Valsartan HCT Fair-Med

Ulotka dla pacjenta: informacja dla użytkownika
Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane
Walsartan + hydrochlorotiazyd
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty w razie jakichkolwiek wątpliwości. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.
- Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Valsartan HCT Fair-Med i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Valsartan HCT Fair-Med

3. Jak stosować lek Valsartan HCT Fair-Med

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Valsartan HCT Fair-Med

6. Zawartość opakowania i inne informacje.

1. Co to jest lek Valsartan HCT Fair-Med i w jakim celu się go stosuje

Lek Valsartan HCT Fair-Med zawiera dwie substancje czynne, walsartan i hydrochlorotiazyd. Obie substancje pomagają kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze krwi (nadciśnienie tętnicze).
 Walsartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi. Angiotensyna II to substancja powstająca w organizmie człowieka, która powoduje skurcz naczyń krwionośnych i tym samym podnosi ciśnienie tętnicze krwi. Walsartan działa poprzez blokowanie angiotensyny II. W wyniku tego naczynia krwionośne ulegają rozszerzeniu i ciśnienie krwi obniża się.
 Hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym należącym do grupy leków zwanych diuretykami tiazydowymi.. Hydrochlorotiazyd zwiększa wydalanie moczu, co również obniża ciśnienie tętnicze krwi.
Lek Valsartan HCT Fair-Med stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, którego nie udaje się odpowiednio kontrolować podaniem każdej z substancji czynnych oddzielnie j.


Wysokie ciśnienie tętnicze krwi zwiększa obciążenie serca i tętnic. Nieleczone, może prowadzić do uszkodzenia naczyń krwionośnych w mózgu, sercu i nerkach, co może powodować udar mózgu, niewydolność serca lub niewydolność nerek. Wysokie ciśnienie tętnicze krwi zwiększa ryzyko zawału serca. Obniżenie ciśnienia krwi do prawidłowych wartości ogranicza ryzyko zachorowania na te choroby.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Valsartan HCT Fair-Med

Kiedy nie przyjmować leku Valsartan HCT Fair-Med - jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na walsartan, hydrochlorotiazyd, pochodne sulfonamidów (substancje chemicznie podobne do hydrochlorotiazydu) lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6); - w ciąży powyżej 3 miesiąca (należy również unikać stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med we wczesnej ciąży - patrz punkt ,,Ciąża i karmienie piersią’’); - jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby, uszkodzenie małych dróg żółciowych w wątrobie (żółciowa marskość wątroby) prowadzące do nagromadzenia żółci w wątrobie (cholestaza); - jeśli pacjent ma ciężką chorobę nerek; - jeśli pacjent nie może oddawać moczu (bezmocz); - jeśli pacjent jest dializowany; - jeśli pacjent ma małe stężenie potasu lub sodu we krwi lub zwiększone stężenie wapnia we krwi, pomimo leczenia; - jeśli pacjent ma dnę moczanową.
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie należy przyjmować tego leku. Należy skonsultować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.  jeśli pacjent przyjmuje leki oszczędzające potas, preparaty uzupełniające potas, zamienniki soli kuchennej zawierające potas lub inne leki, które zwiększają stężenie potasu we krwi, takie jak heparyna; konieczna może być regularna kontrola stężenia potasu we krwi przez lekarza;  jeśli pacjent ma małe stężenie potasu we krwi;  jeśli pacjent ma biegunkę lub silne wymioty;  jeśli pacjent przyjmuje duże dawki leków moczopędnych (diuretyków);  jeśli pacjent ma ciężką chorobę serca;  jeśli pacjent ma niewydolność serca lub przebył zawał serca. Należy dokładnie przestrzegać poleceń lekarza odnośnie dawki początkowej leku. Lekarz może również zbadać czynność nerek u pacjenta;  jeśli pacjent ma zwężenie tętnicy nerkowej;  jeśli pacjentowi w ostatnim czasie przeszczepiono nerkę;  jeśli pacjent ma hiperaldosteronizm; jest to choroba, w której nadnercza wytwarzają zbyt dużo hormonu o nazwie aldosteron; jeśli pacjent ma tę chorobę, stosowanie leku Valsartan HCT Fair-Med nie jest zalecane;

 jeśli pacjent ma chorobę wątroby lub nerek;  jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpił obrzęk języka lub twarzy spowodowany reakcją uczuleniową (nazywaną obrzękiem naczynioruchowym) podczas przyjmowania innego leku (w tym inhibitorów ACE), należy powiedzieć o tym lekarzowi. Jeśli takie objawy pojawią się podczas przyjmowania leku Valsartan HCT Fair-Med, należy przerwać przyjmowanie leku Valsartan HCT Fair-Med i nigdy nie rozpoczynać ponownie przyjmowania tego leku. Patrz również punkt  jeśli u pacjenta wystąpiła gorączka, wysypka i bóle stawów, które mogą świadczyć o układowym toczniu rumieniowatym (UTR, choroba autoimmunologiczna);  jeśli pacjent ma cukrzycę, dnę, wysokie stężenie cholesterolu lub tłuszczów we krwi;  jeśli u pacjenta w przeszłości występowały reakcje alergiczne po zażyciu innych leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi z tej grupy leków (antagonistów receptora angiotensyny II) lub jeśli pacjent ma alergię lub astmę;  jeśli u pacjenta występuje pogorszenie wzroku lub ból oka. Mogą to być objawy zwiększonego ciśnienia w oku, które mogą pojawić się w czasie od kilku godzin do tygodnia od rozpoczęcia przyjmowania leku Valsartan HCT Fair-Med. Jeśli nie zostanie podjęte leczenie, może to doprowadzić do trwałej utraty wzroku. Jeśli u pacjenta występowało wcześniej uczulenie na penicylinę lub sulfonamid, pacjentowi może zagrażać większe ryzyko wystąpienia takiej reakcji;  lek może spowodować zwiększoną wrażliwość skóry na promienie słoneczne.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med u dzieci i młodzieży (poniżej
Należy koniecznie powiadomić lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Nie zaleca się stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med w pierwszym trymestrze ciąży. Nie przyjmować go po 3 miesiącu ciąży, ponieważ w tym okresie ciąży może znacznie zaszkodzić dziecku (patrz punkt ,,Ciąża i karmienie piersią’’).
Inne leki i Valsartan HCT Fair-Med Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Działanie leku może ulec zmianie, jeśli lek Valsartan HCT Fair-Med jest stosowany równocześnie z niektórymi innymi lekami. Może wtedy zaistnieć konieczność zmiany dawki, stosowania innych środków ostrożności, lub w niektórych przypadkach zaprzestania przyjmowania jednego z leków. Dotyczy to szczególnie takich leków, jak:
• lit, lek stosowany w leczeniu niektórych chorób psychicznych • leki lub substancje, które mogą powodować zwiększenie stężenia potasu we krwi. Takie leki obejmują preparaty uzupełniające potas lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparynę • leki, które mogą obniżać stężenie potasu we krwi, takie jak diuretyki (leki moczopędne), kortykosteroidy, leki o działaniu przeczyszczającym, karbenoksolon, amfoterycyna lub penicylina G

• niektóre antybiotyki (z grupy ryfamycyny), lek stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepu (cyklosporyna) lub lek przeciwretrowirusowy stosowany w leczeniu zakażenia HIV/AIDS (ritonawir). Takie leki mogą zwiększać działanie Valsartan HCT Fair-Med • leki mogące powodować „torsades de pointes” (nieregularne bicie serca), takie jak leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca i niektóre leki przeciwpsychotyczne • leki mogące zmniejszać stężenie sodu we krwi, takie jak leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe • leki stosowane w leczeniu dny takie jak allopurynol, probencyd, sulfinpyrazon • lecznicze dawki witaminy D i suplementy wapnia • leki przeciwcukrzycowe (leki doustne takie jak metformina lub insulina) • inne leki obniżające ciśnienie krwi w tym metyldopa • leki zwiększające ciśnienie krwi takie jak noradrenalina lub adrenalina • digoksyna lub inne glikozydy naparstnicy (leki stosowane w chorobach serca) • leki mogące zwiększać stężenie cukru we krwi, takie jak diazoksyd lub leki beta- adrenolityczne • leki cytotoksyczne (stosowane w leczeniu nowotworów), takie jak metotreksat lub cyklofosfamid • leki przeciwbólowe takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2 (inhibitory Cox-2) i kwas acetylosalicylowy > 3 g • leki zwiotczające mięśnie, takie jak tubokuraryna • leki przeciwcholinergiczne (leki stosowane w leczeniu różnych chorób takich jak skurcze żołądka, zaburzenia czynności pęcherza moczowego, astma, choroba lokomocyjna, kurcze mięśni, choroba Parkinsona oraz pomocniczo w znieczuleniu) • amantadyna (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona oraz w leczeniu i profilaktyce niektórych chorób wirusowych) • cholestyramina i kolestipol (leki stosowane głównie w leczeniu wysokiego stężenia tłuszczów we krwi) • cyklosporyna, lek stosowany po przeszczepach narządów w celu zapobiegania odrzutom przeszczepów • alkohol, tabletki nasenne i środki znieczulające (leki o działaniu nasennym lub przeciwbólowym stosowane np. podczas operacji) • jodowe środki kontrastowe (środki stosowane w badaniach obrazowych)

Valsartan HCT Fair-Med z jedzeniem i piciem Lek Valsartan HCT Fair-Med może być przyjmowany w czasie posiłku lub niezależnie od posiłków. Należy unikać spożywania alkoholu bez konsultacji z lekarzem. Alkohol może nasilić obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i (lub) zwiększyć ryzyko zawrotów głowy lub omdleń.
Ciąża i karmienie piersią W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.


