Floxitrat

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Floxitrat, 400 mg, tabletki powlekane Moxifloxacinum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Floxitrat i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Floxitrat

3. Jak stosować lek Floxitrat

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Floxitrat

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Floxitrat i w jakim celu się go stosuje

Floxitrat zawiera substancję czynną moksyfloksacynę, która jest antybiotykiem z grupy fluorochinolonów. Floxitrat zabija bakterie wywołujące zakażenia.
Floxitrat stosuje się w leczeniu pacjentów w wieku co najmniej 18 lat z niżej wymienionymi zakażeniami bakteryjnymi wywołanymi przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę. Floxitrat należy stosować w leczeniu tych zakażeń tylko wtedy, gdy nie można podać zwykle stosowanych antybiotyków lub ich zastosowanie było nieskuteczne:  zakażenie zatok, zaostrzenie przewlekłego zapalenia dróg oddechowych lub zakażenie płuc (zapalenie płuc) nabyte poza szpitalem (oprócz ciężkich przypadków);  lekkie lub umiarkowane zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, w tym zakażenia jajowodów i zakażenia błony śluzowej macicy.
Stosowanie samych tabletek Floxitrat nie jest wystarczające do leczenia zakażeń górnego odcinka dróg rodnych, dlatego lekarz przepisze dodatkowo inny antybiotyk (patrz punkt 2 „Informacje ważne przed zastosowaniem leku Floxitrat” oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Jeśli początkowe leczenie moksyfloksacyną w roztworze do infuzji okazało się skuteczne w leczeniu wymienionych niżej zakażeń bakteryjnych, lekarz może przepisać tabletki powlekane Floxitrat w celu uzupełnienia cyklu leczenia:  zapalenia płuc nabytego poza szpitalem,  zakażeń skóry i tkanek miękkich.
Tabletek Floxitrat nie należy stosować w początkowym leczeniu żadnego z rodzajów zakażenia skóry i tkanek miękkich ani w leczeniu ciężkiego zapalenia płuc.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Floxitrat

Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy opisane niżej sytuacje go dotyczą, powinien skonsultować się z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Floxitrat  jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną - moksyfloksacynę, jakikolwiek inny antybiotyk z grupy chinolonów lub na którykolwiek z pozostałych składników leku (wymienionych w punkcie 6);  jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią;  jeśli pacjent ma mniej niż 18 lat;  jeśli pacjent miał w przeszłości chorobę lub zaburzenia ścięgna związane z leczeniem antybiotykami chinolonowymi (patrz niżej „Ostrzeżenia i środki ostrożności” oraz punkt 4 ”Możliwe działania niepożądane”).  jeśli pacjent ma lub miał następujące zaburzenie albo jest to zaburzenie wrodzone: - jakiekolwiek schorzenie przebiegające z zaburzeniami rytmu serca (widocznymi w badaniu EKG, rejestrującym czynność elektryczną serca), - zaburzenia równowagi elektrolitowej we krwi (zwłaszcza małe stężenie potasu lub magnezu), - bardzo wolna czynność serca (zwana „bradykardią”), - osłabienie mięśnia sercowego (niewydolność serca), - występujące w przeszłości zaburzenia rytmu serca lub - jeśli pacjent przyjmuje inne leki, które powodują zmiany w zapisie EKG (patrz punkt „Floxitrat a inne leki”). Floxitrat może spowodować zmiany w EKG, np. wydłużenie odstępu QT (opóźnienie przewodzenia impulsów elektrycznych).
 jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby lub aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaz) ponad 5-krotnie większą niż górna granica normy.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed przyjęciem tego leku Nie należy przyjmować leków przeciwbakteryjnych zawierających fluorochinolony lub chinolony, w tym leku Floxitrat, jeśli u pacjenta wystąpiło w przeszłości jakiekolwiek ciężkie działanie niepożądane podczas przyjmowania chinolonów lub fluorochinolonów. W takiej sytuacji należy jak najszybciej poinformować lekarza.
Przed zastosowaniem leku Floxitrat należy omówić to z lekarzem.
- Floxitrat może zmienić zapis czynności serca w EKG, zwłaszcza u kobiet lub osób w podeszłym wieku. Jeśli pacjent przyjmuje jakikolwiek lek, który zmniejsza stężenie potasu we krwi, należy przed przyjęciem leku Floxitrat skonsultować się z lekarzem (patrz także punkty „Kiedy nie stosować leku Floxitrat” oraz „Floxitrat a inne leki”). - Jeśli pacjent choruje na padaczkę lub ma inne schorzenia, które mogą spowodować drgawki, należy skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem leku Floxitrat. - Jeśli pacjent ma lub kiedykolwiek miał zaburzenia psychiczne, należy skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem leku Floxitrat. - Jeśli pacjent choruje na miastenię (nieprawidłowe zmęczenie mięśni, które prowadzi do ich osłabienia, a w ciężkich przypadkach do porażenia), Floxitrat może nasilić objawy choroby. Jeśli pacjent podejrzewa wystąpienie takich objawów, powinien niezwłocznie zwrócić się do lekarza. - Jeśli u pacjenta stwierdzono poszerzenie dużego naczynia krwionośnego (tętniak aorty lub dużej tętnicy obwodowej). - Jeśli w przeszłości wystąpiło u pacjenta rozwarstwienie aorty (rozdarcie ściany aorty). - Jeśli w rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty, inne czynniki ryzyka lub stany predysponujące (np. choroby tkanki łącznej takie jak zespół Marfana lub postać naczyniowa zespołu Ehlersa-Danlosa, lub choroby naczyń krwionośnych takie jak zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic). - Jeśli pacjent lub jego krewny ma rzadką wrodzoną chorobę - niedobór dehydrogenazy
odpowiednim lekiem dla pacjenta.
- Jeśli pacjentka ma powikłane zakażenie górnego odcinka dróg rodnych (np. na skutek ropnia jajowodów i jajników lub w obrębie miednicy) i lekarz uzna, że konieczne jest leczenie dożylne, wówczas stosowanie leku Floxitrat w tabletkach nie jest u niej odpowiednie. - W celu leczenia lekkich do umiarkowanych zakażeń górnego odcinka dróg rodnych lekarz zastosuje oprócz tabletek Floxitrat również inny antybiotyk. Jeśli pacjentka nie odczuwa poprawy po 3 dniach leczenia, należy zwrócić się do lekarza - Jeśli pacjent ma cukrzycę, ponieważ podczas stosowania moksyfloksacyny może wystąpić ryzyko zmiany stężenia cukru we krwi. - Jeśli po przyjęciu moksyfloksacyny u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła ciężka wysypka skórna lub łuszczenie się skóry, powstawały pęcherze i (lub) owrzodzenie jamy ustnej.

