Abacavir Sandoz

Ulotka doł ączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Abacavir Sandoz, 100 mg, tabletki powlekane Abacavirum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

WAŻNE – Reakcje nadwrażliwości
Lek Abacavir Sandoz zawiera abakawir (który jest również substancją czynną takich leków, jak Kivexa, Triumeq i Trizivir). U niektórych pacjentów przyjmujących abakawir może rozwinąć się reakcja nadwrażliwości (ciężka reakcja uczuleniowa), która w razie kontynuowania leczenia abakawirem może zagrażać życiu.
Konieczne jest uważne przeczytanie wszystkich informacji zamieszczonych w ramce zatytułowanej ‘Reakcje nadwrażliwości’, w punkcie 4.
Do opakowania leku Abacavir Sandoz dołączona jest Karta Ostrzeżeń, która ma na celu przypomnienie pacjentowi i personelowi medycznemu o ryzyku nadwrażliwości na abakawir. Kartę należy wyjąć z opakowania i nosić przy sobie przez cały czas.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Abacavir Sandoz i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Abacavir Sandoz

3. Jak stosować Abacavir Sandoz

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać Abacavir Sandoz

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Abacavir Sandoz i w jakim celu się go stosuje

Abacavir Sandoz stosuje się w leczeniu zakażeń HIV (ludzkim wirusem upośledzenia odporności).
Substancją czynną leku Abacavir Sandoz jest abakawir, który należy do grupy leków przeciwretrowirusowych, nazywanych nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NRTI).
Abacavir Sandoz nie powoduje pełnego wyleczenia z zakażenia HIV, ale zmniejsza liczbę tych wirusów w organizmie pacjenta i utrzymuje ją na niskim poziomie. Zwiększa również liczbę komórek CD4 we krwi. Komórki CD4 to rodzaj krwinek białych, które pełnią istotną rolę, wspomagając organizm w zwalczaniu zakażeń.
Nie wszyscy pacjenci reagują na leczenie lekiem Abacavir Sandoz w ten sam sposób. Lekarz prowadzący będzie kontrolował skuteczność leczenia.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Abacavir Sandoz

Kiedy nie stosować leku Abacavir Sandoz  jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na abakawir (lub na jakikolwiek inny lek zawierający abakawir, np. Trizivir, Triumeq lub Kivexa) lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Należy uważnie przeczytać wszystkie informacje o reakcjach nadwrażliwości zawarte w punkcie 4. Jeśli pacjent przypuszcza, że powyższe stwierdzenia go dotyczą, powinien skonsultować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Niektórzy pacjenci otrzymujący Abacavir Sandoz w leczeniu zakażenia HIV narażeni są bardziej na wystąpienie ciężkich działań niepożądanych. Należy mieć na uwadze dodatkowe ryzyko, jeśli pacjent:  ma umiarkowaną lub ciężką chorobę wątroby;  miał kiedykolwiek w przeszłości chorobę wątroby, w tym wirusowe zapalenie wątroby typu B lub C;  ma dużą nadwagę (dotyczy to zwłaszcza kobiet);  ma ciężką chorobę nerek. Należy omówić to z lekarzem, jeśli którekolwiek z powyższych okoliczności dotyczą pacjenta. Może być konieczne wykonanie dodatkowych badań kontrolnych w trakcie leczenia, w tym badań krwi. Więcej informacji znajduje się w punkcie 4.
Reakcje nadwrażliwości na abakawir Reakcja nadwrażliwości (ciężka reakcja uczuleniowa) może wystąpić nawet u pacjentów, którzy nie mają genu HLA-B*5701.
Należy uważnie przeczytać wszystkie informacje o reakcjach nadwrażliwości zawarte w punkcie 4 tej ulotki.
Ryzyko zawału serca Nie można wykluczyć, że abakawir zwiększa ryzyko zawału serca. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent ma problemy z sercem, pali tytoń lub ma inne choroby, które zwiększają ryzyko choroby serca, takie jak wysokie ciśnienie tętnicze lub cukrzyca. Nie należy przerywać stosowania leku Abacavir Sandoz, chyba że zaleci to lekarz prowadzący.
Ważne objawy, na które należy zwrócić uwagę U niektórych osób przyjmujących leki stosowane w zakażeniu HIV mogą wystąpić inne zaburzenia, które mogą być ciężkie. Należy zapoznać się z informacjami o ważnych objawach , na które trzeba zwrócić uwagę podczas stosowania leku Abacavir Sandoz. Należy przeczytać informacje „Inne możliwe działania niepożądane skojarzonego leczenia zakażenia HIV” w punkcie 4 tej ulotki.
Ochrona innych ludzi Zakażenie HIV przenoszone jest przez kontakty seksualne z osobami zakażonymi lub przez zakażoną krew (np. przez używanie wspólnych igieł do wstrzykiwań). Przeniesienie zakażenia HIV nadal jest możliwe podczas stosowania tego leku, chociaż skuteczna terapia przeciwretrowirusowa zmniejsza ryzyko. Należy omówić z lekarzem środki zapobiegawcze, które należy stosować, aby nie zarażać innych ludzi.
Abacavir Sandoz a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, w tym o lekach roślinnych lub innych lekach dostępnych bez recepty. Należy pamiętać, aby poinformować lekarza lub farmaceutę o rozpoczęciu stosowania nowego leku podczas stosowania leku Abacavir Sandoz.
Niektóre leki oddziałują z lekiem Abacavir Sandoz. Należą do nich:  fenytoina - lek stosowany w leczeniu padaczki Jeśli pacjent przyjmuje fenytoinę, należy poinformować o tym lekarza prowadzącego. Może być konieczne kontrolowanie stanu pacjenta podczas stosowania leku Abacavir Sandoz.
 metadon - stosowany jako substytut heroiny. Abakawir zwiększa szybkość, z jaką metadon usuwany jest z organizmu. Jeśli pacjent przyjmuje metadon, lekarz będzie kontrolował, czy nie występują u niego objawy odstawienia. Może być konieczna zmiana dawki metadonu. Jeśli pacjent przyjmuje metadon, należy poinformować o tym lekarza prowadzącego.
Ciąża Nie zaleca się stosowania leku Abacavir Sandoz w czasie ciąży. Abacavir Sandoz i podobne leki mogą powodować działania niepożądane u nienarodzonego dziecka. Jeśli pacjentka przyjmowała lek Abacavir Sandoz w czasie ciąży, lekarz może zlecić regularne badania krwi i inne badania diagnostyczne w celu obserwacji rozwoju dziecka. U dzieci, których matki przyjmowały w czasie ciąży NRTI, korzyść ze zmniejszenia możliwości zakażenia HIV przeważa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Karmienie piersią Kobiety zakażone HIV nie mogą karmić piersią, gdyż zakażenie HIV może zostać przeniesione na dziecko przez mleko matki. Niewielka ilość składników leku Abacavir Sandoz może również przeniknąć do mleka kobiecego.
Jeśli pacjentka karmi piersią lub zamierza karmić piersią: powinna niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, chyba że pacjent czuje się dobrze.
Abacavir Sandoz zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce powlekanej, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Abacavir Sandoz

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Tabletki należy połykać popijając wodą. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.
Jeśli pacjent nie jest w stanie połknąć tabletki(ek), można ją(e) rozkruszyć i dodać do niewielkiej ilości półpłynnego pokarmu lub płynu, a następnie przyjąć całą porcję bezpośrednio po przygotowaniu.
Stały kontakt z lekarzem prowadzącym Abacavir Sandoz pomaga opanować chorobę. W celu zahamowania postępu choroby należy go przyjmować codziennie. Nadal jednak mogą rozwijać się inne zakażenia i choroby związane z zakażeniem HIV. Należy pozostawać w stałym kontakcie z lekarzem prowadzącym i nie przerywać stosowania leku Abacavir Sandoz bez zalecenia lekarza.
Ile leku przyjmować
Dorośli, młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 25 kg Zwykle stosowana dawka leku Abacavir Sandoz to 600 mg na dobę. Można ją przyjmować w postaci jednej tabletki 300 mg dwa razy na dobę lub dwóch tabletek 300 mg jeden raz na dobę.
Dzieci w wieku od jednego roku, o masie ciała mniejszej niż 25 kg Dawka zależy od masy ciała dziecka. Zaleca się następujące dawki:
 Dzieci o masie ciała co najmniej 20 kg i mniejszej niż 25 kg: zwykle stosowana dawka leku Abacavir Sandoz to 450 mg na dobę. Lek może być przyjmowany w postaci 150 mg (pół tabletki) rano i 300 mg (cała tabletka) wieczorem lub 450 mg (półtorej tabletki) raz na dobę, zgodnie z zaleceniami lekarza.
 Dzieci o masie ciała co najmniej 14 kg i mniejszej niż 20 kg: zwykle stosowana dawka leku Abacavir Sandoz to 300 mg na dobę. Lek może być przyjmowany w postaci 150 mg (pół tabletki) dwa razy na dobę lub 300 mg (cała tabletka) raz na dobę, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Do leczenia dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy i o masie ciała mniejszej niż 14 kg oraz pacjentów, u których konieczne jest zmniejszenie dawki lub którzy nie mogą przyjmować tabletek, dostępny jest także abakawir w roztwor ze doustnym.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Abacavir Sandoz W razie omyłkowego przyjęcia za dużej dawki leku Abacavir Sandoz należy zwrócić się po poradę do lekarza prowadzącego lub farmaceuty albo zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Abacavir Sandoz Jeśli pacjent pominie dawkę leku, powinien przyjąć ją niezwłocznie po przypomnieniu sobie o tym, a następnie powrócić do zwykłego dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Ważne jest regularne przyjmowanie leku Abacavir Sandoz, gdyż nieregularne przyjmowanie zwiększa ryzyko reakcji nadwrażliwości.
Przerwanie stosowania leku Abacavir Sandoz Jeśli pacjent przerwie przyjmowanie leku Abacavir Sandoz z jakiejkolwiek przyczyny, zwłaszcza jeśli podejrzewa wystąpienie działań niepożądanych lub jeśli wystąpiła inna choroba: należy powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu przed wznowieniem stosowania leku. Lekarz sprawdzi, czy występujące u pacjenta objawy mogły być związane z reakcją nadwrażliwości. Jeśli uzna, że taki związek jest możliwy, zaleci, aby pacjent nigdy więcej nie przyjmował leku Abacavir Sandoz ani innego leku zawierającego abakawir (tj. Triumeq, Trizivir lub Kivexa). Ważne, aby stosować się do tego zalecenia.
Jeśli lekarz uzna, że pacjent może ponownie zacząć stosowanie leku Abacavir Sandoz, może zalecić przyjęcie pierwszej dawki w miejscu, gdzie w razie potrzeby będzie łatwy dostęp do pomocy medycznej.

