Meropenem Zentiva

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Meropenem Zentiva, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem Zentiva, 1000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji
Meropenemum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.  Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.  W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.  Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.  Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Meropenem Zentiva i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem Zentiva

3. Jak stosować lek Meropenem Zentiva

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Meropenem Zentiva

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Meropenem Zentiva i w jakim celu się go stosuje

Meropenem Zentiva zawiera substancję czynną meropenem i należy do grupy leków nazywanych antybiotykami karbapenemowymi. Jego działanie polega na niszczeniu bakterii, które mogą wywoływać ciężkie zakażenia.
Meropenem Zentiva jest stosowany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku  Zakażenia płuc (zapalenie płuc).  Zakażenia płuc i oskrzeli u pacjentów z mukowiscydozą.  Powikłane zakażenia dróg moczowych.  Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej.  Zakażenia okołoporodowe.  Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich.  Ostre bakteryjne zakażenie mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).
Lek Meropenem Zentiva może być stosowany w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się u nich zakażenie bakteryjne.
Lek Meropenem Zentiva może być stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych krwi, które mogą być związane z zakażeniami wymienionymi powyżej.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem Zentiva

Kiedy nie stosować leku Meropenem Zentiva:  jeśli pacjent ma uczulenie na meropenem lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);  jeśli pacjent ma uczulenie na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny lub karbapenemy, gdyż może być również uczulony na meropenem.

Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Meropenem Zentiva należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:  jeśli pacjent ma problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia czynności wątroby lub nerek;  jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka biegunka po zastosowaniu innych antybiotyków.
Wynik testu Coombsa, wykonywanego podczas leczenia, może być dodatni, co świadczy o występowaniu przeciwciał, które mogą niszczyć krwinki czerwone. Lekarz omówi to z pacjentem.
U pacjenta mogą wystąpić objawy przedmiotowe i podmiotowe ciężkich reakcji skórnych (patrz punkt 4). Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką, aby można było rozpocząć leczenie tych objawów.
Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy któraś z wyżej wymienionych sytuacji go dotyczy, należy o tym powiedzieć lekarzowi przed zastosowaniem leku Meropenem Zentiva.
Lek Meropenem Zentiva a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach , które pacjent planuje stosować.
Lek Meropenem Zentiva może bowiem wpływać na działanie niektórych leków i niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Meropenem Zentiva.
Należy zwłaszcza poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę, jeśli pacjent stosuje:  probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej);  kwas walproinowy, walproinian sodu lub walpromid (stosowany w leczeniu padaczki); leku Meropenem Zentiva nie należy stosować, gdyż może osłabić działanie kwasu walproinowego, walproinianu sodu, walpromidu;  doustne leki przeciwzakrzepowe (stosowane w leczeniu lub zapobieganiu powstawania zakrzepów w naczyniach krwionośnych).
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna się poradzić lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Zaleca się unika nie podawania meropenemu pacjentkom w ciąży. Lekarz zadecyduje, czy pacjentka powinna otrzymać meropenem. Istotne jest, aby przed rozpoczęciem przyjmowania meropenemu pacjentka poinformowała swojego lekarza, czy karmi piersią lub czy zamierza karmić piersią. Niewielkie ilości tego leku przenikają do mleka kobiety. Dlatego lekarz zdecyduje, czy pacjentka powinna stosować meropenem w okresie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie prowadzono badań dotyczących w pływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Jednakże, stosowanie meropenemu może powodować ból głowy, mrowienie lub szczypanie skóry (parestezje), niezamierzone skurcze mięśni, prowadzące do gwałtownych i niekontrolowanych wstrząsów ciała (drgawki), które zwykle łączą się z utratą przytomności. Są to działania niepożądane, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Meropenem Zentiva zawiera sód Meropenem Zentiva, 500 mg: ten lek zawiera około 45 mg sodu (główny składnik soli kuchennej) w każdej fiolce . Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 540 mg sodu. Odpowiada to 27% zalecanej maksymalnej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Jeżeli pacjent potrzebuje 8 fiolek lub więcej na dobę, przez dłuższy czas i powinien stosować d ietę ze zmniejszoną ilością sodu, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Meropenem Zentiva, 1000 mg: ten lek zawiera około 90 mg sodu (główny składnik soli kuchennej) w każdej fiolce . Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 540 mg sodu. Odpowiada to 27% zalecanej maksymalnej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Jeżeli pacjent potrzebuje 4 fiolki lub więcej na dobę, przez dłuższy czas i powinien stosować dietę ze zmniejszoną ilością sodu, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

