Dystardis

ULOTKA DLA PACJENTA Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Dystardis, 25 mg, tabletki
Tetrabenazyna

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed przyjęciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Dystardis i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Dystardis

3. Jak przyjmować lek Dystardis

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Dystardis

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Dystardis i w jakim celu się go stosuje

Lek Dystardis zawiera substancję zwaną tetrabenazyną. Jest on zaliczany do grupy leków stosowanych w zaburzeniach układu nerwowego.
Lek Dystardis stosuje się w leczeniu chorób powodujących gwałtowne, nieregularne i niekontrolowane ruchy ciała (hiperkinetyczne zaburzenia motoryczne w pląsawicy Huntingtona).
Ponadto lek Dystardis jest wskazany do stosowania w leczeniu dyskinezy późnej o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego: - Dyskineza późna to schorzenie, które charakteryzuje występowanie niekontrolowanych ruchów, takich jak skurcze twarzy, grymasy czy osobliwe ruchy języka. - Niektóre leki stosowane w leczeniu określonych chorób psychicznych (leki przeciwpsychotyczne) mogą powodować dyskinezę późną. - Lek Dystardis należy przepisywać pacjentowi w ramach leczenia dyskinezy późnej wyłącznie przy objawach nasilonych w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, gdy powodują one niepełnosprawność i (lub) są krępujące w towarzystwie. - Lek Dystardis należy przepisywać pacjentowi wyłącznie w przypadku, gdy objawy utrzymują się pomimo przerwania stosowania, zmiany lub zmniejszenia dawki leku przeciwpsychotycznego.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Dystardis

Kiedy nie stosować leku Dystardis: - jeśli pacjent ma uczulenie na tetrabenazynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjent stosuje rezerpinę (lek stosowany do wyrównywania dużego ciśnienia krwi i leczenia stanów psychotycznych); - jeśli pacjent przyjmuje inhibitory MAO (leki stosowane w leczeniu depresji); - jeśli u pacjenta występują objawy podobne do objawów choroby Parkinsona; - jeśli pacjent ma depresję; - jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze; - jeśli pacjentka karmi piersią; - jeśli u pacjenta występuje guz chromochłonny (guz nadnercza); - jeśli u pacjenta występuje guz zależny od prolaktyny, na przykład guz przysadki mózgowej lub rak piersi.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Dystardis należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: - jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby; - jeśli u pacjenta kiedykolwiek występowało drżenie dłoni i gwałtowne ruchy rąk i nóg, zwane parkinsonizmem; - jeśli u pacjenta występuje duże stężenie prolaktyny we krwi (hiperprolaktynemia); - jeśli u pacjenta występuje podatność na gwałtowny spadek ciśnienia krwi przy wstawaniu czy rozciąganiu się; - jeśli u pacjenta stwierdzono powolny lub średni metabolizm enzymu CYP2D6, ponieważ wówczas należy zastosować inną dawkę leku; - jeśli u pacjenta występuje choroba serca znana jako zespół długiego QT albo występowały zaburzenia rytmu serca; - jeśli pojawią się zaburzenia psychiczne, takie jak splątanie lub omamy albo wystąpi sztywność mięśni i zwiększenie temperatury ciała, co wskazuje na możliwość wystąpienia stanu określanego jako złośliwy zespół neuroleptyczny. W razie wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. - jeśli pojawią się zaburzenia neurologiczne, takie jak sztywność mięśniowa, nieprzyjemne uczucie wewnętrznego niepokoju lub pobudzenia, silna potrzeba bycia w ciągłym ruchu, zaburzenia ruchów dowolnych lub ruchy mimowolne. W przypadku pogorszenia sprawności motorycznej należy skontaktować się z lekarzem. - należy pamiętać, iż tetrabenazyna, substancja czynna leku Dystardis, wiąże się z tkankami zawierającymi melaninę (barwnik włosów, skóry i oczu), w związku z czym może mieć toksyczny wpływ na te tkanki.
Dzieci Nie zaleca się stosowania leku Dystardis u dzieci.
Lek Dystardis a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Należy zachować szczególną ostrożność w razie przyjmowania leku Dystardis jednocześnie z: - lewodopą (lekiem stosowanym w leczeniu choroby Parkinsona); - lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc, w tym: - niektórymi lekami stosowanymi w terapii chorób psychicznych (np. chlorpromazyna, tiorydazyna); - określonymi antybiotykami (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna); - niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. chinidyna, prokainamid, amiodaron, sotalol); - opioidami (lekami przeciwbólowymi); - beta-adrenolitykami, lekami przeciwnadciśnieniowymi (lekami stosowanymi w leczeniu dużego ciśnienia krwi); - lekami nasennymi i neuroleptycznymi (lekami, które oddziałują na mózg i układ nerwowy); - lekami przeciwdepresyjnymi, które należą do grupy leków zwanych inhibitorami monoaminooksydazy (MAOI). Należy przerwać stosowanie inhibitorów MAO na 14 dni przed rozpoczęciem terapii lekiem Dystardis.
Nie należy stosować leku Dystardis razem z rezerpiną (lekiem stosowanym w leczeniu dużego ciśnienia krwi i objawów psychotycznych).
Niektóre leki (np. fluoksetyna, paroksetyna, terbinafina, moklobemid i chinidyna) mogą powodować wzrost stężenia tetrabenazyny we krwi, dlatego należy łączyć je z ostrożnością. Może okazać się konieczne zmniejszenie dawki tetrabenazyny.
Lek Dystardis z jedzeniem i alkoholem Picie alkoholu w okresie przyjmowania leku Dystardis może powodować nadmierną senność.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Po uwzględnieniu wszelkich korzyści i ryzyka lekarz zdecyduje, czy pacjentka powinna przyjmować lek Dystardis w okresie ciąży. Leku Dystardis nie należy przyjmować przez kobiety karmiące piersią.
W badaniach na zwierzętach zaobserwowano opóźnione opóźnione wystąpienia okresu płodności u samic. Nie badano wpływu leku Dystardis na płodność u ludzi. W razie wątpliwości należy zasięgnąć porady lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Dystardis może powodować senność i dlatego wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w różnym stopniu, w zależności od dawki i indywidualnej podatności.
Lek Dystardis zawiera laktozę Tabletki zawierają laktozę. Jeśli u pacjenta stwierdzono wcześniej nietolerancję niektórych cukrów, przed przyjęciem leku Dystardis pacjent powinien skontaktować się z lekarzem.