W trakcie stosowania leku Floxitrat - Jeśli w trakcie leczenia pacjent odczuwa kołatanie serca lub niemiarowe bicie serca, powinien natychmiast powiadomić o tym lekarza. Lekarz może zalecić wykonanie EKG w celu skontrolowania rytmu serca. - Ryzyko zaburzeń czynności serca może zwiększać się wraz ze zwiększeniem dawki leku, dlatego należy ściśle przestrzegać zaleconego dawkowania. - Istnieje ryzyko, że w rzadkich przypadkach u pacjenta wystąpi ciężka, nagła reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna lub wstrząs anafilaktyczny), nawet po przyjęciu pierwszej dawki. Objawami takiej reakcji może być ucisk w klatce piersiowej, odczucie oszołomienia, nudności lub omdlenie albo zawroty głowy podczas wstawania. W razie wystąpienia takich objawów należy przerwać stosowanie leku Floxitrat i natychmiast zwrócić się do lekarza. - Floxitrat może spowodować szybkie i ciężkie zapalenie wątroby, które może prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (włącznie z przypadkami zgonu, patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). W razie nagłego złego samopoczucia i (lub) wymiotów, zażółcenia białek oczu, ciemnego zabarwienia moczu, świądu skóry, skłonności do krwawienia lub wystąpienia choroby mózgu związanej z chorobą wątroby (objawy zaburzeń czynności wątroby lub nagłe, ciężkie zapalenie wątroby), należy zwrócić się do lekarza przed przyjęciem następnej dawki leku. - Podczas stosowania moksyfloksacyny zgłaszano ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa- Johnsona (SJS), martwicę toksyczno-rozpływną naskórka (TEN) oraz ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP). • Zespoły SJS/TEN może początkowo mieć postać czerwonawych plamek o wyglądzie tarczy strzelniczej lub okrągłych plam, często z pęcherzami na tułowiu. Mogą również wystąpić owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i oczach (zaczerwienione i opuchnięte oczy). Wystąpienie takich ciężkich wysypek skórnych jest często poprzedzone gorączką i (lub) objawami grypopodobnymi. Wysypki mogą przekształcić się w uogólnione złuszczanie skóry i zagrażające życiu powikłania lub prowadzić do zgonu. • Wysypka AGEP pojawia się na początku leczenia w postaci czerwonej, łuszczącej się, ogólnej wysypki z guzkami pod skórą oraz pęcherzami i z towarzyszącą gorączką. Najczęstsze miejsce występowania: zlokalizowana głównie na fałdach skóry, tułowiu i kończynach górnych. W razie wystąpienia ciężkiej wysypki lub dowolnych z tych objawów skórnych, należy przerwać stosowanie moksyfloksacyny i skontaktować się z lekarzem lub natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską. - Antybiotyki z grupy chinolonów, w tym Floxitrat, mogą powodować drgawki. W takim wypadku należy przerwać stosowanie leku Floxitrat i natychmiast zwrócić się do lekarza. - U pacjenta mogą rzadko wystąpić objawy uszkodzenia nerwów (neuropatii), takie jak ból, pieczenie, mrowienie, drętwienie i (lub) osłabienie, zwłaszcza st óp i nóg lub dłoni i rąk. W takim przypadku należy przerwać przyjmowanie leku Floxitrat i natychmiast poinformować lekarza. - Możliwe jest wystąpienie zaburzeń psychicznych, nawet jeśli pacjent przyjmuje antybiotyk chinolonowy (w tym Floxitrat) po raz pierwszy. W bardzo rzadkich przypadkach depresja lub zaburzenia psychiczne powodowały wystąpienie myśli samobójczych i zachowań prowadzących do samouszkodzenia, np. prób samobójczych (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
W razie wystąpienia takich reakcji należy przerwać stosowanie leku Floxitrat i natychmiast zwrócić się do lekarza. - W trakcie leczenia lub po zakończeniu stosowania antybiotyku (w tym leku Floxitrat) może u pacjenta wystąpić biegunka. Jeśli stanie się ona ciężka lub uporczywa, zawiera domieszkę krwi lub śluz, należy przerwać stosowanie leku Floxitrat i natychmiast zwrócić się do lekarza. Nie należy przyjmować leków, które hamują perystaltykę jelit. - Rzadko może wystąpić ból i obrzęk stawów oraz stan zapalny lub zerwanie ścięgien. Ryzyko jest zwiększone u osób w podeszłym wieku (powyżej 60 lat), po przeszczepieniu narządu, w przypadku występowania problemów z nerkami lub leczenia kortykosteroidami. Stan zapalny i zerwania ścięgien mogą wystąpić w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia, a nawet do kilku miesięcy po przerwaniu leczenia lekiem Floxitrat. Po wystąpieniu pierwszych objawów bólu lub stanu zapalnego ścięgna (na przykład w stawie skokowym, nadgarstku, łokciu, barku lub kolanie) należy przerwać przyjmowanie leku Floxitrat, skontaktować się z lekarzem i odciążyć bolący obszar. Należy unikać nadmiernego wysiłku, ponieważ może to zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna. - Jeśli pacjent odczuwa nagły silny ból brzucha, pleców lub ból w klatce piersiowej, należy natychmiast zgłosić się do oddziału ratunkowego. - Jeśli pacjent jest w podeszłym wieku i ma zaburzenia czynności nerek, powinien w trakcie leczenia pić dużo płynów, gdyż odwodnienie może zwiększyć ryzyko niewydolności nerek. - W razie pogorszenia wzroku w trakcie stosowania leku Floxitrat lub odczucia wpływu leku na oczy, należy natychmiast zwrócić się do okulisty (patrz „Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn” i punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). - Antybiotyki z grupy fluorochinolonów mogą powodować zwiększenie poziomu cukru we krwi do poziomu powyżej poziomu prawidłowego (hiperglikemia) lub zmniejszenie poziomu cukru we krwi do poziomu poniżej prawidłowego (hipoglikemia), co może ewentualnie doprowadzić do utraty przytomności (śpiączka hipoglikemiczna) w ciężkich przypadkach (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). U pacjentów z cukrzycą należy uważnie kontrolować stężenie cukru we krwi. - Antybiotyki chinolonowe mogą zwiększyć wrażliwość skóry na światło słoneczne i promieniowanie UV. Podczas stosowania leku Floxitrat należy unikać długotrwałego narażenia na słońce lub silnego światła słonecznego i nie stosować kąpieli słonecznych ani lamp emitujących sztuczne promieniowanie ultrafioletowe. - Nie ustalono skuteczności leku Floxitrat w leczeniu ciężkich oparzeń, zakażeń tkanek głębokich i zakażeń stopy cukrzycowej z zapaleniem kości i stawów (zakażenie szpiku kostnego).
Antybiotyki z grupy chinolonów mogą powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi powyżej normy (hiperglikemię) lub zmniejszenie stężenia cukru we krwi poniżej normy, mogące w ciężkich przypadkach prowadzić do utraty przytomności (śpiączki hipoglikemicznej), patrz punkt 4. Jest to ważne dla pacjentów chorych na cukrzycę. U chorych na cukrzycę zaleca się uważne kontrolowanie stężenia cukru we krwi.
Długotrwałe, zaburzające sprawność i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożądane Leki przeciwbakteryjne zawierające fluorochinolony lub chinolony, w tym lek Floxitrat, były związane z bardzo rzadkimi, ale ciężkimi działaniami niepożądanymi. Niektóre z nich były długotrwałe (utrzymujące się przez miesiące lub lata), zaburzające sprawność lub potencjalnie nieodwracalne. Należą do nich: bóle ścięgien, mięśni i stawów kończyn górnych i dolnych, trudności w chodzeniu, nieprawidłowe odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, drętwienie lub pieczenie (parestezje), zaburzenia zmysłów, w tym zaburzenia wzroku, smaku i węchu oraz słuchu, depresja, zaburzenia pamięci, silne zmęczenie i ciężkie zaburzenia snu. Jeśli po przyjęciu leku Floxitrat wystąpi którekolwiek z tych działań niepożądanych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem przed kontynuacją leczenia. Pacjent i lekarz zdecydują, czy należy kontynuować leczenie, biorąc również pod uwagę antybiotyk z innej grupy.
Dzieci i młodzież Tego leku nie należy stosować u dzieci i młodziezy w wieku poniżej 18 lat, gdyż nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Floxitrat”).

Floxitrat a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Podczas stosowania leku Floxitrat należy pamiętać, że:
- Przyjmowanie leku Floxitrat jednocześnie z innymi lekami wpływającymi na czynność serca zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca. Dlatego podczas stosowania leku Floxitrat nie należy przyjmować następujących leków:  leki przeciwarytmiczne (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid);  leki przeciwpsychotyczne (np. fenotiazyny, pimozyd, sertyndol, haloperydol, sultopryd);  trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;  niektóre leki przeciwdrobnoustrojowe (np. sakwinawir, sparfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna);  niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna);  inne leki (np. cyzapryd, winkamina podawana dożylnie, beprydyl i difemanyl).
- Należy koniecznie powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent otrzymuje inne leki, które mogą zmniejszyć stężenie potasu we krwi, ( np. niektóre leki moczopędne, niektóre leki przeczyszczające i lewatywy [w dużych dawkach] lub kortykosteroidy [leki przeciwzapalne], amfoterycynę B lub które spowalniają czynność serca. Leki te mogą zwiększać również ryzyko ciężkich zaburzeń rytmu serca podczas stosowania leku Floxitrat. - Każdy lek zawierający magnez lub glin (np. leki zobojętniające stosowane w leczeniu niestrawności), żelazo, cynk lub dydanozyna albo jakikolwiek lek zawierający sukralfat (stosowany w leczeniu zaburzeń żołądka) może osłabiać działanie leku Floxitrat. Floxitrat należy przyjmować 6 godzin przed lub 6 godzin po przyjęciu innego leku. - Przyjmowanie jakiegokolwiek leku zawierającego węgiel leczniczy w tym samym czasie, co Floxitrat, może spowodować osłabienie działania leku Floxitrat. Nie zaleca się przyjmowania obu leków jednocześnie. - Jeśli pacjent przyjmuje doustnie leki przeciwzakrzepowe (takie jak warfaryna), lekarz może zalecić kontrolowanie czasu krzepnięcia krwi pacjenta.
Floxitrat z jedzeniem i piciem Lek można przyjmować z jedzeniem (również z produktami mlecznymi) lub niezależnie od posiłków.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Nie przyjmować leku Floxitrat w okresie ciąży lub karmienia piersią. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Badania na zwierzętach nie wskazują, aby ten lek zaburzał płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Floxitrat może powodować zawroty głowy lub uczucie oszołomienia, nagłą, przemijającą utratę wzroku, a także krótkotrwałe omdlenie. W razie wystąpienia takich objawów nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jednostkę dawkowania, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Floxitrat

