Meropenem ACIC
Meropenemum
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji 500 mg | Meropenemum trihydricum 570,4 mg/fiolkę
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenemum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub
- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
Spis treści ulotki:
Lek Meropenem ACIC należy do grupy leków nazywanych antybiotykami karbapenemowymi. Jego działanie polega na niszczeniu bakterii, które mogą wywoływać ciężkie zakażenia.
- Zakażenia płuc (zapalenie płuc) - Zakażenia płuc i oskrzeli u pacjentów z mukowiscydozą - Powikłane zakażenia dróg moczowych - Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej - Zakażenia, które mogą się pojawić podczas i po porodzie - Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich - Ostre bakteryjne zakażenie mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych)
Lek Meropenem ACIC może być stosowany w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się u nich zakażenie bakteryjne.
Kiedy nie stosować leku Meropenem ACIC jeśli pacjent ma uczulenie na meropenem lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6) jeśli pacjent ma uczulenie na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny lub karbapenemy, gdyż może być również uczulony na meropenem
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC należy poinformować lekarza: - jeśli pacjent ma problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia czynności wątroby lub nerek - jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka biegunka po zastosowaniu innych antybiotyków
Wynik testu Coombsa wykonywanego podczas leczenia może być dodatni, co świadczy o występowaniu przeciwciał, które mogą niszczyć krwinki czerwone. Lekarz omówi to z pacjentem.
tym powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC.
Dzieci Leku Meropenem ACIC nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 3 miesiąca życia.
Inne leki i Meropenem ACIC Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Lek Meropenem ACIC może bowiem wpływać na działanie niektórych leków i niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Meropenem ACIC.
W szczególności, należy poinformować zwłaszcza lekarza lub pielęgniarkę, jeśli pacjent stosuje: - Probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej) - Walproinian sodu (stosowany w leczeniu padaczki). Leku Meropenem ACIC nie należy stosować, ponieważ może osłabić działanie walproinianu sodu.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC powinna powiedzieć o tym lekarzowi.
Należy unikać stosowania meropenemu w czasie ciąży. Lekarz podejmie decyzję, czy zastosować meropenem.
Istotne jest, aby przed rozpoczęciem przyjmowania meropenemu pacjentka poinformowała swojego lekarza, czy karmi piersią lub czy zamierza karmić piersią. Niewielkie ilości tego leku przenikają do mleka kobiety. Dlatego lekarz zdecyduje, czy pacjentka powinna stosować meropenem w okresie karmienia piersią. Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie prowadzono badań wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Lek Meropenem ACIC zawiera sód. Meropenem ACIC 500 mg: ten lek zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Meropenem ACIC 1 g: ten lek zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Jeżeli ze względu na stan zdrowia konieczne jest kontrolowanie ilości sodu spożywanego przez pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli Dawka leku zależy od rodzaju zakażenia, miejsca zakażenia w organizmie i nasilenia zakażenia. Lekarz ustali odpowiednią dawkę dla danego pacjenta. Dawka dla pacjentów dorosłych wynosi zwykle od 500 mg (miligramów) do 2 g (gramów). Lek zazwyczaj będzie podawany co 8 godzin. Jednak w przypadku zaburzeń czynności nerek lek może być podawany rzadziej.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawka dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy i do 12 lat zależy od wieku i masy ciała dziecka. Zazwyczaj stosuje się dawkę od 10 mg do 40 mg leku Meropenem ACIC na każdy kilogram (kg) masy ciała dziecka. Dawki leku podaje się zwykle co 8 godzin. Dzieciom o masie ciała większej niż 50 kg podaje się dawkę stosowaną u dorosłych. Lek Meropenem ACIC będzie podawany w postaci wstrzyknięcia lub infuzji dużej żyły. Lek Meropenem ACIC będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie są przeszkoleni, aby móc podawać lek Meropenem ACIC w domu. Instrukcja podawania jest zamieszczona w tej ulotce (w punkcie „Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu”). Należy zawsze stosować lek Meropenem ACIC ściśle według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Leku nie należy mieszać lub dodawać do roztworów zawierających inne leki. Podanie leku może trwać około 5 minut lub od 15 do 30 minut. Lekarz poinformuje pacjenta, jak należy podawać lek Meropenem ACIC. Zazwyczaj lek podaje się o tej samej porze każdego dnia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meropenem ACIC Jeśli przypadkowo zastosowano dawkę leku większą niż zalecona, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Meropenem ACIC Jeśli pominięto wstrzykniecie leku, należy to zrobić najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak czas do podania kolejnej dawki leku jest krótki, należy opuścić pominięte wstrzyknięcie.
W celu uzupełnienia pominiętej dawki nie należy podawać dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć w tym samym czasie).
Przerwanie stosowania leku Meropenem ACIC Nie należy przerywać stosowania leku Meropenem ACIC, dopóki lekarz tego nie zaleci.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Meropenem ACIC i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjent może pilnie potrzebować pomocy medycznej. Objawy mogą obejmować nagle występujące: Ciężką wysypkę, swędzenie lub pokrzywkę na skórze Obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała Duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu
Uszkodzenie krwinek czerwonych (częstość nieznana) Do objawów należy: Niespodziewany brak tchu Czerwony lub brązowy mocz Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Inne możliwe działania niepożądane:
Często (występują u 1 do 10 pacjentów na 100)
Bóle brzucha (żołądka) Uczucie mdłości (nudności) Mdłości (wymioty) Biegunka Bóle głowy Wysypka, swędzenie skóry Ból i stan zapalny Zwiększona liczba płytek krwi (w badaniach krwi) Zmiany w wynikach badań laboratoryjnych krwi, w tym wyników określających czynność wątroby.
Niezbyt często (występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000) Zmiany we krwi. Należą do nich zmniejszenie liczby płytek krwi (co może powodować skłonność do powstawania siniaków), zwiększenie liczby białych krwinek,
Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Zmiany wyników badań krwi, w tym wyników określających czynność nerek. Uczucie mrowienia (szpilek, igieł) Zakażenia jamy ustnej lub pochwy, które są spowodowane przez grzyby (pleśniawki)
Rzadko (występujące u 1 do 10 na 10 000) Drgawki (konwulsje)
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zapalenie jelit z biegunką Ból żył w miejscu wstrzyknięcia leku Meropenem ACIC Inne zmiany we krwi. Do objawów należą częste infekcje, wysoka temperatura ciała i ból gardła. Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Nagłe wystąpienie ciężkiej wysypki, pęcherzy lub złuszczenia się skóry. Może to przebiegać z wysoką gorączką i bólami stawów Poważne reakcje nadwrażliwości w tym gorączka, wysypka skórna, zmiany wyników badania krwi służących ocenie czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych) oraz zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (eozynofilów), a także powiększenie węzłów chłonnych. Mogą być one objawami wielonarządowego zaburzenia na tle nadwrażliwości, określanego jako zespół osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Ten lek nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania.
Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu. Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny.
Nie zamrażać przygotowanego roztworu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Meropenem
- Substancja czynną leku jest meropenem.
- Pozostały składnik to: węglan sodu bezwodny.
Jak wygląda lek Meropenem ACIC i co zawiera opakowanie Meropenem ACIC jest krystalicznym proszkiem białym do jasnożółtego.
Wielkość opakowania: 1 lub 10 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i importer: BIOTON S.A ul. Starościńska 5, 02-516 Warszawa Polska
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Polska: Meropenem ACIC Wielka Brytania: Meropenem 500 mg/1 g, solution for injection or infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Zalecenia/Edukacja medyczna
Antybiotyki stosuje się w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie. Są nieskuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych.
Niekiedy zakażenia bakteryjne nie reagują na leczenie antybiotykiem. Jedną z najczęstszych przyczyn jest oporność bakterii wywołujących zakażenie na zastosowany antybiotyk. Oznacza to, że bakterie mogą przetrwać cykl leczenia, a nawet namnażać się mimo stosowania antybiotyku.
Oporność bakterii na antybiotyki może być spowodowana różnymi przyczynami, a ryzyko rozwoju takiej oporności można zmniejszyć przez rozważne stosowanie antybiotyków.
