Zonisamide Sandoz

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Zonisamide Sandoz, 25 mg, kapsułki, twarde Zonisamide Sandoz, 50 mg, kapsułki, twarde Zonisamide Sandoz, 100 mg, kapsułki, twarde Zonisamidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Zonisamide Sandoz i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Zonisamide Sandoz

3. Jak stosować lek Zonisamide Sandoz

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Zonisamide Sandoz

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Zonisamide Sandoz i w jakim celu się go stosuje

Zonisamide Sandoz zawiera substancję czynną zonisamid i stosowany jest jako lek przeciwpadaczkowy.
Lek Zonisamide Sandoz jest stosowany w leczeniu drgawek wyzwalanych w jednej części mózgu (napady częściowe), które mogą (lub nie) przechodzić w napady wyzwalane w całym mózgu (napady wtórnie uogólnione).
Lek Zonisamide Sandoz można stosować:  jako jedyny lek w leczeniu drgawek u dorosłych  razem z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu drgawek u dorosłych, dzieci i młodzieży w wieku co najmniej 6 lat.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Zonisamide Sandoz

Kiedy nie stosować leku Zonisamide Sandoz  jeśli pacjent ma uczulenie na zonisamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);  jeśli pacjent ma uczulenie na inne leki zawierające sulfonamidy, do których należą antybiotyki sulfonamidowe, tiazydowe leki moczopędne i leki przeciwcukrzycowe zawierające sulfonylomocznik.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Zonisamide Sandoz należy do grupy leków (tzw. sulfonamidów), które mogą powodować ciężkie reakcje alergiczne, ciężkie wysypki skórne i zaburzenia dotyczące krwi, w bardzo rzadkich przypadkach prowadzące do zgonu (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
Z leczeniem zonisamidem wiąże się występowanie ciężkiej wysypki, w tym zespołu Stevensa-
Johnsona.
Stosowanie leku Zonisamide Sandoz może doprowadzić do dużego stężenia amoniaku we krwi, co może prowadzić do zmiany czynności mózgu, zwłaszcza jeśli pacjent przyjmuje także inne leki, które mogą zwiększyć stężenie amoniaku (na przykład kwas walproinowy), ma zaburzenie genetyczne powodujące akumulację zbyt dużej ilości amoniaku w organizmie (zaburzenie cyklu mocznikowego) lub ma problemy z wątrobą. Jeśli pacjent będzie odczuwać nietypową senność lub splątanie, należy natychmiast powiadomić lekarza.
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Zonisamide Sandoz należy omówić to z lekarzem, jeśli pacjent (pacjentka):  ma mniej niż 12 lat, gdyż u dzieci większe jest ryzyko zmniejszenia pocenia się, udaru cieplnego, zapalenia płuc i zaburzeń czynności wątroby. Nie zaleca się stosowania leku Zonisamide Sandoz u dzieci w wieku poniżej 6 lat;  jest w podeszłym wieku, gdyż może być konieczne dostosowanie dawki leku Zonisamide Sandoz i większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia podczas leczenia reakcji alergicznej, ciężkiej wysypki skórnej, obrzęku stóp i nóg oraz świądu (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”);  ma zaburzenia czynności wątroby, gdyż może być konieczna modyfikacja dawki leku Zonisamide Sandoz;  ma chorobę oczu, taką jak jaskra;  ma zaburzenia czynności nerek, gdyż może być konieczna modyfikacja dawki leku Zonisamide Sandoz;  miał w przeszłości kamicę nerkową, gdyż istnieje zwiększone ryzyko powstawania nowych kamieni nerkowych. W celu zmniejszenia ryzyka kamicy nerkowej należy pić odpowiednio dużo wody;  mieszka lub przebywa czasowo w gorącym klimacie. Lek Zonisamide Sandoz może zmniejszać ilość wydzielanego potu, co może powodować zwiększenie temperatury ciała. W celu zmniejszenia ryzyka przegrzania należy pić odpowiednio dużo zimnej wody i przebywać w chłodzie;  ma niedowagę lub bardzo schudł, gdyż lek Zonisamide Sandoz może powodować dalsze zmniejszenie masy ciała. Może to wymagać obserwacji stanu pacjenta, dlatego należy o tym poinformować lekarza;  jest w ciąży lub może zajść w ciążę (dalsze informacje znajdują się w punkcie „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”).
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem przyjmowania leku Zonisamide Sandoz.
Dzieci i młodzież Należy omówić z lekarzem następujące zagrożenia:
Zapobieganie przegrzaniu i odwodnieniu u dzieci
Lek Zonisamide Sandoz może spowodować u dzieci zmniejszone pocenie się i przegrzanie, które nieleczone mogą doprowadzić do uszkodzenia mózgu i śmierci dziecka. Największe zagrożenie dla dzieci występuje zwłaszcza w trakcie upałów.
Jeśli dziecko przyjmuje lek Zonisamide Sandoz:  należy zapewnić dziecku przebywanie w chłodzie, zwłaszcza w czasie upałów  należy unikać intensywnych ćwiczeń fizycznych u dziecka, zwłaszcza w trakcie upałów  należy podawać dziecku duże ilości zimnej wody do picia  nie podawać dziecku następujących leków: inhibitory anhydrazy węglanowej (takie jak topiramat i acetazolamid) i leki cholinolityczne (takie jak klomipramina, hydroksyzyna, difenhydramina, haloperydol, imipramina i oksybutynina).
Jeśli skóra dziecka jest bardzo gorąca, a przy tym dziecko poci się słabo lub wcale, jest splątane, ma
kurcze mięśni lub przyspieszone bicie serca i przyspieszony oddech, należy:  przenieść dziecko w chłodne, zacienione miejsce  schładzać skórę dziecka chłodną (nie zimną) wodą  podać dziecku do picia zimną wodę  zwrócić się o natychmiastową pomoc medyczną
 Masa ciała Należy co miesiąc ważyć dziecko i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, jeżeli masa ciała dziecka nie zwiększa się wystarczająco. Nie zaleca się stosowania leku Zonisamide Sandoz u dzieci z niedowagą lub małym apetytem. Lek należy stosować ostrożnie u dzieci o masie ciała mniejszej niż 20 kg.  Zwiększona kwasowość krwi i kamienie nerkowe Należy zmniejszać ryzyko zapewniając, by dziecko piło odpowiednią ilość wody i nie otrzymywało jednocześnie jakichkolwiek innych leków, które mogłyby powodować powstawanie kamieni nerkowych (patrz „Zonisamide Sandoz a inne leki”). Lekarz będzie kontrolował stężenie wodorowęglanów we krwi dziecka oraz stan nerek (patrz również punkt 4).
Nie należy podawać tego leku dzieciom w wieku poniżej 6 lat, gdyż nie wiadomo, czy w tej grupie wiekowej możliwe korzyści z leczenia przewyższają ryzyko.
Zonisamide Sandoz a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym lekach dostępnych bez recepty.  Lek Zonisamide Sandoz należy stosować ostrożnie u dorosłych, którzy przyjmują leki powodujące powstawanie kamieni nerkowych, takie jak topiramat lub acetazolamid. Nie zaleca się stosowania takiego połączenia u dzieci.  Lek Zonisamide Sandoz może zwiększać we krwi stężenie leków, takich jak digoksyna i chinidyna, dlatego może być konieczne zmniejszenie dawki tych leków.  Inne leki, takie jak fenytoina, karbamazepina, fenobarbital i ryfampicyna, mogą zmniejszać stężenie leku Zonisamide Sandoz we krwi, dlatego może być konieczna modyfikacja dawki leku Zonisamide Sandoz.
Zonisamide Sandoz z jedzeniem, piciem i alkoholem Lek Zonisamide Sandoz można przyjmować niezależnie od posiłków.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w wieku rozrodczym, musi stosować odpowiednią metodę zapobiegania ciąży podczas przyjmowania leku Zonisamide Sandoz i przez jeden miesiąc od zakończenia leczenia. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Nie należy przerywać leczenia bez uprzedniego omówienia tego z lekarzem. Lek Zonisamide Sandoz można stosować podczas ciąży wyłącznie na zalecenie lekarza. Badania wykazały zwiększenie ryzyka wad wrodzonych u dzieci kobiet przyjmujących leki przeciwpadaczkowe. Wyniki badania wykazały, że w porównaniu z dziećmi matek leczonych samą lamotryginą, dzieci matek przyjmujących zonisamid w czasie ciąży były mniejsze niż powinny być w chwili urodzenia. Należy upewnić się, że pacjentka uzyskała wszystkie informacje na temat ryzyka i korzyści z leczenia padaczki lekiem Zonisamide Sandoz w czasie ciąży.
Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania leku Zonisamide Sandoz i przez jeden miesiąc od zakończenia leczenia.
Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących wpływu zonisamidu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały zmiany parametrów płodności.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Zonisamide Sandoz może zaburzać koncentrację, reakcje i odpowiedź na bodźce, może
powodować uczucie senności, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. Jeśli lek ten powoduje u pacjenta wymienione objawy, należy zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Zonisamide Sandoz zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w kapsułce, to znaczy uważa się go za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Zonisamide Sandoz

