Skopryl Plus
Lisinoprilum + Hydrochlorothiazidum
Tabletki 20 mg + 12,5 mg | Lisinoprilum dihydricum 21.78 mg + Hydrochlorothiazidum 12.5 mg
Alkaloid - INT d.o.o., Słowenia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Skopryl plus, 20 mg + 12,5 mg, tabletki
Lisinoprilum + Hydrochlorothiazidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Skopryl plus w postaci tabletek zawiera dwa składniki: lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Jest on stosowany do leczenia nad ciśnienia tętniczego. Jeśli wysokie ciśnienie tętnicze nie jest leczone, zwiększa się ryzyko chorób serca i udaru mózgu. Lizynopryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE). Jego działanie polega na rozszerzaniu naczyń krwionośnych, co powo duje obniżenie podwyższonego ciśnienia tętniczego. Hydrochlorotiazyd należy do grupy leków nazywanych lekami moczopędnymi. Zwiększa on ilość wydalanego moczu, co powoduje, że organizm pozbywa się nadmiaru wody. Działanie leku Skopryl plus polega na obniżaniu ciśnienia tętniczego, co zmniejsza ryzyko chorób serca i udaru mózgu.
Kiedy nie przyjmować leku Skopryl plus: − Jeśli pacjent ma uczulenie na lizynopryl i (lub) hydrochlorotiazyd, i (lub) na którykolwiek z pozostałych składników teg o leku (wymienionych w punkcie 6). − Jeśli pacjent był wcześniej leczony inhibitorem ACE i wystąpiła u niego reakcja alergiczna z takimi objawami, jak obrzęk twarzy, warg, języka i (lub ) gardła z utrudnieniem połykania lub oddychania (obrzęk naczynioruchowy). − Jeśli pacjent jest uczulony na leki będące pochodnymi sulfonamidowymi, takie jak niektóre antybiotyki i leki przeciwcukrzycowe (w razie wątpliwości, co to są leki będące pochodnymi sulfonamidowymi, należy poradzić się lekarza). − Jeśli u pacjenta stwierdzono dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy (bardzo nasilony obrzęk skóry, szczególnie wokół oczu, w obrębie warg, nosa, języka, krtani lub rąk). Oznacza to, że pacjent albo urodził się z tym schorzeniem, albo nie wiadomo, przez co to schorzenie jest wywoływane. − Po upływie trzeciego miesiąca ciąży (lepiej jest również unikać stosowania leku Skopryl plus we wczesnym okresie ciąży – patrz punkt „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”). − Jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby. − Jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek. − Jeśli pacjent nie może oddać moczu (bezmocz). − Jeśli pacjent ma duże stężenie potasu we krwi. − Jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren. − Jeśli pacjent przyjął lub obecnie stosuje sakubitryl z walsartanem, lek stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło).
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów odnosi się do pacjenta lub jeśli pacjent ma wątpliwości, należy porozmawiać o tym z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania Skopryl plus należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli: − Pacjent ma lub miał jakiekolwiek zaburzenia zdrow otne, uczulenie lub astmę. − Pacjent ma chorobę wątroby, nerek lub serca. − Pacjent ma chorobę naczyń mózgowych (grupa chorób wpływających na przepływ krwi i naczynia krwionośne w mózgu). − Pacjent ma pewną chorobę serca, nazy waną zwężeniem zastawki aort y lub zastawki mitralnej. − Pacjent jest poddawany dializoterapii. − Pacjent owi przeszczepiono nerk ę. − Pacjent miał w ostatnim czasie nasilone wymioty lub biegunkę. − Pacjent dowiedział się, że ma nieprawidłowe stężenie następujących elektrolitów i substancji we krwi : potas, wapń, mocznik, kreatynina, kwas moczowy, cholesterol lub triglicerydy. − Pacjent ma dnę moczanową (bolesne obrzęki stawów spowodowane nagromadzeniem się kwasu moczowego). − Pacjent ma toczeń rumieniowaty układowy (przewlekła choroba autoimmunologiczna, która może wystąpić w każdej części ciała). − U pacjenta pojawi się żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i (lub) oczu). − Pacjent ma cukrzycę (lekarz może monitorować stan pacjenta przez pierwszy miesiąc leczenia). − Pacjentka jest w ciąży, planuje lub podejrzewa ciążę. Nie zaleca się stosowania leku Skopryl plus we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może bardzo zaszkodzić dziecku (patrz punkt „Ciąża”). − Pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego: • antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA ), na zywa nego również sartanem - na przykł ad walsartan, telmisartan, irbesartan, zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą, • aliskiren. – Wystąpi osłabienie wzroku lub bólu oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Skopryl plus. Bez rozpoczęcia leczenia, objawy mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów. − Jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas przyjmowania leku Skop ryl plus należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV. − Jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Skopryl plus u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.
Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ryzyko obrzęku naczynioruchowego może się zwiększyć: − Racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki. − Leki stosowane w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus). − Wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy.
Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi.
Patrz także podpunkt „Kiedy nie przyjmować leku Skopryl plus”.
Jeżeli pacjent ma być poddawany leczeniu odczulającemu, czyli leczeniu, które zmniejsza skutki alergii na jad pszczół lub os, powinien poinformować lekarza wykonującego zabieg, że przyjmuje lek Skopryl plus.
Jeżeli pacjent ma być poddawany zabiegowi aferezy LDL, który polega na usuwaniu cholesterolu z krwi za pomocą specjalnego urządzenia, powinien poinformować lekarza wykonującego zabieg, że przyjmuje lek Skopryl plus.
Planowany zabieg operacyjny Przed zabiegiem chirurgicznym i podaniem znieczulenia (nawet u stomatologa), pacjent powinien poinformować lekarza lub dentystę, że przyjmuje lek Skopryl plus, ze względu na możliwość wystąpienia nagłego zmniejszenia ciśnienia tętniczego.
Dzieci i młodzież Skopryl plus nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci.
Lek Skopryl plus a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lek Skopryl plus może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą mieć wpływ na działanie leku Skopryl plus .
Lekarz może zalecić zmianę dawki i (lub) zastosować inne środki ostrożności: − Jeśli pacjent przyjmuje antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskiren (patrz także podpunkty „Kiedy nie przyjmować leku Skopryl plus” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Szczególnie istotne jest, aby poinformować lekarza o przyjm owaniu któregokolwiek z następujących leków : − Insulina lub tabletki zmniejszające stężenie cukru we krwi (leki stosowane w leczeniu cukrzycy, takie , jak wildagliptyna). − Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takie jak sole litu lub leki przeciwpsychotyczne. − Allopurynol - lek stosowany w leczeniu dny. − Leki stosowane w leczeniu nowotworów. − Sotalol lub prokainamid - leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca. − Leki stosowane w leczeniu niestrawności (np. leki zobojętniające kwas żołądkowy). − Leki takie jak efedryna, noradrenalina lub epinefryna (adrenalina) stosowane w leczeniu niedociśnienia tętniczego, wstrząsu, niewydolności serca, astmy lub alergii. − Leki nasenne lub przeciwlękowe (leki uspokajające). − Kolestyramina, kolestypol lub lowastatyna, które są stosowane do leczenia hiperlipidemii (duże stężenie cholesterolu we krwi). − Diuretyki (leki moczopędne) - jeśli pacjent już przyjmuje diuretyk, lekarz może zalecić zmniejszenie jego dawki, a nawet zaprzestanie stosowania przed rozpoczęciem przyjmowania leku Skopryl plus. − Inne leki stosowane w leczeni u wysokiego ciśnienia tętniczego, ponieważ mogą one nasilić działanie obniżające ciśnienie tętnicze leku Skopryl plus. − Steroidy stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym reumatyzmu, zapalenia stawów, chorób alergicznych, pewnych chorób skóry, astmy lub chorób krwi. − Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (grupa leków przeciwbólowych, np. indometacyna). − Opioidowe leki przeciwbólowe (np. kodeina, dekstropropoksyfen, diamorfima, morfina, pentazocyna, petydyna). − Leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna, stosowane po przeszczepieniu narządu i w leczeniu chorób, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów. − ACTH stosowany w badaniu oceniającym czynność nadnerczy, − Amfoterycyna B we wstrzyknięciach, lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych. − Stymulujące środki przeczyszczające, leki stosowane w leczeniu zaparć, − Glikozydy nasercowe, takie jak digoksyna, stosowane do leczenia chorób serca. − Suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej), leki moczopędne oszczędzające potas (tabletki odwadniające, w szczególności leki z grupy diuretyków oszczędzających potas) i inne leki mogące zwiększać stężenie potasu we krwi (np . trimetoprym i kotrimoksazol, będący skojarzeniem trimetoprimu i sulfametoksazolu, stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie; cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom). − Suplementy wapnia. − Leki przeciwdepresyjne i (lub) przeciwpsychotyczne. − Sole złota podawane we wstrzyknięciu (stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów). − Tubokuraryna (lek zwiotczający mięśnie, stosowany podczas znieczulenia). − Leki, które najczęściej stosowane są w celu uniknięcia odrzucenia przeszczepionych narządów (syrolimus, ewerolimus i inne leki z grupy inhibitorów mTOR). Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”. − Racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki.
Należy pamiętać, że przyjmowanie tego leku może wpływać na wyniki badań krwi i moczu. Należy przed każdym badaniem informować lekarza, że pacjent przyjmuje lek Skopryl plus.
Skopryl plus z jedzeniem, piciem i alkoholem Lek ten można przyjmować niezależnie od posiłków. Działanie leków stosowanych w celu obniżania ciśnienia krwi może nasilać się w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu, co może spowodować zawroty głowy lub uczucie „pustki” w głowie. Jeżeli pacjent ma wątpliwości odnośnie ilości alkoholu, którą może wypić przyjmując lek Skopryl plus, powinien zwrócić się do lekarza. Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Ciąża Należy poinformować lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Lekarz zazwyczaj zaleci przerw anie przyjmowania leku Skopryl plus przed planowaną ciąża lub natychmiast po potwierdzeniu ciąży oraz zaleci przyjmowanie innego leku zamiast Skopryl plus. Nie zaleca się stosowania leku Skopryl plus we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może bardzo zaszkodzić dziecku.
Karmienie piersią Należy poinformować lekarza o karmieniu piersią lub zamiarze rozpoczęcia karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania leku Skopryl plus podczas karmi enia piersią. Lekarz zaleci przyjmowanie innego leku, jeśli pacjentka chce karmić piersią, szczególnie jeśli dziecko jest noworodkiem lub urodziło się przedwcześnie.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Skopryl plus może łagodnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, szczególnie na początku stosowania lub po zmianie dawki i w przypadku stosowania z alkoholem. W przypadku prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy brać pod uwagę to, że sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy i uczucie zmęczenia.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka to jedna tabletka raz na dobę. W razie potrzeby lekarz zwiększy dawkę do dwóch tabletek raz na dobę.
Skopryl plus można przyjmować o dowolnej porze dnia, przed, w trakcie lub po posiłku. Należy wybrać dogodny czas przyjmowania i zażywać tabletkę codziennie o tej samej porze. Pomoże to pamiętać o regularnym stosowaniu leku.
Należy zachować szczególną ostrożność po przyjęciu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki. Jeśli wystąpią zawrot y głowy lub uczucie „pustki” w głowie, należy niezwłocznie poinformować lekarza.
Jeżeli pacjent przyjmował wcześniej lek moczopędny, lekarz może zalecić zmniejszenie jego dawki , a nawet odstawienie przed rozpoczęciem przyjmowania leku Skopryl plus.
Ponieważ działanie leku Skopryl plus utrzymuje się przez 24 godziny, lek przyjmuje się raz na dobę.
Linia podziału na tabletce tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Skopryl plus W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Skopryl plus, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarz em lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala. Najbardziej prawdopodobne objawy przedawkowania to uczucie „pustki” w głowie lub zawroty głowy spowodowane obniżeniem ciśnienia tętniczego.
Pominięcie przyjęcia leku Skopryl plus Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy przyjąć kolejną tabletkę następnego dnia o zwykłej porze. Przerwanie przyjmowania leku Skopryl plus Lek należy przyjmować tak długo, jak zaleci lekarz.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Do opisania, jak często zgłaszano działania niepożądane, używane są następujące określenia: • Bardzo często: występują u co najmniej 1 osoby na 10 • Często: występują u mniej niż 1 osoby na 10 • Niezbyt często: występują u mniej niż 1 osoby na 100 • Rzadko: występują u mniej niż 1 osoby na 1000 • Bardzo rzadko: występują u mniej niż 1 osoby na 10 000 • Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
Należy natychmiast przerwać przyjmowanie tabletek i powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi któr ykolwiek z następujących objawów: obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła z utrudnionym połykaniem lub oddychaniem. Mogą to być objawy reakcji alergicznej. Może również wystąpić ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna).
Obserwowano następujące działania niepożądane:
Często: zawroty głowy, ból głowy, uczucie oszołomienia podczas szybki ego wstawania z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienie ortostatyczne) mogącego prowadzić do omdlenia; kaszel, biegunka, wymioty, zaburzenia nerek.
Niezbyt często: zaburzenia czucia, np. drętwienie i mrowienie, uczucie wirowania, zaburzenia smaku, zmiany nastroju, zaburzenia snu, zawał serca lub udar mózgu u niektórych pacjentów (którego powodem może być obniżenie ciśnienia tętniczego), szybka czynność serca, kołatanie serca, zespół Raynauda (którego objawy to uczucie zimna w palcach rąk i stóp), kichanie i katar (nieżyt nosa), nudności, ból brzucha, niestrawność, wysypka, swędzenie, impotencja, osłabienie i zmęczenie, zmiany w badaniach laboratoryjnych krwi.
