Fungizone

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Fungizone, 50 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji Amfoterycyna B

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Fungizone i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fungizone

3. Jak stosować lek Fungizone

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Fungizone

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Fungizone i w jakim celu się go stosuje

Lek Fungizone jest proszkiem do sporządzania roztworu do infuzji. Substancją czynną leku jest amfoterycyna B, która jest antybiotykiem stosowanym w leczeniu zakażeń grzybiczych.
Fungizone stosuje się w leczeniu pacjentów z nasilającymi się, mogącymi zagrażać życiu zakażeniami grzybiczymi.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fungizone

Kiedy nie stosować leku Fungizone: - jeśli pacjent ma uczulenie na amfoterycynę B lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), z wyjątkiem przypadków, w których lekarz uznał, że wystąpił stan zagrożenia życia, a jedynym możliwym do zastosowania lekiem jest amfoterycyna B.
Ostrzeżenia i środki ostrożności W zagrażających życiu zakażeniach grzybiczych zdarza się, że jedynym skutecznym sposobem leczenia jest podanie amfoterycyny B. Lekarz musi indywidualnie rozważyć stosunek korzyści z ratowania życia do zagrożeń wynikających z niespodziewanych i niebezpiecznych działań niepożądanych.
Amfoterycynę B powinien podawać przeszkolony personel medyczny, tylko dożylnie i wyłącznie pacjentom znajdującym się pod ścisłą specjalistyczną kontrolą kliniczną.
Podczas dożylnego podawania amfoterycyny B często występują ostre reakcje, takie jak dreszcze, gorączka, utrata apetytu, nudności, wymioty, ból głowy, ból mięśni, ból stawów, obniżone ciśnienie krwi.
Należy unikać szybkiej infuzji dożylnej, podawanej w czasie krótszym niż 1 godzina, gdyż może ona może spowodować wystąpienie dużego stężenia potasu we krwi i zaburzenia rytmu serca, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek. Po leczeniu amfoterycyną B obserwowano uszkodzenia istoty białej mózgu (leukoencefalopatię) u pacjentów poddawanych naświetlaniu całego ciała.
W trakcie leczenia lekarz może zlecić przeprowadzenie badań laboratoryjnych i na podstawie wyników badań zmodyfikować sposób leczenia.
Notowano przypadki wystąpienia objawów ze strony układu nerwowego (zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych, uszkodzenie rdzenia kręgowego, niedowład, paraliż) po podaniu leku do przestrzeni otaczającej rdzeń kręgowy (dokanałowo).
Lek Fungizone a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Niektóre leki stosowane jednocześnie z lekiem Fungizone mogą wpływać na jego działanie. Jest to szczególnie ważne, jeśli  pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: - leki mogące uszkadzać nerki: - cisplatyna (leki przeciwnowotworowe), - cyklosporyna (lek stosowany po przeszczepieniu narządów oraz w leczeniu chorób autoimmunologicznych), - antybiotyki aminoglikozydowe (np. gentamycyna, wankomycyna), - pentamidyna (lek przeciwpierwotniakowy); - leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. baklofen, diazepam); - kortykosteroidy (np. hydrokortyzon) i kortykotropina (ACTH); - glikozydy naparstnicy (leki stosowane w leczeniu niewydolności serca), np. digoksyna; - leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. chinidyna); - flucytozyna (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych);  pacjentowi przetaczano białe krwinki (leukocyty).
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Lek może być stosowany w czasie ciąży z zachowaniem szczególnej ostrożności, jeśli w decyzji lekarza spodziewana korzyść z zastosowania leku u matki przewyższa ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy u ludzi amfoterycyna B przenika do mleka ludzkiego. Matkom karmiącym zaleca się przerwanie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie badano wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lekarz poinformuje pacjenta, jakie środki ostrożności należy podjąć podczas wykonywania tych czynności, gdyż w trakcie leczenia mogą wystąpić działania niepożądane, które wpływają na sprawność psychofizyczną, np. zawroty głowy, zaburzenia widzenia, ból głowy lub inne objawy neurologiczne, niedociśnienie i inne ciężkie objawy niepożądane.
Jeśli pacjent ma jakiekolwiek dalsze pytania na temat stosowania leku Fungizone, powinien zwrócić się do lekarza lub pracownika służby zdrowia zaangażowanego w opiekę nad pacjentem.
Zawartość sodu Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej fiolce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Naturalna guma (lateks) Opakowanie leku zawiera gumę lateksową. Może powodować ciężkie reakcje alergiczne.

