Gemcitabine SUN

NL/H/3313/II/008/G

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Gemcitabine SUN, 10 mg/ml, roztwór do infuzji
Gemcitabinum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Gemcitabine SUN i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gemcitabine SUN

3. Jak przyjmować lek Gemcitabine SUN

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Gemcitabine SUN

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Gemcitabine SUN i w jakim celu się go stosuje

Gemcitabine SUN należy do grupy leków zwanych lekami „cytotoksycznymi”. Leki te niszczą komórki dzielące się, w tym komórki rakowe.
Gemcitabine SUN można stosować jako jedyny lek lub jednocześnie z innymi lekami przeciwnowotworowymi, w zależności od rodzaju nowotworu.
Gemcitabine SUN stosuje się w leczeniu następujących typów raka: - niedrobnokomórkowy rak płuc (NDRP), jako jedyny lek lub w skojarzeniu z cisplatyną; - rak trzustki; - rak piersi, w skojarzeniu z paklitakselem; - rak jajnika, w skojarzeniu z karboplatyną; - rak pęcherza, w skojarzeniu z cisplatyną.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gemcitabine SUN

Kiedy nie stosować leku Gemcitabine SUN - jeśli pacjent ma uczulenie na gemcytabinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed pierwszym wlewem personel medyczny pobierze od pacjenta próbki krwi w celu oceny, czy sprawność nerek i wątroby jest wystarczająca. Przed każdym wlewem personel medyczny pobierze od pacjenta próbki krwi w celu oceny, czy we krwi jest odpowiednio dużo krwinek, by można było podać lek Gemcitabine SUN. W zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz w przypadku nadmiernego zmniejszenia liczby krwinek lekarz może zmienić dawkę lub odłożyć podanie leku na później. Okresowo będą pobierane od pacjenta próbki krwi w celu oceny czynności nerek i wątroby.
Przed otrzymaniem leku Gemcitabine SUN należy omówić to z lekarzem, jeśli: NL/H/3313/II/008/G

- występują lub występowały choroby wątroby, serca lub naczyń lub problemy z nerkami, ponieważ może nie być możliwe podanie leku Gemcitabine SUN; - pacjent niedawno przechodził lub ma przejść radioterapię, ponieważ może występować wczesna lub późna reakcja po napromienianiu; - pacjent niedawno otrzymał szczepionkę.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Gemcitabine SUN a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Należy unikać stosowania leku Gemcitabine SUN w okresie ciąży. Lekarz poinformuje pacjentkę o potencjalnym ryzyku związanym ze stosowaniem leku Gemcitabine SUN podczas ciąży.
Karmienie piersią Należy poinformować lekarza, jeśli pacjentka karmi piersią. Podczas stosowania leku Gemcitabine SUN należy zaprzestać karmienia piersią.
Płodność Zaleca się, aby mężczyźni nie planowali poczęcia dziecka podczas stosowania leku Gemcitabine SUN i przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyźni powinni zwrócić się o poradę do lekarza, jeżeli w okresie leczenia lub w ciągu 6 miesięcy po zakończeniu leczenia chcą mieć dziecko. Przed rozpoczęciem stosowania leku pacjenci mogą zwrócić się o poradę do instytucji zajmującej się przechowywaniem nasienia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Gemcitabine SUN może wywoływać senność, zwłaszcza w przypadku spożycia alkoholu. Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, do czasu stwierdzenia czy lek Gemcitabine SUN nie wywołuje u nich senności.
Gemcitabine SUN zawiera sód Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Lek zawiera 549,00 mg (23,88 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 120 ml. Odpowiada to 27,5% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 594,65 mg (25,87 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 130 ml. Odpowiada to 29,7% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

infuzji 140 ml. Odpowiada to 32% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 686,25 mg (29,85 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 150 ml. Odpowiada to 34,3% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
NL/H/3313/II/008/G

Lek zawiera 732,00 mg (31,84 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 160 ml. Odpowiada to 36,6% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 777,75 mg (33,83 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 170 ml. Odpowiada to 38,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 823,50 mg (35,82 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 180 ml. Odpowiada to 41,2% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 915,00 mg (39,80 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 200 ml. Odpowiada to 45,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 1006,50 mg (43,78 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym worku do infuzji 220 ml. Odpowiada to 50,3% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

3. Jak przyjmować lek Gemcitabine SUN

Zalecana dawka leku Gemcitabine SUN to 1000–1250 mg na każdy metr kwadratowy powierzchni ciała pacjenta. Powierzchnię ciała oblicza się na podstawie wzrostu i masy ciała pacjenta. Dawkę leku ustala się w zależności od obliczonej w ten sposób powierzchni ciała. Możliwa jest zmiana dawki lub opóźnienie leczenia w zależności od wyników badania krwi i ogólnego stanu pacjenta.
Częstość wlewu leku Gemcitabine SUN zależy od typu nowotworu, z powodu którego pacjent jest leczony.
Gemcitabine SUN zawsze podaje się we wlewie dożylnym (kroplówce). Wlew trwa około 30 minut.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych niżej objawów, należy natychmiast zwrócić się do lekarza:
skrajne zmęczenie i osłabienie, plamica lub niewielkie krwawienia pod skórą (siniaki), ostra niewydolność nerek (małe wytwarzanie moczu lub brak wytwarzania moczu) oraz objawy zakażenia. Mogą to być objawy wskazujące na mikroangiopatię zakrzepową (powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych) i zespół hemolityczno-mocznicowy, co może prowadzić do śmierci.
Ciężkie działania niepożądane Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi jeśli wystąpi którekolwiek z poniższych, ciężkich działań niepożądanych:
bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób) - reakcje alergiczne: jeżeli wystąpi łagodna do umiarkowanej wysypka skórna lub gorączka NL/H/3313/II/008/G