Antybiotyk przepisany przez lekarza przeznaczony jest wyłącznie do leczenia aktualnie występującej choroby. Zwrócenie uwagi na poniższe zalecenia pomoże zapobiec rozwojowi opornych bakterii, co uniemożliwiłoby skuteczne działanie antybiotyku.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie mogą zostać przeszkoleni, aby móc podać lek Meropenem ACIC w domu.
Ten lek należy zmieszać z innym płynem (rozcieńczalnikiem). Lekarz poinstruuje, ile rozcieńczalnika użyć. Lek należy podać bezpośrednio po sporządzeniu.
Jak przygotować lek
Dawka leku Meropenem ACIC Objętość Wody do wstrzykiwań, niezbędna do rozpuszczenia 1,5 g 30 ml
Uwaga: Jeśli przepisana dawka leku Meropenem ACIC jest większa niż 1 000 mg, będzie potrzebna więcej niż jedna fiolka tego leku. Można wtedy nabrać do jednej strzykawki roztwór z wielu fiolek.
Podawanie leku Lek można podawać przez krótką kaniulę lub wenflon, lub przez port albo dojście centralne.
Podawanie leku Meropenem ACIC przez krótką kaniulę lub wenflon
Podawanie leku Meropenem ACIC przez port lub dojście centralne
Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenemum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub
- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Meropenem ACIC i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC
3. Jak stosować lek Meropenem ACIC
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Meropenem ACIC
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Meropenem ACIC i w jakim celu się go stosuje
Lek Meropenem ACIC należy do grupy leków nazywanych antybiotykami karbapenemowymi. Jego działanie polega na niszczeniu bakterii, które mogą wywoływać ciężkie zakażenia.
- Zakażenia płuc (zapalenie płuc) - Zakażenia płuc i oskrzeli u pacjentów z mukowiscydozą - Powikłane zakażenia dróg moczowych - Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej - Zakażenia, które mogą się pojawić podczas i po porodzie - Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich - Ostre bakteryjne zakażenie mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych)
Lek Meropenem ACIC może być stosowany w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się u nich zakażenie bakteryjne.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC
Kiedy nie stosować leku Meropenem ACIC jeśli pacjent ma uczulenie na meropenem lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6) jeśli pacjent ma uczulenie na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny lub karbapenemy, gdyż może być również uczulony na meropenem
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC należy poinformować lekarza: - jeśli pacjent ma problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia czynności wątroby lub nerek - jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka biegunka po zastosowaniu innych antybiotyków
Wynik testu Coombsa wykonywanego podczas leczenia może być dodatni, co świadczy o występowaniu przeciwciał, które mogą niszczyć krwinki czerwone. Lekarz omówi to z pacjentem.
tym powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC.
Dzieci Leku Meropenem ACIC nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 3 miesiąca życia.
Inne leki i Meropenem ACIC Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Lek Meropenem ACIC może bowiem wpływać na działanie niektórych leków i niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Meropenem ACIC.
W szczególności, należy poinformować zwłaszcza lekarza lub pielęgniarkę, jeśli pacjent stosuje: - Probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej) - Walproinian sodu (stosowany w leczeniu padaczki). Leku Meropenem ACIC nie należy stosować, ponieważ może osłabić działanie walproinianu sodu.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC powinna powiedzieć o tym lekarzowi.
Należy unikać stosowania meropenemu w czasie ciąży. Lekarz podejmie decyzję, czy zastosować meropenem.
Istotne jest, aby przed rozpoczęciem przyjmowania meropenemu pacjentka poinformowała swojego lekarza, czy karmi piersią lub czy zamierza karmić piersią. Niewielkie ilości tego leku przenikają do mleka kobiety. Dlatego lekarz zdecyduje, czy pacjentka powinna stosować meropenem w okresie karmienia piersią. Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie prowadzono badań wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Lek Meropenem ACIC zawiera sód. Meropenem ACIC 500 mg: ten lek zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Meropenem ACIC 1 g: ten lek zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Jeżeli ze względu na stan zdrowia konieczne jest kontrolowanie ilości sodu spożywanego przez pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.
3. Jak stosować lek Meropenem ACIC
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli Dawka leku zależy od rodzaju zakażenia, miejsca zakażenia w organizmie i nasilenia zakażenia. Lekarz ustali odpowiednią dawkę dla danego pacjenta. Dawka dla pacjentów dorosłych wynosi zwykle od 500 mg (miligramów) do 2 g (gramów). Lek zazwyczaj będzie podawany co 8 godzin. Jednak w przypadku zaburzeń czynności nerek lek może być podawany rzadziej.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawka dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy i do 12 lat zależy od wieku i masy ciała dziecka. Zazwyczaj stosuje się dawkę od 10 mg do 40 mg leku Meropenem ACIC na każdy kilogram (kg) masy ciała dziecka. Dawki leku podaje się zwykle co 8 godzin. Dzieciom o masie ciała większej niż 50 kg podaje się dawkę stosowaną u dorosłych. Lek Meropenem ACIC będzie podawany w postaci wstrzyknięcia lub infuzji dużej żyły. Lek Meropenem ACIC będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie są przeszkoleni, aby móc podawać lek Meropenem ACIC w domu. Instrukcja podawania jest zamieszczona w tej ulotce (w punkcie „Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu”). Należy zawsze stosować lek Meropenem ACIC ściśle według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Leku nie należy mieszać lub dodawać do roztworów zawierających inne leki. Podanie leku może trwać około 5 minut lub od 15 do 30 minut. Lekarz poinformuje pacjenta, jak należy podawać lek Meropenem ACIC. Zazwyczaj lek podaje się o tej samej porze każdego dnia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meropenem ACIC Jeśli przypadkowo zastosowano dawkę leku większą niż zalecona, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Meropenem ACIC Jeśli pominięto wstrzykniecie leku, należy to zrobić najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak czas do podania kolejnej dawki leku jest krótki, należy opuścić pominięte wstrzyknięcie.
W celu uzupełnienia pominiętej dawki nie należy podawać dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć w tym samym czasie).
Przerwanie stosowania leku Meropenem ACIC Nie należy przerywać stosowania leku Meropenem ACIC, dopóki lekarz tego nie zaleci.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Meropenem ACIC i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjent może pilnie potrzebować pomocy medycznej. Objawy mogą obejmować nagle występujące: Ciężką wysypkę, swędzenie lub pokrzywkę na skórze Obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała Duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu
Uszkodzenie krwinek czerwonych (częstość nieznana) Do objawów należy: Niespodziewany brak tchu Czerwony lub brązowy mocz Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Inne możliwe działania niepożądane:
Często (występują u 1 do 10 pacjentów na 100)
Bóle brzucha (żołądka) Uczucie mdłości (nudności) Mdłości (wymioty) Biegunka Bóle głowy Wysypka, swędzenie skóry Ból i stan zapalny Zwiększona liczba płytek krwi (w badaniach krwi) Zmiany w wynikach badań laboratoryjnych krwi, w tym wyników określających czynność wątroby.
Niezbyt często (występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000) Zmiany we krwi. Należą do nich zmniejszenie liczby płytek krwi (co może powodować skłonność do powstawania siniaków), zwiększenie liczby białych krwinek,
Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Zmiany wyników badań krwi, w tym wyników określających czynność nerek. Uczucie mrowienia (szpilek, igieł) Zakażenia jamy ustnej lub pochwy, które są spowodowane przez grzyby (pleśniawki)
Rzadko (występujące u 1 do 10 na 10 000) Drgawki (konwulsje)
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zapalenie jelit z biegunką Ból żył w miejscu wstrzyknięcia leku Meropenem ACIC Inne zmiany we krwi. Do objawów należą częste infekcje, wysoka temperatura ciała i ból gardła. Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Nagłe wystąpienie ciężkiej wysypki, pęcherzy lub złuszczenia się skóry. Może to przebiegać z wysoką gorączką i bólami stawów Poważne reakcje nadwrażliwości w tym gorączka, wysypka skórna, zmiany wyników badania krwi służących ocenie czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych) oraz zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (eozynofilów), a także powiększenie węzłów chłonnych. Mogą być one objawami wielonarządowego zaburzenia na tle nadwrażliwości, określanego jako zespół osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Meropenem ACIC
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Ten lek nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania.
Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu. Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny.
Nie zamrażać przygotowanego roztworu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Meropenem
- Substancja czynną leku jest meropenem.
- Pozostały składnik to: węglan sodu bezwodny.
Jak wygląda lek Meropenem ACIC i co zawiera opakowanie Meropenem ACIC jest krystalicznym proszkiem białym do jasnożółtego.
Wielkość opakowania: 1 lub 10 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i importer: BIOTON S.A ul. Starościńska 5, 02-516 Warszawa Polska
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Polska: Meropenem ACIC Wielka Brytania: Meropenem 500 mg/1 g, solution for injection or infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Zalecenia/Edukacja medyczna
Antybiotyki stosuje się w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie. Są nieskuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych.
Niekiedy zakażenia bakteryjne nie reagują na leczenie antybiotykiem. Jedną z najczęstszych przyczyn jest oporność bakterii wywołujących zakażenie na zastosowany antybiotyk. Oznacza to, że bakterie mogą przetrwać cykl leczenia, a nawet namnażać się mimo stosowania antybiotyku.
Oporność bakterii na antybiotyki może być spowodowana różnymi przyczynami, a ryzyko rozwoju takiej oporności można zmniejszyć przez rozważne stosowanie antybiotyków.
Antybiotyk przepisany przez lekarza przeznaczony jest wyłącznie do leczenia aktualnie występującej choroby. Zwrócenie uwagi na poniższe zalecenia pomoże zapobiec rozwojowi opornych bakterii, co uniemożliwiłoby skuteczne działanie antybiotyku.
1. Bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyku we właściwej dawce, o określonej godzinie i przez
właściwą liczbę dni. Należy przeczytać instrukcje zawarte w ulotce i w razie wątpliwości poprosić o wyjaśnienie lekarza lub farmaceutę.2. Pacjent nie powinien stosować antybiotyku, który nie był przepisany specjalnie dla niego.
Powinien stosować go wyłącznie w celu leczenia zakażenia, na które antybiotyk został przepisany.3. Pacjent nie powinien przyjmować antybiotyków przepisanych innej osobie, nawet, jeśli miała
podobne zakażenie.4. Nie należy przekazywać innym osobom antybiotyków przepisanych danemu pacjentowi.
5. Jeśli po zakończeniu zaleconego cyklu leczenia pozostały jakiekolwiek resztki antybiotyku,
należy odnieść je do apteki w celu zapewnienia jego właściwego zniszczenia.----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie mogą zostać przeszkoleni, aby móc podać lek Meropenem ACIC w domu.
Ten lek należy zmieszać z innym płynem (rozcieńczalnikiem). Lekarz poinstruuje, ile rozcieńczalnika użyć. Lek należy podać bezpośrednio po sporządzeniu.
Jak przygotować lek
1. Należy umyć i dokładnie osuszyć ręce. Przygotować czyste stanowisko do pracy.
2. Wyjąć fiolkę leku Meropenem ACIC z opakowania. Należy sprawdzić fiolkę i datę ważności.
Należy sprawdzić, czy fiolka nie jest naruszona i nie jest uszkodzona.3. Należy usunąć kolorowe zamknięcie i przetrzeć szary gumowy korek wacikiem nasączonym
alkoholem. Poczekać aż korek będzie suchy.4. Należy połączyć nową jałową igłę z nową jałową strzykawką, nie dotykając ich końców.
5. Do strzykawki należy nabrać zaleconą objętość jałowej Wody do wstrzykiwań. Potrzebna
objętość wody znajduje się w tabeli niżej:Dawka leku Meropenem ACIC Objętość Wody do wstrzykiwań, niezbędna do rozpuszczenia 1,5 g 30 ml
Uwaga: Jeśli przepisana dawka leku Meropenem ACIC jest większa niż 1 000 mg, będzie potrzebna więcej niż jedna fiolka tego leku. Można wtedy nabrać do jednej strzykawki roztwór z wielu fiolek.
6. Wkłuć igłę strzykawki przez środek gumowego korka i dodać zaleconą objętość wody do
wstrzykiwań do fiolki lub fiolek z lekiem Meropenem ACIC.7. Wyjąć igłę z fiolki i wstrząsać fiolką przez około 5 sekund lub do czasu rozpuszczenia się
proszku. Jeszcze raz przetrzeć gumowy korek nowym wacikiem nasączonym alkoholem i poczekać aż korek będzie suchy.8. Z tłokiem strzykawki wciśniętym do końca należy ponownie wkłuć igłę przez gumowy szary
korek. Należy trzymać strzykawkę i fiolkę, a następnie odwrócić fiolkę do góry dnem.9. Trzymając koniec igły zanurzony w roztworze należy pociągnąć tłok strzykawki i nabrać do
strzykawki cały roztwór z fiolki.10. Wyjąć igłę ze strzykawką z fiolki i odłożyć pustą fiolkę w bezpieczne miejsce.
11. Należy trzymać strzykawkę w pozycji pionowej, igłą do góry. Popukać lekko strzykawkę, aby
pęcherzyki powietrza w strzykawce przesunęły się do góry.12. Usunąć powietrze ze strzykawki przez delikatne naciskanie tłoka, aż całe powietrze zostanie
usunięte.13. Jeśli lek Meropenem ACIC jest stosowany w domu, zużyte igły i zestaw do podawania infuzji
należy usunąć we właściwy sposób. Jeśli lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia, należy usunąć niewykorzystany lek zgodnie z lokalnymi przepisami.Podawanie leku Lek można podawać przez krótką kaniulę lub wenflon, lub przez port albo dojście centralne.
Podawanie leku Meropenem ACIC przez krótką kaniulę lub wenflon
1. Usunąć igłę ze strzykawki i ostrożnie wyrzucić do pojemnika przeznaczonego na ostre odpady.
2. Przeczyścić koniec kaniuli lub wenflonu wacikiem nasączonym alkoholem i odczekać aż będzie
suchy. Zdjąć zamknięcie kaniuli i podłączyć strzykawkę.3. Powoli naciskać tłok strzykawki tak, aby równomiernie podawać antybiotyk przez około 5 minut.
4. Po zakończeniu podawania antybiotyku i opróżnieniu strzykawki odłączyć strzykawkę
i przepłukać kaniulę, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.5. Zamknąć kaniulę i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika przeznaczonego na ostre
odpady.Podawanie leku Meropenem ACIC przez port lub dojście centralne
1. Zdjąć zamknięcie portu lub linii centralnej, przeczyścić koniec linii wacikiem nasączonym
alkoholem i poczekać aż wyschnie.2. Podłączyć strzykawkę i powoli naciskać tłok strzykawki, aby równomiernie podawać antybiotyk
przez około 5 minut.3. Po zakończeniu podawania antybiotyku odłączyć strzykawkę i przepłukać linię zgodnie
z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.4. Założyć nowe zamknięcie na linię centralną i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika
przeznaczonego na ostre odpady.Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji
Meropenem ACIC, 500 mg Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.
Meropenem ACIC, 1 g Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda fiolka 500 mg zawiera 104 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 2,0 mEq sodu (około 45 mg). Każda fiolka 1g zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 mEq sodu (około
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Krystaliczny proszek biały do jasnożółtego.
Produkt leczniczy Meropenem ACIC jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy (patrz punkty 4.4 i 5.1): - zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc - zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy; - powikłane zakażenia dróg moczowych; - powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; - zakażenia śród- i poporodowe; - powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; - ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Produkt leczniczy Meropenem ACIC można stosować w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią, jeżeli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Poniższe tabele zawierają ogólne zalecenia dotyczące dawkowania. Dawka i czas leczenia meropenemem powinny uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną.
Dawkowanie U dorosłych i młodzieży dawka 2 g, trzy razy na dobę i dawka do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci może być szczególnie właściwa podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia szpitalne bakteriami Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.
Należy dodatkowo rozważyć schemat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz poniżej).