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka dla dorosłych:
Zonisamide Sandoz stosowany jako jedyny lek  Dawka początkowa to 100 mg raz na dobę.  Lekarz może zwiększać tę dawkę co 2 tygodnie maksymalnie o 100 mg.  Zalecana dawka wynosi 300 mg raz na dobę.
Zonisamide Sandoz stosowany z innymi lekami przeciwpadaczkowymi  Dawka początkowa to 50 mg na dobę w dwóch równych dawkach podzielonych po 25 mg.  Lekarz może zwiększać tę dawkę co 1-2 tygodnie maksymalnie o 100 mg.  Zalecana dawka dobowa wynosi od 300 mg do 500 mg.  U niektórych osób skuteczne są mniejsze dawki. Jeżeli u pacjenta występują działania niepożądane, jest w podeszłym wieku lub ma zaburzenia czynności nerek lub wątroby, lekarz może wolniej zwiększać dawkę leku.
Stosowanie u dzieci (w wieku od 6 do 11 lat) i młodzieży (w wieku od 12 do 17 lat) o masie ciała co najmniej 20 kg
 Dawka początkowa to 1 mg na kilogram masy ciała raz na dobę.  Lekarz może zwiększać tę dawkę o 1 mg na kilogram masy ciała w odstępie jednego do dwóch tygodni.  Zalecana dawka dobowa to 6 do 8 mg na kilogram u dziecka o masie ciała do 55 kg lub 300 do 500 mg u dziecka o masie ciała większej niż 55 kg (stosuje się mniejszą dawkę) raz na dobę.
Przykład: dziecko o masie ciała 25 kg powinno otrzymywać dawkę 25 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu, następnie dawkę dobową należy zwiększyć o 25 mg na początku każdego kolejnego tygodnia, aż do uzyskania dawki dobowej między 150 mg a 200 mg.
Jeżeli pacjent ma wrażenie, że działanie leku Zonisamide Sandoz jest za silne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
 Lek Zonisamide Sandoz należy połykać w całości, popijając wodą.  Kapsułek nie należy rozgryzać.  Lek Zonisamide Sandoz można przyjmować raz lub dwa razy na dobę, zgodnie z zaleceniami lekarza.  Jeżeli pacjent przyjmuje lek Zonisamide Sandoz dwa razy na dobę, połowę dawki dobowej należy przyjąć rano, a połowę wieczorem.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Zonisamide Sandoz Jeżeli pacjent przyjął większą niż powinien ilość leku Zonisamide Sandoz, należy niezwłocznie poinformować opiekuna (członka rodziny lub przyjaciela), lekarza prowadzącego lub farmaceutę albo zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala, zabierając ze sobą opakowanie leku.
Pacjent może odczuwać senność i stracić przytomność, może również mieć nudności, ból brzucha, skurcze mięśni, ruchy gałki ocznej, czuć się słabo, mieć spowolnioną czynność serca i zaburzenia oddychania i czynności nerek. Nie należy prowadzić pojazdów.
Pominięcie zastosowania leku Zonisamide Sandoz  Jeżeli pacjent zapomni zażyć dawkę leku, powinien przyjąć kolejną dawkę o zwykłej porze.  Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Zonisamide Sandoz  Zonisamide Sandoz jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Nie należy zmniejszać dawki ani przerywać leczenia bez zalecenia lekarza.  Jeśli lekarz zaleci przerwanie stosowania leku Zonisamide Sandoz, będzie stopniowo redukował dawkę w celu zmniejszenia ryzyka nasilenia drgawek.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Zonisamide Sandoz należy do grupy leków (sulfonamidy), które mogą powodować ciężkie reakcje alergiczne, ciężkie wysypki skórne i zaburzenia krwi, w bardzo rzadkich przypadkach prowadzące do zgonu.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli pacjent:  ma trudności w oddychaniu, obrzęk twarzy, warg lub języka albo ciężką wysypkę, gdyż te objawy mogą wskazywać na ciężką reakcję alergiczną;  ma objawy przegrzania – wysoką temperaturę ciała przy niewielkim poceniu się lub braku pocenia, przyspieszone bicie serca i przyspieszony oddech, skurcze mięśni i splątanie;  ma myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie. Myśli takie występowały u niewielkiej liczby osób otrzymujących leki przeciwpadaczkowe, takie jak zonisamid;  odczuwa ból mięśni lub osłabienie, gdyż te objawy mogą wskazywać na rozpad komórek mięśniowych, który może prowadzić do zaburzeń czynności nerek;  ma nagły ból pleców lub żołądka, odczuwa ból podczas oddawania moczu lub zauważy krew w moczu, gdyż te objawy mogą wskazywać na obecność kamieni nerkowych;  ma problemy ze wzrokiem (takie jak ból oka lub niewyraźne widzenie) podczas stosowania leku Zonisamide Sandoz.
Należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, jeśli:  na skórze pacjenta wystąpi niewyjaśniona wysypka, gdyż ten objaw może poprzedzać ciężką wysypkę lub złuszczanie się naskórka;  pacjent odczuwa niezwykłe zmęczenie lub ma gorączkę, ból gardła, powiększone węzły chłonne, większą skłonność do powstawania siniaków, gdyż te objawy mogą świadczyć o zaburzeniach krwi;  pacjent ma objawy zwiększonego zakwaszenia krwi – bóle głowy, senność, duszność i utratę apetytu. Konieczne może być obserwowanie przez lekarza tych objawów lub leczenie.
Lekarz może zadecydować o przerwaniu stosowania leku Zonisamide Sandoz.
Działania niepożądane zonisamidu są najczęściej łagodne, występują w pierwszym miesiącu leczenia i zwykle ustępują w trakcie dalszego stosowania. U dzieci w wieku 6-17 lat działania niepożądane były zgodne z opisanymi niżej, z wyjątkiem: zapalenia płuc, odwodnienia, zmniejszonego pocenia się (częste) oraz nieprawidłowej aktywności enzymów wątrobowych (niezbyt częste).

Bardzo częste działania niepożądane: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób  pobudzenie, drażliwość, splątanie, depresja  zaburzenia koordynacji mięśni, zawroty głowy, zaburzenia pamięci, senność, podwójne widzenie  utrata apetytu, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi (zapobiegających nadmiernemu zakwaszeniu krwi).
Częste działania niepożądane: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób  trudności w zasypianiu, dziwne lub nietypowe myśli, odczucie lęku lub silnych emocji  spowolnienie myśli, brak koncentracji, zaburzenia mowy, zmienione czucie skórne (odczucie mrowienia), drżenia mięśniowe, mimowolne ruchy gałek ocznych  kamica nerkowa  wysypki skórne, świąd, reakcje alergiczne, gorączka, zmęczenie, objawy grypopodobne, wypadanie włosów  wybroczyny (niewielkie siniaki spowodowane przenikaniem krwi z uszkodzonych naczyń krwionośnych do skóry)  zmniejszenie masy ciała, nudności, niestrawność, ból żołądka, biegunka (luźne stolce), zaparcie  obrzęk stóp i nóg.
Niezbyt częste działania niepożądane: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100  złość, agresja, myśli samobójcze, próby samobójcze  wymioty  zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamica żółciowa  kamica układu moczowego  zakażenie / zapalenie płuc i zakażenia dróg moczowych  zmniejszenie stężenia potasu we krwi, drgawki/napady padaczkowe.
Bardzo rzadkie działania niepożądane: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10 000  omamy, utrata pamięci, śpiączka, złośliwy zespół neuroleptyczny (niemożność poruszania się, pocenie się, gorączka, nietrzymanie kału i moczu), stan padaczkowy (przedłużające się lub powtarzające napady padaczkowe)  zaburzenia oddychania, skrócenie oddechu, zapalenie płuc  zapalenie trzustki (silny ból brzucha lub pleców)  choroby wątroby, niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi (produkt przemiany materii wydalany w prawidłowych warunkach przez nerki)  ciężkie wysypki lub złuszczanie się naskórka (ze złym samopoczuciem lub gorączką)  nieprawidłowy rozpad mięśni (pacjent może odczuwać ból lub osłabienie mięśni), który może prowadzić do chorób nerek  obrzęk węzłów chłonnych, zaburzenia składu krwi (zmniejszenie liczby komórek krwi, które może zwiększać ryzyko zakażenia, powodować bladość skóry, uczucie zmęczenia, gorączkę i łatwe powstawanie siniaków)  zmniejszone pocenie się, przegrzanie organizmu  jaskra związana z zatrzymaniem płynu w oku, co powoduje zwiększenie ciśnienia wewnątrz oka. Jako objawy jaskry mogą wystąpić: ból oka, niewyraźne widzenie lub zmniejszona ostrość wzroku.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Zonisamide Sandoz

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i tekturowym pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się jakiekolwiek uszkodzenie kapsułek, blistra lub tekturowego pudełka albo stwierdzi się oznaki zepsucia leku. Takie opakowania należy zwrócić do apteki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Zonisamide Sandoz Zonisamide Sandoz, 25 mg Substancją czynną jest zonisamid. Każda kapsułka zawiera 25 mg zonisamidu. Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, uwodorniony olej roślinny i sodu laurylosiarczan - kapsułka: żelatyna i tytanu dwutlenek (E 171) - tusz: szelak, żelaza tlenek czarny (E 172), potasu wodorotlenek
Zonisamide Sandoz, 50 mg Substancją czynną jest zonisamid. Każda kapsułka zawiera 50 mg zonisamidu. Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, uwodorniony olej roślinny i sodu laurylosiarczan - kapsułka: żelatyna i tytanu dwutlenek (E 171) - tusz: szelak, żelaza tlenek czerwony (E 172)
Zonisamide Sandoz, 100 mg Substancją czynną jest zonisamid. Każda kapsułka zawiera 100 mg zonisamidu. Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, uwodorniony olej roślinny i sodu laurylosiarczan - kapsułka: żelatyna i tytanu dwutlenek (E 171) - tusz: szelak, żelaza tlenek czarny (E 172), potasu wodorotlenek
Jak wygląda Zonisamide Sandoz i co zawiera opakowanie Zonisamide Sandoz, 25 mg Kapsułka z białym matowym korpusem i białym matowym wieczkiem (nr 4, 14,4 mm) z czarnym oznakowaniem „Z 25”.
Zonisamide Sandoz, 50 mg Kapsułka z białym matowym korpusem i białym matowym wieczkiem (nr 3, 15,8 mm) z czerwonym oznakowaniem „Z 50”.
Zonisamide Sandoz, 100 mg Kapsułka z białym matowym korpusem i białym matowym wieczkiem (nr 1, 19,3 mm) z czarnym oznakowaniem „Z 100”.
Kapsułki pakowane są w blistry w tekturowym pudełku, zawierające: - 25 mg: 14, 28 i 56 kapsułek - 50 mg: 14, 28 i 56 kapsułek
- 100 mg: 28, 56, 98 i 196 kapsułek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca J. Uriach y Compañía, S.A. Av. Camí Reial 51-57 Barcelona, Hiszpania
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
Lek Pharmaceuticals d.d. Verovškova 57