4. Możliwe działania niepożądane

Podczas leczenia zakażenia HIV istnieje możliwość zwiększenia masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Jest to częściowo związane z poprawą stanu zdrowia i ze stylem życia, a w przypadku stężenia lipidów we krwi niekiedy z działaniem leków przeciw HIV. Lekarz zaleci badania w celu wykrycia tych zmian.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas leczenia zakażenia HIV nie zawsze jest możliwe stwierdzenie, czy jakieś działanie niepożądane zostało spowodowane przez Abacavir Sandoz lub inne przyjmowane przez pacjenta leki, czy przez chorobę związaną z zakażeniem HIV. Dlatego bardzo ważne jest, aby powiadomić lekarza o wszelkich zmianach w stanie zdrowia. Reakcja nadwrażliwości (ciężka reakcja uczuleniowa), opisana w tej ulotce w tabeli „Reakcje nadwrażliwości”, może wystąpić nawet u pacjentów, którzy nie mają genu HLA-B*5701.
Bardzo ważne jest, aby przeczytać i zrozumieć treść informacji na temat tej ciężkiej reakcji.
Oprócz wymienionych poniżej działań niepożądanych leku Abacavir Sandoz podczas stosowania skojarzonego leczenia zakażenia HIV mogą wystąpić także inne objawy. Ważne jest, aby przeczytać zamieszczoną niżej informację „Inne możliwe działania niepożądane skojarzonego leczenia zakażenia HIV”.
Reakcje nadwrażliwości
Abacavir Sandoz zawiera abakawir (który jest również substancją czynną leków Trizivir, Triumeq i Kivexa). Abakawir może wywoływać ciężką reakcję uczuleniową, tzw. reakcję nadwrażliwości. Te reakcje nadwrażliwości obserwowano częściej u pacjentów przyjmujących leki zawierające abakawir.
U kogo mogą wystąpić te reakcje? U każdego pacjenta przyjmującego Abacavir Sandoz może wystąpić reakcja nadwrażliwości na abakawir, potencjalnie zagrażająca życiu w razie dalszego przyjmowania leku.
Prawdopodobieństwo wystąpienia takiej reakcji jest większe u osób z genem HLA-B*5701 (jednak może ona wystąpić również u pacjentów bez tego genu). Przed przepisaniem leku Abacavir Sandoz lekarz powinien zbadać, czy pacjent ma ten gen. Jeżeli pacjent wie, że ma ten gen, powinien poinformować o tym lekarza prowadzącego przed rozpoczęciem stosowania leku Abacavir Sandoz. Reakcja nadwrażliwości wystąpiła u około 3 do 4 na każdych 100 pacjentów bez genu HLA- B*5701, otrzymujących abakawir w ramach badania klinicznego.
Jakie są objawy? Najczęstszymi objawami są:  gorączka (wysoka temperatura) i wysypka skórna.
Innymi często obserwowanymi objawami są:  nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha (żołądka) i silne zmęczenie.
Do innych objawów należą: bóle stawów lub mięśni, obrzęk szyi, duszność, ból gardła, kaszel, sporadyczne bóle głowy, stan zapalny oczu (zapalenie spojówek), owrzodzenie jamy ustnej, niskie ciśnienie krwi, mrowienie lub drętwienie rąk lub stóp.
Kiedy występują te reakcje? Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić w dowolnym momencie stosowania leku Abacavir Sandoz, ale najczęściej występują one w ciągu pierwszych 6 tygodni leczenia.
Dla opiekunów dziecka leczonego lekiem Abacavir Sandoz ważne jest zrozumienie informacji dotyczących reakcji nadwrażliwości. Jeśli u dziecka występują niżej opisane objawy, ważne, aby postępować zgodnie z podanymi zaleceniami.
Należy natychmiast zwrócić się do lekarza, jeśli: LUB - gorączka, - duszność, ból gardła lub kaszel, - nudności lub wymioty, biegunka lub ból brzucha, - silne zmęczenie lub obolałość albo ogólne złe samopoczucie.
Lekarz może zalecić przerwanie stosowania leku Abacavir Sandoz.
Przerwanie stosowania leku Abacavir Sandoz Jeśli pacjent przestał przyjmować lek Abacavir Sandoz z powodu reakcji nadwrażliwości, już NIGDY NIE MOŻE PONOWNIE przyjąć leku Abacavir Sandoz ani żadnego innego leku zawierającego abakawir (tj. Trizivir, Triumeq lub Kivexa), w przeciwnym razie w ciągu kilku godzin ciśnienie krwi może niebezpiecznie zmniejszyć się, co może spowodować zgon.
Jeśli pacjent przestał przyjmować lek Abacavir Sandoz z jakiejkolwiek przyczyny, zwłaszcza jeśli podejrzewa wystąpienie działań niepożądanych lub innej choroby: należy porozmawiać z lekarzem przed ponownym rozpoczęciem przyjmowania leku. Lekarz sprawdzi, czy występujące objawy mogły być związane z reakcją nadwrażliwości. Jeżeli uzna, że jest możliwy taki związek, zaleci, aby pacjent nigdy więcej nie przyjmował leku Abacavir Sandoz ani innego leku zawierającego abakawir (tj. Trizivir, Triumeq lub Kivexa). Ważne, aby stosować się do tego zalecenia.
Sporadycznie reakcje nadwrażliwości występowały u osób, które ponownie rozpoczęły stosowanie abakawiru, a u których przed przerwaniem leczenia wystąpił tylko jeden z objawów reakcji nadwrażliwości podanych w Karcie Ostrzeżeń.
Bardzo rzadko reakcje nadwrażliwości występowały u pacjentów rozpoczynających ponowne przyjmowanie abakawiru, a u których nie występowały objawy reakcji nadwrażliwości przed zaprzestaniem jego przyjmowania.
Jeśli lekarz wyrazi zgodę na ponowne rozpoczęcie stosowania leku Abacavir Sandoz, może zalecić przyjęcie pierwszej dawki w miejscu, gdzie w razie potrzeby będzie łatwy dostęp do pomocy medycznej.
Jeśli pacjent jest uczulony na Abacavir Sandoz, należy zwrócić cały niezużyty zapas leku w celu bezpiecznego zniszczenia go. Należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Do opakowania leku Abacavir Sandoz dołączona jest Karta Ostrzeżeń, która ma na celu przypomnienie pacjentowi i personelowi medycznemu o reakcjach nadwrażliwości. Kartę tę należy odłączyć i nosić przez cały czas przy sobie.
Częste działania niepożądane Mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób:  reakcja nadwrażliwości  nudności  ból głowy  wymioty  biegunka  utrata apetytu  zmęczenie, brak energii  gorączka (wysoka temperatura)  wysypka skórna
Rzadkie działania niepożądane Mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 osób:  zapalenie trzustki
Bardzo rzadkie działania niepożądane Mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 osób:  wysypka skórna, która może tworzyć pęcherzyki wyglądające jak małe tarcze (ciemniejsze w środku z otaczającym przejaśnieniem i ciemnym pierścieniem na krawędzi (rumień wielopostaciowy)  rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczaniem się naskórka, zwłaszcza wokół ust, nosa, oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona) oraz cięższa postać ze złuszczaniem się naskórka obejmującym ponad 30% powierzchni ciała (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)  kwasica mleczanowa (nadmiar kwasu mlekowego we krwi)
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy pilnie skontaktować się z lekarzem.
Jeśli u pacjenta wystąpią działania niepożądane
Jeśli którykolwiek z objawów niepożądanych nasili się lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Inne możliwe działania niepożądane skojarzonego leczenia zakażenia HIV
Terapia skojarzona z zastosowaniem leku Abacavir Sandoz może podczas leczenia HIV spowodować rozwój innych schorzeń.
Objawy zakażenia i stanu zapalnego
Mogą gwałtownie rozwinąć się dawne zakażenia Osoby w zaawansowanym stadium zakażenia HIV (AIDS) mają osłabiony układ odpornościowy i bardziej prawdopodobne jest u nich wystąpienie ciężkich zakażeń (zakażenie oportunistyczne). Rozpoczęcie przez nich leczenia może spowodować rozwój wcześniejszych, utajonych zakażeń, powodujących wystąpienie objawów zapalenia. Pojawienie się tych objawów wynika prawdopodobnie ze wzmocnienia układu odpornościowego, co umożliwia zwalczanie tych zakażeń przez organizm. Objawy zazwyczaj obejmują gorączkę oraz niektóre z następujących objawów: Objawy zazwyczaj obejmują gorączkę oraz niektóre z następujących objawów:  ból głowy  ból brzucha  trudności w oddychaniu
W rzadkich wypadkach, gdy układ odpornościowy staje się silniejszy, może on również zaatakować zdrowe tkanki organizmu (zaburzenia autoimmunologiczne). Objawy zaburzeń autoimmunologicznych mogą rozwinąć się wiele miesięcy po rozpoczęciu przyjmowania leku w celu leczenia zakażenia HIV. Objawami mogą być:  kołatanie serca (szybkie lub nieregularne bicie serca) lub drżenie  nadpobudliwość (nadmierne pobudzenie psychoruchowe)  osłabienie, które rozpoczyna się w rękach i stopach, a następnie postępujące w kierunku tułowia
Jeśli podczas przyjmowania leku Abacavir Sandoz u pacjenta wystąpią objawy zakażenia: należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi. Nie należy przyjmować innych leków stosowanych w zakażeniach bez zalecenia lekarza prowadzącego.
Mogą wystąpić schorzenia kości U niektórych pacjentów poddanych skojarzonemu leczeniu zakażenia HIV może rozwinąć się zaburzenie zwane martwicą kości. Następuje wówczas obumarcie części tkanki kostnej na skutek zmniejszenia dopływu krwi do kości. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego zaburzenia jest większe, jeśli pacjent:  przez dłuższy czas stosuje skojarzone leczenie  otrzymuje dodatkowo leki przeciwzapalne zwane kortykosteroidami  pije alkohol  ma bardzo osłabiony układ odpornościowy  ma nadwagę
Objawy martwicy kości obejmują:  sztywność stawów  bóle (zwłaszcza w biodrze, kolanach lub barkach)  trudności w poruszaniu się
W razie wystąpienia którykolwiek z tych objawów: należy powiadomić lekarza.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/ strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Abacavir Sandoz

