Ondansetron B. Braun
Ondansetronum
Roztwór do infuzji 0,16 mg/ml | Ondansetroni hydrochloridum dihydricum
B. Braun Medical S.A., Hiszpania
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji Ondansetronum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed otrzymaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. ● Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. ● W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. ● Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Ondansetron B. Braun i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ondansetron B. Braun
3. Jak stosować Ondansetron B. Braun
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Ondansetron B. Braun
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Ondansetron B. Braun i w jakim celu się go stosuje
Ondansetron B. Braun należy do grupy leków zwanych lekami przeciwwymiotnymi, które zapobiegają nudnościom lub wymiotom. Niektóre farmakologiczne metody leczenia nowotworów (chemioterapia) lub radioterapia mogą wywoływać nudności lub wymioty. Nudności i wymioty mogą również wystąpić w okresie pooperacyjnym. Ondansetron B. Braun może przyczynić się do złagodzenia tych działań u dorosłych.
Ponadto, Ondansetron B. Braun można stosować u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy: w leczeniu nudności i wymiotów po leczeniu przeciwnowotworowym; w wieku powyżej 1 miesiąca: w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów po zabiegu chirurgicznym.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ondansetron B. Braun
Kiedy nie stosować leku Ondansetron B. Braun Tego leku nie wolno stosować (należy powiadomić lekarza) - jeśli pacjent ma uczulenie na ondansetron lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeżeli pacjent otrzymuje apomorfinę (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Ondansetron B. Braun należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Podczas stosowania tego leku zachowana będzie szczególna ostrożność, jeśli: - pacjent ma uczulenie na inne leki o działaniu przeciwwymiotnym i zapobiegające nudnościom: może wystąpić też alergia na ten lek; - u pacjenta występuje niedrożność jelit lub ciężkie zaparcia. Ondansetron może nasilić niedrożność lub zaparcia;
- pacjent przyjmował leki kardiologiczne; - u pacjenta występowały kiedykolwiek choroby serca; - u pacjenta występują zaburzenia równowagi składników mineralnych we krwi, takich jak potas, sód, magnez; - u pacjenta występuje arytmia; - pacjent będzie miał usuwane migdałki; - wątroba pacjenta nie pracuje tak jak powinna.
Jeżeli dziecko otrzymuje ten lek, a także leki przeciwnowotworowe działające na wątrobę, lekarz będzie kontrolować czynność wątroby dziecka.
Lek Ondansetron B. Braun a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych/stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować/stosować.
W szczególności ważne jest poinformowanie lekarza, jeżeli pacjent przyjmuje/stosuje: ● pewne leki stosowane w leczeniu padaczki (np. fenytoina, karbamazepina); ● antybiotyk o nazwie ryfampicyna; ● silny lek przeciwbólowy o nazwie tramadol; ● leki stosowane w leczeniu depresji (takie jak fluoksetyna, sertralina, duloksetyna, wenlafaksyna); ● apomorfinę (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona), ponieważ zgłaszano znaczny spadek ciśnienia krwi i utratę przytomności po jednoczesnym podaniu z tym lekiem; ● leki wpływające na rytm pracy serca lub na czynność serca, takie jak. - leki przeciwnowotworowe z grupy antracyklin (np. doksorubicyna, daunorubicyna lub trastuzumab); - antybiotyki (np. erytromycyna, ketokonazol) lub - beta-blokery (np. atenolol, tymolol); - leki przeciwarytmiczne (takie jak amiodaron).
Ciąża i karmienie piersią
Nie należy stosować leku Ondansetron B. Braun w pierwszym trymestrze ciąży. Wynika to z tego, że lek Ondansetron B. Braun może nieznacznie zwiększyć ryzyko wystąpienia rozszczepu wargi i (lub) podniebienia [otworu lub szczeliny w górnej wardze i (lub) podniebieniu]. Jeżeli pacjentka jest już w ciąży, podejrzewa ciążę lub planuje zajście w ciążę, przed zastosowaniem leku Ondansetron B. Braun powinna skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Jeżeli pacjentka jest kobietą w wieku rozrodczym, może zostać doradzone zastosowanie skutecznej antykoncepcji.
Wykazano, że ondansetron przenika do mleka u zwierząt. Z tego powodu matki przyjmujące ondansetron NIE powinny karmić piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Ondansetron nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Ondansetron B. Braun zawiera sód Ondansetron, 0,08 mg/ml: Lek zawiera 357 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej butelce o objętości dorosłych.
Ondansetron, 0,16 mg/ml: Lek zawiera 178,5 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej butelce o objętości dorosłych.
3. Jak stosować Ondansetron B. Braun
Dawkowanie
Lekarz indywidualnie dobiera odpowiednią dawkę ondansetronu. Dawka jest zależna od stosowanej metody podstawowego leczenia (chemioterapia lub operacja), od czynności wątroby oraz od tego, czy lek jest podawany w postaci wstrzyknięcia czy infuzji. W przypadku chemioterapii lub radioterapii typowa dawka dla dorosłych wynosi 8 do 32 mg ondansetronu dziennie. W leczeniu nudności i wymiotów pooperacyjnych zazwyczaj podawana jest jednorazowa dawka 4 mg ondansetronu.
Stosowanie u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca i młodzieży
Wielkość dawki ustali lekarz indywidualnie.
Dostosowanie dawki
Pacjenci z niewydolnością wątroby U pacjentów z niewydolnością wątroby dawka maksymalna nie może przekroczyć 8 mg ondansetronu na dobę
Pacjenci z niewydolnością nerek lub zaburzonym metabolizmem sparteiny/debryzochiny Nie ma konieczności modyfikacji dawki, częstości ani sposobu podawania leku.
Pacjenci w podeszłym wieku 65-74 lat: można stosować zwykły schemat dawkowania dla dorosłych. > 74 lat: należy stosować specyficzne schematy dawkowania. Lekarz je zna i możliwe jest, że zastosuje pierwszą dawkę leku mniejszą od dawki stosowanej u młodszych pacjentów.
Czas trwania leczenia
Lekarz ustala indywidualnie czas trwania leczenia lekiem Ondansetron B. Braun. Po dożylnym podaniu leku Ondansetron B. Braun leczenie może być kontynuowane innymi postaciami leku.
Sposób podania
Ondansetron B. Braun podaje się w krótkotrwałej infuzji dożylnej. Zazwyczaj lek podawany jest przez lekarza lub pielęgniarkę.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ondansetron B. Braun
Lek Ondansetron B. Braun będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę, więc otrzymanie zbyt dużej dawki jest mało prawdopodobne. Jeśli uważa się, że pacjent otrzymał zbyt dużą dawkę leku lub doszło do pominięcia dawki leku, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Jak dotychczas, niewiele jest danych na temat przedawkowania. Objawy występujące u większości pacjentów są podobne do objawów występujących u pacjentów otrzymujących zalecane dawki tego leku (patrz punkt „Możliwe działania niepożądane”). Zaobserwowano następujące objawy występujące w wyniku przedawkowania: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i utrata przytomności. W każdym przypadku objawy ustępowały całkowicie.
Lek ten może spowodować zmianę rytmu pracy serca, zwłaszcza w razie przedawkowania. W takiej sytuacji lekarz będzie kontrolować pracę serca pacjenta.
Nie ma specyficznego antidotum dla ondansetronu, dlatego też w przypadku podejrzenia przedawkowania powinno być stosowane leczenie objawowe. Należy poinformować lekarza o wystąpieniu któregokolwiek z powyższych objawów.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące działania niepożądane mogą być poważne. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych działań niepożądanych, należy natychmiast poinformować lekarza, bowiem konieczne może być przerwanie stosowania tego leku.
Niezbyt często (mogą występować u maksymalnie 1 na 100 pacjentów): ból w klatce piersiowej, nierówny rytm pracy serca (arytmia, która w indywidualnych przypadkach może doprowadzić do zgonu) i powolna praca serca (rzadkoskurcz).
Rzadko (mogą występować u maksymalnie 1 na 1 000 pacjentów): natychmiastowe reakcje alergiczne w tym reakcje alergiczne zagrażające życiu (rekcje anafilaktyczne). Reakcje te obejmują: puchnięcie rąk, stóp, kostek, twarzy, warg, ust lub gardła, co może spowodować trudności w przełykaniu lub oddychaniu. Dodatkowo, może wystąpić wysypka lub swędzenie i pokrzywka.
Częstość działań niepożądanych nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Niedokrwienie mięśnia sercowego: do objawów należą nagły ból w klatce piersiowej lub ucisk w klatce piersiowej.
Inne działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów): ból głowy.
Często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów): uczucie uderzenia krwi lub gorąca; zaparcie; lokalne reakcje w miejscu wstrzyknięcia dożylnego.
Niezbyt często (mogą występować u maksymalnie 1 na 100 pacjentów): mimowolne zaburzenia ruchowe, np. ruchy gałek ocznych, nietypowe skurcze mięśni, które mogą powodować skręcanie lub wyginanie ciała, napady (np. drgawki padaczkowe); niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi); czkawka; bezobjawowe zwiększenie wyników testów czynności wątroby. Działania takie występują w szczególności u pacjentów otrzymujących leczenie przeciwnowotworowe, np. cisplatynę; mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości wokół miejsca wstrzyknięcia (np. wysypka, pokrzywka, swędzenie).
Rzadko (mogą występować u maksymalnie 1 na 1000 pacjentów): zawroty głowy przy szybkim podaniu dożylnym;
przejściowe zmiany w zapisie elektrokardiogramu (zapis procesów elektrycznych zachodzących w sercu podczas jego pracy), przeważnie po dożylnym podaniu ondansetronu (wydłużenie odstępu QTc, włącznie z zaburzeniami torsades de pointes); przejściowe zaburzenia wzroku (np. nieostre widzenie) po szybkim podaniu dożylnym;
Bardzo rzadko (mogą występować u maksymalnie 1 na 10 000 pacjentów): depresja; w pojedynczych wypadkach zanotowano przejściową ślepotę u pacjentów przyjmujących także środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. W większości zgłoszonych przypadków dolegliwości ustąpiły w ciągu 20 minut.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Ondansetron B. Braun
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po terminie ważności zamieszczonym na butelce i pudełku po: Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku. Przechowywać butelkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Ondansetron B. Braun
Substancją czynną leku jest ondansetron.
