Ropivacaine BioQ
Ropivacaini hydrochloridum
Roztwór do infuzji 2 mg/ml | Ropivacaini hydrochloridum 2 mg/ml
Geryon Pharma Limited, Wielka Brytania
Ulotka
1/10 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania
ropivacaini hydrochloridum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Nazwa leku to Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania. Zawiera on substancję czynną o nazwie ropiwakainy chlorowodorek, która należy do grupy leków nazywanych lekami miejscowo znieczulającymi.
Lek Ropivacaine BioQ stosuje się u dorosłych w leczeniu ostrego bólu. Powoduje on znieczulenie różnych części ciała, np. po zabiegu chirurgicznym.
Kiedy nie stosować leku Ropivacaine BioQ - jeśli pacjent ma uczulenie na ropiwakainy chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent ma uczulenie na dowolne inne leki miejscowo znieczulające z tej samej grupy leków (np. lidokainę lub bupiwakainę); - przez podanie do naczynia krwionośnego, kręgosłupa lub stawu w celu znieczulenia określonej okolicy ciała lub do szyjki macicy w celu złagodzenia bólu w czasie porodu.
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy powyższe ostrzeżenia go dotyczą, powinien przed zastosowaniem leku Ropivacaine BioQ poradzić się lekarza.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania Ropivacaine BioQ należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką, zwłaszcza jeśli: - u pacjenta występują choroby serca, wątroby lub nerek; - pacjent lub ktoś z jego rodziny cierpi na porfirię, rzadką chorobę barwnika krwi; należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może być konieczne podanie innego leku; - pacjent cierpi na inne choroby lub schorzenia.
2/10 Ropivacaine BioQ a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lek Ropivacaine BioQ może wpływać na działanie niektórych innych leków, a pewne leki mogą z kolei wpływać na działanie leku Ropivacaine BioQ.
W szczególności należy poinformować lekarza, gdy pacjent przyjmuje następujące leki: - inne leki miejscowo znieczulające; - silne leki przeciwbólowe, takie jak morfina lub kodeina; - leki stosowane w leczeniu nierównomiernego bicia serca (arytmii), takie jak lidokaina lub meksyletyna.
Lekarz musi wiedzieć o tych lekach, aby móc ocenić, czy lek Ropivacaine BioQ może być podany pacjentowi.
Należy również poinformować lekarza, gdy pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków: - leki stosowane w leczeniu depresji (np. fluwoksamina); - antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie (np. enoksacyna).
Wynika to z tego, że usunięcie leku Ropivacaine BioQ z organizmu trwa dłużej, jeśli pacjent przyjmuje te leki.
Jeśli pacjent przyjmuje dowolny z tych leków, należy unikać długotrwałego stosowania leku Ropivacaine BioQ.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Nie wiadomo, czy ropiwakainy chlorowodorek przenika do mleka ludzkiego.
W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku Ropivacaine BioQ w okresie ciąży.
Podczas leczenia lekiem Ropivacaine BioQ należy czasowo przerwać karmienie piersią. W tym czasie mleko należy odciągać i usuwać.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Ropivacaine BioQ może powodować senność i spowolnienie reakcji. Po otrzymaniu leku Ropivacaine BioQ nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do następnego dnia.
Lek Ropivacaine BioQ zawiera sód Lek zawiera 3,4 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej mililitrze. Odpowiada to 0,17 % maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek Ropivacaine BioQ zostanie podany pacjentowi przez lekarza.
Lek Ropivacaine BioQ zostanie podany we wlewie dożylnym w celu zmniejszenia bólu po zabiegu chirurgicznym. Będzie podawany w postaci wlewu w okolicę nerwu (okołonerwowo) lub do rany chirurgicznej (znieczulenie nasiękowe). W celu nasiękowego znieczulenia rany lekarz w czasie zabiegu chirurgicznego umieści w ranie cewnik, który można podłączyć do pompy infuzyjnej Ropivacaine ReadyfusOR (nazywanej dalej także „dozownikiem”).
Pompa infuzyjna jest urządzeniem dozującym zawierającym roztwór do infuzji i wyposażonym 3/10 w zamocowany na stałe przewód ze złączem, który można podłączyć do cewnika umieszczonego w ranie lub portu w pobliżu nerwu.
Lekarz lub pielęgniarka włączy dozownik i podłączy go do cewnika/portu. Pacjent nie musi nic robić z dozownikiem.
Po włączeniu dozownika będzie on w sposób ciągły podawał określoną dawkę substancji czynnej, wystarczającą do złagodzenia bólu.
Ostrzeżenia - Należy unikać zaginania przewodu, gdyż może to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Przewodu nie należy ciasno owijać. - Dozownika nie wolno używać, jeśli dowolna jego część uległa uszkodzeniu lub pęknięciu, lub jeśli złącze na przewodzie wydaje się złamane, pęknięte bądź uszkodzone w dowolny inny sposób. - Ogranicznik przepływu (przezroczysty prostokąt) musi pozostać przyklejony do skóry pacjenta. Zdjęcie taśmy lub utrata kontaktu organicznika przepływu ze skórą pacjenta może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Nie należy umieszczać ciepłych ani zimnych okładów na ograniczniku przepływu, gdyż mogłoby to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - W przypadku nieumyślnego odłączenia dozownika od cewnika/portu w czasie podawania leku nie należy go ponownie podłączać, gdyż mogłoby to spowodować zakażenie. Należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką i powiedzieć, że dozownik uległ odłączeniu. - Pacjent nie powinien się kąpać ani brać prysznica z dozownikiem lub w czasie, gdy cewnik/port znajduje się wciąż na miejscu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia. - Pacjent nie powinien naruszać opatrunków rany ani cewnika/portu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ Ponieważ dozownik podaje określoną dawkę substancji czynnej w sposób ciągły, ciężkie działania niepożądane wynikające z otrzymania większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ są bardzo mało prawdopodobne.
W przypadku gdyby dawka była za wysoka, pacjent będzie potrzebował specjalnego leczenia — lekarz prowadzący pacjenta jest przeszkolony z postępowania w takich sytuacjach. Pierwszymi objawami otrzymania większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ są zazwyczaj: - zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie; - zdrętwienie warg i okolicy wokół ust; - zdrętwienie języka; - problemy ze słuchem; - problemy ze wzrokiem.
Aby ograniczyć ryzyko ciężkich objawów niepożądanych, lekarz przerwie podawanie leku Ropivacaine BioQ od razu, gdy objawy te wystąpią. Oznacza to, że jeśli którykolwiek z tych objawów wystąpią u pacjenta lub jeśli pacjent sądzi, że otrzymał większą niż zalecana dawkę leku Ropivacaine BioQ, powinien natychmiast powiadomić lekarza.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ważne działania niepożądane, na które należy uważać 4/10 Nagłe zagrażające życiu reakcje alergiczne (takie jak anafilaksja) są rzadkie i występują u 1 do grudkowatej wysypki (pokrzywki); obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała oraz duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu. Jeśli pacjent zauważa, że lek Ropivacaine BioQ powoduje reakcję alergiczną, powinien natychmiast powiadomić lekarza.
Inne możliwe działania niepożądane
Bardzo często (objawy mogą występować u więcej niż 1 na 10 pacjentów) - Obniżone ciśnienie krwi (niedociśnienie) mogące powodować zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie. - Mdłości (nudności).
Często (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 10 pacjentów) - Mrowienie. - Zawroty głowy. - Bóle głowy. - Spowolnione lub przyspieszone bicie serca (bradykardia, tachykardia). - Podwyższone ciśnienie krwi (nadciśnienie). - Mdłości (wymioty). - Trudności z oddawaniem moczu. - Wysoka temperatura (gorączka) i drżenie (dreszcze). - Ból pleców.
Niezbyt często (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 100 pacjentów) - Niepokój. - Utrata czucia lub wrażliwości skóry. - Omdlenia. - Trudności w oddychaniu. - Spadek temperatury ciała (hipotermia). - Niektóre objawy mogą wystąpić, gdy pacjent otrzyma większą niż zalecana dawkę leku Ropivacaine BioQ (patrz również „Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ” powyżej). Należą do nich: napady drgawkowe, zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie, zdrętwienie warg i okolicy wokół ust, zdrętwienie języka, problemy ze słuchem, problemy ze wzrokiem, problemy z mówieniem, sztywność mięśni i drżenie.
Rzadko (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 1 000 pacjentów) - Zawał serca (zatrzymanie akcji serca). - Nierówne bicie serca (arytmie).
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - Mimowolne ruchy mięśni (dyskineza).
Możliwe działania niepożądane obserwowane w przypadku innych leków miejscowo znieczulających, które mogą zostać wywołane także przez lek Ropivacaine BioQ
Rzadko (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 1 000 pacjentów) - Uszkodzenie nerwów mogące powodować trwałe problemy.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej 5/10 informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie po: „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
To zwykle lekarz lub szpital przechowują lek Ropivacaine BioQ i to oni odpowiadają za jakość produktu. Lek należy sprawdzić wzrokowo przed użyciem. Należy używać go tylko, jeśli jest klarowny i praktycznie wolny od cząstek, a pojemnik nie został uszkodzony.
Lekarz lub szpital odpowiadają również za prawidłowe usunięcie niezużytego leku Ropivacaine BioQ.
Co zawiera lek Ropivacaine BioQ - Substancją czynną leku jest ropiwakainy chlorowodorek (Ropivacaini hydrochloridum). Jeden ml zawiera 2 mg ropiwakainy chlorowodorku. - Substancje pomocnicze to: sodu chlorek, sodu wodorotlenek lub kwas solny do dostosowania pH oraz, woda do wstrzykiwań
Jak wygląda lek Ropivacaine BioQ i co zawiera opakowanie Ropivacaine BioQ to klarowny, bezbarwny roztwór do infuzji.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR to pomarańczowy cylinder z czarnymi nasadkami po obu stronach. Zaprojektowano go tak, by pomieścił przezroczystą butelkę harmonijkową wykonaną z polietylenu o dużej gęstości (HDPE), zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock), niezawierający lateksu.
Każde opakowanie zawiera jedną pompę infuzyjną Ropivacaine ReadyfusOR i futerał. Dostępne są także zestawy zawierające dodatkowo jałowy, niezawierający lateksu fenestrowany cewnik do umieszczenia w ranie (o długości 6,5 lub 15 cm).
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca BioQ Pharma B.V. Prins Bernhardplein 200 Holandia
Wytwórca BioQ Pharma B.V. Prins Bernhardplein 200 Holandia
Geryon Pharma Ltd Liverpool L24 1YL Wielka Brytania
6/10 Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Austria Ropivacain ReadyfusOR 2 mg/ml Infusionslösung im Applikationssystem Belgia Ropivacaine Readyfusor 2 mg/ml solution pour perfusion en système d’administration Chorwacja Ropivakain BioQ Pharma 2 mg/ml otopina za infuziju u sustavu za primjenu Czechy Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infuzní roztok v aplikačním systému Dania Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infusionsvæske, opløsning i administrationssystem Finlandia Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infuusioneste, liuos, antovälineistö Francja Ropivacaine Readyfusor 2 mg/ml solution pour perfusion en système d’administration Grecja Ropivacaine/ReadyfusOR 2 mg/ml διάλυμα για έγχυση σε σύστημα χορήγησης Hiszpania Ropivacaína Readyfusor 2 mg/ml solución para perfusión en sistema de administración Luksemburg Ropivacaine ReadyfusOR 2 mg/ml solution pour perfusion en système d'administration Norwegia Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infusjonsvæske, oppløsning i administreringssystem Polska Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania Portugalia Ropivacaína BioQ 2 mg/ml solução para perfusão em sistema de administração Słowacja Ropivacaine Readyfusor 2 mg/ml infúzny roztok v aplikačnom systéme Szwecja Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infusionsvätska, lösning i administreringssats Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Ropivacaine 2 mg/ml solution for infusion in administration system Włochy Ropivacaina BioQ ReadyfusOR 2 mg/ml soluzione per infusione in sistema di somministrazione
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 12/10/2022.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ nie zawiera substancji konserwujących i jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku.