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecaną dawką u dorosłych jest jedna tabletka powlekana o mocy 400 mg raz na dobę.
Tabletki leku Floxitrat przeznaczone są do przyjmowania doustnego. Tabletkę należy połknąć w całości (w celu uniknięcia gorzkiego smaku), popijając dużą ilością wody. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków, ale każdego dnia o tej samej porze.
Taką samą dawkę mogą przyjmować osoby w podeszłym wieku, pacjenci z małą masą ciała lub pacjenci z zaburzeniami czynności nerek.
Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, zalecany czas leczenia wynosi:  zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 5-10 dni  zakażenia płuc (zapalenie płuc), z wyjątkiem zapalenia płuc nabytego podczas pobytu w szpitalu:  ostre zakażenia zatok (ostre bakteryjne zapalenie zatok): 7 dni  lekkie lub umiarkowanie ciężkie zakażenia górnego odcinka dróg rodnych u kobiet (choroba zapalna w obrębie miednicy), w tym zakażenie jajowodów i zakażenie błony śluzowej macicy:
Jeśli tabletki powlekane Floxitrat stosowane są w celu uzupełnienia cyklu leczenia moksyfloksacyną w postaci roztworu do infuzji, zalecany czas leczenia wynosi:  zakażenia płuc (zapalenie płuc) nabyte poza szpitalem: 7 - 14 dni U większości pacjentów z zapaleniem płuc zmiana na leczenie moksyfloksacyną w postaci tabletek nastąpiła w ciągu 4 dni.  zakażenia skóry i tkanek miękkich: 7 - 21 dni U większości pacjentów z zakażeniami skóry i tkanek miękkich zmiana na leczenie moksyfloksacyną w postaci tabletek nastąpiła w ciągu 6 dni.
Ważne jest dokończenie pełnego cyklu leczenia, nawet jeśli po kilku dniach przyjmowania leku pacjent czuje się lepiej. Zbyt wczesne odstawienie leku Floxitrat może spowodować, że zakażenie nie zostanie całkowicie wyleczone i możliwy będzie nawrót zakażenia lub pogorszenie stanu pacjenta. Bakterie wywołujące zakażenie mogą nabyć odporność na Floxitrat.
Nie należy przekraczać zaleconej dawki ani czasu trwania leczenia (patrz punkt 2 „Informacje ważne przed zastosowaniem leku Floxitrat”, „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Floxitrat Jeśli pacjent zażyje więcej niż przepisaną jedną tabletkę w ciągu doby, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną. Należy postarać się zabrać ze sobą pozostałe tabletki, opakowanie leku lub tę ulotkę, aby pokazać lekarzowi lub farmaceucie, co pacjent przyjął.
Pominięcie przyjęcia dawki leku Floxitrat Jeśli pacjent pominął przyjęcie tabletki, należy przyjąć ją zaraz po przypomnieniu sobie tego samego dnia. Jeśli pacjent nie przypomni sobie o leku tego samego dnia, powinien następnego dnia przyją ć jedną, przewidzianą na ten dzień tabletkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki. W razie wątpliwości, jak postąpić, należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Przerwanie stosowania leku Floxitrat Zbyt wczesne przerwanie leczenia może spowodować, że zakażenie nie zostanie całkowicie wyleczone. Jeśli pacjent chce przerwać przyjmowanie tabletek przed zakończeniem cyklu leczenia, powinien porozmawiać z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niżej wymieniono najcięższe działania niepożądane obserwowane w trakcie stosowania leku Floxitrat. Jeśli u pacjenta wstąpi:  nieprawidłowo szybkie bicie serca (rzadkie działanie niepożądane),  nagłe pogorszenie samopoczucia lub zażółcenie białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, świąd skóry, skłonność do krwawień lub zaburzenia myślenia albo bezsenność (mogą to być objawy przedmiotowe i podmiotowe piorunującego zapalenia wątroby, które może prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby [bardzo rzadkie działanie niepożądane, które może zakończyć się zgonem]),  ciężka wysypka skórna, w tym zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Może mieć postać czerwonawych plamek o wyglądzie tarczy strzelniczej lub okrągłych plam, często z pęcherzami na tułowiu, złuszczającej się skóry, owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, narządach płciowych i oczach, i może być poprzedzona gorączką i objawami grypopodobnymi (bardzo rzadkie działania niepożądane, potencjalnie zagrażające życiu),  czerwona, łuszcząca się, uogólniona wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami, której na początku leczenia towarzyszy gorączka (ostra uogólniona osutka krostkowa) (częstość występowania tego działania niepożądanego to „częstość nieznana”),  zespół związany z zaburzeniem wydalania wody i niskim poziomem sodu (SIADH) (bardzo rzadkie działanie niepożądane),  utrata przytomności z powodu znacznego zmniejszenia poziomu cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna) (bardzo rzadkie działanie niepożądane),  zapalenie naczyń krwionośnych (może objawiać się czerwonymi krostami na skórze, zwykle na łydkach, lub bólem stawów) (bardzo rzadkie działanie niepożądane),  ciężka, szybko uogólniająca się reakcja alergiczna, w tym bardzo rzadko wstrząs zagrażający życiu (np. trudności w oddychaniu, nagłe zmniejszenie ciśnienia krwi, szybkie tętno) (rzadkie działanie niepożądane),  obrzęki, w tym obrzęk dróg oddechowych (rzadkie działanie niepożądane, potencjalnie zagrażające życiu),  drgawki (rzadkie działanie niepożądane),  zaburzenia związane z układem nerwowym, takie jak ból, odczucie pieczenia, mrowienia, drętwienia i (lub) osłabienia kończyn (rzadkie działanie niepożądane),  depresja (bardzo rzadko prowadząca do samookaleczenia, np. wyobrażeń lub myśli samobójczych lub prób samobójczych) (rzadkie działanie niepożądane),  zaburzenia psychiczne (mogące prowadzić do samookaleczenia, np. wyobrażeń lub myśli samobójczych lub prób samobójczych) (bardzo rzadkie działanie niepożądane),  ciężka biegunka z domieszką krwi i (lub) śluzu (związane z antybiotykoterapią zapalenie jelita grubego, w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego), która w bardzo rzadkich przypadkach może postępować do stanu z zagrażającymi życiu powikłaniami (rzadkie działania niepożądane),  ból i obrzęk ścięgien (zapalenie ścięgien) (rzadkie działanie niepożądane) lub zerwanie ścięgna (bardzo rzadkie działanie niepożądane),  osłabienie, tkliwość lub ból mięśni, zwłaszcza jeśli towarzyszy temu złe samopoczucie, wysoka temperatura lub ciemne zabarwienie moczu. Może to być spowodowane nieprawidłowym rozpadem tkanki mięśniowej, co może zagrażać życiu i prowadzić do problemów z nerkami (schorzenie znane jako rabdomioliza) (częstość występowania tego działania niepożądanego to „częstość nieznana”). należy przerwać przyjmowanie leku Floxitrat i niezwłocznie poinformować lekarza, gdyż może być konieczna natychmiastowa pomoc medyczna.
Ponadto, w razie wystąpienia:  przemijającej utraty widzenia (bardzo rzadkie działanie niepożądane), należy natychmiast skontaktować się z okulistą.

Jeżeli podczas przyjmowania leku Floxitrat wystąpią u pacjenta zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca bicie serca (torsade de pointes) lub zatrzymanie czynności serca (bardzo rzadkie działanie niepożądane), należy natychmiast poinformować lekarza prowadzącego o przyjęciu leku Floxitrat i nie podejmować ponownie leczenia.
Bardzo rzadko obserwowano nasilenie objawów miastenii (myasthenia gravis). Jeśli u pacjenta nasilą się objawy miastenii, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Jeżeli u pacjenta z cukrzycą zwiększy się lub zmniejszy stężenie cukru we krwi (rzadkie lub bardzo rzadkie działanie niepożądane), należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi.
Jeżeli u pacjenta w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek zmniejszy się ilość oddawanego moczu, wystąpi obrzęk nóg, kostek lub stóp, uczucie zmęczenia, nudności, senność, duszność lub splą tanie (mogą to być objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności nerek; rzadkie działanie niepożądane), należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Inne działania niepożądane obserwowane podczas stosowania leku Floxitrat wymieniono niżej zgodnie z częstością:
Często (mogą występ ować rzadziej niż u 1 na 10 osób)  zakażenia wywołane przez oporne bakterie lub grzyby, np. zakażenia jamy ustnej (pleśniawki) i pochwy wywołane przez drożdżaki  ból głowy  zawroty głowy  nudności  wymioty  ból żołądka i brzucha  zaburzenia rytmu serca (widoczne w EKG) u pacjentów z małym stężeniem potasu we krwi  biegunka  zwiększenie aktywności pewnych enzymów wątrobowych (aminotransferaz) we krwi
Niezbyt często (mogą występ ować rzadziej niż u 1 na 100 osób)  wysypka  dolegliwości żołądkowe (niestrawność lub zgaga)  zaburzenia smaku (w bardzo rzadkich przypadkach utrata smaku)  zaburzenia snu (głównie bezsenność)  zwiększenie aktywności pewnego enzymu wątrobowego we krwi (gamma-glutamylotransferaza i (lub) fosfataza zasadowa)  mała liczba szczególnych krwinek białych (leukocytów, neutrofilów)  zaparcie  świąd  uczucie zawrotów głowy (wirowania lub przewracania się)  senność  gazy  zaburzenia rytmu serca (widoczne w badaniu w EKG)  zaburzenia czynności wątroby (w tym zwiększenie we krwi aktywności pewnego enzymu wątrobowego we krwi - LDH)  zmniejszony apetyt i przyjmowanie pokarmów  mała liczba krwinek białych  bóle np. w klatce piersiowej, pleców, miednicy i kończyn  zwiększenie liczby komórek krwi koniecznych do krzepnięcia krwi  pocenie się  zwiększona liczba szczególnych krwinek białych (eozynofilów)  lęk  złe samopoczucie (głównie osłabienie lub zmęczenie)
 drżenie  ból stawów  kołatanie serca  nieregularna i szybka czynność serca  trudności w oddychaniu (w tym stany astmatyczne)  zwiększenie we krwi aktywności enzymu trawiennego (amylazy)  niepokój ruchowy i (lub) pobudzenie  uczucie mrowienia i (lub) drętwienia  pokrzywka  rozszerzenie naczyń krwionośnych  odczucie splątania i dezorientacji  zmniejszenie liczby komórek krwi koniecznych do krzepnięcia krwi  zaburzenia widzenia (w tym podwójne i niewyraźne widzenie)  zmniejszenie krzepliwości krwi  zwiększone stężenie tłuszczów we krwi  mała liczba krwinek czerwonych  ból mięśni  reakcja alergiczna  zwiększone stężenie bilirubiny we krwi  zapalenie błony śluzowej żołądka  odwodnienie  ciężkie zaburzenia rytmu serca  suchość skóry  ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa)
Rzadko (mogą występ ować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)  drżenia mięśni  kurcze mięśni  omamy  wysokie ciśnienie tętnicze  obrzęk (rąk, stóp, okolic kostek, warg, jamy ustnej, gardła)  niskie ciśnienie tętnicze  zaburzenia czynności nerek (w tym zwiększenie wyników pewnych badań czynności nerek, takich jak stężenie mocznika i kreatyniny)  zapalenie wątroby  zapalenie jamy ustnej  dzwonienie (hałas) w uszach  żółtaczka (zażółcenie białkówek oczu lub skóry)  zaburzenia czucia  niezwykłe sny  zaburzenia koncentracji  trudności w połykaniu  zmiany węchu (w tym utrata węchu)  zaburzenia równowagi i koordynacji (na skutek zawrotów głowy)  częściowa lub całkowita utrata pamięci  zaburzenia słuchu, w tym głuchota (zazwyczaj przemijająca)  zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi  chwiejność emocjonalna  zaburzenia mowy  omdlenie  osłabienie mięśni
Bardzo rzadko (mogą występ ować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)  zapalenie stawów  nieprawidłowy rytm serca  zwiększona wrażliwość skóry
 uczucie obcości  zwiększona krzepliwość krwi  sztywność mięśni  znaczące zmniejszenie liczby pewnych krwinek białych (agranulocytoza)  zmniejszenie liczby czerwonych i białych krwinek i płytek krwi (pancytopenia)
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)  utrata przytomności z powodu znacznego zmniejszenia stężenia cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna). Patrz punkt 2.
Również następujące działania niepożądane opisywano bardzo rzadko podczas leczenia innymi antybiotykami chinolonowymi, ale mogą one również wystąpić podczas stosowania leku Floxitrat:  zwiększenie stężenia sodu we krwi  zwiększenie stężenia wapnia we krwi  szczególny rodzaj zmniejszenia liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna)  zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne lub promieniowanie ultrafioletowe
Podawanie antybiotyków chinolonowych i fluorochinolonowych, w niektórych przypadkach niezależnie od istniejących wcześniej czynników ryzyka, bardzo rzadko powodowało długotrwałe (utrzymujące się przez miesiące lub lata) lub trwałe działania niepożądane leku, takie jak zapalenie ścięgien, zerwanie ścięgna, ból stawów, ból kończyn, trudności w chodzeniu, nieprawidłowe odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, pieczenie, drętwienie lub ból (neuropatia), depresja, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci oraz zaburzenia słuchu, wzroku, smaku i węchu.
Zgła szanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Floxitrat