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji dwuwodnego. Każda butelka 100 ml zawiera 8 mg ondansetronu.
Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji dwuwodnego. Każda butelka 50 ml zawiera 8 mg ondansetronu.
Pozostałe składniki to sodu chlorek, sodu cytrynian, kwas cytrynowy jednowodny i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Ondansetron B. Braun i zawartość opakowania
Ondansetron B. Braun jest przezroczystym, bezbarwnym roztworem.
Lek ten jest dostarczany w plastikowych butelkach z tworzywa LDPE: Każda butelka zawiera: Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji: 100 ml Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji: 50 ml
Wielkości opakowań: Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji: 10 x 100 ml Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji: 10 x 50 ml
Podmiot odpowiedzialny: B. Braun Melsungen AG Carl-Braun-Strasse 1 Niemcy
Adres korespondencyjny: Niemcy
Wytwórca: B. Braun Medical SA Carretera de Terrassa 121 Hiszpania
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia: Ondansetron B. Braun 0.08 mg/ml, oplossing voor infusie
Bułgaria: Ондансетрон 0,08 mg/ml инфузионен разтвор Finlandia: Ondansetron B. Braun 0.08 mg/ml infuusioneste, liuos
Hiszpania: Ondansetron B. Braun 0,08 mg/ml solución para perfusion
Holandia: Ondansetron B. Braun 0.08 mg/ml, oplossing voor infusie
Niemcy: Ondansetron B. Braun 0,08 mg/ml Infusionslösung
Polska: Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji Szwecja: Ondansetron B. Braun 0.08 mg/ml infusionsvätska, lösning
Włochy: Ondansetron B. Braun 0.08 mg/ml soluzione per infusione
Ondansetron B. Braun 0.16 mg/ml soluzione per infusione
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 2022-04-08
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Wydłużenie odstępu QT Rzadko i głównie po dożylnym podaniu ondansetronu, obserwowano przejściowe zmiany w zapisie EKG, w tym wydłużenie odstępu QT. Dodatkowo u pacjentów przyjmujących ondansetron zgłaszano przypadki torsades de pointes. Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów, u których może wystąpić wydłużenie odstępu QTc. Dotyczy to pacjentów z zaburzeniami równowagi elektrolitowej, z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub pacjentów, którzy przyjmują inne produkty lecznicze prowadzące do wydłużenia odstępu QT. Dlatego też należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca lub przewodnictwa mięśnia sercowego, pacjentów przyjmujących leki przeciwarytmiczne lub leki blokujące receptory beta-adrenergiczne i pacjentów ze znacznymi zaburzeniami równowagi elektrolitowej.
Zespół serotoninowy Istnieją zgłoszenia z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu, opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych substancji czynnych (w tym selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) i inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jeżeli jednoczesne leczenie ondansetronem i innymi serotoninergicznymi substancjami czynnymi jest konieczne ze względów klinicznych, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi: Poniższe leki można podawać jednocześnie z lekiem Ondansetron B. Braun, używając trójnika zestawu do podawania ondansetronu. Zasadniczo zgodność wykazano przez maksymalnie godzinę, ale należy wziąć pod uwagę zalecenia dotyczące jednocześnie podawanego leku określone przez wytwórcę.
Cisplatyna: stężenia do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml).
Karboplatyna: stężenia w zakresie od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w
Etopozyd: stężenia w zakresie od 0,14 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do 250 mg w
Ceftazydym: zgodność wykazano dla 2000 mg odtworzonych w 20 ml NaCl 0,9% i 2 000 mg odtworzonych w 10 ml wody do wstrzykiwań.
Cyklofosfamid: zgodność wykazano dla 1000 mg odtworzonych w 50 ml NaCl 0,9%.
Doksorubicyna: stężenia do 2 mg/ml (np. 10 mg w 5 ml lub 100 mg w 200 ml).
Deksametazon: zgodność między deksametazonu sodu fosforanem a ondansetrononem wykazano przy podaniu przez ten sam zestaw do infuzji, osiągając stężenia wynoszące 32 mikrogramy – 2,5 mg/ml dla deksametazonu sodu fosforanu i 8 mikrogramów – 0,75 mg/ml dla ondansetronu.
W celu uzyskania kompletnych informacji na temat tego produktu leczniczego, patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji chlorowodorku dwuwodnego. Każda butelka 100 ml zawiera 8 mg ondansetronu.
Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji chlorowodorku dwuwodnego. Każda butelka 50 ml zawiera 8 mg ondansetronu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu chlorku.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do infuzji.
Przezroczysty, bezbarwny roztwór wodny.
Dorośli Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią cytotoksyczną i radioterapią (CINV/RINV), Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV).
Dzieci i młodzież Leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią (CINV) u dzieci w wieku 6 miesięcy i więcej, Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV) u dzieci w wieku
Ondansetron dostępny jest w postaciach do stosowania doustnego, pozajelitowego i doodbytniczego, co umożliwia elastyczność w dawkowaniu i wyborze drogi podawania. Jednakże ten produkt przewidziany jest tylko do podawania dożylnego.
Dawkowanie
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią lub radioterapią
Siła wymiotnego działania leczenia przeciwnowotworowego zależy od dawki oraz zastosowanej kombinacji chemioterapii i radioterapii. Schemat dawkowania powinien być określony w zależności od siły wymiotnego działania leczenia.
Dorośli
Zakres dawek ondansetronu w roztworze do wstrzykiwań lub we wlewie wynosi 8 do 32 mg na dobę, a dawka powinna być dobierana w następujący sposób.
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym Zalecana dawka ondansetronu wynosi 8 mg, podawanego jako infuzja dożylna przez 15 minut bezpośrednio przed terapią. Zaleca się leczenie postacią doustną lub doodbytniczą w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych 24 godzinach od rozpoczęcia terapii.
Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym Ondansetron okazał się równie skuteczny, gdy był podawany według następujących schematów dawkowania dożylnego lub domięśniowego w ciągu pierwszych 24 godzin po chemioterapii: Ondansetron może być podany jako pojedyncza dawka 8 mg poprzez infuzję dożylną przez Dawki większe od 8 mg i nieprzekraczające 16 mg ondansetronu mogą być podawane tylko w infuzji trwającej co najmniej 15 minut. Nie wolno podawać dawki jednorazowej przekraczającej 16 mg z uwagi na zależne od dawki zwiększanie ryzyka wydłużenia odstępu QT (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1). Przy chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym dawka 8 mg ondansetronu może być podana w krótkotrwałej infuzji dożylnej trwającej 15 minut bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii, a następnie dwie dalsze dawki dożylne 8 mg w odstępach co najmniej czterech godzin.
Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym można polepszyć dodając pojedynczą dożylną dawkę 20 mg deksametazonu sodu fosforanu, podaną przed rozpoczęciem chemioterapii.
Jako profilaktykę opóźnionych lub przedłużających się wymiotów po pierwszych 24 godzinach zaleca się podawanie doustne lub doodbytnicze.
Dzieci i młodzież: CINV u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży
Dawkę w celu leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią można obliczyć na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała – patrz poniżej. W badaniach klinicznych obejmujących dzieci ondansetron podawany był w infuzji dożylnej rozcieńczony w 25 do 50 ml soli fizjologicznej lub innego kompatybilnego płynu do infuzji trwającej co najmniej 15 minut. Ponieważ ten produkt leczniczy ma postać gotowego do użycia ondansetronu, nie ma potrzeby jego dalszego rozcieńczania. Dawkowanie uwzględniające masę ciała skutkuje wyższymi całkowitymi dawkami dobowymi w porównaniu z dawkowaniem według powierzchni ciała (punkty 4.4 i 5.1).
Ondansetron do infuzji należy podawać w infuzji dożylnej trwającej nie krócej niż 15 minut.
Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania ondansetronu w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią u dzieci. Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych radioterapią u dzieci.
Dawkowanie według powierzchni ciała Ondansetron należy podawać w postaci pojedynczej dawki dożylnej 5 mg/m pc. bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. Podawanie leku w dawce doustnej można rozpocząć po dwunastu godzinach i kontynuować przez okres do 5 dni (Tabela 1). Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.
Tabela 1: Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała dla pacjentów poddawanych chemioterapii – Dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzież Powierzchnia ciała Dzień 1 (a,b)
(b)
< 0,6 m 2
2
płynu co 12 godzin ≥ 0,6 m 2
2
tabletki po 12 godzinach płynu lub tabletki co > 1,2 m 2
2
plus 8 mg doustnie w postaci płynu lub tabletki po 12 godzinach. płynu lub tabletki co a. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. b. Całkowite dawki dobowe nie mogą przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.
Dawkowanie według masy ciała Dawkowanie dostosowane do masy ciała skutkuje wyższymi całkowitymi dawkami dobowymi w porównaniu z dawkowaniem dostosowanym do powierzchni ciała (punkty 4.4. i 5.1). Ondansetron należy podawać w postaci pojedynczej dawki dożylnej 0,15 mg/kg mc. bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. Dwie dodatkowe dawki można podać dożylnie w odstępach 4 godzin. Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg. Podawanie leku w dawce doustnej można rozpocząć po dwunastu godzinach i kontynuować przez okres do 5 dni (Tabela 2).
Tabela 2: Dawkowanie dostosowane do masy ciała dla pacjentów poddawanych chemioterapii – Dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzież Masa ciała Dzień 1
(b)
≤ 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co płynu co 12 godzin > 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co płynu lub tabletki co a Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. b Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku Wszystkie dawki podawane dożylnie powinny być podawane w infuzji trwającej co najmniej
U pacjentów w wieku 75 lat i starszych początkowa dożylna dawka ondansetronu nie powinna przekraczać 8 mg. Po początkowej dawce 8 mg można podać dwie kolejne dożylne dawki 8 mg w odstępach co najmniej 4 godzin (patrz punkt 5.2).
Patrz również „Szczególne populacje pacjentów”.
Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego (PONV)
Dorośli Zapobieganie nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego Zalecana dawka ondansetronu w profilaktyce PONV to jednorazowa dawka 4 mg podana w krótkotrwałej infuzji dożylnej podczas wprowadzania do znieczulenia.
Leczenie występujących pooperacyjnych nudności i wymiotów W celu leczenia występujących nudności i wymiotów pooperacyjnych zaleca się podanie pojedynczej dawki 4 mg w krótkotrwałej infuzji dożylnej.