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku oraz jego nazwach w innych krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. +48 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03/2021
Logo Sandoz

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Zonisamide Sandoz, 25 mg, kapsułki, twarde Zonisamide Sandoz, 50 mg, kapsułki, twarde Zonisamide Sandoz, 100 mg, kapsułki, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Zonisamide Sandoz, 25 mg Każda kapsułka, twarda zawiera 25 mg zonisamidu (Zonisamidum).
Zonisamide Sandoz, 50 mg Każda kapsułka, twarda zawiera 50 mg zonisamidu (Zonisamidum).
Zonisamide Sandoz, 100 mg Każda kapsułka, twarda zawiera 100 mg zonisamidu (Zonisamidum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda
Zonisamide Sandoz, 25 mg Kapsułka z białym matowym korpusem i białym matowym wieczkiem (nr 4, 14,4 mm) z czarnym oznakowaniem „Z 25”.
Zonisamide Sandoz, 50 mg Kapsułka z białym matowym korpusem i białym matowym wieczkiem (nr 3, 15,8 mm) z czerwonym oznakowaniem „Z 50”.
Zonisamide Sandoz, 100 mg Kapsułka z białym matowym korpusem i białym matowym wieczkiem (nr 1, 19,3 mm) z czarnym oznakowaniem „Z 100”.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Zonisamide Sandoz jest wskazany:  w monoterapii, jako leczenie napadów częściowych z uogólnionymi napadami wtórnymi lub bez uogólnionych napadów wtórnych u dorosłych z nowo rozpoznaną padaczką (patrz punkt 5.1);  w leczeniu wspomagającym napadów częściowych z uogólnionymi napadami wtórnymi lub bez uogólnionych napadów wtórnych u dorosłych, młodzieży oraz dzieci w wieku 6 lat i starszych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie - dorośli
Zwiększanie dawki i dawka podtrzymująca U dorosłych zonisamid można podawać w monoterapii lub dodawać do aktualnie stosowanego
leczenia. Dawkę należy dostosowywać na podstawie efektu klinicznego. W tabeli 1 przedstawiono zalecenia dotyczące zwiększania dawki i wielkości dawki podtrzymującej. U niektórych pacjentów, zwłaszcza nieleczonych produktami indukującymi izoenzym CYP3A4, można uzyskać odpowiedź kliniczną na leczenie stosując mniejsze dawki.
Odstawianie produktu leczniczego Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania zonisamidu, produkt leczniczy należy odstawiać stopniowo (patrz punkt 4.4). W badaniach klinicznych u pacjentów dorosłych zmniejszano dawki o 100 mg co tydzień, modyfikując jednocześnie dawkowanie innych przeciwpadaczkowych produktów leczniczych (jeżeli było to konieczne).
Tabela 1 Zalecane zwiększanie dawki i dawki podtrzymujące u dorosłych
Schemat leczenia Faza dostosowania dawki Zwykle stosowana dawka podtrzymująca Monoterapia Dorośli z nowym rozpoznaniem
Tydzień

1. + 2.

Tydzień

3. + 4.

Tydzień

5. + 6.

dobę). Jeśli konieczne jest zastosowanie większej dawki: zwiększać dawkę o 100 mg w odstępach dwutygodniowych, do dawki maksymalnej (raz na dobę) (raz na dobę) (raz na dobę) Leczenie wspomagające - z zastosowaniem induktorów CYP3A4; (patrz punkt 4.5) Tydzień 1. Tydzień 2. Tydzień

3. do 5.

(raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) (w dwóch dawkach podzielonych) (w dwóch dawkach podzielonych) Zwiększanie dawki o 100 mg co tydzień - bez zastosowania induktorów CYP3A4; lub w zaburzeniach czynności nerek lub wątroby Tydzień 1.+2. Tydzień

3. + 4.

Tydzień

5. do 10.

(raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych). U niektórych pacjentów można uzyskać odpowiedź stosując mniejsze dawki. (w dwóch dawkach podzielonych) (w dwóch dawkach podzielonych) Zwiększanie dawki maksymalnie o tydzień
Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania zonisamidu u szczególnych grup pacjentów
Dzieci i młodzież (w wieku co najmniej 6 lat)
Zwiększanie dawki i dawka podtrzymująca U dzieci i młodzieży w wieku co najmniej 6 lat zonisamid należy dołączyć do aktualnie stosowanego leczenia. Dawkę należy dostosowywać na podstawie efektu klinicznego. W Tabeli 2 przedstawiono zalecenia dotyczące zwiększania dawki i wielkości dawki podtrzymującej. U niektórych pacjentów, zwłaszcza nieleczonych produktami indukującymi izoenzym CYP3A4, można uzyskać odpowiedź kliniczną na leczenie stosując mniejsze dawki.
Lekarze powinni zwrócić uwagę dzieci i młodzieży oraz ich rodziców/opiekunów na ostrzeżenie dla pacjenta (znajdujące się w ulotce), dotyczące zapobiegania udarowi cieplnemu (patrz punkt

4.4 „Dzieci i młodzież”).

Tabela 2 Dzieci i młodzież (w wieku co najmniej 6 lat) - zalecane zwiększanie dawki i dawki podtrzymujące
Schemat leczenia Faza dostosowywania dawki Zwykle stosowana dawka podtrzymująca Leczenie wspomagające - z zastosowaniem induktorów CYP3A4; (patrz punkt 4.5)
Tydzień 1. Tydzień

2. do 8.

Pacjenci o masie ciała a
Pacjenci o masie ciała >55 kg mc./dobę (raz na dobę) Zwiększenie dawki co tydzień o 1mg/kg mc. mc./dobę (raz na dobę) 300-500 mg/dobę (raz na dobę)
- bez zastosowania induktorów CYP3A4 Tydzień

1. + 2.

Tygodnie ≥3.
mc./dobę (raz na dobę)
300-500 mg/dobę (raz na dobę) mc./dobę (raz na dobę) Zwiększenie dawki co dwa tygodnie o
Uwaga: a W celu zapewnienia utrzymania dawki leczniczej należy kontrolować masę ciała dziecka i w razie zmiany masy ciała w zakresie do 55 kg dostosować dawkę.

Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności zonisamidu u dzieci w wieku poniżej 6 lat lub o masie ciała poniżej 20 kg.
Dane z badań klinicznych u pacjentów o masie ciała poniżej 20 kg są ograniczone. Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia dzieci w wieku 6 lat i starszych oraz o masie ciała poniżej Precyzyjne podanie obliczonej dawki zonisamidu przy użyciu dostępnych na rynku kapsułek nie zawsze jest możliwe. W takich przypadkach zaleca się zaokrąglenie (w górę lub w dół) dawki do najbliższej wartości, którą można uzyskać stosując dostępne kapsułki produktu leczniczego Zonisamide Sandoz o określonej mocy (25 mg, 50 mg i 100 mg).
Odstawianie produktu leczniczego Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania zonisamidu, produkt leczniczy należy odstawiać stopniowo (patrz punkt 4.4). W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży odstawiano produkt leczniczy przez zmniejszenie dawki o około 2 mg/kg mc. w odstępach tygodniowych (tj. zgodnie ze schematem w tabeli 3).
Tabela 3 Dzieci i młodzież (w wieku co najmniej 6 lat) - zalecany schemat zmniejszania dawki
Masa ciała Zmniejszenie dawki w odstępach tygodniowych o: 20-28 kg 25 do 50 mg/dobę* 29-41 kg 50 do 75 mg/dobę * 42-55 kg 100 mg/dobę* >55 kg 100 mg/dobę*
Uwaga: * Wszystkie dawki podaje się raz na dobę.
Osoby w podeszłym wieku Należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie osób w podeszłym wieku ze względu na ograniczone dane dotyczące stosowania zonisamidu w tej grupie wiekowej. Lekarze przepisujący lek powinni również uwzględnić profil bezpieczeństwa zonisamidu (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ze względu na ograniczoną liczbę danych dotyczących takich pacjentów. Może być u nich konieczne wolniejsze zwiększanie dawki. Ponieważ zonisamid i jego metabolity są wydalane przez nerki, stosowanie produktu leczniczego należy przerwać u pacjentów, u których wystąpi ostra niewydolność nerek lub istotne klinicznie, utrzymujące się zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek stwierdzono korelację klirensu nerkowego zonisamidu podawanego w pojedynczych dawkach z klirensem kreatyniny. U osób z klirensem kreatyniny <20 ml/min obserwowano zwiększenie o 35% wartości AUC zonisamidu.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie badano stosowania zonisamidu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Podczas leczenia pacjentów z zaburzeniami wątroby o nasileniu lekkim lub umiarkowanym należy zachować ostrożność. U tych pacjentów może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki zonisamidu.
Sposób stosowania Zonisamid w kapsułkach twardych jest przeznaczony do podawania doustnego.
Wpływ pokarmu Zonisamid można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 5.2).

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, na sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wysypka z niewyjaśnionej przyczyny
Podczas leczenia zonisamidem występują ciężkie wysypki, w tym przypadki zespołu Stevensa- Johnsona.
U pacjentów, u których wystąpiła niewyjaśniona wysypka, należy rozważyć odstawienie zonisamidu. Wszystkich pacjentów, u których wystąpi wysypka podczas przyjmowania zonisamidu, należy poddać ścisłej obserwacji, zwracając szczególną uwagę na pacjentów otrzymujących jednocześnie inne przeciwpadaczkowe produkty lecznicze, mogące również wywoływać wysypki skórne.
Napady drgawkowe podczas odstawiania produktu leczniczego Zgodnie z aktualnymi zasadami praktyki klinicznej, przerwanie stosowania zonisamidu u pacjentów z padaczką wymaga stopniowego zmniejszania dawki, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych w trakcie odstawiania leku. Istnieją jedynie niepełne dane dotyczące odstawiania leków przeciwpadaczkowych stosowanych razem z zonisamidem w ustabilizowanej terapii skojarzonej, w celu rozpoczęcia monoterapii zonisamidem. Dlatego należy zachować ostrożność podczas odstawiania przeciwpadaczkowych produktów leczniczych stosowanych jednocześnie z zonisamidem.
Działania niepożądane sulfonamidów Zonisamid jest pochodną benzizoksazolu, zawierającą grupę sulfonamidową. Silne reakcje niepożądane o podłożu immunologicznym, związane ze stosowaniem produktów leczniczych zawierających grupę sulfonamidową, obejmują wysypkę, reakcje alergiczne i ciężkie zaburzenia hematologiczne, w tym niedokrwistość aplastyczną (która w bardzo rzadkich przypadkach może prowadzić do zgonu).
Zgłaszano przypadki agranulocytozy, małopłytkowości, leukopenii, niedokrwistości aplastycznej,
pancytopenii i leukocytozy. Brak wystarczających danych, które umożliwiłyby ocenę związku (jeśli istnieje) między dawką i czasem trwania leczenia a tymi działaniami.
Ostra krótkowzroczność oraz jaskra wtórna zamykającego się kąta U dorosłych, dzieci i młodzieży otrzymujących zonisamid zgłaszano występowanie zespołu, na który składa się ostra krótkowzroczność związana z jaskrą wtórną zamykającego się kąta. Do objawów zalicza się nagłe zmniejszenie ostrości wzroku i (lub) ból oczu. Badania okulistyczne mogą wykazać krótkowzroczność, spłycenie komory przedniej, przekrwienie oczu (zaczerwienienie) i zwiększone ciśnienie śródgałkowe. Wystąpienie tego zespołu może wiązać się z wysiękiem z regionu łuku brwiowego, co prowadzi do przemieszczenia do przodu soczewki i tęczówki, z jaskrą wtórną zamykającego się kąta. Objawy mogą wystąpić w ciągu kilku godzin do kilku tygodni od rozpoczęcia leczenia. Leczenie polega między innymi na jak najszybszym odstawieniu zonisamidu, zgodnie z zalecaniami lekarza prowadzącego oraz zastosowaniu odpowiednich środków zmniejszających ciśnienie śródgałkowe. Nieleczone podwyższone ciśnienie śródgałkowe, niezależnie od przyczyny, może doprowadzić do poważnych konsekwencji, włącznie z trwałą utratą wzroku. Należy zachować ostrożność podczas leczenia zonisamidem pacjentów, u których w przeszłości występowały choroby oczu.
Myśli i zachowania samobójcze U pacjentów otrzymujących przeciwpadaczkowe produkty lecznicze w różnych wskazaniach odnotowano występowanie myśli i zachowań samobójczych. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo badań przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wykazała również nieznacznie zwiększone ryzyko myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm tego zjawiska nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększonego zagrożenia w odniesieniu do zonisamidu.
Z tego względu należy obserwować, czy u pacjenta nie występują oznaki myśli i zachowań samobójczych, a także rozważyć odpowiednie leczenie. Pacjentom (i ich opiekunom) należy zalecić, aby zwracali się o pomoc medyczną w razie wystąpienia myśli lub zachowań samobójczych.
Kamienie nerkowe U niektórych pacjentów, zwłaszcza z predyspozycją do kamicy nerkowej, może występować zwiększone ryzyko powstawania kamieni nerkowych z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami, takimi jak kolka nerkowa, ból w okolicy nerek lub w okolicy lędźwiowej. Kamica nerkowa może prowadzić do przewlekłego uszkodzenia nerek. Do czynników ryzyka kamicy nerkowej należą powstawanie kamieni w przeszłości, kamica nerkowa i hiperkalciuria w wywiadzie rodzinnym. Żaden z tych czynników ryzyka nie przesądza jednoznacznie o powstawaniu kamieni w trakcie leczenia zonisamidem. Zwiększone ryzyko może również dotyczyć pacjentów przyjmujących inne leki, które mogą spowodować powstanie kamieni nerkowych. Aby ograniczyć to ryzyko pomocne może być, zwłaszcza u osób z czynnikami predysponującymi, zwiększenie ilości przyjmowanych płynów i oddawanego moczu.
Kwasica metaboliczna Leczenie zonisamidem wiąże się z występowaniem kwasicy metabolicznej z hiperchloremią i bez luki anionowej (zmniejszenie stężenia wodorowęglanów w surowicy poniżej dolnej granicy wartości referencyjnych bez przewlekłej zasadowicy oddechowej). Ta kwasica metaboliczna wynika ze zwiększonego wydalania wodorowęglanów w moczu na skutek hamowania anhydrazy węglanowej przez zonisamid. Tego rodzaju zaburzenia elektrolitowe obserwowano w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych zonisamidu oraz po wprowadzeniu zonisamidu do obrotu. Kwasica metaboliczna występuje na ogół na wczesnym etapie leczenia zonisamidem, choć może również wystąpić w innych okresach terapii. Zwykle dochodzi do niewielkiego lub umiarkowanego zmniejszenia stężenia wodorowęglanów (średnie zmniejszenie około 3,5 mEq/l u dorosłych otrzymujących dobową dawkę 300 mg); znaczniejsze zmniejszenie występuje rzadko. Zmniejszenie stężenia wodorowęglanów w wyniku leczenia zonisamidem może pogłębiać się na skutek zaburzeń lub stosowanych metod leczenia predysponujących do rozwoju kwasicy (tj. choroba nerek, ciężkie zaburzenia oddychania, stan padaczkowy, biegunka, leczenie chirurgiczne, dieta ketogenna lub określone produkty lecznicze).

Wydaje się, że ryzyko kwasicy metabolicznej wywołanej przez zonisamid może być częstsze i poważniejsze u młodszych pacjentów. U pacjentów leczonych zonisamidem i obciążonych zwiększonym ryzykiem kwasicy na skutek współistniejących zaburzeń, pacjentów ze zwiększonym ryzykiem powikłań kwasicy metabolicznej i pacjentów z objawami wskazującymi na kwasicę metaboliczną należy poddać obserwacji i kontrolować u nich stężenie wodorowęglanów w surowicy. W razie rozwoju i utrzymywania się kwasicy metabolicznej należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie zonisamidu (przeprowadzane stopniowo) ze względu na możliwość wystąpienia osteopenii.
Jeśli mimo utrzymującej się kwasicy podjęta zostanie decyzja o kontynuowaniu leczenia zonisamidem, należy rozważyć podawanie leków alkalizujących.
Kwasica metaboliczna może doprowadzić do hiperamonemii, której występowanie, w połączeniu z encefalopatią lub bez, zgłaszano podczas leczenia zonisamidem. Ryzyko hiperamonemii może być zwiększone u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki mogące wywołać hiperamonemię (np. kwas walproinowy) lub którzy mają zaburzenia cyklu mocznikowego lub osłabioną aktywność mitochondriów w wątrobie. W przypadku pacjentów, u których podczas leczenia zonisamidem wystąpi niewyjaśniona ospałość lub zmiany stanu psychicznego, zaleca się wzięcie pod uwagę encefalopatii na tle hiperamonemii i oznaczenie stężenia amoniaku.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania zonisamidu u dorosłych pacjentów otrzymujących jednocześnie inhibitory anhydrazy węglanowej, takie jak topiramat lub acetazolamid, gdyż nie ma wystarczających danych, które pozwoliłyby wykluczyć ryzyko interakcji farmakodynamicznych (patrz również punkt 4.4 Dzieci i młodzież oraz punkt 4.5).
Udar cieplny Opisywano przypadki zmniejszonego pocenia się i zwiększenia temperatury ciała, głównie u dzieci i młodzieży (pełna treść ostrzeżenia, patrz punkt 4.4 „Dzieci i młodzież”). Należy zachować ostrożność u dorosłych, jeśli przepisuje się zonisamid z innymi produktami leczniczymi predysponującymi pacjentów do zaburzeń homeostazy cieplnej (np. z inhibitorami anhydrazy węglanowej i produktami leczniczymi o działaniu cholinolitycznym), patrz również punkt 4.4 „Dzieci i młodzież”.
Zapalenie trzustki U pacjentów otrzymujących zonisamid, u których wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zapalenia trzustki, zaleca się kontrolowanie aktywności lipazy i amylazy trzustkowej. W razie jawnych objawów zapalenia trzustki bez innej oczywistej przyczyny, należy rozważyć zakończenie podawania zonisamidu oraz rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.
Rabdomioliza U pacjentów otrzymujących zonisamid, u których wystąpią silne bóle mięśni i (lub) osłabienie (z gorączką lub bez gorączki), zaleca się oznaczenie markerów uszkodzenia mięśni, w tym aktywności kinazy kreatynowej oraz aldolazy w surowicy. W razie zwiększonej aktywności tych enzymów i braku innych uchwytnych przyczyn, takich jak uraz lub napady typu grand mal, należy rozważyć zakończenie podawania zonisamidu oraz rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.
Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia zonisamidem oraz przez jeden miesiąc po jego zakończeniu (patrz punkt 4.6). Zonisamidu nie wolno stosować u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej antykoncepcji, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i tylko gdy możliwa korzyść z leczenia uzasadnia ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny otrzymać specjalistyczne informacje na temat możliwego wpływu zonisamidu na płód, a związany z tym bilans zagrożeń i korzyści należy omówić z pacjentką przed rozpoczęciem leczenia. Pacjentki planujące ciążę powinny skonsultować się ze specjalistą w celu weryfikacji sposobu leczenia zonisamidem i rozważenia innych opcji terapeutycznych. Lekarz prowadzący leczenie zonisamidem
powinien upewnić się, że pacjentka uzyskała pełną informację o konieczności stosowania właściwej, skutecznej metody zapobiegania ciąży i powinien przeanalizować trafność doboru doustnego środka antykoncepcyjnego lub dawek składników doustnego środka antykoncepcyjnego w odniesieniu do stanu klinicznego danej pacjentki.
Masa ciała Zonisamid może powodować zmniejszenie masy ciała. U pacjentów, u których stosowanie zonisamidu powoduje zmniejszenie masy ciała lub niedowagę, można rozważyć stosowanie dodatków żywieniowych lub zwiększenie spożycia pokarmów. Jeśli nastąpi znaczne niepożądane zmniejszenie masy ciała, należy rozważyć odstawienie zonisamidu. Zmniejszenie masy ciała może być poważniejsze u dzieci (patrz punkt 4.4 „Dzieci i młodzież”).
Dzieci i młodzież Wymienione wyżej ostrzeżenia i środki ostrożności odnoszą się również do dzieci i młodzieży. Niżej wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności mają większe znaczenie dla dzieci i młodzieży.
Udar cieplny i odwodnienie
Zapobieganie przegrzaniu i odwodnieniu u dzieci
Zonisamid może spowodować zmniejszone pocenie się dziecka i jego przegrzanie, co bez kroków zaradczych może doprowadzić do uszkodzenia mózgu i śmierci. Dzieci są najbardziej narażone, zwłaszcza w trakcie upałów.
Jeśli dziecko otrzymuje zonisamid, należy:  unikać przegrzania dziecka, zwłaszcza w czasie upałów  unikać wykonywania przez dziecko intensywnych ćwiczeń fizycznych, zwłaszcza podczas upałów  podawać dziecku do picia duże ilości zimniej wody  nie podawać dziecku następujących produktów leczniczych: inhibitorów anhydrazy węglanowej (takich jak topiramat i acetazolamid) oraz cholinolitycznych produktów leczniczych (takich jak klomipramina, hydroksyzyna, difenhydramina, haloperydol, impipramina i oksybutynina).
JEŚLI U DZIECKA WYSTĄPI KTÓREKOLWIEK Z PONIŻSZYCH ZDARZEŃ, KONIECZNA JEST NATYCHMIASTOWA POMOC MEDYCZNA Skóra dziecka jest bardzo gorąca, przy czym poci się ono nieznacznie lub wcale albo dziecko jest splątane, ma kurcze mięśni lub przyspieszone bicie serca oraz przyspieszony oddech.
 Należy przenieść dziecko w chłodne, zacienione miejsce.  Należy schładzać skórę dziecka wodą.  Należy podać dziecku do picia zimną wodę.
Zmniejszenie pocenia się oraz zwiększenie temperatury ciała opisywano głównie u dzieci i młodzieży. W niektórych przypadkach rozpoznano udar cieplny wymagający hospitalizacji, a część z nich zakończyła się zgonem. Większość zgłoszeń wystąpiła w okresach ciepłej pogody. Lekarze powinni omówić z pacjentami i ich opiekunami potencjalnie poważny charakter udaru cieplnego, sytuacje, w których może on wystąpić oraz działania, które należy podjąć w razie wystąpienia jakichkolwiek jego objawów przedmiotowych i podmiotowych. Należy ostrzec pacjentów i opiekunów, aby zwracali uwagę na właściwe nawodnienie dziecka i unikali narażenia go na zbyt wysokie temperatury oraz forsowny wysiłek fizyczny, w zależności od kondycji pacjenta. Lekarze przepisujący zonisamid powinni zwrócić uwagę pacjenta i jego rodziców/opiekunów na ostrzeżenie w ulotce dla pacjenta dotyczące zapobiegania udarowi cieplnemu i przegrzewaniu dzieci. W razie wystąpienia przedmiotowych lub podmiotowych objawów odwodnienia, skąpego pocenia się lub podwyższonej temperatury ciała, należy rozważyć przerwanie stosowania zonisamidu.
Zonisamidu nie należy stosować u dzieci jednocześnie z innymi produktami leczniczymi zwiększającymi ryzyko zaburzeń homeostazy cieplnej, np. z inhibitorami anhydrazy węglanowej
i produktami leczniczymi o działaniu cholinolitycznym.
Masa ciała Zmniejszenie masy ciała prowadzące do pogorszenia stanu ogólnego i zaprzestania przyjmowania przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wiązało się z występowaniem przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). Nie zaleca się stosowania zonisamidu u dzieci i młodzieży z niedowagą (zdefiniowaną wg dostosowanych do wieku kategorii wskaźnika BMI wg WHO) lub zmniejszonym łaknieniem.
Częstość przypadków zmniejszenia masy ciała jest taka sama we wszystkich grupach wiekowych (patrz punkt 4.8), jednak ze względu na jej potencjalnie poważny charakter u dzieci, zaleca się kontrolowanie masy ciała w tej grupie pacjentów. U pacjentów, u których masa ciała nie zwiększa się zgodnie z krzywymi wzrostu, należy rozważyć suplementację diety lub zwiększenie ilości przyjmowanych pokarmów. W przeciwnym razie należy odstawić zonisamid.
Istnieją ograniczone dane z badań klinicznych u pacjentów o masie ciała mniejszej niż 20 kg. Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia dzieci w wieku 6 lat i starszych o masie ciała poniżej
Kwasica metaboliczna Ryzyko kwasicy metabolicznej w następstwie stosowania zonisamidu występuje częściej i jest poważniejsze u dzieci i młodzieży. Należy oznaczać i monitorować stężenie wodorowęglanów w surowicy w tej grupie pacjentów (pełna treść ostrzeżenia, patrz punkt 4.4 „Kwasica metaboliczna”, a częstość niskiego stężenia wodorowęglanów, patrz punkt 4.8). Odległy wpływ niskiego stężenia wodorowęglanów na wzrost i rozwój jest nieznany.
Zonisamidu nie należy stosować u dzieci i młodzieży jednocześnie z innymi inhibitorami anhydrazy węglanowej, takimi jak topiramat lub acetazolamid (patrz punkt 4.5).
Kamienie nerkowe U dzieci i młodzieży leczonych zonisamidem występowały kamienie nerkowe (pełna treść ostrzeżenia, patrz punkt 4.4 „Kamienie nerkowe”). U niektórych pacjentów, zwłaszcza z predyspozycją do kamicy nerkowej, może być zwiększone ryzyko powstawania kamieni nerkowych z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi, takimi jak kolka nerkowa, ból w okolicy nerek lub w okolicy lędźwiowej. Kamica nerkowa może prowadzić do przewlekłego uszkodzenia nerek. Do czynników ryzyka kamicy nerkowej należą: tworzenie kamieni w przeszłości oraz kamica nerkowa i hiperkalciuria w wywiadzie rodzinnym. Żaden z tych czynników ryzyka nie przesądza o powstaniu kamieni w trakcie leczenia zonisamidem. Ryzyko tworzenia kamieni, zwłaszcza u osób z czynnikami predysponującymi, może zmniejszać zwiększenie ilości przyjmowanych płynów i oddawanego moczu. Lekarz zadecyduje, czy należy wykonać badanie ultrasonograficzne nerek. W razie wykrycia kamieni nerkowych, należy przerwać stosowanie zonisamidu.
Zaburzenia czynności wątroby U dzieci i młodzieży występowały zwiększone wartości parametrów wątrobowych, takich jak aktywność aminotransferazy alaninowej (AlAT), aminotransferazy asparginianowej (AspAT), gamma – glutamylotransferazy (GGT) oraz stężenia bilirubiny, jednak bez wspólnego schematu w przypadku wartości powyżej górnej granicy normy. Mimo to, w razie podejrzenia zdarzeń wątrobowych należy ocenić czynność wątroby i rozważyć przerwanie stosowania zonisamidu.
Funkcje poznawcze U pacjentów z padaczką zaburzenia procesów poznawczych są związ ane z pierwotną patologią i (lub) stosowanym leczeniem przeciwpadaczkowym. W kontrolowanym placebo badaniu zonisamidu z udziałem dzieci i młodzieży odsetek pacjentów z upośledzeniem procesów poznawczych był większy w grupie zonisamidu niż w grupie placebo.
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w kapsułce, to znaczy uważa się go za
„wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ zonisamidu na enzymy układu cytochromu P450
Badania in vitro mikrosomów ludzkiej wątroby wykazały brak hamowania lub niewielkie (<25%) hamowanie aktywności izoenzymów cytochromu P450 (1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4), gdy stężenie zonisamidu było w przybliżeniu co najmniej dwukrotnie większe niż istotne klinicznie stężenie niezwiązanego leku w surowicy. Tak więc można przyjąć, że zonisamid nie będzie wpływał na parametry farmakokinetyczne innych produktów leczniczych za pośrednictwem układu cytochromu P450, co wykazano w warunkach in vivo w odniesieniu do karbamazepiny, fenytoiny, etynyloestradiolu i dezypraminy.
Możliwy wpływ zonisamidu na działanie innych produktów leczniczych
Przeciwpadaczkowe produkty lecznicze U pacjentów z padaczką zonisamid w stężeniu stacjonarnym nie powodował istotnego klinicznie oddziaływania farmakokinetycznego na karbamazepinę, lamotryginę, fenytoinę ani sodu walproinian.
Doustne środki antykoncepcyjne W badaniach klinicznych z udziałem zdrowych ochotniczek zonisamid w stężeniu stacjonarnym nie wpływał na stężenie w surowicy etynyloestradiolu ani noretysteronu, wchodzących w skład złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego.
Inhibitory anhydrazy węglanowej Zonisamid należy stosować ostrożnie u dorosłych leczonych jednocześnie inhibitorami anhydrazy węglanowej, takimi jak topiramat i acetazolamid, gdyż dostępne niepełne dane nie pozwalają wykluczyć interakcji farmakodynamicznej (patrz punkt 4.4).
Zonisamidu nie należy stosować u dzieci i młodzieży jednocześnie z innymi inhibitorami anhydrazy węglanowej, np. topiramatem lub acetazolamidem (patrz punkt 4.4 „Dzieci i młodzież”).
Substrat glikoproteiny P (P-gp) Badanie in vitro wskazuje, że zonisamid jest słabym inhibitorem P-gp (produkt genu MDR1), którego wartość IC 50
będących substratami P-gp. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania lub przerywania leczenia zonisamidem bądź podczas zmiany dawki zonisamidu u pacjentów otrzymujących także inne produkty lecznicze, które są substratami P-gp (np. digoksyna, chinidyna).
Możliwy wpływ innych produktów leczniczych na zonisamid
W badaniach klinicznych jednoczesne stosowanie lamotryginy wpływało na parametry farmakokinetyczne zonisamidu. Jednoczesne stosowanie zonisamidu i innych produktów leczniczych, które mogą prowadzić do kamicy moczowej, może zwiększać ryzyko powstania kamieni nerkowych, dlatego należy unikać takiego leczenia skojarzonego.
Zonisamid jest częściowo metabolizowany przez enzym CYP3A4 (rozkład redukcyjny) oraz dodatkowo również przez N-acetylotransferazy i przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Dlatego związki, które mogą indukować lub hamować aktywność tych enzymów mogą wpływać na właściwości farmakokinetyczne zonisamidu: - Indukcja enzymatyczna. Ekspozycja na zonisamid jest mniejsza u pacjentów z padaczką, którzy otrzymują produkty lecznicze indukujące izoenzym CYP3A4, np. fenytoinę, karbamazepinę i fenobarbital. Nie wydaje się, aby działanie takie było istotne klinicznie w przypadku dołączania zonisamidu do stosowanego leczenia. Jeśli jednak do schematu leczenia dodaje się, odstawia lub modyfikuje dawkę leków przeciwpadaczkowych lub innych leków powodujących indukcję izoenzymu CYP3A4, może wystąpić zmiana stężenia zonisamidu i może być konieczna
modyfikacja jego dawki. Ryfampicyna jest silnym induktorem izoenzymu CYP3A4. Jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, stan pacjenta należy ściśle monitorować i zmodyfikować dawkę zonisamidu oraz innych substratów izoenzymu CYP3A4. - Hamowanie izoenzymu CYP3A4. Na podstawie danych klinicznych uważa się, że znane swoiste lub nieswoiste inhibitory izoenzymu CYP3A4 nie wpływają w sposób istotny klinicznie na farmakokinetyczne parametry ekspozycji na zonisamid. Po osiągnięciu stężenia stacjonarnego zonisamidu podawanego w jednorazowej dawce zdrowym ochotnikom, nie stwierdzono istotnego klinicznie wpływu ketokonazolu (400 mg/dobę) ani cymetydyny (1200 mg/dobę) na jego parametry farmakokinetyczne. Dlatego podczas jednoczesnego stosowania zonisamidu i inhibitorów izoenzymu CYP3A4 modyfikacja dawkowania zonisamidu nie jest zwykle konieczna.
Dzieci i młodzież Badania interakcji przeprowadzono tylko u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia zonisamidem i przez miesiąc po jego zakończeniu.
Zonisamidu nie wolno stosować u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej antykoncepcji, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i tylko gdy możliwa korzyść z leczenia uzasadnia ryzyko dla płodu. Pacjentki w wieku rozrodczym leczone zonisamidem powinny uzyskać specjalistyczną poradę medyczną. Kobiety planujące ciążę powinny skonsultować się ze swoim lekarzem specjalistą w celu zweryfikowania konieczności stosowania zonisamidu i rozważenia innych opcji leczenia.
Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwpadaczkowych, należy unikać nagłego przerwania leczenia zonisamidem, gdyż może to spowodować wystąpienie drgawek z odstawienia i poważnych powikłań u matki i nienarodzonego dziecka. Ryzyko wad wrodzonych u dzieci matek otrzymujących przeciwpadaczkowe produkty lecznicze zwiększa się 2-3-krotnie. Najczęściej zgłaszany jest rozszczep wargi, wady rozwojowe układu sercowo-naczyniowego i wady cewy nerwowej. Skojarzone leczenie przeciwpadaczkowe może wiązać się z większym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia.
Ciąża Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania zonisamidu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Ryzyko dla ludzi nie jest znane.
Dane z badania rejestrowego wskazują na zwiększony odsetek dzieci z niską urodzeniową masą ciała, dzieci urodzonych przedwcześnie lub dzieci zbyt małych (z niską urodzeniową masą i długością ciała) w stosunku do wieku płodowego (ang. small for gestational age, SGA). Ten zwiększony odsetek wynosi w porównaniu z dziećmi matek leczonych samą lamotryginą, od około 5% do 8% dla dzieci z niską urodzeniową masą ciała, od około 8% do 10% dla dzieci urodzonych przedwcześnie i od około 7% do 12% w odniesieniu do SGA.
Zonisamidu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne i jeśli potencjalne korzyści uzasadniają ryzyko dla płodu. Jeżeli zonisamid przepisywany jest do stosowania w okresie ciąży, pacjentki należy szczegółowo poinformować o możliwości jego szkodliwego działania na płód, stosować najmniejszą skuteczną dawkę i ściśle kontrolować przebieg leczenia .
Karmienie piersią Zonisamid przenika do mleka kobiecego w stężeniu podobnym do stężenia w osoczu. Należy zadecydować, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać/nie podejmować stosowania zonisamidu. Ze względu na długi okres retencji zonisamidu w organizmie, karmienia piersią nie należy wznawiać wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od zakończenia leczenia zonisamidem.

Płodność Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących wpływu zonisamidu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały zmiany parametrów płodności (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu zonisamidu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ponieważ jednak niektóre osoby mogą odczuwać senność lub mieć trudności z koncentracją, zwłaszcza na początku leczenia bądź po zwiększeniu dawki, pacjentów należy pouczyć, aby zachowali ostrożność podczas czynności wymagających skupienia uwagi, tj. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Zonisamid podawano ponad 1200 pacjentom uczestniczącym w badaniach klinicznych; ponad po wprowadzeniu zonisamidu do obrotu w Japonii od roku 1989 i w USA od roku 2000.
Należy pamiętać, że zonisamid jest pochodną benzizoksazolu z grupą sulfonamidową. Do ciężkich reakcji niepożądanych o podłożu immunologicznym, związanych ze stosowaniem produktów leczniczych zawierających grupę sulfonamidową, należą: wysypka, reakcja alergiczna i poważne zaburzenia hematologiczne, w tym niedokrwistość aplastyczna, w bardzo rzadkich przypadkach prowadząca do zgonu (patrz punkt 4.4).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w kontrolowanych badaniach dotyczących terapii wspomagającej, były senność, zawroty głowy i jadłowstręt. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi odnotowanymi w randomizowanym, kontrolowanym badaniu porównującym monoterapię zonisamidem i karbamazepiną o przedłużonym uwalnianiu, było zmniejszenie stężenia wodorowęglanów, zmniejszenie łaknienia i zmniejszenie masy ciała. Częstość znacznie zmniejszonego stężenia wodorowęglanów w surowicy (zmniejszenie stężenia do <17 mEq/l i o >5 mEq/l) wynosiła 3,8%. Częstość znacznego zmniejszenia masy ciała o co najmniej 20% wynosiła 0,7%.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Niżej przedstawiono działania niepożądane związane ze stosowaniem zonisamidu, notowane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu zonisamidu do obrotu. Częstości określono następująco: bardzo często ≥1/10 często ≥1/100 do <1/10 niezbyt często ≥1/1000 do <1/100 rzadko ≥1/10 000 do <1/1000 bardzo rzadko <1/10 000 częstość nieznana nie może być określona na podstawie dostępnych danych
Tabela 4. Działania niepożądane związane ze stosowaniem zonisamidu w leczeniu wspomagającym, zgłaszane w trakcie badań klinicznych i po wprowadzeniu zonisamidu do obrotu
Klasyfikacja układów i narządów (terminologia MedDRA) Bardzo często Często Niezbyt często Bardzo rzadko Zakażenia i Zapalenie płuc
zarażenia pasożytnicze Zakażenie dróg moczowych Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niedokrwistość aplastyczna Leukocytoza Leukopenia Powiększenie węzłów chłonnych Pancytopenia Małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego
polekowej Wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Jadłowstręt Hipokaliemia Kwasica metaboliczna Nerkowa kwasica cewkowa Zaburzenia psychiczne Pobudzenie Drażliwość Stan splątania Depresja Chwiejność afektu Lęk Bezsenność Zaburzenia psychotyczne Złość Agresja Myśli samobójcze Próby samobójcze Omamy Zaburzenia układu nerwowego Ataksja Zawroty głowy Zaburzenia pamięci Senność Spowolnienie umysłowe Zaburzenia uwagi Oczopląs Parestezje Zaburzenia mowy Drżenie Drgawki Niepamięć Śpiączka Napady grand mal Zespół miasteniczny Złośliwy zespół neuroleptyczny Stan padaczkowy Zaburzenia oka Podwójne widzenie
się kąta Ból oka Krótkowzroczność Niewyraźne widzenie Zmniejszenie ostrości wzroku Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Aspiracyjne zapalenie płuc Zaburzenia oddechowe Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych Zaburzenia żołądka i jelit
Zaparcie Biegunka Niestrawność Nudności Wymioty Zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
pęcherzyka żółciowego Uszkodzenie komórek wątrobowych
Kamica żółciowa Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Świąd Łysienie
Rumień wielopostaciowy Zespół Stevensa- Johnsona Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
drogach moczowych Wodonercze Niewydolność nerek Nieprawidłowe wyniki badań moczu Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Choroba grypopodobna Gorączka Obrzęki obwodowe
Badania diagnostyczne Zmniejszenie stężenia wodorowęglanów Zmniejszenie masy ciała
aktywności kinazy kreatynowej Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Zwiększenie stężenia mocznika we krwi Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Poza wymienionymi działaniami niepożądanymi u osób otrzymujących zonisamid wystąpiły sporadyczne przypadki nagłych niewyjaśnionych zgonów pacjentów chorych na padaczkę (ang. Sudden Unexplained Death in Epilepsy Patients, SUDEP).
Tabela 5. Działania niepożądane zgłaszane w randomizowanym, kontrolowanym badaniu porównującym skuteczność monoterapii zonisamidem z karbamazepiną o przedłużonym uwalnianiu
Klasyfikacja układów i narządów (terminologia MedDRA†) Bardzo często Często Niezbyt często Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
moczowych Zapalenie płuc Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Małopłytkowość
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zaburzenia psychiczne
Depresja Bezsenność Zmiany nastroju Lęk Stan splątania Ostra psychoza Agresja Myśli samobójcze Omamy Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Zaburzenia pamięci Senność Spowolnienie umysłowe Zaburzenia uwagi Parestezje Oczopląs Zaburzenia mowy Drżenie Drgawki Zaburzenia oka Podwójne widzenie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Zaburzenia żołądka i jelit
Biegunka Niestrawność Nudności Wymioty Ból brzucha Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
pęcherzyka żółciowego Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Wybroczyny Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Gorączka Drażliwość
Badania diagnostyczne Zmniejszenie stężenia wodorowęglanów Zmniejszenie masy ciała Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej Zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby † MedDRA wersja 13.1
Dodatkowe informacje dotyczące szczególnych grup pacjentów
Osoby w podeszłym wieku Zbiorcza analiza danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u 95 osób w podeszłym wieku wykazała u nich względnie większą częstość zgłoszeń obrzęku obwodowego i świądu niż w grupie pacjentów dorosłych.
Przegląd danych uzyskanych po wprowadzeniu zonisamidu do obrotu wynika, że u osób w wieku zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i zespół nadwrażliwości polekowej (DIHS).
Dzieci i młodzież Profil działań niepożądanych zonisamidu u dzieci w wieku od 6 do 17 lat w kontrolowanych placebo
badaniach klinicznych był zgodny z profilem określonym dla dorosłych. W grupie 465 pacjentów w bazie danych dotyczącej dzieci (obejmującej dalszych 67 pacjentów z fazy kontynuacyjnej kontrolowanego badania klinicznego) odnotowano 7 zgonów (1,5%, 14,6/1000 pacjentolat): ciała (10% w ciągu 3 miesięcy) u pacjenta ze wcześniejszą niedowagą oraz związanym z tym zaprzestaniem przyjmowania leków; 1 przypadek urazu głowy/krwiaka oraz 4 zgony pacjentów z historią czynnościowych deficytów neurologicznych o różnym podłożu (2 przypadki posocznicy/niewydolności narządowej spowodowanej zapaleniem płuc, 1 przypadek nagłej nieoczekiwanej śmierci w padaczce (SUDEP) oraz 1 w wyniku urazy głowy). Ogółem, u 70,4% dzieci, które otrzymywały zonisamid w kontrolowanym badaniu lub otwartym badaniu kontynuacyjnym wystąpiło co najmniej jedno zdarzenie zmniejszenia stężenia wodorowęglanów poniżej 22 mmol/l, wymagające leczenia. Okres trwania obniżonego stężenia wodorowęglanów był również długi (mediana 188 dni).
Zbiorcza analiza danych dotyczących bezpieczeństwa uzyskanych od 420 dzieci (183 w wieku od 6 do względnie częstsze przypadki zapalenia płuc, odwodnienia, zmniejszonego pocenia się, nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby, zapalenia ucha środkowego, zapalenia gardła, zapalenia zatok, zakażenia górnych dróg oddechowych, kaszlu, krwawienia z nosa, zapalenia błony śluzowej nosa, bólu w jamie brzusznej, wymiotów, wysypki i egzemy oraz gorączki niż w populacji dorosłych (głównie u dzieci w wieku poniżej 12 lat) oraz małą częstość niepamięci, zwiększenia stężenia kreatyniny we krwi, powiększenia węzłów chłonnych oraz małopłytkowości. Częstość zmniejszenia masy ciała o 10% lub więcej wynosiła 10,7% (patrz punkt 4.4). W niektórych przypadkach zmniejszenia masy ciała występowało opóźnienie w przejściu do kolejnego stadium w skali Tannera oraz w dojrzewaniu kości.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Odnotowano przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie u pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży. W niektórych przypadkach przedawkowanie przebiegało bez objawów klinicznych, zwłaszcza jeśli niezwłocznie wywołano wymioty lub wykonano płukanie żołądka. W innych przypadkach po przedawkowaniu występowały objawy, takie jak senność, nudności, zapalenie błony śluzowej żołądka, oczopląs, drgawki kloniczne mięśni, śpiączka, bradykardia, zmniejszenie wydolności nerek, niedociśnienie tętnicze i depresja oddechowa. U pacjenta, który przedawkował zonisamid i klonazepam, po około 31 godzinach oznaczono bardzo duże stężenie zonisamidu w osoczu (100,1 μg/ml), śpiączkę i depresję oddechową; jednak po pięciu dniach pacjent odzyskał przytomność i nie stwierdzono trwałych następstw.
Leczenie Nie ma dostępnej swoistej odtrutki na przedawkowanie zonisamidu. W razie podejrzenia niedawnego przedawkowania może być wskazane opróżnienie żołądka przez płukanie lub wywołanie wymiotów, z zachowaniem standardowych środków ostrożności w celu zabezpieczenia drożności dróg oddechowych. Wskazane jest leczenie podtrzymujące, z częstym kontrolowaniem parametrów życiowych i ścisłą obserwację. Zonisamid ma długi okres półtrwania w fazie eliminacji, jego działanie może utrzymywać się przez długi czas. Wprawdzie nie prowadzono formalnych badań postępowania po przedawkowaniu, ale u pacjenta z zaburzeniami czynności nerek hemodializa zmniejszyła stężenie zonisamidu w osoczu i można rozważać jej zastosowanie w przypadku przedawkowania, jeżeli jest to
klinicznie uzasadnione.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC: N03AX15
Zonisamid jest pochodną benzizoksazolu. Jest to lek o działaniu przeciwpadaczkowym, wykazujący słabą aktywność anhydrazy węglanowej w warunkach in vitro. Pod względem struktury chemicznej nie jest podobny do innych leków przeciwpadaczkowych.
Mechanizm działania Mechanizm działania zonisamidu nie został w pełni wyjaśniony, ale wydaje się, że działa na zależne od potencjału elektrycznego kanały sodowe i wapniowe, powodując przerwanie wyładowań neuronalnych, ograniczając rozprzestrzenianie wyładowań napadowych oraz przerywając następczą aktywność padaczkową. Zonisamid moduluje również proces hamowania neuronalnego w układzie GABA-ergicznym.
Działania farmakodynamiczne Aktywność przeciwdrgawkową zonisamidu oceniano w różnych układach doświadczalnych i u wielu gatunków zwierząt, u których występowały napady indukowane lub wrodzone. Badania wskazują, że zonisamid charakteryzuje się szerokim spektrum przeciwpadaczkowym. Zonisamid zapobiega wystąpieniu napadów po zastosowaniu wstrząsu elektrycznego o maksymalnej energii, hamuje szerzenie się napadów, w tym rozprzestrzenianie się napadów z kory mózgowej do struktur podkorowych, oraz hamuje aktywność ognisk padaczkowych. W przeciwieństwie do fenytoiny i karbamazepiny, zonisamid działa preferencyjnie wobec ognisk napadowych w korze mózgowej.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Monoterapia napadów częściowych przechodzących lub nieprzechodzących w napady uogólnione Skuteczność zonisamidu w monoterapii wykazano w badaniu równoważności terapii (non-inferiority) w grupach równoległych, z podwójnie ślepą próbą, z zastosowaniem karbamazepiny o przedłużonym uwalnianiu, przeprowadzonym u 583 dorosłych osób z nowo rozpoznanymi napadami częściowymi, przechodzącymi lub nieprzechodzącymi w uogólnione napady toniczno-kloniczne. Uczestników badania przydzielano losowo do grup otrzymujących karbamazepinę i zonisamid przez okres do docelowej dawki początkowej 600 mg karbamazepiny lub 300 mg zonisamidu. Badanym, u których wystąpił napad, dawkę zwiększano do kolejnej dawki docelowej wynoszącej 800 mg karbamazepiny lub 400 mg zonisamidu. Jeśli napad się powtórzył, dawkę zwiększano do maksymalnej dawki docelowej 1200 mg karbamazepiny lub 500 mg zonisamidu. Badani, u których napady nie wystąpiły w ciągu 26 tygodni stosowania dawki docelowej, nadal otrzymywali tę dawkę przez kolejne W poniższej tabeli przedstawiono główne wyniki tego badania:
Tabela 6 Wyniki badania 310 dotyczącego skuteczności zonisamidu w monoterapii