Dorośli i młodzież
Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 2 g Powikłane zakażenia dróg moczowych 500 mg lub 1 g Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 500 mg lub 1 g Zakażenie śród- i poporodowe 500 mg lub 1 g Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 500 mg lub 1 g Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 2 g Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią
Meropenem podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2,
Alternatywnie dawki do 1 g można podawać w trwającym około 5 minut wstrzyknięciu dożylnym (bolusie). Dostępne dane potwierdzające bezpieczeństwo stosowania u dorosłych dawki 2 g we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) są ograniczone.
Zaburzenie czynności nerek Dawkę dla dorosłych i młodzieży należy zmodyfikować, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 51 ml/min, patrz niżej. Dane potwierdzające taką modyfikację dla jednostkowej dawki 2 g są ograniczone.
Klirens kreatyniny (ml/min) Dawka (na podstawie jednostkowych dawek 500 mg, 1 g lub 2 g, patrz tabela wyżej) Częstość podawania 26–50 jedna dawka jednostkowa co 12 godzin 10–25 pół dawki jednostkowej co 12 godzin < 10 pół dawki jednostkowej co 24 godziny
Meropenem jest usuwany z krążenia metodą hemodializy i hemofiltracji. Odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy.
Nie ustalono zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub z klirensem kreatyniny większym niż 50 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna.
Dzieci i młodzież
Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności meropenemu u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania. Jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin (patrz punkt 5.2).
Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, o masie ciała do 50 kg W tabeli niżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania;
Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 40 mg/kg Powikłane zakażenia dróg moczowych 10 lub 20 mg/kg Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 10 lub 20 mg/kg Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 10 lub 20 mg/kg Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią
Dzieci o masie ciała większej niż 50 kg Należy podawać dawkę zalecaną dla pacjentów dorosłych.
Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu leczniczego u dzieci z zaburzeniami czynności nerek.
Sposób podawania Meropenem podaje się w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie, można podawać meropenem w dawkach do 20 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym trwającym około 5 minut. Dostępne są ograniczone dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dzieciom dawki 40 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym (bolus).
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne) na którykolwiek inny lek przeciwbakteryjny z grupy beta-laktamów (np. penicyliny lub cefalosporyny).
Wybierając meropenem do leczenia konkretnego pacjenta należy ocenić przydatność podawania leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników, jak ciężkość zakażenia, występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakterią oporną na karbapenemy.
Tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, odnotowano ciężkie i sporadyczne śmiertelne reakcje nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe.
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie.
Podczas stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym meropenemu, odnotowano występowanie zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których biegunka wystąpi podczas lub po zakończeniu leczenia meropenemem (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie podawania leku i zastosowanie specyficznego leczenia zakażeń Clostridium difficile. Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę jelit.
Podczas leczenia karbapenemami, w tym meropenemem, niezbyt często notowano napady drgawek (patrz punkt 4.8).
Podczas leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą) (patrz punkt 4.8).
Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów z istniejącymi uprzednio zaburzeniami czynności wątroby podczas leczenia meropenemem należy kontrolować czynność wątroby. Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2).
Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego/walproinianu sodu (patrz punkt 4.5).
Meropenem ACIC 500 mg: Meropenem ACIC 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.
Meropenem ACIC 1 g: Meropenem ACIC 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.
Meropenem ACIC 500 mg: Ten produkt leczniczy zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Meropenem ACIC 1 g: Ten produkt leczniczy zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z innymi niż probenecyd produktami leczniczymi. Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, dlatego hamuje wydalanie meropenemu przez nerki, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji oraz zwiększenie stężenia meropenemu w osoczu. Należy zachować ostrożność, jeżeli probenecyd stosuje się jednocześnie z meropenemem.
Nie badano możliwego wpływu meropenemu na wiązanie z białkami lub na metabolizm innych produktów leczniczych. Jednak meropenem wiąże się z białkami osocza w tak małym stopniu, że nie należy spodziewać się interakcji z innymi lekami, zachodzących w tym mechanizmie.
Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało w ciągu dwóch dni zmniejszenie się stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60%−100%. Zmniejszanie się stężenia następuje szybko, jest duże i nie wydaje się możliwe do opanowania, dlatego należy unikać skojarzonego stosowania kwasu walproinowego i karbapenemów (patrz punkt 4.4).
Doustne leki przeciwzakrzepowe Jednoczesne stosowanie antybiotyków i warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. U pacjentów, którzy otrzymywali jednocześnie leki przeciwbakteryjne donoszono o wielu przypadkach zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny. Ryzyko może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno jest ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie INR (międzynarodowy wskaźnik znormalizowany, ang. International Normalized Ratio). Podczas i krótko po jednoczesnym podaniu antybiotyków i doustnego leku przeciwzakrzepowego zaleca się częstą kontrolę INR.
Płodność Brak danych odnośnie potencjalnego oddziaływania meropenemu na płodność mężczyzn i kobiet.
Ciąża Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W celu zachowania ostrożności, zaleca się unikać stosowania meropenemu w okresie ciąży.
Karmienie piersią Notowano wydzielanie niewielkich ilości meropenemu z mlekiem kobiety. Meropenemu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią, chyba że spodziewane korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.
Nie przeprowadzono badań wpływu meropenemu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
W przeglądzie danych dotyczących 5026 zastosowań meropenemu u 4872 pacjentów, najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi leku były: biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności/wymioty (1,4%) oraz odczyny zapalne w miejscu injekcji (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po zastosowaniu meropenemu były: trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5%−4,3%).
Wymienione w tabeli działania niepożądane o nieznanej częstości odnotowano po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu, lecz nie obserwowano ich u 2367 pacjentów, którzy brali udział w badaniach klinicznych meropenemu podawanego dożylnie i domięśniowo przed uzyskaniem dopuszczenia do obrotu.
Wszystkie działania niepożądane podano w poniższej tabeli zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, reakcje niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1 Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często drożdżyca jamy ustnej i pochwy Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często trombocytemia Niezbyt często eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia Nieznana agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego Nieznana obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja (patrz punkty 4.3 i 4.4) Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy Niezbyt często parestezje Rzadko drgawki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha Nieznana zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyku (patrz punkt 4.4) Zaburzenia wątroby Często zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub dehydrogenazy mleczanowej we krwi Niezbyt często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często wysypka, świąd Niezbyt często pokrzywka Nieznana toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, Zespół osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (ang. DRESS Syndrome). Zaburzenia nerek i dróg Nieznana zwiększenie stężenia kreatyniny moczowych we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często stan zapalny, ból Niezbyt często zakrzepowe zapalenie żył Nieznana ból w miejscu podania
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedawkowanie względne, jeśli dawki nie zmodyfikowano w sposób opisany w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu wskazuje, że jeśli po przedawkowaniu wystąpią działania niepożądane, odpowiadają one profilowi działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8; mają na ogół niewielkie nasilenie i ustępują po odstawieniu leku lub zmniejszeniu jego dawki. Należy rozważyć leczenie objawowe.
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek produkt leczniczy jest szybko wydalany przez nerki.
Meropenem i jego metabolit można usunąć z organizmu metodą hemodializy.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego; karbapenemy,kod ATC: J01DH02
Mechanizm działania Działanie bakteriobójcze meropenemu polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP, ang. Penicillin Binding Protein).
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Wykazano, że podobnie jak w przypadku innych beta-laktamowych leków przeciwbakteryjnych, skuteczność działania meropenemu zależy od czasu, w jakim stężenie leku przekracza minimalne stężenie hamujące (T > MIC). W modelach nieklinicznych meropenem wykazywał działanie, gdy jego stężenia przekraczające MIC, określone dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie, utrzymywały się w osoczu przez około 40% czasu między kolejnymi dawkami. Takich wartości nie ustalono w warunkach klinicznych.
Mechanizm oporności Oporność bakterii na meropenem może wynikać ze: (1) zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (na skutek zmniejszonego wytwarzania poryn), (2) zmniejszonego powinowactwa do docelowych białek wiążących penicyliny, (3) zwiększonej ekspresji składników pompy usuwającej lek z wnętrza komórki i (4) wytwarzania beta-laktamaz, które mogą hydrolizować karbapenemy. Na terenie Unii Europejskiej donoszono o występowaniu lokalnych skupisk zakażeń wywołanych bakteriami opornymi na karbapenemy.
Nie ma wynikającej z mechanizmu działania oporności krzyżowej między meropenemem i lekami z grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin. Jednak bakteria może wykazywać oporność na więcej niż jedną grupę antybiotyków, jeśli w mechanizmie jej powstania bierze udział brak przepuszczalności i (lub) pomp(y) usuwające produkt leczniczy z wnętrza komórki bakteryjnej.
Stężenia graniczne Niżej przedstawiono wartości graniczne MIC zgodnie z zaleceniami Europejskiej Komisji Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST).
Kliniczne wartości graniczne MIC meropenemu wg EUCAST (2009-06-05, v. 3.1)
Drobnoustrój Wrażliwe (susceptible, S) (mg/l) Oporne (resistant, R) (mg/l) Enterobacteriaceae ≤ 2 > 8 Pseudomonas ≤ 2 > 8 Acinetobacter ≤ 2 > 8 Grupy Streptococcus A, B, C, G ≤ 2 > 2 Streptococcus pneumoniae 1
Inne paciorkowce 2 2 Enterococcus -- -- Staphylococcus 2
Haemophilus influenzae 1
catarrhalis ≤ 2 > 2 Neisseria meningitidis 2, 4
Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie ≤ 2 > 8 Bakterie beztlenowe Gram-ujemne ≤ 2 > 8 Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem 5
≤ 2 > 8
1
w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynoszą 0,25/1 mg/l. 2
Identyfikację i testy lekowrażliwości takiego wyizolowanego szczepu trzeba powtórzyć i, w razie potwierdzenia wyniku, przesłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Do czasu uzyskania dowodu dotyczącego odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych szczepów, których MIC przekracza aktualną wartość graniczną oporności, należy je zgłaszać jako oporne. 3
Stężenia graniczne meropenemu wobec Neisseria meningitidis dotyczą tylko zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. 5
danych PK/PD i są niezależne od rozkładu wartości MIC, określone dla poszczególnych gatunków. Stosuje się je dla gatunków niewymienionych w tabeli i jej odnośnikach. -- = Nie zaleca się badania wrażliwości, gdyż leczenie tym produktem leczniczym zakażeń wywołanych tymi gatunkami bakterii jest niecelowe.
Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może różnić się w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady specjalisty, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność produktu leczniczego (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości.
Listę niżej wymienionych patogenów utworzono na podstawie doświadczenia klinicznego i wytycznych terapeutycznych.
Gatunki zwykle wrażliwe
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis $
Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę) £
Staphylococcus species (wrażliwe na metycylinę) w tym Staphylococcus epidermidis Streptococcus agalactiae (grupa B) Grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus, and S. intermedius) Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes (grupa A)
Tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter freudii Citrobacter koseri Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Haemophilus influenzae Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Neisseria meningitides Proteus mirabilis Proteus vulgaris Serratia marcescens
Beztlenowe bakterie Gram-dodatnie Clostridium perfringens Peptoniphilus asaccharolyticus Peptostreptococcus species (w tym P. micros, P anaerobius, P. magnus)
Beztlenowe bakterie Gram-ujemne Bacteroides caccae Grupa Bacteroides fragilis Prevotella bivia Prevotella disiens
Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytej Tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecium $†
Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter species Burkholderia cepacia Pseudomonas aeruginosa
Organizmy o oporności wrodzonej Tlenowe bakterie Gram-ujemne Stenotrophomonas maltophilia Legionella species
Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Coxiella burnetii Mycoplasma pneumoniae $
£
†
U zdrowych osób średni okres półtrwania w osoczu wynosi około 1 godziny, średnia objętość dystrybucji około 0,25 l/kg (11−27 l)) i średni klirens 287 ml/min dla dawki 250 mg, zmniejszający się do 205 ml/min dla dawki 2 g. Po podaniu dawek 500 mg, 1 000 mg i 2 000 mg w 30-minutowej infuzji średnie wartości C max
wartości AUC 39,3; 62,3 i 153 μg·godz./ml. Po podaniu dawek 500 mg i 1 000 mg w infuzji trwającej max
prawidłową czynnością nerek w odstępach 8 godzin nie powoduje kumulacji leku.
Badanie u 12 pacjentów, którym po zabiegach chirurgicznych z powodu zakażenia w obrębie jamy brzusznej podawano meropenem w dawce 1 000 mg co 8 godzin, wykazało porównywalne wartości C max
Dystrybucja Średnie wiązanie meropenemu z białkami osocza wynosi około 2% i jest niezależne od stężenia. Po szybkim podaniu (trwającym 5 minut lub krócej) farmakokinetyka przebiega dwuwykładniczo, ale jest to dużo mniej widoczne po 30-minutowej infuzji. Wykazano, że meropenem dobrze przenika do różnych płynów i tkanek, w tym płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej.
Metabolizm Meropenem jest metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia beta-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. W warunkach in vitro meropenem wykazuje mniejszą niż imipenem wrażliwość na hydrolizę przez ludzką dehydropeptydazę-I (DHP-I), dlatego nie jest konieczne jednoczesne stosowanie inhibitora DHP-I.
Eliminacja Meropenem jest wydalany głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Około 70% (50%−75%) podanej dawki wydalane jest w ciągu 12 godzin w niezmienionej postaci, a kolejne 28% w postaci mikrobiologicznie nieczynnego metabolitu. Wydalanie z kałem stanowi tylko około 2% podanej dawki. Zmierzony klirens nerkowy i wpływ probenecydu wskazują, że meropenem podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu w kanalikach nerkowych.
Niewydolność nerek Zaburzenia czynności nerek powodują zwiększenie wartości AUC w osoczu i wydłużenie okresu półtrwania meropenemu. Wartość AUC zwiększała się 2,4-krotnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CrCl 33−74 ml/min), 5-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (CrCl 4−23 ml/min) i 10-krotnie u pacjentów poddawanych hemodializie (CrCl < 2 ml/min) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek (CrCl > 80 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wartość AUC dla nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu z otwartym pierścieniem była także znacząco zwiększona. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek zaleca się modyfikację dawki (patrz punkt 4.2).
Meropenem jest usuwany metodą hemodializy, a klirens podczas hemodializy jest około 4-krotnie większy niż u pacjentów z bezmoczem.
Niewydolność wątroby W badaniu z udziałem pacjentów z poalkoholową marskością wątroby wykazano brak wpływu choroby wątroby na właściwości farmakokinetyczne meropenemu po podaniu dawek wielokrotnych.
Dorośli Badania farmakokinetyczne przeprowadzone u osób chorych nie wykazały znaczących różnic w porównaniu z farmakokinetyką u osób zdrowych z równoważną czynnością nerek. W modelu populacyjnym opracowanym na podstawie danych od 79 pacjentów z zakażeniem w obrębie jamy brzusznej lub zapaleniem płuc, wykazano zależność objętości centralnego kompartmentu od masy ciała, a klirensu od klirensu kreatyniny i wieku.
Dzieci Badania farmakokinetyki u niemowląt i dzieci z zakażeniem wykazały, że wartości C max
meropenemu w dawkach 10, 20 i 40 mg/kg mc. były zbliżone do wartości u dorosłych po podaniu dawek, odpowiednio 500, 1 000 i 2 000 mg. Porównanie wykazało zgodność danych farmakokinetycznych w zakresie dawek i okresów półtrwania, z danymi obserwowanymi u dorosłych, z wyjątkiem najmłodszych dzieci (w wieku < 6 miesięcy, u których t 1/2 wynosi 1,6 godziny). Średni klirens meropenemu wynosił 5,8 ml/min/kg mc. (6−12 lat), 6,2 ml/min/kg mc. (2−5 lat), 5,3 ml/min/kg mc. (6−23 miesięcy) i 4,3 ml/min/kg mc. (2−5 miesięcy). W ciągu 12 godzin około 60% dawki jest wydalane w moczu w postaci meropenemu, a następne 12% w postaci metabolitu. Stężenie meropenemu w płynie mózgowo-rdzeniowym u dzieci z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stanowi około 20% stężenia w osoczu, jednak istnieje znacząca zmienność osobnicza.