3. Jak przyjmować lek Dystardis

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Należy połknąć tabletkę lub tabletki, popijając wodą lub innym napojem niezawierającym alkoholu.
Dorośli
Pląsawica Huntingtona Zalecana dawka początkowa wynosi pół tabletki (12,5 mg) jeden do trzech razy na dobę. Dawka może być zwiększana co każde trzy lub cztery dni o pół tabletki, do zaobserwowania optymalnego działania lub do wystąpienia objawów nietolerancji (sedacja, parkinsonizm, depresja).
Maksymalna dawka dobowa wynosi 8 tabletek (200 mg) na dobę. Jeśli po upływie siedmiu dni przyjmowania maksymalnej dawki leku nie nastąpiła poprawa, jest mało prawdopodobne, że lek będzie skuteczny.
Dyskineza późna Dawka początkowa zalecana u pacjentów z dyskinezą późną wynosi pół tabletki (12,5 mg) na dobę. Dawka może zostać zwiększona w razie koniecznosci, w zależności od odpowiedzi na leczenie. W przypadku stwierdzenia wyraźnej nieskuteczności leku lub nadmiernej uciążliwości jego działań niepożądanych lekarz zadecyduje o przerwaniu stosowania leku Dystardis.
Osoby w podeszłym wieku
Pacjentom w podeszłym wieku podawano dawkę standardową bez widocznych działań niepożądanych. Jednak często występują objawy podobne do objawów choroby Parkinsona.
Stosowanie u dzieci Nie zaleca się stosowania leku u dzieci.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego powinni rozpocząć leczenie od dawki pół tabletki (12,5 mg) na dobę. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie zaleca się stosowania leku Dystardis w tej grupie pacjentów.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Dystardis W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Dystardis, bądź przyjęcia leku przez osobę, dla której nie był on przepisany, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, farmaceutą bądź najbliższym szpitalem. U pacjentów może wystąpić senność, pocenie się, małe ciśnienie krwi i skrajnie niska temperatura ciała (hipotermia). Lekarz zastosuje leczenie objawowe.
Pominięcie przyjęcia leku Dystardis W przypadku pominięcia przyjęcia pojedynczej dawki leku Dystardis nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Zamiast tego należy po prostu kontynuować leczenie poprzez przyjęcie następnej dawki o stosownej porze.
Przerwanie stosowania leku Dystardis Nie przerywać stosowania leku Dystardis bez zalecenia lekarza. Opisywano wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego po nagłym przerwaniu przyjmowania leku Dystardis.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące działania niepożądane wymienione są zgodnie z klasyfikacja MedDRA i częstością ich występowania:
Bardzo często: u więcej niż 1 pacjenta na 10 Często: u 1 do 10 pacjentów na 100 Niezbyt często: u 1 do 10 pacjentów na 1000 Rzadko: u 1 do 10 pacjentów na 10000 Bardzo rzadko: u mniej niż 1 pacjenta na 10000 Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
Bardzo często:
Senność (po większych dawkach), depresja, objawy podobne do objawów choroby Parkinsona (niekontrolowane ruchy rąk, ramion, nóg i głowy, po większych dawkach)
Często: Splątanie, lęk, bezsenność, małe ciśnienie krwi, dysfagia (utrudnione przełykanie), nudności, wymioty, biegunka, zaparcia
Niezbyt często:
Zmiany psychiczne, takie jak splątanie lub omamy, sztywność mięśniowa, hipotermia, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego
Rzadko: Złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS, zaburzenie neurologiczne)
Bardzo rzadko:
Uszkodzenie mięśni szkieletowych
W odniesieniu do następujących działań niepożądanych niemożliwe jest oszacowanie ich częstości występowania na podstawie dostępnych danych: dezorientacja, nerwowość, ataksja i dystonia (utrata kontroli ruchów), akatyzja (niepokój, zwłaszcza ruchowy), zawroty głowy, amnezja (utrata pamięci), bradykardia (zbyt wolne bicie serca), bóle w nadbrzuszu (ból żołądka), suchość w jamie ustnej, nieregularny cykl miesiączkowy, zawroty głowy przy nagłej zmianie pozycji ciała na stojącą (zwłaszcza przy wstawaniu z łóżka rano lub po długotrwałym siedzeniu).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Dystardis

Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie butelki lub opakowaniu po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 ̊C albo.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Dystardis
- Substancją czynną leku jest tetrabenazyna. - Każda tabletka zawiera 25 mg tetrabenazyny. - Inne składniki to: skrobia żelowana, kukurydziana, laktoza jednowodna, talk, żelaza tlenek, żółty (E 172), magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Dystardis i co zawiera opakowanie
Żółte, okrągłe tabletki z linią podziału po jednej stronie w białej, odkręcanej butelce w dwóch wielkościach opakowań. Jedna wielkość opakowania zawiera 42 tabletki, druga wielkość opakowania zawiera 112 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: AOP Orphan Pharmaceuticals AG Wilhelminenstrasse 91/II f Austria
Wytwórca:
AOP Orphan Pharmaceuticals AG Wilhelminenstrasse 91/II f Austria
Ten produkt leczniczy został dopuszczony do obrotu na terenie państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria: Dystardis 25 mg Tabletten Bułgaria: Dystardis 25 mg таблетки Finlandia: Dystardis 25 mg tabletit Niemcy: Dystardis 25 mg Tabletten Norwegia: Tardiben 25 mg tabletter Polska: Dystardis Rumunia: Artesyd 25 mg comprimate Słowacja: Dystardis 25 mg tablety Wielka Brytania (UK): Tardiben 25 mg tablets
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 2018-05-16

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Dystardis, 25 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 25 mg tetrabenazyny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Każda tabletka zawiera 64,05 mg laktozy jednowodnej, co odpowiada 60,8 mg laktozy (patrz punkt 4.4).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka. Żółta, okrągła, 7,0 x 2,8 mm, z linią podziału po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt Dystardis jest wskazany do stosowania w hiperkinetycznych zaburzeniach motorycznych w pląsawicy Huntingtona.
Produkt Dystardis jest ponadto wskazany do stosowania w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej dyskinezy późnej powodującej niepełnosprawność i (lub) skrępowanie w towarzystwie, jeżeli: - choroba utrzymuje się pomimo odstawienia leków przeciwpsychotycznych, - przerwanie stosowania leków przeciwpsychotycznych nie jest opcją realnie możliwą, - choroba utrzymuje się pomimo zmniejszenia dawki leków przeciwpsychotycznych bądź - choroba utrzymuje się pomimo zmiany sposobu leczenia na atypowe leki przeciwpsychotyczne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Tabletki doustne. Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeń hiperkinetycznych.
Dawkowanie