Rzadko: dezorientacja, suchość błony śluzowej jam y ustnej, pokrzywka, łuszczyca (choroba skóry), wypadanie włosów, zaczerwienienie skóry, duże stężenie mocznika we krwi, zaburzenia lub niewydolność nerek , powiększenie piersi u mężczyzn, małe stężenie sodu we krwi mogące powodować osłabienie, zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty i bolesne kurcze mięśni.
Bardzo rzadko: zaburzenia krwi mogące powodować gorączkę lub dreszcze, ból gardła, owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła, osł abienie i zmęczenie, nietypowe krwawienie lub siniaki o niewyjaśnionej przyczynie; powiększenie węzłów chłonnych, choroba autoimmunologiczna (stan, w którym układ odpornościowy atakuje własny organizm), małe stężenie cukru we krwi, świszczący oddech, ból zatok, alergiczne zapalenie płuc, zapalenie trzustki, reakcja alergiczna z obrzękiem błony śluzowej jelit (obrzęk naczynioruchowy jelit)zapalenie wątroby (powodujące nudności, gorączkę i ciemne zabarwienie moczu), żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i (lub) oczu), niewydolność wątroby, nasilone pocenie się, powstawanie pęcherzy, zaburzenia skór ne, w tym zaczerwienienie i łuszczenie się skóry, i występowanie bolesnych obszarów skóry, zmiany objętości oddawanego moczu , ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i splątanie).
Bardzo rzadko donoszono też, że u niektórych pacjentów działanie niepożądane w postaci zapalenia wątroby uległo progresji do niewydolności wątroby. Jeśli u pacjenta dojdzie do rozwoju żółtaczki, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.
Donoszono o występowaniu schorzenia manifestującego się grupą objawów obejmujących gorączkę, bóle mięśni i stawów oraz zapalenie naczyń krwionośnych. Może też pojawić się nadwrażliwość skóry na światło i wysypka.
Inne działania niepożądane (częstość nieznana): depresja, nagłe zaczerwienienie, ból i obrzęk ślinianek, utrata apetytu (jadłowstręt), duże stężenie cukru we krwi, obecność cukru w moczu, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zaburzenia równowagi elektrolitowej, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, dna, niepokój ruchowy, ksantopia (zaburzenie widzenia barwnego, w którym przeważa widzenie w kolorze żółtym), przemijające nieostre widzenie, osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub ostrej jaskry zamkniętego kąta), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (uczucie wirowania), zapalenie naczyń, obecność płynu w płucach, zaparcie, nadwrażliwość na światło, nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry), nietypowe krwawienia lub siniaki podskórne, podrażnienie żołądka, reakcje toczniopodobne, reaktywacja tocznia rumieniowatego skórnego (choroba autoimmunologiczna), skurcze mięśni, osłabienie mięśni, śródmiąższowe zapalenie nerek (zapalenie nerek), gorączka.
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Ważne jest, aby pacjent zapisał, jakie objawy wystąpiły, kiedy i jak długo trwały.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Nie stosować tego leku, jeżeli zauważy się, że opakowanie jest uszkodzone. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Skopryl plus - Substancjami czynniki są lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Jedna tabletka zawiera 20 mg lizynoprylu (w postaci lizynoprylu dwuwodnego) oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu. - Pozostałe składniki to: mannitol, wapnia wodorofosforan bezwodny, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana kukurydziana, powidon (K 25), magnezu stearynian i żelaza tlenek brunatny
Jak wygląda lek Skopryl plus i co zawiera opakowanie Jasnobrązowo-fioletowe okrągłe, dwuwypukłe tabletki z linią podziału na jednej stronie. Średnica tabletki wynosi około 9 mm.
Linia podziału na tabletce tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.
Produkt leczniczy Skopryl plus, 20 mg +12,5 mg, tabletki jest dostępny w opakowaniach po
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Alkaloid – INT d.o.o. Šlandrova ulica 4 Słowenia tel.: +386-1- 300 - 42 90 faks: +386-1- 300 - 42 91 e-mail: [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Bułgaria Skopryl plus (Скоприл плюс) 20 mg/12.5 mg tablets (таблетки) Czechy SKOPRYL PLUS H
Węgry Skopryl plus 20 mg/12,5 mg tabletta Polska Skopryl plus Słowenia Skopryl HCT
Rumunia Skopryl Plus 20 mg/12,5 mg comprimate
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 11.02.2022
Skopryl plus, 20 mg + 12,5 mg, tabletki
Lisinoprilum + Hydrochlorothiazidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Skopryl plus i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Skopryl plus
3. Jak przyjmować lek Skopryl plus
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Skopryl plus
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Skopryl plus i w jakim celu się go stosuje
Skopryl plus w postaci tabletek zawiera dwa składniki: lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Jest on stosowany do leczenia nad ciśnienia tętniczego. Jeśli wysokie ciśnienie tętnicze nie jest leczone, zwiększa się ryzyko chorób serca i udaru mózgu. Lizynopryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE). Jego działanie polega na rozszerzaniu naczyń krwionośnych, co powo duje obniżenie podwyższonego ciśnienia tętniczego. Hydrochlorotiazyd należy do grupy leków nazywanych lekami moczopędnymi. Zwiększa on ilość wydalanego moczu, co powoduje, że organizm pozbywa się nadmiaru wody. Działanie leku Skopryl plus polega na obniżaniu ciśnienia tętniczego, co zmniejsza ryzyko chorób serca i udaru mózgu.
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Skopryl plus
Kiedy nie przyjmować leku Skopryl plus: − Jeśli pacjent ma uczulenie na lizynopryl i (lub) hydrochlorotiazyd, i (lub) na którykolwiek z pozostałych składników teg o leku (wymienionych w punkcie 6). − Jeśli pacjent był wcześniej leczony inhibitorem ACE i wystąpiła u niego reakcja alergiczna z takimi objawami, jak obrzęk twarzy, warg, języka i (lub ) gardła z utrudnieniem połykania lub oddychania (obrzęk naczynioruchowy). − Jeśli pacjent jest uczulony na leki będące pochodnymi sulfonamidowymi, takie jak niektóre antybiotyki i leki przeciwcukrzycowe (w razie wątpliwości, co to są leki będące pochodnymi sulfonamidowymi, należy poradzić się lekarza). − Jeśli u pacjenta stwierdzono dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy (bardzo nasilony obrzęk skóry, szczególnie wokół oczu, w obrębie warg, nosa, języka, krtani lub rąk). Oznacza to, że pacjent albo urodził się z tym schorzeniem, albo nie wiadomo, przez co to schorzenie jest wywoływane. − Po upływie trzeciego miesiąca ciąży (lepiej jest również unikać stosowania leku Skopryl plus we wczesnym okresie ciąży – patrz punkt „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”). − Jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby. − Jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek. − Jeśli pacjent nie może oddać moczu (bezmocz). − Jeśli pacjent ma duże stężenie potasu we krwi. − Jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren. − Jeśli pacjent przyjął lub obecnie stosuje sakubitryl z walsartanem, lek stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło).
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów odnosi się do pacjenta lub jeśli pacjent ma wątpliwości, należy porozmawiać o tym z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania Skopryl plus należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli: − Pacjent ma lub miał jakiekolwiek zaburzenia zdrow otne, uczulenie lub astmę. − Pacjent ma chorobę wątroby, nerek lub serca. − Pacjent ma chorobę naczyń mózgowych (grupa chorób wpływających na przepływ krwi i naczynia krwionośne w mózgu). − Pacjent ma pewną chorobę serca, nazy waną zwężeniem zastawki aort y lub zastawki mitralnej. − Pacjent jest poddawany dializoterapii. − Pacjent owi przeszczepiono nerk ę. − Pacjent miał w ostatnim czasie nasilone wymioty lub biegunkę. − Pacjent dowiedział się, że ma nieprawidłowe stężenie następujących elektrolitów i substancji we krwi : potas, wapń, mocznik, kreatynina, kwas moczowy, cholesterol lub triglicerydy. − Pacjent ma dnę moczanową (bolesne obrzęki stawów spowodowane nagromadzeniem się kwasu moczowego). − Pacjent ma toczeń rumieniowaty układowy (przewlekła choroba autoimmunologiczna, która może wystąpić w każdej części ciała). − U pacjenta pojawi się żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i (lub) oczu). − Pacjent ma cukrzycę (lekarz może monitorować stan pacjenta przez pierwszy miesiąc leczenia). − Pacjentka jest w ciąży, planuje lub podejrzewa ciążę. Nie zaleca się stosowania leku Skopryl plus we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może bardzo zaszkodzić dziecku (patrz punkt „Ciąża”). − Pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego: • antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA ), na zywa nego również sartanem - na przykł ad walsartan, telmisartan, irbesartan, zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą, • aliskiren. – Wystąpi osłabienie wzroku lub bólu oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Skopryl plus. Bez rozpoczęcia leczenia, objawy mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów. − Jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas przyjmowania leku Skop ryl plus należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV. − Jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Skopryl plus u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.
Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ryzyko obrzęku naczynioruchowego może się zwiększyć: − Racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki. − Leki stosowane w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus). − Wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy.
Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi.
Patrz także podpunkt „Kiedy nie przyjmować leku Skopryl plus”.
Jeżeli pacjent ma być poddawany leczeniu odczulającemu, czyli leczeniu, które zmniejsza skutki alergii na jad pszczół lub os, powinien poinformować lekarza wykonującego zabieg, że przyjmuje lek Skopryl plus.
Jeżeli pacjent ma być poddawany zabiegowi aferezy LDL, który polega na usuwaniu cholesterolu z krwi za pomocą specjalnego urządzenia, powinien poinformować lekarza wykonującego zabieg, że przyjmuje lek Skopryl plus.
Planowany zabieg operacyjny Przed zabiegiem chirurgicznym i podaniem znieczulenia (nawet u stomatologa), pacjent powinien poinformować lekarza lub dentystę, że przyjmuje lek Skopryl plus, ze względu na możliwość wystąpienia nagłego zmniejszenia ciśnienia tętniczego.
Dzieci i młodzież Skopryl plus nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci.
Lek Skopryl plus a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lek Skopryl plus może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą mieć wpływ na działanie leku Skopryl plus .
Lekarz może zalecić zmianę dawki i (lub) zastosować inne środki ostrożności: − Jeśli pacjent przyjmuje antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskiren (patrz także podpunkty „Kiedy nie przyjmować leku Skopryl plus” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Szczególnie istotne jest, aby poinformować lekarza o przyjm owaniu któregokolwiek z następujących leków : − Insulina lub tabletki zmniejszające stężenie cukru we krwi (leki stosowane w leczeniu cukrzycy, takie , jak wildagliptyna). − Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takie jak sole litu lub leki przeciwpsychotyczne. − Allopurynol - lek stosowany w leczeniu dny. − Leki stosowane w leczeniu nowotworów. − Sotalol lub prokainamid - leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca. − Leki stosowane w leczeniu niestrawności (np. leki zobojętniające kwas żołądkowy). − Leki takie jak efedryna, noradrenalina lub epinefryna (adrenalina) stosowane w leczeniu niedociśnienia tętniczego, wstrząsu, niewydolności serca, astmy lub alergii. − Leki nasenne lub przeciwlękowe (leki uspokajające). − Kolestyramina, kolestypol lub lowastatyna, które są stosowane do leczenia hiperlipidemii (duże stężenie cholesterolu we krwi). − Diuretyki (leki moczopędne) - jeśli pacjent już przyjmuje diuretyk, lekarz może zalecić zmniejszenie jego dawki, a nawet zaprzestanie stosowania przed rozpoczęciem przyjmowania leku Skopryl plus. − Inne leki stosowane w leczeni u wysokiego ciśnienia tętniczego, ponieważ mogą one nasilić działanie obniżające ciśnienie tętnicze leku Skopryl plus. − Steroidy stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym reumatyzmu, zapalenia stawów, chorób alergicznych, pewnych chorób skóry, astmy lub chorób krwi. − Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (grupa leków przeciwbólowych, np. indometacyna). − Opioidowe leki przeciwbólowe (np. kodeina, dekstropropoksyfen, diamorfima, morfina, pentazocyna, petydyna). − Leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna, stosowane po przeszczepieniu narządu i w leczeniu chorób, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów. − ACTH stosowany w badaniu oceniającym czynność nadnerczy, − Amfoterycyna B we wstrzyknięciach, lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych. − Stymulujące środki przeczyszczające, leki stosowane w leczeniu zaparć, − Glikozydy nasercowe, takie jak digoksyna, stosowane do leczenia chorób serca. − Suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej), leki moczopędne oszczędzające potas (tabletki odwadniające, w szczególności leki z grupy diuretyków oszczędzających potas) i inne leki mogące zwiększać stężenie potasu we krwi (np . trimetoprym i kotrimoksazol, będący skojarzeniem trimetoprimu i sulfametoksazolu, stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie; cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom). − Suplementy wapnia. − Leki przeciwdepresyjne i (lub) przeciwpsychotyczne. − Sole złota podawane we wstrzyknięciu (stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów). − Tubokuraryna (lek zwiotczający mięśnie, stosowany podczas znieczulenia). − Leki, które najczęściej stosowane są w celu uniknięcia odrzucenia przeszczepionych narządów (syrolimus, ewerolimus i inne leki z grupy inhibitorów mTOR). Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”. − Racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki.
Należy pamiętać, że przyjmowanie tego leku może wpływać na wyniki badań krwi i moczu. Należy przed każdym badaniem informować lekarza, że pacjent przyjmuje lek Skopryl plus.
Skopryl plus z jedzeniem, piciem i alkoholem Lek ten można przyjmować niezależnie od posiłków. Działanie leków stosowanych w celu obniżania ciśnienia krwi może nasilać się w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu, co może spowodować zawroty głowy lub uczucie „pustki” w głowie. Jeżeli pacjent ma wątpliwości odnośnie ilości alkoholu, którą może wypić przyjmując lek Skopryl plus, powinien zwrócić się do lekarza. Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Ciąża Należy poinformować lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Lekarz zazwyczaj zaleci przerw anie przyjmowania leku Skopryl plus przed planowaną ciąża lub natychmiast po potwierdzeniu ciąży oraz zaleci przyjmowanie innego leku zamiast Skopryl plus. Nie zaleca się stosowania leku Skopryl plus we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może bardzo zaszkodzić dziecku.
