnymi dawkami produktu Willfact, podając 40–80 j.m./kg mc. w jednym albo dwóch wstrzyknięciach na dobę przez okres od jednego do kilku dni. Dawka i długość leczenia zależą od stanu klinicznego pacjenta, rodzaju i nasilenia krwawienia oraz stężeń vWF:RCo i FVIII:C.
• Profilaktyka długoterminowa Produkt Willfact można również stosować w profilaktyce długoterminowej. W takim przypadku dawkowanie ustala się indywidualnie u każdego pacjenta. Stosowanie dawek produktu Willfact wynoszących 40–60 j.m./kg mc. i podawanych od dwóch do trzech razy w tygodniu zmniejsza liczbę epizodów krwawienia.
• Leczenie ambulatoryjne Za zgodą lekarza prowadzącego, zwłaszcza w przypadku pomniejszego lub umiarkowanego krwawienia lub długoterminowej profilaktyki krwawień można rozpocząć leczenie domowe. Lekarz powinien zapewnić odpowiednie przeszkolenie i weryfikację leczenia w określonych odstępach.
Dzieci i młodzież
Wielkość dawki w przypadku każdego wskazania opiera się na masie ciała. Dawkę i długość leczenia należy dostosować do stanu klinicznego pacjenta oraz stężeń vWF:RCo i FVIII:C w osoczu.
• Rozpoczęcie leczenia • U dzieci w wieku poniżej 6 lat dawka początkowa może być ustalana na podstawie odzysku przyrostowego (IR) u pacjenta albo, w przypadku gdy dane IR nie są dostępne, konieczna może być dawka początkowa równa od 60 do 100 j.m./kg mc. w celu zwiększenia stężenia vWF:RCo u pacjenta do 100 j.m./dl. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia U dzieci i młodzieży kolejne dawki należy ustalać indywidualnie w zależności od stanu klinicznego i stężenia vWF:RCo oraz dostosować je do odpowiedzi klinicznej.
Zabieg operacyjny w trybie planowym: • U dzieci w wieku poniżej 6 lat po pierwszej dawce podanej 12 do 24 godzin przed zabiegiem powtórną dawkę można podać 30 minut przed zabiegiem. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Profilaktyka U dzieci i młodzieży dawkę i częstość ponownego podawania należy ustalić indywidualnie w zależności od odzysku przyrostowego i stężenia vWF:RCo u pacjenta oraz dostosować do odpowiedzi klinicznej.
Sposób podawania Rozpuścić preparat w sposób opisany w punkcie 6.6. Produkt Willfact należy podawać drogą dożylną z maksymalną szybkością 4 ml na minutę.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z aktywnym krwawieniem zaleca się skojarzone podanie produktu FVIII z produktem zawierającym czynnik von Willebranda o niskiej zawartości FVIII w oddzielnej strzykawce.
Nadwrażliwość Podobnie jak w przypadku dożylnego podawania wszystkich produktów białkowych otrzymywanych z osocza możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości. Podczas wstrzykiwania należy prowadzić ścisłą kontrolę i obserwację stanu pacjenta w kierunku jakichkolwiek objawów. Należy poinformować pacjentów o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, w tym o takich jak pokrzywka, pokrzywka uogólniona, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, niedociśnienie i anafilaksja. Jeśli wystąpią te objawy, należy natychmiast przerwać podawanie produktu. Jeśli dojdzie do wstrząsu anafilaktycznego, należy stosować standardowe leczenie.
Czynniki zakaźne Standardowe procedury przeciwdziałania zakażeniom związanym z zastosowaniem produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe materiału od poszczególnych dawców i puli osocza w kierunku określonych wskaźników zakażeń oraz stosowanie technologii produkcji skutecznie inaktywujących/usuwających wirusy.
Mimo tego nie można całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to również nieznanych lub nowych wirusów oraz innych czynników chorobotwórczych.
Stosowane środki zapobiegawcze uważa się za skuteczne w przypadku wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV ), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV). Stosowane środki mogą mieć ograniczoną skuteczność w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może powodować poważne powikłania u kobiet w ciąży (zakażenie płodu), osób z niedoborami odporności lub przyspieszoną erytropoezą (np. niedokrwistość hemolityczna).
W przypadku pacjentów regularnie przyjmujących vWF otrzymywany z ludzkiego osocza należy rozważyć odpowiednie szczepienia (WZW typu A i B).
Stanowczo zaleca się, by podczas każdego podawania produktu Willfact pacjentowi zapisane zostały nazwa i numer serii produktu, co umożliwi zachowanie połączenia między imieniem i nazwiskiem pacjenta oraz numerem serii produktu.
Powikłania zatorowo-zakrzepowe Produkt Willfact to preparat czynnika von Willebranda o niskiej zawartości FVIII. Niemniej jednak istnieje ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych , szczególnie u pacjentów z potwierdzonym występowaniem klinicznych lub laboratoryjnych czynników ryzyka. Z tego powodu u pacjentów należących do grupy podwyższonego ryzyka należy prowadzić monitorowanie w kierunku wczesnych objawów zakrzepicy. Należy stosować profilaktykę żylnych powikłań zatorowo-zakrzepowych zgodnie z aktualnymi zaleceniami.
Podczas stosowania produktu Willfact lekarz prowadzący powinien pamiętać, że leczenie może powodować nadmierne zwiększenie stężenia FVIII:C. Dlatego w przypadku pacjentów wymagających częstego podawania dawek produktu Willfact, w szczególności w skojarzeniu z preparatem czynnika VIII, należy monitorować stężenie FVIII:C w osoczu w celu uniknięcia wystąpienia długotrwałego nadmiernego stężenia FVIII:C w osoczu, mogącego zwiększać ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych.