3. Jak stosować lek Meropenem Zentiva

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty
Dorośli  Dawka leku zależy od rodzaju zakażenia, jego umiejscowienia w organizmie i nasilenia. Lekarz ustali odpowiednią dawkę dla danego pacjenta.  Dawka dla pacjentów dorosłych wynosi zwykle od 500 mg (miligramów) do 2 g (gramów). Lek zazwyczaj będzie podawany co 8 godzin. Jeśli j ednak pacjent ma zaburzenia czynności nerek, może otrzymywać lek rzadziej.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawka dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy i do 12 lat zależy od wieku i masy ciała dziecka. Zazwyczaj stosuje się dawkę od 10 mg do 40 mg leku Meropenem Zentiva na każdy kilogram (kg) masy ciała dziecka. Dawki leku podaje się zwykle co 8 godzin. Dzieciom o masie ciała większej niż
 Lek Meropenem Zentiva będzie podawany pacjentowi do dużej żyły we wstrzyknięciu lub w infuzji .  Lek Meropenem Zentiva zwykle będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę.  Jednak niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie są przeszkoleni, aby móc podawać lek Meropenem Zentiva w domu. Instrukcja podawania jest zamieszczona w tej ulotce (w punkcie „Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem Zentiva w domu”). Należy zawsze stos ować lek Meropenem Zentiva ściśle według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.  Leku nie należy mieszać z roztworami zawierającymi inne leki ani dodawać do takich roztworów.  Podanie leku może trwać około 5 minut lub od 15 do 30 minut. Lekarz poinformuje pacjenta, jak należy podawać lek Meropenem Zentiva.  Zazwyczaj lek podaje się o tej samej porze każdego dnia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meropenem Zentiva Jeśli przypadkowo zastosowano dawkę leku większą niż zalecona przez lekarza, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Meropenem Zentiva Jeśli pominięto wstrzyknięcie leku, należy to zrobić najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak czas do podania kolejnej dawki leku jest krótki, należy opuścić pominięte wstrzyknięcie. Nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć w tym samym czasie) w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Meropenem Zentiva Nie należy przerywać stosowania leku Meropenem Zentiva, dopóki lekarz tego nie zaleci.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Meropenem Zentiva i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjent może pilnie potrzebować pomocy medycznej. Objawy ciężkiej reakcji alergicznej mogą obejmować nagle występujące:  ciężką wysypkę, świąd lub pokrzywkę na skórze;  obrzęk twarzy, warg , języka lub innych części ciała;  duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu;  ciężkie reakcje skórne obejmujące: o ciężkie reakcje nadwrażliwości w tym gorączka, wysypka skórna, zmiany wyników badania krwi służących ocenie czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych) oraz zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (eozynofilów), a także powiększenie węzłów chłonnych. Mogą być one objawami wielonarządowego zaburzenia na tle nadwrażliwości, określanego jako zespół reakcji polekowej z eozynofilią i objawami układowymi. o ciężką, czerwoną, łuszcząca się wysypkę, guzy skórne zawierające ropę, pęcherze lub złuszczanie skóry, które mogą być związane z gorączką i bólem stawów. o ciężkie wysypki skórne, które mogą pojawić się jako czerwonawe okrągłe plamy na tułowiu, często z pęcherzami po środku, złuszczaniem skóry, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi (zespół Stevensa- Johnsona) lub w bardziej ciężkiej postaci (toksyczna nekroliza naskórka).
Uszkodzenie krwinek czerwonych (częstość nieznana) Do objawów należy:  wystąpienie niespodziewanej duszności;  czerwony lub brązowy mocz. Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Inne możliwe działania niepożądane
Częst e (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):  ból brzucha (żołądka);  nudności;  wymioty;  biegunka;  ból głowy;  wysypka, świąd skóry;  ból i stan zapalny;  zwiększenie liczby płytek krwi (widoczne w badaniu laboratoryjnym);  zmiany wyników badań laboratoryjnych krwi, w tym wyników określających czynność wątroby.
Niezbyt częst e (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):  zmiany we krwi, w tym zmniejszenie liczby płytek krwi (może powodować łatwe powstawanie siniaków), zwiększenie liczby niektórych krwinek białych, zmniejszenie liczby innych krwinek białych, zwiększenie stężenia substancji zwanej bilirubiną; lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi;  zmiany wyników badań krwi, w tym badań określających czynność nerek ;  uczucie mrowienia;  zakażenia grzybicze jamy ustnej lub pochwy (pleśniawki).  zapalenie jelita z biegunką;  ból żył w miejscu wstrzyknięcia leku Meropenem Zentiva;
 inne zmiany we krwi; do objawów należą częste zakażenia, wysoka gorączka i ból gardła; lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi;  nagłe wystąpienie ciężkiej wysypki, powstawanie pęcherzy lub złuszczanie skóry; może przebiegać z wysoką gorączką i bólami stawów.
Rzadk ie (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów):  drgawki (napady padaczkowe)  ostra dezorientacja i stan splątania (majaczenie).
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Poważne reakcje nadwrażliwości w tym gorączka, wysypka skórna, zmiany wyników badania krwi służących ocenie czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych) oraz zwięk szenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (eozynofilów), a także powiększenie węzłów chłonnych. Mogą być one objawami wielonarządowego zaburzenia na tle nadwrażliwości, określanego jako zespół osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi.
Zgła szanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C, 02 - 222 Warszawa, t el.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Meropenem Zentiva

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Po rozpuszczeniu: r oztwór do wstrzykiwań lub infuzji należy podać niezwłocznie po sporządzeniu. Czas od przygotowania roztworu do jego podania w postaci dożylnego wstrzyknięcia lub infuzji nie powinien przekroczyć godziny.
Nie zamrażać sporządzonego roztworu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Meropenem Zentiva - Substancją czynną leku jest meropenem trójwodny. Meropenem Zentiva, 500 mg Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

Meropenem Zentiva, 1000 mg Każda fiolka zawiera 1000 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.
Pozostały składnik to: sodu węglan bezwodny.
Jak wygląda lek Meropenem Zentiva i co zawiera opakowanie Lek Meropenem Zentiva jest proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji.
Proszek należy rozpuścić przed zastosowaniem i podać w postaci wstrzyknięcia lub infuzji.
Lek pakowany jest w szklane fiolki zawierające biały lub jasnożółty proszek.
Wielkość opakowania: 1 fiolka lub 10 fiolek w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Zentiva, k.s. U kabelovny 130 Dolni Mecholupy, 102 37 Praga 10 Republika Czeska
Wytwórca ACS Dobfar
Nucleo Industriale S. Atto, S. Nicolò a Tordino Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego w Polsce:
Zentiva Polska Sp. z o. o. ul. Bonifraterska 17 00-203 Warszawa Tel.: +48 22 375 92 00