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na tekturowym pudełku i blistrze po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Abacavir Sandoz - Substancją czynną jest abakawir. Każda tabletka powlekana zawiera 300 mg abakawiru. - Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna (PH 102), karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian Otoczka (OPADRY yellow 85F520373):alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany, tytanu dwutlenek (E171), talk, żelaza tlenek żółty (E172), makrogol/PEG
Jak wygląda lek Abacavir Sandoz i co zawiera opakowanie Tabletki powlekane Abacavir Sandoz są żółte, obustronnie wypukłe, w kształcie kapsułki o wymiarach 18,50 mm x 7,30 mm, z literą ‘H’ wytłoczoną na jednej stronie oraz z linią ułatwiającą podział na drugiej stronie, oddzielającą oznakowanie ‘A’ oraz ‘26’.
Tabletki pakowane są w blistry z folii PVC/Aluminium lub Aluminium/Aluminium, w tekturowym pudełku. Wielkości opakowań: 60 i 180 tabletek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca/Importer Salutas Pharma GmbH Otto -von-Guericke-Allee 1
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 06/2020
Logo Sandoz

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Abacavir Sandoz, 300 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 300 mg abakawiru (Abacavirum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana
Żółte, obustronnie wypukłe tabletki powlekane w kształcie kapsułki o wymiarach 18,50 mm x 7,30 mm, z literą ‘H’ wytłoczoną na jednej stronie oraz z linią ułatwiającą podział na drugiej stronie, oddzielającą oznakowanie ‘A’ oraz ‘26’.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Abacavir Sandoz jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci w skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej w leczeniu zakażeń ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV), patrz punkty 4.4 i 5.1.
Wykazanie korzystnego działania abakawiru opiera się głównie na wynikach badań z zastosowaniem dawkowania dwa razy na dobę u dorosłych pacjentów nieleczonych dotychczas lekami przeciwretrowirusowymi, poddawanych terapii skojarzonej (patrz punkt 5.1).
U każdego pacjenta zakażonego HIV, niezależnie od jego rasy (patrz punkt 4.4), należy przeprowadzić przed rozpoczęciem leczenia abakawirem badanie obecności alleli HLA-B*5701.) Abakawiru nie należy stosować u pacjentów, o których wiadomo, że są nosicielami alleli HLA-B*5701.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Abacavir Sandoz powinni przepisywać lekarze z doświadczeniem w leczeniu zakażeń HIV. Abacavir Sandoz można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. W celu zapewnienia podania pełnej dawki, tabletki należy połykać bez rozkruszania.
Abakawir jest dostępny także w roztworze doustnym do stosowania u dzieci w wieku powyżej trzech miesięcy i o masie ciała mniejszej niż 14 kg, a także u pacjentów, u których nie można zastosować tabletek.
Jeśli pacjent nie jest w stanie połykać tabletek, można je rozkruszyć i zmieszać z niewielką ilością półpłynnego pokarmu lub płynu, a nastepnie podać całą porcję bezpośrednio po przygotowaniu (patrz punkt 5.2).
Dorośli, młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 25 kg Zalecaną dawką produktu Abacavir Sandoz jest 600 mg na dobę. Można ją podawać albo jako 300 mg (jedna tabletka) dwa razy na dobę lub 600 mg (dwie tabletki) jeden raz na dobę (patrz punkty

4.4 i 5. 1).