Ten lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Okres ważności po pierwszym otwarciu pojemnika z HDPE: 1 rok.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku, blistrze lub pojemniku z HDPE po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Floxitrat  Substancją czynną leku jest moksyfloksacyna.
Każda tabletka powlekana zawiera 400 mg moksyfloksacyny (w postaci chlorowodorku).  Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa ( typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka: Sepifilm 003 (hypromeloza, celuloza mikrokrystaliczna, makrogolu stearynian, t yp I), Sepisperse Dry 5023 (hypromeloza, celuloza mikrokrystaliczna, tytanu dwutlenek [ E171], żelaza tlenek czerwony [ E172]), Sepisperse Dry 5084 (hypromeloza, celuloza mikrokrystaliczna, tytanu dwutlenek [E171], kwas karminowy [ E120]).
Jak wygląda lek Floxitrat i co zawiera opakowanie Lek Floxitrat to różowe tabletki w kształcie kapsułki o wymiarach około 17,6 mm x 7,6 mm, z wytłoczonym symbolem „400” na jednej stronie. Wielkości opakowań: - blistry zawierają 5, 7, 10, 14 i 20 tabletek powlekanych - pojemniki z HDPE zawierają 5, 7 i 10 tabletek powlekanych
Nie wszystkie rodzaje i wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca S.C. Sandoz, S.R.L. Str Livezeni nr. 7A RO-540472 Târgu-Mureş, Rumunia
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
Lek S.A. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa
Lek Pharmaceuticals d.d. Verovškova 57
Lek Pharmaceuticals d.d. Trimlini 2D
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 05/2020
Logo Sandoz

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Floxitrat, 400 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 400 mg moksyfloksacyny (Moxifloxacinum) w postaci chlorowodorku.
Substancja czynna o znanym działaniu Każda tabletka powlekana zawiera 4,6 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana
Różowa tabletka powlekana w kształcie kapsułki, z wytłoczonym symbolem „400” na jednej stronie, o wymiarach około 17,6 mm x 7,6 mm.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Tabletki powlekane Floxitrat o mocy 400 mg są przeznaczone do leczenia wymienionych niżej zakażeń bakteryjnych u pacjentów w wieku 18 lat i starszych, wywołanych przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1). Moksyfloksacynę należy podawać tylko w sytuacjach, gdy zastosowanie leków przeciwbakteryjnych zalecanych zazwyczaj w tych zakażeniach uznane jest za niewłaściwe:
 ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie rozpoznane);  zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym przewlekłego zapalenia oskrzeli;  pozaszpitalne zapalenie płuc, oprócz ciężkich przypadków;  zapalenie narządów miednicy mniejszej o nasileniu lekkim lub umiarkowanym (m.in. zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, w tym zapalenie jajowodów i zapalenie błony śluzowej macicy), przebiegające bez ropnia jajowodowo-jajnikowego lub ropnia w miednicy mniejszej.
Ze względu na narastającą oporność Neisseria gonorrhoeae na moksyfloksacynę, nie zaleca się stosowania tabletek powlekanych Floxitrat o mocy 400 mg w monoterapii zapalenia narządów miednicy mniejszej o nasileniu lekkim lub umiarkowanym, tylko należy go stosować w leczeniu skojarzonym z innym odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym (np. cefalosporyną), chyba że można wykluczyć zakażenie opornym na moksyfloksacynę szczepem Neisseria gonorrhoeae (patrz punkt

4.4 i 5.1).