3. Jak stosować lek Fungizone

Lek Fungizone jest podawany pacjentowi przez lekarza lub pracownika służby zdrowia sprawującego nad nim opiekę. W razie wątpliwości dotyczących dawki otrzymanego leku, po dodatkowe informacje należy zwrócić się do osoby wykonującej infuzję.
Dawkowanie Fungizone jest ustalane przez lekarza indywidualnie, w zależności od choroby. Dawka dobowa wynosi 0,25–1,5 mg/kg mc. Pacjent otrzymuje lek w powolnej infuzji dożylnej (podawanie kroplami do żyły za pomocą kaniuli). Trwa to zwykle od 2 do 6 godzin. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent może otrzymać niewielką, testową dawkę leku. Leczenie zazwyczaj trwa kilka miesięcy, do czasu całkowitego ustąpienia zakażenia. Pacjent w żadnych okolicznościach nie może otrzymać w ciągu doby dawki większej niż 1,5 mg/kg mc. Przedawkowanie amfoterycyny B może spowodować zatrzymanie akcji serca, akcji oddechowej lub układu krążenia, z możliwym skutkiem śmiertelnym.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności amfoterycyny B nie potwierdzono odpowiednimi i dobrze kontrolowanymi badaniami. Podczas leczenia ogólnoustrojowych zakażeń grzybiczych u dzieci nie notowano nietypowych działań niepożądanych.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fungizone W żadnym przypadku nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 1,5 mg/kg mc. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fungizone może spowodować zatrzymanie akcji serca lub krążenia i oddychania, z możliwym skutkiem śmiertelnym. W przypadku zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fungizone należy przerwać leczenie i kontrolować stan kliniczny pacjenta.
Pominięcie zastosowania leku Fungizone Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Fungizone W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Stosowanie leku Fungizone może mieć wpływ na komórki krwi, nerki, wątrobę i serce. Dlatego lekarz będzie sprawdzał ich funkcjonowanie przed rozpoczęciem kuracji, w czasie trwania i po jej zakończeniu.
Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów: - obrzęk twarzy, warg lub języka, - objawy skórne, na przykład ciężka wysypka, swędzenie, - trudności w oddychaniu, ponieważ objawy te mogą być objawami ciężkiej reakcji alergicznej.
U pacjentów notowano zaburzenia czynności układu krwiotwórczego, przebiegające z gorączką lub dreszczami, bólem gardła, owrzodzeniem błony śluzowej jamy ustnej lub gardła, zmęczeniem lub osłabieniem, nietypowymi krwawieniami lub niewyjaśnionymi zasinieniami. Jeśli pacjent zauważy u siebie takie objawy, musi natychmiast powiadomić o tym lekarza.
Stosowanie leku Fungizone może powodować uszkodzenie nerek. Jeśli pacjent zauważy, że jest bardziej spragniony niż zwykle, musi częściej oddawać mocz lub że zwiększyła się ilość oddawanego moczu, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Poniżej opisano objawy, które mogą wystąpić podczas leczenia.
Bardzo częste (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): - nudności, wymioty, - gorączka, dreszcze - zmniejszenie stężenia potasu, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi - zaburzenia czynności nerek - duszność - obniżenie ciśnienia krwi
Częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): - niedokrwistość, - zaburzenia czynności wątroby - zmniejszenie stężenia magnezu we krwi - wysypka
Niezbyt częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów): - zmniejszenie lub zwiększenie liczby niektórych białych krwinek (agranulocytoza, eozynofilia, leukocytoza, leukopenia) - zmniejszenie liczby płytek krwi - zaburzenia krzepliwości krwi - uderzenia gorąca
Występujące z nieznaną częstością (częstość, która nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca - utrata słuchu, szum w uszach - zawroty głowy - podwójne lub niewyraźne widzenie - niestrawność, ostre bóle (skurcze) w okolicy żołądka, zapalenie układu żołądkowo-jelitowego połączone z krwawieniem - biegunka - czarne stolce (krew w kale) - ból, złe samopoczucie - ból pojawiający się w miejscu wstrzyknięcia, z zapaleniem żył lub zakrzepowym zapaleniem żył lub bez - ostra niewydolność wątroby, żółtaczka - reakcje anafilaktyczne i inne reakcje alergiczne - zwiększenie stężenia potasu we krwi - zmniejszenie masy ciała - utrata apetytu - bóle stawów, ból mięśni - drgawki, ból głowy, uszkodzenie mózgu (encefalopatia) i inne zaburzenia neurologiczne, uszkodzenie nerwów obwodowych (neuropatia) - zaburzenia czynności nerek różnego stopnia, ostra niewydolność nerek - alergiczne zapalenie płuc, skurcze oskrzeli, obrzęk płuc - ciężkie alergiczne reakcje skórne, przebiegające z pęcherzami, łuszczeniem się i świądem - wzrost ciśnienia krwi, wstrząs.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Fungizone

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze 2 ̊C–8 ̊C (w lodówce). Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku po: ‘Termin ważności’. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Fungizone - Substancją czynną leku jest amfoterycyna B. 1 fiolka zawiera 50 mg amfoterycyny B. Pozostałe składniki to sodu diwodorofosforan dwuwodny, disodu fosforan dwunastowodny, kwas deoksycholowy, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), kwas fosforowy (do ustalenia pH).
Jak wygląda lek Fungizone i co zawiera opakowanie Liofilizowany proszek barwy żółtej do pomarańczowej. Fiolka z bezbarwnego szkła typu I z korkiem z gumy chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem oraz nakładką z polipropylenu typu flip-off, w tekturowym pudełku. W opakowaniu znajduje się 1 fiolka zawierająca 50 mg amfoterycyny B.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny
CHEPLAPHARM Arzneimittel GmbH Ziegelhof 24 Niemcy
Wytwórca Delpharm Saint Remy Usine de Saint Rémy-rue de l’Isle
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego.