Dzieci o masie ciała mniejszej niż 25 kg Zaleca się dawkowanie w zależności od masy ciała.
Dzieci o masie ciała ≥20 kg do <25 kg: zalecana dawka wynosi 450 mg na dobę. Można ją podawać jako 150 mg (pół tabletki) rano i 300 mg (cała tabletka) wieczorem albo 450 mg (półtorej tabletki) raz na dobę.
Dzieci o masie ciała od 14 kg do <20 kg: zalecana dawka wynosi 300 mg na dobę. Można ją podawać jako 150 mg (pół tabletki) dwa razy na dobę albo 300 mg (jedna tabletka) raz na dobę.
Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy: doświadczenie kliniczne u dzieci w wieku poniżej trzech miesięcy jest ograniczone i niewystarczające, aby określić specjalne zalecenia dotyczące dawkowania (patrz punkt 5.2).
W przypadku zmiany dawkowania z dwóch razy na dobę na raz na dobę, zalecaną dawkę raz na dobę (jak opisano wyżej) należy przyjąć po około 12 godzinach od przyjęcia ostatniej dawki stosowanej według schematu dwa razy na dobę, a nastepnie kontynuować przyjmowanie produktu leczniczego raz na dobę (jak opisano wyżej) w przybliżeniu co 24 godziny. W razie powrotu do dawkowania dwa razy na dobę, dawkowanie zalecane do stosowania dwa razy na dobę należy rozpocząć po około
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek modyfikacja dawki produktu Abacavir Sandoz nie jest konieczna. Jednak nie zaleca się stosowania produktu Abacavir Sandoz u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby Abakawir jest metabolizowany głównie przez wątrobę. Nie można określić ostatecznych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (wskaźnik 5- 6 w skali Childa-Pougha). Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego nie zaleca się stosowania u nich abakawiru, chyba że oceni się, że jest to konieczne. Jeśli abakawir stosuje się u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby, konieczne jest ścisłe kontrolowanie stanu pacjenta, w tym (jeśli to możliwe) kontrolowanie stężenia abakawiru w osoczu (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku Obecnie brak danych farmakokinetycznych u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na abakawir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Patrz punkty 4.4 i 4.8.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Reakcje nadwrażliwości (patrz także punkt 4.8)
Stosowanie abakawiru związane jest z ryzykiem reakcji nadwrażliwości (ang. hypersensitivity reactions, HSR) (patrz punkt 4.8), charakteryzujących się gorączką i (lub) wysypką z innymi objawami wskazującymi na zmiany wielonarządowe. Podczas stosowania abakawiru obserwowano reakcje nadwrażliwości. Niektóre z nich zagrażały życiu, a w rzadkich przypadkach, gdy nie wdrożono odpowiedniego postępowania, zakończyły się zgonem. Ryzyko reakcji nadwrażliwości na abakawir jest duże u pacjentów z dodatnim wynikiem badania obecności alleli HLA-B*5701. Jednak reakcje takie zgłaszano z mniejszą częstością u pacjentów, którzy są nosicielami tych alleli.
Dlatego należy przestrzegać następujących zaleceń: - Przed rozpoczęciem leczenia należy zawsze udokumentować status nosicielstwa HLA-B*5701.
- Nigdy nie należy rozpoczynać stosowania produktu Abacavir Sandoz u pacjentów z HLA-B*5701 ani u pacjentów, u których nie występuje HLA-B*5701, ale u których podejrzewano wystąpienie reakcji nadwrażliwości na abakawir podczas wcześniejszego stosowania schematu leczenia zawierającego abakawir (np. Kivexa, Trizivir, Triumeq).
- Należy natychmiast przerwać stosowanie produktu Abacavir Sandoz, nawet u pacjentów bez alleli HLA-B*5701, jeśli podejrzewa się wystąpienie reakcji nadwrażliwości. Opóźnienie odstawienia produktu Abacavir Sandoz po wystąpieniu nadwrażliwości może spowodować wystąpienie zagrażającej życiu reakcji.
- Po przerwaniu leczenia produktem Abacavir Sandoz z powodu podejrzenia reakcji nadwrażliwości, pacjent nie może już nigdy przyjmować produktu Abacavir Sandoz ani innych produktów leczniczych zawierających abakawir (tj. Kivexa, Trizivir, Triumeq).
- Ponowne rozpoczęcie stosowania produktów leczniczych zawierających abakawir po podejrzeniu wystąpienia reakcji nadwrażliwości na abakawir może spowodować szybki nawrót objawów (w ciągu kilku godzin). Nawrót jest zwykle cięższy niż reakcja początkowa i może wystąpić zagrażające życiu zmniejszenie ciśnienia tętniczego i zgon.
- W celu uniknięcia ponownego przyjęcia abakawiru, pacjentów, u których podejrzewano wystąpienie reakcji nadwrażliwości, należy poinstruować, aby usunęli pozostałe tabletki produktu Abacavir Sandoz.
Opis kliniczny reakcji nadwrażliwości na abakawir
Reakcje nadwrażliwości na abakawir zostały dobrze scharakteryzowane podczas badań klinicznych i w okresie obserwacji po wprowadzeniu abakawiru do obrotu. Objawy zwykle występowały w ciągu pierwszych sześciu tygodni (mediana czasu do ich wystąpienia: 11 dni) od rozpoczęcia leczenia abakawirem, chociaż reakcje te mogą wystąpić w dowolnym czasie w trakcie leczenia.
Niemal wszystkie reakcje nadwrażliwości na abakawir obejmują gorączkę i (lub) wysypkę. Inne przedmiotowe i podmiotowe objawy obserwowane w przebiegu reakcji nadwrażliwości na abakawir są opisane szczegółowo w punkcie 4.8 („Opis wybranych działań niepożądanych”), w tym objawy oddechowe i żołądkowo-jelitowe. Istotne jest, że takie objawy mogą prowadzić do błędnego rozpoznania reakcji nadwrażliwości, jako choroby układu oddechowego (zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła) lub jako zapalenia żołądka i jelit.
Objawy związane z reakcją nadwrażliwości nasilają się podczas trwania leczenia i mogą zagrażać życiu. Objawy te zwykle ustępują po odstawieniu abakawiru.
W rzadkich przypadkach u pacjentów, którzy przerwali leczenie abakawirem z przyczyn innych niż objawy reakcji nadwrażliwości, występowały również zagrażające życiu reakcje w ciągu kilku godzin po ponownym rozpoczęciu leczenia abakawirem (patrz punkt 4.8 „Opis wybranych działań niepożądanych”). Podawanie abakawiru należy wznowić w warunkach łatwego dostępu pomocy medycznej.
Zaburzenia mitochondrialne po narażeniu w okresie życia płodowego Analogi nukleozydów i nukleotydów mogą w różnym stopniu wpływać na czynność mitochondriów co jest w największym stopniu widoczne w przypadku stawudyny, dydanozyny i zydowudyny. Istnieją doniesienia o zaburzeniach czynności mitochondriów u niemowląt bez zakażenia HIV, narażonych w okresie życia płodowego i (lub) po urodzeniu na działanie analogów nukleozydów; dotyczyły one głównie schematów leczenia zawierających zydowudynę. Głównymi zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są zaburzenia czynności układu krwiotwórczego (niedokrwistość, neutropenia), zaburzenia metabolizmu (nadmiar mleczanów, zwiększona aktywność lipazy). Zaburzenia te były często przemijające. Zgłaszano występujące z opóźnieniem zaburzenia neurologiczne (nadmierne napięcie mięśni, drgawki, zaburzenia zachowania). Obecnie nie wiadomo, czy takie zaburzenia neurologiczne mają charakter przemijający, czy trwały. Należy brać pod uwagę powyższe wyniki u każdego dziecka narażonego w okresie życia płodowego na działanie analogów nukleozydów i nukleotydów, u którego występują ciężkie objawy kliniczne o nieznanej etiologii, zwłaszcza neurologiczne.Powyższe wyniki nie zmieniają obecnych zaleceń dotyczących stosowania terapii przeciwretrowirusowej u kobiet w ciąży w celu zapobiegania wertykalnemu przeniesieniu HIV z matki na dziecko.
Masa ciała i parametry metaboliczne Podczas leczenia przeciwretrowirusowego istnieje możliwość zwiększenia masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Takie zmiany mogą być po części związane z kontrolowaniem choroby i ze stylem życia. W przypadku lipidów można niekiedy wykazać wpływ leczenia na ich stężenie, jednak brak przekonujących dowodów na związek między zwiększeniem masy ciała a jakąkolwiek określoną terapią. Kontrolowanie stężenia lipidów i glukozy we krwi określają przyjęte wytyczne dotyczące leczenia zakażeń HIV. Zaburzenia gospodarki lipidowej należy leczyć zgodnie ze wskazaniami klinicznymi.
Zapalenie trzustki Stwierdzono przypadki zapalenia trzustki, ale związek z leczeniem abakawirem jest niepewny.
Leczenie trzema nukleozydami U pacjentów z wysoką wiremią (>100 000 kopii/ml) wybór leczenia skojarzonego trzema lekami: abakawirem, lamiwudyną i zydowudyną wymaga szczególnego rozważenia (patrz punkt 5.1). Odnotowano przypadki znacznej nieskuteczności wirusologicznej i nagłej oporności we wczesnym stadium, gdy abakawir podawano jednocześnie z fumaranem dizoproksylu tenofowiru i lamiwudyną w dawkowaniu jeden raz na dobę.
Choroby wątroby Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności abakawiru u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Nie zaleca się stosowania abakawiru u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 5.2). U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym aktywnym zapaleniem wątroby, częściej występują zaburzenia czynności wątroby podczas skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego. Stan pacjentów należy kontrolować zgodnie z przyjętymi w praktyce standardami. Jeśli są dowody na pogorszenie przebiegu choroby wątroby u tych pacjentów, należy rozważyć przerwanie bądź zakończenie leczenia.
Pacjenci z jednoczesnym przewlekłym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B lub C U pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C, poddawanych skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu, występuje zwiększone ryzyko ciężkich i potencjalnie zakończonych zgonem reakcji niepożądanych dotyczących wątroby. W razie skojarzonej terapii przeciwwirusowej w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B lub C należy zapoznać się z odpowiednimi informacjami dotyczącymi tych produktów leczniczych.
Choroby nerek Produktu Abacavir Sandoz nie należy podawać pacjentom ze schyłkową chorobą nerek (patrz punkt 5.2).
Zespół reaktywacji immunologicznej U pacjentów z zakażeniem HIV z ciężkim niedoborem odporności w czasie rozpoczynania złożonej terapii przeciwretrowirusowej (ang. combination antiretroviral therapy, CART) może wystąpić reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne, powodująca wystąpienie ciężkich objawów klinicznych lub nasilenie objawów. Zwykle reakcje tego typu obserwowane są w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpoczęcia CART. Znaczącymi przykładami są: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia prątkami i zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii. Wszystkie objawy stanu zapalnego są wskazaniem do przeprowadzenia badania i zastosowania w razie konieczności odpowiedniego leczenia. Zgłaszano również występowanie chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa i autoimmunologiczne zapalenie wątroby) w sytuacji poprawy czynności układu immunologicznego (reaktywacji immunologicznej); jednak zgłaszany czas do ich wystąpienia jest bardziej zmienny i te zdarzenia mogą pojawić się wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia.
Martwica kości Wprawdzie uważa się, że etiologia tego zaburzenia jest wieloczynnikowa (w tym stosowanie kortykosteroidów, spożywanie alkoholu, ciężka immunosupresja, zwiększony wskaźnik masy ciała), odnotowano przypadki martwicy kości, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i (lub) poddanych długotrwałemu CART. Pacjentom należy poradzić, by zwrócili się do lekarza, jeśli odczuwają bóle w stawach, sztywność stawów lub trudności w poruszaniu się.
Zakażenia oportunistyczne U pacjentów otrzymujących abakawir lub inne leki przeciwretrowirusowe mogą w dalszym ciągu rozwijać się zakażenia oportunistyczne i inne powikłania zakażenia HIV. Dlatego pacjenci ci powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją lekarzy doświadczonych w leczeniu chorób związanych z zakażeniem HIV.
Przenoszenie wirusa Wprawdzie wykazano, że skuteczna supresja wirusa za pomocą terapii przeciwretrowirusowej znacznie zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. Należy przestrzegać środków ostrożności w celu uniknięcia zakażenia, zgodnie z krajowymi wytycznymi.
Zawał mięśnia sercowego Badania obserwacyjne wykazały związek między zawałem serca, a stosowaniem abakawiru. Badania te dotyczyły głównie pacjentów wcześniej leczonych lekami przeciwretrowirusowymi. Dane z badań klinicznych wykazały ograniczoną liczbę zawałów serca i na ich podstawie nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Dostępne dane z obserwacyjnych kohort i z randomizowanych badań wykazują pewną niespójność, więc nie można na ich podstawie potwierdzić ani wykluczyć przyczynowego związku między leczeniem abakawirem a ryzykiem zawału serca. Dotychczas nie określono biologicznego mechanizmu, który mógłby wyjaśniać możliwość zwiększenia ryzyka. Przepisując abakawir należy podjąć działania zmierzające do minimalizacji wszystkich czynników ryzyka, których modyfikacja jest możliwa (tj. palenia tytoniu, nadciśnienia tętniczego i hiperlipidemii).
Abacavir Sandoz zawiera sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce powlekanej, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wyniki badań in vitro i znane główne szlaki metabolizmu abakawiru wskazują na małe prawdopodobieństwo interakcji P450 z innymi produktami leczniczymi, w tym z abakawirem. Układ cytochromu P450 nie odgrywa głównej roli w metabolizmie abakawiru i abakawir nie hamuje procesów metabolicznych z udziałem enzymu CYP 3A4. W warunkach in vitro wykazano również, że abakawir w klinicznie istotnych stężeniach nie hamuje enzymów CYP3A4, CYP2C9 ani CYP2D6. W badaniach klinicznych nie obserwowano pobudzenia metabolizmu wątrobowego. Dlatego ryzyko interakcji z przeciwretrowirusowymi inhibitorami proteazy i innymi lekami metabolizowanymi z udziałem głównych enzymów P450 jest małe. Badania kliniczne wykazały, że nie ma klinicznie istotnych interakcji między abakawirem, zydowudyną i lamiwudyną.
Silne induktory enzymów, takie jak ryfampicyna, fenobarbital i fenytoina, mogą poprzez działanie na UDP-glukuronylotransferazy nieznacznie zmniejszać stężenia abakawiru w osoczu.
Etanol Alkohol zmienia metabolizm abakawiru, zwiększając wartość AUC abakawiru o około 41%. Obserwacje te uznaje się za nieistotne klinicznie. Abakawir nie wpływa na metabolizm alkoholu.
Metadon W badaniu farmakokinetycznym metadon podawany jednocześnie z abakawirem w dawce 600 mg dwa razy na dobę zmniejszał wartość C max
max
wartości AUC. Zmian farmakokinetyki abakawiru nie uznaje się za istotne klinicznie. W tym badaniu abakawir zwiększał o 22% średni ogólnoustrojowy klirens metadonu. Dlatego nie można wykluczyć pobudzenia aktywności enzymów metabolizujących leki. Pacjentów leczonych metadonem i abakawirem należy obserwować, czy nie występują u nich objawy odstawienia, wskazujące na zaniżone dawkowanie; czasami może być więc konieczna zmiana dawkowania metadonu.
Retinoidy Retinoidy są eliminowane z udziałem dehydrogenazy alkoholowej. Interakcja z abakawirem jest możliwa, ale nie została zbadana.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Zgodnie z ogólną zasadą, podczas podejmowania decyzji o zastosowaniu leków przeciwretrowirusowych w celu leczenia zakażenia HIV u kobiet w ciąży, a w konsekwencji w celu zmniejszenia ryzyka wertykalnego przeniesienia HIV na noworodka, należy brać pod uwagę zarówno dane z badań na zwierzętach, jak i doświadczenie kliniczne u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne działanie na rozwijające się zarodki i płody u szczurów, ale nie u królików (patrz punkt 5.3). Wykazano działanie rakotwórcze abakawiru na modelach zwierzęcych (patrz punkt 5.3). Kliniczne znaczenie tych danych dla ludzi nie jest znane. U ludzi wykazano przenikanie abakawiru i (lub) jego metabolitów przez łożysko.
U kobiet w ciąży ( ponad 800 kobiet, u których stosowano abakawir w pierwszym trymestrze ciąży i u ponad 1000, u których stosowano abakawir w drugim i trzecim trymestrze) nie wykazano wpływu abakawiru na występowanie wad rozwojowych u płodu ani toksyczności dla płodu/noworodka. Z tych danych wynika, że ryzyko wad rozwojowych u ludzi jest mało prawdopodobne.
Zaburzenia mitochondrialne
Wykazano in vitro i in vivo, że analogi nukleozydów i nukleotydów powodują różnego stopnia uszkodzenia mitochondriów. Istnieją doniesienia o zaburzeniach czynności mitochondriów u niemowląt bez wykrywalnego HIV, narażonych w okresie życia płodowego i (lub) po urodzeniu na działanie analogów nukleozydów (patrz punkt 4.4).
Karmienie piersią Abakawir i jego metabolity przenikają do mleka samic szczurów. Abakawir przenika też do mleka kobiecego. Nie ma dostępnych danych na temat bezpieczeństwa stosowania abakawiru u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy. Zaleca się, żeby matki zakażone HIV w żadnych okolicznościach nie karmiły piersią w celu uniknięcia przeniesienia HIV.
Płodność Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu abakawiru na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W przypadku wielu reakcji niepożądanych nie jest jasne, czy są one związane z abakawirem, z szeregiem innych produktów leczniczych stosowanych w leczeniu HIV, czy też są wynikiem samego procesu chorobowego. Wiele z wymienionych niżej reakcji niepożądanych występuje często u pacjentów z nadwrażliwością na abakawir (nudności, wymioty, biegunka, gorączka, letarg, wysypka). Dlatego pacjentów z którymkolwiek z tych objawów należy dokładnie zbadać, czy nie występuje u nich reakcja nadwrażliwości (patrz punkt 4.4).
W bardzo rzadkich przypadkach, gdy nie można było wykluczyć reakcji nadwrażliwości na abakawir, stwierdzano rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. W takich wypadkach produkty lecznicze zawierające abakawir należy trwale odstawić.
Wele objawów niepożądanych nie ograniczała leczenia. Częstość działań niepożądanych określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: jadłowstręt Bardzo rzadko: kwasica mleczanowa
Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy
Zaburzenia żołądka i jelit Często: nudności, wymioty, biegunka Rzadko: zapalenie trzustki
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypka (bez objawów ogólnych) Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: gorączka, letarg, uczucie zmęczenia
Opis wybranych działań niepożądanych
Reakcje nadwrażliwości na abakawir Niżej wymieniono przedmiotowe i podmiotowe objawy reakcji nadwrażliwości. Zostały one zidentyfikowane albo w badaniach klinicznych, albo wynikają z nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania po wprowadzeniu abakawiru do obrotu. Objawy odnotowane u co najmniej 10% pacjentów z reakcją nadwrażliwości zaznaczono pogrubioną czcionką.
Prawie wszyscy pacjenci, u których rozwijają się reakcje nadwrażliwości, mają gorączkę i (lub) wysypkę (zazwyczaj plamisto-grudkową lub pokrzywkową), jako część zespołu chorobowego, ale występowały reakcje bez wysypki lub gorączki. Inne kluczowe objawy obejmują objawy ze strony przewodu pokarmowego, układu oddechowego lub objawy ogólnoustrojowe, takie jak ospałość i złe samopoczucie.
Skóra Wysypka (zwykle plamisto-grudkowa lub pokrzywkowa)
Układ pokarmowy Nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej
Układ oddechowy Duszność, kaszel, ból gardła, zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych, niewydolność oddechowa
Różne Gorączka, letarg, złe samopoczucie, obrzęki, limfadenopatia, niedociśnienie tętnicze, zapalenie spojówek, anafilaksja
Zaburzenia neurologiczne i psychiczne Bóle głowy, parestezje
Zaburzenia hematologiczne Limfopenia
Wątroba i trzustka Zwiększone wyniki badań czynności wątroby, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe Bóle mięśni, rzadko rozpad mięśni, ból stawów, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej
Zaburzenia urologiczne Zwiększone stężenie kreatyniny, niewydolność nerek
Objawy związane z reakcjami nadwrażliwości nasilają się w trakcie leczenia i mogą zagrażać życiu, a w rzadkich wypadkach prowadzić do zgonu.
Ponowne podanie abakawiru po wystąpieniu reakcji nadwrażliwości na abakawir powoduje szybki nawrót objawów w ciągu kilku godzin. Taki nawrót reakcji nadwrażliwości ma zazwyczaj cięższy przebieg niż reakcja początkowa i może obejmować zagrażające życiu obniżenie ciśnienia tętniczego oraz zgon. Podobne reakcje obserwowano również niezbyt często po ponownym rozpoczęciu leczenia abakawirem u pacjentów, u których wystąpił tylko jeden z głównych objawów nadwrażliwości (patrz wyżej) przed odstawieniem abakawiru oraz, w bardzo rzadkich przypadkach, u pacjentów, u których ponownie rozpoczęto leczenie i którzy poprzednio nie mieli objawów reakcji nadwrażliwości (tj. pacjentów, których wcześniej uznano za tolerujących abakawir).
Parametry metaboliczne Podczas leczenia przeciwretrowirusowego możliwe jest zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi (patrz punkt 4.4).
Zespół reaktywacji immunologicznej U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem odporności na początku stosowania złożonej terapii przeciwretrowirusowej może dojść do reakcji zapalnych lub mogą wystąpić niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne. Zgłaszano również występowanie chorób autoimmunologicznych (tj. choroba Gravesa-Basedowa i autoimmunologiczne zapalenie wątroby) w sytuacji poprawy czynności układu odpornościowego (reaktywacji immunologicznej); jednak czas do ich wystąpienia jest bardziej zmienny i mogą one pojawić się wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia (patrz punkt 4.4).
Martwica kości Odnotowano przypadki martwicy kości, głównie u pacjentów z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka, zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV lub poddanych długotrwałemu, skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu. Częstość tych przypadków jest nieznana (patrz punkt 4.4).
Zmiany wyników badań laboratoryjnych W kontrolowanych badaniach klinicznych niezbyt często występowały nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, przy czym nie było różnic w częstości ich występowania między grupą leczoną abakawirem a grupami kontrolnymi.
Dzieci i młodzież Do badania ARROW (COL 105677) włączono 1206 pacjentów zakażonych HIV z populacji dzieci i młodzieży w wieku od 3 miesięcy do 17 lat. 669 przyjmowało abakawir i lamiwudynę raz lub dwa razy na dobę (patrz punkt 5.1). W porównaniu z dorosłymi, nie zaobserwowano dodatkowych zdarzeń dotyczacych bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży otrzymujących leki raz lub dwa razy na dobę.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

W ramach badań klinicznych pacjenci otrzywali abakawir w pojedynczych dawkach do 1200 mg i dawkach dobowych do 1800 mg. Nie zgłaszano dodatkowych działań niepożadanych oprócz odnotowanych podczas stosowania zwykłych dawek. Działanie większych dawek nie jest znane. W razie przedawkowania pacjenta należy obserwować, czy nie występują u niego objawy zatrucia (patrz punkt 4.8) i w razie konieczności wdrożyć standardowe leczenie objawowe. Nie wiadomo, czy abakawir może być usuwany z organizmu metodą dializy otrzewnowej lub hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy, kod ATC: J05AF06.
Mechanizm działania
Abakawir jest nukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy (NRTI). Jest silnym wybiórczym inhibitorem wirusa HIV-1 i HIV-2. Abakawir jest metabolizowany wewnątrzkomórkowo do czynnej cząstki, tr ifosforanu 5' karbowiru (TP). Badania in vitro wykazały, że mechanizm jego działania na HIV polega na hamowaniu enzymu odwrotnej transkryptazy HIV, następstwem czego jest zakończenie łańcucha i przerwanie cyklu replikacji wirusa. Przeciwwirusowe działanie abakawiru w hodowlach komórkowych nie było antagonizowane, gdy lek był stosowany razem z NRTI: dydanozyną, emtrycytabiną, lamiwudyną, stawudyną, tenofowirem lub zydowudyną, nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy (NNRTI) newirapiną lub inhibitorem proteazy (PI) amprenawirem.
Oporność
Oporność in vitro
Oporne na abakawir szczepy HIV-1 zostały wyselekcjonowane in vitro i są one związane ze szczególnymi genotypowymi zmianami w regionie kodonu odwrotnej transkryptazy (RT) (kodony M184V, K65R, L74V i Y115F). Oporność wirusa na abakawir rozwija się w warunkach in vitro względnie wolno, wymagając wielokrotnych mutacji dla klinicznie istotnego zwiększenia wartości EC 50

Oporność in vivo (pacjenci wcześniej nieleczeni)
W szczepach wyizolowanych od większości pacjentów leczonych bez powodzenia przeciwwirusowo w schemacie zawierającym abakawir, wykazano w podstawowych badaniach klinicznych albo brak zmian związanych z NRTI w porównaniu z wartościami początkowymi (45%), albo tylko wyselekcjonowanie mutacji M184V lub M184I (45%). Całkowita częstość wyselekcjonowania mutacji M184V lub M184I była duża (54%), a mniej częsta była selekcja mutacji L74V (5%), K65R (1%) i Y115F (1%). Wykazano, że dołączenie zydowudyny do schematu leczenia zmniejszało częstość selekcjonowania L74V i K65R podczas stosowania abakawiru (z zydowudyną: 0/40, bez zydowudyny: 15/192, 8%).
Leczenie Abakawir + Combiwir 1
Abakavir + lamiwudyna + NNRTI Abakawir + lamiwudyna + PI (lub PI/rytonawir) Łącznie Liczba osób Liczba niepowodzeń wirusologicznych



Liczba genotypów “On-Therapy”

2


K65R L74V Y115F M184V/I TAMs 3

1.
2.
3.