Dorośli Pląsawica Huntingtona Dawkowanie i sposób podawania są indywidualne dla każdego pacjenta i dlatego też przedstawiono tu jedynie wskazówki.
Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz do trzech razy na dobę. Dawka może być zwiększana co każde trzy lub cztery dni o 12,5 mg do zaobserwowania optymalnego działania lub do wystąpienia objawów nietolerancji (sedacja, parkinsonizm, depresja).
Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg.
Jeśli po upływie 7 dni przy stosowaniu maksymalnej dawki produktu Dystardis nie nastąpiła poprawa, uzyskanie korzyści z leczenia u danego pacjenta po zwiększeniu dawki lub wydłużeniu czasu trwania terapii jest mało prawdopodobne.
Dyskineza późna
Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg na dobę, następnie należy ją zwiększać na podstawie indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. W razie braku ewidentnych korzyści dla pacjenta lub nietolerowania działań niepożądanych lek należy odstawić.
Osoby w podeszłym wieku Dotychczas nie przeprowadzono konkretnych badań w grupie osób w podeszłym wieku, ale tetrabenazynę podawano pacjentom w podeszłym wieku w dawce standardowej bez widocznych działań niepożądanych. Działania niepożądane podobne do objawów choroby Parkinsona występują u tych pacjentów dość często i mogą ograniczać wielkość dawki.
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Dystardis u dzieci w wieku od 0 do 18 lat. Dane nie są dostępne. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zalecana jest połowa dawki początkowej i wolniejsze zwiększanie dawki. Nie przeprowadzono badań w grupie pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego u tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność (patrz także punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie przeprowadzono dotychczas badań w grupie pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaleca się ostrożność w leczeniu tych pacjentów.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Tetrabenazyna może hamować działanie rezerpiny. Dlatego też substancje te nie powinny być przyjmowane jednocześnie. - Stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy. - Zespół hipokinezy i sztywności ruchowej (parkinsonizm). - Nieleczona lub nieprawidłowo leczona depresja. Pacjenci z myślami i tendencjami samobójczymi. - Karmienie piersią. - Guz chromochłonny. - Guzy zależne od prolaktyny, na przykład guzy przysadki mózgowej lub rak piersi.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Dawkę tetrabenazyny należy dostosowywać, aby ustalić optymalną dawkę, najwłaściwszą dla danego pacjenta.
Badania in vitro oraz in vivo wskazują, iż metabolity tetrabenazyny, α-HTBZ i β-HTBZ, są substratami enzymu CYP2D6 (patrz punkt 5.2). A zatem na dawkowanie wpływ mogą mieć aktywność CYP2D6 pacjenta oraz przyjmowane jednocześnie leki, które są silnymi inhibitorami CYP2D6 (patrz punkt 4.5).
W przypadku pacjentów rozpoczynających leczenie tetrabenazyną dawkę należy powoli dostosowywać w ciągu kilku pierwszych tygodni, aby umożliwić określenie dawki, która zmniejsza nasilenie pląsawicy, a jednocześnie jest dobrze tolerowana. Jeśli objawy niepożądane nie ustępują, bądź ich nasilenie nie zmniejsza się, należy rozważyć przerwanie stosowania tetrabenazyny.
Po określeniu stabilnej dawki sposób leczenia należy okresowo weryfikować w kontekście choroby podstawowej oraz leków przyjmowanych jednocześnie przez pacjenta (patrz punkt 4.5).