Dzieci i młodzież: dzieci w wieku 1 miesiąca i powyżej oraz młodzież
Ondansetron należy podawać w dożylnej infuzji trwającej co najmniej 15 minut.
Zapobieganie PONV W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom w pediatrii u pacjentów operowanych w ogólnym znieczuleniu, ondansetron można podać w krótkotrwałej infuzji dożylnej w dawce 0,1 mg/kg mc. do maksimum 4 mg, przed, w momencie albo po rozpoczęciu znieczulenia. Leczenie PONV po operacji W celu leczenia nudności i wymiotów występujących u dzieci operowanych w ogólnym znieczuleniu, ondansetron można podać w krótkotrwałej infuzji dożylnej infuzji w dawce 0,1 mg/kg mc. do maksimum 4 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku Liczba doniesień na temat stosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu PONV u pacjentów w podeszłym wieku jest niewielka. Jednakże ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów powyżej 65 lat leczonych chemioterapią.
Patrz również „Szczególne populacje pacjentów”.
Szczególne populacje pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek
Zarówno dawki, jak i odstępy między nimi i droga podania leku nie ulegają zmianie.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
U pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby dochodzi do znacznego zmniejszenia klirensu ondansetronu i znacznego wydłużenia okresu jego półtrwania. W takich przypadkach nie należy przekraczać dziennej dawki równej 8 mg.
Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny /debryzochiny
Okres półtrwania ondansetronu nie ulega zmianie u osób, które wolno metabolizują sparteinę i debryzochinę. W związku z tym u takich pacjentów otrzymujących wielokrotne dawki, narażenie na działanie nie różni się od poziomu ogółu populacji. Nie ma konieczności modyfikacji dobowej dawki czy częstości podawania leku.
Sposób podawania
Podanie dożylne.
Nadwrażliwość na ondansetron lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (patrz punkt 4.5).
Ogólne
Obserwowano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których wystąpiła nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptora 5-HT 3 .
Zdarzenia ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo; lekarze powinni zwracać na nie szczególną uwagę, jako na zdarzenia poprzedzające reakcje nadwrażliwości.
Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki (patrz punkt „Farmakologia kliniczna”). Ponadto po wprowadzeniu produktu do obrotu zaobserwowano przypadki zaburzeń typu torsades de pointes u pacjentów stosujących ondansetron. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT. Ondansetron należy stosować z ostrożnością u pacjentów, u których doszło lub może dojść do wydłużenia odstępu QT, w tym pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmiami oraz pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze powodujące wydłużenie odstępu QT lub zaburzenia elektrolitowe. Patrz punkt 4.5.
U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego.
Przed rozpoczęciem leczenia ondansetronem należy wyrównać ewentualną hipokaliemię i hipomagnezemię.
Istnieją zgłoszenia po wprowadzeniu produktu do obrotu, opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych produktów leczniczych (w tym selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) i inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI)). Jeżeli jednoczesne leczenie ondansetronem i innymi serotoninergicznymi produktami leczniczymi jest konieczne ze względów klinicznych, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta.
U pacjentów poddawanych zabiegowi adenotonsylektomii zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów przez podanie ondansetronu może maskować krwawienie utajone. Z tego powodu należy dokładnie obserwować takich pacjentów po podaniu ondansetronu.
Ponieważ ondansetron może wydłużać czas pasażu jelitowego, należy obserwować pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit po podaniu leku.
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji Produkt leczniczy zawiera 357 mg sodu na butelkę, co odpowiada 17,9% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji Produkt leczniczy zawiera 178,5 mg sodu na butelkę, co odpowiada 8,9% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Dzieci i młodzież
Dzieci otrzymujące ondansetron równocześnie ze środkami chemioterapeutycznymi, które wykazują toksyczne działanie na wątrobę, należy ściśle obserwować celem wykrycia zaburzeń czynności wątroby.
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią Przy obliczaniu dawki na podstawie masy ciała i podawaniu trzech dawek w odstępach 4-godzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku podawania jednej pojedynczej dawki 2
dwóch schematów dawkowania nie została oceniona w badaniach klinicznych. Porównania między badaniami wskazują na podobną skuteczność obu schematów dawkowania (punkt 5.1).
Brak dowodów, by ondansetron podawany razem z innymi produktami leczniczymi indukował lub hamował ich metabolizm. Specyficzne badania wykazały, że ondansetron nie wchodzi w interakcję: z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanilem, tramadolem (metabolizm), morfiną, lidokainą, propofolem ani tiopentalem.
Tramadol Przeciwbólowe działanie tramadolu zachodzi częściowo za pośrednictwem mechanizmów zależnych od serotoniny. Ponieważ ondansetron jest antagonistą receptora 5-HT 3 , podejrzewa się, że może wpływać na przeciwbólowe działanie tramadolu. Ponadto dane z niewielkich badań wskazują, że ondansetron może zmniejszać działanie przeciwbólowe tramadolu.
Substancje czynne hamujące cytochrom P-450 Ondansetron jest metabolizowany przez kilka enzymów wątrobowych cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Ze względu na mnogość enzymów metabolicznych, które mogą metabolizować ondansetron, inhibicja enzymu lub zmniejszona aktywność jednego z enzymów (np. brak genetyczny CYP2D6) jest normalnie wyrównywana przez inne enzymy i powinna prowadzić do małej lub nieznaczącej zmiany w całkowitym klirensie ondansetronu lub zapotrzebowaniu na dawkę.
Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoiną, karbamazepiną i ryfampicyną) klirens po podaniu doustnym ondansetronu był zwiększony, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone.
Substancje czynne wydłużające odstęp QT (np. antracykliny) Jednoczesne stosowanie ondansetronu z substancjami czynnymi wydłużającymi odstęp QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z substancjami czynnymi działającymi toksycznie na serce, na przykład antracyklinami (takimi jak doksorubicyna, daunorubicyna czy trastuzumab), antybiotykami (takimi jak erytromycyna czy ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (takimi jak amiodaron) lub beta-blokerami (takimi jak atenolol czy tymolol) może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).
Serotoninergiczne substancje czynne (w tym SSRI i SNRI) Istnieją doniesienia postmarketingowe opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo- mięśniowe) po jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych substancji czynnych (w tym SSRI i SNRI) (patrz punkt 4.4).
Apomorfina Biorąc pod uwagę zgłoszenia przypadków głębokiego niedociśnienia i utraty świadomości przy podawaniu ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny, przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z apomorfiną.
Kobiety w wieku rozrodczym
Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji.
Ciąża
Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych, podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansteronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki [3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet; skorygowane ryzyko względne, 1,24 (95% CI 1,03-1,48)]. Dostępne badania epidemiologiczne w zakresie deformacji serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej. Ondansetronu nie należy stosować podczas pierwszego trymestru ciąży.
Karmienie piersią
Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron przenika do mleka (patrz punkt 5.3). Dlatego zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią.
Płodność
Brak danych.
Ondansetron B. Braun nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W testach psychomotorycznych ondansetron nie upośledza sprawności działania ani nie wywołuje działania uspokajającego. Biorąc pod uwagę farmakologię ondansetronu nie przewiduje się upośledzenia takich czynności.
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane z ondansetronem obejmują ból głowy, uczucie „uderzenia krwi” i (lub) gorąca oraz zaparcie, które może być przejściowe. Najcięższe zgłoszone dla ondansetronu działanie niepożądane to zmiany w zapisie elektrokardiogramu, w tym wydłużenie odstępu QT (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Działania niepożądane wymieniono w oparciu o ich częstość występowania w następujący sposób: Bardzo często: (≥ 1/10); Często: (≥ 1/100 do < 1/10); Niezbyt często: (≥ 1/1 000 do < 1/100); Rzadko: (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); Bardzo rzadko: (< 1/10 000); Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Częstość występowania zdarzeń bardzo częstych, częstych i niezbyt częstych została określona na podstawie danych z badań klinicznych obejmujących oryginalny produkt leczniczy. W danych tych uwzględniono także częstości występowania u pacjentów otrzymujących placebo. Częstość występowania zdarzeń rzadkich i bardzo rzadkich została określona na podstawie danych zgłoszonych spontanicznie po wprowadzeniu produktu do obrotu i dotyczących oryginalnego produktu leczniczego.
Poniższe częstości występowania oszacowane są dla standardowych zalecanych dawek ondansetronu.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu wczesnego, czasem ciężkie, w tym reakcja anafilaktyczna. Reakcje anafilaktyczne mogą być śmiertelne.
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: ból głowy. Niezbyt często: mimowolne zaburzenia ruchowe takie jak reakcje pozapiramidowe, np. napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, reakcje dystoniczne i dyskineza bez definitywnych dowodów na trwały stan kliniczny, oraz zaobserwowano napady (np. drgawki epileptyczne), chociaż nieznany jest farmakologiczny mechanizm mogący wytłumaczyć udział ondansetronu w ich wywołaniu. Rzadko: zawroty głowy w trakcie szybkiego podania dożylnego
Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: depresja.
Zaburzenia oka Rzadko: tymczasowe zaburzenia widzenia (np. zamazane widzenie), przeważnie podczas szybkiego podania dożylnego. Bardzo rzadko: przejściowa ślepota, przeważnie podczas podawania dożylnego.
Większość pacjentów otrzymywała środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. Niektóre przypadki przejściowej ślepoty zostały zgłoszone jako mające podłoże korowe.
Zaburzenia serca Niezbyt często: ból w klatce piersiowej z lub bez obniżenia odcinka ST, zaburzenia rytmu serca i bradykardia. Zaburzenia rytmu serca mogą być śmiertelne w skutkach u niektórych pacjentów. Rzadko: wydłużenie odstępu QT (w tym torsades de pointes). Nieznana: niedokrwienie mięśnia sercowego (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia naczyniowe Często: uczucie „uderzenia krwi” lub gorąca. Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: wiadomo, że ondansetron przedłuża czas pasażu jelitowego i dlatego może powodować zaparcia u niektórych pacjentów.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: bezobjawowe zwiększenie wyników badania czynności wątroby. Reakcje te były często obserwowane u pacjentów poddanych chemioterapii, np. cisplatyną.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: mogą wystąpić reakcje alergiczne wokół miejsca podania (np. wysypka, pokrzywka, swędzenie).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: miejscowe reakcje w miejscu podania.