 Należy koniecznie powiadomić lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży Lekarz zazwyczaj zaleca przerwanie stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med przed zajściem w ciążę lub zaraz po stwierdzeniu ciąży i zaleci przyjmowanie innego leku zamiast leku Valsartan HCT Fair-Med. Nie zaleca się stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med w pierwszym trymestrze ciąży. Nie przyjmować go po 3 miesiącu ciąży, ponieważ w tym okresie ciąży może znacznie zaszkodzić dziecku.
 Należy powiadomić lekarza o karmieniu piersią lub o zamiarze karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med podczas karmienia piersią. Lekarz może wybrać inny lek, jeśli pacjentka zamierza karmić piersią, szczególnie w przypadku karmienia noworodków lub wcześniaków.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów, używania narzędzi lub obsługiwania maszyn, lub wykonywania innych czynności wymagających koncentracji, pacjent powinien upewnić się, jaki wpływ ma niego lek Valsartan HCT Fair-Med. Podobnie jak wiele innych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, lek Valsartan HCT Fair-Med może w rzadko występujących przypadkach powodować zawroty głowy i wpływać na zdolność koncentracji.

3. Jak stosować lek Valsartan HCT Fair-Med

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Pozwoli to uzyskać najlepsze wyniki leczenia oraz zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi często nie zauważają żadnych oznak tej choroby. Wielu z nich czuje się zupełnie dobrze. Dlatego, bardzo ważne jest, aby zgłaszać się na wizyty u lekarza, nawet przy dobrym samopoczuciu.
Lekarz poda dokładną liczbę tabletek leku Valsartan HCT Fair-Med jaką należy zażywać. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zalecić zwiększenie lub zmniejszenie dawki leku. - Zalecana dawka Valsartan HCT Fair-Med to jedna tabletka na dobę. - Nie należy zmieniać dawki ani przerywać przyjmowania tabletek bez konsultacji z lekarzem. - Lek należy przyjmować o tej samej porze każdego dnia, zazwyczaj rano. - Lek Valsartan HCT Fair-Med można przyjmować z posiłkiem lub na czczo. - Tabletkę należy połknąć, popijając szklanką wody.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Valsartan HCT Fair-Med W przypadku wystąpienia silnych zawrotów głowy i (lub) omdlenia, należy położyć się i natychmiast skontaktować z lekarzem. W razie przypadkowego zażycia zbyt dużej liczby tabletek, należy skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub szpitalem.
Pominięcie zastosowania leku Valsartan HCT Fair-Med

W przypadku pominięcia dawki, należy ją przyjąć zaraz po przypomnieniu sobie o tym. Jednak, jeśli zbliża się pora kolejnej dawki, nie należy przyjmować opuszczonej dawki. Nie należy przyjmować podwójnej dawki w celu uzupełnienia dawki pominiętej.
Przerwanie stosowania leku Valsartan HCT Fair-Med Przerwanie leczenia lekiem Valsartan HCT Fair-Med może spowodować wzrost ciśnienia tętniczego. Nie należy przerywać przyjmowania leku chyba, że tak zaleci lekarz.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane, które mogą wystąpić z określoną częstością, zdefiniowano w następujący sposób: Bardzo często występują u więcej niż u 1 pacjenta na 10 Często występują u 1 do 10 pacjentów na 100 Niezbyt często występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000 Rzadko występują u 1 do 10 pacjentów na 10 000 Bardzo rzadko występują u mniej niż u 1 pacjenta na 10 000 Częstość nieznana częstość nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych
Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie i powodować konieczność natychmiastowej pomocy lekarskiej:
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego, takich jak: - obrzęk twarzy, języka lub gardła, - trudności w przełykaniu, - pokrzywka i trudności z oddychaniem. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy przerwać stosowanie leku Valsartan HCT Fair-Med i natychmiast zwrócić się do lekarza (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Do innych działań niepożądanych należą: Działania niepożądane występujące niezbyt często:  kaszel  niskie ciśnienie tętnicze krwi  zawroty głowy pochodzenia błędnikowego  odwodnienie (z uczuciem pragnienia, suchości w jamie ustnej i języka, rzadkim oddawaniem moczu, ciemnym zabarwieniem moczu, suchą skórą)  bóle mięśni  zmęczenie

 mrowienie lub drętwienie  nieostre widzenia  szumy uszne (np. syczenie, brzęczenie)
Działania niepożądane występujące bardzo rzadko:  zawroty głowy  biegunka  bóle stawów
Działania niepożądane o nieznanej częstości:  trudności z oddychaniem  bardzo mała ilość oddawanego moczu  małe stężenie sodu we krwi (czasem z nudnościami, zmęczeniem, splątaniem, złym samopoczuciem, drgawkami)  małe stężenie potasu we krwi (czasem z osłabieniem mięśni, kurczami mięśni, zaburzeniami rytmu serca)  mała liczba białych krwinek (z objawami takimi jak gorączka, zakażenia skóry, ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej spowodowane zakażeniami, osłabienie)  zwiększone stężenie bilirubiny we krwi (które w ciężkich przypadkach może spowodować zażółcenie skóry i oczu)  zwiększone stężenie azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi (co może wskazywać na nieprawidłową czynność nerek)  zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (co w ciężkich przypadkach może wywołać atak dny)  zasłabnięcie (omdlenie)
Działania niepożądane, które były obserwowane po zastosowaniu produktów zawierających walsartan lub hydrochlorotiazyd w monoterapii:
Walsartan
Działania niepożądane występujące niezbyt często:  uczucie wirowania  bóle brzucha
Działania niepożądane o nieznanej częstości:  wysypka skórna z lub bez świądu skóry, w połączeniu z niektórymi następującymi objawami: gorączka, bóle stawów, bóle mięśni, obrzęk węzłów chłonnych i (lub) objawy grypopodobne  wysypka, fioletowawo-czerwone plamy, gorączka, świąd (objawy zapalenia naczyń krwionośnych)  mała liczba płytek krwi (czasem z nietypowym krwawieniem lub wybroczynami na skórze)  duże stężenie potasu we krwi (czasem z kurczami mięśniowymi, zaburzeniami rytmu serca)  reakcje uczuleniowe (z objawami takimi jak wysypka, świąd, pokrzywka, trudności z oddychaniem lub połykaniem, zawroty głowy)  obrzęk, głównie twarzy i gardła; wysypka; świąd  zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

 zmniejszenie stężenia hemoglobiny i zmniejszenie liczby czerwonych krwinek we krwi (oba objawy mogą w ciężkich przypadkach spowodować anemię)  niewydolność nerek  niskie stężenie sodu we krwi (które może powodować zmęczenie, stan splątania, drżenie mięśni i (lub) drgawki w ciężkich przypadkach)
Hydrochlorotiazyd
Działania niepożądane występujące bardzo często:  małe stężenie potasu we krwi  zwiększone stężenie tłuszczów we krwi
Działania niepożądane występujące często:  małe stężenie sodu we krwi  małe stężenie magnezu we krwi  duże stężenie kwasu moczowego we krwi  swędząca wysypka i inne rodzaje wysypki  zmniejszony apetyt  łagodne nudności i wymioty  uczucie omdlenia, omdlenie przy wstawaniu  brak możliwości osiągnięcia lub utrzymania erekcji
Działania niepożądane występujące rzadko:  obrzęk i pęcherze na skórze (z powodu zwiększonej wrażliwości na promienie słoneczne)  dużee stężenie wapnia we krwi  duże stężenie cukru we krwi  obecność cukru w moczu  pogorszenie stanu metabolicznego w cukrzycy  zaparcia, biegunka, dyskomfort w żołądku lub jelitach, zaburzenia wątroby (zażółcenie skóry lub oczu)  nieregularny rytm serca  bóle głowy  zaburzenia snu  przygnębienie (depresja)  mała liczba płytek krwi (czasem z podskórnym krwawieniem lub siniaczeniem)  zawroty głowy  drętwienie lub mrowienie  zaburzenia wzroku
Działania niepożądane występujące bardzo rzadko: • zapalenie naczyń krwionośnych z objawami takimi jak wysypka, fioletowawo- czerwone plamy, gorączka (zapalenie naczyń) • wysypka, świąd, pokrzywka, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, zawroty głowy (reakcje nadwrażliwości) • ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, pęcherze na ustach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka (martwica toksyczno-rozpływna naskórka)

• wysypka na twarzy, ból stawów, zaburzenia mięśni, gorączka (toczeń rumieniowaty układowy) • silny ból w nadbrzuszu (mogą to być objawy zapalenia trzustki) • trudności w oddychaniu z gorączką, kaszlem, świszczącym oddechem, dusznością (niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc) • gorączka, ból gardła, częstsze zakażenia (agranulocytoza) • blada skóra, zmęczenie, duszność, ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna) • gorączka, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej spowodowane zakażeniem (leukopenia) • stan splątania, zmęczenie, drżenie i kurcze mięśni, przyśpieszony oddech (zasadowica hipochloremiczna)
Działania niepożądane o nie znanej częstości: • osłabienie, powstawanie siniaków i częste zakażenia (niedokrwistość aplastyczna) • znaczne ograniczenie objętości moczu (mogą to być objawy zaburzenia czynności nerek lub niewydolności nerek) • pogorszenie wzroku lub ból oczu w związku z dużym ciśnieniem (mogą to być objawy ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania) • wysypka, zaczerwienienie skóry, pęcherze na ustach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka (mogą to być objawy rumienia wielopostaciowego) • kurcze mięśni • gorączka • osłabienie (astenia)