Karmienie piersią Należy poinformować lekarza o karmieniu piersią lub zamiarze rozpoczęcia karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania leku Skopryl plus podczas karmi enia piersią. Lekarz zaleci przyjmowanie innego leku, jeśli pacjentka chce karmić piersią, szczególnie jeśli dziecko jest noworodkiem lub urodziło się przedwcześnie.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Skopryl plus może łagodnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, szczególnie na początku stosowania lub po zmianie dawki i w przypadku stosowania z alkoholem. W przypadku prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy brać pod uwagę to, że sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy i uczucie zmęczenia.
3. Jak przyjmować lek Skopryl plus
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka to jedna tabletka raz na dobę. W razie potrzeby lekarz zwiększy dawkę do dwóch tabletek raz na dobę.
Skopryl plus można przyjmować o dowolnej porze dnia, przed, w trakcie lub po posiłku. Należy wybrać dogodny czas przyjmowania i zażywać tabletkę codziennie o tej samej porze. Pomoże to pamiętać o regularnym stosowaniu leku.
Należy zachować szczególną ostrożność po przyjęciu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki. Jeśli wystąpią zawrot y głowy lub uczucie „pustki” w głowie, należy niezwłocznie poinformować lekarza.
Jeżeli pacjent przyjmował wcześniej lek moczopędny, lekarz może zalecić zmniejszenie jego dawki , a nawet odstawienie przed rozpoczęciem przyjmowania leku Skopryl plus.
Ponieważ działanie leku Skopryl plus utrzymuje się przez 24 godziny, lek przyjmuje się raz na dobę.
Linia podziału na tabletce tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Skopryl plus W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Skopryl plus, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarz em lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala. Najbardziej prawdopodobne objawy przedawkowania to uczucie „pustki” w głowie lub zawroty głowy spowodowane obniżeniem ciśnienia tętniczego.
Pominięcie przyjęcia leku Skopryl plus Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy przyjąć kolejną tabletkę następnego dnia o zwykłej porze. Przerwanie przyjmowania leku Skopryl plus Lek należy przyjmować tak długo, jak zaleci lekarz.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Do opisania, jak często zgłaszano działania niepożądane, używane są następujące określenia: • Bardzo często: występują u co najmniej 1 osoby na 10 • Często: występują u mniej niż 1 osoby na 10 • Niezbyt często: występują u mniej niż 1 osoby na 100 • Rzadko: występują u mniej niż 1 osoby na 1000 • Bardzo rzadko: występują u mniej niż 1 osoby na 10 000 • Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
Należy natychmiast przerwać przyjmowanie tabletek i powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi któr ykolwiek z następujących objawów: obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła z utrudnionym połykaniem lub oddychaniem. Mogą to być objawy reakcji alergicznej. Może również wystąpić ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna).
Obserwowano następujące działania niepożądane:
Często: zawroty głowy, ból głowy, uczucie oszołomienia podczas szybki ego wstawania z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienie ortostatyczne) mogącego prowadzić do omdlenia; kaszel, biegunka, wymioty, zaburzenia nerek.
Niezbyt często: zaburzenia czucia, np. drętwienie i mrowienie, uczucie wirowania, zaburzenia smaku, zmiany nastroju, zaburzenia snu, zawał serca lub udar mózgu u niektórych pacjentów (którego powodem może być obniżenie ciśnienia tętniczego), szybka czynność serca, kołatanie serca, zespół Raynauda (którego objawy to uczucie zimna w palcach rąk i stóp), kichanie i katar (nieżyt nosa), nudności, ból brzucha, niestrawność, wysypka, swędzenie, impotencja, osłabienie i zmęczenie, zmiany w badaniach laboratoryjnych krwi.
Rzadko: dezorientacja, suchość błony śluzowej jam y ustnej, pokrzywka, łuszczyca (choroba skóry), wypadanie włosów, zaczerwienienie skóry, duże stężenie mocznika we krwi, zaburzenia lub niewydolność nerek , powiększenie piersi u mężczyzn, małe stężenie sodu we krwi mogące powodować osłabienie, zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty i bolesne kurcze mięśni.
Bardzo rzadko: zaburzenia krwi mogące powodować gorączkę lub dreszcze, ból gardła, owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła, osł abienie i zmęczenie, nietypowe krwawienie lub siniaki o niewyjaśnionej przyczynie; powiększenie węzłów chłonnych, choroba autoimmunologiczna (stan, w którym układ odpornościowy atakuje własny organizm), małe stężenie cukru we krwi, świszczący oddech, ból zatok, alergiczne zapalenie płuc, zapalenie trzustki, reakcja alergiczna z obrzękiem błony śluzowej jelit (obrzęk naczynioruchowy jelit)zapalenie wątroby (powodujące nudności, gorączkę i ciemne zabarwienie moczu), żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i (lub) oczu), niewydolność wątroby, nasilone pocenie się, powstawanie pęcherzy, zaburzenia skór ne, w tym zaczerwienienie i łuszczenie się skóry, i występowanie bolesnych obszarów skóry, zmiany objętości oddawanego moczu , ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i splątanie).
Bardzo rzadko donoszono też, że u niektórych pacjentów działanie niepożądane w postaci zapalenia wątroby uległo progresji do niewydolności wątroby. Jeśli u pacjenta dojdzie do rozwoju żółtaczki, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.
Donoszono o występowaniu schorzenia manifestującego się grupą objawów obejmujących gorączkę, bóle mięśni i stawów oraz zapalenie naczyń krwionośnych. Może też pojawić się nadwrażliwość skóry na światło i wysypka.
Inne działania niepożądane (częstość nieznana): depresja, nagłe zaczerwienienie, ból i obrzęk ślinianek, utrata apetytu (jadłowstręt), duże stężenie cukru we krwi, obecność cukru w moczu, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zaburzenia równowagi elektrolitowej, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, dna, niepokój ruchowy, ksantopia (zaburzenie widzenia barwnego, w którym przeważa widzenie w kolorze żółtym), przemijające nieostre widzenie, osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub ostrej jaskry zamkniętego kąta), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (uczucie wirowania), zapalenie naczyń, obecność płynu w płucach, zaparcie, nadwrażliwość na światło, nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry), nietypowe krwawienia lub siniaki podskórne, podrażnienie żołądka, reakcje toczniopodobne, reaktywacja tocznia rumieniowatego skórnego (choroba autoimmunologiczna), skurcze mięśni, osłabienie mięśni, śródmiąższowe zapalenie nerek (zapalenie nerek), gorączka.
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Ważne jest, aby pacjent zapisał, jakie objawy wystąpiły, kiedy i jak długo trwały.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Skopryl plus
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Nie stosować tego leku, jeżeli zauważy się, że opakowanie jest uszkodzone. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Skopryl plus - Substancjami czynniki są lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Jedna tabletka zawiera 20 mg lizynoprylu (w postaci lizynoprylu dwuwodnego) oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu. - Pozostałe składniki to: mannitol, wapnia wodorofosforan bezwodny, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana kukurydziana, powidon (K 25), magnezu stearynian i żelaza tlenek brunatny
Jak wygląda lek Skopryl plus i co zawiera opakowanie Jasnobrązowo-fioletowe okrągłe, dwuwypukłe tabletki z linią podziału na jednej stronie. Średnica tabletki wynosi około 9 mm.
Linia podziału na tabletce tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.
Produkt leczniczy Skopryl plus, 20 mg +12,5 mg, tabletki jest dostępny w opakowaniach po
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Alkaloid – INT d.o.o. Šlandrova ulica 4 Słowenia tel.: +386-1- 300 - 42 90 faks: +386-1- 300 - 42 91 e-mail: [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Bułgaria Skopryl plus (Скоприл плюс) 20 mg/12.5 mg tablets (таблетки) Czechy SKOPRYL PLUS H
Węgry Skopryl plus 20 mg/12,5 mg tabletta Polska Skopryl plus Słowenia Skopryl HCT
Rumunia Skopryl Plus 20 mg/12,5 mg comprimate
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 11.02.2022
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Skopryl plus, 20 mg +12,5 mg, tabletki
Jedna tabletka zawiera 20 mg lizynoprylu (w postaci lizynoprylu dwuwodnego) oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka
Jasnobrązowo-fioletowe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki z linią podziału na jednej stronie. Średnica tabletki wynosi około 9 mm.
Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.
Nadciśnienie tętnicze łagodne do umiarkowanego u pacjentów, u których leczenie poszczególnymi substancjami czynnymi w takich samych dawkach, lecz w oddzielnych preparatach pozwoliło na ustabilizowanie ciśnienia tętniczego.
Dawkowanie
Dorośli
Zazwyczaj stosowana dawka to 1 tabletka raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
Diuretyki tiazydowe mogą nie być odpowiednie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i nie są skuteczne w przypadku klirensu kreatyniny ≤ 30 ml/min (co odpowiada umiarkowanej lub ciężkiej niewydolności nerek).
Nie należy stosować produktu leczniczego Skopryl plus do rozpoczynania leczenia nadciśnienia tętniczego u pacjentów z niewydolnością nerek.
U pacjentów z klirensem kreatyniny >30 i <80 ml/min produkt leczniczy Skopryl plus można stosować tylko po oddzielnym dostosowaniu dawki poszczególnych składników leku.
Wcześniejsze podawanie leków moczopędnych:
Po podaniu pierwszej dawki produktu leczniczego Skopryl plus może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Jest to szczególnie prawdopodobne u pacjentów z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi w wyniku wcześniejszego leczenia lekami moczopędnymi. Jeśli jest to możliwe, leki moczopędne należy odstawić na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem w monoterapii, w dawce 2,5 mg.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku
Lizynopryl jest równie skuteczny u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat i powyżej), jak i u pacjentów młodszych, z nadciśnieniem tętniczym. U pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym stosowanie lizynoprylu w monoterapii było równie skuteczne w obniżaniu rozkurczowego ciśnienia tętniczego, jak stosowanie hydrochlorotiazydu lub atenololu w monoterapii. W badaniach klinicznych wiek nie wpływał na tolerancję lizynoprylu.
W badaniach klinicznych wykazano, że skuteczność i tolerancja lizynoprylu i hydrochlorotiazydu podawanych jednocześnie były podobne zarówno u pacjentów w podeszłym wieku, jak i u pacjentów młodszych z nadciśnieniem tętniczym.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Skopryl plus u dzieci z powodu niewystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.
Sposób podawania
Podanie doustne.
• Nadwrażliwość na lizynopryl, którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 lub na inne inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE). • Nadwrażliwość na hydrochlorotiazyd lub inne leki będące pochodnymi sulfonamidowymi. • Obrzęk naczynioruchowy podczas wcześniejszego stosowania inhibitora ACE w wywiadzie. • Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. • Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). • Ciężk ie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). • Bezmocz lub hiperkaliemia. • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. • Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Skopryl plus z produktami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego, GFR<60 ml/min/1,73 m 2 ) (patrz punkty 4.5 i 5.1). • Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Skopryl plus wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz także punkt 4.4 i 4.5).
Objawowe niedociśnienie tętnicze Choć objawowe niedociśnienie tętnicze rzadko obserwuje się u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym, to prawdopodobieństwo jego wystąpienia jest większe w przypadku zmniejszenia wolemii, np. w wyniku leczenia moczopędnego, stosowania diety z małą ilością sodu, dializoterapii, u pacjentów z biegunką lub wymiotami, lub z ciężkim nadciśnieniem reninozależnym (patrz punkty 4.5 i 4.8). U tych pacjentów, w odpowiednich odstępach czasu, należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia tętniczego leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza oraz należy monitorować stan pacjenta podczas dostosowywania dawki. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyń mózgowych, u których nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo-mózgowy.
W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach i w razie potrzeby podać sól fizjologiczną we wlewie dożylnym. Wystąpienie przemijającego niedociśnienia tętniczego nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania leku. Po wyrównaniu objętości krwi krążącej i ciśnienia tętniczego można albo ponownie zastosować produkt leczniczy w mniejszej dawce, albo podać tylko jed ną substancję czynną.
U niektórych pacjentów z niewydolnością serca i prawidłowym lub niskim ciśnieniem tętniczym zastosowanie lizynoprylu może prowadzić do dodatkowego obniżenia ciśnienia tętniczego. Jest to działanie spodziewane i zwykle nie stanowi powodu do przerwania leczenia. Jeśli niedociśnienie stanie się objawowe, może być konieczne zmniejszenie dawki lub odstawienie skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej/ kardiomiopatia przerostowa Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, należy zachować ostrożność stosując lizynopryl u pacjentów ze zwężeniem zastawki dwudzielnej i ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, np. w przypadku zwężenia zastawki aorty i kardiomiopatii przerostowej.
Zaburzenie czynności nerek Diuretyki tiazydowe mogą nie być odpowiednie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i nie są skuteczne w przypadku klirensu kreatyniny ≤ 30 ml/min (co odpowiada umiarkowanej lub ciężkiej niewydolności nerek).
Nie należy stosować skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem u pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny ≤ 80 ml/min), aż do oddzielnego uzyskania dawek poszczególnych czynnych, takich, jakie zawarte są w preparacie złożonym.
U pacjentów z niewydolnością serca niedociśnienie pojawiające się po rozpoczęciu stosowania inhibitorów ACE może prowadzić do dalszych zaburzeń czynności nerek. W takich przypadkach opisywano wystąpienie ostrej niewydolności nerek, która zwykle była odwracalna.