Immunogenność U pacjentów z chorobą von Willebranda (szczególnie typu 3) może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) przeciwko czynnikowi von Willebranda. Jeśli nie udaje się osiągnąć oczekiwanego stężenia vWF:RCo w osoczu lub jeśli prawidłowa dawka nie pozwala na skuteczne opanowanie krwawienia, należy wykonać odpowiedni test w kierunku obecności inhibitora czynnika vWF. U pacjentów z wysokim stężeniem inhibitora leczenie czynnika von Willebranda może być nieskuteczne. W takich przypadkach należy rozważyć inne metody leczenia.
Informacje dotyczące substancji pomocniczej (zawartość sodu) Ten produkt leczniczy zawiera sód. W przypadku podawania we wstrzyknięciu dawki większej niż 3300 j.m. (ponad 1 mmol sodu), należy wziąć to pod uwagę u pacjentów stosujących dietę o kontrolowanej zawartości sodu (zawartość sodu w każdej fiolce, patrz punkt 2).
Nie są znane interakcje produktów zawierających czynnika von Willebranda z innymi produktami leczniczymi.
Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na płodność, reprodukcję, ciążę, rozwój zarodkowy i płodowy lub rozwój okołoporodowy i pourodzeniowy są niewystarczające do oceny bezpieczeństwa stosowania produktu Willfact. Nie przeprowadzono kontrolowanych badań klinicznych bezpieczeństwa stosowania produktu Willfact w czasie ciąży i karmienia piersią.
Produkt Willfact powinien być podawany kobietom w ciąży i karmiącym piersią z niedoborem czynnika von Willebranda wyłącznie jeśli istnieją wyraźne wskazania do jego podania.
Nie zaobserwowano wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W trakcie leczenia produktem Willfact mogą wystąpić następujące działania niepożądane: reakcje alergiczne i reakcje anafilaktyczne (w tym, w rzadkich przypadkach, wstrząs), zdarzenia zakrzepowo- zatorowe (głównie u pacjentów w grupie ryzyka), powstawanie inhibitora vWF i reakcje w miejscu podania.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych W poniższej tabeli zestawiono niepożądane działania leku obserwowane w ramach 6 badań klinicznych i jednego nieinterwencyjnego badania po wprowadzeniu do obrotu oraz zgłaszane z innych źródeł po wprowadzeniu do obrotu. W ramach badań 226 pacjentów eksponowano na produkt Willfact, a całkowity okres ekspozycji wynosił 16 640 dni.
Niepożądane działania leku podzielono na kategorie zgodnie z klasyfikacją układów i narządów (SOC) MedDRA, poziomem preferowanego terminu (PT) i częstością.
Częstość występowania działań niepożądanych określono zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W przypadku dobrowolnie zgłaszanych w okresie po wprowadzeniu do obrotu zdarzeń niepożądanych częstość takich zdarzeń określana jest jako nieznana.
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane leku (Preferowany termin) Częstość na podstawie liczby pacjentów Zaburzenia krwi i układu chłonnego Hamowanie działania czynnika von Willebranda* Nieznana Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość Niezbyt często Wstrząs anafilaktyczny* Nieznana Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy Niezbyt często Parestezja, hipestezja Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Uderzenia gorąca Niezbyt często Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe* Nieznana Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Świąd Niezbyt często Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Reakcje w miejscu podania** (w tym reakcje w miejscu podania wlewu, zapalenie w miejscu podania wlewu i zapalenie w miejscu wkłucia do naczynia) Często Uczucie ucisku w klatce piersiowej Niezbyt często Dreszcze, uczucie zimna Niezbyt często Gorączka* Nieznana * Zgłaszane w ramach doświadczeń/nadzoru po wprowadzeniu do obrotu, częstość określana zgodnie z konwencją jako nieznana. ** Terminy wyższego poziomu grupowania MedDRA.
Opis wybranych działań niepożądanych Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (mogące obejmować obrzęk naczynioruchowy, uczucie pieczenia i kłucia w miejscu podania wlewu, dreszcze, uderzenia gorąca, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, pokrzywkę, niedociśnienie, omdlenie/ogólne złe samopoczucie, ospałość, nudności, niepokój, częstoskurcz, ucisk w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty, świszczący oddech) obserwowano niezbyt często, lecz w niektórych przypadkach reakcje te mogą przybrać postać ciężkiej reakcji anafilaktycznej (łącznie ze wstrząsem).
U pacjentów z chorobą von Willebranda, szczególnie typu 3, bardzo rzadko może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) przeciwko czynnikowi von Willebranda. Jeśli takie inhibitory wystąpią, stan ten będzie objawiał się niewystarczającą odpowiedzią kliniczną. Przeciwciała takie mogą występować w bliskim związku z reakcjami anafilaktycznymi. Dlatego w przypadku pacjentów, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna, należy zbadać na obecność inhibitorów. We wszystkich takich przypadkach zalecany jest kontakt ze specjalistycznym ośrodkiem leczenia hemofilii.
Produkt Willfact to preparat czynnika von Willebranda o niskiej zawartości FVIII. Niemniej jednak istnieje ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, zwłaszcza u pacjentów z potwierdzonymi klinicznymi lub laboratoryjnymi czynnikami ryzyka. Pacjenci należący do grupy ryzyka muszą być monitorowani.
Informacje o bezpieczeństwie związanym z czynnikami zakaźnymi, patrz punkt 4.4.
Dzieci i młodzież
Produkt Willfact oceniano u 56 pacjentów w wieku poniżej 18 lat, wśród nich 23 miało mniej niż 6 lat,
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Nie zgłaszano objawów przedawkowania czynnika von Willebranda. W przypadku znacznego przedawkowania mogą wystąpić incydenty zakrzepowo-zatorowe.