- uczucie zmęczenia, zasłabnięcie, szybko narastająca duszność lub bladość skóry (pacjent może mieć stężenie hemoglobiny poniżej normy) - krwawienia z dziąseł, nosa lub jamy ustnej lub inne krwawienie, którego nie można zatrzymać, czerwonawy lub różowawy mocz, nieoczekiwane powstawanie siniaków (pacjent może mieć zmniejszoną liczbę płytek krwi w stosunku do normy).
często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 10 osób) - temperatura ciała 38°C lub wyższa, nasilone pocenie lub inne oznaki zakażenia (pacjent może mieć mniej białych krwinek niż jest to prawidłowe, czemu towarzyszy gorączka zwana także gorączką neutropeniczną) - ból, zaczerwienienie, obrzęki lub owrzodzenia w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej) - reakcje alergiczne: jeżeli wystąpi świąd - lekkie trudności w oddychaniu (łagodne trudności w oddychaniu są powszechne wkrótce po wlewie leku Gemcitabine SUN, ale szybko mijają).
niezbyt często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 osób) - trudności w oddychaniu z powodu ciężkiego stanu płuc (śródmiąższowe zapalenie płuc, skurcz oskrzeli) - nieregularny rytm serca (arytmia).
rzadko (mogą występować u nie więcej niż 1 na 1000 osób) - trudności w oddychaniu z powodu ciężkiego stanu płuc (obrzęk płuc, zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych) - silny ból w klatce piersiowej (zawał mięśnia sercowego).
bardzo rzadko (mogą występować nawet u 1 na 10 000 osób) - ciężka nadwrażliwość/reakcja alergiczna z ciężką wysypką skórną obejmującą zaczerwienienie i świąd skóry, obrzęk rąk, stóp, kostek, twarzy, warg, ust lub gardła (co może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu), świszczący oddech, szybkie bicie serca i pacjent może mieć uczucie, że zaraz zemdleje (reakcja anafilaktyczna) - uogólniony obrzęk, duszność lub przyrost masy ciała, ponieważ może występować przeciekanie płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek (zespół przesiąkania włośniczek) - ból głowy ze zmianami widzenia, splątanie, drgawki lub napady drgawkowe (zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii) - ciężka wysypka ze świądem, powstawanie pęcherzy lub złuszczanie się skóry (zespół Stevensa- Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka).
Inne działania niepożądane Należy jak najszybciej powiadomić lekarza o wystąpieniu któregokolwiek z następujących działań niepożądanych:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób) - mała liczba białych krwinek - trudności w oddychaniu - wymioty - nudności - wypadanie włosów - zaburzenia czynności wątroby: stwierdzane po wykonaniu badania krwi - obecność krwi w moczu - nieprawidłowe wyniki badania moczu: obecność białka w moczu - objawy grypopodobne, w tym gorączka - obrzęk (okolicy kostek, palców, stóp i twarzy)
Często (mogą występować nawet u 1 na 10 osób) - zmniejszony apetyt (jadłowstręt) - ból głowy - bezsenność NL/H/3313/II/008/G

- senność - kaszel - katar - zaparcie - biegunka - świąd - nasilone pocenie - ból mięśni - ból pleców - gorączka - osłabienie - dreszcze - zakażenia.
Niezbyt często (mogą występować nawet u 1 na 100 osób) - bliznowacenie pęcherzyków płucnych (śródmiąższowe zapalenie płuc) - świszczący oddech (skurcz dróg oddechowych) - włóknienie płuc (nieprawidłowy wynik RTG/skanu klatki piersiowej) - niewydolność serca - niewydolność nerek - ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby - udar.
Rzadko (mogą występować nawet u 1 na 1000 osób) - niskie ciśnienie tętnicze krwi - łuszczenie skóry, tworzenie się owrzodzeń lub pęcherzy - odwarstwianie skóry i tworzenie się dużych pęcherzy - reakcje w miejscu podania - wysypka skórna, przypominająca ciężkie oparzenie słoneczne, która może występować na skórze, którą wcześniej poddawano radioterapii (nawrót objawów popromiennych) - płyn w płucach - bliznowacenie pęcherzyków płucnych związane z radioterapią (toksyczność po radioterapii) - zgorzel palców rąk lub stóp - zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń obwodowych).
Bardzo rzadko (mogą występować nawet u 1 na 10 000 osób) - zwiększona liczba płytek krwi - zapalenie błony śluzowej jelita grubego spowodowane zmniejszonym dopływem krwi (niedokrwienne zapalenie jelit) - mikroangiopatia zakrzepowa: powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - posocznica: stan, w którym bakterie i ich toksyny krążą we krwi i zaczynają uszkadzać narządy - stan, w którym eozynofile (rodzaj komórek zwykle znajdujących się we krwi) gromadzą się w płucach (eozynofilia płucna) - zaczerwienienie skóry i opuchlizna (rzekome zapalenie tkanki podskórnej).
Małe stężenie hemoglobiny (niedokrwistość), mała liczba białych krwinek oraz mała liczba płytek krwi będą stwierdzane po wykonaniu badania krwi.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: NL/H/3313/II/008/G

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49 21 301; faks: 22 49 21 309; Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Gemcitabine SUN

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na worku do infuzji i na opakowaniu zewnętrznym po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać. Po otwarciu worka do infuzji: Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy użyć natychmiast. Jeżeli produkt nie zostanie natychmiast podany, odpowiedzialność za okres przechowywania i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Gemcitabine SUN roztwór do infuzji - Substancją czynną jest gemcytabina (w postaci chlorowodorku). - Inne składniki to: sodu chlorek, woda do wstrzykiwań, sodu wodorotlenek i (lub) kwas solny (do ustalenia pH).
Jeden worek do infuzji o pojemności 120 ml zawiera 1200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 130 ml zawiera 1300 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 140 ml zawiera 1400 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 150 ml zawiera 1500 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 160 ml zawiera 1600 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 170 ml zawiera 1700 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 180 ml zawiera 1800 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 200 ml zawiera 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden worek do infuzji o pojemności 220 ml zawiera 2200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku).
Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu. NL/H/3313/II/008/G

Jak wygląda lek Gemcitabine SUN roztwór do infuzji i co zawiera opakowanie
Gemcitabine SUN to przezroczysty, bezbarwny, jałowy roztwór do infuzji, który nie zawiera widocznych cząstek stałych. Pojedyncze dawki leku Gemcitabine SUN są pakowane w tekturowe pudełka zawierające 1, 5 lub 10 worków do infuzji o pojemności 120 ml, 130 ml, 140 ml, 150 ml, 160 ml, 170 ml, 180 ml, 200 ml lub
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca/importer Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87 Holandia
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami: Belgia: Gemcitabine SUN 10 mg/ml oplossing voor infusie

Republika Czeska: Gemcitabin SUN 10 mg/ml infuzní roztok Dania: Gemcitabin SUN 10 mg/ml infusionsvæske, opløsning Finlandia: Gemcitabin SUN 10 mg/ml infuusioneste, liuos Niemcy: Gemcitabin SUN 10 mg/ml Infusionslösung Hiszpania: Gemcitabina SUN 10 mg/ml solución para perfusión Francja: Gemcitabine SUN 10 mg/ml solution pour perfusion Włochy: Gemcitabina SUN Pharma 10 mg/ml soluzione per infusion Holandia: Gemcitabine SUN 1200/1400/1600/1700/1800/2000/2200 mg oplossing voor infusie Norwegia: Gemcitabin SUN 10 mg/ml infusjonsvæske, oppløsning Polska: Gemcitabine SUN Rumunia: Gemcitabina SUN 10 mg/ml soluţie perfuzabilă Republika Słowacka: Gemcitabín SUN 10 mg/ml infúzny roztok Szwecja: Gemcitabin SUN 10 mg/ml infusionsvätska, lösning Wielka Brytania (Irlandia Północna): Gemcitabine 10 mg/ml solution for infusion

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 13.10.2022 r.
NL/H/3313/II/008/G