U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki, leczonych inhibitorami ACE, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj przemijające po przerwaniu leczenia. Prawdopodobieństwo wystąpienia takich zaburzeń jest największe u pacjentów z niewydolnością nerek. Pacjenci ze współistniejącym nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym narażeni są na zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarza od zastosowania małych dawek i ostrożnie zwiększać dawki. Ponieważ stosowanie leków moczopędnych może przyczyniać się do wystąpienia opisanych powyżej zaburzeń, dlatego w pierwszych tygodniach leczenia skojarzeniem lizynoprylu z hydrochlorotiazydem należy kontrolować czynność nerek.
U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których wcześniej nie stwierdzono choroby nerek, obserwowano zazwyczaj niewielkie i przemijające zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy podczas jednoczesnego stosowania lizynoprylu i leku moczopędnego. Jeżeli takie zaburzenia wystąpią podczas stosowania skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem, produkt złożony należy odstawić. Ich wystąpienie jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z wcześniej stwierdzonym zaburzeniem czynności nerek. Istnieje możliwość wznowienia leczenia z zastosowaniem mniejszych dawek lub z zastosowaniem tylko jednej z substancji czynnych wchodzących w skład produktu złożonego.
Wcześniejsze stosowanie leków moczopędnych Podawanie leków moczopędnych należy przerwać na 2-3 dni przed rozpoczęciem stosowania produktu Skopryl plus. Jeżeli nie jest to możliwe, należy rozpocząć leczenie od podawania lizynoprylu w monoterapii w dawce 5 mg.
Stan po przeszczepieniu nerki Nie należy stosować produktu Skopryl plus ze względu na brak doświadczenia u pacjentów, którym niedawno przeszczepiono nerkę.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne u pacjentów poddawanych hemodializie U pacjentów poddawanych dializoterapii z powodu niewydolności nerek nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Opisywano reakcje rzekomoanafilaktyczne u pacjentów poddawanych pewnym rodzajom hemodializy (np. z zastosowaniem wysokoprzepływowych błon dializacyjnych AN 69) i jednocześnie leczonych inhibitorem ACE. U tych pacjentów należy rozważyć stosowanie błon dializacyjnych innego rodzaju lub leków przeciwnadciśnieniowych z innej grupy.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości (LDL) W rzadko występujących przypadkach u pacjentów leczonych inhibitorami ACE obserwowano zagrażające życiu reakcje anafilaktyczne podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu. Reakcji tych można uniknąć poprzez czasowe przerwanie leczenia inhibitorami ACE przed każdą aferezą.
Choroba wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby diuretyki tiazydowe należy stosować ostrożnie, ponieważ nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową (patrz punkt 4.3). W rzadko występujących przypadkach stosowanie inhibitorów ACE wiąże się z występowaniem zespołu, który rozpoczyna się od żółtaczki cholestatycznej lub zapalenia wątroby i postępuje do piorunującej martwicy wątroby i (w części przypadków) zgonu. Mechanizm powstawania tego zespołu nie jest znany. Jeżeli podczas stosowania skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i zastosować odpowiednie leczenie.
Zabieg chirurgiczny i znieczulenie U pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu z zastosowaniem środków powodujących niedociśnienie tętnicze lizynopryl może blokować powstawanie angiotensyny II, wtórne do kompensacyjnego uwalniania reniny. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego, które jest spowodowane powyższym mechanizmem, można je wyrównać poprzez zwiększenie wolemii.
Wpływ na metabolizm i układ wewnątrzwydzielniczy Stosowanie inhibitorów ACE i diuretyków tiazydowych może zaburzać tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawkowania leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny. U pacjentów z cukrzycą leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, podczas pierwszego miesiąca stosowania inhibitora ACE należy uważnie monitorować glikemię. Podczas stosowania diuretyków tiazydowych może ujawnić się cukrzyca utajona.
Podczas stosowania diuretyków tiazydowych może wystąpić zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi. Stosowanie diuretyków tiazydowych może u niektórych pacjentów powodować hiperurykemię i (lub) napad dny. Lizynopryl może jednak zwiększać wydalanie kwasu moczowego z moczem i w ten sposób łagodzić hiperurykemię powodowaną przez hydrochlorotiazyd.
Zaburzenia równowagi elektrolitowej Tak jak u wszystkich pacjentów otrzymujących leki moczopędne, należy okresowo oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy.
Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą powodować zaburzenia wodno-elektrolitowe (hipokaliemię, hiponatremię i zasadowicę hipochloremiczną). Objawy ostrzegawcze zaburzeń wodno- elektrolitowych to suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzmożone pragnienie, osłabienie, ospałość, senność, ból lub kurcze mięśni, męczliwość mięśni, niedociśnienie tętnicze, skąpomocz, tachykardia oraz zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności lub wymioty. Podczas upalnej pogody u pacjentów z obrzękami może wystąpić hiponatremia z rozcieńczenia. Niedobór chlorków jest na ogół łagodny i nie wymaga leczenia. Wykazano, że diuretyki tiazydowe zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii.
Diuretyki tiazydowe mogą powodować zmniejszenie wydalania wapnia z moczem, co może skutkować przemijającym, nieznacznym zwiększeniem stężenia wapnia w surowicy. Znaczna hiperkalcemia może być objawem utajonej nadczynności przytarczyc. Przed przeprowadzaniem badań czynności przytarczyc należy odstawić diuretyki tiazydowe.
Stężenie potasu w surowicy Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie to jest zazwyczaj nieistotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, cukrzycą, hipoaldosteronizmem i (lub) u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej), leki moczopędne oszczędzające potas, a także u pacjentów przyjmujących inne substancje czynne, których działanie wiąże się ze zwiększeniem stężenia potasu w surowicy np. heparynę, trimetoprim lub kotrimoksazol, znany także jako trimetoprim z sulfametoksazolem, a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub blokerami receptora angiotensyny, może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas i blokery receptora angiotensyny należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE oraz należy kontrolować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek (patrz punkt 4.5). Jeśli jednoczesne stosowanie wymienionych wyżej substancji jest konieczne, zaleca się okresowe oznaczanie stężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).
Pacjenci z cukrzycą U pacjentów z cukrzycą leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną należy ściśle monitorować stężenie glukozy we krwi w pierwszym miesiącu stosowania inhibitora ACE (patrz punkt 4.5).
Nadwrażliwość i obrzęk naczynioruchowy U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym lizynoprylem, opisywano niezbyt częste przypadki obrzęku naczynioruchowego twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani. Takie działanie może wystąpić w każdym momencie leczenia. W takich przypadkach należy natychmiast odstawić lizynopryl, wdrożyć odpowiednie leczenie i monitorować stan pacjenta, aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów. Nawet w przypadkach, w których obrzęk ogranicza się tylko do języka, bez zaburzeń oddychania, może być konieczna dłu ższa obserwacja pacjenta, ponieważ stosowanie leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów może okazać się niewystarczające.
Bardzo rzadko zgłaszano przypadki obrzęku naczynioruchowego krtani lub języka zakończone zgonem. U pacjentów z obrzękiem języka, głośni lub krtani może wystąpić niedrożność dróg oddechowych, szczególnie w przypadku pacjentów z zabiegiem chirurgicznym na drogach oddechowych w wywiadzie. W takich przypadkach należy natychmiast zastosować leczenie ratunkowe. Może ono obejmować podawanie adrenaliny i (lub) utrzymywanie drożności dróg oddechowych. Pacjent powinien pozostać pod ścisłym nadzorem lekarza, aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów.
U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano bardzo rzadkie przypadki obrzęku naczynioruchowego jelit, który należy uwzględniać w diagnostyce różnicowej bólu brzucha u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE.
Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania inhibitorów ACE jest większa u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, który wystąpił niezależnie od leczenia inhibitorami ACE, może występować zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego podczas leczenia inhibitorami ACE (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu złożonego zawierającego lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Nie rozpoczynać leczenia produktem złożonym zawierającym lizynopryl i hydrochlorotiazyd wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz punkt 4.3 i 4.5).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez takich zaburzeń) (patrz punkt 4.5).
Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) lub wildagliptyną.
U pacjentów otrzymujących diuretyki tiazydowe mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, zarówno w przypadku alergii lub astmy oskrzelowej w wywiadzie, jak i bez takiego wywiadu. Podczas stosowania diuretyków tiazydowych obserwowano przypadki zaostrzenia lub uaktywnienia tocznia rumieniowatego układowego.
Odczulanie U pacjentów stosujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego (np. na jad owadów błonkoskrzydłych) występowały długotrwałe reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcji tych nie obserwowano w przypadku czasowego odstawienia inhibitorów ACE, ale nawracały po nieumyślnym wznowieniu leczenia.
Neutropenia i agranulocytoza U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano przypadki neutropenii, agranulocytozy, małopłytkowości i niedokrwistości. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, bez innych czynników ryzyka, neutropenia występuje rzadko. Neutropenia i agranulocytoza ustępują po odstawieniu inhibitorów ACE. Lizynopryl należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z kolagenozami naczyń , pacjentów otrzymujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid albo jeśli te czynniki współistnieją, zwłaszcza w przypadku występowania zaburzeń czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów rozwinęły się ciężki e zakażenia, które w kilku przypadkach nie reagowały na intensywne leczenie antybiotykami. Jeśli lizynopryl jest stosowany w tej grupie pacjentów, należy regularnie oznaczać liczbę krwinek białych i poinformować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy zakażenia.
Rasa Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania inhibitorów ACE jest większa u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, lizynopryl może wykazywać mniejszą skuteczność w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej w porównaniu z pacjentami innych ras, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania małej aktywności reninowej osocza u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.
Kaszel W trakcie leczenia inhibitorami ACE obserwowano występowanie kaszlu. Typowy kaszel jest suchy, uporczywy i ustępuje po przerwaniu leczenia. Kaszel spowodowany inhibitorami ACE należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej kaszlu.
Sole litu Na ogół nie zaleca się jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE z solami litu (patrz punkt 4.5).
Testy antydopingowe Hydrochlorotiazyd zawarty w produkcie Skopryl plus może powodować dodatnie wyniki testów antydopingowych.
Ciąża Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających kontynuowania leczenia inhibitorami ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i – jeśli jest to wskazane – należy rozpocząć stosowanie innych leków (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.
U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną, wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy to nagłe pogorszenie ostrości widzenia lub ból oka, które pojawiają się zazwyczaj w ciągu kilku godzin do kilku tygodni od rozpoczęcia stosowania leku. Nieleczona jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty widzenia. Podstawowe leczenie to jak najszybsze odstawienie produktu leczniczego. Jeżeli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane, należy rozważyć podjęcie natychmiastowego leczenia zachowawczego lub chirurgicznego. Czynnikiem ryzyka rozwoju ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania może być alergia na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC, ang. non-melanoma skin cancer) [raka podstawnokomórkowego (BCC, ang. basal cell carcinoma) i raka kolczystokomórkowego (SCC, ang. squamous cell carcinoma)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMCS mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ.
Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie narażania się na działanie światła słonecznego i promieniowania UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ (patrz również punkt 4.8).
Ostra toksyczność na układ oddechowy Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS, ang. acute respiratory distress syndrome). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić produkt leczniczy Skopryl plus i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS.
Leki zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.3 i 4.4). Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
Sole litu Podczas jednoczesnego stosowania soli litu z inhibitorami ACE zgłaszano przemijające zwiększenie stężenia litu w surowicy i nasilenie jego toksyczności. Leki moczopędne i inhibitory ACE zmniejszają klirens nerkowy litu, co powoduje duże ryzyko toksycznego działania litu. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania lizynoprylu i hydrochlorotiazydu z solami litu, a jeżeli zastosowanie takiego skojarzenia jest konieczne, należy ściśle kontrolować stężenia litu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu lub substytuty soli kuchennej zawierające potas Mimo że stężenie potasu w surowicy zazwyczaj utrzymuje się w granicach normy, u niektórych pacjentów leczonych produktem złożonym zawierającym lizynopryl i hydrochlorotiazyd może wystąpić hiperkaliemia. Działanie diuretyków tiazydowych powodujące zmniejszenie stężenia potasu jest zwykle łagodzone przez oszczędzające potas działanie lizynoprylu. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli, zawierające potas, mogą prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub cukrzycą. Należy również zachować ostrożność podając produkt złożony zawierający lizynopryl i hydrochlorotiazyd jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprim i kotrimoksazol (trimetoprim z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Z tego względu, leczenie skojarzone produktem złożonym zawierającym lizynopryl i hydrochlorotiazyd i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane. Jeżeli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, należy je podawać z zachowaniem ostrożności i często kontrolować stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Cyklosporyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i cyklosporyny zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek.
Heparyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Produkty lecznicze wywołujące torsades de pointes Ze względu na ryzyko wystąpienia hipokaliemii należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu i produktów leczniczych wywołujących torsades de pointes, np. niektórych leków przeciwarytmicznych, niektórych leków przeciwpsychotycznych i innych leków, o których wiadomo, że wywołują torsades de pointes.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne i środki znieczulające Jednoczesne stosowanie niektórych środków znieczulających, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub leków przeciwpsychotycznych z inhibitorami ACE może spowodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki przeciwreumatyczne Przewlekłe stosowanie NLPZ (selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawce >3 g/dobę oraz nieselektywnych NLPZ) może osłabiać przeciwnadciśnieniowe i moczopędne działanie inhibitorów ACE i diuretyków tiazydowych. NLPZ i inhibitory ACE wywierają addytywne działanie zwiększające stężenie potasu w surowicy i mogą doprowadzić do pogorszenia czynności nerek. Działanie to jest zazwyczaj odwracalne. W rzadkich przypadkach, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, takich jak pacjenci w podeszłym wieku lub odwodnieni, może wystąpić ostra niewydolność nerek.
Sole złota U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE częściej zgłaszano reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (objawy rozszerzenia naczyń, w tym zaczerwienienie twarzy, nudności, zawroty głowy i niedociśnienie tętnicze, które mogą być bardzo nasilone) po wstrzyknięciu soli złota (na przykład aurotiojabłczanu sodu).