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Sporządzanie koncentratu Koncentrat amfoterycyny B o stężeniu 5 mg na ml sporządza się wstrzykując szybko, bezpośrednio do fiolki z liofilizatem, 10 ml destylowanej wody do wstrzykiwań bez środka bakteriostatycznego, za pomocą jałowej strzykawki i igły (minimalna średnica: 20 G). Natychmiast rozpocząć wstrząsanie fiolki w celu uzyskania klarownej dyspersji koloidalnej.
Sporządzanie roztworu do infuzji W celu sporządzenia roztworu do infuzji należy pobrać odpowiednią ilość koncentratu i rozcieńczyć go 5% roztworem glukozy tak, aby końcowe stężenie amfoterycyny B wynosiło 0,1 mg/ml. Przed użyciem roztworu glukozy należy sprawdzić jego pH, które powinno wynosić powyżej 4.2. Dostępne w obrocie roztwory glukozy zwykle mają pH powyżej 4,2; jeśli jednak pH jest niższe niż 4,2, do roztworu glukozy przed jego użyciem do rozcieńczenia roztworu amfoterycyny B należy dodać 1 lub 2 ml buforu. Skład zalecanego buforu jest następujący:
sodu diwodorofosforan (bezwodny) 0,96 g woda do wstrzykiwań qs ad 100 ml
Przed dodaniem buforu do roztworu glukozy należy go wyjałowić, przesączając przez zatrzymujący bakterie filtr porcelanowy, matę lub membranę albo w autoklawie przez 30 minut w ciśnieniu 106 kPa (15 lb), (121 ̊C).
Ostrzeżenie. Zarówno podczas sporządzania buforu, jak i podczas infuzji należy ściśle przestrzegać zasad aseptyki (!), ponieważ ani antybiotyk, ani rozpuszczalnik nie zawierają środków konserwujących czy bakteriostatycznych. Wszystkich wkłuć do fiolki z proszkiem lub do rozpuszczalnika należy dokonywać za pomocą jałowej igły. Do sporządzania roztworu nie stosować fizjologicznego roztworu chlorku sodu (0,9%). Zastosowanie innego rozpuszczalnika niż zalecany lub zawartość substancji bakteriostatycznej (na przykład alkoholu benzylowego) w rozpuszczalniku może spowodować wytrącenie się antybiotyku. Nie używać koncentratu ani roztworu do infuzji, jeżeli stwierdzono w którymkolwiek z nich osad lub ciało obce. Do wykonania infuzji dożylnej amfoterycyny B można zastosować filtr liniowy; średnia średnica porów filtra nie powinna jednak być nie mniejsza niż 1,0 mikrona w celu zapewnienia przesączania się przez niego dyspersji koloidalnej.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fungizone, 50 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda fiolka zawiera 50 mg amfoterycyny B (Amphotericinum B).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania roztworu do infuzji.
Jałowy, barwy żółtej do pomarańczowej, liofilizowany proszek.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