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Instrukcje stosowania, przygotowywania i utylizacji
Przygotowanie leku do stosowania
- Należy obliczyć dawkę i zdecydować, jakiej pojemności jest potrzebny worek do infuzji produktu leczniczego Gemcitabine SUN. - Opakowanie produktu należy sprawdzić pod kątem wszelkich uszkodzeń. Nie używać w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek śladów otwierania. - Na folii umieścić etykietę właściwą dla pacjenta.
Wyjmowanie worka do infuzji z folii oraz sprawdzenie - Rozerwać folię wykorzystując wcięcie. Nie używać, jeżeli folia była wcześniej otwierana lub jest uszkodzona. - Wyjąć worek do infuzji z folii. - Stosować wyłącznie, jeżeli worek do infuzji oraz plomba są nienaruszone. Przed podaniem sprawdzić czy nie ma niewielkich nieszczelności mocno ściskając worek. W przypadku stwierdzenia nieszczelności usunąć worek, ponieważ roztwór może nie być jałowy. - Przed pozajelitowym podaniem produktu leczniczego roztwór należy obejrzeć i ocenić pod kątem obecności ewentualnych cząstek stałych i zmian barwy. Jeżeli w roztworze znajdują się widoczne cząstki stałe, nie podawać leku.
Podawanie - Złamać plombę korka typu Minitulipe naciskając ręką jedną stronę. - Stosując technikę aseptyczną, przymocować jałowy zestaw do podawania. - Patrz instrukcje dołączone do zestawu do podawania.
Środki ostrożności - Nie stosować w połączeniach szeregowych. - Nic nie dodawać do worka do infuzji. - Roztwór do infuzji jest gotowy do użycia i nie wolno go mieszać z innymi produktami leczniczymi. - Po otwarciu worka do infuzji: Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy użyć natychmiast. Jeżeli produkt nie zostanie natychmiast podany, odpowiedzialność za okres przechowywania i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik. - Gemcytabina roztwór do infuzji jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użytku.
Personel musi być wyposażony w odpowiednie materiały ochronne, zwłaszcza fartuchy z długimi rękawami, maski ochronne, czepki, okulary ochronne, jałowe rękawiczki jednorazowe, osłony ochronne na obszar roboczy oraz worki na odpady.
Kobiety w ciąży nie mogą być zatrudnione przy pracy z lekami cytotoksycznymi.
Jeżeli produkt zetknie się z oczami, może spowodować silne podrażnienie. Należy natychmiast dokładnie przemyć oczy. Jeżeli podrażnienie utrzymuje się, należy skonsultować się z lekarzem. Jeżeli roztwór zetknie się ze skórą, narażone miejsce należy dokładnie spłukać wodą. Z wydalinami i wymiocinami należy postępować zachowując ostrożność.
Utylizacja Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami dotyczącymi leków cytotoksycznych.

NL/H/3313/II/008/G
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Gemcitabine SUN, 10 mg/ml, roztwór do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każdy worek do infuzji o pojemności 120 ml zawiera 1200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 120 ml zawiera 549,00 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 130 ml zawiera 1300 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 130 ml zawiera 594,65 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 140 ml zawiera 1400 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 140 ml zawiera 640,50 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 150 ml zawiera 1500 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 150 ml zawiera 686,25 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 160 ml zawiera 1600 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 160 ml zawiera 732,00 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 170 ml zawiera 1700 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 170 ml zawiera 777,75 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 180 ml zawiera 1800 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: NL/H/3313/II/008/G
Każdy worek do infuzji o pojemności 180 ml zawiera 823,50 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 200 ml zawiera 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 200 ml zawiera 915,00 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Każdy worek do infuzji o pojemności 220 ml zawiera 2200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg gemcytabiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każdy worek do infuzji o pojemności 220 ml zawiera 1006,50 mg sodu. Jeden ml roztworu do infuzji zawiera 4,575 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do infuzji.
Przezroczysty, bezbarwny, jałowy roztwór, niezawierający widocznych cząstek stałych o pH od 6 do 8 i osmolalności od 350 do 450 mOsmol/kg.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną wskazana jest w leczeniu pacjentów z rakiem pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina wskazana jest w leczeniu pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną, wskazana jest jako leczenie pierwszego wyboru u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów o stanie sprawności 2 można rozważyć stosowanie gemcytabiny w monoterapii.
Gemcytabina w skojarzeniu z karboplatyną wskazana jest w leczeniu pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I wyboru opartej na związkach platyny i co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu.
Gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem wskazana jest w leczeniu pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi, niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii adiuwantowej/neoadiuwantowej. Jeżeli nie jest to przeciwwskazane klinicznie, wcześniejsza chemioterapia powinna obejmować antracyklinę.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Gemcytabinę można podawać wyłącznie pod kontrolą lekarza wykwalifikowanego w zakresie stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej. NL/H/3313/II/008/G

Worki do infuzji z produktem leczniczym Gemcitabine SUN 10 mg/ml roztwór do infuzji, umożliwiają podawanie 120 ml/130 ml/140 ml/150 ml/160 ml/170 ml/180 ml/200 ml/220 ml roztworu (równoważne odpowiednio 1200 mg/1400 mg/1600 mg/1700 mg/1800 mg/2000 mg/2200 mg).
Jeżeli potrzebnej dawki nie można uzyskać przy pomocy dostępnych produktów, należy zastosować inny produkt gemcytabiny, włącznie z gemcytabiną w postaci koncentratu lub proszku do sporządzania roztworu do infuzji.
Dawkowanie Rak pęcherza Terapia skojarzona Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
należy podawać w dniach 1., 8. i 15. cyklu 28-dniowego w skojarzeniu z cisplatyną. Cisplatynę w zalecanej dawce 70 mg/m 2
dniowego cyklu. Ten 4-tygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Rak trzustki Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
minut. Produkt podaje się raz w tygodniu przez 7 kolejnych tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W kolejnych cyklach leczenia produkt podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Niedrobnokomórkowy rak płuca Monoterapia Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
minut. Produkt podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. Ten 4-tygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Terapia skojarzona Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1250 mg/m 2
produktu przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Cisplatynę w dawce 75-100 mg/m 2

Rak piersi Terapia skojarzona W leczeniu skojarzonym gemcytabiną z paklitakselem zalecane jest podanie paklitakselu (175 mg/m 2
pc.) we wlewie dożylnym trwającym około 3 godziny w 1. dniu, a następnie podanie gemcytabiny (1250 mg/m 2
zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, bezwzględna liczba granulocytów u pacjenta powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10 6 /l).
Rak jajnika Terapia skojarzona Zalecana dawka gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z cisplatyną wynosi 1000 mg/m pc. w 30- minutowym wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, po zakończeniu wlewu gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania wartości pola pod NL/H/3313/II/008/G
krzywą AUC równej 4,0 mg/ml-min. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjentkę należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Monitorowanie i modyfikacja dawki w zależności od wystąpienia objawów toksyczności
Modyfikacja dawki z powodu toksyczności niehematologicznej W celu wykrycia toksyczności niehematologicznej, należy okresowo wykonywać badania czynności wątroby i nerek. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. W przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.) z wyjątkiem nudności lub wymiotów, należy odroczyć podanie kolejnej dawki gemcytabiny lub rozważyć jej zmniejszenie, zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu zmniejszenia objawów toksyczności, zgodnie z oceną lekarza.
Zalecenia dotyczące modyfikacji dawki cisplatyny, karboplatyny i paklitakselu w leczeniu skojarzonym zawarte są w charakterystykach tych produktów leczniczych.
Modyfikacja dawki z powodu toksyczności hematologicznej Rozpoczęcie cyklu We wszystkich wskazaniach przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy u pacjenta oznaczyć liczbę płytek krwi i granulocytów. Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi nie mniej niż 100 000 (x 10 6 /l).
Podczas cyklu Modyfikacji dawki gemcytabiny w czasie trwania cyklu należy dokonywać zgodnie z poniższymi tabelami:
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w monoterapii lub w skojarzeniu z cisplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka pęcherza, niedrobnokomórkowego raka płuca i raka trzustki Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki produktu leczniczego Gemcitabine SUN (%) >1000 oraz >100 000 100 500–1000 lub 50 000-100 000 75 <500 lub <50 000 pominąć dawkę* * Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi 50 000 (x 10 6 /l).
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z paklitakselem w czasie trwania cyklu leczenia raka piersi Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki produktu leczniczego Gemcitabine SUN (%) >1200 oraz >75 000 100 1000–Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka jajnika NL/H/3313/II/008/G
Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki produktu leczniczego Gemcitabine SUN (%) >1500 oraz ≥100 000 100 1000–1500 lub 75 000-100 000 50 <1000 lub <75 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 1500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi 100 000 (x 10 6 /l).
Modyfikacja dawki ze względu na toksyczność hematologiczną w kolejnych cyklach leczenia, dla wszystkich wskazań W przypadku wystąpienia następujących objawów toksyczności hematologicznej dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć tak, aby wynosiła 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu:  Bezwzględna liczba granulocytów <500 x 10 6 /l dłużej niż 5 dni,  Bezwzględna liczba granulocytów <100 x 10 6 /l dłużej niż 3 dni,  Gorączka neutropeniczna  Liczba płytek krwi <25 000 x 10 6 /l,  Opóźnienie cyklu dłużej niż o 1 tydzień, z powodu toksyczności.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek lub wątroby Gemcytabinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek, ponieważ dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku Gemcytabina jest dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie ma danych wskazujących, że poza ogólnymi zaleceniami, konieczne jest dostosowywanie dawki u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Gemcitabine SUN u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Produktu leczniczego Gemcitabine SUN nie należy stosować u dzieci poniżej 18 roku życia ze względu na bezpieczeństwo stosowania i skuteczność.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Gemcitabine SUN roztwór do infuzji jest przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego. Roztwór może być bezpośrednio podawany pacjentowi bez żadnych wcześniejszych przygotowywań. Produkt leczniczy Gemcitabine SUN roztwór do infuzji jest zgodny z zestawem do wlewów dożylnych w przypadku podawania przez 30 minut. Wyłącznie do jednorazowego użytku.
Produkt leczniczy Gemcitabine SUN jest dobrze tolerowany podczas wlewu i może być stosowany w warunkach ambulatoryjnych. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie i rozpocząć wlew do innego naczynia krwionośnego. Po zakończeniu wlewu należy uważnie kontrolować stan pacjenta.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

NL/H/3313/II/008/G
Przedłużenie czasu wlewu i zwiększenie częstości podawania wiąże się ze zwiększeniem toksyczności gemcytabiny.
Toksyczność hematologiczna Gemcytabina może powodować uszkodzenie szpiku kostnego przebiegające z leukopenią, trombocytopenią i niedokrwistością.
W trakcie leczenia gemcytabiną przed podaniem kolejnej dawki produktu należy oznaczyć liczbę płytek krwi, liczbę leukocytów i granulocytów. W razie wystąpienia objawów toksycznego wpływu produktu na szpik kostny należy rozważać przerwanie lub zmodyfikowanie leczenia (patrz punkt 4.2). Zahamowanie czynności szpiku nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie jest konieczne zmniejszenie dawki produktu, a przerwanie leczenia z tego powodu zdarza się rzadko. Po przerwaniu leczenia liczba komórek krwi może się nadal zmniejszać. Rozpoczynając stosowanie gemcytabiny u pacjentów z zaburzeniem czynności szpiku kostnego należy zachować ostrożność. Tak jak inne leki cytotoksyczne, gemcytabina podawana równocześnie z inną chemioterapią może powodować kumulowanie się działania uszkadzającego szpik.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek Gemcytabinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby lub z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby umożliwić jednoznaczne określenie dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2).
U pacjentów, u których występują przerzuty do wątroby lub u których stwierdzono zapalenie wątroby, alkoholizm lub marskość wątroby w wywiadzie, podanie gemcytabiny może spowodować nasilenie niewydolności wątroby.
Należy okresowo wykonywać badania czynności nerek i wątroby (w tym test wirusologiczny).
Jednoczesne stosowanie radioterapii Jednoczesne stosowanie radioterapii (stosowanej jednocześnie lub w odstępie ≤7 dni): zgłaszano toksyczność (patrz punkt 4.5).
Żywe szczepionki Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze i innych żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów leczonych gemcytabiną (patrz punkt 4.5).
Zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi donoszono o zespole odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (ang. posterior reversible encephalopathy syndrome PRES). U większości pacjentów leczonych gemcytabiną doświadczających PRES zgłaszano ostre nadciśnienie i drgawki, ale mogły także występować inne objawy, takie jak ból głowy, letarg, splątanie oraz ślepota. Optymalnie rozpoznanie jest potwierdzane za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI). PRES był zazwyczaj odwracalny dzięki stosowaniu odpowiednich działań wspomagających. Jeżeli podczas terapii wystąpi PRES, gemcytabinę należy odstawić na stałe i zastosować działania podtrzymujące, w tym kontrolę ciśnienia tętniczego krwi oraz terapię przeciwdrgawkową.
Zaburzenia sercowo-naczyniowe Ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń serca i (lub) zaburzeń naczyniowych, należy zachować szczególną ostrożność stosując gemcytabinę u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie.
Zespół przesiąkania włośniczek U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi zgłaszano występowanie zespołu przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.8). Schorzenie zazwyczaj jest uleczalne w przypadku wczesnego rozpoznania i odpowiedniego leczenia, ale zgłaszano również przypadki zakończone zgonem. Zespół obejmuje układową nadmierną NL/H/3313/II/008/G
przepuszczalność włośniczek, kiedy płyn i białka z przestrzeni wewnątrznaczyniowej przesiąkają do tkanki śródmiąższowej. Cechy kliniczne obejmują uogólniony obrzęk, zwiększenie masy ciała, hipoalbuminemię, ciężkie niedociśnienie tętnicze, ostrą niewydolność nerek oraz obrzęk płuc. Jeżeli podczas terapii wystąpi zespół przesiąkania włośniczek, gemcytabinę należy odstawić i zastosować działania wspomagające. Zespół przesiąkania włośniczek może wystąpić w późniejszych cyklach i w piśmiennictwie był wiązany z zespołem ostrej niewydolności oddechowej dorosłych.
Powikłania płucne U pacjentów leczonych gemcytabiną zgłaszano powikłania płucne, czasami ciężkie (takie jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych ang. adult resporatory distress syndrome ARDS) o nieznanej etiologii. W razie wystąpienia tych powikłań należy rozważyć odstawienie gemcytabiny. Wczesne rozpoczęcie leczenia podtrzymującego może przynieść poprawę stanu pacjenta.
Powikłania nerkowe Zespół hemolityczno-mocznicowy U pacjentów leczonych gemcytabiną rzadko obserwowano (dane uzyskane po wprowadzeniu do obrotu) objawy kliniczne odpowiadające zespołowi hemolityczno-mocznicowemu (ang. haemolytic uraemic syndrome HUS) (patrz punkt 4.8). HUS to zaburzenie potencjalnie zagrażające życiu. Podawanie gemcytabiny należy przerwać w razie wystąpienia pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak gwałtowny spadek stężenia hemoglobiny z współistniejącą trombocytopenią i zwiększeniem stężenia bilirubiny oraz kreatyniny w surowicy, mocznika i LDH we krwi. Niewydolność nerek może być nieodwracalna nawet pomimo odstawienia produktu, a u pacjentów może być konieczne leczenie dializami.
Płodność W badaniach oceniających wpływ na płodność, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyźni nie powinni płodzić dzieci podczas leczenia gemcytabiną i przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Ze względu na możliwość wywołania przez gemcytabinę niepłodności zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę do ośrodka specjalizującego się w kriokonserwacji nasienia (patrz punkt 4.6).
Sód Produkt leczniczy zawiera 549,00 mg (23,88 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 120 ml., co odpowiada 27,5% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt leczniczy zawiera 594,65 mg (25,87 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 130 ml., co odpowiada 29,7% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt leczniczy zawiera 640,50 mg (27,86 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 140 ml, co odpowiada 32% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt leczniczy zawiera 686,25 mg (29,85 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 150 ml., co odpowiada 34,3% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt Leczniczy zawiera 732,00 mg (31,84 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 160 ml, co odpowiada 36,6% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt Leczniczy zawiera 777,75 mg (33,83 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 170 ml, co odpowiada 38,8% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt Leczniczy zawiera 823,50 mg (35,82 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 180 ml, co odpowiada 41,2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Produkt Leczniczy zawiera 915,00 mg (39,80 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 200 ml, co odpowiada 45,8% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
NL/H/3313/II/008/G
Produkt Leczniczy zawiera 1006,50 mg (43,78 mmol) sodu na worek do infuzji o pojemności 220 ml, co odpowiada 50,3% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji (patrz punkt 5.2).
Radioterapia Jednocześnie z gemcytabiną (razem lub w odstępie ≤7 dni) — Toksyczność związana z takim leczeniem skojarzonym zależy od wielu czynników, m. in. od dawki gemcytabiny, częstości wlewów gemcytabiny, dawki napromieniania, planowanej techniki radioterapii, rodzaju oraz objętości docelowej tkanki. Wyniki badań nieklinicznych i klinicznych wykazały, że gemcytabina zwiększa wrażliwość organizmu na promieniowanie jonizujące. W badaniu klinicznym, w którym u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc stosowano do 6 tygodni jednocześnie gemcytabinę w dawce 2
ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu zapalenie błony śluzowej, głównie przełyku i płuc. Objawy te występowały zwłaszcza u pacjentów, którzy otrzymywali intensywną radioterapię (mediana objętości napromieniania 4795 cm 3 ). Kolejne badania z udziałem pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, sugerowały, że możliwe jest jednoczesne stosowanie mniejszych dawek gemcytabiny z radioterapią z przewidywalnym działaniem toksycznym, tak jak w badaniach 2 fazy. Przez 6 tygodni stosowano jednocześnie napromienianie klatki piersiowej (dawka napromieniania 66 Gy), gemcytabinę (cztery razy po 600 mg/m 2
2
nie ustalono optymalnego schematu bezpiecznego, jednoczesnego stosowania gemcytabiny z radioterapią we wszystkich typach nowotworów.
Stosowanie gemcytabiny przed lub po radioterapii (w odstępie >7 dni) — Analiza danych nie wykazała zwiększonej toksyczności po podaniu gemcytabiny pacjentom w odstępie dłuższym niż 7 dni przed lub po radioterapii, z wyjątkiem nawrotu objawów popromiennych. Wyniki sugerują, że leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ciężkich powikłań po radioterapii, ale nie wcześniej niż tydzień po napromienianiu.
Uszkodzenia popromienne w obrębie tkanek docelowych (np. zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy i zapalenie płuc) zgłaszano zarówno podczas jednoczesnego stosowania radioterapii z gemcytabiną jak również w przypadku stosowania radioterapii przed lub po gemcytabinie.
Inne Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze i innych żywych atenuowanych szczepionek, ze względu na możliwość wystąpienia choroby układowej mogącej prowadzić do zgonu, zwłaszcza w przypadku pacjentów ze zmniejszoną odpornością.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania gemcytabiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Ze względu na wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach i mechanizm działania, nie należy stosować gemcytabiny w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Podczas leczenia gemcytabiną kobiety nie powinny zachodzić w ciążę. Należy zalecić pacjentkom, aby w przypadku zajścia w ciążę natychmiast poinformowały o tym lekarza.
Karmienie piersią Nie wiadomo czy gemcytabina przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Nie można wykluczyć wystąpienia objawów niepożądanych u dzieci karmionych mlekiem matki. Podczas leczenia gemcytabiną należy zaprzestać karmienia piersią.
Płodność NL/H/3313/II/008/G
W badaniach oceniających wpływ na płodność, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyźni nie powinni płodzić dzieci podczas leczenia gemcytabiną i przez okres do 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Ze względu na możliwość wywołania przez gemcytabinę niepłodności zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę do ośrodka specjalizującego się w kriokonserwacji nasienia.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Po zastosowaniu gemcytabiny zgłaszano jednak występowanie łagodnej i umiarkowanej senności, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu. Należy ostrzec pacjentów, by nie prowadzili pojazdów mechanicznych i nie obsługiwali urządzeń mechanicznych w ruchu do czasu stwierdzenia czy produkt nie wywołuje u nich senności.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych, związanych ze stosowaniem produktu leczniczego Gemcitabine SUN należą: nudności z wymiotami lub bez towarzyszących wymiotów, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AspAT lub AlAT) i fosfatazy zasadowej zgłaszane u około 60% pacjentów; białkomocz i krwiomocz zgłaszane u około 50% pacjentów; duszność zgłaszana u około 10–40% pacjentów (najczęściej u pacjentów z rakiem płuc); alergiczna wysypka występująca u około 25% pacjentów i alergiczna wysypka z towarzyszącym świądem u 10% pacjentów.
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależne są od dawki, szybkości wlewu i długości przerw pomiędzy podaniem kolejnych dawek (patrz punkt 4.4). Działania niepożądane, które powodują konieczność ograniczenia dawki to zmniejszenie liczby płytek krwi, leukocytów i granulocytów (patrz punkt 4.2).
Dane pochodzące z badań klinicznych Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych W poniższej tabeli przedstawiono częstość występowania działań niepożądanych podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często
Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko
Częstość nieznana Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukocytopeni a (neutropenia stopnia 3. = 19,3%; stopnia

4. = 6%).

Zahamowanie czynności szpiku jest zazwyczaj łagodne lub umiarkowane i wpływa Gorączka neutropeniczn a
Trombocytoza Mikroangio- patia zakrzepowa
NL/H/3313/II/008/G
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często
Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko
Częstość nieznana przede wszystkim na liczbę granulocytów (patrz punkt

4.2 oraz 4.4).

Trombocytope nia Niedokrwistoś ć Zaburzenia układu immunologicz nego

Reakcja rzekomo anafilaktyczna
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Zaburzenia układu nerwowego
Bezsenność Senność Zdarzenie naczyniowo- mózgowe
Zespół odwracalnej tylnej leukoencefalo patii (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia serca
przeważnie nadkomorowe Niewydolność serca Zawał mięśnia sercowego
Zaburzenia naczyniowe
objawy zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel Niedociśnienie tętnicze Zespół przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność — zazwyczaj łagodna i szybko ustępująca bez leczenia Kaszel Zapalenie błony śluzowej nosa
Śródmiąższow e zapalenie płuc (patrz punkt 4.4) Skurcz oskrzeli — zazwyczaj łagodny i przemijający, ale może wymagać zastosowania leczenia parenteralnego Obrzęk płuc Zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (patrz punkt 4.4)
płucna Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty Nudności Biegunka Zapalenie jamy ustnej
e zapalenie jelit
NL/H/3313/II/008/G
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często
Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko
Częstość nieznana i owrzodzenie jamy ustnej Zaparcie Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej Zwiększenie stężenia bilirubiny Ciężka hepatotoksycz ność, w tym niewydolność wątroby i zgon Zwiększenie aktywności transferazy gamma- glutamylowej
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka alergiczna często z towarzyszący m świądem Łysienie Świąd Nasilone pocenie
reakcje skórne, w tym łuszczenie skóry i wysypka pęcherzowa Owrzodzenie Tworzenie się pęcherzyków i owrzodzeń Łuszczenie Toksyczna nekroliza naskórka Zespół Stevensa- Johnsona Rzekome zapalenie tkanki łącznej Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
Ból mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Krwiomocz Łagodny białkomocz
hemolityczno- mocznicowy (HUS) (patrz punkt 4.4). Niewydolność nerek (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Objawy grypopodobne — najczęściej występujące objawy to gorączka, ból głowy, dreszcze, ból mięśni, osłabienie i brak łaknienia. Zgłaszano także kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa, złe samopoczucie, Gorączka Osłabienie Dreszcze

miejscu wstrzyknięcia – przeważnie łagodne
NL/H/3313/II/008/G
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często
Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko
Częstość nieznana nasilone pocenie i trudności w zasypianiu. Obrzęki lub obrzęki obwodowe, w tym obrzęk twarzy. Obrzęki z reguły ustępują po przerwaniu leczenia Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
radioterapii (patrz punkt 4.5). Nawrót objawów popromiennyc h

Opis wybranych działań niepożądanych
Leczenie skojarzone w raku piersi Częstość występowania toksyczności hematologicznej stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii jest większa w przypadku leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem. Zwiększenie częstości występowania tych działań niepożądanych nie powoduje zwiększenia częstości występowania zakażeń lub objawów krwotocznych. Zmęczenie i gorączka neutropeniczna występują częściej gdy gemcytabina stosowana jest w skojarzeniu z paklitakselem. Zmęczenie, któremu nie towarzyszy niedokrwistość przeważnie ustępuje po pierwszym cyklu leczenia.
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Paklitaksel w porównaniu z leczeniem skojarzonym gemcytabiną i paklitakselem

Paklitaksel (N=259) Gemcytabina z paklitakselem (N=262)

Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Obserwowane w badaniach laboratoryjnych
Niedokrwistość 5 (1,9) 1 (0,4) 15 (5,7) 3 (1,1) Trombocytopenia 0 0 14 (5,3) 1 (0,4) Neutropenia 11 (4,2) 17 (6,6)* 82 (31,3) 45 (17,2)* Inne działania niepożądane poza obserwowanymi w badaniach laboratoryjnych
Gorączka neutropeniczna 3 (1,2) 0 12 (4,6) 1 (0,4) Zmęczenie 3 (1,2) 1 (0,4) 15 (5,7) 2 (0,8) Biegunka 5 (1,9) 0 8 (3,1) 0 Neuropatia nerwów ruchowych 2 (0,8) 0 6 (2,3) 1 (0,4) NL/H/3313/II/008/G
Neuropatia nerwów czuciowych 9 (3,5) 0 14 (5,3) 1 (0,4) * Neutropenia stopnia 4. trwająca dłużej niż 7 dni występowała u 12,6 % pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone i u 5 % pacjentów leczonych paklitakselem
Leczenie skojarzone w raku pęcherza moczowego
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. MVAC w porównaniu z leczeniem skojarzonym gemcytabiną i cisplatyną

Grupa MVAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) (N=196) Grupa gemcytabina z cisplatyną (N=200)

Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Obserwowane w badaniach laboratoryjnych
Niedokrwistość 30 (16) 4 (2) 47 (24) 7 (4) Trombocytopenia 15 (8) 25 (13) 57 (29) 57 (29) Inne działania niepożądane poza obserwowanymi w badaniach laboratoryjnych
Nudności i wymioty 37 (19) 3 (2) 44 (22) 0 (0) Biegunka 15 (8) 1 (1) 6 (3) 0 (0) Zakażenie 19 (10) 10 (5) 4 (2) 1 (1) Zapalenie jamy ustnej 34 (18) 8 (4) 2 (1) 0 (0)
Leczenie skojarzone w raku jajnika
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Karboplatyna w porównaniu z gemcytabiną i karboplatyną

Karboplatyna (N=174) Gemcytabina z karboplatyną (N=175)

Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Obserwowane w badaniach laboratoryjnych

Inne działania niepożądane poza obserwowanymi w badaniach laboratoryjnych

Neuropatia nerwów czuciowych występowała częściej w przypadku leczenia skojarzonego niż po monoterapii karboplatyną.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych NL/H/3313/II/008/G
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Nie jest znana odtrutka w przypadku przedawkowania gemcytabiny. Dawki do 5700 mg/m 2 , podawane dożylnie w ciągu 30 minut w odstępach dwutygodniowych, były toksyczne w stopniu akceptowalnym klinicznie. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy uważnie kontrolować stan pacjenta, wykonywać badania krwi i zastosować leczenie podtrzymujące, jeśli konieczne.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: analogi pirymidyny, kod ATC: L 01 BC 05
Działanie cytotoksyczne w kulturach komórek Gemcytabina wykazywała znaczne działanie cytotoksyczne na różnorodnych hodowlach mysich i ludzkich komórek nowotworowych. Działanie gemcytabiny polega na zakłócaniu fazy S cyklu komórkowego (faza syntezy DNA) i w określonych warunkach uniemożliwienie przejścia komórki z fazy G1 do fazy S. Działanie cytotoksyczne gemcytabiny in vitro zależy od jej stężenia i od czasu ekspozycji na lek.
Działanie przeciwnowotworowe w modelach przedklinicznych W badaniach na zwierzętach działanie przeciwnowotworowe gemcytabiny zależało od schematu dawkowania. Gdy gemcytabinę podawano codziennie, obserwowano wysoką śmiertelność i minimalne działanie przeciwnowotworowe. Podawanie produktu co 3-4 dni w dawkach nieletalnych wykazało doskonałe działanie przeciwnowotworowe i było skuteczne w przypadku wielu różnorodnych nowotworów spotykanych u myszy.
Mechanizm działania Metabolizm komórkowy i mechanizm działania: gemcytabina (dFdC), która jest antymetabolitem pirymidyny, jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazy nukleozydowe do czynnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne właściwości gemcytabiny zależą od hamowania syntezy DNA dzięki połączeniu dwóch mechanizmów działania dFdCDP i dFdCTP. Difosforan (dFdCDP) hamuje aktywność reduktazy nukleotydowej, która jest jedynym katalizatorem reakcji prowadzących do powstawania trifosforanów deoksynukleozydów (dCTP), wykorzystywanych w syntezie DNA. Zahamowanie aktywności tego enzymu przez dFdCDP zmniejsza stężenie wszystkich deoksynukleozydów, a w szczególności stężenie dCTP. Trifosforan (dFdCTP) konkuruje z dCTP o wbudowywanie do nici DNA (tzw. zjawisko samowzmocnienia). Niewielkie ilości gemcytabiny mogą również zostać wbudowane w nić RNA. Zmniejszenie stężenia wewnątrzkomórkowego dCTP nasila wbudowywanie dFdCTP w nić DNA. Polimeraza epsilon DNA nie jest zdolna do usunięcia gemcytabiny i naprawy wydłużającej się nici DNA. Po wbudowaniu gemcytabiny do DNA, do nici dodawany jest tylko jeden dodatkowy nukleotyd. Następnie dalsza synteza DNA zostaje zahamowana (maskowana terminacja łańcucha). Po przyłączeniu do nici DNA gemcytabina inicjuje proces zaprogramowanej śmierci komórki, tzw. apoptozy. NL/H/3313/II/008/G

Dane z badań klinicznych Rak pęcherza W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 405 pacjentów z rakiem z nabłonka przejściowego dróg moczowych w stopniu zaawansowanym lub z przerzutami, nie wykazano różnic pomiędzy grupą pacjentów, której podawano gemcytabinę w skojarzeniu z cisplatyną, a grupą, w której stosowano schemat M-VAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna): mediana czasu przeżycia (odpowiednio 12,8 i 14,8 miesięcy, p=0,547); czas bez progresji (odpowiednio 7,4 i 7,6 miesięcy, p=0,842) i odsetek odpowiedzi (odpowiednio 49,4% i 45,7%, p=0,512). Jednak terapia skojarzona gemcytabiną z cisplatyną miała lepszy profil toksyczności niż schemat leczenia M-VAC.
Rak trzustki W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 126 pacjentów z rakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie gemcytabiną w porównaniu z 5-fluorouracylem (odpowiednio 23,8% i 4,8%, p=0,0022). Ponadto u pacjentów leczonych gemcytabiną w porównaniu z pacjentami leczonymi 5-fluorouracylem obserwowano istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 0,9 do 2,3 miesięcy (wartość p w teście Log Rank <0,0002) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 4,4 do 5,7 miesięcy (p<0,0024).
Niedrobnokomórkowy rak płuca W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 522 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, gemcytabina z cisplatyną wykazywała statystycznie istotny większy odsetek odpowiedzi w porównaniu z monoterapią cisplatyną (odpowiednio 31,0% i 12,0%, p<0,0001). U pacjentów leczonych gemcytabiną/cisplatyną w porównaniu z pacjentami leczonymi cisplatyną istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 3,7 do 5,6 miesięcy (wartość p w teście Log Rank <0,0012) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 7,6 do 9,1 miesięcy (p<0,004). W innym randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 135 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stopniu IIIB lub IV obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu ze skojarzonym leczeniem cisplatyną i etopozydem (odpowiednio 40,6% i 21,2%, p=0,025). U pacjentów leczonych gemcytabiną/cisplatyną w porównaniu z etopozydem/cisplatyną zaobserwowano istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 4,3 do 6,9 miesiąca (p=0,014). W obu badaniach tolerancja leczenia była podobna we porównywanych grupach.
Rak jajnika W randomizowanym badaniu III fazy 356 pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stopniu zaawansowanym, z nawrotem po co najmniej 6-miesięcznym okresie od zakończeniu chemioterapii opartej na związkach platyny, zostało losowo przydzielonych do grupy leczonej gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną lub do grupy otrzymującej karboplatynę w monoterapii. U pacjentek leczonych gemcytabiną zaobserwowano istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji choroby w porównaniu z karboplatyną z 5,8 do 8,6 miesiąca (log-rank p=0,0038). Różnice odsetka odpowiedzi 47,2% w grupie gemcytabiny w porównaniu z 30,9% w grupie karboplatyny (p=0,0016) i mediana przeżycia 18 miesięcy (gemcytabina) wobec 17,3 (karboplatyna) (p=0,73) były bardziej korzystne dla gemcytabiny.
Rak piersi W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 529 pacjentek z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii, gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem wykazała istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,98 do 6,14 miesięcy (p<0,0002). Po 377 przypadkach śmiertelnych, całkowity czas przeżycia wynosił 18,6 miesiąca wobec 15,8 miesiąca (p=0,0489, HR 0,82) u pacjentek leczonych gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem, a całkowity odsetek odpowiedzi wynosił odpowiednio 41,4% i 26,2% (0,0002).
NL/H/3313/II/008/G

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Właściwości farmakokinetyczne gemcytabiny oceniano u 353 pacjentów w 7 badaniach. W badaniach wzięło udział 121 kobiet i 232 mężczyzn w wieku od 29 do 79 lat. U około 45% pacjentów stwierdzono niedrobnokomórkowego raka płuca, a u 35% raka trzustki. Uzyskano następujące parametry farmakokinetyczne po podaniu dawek od 500 do 2 592 mg/m we wlewach trwających od 0,4 do 1,2 godziny.
Maksymalne stężenie w osoczu (mierzone w ciągu 5 minut po zakończeniu wlewu) wynosiło od 3,2 μg/ml do 45,50 μg/ml. Po podaniu dawki 1000 mg/m 2
osoczu jest większe niż 5 μg/ml przez około 30 minut po zakończeniu wlewu, a przez następną godzinę pozostaje większe niż 0,4 μg/ml.
Dystrybucja Objętość dystrybucji środkowego przedziału wynosiła 12,4 l/m 2
2
mężczyzn (zmienność osobnicza 91,9%). Objętość dystrybucji przedziału obwodowego wynosiła 47,4 l/m 2
Wiązanie z białkami osocza uważa się za nieistotne. Okres półtrwania: wynosił od 42 do 94 minut w zależności od wieku i płci. Po podaniu zgodnie z zalecanym schematem, gemcytabina powinna być wydalona z organizmu w ciągu od 5 do 11 godzin od rozpoczęcia infuzji. Gemcytabina nie kumuluje się w organizmie, jeżeli jest podawana raz w tygodniu.
Metabolizm Gemcytabina jest szybko przekształcana przez deaminazę cytydyny w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach. Produktami wewnątrzkomórkowego metabolizmu gemcytabiny są jedno-, dwu- i trójfosforan gemcytabiny (dFdCMP, dFdCDP i dFdCTP). Di- i trifosforan są uważane za czynne metabolity. Metabolitów wewnątrzkomórkowych nie wykrywa się w osoczu ani w moczu. Główny metabolit, o nazwie 2’-deoksy-2’,-2’-difluorourydyna (dFdU), występujący w osoczu i w moczu, nie jest biologicznie czynny.
Wydalanie Klirens układowy wynosi od 29,2 l/h/m 2
2
osobnicza 52,2%). Klirens u kobiet jest około 25% mniejszy niż u mężczyzn. Pomimo dużego tempa, klirens wydaje się zmniejszać u kobiet i u mężczyzn wraz z wiekiem. Po podaniu zalecanej dawki gemcytabiny 1000 mg/m 2
stanowi powodu, aby zmniejszyć dawkę gemcytabiny. Wydalanie w moczu: mniej niż 10% leku wydajne jest w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy: od 2 do 7 l/h/m 2

W ciągu tygodnia po podaniu 92-98% dawki gemcytabiny jest wydalane, w tym 99% w moczu, głównie w postaci dFdU, a 1% z kałem.
Kinetyka trifosforanu gemcytabiny (dFdCTP) Ten metabolit można wykryć w krążących we krwi komórkach jednojądrzastych. Poniższe informacje odnoszą się do tych komórek. Stężenie wewnątrz komórki jest proporcjonalne do dawki gemcytabiny: dawki od 35 do 350 mg/m 2
Stężenia trójfosforanu nie wzrastają, gdy stężenie gemcytabiny w osoczu jest większe niż 5 μg/ml, co wskazuje, że wewnątrzkomórkowe zasoby metabolitu są wtedy wysycone. Okres półtrwania w fazie końcowej eliminacji: 0,7–12 godzin.
Kinetyka dFdU Maksymalne stężenie w osoczu (w 3–15 minut po zakończeniu wlewu 1000 mg/m 2
Najmniejsze stężenie po podawaniu produktu raz na tydzień: 0,07–1,12 μg/ml, bez objawów akumulacji. Zmiany stężeń w osoczu odpowiadające trójfazowej krzywej eliminacji: średni okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 65 godzin (w zakresie 33–84 godzin). NL/H/3313/II/008/G
Tworzenie dFdU ze związku macierzystego: 91–98%. Objętość dystrybucji środkowego przedziału: 18 l/m 2
2 ). Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (Vss): 150 l/m 2
2 ). Przenikanie do tkanek: w dużym stopniu. Średni klirens: 2,5 l/h/m 2
2 ). Wydalanie w moczu: całkowite.
Leczenie gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem Leczenie skojarzone nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny ani paklitakselu.
Leczenie gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną Jednoczesne stosowanie karboplatyny nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny.
Zaburzenia czynności nerek Łagodna i umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny od 30 do 80 ml/min) nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę gemcytabiny.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach na myszach i psach, dotyczących wpływu wielokrotnych dawek przez okres do 6 miesięcy, stwierdzono, że najczęstszym objawem niepożądanym było zaburzenie procesów krwiotwórczych. Nasilenie tych zaburzeń, ustępujących po przerwaniu leczenia, zależało od schematu dawkowania i wielkości dawki. Gemcytabina wywoływała mutacje genów w badaniach in vitro i w teście mikrojądrowym w komórkach szpiku kostnego in vivo. Nie przeprowadzano długotrwałych badań na zwierzętach w celu oceny możliwego działania rakotwórczego gemcytabiny.
W badaniach dotyczących wpływu na płodność, u samców myszy gemcytabina powodowała odwracalne zaburzenia spermatogenezy. Nie stwierdzono podobnego działania w odniesieniu do samic.
Ocena eksperymentalnych badań na zwierzętach wykazała szkodliwy wpływ na reprodukcję, tj. ciężkie wady rozwojowe, szkodliwe działanie na rozwój zarodka/płodu, przebieg ciąży i rozwój około- oraz pourodzeniowy.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu chlorek Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Kwas solny (do ustalenia pH) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Produkt leczniczy jest gotowy do użycia i nie wolno go mieszać z innymi produktami leczniczymi.

6.3 Okres ważności

Po otwarciu worka do infuzji: Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy użyć natychmiast. Jeżeli produkt nie zostanie natychmiast podany, odpowiedzialność za okres przechowywania i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik. NL/H/3313/II/008/G

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Jałowy produkt leczniczy Gemcitabine SUN roztwór do infuzji jest dostarczany w wielowarstwowym worku plastikowym (NEXCELTM M312) z portem zamkniętym korkiem z gumy chlorobutylowej i poliolefinowym przewodem łączącym. Worek jest umieszczony w aluminiowej torbie i w tekturowym pudełku.
Pojedyncze dawki produktu leczniczego Gemcitabine SUN są pakowane w pudełka zawierające 1, 5 lub 10 worków do infuzji o pojemności 120 ml, 130 ml, 140 ml, 150 ml, 160 ml, 170 ml, 180 ml,
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Przygotowanie leku do stosowania
- Należy obliczyć dawkę i zdecydować, jakiej pojemności jest potrzebny worek do infuzji produktu leczniczego Gemcitabine SUN. - Opakowanie produktu należy sprawdzić pod kątem wszelkich uszkodzeń. Nie używać w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek śladów otwierania. - Na folii umieścić etykietę właściwą dla pacjenta.
Wyjmowanie worka do infuzji z folii oraz sprawdzenie - Rozerwać folię wykorzystując wcięcie. Nie używać, jeżeli folia była wcześniej otwierana lub jest uszkodzona. - Wyjąć worek do infuzji z folii. - Stosować wyłącznie, jeżeli worek do infuzji oraz plomba są nienaruszone. Przed podaniem sprawdzić czy nie ma niewielkich nieszczelności mocno ściskając worek. W przypadku stwierdzenia nieszczelności usunąć worek, ponieważ roztwór może nie być jałowy. - Przed pozajelitowym podaniem produktu leczniczego roztwór należy obejrzeć i ocenić pod kątem obecności ewentualnych cząstek stałych i zmian barwy. Jeżeli w roztworze znajdują się widoczne cząstki stałe, nie podawać leku.
Podawanie - Złamać plombę korka typu Minitulipe naciskając ręką jedną stronę. - Stosując technikę aseptyczną, przymocować jałowy zestaw do podawania. - Patrz instrukcje dołączone do zestawu do podawania.
Środki ostrożności - Nie stosować w połączeniach szeregowych. - Nic nie dodawać do worka do infuzji. - Roztwór do infuzji jest gotowy do użycia i nie wolno go mieszać z innymi produktami leczniczymi. - Po otwarciu worka do infuzji: Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy użyć natychmiast. Jeżeli produkt nie zostanie natychmiast podany, odpowiedzialność za okres przechowywania i warunki przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik. - Gemcytabina roztwór do infuzji jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użytku.
NL/H/3313/II/008/G
Personel musi być wyposażony w odpowiednie materiały ochronne, zwłaszcza fartuchy z długimi rękawami, maski ochronne, czepki, okulary ochronne, jałowe rękawiczki jednorazowe, osłony ochronne na obszar roboczy oraz worki na odpady.
Kobiety w ciąży nie mogą być zatrudnione przy pracy z lekami cytotoksycznymi.
Jeżeli produkt zetknie się z oczami, może spowodować silne podrażnienie. Należy natychmiast dokładnie przemyć oczy. Jeżeli podrażnienie utrzymuje się, należy skonsultować się z lekarzem. Jeżeli roztwór zetknie się ze skórą, narażone miejsce należy dokładnie spłukać wodą. Z wydalinami i wymiocinami należy postępować zachowując ostrożność.
Utylizacja Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami dotyczącymi leków cytotoksycznych.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87 Holandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.07.2016 Data przedłużenia ostatniego pozwolenia: 27.01.2021

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
13.10.2022 r.