TAM mogły być selekcjonowane, gdy analogi tymidyny były kojarzone z abakawirem. W metaanalizie sześciu badań klinicznych TAM nie były selekcjonowane przez schematy zawierające abakawir bez zydowudyny (0/127), ale były selekcjonowane przez schematy zawierające abakawir i tymidynowe analogi zydowudyny (22/86, 26%).
Oporność in vivo (pacjenci uprzednio leczeni)
Znaczące klinicznie zmniejszenie wrażliwości na abakawir wykazano w szczepach wyizolowanych od leczonych wcześniej pacjentów z niekontrolowanym namnażaniem wirusów opornych na inne inhibitory nukleozydów. W metaanalizie pięciu badań klinicznych, w których abakawir był dodany w celu wzmocnienia leczenia, u 123 spośród 166 pacjentów (74%) występowała mutacja M184V/I, u 50 (30%) mutacja T215Y/F, u 45 (27%) mutacja M41L, u 30 (18%) mutacja K70R, a u 25 (15%) mutacja D67N. Nie występowała mutacja K65R, a mutacje L74V i Y115F wystepowały niezbyt często (≤3%). Modelowanie regresją logarytmiczną prognostycznej wartości genotypu [dostosowanej do wartości początkowej HIV-1 RNA (vRNA) w osoczu, liczby komórek CD4+, liczby i czasu trwania wcześniejszych kuracji przeciwretrowirusowych] wykazało, że występowanie 3 lub więcej mutacji związanych z opornością na NRTI była związana ze zmniejszoną odpowiedzią w 4. tygodniu (p=0,015) lub 4 albo więcej mutacji średnio (mediana) w 24. tygodniu (p≤0,012). Ponadto wprowadzenie aminokwasu na pozycji 69 lub mutacja Q151M, znajdowana zazwyczaj w powiązaniu z A62V, V751, F77L i Y116F, powoduje znacznego stopnia oporność na abakawir.
Początkowa mutacja odwrotnej transkryptazy
Tydzień 4. (n = 166) n Mediana zmiany vRNA (log 10
Odsetek z <400 kopii/ml vRNA Brak Tylko M184V Dowolna pojedyncza mutacja NRTI Dowolne 2 mutacje związane z NRTI Dowolne 3 mutacje związane z NRTI z NRTI
Oporność fenotypowa i oporność krzyżowa
Oporność fenotypowa na abakawir wymaga mutacji M184V z co najmniej jedną inną mutacją wyselekcjonowaną przez abakawir lub M184V z mnogimi TAM. Fenotypowa oporność krzyżowa na inne NRTI z mutacją wyłącznieM184V lub M184I jest ograniczona. Zydowudyna, dydanozyna, stawudyna i tenofowir zachowują swoje działanie przeciwretrowirusowe na takie odmiany HIV-1. Występowanie mutacji M184V razem z K65R zwiększa krzyżową oporność na abakawir i tenofowir, dydanozynę i lamiwudynę, a M184V z L74V zwiększa krzyżową oporność na abakawir, dydanozynę i lamiwudynę. Występowanie mutacji M184V razem z Y115F zwiększa krzyżową oporność na abakawir i lamiwudynę. Właściwe stosowanie abakawiru powinno uwzględniać aktualnie zalecane algorytmy oporności.
Krzyżowa oporność na abakawir i leki przeciwwirusowe innych klas (tj. inhibitory proteazy lub nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy) jest mało prawdopodobna.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Wykazanie korzyści stosowania abakawiru opiera się głównie na wynikach badań przeprowadzonych u dorosłych pacjentów nieleczonych dotychczas przeciwretrowirusowo, z zastosowaniem dawkowania abakawiru 300 mg dwa razy na dobę, w połączeniu z zydowudyną i lamiwudyną.
Dawkowanie dwa razy na dobę (300 mg)
 Dorośli nieleczeni przeciwretrowirusowo
U dorosłych pacjentów abakawir w leczeniu skojarzonym z lamiwudyną i zydowudyną powodował, że odsetek pacjentów z nieoznaczalnym mianem wirusa (<400 kopii/ml) z odpowiadającym mu wzrostem poziomu komórek CD 4
z zaplanowanym leczeniem (ang. intention to treat, ITT) w 48. tygodniu].
Randomizowane, kontrolowane placebo badanie z podwójnie ślepą próbą u dorosłych pacjentów porównywało połączenie abakawiru, lamiwudyny i zydowudyny z połączeniem indynawiru, lamiwudyny i zydowudyny. Ze względu na duży odsetek pacjentów, którzy przedwcześnie przerwali leczenie (w randomizowanym ramieniu 42% pacjentów przerwało leczenie przed upływem 48. tygodnia) nie można wyciągnąć jednoznacznych wniosków dotyczących skuteczności porównywanych zestawów leków w 48. tygodniu leczenia. Wprawdzie obserwowano podobne działanie przeciwwirusowe u pacjentów otrzymujących abakawir lub indynawir w odniesieniu do odsetka pacjentów z niewykrywalnym mianem wirusa (≤400 kopii/ml, analiza ITT, 47% vs. 49%; w analizie pacjentów, którzy zakończyli leczenie (AT), 86% vs. 94% odpowiednio dla połączenia abakawiru i indynawiru), lepsze wyniki uzyskano stosując skojarzenia lekowe z indynawirem, zwłąszcza w podgrupie pacjentów z wysoką wiremią przed rozpoczeciem leczenia (początkowa wiremia >100 000 kopii/ml, analiza ITT, 46% vs. 55%; analiza AT, 84% vs. 93% odpowiednio dla abakawiru i indynawiru).
W wieloośrodkowym, kontrolowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą (CNA30024), 654 pacjentów zakażonych HIV nieleczonych dotychczas przeciwretrowirusowo przydzielono losowo do grupy otrzymujacej abakawir 300 mg dwa razy na dobę lub zydowudynę 300 mg dwa razy na dobę, obie grupy w połączeniu z lamiwudyną 150 mg dwa razy na dobę i efawirenzem 600 mg raz na dobę. Czas trwania leczenia z podwójnie ślepą próbą wynosił co najmniej 48 tygodni. W populacji ITT 70% pacjentów w grupie abakawiru (w porównaniu z 69% pacjentów z grupy zydowudyny) uzyskało wirusologiczną odpowiedż w postaci HIV-1 RNA w surowicy ≤50 kopii/ml przed 48. tygodniem leczenia (przyjęta wartość dla oceny różnic w leczeniu: 0,8; 95% CI -6,3; 7,9). W analizie pacjentów, którzy zakończyli leczenie (AT) różnice między leczonymi grupami były bardziej znaczące: 88% pacjentów w grupie abakawiru w porównaniu z 95% pacjentów z grupy zydowudyny (przyjęta wartość dla oceny różnic w leczeniu: -6,8; 95% CI -11,8; - 1,7). Jednak obie analizy pozostają zgodne z wnioskiem o nie mniejszej skuteczności abakawiru w obu badanych grupach.
ACT5095 było randomizowanym (1:1:1), kontrolowanym placebo badaniem z podwójnie ślepą próbą, przeprowadzonym u 1147 wcześniej nieleczonych przeciwwirusowo, dorosłych pacjentów z zakażeniem HIV, porównującym 3 schematy leczenia: zydowudyna (ZDV), lamiwudyna (3TC), abakawir (ABC), efawirenz (EFV) vs. ZDV/3TC/EFV vs. ZDV/3TC/ABC. Po medianie okresu obserwacji wynoszącej 32 tygodnie, trójterapia trzema nukleozydami ZDV/3TC/ABC była mniej skuteczna od pozostałych dwóch, niezależnie od początkowego miana wiremii (< lub > od 100 000 kopii/ml), przy czym 26% przypadków z grupy ZDV/3TC/ABC, 16% z grupy ZDV/3TC/EFV i 13% z grupy stosującej schemat czterolekowy oceniono, jako niepowodzenie wirusologiczne (RNA HIV >200 kopii/ml). W 48 tygodniu leczenia odsetek pacjentów z RNA HIV <50 kopii/ml wynosił w schematach ZDV/3TC/ABC, ZDV/3TC/EFV i ZDV/3TC/ABC/EFV, odpowiednio, 63%, 80% i 86%. Komisja ds. monitorowania danych dotyczących bezpieczeństwa wstrzymała na tym etapie badania grupy ZDV/3TC/ABC z powodu dużego odsetka pacjentów z niepowodzeniem wirusologicznym. Pozostałe grupy kontynuowały badanie w formie zaślepionej. Po medianie okresu bserwacji wynoszącej 144 tygodni, terapię u 25% pacjentów z grupy ZDV/3TC/ABC/EFV i 26% pacjentów z grupy ZDV/3TC/EFV oceniono, jako niepowodzenie wirusologicznie. Nie było znaczącej różnicy w czasie do wystąpienia pierwszego niepowodzenia wirusologicznego (p=0.73, log-rank test) między tymi dwiema grupami. W badaniu tym dodanie ABC do ZDV/3TC/EFV nie zwiększało znacząco skuteczności.

Niepowodzenie wirusologiczne (HIV RNA >200 kopii/ml) Powodzenie wirusologiczne (48 tygodni HIV RNA <50 kopii/ml)

 Dorośli leczeni przeciwretrowirusowo
U dorosłych umiarkowanie intensywnie leczonych przeciwretrowirusowo dodanie abakawiru do skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego powodowało nieznaczną poprawę wyrażoną zmniejszeniem wiremii (mrfisns zmiany 0,44 log 10

U pacjentów wcześniej intensywnie leczonych NRTI skuteczność abakawiru jest bardzo mała. Stopień korzystnego działania, jako część nowego schematu dawkowania leczenia skojarzonego, zależy od rodzaju i czasu stosowanej wcześniej terapii, która mogła wyselekcjonować szczepy wirusa HIV-1 wykazujące krzyżową oporność na abakawir.
Dawkowanie raz na dobę (600 mg)
 Dorośli nieleczeni przeciwretrowirusowo
Dawkowanie abakawiru raz na dobę potwierdzono w 48-tygodniowym, wieloośrodkowym kontrolowanym badaniu (CNA30021) u 770 dorosłych, nieleczonych przeciwretrowirusowo pacjentów zakażonych HIV. Byli to głównie bezobjawowi pacjenci zakażeni HIV (stopień A według Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom, ang.CDC). Pacjenci zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej abakawir w dawce 600 mg raz na dobę lub 300 mg dwa razy na dobę w połączeniu z efawirenzem i lamiwudyną podawaną raz na dobę. Podobną skuteczność kliniczną (punkt oceny dla różnicy skuteczności -1,7 95% CI -8,4; 4,9) obserwowano w obu schematach leczenia. Z tych wyników można wysnuć wnioski, że w 95% przedziale ufności rzeczywista różnica nie jest większa, niż 8,4% na korzyść dawkowania dwa razy na dobę. Potencjalne różnice są zbyt małe do wyciągnięcia ogólnego wniosku, że abakawir raz na dobę ma nie mniejszą skuteczność niż abakawir dwa razy na dobę.
Stwierdzono także małą ogółem częstość niepowodzeń wirusologicznych (miano wiremii >50 kopii/ml) w grupie leczenia raz i dwa razy na dobę (odpowiednio 10% i 8%). W małej liczebn ie grupie do analizy genotypowej występowała tendencja w kierunku zwiększonej częstości mutacji związanej z lekami NRTI przy dawkowaniu raz na dobę wobec dawkowania abakawiru dwa razy na dobę. Nie można na tej podstawie określić jednoznacznych wniosków ze względu na małą liczbę danych pochodzacych z tego badania. Liczba danych z długofalowych badań abakawiru ze stosowaniem dawki raz na dobę (powyżej 48 tygodni) jest obecnie ograniczona.
 Dorośli leczeni przeciwretrowirusowo
W badaniu CAL 30001, 182 pacjentów nieskutecznie leczonych uprzednio przeciwretrowirusowo zostało randomizowanych i otrzymywało przez 48 tygodni leczenie produktem złożonym zawierającym abakawir i lamiwudynę (FDC) raz na dobę albo abakawir w dawce 300 mg dwa razy na dobę z lamiwudyną w dawce 300 mg raz na dobę; w obu schematach leczenia w połączeniu z tenofowirem i PI lub NNRT. Wyniki wskazują, że w grupie otrzymującej FDC skuteczność nie była mniejsza niż w grupie otrzymującej abakawir dwa razy na dobę, na podstawie podobnej redukcji RNA HIV mierzonej jako średnie pole pod krzywą minus wartość wyjściowa (odpowiednio AAUCMB; -1,65 log 10
10
RNA <50 kopii/ml( 50% versus 47%) i <400 kopii/ml (54% versus 57%) był także podobny w obu grupach (populacja ITT). Jednak z powodu, że pacjenci włączeni do badania byli uprzednio umiarkowanie intensywnie leczeni przeciwretrowirusowo z różnym wyjściowym poziomem wiremii, wyniki badania należy interpretować z ostrożnością.
W badaniu EES30008, 260 pacjentów z supresją wirusa uzyskaną w wyniku terapii pierwszej linii z zastosowaniem schematu leczenia obejmującego abakawir w dawce 300 mg z lamiwudyną w dawce kontynuującej to leczenie lub do grupy przestawionej na leczenie abakawir/lamiwudyna (FDC) plus PI lub NNRTI przez 48 tygodni. Wyniki wskazują, że wyniki leczenia w grupie FDC wiązało się z podobną odpowiedzią wirusologiczną (nie mniej skuteczną), jak uzyskana w grupie otrzymującej abakawir z lamiwudyną, w oparciu o odseteu pacjentów z HIV-1 RNA <50 kopii/ml (odpowiednio 90% i 85%, 95% CI -2,7; 13,5).
 Dodatkowe informacje
Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność abakawiru w wielu różnych wielolekowych schematach leczenia nie została jeszcze w pełni oceniona (zwłaszcza w połączeniach z nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy).
Abakawir przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) patrz punkt 5.2 i wykazano, że zmniejsza w nim poziom HIV-1 RNA. Jednak nie obserwowano wpływu na stan neuropsychiczny pacjentów z zespołem otępiennym w przebiegu AIDS.
Dzieci i młodzież
Randomizowane porównanie dawkowania abakawiru w skojarzeniu z lamiwudyną raz na dobę i dwa razy na dobę przeprowadzono w trakcie randomizowanego, wieloośrodkowego, kontrolowanego badania u pacjentów zakażonych HIV w populacji dzieci i młodzieży. Do badania ARROW (COL 105677) włączono 1206 pacjentów pediatrycznych w wieku od 3 miesięcy do 17 lat, u których zastosowano dawki w przeliczeniu na masę ciała zgodnie z zaleceniami w wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia (leczenie przeciwretrowirusowe zakażeń HIV u niemowląt i dzieci, 2006). Po pacjentów zostało przydzielonych losowo do grupy kontynuującej leczenie abakawirem w skojarzeniu z lamiwudyną według schematu dwa razy na dobę lub grupy, w której zmieniono dawkowanie na raz na dobę przez co najmniej 96 tygodni. W tym badaniu klinicznym nie uzyskano danych dotyczących dzieci w wieku poniżej jednego roku. Wyniki przedstawiono w poniższej tabeli:
Odpowiedź wirusologiczna na podstawie stężenia HIV-1 RNA w osoczu mniejszego niż z lamiwudyną raz na dobę w porównaniu ze stosowaniem dwa razy na dobę u pacjentów zrandomizowanych w badaniu ARROW (analiza obserwacyjna)

Dwa razy na dobę N (%) Raz na dobę N (%) Tydzień 0 (po ≥36 tygodniach leczenia) HIV-1 RNA w osoczu <80 kopii/ml 250/331 (76) 237/335 (71) Różnica ryzyka (raz na dobę-dwa razy na dobę) -4,8% (95% CI -11,5% do +1,9%), p=0,16 tydzień 48. HIV-1 RNA w osoczu <80 kopii/ml 242/331 (73) 236/330 (72) Różnica ryzyka (raz na dobę-dwa razy na dobę) -1,6% (95% CI -8,4% do +5,2%), p=0,65 tydzień 96. HIV-1 RNA w osoczu <80 kopii/ml 234/326 (72) 230/331 (69) Różnica ryzyka (raz na dobę-dwa razy na dobę) -2,3% (95% CI -9,3% to +4,7%), p=0,52
Wykazano nie mniejszą skuteczność leczenia abakawirem w skojarzeniu z lamiwudyną raz na dobę, jak w grupie stosującej abakawir z lamiwudyną dwa razy na dobę, zgodnie z określonym marginesem równoważności -12%, w zakresie osiągnięcia pierwszorzędowego punktu końcowego, <80 kopii/ml w tygodniu 48., jak i w tygodniu 96. (drugorzędowy punkt końcowy) oraz dla pozostałych wyników badanych stężeń progowych (<200 kopii/ml, <400 kopii/ml, <1000 kopii/ml), których wyniki zmieściły się w marginesie równoważności. Analiza podgrup w zakresie różnorodności grup stosujących schemat raz na dobę versus dwa razy na dobę wykazała brak istotnego wpływu płci, wieku lub miana wirusa w momencie randomizacji. Wyniki potwierdziły równoważność niezależnie od sposobu analizowania danych.
W oddzielnym badaniu porównującym niezaślepione leczenie skojarzone nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NRTI) w sposób zaślepiony podawanych z nelfnawirem lub bez nelfinawiru u dzieci, u wiekszęgo odsetka leczonych abakawirem w skojarzeniu z lamiwudyną (71%) lub abakawirem w skojarzeniu z zydowudyną (60%) obserwowano stężenie HIV-1 RNA ≤400 kopii/ml w tygodniu 48. w porównaniu z leczonymi lamiwudyną w skojarzeniu z zydowudyną (47%) [ p=0,09, analiza ITT). Podobnie, u wiekszego odsetka dzieci otrzymujących leczenie skjarzone z abakawirem obserwowano stężenie HIV-1 RNA ≤50 kopii/ml w tygodniu 48. (odpowiednio 53%, 42% i 28%, p=0,07).
W badaniu farmakokinetycznym (PENTA 15) u czworga uczestników z kontrolowaną wiremią w wieku poniżej 12 miesiący zmieniono schemat dawkowania z abakawiru w skojarzeniu z lamiwudyną podawanego w postaci roztworu doustnego dwa razy na dobę na dawkowanie raz na dobę. U trzech z nich miano wirusa było niewykrywalne, a u jednej stężenie HIV-RNA w osoczu wynosiło 900 kopii/ml w tygodniu 48. U żadnego z nich nie zaobserwowano żadnych zdarzeń dotyczących bezpieczeństwa.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Abakawir jest szybko i dobrze wchłaniany po podaniu doustnym. Całkowita biodostępność podanego doustnie abakawiru u dorosłych wynosi około 83%. Po podaniu doustnym średni czas (t max ) do uzyskania maksymalnego stężenia w surowicy (C max ) wynosi około 1,5 godziny po podaniu abakawiru w tabletkach i około 1,0 godziny po podaniu w roztworze doustnym.
W zakresie dawek terapeutycznych po podawaniu 300 mg abakawiru dwa razy na dobę średnie wartości (CV) w stanie stacjonarnym C max
min
(30%) i 0,01μg/ml (99%). Średnia wartość (CV) AUC przy podawaniu leku co 12 godzin wynosi max
roztworu doustnego jest nieco większa niż dla tabletek. Po podaniu tabletki abakawiru w dawce max
AUC ∞

Pokarm opóźnia wchłanianie i zmniejsza C max , ale nie wpływa na stężenie całkowite w osoczu (AUC). Dlatego abakawir można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
Podanie rozkruszonych tabletek z niewielką ilością półpłynnego pokarmu lub płynu nie powinno mieć wpływu na farmaceutyczną jakość leku i nie powinno zmieniać działania klinicznego. Wniosek ten jest oparty na danych fizykochemicznych i farmakokinetycznych przy założeniu, że pacjent rozkrusza tabletkę, a następnie całość połyka.
Dystrybucja Po podaniu leku dożylnie, pozorna objętość dystrybucji wynosi około 0,8 l/kg, co wskazuje na swobodne przenikanie abakawiru do tkanek.
Badania u pacjentów zakażonych HIV wykazały dobre przenikanie abakawiru do płynu mózgowo- rdzeniowego (PMR), a stosunek AUC w PMR do AUC w osoczu mieścił się w zakresie 30-44%. Obserwowane maksymalne stężenia są 9-krotnie więk sze niż IC 50
lub 0,26 μM, gdy abakawir podawano w dawce 600 mg dwa razy na dobę.
W badaniach in vitro wykazano, że u ludzi abakawir w stężeniach terapeutycznych wiąże się słabo lub umiarkowanie z białkami osocza (ok. 49%). Wskazuje to na małe prawdopodobieństwo interakcji z innymi lekami w wyniku wypierania z połączeń białkowych.
Metabolizm Abakawir jest metabolizowany głównie w wątrobie, a około 2% podanej dawki leku jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki. Metabolizm leku u ludzi odbywa się głównie z udziałem dehydrogenazy alkoholowej i w procesie glukuronidacji, w którym powstaje kwas 5’-karboksylowy i 5’-glukuronid, które stanowią około 66% podanej dawki. Metabolity są wydalane w moczu.
Eliminacja Średni okres półtrwania abakawiru wynosi około 1,5 godziny. Po wielokrotnym doustnym podaniu abakawiru w dawce 300 mg dwa razy na dobę nie stwierdzono znaczącej kumulacji leku. Eliminacja abakawiru zachodzi drogą metabolizmu wątrobowego, a następnie wydalania metabolitów głównie w moczu. Metabolity i abakawir w postaci niezmienionej wydalane w moczu stanowią około 83% podanej dawki abakawiru, pozostała część jest wydalana z kałem.
Farmakokinetyka wewnątrzkomórkowa W badaniu z udziałem 20 pacjentów zakażonych HIV, otrzymujących abakawir w dawce 300 mg dwa razy na dobę, z tylko jedną dawką 300 mg przyjętą przed 24-godzinnym okresem pobierania próbek, średnia geometryczna wewnątrzkomórkowego końcowego okresu półtrwania karbowiru-TP w stanie stacjonarnym wyniosła 20,6 godziny w porównaniu ze średnią geometryczną okresu półtrwania abakawiru w osoczu wynoszącą 2,6 godziny. W skrzyżowanym badaniu u 27 pacjentów zakażonych HIV wewnątrzkomórkowa ekspozycja na karbowir-TP było większe podczas podawania abakawiru w dawce 600 mg raz na dobę (AUC 24,ss + 32%, C max24,ss + 99% i C trough
dawkowania 300 mg dwa razy na dobę. Ogólnie, wyniki te uzasadniają stosowanie abakawiru w dawce dobowej 600 mg w leczeniu pacjentów zakażonych HIV. Ponadto skuteczność i bezpieczeństwo abakawiru podawanego raz na dobę wykazano w podstawowym badaniu klinicznym (CNA30021, patrz punkt 5.1 „Doświadczenia kliniczne”).
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności wątroby Abakawir jest metabolizowany głównie przez wątrobę. Farmakokinetykę abakawiru badano u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (wskaźnik 5-6 w skali Childa-Pougha) otrzymujących pojedynczą dawkę 600 mg. Mediana (zakres) wartości AUC wyniosła 24,1 (10,4 do 54,8) μg·h/ml. Wyniki pokazały, że wartość AUC abakawiru zwiększyła się średnio 1,89-krotny [1,32; 2,70], a okres półtrwania w fazie eliminacji wydłużył się 1,58-krotnie [1,22; 2,04]. Ze względu na znaczne zmiany ekspozycji na abakawir nie jest możliwe określenie jednoznacznych zaleceń dotyczących zmniejszania dawek u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby.
Nie zaleca się stosowania abakawiru u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Zaburzenia czynności nerek Abakawir jest głównie metabolizowany przez wątrobę, a około 2% leku jest wydalane w postaci niezmienionej w moczu. Właściwości farmakokinetyczne abakawiru u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek są podobne i z prawidłową czynnością nerek są podobne. Dlatego zmniejszenie dawki abakawiru u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne. Ze względu na ograniczone doświadczenie, należy unikać stosowania abakawiru u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek.
Dzieci i młodzież Jak wynika z badań klinicznych przeprowadzonych u dzieci, abakawir podawany w roztworze doustnym i tabletkach jest szybko i dobrze wchłaniany. Wykazano, że ekspozycja na abakawir po podaniu takich samych dawek jest jednakowa dla każdej z tych postaci farmaceutycznych. U dzieci otrzymujących abakawir w roztworze doustnym, zgodnie z zalecanym schematem dawkowania, ekspozycja na abakawir znajduje się w zakresie wartości obserwowanych u dorosłych. Ekspozycja po podaniu abakawiru w tabletkach, zgodnie z zalecanym schematem dawkowania, jest większa niż po podaniu roztworu doustnego, gdyż dawki podawane w postaci tabletek doustnych w mg/kg mc. są większe.
Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa, aby zalecać stosowanie abakawiru u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy. Ograniczone dostępne dane wskazują, że u noworodków poniżej

30. dnia życia podawanie abakawiru w roztworze doustnym w dawce 2 mg/kg mc. zapewnia podobne

lub większe wartości AUC, jak dawka 8 mg/kg mc. w postaci roztworu doustnego podawana starszym dzieciom.
Dane farmakokinetyczne pochodzą z trzech badań farmakokinetycznych (PENTA 13, PENTA 15 i podbadanie ARROW PK), do których włączono dzieci w wieku poniżej 12 lat. Dane przedstawiono w poniższej tabeli.
Podsumowanie wartości AUC (0-24) (μg∙h/ml) abakawiru znajdującego się w osoczu w stanie stacjonarnym oraz statystyczne porównanie dawkowania doustnego raz i dwa razy na dobę w przeprowadzonych badaniach.
Badanie Grupa wiekowa Abakawir raz na dobę; średnia geometryczna (95% Cl) Abakawir dwa razy na dobę; średnia geometryczna (95% Cl) Porównannie dawkowania raz i dwa razy na dobę Współczynnik średnich GLS (90% Cl) Podbadanie ARROW PK część 1 (N=36) 15,3 (13,3-17,5) 15,6 (13,7-17,8) 0,98 (0,89, 1,08) PENTA 13 (N=14) 13,4 (11,8-15,2) 9,91 (8,3-11,9) 1,35 (1,19-1,54) PENTA 15 (N=18) 11,6 (9,89-13,5) 10,9 (8,9-13,2) 1,07 (0,92-1,23)
W badaniu PENTA 15 średnia geometryczna wartości AUC (0-24)
w wieku poniżej 12 lat, u których zmieniono schemat dawkowania z dwa razy na dobę na dawkowanie raz na dobę (patrz punkt 5.1) wyniosła 15,9 (8,86; 28,5) μg∙h/ml przy dawkowaniu raz na dobę oraz 12,7 (6,52; 24,6) μg∙h/ml przy podawaniu dwa razy na dobę.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie badano właściwości farmakokinetycznych abakawiru u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Abakawir nie wykazywał działania mutagennego w testach bakteryjnych, ale wykazywał aktywność in vitro w testach aberracji chromosomowych w limfocytach ludzkich, w testach na komórkach chłoniaka myszy i in vivo w testach mikrojądrowych. Jest to zgodne ze znaną aktywnością innych analogów nukleozydów. Wyniki tych badań wskazują, że abakawir w dużych stężeniach zastosowanych w testach ma słabe działanie uszkadzające chromosomy zarówno w testach in vitro, jak i in vivo.
Badania rakotwórczości abakawiru podawanego doustnie myszom i szczurom wykazały zwiększenie częstości złośliwych i niezłośliwych nowotworów. Nowotwory złośliwe występowały w gruczołach napletka u samców i w gruczołach łechtaczki u samic obu gatunków, a u szczurów w gruczole tarczowym samców oraz w wątrobie, pęcherzu moczowym, węzłach chłonnych i w tkance podskórnej samic.
Większość tych nowotworów występowała po podaniu największych dawek abakawiru, wynoszących który występował po zastosowaniu dawki 110 mg/kg mc. u myszy. Ogólnoustrojowe narażenie na lek u myszy i szczurów, przy którym nie obserwowano żadnego działania, było od 3 do 7 razy większe niż ekspozycja u ludzi podczas leczenia abakawirem. Chociaż ryzyko działań rakotwórczych u ludzi nie jest znane, dane te wskazują, że potencjalne korzyści kliniczne u ludzi przewyższają ryzyko działań rakotwórczych.
W nieklinicznych badaniach toksykologicznych wykazano, że abakawir powoduje zwiększenie masy wątr oby u szczurów i małp. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane. Nie ma dowodów z badań klinicznych, że abakawir działa hepatotoksycznie. Ponadto nie obserwowano u ludzi, aby abakawir pobudzał swój metabolizm lub metabolizm innych produktów leczniczych metabolizowanych w wątrobie.
Abakawir podawany przez 2 lata myszyom i szczurom powodował łagodne zmiany degeneracyjne mięśnia sercowego. Ogólnoustrojowa ekspozycja była od 7 do 24 razy większa niż spodziewana u ludzi. Nie ustalono klinicznego znaczenia tych obserwacji. W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję obserwowano toksyczne działanie na zarodki i płody szczurów, ale nie królików. Odnotowano między innymi zmniejszenie masy płodów, obrzęk płodów i zwiększoną częstość zmian budowy lub wad rozwojowych układu kostnego, wczesne wewnątrzmaciczne zgony i martwe płody. Ze względu na działania toksyczne na zarodki i płody nie można wyciągnąć wniosków co do potencjalnych działań teratogennych abakawiru.
Badania płodności u szczurów nie wykazały, aby abakawir wpływał na płodność samców i samic.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna (PH 102) Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A) Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka (OPADRY yellow 85F520373): Alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany Tytanu dwutlenek (E 171) Talk Żelaza tlenek żółty (E 172) Makrogol/PEG

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak s pecjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PVC/Aluminium lub Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku. Wielkość opakowań: 60 i 180 tabletek powlekanych
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 23319

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01.07.2016 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
17.06.2020 r.