Vesicare
Solifenacini succinas
Zawiesina doustna 1 mg/ml | Solifenacini succinas 1 mg/ml
Astellas Pharma Europe B.V., Holandia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Vesicare, 1 mg/ml, zawiesina doustna
solifenacini succinas
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Vesicare i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vesicare
3. Jak stosować lek Vesicare
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Vesicare
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Vesicare i w jakim celu się go stosuje
Substancja czynna leku Vesicare należy do grupy leków cholinolitycznych. Leki te zmniejszają aktywność nadreaktywnego pęcherza moczowego. Takie działanie pozwala na dłuższe odstępy w korzystaniu z toalety i zwiększa ilość moczu utrzymywanego w pęcherzu.Vesicare stosuje się:
- w leczeniu objawów pęcherza nadreaktywnego u dorosłych.
częstomocz i nietrzymanie moczu, związane z tym, że chory nie zdążył skorzystać z toalety.
- w leczeniu stanu zwanego nadreaktywnością wypieracza pochodzenia neurogennego u dzieci w wieku od 2 do 18 lat. Nadreaktywność wypieracza pochodzenia neurogennego jest stanem, w którym występują mimowolne skurcze pęcherza moczowego, które są wrodzone lub wynikają z uszkodzenia nerwów kontrolujących pęcherz. Nieleczona nadreaktywność wypieracza pochodzenia neurogennego może prowadzić do uszkodzenia pęcherza moczowego i (lub) nerek. Vesicare stosuje się w celu zwiększenia ilości moczu w pęcherzu moczowym i zmniejszenia wycieku moczu.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vesicare
Kiedy nie stosować leku Vesicare- jeżeli pacjent nie może oddać moczu lub nie może opróżnić pęcherza moczowego (zatrzymanie moczu) i nie wykonuje czystego cewnikowania przerywanego; - jeżeli występują ciężkie zaburzenia żołądka lub jelit (toksyczne rozdęcie okrężnicy, powikłanie związane z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy);
- jeżeli występuje choroba mięśni zwana miastenią, która może powodować znaczne osłabienie niektórych mięśni; - jeżeli występuje jaskra z wąskim kątem przesączania (zwiększone ciśnienie płynu w gałce ocznej przebiegające ze stopniową utratą wzroku); - jeżeli występuje uczulenie na solifenacynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeżeli wykonywane są zabiegi hemodializy; - jeżeli występują zaburzenia czynności wątroby; - jeżeli występują ciężkie choroby nerek lub choroby wątroby o umiarkowanym nasileniu i jednocześnie stosuje się leki, które mogą opóźniać wydalanie leku Vesicare z organizmu (np. ketokonazol). Informacje na ten temat przekaże lekarz lub farmaceuta.
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Vesicare należy poinformować lekarza, jeżeli którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji ma miejsce lub występowała w przeszłości. Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Vesicare należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą - jeżeli występują trudności z opróżnieniem pęcherza moczowego (zwężenie drogi odpływu moczu z pęcherza moczowego) lub z oddawaniem moczu (słaby strumień moczu) i nie wykonuje się czystego cewnikowania przerywanego. W takim przypadku ryzyko gromadzenia się moczu w pęcherzu (zatrzymania moczu) jest dużo większe. - jeżeli występują zaburzenia drożności przewodu pokarmowego (zaparcia); - jeżeli istnieje ryzyko spowolnienia pracy przewodu pokarmowego (perystaltyki). Informacje na ten temat przekaże lekarz. - jeżeli występuje jakikolwiek stan, którego skutkiem są zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza zaburzenie określane jako wydłużenie odstępu QT; - jeżeli występują ciężkie zaburzenia czynności nerek; - jeżeli występują zaburzenia czynności wątroby o umiarkowanym nasileniu; - jeżeli występuje rwący ból żołądka (przepuklina rozworu przełykowego) lub zgaga; - jeżeli występują zaburzenia układu nerwowego (neuropatia autonomicznego układu nerwowego).
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Vesicare należy poinformować lekarza, jeżeli którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji ma miejsce lub występowała w przeszłości. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Vesicare lekarz oceni, czy nie ma innych przyczyn częstego oddawania moczu (na przykład niewydolność serca – niewystarczająca siła mięśnia sercowego do pompowania krwi lub choroba nerek). W razie wystąpienia zakażenia dróg moczowych lekarz przepisze antybiotyk (lek przeciwbakteryjny, działający na dane bakterie). Dzieci i młodzież Nie należy stosować leku Vesicare u dzieci w wieku poniżej 2 lat w leczeniu nadreaktywności wypieracza pochodzenia neurogennego. Nie należy stosować leku Vesicare u dzieci w wieku poniżej 18 lat w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego. Vesicare a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Szczególnie istotne jest, aby poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje: • inne leki cholinolityczne, gdyż stosowanie takiego leku razem z lekiem Vesicare może prowadzić do nasilenia zarówno działania terapeutycznego, jak i działań niepożądanych obu leków • leki z grupy agonistów receptorów cholinergicznych, gdyż mogą one osłabiać działanie leku Vesicare • leki wzmagające perystaltykę przewodu pokarmowego, takie jak metoklopramid i cyzapryd, gdyż Vesicare może osłabiać ich działanie • leki takie jak ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol, werapamil, diltiazem, gdyż spowalniają one metabolizm leku Vesicare
• leki takie jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, gdyż mogą one przyspieszać metabolizm leku Vesicare • leki takie jak bisfosfoniany, gdyż mogą one powodować lub zaostrzać zapalenie przełyku.
Vesicare z jedzeniem i piciem Leku Vesicare w postaci zawiesiny doustnej nie należy przyjmować wraz z jedzeniem i (lub) piciem innym niż woda. Po przyjęciu dawki leku należy wypić szklankę wody. Patrz punkt 3. Przypadkowe spożycie z jedzeniem i (lub) piciem może powodować uczucie gorzkiego smaku i drętwienia w jamie ustnej. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza się że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Nie należy stosować leku Vesicare podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy stosować leku Vesicare podczas karmienia piersią, gdyż solifenacyna przenika do mleka matki. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Vesicare może powodować niewyraźne widzenie, rzadziej senność i uczucie zmęczenia. Jeśli występują takie działania niepożądane nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać żadnych urządzeń mechanicznych.
Lek Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera kwas benzoesowy: lek ten zawiera 0,015 mg kwasu benzoesowego w każdym ml, co odpowiada 0,15 mg/10 ml.
Lek Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera etanol: Etanol pochodzi z naturalnego aromatu pomarańczowego. Lek ten zawiera 48,4 mg alkoholu (etanolu) w maksymalnej dawce 10 ml Vesicare w postaci zawiesiny doustnej. Zawartość etanolu w 10 ml Vesicare w postaci zawiesiny doustnej odpowiada tym leku nie spowoduje żadnych zauważalnych skutków.
Lek Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu: substancje te mogą spowodować reakcję alergiczną (prawdopodobnie opóźnioną). Objawy reakcji alergicznej obejmują: wysypkę, problemy z połykaniem lub oddychaniem, obrzęk ust, twarzy, gardła i języka.