Tabletki powlekane Floxitrat o mocy 400 mg mogą być również stosowane w celu zakończenia cyklu leczenia u pacjentów, u których stwierdzono poprawę po początkowym leczeniu moksyfloksacyną podawaną dożylnie w następujących wskazaniach:  pozaszpitalne zapalenie płuc;  powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich;
Tabletek powlekanych Floxitrat o mocy 400 mg nie należy stosować w początkowym leczeniu żadnego z rodzajów zakażenia skóry i tkanek miękkich ani w leczeniu ciężkiego pozaszpitalnego zapalenia płuc.
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie (dorośli) Zalecaną dawką jest jedna tabletka powlekana 400 mg raz na dobę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów poddawanych przewlekłej dializoterapii, np. hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (więcej szczegółów znajduje się w punkcie 5.2).
Dane dotyczące pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby są niewystarczające (patrz punkt 4.3).
Inne szczególne grupy pacjentów Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku u osób w podeszłym wieku i pacjentów z małą masą ciała.
Dzieci i młodzież Stosowanie moksyfloksacyny u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat) jest przeciwwskazane. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania moksyfloksacyny w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.3).
Sposób stosowania Tabletkę powlekaną należy połknąć w całości, popijając dostateczną ilością płynu. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.
Czas trwania leczenia
Moksyfloksacynę należy stosować przez następujący czas:
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 5-10 dni Pozaszpitalne zapalenie płuc 10 dni Ostre bakteryjne zapalenie zatok 7 dni Zapalenie narządów miednicy mniejszej o nasileniu lekkim lub umiarkowanym 14 dni
W badaniach klinicznych stosowano moksyfloksacynę w postaci tabletek powlekanych przez okres do
Leczenie sekwencyjne (leczenie dożylne, a następnie doustne) W badaniach klinicznych z zastosowaniem leczenia sekwencyjnego u większości pacjentów zmiana z leczenia dożylnego na doustne nastąpiła w ciągu 4 dni (pozaszpitalne zapalenie płuc) lub 6 dni (powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich). Zalecana całkowita długość leczenia dożylnego i doustnego wynosi od 7 do 14 dni w przypadku pozaszpitalnego zapalenia płuc i od 7 do 21 dni w przypadku powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich.
Nie należy zwiększać zalecanej dawki (400 mg raz na dobę) ani wydłużać czasu trwania leczenia w danym wskazaniu.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na moksyfloksacynę, inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Ciąża i karmienie piersią (patrz punkt 4.6).  Wiek pacjenta poniżej 18 lat.  Choroby ścięgien w wywiadzie, występujące w związku z leczeniem chinolonami.
Po zastosowaniu moksyfloksacyny zarówno w badaniach nieklinicznych, jak i u ludzi obserwowano zmiany w elektrokardiogramie w postaci wydłużenia odstępu QT. Ze względów bezpieczeństwa stosowanie moksyfloksacyny jest przeciwwskazane u pacjentów z: - wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT; - zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza niewyrównaną hipokaliemią; - klinicznie istotną bradykardią; - klinicznie istotną niewydolnością serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową lewej komory; - objawowymi zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie.
Moksyfloksacyny nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami, które wydłużają odstęp QT (patrz także punkt 4.5).
Ze względu na ograniczone dane kliniczne stosowanie moksyfloksacyny jest także przeciwwskazane u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha) oraz u pacjentów, u których aktywność aminotransferaz przekracza ponad 5 razy górną granicę normy (GGN).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy unikać stosowania moksyfloksacyny u pacjentów, u których w przeszłości podczas stosowania produktów zawierających chinolony lub fluorochinolony występowały ciężkie działania niepożądane (patrz punkt 4.8). U tych pacjentów leczenie moksyfloksacyną należy rozpoczynać tylko w przypadku braku alternatywnych metod leczenia i po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka (patrz również punkt 4.3).
Długotrwałe, zaburzające sprawność i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożądane leku U pacjentów otrzymujących chinolony i fluorochinolony, niezależnie od ich wieku i istniejących wcześniej czynników ryzyka, zgłaszano bardzo rzadkie przypadki długotrwałych (utrzymujących się przez miesiące lub lata), zaburzających sprawność i potencjalnie nieodwracalnych ciężkich działań niepożądanych leku, wpływających na różne, czasami liczne układy organizmu (mięśniowo- szkieletowy, nerwowy, psychiczny i zmysły). Po wystąpieniu pierwszych objawów przedmiotowych lub podmiotowych jakiegokolwiek ciężkiego działania niepożądanego należy niezwłocznie przerwać stosowanie moksyfloksacyny, a pacjentom należy zalecić skontaktowanie się z lekarzem prowadzącym w celu uzyskania porady.
Korzyść z leczenia moksyfloksacyną, zwłaszcza lekkich zakażeń, należy ocenić w stosunku do ryzyka opisanego w tym rozdziale.
Wydłużenie odstępu QTc oraz stany kliniczne, które mogą spowodować wydłużenie odstępu QTc Wykazano, że moksyfloksacyna wydłuża u niektórych pacjentów odstęp QTc w elektrokardiogramie. Analiza zapisów EKG wykonywanych w trakcie badań klinicznych wykazała wydłużenie odstępu QTc po podaniu moksyfloksacyny o 6 ms ± 26 ms (1,4% w porównaniu z wartością początkową). Ze względu na tendencję u kobiet do występowania dłuższego niż u mężczyzn odstępu QTc, kobiety mogą być bardziej wrażliwe na leki wydłużające odstęp QTc. Również pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na związane ze stosowaniem leków zmiany długości odstępu QTc.
U pacjentów przyjmujących moksyfloksacynę należy ostrożnie stosować leki, które mogą zmniejszać stężenie potasu we krwi (patrz także punkty 4.3 i 4.5).
Moksyfloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem arytmii (zwłaszcza kobiet i osób w podeszłym wieku), np. z ostrym niedokrwieniem mięśnia sercowego lub wydłużeniem odstępu QT, gdyż może to prowadzić do zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu (w tym zaburzeń typu torsade de pointes) i zatrzymania akcji serca (patrz także punkt 4.3). Wydłużenie odstępu QT może zwiększać się wraz ze wzrostem stężenia moksyfloksacyny w surowicy. Dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki leku.
Jeśli w czasie stosowania moksyfloksacyny wystąpią zaburzenia rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG.
Nadwrażliwość i reakcje alergiczne Opisywano reakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne po pierwszym podaniu fluorochinolonów, w tym moksyfloksacyny. Reakcje anafilaktyczne mogą postępować do zagrażającego życiu wstrząsu, nawet już po podaniu pierwszej dawki produktu leczniczego. W razie wystąpienia klinicznych objawów ciężkiej nadwrażliwości należy zaprzestać podawania moksyfloksacyny i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. leczenie wstrząsu).
Ciężkie zaburzenia czynności wątroby Po podaniu moksyfloksacyny opisywano przypadki zapalenia wątroby o piorunującym przebiegu, które mogą prowadzić do niewydolności wątroby (również zakończonej zgonem), patrz punkt 4.8. Pacjentom należy doradzić, aby przed przyjęciem kolejnej dawki produktu leczniczego skontaktowali się z lekarzem, jeśli wystąpią u nich objawy przedmiotowe i podmiotowe zapalenia wątroby o piorunującym przebiegu, takie jak szybko postępująca astenia połączona z żółtaczką, ciemne zabawienie moczu, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa. Jeśli wystąpią objawy zaburzeń czynności wątroby, należy wykonać badania (testy) oceniające czynność tego narządu.
Ciężkie niepożądane reakcje skórne Podczas stosowania moksyfloksacyny zgłaszano ciężkie niepożądane reakcje skórne (ang. severe cutaneous adverse reactions, SCAR), w tym martwicę toksyczno-rozpływną naskórka (ang. toxic epidermal necrolysis, TEN: określana również jako zespół Lyella), zespół Stevensa Johnsona (ang. Stevens Johnson syndrome, SJS) i ostrą uogólnioną osutkę krostkową (ang. Acute Generalised Exanthematous Pustulosis, AGEP), które mogą zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu (patrz punkt 4.8). W momencie zlecania leku należy informować pacjentów o objawach ciężkich reakcji skórnych i należy ściśle monitorować ich stan. W przypadku pojawienia się objawów wskazujących na takie reakcje, należy natychmiast przerwać stosowanie moksyfloksacyny i rozważyć alternatywne leczenie. Jeśli w czasie stosowania moksyfloksacyny u pacjenta wystąpi ciężka reakcja, taka jak SJS, TEN lub AGEP, u pacjenta nie można wznowić leczenia moksyfloksacyną w żadnym momencie.
Pacjenci ze skłonnościami do drgawek Wiadomo, że chinolony mogą wywoływać drgawki. Należy zachować ostrożność podczas podawania moksyfloksacyny pacjentom z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego lub z innymi czynnikami ryzyka, mogącymi predysponować do wystąpienia napadów drgawkowych lub obniżać próg drgawkowy. W razie wystąpienia napadu drgawkowego leczenie moksyfloksacyną należy przerwać i wdrożyć odpowiednie postępowanie.
Neuropatia obwodowa U pacjentów otrzymujących chinolony i fluorochinolony, w tym moksyfloksacynę, opisywano przypadki polineuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, wywołującej parestezje, niedoczulicę, zaburzenia czucia lub osłabienie. Pacjentom leczonym moksyfloksacyną należy zalecić, aby przed przyjęciem kolejnej dawki produktu leczniczego poinformowali lekarza o wystąpieniu objawów neuropatii (takich jak ból, pieczenie, mrowienie, drętwienie lub osłabienie). Może to zapobiec rozwojowi potencjalnie nieodwracalnych stanów (patrz punkt 4.8).
Reakcje psychiczne Mogą wystąpić reakcje psychiczne, nawet po podaniu pierwszej dawki chinolonów, w tym moksyfloksacyny. Depresja lub reakcje psychotyczne bardzo rzadko postępowały do myśli samobójczych i zachowań autoagresywnych, takich jak próby samobójcze (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią opisane reakcje, leczenie moksyfloksacyną należy przerwać i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania moksyfloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Biegunka poantybiotykowa, w tym zapalenie jelita grubego Podczas stosowania antybiotyków o szerokim zakresie działania, w tym moksyfloksacyny, opisywano przypadki biegunki związanej z leczeniem antybiotykiem (ang. antibiotic associated diarrhoea, AAD) i zapalenia jelita grubego związanego z leczeniem antybiotykiem (ang. antibiotic associated colitis, AAC), w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego i biegunkę wywołaną przez Clostridium difficile. Ich nasilenie sięgało od lekkiej biegunki do zakończonego zgonem zapalenia jelita grubego. Dlatego istotne jest uwzględnienie takiego rozpoznania u pacjentów, u których w trakcie lub po zakończeniu leczenia moksyfloksacyną wystąpiła ciężka biegunka. W razie podejrzewania lub potwierdzenia AAD lub AAC, konieczne jest odstawienie stosowanego leku przeciwbakteryjnego (w tym moksyfloksacyny) i natychmiastowe rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. Ponadto należy zastosować odpowiednie metody kontroli zakażenia w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia zakażenia na inne osoby. U pacjentów, u których wystąpi ciężka biegunka, przeciwwskazane jest stosowanie środków hamujących perystaltykę jelit.
Pacjenci z miastenią Moksyfloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z miastenią ze względu na możliwość zaostrzenia objawów.
Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna (zwłaszcza, ale nie tylko, ścięgna Achillesa), czasami obustronne, może wystąpić już w ciągu 48 godzin po rozpoczęciu leczenia chinolonami i fluorochinolonami, a ich występowanie zgłaszano nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Ryzyko zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna jest zwiększone u starszych pacjentów, pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, pacjentów po przeszczepieniu narządu miąższowego oraz u pacjentów leczonych jednocześnie kortykosteroidami. Z tego powodu należy unikać jednoczesnego stosowania kortykosteroidów.
Po wystąpieniu pierwszych objawów zapalenia ścięgna (np. bolesny obrzęk, stan zapalny) należy przerwać leczenie moksyfloksacyną i rozważyć alternatywne leczenie. Chorą kończynę (chore kończyny) należy odpowiednio leczyć (np. unieruchomienie). Jeśli wystąpią objawy choroby ścięgien, nie należy stosować kortykosteroidów.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Moksyfloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek, jeśli nie są oni w stanie przyjmować odpowiedniej ilości płynów, gdyż odwodnienie może zwiększyć ryzyko niewydolności nerek.
Tętniak aorty i rozwarstwienie aorty Badania epidemiologiczne wskazują na zwiększone ryzyko tętniaka aorty i rozwarstwienia aorty po przyjęciu fluorochinolonów, zwłaszcza w populacji osób w podeszłym wieku. Z tego względu u osób, u których w wywiadzie rodzinnym stwierdzono występowanie tętniaków oraz osób z wcześniej rozpoznanym tętniakiem aorty i (lub) rozwarstwieniem aorty lub obciążonych innymi czynnikami ryzyka lub stanami predysponującymi do wystąpienia tętniaka aorty i rozwarstwienia aorty (np. zespół Marfana, postać naczyniowa zespołu Ehlersa-Danlosa, zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze, potwierdzona miażdżyca tętnic), fluorochinolony można stosować jedynie po uprzedniej starannej ocenie korzyści i ryzyka oraz po rozważeniu innych możliwości leczenia. Należy pouczyć pacjenta, że jeśli wystąpi u niego nagły bólu brzucha, pleców lub ból w klatce piersiowej, należy natychmiast zgłosić się do lekarza w oddziale ratunkowym.
Zaburzenia widzenia W razie pogorszenia widzenia lub jakiegokolwiek działania leku na oczy, należy natychmiast zasięgnąć porady okulisty (patrz punkty 4.7 i 4.8).
Dysglikemia Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, zgłaszano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, w tym zarówno hipoglikemię, jak i hiperglikemię (patrz punkt 4.8), zwykle u chorych na cukrzycę poddawanych leczeniu doustnym lekiem hipoglikemizującym (np. glibenklamidem) lub insuliną. Opisywano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. U chorych na cukrzycę zaleca się uważne monitorowanie stężenia glukozy we krwi.
Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło Wykazano, że chinolony wywołują reakcje nadwrażliwości na światło. Jednak wyniki badań wskazują, że ryzyko nadwrażliwości na światło podczas stosowania moksyfloksacyny jest mniejsze. Mimo to pacjentom należy zalecić, aby podczas leczenia moksyfloksacyną unikali naświetlania promieniami UV oraz rozległego i (lub) intensywnego nasłonecznienia ciała.
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej Pacjenci ze stwierdzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej lub niedoborem tego enzymu w wywiadzie rodzinnym są podatni na reakcje hemolityczne podczas leczenia chinolonami. Dlatego moksyfloksacynę należy stosować u tych pacjentów ostrożnie.
Pacjentki z zapaleniem narządów miednicy mniejszej U pacjentek z powikłanym zapaleniem narządów miednicy mniejszej (np. związanym z ropniem jajowodowo-jajnikowym lub ropniem w miednicy mniejszej), u których może być konieczne zastosowania leczenia dożylnego, nie zaleca się stosowania produktu Floxitrat. Zapalenie narządów miednicy mniejszej może być wywołane przez szczep Neisseria gonorrhoeae oporny na fluorochinolony. Jeśli nie można wykluczyć zakażenia opornym na moksyfloksacynę szczepem Neisseria gonorrhoeae, należy zastosować leczenie empiryczne moksyfloksacyną w skojarzeniu z innym odpowiednim antybiotykiem (np. cefalosporyną). Jeśli po trzech dniach terapii nie obserwuje się poprawy klinicznej, należy ponownie rozważyć sposób leczenia.
Pacjenci ze szczególnymi powikłanymi zakażeniami skóry i tkanek miękkich (ang. CSSSI - Complicated Skin and Skin Structure Infections) Nie ustalono skuteczności klinicznej moksyfloksacyny podawanej dożylnie w leczeniu ciężkich zakażeń ran oparzeniowych, zapalenia powięzi i stopy cukrzycowej z zapaleniem kości i szpiku.
Interferencja z testami biologicznymi Leczenie moksyfloksacyną może zakłócać testy wykrywające Mycobacterium spp. w hodowli na skutek zahamowania wzrostu mykobakterii i powodować fałszywie ujemne wyniki w próbkach pochodzących od pacjentów otrzymujących moksyfloksacynę.
Pacjenci z zakażeniami gronkowcem złocistym opornym na metycylinę (MRSA) Nie zaleca się stosowania moksyfloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez MRSA (ang. meticillin-resistant Staphylococcus aureus). W razie podejrzenia lub potwierdzenia zakażenia wywołanego przez MRSA, należy zastosować odpowiedni lek przeciwbakteryjny (patrz punkt 5.1).
Dzieci i młodzież Ze względu na niepożądany wpływ moksyfloksacyny na chrząstki u niedojrzałych zwierząt (patrz punkt 5.3) stosowanie produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jednostkę dawkowania, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje z innymi produktami leczniczymi Nie można wykluczyć addycyjnego wpływu moksyfloksacyny i innych produktów leczniczych na wydłużenie odstępu QT. Może to prowadzić do zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes. Dlatego skojarzone stosowanie moksyfloksacyny z wymienionymi niżej produktami leczniczymi jest przeciwwskazane (patrz także punkt 4.3):  leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid);  leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid);  leki przeciwpsychotyczne (np. fenotioazyny, pimozyd, sertindol, haloperydol, sultopryd);  trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;  niektóre leki przeciwdrobnoustrojowe (sakwinawir, sparfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna);  niektóre leki przeciwhistaminowe (terfenadyna, astemizol, mizolastyna);  inne (cyzapryd, winkamina podawana dożylnie, beprydyl, difemanil).
Moksyfloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących produkty lecznicze, które mogą zmniejszać stężenie potasu (tj. leki moczopędne pętlowe lub tiazydowe, leki przeczyszczające i lewatywy [duże dawki], kortykosteroidy, amfoterycyna B) lub produkt leczniczy wywołujący istotną klinicznie bradykardię.
Należy zachować około 6-godzinną przerwę między podaniem moksyfloksacyny a przyjęciem produktów leczniczych zawierających dwu- lub trójwartościowe kationy (takich jak leki zobojętniające sok żołądkowy, zawierające magnez lub glin, dydanozyna w postaci tabletek, sukralfat i leki zawierające żelazo lub cynk).
Jednoczesne podanie węgla i moksyfloksacyny w doustnej dawce 400 mg znacząco ogranicza wchłanianie leku i zmniejsza jego dostępność ogólnoustrojową o ponad 80%. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania obu leków (poza przypadkami przedawkowania, patrz także punkt 4.9).
Moksyfloksacyna podawana wielokrotnie zdrowym ochotnikom zwiększała wartość C max
jednocześnie stosowanej digoksyny o około 30%, bez wpływu na wartość AUC ani na najmniejsze stężenia występujące między dawkami. Nie są konieczne środki ostrożności podczas stosowania z digoksyną.
W badaniach u ochotników z cukrzycą jednoczesne podanie moksyfloksacyny i glibenklamidu powodowało zmniejszenie o około 21% maksymalnego stężenia glibenklamidu w osoczu. Jednoczesne stosowanie glibenklamidu i moksyfloksacyny mogłoby teoretycznie prowadzić do lekkiej i przemijającej hiperglikemii, jednak obserwowane zmiany farmakokinetyki glibenklamidu nie miały wpływu na zmiany parametrów farmakodynamicznych (stężenia glukozy i insuliny we krwi). Dlatego nie obserwowano znaczących klinicznie interakcji miedzy moksyfloksacyną a glibenklamidem.
Zmiany wartości INR (międzynarodowego wskaźnika znormalizowanego) U pacjentów otrzymujących leki przeciwbakteryjne, zwłaszcza fluorochinolony, makrolidy, tetracykliny, kotrimoksazol i niektóre cefalosporyny, opisywano szereg przypadków wskazujących na nasilenie działania doustnych leków przeciwzakrzepowych. Wydaje się, że czynnikami ryzyka są: zakażenie i stan zapalny, wiek pacjenta i jego stan ogólny. W tych warunkach trudno ocenić, czy samo zakażenie, czy leczenie powoduje zmiany wartości INR. Jako środek zapobiegawczy można zastosować częste kontrole wartości INR. W razie konieczności należy zmodyfikować dawkę doustnego leku przeciwzakrzepowego.
Badania kliniczne nie wykazały interakcji moksyfloksacyny z jednocześnie podawaną ranitydyną, probenecydem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, preparatami wapnia, morfiną podawaną pozajelitowo, teofiliną, cyklosporyną ani itrakonazolem.
Badania in vitro z zastosowaniem ludzkich enzymów cytochromu P450 potwierdziły te dane. Przedstawione wyniki wskazują, że metaboliczne interakcje z udziałem enzymów cytochromu P450 są mało prawdopodobne.
Interakcje z pokarmem Moksyfloksacyna nie wchodzi w istotne klinicznie interakcje z pokarmem, w tym z produktami mlecznymi.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania moksyfloksacyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozród (patrz punkt 5.3). Ryzyko u ludzi nie jest znane. Ze względu na wykazane doświadczalnie ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony chrząstek obciążonych stawów u niedojrzałych zwierząt i odwracalne uszkodzenia stawów opisywane u dzieci otrzymujących niektóre fluorochinolony, moksyfloksacyny nie wolno stosować u kobiet w ciąży (patrz punkt 4.3).
Karmienie piersią Brak dostępnych danych dotyczących kobiet w okresie laktacji lub karmiących piersią. Dane niekliniczne wskazują, że małe ilości moksyfloksacyny przenikają do mleka. Ze względu na brak danych u ludzi oraz doświadczalnie wykazane ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony chrząstek obciążonych stawów u niedojrzałych zwierząt, karmienie piersią w trakcie leczenia moksyfloksacyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Płodność Badania na zwierzętach nie wskazują na zmniejszenie płodności (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu moksyfloksacyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak fluorochinolony, w tym moksyfloksacyna, mogą zaburzać zdolność wykonywania tych czynności ze względu na reakcje ze strony ośrodkowego układu nerwowego (tj. zawroty głowy, nagła, przemijająca utrata wzroku, patrz punkt 4.8) lub nagłą i krótkotrwałą utratę przytomności (omdlenie, patrz punkt 4.8). Pacjentów należy pouczyć, aby przed podjęciem prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn sprawdzili reakcję swojego organizmu na moksyfloksacynę.