Tetrabenazyna powoduje zmniejszenie stężenia monoamin w ośrodkowym układzie nerwowym, co u ludzi może powodować objawy pozapiramidowe i teoretycznie dyskinezy późne.
Parkinsonizm
Tetrabenazyna może wywoływać objawy parkinsonizmu lub powodować zaostrzenie objawów u pacjentów z chorobą Parkinsona. W takim przypadku należy zmniejszyć dawkę, a jeśli objawy nie ustępują, rozważyć przerwanie stosowania tetrabenazyny.
Sedacja i senność
Sedacja jest najczęstszym działaniem niepożądanym tetrabenazyny ograniczającym wielkość dawki. Dlatego pacjenci powinni zachować ostrożność do momentu ustalenia dawki podtrzymującej tetrabenezyny i wiedzieć, jak reagują na ten produkt leczniczy, zanim podejmą się zadań wymagających czujności, takich jak prowadzenie pojazdów lub obsługa niebezpiecznych maszyn.
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Opisywano złośliwy zespół neuroleptyczny podczas stosowania tetrabenazyny i po nagłym przerwaniu jej przyjmowania. Złośliwy zespół neuroleptyczny stanowi rzadkie powikłanie leczenia tetrabenazyną. Złośliwy zespół neuroleptyczny występuje najczęściej na początku leczenia, w odpowiedzi na zmiany dawki albo po długotrwałej terapii. Głównymi objawami tego stanu są zaburzenia psychiczne, sztywność, hipertermia, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego (nadmierne pocenie się i wahania ciśnienia krwi) oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. W przypadku podejrzenia wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego należy natychmiast przerwać stosowanie tetrabenazyny i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Wydłużenie skorygowanego odstępu QTc
Tetrabenazyna powoduje nieznaczne wydłużenie (do 8 ms) skorygowanego odstępu QT. Tetrabenazynę należy stosować ostrożnie w połączeniu z innymi lekami, o których wiadomo, że wydłużają QTc, a także u pacjentów z zespołami wrodzonego wydłużonego odstępu QT oraz zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie (patrz punkt 4.5).
Depresja/skłonności samobójcze
Tetrabenazyna może wywoływać lub nasilać objawy depresji. Opisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących ten produkt leczniczy. Należy zachować szczególną ostrożność w leczeniu pacjentów z depresją bądź próbą samobójczą w wywiadzie, a także pacjentów z myślami samobójczymi (patrz punkt 4.3). Pacjentów należy uważnie monitorować pod kątem wystąpienia takich zdarzeń niepożądanych. Ponadto należy poinformować pacjentów oraz ich opiekunów o istniejącym ryzyku i pouczyć o konieczności niezwłocznego zgłaszania wszelkich niepokojących objawów lekarzowi prowadzącemu. W przypadku wystąpienia depresji lub myśli samobójczych postępowanie może obejmować zmniejszenie dawki tetrabenazyny i (lub) rozpoczęcie leczenia lekiem przeciwdepresyjnym. W przypadku wystąpienia ciężkiej lub uporczywej depresji bądź myśli samobójczych należy rozważyć przerwanie stosowania tetrabenazyny i rozpoczęcie leczenia lekiem przeciwdepresyjnym. Przyjmowanie tetrabenazyny przez pacjentów z depresją lub innymi chorobami psychicznymi w wywiadzie wiąże się z ryzykiem wystąpienia lub nasilenia napadów gniewu i zachowań agresywnych. Stosowanie inhibitorów MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3); należy przerwać ich stosowanie na 14 dni przed rozpoczęciem leczenia tetrabenazyną.
Akatyzja, niepokój i pobudzenie Pacjentów przyjmujących tetrabenazynę należy monitorować pod kątem obecności objawów pozapiramidowych i akatyzji, a także przedmiotowych i podmiotowych objawów niepokoju i pobudzenia, które mogą być wskaźnikami rozwoju akatyzji. W przypadku wystąpienia akatyzji należy zmniejszyć dawkę tetrabenazyny. W niektórych przypadkach konieczne może być przerwanie leczenia.
Hipotensja ortostatyczna
Tetrabenazyna w dawkach terapeutycznych może wywoływać hipotensję ortostatyczną. Należy to wziąć pod uwagę, stosując tetrabenazynę u pacjentów, którzy mogą być podatni na hipotensję lub jej skutki. U pacjentów podatnych na hipotensję należy rozważyć monitorowanie parametrów życiowych przy przyjmowaniu pozycji stojącej.
Hiperprolaktynemia
Tetrabenazyna powoduje wzrost stężenia prolaktyny w surowicy krwi u ludzi. Po podaniu dawki pięciokrotnie. Doświadczenia na hodowlach tkankowych wskazują, iż około jedna trzecia przypadków raka piersi u ludzi to guzy prolaktynozależne in vitro, co stanowi czynnik potencjalnie istotny w przypadku rozważania leczenia tetrabenazyną u pacjentek z rakiem piersi w wywiadzie. Mimo, że zwiększenie stężenia prolaktyny może powodować brak miesiączki, mlekotok, ginekomastię i impotencję, znaczenie kliniczne zwiększonego stężenia prolaktyny w surowicy u większości pacjentów jest nieznane. Przewlekłe zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy (choć nieoceniane w programie opracowywania tetrabenazyny) wiąże się z małym stężeniem estrogenu oraz zwiększonym ryzykiem osteoporozy. W przypadku klinicznego podejrzenia hiperprolaktynemii objawowej należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne i rozważyć przerwanie stosowania tetrabenazyny.
Wiązanie z tkankami zawierającymi melaninę
Z uwagi na wiązanie do tkanek zawierających melaninę tetrabenazyna lub jej metabolity mogą z czasem nagromadzić się w tkankach. Zwiększa to możliwość toksycznego wpływu tetrabenazyny na tkanki podczas długotrwałego stosowania. Znaczenie kliniczne wiązania tetrabenazyny do tkanek zawierających melaninę jest nieznane. Pomimo braku konkretnych zaleceń dotyczących okresowych badań okulistycznych, należy mieć świadomość możliwości wpływu tetrabenazyny na narząd wzroku w przypadku długotrwałej ekspozycji.
Niewydolność wątroby
Produkt Dystardis należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).
Interakcje lek-choroba, nietolerancja laktozy
Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi zaburzeniami wrodzonymi związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy.
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tetrabenazyny u dzieci i młodzieży.

4.5 Interakcja z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Tetrabenazyny nie należy stosować jednocześnie z rezerpiną i inhibitorami MAO.
Podczas stosowania produktu Dystardis należy zachować ostrożność w podawaniu lewodopy.
W przypadku jednoczesnego stosowania tetrabenazyny z substancjami o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy (w tym alkoholem, neuroleptykami, lekami nasennymi i opioidami) należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia addycyjnego efektu sedatywnego.
W przypadku jednoczesnego stosowania tetrabenazyny z lekami o działaniu neuroleptycznym (np. haloperydolem, chlorpromazyną, metoklopramidem itp.) istnieje możliwość znacznego zmniejszenia stężenia dopaminy. W związku z tym pacjentów tych należy monitorować pod kątem wystąpienia objawów parkinsonizmu. W pojedynczych przypadkach obserwowano złośliwy zespół neuroleptyczny.
Jednoczesne stosowanie tetrabenazyny z lekami przeciwnadciśnieniowymi i beta-adrenolitykami może zwiększać ryzyko hipotensji ortostatycznej.
Nie wykonywano badań dotyczących interakcji z tetrabenazyną in vivo, a enzymy metabolizujące są znane częściowo. Badania in vitro wskazują na to, że tetrabenazyna może być inhibitorem CYP2D6 i z tego względu może powodować zwiększenie stężenia w osoczu produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP2D6.
Badania in vitro oraz in vivo wskazują, iż metabolity tetrabenazyny, α-HTBZ i β-HTBZ są substratami enzymu CYP2D6. Inhibitory CYP2D6 (np. fluoksetyna, paroksetyna, terbinafina, moklobemid oraz chinidyna) mogą powodować wzrost stężenia aktywnych metabolitów α-HTBZ and β-HTBZ w osoczu, dlatego należy łączyć je z ostrożnością. Może okazać się konieczne zmniejszenie dawki tetrabenazyny.
Tetrabenazynę należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc, w tym lekami przeciwpsychotycznymi (np. chlorpromazyna, tiorydazyna), antybiotykami (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna) oraz lekami antyarytmicznymi klasy IA i III (np. chinidyna, prokainamid, amiodaron, sotalol).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Badania na zwierzętach są niewystarczające do oceny wpływu na przebieg ciąży, rozwoju zarodka lub płodu, przebiegu porodu lub rozwoju pourodzeniowego (patrz punkt 5.3). Nie ma wystarczających danych odnośnie do stosowania tetrabenazyny u kobiet w ciąży, a potencjalne ryzyko stosowania u ludzi jest nieznane. Tetrabenazyny nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że nie jest dostępne inne leczenie.
Karmienie piersią
Tetrabenazyna jest przeciwwskazana w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.3). W razie konieczności leczenia tetrabenazyną należy zaprzestać karmienia piersią.
Płodność
Badania tetrabenazyny na zwierzętach nie wykazały jej wpływu na ciążę lub przeżywalność płodu. Cykl miesięczny samic ulegał wydłużeniu. Obserwowano również opóźnione wystąpienia okresu płodności (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Należy poinformować pacjentów, że tetrabenazyna może powodować senność i w ten sposób wpływać na ich zdolność wykonywania czynności złożonych (prowadzenie pojazdów, obsługiwanie maszyn itd.), w różnym stopniu w zależności od dawki i indywidualnej podatności.

4.8 Działania niepożądane

Następujące działania niepożądane wymienione są zgodnie z klasyfikacja MedDRA i częstością ich występowania:
Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) Bardzo rzadko (< 1/10 000)
Zaburzenia psychiczne
Bardzo często: depresja, Często: lęk, bezsenność, splątanie
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: senność (po większych dawkach), objawy podobne do objawów choroby Parkinsona (po większych dawkach) Niezbyt często: zaburzenia świadomości Rzadko: złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS) (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia naczyniowe
Często: hipotensja
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: utrudnione przełykanie, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często: ciężki zespół pozapiramidowy w tym sztywność mięśni, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego Bardzo rzadko: uszkodzenie mięśni szkieletowych
Zaburzenia ogólne i reakcje w miejscu podania
Niezbyt często: hipotermia
W odniesieniu do następujących działań niepożądanych niemożliwe jest oszacowanie ich częstości występowania na podstawie dostępnych danych:
Zaburzenia psychiczne : dezorientacja, nerwowość Zaburzenia układu nerwowego : ataksja, akatyzja, dystonia, zawroty głowy, amnezja Zaburzenia naczyniowe: bradykardia, ból w nadbrzuszu, suchość w jamie ustnej, hipotensja ortostatyczna Zaburzenia układu rozrodczego i piersi : nieregularny cykl miesiączkowy
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania mogą obejmować: ostrą dystonię, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, nudności, wymioty, biegunkę, splątanie, omamy, senność, potliwość, hipotensję, hipotermię, zaczerwienienie skóry i drżenie. Leczenie jest objawowe.
W leczeniu wdrożyć środki ogólne standardowo stosowane w przypadku przedawkowania leku działającego na ośrodkowy układ nerwowy. Zalecane jest leczenie wspomagające i objawowe. Należy monitorować rytm serca oraz parametry życiowe. W leczeniu przedawkowania jakiegokolwiek produktu leczniczego należy pamiętać o tym, że pacjent mógł przyjąć jednocześnie wiele leków. W leczeniu przedawkowania jakiegokolwiek produktu leczniczego lekarz powinien rozważyć kontakt z regionalnym ośrodkiem ostrych zatruć i toksykologii.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki wpływające na układ nerwowy, kod ATC: N07XX06
Tetrabenazyna jest syntetyczną pochodną benzylochinolizyny, która powoduje zmniejszenie stężenia dopaminy i innych monoamin w ośrodkowym układzie nerwowym.
Badania na zwierzętach wykazały, ze tetrabenazyna zaburza metabolizm amin biogennych, na przykład serotoniny i noradrenaliny, a działanie to ogranicza się do mózgu. Przypuszcza się, że ten wpływ tetrabenazyny na aminy w mózgu stanowi wyjaśnienie jej obserwowanego klinicznie wpływu na mózg.
Tetrabenazyna jest inhibitorem wychwytu zwrotnego monoamin w zakończeniach neuronów presynaptycznych ośrodkowego układu nerwowego. Skutkuje to zmniejszeniem stężenia monoamin, w tym dopaminy. Spadek stężenia dopaminy powoduje hipokinezę, prowadząc do zmniejszenia nasilenia pląsawicy.
Tetrabenazyna hamuje wychwyt zwrotny monoamin w zakończeniach synaptycznych nerwów poprzez odwracalne i krótkotrwałe wiązanie do pęcherzykowego transportera monoamin (ang. vesicular monoamine transporter – VMAT). VMAT2 transportuje monoaminy szczególnie w neuronach obwodowych i ośrodkowych, podczas gdy VMAT1 reguluje transport w obwodowej tkance chromochłonnej. Tetrabenazyna ma większe powinowactwo do VMAT2 niż VMAT1. Wskutek tego tetrabenazyna ma działanie krótkotrwałe, w nieznacznym stopniu wpływające na obwodowy układ nerwowy.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie/ Dystrybucja
Tetrabenazyna wchłaniana jest szybko i w całości po podaniu doustnym. Przyjmowanie pokarmu nie zmienia jej wchłaniania.
Badania kliniczne wykazały, iż pojedyncza dawka tetrabenazyny ulega znacznemu wchłonięciu (≥75%) z przewodu pokarmowego.