Dzieci i młodzież
Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży był porównywalny do profilu obserwowanego u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy
Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest niewielkie. W większości przypadków objawy były podobne do objawów występujących u pacjentów otrzymujących zalecane dawki (patrz punkt 4.8). Zaobserwowane objawy obejmują: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizody naczynioruchowe zależne od czynności nerwu błędnego z przejściowym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. W każdym przypadku objawy ustępowały całkowicie. Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki. W razie przedawkowania zaleca się monitorowanie EKG.
Dzieci i młodzież
Po przypadkowym przedawkowaniu ondansetronu w postaci doustnej (szacunkowa przyjęta dawka przekraczająca 4 mg/kg mc.) u niemowląt i dzieci w wieku od 12 miesięcy do 2 lat zgłaszano objawy odpowiadające zespołowi serotoninowemu.
Leczenie
Nie ma swoistego antidotum do stosowania w razie przedawkowania ondansetronu; dlatego też we wszystkich przypadkach podejrzenia przedawkowania należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwymiotne i zapobiegające nudnościom; antagoniści receptora serotoninowego (5HT 3 ), kod ATC: A04AA01
Mechanizm działania
Ondansetron jest silnym, wybiórczym antagonistą receptora 5-hydroksytryptaminy 3 (5HT) 3 .
Dokładny mechanizm działania w hamowaniu nudności i wymiotów nie jest znany. Środki chemioterapeutyczne i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny w następstwie pobudzenia dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5HT 3 . Ondansetron blokuje inicjowanie tego odruchu.
Pobudzenie włókien dośrodkowych nerwu błędnego może także powodować uwalnianie 5HT w area postrema, zlokalizowanej na dnie IV komory, co może wywołać wymioty także na drodze pobudzenia ośrodkowego.
Zatem działanie ondansetronu hamujące nudności i wymioty spowodowane chemioterapią i radioterapią wynika prawdopodobnie z jego antagonistycznego wpływu na receptory 5HT 3
znajdujących się zarówno w obwodowym jak i ośrodkowym układzie nerwowym.
Chociaż mechanizm działania ondansetronu w nudnościach i wymiotach okresu pooperacyjnego nie jest znany, to może on być podobny do działania w nudnościach i wymiotach wywołanych środkami cytotoksycznymi.
Ondansetron nie zmienia stężeń prolaktyny w osoczu.
Działanie farmakodynamiczne
Rola ondansetronu w leczeniu wymiotów wywołanych przez opioidy nie jest ustalona.
Wpływ ondansetronu na odstęp QTc został zbadany w randomizowanym badaniu krzyżowym z zastosowaniem metody podwójnie ślepej próby, z grupą kontrolną otrzymującą placebo oraz grupą kontrolną otrzymującą substancję czynną (moksyfloksacyna) u 58 zdrowych mężczyzn i kobiet, którym podawano we wlewie dożylnym przez 15 minut dawki 8 mg i 32 g ondansetronu. Przy najwyższej badanej dawce 32 mg maksymalna średnia różnica QTcF (górna granica 90% przedziału ufności) w porównaniu do placebo po skorygowaniu punktu wyjściowego wynosiła 19,6 (21,5) ms. Przy niższej badanej dawce wynoszącej 8 mg maksymalna średnia różnica QTcF (górna granica 90% przedziału ufności) w porównaniu do placebo po skorygowaniu punktu wyjściowego wynosiła 5,8 (7,8) ms. W badaniu tym nie uzyskano wyników pomiaru QTcF powyżej 480 ms i wydłużenie QTcF nie było większe niż 60 ms. Nie obserwowano istotnych zmian w pomiarach odstępu PR lub QRS w zapisie EKG.
Badania kliniczne u dzieci i młodzieży
Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię
Skuteczność ondansetronu w leczeniu wymiotów i nudności wywołanych przez chemioterapię przeciwnowotworową oceniono w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą obejmującym otrzymywali ondansetron 5 mg/m 2
ondansetron 0,45 mg/kg mc. dożylnie + placebo doustnie po 8-12 godzinach. Po zakończeniu chemioterapii obie grupy otrzymały 4 mg ondansetronu doustnie w postaci płynu dwa razy na dobę przez 3 dni. W dniu chemioterapii, w którym wystąpiły najcięższe działania niepożądane, wymioty powstrzymane zostały w 49% (5 mg/m 2
przypadków (0,45 mg/kg mc. dożylnie + placebo doustnie). Po zakończeniu chemioterapii obie grupy otrzymały 4 mg ondansetronu doustnie w postaci płynu dwa razy na dobę przez 3 dni. Nie było różnic w ogólnej częstości występowania ani charakterze zdarzeń niepożądanych pomiędzy obydwoma grupami leczenia. Randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą z kontrolą placebo (S3AB4003) obejmujące dniu chemioterapii: • u 73% pacjentów, kiedy ondansetron był podawany dożylnie w dawce 5 mg/m 2
z 2-4 mg deksametazonu doustnie; • u 71% pacjentów, kiedy ondansetron był podawany w postaci doustnego płynu w dawce 8 mg + 2-4 mg deksametazonu doustnie w dni chemioterapii. Po zakończeniu chemioterapii obie grupy otrzymały 4 mg ondansetronu doustnie w postaci płynu dwa razy na dobę przez 2 dni. Nie było różnic w ogólnej częstości występowania ani charakterze zdarzeń niepożądanych pomiędzy obydwoma grupami leczenia.
Skuteczność ondansetronu u 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy zbadano w otwartym, nieporównawczym badaniu z jednym ramieniem (S3A40320). Wszystkie dzieci otrzymały trzy dawki ondansetronu po 0,15 mg/kg mc. dożylnie, podawane 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii, a następnie po czterech i po ośmiu godzinach od podania pierwszej dawki. Całkowite powstrzymanie wymiotów uzyskano u 56% pacjentów.
Inne otwarte, nieporównawcze badanie z jednym ramieniem (S3A239) oceniło skuteczność jednej dawki ondansetronu 0,15 mg/kg mc. dożylnie, po której podano dwie doustne dawki ondansetronu Całkowite powstrzymanie wymiotów uzyskano u 42% pacjentów.
Nudności i wymioty pooperacyjne
Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu w zapobieganiu pooperacyjnym nudnościom i wymiotom zbadano w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo obejmującym 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek postkoncepcyjny ≥ 44 tygodnie, masa ciała ≥3 kg). Pacjenci objęci badaniem mięli być poddani planowanej operacji w znieczuleniu ogólnym, a ich stan przedoperacyjny według klasyfikacji ASA wynosił ≤ III. Pacjentom podano pojedynczą dawkę ondansetronu 0,1 mg/kg mc. w ciągu pięciu minut po rozpoczęciu znieczulenia. Odsetek pacjentów, u których wystąpił co najmniej jeden epizod wymiotów w okresie 24-godzinnym (analiza ITT) był wyższy w grupie przyjmującej placebo niż w grupie otrzymującej ondansetron (28% w porównaniu do 11%, p < 0,0001).
Przeprowadzono cztery badania z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo obejmujące ogólnemu. Pacjentów losowo przydzielono do grupy otrzymującej pojedyncze dawki ondansetronu dożylnie (0,1 mg/kg mc. dla dzieci o masie ciała 40 kg lub mniejszej, 4 mg dla dzieci o masie ciała powyżej 40 kg; liczba pacjentów = 735) lub do grupy przyjmującej placebo (liczba pacjentów = 734). Ondansetron podawano przez co najmniej 30 sekund, bezpośrednio przed lub po rozpoczęciu znieczulenia. Ondansetron był znacząco bardziej skuteczny niż placebo w zapobieganiu nudności i wymiotów. Wyniki powyższych badań są zestawione w Tabeli 3.
Tabela 3: Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów pooperacyjnych – Odpowiedź terapeutyczna w ciągu 24 godzin Badanie Punkt końcowy Ondansetron % Placebo % Wartość-p S3A380 CR 68 39 ≤ 0,001 S3GT09 CR 61 35 ≤ 0,001 S3A381 CR 53 17 ≤ 0,001 S3GT11 brak nudności 64 51 0,004 S3GT11 brak wymiotów 60 47 0,004 CR = brak epizodów wymiotów, ratowanie lub wycofanie
Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu nie ulegają zmianie przy wielokrotnym podawaniu. Nie określono bezpośredniej korelacji między stężeniem w osoczu a działaniem przeciwwymiotnym.
Wchłanianie
Po podaniu doustnym, ondansetron jest biernie i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego i podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę (biodostępność na poziomie około 60%). Maksymalne stężenie leku w osoczu wynosi 30 ng/ml i występuje w ciągu około 1,5 godziny po podaniu dawki 8 mg. Dla dawek powyżej 8 mg wzrost stężenia ondansetronu w organizmie jest większy niż proporcjonalny; może to odzwierciedlać pewną redukcję efektu pierwszego przejściu przez wątrobę przy wyższych dawkach doustnych. Biodostępność po podaniu doustnym jest nieznacznie zwiększona podczas obecności pokarmu, ale związki zobojętniające kwas nie mają na nią wpływu. Dożylny wlew ondansetronu w dawce 4 mg podany przez 5 minut powoduje maksymalne stężenie leku w osoczu równe około 65 ng/ml. Po domięśniowym podaniu ondansetronu, maksymalne stężenie leku w osoczu wynosi około 25 ng/ml i występuje w ciągu 10 minut od wstrzyknięcia.
Dystrybucja
Rozmieszczenie ondansetronu po podaniu doustnym, domięśniowym i dożylnym jest podobne, przy stałej objętości dystrybucji równej około 140 l. Po podaniu domięśniowym i dożylnym ondansetronu występuje taka sama ekspozycja w organizmie.
Wiązanie z białkami jest umiarkowane (70-76%).
Metabolizm
Ondansetron jest usuwany z krążenia układowego głównie przez metabolizm w wątrobie na wielu szlakach enzymatycznych. Brak enzymu CYP2D6 (polimorfizm debryzochinowy) nie wpływa na farmakokinetykę ondansetronu.
Eliminacja
Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej.
Okres półtrwania w surowicy wynosi około 3 godzin.