Data ostatniej aktualizacji ulotki: wrzesień 2020


Edukacja medyczna
Antybiotyki stosuje się w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie. Są nieskuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych.
Niekiedy zakażenia bakteryjne nie reagują na leczenie antybiotykiem. Jedną z najczęstszych przyczyn jest oporność na zastosowany antybiotyk bakterii wywołujących zakażenie. Oznacza to, że bakterie mogą przetrwać cykl leczenia, a nawet namnażać się mimo stosowania antybiotyku.
Oporność bakterii na antybiotyki może rozwinąć się z różny ch powodów, a ryzyko to można zmniejszyć stosując antybiotyki rozważnie.
Antybiotyk przepisany przez lekarza przeznaczony jest wyłącznie do leczenia aktualnie występującej choroby. Zwrócenie uwagi na poniższe zalecenia pomoże zapobiec rozwojowi opornych bakterii, co uniemożliwiłoby skuteczne działanie antybiotyku.

1. Bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyku we właściwej dawce, o określonej porze i przez

właściwą liczbę dni. Należy przeczytać instrukcje zawarte w ulotce i w razie wątpliwości poprosić lekarza lub farmaceutę o wyjaśnienie.

2. Pacjent nie powinien stosować antybiotyku, który był przepisany dla innej osoby. Antybiotyk

należy stosować wyłącznie w celu leczenia zakażenia, na które został on przepisany.

3. Pacjent nie powinien przyjmować antybiotyków przepisanych innej osobie, nawet jeśli miała

podobne zakażenie.

4. Pacjent nie powinien przekazywać innym osobom antybiotyków przepisanych dla niego.

5. Jeśli po zakończeniu zaleconego cyklu leczenia pozostały jakiekolwiek resztki antybiotyku,

należy odnieść je do apteki w celu zapewnienia jego właściwego zniszczenia.
Informacje przeznaczone dla fachowego personelu medycznego oraz Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem Zentiva w domu
Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie mogą zostać przeszkoleni, aby móc podać lek Meropenem Zentiva w domu.
Ostrzeżenie. Lek można podawać samodzielnie w domu tylko po wcześniejszym przeszkoleniu przez lekarza lub pielęgniarkę.
 Ten lek należy zmieszać z innym płynem (rozcieńczalnikiem). Lekarz poinstruuje, ile rozcieńczalnika użyć.  Lek należy podać bezpośrednio po sporządzeniu. Nie zamrażać go.
Jak przygotować lek

1. Należy umyć i dokładnie osuszyć ręce. Przygotować czyste miejsce robocze.

2. Wyjąć butelkę (fiolkę ) leku Meropenem Zentiva z opakowania. Należy sprawdzić fiolkę i datę

ważności. Należy sprawdzić, czy fiolka nie jest naruszona i nie ma oznak uszkodzenia.

3. Należy usunąć kolorowe zamknięcie i przetrzeć szary gumowy korek wacikiem nasączonym

alkoholem. Poczekać aż korek wyschnie.

4. Należy połączyć nową jałową igłę z nową jałową strzykawką, nie dotykając ich końców.

5. Do strzykawki należy nabrać zaleconą objętość jałowej wody do wstrzykiwań. Potrzebna

objętość wody znajduje się w tabeli niżej:
Dawka leku Meropenem Zentiva Objętość wody do wstrzykiwań potrzebna do rozpuszczenia 1,5 g 30 ml

Uwaga. Jeśli przepisana dawka leku Meropenem Zentiva jest większa niż 1 g, będzie potrzebna więcej niż jedna fiolka leku Meropenem Zentiva. Można wtedy nabrać do jednej strzykawki roztwór z wielu fiolek.

6. Wkłuć igłę strzykawki przez środek gumowego korka i dodać zaleconą objętość wody do

wstrzykiwań do fiolki lub fiolek z lekiem Meropenem Zentiva.

7. Wyjąć igłę z fiolki. Wstrząsać fiolką przez około 15 sekund i obserwować przez 1 minutę. Jeśli

proszek nie jest całkowicie rozpuszczony ponownie wstrząsać przez 15 sekund. W razie konieczności czynność powtórzyć. Po rozpuszczeniu roztwór jest przezroczysty, o barwie bladożółtej, bez widocznych cząstek stałych. Jeszcze raz przetrzeć gumowy korek nowym wacikiem nasączonym alkoholem i poczekać aż korek wyschnie.

8. Z tłokiem strz ykawki wciśniętym do końca należy ponownie wkłuć igłę przez gumowy szary

korek. Należy trzymać strzykawkę i fiolkę, a następnie odwrócić fiolkę do góry dnem.

9. Trzymając koniec igły zanurzony w roztworze należy pociągnąć tłok strzykawki i nabrać do

strzykawki cały roztwór z fiolki.

10. Wyjąć igłę ze strzykawką z fiolki i odłożyć pustą fiolkę w bezpieczne miejsce.

11. Należy trzymać strzykawkę w pozycji pionowej, igłą do góry. Popukać lekko strzykawkę, aby

pęcherzyki powietrza w strzykawce przesunęły się d o góry.

12. Usunąć powietrze ze strzykawki przez delikatne naciskanie tłoka, aż całe powietrze zostanie

usunięte.