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwkrwotoczne: czynniki krzepnięcia krwi, ludzki czynnik von Willebranda, kod ATC: B02BD10
Mechanizm działania Działanie produktu Willfact jest identyczne jak działanie endogennego czynnika von Willebranda.
Podawanie czynnika von Willebranda umożliwia wyrównanie zaburzeń krzepnięcia u pacjentów z niedoborem tego czynnika (chorobą von Willebranda) za pośrednictwem dwóch mechanizmów działania:
• Czynnik von Willebranda wiąże się z warstwą podśródbłonkową i błoną komórkową płytek krwi, dzięki czemu umożliwia przywrócenie adhezji płytek krwi do śródbłonka naczyniowego w miejscu uszkodzenia naczynia. Zapewnia to hemostazę pierwotną, o czym świadczy skrócenie czasu krwawienia. Efekt ten występuje natychmiast i w znacznym stopniu zależy od poziomu multimeryzacji substancji aktywnej.
• Czynnik von Willebranda powoduje opóźnioną korekcję towarzyszącego chorobie niedoboru czynnika VIII. Po podaniu dożylnym czynnik von Willebranda wiąże się z endogennym czynnikiem VIII (w prawidłowych warunkach wytwarzanym w organizmie pacjenta) i przez stabilizację tego czynnika zapobiega jego szybkiej degradacji. Z tego powodu podanie czystego czynnika von Willebranda (produkt zawierający vWF i niewielką ilość FVIII) przywraca prawidłowe stężenie FVIII:C. Jest to działanie wtórne, które rozpoczyna się po pierwszym wlewie. Podanie preparatu vWF zawierającego FVIII:C przywraca prawidłowe stężenie FVIII:C natychmiast po pierwszym wlewie.
Na podstawie badania farmakokinetycznego produktu Willfact w grupie 8 dorosłych pacjentów z chorobą von Willebranda typu 3 w odniesieniu do vWF:RCo wykazano, że:
• Średnia wartość AUC0-∞ wynosi 3444 j.m. x godz./dl po podaniu pojedynczej dawki 100 j.m./kg mc. produktu Willfact. • Średni odzysk wynosi 2,1 [j.m./dl]/[j.m./kg mc.] w przypadku preparatu we wstrzyknięciu. • Okres półtrwania wynosi 8–14 godz. (średnio 12 godz.). • Średni klirens wynosi 3,0 ml/godz./kg.
Szczytowe stężenie czynnika von Willebranda w osoczu osiągane jest zwykle po 30 minutach do godziny od wstrzyknięcia.
Normalizacja stężenia FVIII jest procesem postępującym, zmiennym i zazwyczaj zajmuje od 6 do 12 godzin. Efekt ten utrzymuje się przez 2 do 3 dni.
Zwiększenie stężenia FVIII stopniowo narasta i powraca do wartości prawidłowej po 6–12 godz. Stężenie FVIII zwiększa się średnio o 6% (j.m./dl) na godzinę. Tak więc np. u pacjentów z wyjściowym stężeniem FVIII:C <5% (j.m./dl) po 6 godz. od wstrzyknięcia stężenie FVIII:C zwiększa się do około 40% (j.m./dl) i utrzymuje przez ponad 24 godz.
Dane dotyczące dzieci i młodzieży W grupie dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie scharakteryzowano pełnego profilu farmakokinetycznego (C max , T max , AUC, klirens, okres półtrwania i średni czas przebywania leku w organizmie) po wstrzyknięciu produktu Willfact.
U 7 dzieci w wieku poniżej 6 lat (u 2 dzieci w wieku od 28 dni do 23 miesięcy oraz u 5 dzieci w wieku od średni przyrostowy odzysk vWF:RCo równy 1,75 ± 0,35 (j.m./dl)/(j.m./kg mc.) z dużą zmiennością międzyosobniczą (zakres od 1,14 do 2,03). Jedynie u czworga z tych dzieci można było przeprowadzić zarówno oceny początkowe, jak i 6-miesięczne kontrolne testy odzysku po ekspozycji na produkt wynoszącej od 3 do 9 dni leczenia. Zaobserwowany średni współczynnik odzysku wynosił 0,87 ± 0,12 (j.m./dl)/(j.m./kg mc.) (zakres od 0,7 do 1,0).
Na podstawie danych uzyskanych z kilku badań przedklinicznych z wykorzystaniem modeli zwierzęcych nie uzyskano dowodów na działania toksyczne produktu Willfact inne niż działanie immunogenne ludzkich białek u zwierząt laboratoryjnych. Badanie toksyczności po podaniu dawek wielokrotnych jest praktycznie niemożliwe ze względu na powstawanie przeciwciał przeciwko białkom heterologicznym w modelach zwierzęcych.
Dane przedkliniczne wskazują, że produkt Willfact nie ma potencjału mutagennego.
Proszek: albumina ludzka, argininy chlorowodorek, glicyna, sodu cytrynian, wapnia chlorek dwuwodny.
Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.
Nie mieszać w tej samej strzykawce produktu leczniczego Willfact z innymi produktami leczniczymi. Dopuszcza się jedynie mieszanie z osoczowym czynnikiem krzepnięcia VIII produkowanym przez LFB- BIOMEDICAMENTS, dla którego przeprowadzono badanie zgodności. Jednakże ten czynnik krzepnięcia FVIII nie znajduje się w obrocie we wszystkich krajach.
Należy stosować wyłącznie licencjonowane, polipropylenowe zestawy do podawania. W przypadku stosowania innych zestawów leczenie może być nieskuteczne wskutek adsorpcji ludzkiego czynnika von Willebranda na wewnętrznych powierzchniach niektórych zestawów.
Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną produktu przygotowanego do użycia przez 24 godziny w 25°C. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.
w fiolce (ze szkła typu I) z korkiem z gumy chlorobutylowej (5 ml i 20 ml) / bromobutylowej (10 ml) oraz system do przenoszenia.