4.8 Działania niepożądane

Niżej wymieniono działania niepożądane moksyfloksacyny w dawce 400 mg (podanej doustnie i w leczeniu sekwencyjnym), obserwowane we wszystkich badaniach klinicznych i pochodzące z raportów po dopuszczeniu do obrotu, uszeregowane według częstości.
Oprócz nudności i biegunki, wszystkie działania niepożądane występowały z częstością poniżej 3%.
W obrębie każdej z grup częstości działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstości określono następująco: często (≥1/100 do <1/10) niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) bardzo rzadko (<1/10 000) częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Klasyfikacja układów i narządów Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Nadkażenia opornymi bakteriami lub grzybami, np. kandydoza jamy ustnej i pochwy
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Leukopenia Neutropenia Małopłytkowość Trombocytoza Eozynofilia
stężenie protrombiny, zmniejszona wartość INR Agranulocytoza
Wydłużenie czasu protrombinowego, zwiększona wartość INR Pancytopenia Zaburzenia układu immunologicz nego
(patrz punkt 4.4) Anafilaksja, w tym bardzo rzadko wstrząs zagrażający życiu (patrz punkt 4.4) Obrzęk alergiczny lub obrzęk naczynioruch owy (w tym mogący zagrażać życiu obrzęk krtani, patrz punkt 4.4)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Hiperurykemi a Hipoglikemia Śpiączka hipoglikemiczna (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia psychiczne*
Nadmierna aktywność psychoruchowa, pobudzenie Chwiejność emocjonalna Depresja (bardzo rzadko prowadząca do zachowań autoagresywn ych, tj. myśli lub próby samobójcze, patrz punkt 4.4) Omamy Majaczenie Depersonalizacja Reakcje psychotyczne (z możliwością zachowań autoagresywnych)
Zaburzenia endokrynologi czne
niewłaściwego uwalniania wazopresyny (SIADH)
Zaburzenia układu nerwowego* Ból głowy Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego Mrowienie i zaburzenia czucia Zaburzenia smaku (w tym bardzo rzadko utrata smaku) Splątanie i dezorientacja Zaburzenia snu (głównie bezsenność) Drżenie Zawroty głowy pochodzenia obwodowego Senność Niedoczulica Zaburzenia węchu (w tym brak węchu) Niezwykłe sny Zaburzenia koordynacji (w tym zaburzenia chodu, zwłaszcza na skutek zawrotów głowy) Napady drgawek, w tym typu grand mal Przeczulica (patrz punkt 4.4) Zaburzenia uwagi Zaburzenia mowy Niepamięć Neuropatia obwodowa i polineuropat ia Zaburzenia oka*
widzenia, w tym podwójne widzenie i niewyraźne widzenie (zwłaszcza w przebiegu reakcji OUN, patrz punkt 4.4)
utrata wzroku (zwłaszcza w przebiegu reakcji OUN, patrz punkt

4.4 i 4.7)

Zaburzenia ucha i błędnika*
Osłabienie słuchu, w tym głuchota (zwykle przemijająca)
Zaburzenia serca Wydłużenie odstępu QT u pacjentów z hipokaliemią (patrz punkty

4.3 i 4.4)

Wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4) Kołatanie serca Tachykardia Migotanie przedsionków Dławica piersiowa Tachyarytmie komorowe Omdlenie (tj. nagła i krótkotrwała utrata przytomności) Niespecyficzne zaburzenia rytmu serca Zaburzenia typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4) Zatrzymanie czynności serca (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia naczyniowe
naczyń krwionośnych Nadciśnienie tętnicze Niedociśnieni e tętnicze Zapalenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
stan astmatyczny)
Zaburzenia żołądka i jelit Nudności Wymioty Bóle żołądkowo- jelitowe i bóle brzucha Biegunka Zmniejszenie apetytu i spożycia pokarmów Zaparcie Niestrawność Wzdęcia Zapalenie błony śluzowej żołądka Zwiększona aktywność amylazy Dysfagia Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej Poantybiotyko we zapalenie jelita grubego (w tym rzekomobłoni aste zapalenie jelita grubego, bardzo rzadko z zagrażającymi życiu powikłaniami, patrz punkt
4.4) Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność aminotransfera z Zaburzenia czynności wątroby (w tym zwiększenie aktywności LDH) Zwiększenie stężenia bilirubiny Zwiększenie aktywności gamma-GT Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej Żółtaczka Zapalenie wątroby (głównie cholestatyczn e) Piorunujące zapalenie wątroby, mogące prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne, patrz punkt 4.4)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Wysypka Pokrzywka Suchość skóry
reakcje skórne, jak zespół Stevensa- Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka (mogące zagrażać życiu, patrz punkt 4.4) Ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej*
Ból mięśni Zapalenie ścięgna (patrz punkt 4.4) Kurcze mięśni Drganie mięśni Osłabienie mięśni Zerwanie ścięgna (patrz punkt 4.4) Zapalenie stawów Sztywność mięśni Zaostrzenie objawów miastenii (patrz punkt 4.4) Rabdomioliz a Zaburzenia nerek i dróg moczowych
czynności nerek (w tym zwiększenie stężenia azotu mocznikoweg o i kreatyniny) Niewydolność nerek (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania*
(głównie osłabienie lub uczucie zmęczenia) Stany bólowe (w tym ból pleców, ból w klatce piersiowej, ból miednicy i kończyn) Nadmierna potliwość Obrzęki
* W związku ze stosowaniem chinolonów i fluorochinolonów, w niektórych przypadkach niezależnie od istniejących wcześniej czynników ryzyka, zgłaszano bardzo rzadkie przypadki długotrwałych (utrzymujących się przez miesiące lub lata), zaburzających sprawność i potencjalnie nieodwracalnych ciężkich działań niepożądanych leku, wpływających na różne, czasami liczne układy i narządy oraz zmysły (w tym takie działania, jak zapalenie ścięgien, zerwanie ścięgna, ból stawów, ból kończyn, zaburzenia chodu, neuropatie związane z parestezjami, depresja, zmęczenie, zaburzenia pamięci, zaburzenia snu i zaburzenia słuchu, wzroku, smaku i węchu) (patrz punkt 4.4).
Opisano bardzo rzadkie przypadki następujących działań niepożądanych, związanych z leczeniem innymi fluorochinolonami, mogących wystąpić również podczas leczenia moksyfloksacyną: hipernatremia, hiperkalcemia, niedokrwistość hemolityczna, reakcje nadwrażliwości na światło, (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Nie zaleca się szczególnych środków zaradczych po nieumyślnym przedawkowaniu leku. W razie przedawkowania należy zastosować ogólne leczenie objawowe i monitorowanie zapisu EKG ze względu na możliwość wydłużenia odstępu QT. Jednoczesne podanie węgla aktywowanego i moksyfloksacyny w postaci doustnej w dawce 400 mg zmniejsza biodostępność leku o ponad 80%. Wczesne zastosowanie węgla aktywowanego na etapie wchłaniania może być użyteczne, ponieważ zapobiega nadmiernemu wzrostowi narażenia na moksyfloksacynę w przypadku doustnego przedawkowania.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: chinolony przeciwbakteryjne, fluorochinolony. Kod ATC: J01MA14
Mechanizm działania Moksyfloksacyna działa w warunkach in vitro na wiele drobnoustrojów chorobotwórczych Gram- dodatnich i Gram-ujemnych.
Działanie bakteriobójcze moksyfloksacyny wynika z hamowania zarówno topoizomerazy II (gyrazy DNA), jak i topoizomerazy IV, niezbędnych do replikacji, transkrypcji i naprawy bakteryjnego DNA. Wydaje się, że w wyniku podstawienia grupą metoksy w pozycji C8 lek działa silniej i powoduje mniejszą selekcję Gram-dodatnich szczepów opornych niż wtedy, gdy w pozycji C8 znajduje się atom wodoru. Podstawienie w pozycji C7 dużej grupy bicykloaminowej zapobiega czynnemu usuwaniu cząsteczki moksyfloksacyny z komórki, związanemu u niektórych Gram-dodatnich bakterii z aktywnością produktów ekspresji genów norA lub pmrA.
Badania farmakodynamiki wykazały, że bakteriobójcze działanie moksyfloksacyny zależy od jej stężenia. Minimalne stężenia bakteriobójcze (MBC) mieszczą się w zakresie minimalnych stężeń hamujących (MIC).
Wpływ na florę jelitową człowieka U ochotników, którzy otrzymali doustnie moksyfloksacynę, obserwowano następujące zmiany flory jelitowej: zmniejszenie liczby Escherichia coli, Bacillus spp., Enterococcus spp. i Klebsiella spp., podobnie jak beztlenowców Bacteroides vulgatus, Bifidobacterium spp., Eubacterium spp. i Peptostreptococcus spp. oraz zwiększenie liczby Bacteroides fragilis. Powrót do stanu początkowego nastąpił w ciągu dwóch tygodni.
Mechanizmy oporności Mechanizmy oporności, które unieczynniają penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, makrolidy i tetracykliny, nie wpływają na przeciwbakteryjne działanie moksyfloksacyny. Inne mechanizmy oporności, takie jak bariery przepuszczalności (częste u Pseudomonas aeruginosa) oraz aktywne usuwanie z komórki, mogą również wpływać na wrażliwość bakterii na moksyfloksacynę.
Oporność na moksyfloksacynę w warunkach in vitro rozwija się powoli w wyniku wielostopniowych mutacji punktowych w genach kodujących zarówno topoizomerazy II, gyrazę DNA, jak i topoizomerazę IV. Moksyfloksacyna w nieznacznym stopniu podlega mechanizmom czynnego usuwania antybiotyku u bakterii Gram-dodatnich.
Obserwowano zjawisko krzyżowej oporności między fluorochinolonami. Jednak ze względu na to, że u niektórych bakterii Gram-dodatnich moksyfloksacyna ze zbliżoną siłą hamuje topoizomerazę II i IV, takie drobnoustroje mogą być oporne na inne chinolony, ale są wrażliwe na moksyfloksacynę.
Stężenia graniczne Określone przez EUCAST (ang. European Committee for Antimicrobial Susceptibility Testing) kliniczne stężenia graniczne MIC moksyfloksacyny oraz wartości graniczne stref zahamowania wzrostu drobnoustrojów w metodzie dyfuzyjno-krążkowej (tabela wersja 8.0 ważna od 1 stycznia
Gatunki Wrażliwy Oporny S. aureus ≤0,25 mg/l ≥ 25 mm >0,25 mg/l <25 mm Gronkowce koagulazo-ujemne ≤0,25 mg/l ≥ 28 mm >0,25 mg/l <28 mm S. pneumoniae ≤0,5 mg/l ≥ 22 mm >0,5 mg/l <22 mm Streptococcus z grupy A, B, C, G ≤0,5 mg/l ≥ 19 mm >0,5 mg/l <19 mm H. influenzae ≤0,125 mg/l ≥ 28 mm >0,125 mg/l <28 mm M. catarrhalis ≤0,25 mg/l ≥ 26 mm >0,25 mg/l <26 mm Enterobacteriaceae ≤0,25 mg/l ≥ 22 mm >0,25 mg/l <22 mm Stężenia graniczne niezwiązane z gatunkiem bakterii* ≤0,25 mg/l >0,25 mg/l * Te stężenia graniczne stosuje się tylko wtedy, gdy w tabelach dla poszczególnych gatunków bakterii nie ma wartości dla nich specyficznych lub innych zaleceń (myślnik lub komentarz).
Wrażliwość mikrobiologiczna Rozpowszechnienie oporności wybranych gatunków drobnoustrojów może się różnić w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty.
Bakterie zwykle wrażliwe Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Gardnerella vaginalis Staphylococcus aureus* (wrażliwe na metycylinę) Streptococcus agalactiae (grupa B) Grupa Streptococcus milleri* (S. anginosus, S. constellatus i S. intermedius) Streptococcus pneumoniae* Streptococcus pyogenes* (grupa A) Streptococcus spp. grupa viridans (S. viridans, S. mutans, S. mitis, S. sanguinis, S. salivarius, S. thermophilus) Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter baumanii Haemophilus influenzae* Haemophilus parainfluenzae* Legionella pneumophila Moraxella (Branhamella) catarrhalis* Bakterie beztlenowe Fusobacterium spp. Prevotella spp. Inne Chlamydophila (Chlamydia) pneumoniae* Chlamydia trachomatis* Coxiella burnetii Mycoplasma genitalium Mycoplasma hominis Mycoplasma pneumoniae* Bakterie, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Enterococcus faecalis* Enterococcus faecium* Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę) +
Tlenowe bakterie Gram-ujemne Enterobacter cloacae* Escherichia coli* Klebsiella pneumonia* # Klebsiella oxytoca Neisseria gonorrhoeae* + Proteus mirabilis* Bakterie beztlenowe Bacteroides fragilis * Peptostreptococcus spp.* Bakterie o oporności naturalnej Tlenowe bakterie Gram-ujemne Peudomonas aeruginosa
* Wykazano aktywność wobec wrażliwych szczepów w badaniach klinicznych w zatwierdzonych wskazaniach. #
Extended-Spectrum Beta-Lactamases) są na ogół oporne na fluorochinolony. +