Farmakokinetyka meropenemu u noworodków wymagających leczenia przeciwzakaźnego wykazywała większy klirens u noworodków w starszym wieku chronologicznym lub ciążowym, z ogólnym średnim okresem półtrwania wynoszącym 2,9 godziny. U 95% wcześniaków i u 91% noworodków urodzonych o czasie, symulacja Monte Carlo przeprowadzona w oparciu o populacyjny model farmakokinetyczny wykazała, że podawanie dawki 20 mg/kg mc. co 8 godzin zapewniało utrzymywanie się stężenia meropenemu powyżej wartości MIC określonych dla P. aeruginosa przez ponad 60% czasu (T > MIC) między kolejnymi dawkami.
Osoby w podeszłym wieku Badania farmakokinetyki u zdrowych osób w podeszłym wieku (65−80 lat) wykazały zmniejszenie klirensu osoczowego, co korelowało ze związanym z wiekiem zmniejszeniem klirensu kreatyniny i mniejszą redukcją klirensu pozanerkowego. U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawki nie jest konieczna poza przypadkami umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Badania na zwierzętach wskazują, że meropenem jest dobrze tolerowany przez nerki. Histologicznie dowiedzione uszkodzenie kanalików nerkowych obserwowano u myszy i psów jedynie po jednorazowym podaniu dawek ≥ 2 000 mg/kg mc. oraz w badaniu u małp otrzymujących przez 7 dni dawkę 500 mg/kg mc.
Meropenem jest na ogół dobrze tolerowany przez ośrodkowy układ nerwowy. W badaniach toksyczności ostrej u gryzoni obserwowano działanie na ośrodkowy układ nerwowy po podaniu dawek przekraczających 1 000 mg/kg mc.
Wartość LD 50
W trwających do 6 miesięcy badaniach z dawkami wielokrotnymi meropenemu obserwowano tylko niewielkie zmiany, w tym zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych u psów.
W badaniach na szczurach po podaniu dawek do 750 mg/kg mc. i na małpach po podaniu dawek do reprodukcję.
We wstępnym badaniu na małpach po podaniu dawki 500 mg/kg mc. stwierdzono zwiększenie częstości poronień.
U młodych zwierząt w porównaniu z osobnikami dorosłymi nie stwierdzono zwiększonej wrażliwości na meropenem. Produkt leczniczy w postaci dożylnej był dobrze tolerowany przez zwierzęta.
W badaniach na zwierzętach meropenem i jego jedyny metabolit miały podobny profil toksyczności.
Sodu węglan bezwodny.
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu. Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny.
Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania. Warunki przechowywania produktu leczniczego po odtworzeniu, patrz punkt 6.3.
Nie zamrażać przygotowanego roztworu.
Meropenem ACIC, 500 mg: chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.
Meropenem ACIC, 1 g: chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.
Produkt leczniczy dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 10 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wstrzyknięcie Meropenem stosowany do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego można rozpuścić w jałowej wodzie do wstrzykiwań.
Infuzja Zawartość fiolki z meropenemem stosowanym w infuzji dożylnej można rozpuścić bezpośrednio w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy do infuzji.
Każda fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użycia.
W trakcie przygotowywania roztworu oraz jego podawania należy zachować standardowe warunki aseptyki.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
BIOTON S.A ul. Starościńska 5, 02-516 Warszawa Polska
500mg: 21928 1g: 21929
12/06/2014
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Meropenem ACIC, 500 mg Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.
Meropenem ACIC, 1 g Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda fiolka 500 mg zawiera 104 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 2,0 mEq sodu (około 45 mg). Każda fiolka 1g zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 mEq sodu (około
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Krystaliczny proszek biały do jasnożółtego.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Meropenem ACIC jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy (patrz punkty 4.4 i 5.1): - zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc - zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy; - powikłane zakażenia dróg moczowych; - powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; - zakażenia śród- i poporodowe; - powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; - ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Produkt leczniczy Meropenem ACIC można stosować w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią, jeżeli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Poniższe tabele zawierają ogólne zalecenia dotyczące dawkowania. Dawka i czas leczenia meropenemem powinny uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną.
Dawkowanie U dorosłych i młodzieży dawka 2 g, trzy razy na dobę i dawka do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci może być szczególnie właściwa podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia szpitalne bakteriami Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.
Należy dodatkowo rozważyć schemat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz poniżej).
Dorośli i młodzież
Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 2 g Powikłane zakażenia dróg moczowych 500 mg lub 1 g Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 500 mg lub 1 g Zakażenie śród- i poporodowe 500 mg lub 1 g Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 500 mg lub 1 g Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 2 g Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią
Meropenem podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2,
6.3 i 6.6).
Alternatywnie dawki do 1 g można podawać w trwającym około 5 minut wstrzyknięciu dożylnym (bolusie). Dostępne dane potwierdzające bezpieczeństwo stosowania u dorosłych dawki 2 g we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) są ograniczone.
Zaburzenie czynności nerek Dawkę dla dorosłych i młodzieży należy zmodyfikować, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 51 ml/min, patrz niżej. Dane potwierdzające taką modyfikację dla jednostkowej dawki 2 g są ograniczone.
Klirens kreatyniny (ml/min) Dawka (na podstawie jednostkowych dawek 500 mg, 1 g lub 2 g, patrz tabela wyżej) Częstość podawania 26–50 jedna dawka jednostkowa co 12 godzin 10–25 pół dawki jednostkowej co 12 godzin < 10 pół dawki jednostkowej co 24 godziny
Meropenem jest usuwany z krążenia metodą hemodializy i hemofiltracji. Odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy.
Nie ustalono zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub z klirensem kreatyniny większym niż 50 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna.
Dzieci i młodzież
Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności meropenemu u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania. Jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin (patrz punkt 5.2).
Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, o masie ciała do 50 kg W tabeli niżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania;
Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 40 mg/kg Powikłane zakażenia dróg moczowych 10 lub 20 mg/kg Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 10 lub 20 mg/kg Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 10 lub 20 mg/kg Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią
Dzieci o masie ciała większej niż 50 kg Należy podawać dawkę zalecaną dla pacjentów dorosłych.
Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu leczniczego u dzieci z zaburzeniami czynności nerek.
Sposób podawania Meropenem podaje się w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie, można podawać meropenem w dawkach do 20 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym trwającym około 5 minut. Dostępne są ograniczone dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dzieciom dawki 40 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym (bolus).
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne) na którykolwiek inny lek przeciwbakteryjny z grupy beta-laktamów (np. penicyliny lub cefalosporyny).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Wybierając meropenem do leczenia konkretnego pacjenta należy ocenić przydatność podawania leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników, jak ciężkość zakażenia, występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakterią oporną na karbapenemy.
Tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, odnotowano ciężkie i sporadyczne śmiertelne reakcje nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe.
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie.
Podczas stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym meropenemu, odnotowano występowanie zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których biegunka wystąpi podczas lub po zakończeniu leczenia meropenemem (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie podawania leku i zastosowanie specyficznego leczenia zakażeń Clostridium difficile. Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę jelit.
Podczas leczenia karbapenemami, w tym meropenemem, niezbyt często notowano napady drgawek (patrz punkt 4.8).
Podczas leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą) (patrz punkt 4.8).
Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów z istniejącymi uprzednio zaburzeniami czynności wątroby podczas leczenia meropenemem należy kontrolować czynność wątroby. Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2).
Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego/walproinianu sodu (patrz punkt 4.5).
Meropenem ACIC 500 mg: Meropenem ACIC 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.
Meropenem ACIC 1 g: Meropenem ACIC 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.
Meropenem ACIC 500 mg: Ten produkt leczniczy zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Meropenem ACIC 1 g: Ten produkt leczniczy zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z innymi niż probenecyd produktami leczniczymi. Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, dlatego hamuje wydalanie meropenemu przez nerki, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji oraz zwiększenie stężenia meropenemu w osoczu. Należy zachować ostrożność, jeżeli probenecyd stosuje się jednocześnie z meropenemem.
Nie badano możliwego wpływu meropenemu na wiązanie z białkami lub na metabolizm innych produktów leczniczych. Jednak meropenem wiąże się z białkami osocza w tak małym stopniu, że nie należy spodziewać się interakcji z innymi lekami, zachodzących w tym mechanizmie.
Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało w ciągu dwóch dni zmniejszenie się stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60%−100%. Zmniejszanie się stężenia następuje szybko, jest duże i nie wydaje się możliwe do opanowania, dlatego należy unikać skojarzonego stosowania kwasu walproinowego i karbapenemów (patrz punkt 4.4).
Doustne leki przeciwzakrzepowe Jednoczesne stosowanie antybiotyków i warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. U pacjentów, którzy otrzymywali jednocześnie leki przeciwbakteryjne donoszono o wielu przypadkach zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny. Ryzyko może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno jest ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie INR (międzynarodowy wskaźnik znormalizowany, ang. International Normalized Ratio). Podczas i krótko po jednoczesnym podaniu antybiotyków i doustnego leku przeciwzakrzepowego zaleca się częstą kontrolę INR.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Płodność Brak danych odnośnie potencjalnego oddziaływania meropenemu na płodność mężczyzn i kobiet.
Ciąża Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W celu zachowania ostrożności, zaleca się unikać stosowania meropenemu w okresie ciąży.
Karmienie piersią Notowano wydzielanie niewielkich ilości meropenemu z mlekiem kobiety. Meropenemu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią, chyba że spodziewane korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań wpływu meropenemu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
W przeglądzie danych dotyczących 5026 zastosowań meropenemu u 4872 pacjentów, najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi leku były: biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności/wymioty (1,4%) oraz odczyny zapalne w miejscu injekcji (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po zastosowaniu meropenemu były: trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5%−4,3%).
Wymienione w tabeli działania niepożądane o nieznanej częstości odnotowano po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu, lecz nie obserwowano ich u 2367 pacjentów, którzy brali udział w badaniach klinicznych meropenemu podawanego dożylnie i domięśniowo przed uzyskaniem dopuszczenia do obrotu.
Wszystkie działania niepożądane podano w poniższej tabeli zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, reakcje niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1 Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często drożdżyca jamy ustnej i pochwy Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często trombocytemia Niezbyt często eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia Nieznana agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego Nieznana obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja (patrz punkty 4.3 i 4.4) Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy Niezbyt często parestezje Rzadko drgawki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha Nieznana zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyku (patrz punkt 4.4) Zaburzenia wątroby Często zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub dehydrogenazy mleczanowej we krwi Niezbyt często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często wysypka, świąd Niezbyt często pokrzywka Nieznana toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, Zespół osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (ang. DRESS Syndrome). Zaburzenia nerek i dróg Nieznana zwiększenie stężenia kreatyniny moczowych we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często stan zapalny, ból Niezbyt często zakrzepowe zapalenie żył Nieznana ból w miejscu podania
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
4.9 Przedawkowanie
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedawkowanie względne, jeśli dawki nie zmodyfikowano w sposób opisany w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu wskazuje, że jeśli po przedawkowaniu wystąpią działania niepożądane, odpowiadają one profilowi działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8; mają na ogół niewielkie nasilenie i ustępują po odstawieniu leku lub zmniejszeniu jego dawki. Należy rozważyć leczenie objawowe.
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek produkt leczniczy jest szybko wydalany przez nerki.
Meropenem i jego metabolit można usunąć z organizmu metodą hemodializy.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego; karbapenemy,kod ATC: J01DH02
Mechanizm działania Działanie bakteriobójcze meropenemu polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP, ang. Penicillin Binding Protein).
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Wykazano, że podobnie jak w przypadku innych beta-laktamowych leków przeciwbakteryjnych, skuteczność działania meropenemu zależy od czasu, w jakim stężenie leku przekracza minimalne stężenie hamujące (T > MIC). W modelach nieklinicznych meropenem wykazywał działanie, gdy jego stężenia przekraczające MIC, określone dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie, utrzymywały się w osoczu przez około 40% czasu między kolejnymi dawkami. Takich wartości nie ustalono w warunkach klinicznych.
Mechanizm oporności Oporność bakterii na meropenem może wynikać ze: (1) zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (na skutek zmniejszonego wytwarzania poryn), (2) zmniejszonego powinowactwa do docelowych białek wiążących penicyliny, (3) zwiększonej ekspresji składników pompy usuwającej lek z wnętrza komórki i (4) wytwarzania beta-laktamaz, które mogą hydrolizować karbapenemy. Na terenie Unii Europejskiej donoszono o występowaniu lokalnych skupisk zakażeń wywołanych bakteriami opornymi na karbapenemy.
Nie ma wynikającej z mechanizmu działania oporności krzyżowej między meropenemem i lekami z grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin. Jednak bakteria może wykazywać oporność na więcej niż jedną grupę antybiotyków, jeśli w mechanizmie jej powstania bierze udział brak przepuszczalności i (lub) pomp(y) usuwające produkt leczniczy z wnętrza komórki bakteryjnej.
Stężenia graniczne Niżej przedstawiono wartości graniczne MIC zgodnie z zaleceniami Europejskiej Komisji Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST).
Kliniczne wartości graniczne MIC meropenemu wg EUCAST (2009-06-05, v. 3.1)
Drobnoustrój Wrażliwe (susceptible, S) (mg/l) Oporne (resistant, R) (mg/l) Enterobacteriaceae ≤ 2 > 8 Pseudomonas ≤ 2 > 8 Acinetobacter ≤ 2 > 8 Grupy Streptococcus A, B, C, G ≤ 2 > 2 Streptococcus pneumoniae 1
Inne paciorkowce 2 2 Enterococcus -- -- Staphylococcus 2
Haemophilus influenzae 1
catarrhalis ≤ 2 > 2 Neisseria meningitidis 2, 4
Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie ≤ 2 > 8 Bakterie beztlenowe Gram-ujemne ≤ 2 > 8 Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem 5
≤ 2 > 8
1
w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynoszą 0,25/1 mg/l. 2
Identyfikację i testy lekowrażliwości takiego wyizolowanego szczepu trzeba powtórzyć i, w razie potwierdzenia wyniku, przesłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Do czasu uzyskania dowodu dotyczącego odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych szczepów, których MIC przekracza aktualną wartość graniczną oporności, należy je zgłaszać jako oporne. 3
Stężenia graniczne meropenemu wobec Neisseria meningitidis dotyczą tylko zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. 5
danych PK/PD i są niezależne od rozkładu wartości MIC, określone dla poszczególnych gatunków. Stosuje się je dla gatunków niewymienionych w tabeli i jej odnośnikach. -- = Nie zaleca się badania wrażliwości, gdyż leczenie tym produktem leczniczym zakażeń wywołanych tymi gatunkami bakterii jest niecelowe.
Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może różnić się w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady specjalisty, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność produktu leczniczego (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości.
Listę niżej wymienionych patogenów utworzono na podstawie doświadczenia klinicznego i wytycznych terapeutycznych.
Gatunki zwykle wrażliwe
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis $
Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę) £
Staphylococcus species (wrażliwe na metycylinę) w tym Staphylococcus epidermidis Streptococcus agalactiae (grupa B) Grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus, and S. intermedius) Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes (grupa A)
Tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter freudii Citrobacter koseri Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Haemophilus influenzae Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Neisseria meningitides Proteus mirabilis Proteus vulgaris Serratia marcescens
Beztlenowe bakterie Gram-dodatnie Clostridium perfringens Peptoniphilus asaccharolyticus Peptostreptococcus species (w tym P. micros, P anaerobius, P. magnus)
Beztlenowe bakterie Gram-ujemne Bacteroides caccae Grupa Bacteroides fragilis Prevotella bivia Prevotella disiens
Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytej Tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecium $†
Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter species Burkholderia cepacia Pseudomonas aeruginosa
Organizmy o oporności wrodzonej Tlenowe bakterie Gram-ujemne Stenotrophomonas maltophilia Legionella species
Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Coxiella burnetii Mycoplasma pneumoniae $
£
†
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
U zdrowych osób średni okres półtrwania w osoczu wynosi około 1 godziny, średnia objętość dystrybucji około 0,25 l/kg (11−27 l)) i średni klirens 287 ml/min dla dawki 250 mg, zmniejszający się do 205 ml/min dla dawki 2 g. Po podaniu dawek 500 mg, 1 000 mg i 2 000 mg w 30-minutowej infuzji średnie wartości C max
wartości AUC 39,3; 62,3 i 153 μg·godz./ml. Po podaniu dawek 500 mg i 1 000 mg w infuzji trwającej max
prawidłową czynnością nerek w odstępach 8 godzin nie powoduje kumulacji leku.