Rekonstytucja
Należy przestrzegać aktualnych zaleceń dotyczących aseptycznej techniki pracy. System do przenoszenia stosuje się wyłącznie do rekonstutucji leku, zgodnie z opisem poniżej. System nie jest przeznaczony do podawania leku pacjentowi.
• Ogrzać obie fiolki (proszek i rozpuszczalnik) do temperatury nie wyższej niż 25°C.
• Zdjąć ochronny kołpak z fiolki z rozpuszczalnikiem (woda do wstrzykiwań) i z fiolki z proszkiem.
• Odkazić powierzchnie obu korków.
• Usunąć wieczko z opakowania zawierającego łącznik Mix2Vial. Bez wyjmowania łącznika z jego opakowania, przyłączyć niebieski koniec łącznika Mix2Vial do korka fiolki z rozpuszczalnikiem.
• Usunąć i wyrzucić opakowanie łącznika. Uważać, aby nie dotknąć odsłoniętej części łącznika.
• Odwrócić do góry dnem fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym do niej łącznikiem i przyłączyć je do fiolki z proszkiem za pomocą przezroczystej części łącznika. Rozpuszczalnik samoczynnie spłynie do fiolki z proszkiem. Przytrzymać system i łagodnie mieszać ruchem wirowym do całkowitego rozpuszczenia produktu.
• Następnie, trzymając jedną ręką część łącznika od strony fiolki z produktem po rekonstytucji, a drugą ręką część łącznika od strony fiolki po rozpuszczalniku, odkręcić łącznik Mix2Vial w celu oddzielenia fiolek.
Proszek powinien rozpuścić się w czasie krótszym niż 5 min, na ogół rozpuszcza się natychmiast.
Podawanie
• Trzymać fiolkę z produktem po rekonstytucji pionowo podczas przykręcania jałowej strzykawki do łącznika Mix2Vial. Następnie powoli pobrać produkt do strzykawki. • Po przeniesieniu produktu do strzykawki, mocno trzymając strzykawkę (tłokiem strzykawki skierowanym ku dołowi), odkręcić łącznik Mix2Vial, zastępując go igłą do wstrzyknięć dożylnych lub igłą typu motylek. • Odpowietrzyć strzykawkę, odkazić skórę i wprowadzić igłę do żyły. • Podawać powoli drogą dożylną bezpośrednio po rekonstytucji w pojedynczej dawce z szybkością podawania nieprzekraczającą 4 ml/min.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Przed podaniem produkt po rekonstytucji należy poddać oględzinom pod kątem cząstek stałych i zmiany zabarwienia. Roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, bezbarwny do nieznacznie żółtawego. Nie stosować roztworów mętnych lub z osadem.
LFB-BIOMEDICAMENTS 3, Avenue des Tropiques ZA de Courtaboeuf FRANCJA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 12 stycznia 2011 (1000 j.m.), 18 grudnia Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15 maja 2015 (1000 j.m.), 05 luty 2020 (500 j.m.), 04 luty 2020 (2000 j.m.).
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Willfact 500 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Willfact 1000 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Willfact 2000 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Produkt Willfact jest dostarczany jako proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, zawierający nominalnie 500 j.m., 1000 j.m. albo 2000 j.m. ludzkiego czynnika von Willebranda (vWF) w każdej fiolce.
Po rekonstytucji w 5 ml (500 j.m.), 10 ml (1000 j.m.) albo 20 ml (2000 j.m.) wody do wstrzykiwań produkt zawiera w przybliżeniu 100 j.m./ml ludzkiego czynnika von Willebranda.
Przed dodaniem albuminy aktywność swoista produktu Willfact wynosi ≥60 j.m. vWF:RCo/mg białka.
Moc (j.m.) vWF jest mierzona w badaniu aktywności kofaktora rystocetyny (vWF:RCo) w odniesieniu do międzynarodowego wzorca koncentratu czynnika von Willebranda (WHO).
Zawartość ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII (FVIII) w produkcie Willfact wynosi ≤10 j.m./100 j.m. vWF:RCo.
Moc (j.m.) FVIII określa się na podstawie oznaczenia metodą chromogenną zgodną z Farmakopeą Europejską.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Ten produkt leczniczy zawiera sód: - Jedna fiolka z 5 ml (500 j.m.) roztworu po rekonstytucji zawiera 0,15 mmol (3,4 mg) sodu. - Jedna fiolka z 10 ml (1000 j.m.) roztworu po rekonstytucji zawiera 0,3 mmol (6,9 mg) sodu. - Jedna fiolka z 20 ml (2000 j.m.) roztworu po rekonstytucji zawiera 0,6 mmol (13,8 mg) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Proszek: biały do jasnożółtego, liofilizowany proszek lub krucha stała masa. Rozpuszczalnik: przezroczysty i bezbarwny.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt Willfact jest wskazany do zapobiegania krwotokom lub krwawieniom związanym z zabiegami chirurgicznymi i leczenia ich u pacjentów z rozpoznaniem choroby von Willebranda ( vWD) , jeśli monoterapia desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczna lub przeciwwskazana.
Produkt Willfact można stosować we wszystkich grupach wiekowych.
Nie należy stosować produktu Willfact w leczeniu hemofilii typu A.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie produktem Willfact powinien nadzorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.
Dawkowanie
Można przyjąć, że 1 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda zwiększa aktywność krążącego vWF:RCo o 0,02 j.m./ml (2%).
Należy dążyć do uzyskania stężęń vWF:RCo >0,6 j.m./ml (60%) i FVIII:C >0,4 j.m./ml (40%).