Farmakokinetyka w specjalnych populacjach pacjentów
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat)
U dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19) poddanych operacji, klirens normalizowany względem masy ciała był około 30% wolniejszy niż u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22) ale porównywalny z obserwowanym u pacjentów w wieku od 3 do 12 lat. Okres półtrwania u populacji pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy wynosił średnio 6,7 godziny w porównaniu do 2,9 godziny u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy i od 3 do 12 lat. Różnicę w parametrach farmakokinetycznych w grupie pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy można częściowo wyjaśnić wyższą zawartością całkowitej wody w organizmie u noworodków i niemowląt i wyższą objętością dystrybucji dla substancji czynnych rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.
U dzieci w wieku od 3 do 12 lat poddawanych planowanej operacji w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości zarówno dla klirensu jak i objętości dystrybucji ondansetronu były obniżone w porównaniu z wartościami u pacjentów dorosłych. Oba parametry wzrastały liniowo wraz z masą ciała i w wieku 12 lat były zbliżone do wartości dla osób dorastających. Kiedy klirens i objętości dystrybucji znormalizowano względem masy ciała, wartości tych parametrów były podobne w różnych grupach wiekowych. Stosowanie dawek w zależności od masy ciała kompensuje różnice powiązane z wiekiem i jest skuteczne w normalizowaniu stężenia leku w organizmie dzieci.
Analizę parametrów farmakokinetyki populacyjnej przeprowadzono u 428 pacjentów (pacjenci pediatryczni leczeni przeciwnowotworowo, pacjenci operowani i zdrowi ochotnicy) w wieku od ogólnoustrojowa (AUC) po doustnym lub dożylnym podaniu ondansetronu dzieciom i młodzieży była porównywalna do dorosłych, za wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Objętość była powiązana z wiekiem i była niższa u dorosłych niż u niemowląt i dzieci. Klirens był zależny od masy ciała ale nie od wieku, z wyjątkiem niemowląt w grupie wiekowej od 1 do 4 miesięcy. Trudno jest stwierdzić, czy doszło do dodatkowego obniżenia klirensu zależnego od wieku u niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy, czy była to po prostu zmienność nieodłącznie związana z małą liczbą pacjentów w tej grupie wiekowej objętych badaniem. Ponieważ pacjentom w wieku poniżej 6 miesięcy podaje się tylko pojedynczą dawkę w leczeniu nudności i wymiotów pooperacyjnych, istnieje małe prawdopodobieństwo aby obniżony klirens był znaczący klinicznie.
Osoby w podeszłym wieku
Badania na zdrowych ochotnikach w podeszłym wieku wykazały nieznacznie zwiększoną biodostępność leku po podaniu doustnym (65%) i wydłużenie okresu półtrwania (5 godzin).
Niewydolność nerek
We wczesnych badaniach fazy I obejmujących zdrowych ochotników wykazano nieznaczne, zależne do wieku zmniejszenie klirensu oraz zwiększenie okresu półtrwania ondansetronu. Jednakże znaczna zmienność międzyosobnicza spowodowała znaczące nakładanie się parametrów farmakokinetycznych u młodszych (< 65 lat) i starszych pacjentów (≥ 65 lat), nie zaobserwowano też ogólnych różnic w zakresie bezpieczeństwa i skuteczności stosowania pomiędzy grupami młodszych i starszych pacjentów onkologicznych włączonych do badań klinicznych obejmujących CINV, które uzasadniałyby zalecanie odmiennego schematu dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Biorąc pod uwagę nowsze modelowania stężenia w osoczu oraz zależności odpowiedzi od ekspozycji dla ondansetronu, przewiduje się większy wpływ na QTcF u pacjentów w wieku ≥ 75 lat niż u młodszych pacjentów. Podane są specjalne informacje na temat dawkowania u pacjentów w wieku ponad 65 lat i ponad 75 lat (patrz punkt 4.2).
Niewydolność wątroby
U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, po doustnym, dożylnym lub domięśniowym podaniu leku klirens ondansetronu jest znacznie zmniejszony, okres półtrwania wydłużony (15-32 godz.), a biodostępność po podaniu doustnym zbliża się do 100% ze względu na zmniejszony metabolizm.
Różnice w zależności od płci
Obserwuje się różnice w dyspozycji ondansetronu w zależności od płci. U kobiet po doustnym podaniu wchłanianie jest większe, mniejszy klirens i mniejsza objętość dystrybucji niż u mężczyzn (z poprawką na masę ciała).
W badaniach przedklinicznych nie wykryto żadnych szczególnych zagrożeń dla ludzi, w oparciu o rutynowe badania bezpieczeństwa, farmakologii, toksyczności wielokrotnych dawek, genotoksyczności, rakotwórczości, toksycznego wpływu na rozrodczość.
Ondansetron i jego metabolity gromadzą się w mleku szczurów, stosunek stężeń mleko/osocze wynosił 5,2/1.
Badanie na sklonowanych ludzkich kanałach jonowych serca wykazały, że ondansetron może wpływać na repolaryzację serca poprzez blokadę kanałów potasowych HERG. Znaczenie kliniczne tego wyniku jest niepewne.
Sodu chlorek Sodu cytrynian Kwas cytrynowy jednowodny Woda do wstrzykiwań
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Przed otwarciem butelki:
Po pierwszym otwarciu: Produkt leczniczy należy zużyć natychmiast po pierwszym otwarciu.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.
Przechowywać butelkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Butelki typu Ecoflac plus z LDPE, w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji: 10 x 100 ml Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji: 10 x 50 ml
Tylko do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Przed użyciem (również po rozcieńczeniu) należy ocenić roztwór wizualnie. Do użycia nadaje się jedynie przezroczysty bezbarwny roztwór praktycznie pozbawiony nierozpuszczalnych cząstek.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi: poniższe leki można podawać jednocześnie z lekiem Ondansetron B. Braun, używając trójnika zestawu do podawania ondansetronu. Zasadniczo zgodność wykazano przez maksymalnie godzinę, ale należy wziąć pod uwagę zalecenia dotyczące jednocześnie podawanego leku określone przez wytwórcę.
Cisplatyna: stężenia do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml).
Karboplatyna: stężenia w zakresie od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w
Etopozyd: stężenia w zakresie od 0,14 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do 250 mg w Ceftazydym: zgodność wykazano dla 2 000 mg odtworzonych w 20 ml NaCl 0,9% i 2 000 mg odtworzonych w 10 ml wody do wstrzykiwań.
Cyklofosfamid: zgodność wykazano dla 1 000 mg odtworzonych w 50 ml NaCl 0,9%.
Doksorubicyna: stężenia do 2 mg/ml (np. 10 mg w 5 ml lub 100 mg w 200 ml).
Deksametazon: zgodność między deksametazonu sodu fosforanem a ondansetronem wykazano przy podaniu przez ten sam zestaw do infuzji, osiągając stężenia wynoszące 32 mikrogramy – 2,5 mg/ml dla deksametazonu sodu fosforanu i 8 mikrogramów – 0,75 mg/ml dla ondansetronu.
B. Braun Melsungen AG Carl-Braun-Strasse 1 Niemcy
Adres korespondencyjny:
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji - Pozwolenie nr 23712 Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji - Pozwolenie nr 23713
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2017.02.03
2022-04-08
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji chlorowodorku dwuwodnego. Każda butelka 100 ml zawiera 8 mg ondansetronu.
Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji chlorowodorku dwuwodnego. Każda butelka 50 ml zawiera 8 mg ondansetronu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu chlorku.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do infuzji.
Przezroczysty, bezbarwny roztwór wodny.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Dorośli Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią cytotoksyczną i radioterapią (CINV/RINV), Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV).
Dzieci i młodzież Leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią (CINV) u dzieci w wieku 6 miesięcy i więcej, Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV) u dzieci w wieku
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Ondansetron dostępny jest w postaciach do stosowania doustnego, pozajelitowego i doodbytniczego, co umożliwia elastyczność w dawkowaniu i wyborze drogi podawania. Jednakże ten produkt przewidziany jest tylko do podawania dożylnego.
Dawkowanie
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią lub radioterapią
Siła wymiotnego działania leczenia przeciwnowotworowego zależy od dawki oraz zastosowanej kombinacji chemioterapii i radioterapii. Schemat dawkowania powinien być określony w zależności od siły wymiotnego działania leczenia.
Dorośli
Zakres dawek ondansetronu w roztworze do wstrzykiwań lub we wlewie wynosi 8 do 32 mg na dobę, a dawka powinna być dobierana w następujący sposób.
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym Zalecana dawka ondansetronu wynosi 8 mg, podawanego jako infuzja dożylna przez 15 minut bezpośrednio przed terapią. Zaleca się leczenie postacią doustną lub doodbytniczą w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych 24 godzinach od rozpoczęcia terapii.
Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym Ondansetron okazał się równie skuteczny, gdy był podawany według następujących schematów dawkowania dożylnego lub domięśniowego w ciągu pierwszych 24 godzin po chemioterapii: Ondansetron może być podany jako pojedyncza dawka 8 mg poprzez infuzję dożylną przez Dawki większe od 8 mg i nieprzekraczające 16 mg ondansetronu mogą być podawane tylko w infuzji trwającej co najmniej 15 minut. Nie wolno podawać dawki jednorazowej przekraczającej 16 mg z uwagi na zależne od dawki zwiększanie ryzyka wydłużenia odstępu QT (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1). Przy chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym dawka 8 mg ondansetronu może być podana w krótkotrwałej infuzji dożylnej trwającej 15 minut bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii, a następnie dwie dalsze dawki dożylne 8 mg w odstępach co najmniej czterech godzin.
Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym można polepszyć dodając pojedynczą dożylną dawkę 20 mg deksametazonu sodu fosforanu, podaną przed rozpoczęciem chemioterapii.
Jako profilaktykę opóźnionych lub przedłużających się wymiotów po pierwszych 24 godzinach zaleca się podawanie doustne lub doodbytnicze.
Dzieci i młodzież: CINV u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży
Dawkę w celu leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią można obliczyć na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała – patrz poniżej. W badaniach klinicznych obejmujących dzieci ondansetron podawany był w infuzji dożylnej rozcieńczony w 25 do 50 ml soli fizjologicznej lub innego kompatybilnego płynu do infuzji trwającej co najmniej 15 minut. Ponieważ ten produkt leczniczy ma postać gotowego do użycia ondansetronu, nie ma potrzeby jego dalszego rozcieńczania. Dawkowanie uwzględniające masę ciała skutkuje wyższymi całkowitymi dawkami dobowymi w porównaniu z dawkowaniem według powierzchni ciała (punkty 4.4 i 5.1).