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie i biodostępność Po podaniu doustnym moksyfloksacyna wchłania się szybko i prawie całkowicie. Całkowita biodostępność wynosi około 91%. Farmakokinetyka jest liniowa po podaniu pojedynczej dawki od 50 do 800 mg oraz podczas podawania do 600 mg raz na dobę przez 10 dni. Po podaniu doustnym dawki 400 mg maksymalne stężenie wynoszące 3,1 mg/l osiągane jest w ciągu 0,5 do 4 godzin od podania. Największe i najmniejsze stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym (400 mg raz na dobę) wyniosło odpowiednio 3,2 i 0,6 mg/l. W stanie stacjonarnym całkowity wpływ na organizm w okresie między kolejnymi dawkami jest o około 30% większy niż po podaniu pierwszej dawki.
Dystrybucja Moksyfloksacyna bardzo szybko przedostaje się do przestrzeni pozanaczyniowej. Po podaniu dawki ss ) wynosi około 2 l/kg. Doświadczenia in vitro i ex vivo wykazały, że wiązanie z białkami wynosi około 40-42% i nie zależy od stężenia leku. Moksyfloksacyna wiąże się głównie z albuminami surowicy. Po doustnym podaniu pojedynczej dawki moksyfloksacyny 400 mg notowano następujące stężenia maksymalne (średnie geometryczne):
Tkanka Stężenie Stosunek stężenia w tkance do stężenia w osoczu Osocze 3,1 mg/l - Ślina 3,6 mg/l 0,75-1,3 Płyn pęcherzowy 1,6 1
1
Błona śluzowa oskrzeli 5,4 mg/kg 1,7-2,1 Makrofagi pęcherzykowe 56,7 mg/kg 18,6-70,0 Płyn powlekający nabłonek dróg oddechowych 20,7 mg/l 5-7 Zatoka szczękowa 7,5 mg/kg 2,0 Zatoka sitowa 8,2 mg/kg 2,1 Polipy nosa 9,1 mg/kg 2,6 Płyn śródmiąższowy 1,0 2
2,3
Żeńskie drogi rodne* 10,2 4
4

* podanie dożylne pojedynczej dawki 400 mg 1
2
3
4

Metabolizm Moksyfloksacyna bierze udział w reakcjach II fazy metabolizmu wątrobowego i jest wydalana przez nerki oraz z żółcią (kałem) w postaci niezmienionej, a także w postaci siarczanu (M1) i glukuronidu (M2). Metabolity M1 i M2 są jedynymi znaczącymi metabolitami u ludzi; oba są nieczynne mikrobiologicznie. W badaniach klinicznych I fazy i badaniach in vitro nie obserwowano żadnych farmakokinetycznych interakcji metabolicznych z innymi lekami podlegającymi procesom metabolizmu I fazy, przebiegającym z udziałem enzymów cytochromu P450. Nie ma danych potwierdzających udział w szlaku oksydacyjnym.
Wydalanie Moksyfloksacyna usuwana jest z osocza ze średnim końcowym okresem półtrwania wynoszącym około 12 godzin. Średni pozorny całkowity klirens ustrojowy po podaniu dawki 400 mg wynosi od kanalikowe wchłanianie zwrotne leku w nerkach.
Po podaniu dawki 400 mg moksyfloksacynę wykrywa się w moczu (około 19% w postaci niezmienionej, około 2,5% w postaci M1 i około 14% w postaci M2) oraz w kale (około 25% w postaci niezmienionej, około 36% jako M1; nie stwierdzono metabolitu M2); w sumie około 96%.
Jednoczesne podawanie moksyfloksacyny z ranitydyną lub probenecydem nie zmieniło klirensu nerkowego macierzystego leku.
Osoby w podeszłym wieku i pacjenci z małą masą ciała Większe stężenia w osoczu obserwuje się u zdrowych ochotników z małą masą ciała (np. u kobiet) oraz u osób w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Właściwości farmakokinetyczne moksyfloksacyny nie różnią się istotnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym u osób z klirensem kreatyniny >20 ml/min/1,73 m 2
czynność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min/1,73 m 2
zwiększa się nawet 2,5-krotnie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Na podstawie badań farmakokinetycznych przeprowadzonych dotychczas u pacjentów z niewydolnością wątroby (stopień A lub B w klasyfikacji Childa-Pugha) nie można określić, czy istnieją jakiekolwiek różnice w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Zaburzenia czynności wątroby wiązały się z większym stężeniem metabolitu M1 w osoczu, podczas gdy stężenie moksyfloksacyny było porównywalne do stężenia u zdrowych ochotników. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania moksyfloksacyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby jest niewystarczające.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

U szczurów i małp obserwowano wpływ moksyfloksacyny na układ krwiotwórczy (nieznaczne zmniejszenie liczby erytrocytów i płytek krwi). Podobnie jak po zastosowaniu innych chinolonów, u szczurów, małp i psów obserwowano toksyczne działanie na wątrobę (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zwyrodnienie wodniczkowe). U małp występowało toksyczne działanie na OUN (drgawki). Działania takie obserwowano tylko po stosowaniu dużych dawek moksyfloksacyny lub po długotrwałym leczeniu.
Moksyfloksacyna, podobnie jak inne chinolony, wykazywała działanie genotoksyczne w testach in vitro z zastosowaniem bakterii lub komórek ssaków. Ponieważ działanie to można wytłumaczyć oddziaływaniem na gyrazę bakteryjną, a w większych stężeniach - interakcją z topoizomerazą II w komórkach ssaków, można więc przyjąć, że istnieje stężenie progowe decydujące o genotoksyczności. W badaniach in vivo nie stwierdzono działania genotoksycznego mimo zastosowania bardzo dużych dawek moksyfloksacyny. Dlatego można zapewnić wystarczający margines bezpieczeństwa dawki leczniczej stosowanej u ludzi. Moksyfloksacyna nie wykazywała działania rakotwórczego w badaniach etapów inicjacji-promocji u szczurów.
Wiele chinolonów jest fotoreaktywnych i może indukować działania fototoksyczne, fotomutagenne i fotokancerogenne. W badaniach in vitro i in vivo, prowadzonych w ramach obszernego programu badawczego, udowodniono, że moksyfloksacyna nie ma właściwości fototoksycznych ani fotogenotoksycznych. W tych samych warunkach inne chinolony wykazywały takie działania.
Moksyfloksacyna w dużych stężeniach hamuje szybką składową późnego korygującego prądu potasowego w mięśniu sercowym i może w ten sposób wydłużać odstęp QT. W badaniach toksykologicznych na psach zastosowanie dawek doustnych ≥90 mg/kg mc. (po których stężenie w osoczu wynosiło ≥16 mg/l) prowadziło do wydłużenia odstępu QT, jednak bez zaburzeń rytmu serca. Dopiero po dożylnym podaniu bardzo dużych, skumulowanych się dawek, 50-krotnie przekraczających dawki stosowane u ludzi (>300 mg/kg mc.), po których stężenie w osoczu było ≥200 mg/l (ponad 40-krotnie przekraczające stężenie terapeutyczne), obserwowano przemijające, niezagrażające życiu komorowe zaburzenia rytmu serca.
Wiadomo, że chinolony powodują uszkodzenie chrząstki dużych stawów maziówkowych u niedojrzałych zwierząt. Najmniejsza doustna dawka moksyfloksacyny, działająca szkodliwie na stawy szczeniąt, była czterokrotnie większa w przeliczeniu na mg/kg mc. niż maksymalna zalecana dawka lecznicza, wynosząca 400 mg (zakładając, że masa ciała wynosi 50 kg). Odpowiada to stężeniu w osoczu 2-3-krotnie większemu niż uzyskane po podaniu największej dawki leczniczej.
Badania toksyczności u szczurów i małp (wielokrotne podawanie do 6 miesięcy) nie wykazały ryzyka działania toksycznego dla struktur gałki ocznej. U psów duże dawki doustne (≥60 mg/kg mc.), prowadzące do uzyskania w osoczu stężeń ≥20 mg/l, powodowały zmiany w elektroretinogramie, a w pojedynczych przypadkach zanik siatkówki.
Badania wpływu na rozród u psów, królików i małp wskazują, że moksyfloksacyna przenika przez łożysko. Badania na szczurach (podanie doustne i dożylne) oraz na małpach (podanie doustne) nie dowiodły, aby moksyfloksacyna miała działanie teratogenne lub zaburzała płodność. U płodów królika obserwowano nieznacznie częstsze zniekształcenia kręgosłupa i żeber, ale tylko po dożylnym podaniu dawki 20 mg/kg mc., która powodowała ciężkie działania toksyczne u matek. U małp i królików stężenia w osoczu, będące na poziomie stężeń terapeutycznych u ludzi, powodowały zwiększenie liczby poronień. U szczurów zmniejszenie masy ciała płodów, zwiększoną ilość poronień, nieznacznie wydłużony okres ciąży i zwiększoną spontaniczną aktywność niektórych młodych samców i samic obserwowano po podaniu dawek, które 63-krotnie przekraczały maksymalną zalecaną dawkę (w mg/kg mc.) i stężenia w osoczu w zakresie uzyskiwanych po podaniu dawki leczniczej u ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna Skrobia kukurydziana Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka Sepifilm 003 o składzie: hypromeloza celuloza mikrokrystaliczna makrogolu stearynian, typ I
Sepisperse Dry 5023 o składzie: hypromeloza celuloza mikrokrystaliczna tytanu dwutlenek (E171) żelaza tlenek czerwony (E172)
Sepisperse Dry 5084 o składzie: hypromeloza celuloza mikrokrystaliczna tytanu dwutlenek (E171) kwas karminowy (E 120)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

Pojemnik z HDPE po pierwszym otwarciu: 1 rok

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Tabletki powlekane są pakowane w blistry PP/Aluminium, w tekturowym pudełku, blistry PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku lub pojemnik z HDPE z zakrętką z HDPE, w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: Tabletki powlekane w blistrach są pakowane po 4, 5, 7, 10, 14, 20, 25, 50, 70, 80 lub 100 sztuk. Tabletki powlekane w pojemnikach są pakowane po 4, 5, 7, 10, 14, 25, 50, 70, 80 lub 100 sztuk.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 18867

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10.11.2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 29.08.2018 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
08.05.2020 r.