Hemostaza jest nieskuteczna, jeśli aktywność koagulacyjna czynnika VIII (FVIII:C) wynosi mniej niż 0,4 j.m./ml (40%). Po jednokrotnym wstrzyknięciu samego vWF nie powoduje maksymalnego zwiększenia aktywności FVIII:C przez co najmniej 6–12 godz. Nie wystarcza ono do uzyskania bezpośredniej normalizacji aktywności FVIII:C. Jeśli więc wyjściowa aktywność FVIII:C w osoczu pacjenta znajduje się poniżej krytycznego poziomu, a konieczne jest szybkie skorygowanie hemostazy (np. w związku z leczeniem krwotoku, ciężkiego urazu lub przeprowadzeniem zabiegu operacyjnego w trybie nagłym), wówczas wraz z pierwszą dawką vWF należy podać produkt zawierający FVIII, aby uzyskać stężenie FVIII:C w osoczu zapewniającą hemostazę.
Jednak jeśli nie ma potrzeby uzyskania szybkiego wzrostu stężenia FVIII:C (np. w przypadku przeprowadzenia zabiegu operacyjnego w trybie planowym) lub jeśli wyjściowa aktywność FVIII:C pozwala na utrzymanie hemostazy, lekarz może zrezygnować z jednoczesnego podania FVIII wraz z pierwszym wstrzyknięciem vWF.
• Rozpoczęcie leczenia W leczeniu krwotoku lub urazu pierwsza dawka produktu Willfact wynosi 40 do 80 j.m./kg mc. Jest ona podawana w skojarzeniu z wymaganą ilością produktu zawierającego czynnik VIII, wyliczoną na podstawie wyjściowego stężenia FVIII:C w osoczu pacjenta, pozwalającą uzyskać właściwą aktywność FVIII:C w osoczu, bezpośrednio przed zabiegiem lub możliwie jak najszybciej po wystąpieniu epizodu krwawienia lub ciężkiego urazu. W przypadku zabiegów operacyjnych produkt należy podać na godzinę przed rozpoczęciem procedury.
Podanie początkowej dawki 80 j.m./kg mc. produktu Willfact może być konieczne szczególnie w przypadku choroby von Willebranda typu 3, w której utrzymanie prawidłowego stężenia może wymagać stosowania większych dawek niż w przypadku pozostałych typów choroby.
Zabieg operacyjny w trybie planowym: produkt Willfact należy podać na 12–24 godz., a następnie ponownie na 1 godz. przed rozpoczęciem zabiegu. W takim przypadku nie ma potrzeby skojarzonego podawania FVIII, ponieważ na ogół stężenie endogennego FVIII:C osiąga krytyczną wartość 0,4 j.m./ml (40%) przed rozpoczęciem zabiegu — należy to jednak potwierdzić u każdego z pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia W razie potrzeby należy kontynuować leczenie kolejnymi dawkami produktu Willfact, podając 40–80 j.m./kg mc. w jednym albo dwóch wstrzyknięciach na dobę przez okres od jednego do kilku dni. Dawka i długość leczenia zależą od stanu klinicznego pacjenta, rodzaju i nasilenia krwawienia oraz stężeń vWF:RCo i FVIII:C.
• Profilaktyka długoterminowa Produkt Willfact można również stosować w profilaktyce długoterminowej. W takim przypadku dawkowanie ustala się indywidualnie u każdego pacjenta. Stosowanie dawek produktu Willfact wynoszących 40–60 j.m./kg mc. i podawanych od dwóch do trzech razy w tygodniu zmniejsza liczbę epizodów krwawienia.
• Leczenie ambulatoryjne Za zgodą lekarza prowadzącego, zwłaszcza w przypadku pomniejszego lub umiarkowanego krwawienia lub długoterminowej profilaktyki krwawień można rozpocząć leczenie domowe. Lekarz powinien zapewnić odpowiednie przeszkolenie i weryfikację leczenia w określonych odstępach.
Dzieci i młodzież
Wielkość dawki w przypadku każdego wskazania opiera się na masie ciała. Dawkę i długość leczenia należy dostosować do stanu klinicznego pacjenta oraz stężeń vWF:RCo i FVIII:C w osoczu.
• Rozpoczęcie leczenia • U dzieci w wieku poniżej 6 lat dawka początkowa może być ustalana na podstawie odzysku przyrostowego (IR) u pacjenta albo, w przypadku gdy dane IR nie są dostępne, konieczna może być dawka początkowa równa od 60 do 100 j.m./kg mc. w celu zwiększenia stężenia vWF:RCo u pacjenta do 100 j.m./dl. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Kolejne wstrzyknięcia U dzieci i młodzieży kolejne dawki należy ustalać indywidualnie w zależności od stanu klinicznego i stężenia vWF:RCo oraz dostosować je do odpowiedzi klinicznej.
Zabieg operacyjny w trybie planowym: • U dzieci w wieku poniżej 6 lat po pierwszej dawce podanej 12 do 24 godzin przed zabiegiem powtórną dawkę można podać 30 minut przed zabiegiem. • U dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodzieży dawkowanie jest takie samo, jak u dorosłych pacjentów.
• Profilaktyka U dzieci i młodzieży dawkę i częstość ponownego podawania należy ustalić indywidualnie w zależności od odzysku przyrostowego i stężenia vWF:RCo u pacjenta oraz dostosować do odpowiedzi klinicznej.
Sposób podawania Rozpuścić preparat w sposób opisany w punkcie 6.6. Produkt Willfact należy podawać drogą dożylną z maksymalną szybkością 4 ml na minutę.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z aktywnym krwawieniem zaleca się skojarzone podanie produktu FVIII z produktem zawierającym czynnik von Willebranda o niskiej zawartości FVIII w oddzielnej strzykawce.