13. Jeśli lek Meropenem Zentiva jest stosowany w domu, użyte igły i zestaw do podawania infuzji

należy usunąć we właściwy sposób. Jeśli lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia, należy usunąć niewykorzystany lek zgodnie z lokalnymi przepisami.
Podawanie leku Lek można podawać przez krótką kaniulę lub wenflon, lub przez port albo dojście centralne.
Podawanie leku Meropenem Zentiva przez krótką kaniulę lub wenflon

1. Usunąć igłę ze strzykawki i ostrożnie wyrzucić do pojemnika przeznaczonego na ostre odpady.

2. Przeczyścić koniec kaniuli lub wenflonu wacikiem nasączonym alkoholem i odczekać aż

wyschnie. Zdjąć zamknięcie kaniuli i podłączyć strzykawkę.

3. Powoli naciskać tłok strzykawki tak, aby podawać antybiotyk równomiernie przez około 5 minut.

4. Po zakończeniu podawania antybiotyku i opróżnieniu strzykawki odłączyć strzykawkę

i przepłukać kaniulę, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.

5. Zamknąć kaniulę i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika przeznaczonego na ostre

odpady.
Podawanie leku Meropenem Zentiva przez port lub dojście centralne

1. Zdjąć zamknięcie portu lub linii centralnej, przeczyścić koniec linii wacikiem nasączonym

alkoholem i poczekać aż wyschnie.

2. Podłączyć strzykawkę i powoli naciskać tłok strzykawki, aby podawać antybiotyk równomiernie

przez około 5 minut.

3. Po zakończeniu podawania antybiotyku odłączyć strzykawkę i przepłukać linię zgodnie

z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.

4. Założyć nowe zamknięcie na linię centralną i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika

przeznaczonego na ostre odpady.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Meropenem Zentiva, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem Zentiva, 1000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Meropenem Zentiva, 500 mg Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu (Meropenemum) w postaci meropenemu trójwodnego.
Meropenem Zentiva, 1000 mg Każda fiolka zawiera 1000 mg meropenemu (Meropenemum) w postaci meropenemu trójwodnego.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każda fiolka Meropenem Zentiva, 500 mg, zawiera 104 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 2,0 mEq sodu (około 45 mg). Należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Każda fiolka Meropenem Zentiva, 1000 mg, zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 mEq sodu (około 90 mg). Należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji. Proszek biały do jasnożółtego.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Meropenem Zentiva jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń u dorosłych i u dzieci w wieku 3 miesięcy i starszych (patrz punkty 4.4 i 5.1):
 ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i tzw. respiratorowe zapalenie płuc;  zakażenia płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy;  powikłane zakażenia dróg moczowych;  powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej;  zakażenia okołoporodowe;  powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich;  ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Leczenie pacjentów z bakteriemią, która występuje w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń lub jest podejrzewana o taki związek.
Meropenem można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeżeli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Poniższa tabela przedstawia ogólne zalecenia dotyczące dawkowania.
Dobierając dawkę meropenemu i czas leczenia należy uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną.
W leczeniu niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia wywołane przez mniej wrażliwe rodzaje bakterii (np. Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.) lub podczas leczenia bardzo ciężkich zakażeń szczególnie wskazane może być stosowanie dawki do 2 g trzy razy na dobę u dorosłych i młodzieży oraz dawki do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci.
U pacjentów z niewydolnością nerek konieczne jest dodatkowe uwzględnienie tego w sposobie dawkowania (patrz niżej).
Dorośli i młodzież
Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin Ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i tzw. respiratorowe zapalenie płuc Zakażenia płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 2 g Powikłane zakażenia dróg moczowych 500 mg lub 1 g Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 500 mg lub 1 g Zakażenia okołoporodowe 500 mg lub 1 g Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 500 mg lub 1 g Ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 2 g Leczenie pacjentów z neutropenią i gorączką 1 g
Meropenem podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6).
Alternatywnie dawki do 1 g można podawać we wstrzyknięciu dożylnym, trwającym około 5 minut. Dostępne dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dorosłym dawki 2 g we wstrzyknięciu dożylnym, są ograniczone.
Zaburzenia czynności nerek Dawkę dla dorosłych i młodzieży należy zmodyfikować, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż leku w dawce jednostkowej 2 g.

Klirens kreatyniny [ml/min] Dawka (na podstawie jednostkowych dawek wyżej) Częstość podawania 26-50 jedna dawka jednostkowa co 12 godzin 10-25 pół dawki jednostkowej co 12 godzin <10 pół dawki jednostkowej co 24 godziny
Meropenem jest usuwany z krążenia metodą hemodializy i hemofiltracji. Odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy.
Nie ustalono zaleceń dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.

Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub z klirensem kreatyniny większym niż 50 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna.
Dzieci i młodzież
Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności meropenemu u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania. Jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin (patrz punkt 5.2).
Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, o masie ciała do 50 kg W tabeli niżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania.
Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin Ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i tzw. respiratorowe zapalenie płuc Zakażenia płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 40 mg/kg mc. Powikłane zakażenia dróg moczowych 10 lub 20 mg/kg mc. Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 10 lub 20 mg/kg mc. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 10 lub 20 mg/kg mc. Ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 40 mg/kg mc. Leczenie pacjentów z neutropenią i gorączką 20 mg/kg mc.
Dzieci o masie ciała większej niż 50 kg Należy podawać dawkę zalecaną dla pacjentów dorosłych.
Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu u dzieci z zaburzeniami czynności nerek.
Sposób podawania Meropenem podaje się w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie, dawki do 20 mg/kg mc. można podawać we wstrzyknięciu dożylnym trwającym około wstrzyknięciu dożylnym, są ograniczone.
Roztwór uzyskany po rozpuszczeniu proszku jest przezroczysty i bladożółty.
W celu zapoznania się z instrukcjami dotyczącymi rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna, ciężka reakcja skórna) na którykolwiek inny przeciwbakteryjny lek beta-laktamowy (np. penicyliny lub cefalosporyny).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybierając meropenem do leczenia konkretnego pacjenta należy ocenić przydatność podawania leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników, jak ciężkość zakażenia, występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakteriami opornymi na karbapenemy.
Oporność na Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa i Acinetobacter spp. Oporność na karbapenemy szczepów z rodziny Enterobacteriaceae lub z gatunku Pseudomonas aeruginosa i Acinetobacter spp. jest zróżnicowana na terenie Unii Europejskiej. Lekarze przepisujący lek powinni wziąć pod uwagę lokalną częstość występowania szczepów opornych na karbapenemy.
Reakcje nadwrażliwości Tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, notowano ciężkie i sporadycznie powodujące zgon reakcje nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe.
Jeśli wystąpi ciężka reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie.
Ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (ang. severe cutaneous adverse reactions, SCAR), takie jak pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona, ang. Stevens-Johnson syndrome, SJS), toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella, ang. toxic epidermal necrolysis, TEN), osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS), rumień wielopostaciowy (ang. erythema multiforme, EM) i ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. acute generalised exanthematous pustulosis, AGEP) zgłaszano u pacjentów otrzymujących meropenem (patrz punkt 4.8). Jeśli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na wystąpienie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie meropenemu i rozważyć leczenie alternatywne.
Zapalenie jelit związane ze stosowaniem antybiotyków Podczas stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym meropenemu, notowano występowanie zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jest , aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których biegunka wystąpi podczas lub po zakończeniu leczenia meropenemem (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie podawania leku i zastosowanie specyficznego leczenia zakażeń Clostridium difficile. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit.
Drgawki Podczas leczenia karbapenemami, w tym meropenemem, niezbyt często notowano napady drgawek (patrz punkt 4.8).
Monitorowanie czynności wątroby Podczas leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą), patrz punkt 4.8.
Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby należy kontrolować czynność wątroby podc zas leczenia meropenemem. Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2).

Potwierdzenie serokonwersji (obecności przeciwciał) w bezpośrednim teście antyglobulinowym (odczyn Coombsa) Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa.
Jednoczesne stosowanie meropenemu i kwasu walproinowego i (lub) walproinianu sodu/walpromidu Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego i (lub) walproinianu sodu/walpromidu, patrz punkt 4.5.
Dzieci i młodzież Meropenem Zentiva jest zarejestrowany dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy. Na podstawie ograniczonej ilości dostępnych danych nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Wszystkie zgłoszone działania niepożądane były zgodne z działaniami niepożądanymi zgłaszanymi przez pacjentów dorosłych.
Produkt leczniczy Meropenem Zentiva zawiera sód Meropenem Zentiva, 500 mg: jedna dawka zawiera około 45 mg ( 2,0 mEq) sodu na fiolkę, co odpowiada 2,3% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Meropenem Zentiva, 1 g: jedna dawka zawiera około 90 mg (4,0 mEq) sodu na fiolkę, co odpowiada 4,6% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Maksymalna dzienna dawka tego produktu stanowi około 27% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. Uważa się, że Meropenem Zentiva reprezentuje wysoką zawartość sodu. Należy to szczególnie uwzględnić u osób stosujących dietę o niskiej zawartości soli.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z innymi niż probenecyd produktami leczniczymi. Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, dlatego hamuje wydalanie meropenemu przez nerki, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji oraz zwiększenie stężenia meropenemu w osoczu. Należy zachować ostrożność, jeśli probenecyd stosuje się jednocześnie z meropenemem.
Nie badano możliwego wpływu meropenemu na wiązanie z białkami lub na metabolizm innych produktów leczniczych. Jednak meropenem wiąże się z białkami osocza w tak małym stopniu, że nie należy spodziewać się interakcji z innymi lekami, zachodzących w tym mechanizmie.
Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało zmniejszenie się stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60-100% w ciągu dwóch dni. Ponieważ zmniejszanie się stężenia następuje szybko i jest duże, uznaje się, że nie jest możliwe do opanowania i dlatego należy unikać skojarzonego stosowania kwasu walproinowego i (lub) walproinianu sodu/walpromidu oraz karbapenemów (patrz punkt 4.4).
Doustne leki przeciwzakrzepowe Jednoczesne stosowanie antybiotyków i warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. Istnieje wiele doniesień o nasilaniu się działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny, u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwbakteryjne. Ryzyko to może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie się wartości międzynarodowego wskaźnika znormalizowanego (INR). Zaleca się częstą kontrolę INR podczas i krótko po zakończeniu jednoczesnego podawaniu antybiotyków z lekiem przeciwzakrzepowym.

Dzieci i młodzież Badanie dotyczące interakcji przeprowadzono tylko u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikania stosowania meropenemu w okresie ciąży.
Karmienie piersią Notowano wydzielanie niewielkich ilości meropenemu do mleka kobiecego . Meropenemu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią, chyba że spodziewane korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu meropenemu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże w przypadku prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę fakt że stosowanie meropenemu może powodować ból głowy, parestezje i drgawki.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W przeglądzie danych dotyczących 5026 zastosowań meropenemu u 4872 pacjentów, najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi leku były: biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności i (lub) wymioty (1,4%) oraz odczyny zapalne w miejscu podania (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po zastosowaniu meropenemu były: trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5-4,3%).
Tabelaryczne zestawienie ryzyka działań niepożądanych Wszystkie działania niepożądane podano w poniższej tabeli zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz z częstościami: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często drożdżyca jamy ustnej i pochwy Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często trombocytemia Niezbyt często agranulocytoza niedokrwistość hemolityczna, trombocytopenia, leukopenia, neutropenia, eozynofilia Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często anafilaksja (patrz punkty