Badanie u 12 pacjentów, którym po zabiegach chirurgicznych z powodu zakażenia w obrębie jamy brzusznej podawano meropenem w dawce 1 000 mg co 8 godzin, wykazało porównywalne wartości C max
Dystrybucja Średnie wiązanie meropenemu z białkami osocza wynosi około 2% i jest niezależne od stężenia. Po szybkim podaniu (trwającym 5 minut lub krócej) farmakokinetyka przebiega dwuwykładniczo, ale jest to dużo mniej widoczne po 30-minutowej infuzji. Wykazano, że meropenem dobrze przenika do różnych płynów i tkanek, w tym płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej.
Metabolizm Meropenem jest metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia beta-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. W warunkach in vitro meropenem wykazuje mniejszą niż imipenem wrażliwość na hydrolizę przez ludzką dehydropeptydazę-I (DHP-I), dlatego nie jest konieczne jednoczesne stosowanie inhibitora DHP-I.
Eliminacja Meropenem jest wydalany głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Około 70% (50%−75%) podanej dawki wydalane jest w ciągu 12 godzin w niezmienionej postaci, a kolejne 28% w postaci mikrobiologicznie nieczynnego metabolitu. Wydalanie z kałem stanowi tylko około 2% podanej dawki. Zmierzony klirens nerkowy i wpływ probenecydu wskazują, że meropenem podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu w kanalikach nerkowych.
Niewydolność nerek Zaburzenia czynności nerek powodują zwiększenie wartości AUC w osoczu i wydłużenie okresu półtrwania meropenemu. Wartość AUC zwiększała się 2,4-krotnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CrCl 33−74 ml/min), 5-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (CrCl 4−23 ml/min) i 10-krotnie u pacjentów poddawanych hemodializie (CrCl < 2 ml/min) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek (CrCl > 80 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wartość AUC dla nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu z otwartym pierścieniem była także znacząco zwiększona. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek zaleca się modyfikację dawki (patrz punkt 4.2).
Meropenem jest usuwany metodą hemodializy, a klirens podczas hemodializy jest około 4-krotnie większy niż u pacjentów z bezmoczem.
Niewydolność wątroby W badaniu z udziałem pacjentów z poalkoholową marskością wątroby wykazano brak wpływu choroby wątroby na właściwości farmakokinetyczne meropenemu po podaniu dawek wielokrotnych.
Dorośli Badania farmakokinetyczne przeprowadzone u osób chorych nie wykazały znaczących różnic w porównaniu z farmakokinetyką u osób zdrowych z równoważną czynnością nerek. W modelu populacyjnym opracowanym na podstawie danych od 79 pacjentów z zakażeniem w obrębie jamy brzusznej lub zapaleniem płuc, wykazano zależność objętości centralnego kompartmentu od masy ciała, a klirensu od klirensu kreatyniny i wieku.
Dzieci Badania farmakokinetyki u niemowląt i dzieci z zakażeniem wykazały, że wartości C max
meropenemu w dawkach 10, 20 i 40 mg/kg mc. były zbliżone do wartości u dorosłych po podaniu dawek, odpowiednio 500, 1 000 i 2 000 mg. Porównanie wykazało zgodność danych farmakokinetycznych w zakresie dawek i okresów półtrwania, z danymi obserwowanymi u dorosłych, z wyjątkiem najmłodszych dzieci (w wieku < 6 miesięcy, u których t 1/2 wynosi 1,6 godziny). Średni klirens meropenemu wynosił 5,8 ml/min/kg mc. (6−12 lat), 6,2 ml/min/kg mc. (2−5 lat), 5,3 ml/min/kg mc. (6−23 miesięcy) i 4,3 ml/min/kg mc. (2−5 miesięcy). W ciągu 12 godzin około 60% dawki jest wydalane w moczu w postaci meropenemu, a następne 12% w postaci metabolitu. Stężenie meropenemu w płynie mózgowo-rdzeniowym u dzieci z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stanowi około 20% stężenia w osoczu, jednak istnieje znacząca zmienność osobnicza.
Farmakokinetyka meropenemu u noworodków wymagających leczenia przeciwzakaźnego wykazywała większy klirens u noworodków w starszym wieku chronologicznym lub ciążowym, z ogólnym średnim okresem półtrwania wynoszącym 2,9 godziny. U 95% wcześniaków i u 91% noworodków urodzonych o czasie, symulacja Monte Carlo przeprowadzona w oparciu o populacyjny model farmakokinetyczny wykazała, że podawanie dawki 20 mg/kg mc. co 8 godzin zapewniało utrzymywanie się stężenia meropenemu powyżej wartości MIC określonych dla P. aeruginosa przez ponad 60% czasu (T > MIC) między kolejnymi dawkami.
Osoby w podeszłym wieku Badania farmakokinetyki u zdrowych osób w podeszłym wieku (65−80 lat) wykazały zmniejszenie klirensu osoczowego, co korelowało ze związanym z wiekiem zmniejszeniem klirensu kreatyniny i mniejszą redukcją klirensu pozanerkowego. U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawki nie jest konieczna poza przypadkami umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania na zwierzętach wskazują, że meropenem jest dobrze tolerowany przez nerki. Histologicznie dowiedzione uszkodzenie kanalików nerkowych obserwowano u myszy i psów jedynie po jednorazowym podaniu dawek ≥ 2 000 mg/kg mc. oraz w badaniu u małp otrzymujących przez 7 dni dawkę 500 mg/kg mc.
Meropenem jest na ogół dobrze tolerowany przez ośrodkowy układ nerwowy. W badaniach toksyczności ostrej u gryzoni obserwowano działanie na ośrodkowy układ nerwowy po podaniu dawek przekraczających 1 000 mg/kg mc.
Wartość LD 50
W trwających do 6 miesięcy badaniach z dawkami wielokrotnymi meropenemu obserwowano tylko niewielkie zmiany, w tym zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych u psów.
W badaniach na szczurach po podaniu dawek do 750 mg/kg mc. i na małpach po podaniu dawek do reprodukcję.
We wstępnym badaniu na małpach po podaniu dawki 500 mg/kg mc. stwierdzono zwiększenie częstości poronień.
U młodych zwierząt w porównaniu z osobnikami dorosłymi nie stwierdzono zwiększonej wrażliwości na meropenem. Produkt leczniczy w postaci dożylnej był dobrze tolerowany przez zwierzęta.
W badaniach na zwierzętach meropenem i jego jedyny metabolit miały podobny profil toksyczności.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu węglan bezwodny.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu. Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania. Warunki przechowywania produktu leczniczego po odtworzeniu, patrz punkt 6.3.
Nie zamrażać przygotowanego roztworu.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Meropenem ACIC, 500 mg: chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.
Meropenem ACIC, 1 g: chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.
Produkt leczniczy dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 10 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaWstrzyknięcie Meropenem stosowany do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego można rozpuścić w jałowej wodzie do wstrzykiwań.
Infuzja Zawartość fiolki z meropenemem stosowanym w infuzji dożylnej można rozpuścić bezpośrednio w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy do infuzji.
Każda fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użycia.
W trakcie przygotowywania roztworu oraz jego podawania należy zachować standardowe warunki aseptyki.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUBIOTON S.A ul. Starościńska 5, 02-516 Warszawa Polska
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
500mg: 21928 1g: 21929
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA12/06/2014