Nadwrażliwość Podobnie jak w przypadku dożylnego podawania wszystkich produktów białkowych otrzymywanych z osocza możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości. Podczas wstrzykiwania należy prowadzić ścisłą kontrolę i obserwację stanu pacjenta w kierunku jakichkolwiek objawów. Należy poinformować pacjentów o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, w tym o takich jak pokrzywka, pokrzywka uogólniona, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, niedociśnienie i anafilaksja. Jeśli wystąpią te objawy, należy natychmiast przerwać podawanie produktu. Jeśli dojdzie do wstrząsu anafilaktycznego, należy stosować standardowe leczenie.
Czynniki zakaźne Standardowe procedury przeciwdziałania zakażeniom związanym z zastosowaniem produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe materiału od poszczególnych dawców i puli osocza w kierunku określonych wskaźników zakażeń oraz stosowanie technologii produkcji skutecznie inaktywujących/usuwających wirusy.
Mimo tego nie można całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to również nieznanych lub nowych wirusów oraz innych czynników chorobotwórczych.
Stosowane środki zapobiegawcze uważa się za skuteczne w przypadku wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV ), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV). Stosowane środki mogą mieć ograniczoną skuteczność w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może powodować poważne powikłania u kobiet w ciąży (zakażenie płodu), osób z niedoborami odporności lub przyspieszoną erytropoezą (np. niedokrwistość hemolityczna).
W przypadku pacjentów regularnie przyjmujących vWF otrzymywany z ludzkiego osocza należy rozważyć odpowiednie szczepienia (WZW typu A i B).
Stanowczo zaleca się, by podczas każdego podawania produktu Willfact pacjentowi zapisane zostały nazwa i numer serii produktu, co umożliwi zachowanie połączenia między imieniem i nazwiskiem pacjenta oraz numerem serii produktu.
Powikłania zatorowo-zakrzepowe Produkt Willfact to preparat czynnika von Willebranda o niskiej zawartości FVIII. Niemniej jednak istnieje ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych , szczególnie u pacjentów z potwierdzonym występowaniem klinicznych lub laboratoryjnych czynników ryzyka. Z tego powodu u pacjentów należących do grupy podwyższonego ryzyka należy prowadzić monitorowanie w kierunku wczesnych objawów zakrzepicy. Należy stosować profilaktykę żylnych powikłań zatorowo-zakrzepowych zgodnie z aktualnymi zaleceniami.
Podczas stosowania produktu Willfact lekarz prowadzący powinien pamiętać, że leczenie może powodować nadmierne zwiększenie stężenia FVIII:C. Dlatego w przypadku pacjentów wymagających częstego podawania dawek produktu Willfact, w szczególności w skojarzeniu z preparatem czynnika VIII, należy monitorować stężenie FVIII:C w osoczu w celu uniknięcia wystąpienia długotrwałego nadmiernego stężenia FVIII:C w osoczu, mogącego zwiększać ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych.
Immunogenność U pacjentów z chorobą von Willebranda (szczególnie typu 3) może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) przeciwko czynnikowi von Willebranda. Jeśli nie udaje się osiągnąć oczekiwanego stężenia vWF:RCo w osoczu lub jeśli prawidłowa dawka nie pozwala na skuteczne opanowanie krwawienia, należy wykonać odpowiedni test w kierunku obecności inhibitora czynnika vWF. U pacjentów z wysokim stężeniem inhibitora leczenie czynnika von Willebranda może być nieskuteczne. W takich przypadkach należy rozważyć inne metody leczenia.
Informacje dotyczące substancji pomocniczej (zawartość sodu) Ten produkt leczniczy zawiera sód. W przypadku podawania we wstrzyknięciu dawki większej niż 3300 j.m. (ponad 1 mmol sodu), należy wziąć to pod uwagę u pacjentów stosujących dietę o kontrolowanej zawartości sodu (zawartość sodu w każdej fiolce, patrz punkt 2).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie są znane interakcje produktów zawierających czynnika von Willebranda z innymi produktami leczniczymi.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na płodność, reprodukcję, ciążę, rozwój zarodkowy i płodowy lub rozwój okołoporodowy i pourodzeniowy są niewystarczające do oceny bezpieczeństwa stosowania produktu Willfact. Nie przeprowadzono kontrolowanych badań klinicznych bezpieczeństwa stosowania produktu Willfact w czasie ciąży i karmienia piersią.
Produkt Willfact powinien być podawany kobietom w ciąży i karmiącym piersią z niedoborem czynnika von Willebranda wyłącznie jeśli istnieją wyraźne wskazania do jego podania.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie zaobserwowano wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W trakcie leczenia produktem Willfact mogą wystąpić następujące działania niepożądane: reakcje alergiczne i reakcje anafilaktyczne (w tym, w rzadkich przypadkach, wstrząs), zdarzenia zakrzepowo- zatorowe (głównie u pacjentów w grupie ryzyka), powstawanie inhibitora vWF i reakcje w miejscu podania.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych W poniższej tabeli zestawiono niepożądane działania leku obserwowane w ramach 6 badań klinicznych i jednego nieinterwencyjnego badania po wprowadzeniu do obrotu oraz zgłaszane z innych źródeł po wprowadzeniu do obrotu. W ramach badań 226 pacjentów eksponowano na produkt Willfact, a całkowity okres ekspozycji wynosił 16 640 dni.
Niepożądane działania leku podzielono na kategorie zgodnie z klasyfikacją układów i narządów (SOC) MedDRA, poziomem preferowanego terminu (PT) i częstością.
Częstość występowania działań niepożądanych określono zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W przypadku dobrowolnie zgłaszanych w okresie po wprowadzeniu do obrotu zdarzeń niepożądanych częstość takich zdarzeń określana jest jako nieznana.
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane leku (Preferowany termin) Częstość na podstawie liczby pacjentów Zaburzenia krwi i układu chłonnego Hamowanie działania czynnika von Willebranda* Nieznana Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość Niezbyt często Wstrząs anafilaktyczny* Nieznana Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy Niezbyt często Parestezja, hipestezja Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Uderzenia gorąca Niezbyt często Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe* Nieznana Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Świąd Niezbyt często Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Reakcje w miejscu podania** (w tym reakcje w miejscu podania wlewu, zapalenie w miejscu podania wlewu i zapalenie w miejscu wkłucia do naczynia) Często Uczucie ucisku w klatce piersiowej Niezbyt często Dreszcze, uczucie zimna Niezbyt często Gorączka* Nieznana * Zgłaszane w ramach doświadczeń/nadzoru po wprowadzeniu do obrotu, częstość określana zgodnie z konwencją jako nieznana. ** Terminy wyższego poziomu grupowania MedDRA.
Opis wybranych działań niepożądanych Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (mogące obejmować obrzęk naczynioruchowy, uczucie pieczenia i kłucia w miejscu podania wlewu, dreszcze, uderzenia gorąca, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, pokrzywkę, niedociśnienie, omdlenie/ogólne złe samopoczucie, ospałość, nudności, niepokój, częstoskurcz, ucisk w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty, świszczący oddech) obserwowano niezbyt często, lecz w niektórych przypadkach reakcje te mogą przybrać postać ciężkiej reakcji anafilaktycznej (łącznie ze wstrząsem).
U pacjentów z chorobą von Willebranda, szczególnie typu 3, bardzo rzadko może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) przeciwko czynnikowi von Willebranda. Jeśli takie inhibitory wystąpią, stan ten będzie objawiał się niewystarczającą odpowiedzią kliniczną. Przeciwciała takie mogą występować w bliskim związku z reakcjami anafilaktycznymi. Dlatego w przypadku pacjentów, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna, należy zbadać na obecność inhibitorów. We wszystkich takich przypadkach zalecany jest kontakt ze specjalistycznym ośrodkiem leczenia hemofilii.
Produkt Willfact to preparat czynnika von Willebranda o niskiej zawartości FVIII. Niemniej jednak istnieje ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, zwłaszcza u pacjentów z potwierdzonymi klinicznymi lub laboratoryjnymi czynnikami ryzyka. Pacjenci należący do grupy ryzyka muszą być monitorowani.
Informacje o bezpieczeństwie związanym z czynnikami zakaźnymi, patrz punkt 4.4.
Dzieci i młodzież
Produkt Willfact oceniano u 56 pacjentów w wieku poniżej 18 lat, wśród nich 23 miało mniej niż 6 lat,
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Nie zgłaszano objawów przedawkowania czynnika von Willebranda. W przypadku znacznego przedawkowania mogą wystąpić incydenty zakrzepowo-zatorowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwkrwotoczne: czynniki krzepnięcia krwi, ludzki czynnik von Willebranda, kod ATC: B02BD10
Mechanizm działania Działanie produktu Willfact jest identyczne jak działanie endogennego czynnika von Willebranda.
Podawanie czynnika von Willebranda umożliwia wyrównanie zaburzeń krzepnięcia u pacjentów z niedoborem tego czynnika (chorobą von Willebranda) za pośrednictwem dwóch mechanizmów działania:
• Czynnik von Willebranda wiąże się z warstwą podśródbłonkową i błoną komórkową płytek krwi, dzięki czemu umożliwia przywrócenie adhezji płytek krwi do śródbłonka naczyniowego w miejscu uszkodzenia naczynia. Zapewnia to hemostazę pierwotną, o czym świadczy skrócenie czasu krwawienia. Efekt ten występuje natychmiast i w znacznym stopniu zależy od poziomu multimeryzacji substancji aktywnej.
• Czynnik von Willebranda powoduje opóźnioną korekcję towarzyszącego chorobie niedoboru czynnika VIII. Po podaniu dożylnym czynnik von Willebranda wiąże się z endogennym czynnikiem VIII (w prawidłowych warunkach wytwarzanym w organizmie pacjenta) i przez stabilizację tego czynnika zapobiega jego szybkiej degradacji. Z tego powodu podanie czystego czynnika von Willebranda (produkt zawierający vWF i niewielką ilość FVIII) przywraca prawidłowe stężenie FVIII:C. Jest to działanie wtórne, które rozpoczyna się po pierwszym wlewie. Podanie preparatu vWF zawierającego FVIII:C przywraca prawidłowe stężenie FVIII:C natychmiast po pierwszym wlewie.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Na podstawie badania farmakokinetycznego produktu Willfact w grupie 8 dorosłych pacjentów z chorobą von Willebranda typu 3 w odniesieniu do vWF:RCo wykazano, że:
• Średnia wartość AUC0-∞ wynosi 3444 j.m. x godz./dl po podaniu pojedynczej dawki 100 j.m./kg mc. produktu Willfact. • Średni odzysk wynosi 2,1 [j.m./dl]/[j.m./kg mc.] w przypadku preparatu we wstrzyknięciu. • Okres półtrwania wynosi 8–14 godz. (średnio 12 godz.). • Średni klirens wynosi 3,0 ml/godz./kg.
Szczytowe stężenie czynnika von Willebranda w osoczu osiągane jest zwykle po 30 minutach do godziny od wstrzyknięcia.
Normalizacja stężenia FVIII jest procesem postępującym, zmiennym i zazwyczaj zajmuje od 6 do 12 godzin. Efekt ten utrzymuje się przez 2 do 3 dni.
Zwiększenie stężenia FVIII stopniowo narasta i powraca do wartości prawidłowej po 6–12 godz. Stężenie FVIII zwiększa się średnio o 6% (j.m./dl) na godzinę. Tak więc np. u pacjentów z wyjściowym stężeniem FVIII:C <5% (j.m./dl) po 6 godz. od wstrzyknięcia stężenie FVIII:C zwiększa się do około 40% (j.m./dl) i utrzymuje przez ponad 24 godz.
Dane dotyczące dzieci i młodzieży W grupie dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie scharakteryzowano pełnego profilu farmakokinetycznego (C max , T max , AUC, klirens, okres półtrwania i średni czas przebywania leku w organizmie) po wstrzyknięciu produktu Willfact.
U 7 dzieci w wieku poniżej 6 lat (u 2 dzieci w wieku od 28 dni do 23 miesięcy oraz u 5 dzieci w wieku od średni przyrostowy odzysk vWF:RCo równy 1,75 ± 0,35 (j.m./dl)/(j.m./kg mc.) z dużą zmiennością międzyosobniczą (zakres od 1,14 do 2,03). Jedynie u czworga z tych dzieci można było przeprowadzić zarówno oceny początkowe, jak i 6-miesięczne kontrolne testy odzysku po ekspozycji na produkt wynoszącej od 3 do 9 dni leczenia. Zaobserwowany średni współczynnik odzysku wynosił 0,87 ± 0,12 (j.m./dl)/(j.m./kg mc.) (zakres od 0,7 do 1,0).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Na podstawie danych uzyskanych z kilku badań przedklinicznych z wykorzystaniem modeli zwierzęcych nie uzyskano dowodów na działania toksyczne produktu Willfact inne niż działanie immunogenne ludzkich białek u zwierząt laboratoryjnych. Badanie toksyczności po podaniu dawek wielokrotnych jest praktycznie niemożliwe ze względu na powstawanie przeciwciał przeciwko białkom heterologicznym w modelach zwierzęcych.
Dane przedkliniczne wskazują, że produkt Willfact nie ma potencjału mutagennego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Proszek: albumina ludzka, argininy chlorowodorek, glicyna, sodu cytrynian, wapnia chlorek dwuwodny.
Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać w tej samej strzykawce produktu leczniczego Willfact z innymi produktami leczniczymi. Dopuszcza się jedynie mieszanie z osoczowym czynnikiem krzepnięcia VIII produkowanym przez LFB- BIOMEDICAMENTS, dla którego przeprowadzono badanie zgodności. Jednakże ten czynnik krzepnięcia FVIII nie znajduje się w obrocie we wszystkich krajach.
Należy stosować wyłącznie licencjonowane, polipropylenowe zestawy do podawania. W przypadku stosowania innych zestawów leczenie może być nieskuteczne wskutek adsorpcji ludzkiego czynnika von Willebranda na wewnętrznych powierzchniach niektórych zestawów.
6.3 Okres ważności
Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną produktu przygotowanego do użycia przez 24 godziny w 25°C. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
w fiolce (ze szkła typu I) z korkiem z gumy chlorobutylowej (5 ml i 20 ml) / bromobutylowej (10 ml) oraz system do przenoszenia.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaRekonstytucja
Należy przestrzegać aktualnych zaleceń dotyczących aseptycznej techniki pracy. System do przenoszenia stosuje się wyłącznie do rekonstutucji leku, zgodnie z opisem poniżej. System nie jest przeznaczony do podawania leku pacjentowi.
• Ogrzać obie fiolki (proszek i rozpuszczalnik) do temperatury nie wyższej niż 25°C.
• Zdjąć ochronny kołpak z fiolki z rozpuszczalnikiem (woda do wstrzykiwań) i z fiolki z proszkiem.
• Odkazić powierzchnie obu korków.
• Usunąć wieczko z opakowania zawierającego łącznik Mix2Vial. Bez wyjmowania łącznika z jego opakowania, przyłączyć niebieski koniec łącznika Mix2Vial do korka fiolki z rozpuszczalnikiem.
• Usunąć i wyrzucić opakowanie łącznika. Uważać, aby nie dotknąć odsłoniętej części łącznika.
• Odwrócić do góry dnem fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym do niej łącznikiem i przyłączyć je do fiolki z proszkiem za pomocą przezroczystej części łącznika. Rozpuszczalnik samoczynnie spłynie do fiolki z proszkiem. Przytrzymać system i łagodnie mieszać ruchem wirowym do całkowitego rozpuszczenia produktu.
• Następnie, trzymając jedną ręką część łącznika od strony fiolki z produktem po rekonstytucji, a drugą ręką część łącznika od strony fiolki po rozpuszczalniku, odkręcić łącznik Mix2Vial w celu oddzielenia fiolek.
Proszek powinien rozpuścić się w czasie krótszym niż 5 min, na ogół rozpuszcza się natychmiast.
Podawanie
• Trzymać fiolkę z produktem po rekonstytucji pionowo podczas przykręcania jałowej strzykawki do łącznika Mix2Vial. Następnie powoli pobrać produkt do strzykawki. • Po przeniesieniu produktu do strzykawki, mocno trzymając strzykawkę (tłokiem strzykawki skierowanym ku dołowi), odkręcić łącznik Mix2Vial, zastępując go igłą do wstrzyknięć dożylnych lub igłą typu motylek. • Odpowietrzyć strzykawkę, odkazić skórę i wprowadzić igłę do żyły. • Podawać powoli drogą dożylną bezpośrednio po rekonstytucji w pojedynczej dawce z szybkością podawania nieprzekraczającą 4 ml/min.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Przed podaniem produkt po rekonstytucji należy poddać oględzinom pod kątem cząstek stałych i zmiany zabarwienia. Roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, bezbarwny do nieznacznie żółtawego. Nie stosować roztworów mętnych lub z osadem.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTULFB-BIOMEDICAMENTS 3, Avenue des Tropiques ZA de Courtaboeuf FRANCJA
8. NUMER POZWOLENIA / NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 12 stycznia 2011 (1000 j.m.), 18 grudnia Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15 maja 2015 (1000 j.m.), 05 luty 2020 (500 j.m.), 04 luty 2020 (2000 j.m.).