Leki sympatykomimetyczne Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE.
Inne leki przeciwnadciśnieniowe Jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać hipotensyjne działanie produktu Skopryl plus. Jednoczesne stosowanie glicerolu triazotanu, innych azotanów lub innych leków rozszerzających naczynia krwionośne może dodatkowo obniż yć ciśnienie tętnicze.
Leki przeciwcukrzycowe Badania epidemiologiczne wykazały, że jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i leków przeciwcukrzycowych (insulin, doustnych leków hipoglikemizujących) może powodować nasilenie działania zmniejszającego stężenie glukozy we krwi z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii. Jest to szczególnie prawdopodobne podczas pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Długookresowe kontrolowane badania kliniczne dotyczące stosowania lizynoprylu nie potwierdziły tych obserwacji i nie wykluczają stosowania lizynoprylu u pacjentów z cukrzycą. Zaleca się jednak monitorowanie stanu zdrowia tych pacjentów (patrz niżej: informacje dotyczące leków przeciwcukrzycowych i diuretyków tiazydowych).
Amfoterycyna B (podawana pozajelitowo), karbenoksolon, kortykosteroidy, kortykotropina (ACTH) lub środki przeczyszczające pobudzające perystaltykę Hydrochlorotiazyd może nasilać zaburzenia elektrolitowe, szczególnie hipokaliemię.
Sole wapnia Podczas jednoczesnego stosowania z diuretykami tiazydowymi może wystąpić zwiększone stężenie wapnia w surowicy na skutek zmniejszonego wydalania.
Glikozydy nasercowe W związku z hipokaliemią wywoływaną przez tiazydy istnieje zwiększone ryzyko toksycznego działania glikozydów naparstnicy.
Kolestyramina i kolestypol Te produkty lecznicze mogą opóźniać lub zmniejszać wchłanianie hydrochlorotiazydu. Dlatego diuretyki sulfonamidowe należy przyjmować co najmniej godzinę przed lub 4-6 godzin po zażyciu tych leków.
Niedepolaryzujące środki zwiotczające mięśnie (np. tubokuraryny chlorek) Hydrochlorotiazyd może nasilać działanie tych produktów leczniczych.
Sotalol Hipokaliemia wywoływana przez diuretyki tiazydowe może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca po podaniu sotalolu.
Allopurynol Jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i allopurynolu zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek i może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia leukopenii.
Lowastatyna Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i lowastatyny zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii.
Cytostatyki, leki immunosupresyjne, prokainamid Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE może prowadzić do zwiększonego ryzyka leukopenii (patrz punkt 4.4).
Alkohol Alkohol może nasilać działanie hipotensyjne wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych.
Leki zobojętniające kwas żołądkowy Zmniejszają biodostępność inhibitorów ACE.
Aminy presyjne (np. epinefryna (adrenalina)) Jednoczesne stosowanie może prowadzić do osłabionej reakcji na aminy presyjne, ale nie w stopniu wykluczającym ich stosowanie.
Barbiturany lub opioidy Może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego.
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-a ldosteron Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
Inne substancje czynne Indometacyna może osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie jednocześnie podawanego produktu Skopryl plus. Działanie przeciwnadciśnieniowe produktu Skopryl plus może być nasilone podczas jednoczesnego podawania z innymi substancjami czynnymi mogącymi wywoływać niedociśnienie ortostatyczne.
Ciąża
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty
Lizynopryl Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem przypadków, w których konieczne jest kontynuowanie leczenia inhibitorami ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i – jeśli jest to wskazane – należy rozpocząć stosowanie innych leków.
Narażenie na inhibitory ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3). Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło po pierwszym trymestrze ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz także punkty 4.3 i 4.4).
Hydrochlorotiazyd Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania hydrochlorotiazydu w okresie ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze. Badania na zwierzętach są niewystarczające.
Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Na podstawie farmakologicznego mechanizmu działania hydrochlorotiazydu wiadomo, że jego stosowanie podczas drugiego i trzeciego trymestru może zaburzać perfuzję płodowo-łożyskową i może powodować u płodu i noworodka takie działania niepożądane, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej i małopłytkowość.
Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu obrzęków ciążowych, nadciśnienia ciążowego ani stanu przedrzucawkowego, ze względu na ryzyko zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska, bez korzystnego wpływu na przebieg choroby podstawowej.
Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży, z wyjątkiem rzadko występujących przypadków, gdy nie można zastosować innych leków.
Karmienie piersią
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Skopryl plus. Zaleca się stosowanie innych leków, o dokładniej ustalonym profilu bezpieczeństwa podczas karmienia piersią, szczególnie w przypadku karmienia noworodka lub wcześniaka. W przypadku stosowania produktu Skopryl plus podczas karmienia piersią należy podawać najmniejszą dawkę.
Lizynopryl Brak dostępnych informacji dotyczących stosowania lizynoprylu w okresie karmienia piersią.
Hydrochlorotiazyd Hydrochlorotiazyd przenika do mleka ludzkiego w małych ilościach. Diuretyki tiazydowe stosowane w dużych dawkach, powodujące intensywną diurezę, mogą zmniejszać wydzielanie mleka.
Podobnie jak inne leki przeciwnadciśnieniowe, Skopryl plus wywiera niewielki do umiarkowanego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jest on szczególnie wyraźny na początku leczenia lub po zmianie dawki, jak również w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu, ale zależy od indywidualnej wrażliwości na lek.
W przypadku prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę fakt, że sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.
Skopryl plus jest zazwyczaj dobrze tolerowany. W badaniach klinicznych działania niepożądane były zazwyczaj łagodne i przemijające, i w większości przypadków nie wymagały przerwania leczenia. Obserwowane działania niepożądane były ograniczone do działań niepożądanych już wcześniej zgłaszanych w przypadku stosowania lizynoprylu lub hydrochlorotiazydu.
Podczas leczenia lizynoprylem i (lub) hydrochlorotiazydem obserwowano i zgłaszano następujące działania niepożądane, występujące z następującymi częstościami: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były kaszel, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, niedociśnienie tętnicze i ból głowy, które mogą występować u 1-10% leczonych pacjentów. W badaniach klinicznych działania niepożądane były zazwyczaj łagodne i przemijające, i w większości przypadków nie powodowały konieczności przerwania leczenia.
Lizynopryl:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko
Bardzo rzadko Zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie wartości hematokrytu
Zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza (patrz punkt 4.4), niedokrwistość hemolityczna, limfadenopatia, choroba autoimmunologiczna Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo rzadko Hipoglikemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często
Rzadko
Częstość nieznana Wahania nastroju
Dezorientacja
Objawy depresji Zaburzenia układu nerwowego Często
Niezbyt często
Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, omdlenie
Parestezja, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia smaku, zaburzenia snu Zaburzenia serca Niezbyt często
Zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo- mózgowy, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia tętniczego u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4), kołatanie serca, tachykardia Zaburzenia naczyniowe Często
Niezbyt często
Częstość nieznana Objawy ortostatyczne (w tym niedociśnienie ortostatyczne)
Zespół Raynauda
Nagłe zaczerwienienie twarzy Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często
Niezbyt często
Bardzo rzadko Kaszel (patrz punkt 4.4)
Nieżyt błony śluzowej nosa
Skurcz oskrzeli, zapalenie zatok, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych lub eozynofilowe zapalenie płuc Zaburzenia żołądka i jelit Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko Biegunka, wymioty
Nudności, ból brzucha i niestrawność
Suchość błony śluzowej jamy ustnej
Zapalenie trzustki, obrzęk naczynioruchowy jelit Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często
Bardzo rzadko
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny
Zapalenie wątroby – miąższowe lub cholestatyczne, żółtaczka i niewydolność wątroby (patrz punkt 4.4)* Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często
Rzadko
Wysypka, świąd
Nadwrażliwość i obrzęk naczynioruchowy: obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.4), pokrzywka, wypadanie włosów, łuszczyca
Bardzo rzadko
Nadmierna potliwość, pęcherzyca, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, chłoniak rzekomy skóry** Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często
Rzadko
Bardzo rzadko Zaburzenia czynności nerek
Mocznica, ostra niewydolność nerek
Skąpomocz lub bezmocz Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często
Rzadko Impotencja
Ginekomastia Zaburzenia endokrynologiczne Rzadko Zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Osłabienie, zmęczenie Badania diagnostyczne Niezbyt często
Rzadko Zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, hiperkaliemia
Hiponatremia
* W bardzo rzadkich przypadkach zgłaszano niewydolność wątroby po wystąpieniu zapalenia wątroby. Jeżeli podczas podawania skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy odstawić produkt leczniczy i zastosować odpowiednie postępowanie medyczne.
** Opisano zespół , mogący obejm ować jeden lub więcej z następujących objawów: gorączka, zapalenie naczyń, ból mięśni, ból i (lub) zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), przyspieszone OB, eozynofilia i leukocytoza, wysypka, reakcje nadwrażliwości na światło i inne objawy dermatologiczne.
Hydrochlorotiazyd
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Częstość nieznana Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy skóry)* Zaburzenia krwi i układu chłonnego Częstość nieznana Leukopenia, neutropenia lub agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Częstość nieznana Jadłowstręt, hiperglikemia, glikozuria, hiperurykemia, zaburzenia elektrolitowe (w tym hiponatremia, hipokaliemia, zasadowica hipochloremiczna i hipomagnezemia), zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów, dna moczanowa, utrata apetytu Zaburzenia psychiczne Częstość nieznana Niepokój psychoruchowy, depresja, zaburzenia snu Zaburzenia układu nerwowego Częstość nieznana Parestezja, uczucie „pustki” w głowie Zaburzenia oka Częstość nieznana Widzenie na żółto, przemijające nieostre widzenie, ostra krótkowzroczność, ostra jaskra zamkniętego kąta, nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką Zaburzenia ucha i błędnika Częstość nieznana Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia serca Częstość nieznana Niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia naczyniowe Częstość nieznana Martwicze zapalenie naczyń (zapalenie naczyń, zapalenie naczyń skóry) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko
Częstość nieznana Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) (patrz punkt 4.4) Niewydolność oddechowa (w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc) Zaburzenia żołądka i jelit Częstość nieznana Podrażnienie żołądka, biegunka, zaparcie, zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana Żółtaczka (wewnątrzwątrobowa żółtaczka cholestatyczna) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Częstość nieznana Reakcje nadwrażliwości na światło, wysypka, reakcje o typie tocznia rumieniowatego skórnego, reaktywacja tocznia rumieniowatego skórnego, pokrzywka, reakcje anafilaktyczne, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, plamica Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Częstość nieznana Kurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej Zaburzenia nerek i dróg moczowych Częstość nieznana Zaburzenia czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Częstość nieznana Gorączka, osłabienie * Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry. Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC (patrz również punkty 4.4 i 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dostępne są ograniczone dane dotyczące przedawkowania u ludzi. Objawy przedawkowania inhibitorów ACE mogą obejmować niedociśnienie tętnicze, wstrząs krążeniowy, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek, hiperwentylację, tachykardię, kołatanie serca, bradykardię, zawroty głowy, niepokój i kaszel.
Zalecanym leczeniem przedawkowania jest podanie we wlewie dożylnym soli fizjologicznej. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach. Można rozważyć podanie angiotensyny II we wlewie i (lub) dożylne podanie katecholamin, jeżeli leki te są dostępne. Jeżeli produkt leczniczy został przyjęty niedawno, należy podjąć działania mające na celu usunięcie lizynoprylu z organizmu (np. wywołanie wymiotów, wykonanie płukania żołądka, podanie substancji absorbujących i siarczanu sodu). Lizynopryl można usunąć z krążenia za pomocą hemodializy (patrz punkt 4.4). W przypadku wystąpienia bradykardii opornej na leczenie należy zastosować stymulację serca. Należy często kontrolować parametry życiowe, stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy.
Dodatkowe objawy przedawkowania hydrochlorotiazydu to zwiększenie diurezy, zaburzenia przytomności (w tym śpiączka), drgawki, niedowład, zaburzenia rytmu serca i niewydolność nerek.
Bradykardię lub nasilone reakcje ze strony nerwu błędnego należy leczyć podając atropinę.
W przypadku jednoczesnego podania glikozydów naparstnicy hipokaliemia może nasilać zaburzenia rytmu serca.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki działające na układ renina-angiotensyna, preparaty złożone zawierające inhibitory konwertazy angiotensyny i diuretyki, kod ATC: C09BA03.
Produkt leczniczy Skopryl plus wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe i moczopędne. Lizynopryl i hydrochlorotiazyd stosuje się osobno i w skojarzeniu w leczeniu nadciśnienia tętniczego, a ich działanie jest w przybliżeniu addytywne.
Lizynopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE). Zahamowanie powstawania angiotensyny II powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia tętniczego.
Hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym i przeciwnadciśnieniowym. Stosowanie tego leku w monoterapii prowadzi do zwiększenia wydzielania reniny. Chociaż lizynopryl podawany w monoterapii wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe, nawet w przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym z mał ą aktywnością reniny w osoczu, jednoczesne podawanie z hydrochlorotiazydem powoduje wyraźniejsze obniżenie ciśnienia tętniczego. Lizynopryl zmniejsza utratę potasu związaną z hydrochlorotiazydem.
W dwóch dużych, randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych ONTARGET (ang. Ongoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) oceniano jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II.
Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie, lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.
Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz (lub) z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry: Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC. W jednym z badań uczestniczyło 71 533 osób z BCC i 8 629 osób z SCC, które porównywano z grupami kontrolnymi z tej samej populacji obejmującymi odpowiednio 1 430 833 i 172462 osoby. Duży stopień narażenia na HCTZ (łączna dawka ≥50 000 mg) wiązał się ze skorygowanym OR dla BCC rzędu 1,29 (95% CI: 1,23-1,35), a dla SCC rzędu 3,98 (95% CI: 3,68-4,31). Stwierdzono wyraźną zależność między łączną dawką a skutkiem zarówno w przypadku BCC, jak i SCC. W innym badaniu wykazano możliwy związek stopnia narażenia na HCTZ z występowaniem nowotworów złośliwych warg (SCC): w badaniu porównywano 633 przypadki nowotworów złośliwych warg i 63 067 osób z tej samej populacji tworzących grupę kontrolną z zastosowaniem strategii jednoczesnego zbioru ryzyka. Stwierdzono zależność między łączną dawką a odpowiedzią ze skorygowanym OR rzędu 2,1 (95% CI: 1,7-2,6), które wzrastało do OR 3,9 (3,0-4,9) w przypadku dużego stopnia narażenia (~25 000 mg) i OR 7,7 (5,7-10,5) dla największych łącznych dawek (~100 000 mg) (patrz również punkt 4.4).
Lizynopryl
Wchłanianie W badaniach klinicznych maksymalne stężenie lizynoprylu w surowicy występowało po 6-8 godzinach po podaniu doustnym. Zmniejszanie się stężenia lizynoprylu w surowicy charakteryzuje przedłużona faza końcowa, co nie przyczynia się do kumulacji leku. Faza końcowa prawdopodobnie odpowiada wysyceniu wiązania z ACE i nie jest proporcjonalna do dawki. Na podstawie odzysku w moczu, określonego w badaniach klinicznych, stwierdzono, że po podaniu doustnym lizynopryl jest wchłaniany w około 25%. Obecność pokarmu w przewodzie pokarmowym nie wpływa na wchłanianie lizynoprylu.
Dystrybucja Lizynopryl nie wiąże się z innymi białkami osocza. Badania na zwierzętach wykazały, że lizynopryl słabo przenika przez barierę krew-mózg.
Metabolizm Lizynopryl nie podlega znaczącemu metabolizmowi.
Eliminacja Lizynopryl jest wydalany w niezmienionej postaci głównie z moczem. Po podaniu wielokrotnym efektywny okres półtrwania w fazie kumulacji wynosi 12 godzin. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek metabolizm lizynoprylu w organizmie jest podobny do występującego u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, jeśli współczynnik przesączania kłębuszkowego nie osiąga wartości ≤ 30 ml/min; największe i najmniejsze stężenie lizynoprylu może być zwiększone, a czas do osiągnięcia stężenia maksymalnego oraz czas do uzyskania stanu stacjonarnego – wydłużony. Podczas jednoczesnego stosowania lizynoprylu z propranololem, digoksyną lub hydrochlorotiazydem nie występowały istotne klinicznie interakcje farmakokinetyczne.
Hydrochlorotiazyd
Podczas co najmniej 24-godzinnych pomiarów stężenia hydrochlorotiazydu w osoczu stwierdzono, że okres półtrwania w osoczu waha się w zakresie 5,6-14,8 godziny. Hydrochlorotiazyd nie ulega przemianom metabolicznym, jest natomiast szybko wydalany przez nerki. Co najmniej 61% dawki podanej doustnie jest wydalane w postaci niezmienionej w ciągu 24 godzin. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko, ale nie przenika przez barierę krew-mózg.
Skojarzone stosowanie lizynoprylu i hydrochlorotiazydu w dawkach wielokrotnych miało niewielki lub nie miało wpływu na biodostępność tych leków. Stosowanie produktu złożonego jest biorównoważne jednoczesnemu stosowaniu lizynoprylu i hydrochlorotiazydu w oddzielnych tabletkach.
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.
mannitol wapnia wodorofosforan bezwodny skrobia kukurydziana skrobia żelowana, kukurydziana powidon K-25 magnezu stearynian żelaza tlenek brunatny 75 (E 172) (zawiera żelaza tlenek czarny i żelaza tlenek czerwony)
Nie dotyczy.
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Blistry Aluminium/PVC. Produkt leczniczy Skopryl plus, 20 mg +12,5 mg, tabletki, jest dostępny w opakowaniach po
Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Alkaloid – INT d.o.o. Šlandrova ulica 4 Słowenia
Pozwolenie nr 20528
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2012.08.28 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 2017.04.25
11.02.2022
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Skopryl plus, 20 mg +12,5 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 20 mg lizynoprylu (w postaci lizynoprylu dwuwodnego) oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Jasnobrązowo-fioletowe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki z linią podziału na jednej stronie. Średnica tabletki wynosi około 9 mm.
Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze łagodne do umiarkowanego u pacjentów, u których leczenie poszczególnymi substancjami czynnymi w takich samych dawkach, lecz w oddzielnych preparatach pozwoliło na ustabilizowanie ciśnienia tętniczego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli
Zazwyczaj stosowana dawka to 1 tabletka raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
Diuretyki tiazydowe mogą nie być odpowiednie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i nie są skuteczne w przypadku klirensu kreatyniny ≤ 30 ml/min (co odpowiada umiarkowanej lub ciężkiej niewydolności nerek).
Nie należy stosować produktu leczniczego Skopryl plus do rozpoczynania leczenia nadciśnienia tętniczego u pacjentów z niewydolnością nerek.
U pacjentów z klirensem kreatyniny >30 i <80 ml/min produkt leczniczy Skopryl plus można stosować tylko po oddzielnym dostosowaniu dawki poszczególnych składników leku.
Wcześniejsze podawanie leków moczopędnych:
Po podaniu pierwszej dawki produktu leczniczego Skopryl plus może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Jest to szczególnie prawdopodobne u pacjentów z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi w wyniku wcześniejszego leczenia lekami moczopędnymi. Jeśli jest to możliwe, leki moczopędne należy odstawić na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem w monoterapii, w dawce 2,5 mg.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku
Lizynopryl jest równie skuteczny u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat i powyżej), jak i u pacjentów młodszych, z nadciśnieniem tętniczym. U pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym stosowanie lizynoprylu w monoterapii było równie skuteczne w obniżaniu rozkurczowego ciśnienia tętniczego, jak stosowanie hydrochlorotiazydu lub atenololu w monoterapii. W badaniach klinicznych wiek nie wpływał na tolerancję lizynoprylu.
W badaniach klinicznych wykazano, że skuteczność i tolerancja lizynoprylu i hydrochlorotiazydu podawanych jednocześnie były podobne zarówno u pacjentów w podeszłym wieku, jak i u pacjentów młodszych z nadciśnieniem tętniczym.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Skopryl plus u dzieci z powodu niewystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.
Sposób podawania
Podanie doustne.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na lizynopryl, którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 lub na inne inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE). • Nadwrażliwość na hydrochlorotiazyd lub inne leki będące pochodnymi sulfonamidowymi. • Obrzęk naczynioruchowy podczas wcześniejszego stosowania inhibitora ACE w wywiadzie. • Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. • Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). • Ciężk ie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). • Bezmocz lub hiperkaliemia. • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. • Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Skopryl plus z produktami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego, GFR<60 ml/min/1,73 m 2 ) (patrz punkty 4.5 i 5.1). • Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Skopryl plus wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz także punkt 4.4 i 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Objawowe niedociśnienie tętnicze Choć objawowe niedociśnienie tętnicze rzadko obserwuje się u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym, to prawdopodobieństwo jego wystąpienia jest większe w przypadku zmniejszenia wolemii, np. w wyniku leczenia moczopędnego, stosowania diety z małą ilością sodu, dializoterapii, u pacjentów z biegunką lub wymiotami, lub z ciężkim nadciśnieniem reninozależnym (patrz punkty 4.5 i 4.8). U tych pacjentów, w odpowiednich odstępach czasu, należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia tętniczego leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza oraz należy monitorować stan pacjenta podczas dostosowywania dawki. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyń mózgowych, u których nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo-mózgowy.
W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach i w razie potrzeby podać sól fizjologiczną we wlewie dożylnym. Wystąpienie przemijającego niedociśnienia tętniczego nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania leku. Po wyrównaniu objętości krwi krążącej i ciśnienia tętniczego można albo ponownie zastosować produkt leczniczy w mniejszej dawce, albo podać tylko jed ną substancję czynną.
U niektórych pacjentów z niewydolnością serca i prawidłowym lub niskim ciśnieniem tętniczym zastosowanie lizynoprylu może prowadzić do dodatkowego obniżenia ciśnienia tętniczego. Jest to działanie spodziewane i zwykle nie stanowi powodu do przerwania leczenia. Jeśli niedociśnienie stanie się objawowe, może być konieczne zmniejszenie dawki lub odstawienie skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej/ kardiomiopatia przerostowa Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, należy zachować ostrożność stosując lizynopryl u pacjentów ze zwężeniem zastawki dwudzielnej i ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, np. w przypadku zwężenia zastawki aorty i kardiomiopatii przerostowej.
Zaburzenie czynności nerek Diuretyki tiazydowe mogą nie być odpowiednie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i nie są skuteczne w przypadku klirensu kreatyniny ≤ 30 ml/min (co odpowiada umiarkowanej lub ciężkiej niewydolności nerek).
Nie należy stosować skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem u pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny ≤ 80 ml/min), aż do oddzielnego uzyskania dawek poszczególnych czynnych, takich, jakie zawarte są w preparacie złożonym.
U pacjentów z niewydolnością serca niedociśnienie pojawiające się po rozpoczęciu stosowania inhibitorów ACE może prowadzić do dalszych zaburzeń czynności nerek. W takich przypadkach opisywano wystąpienie ostrej niewydolności nerek, która zwykle była odwracalna.
U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki, leczonych inhibitorami ACE, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj przemijające po przerwaniu leczenia. Prawdopodobieństwo wystąpienia takich zaburzeń jest największe u pacjentów z niewydolnością nerek. Pacjenci ze współistniejącym nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym narażeni są na zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarza od zastosowania małych dawek i ostrożnie zwiększać dawki. Ponieważ stosowanie leków moczopędnych może przyczyniać się do wystąpienia opisanych powyżej zaburzeń, dlatego w pierwszych tygodniach leczenia skojarzeniem lizynoprylu z hydrochlorotiazydem należy kontrolować czynność nerek.
U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których wcześniej nie stwierdzono choroby nerek, obserwowano zazwyczaj niewielkie i przemijające zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy podczas jednoczesnego stosowania lizynoprylu i leku moczopędnego. Jeżeli takie zaburzenia wystąpią podczas stosowania skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem, produkt złożony należy odstawić. Ich wystąpienie jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z wcześniej stwierdzonym zaburzeniem czynności nerek. Istnieje możliwość wznowienia leczenia z zastosowaniem mniejszych dawek lub z zastosowaniem tylko jednej z substancji czynnych wchodzących w skład produktu złożonego.
Wcześniejsze stosowanie leków moczopędnych Podawanie leków moczopędnych należy przerwać na 2-3 dni przed rozpoczęciem stosowania produktu Skopryl plus. Jeżeli nie jest to możliwe, należy rozpocząć leczenie od podawania lizynoprylu w monoterapii w dawce 5 mg.
Stan po przeszczepieniu nerki Nie należy stosować produktu Skopryl plus ze względu na brak doświadczenia u pacjentów, którym niedawno przeszczepiono nerkę.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne u pacjentów poddawanych hemodializie U pacjentów poddawanych dializoterapii z powodu niewydolności nerek nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Opisywano reakcje rzekomoanafilaktyczne u pacjentów poddawanych pewnym rodzajom hemodializy (np. z zastosowaniem wysokoprzepływowych błon dializacyjnych AN 69) i jednocześnie leczonych inhibitorem ACE. U tych pacjentów należy rozważyć stosowanie błon dializacyjnych innego rodzaju lub leków przeciwnadciśnieniowych z innej grupy.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości (LDL) W rzadko występujących przypadkach u pacjentów leczonych inhibitorami ACE obserwowano zagrażające życiu reakcje anafilaktyczne podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu. Reakcji tych można uniknąć poprzez czasowe przerwanie leczenia inhibitorami ACE przed każdą aferezą.
Choroba wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby diuretyki tiazydowe należy stosować ostrożnie, ponieważ nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową (patrz punkt 4.3). W rzadko występujących przypadkach stosowanie inhibitorów ACE wiąże się z występowaniem zespołu, który rozpoczyna się od żółtaczki cholestatycznej lub zapalenia wątroby i postępuje do piorunującej martwicy wątroby i (w części przypadków) zgonu. Mechanizm powstawania tego zespołu nie jest znany. Jeżeli podczas stosowania skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i zastosować odpowiednie leczenie.
Zabieg chirurgiczny i znieczulenie U pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu z zastosowaniem środków powodujących niedociśnienie tętnicze lizynopryl może blokować powstawanie angiotensyny II, wtórne do kompensacyjnego uwalniania reniny. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego, które jest spowodowane powyższym mechanizmem, można je wyrównać poprzez zwiększenie wolemii.
Wpływ na metabolizm i układ wewnątrzwydzielniczy Stosowanie inhibitorów ACE i diuretyków tiazydowych może zaburzać tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawkowania leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny. U pacjentów z cukrzycą leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, podczas pierwszego miesiąca stosowania inhibitora ACE należy uważnie monitorować glikemię. Podczas stosowania diuretyków tiazydowych może ujawnić się cukrzyca utajona.
Podczas stosowania diuretyków tiazydowych może wystąpić zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi. Stosowanie diuretyków tiazydowych może u niektórych pacjentów powodować hiperurykemię i (lub) napad dny. Lizynopryl może jednak zwiększać wydalanie kwasu moczowego z moczem i w ten sposób łagodzić hiperurykemię powodowaną przez hydrochlorotiazyd.
Zaburzenia równowagi elektrolitowej Tak jak u wszystkich pacjentów otrzymujących leki moczopędne, należy okresowo oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy.
Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą powodować zaburzenia wodno-elektrolitowe (hipokaliemię, hiponatremię i zasadowicę hipochloremiczną). Objawy ostrzegawcze zaburzeń wodno- elektrolitowych to suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzmożone pragnienie, osłabienie, ospałość, senność, ból lub kurcze mięśni, męczliwość mięśni, niedociśnienie tętnicze, skąpomocz, tachykardia oraz zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności lub wymioty. Podczas upalnej pogody u pacjentów z obrzękami może wystąpić hiponatremia z rozcieńczenia. Niedobór chlorków jest na ogół łagodny i nie wymaga leczenia. Wykazano, że diuretyki tiazydowe zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii.
Diuretyki tiazydowe mogą powodować zmniejszenie wydalania wapnia z moczem, co może skutkować przemijającym, nieznacznym zwiększeniem stężenia wapnia w surowicy. Znaczna hiperkalcemia może być objawem utajonej nadczynności przytarczyc. Przed przeprowadzaniem badań czynności przytarczyc należy odstawić diuretyki tiazydowe.
Stężenie potasu w surowicy Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie to jest zazwyczaj nieistotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, cukrzycą, hipoaldosteronizmem i (lub) u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej), leki moczopędne oszczędzające potas, a także u pacjentów przyjmujących inne substancje czynne, których działanie wiąże się ze zwiększeniem stężenia potasu w surowicy np. heparynę, trimetoprim lub kotrimoksazol, znany także jako trimetoprim z sulfametoksazolem, a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub blokerami receptora angiotensyny, może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas i blokery receptora angiotensyny należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE oraz należy kontrolować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek (patrz punkt 4.5). Jeśli jednoczesne stosowanie wymienionych wyżej substancji jest konieczne, zaleca się okresowe oznaczanie stężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).
Pacjenci z cukrzycą U pacjentów z cukrzycą leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną należy ściśle monitorować stężenie glukozy we krwi w pierwszym miesiącu stosowania inhibitora ACE (patrz punkt 4.5).
Nadwrażliwość i obrzęk naczynioruchowy U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym lizynoprylem, opisywano niezbyt częste przypadki obrzęku naczynioruchowego twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani. Takie działanie może wystąpić w każdym momencie leczenia. W takich przypadkach należy natychmiast odstawić lizynopryl, wdrożyć odpowiednie leczenie i monitorować stan pacjenta, aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów. Nawet w przypadkach, w których obrzęk ogranicza się tylko do języka, bez zaburzeń oddychania, może być konieczna dłu ższa obserwacja pacjenta, ponieważ stosowanie leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów może okazać się niewystarczające.
Bardzo rzadko zgłaszano przypadki obrzęku naczynioruchowego krtani lub języka zakończone zgonem. U pacjentów z obrzękiem języka, głośni lub krtani może wystąpić niedrożność dróg oddechowych, szczególnie w przypadku pacjentów z zabiegiem chirurgicznym na drogach oddechowych w wywiadzie. W takich przypadkach należy natychmiast zastosować leczenie ratunkowe. Może ono obejmować podawanie adrenaliny i (lub) utrzymywanie drożności dróg oddechowych. Pacjent powinien pozostać pod ścisłym nadzorem lekarza, aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów.
U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano bardzo rzadkie przypadki obrzęku naczynioruchowego jelit, który należy uwzględniać w diagnostyce różnicowej bólu brzucha u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE.
Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania inhibitorów ACE jest większa u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, który wystąpił niezależnie od leczenia inhibitorami ACE, może występować zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego podczas leczenia inhibitorami ACE (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu złożonego zawierającego lizynopryl i hydrochlorotiazyd. Nie rozpoczynać leczenia produktem złożonym zawierającym lizynopryl i hydrochlorotiazyd wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz punkt 4.3 i 4.5).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez takich zaburzeń) (patrz punkt 4.5).
Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) lub wildagliptyną.
U pacjentów otrzymujących diuretyki tiazydowe mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, zarówno w przypadku alergii lub astmy oskrzelowej w wywiadzie, jak i bez takiego wywiadu. Podczas stosowania diuretyków tiazydowych obserwowano przypadki zaostrzenia lub uaktywnienia tocznia rumieniowatego układowego.
Odczulanie U pacjentów stosujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego (np. na jad owadów błonkoskrzydłych) występowały długotrwałe reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcji tych nie obserwowano w przypadku czasowego odstawienia inhibitorów ACE, ale nawracały po nieumyślnym wznowieniu leczenia.
Neutropenia i agranulocytoza U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano przypadki neutropenii, agranulocytozy, małopłytkowości i niedokrwistości. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, bez innych czynników ryzyka, neutropenia występuje rzadko. Neutropenia i agranulocytoza ustępują po odstawieniu inhibitorów ACE. Lizynopryl należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z kolagenozami naczyń , pacjentów otrzymujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid albo jeśli te czynniki współistnieją, zwłaszcza w przypadku występowania zaburzeń czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów rozwinęły się ciężki e zakażenia, które w kilku przypadkach nie reagowały na intensywne leczenie antybiotykami. Jeśli lizynopryl jest stosowany w tej grupie pacjentów, należy regularnie oznaczać liczbę krwinek białych i poinformować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy zakażenia.
Rasa Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania inhibitorów ACE jest większa u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, lizynopryl może wykazywać mniejszą skuteczność w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej w porównaniu z pacjentami innych ras, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania małej aktywności reninowej osocza u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.
Kaszel W trakcie leczenia inhibitorami ACE obserwowano występowanie kaszlu. Typowy kaszel jest suchy, uporczywy i ustępuje po przerwaniu leczenia. Kaszel spowodowany inhibitorami ACE należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej kaszlu.
Sole litu Na ogół nie zaleca się jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE z solami litu (patrz punkt 4.5).
Testy antydopingowe Hydrochlorotiazyd zawarty w produkcie Skopryl plus może powodować dodatnie wyniki testów antydopingowych.
Ciąża Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających kontynuowania leczenia inhibitorami ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i – jeśli jest to wskazane – należy rozpocząć stosowanie innych leków (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.
U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną, wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy to nagłe pogorszenie ostrości widzenia lub ból oka, które pojawiają się zazwyczaj w ciągu kilku godzin do kilku tygodni od rozpoczęcia stosowania leku. Nieleczona jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty widzenia. Podstawowe leczenie to jak najszybsze odstawienie produktu leczniczego. Jeżeli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane, należy rozważyć podjęcie natychmiastowego leczenia zachowawczego lub chirurgicznego. Czynnikiem ryzyka rozwoju ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania może być alergia na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC, ang. non-melanoma skin cancer) [raka podstawnokomórkowego (BCC, ang. basal cell carcinoma) i raka kolczystokomórkowego (SCC, ang. squamous cell carcinoma)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMCS mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ.
Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie narażania się na działanie światła słonecznego i promieniowania UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ (patrz również punkt 4.8).
Ostra toksyczność na układ oddechowy Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS, ang. acute respiratory distress syndrome). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić produkt leczniczy Skopryl plus i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.3 i 4.4). Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
Sole litu Podczas jednoczesnego stosowania soli litu z inhibitorami ACE zgłaszano przemijające zwiększenie stężenia litu w surowicy i nasilenie jego toksyczności. Leki moczopędne i inhibitory ACE zmniejszają klirens nerkowy litu, co powoduje duże ryzyko toksycznego działania litu. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania lizynoprylu i hydrochlorotiazydu z solami litu, a jeżeli zastosowanie takiego skojarzenia jest konieczne, należy ściśle kontrolować stężenia litu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu lub substytuty soli kuchennej zawierające potas Mimo że stężenie potasu w surowicy zazwyczaj utrzymuje się w granicach normy, u niektórych pacjentów leczonych produktem złożonym zawierającym lizynopryl i hydrochlorotiazyd może wystąpić hiperkaliemia. Działanie diuretyków tiazydowych powodujące zmniejszenie stężenia potasu jest zwykle łagodzone przez oszczędzające potas działanie lizynoprylu. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli, zawierające potas, mogą prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub cukrzycą. Należy również zachować ostrożność podając produkt złożony zawierający lizynopryl i hydrochlorotiazyd jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprim i kotrimoksazol (trimetoprim z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Z tego względu, leczenie skojarzone produktem złożonym zawierającym lizynopryl i hydrochlorotiazyd i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane. Jeżeli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, należy je podawać z zachowaniem ostrożności i często kontrolować stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Cyklosporyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i cyklosporyny zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek.
Heparyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Produkty lecznicze wywołujące torsades de pointes Ze względu na ryzyko wystąpienia hipokaliemii należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu i produktów leczniczych wywołujących torsades de pointes, np. niektórych leków przeciwarytmicznych, niektórych leków przeciwpsychotycznych i innych leków, o których wiadomo, że wywołują torsades de pointes.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne i środki znieczulające Jednoczesne stosowanie niektórych środków znieczulających, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub leków przeciwpsychotycznych z inhibitorami ACE może spowodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki przeciwreumatyczne Przewlekłe stosowanie NLPZ (selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawce >3 g/dobę oraz nieselektywnych NLPZ) może osłabiać przeciwnadciśnieniowe i moczopędne działanie inhibitorów ACE i diuretyków tiazydowych. NLPZ i inhibitory ACE wywierają addytywne działanie zwiększające stężenie potasu w surowicy i mogą doprowadzić do pogorszenia czynności nerek. Działanie to jest zazwyczaj odwracalne. W rzadkich przypadkach, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, takich jak pacjenci w podeszłym wieku lub odwodnieni, może wystąpić ostra niewydolność nerek.
Sole złota U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE częściej zgłaszano reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (objawy rozszerzenia naczyń, w tym zaczerwienienie twarzy, nudności, zawroty głowy i niedociśnienie tętnicze, które mogą być bardzo nasilone) po wstrzyknięciu soli złota (na przykład aurotiojabłczanu sodu).
Leki sympatykomimetyczne Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE.
Inne leki przeciwnadciśnieniowe Jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać hipotensyjne działanie produktu Skopryl plus. Jednoczesne stosowanie glicerolu triazotanu, innych azotanów lub innych leków rozszerzających naczynia krwionośne może dodatkowo obniż yć ciśnienie tętnicze.
Leki przeciwcukrzycowe Badania epidemiologiczne wykazały, że jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i leków przeciwcukrzycowych (insulin, doustnych leków hipoglikemizujących) może powodować nasilenie działania zmniejszającego stężenie glukozy we krwi z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii. Jest to szczególnie prawdopodobne podczas pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Długookresowe kontrolowane badania kliniczne dotyczące stosowania lizynoprylu nie potwierdziły tych obserwacji i nie wykluczają stosowania lizynoprylu u pacjentów z cukrzycą. Zaleca się jednak monitorowanie stanu zdrowia tych pacjentów (patrz niżej: informacje dotyczące leków przeciwcukrzycowych i diuretyków tiazydowych).
Amfoterycyna B (podawana pozajelitowo), karbenoksolon, kortykosteroidy, kortykotropina (ACTH) lub środki przeczyszczające pobudzające perystaltykę Hydrochlorotiazyd może nasilać zaburzenia elektrolitowe, szczególnie hipokaliemię.
Sole wapnia Podczas jednoczesnego stosowania z diuretykami tiazydowymi może wystąpić zwiększone stężenie wapnia w surowicy na skutek zmniejszonego wydalania.
Glikozydy nasercowe W związku z hipokaliemią wywoływaną przez tiazydy istnieje zwiększone ryzyko toksycznego działania glikozydów naparstnicy.
Kolestyramina i kolestypol Te produkty lecznicze mogą opóźniać lub zmniejszać wchłanianie hydrochlorotiazydu. Dlatego diuretyki sulfonamidowe należy przyjmować co najmniej godzinę przed lub 4-6 godzin po zażyciu tych leków.
Niedepolaryzujące środki zwiotczające mięśnie (np. tubokuraryny chlorek) Hydrochlorotiazyd może nasilać działanie tych produktów leczniczych.
Sotalol Hipokaliemia wywoływana przez diuretyki tiazydowe może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca po podaniu sotalolu.
Allopurynol Jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i allopurynolu zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek i może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia leukopenii.
Lowastatyna Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i lowastatyny zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii.
Cytostatyki, leki immunosupresyjne, prokainamid Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE może prowadzić do zwiększonego ryzyka leukopenii (patrz punkt 4.4).
Alkohol Alkohol może nasilać działanie hipotensyjne wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych.
Leki zobojętniające kwas żołądkowy Zmniejszają biodostępność inhibitorów ACE.
Aminy presyjne (np. epinefryna (adrenalina)) Jednoczesne stosowanie może prowadzić do osłabionej reakcji na aminy presyjne, ale nie w stopniu wykluczającym ich stosowanie.
Barbiturany lub opioidy Może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego.
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-a ldosteron Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
Inne substancje czynne Indometacyna może osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie jednocześnie podawanego produktu Skopryl plus. Działanie przeciwnadciśnieniowe produktu Skopryl plus może być nasilone podczas jednoczesnego podawania z innymi substancjami czynnymi mogącymi wywoływać niedociśnienie ortostatyczne.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty
4.3 i 4.4).
Lizynopryl Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem przypadków, w których konieczne jest kontynuowanie leczenia inhibitorami ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i – jeśli jest to wskazane – należy rozpocząć stosowanie innych leków.
Narażenie na inhibitory ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3). Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło po pierwszym trymestrze ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz także punkty 4.3 i 4.4).
Hydrochlorotiazyd Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania hydrochlorotiazydu w okresie ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze. Badania na zwierzętach są niewystarczające.
Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Na podstawie farmakologicznego mechanizmu działania hydrochlorotiazydu wiadomo, że jego stosowanie podczas drugiego i trzeciego trymestru może zaburzać perfuzję płodowo-łożyskową i może powodować u płodu i noworodka takie działania niepożądane, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej i małopłytkowość.
Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu obrzęków ciążowych, nadciśnienia ciążowego ani stanu przedrzucawkowego, ze względu na ryzyko zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska, bez korzystnego wpływu na przebieg choroby podstawowej.
Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży, z wyjątkiem rzadko występujących przypadków, gdy nie można zastosować innych leków.
Karmienie piersią
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Skopryl plus. Zaleca się stosowanie innych leków, o dokładniej ustalonym profilu bezpieczeństwa podczas karmienia piersią, szczególnie w przypadku karmienia noworodka lub wcześniaka. W przypadku stosowania produktu Skopryl plus podczas karmienia piersią należy podawać najmniejszą dawkę.
Lizynopryl Brak dostępnych informacji dotyczących stosowania lizynoprylu w okresie karmienia piersią.
Hydrochlorotiazyd Hydrochlorotiazyd przenika do mleka ludzkiego w małych ilościach. Diuretyki tiazydowe stosowane w dużych dawkach, powodujące intensywną diurezę, mogą zmniejszać wydzielanie mleka.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Podobnie jak inne leki przeciwnadciśnieniowe, Skopryl plus wywiera niewielki do umiarkowanego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jest on szczególnie wyraźny na początku leczenia lub po zmianie dawki, jak również w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu, ale zależy od indywidualnej wrażliwości na lek.
W przypadku prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę fakt, że sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.
4.8 Działania niepożądane
Skopryl plus jest zazwyczaj dobrze tolerowany. W badaniach klinicznych działania niepożądane były zazwyczaj łagodne i przemijające, i w większości przypadków nie wymagały przerwania leczenia. Obserwowane działania niepożądane były ograniczone do działań niepożądanych już wcześniej zgłaszanych w przypadku stosowania lizynoprylu lub hydrochlorotiazydu.
Podczas leczenia lizynoprylem i (lub) hydrochlorotiazydem obserwowano i zgłaszano następujące działania niepożądane, występujące z następującymi częstościami: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były kaszel, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, niedociśnienie tętnicze i ból głowy, które mogą występować u 1-10% leczonych pacjentów. W badaniach klinicznych działania niepożądane były zazwyczaj łagodne i przemijające, i w większości przypadków nie powodowały konieczności przerwania leczenia.
Lizynopryl:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko
Bardzo rzadko Zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie wartości hematokrytu
Zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza (patrz punkt 4.4), niedokrwistość hemolityczna, limfadenopatia, choroba autoimmunologiczna Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo rzadko Hipoglikemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często
Rzadko
Częstość nieznana Wahania nastroju
Dezorientacja
Objawy depresji Zaburzenia układu nerwowego Często
Niezbyt często
Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, omdlenie
Parestezja, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia smaku, zaburzenia snu Zaburzenia serca Niezbyt często
Zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo- mózgowy, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia tętniczego u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4), kołatanie serca, tachykardia Zaburzenia naczyniowe Często
Niezbyt często
Częstość nieznana Objawy ortostatyczne (w tym niedociśnienie ortostatyczne)
Zespół Raynauda
Nagłe zaczerwienienie twarzy Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często
Niezbyt często
Bardzo rzadko Kaszel (patrz punkt 4.4)
Nieżyt błony śluzowej nosa
Skurcz oskrzeli, zapalenie zatok, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych lub eozynofilowe zapalenie płuc Zaburzenia żołądka i jelit Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko Biegunka, wymioty
Nudności, ból brzucha i niestrawność
Suchość błony śluzowej jamy ustnej
Zapalenie trzustki, obrzęk naczynioruchowy jelit Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często
Bardzo rzadko
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny
Zapalenie wątroby – miąższowe lub cholestatyczne, żółtaczka i niewydolność wątroby (patrz punkt 4.4)* Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często
Rzadko
Wysypka, świąd
Nadwrażliwość i obrzęk naczynioruchowy: obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.4), pokrzywka, wypadanie włosów, łuszczyca
Bardzo rzadko
Nadmierna potliwość, pęcherzyca, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, chłoniak rzekomy skóry** Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często
Rzadko
Bardzo rzadko Zaburzenia czynności nerek
Mocznica, ostra niewydolność nerek
Skąpomocz lub bezmocz Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często
Rzadko Impotencja
Ginekomastia Zaburzenia endokrynologiczne Rzadko Zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Osłabienie, zmęczenie Badania diagnostyczne Niezbyt często
Rzadko Zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, hiperkaliemia
Hiponatremia
* W bardzo rzadkich przypadkach zgłaszano niewydolność wątroby po wystąpieniu zapalenia wątroby. Jeżeli podczas podawania skojarzenia lizynoprylu z hydrochlorotiazydem wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy odstawić produkt leczniczy i zastosować odpowiednie postępowanie medyczne.
** Opisano zespół , mogący obejm ować jeden lub więcej z następujących objawów: gorączka, zapalenie naczyń, ból mięśni, ból i (lub) zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), przyspieszone OB, eozynofilia i leukocytoza, wysypka, reakcje nadwrażliwości na światło i inne objawy dermatologiczne.
Hydrochlorotiazyd
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Częstość nieznana Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy skóry)* Zaburzenia krwi i układu chłonnego Częstość nieznana Leukopenia, neutropenia lub agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Częstość nieznana Jadłowstręt, hiperglikemia, glikozuria, hiperurykemia, zaburzenia elektrolitowe (w tym hiponatremia, hipokaliemia, zasadowica hipochloremiczna i hipomagnezemia), zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów, dna moczanowa, utrata apetytu Zaburzenia psychiczne Częstość nieznana Niepokój psychoruchowy, depresja, zaburzenia snu Zaburzenia układu nerwowego Częstość nieznana Parestezja, uczucie „pustki” w głowie Zaburzenia oka Częstość nieznana Widzenie na żółto, przemijające nieostre widzenie, ostra krótkowzroczność, ostra jaskra zamkniętego kąta, nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką Zaburzenia ucha i błędnika Częstość nieznana Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia serca Częstość nieznana Niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia naczyniowe Częstość nieznana Martwicze zapalenie naczyń (zapalenie naczyń, zapalenie naczyń skóry) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo rzadko
Częstość nieznana Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) (patrz punkt 4.4) Niewydolność oddechowa (w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc) Zaburzenia żołądka i jelit Częstość nieznana Podrażnienie żołądka, biegunka, zaparcie, zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana Żółtaczka (wewnątrzwątrobowa żółtaczka cholestatyczna) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Częstość nieznana Reakcje nadwrażliwości na światło, wysypka, reakcje o typie tocznia rumieniowatego skórnego, reaktywacja tocznia rumieniowatego skórnego, pokrzywka, reakcje anafilaktyczne, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, plamica Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Częstość nieznana Kurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej Zaburzenia nerek i dróg moczowych Częstość nieznana Zaburzenia czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Częstość nieznana Gorączka, osłabienie * Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry. Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC (patrz również punkty 4.4 i 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Dostępne są ograniczone dane dotyczące przedawkowania u ludzi. Objawy przedawkowania inhibitorów ACE mogą obejmować niedociśnienie tętnicze, wstrząs krążeniowy, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek, hiperwentylację, tachykardię, kołatanie serca, bradykardię, zawroty głowy, niepokój i kaszel.
Zalecanym leczeniem przedawkowania jest podanie we wlewie dożylnym soli fizjologicznej. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach. Można rozważyć podanie angiotensyny II we wlewie i (lub) dożylne podanie katecholamin, jeżeli leki te są dostępne. Jeżeli produkt leczniczy został przyjęty niedawno, należy podjąć działania mające na celu usunięcie lizynoprylu z organizmu (np. wywołanie wymiotów, wykonanie płukania żołądka, podanie substancji absorbujących i siarczanu sodu). Lizynopryl można usunąć z krążenia za pomocą hemodializy (patrz punkt 4.4). W przypadku wystąpienia bradykardii opornej na leczenie należy zastosować stymulację serca. Należy często kontrolować parametry życiowe, stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy.
Dodatkowe objawy przedawkowania hydrochlorotiazydu to zwiększenie diurezy, zaburzenia przytomności (w tym śpiączka), drgawki, niedowład, zaburzenia rytmu serca i niewydolność nerek.
Bradykardię lub nasilone reakcje ze strony nerwu błędnego należy leczyć podając atropinę.
W przypadku jednoczesnego podania glikozydów naparstnicy hipokaliemia może nasilać zaburzenia rytmu serca.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki działające na układ renina-angiotensyna, preparaty złożone zawierające inhibitory konwertazy angiotensyny i diuretyki, kod ATC: C09BA03.
Produkt leczniczy Skopryl plus wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe i moczopędne. Lizynopryl i hydrochlorotiazyd stosuje się osobno i w skojarzeniu w leczeniu nadciśnienia tętniczego, a ich działanie jest w przybliżeniu addytywne.
Lizynopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE). Zahamowanie powstawania angiotensyny II powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia tętniczego.
Hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym i przeciwnadciśnieniowym. Stosowanie tego leku w monoterapii prowadzi do zwiększenia wydzielania reniny. Chociaż lizynopryl podawany w monoterapii wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe, nawet w przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym z mał ą aktywnością reniny w osoczu, jednoczesne podawanie z hydrochlorotiazydem powoduje wyraźniejsze obniżenie ciśnienia tętniczego. Lizynopryl zmniejsza utratę potasu związaną z hydrochlorotiazydem.
W dwóch dużych, randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych ONTARGET (ang. Ongoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) oceniano jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II.
Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie, lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.
Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz (lub) z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry: Na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC. W jednym z badań uczestniczyło 71 533 osób z BCC i 8 629 osób z SCC, które porównywano z grupami kontrolnymi z tej samej populacji obejmującymi odpowiednio 1 430 833 i 172462 osoby. Duży stopień narażenia na HCTZ (łączna dawka ≥50 000 mg) wiązał się ze skorygowanym OR dla BCC rzędu 1,29 (95% CI: 1,23-1,35), a dla SCC rzędu 3,98 (95% CI: 3,68-4,31). Stwierdzono wyraźną zależność między łączną dawką a skutkiem zarówno w przypadku BCC, jak i SCC. W innym badaniu wykazano możliwy związek stopnia narażenia na HCTZ z występowaniem nowotworów złośliwych warg (SCC): w badaniu porównywano 633 przypadki nowotworów złośliwych warg i 63 067 osób z tej samej populacji tworzących grupę kontrolną z zastosowaniem strategii jednoczesnego zbioru ryzyka. Stwierdzono zależność między łączną dawką a odpowiedzią ze skorygowanym OR rzędu 2,1 (95% CI: 1,7-2,6), które wzrastało do OR 3,9 (3,0-4,9) w przypadku dużego stopnia narażenia (~25 000 mg) i OR 7,7 (5,7-10,5) dla największych łącznych dawek (~100 000 mg) (patrz również punkt 4.4).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Lizynopryl
Wchłanianie W badaniach klinicznych maksymalne stężenie lizynoprylu w surowicy występowało po 6-8 godzinach po podaniu doustnym. Zmniejszanie się stężenia lizynoprylu w surowicy charakteryzuje przedłużona faza końcowa, co nie przyczynia się do kumulacji leku. Faza końcowa prawdopodobnie odpowiada wysyceniu wiązania z ACE i nie jest proporcjonalna do dawki. Na podstawie odzysku w moczu, określonego w badaniach klinicznych, stwierdzono, że po podaniu doustnym lizynopryl jest wchłaniany w około 25%. Obecność pokarmu w przewodzie pokarmowym nie wpływa na wchłanianie lizynoprylu.
Dystrybucja Lizynopryl nie wiąże się z innymi białkami osocza. Badania na zwierzętach wykazały, że lizynopryl słabo przenika przez barierę krew-mózg.
Metabolizm Lizynopryl nie podlega znaczącemu metabolizmowi.
Eliminacja Lizynopryl jest wydalany w niezmienionej postaci głównie z moczem. Po podaniu wielokrotnym efektywny okres półtrwania w fazie kumulacji wynosi 12 godzin. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek metabolizm lizynoprylu w organizmie jest podobny do występującego u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, jeśli współczynnik przesączania kłębuszkowego nie osiąga wartości ≤ 30 ml/min; największe i najmniejsze stężenie lizynoprylu może być zwiększone, a czas do osiągnięcia stężenia maksymalnego oraz czas do uzyskania stanu stacjonarnego – wydłużony. Podczas jednoczesnego stosowania lizynoprylu z propranololem, digoksyną lub hydrochlorotiazydem nie występowały istotne klinicznie interakcje farmakokinetyczne.
Hydrochlorotiazyd
Podczas co najmniej 24-godzinnych pomiarów stężenia hydrochlorotiazydu w osoczu stwierdzono, że okres półtrwania w osoczu waha się w zakresie 5,6-14,8 godziny. Hydrochlorotiazyd nie ulega przemianom metabolicznym, jest natomiast szybko wydalany przez nerki. Co najmniej 61% dawki podanej doustnie jest wydalane w postaci niezmienionej w ciągu 24 godzin. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko, ale nie przenika przez barierę krew-mózg.
Skojarzone stosowanie lizynoprylu i hydrochlorotiazydu w dawkach wielokrotnych miało niewielki lub nie miało wpływu na biodostępność tych leków. Stosowanie produktu złożonego jest biorównoważne jednoczesnemu stosowaniu lizynoprylu i hydrochlorotiazydu w oddzielnych tabletkach.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
mannitol wapnia wodorofosforan bezwodny skrobia kukurydziana skrobia żelowana, kukurydziana powidon K-25 magnezu stearynian żelaza tlenek brunatny 75 (E 172) (zawiera żelaza tlenek czarny i żelaza tlenek czerwony)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry Aluminium/PVC. Produkt leczniczy Skopryl plus, 20 mg +12,5 mg, tabletki, jest dostępny w opakowaniach po
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBez specjalnych wymagań dotyczących usuwania. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAlkaloid – INT d.o.o. Šlandrova ulica 4 Słowenia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 20528
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2012.08.28 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 2017.04.25
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO11.02.2022