- Produkt jest zalecany do leczenia pacjentów z postępującymi, mogącymi zagrażać życiu zakażeniami grzybiczymi. Jest to lek silnie działający i nie należy go stosować do leczenia nieinwazyjnych zakażeń grzybiczych. - Fungizone jest szczególnie wskazany do leczenia mogących zagrażać życiu zakażeń grzybiczych wywoływanych przez szczepy Aspergillus, Blastomyces, Candida, Coccidioides Cryptococcus i Histoplasma, grzyby wywołujące mukormikozę, w tym wrażliwe szczepy Absidia, Mucor i Rhizopus, oraz zakażeń wywołanych przez pokrewne wrażliwe szczepy Conidiobolus, Basidiobolus i Sporothrix. - Można stosować w leczeniu amerykańskiej leiszmaniozy śluzówkowo-skórnej, ale nie jest to lek z wyboru. - Można stosować u pacjentów ze zmniejszoną odpornością i utrzymującą się gorączką, niereagujących na odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Fungizone, proszek do sporządzania roztworu do infuzji należy podawać w powolnej infuzji dożylnej. Infuzję dożylną należy podawać przez około 2 do 6 godzin, zachowując ostrożność konieczną zazwyczaj podczas dożylnego podawania leków. Stężenie zalecane do podawania w infuzji dożylnej wynosi 0,1 mg/ml (1 mg/10 ml).
Ponieważ tolerancja pacjentów różni się znacznie, dawkę amfoterycyny B należy ustalić indywidualnie i dostosować ją do specyficznych wymagań danego pacjenta (uwzględniając miejsce zakażenia, nasilenie zakażenia, czynnik chorobotwórczy itp.). Leczenie rozpoczyna się zazwyczaj od dawki dobowej wynoszącej 0,25 mg/kg mc. podawanej przez 2 do 6 godzin., Na początku może być korzystne podanie dożylne testowej dawki (1 mg w 20 ml 5% roztworu glukozy) przez 20 do 30 minut, chociaż nie udowodniono, że jest to miarodajne potwierdzenie tolerancji leku. Należy co 30 minut przez 2 do 4 godzin notować temperaturę, tętno, częstość oddechów i ciśnienie krwi pacjenta. Pacjenci z ciężkimi, szybko postępującymi zakażeniami grzybiczymi, z dobrym stanem układu krążenia, którzy tolerowali dawkę testową bez ciężkich działań niepożądanych, mogą otrzymać amfoterycynę B w dawce 0,3 mg/kg mc. dożylnie, przez 2 do 6 godzin. U pacjentów z zaburzeniami sercowo-płucnymi lub pacjentów, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane podczas podawania dawki testowej, zaleca się stosowanie drugiej dawki mniejszej, tj. 5 do 10 mg. Dawkę można stopniowo zwiększać o 5 do 10 mg na dobę do dawki końcowej wynoszącej 0,5 do 1 mg/kg mc./dobę.
Dotychczasowe dane z badań z grupą kontrolną są niewystarczające, aby określić wymagania dotyczące dawki całkowitej i czasu trwania leczenia niezbędnego do zwalczenia określonych grzybic (np. mukormikozy). Optymalna dawka nie jest znana. W cięższych zakażeniach, wywołanych przez mniej wrażliwe patogeny, całkowitą dawkę można zwiększyć do 1,0 mg/kg mc./dobę lub 1,5 mg/kg mc. co drugi dzień.
OSTRZEŻENIE. W żadnym przypadku nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 1,5 mg/kg mc. Przedawkowanie amfoterycyny B może spowodować zatrzymanie akcji serca lub krążenia i oddychania, z możliwym skutkiem śmiertelnym (patrz punkt 4.4 i 4.9). W obrocie dostępnych jest wiele produktów zawierających amfoterycynę B do stosowania pozajelitowego. Należy zweryfikować produkt, jego nazwę i dawkę. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż 1,5 mg/kg mc.
Kandydoza. W rozsianych i (lub) inwazyjnych zakażeniach wywołanych przez Candida zwykle stosowana dawka amfoterycyny B wynosi od 0,4 do 0,6 mg/kg mc./dobę przez 4 lub więcej tygodni. Zależnie od nasilenia zakażenia może być konieczne nawet podanie dawki do 1 mg/kg mc./dobę. Leczenie należy kontynuować do czasu uzyskania zdecydowanej poprawy stanu klinicznego; u dorosłych może zaistnieć konieczność zastosowania całkowitej dawki od 2 do 4 g. W szczególnych przypadkach, takich jak oporne na leczenie zapalenie przełyku wywołane przez Candida, lub jeśli amfoterycyna B jest podawana jednocześnie z innymi lekami przeciwgrzybiczymi, można podawać mniejsze dawki (0,3 mg/kg mc./dobę).
Kryptokokoza. W leczeniu kryptokokozy u pacjentów z prawidłową odpornością konieczna jest zwykle dawka amfoterycyny B 0,3 mg/kg mc./dobę podawana przez około 4 do 6 tygodni lub do uzyskania negatywnych wyników cotygodniowych posiewów przez okres jednego miesiąca. U pacjentów o zmniejszonej odporności i (lub) u pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych amfoterycynę B można podawać razem z innymi lekami przeciwgrzybiczymi i stosować przez 6 tygodni. U pacjentów ciężko chorych lub u których stosowana jest monoterapia może być konieczne zwiększenie dawki amfoterycyny B.