Ondansetron do infuzji należy podawać w infuzji dożylnej trwającej nie krócej niż 15 minut.
Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania ondansetronu w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią u dzieci. Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych radioterapią u dzieci.
Dawkowanie według powierzchni ciała Ondansetron należy podawać w postaci pojedynczej dawki dożylnej 5 mg/m pc. bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. Podawanie leku w dawce doustnej można rozpocząć po dwunastu godzinach i kontynuować przez okres do 5 dni (Tabela 1). Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.
Tabela 1: Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała dla pacjentów poddawanych chemioterapii – Dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzież Powierzchnia ciała Dzień 1 (a,b)
(b)
< 0,6 m 2
2
płynu co 12 godzin ≥ 0,6 m 2
2
tabletki po 12 godzinach płynu lub tabletki co > 1,2 m 2
2
plus 8 mg doustnie w postaci płynu lub tabletki po 12 godzinach. płynu lub tabletki co a. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. b. Całkowite dawki dobowe nie mogą przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.
Dawkowanie według masy ciała Dawkowanie dostosowane do masy ciała skutkuje wyższymi całkowitymi dawkami dobowymi w porównaniu z dawkowaniem dostosowanym do powierzchni ciała (punkty 4.4. i 5.1). Ondansetron należy podawać w postaci pojedynczej dawki dożylnej 0,15 mg/kg mc. bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. Dwie dodatkowe dawki można podać dożylnie w odstępach 4 godzin. Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg. Podawanie leku w dawce doustnej można rozpocząć po dwunastu godzinach i kontynuować przez okres do 5 dni (Tabela 2).
Tabela 2: Dawkowanie dostosowane do masy ciała dla pacjentów poddawanych chemioterapii – Dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzież Masa ciała Dzień 1
(b)
≤ 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co płynu co 12 godzin > 10 kg Do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co płynu lub tabletki co a Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. b Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku Wszystkie dawki podawane dożylnie powinny być podawane w infuzji trwającej co najmniej
U pacjentów w wieku 75 lat i starszych początkowa dożylna dawka ondansetronu nie powinna przekraczać 8 mg. Po początkowej dawce 8 mg można podać dwie kolejne dożylne dawki 8 mg w odstępach co najmniej 4 godzin (patrz punkt 5.2).
Patrz również „Szczególne populacje pacjentów”.
Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego (PONV)
Dorośli Zapobieganie nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego Zalecana dawka ondansetronu w profilaktyce PONV to jednorazowa dawka 4 mg podana w krótkotrwałej infuzji dożylnej podczas wprowadzania do znieczulenia.
Leczenie występujących pooperacyjnych nudności i wymiotów W celu leczenia występujących nudności i wymiotów pooperacyjnych zaleca się podanie pojedynczej dawki 4 mg w krótkotrwałej infuzji dożylnej.
Dzieci i młodzież: dzieci w wieku 1 miesiąca i powyżej oraz młodzież
Ondansetron należy podawać w dożylnej infuzji trwającej co najmniej 15 minut.
Zapobieganie PONV W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom w pediatrii u pacjentów operowanych w ogólnym znieczuleniu, ondansetron można podać w krótkotrwałej infuzji dożylnej w dawce 0,1 mg/kg mc. do maksimum 4 mg, przed, w momencie albo po rozpoczęciu znieczulenia. Leczenie PONV po operacji W celu leczenia nudności i wymiotów występujących u dzieci operowanych w ogólnym znieczuleniu, ondansetron można podać w krótkotrwałej infuzji dożylnej infuzji w dawce 0,1 mg/kg mc. do maksimum 4 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku Liczba doniesień na temat stosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu PONV u pacjentów w podeszłym wieku jest niewielka. Jednakże ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów powyżej 65 lat leczonych chemioterapią.
Patrz również „Szczególne populacje pacjentów”.
Szczególne populacje pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek
Zarówno dawki, jak i odstępy między nimi i droga podania leku nie ulegają zmianie.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
U pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby dochodzi do znacznego zmniejszenia klirensu ondansetronu i znacznego wydłużenia okresu jego półtrwania. W takich przypadkach nie należy przekraczać dziennej dawki równej 8 mg.
Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny /debryzochiny
Okres półtrwania ondansetronu nie ulega zmianie u osób, które wolno metabolizują sparteinę i debryzochinę. W związku z tym u takich pacjentów otrzymujących wielokrotne dawki, narażenie na działanie nie różni się od poziomu ogółu populacji. Nie ma konieczności modyfikacji dobowej dawki czy częstości podawania leku.
Sposób podawania
Podanie dożylne.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ondansetron lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ogólne
Obserwowano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których wystąpiła nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptora 5-HT 3 .
Zdarzenia ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo; lekarze powinni zwracać na nie szczególną uwagę, jako na zdarzenia poprzedzające reakcje nadwrażliwości.
Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki (patrz punkt „Farmakologia kliniczna”). Ponadto po wprowadzeniu produktu do obrotu zaobserwowano przypadki zaburzeń typu torsades de pointes u pacjentów stosujących ondansetron. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT. Ondansetron należy stosować z ostrożnością u pacjentów, u których doszło lub może dojść do wydłużenia odstępu QT, w tym pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmiami oraz pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze powodujące wydłużenie odstępu QT lub zaburzenia elektrolitowe. Patrz punkt 4.5.
U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego.
Przed rozpoczęciem leczenia ondansetronem należy wyrównać ewentualną hipokaliemię i hipomagnezemię.
Istnieją zgłoszenia po wprowadzeniu produktu do obrotu, opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych produktów leczniczych (w tym selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) i inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI)). Jeżeli jednoczesne leczenie ondansetronem i innymi serotoninergicznymi produktami leczniczymi jest konieczne ze względów klinicznych, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta.
U pacjentów poddawanych zabiegowi adenotonsylektomii zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów przez podanie ondansetronu może maskować krwawienie utajone. Z tego powodu należy dokładnie obserwować takich pacjentów po podaniu ondansetronu.
Ponieważ ondansetron może wydłużać czas pasażu jelitowego, należy obserwować pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit po podaniu leku.
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji Produkt leczniczy zawiera 357 mg sodu na butelkę, co odpowiada 17,9% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji Produkt leczniczy zawiera 178,5 mg sodu na butelkę, co odpowiada 8,9% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Dzieci i młodzież
Dzieci otrzymujące ondansetron równocześnie ze środkami chemioterapeutycznymi, które wykazują toksyczne działanie na wątrobę, należy ściśle obserwować celem wykrycia zaburzeń czynności wątroby.
Nudności i wymioty wywołane chemioterapią Przy obliczaniu dawki na podstawie masy ciała i podawaniu trzech dawek w odstępach 4-godzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku podawania jednej pojedynczej dawki 2
dwóch schematów dawkowania nie została oceniona w badaniach klinicznych. Porównania między badaniami wskazują na podobną skuteczność obu schematów dawkowania (punkt 5.1).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Brak dowodów, by ondansetron podawany razem z innymi produktami leczniczymi indukował lub hamował ich metabolizm. Specyficzne badania wykazały, że ondansetron nie wchodzi w interakcję: z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanilem, tramadolem (metabolizm), morfiną, lidokainą, propofolem ani tiopentalem.
Tramadol Przeciwbólowe działanie tramadolu zachodzi częściowo za pośrednictwem mechanizmów zależnych od serotoniny. Ponieważ ondansetron jest antagonistą receptora 5-HT 3 , podejrzewa się, że może wpływać na przeciwbólowe działanie tramadolu. Ponadto dane z niewielkich badań wskazują, że ondansetron może zmniejszać działanie przeciwbólowe tramadolu.
Substancje czynne hamujące cytochrom P-450 Ondansetron jest metabolizowany przez kilka enzymów wątrobowych cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Ze względu na mnogość enzymów metabolicznych, które mogą metabolizować ondansetron, inhibicja enzymu lub zmniejszona aktywność jednego z enzymów (np. brak genetyczny CYP2D6) jest normalnie wyrównywana przez inne enzymy i powinna prowadzić do małej lub nieznaczącej zmiany w całkowitym klirensie ondansetronu lub zapotrzebowaniu na dawkę.
Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoiną, karbamazepiną i ryfampicyną) klirens po podaniu doustnym ondansetronu był zwiększony, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone.
Substancje czynne wydłużające odstęp QT (np. antracykliny) Jednoczesne stosowanie ondansetronu z substancjami czynnymi wydłużającymi odstęp QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z substancjami czynnymi działającymi toksycznie na serce, na przykład antracyklinami (takimi jak doksorubicyna, daunorubicyna czy trastuzumab), antybiotykami (takimi jak erytromycyna czy ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (takimi jak amiodaron) lub beta-blokerami (takimi jak atenolol czy tymolol) może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).
Serotoninergiczne substancje czynne (w tym SSRI i SNRI) Istnieją doniesienia postmarketingowe opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo- mięśniowe) po jednoczesnym stosowaniu ondansetronu i innych serotoninergicznych substancji czynnych (w tym SSRI i SNRI) (patrz punkt 4.4).
Apomorfina Biorąc pod uwagę zgłoszenia przypadków głębokiego niedociśnienia i utraty świadomości przy podawaniu ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny, przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z apomorfiną.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w wieku rozrodczym
Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji.
Ciąża
Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych, podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansteronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki [3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet; skorygowane ryzyko względne, 1,24 (95% CI 1,03-1,48)]. Dostępne badania epidemiologiczne w zakresie deformacji serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej. Ondansetronu nie należy stosować podczas pierwszego trymestru ciąży.
Karmienie piersią
Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron przenika do mleka (patrz punkt 5.3). Dlatego zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią.
Płodność
Brak danych.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ondansetron B. Braun nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W testach psychomotorycznych ondansetron nie upośledza sprawności działania ani nie wywołuje działania uspokajającego. Biorąc pod uwagę farmakologię ondansetronu nie przewiduje się upośledzenia takich czynności.
4.8 Działania niepożądane
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane z ondansetronem obejmują ból głowy, uczucie „uderzenia krwi” i (lub) gorąca oraz zaparcie, które może być przejściowe. Najcięższe zgłoszone dla ondansetronu działanie niepożądane to zmiany w zapisie elektrokardiogramu, w tym wydłużenie odstępu QT (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Działania niepożądane wymieniono w oparciu o ich częstość występowania w następujący sposób: Bardzo często: (≥ 1/10); Często: (≥ 1/100 do < 1/10); Niezbyt często: (≥ 1/1 000 do < 1/100); Rzadko: (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); Bardzo rzadko: (< 1/10 000); Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Częstość występowania zdarzeń bardzo częstych, częstych i niezbyt częstych została określona na podstawie danych z badań klinicznych obejmujących oryginalny produkt leczniczy. W danych tych uwzględniono także częstości występowania u pacjentów otrzymujących placebo. Częstość występowania zdarzeń rzadkich i bardzo rzadkich została określona na podstawie danych zgłoszonych spontanicznie po wprowadzeniu produktu do obrotu i dotyczących oryginalnego produktu leczniczego.
Poniższe częstości występowania oszacowane są dla standardowych zalecanych dawek ondansetronu.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu wczesnego, czasem ciężkie, w tym reakcja anafilaktyczna. Reakcje anafilaktyczne mogą być śmiertelne.
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: ból głowy. Niezbyt często: mimowolne zaburzenia ruchowe takie jak reakcje pozapiramidowe, np. napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, reakcje dystoniczne i dyskineza bez definitywnych dowodów na trwały stan kliniczny, oraz zaobserwowano napady (np. drgawki epileptyczne), chociaż nieznany jest farmakologiczny mechanizm mogący wytłumaczyć udział ondansetronu w ich wywołaniu. Rzadko: zawroty głowy w trakcie szybkiego podania dożylnego
Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: depresja.
Zaburzenia oka Rzadko: tymczasowe zaburzenia widzenia (np. zamazane widzenie), przeważnie podczas szybkiego podania dożylnego. Bardzo rzadko: przejściowa ślepota, przeważnie podczas podawania dożylnego.
Większość pacjentów otrzymywała środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. Niektóre przypadki przejściowej ślepoty zostały zgłoszone jako mające podłoże korowe.
Zaburzenia serca Niezbyt często: ból w klatce piersiowej z lub bez obniżenia odcinka ST, zaburzenia rytmu serca i bradykardia. Zaburzenia rytmu serca mogą być śmiertelne w skutkach u niektórych pacjentów. Rzadko: wydłużenie odstępu QT (w tym torsades de pointes). Nieznana: niedokrwienie mięśnia sercowego (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia naczyniowe Często: uczucie „uderzenia krwi” lub gorąca. Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: wiadomo, że ondansetron przedłuża czas pasażu jelitowego i dlatego może powodować zaparcia u niektórych pacjentów.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: bezobjawowe zwiększenie wyników badania czynności wątroby. Reakcje te były często obserwowane u pacjentów poddanych chemioterapii, np. cisplatyną.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: mogą wystąpić reakcje alergiczne wokół miejsca podania (np. wysypka, pokrzywka, swędzenie).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: miejscowe reakcje w miejscu podania.
Dzieci i młodzież
Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży był porównywalny do profilu obserwowanego u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest niewielkie. W większości przypadków objawy były podobne do objawów występujących u pacjentów otrzymujących zalecane dawki (patrz punkt 4.8). Zaobserwowane objawy obejmują: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizody naczynioruchowe zależne od czynności nerwu błędnego z przejściowym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. W każdym przypadku objawy ustępowały całkowicie. Ondansetron wydłuża odstęp QT w sposób zależny od dawki. W razie przedawkowania zaleca się monitorowanie EKG.
Dzieci i młodzież
Po przypadkowym przedawkowaniu ondansetronu w postaci doustnej (szacunkowa przyjęta dawka przekraczająca 4 mg/kg mc.) u niemowląt i dzieci w wieku od 12 miesięcy do 2 lat zgłaszano objawy odpowiadające zespołowi serotoninowemu.
Leczenie
Nie ma swoistego antidotum do stosowania w razie przedawkowania ondansetronu; dlatego też we wszystkich przypadkach podejrzenia przedawkowania należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwymiotne i zapobiegające nudnościom; antagoniści receptora serotoninowego (5HT 3 ), kod ATC: A04AA01
Mechanizm działania
Ondansetron jest silnym, wybiórczym antagonistą receptora 5-hydroksytryptaminy 3 (5HT) 3 .
Dokładny mechanizm działania w hamowaniu nudności i wymiotów nie jest znany. Środki chemioterapeutyczne i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny w następstwie pobudzenia dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5HT 3 . Ondansetron blokuje inicjowanie tego odruchu.
Pobudzenie włókien dośrodkowych nerwu błędnego może także powodować uwalnianie 5HT w area postrema, zlokalizowanej na dnie IV komory, co może wywołać wymioty także na drodze pobudzenia ośrodkowego.
Zatem działanie ondansetronu hamujące nudności i wymioty spowodowane chemioterapią i radioterapią wynika prawdopodobnie z jego antagonistycznego wpływu na receptory 5HT 3
znajdujących się zarówno w obwodowym jak i ośrodkowym układzie nerwowym.
Chociaż mechanizm działania ondansetronu w nudnościach i wymiotach okresu pooperacyjnego nie jest znany, to może on być podobny do działania w nudnościach i wymiotach wywołanych środkami cytotoksycznymi.
Ondansetron nie zmienia stężeń prolaktyny w osoczu.
Działanie farmakodynamiczne
Rola ondansetronu w leczeniu wymiotów wywołanych przez opioidy nie jest ustalona.
Wpływ ondansetronu na odstęp QTc został zbadany w randomizowanym badaniu krzyżowym z zastosowaniem metody podwójnie ślepej próby, z grupą kontrolną otrzymującą placebo oraz grupą kontrolną otrzymującą substancję czynną (moksyfloksacyna) u 58 zdrowych mężczyzn i kobiet, którym podawano we wlewie dożylnym przez 15 minut dawki 8 mg i 32 g ondansetronu. Przy najwyższej badanej dawce 32 mg maksymalna średnia różnica QTcF (górna granica 90% przedziału ufności) w porównaniu do placebo po skorygowaniu punktu wyjściowego wynosiła 19,6 (21,5) ms. Przy niższej badanej dawce wynoszącej 8 mg maksymalna średnia różnica QTcF (górna granica 90% przedziału ufności) w porównaniu do placebo po skorygowaniu punktu wyjściowego wynosiła 5,8 (7,8) ms. W badaniu tym nie uzyskano wyników pomiaru QTcF powyżej 480 ms i wydłużenie QTcF nie było większe niż 60 ms. Nie obserwowano istotnych zmian w pomiarach odstępu PR lub QRS w zapisie EKG.
Badania kliniczne u dzieci i młodzieży
Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię
Skuteczność ondansetronu w leczeniu wymiotów i nudności wywołanych przez chemioterapię przeciwnowotworową oceniono w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą obejmującym otrzymywali ondansetron 5 mg/m 2
ondansetron 0,45 mg/kg mc. dożylnie + placebo doustnie po 8-12 godzinach. Po zakończeniu chemioterapii obie grupy otrzymały 4 mg ondansetronu doustnie w postaci płynu dwa razy na dobę przez 3 dni. W dniu chemioterapii, w którym wystąpiły najcięższe działania niepożądane, wymioty powstrzymane zostały w 49% (5 mg/m 2
przypadków (0,45 mg/kg mc. dożylnie + placebo doustnie). Po zakończeniu chemioterapii obie grupy otrzymały 4 mg ondansetronu doustnie w postaci płynu dwa razy na dobę przez 3 dni. Nie było różnic w ogólnej częstości występowania ani charakterze zdarzeń niepożądanych pomiędzy obydwoma grupami leczenia. Randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą z kontrolą placebo (S3AB4003) obejmujące dniu chemioterapii: • u 73% pacjentów, kiedy ondansetron był podawany dożylnie w dawce 5 mg/m 2
z 2-4 mg deksametazonu doustnie; • u 71% pacjentów, kiedy ondansetron był podawany w postaci doustnego płynu w dawce 8 mg + 2-4 mg deksametazonu doustnie w dni chemioterapii. Po zakończeniu chemioterapii obie grupy otrzymały 4 mg ondansetronu doustnie w postaci płynu dwa razy na dobę przez 2 dni. Nie było różnic w ogólnej częstości występowania ani charakterze zdarzeń niepożądanych pomiędzy obydwoma grupami leczenia.
Skuteczność ondansetronu u 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy zbadano w otwartym, nieporównawczym badaniu z jednym ramieniem (S3A40320). Wszystkie dzieci otrzymały trzy dawki ondansetronu po 0,15 mg/kg mc. dożylnie, podawane 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii, a następnie po czterech i po ośmiu godzinach od podania pierwszej dawki. Całkowite powstrzymanie wymiotów uzyskano u 56% pacjentów.
Inne otwarte, nieporównawcze badanie z jednym ramieniem (S3A239) oceniło skuteczność jednej dawki ondansetronu 0,15 mg/kg mc. dożylnie, po której podano dwie doustne dawki ondansetronu Całkowite powstrzymanie wymiotów uzyskano u 42% pacjentów.
Nudności i wymioty pooperacyjne
Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu w zapobieganiu pooperacyjnym nudnościom i wymiotom zbadano w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo obejmującym 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek postkoncepcyjny ≥ 44 tygodnie, masa ciała ≥3 kg). Pacjenci objęci badaniem mięli być poddani planowanej operacji w znieczuleniu ogólnym, a ich stan przedoperacyjny według klasyfikacji ASA wynosił ≤ III. Pacjentom podano pojedynczą dawkę ondansetronu 0,1 mg/kg mc. w ciągu pięciu minut po rozpoczęciu znieczulenia. Odsetek pacjentów, u których wystąpił co najmniej jeden epizod wymiotów w okresie 24-godzinnym (analiza ITT) był wyższy w grupie przyjmującej placebo niż w grupie otrzymującej ondansetron (28% w porównaniu do 11%, p < 0,0001).
Przeprowadzono cztery badania z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo obejmujące ogólnemu. Pacjentów losowo przydzielono do grupy otrzymującej pojedyncze dawki ondansetronu dożylnie (0,1 mg/kg mc. dla dzieci o masie ciała 40 kg lub mniejszej, 4 mg dla dzieci o masie ciała powyżej 40 kg; liczba pacjentów = 735) lub do grupy przyjmującej placebo (liczba pacjentów = 734). Ondansetron podawano przez co najmniej 30 sekund, bezpośrednio przed lub po rozpoczęciu znieczulenia. Ondansetron był znacząco bardziej skuteczny niż placebo w zapobieganiu nudności i wymiotów. Wyniki powyższych badań są zestawione w Tabeli 3.
Tabela 3: Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów pooperacyjnych – Odpowiedź terapeutyczna w ciągu 24 godzin Badanie Punkt końcowy Ondansetron % Placebo % Wartość-p S3A380 CR 68 39 ≤ 0,001 S3GT09 CR 61 35 ≤ 0,001 S3A381 CR 53 17 ≤ 0,001 S3GT11 brak nudności 64 51 0,004 S3GT11 brak wymiotów 60 47 0,004 CR = brak epizodów wymiotów, ratowanie lub wycofanie
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu nie ulegają zmianie przy wielokrotnym podawaniu. Nie określono bezpośredniej korelacji między stężeniem w osoczu a działaniem przeciwwymiotnym.
Wchłanianie
Po podaniu doustnym, ondansetron jest biernie i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego i podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę (biodostępność na poziomie około 60%). Maksymalne stężenie leku w osoczu wynosi 30 ng/ml i występuje w ciągu około 1,5 godziny po podaniu dawki 8 mg. Dla dawek powyżej 8 mg wzrost stężenia ondansetronu w organizmie jest większy niż proporcjonalny; może to odzwierciedlać pewną redukcję efektu pierwszego przejściu przez wątrobę przy wyższych dawkach doustnych. Biodostępność po podaniu doustnym jest nieznacznie zwiększona podczas obecności pokarmu, ale związki zobojętniające kwas nie mają na nią wpływu. Dożylny wlew ondansetronu w dawce 4 mg podany przez 5 minut powoduje maksymalne stężenie leku w osoczu równe około 65 ng/ml. Po domięśniowym podaniu ondansetronu, maksymalne stężenie leku w osoczu wynosi około 25 ng/ml i występuje w ciągu 10 minut od wstrzyknięcia.
Dystrybucja
Rozmieszczenie ondansetronu po podaniu doustnym, domięśniowym i dożylnym jest podobne, przy stałej objętości dystrybucji równej około 140 l. Po podaniu domięśniowym i dożylnym ondansetronu występuje taka sama ekspozycja w organizmie.
Wiązanie z białkami jest umiarkowane (70-76%).
Metabolizm
Ondansetron jest usuwany z krążenia układowego głównie przez metabolizm w wątrobie na wielu szlakach enzymatycznych. Brak enzymu CYP2D6 (polimorfizm debryzochinowy) nie wpływa na farmakokinetykę ondansetronu.
Eliminacja
Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej.
Okres półtrwania w surowicy wynosi około 3 godzin.
Farmakokinetyka w specjalnych populacjach pacjentów
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat)
U dzieci w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19) poddanych operacji, klirens normalizowany względem masy ciała był około 30% wolniejszy niż u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22) ale porównywalny z obserwowanym u pacjentów w wieku od 3 do 12 lat. Okres półtrwania u populacji pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy wynosił średnio 6,7 godziny w porównaniu do 2,9 godziny u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy i od 3 do 12 lat. Różnicę w parametrach farmakokinetycznych w grupie pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy można częściowo wyjaśnić wyższą zawartością całkowitej wody w organizmie u noworodków i niemowląt i wyższą objętością dystrybucji dla substancji czynnych rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.
U dzieci w wieku od 3 do 12 lat poddawanych planowanej operacji w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości zarówno dla klirensu jak i objętości dystrybucji ondansetronu były obniżone w porównaniu z wartościami u pacjentów dorosłych. Oba parametry wzrastały liniowo wraz z masą ciała i w wieku 12 lat były zbliżone do wartości dla osób dorastających. Kiedy klirens i objętości dystrybucji znormalizowano względem masy ciała, wartości tych parametrów były podobne w różnych grupach wiekowych. Stosowanie dawek w zależności od masy ciała kompensuje różnice powiązane z wiekiem i jest skuteczne w normalizowaniu stężenia leku w organizmie dzieci.
Analizę parametrów farmakokinetyki populacyjnej przeprowadzono u 428 pacjentów (pacjenci pediatryczni leczeni przeciwnowotworowo, pacjenci operowani i zdrowi ochotnicy) w wieku od ogólnoustrojowa (AUC) po doustnym lub dożylnym podaniu ondansetronu dzieciom i młodzieży była porównywalna do dorosłych, za wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Objętość była powiązana z wiekiem i była niższa u dorosłych niż u niemowląt i dzieci. Klirens był zależny od masy ciała ale nie od wieku, z wyjątkiem niemowląt w grupie wiekowej od 1 do 4 miesięcy. Trudno jest stwierdzić, czy doszło do dodatkowego obniżenia klirensu zależnego od wieku u niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy, czy była to po prostu zmienność nieodłącznie związana z małą liczbą pacjentów w tej grupie wiekowej objętych badaniem. Ponieważ pacjentom w wieku poniżej 6 miesięcy podaje się tylko pojedynczą dawkę w leczeniu nudności i wymiotów pooperacyjnych, istnieje małe prawdopodobieństwo aby obniżony klirens był znaczący klinicznie.
Osoby w podeszłym wieku
Badania na zdrowych ochotnikach w podeszłym wieku wykazały nieznacznie zwiększoną biodostępność leku po podaniu doustnym (65%) i wydłużenie okresu półtrwania (5 godzin).
Niewydolność nerek
We wczesnych badaniach fazy I obejmujących zdrowych ochotników wykazano nieznaczne, zależne do wieku zmniejszenie klirensu oraz zwiększenie okresu półtrwania ondansetronu. Jednakże znaczna zmienność międzyosobnicza spowodowała znaczące nakładanie się parametrów farmakokinetycznych u młodszych (< 65 lat) i starszych pacjentów (≥ 65 lat), nie zaobserwowano też ogólnych różnic w zakresie bezpieczeństwa i skuteczności stosowania pomiędzy grupami młodszych i starszych pacjentów onkologicznych włączonych do badań klinicznych obejmujących CINV, które uzasadniałyby zalecanie odmiennego schematu dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Biorąc pod uwagę nowsze modelowania stężenia w osoczu oraz zależności odpowiedzi od ekspozycji dla ondansetronu, przewiduje się większy wpływ na QTcF u pacjentów w wieku ≥ 75 lat niż u młodszych pacjentów. Podane są specjalne informacje na temat dawkowania u pacjentów w wieku ponad 65 lat i ponad 75 lat (patrz punkt 4.2).
Niewydolność wątroby
U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, po doustnym, dożylnym lub domięśniowym podaniu leku klirens ondansetronu jest znacznie zmniejszony, okres półtrwania wydłużony (15-32 godz.), a biodostępność po podaniu doustnym zbliża się do 100% ze względu na zmniejszony metabolizm.
Różnice w zależności od płci
Obserwuje się różnice w dyspozycji ondansetronu w zależności od płci. U kobiet po doustnym podaniu wchłanianie jest większe, mniejszy klirens i mniejsza objętość dystrybucji niż u mężczyzn (z poprawką na masę ciała).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach przedklinicznych nie wykryto żadnych szczególnych zagrożeń dla ludzi, w oparciu o rutynowe badania bezpieczeństwa, farmakologii, toksyczności wielokrotnych dawek, genotoksyczności, rakotwórczości, toksycznego wpływu na rozrodczość.
Ondansetron i jego metabolity gromadzą się w mleku szczurów, stosunek stężeń mleko/osocze wynosił 5,2/1.
Badanie na sklonowanych ludzkich kanałach jonowych serca wykazały, że ondansetron może wpływać na repolaryzację serca poprzez blokadę kanałów potasowych HERG. Znaczenie kliniczne tego wyniku jest niepewne.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu chlorek Sodu cytrynian Kwas cytrynowy jednowodny Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Przed otwarciem butelki:
Po pierwszym otwarciu: Produkt leczniczy należy zużyć natychmiast po pierwszym otwarciu.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.
Przechowywać butelkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Butelki typu Ecoflac plus z LDPE, w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji: 10 x 100 ml Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji: 10 x 50 ml
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaTylko do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Przed użyciem (również po rozcieńczeniu) należy ocenić roztwór wizualnie. Do użycia nadaje się jedynie przezroczysty bezbarwny roztwór praktycznie pozbawiony nierozpuszczalnych cząstek.
Zgodność z innymi produktami leczniczymi: poniższe leki można podawać jednocześnie z lekiem Ondansetron B. Braun, używając trójnika zestawu do podawania ondansetronu. Zasadniczo zgodność wykazano przez maksymalnie godzinę, ale należy wziąć pod uwagę zalecenia dotyczące jednocześnie podawanego leku określone przez wytwórcę.
Cisplatyna: stężenia do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml).
Karboplatyna: stężenia w zakresie od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w
Etopozyd: stężenia w zakresie od 0,14 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do 250 mg w Ceftazydym: zgodność wykazano dla 2 000 mg odtworzonych w 20 ml NaCl 0,9% i 2 000 mg odtworzonych w 10 ml wody do wstrzykiwań.
Cyklofosfamid: zgodność wykazano dla 1 000 mg odtworzonych w 50 ml NaCl 0,9%.
Doksorubicyna: stężenia do 2 mg/ml (np. 10 mg w 5 ml lub 100 mg w 200 ml).
Deksametazon: zgodność między deksametazonu sodu fosforanem a ondansetronem wykazano przy podaniu przez ten sam zestaw do infuzji, osiągając stężenia wynoszące 32 mikrogramy – 2,5 mg/ml dla deksametazonu sodu fosforanu i 8 mikrogramów – 0,75 mg/ml dla ondansetronu.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUB. Braun Melsungen AG Carl-Braun-Strasse 1 Niemcy
Adres korespondencyjny:
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Ondansetron B. Braun, 0,08 mg/ml, roztwór do infuzji - Pozwolenie nr 23712 Ondansetron B. Braun, 0,16 mg/ml, roztwór do infuzji - Pozwolenie nr 23713
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2017.02.03
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO2022-04-08