Roztwór należy sprawdzić wzrokowo przed użyciem. Należy używać tylko wtedy, jeśli jest klarowny i wolny od cząstek, a pojemnik nie został uszkodzony.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR (nazywana dalej także „dozownikiem”) to nieelektryczny dozownik leku opracowany z myślą o stosowaniu przyłóżkowym.
Dozownik zawiera butelkę harmonijkową zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock). Przewód, złącze i jałowy fenestrowany cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu, patrz punkt 6) nie zawierają lateksu.
W celu nasiękowego znieczulenia rany fenestrowany cewnik należy umieścić w ranie w czasie zabiegu chirurgicznego zgodnie z wytycznymi klinicznymi swoistymi dla miejsca przeprowadzania zabiegu. Cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu) powoduje równomierne rozprowadzenie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ na długości rany w promieniu 360°.
7/10 Wskaźnik ilości pozostałego płynu to zestaw zielonych strzałek, które wskazują ilość płynu pozostałego do podania.
Instrukcja użycia
□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce aktywującej nie została naruszona.
□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce przewodu nie została naruszona.
Jeśli stwierdzono uszkodzenie lub jeśli jakakolwiek z plomb została usunięta bądź naruszona, nie należy używać tego dozownika.
8/10 wnętrzu dozownika będą się poruszać w trakcie aktywacji.
Aktywację dozownika wskazuje pojawienie się w okienku zielonych strzałek wskazujących ilość pozostałego płynu. Przepływ płynu widać powyżej filtra w ciągu kilku sekund, jednak przepływ będzie wstrzymany do momentu zdjęcia nasadki bez odpowietrznika.
Sprawdzić, czy zacisk nie jest zaciśnięty, oraz upewnić się, że podawanie płynu zostało rozpoczęte, obserwując przepływ płynu przez przewód oraz ogranicznik przepływu.
Po 1–2 minutach płyn zacznie bardzo powoli kapać z końca przewodu.
Ostrzeżenie: ogranicznik przepływu musi pozostać przyklejony i mieć kontakt ze skórą pacjenta. Utrata kontaktu może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu.
W celu zapobieżenia wyrwaniu cewnika/portu zaleca się, aby futerał z dozownikiem był przez cały czas przymocowany do ciała pacjenta.
9/10
Zielone strzałki w okienku wskazują ilość płynu pozostałego w dozowniku (w ml).
Należy okresowo monitorować pozycję strzałek wskazujących ilość płynu pod kątem nadmiernej szybkości przepływu. Informacje na temat objawów przedawkowania, patrz „Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ” (punkt 3).
Ostrzeżenia - Dozownik jest przeznaczony tylko do jednorazowego użytku. Dozownika nie wolno ponownie używać ani na nowo podłączać. - Dozownik nie może być sterylizowany w autoklawie. Droga podawania płynu w systemie dozującym została poddana sterylizacji. - Dozownika nie wolno podłączać do linii dożylnej. - Należy unikać zaginania przewodu, gdyż może to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Przewodu nie należy ciasno owijać. - Dozownika nie wolno używać, jeśli dowolna jego część uległa uszkodzeniu lub pęknięciu, lub jeśli złącze na przewodzie wydaje się złamane, pęknięte bądź uszkodzone w dowolny inny sposób. - Ogranicznik przepływu (przezroczysty prostokąt) musi pozostać przyklejony do skóry pacjenta. Zdjęcie taśmy lub utrata kontaktu organicznika przepływu ze skórą pacjenta może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Nie należy umieszczać ciepłych ani zimnych okładów na ograniczniku przepływu, gdyż 10/10 mogłoby to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - W przypadku nieumyślnego odłączenia dozownika od cewnika/portu w czasie podawania leku nie należy go ponownie podłączać, gdyż mogłoby to spowodować zakażenie. - Pacjent nie powinien się kąpać ani brać prysznica z dozownikiem lub w czasie, gdy cewnik/port znajduje się wciąż na miejscu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia. - Pacjent nie powinien naruszać opatrunków rany ani cewnika/portu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia.
Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania
ropivacaini hydrochloridum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Ropivacaine BioQ i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ropivacaine BioQ
3. Jak stosować lek Ropivacaine BioQ
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Ropivacaine BioQ
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Ropivacaine BioQ i w jakim celu się go stosuje
Nazwa leku to Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania. Zawiera on substancję czynną o nazwie ropiwakainy chlorowodorek, która należy do grupy leków nazywanych lekami miejscowo znieczulającymi.
Lek Ropivacaine BioQ stosuje się u dorosłych w leczeniu ostrego bólu. Powoduje on znieczulenie różnych części ciała, np. po zabiegu chirurgicznym.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ropivacaine BioQ
Kiedy nie stosować leku Ropivacaine BioQ - jeśli pacjent ma uczulenie na ropiwakainy chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent ma uczulenie na dowolne inne leki miejscowo znieczulające z tej samej grupy leków (np. lidokainę lub bupiwakainę); - przez podanie do naczynia krwionośnego, kręgosłupa lub stawu w celu znieczulenia określonej okolicy ciała lub do szyjki macicy w celu złagodzenia bólu w czasie porodu.
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy powyższe ostrzeżenia go dotyczą, powinien przed zastosowaniem leku Ropivacaine BioQ poradzić się lekarza.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania Ropivacaine BioQ należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką, zwłaszcza jeśli: - u pacjenta występują choroby serca, wątroby lub nerek; - pacjent lub ktoś z jego rodziny cierpi na porfirię, rzadką chorobę barwnika krwi; należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może być konieczne podanie innego leku; - pacjent cierpi na inne choroby lub schorzenia.
2/10 Ropivacaine BioQ a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lek Ropivacaine BioQ może wpływać na działanie niektórych innych leków, a pewne leki mogą z kolei wpływać na działanie leku Ropivacaine BioQ.
W szczególności należy poinformować lekarza, gdy pacjent przyjmuje następujące leki: - inne leki miejscowo znieczulające; - silne leki przeciwbólowe, takie jak morfina lub kodeina; - leki stosowane w leczeniu nierównomiernego bicia serca (arytmii), takie jak lidokaina lub meksyletyna.
Lekarz musi wiedzieć o tych lekach, aby móc ocenić, czy lek Ropivacaine BioQ może być podany pacjentowi.
Należy również poinformować lekarza, gdy pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków: - leki stosowane w leczeniu depresji (np. fluwoksamina); - antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie (np. enoksacyna).
Wynika to z tego, że usunięcie leku Ropivacaine BioQ z organizmu trwa dłużej, jeśli pacjent przyjmuje te leki.
Jeśli pacjent przyjmuje dowolny z tych leków, należy unikać długotrwałego stosowania leku Ropivacaine BioQ.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Nie wiadomo, czy ropiwakainy chlorowodorek przenika do mleka ludzkiego.
W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku Ropivacaine BioQ w okresie ciąży.
Podczas leczenia lekiem Ropivacaine BioQ należy czasowo przerwać karmienie piersią. W tym czasie mleko należy odciągać i usuwać.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Ropivacaine BioQ może powodować senność i spowolnienie reakcji. Po otrzymaniu leku Ropivacaine BioQ nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do następnego dnia.
Lek Ropivacaine BioQ zawiera sód Lek zawiera 3,4 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej mililitrze. Odpowiada to 0,17 % maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować lek Ropivacaine BioQ
Lek Ropivacaine BioQ zostanie podany pacjentowi przez lekarza.
Lek Ropivacaine BioQ zostanie podany we wlewie dożylnym w celu zmniejszenia bólu po zabiegu chirurgicznym. Będzie podawany w postaci wlewu w okolicę nerwu (okołonerwowo) lub do rany chirurgicznej (znieczulenie nasiękowe). W celu nasiękowego znieczulenia rany lekarz w czasie zabiegu chirurgicznego umieści w ranie cewnik, który można podłączyć do pompy infuzyjnej Ropivacaine ReadyfusOR (nazywanej dalej także „dozownikiem”).
Pompa infuzyjna jest urządzeniem dozującym zawierającym roztwór do infuzji i wyposażonym 3/10 w zamocowany na stałe przewód ze złączem, który można podłączyć do cewnika umieszczonego w ranie lub portu w pobliżu nerwu.
Lekarz lub pielęgniarka włączy dozownik i podłączy go do cewnika/portu. Pacjent nie musi nic robić z dozownikiem.
Po włączeniu dozownika będzie on w sposób ciągły podawał określoną dawkę substancji czynnej, wystarczającą do złagodzenia bólu.
Ostrzeżenia - Należy unikać zaginania przewodu, gdyż może to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Przewodu nie należy ciasno owijać. - Dozownika nie wolno używać, jeśli dowolna jego część uległa uszkodzeniu lub pęknięciu, lub jeśli złącze na przewodzie wydaje się złamane, pęknięte bądź uszkodzone w dowolny inny sposób. - Ogranicznik przepływu (przezroczysty prostokąt) musi pozostać przyklejony do skóry pacjenta. Zdjęcie taśmy lub utrata kontaktu organicznika przepływu ze skórą pacjenta może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Nie należy umieszczać ciepłych ani zimnych okładów na ograniczniku przepływu, gdyż mogłoby to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - W przypadku nieumyślnego odłączenia dozownika od cewnika/portu w czasie podawania leku nie należy go ponownie podłączać, gdyż mogłoby to spowodować zakażenie. Należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką i powiedzieć, że dozownik uległ odłączeniu. - Pacjent nie powinien się kąpać ani brać prysznica z dozownikiem lub w czasie, gdy cewnik/port znajduje się wciąż na miejscu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia. - Pacjent nie powinien naruszać opatrunków rany ani cewnika/portu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ Ponieważ dozownik podaje określoną dawkę substancji czynnej w sposób ciągły, ciężkie działania niepożądane wynikające z otrzymania większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ są bardzo mało prawdopodobne.
W przypadku gdyby dawka była za wysoka, pacjent będzie potrzebował specjalnego leczenia — lekarz prowadzący pacjenta jest przeszkolony z postępowania w takich sytuacjach. Pierwszymi objawami otrzymania większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ są zazwyczaj: - zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie; - zdrętwienie warg i okolicy wokół ust; - zdrętwienie języka; - problemy ze słuchem; - problemy ze wzrokiem.
Aby ograniczyć ryzyko ciężkich objawów niepożądanych, lekarz przerwie podawanie leku Ropivacaine BioQ od razu, gdy objawy te wystąpią. Oznacza to, że jeśli którykolwiek z tych objawów wystąpią u pacjenta lub jeśli pacjent sądzi, że otrzymał większą niż zalecana dawkę leku Ropivacaine BioQ, powinien natychmiast powiadomić lekarza.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ważne działania niepożądane, na które należy uważać 4/10 Nagłe zagrażające życiu reakcje alergiczne (takie jak anafilaksja) są rzadkie i występują u 1 do grudkowatej wysypki (pokrzywki); obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała oraz duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu. Jeśli pacjent zauważa, że lek Ropivacaine BioQ powoduje reakcję alergiczną, powinien natychmiast powiadomić lekarza.
Inne możliwe działania niepożądane
Bardzo często (objawy mogą występować u więcej niż 1 na 10 pacjentów) - Obniżone ciśnienie krwi (niedociśnienie) mogące powodować zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie. - Mdłości (nudności).
Często (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 10 pacjentów) - Mrowienie. - Zawroty głowy. - Bóle głowy. - Spowolnione lub przyspieszone bicie serca (bradykardia, tachykardia). - Podwyższone ciśnienie krwi (nadciśnienie). - Mdłości (wymioty). - Trudności z oddawaniem moczu. - Wysoka temperatura (gorączka) i drżenie (dreszcze). - Ból pleców.