U pacjentów z kryptokokowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS) może być koniecznie zastosowanie większej dawki (od 0,7 do 0,8 mg/kg mc./dobę), a czas trwania cykli leczenia może wynosić do 12 tygodni. Jeżeli u pacjentów chorych na AIDS wyniki posiewów będą ujemne po zwykłej terapii, należy rozważyć długotrwałe leczenie supresyjne, np. w dawce
Kokcydioidomikoza. Jeśli w pierwotnej kokcydioidomikozie konieczne jest leczenie, należy podawać dorosłym amfoterycynę B w dawce wynoszącej 1 lub maksymalnie 1,5 mg/kg mc./dobę, do całkowitej dawki skumulowanej od 0,5 do 2,5 g, w zależności od ciężkości i miejsca zakażenia. W leczeniu kokcydioidomikozowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych może być konieczne podawanie ogólnoustrojowe i dokanałowe, zgodnie ze światowymi zaleceniami (Stevens DA: Chapter 244, Principles and Practice of Infectious Diseases, 3 rd
1990).
Blastomikoza. U dorosłych z ciężkimi zakażeniami zaleca się podawać amfoterycynę B w dawce od 0,3 do
Histoplazmoza. W przewlekłej płucnej lub rozsianej histoplazmozie zalecana dawka dla dorosłych wynosi od 0,5 do 1 mg/kg mc./dobę, do całkowitej dawki skumulowanej wynoszącej od 2 do 2,5 g.
Aspergiloza. Aspergilozę leczono amfoterycyną B do 11 miesięcy. W ciężkich zakażeniach (na przykład zapaleniu płuc lub fungemii) mogą być konieczne dawki od 0,5 do 1 mg/kg mc./dobę lub większe. Skumulowana całkowita dawka u dorosłych wynosi od 2 do 4 g. Leczenie grzybic inwazyjnych może trwać od 6 do 12 tygodni lub dłużej.
Mukormikoza nosowo-mózgowa. Piorunujący przebieg choroby zwykle występuje jednocześnie z cukrzycową kwasicą ketonową. W celu skutecznego leczenia amfoterycyną B niezbędne jest szybkie przywrócenie właściwego stężenia glukozy we krwi. Ponieważ rozwój mukormikozy nosowo-mózgowej jest zazwyczaj szybki i prowadzi do zgonu, podejście terapeutyczne koniecznie powinno być bardziej agresywne niż podczas leczenia innych grzybic postępujących powoli, a dobowa dawka amfoterycyny B powinna wynosić od 0,7 do 1,5 mg/kg mc.
Dzieci i młodzież Bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności amfoterycyny B nie potwierdzono odpowiednimi i dobrze kontrolowanymi badaniami. Podczas leczenia ogólnoustrojowych zakażeń grzybiczych u dzieci nie notowano nietypowych działań niepożądanych.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, chyba że w opinii lekarza stan wymagający leczenia stanowi zagrożenie dla życia pacjenta, a tylko amfoterycyna B jest możliwym do zastosowania lekiem.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Amfoterycyna B może być jedynym skutecznym lekiem do zastosowania w zagrażających życiu zakażeniach grzybiczych. W każdym przypadku należy rozważyć stosunek korzyści z ratowania życia do ryzyka wynikającego z niespodziewanych i niebezpiecznych działań niepożądanych.
Amfoterycynę B powinien podawać przeszkolony personel medyczny, wyłącznie dożylnie, ze ścisłą obserwacją stanu klinicznego pacjenta. Lek ten należy zarezerwować do leczenia pacjentów z postępującymi, mogącymi zagrażać życiu zakażeniami grzybiczymi wywoływanymi przez wrażliwe patogeny (patrz punkt 4.1).
Podczas dożylnego podawania amfoterycyny B często występują ostre reakcje, w tym dreszcze, gorączka, jadłowstręt, nudności, wymioty, ból głowy, ból mięśni, ból stawów i niedociśnienie.
Należy unikać szybkiej infuzji dożylnej, podawanej krócej niż przez 1 godzinę, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek, u których wiązało się to z występowaniem hiperkaliemii i arytmii (patrz punkt 4.2).
Po leczeniu amfoterycyną B obserwowano leukoencefalopatię u pacjentów poddawanych naświetlaniu całego ciała.
Podczas leczenia amfoterycyną B należy często kontrolować czynność nerek (patrz punkt 4.8). Wskazane jest również regularne kontrolowanie czynności wątroby, stężenia elektrolitów w surowicy (zwłaszcza magnezu i potasu) i morfologii krwi. Wyniki badań laboratoryjnych należy traktować jako wskazówkę do dalszej korekty dawki.
Po podaniu dokanałowym zgłaszano występowanie takich zdarzeń neurologicznych, jak zapalenie pajęczynówki, mielopatia, niedowład i porażenie nerwów (patrz punkt 4.2, Kokcydioidomikoza).
Po każdym przerwaniu leczenia na okres dłuższy niż 7 dni, leczenie należy wznowić podawanie leku zaczynając od najmniejszej dawki, tj. 0,25 mg/kg mc., i stopniowo ją zwiększać zgodnie z opisem w punkcie 4.2.
Należy zachować ostrożność i zapobiegać przypadkowemu przedawkowaniu amfoterycyny B, ponieważ może ono spowodować zatrzymanie akcji serca lub krążenia i oddychania z możliwym skutkiem śmiertelnym. Przed użyciem produktu należy zweryfikować jego nazwę i dawkowanie, zwłaszcza jeśli przepisana dawka jest większa niż 1,5 mg/kg mc. (patrz punkt 4.2 i 4.9).
Substancje pomocnicze Sód Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej fiolce, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Naturalna guma (lateks) Opakowanie produktu leczniczego zawiera gumę lateksową. Może powodować ciężkie reakcje alergiczne.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wymienione niżej leki mogą wchodzić w interakcje z amfoterycyną B podczas jednoczesnego podawania.
Inne leki nefrotoksyczne, takie jak cisplatyna, aminoglikozydy, pentamidyna i cyklosporyna: mogą zwiększać ryzyko toksycznego wpływu na nerki, dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z amfoterycyną B.
Kortykosteroidy i kortykotropina (ACTH): mogą nasilać hipokaliemię wywołaną przez amfoterycynę B.
Glikozydy naparstnicy, leki zwiotczające mięśnie szkieletowe i leki przeciwarytmiczne: ich działanie lub toksyczność mogą się nasilać w wyniku hipokaliemii wywołanej przez amfoterycynę B.
Flucytozyna: jednoczesne stosowanie z amfoterycyną B może nasilać działanie toksyczne flucytozyny poprzez zwiększenie jej wychwytu komórkowego i (lub) zaburzenie jej wydalania.
Przetoczenie leukocytów: u pacjentów otrzymujących amfoterycynę B w trakcie lub krótko po przetoczeniu leukocytów, występowały ostre reakcje płucne, chociaż obserwowano to nie we wszystkich badaniach. W związku z tym zaleca się jak najbardziej rozdzielić w czasie te infuzje i kontrolować u pacjenta czynność płuc.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Badania wpływu na reprodukcję u zwierząt nie wykazały szkodliwego działania amfoterycyny B na płód. Ogólnoustrojowe zakażenia grzybicze u kobiet ciężarnych z powodzeniem leczono amfoterycyną B, bez widocznych skutków dla płodu, jednak liczba zgłoszonych przypadków była niewielka. Z uwagi na to, że na podstawie wyników badań na zwierzętach nie zawsze można przewidzieć wpływ na ludzi, a nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, produkt ten należy stosować z ostrożnością w okresie ciąży i tylko wtedy, gdy korzyści dla kobiety przewyższają ryzyko dla płodu.
W badaniach, w których ciężarnym samicom szczurów podawano dootrzewnowo dawki do 3,75 mg/kg mc./dobę, nie obserwowano żadnych anomalii rozwojowych. W badaniach, w których ciężarnym samicom królików podawano dożylnie dawki do 1,5 mg/kg mc./dobę, nie obserwowano żadnych anomalii rozwojowych. Stwierdzono zależne od dawki skrócenie czasu przeżycia potomstwa zwierząt leczonych amfoterycyną B, co może być związane ze stosowaniem deoksycholanu − substancji pomocniczej ułatwiającej rozpuszczanie. U zwierząt poddanych działaniu produktu leczniczego nie obserwowano istotnego wpływu na przebieg ciąży, płodność ani laktację. W badaniach tych nie stwierdzono istotnego toksycznego wpływu na masę ciała młodych.
Podawanie doustne ciężarnym samicom szczurów zawiesiny amfoterycyny B w dawce 200 mg/kg mc./dobę (36-krotność dawki stosowanej u ludzi) powodowało znaczne zwiększenie częstości martwych urodzeń. Nie obserwowano nieprawidłowości u płodów. Odsetek zgonów zwiększył się u ciężarnych królików leczonych dawkami 50 mg/kg mc./dobę (9-krotność dawki stosowanej u ludzi) i 100 mg/kg mc./dobę (18-krotność dawki stosowanej u ludzi). Po zastosowaniu amfoterycyny B w tych dawkach również obserwowano zmniejszenie liczby urodzeń, a po mniejszej dawce − jedno martwe urodzenie. Nie wykryto nieprawidłowości u płodów.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy amfoterycyna B przenika do mleka ludzkiego. Dane dotyczące stopnia wchłaniania po podaniu doustnym są niejednoznaczne. Matkom karmiącym zaleca się zaprzestanie karmienia piersią, biorąc pod uwagę toksyczność amfoterycyny B i fakt, że może ona przenikać do mleka ludzkiego, tak jak wiele innych leków.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W trakcie leczenia mogą jednak wystąpić działania niepożądane, które wpływają na sprawność psychofizyczną, np. zawroty głowy, zaburzenia widzenia, ból głowy lub inne objawy neurologiczne, niedociśnienie i inne ciężkie objawy niepożądane.

4.8 Działania niepożądane

Chociaż niektórzy pacjenci bez trudności mogą tolerować pełne dawki dożylne amfoterycyny B, większość z nich wykazuje pewne objawy nietolerancji, szczególnie na początku leczenia. Tolerancję można zwiększyć stosując kwas acetylosalicylowy, inne leki przeciwgorączkowe (na przykład paracetamol), leki przeciwhistaminowe i leki przeciwwymiotne. U niektórych pacjentów stosowano petydynę (w dawce 25 do wystąpić w przebiegu leczenia amfoterycyną B.
Dożylne podawanie małych dawek kortykosteroidów nadnerczowych tuż przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia amfoterycyną B, może pomóc w zmniejszeniu nasilenia reakcji gorączkowych. Dawkę i czas trwania takich kortykosteroidów należy ograniczyć do minimum (patrz punkt 4.5).
Podawanie heparyny (1000 jednostek w jednej infuzji), zmiana miejsca podania, stosowanie u dzieci igły do żył skóry głowy lub podawanie w schemacie leczenia dwa razy na dobę może zmniejszyć częstość występowania zakrzepowego zapalenia żył. Wynaczynienie może wywołać podrażnienie chemiczne.
Działania niepożądane wymienione poniżej zostały pogrupowane według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: niedokrwistość Niezbyt często: agranulocytoza, koagulopatia, eozynofilia, leukocytoza, leukopenia, trombocytopenia
Zaburzenia serca Częstość nieznana: arytmie, w tym migotanie komór, zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca
Zaburzenia ucha i błędnika Częstość nieznana: utrata słuchu, szumy uszne, zawroty głowy
Zaburzenia oka Częstość nieznana: niewyraźne lub podwójne widzenie
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: nudności, wymioty Częstość nieznana: niestrawność, krwotoczne zapalenie żołądka i jelit, ściskający (skurczowy) ból żołądka, biegunka, krew w kale
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: dreszcze, gorączka* Niezbyt często: uderzenia gorąca Częstość nieznana: ból, złe samopoczucie, ból w miejscu wstrzyknięcia z zapaleniem żył lub zakrzepowego zapaleniem żył lub bez
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często: nieprawidłowa czynność wątroby Częstość nieznana: ostra niewydolność wątroby, żółtaczka
Zaburzenia układu immunologicznego Częstość nieznana: anafilaksja i inne reakcje alergiczne
Badania diagnostyczne Bardzo często: hipokaliema, zwiększone stężenie kreatyniny Częstość nieznana: hiperkaliemia, zmniejszenie masy ciała
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: hipomagnezemia Częstość nieznana: jadłowstręt
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Częstość nieznana: ból stawu, ból mięśni
Zaburzenia układu nerwowego Częstość nieznana: drgawki, ból głowy, encefalopatia (patrz punkt 4.4), inne objawy neurologiczne i obwodowe, neuropatia
Zaburzenia nerek i dróg moczowych** Bardzo często: zmiany czynności nerek, w tym azotemia, hipostenuria, kwasica kanalików nerkowych i zwapnienia w nerkach Częstość nieznana: ciężka niewydolność nerek, bezmocz, moczówka prosta pochodzenia nerkowego, skąpomocz, osłabiona czynność nerek
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często: duszność Częstość nieznana: nadwrażliwość, zapalenie płuc, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc pochodzenia niesercowego
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypka Częstość nieznana: wysypka plamkowo-grudkowa, świąd, złuszczanie skóry, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Jonsona
Zaburzenia naczyniowe Bardzo często: niedociśnienie Częstość nieznana: nadciśnienie, wstrząs
Uwagi * Zazwyczaj występuje w ciągu 15 do 20 minut po rozpoczęciu leczenia. ** Objawy te zwykle ustępują po przerwaniu leczenia. Często występuje jednak pewne trwałe uszkodzenie, zwłaszcza u pacjentów, którzy przyjęli dużą dawkę skumulowaną (ponad 5 g) amfoterycyny B. Równoczesne stosowanie diuretyków sprzyja pogorszeniu czynności nerek, podczas gdy uzupełnienie sodu lub korekta dawkowania może zmniejszyć częstość występowania nefrotoksyczności.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie amfoterycyny B może spowodować zatrzymanie akcji serca lub krążenia i oddychania z możliwym skutkiem śmiertelnym. Jeśli podejrzewa się, że doszło do przedawkowania, należy przerwać leczenie i kontrolować stan kliniczny pacjenta (tj. czynność układu krążenia i oddechowego, nerek i wątroby, morfologię krwi, stężenie elektrolitów w surowicy) i w razie konieczności zastosować leczenie wspomagające czynności życiowe. Amfoterycyna B nie podlega hemodializie. Przed ponownym wdrożeniem leczenia należy ustabilizować stan pacjenta (w tym wyrównać niedobory elektrolitów itp.).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwgrzybicze do stosowania ogólnego, antybiotyki; kod ATC: J02AA01.
Amfoterycyna B in vitro silnie działa na wiele gatunków grzybów. Amfoterycyna B w stężeniach od 0,03 do 1,0 μg/ml w warunkach in vitro działa hamująco na następujące gatunki: Histoplasma capsulatum, Coccidioides immitis, Candida spp., Blastomyces dermatitidis, Rhodotorula, Cryptococcus neoformans, Sporothrix schenckii, Mucor mucedo i Aspergillus fumigatus. Nie opracowano standardowej metody w celu oznaczenia minimalnego stężenia hamującego (MIC) środków przeciwgrzybiczych, w związku z czym jego wartości mogą się zmieniać w zależności od stosowanej metody. Antybiotyk nie działa na bakterie, riketsje i wirusy.
Amfoterycyna B wykazuje działanie grzybostatyczne lub grzybobójcze w zależności od stężenia, jakie osiąga w płynach ustrojowych, oraz od wrażliwości komórek grzyba. Lek działa przez wiązanie się ze sterolami w błonie komórkowej grzybów, w następstwie czego dochodzi do zmiany przepuszczalności umożliwiającej wyciek składników wewnątrzkomórkowych. Ponieważ błony komórkowe u ssaków również zawierają związki z grupy steroli, uważa się, że uszkadzanie komórek ludzkich i komórek grzyba może następować w podobnych mechanizmach.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

U dorosłych otrzymujących około 0,5 mg/kg mc./dobę w dawkach powtarzanych, średnie maksymalne stężenie w osoczu wynosi od 0,5 do 2 μg/ml. Po szybkim początkowym spadku, stężenie w osoczu stabilizuje się na poziomie około 0,5 μg/ml. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 15 dni, a początkowy okres półtrwania w osoczu wynosi około 24 godzin. Dane farmakokinetyczne dotyczące stosowania amfoterycyny B u niemowląt i dzieci są ograniczone.
Amfoterycyna B krążąca w osoczu jest w znacznym stopniu (>90%) związana z białkami osocza i słabo ulega dializie. Około dwie trzecie jednoczesnego stężenia w osoczu wykryto w płynie z objętej stanem zapalnym opłucnej, otrzewnej, błony maziowej i cieczy wodnistej. Stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym rzadko przekracza 2,5% stężenia w osoczu, lub nawet jest niewykrywalne. Niewielka ilość amfoterycyny B przenika do ciała szklistego lub prawidłowego płynu owodniowego. Mimo że pełne dane dotyczące dystrybucji tkankowej amfoterycyny B nie są znane, prawdopodobnie głównym narządem magazynowania jest wątroba.
Amfoterycyna B jest bardzo powoli wydalana przez nerki, przy czym 2 do 5% podanej dawki jest wydalane w postaci biologicznie czynnej. Po zaprzestaniu leczenia, lek można wykryć w moczu w ciągu 3 do 4 tygodni z powodu powolnego wydalania leku. Wydalanie z żółcią może być istotną drogą eliminacji. Szczegółowe dane dotyczące innych szlaków metabolicznych nie są znane. Choroba wątroby lub nerek nie wpływa na stężenie leku we krwi.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Rakotwórczość, genotoksyczność i toksyczny wpływ na reprodukcję
Nie przeprowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny działania rakotwórczego. Nie przeprowadzono również żadnych badań w celu określenia działania mutagennego lub wpływu leku na płodność u mężczyzn i kobiet.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu diwodorofosforan dwuwodny Disodu fosforan dwunastowodny Kwas deoksycholowy Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) Kwas fosforowy (do ustalenia pH)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Zastosowanie innego rozpuszczalnika niż zalecany lub dodatek czynnika bakteriostatycznego (na przykład alkoholu benzylowego) w rozpuszczalniku może spowodować wytrącenie się antybiotyku.

6.3 Okres ważności

Wykazano, że sporządzony koncentrat o stężeniu 5 mg/ml (50 mg amfoterycyny B w 10 ml wody do wstrzykiwań) zachowuje stabilność chemiczną i fizyczną przez 1 tydzień w temperaturze od 2°C do 8°C i przez 24 godziny w temperaturze pokojowej. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, sporządzony roztwór należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie on zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik. Czas ten nie powinien być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze 2°C do 8°C chyba że, przygotowanie roztworu odbyło się w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Roztwór powstały po rozcieńczeniu (≤0,1 mg/ml amfoterycyny B) należy zużyć natychmiast po sporządzeniu, ale nie jest konieczne chronienie go przed światłem podczas podawania.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze 2 ̊C–8 ̊C (w lodówce).
Przechowywanie sporządzonych roztworów, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Fiolka z bezbarwnego szkła typu I z korkiem z gumy chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem oraz nakładką z polipropylenu typu flip-off, w tekturowym pudełku. W opakowaniu znajduje się 1 fiolka zawierająca 50 mg amfoterycyny B.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Instrukcja sporządzania roztworów
Sporządzanie koncentratu Koncentrat amfoterycyny B o stężeniu 5 mg na ml sporządza się wstrzykując szybko, bezpośrednio do fiolki z liofilizatem, 10 ml destylowanej wody do wstrzykiwań bez środka bakteriostatycznego, za pomocą jałowej strzykawki i igły (minimalna średnica: 20 G). Natychmiast rozpocząć wstrząsanie fiolki w celu uzyskania klarownej dyspersji koloidalnej.
Sporządzanie roztworu do infuzji W celu sporządzenia roztworu do infuzji należy pobrać odpowiednią ilość koncentratu i rozcieńczyć go 5% roztworem glukozy tak, aby końcowe stężenie amfoterycyny B wynosiło 0,1 mg/ml. Przed użyciem roztworu glukozy należy sprawdzić jego pH, które powinno wynosić powyżej 4.2. Dostępne w obrocie roztwory glukozy zwykle mają pH powyżej 4,2; jeśli jednak pH jest niższe niż 4,2, do roztworu glukozy przed jego użyciem do rozcieńczenia roztworu amfoterycyny B należy dodać 1 lub 2 ml buforu. Skład zalecanego buforu jest następujący:
sodu diwodorofosforan (bezwodny) 0,96 g woda do wstrzykiwań qs ad 100 ml
Przed dodaniem buforu do roztworu glukozy należy go wyjałowić, przesączając przez zatrzymujący bakterie filtr porcelanowy, matę lub membranę albo w autoklawie przez 30 minut w ciśnieniu 106 kPa (15 lb), (121 ̊C).
Ostrzeżenie. Zarówno podczas sporządzania buforu, jak i podczas infuzji należy ściśle przestrzegać zasad aseptyki (!), ponieważ ani antybiotyk, ani rozpuszczalnik nie zawierają środków konserwujących czy bakteriostatycznych. Wszystkich wkłuć do fiolki z proszkiem lub do rozpuszczalnika należy dokonywać za pomocą jałowej igły. Do sporządzania roztworu nie stosować fizjologicznego roztworu chlorku sodu (0,9%). Zastosowanie innego rozpuszczalnika niż zalecany lub zawartość substancji bakteriostatycznej (na przykład alkoholu benzylowego) w rozpuszczalniku może spowodować wytrącenie się antybiotyku. Nie używać koncentratu ani roztworu do infuzji, jeżeli stwierdzono w którymkolwiek z nich osad lub ciało obce. Do wykonania infuzji dożylnej amfoterycyny B można zastosować filtr liniowy; średnia średnica porów filtra nie powinna jednak być nie mniejsza niż 1,0 mikrona w celu zapewnienia przesączania się przez niego dyspersji koloidalnej.
Przechowywanie sporządzonych roztworów, patrz punkt 6.3.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
CHEPLAPHARM Arzneimittel GmbH Ziegelhof 24 Niemcy

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.11.2014

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

PRODUKTU LECZNICZEGO