n (populacja ITT) 281 300 95%
Populacja PP* 79,4% 83,7% -4,5% -12,2%; 3,1% Populacja ITT 69,4% 74,7% -6,1% -13,6%; 1,4% ≤4 napady w ciągu 3 miesięcy poprzedzających badanie 71,7% 75,7% -4,0% -11,7%; 3,7%
>4 napady w ciągu 3 miesięcy poprzedzających badanie 52,9% 68,9% -15,9% -37,5%; 5,6%
Populacja PP 67,6% 74,7% -7,9% -17,2%; 1,5% Populacja ITT 55,9% 62,3% -7,7% -16,1%; 0,7% ≤4 napady w ciągu 3 miesięcy poprzedzających badanie 57,4% 64,7% -7,2% -15,7%; 1,3% >4 napady w ciągu 3 miesięcy poprzedzających badanie 44,1% 48,9% -4,8% -26,9%,17,4%
Rodzaje napadów (6 miesięcy bez napadów - populacja PP)
Wszystkie częściowe 76,4% 86,0% -9,6% -19,2%; 0,0% Częściowe proste 72,3% 75,0% -2,7% -20,0%; 14,7% Częściowe złożone 76,9% 93,0% -16,1% -26,3%; -5,9% Wszystkie uogólnione toniczno- kloniczne 78,9% 81,6% -2,8% -11,5%; 6,0% Wtórne toniczno-kloniczne 77,4% 80,0% -2,6% -12,4%; 7,1% Uogólnione toniczno-kloniczne 85,7% 92,0% -6,3% -23,1%; 10,5%
PP – populacja wyodrębniona zgodnie z protokołem badań (ang. per protocol); ITT – populacja wyodrębniona zgodnie z zaplanowanym leczeniem (ang. Intent to Treat) * Pierwszorzędowy punkt końcowy
Leczenie wspomagające napadów częściowych przechodzących lub nieprzechodzących w napady uogólnione u dorosłych Skuteczność zonisamidu u dorosłych wykazano w 4 kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą, trwających do 24 tygodni, z dawkowaniem raz lub dwa razy na dobę. Wyniki badań wskazują, że mediana zmniejszenia częstości napadów częściowych zależy od wielkości dawki zonisamidu, a podtrzymanie skuteczności uzyskuje się po zastosowaniu dawek 300-500 mg na dobę.
Dzieci i młodzież
Leczenie wspomagające napadów częściowych przechodzących lub nieprzechodzących w napady uogólnione u dzieci i młodzieży (w wieku co najmniej 6 lat) Skuteczność zonisamidu u dzieci i młodzieży (w wieku co najmniej 6 lat) wykazano w trwającym do W trakcie 12-tygodniowego okresu stosowania stałej dawki u 50% pacjentów leczonych zonisamidem oraz u 31% pacjentów otrzymujących placebo uzyskano redukcję częstości napadów o 50% lub więcej w porównaniu z wartościami wyjściowymi.
Do swoistych zdarzeń niepożądanych, napotkanych w badaniach u dzieci i młodzieży, należą: zmniejszenie łaknienia i masy ciała, zmniejszone stężenie wodorowęglanów, zwiększone ryzyko powstania kamieni nerkowych oraz odwodnienie. Wszystkie wymienione działania, a szczególnie zmniejszenie masy ciała, mogą mieć szkodliwy wpływ na wzrost i rozwój oraz mogą prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia. Ogółem, dane dotyczące odległego wpływu na wzrost i rozwój, są ograniczone.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Wchłanianie zonisamidu po podaniu doustnym jest niemal całkowite. Maksymalne stężenie w surowicy lub osoczu występuje zazwyczaj w ciągu 2 do 5 godzin od podania. Uważa się, że metabolizm pierwszego przejścia jest nieznaczący. Szacuje się, że biodostępność bezwzględna wynosi
około 100%. Wprawdzie pokarm nie wpływa na biodostępność zonisamidu po podaniu doustnym, jednak może opóźnić osiągnięcie maksymalnego stężenia w osoczu lub surowicy.
Wartości AUC i C max
w zakresie 100-800 mg i po podaniu wielokrotnym dawek w zakresie 100-400 mg raz na dobę. Zwiększenie tych wartości w stanie stacjonarnym było nieco większe od spodziewanego na podstawie dawki, prawdopodobnie na skutek wysyceniowego wiązania zonisamidu przez erytrocyty. Stan stacjonarny był osiągany w ciągu 13 dni. Po podaniu pojedynczej dawki obserwowano kumulację nieznacznie większą niż spodziewana.
Dystrybucja U ludzi zonisamid wiąże się z białkami osocza w 40-50%. W badaniach in vitro wykazano, że wiązanie nie zmienia się w obecności różnych przeciwpadaczkowych produktów leczniczych (np. fenytoiny, fenobarbitalu, karbamazepiny i walproinianu sodu). Pozorna objętość dystrybucji u dorosłych wynosi około 1,1-1,7 l/kg mc., co wskazuje na znaczącą dystrybucję zonisamidu w tkankach. Stosunek erytrocyty: osocze wynosi około 15 przy małych stężeniach i około
Metabolizm Zonisamid jest metabolizowany głównie na drodze redukcyjnego rozkładu pierścienia benzizoksazolowego leku macierzystego przez izoenzym CYP3A4 z wytworzeniem 2-sulfamoiloacetylofenolu (SMAP), a także przez N-acetylację. Lek macierzysty i SMAP mogą dodatkowo podlegać glukuronidacji. Metabolity niewykrywalne w osoczu nie mają aktywności przeciwdrgawkowej. Nie dowiedziono, aby zonisamid pobudzał swój metabolizm.
Wydalanie Pozorny klirens zonisamidu w stanie stacjonarnym po podaniu doustnym wynosi około 0,70 l/h, a okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji przy nieobecności induktorów CYP3A4 wynosi około wielokrotnego dawkowania. Wahania stężeń w surowicy lub osoczu w okresie dawkowania są niewielkie (<30%). Metabolity zonisamidu i niezmieniony lek wydalane są głównie w moczu. Klirens nerkowy niezmienionego zonisamidu jest względnie mały (około 3,5 ml/min), a około 15-30% dawki zostaje wydalone w postaci niezmienionej.
Liniowość lub nieliniowość Ekspozycja na zonisamid zwiększa się w czasie, aż do uzyskania stanu stacjonarnego po upływie około 8 tygodni. Wydaje się, że po przyjęciu takich samych dawek stężenie zonisamidu w surowicy w stanie stacjonarnym u osób o większej masie ciała jest mniejsze, ale różnica ta jest stosunkowo niewielka. Wiek (≥12 lat) oraz płeć (po uwzględnieniu masy ciała) nie wpływają w widoczny sposób na ekspozycję na zonisamid pacjentów z padaczką w okresie stosowania stałej dawki leku. Modyfikacja dawki podczas stosowania innych leków przeciwpadaczkowych, w tym induktorów CYP3A4, nie jest konieczna.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne Zonisamid zmniejsza średnią częstość napadów drgawkowych w ciągu 28 dni, a zmniejszenie to jest proporcjonalne (w sposób logarytmiczno-liniowy) do średniego stężenia zonisamidu.
Szczególne grupy pacjentów
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek stwierdzono dodatnią korelację klirensu nerkowego zonisamidu w pojedynczych dawkach z klirensem kreatyniny. U osób z klirensem kreatyniny <20 ml/min stwierdzano zwiększenie wartości AUC zonisamidu w osoczu o 35% (patrz punkt 4.2).
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie przeprowadzono wyczerpujących badań właściwości farmakokinetycznych zonisamidu.
Osoby w podeszłym wieku. Nie obserwowano istotnych klinicznie różnic parametrów
farmakokinetycznych między pacjentami młodymi (21-40 lat) i w podeszłym wieku (65-75 lat).
Dzieci i młodzież (w wieku 5-18 lat). Ograniczone dane wskazują, że parametry farmakokinetyczne u dzieci i młodzieży, którym podawano zonisamid w dawkach dobowych 1,7 lub 12 mg/kg mc. podzielonych na dawki pojedyncze aż do uzyskania stanu stacjonarnego, są podobne do parametrów obserwowanych u osób dorosłych (po uwzględnieniu masy ciała).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach na psach (ale nie w badaniach klinicznych) obserwowano związane z nasilonym metabolizmem zmiany dotyczące wątroby (powiększenie, zmianę barwy na ciemnobrązową, nieznaczne powiększenie hepatocytów z obecnością ciałek blaszkowatych ułożonych koncentrycznie w cytoplazmie oraz wakuolizację cytoplazmy), po ekspozycji podobnej, jak uzyskiwana w warunkach klinicznych.
Nie stwierdzono działania genotoksycznego ani rakotwórczego zonisamidu.
Zonisamid powodował zaburzenia rozwojowe u myszy, szczurów i psów oraz śmierć zarodków u małp, gdy podawany był w okresie organogenezy w dawkach prowadzących do uzyskania stężeń w osoczu ciężarnych samic podobnych lub mniejszych od stężeń terapeutycznych u ludzi.
W badaniu toksyczności po podaniu dawek wielokrotnych u młodych szczurów obserwowano zmniejszenie masy ciała, zmiany histopatologiczne nerek, zmiany parametrów kliniczno- patologicznych oraz zmiany w zachowaniu dla ekspozycji podobnej do uzyskiwanej u dzieci otrzymujących maksymalną zalecaną dawkę. Zmiany histopatologiczne nerek oraz parametrów kliniczno-patologicznych uznano za związane z hamowaniem aktywności anhydrazy węglanowej przez zonisamid. Działania na tym poziomie dawkowania ustępowały w okresie zdrowienia. Po zastosowaniu większych dawek (ekspozycja systemowa 2-3-krotnie większa niż ekspozycja terapeutyczna) zmiany histopatologiczne w obrębie nerek były znaczniejsze i tylko częściowo przemijające. Większość działań niepożądanych obserwowanych u młodych szczurów była podobna do tych, które notowano w badaniu toksyczności zonisamidu u dorosłych szczurów po zastosowaniu dawek wielokrotnych, ale obecność mas szklistych w kłębuszkach nerkowych oraz rozrost komórek przejściowych obserwowano tyko u młodych szczurów. Na tym wyższym poziomie dawkowania wykazano u młodych szczurów osłabienie wzrostu, zdolności uczenia się oraz parametrów rozwojowych. Działania te uznano za prawdopodobnie związane ze zmniejszeniem masy ciała i nasileniem działań farmakologicznych zonisamidu w maksymalnej tolerowanej dawce.
U szczurów obserwowano zmniejszenie liczby ciałek żółtych oraz miejsc implantacji po ekspozycji odpowiadającej maksymalnej dawce terapeutycznej u ludzi; nieregularne cykle rujowe i zmniejszenie liczby żywych płodów występowały po ekspozycji trzy razy wyższej.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna Uwodorniony olej roślinny Sodu laurylosiarczan
Kapsułka Żelatyna Tytanu dwutlenek (E 171)
Tusz (Zonisamide Sandoz, 100 mg) Szelak Żelaza tlenek czarny (E 172)
Potasu wodorotlenek
Tusz (Zonisamide Sandoz, 50 mg) Szelak Żelaza tlenek czerwony (E 172)
Tusz (Zonisamide Sandoz, 25 mg) Szelak Żelaza tlenek czarny (E 172) Potasu wodorotlenek

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Zonisamide Sandoz, 25 mg Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierające 14, 28 i 56 kapsułek, twardych, w tekturowym pudełku.
Zonisamide Sandoz, 50 mg Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierające 14, 28 i 56 kapsułek, twardych, w tekturowym pudełku.
Zonisamide Sandoz, 100 mg Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierające 28, 56, 98 i 196 kapsułek, twardych, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zonisamide Sandoz, 25 mg Pozwolenie nr 23400
Zonisamide Sandoz, 50 mg Pozwolenie nr 23401 Zonisamide Sandoz, 100 mg Pozwolenie nr 23402

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 09.09.2016 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
10.03.2021 r.