Niezbyt często (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 100 pacjentów) - Niepokój. - Utrata czucia lub wrażliwości skóry. - Omdlenia. - Trudności w oddychaniu. - Spadek temperatury ciała (hipotermia). - Niektóre objawy mogą wystąpić, gdy pacjent otrzyma większą niż zalecana dawkę leku Ropivacaine BioQ (patrz również „Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ” powyżej). Należą do nich: napady drgawkowe, zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie, zdrętwienie warg i okolicy wokół ust, zdrętwienie języka, problemy ze słuchem, problemy ze wzrokiem, problemy z mówieniem, sztywność mięśni i drżenie.
Rzadko (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 1 000 pacjentów) - Zawał serca (zatrzymanie akcji serca). - Nierówne bicie serca (arytmie).
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - Mimowolne ruchy mięśni (dyskineza).
Możliwe działania niepożądane obserwowane w przypadku innych leków miejscowo znieczulających, które mogą zostać wywołane także przez lek Ropivacaine BioQ
Rzadko (objawy mogą występować u maksymalnie 1 na 1 000 pacjentów) - Uszkodzenie nerwów mogące powodować trwałe problemy.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej 5/10 informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Ropivacaine BioQ
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie po: „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
To zwykle lekarz lub szpital przechowują lek Ropivacaine BioQ i to oni odpowiadają za jakość produktu. Lek należy sprawdzić wzrokowo przed użyciem. Należy używać go tylko, jeśli jest klarowny i praktycznie wolny od cząstek, a pojemnik nie został uszkodzony.
Lekarz lub szpital odpowiadają również za prawidłowe usunięcie niezużytego leku Ropivacaine BioQ.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Ropivacaine BioQ - Substancją czynną leku jest ropiwakainy chlorowodorek (Ropivacaini hydrochloridum). Jeden ml zawiera 2 mg ropiwakainy chlorowodorku. - Substancje pomocnicze to: sodu chlorek, sodu wodorotlenek lub kwas solny do dostosowania pH oraz, woda do wstrzykiwań
Jak wygląda lek Ropivacaine BioQ i co zawiera opakowanie Ropivacaine BioQ to klarowny, bezbarwny roztwór do infuzji.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR to pomarańczowy cylinder z czarnymi nasadkami po obu stronach. Zaprojektowano go tak, by pomieścił przezroczystą butelkę harmonijkową wykonaną z polietylenu o dużej gęstości (HDPE), zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock), niezawierający lateksu.
Każde opakowanie zawiera jedną pompę infuzyjną Ropivacaine ReadyfusOR i futerał. Dostępne są także zestawy zawierające dodatkowo jałowy, niezawierający lateksu fenestrowany cewnik do umieszczenia w ranie (o długości 6,5 lub 15 cm).
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca BioQ Pharma B.V. Prins Bernhardplein 200 Holandia
Wytwórca BioQ Pharma B.V. Prins Bernhardplein 200 Holandia
Geryon Pharma Ltd Liverpool L24 1YL Wielka Brytania
6/10 Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Austria Ropivacain ReadyfusOR 2 mg/ml Infusionslösung im Applikationssystem Belgia Ropivacaine Readyfusor 2 mg/ml solution pour perfusion en système d’administration Chorwacja Ropivakain BioQ Pharma 2 mg/ml otopina za infuziju u sustavu za primjenu Czechy Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infuzní roztok v aplikačním systému Dania Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infusionsvæske, opløsning i administrationssystem Finlandia Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infuusioneste, liuos, antovälineistö Francja Ropivacaine Readyfusor 2 mg/ml solution pour perfusion en système d’administration Grecja Ropivacaine/ReadyfusOR 2 mg/ml διάλυμα για έγχυση σε σύστημα χορήγησης Hiszpania Ropivacaína Readyfusor 2 mg/ml solución para perfusión en sistema de administración Luksemburg Ropivacaine ReadyfusOR 2 mg/ml solution pour perfusion en système d'administration Norwegia Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infusjonsvæske, oppløsning i administreringssystem Polska Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania Portugalia Ropivacaína BioQ 2 mg/ml solução para perfusão em sistema de administração Słowacja Ropivacaine Readyfusor 2 mg/ml infúzny roztok v aplikačnom systéme Szwecja Ropivacaine BioQ 2 mg/ml infusionsvätska, lösning i administreringssats Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna) Ropivacaine 2 mg/ml solution for infusion in administration system Włochy Ropivacaina BioQ ReadyfusOR 2 mg/ml soluzione per infusione in sistema di somministrazione
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 12/10/2022.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ nie zawiera substancji konserwujących i jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku.
Roztwór należy sprawdzić wzrokowo przed użyciem. Należy używać tylko wtedy, jeśli jest klarowny i wolny od cząstek, a pojemnik nie został uszkodzony.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR (nazywana dalej także „dozownikiem”) to nieelektryczny dozownik leku opracowany z myślą o stosowaniu przyłóżkowym.
Dozownik zawiera butelkę harmonijkową zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock). Przewód, złącze i jałowy fenestrowany cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu, patrz punkt 6) nie zawierają lateksu.
W celu nasiękowego znieczulenia rany fenestrowany cewnik należy umieścić w ranie w czasie zabiegu chirurgicznego zgodnie z wytycznymi klinicznymi swoistymi dla miejsca przeprowadzania zabiegu. Cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu) powoduje równomierne rozprowadzenie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ na długości rany w promieniu 360°.
7/10 Wskaźnik ilości pozostałego płynu to zestaw zielonych strzałek, które wskazują ilość płynu pozostałego do podania.
Instrukcja użycia
1. Sprawdzić dozownik, ogranicznik
przepływu oraz przewód pod kątem uszkodzenia lub naruszenia.□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce aktywującej nie została naruszona.
□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce przewodu nie została naruszona.
Jeśli stwierdzono uszkodzenie lub jeśli jakakolwiek z plomb została usunięta bądź naruszona, nie należy używać tego dozownika.
2. Rozpocząć podawanie płynu, obracając
nasadkę aktywującą zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara do momentu, aż strzałka na pomarańczowej plombie będzie w przybliżeniu ustawiona równo ze strzałką na etykiecie. Wymagane jest użycie znacznej siły. Jest to sytuacja prawidłowa, która zapobiega przypadkowej aktywacji. Elementy we8/10 wnętrzu dozownika będą się poruszać w trakcie aktywacji.
Aktywację dozownika wskazuje pojawienie się w okienku zielonych strzałek wskazujących ilość pozostałego płynu. Przepływ płynu widać powyżej filtra w ciągu kilku sekund, jednak przepływ będzie wstrzymany do momentu zdjęcia nasadki bez odpowietrznika.
3. Odkręcić nasadkę przewodu w celu
zerwania plomby.Sprawdzić, czy zacisk nie jest zaciśnięty, oraz upewnić się, że podawanie płynu zostało rozpoczęte, obserwując przepływ płynu przez przewód oraz ogranicznik przepływu.
Po 1–2 minutach płyn zacznie bardzo powoli kapać z końca przewodu.
4. Podłączyć przewód dozownika do portu/cewnika pacjenta. Nie podłączać do linii
dożylnej.5. Przykleić taśmą ogranicznik przepływu
(przezroczysty prostokąt) do skóry pacjenta. Taśmę należy umieścić bezpośrednio na ograniczniku przepływu w sposób przedstawiony na ilustracji, z dala od rany, unikając pociągania przewodu i naruszenia pozycji cewnika/portu. Na końcu przymocować przewód oraz złącza taśmą.Ostrzeżenie: ogranicznik przepływu musi pozostać przyklejony i mieć kontakt ze skórą pacjenta. Utrata kontaktu może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu.
6. Umieścić dozownik w dostarczonym
futerale. Futerał można założyć pacjentowi przez ramię lub wokół talii na kształt paska.W celu zapobieżenia wyrwaniu cewnika/portu zaleca się, aby futerał z dozownikiem był przez cały czas przymocowany do ciała pacjenta.
9/10
7. Podawanie płynu można obserwować
w okienku dozownika. Dozownik dostarcza około 5 ml płynu na godzinę.Zielone strzałki w okienku wskazują ilość płynu pozostałego w dozowniku (w ml).
Należy okresowo monitorować pozycję strzałek wskazujących ilość płynu pod kątem nadmiernej szybkości przepływu. Informacje na temat objawów przedawkowania, patrz „Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ropivacaine BioQ” (punkt 3).
8. Podanie jest zakończone, gdy
opakowanie jednostkowe jest puste, na co wskazuje osiągnięcie przez zielone strzałki wskazujące ilość pozostałego płynu wartości zero w okienku.9. Po zakończonym podaniu zdjąć dozownik z pacjenta.
10. Po użyciu wyrzucić pusty dozownik, w tym ewentualne resztki niewykorzystanego
roztworu, zgodnie z obowiązującymi lokalnie wymaganiami.Ostrzeżenia - Dozownik jest przeznaczony tylko do jednorazowego użytku. Dozownika nie wolno ponownie używać ani na nowo podłączać. - Dozownik nie może być sterylizowany w autoklawie. Droga podawania płynu w systemie dozującym została poddana sterylizacji. - Dozownika nie wolno podłączać do linii dożylnej. - Należy unikać zaginania przewodu, gdyż może to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Przewodu nie należy ciasno owijać. - Dozownika nie wolno używać, jeśli dowolna jego część uległa uszkodzeniu lub pęknięciu, lub jeśli złącze na przewodzie wydaje się złamane, pęknięte bądź uszkodzone w dowolny inny sposób. - Ogranicznik przepływu (przezroczysty prostokąt) musi pozostać przyklejony do skóry pacjenta. Zdjęcie taśmy lub utrata kontaktu organicznika przepływu ze skórą pacjenta może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Nie należy umieszczać ciepłych ani zimnych okładów na ograniczniku przepływu, gdyż 10/10 mogłoby to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - W przypadku nieumyślnego odłączenia dozownika od cewnika/portu w czasie podawania leku nie należy go ponownie podłączać, gdyż mogłoby to spowodować zakażenie. - Pacjent nie powinien się kąpać ani brać prysznica z dozownikiem lub w czasie, gdy cewnik/port znajduje się wciąż na miejscu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia. - Pacjent nie powinien naruszać opatrunków rany ani cewnika/portu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia.
Charakterystyka
1/13 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania
postaci ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego.
zawiera 500 mg ropiwakainy chlorowodorku w postaci ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Jeden ml zawiera 0,15 mmol (3,4 mg) sodu. Jedna jednostka zawiera 37 mmol (850 mg) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do infuzji w zestawie do podawania
Klarowny, bezbarwny roztwór do infuzji.
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ jest wskazany do stosowania u dorosłych w uśmierzaniu ostrego bólu pooperacyjnego.
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ jest stosowany: - do utrzymania ciągłej blokady nerwów obwodowych poprzez wlew ciągły; - do ciągłego znieczulenia nasiękowego rany.
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ powinien być stosowany tylko przez lekarzy doświadczonych w wykonywaniu znieczulenia przewodowego.
Dawkowanie Dorośli Zestaw do podawania — pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR — zapewnia szybkość przepływu na poziomie ok. 5 ml/h, równoważną 10 mg/h, przez maksymalny czas 48 godzin.
Stała szybkość wlewu wynosząca 5 ml (10 mg) na godzinę zapewnia wystarczającą analgezję przy jedynie niewielkiej i niepostępującej blokadzie motorycznej w większości przypadków bólu pooperacyjnego o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego.
W zależności od stanu klinicznego pacjenta należy rozważyć przepisanie innych, doustnych leków przeciwbólowych (do anelgezji kontrolowanej przez pacjenta) lub dodatkowe wstrzyknięcia bolusowe leku miejscowo znieczulającego. W takim przypadku należy również uwzględnić charakterystyki innych stosowanych produktów leczniczych. 2/13
Dzieci i młodzież Stosowanie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ u dzieci i młodzieży jest niewskazane.
Sposób podawania Podanie okołonerwowe i nasiękowe (nasączanie iniekcyjne).
W celu utrzymania ciągłej blokady nerwów obwodowych za pomocą ciągłego wlewu okołonerwowego zalecane jest stosowanie następującej techniki: - Najpierw wykonuje się blokadę z zastosowaniem roztworu ropiwakainy o stężeniu 7,5 mg/ml, o ile nie zrobiono tego przed zabiegiem. - Analgezja jest następnie podtrzymywana z zastosowaniem produktu leczniczego Ropivacaine BioQ 2 mg/ml.