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

5. Jak przechowywać lek Valsartan HCT Fair-Med

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po „termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Valsartan HCT Fair-Med Substancjami czynnymi leku są walsartan i hydrochlorotiazyd.
Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane, zawiera 80 mg walsartanu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane, zawiera 160 mg walsartanu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu. Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane, zawiera 160 mg walsartanu i 25 mg hydrochlorotiazydu. Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane, zawiera 320 mg walsartanu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu. Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane, zawiera 320 mg walsartanu i 25 mg hydrochlorotiazydu.
Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon (typ A), magnezu stearynian, hypromeloza 6 cP, makrogol 400, talk, tytanu dwutlenek (E 171).
Dodatkowo Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane zawiera: żelaza tlenek czerwony (E 172) i żelaza tlenek żółty (E 172).
Dodatkowo Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane zawiera: żelaza tlenek czerwony (E 172).
Dodatkowo Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane zawiera: żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czarny (E 172) i żelaza tlenek czerwony (E 172).
Dodatkowo Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane zawiera: żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czarny (E 172) i żelaza tlenek czerwony (E172).
Dodatkowo Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane zawiera: żelaza tlenek żółty (E 172).
Jak wygląda lek Valsartan HCT Fair-Med i co zawiera opakowanie
Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg tabletki powlekane to jasnopomarańczowe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L235” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletki są pakowane w blistry zawierające
Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg tabletki powlekane to ciemnoczerwone, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L236” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletki są pakowane w blistry zawierające 28 tabletek w opakowaniu.
Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane to pomarańczowobrązowe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L237” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletki są pakowane w blistry zawierające 14, 28 tabletek w opakowaniu.
Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane to różowe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L238” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletki są pakowane w blistry zawierające 28 tabletek w opakowaniu.


Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane to żółte, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L239” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletki są pakowane w blistry zawierające 28 tabletek w opakowaniu.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Fair-Med Healthcare GmbH Planckstrasse 13, 22765 Hamburg Niemcy
Wytwórca/Importer Pharmadox Healthcare Ltd KW 20A - Corradino Park - Paola Malta
MEDICOFARMA S.A. ul. Żelazna 58 00-866 Warszawa

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Cypr Valsartan/HCTZ Fair-Med Dania Valsartan/hydrochlorthiazid Fair-Med Holandia Valsartan/HCTZ Fair-Med 80mg/12,5mg, 160mg/12,5mg, 160mg/25mg, 320mg/12,5mg, 320mg/25mg, filmomhulde tabletten Irlandia Valsartan/Hydrochlorothiazide Fair-Med 80mg/12.5mg, 160mg/12.5mg, 160mg/25mg, 320mg/12.5mg, 320mg/25mg Film- coated Tablets Malta Valsartan/HCTZ Fair-Med 80mg/12.5mg, 160mg/12.5mg, 160mg/25mg, 320mg/12.5mg, 320mg/25mg film-coated Tablets Niemcy Valsartan/HCTZ Fair-Med Healthcare 80mg/12,5mg, 160mg/12,5mg, 160mg/25mg, 320mg/12,5mg, 320mg/25mg Filmtabletten Polska Valsartan HCT Fair-Med
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD ILOŚCIOWY I JAKOŚCIOWY

Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 80 mg walsartanu (Valsartanum) i 12,5 mg hydrochlorotiazydu (Hydrochlorothiazidum). Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 160 mg walsartanu (Valsartanum) i 12,5 mg hydrochlorotiazydu (Hydrochlorothiazidum). Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 160 mg walsartanu (Valsartanum) i 25 mg hydrochlorotiazydu (Hydrochlorothiazidum). Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 320 mg walsartanu (Valsartanum) i 12,5 mg hydrochlorotiazydu (Hydrochlorothiazidum). Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 320 mg walsartanu (Valsartanum) i 25 mg hydrochlorotiazydu (Hydrochlorothiazidum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.
Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg Jasnopomarańczowe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L235” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg Ciemnoczerwone, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L236” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg Pomarańczowobrązowe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L237” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg Różowe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L238” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg

Żółte, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „L239” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego u osób dorosłych.
Valsartan HCT Fair-Med, produkt złożony o ustalonej dawce substancji czynnych jest wskazany u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi nie jest odpowiednio kontrolowane za pomocą monoterapii walsartanem lub hydrochlorotiazydem.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Zalecana dawka produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med 160 mg + 25 mg lub
Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki poszczególnych substancji czynnych. W każdym przypadku należy kontrolować skutki stopniowego zwiększania dawki poszczególnych składników w celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia tętniczego i innych działań niepożądanych. Jeśli jest to właściwe ze względów klinicznych, można zalecić bezpośrednie przejście z monoterapii do leczenia skojarzonego ustalonymi dawkami, u pacjentów, u których monoterapia za pomocą walsartanu lub hydrochlorotiazydu nie zapewnia prawidłowej kontroli ciśnienia tętniczego, pod warunkiem przestrzegania zalecanej kolejności zwiększania dawki substancji czynnych.
Kliniczną odpowiedź na produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med należy ocenić po rozpoczęciu terapii; jeśli kontrola ciśnienia tętniczego krwi nie jest dostateczna, dawka produktu leczniczego może być zwiększona poprzez zwiększenie dawki któregokolwiek ze składników do maksymalnej dawki produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg +25 mg.
Działanie obniżające ciśnienie tętnicze ujawnia się w ciągu 2 tygodni. U większości pacjentów maksymalne działanie obserwuje się w ciągu 4 tygodni. Jednak, u niektórych pacjentów może być konieczne 4 do 8 tygodni leczenia. Należy mieć to na uwadze podczas ustalania odpowiedniej dawki.
Jeśli po 8 tygodniach stosowaniu produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg/25 mg nie uzyskano dostatecznej kontroli ciśnienia tętniczego, należy rozważyć użycie dodatkowego lub alternatywnego leku przeciwnadciśnieniowego. (patrz punkt 5.1).
Sposób podawania Produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Tabletkę należy popić wodą.


Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥ 30 ml/min) zmiana dawkowania nie jest konieczna. Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR < 30 ml/min) i bezmoczem (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, bez cholestazy, dawka walsartanu nie powinna być większa niż 80 mg (patrz punkt 4.4). U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna zmiana dawki hydrochlorotiazydu. W związku z obecnością walsartanu produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub żółciową marskością wątroby lub cholestazą (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna zmiana dawkowania.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med u dzieci poniżej 18 roku życia ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na walsartan, hydrochlorotiazyd, inne pochodne sulfonamidów lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Drugi i trzeci trymestr ciąży (punkty 4.4 i 4.6). - Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, marskość wątroby żółciowa i cholestaza. - Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), bezmocz. - Oporna na leczenie hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia i objawowa hiperurykemia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zaburzenia równowagi elektrolitowej Walsartan Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatów uzupełniających potas, diuretyków oszczędzających potas, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków, które mogą zwiększyć stężenie potasu (heparyna, itp.). Zaleca się częste oznaczanie stężenia potasu we krwi.
Hydrochlorotiazyd Podczas leczenia diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem, obserwowano hipokaliemię. Zaleca się częste kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.


Leczenie diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem, może wiązać się z hiponatremią i zasadowicą hipochloremiczną. Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii. Diuretyki tiazydowe zmniejszają wydalanie wapnia, co może prowadzić do hiperkalcemii.
U każdego pacjenta leczonego diuretykami należy, w odpowiednich odstępach czasu, oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy.
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni
Pacjentów przyjmujących diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, należy obserwować czy nie występują u nich kliniczne objawy zaburzeń równowagi wodno- elektrolitowej.
U pacjentów ze znacznym niedoborem sodu i (lub) odwodnionych, np. z powodu przyjmowania dużych dawek diuretyków, w rzadkich przypadkach, po rozpoczęciu leczenia produktem leczniczym Valsartan HCT Fair-Med może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Valsartan HCT Fair-Med należy wyrównać niedobór sodu i (lub) objętość wewnątrznaczyniową.
Pacjenci z ciężką, zastoinową niewydolnością serca lub innymi chorobami związanymi ze wzmożoną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron
U pacjentów, u których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina- angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca), leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę wiązało się ze skąpomoczem i (lub) postępującą azotemią oraz, w rzadko występujących przypadkach, z ciężką niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Ocena stanu zdrowia pacjentów z niewydolnością serca lub po zawale mięśnia sercowego zawsze powinna obejmować ocenę czynności nerek. Brak doświadczeń dotyczących jednoczesnego leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem pacjentów z ciężką przewlekłą, niewydolnością serca. Dlatego też, nie można wykluczyć, że ze względu na hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron stosowanie walsartanu i hydrochlorotiazydu możne powodować zaburzenia czynności nerek. Produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med nie należy stosować w tej grupie pacjentów.
Zwężenie tętnicy nerkowej
Produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med nie należy stosować w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę, ponieważ może dojść do zwiększenia stężenia mocznika we krwi i stężenia kreatyniny w surowicy.
Hiperaldosteronizm pierwotny


Produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med nie należy stosować u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem z uwagi na zahamowanie aktywności układu renina-angiotensyna u tych osób.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory
Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów, ze zwężeniem zastawki aorty, zastawki dwudzielnej, lub kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory (ang. HOCM).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek z klirensem kreatyniny ≥ 30 ml/min, zmiana dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2). W czasie stosowania produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się okresowe kontrolowanie stężenia potasu, kreatyniny i kwasu moczowego w surowicy.
Przeszczep nerki
Dotychczas brak doświadczeń o bezpieczeństwie stosowania walsartanu/hydrochlorotiazydu u pacjentów, którym niedawno przeszczepiono nerkę.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, bez cholestazy produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med należy stosować ostrożnie (patrz punkty 4.2 i 5.2). Leki tiazydowe należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującym uszkodzeniem wątroby, ponieważ niewielkie zmiany równowagi płynów i elektrolitów mogą wywołać śpiączkę wątrobową.
Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie
U pacjentów leczonych walsartanem zgłaszano obrzęk naczynioruchowy obejmujący obrzęk krtani i głośni, powodujący niedrożność dróg oddechowych i (lub) obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka; u niektórych z tych pacjentów obrzęk naczynioruchowy występował w przeszłości po podaniu innych leków, w tym inhibitorów ACE. Valsartan HCT Fair-Med należy niezwłocznie odstawić u pacjentów, u których pojawił się obrzęk naczynioruchowy i nie należy u nich wznawiać podawania produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med (patrz punkt 4.8).
Układowy toczeń rumieniowaty
Zgłaszano przypadki nasilenia lub uaktywnienia układowego tocznia rumieniowatego pod wpływem diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu.


Inne zaburzenia metaboliczne
Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą wpływać na tolerancję glukozy i zwiększać stężenie cholesterolu, trójglicerydów i kwasu moczowego w surowicy. U pacjentów z cukrzycą może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków hipoglikemicznych. Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nawracające i nieznacznie zwiększone stężenie wapnia w surowicy, przy braku innych przyczyn zaburzeń metabolizmu wapnia. Wyraźna hiperkalcemia może świadczyć o nadczynności przytarczyc. Przed wykonaniem testów czynności przytarczyc należy odstawić tiazydy.
Nadwrażliwość na światło
Zgłaszano przypadki nadwrażliwości na światło po zastosowaniu diuretyków tiazydowych (patrz punkt 4.8). Jeśli podczas leczenia wystąpi reakcja nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest wznowienie leczenia diuretykiem, zaleca się ochronę miejsc narażonych na działanie promieni słonecznych lub sztucznych promieni UVA.
Ciąża
Leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (ang. AIIRAs) nie należy rozpoczynać w czasie ciąży. O ile kontynuacja leczenia AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi o ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić, i jeśli to konieczne, zastosować alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Informacje ogólne
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których już wcześniej wystąpiły reakcje nadwrażliwości na inne leki blokujące receptor angiotensyny II. Reakcje nadwrażliwości na hydrochlorotiazyd są bardziej prawdopodobne u pacjentów z alergią lub astmą.
Ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania
Stosowanie hydrochlorotiazydu, sulfonamidu, wiąże się z reakcją idiosynkratyczną powodującą ostrą przemijającą krótkowzroczność i ostrą jaskrę z zamkniętym kątem przesączania. Objawy obejmują nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból gałki ocznej, zwykle pojawiający się w ciągu kilku godzin do tygodnia od rozpoczęcia leczenia. Nieleczona ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Podstawowe leczenie obejmuje możliwie jak najszybsze odstawienie hydrochlorotiazydu. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niewyrównane, należy rozważyć niezwłoczne leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. Czynniki ryzyka rozwinięcia się ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania mogą obejmować występujące wcześniej u pacjenta uczulenie na sulfonamid lub penicylinę.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje związane ze stosowaniem walsartanu, jak i hydrochlorotiazydu
Połączenia leków, które nie są zalecane
Lit Donoszono o przemijającym zwiększeniu stężenia litu w surowicy i nasileniu jego toksyczności podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i tiazydów, w tym hydrochlorotiazydu. W związku z brakiem doświadczeń z równoczesnym stosowaniem walsartanu i litu, takie skojarzenie nie jest zalecane. Jeśli jednak jest ono konieczne, zaleca się uważne kontrolowanie stężenia litu we krwi.
Połączenia leków, które wymagają szczególnej ostrożności
Inne leki przeciwnadciśnieniowe Połączenie walsartanu i hydrochlorotiazydu może nasilać działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. guanetydyny, metyldopy, leków rozszerzających naczynia krwionośne, inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny, leków beta-adrenolitycznych, antagonistów kanałów wapniowych i inhibitorów wychwytu zwrotnego dopaminy).

Aminy presyjne (np. noradrenalina, adrenalina) Możliwe jest zmniejszenie odpowiedzi na aminy presyjne, ale nie wyklucza to ich zastosowania.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym selektywne inhibitory COX-2, kwas acetylosalicylowy ( >3 g/dobę) i nieselektywne NLPZ W przypadku podawania antagonistów angiotensyny II i hydrochlorotiazydu jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Ponadto, jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek oraz zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Dlatego też, na początku leczenia zaleca się kontrolę czynności nerek oraz odpowiednie nawodnienie pacjenta.
Interakcje związane ze stosowaniem walsartanu
Połączenia leków, które nie są zalecane
Diuretyki oszczędzające potas, preparaty uzupełniające potas, zamienniki soli kuchennej zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu Jeśli połączenie leków posiadających wpływ na stężenie potasu z walsartanem zostanie uznane za konieczne, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w osoczu.
Transportery Dane z badań in vitro wskazują, że walsartan jest substratem transportera wychwytu wątrobowego OATP1B1/OATP1B3 i transportera wypływu wątrobowego MRP2. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane. Podawanie równocześnie z

inhibitorami transportera wychwytu (np. ryfampiną, cyklosporyną) lub transporterem wypływu (np. ritonawirem) może zwiększać narażenie ogólnoustrojowe na walsartan. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego leczenia tymi lekami.
Brak interakcji W badaniach dotyczących interakcji leków z walsartanem nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji walsartanu z którąkolwiek z następujących substancji: cymetydyną, warfaryną, furosemidem, digoksyną, atenololem, indometacyną, hydrochlorotiazydem, amlodypiną, glibenklamidem. Digoksyna i indometacyna mogą wchodzić w interakcje z hydrochlorotiazydem, który jest jedną z substancji czynnych produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med (patrz interakcje związane ze stosowaniem hydrochlorotiazydu).
Interakcje związane ze stosowaniem hydrochlorotiazydu
Połączenia leków, które wymagają szczególnej ostrożności
Leki, które mogą powodować zmniejszenie stężenia potasu Działanie zmniejszające stężenie potasu powodowane przez hydrochlorotiazyd może być nasilone w przypadku jednoczesnego podawania leków diuretycznych nasilających wydalanie potasu z moczem, kortykosteroidów, leków o działaniu przeczyszczającym, hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), amfoteracyny, karbenoksolonu, penicyliny G, kwasu salicylowego i pochodnych. Jeśli leki te mają być stosowane jednocześnie z produktem złożonym: hydrochlorotiazyd+walsartan, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w osoczu (patrz punkt 4.4).
Leki, które mogą wywołać częstoskurcz komorowy typu torsades de pointes: W związku z ryzykiem hipokaliemii hydrochlorotiazyd należy podawać przy zachowaniu ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania produktów leczniczych, które mogą powodować torsades de pointes, w szczególności leków przeciwarytmicznych klasy Ia i klasy III oraz leków przeciwpsychotycznych.
Produkty lecznicze wpływające na stężenie sodu w surowicy Działanie leków diuretycznych powodujące zmniejszenie stężenia sodu we krwi może być nasilone w przypadku jednoczesnego podawania takich leków, jak leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe itp. Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku długotrwałego podawania takich leków.
Glikozydy naparstnicy Może wystąpić działanie niepożądane w postaci hipokaliemii lub hipomagnezemii spowodowanej tiazydem, co zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca indukowanych glikozydami naparstnicy (patrz punkt 4.4).
Sole wapnia i witamina D Podawanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, z witaminą D lub solami wapnia może nasilać wzrost stężenia wapnia w surowicy. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków diuretycznych z solami wapnia może powodować hiperkalcemię u pacjentów z predyspozycją do hiperkalcemii (np. z nadczynnością

przytarczyc, nowotworem złośliwym lub chorobami, w których pośredniczy witamina D) poprzez zwiększenie reabsorpcji kanalikowej wapnia.
Leki przeciwcukrzycowe (doustne leki przeciwcukrzycowe i insulina) Leczenie tiazydem może wpływać na tolerancję glukozy. Może być konieczna zmiana dawkowania leków przeciwcukrzycowych. Metforminę należy stosować ostrożnie ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej w związku z możliwością wystąpienia niewydolności nerek związaną ze stosowaniem hydrochlorotiazydu.
Leki beta-adrenolityczne i diazoksyd Jednoczesne stosowanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, z lekami beta-adrenolitycznymi może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą nasilać hiperglikemiczne działanie diazoksydu.
Leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpyrazon i allopurynol) Hydrochlorotiazyd może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy i dlatego też może być konieczna zmiana dawkowania leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego. Może być również konieczne zwiększenie dawki probenecydu lub sulfinpyrazonu. Równoczesne podawanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Leki przeciwcholinergiczne i inne produkty lecznicze wpływające na perystaltykę przewodu pokarmowego Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą zwiększać biodostępność tiazydowych leków diuretycznych, najprawdopodobniej w wyniku spowolnienia perystaltyki przewodu pokarmowego i spowolnienia szybkości opróżniania żołądka. Jednocześnie przewiduje się, że leki prokinetyczne, takie jak cisapryd, mogą zmniejszać biodostępność tiazydowych leków diuretycznych.
Amantadyna Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych spowodowanych przez amantadynę.
Żywice jonowymienne Cholestyramina lub kolestipol wpływają na zmniejszenie wchłaniania tiazydowych leków diuretycznych, w tym hydrochlorotiazydu. Może to osłabiać działanie tiazydowych leków diuretycznych. Jednak podawanie hydrochlorotiazydu na co najmniej 4 godziny przed lub 4-6 godzin po podaniu żywic może potencjalnie minimalizować taką interakcję.
Leki cytotoksyczne (np. cyklofosfamid, metotreksat) Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zmniejszać wydalanie leków cytotoksycznych przez nerki (np. cyklofosfamid, metotreksat) i nasilać ich działanie supresyjne na szpik kostny.
Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna)

Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, nasilają zwiotczające mięśnie szkieletowe działanie takich leków jak pochodne kurary.
Cyklosporyna Jednoczesne leczenie cyklosporyną może zwiększać ryzyko hiperurykemii i wystąpienia powikłań, takich jak dna moczanowa.
Alkohol, leki znieczulające i uspokajające Jednoczesne podawanie tiazydowych leków diuretycznych z substancjami, które również obniżają ciśnienie krwi (np. poprzez zmniejszanie działania współczulnego ośrodkowego układu nerwowego lub poprzez bezpośrednie działanie rozszerzające naczynia krwionośne), może nasilać niedociśnienie ortostatyczne.
Metyldopa Zgłaszano pojedyncze przypadki niedokrwistości hemolitycznej u pacjentów leczonych jednocześnie metyldopą i hydrochlorotiazydem.
Środki kontrastowe z zawartością jodu U pacjentów z odwonieniem wywołanym diuretykami, istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej niewydolności nerek, zwłaszcza, po podaniu dużych dawek produktów zawierających jod. Przed podaniem tych leków, pacjenta należy odpowiednio nawodnić.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Walsartan
Nie zaleca się stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs) podczas pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie AIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3 i 4.4).
Dane epidemiologiczne dotyczące działania teratogennego po narażeniu na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są jednoznaczne; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Chociaż nie ma danych z kontrolowanych badań epidemiologicznych dotyczących ryzyka związanego z zastosowaniem antagonistów receptora angiotensyny II, podobne ryzyko może występować również dla tej klasy leków. O ile kontynuacja leczenia AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić, i jeśli to konieczne, zastosować leczenie alternatywne.
Wiadomo, że stosowanie AIIRAs podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży ma toksyczny wpływ na rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) (patrz także punkt 5.3). W przypadku, gdy narażenie na AIIRAs miało miejsce od drugiego trymestru ciąży, zaleca się wykonanie ultrasonograficznego badania czaszki i czynności nerek płodu.

Dzieci, których matki przyjmowały AIIRAs, powinny być poddane dokładnej obserwacji w związku z możliwością wystąpienia niedociśnienia (patrz także punkt

4.3 i 4.4).

Hydrochlorotiazyd
Doświadczenie ze stosowaniem hydrochlorotiazydu w czasie ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, jest ograniczone. Badania na zwierzętach nie są wystarczające. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. W oparciu o farmakologiczny mechanizm działania hydrochlorotiazydu, stosowanie go w drugim i trzecim trymestrze może niekorzystnie wpływać na perfuzję płodowo-łożyskową oraz może powodować takie działania u płodu i noworodka, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej i małopłytkowość.
Karmienie piersią
Brak danych dotyczących stosowania walsartanu podczas karmienia piersią. Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Z tego względu stosowanie produktu leczniczego Valsartan HCT Fair-Med w czasie karmienia piersią nie jest zalecane. Wskazana jest zmiana leczenia na alternatywne o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa podczas karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodków i wcześniaków.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu walsartanu z hydrochlorotiazydem na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że niekiedy mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i wynikach badań diagnostycznych występujące częściej w przypadku połączenia walsartanu z hydrochlorotiazydem niż w grupie z placebo oraz pojedyncze zgłoszenia po wprowadzeniu leku do obrotu przedstawiono poniżej według klasyfikacji układów i narządów. Podczas leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem mogą wystąpić działania niepożądane związane z każdym ze składników stosowanych w monoterapii, których nie obserwowano w badaniach klinicznych.
Działania niepożądane są pogrupowane według częstości występowania, zaczynając od najczęstszych zgodnie z następującą definicją: Bardzo często (≥1/10); Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Nieznana (częstość nie może być ustalona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.


Tabela 1. Częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem skojarzenia walsartan + hydrochlorotiazyd
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często Odwodnienie Zaburzenia układu nerwowego Bardzo rzadko Zawroty głowy Niezbyt często Parestezje Nieznana Omdlenia Zaburzenia oka Niezbyt często Niewyraźne widzenie Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szum w uszach Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Niedociśnienie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Kaszel Nieznana Niekardiogenny obrzęk płuc Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo rzadko Biegunka Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Bóle mięśniowe Bardzo rzadko Bóle stawów

Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana Zaburzenia czynności nerek Zaburzenia ogólne i zmiany w miejscu podania Niezbyt często Zmęczenie Badania diagnostyczne Nieznana Zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy, zwiększone stężenie bilirubiny i kreatyniny w surowicy, hipokaliemia, hiponatremia, zwiększone stężenie azotu mocznikowego we krwi, neutropenia
Dodatkowe informacje o poszczególnych substancjach czynnych Działania niepożądane zgłaszane wcześniej po zastosowaniu poszczególnych substancji czynnych produktu leczniczego mogą również występować w przypadku stosowania walsartanu z hydrochlorotiazydem nawet, jeśli nie obserwowano ich w badaniach klinicznych lub po wprowadzeniu leku do obrotu.
Tabela 2. Częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem walsartanu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznana Zmniejszone stężenie hemoglobiny, obniżony hematokryt, małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego

Nieznana Inne reakcje nadwrażliwości i alergiczne, w tym choroba posurowicza Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Nieznana Zwiększone stężenie potasu w surowicy, hiponatremia Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia naczyń Nieznane Zapalenie naczyń Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Bóle brzucha Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Nieznana Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Nieznana Obrzęk naczyniowy, wysypka, świąd Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana Niewydolność nerek

Tabela 3. Częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu
Hydrochlorotiazyd przez wiele lat był powszechnie przepisywany, często w dawkach większych niże te stosowane w produkcie leczniczym Valsartan HCT Fair-Med. U pacjentów leczonych diuretykami tiazydowymi w monoterapii, w tym hydrochlorotiazydem, obserwowano następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko Małopłytkowość, czasami z plamicą Bardzo rzadko
Nieznana Agranulocytoza, leukopenia, anemia hemolityczna, depresja szpiku kostnego Niedokrwistość aplastyczna Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko Reakcje nadwrażliwości
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często Hipokaliemia, zwiększenie stężenia lipidów we krwi (głównie po podaniu większych dawek)
Często Hiponatremia, hipomagnezemia, hiperurykemia
Rzadko Hiperkalcemia, hiperglikemia, cukromocz i pogorszenie stanu metabolicznego w cukrzycy
Bardzo rzadko Zasadowica hipochloremiczna


Zaburzenia psychiczne Rzadko Depresja, zaburzenia snu Zaburzenia układu nerwowego Rzadko Bóle głowy, zawroty głowy, parestezje Zaburzenia oka
Rzadko Zaburzenia wzroku
Nieznana Ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania Zaburzenia serca Rzadko Zaburzenia rytmu serca Zaburzenia naczyń Często Niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko Niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc Zaburzenia żołądka i jelit Często Utrata apetytu, łagodne nudności i wymioty Rzadko Zaparcia, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, biegunka Bardzo rzadko Zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Cholestaza wewnątrzwątrobowa lub żółtaczka Zaburzenia czynności nerek i dróg moczowych
Nieznana Zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Pokrzywka i inne postacie wysypki Rzadko Nadwrażliwość na światło Bardzo rzadko Martwicze zapalenie naczyń i martwica toksyczno-rozpływna naskórka, reakcje przypominające toczeń rumieniowaty skóry, ponowne uczynnienie skórnego tocznia rumieniowatego Nieznana Rumień wielopostaciowy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Nieznana Gorączka, astenia
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Nieznana Skurcze mięśni

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często Impotencja

4.9 Przedawkowanie

Objawy Przedawkowanie walsartanu może spowodować znaczne niedociśnienie tętnicze, co może prowadzić do zaburzeń świadomości, zapaści krążeniowej i (lub) wstrząsu. Ponadto, z powodu przedawkowania hydrochlorotiazydu mogą pojawić się takie objawy przedmiotowe i podmiotowe jak: nudności, senność, hipowolemia oraz zaburzenia elektrolitowe, którym towarzyszą zaburzenia rytmu serca i skurcze mięśni.
Leczenie Postępowanie po przedawkowaniu zależy od czasu przyjęcia leku i rodzaju oraz ciężkości objawów, najważniejsze jest ustabilizowanie krążenia. Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze, pacjenta należy ułożyć w pozycji na plecach i niezwłocznie uzupełnić elektrolity i płyny. Walsartan nie może być usunięty za pomocą hemodializy z powodu silnego wiązania z białkami osocza, natomiast hydrochlorotiazyd można usunąć poprzez dializę.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści angiotensyny II i diuretyki, walsartan w połączeniu z lekami moczopędnymi; kod ATC: C09DA03.
Walsartan i hydrochlorotiazyd
Produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg/12,5 mg tabletki powlekane W randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, z grupą kontrolną otrzymującą substancję czynną, u pacjentów, u których nie uzyskano dostatecznej kontroli po leczeniu hydrochlorotiazydem w dawce 12,5 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po podaniu w skojarzeniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 80/12,5 mg (14,9/11,3 mmHg) w porównaniu do pacjentów z grupy otrzymującej hydrochlorotiazyd w dawce 12,5 mg (5,2/2,9 mmHg) i hydrochlorotiazyd w dawce 25 mg (6,8/5,7 mmHg). Ponadto, u znacząco większego odsetka pacjentów nastąpiła odpowiedź (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub obniżenie ciśnienia o ≥ 10 mmHg) po podaniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 80/12,5 mg (60%) w porównaniu z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5 mg (25%) i hydrochlorotiazydem w dawce
W randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, z grupą kontrolną otrzymującą substancję czynną, u pacjentów, u których nie uzyskano dostatecznej kontroli po leczeniu walsartanem w dawce 80 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po podaniu w skojarzeniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 80/12,5 mg (9,8/8,2 mmHg) w porównaniu do pacjentów z grupy otrzymującej walsartan w dawce 80 mg (3,9/5,1 mmHg) i walsartan w dawce 160 mg (6,5/6,2 mmHg). Ponadto, u znacząco większego odsetka pacjentów nastąpiła odpowiedź (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub obniżenie ciśnienia o ≥ 10 mmHg) po podaniu

walsartanu i hydrochlorotiazydu 80/12,5 mg (51%) w porównaniu z walsartanem w dawce 80 mg (36%) i walsartanem w dawce 160 mg (37%).
W randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby z grupą kontrolną otrzymującą placebo prowadzonym w schemacie czynnikowym porównującym różne połączenia walsartanu i hydrochlorotiazydu obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po podaniu w skojarzeniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 80/12,5 mg (16,5/11,8 mmHg) w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (1,9/4,1 mmHg) oraz w porównaniu zarówno do pacjentów otrzymujących hydrochlorotiazyd w dawce 12,5 mg (7,3/7,2 mmHg) jak i walsartan w dawce odpowiedź (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub obniżenie ciśnienia o ≥ 10 mmHg) po podaniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 80/12,5 mg (64%) w porównaniu do placebo (29%) i hydrochlorotiazydu (41%).
Produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med 160 mg/12,5 mg i produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med 160 mg/25 mg tabletki powlekane W podwójnie ślepym, randomizowanym, z grupą kontrolną poddawaną aktywnemu leczeniu, badaniu z udziałem pacjentów nie reagujących wystarczająco na leczenie hydrochlorotiazydem 12,5 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po zastosowaniu połączenia walsartanu z hydrochlorotiazydem 160/12,5 mg (12,4/7,5 mmHg) w porównaniu z hydrochlorotiazydem 25 mg (5,6/2,1 mmHg). Ponadto, znacząco większy odsetek pacjentów zareagował (ciśnienie krwi < 140/90 mmHg lub obniżenie ciśnienia skurczowego o ≥ 20 mmHg lub rozkurczowego o ≥ 10 mmHg) na walsartan z hydrochlorotiazydem 160/12,5 mg (50%) w porównaniu z hydrochlorotiazydem
W , randomizowanym, z podwójnie ślepą próbą, z grupą kontrolną poddawaną aktywnemu leczeniu, badaniu z udziałem pacjentów nie reagujących wystarczająco na leczenie walsartanem 160 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi zarówno po zastosowaniu leczenia skojarzonego walsartanem z hydrochlorotiazydem 160 mg + 25 mg (14,6/11,9 mmHg), jak i walsartanem z hydrochlorotiazydem 160 + 12,5 mg (12,4/10,4 mmHg), w porównaniu z walsartanem 160 mg (8,7/8,8 mmHg). Różnice w obniżeniu ciśnienia tętniczego krwi między dawkami 160 mg + 25 mg i 160/12,5 mg również były istotne statystycznie. Ponadto, znacząco większy odsetek pacjentów zareagował (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub obniżenie o ≥ 10 mmHg) na zastosowanie walsartanu i hydrochlorotiazydu 160 mg + 25 mg (68%) i 160 mg + 12,5 mg (62%) w porównaniu z walsartanem 160 mg (49%).
W, randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo, w schemacie czynnikowym, porównującym leczenie skojarzone różnymi dawkami walsartanu z hydrochlorotiazydem z leczeniem poszczególnymi substancjami czynnymi w monoterapii, obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po połączeniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 160 +12,5 mg (17,8/13,5 mmHg) i 160 mg + 25 mg (22,5/15,3 mmHg) w porównaniu z placebo (1,9/4,1 mmHg) i odpowiednią monoterapią, tj. monoterapią hydrochlorotiazydem 12,5 mg (7,3/7,2 mmHg), hydrochlorotiazydem większy odsetek pacjentów zareagował (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub

obniżenie o ≥ 10 mmHg) po zastosowaniu walsartanu z hydrochlorotiazydem 160 mg + 25 mg (81%) i walsartanu z hydrochlorotiazydem 160 mg + 12,5 mg (76%) w porównaniu z placebo (29%) i monoterapią hydrochlorotiazydem 12,5 mg (41%), hydrochlorotiazydem 25 mg (54%) i walsartanem 160 mg (59%).
Produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med 320 mg/12,5 mg i produkt leczniczy Valsartan HCT Fair-Med 320mg/25mg tabletki powlekane W randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, z grupą kontrolną otrzymującą substancję czynną, u pacjentów, u których nie uzyskano dostatecznej kontroli po leczeniu walsartanem w dawce 320 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po podaniu jednoczesnym zarówno walsartanu i hydrochlorotiazydu hydrochlorotiazydu 320 mg + 12,5 mg (13,6/9,7 mmHg) w porównaniu do pacjentów z grupy otrzymującej walsartan w dawce 320 mg (6,1/5,8 mmHg).
Różnica w zakresie obniżenia ciśnienia skurczowego krwi pomiędzy dawkami znacząco większego odsetka pacjentów nastąpiła odpowiedź (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub obniżenie ciśnienia o ≥ 10 mmHg) po podaniu walsartanu i hydrochlorotiazydu 320 mg + 25 mg (75%) i 320 mg + 12,5 mg (69%) w porównaniu z walsartanem w dawce 320 mg (53%).
W randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby z grupą kontrolną otrzymującą placebo prowadzonym w schemacie czynnikowym porównującym różne połączenia dawek walsartanu i hydrochlorotiazydu w porównaniu do ich odpowiednich składników obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi po podaniu jednocześnie walsartanu i hydrochlorotiazydu 320 mg + 12,5 mg (21,7/15,0 mmHg) i 320 mg + 25 mg (24,7/16,6 mmHg) w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (7,0/5,9 mmHg) oraz w porównaniu do odpowiednich monoterapii tj. w porównaniu do pacjentów otrzymujących hydrochlorotiazyd w dawce 12,5 mg (11,1/9,0 mmHg), hydrochlorotiazyd w dawce 25 mg (14,5/10,8 mmHg) jak i walsartan w dawce 320 mg (13,7/11,3 mmHg). Ponadto, u znacząco większego odsetka pacjentów nastąpiła odpowiedź (ciśnienie rozkurczowe krwi < 90 mmHg lub obniżenie ciśnienia o ≥ 10 mmHg) po podaniu walsartanu i hydrochlorotiazydu odpowiednich monoterapii tj. hydrochlorotiazydu w dawce 12,5 mg (60%), hydrochlorotiazydu 25 mg (66%) i walsartanu w dawce 320 mg (69%).
W kontrolowanych badaniach klinicznych produktu złożonego: walsartan z hydrochlorotiazydem wystąpiło zależne od dawek zmniejszenie stężenia potasu w surowicy. Zmniejszenie stężenia potasu w surowicy występowało częściej u pacjentów, którym podawano 25 mg hydrochlorotiazydu niż u tych, którym podawano 12,5 mg hydrochlorotiazydu. W kontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem leczenia skojarzonego walsartanu z hydrochlorotiazydem, działanie hydrochlorotiazydu polegające na zmniejszeniu stężenia potasu było osłabione wpływem oszczędzającego potas działania walsartanu.


Korzystny wpływ działania walsartanu w skojarzeniu z hydrochlorotiazydem na śmiertelność i zachorowalność z powodów sercowo-naczyniowych jest obecnie nieznany. Badania epidemiologiczne wykazały, że długotrwałe leczenie hydrochlorotiazydem zmniejsza ryzyko chorób i zgonu z powodów sercowo- naczyniowych.
Walsartan
Walsartan po podaniu doustnym jest aktywnym, specyficznym antagonistą receptora angiotensyny II (AngII). Działa wybiórczo na podtyp receptora AT 1 , który odpowiada za znane działanie angiotensyny II. Zwiększone stężenie angiotensyny II w osoczu po zablokowaniu receptora AT 1
receptor AT 2 , który wydaje się działać antagonistycznie w stosunku do receptora AT 1 . Walsartan nie wykazuje nawet częściowej aktywności agonistycznej wobec receptora AT 1
1
receptora AT 2 . Nie stwierdzono, aby walsartan wiązał się lub blokował inne receptory hormonów lub kanały jonowe, o których wiadomo, że są istotne w regulacji sercowo- naczyniowej. Walsartan nie hamuje aktywności enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), znanego jako kininaza II, który przekształca Ang I do Ang II i powoduje rozpad bradykininy. Ponieważ walsartan nie ma wpływu na ACE, ani nasilenie działania bradykininy lub substancji P, jest mało prawdopodobne, by można łączyć antagonistów angiotensyny II z występowaniem kaszlu. W badaniach klinicznych, w których porównywano walsartan z inhibitorami ACE, występowanie suchego kaszlu było znacząco (P < 0,05) niższe u pacjentów leczonych walsartanem niż u pacjentów leczonych inhibitorami ACE (2,6% versus 7,9% odpowiednio). W badaniu klinicznym pacjentów z suchym kaszlem w wywiadzie podczas terapii inhibitorami ACE u 19,5% badanych przyjmujących walsartan i 19,0% badanych przyjmujących diuretyk tiazydowy występował kaszel, w porównaniu z 68,5% badanych leczonych inhibitorem ACE (P < 0,05). Podawanie walsartanu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi bez wpływu na częstość akcji serca. U większości pacjentów, po podaniu pojedynczej dawki doustnej, działanie hipotensyjne następuje w ciągu 2 godzin, a maksymalne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi ma miejsce w ciągu 4-6 godzin. Działanie hipotensyjne utrzymuje się przez 24 godziny od zażycia dawki. Podczas wielokrotnego podawania dawek, maksymalne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi po każdej dawce osiągane jest zwykle w ciągu 2-4 tygodni i utrzymuje się w czasie długotrwałej terapii. Połączenie z hydrochlorotiazydem znacznie nasila efekt hipotensyjny produktu. Nagłe odstawienie walsartanu nie łączy się z występowaniem nadciśnienia z odbicia lub innymi klinicznymi działaniami niepożądanymi.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz cukrzycą typu 2 i mikroalbuminurią, walsartan zmniejsza wydalanie albumin z moczem. W badaniu MARVAL (ang. Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) oceniano zmniejszenie wydalania albumin z moczem (ang. UAE) po podaniu walsartanu (80-160 mg/dobę w porównaniu z amlodypiną (5-10 mg/dobę) u 332 pacjentów z cukrzycą typu 2 (średnia wieku: 58 lat; 265 mężczyzn) z mikroalbuminurią (walsartan: 58 μg/min; amlodypina: 55,4 μg/min), normalnym lub wysokim ciśnieniem tętniczym i z zachowaną czynnością nerek (kreatynina we krwi <120 μmol/l). Po 24 tygodniach UAE

zmniejszyło się (p < 0,001) o 42% (–24.2 μg/min; 95% przedział ufności: -40,4 do – 19,1%) po podaniu walsartanu i w przybliżeniu o 3% (–1,7 μg/min; 95% przedział ufności: –5,6 do 14,9%) po podaniu amlodypiny, mimo podobnego stopnia redukcji ciśnienia w obu grupach. W kolejnym badaniu dokonano dalszej oceny skuteczności walsartanu w zmniejszaniu UAE u 391 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (ciśnienie tętnicze krwi =150/88 mmHg) i cukrzycą typu 2, albuminurią (średnia = kreatyniny w surowicy = 80 μmol/l). Pacjentów przydzielano do grup otrzymujących jedną z trzech dawek walsartanu (160, 320 i 640 mg/dobę) podawanych przez 30 tygodni. Celem badania było określenie optymalnej dawki walsartanu dla zredukowania UAE u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2. Po 30 tygodniach nastąpiła znamienna redukcja UAE o 36% w stosunku do wartości początkowych przy dawce walsartanu 160 mg (95% przedział ufności: 22 do 47%) i o 44% przy dawce walsartanu 320 mg (przedział ufności 95%: 31 do 54%). Wykazano, że 160-320 mg walsartanu spowodowało klinicznie znamienne zmniejszenie UAE u pacjentów z nadciśnieniem tętniczymi i cukrzycą typu 2.
Hydrochlorotiazyd
Miejsce działania diuretyków tiazydowych to głównie nerkowy kanalik II rzędu. Wykazano, że w korze nerkowej znajduje się receptor o dużym powinowactwie, który jest głównym miejscem wiązania diuretyków tiazydowych oraz hamowania transportu NaCl w dystalnych nerkowych kanalikach krętych. Sposób działania tiazydów polega na hamowaniu symportu Na + Cl - , być może przez współzawodnictwo o miejsce dla jonu Cl - , a w wyniku tego na wpływie na mechanizmy wchłaniania zwrotnego elektrolitów: bezpośrednim - zwiększaniu wydalania sodu i chlorków w ilościach, w przybliżeniu równoważnych oraz pośrednim - przez zmniejszenie objętości osocza, z następowym wzrostem aktywności reninowej osocza, wydalania aldosteronu i potasu z moczem oraz zmniejszenia stężenia potasu w surowicy. Mediatorem układu renina- aldosteron jest angiotensyna II, tak więc, przy jednoczesnym podawaniu walsartanu zmniejszenie stężenia potasu w surowicy jest mniej wyraźne, niż w przypadku monoterapii hydrochlorotiazydem.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Walsartan i hydrochlorotiazyd
Dostępność układowa hydrochlorotiazydu zmniejsza się o około 30%, gdy jest on podawany z łącznie z walsartanem. Właściwości farmakokinetyczne walsartanu nie są istotnie zmienione podczas podawania łącznie z hydrochlorotiazydem. Interakcja ta nie ma wpływu na jednoczesne stosowanie walsartanu i hydrochlorotiazydu, ponieważ kontrolowane badania kliniczne wykazały wyraźne działanie hipotensyjne, większe niż działanie uzyskiwane przez oddzielne podanie walsartanu, hydrochlorotiazydu lub placebo.
Walsartan
Wchłanianie


Po podaniu doustnym samego walsartanu maksymalne stężenie walsartanu w surowicy osiągane jest w ciągu 2-4 godzin. Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 23%. Pokarm zmniejsza ekspozycję (mierzoną jako AUC) na walsartan o około 40% i maksymalne stężenie w osoczu (C max ) o około 50%, chociaż od około 8 godziny po podaniu, stężenie walsartanu w osoczu jest podobne w grupie przyjmującej produkt leczniczy z posiłkiem i w grupie przyjmującej go na czczo. Zmniejszeniu AUC nie towarzyszy jednak klinicznie istotne osłabienie działania leczniczego i dlatego walsartan można podawać zarówno z posiłkiem, jak i bez.
Dystrybucja
Objętość dystrybucji walsartanu w stanie stacjonarnym po podaniu dożylnym wynosi około 17 litrów, co wskazuje, że walsartan nie wiąże się w dużym stopniu z tkankami. Walsartan silnie wiąże się z białkami osocza (94-97%), głównie z albuminami.
Biotransformacja
Walsartan nie ulega znaczącej biotransformacji, jedynie około 20% dawki wydalane jest w postaci metabolitów. Hydroksymetabolit został wykryty w osoczu w małych stężeniach (poniżej 10% pola pod krzywą (AUC) dla walsartanu). Metabolit ten jest farmakologicznie nieczynny.
Eliminacja
Walsartan wykazuje wielowykładniczą kinetykę procesu eliminacji (t½α <1 h i t½ß około 9 h). Walsartan jest wydalany głównie z kałem (około 83% dawki) i moczem (około 13% dawki), głównie w postaci niezmienionej. Po dożylnym podaniu, osoczowy klirens walsartanu wynosi około 2 l/h, a klirens nerkowy 0,62 l/h (około 30% całkowitego klirensu). Okres półtrwania walsartanu wynosi 6 godzin.
Hydrochlorotiazyd
Wchłanianie
Wchłanianie hydrochlorotiazydu po podaniu doustnym jest szybkie (t max
Zwiększenie średniego AUC jest liniowe i proporcjonalne do dawki w zakresie terapeutycznym. Obecność pokarmu nie ma lub ma niewielkie znaczenie kliniczne na wchłanianie hydrochlorotiazydu. Bezwzględna biodostępność hydrochlorotiazydu po podaniu doustnym wynosi 70%.
Dystrybucja
Pozorna objętość dystrybucji to 4-8 l/kg. Krążący hydrochlorotiazyd wiąże się z białkami osocza (40-70%), głównie z albuminami. Hydrochlorotiazyd gromadzi się również w erytrocytach, w stężeniu około trzykrotnie większym niż w osoczu.
Eliminacja