Stężenie tetrabenazyny w osoczu ulega gwałtownemu zmniejszeniu, a okres półtrwania wynosi 1,9 godziny.
Metabolizm
Tetrabenazyna ma mały i zmienny stopień dostępności biologicznej (4,9% do 6%). Wydaje się, że jest intensywnie metabolizowana w procesie metabolizmu pierwszego przejścia. Główne metabolity, alfa-dihydrotetrabenazyna (α-HTBZ) i β-dihydrotetrabenazyna (ß-HTBZ), powstają w wyniku reakcji redukcji. Podstawowe produkty przemiany tetrabenazyny, α-HTBZ i ß-HTBZ, są metabolizowane przede wszystkim przez obecny w wątrobie enzym 2D6 cytochromu P450 (CYP2D6). Inhibitory CYP2D6 mogą powodować zwiększenie stężenia tych metabolitów w osoczu.
Eliminacja
Tetrabenazyna jest wydalana z moczem w postaci zmetabolizowanej (tylko 2,1% tetrabenazyny jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem).
Liniowość lub nieliniowość
Po podaniu pojedynczej dawki od 12,5 mg do 50 mg tetrabenazyny maksymalne stężenie w osoczu (C max ) oraz pole powierzchni pod krzywą (AUC) wzrastały w zależności od dawki, co wskazuje na liniową farmakokinetykę leku.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności wątroby:
Łagodne i umiarkowane zaburzenia czynności wątroby zwiększają ekspozycję i wydłużają okres półtrwania tetrabenazyny i hydroksytetrabenazyny (4 pacjentów z 5-6 punktami w skali Child-Pugh i 1 pacjent z 9 punktami w skali Child-Pugh). Nie zbadano przypadków ciężkich zaburzeń czynności wątroby.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności po podaniu wielokrotnym działanie zaobserwowane po doustnym podawaniu tetrabenazyny było związane z zmniejszeniem stężenia głównych zapasów monoamin Częstymi objawami były obniżona aktywność, letarg, zez lub przymknięcie oczu. Zaobserwowano skutki farmakologiczne, takie jak sedacja i uznano je za czynnik ograniczający dawkę.
Działanie genotoksyczne tetrabenazyny zbadano za pomocą serii konwencjonalnych testów. W badaniu in vitro uzyskano wynik ujemny w zakresie mutacji punktowych i dodatni w zakresie aberracji chromosomowych w komórkach jajnika chomika chińskiego, jedynie w stężeniach cytotoksycznych. Tetrabenazyna nie była genotoksyczna w teście aberracji chromosomowych in vivo. Nie przeprowadzono jednak badań rakotwórczości.
W badaniu toksycznego wpływu tetrabenazyny na płodność i wczesny rozwój zarodkowy po narażeniu układowym mniejszym niż występujące w warunkach klinicznych, nie stwierdzono jej wpływu na ciążę ani przeżywalność płodu u szczurów. U samic obserwowano wydłużenie fazy cyklu estralnego oraz opóźnione wystąpienia okresu płodności. Tetrabenazyna nie wykazywała wpływu na rozród u samców szczura.
Tetrabenazyna nie wykazała toksycznego wpływu na zarodek ani płód u królików. Jednakże zaobserwowana ekspozycja układowa była mniejsza niż podczas obserwacji klinicznych. Możliwe działanie toksyczne na zarodek i płód zostało również niewystarczająco zbadane u szczura. W badaniach okołoporodowych i poporodowych u szczura zaobserwowano zwiększoną śmiertelność okołoporodową, której przyczyna jest nieznana.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Skrobia żelowana, kukurydziana Laktoza jednowodna Talk Żelaza tlenek, żółty (E 172) Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 ̊C albo.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Biały, pojemnik z HDPE z zamknięciem z PP zawierającym środek pochłaniający wilgoć, zabezpieczającym przed dostępem dzieci, z zabezpieczeniem gwarancyjnym.
Produkt Dystardis dostępny jest w opakowaniach zawierających 42 tabletki oraz 112 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania

Brak szczególnych wymagań

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
AOP Orphan Pharmaceuticals AG Wilhelminenstrasse 91/II f Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr: 23609

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 12.12.2016

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2018-05-16