Lek Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera glikol propylenowy: lek ten zawiera 20 mg glikolu propylenowego w każdym ml, co odpowiada 200 mg/10 ml.
Lek Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera wodorotlenek sodu: lek ten zawiera mniej niż
Jeśli Vesicare w postaci zawiesiny doustnej dostanie się do oczu: należy obficie przemyć je wodą.
3. Jak stosować lek Vesicare
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek należy zażywać doustnie, raz dziennie. Lek można przyjmować przed lub po posiłku. Po przyjęciu dawki leku Vesicare należy wypić szklankę wody. Nie należy przyjmować leku wraz z jedzeniem i (lub) innymi napojami. Przypadkowe spożycie z jedzeniem i (lub) innymi napojami może powodować uczucie gorzkiego smaku i drętwienia w jamie ustnej.Dorośli z zespołem pęcherza nadreaktywnego
Lekarz określi odpowiednią dawkę, jaką należy przyjąć. W celu odmierzenia i podania dawki należy użyć strzykawki doustnej oraz nasadki na butelkę dostarczonych wraz z lekiem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej. W przypadku konieczności przyjęcia dawki 10 mg (10 ml) na dobę, należy użyć strzykawki dwukrotnie w celu podania całkowitej ilości każdej z dawek. Przed ponownym użyciem należy przepłukać końcówkę strzykawki doustnej ciepłą wodą.
Dzieci i młodzież (w wieku od 2 do 18 lat) z nadreaktywnością wypieracza pochodzenia neurogennego Lekarz poinformuje, jaką dawkę leku należy przyjąć. Ustali również właściwą dawkę w zależności od masy ciała. Trzeba dokładnie przestrzegać tych zaleceń.
W celu odmierzenia i podania dawki należy użyć strzykawki doustnej oraz nasadki na butelkę dostarczonych wraz z lekiem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej. Jeśli zalecona dawka jest większa niż 5 mg (5 ml) na dobę, wówczas należy użyć strzykawki dwukrotnie w celu podania całkowitej ilości każdej z dawek. Przed ponownym użyciem należy przepłukać końcówkę strzykawki doustnej ciepłą wodą.
Jak pobrać odpowiednią dawkę leku Vesicare za pomocą strzykawki doustnej
Należy użyć strzykawki doustnej i nasadki na butelkę dostarczonych wraz z lekiem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej w celu odmierzenia właściwej dawki leku.
Przygotowanie butelki leku Vesicare w postaci zawiesiny doustnej do pierwszego użycia
1. Dokładnie umyć ręce.
2. Otworzyć pudełko i wyjąć z niego butelkę, strzykawkę oraz nasadkę.
3. Umieścić butelkę na płaskiej powierzchni i zdjąć nakrętkę.
4. Mocno wcisnąć nasadkę w szyjkę butelki.
5. Upewnić się, że górna część nasadki znajduje się w jednej linii z górną częścią szyjki butelki.
6. Nasadka powinna pozostać w szyjce butelki do końca 28-dniowego okresu ważności.
7. Zamknąć butelkę używając nakrętki.
Przed każdym podaniem doustnym
1. Dokładnie umyć ręce.
2. Potrząsnąć butelką Vesicare w postaci zawiesiny doustnej co najmniej 20 razy.
3. Zdjąć nakrętkę z butelki i upewnić się, że nasadka znajduje się w szyjce butelki. Wprowadzić
końcówkę strzykawki doustnej do otworu w środkowej części nasadki, aż znajdzie się na swoim miejscu.4. Ostrożnie odwrócić butelkę i strzykawkę upewniając się, że nasadka nadal znajduje się na swoim
miejscu.5. Powoli pociągnąć tłok strzykawki, aby nabrać przepisaną przez lekarza ilość zawiesiny z
odwróconej butelki.6. Usunąć nadmiar, jeśli przypadkowo nabrano zbyt dużą ilość leku.
7. Upewnić się, że w strzykawce nie ma pęcherzyków powietrza. Jeśli pojawi się pęcherzyk
powietrza, nacisnąć tłok w kierunku do góry, aby go usunąć.8. Pozostawić strzykawkę na miejscu i obrócić butelkę pionowo tak, aby tłok strzykawki nie poruszył
się. Delikatnie wyjąć strzykawkę z nasadki. Nasadka powinna pozostać na swoim miejscu.9. Upewnić się, że odmierzono odpowiednią dawkę. Umieścić strzykawkę w jamie ustnej i delikatnie
nacisnąć tłok w dół, aby podać lek pacjentowi.10. Po zakończeniu podawania dawki, zamknąć butelkę używając nakrętki.
11. Umyć strzykawkę ciepłą wodą. Pozostawić do wyschnięcia.
Uwaga: Jeśli pacjent wymaga podania dawki > 5 ml, przed ponownym użyciem wypłukać końcówkę strzykawki ciepłą wodą.
Czyszczenie strzykawki doustnej Po użyciu umyć strzykawkę doustną wyłącznie ciepłą wodą.
Strzykawki doustnej można używać przez cały 28-dniowy okres ważności po pierwszym otwarciu (patrz punkt 5). Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Vesicare W przypadku zażycia zbyt dużej ilości leku Vesicare lub jeśli Vesicare przypadkowo połknie dziecko, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Objawy przedawkowania mogą być następujące: ból głowy, suchość w jamie ustnej, zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia, omamy (halucynacje), nadmierne pobudzenie, napady drgawek (konwulsje), trudności w oddychaniu, przyspieszone bicie serca (tachykardia), gromadzenie się moczu w pęcherzu (zatrzymanie moczu) oraz rozszerzone źrenice. Pominięcie zastosowania leku Vesicare W przypadku pominięcia dawki leku, należy przyjąć kolejną dawkę tak szybko, jak to możliwe, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki. Nie należy stosować leku częściej niż raz na dobę. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Przerwanie stosowania leku Vesicare W przypadku przerwania stosowania leku Vesicare podstawowa choroba pęcherza moczowego może powrócić lub się zaostrzyć. Przerwanie stosowania leku należy zawsze skonsultować z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Należy przerwać stosowanie leku Vesicare i natychmiast zwrócić się do lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią którekolwiek z następujących działań niepożądanych:Jeżeli wystąpi napad alergii (działanie niepożądane występujące nagle i szybko, obejmujące uogólnione swędzenie, pokrzywkę, obrzęk, trudności w oddychaniu i (lub) inne reakcje alergiczne, zwane anafilaksją) lub ciężka reakcja skórna (np. powstawanie pęcherzy i złuszczanie naskórka).
Jeżeli wystąpi obrzęk naczynioruchowy (postać alergii skórnej, która powoduje obrzęk tkanki tuż pod powierzchnią skóry) z obrzękiem dróg oddechowych (trudności w oddychaniu). U niektórych pacjentów przyjmujących lek Vesicare zgłaszano obrzęk naczynioruchowy.
Vesicare może powodować inne, wymienione poniżej działania niepożądane.
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób) występują: - suchość w jamie ustnej.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób) występują: - niewyraźne widzenie, - zaparcie, nudności, niestrawność z objawami takimi jak: uczucie pełnego żołądka, ból brzucha, odbijanie się, zgaga, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób) występują: - zakażenie układu moczowego, zapalenie pęcherza moczowego - senność, zaburzenia odczuwania smaku, - zespół suchego oka, - suchość w jamie nosowej, - refluks żołądkowo-przełykowy (zgaga), suchość w gardle, - suchość skóry, - trudności w oddawaniu moczu, - zmęczenie, obrzęki kończyn dolnych.
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 osób) występują: - zaleganie dużej ilości twardego stolca w okrężnicy; zatkanie (niedrożność) okrężnicy - trudność z oddaniem moczu pomimo wypełnionego pęcherza (zatrzymanie moczu) - zawroty głowy, bóle głowy, - wymioty, - świąd, wysypka.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 osób) występują: - omamy (halucynacje), splątanie, - pokrzywka.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - zmniejszony apetyt, zwiększony poziom potasu we krwi, który może powodować zaburzenia rytmu
- zwiększone ciśnienie w gałce ocznej, - zmiany w EKG, nieregularne bicie serca, odczuwalne bicie serca, przyspieszone bicie serca, - zaburzenia głosu, - zaburzenia czynności wątroby, - osłabienie siły mięśniowej, - zaburzenia czynności nerek. Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Vesicare
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Strzykawkę doustną należy przechowywać w czystym i suchym miejscu, z dala od światła słonecznego i źródeł ciepła. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie, pudełku lub butelce po: Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego. Po pierwszym otwarciu butelki, zawiesinę doustną można przechowywać przez 28 dni.
Jakąkolwiek pozostałość leku należy wyrzucić po 28 dniach od otwarcia butelki.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. Butelkę, strzykawkę, nasadkę oraz niewykorzystane resztki produktu leczniczego należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Vesicare - Substancją czynną leku jest solifenacyny bursztynian, 1 mg na 1 ml zawiesiny. - Pozostałe składniki: potasu polakrylin, metylu parahydroksybenzoesan (E218), propyluwody), karbomer, ksylitol (E967), acesulfam potasu (E950), naturalny aromat pomarańczowy (składający się z olejków eterycznych pomarańczowych, naturalnych substancji aromatyzujących, etanolu, glikolu propylenowego (E1520), butylohydroksyanizol (E320) i wody), sodu wodorotlenek, woda oczyszczona. Jak wygląda lek Vesicare i co zawiera opakowanie Vesicare w postaci zawiesiny doustnej to wodnista, jednolita zawiesina o białym lub prawie białym kolorze i pomarańczowym smaku. Lek Vesicare w postaci zawiesiny doustnej jest dostępny w oranżowej butelce z politereftalanu etylenu (PET) o pojemności 150 ml z utrudniającym otwarcie przez dzieci zamknięciem z polietylenu o wysokiej gęstości-polipropylenu (HDPE/PP). Tekturowe pudełko zawiera strzykawkę doustną o pojemności 5 ml oraz nasadkę przeznaczoną do umieszczenia w szyjce butelki, które służą do dawkowania i podawania. Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny: Astellas Pharma Sp. z o.o. ul. Żwirki i Wigury 16C 02-092 Warszawa Tel.: (22) 545 11 11
Wytwórca/Importer: Delpharm Meppel B.V. Hogemaat 2 Holandia W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Astellas Pharma Sp. z o.o. ul. Żwirki i Wigury 16C 02-092 Warszawa Tel.: (22) 545 11 11
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Węgry, Islandia, Łotwa, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Szwecja, Słowenia, Słowacja, Hiszpania i Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna): Vesicare Włochy: Vesiker Niemcy: Vesicur Irlandia: Vesitrim
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 04/2024
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vesicare, 1 mg/ml, zawiesina doustna2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera 1 mg/ml solifenacyny bursztynianu, co odpowiada 0,75 mg/ml solifenacyny. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: kwas benzoesowy (E210) 0,015 mg/ml metylu parahydroksybenzoesan (E218) 1,6 mg/ml glikol propylenowy (E1520) 20 mg/ml propylu parahydroksybenzoesan (E216) 0,2 mg/ml Ten produkt leczniczy zawiera 48,4 mg alkoholu (etanolu) w maksymalnej dawce 10 ml. Etanol pochodzi z naturalnego aromatu pomarańczowego.Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Zawiesina doustna Wodnista, jednolita zawiesina o białym lub prawie białym kolorze i pomarańczowym smaku.4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Zespół pęcherza nadreaktywnego u dorosłych Vesicare w postaci zawiesiny doustnej jest wskazany w leczeniu objawowym naglącego nietrzymania moczu i (lub) częstomoczu oraz parcia naglącego, które mogą występować u pacjentów z zespołem pęcherza nadreaktywnego (OAB).Vesicare w postaci zawiesiny doustnej jest wskazany w leczeniu nadreaktywności wypieracza pochodzenia neurogennego (NDO) u dzieci w wieku od 2 do 18 lat.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Zespół pęcherza nadreaktywnegoDorośli, w tym osoby w podeszłym wieku: Zalecana dawka wynosi 5 mg (5 ml) solifenacyny bursztynianu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę tę można zwiększyć do 10 mg (10 ml) solifenacyny bursztynianu raz na dobę. Dzieci i młodzież: Nie określono dotychczas skuteczności produktu leczniczego Vesicare w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego u dzieci i młodzieży. Dlatego nie należy stosować produktu leczniczego Vesicare w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Aktualne dane przedstawiono w punktach 5.1 i 5.2.
Nadreaktywność wypieracza pochodzenia neurogennego
Dzieci i młodzież (w wieku od 2 do 18 lat): Zalecana dawka produktu leczniczego Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zależy od masy ciała pacjenta. Leczenie należy rozpocząć od zastosowania zalecanej dawki początkowej. Później dawkę tę można zwiększyć do najmniejszej skutecznej dawki. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki. W czasie długotrwałego leczenia należy okresowo kontrolować stan pacjanta w celu oceny potrzeby kontynuacji leczenia i ewentualego dostosowania dawki; co najmniej raz w roku lub częściej, jeśli wskazane. Zależność wielkości dawki od masy ciała pacjenta przedstawiono w tabeli poniżej.
Masa ciała (kg) Dawka początkowa (ml) § 1
Dawka maksymalna (ml) § 2
>15 do 30 3 5 >30 do 45 3 6 >45 do 60 4 8 >60 5 10 § Vesicare w postaci zawiesiny doustnej o stężeniu 1 mg/ml. 1
2
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej należy przyjmować raz dziennie, doustnie.
Produktu leczniczego Vesicare w postaci zawiesiny doustnej nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 2 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny > 30 ml/min) nie ma konieczności modyfikacji dawkowania produktu leczniczego. W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30 ml/min) należy zachować ostrożność i nie stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) raz na dobę (dorośli) i większej niż dawka początkowa (dzieci i młodzież) (patrz punkt 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. W przypadku pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7 do 9 wg skali Child-Pugh) należy zachować ostrożność i nie podawać dawki większej niż 5 mg (5 ml) raz na dobę (dorośli) i większej niż dawka początkowa (dzieci i młodzież) (patrz punkt 5.2).
Silne inhibitory cytochromu P450 3A4 Podczas jednoczesnego stosowania ketokonazolu lub terapeutycznych dawek innych, silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak rytonawir, nelfawir, itrakonazol, maksymalna dawka produktu leczniczego Vesicare w postaci zawiesiny doustnej nie powinna być większa niż 5 mg (5 ml) (dorośli) i większa niż dawka początkowa (dzieci i młodzież) (patrz punkt 4.5). Sposób podawania Vesicare w postaci zawiesiny należy przyjmować doustnie, popijając szklanką wody. Nie należy przyjmować produktu leczniczego wraz z jedzeniem i (lub) innymi napojami. Spożywanie z jedzeniem i (lub) piciem może powodować uwalnianie się solifenacyny w jamie ustnej co może skutkować pojawieniem się gorzkiego smaku oraz uczuciem drętwienia w jamie ustnej. Należy użyć strzykawki i nasadki na butelkę dostarczonych wraz z Vesicare w postaci zawiesiny doustnej w celu odmierzenia odpowiedniej dawki produktu leczniczego (patrz punkt 6.6).
4.3 Przeciwwskazania
W leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego, solifenacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z zatrzymaniem moczu.W leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego lub nadreaktywności wypieracza pochodzenia neurogennego, solifenacyna jest przeciwwskazana u pacjentów: - z ciężkimi zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (m.in. toksyczne rozdęcie okrężnicy), miastenią lub jaskrą z wąskim kątem przesączania, jak również u pacjentów z ryzykiem wystąpienia tych chorób: - z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; - poddawanych hemodializie (patrz punkt 5.2); - z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2); - z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, leczonych jednocześnie silnymi inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem leczenia solifenacyną należy uwzględnić inne przyczyny częstomoczu (niewydolność serca, choroby nerek). W razie zakażenia układu moczowego należy rozpocząć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne.Solifenacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów: - z istotnym klinicznie zwężeniem drogi odpływu moczu z pęcherza w przypadku braku przerywanego czystego cewnikowania z powodu ryzyka zatrzymania moczu; - z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego; - z ryzykiem zwolnionej perystaltyki przewodu pokarmowego; - z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30 ml/min); nie należy stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub dawki większej niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2 i 5.2); - z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7 do 9 wg skali Child-Pugh); nie należy stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub dawki większej niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2 i 5.2); - jednocześnie leczonych silnymi inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem; nie należy stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub dawki większej niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2 i 4.5); - z przepukliną rozworu przełykowego, refluksem żołądkowo-przełykowym i (lub) jednocześnie stosujących produkty lecznicze mogące spowodować zapalenie przełyku lub je zaostrzyć (takie jak bisfosfoniany); - z neuropatią autonomicznego układu nerwowego.
U pacjentów, u których występowały czynniki ryzyka, takie jak wcześniej stwierdzony zespół wydłużonego odstępu QT i hipokaliemia, obserwowano wydłużenie odstępu QT oraz Torsades de pointes.
U niektórych pacjentów przyjmujących solifenacynę obserwowano obrzęk naczynioruchowy z obrzękiem dróg oddechowych. Jeżeli u pacjenta wystąpi obrzęk naczynioruchowy, należy przerwać leczenie solifenacyną i wdrożyć odpowiednie leczenie i (lub) stosowne środki zaradcze.
U niektórych pacjentów leczonych solifenacyną obserwowano występowanie reakcji anafilaktycznej. Jeżeli u pacjenta rozwinie się reakcja anafilaktyczna, należy przerwać leczenie solifenacyną i wdrożyć odpowiednie leczenie i (lub) stosowne środki zaradcze. Maksymalne działanie solifenacyny występuje najwcześniej po 4 tygodniach leczenia.
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu. Substancje te mogą powodować reakcje alergicznie (prawdopodobnie opóźnione).
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera 48,4 mg alkoholu (etanol) w maksymalnej dawce (4% w/v) lub mniej niż 1 ml wina (10% w/v). Niewielka ilość alkoholu znajdująca się w tym leku nie spowoduje żadnych zauważalnych skutków.
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 1 ml, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera 0,015 mg kwasu benzoesowego w każdym ml, co odpowiada 0,15 mg/10 ml.
Vesicare w postaci zawiesiny doustnej zawiera 20 mg glikolu propylenowego w każdym ml, co odpowiada 200 mg/10 ml.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakologiczne Jednoczesne stosowanie innych produktów leczniczych o własnościach cholinolitycznych może prowadzić do nasilenia działania terapeutycznego i wystąpienia działań niepożądanych. Po zaprzestaniu podawania solifenacyny należy zachować około tygodniową przerwę przed podjęciem leczenia innym produktem leczniczym o działaniu cholinolitycznym. Działanie terapeutyczne solifenacyny może zmniejszać się w wyniku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Solifenacyna może osłabiać działanie produktów leczniczych nasilających perystaltykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Interakcje farmakokinetyczne W badaniach in vitro wykazano, że terapeutyczne stężenia solifenacyny nie hamują aktywności CYP1A1/2, 2C9, 2C19, 2D6 lub 3A4, pochodzących z mikrosomów ludzkiej wątroby. Z tego względu jest mało prawdopodobne, aby solifenacyna wpływała na zmianę klirensu produktów leczniczych metabolizowanych przez wymienione enzymy.Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę solifenacyny Solifenacyna jest metabolizowana przez CYP3A4. Jednocześnie podawany ketokonazol (200 mg/dobę), silny inhibitor CYP3A4, dwukrotnie zwiększał AUC solifenacyny, zaś ketokonazol w dawce 400 mg/dobę, powodował trzykrotne zwiększenie AUC solifenacyny. Z tego względu podczas podawania ketokonazolu lub innych silnych inhibitorów CYP3A4 (np. rytonawiru, nelfawiru, itrakonazolu) w dawkach terapeutycznych, największa stosowana jednocześnie dawka solifenacyny nie powinna być większa niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub większa niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2). Jednoczesne stosowanie solifenacyny i silnych inhibitorów CYP3A4 jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano wpływu indukcji enzymów na farmakokinetykę solifenacyny i jej metabolitów, jak również wpływu substratów o większym powinowactwie do CYP3A4 na ekspozycję na solifenacynę. Solifenacyna jest metabolizowana przez CYP3A4, zatem możliwe są interakcje farmakokinetyczne solifenacyny z innymi substratami CYP3A4 o większym powinowactwie (np. werapamil, diltiazem) oraz ze związkami o działaniu indukującym CYP3A4 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina). Wpływ solifenacyny na farmakokinetykę innych produktów leczniczych Doustne antykoncepcyjne produkty lecznicze Podczas stosowania solifenacyny nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych solifenacyny ze złożonymi, doustnymi antykoncepcyjnymi produktami leczniczymi (etynyloestradiol + lewonorgestrel). Warfaryna Podczas stosowania solifenacyny nie stwierdzono zmian farmakokinetyki R-warfaryny i S-warfaryny ani ich wpływu na czas protrombinowy. Digoksyna Stosowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę digoksyny.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania solifenacyny w czasie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego szkodliwego wpływu na płodność, rozwój zarodka i płodu lub przebieg porodu (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania produktu leczniczego kobietom w ciąży. Karmienie piersią Nie ma danych dotyczących przenikania solifenacyny do mleka ludzkiego. W badaniach wykonywanych na myszach stwierdzono, że solifenacyna i (lub) jej metabolity przenikały do mleka matki, powodując zależne od dawki zaburzenia prawidłowego rozwoju noworodków myszy (patrz punkt 5.3). Z tego względu solifenacyny nie należy stosować u karmiących matek. Płodność Brak danych klinicznych dotyczących wpływu solifenacyny na płodność. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ponieważ solifenacyna, podobnie jak inne cholinolityczne produkty lecznicze, może powodować niewyraźne widzenie, zaś rzadziej senność i uczucie zmęczenia (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane), produkt leczniczy może wywierać niekorzystny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwaW wyniku farmakologicznego działania solifenacyny, może ona powodować cholinolityczne działania niepożądane, na ogół o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu. Częstość występowania cholinolitycznych działań niepożądanych jest zależna od dawki. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym w czasie przyjmowania solifenacyny było uczucie suchości w jamie ustnej. Objaw ten występował u 11% pacjentów przyjmujących dawkę 5 mg solifenacyny bursztynianu raz na dobę, u 22% pacjentów przyjmujących dawkę 10 mg raz na dobę i u 4% pacjentów otrzymujących placebo. Nasilenie uczucia suchości w jamie ustnej było na ogół niewielkie i jedynie sporadycznie było przyczyną przerwania terapii. Generalnie współpraca pacjentów w zakresie przestrzegania zaleceń była bardzo dobra (około 99%), i około 90% pacjentów leczonych solifenacyną ukończyło badanie obejmujące 12 tygodni leczenia.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Klasyfikacja MedDRA dotycząca układów narządowych Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
układu moczowego Zapalenie pęcherza moczowego
Zaburzenia układu immunologiczne go
anafilaktyczna* Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
apetyt* Hiperkaliemia* Zaburzenia psychiczne
Splątanie* Majaczenie* Zaburzenia układu nerwowego
Zaburzenia smaku Zawroty głowy* Ból głowy*
Zaburzenia oka Niewyraźne widzenie Zespół suchego oka
Zaburzenia serca
pointes* Wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogra- mie* Migotanie przedsionków* Kołatanie serca* Tachykardia* Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
jamie nosowej
Klasyfikacja MedDRA dotycząca układów narządowych Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia żołądka i jelit Suchość w jamie ustnej Zaparcia Nudności Niestrawność Ból brzucha Refluks żołądkowo- przełykowy Suchość w gardle Niedrożność okrężnicy Zaklinowa- nie stolca Wymioty*
jelita* Dyskomfort w jamie brzusznej* Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
czynności wątroby* Nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby* Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
skóry Świąd* Wysypka*
Rumień wieloposta ciowy* Pokrzywka * Obrzęk naczynioru chowy* Złuszczające zapalenie skóry* Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
mięśni* Zaburzenia nerek i dróg moczowych
w oddawaniu moczu Zatrzymanie moczu
czynności nerek* Klasyfikacja MedDRA dotycząca układów narządowych Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Obrzęki obwodowe
* obserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo stosowania solifenacyny w postaci zawiesiny doustnej oceniano w dwóch otwartych badaniach klinicznych z udziałem 95 pacjentów należących do populacji dzieci i młodzieży w wieku od 2 lat do mniej niż 18 lat z nadreaktywnością wypieracza pochodzenia neurogennego. Częste działania niepożądane obserwowane u dzieci i młodzieży z NDO obejmowały: zaparcia, suchość w jamie ustnej, ból brzucha, senność, zakażenie dróg moczowych, pozytywny wynik testu na obecność bakterii oraz wydłużenie odstępu QT. Częstość występowania zaparć u pacjentów leczonych solifenacyną w postaci zawiesiny doustnej była większa w grupie otrzymującej największą dawkę w porównaniu z grupą leczoną dawką początkową.
U dzieci i młodzieży z NDO nie obserwowano ciężkich działań niepożądanych. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym, prowadzącym do przerwania udziału w badaniu było wydłużenie odstępu QT.
Ogólnie, profil bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży jest podobny do profilu u dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Przedawkowanie solifenacyny może teoretycznie powodować ciężkie działania cholinolityczne. Największą dawką solifenacyny bursztynianiu przypadkowo podaną temu samemu pacjentowi było hospitalizacji pacjenta. Leczenie W przypadku przedawkowania solifenacyny należy zastosować leczenie węglem aktywowanym. Płukanie żołądka jest skuteczne, jeśli zostanie wykonane w ciągu 1 godziny, lecz nie należy prowokować wymiotów. Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych cholinolitycznych objawy można leczyć w następujący sposób: - ciężkie, ośrodkowe objawy cholinolityczne, takie jak omamy lub nadmierne pobudzenie: zastosować fizostygminę lub karbachol; - drgawki lub nadmierne pobudzenie: zastosować benzodiazepiny; - niewydolność oddechowa: zastosować sztuczną wentylację; - tachykardia: zastosować produkty lecznicze blokujące receptory beta-adrenergiczne; - zatrzymanie moczu: zastosować cewnikowanie pęcherza; - rozszerzenie źrenic: zastosować pilokarpinę w kroplach i (lub) umieścić pacjenta w ciemnym pomieszczeniu.Podobnie jak w przypadku przedawkowania innych antymuskarynowych produktów leczniczych, należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów z ryzykiem wydłużenia odstępu QT (np. hipokaliemia, bradykardia, jednoczesne podawanie produktów leczniczych mogących wydłużać odstęp QT) oraz pacjentów z istotnymi, współistniejącymi chorobami serca (np. niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu, zastoinowa niewydolność serca).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki urologiczne, leki stosowane w częstomoczu oraz nietrzymaniu moczu; kod ATC: G04BD08. Mechanizm działania Solifenacyna jest kompetycyjnym, wybiórczym antagonistą receptora cholinergicznego. Pęcherz moczowy jest unerwiony przez przywspółczulne włókna nerwowe cholinergiczne. Acetylocholina powoduje skurcz mięśni gładkich wypieracza działając poprzez receptory muskarynowe, z których największą rolę odgrywa podtyp M 3 . Wyniki badań farmakologicznych prowadzonych w warunkach in vitro i in vivo wskazują, że solifenacyna jest kompetycyjnym inhibitorem podtypu M 3wybiórczym antagonistą receptorów muskarynowych, ponieważ wykazuje małe powinowactwo w stosunku do innych badanych receptorów i kanałów jonowych lub nie wykazuje go wcale. Działanie farmakodynamiczne Dorośli: Leczenie produktem leczniczym Vesicare w dawkach 5 mg i 10 mg na dobę było przedmiotem kilku randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych, prowadzonych na zasadzie podwójnie ślepej próby u mężczyzn i kobiet z pęcherzem nadreaktywnym. Jak przedstawiono w poniższej tabeli, zarówno dawka 5 mg jak i dawka 10 mg produktu leczniczego Vesicare powodowała statystycznie istotną poprawę w odniesieniu do pierwotnych i drugorzędowych punktów końcowych, w porównaniu z placebo. Skuteczność leczenia stwierdzano po upływie tygodnia od jego rozpoczęcia i działanie to stabilizowało się w okresie 12 tygodni. W długoterminowym badaniu otwartym wykazano, że skuteczność produktu leczniczego utrzymuje się przez co najmniej 12 miesięcy. Wśród chorych, u których przed leczeniem stwierdzono nietrzymanie moczu, po 12 tygodniach leczenia nietrzymanie moczu całkowicie ustąpiło u około 50% pacjentów, zaś u 35% leczonych częstość oddawania moczu zmniejszyła się do mniej niż 8 mikcji na dobę. Leczenie objawów pęcherza nadreaktywnego wpływało też korzystnie na liczne parametry jakości życia, takie jak ogólne poczucie zdrowia, wpływ nietrzymania moczu na jakość życia, ograniczenia pełnionej roli, ograniczenia natury fizycznej, ograniczenia społeczne, emocje, ciężkość objawów, nasilenie objawów i jakość snu i (lub) witalność.
Wyniki (zsumowane) czterech kontrolowanych badań 3. fazy, w których leczenie trwało 12 tygodni
dobę Vesicare dobę Tolterodyna na dobę Liczba mikcji/dobę Średnia wartość wyjściowa Średnie zmniejszenie względem wartości wyjściowej % zmiany względem wartości wyjściowej n wartość p* 11,9
1,4
(12%) 12,1
2,3
(19%) <0,001 11,9
2,7
(23%) <0,001 12,1
1,9
(16%) 0,004 Liczba incydentów parcia naglącego/dobę Średnia wartość wyjściowa Średnie zmniejszenie względem wartości wyjściowej % zmiany względem wartości wyjściowej n wartość p* 6,3
2,0
(32%) 5,9
2,9
(49%) <0,001 6,2
3,4
(55%) <0,001 5,4
2,1
(39%) 0,031 Liczba incydentów nietrzymania moczu/dobę Średnia wartość wyjściowa Średnie zmniejszenie względem wartości wyjściowej % zmiany względem wartości wyjściowej n wartość p* 2,9
1,1
(38%) 2,6
1,5
(58%) <0,001 2,9
1,8
(62%) <0,001 2,3
1,1
(48%) 0,009 Liczba incydentów nokturii/dobę Średnia wartość wyjściowa Średnie zmniejszenie względem wartości wyjściowej % zmiany względem wartości wyjściowej n wartość p* 1,8
0,4
(22%) 2,0
0,6
(30%) 0,025 1,8
0,6
(33%) <0,001 1,9
0,5
(26%) 0,199 Objętość moczu/jedną mikcję Średnia wartość wyjściowa Średnie zmniejszenie względem wartości wyjściowej % zmiany względem wartości wyjściowej n wartość p*
(5%)
(21%) <0,001
(26%) <0,001
(16%) <0,001 Liczba podpasek/dobę Średnia wartość wyjściowa Średnie zmniejszenie względem wartości wyjściowej % zmiany względem wartości wyjściowej n wartość p* 3,0
0,8
(27%) 2,8
1,3
(46%) <0,001 2,7
1,3
(48%) <0,001 2,7
1,0
(37%) 0,010 Uwaga: W 4 kluczowych badaniach klinicznych stosowano Vesicare 10 mg i placebo. W 2 spośród tych 4 badań stosowano również Vesicare 5 mg, zaś w jednym z nich podawano także tolterodynę w dawce 2 mg dwa razy na dobę. Nie wszystkie parametry i nie wszystkie badane grupy były oceniane w każdym z badań. Z tego względu podana liczba pacjentów może różnić się w odniesieniu do poszczególnych parametrów i leczonych grup. * Wartość p w porównaniu do placebo
Populacja dzieci i młodzieży: Zespół pęcherza nadreaktywnego Dzieci i młodzież (w wieku 5 lat i starsi): Przeprowadzono 2 badania kliniczne, w których stosowano leczenie produktem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej. 189 pacjentów należących do populacji dzieci i młodzieży z zespołem pęcherza nadreaktywnego włączono do trwającego 12 tygodni randomizowanego, kontrolowanego placebo badania klinicznego (905-CL-076) z podwójnie ślepą próbą (73 dzieci w wieku od 5 do 11 lat i 22 osobowa grupa młodzieży w wieku od 12 do 17 lat byli leczeni solifenacyną). Przedłużeniem badania było 40-tygodniowe otwarte badanie kliniczne (905-CL-077) z udziałem 148 pacjentów należących do populacji dzieci i młodzieży (119 dzieci i 29 osobowa grupa młodzieży byli leczeni solifenacyną). W obu badaniach u większości pacjentów dostosowano dawkę do przeliczonej na masę ciała równowartości dawki 10 mg stosowanej u dorosłych. W badaniu 905-CL-076, stosowanie produktu Vesicare w postaci zawiesiny doustnej nie wykazało statystycznie istotnej poprawy w pierwszorzędowym punkcie końcowym jakim była średnia objętość moczu w trakcie jednego oddawania moczu w porównaniu z placebo w całej populacji. Natomiast u dzieci (w wieku od 5 do 11 lat) zaobserwowano statystycznie istotną różnicę w powyższym pierwszorzędowym punkcie końcowym. Nie obserwowano statystycznie istotnej poprawy w drugorzędowych punktach końcowych, takich jak częstość oddawania moczu, liczba epizodów nietrzymania moczu w ciągu dnia i liczba suchych dni w tygodniu. Nie zgłoszono niespodziewanych lub nieoczekiwanych zdarzeń niepożądanych w całym zakresie badanych dawek. W przedłużonym, otwartym badaniu klinicznym nie zgłoszono niespodziewanych lub nieoczekiwanych zdarzeń niepożądanych. Profil bezpieczeństwa solifenacyny w czasie długotrwałej ekspozycji u dzieci i młodzieży był porównywalny do profilu obserwowanego u dorosłych.
Nadreaktywność wypieracza pochodzenia neurogennego Dzieci i młodzież (w wieku od 6 miesięcy do mniej niż 18 lat): Stosowanie produktu Vesicare w postaci zawiesiny doustnej w leczeniu nadreaktywności wypieracza pochodzenia neurogennego (NDO) oceniano w dwóch, trwających 52 tygodnie, otwartych, kontrolowanych w oparciu o wartości początkowe, z sekwencyjną eskalacją dawki badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży w wieku od 6 miesięcy do mniej niż 18 lat (badania 905- CL-074 i 905-CL-047).
W badaniu 905-CL-074, produktem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej leczono w sumie 4 pacjentów w wieku od 6 miesięcy do mniej niż 2 lat i 19 pacjentów w wieku od 2 do poniżej 5 lat, podczas gdy w badaniu 905-CL-047 leczenie takie otrzymało ogółem 76 pacjentów w wieku od 5 do mniej niż 18 lat. W obu badaniach pierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana maksymalnej pojemności cystometrycznej (ang. maximum cystometric capacity, MCC) w stosunku do wartości początkowych po 24 tygodniach leczenia produktem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej. Po 24 tygodniach leczenia u dzieci wystąpiło statystycznie znaczące zwiększenie MCC w porównaniu z wartościami początkowymi. Wielkość zaobserwowanych zmian w pierwszo i drugorzędowym punkcie końcowym u dzieci (w wieku od 5 do mniej niż 12 lat) oraz u młodzieży (od 12 do mniej niż 18 lat) była porównywalna.
Wyniki dla pierwszorzędowego punktu końcowego w badaniach klinicznych dotyczących stosowania produktu Vesicare w postaci zawiesiny doustnej u dzieci z NDO przedstawiono w poniższej tabeli. Wyniki leczenia utrzymywały się w ciągu 52 tygodni.
Zmiana wartości z początkowych do uzyskanych w 24. tygodniu stosowania produktu Vesicare w postaci zawiesiny doustnej
Parametry Wiek od 6 miesięcy do mniej niż 5 lat średnia (SD, n) Wiek od 5 do mniej niż 18 lat średnia (SD, n) Pierwszorzędowy punkt końcowy Maksymalna pojemność cystometryczna (ml)
92,3 (38,2; 21) 129,4 (40,2; 21) 37,0 (35,9; 21) P = < 0,001 95% CI: 20,7; 53,4 223,7 (132,9; 55) 279,1 (126,8; 49) 57,2 (107,7; 49) P = < 0,001 95% CI: 26,3; 88,1
Wartości drugich pomiarów urodynamicznych wykazały również poprawę w stosunku do wartości początkowych w obu grupach wiekowych w czasie do 24 tygodni. U badanych w wieku od 6 miesięcy do mniej niż 5 lat obserwowano zwiększoną podatność pęcherza (ang. bladder compliance) (średnia zmiana: 5,1 ml / cmH 2 O, SD: 6,82, 95% CI: 2,0, 8,2), zmniejszyła się liczba skurczów nadaktywnych > 15 cmH 2 O (średnia zmiana: -7,0, SD: 8,6, 95% CI: -11,0, -3,1) i poprawiła się objętość pęcherza moczowego do pierwszego skurczu wypieracza > 15 cmH 2 O, wyrażonego jako % oczekiwanej zdolności pęcherza moczowego (mediana wyjściowa: 38,00%, tydzień 24 mediana 99,89%). U badanych w wieku od 5 do mniej niż 18 lat obserwuje się zwiększoną podatność pęcherza (średnia zmiana: 9,1 ml / cmH 2 O, SD: 28,6, 95% CI: 1,0, 17,2), mniejszą liczbę nadmiernych skurczów > 2 O (średnia zmiana: 2,3, SD: 5,1, 95% CI: 3,7, -0,8) i poprawę objętości pęcherza moczowego do pierwszego skurczu wypieracza > 15 cmH 2 O, wyrażonego jako % spodziewanej zdolności pęcherza moczowego (mediana wyjściowa: 28,25%, tydzień 24 mediana 58,28%).
Wartości dodatkowych pomiarów dziennych wykazały poprawę w stosunku do wartości początkowych w obu grupach wiekowych w czasie do 24 tygodni. U badanych w wieku od 6 miesięcy do mniej niż 5 lat zwiększyła się średnia maksymalna objętość moczu na dobę uzyskiwana w trakcie cewnikowania (średnia zmiana: 40,3 ml, SD: 50,0, 95% CI: 16,2, 64,4) a zmniejszyła się średnia liczba okresów między czystym cewnikowaniem przerywanym z epizodami nietrzymania moczu w ciągu 24 godzin (średnia zmiana: -1,31, SD: 1,35, 95% CI: -1,99, -0,64). U badanych w wieku od 5 do mniej niż 18 lat zwiększyła się średnia maksymalna objętość cewnikowania na dobę (średnia zmiana: 67,45 ml, SD: 88,07, 95% CI: 42,68, 92,22), a zmniejszyła się średnia liczba epizodów nietrzymania moczu w ciągu 24 godzin (średnia zmiana: -1,60, SD: 2,04, 95% CI: -2,18, -1,03).
Leczenie produktem Vesicare w postaci zawiesiny doustnej u dzieci i młodzieży było dobrze tolerowane w całym zakresie dawek. Nie stwierdzono nowych zagrożeń dla bezpieczeństwa stosowania w porównaniu ze znanym profilem bezpieczeństwa solifenacyny u dorosłych.
Brak danych z badań klinicznych po dłuższym niż rok leczeniu NDO u dzieci i młodzieży.
Doświadczenia z badań klinicznych u pacjentów należących do populacji dzieci i młodzieży z NDO poniżej 2 roku życia są niewystarczające. Nie przeprowadzono badań klinicznych u pacjentów należących do populacji dzieci i młodzieży z NDO w wieku poniżej 6 miesięcy.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Maksymalne stężenie solifenacyny w osoczu (C max ) po doustnym przyjęciu solifenacyny przez dorosłych występuje po 4 do 12 godzinach. Czas t maxmax
pod krzywą (AUC) zwiększają się proporcjonalnie do dawki w zakresie od 5 mg do 40 mg. Całkowita dostępność biologiczna wynosi w przybliżeniu 90%. Przyjmowanie posiłków nie wpływa na wartości C max
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji solifenacyny po podaniu dożylnym wynosi około 600 l. Solifenacyna w znacznym stopniu (około 98%) wiąże się z białkami osocza, przede wszystkim z kwaśną 1 - glikoproteiną. Metabolizm Solifenacyna w większości jest metabolizowana w wątrobie, przede wszystkim przez układ cytochromu P450 3A4 (CYP3A4). Istnieją również alternatywne szlaki metaboliczne, które mogą uczestniczyć w przemianach solifenacyny. Klirens układowy solifenacyny wynosi około 9,5 l na godzinę, a okres półtrwania w fazie końcowej wynosi 45 – 68 godzin. Po podaniu doustnym produktu leczniczego wyodrębniono w osoczu jeden metabolit czynny farmakologicznie (4R- hydroksysolifenacyna) i trzy metabolity nieczynne farmakologicznie (N-glukuronid, N-tlenek i 4R- hydroksy-N-tlenek solifenacyny). Eliminacja Po 26 dobach od podania pojedynczej dawki 10 mg solifenacyny znakowanej radioizotopem 14 C, około 70% aktywności promieniotwórczej wykryto w moczu, zaś 23% w kale. Około 11% aktywności promieniotwórczej w moczu pochodziło z substancji czynnej w postaci niezmienionej; około 18% pochodziło z N-tlenku, 9% z 4R-hydroksy-N-tlenku i 8% z 4R-hydroksy metabolitu (czynny metabolit). Liniowość lub nieliniowość W zakresie dawek terapeutycznych farmakokinetyka solifenacyny jest liniowo zależna od dawki.
Inne szczególne populacje Osoby w podeszłym wieku Dostosowanie dawki produktu leczniczego w zależności od wieku pacjenta nie jest konieczne. Wyniki badań prowadzonych u osób w podeszłym wieku wykazały, że ekspozycja na solifenacynę (wyrażona jako AUC) po podaniu solifenacyny bursztynianu (5 mg i 10 mg raz na dobę) była podobna u zdrowych osób w podeszłym wieku (65 – 80 lat) i u zdrowych osób młodych (w wieku poniżej 55 lat). Średnia szybkość wchłaniania wyrażona jako t max
okres półtrwania w fazie końcowej był w tej grupie pacjentów o około 20% dłuższy. Te umiarkowane różnice nie były istotne klinicznie.
Dzieci i młodzież (w wieku od 2 do 18 lat): Farmakokinetyka solifenacyny po dostosowaniu dawkowania do masy ciała u dzieci i młodzieży z OAB (w wieku 5 lat i starsi) i NDO (w wieku od 2 do 18 lat) była podobna do obserwowanej u dorosłych, z nieco krótszym t max
1/2 ; różnice te nie były istotne klinicznie.
Płeć Farmakokinetyka solifenacyny nie jest zależna od płci.
Rasa Farmakokinetyka solifenacyny nie jest zależna od rasy.
Zaburzenia czynności nerek Wartości AUC i C max
czynności nerek nie różniły się istotnie od tych, które stwierdzano u zdrowych ochotników. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30 ml/min) ekspozycja na solifenacynę była istotnie większa niż w grupie kontrolnej, co wyrażało się zwiększeniem C max
30%, AUC o ponad 100% oraz t 1/2
klirensem kreatyniny i klirensem solifenacyny. Nie oceniano farmakokinetyki solifenacyny u pacjentów poddawanych hemodializie.
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7 do 9 wg skali Child-Pugh) wartość C max
1/2
farmakokinetyki solifenacyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, toksyczności po podaniu wielokrotnym, wpływu na rozrodczość, wpływu na rozwój zarodka i płodu, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego, nie ujawniają występowania żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka. Podczas prenatalnych i pourodzeniowych badań wykonywanych na myszach stwierdzono, że podawanie solifenacyny karmiącym samicom powodowało zależne od dawki, istotne klinicznie zmniejszenie liczby żywych urodzeń, zmniejszenie wagi urodzeniowej i zwolnienie rozwoju fizycznego potomstwa. U młodych myszy, którym od 10. lub od 21. dnia po urodzeniu podawano dawki wywołujące działanie farmakologiczne, występowało, zależne od dawki, zwiększenie śmiertelności bez uprzednich objawów klinicznych; w obydwu grupach śmiertelność była większa niż u dorosłych myszy. U młodych myszy leczonych od 10. dnia po urodzeniu, ekspozycja w osoczu była większa niż u dorosłych myszy; od 21. dnia po urodzeniu, ogólnoustrojowa ekspozycja była porównywalna z ekspozycją u dorosłych myszy. Kliniczne następstwa zwiększonej śmiertelności u młodych myszy nie są znane. Produkt leczniczy Vesicare w postaci zawiesiny doustnej nie wykazał potencjalnego działania drażniącego dla oczu podczas testów na królikach.6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Potasu polakrylin Metylu parahydroksybenzoesan (E218) Propylu parahydroksybenzoesan (E216) Glikol propylenowy (E1520) Symetykon emulsja 30%; składająca się z symetykonu, sorbitanu glikolu polietylenowego tristearynianu (E436), metylocelulozy (E461), glikolu polietylenowego stearynianu, glicerydów, gumy ksantanowej (E415), kwasu benzoesowego (E210), kwasu sorbinowego (E200), kwasu siarkowego (E513) i wody) Karbomer Ksylitol (E967) Acesulfam potasu (E950) Naturalny aromat pomarańczowy, składający się z olejków eterycznych pomarańczowych, naturalnych substancji aromatycznych, etanolu, glikolu propylenowego (E1520), butylohydroksyanizolu (E320) i wody Sodu wodorotlenek Woda oczyszczona6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań dotyczących zgodności.6.3 Okres ważności
Po pierwszym otwarciu butelki, zawiesinę doustną można przechowywać przez 28 dni.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Strzykawkę doustną należy przechowywać w czystym i suchym miejscu oraz chronić przed światłem słonecznym i źródłem ciepła. Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
z politereftalanu etylenu (PET) z utrudniającym otwarcie przez dzieci zamknięciem z polietylenu o wysokiej gęstości-polipropylenu (HDPE/PP) i z uszczelnieniem (pulp and vinylseal liner), w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera strzykawkę doustną o pojemności 5 ml oraz nasadkę przeznaczoną do umieszczenia w szyjce butelki, które służą do dawkowania i podawania.6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowania W celu odmierzenia właściwej dawki należy użyć strzykawki doustnej i nasadki na butelkę dostarczonych z produktem leczniczym Vesicare w postaci zawiesiny doustnej.Przygotowanie butelki leku Vesicare w postaci zawiesiny doustnej do pierwszego użycia
1. Dokładnie umyć ręce.
2. Otworzyć pudełko i wyjąć z niego butelkę, strzykawkę oraz nasadkę.
3. Umieścić butelkę na płaskiej powierzchni i zdjąć nakrętkę.
4. Mocno wcisnąć nasadkę w szyjkę butelki.
5. Upewnić się, że górna część nasadki znajduje się w jednej linii z górną częścią szyjki butelki.
6. Nasadka powinna pozostać w szyjce butelki do końca 28-dniowego okresu ważności.
7. Zamknąć butelkę używając nakrętki.
Przed każdym podaniem doustnym
1. Dokładnie umyć ręce.
2. Potrząsnąć butelką Vesicare w postaci zawiesiny doustnej co najmniej 20 razy.
3. Zdjąć nakrętkę z butelki i upewnić się, że nasadka znajduje się w szyjce butelki. Wprowadzić
końcówkę strzykawki doustnej do otworu w środkowej części nasadki, aż znajdzie się na swoim miejscu.4. Ostrożnie odwrócić butelkę i strzykawkę upewniając się, że nasadka znajduje się na swoim
miejscu.5. Powoli pociągnąć tłok strzykawki, aby nabrać przepisaną przez lekarza ilość zawiesiny z
odwróconej butelki.6. Usunąć nadmiar, jeśli przypadkowo nabrano zbyt dużą ilość leku.
7. Upewnić się, że w strzykawce nie ma pęcherzyków powietrza. Jeśli pojawi się pęcherzyk
powietrza, nacisnąć tłok w kierunku do góry, aby go usunąć.8. Pozostawić strzykawkę na miejscu i obrócić butelkę pionowo tak, aby tłok strzykawki nie poruszył
się. Delikatnie wyjąć strzykawkę z nasadki. Nasadka powinna pozostać na swoim miejscu.9. Upewnić się, że odmierzono odpowiednią dawkę. Umieścić strzykawkę w jamie ustnej i delikatnie
nacisnąć tłok w dół, aby podać lek pacjentowi.10. Po zakończeniu podawania dawki, zamknąć butelkę używając nakrętki.
11. Umyć strzykawkę ciepłą wodą. Pozostawić do wyschnięcia.
Uwaga: Jeśli pacjent wymaga podania dawki > 5 ml, przed ponownym użyciem wypłukać końcówkę strzykawki ciepłą woda.
Czyszczenie strzykawki doustnej Po użyciu umyć strzykawkę doustną wyłącznie ciepłą wodą. Strzykawki doustnej można używać przez cały 28-dniowy okres ważności po pierwszym otwarciu (patrz punkt 6.3).
Usuwanie Butelkę, strzykawkę, nasadkę oraz wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Należy usunąć produkt leczniczy pozostały po domowych pojemników na odpadki. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.