W celu prowadzenia ciągłego znieczulenia nasiękowego rany należy w czasie zabiegu chirurgicznego umieścić w ranie cewnik fenestrowany (patrz punkty 6.5 i 6.6).
Należy ściśle monitorować działanie przeciwbólowe, aby móc zakończyć analgezję od razu, gdy poziom bólu na to pozawala.
Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
- Nadwrażliwość na substancję czynną, na inne leki miejscowo znieczulające z grupy amidów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Dożylne znieczulenie przewodowe. - Znieczulenie okołoszyjkowe w położnictwie. - Stosowanie donaczyniowe. - Stosowanie podpajęczynówkowe. - Stosowanie śródmózgowe. - Stosowanie śródstawowe.
Zabiegi znieczulenia przewodowego należy zawsze przeprowadzać w pomieszczeniu odpowiednio wyposażonym z udziałem przeszkolonego personelu. Należy zapewnić natychmiastowy dostęp do wyposażenia i leków koniecznych do monitorowania i resuscytacji w sytuacjach nagłych. Odpowiedzialny za to lekarz powinien być odpowiednio przeszkolony i zaznajomiony z rozpoznawaniem i leczeniem działań niepożądanych, objawów toksyczności ogólnoustrojowej oraz innych powikłań (patrz punkty 4.8 i 4.9).
Poniższe dane mają zastosowanie do wszystkich dróg podania roztworu ropiwakainy o stężeniu
Układ sercowo-naczyniowy Pacjenci leczeni lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaronem) powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą i należy u nich rozważyć monitorowanie EKG, gdyż powikłania kardiologiczne mogą mieć u nich charakter addytywny.
Zgłaszano rzadkie przypadki zatrzymania akcji serca podczas stosowania ropiwakainy w podczas blokady nerwów obwodowych, zwłaszcza po niezamierzonym podaniu donaczyniowym u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów ze współistniejącą chorobą serca. W niektórych przypadkach resuscytacja była utrudniona. W przypadku nagłego zatrzymania akcji serca może wystąpić konieczność przedłużonej resuscytacji w celu zwiększenia prawdopodobieństwa podtrzymania czynności życiowych pacjenta. 3/13
Blokady w obrębie głowy i szyi Niektóre techniki znieczulenia miejscowego, np. wstrzyknięcia w obrębie głowy i szyi, mogą zwiększyć częstość występowania ciężkich działań niepożądanych, niezależnie od zastosowanego leku miejscowo znieczulającego.
Blokady dużych nerwów obwodowych Blokady dużych nerwów obwodowych mogą wymagać podania dużej objętości leku miejscowo znieczulającego do mocno unaczynionych okolic, często w pobliżu dużych naczyń, co wiąże się z większym ryzykiem podania donaczyniowego i (lub) szybkiego ogólnoustrojowego wchłonięcia leku, a to z kolei może prowadzić do wysokiego stężenia leku w osoczu.
Nadwrażliwość Należy pamiętać o możliwości wystąpienia nadwrażliwości krzyżowej u pacjentów z nadwrażliwością na inne leki miejscowo znieczulające z grupy amidów.
Pacjenci w złym stanie ogólnym Pacjenci w złym stanie ogólnym z powodu podeszłego wieku lub z innymi niekorzystnymi czynnikami, np. częściowym lub całkowitym blokiem przewodzenia w obrębie serca, zaawansowaną chorobą wątroby bądź ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wymagają specjalnej uwagi, szczególnie, że w tej grupie pacjentów często wskazane jest znieczulenie przewodowe.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek Ropiwakaina jest metabolizowana w wątrobie i dlatego należy ją stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką chorobą wątroby, a liczba kolejnych dawek może wymagać redukcji ze względu na spowolnione wydalanie leku. Zazwyczaj nie istnieje potrzeba modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w przypadku stosowania pojedynczej dawki lub krótkotrwałego leczenia. Kwasica oraz zmniejszone stężenie białek w osoczu, często obserwowane u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia objawów toksyczności ogólnoustrojowej.
Ostra porfiria Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ może prawdopodobnie powodować porfirię i może być przepisywany pacjentom z ostrą porfirią tylko wówczas, gdy brak innej, bezpieczniejszej opcji. Należy zachować odpowiednie środki ostrożności w przypadku narażonych pacjentów, postępując zgodnie z zasadami opisanymi w standardowych podręcznikach i (lub) konsultując się ze specjalistami w tej dziedzinie.
Chondroliza Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki występowanie chondrolizy u pacjentów otrzymujących pooperacyjnie ciągły śródstawowy wlew leków miejscowo znieczulających, w tym ropiwakainy. Większość zgłoszonych przypadków chondrolizy dotyczyła stawu barkowego. Ciągłe śródstawowe wlewy nie są zatwierdzonym wskazaniem do stosowania produktu leczniczego Ropivacaine BioQ. Należy unikać ciągłych śródstawowych wlewów produktu leczniczego Ropivacaine BioQ, gdyż skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone.
Przedłużone podawanie Należy unikać przedłużonego podawania ropiwakainy pacjentom leczonym jednocześnie silnymi inhibitorami izoenzymu CYP1A2, takimi jak fluwoksamina czy enoksacyna (patrz punkt 4.5).
Gdy stosuje się wydłużoną blokadę za pomocą wlewu ciągłego, należy uwzględnić ryzyko osiągnięcia toksycznego stężenia w osoczu lub wywołania miejscowego uszkodzenia nerwów. Dawki kumulacyjne do 675 mg ropiwakainy podawane w pooperacyjnej analgezji w ciągu 24 godzin były dobrze tolerowane u dorosłych, podobnie jak pooperacyjne wlewy ciągłe do przestrzeni zewnątrzoponowej o szybkości do 28 mg/h wykonywane przez 72 godziny. Ograniczonej liczbie pacjentów podawano wyższe dawki, do 800 mg/dobę, i obserwowano względnie niewiele działań niepożądanych. 4/13
W badaniach klinicznych dotyczących pooperacyjnego leczenia bólu przez okres do 72 godzin stosowano wlew zewnątrzoponowy samego roztworu ropiwakainy o stężeniu 2 mg/ml lub zmieszanego z roztworem fentanylu o stężeniu 1–4 μg/ml. Skojarzenie ropiwakainy i fentanylu skutkowało lepszym uśmierzaniem bólu, lecz wywoływało działania niepożądane charakterystyczne dla opioidów. Skojarzenie ropiwakainy i fentanylu badano tylko w przypadku roztworu ropiwakainy o stężeniu 2 mg/ml.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Produkt leczniczy zawiera 3,4 mg sodu na ml co odpowiada 0,17 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących inne leki miejscowo znieczulające lub leki o podobnej strukturze chemicznej do anestetyków z grupy amidów, np. niektóre leki przeciwarytmiczne, takie jak lidokaina i meksyletyna, ponieważ w tych przypadkach występuje addytywne ogólne działanie toksyczne. Równoczesne podawanie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ i leków ogólnie znieczulających lub opioidowych może powodować wzajemne nasilenie (niepożądanych) działań. Nie istnieją swoiste badania interakcji zachodzących pomiędzy ropiwakainą a lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaronem), w związku z czym należy zachować ostrożność (patrz również punkt 4.4.).
Cytochrom P450 (CYP) 1A2 jest enzymem biorącym udział w powstawaniu 3-hydroksyropiwakainy, głównego metabolitu ropiwakainy. W badaniach in vivo podczas jednoczesnego stosowania ropiwakainy i fluwoksaminy (selektywnego, silnego inhibitora enzymu CYP1A2) zaobserwowano zmniejszenie klirensu osoczowego ropiwakainy nawet o 77%. Z tego powodu podczas jednoczesnego przedłużonego stosowania z produktem leczniczym Ropivacaine BioQ silnych inhibitorów enzymu CYP1A2, takich jak fluwoksamina i enoksacyna, istnieje możliwość interakcji z produktem leczniczym Ropivacaine BioQ. Należy unikać przedłużonego podawania ropiwakainy pacjentom leczonym jednocześnie silnymi inhibitorami enzymu CYP1A2 (patrz również punkt 4.4).
W badaniach in vivo zaobserwowano także zmniejszenie klirensu osoczowego ropiwakainy o 15% w czasie równoczesnego stosowania ketokonazolu, silnego selektywnego inhibitora enzymu CYP3A4. Nie jest jednak prawdopodobne, by hamowanie tego izoenzymu miało znaczenie kliniczne.
Ropiwakaina w badaniach in vitro wykazuje kompetycyjne hamowanie izoenzymu CYP2D6, lecz nie wydaje się go hamować w stężeniach osiąganych w osoczu w warunkach klinicznych.
Ciąża Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania ropiwakainy u kobiet w ciąży. Badania doświadczalne na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka (płodu), przebieg porodu ani rozwój pourodzeniowy (patrz punkt 5.3.).
W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu Ropivacaine BioQ w okresie ciąży.
Karmienie piersią Brak danych dotyczących przenikania ropiwakainy do mleka ludzkiego.
Podczas leczenia lekiem Ropivacaine BioQ należy czasowo przerwać karmienie piersią. W tym czasie mleko należy odciągać i usuwać. 5/13
Płodność Brak dostępnych danych.
Brak dostępnych danych. W zależności od dawki leki miejscowo znieczulające mogą wywierać łagodny wpływ na czynności psychiczne i koordynację ruchową nawet przy braku jawnych objawów toksycznego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i mogą czasowo zaburzać czynności ruchowe i czujność.
Profil działań niepożądanych produktu leczniczego Ropivacaine BioQ jest podobny do profilu działań niepożądanych występujących w przypadku stosowania innych długo działających leków miejscowo znieczulających z grupy amidów. Działania niepożądane należy odróżnić od fizjologicznych objawów samej blokady nerwów.
Do opisu występowania działań niepożądanych wykorzystano następujące kategorie częstości: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000) i nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działanie niepożądane Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka) Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Niepokój Zaburzenia układu nerwowego Często Parestezje, zawroty głowy, ból głowy Niezbyt często Objawy toksyczności ze strony OUN (drgawki, drgawki typu grand mal, napady drgawkowe, uczucie pustki w głowie, parestezje w okolicy ust, drętwienie języka, nadwrażliwość słuchowa, szumy uszne, zaburzenia widzenia, dyzartria, skurcze mięśni, drżenie)*, niedoczulica Nieznana Dyskineza Zaburzenia serca Często Bradykardia, tachykardia Rzadko Zatrzymanie akcji serca, arytmia serca Zaburzenia naczyniowe Bardzo często Niedociśnienie Często Nadciśnienie tętnicze Niezbyt często Omdlenie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Duszność Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Nudności Często Wymioty Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często Bóle pleców Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często Zatrzymanie moczu Zaburzenia ogólne i stany w miejscu Często Podwyższona temperatura, dreszcze Niezbyt często Hipotermia 6/13 podania * Objawy te występują zazwyczaj na skutek przypadkowego podania donaczyniowego, przedawkowania lub szybkiego wchłaniania leku, patrz punkt 4.9.
Działania niepożądane związane z tą grupą leków Powikłania neurologiczne Ze znieczuleniem przewodowym, bez względu na zastosowany lek miejscowo znieczulający, wiązano przypadki neuropatii oraz dysfunkcji rdzenia kręgowego (np. zespołu tętnicy rdzeniowej przedniej, zapalenia pajęczynówki, zespołu ogona końskiego), które w rzadkich przypadkach mogą nie przemijać.
Ostre objawy toksyczności ogólnoustrojowej Objawy toksyczności ogólnoustrojowej dotyczą przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego (OUN) oraz układu sercowo-naczyniowego. Objawy takie spowodowane są wysokim stężeniem leku miejscowo znieczulającego we krwi, które może nastąpić na skutek (przypadkowego) podania donaczyniowego, przedawkowania lub wyjątkowo szybkiego wchłaniania z bogato unaczynionych części ciała (patrz również punkt 4.4). Objawy toksyczności ze strony OUN są podobne w przypadku wszystkich leków miejscowo znieczulających z grupy amidów, podczas gdy objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego zależą bardziej od podanej substancji czynnej, zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym.
Toksyczność dotycząca ośrodkowego układu nerwowego Objawy podmiotowe i przedmiotowe toksyczności ze strony OUN pojawiają się stopniowo i szybko nasilają. Początkowo obserwuje się takie objawy, jak zaburzenia widzenia i słuchu, drętwienie wokół ust, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, mrowienie i parestezje. Zaburzenia mowy oraz sztywność i skurcze mięśni są bardziej nasilone i mogą poprzedzać wystąpienie uogólnionych drgawek. Objawów tych nie należy błędnie oceniać jako zachowań neurotycznych. Do kolejnych objawów należą utrata przytomności i drgawki typu grand mal, które mogą trwać od kilku sekund do kilku minut. Podczas drgawek szybko dochodzi do hipoksji i hiperkapni ze względu na zwiększoną aktywność mięśniową, połączonych z zaburzeniami oddychania. W ciężkich przypadkach może dojść nawet do bezdechu. Kwasica oddechowa i metaboliczna nasila i wydłuża działanie toksyczne leków miejscowo znieczulających.
Objawy ustępują po redystrybucji leku miejscowo znieczulającego z OUN oraz w wyniku jego późniejszego metabolizmu i wydalania. Jeśli nie została podana wysoka dawka leku powrót do stanu sprzed podania leku następuje szybko.
Toksyczność dotycząca układu sercowo-naczyniowego Objawy toksyczności dotyczące układu sercowo-naczyniowego mają cięższy przebieg. Wysokie ogólnoustrojowe stężenia leków miejscowo znieczulających mogą prowadzić do niedociśnienia, bradykardii, arytmii, a nawet zatrzymania akcji serca. U ochotników dożylny wlew ropiwakainy powodował wystąpienie objawów depresji przewodnictwa i kurczliwości mięśnia serca.
Wystąpienie objawów toksyczności dotyczących układu sercowo-naczyniowego jest zwykle poprzedzone wystąpieniem objawów toksyczności dotyczących ośrodkowego układu nerwowego, jeśli pacjent nie otrzymuje leków znieczulających ogólnie lub dużych dawek uspokajających substancji czynnych, np. benzodiazepin lub barbituranów.
Leczenie objawów ostrej toksyczności ogólnoustrojowej Patrz punkt 4.9.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, 7/13 Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Objawy Przypadkowe podanie donaczyniowe leków miejscowo znieczulających może powodować natychmiastowe (w przeciągu kilku sekund do kilku minut) objawy toksyczności ogólnoustrojowej. W przypadku przedawkowania stężenie w osoczu może osiągnąć wartość maksymalną po jednej do dwóch godzin, w zależności od miejsca podania, w związku z czym objawy toksyczności mogą pojawić się później (patrz punkt 4.8).
Leczenie W przypadku wystąpienia ostrych objawów toksyczności ogólnoustrojowej należy natychmiast przerwać podawanie leku miejscowo znieczulającego i rozpocząć odpowiednie leczenie objawów ze strony OUN (drgawek, depresji OUN) przez odpowiednie zapewnienie drożności dróg oddechowych i wspomaganie oddychania oraz podanie leków przeciwdrgawkowych.
W przypadku wystąpienia zatrzymania krążenia należy natychmiast rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową. Podstawowe znaczenie mają optymalne utlenowanie krwi i wentylacja, a także wspomaganie krążenia i leczenie kwasicy.
W przypadku objawów zapaści sercowo-naczyniowej (niedociśnienie, bradykardii) należy rozważyć właściwe leczenie, obejmujące podanie płynów dożylnych, leków obkurczających naczynia i (lub) środków inotropowych.
W przypadku zatrzymania akcji serca podtrzymanie czynności życiowych pacjenta może się wiązać z przedłużonym postępowaniem resuscytacyjnym.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki znieczulające miejscowo, amidy, kod ATC: N01BB09
Ropiwakaina jest lekiem miejscowo znieczulającym z grupy długodziałających amidów obejmującym zarówno znieczulenie, jak i analgezję. Przy dużych dawkach ropiwakaina ma działanie znieczulające w chirurgii, natomiast przy mniejszych dawkach wywołuje blokadę czuciową z ograniczoną i niepogłębiającą się blokadą motoryczną.
Mechanizm działania polega na odwracalnej redukcji przepuszczalności błony komórkowej włókna nerwowego względem jonów sodowych. W rezultacie prędkość depolaryzacji ulega zmniejszeniu, a próg pobudliwości zwiększeniu, co wywołuje miejscową blokadę impulsów nerwowych.
Najbardziej charakterystyczną właściwością ropiwakainy jest jej długi czas działania. Inicjacja znieczulenia i okres skutecznego działania leku miejscowo znieczulającego zależą od miejsca podania leku oraz od dawki, nie są one natomiast zależne od obecności leku zwężającego naczynia krwionośne (np. adrenaliny [epinefryny]).
Zdrowi ochotnicy, którym podano wlew dożylny ropiwakainy, tolerowali ją dobrze przy małych dawkach, a przy maksymalnej tolerowanej dawce występowały spodziewane objawy toksyczności ze strony OUN. Doświadczenie ze stosowania tego leku w warunkach klinicznych wykazało, że może być bezpiecznie stosowany przy prawidłowym podawaniu zalecanych dawek. 8/13
Ropiwakaina posiada centrum chiralności i jest dostępna jako czysty S-(-)-enancjomer. Bardzo dobrze rozpuszcza się w tłuszczach. Wszystkie metabolity wykazują działanie miejscowo znieczulające, ale w porównaniu z ropiwakainą siła ich działania jest znacznie niższa, a czas działania krótszy.
Stężenie ropiwakainy w osoczu zależy od zastosowanej dawki, drogi podania oraz unaczynienia miejsca wstrzyknięcia. Ropiwakaina charakteryzuje się liniową farmakokinetyką, a jej stężenie maksymalne (C max ) jest proporcjonalne do dawki.
Ropiwakaina wykazuje całkowite dwufazowe wchłanianie z przestrzeni zewnątrzoponowej z okresem półtrwania przebiegającym w dwóch fazach w czasie od 14 min do 4 h u pacjentów dorosłych. Powolne wchłanianie jest czynnikiem zmniejszającym tempo eliminacji ropiwakainy, co wyjaśnia, czemu okres półtrwania w fazie eliminacji wydaje się być dłuższy po podaniu zewnątrzoponowym niż donaczyniowym. Ropiwakaina wykazuje całkowite dwufazowe wchłanianie z przestrzeni zewnątrzoponowej w odcinku ogonowym także u dzieci.
Ropiwakaina charakteryzuje się średnim całkowitym klirensem osoczowym równym 440 ml/min, klirensem nerkowym na poziomie 1 ml/min, objętością dystrybucji w stanie stacjonarnym wynoszącą pośredniego usuwania ropiwakainy z wątroby wynosi około 0,4. Ropiwakaina wiąże się głównie z kwaśną α 1 -glikoproteiną w osoczu; niezwiązana frakcja w osoczu stanowi około 6%.
Zaobserwowano wzrost całkowitego stężenia w osoczu w trakcie ciągłego wlewu do przestrzeni zewnątrzoponowej lub z dostępu pomiędzy mięśniami pochyłymi, co jest związane z pooperacyjnym zwiększeniem stężenia kwaśnej α 1 -glikoproteiny.
Wahania stężenia postaci niezwiązanej, tj. aktywnej farmakologicznie, były dużo mniejsze niż całkowitego stężenia w osoczu.
Ropiwakaina charakteryzuje się umiarkowanym lub niskim poziomem wychwytu wątrobowego, jej poziom eliminacji wątrobowej powinien więc zależeć od stężenia postaci niezwiązanej z białkami osocza. Pozabiegowy wzrost stężenia kwaśnej α 1 -glikoproteiny zmniejsza frakcję niezwiązaną ropiwakainy ze względu na zwiększone wiązanie z białkami, co obniża całkowity klirens leku i w rezultacie prowadzi do wzrostu całkowitego stężenia ropiwakainy w osoczu, jak zaobserwowano w badaniach u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów dorosłych. Klirens niezwiązanej ropiwakainy pozostaje niezmieniony, o czym świadczą stabilne stężenia frakcji niezwiązanej w czasie wlewu pooperacyjnego. To właśnie stężenie niezwiązanej ropiwakainy w osoczu jest związane z ogólnoustrojowymi efektami farmakodynamicznymi i toksycznością leku.
Ropiwakaina łatwo przenika do łożyska i szybko osiąga równowagę stężenia niezwiązanej frakcji osocza. Stopień wiązania z białkami osocza u płodu jest mniejszy niż u matki, co skutkuje niższym całkowitym stężeniem w osoczu u płodu w porównaniu ze stężeniem u matki.
Ropiwakaina jest w dużym stopniu metabolizowana, głównie przez hydroksylowanie związków aromatycznych. Po podaniu dożylnym 86% dawki wydalane jest w moczu, z czego tylko około 1% to substancja czynna w niezmienionej postaci. Głównym metabolitem jest 3-hydroksyropiwakaina, z której 37% jest wydalane w moczu, głównie w postaci sprzężonej. Poziom wydalania z moczem 4- hydroksyropiwakainy, N-dezalkilowanego metabolitu (PPX) oraz metabolitu 4- hydroksydezalkilowanego wynosi 1–3%. Sprzężona i niesprzężona 3-hydroksyropiwakaina wykazuje jedynie śladowe stężenie w osoczu.
Zaburzenia czynności nerek mają niewielki lub zerowy wpływ na farmakokinetykę ropiwakainy. Klirens nerkowy PPX jest istotnie skorelowany z klirensem kreatyniny. Brak korelacji między całkowitą ekspozycją, wyrażoną jako AUC, a klirensem kreatyniny wskazuje, że całkowity klirens PPX obejmuje eliminację pozanerkową w dodatku do wydalania przez nerki. U niektórych pacjentów 9/13 z zaburzeniami czynności nerek może występować podwyższona ekspozycja na PPX wynikająca z niskiego klirensu pozanerkowego. Ze względu na obniżone toksyczne działanie PPX na ośrodkowy układ nerkowy w porównaniu z ropiwakainą następstwa kliniczne są uważane za pomijalne przy krótkotrwałym leczeniu. Nie prowadzono badań u pacjentów dializowanych ze schyłkową niewydolnością nerek.
Brak dowodów z badań in vivo na racemizację ropiwakainy.
Na podstawie konwencjonalnych badań farmakologii bezpieczeństwa, toksyczności dawki pojedynczej i wielokrotnej, toksycznego wpływu na reprodukcję, potencjału mutagennego oraz toksyczności miejscowej, poza spodziewanymi zagrożeniami wynikającymi z farmakodynamiki dużych dawek ropiwakainy (np. objawami toksyczności ze strony OUN, w tym drgawkami oraz kardiotoksycznością), nie wykryto innych zagrożeń dla ludzi.
Sodu chlorek Sodu wodorotlenek lub kwas solny do dostosowania pH Woda do wstrzykiwań
W roztworach alkalicznych może nastąpić proces strącania się, ponieważ ropiwakaina słabo rozpuszcza się przy pH > 6.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR to pomarańczowy cylinder z czarnymi nasadkami po obu stronach. Zaprojektowano go tak, by pomieścił przezroczystą butelkę harmonijkową wykonaną z polietylenu o dużej gęstości (HDPE), zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock), niezawierający lateksu.
Każde opakowanie zawiera jedną pompę infuzyjną Ropivacaine ReadyfusOR i futerał. Dostępne są także zestawy zawierające dodatkowo jałowy, niezawierający lateksu fenestrowany cewnik do umieszczenia w ranie (o długości 6,5 lub 15 cm).
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ nie zawiera substancji konserwujących i jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. 10/13
Roztwór należy sprawdzić wzrokowo przed użyciem. Należy używać go tylko, jeśli jest klarowny i praktycznie wolny od cząstek, a pojemnik nie został uszkodzony.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR (nazywana dalej „dozownikiem”) to nieelektryczny dozownik leku opracowany z myślą o stosowaniu przyłóżkowym.
Dozownik zawiera butelkę harmonijkową zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock). Przewód, złącze i jałowy fenestrowany cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu, patrz punkt 6.5) nie zawierają lateksu.
W celu nasiękowego znieczulenia rany fenestrowany cewnik należy umieścić w ranie w czasie zabiegu chirurgicznego zgodnie z wytycznymi klinicznymi swoistymi dla miejsca przeprowadzania zabiegu. Cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu) powoduje równomierne rozprowadzenie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ na długości rany w promieniu 360°.
Wskaźnik ilości pozostałego płynu to zestaw zielonych strzałek, które wskazują ilość płynu pozostałego do podania.
Instrukcja użycia
□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce aktywującej nie została naruszona.
□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce przewodu nie
11/13 została naruszona.
Jeśli stwierdzono uszkodzenie lub jeśli jakakolwiek z plomb została usunięta bądź naruszona, nie należy używać tego dozownika.
Aktywację dozownika wskazuje pojawienie się w okienku zielonych strzałek wskazujących ilość pozostałego płynu. Przepływ płynu widać powyżej filtra w ciągu kilku sekund, jednak przepływ będzie wstrzymany do momentu zdjęcia nasadki bez odpowietrznika.
Sprawdzić, czy zacisk nie jest zaciśnięty, oraz upewnić się, że podawanie płynu zostało rozpoczęte, obserwując przepływ płynu przez przewód oraz ogranicznik przepływu.
Po 1–2 minutach płyn zacznie bardzo powoli kapać z końca przewodu.
Ostrzeżenie: ogranicznik przepływu
12/13 musi pozostać przyklejony i mieć kontakt ze skórą pacjenta. Utrata kontaktu może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu.
W celu zapobieżenia wyrwaniu cewnika/portu zaleca się, aby futerał z dozownikiem był przez cały czas przymocowany do ciała pacjenta.
Zielone strzałki w okienku wskazują ilość płynu pozostałego w dozowniku (w ml).
Należy okresowo monitorować pozycję strzałek wskazujących ilość płynu pod kątem nadmiernej szybkości przepływu. Informacje na temat objawów przedawkowania, patrz punkt 4.9.
Ostrzeżenia - Dozownik jest przeznaczony tylko do jednorazowego użytku. Dozownika nie wolno ponownie 13/13 używać ani na nowo podłączać. - Dozownik nie może być sterylizowany w autoklawie. Droga podawania płynu w systemie dozującym została poddana sterylizacji. - Dozownika nie wolno podłączać do linii dożylnej. - Należy unikać zaginania przewodu, gdyż może to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Przewodu nie należy ciasno owijać. - Dozownika nie wolno używać, jeśli dowolna jego część uległa uszkodzeniu lub pęknięciu, lub jeśli złącze na przewodzie wydaje się złamane, pęknięte bądź uszkodzone w dowolny inny sposób. - Ogranicznik przepływu (przezroczysty prostokąt) musi pozostać przyklejony do skóry pacjenta. Zdjęcie taśmy lub utrata kontaktu organicznika przepływu ze skórą pacjenta może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Nie należy umieszczać ciepłych ani zimnych okładów na ograniczniku przepływu, gdyż mogłoby to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - W przypadku nieumyślnego odłączenia dozownika od cewnika/portu w czasie podawania leku nie należy go ponownie podłączać, gdyż mogłoby to spowodować zakażenie. - Pacjent nie powinien się kąpać ani brać prysznica z dozownikiem lub w czasie, gdy cewnik/port znajduje się wciąż na miejscu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia. - Pacjent nie powinien naruszać opatrunków rany ani cewnika/portu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia.
BioQ Pharma B.V. Prins Bernhardplein 200 Holandia
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 18/04/2018
12/10/2022
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ropivacaine BioQ, 2 mg/ml, roztwór do infuzji w zestawie do podawania
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
postaci ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego.
zawiera 500 mg ropiwakainy chlorowodorku w postaci ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Jeden ml zawiera 0,15 mmol (3,4 mg) sodu. Jedna jednostka zawiera 37 mmol (850 mg) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do infuzji w zestawie do podawania
Klarowny, bezbarwny roztwór do infuzji.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ jest wskazany do stosowania u dorosłych w uśmierzaniu ostrego bólu pooperacyjnego.
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ jest stosowany: - do utrzymania ciągłej blokady nerwów obwodowych poprzez wlew ciągły; - do ciągłego znieczulenia nasiękowego rany.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ powinien być stosowany tylko przez lekarzy doświadczonych w wykonywaniu znieczulenia przewodowego.
Dawkowanie Dorośli Zestaw do podawania — pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR — zapewnia szybkość przepływu na poziomie ok. 5 ml/h, równoważną 10 mg/h, przez maksymalny czas 48 godzin.
Stała szybkość wlewu wynosząca 5 ml (10 mg) na godzinę zapewnia wystarczającą analgezję przy jedynie niewielkiej i niepostępującej blokadzie motorycznej w większości przypadków bólu pooperacyjnego o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego.
W zależności od stanu klinicznego pacjenta należy rozważyć przepisanie innych, doustnych leków przeciwbólowych (do anelgezji kontrolowanej przez pacjenta) lub dodatkowe wstrzyknięcia bolusowe leku miejscowo znieczulającego. W takim przypadku należy również uwzględnić charakterystyki innych stosowanych produktów leczniczych. 2/13
Dzieci i młodzież Stosowanie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ u dzieci i młodzieży jest niewskazane.
Sposób podawania Podanie okołonerwowe i nasiękowe (nasączanie iniekcyjne).
W celu utrzymania ciągłej blokady nerwów obwodowych za pomocą ciągłego wlewu okołonerwowego zalecane jest stosowanie następującej techniki: - Najpierw wykonuje się blokadę z zastosowaniem roztworu ropiwakainy o stężeniu 7,5 mg/ml, o ile nie zrobiono tego przed zabiegiem. - Analgezja jest następnie podtrzymywana z zastosowaniem produktu leczniczego Ropivacaine BioQ 2 mg/ml.
W celu prowadzenia ciągłego znieczulenia nasiękowego rany należy w czasie zabiegu chirurgicznego umieścić w ranie cewnik fenestrowany (patrz punkty 6.5 i 6.6).
Należy ściśle monitorować działanie przeciwbólowe, aby móc zakończyć analgezję od razu, gdy poziom bólu na to pozawala.
Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną, na inne leki miejscowo znieczulające z grupy amidów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Dożylne znieczulenie przewodowe. - Znieczulenie okołoszyjkowe w położnictwie. - Stosowanie donaczyniowe. - Stosowanie podpajęczynówkowe. - Stosowanie śródmózgowe. - Stosowanie śródstawowe.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zabiegi znieczulenia przewodowego należy zawsze przeprowadzać w pomieszczeniu odpowiednio wyposażonym z udziałem przeszkolonego personelu. Należy zapewnić natychmiastowy dostęp do wyposażenia i leków koniecznych do monitorowania i resuscytacji w sytuacjach nagłych. Odpowiedzialny za to lekarz powinien być odpowiednio przeszkolony i zaznajomiony z rozpoznawaniem i leczeniem działań niepożądanych, objawów toksyczności ogólnoustrojowej oraz innych powikłań (patrz punkty 4.8 i 4.9).
Poniższe dane mają zastosowanie do wszystkich dróg podania roztworu ropiwakainy o stężeniu
Układ sercowo-naczyniowy Pacjenci leczeni lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaronem) powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą i należy u nich rozważyć monitorowanie EKG, gdyż powikłania kardiologiczne mogą mieć u nich charakter addytywny.
Zgłaszano rzadkie przypadki zatrzymania akcji serca podczas stosowania ropiwakainy w podczas blokady nerwów obwodowych, zwłaszcza po niezamierzonym podaniu donaczyniowym u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów ze współistniejącą chorobą serca. W niektórych przypadkach resuscytacja była utrudniona. W przypadku nagłego zatrzymania akcji serca może wystąpić konieczność przedłużonej resuscytacji w celu zwiększenia prawdopodobieństwa podtrzymania czynności życiowych pacjenta. 3/13
Blokady w obrębie głowy i szyi Niektóre techniki znieczulenia miejscowego, np. wstrzyknięcia w obrębie głowy i szyi, mogą zwiększyć częstość występowania ciężkich działań niepożądanych, niezależnie od zastosowanego leku miejscowo znieczulającego.
Blokady dużych nerwów obwodowych Blokady dużych nerwów obwodowych mogą wymagać podania dużej objętości leku miejscowo znieczulającego do mocno unaczynionych okolic, często w pobliżu dużych naczyń, co wiąże się z większym ryzykiem podania donaczyniowego i (lub) szybkiego ogólnoustrojowego wchłonięcia leku, a to z kolei może prowadzić do wysokiego stężenia leku w osoczu.
Nadwrażliwość Należy pamiętać o możliwości wystąpienia nadwrażliwości krzyżowej u pacjentów z nadwrażliwością na inne leki miejscowo znieczulające z grupy amidów.
Pacjenci w złym stanie ogólnym Pacjenci w złym stanie ogólnym z powodu podeszłego wieku lub z innymi niekorzystnymi czynnikami, np. częściowym lub całkowitym blokiem przewodzenia w obrębie serca, zaawansowaną chorobą wątroby bądź ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wymagają specjalnej uwagi, szczególnie, że w tej grupie pacjentów często wskazane jest znieczulenie przewodowe.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek Ropiwakaina jest metabolizowana w wątrobie i dlatego należy ją stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką chorobą wątroby, a liczba kolejnych dawek może wymagać redukcji ze względu na spowolnione wydalanie leku. Zazwyczaj nie istnieje potrzeba modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w przypadku stosowania pojedynczej dawki lub krótkotrwałego leczenia. Kwasica oraz zmniejszone stężenie białek w osoczu, często obserwowane u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia objawów toksyczności ogólnoustrojowej.
Ostra porfiria Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ może prawdopodobnie powodować porfirię i może być przepisywany pacjentom z ostrą porfirią tylko wówczas, gdy brak innej, bezpieczniejszej opcji. Należy zachować odpowiednie środki ostrożności w przypadku narażonych pacjentów, postępując zgodnie z zasadami opisanymi w standardowych podręcznikach i (lub) konsultując się ze specjalistami w tej dziedzinie.
Chondroliza Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki występowanie chondrolizy u pacjentów otrzymujących pooperacyjnie ciągły śródstawowy wlew leków miejscowo znieczulających, w tym ropiwakainy. Większość zgłoszonych przypadków chondrolizy dotyczyła stawu barkowego. Ciągłe śródstawowe wlewy nie są zatwierdzonym wskazaniem do stosowania produktu leczniczego Ropivacaine BioQ. Należy unikać ciągłych śródstawowych wlewów produktu leczniczego Ropivacaine BioQ, gdyż skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone.
Przedłużone podawanie Należy unikać przedłużonego podawania ropiwakainy pacjentom leczonym jednocześnie silnymi inhibitorami izoenzymu CYP1A2, takimi jak fluwoksamina czy enoksacyna (patrz punkt 4.5).
Gdy stosuje się wydłużoną blokadę za pomocą wlewu ciągłego, należy uwzględnić ryzyko osiągnięcia toksycznego stężenia w osoczu lub wywołania miejscowego uszkodzenia nerwów. Dawki kumulacyjne do 675 mg ropiwakainy podawane w pooperacyjnej analgezji w ciągu 24 godzin były dobrze tolerowane u dorosłych, podobnie jak pooperacyjne wlewy ciągłe do przestrzeni zewnątrzoponowej o szybkości do 28 mg/h wykonywane przez 72 godziny. Ograniczonej liczbie pacjentów podawano wyższe dawki, do 800 mg/dobę, i obserwowano względnie niewiele działań niepożądanych. 4/13
W badaniach klinicznych dotyczących pooperacyjnego leczenia bólu przez okres do 72 godzin stosowano wlew zewnątrzoponowy samego roztworu ropiwakainy o stężeniu 2 mg/ml lub zmieszanego z roztworem fentanylu o stężeniu 1–4 μg/ml. Skojarzenie ropiwakainy i fentanylu skutkowało lepszym uśmierzaniem bólu, lecz wywoływało działania niepożądane charakterystyczne dla opioidów. Skojarzenie ropiwakainy i fentanylu badano tylko w przypadku roztworu ropiwakainy o stężeniu 2 mg/ml.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Produkt leczniczy zawiera 3,4 mg sodu na ml co odpowiada 0,17 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Produkt leczniczy Ropivacaine BioQ należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących inne leki miejscowo znieczulające lub leki o podobnej strukturze chemicznej do anestetyków z grupy amidów, np. niektóre leki przeciwarytmiczne, takie jak lidokaina i meksyletyna, ponieważ w tych przypadkach występuje addytywne ogólne działanie toksyczne. Równoczesne podawanie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ i leków ogólnie znieczulających lub opioidowych może powodować wzajemne nasilenie (niepożądanych) działań. Nie istnieją swoiste badania interakcji zachodzących pomiędzy ropiwakainą a lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaronem), w związku z czym należy zachować ostrożność (patrz również punkt 4.4.).
Cytochrom P450 (CYP) 1A2 jest enzymem biorącym udział w powstawaniu 3-hydroksyropiwakainy, głównego metabolitu ropiwakainy. W badaniach in vivo podczas jednoczesnego stosowania ropiwakainy i fluwoksaminy (selektywnego, silnego inhibitora enzymu CYP1A2) zaobserwowano zmniejszenie klirensu osoczowego ropiwakainy nawet o 77%. Z tego powodu podczas jednoczesnego przedłużonego stosowania z produktem leczniczym Ropivacaine BioQ silnych inhibitorów enzymu CYP1A2, takich jak fluwoksamina i enoksacyna, istnieje możliwość interakcji z produktem leczniczym Ropivacaine BioQ. Należy unikać przedłużonego podawania ropiwakainy pacjentom leczonym jednocześnie silnymi inhibitorami enzymu CYP1A2 (patrz również punkt 4.4).
W badaniach in vivo zaobserwowano także zmniejszenie klirensu osoczowego ropiwakainy o 15% w czasie równoczesnego stosowania ketokonazolu, silnego selektywnego inhibitora enzymu CYP3A4. Nie jest jednak prawdopodobne, by hamowanie tego izoenzymu miało znaczenie kliniczne.
Ropiwakaina w badaniach in vitro wykazuje kompetycyjne hamowanie izoenzymu CYP2D6, lecz nie wydaje się go hamować w stężeniach osiąganych w osoczu w warunkach klinicznych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania ropiwakainy u kobiet w ciąży. Badania doświadczalne na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka (płodu), przebieg porodu ani rozwój pourodzeniowy (patrz punkt 5.3.).
W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu Ropivacaine BioQ w okresie ciąży.
Karmienie piersią Brak danych dotyczących przenikania ropiwakainy do mleka ludzkiego.
Podczas leczenia lekiem Ropivacaine BioQ należy czasowo przerwać karmienie piersią. W tym czasie mleko należy odciągać i usuwać. 5/13
Płodność Brak dostępnych danych.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak dostępnych danych. W zależności od dawki leki miejscowo znieczulające mogą wywierać łagodny wpływ na czynności psychiczne i koordynację ruchową nawet przy braku jawnych objawów toksycznego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i mogą czasowo zaburzać czynności ruchowe i czujność.
4.8 Działania niepożądane
Profil działań niepożądanych produktu leczniczego Ropivacaine BioQ jest podobny do profilu działań niepożądanych występujących w przypadku stosowania innych długo działających leków miejscowo znieczulających z grupy amidów. Działania niepożądane należy odróżnić od fizjologicznych objawów samej blokady nerwów.
Do opisu występowania działań niepożądanych wykorzystano następujące kategorie częstości: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000) i nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działanie niepożądane Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko Reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka) Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Niepokój Zaburzenia układu nerwowego Często Parestezje, zawroty głowy, ból głowy Niezbyt często Objawy toksyczności ze strony OUN (drgawki, drgawki typu grand mal, napady drgawkowe, uczucie pustki w głowie, parestezje w okolicy ust, drętwienie języka, nadwrażliwość słuchowa, szumy uszne, zaburzenia widzenia, dyzartria, skurcze mięśni, drżenie)*, niedoczulica Nieznana Dyskineza Zaburzenia serca Często Bradykardia, tachykardia Rzadko Zatrzymanie akcji serca, arytmia serca Zaburzenia naczyniowe Bardzo często Niedociśnienie Często Nadciśnienie tętnicze Niezbyt często Omdlenie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Duszność Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Nudności Często Wymioty Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często Bóle pleców Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często Zatrzymanie moczu Zaburzenia ogólne i stany w miejscu Często Podwyższona temperatura, dreszcze Niezbyt często Hipotermia 6/13 podania * Objawy te występują zazwyczaj na skutek przypadkowego podania donaczyniowego, przedawkowania lub szybkiego wchłaniania leku, patrz punkt 4.9.
Działania niepożądane związane z tą grupą leków Powikłania neurologiczne Ze znieczuleniem przewodowym, bez względu na zastosowany lek miejscowo znieczulający, wiązano przypadki neuropatii oraz dysfunkcji rdzenia kręgowego (np. zespołu tętnicy rdzeniowej przedniej, zapalenia pajęczynówki, zespołu ogona końskiego), które w rzadkich przypadkach mogą nie przemijać.
Ostre objawy toksyczności ogólnoustrojowej Objawy toksyczności ogólnoustrojowej dotyczą przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego (OUN) oraz układu sercowo-naczyniowego. Objawy takie spowodowane są wysokim stężeniem leku miejscowo znieczulającego we krwi, które może nastąpić na skutek (przypadkowego) podania donaczyniowego, przedawkowania lub wyjątkowo szybkiego wchłaniania z bogato unaczynionych części ciała (patrz również punkt 4.4). Objawy toksyczności ze strony OUN są podobne w przypadku wszystkich leków miejscowo znieczulających z grupy amidów, podczas gdy objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego zależą bardziej od podanej substancji czynnej, zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym.
Toksyczność dotycząca ośrodkowego układu nerwowego Objawy podmiotowe i przedmiotowe toksyczności ze strony OUN pojawiają się stopniowo i szybko nasilają. Początkowo obserwuje się takie objawy, jak zaburzenia widzenia i słuchu, drętwienie wokół ust, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, mrowienie i parestezje. Zaburzenia mowy oraz sztywność i skurcze mięśni są bardziej nasilone i mogą poprzedzać wystąpienie uogólnionych drgawek. Objawów tych nie należy błędnie oceniać jako zachowań neurotycznych. Do kolejnych objawów należą utrata przytomności i drgawki typu grand mal, które mogą trwać od kilku sekund do kilku minut. Podczas drgawek szybko dochodzi do hipoksji i hiperkapni ze względu na zwiększoną aktywność mięśniową, połączonych z zaburzeniami oddychania. W ciężkich przypadkach może dojść nawet do bezdechu. Kwasica oddechowa i metaboliczna nasila i wydłuża działanie toksyczne leków miejscowo znieczulających.
Objawy ustępują po redystrybucji leku miejscowo znieczulającego z OUN oraz w wyniku jego późniejszego metabolizmu i wydalania. Jeśli nie została podana wysoka dawka leku powrót do stanu sprzed podania leku następuje szybko.
Toksyczność dotycząca układu sercowo-naczyniowego Objawy toksyczności dotyczące układu sercowo-naczyniowego mają cięższy przebieg. Wysokie ogólnoustrojowe stężenia leków miejscowo znieczulających mogą prowadzić do niedociśnienia, bradykardii, arytmii, a nawet zatrzymania akcji serca. U ochotników dożylny wlew ropiwakainy powodował wystąpienie objawów depresji przewodnictwa i kurczliwości mięśnia serca.
Wystąpienie objawów toksyczności dotyczących układu sercowo-naczyniowego jest zwykle poprzedzone wystąpieniem objawów toksyczności dotyczących ośrodkowego układu nerwowego, jeśli pacjent nie otrzymuje leków znieczulających ogólnie lub dużych dawek uspokajających substancji czynnych, np. benzodiazepin lub barbituranów.
Leczenie objawów ostrej toksyczności ogólnoustrojowej Patrz punkt 4.9.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, 7/13 Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Przypadkowe podanie donaczyniowe leków miejscowo znieczulających może powodować natychmiastowe (w przeciągu kilku sekund do kilku minut) objawy toksyczności ogólnoustrojowej. W przypadku przedawkowania stężenie w osoczu może osiągnąć wartość maksymalną po jednej do dwóch godzin, w zależności od miejsca podania, w związku z czym objawy toksyczności mogą pojawić się później (patrz punkt 4.8).
Leczenie W przypadku wystąpienia ostrych objawów toksyczności ogólnoustrojowej należy natychmiast przerwać podawanie leku miejscowo znieczulającego i rozpocząć odpowiednie leczenie objawów ze strony OUN (drgawek, depresji OUN) przez odpowiednie zapewnienie drożności dróg oddechowych i wspomaganie oddychania oraz podanie leków przeciwdrgawkowych.
W przypadku wystąpienia zatrzymania krążenia należy natychmiast rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową. Podstawowe znaczenie mają optymalne utlenowanie krwi i wentylacja, a także wspomaganie krążenia i leczenie kwasicy.
W przypadku objawów zapaści sercowo-naczyniowej (niedociśnienie, bradykardii) należy rozważyć właściwe leczenie, obejmujące podanie płynów dożylnych, leków obkurczających naczynia i (lub) środków inotropowych.
W przypadku zatrzymania akcji serca podtrzymanie czynności życiowych pacjenta może się wiązać z przedłużonym postępowaniem resuscytacyjnym.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki znieczulające miejscowo, amidy, kod ATC: N01BB09
Ropiwakaina jest lekiem miejscowo znieczulającym z grupy długodziałających amidów obejmującym zarówno znieczulenie, jak i analgezję. Przy dużych dawkach ropiwakaina ma działanie znieczulające w chirurgii, natomiast przy mniejszych dawkach wywołuje blokadę czuciową z ograniczoną i niepogłębiającą się blokadą motoryczną.
Mechanizm działania polega na odwracalnej redukcji przepuszczalności błony komórkowej włókna nerwowego względem jonów sodowych. W rezultacie prędkość depolaryzacji ulega zmniejszeniu, a próg pobudliwości zwiększeniu, co wywołuje miejscową blokadę impulsów nerwowych.
Najbardziej charakterystyczną właściwością ropiwakainy jest jej długi czas działania. Inicjacja znieczulenia i okres skutecznego działania leku miejscowo znieczulającego zależą od miejsca podania leku oraz od dawki, nie są one natomiast zależne od obecności leku zwężającego naczynia krwionośne (np. adrenaliny [epinefryny]).
Zdrowi ochotnicy, którym podano wlew dożylny ropiwakainy, tolerowali ją dobrze przy małych dawkach, a przy maksymalnej tolerowanej dawce występowały spodziewane objawy toksyczności ze strony OUN. Doświadczenie ze stosowania tego leku w warunkach klinicznych wykazało, że może być bezpiecznie stosowany przy prawidłowym podawaniu zalecanych dawek. 8/13
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Ropiwakaina posiada centrum chiralności i jest dostępna jako czysty S-(-)-enancjomer. Bardzo dobrze rozpuszcza się w tłuszczach. Wszystkie metabolity wykazują działanie miejscowo znieczulające, ale w porównaniu z ropiwakainą siła ich działania jest znacznie niższa, a czas działania krótszy.
Stężenie ropiwakainy w osoczu zależy od zastosowanej dawki, drogi podania oraz unaczynienia miejsca wstrzyknięcia. Ropiwakaina charakteryzuje się liniową farmakokinetyką, a jej stężenie maksymalne (C max ) jest proporcjonalne do dawki.
Ropiwakaina wykazuje całkowite dwufazowe wchłanianie z przestrzeni zewnątrzoponowej z okresem półtrwania przebiegającym w dwóch fazach w czasie od 14 min do 4 h u pacjentów dorosłych. Powolne wchłanianie jest czynnikiem zmniejszającym tempo eliminacji ropiwakainy, co wyjaśnia, czemu okres półtrwania w fazie eliminacji wydaje się być dłuższy po podaniu zewnątrzoponowym niż donaczyniowym. Ropiwakaina wykazuje całkowite dwufazowe wchłanianie z przestrzeni zewnątrzoponowej w odcinku ogonowym także u dzieci.
Ropiwakaina charakteryzuje się średnim całkowitym klirensem osoczowym równym 440 ml/min, klirensem nerkowym na poziomie 1 ml/min, objętością dystrybucji w stanie stacjonarnym wynoszącą pośredniego usuwania ropiwakainy z wątroby wynosi około 0,4. Ropiwakaina wiąże się głównie z kwaśną α 1 -glikoproteiną w osoczu; niezwiązana frakcja w osoczu stanowi około 6%.
Zaobserwowano wzrost całkowitego stężenia w osoczu w trakcie ciągłego wlewu do przestrzeni zewnątrzoponowej lub z dostępu pomiędzy mięśniami pochyłymi, co jest związane z pooperacyjnym zwiększeniem stężenia kwaśnej α 1 -glikoproteiny.
Wahania stężenia postaci niezwiązanej, tj. aktywnej farmakologicznie, były dużo mniejsze niż całkowitego stężenia w osoczu.
Ropiwakaina charakteryzuje się umiarkowanym lub niskim poziomem wychwytu wątrobowego, jej poziom eliminacji wątrobowej powinien więc zależeć od stężenia postaci niezwiązanej z białkami osocza. Pozabiegowy wzrost stężenia kwaśnej α 1 -glikoproteiny zmniejsza frakcję niezwiązaną ropiwakainy ze względu na zwiększone wiązanie z białkami, co obniża całkowity klirens leku i w rezultacie prowadzi do wzrostu całkowitego stężenia ropiwakainy w osoczu, jak zaobserwowano w badaniach u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów dorosłych. Klirens niezwiązanej ropiwakainy pozostaje niezmieniony, o czym świadczą stabilne stężenia frakcji niezwiązanej w czasie wlewu pooperacyjnego. To właśnie stężenie niezwiązanej ropiwakainy w osoczu jest związane z ogólnoustrojowymi efektami farmakodynamicznymi i toksycznością leku.
Ropiwakaina łatwo przenika do łożyska i szybko osiąga równowagę stężenia niezwiązanej frakcji osocza. Stopień wiązania z białkami osocza u płodu jest mniejszy niż u matki, co skutkuje niższym całkowitym stężeniem w osoczu u płodu w porównaniu ze stężeniem u matki.
Ropiwakaina jest w dużym stopniu metabolizowana, głównie przez hydroksylowanie związków aromatycznych. Po podaniu dożylnym 86% dawki wydalane jest w moczu, z czego tylko około 1% to substancja czynna w niezmienionej postaci. Głównym metabolitem jest 3-hydroksyropiwakaina, z której 37% jest wydalane w moczu, głównie w postaci sprzężonej. Poziom wydalania z moczem 4- hydroksyropiwakainy, N-dezalkilowanego metabolitu (PPX) oraz metabolitu 4- hydroksydezalkilowanego wynosi 1–3%. Sprzężona i niesprzężona 3-hydroksyropiwakaina wykazuje jedynie śladowe stężenie w osoczu.
Zaburzenia czynności nerek mają niewielki lub zerowy wpływ na farmakokinetykę ropiwakainy. Klirens nerkowy PPX jest istotnie skorelowany z klirensem kreatyniny. Brak korelacji między całkowitą ekspozycją, wyrażoną jako AUC, a klirensem kreatyniny wskazuje, że całkowity klirens PPX obejmuje eliminację pozanerkową w dodatku do wydalania przez nerki. U niektórych pacjentów 9/13 z zaburzeniami czynności nerek może występować podwyższona ekspozycja na PPX wynikająca z niskiego klirensu pozanerkowego. Ze względu na obniżone toksyczne działanie PPX na ośrodkowy układ nerkowy w porównaniu z ropiwakainą następstwa kliniczne są uważane za pomijalne przy krótkotrwałym leczeniu. Nie prowadzono badań u pacjentów dializowanych ze schyłkową niewydolnością nerek.
Brak dowodów z badań in vivo na racemizację ropiwakainy.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Na podstawie konwencjonalnych badań farmakologii bezpieczeństwa, toksyczności dawki pojedynczej i wielokrotnej, toksycznego wpływu na reprodukcję, potencjału mutagennego oraz toksyczności miejscowej, poza spodziewanymi zagrożeniami wynikającymi z farmakodynamiki dużych dawek ropiwakainy (np. objawami toksyczności ze strony OUN, w tym drgawkami oraz kardiotoksycznością), nie wykryto innych zagrożeń dla ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu chlorek Sodu wodorotlenek lub kwas solny do dostosowania pH Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
W roztworach alkalicznych może nastąpić proces strącania się, ponieważ ropiwakaina słabo rozpuszcza się przy pH > 6.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR to pomarańczowy cylinder z czarnymi nasadkami po obu stronach. Zaprojektowano go tak, by pomieścił przezroczystą butelkę harmonijkową wykonaną z polietylenu o dużej gęstości (HDPE), zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock), niezawierający lateksu.
Każde opakowanie zawiera jedną pompę infuzyjną Ropivacaine ReadyfusOR i futerał. Dostępne są także zestawy zawierające dodatkowo jałowy, niezawierający lateksu fenestrowany cewnik do umieszczenia w ranie (o długości 6,5 lub 15 cm).
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaProdukt leczniczy Ropivacaine BioQ nie zawiera substancji konserwujących i jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. 10/13
Roztwór należy sprawdzić wzrokowo przed użyciem. Należy używać go tylko, jeśli jest klarowny i praktycznie wolny od cząstek, a pojemnik nie został uszkodzony.
Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR Pompa infuzyjna Ropivacaine ReadyfusOR (nazywana dalej „dozownikiem”) to nieelektryczny dozownik leku opracowany z myślą o stosowaniu przyłóżkowym.
Dozownik zawiera butelkę harmonijkową zawierającą 250 ml roztworu ropiwakainy chlorowodorku jednowodnego do infuzji. Zamocowany jest do niego na stałe przewód ze złączem (typu Luer Lock). Przewód, złącze i jałowy fenestrowany cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu, patrz punkt 6.5) nie zawierają lateksu.
W celu nasiękowego znieczulenia rany fenestrowany cewnik należy umieścić w ranie w czasie zabiegu chirurgicznego zgodnie z wytycznymi klinicznymi swoistymi dla miejsca przeprowadzania zabiegu. Cewnik (jeśli jest dołączony do zestawu) powoduje równomierne rozprowadzenie produktu leczniczego Ropivacaine BioQ na długości rany w promieniu 360°.
Wskaźnik ilości pozostałego płynu to zestaw zielonych strzałek, które wskazują ilość płynu pozostałego do podania.
Instrukcja użycia
1. Sprawdzić dozownik, ogranicznik
przepływu oraz przewód pod kątem uszkodzenia lub naruszenia.□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce aktywującej nie została naruszona.
□ Sprawdzić, czy pomarańczowa plomba na nasadce przewodu nie
11/13 została naruszona.
Jeśli stwierdzono uszkodzenie lub jeśli jakakolwiek z plomb została usunięta bądź naruszona, nie należy używać tego dozownika.
2. Rozpocząć podawanie płynu, obracając
nasadkę aktywującą zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara do momentu, aż strzałka na pomarańczowej plombie będzie w przybliżeniu ustawiona równo ze strzałką na etykiecie. Wymagane jest użycie znacznej siły. Jest to sytuacja prawidłowa, która zapobiega przypadkowej aktywacji. Elementy we wnętrzu dozownika będą się poruszać w trakcie aktywacji.Aktywację dozownika wskazuje pojawienie się w okienku zielonych strzałek wskazujących ilość pozostałego płynu. Przepływ płynu widać powyżej filtra w ciągu kilku sekund, jednak przepływ będzie wstrzymany do momentu zdjęcia nasadki bez odpowietrznika.
3. Odkręcić nasadkę przewodu w celu
zerwania plomby.Sprawdzić, czy zacisk nie jest zaciśnięty, oraz upewnić się, że podawanie płynu zostało rozpoczęte, obserwując przepływ płynu przez przewód oraz ogranicznik przepływu.
Po 1–2 minutach płyn zacznie bardzo powoli kapać z końca przewodu.
4. Podłączyć przewód dozownika do portu/cewnika pacjenta. Nie podłączać do linii
dożylnej.5. Przykleić taśmą ogranicznik przepływu
(przezroczysty prostokąt) do skóry pacjenta. Taśmę należy umieścić bezpośrednio na ograniczniku przepływu w sposób przedstawiony na ilustracji, z dala od rany, unikając pociągania przewodu i naruszenia pozycji cewnika/portu. Na końcu przymocować przewód oraz złącza taśmą.Ostrzeżenie: ogranicznik przepływu
12/13 musi pozostać przyklejony i mieć kontakt ze skórą pacjenta. Utrata kontaktu może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu.
6. Umieścić dozownik w dostarczonym
futerale. Futerał można założyć pacjentowi przez ramię lub wokół talii na kształt paska.W celu zapobieżenia wyrwaniu cewnika/portu zaleca się, aby futerał z dozownikiem był przez cały czas przymocowany do ciała pacjenta.
7. Podawanie płynu można obserwować
w okienku dozownika. Dozownik dostarcza około 5 ml płynu na godzinę.Zielone strzałki w okienku wskazują ilość płynu pozostałego w dozowniku (w ml).
Należy okresowo monitorować pozycję strzałek wskazujących ilość płynu pod kątem nadmiernej szybkości przepływu. Informacje na temat objawów przedawkowania, patrz punkt 4.9.
8. Podanie jest zakończone, gdy
opakowanie jednostkowe jest puste, na co wskazuje osiągnięcie przez zielone strzałki wskazujące ilość pozostałego płynu wartości zero w okienku.9. Po zakończonym podaniu zdjąć dozownik z pacjenta.
10. Po użyciu wyrzucić pusty dozownik, w tym ewentualne resztki niewykorzystanego
roztworu, zgodnie z obowiązującymi lokalnie wymaganiami.Ostrzeżenia - Dozownik jest przeznaczony tylko do jednorazowego użytku. Dozownika nie wolno ponownie 13/13 używać ani na nowo podłączać. - Dozownik nie może być sterylizowany w autoklawie. Droga podawania płynu w systemie dozującym została poddana sterylizacji. - Dozownika nie wolno podłączać do linii dożylnej. - Należy unikać zaginania przewodu, gdyż może to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Przewodu nie należy ciasno owijać. - Dozownika nie wolno używać, jeśli dowolna jego część uległa uszkodzeniu lub pęknięciu, lub jeśli złącze na przewodzie wydaje się złamane, pęknięte bądź uszkodzone w dowolny inny sposób. - Ogranicznik przepływu (przezroczysty prostokąt) musi pozostać przyklejony do skóry pacjenta. Zdjęcie taśmy lub utrata kontaktu organicznika przepływu ze skórą pacjenta może skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - Nie należy umieszczać ciepłych ani zimnych okładów na ograniczniku przepływu, gdyż mogłoby to skutkować nieprawidłową szybkością podawania płynu. - W przypadku nieumyślnego odłączenia dozownika od cewnika/portu w czasie podawania leku nie należy go ponownie podłączać, gdyż mogłoby to spowodować zakażenie. - Pacjent nie powinien się kąpać ani brać prysznica z dozownikiem lub w czasie, gdy cewnik/port znajduje się wciąż na miejscu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia. - Pacjent nie powinien naruszać opatrunków rany ani cewnika/portu, gdyż mogłoby to doprowadzić do zakażenia.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUBioQ Pharma B.V. Prins Bernhardplein 200 Holandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 18/04/2018
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO12/10/2022