4.3 i 4.4),

obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia psychiczne Rzadko majaczenie Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy Niezbyt często parestezje Rzadko drgawki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha Niezbyt często zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyku (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często zwiększenie we krwi aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub dehydrogenazy mleczanowej Niezbyt często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często wysypka, świąd Niezbyt często toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy ( patrz punkt 4.4), pokrzywka Częstość nieznana zespół osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (ang. DRESS Syndrome), ostra uogólniona osutka krostkowa (patrz punkt 4.4) Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często stan zapalny, ból Niezbyt często zakrzepowe zapalenie żył, ból w miejscu podania
Dzieci i młodzież Meropenem Zentiva jest zarejestrowany dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy. Na podstawie ograniczonej ilości dostępnych danych nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Wszystkie zgłoszone działania niepożądane były zgodne z działaniami niepożądanymi zgłaszanymi przez pacjentów dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

4.9 Przedawkowanie

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedawkowanie względne, jeśli dawki nie zmodyfikowano w sposób opisany w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu wskazuje, że jeśli po przedawkowaniu wystąpią działania niepożądane, odpowiadają one profilowi działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8; mają na ogół niewielkie nasilenie i ustępują po odstawieniu leku lub zmniejszeniu jego dawki. Należy rozważyć zastosowanie leczenia objawowego.
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek lek jest szybko wydalany przez nerki.
Meropenem i jego metabolit można usunąć z organizmu metodą hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, karbapenemy; kod ATC: J01DH02
Mechanizm działania Działanie bakteriobójcze meropenemu polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP, ang. penicillin binding protein).
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Wykazano, że podobnie jak w przypadku innych beta-laktamowych leków przeciwbakteryjnych, skuteczność działania meropenemu zależy od czasu, w jakim stężenie leku przekracza minimalne stężenie hamujące (T>MIC).
W modelach nieklinicznych meropenem wykazywał działanie, gdy jego stężenia przekraczające MIC, określone dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie, utrzymywały się w osoczu przez około 40% czasu między kolejnymi dawkami. Takich wartości nie ustalono w warunkach klinicznych.
Mechanizm oporności Oporność bakterii na meropenem może wynikać z: (1) zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (na skutek zmniejszonego wytwarzania puryn), (2) zmniejszonego powinowactwa do docelowych białek wiążących penicyliny, (3) zwiększonej ekspresji składników pompy usuwającej lek z wnętrza komórki i (4) wytwarzania beta-laktamaz, które mogą hydrolizować karbapenemy.
Donoszono o występowaniu na terenie Unii Europejskiej lokalnych skupisk zakażeń wywołanych bakteriami opornymi na karbapenemy.
Nie ma wynikającej z mechanizmu działania oporności krzyżowej między meropenemem i lekami z grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin. Jednak bakterie mogą wykazywać oporność na więcej niż jedną grupę antybiotyków, jeśli na mechanizm jej powstania wpływają: brak przepuszczalności i (lub) pompy usuwające lek z wnętrza komórki bakteryjnej.
Stężenia graniczne Niżej przedstawiono wartości graniczne MIC zgodnie z zaleceniami Europejskiej Komisji Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (EUCAST, European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing).

Kliniczne wartości graniczne MIC meropenemu wg EUCAST (20013-02-11, v. 3.1)
Drobnoustroje Wrażliwe (S) [mg/l] Oporne (R) [mg/l] Enterobacteriaceae ≤2 >8 Pseudomonas spp. ≤2 >8 Acinetobacter spp. ≤2 >8 Streptococcus grupy A, B, C, G odsyłacz 6 odsyłacz 6 Streptococcus pneumoniae 1
Paciorkowce z grupy Viridans 2
Enterococcus spp.
Staphylococcus spp. odsyłacz 3 odsyłacz 3 Haemophilus influenzae 1,2
catarrhalis 2
≤2 >2 Neisseria meningitidis 2,4
Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie z wyjątkiem Clostridium difficile ≤2 >8 Bakterie beztlenowe Gram-ujemne ≤2 >8 Listeria monocytogenes ≤0,25 >0,25 Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem ≤2 >8
1
w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynoszą 0,25 mg/l (wrażliwe) oraz 1 mg/l (oporne). 2
tej pory nie notowane. Identyfikację i testy lekowrażliwości takiego wyizolowanego szczepu trzeba powtórzyć i, w razie potwierdzenia wyniku, przesłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Do czasu uzyskania dowodu dotyczącego odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych szczepów, których MIC przekracza aktualną wartość graniczną oporności, należy je zgłaszać jako oporne. 3
cefoksytynę. Stężenia graniczne dotyczą tylko zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem zostały określone na podstawie danych PK/PD i są niezależne od rozkładu wartości MIC dla poszczególnych gatunków. Stosuje się je wyłącznie w odniesieniu do gatunków, dla których nie określono konkretnych wartości granicznych. Wartości graniczne niezależne od gatunków oparto na następującym dawkowaniu: wartości graniczne EUCAST dotyczą meropenemu w dawce minimalnej 1000 mg trzy razy na dobę podawanego dożylnie w czasie 30 minut. W odniesieniu do ciężkich zakażeń oraz w ustalaniu wartości granicznych I/R brano pod uwagę dawkę 2 g podawaną trzy razy na dobę. 6
beta-laktamowe wnioskuje się na podstawie ich wrażliwości na penicylinę. -- Nie zaleca się badania wrażliwości, gdyż leczenie tym produktem leczniczym zakażeń wywołanych przez te gatunki bakterii jest niecelowe. Izolaty bakteryjne można zgłaszać jako oporne bez uprzedniego testowania wrażliwości.
Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może różnić się w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty.
Listę niżej wymienionych patogenów utworzono na podstawie doświadczenia klinicznego i wytycznych terapeutycznych.

Gatunki zwykle wrażliwe Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Enterococcus faecalis $
Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę)

Staphylococcus spp. (wrażliwe na metycylinę), w tym Staphylococcus epidermidis Streptococcus agalactiae (grupa B) Grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus i S. intermedius) Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes (grupa A)
Tlenowe bakterie Gram-ujemne Citrobacter freudii Citrobacter koseri Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Haemophilus influenzae Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Neisseria meningitidis Proteus mirabilis Proteus vulgaris Serratia marcescens
Beztlenowe bakterie Gram-dodatnie Clostridium perfringens Peptoniphilus asaccharolyticus Peptostreptococcus spp. (w tym P. micros, P anaerobius, P. magnus)
Beztlenowe bakterie Gram-ujemne Bacteroides caccae Grupa Bacteroides fragilis Prevotella bivia Prevotella disiens
Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytej
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Enterococcus faecium $†

Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter spp. Burkholderia cepacia Pseudomonas aeruginosa
Bakterie o oporności naturalnej
Tlenowe bakterie Gram-ujemne Stenotrophomonas maltophilia Legionella spp.
Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Coxiella burnetii Mycoplasma pneumoniae

$ Gatunki, które wykazują naturalną pośrednią wrażliwość. £ Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na meropenem. † Oporność ≥50% w co najmniej jednym kraju UE.
Nosacizna i melioidoza Stosowanie meropenemu u ludzi jest oparte na danych dotyczących wrażliwości drobnoustrojów Burkholderia mallei oraz Burkholderia pseudomallei w badaniach in vitro oraz na ograniczonych danych od pacjentów. Lekarz prowadzący powinien zapoznać się z krajowymi i (lub) międzynarodowymi dokumentami zawierającymi uzgodnienia dotyczące leczenia nosacizny i melioidozy.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

U zdrowych osób średni okres półtrwania w osoczu wynosi około 1 godziny, średnia objętość dystrybucji około 0,25 l/kg (11-27 l) i średni klirens 287 ml/min dla dawki 250 mg, zmniejszający się do 205 ml/min dla dawki 2 g. Po podaniu dawek 500 mg, 1000 mg i 2000 mg w 30-minutowej infuzji średnie wartości C max
AUC 39,3, 62,3 i 153 μg·h/ml. Po podaniu dawek 500 mg i 1000 mg w infuzji trwającej 5 minut wartości C max
z prawidłową czynnością nerek nie powoduje kumulacji leku.
Badanie u 12 pacjentów, którym po zabiegach chirurgicznych z powodu zakażenia w obrębie jamy brzusznej podawano meropenem w dawce 1000 mg co 8 godzin, wykazało porównywalne wartości C max

Dystrybucja Średnie wiązanie meropenemu z białkami osocza wynosi około 2% i nie zależy od stężenia. Po szybkim podaniu (trwającym 5 minut lub krócej) farmakokinetyka przebiega dwuwykładniczo, ale jest to dużo mniej widoczne po 30-minutowej infuzji. Wykazano, że meropenem dobrze przenika do różnych płynów i tkanek, w tym do płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo- rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej.
Metabolizm Meropenem jest metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia beta-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. W warunkach in vitro meropenem wykazuje mniejszą niż imipene m wrażliwość na hydrolizę przez ludzką dehydropeptydazę-I (DHP-I), dlatego nie jest konieczne jednoczesne stosowanie inhibitora DHP-I.
Eliminacja Meropenem jest wydalany głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Około 70% (50-75%) podanej dawki wydalane jest w niezmienionej postaci w ciągu 12 godzin, a kolejne 28% w postaci mikrobiologicznie nieczynnego metabolitu. Wydalanie z kałem stanowi tylko około 2% podanej dawki. Zmierzony klirens nerkowy i wpływ probenecydu wskazuje, że meropenem podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu w kanalikach nerkowych.
Niewydolność nerek Zaburzenia czynności nerek powodują zwiększenie wartości AUC w osoczu i wydłużenie okresu półtrwania meropenemu. Wartość AUC zwiększała się 2,4-krotnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CrCl = 33-74 ml/min), 5-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (CrCl = 4-23 ml/min) i 10-krotnie u pacjentów poddawanych hemodializie (CrCl <2 ml/min) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek (CrCl >80 ml/min). Wartość AUC dla nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu z otwartym pierścieniem była także znacząco zwiększona u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaleca się modyfikację dawki u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).

Meropenem jest usuwany metodą hemodializy, a klirens podczas hemodializy jest około 4-krotnie większy niż u pacjentów z bezmoczem.
Niewydolność wątroby Badanie przeprowadzone u pacjentów z poalkoholową marskością wątroby wykazało brak wpływu choroby wątroby na farmakokinetykę meropenemu po podaniu dawek wielokrotnych.
Dorośli pacjenci Badania przeprowadzone u pacjentów nie wykazały znaczących różnic w farmakokinetyce w porównaniu z osobami zdrowymi z równoważną czynnością nerek. W modelu populacyjnym opracowanym na podstawie danych od 79 pacjentów z zakażeniem w obrębie jamy brzusznej lub zapaleniem płuc, wykazano zależność objętości centralnego kompartmentu od masy ciała, a klirensu od klirensu kreatyniny i wieku.
Dzieci i młodzież Badania farmakokinetyki u niemowląt i dzieci z zakażeniem wykazały, że wartości C max
meropenemu w dawkach 10, 20 i 40 mg/kg mc. były zbliżone do wartości u dorosłych po podaniu dawek, odpowiednio, 500, 1000 i 2000 mg. Porównanie wykazało zgodność danych farmakokinetycznych w zakresie dawek i okresów półtrwania, z danymi obserwowanymi u dorosłych, z wyjątkiem najmłodszych dzieci (w wieku <6 miesięcy, u których t 1/2 wynosi 1,6 godziny). Średni klirens meropenemu wynosił 5,8 ml/min/kg mc. (6-12 lat), 6,2 ml/min/kg mc. (2-5 lat), 5,3 ml/min/kg mc. (6-23 miesięcy) i 4,3 ml/min/kg mc. (2-5 miesięcy). Około 60% dawki jest wydalane w moczu w ciągu 12 godzin w postaci meropenemu, a następne 12% w postaci metabolitu. Stężenie meropenemu w płynie mózgowo-rdzeniowym u dzieci z zapaleniem opon mózgowo- rdzeniowych stanowi około 20% stężenia w osoczu, jednak istnieje znacząca zmienność osobnicza.
Badania farmakokinetyki meropenemu u noworodków, u których konieczne jest leczenie przeciwzakaźne, wykazały większy klirens u noworodków w starszym wieku chronologicznym lub ciążowym, z ogólnym średnim okresem półtrwania wynoszącym 2,9 godziny. Symulacja Monte Carlo przeprowadzona w oparciu o populacyjny model farmakokinetyczny wykazała, że podawanie dawki określonych dla P. aeruginosa przez ponad 60% czasu (T>MIC) między kolejnymi dawkami u 95% wcześniaków i u 91% noworodków urodzonych o czasie.
Osoby w podeszłym wieku Badania farmakokinetyki u zdrowych osób w podeszłym wieku (65-80 lat) wykazały zmniejszenie klirensu osoczowego, co korelowało ze związanym z wiekiem zmniejszeniem klirensu kreatyniny i mniejszą redukcję klirensu pozanerkowego. Zmiana dawki u pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna, oprócz przypadków z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania na zwierzętach wskazują, że meropenem jest dobrze tolerowany przez nerki. Histologicznie dowiedzione uszkodzenie kanalików nerkowych obserwowano u myszy i psów tylko po jednorazowym podaniu dawek ≥2000 mg/kg mc. oraz w badaniu u małp otrzymujących dawkę 500 mg/kg mc. przez 7 dni.
Meropenem jest na ogół dobrze tolerowany przez ośrodkowy układ nerwowy. Działanie na OUN obserwowano w badaniach toksyczności ostrej u gryzoni po podaniu dawek przekraczających
Wartość LD 50

W trwających do 6 miesięcy badaniach z dawkami wielokrotnymi meropenemu obserwowano tylko niewielkie zmiany, w tym zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych u psów.

W serii konwencjonalnych badań na szczurach po podaniu dawek do 750 mg/kg mc. i na małpach po podaniu dawek do 360 mg/kg mc. nie dowiedziono ani działania mutagennego, ani toksycznego wpływu na reprodukcję, w tym działania teratogennego.
Nie stwierdzono zwiększonej wrażliwości na meropenem młodych zwierząt w porównaniu z osobnikami dorosłymi. Produkt leczniczy w postaci dożylnej był dobrze tolerowany przez zwierzęta.
W badaniach na zwierzętach meropenem i jego jedyny metabolit miały podobny profil toksyczności.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu węglan bezwodny.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.

6.3 Okres ważności

Po rozpuszczeniu Roztwór do wstrzykiwań lub infuzji należy podać niezwłocznie po sporządzeniu. Czas od przygotowania roztworu do jego podania w postaci dożylnego wstrzyknięcia lub infuzji nie powinien przekroczyć godziny.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Nie zamrażać sporządzonego roztworu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Meropenem Zentiva, 500 mg Fiolka o objętości 20 ml z bezbarwnego szkła typu III, z korkiem z gumy bromobutylowej oraz wieczkiem typu flip-off. Opakowania: 1 fiolka lub 10 fiolek zawierających 500 mg meropenemu, w tekturowym pudełku.
Meropenem Zentiva, 1000 mg Fiolka o objętości 20 ml z bezbarwnego szkła typu III, z korkiem z gumy bromobutylowej oraz wieczkiem typu flip-off. Opakowania: 1 fiolka lub 10 fiolek zawierających 1000 mg meropenemu, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowania muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Wstrzyknięcie W celu sporządzenia roztworu meropenemu do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego należy rozpuścić proszek w jałowej wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 250 mg meropenemu). Taki sposób przygotowania umożliwia otrzymanie roztworu o stężeniu około 50 mg/ml.

Infuzja W celu sporządzenia roztworu meropenemu do infuzji dożylnej można rozpuścić proszek bezpośrednio w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy do infuzji, do stężenia końcowego wynoszącego od 1 do 20 mg/ml.
W trakcie sporządzania roztworu i podczas podawania leku należy stosować standardowe zasady aseptyki.
Roztwór należy wstrząsnąć przed użyciem.
Sporządzone roztwory są przezroczyste o barwie bladożółtej, bez widocznych cząstek stałych.
Każda fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użycia.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zentiva, k.s., U kabelovny 130, Dolni Mecholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Meropenem Zentiva, 500 mg: 19567 Meropenem Zentiva, 1000 mg: 19568

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29.12.2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 04.04.2016 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
09/2020