Hydrochlorotiazyd jest wydalany głównie w postaci niezmienionej. Hydrochlorotiazyd jest wydalany z osocza z okresem półtrwania wynoszącym od 6 do 15 godzin w końcowej fazie eliminacji. Po podaniu wielokrotnym nie obserwowano zmiany kinetyki hydrochlorotiazydu, a kumulacja jest minimalna w przypadku codziennego podawania. Ponad 95% wchłanianej dawki hydrochlorotiazydu wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy składa się z biernej filtracji i aktywnego wydzielania do kanalików nerkowych.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku U niektórych pacjentów w podeszłym wieku obserwowano nieco większe układowe narażenie na walsartan niż u badanych w młodszym wieku; jednak nie wykazano, by było to istotne klinicznie. Ograniczone dane sugerują, że układowy klirens hydrochlorotiazydu jest zmniejszony zarówno u zdrowych, jak i u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w podeszłym wieku, w porównaniu z młodymi zdrowymi ochotnikami.
Zaburzenia czynności nerek W przypadku zalecanych dawek produktu złożonego: walsartanu i hydrochlorotiazydu u pacjentów z klirensem kreatyniny 30-70 ml/min zmiana dawkowania nie jest konieczna.
Brak danych dotyczących stosowania produktu złożonego o ustalonych dawkach walsartanu i hydrochlorotiazydu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) i pacjentów dializowanych. Walsartan silnie wiąże się z białkami osocza i nie może być usunięty za pomocą dializy, podczas gdy hydrochlorotiazyd można usunąć tą drogą.
Klirens nerkowy hydrochlorotiazydu składa się z biernej filtracji i aktywnego wydzielania do kanalików nerkowych. Jak można się spodziewać w odniesieniu do związku, który jest wydalany prawie wyłącznie przez nerki, czynność nerek ma znaczący wpływ na kinetykę hydrochlorotiazydu (patrz punkt 4.3).
W przypadku zaburzenia czynności nerek średnie szczytowe stężenia w osoczu i wartości AUC hydrochlorotiazydu są zwiększone, a szybkość wydalania z moczem ulega ograniczeniu. U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek obserwowano 3-krotne zwiększenie wartości AUC hydrochlorotiazydu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek obserwowano 8-krotne zwiększenie wartości AUC. Hydrochlorotiazyd jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności wątroby W badaniach farmakokinetycznych u pacjentów z lekkimi (n = 6) lub umiarkowanymi (n = 5) zaburzeniami czynności wątroby, narażenie na walsartan było około 2-krotnie większe w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami (patrz punkt 4.2 i 4.4).

Brak danych dotyczących stosowania walsartanu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3). Choroby wątroby nie mają istotnego wpływu na farmakokinetykę hydrochlorotiazydu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Potencjalna toksyczność skojarzenia walsartanu i hydrochlorotiazydu po podaniu doustnym była badana na szczurach i małpach szerokonosych w badaniach trwających do sześciu miesięcy. Nie znaleziono dowodów, które wykluczałyby stosowanie leku w dawkach terapeutycznych u ludzi.
Zmiany wywołane przez takie połączenie w badaniach toksyczności przewlekłej najprawdopodobniej spowodowane były przez walsartan. Narządem docelowym w badaniach toksykologicznych były nerki, na które wpływ był bardziej zaznaczony u małp szerokonosych niż u szczurów. Połączenie tych substancji prowadziło do uszkodzenia nerek (nefropatia z bazofilią, zwiększenie stężenia mocznika w osoczu, kreatyniny w osoczu i potasu w surowicy, zwiększenie objętości moczu i elektrolitów w moczu przy dawce 30 mg/kg/dobę walsartanu + 9 mg/kg/dobę hydrochlorotiazydu u szczurów i 10 + 3 mg/kg/dobę u małpach szerokonosych), prawdopodobnie związane były ze zmienioną hemodynamiką nerkową. U szczurów dawki te odpowiadają 0,9 i 3,5–krotności maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (ang. MRHD) walsartanu i hydrochlorotiazydu wyrażonej w mg/m 2 . U małp szerokonosych dawki te odpowiadają odpowiednio 0,3 i 1,2–krotności maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) walsartanu i hydrochlorotiazydu wyrażonej w mg/m 2
przyjęto doustną dawkę 320 mg/dobę walsartanu w połączeniu z 25 mg/dobę hydrochlorotiazydu i masę ciała pacjenta 60 kg).
Duże dawki walsartanu w połączeniu z hydrochlorotiazydem powodowały zmiany wskaźników morfologii krwi (zmniejszenie liczby erytrocytów, hemoglobiny, hematokrytu, przy dawce 100 + 31 mg/kg/dobę u szczurów i 30 + 9 mg/kg/dobę u małp szerokonosych). U szczurów dawki te odpowiadają odpowiednio 3,0 i 12- krotności maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) walsartanu i hydrochlorotiazydu wyrażonej w mg/m 2 . U małp szerokonosych dawki te odpowiadają odpowiednio 0,9 i 3,5-krotności maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) walsartanu i hydrochlorotiazydu wyrażonej w mg/m 2
przyjęto doustną dawkę 320 mg/dobę walsartanu w połączeniu z 25 mg/dobę hydrochlorotiazydu i masę ciała pacjenta 60 kg).
U małp szerokonosych obserwowano uszkodzenie błony śluzowej żołądka (przy dawce 30 + 9 mg/kg/dobę). Połączenie to doprowadziło również do hiperplazji tętniczek doprowadzających w nerkach (przy dawce 600 + 188 mg/kg/dobę u szczurów i przy dawce 30 + 9 mg/kg/dobę u małp szerokonosych). U małp szerokonosych dawki te odpowiadają odpowiednio 0,9 i 3,5-krotności maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) walsartanu i hydrochlorotiazydu wyrażonej w mg/m 2 . U szczurów dawki te odpowiadają 18 i 73-krotności maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) walsartanu i hydrochlorotiazydu wyrażonej w mg/m 2
obliczeniach przyjęto doustną dawkę 320 mg/dobę walsartanu w połączeniu z


Wymienione wyżej działanie wydaje się wynikać z farmakologicznego efektu dużych dawek walsartanu (blokada angiotensyny II hamującej uwalnianie reniny oraz pobudzenie komórek wytwarzających reninę), jak ma to miejsce w przypadku inhibitorów ACE. Wyniki te wydają się nie mieć znaczenia dla stosowania walsartanu w dawkach terapeutycznych u ludzi.
Skojarzenie walsartanu i hydrochlorotiazydu nie było sprawdzane w kierunku działania mutagennego, uszkodzenia chromosomu lub działania rakotwórczego, ponieważ brak dowodów świadczących o interakcji między tymi substancjami czynnymi. Przeprowadzono jednak takie badania oddzielnie dla walsartanu i hydrochlorotiazydu i nie wykazały one działania mutagennego, złamania chromosomu lub działania rakotwórczego. U szczurów toksyczne dawki walsartanu u matki (600 mg/kg/dobę) podczas ostatnich dni ciąży i laktacji prowadziły do niższej przeżywalności, mniejszego przyrostu masy ciała i opóźnienia rozwoju (wady rozwojowe małżowiny usznej i przewodu słuchowego zewnętrznego) u potomstwa (patrz punkt 4.6). Takie dawki u szczurów (600 mg/kg/dobę) są około 18-krotnie większe od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi wyrażonej w mg/m 2
masę ciała pacjenta 60 kg). Podobne wyniki uzyskano podczas stosowania walsartanu z hydrochlorotiazydem u szczurów i królików. W badaniach nad rozwojem embrionalnym/płodowym (Segment II) podczas stosowania walsartanu z hydrochlorotiazydem u szczurów i królików nie wykazano działania teratogennego; zaobserwowano jednak toksyczne działanie na płód połączone z toksycznym działaniem na matkę.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Valsartan HCT Fair-Med, 80 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane: Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Krospowidon (typ A) Magnezu stearynian
Otoczka: Woda oczyszczona Opadry Pink 03B54138 zawierający: Hypromelozę 6 cP Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400 Talk Żelaza tlenek żółty (E 172) Żelaza tlenek czerwony (E 172)
Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane: Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Krospowidon (typ A)

Magnezu stearynian
Otoczka: Woda oczyszczona Opadry Brown 03B57310 zawierający: Hypromelozę 6 cP Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400 Talk Żelaza tlenek czerwony (E 172)
Valsartan HCT Fair-Med, 160 mg + 25 mg, tabletki powlekane: Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Krospowidon (typ A) Magnezu stearynian
Otoczka: Opadry Brown 03B86585 zawierający: Hypromeloza 6 cP Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400 Talk Żelaza tlenek żółty (E 172) Żelaza tlenek czerwony (E 172) Żelaza tlenek czarny (E 172)
Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane: Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Krospowidon (typ A) Magnezu stearynian
Otoczka: Opadry Pink 03B34239 zawierający: Hypromeloza 6 cP Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400 Talk Żelaza tlenek żółty (E 172) Żelaza tlenek czerwony (E 172) Żelaza tlenek czarny (E 172)
Valsartan HCT Fair-Med, 320 mg + 25 mg, tabletki powlekane: Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Krospowidon (typ A) Magnezu stearynian


Otoczka: Opadry Yellow 03B82316 zawierający: Hypromeloza 6 cP Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400 Talk Żelaza tlenek żółty (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/Aluminium zawierające 14, 28, 30, 56, 98, 280 tabletek powlekanych w opakowaniu 14, 28, 30, 56, 98, 280 tabletek powlekanych w opakowaniu 7, 14, 28, 56, 98, 280 tabletek powlekanych w opakowaniu
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu

leczniczego do stosowania
Brak szczególnych wymagań dotyczących usuwania.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Fair-Med Healthcare GmbH Planckstrasse 13, 22765 Hamburg Niemcy

8. NUMER (-Y) POZWOLENIA (-Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO