Morphini hydrochloridum Sopharma

Ulotka dla pacjenta: informacja dla użytkownika Morphini hydrochloridum Sopharma, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań Morphini hydrochloridum

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki w razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.
- Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.
Spis treści ulotki

1. Co to jest Morphini hydrochloridum Sopharma i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem Morphini hydrochloridum Sopharma

3. Jak stosować Morphini hydrochloridum Sopharma

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać Morphini hydrochloridum Sopharma

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Morphini hydrochloridum Sopharma i w jakim celu się go stosuje

Substancją czynną leku Morphini hydrochloridum Sopharma jest chlorowodorek morfiny należący do grupy opioidowych leków przeciwbólowych. Morfina oddziałując z pewnymi receptorami w ośrodkowym układzie nerwowym powoduje ustąpienie bólu.
Lek Morphini hydrochloridum Sopharma stosowany jest w celu uśmierzenia silnego bólu różnego pochodzenia (zawał serca, ciężkie urazy, zabiegi operacyjne), którego nie łagodzą nieopioidowe leki przeciwbólowe, z wyjątkiem bólu spowodowanego skurczem mięśni gładkich, np. kolka żółciowa.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Morphini hydrochloridum Sopharma

Kiedy nie stosować leku Morphini hydrochloridum Sopharma: Jeśli u pacjenta stwierdzono:  nadwrażliwość na substancję czynną, inne leki z grupy opioidów lub którąkolwiek substancję pomocniczą;  choroby przebiegające z dusznością, np. obturacyjną chorobę płuc lub w przypadku osłabienia funkcji oddechowych;  ostrą depresję oddechową lub niewydolność oddechową;  napad astmy;  wysokie ciśnienie krwi, które powoduje niewydolność prawej komory serca (serce płucne);  choroby wątroby lub nerek;  bóle głowy lub zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe;  uraz głowy;  obecność płynu w mózgu (obrzęk mózgu);  drgawki;  nadużywanie alkoholu lub alkoholizm;  ostry i silny ból brzucha (ostry brzuch chirurgiczny);  nagłą biegunkę spowodowaną zatruciem pokarmowym lub zakażeniem;  porażenną niedrożność jelit lub podejrzenie wystąpienia niedrożności;  kurczowe bóle brzucha (kolka żółciowa);
 pewien rodzaj guza nadnerczy zwany guzem chromochłonnym. Jeśli pacjent przyjmuje lub przyjmował ostatnio (w ciągu ostatnich dwóch tygodni) leki na depresję zwane inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO), np. fenelzynę; Morphini hydrochloridum Sopharma nie należy podawać pacjentom będącym w śpiączce.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę, jeśli: - u pacjenta stwierdzono przewlekłą chorobę płuc lub jeśli pacjent ma trudności w oddychaniu (astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc-choroba przebiegająca ze skurczem oskrzeli, otyłość dużego stopnia); - u pacjenta występuje niewydolność wątroby lub nerek; - pacjent jest w wieku powyżej 65 lat; - pacjent jest wyniszczony; - u pacjenta stwierdzono niewydolność serca lub niskie ciśnienie krwi, lub zmniejszenie objętości krwi krążącej; - pacjent jest poddany terapii spazmolitycznej (terapia rozkurczająca mięśnie) - pacjent ma chorobę dróg żółciowych; - pacjent jest po zabiegu chirurgicznym; - u pacjenta występuje zapalenie jelit, zwężenie cewki moczowej lub powiększenie gruczołu krokowego; - pacjent miał ciężkie urazy głowy lub predyspozycję do drgawek; - u pacjenta występuje niedoczynność tarczycy lub choroba Addisona (niewydolność nadnerczy).
W razie wystąpienia któregokolwiek z poniżej wymienionych objawów w okresie stosowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma, należy skonsultować się z lekarzem, jeśli: - u pacjenta występuje zwiększona wrażliwość na ból, pomimo zwiększenia dawki leku (hiperalgezja). Lekarz zadecyduje, czy konieczna jest zmiana dawkowania lub zastosowanie silnego leku przeciwbólowego (patrz punkt 2); - u pacjenta występuje osłabienie, zmęczenie, brak apetytu, nudności, wymioty lub niskie ciśnienie krwi. Mogą to być objawy tego, że nadnercza wydzielają za mało kortyzolu i może być konieczne podawanie suplementów hormonów; - u pacjenta występuje utrata popędu seksualnego, impotencja, zanik miesiączki. Może to być spowodowane zmniejszonym wydzielaniem hormonów płciowych; - w przeszłości pacjent był uzależniony od leków lub alkoholu. Należy również powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent zauważy, że uzależnia się od leku X w miarę jego stosowania. Na przykład, kiedy zaczyna często myśleć o możliwości zażycia kolejnej dawki, nawet jeśli jej nie potrzebuje do złagodzenia bólu; - u pacjenta występują objawy odstawienia lub uzależnienia. Najczęstsze objawy odstawienia wskazano w punkcie 3. W takim przypadku lekarz może zmienić lek lub czas między kolejnymi dawkami.
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, należy porozmawiać z lekarzem.
Morfina podawana w okresie przed-, około- i pooperacyjnym może spowodować porażenną niedrożność jelit lub zahamowanie czynności ośrodka oddechowego.
Przeciwbólowy efekt działania morfiny może maskować wiele powikłań wewnątrzbrzusznych, np. perforację jelit.
Długotrwałe podawanie morfiny prowadzi do uzależnienia fizycznego i psychicznego. U pacjentów uzależnionych od opioidów lub innych substancji, po podaniu morfiny może wystąpić euforia lub agresja.
Gdy przeciwbólowy efekt działania opioidu ustępuje lub gdy dochodzi do niewyjaśnionego nasilenia bólu, jest to zwykle objaw tolerancji lub nadwrażliwości spowodowanej przez opioid.

Zespół odstawienia rozwija się po nagłym przerwaniu terapii morfiną lub w przypadku jednoczesnego podawania antagonistów opioidów (leków o działaniu przeciwstawnym do morfiny). W trakcie leczenia morfiną zaleca się stosowanie antykoncepcji.
LekMorphini hydrochloridum Sopharma a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy powiedzieć lekarzowi prowadzącemu o tym, że pacjent przyjmuje:  ogólnie działające leki znieczulające,  leki uspokajające,  leki nasenne,  leki psychotropowe (stosowane w leczeniu depresji, psychozy, nerwicy),  leki przeciwhistaminowe (leki przeciwalergiczne),  β-blokery (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, zaburzeń rytmu serca),  inne leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego,  inhibitory MAO (leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona oraz leki przeciwdepresyjne),  cymetydynę,  leki rozluźniające mięśnie (miorelaksacyjne, o działaniu podobnym do działania kurary),  jeśli pacjent pije alkohol,  ryfampicynę (stosowaną w leczeniu np. gruźlicy),  jednoczesne stosowanie leku Morphini hydrochloridum Sopharma i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko senności, trudności w oddychaniu (depresji oddechowej) lub śpiączki, mogących zagrażać życiu. Dlatego leczenie skojarzone należy brać pod uwagę jedynie wtedy, gdy nie są dostępne inne metody leczenia. Jeśli jednak lek Morphini hydrochloridum Sopharma stosuje się razem z lekami uspokajającymi, lekarz powinien ograniczyć dawkę leku i okres jednoczesnego stosowania. Pacjent powinien powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych lekach uspokajających oraz ściśle przestrzegać dawki przepisanej przez lekarza. Pomocne może okazać się powiadomienie krewnego lub bliskiego przyjaciela pacjenta o możliwości wystąpienia powyżej wymienionych objawów. Jeśli wystąpią opisane wyżej objawy, należy skonsultować się z lekarzem.
Morphini hydrochloridum Sopharma z jedzeniem, piciem i alkoholem Stosowanie leku Morphini hydrochloridum Sopharma w postaci roztworu do iniekcji wraz z alkoholem może nasilać działanie uspokajające.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Ciąża Jeśli lek Morphini hydrochloridum Sopharma przyjmowano w okresie ciąży przez dłuższy czas, zachodzi ryzyko wystąpienia u noworodka objawów zespołu odstawiennego (abstynencyjnego), co powinno być leczone przez lekarza. Nie zaleca się stosowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma w okresie ciąży.
Karmienie piersią Ponieważ chlorowodorek morfiny jest wydzielany z mlekiem, nie zaleca się karmienia piersią w czasie terapii tym lekiem.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Morphini hydrochloridum Sopharma może powodować euforię, zawroty głowy i senność. Po podaniu leku nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Lek Morphini hydrochloridum Sopharma zawiera pirosiarczyn sodu, który może powodować ciężkie reakcje alergiczne i skurcz oskrzeli, co może prowadzić do problemów z oddychaniem.
Lek Morphini hydrochloridum Sopharma zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Morphini hydrochloridum Sopharma

Morphini hydrochloridum Sopharma jest lekiem podawanym pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę w szpitalu. Lekarz wybierze dawkę, która jest odpowiednia dla pacjenta. Lek można podawać dożylnie, domięśniowo lub podskórnie.
Stosowanie u dzieci Lek Morphini hydrochloridum Sopharma nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Morphini hydrochloridum Sopharma Ponieważ lek jest podawany pacjentowi w szpitalu, jest mało prawdopodobne, że zostanie podana zbyt mała lub zbyt duża dawka leku, jednakże w razie wątpliwości należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.
W przypadku przedawkowania morfiny obseruje się: szpilkowate źrenice, trudności w oddychaniu, niskie ciśnienie krwi (hipotensja), wzrost częstości rytmu serca, zawroty głowy, uczucie zimna (hipotermia) oraz rozluźnienie mięśni. W cięższych przypadkach może wystąpić: niskie ciśnienie krwi powodujące trudności w pompowaniu krwi przez serce do całego organizmu (niewydolność krążenia), pogłębiająca się śpiączka, szybki rozpad tkanki mięśniowej (charakteryzujący się ściemnieniem moczu oraz tkliwością, sztywnością i bólem mięśni), prowadzący do niewydolności nerek. Jeśli przyjęto większą niż zalecana dawkę leku Morphini hydrochloridum Sopharma, może wystąpić zapalenie płuc wywołane zachłyśnięciem wymiocinami lub ciałami obcymi. Objawy mogą obejmować duszności, kaszel i gorączkę. Ponadto objawy przedawkowania mogą obejmować trudności w oddychaniu prowadzące do utraty przytomności, a nawet śmierci.
W przypadku wystąpienia takich objawów pacjentowi zostanie podany lek zwany nalokson, który działa przeciwstawnie do chlorowodorku morfiny.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Pominięcie przyjęcia leku Morphini hydrochloridum Sopharma Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma Nie należy przerywać stosowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma, chyba że lekarz zaleci inaczej. W celu przerwania stosowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma należy zwrócić się do lekarza, który zadecyduje, w jaki sposób powoli zmniejszać dawkę, aby uniknąć objawów abstynencyjnych. Objawy abstynencyjne mogą obejmować bóle ciała, drgawki, biegunkę, ból żołądka, nudności, objawy grypopodobne, szybkie bicie serca i rozszerzone źrenice. Objawy psychiczne obejmują intensywne uczucie niezadowolenia, niepokój i drażliwość.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z ciężkich działań niepożądanych wymienionych poniżej.  Ciężkie reakcje alergiczne (występują bardzo rzadko) powodujące trudności w oddychaniu lub zawroty głowy, reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne. Objawiają się w postaci typowych zmian skórnych i śluzówki (np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, wysypka, pokrzywka, obrzęki, występują często), duszności i rzadko dolegliwości żołądkowo-jelitowe.  Zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca (występują z częstością nieznaną).  Niedrożność jelit (występuje bardzo rzadko), objawiająca się: bólami brzucha, nudnościami, wymiotami, zatrzymaniem stolca, wzdęciem brzucha.  Zapalenie trzustki (występuje rzadko) objawiające się silnym bólem brzucha, wymiotami, biegunką.  Skurcz oskrzeli, obrzęk płuc (występują z częstością nieznaną) i zahamowanie oddychania. Objaśnienia częstości występowania poniżej.
W czasie leczenia morfiną można zaobserwować także następujące działania niepożądane:
Bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów): zmiany nastroju (euforia lub niezadowolenie), zwężenie źrenic, zaparcia przy ciągłym stosowaniu.
Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów): reakcje nadwrażliwości, np. wysypka, świąd, zmiany nastroju (często depresja, ale czasami także stany pobudzenia), bezsenność i zmiany w funkcjach poznawczych i sensorycznych (np. zaburzenia psychiczne, zaburzenia postrzegania i (lub) halucynacje, splątanie), bóle głowy, zawroty głowy, wymioty szczególnie na początku leczenia, utrata apetytu, zaburzenia trawienia i zmiany smaku, zwiększona potliwość, zaburzenia oddawania moczu (zatrzymanie moczu, wydalanie małej ilości moczu).
Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000 pacjentów): zmiany częstości rytmu serca, zmniejszenie ciśnienia krwi po wstaniu, zwiększenie ciśnienia krwi, zaczerwienienie i osłabienie prowadzące do omdlenia, kołatania serca, zatrzymanie serca, niewydolność serca.
Rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów): skurcz oskrzeli, wzrost poziomu enzymów wątrobowych, zapalenie trzustki, kolka żółciowa, zespół odstawienny (abstynencyjny) (informacje na temat objawów - patrz punkt 3: W razie przerwania przyjmowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma).
Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):
choroba wywołana nadmiernym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (odpowiedzialnego za zagęszczanie moczu), charakteryzująca się wtórną hiponatremią (zbyt mała zawartość sodu w organizmie), uzależnienie, (informacje na temat objawów - patrz punkt 3: W razie przerwania przyjmowania leku Morphini hydrochloridum Sopharma), spadek libido lub potencji, drżenie, mimowolne drgania mięśni, drgawki, duszność, wysypki, obrzęki obwodowe, które ustępują po przerwaniu leczenia, kurcze mięśniowe, sztywność mięśni, , bóle w jamie brzusznej, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia widzenia (zamazane i podwójne widzenie, oczopląs), trudności w oddychaniu, omdlenie, niepokój, dreszcze, brak miesiączki, zmiany dotyczące zębów.
Częstość nieznana: zwiększona wrażliwość na ból, potliwość, suchość w ustach. Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Morphini hydrochloridum Sopharma

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w temperaturze poniżej 25 о С. Nie zamrażać! Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się jakiekolwiek zmiany zabarwienia roztworu.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Morphini hydrochloridum Sopharma Substancją czynną leku jest chlorowodorek morfiny 20 mg w jednej ampułce. Pozostałe składniki: pirosiarczyn sodu (E 223), kwas edetynowy, roztwór kwasu solnego 1 mol/l (do pH 2,5 – 5,0), woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Morphini hydrochloridum Sopharma i co zawiera opakowanie Przezroczysty, bezbarwny lub bladożółty roztwór. Ampułki z bezbarwnego szkła o pojemności 1 ml oznakowane kolorową kropką w miejscu otwarcia. Opakowanie może zawierać: 10 ampułek (1 blister z 10 ampułkami) lub 100 ampułek (10 blistrów po10 ampułek) w tekturowym pudełku z ulotką dla pacjenta. Blistry z folii PVC. Ampułkę otwiera się poprzez naciśnięcie kciukiem na oznaczenie (kolorową kropkę) powyżej szyjki ampułki.
Podmiot odpowiedzialny Sopharma Warszawa Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 136, 02-305 Warszawa
Wytwórca SOPHARMA AD 16, Iliensko shosse str., 1220 Sofia, Bułgaria
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Dawkowanie Dawkowanie uzależnione jest od nasilenia bólu (leczenie bólu ostrego lub przewlekłego, zwłaszcza w terapii paliatywnej) i odpowiedzi na leczenie oraz indywidualnej tolerancji pacjenta.

Dorośli: Podanie dożylne: Tylko gdy wymagany jest szczególnie szybki początek działania. Zalecana dawka wynosi 2,5 do 10 mg, rozcieńczona w 4 do 5 ml wody do iniekcji, podawana dożylnie w ciągu czterech do pięciu minut w ilości 2 mg/minutę, w razie potrzeby co 4 godziny. Dawka i częstotliwość dawkowania zależy od odpowiedzi danego pacjenta na leczenie i dostosowywania dawki tak, aby efekt przeciwbólowy został osiągnięty. Należy intensywnie nadzorować i monitorować parametry krążeniowo-oddechowe u poszczególnych pacjentów. Dawki do 15 mg, mogą być podawane w powolnym wlewie dożylnym, czasami jako dawki nasycającej w ciągłym wlewie dożylnym.
Ciągły wlew dożylny: Przeciętna dawka wynosi 0,8-2,5 mg na godzinę, rozcieńczona do stężenia 0,1-1 mg/ml w izotonicznym roztworze chlorku sodu. Szybkość wlewu jest określana indywidualnie w zależności od odpowiedzi pacjenta na lek. Zazwyczaj, należy podać minimalną skuteczną dawkę. Dawka dobowa zazwyczaj nie przekracza 100 mg na dobę u dorosłych, jednak w niektórych indywidualnych przypadkach konieczne jest zastosowanie większej dawki, aby złagodzić ból, szczególnie w przypadku zaawansowanej choroby. Wlew dożylny powinien być prowadzony w warunkach intensywnego nadzoru.
Podanie domięśniowe i podskórne: Przeciętna dawka wynosi 10 mg co 4 godziny, ale w razie konieczności może wahać się od 5 mg do 20 mg.
Stosowanie u dzieci Leku nie należy podawać dzieciom.
Pacjenci w podeszłym wieku, powyżej 65 lat Dawka jest miareczkowana do uzyskania optymalnego efektu przeciwbólowego, przy minimalnych działaniach niepożądanych, zazwyczaj terapię rozpoczyna się od podaży dawki równej połowie dawki dla młodych dorosłych. W tej grupie pacjentów klirens morfiny jest obniżony, a okres półtrwania wydłużony, po podaniu morfiny częściej pojawiają się działania niepożądane, w tym depresja krążenia i (lub) oddychania z możliwym zatrzymaniem oddechu, stany splątania i dezorientacji.
Pacjenci z niewydolnością nerek Zastosowanie typowych schematów dawkowania u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek, a szczególnie w przypadku niewydolności nerek, może wywołać objawy przedawkowania, dlatego konieczne jest zachowanie ostrożności przy podawaniu morfiny w tej grupie pacjentów.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Wykazano, że eliminacja morfiny jest upośledzona u pacjentów z niewydolnością wątroby (w tym z marskością), dlatego podawanie tego leku wymaga zwiększonej ostrożności. Dawkę należy miareczkować do uzyskania optymalnego złagodzenia bólu. Zaleca się utrzymanie dawki przy 1,5-2 krotnym wydłużeniu odstępu między nimi.
Sposób podania: Lek można podawać dożylnie, domięśniowo lub podskórnie.
Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu i reakcji pacjenta na lek. Przy podaniu podskórnym może wystąpić miejscowa reakcja w postaci podrażnienia lub bólu. U pacjentów poddawanych dodatkowym procedurom w celu złagodzenia bólu (np. przedoperacyjnej blokadzie regionalnej), po odnośnej interwencji dawkę należy zmodyfikować. Początkowo należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę. Dawkę można indywidualnie zwiększać do uzyskania maksymalnego efektu terapeutycznego. W czasie podawania dożylnego ten produkt leczniczy należy podawać powoli, w ciągu czterech do pięciu minut, a pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej.
Leczenie morfiną należy odstawiać stopniowo, gdyż nagłe zmniejszenie dawki lub odstawienie leku może prowadzić do rozwoju zespołu odstawienia.
Wykazano niezgodność fizykochemiczną (powstawanie osadów) między roztworami siarczanu morfiny i 5-fluoruracylu.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Morphini hydrochloridum Sopharma, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: pirosiarczyn sodu (E 223).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań. Przezroczysty bezbarwny lub bladożółty roztwór.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Chlorowodorek morfiny jest wskazany w objawowym łagodzeniu silnego bólu różnego pochodzenia (zawał serca, ciężkie urazy, zabiegi operacyjne), którego nie uśmierzają nieopioidowe leki przeciwbólowe, z wyjątkiem bólu spowodowanego skurczem mięśni gładkich, np. kolka żółciowa.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Dawkowanie uzależnione jest od nasilenia bólu (leczenie bólu ostrego lub przewlekłego, zwłaszcza w terapii paliatywnej) i odpowiedzi na leczenie oraz indywidualnej tolerancji pacjenta.
Dorośli: Podanie dożylne: Tylko gdy wymagany jest szczególnie szybki początek działania. Zalecana dawka wynosi 2,5 do 10 mg, rozcieńczona w 4 do 5 ml wody do iniekcji, podawana dożylnie w ciągu czterech do pięciu minut w ilości 2 mg/minutę, w razie potrzeby co 4 godziny. Dawka i częstotliwość dawkowania zależy od odpowiedzi danego pacjenta na leczenie i dostosowywania dawki tak, aby efekt przeciwbólowy został osiągnięty. Należy intensywnie nadzorować i monitorować parametry krążeniowo-oddechowe u poszczególnych pacjentów. Dawki do 15 mg, mogą być podawane w powolnym wlewie dożylnym, czasami jako dawki nasycającej w ciągłym wlewie dożylnym.
Ciągły wlew dożylny: Przeciętna dawka wynosi 0,8-2,5 mg na godzinę, rozcieńczona do stężenia 0,1-1 mg/ml w izotonicznym roztworze chlorku sodu. Szybkość wlewu jest określana indywidualnie w zależności od odpowiedzi pacjenta na lek. Zazwyczaj, należy podać minimalną skuteczną dawkę. Dawka dobowa zazwyczaj nie przekracza 100 mg na dobę u dorosłych, jednak w niektórych indywidualnych przypadkach konieczne jest zastosowanie większej dawki, aby złagodzić ból, szczególnie w przypadku zaawansowanej choroby. Wlew dożylny powinien być prowadzony w warunkach intensywnego nadzoru.
Podanie domięśniowe i podskórne: Przeciętna dawka wynosi 10 mg co 4 godziny, ale w razie konieczności może wahać się od 5 mg do 20 mg.
Stosowanie u dzieci Leku nie należy podawać dzieciom.
Pacjenci w podeszłym wieku, powyżej 65 lat Dawka jest miareczkowana do uzyskania optymalnego efektu przeciwbólowego, przy minimalnych działaniach niepożądanych, zazwyczaj terapię rozpoczyna się od podaży dawki równej połowie dawki dla młodych dorosłych. W tej grupie pacjentów klirens morfiny jest obniżony, a okres półtrwania wydłużony, po podaniu morfiny częściej pojawiają się działania niepożądane, w tym depresja krążenia i (lub) oddychania z możliwym zatrzymaniem oddechu, stany splątania i dezorientacji.
Pacjenci z niewydolnością nerek Zastosowanie typowych schematów dawkowania u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek, a szczególnie w przypadku niewydolności nerek, może wywołać objawy przedawkowania, dlatego konieczne jest zachowanie ostrożności przy podawaniu morfiny w tej grupie pacjentów.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Wykazano, że eliminacja morfiny jest upośledzona u pacjentów z niewydolnością wątroby (w tym z marskością), dlatego podawanie tego leku wymaga zwiększonej ostrożności. Dawkę należy miareczkować do uzyskania optymalnego złagodzenia bólu. Zaleca się utrzymanie dawki przy 1,5-2 krotnym wydłużeniu odstępu między nimi.
Sposób podania: Lek można podawać dożylnie, domięśniowo lub podskórnie.
Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu i reakcji pacjenta na lek. Przy podaniu podskórnym może wystąpić miejscowa reakcja w postaci podrażnienia lub bólu. U pacjentów poddawanych dodatkowym procedurom w celu złagodzenia bólu (np. przedoperacyjnej blokadzie regionalnej), po odnośnej interwencji dawkę należy zmodyfikować. Początkowo należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę. Dawkę można indywidualnie zwiększać do uzyskania maksymalnego efektu terapeutycznego. W czasie podawania dożylnego ten produkt leczniczy należy podawać powoli, w ciągu czterech do pięciu minut, a pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej. Leczenie morfiną należy odstawiać stopniowo, gdyż nagłe zmniejszenie dawki lub odstawienie leku może prowadzić do rozwoju zespołu odstawienia.
Przerwanie leczenia Wystąpienie zespołu abstynencyjnego może zostać przyspieszone, jeśli nagle zaprzestanie się podawania leku opioidowego. Dlatego przed planowanym odstawieniem leku, jego dawkę należy zmniejszać stopniowo.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na substancję czynną, inne leki z grupy opioidów lub którąkolwiek substancję pomocniczą u (wymienione w punkcie 6.1);  Ciężka choroba obturacyjna płuc lub upośledzenie oddychania, np. na skutek istniejącej przeszkody w drogach oddechowych;  Ostra depresja lub niewydolność oddechowa;  Napad astmy;  Serce płucne;  Ciężka niewydolność wątroby lub nerek;  Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe;  Urazy głowy;  Obrzęk mózgu;  Śpiączka;  Schorzenia przebiegające z drgawkami;  Ostre zatrucie alkoholem;  Ostry brzuch chirurgiczny;  Ostra biegunka spowodowana zatruciem pokarmowym lub zakażeniem;  Pacjenci narażeni na ryzyko porażennej niedrożności jelit;  Kolka żółciowa;  Guz chromochłonny;  Jednoczesne podawanie inhibitorów MAO i 2-tygodniowy okres od ich odstawienia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ostry zespół klatki piersiowej (ACS, ang. acute chest syndrome) u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową Ze względu na możliwe powiązanie między ostrym zespołem klatki piersiowej a podawaniem morfiny pacjentom z niedokrwistością sierpowatokrwinkową otrzymującym morfinę w czasie kryzysu naczyniowo-okluzyjnego, należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy ostrego zespołu klatki piersiowej. Niewydolność nadnerczy Opioidowe leki przeciwbólowe mogą spowodować nieodwracalną niewydolność nadnerczy i konieczność obserwowania pacjenta oraz zastosowania terapii zastępczej glikokortykosteroidami. Objawy niewydolności nadnerczy mogą obejmować np. nudności, wymioty, utratę apetytu, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy lub niskie ciśnienie krwi. Zmniejszone wydzielanie hormonów płciowych i zwiększone wydzielanie prolaktyny Długotrwałe stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może wiązać się ze zmniejszeniem wydzielania hormonów płciowych i zwiększeniem wydzielania prolaktyny. Objawy obejmują zmniejszenie popędu seksualnego, impotencję lub brak miesiączki. W trakcie leczenia, zwłaszcza podczas stosowania w dużych dawkach, może wystąpić hiperalgezja, która nie reaguje na dalsze zwiększenie dawki morfiny. Może być konieczne zmniejszenie dawki morfiny lub zmiana leku opioidowego. Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych Jednoczesne stosowanie leku Morphini hydrochloridum Sopharma i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu leku Morphini hydrochloridum Sopharma w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie. W tym kontekście zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów (patrz punkt 4.5). Potencjał nadużycia morfiny jest podobny jak w przypadku innych leków opioidowych, dlatego morfinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów, którzy w przeszłości nadużywali alkoholu lub leków. Uzależnienie i zespół odstawienny (abstynencyjny) Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Związane z tym ryzyko wzrasta w miarę stosowania leku oraz podczas stosowania w większych dawkach. Objawy można ograniczyć poprzez dostosowanie dawki lub postaci leku oraz stopniowe odstawianie morfiny. Informacje na temat poszczególnych objawów – patrz punkt 4.8.
Ryfampicyna może zmniejszać stężenie morfiny w osoczu. Należy obserwować działanie przeciwbólowe morfiny oraz odpowiednio dostosować dawkowanie morfiny w trakcie i po zakończeniu leczenia ryfampicyną.
Morfinę należy podawać ostrożnie: - pacjentom z przewlekłymi chorobami płuc i zmniejszoną rezerwą oddechową (astma oskrzelowa, POChP, otyłość dużego stopnia). - pacjentom z:  chorobą wątroby lub nerek;  w wieku powyżej 65 lat;  u pacjentów wyniszczonych, u których metabolizm morfiny jest spowolniony, stąd konieczne jest zmniejszenie dawki lub zwiększenie odstępu między dawkami. - pacjentom z:  hipotensją;  hipowolemią;  niewydolnością serca;  poddanych terapii spazmolitycznej, ponieważ może u nich wystąpić hipotonia ortostatyczna.
Morfina indukuje skurcze mięśni gładkich i z tego powodu należy ją podawać ostrożnie pacjentom z chorobami:  dróg żółciowych (może nasilić dolegliwości bólowe);  po zabiegach chirurgicznych;  ze zwężeniem i chorobami zapalnymi jelit;  zwężeniem cewki moczowej;  przerostem gruczołu krokowego. . Produkt leczniczy należy podawać ostrożnie pacjentom z:  urazem głowy w wywiadzie;  niedoczynnością tarczycy;  chorobą Addisona.
Podając morfinę w okresie przed-, około- i pooperacyjnym należy pamiętać o ryzyku porażennej niedrożności jelit lub zahamowania czynności ośrodka oddechowego. Przeciwbólowy efekt działania morfiny może maskować wiele powikłań wewnątrzbrzusznych, np. perforację jelit. Ze względu na możliwy mutagenny efekt leku, przepisując morfinę pacjentom w wieku rozrodczym należy ich poinformować o konieczności stosowania skutecznej antykoncepcji. Podawanie wysokich dawek morfiny może indukować drgawki, co wymaga ostrożnego podawania leku pacjentom z predyspozycją do drgawek.
Produkt zawiera pirosiarczyn sodu, który w rzadkich przypadkach może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.
Ilość sodu w produkcie jest mniejsza niż 1 mmol/ml (23 mg), to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki uspokajające, np. benzodiazepiny lub leki pochodne: Jednoczesne stosowanie leków opioidowych i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci na skutek addytywnego działania depresyjnego na OUN. Należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego (patrz punkt 4.4).
Depresyjne działanie morfiny na ośrodkowy układ nerwowy wzmacniają ogólnie działające anestetyki, leki uspokajające, nasenne i psychotropowe, leki przeciwhistaminowe, β- blokery i alkohol. Inhibitory МАО wchodząc w interakcję z opioidowymi lekami przeciwbólowymi powodują pobudzenie lub supresję ośrodkowego układu nerwowego, powodując przełom hiper- lub hipotensyjny.
Cymetydyna hamuje metabolizm morfiny. Jednoczesne podawanie ryfampicyny może osłabiać działanie morfiny. Morfina wzmaga efekt leków uspokajających, przeciwpsychotycznych, przeciwdepresyjnych, przeciwbólowych, nasennych, rozluźniających mięśnie oraz hipotensyjnych. Nasila również działanie alkoholu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Badania na zwierzętach doświadczalnych, prowadzone przez cały okres ciąży, nie wykazały ryzyka uszkodzenia potomstwa. Dane są niewystarczające, aby pozwalały na ocenę możliwego ryzyka działań teratogennych u ludzi. Zgłaszano możliwe ryzyko wystąpienia przepukliny u noworodka. Nie zaleca się podawania morfiny kobietom w ciąży, gdyż lek ten przechodzi przez barierę łożyskową i może powodować depresję oddechową u płodu, znacząco wpływać na częstość rytmu serca płodu lub powodować zespół odstawienia u noworodka. Morfina może wydłużać lub skracać okres pomiędzy skurczami. Należy obserwować, czy u noworodków, których matki przyjmowały w trakcie ciąży opioidowe leki przeciwbólowe, nie występują objawy noworodkowego zespołu odstawiennego (abstynencyjnego). Leczenie może obejmować zastosowanie leków opioidowych oraz leczenie objawowe.
Karmienie piersią Morfina jest wydzielana z mlekiem i z tego powodu w czasie podawania leku zaleca się przerwanie karmienia piersią.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że morfina może powodować zmniejszenie płodności (patrz punkt 5.3. Przedkliniczne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Morfina może powodować euforię, zawroty głowy i senność. Po podaniu tego leku nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W czasie terapii morfiną można zaobserwować działania niepożądane, klasyfikowane według systemów narządów i częstości występowania w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia układu immunologicznego Często: reakcje nadwrażliwości, np. pokrzywka, świąd; Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne.
Zaburzenia endokrynologiczne Bardzo rzadko: zespół niedostosowanego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), charakteryzujący się wtórną hiponatremią.
Zaburzenia psychiczne Bardzo często: euforia, dysforia; Często: zmiany nastroju (często depresja ale czasami także stany pobudzenia), bezsenność i zmiany w funkcjach poznawczych i sensorycznych (np. zaburzenia psychiczne, zaburzenia postrzegania i (lub) halucynacje, splątanie); Bardzo rzadko: uzależnienie (patrz „Opis wybranych działań niepożądanych”, poniżej), spadek libido i potencji.
Zaburzenia układu nerwowego W zależności od podanej dawki morfina w różnym stopniu łagodzi ból, hamuje oddychanie i powoduje sedację, różny stopień zmęczenia oraz zawroty głowy. Często: bóle głowy, zawroty głowy; Bardzo rzadko: drżenie, mioklonie, drgawki.
Częstość nieznana: allodynia, hiperalgezja (patrz punkt 4.4), nadmierna potliwość. Zaburzenia oka Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia (zamazane widzenie, oczopląs, podwójne widzenie). Typowym działaniem niepożądanym jest zwężenie źrenic.
Zaburzenia serca Niezbyt często: bradykardia, tachykardia. Obserwowano również zatrzymanie akcji serca, kołatania serca, utratę przytomności i niewydolność serca.
Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: hipotonia ortostatyczna, nadciśnienie tętnicze. Obserwowano zaczerwienienie skóry i osłabienie, które może doprowadzić do omdlenia.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko: skurcz oskrzeli; Bardzo rzadko: duszność. Opisywano przypadki niekardiogennego obrzęku płuc.
Zaburzenia żołądka i jelit Obserwowano zależne od dawki nudności i suchość w jamie ustnej. Zaparcie jest typowym działaniem niepożądanym przy ciągłym leczeniu. Często: wymioty (szczególnie na początku terapii), jadłowstręt, niestrawność i zmiany smaku; Rzadko: wzrost ilości enzymów trzustkowych, zapalenie trzustki; Bardzo rzadko: niedrożność jelit, ból w jamie brzusznej; Częstość nieznana: suchość w ustach.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: kolka żółciowa; Bardzo rzadko: wzrost aktywności enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: zwiększona potliwość; Bardzo rzadko: wysypki, obrzęki obwodowe, które ustępują po przerwaniu terapii.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: kurcze mięśni, sztywność mięśniowa.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często: zaburzenia oddawania moczu (zatrzymanie moczu, oliguria); Rzadko: kolka nerkowa.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Rozwój tolerancji. Rzadko: zespół odstawienny (abstynencyjny, patrz „Opis wybranych działań niepożądanych”, poniżej).; Bardzo rzadko: osłabienie, niepokój, dreszcze, brak miesiączki. Obserwowano zmiany dotyczące zębów, ale nie ustalono związku przyczynowego z podawaniem morfiny.
Opis wybranych działań niepożądanych Objawy zespołu odstawiennego: nastrój dysforyczny, niepokój Uzależnienie od leku i zespół odstawienny (abstynencyjny) Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Wystąpienie zespołu abstynencyjnego może zostać przyspieszone, jeśli nagle zaprzestanie się podawania leku opioidowego lub antagonistów receptorów opioidowych, a czasami może do niego dojść między kolejnymi dawkami. Informacje dotyczące postępowania - patrz punkt 4.4. Fizjologiczne objawy odstawienia obejmują: bóle ciała, drgawki, zespół niespokojnych nóg, biegunka, kolka brzuszna, nudności, objawy grypopodobne, tachykardia i rozszerzenie źrenic. Do objawów psychicznych należą: nastrój dysforyczny, niepokój i drażliwość. U osób uzależnionych od leków często występuje „głód lekowy”. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Wydziału Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel. (22) 49-21-301, fax (22) 49-21-309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania szpilkowate źrenice, depresja oddechowa i spadek ciśnienia (hipotensja), tachykardia, zawroty głowy, relaksacja mięśni szkieletowych; u dzieci możliwe drgawki. W cięższych przypadkach może wystąpić niewydolność krążenia i nasilająca się śpiączka, rozpad mięśni szkieletowych (rabdomioliza) prowadzący do niewydolności nerek. Niewydolność układu oddechowego może prowadzić do śmierci. Może wystąpić zachłystowe zapalenie płuc.
Leczenie Utrzymanie drożności dróg oddechowych, intubacja ze wspomaganą i kontrolowaną wentylacją. Jako specyficzne antidotum stosowany jest nalokson. Jest podawany dożylnie w początkowej dawce od 0,4 dо 2 mg, jednocześnie z resuscytacją oddechową. Jeśli nie nastąpi poprawa w zakresie oddychania, po upływie 2-3 minut należy ponownie podać nalokson lub włączyć wlew z 2 mg naloksonu w 500 ml soli fizjologicznej lub 5% roztworze dekstrozy. Efekt leczniczy naloksonu jest stosunkowo krótki, dlatego konieczne jest monitorowanie funkcji oddechowych do całkowitego powrotu spontanicznego oddechu. Nalokson należy podawać ostrożnie u pacjentów ze znanym lub podejrzewanym uzależnieniem od morfiny. W takich przypadkach nagły lub pełny efekt antagonizacji działania opioidu może spowodować ostry zespół odstawienia.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Opioidowe leki przeciwbólowe. Naturalne alkaloidy opium. Kod АТС: N02A A 01
Mechanizm działania Morfina jest opioidowym lekiem przeciwbólowym, otrzymywanym z opium, który działa głównie w ośrodkowym układzie nerwowym i w mięśniach gładkich.
Efekt działania farmakodynamicznego Morfina działa jako agonista receptorów opioidowych w ośrodkowym układzie nerwowym, szczególnie receptorów μ, a w mniejszym stopniu receptorów κ. Uważa się, że receptory μ odpowiadają za analgezję nadrdzeniową, depresję oddechową i euforię, a receptory κ za analgezję rdzeniową, zwężenie źrenic i sedację. Innym efektem działania morfiny na ośrodkowy układ nerwowy są nudności, wymioty i uwalnianie hormonu antydiuretycznego. Morfina wywiera także bezpośredni wpływ na zwoje nerwowe ścian jamy brzusznej, powodując zaparcie. U pacjentów w podeszłym wieku przeciwbólowy efekt morfiny ulega nasileniu.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Po iniekcji podskórnej lub domięśniowej morfina łatwo wchłania się do krwi. Sole morfiny dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego, ale charakteryzują się małą biodostępnością po podaniu doustnym, ponieważ podlegają intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie i w przewodzie pokarmowym.
Dystrybucja Morfina ulega dystrybucji głównie w nerkach, wątrobie, płucach, śledzionie, a w mniejszym stężeniu, w mózgu i mięśniach. Objętość dystrybucji po podaniu dożylnym waha się od 1,0 dо 4,7 l/kg. Wiąże się z białkami osocza w około 35%, a w około 54% z białkami mięśni. Maksymalne stężenie po podaniu dożylnym jest osiągane 20-60 min po iniekcji. Stężenie morfiny w płynie mózgowo-rdzeniowym po podaniu dożylnym jest niższe, w porównaniu z jej stężeniem w osoczu.
Metabolizm (Biotransformacja) W wątrobie morfina jest metabolizowana głównie przez glukuronidację do nieaktywnego morfino-3-glukuronidu oraz do aktywnego morfino-6-glukuronidu. Metabolit ten wywiera silniejszy efekt niż morfina. Pozostałe drogi eliminacji leku (sulfurylacja i N-demetylacja) w warunkach sprawnej glukuronidacji mają mniejsze znaczenie. N-demetylacja zachodzi w większym stopniu po podaniu doustnym niż parenteralnym.
Eliminacja W ciągu 24 godzin po podaniu dożylnym przez nerki wydala się 90% leku (metabolity i wolna substancja czynna). Krążenie jelitowo-wątrobowe odpowiada za niewielkie ilości leku pojawiające się w moczu kilka dni po podawaniu. Do 10% dawki morfiny może być wydzielane do żółci i wydalane z kałem. Zgłaszano, że średni połowiczy okres eliminacji wynosi około 2 godziny dla morfiny i 2,4 do 6,7 godzin dla morfino-3-glukuronidu. W przypadku chorób wątroby i (lub) nerek, parametry te ulegają zmianie.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badanie doświadczalne pokazały, że morfina indukuje zaburzenia w komórkach somatycznych i rozrodczych u zwierząt. Dlatego morfinę należy uważać za substancję o działaniu mutagennym; taki rodzaj działania należy również uwzględniać u ludzi. Badania na zwierzętach, prowadzone przez cały okres ciąży, wykazały możliwość powstania uszkodzeń u potomstwa (wady wrodzone ośrodkowego układu nerwowego, opóźnienie wzrostu, atrofia jąder, zmiany w układzie i zachowaniu neurotransmiterów, uzależnienie). U różnych gatunków zwierząt morfina wpływa na zachowania seksualne samców oraz płodność samic. U samców szczurów stwierdzono zmniejszenie płodności i uszkodzenia chromosomów w gametach. Nie prowadzono ciągłych badań, dotyczących rakotwórczego działania morfiny. Dane doświadczalne wskazywały, że morfina może wzmagać wzrost nowotworów. U zwierząt morfina wykazywała działanie teratogenne i wywoływała neurobehawioralne zaburzenia w rozwijającym się organizmie. Dane u ludzi nie dostarczyły dowodów, że morfina powoduje wady wrodzone i uszkodzenia i (lub) śmierć płodu.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu pirosiarczyn (E 223) Kwas edetynowy Roztwór kwasu solnego 1 mol/l (do pH 2,5 – 5,0) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Sole morfiny wykazują fizykochemiczną niezgodność z następującymi substancjami leczniczymi: sól sodowa acyklowiru, aminofilina (teofilina - etylenodiamina), sól sodowa amobarbitalu, chlorowodorek cefepimu, sól sodowa chlorotiazydu, sól sodowa floksacyny, furosemid, sól sodowa heparyny, chlorowodorek meperydyny, sól sodowa metycyliny, chlorowodorek minocykliny, azotan galu, sól sodowa fenobarbitalu, sól sodowa fenytoiny, sargramostim, dwuwęglan sodu, sól sodowa tiopentalu. Wykazano niezgodność fizykochemiczną (powstawanie osadów) między roztworami siarczanu morfiny i 5-fluoruracylu.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w temperaturze poniżej 25 о С. Nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Ampułki z bezbarwnego szkła, typu I, o pojemności 1 ml oznakowane kolorową kropką w miejscu otwarcia. Opakowanie zawiera 10 ampułek (1 blister z 10 ampułkami) lub 100 ampułek (10 blistrów po 10 ampułek) w tekturowym pudełku z ulotką dla pacjenta. Blistry z folii PVC.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sopharma Warszawa Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 136, 02-305 Warszawa

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
2013-05-17 / 2017-11-24

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO